ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၃ )

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသူ - သာဒင်

နောက်တော့ ကျနော့်မိန်းမ မြနှင်းဆီလည်း ပြန်ရောက်၊ ဇီဇဝါလည်း ကျောင်းပြန်သွား၊ ကျနော်လည်း ရာထူး တိုး၊ ဆိုတော့ ကျနော့် ဘဝ က ကျေနပ်စရာ တွေပဲ ဖြစ်နေရတာပေါ့၊ တခါတလေ မခရေ နဲ့ ဂျီတော့က ချပ် တယ်၊ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် လုပ်ခဲ့ကြတာ တွေ စားမြုံ့ပြန်ကြတယ်၊ နောက် ပိတောက်ဝါနဲ့ ချပ်တယ်၊ ကျနော်တို့ ရဲ့ ဆက်ချပ် က ပိုပြီး ကြမ်း၊ ပိုပြီး ပွင့်လင်းလာကြတယ်၊ နောက် ဇီဇဝါကျတော့လည်း တလတခါလောက် စနေတနင်္ဂနွေ  အိမ်လာအိပ်တဲ့ အချိန် လစ်ရင် လစ်သလို စားဖြစ်ကြတယ်။

တနေ့ ကျနော့်ရာထူး အသစ် ကြောင့် စီမံခန့်ခွဲ မှု သင်တန်းတခု တက်ဖို့လိုလို့ တပတ် လော့အိန်ဂျလိစ် မြို့က ရုံးခွဲ မှာ သွားဖို့ အကြောင်းပေါ်လာတယ်၊ အိမ်မှာ မြနှင်းဆီ မအားတဲ့ အချိန် ခလေးကြို ၊ခလေးကြည့်ဖို့ ကိစ္စ တွေ စီစဉ်ပြီး တော့ ခရီးထွက်ခဲ့ရပါတယ်၊ ရုံးက စီစဉ်ပေးလိုက်တဲ့ ဟော်တယ် မှာပဲ တည်းပြီး၊ အဲဒီ မြို့က ဒေါင်းတောင်း ( မြို့လယ်ကောင် ) မှာရှိတဲ့ ရုံးမှာ သင်တန်း သွားတက်ရပါတယ်၊ ကျနော့် လို စူပါဗိုက်စာ ဖြစ်ကာစ လူတွေ ၁၀ ယောက် လောက်ပဲ ရှိတဲ့ သင်တန်းလေး ပါ၊ မနက် စောစောစီးစီး စ ပြီး နေ့လည်စာကို အဲဒီရုံး ထဲက ကဖတေးရီးယား မှာပဲ ဝယ်စားလိုက်ပြီး သင်တန်းဆက်ထိုင် ပါတယ်၊ ညနေ ၃နာရီခွဲ လေးနာရီလောက် ဆိုသင်တန်းပြီး တော့ ဟော်တယ် ပြန်ပါတယ်၊ ပထမနေ့ကတော့ ခရီးလည်း ပန်း လာတာနဲ့ ဟော်တယ်ရောက်တာနဲ့ ရေမိုးချိုး၊ ညနေစာ အခန်းထဲ မှာပဲ မှာစားလိုက်ပြီး ရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်း အိပ်ယာပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ၊ တရေးနိုးမှ တီဗီကို ထပိတ် လိုက်ရပါတယ်။

ဒုတိယနေ့ကျတော့၊ ညနေ ဟော်တယ် ပြန်ရောက် လို့ ရေမိုးချိုးပြီးတော့ လေးနာရီခွဲလောက် ဖြစ်နေပြီ၊ မြနှင်းဆီ ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ဖရိုးဆန်းပလာတာ တွေ၊ သူ့ညီမ စပယ့် ကို သွားပေးရအုန်းမယ် ဆိုတာ သတိရ လို့ စပယ့် ဆဲဖုန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်၊ စပယ်က သူငါးနာရီခွဲလောက် မှ အိမ် ပြန်ရောက်မယ် ဖြစ်ကြောင်း၊ ညနေစာ ကို မစားထားနဲ့ သူလိုက်ကျွေးမယ် လို့ပြောပါတယ်၊ ကျနော်လည်း မနေ့ကလို တယောက်ထဲ စား တီဗီကြည့် အိပ်ရမှာ ပျင်းနေတာနဲ့၊ အိုကေ လေလို့ပြောလိုက်ပါတယ်၊ နောက် သူတက်စ်မက်ဆေ့ နဲ့ ပို့လိုက်တဲ့ သူတို့ အိမ်လိပ်စာကို ကျနော်ငှားထားတဲ့ ဖို့ခရုဇာ ကားလေး ထဲ က နဗီဂေတာ၊ ထဲ ထည့်ပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

သူ့အိမ် နားကို နီးလာတဲ့ အချိန်မှာ စတိုးဆိုင် တွေ စားသောက်ဆိုင်တွေက တရုပ်လို၊ ကိုရီးယား လိုတွေ ဆိုင်းဘုတ် တွေ အများကြီး တွေ့လာရတော့ အာရှ တွေ နေတဲ့ အပိုင်းဖြစ်ရမယ် လို့တွေးမိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့အိမ်က တောင်ကုန်း အမြင့်ပိုင်းကို တော်တော်လေး တက်ရတယ်၊ လမ်းကွေ့ကွေ့ကောက်ကောက်လေး တွေနဲ့၊ သူတို့ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ သူတို့ ကားဂိုဒေါင်တံခါးရှေ့က ဒရိုက်ဝေး မှာပဲ ကားကို ရပ်လိုက်ပြီး ဘေး လူသွားလမ်းကလေးကပတ်ပြီးအိမ်ရှေ့က ခေါင်းလောင်း ခလုပ်ကို သွားနှိပ်လိုက်ရတယ်။

“ ဟော ကိုကြီး လာလာ..စပယ်လည်း အခုနကပဲ ပြန်ရောက်တယ်... ”

“ အော်ဟုတ်လား..အဆင်ပြေရဲ့လား..ကို လာတာများ စောနေလား..ကိုအောင်ကြည်ရော...ပြန်ရောက်ပလား.. ”

“ အော်..ကိုအောင်ကြည်၊ ဗမာပြည် ခနပြန်သွားတယ်လေ.သူ့အမေ နေမကောင်းလို့ တဲ့... ”

“ ဟင် ..အော် အဲဒါ ငါ မသိလိုက်ဘူး..ဒီမှာ စပယ်တို့ အတွက် တဲ့ မြထည့်ပေးလိုက်တာ ပလာတာတွေ.. ”

“ အော် အတော် ပဲ အဲဒီက ပလာတာ မစားရတာတောင် အတော်ကြာသွားပြီ၊ အဟီး ကျေးဇူးပဲ တကူးတက ယူလာပေးတာ.. ”

တကယ်တော့ ပလာတာ ဆိုတာ ဂျုံ ကို နယ်ပြီး လိမ့်ထားပေးတာ၊ ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထားပြီး ကိုယ်စားချင် တဲ့ အချိန် ကြော်စားရတာ၊ တရုပ်ဆိုင်တွေ၊ ကုလားဆိုင်တွေ မှာ ဖရိုးဆန်း ( ရေခဲရိုက်ထားတာ ) ရနိူင်ပေမဲ့ လည်း ကျနော်တို့ မြို့နားမှာက လတ်လတ် ဆပ်ဆပ် လုပ်ထားတာ ရှိပြီး ပိုလည်း စားကောင်းတာ မို့ နာမည်ကြီးတယ်၊ သူတို့ က ကြုံရင် မှာလေ့ရှိတာကြောင့် မြနှင်းဆီက သူ့ညီမ ဆီကို ထည့်ပေးလိုက်တာ၊

“ ရပါတယ် ဟာ ကိစ္စ မရှိပါဘူး... ”

“ ကဲ ဗိုက်ဆာ နေရင် သွားစားမယ်လေ၊ အခု ဗမာ ထမင်းဆိုင် တခု အသစ်ဖွင့်ထားတာ ရှိလို့.စပယ်လည်း တခါမှ မစားဘူးသေးဘူး... ”

“ အိုကေလေ သွားကြတာပေါ့.. ”

စပယ်က သူတို့ မောင်နှမ တွေထဲ မှာ နံပါတ်လေး လေ၊ မြနှင်းဆီနဲ့ ဇီဇဝါ နဲ့ ကြားက၊ သူတို့ မောင်နှမ တွေက အကြမ်းဖျဉ်း ၂ နှစ်ကြီး ၊၂ နှစ်ငယ် မို့ အခု ဆို ၂၃ လောက်ပဲ ရှိအုန်းမယ်၊ ကျောင်းမပြီးခင်ထဲက၊ သူ့ရီးစား အောင်ကြည် လုပ်နေတဲ့ အလုပ်မှာ အင်တန်းရှစ် နဲ့ လုပ်နေပြီး ကျောင်းပြီးတာနဲ့ တခါထဲ အလုပ်ရ ၊ ယောက်ကျားလည်း ရ ပေါ့၊ အခုတော့ အလုပ်လုပ်ရင်းနဲ့ မာစတာ ကို အချိန်ပိုင်းတက် ပြီး ဘွဲ့နောက်တခု ရအောင် ဆက်လုပ်နေတယ် ပြောတယ်၊ အိမ်ထောင်သည်ပေမဲ့ ကလေး မမွေးရသေးတော့ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည် က အပျို နဲ့ အတူတူ ပဲ ၊ အပျိုမလေး ဇီဇဝါထက်တော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် က ပိုပြည့်တယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီလောက်တော့ ကစ်ကစ်လေး မဟုတ်ပေမဲ့၊ ခါးသေးသေး အောက်က တင်လုံးကျစ်ကျစ် လေးနဲ့၊ သူတို့ ညီအမ တွေ ဘော်ဒီအချိုးအစားက အတူတူ ပဲ ဆိုတော့၊ ဖင်ကောင်းတယ် ပဲ ပြောကြပါစို့၊ အိမ်နေရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါး တီရှပ် နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ပဲ ဝတ်ထားတာ ဆိုတော့ အပေါ်ပိုင်းက ရွှေရင် အစုံကလည်း အနေတော် ဆိုက်ကလေး မှန်း မြင်နေရတယ်၊

စပယ်က အရင် အပျိုဘဝ ကျောင်းတက်နေတုန်းက ဇီဇဝါ့ လိုပဲ ကျနော်တို့ အိမ်ကို လာနေလေ့ရှိတယ်၊ အဲဒီ အချိန်မှာထဲက သူက အောင်ကြည် နှင့် တွဲ နေပြီ၊ ကျနော် နှင့် မြနှင်းဆီ မှာ လည်း ခလေး မရသေး ချိန်၊ ကျနော်က အောင်ကြည် ကြီး ကို ကြည့်ရတာ အရမ်းတော ဆန် ပြီး ခတ်တုန်းတုန်း မို့ စပယ့်ကို အမြဲ စလေ့ရှိတယ်၊ ၊ စပယ်ကလည်း သူတို့ ညီအမ တွေထဲ မှာ ဗမာ အဆန်ဆုံးလို့ ပြောရမလား မသိ၊ ဆံပင် လည်း အရှည်ကြီး ခါးလောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်နှင့် ဒီနိူင်ငံမှာ ရှားရှားပါးပါး ပင်၊ ဒါကြောင့်ပင် တောသား လိုပုံ အောင်ကြည် က အရမ်းကြိုက် ပြီး စပယ်ကိုယ်တိုင်ကလည်း လက်ခံခဲ့တာ ဖြစ်မှာ၊ လူက ပုံစံအားဖြင့်သာ ရိုးရိုး လေးပုံရှိ သော်လည်း စပယ်က အာသွက် လျှာသွက်ကလေး ဖြစ်သည်။ 

ကျနော် က နောက်သလို ပြောင်သလို ကြည်စယ် တာကို သူက ရှက်မနေ ပြန်လည် တုန့်ပြန်တတ်သူ လေး ဖြစ်သည်၊ အဲဒီတုန်းက တော့ ကျနော် ကလည်း မြနှင်းဆီ နှင့်ရကာ စ ဆိုတော့ သူ့ အပေါ် မှာ ကိုယ့်ညီမလေး လိုသာ မို့ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှ မထားသော် လည်း ပါးစပ်က တော့ ဟိုလို ဒီလို စလေ့ရှိသည်၊ သူ ကိုယ်တိုင် ကလည်း မခေ ၊ ပြန်ပက်တတ် သည်မို့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်မှာ ဖလပ်သည့် အဆင့် ကို လေးလေး နက်နက် မဟုတ်ပဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြောဆိုတတ်လေ့ရှိသည်၊ ဥပမာ ဆိုရသော်၊ နင့် ဒီကိုအောင်ကြည် ကြီး ကြိုက်မဲ့ အစားကွာ ငါ့လိုမျိုး လူ ရှာပါကွာ၊ ဟု ပြောလိုက်လျှင်၊ ကြိုက်ချင်တာပေါ့၊ ကိုကြီး လိုလူမျိုးတွေကလည်း  မိန်းမ တွေနဲ့ ချည်းပဲ မို့လို့ပေါ့၊ အဲလိုမျိုး၊ တွေပေါ့၊ အခုတော့ လည်း သူလည်း အောင်ကြည်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ၊ အလုပ်တွေ နဲ့ ဘီးဇီး၊ ကျနော်တို့ လည်း ခလေးတယောက်၊ အလုပ်တွေနဲ့ ဘီးဇီး ၊ တယောက်နဲ့ တယောက်လည်း မိုင် ၃၀၀ ကျော် လေးရာနီးပါး ဝေး တော့၊ သိပ်မတွေ့ ဖြစ်တော့၊ မိသားစု တွေ ပွဲတွေ ဘာတွေလုပ်မှ ဆုံဖြစ်ကြတော့ သည်။

အခု သူခေါ်သွားတဲ့ ဗမာဆိုင် အသစ်မှာပဲ ၊ ဘီယာတယောက်တလုံးစီ သောက်ရင်း ၊ မစားရတာကြာတဲ့ ဗမာစာတွေ စားရင်း၊ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ် တွေ၊ အလုပ်ကိစ္စ တွေ တိုလီမှုတ်စ ပြော ဖြစ်ကြသည်၊ ထိုသို့ ပြောဆိုနေရင်းမှ စပယ်က တခုခု သတိရ သွားပုံနှင့်၊

“ ဟယ် အတော်ပဲ အကိုကြီး ရောက်တုန်း၊ စပယ့် အိမ်က ဒက်စတော့ ကွန်ပြုတာ ဟန်း ဖြစ် နေပြီး ဝင်းဒိုးက ဘု မလုပ်တော့ဘူး၊ အဲဒါလေး တချက်ကြည့်ပေးသွားပါအုန်း... ”

“ အင်း လေ ဒီက အပြန် ခန ဝင်ကြည့်ပေးလိုက်မယ်၊ ဗိုင်းရပ်စ် လား မှ မသိတာ... ”

