မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၅ )
တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသည်။
မောင်ဟန် တို့ ရန်ကုန်ပြန်ရောက် ပြီး ရုံးပြန်တက် ကြတော့ ခရီး အတူတူ သွားခဲ့ကြသူတွေ ပိုရင်းနှီး လာကြသလို ခံစားကြရသည်။
နောက်ပြောင် ပြော ဆို ပျော်ရွှင် နေကြသည်၊ သို့သော်လည်း ဒေါ်မျိုးမမ ရုံးခန်းထဲ ဝင်လိုက်တိုင်း မောင်ဟန်တယောက် သူ့ အတွင်းခံ အတွင်းက ကောင်ကြီး ရုန်းရုန်းထ နေရသလို၊ ဒေါ်မျိုးမမ တယောက်လည်း မျက်နှာ တချက်တချက် နီမြန်းသွားတတ်သည်ကို မောင်ဟန် ကောင်းကောင်းကြီး သိနေရသည်။သို့သော်လည်း ဒေါ်မျိုးမမ ရုံးခန်း ဆိုတာက အလံ အခြုံ မဟုတ်၊ တံခါးကလည်း သော့ရှိတာ မဟုတ် လူတိုင်း အလွယ်တကူ တွန်းဝင်လို့ ရတဲ့ ဆင်နရွက်တံခါး လိုမျိုးလေး ဖြစ်သည်။
မာလာဖြိုး နူင့် မောင်ဟန် ကတော့ စားပွဲချင်း ဘေးတိုက် ယှဉ်ရက် မို့ တယောက်နူင့် တယောက် မသိမသာ အကြည့် တွေ က ရမက် ခိုးတွေ ဝေနေကြသည်၊ မာလာဖြိုးက တော့ အိမ်ထောင်ရှင် ပီပီ မောင်ဟန့် ကို ထိလိုက် ပုတ်လိုက် နူင့် စကားပြောလေ့ ရှိသည်။
တနေ့ မာလာ ဖြိုးက မောင်ဟန့် ကို တီးတိုး လာပြောသည်။
“ ဟေ့ မောင်ဟန် ဒီနေ့ ငါ တနေရာ သွားစရာရှိလို့ ငါ အမကြီး ကို ပြောထားတယ် စတို သွားမယ်လို့ နင်ငါနဲ့ အဖေါ်လိုက်ခဲ့..ငါနေ့လည်စာကျွေး ပါ့မယ်...”
“ ရပါတယ် မမာလာ ကလည်း၊ ကျွေးတော့လည်း စားရတာပေါ့ ဟီးဟီး...”
မောင်ဟန့် အနှောင့် အသွား မလွတ်သည့် စကားကို မာလာဖြိုးက မသိချင်ယောင် ဆောင် ပြီး ရုံးကား ဒရိုင်ဘာ ကြီး ကိုခေါ် ကာ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်၊ သူတို့ ဌာန စတို ခန်းမှာ တော်တော် ဝေးသော နေရာမှာ ရှိသဖြင့် ပထမဆုံး အဲဒီ အရင်သွားကြသည်၊ လုပ်စရာရှိတာ အမြန်လုပ်ပြီး တော့ မြို့ထဲ ပြန်လာကြသည်။
မြို့ထဲ က လမ်းတခု မှာ မာလာဖြိုးက ကားကို ရပ်ခိုင်းပြီး ဆင်းလိုက်သဖြင့် မောင်ဟန် လည်း လိုက်ဆင်း လိုက်ရသည်။ မာလာဖြိုး က ကားသမားကို သွားချင်ရာ သွားပြီး ရုံးကို ညနေ ရုံးဆင်းခါနီး လောက်မှ ပြန်ဟု မှာ လိုက်သည်။ ကားသမားက လည်း အံတို နေပြီ ဆိုတော့ ဟုတ်ကဲ့ မမ ဆိုပြီး လစ်သွားတော့သည်။
မောင်ဟန့် မှာသာ မာလာဖြိုး က ဘယ်လို အစီအစဉ်မှန်း မသိ၍
“ မ မာလာ ကျနော် တို့ က ဘယ်သွားမှာတုန်း..”
“ ဟယ်နင်က လည်း ငါ ဒီအပေါ်ထပ်က ဗေဒင်ဆရာ မှန်တယ် ဆိုလို့ အပွိုင့်မန့် .ယူထားတာ၊ အဲဒါ သွားမေးပြီးရင် ငါ့အိမ်လိုက်ခဲ့ ငါချက်ထားတဲ့ အမဲနှပ် ကျွေးမယ်.....”
ဗေဒင် ဆရာကလည်း အောက်ထပ်မှာ နေတာ မဟုတ်ဘူး ဟု ငြီးနေသော မောင်ဟန်တယောက်၊ ဒီလှေခါးထစ်တွေ ကလည်း တိုလိုက်တာ ဖြစ်သွားရ၏၊ ဘာကြောင့်လည်း ဆိုတော့ သူ့ရှေ့ က တက်သွားသော မာလာဖြိုး ၏ ဖင်လုံးလုံးလေး နူစ်လုံးက သူ့ ထမိန်အောက် မှာ တလုံးချင်း တလုံး ချင်း ခုံလိုက် ရမ်းလိုက် နူင့် ဖင်ကြုံစီး လိုက်သွားရတာ ဘယ်လိုဘယ်လို အပေါ်ထပ် ရောက်သွားမှန်း မသိသောကြောင့်ပေတည်း။
ဗေဒင် ဆရာတို့ ထုံးစံ အတိုင်း သူများ ကို လမ်းကြောင်း ပေးပြီး အနောက်မှ လိုက်ဝါး တတ်ရာ၊ ခနလေး နူင့် မာလာဖြိုး ၏ လင်မှာ သင်္ဘော ပေါ်မှာ နောက်တနူစ်လောက် ကြာအုန်းမည် ဖြစ်ကြောင်း သိသွားတော့သည်။ နောက် တော့ အနောက်နား မှာ ထိုင် ပြီး သန်းေ၀ နေသူ မောင်ဟန်ကို မသိမသာ မျက်ခုံးတဖက်တွန့် ပြလိုက်ရာ မောင်ဟန့် ခမျာ အူကြောင်ကြောင် ဖြစ်သွားရတော့၏၊
“ ငါ့ တူမ လေး တို့ အိမ်ထောင်က အပျက် ကိန်းလေး သေးသေး လေး ရှိတယ်၊ အဆိုးကြီး မဟုတ်ပါဘူး ပြင်လို့ရပါတယ်...”
“ ဟင် ဟုတ်လား ဦးရယ် ယတြာ လေး ဘာလေး ရှိရင် လုပ်ပါအုန်း ..”
