လှေကြီးပေါ်မှာ လှေငယ်တင် (စ/ဆုံး)

လှေကြီးပေါ်မှာ လှေငယ်တင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ပွမ်….ပွမ်….”

“ လာပြီ….လာပြီ..”

“ ကျွီ……….”

အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြားရပြီး မမြလေး၏ အသံနှင့်အတူ လမ်းလျှောက်သွားသံ၊ အိမ်တံခါးဖွင့်သံတို့ကိုတစ်ဆက်တည်း ကြားလိုက်ရသဖြင့် အိပ်မောကျနေသော ကိုလင်းတစ်ယောက် အိပ်ရာမှ လန့်နိုးသွားရသည်။

ဘာတွေ လုပ်နေကြသလဲ သိချင်သဖြင့် အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာဟ၍ ကြည့်လိုက်ရာ အထုပ်အပိုးများနှင့် အိမ်ရှေ့ထွက်သွားသော ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် တံခါးကို အသာပြန်စေ့ထားလိုက်သည်။

ညက ကိုလင်းတစ်ယောက် အတော်ညဉ့်နက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်သဖြင့် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ယခုကဲ့သို့ ခရီးသွားမည်ဆိုတာ မသိလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုလင်းရင်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းသလိုလိုဖြစ်သွားရပြီး ဟာတာတာ၊ ဆာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားကို ကြည့်ပြီး မနာလိုဝန်တိုစိတ်များကလည်း ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် သူ၏စိတ်ထဲမှ ဤသို့ဤပုံဖြစ်နေသည်များကိုကား ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအနေဖြင့် သိချင်မှ သိပေလိမ့်မည်။ ယခုကဲ့သို့ ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယား အတူသွားအတူလာ၊အတူစား အတူအိပ်ကြသည်ကို ကြည့်မိတွေးမိတိုင်း ကိုလင်းရင်ထဲမှာ သဝန်တိုစိတ်၊ ဝမ်းနည်းစိတ်၊ ယူကျုံးမရစိတ်၊နှမျောတသ စိတ်များ အမြဲတမ်းဖြစ်မိရသည်။

ဘယ်သူ့ကို တိုင်တည်ပြီး၊ ဘယ်သူ့ကို ပြောလို့ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်ပုံချရမည် ဆိုတာတော့ ကိုလင် မဝေခွဲနိုင်ဖြစ်ရသည်။ ကိုလင်းစဉ်းစားနေသည့် အချိန်တွင် အိမ်ရှေ့မှ ကားထွက်သွားသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ ကိုလင်းမှာ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်လျက် ပြန်လှဲနေလိုက်ပြီး နဖူးပေါ် လက်တင်လျက် စဉ်းစားခန်း ဝင်နေလိုက်သည်။

ကိုလင်းနှင့် ကိုစိုးမြင့်တို့က ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူတတွဲတွဲ နေခဲ့ကြသည့် ငယ်သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်သည်။

ဆယ်တန်းအောင်ပြီး အလုပ်များ ဝင်ကြချိန်တွင်မတော့ ကိုစိုးမြင့်က စိုက်ပျိုးရေးရုံးမှာ အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်။ ကိုလင်းက တရားရုံးမှာ အလုပ်ဝင်ပြီး စာရေးအလုပ်ကို လုပ်ခဲ့သည်။ ကိုလင်းက အိမ်ထောင်မရှိသော လူပျို ဖြစ်ခဲ့သည်။

ကိုစိုးမြင့်ကတော့ လွန်ခဲ့သော တစ်လခန့်ကမှ အိမ်ထောင်ကျသည်။ ဘဏ်ရုံးတွင် အလုပ်လုပ်နေသော မမြလေးနှင့် ဖြစ်သည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ အိမ်ထောင်ကျချိန်တွင် နေထိုင်စရာအိမ်က အဆင်သင့်မရှိသေးသည့် အတွက် ကိုလင်းအိမ်တွင် လာရောက်နေထိုင်သည်။ ကိုလင်းကလည်း သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးဖြစ်၍ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် လိုအပ်သော အကူအညီများ ပေးသည့်အနေဖြင့် အိမ်ပေါ်ခေါ်တင် ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားလည်း ကိုလင်းအိမ်မှာ သဘောကျ နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ ကိုလင်းအိမ်မှာ မိဘများက အမွေပေးထားခဲ့သော အိမ်ဖြစ်ပြီး ၂၅ ပေ x ၆၀ ပေ ရှိ ခြံဝင်းကလေးထဲတွင် ပေ ၂၀ x ၄၀ ၊ ၃ ပင် နှစ်ခန်း တစ်ထပ်ပျဉ်ထောင် အိမ်ကလေးကို ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ထပ် ပျဉ်ထောင် အိမ်ကလေးကို အစပထမက ကိုလင်းတစ်ယောက်တည်း နေထိုင်သဖြင့် ဖြစ်သလိုပင် နေခဲ့သော်လည်း ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယား အိမ်မှာ လာနေမည်ဆိုတော့ အိမ်ကို ပြန်လည် ပြင်ဆင်မွမ်းမံခဲ့ရသည်။

အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် ဘုရားခန်းကို တစ်ဆက်တည်း ထားပြီး၊ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းကို သုံးထပ်သား နံရံဖြင့် ခန်းစီးကာရံ ဖွဲ့ထားလိုက်သည်။ နောက်ဖက်တွင် မီးဖိုခန်းကလေး ထားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းမှ ဘုရားခန်းနှင့် ကပ်လျက် အခန်းကို ကိုလင်းကယူပြီး အတွင်းခန်းကို ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် ပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်၍လည်း အားနာနာဖြင့် အိပ်ခန်းဖွဲ့ပေးထားရသော်လည်း အိမ်ကလေးက ကျဉ်းနေသဖြင့် စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ဘာကြောင့်လည်း ဆိုတော့ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် အမြန်ဆုံး အခန်းဖြစ်အောင် ဖွဲ့ပေးရသဖြင့် ကိုလင်းနှင့် ကိုစိုးမြင့်တို့ အခန်းမှာ သုံးထပ်သား ပါးပါးလေးကိုသာခံပြီး ကာထားရသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်တို့ အိပ်ခန်းမှ လှုပ်ရှားသံများကို ကြားကြားနေရသည်ဖြစ်၍ မိမိကိုယ်ကို မိမိ စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ရခြင်း ဖြစ်လေသည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ စိတ်တိုင်းမကျသော စိတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်သည့်အနေဖြင့် သုံးထပ်သားနံရံကို အပေါက်လေးများဖောက်လိုက်တော့သည်။

ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား မသိအောင်လည်း ကြံဖန်ရသေးသည်။ ဒီလိုနှင့် ကိုလင်းတစ်ယောက် စိတ်တိုင်းကျသွားရတော့သည်။ ကိုလင်းမှာ ယခင်က ထမင်းကို ဆိုင်မှာပဲ စားခဲ့သော်လည်း ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား ရောက်လာပြီး နောက်တွင်တော့ မမြလေး လက်ရာကို စားခဲ့သည်။ မမြလေးမှာ အိမ်မှုကိစ္စ နိုင်နင်းသလို အချက်အပြုတ်လည်း ကျွမ်းကျင်သည်။ ရုံးသမားများမို့ မနက်ဖက် ထမင်းချက်ကာ ထမင်းချိုင့်ကိုယ်စီ ထည့်ပေးသည်။ ညနေဆိုရင်တော့ သုံးယောက်ပေါင်း အတူတူ ထမင်းစားကြသည်။

ညဖက်ဆိုလျှင် ကိုလင်း အခန်းထဲဝင်ပြီး ရုံးအလုပ်တွေ လုပ်လေ့ရှိသည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် အခန်းနံရံများကို အပေါက်များ ဖောက်ပြီးပြီဆိုကတည်းက အိပ်ခန်းထဲ စောစောဝင်လေတော့သည်။ ကိုလင်း အိပ်ခန်းထဲ စောစောဝင်မှသာလျှင် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားမှာ စောစောအလုပ်ဖြစ်ကြမည် မဟုတ်လား။ အပေါက်မဖောက်ခင်အချိန်တုန်းကတော့ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား၏ လိင်ဆက်ဆံကြပုံများကို အသံဖြင့်သာ ကြားရသည်ဖြစ်၍ ကိုလင်းမှာ အားမရနိုင်ပဲ ဒုက္ခတွေ့နေရသည်။

အပေါက်များ ဖောက်ပြီးချိန်တွင်မတော့ တစ်မျိုးဒုက္ခ ရောက်ရပြန်သည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လိုးကြဆော်ကြသည်ကို တွေ့မြင်နေရသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးများ၊ မမြလေး၏ နို့အုံကြီးများ၊ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်ကြီး၊ တင်ပါးဆုံ ပြောင်ဝင်းအိအိကြီးများကို တွေ့မြင်ရပြီး မမြလေးကို လိုးချင်စိတ်တွေထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာနေရသည်။ မမြလေးကိုမှန်းပြီး မိမိဖာသာမိမိ ဂွင်းတိုက်ပြီး အကြောဖြေရတာ ညတိုင်းလိုလိုပင် ဖြစ်လာသည်။ မဖြစ်လို့ကလည်း ရမှမရတာလေ။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ ညားခါစဖြစ်သဖြင့် ညတိုင်းလိုလိုပင် လိုးကြဆော်ကြတာကို မြင်တွေ့နေရ၍ ဖြစ်တော့သည်။

ညတုန်းကလည်း ကြည့်လေ။ ကိုလင်းတစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုရှိ၍ ည ကိုးနာရီကျော်ကျော်မှ အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗွီကြည့်နေကြသည်။ ကိုလင်းမှာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ကိုစိုးမြင့်နှင့် ခဏစကားထိုင်ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ မီးပိတ်ပြီး ခုတင်ပေါ် လှဲလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားမှာ တီဗွီပိတ်၍ အိပ်ရာဝင်လာကြသည်။ ထုံးစံအတိုင်းပင် လိုးကြဆော်ကြတော့မည်ဆိုတာ သိပြီးဖြစ်သဖြင့် ကိုလင်းက အပေါက်ဖွင့်ပြီး ချောင်းကြည့်နေသည်။

“ မြလေးရေ….. ကိုယ်တို့ လိုးကြရအောင်…”

“ ဟင်း…..တော်တော်ထနေတယ်….”

“ ဟုတ်ဖူးလေ….မြလေးကလဲ…. ကိုစိုးက လိုးချင်လွန်းလို့ ပြောတာပါ.. မြလေးက မခံချင်ဘူးလား…”

“ ဘွာတေး….ဘွာတေး….. မြလေးက ကိုစိုးကိုချစ်လို့ စတာပါ…ဟိုဖက်ခန်းက ကိုလင်းတောင် အိပ်သေးရဲ့လား လို့………”

“ ခပ်စောစောကပဲ ဝင်သွားတာ…အိပ်ရောပေါ့ မြလေးရာ…လာပါ…လိုးကြရအောင်…”

ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ အိပ်ခန်းထဲ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဝင်လာပြီး ပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုစိုးမြင့် ပြောသမျှကို မမြလေးက ပြန်ပြောရင်း တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေသော အပေါက်ဆီကို လှမ်းလှမ်းကြည့်သည်ကို အပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ကိုလင်း သတိထားမိလာသည်။ ကိုလင်းမှာ ချောင်းကြည့်နေရတာကို စိတ်ထဲမလုံသလို ခံစားလာရသဖြင့် ဆက်မကြည့်တော့ပဲ အိပ်ရာထဲ ပြန်လှဲအိပ်လိုက်သည်။

ကိုလင်းရင်ထဲတွင်လည်း တစ်ဖက်ခန်းကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ အပေါက်ကို မမြလေးက ရှာဖွေတွေ့သွားတာဖြစ်ပြီး သူတို့လိုးနေတုန်း ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေသည်ကို မမြလေး ရိပ်မိသွားမည်ကို စိုးရိမ်မိသည်။ ကိုစိုးမြင့်ကတော့ ဘာမှသိမည် မဟုတ်သော်လည်း မမြလေး၏ မျက်လုံးထဲတွင် သူကြည့်နေသော အပေါက်ဆီသို့ ကြည့်ရင်းသူကြည့်နေမှန်းသိသော အရိပ်အယောင်များ ပါဝင်နေကြောင်း ကိုလင်းခံစားမိသည်။

“ အ…အဟင်း….ဟင်း….ကိုစိုးရယ်…. ယားတယ်…ကွယ်….ဟင့်….ဟင်း…”

တစ်ဖက်ခန်းမှ မမြလေး၏ ညည်းညူသံကို ကြားရသဖြင့် ကိုလင်း မနေနိုင်တော့ပဲ ထပြီး ချောင်းကြည့်မိပြန်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် မမြလေးကို ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ်လျက်တွေ့ရပြီး မမြလေး၏ ဖင်ကြီးတွေက ကုတင်စောင်းတွင် တင်နေသည်။ ကိုစိုးမြင့်ရော မမြလေးပါ အဝတ်အစားဟူ၍ လုံးဝမရှိဘဲ ကိုယ်လုံးတီးများဖြင့် ဖြစ်နေသည်ကို အခန်းအလယ်တွင် ထွန်းထားသော နှစ်ပေမီးချောင်း အလင်းရောင်ဖြင့် ကိုလင်းတွေ့လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းအနေဖြင့် တစ်ခုအဆင်ပြေတာက ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား လိုးကြဆော်ကြလျှင် နှစ်ပေမီးချောင်းကိုအမြဲတမ်း ထွန်းထားသည်ဖြစ်သဖြင့် ကိုစိုးမြင့်တို့၏ လိုးပွဲကို ကောင်းကောင်း မြင်နေရစမြဲ ဖြစ်လေသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အုပ်မိုးလျက် မမြလေး၏ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ပေးနေသလို မမြလေး၏ပြည့်တင်းဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးမွှေကလိပေးနေလေသည်။

မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်ကြည်များ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျနေသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်က လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးမွှေချိန်တွင် တစွပ်စွပ် အသံများ မြည်နေသည်ကို အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေးကို နှိုးဆွပေးပြီး သောအခါတွင် ကုတင်စောင်း၌ တွဲလောင်းလေးဖြစ်နေသော မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ဖြဲကာ သူ၏ (၇) လက်မကျော်လောက် ထွားကြိုင်းသန်မာလှသော လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်၍ မမြလေး၏ ပြဲအာလာသော စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် ဆွဲကိုင်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ စွပ်….ဒုတ်……”

“ အား…အား….အင်း……..အင့်…. ကိုစိုးရယ်…..အာ…..အ..ဟင့်…”

အရည်ကြည်များဖြင့် စိုစွတ်လိမ်းကျံနေသော မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ကိုစိုးမြင့်၏ လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်းထိ တဆုံးဝင်ရောက်သွားပါသည်။ မမြ လေးမှာ တစ်ချက်မျှ တွန့်သွားပြီး အားခနဲ အသံထွက်၍ ညည်းညူလိုက်သော်လည်း မမြလေး၏ အသံက အားရကျေနပ်မှုတွေ အပြည့်ပါဝင်နေသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်လျှက် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်ကာ ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ဆက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ပြန်ထုတ်၊ ထိုးသွင်း လုပ်ကာ ဆောင့်လိုးနေသည်မှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် မြန်ဆန်သွက်လက် လာတော့သည်။

“ စွပ်…..ပြွတ်…..ပလွတ်….စွပ်………ပြွတ်…….”

ကိုစိုးမြင့်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသောအခါ စွပ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ မြည်သွားပြီးကိုစိုးမြင့်၏ တွဲကျနေသော လီးပြွတ်ဥကြီးကလည်း မမြလေး၏ စအိုဝကို ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ သွားရိုက်မိပြီး အသံတို့မှာ စည်းချက်ကျကျပင် ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။

မမြလေးမှာ ကိုစိုးမြင့်၏ လိုးဆောင့်ချက်နှင့်အတူ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာရဟန်ဖြင့် အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးများကို ကော့မြှောက်ပင့်တင် ပေးနေတော့သည်။ ကိုစိုးမြင့်သည် မမြလေး၏ လုံးကျစ်ပြည့်ဖြိုးနေသော နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး ဖိဆောင့်နေသည်။ ကိုလင်းကြည့်နေသော အပေါက်မှာ ကိုစိုးမြင့်တို့ လိုးနေသော နေရာကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ရသည်ဖြစ်ရာ ကိုစိုးမြင့်၏ လီးကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်သည့်အခါ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်လေး ခွက်ဝင်သွားသည်ကိုတောင် တွေ့မြင်နေရသည်။

“ ဆောင့်…ဆောင့်….ကောင်းလာပြီး…ကိုစိုးရဲ့…အား…….အင့်..ကောင်းတယ်..”

“ စွပ်…ဖွတ်…….ပြွတ်….ဖတ်……စွပ်……..”

“ ကိုစိုးလည်း…..ကောင်းလာပြီ……အား….သိပ်ကောင်းတာပဲ…..တအားဆောင့် တော့မယ်…နော်…”

“ စွပ်….ပြွတ်……ဖွတ်…..ဖတ်……”

“ ဆောင့်ပါ….အား…….အီး…ဆောင့်ပါ……အားမနာနဲ့…ဆောင့် သာဆောင့်….အ…အိ…မညှာနဲ့…ဆောင့် ”

“ စွပ်…..ပြွတ်…..ဖတ်…….ဖွတ်…….ဖတ်…စွပ်……..”