“ ဘာမှန်း မသိပါဘူး အကိုကြီးရာ၊ အခု ကိုအောင် နဲ့ စကိုက် လုပ်လို့ မရ ဘူး ဖြစ်နေလို့... ”

အဲ လိုနဲ့ စပယ့်အိမ် ကို ကျနော်တို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့ရပါတော့တယ်၊ ရောက်တာနဲ့ သူ့ ကွန်ပြူတာ ထားတဲ့ အခန်းကို ပြတယ်၊ သူတို့ က ဒီအိမ်ကြီးမှာ လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲ နေကြတာ ဆိုတော့ အခန်းတခန်းကို ရုံးခန်းလိုမျိုး လုပ်ထားတာ၊ အဲ ဒီအခန်းက ရုံးတရုံးက အရာရှိ တယောက် အခန်းလိုပဲ စားပွဲ အကြီးနဲ့ သားရည်ဖုံး ကုလားထိုင် နဲ့၊အကျယ်ကြီး ပဲ။

“ အကိုကြီး ကော်ဖီသောက် မလား၊ ဝိုင် သောက်မလား … ”

“ ကော်ဖီက နည်းနည်း စောသေးတယ်ဟာ ဝိုင်ယူလာပေး ဘာရှိလဲ.. ”

“ အစုံရှိတယ်လေ၊ ကာဗာနေး၊ ရှာဒိုနေး၊ မာလိုး ဘာလိုလည်းပြော.. ”

“ မာလိုး ပဲ ယူလာပေးပါကွာ၊ ရက်ဝိုင်တွေက ဟတ် အတွက် ကောင်းတယ် ပြောတာပဲ. ”

စပယ်ထွက်သွားတာနဲ့ ကျနော်လည်း ကွန်ပြူတာကို အွန်လုပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဆေ့မုတ် နဲ့ ဖွင့်လို့ရနေသေးတာနဲ့ ဝင်လိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ မှာ ရီစတိုး ပြန်လုပ်လို့လဲ မရ ဘူး ထူးဆန်းနေတယ်၊ ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖွင့်တော့လည်း ပွင့်ပြီးတာနဲ့ ကွန်ပြူတာက ကပ်နေတယ် မလှုပ်တော့ဘူး ပြန်ရီဘုလုပ်တော့ ဆေ့မုတ်ပဲ ပြန်ဝင်လို့ရတယ်၊ ဝိုင်ခွက်ကိုင်ပြီး ပြန်ရောက်လာတဲ့ စပယ်ကို တွေ့တော့

“ ဟေ့ စပယ် နင့်မှာ အိတ်စ်စတာနယ် ဟိုက်ဒရိုက်ရှိလား၊ ငါမကလိခင် ဖိုင်တွေ ဘက်ကပ်လုပ်ထားလိုက်မလို့.. ”

“ အော်ရှိတယ် အဲ ဒီမှာ အပေါ်အံဆွဲ ထဲ မှာ အသစ်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ ကြာမှာလား စပယ် ရေသွားချိုးချင်လို့... ”

“ အေးကြာမယ် စပယ် အေးအေးဆေးဆေးသာလုပ်၊ ကြည့်ရတာ အခန့် မသင့်ရင် မိုးလင်း သွားမဲ့ သဘောမှာရှိတယ်..အဟီး.. ”

“ ရတယ်လေ ခစ်ခစ် အိပ်ချင်ရင် ဒီမှာ အခန်းပိုတွေ ရှိပါတယ်၊ အေးဆေးသာလုပ်၊ ကိုအောင်ကြည်မရှိပဲ လာအိပ်သွားတယ် ဆိုတာသာ မြနှင်းဆီ မသိစေနဲ့ တော်ကြာ စပယ့်ကို လာ ဂျယ်ဝင်နေအုန်းမယ်.. ”

“ အမလေး မြက ဘယ်တော့ မှ မဝင်ပါဘူးကွာ၊ နင့် အောင်ကြည်ကသာ ကြားသွားလို့ ငါ့ကိုရှော့ဂန်း နဲ့ လာပစ်နေအုန်းမယ်၊ အဟီး ”

“ အင်း ခစ်ခစ် ကိုအောင်ကြည် ကတော့ ပြောလို့ မရဘူး သူက တကယ်သံသယ သိပ်များတာ ခစ်ခစ်..ကဲ လုပ်မှာသာလုပ်ပါ၊ ရေသွားချိုးလိုက်အုန်းမယ်.. ”

စပယ်ထွက်သွားတော့ ကျနော်လည်း ဟိုက်ဒရိုက်တတ်ပြီး ဒေါ့ကုမန့်တွေ ဓါတ်ပုံဖိုင်တွေ အကုန်တွေ့သမျှ ဆွဲထည့်နေ ပါတော့တယ်၊ ဒီကြားထဲ စပ်စု ချင်တော့ ဘာတွေလည်း ရှောက်ကြည့်လိုက်တာ ဖွက်ထားတဲ့ နှာစာပေ တွေ ဓါတ်ပုံတွေ ၊ အော ဗီဒီယိုတွေ တွေ့ရရောဗျား ၊ အဟီး ၊ နောက် အင်တာနက် ဖေးဘရိတ် တွေလည်း ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော် သွားနေကြ ပွန်ဆိုက် တချို့နဲ့ တချို့ ဟာတွေ ကျနော်တောင် မသိဘူး စုံနေတာပဲ၊ အဲ ဒါနဲ့ ဖိုင်တွေဒေါင်းနေတုန်း စော်နဲ့ ဘဲ ဗြင်းနေကြတဲ့ ပုံတွေကို လျှောက်ကြည့်နေလိုက်တာ လီးတောင် လာတယ်၊ သေးလည်း ပေါက်ချင်လာတယ်၊ အဲဒါနဲ့ မီးဖိုဘက်ခန်းလျှောက်သွားပြီး တွေ့တဲ့ အိမ်သာရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီးသေးကို အားရပါးရ ပန်းလိုက်တယ်၊ သောက်ထားတဲ့ ဘီယာ တွေ တလုံးလုံး ပြန်ထွက်သွားသလားထင်ရတယ်၊ အဆုံးသတ်လေး တချက်နှစ်ချက်ညှစ်ပြီး ကျန်တဲ့ သေးစက်တွေ ခါနေတုန်း ဗြုန်း ဆို တံခါးပွင့်သွားပြီး စပယ် တယောက် မွှေးပွ သဘက်ပတ်ရက် ဝင်လာတယ်၊

“ ဟောတော့.. ”

“ ဟာ..ဆောရီးဆောရီး... ”

အရေးထဲ ကျမှ ကိုယ့်ကောင်ကြီးကလည်း မာတင်းနေလိုက်တာ ဘောင်းဘီထဲ မနည်း ပြန်ထည့်ရတယ်၊

“ ဆောရီး စပယ် ကိုယ်က စပယ်အပေါ်ထပ်မှာ သုံးနေမှာပဲ ဆိုပြီး တံခါးပိတ်ဖို့မေ့သွားတာ.. ”

“ ရတယ် စပယ်တို့ အခန်းထဲ မှာ ခေါင်းလျှော်ရည်ကုန်နေလို့ ဒီမှာများကျန် မလား လာကြည့်တာ၊ တောင်းပန်ပါတယ်၊ သေခြာတောင် မကြည့်လိုက်ရဘူး၊ အဟိ.. ”

“ အင်..ဘာကို သေခြာ မကြည့်လိုက်ရတာလည်း... ”

“ ယူနိူးဝပ် အိုင်မန့် ခစ်ခစ်... ”

“ အာ စပယ်က တော့ လုပ်ပြီ....ဒီထက်ပိုသေခြာကြည့်ချင်သေးလို့လား.. ”

“ အိုင်ဒုန့်နိူး....ခစ်ခစ်.. ”

ဒီကောင်မလေး နဲ့ကတော့ ခက်နေပါပြီ၊

.....................................................................................

ကျနော် ကွန်ပြူတာကို ပြန်သွားကြည့်တော့၊ ဖိုင်တွေ ဒေါင်းနေတာ မပြီးနိူင်သေး ဘူး အဲဒါနဲ့ သူ့ ကွန်ပြူတာကို ဆက်ဖွနေလိုက်တာ၊ ကံကောင်းပြီး စပယ် ရဲ့ ရေကူးဝတ်စုံနဲ့ ပုံလေးတွေရော၊ အပေါ်ပိုင်းချွတ် ပြီး မှောက်ရက် နေပူဆာ လှုံနေတဲ့ပုံလေး တွေရော တွေ့ရလို့၊ ကျနော့် ဘောင်းဘီအိပ်ထဲ အမြဲ ပါတဲ့၊ ယူအက်စ်ဘီဒရိုက်လေး ထဲ အမြန် ဆွဲထည့်ထားလိုက်တယ်၊ စပယ်ရဲ့ ဝင်းဝါတဲ့ အသားဆိုင် လေး တွေနဲ့ အမို့ အမေါက် အဖုအထစ် တွေက  အကျီမပါတော့ ပိုပြီး ထင်ရှားလှပ နေတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးလည်း ပြန်မာလာတာပေါ့။

ကျနော် က ဖိုင်တွေ ပြီးမှ သူ့ အံဆွဲ ထဲ မှာ တွေ့တဲ့ ဝင်းဒိုးဆဲဗန်း ဒစ်နဲ့ ပြန် ရီပဲယား လုပ်ကြည့်မယ် မရ ရင်၊ ဝင်းဒိုး အသစ် ပြန် အင်စတောလုပ်မယ် လို့ စိတ်ကူးထားတယ်၊ ဝိုင်ခွက်လည်း ကုန်သွားတော့ ထပ်ဖြည့်လိုက် အုန်းမယ်လေ ဆိုပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး မီးဖိုဖက်လျှောက်သွားတော့  ညဝတ်အင်းကျီ ပိုးသားအဖြူ စွတ်စွတ်လေး ပေါင်လည်လောက် နဲ့ စပယ် လှေခါးက ဆင်းလာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ စိတ်ထဲ မှာ တော့ ဝိုးကနဲ ဖြစ်သွား ပေမဲ့ မျက်စေ့ကို ချက်ချင်း လွဲ လိုက်မိတယ်၊

“ အော် ဝိုင် ကုန်သွားပလား လာ စပယ်ထပ်ထည့်ပေးမယ်၊..ကွန်ပြူတာ ဘယ်လို အခြေအနေရှိလဲ.. ”

“ မသိသေးဘူး အခု မှ ဖိုင်တွေ ဘက်ကပ်လုပ်နေတုန်း ပြီးမှ စမ်းရမှာပဲ.. ”

“ ပြင်လို့ ကောင်းသွားရင် လက်ခ ဘယ်လောက်ပေးရမလဲ ခစ်ခစ်... ”

“ မပြောတတ်သေးဘူး၊..စပယ့် မှာ ကိုယ်တုန်းလုံးချွတ်ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံမျိုးရှိလား၊ တပုံလောက်ဆိုရင်တော့ ရမယ်ထင်တာပဲ..အဟီး... ”

“ အာ...အိုင်ဒုန့်သင့်စိုး.... ”

“ မရှိသေးရင် လည်း ရပါတယ်၊ အကို့  တယ်လီဖုန်းက ကင်မရာနဲ့ ကိုယ်တိုင်ပဲ ရိုက်ယူလိုက်မယ်လေ... ”

“ ဟင့်..စဉ်းစား အုန်းမယ်...ဒီဆားဗစ်က ..ဈေးသိပ်ကြီးတယ်ထင်တာပဲ၊ ..ခစ်ခစ်.. ”

ပြောပြော ဆိုဆိုနဲ့ ကျနော့် ဆီက ဝိုင်ခွက်ယူပြီး မီးဖိုခန်းဖက်ထွက်သွားတဲ့ စပယ့် ညဝတ်အင်းကျီ အောက်က တလုံးချင်း ခုန်ပြီး လှုပ်ခါ သွားတဲ့ တင်လုံး နှစ်လုံးကို ကြည့်ပြီး တံတွေးတောင် သည်းမလို ဖြစ်သွားခဲ့ရပါတယ်။

ဒီည တော့ ဒီခယ်မ ကို ရအောင် ကြံတော့မယ် လို့လည်း ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပါတယ်၊နိူ့မို့ ဆိုရင်တော့ ဟော်တယ် မှာ ငါးဦးကော်မတီ နဲ့ တိုင်ပင်ရတဲ့ အခြေအနေ ရောက်တော့မှာပဲလေ။

ကျနော် ကွန်ပြူတာ အခန်းထဲ ပြန်သွားတော့ ဖိုင်တွေ ဒေါင်းလုပ်ပြီးတာ တွေ့ရတာနဲ့ ဝင်းဒိုး စီဒီကို ဒရိုက်ထဲ ထည့် ပြန်ဘုလုပ် ပြီး စီဒီရုမ်ကနေ ဘုလုပ်ခိုင်းပြီး ရီပဲယားလုပ်ကြည့်လိုက်တော့ အဆင်ပြေပြေပဲ ဖြစ် သွားပါ တယ်၊ ဝိုင်ခွက်ယူလာပြီး ကျနော် လုပ်တာ ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ စပယ် တယောက် ဝမ်းသာ သွားပါတယ်၊ နောက် တော့ သူ့ကို ဖြားယောင်းမယ် ဆိုတဲ့ အကြံနဲ့ စ ပြီး လုံးပါတယ်၊ သူ့ ဖေးဘရိတ် မှာ တွေ့ရတဲ့ ဆိုက်တွေထက် ပိုကောင်းတဲ့ ဖရီးဆိုက်တွေ ရှိကြောင်း၊ တချို့ဆိုက်တွေ ရဲ့ ပတ်စ်ဝပ်ကို ခရက်လုပ်ပေးတဲ့ ဆိုက်တွေ ရှိကြောင်း က စပြီး အနီးကပ် ပို့ချပေးပါတော့တယ်၊ စပယ်က လည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ကျနော့် ဘေးမှာ စားပွဲပေါ် တံထောင်ထောက်လို့ ကျနော်နဲ့ ပုခုံးခြင်း ထိလို့ ခေါင်းခြင်းရိုက် မတတ် ကပ်ပြီး မော်နီတာ ကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်ပါတယ်၊ သူ့ ပုခုံးသား အိအိ တွေကရော၊ ကိုယ်နံ့ သင်းပျံ့ပျံ့ ကေရော နဂိုလ်ထဲက အရှိန်ရနေ တဲ့ ကျနော် ကတော့ ဘောင်းဘီထဲ မှာ ညီတော်မောင် အတင်းရုန်းကန် နေတာကို အီစိမ့်နေ အောင် ခံနေရပြီဗျ၊ 