“ အေး ဦးကြည့်ကြည့်အုန်းမယ်..မျက်စေ့ ခနပိတ်ထားပြီးဘုရား အာရုံပြုနေလိုက် အုန်းအခု..”
မာလာဖြိုး မျက်စေ့စုံမှိတ် နေသော အချိန် တွင် ဗေဒင် ဆရာက လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် မောင်ဟန့် ကို မာလာဖြိုးကို စားချင်လား ဆိုတဲ့ ပုံမျိုး အထာပြတော့ မောင်ဟန် ခေါင်းတွင်တွင် ငြိမ့်မိသည်၊ ဗေဒင်ဆရာက တချက်ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ အိပ်ကပ် ကို လက်ဖြင့် ထိုးပြ ရာ မောင်ဟန် ကခေါင်း ငြိမ့် ပြလိုက်လေသည်။
“ ကဲ ရပြီ တူမ ကြီး ယတြာ လည်း ရှိတယ် ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ ..ဦး ယတြာ က နည်းနည်းတော့ ဆန်းတယ် လက်တွေ့လည်း ကျတယ်ကွဲ့..ဒီက တူတော်မောင်ကြီး ရှေ့မှာ ပြောလို့ ရမလား...”
“ ရပါတယ် ဦးရယ် သူနဲ့ က မောင်နှမ လိုခင်တာပါ...”
“ တူတော်မောင်က ဘာနေ့သားလဲ ကွ...”
“ သောကြာပါ ဦးလေး …”
“ ဟားး ကောင်းလိုက်တာ တူမကြီး အတွက် အဆင်သင့်လိုက်လေ..ဦးပြောပြ မယ် လူရဲ့ ကံဇာတာ က ဖြစ်ဖို့ လမ်းကြောင်းပါပြီး ရင် ဖြစ်ရတာပဲ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ တားလို့ မရဘူး ၊ယကြာ ဆိုတာ လည်း အဲဒိသဘောပဲ အကြီး အကျယ် ဖြစ်ရမဲ့ သဘော ကို နည်းနည်း လေး ပေးဖြစ်လိုက်ရင် အကြီးကြီး မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့...ငါ့တူမ ကြီး တို့ လင်မယားကွဲကိန်း ရှိတယ်၊ အဲတော့ ယတြာ ခြေတဲ့ အနေနဲ့ စတိကွဲလိုက် သူသိစရာ မလိုဘူး၊ ပြီးရင် စတိ သောကြာသား တယောက် နဲ့ ခန လင်မယားလို နေလိုက်၊ တကယ်နေ ဖို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော် စတိ ပြောတာ၊ ဥပမာကွာ ထမင်းခူးကျွေးတာတို့ ကိုယ့် ကုတင် မှာ ခနပေးအိပ်တာ တို့ လုပ်လိုက်ရုံပဲ..”
“ အဲဒါက ဘယ်နူစ်ခါလောက်လုပ်ရမှာလည်း ဦးလေးရဲ့ …”
“ အကြာကြီး လုပ်စရာ မလိုပါဘူး ရ ရက် လောက် ဆိုရင် ရပါပြီ ”
“ အင်း ….”
သူတို့ နူစ်ယောက် ထိုအခန်းက ပြန်ထွက်တော့ တံခါး၀ လိုက်ပို့တဲ့ ဗေဒင် ဆရာကြီး လက်ထဲ မောင်ဟန် သူ့အိပ်ထဲ ရှိသမျှ ပိုက်ဆံလိပ်ကလေး အသာ ထိုးထည့် ပေးခဲ့သည်၊ ခွိး လူလည်ကြီး စီးပွားဖြစ်နေတာ။မာလာဖြိုး နူင့် မောင်ဟန်တို့ တက်စီ တစီးငှားပြီး မာလာဖြိုး အိမ်သို့ ရောက်လာကြလေသည်။ မာလာဖြိုး တိုက်ခန်း ရှေ့ လှေခါးရင်း မှာ အထုပ် အပိုး တွေ နဲ့ ထိုင် စောင့်နေသော ဆံပင် ရှည်ရှည် ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ကောင်လေး တယောက် ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။
“ ဟော မမ ပြန်လာပလား..တော်သေးတာပေါ့ ကျနော်က ဒီထက်နောက်ကျ မယ်ထင်နေတာ...”
“ ဟယ် သန်းဇော်ဦး ...နင် က ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တာလဲ ”
“ ဒီနေ့ ပဲ လေ မမ၊ ကျနော် ကလည်း ဟိုမှာ တပတ်လောက် နေရအုန်းမယ် ထင်တာ နောက်တော့ လေယဉ်လက်မှတ် က သူများ ကန်ဆယ်လုပ်တာကို ရလိုက်လို့ ချက်ချင်း လိုက်လာတာ ဟဲဟဲ...အိမ် ကိုတောင် နောက် အပတ်လောက်မှ ရောက်မယ် လို့ ပြောထားတာ၊ မနက်ဖြန်ကျ မှ ရထားဖြစ်ဖြစ် ကားဖြစ်ဖြစ် လက်မှတ်ဝယ်လိုက်ပီး လစ်မယ်လေ ”
“ အင်းလေ ဒါပေါ့...ဟဲ ဒိဟာက ကိုဟန်တဲ့ ငါတို့ နဲ့ အလုပ် အတူတူ ပဲ လေ အင်ဂျင်နီယာပဲ...မောင်ဟန် သူက ငါ့ ကိုကို ရဲ့ ညီဝမ်းကွဲ ပေါ့၊ သူတို့ သင်္ဘော အတူတူ လိုက်သွားကြတာလေ၊ လိုင်းတော့ မတူဘူးပေါ့...”
