ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၆ )

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၆ )

ရေးသူ - သာဒင်

ဟော်တယ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို အတင်း ဆွဲငုံစုပ်နေရင်းက သူ့ ဖင်လုံးတွေကို ဘောင်းဘီပေါ်ကပဲ ဆုပ်နှယ်ပေးမိတယ်၊ သူက ကျနော့် ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြုတ်ပြီးတော့ အတွင်းခံကိုပါ ပေါင်လည်လောက် ဆွဲချလိုက်တော့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထ ပြီး ဖူးယောင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်၊ မသဇင်က ကျနော့်ရှေ့ မှာပဲ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက်သွင်းပြီး ငုံခဲလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ဘယ်နှစ်နှစ်သမီး ကထဲက ပြတ်လတ်နေသလဲ မသိဘူး ခွိး၊ လိုလီပေါ့ လိုပဲ တအားကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်တော့တာပဲ ဗျာ။ 

ကျနော်လည်း သူ့ခေါင်းလေး ကို ထိန်းကိုင်ရင်း သူ့ ပါးစပ်ကိုပဲ အသာလေး အဝင်ထွက် အလိုက်သင့်လုပ် ပေးနေရင်းက မနေနိူင်တော့ဘူး ဗျို့။ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ဂျိုင်းတဘက်တချက်ကနေဆွဲထူမလိုက်တယ်၊ သူ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး ချွတ်နေရတာ အချိန်က တနာရီလောက်ကြာတယ်တောင်ထင်မိတယ်ဗျာ၊ အဲဒီအဖုတ်ကို တအားလုပ်ချင်နေတာ။သူ့ အတွင်းခံတွေ ဘောင်းဘီတွေ ကျွတ်လွတ် သွားမှ ပဲ သူ့ကို သူ့ နောက်က ကုတင်ပေါ်မတင်ပြီး ကုတင်စောင်း မှာဖင်ချထိုင်ခိုင်းလိုက်ရတယ်၊ မသဇင် ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ ဝင်ရပ်ပြီး ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ အဖုတ်ဝ တည့်တည့် ချိန်ပြီး ထိုးသွင့်ချလိုက်တော့တယ်။

“ စွတ်... ”

“ အ... ”

“ ဖွတ်ဖတ်..ဖွတ်ဖတ်... ”

သူ့ အဖုတ်ကလည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီ ဆိုတော့ သိပ် ခက်ခက်ခဲခဲ တော့ မဟုတ်ပါဘူး နောက် သိပ်အချောင်ကြီးလည်း မဟုတ် ဘူး လုပ်ကောင်းရုံ စေးစေး လေး ဆိုတော့ သူ့ ခါး ကိုင် ပြီး ခတ်ပြင်းပြင်း လေး ဆောင့်လိုးနေမိတယ်၊ ညိုစေး ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်တယ်၊ မသဇင်က လည်း ကျနော့် လည်ပင်းကို သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ် ပြီး ခိုတွယ် ထားတာမို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်လို့ထိနေတယ်၊ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံး ကလည်း ရမ်းခါပြီး ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အိကနဲအိကနဲ နဲ့ပေါ့။ လုပ်လို့ကောင်းနေပေမဲ့ လည်း ကျနော် တော်တော်နဲ့ မပြီးသေးလို့ ပုံစံပြောင်းဖို့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊ သူ့ ပုခုံးလေးကို ကိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆွဲထူ ကုတင်ဘေး မှာပဲ ကျနော့်ကို ကျောပေးပြီး ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်၊ 

သူ့ဖင်ကြီးတွေ အောက်ပေါင်ကြားထဲက ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး အဝ မှာပဲ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို တေ့ ပြီး ပြန်ထိုးသွင်း လိုက်ပြန်တယ်။မသဇင်ကလည်း ကျွမ်းတယ်၊ ကုတင်ပေါ် တထောင်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးတော့ ကျနော်က သူ့ခါးကလေးကို ဆွဲ ဆောင့်ရုံပဲ၊ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေ အိကနဲအိကနဲ နဲ့ ကျနော့်ပေါင်ခြံကို လာဖိနေတာကလည်း အရသာရှိ၊ သူ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ့ နွေးထွေးမှုကရော ကျနော့်ကို သိပ်အကြာကြီး ထိန်းထားခွင့်မပေးကြလို့ မကြာခင်မှာပဲ သုတ်ရည်တွေ မသဇင် စောက်ခေါင်းထဲ ဖြောကနဲ ဖြောကနဲ ပန်းထုတ်သွင်းနေမိပါတော့တယ်။

သူလည်း ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် အိပ်ချပြီး အမောဖြေ နေသလို ကျနော်လည်း မပျော့မမာ ဖြစ်နေသေးတဲ့ ကောင်ကြီးကို ခနမြုတ်ထားရင်း သူ့ အပေါ်မှာ ပဲ ထပ်ရက်နဲ့ မှိန်းနေလိုက်တယ်။ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပုံမှန်ဆိုရင် တချီပြီးတာနဲ့ ခနလေး ပျော့ပြီး ရှုံ့ ဝင်သွားလေ့ရှိပေ မဲ့ ဒီတခါတော့ သေးပေါက် ချင်တာကို အောင့်ထားလို့ ထင်တယ် မရှုံ့ ဝင်သွားသေး ဘူး ဆိုတော့ စိမ်ထားလို့ကောင်းနေတယ်။

“ ဟေ့ လေးတယ်ကွာ ဖယ်တော့ … ”

“ အော် ဟုတ် ဆောရီး မသဇင် ဆောရီး.. ”

သူရော ကျနော်ရော နှစ်ယောက်စလုံး မတိုင်ပင်ထားပဲ ရေချိုးခန်းဆီကို ပြေးကြ တော့တယ်၊ သူလည်း ဆီး သွားချင်နေမှန်းသိတော့ ကျနော်က သူ့ကို အိမ်သာပေါ်ဦး စားပေးလိုက်ပြီးကျနာ်ကတော့ ရှာဝါ အခန်းထဲ မှာ ကြမ်းပြင်က ရေဆင်းပေါက် ကို မှန်းပြီး ပေါက်ချလိုက်ပါတော့တယ်၊ အဲတော့မှ ပဲ ရေချိုးခန်းမှာ ဘပ်တပ် မပါတာကို ကျနော် ကွန်ပလိမ်းလုပ်ခဲ့တာ သွားသတိယမိသေးတယ်၊ အဟီး။  သေးပေါက်ပြီးသွားတော့ အပေါ်က ရှာဝါ ဟက်က အရှင် ဆိုတော့ လှမ်းဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ကျကျနန ဆေးကြော လိုက်တယ်၊ မသဇင်လည်း ရှုးပေါက်တာ ပြီးသွား တာတွေ့လို့၊

“ မ သဇင်လာ ဆေးမလား ဒီမှာ ရှာဝါဟက်က အရှင်လေ... ”

“ အင်း ဆေးမယ်လေ. ”

“ အဲဒါ ဆိုလဲ အင်္ကျ ီချွတ်ခဲ့ ရေစိုကုန်လိမ့်မယ်...အဟီး.. ”

မသဇင်က ကျနော့်ကို ပြုံစေ့စေ့ နဲ့ ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး အင်္ကျီကို မပြီး ခေါင်းပေါ်က ချွတ်လိုက်ပါ တယ်။ကျနော်ကလည်း အပေါ်က ရှပ်ကို ချွတ်ပြီး ခပ်ဝေးဝေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လှမ်းပစ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဘရာဇီယာရော ချွတ်လိုက်အုန်းလေ၊ တော်ကြာ စိုသွားလို့ ဝတ်စရာ မရှိပဲ ဖြစ်နေအုန်းမယ်.. ”

ကျနော့်ရဲ့ စေတနာပါသယောင်ယောင် အပြောကို ထပ်မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်ပြီးမှ သူဘရာကို ဂျိတ်ဖြုတ် ချွတ်လိုက်ပါတယ်၊အာပါး၊ ကြီးမှ ကြီး အယ်စတုံနေတာပဲ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အားရပါးရကြီး၊ကျွဲကောသီးကြီး နှစ် လုံးလိုပဲ၊ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုတွေက ခလေးနှစ်ယောက် နဲ့ ဝင်းမော် တွယ်ထားလို့လား မသိဘူး၊ လက်မ လောက်တုတ်ပြီး လက်တဆစ်လောက်ရှည်ပြီးထောင်နေတယ်၊ သူလည်း တစိမ်း ယောက်ကျား တယောက်ရှေ့ မှာ ချွတ်လိုက်ရလို့ထင်တယ်၊ စိတ်ပြန်ထလာပုံပဲ၊ ( တကယ်တော့ တစိမ်းမဟုတ်ပါဘူး၊ လင်မောင်နှမပဲလေ၊ ခွိ ) နိုု့ ကြီးတွေက ကြီးလို့ထင်တယ် နည်းနည်းတော့ အောက် တော့ နည်းနည်းလေး အိကျ နေသလိုပဲ၊ လှယုံ လေးလို့ပဲ ဆိုကြပါစို့။

“ ကဲ ပါ မထူးပါဘူး ရေ အတူတူ ချိုးကြရအောင်ပါတလက်စထဲ.. ”

“ အင်းပါအင်းပါ ခနလေး ခေါင်းစွပ်ယူလိုက်အုန်းမယ်.... ”

သဇင်က ရေချိုးရင် ဆံပင်မစိုအောင်စွတ်တဲ့ ခေါင်းစွပ်သွားယူလိုက်ပြီးခေါင်းမှာစွပ်၊ ဆံပင်တွေကို အထဲ ထိုးထည့်ပြီးမှ ရေချိုးခန်းနေရာထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်၊