နောက် ပြီး သူနဲ့ အတူတူ ပွန်တွေ ကြည့်နေတယ် ဆိုတဲ့ ဖီလင်ကရော စဉ်းစားကြည့်တော့ဗျာ၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ဖက်က မစရဲ ဘူးဗျ၊ သူက ပြဿနာ ရှာလိုက်ရင်၊ ကျနော့် အိမ်ထောင်ရေး ရော၊ သိက္ခာရော ကျ သွားမှာ၊လည်း လန့်တယ်၊ မီးစိမ်း မပြ မခြင်း မဝင်ရဲသေးတာပေါ့၊ ဆိုက်တခု မှာ ဖိလစ်ပီနာ ( ဖိလင်ပင်းသူ ) တယောက် က အမဲကောင်ကောင်ရဲ့ ဒစ်ကြီးကို လေးဘက်ထောက် စုပ်နေရာကို အနောက်ကနေ အဖြူတကောင်က ပြောင်းဖူးလောက်ရှိတဲ့ ဒစ်ကြီးနဲ့ လုပ်နေတဲံ ပုံ ဟိုက်ဒဖနေးရှင်းနဲ့ ကွန်ပြူတာ မော်နီတာ မှာ ဘွားကနဲ ပေါ်လာရော စပယ်က စားပွဲ ပေါ်လက်ထောက်ကုန်းကြည့်နေရာက ထလိုက်ပြီး ကျနော့် ဝိုင်ခွက်ရော သူ့ဝိုင်ခွက် ကိုပါ ယူပြီး မီးဖိုခန်းဘက်ကို ထွက်သွားလိုက်ပါတော့တယ်။

ကျနော့် မှာတော့ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်၊ သွားပါပြီ၊ ငါ စမ်းတာ လစ်မစ် ကျော်သွားပြီ ထင်တယ်၊ ဒီညတော့ အောင်ဖြာလိပ်ရတော့မယ်ထင်တယ် လို့ တွေးရင်း တွေး ရင်း ကွန်ပြူတာ မှာ ဖွင့်ထားတဲ့ ဘရောက်ဇာတက် တွေကို လိုက်ပိတ်လိုက်ပါတော့တယ်၊

နောက် အခန်းဝ က အသံကြားလိုက်လို့မော့ကြည့်လိုက်တော့ စပယ်၊ သူ့ညဝတ်အင်းကျီက ရှေ့ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး ဖွင့်ဟထားပြီး အထဲ မှာတော့ ဘာမှ မရှိ၊ ဘရာဇီယာ မရှိ အတွင်းခံ မရှိ၊ ကျွဲကောသီးလောက် မကြီးသော်လည်း အဲလောက် နီးပါး လုံးထွားလှသည့် နိူ့ကြီးနှစ်လုံး၊ နိူ့သီးခေါင်း ညိုညိုလေး တွေက် ထောင်မတ်နေသည်၊ စောက်ဖုတ် က အမွှေး ပြောင်နေအောင် မရိပ် ထားသော်လည်း၊ ကတ်ကျေး ညပ်ရှင်း ထားပုံရ သည်၊ တိတိကျကျ ရှင်းရှင်းပါးပါးလေး နှင့် အဖုတ်နူတ်ခမ်း နှစ်ခုကိုတော့ ရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရတယ်။

ကျနော့် မှာ မေးရိုး ပြုတ်ကျသွားတော့ မတတ် ပါးစပ် အဟောင်းသားနှင့်၊ ညီတော်မောင် က အတင်းတိုး သဖြင့် ခေါင်းနုနု နှင့် ဘောင်ဘီ အသား ပွတ်မိတာက ပင် ကျနော့် ကို ဒူးခွေညွှတ်သွားလောက်အောင် ခံစားနေ ရတာပေါ့။

“ ဘယ်လိုလဲ ဓါတ်ပုံထက် ပိုကောင်းလား... ”

“ သိပ်သေခြာတာပေါ့..လှလိုက်တာ စပယ်ရယ်... ”

မတ်တတ်ရပ်ရက် ဖြစ်နေသော ကျနော်က စပယ်ရှိရာကို လှမ်းလျှောက်သွားမလို့ ဟန်ပြင်လိုက်တော့၊

“ အိုး နိူးနိူး..သည့်စ်အာဖေါ်ရှိုးအုန်းလီး နော့်တူတပ်ချ်...  ”( ကြည့်ရုံပဲ ပြတာ ကိုင်ဖို့ မဟုတ် )..

“ အို အဲဒါက လုပ်ခ ဆိုရင်တော့ ကိုက ယူရမှာပေါ့....အပိုင်တော့ မယူသွားပါဘူး၊ ပြန်ထားခဲ့မှာပါ၊ အဟီး.. ”

စပယ်က စပ်ဖြဲဖြဲ နှင့် ကြယ်သီးတွေကို တကယ်ပြန်တပ်ရင်း၊ ကွန်ပြူတာနား လျှောက်လာကာ၊

“ ကဲ နောက် ဘာတွေ ဒေါင်းလုပ်လုပ်လို့ရလဲ ပြအုန်း.. ”

လခွီး မှ ပဲ ငါတော့ ပညာပြ ခံနေရ ပြီ လို့ တွေးမိလိုက်တယ်၊  ဒါပေမဲ့လေ အလားအလာကောင်းနေတယ် လို့ပဲ တွေးလိုက်ပါတယ်၊ စိတ်ကို နည်းနည်း လျှော့ ကာ သူပညာပေးတာ မသိဟန်ဆောင် ၍ ကျနော် က စပယ့်ကို ဘယ်ဆိုက်တွေ က ဘယ်လိုဒေါင်းရသည် ဆိုတာကို ပြရပါတော့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘေးက စပယ့် ညဝတ်အင်းကျီ အောက်မှာ ဘာမှ မပါဘူး ဆိုတာ သိရတော့ နှာက အရမ်းထန်နေပြီလေဗျာ၊ သူ့ကို ပဲ မောက်စ်ကိုင်ခိုင်းပြီး ကိုက ပါးစပ်က ညွှန်ကြားရင်း ကျနော့် လက်တွေက သူ့ ပေါင်တန်တွေကို ပွတ်ပေး နေလိုက်တယ်၊ စပယ့် ဆီက ဘာမှ ငြင်းသံ မကြားတော့ လူက ပိုရဲလာတယ်၊ နောက်ဆုံးတော့ ပေါင်ခွဆုံကြား က စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပင့်အုပ်ကိုင်လိုက်ပါတော့တယ်၊ သူ့ အဖုတ်တခုလုံးလဲ စိုရွဲ နေပါပြီ၊

“ အို့...အကိုကြီးနော် ...ကိုအောင်ကြည် သိရင် ရှော့ဂန်းနဲ့ လာမှာနော်..ခစ်ခစ်.. ”

“ လာပေ့စေ၊..ဒီအဖုတ် ကို လိုးခွင့် ရရင်  အသေခံလိုက်တော့မယ်...အဟီး... ”

ကျနော် မအောင့်အီးနိူင်တော့ပါ၊ စားပွဲပေါ် တံတောင်ထောက်ကာ မော်နီတာ ကုန်းကြည့်နေတဲ့  စပယ့် ညဝတ် အင်းကျီ အောက်နားကို သူ့ ခါးကျင်ကျင်လေး ပေါ် လှန်တင်လိုက် ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ဘေးတွန်းကားလိုက်တော့ စပယ်က သူ့ဖင်ကလေး ကို နောက်ကော့ ပေးလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော် က အနောက်မှာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း ၊ အရည်ရွှမ်း နေသော ခယ်မချော အဖုတ်ကို မော့ ရက် ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ရှလွတ်....ပြတ်..ပြတ်.. ”

“ အား...အီး...အို့ အကိုကြီး... ”

စပယ့် ဖင်လုံးကြီး တွေ ကော့တက်လာတယ်၊ အခုန က ရေချိုးတုန်းက သေခြာသန့်ရှင်းလာလို့ ထင်တယ်၊ အမွှေး ပါးပါးလေး တွေက ဆပ်ပြာနံ့မွှေးမွှေး လေး နဲ့ အဖုတ်က ကျတဲ့ စောက်ရည်နံ့လေး နဲ့ ရောနေတယ်၊ စပယ့် စောက်ပတ်နုတ်ခမ်းသားလေး တွေက နု နေတယ် ကျနော့် လျှာ က သူ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား လေး ကို ထိုးခွဲ ပြီး အကွဲကြောင်း တလျှောက် ထိုးဆွနေရင်း ကျနော့် လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ သူ့ စောက်စေ့လေး ကိုပါလိမ့်ပွတ်ပေးနေတော့၊ စပယ် တယောက် လက်နှောက်ပြန်နဲ့ ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင် တွေကို ဆုပ်ကိုင် လာပါတော့တယ်၊

“ အင့်.အီးအီး..ကိုကြီး လိုးတော့ ကွာ စပယ် မခံနိူင်တော့ဘူး၊ အဲဒါတွေ နောက်မှ လုပ်တော့... ”

ကျနော်က လည်း နှစ်ခါ မပြောရပါဘူး၊ ဂျင်းဘောင်းဘီ ကြယ်သီးဖြုတ် ဇစ်ဆွဲအတွင်း ခံဘောင်းဘီ ပါချွတ်လိုက်တာ ၁၀စက္ကန့်လောက်ပဲ ကြာမယ် ကျနော့် ကောင်ကြီးက စပယ့် စောက်ဖုတ်ဝကို ချိန်ပြီးသား ဖြစ်နေပြီ၊ စပယ်က စားပွဲ ကို လက်တဘက်ထောက် ထားရင်း နောက်လက်တဘက်နဲ့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို လက်နောက်ပြန် ဖမ်းဆုပ်လိုက် တယ်၊

“ အမလေး၊ အကြီးကြီး ပါလား၊ ကိုကြီး အခုနတုန်းက ဘယ်မှာ ဖွက်ထားတာလည်း ခစ်ခစ်.. ”

“ ရှိပါတယ် စပယ်ရဲ့ မသိသူကျော် သွား သိသူ ဖေါ်စား ဆိုတာ မျိုးလေ ဟဲဟဲ.. ”

ပါးစပ်က ပြောနေပေမဲ့ လူကတော့ အော်တို မစ်တစ် လှုပ်ရှားနေတာလေ၊ သိတယ် မဟုတ်လား ခေါင်းတရမ်း ရမ်း မာတင်းနေတဲ့ ကျနော့် ဒစ်ကြီးကို စပယ်က ဆုပ်ကိုင် ပြီး သူ့ အဖုတ်ဝ မှာ တေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ ကျနော်က စပယ့် ခါးလေး ကို ကိုင် ပြီး အရသာ ရှိလှတဲ့ စပယ့် စောက်ပတ်ထဲ ကို တဖြေးဖြေး ခြင်း  ထိုးသွင်း ထည့်လိုက် ပါတော့တယ်၊

“ အား..ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..ကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ်၊..ဖြေးဖြေးနော် အရမ်းကျပ်နေသေးတယ်.. ”

“ အီး ..ကောင်းလိုက်တာ စပယ်ရယ် စီးနေတာပဲ..အောင်ကြည် တကောင် နင့်ကို လုပ်ရော လုပ်ရဲ့လားကွာ. ”

“ အင့်...လုပ်ပါတယ် ကိုကြီးရဲ့ သူ့ဟာက ကိုကြီးလောက်မှ မကြီးတာ..ဟင့်..သူ့ အကြောင်း မပြောပါနဲ့..စပယ် စိတ်မသန့် ဘူး.. ”

“ အေးပါ..အေးပါ.. ”

တကယ်တန်းတော့ ကျနော်လည်း စကား မပြောနိူင်တော့ပါ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ လုပ်လို့ကောင်းလှတဲ့ စပယ့် အဖုတ်လေးကို ပစ်ပစ် ဆောင့်လိုက်တိုင်း အတွင်း စောက်ခေါင်းသားလေး တွေရဲ့ နူးညံ့ နွေးထွေးတဲ့ အရသာ က ကျနော့် လိင်ချောင်းကြီး တချောင်းလုံး က အကြောတွေကို ထိတွေ့ ခံစားနေရတာ ကောင်းလိုက်တာ၊၊ နောက် ကျနော့် လက် ဖဝါး နှစ်ဘက်နဲ့ အုပ်ကိုင် လို့ အနေတော် ရွှေရင် အစုံကိုလည်း စပယ့်ညဝတ် အင်းကျီ အောက်က လက်လျိုပြီး တဘက်တချက် ဆုပ်နှယ်ရင်း၊ ကျနော့် ခါးကို ကော့ကော့ ဆောင့်နေမိတော့တယ်၊ ကျနော့် လိင်ချောင်းကြီး အဆုံးဝင်သွားတိုင်း အိကနဲ ကျနော့် ပေါင်ခြံနဲ့ ဖိမိတဲ့ စပယ့် ဖင်သားတွေကလည်း တင်းရင်း နေတာ အရသာ တမျိုးပေါ့၊ နောက် စပယ်ကလည်း ကျနော့် မိန်းမ မြနှင်းဆီ လို အသံတိတ် မနေဘူး၊ သူက ကောင်းရင် ကောင်းသလို အသံ မျိုးစုံကို အော်ဟစ် ခံနေတာမို့ ကျနော့် အတွက် က တမျိုး တဘာသာ ဖြစ်ပြီး စိတ်ပို ကြွရ ပြန်ပါတယ်၊ 

စပယ်က သူ့ခါးလောက် ရှိတဲ့ ဆံပင် ကို ခပ်လျှော့လျှော့လေး ထုံးထားတော့ ကျနော် ဆောင့်တဲ့ အရှိန်နဲ့ အခု တော့ ပြေကျ နေပြီး အုပ်ကောင်းလှ တဲ့ ဆံပင် ထွေးကြီး မို့ ဖွားကနဲ ဖွားကနဲ၊ ကျနော့် အဖို့လည်း အဲ လိုမျိုး ဆံပင် အရှည်ဖားယားနဲ့ မိန်းမ လည်း တခါမှ မချဘူး၊ တော့ နောက်တမျိုး ဆန်းတယ် ပြောရပါအုန်းမယ်၊ အဲ လို အဆန်းတွေ အကောင်းတွေ စုပြုံနေတော့ သိပ် အကြာကြီး မထိန်းထားနိူင်တော့ ပါဘူး၊ စပယ်လည်း အရမ်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ ပေးလာ ကျနော်လည်း ဆောင့်တာ မြန်လာပြီး နှစ်ယောက်စလုံး၊ တအင်းအင်း ၊ တအားအား နဲ့ ဒီည အတွက် ပထမ ဆုံး အချီကို အဆုံးသတ် လိုက်ကြပါတော့တယ်။

..........................................................................