မောင်ဟန်တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် လက်ဆွဲ နူတ်ဆက် လိုက်ကြပြီး မာလာဖြိုး တိုက်ခန်းပေါ်တက်လာကြလေသည်။ မောင်ဟန် က တော့ အောင့်သီး အောက်သက် ဖြစ်နေရသည်၊ စာရခါနီး ပါးစပ် နားရောက်မှ ထမင်းလုပ် ပြုတ်ကျသူလို့ ခံစားနေရသည်။ သူ တို့ သုံးယောက်သား မာလာဖြိုး ချက်ထားသောအမဲနှပ် ဟင်း နဲ့ ထမင်း ကို မှိန်ရည်ယှက်ရည် စားသောက်ကြပြီး နောက် မောင်ဟန် ပြန်သွားခဲ့ရလေသည်။
သန်းဇော်ဦး မှာ သင်္ဘောသား လူပျို လည်း ဖြစ်၊ မိန်းမ အရက် ဖဲ အကုန် ဝါသနာ ပါသူ လည်း ဖြစ်လေရာ ရောက်ရာ နေရာတိုင်း မှာ ရ တဲ့ အရာ နူင့် ပျော်မွေ့ သူဖြစ်လေသည်၊ အခုလည်း သင်္ဘော က ဆင်း ပြီး တဆင့် ပြီး တဆင့် နိူင်ငံတွေ ဖြတ်၊ လေယဉ် တွေ စီး နူင့် ကောင်းကောင်း လှုပ်ရှားဖို့ အချိန် မရခဲ့ ၊ အိမ်လည်း ပြန်မရောက်တာ ကြာလို့ ပြန်ချင်ဇောသာရှိနေသည်။
လမ်းမှာ တွေ့သမျှ ကောင်မ တွေလည်း စိတ်ထဲ ကပဲ ပစ်မှား လာခဲ့ရသည်၊ ယခု ဗမာပြည်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း မတွေ့ရတာ ကြာသော ဗမာမ လေး တွေ ကို ကြည့်ပြီး ရမက် ဆန္ဒ တွေ နိူးကြွနေခဲ့ရသည်၊ မာလာဖြိုး မှာ သူ့ အကို ဝမ်းကွဲ ကိုကိုမောင် နဲ့ ယူကထဲ က သူ စိတ်ထဲ က ပစ်မှား မိနေသော စော်ကြီး ဖြစ်လေရာ အခု လို တိုက်ခန်း တခု မှာ နူစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ သူ့ ဘောင်းဘီ မှာ တချိန်လုံး တင်းကြပ် ပြီး နေထိုင်ရ ခက်နေလေတော့သည်။
ညနေဖက် တီဗီရှေ့ထိုင်ပြီး အလာပ သလာပ ပြောကြတော့ သန်းဇော်ဦးက သူ့ မှာ ပါလာသည့် ဝီစကီ တလုံး ကို ထုပ် ဖွင့်ကာ သောက် လေသည်၊ မာလာဖြိုး ကိုလည်း ယူမလား ဆိုတော့ နည်းနည်း ကုတ်လေး နဲ့ စပ်ပေးပါ ဆိုသဖြင့် ကိုကာကိုလာ များများ ဖြင့် ထည့်ပေးလိုက်လေသည်။
မာလာဖြိုး နူင့် အတူနေသော အဒေါ်ကြီး မှာ ကိစ္စ တခုနူင့် နယ်ပြန်သွား ကြောင်း ၊ ခါတိုင်း ဆိုရင် သူ့ အမေက လာနေပေးကြောင်း၊ အခုတော့ ခလေးမွေးပြီးစ၊သမီး အငယ်ဖြစ်သူ မာလာဖြိုး၏ ညီမ အိမ် မှာ နေနေသဖြင့် လောလော ဆယ်သူတယောက်ထဲ ဖြစ်နေရကြောင်း ၊ စသည်ဖြင့် ပြောနေကြလေသည်။
မာလာဖြိုး မှာ အရက်ရှိန်လေး လည်း နည်းနည်းရ လာပြီး သန်ဇော်ဦး ၏ သူ့ ကိုယ်လုံး ကို မသိမသာ ခိုးခိုး ကြည့်နေသည့်၊ အကြည့်များ မှာ ခေါတော တသိန်းအားလောက် ဖြစ်နေသဖြင့် သူကိုယ်တိုင်လည်း အဖုတ် ၀ မှာ အရည် စိုထိုင်းထိုင်း ဖြစ်နေရလေသည်။ပြောရင်း ဆိုရင်း မှ ဒီနေ့ ဗေဒင်ဆရာ သွားကြည့်သည့် အကြောင်း ရောက်သွားပြီး ယတြာ ကိစ္စ ကို ရီစရာ တခု အနေနူင့် ပြောပြ ရာ သန်းဇော်ဦးက
“ ဟာမမ တိုက်တိုက် ဆိုင်ဆိုင် ကျနော် က သောကြာ သားပဲ ဟီး ၊ မမ အိမ်မှာ ညနေက ထမင်းလည်း စားပြီး ပြီ၊ ဒီည ကျနော် မမ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်မယ်၊ မမ က ကျနော်အတွက် ပြင်ထားတဲ့ ဧည့်သည်ခန်းမှာ သွားအိပ်လေ ဟိဟိ၊..ဟင် နင်က သောကြာသား လား တိုက်ဆိုင်လိုက်တာဟယ် ခစ်ခစ်..ငါက အိပ်ယာပြောင်း ရင် တော်တော် နဲ့ အိပ်မပျော်တတ်ဘူးဟ.”
“ ဒါဆိုလည်း မမ တို့ ကုတင် မှာပဲ ကျနော်နဲ့ လာအိပ်လေ ကုတင်က အကျယ်ကြီးဟာကို ဟီဟီး..”
“ အောင်မယ် ..နင့် လို လူပျို ငရှုတ် ဝက်မြီး လက်နဲ့ တော့ တကုတင် ထဲ မအိပ်ရဲပါဘူး ခစ်ခစ်..”
ပြောသာ ပြောနေတာ အိုင်ဒီယာက မာလာဖြိုး ၏ ပေါင်ခွဆုံ မှာ အရည်တွေ စိုစွတ် လာရသလို သန်ဇော်ဦး ၏ ဘောင်းဘီ မှာလည်း ဖေါင်းဖေါင်း ကြီး ကို အထင် အရှား မြင်နေရ လေပြီ။စကားတွေက လည်း ဟိုလိုလို ဒီလိုလို အဓိပ္ပါယ် နူစ်ခွ တွေနဲ့ ဖြစ်လာကြသည်။ နောက် တခါ အရက် ထပ်ဖြည့် ပေးရင်း နူင့် သန်းဇော်ဦး မှာ ခပ်တည်တည် ပင် မာလာဖြိုး ထိုင်နေသော ဆိုဖါဘေး မှာဝင်ပြီး ကပ်ထိုင်လိုက်၏။
ပေါင်ချင်း ကိုယ်လုံးချင်း မထိခလုပ် ထိခလုပ် ဖြင့် နူစ်ယောက် စလုံး မှာ သွေးတွေ ဆူလာကြသည်၊ ရီေ၀ သော မျက်လုံး အချင်းချင်း လည်း အကြည့်တွေ ပိုရဲလာသည်၊ သန်းဇော်ဦး က မာလာဖြိုး ကိုယ်လုံးလေး ကို ဆွဲယူ ပွေဖက်ပြီး နူတ်ခမ်း ဖူးဖူး လေး ကို ငုံစုပ်ပစ်လိုက်၏။
မာလာဖြိုး မျက်လုံးလေး များကလည်း စင်းကျ သွားပြီး သန်းဇော်ဦး လည်ဂုတ် ပေါ်ကို သူ့လက်တွေနဲ့ တွယ်ဖက်လာခဲ့သည်၊ သူ့ ရဲ့ တုန့်ပြန် အနမ်းတွေ ကလည်း ရေငတ် နေသူ တယောက် စမ်းရေ အေးအေး လေး တွေ့ရလိုက်သလို၊ အငမ်းမရ ဖြစ်နေသလို
သန်းဇော်ဦး လက်ဖဝါးတွေက မာလာဖြိုး တင်ပါး အိအိ ကြီး တွေ ကို အားမလို အားမရ ဆုပ်ညှစ် ပေးနေမိသည်။မာလာဖြိုး တယောက် အသက်ရှု မဝတော့သဖြင့် သန်းဇော်ဦး ၏ ပါးစပ်မှ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေ ကို ခနခွာပြီး အသက်မှန်မှန် လေး ခနရူနေတုန်း သန်းဇော်ဦးက တိုးတိုးလေး
“ မမ အိပ်ခန်းထဲ သွားကြရအောင် နော်...”