ကျနော်လည်း ရှာဝါဟက်ကို သူ့ ဂျိတ်ပေါ်သူ ပြန်ချိတ်ထားလိုက်တယ်၊ သဇင်လည်း ရှာဝါခန်းထဲ ဝင်လာပြီး တော့ မှန်တံခါးကို ပိတ်လိုက်တယ်၊ ရေ က အနေတော် ချိန်ထားတာမို့ နွေးနွေးလေး ပဲ၊ ကျနော်က လက်ထဲ မှာ ဆပ်ပြာရည် လောင်းထည့်လိုက်ပြီး သဇင့် ပုခုံးလေးက စပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တယ် နောက်တော့ အယ်စတုံ နေတဲ့ နို့ကြီးတွေ ၊ ဟီး ၊ ကိုင်လို့ နှယ်လို့ကောင်းလိုက်တာ၊ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ဆိုတော့ ချောမွတ်လို့၊ ကျနော်က သဇင့်နောက်ကျော်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ပွတ်ပေးနေတာ ဆိုတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက သဇင့် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ၊ အမယ် ၊ သဇင့်ဖင်က ဒေါက်ဖိနပ် စီးထားလို့ ကောက်နေတယ် ထင်တာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ အခု ရေချိုးခန်းထဲ ဖိနပ်မစီးပဲ နေတာတောင် ဖင်က နောက်ပစ်ပြီးကောက်တုန်း၊ ဖင်နှစ်လုံးမှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ပွတ်နေလိုက်တယ်၊ ဆပ်ပြာရည်လေး နည်းနည်း ထည့်လိုက်တော့ ပိုကောင်းသွားတယ်၊

“ ကိုရင်မူး...အချိန်သိပ်မရတော့ဘူး၊ သဇင် ကလေးတွေ သွားကြိုရတော့မယ် မြန်မြန်ချိုးလိုက်တော့မယ်.. ”

“ အင်း မသဇင် မသွားခင်လေး အမြန် တချီလောက် တော့ ခွင့်ပေးပါနော် ”

“ အင်း မြန်မြန်လေးလုပ်တော့ မနက်ဖြန်လည်း သဇင်လာအုန်းမှာပဲဟာ... ”

“ အိုကေ...ဒါဆိုလည်း နံရံကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကော့ပေး... ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော်က ဒူးလေးအသာညွှတ်ကာ၊ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ချောနေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သဇင့် ဖင် အကွဲကြောင်း အောက်က ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝ မှာတေ့ပြီး ကော့ထိုးလိုက်ပါတော့တယ်၊

...............................................................................................................

သဇင်က သူ့ယောက်ကျားမရှိ တဲ့ အချိန် ကျနော့်ကို သူ့အိမ်မခေါ်တာ သူ့ယောက်ကျား ဆီကို တယောက်ယောက်ဆီက သတင်းပေါက်သွားမှာ စိုးလို့လေ၊ အဲဒါကြောင့် ခလေးကျောင်းပို့ပြီးတဲ့ အချိန်ကျ မှ ကျနော့်ဟော်တယ်ကို လာတာ၊ ကျနော်လည်း မနေ့တုန်းက နှစ်ချီပဲ လုပ်လိုက်ရတော့ ဒီနေ့ ကျရင်တော့ ရောက်လာတာနဲ့ စဖြုတ်ရင် ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ လုပ်လိုက်မယ် ဘယ်နှစ်ချီလောက်တန်အောင်ဆွဲလိုက်မယ် နဲ့ စဉ်းစားထားတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မသဇင်ရောက်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ မှန်းချက်နဲ့ နှမ်းထွက် က မကိုက်တော့ဘူး၊

ကျနော်က မသဇင် အခန်းထဲ ရောက်လာတာနဲ့ ပွေ့ နမ်းရှုံ့ ပြီး သူ့ နို့ကြီးတွေကို စနှယ် တော့တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ စကဒ်အောက်ကို နိူက်လိုက်တော့ ကျနော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်ပြီး၊

“ ဆောရီး  ကိုရင်မူး ရယ် သဇင် ဒီနေ့ ကျမှ ဟိုဟာ စ နေလို့....... ”

ဟိုက် သေရော၊ ကျနော် စိတ်ဓါတ်ကျ သွားတယ် ရတဲ့ အခွင့်အရေးကလည်း ဒီတရက် ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ မီးနီပြသွားတယ် ဆိုတော့၊ အင်းလေ ဘယ်တတ်နိူင်မလဲ၊ ငါးမရ လည်း ရေချိုးပြန်တာပေါ့၊ ကျနော် သူ့ အပေါ်က ဘလော့ အင်္ကျီကိုတော့ ချွတ်လိုက်တယ်၊

“ ဟင့် ဒါဆိုရင် တော့ မ သဇင် ကျနော့်ကို နို့တိုက်မှ ရမယ်... ”

“ အင်းပါ၊ ကိုရင်မူး စိတ်မပျက်စေရပါဘူး...သဇင်မှုတ်ပေးပါ့မယ် …. ”

ကျနော်က ဘရာဇီယာကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ ပွင့်အံထွက်လာတဲ့ နို့ကြီးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ အားရ ပါးရ နှယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံစုပ်လိုက်မိတယ်၊

“ လာကုတင်ပေါ်သွားရအောင်... ”

ကျနော်က မသဇင်ရဲ့ ခါးကလေးကို ဆွဲဖက်ပြီးခေါ်လာခဲ့တယ် မသဇင် နားအရောက်မှာ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်ပြီး ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်တယ်၊ မျှော်လင့်ချက်ကြီးခဲ့တဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီး က အလံတိုင်ကြီးလို မတ်မတ်ထောင်လို့ပေါ့။

မသဇင်က ကုတင်ပေါ်လေးဘက်ထောက်တက်လာရင်း ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ ကျနော့်လက်တွေက သူ့နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်လို့ပေါ့၊ မသဇင်လည်း ပုလွေပညာ မဆိုးရှာ ပါဘူး၊ သူ့ယောက္ခမ ကြီးကို မမှီသော်ငြားလည်း သူ့ ယောင်းမ တွေကိုတော့ အမှီလိုက်နိူင်ပါတယ်၊ ခနနေတော့ ကျနော် အရမ်းစိတ်ကြွလာတော့ သူ့ ခေါင်းကို ခနကိုင်ပြီးရပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ ကို ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းပြီး ကျနော် ရေချိုးခန်းထဲက ဘော်ဒီလိုးရှင်း ဗူးကလေး သွားယူလိုက်ပါတယ်နောက် ကျနော့် ကောင်ကြီးမှာ နည်းနည်းညှစ်ချ ပွတ်လိမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ဒူးထောက်ရက် ခွလိုက်ပါတယ်၊ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို တင်လိုက်တော့ သူက အလိုက်တသိပဲ သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဘေးကနေ ဖိပေးပြီး ကျနော့်ကောင် ကြီးကို ညှပ်ထားပေးပါတယ်၊ 

အဲဒီတော့မှ ကျနော်က သူ့နို့နှစ်လုံးကြားထဲကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပါတော့တယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးထိပ်ဖျားက သူ့မေးစေ့လေးကို သွားသွားထိတာမို့ သူက ခေါင်းလေး နဲနဲ ငုံ့ပေးပြီး လျှာနဲ့ မထိတထိ လှမ်း တို့ပါတယ်၊ ကျနော်ကတော့ လိင်ချောင်းက တအားယားနေပြီမို့ ဂွင်းထုသလို စွတ်လုပ်လိုက်တာ မကြာခင်ပဲ ပြီးသွားလို့ သုတ်ရည်တွေ တဖုတ်ဖုတ်နဲ့ သူ့ မျက်နှာမေးစေ့ လည်ပင်းတွေပေါ်ကျ ကုန်ပါတော့တယ်၊

အဲလို တချီပြီးသွားတော့ ကျနော်နဲ့ သူ နှစ်ယောက်စလုံး ဆေးကြော သုတ်သင် ကြပြီး ကိုယ်မှာသဘက်တထည်စီပတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ် တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ပြီး တရေးအိပ်ပျော်သွားပါတယ်၊

တရေးနိူးတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကလည်း ပြန်မာနေပြီ၊ သဇင်ရဲ့ နူတ်ခမ်းနုနု လေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တော့ သူလည်း နိုးလာပါတယ်၊

“ ယူ့ကို အားနာလိုက်တာကွာ၊ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်  ဒီနေ့မှ ဖြစ်ရတယ်လို့... ”

“ ရပါတယ် မသဇင်ရာ၊ ရှေ့မှာ မီးနီပြနေရင် နောက်က ပတ်မောင်းလို့ရတယ် မဟုတ်လား.. ”

“ ခစ်ခစ်..ယူကတော့ မနိုင်ဘူး၊ ကဲ သဘောပဲ ညှာညှာတာတာတော့ လုပ်နော် ယူ့ဟာကြီးက သိပ်ကြီးတယ်... ”

ကျနော် လည်း အားရဝမ်းသာနဲ့ ကျနော့် ကွန်ဒန်ထည့်ထားတဲ့ အိပ်ဆီကို ထပြီး လျှောက်သွားလိုက်တော့တယ်၊ စိတ်ထဲ တွေးမိတာကတော့ ငါ့နှယ်ကံကောင်းပုံများ ပြောကို မပြောချင်ဘူး၊ သူများတွေဆို လိုချင်လို့တောင်းတာတောင် ချေးပါချပစ်မယ် အပြောခံရသေးတယ်၊ အေးလေ ဒါမျိုးကတော့ ချိုကန်းလိုကောင်မျိုးပဲ ခံမှာ ငါ့လာလုပ်လို့ကတော့ လေးဘက်ထောက်ဖင်ကော့ပြီး အီးပါနိူင်လို့ကတော့ ပါစမ်းပါ၊ စမ်းကြည့်လိုက်လေလို့ပြောလိုက်မယ် ၊ ခွိခွိ၊ ကိုယ်က မိုးကာဝတ်ထားတာပဲ၊ ဒီလောက်ကတော့ ဟဲဟဲ။

.......................................................................

“ ရင်မူးရေ ဟိုအိတ်စကတစ် တွေက မိတင်း အတွက် ရက် အတိအကျ ရပြီ..ဒါပေမဲ့ ငါတို့ ပရက်စန်တေးရှင်း ကို နည်းနည်းပြန်ပြင်ရမယ်၊ အခု ရုံးချူပ်က ငါ့ကို ထပ်မှာလိုက်လို့...အဲဒါ ငါ့ဆီလာလို့ရမလား ..