တချီပြီး သွားကြတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် ပြော စရာ မလိုပဲ နဲ့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း နေမိတယ်၊ စပယ် က ဝိုင်သောက် အုန်းမလား မေးပေမဲ့ ကျနော်က ရေ ပဲ တောင်း လိုက် ပါ တယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် သူတို့ မီးဖို ခန်းက ကောင်တာပေါ်တင်ထားတဲ့ ရေ တဗူး စီ ကောက်လာပြီး သူတို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ အပေါ်ထပ်က အခန်း ကို တက်လာခဲ့ကြတယ်၊ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျနော်က စပယ် ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်အင်းကျီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ကြမ်းပေါ် ပစ်ချလိုက်တယ်၊ ကျနော့် အင်းကျီလည်း ဒီ အတိုင်းပဲပေါ့၊ ဘောင်းဘီကတော့ ကွန်ပြူတာ အခန်းထဲ မှာ ပဲ ကျန်ခဲ့တယ်လေ၊ အခု န တချီပြီးကတဲ က ကျနော်က ပြန်မဝတ်တော့တာ၊ အဟီး၊ စပယ်ကို ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ပြီး မော့ပေးလာတဲ့ သူ့မျက်နှာ တပြင်လုံးကို အနမ်းတွေ ချွေရင်း သူ့ နူတ်ခမ်းလေး တွေကိုလည်း ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ 

စပယ် ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ နိူ့သီးခေါင်း လေး တွေက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို လာ ထိုးနေတာ ယားကျိကျိ နဲ့၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး ကလည်း နောက် တပွဲ ဆင်နွဲ ဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာကို စပယ့် ဘိုက်သားလေးကို သွားထောက် ပြီး အချက်ပေးနေလေရဲ့။ စပယ်က လည်း ခပ်ထန်ထန်ပဲ ဗျ၊ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေ လျှာတွေရဲ့ တုန့်ပြန်မှုက  ကျနော့် ကို ပိုပြီး စိတ်တက် ကြွလာ စေလောက် အောင် ကို ကောင်းတယ်၊ ကျနော်က စပယ်ကို သူတို့ ရဲ့ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီး ဆီ ခေါ်သွားပြီး အိပ်ယာပေါ် အတူ လှဲလိုက်ကြတယ်၊ အနမ်းတွေ ကတော့ မပြတ်ဘူးပေါ့ဗျာ၊ အိပ်ယာပေါ် ရောက်တော့ စပယ်က ကျနော့်ကို ပက်လက်ဖြစ်အောင် တွန်းလိုက်ပြီး သူကဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူဘာများ လုပ်မလဲ လို့ ကြည့်နေတုန်း သူက ကျနော်ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ ကောင်ကြီး ကို သူ့လက်ချောင်းကလေး တွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြီး ဒစ် အဖျားလေး ကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ သူ့ရဲ့ နူတ်ခမ်း လှလှ လေး ဖွင့်ပေးပြီး နွေးထွေး လှတဲ့ သူ့ ရဲ့ အာခံတွင်း မှာ ငုံ လိုက်ပြီး သကြားလုံးလေး လို စုပ်ပေးတယ်ဗျ၊ 

နောက် သူ့လျှာက ကျနော့် လီးထိတ် အကွဲ ကြောင်းလေးကို လာထိုးတော့ ကျနော် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ သူ့ ဆံပင်ကို ယောင်ရမ်းပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ခပ်လျှော့လျှော့ ထုံးထားတဲ့ သူ့ ဆံပင်အုပ်ကြီးက ထွေးကနဲ ကျနော့် ပေါင်ပေါ် ကျလာတာပေါ့၊ နောက်တော့ ကျနော့် လိန်ချောင်း ကြီးကို စပယ်က သူ့ နူတ်ခမ်းလေး နှစ်ခု တင်းတင်း စိလို့ မျက်နှာကို ရှေ့တို့ နောက်ငင်လေး လုပ်ပေးတော့ ကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ ကျနော်တော့ သူ့ ရဲ့ အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီး ကိုပဲ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးဖွ ကစားနေမိတော့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ စပယ်က လည်း ခေသူ မဟုတ် ဘူးဗျ၊ သူက ပေးသလို ပြန်လည်း ယူဖို့ လက်မနှေးဘူး ဆိုတာလည်း ပြလိုက်တယ်၊ အဲဒါကတော့၊ ကျနော့် လီးကို စုတ်နေရင်း က သူ့ကိုယ်လုံးကို ဒူးထောက်ရက် ကနေ လှည့်ပတ်ပြီး ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ် ခွလိုက်တာပါပဲ နောက်တော့ သူ့ ဖင်ကြီးကို နောက့်ရွှေ့လိုက်တော့ သူ့ရဲ့ အမွှေးပါးပါး နဲ့ အဖုတ် ကြီးက ကျနော့် မျက်နှာရှေ့တည့်တည့် ရောက် လာတော့တာပေါ့၊ ကျနော်ကလည်း လက် အဲ ဟုတ်ပါဘူး လျှာ မနှေး ပါဘူးဗျာ ၊ပါးစပ်ရှေ့ ရောက်လာတဲ့ အဖုတ်ပဲ ၊ ဘယ်ငြင်းလို့ ရမှာလဲ သူ ပေါင် နှစ်ဖက်ကို ကျနော့်လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အသာ မ ပြီး သူ့ အဖုတ်ကို ကျနော့် ပါးစပ်ပေါ်တည့်တည့် ကျအောင် လုပ်ပေးလိုက်ပြီး စရက်တော့တာပေါ့ဗျာ၊

အဲ လို ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ဆစ်စတီနိူင်း လုပ်နေကြတာ ကျနော့် လျှာက သူ့ချက်ကောင်းကို သွားထိလိုက်လို့လား မသိဘူး၊ စပယ် ကျနော့် ဒစ်ကိုစုပ်နေတာ ခနရပ်သွားပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို ကျနော့် ဆီ အတင်း ဖိကပ်ပစ်လိုက်တာ ကျနော် တောင် အသက်ရှုနည်းနည်း ကျပ်သွားတယ်ဗျာ၊ ကျနော့် လျှာမှာတော့ သူ့ အဖုတ် နံရံတွေ လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်တာ ထိတွေ့ သိနေတော့ သူ ပြီးသွားတယ် ဆိုတာ သိလိုက် တယ်၊ ခနနေလို့ သူ ဖင်ပြန်ကြွသွားမှ ပဲ ကျနော်က ကျနော့် မျက်နှာနဲ့ တထွာလောက် ကွာသွားတဲ့ သူ့ အဖုတ်ထဲ ကျနော့် လက်ညိုးလက်ခလည် နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့် ပြီး ဖင်းကားဖတ် လုပ်ပေးနေ လိုက် ပါတယ်၊ သူလည်း ကျနော့် ဒစ်ကို အသားကုန် စုပ်နေတော့ ကျနော်လည်း ဖီးတအားတက်လာပြီး သူ့စောက်ရည် တွေ စိုရွဲနေတဲ့ ကျနော့် လက်ခလည်ကို သူ့ ခရေပွင့်လေး ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်၊ အဲဒါတော့ သူ အငိုက်မိသွားတယ် ထင်တယ် ဖင်တချက် ခါသွားတယ်၊ ပါးစပ်ကတော့ ကျနော့် ဒစ်နဲ့ ပြည့်နေတာမို့ ဘာမှ မပြောနိူင်ပေမဲ့ မလုပ်နဲ့ လို့ ပြောတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ ဖင်ကြီးကို ဟိုဘက်ဒီဘက်ရမ်း နေတယ်ဗျ၊ 

ဒါပေမဲ့ ကျနော်က အပိုင်မိနေပြီလေ၊ လက်ချောင်းလည်း တဆစ်လောက် ဝင်နေပြီ ဆိုတော့ နောက် နှစ်ဆစ်က ဘာမှ မခက်တော့ဘူးလေ၊ သူ့ ဖင်နည်းနည်း ငြိမ်သွားတော့ သူ့ဖင်ပေါက်ထဲ ရောက်နေတဲ့ ကျနော့် လက်ချောင်းလည်း နည်းနည်း ခြောက်နေတာနဲ့ နောက်လက်တဘက်ထဲ ခေါင်းစောင်း တံတွေးထွေးချပြီး ထပ်စွတ်လိုက်ရပါတယ်၊ အခုတော့ သူလည်း နည်းနည်း အသားကျသွားပုံရတယ်၊ ဖင်ကြီး မရမ်းတော့ပဲ ကျနော့် လက်နဲ့ လုပ်နေတာကို ငြိမ်ခံနေရင်း ကျနော့် ဒစ်ကို ပဲ ဆက်စုပ် ပေးနေတယ်၊ ကျနော်လည်း သိပ် မကြာတော့ ဘူး ပြီးတော့ မယ် ဆိုတာ သိလို့၊

“ စပယ်..ကိုကြီး ပြီးတော့ မယ်နော်..ပါးစပ်ထဲ မှာ ပြီးရ မှာလား စပယ့် ဖင်ပေါက်ထဲ မှာ ပြီးလို့ ရမလား.. ”

စပယ်က စကားပြောလို့ မရ ကျနော့် ဒစ်ကိုလည်း သူ့ ပါးစပ်ထဲ က မလွတ် ပဲ နဲ့ ခေါင်းရမ်း ပြနေတော့ ကြည့်ရတာ သူ့ ဖင်ကို ချမှာ ကြောက်နေတယ် ထင်တယ် လေ ဟု တွေးရင်း စိတ်ကို လွတ်လိုက်တော့ ကျနော့် လီး ကြီးက သုတ်ရည်တွေ အရှိန်ပြင်းပြင်း နဲ့ စပယ့် အာဂေါင်ထဲ ပန်းထွက် သွားပါတော့တယ်။

စပယ်နဲ့ ကျနော် နဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး မနက်ဖြန် အလုပ်ရှိသေးတယ်လေ ဆိုပြီး၊ ရေမိုးချိုးကြပြီး သူတို့ လင်မယား အိပ်ယာပေါ် မှာပဲ ဖက် ပြီး အိပ်လိုက်ကြပါတယ်၊ မနက် အစောကြီး ကျနော် နိူးလာတော့ ကျနော့် ကောင်ကြီးက ထုံးစံ အတိုင်း မာနေပြီလေ၊ အသက် မှန်မှန်လေး ရူပြီး အိပ်မောကျနေသေးတဲ့ စပယ့် ပါးပြင် လေး ကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တော့ ကြောင်မလေး အကြောဆန့် သလို ဆန့် ပြီး နိူးလာတယ်၊ တချိန်ထဲ မှာပဲ သူ့ ဘိုက်လေး ကို ထောက်နေတဲ့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သတိထားမိသွားတယ်၊မျက်နှာလေး က ပြုံးသွား တယ်၊

“ ဟဲတော့..တကယ်ကြီးလား...ကိုအောင် နဲ့ များကွာပါ့...ကိုကြီး ဆီက အန်နာဂျီ သူ့ကို တဝက်လောက် ခွဲပေးထားဖို့ကောင်းတယ်၊ ခစ်ခစ်.. ”

ကျနော် က စပယ့် ပေါင်တလုံးကို ကျနော့် ခါးထစ် ပေါ်ကို ဆွဲတင် လိုက်ပါတယ်၊ အဲ တော့ ကျနော့် လိင်တန်ကြီးက စပယ့် အဖုတ်လေး ကို တန်းနေပြီပေါ့၊

“ ကဲ အဲဒါ ဆို ကိုကြီးရဲ့ ညီလေး ကို ဘရိတ်ဖတ်စ်ကျွေးလိုက်အုန်း... ”

သိတဲ့ အတိုင်းပဲ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်စလုံးရုံးတွေ ဆီကို နောက်ကျ ရောက်သွားကြပါတော့တယ်၊ ကျနော် သင်တန်း ကာလ တပတ် အတွင်း မှာ စပယ်က ကျနော့် ဟော်တယ် လိုက်အိပ်လိုက်၊ ကျနော်က သူ့အိမ် လိုက်အိပ်လိုက် နဲ့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် သောင်းကျန်းကြပါတယ်၊ စနေ တနင်္ဂနွေ မှာတော့ စပယ့်အိမ် မှာပဲ တနေကုန် နေကြပြီး ချက်ပြုတ် စားသောက် ကြ ရုပ်ရှင်ကြည့်ကြ၊ လိုးကြ လုပ်ကြပါတယ်။

အဲ ဒီ စနေနေ့ မှာပဲ စပယ်ရဲ့ ခရေ ကို ပါကင်ဖွင့်ခွင့်ရခဲ့ပါတယ်၊ စပယ်က အစ မှာ နည်းနည်း ကြောက် သော် လည်း ကျနော် က ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားတာမို့ သိပ်တော့ မခက်ခဲ လှပါ၊ စီဗီအက်စ် စတိုး က ဝယ်လာတဲ့ အဲဒီကိစ္စတွေ သုံးတဲ့ ချောဆီ၊ အထုပ်ကလေး ကို အသုံးချ ပြီး စပယ့် ဖင်ပေါက်လေး ကို ကောင်းကောင်း လက်နဲ့ အသားကျအောင်လုပ်ပေး၊ အဲ နေရာကတော့ ဧည့်ခန်း မှာဗျ၊ အဟီး၊ ကျနော့် ဟတ်ဒရိုက်ထဲက ဟိုက်ဒဖနေးရှင်းနဲ့ ဒေါင်းလုပ်ထားတဲ့ အဲဒီ ဖင်ချ တဲ့ အခန်းပါတဲ့ အောဇာတ်ကားကို သူတို့ ဧည့်ခန်းက လက်မ ၆၀ အယ်အီးဒီ တီဗီမှာ ကျနော့် လက်တော့ နဲ့ ဆက် ဖွင့်ထားပြီး ၊ စပယ့်ကို စနူးတာ၊ သူနဲနဲ စိတ်ပါလာတော့မှ တီဗီကြည့်နေရင်းနဲ့ ဆိုဖါ အနောက်မှာရပ်ပြီး ဆိုဖါနောက်မှီပေါ်မှာ သူ့ကို ဘိုက်မှောက်ပြီး ကုန်းခိုင်း လိုက်တယ်၊  နောက် မှ အခု နက ပြောတဲ့ ချောဆီ ထိုးတာ၊ လက်နှစ်ချောင်းလောက် ကောင်းကောင်း ဝင်တော့ မှ၊ ကျနော့် ဒစ် ကြီး နဲ့ မိတ်ဆက် ပေးလိုက်တာ၊ အဲဒီ အခါ မှာတော့ ကျနော်က ကွန်ဒန် စွတ်ထားတယ်လေ၊ 

သူ့ ဖင်ပေါက်က ဟိုဟာဒီဟာ ကြောင့် ကျနော့် ယူရီနယ် အင်ဖက်ရှင်း မဖြစ်ချင်ဘူးလေ၊ အဟီး ၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ ညီ အမ တွေ ဖင်ဒီလောက်ကောင်းတာ ချချင်နေတာ ကြာတော့ အဲလို လုပ်ရတာပေါ့ဗျာ၊ မြနှင်းဆီက ကျနော့် ကို မပေးဘူးဗျ၊ လင်မယားချင်း ဆိုတော့ လည်း ကျနော်က အတင်းတောင်းရင် ပါဗတ် လို့ အပြောခံရမှာလေ၊ မခရေ ကို ကျတော့လည်း ကျနော့် ဒစ်လေး နဲ့ သူ့ ဖင်ဝ ကို မသိမသာ အပေါက် မှားသလို တေ့ သေးတယ် ဗျ သူကလည်း ပါးတယ်၊ မရ ဘူး၊ မလုပ်နဲ့ ကွာ အဲဒါက နာတယ်၊ ငါ မကြိုက်ဘူးတဲ့၊ အဲဒီတုန်းက ကျနော့် မှာ ချောဆီလည်း မရှိ၊ သူလည်း ပိတ်ပြောထားတော့ လုပ်လို့ မရတာ၊ အခု စပယ်ကျ မှပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲရတော့တယ်၊ စပယ်ကလည်း ဖင်တခါမှ မကုန်း ဖူးဘူး တဲ့ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် စနစ်တကျ တဆင့် ချင်း လုပ်ပေးတော့ နောက်ဆုံး ကျနော့်ကောင်ကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားတာ တောင် ခံနိူင် သွားတယ်ဗျ၊ နောက် တော့ ဆိုဖါနောက် မှီကို သူ့လက် နှစ်ဘက်နဲ့ ထောက် ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ ပေးလာတယ်ဗျ၊ ကျနော် လည်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ကို ဝုန်းပစ်လိုက်တာ ပြီးသွားတော့ ဆိုဖါပေါ်ကို နှစ်ယောက်စလုံးပစ်လဲ ကျသွားတော့ တာပါပဲ၊

အဲ လိုနဲ့ နောက် အပတ် အင်္ဂါနေ့ ကျတော့ သင်တန်းလဲ ပြီးပြီမို့ မစပယ်နဲ့ မခွဲ ချင်ပဲ ခွဲ ကာ ကိုယ့်မြို့ ကိုယ့်အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ရပါတော့တယ်။

.............................................................................................................

