ကျွန်တော်ချစ်တာ မှားလား အပိုင်း ( ၂ )

ကျွန်တော်ချစ်တာ မှားလား အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - သရဲလေး

( ၃ )

ဒီနေ့ နွယ်နှင့် ချစ်လိုက်ရပြီး ပျော်နေတာ နှင်းဆီရဲ့ စကားတစ်ခွန်းမှာ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်တယ် ။ အိမ်ပြန်လာတဲ့ လမ်းတလျှောက်လုံးလည်း စိတ်က တန့ု့နုံ့ဖြစ်နေတယ် ။ တက္ကစီဆရာက 

“ ညီလေးကို..ဘယ်နေရာထိ...ကို..ပို့ပေးရမလဲ ...” ဆိုတော့မှ သတိရလာပြီး 

“ ဟိုရှေ့ကလမ်းမှာဘဲ ..ရပ်လိုက်ပါ..အကိုကြီး ...” တက္ကစီဆရာက 

“ ညီလေးအထဲကို..ဝင်ပို့ပေးလို့...ရတယ် လမ်းကောင်းတာဘဲ... ..”

“ နေပါစေ..အကိုကြီး..ကျွန်တော်..အိမ်ကို..မသွားသေးဘူး ..ဟို့အရှေ့က...လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ..ရပ်ပေးရင်ရပါပြီဗျာ..”

“ အိုကေ.. ညီလေး. ..”

လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ရှေ့မှာ ကပ်ရပ်တော့ ကျွန်တော်ဆင်းကာ လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ထဲ ဝင်ထိုင်တယ် ။ ကြက်ဥစပါကလင်သောက်လိုက်ပြီး ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ဖွာကာ နှင်းဆီပြောလိုက်တဲ့ စကားကိုဘဲ အစအန ပြန်ကောက်ကြည့်တယ် ။

“ ကြည့်ပြီးရင် ဖျက်လိုက်မှာပါ..ကိုအောင်..” ဆိုပြီး ပြုံးလိုက်တယ် ။ “ ဟူး..” သူ ကြည့်ပြီးဖျက်ရင်တော့အေးဆေးပါဘဲ ။ မဖျက်ဘဲ အန်တီထားကို သွားပြရင်တော့ သွားပြီ ။ နွယ်နှင့်လည်း ဝေးပြီ။ ဆေးလိပ်မီးလက်ကို အပူလာမိတော့မှ သတိရလာပြီး ဆေးလိပ်ကိုပြာခွက်မှာချေလိုက်တယ် ။

ပိုက်ဆံရှင်းကာ အိမ်ကိုဘဲ တန်းပြန်လာခဲ့တယ် ၊၊ အိမ်ကိုရောက်တော့ တံခါးပွင့်လာပြီး မနှင်းက 

“ မောင်လေး ..မနှင်းကို..အဖော်..လိုက်ပေးအုံး..ငှါးလာတဲ့..ခွေက..ထစ်နေလို့..ပြန်သွားလှဲမှာ ..လာလိုက်ခဲ့..” ဆိုပြီး ခေါ်တော့ သူနှင့်အတူ လိုက်သွားကာ ခွေလှဲပြီး ပြန်လာတယ် ။ 

“ မောင်လေး..ဒီနေ့ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ ..” ဆိုတော့ နှင်းဆီ စကားကို ပြန်ကြားယောင်လာပြီး ခဏလေး ငြိမ်သွားတယ် ။ မနှင်းက 

“ မောင်လေး..ဘာဖြစ်သွားတာလဲကွ...မင်းရည်းစားက..ဖြတ်သွားလို့လား.. ”

“ မဟုတ်ပါဘူး..မနှင်း ..သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်..မှာထားတာ...မေ့ပြီး အခုမှ..သတိရလို့ ..” လို့ ညာလိုက်တယ် ။

“ လာ မြန်မြန်သွားမယ် ..” ဆိုပြီး ကျွန်တော့် လက်ကို ဆွဲကာ ခေါ်သွားတယ် ။ အိမ်တံခါး ပြန်ပိတ်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်တော့ မိုးပြာရောင် ထမိန်စကပ်ရဲ့ အောက်က ဖင်ကော့ကော့လေးနှင့် တစ်လှမ်းချင်း လှမ်းကာ အိမ်ဘက် လျှောက်သွားတယ် ။ အနောက်က လိုက်ကြည့်ပြီး ဒီနေ့ ဖြစ်ပျက်တာတွေကို ခဏလောက်မေ့သွားတယ် ။ သူက အိမ်ထဲ မဝင်ခင်လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးကာ 

“ ဇာတ်ကားအတူ ကြည့်ရအောင်..လာလေ..မောင်လေး...” ပြောတော့ ခိုးကြည့်တာကို သူမိသွားလို့ 

“ မကြည့်တော့ပါဘူး...မနှင်းရယ် ..ရေချိုးပြီး..ပြန်ထွက်လာခဲပါ့မယ်..” 

“ အင်..း ဒါဆိုဝင်ပြီနော် ..မောင်လေး..”

“ ဟုတ်..မနှင်း...”

ကျွန်တော် ရေချိုးပြီးတော့ အိမ်ရှေ့က ပန်းခြံမှာရှိတဲ့ ဒန်းလေးဆီ သွားတော့ အန်တီဖြူ ထိုင်နေတာကို မြင်တာနှင့် ပြန်လှည့်မလို့လုပ်တော့ 

“ သားအောင်ဇော်.. လာလေ ..ဒန်းမှာ ထိုင်မလို့လာတာ..မှတ်လား ..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ..အန်တီ ရပါတယ်..မထိုင်တော့ပါဘူးခင်ဗျ.”

“ လာပါကွယ်.. အားနာမနေပါနဲ့..ကွယ်.. ဒီလူနှင့်ဒီလူဘဲ..ပြီတော့..ဒို့တွေက..မိသားစုတွေ ဘဲလေကွာ ..လာ လာ ..အတူထိုင်းပြီး..စကားပြောကာ မင်းဦးလေးပြန်လာတာကို စောင့်ကြတာပေါ့ကွယ် ..”

“ ဟုတ်..အန်တီ...”

ကျွန်တော် သူ့ဘေးကနေရာလေးမှာ ထိုင်တော့ 

“ သား အောင်ဇော်..အလုပ်လုပ်ရတာ.. အဆင်ပြေရဲ့လား..”

“ ဟုတ်...အန်တီ..ပြေပါတယ်..”

“ မင်းဦးလေးက...ပြောတယ် ...မင်းက..အလုပ်ကြိုးစားတယ်....ရိုးသားတယ်..တနေ့..လုပ်ငန်းရှင်..ဖြစ်လာနိုင်တယ် .. ငါ ငယ်ငယ်က ..အတိုင်းဘဲ.. လို့..အမြဲ.ချီးကျူးနေတာကွ.. ”

“ အဲ့လောက်ထိလည်း..မဟုတ်ပါဘူး..အန်တီ...ဦလေးကျေးဇူးကြောင့်...ဒီလိုလုပ်ဖြစ်လာတာပါ . ပြီးတော့ ဦးလေးက.ဒီနေရာကို..ပေးလို့..ကြိုးစားခွင့်ကြုံတာပါ...အဲ့ဒီအတွက်လည်း ..ဒီမိသားစု..အတွက်တတ်နိုင်သလောက်..လုပ်ပေးတာပါ. ..”

တီ.တီ..

“ ဟော..မင်းဦး..လေးပြန်လာပြီ ..”

ဆိုပြီး ခြံတံခါးဖွင့်ပေးတော့ ဦးလေးက ကားမောင်ပြီး အိမ်ရှေ့ကဝရန်ဒါအောက်မှာရပ်လိုက်ကာ ကားပေါ်ကဆင်းလာတယ် ။ 

“ အောင်ဇော်ရေ...တို့တော့ အလုပ်များတော့မယ်ကွ .. လာဝင်ကြစို့...” ဆိုတော

“ ဟုတ် ..” ဆိုပြီး ဦးလေးရဲ့ အထုပ်တွေကို ဆွဲကာ ဝင်လာလိုက်တယ် ။ မနှင်းနှင့် မဇာက TV ရှေ့ကနေ ထလာကြပြီး 

“ ဖေဖေ သမီးအတွက်..ဘာပါလဲဟင် ..”

“ အားလုံးအတွက်...ပါတယ် .. လာကြဟေ့..”

ဦးလေးက သူ့မိန်းမအတွက် ပယင်းပုတီတွေနှင့် သနပ်ခါးတုံးတွေ၊ မနှင်းအတွက် i phone ၊ မဇာ အတွက်က မင်္ဂလာဆောင်အတွက် ပစ္စည်းတွေ ကျွန်တော့်အတွက်လည်း မနှင်းလို i phone တစ်လုံးပေးလာတယ် ။ ကျွန်တော်က

“ ဦးလေး ..ဒါက ..အရမ်းတန်ဖိုးရှိပါတယ် ကျွန်တော်..မယူရဲ့ပါဘူးဗျာ ..” ဆိုတော့   

“ အောင်ဇော်..မင်းက ဦးလေးရဲ့..သားလိုပါဘဲကွာ ..မင်းရှိနေလို့..ဦးလေးက ပိုပြီး..လုပ်နိုင်လာတာ..ဟော ခု ဆိုရင်..မန္တလေးမှာတောင်..ဆိုင်ခွဲဖွင့်မလို့ ..စရံတောင်..သတ်ထားပြီးပြီ.. ရန်ကုန်ကဆိုင်မှာ..မင်းနှင့်သဉ္ဇာ..ယောကျ်ားဖြစ်လာမဲ့ ..ကျော်စွာကို..ထားမှာ ..နောက်အလုပ်..အဆင်ပြေမှ ကျော်စွာကို ..မန္တလေးက..ဆိုင်ကို ဥိးစီခိုင်းမှာ ..”

