ဘုံစံနန်း အပိုင်း ( ၂ )

ဘုံစံနန်း အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ကိုဇန်

အခန်း ( ၉ )

မျက်စိရှေ့မှာ နေရာအနှံ့ သွားလာနေကြသော လူတွေကိုကြည့်ပြီး ထင်ရှားအောင် အံ့သြနေသည်။ ခုနက အပေါ်ထပ်မှာတုန်းက အစောင့်များမှလွဲပြီး ဘယ်သူမရှိပဲ တိတ်ဆိတ်နေသည့် နေရာကနေ ရုတ်ခြင်းပဲ ရှုပ်ထွေး ပွေလီသော လောင်းကစားရုံကြီးတစ်ခုကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရတာမို့ဖြစ်သည်။

အမျိုးသား ၊ အမျိုးသမီး စုံလင်စွာ သွားလာနေပြီး ရှုပ်ရှက်ခက် ဆူညံ နေသည်။ ပိုက်ဆံများပွေ့ပြီး အပျော်လွန်နေသူများ၊ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးများ ရွဲပြီး စိတ်ညစ်နေသူများ အစုံပင်။ ဝိုင်းတိုင်းကို အရက် နဲ့ စီးကရက် ပို့ဆောင်ပေးနေသော မလုံ့တလုံ ဝတ်စားထားသော sexy ကျကျ ဝိတ်တာမလေးများ၊ အပေါ်ပိုင်း အဝတ်ဗလာနဲ့ ဗလကောင်းကောင်းဖြင့် ဝန်ဆောင်မှုပေးနေသော ဝိတ်တာကြီးတွေရော စုံလင်စွာ မြင်လိုက်ရသည်။ လောင်းကစားရုံကြီးမှာ ပေ ၁၀၀ ပတ်လည်လောက်ရှိတာမို့အကျယ်ကြီးဖြစ်သည်။ အားလုံးမှာ စကားပြောသံများ သီချင်းသံများဖြင့် ဆူညံနေတော့သည်။

မေချိုထွဋ်ခေါင် လောင်းကစား ရုံထဲသို့ ဝင်လာတာနဲ့ အနားကို အစောင့် ၅ယောက် အမြန်ရောက်လာပြီး ဂါရ၀ ပြုလေသည်။ ခဏနေတော့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ဝတ်စားထားသော လူလတ်ပိုင်း အမျိုးသားတစ်ယောက်က မေချိုထွဋ်ခေါင်နား ရောက်လာပြီး ဂါရ၀ ပြုလိုက်သည်။

“ မင်္ဂလာပါ မမလေး ”

မေချိုထွဋ်ခေါင် က စကားလာပြောသူကို ဂရုမစိုက်ပဲ ထင်ရှားအောင်ဘက် လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

“ ဒါ ပထမထပ် လောင်းကစားရုံပဲ။ ဒီမှာ လောင်းကစားမျိုးစုံ ရှိတယ်။ ရှမ်းကိုးမီး ၊ ပိုကာ ၊ ဂျင်ဝိုင်း ၊ အံစာပစ်  .. အစုံရှိတယ်။ နောက်ပြီး

အရက် ဘီယာ နဲ့ အစားသောက် မျိုးစုံ မှာလို့ရတယ်။ ပစ္စည်းမျိုးစုံ အပေါင်ခံတယ်။ မင်းမြင်တဲ့အတိုင်းပဲ အားလုံးက လောင်းကစားသမားတွေ ချည်းပဲ။ မင်း ဒီအထပ်မှာ အလုပ် လုပ်ရမယ်။ ရဲဝင့် .. သူ့ကို မင်းလက်ထဲ အပ်လိုက်ပြီ။ ဒီမှာ ရှိသမျှ ကစားနည်းတိုင်းကို သေချာ သင်ပေးလိုက်။ လိမ်နည်းမျိုးစုံလဲ သေချာသင်ပေးထား။ လောင်းကစားနဲ့ ပက်သက်တာ မှန်သမျှ မင်း သိထားသမျှ အကုန်သင်ပေးစမ်း ”

“ မမလေး .. သူက .. ”

“ မင်းကို ငါ မေးခိုင်းလို့လား .. ”

“ မ .. မဟုတ်ပါဘူး .. မမေးခိုင်းပါဘူး ကျွန်တော် မှားသွားပါတယ် ”

“ ငါ ပြောတာပဲ မင်းနားထောင် .. ငါ ပြောတဲ့အတိုင်း သူ့ကို သေချာသင်ပေး။ သူနဲ့ ပက်သက်သမျှ ငါ့ကို အကုန်ပြန်ပြော။ သူနဲ့ ပက်သက်ပြီး ငါ မသိတဲ့ အကြောင်းကို မင်းဆီက မဟုတ်ပဲ တစ်ခြားသူဆီက သိလို့ကတော့ မင်း မလွယ်ဘူးမှတ် ”

“ ဟုတ် .. ဟုတ် မမလေး။ ကျွန်တော် သေချာ သင်ပေးပါမယ် ”

“ နောက်ပြီး သူ့ကို ဒီအထပ်ကနေ ဘယ်မှ မသွားခိုင်းနဲ့။ အောက်ထပ်ကို လုံး၀ မလာစေနဲ့နော်။ သူ့ကို ဒီအထပ်မှာပဲ ငါမြင်ချင်တယ်။ ထင်ရှားအောင် .. သူ့နာမည်က ရဲဝင့်တဲ့။ လောင်းကစားပိုင်းကို တာဝန်ယူထားတဲ့ မန်နေဂျာပဲ။ မင်း ခုချိန်ကနေစပြီး သူ့ဆီကနေ ပညာသင်ရမယ်။ ငါ အိမ်ပြန်တဲ့အခါမှ မင်းကို လာခေါ်မယ်။ ငါ လာမခေါ်မချင်း မင်း ဒီအထပ်မှာပဲ နေရမယ် .. ကြားလား .. ”

“ ကြားတယ် ”

“ ဟေ့ကောင် .. ဟုတ်ကဲ့လို့ ပြောစမ်း .. ဘာလဲကွာ မလေးမစားနဲ့ .. ”

“ နေ .. ရဲဝင့် .. သူပြောချင်သလို ပြောပလေ့စေ။ ဒါနဲ့ အားလုံး အဆင်ပြေလား ”

“ ကိစ္စတစ်ခုတော့ ဖြေရှင်းနေရတယ် မမလေး။ ကလိမ် တစ်ယောက် ဖမ်းမိထားတယ်။ လာနေကျ ဖောက်သည်ပါပဲ။ မမလေး စည်းကမ်းအရ သုံးကြိမ် လိမ်ပြီးတာမို့ အချုပ်ထဲမှာ ထိန်းသိမ်းထားတယ်။ ကျွန်တော် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ .. ”

“ ငါ့ကို မေးနေသေးတယ်။ ငါ့စည်းကမ်းအတိုင်း လုပ်ရုံပဲ။ အတော်ပဲ .. ထင်ရှားအောင် မင်းကို ပြစရာရှိတယ်။ ငါ့ကို လိမ်တဲ့သူကို ဘယ်လို ပညာပေးလဲ မင်း မြင်ဖူးအောင် ကြည့်ထား။ ရဲဝင့် သွားမယ် ”

မေချိုထွဋ်ခေါင်က ရှေ့ကနေ ဦးဆောင်ပြီး သွားသည်။ လောင်းကစားဝိုင်းမှာ ကစားနေသူများက မေချိုထွဋ်ခေါင်ကို တွေ့တာနဲ့ မတ်တပ်ရပ် နှုတ်ဆက်ကြသည်။ မေချိုထွဋ်ခေါင်က အားလုံးကို ပြန်ပြုံးပြပြီး သူ့လမ်းသူ ဖြောင့်ဖြောင့်သာ သွားနေသည်။ အနောက်မှာတော့ ထင်ရှားအောင်က ရဲဝင့်နဲ့အတူ လိုက်လာသည်။ သူတို့အနောက်မှာတော့ အစောင့် ၃ ယောက် ပါလာသည်။ လောင်းကစားဝိုင်းကို ကျော်လိုက်ပြီး အခန်းတစ်ခုထဲသို့ ဝင်လိုက်ကြသည်။ အခန်းမှာ အခန်းလွတ်ဖြစ်ပြီး အစောင့် ၂ ယောက်က လွဲပြီး ဘာမှ မရှိပါ။ အခန်းထဲမှာ နောက်ထပ် တံခါးတစ်ခု ရှိနေသည်။

အခန်းထဲမှ အစောင့် ၂ ယောက်က မေချိုထွဋ်ခေါင်ကို မြင်တာနဲ့ တံခါးကို အမြန်ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ နောက်ထပ် အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်တော့ သွေးညှီနံ့ လိုလို ပုတ်သိုးသိုး အနံ့ကို ထင်ရှားအောင် ရလိုက်သည်။ အခန်းပုံစံက သားသတ်ရုံ ပုံစံမျိုးဖြစ်နေသည်။ ကြမ်းပြင်မှာ ပလက်စတစ်များ အပြည့် ခင်းထားပြီး ဘေး ပတ်ပတ်လည်မှာ တုတ် ၊ ဓါး ၊ ပလာရာ ၊ ဝါးချွန် ၊ သံတုတ် .. စသဖြင့် လက်နက်မျိုးစုံ တွေ့ရသည်။ အခန်းထဲမှာ အချုပ်ခန်း ပုံစံ မျိုး အခန်းငယ် တစ်ခုလဲ ရှိနေပြီး ထို အခန်းငယ်ထဲမှာ ခပ်၀၀ လူတစ်ယောက် ရှိနေသည်။

“ ထုတ်ခဲ့စမ်း .. ”

မေချိုထွဋ်ခေါင် အမိန့်ပေးလိုက်တာနဲ့ အစောင့် ၂ ယောက်က အချုပ်ခန်းထဲမှ လူဝကြီးကို အပြင် ခေါ်လာခဲ့သည်။ လူဝကြီးက မေချိုထွဋ်ခေါင် ကို မြင်တာနဲ့ သရဲမြင်လိုက်သလို ကြောက်လန့်နေပြီး မေချိုထွဋ်ခေါင် ရှေ့ရောက်တာနဲ့ ဒူးထောက်ကာ တောင်းပန်တော့သည်။

“ မမေချို .. ကျွန်တော့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ .. ကျွန်တော် မှားသွားပါတယ်။ မလုပ်သင့်မှန်း သိရဲ့နဲ့ လုပ်မိသွားတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါဗျာ .. အီး .. ဟီး .. ဟီး .. မှားသွားပါတယ်ဗျာ .. ”

ဒူးထောက် တောင်းပန်ကာ ငိုကြွေးနေသော ထိုလူဝကြီးကို ကြည့်ကာ ထင်ရှားအောင် အံ့သြနေသည်။

“ ရှင့်ကို နှစ်ကြိမ်တောင် ကျွန်မ ခွင့်လွှတ်ခဲ့ပြီးပြီ။ သုံးကြိမ်မြောက်တော့ ခွင့်မလွှတ်နိုင်တော့ဘူး။ ကျွန်မ စည်းကမ်းကိုလဲ ရှင်သိရဲ့သားနဲ့။ ဒီတော့ ကျွန်မ စည်းကမ်းအတိုင်း လုပ်ရမှာပဲ။ ရှင် တောင်းပန်တာ သိပ်ကို နောက်ကျသွားပြီ ”

“ မ .. မ .. မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ။ ကျွန်တော် နောက်ဆို မလိမ်ရဲတော့ပါဘူး။ စိတ်ချပါ။ လိမ်မိတဲ့ ငွေတွေကိုလဲ ပြန်ဆပ်ပါ့မယ်။ ကျွန်တော့်ကို အချိန်တစ်ပတ်ပဲ ပေးပါ။ လိမ်ထားသမျှ ငွေ အပြင် ၁၀တိုးပါ ပေါင်းပြီး ပေးပါ့မယ်။ မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ .. အီး .. ဟီး .. ဟီး .. ”

“ မရတော့ဘူး။ သုံးကြိမ်တောင် လိမ်ပြီးတဲ့သူ စကားကို ကျွန်မ မယုံတော့ဘူး။ ကဲ .. လုပ်စရာ ရှိတာ လုပ်လိုက်တော့။ ရှင် ရဲတိုင်ဖို့တော့ မစဉ်းစားနဲ့နော်။ ရဲတိုင်လိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ ရှင့် မိသားစု တစ်ခုလုံး ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် ပျောက်သွားမယ်ဆိုတာ ရှင်သိမှာပါ။ ”

“ မလုပ်ပါနဲ့ .. မလုပ်ကြပါနဲ့ဗျာ .. သနားကြပါ။ မမေချို .. ကျွန်တော့်ကို သနားပါ .. အား .. ”

အစောင့် ၂ ယောက်မှာ တစ်ဖက်စီ တင်းကြပ်စွာ ချုပ်နှောင်ရင်း လူဝကြီးကို ခပ်လှမ်းလှမ်း စားပွဲခုံ တစ်ခုနားသို့ ခေါ်သွားသည်။ နောက်ထပ် အစောင့် ၂ ယောက်ပါ ထပ်ရောက်လာပြီး လူဝကြီးကို လှုပ်မရတဲ့အထိ သေချာချုပ်ထားလိုက်သည်။ လူဝကြီးမှာ ကြောက်လွန်းလို့ သွေးရူးသွေးတန်း ရုန်းပေမယ့် မရပါ။ လူဝကြီးရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို အစောင့်တစ်ယောက်က သေချာကိုင်ကာ စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ စားပွဲပေါ်မှာ ရှိတဲ့ သစ်သားဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော အချောင်း ၅ချောင်း အနက်မှ အချောင်း ၃ချောင်း အတွင်းသို့ လူဝကြီးရဲ့ လက်ချောင်း သုံးချောင်းကို သွင်းလိုက်သည်။

လက်ချောင်းများကို ပြန်ကုတ်လို့ မရအောင် တစ်ဖက်မှနေပြီး လိမ်နေအောင် ကျစ်ထားတဲ့ ကြေနမ်းကြိုးကွင်းစွတ်များဖြင့် ဆွဲထားလိုက်သည်။

အစောင့်တစ်ယောက်က ဓါးမ တစ်ချောင်းကိုင်ကာ ရောက်လာသည်။  မြင်ကွင်းက သွေးပျက်စရာ ကောင်းလှသည်။ ထင်ရှားအောင် အခြေနေကို သိလိုက်သည်။ လူဝကြီးရဲ့ လက်ချောင်း (၃)ချောင်းကို ဖြတ်ပစ်တော့မည်။ ထင်ရှားအောင် မကြည့်ရဲတော့။ မျက်နှာကို ဘေးသို့ လွှဲလိုက်သည်။

မေချိုထွဋ်ခေါင် က ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ လှည့်ထွက်သွားသည်။ ထင်ရှားအောင်လဲ မေချိုထွဋ်ခေါင် နောက်ကနေ လိုက်သွားလိုက်သည်။

ခဏနေတော့ အနောက်ကနေ “ အား ..... ” ဆိုသည့် အသံနက်ကြီးကို ကြားလိုက်ရပြီး ထင်ရှားအောင် ပုခုံးတစ်ချက် တွန့်သွားလေသည်။

မေချိုထွဋ်ခေါင် က ထင်ရှားအောင်ကို ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။

“ မင်းကို မမြင်စေချင်ပေမယ့် သိအောင်တော့ ပြထားရမှာပဲ။ ငါ့ကို လိမ်တဲ့သူဆို ဒီလိုပဲ ပညာပေးခံရမယ်။ ကဲ .. ရဲဝင့် ..ငါ အောက်ထပ်ကို သွားတော့မယ်။ သူ့ကို ထားခဲ့မယ်။ ငါပြောသလို သေချာ သင်ပေးထား။ တစ်ရက်ကို နည်းနည်းချင်းဆီ သင်ပေး။

မလောနဲ့ .. ပြီးရင် သူ တကယ် တတ် မတတ် မင်း အမြဲတမ်းစစ်ဆေး။ သူနဲ့ ပက်သက်ပြီး တစ်ခုခု ပြောစရာရှိရင် ဘယ်သူ့ကို မှ မပြောနဲ့ မင်းကိုယ်တိုင် ငါ့ကို လာပြီးပြော ”

“ ဟုတ် မမလေး .. ကျွန်တော် သေချာ လုပ်ပါ့မယ် ”

မေချိုထွဋ်ခေါင် က ထင်ရှားအောင်ကို မကြည့်တော့ပဲ လောင်းကစားရုံထဲကနေ ထွက်သွားတော့သည်။ ထင်ရှားအောင် မေချိုထွဋ်ခေါင် ကို ငေးကြည့်နေရင်း တော်တော် အဆိပ်ပြင်းပြီး ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ မိန်းမပါလားလို့ တွေးလိုက်မိသည်။ ငါ တကယ့် မြွေဟောက်ကိုမှ တုတ်နဲ့ သွားထိုးတာပဲလို့ တွေးရင်း ကြက်သီးနည်းနည်း ထသွားသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့အပေါ် ဘာမှ မလုပ်တဲ့အပြင် ပညာပါ သင်ပေးနေတဲ့ မေချိုထွဋ်ခေါင် ကို သူ နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ ခင်ဗျား ဘာကြောင့် ကျွန်တော့်ကို ဒီလို ဆက်ဆံနေတာလဲ။

ခင်ဗျားမှာ ဘာရည်ရွယ်ချက်တွေရှိနေလဲ မေချိုထွဋ်ခေါင်  ..။

.........................

တစ်နေကုန် လောင်းကစား ပညာများကို သင်ယူနေရလို့ ထင်ရှားအောင် ခေါင်းတွေ မူးလာသည်။ ရဲဝင့်က တစ်ခုပြီး တစ်ခု ခေါင်းထဲ ရိုက်သွင်းနေသည်။

ထင်ရှားအောင်အတွက် အားလုံးက အသစ်တွေချည်းမို့ မနည်းကို လေ့လာနေရသည်။ အရွယ်နဲ့ မမျှအောင် ခေါင်းထဲမှာ တစ်ခုပြီးတစ်ခု မှတ်နေရသည်။

“ ကိုရဲဝင့် .. တော်ပါတော့ဗျာ။ ကျွန်တော် မရတော့ဘူး။ ခေါင်းတွေလဲ မူးနေပြီ ”

“ အေး .. ဆောရီးကွာ။ ငါလဲ မမလေး ပြောသလို လုပ်ရတာ။ ကဲ ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပဲကွာ။ နောက်နေ့မှ ဆက်သင်ကြတာပေါ့။

ရှမ်းကိုးမီး ကိုတော့ မင်း သေချာ သိလောက်ပြီထင်တယ်။ ရှမ်းကိုးမီးက ဒီလောင်းကစားဝိုင်းမှာ လူအများဆုံး ဆော့တဲ့ ကစားနည်းပဲ။

မနက်ဖြန် ရှမ်းကိုးမီးနဲ့ ပက်သက်ပြီး နောက်ထပ် သင်ပေးမယ်။ ဒီနေ့တော့ ငါလဲ ပင်ပန်းသွားပြီ မင်းလဲ နားလိုက်တော့ .. ”

“ ကျေးဇူးပဲ .. ”

“ မင်းကို မမလေးက ဘာလို့ ဒီလိုတွေ သင်ခိုင်းနေတာလဲ ငါ နားမလည်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ မမလေးက တော်ရုံ ဒါမျိုးတွေ လုပ်လေ့မရှိဘူး။ သူ့အနားမှာ ဘယ်ယောက်ျားမှ ကပ်တာ မကြိုက်ဘူး။ အခုတော့ မင်းလို ချာတိတ်တစ်ယောက်ကို အစွယ်ထွက်အောင် သင်ခိုင်းနေတယ်။ သူ့မှာ ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုခုတော့ ရှိလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့်မောင် .. ငါ မမေးရဲဘူး ..သူစိတ်ဆိုးရင် သိပ်ကြောက်စရာကောင်းတာ။ မင်းဘာသာ ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် ငါ့တာဝန်က မင်းကို သူပြောတဲ့အတိုင်း သင်ပေးရုံပဲ။ မင်းလဲ ဘာမှ သိချင်မနေနဲ့။ အချိန်တန်ရင် မင်းရော ငါရောအားလုံး သိသွားလိမ့်မယ်။ မင်းကို တစ်ခု သတိပေးထားဦးမယ်။ မမလေးနဲ့ စကားပြောရင် ရိုရိုသေသေ ပြော။ သူက သဘောကောင်းရင် သူများနဲ့ မတူသလို စိတ်ဆိုးပြီဆိုရင်လဲ လူသတ်ဖို့ ဝန်မလေးဘူး။ ငါပြောတာ ကြားလား။ ငါ စေတနာနဲ့ ပြောတာ ”

“ အင်း .. နောက်ဆို ကျွန်တော် သတိထားပါ့မယ် ”

“ အေး .. မင်း ငါ့ရုံးခန်းထဲမှာ အေးဆေး နားလို့ရတယ်။ ငါတော့ ရုံထဲ ပတ်ကြည့်လိုက်ဦးမယ် ”

“ ဟုတ် .. ”

ထင်ရှားအောင် ရဲဝင့် ရုံးခန်းထဲ ဝင်လိုက်ကာ ဆိုဖာပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်စ် လှဲလိုက်ရင်း ဦးနှောက်ကို အနားပေးလိုက်သည်။ အိပ်ချင်လာတာမို့ တစ်ရေးလောက် မှေးရင် ကောင်းမယ်လို့ တွေးရင်း မှေးလိုက်သည်။ မှေးရာကနေ အိပ်ပျော်သွားတဲ့အထိ ဖြစ်သွားသည်။

တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ ..။

“ ကောင်လေး ထ တော့။ မမလေး အိမ်ပြန်တော့မှာမို့ မင်းကို ခေါ်ခိုင်းနေတယ် ”

ထင်ရှားအောင် အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ထလိုက်ပြီး လောင်းကစားရုံထဲကနေ ထွက်ကာ အပေါ်ထပ်သို့ တက်လိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာ အောက်ထပ်အလွှာမှာ .. ဘာတွေ ဆက်ရှိမလဲ သိချင်နေသည်။ သို့သော် သူ မစပ်စုရဲပါ။ အပေါ်ထပ်ကိုရောက်တော့ မေချိုထွဋ်ခေါင် က အစောင့်တွေနဲ့ စကားပြောနေသည်။ သူ့ကို မြင်လိုက်တော့ ..။

“ ထင်ရှားအောင် .. အိမ်ပြန်မယ်။ အိမ်ရောက်မှ မင်းကို မေးစရာတွေရှိတယ် ”

ထင်ရှားအောင် ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ဘာမှ မပြောတော့ပဲ မေချိုထွဋ်ခေါင် နဲ့အတူ ကားပေါ် တက်လိုက်သည်။ အနောက်မှ အနက်ရောင် ကားတစ်စီးက သူတို့နဲ့အတူ အိမ်အထိ တွဲပါလာသည်။ ထင်ရှားအောင် သဘောပေါက်လိုက်သည်။ မေချိုထွဋ်ခေါင် မှာ ရန်သူ ပေါတယ်ထင်တယ်။ ဘယ်သွားသွား ဘော်ဒီဂတ်များက အမြဲလိုက်ပေးနေရသည်။

မေချိုထွဋ်ခေါင် အကြောင်းကို ထင်ရှားအောင် အတော် စိတ်ဝင်စားနေသည်။ သူ့အသက်ရွယ်နဲ့ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ချမ်းသာပြီး အန္တရာယ်များတဲ့ ဘဝကို ရောက်နေတာလဲ။ လုပ်တဲ့ အလုပ်ကလဲ အတော် အန္တရာယ်ကြီးသည့် အလုပ်။ နောက်ထပ် သူမသိသေးတဲ့ အလုပ်တွေ ရှိနိုင်သေးတယ်။

အဲ့ဒါတွေကရော ဘာလဲ။ သူက ဂေါင်းတစ်ယောက်ဆိုတော့ သူ့လက်အောင်မှာ လုပ်နေတဲ့ မိန်းမတွေက ဘယ်မှာလဲ။ သူ ခုချိန်ထိ လောင်းကစားရုံကလွဲပြီး ကျန်တာ ဘာမှ မမြင်ခဲ့လို့ မေချိုထွဋ်ခေါင် က ဘယ်လို အလုပ်တွေလုပ်ပြီး ဒီလောက် ချမ်းသာနေတာလဲ။ သူ့ခေါင်းထဲမှာ မေးခွန်းပေါင်းများစွာ ပြည့်နှက်နေသည်။ သို့သော် ဒီမေးခွန်းများကို ဘယ်သူ့ဆီမှာမှ အဖြေ မရှိနိုင်ဘူးဆိုတာ သူသိနေသည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးသက်နိုင်က သူတို့ကို ကြိုဆိုသည်။ မေချိုထွဋ်ခေါင် က အားလုံးကို စကားမပြောပဲ ဧည့်ခန်းထဲသို့သာ လျှောက်လာသည်။

ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ကာ သက်ပြင်းတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်က မေချိုထွဋ်ခေါင် နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ကျွန်တော့်ကို ဘာမေးချင်လို့လဲ ”

“ နေ့ခင်းက အဖြစ်ပျက်ကြောင့် မင်း လန့်သွားလား ”

“ လန့်သွားတယ်။ ကျွန်တော် ဒါမျိုး ဗီဒီယို ဇတ်ကားတွေထဲမှာပဲ မြင်ဖူးတာ။ အခု လက်တွေ့မြင်လိုက်ရတော့ လန့်သွားမိတယ် ”

“ ဆောရီးကွာ။ အဲ့ဒါ ငါ့အလုပ်ပဲ ထင်ရှားအောင်။ နောက်ဆို မင်း ရိုးသွားမှာပါ။ မင်း ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်း ရဲဝင့်ဆီကနေ သေချာ သင်ရဲ့လား .. ”

“ သင်နေပါတယ် ”

“ အင်း .. ငါ မေးချင်တာ အဲ့ဒါပဲ။ မင်း အခန်းထဲသွားပြီး နားတော့။ မင်း စားချင်တာရှိ အစောင့်တွေကို ယူခိုင်း။ အခန်းထဲကနေ မထွက်နဲ့။ မင်းကို ငါ မယုံသေးဘူး။ ငါ  မင်းကို ယုံသွားတဲ့တစ်နေ့တော့ ဒီအိမ်ထဲမှာ မင်းကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားခွင့်ပြုမယ်။ လိုတာရှိရင် ဦးနိုင်ကို ပြောလို့ရတယ်။ ကဲ .. ငါ သွားမယ် .. ”

မေချိုထွဋ်ခေါင် က ပြောစရာ ရှိတာ ပြောပြီး အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားသည်။ ထင်ရှားအောင်လဲ သူ့အခန်းထဲသို့ သွားလိုက်ပြီး သိချင်နေသော မေးခွန်းများကို သူ့ဘာသာ အဖြေရှာကြည့်နေသည်။ ခဏနေတော့ ထင်ရှားအောင် ရေချိုးချင်တာမို့ အဝတ်စားများကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ အကုန် ချွတ်ချလိုက်သည်။ အဝတ်စား ဗလာနဲ့ အခန်းထဲမှာ လျှောက်သွားနေတော့သည်။

“ ချာတိတ် .. မင်းက လူသာငယ်တာ .. ဟင်း .. ဟင်း .. ထင်ရှားအောင် ငါ ဘာလို့ မင်းကို ဒီလောက်ထိ သဘောကောင်းနေမိတာလဲ။ ဒါ ငါ့ပုံစံ မဟုတ်ဘူး။ မေချိုထွဋ်ခေါင် .. နင့်ဘဝမှာ ဒီလို ခံစားရတာ ဒါ ပထမဆုံး အကြိမ်ပါလား။ ချာတိတ် မင်း ကို တစ်ချိန်ကျရင် ငါ လွှတ်ပေးမှာပါ။ အခုတော့ မင်းကို ငါ့အနားမှာ ထားချင်သေးတယ်။ တစ်ချိန်ကျရင် မင်းပဲ ငါ့ကို ထားခဲ့မလား။ ငါကပဲ မင်းကို ထားခဲ့ရမလား ကြည့်ကြသေးတာပေါ့ကွာ .. ”

မေချိုထွဋ်ခေါင် က ဘေးနားမှာရှိတေဲ့ ဝေါ်ကီတော်ကီ ကို နှိပ်ကာ ခေါ်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်က ရေချိုးနေရင်း ဖုန်းသံကြားလိုက်လို့ ရေချိုးခန်းထဲကနေ ပြေးထွက်လာကာ ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။

“ ဟယ်လို ”

“ ဘာမှ မဟုတ်ဘူး။ ငါ စမ်းခေါ်ကြည့်တာ .. ”

မေချိုထွဋ်ခေါင် က ဖုန်းချပစ်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်လဲ ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားသည်။

“ မင်းကို မြင်ချင်လို့ ငါခေါ်လိုက်မိတယ်။ မင်းကို မြင်နေရရင် ငါ ဘာလို့ စိတ်ချမ်းသာနေရတာလဲ။ ဘာလို့လဲ .. မင်းက ငါနဲ့တူနေလို့လား။ ငါ့ဘဝမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ မစွဲလမ်းခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် မင်းကို ပထမဆုံး မြင်တုန်းက ငါ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး မင်း ချစ်တဲ့သူတွေကို မသတ်ဖို့ ပြောနေတဲ့ မျက်နှာကို ငါ ဘယ်လိုမှ မေ့မရဘူး။ ဟင်း .. ငါလဲ တစ်ချိန်က မင်းလို ဒူးထောက်ခဲ့ဖူးတယ် ထင်ရှားအောင်။ ဒါပေမယ့် ... ဟင်း ... ”

မေချိုထွဋ်ခေါင် က ထင်ရှားအောင် ရေချိုးခန်းထဲကနေ ထွက်လာပြီး အဝတ်စားလဲတာက အစ သူ့လှုပ်ရှားမှု အားလုံးကို CCTV ကနေ တဆင့် ကြည့်နေသည်။ ထင်ရှားအောင်က အခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာရှိတဲ့ အစားသောက်များကို အားရပါးရ စားလိုက်သည်။

ဗိုက်ပြည့်သွားတော့ ကုတင်ပေါ်လှဲကာ နှာဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး စဉ်းစားခန်း ဝင်နေသည်။ မေချိုထွဋ်ခေါင်က ထင်ရှားအောင် အိပ်တော့မှာပဲဆိုပြီး LCD ကို မကြည့်တော့ပဲ သူလဲ အိပ်ယာဝင်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

ခဏနေတော့ ထင်ရှားအောင် ဘာစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိ။ ဝတ်ထားသမျှ အကုန် ပြန်ချွတ်ကာ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်သည်။

မေချိုထွဋ်ခေါင် အမှတ်တမဲ့ LCD ကို ကြည့်လိုက်မိပြီး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသော ထင်ရှားအောင်ကို မြင်လိုက်လို့ စိတ်ဝင်စားသွားပြန်သည်။

ထင်ရှားအောင်က မျက်လုံး စုံမှိတ်ကာ ပါးစပ်ကနေ တစ်ခုခု ငြီးတွားနေသည်။ အောက်ပိုင်းမှာတော့ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့လိင်တံကိုကိုင်ပြီး အကြောလျော့နေတော့သည်။

မေချိုထွဋ်ခေါင် ရှက်သွားကာ ချက်ချင်းပဲ LCD ကိုမကြည့်တော့ပဲ မျက်နှာ လွှဲလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်က ပြီးတဲ့အထိ အကြောလျော့ကာ တစ်ရှူးများဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ပြီး စောင်ခြုံကာ အိပ်သွားတော့သည်။ မေချိုထွဋ်ခေါင် တစ်ယောက် မျက်နှာလွှဲထားပေမယ့် ခဏခဏ ခိုးကြည့်နေမိသည်။

ထင်ရှားအောင် .. မင်း .. မင်းကွာ .. ဟင်း ...။

...........................

အခန်း (၁၀)

(၄)နှစ် ကြာပြီးနောက်။

“ ဟေ့ .. ကလေးမ .. ဒီနေ့ ငါတို့ မင်းသားလေးရော ”

“ သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ ထင်တယ် မမ .. ဘာပြောပေးရမလဲ ”

“ မမ က မေးနေတယ် ပြောလိုက်နော် .. ရော့ မုန့်ဖိုးယူသွား .. မမဆီ လာခဲ့ပါဦးလို့ ပြောပေးနော် ”

“ ဟုတ်ကဲ့ .. ကျေးဇူးပါရှင့် ”

ဝိတ်တာမလေးများမှာ မီးတစ်ဖက်စီ လင်းလိုက်ပိတ်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ယုန်နားရွက် ခေါင်းစွတ်လေးတွေ စွတ်ထားပြီး ဘစ်ကနီ အဝတ်စားလေးဖြင့် အရက် ခွက်တွေကို လင်ဗန်းတစ်ချက်ထဲထည့်ကာ မှာထားသော ဝိုင်းတွေကို လိုက်ပို့ပေးနေသည်။ ဝိတ်တာမလေးတစ်ယောက်က သူ့ကို မြင်တော့ အနားကို ရောက်လာပြီး ...။

“ ကိုရှား .. နံပါတ် (၃၀) ဝိုင်းက မမကြီး တစ်ယောက်က ကိုရှားကို မေးနေတယ် .. သူ့ဆီ လာခဲ့ပါဦးတဲ့ ”

“ နံပါတ် (၃၀) ဆိုတော့ မမချစ်ချစ် ဆိုတဲ့ မိန်းမ မလား ”

“ ဟိ .. ဟုတ်တယ် .. မလာသေးဘူးလား ခဏခဏ မေးနေတာ .. သွားလိုက်ပါဦးနော် ”

“ နင် မုန့်ဖိုး ဘယ်လောက် ရလိုက်လဲ ”

“ ခိ .. တစ်သောင်း .. ”

“ ဘောက်ဆူးတွေ သေချာစုဦး .. လျောက်သုံး မပစ်နဲ့ .. နင့်အမေရော နေကောင်းသွားပြီလား ”

“ ဟုတ် .. ကောင်းသွားပါပြီ .. ညီမလေး ဆေးဖိုးတွေ ပြန်ဆပ်ပါ့မယ်နော် ”

“ မလိုဘူး .. နင့် အမေ နေကောင်းသွားရင် ပြီးတာပဲ .. ကဲ .. သွားတော့ ”

“ ကိုရှား .. ကလိမ်တစ်ယောက် ရှိနေတယ်။ ဝိုင်း(၁၄) က ရှမ်းဝိုင်းမှာ ”

“ ကျွန်တော် သိတယ် ကိုရဲဝင့် .. သူ  ဘယ်နှစ်ကြိမ် ရှိပြီလဲ ”

“ နှစ်ကြိမ် လိမ်ပြီးပြီ .. နောက်တစ်ကြိမ်ဆို ဒီလူ နာပြီ .. ”

“ ကျွန်တော် သတိပေးလိုက်မယ် ”

...........................

ဝိုင်းနံပါတ် (၁၄) ရှမ်းကိုးမီး ကစားဝိုင်းတစ်ခုတွင် ဖြစ်သည်။

“ ဟာ .. ခင်ဗျားဗျာ (၄) ပေါက်တည်းနဲ့ လာလျှိုနေတယ်။ ခံပေါ့ဗျာ ..  ဟား .. ”

“ ရမလားလို့ပါဗျာ .. ဟီး .. ”

ထင်ရှားအောင်က ရှမ်းဝိုင်းထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး တစ်အိမ်ယူလိုက်သည်။ သူ့ဘေးမှာ သုံးပွဲ ဆက်တိုက် ရှုံးနေသူ ထိုင်နေသည်။

ထိုသူမှာ ခုနက (၄) ပေါက်နဲ့ လျှိုပြီး ရှုံးနေသူဖြစ်သည်။ ထိုသူနားကပ်ပြီး တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

“ မိတ်ဆွေကို သတိပေးစရာလေးရှိလို့ .. ဒီမှာ ကစားတာ မကြာသေးဘူးထင်တယ် ”

“ ဘာလဲကွ ”

“ ခင်ဗျား နောက်ထပ် နှစ်ပွဲ ဆက်တိုက် အရှုံးဆော့မယ်။ ပြီးရင် နှစ်ပွဲဆက်တိုက် ဇ နဲ့ နိုင်မယ်။ ပြီးရင် တစ်ပွဲ အရှုံးပေးလိမ့်မယ်။ နောက်ထပ် သုံးပွဲ ဆက်တိုက် နိုင်မယ်။ ကျွန်တော် ထင်တာ မမှားရင် အဲ့ဒီ သုံးပွဲမှာ နှစ်ပွဲက အချီကြီး နိုင်လိမ့်မယ်။ ခင်ဗျားရဲ့ ကုတ် အင်္ကျီထဲမှာ (၈) ၊ ကုလား နဲ့ (၁) ဖဲတွေ ရှိနေတယ်။ ခင်ဗျား ဟာသတွေ ပြောတတ်တယ်။ လူတွေ ရယ်နေချိန် ခင်ဗျားရဲ့ ဖဲချပ်ကို ပြောင်းလေ့ရှိတယ်။ လူတွေက ရယ်နေချိန် အာရုံစိုက်မှု အနည်းဆုံးဆိုတာ ခင်ဗျားသိတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ ခင်ဗျား ဝိုင်းထဲက လူတွေကို အာရုံပြောင်းပြီး ဖဲ လိမ်ရိုက်တယ်။ ခင်ဗျားက ကျွမ်းကျင်အဆင့်ပါ။ နောက်ပြီး ခင်ဗျားက မျက်လှည့်ဆရာ။ ဒီကို လာကစားနေတာ (၆)ခါ ရှိပြီ။ ခက်တာက ခင်ဗျား လုပ်သမျှ ကျွန်တော် အကုန်သိနေတယ်။ နောက်ထပ် ကံဆိုးတာက သိနေတဲ့ ကျွန်တော်က ဒီ ရုံကြီးမှာ အလုပ် လုပ်တယ်။ ကဲ .. မခက်ဘူးလားဗျာ ”

“ ဟေ့လူ .. ထိုးလေဗျာ။ ဘာတွေ ပြောနေကြတာလဲ .. ”

“ မ .. မပြောပါဘူး ”

“ ဒါဆိုလဲ ထိုးကြေးတင်လေ။ ဘာလဲ ဆက်တိုက် ရှုံးနေလို့ စိတ်ညစ်နေပြီလား။ ဟား .. အေးဆေးပေါ့ဗျာ။ ကိုယ့်အလှည့် ရောက်လာမှာပါ။ ချစမ်းပါ .. ”

ထင်ရှားအောင်က မျက်လှည့်ဆရာ ပုခုံးကို ပုတ်လိုက်ပြီး ...။

“ ခင်ဗျား ဖဲလိမ်တာ နှစ်ခါ ရှိပြီ။ နောက်တစ်ခါ ထပ်လိမ်ရင် ခင်ဗျား လက် (၁၀)ချောင်းမှာ သုံးချောင်းကို ကျွန်တော့်ဆီမှာ အပေါင် ထားခဲ့ရလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် ခင်လို့ လာသတိပေးတာ။ အေးဆေး မျက်လှည့်ပြပြီး ရှာစားစမ်းပါ။ ဒီမှာက အားလုံးက ကျားတွေချည်းပဲ။ ခင်ဗျား ကျားနဲ့တော့ မျက်လှည့် မပြတတ်လောက်ဘူးထင်တယ်။ အေးဆေးဆော့စမ်းပါ .. အိုကေ ”

“ ဟာ .. ကိုရှား တစ်လှည့်တည်းလားကွ။ မင်းကလဲ တစ်အိမ်လိုနေပါတယ်ဆိုမှ .. ”

“ ဆောရီးဗျာ။ ဒီနေ့ ကံမကောင်းဘူး။ နောက်မှ ဆော့တော့မယ် ”

ထင်ရှားအောင် ဝိုင်းကနေ လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။ မျက်လှည့်ဆရာမှာ မျက်စိ မျက်နှာ ပျက်ပြီး ကျန်ခဲ့သည်။

သေချာတာကတော့ မျက်လှည့်ဆရာ ဖဲ မလိမ်ရဲလောက်တော့ဘူး။ သူ့လက်ချောင်းတွေကို စိုက်ကြည့်နေပြီလေ။

“ ဟေ့ ကိုရှား .. လာပါဦး မောင်လေးရဲ့ .. မမက မင်းကို မျှော်နေတာ ”

“ ဟာ မမချစ်ချစ် .. လှလိုက်တာဗျာ။ မျက်လုံးတောင် ပေါက်ထွက်မတတ်ပဲ .. ”

“ အမယ် .. သိပ်ပိုတာပဲ .. ကိုရှားလဲ အရမ်းမိုက်ပါတယ်နော်။ ဘယ်ချိန်ကြည့်ကြည့် သန့်ပြန့်နေတာပဲ။ ကိုရှား ... မမကို ပွတ်ပေးကွာ .. အဲ .. ဖဲကို ပြောတာနော် .. ဟိ .. ဟိ .. ”

“ လာထား .. ဟိုက်ရှားဘား .. ကျေနပ်တယ်နော် .. ”

ထင်ရှားအောင် ဖဲပွတ်ပေးလိုက်သည်။ (၇)ပေါက် ဖြစ်သည်။

“ တွေ့လား .. ကိုရှား ပွတ်ရင် သိပ်ကောင်းတာပဲလို့ .. ခစ် .. ခစ် .. မမ ဘေးနားမှာ ထိုင်ပြီး ပွတ်ပေးပါလားဟင် ”

“ အားနာလိုက်တာ မမချစ်ချစ်ရယ် .. ကျွန်တော် မအားသေးဘူးဗျ။ နောက်မှ လာ ကစားပေးမယ်နော် ”

“ သွားကွာ .. ဒီက ချစ်လို့ ခေါ်တာကို ကိုရှားက အဲ့လိုကြီးပဲ ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး ”

ထင်ရှားအောင်က မမချစ်ချစ် နား ကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

“ ကျွန်တော်က ပွတ်ပဲ ပွတ်တတ်တာ။ အပွတ်လဲကောင်း အကိုင်လဲကောင်းတဲ့သူ ရှိတယ်။ လက်တွေက အရမ်းကျွမ်းတာနော်။ ခဏနေ မမဆီ လွှတ်ပေးမယ်နော်။ မုန့်ဖိုးလေးတော့ များများပေးလိုက် .. ”

“ ဟွင့် .. ဒီက ဘာမှ မပြောသေးဘူး သူက သိနေပြီနော်။ ဒါကြောင့် ကိုရှားကို ချစ်နေရတာ .. အင်း လွှတ်လိုက် .. ကြိုက်ရင် တစ်ခါတည်း ခေါ်သွားမယ်နော်။ ထည့်ပေးမယ်မလား ”

“ ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ သူစိမ်းဆန်လိုက်တာ မမ ရယ်။ ခေါ်သွား .. ကြိုက်သွားလို့ အပိုင်ဝယ်ချင်လဲ ရတယ်နော် .. .ဟဲ ဟဲ ”

“ ဒီက ခေါ်ချင်တာက တစ်ခြားတစ်ယောက်နော် သူသိရဲ့သားနဲ့ .. ဟွင့် .. ”

“ မမ စိတ်ကောက်တဲ့ပုံလေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်း ”

ထင်ရှားအောင်က မမချစ်ချစ် ပါးကို ဆွဲကာ ကလူ လိုက်သည်။ မမချစ်ချစ်က တစ်ချိန်လုံး ညို့အားကြီးတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ထင်ရှားအောင်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ထင်ရှားအောင်က မမချစ်ချစ်ကို နှုတ်ဆက်ကာ ရုံးခန်းဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။

ခါးကြားမှာ ချိတ်ထားတဲ့ ဝေါ်ကီတော်ကီက အသံမြည်လာလို့ ကိုင်လိုက်သည်။

“ ထင်ရှား .. ငါ ဒီနေ့ အိမ် စောစောပြန်မယ်။ မင်းပါ တစ်ခါတည်း လိုက်ခဲ့ ”

“ ဟုတ် .. မမ ဘာဖြစ်လို့ အိမ် အစောကြီး ပြန်တာလဲ ”

“ ခေါင်းကိုက်ပြီး နေလို့ မကောင်းဘူး။ ဒါပဲ .. ခဏနေ အပေါ်တက်ခဲ့တော့။ ”

“ ဟုတ် .. လာခဲ့မယ် ”

မန်နေဂျာ ရဲဝင့်က ထင်ရှားအောင်နား ရောက်လာပြီး ..။

“ မျက်လှည့်ဆရာတော့ လစ်သွားပြီ။ မင်း သတိပေးလိုက်လို့ တော်သေးတယ်။ ဒီတစ်ခါလိမ်ရင် ဒီလူ နာပြီပဲ။ မမလေး သိရင် မင်းကို စိတ်ဆိုးမှာသေချာတယ်။ သူက လူလိမ်တွေကို ပညာပေးချင်နေတာ။ မင်းကတော့ လူလိမ်တွေကို သတိလိုက်ပေးနေတယ်။ ငါလဲ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကြား နေရတာ မသက်သာလှဘူး .. ဟူး .. ”

“ အေးဆေးပါဗျာ။ မမ မသိပါဘူး။ ကိုရဲဝင့် ကျွန်တော် အပေါ်တက်တော့မယ်။ မမက အိမ်ပြန်မလို့တဲ့ ”

“ ဟုတ်လား အစောကြီး ရှိသေးတယ် ”

“ သူ နေလို့ မကောင်းဘူးတဲ့။ ကဲ သွားပြီဗျာ။ သြော် ဒါနဲ့ ဝိုင်း(၁၇)မှာ မျက်နှာလေးထောင့် .. ရေဘင်မျက်မှန်နဲ့ ဘဲတစ်ယောက် ကစားနေတယ်။ ဒီလူက ပူစီကြိုက်တယ်။ သွေးကြီးတယ်။ လျှံလဲ လျှံတယ်။ နောက်ပြီး အဟဲ .. ထန်လဲ အတော်ထန်တယ်။ ကစားပုံကတော့ မူလတန်းအဆင့် သာသာရယ်။ ဒီတော့ ကိုရဲဝင့် ဘာလုပ်ရမလဲ သိမှာပါ .. ကဲ .. ကျွန်တော် သွားပြီ ” ”

“ မင်းကတော့ မမလေး အားကိုးမယ်ဆိုလဲ အားကိုးလောက်ပါပေတယ်။ ဝိုင်းတိုင်းမှာ ကစားနေတဲ့သူတွေရဲ့ information တွေ အကုန် သိနေပါလား။ လေးစားတယ်ကွာ။ ငါ ချာတိတ်မတစ်ယောက် လွှတ်ပြီး မျှားခိုင်းလိုက်မယ် ”

“ ဒါ ကိုရဲဝင့် သင်ပေးတဲ့ ပညာတွေပါဗျာ။ ကိုယ့်ဆရာ သင်ပေးလို့ ဒီလို ဖြစ်နေတာပါ ”

“ ငါ သင်ပေးတာက နည်းနည်းရယ်။ မင်းကိုက အကုန် တတ်နေတာ .. ဟား .. ကဲ လစ်တော့ ကြာနေရင် မမလေး စိတ်ဆိုးနေလိမ့်မယ် ”

“ အိုကေ .. ”

(၄)နှစ်ဆိုတဲ့ အချိန်က ထင်ရှားအောင်ကို အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲစေခဲ့သည်။ အရင်တုန်းက ပေညစ်ညစ် ဆွပ်ကျယ်စုတ် နဲ့လွယ်အိပ် အစုတ်တစ်လုံး လွယ်ကာ တောင်းစားခဲ့ရသော ချာတိတ်တစ်ယောက်က အခုတော့ အသက်(၂၀) ပြည့်တော့မယ့် သန့်ပြန့်ရည်မွန်သော ထင်ရှားအောင် အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲခဲ့လေပြီ။

ထင်ရှားအောင် နဲ့ မေချိုထွဋ်ခေါင် ရဲ့ ဆက်ဆံရေးမှာလဲ အရင်ကထက် ပိုရင်းနှီးကာ ထင်ရှားအာင်မှာ မေချိုထွဋ်ခေါင် ကို ရန်သူတစ်ယောက်လို

မမြင်နိုင်တော့ပေ။ သူ့ဘဝကို အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲပေးလိုက်သော မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ် မြင်နေပြီး စိတ်ထဲကနေ ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။

တစ်ခါတစ်လေ ခိုင်ကြီး ၊ ကြည်ပြာ နဲ့ ပန်းလေးတို့ကို သတိရမိသော်လည်း မေချိုထွဋ်ခေါင် ရဲ့ အမိန့်များအောက်မှာ အားလပ်ချိန် အလွန်နည်းတာမို့ အလုပ်ထဲမှာသာ စိတ်နှစ်ရင်း ဖြတ်သန်းလာခဲ့သည်မှာ (၄)နှစ်ကျော်ခဲ့လေပြီ။ (၄)နှစ်အတွင်း အပြင်လောကနှင့် သူ အဆက်သွယ်ပြတ်နေခဲ့သည်။