မမြလေးက အတတ်နိုင်ဆုံး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့တင်ပေးရင်း အသံထွက်ညည်းညူလာသလို ကိုစိုမြင့်ကလည်း ခြေဖျားထောက်ကာ အားစိုက်ဆောင့်လိုးပေးသည်။ မကြာခင်မှာပင် မမြလေး၏ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံး တောင့်တင်း၍ မေးဖျားလေးများ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ မော့၍ မော့၍ တက်သွားချိန်မှာ ကိုစိုးမြင့်ကလည်း ပါးစပ်ကြီးဟလျက် လီးတန်ကြီးအား မမြလေး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ အရင်းထိ ထိုးသွင်းကပ်လိုက်ရင်း ငြိမ်ကျသွားရတော့သည်။

ကိုလင်းမှာလည်း ချောင်းကြည့်နေရင်း ထောင်၍ မာတင်းလာသော သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအတွင်းမှ ထုတ်လျက် ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်ရာ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်။ ဤသည်မှာ ကိုလင်းအနေဖြင့် အိပ်ရာပေါ်တွင်လှဲနေရင်း ညက ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ရပုံကို ပြန်စဉ်းစားနေမိခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ နှစ်ဦးစလုံး ကားဖြင့် ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်စဉ်းစားနေမိရာတွင် ပုဆိုးထဲမှ လီးတန်ကြီးက ထောင်ထလာရပြန်လေသည်။ ကိုလင်းမှာ ပုဆိုးကို လျောချလိုက်ပြီး တောင်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်လိုက်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။

“ ကျွီး……အိ………အီ………”

အခန်းတံခါးဖွင့်သံကို ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်ရသဖြင့် ကိုလင်းမှာ အိပ်ရာပေါ်မှနေ၍ အခန်းတံခါးဝဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ၏ အခန်းတံခါးမှာ ပွင့်ဟသွားပြီး အထဲသို့ လူတစ်ယောက် ဝင်လာပြီး၊ မနက်ခင်း အရုဏ် တက်ချိန်မို့ အခန်းထဲ ဝင်လာသူကို သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရချေ။ သို့သော် အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး ကိုလင်း ကုတင် ဘက်ဆီသို့ လျှောက်လာသော ဟန်ပန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပုံစံ ဖြစ်ပြီး၊ ကုတင်နား နီးလာချိန်တွင်တော့ အခန်းထဲဝင်လာသူမှာ မမြလေး ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းမှာ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ခရီးထွက်သွားပြီး အိမ်တွင် ဘယ်သူမှ မရှိချိန်တွင် အခန်းထဲသို့ မိန်းမတစ်ယောက် ဝင်လာသောကြောင့် အိပ်မက် မက်နေတာများလားဟူ၍ တွေးတော စဉ်းစားမိသော်လည်း ကုတင်နားသို့ ရောက်လာချိန်တွင် မမြလေး ဖြစ်နေသဖြင့် အံ့သြမှုများပင် ဖြစ်ရသည်။ ဒါဆိုရင်… ခရီးသွားသည်မှာ ကိုစိုးမြင့်တစ်ယောက်တည်းဖြစ်ပြီး မမြလေး မလိုက်သွားပဲ ကျန်ခဲ့ကြောင်း ကိုလင်း သေချာသိလိုက်ရတော့သည်။

မမြလေးမှန်း သိလိုက်သည်နှင့် ညဦးပိုင်းက ကိုစိုးမြင့်နှင့် အပြတ်လိုးကြဆော်ကြစဉ်က မမြလေး၏ စောက်ဖုတ် ပြဲပြဲကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်မိပြီး ကိုလင်း၏ ဒုတ်ကြီးက ပိုပြီး မာတင်းကာ ထောင်ထလာတော့သည်။

လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုတ်ထားလျက် တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေသဖြင့် ကိုလင်းမှာလက်ကို ပြန်မခွာတော့ပဲ ဒီအတိုင်းထားကာ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းလျက် မမြလေး ဘာများလုပ်မလဲဟု စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။

မမြလေးမှာ ကိုလင်း အိပ်ပျော်နေတာ ဟုတ်မဟုတ် ကုတင်ဘေးနားကပ်လျက် လေ့လာပြီးသောအခါ ကိုလင်း တစ်ယောက် အိပ်ပျော်နေကြောင်း သေချာသွားမှ ကုတင်ပေါ်သို့ ခြင်ထောင်မကာ တင်ပလွှဲ ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုလင်းပုဆိုးမှာ လျှောကျ ကျွတ်၍နေပြီး လီးတံမာမာကြီးက တောင်ထနေကာ ကိုလင်း၏ လက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ထားသည်ကို မမြလေးက မက်မောစွာ စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို မျက်လုံးမှေးထားရင်း ကိုလင်းတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းမှာ အိပ်မောကျနေသယောင် ဆောင်လျက် အသက်ကို မှန်မှန်ရှူနေရင်း မမြလေး ဘာဆက်လုပ်မည်ကို အသာစောင့်ကြည့်နေသည်။ မနက်ခင်း အလင်းရောင်ခြည်က အခန်းထဲ ဝင်နေပြီဖြစ်ရာ အခန်းထဲတွင် လင်းလင်းချင်းချင်းကြီး မဟုတ်ပေမယ့် သဲကွဲစွာတော့ မြင်နေရသည်။ မမြလေးက ကိုလင်း၏ ထောင်မတ်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို ခဏမျှကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေရင်း ခြင်ထောင်ထဲသို့ လူတစ်ကိုယ်လုံး ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုပ်ထားသော ကိုလင်း၏ လက်များကို မမြလေးက သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် အသာအယာလေး ဖြည်လိုက်ပြီး ကိုလင်းလက်ကို ဘေးဘက်သို့ ညင်သာစွာ ချထားလိုက်သည်။

“ အိုး……နည်းတာကြီး ကို မဟုတ်ဖူး…..အားရစရာကြီးပါလား….နော်……”

မမြလေးက ကိုလင်းလက်ကို ဖယ်လိုက်စဉ်တွင် မာတင်းလျက် ထောင်မတ်နေသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို သေချာမြင်လိုက်ရသဖြင့် ပါးစပ်မှ တီးတိုးလေး အသံထွက်ညည်းလိုက်ရင်း သူမ၏ လက်ကလေး တစ်ဖက်ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို အလယ်လောက်မှ ဖမ်းဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ မမြလေး၏ လက်ဖဝါးနုနု အထိအတွေ့ကြောင့် ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးမှာ ပို၍မာတင်းပြီး ထောင်ထလာသည်။ မမြလေးမှာ သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်တွင် စောစောကထက် တင်းမာတောင်ထလာသော လီးတန်ချောင်းကြီးကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် စုန်ကာဆန်ကာ ဖွဖွလေး လျှောတိုက်ပွတ်ပေးနေသည်။

ထို့ပြင် အားမလိုအားမရဖြစ်လာဟန်ဖြင့်လည်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသည်။ ထိုသို့ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ကာမှ ကိုလင်း၏လီးကြီးက ပိုပြီးကြီးလာကာ မာတောင်လာသည်။ မမြလေးမှာ စိတ်ထဲ မချင့်မရဲဖြစ်၍ လာသဖြင့် လီးချောင်းကြီးပေါ်ရှိ အရေပြားကို အောက်ဖက်သို့ အသာလေးဆွဲချကာ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ဖြဲကြည့်လိုက်ရာ နီရဲလျက် တင်းကားနေသော လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးက မက်မောဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

မမြလေး၏မျက်လုံးများက အရောင်တွေတဖြတ်ဖြတ် လက်၍လာပြီး ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီး အရေပြားကို ဆွဲချထားသော သူမ၏လက်ကလေးဆီမှ လက်မထိပ်လေးဖြင့် ဒစ်ထိပ်ဖူးကားကားကြီးကို ထိတယ်ဆိုရုံလေးထိ၍ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးမှာ မမြလေး၏လက်ထဲတွင် တင်းခနဲတင်းခနဲ ဖြစ်ကာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ထောင်ထရုန်းကန်နေသည်။ မမြလေးက ကိုလင်းမျက်နှာကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်ရာ မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ကာ အသက်ကိုမှန်မှန်ရှူနေသော ကိုလင်း၏မျက်နှာကို ချစ်စဖွယ် မြင်နေရသည်။

မမြလေးက ကိုလင်းကိုကြည့်ပြီးသည်နှင့် တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ၏မျက်နှာကို လီးကြီးပေါ်သို့ ငုံ့၍ချလိုက်သည်။ မမြလေး၏ ပခုံးသာသာလောက်ရှိသော ဆံပင်တစ်ချို့တစ်ဝက်မှာ ကိုလင်း၏ ပေါင်ခြံနှင့် ဆီးခုံပေါ်ကို ထွေးခနဲဝဲ၍ကျသွားရာ ကိုလင်းမှာ ယားကျိကျိဖြင့် တစ်မျိုးအရသာ တွေ့သွားရသည်။

မမြလေးက ပြည့်တင်းသော သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးအစုံဖြင့် ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးထိပ်ဖူးကို ဖိကပ်ကာလျှာဖျား လေးဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ ယောင်ပြီး အသံထွက်မအော်မိအောင် စိတ်ကိုမနည်း ချုပ်တည်းထားလိုက်ရသည်။ မမြလေးတစ်ယောက် သူအိပ်ပျော်နေသည် အထင်ဖြင့် လုပ်ချင်ရာလုပ်ပလေ့စေဟူ၍ လွှတ်ထားပေးခြင်း ဖြစ်သည်။

သူ့အနေဖြင့် နိုးသွားမည်ဆိုလျှင် မမြလေးမှာ ရှက်ရမ်းရမ်းသွားမှာကို စိုးရိမ်မိသဖြင့် စိတ်ထဲမှာဖြစ်ပေါ်ခံစားနေရသမျှကို ချုပ်တည်းလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ မမြလေးက သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အသာဟ၍ လီးတန်ကြီး ဒစ်သာသာလောက်အထိ ဝင်အောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး မာတင်းနေသော ဒစ်ကြီး၏ အောက်ဖက်နားကို ဘယ်ညာပတ်၍ လျှာဖျားလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ တောင့်ခံနေသည့်ကြားထဲမှ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားရသေးသည်။ မမြလေးက ကိုလင်း၏မျက်နှာဆီကို မျက်လုံးလေးအသာလှန်ပြီး ကြည့်လိုက်သော်လည်းကိုလင်းတစ်ယောက် အခုချိန်ထိ ထပ်မံလှုပ်ရှားခြင်း မရှိသေးသဖြင့် လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် သွင်းလိုက်၊ ပြန်ထုတ်လိုက်ဖြင့် စိတ်ထက်သန်စွာ စုပ်ပေးနေသည်။

ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း မမြလေး၏ ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲပြောင်လက်နေတော့သည်။မမြလေးမှာ ခြင်ထောင်ကိုမလျှက် ကုတင်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမ၏ကိုယ်အထက်ပိုင်းမှ အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာတို့ကို ချွတ်လိုက်ပြီး ထမီကိုပါ ဆက်၍ ဆွဲချွတ်လျက် ပုံလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ မမြလေး ဘာလုပ်နေတာလဲဟု မျက်လုံးလေး အသာမှေး၍ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကုတင်ဘေးတွင် အဝတ်အစားလုံးဝမရှိဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်နေသော မမြလေး၏ အမို့၊အဝှမ်း၊ အကောက်၊ အတောင့် တို့ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲမှ ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလို့လာရလေသည်။

မမြလေးက ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လျက် ကိုလင်း၏ လျှောကျနေသော ပုဆိုးကို အသာအယာဖြင့်ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ကိုလင်၏အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားရတော့သည်။ မမြလေးသည် တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲလျက် မာတင်းထောင်မတ်ကာ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်၍ တံတွေးတစ်ချက် မြိုလိုက်ပြီး ခြင်ထောင်မကာ ကုတင်ပေါ်တက်လျက် တစ်ဆက်ထဲပင် ကိုလင်းကို မျက်နှာမူ၍ ကိုလင်းအပေါ်သို့ ကျော်ခွတက်လိုက်သည်။ ကိုလင်း၏ သံချောင်းတမျှ မာတင်းတောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကုန်းကုန်းကွကွကြီးဖြင့် သူမ၏စောက်ဖုတ်အဝကို လီးထိပ်ဖူးအား တေ့လျက် တဖြေးဖြေး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ကိုလင်း၏လီးကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ သွင်းယူလိုက်တော့သည်။

“ အား….အင့်….အီး…အား…အ….အီး….အား…အင့် အင့်..”

“ ပြွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်….”

မမြလေးက အပေါ်မှဆောင့်ရတာ အားရကျေနပ်နေသည့်ပုံဖြင့် ညည်းညူလိုက်ရင်း ဖင်ကြီးကိုကြွကာ ကြွကာဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်၍ လိုးလေတော့သည်။ ကိုလင်းမှာ သူ့စိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဖြတ်ခနဲဖွင့်လိုက်ရာ မမြလေး၏နို့အုံကြီးတွေက မျက်နှာရှေ့တွင် ဝဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူ့လက်များဖြင့် နို့အုံကြီးကို လှမ်းဆွဲကိုင်ဆုပ်လိုက်ပြီး မမြလေး၏ဖင်ကြီးကို အောက်သို့ ဆောင့်အချနှင့်အညီ သူ၏ဖင်ကို ကော့ပင့်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟင်…..ကိုလင်း…နိုး နေပြီလား….”

“ အင်း…ဆက်ဆောင့်…ဆောင့်….ကိုလင်း ကောင်းနေပြီ….”

“ ဖွတ်…စွပ်…ပြွတ်……….ပလွတ်…ပြွတ်…….”

မမြလေးမှာ အပေါ်မှနေ၍ ဖင်ကိုကြွကာ ဆောင့်လိုး၍ကောင်းနေတုန်း ကိုလင်းနိုးလာပြီး နို့အုံများကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သဖြင့် လန့်သွားရပြီး အဆောင့်ရပ်မည်ပြုလိုက်ရာ ကိုလင်းက နို့တွေကို ကိုင်ထားသော လက်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး မမြလေး၏ တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားလိုက်သည်။ မမြလေးမှာ ခဏမျှငြိမ်နေလိုက်ပြီး ကိုလင်းက တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားသဖြင့် ချွတ်၍မရဖြစ်နေသဖြင့် ကိုလင်းပြောသည့်အတိုင်းပင် ဖင်ကို ကြွကာကြွကာဖြင့် ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့သည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်…စွပ်…..ပလွတ်…ပြွတ်……………”

“ ကောင်းလိုက်တာ..မမြလေးရာ…အား…အ…..ကောင်းတယ်…ဆောင့်..ဆောင့်…..”

“ ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်……ပလွတ်……..”

မမြလေးမှာ ကိုလင်းကို စကားပြောခွင့် မပေးဘဲ ကိုလင်း၏နှုတ်ခမ်းအစုံကို တပ်မက်စွာဖြင့် အတင်းငုံ၍ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူမဖင်ကြီးကိုလည်း ကြွကာ ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးပြန်ဝင်အောင် ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေမြဲ သွင်းလျက်ရှိသည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်လျက် ရှိနေရသလို မမြလေးမှာလည်း ကိုလင်းနိုးမှာကို မပူရတော့သဖြင့် ပြင်းထန်တက်ကြွလာသော ကာမစိတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ပြီး အတင်းပင် ဆောင့်ဆောင့်ချ လိုးပေးနေတော့သည်။

“ အိ…အ…….ပြွတ်…ဖွတ်…..ကောင်းတယ်…ကွာ….ဆောင့်…ဆောင့်..ပါ….အ….အီး….”

သိပ်မကြာခင်မှာပင် မမြလေးမှာ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်နေရသဖြင့် အားရကျေနပ်မှုများ ဖြစ်လာကာ (၃) (၄) ချက်ခန့် ဆောင့်ပြီး ကိုလင်း၏လီးကြီးကို အရင်းထိဝင်အောင် ဖိကပ်လျက် ကိုလင်း၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချ ဖိကပ်လျက် ကျသွားရာမှ သုတ်ရည်များကို အားရပါးရ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ကိုလင်းလည်း ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်နေတုန်း မမြလေး အဆောင့်ရပ်သွားပြီး လဲကျလာသဖြင့် မမြလေး၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်လျက် အောက်မှနေ၍ လေးငါးချက် ပစ်ဆောင့်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ဆိမ့်ကျင်သွားပြီး သုတ်ရည်များကို မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်လိုက်သည်။

ကိုလင်းက သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျလာသော မမြလေး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်လေသည်။

မမြလေးမှာ စောစောက ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလွန်း၍ ကိုလင်းအပေါ်မှ တက်ခွဆောင့်လိုးခဲ့သော်လည်း ယခုအခါပြီးသွားပြီဖြစ်သဖြင့် ကာမဆန္ဒတွေလည်း ပြေပျောက်သွားချိန်တွင်မတော့ ကိုလင်းအပေါ် ရှက်စိတ်များ ပေါ်လာပြီး မျက်နှာလေး နီမြန်းလျက် ရှိနေလေသည်။

“ မြလေး…”

“ ဟင်…ရှင်…ကိုလင်း……..”

“ ကောင်းတယ်မို့လား…ဟင်….”

“ အို…….ကိုလင်းကလဲ…မြလေး ရှက်ပါတယ်…မမေးပါနဲ့….”

“ အော်…မြလေးရယ်… မရှက်ပါ့နဲ့တော.. အခုဆို ကိုလင်းနဲ့ မြလေးတို့ အားရပါးရ လိုးပြီးနေကြမှပဲဟာ…ရှက်ဖို့လိုသေးလို့လား…”

“ ကိုလင်းကလဲ..မြလေးရှက်တာပေါ့လို့… ကိုလင်းကို မြလေးက အရင်စပြီးတော့ လိုးခဲ့တာလေ…မြလေးရှက်လိုက်တာ…”

“ မြလေးရယ်… ကိုလင်းလဲလေ.. မြလေးနဲ့ အခုကြုံလို့ပါ… မြလေး တို့အိမ်စရောက်ကထဲက မြလေးရဲ့တင်ပါးဆုံကြီးနဲ့ နို့ကြီးတွေကို မြင်ပြီး လိုးချင်နေခဲ့တာပါ…”

“ မြလေး..သိသားပဲ…ကိုလင်းဖြစ်နေတာတွေကို… ဒါပေမယ့်..မြလေး အခုလို စပြီးလိုးတာမို့ မြလေးကိုအထင်မသေးရဘူး..နော်….”

“ အထင်မသေးပါဘူး.. မြလေးရဲ့.. မြလေးကို အထင်မသေးတဲ့အပြင် မြလေးကို အရမ်းချစ်သွားရပါသေးတယ်.. တကယ်..ပါ.. မြလေးကို သိပ်ချစ်တာပဲ…ကွယ်..”

“ တကယ်နော်..ကိုလင်း… ပြီးတော့ ဟို…ဟိုလေ…မြလေးတို့ ဒီအိမ်ကိုစရောက်တုန်းကတည်းက ကိုလင်းမြလေးကို ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေထဲမှာ မြလေးကို လုပ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေမှန်း မြလေး သိတယ်.. နောက်ပြီး…မြလေးတို့ ည ည လိုးကြတဲ့ အခါလည်း ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေမှန်းလဲ မြလေး သိတယ်… သိလား…”

“ ဟင်…ကိုလင်းချောင်းကြည့်တာ မြလေး သိတယ်.. ဟုတ်လား…”

“ အင်း…သိတာပေါ့… ကိုလင်းရဲ့.. ကိုလင်း မြလေးတို့ကို ချောင်းဖို့ အပေါက် ဘယ်နှပေါက် ဖောက်ထားတယ်..ဆိုတာ ပြောပြရအုံးမလား…”

“ ဟာကွာ…တကယ်ပါပဲ..မြလေးကတော့ အကုန်သိနေတာကိုး…”

“ သိရုံတင်မကဘူး… ည ညဆို ကိုစိုးနဲ့မြလေးတို့ လိုးကြတာကို ကြည့်ပြီး ကိုလင်း မနေနိုင်တော့လို့ ဂွင်းတိုက်နေတာလဲ သိလို့ မြလေး သနားတာနဲ့ အခုလို ကြံပစ်လိုက်တာ..”

“ အော်…မြလေး…အချစ်ရယ်… ”

“ အော်..ဒါနဲ့ ကိုစိုးမြင့် ခရီးသွားတာ မြလေး မလိုက်သွားဘူးလား…”

“ ကိုစိုးက နေပြည်တော်သွားတာဆိုတော့ ကြာမှာလေ ကိုလင်းရဲ့.. အနည်းဆုံး သုံးလေးရက်တော့ ကြာ

မယ်.. မြလေးလဲ အစကတော့ လိုက်သွားအုံးမလို့ဟာ…ပဲ.. ဒါပေမယ့် ကိုလင်းတစ်ယောက်တည်း ကျန်နေခဲ့မှာ သနားလို့…လိုက်မသွားတော့တာ…”

“ ဒီလောက်တောင်ပဲလား…မြလေးရယ်…”

“ ဒီထက်တောင် ပိုသေးတယ်..ရှင့်…သိရဲ့လား..ဟွန့်…………..”

ကိုလင်းက မမြလေး၏ ကိုယ်လုံးအား ဖက်ထားရင်း စကားပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီး တပ်လျက် တန်းလန်းဖြင့် ကိုယ်ပေါ်တွင်မှောက်ထားသော မမြလေးကို စကားပြောနေခြင်းဖြစ်ရာ ပထမဦးစွာ ရှက်နေသော မမြလေးမှာ အခုဆိုလျင် ရှက်စိတ်များ ကွယ်ပျောက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။

ကိုလင်းက မမြလေး၏ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသော လက်များအား အငြိမ်မနေဘဲ ပွတ်သပ်လှုပ်ရှားပေးနေသည်။

မမြလေးြ၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကလည်း မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းနံရံများနှင့် ထိတွေ့မှုကြောင့် ပြန်လည် မာကျောလာပြီ ဖြစ်သည်။

မမြလေး၏ နို့အုံကြီးကလည်း ကိုလင်း၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ဖိထားသဖြင့် နို့အုံကြီး၏ အထိအတွေကလည်း ကိုလင်း၏ ရမ္မက်စိတ်များကို နှိုးဆွပေးနေသည်။ မမြလေးမှာလည်း စကားပြောနေရင်းမှနေ၍ ရှက်စိတ်များ ကွယ်ပျောက်ကုန်ပြီ။ ကိုလင်း၏ သနားစဖွယ်အမူအရာနှင့် သူမကို လိုးချင်စိတ်များ အမြဲဖြစ်ပေါ်နေတတ်သည်ကိုလည်း

သိပြီးဖြစ်သဖြင့် ယခုလို အစပျိုးပြီးလိုးဖြစ်ကြရာ နောက်ထပ်၍လိုးကြရန် ဆန္ဒများ ဖြစ်ပေါ်နေကြလေသည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ တပ်လျက်သားကြီး ဖြစ်နေသေးသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း တဖြည်းဖြည်း မာလာသော အထိအတွေ့ ခံစားမှုကြောင့် ကိုလင်း၏အလိုးကို တဖန်ပြန်၍ ခံချင်လာသော ကာမရမ္မက်တို့ကလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

“ ကိုလင်း…..”

“ ဟင်…ဘာလဲ…မြလေး…”

“ ဟိုလေ…. မြလေးကို ကြည့်ပြီး ကိုလင်း လိုးချင်နေတယ်…မဟုတ်လား…”

“ လိုးချင်တာမှ ..တပိုင်းသေနေတာပေါ့…မြလေး…ရယ်….”

“ နောက်ပြီး ချောင်းကြည့်တိုင်း တွေ့ရတဲ့ မြလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကလဲ ကိုလင်းကိုလိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်စေတယ်လေ….”

“ ဒါကြောင့် မြလေးက ကိုလင်းလိုးရအောင် ကြံဖန်ပေးတာပေါ့…”

“ ကဲ…ဒါဆို….”

“ ဒါဆိုရင်…ဘာဖြစ်လဲ…ကိုလင်းရဲ့…”

“ ကိုလင်းတို့ တစ်ချီလောက် ထပ်ပြီး လိုးကြရအောင်…”

“ ကိုလင်းသဘောပါ…မြလေးလေ… ကိုလင်း ဘယ်လောက်လိုးလိုး အလိုးခံဘို့ အသင့်ပါပဲ…ရှင်…”

“ ဒါဖြင့်…ခဏကြွအုံး…ကိုလင်းပြမယ်…”

“ ပြွတ်…..”

မမြလေးက ကိုလင်းအပေါ် မှောက်ချထားရာမှ ကြွပြီးထလိုက်ရာ ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပြွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်သွားလေသည်။ ပြီးနောက် ကိုလင်းဘေးတွင် ယှဉ်လျက် မမြလေးက လှဲအိပ်လိုက်သည်။ မမြလေး၏ နို့အုံထွားထွားအိအိကြီးများနှင့်အတူ လှပသော ကိုယ်လုံးဖွေးဖွေးကြီးကို ကြည့်၍ ကိုလင်း လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်ဖြင့် တောင်မတ်လာသည်။ ကိုလင်းက မမြလေး၏ ပြည့်ဖြိုးတင်းမာနေသော နို့များကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး နို့အုံတစ်လုံးကို ပါးစပ်နှင့်ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ်နေအောင် စို့လိုက်သည်။

နို့အုံတစ်လုံးကို ငုံစို့လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားဖြင့် မနာတနာလေး ကိုက်ပေးသည်။ မမြလေး၏ ပေါင်တွင်းသား တလျှောက်ကိုလည်း လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးလိုက်သည်။ ထိုမှတဆင့် မို့ဖောင်းပြည့်တင်းနေသော စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး စောက်စေ့လေးကိုပါ ပွတ်ခြေပေးလိုက်သည်။

“ အင်း…ဟင်း….ဟင်း…ကိုလင်း ရယ်……..”

မမြလေးတစ်ယောက် တဒင်္ဂငုတ်လျှိုးသွားသော ကာမဆန္ဒတွေ တရိပ်ရိပ် ပြန်တက်လာရ၍ ညည်းညူလိုက်မိသည်။ ကိုလင်းက မမြလေး၏ အသားဆိုင်များကို ပွတ်သပ်ချေမွပေးပြီး မမြလေး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးဖြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရာ ကိုလင်း၏ကျောပြင်ကြီးကို မမြလေး လက်လေးများဖြင့် အတင်းဖက်တွယ်လိုက်သည်။ မမြလေးမှာ စောက်ခေါင်းတလျှောက် ရွစိရွစိဖြစ်လာပြီး စောက်ရည်များ ထွက်လာရပြီဖြစ်သည်။

ကိုလင်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းရင်း နို့တွေကို ပွတ်သပ်ချေမွနေမှုကြောင့် မမြလေးမှာ ခါးကို ကော့ပစ်လိုက်မိသည်။

“ ဟင်း ဟင်း… ကိုလင်းရယ်.. မြလေး မနေတတ်တော့ဘူး.. ကွယ်… အား.. အီး…လုပ်မှာဖြင့်လဲ လုပ်ပါတော့ ရှင်ရယ်…”

မမြလေးမှာ တက်ကြွလာသော ကာမစိတ်များကြောင့် မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ ကိုလင်းကို လိုးဖို့ ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြောလိုက်ရတော့သည်။ ကိုလင်းက မမြလေးကိုယ်ပေါ်မှ ထလိုက်ပြီး မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားဝင်ထိုင်လျှက် သူ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်ကို မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးအား တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ မမြလေး၏ ဟပြဲလာသော စောက်ခေါင်းပေါက်ဝသို့ ကိုလင်းက သူ့လီးတန်ကြီးဖြင့် တေ့ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း တလျှောက် လီးတန်ကြီးထိပ်ဖြင့် မွှေဆွကလိပေးလိုက်သည်။ မမြလေး၏ စောက်စိလေးကိုလည်း သူ၏ လီးဒစ်ကြီးဖြင့် ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ ထိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ ဟင့်ဟင့်…ကိုလင်းရယ်.. အား….အီး…လိုးပါတော့…လို့…ဆို….”

“ အင်း…လိုးတော့မယ်…နော်…မြလေး..”

“ လိုးပါ ..ကိုလင်းရယ်.. မြလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ကိုလင်းလီးကြီးနဲ့ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့…မြလေး မနေနိုင်တော့ဘူး….အီး…အ……..”

“ ပြွတ်….ဗြစ်……..”

ကိုလင်းက လိုးမည်ဟုပြောပြီးသော်လည်း မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းဝတဲ လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီး ဝင်အောင်ပြွတ်ခနဲသွင်းလိုက်ကာ ဆက်ပြီး မသွင်းသေးဘဲ တန်းလန်းထားလျက် မမြလေး၏ နို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။

မမြလေးမှာ ကြွနေရွနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့လောက်အောင် ဖြစ်လာသောကြောင့် လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ဆွဲလျက် စောက်ခေါင်းထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ရင်း သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကော့ပြီး ပင့်တင်ပေးလိုက်ရာ လီးတန်ကြီး တစ်ဝက်သာသာလောက် စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားသည်။

မမြလေးက ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ထားသော လက်ကလေးကိုဖယ်လိုက်ပြီး ကိုလင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဆွဲချပြီး သူမ ဖင်ကြီးကိုလည်း ထပ်မံကော့တင်ပစ်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံးသူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးတိုင် ဝင်သွားလေတော့သည်။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။