ဆိုပြီး မကွယ်မဝှက် ပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော် အရမ်း တွေဝေသွားတယ်။  ဪ.. ငါ့ အပေါ်ဒီမိသားစု အရမ်းကောင်းပါလား ၊ ဆိုပြီး တွေးကာ မျက်ရည်တောင်ကျဆင်းလာတယ်။ တကယ်ပါဗျ ။ ကျွန်တော့်ဘဝမှာက အသက် (၁၃) နှစ်က စပြီး အဖေအမေက စက်လှေမှောက်ပြီး ဆုံးတော့ အကိုကြီးကဘဲ ဘွဲ့ရအောင် သင်ပေးတယ် ။ 

သူမိန်းမ မကြည်ပြာကလည်း မောင်အရင်းလို့ အလိုလိုက်ပြီး အငြိုငြင်မရှိဘဲ ကျောင်းထားပေးကြတယ်  ။ အခုဆိုရင် အကိုမိသားစုနှင့် ဒီမိသားစု အရေးထားပြီး ဦစားပေးမယ်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တယ် ။

“ ကဲ အားလုံးမိသားစုတွေစုံညီတုန်းထမင်းစားရအောင်ဟေ့...

ထမင်းဝိုင်းမှာ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့ပြီး စကားပြောကြရင်း မဇာရော မနှင်းရော တချက်ချက် ပြုံးပြုံးပြကြတယ် ။  စားသောက်ပြီး ကျွန်တော်လည်း အိမ်လေးကို ပြန်လာကာ အတွေး အမျိုးမျိုးနှင့် မှေးရင် အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ နောက်နေ့မနက် အစောကြီး ထကာ ဆိုင်ကို သွားပြီး ဆိုင်ဖွင့်ပြီး လ္ဘက်ရည်ဆိုင်သွားတော့ အန်တီထားနှင့်နွယ်က လမ်းပေါ်ကနေ ပြုံးပြီး ဆိုင်ထဲဝင်လာကြတယ် ။

အန်တီထားက 

“ အောင်ဇော်ရေ.. ဒီနေ့ညနေ အိမ်မှာ..အလှူလုပ်မလို့.. အဲ့ဒါ..လာဖြစ်အောင်..လာခဲ့နော်..”

“ ဟုတ်...အန်တီ လာပါ့မယ်...ခင်ဗျား .။

“ ကိုအောင်... မလာရင်တော့.. အတွေ့ဘဲနော်....” ဆိုပြီး နွယ်လေးက ကြိမ်းသွားတယ် ။

“ ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ... ဆိုင်သိမ်းပြီးတာနှင့်ကို..လာခဲ့ပါ့မေဗျ..ဟား..”  ဆိုပြီး ရယ်လိုက်ကြတယ်။ 

“ ကဲ ... သား အန်တီတို့...ဈေးသွားလိုက်အုံးမယ် ..မဟုတ်ရင် ညနေအတွက်..အခက်ခဲဖြစ်နေမှာ ..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ.. ကျွန်တော်..တခေါက်..တစ်ခေါက်လာပြီး ကူညီပေးပါ့မယ် ..”

“ အေးအေး သွားပြီးနော်..”

“ ဟုတ် အန်တီ.. ” ဆိုပြီး အန်တီတို့လည်း သွားတော့ ကျွန်တော်လည်း ငွေရှင်းကာ ဆိုင်မှာ လုပ်စရာရှိတာတွေကို လုပ်ပြီး အန်တီထားတို့ဆီ သွားလိုက်တယ် ။ ဘဲလ်တီးလိုက်တော့ နွယ်က တံခါး လာဖွင့်ပေးတယ် ။ ဝင်မလို့ကြံတော တိုးတိုးလေး 

“ ကိုကို.. မနေ့က ကဲတာ.. ဒီမှာ ကျိန်းနေတယ် သိလားတဲ့...နောက်နေ့..ထပ်တွေ့မယ် ..ဒါဘဲနော်.. ..အလုပ် အားအောင်..ကြိုးစားထား ..” 

“ အင်းပါ..ချစ်..ကိုယ်..ကိုကြိုးစားထားမယ် ..ဟုတ်လား ..ကိုကို.. ကူညီပေးလို့..လာတာ ..

“ အန်တီရယ်. ကျွန်တော်..လာကူတာပါ ..

“ သားရယ်.. ဝင်ခဲ့ပါကွယ်..

“ ဟုတ်..အန်တီ ..လာပါပြီဗျ ..

“ ကဲချစ် ကိုကို ကူလုပ်ပေး..လာ ဝင်သွားရအောင် ..

“ အန်တီ ကျွန်တော်ဘာကူညီရမလဲ နိ့ရည်ညှစ်လိုက်သား ဗျာ..

“ ဪ ဟီး အန်တီက အုန်းနို့ညှစ်ခိုင်းတာပါကွ ..ဟီး ..မနက်ဈေးထဲသွားတာ.. ဈေးထဲက..အုန်းနို့ညှစ်တဲ့ဆိုင်ပိတ်ထားတယ် လေ..

“ ဪ ရပါတယ်. အန်တီ ..ကျွန်တော် ..လုပ်လိုက်ပါ့မယ်..

“ အေးအေး လုပ်ပါကွ..ာ အားစိုက်ပြီးလုပ် ..ကဲမိပု နင်ဟင်းချက်ပြီးရင် ..ညနေဝတ်မဲ့..ငါတို့..အဝတ်တွေကို မီးပူးတိုက်ပြီး နားတော့.. နင်လည်းပင်ပန်းနေပြီ..

“ ဟုတ်အန်တီ..” 

ဆိုပြီး မိပုက အိမ်ရှေ့ကို ထွက်သွားတေ နွယ်က အနားကနေ 

“ အားစိုက်ပြီး နို့အများကြီးထွက်အောင်.. ညှစ်နော်..ကိုအောင် ...” ဆိုပြီး ရယ်ကာ ပြောင်ပြောနေတယ်။  အန်တီကလည်း ရယ်ပြီး

“ ဟဲ့..သမီး နင်လည်း ရိုးရိုးပြောသလိုနဲ့.. ဟိုက..ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်တည်း..ရှက်ပြီး..ထွက်ပြေးသွားမှ နင်လုပ်နေရမှာနော်..”

“ အမေကလည်း လက်နာနေပါတယ်ဆိုမှ.. ”

“ အဲ့ဒါဆို အေးဆေးနေ... ” အုန်းနို့ညှစ်ပြီးတော့ 

“ အန်တီ..ပြီးပြီဗျ ..တခြား..ဘာကူညီပေးရအုံးမလဲ..”

“ သား.. ထမင်းစားပြီးပြီလား..”

“ ဟုတ်.. စားပြီးပြီ အန်တီ..”

“ အဲ့ဒါဆိုရင် ..အေးဆေးထိုင်နေတော့.. ရပါပြီ.. ညနေဧည့်သည်တွေလာရင်...ကူပေးအုံးနော်...”

“ စိတ်ချပါ ..အန်တီ ..လုပ်စရာမရှိရင် ဆိုင်ပြန်လိုက်အုံးမယ် ..”

“ အေး အေး ကျေးဇူးပါကွယ် ..”

“ ရပါတယ်.. အန်တီ ..ပြောစရာလူတွေမှ..မဟုတ်တာ..”

ကျွန်တော်ဆိုင်ကို ပြန်ပြီး ပစ္စည်းတွေကို စစ်နေတုန်း ဦးလေးနှင့်မနှင်းတို့ ရောက်လာကြတယ်။ 

“ အောင်ဇော်ရေ.. ဒီနေ့..ပစ္စည်းတွေ အသစ်ရောက်မယ်...အဲဒါကို..စစ်ဆေးပြီး ဂိုဒေါင်ထဲ..ထည့်လိုက်တော့ နောက်မှဘဲ..ပြန်ကြည့် နိုင်တော့မယ် .. အခုက ..မင်းအမ မင်္ဂလာဆောင်အတွက် ..လိုအပ်တာတွေကို..စိစဉ်နေပြီ... မင်းဆိုင်သိမ်းပြီးရင် ဘယ်သွားအုံးမလဲ ..”

“ အပေါ်ထပ်က အလှူအိမ်ကို..သွားပြီးရင် အိမ်ကိုဘဲတန်း ပြန်လာမှာပါ ဦးလေး..

“ အေးအေး လူမူရေးလည်း..လုပ်ပေးရမှာပေါ့.. ဦးတို့..ပြန်ပြီကွာ ..”

“ ဟုတ်..ဦးလေး ”

မနှင်းက အနားကပ်လာပြီး ..

“ အသက်..ငယ်ငယ်နှင့် အဖိုးကြီး ..မနှင်း..မင်းကို ထမင်းလက်ဆုံစားဖို့ မစောင့်တော့ဘူး..နော် .သိလား ..”

ဆိုပြီး နောက်သွားတယ် ။ အားလုံး ပြီးလို့ အန်တီထားအိမ်ကို သွား။ ဟိုရောက်တော့ လူနည်းနည်းနှင့် အလှူလုပ်တာမို့ အန်တီထားတို့က ဆရာတော် ဘုရားတွေဆီကနေ တရားနာနေကြတယ် ။ ကျွန်တော်ကတော့ အိမ်နောက်ကို ဝင်လာတော့ မိပုက

“ ကိုအောင်လာပြီလား ..”