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ထုံးစံ အတိုင်းပေါ့၊ စပယ်နဲ့ တပတ်လုံးလုံး မနားတမ်း ဝုန်းခဲ့ ရတော့ လူလည်း နည်းနည်း နွမ်းသွားတယ်၊ အဟီး ၊ တော်ကြာ မိန်းမ က လိုချင် လို့ တောင်းနေရက် နဲ့ ငါ မလုပ်နိူင်ရင် ဒုက္ခ ပဲ လို့ ပူနေမိ သေးတယ်၊ ထင် သလို မဟုတ်ပါဘူး၊ မြနှင်းဆီ လည်း ထုံးစံ အတိုင်း သူ့ အလုပ်ချိန်က နောက် ကျသွား နောက်ကျ ပြန် ဆိုတော့ သူပြန်လာတဲ့ အချိန် ကျနော်က တခေါခေါ ဖြစ်နေပြီ။

အလုပ်မှာလည်း ကျနော်က ဌာန အပြောင်း အလဲ နဲ့ ဆိုတော့ နည်းနည်း အလုပ်ရှုတ် လည်း ရှုတ်နေတယ်၊ အခု ရာထူးတိုးပြီး မန်နေဂျာ စူပါဗိုက်ဇာ လယ်ပယ်လောက် ရောက်လာတော့၊ အရင် ဘော့စ် လီလီ နဲ့ က လည်း အဆင့်က မတမ်းမယိမ်း ဖြစ်လာ တယ်၊ အခု ဘော့စ် အသစ် က လည်း နာမည်ကြီး၊ အလုပ် တအားလုပ် ပြီး ခိုင်းတဲ့ နေရာ မှာ လည်း မညှာဘူး၊ အားမနာဘူး၊ အပေါက် ဆိုး တယ် ဆိုပြီး နာမည် ကြီးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ လေ ဝက်ဖြစ်မှ တော့ မစင်ကြောက် နေလို့ ရမလား၊ ကိုယ်လည်း ကျေနပ်လောက်တဲ့ ဝင်ငွေလေး ရှိနေတာဆိုတော့ ကြည့် လှုပ်ရှားရမှာပေါ့၊အဲ လို အတွေးနဲ့ စိတ်ကိုလျှော့ထားပြီး အောက်က ဝင်ရတယ်၊ အဟီး။

ပထမ ဆုံးစ တွေ့ ကထဲက အဆက် မပြတ်ကို ပြောလိုက်တာ သူလိုချင်တာတွေ ကို ကျနော် တောင် ခေါင်းထဲ မှာ တော်တော် လေး တွေးနေရတယ်၊ ငါ ဒီဌာန မှာ ဆဗိုက် ဖြစ်ပါ့မလားပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ခေါင်းအေးအေး ထားပြီး သူလိုချင်တာ တွေ တချက်ချင်း ဘရိတ်ဒေါင်း စာရွက်ပေါ်မှာ ချရေး ပြီး ပလန်လုပ် လိုက်တော့လည်း သိပ်မခက် တော့ပါဘူး၊ တခုပဲ ရှိတယ်၊ ကျနော့် အောက်မှာ လုပ်နေတဲ့ သူတွေကို တော့ နည်းနည်းမောင်းရ တာပေါ့၊ အဟီး၊

ဒါနဲ့ ကျနော့် ဘော့စ် အသစ် နဲ့ မိတ်ဆက် မပေးရသေးဘူး၊ သူ့ ရဲ့ ဖတ်စ်နိမ်း က လာလဲ ( La Leh ) တဲ့၊ သူက ဒီနေ့ ခေတ် အီရမ် လို့ ခေါ်နေကြတဲ့ နိူင်ငံက ပါရှမ် ( ပါရှား လူမျိုးပေါ့ ) အီရမ် လူမျိုးတွေ ကို ပါရှား တွေမှန်း ကျနော် အီရမ် လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေနဲ့ တွဲ လာတော့မှ သိလာရတာ၊ သူတို့ က လည်း အိုမာခရမ် ကို အရမ်းဂုဏ်ယူ တာ၊ ကျနော် အိုမာခရမ် ကဗျာတွေ ကို သိတယ် ဆိုတော့တောင် သူတို့ က အင်း အိုမာခရမ် ကတော့ တကမ္ဘာလုံး မသိတဲ့ သူ မရှိပါဘူး လုပ်နေသေးတယ်၊ အဲဒီနိူင်ငံက ဗျ၊ မစ်စစ်လာလဲ က၊ ခလေး နှစ်ယောက် အမေ၊ ခလေး တွေက ကြီးကုန်ပြီ ကောလိပ်တွေ ရောက်ကုန်ကြပြီ သူ့ ကြည့်ရတာတော့ သိပ်မကြီး သေးသလို ပဲ အရမ်းနုတယ်၊ အသက်လည်း တကယ်တော့ ကြီးသေးပုံ မရဘူး၊ 

သူတို့ နိူင်ငံမှာ မိန်းခလေး တွေက ဆယ့်လေး ငါးနှစ်လောက် ဆို အိမ်ထောင်ပြု လို့ရနေပြီ၊ သူက ပညာတတ်မို့ နည်းနည်း နောက်ကျ တာ ဖြစ်ပေမဲ့ ယောက်ကျား ရတုန်းက အသက် ၂၀ တောင် မပြည့်သေးဘူးလို့ သူတို့ လူမျိုး တွေ ဆီက သတင်းကြားရတယ်။ လာလဲ ဆိုတာကလည်း သူတို့ ဖါစီ ( သူတို့ ပြောတဲ့ စကားကို ဖာစီလို့ ခေါ်တယ်) လို အဓိပ္ပါယ်က ကျုးလစ် ( tulip ) ကို ခေါ်တာ ပဲ ဆိုတော့ ၊ ငါ့ မှာ ပန်း နဲ့ လာတွေ့ ပြန်ပြီ လို့ တွေးလိုက်မိတာ ပေါ့၊ မဟုတ်ဘူးလား၊ အခု မှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်တယ်၊ ကျနော်နဲ့ လာပတ်သက် သမျှ အမျိုးသမီးတွေ အကုန်လုံးက ပန်း နာမည် တွေ ချည်း ပဲ ဖြစ်နေတာလေ၊ အင်း ဒီတခါတော့ မစ်စစ် လာလဲ နဲ့ ကတော့ မဖြစ်နိူင်ပါဘူး လို့ ကျနော် တွေးလိုက်မိတယ်၊ ဖြစ်ခဲ့ရင်ရော ဆိုတဲ့ အတွေးက ကျနော့် ဖွားဘက်တော် ကို နွေးကနဲ သွေးပူသွားစေ ခဲ့တယ်၊ လာလဲ ကို ပုံဖေါ်ရရင်တော့ မျက်နှာသွယ်သွယ်၊ မေးစေ့ချွန်ချွန်၊ နှာတန်ဖြောင့်ဖြောင့် စင်းစင်းရှည်ရှည်၊ မျက်တောင်တွေက အရှည်ကြီး၊ ကုလားမ မင်းသမီးတွေ လိုပဲ၊ ဆံပင် က အညို ကို အနီရောင် နည်းနည်းလေး သန်းနေတယ်၊ အနီကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး၊ မျက်လုံးက အညိုရောင်၊ အရပ်ကတော့ ၅ပေ ၅လက်မ လောက်ပဲ ရှိမယ်၊ 

ဘော်ဒီကတော့ သူတို့ လူမျိုးတွေ ထဲ မှာတော့ သွယ်တယ် ပြောရမယ်၊ ကျနော် သိတဲ့ အီရမ် အမျိုးသမီး တွေက တော့ အသက်ကြီးလာတာနဲ့ အမျှ၊ ဘော်ဒီ တွေပါ လိုက်ကြီး လာတတ်တယ်၊ ခါးပါပျောက်ရော အဟီး၊ လာလဲက တော့ အဲ လို မဟုတ်ဘူး၊ မြနှင်းဆီ လောက်ပဲ ဘော်ဒီက ၊ နောက် သူက အဝတ် အစားကို အမြဲ တမ်း ဘစ်စနက် စု အဆင့်မြင့်မြင့် တွေ ပဲ ဝတ်လေ့ရှိ တော့ လူကို အပြင်မှာ တွေ့လိုက်ရင်၊ ဖတ်စ်ကလပ်စ် လေဒီမှန်း သိသာတယ်၊ နောက် ပြီး မောင်းနေတာကလည်း မာစေးဒီးစ် ဘန့်ဇ် အက်ကလပ်စ်၊ ယောက်ကျားကလည်း ကော်ပိုရေးရှင်းတခုက စီအီးအိုလိုလို ဘာလိုလို ပြောသံကြားတာပဲ။ 

ဇာတ်လမ်း အကျဉ်းချူပ်ရရင်တော့ ကျနော့် ရဲ့ ကြိုးစားပြီး လုပ်ပြလိုက်တဲ့ အကျိုးကျေးဇူး က မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ ယုံကြည်မှု ကို ကျနော် ရလိုက်တာပါပဲ၊ သူ ကျနော့်ကို စိတ်ချ သွားပြီးတဲ့ နောက် မှာတော့ သူများတွေ ပြောသလို၊ မစ်စစ်လာလဲ ဆိုးတယ် ဆိုတာ မဟုတ်ကြောင်းကို သိလာခဲ့ရပါတယ်။

မစ်စစ် လာလဲ ကိုယ့်အပေါ်ကို ယုံကြည်အားထားလာတောင် လုပ်ပြပေးလိုက်ရတဲ့ အတွက် နောက် အကျိုးတခု ရတာက တော့ ခိုဇားမား ( khuzama ) လို့ခေါ်တဲ့ အာရပ် အမျိုးသမီးလေး နဲ့ ရင်းနီးသွားရတာပါပဲ၊ အဲဒီ အမျိုးသမီးက ဆော်ဒီ က၊ သူ လည်း သူ့ အမျိုးသားနဲ့ အိမ်ထောင်ကျ တုန်းက ၁၆ နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ် ပြောတယ်၊ သူ က အမေရိက မှာတော့ ပုံမှန် အဝတ်အစားပဲ ဝတ်တယ်၊ စကဒ် တွေ ဘာတွေတော့ မဝတ်ဘူး၊ ဘောင်းဘီ အရှည် ပဲ ဝတ်တာ များတယ်၊ သူ ဆော်ဒီ အာရေးဗီးယား ပြန်ရင် တော့ ဟိုမှာ ခေါင်းမြီးခြုံရတယ် ပြောတယ်၊ ဒီမှာလို ဝတ်လို့ မရဘူးတဲ့၊ လူ က သွယ်သလို ထင်ရပေမဲ့ ဖင်က တော့ ကြီးတယ်၊ အာရပ်မ တွေ ထဲ မှာကလည်း ဖင်မကြီးတဲ့ မိန်းမ က ခပ်ရှားရှားရယ်၊ မျက်နှာလေး ကတော့ အရမ်းလှတယ်၊ မျက်လုံးတွေ က ကြည်နေတာ ပဲ၊နာတန်လေးက လည်း စင်းတယ်၊ အသား အရည်ကလည်း ဝင်းတယ်၊ အဖြူတွေ လိုဖြုတာ လည်း မဟုတ်ဘူး၊ တရုပ်မ တွေလို ဖြူတာ လည်း မဟုတ်ဘူး၊ အသားအရည်က ညှက်ပြီး ဝင်းနေတာ၊ အာရပ်မ တိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူး၊ တချို့တွေ ဆို ညိုညစ်ညစ် နဲ့ပါ။ 

အင်း တိုတို ပြောရရင်တော့ ကျနော်က မစ်စစ် လာလဲ အတွက် အလုပ်လုပ်ရတော့ အောက်က လူတွေကိုလည်း မဖြစ်မနေ ပရက်ရှာတော့ ပေးရတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် နဂိုလ် စိတ်ဓါတ် ကိုက သူများကို အရမ်းတွန်းမဲ့ အစား တချို့ဟာတွေ ကိုယ်ပဲ လုပ်လိုက်တော့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် အောက်မှာ လုပ်နေကြတဲ့ သူတွေ ထဲ မှာ ခိုဇားမား ကလေးက တော့ လုပ်ရှာတယ်၊ သူ့ရဲ့ မတွယ် မကပ် လုပ်ရှာတဲ့ စိတ်ဓါတ်ကြောင့် သူက ကျနော့် ဖေးဘရိတ် စတပ် လည်း ဖြစ်လာခဲ့တာပေါ့။

