ပူစီ အပိုင်း ( ၄ )

ပူစီ အပိုင်း ( ၄ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း 

ရေသားးသူ - အညတြ 

(အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

ပွဲခ မြက်မြက်လေး ရလိုက်လို့ စိတ်ထဲမှာ တော်တော် ကျေနပ်သွားရသည် ။ ရောင်းသူဖက်ကရော ဝယ်သူဖက်ကရော ရလိုက်လို့ တော်တော် အဆင်ပြေတဲ့အတွက် လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေနဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကို ရောက်သွားပြီး အောင်ပွဲခံ စားကြသောက်ကြသည် ။

လတ်တလောမှာ မော်မော်လတ် ရဲ့ အမှုလိုက် တဲ့ ကုန်ကျစားရိတ်တွေ..ဂျူလိုင်မိုးမိုးကို ကူညီတာတွေ..ဂျက်စီနဲ့ ညိုမီလတ်တို့ အတွက် သုံးတာတွေက များနေတဲ့ အချိန် အခုလို ငွေဝင်လာလို့ ဝမ်းသာပြီး အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ သောက်လည်းသောက် စားလည်း စားလိုက်တာ တော်တော် မူးသွားသည် ။သူများ မောင်းတဲ့ ကားနဲ့ အိမ်ကို ပြန်ခဲ့လို့ တော်သေးသည် ။

“ ဟင် ..ထရီစာ...မပြန်သေးဘူးလား......”

အိမ်မှာ နော်ထရီစာ ရှိနေသေးလို့ သူ အံ့သြသွားသည် ။

“ ဟုတ်တယ်..ဆရာ....ဧည့်ခန်းက ခန်းစီးတွေ အသစ်လဲလို့ ကြာနေတယ်...ဆရာ..အခုတော့ အားလုံး ပြီးသွားပါပြီ....”

နော်ထရီစာနဲ့ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတာကို သူ သတိထားမိလိုက်သည် ။

“ ထရီစာ ပြန်တော့မယ်...ဆရာ...”

“ အာ....နေပါအုံး..ထရီစာရယ်....ဖြည်းဖြည်းပေါ့...ထရီစာနဲ့ စကားပြောချင်သေးတာ....”

“ နောက်ကျနေပြီ ဆရာ..နောက်မှ ပြောလို့ မရဘူးလား....နက်ဖန်...”

ထရီစာကို စူးစူးဝါးဝါး စိုက်ကြည့်နေတဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေက တပ်မက်တဲ့ ကာမအခိုးအငွေ့တွေနဲ့ဆိုတာ ထရီစာ တွေ့လို့ 

“ ဟာ...ဆရာကလည်း...အရမ်းကြည့်တာဘဲ....” 

လို့ ပြောလိုက်ရင်း စားပွဲပေါ်မှာ ချထားတဲ့ သူမရဲ့လက်ကိုင်အိတ်ကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ပြန်ဖို့ ဟန်ပြင်လိုက်တော့ သူကထရီစာကို လက်မောင်းကနေ ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး...

“ ထရီစာ သိပ်လှတယ်ကွာ....ကျနော်....ထရီစာကို ပြန်မလွှတ်ချင်သေးဘူး ...”လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ဟင်..ဆရာ...အရက်နံ့တွေ တအား ထွက်နေတယ်...ဆရာ အရက်တွေ တအား သောက်လာတာလား..ဘာလို့လဲ ဆရာရယ်....”

ထရီစာ့ကိုယ်က ရေမွှေးနံ့လေးကို သူ ရလိုက်သည် ။

“ ထရီစာ့ကို ချစ်မိနေလို့..ကျနော့်စိတ်တွေ တအား ညစ်နေတယ်...ဒါကြောင့် အရက်တွေ တအားသောက်လိုက်မိတယ်....”

လို့ ပြောလိုက်ရင်း ထရီစာ့ကို ဖက်ပစ်လိုက်သည် ။

“ ဟာ..............ဆရာကလည်း................အို.........................လွှတ်...လွှတ်ပါ........”

“ မလွှတ်ဘူး...ထရီစာ့ကို ပြန်မလွှတ်တော့ဘူး........”

“ ဆရာ....သိပ်ကြမ်းတာဘဲကွာ...လွှတ်ပါဆို.........”

ထရီစာရဲ့ မျက်နှာအနှံ့ကို နမ်းရှုံ့သလို ခါးသိမ်လေးကို တင်းတင်း ဆွဲဖက်လိုက်သည် ။

“ ဆရာ....ထရီစာနဲ့ ဆရာက မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..ဆရာက ထရီစာ့ကို တကယ် မကြိုက်နိုင်ပါဘူး....ဆရာက သူဌေးတယောက်..ထရီစာက အိမ်သန့်ရှင်းရေး အလုပ်ကို လုပ်တဲ့ မိန်းမ.....” 

လို့ ထရီစာက တတွတ်တွတ် ပြောရင်းသူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။သူက မလွှတ်တဲ့အပြင် အနားက ဆိုဖါပေါ်ကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ထရီစာ ဘာဘဲ ပြောနေနေ သူက ဂရုမစိုက် ။ ပြန်လည်း မပြော နားလည်း မထောင် ။ပင်မလာအင်ဒါဆင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ တူတဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲတွေကို ငုံစုတ်ပစ်လိုက်သည် ။

သူ့ကို တွန်းရုန်းနေတဲ့ ထရီစာရဲ့ လက်တွေက ခဏအတွင်း သူ့ကို ပြန်ဖက်တွယ်ထားနေပြီ ဆိုတာကို သူ သတိထားမိသည် ။ထရီစာရဲ့ လျာလေးကို သူ့လျာကြီးက ကလိလိုက်တဲ့အချိန် ထရီစာလည်း သူ့ကျောပြင်ကို တအား ဖက်ပြီး သူ့ကို ပြန် စုတ်နမ်းလာသည် ။

ပြေလည်မှုရသွားတာကို သူ သိလိုက်တာနဲ့ သူ့လက်တွေက ပိုရဲတင်းလာကြသည် ။ ထရီစာ့နို့ကြီးတွေကို လှမ်းစမ်းလိုက်သည် ။ကာမသွေးဆိုးတွေက တအားထကြွလာပြီး အင်္ကျ ီပေါ်ကနေဘဲ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်နေမိသလိုကျန်တဲ့ လက်တဖက်ကလည်း ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို ကိုင်လိုက်သည် ။

ထရီစာက သူ့လျာကို ပြန်ကလိနေပြီး သူ့ပေါင်ကြားကိုလည်း ပြန်စမ်းလိုက်လို့ သည်စော်တော့ ထန်နေပြီ...ဖြုတ်လို့ရပြီ လို့ သိလိုက်လို့ ထရီစာရဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်သည် ။ ထရီစာက မငြင်းတဲ့အပြင် ကူညီ ချွတ်ပေးသည် ။ သူလည်း ချွတ်..ထရီစာလည်း ချွတ်..။ ခဏအတွင်း နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီးတွေ ဖြစ်သွားကြသည်။

တင်းဖြိုးတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး..ခါးသေးသေးဘိုက်ချပ်ချပ် ဖင်ကားကား ပေါင်တန်လှလှတွေနဲ့ ထရီစာသည် တကယ့်ကို အချိုးကျကြည့်ကောင်းတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါ ။

အမွှေရေးရေးပါးပါး ဖုံးနေတဲ့ ပေါင်ဂွဆုံက မိန်းမအင်္ဂါကြီးကို မြင်လိုက်ရတော့ သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးက ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားသည် ။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူ နှစ်ချပ်နဲ့အင်္ဂါစပ်ကြီးသည် တဏှာရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေသည် ။သည် အဖုတ်လှလှကြီးကို လျာနဲ့ ယက်ဖို့ သူ ကြိုးစားလိုက်သည် ။

“ ဆရာ....ဘာလုပ်မလို့လဲ....အို...ယက်မလို့လား.....မလုပ်နဲ့လေ....”

ထရီစာက သူမပေါင်တန်တွေကို စိဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် သူက ပေါင်တန်တွေကို လက်နဲ့ ဆွဲဖြဲထားပြီး မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်း အဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ ဖိယက်ပေးလိုက်သည် ။

“ အို့...ဆရာရယ်...ဟင့်...ဟင့်......”

စောက်စိလေးကို ဖိဖိ ယက်ပစ်လိုက်တာ ထရီစာ ထွန့်ထွန့်လူးပြီး ကော့တက် တုန်ခါသွားသည် ။တအားကောင်းသွားတဲ့ ထရီစာရဲ့ အရည်တွေ အဖုတ်ကွဲကြောင်းကနေ ဖင်ကြားကို စီးကျနေရသည် ။ အဖုတ်ကိုယက်နေရာကနေ နီညိုညို စအိုပေါက်လေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးဆွပေးနေပြန်တော့ ထရီစာ သူ့ခေါင်းကို တအားဆုပ်ကိုင်ရင်း အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ အော်ဟစ်မိနေရသည် ။

“ အား...အမလေး..ဆရာရယ်....တော်ပါတော့....အိုးအိုး...ထိတယ်....ထိတယ်...တအား...ထိတယ်.....တော်တော့.....”

ထရီစာ့စကားကို သူ နားထောင်သည် ။ အဖုတ်ကနေ မျက်နှာ ခွာလိုက်သည် ။ သူ့ဒစ်ကားကားကြီးကို ထရီစာ့နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေ အနားကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည် ။ ထရီစာက ကြောက်လန့်တကြား ပုံစံနဲ့ သူ့ကို မော့ကြည့်ပြီး...

“ ဘာလဲ..စုတ်စေချင်တာလား....” 

လို့ မေးလိုက်သည် ။ သူက ပါးစပ်က ပြန်မဖြေဘဲ ခေါင်းငြှိမ့်ပြပြီးဒစ်လုံးကြီးကို နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ကြားကို ဖိကပ်လိုက်သည် ။ ထရီစာရဲ့ ပါးစပ်လေး ဖျတ်ကနဲ ဟသွားရသည် ။

“ ပြွတ်ပြွတ်....ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်...ပြွတ်.”

ထရီစာ စုတ်ပေးတာကို မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ခံနေသည် ။ ထရီစာလည်း ကွဲသွားခဲ့တဲ့ ရည်းစားကို စုတ်ပေးနေကျမို့အစုတ်က ကျွမ်းပြီးသား ။ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်နဲ့ ရှည်လွန်းတဲ့ သူ့ဟာကြီးကို အားရပါးရဘဲ စုတ်နေသည် ။သူက ထရီစာ စုတ်ပေးနေတဲ့ အချိန် သူ့ဒုတ်ကို ထရီစာ့ပါးစပ်ထဲကို ဖိဖိထိုးညှောင့်နေသည် ။ခဏကြာတော့..

“ တော်ပြီ...ထရီစာ....” လို့ သူပြောသည် ။ ထရီစာ့ကို လိုးချင်ပြီ ။

ပါးစပ်ထဲက ဒုတ်ကို ထုတ်လိုက်ပြီးတဲ့နောက် ထရီစာရဲ့ နို့ကြီးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့လိုက်ပြန်ပြီး “ ဖင်ကုန်းပေးမလား..ထရီစာ..” လို့ သူ မေးလိုက်သည် ။

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ...”

ထရီစာလည်း လေးဖက်ထောက်လိုက်ပြီး ခါးလေးကော့လို့ ဖင်ကြီးတွေကို အပေါ်ထောင်ပေးလိုက်သည် ။ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးလို့ သင်ပြစရာ မလိုဘူး ။ ဖင်တုန်းဖြူဖြူကြီးတွေ ကြားထဲက မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်နေသည် ။ အရည်တွေက ရွှဲနစ်နေသည် ။ ဒစ်လုံးကြီးကို သည် အဖုတ်အကွဲအတိုင်း  အစုန်အဆန် ပွတ်တိုက်လိုက်တော့ အရည်တွေ ဒစ်တခုလုံး စိုပေသွားရသည် ။ အဖုတ်ထဲ ထိုးနှစ်သွင်းထည့်လိုက်သည် ။

“ အိုး.....အား.......”

ဒုတ်ကြီး အဖုတ်ခေါင်းထဲ ဝင်လာလို့ အော်လိုက်တဲ့ ထရီစာ့အသံလေး ။စအိုပေါက်နီညိုညိုလေးကို လက်မနဲ့ ဖိချေကစားပေးရင်း သူ့ဒုတ်ကို ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည် ။

“ အိုး......”

တထစ်ထစ်နဲ့ လုံးပတ်တုတ်တုတ် လီးကြီး ထရီစာ့စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲ တိုးဝင်သွားသည် ။ အတွင်းသား အသားနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်သွားလို့ ရရှိတဲ့ အရသာ ခံစားချက်က ထရီစာ့ကို အသဲခိုက်သွားစေသည် ။ ပြတ်လပ်နေတာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ ယောကျ်ားလီးရဲ့ အထိအတွေ့ ပွတ်တိုက်မှုက ထရီစာ့ကို တုန်ခါနေစေသည် ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း တချက်ချင်း သွင်းနေထုတ်နေသည် ။

“ အီး..ဟင်းဟင်း.....အီး......”

အရည်တွေက ရွှဲနစ်နေတာမို့ ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ်နဲ့ အသံတွေ ထွက်နေသည် ။ ထရီစာ့ခါးလေးကို လက်တဖက်နဲ့ကိုင်လက်တဖက်က စအိုပေါက်လေးကို ကလိချေပေးနေရင်း လိုးထည့်နေသည် ။ အားပါတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့်ထရီစာ အရှေ့ကို ယိုင်ယိုင်သွားလို့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျားကန်ထောက်ထားရင်းတအင့်အင့် အသံတွေ ထွက်နေရသည် ။

ထရီစာ့ဖင်တုန်းကြီးတွေက လိုးဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း တုန်ခါသွားနေသလို ချေပွတ်နေတဲ့ သူ့လက်မသည် စအိုပေါက်လေးထဲကို မြုပ်ဝင်နေသည် ။ လီးတန်ကြီးက အဖုတ်ကို လိုးနေသလို သူ့လက်မကလည်း ဖင်ပေါက်လေးကို လိုးပေးနေသည် ။ ထရီစာလည်း အရင်က ရည်းစားနဲ့ ဖင်လိုးခံဘူးခဲ့သူမို့ ပူစီ အခုလို လက်မနဲ့ ဆွပေးနေတာဟာ မကြာခင် ဖင်လိုးတော့မယ့် ပြင်ဆင်ချက် ဆိုတာကို သိနေသည် ။

လီးတဆုံး အားနဲ့ ဖိဖိ လိုးပေးနေတာကို ထရီစာ အံလေးကြိတ်ပြီး ခံနေသည် ။ သည်လောက် အလိုးကောင်းလီးကြီးလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားခဲ့ ။ ပူစီရဲ့ တကိုယ်တည်း နေနေတဲ့ အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး အစထဲက သူ့ကို တနေ့ လိုးလိမ့်မယ် ဆိုတာကို ထရီစာ ထင်ခဲ့ပြီးသားပါ ။ ဆာလောင်နေတဲ့ ခြင်္သေ့တကောင်ဟာ သန်မာထွားကြိုင်းတဲ့ သမင်မတကောင်ကို ဘယ် အလွတ်ပေးလိမ့်မလဲ ဆိုတာ သဘောပေါက်ပြီးသား ။

ထရီစာ ကိုယ်နှိုက်ကလည်း ကုန်းချင်နေတာ။ စောက်ဖုတ်က ပူစီနဲ့ တွေ့ရင် တအား ယားတတ်နေခဲ့တာပါ ။ သူ့ဖက်က စလာတာကို စောင့်နေရတာ ။ အခုတော့ လီးကြီးကြီးနဲ့ တအား ဆောင့်လိုးတာကို ခံနေရပြီ ။

ထင်ထားတဲ့အတိုင်း ပူစီသည် စောက်ဖုတ်ကို တဝလိုးပြီးသွားတော့ ဖင်ပေါက်ကို လိုးဖို့ ပြင်သည် ။ ထရီစာလည်းဖင်ခံဘူးနေသူမို့ သိပ်တော့ မခဲယဉ်းလှ ။ ပူစီ့စိတ်တိုင်းကျ ဖင်လိုးခံလိုက်သည် ။ ဖင်ပေါက်ကြပ်ကြပ်လေးထဲကိုလီးတုတ်ကြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ တချက်ချင်း သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည် ။

“ အင်း...အင်း.....အိုး..ဟင့်ဟင့်......အီး........”

ပူစီ ကြမ်းပြီ ။ ခပ်မြန်မြန် လိုးပြီ ။

“ အိုး........အား.....အား......အား...အမလေး.....ဆရာ.......အိုး...ဖြည်းဖြည်း.....”

ပူစီမဖြည်း ။ တအား ဖိဆောင့်ထည့်နေသည် ။ 

“ အား.....အား.......အား........”

ဖင်ပေါက်က တင်းကြပ်တဲ့ အရသာကို ပေးနေသည် ။မကြာခင် ထရီစာသည် ပူစီရဲ့ သုတ်ရည်တွေ တစစ်စစ်နဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲ ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည် ။

“ အား.......အား.........”

ကောင်းလွန်းတဲ့ အရသာထူးကြောင့် ပူစီသည် သုတ်ရည်တွေ ထုတ်လွှတ်ရင်း ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းအော်ညည်းလိုက်သည် ။

ပူစီသည် ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် အိပ်ရင်း စောက်ဖုတ်ကိုရော ဖင်ပေါက်ကိုရော လိုးထည့်ခဲ့တဲ့ အရသာတွေကို ကျေနပ် ပီတိဖြာနေသည် ။ ထရစာလည်း ပူစီ့ဒုတ်ကို လျာနဲ့ ယက်ပေးပြီး ပေကျံနေတာတွေကို ရှင်းလင်းပေးလိုက်သည် ။ ပူစီလည်း ထရီစာကို လိုးရတာ တအား သဘောကျသွားသည် ။ 

စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေကလည်း ကောင်းနေတယ် ဆိုတော့ ထရီစာ့ကို ဘောက်ဆူးကောင်းကောင်း ပေးမည် လို့ သူ ဆုံးဖြတ်ထားသည် ။မျက်စိ မဖွင့်ပေမယ့် ဆူဖြိုးလုံးကော့နေတဲ့ ထရီစာ့နို့ကြီးတလုံးကို လက်နဲ့ စမ်းပြီး ပွတ်လိုက်သည် ။

“ ကြိုက်လား...ခစ်ခစ်ခစ်.....”

“ အင်း....အရမ်းလှတယ်.....”

နို့သီးလေးကို ပွတ်ပေးနေသည် ။နို့သီးလေးတွေက တင်းမာပြီး ထောင်ထနေကြသည် ။ ဒါလေးတွေကို သူ့လက်မနဲ့ လက်ညှိုးကို သုံးပြီး ချေပေးနေသည် ။ ထရီစာက သူ့ပုခုံးကို နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ထိကပ်လိုက်ပြီး လျာလေးနဲ့ ယက်သည် ။ သူ့လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲကို ပို့သည် ။ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူတွေကို သူ ကိုင်ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။ ခဏချင်းမှာဘဲ သူ့ဖွားဖက်တော်သည် မာကျော ထောင်ထလာရသလို ထရီစာသည်လည်း တဟင့်ဟင့် အသံထွက်လာပြီးနောက်တချီ ဗြုံးဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်လာသည် ။

သည်တခါမှာတော့ ထရီစာက အပေါ်က သူက အောက်က ။ထရီစာက ပေါ့ပါးသွက်လက်စွာနဲ့ သူ့အပေါ်ကို လွှားကနဲ ခွလိုက်သည် ။ ဖင်တွေ ကြွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပုံစံနဲ့ ခွထားတဲ့ ထရီစာရဲ့ ပုံက ကြည့်လို့ စိတ်ထကြွစရာ ကောင်းလွန်းသည် ။ သူ့ဖွားဖက်တော်ကို ဖမ်းကိုင်ဆွဲပြီး သူမ အင်္ဂါစပ်မှာ တေ့လိုက်တဲ့ အချိန် ထရီစာရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေက မဟတဟနဲ့ ။

ထရီစာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိချထိုင်လိုက်တော့ သူ့တန်ဆာချောင်းသည် ထရီစာ့ အဖုတ်ထဲ တထစ်ထစ်နဲ့ တိုးဝင်သွားသည် ။

“ အင်အင်ဟင်......”

မျက်စိလေး မှိတ်ပြီး တန်ဆာတဆုံး မြုပ်အောင် ထိုင်ချလိုက်ရင်း ညည်းလိုက်တဲ့ ထရီစာရဲ့ အဖုတ်က သူ့တန်ဆာကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ညှစ်ဆုပ်ထားတာကြောင့် အောက်ကနေ ပင့်ကော့ထည့်လိုက်မိသည် ။ သူကဖိချ ကိုယ်က ကော့ထိုးနဲ့ သည်ပွဲက မြိုင်ဆိုင်လာသည် ။

ဆူဖြိုးတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို လက်နဲ့ လှမ်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူဆောင့်ထည့်တာတွေနဲ့အပြိုင် ကိုယ်ကလည်း ကော့ထိုးပေးနေမိသည် ။တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ထွက်သလို အရည်တွေက ရွှဲနေသည် ။

“ အား...အား....အား.....အင်း.......အိုး........”

ထရီစာ့အော်ညည်းသံတွေ.....။သည် ပုံစံနဲ့ အကြာကြီး မဆက်ဘဲ ထရီစာ့ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ထည့်မိပြန်သည် ။ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆူညံနေသည် ။

ဒီတခါ ပုံစံပြောင်းချင်တာက ထရီစာ ။ သည်လိုပုံနဲ့ သူမ မပြီးနိုင်ဘူး လို့ ပြောပြီး ပက်လက်လှန် အိပ်ပေးသည် ။သူ့ခြေထောက်တွေကို ပခုံးပေါ် ထမ်းပြီး ခြေထောက်တွေကို မြှောက်ပြီး လိုးပေးဖို့ ပြောလို့ ထရီစာ့စိတ်ကြိုက်အတိုင်း သူ လိုးပေးလိုက်သည် ။

ထရီစာလည်း မကြာခင် လမ်းဆုံး ရောက်သွားသလို သူလည်း ဆက်တိုက် ဆိုသလိုဘဲ ပြီးသွားရလို့ နှစ်ယောက်လုံး ကျေနပ်ကြတဲ့ ပွဲကြမ်းလေး တခုပါဘဲ ။ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ တတုံးတခဲ ရေဆေးငါးကြီးကို သူ လိုးလို့ မ၀ ။ ခဏနားကြပြီးတဲ့နောက် ထရီစာ့ကို တတိယအချီ လိုးပြန်သည် ။ သူ ဘယ်လောက်လိုးလိုး အပြုံးမပျက် ခံနိုင် ကုန်းနိုင်တဲ့ ထရီစာကို အိမ်ပြန်ဖို့ သူ တက်ဆီကား ငှားပေးလိုက်သည် ။ ငွေလည်း အများကြီး ပေးလိုက်သည် ။

“ ဆရာ့ကို ခုလို ပြုစုပေးရတာ ထရီစာ တအား ပျော်မိတယ်..ထရီစာလည်း အရမ်း ကျေနပ်မှုရတယ်..ဆရာလိုတဲ့အချိန် ပြောနော်...ထရီစာကတော့ အဲဗား ရယ်ဒီဘဲ ဆရာ...” 

လို့ သူ့ကို ပွင့်လင်းစွာနဲ့ ပြောတဲ့ ထရီစာကို သူအရမ်း သဘောကျသွားသည် ။ဒီနေ့ မနက် ရုံးခန်းကို ရောက်ပြီး စီးပွားရေး ကိစ္စတွေ ဆွေးနွေး လုံးပန်းနေရလို့ ဂျူလိုင်မိုးမိုးက သူ့အနားလာပြီး ညုတုတု လုပ်နေတာတွေကိုတောင် လျစ်လျူရှုထားရသည် ။

ဈေးဆိုင်ထားတဲ့ အရောင်းအဝယ်ကိစ္စကို တဖက်က ဝယ်သူနဲ့ စကားပြောလို့ အပြီး ကိုယ့်ကို ကူညီတဲ့ မိတ်ဆွေ တယောက်နဲ့ဆိုင်တဆိုင်မှာ ချိန်းပြီး ထမင်းစားဖို့ ပြင်နေတုံး ဖုန်းလာသည် ။ ယူအက်စ်က ဘရစ်တနီ ခေါ်တာ ။

“ မေရဲ့ ယောကျ်ား မစ္စတာအောင် ဆုံးသွားတယ် ....” 

လို့ ဘရစ်တနီ ခေါ်ပြောတာ ။ ဘရစ်တနီက မေထားခင်ရဲ့ အနားမှာ သူ ရှိပြီး လိုအပ်တာတွေကို ဝိုင်း ကူညီ မစပေးနေတယ်....လို့လည်း ပြောသည် ။ မေထားခင်ဆီကိုသူ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။

မေထားခင်က သူ့ယောကျ်ား ဂေါက်ရိုက်နေရင်း လဲကျ သေဆုံးသွားတယ် လို့ ပြောပြသည် ။မေထားခင်ကို နှစ်သိမ့်အားပေးသည် ။ မေထားခင်က သူ့ကို အရမ်း သတိရ တွေ့ချင်မိတာဘဲ လို့ ပြောသည် ။ထမင်းစားကြတဲ့ မိတ်ဆွေနဲ့ စားအပြီး လမ်းခွဲကြတဲ့အချိန် စားသောက်ဆိုင်ထဲက အထွက် သူ့ကို ညိုမီလတ်ဖုန်းခေါ်သည် ။

“ အန်ကယ်လ့်ကို အရေးတကြီး တွေ့ချင်တယ်...” 

လို့ ပြောလို့ 

“ ဘာလဲ..ငွေလိုလို့လား...” 

လို့ သူ မေးလိုက်တဲ့အခါ ညိုမီလတ်က 

“ ဟွန်း..အန်ကယ်လ်က ညိုမီ ဖုန်းဆက်တိုင်း ငွေလိုလို့ဘဲ ထင်နေတာပါလား ...အန်ကယ်ပေးထားတဲ့ ငွေ ရှိပါသေးတယ် ....ညိုမီက အန်ကယ်လ့်ကို ပြောစရာတွေ ရှိလို့....”

 လို့ မကျေနပ်တဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောသည် ။

“ ဟုတ်ပါပြီဗျာ..ဒါဆို ညိုမီနဲ့ အန်ကယ်လ်က ဘယ်လို တွေ့ကြမလဲ...ညိုမီ ထမင်းစားပြီးပြီလား...အန်ကယ်လ်တော့ စားပြီးသွားပြီ......” 

လို့ ညိုမီ့ကို သူ မေးလိုက်ပြောလိုက်တော့ ညိုမီကမစားရသေးဘူး ဘိုက်တအား ဆာနေတယ်...တခုခု ကျွေးမလား...လို့ ပြောသည် ။ သူရောက်နေတာက ဂျန်းရှင်းစကွဲ နားမှာ ဆိုတာကို ညိုမီလတ်ကို ပြောပြလိုက်သည် ။ ညိုမီလတ်က သူက ဝင်ဒါမီယာထဲက သူ့သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့ အိမ်မှာ ရောက်နေတယ်..လာခေါ်မလား...လို့ မေးသည် ။

သူ ညိုမီလတ်ကို သွားခေါ်လိုက်သည် ။ညိုမီလတ်သည် အနက်ရောင် လည်ဟိုက် လက်ပြတ် အင်္ကျ ီလေးနဲ့ အရမ်းတိုလွန်းတဲ့ စကပ်လေးနဲ့ မြင်တာနဲ့ စိတ်ဇောအဟုန်တွေ ထကြွစေတာမို့သူ့စိတ်တွေ ဆူဝေနိုးကြွလာသည် ။

ညိုမီ စားချင်တဲ့ ဆိုင်ကို ခေါ်သွားပြီး ကျွေးသည် ။ သီးသန့်ခန်းလေးထဲ နှစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်သည် ။ သူက စားပြီးပြီမို့ ညိုမီ့ကိုဘဲ စားချင်တာတွေ မှာ ကျွေးသည် ။ညိုမီက 

“ အန်ကယ်လ့်ကို ညိုမီ သိနေတာ တခု ပြောချင်လို့ ...” 

လို့ ပြောရင်း ပြုံးစိစိ လုပ်နေသည် ။

“ ဘာလဲ ညိုမီ....ပြောလေ ...” 

လို့ သူ မေးလိုက်တော့ ညိုမီက “ အန်ကယ်လ်နဲ့ မာမီ့အကြောင်း ညိုမီ သိနေတယ်..” လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။

“ ဟင်...ဘာအကြောင်း သိတာလဲ...” လို့ သူ ကြောက်လန့်တကြား မေးလိုက်မိသည် ။

“ အန်ကယ်လ်နဲ့ မာမီတို့ ငြိကြတာကိုပေါ့...လန့်မသွားပါနဲ့လေ...ညိုမီက ဒက်ဒီ့ကို ပြန်မတိုင်ပါဘူး.....” လို့ ညိုမီက ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ဘယ်လိုသိတာလဲ ညိုမီ.....”

“ အန်ကယ်လ်တို့က မွှန်ထွန်နေတာကိုး....ညိုမီ လာချောင်းနေတာကိုလည်း မသိကြဘူး...ညိုမီ အကုန်လုံး တွေ့တယ် သိလား......”

“ ဟင် .....”

ညိုမီသည် သူ့အနားကို တိုးကပ်ပြီး ထိုင်လိုက်သည် ။

“ ညိုမီ ဒက်ဒီ့ကို မတိုင်စေချင်ရင် အန်ကယ်က ညိုမီ တောင်းတာကို ပေးရမယ်....”

“ ဘာ.....ဘာလိုချင်လဲဟင်..အန်ကယ်လ်က ညိုမီ လိုချင်တာ ဆိုရင် ဟိုး ငယ်ငယ်လေးထဲက ပေးနေကျဘဲလေ...ညိုမီ ဘာလိုချင်လဲ......ပြော......”

“ ညိုမီ လိုချင်တာ..အန်ကယ်လ် ပေးနိုင်မှာပါ.....”

“ အင်း..ပေးမယ်....ဘာလိုချင်လဲ....”

“ ညိုမီ လိုချင်တာ.........................”

ညိုမီက စကားမဆက်ဘဲ နှုတ်ခမ်းလေး ချွန်စူပြီး ပြုံးနေသည် ။ မျက်လုံးလေးတွေက အရောင် တောက်ပနေသည်။သူ့လက်ကို လာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး.....

“ ပြောချင်ဘူးကွာ..ညိုမီရှက်တယ်.......” 

လို့ ပြောရင်း ခေါင်းလေး ငုံ့လိုက်သည် ။ သူက ညိုမီ့လက်ကလေးကို ပြန် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး...

“ ပြောမှ အန်ကယ်လ်က ပေးနိုင်မှာပေါ့..ညိုမီ.....ဘာလိုချင်လဲ....” 

လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ညိုမီက သူ့ရင်ခွင်ထဲကို လဲပြိုကျလာပြီး သူ့ကို ဖက်လိုက်သည် ။ပြီးတော့ တိုးတိုးလေး.နားနားကပ်ပြီး 

“ ညိုမီ လိုချင်တာ...အန်ကယ်လ့်ကို....” 

လို့ ပြောလိုက်ပါသည် ။ ကြက်သီးဖျန်းဖျန်း ထသွားစေတဲ့ စကားလုံးလေးတွေ ပါဘဲ ။ ညိုမီက သူ့လည်ပင်းကို နမ်းသည် ။ ညိုမီ့နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးတွေက သူ့ကို ကြက်သီးတွေ ထစေပြီး သူ့စိတ်တွေကို ဟုန်းကနဲ ထတောက်စေသည် ။ ပြင်းထန်တဲ့ ကာမစိတ်တွေကြောင့် ပေါင်ကြားက လက်နက်ကြီးကထိန်းကနဲ မတ်လာသည် ။

ညိုမီ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ် ငုံစုတ်ပစ်လိုက်မိသည် ။ ညိုမီသည် ဒါကို မျှော်လင့်နေတာ ။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုတုံ့ပြန်စုတ်နမ်းသည် ။ ညိုမီသည် အနမ်း ကျွမ်းနေတဲ့ ကောင်မလေး ဆိုတာ သူ့လျာကလေး ကစာသွားတာကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် သိသာနေသည် ။

လက်တွေက ညိုမီ့ တင်ပါးအိအိတွေပေါ်ကို ရောက်မိသွားသလို ညိုမီ့ရင်ထွားထွားတွေကိုလည်း အင်္ကျီအပေါ်ကနေပြီး ပွတ်သပ်မိရသည် ။ အားမရဘဲ အင်္ကျီလေးကို ချွတ်ဖယ်ပစ်ချင်လာသည် ။စားသောက်ဆိုင်ထဲမှာ ဆိုတာကို သတိရလိုက်ပြီး စိတ်ထိန်းလိုက်ရသည် ။

“ အန်ကယ်လ်တို့ လွတ်လပ်တဲ့ တနေရာကို သွားကြရအောင်...” လို့ သူ ညိုမီ့ကို ပြောလိုက်မိသည် ။

“ သွားလေ..အန်ကယ်လ်..ညိုမီလည်း သွားချင်တယ်.....” လို့ ညိုမီက ဖီလင်သံလေးနဲ့ သူ့ကို ပြန်ပြောသည် ။အစားအသောက်တွေကို မထိဖြစ် ။ မစားဖြစ် ။ကာမစိတ်တွေက သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ဖုံးလွှမ်းနေပြီ ။ ငွေရှင်းပေးလိုက်ပြီး အနီးဆုံး ဟိုတယ် တခုကို သူတို့အမြန်ဆုံး သွားလိုက်ကြသည် ။

ဘယ်လောက်တောင် ထန်နေကြသလဲ ဆိုရင် ဟိုတယ်ကို သွားနေတဲ့ အချိန် ပူစီရဲ့လက်တဖက်က ညိုမီလတ်ရဲ့ပေါင်တန်တွေ အပေါ်ကို ရောက်နေသည် ။ ဟိုတယ်က ရွှေဂုံတိုင်က နံမည်ကြီး ဟိုတယ် ။ လှမ်း ဖုန်းဆက်ပြီးချိတ်လိုက်လို့ ရတဲ့ ဟိုတယ် ။ ရှေ့ပေါက်က မဝင်ဘဲ အနောက်ဖက်ကနေ ဝင်လို့ရသည် ။ ဝန်ထမ်း ကောင်လေး တယောက်က အခန်းသော့နဲ့ စောင့်ပေးနေသည် ။

ဟိုတယ် အခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ အငမ်းမရ နမ်းစုတ်ကြရင်း ကုတင်ဆီကိုတောင် မရောက်ဘဲ ဆိုဖါကြီး ပေါ်မှာဘဲ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်မိကြရင်း တယောက်ကို တယောက် ပွတ်သပ်ကြကိုင်ဆုပ်ကြပြီး ပူစီက ညိုမီလတ်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို မျက်နှာ ထိုးအပ်ပြီး အမွှေးရှင်းထားလို့ ပြောင်တင်း ခုံးမို့နေတဲ့ညိုမီလတ်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို နမ်းရှုံ့လိုက်သည် ။

ညိုမီလတ်လည်း အားကျမခံ ပူစီ့ကို ပြောင်းပြန် တက်ခွပြီး ပူစီ့ တုတ်ပြီး ရှည်တဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကို ငုံကာ စုတ်လိုက်သည် ။ ညိုမီလတ်သည် သူ ထင်တာထက်တောင် အတွေ့အကြုံ ရှိနေပြီးတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ သည်လို ကျွမ်းနေတာမျိုးကိုလည်း ပူစီက ကြိုက်သည် ။ သင်ပေးစရာ မလိုတော့ဘူးလေ ။

သူက ယက် ညိုမီလတ်က စုတ် ပုလွေသံ ဘာဂျာသံတွေ သောသောညံသွားသည် ။ ညိုမီလတ်ရဲ့ အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို လက်နဲ့ ဖြဲပြီး သူ့လျာကို ထိုးသွင်း မွှေနှောက်တော့ ညိုမီလတ်ကလည်း သူ့အတန်ကို တဆုံး ဖမ်းငုံလိုက်သည် ။ ရှည်တဲ့ သူ့အတန်တချောင်းလုံးသည် ညိုမီလတ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ရောက်နေ ပျောက်နေသည် ။ လျာလေးက ဟိုပြေးဒီပြေး ကလိပေးနေသည် ။

“ ကုတင်ပေါ် သွားစို့ ညိုမီ....”

တအား ထန်နေကြပြီမို့ တအားဘဲ ဆော်ကြတော့တာဘဲ ။ အားကုန် ဆောင့်ထည့်သလို ညိုမီလတ်ကလည်းတုံ့ပြန်ပေးသည် ။ ပင့်ကော့ပေးသည် ။ ဖင်ကြီးတွေကို ဝေ့ဝိုက် ပေးသည် ။ ညိုမီလတ်သည် သူ့အမေ ဂျက်စီထက်တောင် တဏှာအား ကြီးပြင်းသည် ဆိုတာကို တွေ့ရသည် ။

ညိုမီလတ်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်သည် အတော့ကို ကြပ်တည်းပြီး လုပ်လို့ကောင်းသည် ။ ပထမ အချီသည် တအား ထန်နေကြလို့ သိပ် မကြာလိုက် ။ ပုံစံ မပြောင်းနိုင် ။ တအား ကြုံးဆောင့်ထည့်ပြီး ညိုမီလတ် ပြီးသွားတာနဲ့ သူလည်းလိုက်ပြီးလိုက်သည် ။

“ ညိုမီ..အိုကေလား....ကောင်းလား....”

“ အင်း..အရမ်းကောင်းတယ်..အန်ကယ်လ်က တအား လုပ်နိုင်တာဘဲ ...မထင်ဘူး....”

ဒုတိယ အချီမှာတောက ပိုပြီး အရသာခံပြီး လုပ်ကြသည် ။ ညိုမီလတ်က ရည်းစား တယောက်နဲ့ အတွေ့အကြုံရှိဖူးသည် လို့ ပြောပြသည် ။ ဒါပေမယ့် ညိုမီလတ်ရဲ့ တုံ့ပြန်မှုတွေက တော်တော့်ကို အတွေ့အကြုံ စုံနေတဲ့ပုံ ရှိသည် ။

ဒုတိယ အချီသည်လည်း အရမ်းကို ကျေနပ်စရာ ကောင်းခဲ့သည် ။တတိယအချီ မဆွဲခင်တော့ နဲနဲကြာကြာ နားဖြစ်ကြသည် ။ ဟိုတယ်စားသောက်ဆိုင်ကနေ အစားအသောက် မှာစားကြပြီး ရေချိုးလိုက်ကြပြီးမှ တတိယအချီကို ဆွဲဖြစ်တာ ။

တတိယ အချီမှာ ညိုမီလတ်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လုပ်သည် ။ ညိုမီလတ်ကို ခပ်မှန်မှန်လေး ဆောင့်ထည့်ပြီး လုပ်ပေးနေတဲ့ အချိန် ကုန်းပေးထားတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကို လက်မနဲ့ ပွတ်ကလိပေးရာက ဖင်ချချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည် ။

“ အန်ကယ်လ်..ဘာလို့ ဖင်ပေါက်ကို ကလိနေတာလဲဟင်....ဖင်ကို လုပ်ချင်နေလား....စောက်ပတ်ကို ဒီလောက် လုပ်နေရတာ မကျေနပ်သေးလို့လားဟင်....အန်ကယ်လ်က တကယ် ထန်တာဘဲ....နှာဘူးကြီး......”

“ အင်း...ညိုမီ့စအိုပေါက်လေးက အသဲယားစရာလေး....လုပ်ချင်တယ်...ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား....”

“ နာမှာ ကြောက်တယ်ကွာ..လုပ်နဲ့.....”

“ မနာအောင် အန်ကယ်လ် လုပ်ပေးမှာပေါ့....ကဲပါ..နည်းနည်း စမ်းကြည့်ရအောင်....”

“ အန်ကယ်လ်က လုပ်ဖူးလို့လား.....”

“ အင်း....”

ညိုမီလတ်ရဲ့ ဖင်ပေါက်ဆီကို တံတွေး ထွေးထည့်သလို သူ့လက်ခုပ်ထဲကို တံတွေး ထွေးထည့်ပြီး တန်ဆာထိပ်ဒစ်ဖူးကို ကျကျနန သုတ်လိမ်းပြီး ဖင်ထဲကို သွင်းထည့်သည် ။ သည်ကိစ္စကို ကျွမ်းနေသူမို့ ညိုမီလတ်ကိုလည်းသင်ပြပေးလိုက်လို့ ဖင်ချတဲ့ ကိစ္စ သိပ် မခဲယဉ်းဘဲ အဆင်ပြေသွားခဲ့သည် ။

ဖင်ကိုဆော်လိုက် အဖုတ်ကို ဆော်လိုက်နဲ့ တဝကြီး စိတ်ကြိုက် ဆော်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ကျေနပ်ပြီးကြရတဲ့တတိယ အချီပါဘဲ ။ညိုမီလတ်ကို ပြန်ပို့တဲ့ အချိန် သူတို့အိမ်ပေါက်ဝကနေ ဂျက်စီကာ ပြေးထွက်လာသည် ။ဝမ်းသာအားရ ပြေးထွက်လာတာ ။

“ ကိုစီ.....သတင်းထူးတယ်.....သတင်းထူးတယ်.....”

“ ဘာထူးလဲ ဂျက်စီ....”

“ ရှေ့နေကြီးဦးကက်စိန် ဖုန်းဆက်တယ်..ကိုစီ.....ကိုမော် လွတ်လာတော့မယ် တဲ့.....”

ညိုမီလတ်လည်း 

“ ဟယ်..ဒက်ဒီ ပြန်လွတ်တော့မယ် ဟုတ်လား.....” 

ဆိုပြီး သူ့အမေကို ပြေးဖက်ပြီး ဝမ်းသာနေသည် ။သူတို့ ပျော်သလို ပူစီလည်း ပျော်သည် ။ တကယ်တော့ မော်မော်လတ် တယောက် ထောင်ထဲ ရောက်သွားရတာ သူ့ကြောင့်ဘဲ လေ ။ မော်မော်လတ် ပြန်ထွက်လာတော့မယ် ဆိုတော့ ဂျက်စီကာနဲ့ ညိုမီလတ်ကို သူ ဖြုတ်နေတာတွေကို ရပ်တန်းက ရပ်ရတော့မည် ။

သူ့အတွက်က သူ့လိုအင်တွေကို ဖြည့်စွမ်းပေးနေတဲ့ ဂျူလိုင်မိုးမိုး နဲ့ နော်ထရီစာတို့ ရှိနေသေးတာဘဲလေ ။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူ ထင်ထားတဲ့ အတိုင်း နော်ထရီစာသည် မပြန်သေးဘဲ သူ့ကို စောင့်နေသည် ။ အိမ်တအိမ်လုံးကို ပြောင်လက် တောက်ပအောင် ရှင်းလင်း ထားရုံမကဘူး ။ 

သူပြန်လာရင် စားဖို့ ထမင်းဟင်း မျိုးစုံကိုလည်း အဆင်သင့် ချက်ပြုတ်ထားပေးသည် ။ ပူစီသည် ထရီစာ ချက်ထားတဲ့ ဟင်းထမင်းကောင်းတွေကို စားချင်တာထက် ခါးသေးသေး အောက်က တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ဘဲစားချင် ဝါးချင်သလို စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။

“ ဟိတ်...ဘာကြည့်တာလဲ..ဆရာ....”

“ ထရီစာ တအား လှနေလို့.....”

“ အို..ဆရာက မြှောက်နေပြီ.....ထရီစာ မလှပါဘူး...”

“ လှတယ်....တောင့်လည်း တောင့်တယ်...လာအုံး..ဒီအနားကို.......”

ထရီစာ့ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည် ။ ထရီစာ့ကိုယ်က ဟင်းနံ့ ချွေးနံ့ မရဘဲ အကောင်းစား ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းလေး ရနေသည် ။ ထရီစာသည် အိမ်ရှင်း ထမင်းဟင်း ချက်အပြီး ရေချိုး အလှပြင်ထားတာ သေချာသည် ။

ထရီစာ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုတ်ယူလိုက်သည် ။ ထရီစာ့ မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေ တဖျတ်ဖျတ် ခတ်နေရာကနေ  မှေးစင်းကျသွားပြီး သူ့ကို ပြန်ဖက်သိုင်း  ပြန်စုတ်နမ်းသည် ။ ထရီစာသည် လိုလားဆာလောင်နေတာ သေချာသည် ။ သူမ လက်ကလေးတဖက်က သူ့ပေါင်ကြားကို လာစမ်းသည် ။ ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေ ပွတ်နေသည် ။ သူ့ပစ္စည်းကလည်း မာကြော တောင်မတ်နေပြီ ။ အသင့်ဖြစ်နေပြီ ။ ထရီစာက ခါးပတ်ကို ဖြုတ် ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဆွဲချသည် ။

“ ဆရာ..စုတ်ပေးမယ်နော်.......” 

လို့ တိုးတိုးလေး ပြောပြီး ဘောင်းဘီ အချုပ်အနှောင်ကနေ လွတ်သွားလို့ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ တအားထွား တအားးမာနေတဲ့ လိင်တန်ကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည် ။

ညိုမီလတ်နဲ့ သုံးချီ ဆက်တိုက် ဆွဲလာတာတောင် ထရီစာနဲ့ တွေ့တော့ သူ့ဒုတ်သည် တအားကို ထောင်ထ သောင်းကျန်းနေသည် ။ထရီစာ့ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည် ။

ခါးသေးတင်ကားတဲ့ ထရီစာသည် ဖင်ကုန်းလိုက်တော့ ပိုပြီး ကြည့်ကောင်းတယ်လို့ ထင်ရသည် ။ အထူးသဖြင့် ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးက စိတ်ကို တအား ထကြွစေသည် ။ အရင်တခါကလိုဘဲထရီစာ့ကို မှုတ်ဖြစ်သွားရပြန်သည် ။ တပ်မက်စွာနဲ့ တပြတ်ပြတ်ယက်လိုက် တပြိပြိနဲ့ စုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတဲ့ သူ့ကို ထရီစာကလည်း ပုလွေ ပြန်မှုတ်ပေးသည် ။ ခြောက်ဆယ့်ကိုး ပုံစံအပြန်အလှန် ယက်ပေး စုတ်ပေးကြသည် ။ စိတ်တွေ မတရားကို ထကြွ ပြင်းထန်လာရသည် ။

ဖင်ကုန်းထားတဲ့ ထရီစာ့ ဖင်အနောက်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကို နစ်မြုပ်ပစ်လိုက်မိပြီ ။

“ အီး....ရှီး......”

လိင်တန်က တထစ်ထစ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံးထိတိုင် ဝင်သွားသည် ။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေက လိင်တန်ကို ရစ်ပတ်ထားတာက ကြပ်လွန်းနေသည် ။ ပြန်ဆွဲအနုတ်မှာလည်း အရသာကထူးသည် ။ ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်နုတ်လိုက် ။

“ အင်း...အင်း.........အား......အင်းအင်း.........ဖြည်းဖြည်း..သိပ် ကြီးတာဘဲ......အိုး......ကောင်းတယ်...လုပ်လုပ်......အီး.......”

ထရီစာ့ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး ခပ်မှန်မှန်လေး ထိုးဆောင့်သည် ။

“ အား......အား........”

သူ့ဂွေးစိတွေက ထရီစာ့ ဖင်ကြားကို ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း ဆီးချက်မှန်မှန်နဲ့ ရိုက်ခတ်နေသည် ။သူ့လက်မကို တံတွေးဆွတ်လိုက်ပြီး ထရီစာ့ စအိုပေါက် ညိုညိုလေးထဲကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ အို့....အိ.........ဘာ...ဘာလဲဟင်.....ဘာလုပ်မလို့လဲ......”

“ ထရီစာ့ ဖင်ပေါက်လေးက ကြပ်ကြပ်လေး...ချစ်လို့.......”

“ ဆရာ..ဖင်ချမလို့လားဟင်......”

“ ဘာလို့လဲ ...ထရီစာက မချစေချင်လို့လား........”

“ အို...နိုးနိုး..ဆရာ့သဘောပါ..ဆရာ လုပ်ချင်တာ အကုန် လုပ်ပါကွာ..ထရီစာက ဆရာ့သဘော........”

ညိုမီလတ်ကို သုံးချီ ဆွဲထားလို့လား မသိ ။ သည် တခါ ထရီစာကို လုပ်တာ တော်တော်နဲ့ မပြီး ။ ပုံစံအမျိုးမျိုး ပြောင်းလုပ်ပြီး နောက်ဆုံးပိတ်မှာ ဖင်ပေါက်ကို ဆောင့်ထည့်ရင်း ပြီးသွားရသည် ။ ပြီးခါနီးထရီစာက သူ့ပါးစပ်ထဲကို လရည် ထည့်ပေးပါ လို့ တောင်းခံတောင်းဆိုတာကြောင့် ပြီးခါနီးမှာ အမြန် ထုတ်ပြီး ထရီစား့ ဟပေးထားတဲ့ ပါးစပ်လေးထဲ သုတ်ရည်ကို ထုတ်လွှတ်လိုက်ရသည် ။

ထရီစာသည် သူ့သုတ်ရည်တွေကို တကွပ်ကွပ်နဲ့ မြိုချပစ်လိုက်ပြီး လိင်တန်ရဲ့ ထိပ်ပေါက်မှာ ကျန်နေသေးတာလေးတွေကို လျာနဲ့ သိမ်းယက်ပြီး ရှင်းလင်းပေးလိုက်သည် ။ထရီစာ ပြန်သွားပြီးတဲ့နောက် တနေကုန် လုပ်ထားလို့ တော်တော်လေး ပင်ပန်းနေတာနဲ့ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲ နားနေလိုက်သည် ။မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ ဖုန်းသံကြောင့် သူ နိုးလာသည် ။ဘယ်သူခေါ်တာပါလိမ့် ။အလုပ်ကိစ္စလား ။ဖုန်းကို ကောက်ယူပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ဂျက်စီကာ ဖြစ်နေသည် ။

“ ပြော..ဂျက်စီ..ဘာထူးလဲ......”

“ ကိုစီ...ထပ် တွေ့ချင်တယ်ကွာ...ဒီည တွေ့ကြမလားဟင်.....ကိုမော် မနက်ဖန်ဆို ပြန်ထွက်လာတော့မယ်....သူ ပြန်မလာခင် နောက်ဆုံး အနေနဲ့ ကိုစီနဲ့ တွေ့ချင်သေးတယ်....”

“ အင်း..စိတ်ကတော့ ရှိတယ်..ကိုယ်လည်း တော်တော် ပင်ပန်းနေတယ်..ဂျက်စီ.....တကယ်တော့ ကိုယ်တို့က မလုပ်သင့်တာကို လုပ်ခဲ့ကြတာလေ..မော်ကြီး ကို မသိစေချင်ဘူး ....”

“ အင်းပါ..သူ ဘယ်လို သိနိုင်မှာလဲ....ဒါက ကိုစီနဲ့ ဂျက်စီတို့ နှစ်ယောက်ထဲ သိကြတဲ့ဟာဘဲ ဥစ္စာ.....”

ဂျက်စီကာ့ကို ဖြောင့်ဖျနှစ်သိမ့်လိုက်ရသည် ။

ဝှူး.....မလွယ်ဘူး......လိင်ကိစ္စကလည်း တခါတလေလည်း တော်တော် ကြာကြာ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ဘူး ။ လုပ်ဖြစ်ရပြန်တော့လည်း မနားတမ်းဘဲ ။ဂျက်စီကာ ဖုန်းချသွားအပြီး သူ အိမ်သာထဲကို ဝင်ပြီး သေးပေါက်သည် ။

“ တိတိတိတိ......တိတိတိတိ........တိတိတိတိ......”

ဟာ...ဖုန်း မြည်လာပြန်ပြီ.....ဂျက်စီ ပြန်ခေါ်တာလား မသိဘူး.....ဂျက်စီလည်း တော်တော် ယားနေသလားမသိဘူး......ကြည့်လိုက်တော့ ယူအက်စ်က ခေါ်တာ...မေထားခင်လား...ဘရစ်တနီလား.......

“ ဟယ်လို......”

“ ဟယ်လို...မောင်လား....မေပါ....မေတို့ ကိုအောင့်ကို နေ့လည်ကဘဲ သဂြိုလ်ပြီးသွားတယ်.....မေလည်း ကိုအောင်ကလည်း ဆုံး အရမ်း အထီးကျန်တယ်...မောင်......ဘရစ်တနီကတော့ တချိန်လုံး အနားမှာ လိုတာတွေ အကုန် ဝိုင်းကူပါတယ်....ဒါပေမယ့်လေ...မေ......မောင့်ကို သိပ် တမ်းတနေမိတယ်...သိလား........မောင်...မေ့ဆီကို လာခဲ့ပါလားဟင်......လာမယ် မဟုတ်လား.....”

“ အင်း..လာခဲ့မယ်...မေ......မောင် လာခဲ့မယ်.......”

“ တကယ်လားဟင်...ဝမ်းသာလိုက်တာ မောင်ရယ်.....”

မေထားခင်သည် ဝမ်းသာအားရနဲ့ ဘေးမှာ ရှိနေတဲ့ ဘရစ်တနီကို ပူစီ လာမယ်လို့ ပြောတဲ့အကြောင်း ပြောနေတာကို ကြားနေရသည် ။

“ ဘရစ်တနီကလည်း မောင် လာမယ် ဆိုလို့ ဝမ်းသာနေတယ်.......မေတို့ သုံးယောက် ခရီးထွက်ကြရအောင်ကွယ်.....စိတ်ပြေလက်ပျောက်ပေါ့........”

“ မေ့သဘောပါ...မေ......မေ တယောက်ထဲ ဖြစ်နေချိန် မောင် မေ့အနားကို အမြန် လာခဲ့မယ်.......”

“ ကိုအောင် ဆုံးသွားပေမယ့် မောင် ရောက်လာမယ် ဆိုလို့ မေ ကျေနပ်တယ်...အမြန်လာနော်..စောင့်နေမယ်..ဖုန်းဆက်....ဘယ်တော့ လာမယ် ဆိုတာ.......”

အင်း....မေထားခင် ဆီကို သွားရမည် ။ကွဲကွာနေတဲ့ ချစ်သူဆီကို လိုက်သွားမည် ။ရန်ကုန်က လုပ်ငန်းတွေ အားလုံးကို မော်ကြီးနဲ့ လွှဲထားခဲ့မည် ။ သူ ဘာတွေ လုပ်မည် ဆိုတာကို စဉ်းစားနေရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည် ။မနေ့က ပင်ပန်းထားလို့ နေမြင့်မှ နိုးသည် ။

ဖုန်းမက်ဆေ့မှာ ဂျူလိုင်မိုးမိုး မက်ဆေ့ ထားထားတာကို တွေ့ရသည် ။ရှေ့နေဦးကက်စိန်က မော်ကြီး ဒီနေ့ လွတ်မည် လို့ ပြောတဲ့အကြောင်း ဂျူလိုင်မိုးမိုးက သတင်းပို့တာ ။ မော်ကြီး ထွက်လာဖို့ သူ ငွေတော်တော် ရင်းလိုက်ရသည် ။ ရင်းရကျိုးတော့ နပ်သည် ။ ဦးကက်စိန်သည် အားကိုးရတဲ့ ရှေ့နေတယောက်ဘဲ လို့ စိတ်ထဲမှာ ချီးကျူးမိလိုက်သည် ။

ရေပူပူနဲ့ ရေချိုး သွားကို စိမ်ပြေနပြေတိုက် ကော်ဖီခါးခါး တခွက် သောက်ပြီး အဝတ်အစားလဲသည် ။ နော်ထရီစာက မနေ့ညနေထဲက မနက်ကျရင် သူ သောက်ဖို့ ကော်ဖီစက်ကို အဆင်သင့် တိုင်မာနဲ့ လုပ်ပေးခဲ့သည် ။ဒီနေ့ အစိုးရပိုင်းက လူကြီးတယောက်နဲ့ သွားတွေ့ရမှာမို့ ရှပ်အဖြူ ကော်လံပြတ်..တိုက်ပုံ ရေညှိရောင်..ယောပုဆိုး အနက်ကို ထုတ်ဝတ်သည် ။

မော်ကြီးနဲ့တွေ့ရင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာကို ဝန်လေးနေသည် ။သူက မသိပေမယ့် ကိုယ်က သူ့မိန်းမကိုရော သမီးကိုရော ကစ်ထားသည် မဟုတ်လား ။အင်း..ဘာဘဲ ပြောပြော မော်ကြီး အားကိုးနဲ့ သူ မေထားခင် ရှိရာကို လိုက်သွားမှာ ဖြစ်သည် ။

“ တိတိတိတိ..........တိတိတိတိ...........တိတိတိတိတိတိ.......”

ဖုန်းလာသည် ။ ဟင်...ဂျက်စီကာ ခေါ်တာပါလား  . .

“ ဂျက်စီ....ဘာထူးလဲ...ပြော....”

“ ကိုစီ.....ကိုမော်က နေ့လည်၂နာရီလောက်မှ တရားရုံးကို ရောက်မယ်...တရားသူကြီး ရုံးထိုင်တာ စောင့်ရရင် ညနေပိုင်း လောက်မှ ထွက်လို့ရမယ် လို့ ဦးကက်စိန်က ပြောတယ်...”

“ အိုကေ....ကိုယ် ...တရားရုံးကို လာခဲ့မယ်......”

“ ကိုစီ...အခု ခဏ တွေ့လို့ ရမလားဟင်......”

“ ဘာအတွက်လဲ.....ငွေလိုလား...ဘာလုပ်ပေးရမလဲ.....”

“ ဟွန်း..ကိုစီကလည်း...ကိုမော် ပြန်ထွက်မလာခင်..ခဏလေး...တွေ့လိုက်ရအောင်ပါ.....”

“ ဘယ်မှာ တွေ့မှာလဲ.....”

“ အခု ဂျက်စီ.........ကိုစီ့အိမ်ကို လာနေတယ်....ရောက်ခါနီးနေပြီ...”

“ ဟင်..ဟုတ်လား.....”

ဂျက်စီကာသည် သူမလိုချင်တာ ဆိုရင် မရရအောင် ယူတတ်သည် ဆိုတာကို သူအရင်ထဲက သိသည် ။ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ပြန်ချွတ်ရသည် ။ဂျက်စီကာ ရောက်လာတဲ့အချိန် သူ ဂျူလိုင်မိုးမိုး ဆီကို ဖုန်းခေါ်ပြီး ရုံးရောက်တာ နည်းနည်း နောက်ကျမယ်လို့ ပြောလိုက်သည် ။ဂျက်စီသည် အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ အငမ်းမရဘဲ သူ့ကို ပြေးဖက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်သည် ။

“ ကိုစီ.....အပီ လိုးပေးကွာ.....သူလိုးတာ ဂျက်စီ...အရမ်း ကြိုက်တယ်..သိလား......”

ဂျက်စီကာက သူ့တန်ဆာကို ဆုပ်နယ်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။ ဧည့်ခန်းဆိုဖါမှာဘဲ ဂျက်စီနဲ့သူ အပီ ဗျင်းကြသည်။ပထမ ပက်လက်..နောက်တော့ မှောက်ရက်.....ပြီးတော့ ဂျက်စီက အပေါ်က တက်သည် ။ အားရအောင် ကုန်းသွားပြီး ဂျက်စီ ပြန်သွားသည် ။ မော်ကြီး ထွက်လာပြီးရင် ဆိုင်တဆိုင်မှာ စားကြဖို့ ဂျက်စီကာ့ လက်ထဲကို ငွေတော်တော် များများ ထည့်ပေးလိုက်သည်  ။ရေတခါ ထပ်ချိုးရသည် ။

အလုပ်ကို တော်တော်နဲ့ မရောက်ဘူး ။ လမ်းမှာ နေ့စဉ် ကြုံနေရတဲ့ လမ်းပိတ်ဆို့တာက တော်တော့်ကို ကြာသွားသည်  ။အလုပ်ကို ရောက်တော့ သူ့ကို အလုပ်ကိစ္စ တွေ့ချင်တဲ့လူတွေကို ဂျူလိုင်မိုးမိုးက မက်ဆေ့ယူထားတာတွေ အများကြီး တွေ့ရသည် ။

လုပ်စရာတွေ လုပ်နေပေမယ့် မော်ကြီး ထွက်လာတာကို သွားတွေ့ဖို့ကလည်း ရှိနေလို့ ကိစ္စတွေကို မြန်မြန် ဖြတ်သည် ။ ဘရစ်တနီ ဖုန်းဆက်လာသည် ။မေထားခင်က သိချင်ပြီ ။ သူ ဘယ်တော့ လိုက်လာနိုင်မယ် ဆိုတာကို ။ယူအက်စ်ကို သွားဖို့က သည် အတိုင်း သွားချင်တိုင်း သွားလို့မှ မရတာ ။ သံရုံးမှာ ဗီစာ ဝင်ရဦးမည် ။ ပါ့စ်ပို့ကတော့ လက်ထဲမှာ ရှိနေသည် ။

မော်ကြီး ရှိနေမယ့် တရားရုံးကို မသွားခင်လေး ဂျူလိုင်မိုးမိုးက သူ့ကို အတွင်းခန်းကို ဆွဲခေါ်သွားပြီး သူ့အရှေ့ထိုင်ချရင်း သူ့ပုဆိုးကို ဖြေချွတ်ပြီး သူ့တန်ဆာကို အပီ မှုတ်ပေးသည် ။ မနက်က ဂျက်စီနဲ့ ဖြုတ်ထားလို့ သူတော်တော်နဲ့ မပြီး ။

မော်ကြီးကို တရားရုံး အချုပ်ခန်းမှာ နေ့လည်စာ ထမင်းကျွေးနေတုံး သူ သွားတွေ့သည် ။ညနေကျရင် ထွက်ရတော့မည်လို့ သိရလို့ မော်ကြီး ပျော်နေသည် ။ ဂျက်စီကာက ထမင်းနဲ့ ဟင်းတွေကို ပလုပ်ပလောင်း သွတ်ထည့်နေတဲ့ မော်ကြီး သောက်ဖို့ ရေခဲရေ ခွက်ကို ကမ်းပေးသည် ။ အချုပ်ခန်းစောင့် ရဲသားတွေကို လိုင်းကြေးပေးထားလို့ မော်ကြီး အပြင်ဖက်မှာ မယားဖြစ်သူ ဂျက်စီနဲ့ အတူတူ ထိုင်စားခွင့်ရသည် ။

“ ပူစီ..ကျေးဇူးဘဲကွာ..အစစ အရာရာ အတွက် ...”

“ ရပါတယ်..သူငယ်ချင်း..ငါ့တာဝန်ပါ.....မင်းက.....”

“ လူကြားထဲ မပြောနဲ့ သူငယ်ချင်း....”

မော်ကြီးကို မျက်နှာပူနေသည် ။

“ ကဲ သူငယ်ချင်း..ညနေကျရင်တော့ ငါ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး..အလုပ်တခု ရှိနေလို့..မင်း အိမ်ပြန်ပြီး အေးဆေးနား...လိုတာပြော..ဂျက်စီ့ကိုတော့ ငွေ အလုံအလောက် ပေးထားတယ်....”

“ ကျေးဇူးကမ္ဘာ ဘဲ..ပူစီ....အေးဆေးမှ တွေ့မယ် . . ”

ရုံးခန်းကို ပြန်လာခဲ့တော့ ဂျူလိုင်မိုးမိုးက ညိုမီလတ် လာသွားတဲ့အကြောင်း ပြောပြသည် ။ ညိုမီလတ် ဘာကြောင့် ရုံးခန်းကို လာပါလိမ့် ။ ဟမ်းဖုန်းကိုလည်း မဆက်ဘူး ။ ညိုမီလတ်ရဲ့ ဟမ်းဖုန်းကို သူ ခေါ်လိုက်တော့ညိုမီလတ်က မြို့ထဲရောက်ရင်း ရှိမလားလို့ ဝင်ကြည့်တာလို့ ပြောသည် ။

“ တွေ့ချင်လို့လား...ဘာလိုလဲ...”

“ ဘာမှလိုဘူး..အန်ကယ့်ကိုဘဲ လိုအပ်နေတယ်....”

“ မင်း ဒက်ဒီ ပြန်ထွက်တော့မယ်....အန်ကယ်လ်နဲ့ မင်းနဲ့ ကိစ္စ ရပ်တန်းက ရပ်လိုက်ရင် ကောင်းမယ်..ညိုမီ...”

“ အန်ကယ်လ့်ဖက်က ရပ်နိုင်ပေမယ့် ညိုမီ့ဖက်က မရပ်နိုင်ဘူး..အန်ကယ်လ့်ကို တညလုံး သတိရနေတယ်ကွာ..တကယ် ပြောနေတာ....”

“ ဟုတ်လား..ညိုမီရေ.....မော်ကြီး သိသွားရင် မလွယ်ဘူးနော်..တသက်လုံး ရန်သူတွေ ဖြစ်ကုန်ကြလိမ့်မယ်...ပြီးတော့ သူက အန်ကယ်လ့်ကို တွေ့ရာ သင်းချိုင်း ဓါးမဆိုင်းဘူး ဆိုတဲ့ စကားလို အပြတ် ခုတ်သတ် ထိုးသတ်မှာ သေချာတယ် ...”

“ အင်းပေါ့..အန်ကယ်လ်က သူ့သမီး နုနုထွတ်ထွတ်လေးကို တအားတအား လုပ်တာကိုး.....ခိခိခိ....”

“ ရှူးတိုးတိုး..သူများ ကြားကုန်မယ်...ညိုမီ.....”

“ အံမယ်...သူက လုပ်တုံးက လုပ်ပြီးတော့.....အခုမှ...ဟင်း.....ခိခိ.....”

“ ကဲ ညိုမီ....ထပ်တွေ့ချင်လို့လား.....”

“ အင်း..ဒက်ဒီက ညနေကျမှ ထွက်လာမှာပါ...ဘယ်လိုလဲ..တွေ့မလား.....”

“ အင်း....ဘယ်မှာ တွေ့မလဲ.....”

ပူစီသည် စိမ်ခေါ်လို့ကတော့ တိမ်ပေါ်အထိ လိုက်မယ် ဆိုတဲ့ လူမိုက်တယောက်ဘဲလေ ....။

“ တာမွေ အိုးရှင်းက စောင့်နေမယ်...လာခေါ်လိုက်.....”

“ အိုကေ..ညိုမီ .....”

ညိုမီလတ်သည် တအားကို လိုချင်နေသည် ။ အရင် သွားခဲ့ဘူးတဲ့ ရွှေဂုန်တိုင်က ဟိုတယ်ကို သွားလိုက်ကြတာဟိုတယ် အခန်းထဲလည်း ရောက်ရော ညိုမီလတ်သည် သူ့ကို အငမ်းမရ နမ်းစုတ်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ဇတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး အသဲအသန် ပုလွေကိုင်တော့တာဘဲ ။

ဒီအတိုင်းဆို ခက်ရချည်ရဲ့ ။ သူ့အဖေလည်း အပြင် ပြန်ရောက်တော့မယ် ။ ဆက် လုပ်နေရင်တော့ တနေ့ မဟုတ် တနေ့တော့ မိမှာဘဲ ။

ဘယ်လက်နဲ့ လိင်ချောင်းရဲ့ အရင်းပိုင်းနားကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စုတ်..ဘယ်လက်နဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ပေးနေတဲ့ ညိုမီလတ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းအိအိလေးထဲကို သူမ စုတ်နေတဲ့ကြားက ကော့ထိုးမိနေသည် ။

“ ပြွတ်..ပြွတ် ပြွတ်....အင်း....အင်း.......အိုး.......အား.....”

ပုလွေသံနဲ့ ပူစီရဲ့ ညည်းသံတွေ ဟိုတယ်ခန်းထဲ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ထွက်ပေါ်နေသည် ။ သူ့လိင်ချောင်းသည် ပေါက်ကွဲထွက် လုမတတ် တင်းမာ ကြီးထွားနေသည် ။ ထန်လွန်းနေလို့ ဆက် အစုတ်မခံနိုင်တော့ဘဲ ညိုမီလတ်ကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲမတင်ကာ ပက်လက်ပေါင်ဖြဲ ပုံစံနဲ့ သူ အပြတ်လိုးသည် ။ 

ညိုမီလတ်ကအောက်ကနေ ကော့ပေး ပင့်ပေးသည် ။ ဖင်တုန်းတွေကို ဝေ့လိုက်ဝိုက်လိုက်နဲ့ ။ အောက်ပေးကောင်းတဲ့သူ့ကို သိပ်ကြာကြာ အချိန်ဆွဲ မလိုးနိုင်ဘဲ ပြီးသွားသည် ။ သူ မပြီးလိုက်မှာ စိုးလို့ မေးကြည့်တော့ နှစ်ခါတောင်ပြီးသည် လို့ ပြောသည် ။

နှစ်ချီကောင်း ဆွဲလိုက်ပြီး တက္ကစီကား ငှားပြီး တင်ပေးလိုက်သည် ။နောက်ထပ်တော့ မလုပ်တော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည် ။ ယူအက်စ်ကို သွားဖို့ လုပ်ရဦးမည် ။မော်မော်လတ် ပြန်ထွက်လာပြီ ။ရှေ့နေကြီးဦးကက်စိန်ရဲ့ အစွမ်းကတော့ လေးစားစရာပါဘဲ ။

မော်မော်လတ် ပူစီ့ကို အထူး ကျေးဇူးတင်မိသည် ။ ပူစီ့ကြောင့်ဘဲ သူ ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်ရပေမယ့် ပူစီ့ကြိုးစားအားထုတ်မှုကြောင့်ဘဲ သူ အခုလို ပြန်ထွက်လာနိုင်သည် ။ ပူစီသည် သူ့အတွက်ငွေအတော်များများ အကုန်အကျ ခံခဲ့သည် ဆိုတာကို သူ သိသည် ။ သူထောင်ထဲ ရောက်နေတဲ့ အချိန်မှာ သူ့မိန်းမ ဂျက်စီနဲ့ သမီးညိုမီလတ်တို့ကို လိုလေသေးမရှိ ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ထားခဲ့သည်ဆိုတာကို ပြန်ကြားသိရသည်လေ ။

အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ ဂျက်စီက

“ ရေချိုးလိုက် ..ဂျက်စီတို့..မောင် ပြန်လွတ်လာလို့ မိသားစု စားပွဲလေး လုပ်ကြမယ်......” 

လို့ ပြောလို့ မော်မော်လတ်လည်း ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သည် ။တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာမွှေးမွှေးနဲ့ ပွတ်တိုက် ချေးချွတ် ရေချိုးရင်း ထောင်ထဲ ရောက်နေလို့ ငတ်ပြတ်ဆာလောင်နေရတဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော် လက်နက်ကြီးက မာကြောထကြွလာလို့ 

“ ဟိတ်ကောင်ကြီး...မင်း မကြာခင် ရတော့မှာပါ...ခဏလေး သည်းခံစောင့်ကွာ...”

လို့ ခေါင်းကို ပုတ်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။ ပုတ်လိုက်ခါမှ လက်နက်ကြီးက ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်ထလာသည် ။ အင်း..သူ တအားတွေ့ချင်နေပြီ ။ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ သူ့ကို ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ဆီးကြိုနေတဲ့ မိန်းမကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ သမီးကော.....ဂျက်စီ....”

“ ထမင်းစားခန်းထဲမှာ စားစရာတွေ ပြင်နေတယ် မောင်.....”

“ မောင် တအား စိတ်ထနေတယ်....”

“ အို..မောင်ရယ်....ခဏလေး သသည်းခံလိုက်ပါအုံး ..စားသောက်ပြီးတော့..ဂျက်စီတို့ လုပ်ကြတာပေါ့..မောင်...”

ဂျက်စီ့ကို ကြည့်ရတာ တအားကြည့်ကောင်းနေသည် ။ အနှစ်၂၀ကျော် ပေါင်းလာတဲ့ မိန်းမသည် ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သား လုံးလုံးကြီးတွေနဲ့ ခါးသေးသေး တင်ပါးအိအိကြီးတွေနဲ့ စိုပြေနေသည် ။ညစာစားပွဲလေးက ဟင်းမျိုးစုံသည် ။ မော်မော်လတ် ကြိုက်တဲ့ ဟင်းတွေကို အထူးရှယ် ချက်ထားသည် ။ ဂျက်စီ့လက်ရာ ..ညိုမီ့လက်ရာ...ပေါ့ ။

ဘိုက်လေးမှာ စိုးလို့ မော်မော်လတ် တအားစားကောင်းပေမယ့် အရမ်း မစားလိုက် ။ ထောင်ထဲမှာ ငတ်နေခဲ့သမျှ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဇနီးချောလေးနဲ့ အပီကဲလိုက်ဖို့ ပြင်ထားတာ မဟုတ်လား ။

ခဏ ထိုင် စကားပြောကြပြီး ဂျက်စီက 

“ သမီး ဒက်ဒီ ပင်ပမ်းနေတာ ကြာပြီ..ဂျက်စီ.....ဒက်ဒီ့ကို နားခိုင်းလိုက်ရအောင်....” 

လို့ ပြောပြီး ဂျက်စီကာ့ကို နုတ်ဆက်ပြီး သူတို့ လင်မယားလည်း အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ကြသည် ။ ဂျက်စီကာလည်း သဘောပေါက်သည် ။ သူတို့ အိပ်ခန်းတံခါးကို အတွင်းကနေ ဂျက်ချသော့ခတ်လိုက်သံကို ကြားလိုက်ရတာမို့ သူတို့ ကဲကြတော့မယ် ဆိုတာ သေချာနေပြီ ။ ဂျက်စီကာလည်း ပက်စီဘူးလေးကို မော့သောက်နေရင်း ခဏ အချိန်ပေး စောင့်ဆိုင်းလိုက်သည် ။မော်မော်လတ်လည်း အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ဂျက်စီကာ့ကို ကိုင်တော့တာဘဲ ။ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို စကိုင်လိုက်တာ ။ ဂျက်စီကာ က အတွင်းခံ ဘာတခုမှ ဝတ်မထား ။

“ မောင်..ဘယ်လို ဖြစ်နတာလဲ..အရမ်းကို ထန်နေပါလား...”

မော်မော်လတ်က “ အင်း..” လို့ဘဲ အသံထွက်ပြီး ဂျက်စီ့နို့ကြီးတွေကို ဘလောက်စ်ပေါ်ကဘဲ ဆုပ်ကိုင်နေပြန်လို့ ဂျက်စီက 

“ မောင်ရယ်....ဘယ်လို ဖြစ်နေလဲ..ချွတ်ပါရစေအုံး.....” 

လို့ ပြောလိုက်ပြီးကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည် ။

ညိုမီလတ်သည် သည် အချိန်လောက် ဆိုရင်တော့ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီတို့ သူတို့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်ကြပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပွဲကြမ်းကြတော့မယ် ဆိုတာ သေချာပြီမို့ အိမ်အနောက်ဖက် တံခါးကို အသံမမြည်အောင် အသာလေး ဖွင့်လိုက်သည် ။ အပြင်မှာ ရောက်နေတဲ့ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်း သိင်္ဂီကျော် ကို အိမ်ထဲ သွင်းလိုက်သည် ။ သိင်္ဂီကျော်သည် ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ

ကာမစပ်ယှက်တာကို အရမ်းကို တွေ့ဖူးချင်နေသည် ။ အင်တာနက်က အပြာဝက်ဆိုက်တွေမှာ ကာမစပ်ယှက်တာကို တွေ့ဖူးနေပေမယ့် အပြင်မှာ လုပ်ကြတာကို အရမ်း တွေ့ဖူးချင်နေသည် ။ ညိုမီလတ်ကလည်း အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းမို့ သူ့မိဘတွေ ကာမစပ်ယှက်ကြတာကို သူ ချောင်းကြည့်လေ့ရှိကြောင်း ပြောပြလိုက်လို့ သိင်္ဂ ီကျော်က သူလည်း အရမ်း ကြည့်ချင်တာဘဲ လို့ ပြောခဲ့သည် ။

ဒါကြောင့် အခုလို အဖေက ထောင်ထဲက ထွက်ထွက်ချင်း တအားကို ဆာလောင် တောင့်တနေတဲ့ အချိန် ပွဲကြီးပွဲကောင်း လုပ်ကြမယ့်အချိန် သူငယ်ချင်းကို လာချောင်းဖို့ စီစဉ်ပေးလိုက်တာပါ ။

သိင်္ဂီကျော်သည် တကယ်တမ်း ချောင်းရမယ် ဆိုတော့လည်း လက်တွေ ဒူးတွေ တုန်အောင် ကြောက်လို့နေသည် ။ ညိုမီလတ်က သူငယ်ချင်းရဲ့ လက်ကို ဆွဲခေါ်ပြီး ချောင်းရမယ့်နေရာကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ အခန်းထဲမှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေပြီလဲ ဆိုတာကို ညိုမီလတ်က အရင်ဆုံး ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့မှ သူငယ်ချင်းကို ချောင်းခိုင်းလိုက်သည် ။

“ အိုး......” 

သိင်္ဂီကျော်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ အော်လိုက်မိတာပါ ။ အပြင်မှာတော့ အထဲက ညိုမီလတ်ရဲ့ မိဘတွေ ကြားသွားမှာ စိုးလို့ နှုတ်ခမ်းနှစ်မွှာကို တင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားရသည် ။ မြင်ကွင်းက တအားကို စိတ်လှုပ်ရှားစရာကြီး ။ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီး ပေါ်မှာ ဂျက်စီကာသည် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ပက်လက်အိပ် ပေါင်ကားထားနေပြီး မော်မော်လတ်က  ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားမှာ မျက်နှာ အပ်ပြီးဂျက်စီကာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ ယက်ပေးနေသည် ။

သိင်္ဂီကျော်သည် စိတ်တွေ တုန်လှုပ်လွန်းလို့ သေးတွေတောင် ထွက်ကျ မတတ် ဖြစ်သွားရသည် ။ အပြာဇာတ်ကားတွေထဲက လုပ်ရပ်တွေကို လူစင်စစ်တွေနဲ့ မျက်မြင်တွေ့နေရတာ ။ အိပ်ခန်းထဲကမီးတွေ ထိန်ထိန်လင်း ထွန်းထားတာမို့  မြင်ကွင်းက ပြတ်ပြတ်သားသား ရှိလှသည် ။ ဂျက်စီကာရဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲကို မော်မော်လတ်ရဲ့ လျာကြီး ဖိဖိတိုးဝင်သွားတာတွေကို သေသေချာချာမြင်တွေ့နေရသည် ။

သိင်္ဂီကျော်ရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတာ စောက်ဖုတ်လိုင်းကြောင်းကနေ လျံထွက်ပြီး ပေါင်ခြံတလျောက်ကို စီးကျနေပြီ ။ ကြည့်ကောင်းနေဆဲဘဲ သူတို့ စောက်ဖုတ်ယက်တာကို ရပ်ဆိုင်းလိုက်ပြီး မော်မော်လတ်ရဲ့ မတ်မတ်တောင်နေတဲ့ လီးတန်တုတ်ကြီးကို ဂျက်စီကာက စုတ်ပေးနေပြီ ။ သိင်္ဂီကျော်လည်း မော်မော်လတ်ရဲ့ လီးကြီးကို ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့နေရတော့ တအားကို

စိတ်တွေ ထကြွလာရသည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲက တအားကို ယားတက်လာပြီး သည်လို လီးကြီးနဲ့ ထိုးသွင်းတာကို ခံလိုတဲ့ စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်ပေါ်လာရသည် ။ သူ့နဘေးကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို 

“ ဘယ်နှယ့်ရှိစ ” 

ဆိုတဲ့ သဘော မေးငေါ့မေးနေတဲ့ ညိုမီလတ်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ သိင်္ဂီကျော်လည်း လက်မထောင် ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်သည် ။ ကောင်းသည် အိုကေသည် ဆိုတဲ့ သဘော ။

ဂျက်စီကာ စုတ်နေတဲ့ အချိန် မော်မော်လတ်က သူ့လီးကို ဂျက်စီကာ့ ပါးစပ်ထဲကို  ကော့ကော့ထိုးထည့်နေသည် ။ သည်မြင်ကွင်းက သိင်္ဂ ီကျော့် တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရသည် ။ ပေါင်ကြားက သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ထားမိနေသည် ။ ညိုမီလတ်သည် သူှုသူငယ်ချင်းရဲ့ အဖြစ်ကို ကြည့်ပြီး အရမ်း သဘောကျနေသည် ။

ပူစီသည် အိမ်ကို ပြန်ရောက်ပြီး ယူအက်စ်က မေထားခင် နဲ့ ဖုန်း စကားပြောပြီး သူမဆီကို လိုက်လာဖို့ ကို တိုင်ပင်သည် ။ ဒီနေ့ညနေ သူ အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ နော်ထရီစာ မရှိနေ ။ သူ ဖုန်းဆက်ကြည့်တော့ ထရီစာ အမေ နေမကောင်းလို့ နယ်ကို လိုက်သွားရသည် တဲ့ ။

သည်နေ့ညတော့ တယောက်ထဲ အေးအေးဆေးဆေး နားဖြစ်မည်  ။အလုပ်ခန်းက ကွန်ပြူတာ စားပွဲမှာ ဘီယာတပုလင်းနဲ့ ထိုင်ပြီး အီးမေးလ်တွေ စစ်နေတဲ့ အချိန် ဖုန်းမြည်လာသည် ။ ဘယ်သူများလဲ ။ ဖုန်းမှာ တွေ့လိုက်ရတာက ညီမီလတ်......တဲ့ ။

ပူစီ အရမ်း လန့်သွားသည် ။ညိုမီလတ် ဘာကြောင့် သူ့ကို ခေါ်သလဲ ။ မော်မော်လတ်က အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ ။ ညိုမီလတ်နဲ့ သူ ဖြစ်ပျက်တာ ပေါ်သွားပြီလား ။

“ ဟယ်လို..ညိုမီ....သမီး...ဘာဖြစ်လဲ.....”

သူ့အသံက စိုးရိမ်နေတဲ့အသံမို့ တဖက်က ညိုမီလတ်က ရယ်လိုက်တာကို ကြားလိုက်ရသည် ။

“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး.....အန်ကယ်လ်ကလည်း.....”

“ သမီး အိမ်က ခေါ်တာလား..သမီး..ဒက်ဒီကော.....”

“ ပူမနေနဲ့ အန်ကယ်လ် ..သမီး အိမ်က ခေါ်တာ မဟုတ်ဘူး...အပြင်က ခေါ်တာ..ဒက်ဒီက ညိုမီ့ကိုတောင် ဂရုစိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး..မာမီနဲ့ အကြီးအကျယ် နှစ်ပါးသွား ကနေတယ်....ခိခိခိ.....”

တော်ပါသေးရဲ့ ။

“ သမီး အိမ်က တိတ်တိတ်လေး ထွက်လာတာလား...အခု ဘယ်မှာလဲ......”

“ ဟင်းဟင်း.....အန်ကယ့်အိမ်ရှေ့မှာ.....”

“ နောက်နေတာလား....ညိုမီ......”

“ မနောက်ဖူး..အတည်ပြောနေတာ...သမီး အန်ကယ်လ့်ဆီ ခဏ လာချင်လို့.....”

“ ဟာ...သမီး....ညဖက်ကြီး.....မဖြစ်ဖူး ထင်တယ်...မော်ကြီး သိသွားရင် မကောင်းဘူး.....”

“ မသိပါဘူး..အန်ကယ်လ်..သူတို့ တအား ကဲနေပါတယ် ဆို.....”

သူ ပြူတင်းပေါက်က အပြင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ညိုမီလတ်ရဲ့ ကားလေးကို သူ့အိမ်ရှေ့ လမ်းမပေါ်မှာ ရှိနေတာတွေ့လိုက်ရသည် ။

“ အန်ကယ်လ့်ကို ညိုမီ...တခု အကူအညီ တောင်းချင်လို့.....”

“ ဟင်..ဘာလဲ.....ဘာလဲပြော..ညိုမီ.....ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ....”

“ ခဏ..ညိုမီ..ကားထဲက ခဏ ထွက်လိုက်အုံးမယ်.....”

သူ ပြူတင်းပေါက်က ကြည့်လိုက်တော့ ညိုမီသည် ကားလေးထဲက ဖုန်းပြောရင်း ထွက်လိုက်တာကို တွေ့ရသည်။

“ ညိုမီ တယောက်ထဲ မဟုတ်ဖူး..အန်ကယ်လ်..သူငယ်ချင်း ပါတယ်....သိင်္ဂီကျော်.....တဲ့....ညိုမီလည်း သူက ပူဆာတာနဲ့ ဒက်ဒီနဲ့ မာမီ ပလေး တာကို ခေါ်ပြလိုက်တယ်...အဲ...ချောင်းခိုင်းလိုက်တယ် ဆိုရင် ပို မှန်မယ်....အဲဒါ အခုရေလည် ကွိုင်တက်နေပြီ.....”

“ ဘာ....ဘာ.......ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်.....”

“ သိင်္ဂီကျော်...ရေလည် အခက်တွေ့နေတယ်.....သူ...သူ.....လိုချင်နေလို့......အန်ကယ်လ့်ကို အကူအညီ တောင်းချင်လို့.......ဟိုလေ...သိင်္ဂီကျော့်ကို အန်ကယ်လ် တာဝန်ယူပေးနိုင်မလားဟင်.........”

“ ဟင်.....”

“ မဟင်နဲ့....အန်ကယ်လ်......အန်ကယ်လ် ကြိုက်မှာပါ မီး သူငယ်ချင်းက မိုက်မိုက်လေး ပါ.....”

“ ဘာ တာဝန်ယူရမှာလဲ ညိုမီ...တော်ကြာ...”

“ ဘာမှ လန့်မနေနဲ့..ဘာမှ မဖြစ်ဖူး..အန်ကယ်လ်..သူ့ကို ဘာဂျာကိုင်ပေး....ဆက်စ်လုပ်ပေးလိုက်...”

“ ဟေ.....”

“ အခု မီးတို့ အန်ကယ်လ့်အိမ်ကို ဝင်လာတော့မယ်......”

“ အေး..အေး.....”

အိုး....ညိုမီလတ်သည် သူ့လို ဒီဇိုင်းနဲ့ ကောင်မလေး တယောက်ကို သူ့အိမ်ဆီကို ခေါ်လာနေပြီ ။ ပြူတင်းပေါက်က တွေ့နေရသည် ။ အိမ်ရှေ့ တံခါးကို ပြေးဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။ညိုမီလတ်သည် ပြုံးစိစိနဲ့ လျာလေး တစ်လစ် ထုတ်ပြီး အိမ်ထဲကို ဝင်လာသည် ။ သူ့နောက်က ကောင်မလေးကတော့ ရှက်သလို မျက်နှာပေးလေးနဲ့ ဝင်လိုက်လာသည် ။

“ လာ..လာ...ထိုင်ကြ...ဘာသောက်မလဲ..ဘာစားမလဲ......”

“ ခိခိ.....စားချင်တာကတော့....ဟီး......ပြောလိုက်ရမလား..သိင်္ဂီ.......”

သိင်္ဂီကျော်က

“ အို...ညိုမီကလည်း...”

လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ရင်း ညိုမီ့လက်မောင်းလေးကို ဖတ်ကနဲ ရိုက်လိုက်သည် ။ ဧည့်ခန်းက အီတလီလုပ် သားရေ ဆိုဖါကြီးတွေ ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ကြပြီး သူက အနီရောင် ဝိုင် ပုလင်း တ ပုလင်းကို ဖေါက်လိုက်ပြီး ညိုမီလတ်နဲ့ သိင်္ဂီကျော်တို့ကို ဖန်ခွက်လှလှ ရှည်ရှည်လေးတွေထဲ လောင်းထည့်ပြီး ပေးသည် ။အဝါရောင် ဒိန်ခဲတုံးလေးတွေကိုလည်း သွားကြားထိုးတံလို တုတ်ချွန်လေးတွေ စိုက်ပြီး ချကျွေးသည် ။

“ ညိုမီ..သေချာတယ်နော်....သမီး..ဒီကိုလာတာ သမီး ဒက်ဒီတို့ မသိဘူး ဆိုတာ....”

“ သေချာပါတယ်..အန်ကယ်လ်ရဲ့..စိတ်မပူပါနဲ့....”

ဝိုင် တခွက်စီ ကုန်သွားပြီးတဲ့နောက် ညိုမီလတ်နဲ့ သိင်္ဂ ီကျော်တို့ တခစ်ခစ်တဟိဟိနဲ့ အရှိန်ရလာကြသည် ။ညိုမီလတ်က 

“ သိင်္ဂီ...စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပျော်ကွာ..ဘာမှ စိတ်ပူစရာ မရှိဘူး....အန်ကယ်လ်နဲ့ ဒို့က ပျော်နေကျ.....အန်ကယ်လ်က သိပ် သဘောကောင်းတာ.....သိပ်လည်း ချစ်တတ်တယ်.....ခိခိ ” 

လို့ သူ့သူငယ်ချင်းကိုပြောလိုက်သည် ။

“ အဲ...သိပ် ချစ်ပေးတတ်တယ် လို့ ပြောရင် ပို မှန်လိမ့်မယ်....”

ညိုမီလတ်က ပူစီ့ကို လာဖက်ရင်း သူငယ်ချင်းကို ပြောသည် ။ ပူစီ့တဖက်တချက်မှာ ထိုင်ကြတာ ဖြစ်သည် ။ ညိုမီလတ်က ပူစီ့နှုတ်ခမ်းကို စထိတွေ့ စုတ်လိုက်သည် ။ သူတို့ နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်နေတာကို သိင်္ဂီကျော်ကမျက်လုံးအဝိုင်းသား နဲ့ ငေးစိုက်ကြည့်နေသည် ။

ညိုမီလတ်က သိင်္ဂီကျော်ရဲ့ လက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်ပြီးပူစီ့ပေါင်ကြားကို ပို့ပေးလိုက်သည် ။ ပေါင်ကြားက ဒုတ်က တအား မာကျောနေပြီ ဆိုတော့ မာမာအမြောင်းအချောင်းကြီးကို သိင်္ဂီကျော် ကိုင်မိစမ်းမိနေပြီ ။ သိင်္ဂီကျော်လည်း စစချင်းမို့ မရဲတရဲ ဟန်ကလေးနဲ့ ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေသည် ။

မကိုင်ချင့်ကိုင်ချင် ပုံစံလေးနဲ့ သူ့ မာမာအမြောင်းကြီးကို ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေ စမ်းပွတ်နေသည် ။ ညိုမီလတ်နဲ့ သူနဲ့ကတော့ လျာချင်း  ပွတ်လှိမ့် ကလိနေကြသည် ။ ညိုမီလတ်က ပူစီ့လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သိင်္ဂီကျော့် နို့တွေဆီကို ပို့ပေးလိုက်ပြန်သည် ။ ပူစီလည်း ဘရာမပါဘဲ တထပ်ထဲ ဝတ်ထားတဲ့

တီရှပ်ပွပွကြီး အပေါ်ကနေ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စမ်းကိုင်ကြည့်လိုက်သည် ။ ဝှူး...တော်တော် ကောင်းတဲ့ စနေနှစ်ခိုင်ပါလား.....။

သိင်္ဂီကျော်က မျက်လုံးတွေ မှိတ်ပြီး သူကိုင်တာကို ခံနေသည် ။ နို့သီးလုံးလေးတွေက တင်းနေသည် ။ ထောင်ထနေသည် ။ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ကြည့်ရင်း လက်ညှိုးနဲ့ လက်မ သုံးပြီး ဆွဲချေလိုက်သည် ။ သိင်္ဂီကျော်နုတ်ဖျားက “ အိုး....” ဆိုတာလေး ကြားလိုက်ရပြီး ပါးစပ်လေး ဟသွားသည် ။

ညိုမီလတ်လည်း သိင်္ဂီကျော်နဲ့ သူ့ကို မိတ်ဆက်တဲ့အနေနဲ့ သည်လို စလိုက်တာ ဖြစ်ပြီး အရှိန်ရလာတာနဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဆိုဖါပေါ်မှာ ချန်ထားရစ်ပြီး ရေချိုးခန်းဖက်ကို ထွက်သွားလိုက်သည် ။ ပူစီလည်း သိင်္ဂီကျော်ရဲ့ တီရှပ်ပွပွကြီးကို ချွတ်ခွာလိုက်သည် ။ 

သိင်္ဂီကျော်လည်း မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေပြီး သူ နို့စို့သမျှကို ကျေနပ်စွာနဲ့ ခံယူနေသည် ။ သူ့လက်ကလည်း ခပ်သွက်သွက်ဘဲ ။ ဘောင်းဘီကို အမြန် ချွတ်လိုက်ပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ လီးတန်ချောင်း တုတ်တုတ်ကြီးကို သိင်္ဂ ီကျော့် လက်ထဲကို ထည့်ပေးလိုက်သည် ။

“ အကြီးကြီးဘဲ...”

သိင်္ဂီကျော်က တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပြီး မရဲတရဲနဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့အချိန် ပူစီလည်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ညှစ်လိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည် ။ သိင်္ဂီကျော်မှာ ပိုပြီး ပွင့်လင်း ရဲတင်းလာသည် ။ လက်ကလေးနဲ့ လီးထိပ်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည် ။ 

သူမအတွက် ယောကျာ်းတယောက်ရဲ့ လိင်တန်ကို ပထမဦးဆုံး ကိုင်ဖူးရတာမို့စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှား နေရသည် ။ ပူစီလည်း နို့လုံးကြီးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် နမ်းရှုံ့ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ပေးသည် ။ ထောင်ထထိုးထွက်နေတာတောင် နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သေးငယ်လှတာမို့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ညှပ်ဆွဲကာ စုတ်ပေးနေသည် ။

သိင်္ဂီကျော်လည်း သူလုပ်ပေးနေတာတွေကို တအိုအို တအင်အင်နဲ့ ခံယူနေပြီး လီးတန်ချောင်းကို အားမလို အားမရနဲ့ တအား ဖျစ်ညှစ်နေသည် ။

“ အန်ကယ်လ်..ဒါကြီးနဲ့ ထိုးထည့်မှာပေါ့နော်....ရပါ့မလား...သိင်္ဂီ့ဟာထဲ ဆန့်ပါ့မလား....” 

လို့ ကလေးမလေးတယောက်လို ချစ်စရာ အသံလေးနဲ့ မေးလိုက်တဲ့ သိင်္ဂီကျော်ရဲ့ ပေါင်တန်တွေကြားထဲကို သူ ဝင်လိုက်ပြီး 

“ စောက်ပတ်နဲ့ လီး ဆိုတာ မတန်တာ မရှိဘူး...သိင်္ဂီ..ချောဆီလေး သုံးပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ကျင့်ပေးရင် အလုပ် ဖြစ်တာချည်းပါဘဲ...သိင်္ဂီ မနာအောင်..မပြဲအောင် အန်ကယ်လ်က လုပ်ပေးမှာပေါ့....”

လို့ ပြန်ပြောလိုက်ရင်း အရည်တွေ ရွှဲစိုပြီး မီးရောင် အောက်မှာ ပြောင်လက်နေတဲ့ မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ စယက်ပေးလိုက်ပါသည် ။ဖြူဖွေးပြီး သန့်နေတဲ့ သိင်္ဂီကျော့်ကို လျာနဲ့ ဖိယက်ပေးနေရင်း ခေါ်လာပေးတဲ့ ညိုမီလတ်ကို စိတ်ထဲက ကျေးဇူးတင်လိုက်မိသည် ။ လီးနဲ့ တခါဘူးမှ မကြုံဖူးသေးတဲ့ သိင်္ဂ ီကျော်ကို သူက ပထမဆုံး ပါကင်ဖွင့်ခွင့်ရသူ တယောက် ဖြစ်နေသည် ။

စောက်စိလေးကို လျာနဲ့ယက်ပေးနေတော့ သိင်္ဂီကျော် တအား တုန်လှုပ်နေသည်။ အိုး...အိုး.....နဲ့ ကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည် ။ တချက်တချက် သူ့ခေါင်းကို လက်ကလေးနဲ့ တွန်းသည် ။ ဆံပင်တွေကို ဆွဲသည် ။

“ ကောင်းလား..သိင်္ဂီကျော်.....”

“ ဟုတ်..အန်ကယ်လ်....ကောင်းတယ်.....”

မောဟိုက်သံလေးနဲ့ သိင်္ဂီကျော်က ဖြေသည် ။

“ လီး စုတ်ဖူးလား.....”

“ ဟင့်အင်း.....”

“ အန်ကယ်လ့်လီးကို စစုတ်ကြည့်ပါလား....”

သိင်္ဂီကျော်က ခေါင်းလေး ညှိမ့်ပြသည် ။သူမ ပါးစပ်နားကို သူ့လီးထိပ်ကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည် ။နှုတ်ခမ်းပါးလေး ဖျတ်ကနဲ ဟလာသည် ။ သူအသာထိုးထည့်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းလေးထဲ လီးထိပ် ဒစ်လုံးကြီးဝင်သွားပြီ ။

“ စုတ်..သိင်္ဂီကျော်..စုတ်ပေး....ဖွဖွလေး..စုတ်....”

သိင်္ဂီကျော့်ကို လိင် အတွေ့အကြုံတွေ တခုပြီး တခု ပို့ချ ပြသပေးနေတဲ့ အချိန် သူတို့ဆီကို ညိုမီလတ် ပြန်ရောက်လာပါသည် ။ ညိုမီလတ် သည် သူမ အဝတ်တွေကို ရေချိုးခန်းထဲမှာ အကုန် ချွတ်ပစ်ထားခဲ့ဟန် တူသည် ။ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာ အဝတ်မှ မရှိတော့ ။ 

ဖြူဖွေးပြီး အချိုးကျတဲ့ ညိုမီလတ်ရဲ့ မိမွေးတိုင်း အလှအပတွေကို သူ တချက် မော့ကြည့်မိသည် ။ ညိုမီလတ်နဲ့ သိင်္ဂီကျော်တို့သည် အလှချင်း ပြိုင်နေကြသလိုထင်ရသည် ။ နှစ်ယောက်စလုံးသည် အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးလေး တွေကို ပိုင်ဆိုင်နေကြသည် ။ ပူစီသည် သိင်္ဂ ီကျော် တယောက်ထဲကိုသာ မကဘဲ ညိုမီလတ်ကိုပါ ဆန္ဒ ဖြည့်ဆည်း ပေးရတော့မည် ဆိုတာကို သဘောပေါက်လိုက်သည် ။

မနက်ဖန် ဆိုရင် မေထားခင် ရှိတဲ့ အမေရိကန် ကို သူ လိုက်သွားတော့မည် ။အားလုံး အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ။ အလုပ်တွေအားလုံးကို တတ်နိုင်သမျှ သူ ဖြတ်ခဲ့လိုက်သည် ။ ဆက်ပြီး လုပ်စရာ ရှိတာတွေကို မော်မော်လတ်နဲ့ ဂျူလိုင်မိုးမိုးတို့နဲ့ လွှဲခဲ့လိုက်ပြီးပြီမို့ သူ စိတ်ချစွာနဲ့သွားလို့ ရပြီ ။

မေထားခင်နဲ့ ဘရစ်တနီတို့ သူ့ကို ဖုန်းဆက်ကြသည် ။ သူလာတော့မယ် ဆိုလို့ သူတို့ အရမ်း ပျော်နေကြသည် ။မော်မော်လတ်ကလည်း

“ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ သူငယ်ချင်း..ကိုယ် အားလုံး တာဝန်ယူပြီး လုပ်ထားမယ်..သူငယ်ချင်း ပျော်သလောက်သာ နေ....အေးဆေးနေ....”

လို့ သူ့ကို ပြောသည် ။ ဒီနေ့ အလုပ်ကိုမနက်ပိုင်းဘဲ ခဏ သွားပြီး မော်မော်လတ်နဲ့ ဂျူလိုင်မိုးမိုးတို့ကို အစစ အပ်လိုက်ပြီး သူ ပစ္စည်းထည့်ဖို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့သည် ။

အိမ်မှာ သူ့ကို စောင့်နေတဲ့ နော်ထရီစာသည် မျက်ရည်လေး လည်ပြီး သူနဲ့ ခွဲရမှာကို ဝမ်းနည်းနေတဲ့ ပုံ နဲ့ ။နော်ထရီစာ ကို သူသွားနေတဲ့ အချိန် သူ့အိမ်ကို စောင့်ပေးဖို့ သူ အပ်ခဲ့သည် ။ ငွေလည်း အလုံ အလောက် ပေးခဲ့သည် ။ နော်ထရီစာသည် အကြာကြီး ခွဲရမှာမို့ နုတ်ဆက်ချင်သည် လို့ ပြောပြီးသူ့ကို အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီး ဆီကို ဆွဲခေါ်သွားသည် ။

“ ထိုင်..ဆရာ....” 

လို့ သူ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးလေးထောက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည် ။ထရီစာရဲ့ လက်ကလေးတွေက သူ့ဘောင်းဘီက ခါးပတ်ကို ဆွဲဖြုတ်နေသည် ။ ထရီစာရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက မဟတဟနဲ့ ။ ရွှန်းစို တောက်ပြောင်နေကြသည် ။ ထရီစာ ပုလွေ ဘယ်လောက် ကောင်းသည် ဆိုတာကို သူသိသည် ။ ထရီစာ့ပုလွေကို သူ ရခဲ့တာ ဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်းတောင် သူ မမှတ်မိတော့ဘူး ။ 

မနေ့ကတင်ဘဲ ဂျက်စီကာက မော်မော်လတ် အလစ်မှာ အမေရိကား မသွားခင် နုတ်ဆက်ပွဲလေး လုပ်ပါရစေလို့ အထပ်ထပ် တောင်းပန်တာနဲ့ သူ သွားနေကျ ရွှေဂုန်တိုင်က ဟိုတယ်လေးကို ဂျက်စီကာနဲ့ ရောက်ခဲ့ရပြန်သည်လေ ။ ဂျက်စီကာက လောဘတကြီး သူမလိုချင်တာတွေကို အရယူခဲ့သည် ။  

ဂျက်စီကာ ကျေနပ်စေဖို့ အကြိမ်ကြိမ် လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့လို့ သူသည် ကာမဆန္ဒ ပြေပျောက် တင်းတိမ်ခဲ့လို့ အခု ထရီစာက နုတ်ဆက်ပွဲ လုပ်ချင်လို့ သူ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်နေတဲ့ အချိန် သူ့ဖွားဖက်တော် တန်ဆာချောင်းသည် ခါတိုင်းလို မာကျော တောင်မတ် မနေ ။ ထရီစာက အံ့သြသလို သူ့ကို မော့ကြည့်သည် ။ ထရီစာသည် စိတ်ပြင်းပြပြီး အမြဲလို လိင်တန် မာတောင့်နေတတ်တဲ့ သူ့ကို အခုလို တွေ့ရလို့ အံ့သြနေသည် ။ ဒါပေမယ့် ထရီစာသည် စိတ်ပျက်မသွား ။

သူ့ကို မော့ကြည့်ကာ ပြုံးပြရင်း သူ့လိင်တန်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ထိပ်ခေါင်းကို နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ ပြွတ်ကနဲ နမ်းစုတ်လိုက်သည် ။ လျာကလေးလည်း တစ်လစ်လေး ထွက်လာပြီး လိင်တန်ခေါင်းကို ယက်ထည့်လိုက်သည် ။ ထရီစာ့ လက်တဖက်ကလည်း သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည် ။ မကြာခင်မှာဘဲ သူ့တန်ဆာချောင်းကြီးသည် ထရီစာ့ လက်ထဲမှာ တင်းတင်းမာမာနဲ့ ခေါင်းကြီးထောင်လာရပြီ ။ ထရီစာသည် နုတ်ဆက်ပွဲကလေးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စတင်နေပြီ ။

အညတြ 

၂၀၁၇ ခုနှစ် ဂျန်နဝါရီလ ၂၀ ရက်နေ့

ပြီးပါပြီ။

........................................💚💛💖💝💙........................................