“ ဟုတ်ကဲ့  မစ်စ်စ်လာလဲ ကျနော်လာခဲ့မယ်... ”

ကျနော် မစ်စစ်လာလဲ ပေးထားတဲ့  လိပ်စာ အတိုင်း မောင်းလာခဲ့ရင်း မနေ့တုန်းက ပေါင်လေး ကွတကွတ နဲ့ ပြန်သွားရှာတဲ့ မသဇင် ကို မြင်ယောင်မိပြီး အားတောင့်အားနာ ဖြစ်နေရတယ်၊ နောက်မှ ဖုန်းဆက်ပြီး တောင်း ပန်လိုက်ပါအုန်းမယ်လို့လဲ တေးထားလိုက်တယ်၊ အခုကတော့ အလုပ်ကိစ္စ ရှိသေးတယ်လေ။

မစ်စစ်လာလဲ အမျိုးတွေက လည်း တော်တော် ချမ်းသာပုံရတယ် ခြံဝန်း အကျယ်ကြီးနဲ့ မြင်းဇောင်းတွေ လည်း ရှိတယ်၊ အဲဒီခြံကြီးထဲ မှာ အိမ်က လည်း သုံးလုံးလောက်ရှိတယ် မစ်စစ်လာလဲ က အိမ် လုံးသေးသေးလေးရဲ့ အခန်းကျယ်ကြီးတခု မှာ ကျနော့်ကို စောင့်နေတယ်၊ အခန်းကလည်း အပျံစား ပရိုဂျက်တာ နဲ့ စခရင်နဲ့ ကွန် ဖရင့် တေဘယ် အရှည်ကြီးနဲ့၊ သူက အိမ်နေရင်း ပိတ်သား ပါးပါး အဝါရောင် အစ လေး လက်ပြတ်မကျ လက်တို မကျ၊ နဲ့ အောက်က ဂျင်း ဘောင်းဘီ ကက်ပရီပန် ခေါ် မလား စက အရှည်နဲ့ ဟာ ဝတ်ထားတယ်။

ဆံပင်ကိုလည်း ခေါင်းပေါ်မှာ ကပိုကရို ပတ်ထုံးထားတယ်၊ ကျနော့် အဖို့ မစ်စစ် လာလဲ ကို ဘစ်စနက် ဝတ်စုံကလွဲ ပြီး ဒီပြင့် အဝတ်အစားနဲ့ တခါမှ မတွေ့ဘူးလို့ အမြင်ဆန်းနေတယ်၊ မျက်ခုံးမွှေးထူထူ နဲ့ ဆံပင်က မမဲဘူး အနီရဲရဲ လည်း မဟုတ်ဘူး အညိုနဲ့ အနီကြားက ရောင်မျိုး၊ နာတံကတော့ ဖြောင့်စင်းနေတာပဲ၊ တခြား အမျိုး သမီးတွေ နဲ့ ယှဉ်ရင် နည်းနည်းလေး ကြီးသလို ထင်ရပေမဲ့ သူ့မျက်နှာကျပုံ နဲ့တော့ လိုက်သလိုပဲ၊ နူတ်ခမ်းက တော့ ထူထူ၊ နဲ့ နူတ်ခမ်းစောင်းလေး ပေါ်မှာ မှည့်လေး တလုံးရှိ တယ်၊ အကျီပါးပါး တထပ်ထဲ ဝတ်ထားလို့ အောက်က ဘရာဇီယာကို အတင်းတွန်း ထွက်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး က အယ်တုန် နေတာကို အခုမှ ပဲ တွေ့ရတော့တယ်၊ ခါတိုင်းက ဘစ်စနက် ဝတ်စုံ ဂျက်ကတ်က ကွယ်နေလို့ မမြင်ရတာ ဖြစ်မယ်၊  စကားပြောရင် သူ့မှာ ဟဲဗီး အက်စင့် ရှိတယ် ၊ 

ဒါပေမဲ့ ကျနော်က နားထောင်နေကြမို့ နားလည်နေပီလေ၊ သူတို့ အီရမ်တွေက ဗီ နဲ့ ဒယူ နဲ့ မကွဲဘူးဗျ၊ ဥပမာ west ဝက်စ် ဆိုရင် vest ဗက်စ် ဆိုပြီး အသံထွက်တယ်၊ အဟီး၊ ပန်ချာပီကုလားတွေ ဇီးရိုး ကို ဂျီးရိုးလို့ အသံထွက်သလိုပေါ့၊  အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လူမျိုးပဲ စကားပြောပြော ကျနော့်နားထဲ မှာတော့ မိန်းခလေးတွေ အသံဝဲ တာ နားထောင်လို့ကောင်းတယ်ဗျ၊ ယောက်ကျားတွေ အသံမပီရင်သာ သောက်ငြင်ကပ်တာ၊ ခွိ၊ အဲဒါကြောင့် မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ အသံလေးက ကျနော့်နားထဲ မှာ ချိုနေတာပဲ၊ နောက် သူ့ရဲ့ အသံအက်ကွဲကွဲက လည်း ဆက်ဆီ ဖြစ်သလိုပဲ၊ တခါတလေဘာမဆိုင်ညာမဆိုင်၊ ကိုယ့်ကောင်ကြီး တောင် မာသွားသလိုပဲ၊ အသံကြောင့်ဖားသေတော့ မသိဘူး၊ အသံကြောင့်လီးတောင်တာတော့  ဒီတခါပဲ ဖြစ်ဖူးသေးတယ်၊ 

အဟီး၊ ဒုက္ခပါပဲ အရင်ကတော့ သူမျက်နှာရအောင် ခိုင်းတာ ဂရုတစိုက်နားထောင်နေရလို့ လားမသိဘူး သတိမထားမိတာ၊ အခု နှစ်ယောက်ထဲ ကျမှ သူ့ အသံကြားရတာနဲ့ လီးတောင်နေတယ် ဆိုရင် မဟုတ်သေးပါဘူး၊ ငါတော့ ပြဿနာတက်တော့မယ်၊ လို့တွေးနေမိတယ်၊ ကျနော့်ဘောင်းဘီ ဇစ်အောက်မှာ ဖုဖောင်းထလာတာသူ မမြင်ရအောင် ဟိုကွယ်ဒီကွယ်လုပ်နေလိုက်မိတယ်၊ သတိထား ပြီး ဖုံးလေ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပိုရုန်းလေပဲ ဖြစ်လာတယ်၊ အဲတော့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုပြီး လွှတ်ထားလိုက်တယ်၊ မစ်စစ်လာလဲရဲ့ မျက်လုံးတွေ တချက်တချက် ကျနော့် ဇစ်ပါနားရောက်ရောက်လာပြီး ပြုံးသ ယောင်ယောင် ဖြစ် သွားတာတော့ သတိထားမိတယ်။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ဘာမှ ထူးခြားတဲ့ အဖြစ် မရှိပဲ တနေ့တာ ကုန်ဆုံးသွားရတယ် မနက်ဖြန်မိတင်းအတွက် ချိန်း ဆိုပြီး ကျနော်တည်းတဲ့ ဟော်တယ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

ညဘက်အိပ်မက်ထဲ မှာတော့ မစ်စစ်လာလဲ ကို ဆော်နေပြီလေ၊ သူလည်း ပန်းတပွင့်ပဲ မဟုတ်လား၊ အဟီး။

..............................................................................................

နောက်နေ့ မိတင် ကတော့ တကယ့်ကို ချဲလင့်ပဲဗျာ၊ သူတို့ကလည်း ငွေအများကြီးဖြုန်း ရမှာ တွေဝေနေ ၊ ကိုယ်ကလည်း အချီကြီး ပွမဲ့ ကလိုင်းရင့် ဆိုတော့၊လွတ်သွားရင် ရုံးချူပ်က မျက်နာမရမှာ စိုးရိမ်တာလည်းပါ၊

တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပင်ပန်းလိုက်ကြတာ ပြီးသွားမှ ပဲ သက်ပြင်းချနိူင်တယ်၊ ဒါတောင် အဖြေက မရသေးဘူး နောက်နှစ်ပါတ်လောက်မှ အကြောင်းပြန်မှာတဲ့၊ ကျနော်တို့က တော့ ကိုယ့်တာဝန် ပြီးပြီ ဆိုတော့ ပြန်ကြဖို့ပဲ ရှိတာပေါ့၊

အဲဒီမိတင် နေရာက လမ်းခွဲတော့ မစ်စစ်လာလဲက ၊

“ ကျေးဇူးပဲ ရင်မူး ရေ နင်သာ မရှိရင်တော့ မလွယ်ဘူးနော်... ”

“ မစ်စစ်လာလဲကလည်းမြှောက်နေပြန်ပါပြီ ကျနော်က ဘေးက အကူသက်သက်ပါ... ”

“ တကယ်ပြောတာပါကွာ..ဒါနဲ့ ဒီညနေ မင်းမှာ အစီအစဉ်ရှိလား.. ”

“ ဘာမှ မရှိပါဘူး ..ဘာလို့လဲ... ”

“ အော် တို့တွေ ..တာဝန်တခု အောင်မြင်စွာပြီးသွားတဲ့ အနေနဲ့ ဆယ်လီဘရိတ်လုပ်ကြရအောင်.. ”

“ လုပ်လေ ကောင်းသားပဲ ..ဘယ်မှာဆုံမလဲ.. ”

“ ငါလာခေါ်မယ်လေ..ငါသိတဲ့ ..ranch style စားသောက်ဆိုင် တခု ရှိတယ် သွားစားရအောင်..ညနေ ၇နာရီဆို စောလား ...နောက်ကျလား.. ”

“ အိုး အတော်ပါပဲ..စောင့်နေမယ်လေ... ”

“ အိုကေ ..ဆီးယူ.... ”

......................................................................................