“ အေးဟာ .. အလှုပ်နည်းနည်းများသွားလို့ ..ခနနေရင် ..အုန့်နို့ခေါက်ဆွဲကျွေးတော့မှာ ..လိုက်ပွဲတွေ လိုက်ဖြည့်ပေးနော်

“ အင်း.. ရတယ်..”

“ ဟော့.. တရားနာပြီးပြီ..အကိုလေး ..မြန်မြန်လုပ်တော့ ..ဆရာတော်တွေ..ပြန်ကြွတာနှင့် ဘေးက စားပွဲတွေမှာ ဒီပုဂံတွေကို..ချပေးနော်..”

“ အေးပါ ..

အပြင်ထွက်ပြီးကြည့်တော့ ဆရာတော်တွေ ပြန်ကြွသွားပြီ ။ အဲဒါနှင့်နောက်က ပုဂံတွေကို ယူပြီး အိမ်ရှေ့ကစားပွဲတွေမှာ ချပေးရင် ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်အောင် လိုက်ပြီးတော့ 

“ အန်တီစားပါ..များများစားပါ..” ဆိုပြီး အန်တီထားတို့လိုဘဲ လိုက်စကားပြောပေးတယ် ။ ဧည့်သည်တွေကလည်း အဲ့ဒီတိုက်တန်းက လူတွေမို့ မျက်နှာမစိမ်းကြဘူး။ 

“ မောင်အောင်ဇော်က မန်နေဂျာတစ်ယောက်ဆိုပြီး မာနလည်းမရှိဘူးနော်.. အကူညီတွေလည်း ပေးတယ် ..”

“  အန်တီရယ်..ဒီရန်ကုန်မှာ အသိမိတ်ဆွေမရှိဘူး ..ဒီတိုက်တန်းနှင့်..အလုပ်လုပ်ဘက်တွေ..ဘဲရှိတာပါ..

“ အန်တီတို့..အလှူလုပ်ရင်လည်း လာကူညီမှာပါနော် ..”

“ စိတ်ချ ..ဟားဟား ..”

“ အေးပါကွယ်..”

“ ဟေ့ အန်တီ ကုန်နေပြီ..ထပ်ထည့်ပါအုံး ..”

“ တော်ပါပြီကွယ် ..စကားကောင်းနေလို့ ..ကုန်လို့ကုန်မှန်းတောင်မသိလိုက်ဘူး.. ကဲ..အန်တီတို ပြန်ုပြီ ..မမထားရယ် ..မြိုင်တို့ပြန်ပြီကွယ်..”

“ ဟုတ်ကဲ့..မမြိုင်ရယ် ..ဧည့်ဝန်မကျေတာကို.. ခွင့်လွတ်ပါ .. အိမ်မှာလူကနည်းတော့..မမမြိုင်တို့ကိုတောင် အားနာတယ် ..”

“ ကျေပွန်တာမှ ..တကယ်ကျေပွန်ပါတယ်ကွ ..ကဲ ပြန်ပြီ..”

“ ဟုတ်..”

ဧည့်သည်တွေ ပြန်တော့ ပုဂံတွေကို သိမ်းပြီးနောက်ကို ပို့ပြီး ပြန်အထွက် အန်တီထားဝင်လာတာနှင့် တိုက်မိပြီး အန်တီထားလဲမလို ဖြစ်သွားတော လှမ်းပြီးဖေးမ လိုက်တာ လက်တစ်ဖက်က ကျောကို ထိန်းမိပြီးလက်တစ်ဖက်က နို့ကို ကိုင်မိတော့ နူညံ့အိစက်နေတာဘဲ ။ အန်တီထားက အရည်လဲ့တဲ့ မျက်ဝန်းတွေနှင့်ကြည့်ပြီး ..

“ မနက်က အုန်းနို့ညှစ်တာ.. အားမရလိုက်ဘူးလား ..” ဆိုတော့ ရှက်ပြီး ပြန်လွတ်လိုက်တော့ ပြုံးပြီး အိမ်နောက်ကို ဝင်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပုဂံတွေကို သိမ်းလိုက်တယ် ။ နွယ်က အိမ်သာထဲက ထွက်လာပြီး လက်ဆေးရင်း ...

“ အရှေ့မှာ သိမ်းဆည်းစရာရှိသေးလား ..”

“ မရှိတော့ဘူး..နွယ်..မိုး အားလုံးပြီးပြီ ..”

“ အဲ့ဒါသာ ကြည့်တော့..အောင်ဇော်ရယ် သူကအရေးကြီးရင် အီး.ပန်းချင်လာသလား..မသိဘူး ..အခေါက်တိုင်း..အဲ့လိုကွ.. ဟီးဟီး..”

“ အို အမေကလည်း.. ကိုအောင်ရှေ့မှာ..ဘာတွေ..ပြောနေမှန်းမသိဘူး.. ”

“ ဟားဟား..ကောင်မလေးရှက်သွားပြီ ..”

“ အန်တီကျွန်တော်လည်း ပြန်တော့မယ် ..”

“ အေးအေး..သား..ကျေးဇူးတင်တယ်နော် ..”

“ ဟုတ်..” ပြန်ပြီး နွယ်က အနောက်နေ လိုက်ပြီး တံခါးနားရောက်တော့ 

“ ကိုကို မနက်ဖြန် (၁၁) နာရီလောက်မှာ အိမ်ကိုလာခဲ့ အမေတို့မရှိဘူး ..”

ဆိုပြီး တိုးတိုးလေးပြောလာတယ်။ “ အိုကေ..” ဆိုပြီးပြောကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ် ။ အိမ်ရောက်တော့ မနှင်းက တံခါးလာဖွင့်ပေးပြီး 

“ မောင်လေး ထမင်းစားခဲ့ပြီလား..” 

“ ဟုတ်..မနှင်း အလှုအိမ်မှာ..စားခဲ့ပြီ..အုန်နို့ခေါက်ဆွဲ..အရှိန်တက်လာလို့ ...အိပ်ချင်လာပြီ...ဟားဟား.. ကျွန်တော်ဝင်တော့မယ် ..” ဆိုပြီး အိမ်ထဲကိုဝင်ပြီး အဝတ်စားလှဲကာ အိပ်မလို.မီမှိတ်လိုက်တော့ မနှင်းကမီးလင်းပြီး ကျွန်တော့် အခန်းကို ပြတင်းပေါက်ကနေ ကြည့်နေတယ်။ 

...................................................

နောက်နေ့မနက် ကော်ဖီသောက်ဖို့ ခေါ်လာတော့ ဦးလေးက 

“ မဇာ..မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင်. မနှင်းကိုလည်း ဆိုင်ကို ကျွန်တော်နှင့်အတူလိုက်ကာ လုပ်ခိုင်းမလို့..” ပြောလာတယ် ။ 

“ မောင်အောင်ဇော်က မင်မနှင်းကို သင်ပေးလိုက်ပါကွယ်..”

“ ဟုတ်ဦးလေး ...သင်ပေးပါ့မယ်.. ကော်ဖီသောက်ပြီး ဆိုင်..သွားလိုက်ပါအုံးမယ် ..ဦးလေး ..”

“ အေးအေး..သွားပါ..”

ဆိုင်ဖွင့်ပြီး နယ်က ကာစတင်မာတွေ မှာတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ပို့ခိုင်း ၊ လာဝယ်တဲ့ လူတွေကိုတော့ ဆိုင်ကကောင်မလေးတွေ ရောင်းနေကြတယ်။ စာ ရင်းတွေလုပ် တာဝန်ကိုယ်စီပေးပြီး နာရီကြည့်တော့ (၁၀) နာရီခွဲပြီ ဆိုင်ရှေ့ကနေ အန်တီထားနှင့်မိပု လမ်းလျှောက်သွားတယ် ။

အန်တီထားက အဝါရောင်ချိတ်ဝမ်ဆပ်နှင့်ပြုံးပြကာ ကားလှမ်းတားပြီး ထွက်သွားတယ် ။ မနေ့က ထိမိတဲ့ သူ့နို့အိအိလေးကို သတိရပြီး ညီလေးက ခေါင်းလှုပ်သွားတယ် ။ ပြီးတော့ သူ့သမီးချစ်သူ နွယ်က ခေါ်ထားတယ် ။ ထမင်းစားထွက်မယ် ဆိုပြီး ဆိုင်မှာ မှာစရာရှိတာကို ထပ်မှာပြီး အပေါ်ကိုထပ်အခန်းကို သွားလိုက်တယ်။ 

တံခါးခေါက်လိုက်တော့ ခဏလေးကြာပြီး နွယ်က တံခါးဖွင့်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲကာ အခန်းထဲကို ဆွဲပြီး တံခါးပိတ်တယ် ။ နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းပြီး တင်းတင်းဖက်လိုက်တယ် ။ 

“ ကိုကို မြန်မြန်လာကွာ.. အမေတို့က (၁) နာရီခွဲ ဆိုရင်ပြန်လာကြမှာ ..” ဆိုပြီး အခန်းထားကို ဆွဲခေါ်သွားတယ် ။ အခန်းထဲကို ရောက်တော့ သူ့ရဲ့ တစ်ဆက်တည်းဂါဝန်ရှည်ကို ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ အောက်မှာဘာမှမရှိ။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားပြီး ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ ညီလေးကို အတွင်းခံပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးတယ် ။

“ ကောင်းလေးကို မမ အရမ်းလွမ်းနေတာ.. ပွတ် ..” ဆိုပြီးနမ်းကာ အတွင်းခံကို ချွတ်ပြီး ညီလေးကို အတင်း စုပ်တော့တာ။ ကျွန်တော်လည်းအပေါ်က အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီး သူနမ်းနေတာကို ရပ်ခိုင်းတယ် ။ နုတ်ခမ်းခြင်းနမ်းကာ သူ့နို့တင်းတင်းလေးကို ဆုပ်နယ်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို ချေပေးကာ အိပ်ရာပေါ်တွန်းချလိုက်တယ် ။ သူ့ညီမလေးကို လျှာာဖျားလေးနှင့် အထက်အောက်ကစားပေးပြီး အစေ့လေးကို လက်နှင့်ကစားပေးလိုက်တယ် ။

“ ကိုယ်ရယ်လုပ်ပါတော့ ..နွယ်မရတော့ဘူး ..” ဆိုပြီးညီလေးကို ဖြေးဖြေးချင်းထည့်လိုက်တော့.. “ အား...” နုတ်ခမ်းကိုက်ကာ ညီသံလေးလေး ထွက်လာပြီး နုတ်ခမ်းကို ပြင်းပြင်းနမ်းလာတယ် ။ 

“ ကိုကို လုပ်တော့ မြန်မြန် ..နွယ်မနက်ကတည်းက..တွေးပြီး အရည်တွေ ..ထွက်နေတာ..”

