နှောင်းနောင်တ အပိုင်း ( ၂ )

နှောင်းနောင်တ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - Steven Law

အက ကြမ်းပြင်မှာ တခြား အတွဲတွေလဲ ကနေကြတော့ ရတီ့ကို ကိုရဲက ဖက်ထားလိုက်တယ်၊ ကိုရဲရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားတော့ မော့ကြည့်မိစဉ်မှာ အနမ်းတစ်ပွင့်က ရတီနှတ်ခမ်းပေါ်သို့ ကျရောက်သွားတော့ ရတီစိတ်ထဲ ရှက်သလို ဖြစ်ကာ ကိုရဲရင်ခွင်ဆီကို မျက်နှာအပ်ထားလိုက်မိတယ်။

စည်းချက်သံနှင့်အတူ ခြေကို ရွှေ့ရင်းကိုရဲ ဘောင်းဘီထဲက ဖုဖောင်းနေတဲ့ အရာက ရတီ့ဗိုက်ကို လာထိနေတယ်။ ရတီမှာ ရင်ခုန်မောလျတဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်လို့လာတယ်။ ကိုရဲရဲ့ ကျောပြင်ကို သာတင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားမိလိုက်တယ်။ ရတီ ရင်ခုန်သံတွေကို တီးလုံးသံကြောင့် ကိုရဲ ကြားနိုင်မှာ မဟုတ်ပေမယ့် ရတီကတော့ကြားသွားမှာတောင် စိုးရိမ်မိနေတယ်။

တချက်တချက် ရတီ့ တင်သားတွေကို ဖျစ်ညစ်လာတဲ့ ကိုရဲလက်ကြောင့် ရတီစိတ်တွေ တမျိူးကြီးဖြစ်လာတော့တယ်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်က ခုန်ပြီးပြီး မောပန်းတဲ့ အခါ ထပ်သောက်ရင်း လူက ပိုပြီး မူးရစ်လို့လာခဲ့တယ်။

" ရတီ မူးနေပြီလား"

" ဟုတ်တယ် ကိုရဲ"

" ပြန်တော့မလား"

" ပြန်ချင်တယ်၊ ဆုကိုလဲ ခေါ်ရအုံးမယ်"

" ဆုက ဟိုမှာ သူ့ဘဲဘဲနှင့် အကြင်နာ ပေးနေတုန်းပဲ"

" ဟွန့် ဆုကတော့ ဒီအတိုင်းပဲ"

" ရတီ ဒီနေ့ ကိုရဲ အရမ်းပျော်တယ် ရတီ၊တညလုံးရတီနဲ့ စကားတွေပြောချင်သေးတယ်"

" ရတီက အိမ်ပြန်မှာ ကိုရဲ"

" ကိုရဲ လိုက်ပို့မယ်လေ"

" ဟုတ် ကိုရဲ"

" ဆု ပြန်မယ်"

" ဟင့် ရတီ ဒီနေ့ ကိုကိုနဲ့ နေမှာနှော်"

" အယ်..ဆုကလဲ"

" လုပ်စမ်းပါရတီ ၊ငါက ကိုကိုနဲ့ တခန်းနေမယ်၊ နင်ကကိုရဲနှင့်နေ"

" ဟာ မဖြစ်ပါဘူး"

" စကားပြောနေကြမယ်လေ ရတီ"

" ရတီလဲ ဘာပြောရမှန်းမသိပေ၊ မူးနေပြီမို့ ခေါ်ရမည်လား မခေါ်ရဘူးလား တွေးမရခင်မှာပဲ ကိုရဲက ရတီပုခုံးကို ဖက်ပြီး

" ကိုလိုက်ခဲ့မယ် ရတီ၊ ကိုယ်လဲ မူးနေပြီ အကြာကြီး ကားမမောင်းနိုင်တော့ဘူး"

" အင်းပါ"