အိပ်ခန်းထဲ ရောက် လို့ နူစ်ယောက်စလုံး အင်းကျီ ထမိန် ဘောင်းဘီ တွေ ချွတ်ကြပြီး နောက် ငတ်နေကြတာ ကြာပြီ မို့ အပရိက တွေ ခနဖယ်ထား၊ ဖိုးပလေး တွေ ဖိုက်ပလေး တွေ ဂရုစိုက် မနေကြတော့ ပဲ အရေးကြီးသည့် ဟာကိုသာ တိုက်ရိုက် တန်း သွားကြတော့၏။ရှင်းရှင်း လေး ရေးရရင် သန်းဇော်ဦးးက မာလာဖြိုး ပေါင်တန် နူစ်လုံးကို ခွဲ၊ စိုနေသော စောက်ဖုတ် ကိုဖြဲကာ မာနေသော သူ့ လိင်တန်ကြီးကို တေ့ ဖိကာ သွင်းလိုက်လေတော့သည် ဟု ရေးရမည် ဖြစ်လေ တော့သည်။
မေသူဇာ တယောက် အခု တော့ အသားကျ သွားပြီ သူ့ အဖုတ်လေး ကလည်း မနာတော့၊ ဖိုးသက် လီးကြီး အကြောင်း တွေးလိုက်တိုင်း အခု တော့ အဖုတ်လေး မှာ အရည်တွေ စိုထိုင်းထိုင်းနဲ့ ဖြစ်ဖြစ် လာသည်၊ အန်တီ မျိုးမမ အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ သူတို့ မှာ အရင်လို မလွတ်လပ်တော့ ၊ အခု မှ သူ နှောင်တ ရသည်။
အလကား ကြောက်နေလို့ အခွင့်အရေးတွေ ဆုံရှုံးရသည်၊ ခု သူ လိုချင် ဆန္ဒပြင်းပြင်း ပြပြ ရှိသည့် အခါ ကျမှ အခွင့်ရေးက မချောင်ပီ ၊ ဒီနေ့ တော့ အိမ်ကြီး မှာ ဘယ်သူ မှ မရှိ သူ အိပ်ယာက နိူးတော့ ဒေါ်ကြီးလည်း မတွေ့ မီးဖိုချောင် မှာ မနော် တယောက်ပဲ အလုပ်ရှုတ်နေတာတွေ့သည်။
အဲဒါနဲ့ အသာ လေး လစ်ပြီး ဖိုးသက်တို့ အိမ်လေး ဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။ ဖိုးသက် နဲ့ တွေ့ရင် တနေရာ သွားချိန်းတွေ့ဖို့ ပြောရ မယ်လို့ တွေးလာခဲ့သည်၊ အိမ်ထဲ ဝင်ပြီးတော့ ဖိုးသက် အခန်း မှတ်ပြီး ဝင်လိုက်ရာ ရုတ်တရက် မေသူဇာတယောက် ကျောက်ရုပ်လို ဖြစ်သွားရသည်။
သူ မြင်လိုက်ရတာက ဦးလေးတင့်၊ ပက်လက်ကြီး အိပ်နေလိုက်တာ ပုဆိုးက လည်ပင်းတက်ချိတ်နေတယ်၊ သူ့ အလံတိုင်ကြီး က ထိုးထောင်ထနေသည်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထ နေတဲ့ လိင်ချောင်း ညိုညို ကြီး က မေသူဇာ ဒူးတွေ ကို ညွှတ်ခွေကျ စေလောက်အောင် ကို စိတ်လှုပ်ရှားသွားရ၏။
သူ့ ကို ညို့ယူထားသလို ဖြစ်စေသော ဦးလေးတင့် လိင်တန်ကြီး ကို မေသူဇာတယောက် ငေးကြည့်နေခိုက် ဦးလေးတင့် အိပ်နေရာက လှုပ်လိုက်တာ မြင်သဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ မှ ပြန်ထွက်ဖို့ ခြေလှမ်းပြင်လိုက်သည်၊ ထိုအချိန်မှာပင် အပြင် မှ လူဝင်လာသံ ကြားသဖြင့် ကမန်းကတန်း ပုန်းမိပုန်းရာ တံခါး၀ နားက ဘီဒို နောက်ဘက်သို့ ဝင်ပုန်း နေလိုက်မိလေသည်။
ဦးတင့် မှာ အိပ်နေရာမှ ရုတ်တရက် နိူးလာတော့ သူ့ အခန်းထဲ ဘီဒိုဘေး ရုတ်တရက် ပုန်းလိုက်သော မေသူဇာကို တွေ့လိုက်ရသည်၊ ဒီကောင်မလေး ငါတို့ အခန်းထဲ ဘာလာလုပ်တာ ပါလိမ့်ဟု တွေးနေရင်း သူ့ ပုဆိုးက လိပ်တက်နေပြီး သူ့ လီးကြီးတောင်နေတာကို သတိထားမိသွား၏။
ဟိုက် ဒီကောင်မလေး ငါအိပ်ပျော် ရင်း လီးတောင် နေတာကို လာချောင်းနေတာပါလား၊ ဟင်း ဒီကောင်မလေး တော်တော် ရွနေပြီထင်တယ်၊ ဦးတင့် အတွေး မဆုံးခင် မှာပင် အခန်းထဲ ဝင်လာတဲ့ နော်အေးမူ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ ဟယ် ကြည့်ပါအုန်း ဘယ်လို အိပ်နေတာလဲ အရှက် မရှိ တယောက်ယောက် အခန်းထဲကို ဝင်လာ မှ ဒုက္ခရောက်နေ ပါအုန်းမယ်..”