“ အားး အရမ်း...ထိတယ်..ကိုကိုရယ် အားး ကိုကိုကြောင့်...အား...ဒီမှာ..လေ...နေ့တိုင်းဘဲ တွေးနေတာ.. အား...ကောင်းတယ်...ကို..ကို... အား..လုပ်ပါ....မြန်မြန်...မြန်မြန်..လုပ်.. အား.. ”

မြန်မြန်လုပ်ထည့်လိုက်ကာ ပြီးသွားတယ် ။ တင်းတင်းဖက်ကာ မောနေတဲ့ အသက်ရှုသံလေးနှင့် အသက်ကို မနည်းရှူနေရတယ်။ အပေါ်ကနေ ဘေးကို ဆင်းဖို့လုပ်တော့ မျက်လုံးလေးတွေနှင့် ခေါင်းလေးလှုပ်ကာ မဆင်းစေလိုတဲ့ သဘောပြပြီး တင်းတင်းလေးဖက်ထားတယ် ။ အမောပြေတော့မှ

“ နွယ်ကိုယ် အပေါ်ကနေတော့ ..မလေးဘူးလား ကိုဘေးကို..ဆင်းလိုက်မယ် ..” ဆိုတော့ မိန်မတွေမှာ ရွှေမလေးဘူး..ယောကျ်ားမလေးဘူး..တဲ့ ကိုကိုရဲ့ ..”  ဆိုပြီး လျှာာလေးထုတ်ကာ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း လက်သီဆုပ်လေးနှင့် သူ့နဖူးကို ခပ်ဖွဖွလေး ထုပြီး နမ်းလိုက်တယ်။

ခါးကိုပွတ်သတ်ပြီး ကလိထိုးတော့ ညီလေးက ကျင်းထဲမထွက်ဘဲ ပြန်မာလာတော့ 

“ ဟော ..ကိုကို့..ညီလေးက လိုချင်လာပြီ.. ဟီးဟီး . မလိုချင်လို့ရှိမလား..နွယ်က ကလိထိုးပြီး နွယ်ညီမလေး..ကစားနေတာကို ကိုကို..နွယ်အပေါ်ကနေလုပ်မယ် ကိုကို..အိပ်..”

ဆိုပြီး သူက ထတော့ သူ့ ညီမလေးထဲက ထွက်တေ့ာ နှစ်ယောက်ပေါင်း အရည်တွေကျလာတော့ “ ကောင်းလွန်းလို့ သုတ်ဖို့တောင် မေ့သွားတယ် .. ကိုကိုရယ်..” ဆိုပြီး ဘေးက...တီချုးတွေနှင့် ညင်ညင်သာသာလေး သုတ်ပေးတယ်။ ပြီးမှညီလေးကို ထပ်စုပ်လိုက်ပြီးအပေါ်ကနေ ကျားရိုင်းမလေးလို မြင်းစီးတယ် ။ 

“ ကိုကို နို့ကို..ကိုင်ပေး..ကိုကိုကို.. မြင်း...အမှတ်နှင့်ခရီးကြမ်းကို..ထွက်မယ်..”

“ အား..အား..ကောင်တ.်... ကိုကိုရယ် ..အား...ကိုကိုရော..ကောင်းရဲ့လား .”

“ အင်း...ကောင်းတယ်.. နွယ် .. အားး အရမ်းကောင်းတယ် ..”

“ အား...ကိုကို..နွယ်မရတော့ဘူး.. ကိုကို..အနောက်ကနေ နွယ်ကို..ကြမ်းကြမ်းလုပ်ပေးတော့..”

ကျွန်တော်လည်း ထကာ သူ့နောက်ကနေ နေရာယူပြီး သူ့ခါးသေးသေးလို ကိုင်ကာ ပြင်းပြင်းကြီး ဆောင့်ထည့်ပြစ်လိုက်တယ်..။

“ အား...ကိုကို..နွယ်ပြီးပြီး...အား...”

“ ကိုကိုလည်း ပြီးပြီး နွယ်..” ဆိုပြီး  အဆုံးသတ် ပွဲသိမ်းဆောင့်ချက်တွေနှင့် ဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့်ကာ ပြီးသွားတယ်။ “ အား..” ဆိုပြီး သူနှင့်အပေါ်ကို မှောက်ကျသွားတယ် ။.အမောပြောလာတော့... နွယ်က

“ ကိုကို..နွယ်..နံူးသွားတာဘဲ..ကောင်းလည်း .အရမ်းကောင်းတယ်..ကိုကို ....နွယ်တော့..ကိုကို့ကို. အရမ်းချစ်သွားပြီ..သိလား ..”

“ ကိုကိုလည်း အရမ်းချစ်တယ်ကွာ ..ကိုကို..နွယ်ကို...လက်ထပ်နိုင်အောင် ကြိုးစားတော့မယ် ... ဒါမှ အရမ်းချစ်တတ်တဲ့...ကောင်မလေးနှင့်အတူ အမြဲချစ်လို့ရမှာ.”

“ တကယ်လား..ကိုကို..”

“ တကယ်ပေါ့နွယ်ရယ်... ”

“ ကိုကို..နာရီကြည့်အုံး..” ဆိုတော့မှ နာရီကြည့်တော့ (၁၂) နာရီ ကျော်ပြီ။

“ ကိုကို..ရေချိုးလိုက် ..မဟုတ်ရင် ..အနံ့တွေ..ထွက်နေမှာ..” ဆိုပြီး ရေချိုးကာ အခန်းက ထွက်ပြီး ထမင်းဆိုင်ကို သွားကာ ထမင်းစားလိုက်တယ်။  ပြန်လာတော့ နွယ်က အပေါ်ကနေ ပြုံးပြတယ်။  ပြန်ပြုံးပြကာ ဆိုင်ထဲကို ဝင်လာပြီး အလုပ်လုပ်လိုက်တော့တယ် ။ ညနေဆိုင်သိမ်းပြီး အိမ်ရောက်တေ့ာ မဇာရဲ့ သတိုးသားလောင် ကိုကျော်စွာ ရောက်နေတယ် ။

ဦးလေးက ကိုကျော်စွာနှင့် မိတ်ဆက်ပေးတော့ ကိုကျော်စွာက 

“ ညီလေး..အကို့ကို အလုပ်တွေ သင်ပေးရမှာနော်.. အကိုက နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်လုပ်ခဲ့တာ..ဒီက.. အကြောင်းတွေ..ဘာမှမသိဘူးကွ မင်းက..အရမ်းတော်တယ်..လို့...ဒီအိမ်သားလုံးက ပြောနေကြတာကွ..”

“ အဲ့လောက်လည်း..မဟုတ်ပါဘူး..အကိုရာ ..သင်ပေးပါ့မှာပါဗျာ ..သိပ်လည်း.မမြှောက်ပါနဲ့..ဗျာ ဟီး.. ကျွန်တော်က..မြှောက်ပေးရင် ကွေးနေအောင်..ကတဲ့ ဆိုင်းကြိုက်တဲ့.မောင်ပါဗျ....ဟားဟား..” ဆိုပြီး ရယ်လိုက်ကြာတယ် ။ 

“ ကဲ အောင်ဇော်ရေ.. နားပြီး ရေချိုး...ပြန်လာခဲ့ ..အတူ..ထမင်းစားရအောင်.. သားကျော်စွာလည်း ..အတူစားသွား..”

“ ဟုတ်...အမေ ကျွန်တော်..စားပါ့မယ် ..”  ဆိုပြီး အန်တီဖြူကို ပြောလိုက်တယ်.။

ရေချိုးပြီးပြန်လာတော့ ဧည့်ခန်းမှာ စကားပြောနေကြတာရပ်ပြီး..“ ကဲ..လာဟေ့ အားလုံး ထမင်းစားရအောင်..” ဆိုပြီး ထမင်းစားခန်းဝင်ပြီး စကားတွေ ဖောင်ဖွဲရင်းနှင့် ထမင်းစားလိုက်ကြတယ် ။ ဦလေးက ထမင်းစားရင် စကားပြောတာက ထမင်းကိုစားမှန်း မသိ စားကြတယ် ။ ဗိုက်ပြည့်မှ သိတယ်. အဲ့ဒါကြောင့်ထမင်းဝိုင်းမှာ စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ကာ ပြောတတ်တယ်ဗျ ..။

စားပြီးလို့ အိမ်ရှေ့ခန်းကို ထွက်လာတော့ 

“ အောင်ဇော်..ညီလေး အကိုမင်းနှင့်..လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ မနက်ဖြန်..အေးဆေးတွေ့ရအောင်.. အကို..လာခေါ်မယ်..”

“ ဟုတ်..အကို ကျွန်တော်.. စောင့်ပါမယ် ..”  ဆိုပြီး ကိုကျော်စွာလည်း ပြန် ကျွန်တော်လည်း အိမ်လေးကို ဝင်ပြီး အိပ်စက်လိုက်တယ် ။..

နောက်နေ့မနက် ထပြီး ရေချိုးကာ ကိုကျော်စွာကို စောင့်နေလိုက်တယ် ။ ကိုကျော်စွာ လာတာနှင့် လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ကြီး တစ်ဆိုင်ကို သွားလိုက်ကြတယ် ။ လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ လ္ဘက်ရည်မုန့်တို့ မှာပြီး ကိုကျော်စွာက လှည့်လာပြီးပြုံးကာ 

“ ညီလေး မင်းကို..နှင်းနှင်းက..သဘောကျနေတာ.သိလား ”

“ ဗျာ.. ဗျာမနေနဲ့..မင်းသာမသိတာ တစ်အိမ်လုံး ရိပ်မိတယ်ကွ ..”

“ ဟာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..အကိုရာ...မနောက်ပါနဲ့.. သူက..သူဌေးသမီး ကျွန်တော်က ..သူ့အိမ်က..အလုပ်သမားပါ..”

“ မင်းပြောတဲ့ စကားက ဟိုး (၉၉) မှာဆိုရင်..မှန်မှာပါ ..အခုလို (၂၁) မှာမမှန်တော့ဘူး..ဦးလေးလည်း သဘောတူတယ်လို့.. အကို..မြင်မိတယ်..အဲ့ဒါကြောင့်..မင်းတို့ကို..မသိယောင်ဆောင်နေတာပေါ့.. ကဲ..ညီလေး စားသောက်.. ညီလေးလည်း ဆိုင်ဖွင့်ရမှာ..ဖြစ်သလို အကိုလည်း မင်္ဂလာဆောင်အတွက်..လုပ်ရအုံးမယ် ..”

“ ဟုတ်..အကို ..”

“ ညီလေး..မင်းအကို့ကို အားလုံး..တိုင်ပင်လို့ရတယ် ..အကို့မှာ ညီအကို..မောင်နှမ မရှိဘူးကွ ..တစ်ဦးတည်းသောသား ..ညီလေးကိုတော့ အကိုက..မြင်မြင်ချင်း ကိုယ့်ရဲ့ညီအရင်းလို..သဘောထားတယ် ..”

“ ဝမ်းသာလိုက်တာ..အကိုရာ ကျွန်တော့်မှာတော့ အကိုတစ်ယောက်..ရှိပါတယ်ဗျ  ...ကျွန်တော့်ကိုပညာသင်ပေးတယ်..  အကိုဆိုတာထက် အဖေတစ်ယောက်လိုပါဘဲ ...သူရယ်ဦးလေးတို့..မိသားစုရယ်ဘဲ ရှိတာ.. အခု..နောက်အကိုတစ်ယောက် ပေါ်လာတော့.. အရမ်းဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ ..”

ဆိုပြီး စားသောက်ပြီးလို့ ငွေရှင်းပြီး ဆိုင်က ထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆိုင်မှာ ချထားပေးခဲ့တယ်။ တစ်နေ့တာရဲ့အလုပ်တွေကို လုပ်ရင်း ကိုကျော်စွာပြောတဲ့ မနှင်းအကြောင်းတွေးမိနေတောတယ် ။

........................................................

( ၄ )

ကျွန်တော် အလုပ်လုပ်သာ လုပ်နေတာ စိတ်ကတော့ မနှင်း မျက်နှာဘဲ မြင်ယောင်နေတယ် ။ ဟိုနေ့က သူ့ရဲ တင်သားတွေကို ကြည့်တာကို သူမြင်သွားတော့လည်း ပြုံးနေတယ်။  အင်း.. တော်ပါပြီ။  စိတ်ပြေအောင် ကော်ဖီဆိုင်သွားအုံးမှ ။ ဆိုင်ရောက်တော့ 

“ အကို ပုံမှန်ဘဲလား..”

“  အေး..ညီလေး”

လ္ဘက်ရည်တစ်ခွက် ဆေးလိပ်တစ်ပွဲ ချပေးလာတယ်။ အန်တီထားက သူဆိုင်ကနေ ပြန်လာတော့ ကျွန်တော့် မြင်ပြီး ပြုံးကာ ဝင်လာတယ် ။ 

“ သားကို.. အန်တီ ကျေးဇူးတင်စကားတောင်..ပြောဖို့..အချိန် မရလိုက်ဘူး ..ဟိုနေ့က ..”

ဆိုတော့ သူ့နို့ကို ညှစ်မိတာ သွားသတိရမိတယ်။ 

“ ရပါတယ်..အန်တီ အန်တီ..ဆိုင်က..ပြန်လာတာလား..”

“ အေးကွယ်.. ခေါင်းနည်းနည်းမူးသလို ..ဖြစ်နေလို့.. အိမ်မှာ အနားယူရအောင်..ဆိုင်ပိတ်ပြီးလာခဲ့တာ၊ မင်းကိုတွေ့တော့..ကျေးဇူးတင်စကား..ပြောခဲ့အုံးမယ်ဆိုပြီး..ဝင်လာတာ..”

“ ဟာ..အန်တီက..လည်း..နေမကောင်းဘဲ တကူးတက..လာပြီး..ကျေးဇူးတင်နေသေးတယ်.. အန်တီ..ဒါ ကျွန်တော့်ရဲ့....”

ဖုန်းနံပါတ်နှင့် ဘေလ်..ဖြည့်တင်းကတ်ကို ပေးကာ 

“ အကူညီလိုရင် ဖုန်းခေါ်လိုက်ရုံဘဲလေ.. ”

“ အေးကွယ်..အန်တီ သွားလိုက်အုံးမယ်..”

“ ဟုတ်ကဲ့..အန်တီ..”

အန်တီထား ထသွားတော့ သူရဲ့ ဘော်ဒီကို ကြည့်ရင်း ..ဟင်း အသက် (၄၀) ကလေးနှစ်ယောက် အမေသာဆိုတယ်။ အပျိုတွေ ရှုံးလောက်ပါရဲ့ ။ အန်တီထား နောက်ပြန်လှည့်ပြီး ပြုံးပြသွားတယ် ။ မျက်လုံးက..အောင်ဇော်ရယ် အန်တီသိတယ် ဆိုတဲ့..အကြည့်ပေါ့..။  အန်တီထားယောကျ်ား သေတာ (၈) နှစ်လောက်တောင်ရှိပြီး သားတစ်ယောက်လည်း ကျွန်တော့် နှင့်အသက်တူ (၂၁) နှစ်။ နိုင်ငံခြားမှာအင်ဂျင်နီယာနှင့် အလုပ်လုပ်နေတယ်။ 

အန်တီထားက ဈေးမှာရွှေဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်။  သူ့ယောကျ်ားလက်ထက်ကတည်းက ဖွင့်ထားတာလို့တေ့ာပြောတယ် ။

ဟာ..ငါလည်းဟိုတွေးပြီး ဒီတွေး လိပ်ပတ် လည်နေတော့တာဘဲ ။ “ ကိုအောင် ..” ခေါ်သံကြားလို့ ကြည့်တော့ နွယ်မိုး။ 

“ လာနွယ်..ဘာသောက်မလဲ ..”

“ မသောက်တော့ဘူး ကိုကို..ကျောင်းကနေသောက်လာခဲ့ပြီးပြီ ကိုကို..လာမဲ့..တနင်္ဂနွေနေ့အားလား ..”

“ မအားဘူးနွယ် ..ကိုယ်သူဌေးရဲ့..သမီးကြီး မင်္ဂလာဆောင်သွားရမှာ..”

“  ဟာ ကိုကိုကလည်းကွာ..”

“ တကယ်..မအားလို့ပါ.. အချစ်ရယ်..” ဆိုတာကိုတော့ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ် ။

“ ဒါဆိုလည်းပြီးရော ..နွယ်..ရေ့ာ..ကိုကို့ဖုန်းနံပါတ်..”

“ ဟာ..ကိုကို .ဖုန်းဝယ်လိုက်ပြီလား..”

“ အင်း ..သူဌေးကလက်ဆောင်ပေးတာလေ ..”

“ ပွတာပေါ့.. နွယ်လည်း မနက်ဟန်းဆက် အသစ်ဝယ်ပြီးရင် ကိုကို့ကို ..ဆက်လိုက်မယ်နော် ..ဖုန်းနှင့်ဘဲ..အလွမ်း ဖြေရတာပေါ့...”

“ အင်းပါ ..”

“ ကိုကို..နွယ်သွားပြီ ”

“ သွားသွား..နွယ် ဆိုပြီးဆိုင်ကို ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ဖုန်း ringလေး မြည်လာတော့ ကိုင်လိုက်တေ 

“ ဟလို..အမိန်ရှိပါခင်ဗျား ..”

“ မောင်လေး..မမနှင်းပါ..မနက်ဖြန်စနေနေ့. ဆိုင်ပိတ်မယ်.. ဒီနေ့ဘဲ ကာစတင်မာတွေကို အသိပေးပြီး ဆိုင်ကို (၅) ရက်လောက်မယ်တဲ့.. အဒါကို..သတိပေးပါလို့..ဖေဖေက ပြောလို့..ဆက်လိုက်တာ..မမနံပါတ်လည်းမှတ်ထားအုံးနော် ..ဟလိုမမ အမိန့်ရှိပါဘဲ ကြားချင်တာ..သိလား မောင်လေး ”

“ ဟုတ်မမနှင်း ..အဲဒါဆိုရင်..စိစဉ်စရာရှိတာတွေကို.. စိစဉ်လိုက်ပါ့မယ်..”

အခုတောင် (၃) နာရီထိုးနေပြီ။ ဆိုင်ကို ပြန်ကာ ကာစတင်မာတွေကို ဖုန်းဆက်ပြီး အသိပေး.ဆိုင်ပိတ်ခါနီး အလုပ်သမားတွေကို အသိပေးလိုက်တော့ ..

“ ဟေးး (၅) ရက်ကြီးများတောင်ပိတ်တယ်ဟေ့.. တို့ကတော့ရွှာပြန်မယ် ..”

လို့ ကြားလိုက်တော့မှ အကိုကြီးနှင့်မရီးတို့ကို သတိရသွားတယ် ။ လစဉ် (၅) သောင်းဘဲ ငွေလှမ်းပို့တာတောင် (၆) လကျော်ပြီ။ နယ်ကို ပြန်ပြီးတူလေးနှင့်တူမလေးအတွက် လက်ဆောင်တွေဝယ်ပြီး ပြန်အုံးမှဒ ဆိုင်ပိတ်ပြီးတော့ အန်တီထားတို့အိမ်ကို ဝင်ပြီး ကာစတင်မာတွေကို ဖိတ်တဲ့ဖိတ်စာထဲက တစ်စောင် ယူပြီး 

“ အန်တီထားရေ.. မင်္ဂလာဆောင်ကို ဆက်ဆက်လာခဲ့ပါနော် ..”

“ အမလေး..မောင်အောင်ဇော်ရယ် ..သူများမင်္ဂလာဆောင်ဖိတ်စာပေးတာများ ..သူ့ရဲ့..မင်္ဂလာဆောင်ကျနေတာဘဲ.. ”

“ ကျွန်တော့်..သူဌေးရဲ့..သမီးဆိုပေမဲ့ ကျွန်တော့်..အမ..အရင်းလိုပါဘဲ..အန်တီရယ် ..လာခဲ့ပါနော် ..”

“ စိတ်ချ မင်းညီမလေးနှင့်အန်တီလာခဲ့မယ်... ရေ့ာ့..ဒီမှာ..အန်တီထားဖုန်းနံပါတ်နှင့်မင်းညီမလေး...ဖုန်းနံပါတ်.. မှတ်ထားအုံးနော် ..”

“ ဟုတ်..အန်တီအသေချာကိုမှတ်ထားပါမေဗျ...ဟားဟား..”

“ ပြန်ပြီအန်တီ.. ဟိုမှာလည်း..ကူရအုံးမှာ..”

“ အေးကွယ် လမ်းကိုလည်..ဂရုစိုက်အုံး ကိုအောင် ..လမ်းမှာကောင်မလေးတွေ..ဝိုင်းဆွဲနေအုံးမယ်..”

“ ဟားဟား.. မဆွဲပါဘူး..နွယ်မိုးရယ်.. အကိုက မင်းကုသပါကွ..ဟားဟား ..သွားပြီ..”

“ ဟုတ်အကို....”

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မင်္ဂလာဆောင်အတွက် ကူညီလုပ်ပေးစရာတွေကို လုပ်ပေးပြီး မအိပ်ခင် ဖုန်းလေးကိုင်ကာ အင်တာနက်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ Viber ကနေ “ တိန် တိန် တိန်..” နဲ့ ဝင်လာတဲ့ မတ်စေ့ကိုကြည့်လိုက်တေ မနှင်းက “ မောင်လေး..အိပ်တော့မှာလား ..” စာဝင်လာတယ် ။ “ ခဏ နေရင် အိပ်တော့မယ်...မနှင်း...” ပြန်ပိုလိုက်တယ်၊ “ အေးပါ Goodnight ..” ပြန်ပို့လာတော့ ကျွန်တော်လည်း ပြန်ပို့လိုက်တယ်။

အန်တီထား ကိုတွေတယ်။  join viber တဲ့။  အင်း သူလည်း Viber သုံးတာဘဲ.. ဆိုပြီး ဖုန်းကို ပြန်ပိတ်ပြီးအိပ်စက်လိုက်တော့တယ် ။ နောက်နေ့မနက်မှာ ကိုကျော်စွာ ရောက်လာပြီး “ ညီလေးအိပ်ကုတင် ခနနေလာတော့မှာ...ကူညီပေးအုံးနော် ..” ဆိုတော့ “ ဟုတ်...” ဆိုပြီး သူတို့ အိပ်ကုတင်ကို မနှင်းအခန်းထဲ ပိုပြီးပြန်ထွက်လာတော့ သူနှင့်မင်္ဂလာဆောင်မဲ့ နေရာကို လိုက်သွားတယ်။ 

ဟော်တယ်ခန်းမ ထဲမှာ ပြင်ဆင်စရာ ပြင်ပြီးတော့ “ သူ့ဦးလေးရဲ့ .. ဟော်တယ်..တဲ့.. အဲ့ဒါကြောင့် ကြိုပြီး အေးဆေး လုပ်နိုင်တာတဲ့..”  သူ့ဦလေးနှင့်မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ ညီလေး ..“ ဒါ....ဟော်တယ်ရဲ့ သူဌေ းဦဝဏ္ဏတဲ့ ...မှတ်ထားဦး ..လေးလေး..ဒါက..သားညီလေ..းအရင်းလို..အားကိုးရတဲ့..အောင်ဇေ..ာ် ကျွန်တော့်..ယောက္ခမရဲ့..လူယုံတော် ..မွေးစားသားလိုတောင်..ပြောလို့ရတယ်..”

“ သား..အောင်ဇော် အန်ကယ်ကို..လမ်းမှာတွေရင်လည်း..နုတ်ဆက်ပါ ..အန်ကယ်တို့က..ဆွေမျိုးတွေလိုဖြစ်ပြီလေကွာ.. ”

“ ဟုတ်ကဲ့..ပါအန်ကယ် ..”

“ ကဲ..အန်ကယ်..လူတစ်ယောက်တွေ့ဖို့..ချိန်းထားတာလေး..သွားလိုက်အုံးမယ် ..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ..ခင်ဗျား ..”

“ ညီလေး..အကိုတို့လည်း .ပြန်ရအောင် ..အားလုံးက ..အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဘဲ..ဪ အကို့..အိမ်ကို.. ခဏဝင်ရအောင်..”

“ ဟုတ်..အကို ” ဆိုပြီး သူ့အိမ်ကိုဝင်တော့ အိမ်ဖော်ကောင်မလေး ထွက်လာပြီး 

“ ကိုလေး ပြန်လာပြီလား..” 

“ အေး ခဏဝင်လာတာ ပြန်သွားအုံးမယ် ..”

“ ဟုတ်ကဲ့ .”

“ မေမေကော ..မေမေ..”

“ ရှိပါတယ် .. အခုဘဲ အပေါ်တက်သွားလို့ ..”

“ ညီလေး...လာ ဒီက..ခဏထိုင်စောင့်..”

“ ဟုတ်အကို..” ကိုကျော်စွာ ဆင်းလာတော့ အသက် (၄၅) နှစ်အရွယ် အန်တီတစ်ယောက်နှင့်အတူ ဆင်းလာပြီး

“ ညီလေး..ဒါကိုယ့် မေမေ...ဒေါ်စန္ဒာ..တဲ့..”

“ မေမေဒါ ကျွန်တော့်..ယောက္ခမ..ဦးသိန်းမောင်ရဲ့..မန်နေဂျာ..လူယုံပေါ့..”

“ ဟုတ်ကဲ့.. တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် အန်တီ..”

“ အန်တီလည်းဝမ်းသာပါတယ် ..သားကို..အန်တီက အသက်ကြီးမယ်.လို့..ခန့်မှန်းထားတာ သားက အန်တီ့ သားထက်တောင်..ငယ်သေးတာဘဲ..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ..အန်တီ အန်တီတို့ ဦးသိန်းမောင်..အိမ်လာတုန်းက မင်းကိုတော့..မတွေ့ဘူး..ဒါပေမဲ့..မင်းကိုတော့ သူ့သားအရင်းလို..ချီးမွမ်းတာ ..”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. အန်တီ..ဟားဟား တကယ်ပြောတာကွ ..”

ဆိုပြီး ရယ်ကာ ပြောတော့ သွားတက်ကလေးနှင့် ပါးချိုင့် ပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်တယ်။ ဒီလောက် ဆွဲဆောင်မူရှိတဲ့ အမျိုးသမီးက ဘာလို့ နောက်ထပ်အိမ်ထောင် မပြုတာလဲနော်.. လို့ မဆီမဆိုင် တွေးမိသွားတယ် ။ 

“ အမေ..သားတို့..ပြန်သွားအုံးမယ်..”

“ အေးအေး..သားရယ် ..သားလေး..အောင်ဇော် ..ဒီအိမ်ကိုလည်း ကိုယ့်အိမ်လိုဘဲ..ဝင်ထွက်ပါ..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ.. အန်တီ ...”

“ အမေ...သူက အရမ်းအလုပ်များတာဗျ ..ဟားဟား ..”

“ အဲ့လောက်..မဟုတ်ပါဘူး..ကိုကျော်စွာရာ..”

“ လာ..ညီလေး ” ဆိုပြီး သူ့ကားလေးနှင့် ထွက်လာပြီး တိုက်ခန်းတစ်ခုရှေ့မှာ ရပ်ကာ “ ညီလေး..လာ အပေါ်..လိုက်ခဲ့အုံး..”  ဆိုပြီး သုံးလွှာခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်ကြတယ် ။

“ ညီလေး ဒီတိုက်ခန်းက ဒီကိုရောက်ပြီး မကြာ အသိတစ်ယောက်က ဈေးချိုတယ်ပြောလို့ ဝယ်ထားလိုက်တာ.. ပထမတော့ လင်မယားနှစ်ယောက်..ဒီမှာ..နေမလို့ဘဲ.. ယောက္ခမအိမ်မှာ..တစ်ပတ်နေပြီး..အိမ်ခွဲနေမလို့ဘဲ ..ကို့ရဲ့..အမေက ကျန်းမာရေး..ညံ့လာလို့ ကိုယ့် အမေအိမ်မှာဘဲ နေကြတော့မယ် .. ဒီအခန်းက လွတ်နေတာဆိုတော့ သော့ကို...ညီလေးဆီမှာထားပြီး ညီလေး..နေလို့လည်းရတယ်.. စော်ရှိရင် စော်ခေါ်ပြီးနှပ်နေပေါ့ကွာ.. ဟားဟား စော်ကတော မရသေးပါဘူးဗျာ ကြိုးစားရအုံးမယ်။ အင်းပါကွာ မင်းကစော်ကို ကြိုးစားဖို့ဘဲ..လိုတော့တာ ..ကဲ..ရော အခန်းသော့ကို..ယူထားလိုက် ကဲညီလေး ပြန်ရအောင်.. ဒီအခန်းမှာ ရေခဲသေတ္တာ TV အစုံဘဲ..မင်းကို..စိတ်ချလို့အပ်တာနော် ..”

“ ဟုတ်ကျေးဇူးပါ..အကိုရာ..”

“ ကဲ.. လစ်မေကွာ...”

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးလေး ဦးသိန်းမောင်က 

“ အားလုံး ပြီးပြီလားဟေ့ .” ဆိုတော့ 

“ ဟုတ်ကဲ့...ပြီးပါပြီ..”

“ အေးအေး အေးဆေး နားကြကွာ...အောင်ဇော်လည်း နားလိုက်တော့ ..မင်လည်း..အလုပ်ကိစ္စရေ..ာ အမမင်္ဂလာဆောင်ရော လုပ်ပေးရတာဆိုတော့ ပင်ပန်းတယ် ..”

“ ဟုတ်...” ဆိုပြီး အိပ်လေးထဲ ဝင်လာပြီး အိပ်လိုက်တယ် ။ ညနေ (၅) နာရီမှာတော့ မနှင်းက လာနိုးတယ် ။ 

“ မောင်လေး ထတော့..”  ဆိုတော့ ကျွန်တော် ထလာတယ် ။ သူက ပြုံးပြီး “ လူကသာ အိပ်နေတာ ဟီး..” ဆိုပြီး ပြေးထွက်သွားတယ် ။ ပြန်ငုံ့ကြည့်တော့ မိုးပေါ်ကို ရောကတ်ကြီးက ထောင်ထားတာကို မြင်ပြီး ရှက်သွားတယ် ။ 

အိမ်မက် မက်နေတာကို နှမျောမိတယ်။ အိမ်မက်ထဲမှာ အန်တီထား အိမ်တံခါးကို ခေါက်လိုက်တော့ အန်တီထား ရေချိုးထမိန်ကို ရင်သျှားပြီး တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ 

“ လာ..အောင်ဇော်..ခဏထိုင်အုံး ..အန်တီထား..ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်..”

“  ဟုတ်..” ဆိုပြီး ထိုင်လို့ ခဏနေတော ။ ရေစို ရင်သျှားထမိန်လေးနှင့်ကော်ဖီ လာပို့တယ် ။ အန်တီရေချိုးပြီးပြန်ထွက်လာ တော့ မရမ်းရောင် ဝမ်းဆပ်ကို ဝတ်ပြီး ကျွန်တော့် အနားမှာထိုင်တယ် ။ သူ့ဆီက မွှေးရနံ့တွေက ညီလေးကို တင်းမတ်လာစေတယ် ။ 

“ သား..အောင်ဇော်..မင်း နွယ်မိုးနှင့်..ဟိုနေ့ကလုပ်ကြတာကို.. အန်တီသိတယ် .. အန်တီပြန်လာချိန်မှာ မင်းတို့နှစ်ယောက်..ချစ်နေကြတာ အန်တီအားလုံးကြားတယ်.. ကဲ..ဘာငြင်းမလဲ .” 

ဆိုတော့ ချွေးတွေက အလုံးလိုက်ကြီး ထွက်လာပြီး 

“ အန်တီထား ..ကျွန်တော်နွယ်ကို.. တကယ်ချစ်တာပါ ...အန်တီထားကို..တောင်းပန်ပါတယ်.. ကျွန်တော်တို့..ချစ်ခြင်းကို..မခွဲပါနဲ့နော် ..”

“ အန်တီက မင်းကိုခွဲမယ် လို့..မပြောသေးဘူးလေကွာ.. မင်းက..သူ့ကိုချစ်သလို...အန်တီကိုလည်း..ချစ်ရမယ်ကွ.. အန်တီက..အသက်ကြီးသွားလို့လား... အသက်ကြီးပေမဲ့...မပျက်စီးသေးပါဘူးကွာ ..ဟောဒီမှာကြည့်...”

ဆိုပြီး အင်္ကျီကျယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပြီး ဘရာထဲက နို့ကိုဆွဲထုတ်ကာ ပြတယ် ။ 

“ အန်တီ့ကိုလည်း ချစ်ပေးရင် ..မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို...ပေးစားမယ် ..ဘယ်လိုလဲ ..”

“ အန်တီ..တကယ်ပြောတာလား ..”

“ တကယ်မို့..မင်းကို အင်္ကျီချွတ်ပြတာလေ..အန်တီ..မင်ကိုး..အရမ်းချစ်တယ်..”

ဆိုပြီး နုတ်ခမ်းကို နမ်းပြီး လျှာာလေးသွင်းကာ ကလိတယ်။ သူ့ကိုယ်ကို ဖက်နမ်းရင် အင်္ကျိနှင့်ဘရာကိုဖယ်လိုက်ပြီး နို့လေးကို စုပ်ကိုင်ကာ နယ်လိုက်တယ်။  ညီသံလေးထွက်လာပြီး လက်တစ်ဖက်ကို ကျောကနေဖတ်ပြီး နို့ကိုချေလိုက်သလို နောက်တစ်ဖက်ကလည်း ထမိန်ကို ချွတ်လိုက်တေ သူ့ကို ဆက်တီပေါ်မှာလဲလျှောင်းစေပြီ ခြေထောက်ကို ထောင်စေပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်ကာ သူ့ရဲ့ညီမလေးကို လျှာဖျားလေးနှင့် မထိတထိ ကလီတော့ သူ့က ခေါင်းကို ကိုင်က ဖင်ကိုကြွပြီး ဆွဲကပ်ထားတယ်။

“ အားး အရမ်းကောင်တယ် စုပ်ပေး သားရယ် အားး....” 

သူ့ ပေါင်ဖက်ကို ပခုံးပေါ် တင်ရင်း သျှာကို သူ့ညီမလေးအထဲကို ထည့်ကာ မွှေလိုက်တယ်။

“ အားး အရမ်းထိတယ်ကွာ.. အရမ်းလုပ်တတ်တာဘဲ.. အိုး... အန်တီပြီးတော့မယ် ..မရပ်နဲ့ အား...ဟီး... ” ဆိုပြီး သူငြိမ်သွားတယ် ။

အရည်ရွှဲတဲ့ မျက်လုံးကလေးနှင့် ကြည့်နေရာက ထလာပြီး ပါးဘေးမှာရှိတဲ့ အရည်တွေကို လျှာလေးနှင့် သပ်ယူပြီး မြိုချလိုက်တယ်။ နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းပြီး အင်္ကျီချွတ်တယ် ။ သူက ကျွန်တော့်ကို ဆက်တီပေါ်တွန်းလှဲချလိုက်ပြီး ဘောင်ဘီကို ချွတ်ကာ..

“ အိုးးး..အောင်ဇော်.. သားရယ်.. အောင်မြင်လိုက်တာကွာ.”  ဆိုပြီး တစ်ခါတည်း ပါးစပ်ထဲ့ ထည့်ကာ အားပြင်းပြင်းစုပ်တော့ ဒီတစ်ခါ ညီသံထွက်လာသူက ကျွန်တော်ပါ ။

“ အားး..ကောင်းလိုက်တာ အန်တီ အား..”

အန်တီက ဥလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပြီး အချောင်းကို မြန်မြန်စုပ်တော့ “ အန်တီရယ် ရပ်လိုက်ပါ ..ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ် ..” ဆိုတော့ ထရပ်ကာ ညီလေးအပေါ်ခွပြီး ဖြေးဖြေးလေး ထိုင်ချတယ်။ နုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားတဲ့ ပါးစပ်လေးက အဆုံးထိရောက်တော့မှ

“ အီး သားရယ် အီး... သားရယ် ..တစ်ဆို့ကြီးပါလား..ကွယ်...အားး.”

“ အန်တီ..အရမ်းကျပ်နေပါလား အားး အန်တီရယ်.. ရှီး ..”

“ ကျပ်မှာပေါ့ကွ..ာ မလုပ်တာက (၈) နှစ်လောက်ရှိနေပြီ.. ဟိုနေ့က မင်းနှစ်ယောက်..လုပ်တာကို..ကြားမှ အရင်..အပြုစုယုယမူတွေကို သတိရပြီး မင်းနှင့့်လုပ်ချင်နေတာလေ...အရမ်းဘဲ.. ငုပ်လျိုနေတဲ့..အချစ်တွေက မင်းဆီကို ယိုင်သွားတာ...”

ပြောပြီးတာနှင့် ထိုင်ထ ဖြေးဖြေးလေး လုပ်ကာ

“ အား.အရမ်..ထိ.တယ်... အား...အောင်ရယ်...အီး... အန်တီ..မရတော့ဘူးကွာ..”  ပြောပြီး...အမြန်ကို လုပ်တယ် ။ တင်လေးတွေကို အရှေ့အနောက် ဆီးခုံခြင်း ဖိကပ်ပြီး လိမ့်တာ

“ အားးး အရမ်း..ထိ..တေ...အား. ”  ..နုတ်ခမ်း ကိုက်ကာ အမြန်ကို လုပ်တယ် ။ အောက်ကနေ ညီလေးအရမ်းကောင်းပြီး ပြီးချင်လာတော့ ခြေကို အားပြုရင်း အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်ပြစ်လိုက်ကာ. နှစ်ဦးသား ပြီးသွားတယ် ။ သူက “ အရမ်းချစ်တယ် အောင်ရယ်...”  ဆိုပြီး အပေါ်နေ ဖက်ရင်း ပါးလေးနမ်းတုန်း.....

“ မောင်လေးရယ် ထ.ထ.” ဆိုမှ အိပ်ရာက နိုးလာတာလေဗျာ ။ အဲ့တော့ ညီလေးမိုးပေါ်ကို ရောကတ်ချိန်ထားတာကို မမနှင်းက မြင်သွားပြီး ပြောတာပေါ့ ။ ဟီးဟီး ..အတွေးလွန်ပြီး..ရေချိုးကာ အိမ်ရှေ့က အိမ်ကြီးဆီသွားတော့ ထမင်းစားနေကြပြီ။

ဝင်ထိုင်ကာ ထမင်းစားလိုက်တယ် ။ ထမင်းစားပြီး အိမ်ပြန်မယ်လုပ်တော့. မနှင်းက အနားလာပြီး “ အိပ်မက်မက်..နေတာက ဘယ်သူနှင့်လဲ ..” ဆိုပြီး ရယ်ကာ ကျန်ခဲ့တယ်..။ ကျွန်တော်လည်း “ဟာ.. မနှင်းကလည်း ..” ဆိုပြီး အိမ်ထဲဝင်ကာ အိမ်မက်ကို ပြန်ကာစဉ်းစားရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။ 

နောက်နေ့ကျတော့ မင်္ဂဆောင်ခန်းမထဲမှာ ဧည့်သည်တွေကို ဧည့်ခံနေတုန်း “ ကိုအောင်..” ဆိုပြီး အသံလာရာကြည့်လိုက်တော့ အန်တီထားနှင့်နွယ် “ လာ လာ..” ဆိုပြီး ခုံအလွတ်တစ်ခုံကို ခေါ်သွားပြီး ဧည့်ခံတယ်။ 

“ စားနော် အန်တီနှင့်ညီမလေး..”

“ ဟုတ်..အကိုအောင် ..”

“ အေးပါသားရယ်.. စားပါ့မယ်..”

“ မောင်အောင်ရေ...”

“ ဗျာ ..”

“ လာပါအုံး..ဒီမှာ ပဲခူးက..ကိုမော်ကြီးတို့..လာတယ် .. ခဏဧည့်ခံပေးပါအုံး ..ဦးလေး မန္တလေးမှာ..အသစ်ဖွင့်ဖို့နေရာ..ဝယ်ထားတဲ့လူလာလို့ ခဏ..စကားလေးပြောလိုက်အုံးမယ် ..”

“ ဟုတ်..ဦးလေး..”

“ ဪ မထားတို့..သားအမိပါလား.. သုံးဆောင်ပါအုံးနော် ..”

“ သမီးနှင်းရေ..”

“ ရှင် အဖေ ..”

“ လာ ဒီမှာ မမထားတို့ကို ဧည့်ခံပေးပါအုံး ..အဖေတို့..ဆိုင်ရဲ့ အပေါ်ထပ်အခန်းမှာနေတဲ့ မိသားစုလေ..”

“ ဟုတ်..အန်တီ တွေ့ရတာ..ဝမ်းသာပါတယ် ..”

“ သမီတို့..ညီအမကို အခုမှတွေ့မိတယ် ..”

“ ဟုတ်..အန်တီ ဖေဖေက စာသာကြိုးစား..အလုပ်ကို သူဘဲ..လုပ်မယ် ဆိုလို့..သမီးတို့..ညီအမ မရောက်တာပါ အန်တီ..”

“ အေးပါကွ့ယ် သမီလေးတို့..ညီအမနစ်ယောက်လုံး..ချောပါတယ် ..”

“ ကျေးဇူးပါ..အန်တီ အန်တီစားပါအုံ..း ညီမလေး..စားပါအုံး ..”

ဆိုတဲ့ မနှင်းဧည့်ခံနေတာတွေကို ကြားတော့ မနေ့က အိမ်မက်မက်တာ အန်တီထားကို ဆိုတာ မနှင်းများသိသွားမလား ဆိုပြီးလည်း စိုးရိမ်နေမိတယ် ။ အန်တီထားနှင့်နွယ် ပြန်သွားပြီး ပဲခူးက ကိုမော်ကြီးတို့လည်းပြန်သွားကြတယ် ။.

အားလုံးပြီးစီးလို့ အိမ်ပြန်လာတော့ ခဲဖို့တောင်းစရာမလိုဘဲ ကိုကျော်စွာက ပိုက်ဆံ ငါးသိန်းပေးလာတယ် ။ “ ညီလေးသုံးဖို့ ..” ဆိုပြီး ပေးလာတော့ “ ကျေးဇူးပါအကိုရာ.. ကျွန်တော်လည်း..အိမ်ပြန်ရင် အကိုကြီးကို ကန်တော့ဖို့..ပိုက်ဆံရတာပေါ့ ..” ဆိုတော့

“ သာဓု သာဓု..သာဓုပါ ..ညီလေး ကဲ ..အကိုတက်ပြီ..” ဆိုပြီး ပြုံးပြုံးလေး တက်သွားတယ် ။ ဦလေးသိန်းမောင်ဆီသွားတော့ ဦးလေးက..“ သား လာလေ ဘာပြောမလဲ..” ဆိုတော့..

“ ဦးလေး..ကျွန်တော်..နယ်..ခဏပြန်ချင်လို့ပါ.. ဆိုင်ကလည်း နောက်သုံးရက်မဖွင့်တော့..အကိုကြီးဆီကို သွားချင်လို့ပါ..မရောက်တာလည်း (၆) လကြာပြီ မို့အလုပ်ပိတ်တုန်း..သွားမလို့..လာခွင့်တောင်းတာပါခင်ဗျား..”

“ ဒါများကွာ အန်ကယ်ခွင့်ပြု ရမှာပေါ့ကွာ..ခဏစောင့်..” ဆိုပြီး အပေါ်ထပ်က သူတို့ အိပ်ခန်းကို ဝင်သွားပြီးပြန်ဆင်းလာတယ် ။

“ ရော့..သားလေး ..ဒါကို မင်းအကိုကြီး..ကန်တော့လိုက်..” ဆိုပြီး ပိုက်ဆံ ဆယ်သိန်းပေးတယ်။ 

“ ဦးလေး ကျွန်တော်..မယူပါရေနဲ့..”  ဆိုတော့ လက်ကို ကိုင်ပြီး 

“ မင်းလုပ်ပေးတာတွေက ဒီထက်မက တန်တယ်ကွ.. ဦးလေး..နေမကောင်းလို့ ..တစ်ပတ်လောက် အလုပ် မလာ ဘဲနေတာ..ပြန်လာတော့ မင်းက..အားလုံး..အဆင်ပြေအောင် လုပ်ထားတယ်လေ..  ပြီးတော့..ပိုက်ဆံတစ်ကျပ်မှမလျှေ့ာဘဲ ပြန်လာလာအပ်တယ် .. မင်းကို..ပေးတဲ့လစာက နည်းတယ် ..ဒါပေမဲ့မင်းက ပိုမတောင်းဘူး ..အဲ့ဒါတွေကြောင့် မင်းအခုပြန်လာတဲ့အခါ..လစာလည်းတိုးပေးမှာ.. အခုပေးတာလည်း မင်းကို.. ပေးမလို့.. ဆိုပြီး ကြံထား မပေးဖြစ်သေးဘူး ..အခုတော့ အဆင်ပြေသွားတယ် .. မင်းအဲ့မှာ ... အေးဆေးမှ..ပြန်ခဲ့ကွာ ..”

“ ရပါတယ်..ဦးလေးဆိုင်ကို..မရောက်တာကြာပြီ.. ဖွင့်တဲ့နေဘဲ..သွားလိုက်တော့မယ် . ကဲ ယူသွားပြီး နားတော့ ..”

“ ဟုတ် ဦးလေး ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ်.. ခင်ဗျား.. နားလိုက်ပါအုံးမယ် ..”

........

နောက်နေ့မနက်တော့ အဝေးပြေး ကားဂိတ်ကို ဆင်းမယ်လုပ်တယ် ။ မနှင်းက လာပြီး...

“ မောင်လေး မြန်မြန် လာခဲ့နော်..”

“ ဟုတ် မနှင်း..”ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့တယ် ..

...................................

အပိုင်း (၃) ဆက်ရန် >>>>