ရတီကို ကားရှေ့ခန်းက ထိုင်စေပြီး ဆုရည်နဲ့ ကိုအောင်က နောက်ခန်းမှာ ထိုင်ကြတယ်။ အသံမကြားလို့နောက်ကို လှည့်ကြည့်မိတော့ ဆုရည်တို့က ထိုင်ရင်းနမ်းနေကြတယ်။ ကိုအောင်ရဲ့ လက်က ဆုရည်ရဲ့ စကပ်အောက်ထဲကို နှိုက်ပြီး ကလိနေတာကို မြင်လိုက်ရတဲ့ ခဏလေး အခိုက်အတန့် ရင်ထဲ နွေးကနဲ ခံစားရပြီး ပိပိထဲက တမျိုးလေးဖြစ်သွားသည်ကို ခံစားမိလိုက်သည်။ ထိုသို့ဖြင့် ရတီတို့တိုက်ခန်းထဲ ဝင်လာပြီးနောက်မှာတော့ ဧည့်ခန်းမှာခဏတာမျှ ထိုင်ကြပြီးရင်း စကားပြောကြတယ်။

အားလုံးကလည်း မူးနေပြီ။ ကားပေါ်မှာ အရှိန်ရလာတဲ့ ဆုရည်နှင့်ကိုအောင်အောင်တို့က ဆိုဖာထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ရင်းပင် နမ်းလိုက် နို့နှိုက်လိုက် ဖြစ်နေပေတော့သည်။ ဆုရည်ကလဲ အတင်းရုန်းနေသည်။

ကိုရဲနှင့်ရတီက ရယ်နေကြရင်း

" ကိုကိုမကဲနဲ့ကွာ၊ ရတီတို့ ရှိတယ်"

" ဆုကလဲကွာ ၊အချင်းချင်းတွေပဲ ရှိတဲ့ဥစ္စာ"

" ဟုတ်တယ် ဆု ၊ငါတို့က ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ်၊ ဟုတ်တယ်နှော် ရတီ".

" ဟုတ်တယ်"

" ကဲအောင်အောင် မင်း အစွမ်းဘယ်လောက်ရှိလဲ"

" ငရဲ မင်းထက်တော့ သာတယ်ကွ"

" သာရင် လုပ်ပြစမ်းပါကွာ"

" ဟာ ကိုရဲနှော်မြှောက်မပေးနဲ့၊ ကိုကိုကမြောက်ပေးရင် ဂွေးတက်အောင်ကတာ"

" ဟားးး ကဲ အောင်အောင်လုပ်ကွာငါတို့ကြည့်ချင်လှပြီ"

" တွေ့လားဆု ပရိတ်သတ်တွေ တောင်းဆိုနေပြီ"

" ခစ်ခစ် ရတီ..နင် တကယ်ကြည့်မယ်ဆိုရင် ငါလုပ်ပြမှာ"

" လုပ်ပြ လုပ်ပြ Live ကြည့်မယ်"

" ကိုကို လုပ်ပြဖို့ သတ္တိရှိလား"

" ဘာလို့ မလုပ်ရဲရမှာလဲ"

" တကယ်လား မှုတ်ခိုင်းမှာ"

" ဟင်..."

မူးနေကြပြီမို့ လုပ်သင့်မလုပ်သင့် မစဉ်းစားကြတော့ပါ ။ အပျော်သဘော လုပ်ကြရင်း အပျက်ဖက်ရောက်လာကြပြီ။ အောင်အောင် နင်သွားသည်။ သို့သော် သိက္ခာတော့ အကျမခံ။ အနိုင်ယူရန် စဉ်းစားကာ

" ဆုပြန်လုပ်ပေးရင် လုပ်ပြီးသားပဲ"

" လုပ် လုပ် ဆုရည် အရှုံးမပေးနဲ့"

ကိုရဲက မြှောက်ပေးနေသည်။ ရတီလဲ ဆုရည် တကယ်လုပ်ရဲ မလား မလုပ်ရဲဘူးလား ကြည့်ချင်လာရာ

" ဟားး ဆု နင်တော့ရှုံးပြီ"

" ဘာလို့ ရှုံးရမှာလဲ၊ ကြည့်လိုက်"

ဆုရည် ပြောရင်း အဝတ်တွေ ချွတ်ချလိုက်သည်။ ရတီ မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ အောင်အောင်လဲ အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်သည်။ ဆုရည် ရတီ အဝတ်ချွတ်တော့ မြင်ဖူးနေတော့ ပြသနာမရှိပေမယ့် အောင်အောင်အဝတ်ချွတ်တဲ့ အခါမှာတော့ လန့်သွားရသည်။

အောင်အောင်က ဆုရည်နို့ကို တပြွတ်ပြွတ် စို့သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"

" အာ့! အင်းးဟင်းးဟင်းး"

ရှေ့တည့်တည့်မှာ ဖြစ်နေကြတော့ ရတီစိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်ရသည်။ နို့စို့ရင်း ပိပိကို လက်နှင့်ပွတ်နေသည်။ ရတီ စိတ်တွေလဲ ထကြွလာသလို ခံစားရသည်။ ပိပိတို့ ယားယံသလို ခံစားရသည်။ ကိုရဲဘက်ကို လှည့်ကြည့်မိသည်။ ကိုရဲက မျက်စိတဖက် မှိတ်ပြသည်။ ကိုရဲ ဘောင်းဘီလဲ ဖောင်းကြွနေသည်။

ဆု ရဘ်ကဆိုဖာပေါ် ပက်လက်အိပ်ပေးရာ။ ကိုအောင်အောင်က ဆိုဖာအောက်မှ နေ၍ ဆုရည် ပိပိကို စယက်တော့သည်။

" ပလပ်  ပလပ် "

" အင်း  ဟင်းးဟင်းး"

ဆုရည် ညည်းတွားရင်း အောင်အောင့် ခေါင်းကို ဖိချသည်။ ဆုရည် နို့တွေ ပွတ်ရင်း ညည်းသည်။ ရတီလဲပေါင်တွေ လိမ်ကျစ်မိသည်။ ထိုစဉ် ကိုရဲက ရတီကို လာနမ်းသည်။ ရတီလဲ ပြန်နမ်းမိသည်။ ဆုရည် ညည်းသံကြောင့် ရတီ စိတ်ပိုထကြွလာတော့သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"

စုပ်သံ ထွက်လာသည်။

" အာ့ ! အင်းးဟင်းးဟင်းးး"

ရတီ နမ်းနေရာက ခွာပြီး ဆုရည်တို့ကို ကြည့်ရာ ကိုအောင်အောင်မှ ဆုရည်အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေသည်။ ပိပိအား အပေါ်အောက်စုံဆန်ပြီး ယက်နေသည်။ ဆုရည် အရည်တွေ ထွက်လာသည်။

" ကိုကို ဆုရည် ရပြီ ကိုကို့ကို လုပ်ပေးမယ်"

" ကိုကို အားမရသေးဘူးကွာ 69 လုပ်ရအောင်"

" ကိုကို့သဘော"

ဆုရည် အိပ်ရာကထပြီး အောင်အောင်က ဆိုဖာပေါ် လှဲချလိုက်သည်။ ဆုရည်က အောင်အောင့် မျက်နှာပေါ်ခွပြီး အောင်အောင်လီးကို ကိုင်ပြီး ကွင်းထုပြီးနောက် စုပ်တော့သည်။

" ရတီ "

" ဟင်"

အလန့်တကြားပြန်ထူးမိသည်။

" သူတို့တွေ အရှိန်ရနေပြီ ကိုရဲတို့ အခန်းထဲ သွားရအောင်"

" ဟင် .."

" လာပါကြာ ရတီရာ ကိုရဲလဲ ရတီကို ပြုစုပေးချင်တယ်"

ကိုရဲ ရတီကို ပွေ့ချီပြီး အိပ်ခန်းဖက်ကို သွားလိုက်သည်။ ရတီကို ကုတင်ပေါ်ချလိုက်ပြီး ရတီကို နမ်းလိုက်ပြန်သည်၊ ကိုရဲက နမ်းရင်းပင် ရတီရဲ့ အင်္ကျီကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး ဘော်လီချိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ချလိုက်ရာ ဖြူဖွေးပြီး ဝိုင်းစက်ဖောင်းထနေတဲ့ ရင်သားနှင့်နို့စူစူလေးကို မြင်လိုက်ရပြီး နောက်မှာတော့ မနေနိုင်တော့ပဲ နို့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့မိတော့သည်။

" ပြွတ် ! ပြွတ် "

" အာ့ ! အင်းးဟင်းးး! "

ရတီမှာ ယားယံသော ခံစားမှု့နှင့်အတူ ကြက်သီးဖုတွေထပြီး ညည်းညူမိရပါတော့သည်။ နို့သီးဖျားကို လျှာဖြင့်ထိုးမွှေယက်ပေးပြီး တပြွတ်ပြွတ် စို့ပေးရာ ရတီမှာ ပိပိထဲက အရည်များပင် စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။ လှပ ဖုဖောင်းနေသော ရတီ့ရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများမှာလဲ အရည်တွေကြောင့် ရွန်းလဲ့နေပေရာ ကိုရဲလီးမှာလဲ တဆတ်ဆတ်တောင်နေသဖြင့် အဝတ်ကို အလျှင်အမြန်ပင်ချွတ်လိုက်သည်။ ရတီမှာ ကို့ရဲရဲ့ လီးကြီးကို တွေ့ပြီး

" အို အကြီးကြီးပဲ"

ဟု တွေးမိပြီး ရင်ခုန်ခြင်းတဝက် ကြောက်လန့်ခြင်းတဝက်နှင့် မျက်စိလေး စုံမှိတ်ထားလိုက်မိသည်။ ကိုရဲလည်း ရတီ့ ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်လိုက်ပြီး ရတီ့ အဖုတ်ကို စတင်ယက်တော့သည်။ ရတီ့အဖုတ်မှာ ကာမစိတ်ကြောင့် အရည်တို့ စိုရွှဲနေပေသည်။

" ပလပ်ပလပ် ပလပ်"

ကြက်းသီးနွေးဖုတို့ ထပြီး ညည်းမိရသည်။

" အင်းးဟင်းးဟင်းး"

အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်မှု့ကြောင့် ကျင်တက်သော ခံစားမှု့နဲ့အတူ အဖုတ်တစ်ခုလုံး အုံကြွလာသကဲ့ပင် ခံစားမိရတော့သည်။ အရည်တို့ ထွက်သထက် ထွက်လာခဲ့သည်။ ပိပိတို့ ယားသထက်ယားလာသည်။ညည်းသံ ပိုထွက်လာခဲ့သည်။ ရတီ့ ကာမစိတ်တို့ ထိပ်ဆုံးရောက်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ကိုရဲလိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားဒူးထောက်ဝင်ကာ ပိပိအဝအား တေ့လိုက်သည်။

ကိုရဲက ရတီရဲ့ ပိပိလေးကို လီးကြီးနှင့် တေ့လိုက်ချိန်မှာ ရတီမျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို တောင့်ထားတာ တွေ့ရပြန်သည်။  အပျိုစင်လေး ရတီမှာလည်း ရင်ခုန်မိတယ်လေ။ ကိုရဲရဲ့ လီးကြီးဝင်လာပြီးတော့ အပျိုစင်အမှေးပါးကို ထိုးခွဲရင် နာမှာလည်းစိုးတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အလိုးတော့ ခံရတော့မည်။

" ပြွတ် ဗျစ် ဗျစ်"

လီးကြီးကျပ်သိပ်စွာ ဝင်လာတာနှင့်

" အာ့  ကို ဖြေးဖြေး အာ့"

ကိုရဲက မကြမ်းပါ။ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်၍ အေးဆေးလေးပဲ တဖြေးဖြေးချင်းသွင်းတာပါ။ တဝက်လောက်မှာပဲ လီးထိပ်က တင်းကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုရဲလည်း အားလေးနည်းနည်းထည့်ပြီး ဆတ်ကနဲ လိုးလိုက်တယ်။

" ဗျစ်  ဗျစ်  ဖောက်"

" အာ့!အင့်!....ဟင်းဟင်း ကွဲသွားပြီးလား ကိုရဲ"

" အာ..ကွဲပါဘူး ရတီကလည်း"

ကိုရဲလီး ပြန်ထုတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ မကွဲဘူး ဆိုပေမယ့် အမှေးပါးပေါက်လို့ သွေးစလေးတွေ တွေ့ရတယ်။ ရတီ ပိပိအောက်ခြေ အကွဲကြောင်းမှာလည်း သွေးစလေးတွေ တွေ့ရတယ်လေ။ ရတီက အပျိုစစ်လေး ဟုတွေးမိရင်း လီးကို ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။

" ပြွတ်! ဗျစ် !ဗျစ်  "

" အာ့အင်းးဟင်းးဟင်း"

ကိုရဲ ရတီ့နို့လေးကို ကုန်းစို့ရင်း ဖြေးဖြေးလေး လိုးနေလိုက်တယ်။ အဖုတ်က အလိုးမခံဘူးတော့ အရမ်းလည်း ကျပ်တယ်။ ကျပ်လည်း ကျပ်မှာပေါ့ ။ ကိုရဲ လီးကလည်း ကြီးတာကိုး။ ဒါတောင် အခုအဆုံးထိ မသွင်းသေးပဲ ရတီခံနိုင်လောက်မယ့် အနေအထားလောက်အထိသာ လီးကို ဖြေးဖြေးချင်း လိုးရင်း နို့စို့ပေးလိုက်သည်။

ရတီလည်း နို့စို့ခံရင်း လီးကြီးနှင့် အလိုးခံရတာ ရင်တွေလည်းခုန်ပြီး ကြောက်စိတ်လျော့ပါးလာကာ ကာမစိတ်တွေလည်း တဖြေးဖြေးပေါ်ထွက်လာပြီး အရသာလည်း တွေ့လာတယ်။ နာလို့ အော်ညည်းသံ မဟုတ်ပဲ ကောင်းလွန်းလို့ ညည်းသံတွေ ထွက်မိတော့တယ်။

" အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းကိုရဲရယ်"

ရတီဆီက ညည်းသံကြောင့် ကိုရဲကအဆုံးထိ သွင်းဖို့လုပ်လိုက်ပြီး ခါးအားသုံးကာ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲလိုးလိုက်တယ်။

" ဗျစ်! ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် "

" အာ့ ! အီး!  ရှီး အားအင့်ဟင်းး"

ရတီ့ အသံလည်း ပိုထွက်လာတယ်လေ။ ရတီက အလိုးဒဏ်ခံနိုင်ပြီး အရသာတွေ့နေပြီဆိုတာ သိလိုက်တဲ့ ကိုရဲ က ခါးမတ်ပြီး ရတီ့ကို အားနှင့်လိုးလိုက်က်တယ်။ ကိုရဲလိုးချက်ကြောင့် ရတီရဲ့ နို့တွေပါခါရမ်းလို့နေတယ်။ တကိုယ်လုံးလေး ရွှေတိုးနောက်ဆုတ်ဖြစ်နေပြီး ရတီမှာညည်းသံလွှင်လွှင်လေးပေးလာတယ်။

" ဗျစ်!  ဘွတ်!.. ဖတ်!  ဘွတ်  ဖတ် ဖတ် ဖန်းဖန်း"

" အာ့!  အင်း!ဟင့်  အို့ အားလားလား"

ကိုရဲလည်း ရတီ့ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲကိုင်ပြီး အားရပါးရ လိုးလိုက်တယ်။ ခါးကိုလက်နှင့် ဆွဲလိုးလိုက်တာ ရတီ့ခါးက အိပ်ရာပေါ်ကကြွတက်လာပြီး လိုးချက်က အားရစရာ ကောင်းလာတယ်လေ။ လီးနှင့်အဖုတ်အသံကလည်း တဖွတ်တဖွတ်နှင့် အသံတွေ ထွက်လာတယ်။ ဆီးခုံချင်းပွတ်သံကလည်း တဗျင်းဗျင်နဲ့ လီးဝင်သံ တဇွိဇွိမြည်ပြီး ရတီ့ အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေလည်း လီးအဝင်ကျွံဝင်သလို ဖြစ်လိုက်လီးပြန်ထွက်လာရင် ဖောင်းလိုက် ဖြစ်နေတယ်။

လိုးချိန် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်မှာ ရတီတကိုယ်လုံးလည်း တုန်လာပြီး မောဟိုက်သံလေးပါ ထွက်တယ်လာတယ်လေ။ ရတီ ပြီးတော့မှာမှန်း ကိုရဲ သိတယ်။ ကိုရဲက ရတီ့ကို အားရပါးရ လိုးဆောင့်ပေးပြီး ရတီ့ပိပိကို လက်တဖက်နှင့် အစေ့နေရာကို ပွတ်ပြီး ပြီးလာအောင် လုပ်လိုက်တယ်။

" အာ့ ကို အာ့အီးဟီး းအားး"

ရတီဟာ ကာမအရသာ အထွဋ်အထိပ်ကို ခံစားရပြီး ပိပိထဲမှလှုပ်ရှားလာကာ အရည်တွေ ထွက်လာပြီး ရတီတစ်ယောက် ငြိမ်ကျသွားတယ်။

" ရတီ ပြီးပြီလား"

" အာ ကိုရဲကလဲ မေးနဲ့ ကွာ"

" ကို့ကို ကုန်းပေးပါလား"

" ဟာကွာ ကိုရဲကလည်း"

ရတီရှက်သွားမိတယ်။ အခုလိုမျိုးလုပ်တာ သိပေမယ့် ကုန်းရမယ် ဆိုတော့ စိတ်ထဲ မဝံ့မရဲဖြစ်မိတယ်။ ဒါပေမယ့်  နေကြည့်ချင်သည်။

" ရတီ ကုန်းပေးပါကွာ"

" ကိုရဲ ဘယ်လို ကုန်းပေးရမလဲ"

" ကုတင်စောင်းလေးပေါ်မှာ ကုန်းလိုက် ကိုရဲ ကုတင်အောက်က လုပ်မယ်"

ရတီ သဘောပေါက်သလိုပဲ ကုတင်စောင်းပေါ် ကုန်းလိုက်တယ်။ ရတီခါးကိုင်ပြီး ဒူးထောက်လို့ ရသလောက်သာ နေရာပြင်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုရဲ ရတီ့အဖုတ်ထဲ လီးထည့်သွင်းလိုက်တော့

" ပြွတ် "

" အာ့....ကိုရဲ"

ပေါင်ကား လိုးတာနဲ့တော့ လုံးလုံး မဆိုင်တော့ဘူး။ လီးကပြွတ်သိပ်စွာ ဝင်ပြီးပိုကျပ်တယ်။ အရည်တွေထွက်နေလို့သာ အဆင်ပြေပြေ ဝင်သွားပေမယ့် ရတီမှာတော့ လန့်နေမိတယ်။ ကိုရဲလည်း ရတီခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ဆွဲကိုင်ရင်း လီးကို အဆုံးထိမသွင်းသေးပဲ တဖြေးဖြေးလိုးလိုက်တယ်။ 

ရတီလည်း အရသာတွေ့လာသလို ကိုရဲလည်း ရတီ့ကို မညှာတောပဲ အားရပါးရ ဆောင့်လိုက်တယ်လေ။ လီးဝင်သံနှင့် ဥရိုက်သံ တဖတ်ဖတ် မြည်လာတယ်။ ရတမှာ တချက်တချက်လီးက အဆုံးထိဝင်လာလို့ အထဲမှာ ကျင်တက်တဲ့ဒဏ်က အရမ်းကိုကောင်းလာတယ်။

" ဗျစ်! ဗြစ် ဗြစ်  ဘွတ် ဖတ်ဖတ်"

" အာ့!ကို ကိုရဲကောင်းတယ် အာ့ "

လီးက တဇွိဇွိ ဝင်နေသလို ဆောင့်သံ တဖတ်ဖတ်ကနေပြီး တဖန်းဖန်းအသံထွက်အောင် ဆောင့်လိုက်တယ်။ ကိုရဲဆောင့်ချက်က ပြင်းလွန်းလို့ ရတီ့မှာ ရှေ့ကိုယိုင်ထိုးလာကာ ရတီလည်း  ကိုယ်ကို မတ်နေအောင် ထိန်းရတော့တယ်။ လီးကြီးက အဝင်ရောအထွက်ရော အရမ်းကောင်းနေလို့ ရတီ့မှာ ညည်းသံတွေမှာ မောဟိုက်သံတွေပါ ထွက်လာတော့တယ်။

" ဟင့် အင်းအင်း ကိုရဲရယ် အာ့ရှီးရှီး"

" ဗျစ်! ဗျစ်!ဘွတ်!ဖန်း ဖန်းဖန်းး"

ကိုရဲလည်း ဆောင့်လိုးလိုက်တာ ရတီမှာ ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာပြီး

" ကိုရဲဆောင့် ဆောင့် အားးရတီပြီးတော့မယ်"

ရတီမရှက်နိုင်တော့ဘူး ။ ကာမအရသာက အထွဋ်အထိပ်ရောက်လာပြီး အော်ပြောလိုက်တယ်လေ။

" ဟင့် အင်းအင်း ကိုရဲရယ် အာ့ရှီးရှီး"

" ဗျစ် ဗျစ်ဘွတ်ဖန်း ဖန်းဖန်းး ဗျစ် ဗျစ်ဘွတ်ဖန်း ဖန်းဖန်းး"

" အားပြီးပြီကို ရဲအားး"

ကိုရဲလည်း ပြီးသွားပြီး သုတ်တွေ ပန်းထွက်သွားတယ်။ ရတီမှာ ပူပူနွေးနွေးလေး သုတ်တွေ အဖုတ်ထဲ ဝင်လာပြီး သားအိမ်နံရံထဲ ပန်းထွက်တာခံစားလိုက်ရပြီး လန့်သွားမိတော့တယ်။

ကိုရဲလည်း သုတ်တွေကုန်စင်အောင် လွတ်ပြီး ရတီခါးကို လက်လွတ်လိုက်တော့ ရတီမှာ ကုတင်ပေါ် ဝမ်းလျားလေးမှောက်ရင်း လဲကျသွားတယ်။ ကိုရဲလည်း ရတီနားကပ်လှဲပြီး ရတီ့ကို ဆွဲလှည့်ကာ အနမ်းလေးတွေ ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ

" အောင်အောင်တို့ကို ကြည့်ရအောင်"

" ဟာ မထနိုင်တော့ဘူး၊ ကိုရဲ"

" ဟားးးဟားးးး"

ကိုရဲလည်း ဧည့်ခန်းဘက်ကို ထွက်ကြည့် ဆုနှင့်အောင်အောင်တို့လဲ ကိုယ်တုံးလုံးနှင့်အိပ်ပျော်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ဆုရည်ကိုကြည့်ပြီး ဆုရည်ကို လိုးလိုက်ရရင်ဟု တွေးမိသော်လည်း အောင်အောင် ရှိ၍ နောက်မှ စည်းရုံးမည်ဟု တွေးကာ ရတီ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်၍ ရတီကို ဖက်ကာ အိပ်စက်လိုက်တော့သည်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>