“ ဘယ်သူ မှ မဝင်ပါဘူးကွာ...မင်းကို အိမ်မက်ထဲ မှာတွေ့လို့ ကို့ မှာ ဒီလို ဖြစ်နေတာလဲ …”
“ အင်း သွားစမ်းပါ၊ အိပ်ယာနိူးပြီး သေးပေါက်ချင်လို့ မာနေတာများ..သွား..”
“ လာပါကွာ အမြန်လေး တချီလောက် ဆွဲလိုက်ရအောင် အိပ်ယာထလေး..”
“ ဟင့်အင်း ဟိုအိမ်ကြီး မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ၊ မီးဖိုထဲ မှာ လည်း ပဲဟင်းအိုးတန်းလန်းနဲ့ အမြန်ပြန်သွားမှ ရမှာ..နေ့ခင်းမှ ..”
“ ကဲ ပါကွာ စိတ်ကျေနပ်အောင် တစုပ်နူစ်စုပ် လောက်ပဲ ကဲ လာလာ ”
ဦးတင့်က နော်အေးမူ လက်ကို အတင်း ဆွဲ ပြီး သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို စုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဦး တင့် ကုတင် စောင်း မှာ ခြေချပြီး ထိုင်လိုက် ကာ နော်အေးမူ ကို ကုတင်ဘေး ဒူးထောက်လျှက် ပုလွေ ကိုင်ခိုင်းလိုက်တော့ နော်အေးမူ က ဦးတင့် ကျေနပ်အောင် ခေါင်းငုံ ပြီး အသာငုံစုပ်လိုက်သည်။
ထထိုင်လိုက်သော ဦးတင့် နေရာမှ ဆိုလျှင် မေသူဇာ တယောက် ပုန်းလို့ မလုံတော့၊ သူ နူင့် ဦးတင့် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိတော့သည်၊ ဦးတင့်က မေသူဇာကို မျက်စိတဖက်မှိတ်ပြ ပြီး ပြုံးပြုံး ကြီး ကြည့်ရင်း မှ နော်အေးမူ ခေါင်းကို ကိုင်ကာ နော်အေး မူ ပါးစပ်ထဲ သူ့ ကောင်ကြီး ကို အဝင် အထွက်လုပ်ပေးနေလေသည်။ ခနနေတော့ နော်အေး မူက အတင်း ရုန်းပြီး
“ တကယ်ပြောတာ ကို ဟို ပဲဟင်းတူး သွားရင် ပြဿနာတက်လိမ့်မယ် ..သွားမှ ရမယ်..”
“ အင်းလေ ဒါဆိုလည်း သွားတော့..”
နော်အေးမူ ထွက်သွားတာနဲ့ ဦးတင့်က ထလိုက်ပြီး တံခါး ကို သွားပိတ်လိုက်သည်။ လုံချည် ဝတ်မထားသဖြင့် တင့်ကား အမြှောက်ကြီးလို ဖြောင့်တန်း ထောင်မတ်နေသော လီးကြီး ဖြင့်ပင် မေသူဇာ ထိုင်ပုံးနေသော ရှေ့ ကို ရှောက်သွားပြီး
“ ကဲ ကောင်မလေး ဘယ်လိုလဲ...”
မေသူဇာ က သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့် မှာ နော်အေးမူ တံထွေး များဖြင့် စိုစွတ်နေသော လိင်ချောင်း ညိုညို ကြီး ကို ကြောက်လန့် တကြား စေ့စေ့ကြည့်ရင်း က ပြုံးစစ နင့် ငုံ့ကြည့်နေသော ဥိးတင့် မျက်လုံးတွေ ဆီ ကို ပြောင်းလဲ ကြည့်လိုက်မိလေသည်။
မျိုးမမ တယောက် ဘယ်လိုပင် စိတ် ကို ချူပ်ထိန်းသော်လည်း ရက်နည်းနည်း ကြာလာ တာနူင့် စိတ်က ပြန်လျော့ လာပြန်လေသည်။ မောင်ဟန့် လီးကြီး စုပ်ခဲ့ရတာ ပြန်သတိရ နေမိသည်၊ အင်း အဲဒါမျိုး အခွင့် အရေး ရရင် ဒီတခါတော့ အဆုံးစွန်ထိ သွားလိုက်မယ် ဟု တွေးနေမိသည်၊ အဲ လို အခွင့် အရေး ဆိုတာ ကလည်း သူဖန်တီး လျှင် ဖြစ်နိူင် သည် ဆိုတာ သိတော့ ၊ စိတ် အလို လိုက်ချင်နေမိသည်။
မကြာခင်ပဲ အခွင့် အရေး တခု ပေါ်လာသည်၊ မြစ်ဝကျွန်းပေါ် ဒေသ လေး တခု မှာ ပရောဂျက် အတွက် မြေ ရွေးထားတာ သွား စစ် ကြည့်ဖို့ရယ်၊ ထိုဒေသ အာဏာပိုင် များနူင့် စကားပြောဖို့ ရယ် ကိစ္စ ပေါ်လာတော့ ထုံးစံ အတိုင်း အင်ဂျင်နီယာ တယောက် အနေနူင့် မောင်ဟန် ကို ရွေးလိုက်သည်၊ ဒီတခါတော့ ကြည့်ရုံ၊ စကားပြောရုံ ဆိုတော့ လူသိပ်မလို၊ မိန်းခလေး အဖေါ် အဖြစ်၊ သူ့ စာရေးမ လေး ဝါဝါ ကိုသာ ခေါ်ခဲ့လေသည်။
ထိုကာလ အချိန် များမှာ မြစ်ဝကျွန်းပေါ် ဒေသ များသို့ ကားလမ်း များ မပေါက်သေးသဖြင့် ရေလမ်း ကိုသာ အဓိက ထားပြီး သွားလာကြရလေသည်၊ မြစ်ဝကျွန်းပေါ် က နာမည်ကြီး ထီးနူင့် ဟာလဝါထွက်သော မြို့ သို့ ပထမ သင်္ဘောဖြင့် သွားရမည်၊ ထိုမှ တဆင့် ရေစူး ရှစ်ပေလောက် ရှိသော မော်တော်ဘုတ် ကလေး ဖြင့် သွားမှ သာ သူတို့ ပရော်ဂျက် ရှိသည့် နေရာ ရောက်မည် ဖြစ်လေသည်၊ ထိုမော်တော် မှာလည်း နေ့တိုင်း မဆွဲပေ။
ထားပါတော့ မြို့ကို သွားမည့် သင်္ဘော ဖြူဖြူ ကြီးပေါ် ရောက်တာနဲ့ မောင်ဟန် အကွက်ကောင်းတွေ့လေပြီ၊ ဒေါ်မျိုးမမ လည်း ထိုနည်း လည်းကောင်းပင်၊ မောင်ဟန်နဲ့ ဝါဝါ မှာ လူပျို အပျို ငယ်ရွယ်တူချင်း မို့ ဘေးခြင်းကပ် အိပ်လို့ မဖြစ်နိူင်၊ ဒေါ်မျိုးမမ က အလယ်မှာ အိပ်ရမည်။
ထို့ကြောင့် ယောက်ကျားလေး တွေ ရှိတဲ့ဘက် မှာ မောင် ဟန် အိပ်ရသလို ၊ မိန်းခလေး တွေ ရှိသည့်ဘက်မှာ ဝါဝါ အိပ်ရသည်၊ ဒေါ်မျိုးမမ ကတော့ အလယ်မှာဒီတခါတော့ ခြင်ထောင် မရှိ၊ ဘေးမှာလည်း လူတွေ အများကြီး နဲ့၊ ဒါပေမဲ့ ခြုံထားတဲ့ စောင်ချင်း ကပ်နေသည်၊ ဒေါ်မျိုးမမ ရွ နေသလို၊ မောင်ဟန်လည်း တအားဆာနေပြီ။