ထင်ရှားအောင် လောင်းကစားရုံထဲကနေ ထွက်လာခဲ့ပြီး အပေါ်ကို တက်သည့် ဓါတ်လှေကားထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ဓါတ်လှေကား ခလုတ်တွေကို ကြည့်ရင်း ခုချိန်ထိ တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးသေးတဲ့ အောက်ထပ် အလွှာတွေကို နှံပါတ်နှိပ်ကာ သွားချင်နေသည်။ မေချိုးထွဋ်ခေါင်က အခုအချိန်ထိ ထင်ရှားအောင်ကို အောက်ထပ်သို့ မလာခိုင်းသေးပါ။ ဘာလို့လဲဆိုတာ သူ အရမ်းသိချင်နေသည်။ အောက်ထပ်မှာ ဘာတွေ ရှိနေလဲ။ ဘယ်လို လူတွေ လာကြတာလဲ။ တစ်ခြားသူတွေကို မေးကြည့်ပေမယ့် အံ့သြစရာကောင်းသည်မှာက ဘယ်သူမှ သူမေးတာကို တိတိကျကျ မဖြေနိုင်ကြပေ။

ဧည့်သည် အချို့ကို မေးကြည့်တော့ အောက်ထပ်အလွှာမှာ ဇိမ်ခံနည်း မျိုးစုံ ရှိတယ်တဲ့။ သွားနိုင်ဖို့က ငွေ အရမ်းကုန်တယ်ဆိုပဲ။ သူနဲ့သိတဲ့ လောင်းကစားသမားတွေက မရောက်ဖူးတဲ့သူ များသည်။ သွားချင်တိုင်း သွားလို့မရကြောင်း နဲ့ သွားချင်ရင် သိန်းပေါင်းများစွာ အကုန်ခံပြီး VIP ဖြစ်မှ သွားခွင့်ရတယ် ဆိုတာလောက်ပဲ သိထားသည်။

မန်နေဂျာ ရဲဝင့်ကို မေးတော့လဲ လုံး၀ ပြောမပြပေ။ အောက်ထပ်ကို ရောက်တဲ့သူဆိုလို့ မန်နေဂျာ ရဲဝင့်တစ်ယောက်သာ ရှိသည်။ ကျန်သည့် အပေါ်ထပ်မှ အစောင့်များ အောက်ထပ်သို့ မရောက်ဖူးသလို အောက်ထပ်မှ အစောင့်များကလဲ အပေါ်ထပ်သို့ ခဏတိုင်း တက်ခွင့်မရှိပေ။

အပေါ်ထပ်ရောက်ခဲ့ရင်တောင် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပြရဘူးလို့ ကတိ သစ္စာ ခံယူထားရသည်။ ပြောတာနဲ့ အသက်ပျောက်ပြီမှတ်တဲ့။

အားလုံးကို တင်းကြပ်တဲ့ စည်းကမ်းတွေနဲ့ မေချိုထွဋ်ခေါင်က ချုပ်ကိုင်ထားလေသည်။

တပည့်တွေ အားလုံးက မေချိုထွဋ်ခေါင်ကို ချစ်ကြောက် ရိုသေကြသည်။ မေချိုထွဋ်ခေါင်က သူ့အပါ်ကောင်းတဲ့ တပည့်တွေဆိုရင် လိုလေသေးမရှိ ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်တတ်ပြီး သူ့အပေါ် မကောင်းလို့ကတော့ ချက်ချင်းပဲ အပြစ်ပေးလေ့ရှိသည်။ တစ်ခါတစ်လေ လူပါ ဖျောက်ပစ်တတ်သည်။

ဒါကြောင့် တပည့်များမှာ အမှားကင်းအောင် နေကြသည်။ ထင်ရှားအောင်ကိုလဲ မေချိုထွဋ်ခေါင် ရဲ့ VIP ချာတိတ်လေးအဖြစ် အသိမှတ်ပြုထားပြီး ဆရာသမားတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံကြသည်။ ထင်ရှားအောင်ကတော့ ပုံမှန်ပဲ ဆက်ဆံဖို့ ပြောပေမယ့် တပည့်များက မေချိုထွဋ်ခေါင် ကို ကြောက်တာမို့ ထင်ရှားအောင်ကိုလဲ မထိရဲကြပေ။ ထင်ရှားအောင်နဲ့ ပက်သက်ပြီး သတင်းမျိုးစုံ ထွက်နေပေမယ့် မေချိုထွဋ်ခေါင်က ဘာလို့ ထင်ရှားအောင်ကို သူ့အနားမှာ ခေါ်ထားလဲဆိုတာ ဘယ်သူမှ တိတိကျကျ မသိကြပါ။

အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ ကားပေါ်မှာ အသင့်စောင့်နေသော မေချိုထွဋ်ခေါင် ကို ထင်ရှားအောင် တွေ့လိုက်သည်။

“ မမ .. နေမကောင်းဘူးဆို။ ကျွန်တော် မောင်းမယ် .. ”

“ ငါ့ ပုံစံက နေမကောင်းတဲ့ ပုံစံ ပေါက်နေလို့လား ”

“ ဟင် ခုနက မမပဲ ခေါင်းကိုက်နေတယ်ဆို .. ”

“ ငါ့ တပည့်တွေ ယုံအောင် ပြောလိုက်တာ။ ငါ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး။ ကားပေါ်တက် .. ဒီနေ့ ငါ မင်းကို နေရာတစ်ခု ခေါ်သွားမယ် ”

“ ဘယ်ကိုလဲ ”

“ နောက်တော့ သိမှာပေါ့။ ဒါနဲ့ Happy Birthday ထင်ရှားအောင် ”

“ ဟာ .. ဒီနေ့ ကျွန်တော့် မွေးနေ့မှန်း မမ သိနေတယ်။ ”

“ သိတာပေါ့ကွာ .. ကဲ မြန်မြန်တက် သွားမယ်။ ”

ထင်ရှားအောင် ကားပေါ် တက်လိုက်သည်နဲ့ မေချိုထွဋ်ခေါင် က ကားကို ချက်ချင်း မောင်းလိုက်တော့သည်။

“ မမ အနောက်မှာ ဘော်ဒီဂတ်တွေ ပါမလာဘူး။ ”

“ ဟုတ်တယ် သေချာ မလိုက်ခိုင်းတာ။ အခုသွားတာကို သူတို့ကို မလိုက်စေချင်ဘူး။ မင်း ဘာမှ မမေးပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး လိုက်ခဲ့စမ်း။ ငါ ကားမောင်းရင်း စကားမပြောချင်ဘူး ”

“ ဟုတ် .. ”

ဘာမှ မပြောနဲ့ဆိုလို့ ထင်ရှားအာင် ပါးစပ်ပိတ်ကာ အေးဆေးပဲ လိုက်လာခဲ့သည်။ လမ်းတစ်လျှောက် ပတ်ဝန်းကျင်ကို အမြဲ အကဲခတ် လေ့လာနေပြီး အန္တရာယ် ရှိ မရှိ သတိနဲ့ စောင့်ကြည့်နေသည်။ မေချိုထွဋ်ခေါင် က ထင်ရှားအောင်ကို ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။

ထင်ရှားအောင်ရဲ့ အမြဲတမ်း သတိ ရှိနေတဲ့ ပုံစံကို သူ သဘောကျသည်။ ဒီလိုနဲ့ ထင်ရှားအောင်တို့ ကားမှာ မြို့ထဲဘက်သို့ မောင်းလာရင်း သူဌေးရပ်ကွက်တစ်ခုထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။

အိမ်တစ်အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ ကားဟွန်း တီးလိုက်သည်။ အိမ်ထဲမှာ လူနှစ်ယောက် ထွက်လာပြီး ကားကို သေချာ စိုက်ကြည့်သည်။ နောက်မှ .. မေချိုထွဋ်ခေါင် မှန်း သိတော့ ချက်ချင်းပဲ ဝင်းတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကားမှာ ခြံဝင်းထဲ ဝင်လာပြီး အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်သည်။ ကားပေါ်မှ ဆင်းဆင်းခြင်း အသက် (၅၀)ခန့် ရှိသော မိန်းမ တစ်ယောက်က အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်လာပြီး မေချိုထွဋ်ခေါင်ကို ကြိုဆိုလိုက်သည်။

“ ဟယ် .. မေချို .. ဘာလို့ ကိုယ်တိုင် လာရတာလဲ ”

“ ကိုယ်တိုင်လာမှ ဖြစ်မှာမို့ မမနီလာ။ ထင်ရှားအောင် ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့။ ”

“ ကဲ .. လာ .. ”

အိမ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်တာနဲ့ ထင်ရှားအောင် ပတ်ပတ်လည်ကို ငေးကြည့်ရင်း အတော် ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အိမ်ပါလားလို့ တွေးလိုက်မိသည်။

အိမ်ထဲတွင် အသဲပုံများ၊ မြှားနတ်မောင် ရုပ်ထုများ ၊ Sexy ဆန်ဆန် ဆွဲထားသော ကိုယ်လုံးတည်းပုံ ပန်းချီကားများ ချိတ်ဆွဲထားလေသည်။

“ မေချို .. ကိုယ်တိုင် လာတယ်ဆိုတော့ ဘာကိစ္စလဲ .. ပြောပါဦး ”

“ ကိစ္စကတော့ သူ ပေါ့။ သူ့ကို သိလား ”

“ လူခြင်း မတွေ့ဖူးပေမယ့် သတင်းတွေကြားနေပါတယ်ဟဲ့ .. ထင်ရှားအောင် ဆိုတာမလား ”

“ ဟုတ်တယ် .. သူ့အတွက် ဒီကို ရောက်လာတာ။ ဒီနေ့ သူ အသက် (၂၀) ပြည့်ပြီ ”

“ အဲ့ဒီတော့ .. ”

“ ဟင်း .. ဟင်း .. သူ့ကို မွေးနေ့လက်ဆောင်လေး ပေးချင်လို့ မမနီလာ .. ”

“ သဘောပေါက်ပြီ။ ဒါနဲ့ သူက လုံး၀ အပိတ်လေးလား ”

“ လုံး၀ အပိတ်။ တံဆိပ်တောင် မခွာရသေးဘူး ”

“ ဟယ် .. အဖိုးတန်လေးပဲ။ ဟေ့ Special Room အသင့်ပြင်ထားစမ်း။ နောက် နာရီဝက်နေရင် အားလုံး အဆင်သင့်ဖြစ်ပါလေ့စေ .. ”

ဒေါ်နီလာစိန် အမိန့်ပေးလိုက်လို့ ဘေးနားမှာ ရှိနေတဲ့ ကောင်မလေးများက Special Room ဆိုတာကြီး အသင့်ပြင်ရန် ထွက်သွားလေသည်။

ထင်ရှားအောင်မှာ ဒေါ်နီလာစိန် နဲ့ မေချိုထွဋ်ခေါင်တို့ ပြောနေတာကို နားမလည်ဘူးဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် မစပ်စုရဲပါ။ အေးဆေးပဲ .. ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ထိုင်နေရင်း ချပေးထားတဲ့ ကော်ဖီကို သောက်နေလိုက်သည်။

“ မွေးနေ့ လက်ဆောင်လေး ရှယ်ပေးချင်တယ်ပေါ့လေ ”

“ ဒါပေါ့ .. စိတ်ချမယ်နော် ”

“ အမယ်လေး စိတ်ချစမ်းပါ။ အညွှန့်လေးတွေချည်း ခူးပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား .. ”

“ ထင်ရှားအောင် .. မင်းနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်။ သူက မမ နီလာစိန် တဲ့။ ငါ့လိုပဲ ဂေါင်းတစ်ယောက်ပေါ့။ ဒါပေမယ့် သူက ဂေါင်းဆိုတာထက် ဂေါင်းပွဲစားလို့ ပြောရင် ပိုအဆင်ပြေမယ်။ ဟုတ်တယ်မလား မမနီလာ ”

“ ခစ် .. ခစ် .. မေချို ခေါ်ချင်သလိုသာ ခေါ်ပါအေ .. ”

“ ငါ့ဆီမှာ လုပ်နေတဲ့ ကောင်မလေး အများစုက သူ့ဆီကနေ လာကြတာ။ လူရှာတဲ့နေရာမှာတော့ အတော်ဆုံးပဲ။ နောက်တော့ မင်း သိလာမှာပါ။ အခုတော့ သူက ငါ့ရဲ့ အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေထဲက တစ်ဦးလို့ မှတ်ထားပေး ”

“ ဟုတ် အန်တီနီလာ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်။ ”

“ မင်းကလဲကွာ .. မမနီလာ လုပ်စမ်းပါ။ ဘယ်နှယ့် အန်တီ တုန်း .. ”

“ အဲ ဆောရီးပါဗျ။ ရိုင်းသလိုဖြစ်သွားမှာစိုးလို့ပါ .. တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် မမနီလာ ”

“ ခစ် .. ခစ် .. အေး ဝမ်းသာပါတယ်။ မေချို နင့်ချာတိတ်က ချစ်စရာလေးနော် ”

“ ဟုတ်တယ်။ ပုံစံကြည့်တော့ အေးအေးလေးနဲ့ သိပ်လည်တာ။ အခု တောလမ်းက လောင်းကစားရုံကို သူ့ အပ်ထားရတယ်။ အရင်က ရဲဝင့်တစ်ယောက်တည်းနဲ့ မနိုင်ဘူး။ အခုတော့ သူရှိနေတော့ စိတ်ချနေရတယ် ”

“ ဘာလဲ လောင်းကစားရုံကနေ အဆင့်တက်တော့မယ်ပေါ့လေ။ ဟင်း .. ဟင်း .. မေချို .. ငါ သိတယ်နော် ”

“ ဒါပဲလေ .. တစ်နေရာတည်းမှာ ကြာနေလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ။ သူ့ကို နေရာစုံ ပို့ပေးရတော့မယ် ”

“ မှန်တာပေါ့ .. နေရာစုံသွားရင် နင့် ချာတိတ်ကို နင် ပြန်ထိန်းနေရဦးမယ်နော် .. ”

ဒေါ်နီလာစိန် ရဲ့ စကားကြောင့် မေချိုထွဋ်ခေါင် မျက်နှာ တည်သွားလေသည်။ ဒေါ်နီလာစိန်က သူပြောချင်တာ ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားသည်။ ခဏနေတော့ ယပ်တောင်လေး တခတ်ခတ် နဲ့ ပြန်ရောက်လာပြီး ..။

“ မေချို .. အားလုံး အဆင်သင့်ပဲ .. ”

“ ထင်ရှားအောင် .. ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့ ”

ထင်ရှားအောင်တို့ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားလိုက်သည်။ အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ အဝတ်စား မလုံ့တလုံ ဝတ်ထားတဲ့ ကောင်မလေးတွေ အများကြီး တွေ့လိုက်ရသည်။ နေရာအနှံ့ ရှိနေသည်။ တစ်ချို့က စာအုပ်ဖတ်နေသည်။ တစ်ချို့က ဖုန်းပွတ်နေသည်။ တစ်ချို့က သူတို့ကို ကြည့်ကာ တီးတိုး စကားပြောနေသည်။ တစ်ချို့က ထင်ရှားအောင်ကို ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းဆူကာ မြူဆွယ်နေပြန်သည်။ ထင်ရှားအောင် မှာ ဒီလောက် များပြားတဲ့ မိန်းကလေးတွေကို တစ်ခါမှ တစ်စုတစ်ဝေးထဲ မမြင်ဖူးပေ။ အားလုံးက ငယ်ငယ်ချောချောလေးတွေချည်း ဖြစ်သည်။

ပထမထပ်ကို ကျော်ကာ ဒုတိယထပ်သို့ ဆက်ပြီး တက်သွားကြသည်။ ဒုတိယထပ် ရောက်တော့ အခန်း (၅)ခန်း တွေ့လိုက်သည်။ ဒေါ်နီလာစိန်က အခန်း(၅)ခန်း အနက်မှ အကြီးဆုံး အခန်းတစ်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ မေချိုထွဋ်ခေါင်ကို လက်ဖြင့် ဟန်ရေးပြလိုက်သည်။ ဆိုလိုတာ ဒီအခန်းပေါ့။

“ ထင်ရှားအောင် .. မင်းဘဝမှာ တစ်ခါမှ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ မအိပ်ဖူးသေးဘူးနော် ”

“ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ဆိုရင် .. အိပ်ဖူးတယ်လေ။ ကျွန်တော် အမေ နဲ့ ညတိုင်း အတူအိပ်ခဲ့တာ ”

“ အာ ငါမေးတာ အဲ့လို မဟုတ်ဘူး။ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံဖူးလား မေးတာ ”

“ ဗျာ .. အဲ့ဒါတော့ တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး ”

“ အေး အခု လုပ်ရမယ် ”

“ ဗျာ .. ”

“ ဒီနေ့ မင်းအသက် (၂၀)နှစ် ပြည့်ပြီ။ အမှန်က အစောကတည်းက ဒီလိုလုပ်ပေးချင်တာ။ ဒါပေမယ့် ငါ့စိတ်ထဲမှာ ငယ်ပါသေးတယ်လို့ပဲ မြင်နေတယ်။ အခုတော့ မငယ်တော့ဘူး။ မင်းမှာ ငါ ရှိစေချင်တဲ့ အတွေ့ကြုံတွေ ရှိရတော့မယ်။ ဒါကြောင့် မင်းကို ဒီနေရာ ခေါ်လာတာပဲ။ အခု မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံရမယ် ”

“ အာ .. ကျွန်တော် မလုပ်ချင်ဘူး ”

“ ဘာလဲ မင်းက အခြောက်လား ”

“ မဟုတ်ဘူး ”

“ ဒါဆို ငါ ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်လေ။ မင်း မိန်းမ မကြိုက်ပဲ ယောက်ျားကြိုက်ရင်လဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောနော် .. ဟင်း .. ဟင်း .. ”

“ ကျွန်တော် မိန်းမပဲ ကြိုက် .. အာ .. မမ .. ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ”

“ ရပြီ အခြောက် မဟုတ်ဘူးဆိုရင် ဒီအခန်းက မင်းအတွက်ပဲ။ အထဲမှာ ကောင်မလေး (၄)ယောက်ရှိတယ်။မင်း သဘောကျတဲ့ တစ်ယောက်ကို ရွေးပြီး ကျန်တဲ့ ကောင်မလေးတွေကို ပြန်လွှတ်လိုက်။ ပြီးရင် .. မင်း ရွေးထားတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ အေးဆေး နေခဲ့။ ကိစ္စပြီးသွားရင် အခန်းထဲမှာပဲ အေးဆေး  အနားယူနေ။ ငါ လူလွှတ်ပြီး ညနေမှ မင်းကို လာခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ်။ ကဲ .. ဒါ မင်းကို ငါပေးတဲ့ မွေးနေ့လက်ဆောင်ပဲ ”

“ မမ လက်ဆောင်ကလဲ .. ဟင်း .. ကျွန်တော် လုပ်ကို လုပ်ရမှာလား ”

“ လုပ်ရမှာ .. ဒါ မင်းကို တတ်စေချင်တဲ့ ပညာထဲက တစ်ခုပဲ။ နောက်ဆို ဒီနေရာကို မင်း ခဏခဏ လာချင်နေမှာပါ။ ကဲ ဝင်တော့ ”

ထင်ရှားအောင် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် အခြောက်မဟုတ်ပါ။ ဒါပေမယ့် လိင်ကိစ္စနဲ့ ပက်သက်ပြီး ထင်ရှားအောင်မှာ စိတ်ဒဏ်ရာတွေ ရှိနေသည်။ အဲ့ဒါကတော့ သူ့အမေ အေးရီကြောင့်ပေါ့။ ယောက်ျား မျိုးစုံ သူ့အိမ်ကိုလာပြီး အေးရီနဲ့ ဆက်ဆံကြသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ လိင်ဆက်ဆံခြင်းကို အေးရီကြောင့် မုန်းတီးနေသည်။ ဒါကြောင့် သူ မိန်းမ မလိုက်စားပါ။ တတ်နိုင်သလောက် ရှောင်ခဲ့သည်။ လောင်းကစားရုံမှာ သူ့ကို သဘောကျနေတဲ့ အသက် ကြီး၊ငယ် အပျို အအို အစုံရှိသည်။ တစ်ယောက်နဲ့မှ မငြိအောင် နေလာခဲ့သည်။ ဒါကို မေချိုထွဋ်ခေါင် သေချာသိသည်။ ဘာလို့ ဒီလောက် ရှောင်နေရတာလဲဆိုပြီး အံ့သြမိသည်။ အခြောက်စိတ်များ ရှိနေမလားလို့လဲ တွေးခဲ့ဖူးသည်။ နောက်တော့ သူ့စိတ် ဒဏ်ရာကို ရိပ်မိသွားပြီး ဒါကြောင့် ဖြစ်မယ်လို့ လက်ခံလိုက်သည်။

ထင်ရှားအောင် သက်ပြင်းချကာ အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်တော့သည်။

........................

အခန်း (၁၁)

အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ ထင်ရှားအောင်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေမယ့် အလှတရား လေးမျိုးက ကြိုဆိုလိုက်သည်။ တစ်ယောက်တစ်မျိုးဆီ ချစ်စရာကောင်းနေတဲ့ အလှမယ်လေး (၄)ယောက်ကို ထင်ရှားအောင် မြင်လိုက်ရသည်။ ကောင်မလေးတွေက ထင်ရှားအောင်ကို မြင်လိုက်တာနဲ့ fly kiss တွေပေးပြီး ကြိုဆိုကြတယ်။ ထင်ရှားအောင်က ထိုင်ခုံတစ်ခုမှာထိုင်လိုက်ပြီး ဘေးမှာချထားတဲ့ ဝီစကီပုလင်းထဲမှ ဝီစကီတစ်ခွက် ငှဲ့ကာ သောက်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးတွေက ထင်ရှားအောင်နားရောက်လာပြီး ဟိုပွတ် ဒီပွတ်နဲ့ပေါ့။

“ ကိုရှား .. ကြိုက်တာရွေးနော်။ ကျွန်မကို ရွေးရင်တော့ သိပ်ပျော်မိမှာပဲ .. ”

“ ကိုရှား နဲ့ဆိုလို့ ဒီက အရမ်းရင်ခုန်နေတာ .. အရွေးမမှားစေရဘူးနော် .. ခစ်  ”

“ မြင်တာနဲ့ အရမ်းချစ်မိသွားပြီ ကိုရှားရယ် .. ချစ်ပေးမှာလား ”

“ ကိုရှား ကျွန်မကို ရွေးမယ်ဆို ကိုရှားဆန္ဒတွေ အားလုံးပြည့်စေရမယ်နော် .. ”

တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ပြောနေတာကြည့်ရင်း ထင်ရှားအောင် စိတ်ထဲမှာ လိင်စိတ်တွေ နိုးထလာပြီး တက်မယ်မှု ရာဂတွေကို သူခံစားနေရသည်။

ဒါပေမယ့် သူတို့ အပြောကြောင့် မဟုတ်ပါ။ အခန်း အပြင်ဆင်၊ ဖွင့်ထားတဲ့ Sexy ကျကျ ဆိုနေတဲ့ သီချင်းသံ၊ ခပ်ပြင်းပြင်း ရနေတဲ့ ရေမွှေးနံ့တွေ .. နောက်ပြီး သူတို့ ဝတ်စားထားတဲ့ ပုံစံလေးတွေ .. ဒါတွေက သူ့ကို ဆွဲဆောင်နေပြီ။ အပြောတွေကတော့ ထင်ရှားအောင်အတွက် ရိုးနေပြီ။

လောင်းကစားရုံမှာ သူ့ကို ခေါ် Date ချင်တဲ့ မိန်းမတွေမှ တစ်ပုံကြီးပဲ။ သူတို့ ပြောတာက အခု ကောင်မလေးတွေထက် ပို ထိ သည်။

“ ကိုရှား .. ပြောလေကွာ။ ဘယ်သူနဲ့ နေချင်လဲလို့ .. ဘာလဲ ရွေးရခက်နေတာလား ”

“ မခက်ပါဘူး။ ရွေးပြီးပြီ ”

“ ဟယ် .. ဘယ်သူလဲဟင် .. ”

တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ကြည့်ကာ မဒီလေးတွေက ဘယ်သူ့ကို ရွေးလိုက်လဲ သိချင်နေသည်။ ထင်ရှားအောင် တစ်ချက် ပြုံးလိုက်ပြီး အေးဆေးပဲ ပြောလိုက်သည်။

“ မင်းတို့ အားလုံးပဲ ”

“ ဟင် .. ”

“ ဟယ် .. လောဘကြီးတယ်တော့ ”

“ တကယ်လား .. နိုင်တယ်ပေါ့ ခစ် .. ခစ် .. ”

“ ကိုရှား .. လူကြည့်တော့ဖြင့် ရိုးမလိုလိုနဲ့ .. လူဆိုးလေး .. ”

ထင်ရှားအောင် ရယ်လိုက်သည်။ လူရွေးပြီးကြောင်းပြောဖို့ အခန်းထဲကနေ ထွက်လိုက်သည်။

“ ရွေးပြီးပြီလား .. ကျန်တဲ့ ကောင်မလေးတွေ ပြန်လွှတ်လိုက်တော့လေ။ မင်း ရွေးထားတဲ့သူနဲ့ အေးဆေး နေခဲ့လိုက်တော့။ ငါ သွားတော့မယ် ”

“ မမ .. ကျေးဇူးပါနော် ”

“ Enjoy .. ”

မေချိုထွဋ်ခေါင်က တစ်ချက်ပြုံးပြီး လှည့်ထွက်သွားသည်။ ဒေါ်နီလာစိန်က ဘယ်သူ့ကို ရွေးလိုက်လဲ သိချင်နေသည်။

“ ကိုရှား .. ဘယ်သူ့ကို ရွေးလိုက်တာလဲ ”

“ အကုန်လုံးကို ရွေးလိုက်တာ မမနီလာ ”

“ ဟယ် .. ”

ဒေါ်နီလာစိန် ပါးစပ် ပိတ်သွားသည်။ ထင်ရှားအောင် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ပဲ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။အခန်းထဲမှာ သူ့ကို ပြုစုယုယဖို့ မဒီချော လေးယောက်က အဆင်သင့်ဖြစ်နေသည်။

“ မင်းတို့ နာမည်တွေကို ငါ မသိဘူး။ ဒီတော့ ခုချိန်မှာ မင်းတို့ကို နာမည်တွေ ပေးမယ်။ ငါနဲ့ ဆက်ဆံနေချိန် မင်းတို့ ပါးစပ်က ငါပေးထားတဲ့ နာမည်ပဲ ပြောရမယ်။ ဘာလို့ ဒီနာမည်တွေ ပေးလဲဆိုတာ ငါ့ကို ပြန်မမေးနဲ့။ ငါ ဖြေမှာ မဟုတ်ဘူး။ အဆင်ပြေလား ”

“ ဟယ် အဆန်းပဲ။ ပြောပါဦး ဘယ်လို နာမည်တွေ ပေးချင်တာလဲ ”

“ မင်းတို့ကို ပေးချင်တဲ့ နာမည်က ........... ”

“ ဟင် .. ကိုရှား .. ရှင် .. ”

“ ဘာလဲ ”

“ ဘာ .. ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး။ ”

“ အိုကေ .. ငါ့ကို နှစ်ယောက် ပြိုင်တူ မှုတ်ပေး၊ နောက်တစ်ယောက်က ခေါင်းကို လာနှိပ်၊ နောက်တစ်ယောက်က လက်ကို နှိပ်ပေး ”

ထင်ရှားအောင် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း မဒီလေးတွေက လုပ်ပေးသည်။ ထင်ရှားအောင် ဘေးမှာ အသင့်ပြင်ပေးထားတဲ့ ဝီစကီ တစ်ခွက်ကို အရသာခံ သောက်ရင်း ထိုင်လိုက်သည်။ မဒီလေး နှစ်ယောက်က ထိုင်ခုံရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ထင်ရှားအောင်ရဲ့ ဘောင်းဘီကို တစ်ဆင့်ခြင်း ချွတ်ပေးသည်။ အတွင်းခံပါ ချွတ်ပြီးသွားတော့ တစ်ယောက်က ဒစ် ထိပ်ကို လျှာလေးနဲ့ လျက်ပေးပြီး ကျန်တစ်ယောက်က ဥတွေကို လျက်ပေးသည်။ မဒီတစ်ယောက်က ထိုင်ခုံ အနောက်ကို ရောက်လာပြီး ခေါင်းကို နှိပ်ပေးသည်။ ထင်ရှားအောင် ဝီစကီ တစ်ငုံသောက်ကာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ခေါင်းမော့ထားလိုက်သည်။

နောက်ဆုံးတစ်ယောက်က ထိုင်ခုံဘေးမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ထင်ရှားအောင်ရဲ့ လက်မောင်းကို နှိပ်ပေးသည်။ မဒီလေးတွေက Training ကောင်းကောင်း ရှိတဲ့သူတွေမို့ အမှုတ်ခံရတာ အတော် ကောင်းသည်။ ထင်ရှားအောင်ရဲ့ ဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲမှာ နည်းမျိုးစုံနဲ့ ကလိပေးသည်။

အဆုံးထိရောက်အောင် ဖိစုပ်ပြီး deep throat လုပ်လိုက်တဲ့အခါဆို ထင်ရှားအောင် တစ်ကိုယ်လုံး အကြောတွေ ပြေသွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

မေချိုထွဋ်ခေါင်ရဲ့ မွေးနေ့လက်ဆောင်ကို ထင်ရှားအောင် ကျေနပ်စွာ ခံယူနေတော့သည်။ အတန်ကြာ အမှုတ်ခံ ၊ အနှိပ်ခံပြီးတော့ ....။

“ ကိုရှား မလုပ်သေးဘူးလား။ ဘယ်သူ့ကို အရင်လုပ်ချင်လဲ ပြော .. ”

“ မင်းတို့လေးယောက်စလုံး ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ကုန်းလိုက်။ ငါ့ဘက်ကို ဖင်ပေးပြီး ကုန်းနေ .. ”

“ ဟယ် ပြိုင်တူ လုပ်မယ်ပေါ့။ ဟိ .. အကြံကြီးတယ်တော့ .. ခစ် .. ခစ် ”

ထင်ရှားအောင် ပြုံးပြလိုက်သည်။ မဒီလေးတွေက ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဖင်လေးတွေ ကိုယ်စီ ကုန်းလိုက်သည်။ တင်လေးတွေ ကားပြီး အဖုတ်လေးတွေ ကိုယ်စီ တန်းစီပြီး ပြူထွက်လာသည်။ ထင်ရှားအောင်က သူတို့ကို ပေးထားတဲ့ နာမည်အားလုံးကို တန်းစီပြီး ခေါ်လိုက်သည်။

မဒီလေးတွေက “ ရှင် ” လို့ ပြန်ထူးသည်။ နောက်တော့ နာမည် တစ်ခုစီ ခေါ်လိုက်ပြန်သည်။ မဒီလေးတွေက ခုချိန်ထိ သူတို့နားကို ထင်ရှားအောင် မရောက်လာသေးလို့ အံ့သြနေလေသည်။

“ ဘယ်သူမှ လှည့်မကြည့်နဲ့ .. ”

ပြတ်သားသော စကားသံကြောင့် နောက်လှည့်ကြည့်ဖို့ ဟန်ပြင်နေတဲ့ မဒီလေးတွေ လန့်သွားပြီး မကြည့်ရဲတော့ပေ။

ထင်ရှားအောင် ဘာလုပ်နေတာလဲ။ လုပ်စရာရှိတာ မလုပ်ပဲ ဘာလုပ်နေလဲ မဒီလေးတွေ အရမ်းသိချင်နေသည်။

ခဏနေတော့ ထင်ရှားအောင်ဆီကနေ ငြီးသံတစ်ချို့ ကြားလိုက်ရသည်။

“ အာ့ .. ချစ်လိုက်တာ  ........... ... ဟင်း ........... ”

လက်ကို အဆက်မပြတ် လှုပ်ရှားရင်း ထင်ရှားအောင် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားပြီး ခြေထောက်များ ဆန့်တန်းကာ အားရပါးရ ပြီးလိုက်တော့သည်။

“ ရပြီ လှည့်ကြည့်တော့။ ငါ့ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးစမ်း ”

“ ဟယ် .. ကိုရှား .. ”

“ ဘာလဲ .. ငါ ပြောတာ မကြားဖူးလား။ ဒီမှာ မမြင်ဖူးလား။ လုပ်ပေးဦး ”

မဒီလေး တစ်ယောက်က ထင်ရှားအောင်နားရောက်လာကာ လိင်တံတစ်လျောက် ပေကျန်နေသော သုတ်ရည်များကို တစ်ရှူးဖြင့် သေချာသုပ်ပေးသည်။ ကျန်တဲ့ မဒီလေးတွေက နားမလည်နိုင်ဖြစ်ကာ ထင်ရှားအောင်ကို ငေးကြည့်နေသည်။

ထင်ရှားအောင်က သူတို့ကို ဘာမှမလုပ်ပဲ ဂွင်းထုကာ ပြီးလိုက်လို့ အားလုံးက အံ့သြနေလေသည်။ ဘယ်လိုလဲ ထင်ရှားအောင် .. ဒီလောက် လုပ်ချင်စရာကောင်းနေရဲ့နဲ့ ဘာလို့ ဂွင်းထုပြီး ပြီးလိုက်ရတာလဲ။

“ ကိုရှား .. ဘာလို့ ဒီလို ပြီးလိုက်တာလဲ ”

“ အဲ့ဒါ မေးခွန်းနော် ”

“ ဟင်း .. သိချင်လို့ပါ။ ကျွန်မတို့ကို သဘောမကျလို့လား။ အန်တီနီလာက မေးရင် ပြန်ပြောလို့ရအောင်ပါ။သဘောမကျဘူးဆိုလဲ စောစောက ပြောရောပေါ့။ အခုတော့ အန်တီက ကျွန်မတို့ကို ဆူတော့မယ် ”

“ မင်းတို့အားလုံး စောက်ရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ ငါ အားလုံးကို သဘောကျပါတယ်။ ငါ ဒီလို ပြီးချင်လို့ ပြီးလိုက်တာ။ မင်းတို့နဲ့ မဆိုင်ဘူး။ အန်တီမေးရင် ငါ မင်းတို့တစ်ယောက်ချင်းစီကို ဆက်ဆံလိုက်တယ်လို့ ပြောလိုက်။ အခန်းထဲကနေ အခု ချက်ချင်း ထွက်မသွားနဲ့ဦး။ နောက် တစ်နာရီလောက်မှ ထွက်ကြ။ နောက်ပြီး အခု အဖြစ်ပျက်ကို ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်မပြောနဲ့။ အန်တီ့ကိုလဲ လုံး၀ မပြောပါဘူးလို့ မင်းတို့ ကတိပေးရမယ်။ မဟုတ်ရင် ... သိတယ်မလား ”

“ ဟုတ် .. မပြောပါဘူး။ ဟင်း .. ကိုရှား ရှင်က ဘယ်လိုလူလဲ .. တော်တော် နားလည်ရခက်ပါလား ”

“ မခက်ပါဘူး.. ငါက လိုချင်တာ မရရင် အစားမထိုးတတ်ဘူး။ ဒီလောက်ပါပဲ ”

“ အင်း .. ကျွန်မ သိပြီ ကိုရှား .. နားလည်ပါပြီ ”

“ အင်း နားလည်သွားရင် မင်းတို့ ပါးစပ်ပိတ်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလို့ရတယ်။ တစ်နာရီပြည့်ရင်ထွက်သွားကြတော့။ ငါတော့ ပင်ပန်းနေလို့ အိပ်လိုက်ဦးမယ်။ မင်းတို့ အပန်းမကြီးရင် ခုနကလို နည်းနည်း နှိပ်ပေးပါလား .. ”

“ ဟုတ် ရပါတယ်။ ”

မဒီလေးတွေက ခေါင်း လက်မောင်း နဲ့ ခြေထောက်တွေကို နှိပ်ပေးနေသည်။ ထင်ရှားအောင် စိတ်ပေါ့သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး အိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်ကာ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာ စကားလေးတစ်ခွန်း ပြောလိုက်ကာ အိပ်လိုက်ပါတော့သည်။

“ မမ .. သေချာကြည့်နေလား။ ကျွန်တော့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါနော် .. ”

....................

ဒေါ်နီလာစိန်ရဲ့ ရုံးခန်းထဲမှာ LCD ဖန်သားပြင်ကနေ ထင်ရှားအောင်နဲ့ မဒီလေးတွေ အဖြစ်ပျက်ကို ကြည့်နေသော မေချိုထွဋ်ခေါင် တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ နေရခက်နေတော့သည်။ ထင်ရှားအောင် မင်း ဘာလို့ ဒီလိုလုပ်တာလဲ။

မင်းကွာ ...။ အဖြစ်ပျက်အားလုံးကို အစအဆုံး သေချာမြင်လိုက်ရတာမို့ မေချိုထွဋ်ခေါင် ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေလေသည်။

ထင်ရှားအောင်ရဲ့ ပထမဆုံး ပွဲဦးထွက် အတွေ့ကြုံကို သိချင်တာမို့ မေချိုထွဋ်ခေါင်က ထင်ရှားအောင် ကွယ်ရာမှာ ဒေါ်နီလာစိန်ကို CCTV တပ်ထားတဲ့ အခန်းတစ်ခုကို စီစဉ်ပေးဖို့ပြောခဲ့သည်။

ထင်ရှားအောင်ကလဲ လူလည်ပြန်ကြခဲ့သည်။ သူ့လှုပ်ရှားမှုတိုင်းကို မေချိုထွဋ်ခေါင် အမြဲမပြတ် စောင့်ကြည့်နေမှန်း သူ သိနေသည်။

အခုလဲ မေချိုထွဋ်ခေါင် တစ်နေရာရာကနေ စောင့်ကြည့်နေမယ်လို့ သူယုံကြည်သည်။ ဒါကြောင့် သူ့ခံစားချက်တွေကို မေချိုထွဋ်ခေါင် သိသွားအောင် တမင် လုပ်ပြလိုက်သည်။

မေချိုထွဋ်ခေါင် နေရခက်သွားသည့် အကြောင်းမှာ ထင်ရှားအောင် မဒီလေးတွေကို ပေးလိုက်တဲ့ နာမည်တွေကြောင့်ဖြစ်သည်။

လေးယောက်စလုံးကို တစ်ယောက် တစ်မျိုးစီ ပေးလိုက်သော နာမည်တွေမှာ ..

“ မ ”

“ မ ”

“ မေ ”

“ ချို ”

နောက်ဆုံး ဂွင်းထုရင်း ပြီးခါနီး ပြောလိုက်တဲ့ ငြီးသံမှာ ..

“ အာ့ .. ချစ်လိုက်တာ ... မ မ မေ ချို ရယ် ... ဟင်း ........... ”

မေချိုထွဋ်ခေါင် မှာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး ရိုက်ထားတဲ့ CCTV Record ကို ဘယ်သူမှ ပြန်ကြည့်လို့မရအောင် Delete လုပ်လိုက်တော့သည်။

............................

အခန်း (၁၂)

မိုးသည်းထန်စွာ ရွာသွန်းနေသည်။ မဒီလေးတွေရဲ့ ပြုစုမှုကို ဇိမ်ခံရင်း ထင်ရှားအောင် တစ်ယောက် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားသည်။

(၂)နာရီလောက် ကြာတော့ ...။

“ အစ်ကိုလေး .. ထ ပါဦး .. ”

ထင်ရှားအောင် နိုးသွားပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ အောက်ထပ်မှာ အစ်ကိုလေးကို လာခေါ်တဲ့သူတွေ ရောက်နေပြီ။ မမလေးက ခေါ်ခိုင်းလိုက်တာတဲ့ ”

“ အင်း .. ငါ ခဏနေ ဆင်းခဲ့မယ်လို့ ပြောလိုက် ”

“ ဟုတ် ”

ထင်ရှားအောင် အဝတ်စားများ သေချာ ပြင်ဆင် ဝတ်လိုက်ပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ မေချိုထွဋ်ခေါင်ရဲ့ တပည့်အချို့က အောက်ထပ်က စော်တွေကို ငမ်းရင်း ထင်ရှားအောင်ကို စောင့်နေသည်။ ထင်ရှားအောင်ကို မြင်တော့ ဂါရ၀ ပြုလိုက်သည်။

“ ကိုရှား .. မမလေးက အိမ်ပြန်ဖို့ ကျွန်တော်တို့ကို လွှတ်လိုက်တာပါ ”

“ အင်း .. ”

ထင်ရှားအောင် အိမ်ရှေ့မှာရပ်ထားတဲ့ ကားပေါ် တက်ကာ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ မိုးက သည်းထန်စွာ ရွာနေသောကြောင့် ကားကို ဖြေးဖြေးမောင်းနေရသဖြင့် အတော်နဲ့ ပြန်မရောက်နိုင်။ တစ်နေရာရောက်တော့ သူတို့ကားရှေ့ကို ကုန်ကား တစ်စီး ရုတ်တရက် ပိတ်ရပ်လိုက်တာမို့ ကားကို အချိန်မှီ ဘရိတ်အုပ်လိုက်သည်။ ကားခေါင်းခန်းမှာ ကုန်ကားအလယ်ကို အနည်းငယ် ဝင်တိုက်လိုက်သည်။

“ အာ မအေလိုးတွေ ဘယ်လိုမောင်းနေတာလဲ .. တောက်စ် ”

သတိ အမြဲတမ်းရှိတဲ့ ထင်ရှားအောင်က အခြေနေကို သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ခါးကြားမှာ တစ်ချိန်လုံး ဆောင်ထားလေ့ရှိတဲ့ ရွှေရောင် Desert Eagle သေနတ်ကို ထုတ်လိုက်သည်။ ကားပေါ်မှာ သူနဲ့အတူ အစောင့် (၃)ယောက်သာ ပါသည်။

“ တမင် ဝင်လာတာဗျ။ အားလုံး သတိနဲ့နေ .. ”

ထင်ရှားအောင် သတိပေးလိုက်လို့ အားလုံးက လက်နက်ကိုယ်စီ ထုတ်ကာ ကားထဲကနေ အခြေနေစောင့်ကြည့်နေသည်။

သူတို့ကားနောက်မှာ အနက်ရောင် ကားတစ်စီး ရောက်လာသည်။ ကားပေါ်မှ လူ(၇)ယောက် ဆင်းလာတာ တွေ့လိုက်သည်။

“ ဘယ်က ကောင်တွေလဲ .. ကိုရှား .. မင်း ဒီကားထဲမှာပဲနေခဲ့။ ငါတို့ ဆင်းပြီး ဗြင်းလိုက်မယ်။ မင်း ဘာမှဖြစ်လို့ မရဘူး။ မင်းတစ်ခုခု ဖြစ်ရင် မမလေးက ငါတို့ကို သတ်မှာ .. ”

“ သတိတော့ထား .. သူတို့ဘက်က အင်အားများတယ်။ ဒီကောင်တွေမှာ သေနတ် ပါနိုင်တယ် ”

အစောင့်(၃)ယောက်က ကားပေါ်ကနေ ဆင်းသွားသည်။ ထင်ရှားအောင် ကားမောင်းသည့် နေရာမှာ ပြောင်းထိုင်လိုက်ပြီး ကားစက်နှိုးကာ အခြေနေကို ဘက်မှန်ထဲကနေ စောင့်ကြည့်နေသည်။ အခြေနေမကောင်းရင် ကားမောင်းပြီး ပြေးဖို့ လမ်းကြောင်းလဲ ရှာနေရသည်။ လမ်းတစ်ခုလုံးကို ကုန်ကားက ပိတ်ရပ်ထားသဖြင့် လမ်းကြောင်းက ရှာမတွေ့။ တစ်ခုတော့ရှိသည်။ ကုန်ကားဖင် နားမှာ ကားတစ်စီစာ လွတ်နေသည်။ အကုန်တော့ မလွတ်။

ကုန်တင်ထားတာ မရှိသောကြောင့် ကုန်ကားဖင်ကို အရှိန်နဲ့ ဝင်တိုက်ရင်တော့ ကားတစ်စီးစာ လွတ်နိုင်သည်။ ဒီ လမ်းကြောင်းတစ်ခုသာ ရှိသည်။

လီဗာကို ဖြဲရင်း ထင်ရှားအောင် သတိနဲ့ ကြည့်နေရသည်။

မကြာခင် သေနတ်သံများက မိုးသံများကြားမှာ ထွက်လာသည်။ အခြေနေက မကောင်း။ ထင်ရှားအောင် လူများမှာ နှစ်ယောက် ခွေကနဲ လဲကျသွားလေပြီ။

တစ်ဖက်လူအုပ်စုမှာလဲ သုံးယောက် လျောသွားပြီ။ ထင်ရှားအောင် သူ့ Plan အတိုင်း ကားကို Back ဂီယာထိုးကာ အနောက်သို့ ရသလောက် အရှိန်ဖြင့် မောင်းလိုက်သည်။

“ ဟေ့လူ .. ကားထဲ မြန်မြန်ဝင် ”

အသက်မသေပဲ ကျန်နေသေးတဲ့ အစောင့်တစ်ယောက်ကို လှမ်းအော်လိုက်သည်။ အစောင့်က ကိုယ်ခံပညာ အတော်ကောင်းပုံရသည်။ ကားမှန်ပေါက်ကနေ ကားထဲသို့ ဒိုင်ပင်ထိုး ဝင်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် အနောက်မှာရှိတဲ့ အနက်ရောင်ကားကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဝင်ဆောင့်လိုက်သည်။ ဘေးမှ ရန်သူအုပ်စုက ထင်ရှားအောင်တို့ကားကို သေနတ်များဖြင့် ဆက်တိုက် ပစ်တော့သည်။

ထင်ရှားအောင် ခေါင်းကို တတ်နိုင်သလောက် အောက်ကို နှိမ့်ကာ မြင်ကွင်းကို မြင်ရတယ်ဆိုရုံလေး ကြည့်ပြီး ဂီယာ ပြန်ထိုးလိုက်သည်။ လီဗာကို အသားကုန် ဖြဲပြီး အရှေ့မှာ ပိတ်ရပ်ထားတဲ့ ကုန်ကားဖင်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဝင်ဆောင့်လိုက်တော့သည်။ ထင်ရှားအောင် တွေးထားသည့်အတိုင်းပင် ကုန်ကားဖင်မှာ ဘေးသို့ အနည်းငယ်ရွေ့သွားပြီး ကားတစ်စီစာ ထွက်ပေါက်တစ်ခု ရသွားတာနဲ့ ကားကို အရှေ့သို့ အမြန်ဆုံး မောင်းလိုက်သည်။

အနောက်မှ အနက်ရောင်ကားက သူတို့နောက်ကို ချက်ချင်း လိုက်လာသည်။

ထင်ရှားအောင်ရဲ့ အစောင့်မှာ ကားထဲကနေ ခေါင်းပြူထွက်ရင်း အနောက်မှာ လိုက်လာတဲ့ အနက်ရောင်ကားကို သေနတ်နဲ့ ပစ်သည်။

အနောက်က ကားမှာလဲ ထင်ရှားအောင်တို့ကို ပြန်ပစ်သည်။ ထင်ရှားအောင် ကားကို အရှိန်တင် ဂရုစိုက်မောင်းရင်း ဦးတည်ရာမရှိ မောင်းနေရသည်။ ဒီလိုမောင်းနေလို့ မဖြစ်တော့ပေ။ ထင်ရှားအောင် ကားမောင်းနေရင်း အကြံတစ်ခု ရသွားသည်။

“ ဟေ့လူ .. လူကို မပစ်နဲ့ သူတို့ကားဘီးကို သေချာချိန်ပြီး ပစ် ..ကားဘီးထိသွားရင် ကျွန်တော်တို့ လွတ်ပြီ .. သေချာချိန်ပစ် .. ”

ကားပေါ်မှ အစောင့်က ထင်ရှားအောင် ပြောသလို လူကို မပစ်တော့ပဲ ကားဘီကို သေချာချိန်ပစ်သည်။ ကားမောင်းနေရင်း ပစ်ရတာမို့ တော်တော်နဲ့ မထိပေ။ ထင်ရှားအောင် ကားကို အရှိန်ပြင်းပြင်းမောင်းလိုက်ပြီး တစ်နေရာရောက်တော့ ကားကို ဟမ်းဘရိတ်ဆွဲကာ လမ်းအလယ်မှာ ကန့်လန့်ရပ်လိုက်သည်။

“ ဒီလိုဆို ခင်ဗျား သေချာ ပစ်လို့ရတယ်မလား ”

“ သိပ်ရတာပေါ့ .. ”

အစောင့်မှာ အာရုံစိုက်လိုက်ပြီး အနောက်မှ အရှိန်ဖြင့် လိုက်လာသော ကားရဲ့ ရှေ့ဘီးတစ်ဖက်ကို သေချာချိန်ကာ ပစ်လိုက်တော့သည်။ ကျည်ဆံက ကားဘီးကို မှန်သွားပြီး အနက်ရောင်ကားမှာ လမ်းဘေးသို့ ဆွဲချသွားလေသည်။ ထင်ရှားအောင် ချက်ချင်းပဲ ဂီယာပြန်ထိုးကာ ကားကို အရှိန်ပြင်းစွာ ပြန်မောင်းလိုက်တော့သည်။ အနောက်က ကားမှာ အတော်လေး အလှမ်းဝေးသွားပြီး မျက်ခြေပြတ်သွားတော့သည်။

“ ဟား .. ခင်ဗျား တော်တယ်။ တစ်ချက်တည်းနဲ့ မှန်အောင် ပစ်နိုင်တယ် ”

“ ဟား .. မင်းအကြံ ကောင်းတာပါကွာ။ တောက်စ် .. မအေလိုးတွေ ဘယ်ကကောင်တွေလဲ မသိဘူး။ ကိုရှား .. ဒါ မင်းကို လုပ်ကြံချင်တာပဲ။ မင်း ပြန်လာမည့် အချိန်ကို သူတို့ သေချာသိနေတယ် ”

“ ဟုတ်တယ် သူတို့ပစ်မှတ်က ကျွန်တော်ပဲ။ ဘယ်သူတွေလဲ .. အရင်က ဒါမျိုး တစ်ခါမှ မကြုံဖူးဘူး ”

“ အေး နောက်ဆို သတိထားရတော့မယ်။ တောက်စ် .. ငါ့ကောင် နှစ်ကောင် လစ်သွားတယ် ”

“ စိတ်မကောင်းပါဘူးဗျာ။ သူတို့မိသားစုတွေအတွက် ကျွန်တော် အပြည့်၀ တာဝန်ယူပါ့မယ် ”

“ မမလေးသာ သိရင် ဘယ်လောက်တောင် စိတ်ဆိုးလိုက်မလဲ။ ဒီကောင်တွေ မင်းကို သတ်ချင်တာဆိုတော့ ပေါ့သေးသေး အဖွဲ့တော့ မဟုတ်ဘူး။ ကိုရှား မင်းနောက်ဆို ဘယ်သွားသွား သတိထားရတော့မယ် ”

“ သူတို့က ကျွန်တော့်ကို အရှင် ဖမ်းချင်တာဗျ။ သူတို့ ကျွန်တော့်ကို သေချာချိန်ပြီး မပစ်ခဲ့ဘူး။ တကယ်တမ်း ပစ်ရင် ကျွန်တော် ထိ လောက်တယ်။ အရှင် ဖမ်းချင်ပုံ ရတယ် ”

“ ဟုတ်လား .. ငါလဲ ပူထူနေတာနဲ့ သေချာ သတိမထားမိဘူး ”

“ ခင်ဗျားက ကိုယ်ခံပညာရော သေနတ်ပစ်ရော အတော် ကျွမ်းတာပဲ .. ခင်ဗျားကို အရင်ကတည်းက ကျွန်တော် သတိထားမိနေတယ် ”

“ အေး .. ငါက အရင်တုန်းက စစ်မှုထမ်းဖူးတယ်။ ဆေးသုံးတာ မိသွားလို့ ရာထူးကနေ နှုတ်ထွက်ခဲ့ရတယ်။ ဒါနဲ့ စိတ်လေပြီး ဘဝကို ဖြစ်သလိုနေခဲ့တယ်။ တစ်ရက်တော့ မမလေး တပည့် တစ်ယောက်က ငါ့ကို မမလေး ဆီမှာ အလုပ် လုပ်မလားဆိုပြီး ခေါ်လာတာပဲ။ ဒီလိုနဲ့ ဒီမှာ ပျော်သွားတယ်ဆိုပါတာ့ကွာ .. ”

“ ဒါနဲ့ ခင်ဗျား နာမည်က .. ”

“ ငါ့နာမည်က ပေါ်ရာ .. ”

“ ခင်ဗျားကို ဒီချိန်ကစပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ ဘော်ဒီဂတ်အဖြစ် ခန့်လိုက်ပြီ။ ကျွန်တော် အနားမှာနေပြီး ကျွန်တော့်အပေါ် သစ္စာရှိနိုင်မလား။ ခင်ဗျားလိုချင်တာ မှန်သမျှ အားလုံး စီစဉ်ပေးနိုင်တယ်။ ဘယ်လိုလဲ .. ”

“ အေး .. မင်းက မမလေးရဲ့ ချာတိတ်ပဲ။ မင်းမပြောလဲ ငါ့မှာ စောင့်ရှောက်ရမယ့် တာဝန်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ငါ လိုတာ တစ်ခုတော့ရှိတယ်ကွ။ အဲ့ဒါက ... ”

“ ဘာလဲ ပြောလေ .. ”

“ ငါ့မှာ အကြွေး သိန်း ၅၀ ရှိတယ်။ အဲ့ဒါ .. ”

“ ဟား .. ဘာများလဲလို့ဗျာ။ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ခင်ဗျားကို သိန်း ၁၀၀ ပေးမယ် ”

“ ဟာ ကိုရှား .. ကျေးဇူးပါပဲကွာ။ ငါ တကယ်လိုနေလို့ တောင်းတာပါ ”

“ ကျွန်တော်က ပြန်ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ။ ကိုပေါ်ရာ ခင်ဗျားနဲ့ ကျွန်တော် ဒီချိန်ကစပြီး သွားအတူ စားအတူပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော့်ကိုလဲ ညီတစ်ယောက်လို ခင်နိုင်ပါတယ်။ အိုကေ .. ”

“ အေးပါ ကိုရှား .. ဒီချိန်ကစပြီး မင်းကို ငါ အသက်ပေးပြီး ကာကွယ်သွားမှာပါ။ မင်းအပေါ် သစ္စာရှိရှိ စောင့်ရှောက်ပါမယ်လို့ ငါ ကတိပေးပါတယ် ”

“ ကြိုက်ပြီဗျာ .. ဟား .. 

ထင်ရှားအောင် အိမ်သို့ မပြန်ခဲ့ပါ။ အိမ်အပြန်လမ်းမှာ နောက်ထပ် ရန်သူတွေ စောင့်နိုင်သေးတာမို့ မေချိုထွဋ်ခေါင်ရဲ့အလုပ်ရုံခွဲ တစ်ခုဖြစ်တဲ့ လောင်းကစားရုံတစ်ခုသို့ မောင်းလာခဲ့သည်။ လောင်းကစားရုံကို ရောက်တော့ အစောင့်များက ထင်ရှားအောင်ကို ကြိုဆိုကြပြီး သေနတ်ကျည်ရာ အပြည့်ဖြစ်နေသော ကားကိုကြည့်ကာ ဘာဖြစ်လာလဲ မေးကြသည်။ ထင်ရှားအောင်လဲ အကြောင်းစုံရှင်းပြပြီး လောင်းကစားရုံထဲက ရုံးခန်းမှာ အနားယူလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် စဉ်းစားနေသည်။ ခုနက ရန်သူများမှာ သူ့ကို အရှင် ဖမ်းချင်နေသည်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ တစ်ခြားသူတွေကို သေနတ်နဲ့ ပစ်ပေမယ့် သူ့ဆီကို တစ်ယောက်မှ မပစ်ခဲ့။ ဒါကိုကြည့်ချင်းအားဖြင့် သူ့ကို အရှင်ဖမ်းချင်နေမှန်း ထင်ရှားအောင် ရိပ်မိလိုက်သည်။

ဘာလို့လဲ .. သေချာတာကတော့ မေချိုထွဋ်ခေါင် နဲ့ ဘယ်နည်းနဲ့မဆို ပက်သက်နေလိမ့်မည်။

.......................

( .................... )

“ ကျွတ် .. ကျွတ် .. ဟင်း ... ခဏရပ်စမ်း .. ဖုန်းလာနေလို့ ကိုင်လိုက်ဦးမယ် .. အေး .. ပြော .. ”

“ တောင်းပန်ပါတယ် .. ကောင်လေး လွတ်သွားတယ် ”

“ တောက်စ် .. မင်းတို့တစ်ယောက်မှ စောက်သုံးမကျဘူး။ ဒီလောက် သေချာအောင် စီစဉ်ထားတာကို .. တောက်စ် .. အားလုံး ခြေရာဖျောက်ပြီးနေကြ .. ငါ မခေါ်မချင်း မလာကြနဲ့ ”

“ ဟုတ် ”

“ စိတ်လျော့ပါ ချစ်မရယ် .. ဒီနည်း မရတော့ နောက်တစ်နည်းပေါ့ ..ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ .. ကြည့်ဦး ဒေါသထွက်ရလို့ ငါ့ မမ ပင်ပန်းနေပြီ ”

“ ဟင်း .. ငါ စိတ်မရှည်တော့ဘူး .. မေချိုထွဋ်ခေါင်ဆိုတဲ့ ကောင်မ ကို ဒီလောကကြီးကနေ  အမြန်ဆုံး ပျောက်သွားစေချင်ပြီ။ ဟင်း .. ဟင်း .. မေချိုထွဋ်ခေါင် .. နင်က တယ်လဲ ကံကောင်းနေပါလား ”

“ သူ အကြာကြီး ကံမကောင်းနိုင်ပါဘူး .. ကဲ .. ကျွန်မတို့ ချစ်နေတာတောင် ဘယ်ရောက်သွားပြီလဲ .. မှုတ်ပေးဦးမယ် .. မမ အဖုတ်လေးကို မှုတ်ပေးရတာ အားရတယ်ကို မရှိဘူး .. ပေါင်ကားပေးပါဦး .. ”

“ မမှုတ်နဲ့တော့ .. ငါ ခံ ချင်နေပြီ .. ငါတို့ ဒီနေ့ ဘယ်သူ့ကို ခေါ်လိုးခိုင်းရင်ကောင်းမလဲ .. နင်ရော ဘယ်သူနဲ့ ခံချင်လဲ .. ချာတိတ်နှစ်ယောက်လောက် ခေါ်လိုက်တော့။ တစ်ယောက် တစ်လှည့်စီ ခံ ကြတာပေါ့ .. ”

“ မမရဲ့ ချာတိတ်တွေ မခေါ်တော့ဘူး။ အပြင်မှာ ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို အီစိမ့်နေအောင် လုပ်ပေးနိုင်တဲ့သူ ရောက်နေတယ် .. ချစ်မရဲ့ ဒေါသတွေကို သူက ဖြေသိမ့်ပေးလိမ့်မယ် ”

“ ဘယ်သူလဲ .. ”

“ ဝင်လာတော့ သိမှာပေါ့ .. ခေါ်လိုက်မယ်နော် ”

လူတစ်ယောက် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။ ဝင်လာသူကို မြင်လိုက်တော့ ..။

“ သြော် .. ဘယ်သူများလဲလို့ .. မင်းကိုး .. ”

“ ဟုတ် .. မမ စိတ်ကြိုက်နေပေးဖို့ ကျွန်တော် အသင့်ပါပဲ။ ကျွန်တော် မမ တို့နဲ့ ပူးပေါင်းပါရစေ။ မေချိုထွဋ်ခေါင် ကို အပြတ်ရှင်းမယ့် ကိစ္စမှာ ကျွန်တော် တတ်နိုင်သလောက် ကူညီပါ့မယ်။ နောက်ပြီး ကျွန်တော့်မှာ အကြံတစ်ခုရှိတယ် မမ သဘောကျမယ် ထင်ပါတယ် ”

“ မင်းလဲ မေချိုထွဋ်ခေါင်ရဲ့ ရန်သူပဲလား .. ဟင်း .. ဟင်း .. ကဲ ဒါဆိုလဲ မင်း နဲ့ ငါ မဟာမိတ်ဖွဲ့ကြတာပေါ့။ ကဲ ပြောပါဦး မင်းအကြံ ဆိုတာက .. ”

“ ဒီလိုပါ မမ ................... ”

“ မင်း လုပ်နိုင်တာ သေချာလား။ တစ်ခုခု လွဲချော်သွားရင် ငါတို့ဘယ်သူတွေလဲဆိုတာ မေချိုထွဋ်ခေါင် ရိပ်မိသွားမှာ သေချာတယ်။ မင်းအကြံအတိုင်း အကုန် ဖြစ်ရင်တော့ သေချာပေါက် မေချိုထွဋ်ခေါင်ကို ငါတို့ အပြတ်ရှင်းလို့ရပြီ ”

“ သေချာပါတယ် .. ကျွန်တော် ဘယ်သူလဲဆိုတာ မမ သိနေတာပဲ။ ဒီထက် သေချာတဲ့ အကြံကောင်း မရှိတော့ဘူး။ မမသာ ကျွန်တော်နဲ့ လက်တွဲမယ်ဆိုရင် မအောင်မြင်စရာ ဘာအကြောင်းမှ မရှိဘူး ”

“ အေး .. မင်း အကြံသာ အောင်မြင်ရင် မင်းကို ၂၀% ပေးမယ်။ မအောင်မြင်ရင်တော့ ဝ% နဲ့ ငရဲကို သွားရလိမ့်မယ် ”

“ ကျွန်တော်က မမ နဲ့ နတ်ပြည် အတူသွားမှာပါ .. စိတ်ချစမ်းပါ ”

“ မင်း အစီစဉ်က ဘယ်တော့ လှုပ်ရှားမှာလဲ ”

“ မမဆီကနေ ကျွန်တော်လိုချင်တဲ့ ငွေ ပမာဏ ရတာနဲ့ စ လှုပ်ရှားလို့ရပြီ။ Plan ချဖို့ကတော့ တစ်လလောက် အချိန်ယူရလိမ့်မယ် ”

“ မင်း တောင်းတဲ့ငွေက မနည်းဘူး။ အဲ့ဒီလောက် ငွေပမာဏ ငါ့မှာ မရှိဘူး ”

“ မေချိုထွဋ်ခေါင်ကို အနိုင်ယူဖို့ဆိုတာ အဲ့လောက် ငွေ မပမာဏတော့ လိုတယ် .. တစ်ခုခု ကြံကြည့်ပါဦးလား မမ ”

“ မင်း အကြံက အောင်မြင်ရင်တော့ ရွှေပဲ .. မအောင်မြင်ရင်တော့ ငါ့ဘဝကို ထိခိုက်နိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းအကြံကို ငါ သဘောကျတာမို့ မင်းတောင်းတဲ့ ငွေ ပမာဏကို ငါ ရအောင် ဖန်တီးကြည့်မယ်။ ငါတို့ကို ကူညီနိုင်တဲ့သူ တစ်ယောက်တော့ရှိတယ်။ သူကလဲ မေချိုထွဋ်ခေါင်ရဲ့ ရန်သူတစ်ယောက်ပဲ။ မေချိုထွဋ်ခေါင်ရဲ့ ရန်သူဆိုရင် ငါ့အတွက်တော့ မိတ်ဆွေပဲ .. ငါ သူ့ဆီ အကူညီတောင်းကြည့်မယ်။ ငါ အချိန်တစ်ပါတ်လောက်တော့ ယူရလိမ့်မယ် ”

“ ကောင်းပါပြီ မမ မီးစိမ်းပြတာနဲ့ ကျွန်တော် လှုပ်ရှားမယ် .. အခုတော့ မမ ကို ပြုစုဖို့ ကျွန်တော် လှုပ်ရှားချင်နေပြီ ”

“ ဟင်း .. ဟင်း .. မင်းက ငါ ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးမယ်ပေါ့ ”

“ စိတ်ချ .. မမ တို့နှစ်ယောက်စလုံး အဆုံးထိ ကျေနပ်သွားစေရမယ် .. ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး .. သဘောကျရဲ့လား .. ”

“ ဟယ် .. ကြိုက်သွားပြီ .. ဒါမျိုးနဲ့ ခံချင်နေတာကြာပြီ .. နဂါးပတ်တွေ တန်းစီနေပါလား .. ပထမအဆင့်တော့ အောင်သွားပြီ .. ဟင်း .. ဟင်း ”

“ ချစ်မ .. ညီမလေးကိုလဲ ပေးစားဦးနော် .. ခစ် .. ”

“ ဒါတော့ ငါစားလို့ ပိုရင် ညည်း စားရမှာပေါ့ .. ကဲ .. အရမ်းယားနေပြီ ငါ့ကို ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်စမ်း ”

“ ဟိတ် .. ချစ်မ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးလိုက်နော် .. ”

“ စိတ်ချစမ်းပါ .. ”

“ အလို .. အာ့ .. ကျွတ် .. ထည့်တာနဲ့ တန်းပြီး ကောင်းလိုက်တာ .. ဆောင့်စမ်း အားရပါးရ .. ”

“ ခစ် .. ခစ် .. ချစ်မ ခိုက်သွားပြီ .. ”

.......................

လောင်းကစားရုံ(၂)မှာ စဉ်းစားခန်း ဝင်နေရင်း ရုတ်တရက် ဖုန်းမြည်လာလို့ ထင်ရှားအောင် သတိပြန်ဝင်လာသည်။

ဖုန်းနံပါတ်ကြည့်လိုက်တော့ မမမေချို ဆက်နေတာပဲ။ သူ့ သတင်းကြားလို့ စိတ်ပူနေပြီထင်တယ်။

( .................. )

“ မမ .. ”

“ ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ .. တောက်စ် .. ဘယ်သူတွေလဲ မင်းသိလား ”

“ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး မမ။ ဘယ်သူတွေလဲ သေချာ မသိသေးဘူး ”

“ ဒါ ငါ့ကို သက်သက် ရန်စ တာပဲ။ တော်ပါသေးတယ် မင်း ဘာမှ မဖြစ်လို့။ ငါ ကြားကြားချင်း အရမ်းစိတ်ပူသွားတာပဲ။ မင်း အဲ့မှာပဲနေနော် အိမ်ပြန်မလာနဲ့ဦး ”

“ ဟုတ် သိပါတယ် မမ။ အခုတော့ ဒီမှာပဲ နေလိုက်တော့မယ်။ ညကျမှ ကျွန်တော် ပြန်လာခဲ့မယ်နော်။ မမလဲ သတိထားနော် ”

“ ငါက အိမ်မှာ ရှိနေတာ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး။ မင်းကိုပဲ စိတ်ပူနေတာ။ ညကျ ငါ လူများများလွှတ်ပြီး ခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ်။ ဟင်း ..... ”

မေချိုထွဋ်ခေါင် ဖုန်းချသွားသည်။ သူ့ကို အရမ်းစိတ်ပူနေတဲ့ လေသံနဲ့ ပြောသွားတာမို့ ထင်ရှားအောင် ကျေနပ်ပီတိဖြစ်နေတော့သည်။

..........................

အခန်း (၁၃)

“ အချိန်ပြည့်ပြီ .. ”

အနောက်မှ ထောင်စောင့်ရဲက သတိပေးလိုက်လို့ ထင်ရှားအောင် ပြောနေတဲ့ စကားကို အဆုံးသတ်လိုက်သည်။ မေဘယ်လ်က ထင်ရှားအောင်ကို ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ သူ့ပစ္စည်းများကို သိမ်းဆည်းလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်က မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး မေဘယ်လ်ကို ပြောလိုက်သည်။

“ နောက်တစ်ခါကျရင် ကျုပ်အတွက် နှစ်ချို့ ဝိုင်တစ်လုံးလောက် ယူခဲ့ပေးပါလား ”

“ ဝိုင် .. ဟုတ်လား။ ရှင်က ဝီစကီသမားပါ။ ဘယ်လိုကြောင့် ဝိုင် သောက်ရတာလဲ ”

“ ဝီစကီသမားဆိုတာနဲ့ ဝိုင် မသောက်ရတော့ဘူးလား။ ကျုပ်က အရက်ကို ခံစားချက်နဲ့သောက်တာ။ အချိန်နဲ့သောက်တာမဟုတ်ဘူး။ အစွဲနဲ့သောက်တာလဲ မဟုတ်ဘူး။ ဒီချိန်မှာ ကျုပ် ခံစားချက်က .. ဝိုင် သောက်ရမယ့် ခံစားချက်ဆိုရင် ဝိုင်သောက်မယ်။ ဝီစကီလို ခံစားနေရရင် ဝီစကီပေါ့ ”

“ ဟုတ်ပါပြီ။ ရှင် တစ်ယောက်ယောက်ကို လွမ်းနေပြီထင်တယ် ”

“ မင်းက သဘောပေါက် မြန်သားပဲ ”

“ ကောင်းပြီ ဝိုင်ပုလင်းကောင်းကောင်းလေး ယူခဲ့ပေးမယ် ”

“ ကျေးဇူးဗျာ .. ကဲ သွားပြီ .. ”

“ ကိုထင်ရှားအောင် .. ”

“ ဘာလဲ .. ”

“ စတော်ဘယ်ရီလေးပါ ယူခဲ့ရဦးမလား ”

ထင်ရှားအောင် ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ခေါင်းငြိမ့်ကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။ အစောင့်ရဲက ထင်ရှားအောင်ကို လက်ထပ် ခတ်ကာ ထောင် အချုပ်ခန်းဆီသို့ ပြန်ခေါ်သွားလေတော့သည်။

ထောင် အချုပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ ထင်ရှားအောင် အိပ်ယာပေါ်လှဲလိုက်ပြီး နှာဖူးပေါ် လက်တင်ပြီး တွေးလိုက်သည်။

ဒီအတွေးကတော့ မေဘယ်လ်ရဲ့ အသံသွင်းစက်ထဲ ပါမသွားမယ့် အကြောင်းရာတွေပေါ့။ ထင်ရှားအောင် မျက်နှာပေါ်မှာ ကျေနပ်မှု ပီတိနဲ့အတူ အတိတ်က အဖြစ်ပျက်လေးတစ်ခု မျက်ဝန်းထဲမှာ လှည့်ပတ်နေလေသည်။

.........................

“ ဒေါက် .. ဒေါက် .. ”

“ မမ ကျွန်တော်ပါ ”

“ အေး ငါ မြင်နေရတယ်။ ဘာလဲ ထင်ရှားအောင် ”

“ ပြောစရာ ရှိလို့ ”

“ ဂျောက် .. ” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ မေချိုထွဋ်ခေါင်ရဲ့ အခန်းတံခါးမှာ ဖြေးဖြေးလေး ပွင့်သွားသည်။ ထင်ရှားအောင် အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ မေချို (မေချိုလို့ပဲ ရေးပါတော့မယ်) က ညဝတ် အင်္ကျီ နဲ့ ဘောင်းဘီပွပွ ဝတ်ထားသည်။ ဆံပင်ကို ခါတိုင်းလို စည်းမထားပဲ ဖားလျား ချထားသည်။

“ ဘာ ပြောချင်လို့လဲ။ မိုးချုပ်နေပြီ မအိပ်သေးဘူးလား ”

“ အိပ်မရသေးဘူး .. မမ နဲ့ စကားပြောချင်လို့ ”

“ ဘာပြောမလို့လဲ ”

“ ညနေက အဖြစ်ပျက်ကြောင့် မမ အရမ်း စိတ်ပူသွားလား ”

“ ပူတာပေါ့ .. ငါ ကြားကြားချင်း လိုက်လာချင်နေတာ .. ဦးနိုင်က မသွားဖို့တားတယ်။ သူတို့ မမကို မျှားခေါ်ချင်တာလဲ ဖြစ်နိုင်တယ်ဆိုလို့ ငါ ဒီမှာပဲ နေလိုက်တာ ”

“ ဟုတ်တယ် .. ကျွန်တော်လဲ မမကို မလာစေချင်ဘူး။ သူတို့ ဘယ်သူတွေလို့ မမ ထင်လဲ ”

“ ဒီလောကမှာ ငါ့ကို အနိုင်ယူချင်သူတွေက အများသား .. စဉ်းစားမယ်ဆိုရင်တော့ စီးပွားပြိုင်ဘက်တွေထဲက တစ်ဖွဲ့ဖွဲ့ ဖြစ်မှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အချိန်ကုန်ခံပြီး စဉ်းစားမနေတော့ဘူး။ အဓိက က မင်းရော ငါရော ဘာမှမဖြစ်ပ လုံခြုံနေရင် ပြီးတာပဲ .. မမ မင်းကို တောင်းပန်ပါတယ်။ မမကြောင့် မင်းမှာ အသက်အန္တရာယ် စိုးရိမ်နေရပြီ ”

“ ရပါတယ်။ မမ ရန်သူက ကျွန်တော့် ရန်သူပါပဲ။ မမ ချစ်တဲ့သူက ကျွန်တော် ချစ်တဲ့သူပါပဲ ”

“ မမ မှာ ရန်သူပဲ များပါတယ်ကွာ .. ချစ်တဲ့သူက သိပ်မရှိပါဘူး ”

“ ဟုတ်လို့လား .. မမ မှာ တကယ်ပဲ ချစ်သူ မရှိခဲ့ဘူးလား ”

“ အမယ် .. မေးနေသေးတယ် .. မင်း အမြင်ပဲလေ .. ငါ ဘယ်သူနဲ့များ တွဲနေလို့လဲ ”

“ ဟုတ်တယ်နော် .. မမ လို အရမ်းချမ်းသာပြီး အစစအရာရာ ပြည့်စုံတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်သူတွေ အများကြီးရှိတာ ကျွန်တော် သိတယ်။ မမ ဘာလို့ သူတို့ကို သဘောမကျတာလဲ ”

“ ငါ့ဘာသာ မကြိုက်ချင်လို့ မကြိုက်တာပေါ့ .. ကဲ သွားတော့ မိုးချုပ်နေပြီ .. အိပ်ပျော်အောင် အိပ်လိုက်။ နောက်နေ့ကျရင် ဘယ်မှ မသွားနဲ့ဦး .. အိမ်မှာပဲ တစ်ပတ်လောက် နေလိုက် .. ခုချိန်မှာ ဒီအိမ်က မင်းအတွက် အလုံခြုံဆုံးပဲ ”

“ မမ .. ကျွန်တော့်ကို ဘယ်ချိန်မှာ အပြင်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားခွင့်ပြုမှာလဲ .. ခုချိန်ထိ အလုပ် နဲ့ အိမ်ပဲ ကျွန်တော် သွားနေရတာ .. ကြာတော့ စိတ်ကျဉ်းကြပ်လာပြီဗျာ ”

“ မင်းကို ဘယ်မှ မသွားစေချင်သေးဘူး။ အခုတောင် မင်းကို အန္တရာယ် ပေးမယ့်သူတွေ ရှိလာပြီလေ ”

“ ဒါပေမယ့်ဗျာ .. ကျွန်တော်က လူတစ်ယောက်ပါ .. မမ မွေးထားတဲ့ ခွေးလေး မဟုတ်ဘူးဗျ။ လူငယ်ပြီပြီ နေရာအနှံ့ သွားချင်တယ်။ တစ်ခါတစ်လေ ဘယ်မှ မသွားရတော့ အရမ်း မွန်းကြပ်တာပဲ ”

“ မင်းကို ငါ မွေးထားတဲ့ တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်လို ဘယ်တုန်းကမှ မမြင်ခဲ့ဘူး ထင်ရှားအောင်။ မင်းကို လူတစ်ယောက်လို မြင်လို့ လူတစ်လုံး သူတစ်လုံးဖြစ်အောင် ငါ ပျိုးထောင်ပေးခဲ့တယ်။ မင်း ငါ့စေတနာကို မစော်ကားနဲ့ .. ”

“ ကျွန်တော် စော်ကားတာ မဟုတ်ဘူး။ စိတ်ထဲမှာ အဲ့လို ခံစားနေရတယ်။ မမကို အစက အရမ်းမုန်းခဲ့သလောက် အခု ကျွန်တော် မမကို ချစ် .. ချစ်မိနေပါပြီ။ မမလဲ ကျွန်တော့်ကို ချစ်တယ်ဆိုရင် သွားခွင့်ပြုပါနော်။ မမဆီကနေ ကျွန်တော် ဘယ်တော့မှ ထွက်မသွားပါဘူး။ လုံး၀ မသွားနိုင်ပါဘူး မမရယ်။ ယုံပါဗျာ .. ”

“ မင်းကိုငါ သံယောဇဉ်ရှိနေတာ ဝန်ခံပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်မချသေးဘူး။ မယုံကြည်လို့မဟုတ်ဘူး။ မင်းကို စိတ်မချနိုင်သေးတာ။ ငါပြောတာ သဘောပေါက်လား ”

“ ပေါက်ပါတယ်။ မမ စိတ်မချရင်လဲ ကျွန်တော် ဘော်ဒီဂတ်တွေ ခေါ်သွားပါမယ်။ ညနေကလို ကျွန်တော့်ကို လုပ်ကြံကြမှာ စိတ်ပူနေတာမလား။ ကျွန်တော် သတိနဲ့နေပါ့မယ်။ သွားခွင့်ပြုပါဗျာ။ ကျွန်တော် ဘုံစံနန်းကို အရမ်းသွားချင်တာပဲ။ အမေ့ကိုလဲ တွေ့ချင်တယ်။ ပန်းလေးကိုလဲ သတိရတယ်။ ကိုကြီး နဲ့ မမကြည်ပြာ .. အားလုံးကို အရမ်း သတိရတာပဲဗျာ။ ခွင့်ပြုပါနော် .. ”

“ ဟင်း ... ခက်ပါလား။ ငါ့ စေတနာက မင်းကို ချုပ်ချယ်နေသလို ဖြစ်နေပြီ။ ကောင်းပြီလေ .. မင်း သွားချင်တယ်ဆိုလဲ သွားပေါ့။ ငါ မတားတော့ပါဘူး။ မင်းကို တစ်သက်လုံး ထိန်းချုပ်ထားလို့မှ မရတာ။ ဘုံစံနန်းကို သွားမယ်ဆိုရင်တော့ မသွားခင် ငါ့ကို ကြိုပြောထား .. နောက်ဆို မင်း ဘယ်သွားသွား အစစအရာရာ သတိတော့ထားကွာ။ မင်း တစ်ခုခု ဖြစ်လို့ကတော့ ငါ အားလုံးကို မီးလောင်တိုက် သွင်းပစ်မှာ .. ”

“ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ မမရယ် ”

ထင်ရှားအောင် မေချိုကို ပြေးဖက်လိုက်ပါတော့သည်။ ရုတ်တရက်မို့ မေချို တားချိန် မရလိုက်ဘူး။ ဖက်တာမှ တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ထားသည်။ မေချိုကို ဖက်လိုက်တော့ ရေမွှေးနံ့ဆူးဆူး တစ်ခု ရလိုက်သည်။ ဒီအနံ့ကို အဝေးကနေပဲ ရခဲ့ဖူးသည်။ အခု အနီးကပ် ဖတ်လိုက်မှ အနံ့က ပိုမွှေးနေသည်။ ထင်ရှားအောင် ထိုရေမွှေးနံ့ကို အရမ်းသဘောကျသည်။

“ ရိုးရိုးကျေးဇူးတင်ပါ .. လွှတ်တော့ .. ”

“ ဟင့်အင်း မလွှတ်ဘူး။ ဖက်ထားဦးမယ်။ ချစ်တယ် မမကို ကျွန်တော် အရမ်းချစ်တယ် ”

“ ထင်ရှားအောင် မင်း ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ။ ငါ စိတ်ဆိုးလိုက်မှာနော် ”

“ ဆိုးဆိုးဗျာ။ စိတ်ဆိုးလို့ သတ်မယ်ဆိုလဲ မမကို ဖက်ရင်း အသေခံလိုက်မယ် ”

“ ဟာ .. မင်း .. တောက်စ် .. လွှတ်တော့ဆိုနေ .. ”

ထင်ရှားအောင် လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ မေချို ရှက်သွားတာ သူ ပထမဆုံး မြင်ဖူးခြင်းပါ။ အရမ်း ချစ်စရာ ကောင်းပါလား မမရယ်။ မျက်နှာလေး နီရဲသွားပြီး ထင်ရှားအောင်ကို မကြည့်ရဲဖြစ်နေတော့သည်။ ထင်ရှားအောင် မေချို့ကို စိုက်ကြည့်ကာ ...။

“ မမကို ကျွန်တော် ထပ် မေးချင်တယ် ”

“ ဘာလဲ .. ”

“ မမ ဘာလို့ တစ်ယောက်တည်း နေတာလဲဟင် ”

“ ဘာလို့လဲ မနေရဘူးလား ”

“ ဟုတ်ဘူးလေ။ မမလို အားလုံး ပြည့်စုံတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်က ဘာလို့ တစ်ယောက်တည်း နေရတာလဲ။အဖော် မရှာတော့ဘူးလား။ မမကို သဘောကျနေတဲ့သူတွေမှ အများကြီးပဲ။ မမသာ ရွေးမယ်ဆိုရင် စိတ်တိုင်းကျ ရွေးလို့ရတယ်။ မမက ဂေါင်း တစ်ယောက်လို့လဲ ပြောသေးတယ်။ Sex ကိစ္စနဲ့ ပက်သက်ပြီး ဘာတစ်ခုမှ ကျွန်တော် မကြားဖူးသလို မြင်လဲ မမြင်ဖူးဘူး။ အဲ့ဒါ ဘာကြောင့်လဲ။ ချစ်သူဘာလို့ မထားတာလဲ။ အရမ်း သိချင်တာပဲ ”

“ အကြိုက်မတွေ့သေးလို့ပါလို့ ငါ ပြောပြီးပြီပဲ .. ကဲ သွားအိပ်တော့ ”

“ အကြိုက်က ဘယ်ချိန်မှ တွေ့မှာလဲ ”

“ မသိဘူးလေ။ သူ့ဘာသာ တွေ့ချင်တဲ့ချိန် တွေ့မှာပေါ့ ”

“ အင်း .. အကြိုက်က LCD မှာများ ရှိနေမလား .. ”

“ ဟင် .. မင်း .. မင်း .. ဘာပြောလိုက်တယ် ”

“ ဟိုမှာလေ မမ အခန်းထဲမှာ LCD (၃)ခု ရှိတယ်။ အစက ကျွန်တော် သတိမထားမိဘူး။ နောက်မှ ဒီ LCD တွေက ဘာအတွက်လဲ သိချင်လာတယ်။ နောက်တော့ CCTV နဲ့ ချိတ်ထားတဲ့ LCD တွေမှန်း ရိပ်မိသွားတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ .. ”

“ အဲ့ဒါနဲ့ .. ဘာလဲ ဆက်ပြောစမ်း ”

“ အဲ့ဒါနဲ့ မမ အခန်းထဲက LCD Cable ကြိုးတွေ ဘယ်ကို သွားလဲ ကျွန်တော် လိုက်ကြည့်ခဲ့တယ်။ ကံကောင်းတာက underground မဟုတ်တော့ လိုက်ကြည့်ရ လွယ်သွားတယ်။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ကြိုးက  ... ”

“ ဆက်မပြောနဲ့တော့ .. ”

“ ဘာလို့လဲ မမ ”

“ မပြောနဲ့တော့ဆိုနေ .. သွားတော့ အခုချက်ချင်း ငါ့အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့ ”

“ မထွက်ဘူးဆိုရင်ရော .. ”

“ ထင်ရှားအောင် မင်း ငါ့စိတ်ကို သိတယ်နော်။ တောက်စ် .. ”

မေချိုက သူ့မှန်တင်ခုံဗီရိုထဲကနေ ဓါးတစ်ချောင်း ထုတ်လိုက်ကာ ထင်ရှားအောင်ကို ရွယ်လိုက်သည်။

“ အဲ့လောက် လိုအပ်လို့လား မမ .. တကယ် ထိုးဖို့ ရည်ရွယ်နေတာလား။ ထိုးဗျာ .. ရော့ .. ”

ထင်ရှားအောင် အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲကာ ရင်ဘတ်ကိုကော့ပြီး မေချိုအနားကို တိုးသွားသည်။

“ ရှေ့မတိုးခဲ့နဲ့ .. မင်း .. မင်း ရှေ့မတိုးနဲ့ .. ”

“ ထိုးလေ .. ထိုးလိုက်စမ်းပါ ”

ထင်ရှားအောင် ပုံစံမှာ ချွဲတတ်တဲ့ ကြောင်ပေါက်လေး ပုံစံကနေ ကျားရဲတစ်ကောင်လို ပြောင်းလဲသွားလေသည်။

မေချိုက ထင်ရှားအောင်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေကာ ဓါးကိုင်ထားတဲ့လက်မှာ တစ်ချိန်လုံး တုန်နေတော့သည်။

“ ထိုးလေ .. စုတ်ပြတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ဘဝကို ဘာလို့ ကောက်ယူခဲ့တာလဲ။ ဟမ် ...ပြောစမ်းပါ။ ဘာလို့ အနားမှာ ခေါ်ထားပြီး ပြုစု စောင့်ရှောက်ခဲ့တာလဲ။ ဘာလို့လဲ ... ဘာလို့လဲ .. ”

ထင်ရှားအောင် မေချို မျက်နှာကို ကြည့်ကာ အော်ဟစ်လိုက်သည်။ အနားမှ အစောင့်များ ကြားသွားပြီး ချက်ချင်းပဲ မေချိုအခန်းနား ရောက်လာကြသည်။

“ မမလေး အဆင်ပြေလား အော်သံကြားလိုက်လို့ .. ”

“ ပြေ .. ပြေတယ် .. ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ငါ ဇာတ်ကားကြည့်နေတာ။ မင်းတို့ ငါ မခေါ်မချင်း ငါ့အခန်းနား မလာနဲ့ .. ကြားလား ”

“ ဟုတ် .. ”

အစောင့်များ ပြန်ထွက်သွားသည်။

“ ပြောလေ .. မမ မှာ အဖြေ မရှိဘူးလား။ အဖြေကို ကျွန်တော် ပြောရမှာလား ”

“ မပြောနဲ့ .. မ .. မပြောနဲ့ .. ငါ .. ”

“ မမ လက်ထဲက ဓါးက ကျွန်တော့်အတွက် စာမဖွဲ့ဘူးဆိုတာ မမ သိမှာပါ။ ဒီရင်ဘတ်က မမ ထိုးမယ်ဆိုရင် ဓါးအဆုံးထိ ဖြေးဖြေးချင်း အထိုးခံလိုက်မယ်။ သေတာတောင် မမ နာမည် ရွတ်ပြီး သေလိုက်မယ်။ ကျွန်တော် မမကို  အဲ့လောက် ချစ်တာ ”

“ မပြောနဲ့ .. ငါ့ကို ချစ်တယ်မပြောနဲ့ .. မပြောပါနဲ့ .. ”

“ ပြောပါရစေ မမ .. ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့ဘူး။ ပြောပါရစေတော့ .. မမကို ချစ်တယ် .. ကျွန်တော် မမကို စောက်ရမ်းချစ်တယ်ဗျာ .. ”

“ မပြောနဲ့ .. အာ့ .. မပြောနဲ့ ... ”

မေချိုမှာ ခေါင်းတွေ မူးသွားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေကနဲ လဲသွားတော့သည်။ ထင်ရှားအောင် မေချိုကို ပြေးဖက်ကာ ပွေ့လိုက်သည်။

“ မမ .. မမ .. ”

မေချိုက အားနည်းနေသော မျက်နှာလေးဖြင့် ထင်ရှားအောင်ကို ကြည့်ကာ ..။

“ ငါ့ကို မချစ်ပါနဲ့ မောင်လေးရယ်။ မချစ်ပါနဲ့နော်။ ငါက မင်းထင်သလို မဖြူစင်ဘူး။ မင်းနဲ့ မထိုက်တန်ဘူး။ မမကို မချစ်ပါနဲ့နော် .. ဟင်း ... ”

“ ဖြူစင်တာ မဖြူစင်တာတွေ ကျွန်တော် နားမလည်ဘူး။ ချစ်တာပဲ သိတယ်။ ချစ်တယ် မမ။ ထိုက်တန်လားဆိုတော့ ကျွန်တော်ကသာ မမလို လူမျိုးနဲ့ မထိုက်တန်တာပါ။ ကျွန်တော်က ဘာကောင်မှ မဟုတ်ဘူး။ မမက အားလုံး ပြည့်စုံတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်ပါ ”

“ မင်း .. ငါ့အကြောင်းတွေ မသိသေးဘူး ထင်ရှားအောင် .. မသိသေးဘူး ”

“ သိစရာ မလိုဘူး မမ။ သိလဲ မသိချင်ဘူး။ မမသာ ခွင့်ပြုရင် မမနားမှာ ကျွန်တော် အမြဲတမ်း ရှိနေပေးချင်တယ်။ မမကို သေတဲ့အထိ စောင့်ရှောက်သွားချင်တယ်။ ဒါပဲ ကျွန်တော် သိတယ် ”

“ မင်း .. ဘာလို့ ငါ့ကို အဲ့လောက် ချစ်ရတာလဲ .. မချစ်သင့်ဘူး ”

“ ချစ်တယ် မမ .. အရမ်းချစ်တယ် .. ”

ထင်ရှားအောင် မေချို နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်ပါသည်။ မေချိုက ငြင်းဆန်ဖို့ အင်အား မရှိတော့ပါ။ ထင်ရှားအောင်ရဲ့ မျက်နှာကို ဖွဖွလေးကိုင်ကာ ပြန်နမ်းလိုက်ပါတော့သည်။ အနမ်းခြင်း ဖလှယ်ပြီးနောက် အကြည့်ချင်းဆုံကာ ...။

“ မမ .. ကျွန်တော့်ကို ချစ်တယ်မလား။ အမှန်တိုင်း ပြောပါနော် ”

မေချိုက အဖြေကို ချက်ချင်း မပြောသေးပဲ ထင်ရှားအောင်ကို စိုက်ကြည့်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်တော့သည်။

“ မင်းကို မမ အရမ်းချစ်တယ် ထင်ရှားအောင်။ ချစ်လွန်းလို့ မင်း လှုပ်ရှားသမျှ အားလုံးကို ကြည့်နေမိတာ။ချစ်လွန်းလို့ မင်းကို ငါ့အနားမှာ ခေါ်ထားမိတယ်။ ချစ်လွန်းလို့ မင်းကို ပညာကုန် တတ်စေချင်တယ်။ ငါ .. ငါ .. မင်းကို ချစ်လွန်းလို့ တစ်ချိန်ကျရင် စွန့်ပစ်လိုက်မှာ .. ဟင့် .. ဟင့် .. ”

“ မငိုပါနဲ့ မမရယ်။ စွန့်ပစ်လဲ ခံပါ့မယ်။ အခုတော့ ကျွန်တော့်ကို ချစ်ခွင့်ပေးပါနော် ”

“ ငါ ဘာပြောနိုင်တော့မှာလဲ ထင်ရှား ရယ် ”

ထင်ရှားအောင် မေချိုရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ချီကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။ သူလဲ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်သည်။ လှဲနေတဲ့ မေချို့ကို အပေါ်စီးကနေ ငုံ့ကြည့်ရင်း ..။

“ ခွင့်ပြုပါနော် မမ .. ကျွန်တော် အရမ်းချစ်လို့ပါ .. ”

“ ဟင်း .. ခွင့်ပြုလိုက်ရင် မင်းခံစားရလိမ့်မယ်နော် ”

“ ကိစ္စမရှိပါဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော် ကျေနပ်စွာ ခံယူမှာပါ ”

“ အင်း .. မင်းစကားတိုင်း ဖြစ်ပါစေ .. ”

မေချိုက မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်ပြီး စိတ်ကိုလျော့ကာ ငြိမ်သက်သွားသည်။ ထင်ရှားအောင်က မေချို့ရဲ့ နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးဆီသို့ သူ့အနမ်းများဖြင့် ငြင်သာစွာ ဖြတ်သန်းလိုက်သည်။ ဒီအနမ်းတွေက သာယာဖြောင့်ဖြူးပါစေလို့ မေချို ဆုတောင်းရင်း ...။

..........................

အခန်း (၁၄)

တကယ်တမ်း မေချို့ကို အနီးကပ် ထိတွေ့ခွင့်ရပြီဆိုတော့ ထင်ရှားအောင် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည်။ မြွေဟောက်တစ်ကောင်လို အဆိပ်ပြင်းလွန်းတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်က အခုတော့ ယုန်ငယ်လေးလို နုညံ့ ပျော့ပြောင်းနေလေသည်။ မေချို့ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရတာ အားရသွားတော့ ထင်ရှားအောင်က မေချို ရဲ့ နှာဖူးလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး အရင်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ မေချိုက မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး အနမ်းခံလိုက်သည်။

“ ထင်ရှားအောင် .. မမနီလာတို့အိမ်မှာ မင်း လုပ်သမျှ ငါကြည့်နေတယ်ဆိုတာ သိနေတယ်မလား ”

“ သိတာပေါ့။ မမ ကျွန်တော့်ကို အမြဲစောင့်ကြည့်နေမှန်း ကျွန်တော် သိတယ်။ ဒီတစ်ခါလဲ စောင့်ကြည့်နေမှာပဲဆိုပြီး မမ နာမည်လေး ခေါ်ပြီး အသိပေးလိုက်တာ .. ဟဲ .. ”

“ အလည်လေး .. အဲ့တုန်းက ငါ အရမ်း လန့်သွားတာပဲ။ တော်သေးတယ် ဘေးမှာ ဘယ်သူမှ မရှိလို့ .. ”

“ မမက ကျွန်တော့်ကို အလွတ်မှ မပေးတာ။ ကြာတော့ နဂါးမှန်းသိအောင် အမောက်ထောင်ပြရတာပေါ့ ”

“ သြော် .. အဲ့လိုလား .. ငါ့ကို မာန်တက်ပြလိုက်တာပေါ့လေ .. ဟင်း .. ဟင်း .. ”

“ ဒါပေါ့ .. မဟုတ်ရင် အခုလို အခြေနေ ဘယ်ဖြစ်မလဲ။ မမက မခေါ်တော့ ကျွန်တော်က ရောက်အောင် လာရတာပေါ့ ”

“ လူလည်လေး စကားလဲ အတော်တတ်နေပြီ။ နေဦး မင်း မျက်နှာလေးကို သေချာကြည့်ဦးမယ်။ ဒီလိုလေး အနီးကပ် မကြည့်ဖူးသေးဘူး။ မင်းကို မမ အရမ်းချစ်တယ် သိလား ”

“ ကျွန်တော်လဲ အရမ်းချစ်တယ် ”

ထင်ရှားအောင် မေချို့ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်သည်။ မေချိုက နှုတ်ခမ်းချင်း ထိပြီဆိုတာနဲ့ ထင်ရှားအောင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရ ဖိစုပ်တော့သည်။

ထင်ရှားအောင် စိတ်ထဲမှာ အံ့သြသွားပြီး မေချို့အနမ်းများကို နောက်ကနေ အမှီလိုက်နေရတော့သည်။ မေချိုက အကြာကြီး နှုတ်ခမ်းများကို ခဲထားလေသည်။

မေချို ပြန်လွှတ်ပေးတော့မှ ထင်ရှားအောင် နမ်းတာကို ရပ်လိုက်သည်။ ဒီလိုကျ မမက စိတ်ကြီးပါလားလို့ ထင်ရှားအောင် တွေးလိုက်မိသည်။ မေချိုက ထင်ရှားအောင်ကို စိုက်ကြည့်ကာ မဲ့ပြုံးတစ်ချက် ပြုံးလိုက်ပြီး ..။

“ ထင်ရှားအောင် မင်းကိုငါ နှိပ်စက်ချင်တယ် ”

“ ဗျာ .. ”

“ ခံမှာလား ”

“ ဘယ်လိုနှိပ်စက်ချင်တာလဲ ”

“ မမက လူတစ်မျိုးကွ။ Sex နဲ့ ပက်သက်ရင် အစွဲတစ်ခု ရှိတယ်။ အဲ့ဒါက ကိုယ်နဲ့ဆက်ဆံမယ့်သူကို မမ စိတ်တိုင်းကျ ခိုင်းချင်တယ်။ ဒီလိုကွာ .. မမက လာဆို လာ၊ ထဆို ထ ၊ သွားဆို သွား၊ ခစ် .. ခစ် .. ကိုက်ဆို ကိုက်ကွာ။ သဘောပေါက်လား .. ”

“ ဟင် မမ ပြောပုံဆို ကျွန်တော်က တကယ့် ခွေးလေး ဖြစ်တော့မယ် ”

“ ခစ် .. ခစ် .. ခွေးတော့ ခွေးပဲ .. ဒါပေမယ့် မမ ချစ်တဲ့ လူခွေး လေး .. ”

“ ကောင်းပြီလေ။ မမ စိတ်တိုင်းကျ ခိုင်းပါ။ မမ ခိုင်းတာ ဘာမဆို ကျွန်တော် လုပ်ပေးဖို့ အသင့်ပါဗျ ”

“ လိမ္မာလိုက်တာ .. ဒါဆို မမ ခြေထောက်တွေကို စုပ်ပေး .. ”

“ ဗျာ .. ”

“ ဘာလဲ ရွံလို့လား။ ရွံရင်တော့ မလုပ်နဲ့ .. အတင်းမခိုင်းပါဘူး ”

“ ဟင့်အင်း မရွံဘူး .. အံ့သြသွားတာ။ မမနဲ့ ပက်သက်ရင် ကျွန်တော် အကုန်ချစ်ပါတယ် ”

“ သေချာလို့လား .. မလိမ်နဲ့နော်။ အခုက ခြေထောက်ကို စုပ်ပေးရမှာနော်။ ရွံနေတယ်မလား .. မှန်မှန်ပြော ”

“ မ .. မရွံပါဘူးဆိုနေ .. ”

“ ခစ် .. ခစ် .. မရွံဘူးသာပြောတယ် .. မင်းပုံစံက .. ဟား .. ခဏ ငါ ရယ်လိုက်ဦးမယ် .. ဟား ”

“ အာ .. မရွံဘူး .. မရွံဘူး .. ပေး ခြေထောက် .. ”

“ ဟိတ် .. နေဦး .. ခစ် .. ခစ် .. ဆေးပေးမယ်။ ခဏစောင့် .. ”

မေချိုက ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ ထင်ရှားအောင်မှာ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ခံစားနေရသည်။ ရွံနေတာလား။ ဘာလို့ ခြေထောက်ကို စုပ်ခိုင်းတာလဲ။ မမ စိတ်က ထူးဆန်းပါလား။ ထင်ရှားအောင်မှာ Sex နဲ့ပက်သက်ရင် အတွေ့ကြုံ နု သေးသူမို့ သူ့မှာ အဖြေရှာမရဖြစ်နေသည်။

နောက်ဆုံးတော့ ချစ်တဲ့စိတ်ကြောင့် မမ ရဲ့ ခြေထောက်က သူ့အတွက် ပျားရည်ဆန်းထားတဲ့ ပိုင်မုန့်တစ်ချပ်လို မြင်လိုက်ပါတော့သည်။

မေချိုက ထင်ရှားအောင် ရင်ဘတ်ကို ဆောင့်တွန်းကာ ကုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်းခိုင်းလိုက်သည်။ ညဝတ် ဘောင်းဘီကို ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲမလိုက်ပြီး ဖြူဖွေး ဝင်းအိနေသော သူ့ ခြေသလုံး နဲ့ ခြေဖဝါး နုနုလေးကို ရှေ့သို့ ဆန့်တန်းလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်မှာ မေချိုရဲ့ လုပ်ရပ်များကို နားမလည်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ သူ့အစွဲလမ်းက တစ်မျိုးပါလား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သိပ်ချစ်ရတဲ့ မမ မို့ ထင်ရှားအောင် မမ စိတ်တိုင်းကျ နေပေးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပါပြီ။

မေချို ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့သွားကာ ခွေးလေးတစ်ကောင်လို့ လေးဘက်ထောက်လိုက်ပြီး မေချို့ကို ညို့အားကောင်းတဲ့ မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ မေချိုက ခြေထောက်တွေကို ရှေ့ကို ထိုးပေးထားပြီး နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ ထင်ရှားအောင်ကို ကြည့်နေသည်။ ထင်ရှားအောင် လေးဘက်ထောက် သွားကာ မေချို့ခြေထောက်နားသို့ တဖြေးဖြေး ရောက်လာသည်။ အနားရောက်တော့ မေချိုရဲ့ ခြေထောက်ကို ခြေဖနောင့်ကနေ အသာ မပြီး ကိုင်လိုက်သည်။

ခြေဖဝါး နုနုလေးကို အသာပွတ်သပ်လိုက်သည်။ မေချိုက ဖီးလ်တက်နေတဲ့ ပုံစံနဲ့ သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ခြေဖဝါးကို မျက်နှာနား ဆွဲယူလိုက်ကာ ခြေဖဝါးအလယ်ကို လျှာနဲ့ လျက်လိုက်ပါတော့သည်။ မေချိုက နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ ခေါင်းမော့သွားသည်။ ခြေဖဝါး တစ်ပြင်လုံး လျှာနဲ့ နေရာအနှံ့ လျက်လိုက်သည်။ မေချို့ဆီကနေ ငြီးသံလေး ထွက်လာသည်။ ထို ငြီးသံလေးကို ထင်ရှားအောင် အရမ်းကြားချင်ခဲ့သည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ။ ခြေဖဝါးကို လျက်ပေးရင်း ခြေသလုံးလေးကို အသာ ပွတ်သပ်ကာ ခြေမကို ပါးစပ်ထဲ ငုံကာ စုပ်လိုက်တော့သည်။ စုပ်ပေးနေရင်း မေချို့ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

မေချိုက သူလုပ်သမျှကို ငေးကြည့်နေသည်။

ခြေချောင်းများကို တစ်ချောင်းခြင်း သေချာစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ခြေဖနောင့်ကိုလဲ ဖွဖွလေး ကိုက်လိုက်ပြန်သည်။ မေချိုက စိတ်တိုင်းကျကာ ကျေနပ်နေသည်။

သူလိုချင်တဲ့ ခံစားမှုများကို ထင်ရှားအောင်က အပြည့်၀ ပေးနေပြီမို့ မေချို ပီတိဖြစ်ကာ ဖီးလ် တက်နေလေပြီ။ ပျားရည်ဆန်း ပိုင်မုန့်ကို ထင်ရှားအောင် လျှာနဲ့ အဆက်မပြတ် လျက်လိုက် စုပ်လိုက်နဲ့ မေချို ခိုင်းသမျှ အကုန်လုပ်ပေးနေသည်။

“ အို .. ကောင်းလိုက်တာ ထင်ရှား ရယ်။ အဲ့လို အစုပ်ခံချင်တာ ကြာပြီ။ အာ့ .. မင်း လျှာလေးက သိပ်ကစားတတ်တာပဲ .. ကြိုက်တယ် ”

ဘယ်ခြေထောက်ပြီးတော့ ညာခြေထောက်ကိုလဲ နေရာအနှံ့ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်စိတ်ထဲ လုံး၀ မရွံတော့ပဲ ချစ်ရတဲ့သူရဲ့ ခြေထောက်လေးမို့ ခြေချောင်းများ စုပ်ပေးနေရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။ ခြေချောင်းများ အစုပ်ခံရတာ အားရသွားတော့ မေချိုက မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဝိုင် နှစ်ခွက် ငှဲ့လိုက်သည်။

တစ်ခွက်ကို ထင်ရှားအောင်ကို ပေးလိုက်သည်။ မေချိုက ဝိုင်တစ်ငုံ သောက်လိုက်သည်။ မျို မချဘူး။ ပါးစပ်ထဲမှာ ငုံထားသည်။

“ ထင်ရှားအောင် ပါးစပ်ဟစမ်း .. ”

ထင်ရှားအောင်က မေချိုပြောတဲ့အတိုင်း အောက်မှာ ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း အပေါ်ကို မော့ကာ ပါးစပ် ဟ ထားသည်။ မေချိုက သူ့ပါးစပ်ထဲမှ ဝိုင်များကို ထင်ရှားအောင် ပါးစပ်ထဲသို့ ထွေးထုတ်လိုက်သည်။ ဝိုင်များ ကုန်သည်အထိ ဖြေးဖြေးချင်း ထွေးထုတ်သည်။ ထင်ရှားအောင် ပိုင်မုန့်နဲ့အတူ ဝိုင်ပါ သောက်လိုက်ရပါတော့သည်။

“ အရသာ ရှိလား ”

“ အင်း ရှိတယ် မမ .. ”

မေချိုက ထင်ရှားအောင်ကို ကြည့်ကာ ရယ်လိုက်ပြန်သည်။ ထင်ရှားအောင်ကို အဝတ်စားတွေ ချွတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ တုံးလုံးဖြစ်သွားတော့ ထင်ရှားအောင်ရဲ့ လိင်တံကို ဖတ်ကနဲ ဖမ်းဆုပ်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် တစ်ချက်တွန့်သွားသည်။ လိင်တံကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ညှစ်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် နောက်တစ်ခါ တွန့်ရပြန်သည်။

“ မင်းက လူသာ ငယ်တာ ပစ္စည်းကတော့ ထွားသားပဲ .. ”

“ ဒီပစ္စည်းက မမအတွက် ခုချိန်ထိ သိမ်းထားတာ။ ဘယ်သူ့ကို မှ ပိုင်ဆိုင်ခွင့် မပေးသေးဘူးဗျ ”

“ အို .. ”

ထင်ရှားအောင် စကားကြောင့် မေချိုတစ်ယောက် ရင်ခုန်သွားရသည်။

“ မမကို ညစ်တီးညစ်ပတ် စကားတွေ ပြောစမ်း ”

“ အာ .. ဘယ်လို ပြောရမှာလဲ မပြောချင်ပါဘူး ”

“ ဟိတ် .. ပြောဆို ပြောကွာ .. မပြောဖူးလား .. ကဲ .. ”

မေချိုက ထင်ရှားအောင် လိင်တံကို အားရပါးရ ညှစ်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ခါးကော့သွားတော့သည်။

“ အား .. မမ နာတယ်ဗျ .. ပြောမယ် .. အင်း .. ”

“ ပြောလေ .. မမ မင်းလီးကို ချိုးလိုက်ရမလား .. ”

“ ချိုးရဲ ချိုးကြည့် .. မမ တစ်ကိုယ်လုံးကို လီးနဲ့ ပွတ်ပစ်မယ် .. ”

“ ခစ် .. ခစ် .. ကြောက်စရာကြီး .. ဒီလိုရော မရိုက်ချင်ဘူးလား ”

မေချိုက ထင်ရှားအောင် လိင်တံကို နာနာလေး ရိုက်လိုက်သည်။

“ အား .. မမ တကယ် နာတယ်ဗျ .. ကျွန်တော် စိတ်တိုလာရင် မမ စောက်ဖုတ် ရော ဖင်ရော အကုန် လိုးမှာနော်။ မမ နာလဲ စောက်ဂရုမစိုက်ဘူး .. သေအောင် လိုးမှာ ”

“ ဟယ် .. ဖင်ပါ လိုးမယ် ဟုတ်လား .. သနားပါကွာ .. ဟင့် .. ”

“ မသနားဘူး .. ကြိုးတုတ်ပြီးကို လိုးဦးမှာ။ ဖင်ကွဲသွားတဲ့အထိ လိုးပစ်မယ်။ စောက်ဖုတ်ကိုလဲ သေးထွက်တဲ့အထိ လိုးမယ်။ ကြိုက်လား အဲ့လို လိုးတာ ”

“ ကြိုက်တယ် .. ခံ ချင်လာပြီ .. ”

မေချိုက ထင်ရှားအောင်ရဲ့ လိင်တံကို ငေးကြည့်ရင်း ရင်ဘတ်ကို ဆောင့်တွန်းကာ ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။

ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ထင်ရှားအောင်ရဲ့ ပေါင်တွေကို ခွထိုင်လိုက်ပြီး လိင်တံကို သူ့လက်သည်းခွံနဲ့ အထက်အောက် အသာလေး ခြစ်လိုက်သည်။ နည်းနည်းနာပြီး ယားကျိကျိ ခံစားချက်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ခံစားမှုတွေက အသစ်ဆန်းတွေ။

“ နာလား .. ”

“ သိပ်မနာဘူး .. အာ့ .. ”

“ နာလား ”

“ အာ့ .. မမ နာတယ် .. အရမ်း မခြစ်နဲ့လေ .. ပေါက်သွားဦးမယ် ”

“ နာသွားပြီလား .. ဆောရီးနော် .. မင်းကို ချစ်လိုက်တာ ”

မေချိုက အရှေ့ကို ကုန်းလာပြီး ထင်ရှားအောင်ကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက်တော့သည်။ ထင်ရှားအောင်လဲ မေချို လုပ်သမျှ အလိုက်သင့်ပြန်လုပ်ပေးနေရသည်။ နောက်ထပ် ဘာများ လုပ်ခိုင်းဦးမလဲ တွေးရင်း နည်းနည်း လန့်လာသည်။

“ မာထောင်နေတာလဲ .. ကြိုက်တယ် .. ”

“ မမ ကြိုက်ရင် ပြီးတာပဲ။ မမ ကျွန်တော့်ကို ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ ”

“ လှဲလိုက် .. မမ မင်းကို ထု ပေးမယ်။ လက်နဲ့တော့ မဟုတ်ဘူး .. ခစ် .. ခစ် ”

ထင်ရှားအောင်လဲ မေချိုပြောတဲ့အတိုင်း အကုန် လုပ်ပေးနေရသည်။ အိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်တော့ မေချိုက သူ့ခြေဖဝါး နှစ်ဖက်ကြား မာထောင်နေတဲ့ လိင်တံကို ညှပ်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးသည်။ အရသာက တစ်မျိုးလေး ကောင်းပြန်သည်။ လက်နဲ့ လုပ်တာလောက် မထိရောက်ပေမယ့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိတွေ့မှု အရသာကို ခံစားရသည်။ ခြေမလေးနဲ့ ဒစ်ခေါင်းကို ပွတ်ဆွဲလိုက်တဲ့  အခါဆို အတော်ကောင်းသည်။ သူ့လိင်တံပေါ်မှာ နေရာအနှံ့ ကစားနေတဲ့ မေချို့ရဲ့ ခြေချောင်းလေးများကိုကြည့်ရင်း ထင်ရှားအောင် ရင်ခုန်နေသည်။ မေချိုက နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ ထင်ရှားအောင်ရဲ့ လိင်တံကို ခြေချောင်း နဲ့ ခြေဖဝါး သုံးကာ ကျွမ်းကျင်စွာ ထု ပေးရင်း သူ့အပေါ် အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်တော့သည်။

“ မမ နို့လေးက လှလိုက်တာ။ လုံးပြီး တင်းနေတာပဲ ”

“ ကြိုက်လား .. စို့ချင်နေပြီလား .. ”

“ အင်း .. စို့ချင်တယ် ”

“ ကိုက်ပေးဦးနော် .. ”

“ ဘယ်ကိုလဲ .. ”

“ ဒါလေးတွေကို .. ”

မေချိုက သူ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ဖိညှစ်ကာ ထင်ရှားအောင်ကို ပြောလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်ကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ ဒုက္ခပေးနေပြီ။

အတွေ့ကြုံ မရှိသေးတဲ့ ထင်ရှားအောင်အတွက်တော့ အရာရာဟာ အံ့သြမှုနဲ့အတူ ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းနေတော့သည်။

မေချိုက ခြေထောက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ထင်ရှားအောင် မျက်နှာနား သူ့နို့တွေကို ကိုင်ကာ ရောက်လာသည်။

ထင်ရှားအောင် မေချိုရဲ့ နို့လေးများကို ဖိညှစ် နယ်လိုက်ပြီး မေချို့ကို ပြန်နမ်းလိုက်သည်။

“ စို့ပေးတော့။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စို့နော်။ နို့သီးကို နာနာလေး ကိုက်ပေး .. ”

“ နာသွားဦးမယ် မမရဲ့ .. ”

“ အဲ့ဒီ နာတာလေးကို လိုချင်တာ။ ရတယ် .. ကိုက်မှာသာ ကိုက် .. ”

ထင်ရှားအောင် မေချို့နို့များကို အငမ်းမရ စို့လိုက်တော့သည်။ စို့နေရင်း နို့သီးခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေး ကိုက်လိုက်သည်။

“ ဟင်း .. နာနာလေးကိုက်ပါဆိုနေ .. ”

ထင်ရှားအောင် သွားနဲ့ နည်းနည်း ကိုက်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟုတ်တယ် အဲ့လိုလေး ကိုက်ပြီး စို့ပေး .. ကြိုက်တယ် .. အာ့ .. ဟင်း ... ထင်ရှားရယ် .. အား .... ကိုက် .. ”

ထင်ရှားအောင် အားထည့်ပြီး ကိုက်လိုက်သည်။ အရမ်းနာသွားမှာစိုးလို့ မြန်မြန်ကိုက်ကာ ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။

“ အာ့ .. ဟင်း .. ကောင်းလိုက်တာ .. နာတယ် .. ဟင့် .. ဟင့် ... နာတယ် .. ”

နောက်တစ်ကြိမ် ကိုက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ မေချိုက ထင်ရှားအောင် ဆံပင်များ ဖွာလန်ကြဲအောင် ထိုးဆွရင်း နာကျင်မှုကို အရသာအဖြစ် ပြောင်းလဲကာ ဖီးလ် နေတော့သည်။ ထင်ရှားအောင် နောက်ထပ် မကိုက်တော့ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စို့လိုက်တော့သည်။ နာနေ ရှာပြီလေ။

အတန်ကြာ စို့ပြီးတော့ ထင်ရှားအောင် အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသည်။ မေချိုက အလိုက်သိသည်။ ထင်ရှားအောင်ကို လက်ထဲမှ ဝိုင်ကို ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ဝိုင် တစ်ငုံသောက်ကာ မေချို့ကို ပြုံးပြလိုက်သည်။

“ ခွေးကောင်လေး .. ကိုက်လို့ကောင်းလား ”

“ ကောင်းတယ် အိစက်နေတာပဲ ”

“ မင်း လုပ်ချင်နေပြီလား ”

“ မမ ခွင့်ပြုတဲ့ အချိန်မှ လုပ်မယ် ”

“ သိပ်နပ်တာပဲ။ မင်းကို ခွင့်မပြုသေးမှန်း သိနေတယ်။ နေဦး ခိုင်းချင်တာလေးတွေ ရှိသေးတယ်။ ဟင်း .. ဟင်း .. ”

“ ဟုတ် မမ .. ”

“ ငါ့ မှန်တင်ခုံ အံဆွဲ ဒုတိယထပ်မှာ ပစ္စည်းတစ်ခု ရှိတယ်။ အဲ့ဒီ တစ်ခုပဲ ရှိတယ်။ ကျန်တာ ဘာမှ ထည့်မထားဘူး။ အဲ့ဒီ ပစ္စည်းကို သွားယူလိုက် .. ”

ထင်ရှားအောင် မေချိုပြောတဲ့အတိုင်း အံဆွဲကို ဖွင့်လိုက်တော့ တစ်ခုတည်းသော ရှိနေတဲ့ ပစ္စည်းကို မြင်လိုက်သည်။

ထို ပစ္စည်းကို ယူပြီး မေချို့ကို ပေးလိုက်သည်။ မေချိုက ပစ္စည်းကို ကိုင်ထားကာ မေးလိုက်သည်။

“ ဒါ ဘာလဲ သိတယ်မလား ”

“ သိတယ်လေ လီးတုကြီး ”

“ ဘာလုပ်လို့ရလဲ ”

“ မမ အာသာဖြေတဲ့အခါ သုံးတာမလား။ အခု ကျွန်တော်က ဒါနဲ့ မမကို အာသာဖြေပေးရမှာမလား။ မမရယ် အစစ် ရှိနေပြီပဲ ဒါကြီး လိုသေးလို့လားဗျာ။ အစစ်ကိုပဲ ခံစားလိုက်ပါနော် .. ”

“ စိတ်ချ မင်းပြောသလို မမက အစစ်ကိုပဲ ခံစားမှာ။ အခုက မမအတွက် မဟုတ်ဘူး .. ခစ် .. ခစ် ”

“ ဗျာ .. ဒါဆို ..  ”

“ ဟုတ်တယ် .. မင်းအတွက် .. ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းလိုက်စမ်း ”

“ အာ ..  မမ .. ဘာလုပ်တာလဲ။ ဖြစ် ..  ဖြစ်ပါ့မလား .. ကျွန်တော် .. ”

“ ဘာလဲ မလုပ်ပေးချင်တော့ဘူးလား။ မင်း မလုပ်ချင်လဲ အတင်းမလုပ်ခိုင်းပါဘူး။ မင်း သဘောပါ .. မမ ဖြစ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒကို ပြောပြတာပါ ”

“ ဟင်း .. မမ ကျွန်တော် အခြောက် မဟုတ်ဘူးဗျ။ ကျွန်တော့် ဖင်ထဲ ဒါကြီး ထိုးမလို့လား။ အခြောက်တွေမှ ဖင်ခံတာဗျ။ ကျွန်တော် မခံချင်ဘူး။ နာမှာလဲ ကြောက်တယ် ”

“ ဟယ် .. ခုနက ငါ ဓါးကိုင်ထားတုန်းကတော့ မင်းပဲ ရင်ဘတ်ကြီးကော့ပြီး ထိုးလိုက်ဆို။ ဒါနဲ့ထိုးတာက ဓါးနဲ့ထိုးတာလောက် မနာပါဘူးကွာ .. ခစ် .. ခစ် ”

“ အာ .. ဓါးနဲ့ထိုးတာ ခံရဲတယ်ဗျ။ ဒါ .. ဒါ ကြီးကတော့ .. မလုပ်ပါနဲ့လား။ ဒီလို အထိုးခံတာ အခြောက်တွေပဲ လုပ်ကြတာ ”

“ အို .. အခြောက်ဖြစ်မှ ဖင်ခံရမယ်လို့ မင်းသိထားတာလား။ ကျွတ် .. ကျွတ် .. မင်း မှားနေပြီ။ ဒါက မင်းကို အရသာ အသစ် ပေးလိမ့်မယ်။ အင်း မင်းပြောသလို အခြောက်တွေ အများစု ကြိုက်တဲ့ အရသာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ယောက်ျား ရင့်မာကြီးလဲ ဒီအရသာကို ခံစားလို့မရဘူးလား။ သိပ် ရတာပေါ့ကွာ။ နောက်ဆို ဒီအရသာကို မင်း သဘောကျနေမှာ .. ခစ် .. ခစ် .. မင်း မသိသေးတဲ့ ခံစားချက်တစ်ခုကို ငါက စေတနာနဲ့ ပေးမလို့ပါ ထင်ရှားအောင် ရယ် .. ယူမှာလား .. မယူဘူးလား .. ဒါပဲပြော ”

ထင်ရှားအောင် မေချို့လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားတဲ့ လီးတုကြီးကို ကြည့်ပြီး လန့်နေသည်။ ဒါကြီးကို သူ့ဖင်ထဲ ထည့်မယ်ဆိုတော့ ဘယ်လို ခံစားရမလဲ။ သေချာတာတော့ သူ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ ခံစားချက်ကို ခံစားရမှာ သေချာသည်။ မေချိုက လီးတုကြီးကို လက်မှာ ဝှေ့ရမ်းပြီး ထင်ရှားအောင် အဖြေကို စောင့်နေသည်။ ထင်ရှားအောင် ရမ်းနေတာကြီးကြည့်ပြီး အူယားနေသည်။ ဒီတစ်ခါလဲ စိတ်ကို လျော့လိုက်ပြီး ...........။

“ မမ .. ဖြေးဖြေးလုပ်နော် .. ချစ်လွန်းလို့ လက်ခံတာဗျ ”

“ ခစ် .. ခစ် .. လိမ္မာလိုက်တာ။ လာဦး .. ”

မေချိုက ထင်ရှားအောင်ကို အနားခေါ်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်သည်။ နမ်းနေရင်း ထင်ရှားအောင်မှာ လီးတုကြီးကို ခိုးကြည့်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေတော့သည်။ မေချိုက မှန်တင်ခုံနား သွားကာ ပုလင်းတစ်ခုယူလိုက်ပြီး လက်ထဲကို အရည်များ လောင်းထည့်ကာ လီးတုကြီးကို ရွှဲနေအောင် သုတ်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်မှာ စိတ်ညစ်စွာဖြင့် ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ သူ့ဖင်ဝကို မေချိုက ချွဲပစ်ပစ် အရည်များ သုတ်လိမ်းတာကို ခံလိုက်ရသည်။

ထင်ရှားအောင်ခမျာ မျက်စိ စုံမှိတ်ကာ အံ့ကြိတ်ထားရပါတော့သည်။

......................

အခန်း (၁၅)

ထင်ရှားအောင်မှာ သူ့ထိပ်ဝကို ရောက်လာတဲ့ အရာကို လက်မခံနိုင်ဖြစ်နေသည်။ ဖင်ကို ကျုံ့ထားရင်း တင်းခံနေတော့သည်။

စိတ်ထဲမှာ ချစ်လွန်းလို့သာ လက်ခံရတာ သူ့ဘဝမှာ ဒါမျိုး လုပ်ခံရလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှ မတွေးမိပေ။ အခုတော့ ...။

“ ဟိတ် .. ဘာလို့ ကျုံ့ထားတာလဲ စိတ်ကို လျော့ထား။ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး။ မနာပါဘူးကွ။ ”

“ ဟုတ် .. ဟင်း .... ”

ထင်ရှားအောင်မှာ အတွေ့ကြုံ မရှိသေးသူမို့ မေချိုက လီးတုကို အသုံးမပြုသေးပဲ သူ့လက်ညိုးဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲကို အရင်ထိုးလိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်မှာ ဖင်တစ်ချက် တွန့်သွားပြီး အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ နောက် လှည့်မကြည့်နဲ့။ နောက်တစ်ခါ လှည့်ကြည့်ရင် မမ စိတ်ဆိုးမှာနော်။ လုံး၀ လှည့်မကြည့်ရဘူးနော်။ စိတ်ကို လျော့ထား .. ဘာမှ မဖြစ်ဘူးလို့ ပြောနေတာကို .. ”

“ အာ့ .. မမ .. ဝင်သွားပြီလား ”

“ အင်း .. လက်နဲ့ အရင်ထိုးနေတာ .. နည်းနည်းပဲ ဝင်သေးတယ်။ စိတ်လျော့ထား ”

“ ဗျာ .. ဒါ လက်နဲ့ထိုးတာ .. မမ မဖြစ်ဘူးထင်တယ်။ လက်နဲ့တောင် ဒီလောက် ခံရခက်နေတာ အတုကြီးနဲ့ဆို .. အာ .. မမရယ် .. မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ .. ကျွန်တော် မခံနိုင်လောက်ဘူး ”

“ မင်း ခံနိုင်အောင် မမ လုပ်ပေးမှာပါ။ ကဲ စကားမပြောနဲ့ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေလိုက် .. ”

“ ဟူး .. အာ့ .. မမ အကုန် ဝင်သွားပြီလား ”

“ ခစ် .. ခစ် .. တစ်ဝက် ဝင်သွားပြီ .. ဘယ်လိုနေလဲ ”

“ မသိဘူး ဖင်ထဲ အချောင်းကြီး တစ်နေသလို ခံစားရတယ်။ အဆုံးထိ မထည့်ပါနဲ့လားဗျာ ”

“ စကားမပြောနဲ့ဆိုနေ .. ကဲ .. ဒီလောက်ဆိုရပြီ .. ထင်ရှားအောင် နည်းနည်း စပ်ပြီး အောင့်မယ်နော် .. သည်းခံကွာ .. လိမ္မာလိုက်တာ .. ”

မေချိုက လီးတုကို အရည်ရွှဲရွဲသုပ်ကာ ထည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် ဘာမှ မပြောတော့ပဲ မေချို လုပ်သမျှ အံကြိတ်ခံနေသည်။

ဖင်မတွန့်တော့ပဲ တောင့်ခံနေတတ်ပြီမို့ မေချိုက တစ်ချက် ပြုံးလိုက်ကာ သဘောကျသွားသည်။ လီးတုကို ဖြေးဖြေးချင်း အဆုံးထိ ချော့ထည့်လိုက်ပါတော့သည်။

ဘာပြောကောင်းမလဲ ထင်ရှားအောင် လက်သီးဆုပ်ကာ ကုတင်ကို တ ဘုန်းဘုန်းနဲ့ ထုတော့သည်။ မေချိုက ထင်ရှားအောင် ဖြစ်သွားပုံကို အတော် သဘောကျသွားသည်။ နှိပ်စက်လှချည်းလား မမရယ်။

“ ဘယ်လိုနေလဲ .. ”

“ ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ ပြန်ထုတ်လိုက်ပါတော့ဗျာ ”

မေချိုက အဆုံးထိ ထည့်ထားသော အတုကို ဖြေးဖြေးလေး အဖျားထိ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ အဝင်ဆိုးသလောက် အထွက်ကျ တစ်မျိုးပဲ။

နောက်တစ်ခါ အဆုံးထိ ထည့်ပြန်ပြီ။ မမရယ် နှိပ်စက်တယ်ဆိုတာ ဒါလား။ ခံရ ခက်လိုက်တာဗျာ။ ကျေးဇူးပြုပြီး သနားပါဦးဗျာ။

“ ဘယ်လိုလဲ .. အဝင်ဆိုးသလောက် အထွက်ကျ ကောင်းတယ်မလား ”

“ အင်း .. ပြန်ထုတ်လိုက်ရင် တစ်မျိုးပဲ .. ”

“ ခဏ သည်းခံနော်။ မကြာခင် ခံစားမှု အသစ်လေး မင်းဆီ ရောက်လာတော့မယ် ”

“ ဟုတ် .. အာ့ .. မမ .. အင်း ... ဟင်း ... ”

မေချိုက ချောဆီ ရွဲရွဲ သုတ်ထားတာမို့ အဝင်အထွက်ကို နည်းနည်း မြန်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်မှာ လက်ဆီးဆုပ် မပျက်ဘူး။ ဒါပေမယ့် .. ပထမဆုံးလောက် နေရ မခက်တော့မှန်း သိလာသည်။ စိတ်ကို လျော့ထားပြီး ဖင်ကို ကျုံ့မထားပဲ ပုံမှန်အတိုင်းထားရင်း အံ့ကြိတ်ထားဆဲ။

“ ကြည့်လို့ကောင်းလိုက်တာ .. ကြိုက်တယ် .. နာ သေးလား ”

“ မနာတော့ဘူး အောင့်ပဲ အောင့်တာ။ ထည့်ရင် အောင့်တယ်။ ပြန်ထုတ်ရင်တော့ တစ်မျိုးပဲ ”

“ ခစ် .. ခစ် .. မင်း သိနေပြီပဲ .. ဒီလိုဆိုရင်ရော .. ”

“ အာ့ .. ဟူး .. အဲ့လိုက ပို ထိ တယ်။ ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ .. ”

“ ဟိတ် လှည့်မကြည့်နဲ့ဆိုနေ .. ဇိမ်ခံလိုက်စမ်းပါ။ ဒီလိုဆိုရင်ရော .. ”

“ ပူကနဲ နေတာပဲ။ မမ ကြိုက်သလိုသာ လုပ်တော့ ကျွန်တော် ခံနိုင်သွားပြီ .. အာ့ .. ဟင်း .. ”

“ အင်း .. မမလဲ ကောင်းနေတယ်။ ဖင်လေး နည်းနည်း ကော့ပေး .. ကြည့်ရတာ အရသာ ရှိလိုက်တာကွာ .. ”

“ အင်း .. မမ ကြည့်လို့ကောင်းလား။ ဒါကြောင့် အခြောက်တွေ ကြိုက်နေတာကိုး .. အာ့ .. နာတယ် .. မမ  ”

“ ခစ် .. ခစ် .. မင်း သိသွားပြီမလား .. ဟင်း .. ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ။ ဒီမှာ မင်းလှုပ်တိုင်း လိုက်လုပ်ပေးရတာ ညောင်းလာပြီ .. ခဏ သည်းခံပြီးနေ .. ကောင်းနေပြီမလား .. ”

“ အင်း .. ကောင်းလာတယ် .. မမ .. ဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပါတော့။ တော်ပါတော့ဗျာ  ”

“ ဟင့်အင်း .. လုပ်ချင်သေးတယ်။ သည်းခံဦး .. ”

“ ဟင်း ... ပြန်ထုတ်လိုက်တဲ့ချိန် ကောင်းတယ်။ ထည့်ရင်တော့ အောင့်တယ် .. အာ့ .. မမ .. ကျေနပ်လား .. ပျော်လား .. ပြောပါဦး .. ”

“ ကျေနပ်တယ် .. လိမ္မာလိုက်တာ။ ဟင်း .. ကောင်းလိုက်တာ .. ငါ ဒီလို လုပ်ချင်နေတာ ကြာပြီ .. ချစ်လိုက်တာကွာ .. အို .. ထင်ရှားရယ် .. မင်းဖင်လေးက ကောင်းလိုက်တာ .. ”

“ လုပ် .. မမ စိတ်ကြိုက်လုပ် .. တကယ် ကောင်းနေပြီ ”

“ ခဏလေးနော် .. မမ လုပ်ရတာ အားမရသေးဘူး။ ဟင်း .. ကြည့်ရတာ အရသာ ရှိတယ် .. ”

“ အား ..  မမရာ .. တကယ် နှိပ်စက်တယ်ဗျာ .. အာ့ .. ရှီး  ..  ကျွန်တော့်လီးကို မထုပေးနဲ့တော့။ ထုပေးရင် ပြီးချင်လာတယ်။ ဖင်ကိုပဲ လုပ် .. အာ့ .. ဒါ ပ .. ထ .. မ ဆုံး ခံစားဖူးတာပဲ ”

ထင်ရှားအောင် မျက်စိ စုံမှိတ်ထားရာကနေ ဖွင့်လိုက်သည်။ ခေါင်းကို အောက်စိုက်နေရာကနေ အပေါ်ကို မော့လိုက်သည်။

ရုတ်တရက် မျက်စောင်းထိုး ပြတင်းပေါက် မှန်ကနေ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ထိပ်လန့်သွားတော့သည်။

ချက်ချင်းပဲ အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ .....။

“ ဟာ .. မမ .. ခင်ဗျား .. ခင်ဗျား ... ဟာ ... ”

“ အာ .. တောက်စ် .. လှည့်မကြည့်နဲ့ လို့ ငါပြောထားတယ်လေ ..  ”

ထင်ရှားအောင် ချက်ချင်းပဲ ကုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်းကာ WTF ဖြစ်ကုန်တော့သည်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့ကို အနောက်ကနေ .. အတုနဲ့ ကလိနေတဲ့ မေချိုမှာ အတုနဲ့ လုပ်နေတာမဟုတ်ပဲ အစစ်နဲ့ လုပ်နေလို့ ဖြစ်တော့သည်။ WTF ကြီးတော့ ဖြစ်လေပြီ။

မေချိုက ချက်ချင်းပဲ စောင်တစ်ထည်ယူကာ ခါးမှာ ပတ်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင်မှာတော့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါနေတော့သည်။ စကားကို မနည်း အားယူပြောနေရသည်။

“ မမ .. မမ က .. ဟာ ဘာလဲ .. ဘာကြီးလဲ .. အာ .. ”

ထင်ရှားအောင် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ မှန်တင်ခုံပေါ်က မှန်ကို လက်သီးနဲ့ ထိုးလိုက်ပါတော့သည်။ မှန် က ခွမ်းကနဲ ကွဲသွားကာ ထင်ရှားအောင် လက်ကို မှန်ကွဲစများ ထိပြီး သွေးများ စီးကျလာသည်။ ထင်ရှားအောင် သူ့လက်ကို ဂရုမစိုက်ပဲ မေချိုကို ဒေါသထွက်နေတဲ့ မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။

မေချိုက ထင်ရှားအောင်ကို ပြန်မကြည့်ပဲ ပြတင်းပေါက်ဘက်ကိုသာ ငေးကြည့်နေသည်။

“ တောက်စ် .. ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို ညာတာလဲ။ လုံး၀ ထင်မထားဘူး .. ဘာကြီးလဲ ”

“ ဟုတ်တယ် .. မမက မိန်းမ အစစ်မဟုတ်ဘူး။ မိန်းမနဲ့ အရမ်းတူတဲ့ ယောက်ျား တစ်ယောက်ပါ ”

“ ဟာ .. သွားပြီ .. ကျွန်တော့်မှာ ချစ်လိုက်ရတာ။ သွားပြီဗျာ ကျွန်တော်ချစ်တဲ့ သူက မိန်းမ မဟုတ်ပဲယောက်ျားတဲ့လား .. ဟာ .. ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ။ မမက ဘာလို့ အဲ့လောက် မိန်းမနဲ့ တူနေရတာလဲ။ အသံကအစ မိန်းမသံ .. ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အစ .. သေစမ်း ထင်ရှားအောင် .. မင်း ချစ်နေသူက ယောက်ျားကြီး .. အာ .. ”

“ ပြောချင်တာ ပြောပါတော့ ထင်ရှားအောင် .. ပြောပါတော့ .. မမ .. မင်းပြောသမျှ ခံပါ့မယ်။ ငါက မိန်းမ မဟုတ်သလို ယောက်ျားလို့လဲ မခံယူထားဘူး။ ဒါပေမယ့် သက်သေတစ်ခုက ရှိနေသေးတယ်။ ဒါကို မင်းမြင်သွားပြီ။ ဟင်း ... ငါ့ဘဝကြီး ဇောက်ထိုး ဖြစ်ပြန်ပြီ။ ငါ နာကျင်ရဦးမှာပါလား ”

“ နာကျင်တာက နောက်မှလုပ် .. အခု ကျွန်တော်က ဘာလုပ်ရမှာလဲ။ မမကို ချစ်တဲ့ အချစ်တွေကို ဘာလုပ်ပစ်ရတော့မှာလဲ။ ကျွန်တော် အခြောက် မဟုတ်ဘူး။ သေစမ်းဗျာ .. သေလိုက်တော့ ..  သေလိုက်စမ်း ထင်ရှားအောင် .. မင်း သိပ်ချစ်ပါတယ်ဆိုတဲ့ မေချိုထွဋ်ခေါင်က .. တောက်စ် .. ”

“ ထင်ရှားအောင် စိတ်ကို လျော့လိုက်စမ်း .. မမ မင်းကို အားလုံးရှင်းပြမယ်။ မမ ပြောတာတွေ နားထောင်ပြီးမှ မင်း မမကို ကြိုက်သလို ဆုံးဖြတ်။ မကျေနပ်လို့ သတ်ချင်တယ်ဆိုလဲ သတ်လိုက် .. ငါ မှားသွားတယ်။အနှစ်နှစ်အလလ ငါ တောင့်တနေတဲ့ ခံစားချက်တစ်ခုကြောင့် ငါ မှားသွားတယ်။ မမ ပြောတာ နားထောင်ပေးပါနော် ”

ထင်ရှားအောင် မေချို့အခန်းထဲမှာ ရှိတဲ့ အရက်ဘားကောင်တာကို သွားလိုက်ပြီး ဝီစကီတစ်ခွက် ငှဲ့ကာ တစ်ချက်တည်း မော့လိုက်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ပူထူသွားပြီး သူ့ရဲ့စိတ်ကို ခဏတာ ငြိမ်သက်သွားစေသည်။ နောက်တစ်ခွက်ထည့်ကာ ကစ်လိုက်ပြန်သည်။ စိတ်ကို အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းရင်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ထိုင်သောက်နေတော့သည်။

“ မမ ပြောလို့ ရပြီလား .. ”

ထင်ရှားအောင် သွေးများ စီးကျနေတဲ့ သူ့လက်ကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်လိုက်ပြီး ...။

“ ပြောဗျာ .. ”

............................

မေချိုက သူ့ရဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီလေးကို ပြန်ဝတ်ကာ ထင်ရှားအောင် ဘေးမှာ လာထိုင်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူလဲ ဝီစကီ သောက်လိုက်သည်။

ထင်ရှားအောင်က မေချိုကို မကြည့်ပဲ အရက်ပဲ ဖိသောက်ကာ နားထောင်နေသည်။ မေချိုက ထင်ရှားအောင်ကို အားနာသော အကြည့်များဖြင့် ငေးကြည့်ရင်း ...။

“ မမ နာမည် အရင်းက ထွဋ်ခေါင်မင်း တဲ့။ ဒါပေမယ့် မမက ငယ်ငယ်လေးကတည်းက နာမည်နဲ့ လူနဲ့ မလိုက်ဖက်အောင် နေခဲ့တယ်။

မမကို မွေးပြီး မကြာခင်မှာပဲ ဖေဖေ နဲ့ မေမေက အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ နယ်ဘက်သွားရင်း လမ်းမှာ ကားအက်စီးဒင့်ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွားတယ်။

မမအသက် (၄)နှစ်မှာပေါ့။ မမကို ကားမူးမှာဆိုလို့ မခေါ်ပဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့လို့ အသက်ရှင်ခဲ့တာပေါ့။ အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် ကံဆိုးခဲ့ရတယ်။

မမတို့က အများအမြင်မှာ ချမ်းသာတယ်လို့ ထင်ရပေမယ့် တကယ်တမ်းတော့ ဖေဖေ့မှာ အကြွေးတွေ အများကြီးပဲ ဆိုတာ မိဘတွေဆုံးမှ သိခဲ့ရတယ်။ ဒါနဲ့ မမရဲ့ ဦးလေးဖြစ်သူက မမကို မွေးစားခဲ့တယ်။ ဦးလေးက မမကို ချစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဦးလေးရဲ့ မိန်းမ ကတော့ မမကို မကြည်ဖြူဘူး။ အကြွေးတွေ ပတ်လည်ဝိုင်းနေသူရဲ့ ကလေးမို့ သူတို့အပေါ် အဲ့ဒီ အကြွေးတွေ ရောက်လာမှာ ကြောက်တယ်လေ။ 

ဦးလေးက ဖေဖေ့ အကြွေးတွေကို မျက်နှာနာရမယ့်သူတွေလောက်ပဲ ဆပ်ပေးနိုင်ခဲ့တယ်။ ဒါကလဲ မမတို့မိသားစု ပိုင်ဆိုင်တဲ့ အိမ်နဲ့ခြံ ၊ ကားနဲ့ အတွင်း ပစ္စည်းတွေ ရောင်းချပြီး ဆပ်ပေးခဲ့တာပါ။ သူတို့ပိုက်ဆံဆိုလို့ မဆိုသလောက်ပဲ ပါခဲ့တယ်။ ဦးလေးမှာ သားတစ်ယောက်နဲ့ သမီးတစ်ယောက်ရှိတယ်။

ဦးလေးမိန်းမက သူ့သားသမီးတွေကိုပဲ ဂရုစိုက်တယ်။ မမကိုတော့ ကံဆိုးတဲ့ ကလေးဆိုပြီး သူတို့ပါ ကံဆိုးမှာဆိုးလို့ ကလေးချင်းတောင် မခေါ် မပြောဖို့ ပြောထားတယ် ”

မေချိုက ဝီစကီ တစ်ခွက် ထပ်ငှဲ့ကာ သောက်လိုက်သည်။ ထင်ရှားအောင် စိတ်တွေ နည်းနည်းငြိမ်သွားသည်။ မေချို့ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

တကယ်ပဲ မိန်းမတစ်ယောက်လို ချောမောလွန်းပါလား။ ဟိုဒင်းကိုသာ မမြင်လိုက်ရင် ခုချိန်ထိ အပြစ်ကင်းလွန်းတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်ပါပဲ။

“ အတိတ် ဝဋ်ကြွေးလို့ ပြောရမလားပဲ မမက ငယ်ကတည်းက မိန်းမလို နေချင်ခဲ့တယ်။ မိန်းကလေးလိုပဲ စကားပြောတယ်။ အခြောက်ကလေးပေါ့ကွယ်။ ကျောင်းတက်တဲ့ အရွယ်ရောက်တော့လဲ မပြင်နိုင်ခဲ့ဘူး။ တစ်ချိန်လုံး အလှအပ စိတ်ဝင်စားတယ်။

တစ်ခြား ကောင်လေးတွေနဲ့ အတူ မဆော့ဘူး။ တစ်ယောက်တည်း မှန်ကြည့်လိုက် .. ပြုံးလိုက်နဲ့ပေါ့။ နောက်တော့ ၅တန်း ၆တန်း ရောက်တော့ မမကို အားလုံးက စ ကြတာပေါ့။ အခြောက် .. မာမီ .. မျိုးစုံပါပဲ။ မမ အဲ့ဒါတွေကို ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘူး။ ကိုယ်နေချင်သလိုပဲ နေခဲ့တယ်။ တစ်နေ့တော့ အဲ့ဒီ ပါးစပ်တွေ ပိတ်သွားအောင် ငါ လုပ်ပြမယ်လို့ အမြဲ တွေးနေခဲ့တယ် ”

မေချိုက ဝီစကီ တစ်ငုံမော့လိုက်သည်။ မျက်ဝန်းများက အရမ်းဝမ်းနည်းနေသည်။ ထင်ရှားအောင် မေချို ပြောတာတွေကို နားထောင်ချင်နေပြီ။ မေချိုက ထင်ရှားအောင် လက်ပေါ်မှ သွေးများကို အဝတ်စ တစ်ခုနဲ့ သုတ်ပေးရင်း စကားဆက်ပြောသည်။

“ ဒီလိုနဲ့ အတန်းကြီးရောက်တော့ မမက လုံးဝကို မိန်းမဆန်ဆန် ဖြစ်သွားတယ်။ သွားပုံ စားပုံ နေပုံ ထိုင်ပုံ အကုန်လုံး မိန်မ လိုပဲ။ ကံကောင်းချင်တော့ ကျောင်းမှာ မမလို အခြောက်လေး တစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူ့ကိုပဲ မမ အဖော်ပြုရတာပေါ့။ သူကလဲ မမနဲ့ပဲ ပေါင်းတယ်။ တစ်ခြားသူတွေကတော့ မမတို့ကို စ နောက် မြဲပေါ့။ တစ်ခါတစ်လေ အရမ်း ရှက်ခဲ့တယ်။ ဒေါသ ထွက်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ စ ချင်စရာ ဖြစ်နေတာပဲလေဆိုပြီး စိတ်ကို လျော့ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် မိန်းမ ဖြစ်ချင်တဲ့ စိတ်ကိုတော့ တစ်ပြားသားမှ မလျော့ခဲ့ဘူး။

မမက ငယ်ကတည်းက မိန်းမချော ချောတယ်။ ယောက်ျားလေးဆိုပေမယ့် မိန်းမလို ချောတယ်။ ဒီတော့ တစ်ချို့ ကျောင်းသားတွေက မမကို ထိကပါး ရိကပါး နဲ့ လုပ်လာတယ်။ မမကို အနောက်ကနေ ပွတ်သပ်တာမျိုး .. စ သလို နောက်သလိုနဲ့ နို့ညှစ်လိုက်တာမျိုး .. အဲ့လိုတွေ လုပ်လာတယ်။ မမ အရမ်း မုန်းတာ။ ဆရာမကို တိုင်တော့လဲ နောက်မလုပ်ဖို့ ပြောရုံကလွဲပြီး ဘာမှ မထူးခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ .. မမ ကျောင်းမှာ ငရဲခံရင်း ၁၀ တန်းပြီးတဲ့အထိ တောင့်ခံ လာခဲ့ရတယ်။ နောက်ဆုံး အထက်တန်းအောင် သွားတယ်ဆိုပါတော့ ”

“ ဆက်ပြောပါဦး .. ”

ထင်ရှားအောင် မေးလိုက်သည်။ မေချိုက ထင်ရှားအောင် လက်ထဲက ဆေးလိပ်ကို ယူကာ တစ်ချက် ရှိုက်လိုက်သည်။

“ ၁၀ တန်းပြီးတော့ မမ ဘဝက ပိုလွတ်လပ်သွားတာပေါ့။ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တဲ့ မိန်းမ ပုံစံကို အပြည့်၀ ပြောင်းလဲလို့ရသွားတယ်။ ဆံပင်ကို အရှည်ထားတယ်။ မိတ်ကပ် ပါးပါးလိမ်းပြီး အလှပြင်တယ်။ အစကတည်းက မိန်းမချော ချောသူမို့ တကယ့် မိန်းကလေးလို ချစ်စရာကောင်းနေတာပေါ့။ ဦးလေးက ဘာမှ မပြောပေမယ့် အန်တီကတော့ တစ်ချိန်လုံး ပြောဆို ပြစ်တင်နေတယ်။ ယောက်ျားဖြစ်ပြီး မိန်းမ စိတ်ပေါက်နေတဲ့ အခြောက် .. ဘာညာနဲ့ တစ်ချိန်လုံး ပွားနေတာပေါ့။ မမ သူ့ကို အပြစ်မမြင်ပါဘူး။ ကျေးဇူးရှင်တွေမို့ စိတ်ထဲကနေ ဘယ်တော့မှ မပြစ်မှားခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် တစ်ရက်မှာတော့ မမအတွက် ကံဆိုးမိုးမှောင် ကျမယ့်အချိန်ကို ရောက်လာတယ်။

ဦးလေး နဲ့ အန်တီက သူတို့သမီးကို ခေါ်ပြီး အမျိုးတွေဆီ ခရီးထွက်သွားတယ်။ အိမ်မှာ မမ နဲ့ သူတို့ သားဆိုသူ နဲ့ နှစ်ယောက်တည်း

ကျန်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီမှာ ကိုကြီးက မမ အခန်းနားရောက်လာပြီး တံခါးဖွင့်ခိုင်းတယ်။ မမလဲ ပုံမှန်တိုင်းထင်ပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ သူက မမထက် ၅နှစ်ကြီးတယ်။ အရက်တွေလဲ အရမ်း မူးနေတယ်။ တံခါးဖွင့်တာနဲ့ တံခါးကို ဆောင့်တွန်းပြီး မမကို ဖက်ပြီး နမ်းတော့တာပဲ။ မမ လန့်သွားပြီး သူ့ကို တွန်းခဲ့တယ်။ မရဘူး မမကို ချစ်လိုက်တာကွာ ဆိုပြီး အတင်းချုပ်ပြီး နမ်းတယ်။ ဟိုကိုင် ဒီကိုင် လုပ်တယ်။ မမလဲ အတင်း ရုန်းပေမယ့်အားချင်း မမျှတာမို့ သူ့လက်ကနေ မလွှတ်နိုင်ဘူး။ အော်ဟစ် အကူညီတောင်းပေမယ့် ဘယ်သူမှ မကြားနိုင်ခဲ့ဘူး။ အဲ့တုန်းက မမ အသက်က (၁၈)နှစ် ပြည့်ကာစပဲ ရှိသေးတယ် ”

မေချိုမှာ စကားပြောရင်း လက်တွေ တုန်လာသည်။ အသံတွေ ဝင်လာသည်။ ထင်ရှားအောင် မေချိုကို ကြည့်ပြီး သနားသွားသည်။

သူ တကယ် ခံစားနေရသည်။ ထင်ရှားအောင် မေချို့လက်ကို ကိုင်လိုက်တော့သည်။ မေချိုက ထင်ရှားအောင်ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ပြန်ကြည့်လိုက်တော့သည်။

......................

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>