ဒီကြားထဲ မှာ ပိတောက်ဝါနဲ့ ကျနော်နဲ့ ချပ်တာ ကလည်း အခု ဆိုရင် တခါချပ်ရင် ချပ်ထဲ မှာ တချီ ပြီး ဖြစ်နေကြတဲ့ အထိ တိုးတက်နေကြပြီ၊ ဒီနေ့ ချပ်မှာ သူ့ ကို ကျနော် ဘယ်လို ရက် မယ်၊ ဘယ်လို ပုံစံ နဲ့ လုပ်ချင်တယ် ဆိုတာ ပြောပြီး အဆုံးသတ် သွားရင် ၊ နောက်တခါချပ်ကျ ရင် သူက ကျနော့် ကို ဘယ်လို မှုတ်ပေး မှာ၊ သူက ဘယ်လို ပုံစံ မျိုးနဲ့ အလုပ်ခံချင်တာ၊ စတာမျိုး အပြန်အလှန် ဖြစ်နေကြတာပေါ့။

နောက် ကျနော် စပြီး ဇာတ်လမ်းလေး ရေးနေတဲ့ ဆိုက်က ပဲ ကျနော့်ကို အားပေး အားမြှောက် လုပ်ကြတဲ့ အောစာပေ ရေးသူ တွေ နဲ့ လည်း ခင်မင်လာခဲ့တယ်၊ ကျနော့် ကိုလည်း သူတို့က ကလောင် နိမ်း နဲ့ ပဲ သိကြသလို ၊ ကျနော်က လည်း သူတို့ ကို ကလောင် နိမ်းနဲ့ ပဲ သိကြတာပါ၊ ဒါပေမဲ့ အဲ လို သူငယ်ချင်း မျိုး အပြင်မှာ ဘယ်လိုမှ မရ နိူင် ဘူးလေ၊ စိတ်ထဲ ရှိတာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ရတာကိုး၊ ကိုယ့် အပြင်လောက ရဲ့ အနေအထား နာမည် တွေကိုလည်း မသိကြတော့ အထင်သေးမှာလည်း စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ဘူး၊ ပြောစရာ ရှိတာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလာနိူင်ကြတယ်လေ၊

အဲဒီမှာ ဂျော်နီပွမ်ပွမ် ဆိုတဲ့ စာရေးသူ တယောက် နဲ့ သွားခင်မိတယ်၊ တခါတလေ သူ့ ဂျီတော့ စိမ်းနေတာ တွေ့ ရင် ကျနော် က ဝင် နုတ်ဆက် လိုက်ပြီး စကားစမြီ ပြောဖြစ်ကြတယ်၊ အဲ မှာ ကျနော် တခုသိရတာက ဦးဂျော်နီ၊ ( သူ့ အရေးအသား၊ သူ့ အတွေ့ အကြုံတွေ ကို ဖတ်ကြည့်ရတာနဲ့ သူ က ကျနော့်ထက် အသက်ကြီး မှာပဲ ဆိုတာ သေခြာလို့ ကျနော်က ဦးဂျော်နီ လို့ ခေါ်လိုက်တာလေ၊ အဟဲ ) က သူ အွန်လိုင်းက နေ ခင်နေရ တဲ့ ကောင်မလေး တယောက် ရှိကြောင်း၊ တက္ကသိုလ် က ဆရာမ ဘာညာ ပြော ပြီး ၊ စကား ပြောတာ လည်း ဗမာလိုတော့ သိပ်မပီတော့ကြောင်း၊ ငယ်ငယ်ထဲက နိူင်ငံခြား ရောက်နေကြောင်းပြော လာတော့ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မခရေ ကို ပြေးမြင် မိလိုက်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ ဦးဂျော်နီ ကိုလှမ်းအစ်လိုက်တယ် ခင်ဗျား ပြောနေတဲ့ ကောင်မလေး က မီးမီး မဟုတ်လား ဆိုတော့ ဘဲကြီး လှန့်ဖြန့် သွားတယ်၊ မင်း ဘယ်လိုသိတာလဲ ဘာညာနဲ့ ပေါ့၊ အဟီး ၊ ကျနော်က ရမ်းတုတ်တာပါဗျာ၊ အဲ လို အွန်လိုင်းမှာ ခင်ဗျားတို့ လို ဘူတာကြီး တွေ ဆိုရင် မီးမီး တွေနဲ့ ပဲ တွေ့ တတ် လွန်းလို့လေ လို့ ရွှီးလိုက် တယ်၊ အင်တင်တင် နဲ့ သိပ် မကျေနပ်ပေမဲ့ ကျနော့် ဆီက ဒီထက် ပိုထွက်လာမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိတော့ ဆက်မမေးတော့ ဘူးဗျ၊ အဟီး။

အဲ ခိုဇားမား နဲ့ အကြောင်းပြန်ဆက်ရအောင်ဗျာ၊ တနေ့ မှာ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်ပဲ ရုံးမှာ ကျန်တော့တယ်၊ အကုန်လုံး အလျိုအလျို လစ်ကုန်ကြပြီ ၊ နောက်နေ့ က စနေပိတ်ရက် ဆိုတော့ ကျနော်လည်း ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး ၊ သူ့ ကိုလည်း ပြန်ရင် ပြန်တော့လေ လို့ပြောပြီး ကျနော်က ကျနော့် ရုံးခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး လုပ်စရာရှိတာလုပ်နေလိုက်တယ်၊ နောက် နည်းနည်း ပျင်းလာတာနဲ့ ကျနော့် ဗမာအီးဘုတ်ကော်လက်ရှင်း တွေ ဒရော့ဘောက်စ် ထဲ ထည့်ထားတာ ပြန်ဖွင့်ပြီး ဖတ်နေလိုက်တယ်၊ ဒီနေ့ ညက မြနှင်းဆီ လည်း အိမ်မှာ ရှိမှာ ဆိုတော့ အရေးတကြီး ပြန်စရာ လည်း မလိုဘူး၊ နောက် အခု ကျနော့် အလုပ်မှာ ဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေ ကိုလည်း ပြောပြ ထားတာ ဆိုတော့ မြနှင်းဆီ လည်း သဘောပေါက်တယ်လေ။ ကျနော် စာတွေ ဖတ်ပြီ းဖီး တက် လို့ ညီတော်မောင်က ဘောင်းဘီထဲ မှာ မာကျော နေပြီ၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ခိုဇာမား ကျနော့် အခန်းထဲ  ဝင်လာတယ်။

“ ဟေး ကေဇီ.ဆောရီးပဲ ..နင့် ကို ငါ အလုပ်တွေ တအားခိုင်းထားသလို ဖြစ်နေပြီ၊ ပြန်တော့မလား.. ”

“ ဟင့်အင်း ရပါတယ်..ဦး..နင်..ငါ့ကို အပြန် လိုက်ပို့ပေးလို့ ရမလား.. ”

“ ဟင်..ရတာပေါ့ ..နင် ဒီနေ့ ကားမမောင်းလာဘူးလား... ”

“ ငါ့ကား ဆားဗစ် လုပ်နေလို့ မနက်က ငါ ကားကြုံနဲ့ လိုက်လာတာ၊ အာမက် လာကြိုမယ် လို့လုပ်ထားတာ..အခု သူက ငါ့ သား ဘေ့စ်ဘော ပွဲ မပြီးသေးလို့တဲ့.... ”

“ ငါလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ၊ နင်တို့ အိမ်က ငါ သွားမဲ့ လမ်းနဲ့ သိပ် မဝေးပါဘူး... ”

ကျနော်လည်း ကွန်ပြူ ပိတ် ကျနော့် လက်တော့ သိမ်း၊ ပြီး ခိုဇားမား နဲ့ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်၊ လမ်း မှာ ကားမောင်းနေရင်းက ကျနော် လည်း ဗိုက်ဆာလာလို့၊

“ ကေဇီ နင် အချိန် ရ မလား ငါလည်း ဗိုက်ဆာလို့ တခုခု စားရအောင် ”

“ ရ တယ်လေ အချိန်ရပါတယ်၊ ငါ့သား ဘေ့စ်ဘောပွဲ က ကြာတတ်တယ်၊ ပွဲပြီးရင်လည်း သူတို့ သားအဖ က တခုခု ဝင်စား ကြအုန်းမှာ၊ ငါ လည်း တခုခု စားမယ် နောက်ကျ မယ်လို့ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်... ”

အဲဒါနဲ့ ကျနော် လည်း ဖရီးဝေး ကို မတက်သေးပဲ စားသောက်ဆိုင် တွေ ရှိတတ်တဲ့ ဘက်ကို မောင်းလာခဲ့ တယ်၊ ဘလက်အန်းဂတ် စတိတ်ဟောက်စ် တွေ့တာနဲ့ ကားပါတ်ကင်လော့ထဲ ချိုးဝင်လိုက်တယ်၊ နောက်မှ ချက်ချင်း တခုကို သတိရသွားပြီး၊

“ အော် ကေဇီ ငါ အခု မှ သတိရတယ်၊ နင်က ဟာလာသား မှ စားတာ မဟုတ်လား... ”

“ ဟင့်အင်း မဟုတ်ပါဘူး ၊ တတ်နိူင်ရင်တော့ ဟာလာကို ပရီဖားလုပ်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ ရတယ် ငါ ဒီက စတိတ်ကို ကြိုက်ပါတယ်.... ”

ကျနော်တို့ ဆိုင်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ နှစ်ယောက် ဆိုတော့ ဘု ယူမလားဆိုတော့ အိုကေ လို့ပြောလိုက် တာ၊ အခန်းထောင့် ချောင်ကျကျ တနေရာက ဆိုဖာအဝိုင်း နဲ့ စားပွဲ ဝိုင်းလေး တခုရတယ်၊ စားပွဲခုံက အဝိုင်း၊ ဆိုဖါက ပစောက်ပုံ တဆက်ထဲ အခန်းထောင့်လေး မှာ ဘေးမှာက နံရံ နဲ့ ဆိုတော့ တော်တော် လေး လွတ်လပ်ပါတယ်၊ ကျနော့် အတွက် ဘီယာမှာလိုက် ပြီး သူ့ ကို တော့ သူလိုချင်တဲ့ အိုက်စ်တီး ပဲ မှာပေးလိုက်ပါတယ်၊ စားပွဲထိုးကောင်မ လေးက ကျနော်တို့ သောက်စရာတွေ အရင်လာချပေးပြီး ကျနော်တို့ မှာလိုက်တဲ့ စားစရာတွေ သွားပြင်ဆင်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ခန ငြိမ်နေကြပါတယ်၊ ကျနော်က ခိုဇားမား ရဲ့ မျက်နှာသိပ်မကောင်း လို့၊ အာယူအိုကေ လို့ မေးလိုက်တော့ ၊ ခိုဇားမား ရုတ်တရက် မျက်ရည်တွေ ကျလာပါတယ်၊ 

ကျနော်တို့ ဆိုဖါက တဆက်ထဲ ဆိုတော့  ကျနော်က သူ့အနားကို အမြန်ဖင်ဒရွှေ့ နဲ့ ရွှေ့ သွားပြီး ပုခုံးလေး ကိုကိုင်လိုက်တာနဲ့ သူက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချပါ တော့တယ်၊ ကျနော်လည်း သူငိုနေတာ အားရ အောင် အသာ လွတ်ပေးထားလိုက်ပြီး သူ့ကျော်ပြင်လေး ကိုပဲ ပွတ်ပေးနေမိပါတယ်၊ သူလက်မောင်းသားလေး တဘက်ကို လည်း လက်တဘက်က ထိန်းကိုင်ပေးထားရတော့ ၊ သူ့ နူးညံ့လှတဲ့ အထိ အတွေ့နဲ့ မိန်းမ အနံ့ လေး က ကျနော့် ညီတော်မောင် ကို တဖြေးဖြေး ချင်း မာလာ စေခဲ့ပါတယ်၊ စောက်ကောင် သူများ ဝမ်းနည်းနေ တာကို တောင် လီးကတောင် ချင်သေး တယ် လို့ ကိုယ့်ကို ကိုယ်တောင် ကျိန်ဆဲ မိပါသေးတယ်၊ အဟီး တကယ်ပါ၊

နောက် တော့ ငိုလို့ အားရ သွားလို့ ကျနော့် ရင်ဘတ်က သူ့ မျက်နှာခွာလိုက်မှ ကျနော်က စားပွဲ ပေါ်က တစ်ရှုးလေး တွေ ယူပေးလိုက်ပါတယ် သူက မျက်ရည်တွေ ကို ဖွဖွလေး သုတ်ရင်း ၊

“ ဆောရီး..... ”

“ အစ်စ် အိုကေ.... ”

“ သိုင်းကျူ.... ”

ခနနေတော့မှ သူက စပြောပါတော့တယ်၊ သူတို့ အိမ်ထောင်ကျကျ ခြင်း မှာ သမီးတယောက် မွေး ခဲ့ တော့အခု ဆိုရင် သမီးက ဟိုက်စကူးမှာ ရောက်နေပြီပေါ့၊ နောက် သမီးနဲ့ ၈နှစ်လောက် ခြားပြီးမှ သားကို မွေးလာခဲ့တယ်၊ သားလည်း မွေးပြီးရော အာမက် ( သူ့ယောက်ကျား ) က သူ့ အပေါ် လုံးဝကို ဂရု မစိုက်တော့ဘူး တဲ့၊ သားနဲ့ ပဲ တချိန်လုံး ပဲ၊ ပထမ နှစ်ပိုင်းတွေကတော့ သူလည်း ပျော်တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သားလေး ကျောင်းစ နေပြီး နောက်ပိုင်းကျတော့ အာမက် က ပိုဆိုးသွားတယ်၊ သူ့ ကိုတောင် အလေးကို မထားတော့တာတဲ့ ၊သူ လည်း သားကို ချစ်တာ ပေမဲ့ သွေးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ ကိုယ်၊ ဆိုတာ့ အိပ်ယာထဲ မှာ တောင်းတ မိတာပဲ တဲ့ ၊ အာမက် က သူ့ ကို တောင် ဖက် မအိပ်တော့ဘူးတဲ့၊ အဲ တော့ မှ ကျနော်လည်း သိရတော့တယ် အာမက် က ခိုဇားမား ကိုယူတဲ့ အချိန်မှာ ခိုဇားမား က ၁၆ နှစ် အာမက် ၃၆ နှစ် ရှိပြီ ဆိုပဲ၊ ဆိုတော့ အခု ခိုဇားမာက ၃၂ ဆိုတော့ အာမက်က ၅၂ လောက်ပေါ့၊ အင်း ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ အာမက် က သူ ကောင်းကောင်း မပေးနိူင်တော့ တာကို သားပေါ်မှာ ဂရုစိုက်လို့မိန်းမ ကို စိတ်မဝင်စားတော့ သလို၊ လုပ်နေတာများလား လို့ သံသယ တော့ ဖြစ်မိတယ်၊

“ ကေဇီ နင့်လို ဒီလောက် ချောပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ မိန်းမ တယောက်ကို အာမက် က ပစ်ထားတယ် ဆိုတာ ဒီကောင် ရူး သွားလို့ ပဲ နေမှာပဲ …. ”

လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်၊

“ ဦး နင်တကယ်ပြောတာလား ငါစိတ်ချမ်းသာ အောင် ပြောနေတာ မဟုတ်လား ငါ့ လို ခလေး နှစ်ယောက် အမေ ကို ဘယ်သူက စိတ်ဝင်စားတော့ မှာလဲ … ”

“ အာယူ ခရေဇီ... ”

ကျနော်က ပြောပြော ဆိုဆို နဲ့ သူ့ မျက်နာနားကို ကပ်ပြီး မျက်လုံးချင်းတေ့တေ့ ဆိုင်ဆိုင် ကြည့်လိုက်ပါတယ်၊ သူ့ မျက်လုံးအစုံ က ရွမ်းလက် နေ ပြီး အသနားခံ သလို ၊ စိတ်ခေါ် သလို မျိုး မို့ ကျနော် က သူ့ နူတ်ခမ်းလွှာကို တခါထဲ ဖမ်းစုပ် နမ်း ပစ်လိုက်ပါတယ်၊ သူကလည်း ကျနော့် လည်ဂုတ်ပေါ် လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ခိုပြီး ပြန်နမ်းလာသလို ကျနော့် လက်တွေကလည်း သူ့ ခါးကျင်ကျင် လေးကို ထိန်းကိုင်လိုက်မိပါတယ်၊

“ အဟမ်း..အဟမ်း... ”

စားစရာတွေ ယူလာတဲ့ စားပွဲထိုးမလေး ရဲ့ ချောင်းဟန့်သံကြောင့် ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကမန်းကတန်း ကိုယ်ချင်း ခွာလိုက်ကြပြီး ၊ မချိုမချဉ်နဲ့ ကြည့်ရင်း စားစရာတွေ ချပေးနေတဲ့ စားပွဲထိုးမလေး ကို ရှက်ပြုံးပြုံး ပြလိုက်ရင်း၊ သိုင်းကျူး ပြောလိုက်ရပါတယ်။

ကျနော်တို့ စားသောက်ပြီး အဲဒီ စားသောက်ဆိုင်က ထွက်လာပြီး ကျနော့် ကားပေါ်ရောက်တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ရမက်ပြင်းပြ တဲ့ အနမ်းတွေ နဲ့ နမ်းဖြစ်ကြပါတယ်၊ ကျနော့် လက်တွေကတော့ အကျင့်ပါပြီးသား မို့ သူ့ရဲ့ ဖြိုးအိ လှတဲ့ ရွှေရင် အစုံကို အင်္ကျ ီအပေါ်က ပဲ ဆုပ်ကိုင် ပေးနေပြီး၊ ကျနော် မျက်စေ့ကျ နေခဲ့ရဲ့တဲ့ သူ့ ဖင်ကြီး တွေကို လည်း ဆုပ်နယ် ပေးမိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဒီည အဖို့ မိုးချူပ် နေပြီ မို့၊ သိပ် အချိန် ဆွဲ လို့ မရ ပဲ၊ သူ့ အိမ်ကို ကားမောင်း လိုက်ပို့ပေးလိုက်ရပါတယ်၊ သူ့ အိမ်ရောက်တော့၊ အာမက် တို့ သားအဖ လည်း ရောက်နေကြပြီ ဆိုတော့၊ ကျနော်လည်း အောက်ဆင်း မနေတော့ပါဘူး၊ ခိုဇားမား ကို ကျနော့် ဟမ်မာပေါ် မှာပဲ အနမ်းခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တွေ ပေးပြီး ဂွတ်နိူက်လုပ်လိုက်ရပါတော့တယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မြနှင်းဆီ ကအိပ်မောကျ နေပြီ ဗျ၊ ကျနော့် မှာ ခိုဇားမား နဲ့ တင်းလာခဲ့ရ တာ ဖြေဖျောက်ဖို့ လိုနေပြီလေ၊ နို့မို့ ဆို ဘယ်လို အိပ်လို့ရတော့မှာလဲ၊ ဗမာပြည် တုန်းက ဦးလေး သူငယ်ချင်းတွေ အချင်းချင်း နောက်လေ့ရှိတဲ့ နိူးဆော်စာ လည်း ပါမလာတော့ နည်းနည်း တော့ ခက်နေတယ်၊ စကားစပ်တုန်း ခေတ်လူငယ် တွေ မသိမှာစိုးလို့ ရှင်းပြလိုက်အုန်းမယ်၊ အရင်ခေတ်က လူကြီးတွေ အပေါင်းအသင်း တွေနဲ့ မူးယစ်ပျော်ပါး ပြီး အိမ်ပြန်လာရင် မိန်းမ အိပ်ပျော်နေတာကို အတင်းနိုး လုပ်ရင် မကောင်းတတ်လို့၊ ခေါက်ဆွဲ ကျော်၊ ထမင်း ကျော် အစရှိတာလေး ဝယ်သွားပြီး ၊ အိမ်ရောက်ရင် မိန်းမ ကို နိူး၊ မိန်းမရေ မင်း အတွက် ငါ စားစေချင်လို့ ခေါက်ဆွဲ ကျော်၊ ထမင်းကျော်လေး ဝယ်လာတယ် လို့ဆိုပြီး နိုးရတယ်တဲ့၊ မိန်းမက ငါ့ယောက်ကျား ငါ့တကယ်ချစ်တာ ပါလား ဆိုပြီး မေတ္တာ တွေ လည်း ယိုဖိတ်လို့၊ နောက် ခေါက်ဆွဲကျော် လေး ထစား လိုက်တော့လည်း မျက်လုံးလေး ကျယ်၊ ဗိုက်ကလေး တင်း သွားပြီ ဆိုရင် ရယ်ဒီ ဖြစ်ပြီ ပေါ့၊ အဟီး၊ 

အဲဒါကြောင့် အပေါင်း အသင်း တွေ နဲ့ သောက်စား မူးယစ်ပြီး အိမ်ပြန်ခါနီး ဆိုရင် ၊ နိူးဆော်စာ လေး ဆိုပြီး ဝယ်ဝယ်သွား ကြလေ့ရှိတယ်တဲ့ ဗျ၊ အဟီး၊ ဒီမှာတော့ အဲ လို သွားကျွေးရင် ဖနှောင့်နဲ့ အပေါက်ခံရ မှာဗျ၊ သူတို့ က တတ်နိူင်ရင် ညနေစာတောင် မစားကြဘူး၊ အဟီး စားရင်လည်း နည်းနည်း ပဲ ၊ အိပ်ခါနီး စားရင် အစာမကြေ ပဲအဆီတိုးတာတို့ ၊ ဘိုက်ခေါက်ထူလာမှာတို့ ကို ကြောက်တယ်လေ၊ အဟီး။

မတတ်နိူင်ဘူး၊ အင်းကျီဘောင်းဘီချွတ် ပြီး ပီဂျေ လေး လဲ ပြီး ကုတင်ပေါ်တက် မြနှင်းဆီ ခြုံထားတဲ့ ကွန်ဖော့တာ အောက် အသာတိုးဝင်လိုက်တယ်၊ ကိုယ့်ကွန်ဖေါ့တာ ( ဗမာ အသုံအနူန်း ဆိုတော့ စောင် ပေါ့ဗျာ ) လေး လှန်ပြီး ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ် အသာ လေ့လာလိုက်တယ်၊ အား၊ မြနှင်းဆီကလည်း ကျနော့် ကို ကျောပေးပြီး တစောင်းလေး အိပ်နေတာ၊ ညဝတ်အင်္ကျ ီ မရမ်းစေ့ရောင် ပိုးသား ချောချောလေးနဲ့ ပေါင်ရင်းလောက်ပဲ ရောက် တဲ့ဟာလေး၊ ဟိုတခါ သူ့ ညီမ ဇီဇဝါ ယူဝတ် တဲ့ ဒီဇိုင်း မျိုး အရောင်ပဲ ကွာတာ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ဖင်က ဇီဇဝါထက် ကြီး တော့ သူ့ခါးလေးကနေပြီး ကားတက် နေလိုက်တာ၊ တကယ့်တွံတေးအိုးကြီး လိုပဲလေ၊ အဟီး၊ အခုနလေး က မှ ခိုဇားမား နဲ့ သွေးပူ ခဲ့ထားလို့လား မသိဘူး ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်ပြန်ကြည့်ရ တာတောင် သွားရည် တောက်တောက် ကျလာတယ်၊ 

ကျနော့် ညဝတ်ဘောင်းဘီ ကို လျှောချပြီး ချွတ်လိုက်တော့ ညီတောင် မောင် က မာတင်း တောင့်နေပြီ၊ မြနှင်းဆီ ရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီအောက်နားလေးကို အသာလေး မပြီး သူ့ဖင်လုံးကြီး တွေ ပေါ်သွားတဲ့ အထိ လှန်တင်လိုက်တယ်၊ အဲဒါက စောင်အောက်မှာ လုပ်နေတာ စောင်ကို ဆွဲ မလှန်ရဲလူး၊ တော်ကြာ ချမ်းလိုက်တာ ဆိုပြီး ထပွမ် နေမှာ စိုးလို့၊ အဟီး၊ နောက်တော့ ကျနော့် ကောင်ကြီး ကို အသာလေး သူ့ ဖင်နှစ်လုံးကြား အောက်ကနေပြီး ဖြေးဖြေးချင်း သွင်း လိုက်တယ်၊ 

ကျနော့် ကောင်ကြီးက ပဲ တအားနွေး နေလို့ လား မသိ၊ သူ့ အသားတွေ က နည်းနည်း အေးအေး လေးလိုပဲ၊ သူ့ပေါင်ခွဆုံထဲ ရောက်သွားမှ နွေးသွားတယ်၊ သူ့ ပင်တီက လည်း ပါးပါး ပျော့ပျော့လေး၊ သူ့ ဖင်လုံးကြီးကို ကျနော့်ပေါင်ခြံ ဖိမိတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့် ကောင်ကြီးက သူ့ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ ပင်တီ အသားလေး ခံပြီး အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေပြီ၊ ကျနော်က အသာလေး ဖင်ကို ကော့ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးတော့ ကျနော့် ကျနော့် ညီတော်မောင် ရဲ့ ခေါင်းက သူ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း ကို ပင်တီ ပေါ်ကနေ ပဲ ပွတ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေတာပေါ့၊ သူ့ဆီက ပဲ ထွက်ကျ နေတာလား၊ ကျနော့် လီးထိတ်က ပဲ ရှေ့ပြေး အရည်ကြောင့်ပဲ လား မသိ၊ စိုတိုတို ခံစားနေရတယ်၊ အဲလောက် မှာတော့ သူလည်း လူးလွန့် လာပြီလေ၊ မြနှင်းဆီက သူ့ ဖင်ကြီး ကို အနောက်ဘက်ကော့တင် ပေးလိုက်တယ်၊ သူ့ လက်တွေက ကျနော့် ခေါင်းကို နောက်ပြန်စမ်းပြီး လှမ်းပွတ်ပေးနေတယ်၊ ကျနော်က အခြေနေ ကောင်းတာ တွေ့ ရတော့ သူ့ ညာဘက်ပေါင်လုံးကြီးအောက်ကို ကျနော့် ညာဒူးနဲ့ ထိုးပြီး တပေါင်ကျော် ဖြစ်အောင် လုပ် လိုက်တယ်၊ 

ပြီးတော့မှ ကျနော့် လက်တဘက်နဲ့ သူ့ ပေါင်ခွဆုံ ကို စမ်းပြီး သူ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ရဲ့ ပေါင်ရင်း က အလက်စတစ်မျှော့ကြိုးလေး ကို ဆွဲ မပြီး ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဆွဲချွတ်ရင် လူက ပုံစံတွေ ပြောင်း သူ့ကိုလည်း ဟိုလှည့်ဒီလှည့် လုပ်ခိုင်းနေရ အုန်းမှာ ဆိုတော့ အဲဒီနည်း က အကောင်းဆုံးပဲလေ အခု က အဟီး။ ကျနော့် ကောင်ကြီးက သူ့ ဘောင်းဘီခြေထောက်ပေါက် ကနေပဲ ဝင်သွားပြီး အဖုတ်ဝ ကိုလည်း တန်းရောက် သွားတာပဲလေ၊ လင် မယားလုပ်လာတာလည်း ကြာပြီ ဆိုတော့ အထာသိနေပြီလေ၊ ခနလေး နဲ့ ပဲ ကျနော်တော့ နှစ်ယောက် တပေါင်ကျော် ပုံစံ နဲ့ အရှိန်ပြင်းပြင်း လိုးနေကြပြီလေ၊ 

ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ခိုဇားမား ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ မြင်နေပြီး ခုလို တပေါင်ကျော် လုပ်နေရတာ အားမရ တော့ဘူး အစွမ်းကုန်ကြမ်းချင်လာတယ်၊ အဲဒါနဲ့ မြနှင်းဆီ ခါးလေး ကို ကိုင် ပြီး ကိုယ်လုံးကို မှောက်ရက် လုပ်ခိုင်းလိုက်တာနဲ့ သူက လည်း အထာပေါက်တယ်လေ၊ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး ကော့ပေးလာတယ်၊ ချက်ချင်း ပဲ ကျနော်က သူ့နောက် မှာ မုဆိုးထိုင်နဲ့ သူက ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပုံစံ ဖြစ်သွားတယ်၊ ကျနော် မျက်စေ့ကို စုံမှိတ် ပြီး မြနှင်းဆီရဲ့ ခါးလေး ကို ကိုင် ဆွဲက တဖုန်းဖုန်း နဲ့ ကို ဆောင့်မိနေတော့တယ်၊ စိတ်ထဲ မှာ ခိုဇားမား ရဲ့ ဖင်ကြီးကို မှန်းပြီးတော့ ပေါ့၊ အဲဒီ ပုံစံနဲ့ သိပ် မကြာပါဘူး မြနှင်းဆီ လည်း ဖင်ကြီး ကော့ကော့တက်လာ ကျနော်က လည်း ဖိဖိ ဆောင့်ဆိုတော့ ကျနော့် လီးကြီး က စက်သနတ် ပစ်သလို သုတ်ရည်တွေ မြနှင်းဆီ စောက်ခေါင်းထဲ တထုတ်ထုတ် ပစ်ထုတ် လိုက်ရပါတော့တယ်။

.............................................................................................................................