ညနေစောင်းလို့ သင်္ဘောပေါ်မှာ မှောင် လာကာ ကုန်းပတ်ပေါ် လူ အသွားအလာ စဲတာနဲ့ မောင်ဟန့် လက်က ဒေါ်မျိုးမမ ပေါင် တွေပေါ်ကို စောင်ခြုံအောက်မှ ရောက်နေပြီ၊ ဒေါ်မျိုးမမ မနေတတ် သဖြင့် မောင်ဟန့် ကို ကျောပေး ကာ တဖက် လှည့်အိပ်လိုက်၏။
မောင်ဟန့် လက်က ဒေါ်မျိုးမမ တင်ပါးကြီးတွေ ပေါ် အလိုလို ရောက်သွား၏၊ မောင်ဟန်က အိတင်းတင်း တင်ပါးဆုံ ကြီး များ ကို အားမလို အားမရ ဖျစ်ညှစ်မိတော့၊ ဒေါ်မျိုးမမ ဖင်ကြီး တွေ မောင်ဟန့်ဘက် ကော့ပေးလာသည်။
မောင်ဟန်က လည်း စောင်အောက်မှာ ဆိုတော့ သူလက်တွေ ကို ထင်တိုင်း သရမ်းတော့သည်၊ ဒေါ်မျိုးမမ ထမိန်ကို တင်ပါးပေါ်ရောက်အောင် ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲတင်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ ဒေါ်မျိုးမမ ဝတ်ထားသော အသား ပါးပါး အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကို ပေါင်လည်ရောက်အောင် ဆွဲ ချလိုက်၏။
အခု တော့ ဒေါ်မျိုးမမ အဖုတ်ကြီး တခုလုံးက မောင်ဟန့် လက်ဖဝါး အောက်မှာ၊ တကယ်တော့ မောင်ဟန့် လက်ဖဝါး အပေါ်မှာ ဆိုတာက ပိုမှန်လိမ့်မည်၊ ဘာကြောင့်လည်း ဆိုတော့ မောင်ဟန် က ဒေါ်မျိုးမမ ပေါင်နူစ်လုံးကြား ဖင် အနောက်ဘက်မှ ပင့် ကိုင်ထားသောကြောင့်ဖြစ် လေသည်။
ဒေါ်မျိုး မမ စောက်ဖုတ်ကြီး က လည်း ဖေါင်းလို့ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ၊ မောင်ဟန့် လက်ချောင်း ထိပ်တွေက ဒေါ်မျိုးမမ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းတွေ စောက်စိ ရှိနိူင်မဲ့နေရာတွေ အကုန် လျှောက်ပွတ် ပေးနေရာ မှ စောက်ဖုတ် အတွင်းသို့ ပင် အဝင် အထွက်လုပ်ပေးနေ လေပြီ။
အဖို ဆိုလို့ ယင်ဖိုတောင် မသန်းဘူးသေး သော ဒေါ်မျိုး မမ အဖုတ်ကြီး မှာ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း အဝင်အထွက် လုပ်နေသည့် မောင်ဟန့် လက်ခလည် ကြီးကြောင့် အရည်တွေ တစွပ်စွပ် နူင့် ဖောင်းကား နေပေတော့သည်၊ ခန အကြာတွင် ဒေါ်မျိုးမမ မှာ မောင်ဟန့် လက်ကောက်ဝတ်ကို သူ့ လက်ဖြင့် တင်းတင်း ကြီး ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ တကိုယ်လုံးလည်း တောင့်တင်း၍ သွားရာ တချီ ပြီးသွားမှန်း သိသာ လေသည်။
မောင်ဟန်က လည်း သူ့လက်ညှောင်း သွားသဖြင့် ခန နားချင်တာ နူင့် အတော် ဖြစ်သွား၏၊ လက်ညှောင်းပြေ သွားတော မောင်ဟန် မှာ သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီး ၏ ပြဿနာ ကို ဖြေရှင်း ဖို့လည်း စကြိုးစားတော့၏၊ သူ က နောက် တကြိမ် အခွင့်အရေး ဆိုတာက ဘယ်နားနေ မည်မှန်း မသိ၊ သံကို ပူတုန်းထု ရ မည်ဆိုသော ပန်းဘဲ သမားတို့ ထုံး နူလုံး မူ ပြီး ကြိုးစားတော့၏။
ပထမ သူ့ စောင်ကြီး ကို သူနူင့် ဒေါ်မျိုးမမ နူစ်ယောက် ပေါ် လွှားခြုံလိုက်သည်၊ နောက် ထိုစောင်အောက်မှ တဆက့် ဒေါ်မျိုးမမ စောင်အောက်ကို သူ့ ကိုယ် ဝင်လိုက်၏၊ နောက်တော့ သူ့ ပုဆိုးကို လှန်တင်လိုက်သလို ပြန်ဆွဲချထားသော ဒေါ်မျိုးမမ ထမိန် ကိုလည်း သူက ခါးပေါ် အထိ ပြန်လှန်တင်လိုက်၏။
သူက ပုံစံ မှန် အောင် ဒေါ်မျိုးမမ ခါးကို သူ့ဘက်ဆွဲလိုက် ရာ ဒေါ်မျိုးမမ မှာ သူ့ ဘက်သို့ ဖင်ကြီး များ ကော့ပေးလာ၏၊ မောင်ဟန်က သူ့ဒူးတဘက်ဖြင့် ဒေါ်မျိုးမမ ပေါင် လုံး ကြီး နူစ်ခုကြား ထိုးထည့် လိုက်ပြီး ကွဲဟ သွားသော ဖင်နူစ်လုံးကြားမှ သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို အသာလျှောထိုး လိုက်ရာ အခုန အရည်များ ဖြင့် စေးကပ်နေသော ဒေါ်မျိုးမမ စောက်ဖုတ် အ၀ ကို သွားထောက်မိလေသည်။
အင်းးး ကနဲ့ တုန် သွားသည့် ဒေါ်မျိုး မမ ကိုယ်လေး ကြောင့် ဒေါ်မျိုးမမ တယောက် မောင်ဟန် လုပ်သမျှ ကို သိနေ ပြီး လိုက်လျှောမည် ဆိုတာကိုလည်း မောင်ဟန် သိနေ၏၊ ထို့ကြောင့်လည်း အချိန် မဆွဲ တော့ဘဲ သူ့ လီးကြီး ကို ဒေါ်မျိုးမမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြေးဖြေး ခြင်း ဖိကာ ထိုးသွင်းလေ တော့သည်။
........................................................................................................................