ညနေစောင်းကျတော့ မစ်စစ်လာလဲ ဖုန်းမှာ ကြိုပြောထားလို့ ကောင်းဘွိုင် အတားရား ဆိုတော့ ဂျင်းဘောင်း ဘီနဲ့  အပေါ်က ရှပ်အင်္ကျီအကွက်စိတ် ကို ဝတ်ထားလိုက်တယ်၊ ဦးထုတ်နဲ့ ဘုက တော့ မပါလာဘူး ဆိုတော့ စိတ်မပူနဲ့တဲ့ သူယူလာခဲ့မယ်တဲ့ ၊ ကျနော့်ဆိုက် ကို မေးသွားတယ်၊ နောက်သူရောက်လာတော့ ယူလာတဲ့ ကောင်းဘွိုင်ဘုနဲ့ ဦးထုတ်ကို ဆောင်းလိုက်တော့ အဟီး အေးရှားကောင်းဘွိုင်ရုပ် ထွက်နေတာပေါ့ဗျာ၊ ခွိွိခွိ။

အဲလိုနဲ့ မစ်စစ်လာလဲ မောင်းလာတဲ့ မာစေးဒီး SLS AMG GT လေးနဲ့ ကျနော်တို့ ထွက်လာလိုက်တာ ကျနော်ကတော့ ဒီမြို့က မဟုတ်တော့ ဘယ်မောင်းမှန်း မသိဘူးဗျ၊ ဖရီးဝေး နည်းနည်းမောင်းပြီး လိုကယ်ထဲ လည်း တော်တော်မောင်းရတယ်၊ နောက်လယ်ကွင်းတွေလိုပဲ ကွင်းပြင်ကြီးတွေ နဲ့ နေရာတွေ ဖြတ်လာ လိုက်တာ၊ ကျနော့်စိတ်ထဲ မှာ ဘယ်လိုနေရာ ရက်စတောရင့် လာဖွင့်ထားသလဲ မသိဘူးတောင်တွေးမိပါ သေးတယ်၊နောက် ကတ္တရာ လမ်းကုန်သွားလို့ မြေလမ်းအတိုင်း ဖုံတထောင်းထောင်းနဲ့ သွားပြီးမှ ခြံကြီး တခြံထဲကို ကွေ့ဝင်လိုက်တယ်၊ အဲဒီခြံဝန်းထဲ မှာ အဖိုးတန်ကားတွေ အစီအရီ ရပ်ထားတာ တွေ့တော့မှ ကျနော့်မှာ အော် ဒီလိုနေရာမျိုးလည်း လူတွေက လာစားကြတာပဲ နော် လို့တွေးလိုက်မိတယ်။

ကျနော်က စားပွဲ ကုလားထိုင် နဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ထိုင်ရမယ် မှတ်တာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ အထဲ ဝင်လိုက်တော့ ဂိုဒေါင်လို အဆောက်အဦးထဲ မှာ ခုံတန်းရှည်ကြီးတွေ ချထားတယ်၊ ရှေ့နားမှာ စတိတ်တခုရှိတယ်၊ လူတွေ ကလည်း ခုံတန်းလျှားတွေမှာ ဦးသူ နေရာယူပြီး ထိုင်နေကြတော့ ကျနော် နဲ့ မစ်စစ်လာလဲ လည်း တနေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်၊ နောက်နည်းနည်း လည်း ကျပ်ကျပ်သပ်သပ် လိုဆိုတော့ သူနဲ့ ကျနော် နဲ့ ကိုယ်လုံးချင်း ထိနေကြတာပေါ့။

ကျနော်တို့ နေရာယူလို့မှ သိပ်မကြာခင်စင်ပေါ်ကို ကောင်းဘွိုင် အဝတ်အစားတွေနဲ့ လူတွေ တက်လာကြပြီး ဂစ်တာတွေ ဘင်ဂျိုတွေနဲ့ စ ဖျော်ဖြေပါတော့တယ်။ နောက်တော့ သူတို့ က ကြိုဆို နူတ်ဆက်စကားပြော ပြီး အစားအသောက် အစီအစဉ်ကို ပြောပါတယ်၊ အစားအသောက်က ကျနော်တို့ ကျောင်းတုန်းက ကင်တင်း စတိုင်ပါပဲ၊ ပုဂံခွက်ယောက်တွေ ကိုယ့်ဘာသာယူ သူတို့ ချက်ပြုတ်ဖုတ်နေတဲ့ နေရာတွေမှာ ကိုယ်စားချင်တာကို ပုဂံသွားခံပေး သူတို့ထည့်ပေးမယ်၊ ပြီးရင် ကိုယ့်နေရာကိုယ်ပြန်စား သောက်ကြပေါ့၊ အဆောက်အဦးအလယ်က မြေကွက်လပ်ကိုတော့ ကချင်တဲ့သူတွေ ဝင်က လို့ရအောင် နေရာရှင်းပေးထားဖို့ပြောတယ်၊ နောက်တော့ သူတို့တွေက ဟာသ ပြောလိုက်၊ သီချင်းဆိုလိုက် တီးလိုက်နဲ့ စပါတော့တယ်၊ 

ကျနော် တို့ လည်း အများနည်းတူ အစားအသောက်ကို အပြင်ထွက်တန်းစီ ယူကြတာပေါ့ဗျာ၊ သူတို့ က တကယ့် ကောင်းဘွိုင်ခေတ်တုန်းက အတိုင်း ထင်းမီးတွေနဲ့ ချက်ပြုတ်တာပေါ့၊ ပုဂံခွက်ယောက်တွေကလည်း အဲဒီတုန်းက စတိုင်မျိုးတွေပေါ့၊ ဘီယာတို့ အရက်တို့က တော့ သပ်သပ်ထပ် ပေးရတယ်၊ အစားအသောက်က တော့ ကြိုက်သလောက်စား၊ တယောက်ဘယ်လောက်နူန်းနဲ့ ကောက်ထား ပြီးပြီလေ၊ မစ်စစ်လာလဲ နဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တန်းစီ၊ အစားအသောက်တွေ ယူလာပြီးတော့ ခုံတန်းမှာ ပြန်လာစားပေါ့၊ ကျနော်က အစားအစာ ပုဂံတွေ ခနမစ်စစ်လာလဲနဲ့ ခနထားခဲ့ပြီး ဘီယာ ရောင်းတဲ့ဆီ ပြန်သွား လိုက်တယ်၊ ဘီယာကိုလည်း သစ်သားစည်တွေနဲ့၊ သစ်သားလှည်းတခုမှာတင်ထားပြီး မတ်ခွက်တွေနဲ့ ရောင်း တယ်၊ 

ကျနော်က နှစ်ခွက်ယူ ပိုက်ဆံပေး တစ်ပ် ကို ခွက်ထဲထည့်ခဲ့ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်၊ လူသံတွေ ရီသံ စကား ပြောသံ၊ တွေ နဲ့ စတိတ်က တီးနေတဲ့ ကမ်းထရီး သီချင်းသံ တွေနဲ့ ဆူညံလို့ပေါ့၊ ပျော်စရာတော့ကောင်းသား ခြံကြီး ထောင့်တနေရာက နောက်ဆုံးပေါ်ကားတွေကိုသာ မတွေ့ရရင် အိုးဝက်စ် က အမေရိကန် ကို ပြန်ရောက်နေသလိုပဲ၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း စားလိုက်သောက်လိုက်နဲ့ အရှိန်ရလာတော့ တခြားသူတွေ လိုပဲ အခန်းအလည် မှာ သွားက ကြတာပေါ့၊ ရိုးရာ အက တွေရော၊ စုံတွဲ အက တွေရော စုံ နေတာပေါ့၊ ကျနော်လည်း မစ်စစ်လာလဲ ကို တွဲကရင်း ကိုင်ရင်း ဖက်ရင်း ကနေရာက သူလည်း ပျော်နေတာ တွေ့ရတာနဲ့ ၊ အရဲစွန့် ပြီး သူ့နူတ်ခမ်း တွေကို ငုံပြီး စုပ်နမ်းလိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနော့် ကို ပြန်ဖက် ပြီး ရမက် ပြင်းပြင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တုန့်ပြန်လာတယ်၊ အဲလိုနဲ့ ညလည်း တဖြည်းဖြည်းနက်လာရော၊ 

ကျနော့် လက်တွေက မစ်စစ်လာလဲရဲ့၊ တင်ပါးလုံးလုံး တွေ၊ ရင်သားတွေ၊ ခါးတွေ၊ တကိုယ်လုံးပဲ ဆိုပါတော့ဗျာ၊ မရောက်တဲ့ နေရာ မရှိတော့ဘူး ၊ အဟီး၊  ကျနော်က ဒါမျိုးတွေ အံတိုနေပြီလေ သိတယ် မဟုတ်လား မူးအောင် မသောက်ဘူး၊ ခွိ၊ အယ်လ်ကိုဟောက ကာမ ကိစ္စ ကို လှုံ့ဆော်ပေးပေမဲ့ များသွားရင် ပါဖောင်းမန့် ကို ကျစေတယ် ဆိုတော့၊ အနေတော်လောက်နဲ့ တော်ထားလိုက်တယ်လေ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး ဂျင်းဘောင်းဘီ အောက်က ဖေါင်းထနေပြီး မစ်စစ်လာလဲရဲ့ ဆီးခုံကို ပွတ်နေတဲ့ အဆင့်လောက်ဆိုရပြီလေ၊ ဟဲဟဲ။

ကျနော်တို့ပြန်တော့ မစ်စစ်လာလဲက ကျနော့်လက်ထဲသော့ထည့်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ပုခုံးစောင်းပေါ် သူ့ခေါင်းလေးတင်ပြီး ကျနော့်လက်မောင်း တွေကို သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တွဲခိုလို့၊ သူ့ရင်သားတွေက ကျနော့် လက်မောင်းသားတွေကို အိကနဲ အိကနဲ ဖိဖိ လာတယ်၊ ကျနော်လည်း ကားပေါ်က နက်ဗီဂေတာ နဲ့ပဲ ဟော်တယ် လိပ်စာထည့်ပြီး မောင်းလာခဲ့တော့တယ်၊  မာစေးဒီး AMG တွေက စပယ်ရှယ် အက်ဒစ်ရှင်းနဲ့ အင်ဂျင်ဆိုက်ကလည်း ပုံမှန်ထက်ပိုကြီးတဲ့ကောင်တွေ ဆိုတော့ ဆွဲလိုက်တာ ၊ မျှား ကို တအားကုန် ဆွဲပြီး ပစ်လိုက်သလိုပဲ၊ အဟီး၊ လီဗာက ထိပဲထိရသေးတယ် မြင်းရိုင်းလိုပဲ ခုန်ပြေးတော့တာပဲ၊  SLS AMG GT ဆိုတာ တော်ရုံ လမ်းမပေါ်မှာတောင် တွေ့ရခဲ တာဆိုတော့ ခွိခွိ၊ မစ်စစ်လာလဲ ကို လုပ်ဖို့တောင် သိပ်အရင် မလိုပဲ ကားကို ဇိမ်ခံမောင်းလာမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ညဘက်ဖရီးဝေးပေါ် မှာကားကလည်း ရှင်းတော့ နင်းလာလိုက်တာ ခနလေးနဲ့ ကျနော် တည်းတဲ့ဟော်တယ် ရောက်လာတော့တယ်၊ ကျနော်က မေးမနေတော့ဘူး၊ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ပါစင်ဂျာဆိုက်ကို သွား တံခါးဖွင့်ပေးပြီး မစ်စစ်လာလဲ ကို လက်ပေး ပြီး မဆွဲခေါ်လာခဲ့တယ်။

မစ်စစ်လာလဲ ကို ဓါတ်လှေခါးထဲ မှာလည်း နူတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်၊ သူ့တင်ပါးတွေကို အားမလိုအားမရ ဆုပ်နှယ် ခဲ့သေးတယ်၊ ခွိခွိ ၊ ဒီကောင်မ ကြီး ကိုတော့ နွှာရတော့မယ်ပေါ့။ ကျနော့်အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သူက အရင် ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားတယ်၊ အဟီး ကျနော်လည်း သွားချင်တာပေါ့၊ ဒီလောက်ဘီယာတွေ သောက်ထား တာ။

သူက အိမ်သာ ကမုတ်ပေါ် အထိုင် ကျနော်ကလည်း ရှာဝါမှန်တံခါးဖွင့်ပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ် ရှာဝါ ရေဆင်းပေါက် ကို ကျနော့်ရေပြွတ်ချိန် ပြီး ရွှေဝါရောင် ရှုးတွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်၊ ကျနော် ပန်းပြီးတဲ့ ထိ သူက မပြီးသေး ဘူး၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်က အောက်ပိုင်းတခုလုံးချွတ်လိုက်ပြီး ရေပန်းက ရေနဲ့ ဆပ်ပြာရေ ဘူးလေး ယူပြီး ကျနော့်ရဲ့ မပျော့မမာ ဖြစ်နေတဲ့ ရေပြွတ်လေးကို ကောင်းကောင်းပွတ်သတ်ဆေး ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော် လုပ်နေတာကို ပြုံးစစ နဲ့ မစ်စစ်လာလဲ တယောက်က ကြည့်နေလေရဲ့၊ နောက်သူလည်း ရှုးပေါက်လို့ပီးသွားတယ်ထင်ပါရဲ့ ဘေးနားက တစ်ရှုးလေး လှမ်းဆွဲပြီး အောက်ပိုင်းကို သုတ် ဖို့လုပ်နေတုန်း သူ့နား ကျနော်က ကမန်းကတန်း လျှောက်သွားလိုက်တယ်၊ သူက သူ့ ဟိုဟာတွေသုတ်သင် ပြီး ရေဆွဲချ ပြီးတော့ မျက်နှာကို ရှေ့ ပြန်ကြည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့်ရေပြွတ် ကြီးက သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်ရောက်နေပြီလေ၊ ခွိ။

ကျနော့်ရေပြွတ်ကြီးကလည်း မြန်မာပြည် သင်္ကြန်တွင်းမှာ ချောချောလှလှ ကောင်မလေးတွေလာရင် ရေ အသင့်စုပ် ပြီး ပက်ဖို့ အသင့် ပြင်ထားသလို ပဲ ထောင်နေပြီလေ၊ ဟဲဟဲ၊ မစ်စစ်လာလဲ က မျက်စောင်းလေး တချက် သာ ထိုးလိုက်တာ သူ့ရဲ့ လက်ချောင်း တွေက ကျနော့်ပြွတ်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး လှပတဲ့ နူတ်ခမ်းလွှာလေးကို ဟလို့ ဖွင့်ပေးရှာတယ်၊ ကျနော်က ရှေ့ တလှမ်းတိုးလိုက်တော့ ငှက်ပျောဖူး ကြီးက နူးညံ နွေးထွေးနေတဲ့ မစ်စစ်လာလဲရဲ့ အာခံတွင်းထဲ ဝင်သွားလေရဲ့၊ ကျနော်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မစ်စစ်လာလဲရဲ့ နူတ်ခမ်းပေါ်က မှဲ့ က အခုမှ ပိုထင်းလာသလိုပဲ။

“ အား ကောင်းလိုက်တာ မစ်စစ်လာလဲ ရယ်.... ”

မစ်စစ်လာလဲ လည်း အတွေ့ မကြုံ မခေဘူးပဲ၊ ကျနော့်ယောက္ခမ ကြီး ကိုသာ မမှီရှိရမယ်၊ မနေ့တုန်းက သဇင် နဲ့ စာရင်တော့ နည်းနည်းသာတယ် ပြောလို့ရမယ်၊ အင်း၊ အိမ်သာအိုးပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ ဘော့စ် ကို ကိုယ်က သူ့ရှေ့မတ်တတ်ရပ်ပြီး သူ့ ပါးစပ်ထဲ ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ကော့ကော့ ထိုးထဲ့ နေရတာ သူ့ အစုပ်အမှုတ်ကောင်းတာကို အသာဖယ်ထား အတွေးနဲ့တင် မကောင်းပါဘူးလို့ ထင်တဲ့ ယောက်ကျား သား ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိမယ်ထင်သလဲ ၊ ခွိခွိ၊ ကျနော်လည်း ဘာသားနဲ့ ထုထားသာမှတ်လို့။

မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ ပါးစပ်ထဲ နဲ့ သူ ဆွဲထုတ်လိုက်တာတောင် သူ့မျက်နှာ၊ ဆံပင်တွေပေါ် ပန်းထွက်ကျ သွားတဲ့ မလိုင်ဖတ်တွေက လဘက်ရည်ခွက်ထဲထည့်ရင်၊ ရှယ် သုံးလေးခွက် စာလောက်တောင် ရမလားမသိပါဘူး၊ ခိခိ။

နောက်တော့ ဆေးကြောပြီး ကုတင်ပေါ်မှာပေါ့ဗျာ၊ ဟဲဟဲ၊

 ဒီတေးသိချင်သေးလား၊  မစ်စစ်လာလဲ က ကိုယ်လုံးတီးချွတ်လိုက်တော့လည်း တော်တော်မိုက်တာဗျ၊ နို့ကြီးတွေက အလုံးမဟုတ်ဘူး၊ ဘူးသီး လို ရှည်ရှည်၊ သိပ်အတွဲကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ထိပ်က အေရီရိုးလားလို့ခေါ်တဲ့ နို့ခံ ကလည်း ကျပ်ပြားဝိုင်း ကြီးကြီးထက်တောင် ကျယ်မလားမသိ၊ နို့သီးခေါင်းတုတ်တုတ် တွေနဲ့ပေါ့၊ ခါးကတော့ သိပ်မကျဉ်ပေမဲ့ ကားစွံ့တဲ့ တင်သားတွေကြောင့် တုတ်တယ် မထင်ရပါဘူး၊ ပေါင်လုံးတွေကတော့ နည်းနည်းတုတ်တယ်၊ ခြေသလုံးသားတွေလည်း တုတ်တယ်၊ 

ဒါပေမဲ့ ပုခုံးပေါ်တင်ဆောင့်တော့ အားရတာပေါ့ဗျာ၊ သူ့ဖင်ကားကားကြီး ကို လည်း အရသာခံကြည့် ချင်သေးတော့ လေးဘက်ထောက်ဖင်ဘူးထောင် ဆွဲလိုက်သေးတယ်၊ နောက် ဆုံးကတော့ အရှေ့ အလယ်ပိုင်းသူ တွေရဲ့ ထုံးစံလိုပဲ သူတို့ အတွက် မဆန်းတဲ့ နောက်ပေါက် ပါ၊ လုပ်လိုက်ရတယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်အိပ်မောကျ သွားတော့ အပြင်မှာ မိုးတောင်လင်းနေပြီ၊ ကျနော့် တကိုယ်လုံးလည်း တရုပ်သိုင်းကားအပီစုတ်လေးဆယ်လောက်ကို တောက်ရှောက် အစအဆုံးထိ ကြည့်လိုက်ရသလို၊ ကျေနပ်အားရ၊ မောပန်းနွမ်းနယ်ပြီး တုန်းကနဲ အိပ်မောကျ သွားရပါတော့တယ်။

................................................................................

ဒီတခေါက် ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ကျနော့်ကိုယ် ကျနော် အားရ ကျေနပ် ပီတိ ဖြစ်နေလိုက်သည်မှာ တိမ်ပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်နေရသလိုပင်၊ ငါ့လို လူမျိုး ထပ်တူ ရှိရင်တောင် ငါ့လောက် စွံ ပါ့မလား လို့တောင် တွေးရင်း မျက်နှာပေါ်မှာ အလိုလို အပြုံးရိပ် ထင်သွားမိသေးတယ်။

မစ်စစ်လာလဲ က အရင်တုန်းက ကျနော်နဲ့ ဖြစ်ဖူးခဲ့တယ့် ဘော့စ် အဟောင်း တရုပ်အမျိုးသမီး လီလီ  လိုမျိုး မဟုတ်၊ လူရှေ့ မှာသာ မသိသာအောင်နေ၊ လူကွယ်တာနဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်ဖို့ ခွင့်ပေးထားသည်၊ ကျနော် တခါတလေ အရမ်းတင်းလာသည့် အချိန် မှာ အရေးကြီးသည့် ပရောဂျက် အကြောင်း ဆွေးနွေး မလို ဘာလိုလို နဲ့ ဖိုင်တွဲ အထူကြီးတွေ ယူ၊ သူ့ အခန်းထဲ သွားပြီး အခန်းတံခါးပိတ်ကာ ပုလွေ မှုတ်ခိုင်းလို့ လည်း ရသည်။ သူ့ ရဲ့ မဟော်ဂနီ စားပွဲ ကြီးပေါ် တက်ထိုင်ပြီး အိတ်စက်ကတစ် သားရေကုလားထိုင် ပေါ်ကနေ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ငုံစုပ်ပေးနေရှာသော ဘော့စ် အီရမ် မ ကို ငုံကြည့်ပြီး သူ့ ဆံပင်နီနီ တွေကို ဖွပစ်၊ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ အာဂေါင်ထိအောင် ဆောင့်ပစ်လို့ ရ နိူင်သည့် အခွင့်အရေး များမှာ ပြောပြလို့ လည်း ဘယ်သူမှ ယုံကြည် နိူင်ဘွယ်ရာ မရှိဘူး မဟုတ်လား။

နောက် ပြီး ကျနော့် မိန်းမ ညီအမ တွေ အပြင်၊ ယောင်းမ၊ နောက်တော့ သူတို့ အမေ၊ ကျနော့် ယောက္ခမ ကြီးတောင် ပါသွားသေး၊တယ်၊ ကျနော် ဒိုင်ယာရီရေးပြီး ဟို အမည်မသိ ရေးသူ တယောက်ရဲ့ My secret life ဆိုတဲ့ စာအုပ်မျိုးထုတ်လိုက်ရင်တောင် နောင်လာနောက်သားတွေက အာထားတာ၊ စိတ်ကူးယဉ်ထား တာပဲ လို့ ထင်ကြပေလိမ့်မည်။

ဒါပေမဲ့ တနေ့ မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်ထားတဲ့ ထင်တလုံးဟာ၊ ဝုန်းကနဲ တစဆီ တစဆီ ပျောက်သွားရတဲ့ အဖြစ်အပျက်နဲ့ ကြုံရပါတော့တယ်။

အဲဒီနေ့ က ကျနော် အိမ်ပြန်လာတော့ မြနှင်းဆီ မျက်နှာ မကောင်းဘူး၊  တယောက်ယောက်များ ကျနော့် အကြောင်း ချွန်တွန်းလုပ်လိုက်လို့လား၊ သူဘာသာ တခုခု ကြောင့် ကျနော့် ဖေါက်ပြန်မှု တွေကို ရိပ်မိသွားတာလား၊ စိတ်ထဲ မှာတော့ နည်းနည်းလေး ထိတ် မိတယ်၊ အင်း အိပ်ယာဝင်ချိန်ကျ ရင်တော့ သိရမှာပဲ ပေါ့လေ၊ လို့တွေးရင်း ညနေဘက်အချိန်တွေကို ပုံမှန်ပဲ သားနဲ့ ဆော့ ဟိုလုပ်ဒီလုပ်နဲ့ ကျော်ဖြတ်လာပြီး သားအိပ်ပျော်သွားမှ ကျနော်တို့ အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ တညနေလုံးပျောက်နေတဲ့ မြနှင်းဆီ တယောက် ကျနော်တို့ အိပ်ယာပေါ်မှာ မှောက်ရက် အိပ်နေတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော် က သူ့ အနားသွားထိုင်လိုက်ပြီးတော့ ပုခုံးလေး အသာပွတ်ပေးရင်း

“ မြ....ဘာဖြစ်နေတာလဲ..တခုခု ..ဖြစ်နေတာလား... ”

ကျနော့် စကား အဆုံးမှာတော့ မြနှင်းဆီ ကုတင်ပေါ်ထ ထိုင်လိုက်ပြီး ၊ကျနော့် ကိုယ်ကို ဖက်တွယ်၊ သူ့မျက်နှာကို ကျနော့်ရင်ဘတ်မှာ အပ်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချပါတော့တယ်၊သူ့ ရဲ့ မျက်ရည်ပူတွေက ကျနော့်အင်္ကျ ီကိုတောင် ထိုးဖေါက်ပြီး ရင်ဘတ်မှာ လာစိုစွတ်နေတာကို ခံစားနေရပါတယ်၊ အင်း ဘာအကြောင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော်နဲ့ နှစ်အတော်တော်ကြာကြာလည်း လင်မယားအဖြစ် အတူနေလာခဲ့ကြပြီး၊ ယူကထဲက လည်း တယောက်ကို တယောက် ချစ်လို့ယူထားကြတဲ့ လင်မယားဆိုတော့ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ သူဒီလို ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေတာကို ဘယ်လိုမှ စိတ်မကောင်းတော့ဘူးလေ၊ အထူးသဖြင့် ကျနော့် ကြောင့် ဆိုရင်တော့၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော်လုပ်နေတာတွေကို ရပ်တန်းက ရပ်ရတော့မှာပဲ လို့ ချင်ခြင်း စဉ်းစားနေလိုက်မိတယ်။

“ ဘာဖြစ်လဲ မြ ရယ် ပြော..စိတ်ပေါ့သွားအောင် ငိုချချင်လည်း ငိုချလိုက် ဝအောင်ငို ပြီးမှ ကို့ကိုပြော နော် ဘာဖြစ်လဲ ဆိုတာ... ”

“ မြ..ပြောရင် ကို..စိတ်ဆိုးမှာလား.... ”

“ မဆိုးပါဘူးကွာ...မြ အဲလို ငိုနေတာတွေ့ရတော့ ကို ဘယ်လိုမှ စိတ်မကောင်းလို့..မြဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် စိတ်ချမ်း သာရင် ပြီးရောလို့ ကိုတွေး နေတာ..ကိုဘာလုပ်ပေးရမလဲ..မြ ဘာဖြစ်ချင်သလဲ ပြော... ”

“ တကယ်နော် ကို..အင်းလေ..ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မြကတော့ ပြောရတော့ မှာပဲ ..မြ စိတ်ထဲ မှာလည်း အဲ လို အကြာကြီးအောင်းမထားချင်ဘူး...ကို..စိတ်ဆိုးရင်လည်း မြခံပါ့မယ်..ခနတော့ စိတ်ငြိမ်ငြိမ်လေး ထားပြီး မြပြောတာ နားထောင်နော်... ”

ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ်၊ ခေါင်းထဲ မှာ ဦးနှောက်က ကွတ်ကိုး ပရော်စက်ဆာ ထက် အဆပေါင်းများစွာမြန်တဲ့ နူန်းနဲ့ အလုပ်လုပ်နေတယ်၊ အဖြေက အနီးစပ်ဆုံးတောင် မထွက်လာဘူး၊

“ အင်းပါ..ကို ဂတိ ပေးပါတယ်..မြ ပြောသာပြောပါ.... ”

“ မြ..မှာ..တခြားတယောက် ရှိနေပြီ..... ”

“ ဘာ....ဘယ်လို.......... ”

ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အသံကျယ် သွားမှန်း သတိရ လိုက်လို့ စိတ်ကို ပြန်ထိန်းလိုက်ရတယ်၊ ငါနားထဲ ကြားလိုက်တာ မှ ဟုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့ ကို ဆုံးအောင်ပြောခိုင်းရတော့မှာပဲလေ၊

“ ကို …..ကို.....ဖြစ်ရဲ့လား..မြပြောတာ နားထောင်မှာလား.... ”

“ အင်း..... ”

ကျနော့်စိတ်တွေကို အစွမ်းကုန်စုစည်း ပြီး ခေါင်းထဲ မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ပြန်ပြောနေတယ်၊ စိတ်ကို ငြိမ်ငြိမ်ထား ပြောသမျှ ကို ဆုံးအောင်နားထောင်၊ စကားမဆုံးသေးပဲ ဘာမှ အဆုံးအဖြတ် အစွတ်အစွဲ မလုပ်နဲ့၊ စိတ်ကို ငြိမ်ငြိမ်ထား၊

အောက်က အကြောင်းအရာ တွေကတော့ မြနှင်းဆီ ပြန်ပြောပြတဲ့ အကြောင်းအရာတွေ ပါပဲ၊ သူပြောပြတာက တော့ စကားလုံးအလှတွေနဲ့ ဖုံးကွယ်ပြီး အဖြစ်အပျက် တွေကို အက်ဆေးတခုလိုပဲ ပြောသွားပေမဲ့၊ စာဖတ်သူတွေလည်း ဖတ်လို့ကောင်း၊ သူပြောတာကို ကျနော် နည်းလည်သလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ပြီးပြန်ရေးပြ သွားပါမယ်၊ တကယ့် တကယ်တော့ မိန်းမ တယောက်က သူ့ယောက်ကျား ကို အဲလို ဒီတေးတော့ ဘယ်ပြောပါ့မလဲ ဗျာ၊

….............................

ဟုတ်တယ် ကို  ကိုထင်သလို ကယ်ဗင် ပါပဲ၊ သားမွေး ပြီး နောက်ပိုင်း နှစ်တွေမှာ မြတို့ နှစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်မှာ အရင်တုန်းက လို ပွဲဆက် မကြမ်းတော့ဘူးလေ၊ အစပိုင်းတော့ ဘယ်လိုမှ မနေပါဘူး၊ နောက်ပိုင်း မြ လေ့ ကျင့်ခန်းတွေ ဘာတွေလုပ် ပြီး သွေးသား အရမ်းကောင်းလာတဲ့ အချိန်ကျတော့ မြ လိုချင်တဲ့ အချိန်လေး တွေ ရှိလာခဲ့တယ်ကို၊ မြနဲ့ ကို နဲ့ အလုပ်ချိန်က လည်း လွဲနေ၊ ခလေး အလုပ်ကလည်း နှစ်ယောက်စလုံးကို ဖိစီးနေ ဆိုတော့ မြ အရမ်းဆာနေတဲ့ အချိန် ကိုက ဘေးမှာ တရှုးရှုး နဲ့ အိပ်မောကျနေတာ ကို မြ အနှောက်အရှက် မလုပ်ရက်တော့ဘူး၊ မြ ကိုယ့်လက်နဲ့ ကိုယ်ပဲ အာသာဖြေခဲ့ မိတော့တယ်၊ နောက်တော့ တနေ့ မှာ ကယ်ဗင်တယောက် ကားပျက်လို့ ဆိုပြီး မြ အလုပ်လုပ်တဲ့ စတိုးကို ရောက်လာတယ်လေ၊ 

အဲဒါ သူ့ ကို အိမ်လိုက်ပို့ ပေါ်ရင်းနဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာတဲ့ သူငယ်ချင်း ချင်းမို့ သူ့ အိမ်မှာ ဝိုင်လေး တခွက်လောက် သောက်ရင်း ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ ပြောဖြစ်ကြတယ်၊ အဲဒါ ကနေ အရက်ကြောင့်လား ဘာလားတော့ မသိဘူး၊ မြ သတိရမိတဲ့ အချိန်မှာ ကယ်ဗင်က မ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုတ်ပြီး နမ်းနေပြီလေ၊ စိတ်မရှိနဲ့နော် ကို၊ သူက နမ်းတတ် တော့ သူ့ အနမ်းမှာ ခနတော့ မိန်းမော မိသွားတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ လက်တွေက မြ ရဲ့ ရင်သားတွေအပေါ်လာအုပ်ကိုင်လိုက်တာနဲ့ မြ ချက်ချင်း သတိဝင်သွားပြီး တွန်းထုတ်လိုက်တယ်၊ နင်ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ပေါ့၊ ငါ့မှာ ယောက်ကျားရော ကလေး ရောရှိတယ်၊ ဒါမျိုး လုပ်စရာလား ဆိုတော့ သူက တောင်းပန် ပါတယ် ၊ ရုတ်တရက် စိတ်လွတ် သွားလို့ပါတဲ့၊ နောက် ဆို မဖြစ်စေရပါဘူးတဲ့ ၊ အဲဒါ နဲ့ မြလည်း အိမ်ပြန် လာခဲ့တယ်။

နောက်ပိုင်း တခါနှစ်ခါလောက် သူလာလာတွေ့ ပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ ပြန်ဆက်ဆံတာနဲ့ မြလည်း စိတ်ပြန်ပြေသွားတယ်၊  ကျောင်းကထဲကလည်း ငယ်နိူင်ဆိုတော့ ကယ်ဗင့် အကြောင်းလည်း သိတယ်လေ၊ သူက လူကောင်က သာကြီးတာ၊ အားငယ်တတ်တယ်၊ စိတ်ပျော့တယ်၊ သူ့ ကို မြတို့ အုပ်စု က အားပေးပြီး လက်တွဲခေါ်လာခဲ့ရတာ ဆိုတော့ လေ။

အဲလိုပဲ ကယ်ဗင်နဲ့ က ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီးမှ မခရေ တို့ ရှိတဲ့မြို့ကို ကိုသွားတဲ့ အချိန်မှာ သူနဲ့ နိူက်ကလပ် တခုကို လိုက်သွားမိတယ်၊ အဲဒီမှာ သူက မြ နူတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလာခဲ့တယ်၊ မြလည်း အဲဒီ အချိန်မှာ လူက လည်း ဝိုင်အရှိန်နဲ့ ကလပ်မှာလည်း သူများတွေနဲ့ ကခုန် နေကြတာ နဲ့ ဆိုတော့ နမ်းတဲ့ အဆင့်လောက်ကိုတော့ မပြောမိတော့ဘူး၊ သူလည်း လက်က ရှေ့ ဆက်တိုး မလာတာနဲ့ နမ်းတာကိုတော့ မတားမိတော့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေ ဟတ်အတက် ဖြစ်လလို့ မြ ဖရော်ရီဒါကို ထွက်သွားခဲ့ရလို့ ဘာမှ မဖြစ်လိုက်ပါဘူး၊

နောက်တခါ ကို စပယ်တို့ ရှိတဲ့ အယ်လေကို ထရိန်နင် နဲ့ သွားတော့  ကယ်ဗင်နဲ့ တခါနှစ်ခါလောက် ကလပ် ကို လိုက်သွားမိတယ်၊ အဲဒီ အချိန်မှာတော့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတာကို မြ က ဘာမှ မပြောဖြစ်တော့ဘူးလေ၊ သူ့လက်တွေက ကရင်း ခုန်ရင်း မြ တင်သား တွေကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နှယ် တာလောက်လည်း မြ က မပြောဖြစ်တော့ ဘူး၊ မတားမြစ်ခဲ့မိတော့ဘူး ပြောတာပါ။

ဒါပေမဲ့ ဖရော်ရီဒါကို ကယ်ဗင်လိုက်လာခဲ့တော့ မြ မတားဖြစ်ခဲ့တော့ဘူး၊  မြ ဖရော်ရီဒါမှာ သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေနဲ့ ဆုံတယ် ဆိုတာ တကယ်တော့ ကယ်ဗင်ပါ၊ သူက မြ ကို အကြာကြီး မခွဲ နိူင်လို့ဆိုပြီး ဖရော်ရီဒါကို လိုက်လာခဲ့တယ်၊ မြ အတတ် နိူင်ဆုံး ထိန်းပါတယ်၊ မြ ကို့ကို သစွာမဖေါက် ချင်ဘူး၊ မြ ကိုယ် မြလည်း ဘာလို့ အဲလို ကယ်ဗင့်ပေါ် အလိုလိုက်မိတယ် ဆိုတာကိုလည်း နားမလည် ဘူး၊ ကယ်ဗင်က ဖရော်ရီဒါမှာ ဟော်တယ်တခု ကို ခေါ်သွားတော့ တောင် မြ က လိုက်တော့သွားတယ်၊ ငါ ငါ့ယောက်ကျားရဲ့ နောက်ကွယ်မှာ ဖေါက်ပြန်ဖို့ စိတ်မသန့်ဘူး၊ လို့ ငါနင့်ကို အဆုံးစွန်ထိ မလိုက်လျှောနိူင်ဘူး၊ အဲဒါက လွဲရင် လုပ်ချင်တာ လုပ် ဆိုလို့ ၊ 

အဲဒီဟော်တင်ခန်း ထဲ မှာ ကယ်ဗင် တယောက် မြကို လုပ်လိုက်တာလေ၊ သူ့ ပစ္စည်းကို မြ ဟိုဟာထဲ မထည့်တာ တခုပဲ၊ မြ တကိုယ်လုံး  ကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကျေ မတတ်ပဲ၊ မြရဲ့ နူတ်ခမ်းတွေ ကိုစုပ်၊ မ ရင်သားတွေကို ဆုပ်နှယ်၊ နို့သီးခေါင်းတွေ ကိုခလေး လိုပဲ တပြွတ်ပြွတ်စို့၊ မြ အောက်ပိုင်းကိုလည်း ရှေ့ရောနောက်ရော၊ သူ့ လျှာကြီးနဲ့ ရက်လိုက်တာ မြ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်း ဘု တွေ တဖြန်းဖြန်းထပြီး အကြိမ်ကြိမ် ပြီးသွားရတယ်၊ မြ ကိုယ့်ကို ကိုယ် စိတ်မထိန်းနိူင်မှာ စိုးလို့ သူ့ ကို အတွင်းခံတောင် မချွတ်ခိုင်းဘူး၊ နင်အတွင်းခံ ချွတ်တာနဲ့ ငါထပြန်မယ် လို့ပြောထားတယ်၊ သူကလည်း နားထောင်ရှာပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့် ကို မှတ်မိမလားမသိဘူး၊ အဲဒီညက မြ ပြန်လာတော့ ကို အိပ်ပျော်နေတာကို မြ အတင်းတက်ခွပြီး လုပ်မိတာ၊ မြ ဟိုဟာထည်း မှာက ရေတံခွန်လို ဖြစ်နေပြီလေ၊ ကို နဲ့ အဲလိုမှ မလုပ်ဖြစ်ရင် နောက်နေ့ ကယ်ဗင့်ကို ဖွင့်ပေးလိုက်မိတော့မှာပဲ။

ဒါပေမဲ့ ကို နောက်ဆုံး ကို တက်ဆက် ကို အလုပ်ကိစ္စ  နဲ သွားတော့ မြ ကိုယ့်ကို မြ မထိန်းထားနိူင်တော့ဘူး ကို၊ သူ့ကိုလည်း သနားမိတယ်၊ မြ အလိုကို လိုက်ပြီး သူ့ခမျာ ထိန်းထားရတာ တော်တော် ကြာနေ ပြီလေ၊ တည ကလပ်က အပြန် မှာ မြ ကိုအိမ်လိုက်ပို့ရင်းနဲ့ မြက ကော်ဖီသောက်ဖို့ အိမ်ထဲကို ဖိတ်လိုက်မိတယ်၊ ဧည့်ခန်းထဲ မှာ မြကို ဖက်နမ်း ရင်း ထုံးစံ အတိုင်း သူ့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ အနမ်းတွေ က မြရဲ့ ခံစစ် ကို အားလျှော့သွားစေတယ်လေ၊ နောက်မြ ကို ဧည့်ခန်းထည်းက ဆိုဖါပေါ်မှာပဲ စကဒ်လှန်ပြီး မ အဖုတ်ရော နောက်ပေါက်ရော ကို ရက်တယ်လေ၊ သူ့လျှာ စိုစို နွေးနွေး ကြီးက မြ ဟာလေး ထဲ ကို အတွင်းရော နုတ်ခမ်းသားတွေရော ပွတ်သတ် ရက်ပေးရုံ  မက ဘူး မြ ရဲ့ အရသာ အစေ့ဖူးလေး ကိုပါ ဆွပေးတော့ မြ အထွတ်အထိတ်ကို ရောက်သွားရပါတယ်၊

မြပြီးသွားတော့ သူ့ခမျာ မြကို ဂတိပေးထားတဲ့ အတိုင်း ဘာမှ လွန်လွန်ကျူးကျူး မဖြစ်အောင် ထိန်းထားရှာပါတယ်၊ မြ ကို ပြန်တော့မယ်လို့ သူက မတ်တတ်ထ ပြီး နုတ်ဆက် လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မြရဲ့ မျက်နှာတည့်တည့်မှာ သူ့ဘောင်းဘီကြီးက ဖောင်းထနေတယ်လေ၊ မြ သူ့ကို သနားတာနဲ့ သူ့ဘောင်းဘီဇာစ်ကို ဆွဲဖြတ်လိုက်မိတယ်၊ ညိုညိုမဲမဲ အကြောတွေ ထောင်ပြီး ထိတ်ဖူးက ကားကား ကြောက်စရာကောင်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ မာန်ဖီပြီး ခုန်ထွက်လာတာ မြ နုတ်ခမ်း တွေကို လာထိတယ်လေ၊ 

မြက ပါးစပ်အသာလေး ဟ ပေးလိုက်တော့ သူက ခြေလှမ်းတလှမ်း ရှေ့ အတိုးလိုက်မှာ၊ ငှက်ပျောဖူးကြီး တဝက်လောက်က မြ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတယ်၊ သူလည်း အီးကနဲ အသံထွက် သွားပြီး မြရဲ့ ခေါင်းလေး ကို သူ့လက်နဲ့ အသာထိန်းကိုင်လာတယ်၊ နောက်တော့ လည်း ဘေ့စစ်အင်းစတင့် ပြောရ မလား မြ ခေါင်းက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်၊ မြ နူတ်ခမ်းအစုံက ငှက်ပျော်ဖူးညိုကြီးကို တင်းတင်းစိညစ်လို့၊ မြရဲ့ လျှာတွေက အသားနုနေရာလေးကို ထိုးဖွ ရှာနေရင်း.. အောင့်အီးထားရတဲ့ ကယ်ဗင်ရဲ့ ပူနွေးပျစ်နှစ်တဲ့ အချစ်ရည်တွေကို မြလည်ချောင်းထဲ မှာ တဂွတ်ဂွတ် မျိုချ ပစ်နေမိတော့တယ်လေ၊ အဲဒါက ကယ်ဗင်နဲ့ မြနဲ့ ရဲ့ နောက်ဆုံးအဆင့်ပါပဲ ၊ ဒီထက် ကို မပိုခဲ့ပါဘူး၊ ကို မယုံရင် လည်း မြ အပြစ်မတင်ပါဘူး။

ဒါပေမဲ့ ကယ်ဗင်က နောက်ဆုံးတောင်းတဲ့ ဟာကိုတော့ ကို သိပြီးဖြစ်မှာပါပဲ၊ ဘာလဲ ဆိုတာကို၊ မြ အနေနဲ့ အဲဒါကိုတော့ ကို့ ကို အသိမပေးပဲ မလုပ်ချင်တော့ဘူး၊ ကို က မြ ကို ဘယ်လိုသဘောရှိလည်း ဆိုတာကို မြသိချင်တယ်၊ မြ နဲ့ ကို အဲလို ကွဲကြ ပြဲကြတဲ့ ကိစ္စ မှာ ကြားထဲက သားလေးကို လည်း မသိစေချင်ဘူး၊ မြလည်း သားကို အရမ်းချစ်တော့ သူ့ အမေ အဲလို ဖေါက်ပြန်တယ် ဆိုတာ လည်း မသိစေချင်ဘူး ၊ ကို ဘာလုပ်ချင်သလဲ သာ မြကို ပြောပါတော့ ၊ ကို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မြနားထောင်ပါ့မယ်၊ အခု ကယ်ဗင်က ဟာဝိုင်ရီ ကို ဗေကေးရှင်းသွားမှာ မြကို ခေါ်နေတယ်၊ မြခွင့်လည်း တင်ထားပြီးပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ကို့ကို မြ အခု လိုဖွင့်ပြောချင်လို့၊ ကို့ သဘောထားကိုလည်း မြသိချင်လို့ပါ၊ကဲ ဘယ်လိုလဲကို၊

…..................................................

ကျနော် ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျ သွားရသည်၊ တကယ်တန်းကျတော့ ကျနော်က သူ့ ညီမ တွေရော၊ သူ့ယောင်းမ၊ သူ့ အမေ ပါမကျန် အကုန်လုပ်ခဲ့ပြီး  ရုံးက လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် ကိုယ့်ဘော့စ်တွေ ပါမကျန်၊ လုပ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျေနပ်နေခဲ့သည်၊ မြ အပေါ်မှာ ဖေါက်ပြန်နေခဲ့သည်၊ အခု မြက အဆုံးစွန်ထိ မရောက်ခဲ့တာတောင်မှ  သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်ရှိသည်ဟု ထင်နေသည်၊ နောက်ပြီး အခု ကိုယ့်မိန်းမ က သူဒီလိုဖြစ်နေပါသည်ဟု ပြောတော့ ကိုယ့်မှာ တိမ်ပေါ်ကို လမ်းလျှောက်နေရာက အပေါက်ကျွံပြီး အောက်ပြုတ်ကျ သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်၊ ဟာကနဲ၊ ကျနော် ချက်ခြင်း အဖြေမပေးနိူင်၊ သုံးလေးရက် မစားနိူင် မသောက်နိူင် စဉ်းစားလိုက်ရသည်။

နောက်ဆုံး အဖြေကတော့ ထွက်လာသည်မဟုတ်၊ ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ရခြင်းသာ၊ မြနှင်းဆီ အခု ကယ်ဗင်နဲ့ ဟာဝိုင်ယီလိုက်သွားတာကို ခွင့်ပြု မည်၊ မြနှင်းဆီ ရဲ့ အဆုံးအဖြတ်ကို ကျနော်လက်ခံမည်၊ ကျနော့်ဘက်က တော့ မြနှင်းဆီ တယောက် ကယ်ဗင်နဲ့ သွားအိပ်ပြီးမှ ကျနော် နဲ့ ပြန်လာပြီး ကျနော်နဲ့ သားနဲ့ မိသားစု ဘာမှ လျို့ဝှက်ချက်မထား အသက်ထက်ဆုံး ပေါင်းသွားမည် ဆိုပါက လည်း ကျနော် လက်ခံမည်၊ ကျနော့်ဘက်က လည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်၊ ဒါမှ မဟုတ် ကယ်ဗင့်ကို စွဲလမ်းသွားပြီး သူနဲ့ သာ တသက်လုံး လက်တွဲ  ပြီး ဘဝကို ဆက်လျှောက်သွားမည် ဆိုပါကလည်း ကျနော်လက်ခံမည်၊ သားကို အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြပြီး အဖေတလှည့် အမေတလှည့် ပြုစု ပျိုးထောင်ရုံသာ၊အဲတော့ မြ ဘက်က ဘယ်လို မျိုးဖြစ်ချင်သလည်း ဆိုတော့ သူလည်း မသိ သေးဘူး ဟု ဆိုသည်၊ အခု တပတ် ခရီးထွက်ပြီးလျှင် သူ ဆုံးဖြတ်ချက် ပြတ်သားမည်ထင်သည်ဟုသာ ဆိုသည်၊ ကို့ကိုလည်း သံယောဇဉ် မဖြတ်နိူင်ဟု ဆိုသည်၊

ကျနော်ကတော့ မိန်းမ တွေကို အများကြီး ဆက်ဆံ ခဲ့ရလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မိန်းမကျမ်းကြေပြီ လို့ထင်ထားတဲ့ အထင်က အခုတော့ တစစီကွဲလို့ အမှုံအစက်လေး တွေ ဖြစ်ပြီး ပျောက်ကုန်ပြီ၊ ကိုယ့်မိန်းမ တောင် ကိုယ်နားမလည် နိူင်ပဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သွေးနထင်ရောက်နေတာကို သဘောပေါက်လာသည်၊ နောက်ဆုံးတော့  လောကကြီးမှာ အားလုံးကို နားလည်ဖို့ မလို၊ ကိုယ်နားလည်သလောက်လက်ခံနိူင်ဖို့သာ လိုသည် လို့ သဘောထားဖြစ်လာသည်၊ ဒါကြောင့်မို့ မြနှင်းဆီ ဟာဝိုင်ယီ သွားဖို့ လေဆိပ်ကို အသွားမှာ သားနဲ့ ကျနော်နဲ့ တက်ဆီ ပေါ်တက်သွားတဲ့ မြနှင်းဆီကို နူတ်ဆက်ရင်း၊

“ မြ ..မြဘယ်လို ဆုံးဖြတ်ဆုံးဖြတ် ကို လက်ခံဖို့ အသင့်ပဲ၊ နောက်ပြီးတော့ ဟာဝိုင်ရီ မှာရောက်နေတုန်း အဲဒါတွေ ခေါင်းထဲ မထည့်ထားနဲ့အုန်း၊ မြ ပျော်အောင်၊ စိတ်ချမ်းသာ သလိုသာ နေ၊ ပြန်လာခါနီးမှ သာ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို စဉ်းစား၊ မြ ဘာလုပ်လုပ် ကို ခွင့်လွှတ်တယ်၊ မြ  ကို ကို ချစ်တယ်၊ မြ လူဘဝမှာ အကြာကြီး ဆက်သွားရအုန်းမှာ၊ ကိုယ့်ဘဝတလျှောက်လုံး စိတ်ညစ်ညူးနေရရင် လူဖြစ်ရကျိုးနပ်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ မြ ကိုယ်နဲ့ တသက်လုံး ရိုးမြေကျနေမယ် စိတ်ကူးခဲ့ရင်လည်း ဒီအဖြစ်အပျက်တွေကို ကိုယ်ဘယ်တော့မှ လက်နက်အနေနဲ့ ထုတ်ဖေါ် ပြီး မြကို တိုက်ခိုက်မယ် မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်း ကို ဂတိပေးပါတယ်၊ မြ စိတ်ထဲ ပျက် စိတ်ရှုတ်ပြီးတော့တော့ လူ့ဘဝထဲက အမြန်ထွက်သွားချင်တဲ့ ဆုံးဖြတ်မှုမျိုးက လွဲရင် ကျန်တာတွေကို ဆုံးဖြတ်တော့နော်..............ဘိုင်ဘိုင်..မြ.... have fun  ..

..............................................................................

အဆုံးသတ်ရတော့မယ်ထင်တယ်နော်၊ ခွိခွိ

ကိုသာဒင်

ပြီးပါပြီ။