တနင်္လာနေ့ ရုံးပြန်တက်တော့၊ ခိုဇားမား နဲ့ ကျနော် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိကြတဲ့ အချိန် မှာ သူ့ မျက်လုံး လှလှ လေး တွေက အရည် ရွမ်းလဲ့ နေပြီး နူတ်ခမ်း လေးတွေက ပြုံးယောင်သန်းနေတယ် လို့ ကျနော် ထင်မိတယ်၊ ကျနော်က သူ့ ကား အခြေအနေ မေးကြည့်တော့၊ မရသေးဘူးလို့ ပြောပါတယ်၊ သူတို့ မှာထားတဲ့ စပယ်ရာပတ်စ် မရောက်လာသေးလို့တဲ့၊ ဒီညနေလည်း အာမက်က သူ့ အလုပ်က နောက်ကျ မှာမို့ လာမကြိုနိူင် ဘူးလို့ ပြောပါတယ်၊ ကျနော်က ငါ လိုက်ပို့ပေးမယ် လို့ပြော လိုက်တော့ ၊ ကျေးဇူးပဲ တဲ့၊ ညနေစာတော့ မစားတော့ ဘူးနော် လို့ နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့ ပြောပါတယ်၊ ကျနော်က လည်း စားချင်ရင် အချိန်မရွေးပါလို့ ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။

ကျနော် က တော်ကြာ ရုံးက လူတွေ ဘာညာကွိကွ တွေ ပြောနေကြမှာ စိုးလို့ ၊ ခိုဇားမား ကို နင် ဘူတာရုံ လမ်းကွေ့ နားက စောင့် ငါလာခေါ်မယ် လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်၊ သူလည်း သဘောပေါက်ပါတယ်။

အတိုချုံးရရင်တော့ ကျနော် ရော သူရော ဒီနေ့ တော့ ရုံး ကို ပုံမှန် အချိန် ဆင်းကြတယ်ပေါ့ဗျာ၊ အဟစ်၊  ကျနော့် အိပ်ချသရီး ကို ကွေ့လိုက်တာနဲ့ လမ်းထောင့်မှာ ရပ်နေတဲ့ ခိုဇားမား ကို တွေ့ရတယ်၊ သူကားပေါ် ရောက်တော့ အချိန်ရလား၊ တခုခု သွားစားရအောင် ဆိုတော့၊ သူ့ အိမ်လိုက်ခဲ့ပါလား စားစရာ တချို့ရှိတယ်၊ သူတို့ ရိုးရာ စာ ချက်ထားတာ ရှိတယ်လို့ပြောပါတယ်။

အဲ ဒါနဲ့ သူတို့ အိမ်ရောက်သွားရော ဆိုပါေတော့ဗျာ၊ အိမ်က တော့ တထပ်အိမ်လေး ပါပဲ၊ ဘေးမှာ ကားဂို ထောင်လေး တွဲရက်နဲ့ ကျနော့်ကားကို ကားဂိုထောင် ရှေ့က ကွန်ကရစ် ဒရိုက်ဝေး မှာပဲ ရပ်လိုက်တယ်၊

“ အာမက် ကား မတွေ့ ပါလား အိမ်ပြန် မရောက်သေးဘူးထင်တယ်.. ”

“ အင်း တော်တော် နုဲ့ ရောက်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ သူ့ အမ မွေးနေ့ မို့ သားကျောင်းကြိုပြီး အဲဒီတန်းသွားမှာလေ.. ”

“ အော် ကေဇီ ရော၊ ကို လိုက်ပို့ပေးရမလား ၊ အားမနာနဲ့နော် လိုက်သွားချင်တယ် ဆိုရင်.. ”

“ ဟင့်အင်း၊ သူ့ အဲဒီ အမနဲ့ ငါနဲ့က မတည့်ဘူး၊ အဲဒါကြောင့်သူလည်း ငါ့ကို မခေါ်တာ ငါလည်း မလိုက်ချင်ဘူး၊ သားကတော့ သူ့ ဒေါ်ကြီး မို့ လိုက်ရမယ် ဆိုပြီ သူအတင်းခေါ်သွားတာ.. ”

ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ဟ၊ ပွပြီဟ၊ တော်သေးတယ် စားသောက်ဆိုင် သွားစား အချိန်ဖြုန်းတာထက် စာရင် အိမ်မှာ က ပို အခွင့်အရေးရတာပေါ့ လို့တွေးနေမိတယ်၊

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အိမ်ထဲ ဝင်ပြီးလို့ ခိုဇားမား က သူ့ အိမ်တံခါးကို ဂလန့် ထိုးလိုက်တာနဲ့ တပြိုင်နက် ပဲ ကျနော်က အနောက်ကနေ သူ့ကိုယ်လုံး  ကို သိမ်းကျုံူးဖက်လိုက် ပါတယ်၊ ကျနော့် မာတောင်နေတဲ့ ကောင်ကြီး က သူ့ ဖင်ဆုံကြီးကို အိကနဲ ထောက်မိပါတယ်၊ ကျနော့်ဘက်လှည့်လာတဲ့ သူ့မျက်နှာလှလှလေး ပေါ် ကို အနမ်းမိုး တွေ အဆက်မပြတ် ချွေပေးပြီး နူတ်ခမ်းလုံးလုံးထူထူ လေး တွေကို ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိကပ် စုပ်ယူလိုက်တော့ သူလည်း အငမ်း မရ တုန့်ပြန်လာပါတယ်၊ကျနော်က သူ့ရဲ့ ချိုမြိန် လှတဲ့ နူတ်ခမ်းလေး တွေကို ငုံစုပ်ရင်း သူ့ရဲ့ အိစက်နေတဲ့ ဖင်ကြီး တွေကို အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်နေမိတယ်၊ သူ တို့ အိမ်က ဝင်ဝင်ခြင်း မှာပဲ ဧည့်ခန်း ဆိုတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ပွေ့ရင်း ဖက်ရင်းနဲ့ ဧည့်ခန်း အလယ်က ဆိုဖါပေါ် ရောက် သွားကြတယ်။

တကယ်တမ်း ဖက်မိတော့မှ သူ့ကိုယ်လုံးက တော်တော်လေး ထူထူ ထဲထဲ ပါလား ဆိုတာသိရတယ်၊ လက်မောင်းတွေ ခြေသလုံးတွေ လည်း နည်းနည်းတော့ တုတ်တုတ်လေး ဗျ၊  သူ့လက်တွေက ကျနော့် ခါးပါတ်ကို ဖြေနေသလို၊ ကျနော်ကလည်း သူ့ စကဒ်က ဇစ်ကို ဆွဲချနေတယ်လေ၊ သူ့စကဒ်ရော အတွင်းခံရော ကျွတ်သွားတော့ သူ့ပေါင်လုံးကြီး တွေက တုတ်တာပဲ၊ ကျနော် လုပ်ဖူးသမျှထဲ မှာ ပေါင်လုံး အကြီး ဆုံးဖြစ်မယ်ထင်တယ်၊ စကဒ်ဝတ်ထားတော့ သိပ်မသိသာဘူး၊ ဖင်ကြီးက တော့ ကြီးတာ သိသာတယ်၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အမွှေး တွေ ပြောင်နေအောင်ရိပ်ထားလို့ ပြောင်ပြီး ထင်းနေတယ် ကျနော့် လက်ဖဝါးက သူ့ စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ် အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ စိုတိုတို ဖြစ်နေပြီ၊ ကျနော့် လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ သူ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းလေး တွေကို ပွတ်သပ်ရင်း စောက်စေ့လေး ကို လက်ခလည်ထိပ်ကလေး နဲ့ဖိပွတ်ပေးနေမိတယ်၊ သူ့ လက်တွေက လည်း ကျနော့်ကောင်ကြီး ကို ကောင်းကောင်း ပွတ် ပြီး ကိုင်နေပြီလေ၊ နောက်တော့ ကျနော့်ကို ဆိုဖါပေါ် ထိုင်နေရက်ထားလိုက်ပြီး သူက ဆိုဖါအောက် ဆင်း ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ရင်း ကျနော့်  အလံတိုင်ကြီး ကို ဒစ်ဖျားကနေ ငုံ စုပ်လိုက်တယ်၊

ကျနော်လည်း ထိုင်နေရက် ဆိုတော့ အားနေတဲ့ လက်တွေက သူ့ အင်းကျီ အနောက်က ဇစ်ကို ဆွဲချပြီး  ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ပါဖြုတ်ချလိုက်တယ်၊ အကုန်ကျွတ်သွားတော့ သူက ကျနော့် ဒစ်ကို ငုံစုပ်နေရာကနေပြီး ကိုယ်ကို မတ်၊ လက်နှစ်ဖက်မြှောက်ပေးတာနဲ့ အင်းကျီရော ဘရာဇီယာပါ တခါထဲ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တော့ တယ်၊ နောက် သူလည်း ပြန်ငုံ့ပြီး ကျနော့် ဒစ် ကို လည်း စုပ်ရော ကျနော်က သူ့ ကျွဲကော်သီးလောက် နိူ့ကြီး တွေကို ကောင်းကောင်း ဆုပ်နှယ်ပေးပါတော့တယ်၊ သူကလည်း လီးစုပ်ရတာ တော်တော် ဝါသနာ ပါလားမသိဘူးဗျာ၊ ကောင်းလိုက်တာ ကျနော့် လီးကြီး တချောင်းလုံး သူ့ အာခံတွင်းက ပူနွေးနွေး နဲ့ ကောင်းလှ သလို၊ တစစ်စစ် စုပ်ပေးနေလို့ သေးပေါက် ချင်လာလောက်အောင်ကို ကောင်းပါတယ်ဗျာ၊ ပထမဆုံး အချီကိုတော့ ကျနော်က သူ့ ပါးစပ်ထဲ မပြီးချင် လို့ သူ့ ပုခုံးလေး ကို တွန်းပြီး နောက်ဆုတ်ခိုင်း လိုက်ရတယ်၊ သူက အလိုက်သိပါတယ်၊ ဆိုဖါပေါ် ပက်လက် လှဲလိုက်တဲ့ ကျနော့် ပေါ်ကို တက်ခွပြီး ဆောင့် ကြောင့်ထိုင်လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ သူ့ရဲ့ ပြောင်ချောဖောင်းတင်း နေတဲ့ အဖုတ် ကြီးက တည့်နေတာပေါ့၊ သူက ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်၊ ပြီး သူ့ အဖုတ်ဝမှ တေ့ပေးရင်း ဖြေးဖြေးခြင်း ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်၊ 

ကျနော့် ရဲ့ မာတင်း နေပြီ ဖြစ်တဲ့ လိင်ချောင်းကြီးက ပူနွေးစိုစွတ် တဲ့ ခိုဇားမားရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို ဖြေးဖြေးချင်း ဝင်သွားတော့တယ်ဗျာ၊ ကျနော့်ကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့် နေတဲ့ ခိုဇားမား တယောက် ကျနော့်လိင်တန်ကြီး ဆုံးခါနီး လောက်မှာ နည်းနည်း လေး မျက်နျာရှုံ့ သွားတယ်၊ နောက်တော့ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ပြန်ကြွလိုက်တယ်၊ ကျနော့် လိင်တန်ကြီးမှာ သူ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တွေ ပွတ်ဆွဲ သွားလိုက်တာ၊ အဟီး ကောင်းလိုက်တာဗျာလို့ ပဲ ပြောပါရစေတော့၊ ကျနော့် လီးကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲက ကျွတ်မထွက်ခင်လေး မှ သူက ပြန်ထိုင်ချတယ်၊ ဖြေးဖြေးချင်း ပါပဲ၊ အဲလို သူ့ဖင်ကြီးတွေ ထိုင်ချလိုက် ကြွလိုက်နဲ့ ကျနော့် လီးကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာ အသားကျလာတော့ နည်းနည်း အရှိန်ရပြီး မြန်လာတယ်၊ 

ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးလည်း တဖြေးဖြေး နဲ့ တဖတ်ဖတ် ရိုက်လာတယ်၊ သူက နောက်တော့ ကျနော့်ပုခုံးတဖက်တချက်ပေါ်မှာ လက်နှစ်ဘက်ကို ထောက်၊ ကျနော့်ပေါ် မှောက်လိုက်ပြီးမှ ဖင်ကြီးတွေကို ပဲ ကြွပြီး ကျနော့် ကို တဖတ်ဖတ် ဆောင့်တော့တာ၊ ကျနော်လည်း ဒီတခါမှ မိန်းမ တယောက်က ကိုယ့်ကို လိုးဆောင့်တာ ခံရဘူးတော့တယ်လို့ ပြောရမယ်၊ သက်သာလိုက်တာဗျာ၊ ကောင်းကလည်း ကောင်း၊ ဒါပေမဲ့ သိတယ် မဟုတ်လား ကိုယ်က ပဲ တချိန်လုံးဆောင့်ခဲ့တာ ဆိုတော့ အားမရ ပါဘူး အောက်ကနေလဲ ကော့ကော့ ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်၊ ဖုတ်ဖတ် စွိစတ် ပေါ့၊ မကြာပါဘူး သူရော ကျနော်ရော အရှိန်ကောင်းလာ ယားလာကြပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိတ်ကို ရောက်သွားကြတာပေါ့ဗျာ။

သူလည်း ပြီးသွားတော့ ကျနော့် ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ရက်ကျ လာပြီး ဖက်ထားရင်း နားနေတယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့ကို ဖက်ထားရင်း လက်တဘက်ကမှ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကိုင်လို့ကောင်းကောင်း နဲ့ လက်ဝါးတဘက်နဲ့ ပွတ်သပ် ပြီး ဆုပ်နှယ်နေမိတယ်။

ခနနေမှ သူက ဆိုဖာအောက်က သူ့အတွင်းခံလေး လှမ်းဆွဲ ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်၊ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ထွက်မကျအောင် ကျနော့်ကောင်ကြီး ဆီက သူ့ အဖုတ်ကို ဆွဲနုတ်ပြီးတာနဲ့ သူ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး နဲ့ ပိတ်ပြီး မီးဖိုခန်းဖက်ကို ပြေးရှာတယ်၊ ကျနော်လည်း ဆိုဖါပေါ်မှာ လီးတန်းလန်း ကြီးနဲ့ ထိုင်မနေချင်တာနဲ့ စားပွဲပေါ်က တစ်ရှုး လှမ်းဆွဲ ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို နည်းနည်း သုပ်လိုက်တယ်၊ 

ပြီးတော့ မှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီနဲ့ ဘောင်းဘီ ကို ပြန်ဝတ်ထားလိုက်တယ်၊ ခါးပတ်တော့ မပတ်သေးဘူး လေး သူပြီးရင် ကိုယ်လည်း သွားဆေးရအုန်းမှာပဲ၊ အာမက် ဘယ်အချိန်ရောက် ပြန်ရောက် မလဲ လို့ သူ့ကို သေခြာမေးရ မယ်လို့လည်း စဉ်းစားထားတယ်၊ တော်ကြာ ပြန်လာလို့ သူ့မိန်းမနဲ့ ကိုယ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ရင် အထင် လွဲနေအုန်းမယ်၊ ခွိ၊ မှားလို့ အထင်မှန်နေအုန်းမယ် ပြောတာ။

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>>>>