ဒေါ်မျိုးမမ တို့ မြို့ ကိုရောက်တော့ သူတို့ သွားမည့် ရွာလေး သို့ သွားမည့် မော်တော် မှာ မနက်ဖြန်ညနေကျ မှ ထွက်မည် ဆိုသဖြင့် တည်းခိုခန်းတခု တွင် အခန်း ၃ခန်း ငှား ကာ တည်း လိုက်ရလေသည်။ဒေါ်မျိုးမမ မှာ ပထမ ဆုံးလီး အရသာ ကို သင်္ဘောပေါ်တွင် မလွတ် မလပ် ခံစားလိုက်ရ ၍ မချင့် မရဲ ဖြစ်နေရသလို ၊ ဒေါ်မျိုးမမ ၏ အပျိုစင် အဖုတ် ကို ပထမဆုံး ပန်းဦးချွေခွင့် ရလိုက်သော မောင်ဟန်က လည်း ဆပ်တငန့်ငန့် ဖြစ်နေရာ ညဘက်ရောက်တာနူင့် ဒေါ်မျိုးမမ အခန်းသို့ ဆောင်တော်ကူးလေတော့သည်။
သူတို့ နူစ်ယောက် မှာ အခု မှ ဟန်ဆောင်မှု မျက်နှာဖုံး တွေ ကွာကျ ပြီး တယောက်နူင့် တယောက် ပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့ ကာ အင်းကျီလုံချည် တွေ ဆွဲချွတ်ချ ကြသော်လည်း အသံတော့ အကျယ် ကြီး မထွက်ရဲကြ၊ ဘေးက ကပ်ရက် အခန်းမှာ ဝါဝါ ရှိသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
တကယ်တော့ သူတို့က သာ မသိတာ ဝါဝါ တယောက် က သူတို့ နူစ်ယောက် ၏ အခဲ မကြေ လိုးပွဲ ကြီး ကို အစ အဆုံး တဖက်ခန်း မှ ချောင်းကြည့် မြင်နေခဲ့ရလေသည်၊ ထိုတည်းခိုခန်း များမှာ အရင့်အရင် လူများ ဖေါက် သွားခဲ့သည့် အပေါက် များမှာ များပြားလှသဖြင့် ကြိုက်သည့် ရူထောင့် က ချောင်းလို့ရ နိူင်ပေသည်။
မောင်ဟန် မှာ အခုမှ ပဲ ရဲရဲတင်းတင်း မို့ ဒေါ်မျိုးမမ ၏ နိူ့ကြီးများကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ် ပြီး နိူ့သီးခေါင်း တွေကို ဘယ်တလှည့် ညာတလှည့် နူင့် စုပ်၊ ဒေါ်မျိုးမမ ဗိုက်သား ပေါင်တွင်းသားတွေ ကို ပါ တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှု့ှုံ့ ရင်း အရည်တွေ ရွဲနေသော အဖုတ် ကြီး ကိုလည်း ကုန်းရက်၊ သို့သော်လည်း အဓိက မှာ ဒေါ်မျိုးမမ အဖုတ် ကြီး ကို သူ့ လီးကြီးထည့် ကာ တအားဆောင့် ဖို့သာ စိတ်လောနေသဖြင့် တိုက်ရိုက်သာ ပေါင် နူစ်လုံးကြား ဝင်လုပ်လေ တော့သည်။
လူပျို ပေါက် မောင်ဟန် နူင့် အပျိုကြီး ဒေါ်မျိုးမမ တို့ နူစ်ယောက်မှာ လှေကြီး ထိုးရိုးရိုး နူင့် နူစ်ချီ၊ နောက် ကုတင်ပေါ်မှာ ဒေါ်မျိုးမမ ကို လေးဘက်ထောက်စေ၍ တချီ၊ ကုတင်ဘေး စားပွဲ ကို လက်ထောက်ကုန်းစေ၍ တချီ စသဖြင့် နားလိုက် လိုးလိုက် ညလုံးပေါက် လုပ်ကြလေသည်။ဝါဝါ ခမျာလည်း ချောင်းရင်း ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် ပြန်ပွတ် ကာ အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ ပြီးရလေသည်။
မေသူဇာ ခမျာ စိတ်ညို့ ခံ ထားရသူ ပမာ ဦးလေး တင့် သူ့ လက်ကို ဆွဲခေါ်သွားရာနောက် ပါသွား ခဲ့ရလေသည်၊ သူ့ ဂါဝန်ကိုလှန်၊ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကိုချွတ်၊ သူ့ပေါင်နူစ်လုံး ကို ဖြဲ ၊ သူ့အဖုတ်လေး ထဲ ဦးလေးတင့် လိင်ချောင်းကြီး ထိုးထည့်ကာ နီး အထိက သူ့ ကိုယ်သူ ရုပ်ရှင်ထဲ မှာ ပြန်ကြည့်နေရသလို ဖြစ်နေရသည်။
ဦးလေးတင့် လိင်ချောင်းကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ ဝင်လာ မှသာ ရုပ်တရက် အသိ ဝင်လာခဲ့ရသည်၊ သို့သော်လည်း သူ ဖိုးသက် တုန်းက ကြုံရသလို နာကျင် ပူစပ်မှုတွေ မဖြစ်တော့ပဲ စေးစေး လေး သာ ဝင်လာ ခဲ့ပြီး သူ့ စောက်ခေါင်း နံရံလေး များက ခံနိူင်ရည် ရှိနေပြီ ဖြစ်သည့် အပြင်၊ အရသာ ကို ပါ ခံစား တတ် နေတာကို သူ့ ဘာသာ တအံ့တသြော ဖြစ်မိနေရလေသည်။
သူ့ လက်ကလေး များက ဦးလေး တင့် ကျောပြင် ကြီးကို ဖက်တွယ် ထား နေမိပြီး ဦးလေးတင့် ဆောင့်သမျှ တဖတ်ဖတ် ကို အောက်က ကော့ကော့ ပေးနေမိတော့သည်။ဦးလေး တင့် အဖို့ မှာလည်း ဟ ဒီကောင်မလေး မခေပါလား ဒါ ပထမ ဆုံး အကြိမ်တော့ မဖြစ်နိူင်တော့ ဘူး၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ ငါ ကောင်းဖို့ ဖြစ်လာတာပေါ့ ဟာ တွေးကာ အားရှိပါးရှိ စိတ်ထင်တိုင်း ကျဲ လေတော့သည်။
မေသူဇာ ခမျာမှာလည်း ဖိုးသက်တုန်းက အပျိုစစ်စစ်လေး မို့ ဖိုးသက် နားမလည်ပါးမလည် စွတ်စက် လိုးခဲ့ရာ အရသာ မခံစားနိူင်ပဲ ပွန်းပဲ့ ပူစပ်ပြီး၊ အပျိုမြှေးလည်း ကွဲ သွေးထွက် သံယို ဆိုတော့ ဘာဆို ဘာမှန်းကို မသိခဲ့ ရာ က အခု မှ အရသာ ကို ကောင်းကောင်းခံစား မိလေတော့ရာ၊ ပုဇွန်ဆိတ်ကလေး ပင်လယ်ထဲ ကျသလိုဖြစ်ခဲ့ရလေတော့သည်။
.................................................................................................................
မေသူဇာ ဖိုးသက် ကို ရှာမတွေ့ ရတာ တကယ်တော့ ဖိုးသက်က အိမ်ကြီး ထဲ အပေါ်ဆုံးထပ် ဦးဘတုတ် တို့ လင်မယား အိပ်သည့် ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဒေါ်ဒေါ်မြ နူင့် အပြတ် ဆွဲ နေကြ၍ ဖြစ်သည်၊ မျိုးမမ ပြန်ရောက်လာတော့ ဒေါ်ဒေါ်မြ တယောက် သူ့ အခန်းထဲ ဖိုးသက်ကို ခေါ် အလိုးခံဖို့ စိတ်မသန့်တော့။
မျိုးမမ အခန်းက သူနဲ့ ကပ်ရက် မဟုတ်လား ဆိုတော့ အပျိုကြီး ပီပီ ဆာလာတော့ ကြံမိကြံရာ ဝင်းပပ အလုပ်သွားနေ ချိန် သူ့ညီမ လင်မယားအိပ်ခန်း မှာ အလိုးခံဖို့ စဉ်းစားမိပြီး ဖိုးသက်ကို လူမသိအောင်တက်လာဖို့ ပြောလိုက်၏၊ ဖိုးသက်ကလည်း သူ့အမေ နော်အေးမူ ကို အပြင်သွားမလိုလို ဘာလိုလို အယောင် ပြပြီး အပေါ်ဆုံးထပ်သို့ တက်လာ ခဲ့သည်။
ဦးဘတုတ် တို့ မွေ့ယာကြီးမှာ နိူင်ငံခြား မှ အထူးမှာထား သော မွေ့ယာကြီး ဖြစ်သဖြင့် အထူး ဇိမ်ကျ လှပေရာ ဖိုးသက် တယောက် ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို စိတ်ကြိုက် ဆွဲတော့၏၊ အောက်က မွေ့ယာခင်းကို စွန်းကွက်ကုန်မည် စိုးသဖြင့် ဒေါ်ဒေါ်မြ ထမိန်ကို ပင် ခင်းထားရ၏။
တချီပြီးသွားတော့ ဖိုးသက် တယောက် စပ်စပ်စုစု ဖြင့် ကုတင်ဘေး ဘီရို အံဆွဲတွေထဲက ဓါတ်ပုံ အယ်လ်ဘန်စာအုပ် ကို ရှောက်လှန် ကြည့်လိုက်ရာ၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ ၏ ငယ်ငယ် တုန်းက အလှရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများကို တွေ့ရလေသည်၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ မှာ မယ်ဘွဲ့ရ လည်း ဖြစ်သဖြင့် ရေကူးဝတ်စုံဖြင့် ပုံများ လည်း များစွာရှိလေရာ ကြည့်ရင်း ဖြင့် ဖိုးသက် တယောက် လီးကြီး ချက်ချင်း ပြန်တောင် လာခဲ့ရလေသည်။
“ အဲ့ ကောင်လေး..နင် မမလှ ပုံတွေ ကြည့်ပြီး လီးက ချက်ချင်း ပြန်မာလာပြီ ကြည့်စမ်း..”
“ ဟာဒေါ်ကြီးကလည်း မဟုတ်ပါဘူး ဒေါ်ကြီးကို လိုးလို့ မဝသေးလို့ပါ..”
“ အောင်မယ် ညာမနေပါနဲ့ ငါသိပါတယ်၊ ငယ်ငယ်တုန်းက ငါက ရီးစားတောင် တယောက်မှ မရှိသေးဘူး၊ မမလှက ယောက်ကျား ထည်လဲ တွဲ နေတာ၊ သူက အဲဒါလည်း အရမ်း စိတ်သန်တယ် လို့ လူပြောများတယ်...”
“ ဟုတ်လို့လား..ကျနော် ကတော့ ကိုယ် မလုပ်ဘူးတာ မသိဘူး လုပ်ဖူးတဲ့ ဒီက ဒေါ်ကြီး ကိုပဲ စွဲ တယ်..”
ဖိုးသက်က ပြောပြော ဆိုဆို နူင့် ဒေါ်ဒေါ်မြ နိူ့ကြီး တွေကို တပြွတ်ပြွတ် ကုန်း စုပ် လိုက်သည်၊ နောက် တော့ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို အနောက်ဘက်မှ ပေါင်တချောင်းကျော် လိုးကာ ဆောင့်နေသည့် အချိန် သူ့စိတ်ထဲ မှာတော့ ဒေါ်ဒေါ်လှ ကို လိုးနေရသည်ဟု မှန်းနေမိတော့သည်။
ဒေါ်ဒေါ် မြ တောင်မှ ဒီလောက်ထန်နေရင်၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ သာ ဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ တို့ ပြန်လာရင် ဒေါ်ဒေါ်လှ ကို လိုးရအောင် ဘယ်လိုကြံရင် ကောင်းမလဲ ဟု အတွေး နယ်ချဲ့ နေမိတော့သည်၊၊
အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment