ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၁ )

ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - ကိုယ်တော်ကြီး

အခန်း ( ၁ )

" သံဒိုင်ရေ  ညနေပိုင်းကျ ရင်မနေ့ကဖုန်းဆက် ပြောတဲ့  အဆိုတော်အိမ်ကို သွားရမှာနော်၊ သူ့ဖေဖေနဲ့မေမေကို ရိုက်ရမှာ၊ ကျန်းမာရေး ဂျာနယ်မှာသုံးဖို့ အတွက်တဲ့ လိုအပ်တဲ့မီးတွေ ယူသွားဖို့ မမေ့နဲ့၊ နောက်တစ်ယောက်လည်း ခေါ်သွားလိုက်၊ ခေါ်သွားတဲ့ ကောင်ကို ဟိုမှာ လူကြီးတွေနဲ့ စကားပြောရင် ရည်ရည်မွန်မွန် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ပြောတတ်အောင်လည်း သေချာ ပြောပြထား "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ"

ဓါတ်ပုံဆရာကြီး ဦးဆန်းမြင့်အောင် သူ့တပြည့် ကို ပြောလို့သာပြောရပေမဲ့ ပြောစရာမလိုအောင် တပြည့်ကျော်  "ငယ်သံဒိုင်" က စေ့စေ့စပ်စပ် လုပ်သွားမယ်ဆိုတာ  သိပြီးသားပါ။ ငယ်သံဒိုင်  သူဆီမှာနေတာတောင်  သုံးနှစ်ကျော် လာခဲ့ပြီလေ.။ ငယ်သံဒိုင်က အလိုက်လည်း သိသည်။ ဆရာ တပြည့်လက်တွဲနေကြ ဆိုတော့ မိမိဓါတ်ပုံ ရိုက်နေရင်း  ဘယ်မီးက ဘယ်နားလိုပြီဆိုတာ မျက်လုံးနဲ့  ကြည့်လိုက်တာနဲ့ သိတဲ့ကောင်…မိမိက ဘယ်အလင်းမျိုး ပေးချင်နေတယ်ဆိုတာ မိမိမျက်လုံးကို ကြည့်ပြီး ချက်ချင်းသဘောပေါက်တဲ့ တပြည့်ကျော် ရှာရင်တောင် ရှားတဲ့ကောင်လေး။ ဓါတ်ပုံပညာကို ရူးရူးမှုးမှုး  ဝါသနာပါတဲ့ကောင် ဓါတ်ပုံရိုက်နေရရင်  ထမင်းမေ့ ဟင်းမေ့…… ။ 

အလုပ်အပေါ်လည်း လေးစားတန်ဖိုးထားသည်။ ဒါကြောင့် ဒီတပြည့်ကျော်ကို  မိတ်ဆွေဓါတ်ပုံ ဆရာ "ကိုမြင့်လွင်" ကလည်း သူ့ဆိုင်မှာသုံးချင်လို့ တောင်းသည်။ ဦးဆန်းမြင့်အောင်က မပေးနိုင်…ကိုမြင့်လွင် လူမနိုင်တာမူ ိးဆိုရင်တော့ သံဒိုင့်ကို သွားကူရိုက်ပေးခိုင်းသည်။ ရိုသားကြိုးစားပြီး အရည်အချင်းရှိနေတဲ့သူအတွက်အလုပ်မရှားတာက လောကရဲ့နိယာမ။ အရည်အချင်းဆိုတာမျိုးက  အလေ့အကျင့်နဲ့ လည်းဆိုင်တာမို့  လူတစ်ယောက်မှာ ပင်ကို ရိုးသားမှု့က သာ၍ပင် အရေးကြီးတော့သည်။

-------------------------------

" လင်း  ကျောင်းပြီးတာနဲ့ သရုပ်ဆောင်လုပ်မှာ   နော် မေမေ"

" ဟုတ်ပါပြီး သမီးငယ်ရယ်"

" လင်း သူငယ်ချင်းတွေဆို  လုပ်နေကြတာ ပရိသတ်အချိုတောင် သိနေကြပြီ မေမေရဲ့"

" ဘယ်အချိန်လုပ်လုပ်ပါ သမီးရယ်…မေမေ့  သမီးက သရုပ်ဆောင်တဲ့ဘက်မှာ တကယ့်  အရည်အချင်းရှိတာ စစ်မှန်တယ်ဆိုရင် လူအများက လက်ခံပါလိမ့်မယ်ကွယ်..ပညာရေးတစ်ခု ပြီးဆုံးသွားစေချင်လို့ပါ…  မေမေ့သမီး နှစ်ယောက်လုံးက  ဘာမှမလုပ်လဲ  သိပ်အရေးမကြီးပါဘူး…ဒါမဲ့ အမျိုးသမီး  တွေကလည်းမညံ့ပါဘူးဆိုတဲ့  အရည်အချင်း  ရှိမှန်း သိအောင်တော့  လုပ်ပြစေချင်လို့ရယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ  မေမေ …လင်း  နှင်းအခန်းထဲ  သွားလိုက်ဦးမယ်နော်…ဒီနေ့  စိတ်အရမ်းဆိုး ပြီး ဒေါသဖြစ်ရမဲ့ အခန်း ကို လုပ်ရမှာတဲ့…  အခန်းထဲလာတာ နောက်ကျရင်  မေမေရဲ့  သမီးကြီးက  လင်း ကိုဆူလိမ့်မယ်"

" ဟုတ်ပါပြီကွယ်"

မိမိအနီးကနေ ထွက်သွားတဲ့   သမီးငယ် "လင်းသုသွင်" ကို ကြည့်ရင်း  ဒေါ်လှလှသွင်  ပြုံးနေလိုက်မိသည်။မွေးထားတဲ့ သမီးနှစ်ယောက်မှာ သမီးငယ်လေးက  သရုပ်ဆောင်ဝါသနာပါသူလေး ဖြစ်သည်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက  ကျောင်းကပွဲ  တွေကအစ  ရပ်ကွက်ပွဲတွေအဆုံး  ပင်တိုင်စံ  မင်းသမီးလေး…ပွဲတိုင်းကျော်လေး အက သရုပ်ဆောင်ဝါသနာပါလွန်းသူလေးလေ မိမိကတော့ သူ့ဝါသနာကို မတားပါ… သားသမီးကို  ဘာဖြစ်အောင်လုပ်ပြပါလို့ မိဘတစ်ယောက်အနေနဲ့  မတောင်းဆိုချင်ပါ…သူ ဝါသနာပါတာလေးကို  တတ်နိုင်သလောက် ဖြည့်ဆည်းပေးပါမည်။ 

လူဆိုတာမျိုးက  ကိုယ့်ဝါသနာပါတာလေးနဲ့  ရှင်သန်လှုပ်ရှားနေရမှ  ကျေနပ်နိုင်သူလေ… သမီးငယ် "လင်းသုသွင်" အကြောင်း စဉ်းစား နေရင်းမှ  ဒေါ်လှလှသွင်တစ်ယောက် သမီးကြီး  "နှင်းသုသွင်"အကြောင်း စဉ်းစားမိ လိုက်တော့  ရင်ထဲက ဆို့တက်နာကျင်ခြင်းနဲ့ အတူ  မျက်ရည်တစ်ချ က် လည်သွားလိုက်ရ သည်။ မျ က်ရည်လေး ထပ်ထွက်မကျ ရအောင် လက်ခုံလေးနဲ့ သုတ်နေတုန်းမှာ………

" လှရေ  အပြင်ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်နော်"

 ဆိုတဲ့  ခင်ပွန်းဖြစ်သူ "ဦးဋ္ဌေးသွင်"ရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

-------------------------------

" မရိုက်ချ င်ပါဘူး အကိုနိုင်ရယ် အဲဟာကြီးတွေ  ဝတ်ပြီးတော့…သက်သက်ပိုက်ဆံကုန်အောင်  လှမ်းမှာနေသေးတယ်"

" ပိုက်ဆံက အရေးမကြီးပါဘူး ငြိမ်းရယ်…  ငြိမ်းကို ဒီ bikini ရော…swimsuit ရောဝတ်ပြီး  ကိုယ်အိမ်ထဲမှာကို ဓါတ်ပုံ အရိုက်ခိုင်းမှာပဲကို  ကမ်းခြေသွားပြီး  လမ်းလျှောက်ခိုင်းနေတာမှ  မဟုတ်တာ…"

" အဲဒီဓါတ်ပုံတွေက ဘာလုပ်ဖို့လဲ အကိုနိုင်က"

" ကိုနိုင် ကြည့်ဖို့ပေါ့  ငြိမ်းရဲ့"

" ဟိုတစ်ခါလည်းရိုက်ပြီးပြီ မနှစ်ကလည်း ရိုက်  ထားတာတွေ ရှိသေးတယ် မဟုတ်လား..လူတစ်ယောက်လုံးဘေးမှာ ဇနီးတစ်ယောက် အဖြစ်ရှိနေပြီကို  ဓါတ်ပုံက လိုဦးမှာလား"

" လိုတာပေါ့ ငြိမ်းရဲ့ဒီလောက်လှတဲ့ ကိုယ့်မိန်းမ  ရဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေကို  မှတ်တမ်းတင်  ထားရမှာပေါ့…တစ်စိမ့်စိမ့် ပြန်ကြည့်လို့ရမယ်  ဒီဟာတွေနဲ့  မရိုက်ဘူးသေးဘူးလေ"

" ----"

သူ့ဇနီး  သူ့ခေါ်တဲ့  "ငြိမ်း" ဆိုတဲ့…"ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်" ဆီကဘာသံမှထွက်မ လာတော့ "ဦးမင်းနိုင်" ပြုံးလိုက်မိသည်။ ဦးမင်းနိုင် ကနေရာဋ္ဌာနတစ်ခုရဲ့အမြင့်ဆုံးရာထူး နဲ့   တာဝန်ထမ်းဆောင်နေရတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦး။ အသက် ၄၀ ကျော်မှ မိမိအောက် ၁၀နှစ် လောက်ငယ်သည့် ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့ရလေသည်။ ဒီတစ်သက် အိမ်ထောင်မပြုပဲ မအေကြီးကိုသာ လုပ်ကျွေးပြု စုဖို့ စိတ်ကူး ရသော်လည်း…အမေဖြစ်သူကိုယ်တိုင်ပဲ သား ဖြစ်သူကို အိမ်ထောင်ပြု ရန်တိုက်တွန်းပြီး…  "ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်" ဆိုသော အမျိုးသမီးနှင့် လက်ထပ်ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ မင်္ဂလာပွဲတုန်းက ဦးမင်းနိုင်က အသက် ၄၀ ကျော် ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်းဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် အနေနဲ့လည်း အသက် ၂၉ /၃၀ ရှိခဲ့ရမည်မို့…ငယ်တော့တဲ့ အရွှယ်လို့လည်း မဆိုသာခဲ့ပေ…။

ဦးမင်းနိုင်က အသက်ကြီးမှ အိမ်ထောင်ကျ ခဲ့ရ တာမို့လား…လူကြီးတစ်ယောက်အနေနဲ့ နား လည်မှု့ရှိသွားပြီမို့လားတော့ မပြောတတ်…လင်မယားနှစ်ယောက် မင်းပွဲစိုးပွဲ ဧည့်ခံပွဲများ သွားကြလို့  မိမိဇနီးကို  အရောင်လက်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ တစ်ချို့မိတ်ဆွေတွေ ကြည့် နေကြတာကို  စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင် စိတ်မှာ သာယာနေမိသည်။ လူပျိုပေါက် အရွယ် ချ စ်သူတစ်ယောက် ရှိခဲ့တုန်းကတော့ ဒီလိုမျိုး ခံစားချ က် မဟုတ်ခဲ့ဘူး။

မိမိဇနီး "ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်"က လှရက်နိုင်ပါပေ့ချောရက်နိုင်ပါပေ့ ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ဦးမဟုတ်သော်လည်း  မြင်ရသူ ပုရိသ အပေါင်းအား  ကာမရမ္မက်တက်ကြွစေသော အမျိုးသမီး အသားဖြူ သော်လည်း  အသားက မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ့ နည်းနည်းကြမ်းသည့်ဘက်ပါသည်။ ရင်သား ဖင်သားတွေကကွက်ကွက်ကွင်း ကွင်းနဲ့ကို ကြီးပြီး ပေါ်လွင်လှသည်။ လူအများပြောကျတဲ့ …"ခပ်ထည်ထည် ကတော် ရုပ်ဆိုတာ  မိမိဇနီး   ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်မှ အစစ်"  အိမ်မှာ ရှိတဲ့ အလုပ်သမားတွေကလည်း မိမိ ထက် မိမိဇနီးကို ပိုကြောက် ပိုလန့် ကြသည်။  မိမိဇနီးက စိတ်ဆိုးလို့ မျက်နှာညိုပြီး …  မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီဆို သူတို့လေးတွေ နေစရာ မရှိတော့ သလို မျက်နှာလေးတွေ ညှိူးနေရ တာ  ဦးမင်းနိုင် သိသည်။

ဒါဆို အလုပ်သမားလေးတွေ ဘာကြောင့်မြဲနေ ရတာလဲဆိုတော့  လစာကောင်းကောင်းရခြင်း အစား အသောက်ကို ကိုယ့်စားသလိုစားရခြင်း ကြောင့် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ သင်္ကြန်တွင်း နယ်ကို ပြန်ကြ ပြီအနားခိုင်းပြီဆိုရင်လည်း လစာအပြင် လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ မုန့်ဖိုးပေးတာတွေကျ ခပ်များများ ပေးသည်။ မိမိဇနီးက ဒါမျိုး  မုန့်ဖိုးတွေ နင့်နေအောင် ပေးတာမျိုးကျ လုံးဝ လက်မတွန့်ပေ…… ထမင်းဟင်းချက်တဲ့ စားဖိုဆောင် အိုးသူကြီး ဒေါ်သင်းက 

" ဆရာရယ် ကျမတော့ ရက်တွေ လတွေတိုင်းကို သင်္ကြန်နားနီး သင်္ကြန်တွင်းလို ဖြစ်စေချင်တာ…အဲဒီရက်တွေမှဆရာကတော် ဆီက အပြုံးတွေ ရတာမို့ပါ" 

လို့ တစ်ခါက ပြောပြဖူးသည်။ မိမိဇနီးက  သင်္ကြန်ရက်မှ မွေးခဲ့လို့လားတော့မသိဘူး…သင်္ကြန်နားနီးနဲ့ပြီဆို  စိတ်က ပိုပြီးလန်းဆန်းပုံရတာ ဦးမင်းနိုင် သတိထားမိသည် ပေါင်းခဲ့တဲ့ ၁၀နှစ် ကျော်မှာသင်္ကြန်ရက်တွေမှာမှ ဇနီးဖြစ်သူရဲ့ ကြည်လင်ရွှင်ပြတဲ့ မျက်နှာကို အများဆုံးတွေ့ရလေသည်။ ဒါကြောင့်လည်း ဟိုးပြီးခဲ့တဲနှစ်က ကျောင်းနေဘက် မိတ်ဆွေ "ဓာတ်ပုံ မြင့်လွင်"ဆီကိုညဘက်မှ သူ့ Studio ကိုလင်မယားနှစ်ယောက် တည်းသွားပြီး သူငယ်ချ င်းကို တိတ်တိတ်လေးပြောပြီး sexy photo ကို ရိုက်ခိုင်းခဲ့သည်။ မိမိစိတ်တွေကို  ဦးမင်းနိုင်  သိနေပြီမို့ ဇနီးဖြစ်သူလည်း စိတ်ပျော်ရွှင်ချိန် အကောင်အထည် ဖော်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

မြန်မာ့ဝတ်စုံနဲ့ပဲကို  ရင်သားတင်သားအလှကို  ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပေါ်အောင် ခေါ်ပြီးရိုက် သွားနိုင်တဲ့ မြင့်လွင်ရဲ့ ဓာတ်ပုံပညာကလည်း လေးစားလောက်ပါသည်။ ရုပ်ရှင် သရုပ်ဆောင် မင်းသမီး များက ပို့စ် အမျိုးမျိုးပေးပြီး…ဓါတ်ပုံဆရာ အလိုကျ  နေပေးနိုင်သော်လည်း မိမိဇနီးလို  ဓာတ်ပုံလည်း ဝါသနာမပါ… ပို့စ်လို့လည်း ကောင်းကောင်းမလုပ်တတ်…ပြီးတော့ သူမရဲ့ မို့မောက် ရင်သားနဲ့ အယ်ထွက်တဲ့ တင်ပါးကြီးကို  ပိုပြီးပေါ်လွင်အောင်  ကော့ ကောက် ခိုင်းရတာဆိုတော့ ဓာတ်ပုံဆရာအတွက် သူလိုချ င်တဲ့ sexy photo ရဖို့ အတော်လေး ကြိုးစားပေးရသည်။

မြင့်လွင်က  အကြမ်းအစိမ်းတွေကိုင်တာနိုင်ပြီး ရိုက်တတ်တယ်ဆိုတာနဲ့  နာမည်ကြီးတာ ဟုတ်လောက်သည်လို့ဦးမင်းနိုင်လက်ခံရသည်

[အကြမ်းအစိမ်း=ဓါတ်ပုံဆရာတစ်ယောက်နဲ့   တစ်ခါမှ အေးအေးဆေးဆေး ဓါတ်ပုံ မရိုက်ဖူး  သေးသူ  တက်သစ်စလေ့လာစအရွှယ်]

အခုလည်းစိတ်အိုက်ကာမနေတတ်မထိုင်တတ် စိတ်ရှုပ်နေရတဲ့ မိမိဇနီးကို  စကားပြော၍ လိုချ င်တဲ့အမှုအရာ ရအောင် ခေါ်ပြီးရိုက်သွားခဲ့သည်။ ပုံတွေ ထွက်လာတော့လည်း တကယ်ကောင်း တကယ်လှ စွဲဆောင်မှု့ရှိပါပေသည်။

မနှစ်ကမှ အိမ်ထိခေါ်ပြီး  ဇနီးကို ဘောင်းဘီတိုတွေ  လုံချ ည်တိုတိုတွေ ဝတ်ခိုင်းကာ ထပ်ရိုက် ဖြစ်သေးသည်။  ကျောင်းနေဘက် ဓာတ်ပုံ-မြင့်လွင်တို့ ဓာတ်ပုံ  ရိုက်ရင်း  ရေ ခဏခဏသောက်နေရတာ  မြင်ရတော့  ဦးမင်းနိုင် ကျေ နပ်မိလေတော့  သည်။

---------------------------

" သမီး  "သက်လုံးပုံ"  ဆရာ့ဆီကို  ဒီကော်ဖီ  သွားပို့လိုက်ဦး"

" ဟုတ် အမေ"

" ဖြေးဖြေးလည်းသွားဦး အရင်တစ်ခါလိုမှောက်  မကျ စေနဲ့"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ  ဟုတ်ကဲ့ပါ  ဟုတ်ကဲ့ပါ"

သက်လုံးပုံ  ကော်ဖီခွက်လေးယူပြီး  ဦးဆန်းမြင့်အောင် နားနေတဲ့အခန်းထဲ ဝင်လာ ခဲ့လိုက်သည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့…ဦးဆန်းမြင့်အောင်ကိုမတွေ့…ကွန်ပျူတာရှေ့ မှာ  ဓာတ်ပုံတွေရွှေးနေတဲ့  ကိုငယ့် ကိုပဲတွေ့ ရသည်။

" ကိုငယ်… ဦးဆန်းရော  ဒီမှာအမေက ကော်ဖီ  ပို့ခိုင်းလိုက်လို့"

" ဆရာ နောက်ဘက်ဝင်သွားတယ် သက်လုံးဘာလုပ်နေတာလဲနောက်က လိုက်ကြည့်လိုက်လေကွာ  ဒီမှာ  ကိုငယ်  မအားနေလို့"

" ကိုငယ်နော်  သက်လုံးက ဘာလို့လိုက်ကြည့်  ရမှာလဲ မညစ်ပတ်နဲ့  ဦးဆန်းနဲ့တိုင်ပြောမယ် .. ဒီက  ကိုငယ်ရော ကော်ဖီသောက်မလား  သက်လုံးဖျော်ခဲ့ပေးမယ် ပြောမလို့ဟာ"

" မလုပ်ပါနဲ့ 'ဂျ ပုမ' ရယ် မသောက်ချ င်ပါဘူး… အဲ  မသောက်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး မသောက်  ရဲတာ"

" ကိုငယ်ကလေ ဘာ'ဂျ ပုမ' လဲ  သက်လုံးက  ဘယ်မှာ ပုလို့လဲလို့"

သက်လုံးပုံ ကိုငယ့်နားထိ သွားပြီး…… 

" ထ ကိုငယ်နဲ့ သက်လုံး အရပ်ခြင်းတိုင်းမလား"

" ဟားဟား!ဂျ ပုမ   ကိုငယ့်ကို စိန်မခေါ်နဲ့လေ   ဒီမှာ  ဓာတ်ပုံတွေ  မြို့ထဲကို သွားကူး  ခိုင်းအောင်လို့  ရွှေးနေတယ်နော် မရှုပ်နဲ့"

" ပြီးတာပဲ  သူကသာ ဟိုနိုင်ငံခြားသားကြီးတွေ  လိုအရပ်ရှည်ရင်  သက်လုံးကို  ပိစိ့လို့တောင်  ခေါ်မလားမသိဘူး"

" အော်!ပိစိ့ လို့ ခေါ်စရာလား  ကိုယ့်ညီမကို  သက်လုံးက ပိစိ့လေးမှ မဟုတ်တော့တာ  အရွှယ်နဲ့ မလိုက်အောင် ကြီးနေပြီပဲကိုး"

" အန်!ကိုငယ်နော် ဘာကြီးတာလဲ…မညစ်ပတ်  နဲ့  ပြော ဘာကြီးတာလဲ"

" ခေါင်းလေ…သက်လုံး ခေါင်းကဒီလောက်ကြီး  နေတာ"

" ဟုဖဲနဲ့  ကိုငယ်က  သက်လုံးကိုဆို  မလှတာ  တွေပဲ ရွှေးမြင်ပြောနေတယ်"

" သက်လုံးက  ဘယ်နားတွေက လှတာတဲ့လဲ"

" ပြရမလား ကိုငယ်……တစ်နေ့မှ  သေချာကို  ပြဦးမယ် ဟွင်း!"

" ဟား မပြပါနဲ့ကွာ အကိုမကြည့်ရဲပါဘူး ဟားးး

ပြောပြီး  ကိုငယ်က  ရယ်နေတော့သည်။ ကိုငယ်ရယ်လိုက်တာကို သက်လုံး ကြွေသွားခဲ့ရသည်။ ကိုငယ်က  သက်လုံးဘက်တည့်တည့် မလှည့်ပါဘူး…ကွန်ပျူ တာမော်နီတာပဲကြည့်ပြီး ကူးရမဲ့ ဓာတ်ပုံတွေ ရွှေးနေတာ……

ကိုငယ် လို့ သက်လုံးခေါ်တဲ့  ကိုငယ်သံဒိုင်… ဦးဆန်းဆီကို ရောက်လာတုန်းက သက်လုံးက ၁၂ နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးသည်။ သက်လုံး အမေက  ဦးဆန်းဓါတ်ပုံဆိုင်ဘေးက လမ်းစပ် မှာပဲ  ဦးဆန်းရဲ့ကျေးဇူးကြောင့်  ကော်ဖီ အအေး  အသုပ်မျိုးစုံ ရတဲ့ ဆိုင်လေးဖွင့်ခွင့်ရ သည်။ အဖေမရှိတော့တဲ့  သက်လုံးတို့ သားအမိနှစ်ယောက်အတွက်  ဒီဆိုင်လေးက အတော်ကို အဆင်ပြေစေသည်လို့ ပြောရမည် ..ဒါကြောင့်လည်း အမေက ဦးဆန်းကို ကျေးဇူး သိပ်တင်သည်။  ဦးဆန်း အမျိုးသမီးနဲ့ ကလေး တွေ ဆိုင်လိုက်လာပြီဆိုလည်း ဂရုတစိုက် လို လေးသေးမရှိအောင် လုပ်ပေးရှာခဲ့သည်။

သက်လုံးခေါ်တဲ့  ကိုငယ်က သက်လုံးတို့ ဆိုင် ဖွင့်တာ ကြာပြီးမှ ရောက်လာသည်။ သက်လုံးလေ ကိုငယ့်ကို မြင်မြင်ချင်းခင်မိခဲ့ရ သည်။  အကို မောင် တွေမရှိတဲ့သူမို့  ကိုငယ့်ကို ကိုယ့်အကိုကြီးတစ်ယောက်လို ချ စ်ခဲ့သည်။

ဒုတိယအကြိမ် ၁၀ တန်းကျ တော့  အမေက ဂရုဏာဒေါသောနဲ့ ဆူသည်  ရိုက်သည်။ သက်လုံး  အမေ့ကိုစိတ်မဆိုးပါ…ဒါမဲ့သက်လုံး စာမကျက်ချ င်ဘူး…စာမေးပွဲ မအောင်လည်း ဈေးရောင်းစားမယ်ဆိုတဲ့အတွေးရှိတယ်လေ ..ပထမတစ်ခါ ကျ ပြီးကတည်းက အမေ့ကို မနေချင်တော့ဘူး ပြောပေမဲ့…အမေက မရ၊ ဘော်ဒါကို ဇွတ်ပို့ပေးခဲ့တာ…ရီဆက်မထွက်ခင်ကတည်းက ကျ မှာဆိုတာသက်လုံးပုံ ကသိပြီးသား…အမေကတော့သူ့သမီးကိုအောင်မယ်ထင်နေခဲ့တာ…သက်လုံးကကျ မှာပါ ပြောတာကို လက်မခံ ခဲ့ဘူး…

တကယ်ကျ မှန်းသိတော့  အမေက ငိုပြီးရိုက် သည်။ဆူသည်။ဆဲသည်။အဲဒီနေ့က ဆိုင်ကို စောစောသိမ်းပြီး အိမ်ပြန်သည်။သက်လုံးကို အိမ်ပြန်မလာနဲ့လို့ ပြောပြီးအရင်ပြန်သွားသည် သက်လုံး  အဲဒီနေ့က အရမ်းဝမ်းနည်းခဲ့ရသလို ကိုငယ့်ကို  အကိုကြီးတစ်ယောက်ထက် ပိုချ စ် မိတယ်ဆိုတာလည်း  သိခဲ့ရတဲ့နေ့……

အဲဒီနေ့က  ကိုငယ်က  ဦးဆန်းဆီ ခွင့်တောင်းကာ သက်လုံးကိုမြို့ထဲခေါ်သွားပြီး စားချင်တာဝယ်ကျွေးသည်။ စကားတွေလည်း အများကြီးပြောသည်။ ကိုငယ် ပြောတာတွေ များလွန်းလို့သက်လုံး အကုန်တောင် သေချာမမှတ်မိ……ပျော်နေတာပဲ  သက်လုံး သိသည်။ တစ်ချိုကားတွေပဲ  သက်လုံး ရင်ထဲမှာ သိမ်း ထားပြီး  မှတ်ထားလိုက်မိသည်။ ကိုငယ်နဲ့  လျှောက်လည်ပြီးမှ  အိမ်ကိုပြန်ရ သည်။ကိုငယ်လည်း  လိုက်ပို့ပေးတာဆိုတော့ အမေက ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး… အမေနဲ့ စကားတွေ ပြောပြီးမှ ကိုငယ် ပြန်သွား ခဲ့တော့သည်။

အဲဒီညက သက်လုံး  တော်တော်နဲ့  အိပ်မရခဲ့ဘူး…မျက်လုံးထဲမှာ  ကိုငယ့်ကိုပဲ မြင်ယောင် နေမိသည်။ပါးစပ်ကနေလည်း…ကိုငယ့်ကို  "ကိုကို" "ကိုကြီး"  "ကိုရီး" လို့ ခေါ်ကြည့်နေမိ သည်။ သက်လုံး သူငယ်ချ င်း မ တစ်ယောက် က  သူ့ချ စ်ချ စ်ဘဲကြီးကို  "ပုဂ္ဂိုလ်"လို့ ခေါ်  တာ  ကြားဖူးသည်။ ဒါကြောင့် ကိုငယ့်ကို  သက်လုံး  "ပုဂ္ဂို လ်" လို့  ခေါ်ကြည့်မိတော့  လျှာက  ထစ်နေသည်။ ခေါ်လို့မကောင်း…နောက်ဆုံးမှ  "ကိုရီး" ဆိုတာပဲ အတည်ပြု  လိုက်ရသည်။

" ကိုရီးရယ်  သက်လုံးကို  အိပ်ခွင့်ပေးပါနော်"  

လို့ ကိုရီးဆီ ခွင့်တောင်းပြီးမှ  သက်လုံး  အိပ်လိုက်တော့သည်။

=========================

" အကို…ပြန်လာပြီလား မင်းသမီး "နွယ်သာကီ"လည်း ရှုတင်ကနေ ထွက်လာပြီလို့ ဆိုင်ကိုဖုန်းဆက်တယ် အကို"

" အေးပါ…ကျော်!ညီတို့  ထမင်းရော စားပြီးကြ ပြီလား"

" ပြီးပါပြီ အကို…မော်ကြီးတစ်ယောက်တော့ မစားရသေးဘူး  အကိုလုပ်ခိုင်းတာတွေ မပြီး သေးလို့တဲ့…ပြီးတော့ ဆရာကြီး ဦးဆန်းလည်း လာသွားသေးတယ်အကို…ကိစ္စတော့ မပါဘူး တာမွေဈေးနား လာရင်းနဲ့ လမ်းကြုံ လို့ဝင်လာ တာပြောပါတယ်"

" ဟုတ်လား!ငါ့ဆီတော့ ဖုန်းမဆက်လိုက်ဘူး"

" ဦးဆန်းက မဆက်ခိုင်းလို့ အကို…ကျ နော် မေး ပါသေးတယ်"

" အေးပါ ပြီးတာပါပဲ…အကို ခဏနားလိုက်ဦး  မယ်ကွာ"

" ဟုတ် အကို"

ငယ်သံဒိုင် အခန်းထဲပဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တော့ သည်။ အခန်းထဲရောက်မှ မိမိအင်္ကျ ီကို ပြန်နမ်း ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကိုယ်နဲ့တိုက်မိခဲ့တဲ့ မိန်းကလေးရဲ့ ကိုယ်နံ့လေးများ အင်္ကျ ီမှာ စွဲကျ န်ရစ် လေမလားဆိုပြီးတော့ပေါ့……

ဒီနေ့ နယ်ကသူငယ်ချင်း ဓာတ်ပုံဆရာလာလို့ မြို့ထဲမှာ သွားတွေ့သည်။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူက မျက်မှန်သမားမို့ မျ က်စိ့ လည်း စမ်းသပ်ချင်တာလို့ ပြောတော့… ရွှေဘုံသာလမ်းကို  လိုက်ပို့ဖြစ်ခဲ့သည်။ ကိစ္စတွေ  အားလုံးပြီး  နာရီကြည့်လိုက်ကာ… နွယ်သာကီ နဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ရန် ချိန်းထားတာမို့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူနဲ့လမ်းခွဲခဲ့လိုက်တော့သည်။ သံဒိုင်အနေနဲ့ကိုယ့်ဆီလာရိုက်မဲ့ ကာစတန်မာက  ကိုယ့်ကိုစောင့်နေရတာမျိုး လုံးဝအဖြစ်မခံ နိုင်ပါ…ဒါကြောင့်လည်း ကားရပ်ထားတဲ့ပါကင် ဆီကို ခြေလှမ်း မြန်မြန်အလျှောက်… ရောက်ခါနီးမှ…ူတစ်ယောက်နဲ့တိုက်မိသွား ရသည်။

" အင့်"

" ချ လပ်"

" Sorry ဗျာ! ဟာ!"

သံဒိုင် တိုက်ခံရတဲ့သူကို  ကြည့်လိုက်တော့ ဆံပင်က ပခုံးပေါ်လောက်နဲ့  မိန်းကလေး တစ်ယောက် သံဒိုင့်ကို ဘာခံစားချ က်မှ မပါတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ ကြောင်ကြောင်လေး  ကြည့်နေရှာသည်။ ပြု တ်ကျ သွားတဲ့  မျက်မှန်ကိုလည်း ပြန်မ ကောက်ဘူး……

" တောင်းပန်ပါတယ် ခင်ဗျာ…ကျ နော်က ချ ိန်း  ထားတာလေးရှိလို့  အရင်လိုနေလို့ မမြင်သွား  တာပါ ခင်ဗျာ…"

သံဒိုင့် စကားဆုံးတော့  မိန်းကလေးက အသံ မထွက်ပဲ ရယ်ပြီးခေါင်းညိတ်ပြသည်။

" လှလိုက်တာကွာ!အတော်လေးလှတဲ့ အရယ်  အပြုံးကို  ပိုင်ဆိုင်ထားသူပဲ"

လို့   သံဒိုင်   မှတ်ချက်ပြု ရသည်။ မျက်မှန်ကို သံဒိုင့်ပဲ ကောက်ပြီး သူ့အနားသွားလိုက်တော့ သံဒိုင် ရူှု ရှိုူ က်လိုက်ရတာက မိန်းမလှလေးဆီမှကိုယ်နံ့…ကိုယ်သင်းနံ့မဟုတ်ဘူး…ကိုယ်သင်းနံ့လို့ပြောရအောင်  မွှေးနေတာမျိုးမဟုတ်ဘူး…အခုရလိုက်တာက  ကိုယ်နံ့…နေမကောင်းဖြစ်လို့  ရေတစ်ရက်လောက်မချိုးရတဲ့ အခါမျိုးမှာစို့ထွက်တဲ့ ချွေးကြောင့်  ရတဲ့အနံ့မျိုး……

အနံ့ဆိုးကို ပိုင်ဆိုင်ရတဲ့ အမျိုးသမီးတွေဆီက ထွက်တဲ့ ကိုယ်နံ့တွေကို  သံဒိုင် စိတ်မကောင်း ဖြစ်စွာ  မနှစ်သက်သော်လည်း  ဒီလိုသဘာဝ ကိုယ်နံ့မျိုးကိုရှုူ ရတာ သံဒိုင် သိပ်ကြိုက်သည်.. မင်းသမီး  မော်ဒယ်လ်  အများကြီးကို ဓာတ်ပုံ ရိုက်ပေးနေရတဲ့  ဓါတ်ပုံဆရာ  တစ်ယောက်မို့ ကမ္ဘာကျော် ရေမွှေးတွေရဲ့  အနံ့ကို သံဒိုင်တို့ ရှုူ ရှိုက်ဖူးပါသည်။ဒါမဲ့  သံဒိုင်က ဒီလိုသဘာဝ ကိုယ်နံ့မျိုးကို  ပိုကြို က်မိသည်။

သံဒိုင် မျက်မှန်ကောက်ပြီး  ပေးလိုက်တော့မိန်းမလှလေးက  မယူဘူး…သံဒိုင်  သူ့ကြောင့်ကွဲသလားလို့  ပြန်စစ်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ကွဲတာတော့ မတွေ့ရ…… ဒုတိယ အကြိမ်လက်လှမ်းပေးလိုက်တော့… 

" ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲကွယ်"

ဆိုပြီး အမေးစကား နဲ့ အတူ အန်တီကြီးတစ်ယောက်  ရောက်လာ ပြီး  မျက်မှန်ကို  လှမ်းယူလိုက်လေသည်။

သံဒိုင်က  အဖြစ်အပျက်လေး ပြောပြပြီး…တောင်းပန်စကားဆိုလိုက်တော့…ရုပ်က  သူဋ္ဌေးကတော်  အကြီးစားရုပ်နဲ့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်  ရင့်ကျ က်တဲ့  အန်တီကြီး က  မာန်မာနမရှိပဲ  နားလည်မှု့ရှိစွာ………

" မတော်တဆ ဖြစ်တာပဲကွယ်  ရပါတယ်"

လို့  ပြောတော့သည်။ သံဒိုင်လည်း တောင်းပန်စကားနဲ့ နှုတ်ဆက်ပြီး မိမိကားရှိရာ အမြန်ဆုံးလာခဲ့ရတော့သည်။ လမ်းမှာ မီးပွိုင့်မိတော့ မိန်းမလှလေးနဲ့ တိုက်မိခဲ့တဲ့ ဘယ်ဘက်အတွင်းလက်မောင်းနေရာနဲ့ ရင်အုံ့ကို  ခေါင်းလှည့်ငုံ့နမ်း ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်နံ့လေး  ရသေးသလို…………

ခု အခန်းထဲရောက်လို့  နမ်းကြည့်လိုက်တော့ အနံ့က  မရတော့ဘူး…ရင်ခွင်ထဲကို  ကြာကြာ ထွေးပွေ့ထားခဲ့ရတာမှ မဟုတ်တာ… ကိုယ်နံ့က  ဒီလောက်ကြီးထိ… စွဲနေမှာ  မဟုတ်ဘူးလေ… နွယ်သာကီ   ရောက်လာတဲ့  အသံကြားလို့ သံဒိုင်  အပြင်ကို  ထွက်လာလိုက်တော့…

" ဆရာ  မင်္ဂလာပါနော်"

" ဟုတ် ညီမ…မင်္ဂလာပါဗျ ာမတွေ့ရတာတောင်  ကြာပြီ"

" ဟုတ် ဆရာ…ညီမ  ကားကြီးတွေရောလက်ခံ  ထားလို့  နေ့မအား  ညမနားပဲလေ"

" ဟုတ်ပါပြီဗျာ…ကျ နော်တို့လည်း  ညီမကား  တွေ  စောင့်ကြည့်နေရပါတယ်ဗျာ"

" ကျေးဇူး  ဆရာ"

" ရွှေမင်းသမီးတို့က  တစ်နေ့တစ်ခြား ပိုတောင်  လှလာသေးတယ်နော်"

" ဟား ဆရာ…thank!  ပုံရိုက်ပြီးမှ တစ်ခုခု  သွားစားမယ်လေ…ညီမလည်း  ဘာမှမစားခဲ့  ရသေးဘူး"

" ဟလား…အကိုက  စားခဲ့ပြီးပါပြီကွာ…ညီမ  ဗိုက်ဆာရင်လည်း အရင်သွားစားလိုက်လေ  စားပြီးမှ  ရိုက်တာပေါ့"

" မလုပ်ပါနဲ့  ဆရာရယ်…ညီမ ဗိုက်မဆာသေး  ပါဘူး…ဓါတ်ပုံပဲ  အရင် ရိုက်မယ်…ဆရာက  စောင့်ပေးနေရမှာကြီး  အားနာတယ်လေ"

သံဒိုင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီးပဲ နွယ်သာကီ အဝတ်အစားလဲရန်အတွက်  အခန်းကိုသာ ညွှန်ပြလိုက်တော့သည်။         ။

------------------------------

အခန်း (၂ )

" အကို…ကျော်ကြီး ဗိုက်တွေအောင့်အောင့်နေလို့တဲ့…အဲဒါ"

" ဟုတ်လား…ဆေးခန်းသွားပြလေကွာ"

" မောင်လှကလည်းဒီနေ့နားရက် ပိုးဖြူ ကလည်း သိပ်နားမလည်သေးတော့အကိုပြန်လာအောင် စောင့်နေတာ"

" ညဘက် လိုင်စင်ပုံ လာရွှေးမဲ့သူ ရှိသေးလား"

" မရှိဘူး အကို…မနက်ဖြန်မှ ချိန်းထားတယ်"

" ခုက ဘယ်နှစ်နာရီလဲ "

သံဒိုင် မော့် ကို မေးရင်းလက်ကနာရီကို ကြည့်လိုက်တော့  ၆ နာရီခွဲ…ပုံမှန်ဆိုင်ပိတ်ချ ိန်က ၇ နာရီခွဲဆိုတော့ တစ်နာရီလိုသေးသည်။

ဒါမဲ့ ညီတပြည့် 'ကျော်'တစ်ယောက်ဗိုက်နာနေတာရော…ညဖက် လိုင်စင်ပုံ လာရွှေးမဲ့သူလည်း မရှိတာမို့ ဆိုင်ကိုသာပိတ်ခိုင်းလိုက်တော့သည်..

" လမ်းထိပ်က ဆေးခန်းပဲသွားပြလိုက် ပြန်လာရင် အကို့ အခန်းထဲ လာခဲ့လိုက်ဦး"

" ဟုတ် အကို"

သံဒိုင် အခန်းထဲပဲ ဝင်လာပြီး အဝတ်အစားလဲကာ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ရင်း ကျော်နဲ့မော်…အကြောင်း စဉ်းစားရင်း မိမိဘဝကို ပြန်လည် စဉ်းစားမိတော့သည်။ ကျော်နဲ့မော်  အောင်ကျော်နဲ့ ထူးမော်…သံဒိုင်နဲ့ဘာမှသွေးသားမတော်စပ်သော်လည်း တစ်မြို့တည်းသားတွေ…သံဒိုင့်ကို ပြု စုကျွေး မွေးခဲ့တဲ့  ဦးကြီး  မိတ်ဆွေရဲ့သားတွေ…ဆရာ ဦးဆန်းမြင့်အောင်က ဆိုင်ခွဲဖွင့်ဖို့ ခွင့်ပေး လိုက်တော့  ဓါတ်ပုံဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုတာ တစ်ယောက်တည်းလုပ်ရတာအဆင်မပြေတာကြောင့်  လူတစ်ယောက်ခေါ်ရသည် ။ ဆရာ ချိတ်ပေးတဲ့ တစ်ယောက်က သံဒိုင့်အတွက် သိပ်အဆင်မပြေ အသုံးမတည့်ခဲ့ဘူး လစာပဲ မက်သည်…။ ဓါတ်ပုံကိုဝါသနာမပါ photoshop တော့ကျွမ်းသည် ။ ကွန်ပျူတာရှေ့ပဲ ထိုင်လုပ်ချင်သူ… camera ကို လုံးဝမကိုင်ချင်သူ……အဆင်မပြေတာနဲ့ပဲ  သံဒိုင် မြို့ကိုပြန်ပြီး ကျော်နဲ့ မော် ကို ခေါ်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။

အစပိုင်းမှာ…ကျော်နဲ့မော်က သူ့ကို ဆရာလို့ ခေါ်ကြသည် ။ သံဒိုင်က  ဆရာလို့ခေါ်တာမကြို က်ဘူး ။ ဒါကြောင့် အကိုလို့ပဲခေါ်ခိုင်းလိုက်တော့ နောက်ရောက်လာတဲ့  လူတွေလည်း သံဒိုင့်ကို အကို လို့ပဲ ခေါ်ခဲ့ကြရသည်။ သံဒိုင်က  ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဓာတ်ပုံပညာနှင့် ပတ်သက်ပြီး  ဆရာ ခေါ်ခံမထိုက်သေးဘူးဟု ခံယူထားသူ တစ်ယောက်မို့ပါလေ..။  သံဒိုင် ငယ်ငယ်ကတည်းက မိဘတွေဆုံးပါးသွားတော့ ဖခင်ဘက်က ဦးကြီးကပဲ ကျွေးမွေးကျောင်းထားပေးခဲ့သည် ။ သံဒိုင် ငယ်ငယ် ဦးကြီးဖြစ်သူက ပုဂံဘက်ဘုရားဖူးလိုက်ပို့တော့ ဓာတ်ပုံဆရာများကို သံဒိုင် စပြီး မြင်ရတွေ့ရတော့သည်။

ဝါသနာဆိုတာမျိုးက  မွေးကတည်းက ပါလာတာမျိုးရှိသလို  အသက်အရွယ်ငယ်ငယ်မှာ တစ်ခုခုကို မြင်ရတွေ့ရတာကို စိတ်မှာ စွဲလန်းခြင်းမျိုးလည်း ရှိသည် ။ သံဒိုင် ဓာတ်ပုံဆရာတွေ ကင်မရာကိုင်ပြီး ရိုက်နေတာတွေ မြင်လိုက်ရတော့…ဦးကြီးဖြစ်သူကို

" ဦးကြီး  ကျ နော် ကြီးလာရင် ဓါတ်ပုံဆရာလုပ်မယ်" 

လို့  ရင်ခေါင်းထဲကလာတဲ့ အသံနဲ့တစ်ခါတည်း ပြောချ လိုက်တော့သည်။ သံဒိုင့်စကားကြားတော့ ဦးကြီးဖြစ်သူကပြုံးပြီး ခေါင်းညိတ်ကာ 

" လူလေး ဖြစ်ချင် ဖြစ်အောင်လုပ်ပေါ့ကွ…ဘဝမှာကိုယ်ဖြစ်ချင်တာကို ဖြစ်အောင်လုပ်ရတာလောက် အရသာရှိတာ  ဘာရှိမှာတုန်း " 

လို့ အားပေးစကား ပြောခဲ့လေသည်။ သံဒိုင် ဦးကြီးဖြစ်သူကို ကြီးလာလေ ပိုစဉ်းစားတတ်လေဖြစ်လာမှ ပိုပြီးကျေးဇူးတင်မိသည်။  ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဝါသနာကိုရိုက်မချိုးခဲ့ဘူး…သံဒိုင်တို့နယ်ဘက်က တစ်ချို လူကြီးတွေက သူတို့ကိုယ်တိုင်ပဲ  နားမလည်တာလား စိတ်ဓာတ်ပဲ မကောင်းတာလားတော့ မသိဘူး၊ ကလေးက ရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်းတွေ ကြည့်လိုက်မိတော့  ဇာတ်လမ်းထဲမှာပါတဲ့ လေယာဉ်မောင်းတာတွေ သင်္ဘောမောင်းတာတွေမြင်ပြီး…ကြီးလာရင် လေယာဉ်ပျ ံကြီးမောင်းချင်တယ်လို့ကလေးတစ်ယောက်က ပြောလာလျှ င်…ကလေးကို  လှောင်ရီ ရယ်ပြီး… 

" ရွာက နွားလှည်းပဲ  မောင်းပါကွာ. ထော်လာဂျ ီပဲမောင်းပါ. သောက်ကြီးသောက်ကျယ်တွေမပြောစမ်းပါနဲ့ "  

ဘာညာဆိုပြီး  ဟောက်တတ်ကြလေသည် ။ ကလေးက ကြီးလာမှဖြစ်တာမဖြစ်တာအပထား ငယ်ရွှယ်တဲ့သူကို  အဲဒီလို မပြောသင့်ပေ..ဒါကြောင့် နားလည်တဲ့ ဆရာများက  ကလေးများစိတ်ကို  လူကြီးတွေနှိပ်ကွက်ခြင်း အလျဉ်းမလုပ်မိစေဖို့  ဆုံးမပြောပြ ရေးသားခဲ့ဟန်တူသည် ။ စာဖတ်အားနည်းတဲ့  လူကြီးတွေအဖို့  မသိနားမလည်ခဲ့တာလို့  သံဒိုင်မှတ်ချက်ပြုရသည်။

သံဒိုင့်မှာတော့ ဦးကြီးဖြစ်သူရဲ့အားပေးမှု့ကြောင့်ရော  ကိုယ်တိုင်ကြိုးစားခဲ့တာရောကြောင့် ယခု နေရာတစ်နေရာတော့  ရခဲ့ပါတော့သည် ။ ဒီထက်အောင်မြင်ဖို့ ကြိုးစားမျှော်မှန်းနေသူများအဖို့က  ငယ်သံဒိုင်ရဲ့  ရပ်တည်နိုင်မှု့လောက်ကို  "ဟာ ဟ"လို့ ရယ်မည်ဖြစ်သော်လည်း…နောက်မှာ  ကျောကလွဲှလို့  ဗလာဆိုတဲ့ သံဒိုင်တို့လို လူမျိုးအဖို့ ဒီနေရာလေးရဖို့တောင် ကြိုးစားခဲ့ရတာ  မဟုတ်ပါလား… ဒါတောင် အားကျ ခဲ့ရတဲ့  ရူခင်းရိုက် သဘာဝ အလှတရားတွေ ရိုက်နိုင်တဲ့  ဓါတ်ပုံဆရာ မဖြစ်သေး……

သံဒိုင် မိမိအကြောင်းကို စဉ်းစားမိနေရင်းမှာပဲ နံရံမှာ  ချိတ်ထားတဲ့  ဓာတ်ပုံရိုက်ရင် အသုံးပြုတဲ့  ပန်းစည်းထဲက ပန်းတစ်ပွင့်ကအောက်ကို ပြု တ်ကျသွားတာ တွေ့လိုက်သည် ။ ကျသွားတဲ့ ပန်းပွင့်လေးကို ထိုင်ရာမှထပြီး ပြန်ကောက်ထည့်လိုက်ရင်းမှပန်းပွင့်လေးကို ကြည့်မိလိုက်တော့… ပန်းက အရောင်နုနုလေးနဲ့ …ပန်းနုရောင်လေး..။ ပန်းလေးပြန်ထည့်ပြီး ထိုင်လိုက်မိတော့…ပန်းနုရောင်ကို မြင်ပြီး သတိရသွားမိတာကအခု အနုပညာလှုပ်ရှားမှု့တွေ သိပ်မတွေ့ရတော့ဘဲ ပျောက်နေတဲ့ … မ" ပန်းနု နေခြည် "

သံဒိုင် ဆရာဆန်းနဲ့ ဆရာဦးမြင့်အောင် လက်အောက်မှာ ရိုက်နေတုန်းက ဆုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့  မင်းသမီး.ပန်းနု နေခြည်.. မပန်းနုကသံဒိုင့်ထက် အသက်ကြီးသည်… သဘောကောင်းသည် ။ သံဒိုင့်ကို ခင်သည် ။ မပန်းနုနေခြည်ကို  သံဒိုင်ပဲအများဆုံးရိုက်ပေးခဲ့ရတာ…အဲဒီခေတ်ကပရိသတ်တွေက ခပ်သွယ်သွယ် အချိုး အစားကို ကြိုက်တဲ့ခေတ်…ပန်းနုနေခြည်ကအရပ်ကလည်း မြင့်ပါတယ်ဆိုတဲ့ သံဒိုင့်အောက် နည်းနည်းလေးပဲ နိမ့်သည် ။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားက တစ်ခေတ်က"မယ်ဗမာ"အချိုးအစားကြီး…"လှယဉ်ကျေးမယ်" ပြို င်ပွဲကနေ လူသိများလာသူ… အရပ်က  မြင့်သည် ။ ရင်သားက  မောက်သည် ။ တင်သားက  ကောက်သည် ။ ကားသည် ။ အသားအရေက  ဖြူ ဖြူ ဖွေးဖွေး ဝင်းဝင်းဝါဝါ ။ ဖြူ ဖွေးခြင်းနဲ့ ဝင်းဝါခြင်းက အရောင်တော့မတူ ဒါမဲ့ ထုံးရဲ့ဖြူ ဖွေးခြင်းနဲ့ ရွှေရဲ့ ဝင်းဝါခြင်းတို့ ပေါင်းစပ်ခြင်းမှ ဖြစ်လာသော အရောင်.. ဖြူ ဖွေးဝင်းဝါ..မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အသားအရေက ဖြူ ဖွေးနေရင်လည်းသိပ်စွဲဆောင်မှု့ မရှိတာမို့… အဖြူ ပေါ် အဝါလေး ရောလိုက်တော့…အိုဘယ်!နတ်သမီးတမျှ ဖြစ်လေရော့…… ပန်းနုနေခြည်....ဖြူ ဖွေးဝင်းဝါခြင်း အသားအရေ ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့  မင်းသမီး…

တစ်နေ့မှာ သံဒိုင်ရှိတဲ့  ဆရာဆန်း Studio ကိုရောက်လာပါတော့သည် ။ ဓာတ်ပုံ ရိုက်ချ င်လို့ပါတဲ့လေ..ဘာ့အတွက်မှန်းဘယ်နေရာသုံးမှာမှန်း မသိသော်လည်း…သူတို့  ရိုက်စေချင်လျှင် ရိုက်ပေးရမှာ…သံဒိုင်တို့  တာဝန်လေ…အမပန်းနု  ရောက်လာတာလည်း ဆိုင်ပိတ်ချိန်နီးပြီမို့  ဆိုင်ပိတ်ပြီးမှ ရိုက်ပေးဖြစ်တော့သည် ။ ဆရာဆန်းက အိမ်ပြန်အိပ်သူ.တစ်ခြားလူတွေကလည်း အပြင်မှာနေတဲ့သူတွေမို့…Studio မှာ သံဒိုင်တစ်ယောက်တည်း… အဝတ်အစား သုံးစုံမြှောက်လဲ၍ ရိုက်ပြီးမှပဲ ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးခြင်း အလုပ်ပြီးဆုံးသွားတော့သည် ။

သံဒိုင် ကင်မရာကို သိမ်းရင်းမှ……

" အမရေ  စိတ်မဆိုးဘူးဆိုရင်  ကျနော်တစ်ခု လောက်ပြောချ င်ပါတယ်…"

" ပြောလေ မောင်လေး…ဘာပြောချင်တာလဲ"

" အမက သိပ်လှတယ်…body လည်း သိပ်မိုက်တယ်…ဒါမဲ့ လူဖြစ်တာ နောက်ကျ သွားတယ် ဒါမှ မဟုတ်စောသေးတယ် ပြောရမလားပဲ အမရေ"

" ဘာဖြစ်လို့"

" ဟိုးအရင်က အမလို body ပိုင်ဆိုင်သူတွေကို လူကြိုက်များတဲ့ ခေတ်လေ…အဲတုန်းကကျ အမက ငယ်ဦးမှာပေါ့…အဲတော့ လူဖြစ်တာ နောက်ကျတယ်… ဟော အခုကျ  သွယ်သွယ်လေးတွေကိုပဲ လူအများက ကြိုက်ကြပြန်တယ်…ခေတ်ကတော့  တစ်ပတ်ပြန်လည်လာဦးမှာပဲလေ…ခေတ်တစ်ပတ်လည်မှု့က အခုမဟုတ် သေးတော့  လူဖြစ်တာ စောပြန်ရောပေါ့…"

" အော်!ဟုတ်ပါပြီကွယ်…မောင်လေးကရော အမကို ဘယ်လိုမြင်ပါသလဲရှင်"

" ပြောပြီးပြီးပဲ အမရယ် လှတယ် သိပ်လှတယ် လို့ "

" အွန်! ဒီစကားကတော့ အမကို လူတိုင်းနီးပါး ပြောနေတဲ့စကားပဲလေ ဓာတ်ပုံဆရာဆိုတော့ စကားများ ကြွယ်မလားလို့ပါ"

" ဓာတ်ပုံဆရာဆိုမှတော့  ဓာတ်ပုံပဲရိုက်တတ်တာပေါ့ စကားတော့ မကြွယ်နိုင်ဘူးလေ အမရယ်… မမပန်းနုနေခြည်က  လှတာတင် မဟုတ်ဘူး  သိပ်ကိုစွဲဆောင်မှု့အားကြီးတယ်"

" ဟယ်!ဘာလို့ထပ်ပြောတာလဲ မမေးတော့ပဲနဲ့"

" အမှန်တရားတစ်ခု ပြောတဲ့အထဲမှာကျန်သွားမှာ စိုးလို့ပါ  အမရယ်"

" မင်းလေး ကတော့လေ  ဟင်း!"

ပြောရင်းနဲ့ မမပန်းနုက  သံံဒိုင်နားလာရပ်သည် ။ ခုနက ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားက မလဲရသေးဘူး…လူကလည်းလိင်စွဲဆောင်မှု့ အားကောင်းပါတယ်ဆို…ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားကပါ  နောက်ထပ်စွဲဆောင်ပြန်လေတော့…သံဒိုင်တို့ အာခေါင်ခြောက်ပြီး ရေပါငတ်လာသလို  အောက်ကအငယ်ကောင်ကပါ  ခေါင်းထောင်ထလာပါပြီကော……

" ဒီနေ့ မောင်လေးကို အမပေးစရာတစ်ခုရှိလို့ လာတာ"

" မယူချင်ပါဘူး အမရယ်  အမပေးတာတွေပဲ ယူနေရတာ  အားနာလာပြီ"

" အမက ဘာတွေများ ပေးထားလို့လဲ… လို့"

ဒီစကားကိုတော့ မမပန်းနု တမင်ချွဲပြောတာ ဆိုတာ သံဒိုင် သိလိုက်သည်။

" အင်္ကျ ီ တစ်ထည်  ဘောင်းဘီက  501 အမှန်ကြီး အမ  နိုင်ငံခြားကို ရှော့ပင်ထွက်တုန်းက ဝယ်လာခဲ့တာ  ကျနော့် ခါးဆိုဒ်ကိုလည်း မမေးပဲနဲ့ 32 ပဲဖြစ်မယ်ဆိုပြီး ဝယ်လာပေးတာ တကယ်ပဲ ကျနော့်ခါးက  32 ပဲဝတ်တာဆိုတော့ ကွက်တိ ဖြစ်ခဲ့ရတာပေါ့"

" အတိအကျကို  မှတ်မိနေပါလားကွယ်…အဟင်း ဟင်း…ဒါဆို ဖိနပ်လိုသေးတယ် ဒီတစ်ခါရှော့ပင်ထွက်မှ ကန်ထရီးဒေါက် ဝယ်ပေးဦးမယ်"

" ရပါတယ် အမရယ်  ကျနော်အားနာတယ် ကျနော်ကကျ ဘာမှ ပေးနိုင်တာ မဟုတ်ဘူး"

" မယူဘူးပေါ့ ဟလား  အမပေးတာတွေကို"

" အားနာတယ် အမရဲ့ တကယ်ကျနော်မလိမ်ဘူး…ကျနော်ကသာ ပေးဆပ်ချင်တာပါ ယူတဲ့သူ မဖြစ်ချင်ပါဘူး"

" အံမယ် အံမယ် စကားပြောမတတ်ဘူးနဲ့…ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း"

မမပန်းနုက သံဒိုင့်ပါးစပ်ရဲ့အောက်နှုတ်ခမ်းကို လိမ်ဆွဲပြီး ထပ်ပြောသည်။

" ဖိနပ်ကိစ္စက ထားလိုက်တော့…အခု အမ ပေးမှာကို မောင်လေးကမယူဘူးလား မယူချင်ဘူးလား…နောက်မှ နောင်တ မရနဲ့နော် ဟွင်း"

ဓာတ်ပုံရိုက်နေတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့  သံဒိုင်…အကြည့်တစ်ချက်ရဲ့ လျှပ်တစ်ပြက် အဓိပ္ပာယ်ပေါ်လွင်မှု့တွေကို  shutter ခလုတ်ကိုနှိပ်ပြီးအမိအရ  ပုံရိပ်ဖမ်းခဲ့တဲ့  သံဒိုင်..ဘယ်အကြည့်က ဘယ်ဆီသို့ဆိုတာ နားလည်တဲ့ သံဒိုင်လေ..မမပန်းနုနေခြည်  ဘာကို ဦးတည်နေပြီဆိုတာ သံဒိုင် နားလည်တဲ့အကြောင်း ပြုံးပြအသိပေးလိုက်ပြီး……

" မမပန်းနုနေခြည်ရဲ့စေတနာတွေကို…ဒီက အညတရ ဓါတ်ပုံဆရာ  ငယ်သံဒိုင်တို့  ငြင်းပယ်ခြင်းငှာ  မစွမ်းသာပါဘူး  ခင်ဗျာ"

လို့ ပြောလိုက်တော့ မမပန်းနုက……

" ငြင်းပယ်ခြင်းတွေ မစွမ်းရင်လည်း… တင်းနေတာတွေကိုတော့ ရှင်းပေးပါတော့ကွယ်" 

လို့ ပြောပြီး သူမရဲ့ ရင်သားဖြိုးမောက် ကို ထပ်ကော့ကောက်ပြီး ပေးလာပါတော့သည်။

" အမကမှ စကားတွေ သိပ်ပြောတတ်တာဗျ "

" ဒီလာခါနီးမှ  ဓါတ်ပုံဆရာလေးနဲ့တွေ့ရင် ပြောအောင်လို့ အိမ်ကနေ အလွတ်ကျက်လာတာလေ…ခိ ခစ် ခစ် ခစ်!………"

သံဒိုင် မမပန်းနုကို ဖက်ပြီးအရင်နမ်းလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ပူးပေးလိုက်တော့သည် ။ မမပန်းနုရဲ့ တုံ့ပြန်အနမ်းတွေကလည်း…မက်မောဆာလောင်ခြင်း အပြည့်နဲ့ပဲပေါ့… နှုတ်ခမ်းအနမ်းတွေ ကြာကြာနမ်းအပြီးခဏခွာလိုက်ချိန်မှာ  မမပန်းနုဆီက…" thank! " ဆိုပြီးပြောလာတော့ သံဒိုင်က "ဘာဖြစ်လို့" ဆိုတာနဲ့ ပြန်မေးလိုက်ရသည် ။

" မောင်လေးပါးစပ်က  ဆေးလိပ်နံ့တွေ အရက် ဘီယာနံ့တွေ  မရလို့"

" ဟုတ်!အမ နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း အရမ်းမွှေးတယ်  "မ"ရယ်" လို့ သံဒိုင်လည်း…ဆန္ဒတစ်ခုရဲ့ တွန်းအားပေးမှု့ကြောင့် "မ"တွေဘာတွေ ဖမ်းခေါ်ပြစ်လိုက်သည်။ 

" ဟလား…အောက်ကထောင်လိုက်နှုတ်ခမ်းက ပိုမွှေးလိမ့်မယ် ကလေးရယ်…ဟင်းး!"

" ကျနော် နမ်းမယ် "မ"ရယ် နော်"

" အင်း..အခန်းထဲ သွားအောင်ကွယ်……အမ ကို သေချနေမ်းပေးစမ်းပါလို့  နော်"

သံဒိုင် မမပန်းနုကို လက်ဆွဲခေါ်လာပြီး…မနက်ဆို ဆရာဆန်းအခန်း အဖြစ်အသုံးပြု ပြီး ညဆို  သံဒိုင်အိပ်တဲ့နေရာဖြစ်ရတဲ့အခန်းကို လာခဲ့လိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်မှ လိပ်ထားတဲ့ သင်ဖျူးလေး အရင်ခင်းလိုက်ပြီး  ခေါက်သိမ်းထားတဲ့ မွေ့ယာလိပ်ပါထပ်ခင်းလိုက်ရသည်။

" ကျနော့်အခန်းအတွက် အမကို အားနာလိုက်တာဗျာ"

" အော် မောင်လေးရယ်…အမတို့ လေးစားရတဲ့ လူရွှင်တော်ကြီး ပြောသလိုပဲ…အဓိက  အဓိကပါပဲလေဟုတ်တယ်မလား"

သံဒိုင် စကားပြန်မပြောသေးပဲ အိပ်ယာကို သပ်သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင်ခင်းနေလိုက်သည် ။ စိတ်တိုင်း ကျသွားမှ မမပန်းနုကို ဆွဲလှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဒူးဖုံးရုံဝတ်ထားတဲ့စကဒ်ကို အပေါ်သို့ လိပ်တင်လိုက်တဲ့အခါ  မမပန်းနုကသူမဖင်ကြီးကို ကြွပေးလိုက်သေးသည်။

သံဒိုင်   မမပန်းနုဝတ်ထားတဲ့  အတွင်းခံကို မချွတ်သေးပဲ  ပိပိနေရာကို   "ရွှတ်ကနဲ"အရင်နမ်းလိုက်မိသည်။

" ဝါး...မွှေးနေရော့ပါလား  မမပန်းနုနေခြည်ရယ် " 

သံဒိုင် နမ်းပြီးကာမှ  အတွင်းခံပေါ်ကနေ ခပ်ဆက်ဆက် လိုက်ကိုက်ပြစ်လိုက်သည်။ မမပန်းနု အသဲယားသွားလားတော့ မသိဘူး " အင်း ဟင့် ဟင့် မောင်လေးရယ် " ဆိုပြီး အသံထွက်လာတော့သည် ။ သံဒိုင် အတွင်းခံကို အောက်ဆွဲချွ တ်ချလိုက်တော့…ပေါ်လာပါပြီ  မမပန်းနုနေခြည်ရဲ့ နေမထိလေမထိ  အမွှေးတွေနဲ့ပိပိလေး… သံဒိုင်  မနမ်းမယက်နိုင်သေးပဲ   "မ"ရဲ့ အမွှေးတွေကို  ကိုင်ကြည့်နေလိုက်သေးသည်။

လူကောင်ကြီး ကြီးပြီး ဖင်တွေရင်တွေ ထွားသလောက် အမွှေးပေါက်ပုံကျ ကဗျာဆန်စွာ လှပသည် ။ သံဒိုင်လည်း  မိန်းမကိစ္စ စိမ်းသူတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်…မမပန်းနု အရင် လေးငါးယောက်နဲ့ နေခဲ့ဖူးပါသည် ။ တစ်ချိုက အမွှေးတွေရိတ်ထားခဲ့ကြသည်။တစ်ချိုတော့မရိတ်ခဲ့ကျ …အမွှေးပါတဲ့ သူတွေကလည်း မမပန်းနုလိုတော့  ပေါက်ပုံ မလှပ……

" မရယ်  အမွှေးပေါက်ပုံက  မရိုင်းပဲ ယဉ်ယဉ် ကျေးကျေးလေးနဲ့  လှလိုက်တာ"

" ဓာတ်ပုံတော့မရိုက်နဲ့နော် ဓာတ်ပုံဆရာလေး "

" ဟင့်အင်း  မ!  မျ က်လုံးကင်မရာနဲ့ရိုက်ပြီး နှလုံးသားပြခန်းမှာတစ်ခါတည်း saveလိုက်ပြီ "

သံဒိုင်ပြောပြီးတာနဲ့ လျှာအပြားလိုက်ထားပြီး ကောက်ယက်ပြစ်လိုက်သည် ။ ထောင်လိုက် နှုတ်ခမ်းသားအတိုင်း  အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်လုံးယက်ပေးလိုက်သည် ။ အစေ့ကို ပါ  ပြွတ်ကနဲ  ဖမ်းစုပ်လိုက်တော့…မမပန်းနု ဆီက… "အာ..ကလေး ကလေးမောင်လေး " ဆိုတာလေး ကြားလိုက်ရသည် ။ ကာမခလုတ်ကိုသာ အထူးပြုလုပ်ကျ ပါတော့ဆိုတဲ့ နောင်တော်ဆရာများမှာကြားခဲ့အတိုင်း သံဒိုင်  မမပန်းနုအစေ့ကို  လျှာလေးနဲ့ ဖြေးဖြေးယက်ပေးသည် ။ မြန်မြန်  ယက်ပေးသည် ။ နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်ပေးသည် ။

အချ ိန်တအားကြာအောင်လည်း စုပ်ယက်ပေးလို့တော့မရ…အရမ်းနှုးညံ့တဲ့နေရာလေးမို့ ထုံကျင်သွားပြီး ခံစားမှု့ရသ ပျောက်သွားတတ်သည်ဟုဆိုကြသေးသည် ။ တိုက်ပွဲကို အလယ်အဆင့် ကျော်ပြီးအောက်ပိုင်း အရင်တိုက်ခဲ့တဲ့ သံဒိုင်က  အစေ့စုပ်ချိန်အနေတော်လောက်ကြာမှ  မမပန်းနု သူဘာသူ ချွတ်ပေးထားတဲ့  အလယ်ပိုင်းတောင်ပူစာ နှစ်လုံးဆီ ထပ်တက်လာခဲ့လိုက်သည်။

မမပန်းနု  စနေနှစ်ခိုင်က တကယ်ပဲဖြိုးမောက်ပါသကော.။ အမျိုးသမီးတွေရဲ့စနေနှစ်ခိုင်က အင်္ကျ ီဖုံးအုပ်ထားပြန်ရင်လည်း ကြည့်ရတဲ့ အမျိုးသားတွေ အဖို့မှာ  အားမလိုအားမရစိတ်နဲ့ ခံစားမိရသလို အဝတ်အစားမပါတော့ပဲ  ပလိန်းမြင်ကွင်းမျိုးကလည်း  တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လေ  အရသာထူးပေးလေ ဖြစ်နေရသည်ဆိုတာမျိုးမဟုတ်လား..။ သံဒိုင်  မမပန်းနုနေခြည်ရဲ့  စနေနှစ်ခိုင်ကို အေးဆေးသာကိုင်ကြည့်နေမိသေးသည်။

" အမရင်သားတွေကကြီးလားလှလား ကလေး "

" ဟုတ်!ကြီးတယ် လှတယ် သိပ်မိုက်တယ်.. ကျနော်လည်း  သိပ်ကြို က်တယ် အမရယ်"

" ကြိုက်ရင် စို့ပေးလေကွယ်…ဒါမျိုးတွေက အလှကြည့်ယုံ  ကြည့်ရမဲ့အရာတွေမှ မဟုတ်တာ ကလေးရယ် "

" ကျနော် ကိုင်နှယ်လိုက်လို့  ပျော့အိသွားပြီး အလှတွေပျက်သွားမှာ မစိုးရိမ်ဘူးလား အမ"

" အဟင်း..အဲဒါက  ခပ်ညံ့ညံ့အမျိုးသမီးတွေရဲ့ အသိတွေပါကွယ်…ကိုယ့်အလှကိုယ်တောင် ဘယ်လိုထိန်းသိမ်းရမယ်မှန်း မသိကျတဲ့ မိန်းမမျိုးဆိုရင်တော့  စိုးရိမ်မိမလားပေါ့…"

မမပန်းနုစကားကြားပြီးတော့ စနေနှစ်ခိုင်လုံးကိုဖိနှယ်ပြစ်သည်  ။ နို့သီးခေါင်းတွေကိုစို့ပြစ်သည် ။ မမပန်းနုက မျက်လုံးစုံမှိတ်သံဒိုင့်ခေါင်းကို ဆွဲပွေ့ထားပြီး  ခံစားပေးနေတော့သည်။

" အ ဟင့် ဟင်း…မောင်လေးရယ်..ပါးစပ်စုပ်အားနဲ့ လျှာယက်အားချည်းက  အားပါလိုက်တာ "

သံဒိုင်တို့က ပြောလေကဲလေ ဆိုတဲ့လူဖြစ်တာကြောင့် မမပန်းနုပြောလိုက်ကာမှပိုအားစိုက်ပြီး စုပ် ယက် ပြစ်လိုက်မိသည်။

အနေအထားတစ်ခုကျေ နပ်အားရသွားတော့မှ သံဒိုင် အခင်းအကျင်းပြောင်းလိုက်သည်။ မမပန်းနုက မျ က် လုံးဖွင့်ကြည့်လာပြီးခေါင်းရမ်းပြ ထလာကာ……

" ပန်းနုနေခြည်ဆိုတဲ့ မိန်းမက  နှစ်ဦးနှစ်ဘက် အပြန်ပြန် အလှန်လှန်ဆိုတာမျိုးမှ သဘောကျတာ ဓာတ်ပုံဆရာလေး မသိဘူးလား  ဟင်"

သံဒိုင် ပြုံးပြလိုက်ပြီးခေါင်းညိတ်ကာဘောင်းဘီချွတ်ထားပြီးသား ခါးနေရာကို နည်းနည်းကော့ပေးလိုက်သည် ။ မမပန်းနုက အငယ်ကောင်ကိုတွေ့လိုက်ရတော့  ကျေနပ်အားရသွားပုံပဲ……

" ကြီးမယ်ဆိုတာ ကြို တင်တွေးပြီးသားပါ ဒါမဲ့ ဒီလောက်ကြီးတော့  မထင်ခဲ့ဘူးလေ…"

အင်……အင်……အင်အင်အင်!

အင်……အင်……အင်အင်အင်!

မမပန်းနုက သံဒိုင့်အငယ်ကောင်ကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းဆောင့်ပေးလာသည် ။ ထူးခြားတာတစ်ခုက မမပန်းနုဂွင်း ထုပေးတာက လက်နဲ့တင်မဟုတ် ပါးစပ်ကလည်း  လက်ရဲ့စည်းချက်နဲ့ အညီ… "အင် အင် အင်အင်အင်"ဆိုပြီး  မြည်ပေးသေးတာလေ…ဒီလိုလုပ်ပေးတာဟာ…ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့လက်ကစားပေးနည်း တစ်ခုပဲလေ……

သိပ်လှတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဂွင်းထုပေးခြင်းမျိုးကို ခံစားရဖူးတဲ့ ယောကျ ၤားတစ်ယောက်ရဲ့ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားမှု့မျိုးသံဒိုင်ရရှိခံစားလိုက်ရသည် ။ ကိုယ်ရဲ့ချ စ်သူ ရည်းစားလည်း မဟုတ် ကိုယ်ရဲ့ ဇနီးမယား လည်းမဟုတ်တဲ့ လှတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အပြု စုအယုအယ ။ ပိုက်ဆံပေးမှ ခံစားခွင့်ရတဲ့ အရသာနဲ့တော့ အနည်းငယ် ကွာခြားပေလိမ့်မည်။       

လူဆိုတာမျိုးက ရလေ လိုလေ ဆိုတဲ့အတိုင်း မမပန်းနုနေခြည်က  လက်နဲ့ ပဲ ကစားပေးနေတာကိုသံဒိုင်အားမရတော့…ထပ်ပြီးတောင်းတ လာတာက  'အော်ရယ်!………

" အမ ကျ နော့် ဟာကို စုပ်မပေး…အားးး!ရှီးးးး"

အမ ကျ နော့်ဟာကိုစုပ်မပေးတော့ဘူးလားလို့ မေးနေတုန်းရှိသေး…အမေးစကားမဆုံးခင် မမပန်းနုက  သံဒိုင့်ဟာရဲ့ ထိပ်ဖူးကို…"ပြွတ်ကနဲ" စုပ်လိုက်ပြီး  လိင်တန်ချောင်း တစ်ဆုံးထိ လည်ချောင်းထဲအရောက် ငုံလိုက် တော့သည်။

ငုံထားတာကို ချက်ခြင်းပြန်ဆွဲ မထုတ်သေးဘူး…ဒီအတိုင်း အသက်အောင့်ပြီး ငုံ့ထားပေးသေးတာ… အနက်ရှိုင်းဆုံးခံစားချ က်…ဖီးလ် ထပ်တက်ရတဲ့ အကွက်ပေါ့…တစ်ခါ……မမပန်းနုက လိင်တန်ကို ပြွတ် ပြွတ်မြည်အောင်စုပ်ပေးပြန်တာ့လည်း ကျေနပ်ရတာပါပဲ… စုပ်ပေးပြီးတော့ မမပန်းနုက  ပက်လက်မခံဘူး တစ်ခါတည်းလေးဘက်ကုန်းပေးကာထောက်ထားတဲ့ ဒူးနှစ်လုံးကို နည်းနည်းထပ်ခွဲပြီး ဖင်ကို နည်းနည်းထပ်ထောင်ပေးထားသည် ။ သံဒိုင် သိပ်ကြို က်တဲ့ ဖင်ထောင်ကုန်းပိုဇေရှင်

" မောင်လေးရဲ့ ဟာကြီးနဲ့ အားပါးတရ အမ ကို ချ စ်ပေးစမ်းကွယ် "

လို့မမပန်းနုက ဆိုလာတော့ အနည်းငယ် အားနာစိတ်ဝင်နေသေးတဲ့.သံဒိုင့်ရဲ့ စိတ်တွေ လွှင့်ပျောက်ကွယ်သွားပြီး အမွှေးပေါက်တာလှတဲ့  မမပန်းနုနေခြည်ရဲ့အင်္ဂါတ်ဇာတ်ပေါက်ကိုအငယ်ကောင်ဖမ်းတေ့ထောက်ရင်း  ဒူးထောက်ထားတာထပြီးမှ…ထိုးဆောင့်ချ လိုက်တော့သည်။ မမပန်းနု… "အီးးးး ဟီးးးး"လို့အော်မြည်လိုက်သေးသည်။ ဒီ အခန်းက စဉ်းစားတွေဝေခန်း အားနာရမဲ့ အခန်းမဟုတ်လေတော့…လိင်တန်ကြီး  မမပန်းနု ဟာထဲဝင်သွားပြီးကတည်းက သံဒိုင် ဆောင့်ချသည်။ မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆောင့် လုပ်ပြစ်သည်။ ကြိုးစားသူတွေမှာ မောရတယ်လို့ ဆိုကြပေမဲ့သံဒိုင် ဒီအမောတွေကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူး ။  မမပန်းနု ကောင်းဖို့နဲ့  ကိုယ်တိုင်ကောင်းဖို့ အတွက် လောလောဆယ် အနေအထားအရ မိမိမှာသာ တာဝန် ရှိသည်လို့ သံဒိုင်ဆုံးဖြတ်ပြီး ဆောင့်အား အရှိန်ကို လုံးဝမလျှော့ပေးခဲ့……

မမပန်းနုကလည်း သံဒိုင့်ရဲ့ဆောင့်ချ က်တွေကို ခိုက်ပုံရသည် ။ မျက်နှာမှောက်ပြီး အောက်မှာခေါင်းအုံးထားရာမှခေါင်းအုံးကို  ဆွဲဖယ်ပြစ်လိုက်ပြီး မွေ့ယာပေါ်မှာပဲ မျက်နှာမှောက်ကာ…ဖင်ကြီးကို  ထပ်မြှောက်ပေးလာတော့သည် ။ သံဒိုင့်စိတ်ထဲကနေ " ကြို က်ခွဲကြီးဟ! "လို့ကြုံးဝါးလိုက်ပြီး အရှိန်ကို ပိုသထက် ပိုအောင် မြန်သထက်မြန်အောင်ကြိုးစားပေးလိုက်သည်။

သံဒိုင့် လုပ်နေရတဲ့ပုံစံက သိုင်းသင်ခါစလူတွေအတွက် အောက်ခြေခိုင်အောင် ကီထိုင်တဲ့ အနေအထားနဲ့ သမနေရတာမျိုးမို့……ကြာလာရင် ညောင်းလာမှာသိတဲ့ အတွက်…သုတ်ကို ထပ်ထိန်းမနေပဲ…အမြန်ဆုံး ပွဲသိမ်းပေးလိုက်တော့သည်။

သံဒိုင် "ဟားကနဲ"အော်ပြီး  မမပန်းနုဘေး ပက်လက်လှန်ပြီး အမောဖြေပြစ်လိုက်သည် ။ မမပန်းနုက ကုန်းပေးထားတဲ့ အနေအထားကို မပြင်သေးပဲ  ဘေးနားရောက်လာတဲ့ သံဒိုင့်ကို ကြည့်ပြီး ပြောလာလိုက်တာက……

" ဓါတ်ပုံဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ ဆောင့်ချက်များကလည်းကြောက်လောက်ပါရဲ့တော်!"တဲ့လေ အပြင်က တံခါးဖွင့်သံတွေ ကြားလိုက်တော့ ကျော်နဲ့မော် ပြန်လာခဲ့ပြီမို့…သတိရမှု့တွေ အဆုံးမသတ်သေးပေမဲ့ သံဒိုင် ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ရလေသည်။

တစ်ခါတစ်လေ တိုက်ဆိုင်မှု့တွေရှိလာရင်လည်း သတိရမိပါတယ်……မမ"ပန်းနု နေခြည်" 

-----------------------------

အခန်း ( ၃ )

" မင်း ဓါတ်ပုံဆရာလေး မဟုတ်လား"

နောက်ကနေ ရုတ်တရက် အမေးစကားကြား လိုက်ရလို့ သံဒိုင် လှည့်ကြည့်မိလိုက်တော့ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ အန်တီကြီး တစ်ယောက်……

" မင်း… 'ငြိမ်း'ကို မှတ်မိလား"

သံဒိုင် ခေါင်းညိတ်ပြုံးပြပြီး  ပါးစပ်က "ဟုတ်" လို့ ပြောလိုက်သည်။ တစ်သက်မှာ တစ်ခါသာ ဆုံခဲ့ဖူး  ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးဖူးပေမဲ့  ဘယ်လိုမှ မေ့ပျောက်လို့ မရနိုင်တဲ့ …အန်တီ "ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်" လေ။   

" ဦးရော  နေကောင်းလားခင်ဗျ "   

သံဒိုင် အမေးစကားကြားတော့… အန်တီ့ မျက်နှာတစ်ချက်ပျက်သွားပါတော့သည်။ ပြီးမှ သက်ပြင်းလေး ဖြည်းဖြည်းချ ပြီး…

" မနှစ်ကပဲ  ကိုနိုင်  ဆုံးသွားပါပြီ"

" ဗျာ!ဟုတ်ကဲ့  sorry ပါ ခင်ဗျာ"

" ရပါတယ်…သိမှ မသိတာ မေးရမှာပေါ့…… မင့်ရော အဆင်ပြေတယ်မလား…တွေ့ပါတယ် မင့် နာမည်ကို  မဂ္ဂဇင်းတွေ ဂျာနယ်တွေမှာ  "ဓါတ်ပုံ-ငယ်သံဒိုင်" ဆိုပြီး…"

" ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျ  အဆင်ပြေပါတယ်"

" မင့်ဆရာကိုမြင့်အောင်နဲ့ရော တွေ့ဖြစ်ရဲ့လား"

" ဟုတ် တွေ့ဖြစ်ပါတယ်…ဆရာတွေနဲ့ နေ့တိုင်း တော့ မဆုံဖြစ်တော့ဘူးခင်ဗျ "

" ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ်ဖြစ်သွားတော့လည်း ဒီလိုပါပဲ…မင်း ငြိမ်းကိုဓာတ်ပုံရိုက်ပေးပြီးကတည်း က  နောက်ထပ် မရိုက်ဖြစ်တော့ဘူး…ကိုနိုင်  ရှိနေသေးရင်တော့  ထပ်ရိုက်ဖြစ်မလားမပြော တတ်ဘူးပေါ့"

" -----"

" ကိုမြင့်အောင်နဲ့  အပြင်မှာတွေ့ကြတော့လည်း မင့်ဆရာက  သူ့တပည့်တော်ကြောင်း တတ်ကြောင်း ပြောပါတယ်…မင်း  ငြိမ်းကို ရိုက်ပေး တာ ကြည့်ပြီးလည်း တစ်နေ့မှာ မင်းက အောင်မြင်မဲ့ ဓာတ်ပုံသမားတစ်ယောက်ဖြစ်မှာ ဆိုတာ  အဲကတည်းက  သိပါတယ်"

" ဟုတ် ကျေးဇူးပါ"

သံဒိုင် ကျေးဇူးစကားဆိုရင်းပိုက်ဆံအိတ်ထဲက လိပ်စာကဒ်လေး ထုတ်ပြီး…

" ဒါ ကျ နော့ လိပ်စာကဒ်လေးပါ ခင်ဗျာ… ဓာတ်ပုံနဲ့ ပတ်သက်ပြီး လိုအပ်တာရှိရင် ဆက် သွယ်လိုက်ပါခင်ဗျ "

" အင်း အေး!ငြိမ်းက  မင်းလိုအလုပ်လုပ်နေတဲ့  သူမဟုတ်တော့  လိပ်စာကဒ်တော့  ပေးစရာ  မရှိဘူးကွ"

" ဟုတ် လုပ်စရာမလိုအောင် ပြည့်စုံနေတာပဲ  ခင်ဗျာ…တစ်ခုခုသောက်ရအောင်လားခင်ဗျ ကျနော်က မြို့ထဲရောက်ရင်  ကော်ဖီတော့  သောက်ဖြစ်တယ် ဗျ "

" တော်ပါပြီကွာ..ငြိမ်းကမိတ်ဆွေတစ်ယောက် ကို လာတွေ့ရင်း မင့်ကိုမြင်လိုက်လို့ နှုတ်ဆက်တာပါ…သွားမယ်ကွ"

" ဟုတ်  ခင်ဗျ  ဟုတ်"

သံဒိုင် အန်တီသွားရာနောက်ကို  မသင့်မှန်းသိ ပေမဲ့ လိုက်ကြည့်မိနေသေးသည်။ လက်ထဲက မျက်မှန်တော့  မမေ့အောင် တပ်လိုက်ရသေး တာပေါ့…သိပ်ကို လှပတောင့်တင်းလွန်းတဲ့… ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်။ အန်တီသူ့ကားပေါ်တက်ပြီး  မောင်းထွက်သွား မှ သံဒိုင် နီးတဲ့ဆိုင်လေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တော့ သည်။

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်…သံဒိုင့်ကို  "မင်း" လို့ခေါ်ပြီး စကားပြောသူ… သူ့ကိုသူတော့  "ငြိမ်း" လို့ နာမ်စားသုံးသူ… ခုထိ သံဒိုင်  ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ကို ဘယ်လို နာမ်စားနဲ့ခေါ်ရမည်မှန်း  မသိသေး။ သံဒိုင့် အသက်အရွှယ်နဲ့  အန်တီခေါ်သင့်ပေမဲ့ မိမိခေါ်လိုက်တဲ့  အခေါ်အဝေါ်လေးကြောင့် ဧည့်သည် စိတ်ပျက်သွားမှာမျိုးကို သံဒိုင် မလို လားပေ။ အမျိုးသမီးတွေကလည်း အမျိုးမျိုးလေ… တစ်ချိုက အန်တီအရွှယ်ဖြစ်ပေမဲ့  အန်တီလို့ ခေါ်ရင် မကြိုက်ဘူး…အမကြီး ဘာညာခေါ်မှ သဘောကျ တာမျိုး ရှိသလို…တစ်ချို အမျိုးသမီးတွေကျ တော့  သူ့အရွှယ် အမှန်အတိုင်းခေါ်စေချင်တာမျိုးလည်းရှိသည် အန်တီအရွယ်ကြီးကိုသွားပြီး "အမ""အမကြီး" သွားခေါ် လိုက်မိရင်…သား အသက်က ဘယ် လောက်ရှိပြီမို့ အန်တီ့ကို အမခေါ်ရတာလဲ ဘာညာနဲ့ ကောတော့သည်။ ကိုယ်က  သူကြိုက်မလားတွေးပြီး ခေါ်မိလိုက် တာ  မျက်နှာမရတဲ့အပြင်  ဂွမ်းရသည်။ ဒီလိုမျိုး တွေ တွေ့လာတော့ သံဒိုင်တို့က…သူ့ကိုယ်သူ  ဘယ်လို နာမ်စားသုံးပြီး စကား ပြောလဲ  စောင့်ကြည့်လိုက်သည်……

အမ ကလေ ပြောတဲ့သူဆို  အမ…အမကြီးက ဒီလိုလေ ဘာညာဆိုရင်အမကြီး…အန်တီပြောမယ်ကွဲ့ဆိုတာနဲ့  အန်တီ…ဆိုပြီး  လိုက်ခေါ်ရတော့သည်။ အခေါ်ရအခက် ဆုံးသူများက  အန်တီ မမ  အရွှယ်များပင်… ခေါ်ရလွယ်ကူဆုံးကတော့  အသက် ၆၀ /၇၀ ကျော် အဘွားကြီးများပင်…သံဒိုင်တို့ အသက်အရွယ်နဲ့  အသက် ၆၀ /၇၀ ကျော်များကို  "အဘွား" လို့  ခေါ်လိုက်တာနဲ့ တင်  အခေါ်အဝေါ်ကိစ္စ ခေါင်းစားစရာ မလို တော့ပေ……

အဆင်မပြေတဲ့အခြေအနေတွေနဲ့ဘဝရပ်တည် မှု့ အဆင်ပြေအောင် ကြိုးစားရုန်းကန်ခဲ့ရတဲ့ သံဒိုင် တို့အနေအထားအရ  အမျိုးသားဖြစ်စေ အမျိုးသမီးဖြစ်စေ ဒီလိုအခေါ်အဝေါ်လေးတွေ ကအစ  အသေးစိတ်ဂရုစိုက်ခဲ့ရပါသည်။

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ကျမှ သံဒိုင် ရွာလည်ခဲ့ တော့သည်။ အန်တီလို့ ခေါ်သင့်ပေမဲ့ သူက ဘယ်လိုမျိုးခေါ်မှ ကြိုက်မယ်မသိသေးလို့ စောင့်နေလိုက်သေးသည်။ အန်တီက သူ့ကိုယ် သူ  "ငြိမ်း" လို့ သုံးလာတော့…သံဒိုင်ညစ်သွား မိရတော့သည်။ "ငြိမ်း"တဲ့   အေးတာပဲ…ပွဲကို သိမ်းရော့……လို့  သံဒိုင် စိတ်ထဲကနေ ရေရွတ်မိခဲ့ရသည်။ ဓာတ်ပုံ အချ ိန်အကြာကြီးရိုက်တဲ့နေရာမှာ နာမည်တစ်ခုခုခေါ်ပြောပြီး ရိုက်မှ အဆင်ပြေတာမို့  ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ကို အန်တီ လို့ပဲ  ခပ်တိုးတိုးခေါ်ပြီး  လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေထဲက တစ်ရက်မှာ သံဒိုင် ဓာတ်ပုံရိုက် ဖြစ်ခဲ့ရလေတော့သည်။

အစ ရိုက်ဖို့ ချိတ်ထားတာက ဆရာမြင့်လွင်… အရင်လည်း နှစ်ခါလောက် ရိုက်ပေးဖူးတယ် လို့သိရသည်။မနက်ဖြန် သွားရိုက်ပေးရမှာကို ဒီနေ့လို ညနေမှ ဆရာမြင့်လွင်က ဆရာဆန်း ဖုန်းကို ဆက်ပြီး  သံဒိုင်နဲ့ စကားပြောခဲ့သည်။

" သံဒိုင်ရေ မနက်ဖြန် ငါ့ကို ကူညီဦးကွာ"

" ဟုတ်!ရပါတယ် ဆရာ…ဆိုင်ကိုပဲ လာခဲ့ရမှာ လား ဆရာ"

" မဟုတ်ဘူးကွ ငါ့မိတ်ဆွေလူကြီးတစ်ယောက်  ရဲ့ အိမ်ကို သွားရိုက်ပေးရမှာ"

" ဟုတ်"

" ရိုက်ပေးရမှာက တစ်ခြားလူမဟုတ်ဘူး…  သူ့ဇနီးကို"

" ဟုတ် ဆရာ"

" ရိုက်ရမှာက ဆက်စီ…အခန့်သင့်လို့ အဆင်  ပြေရင်  nude ပါရိုက်ရမှာ"

" ဗျာ!!!!!!!!!!!!"

သံဒိုင် ဆရာမြင့်လွင် ပြောလိုက်တုန်းက တကယ် အံ့သြသွားခဲ့ရပါသည်။ nude ရိုက်ရမှာမို့ မဟုတ်ဘူး…nude art ကို ဆရာတပြည့်နှစ် ယောက်  အတော်အတန်ရိုက်ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ လူအများကြားတော့  ချပြခွင့်မရခဲ့…ဆရာဆန်းဆီက ဧည့်ခန်းမှာ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာ ချိတ်ထားကြမဲ့ ဓာတ်ပုံ အတည် အခန့်မျိုးတွေ ရိုက်ဖို့ ပညာရခဲ့သလို…ဆရာမြင့်လွင် ဆီက  မော်ဒယ်အလှပုံ…ဆက်စီ…nude art  အမျိုးမျိုးသော ကဏ္ဍတွေအတွက် အလင်းအမှောင်ပေးပုံတွေ ရိုက်နည်းတွေ  ရရှိခဲ့ရသည်။

သံဒိုင် ဆရာနှစ်ပါးလုံးဆီက မတူညီတဲ့ရပ်တည်မှု့တွေ အတွက်ပညာပိုစုံခဲ့သည် ပြောရမည်။ ဆရာနှစ်ယောက်လုံးက ပန်းတွေ ငှက်တွေ ရိုက်ဖို့ စိတ်မဝင်စားကြတော့ …ဒါတွေတော့ သံဒိုင်လည်း ရိုက်ဖို့ စိတ်အားမသန်သေးခဲ့။

သံဒိုင် ဆရာမြင့်လွင်ပြောလိုက်တာကို အံသြ သွားခဲ့ရတာက…ကိုယ့်ဇနီးတစ်ယောက်ကို nude ရိုက်စေချင်တဲ့ ခင်ပွန်းတစ်ဦးရဲ့ ခံစား ချ က်ကြောင့်…တစ်ခြားတိုင်းပြည်တွေမှာ တော့ ထူးဆန်းခြင်းမဟုတ်သော်လည်း သံဒိုင်တို့  ဒီက အနေအထားတွေနဲ့  အရမ်းကို ထူးဆန်းနေပြီလေ……

ရိုက်ဖူးခဲ့ပါတယ်ဆရာမြင့်လွင်နဲ့  သံဒိုင်ထက် အသက်ကြီးတဲ့ မမတွေ…ရွှယ်တူတွေကို nude art ပုံတွေ…သံဒိုင် တစ်ယောက်တည်း အခြားမိတ်ဆွေတွေ အချိတ်အဆက်နဲ့ porn photo ပါရိုက်ခဲ့ဖူးပါသည်။ မိန်းကလေး ခုနှစ်ယောက် ရှစ်ယောက် လောက်ရှိမည်  အိမ်တစ်လုံးထဲမှာ ရိုက်ခဲ့ရဖူးသည်။ ရိုက်ပေးပြီးတာနဲ့ ကဒ်ထုတ်ပေးခဲ့လိုက်သည်။ ဘယ်မှာကူးမှာတွေ ဘယ်နေရာမှာသုံးမှာတွေ  သံဒိုင် မမေးဘူး…စိတ်လည်း မဝင်စားဘူး… မိမိအလုပ်က ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးဖို့… ဝင်ငွေရဖို့ပဲလေ…ဆရာဆန်း သိသွားတော့ ဆရာက ဆူသည်။ တိုင်းပြည်ယဉ်ကျေးမှု့ အနေအထားနဲ့  nude art တောင် ကောင်းကောင်းကြီး လက်မခံသေးတဲ့ အနေအထားမှာ မင်းက  porn photo ရိုက်ရ သလား ဆိုပြီးဆူခံထိသည်။ 

သံဒိုင်လည်း  ကင်မရာလေးတစ်လုံး ကိုယ်ပိုင်ဝယ်ချင်တာကြောင့် ရိုက်ဖြစ်တာပါလို့  ဆရာဆန်းကိုလျှောက်လဲချက် ပေးခဲ့ရသည်။  ဆရာတွေ ကိုင်တဲ့ ကင်မရာကြီးတွေကို  ကျွမ်းကျွမ်းကျ င်ကျ င် ကိုင်တွယ်ရိုက်နိုင်ပေမဲ့  ကိုယ်ပိုင် ကင်မရာ တစ်လုံးတော့ ဝယ်ချင်ခဲ့တာ မို့  သံဒိုင် ကြိုးစားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဆရာမြင့်လွင်နဲ့ အရွှယ်မျိုးစုံကို ပုံစံမျိုးစုံ ရိုက် ခဲ့ရပေမဲ့ ဒီလို  အသက်ကြီးတဲ့သူတွေတော့ ဆက်စီ မရိုက်ဖူးခဲ့သေးဖူးလေ…ဒါနဲ့ပဲ သံဒိုင် ဆရာ့ကို  ရှင်းအောင် မေးခဲ့ရတော့သည်။

" ဆရာ  ကျ နော့်ကို  ရှင်းအောင် ပြောပြပါဦး  …ဆရာ့မိတ်ဆွေဆိုလည်း ဆရာ့ပဲ သွား   ရိုက်ပါ့လား ခင်ဗျာ"

" ကျန်းမာရေးမကောင်းနေလို့ပေါ့ကွ…အဟွတ်  ပြောလည်း ပြောထားပြီးသား…လိုအပ်တဲ့  မီးတွေရော သွားလုပ်ပြီးသားမလို့ပေါ့ ……  အဟွတ်! အဟွတ်!  အဟမ်းး……"

သံဒိုင် အဲတုန်းက ဖုန်းပြောရင်း ပြုံးမိခဲ့ရသည်။ ဆရာမြင့်လွင် အဲဒီရက်က နေမကောင်းဖြစ်နေ တာ သံဒိုင် သိပါသည်။ အစကတော့ စကား ပြောတာ ချောင်းဆိုးသံ  ချောင်းဟန့်သံ မပါပေမဲ့  ခုမှဆရာသမားက  စကားပြောနေရင်း ချောင်းဟန့်သံလေးတောင်  ထည့်လာလိုက် သေးသည်။ တစ်ဖက်သားကကိုယ့်အပေါ် တစ်မျိုးမြင်မခံနိုင်တဲ့ ဒါမှမဟုတ် ပရိယာယ်ရဲ့ သက်သေတစ်ခုကို   တေ့ွလိုက်ရလို့…… ဆရာမြင့်လွင်ကတော့  သူ့နေမကောင်းဖြစ်နေ တာ သံဒိုင်တစ်မျိုးမြင်သွားမှာ စိုးရိမ်လို့ဆိုတာ သိခဲ့ပါသည်။ ဆရာမြင့်လွင် ထပ်ပြော လာတာက……

" ငါ လာရိုက်မပေးနိုင်ဘူးဆိုတာ ငါ့မိတ်ဆွေ  ကိုမင်းနိုင် ကို ပြောပြပြီးသား…သူကလည်း  လက်ခံလို့ မင့်ကို လွှတ်တာ…အဟမ်း!ဟင်း!"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ…ဒါမဲ့ ရိုက်ရမှာက  သာမန် အလှပုံ မဟုတ်လို့ မေးတာပါဆရာ"

" အေး!စိတ် တစ်မျိုးမျိုးကြောင့် ရိုက်ခိုင်းတာပါ မင်းက  ဘာတွေ ညာတွေ  မေးမနေနဲ့…သူက သူ့ဇနီးလက်ခံရင်  nude ပါရိုက်ပေးဖို့ ပြောထားတယ်…nude ရိုက်ဖြစ်မရိုက်ဖြစ်က မင့် အပေါ်မှာပဲ  မူတည်ပါတယ်…အဟွတ်! မင်းရိုက်နေတာကိုလည်း သူက တစ်နေရာရာ ကနေ ကြည့်နေလိမ့်မယ်"

" ဟုတ် ဆရာ…နားလည်ပါပြီ"

" ပုံတွေကို သူ့အိမ်မှာရှိတဲ့ ကွန်ပျူတာထဲကို  တစ်ခါတည်း ထည့်ပေးခဲ့…ရိုက်ပြီးတာနဲ့ မီး  တွေကိုလည်း တစ်ခါတည်းပဲ ပြန်ယူခဲ့လိုက်ပါ  သူ့ အိမ်က အလုပ်သမားတွေ လိုက်ပို့လိမ့်  မယ်"

" ဟုတ်"

ဆရာမြင့်လွင်နဲ့ ဖုန်းပြောပြီးလို့  နောက်နေ့မှာ ပဲ ဆရာဖြစ်သူက သံဒိုင်ဆီကို သူကိုင်ရိုက်နေကျ  ကင်မရာကြီးကို တပြည့်တစ်ယောက်နဲ့ ပို့ပေးလာတော့သည်။ ဆရာမြင့်လွင်ကို ဒါတွေ ကြောင့်လည်း သံဒိုင်လေးစားမှု့ပိုခဲ့ရပါသည်။ မိမိက သူ့တပြည့်ဖြစ်နေသော်လည်းအလုပ်က သူ့ လက်ခံထားတာမို့ သံဒိုင်ကကူညီသူဖြစ်ရာ သူ့ဘက်က တတ်နိုင်သလောက် အဆင်ပြေ အောင် လုပ်ပေးသည်။ သွားခါနီးမှ  ဆိုင်ကိုလာ ပြီး ကင်မရာ လာယူလို့ပြောလည်း  ရပေမဲ့……လာယူစရာ မလိုအောင် စီစဉ်ပေးတော့သည်။

သံဒိုင်  ကင်မရာကြီးလွယ်ပြီး…ဦးမင်းနိုင်_ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် တို့အိမ် ရောက်လာခဲ့ရပါတော့သည်။သံဒိုင်ရောက်သွားတော့ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ကိုမတွေ့ရသေး…ဦးမင်းနိုင်နဲ့ပဲ တွေ့ရပြီး စကားထိုင်ပြောနေရသည်။ သူ့သား အသက်အရွှယ် လောက် ရှိတဲ့ သံဒိုင့်ကိုဦးမင်းနိုင်ခေါ်တာက  "ဓါတ်ပုံ ဆရာလေး"တဲ့ ရာထူးကြီးကြီးနဲ့ ပိုက်ဆံချ မ်းသာတဲ့ လူတစ်ဦး ဖြစ်ပေမဲ့  ဘယ်လိုလူမျိုးမဆို လေးလေးစားစား လေပြေအေးနဲ့ ပြောတတ်တဲ့ ဦးမင်းနိုင်ကို သံဒိုင် လေးစားမိရပါသည်။ သံဒိုင် ရောက်လာလို့  လက်ဖက်ရည်နဲ့ မုန့်တွေ လာချ ပေးတဲ့ သူ့အိမ်က အလုပ်သမားတွေကိုစကားပြောတာ တွေကအစ…ဦးမင်းနိုင်ဆိုတဲ့ လူကြီးက သိပ်ကို အတွင်းမနော ကောင်းသူ တစ်ယောက်ဆိုတာ သိသာလှပါသည်။

သံဒိုင်  ဆရာမြင့်လွင်လည်း  ယခင်ရိုက်ခဲ့ဖူးတယ်သိရလို့ ပုံတွေကို ကြည့်ဖို့ခွင့်တောင်းလိုက်ရသည်။ အမ်လ်ဘမ်နဲ့ထည့်ထားတဲ့ဆရာသမားလက်ရာများကို သံဒိုင်တွေ့ရပါပြီ…ရိုးရိုးမြန်မာဝတ်စုံနဲ့ကို  အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ကောက်ကြောင်းအား… လှလှပပ  သေသေသပ်သပ် ပုံဖော်ရိုက်ကူးထားတာ တွေ့ရပါသည်။

သံဒိုင်က  ဆရာရိုက်ခဲ့တာတွေနဲ့  ပို့စ်တွေထပ် ကုန်မှ စိုးလို့ ယူကြည့်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီလောက်အများကြီး ရိုက်နေရတာ ပို့စ် တွေ သံဒိုင်တို့ ထပ်ပါသည်။ ဒါမဲ့ တစ်ယောက်တည်း ကို ဒီပုံစံနဲ့ပဲ ထပ်သွားရင်ကျ  မကောင်းတာမို့ အရင် ယူကြည့်ထားရခြင်းမျိုးဖြစ်သည်။

သံဒိုင်ရဲ့ အားသာချက်က သင်ဆရာများတင် မက  မြင်ဆရာများရဲ့ လက်ရာများကိုလည်း တစ်ခါ နှစ်ခါ လောက်ကြည့်မိလိုက်ရင် ခေါင်း ထဲမှာ အလွတ်ရသွားတော့သည်။ ဓာတ်ပုံဆရာတစ်ဦး ကြိုးစားပန်းစားအားထုတ် ရိုက်ထားတဲ့ တကယ်ပဲအနုပညာပြောင်မြှောက်တဲ့ လက်ရာမျိုးဆို  ခေါင်းထဲတင်မဟုတ်…နှလုံးသားထဲကပါ  မှတ်မိသွားခဲ့ရသည်။ သံဒိုင် လေးစားရတဲ့ ဆရာများရဲ့ ရိုက်ချ က်ပုံရိပ်တွေက  သံဒိုင့်နှလုံးသား ထဲမှာ နေရာအပြည့်ယူထားစဲ……

သံဒိုင် ဓာတ်ပုံရိုက်တဲ့နေရာမှာ……

 * ပိုက်ဆံကောင်းကောင်းရလို့ ဓာတ်ပုံရိုက်တာ မဟုတ်ပဲ  ဓာတ်ပုံကောင်းကောင်းရိုက်တတ် လို့ ပိုက်ဆံများများရတာမျိုး ဖြစ်ချ င်သည်*

အယ်လ်ဘမ် တစ်ဝက်လောက်အရောက်မှာမှ ပုံတွေက ပိုပြီးလက်ရာမြှောက်တာ တွေ့ရပါ တော့သည်။အောက်ဒိုးပုံတွေလန်းသည်။ အန်တီကြီး တစ်ယောက်ရဲ့ ကောက်ကြောင်း အလှများကို  လှလှပပ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပုံဖော်ထားတာ တွေ့ရသည်။ သံဒိုင် သတိထား မိလိုက်တာက  ဓာတ်ပုံဆေးသားတွေ…ဒီဆေးသားမျိုးသံဒိုင်မတွေ့ဖူးခဲ့ဘူး……

" ဦး ခင်ဗျ …ဒီဓာတ်ပုံတွေ  ဘယ်မှာကူးတာလဲ ခင်ဗျ ……ဆေးသားတွေ အရမ်းကောင်းတယ်"

" မိတ်ဆွေတစ်ယောက် L.A သွားတုန်းက ကူး  ပေးလာတာ…ဆေးသားကကောင်းတာ ဟုတ် ပါပြီ  လက်ရာကတော့ မကောင်းဘူးလား"

" ဟုတ်…ဆရာဖြစ်သူရဲ့လက်ရာတွေမို့ တပြည့် တစ်ယောက်အနေနဲ့မချ ီးမွမ်းသင့်ဘူး ဆိုတာ  ကြောင့်ပါ   ဦး!…ကျ နော်ဆရာ ဦးမြင့်လွင်က  ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကို  နှလုံးသားနဲ့  ရိုက်တတ်သူမို့  ဆရာ့ လက်ရာတွေက မကောင်းဘူးဆိုတာ  မရှိပါဘူး ခင်ဗျာ"

" ဟုတ်ပါပြီ ဓါတ်ပုံဆရာလေးရယ်…နှစ်ယောက်  သားကတော့  ဆရာတပည့်ပီသ ပါပေတယ်  ဒါနဲ့ အရိုက်ခံတဲ့ မော်ဒယ်ကရောဘယ်လိုလဲ"

ဒီမေးခွန်းကိုတော့ ဦးမင်းနိုင်က သာမန်ပဲမေး တဲ့ပုံဖမ်းပေမဲ့  သံဒိုင်ဆီက အဖြေကို စိတ်ဝင်တစား စောင့်နေမှန်း သံဒိုင်အလိုလိုသိခဲ့လိုက်သည်။

" အန်တီ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အလှကသိပ်ကိုဆွဲဆောင် ပါတယ်ခင်ဗျ …ဒီလို အလှမျိုးက  ရှိတော့ရှိတယ် ရှားတယ်ခင်ဗျ …ကျနော်တို့က လှပါတယ်ဆိုတဲ့ မင်းသမီး မော်ဒယ်များကို မြင်နေ တွေ့နေကြပါ…ဒါပေမဲ့ အန်တီ့ရဲ့ အလှမျိုးကို တော့  တွေ့ရနည်းပါတယ် ခင်ဗျာ"

သံဒိုင့်ရဲ့ အဖြေကို ဦးမင်းနိုင် သဘောကျ ပုံ ရပါသည်  ဘာမှပြန်မပြောပေမဲ့  ခေါင်းပဲ တဆက်ဆက်ညိမ့်နေတော့သည်။

" ပုံတွေက  အရမ်းလည်းကောင်းပါတယ်ခင်ဗျ  ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကောင်းဖို့ဆိုတာ ဓာတ်ပုံဆရာ  တစ်ယောက် တည်း တော်နေလို့ မရပါဘူးခင်ဗျ  ရူခင်းပုံဆိုလဲ  ရာသီဥတုက ကိုယ့်ဘက်ပါဦးမှ  လူ အလှပုံဆိုလည်း photo model က  စိတ်ဝင်တစားနဲ့ သရုပ်ဆောင် ပေးဦးမှခင်ဗျ …ဒီပုံတွေ ကြည့်ရတာ ကူးထားတဲ့ ဆေးသား လည်းကောင်းတယ်…ဓာတ်ပုံဆရာလည်း တော်မှန်းသိရပေမဲ့ တစ်ခုခုလိုနေတာက photo model ထိုင်ပေးတဲ့  အန်တီ့ရဲ့ ဓာတ်ပုံအပေါ် ခံစားချ က်အသက်ဝင်မှု့က နည်းနေလို့ ခင်ဗျ "

သံဒိုင် စကားဆက်မလို့ ရှိသေး…ဦးမင်းနိုင်က သံဒိုင် ပြောကာစ  စကားတွေကို ပုံမှန်ဖြစ်ပေမဲ့ နောက်ဆုံးပြောလိုက်တာကို လက်ခံပြီး သိပ်စိတ်ဝင်စားပုံ ရပါသည်။ ခေါင်းပဲ ခပ်မြန်မြန်ညိမ့်ပြီး ထောက်ခံကာ…

" photo model ထိုင်ပေးမဲ့ ဦးရဲ့ဇနီးကို ဓာတ်ပုံ  အပေါ် ခံစားချ က်အသက်ဝင်မှု့ကောင်းအောင် ဓါတ်ပုံဆရာလေး  ဦးဆောင်နိုင်ပါ့မလား"

" ဆရာတွေရဲ့ လမ်းညွှန့်ပြသမှု့နဲ့ အတူ… ကျ နော့်နှလုံးသားနဲ့ ရင်းပြီး ခလုတ်နှိပ်မှာပါ ခင်ဗျာ…အကောင်းဆုံး ကြိုးစားပြီး ရိုက်ပေးပါ မယ်လို့ ကတိပေးပါတယ်  ဦး!"

" ဟုတ်ပါပြီ…ဟုတ်ပါပြီဗျာ"

သံဒိုင်နဲ့ ဦးမင်းနိုင် စကားပြောလို့ ခဏအရပ်မှာပဲ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ထွက်လာပါတော့သည်။

--------------------------

အခန်း ( ၄ )

" ငြိမ်း  လာထိုင်လေ…ဒီမှာ ငြိမ်းကိုဓာတ်ပုံရိုက်ပေးမဲ့ ကိုမြင့်အောင်တပည့်ဓာတ်ပုံဆရာလေး ရောက်နေပြီ…"

ဦးမင်းနိုင်က သူ့ဇနီးကိုပြောပြရင်း သံဒိုင်ဘက် လှည့်ကာ…

" ဓာတ်ပုံဆရာလေး…ဒါ photo model ထိုင်ပေး မဲ့ ဦးရဲ့ ဇနီး ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် တဲ့"

" ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျ "

သံဒိုင် ဦးမင်းနိုင်မိတ်ဆက်ပေးလာတာကိုခေါင်းညိတ်ပြပြီး အန်တီ့ဘက်ကို လှည့်ပြီးပြုံးပြလိုက်တော့  အန်တီကြီးက မေးပဲဆက်ပြသည်။ သံဒိုင့်ကို  စိတ်ဝင်စားမှု့ဟန်သိပ်မပြ…သံံဒိုင်တို့ပြောနေကျ  မာနကမိုးပေါ်မှာနဲ့ ခပ်ချေ ချေ ဟန်ဆိုတာလိုမျိုး……

သံဒိုင် ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ကို လူချင်းမြင်ရမှတစ်ချ က်ကြည့်ကာ အကဲခတ်လိုက်ပြီး ကာမရမ္မက်အတွက် သိပ်ကို  နိုးကြွစေနိုင်တဲ့ အမျိုးသမီးကြီးပါလားလို့ မှတ်ချက်ပြု ပစ်လိုက်သည်။ မျက်နှာအလှက သွယ်သွယ်လျလျ  မရှိပဲ ခပ်တင်းတင်းကြီးမို့ မာနတော့ သိပ်ကြီးမဲ့သူဆို တာ သဘောပေါက်ရသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းအလှကတော့ ဓာတ်ပုံထဲမှာ မြင်တွေ့ရတဲ့အတိုင်း တစ်ခုမှလွဲ တာမရှိ…တစ်ချို့မင်းသမီးတွေက ဓာတ်ဆရာရဲ့ အကူ အညီနဲ့ နည်းနည်းလေးတော့ပိုထားမျိုးရှိတတ် ကြပေမဲ့  ဆရာမြင့်လွင်ကတော့  ပြင်စရာမလို တဲ့ အန်တီ့အလှကို ဒီတိုင်းချ ပြထားခဲ့တာ…

အန်တီ အသားအရေက အသားအရေလှပါတဲ့ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးတစ် ယောက်လို  နှုးညံ့ချောမွတ်ခြင်းမျိုးတော့မရှိ လောက်ဘူးလို့  အမြင်နဲ့ ဆုံးဖြတ်ရသည်။ ဒီထက်တော့  သံဒိုင်လည်းဆက်မစဉ်းစားရဲ တော့ပါ……

စကားပြောတာတွေရပ်ပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ပြင်ဆင်ထားတဲ့ အခန်းထဲကို သံဒိုင်တို့ ရောက်တော့ air con ဖွင့်ထားပြီးသားမို့အေးနေတော့သည်။ သင်္ကြန်နားနီး ဧပြီလ မို့ အပြင်မှာ ပူနေသော်လည်း…ဥစ္စာဓာန ပြည့်ဝကြသူတွေမို့ အပူဒဏ်ကို တွန်းလှန်နိုင်ကြသည်။

အန်တီက လက်ပြတ်အင်္ကျ ီ မြန်မာဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပေးတာမို့  ဝတ်စုံနဲ့ လိုက်ဖက်မဲ့ ပို့စ် ကို လုပ်ခိုင်းပြီး  ခေါ်ရိုက်လိုက်တော့သည်။ shutter အချ က် ၂၀ လောက် နှိပ်အပြီး… air con ခန်းထဲဖြစ်ပေမဲ့  သံဒိုင်  ရေဆာလာပါ တော့သည်။

ရိုက်နေစဉ်အတွင်း ပုံကောင်းထွက်ဖို့ရာသာ စိတ်မှာရှိနေတာမို့  ဘာစိတ်ညာစိတ်တွေ သံဒိုင်တို့  ဓာတ်ပုံ ဆရာများမှာ  မရှိပါ…ဒါမဲ့  သိပ်ကိုလှပဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းတဲ့…ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ကြီးရယ်မို့  အာခေါင် ခြောက်သည်…ရေသောက်ချင်ပါသည်။ အဆင်သင့်ထားပေးတာတဲ့ ရေဘူးကို ဖွင့် သောက်ရင်း  အန်တီ့ကို ကြည့်လိုက်တော့… ခပ်တည်တည်နဲ့ ဒီအတိုင်းရပ်နေတာ တွေ့ရသည်။ သံဒိုင် ဟာသလေးတွေပြောပြီး စိတ်ပေါ့ သွားအောင် လုပ်ပေမဲ့  အန်တီကြီးက လုံးဝ မရယ်ဘူး။ သံဒိုင် ကလည်း ငယ်သေးတာမို့ စကားကို ပြောချ င်ပုံမရပေ…

" သက်တောင့်သက်သာလေး နေပါခင်ဗျ …"

ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး……

" အန်တီက (အသံလေး လျှေ ာ့ပြီးပြော)…ညာသန်မလား(ပုံမှန် အသံနဲ့ ဆက်ပြော)…ဒီတစ်ခါ ကျ နော့်ဘက်ကို  ကျောပေးထား  လိုက်ပါ…ခေါင်းကို ဘယ်ဘက်ချိုးချ ပြီး……အကြည့်တွေကို ကြမ်းပြင်ဆီပို့လိုက်ပါ"

သံဒိုင် ရေသောက်ပြီးထပ်ရိုက်သည်။ cropping ကို သရီးကွာတားနဲ့ ဖြတ်သည်။ နောက်ထပ်နောက်ကျောပြင် တစ်ခြမ်းနဲ့ မျက်နှာတစ်ခြမ်းကို အကျပ်ထားပြီး ပိုင်းဖြတ်တော့ မျက်လုံးမုက အဆင်မပြေ……အကြည့်က နည်းနည်းဝေးနေပြီး  မကျေနပ်လို့  လည်ပြန်လှည့်ကာ…မျက်စောင်းထိုးပြီးတစ်နေရာရာကို  ကြည့်သလိုကြီးဖြစ်နေတော့သည်။

သံဒိုင် ထိုင်ရာမှထပြီး အန်တီ မျက်နှာချိုးထား တဲ့ ဘက်ကို အောက်ကို ဒူးတုပ်ထိုင်လိုက်ပြီး လက်ညှိုးလေးထောင် ရမ်းပြပြီး……

" ကျ နော့် လက်ချောင်းလေးကို မြင်လားခင်ဗျ   ဒီလက်ချောင်းလေးကို ကြည့်ပါ"

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် က တစ်ခါတည်းမကြည့် သူ့ကြည့်ချင်တာပဲ ကြည့်နေတော့……

" ကျ နော့်လက်ချောင်းလေးကို မြင်လားခင်ဗျ "

သံဒိုင် လက်ညှိုးလေးကိုလှုပ်ပြီး ဒုတိယအကြိမ်ထပ်မေးရတော့သည်။မေးကာမှပဲ……

" မြင်တယ် ကြည့်နေပြီ" လို့ ဖြေတော်မှုသည်။

" လွမ်းစရာလေးရှိရင် လွမ်းလိုက်ပါလား… မရှိရင်လည်း တစ်ခုခုကို ဇွတ်လွမ်းလိုက်ပါဗျာ အဟီး ဟီး! ခပ်ဆွေးဆွေးအကြည့်တွေ လိုချင်လို့ပါခင်ဗျာ

သံဒိုင်ပြောတာကို သဘောကျ သွားပုံရသည်။ အန်တီကြီးက အသံမထွက်ပဲ ရယ်တော့သည်။ သံဒိုင်လည်း ခေါင်းလေး ညိတ်ပြီး ကင်မရာနား ပြန်လာ ပြန်ရိုက်ရတော့သည်။

ဒီပုံစံနဲ့ ရိုက်လို့ပြီးသွားမှ  အန်တီ့ကို အောက်မှာ လုံးဝလဲှအိပ်ဖို့ ပြောလိုက်ပြီး ကင်မရာကို tripod မှ ဖြု တ်ကာ သံဒိုင့်လည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ပြီး ရိုက်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။ ယခင်မြင်ဖူးနေကြ ပိုစ့်တွေရော  စဉ်းစားထား တဲ့အသစ်ပို့စ်တွေရောနဲ့ ကျေနပ်လောက် အောင်ရိုက်ပေးပြီးမှ  အန်တီ့ကို အဝတ်အစား နောက်တစ်စုံ လဲရန်ပြောပြီးအနားပေးလိုက် သည်။အန်တီနဲ့လည်းနည်းနည်းဆိုသလောက် လေး ရင်းနှီးမှု့တော့ ရသွားခဲ့ရသည်။ နည်းနည်းဆိုမှ နည်းနည်းလေးပါ……

" ဓာတ်ပုံ အရိုက်ခံရတာလည်း သိပ်တော့  မလွယ်ဘူးခင်ဗျ  ပင်တော့ ပင်ပန်းတယ်နော်"

သံဒိုင် လဲှအိပ်နေရာမှ ထလာတဲ့ အန်တီ့ကို ပြောလိုက်တော့ သံဒိုင့်ပြောတာကိုခေါင်းညိတ် ပြီးပဲထောက်ခံမှု့ ပေးသည်။

" ဒီတစ်ခါ ဝတ်စုံကြရင် ဆံပင်တွေမျ က်နှာပေါ်  မကျ အောင်လို့  ခေါင်းပေါ်မှာပဲ  စုထုံးချ ည်ခဲ့  ပေးပါ ခင်ဗျာ"

လို့ ပြောတော့လည်း  ခေါင်းပဲညိတ်ပြပြီး…အခန်းပြင်သို့  ထွက်သွားပါတော့သည်။

သံဒိုင် အခန်းထဲမှာထိုင်စောင့်နေရင်းပဲ ကင်မရာ display ကနေ  ရိုက်ပြီးသားပုံများ ပြန်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းတင် မျက်နှာက ရိုက်စမှာ  စိတ်ရှုပ်စိတ်တိုနေပုံရှိ သော်လည်း  နောက်ပိုင်းပုံများက mood ကို တော့ သံဒိုင်အနည်းငယ်သဘောကျ မိပါသည်။

ဓာတ်ပုံဆီကိုစိတ်ရောက်ဖို့ ရင်းရင်းနှီးနှီးစကား ပြောလို့ မရတာကြောင့် သံဒိုင့်မှာ အခက်အခဲ တော့  ဖြစ်ရပါသည်။ ပုံတွေ ပြန်ကြည့်နေရင်းမှာပဲ  ဦးမင်းနိုင် အခန်း ထဲ ဝင်လာတာမို့  သံဒိုင် ထိုင်ရာမှထလိုက်ပါ တော့သည်။

" ထိုင်ပါ ထိုင်ပါ  ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး… တစ်ယောက်တည်းစောင့်ရတာပျင်းနေမလား  လို့  အဖော်လာလုပ်ပေးတာပါ"

" ဟုတ်ကဲ့ ဦး!"

" အဆင်ပြေသလိုသာ ရိုက်နော်  ဓာတ်ပုံဆရာ  ဘာမှ အားနာစရာမလိုဘူး"

" ----"

" အပြင်ကနေ ဦးလည်း  ကြည့်နေတာပါ…  ဆရာကောင်းတပည့်ပီသပါပေတယ်"

" ကျေးဇူးပါခင်ဗျာ"

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ပြန်ဝင်လာတော့…ဦးမင်းနိုင်က  ပြန်ထွက်ပေးသွားတော့သည်။ ဦးမင်းနိုင်ကို ဘာဖြစ်လို့ nude ရိုက်စေချင်တာလဲလို့  မေးချင်သော်လည်း  ဆရာမြင့်လွင်ရဲ့ အမှာစကားကို သတိရ၍  မမေးမိအောင် ထိန်းထားလိုက်ရပါသည်။

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်က  ပိတ်စအဖြူ ကြီး ခြုံ ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာခြင်းဖြစ်သည်။ သူရပ်ရမဲ့ နေရာရောက်မှ  ခြုံ ထားတဲ့  ပိတ်စကို ဖယ်ခွာချ လိုက်တော့…သံဒိုင် မျ က်လုံးပြူးသွားရ တော့သည်။

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ဝတ်လာတာက လိမ္မော်ရောင် swimsuit နဲ့…ရင်သား တင်သားတွေကတော့ ကြီးထွားလွန်းနေတော့ ပစ္စည်း မဆန့်မပြဲကြီးကို အဝတ်ပိုင်းငယ်ငယ်နဲ့ တင်းရင်းကျပ်ပိတ်နေအောင်ထုတ်ထားသလို  မလုံမခြုံ နဲ့ ကြည့်ရသူ ပုရိသ တစ်ယောက်မှာ "တစ်ဟင်းဟင်း" သာသက်ပြင်းချ နေရတော့သည်။

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်က  ခြေစုံရပ်ပြီး ဒူးနှစ်လုံး ကပ်ကာ မတ်တတ်ရပ်ပြထားတော့…သံဒိုင် ပထမဆုံးသတိထားမိလိုက်တာက အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ဂွနေရာအတွက် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးရဲ့ အဟ အရမ်းဝတဲ့ အမျိုးသမီးများ အရမ်းကိတ်ပါတဲ့ အမျိုးသမီးများ ဒီလို ဝတ်စုံဝတ်ပြီး ဒူးနဲ့ပေါင် စေ့ပြီး မတ်တတ်ရပ်ကြည့်လိုက်…ဂွနေရာ(ပိပိ) အတွက်ပေါင်နှစ်လုံးက မဆိုစလောက်လေး နည်းနည်းဟနေတာမျိုးတွေ့ရခဲသည်။ ဒါကြောင့်လည်း အလှမယ်ပြို င်ပွဲတွေမှာ ဒီဝတ်စုံမျိုးနဲ့ဆို  ဒိုင်တွေက  အဲဒီနေရာလေး ကြည့်ပြီးအမှတ်ပေးကျသည်လို့ သံဒိုင်လေ့လာ သိရှိထားပါသည်။ လှပါတယ်တောင့်ပါတယ် ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးများ မှာတောင်  အဲ့ဒီလို ဖြစ်တာမျိုးရှားလှသည်။

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်က  ခန္ဓာကိုယ်အလှမှာတော့  တော်တော့်ကို ရှားရှားပါးပါးဖြစ်တဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရယ်လို့သာ  သံဒိုင် သတ်မှတ်ထားရတော့သည်။

သံဒိုင် ဓာတ်ပုံမရိုက်သေးခင်  ကြည့်နေရင်း ဒုတိယ သတိထားမိလိုက်တာက…ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ရဲ့ အင်္ဂါဇာတ်အမွှေးတွေ ရေကူးဝတ်စုံဝတ်ပြီဆိုမှတော့  အမွှေးတော့ ရိတ်ထားရမှာလေ…ပိပိကို ကပ်နေတဲ့ အဝတ်ဘေးမှာ  အမွှေးတွေ က ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ ဘေးကိုကားထွက် နေတော့သည်။ဒါကို  အန်တီလည်း သိချင်သိ မှာပါ…အမွှေးတွေက ပေါက်တာများပြားလွန်း တော့  အဝတ်အောက် ထိုးသိပ်ထည့်ပေမဲ့ ဘယ်လိုမှ မနိုင်တာဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ လက်မွှေး တွေ ဘာတွေ ပေါက်တာမတွေ့ရပဲ ဆီးစပ်မွှေး မှ စွတ်ပေါက်ပုံ ရပါသည်။

swimsuit ဝတ်ထားပြီး ခပ်တည်တည်မျက်နှာ ကြီးနဲ့  မတ်မတ်ကြီးရပ်နေကာ  ပေါင်ခွကြားမှ အမွှေးတွေက ဘေးကိုကားထွက်နေနဲ့ အန်တီ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ကို  ကြည့်ပြီး  သံဒိုင် ရယ်ချင်သွားမိသည်။ ရယ်လည်း ရယ်မိလိုက် သည်။ "အဟီးဟီး"လို့  ရယ်ရမှာ အားနာလို့ ပါးစပ်အတင်းပိတ်ပြီးရယ်ရသဖြင့်ထွက်လာတဲ့ အသံက "အဟွန်းဟွန်း"ဆိုပြီး ဖြစ်သွားရသည်။ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ပိတ်ထားရတာမို့ နှာခေါင်းပေါက် ကနေပဲ  လေ ထွက်လာခဲ့ရတာပေါ့… ကြိုးစားထိန်းပေမဲ့ အူပါယားပြီးအရမ်းရယ်ချင်ခဲ့တာမို့ သံဒိုင် ရယ်ရင်းချောင်းဆိုးပေးလိုက်ရ တော့သည်။ဒါက ရယ်ချ င်နေပေမဲ့  ရယ်လို့မရ ရင်လူတော်တော်များများသုံးနေကျ အကွက်။

" အဟွန်းဟွန်း! အဟွတ်ဟွတ်!အဟတ်ဟတ်!  အဟင်း ဟဲ!  အဟင်း…ဟင်း!"

သံဒိုင့်လုပ်နေတာကို ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ရိပ်မိသွားပုံရသည်။ ပထမဆုံးစကားစပြောလာ တာက…

" မင်း ဘာရယ်တာလဲ"တဲ့………

သံဒိုင် ပြာပြာသလဲအဖြစ်ကနေ စိတ်ကိုထိန်း လိုက်ပြီး  ခေါင်းကို ရမ်းပြကာ ကင်မရာကို ဇွတ်ကိုင်လိုက်တော့သည်။ ဘယ်ပုံစံနေပေးပါလို့  မပြောနိုင်သေးပဲ… စိတ်ငြိမ်စေရန် ခလုတ်ကို နှိပ်ပြီး…"ဖောင်း…ဖောင်း! ဖောက် ကျွီ !မြည်အောင် ဆက်တိုက်ရိုက်ပြစ်လိုက်ရတော့သည်။

[ဖောင်း ဖောက်=ကင်မရာကshutter နှိပ်လိုက် တာမို့  အလင်းတံခါး အဖွင့်အပိတ်လုပ်တဲ့ "ချ လပ်" မြည်သံမဟုတ်…ကင်မရာက အသံ  မဟုတ်…အလင်းအားကောင်းအောင်ပေးထားတဲ့… light soft box က မြည်သံ…… ဓာတ်ပုံရိုက်တာ"ချ လပ်"လို့မမြည်ပဲ…ဘယ်လို ဖောင်း  ဖောက် မြည်ရတာလဲဆိုပြီး studio lighting နဲ့ မရင်းနှီးတဲ့သူတွေမေးမှာစိုး လို့ပါ]

သံဒိုင် စိတ်ငြိမ်သွားအောင် ကင်မရာဆီ အာရုံရောက်အောင်  ၁၀ ချက်လောက်ရိုက်ပြီးမှပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားက  ပို့စ် အမျိုးမျိုးနဲ့ ဆက်ရိုက်ပေးလိုက်တော့သည်။ swinsuit နဲ့ ကမ်းခြေမှာ အောက်ဒိုးရိုက်ရရင် ပိုပြီး သဘာဝကျ နိုင်ပေမဲ့  ဆရာသမားစီစဉ် ထားတဲ့  softbox နဲ့  fill light သာ အသုံးပြု ပြီး အဆင်သလိုသာ ပုံစံအမျိုးမျိုးကွဲအောင် ရိုက်နေလိုက်သည်။

ကျေနပ်လောက်တဲ့ ပုံတွေရလောက်ခါမှ… nude ပါရိုက်ပေးရမှာမို့  သံဒိုင်ထိုင်ရာမှ ထပြီး ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် အနားကိုသွားလိုက်ပါ တော့သည်။

မျက်လုံးကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီး… စကား ၁၀ မိနစ်လောက်ပြောကာ ပုခုံး အပေါ်က နေရာအချို့(ခေါင်း လည်ပင်း နားနောက်)ကို စကားပြောရင်း လိုအပ်ချ က်များ ကို ကိုင်တွယ်ပြောပြလိုက်တော့မှ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ဝတ်ထားတဲ့ swimsuit ကို ချွတ်ပေးပြီမို့ nude ရိုက်ရပါတော့သည်။ အလင်းတစ်ခြမ်းနဲ့ အနုပညာမြှောက်တဲ့ပုံများကို ရိုက်ပေးခဲ့သလို…ပိပိ မပေါ်တဲ့အနေအထားတွေနဲ့ ရင်သား တင်သား အလှတွေ အဝတ်အစားမပါတာကိုပဲ ပိုပြီး ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းဖြစ်အောင်ရိုက်ပေးခဲ့လိုက်ပါသည်။

[ဒီနေရာမှာ လုပ်ငန်းစည်းဆိုတာမျိုးတွေ ရှိတဲ့အတွက် သံဒိုင် ဘာတွေပြောတယ် ဘယ်လိုလုပ်တယ်…nude art အတွက်အလင်းဘယ်လိုကစားတယ်ဆိုတာတွေ  အသေးစိတ်ရေးမပြတော့ပါ…ဆရာစားချ န်ခြင်းမျိုးလည်း လုံးဝမဟုတ်ပါ…အကျယ်ချ ဲ့ ရေးမည်ဆိုရင်…ဓာတ်ပုံ စာအုပ်သာ  ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်]

ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးပြီးကာမှ ဦးမင်းနိုင် ကွန်ပျူ တာထဲကို ကော်ပီဆွဲထည့်ပေးကာ  ကင်မရာထဲကကဒ်ကို ဦးမင်းနိုင်ရှေ့တင် ဖောမက် ရိုက်လိုက်ပါတော့သည်။

ကော်ပီဆွဲတာလည်း အချ ိန်ကြာခဲ့တာမို့……ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်အဝတ်အစားဝတ်ပြီးအပြင် ပြန်ထွက်လာတဲ့ အထိ သံဒိုင် မပြန်ရသေးဘူး..

" မင်း ဓာတ်ပုံရိုက်တာ ကြာပြီလား"

အန်တီက  အခုမှပဲ  သံဒိုင့်ကို လူရာသွင်းပြီး အမေးစကားပြောလာတော့သည်။

" ဟုတ် ကြာပြီ ခင်ဗျ …အလုပ်တွေ အများကြီး  ရှိတဲ့ အထဲမှာ  ကျနော်လုပ်တတ်တာဆိုလို့  ဒီ ဓာတ်ပုံတစ်ခုပဲ  ရိုက်တတ်တယ်ခင်ဗျ "

" အေးပါ…မင်းက တော်ပါတယ်…မင်း ရန်ကုန်  ဇာတိမဟုတ်ပါဘူးနော်  မင်း စကားပြောတဲ့  လေသံက တစ်မျိုးဖြစ်နေလို့"

" ဟုတ် ကျ နော်က  နယ်ကပါ…ရန်ကုန်မှာ နေ  တာတော့ ကြာပါပြီခင်ဗျ "

သံဒိုင့်စကားပြောတာတွေ နယ်ကမှန်းသိရပုံကြပါသည်။ တကယ်လည်း ရန်ကုန်မြို့ကြီးသားစစ်စစ်တွေ စကားပြောတာနဲ့ သံဒိုင်တို့ နယ်ကလူ စကားပြောတာနဲ့ လေယူလေသိမ်း…အသုံးအနှုံးတွေ ကွဲပါသည်။ ဇွတ်ဖန်တီးပြောကျတာ ဆိုရင်တောင် သိရသည်။ စီးပွားရေးလုပ်လို့ကောင်း  ပိုက်ဆံရှာလို့ ပိုလွယ်ကူတဲ့မြို့ဖြစ်တာမို့လူဦးရေများလာကာ ရန်ကုန်သူ ရန်ကုန်သားစစ်စစ်ဆိုတာ ရှာရင်တောင် အတော်ရှားလာခဲ့ပါပြီ။   

အပြန်ကို ဦးမင်းနိုင်အိမ်ကလူတွေကားနဲ့ လိုက်ပို့တာမို့ ပစ္စည်းတွေ အကုန်လုံးပြန်ယူပြီးသံဒိုင် ပြန်ခဲ့လိုက်ပါတော့သည်။ အိမ်ခန်းကနေ ဖြည်းဖြည်းချ င်းထွက်လာလို့အပြင်အရောက် ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ကဦးမင်းနိုင်ကိုပြောလိုက်တဲ့စကားကို သံဒိုင်ကြားလိုက်ရတာက…

" ငြိမ်းရဲ့  ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို အရှင်လတ်လတ်မြင်ဖူးတာဆိုလို့  အကိုနိုင်နဲ့ ခုနက ဓာတ်ပုံဆရာလေးပဲ ရှိတယ်" တဲ့လေ…

ဖုန်းက ring မြည်လာလို့ သံဒိုင် ဖုန်းကိုကြည့် လိုက်တော့ ဆိုင်က ဖုန်း… သံဒိုင် ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ဟယ်လို ထူးလိုက်တော့…

" ကိုရီး လား!"

" အေး သက်လုံး  ဆိုင်ရောက်နေတာလား"

" ဆိုင်ကဖုန်းနဲ့ဆက်တာ ဆိုင်ရောက်နေလို့ပေါ့  ပြန်မလာသေးဘူးလား…သက်လုံးစောင့်နေ  တာကြာပြီ"

" လာပြီလေ အခုပဲ ပြန်လာခဲ့မယ်"

" ချစ်သူရည်းစားနဲ့ တွေ့နေတာဆိုလည်း……  တောင်းပန်ပြီး ပြန်ခဲ့လိုက်တော့ မြန်မြန်"

" ပြန်လာမယ်လို့ ပြောပြီးပြီလေကွာ"

" အင်!တကယ်တွေ့တာလား  ကိုရီး!ကိုရီးနော်  သက်လုံး  မသိပဲ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"

" အာ!မဟုတ်ပါဘူးကွာဒီမှာတစ်ယောက်တည်း  စဉ်းစားရင်  ကော်ဖီသောက်နေတာ…လာပြီ  ဖုန်းချ လိုက်တော့…"

သံဒိုင်ဆိုင်ကထပြီး ကားမောင်းကာပြန်ခဲ့လိုက်တော့သည်။သံဒိုင်  ကားမောင်းနေရင်းသက်လုံးအကြောင်းကိုစဉ်းစားမိနေလိုက်တော့ သက်လုံးတို့ သားအမိက အခု သူတို့နေတဲ့ မြောက်ဒဂုံမှာပဲ…"သက်လုံးပုံ"မြန်မာထမင်းဆိုင် ဆိုပြီး ထမင်းဆိုင်ဖွင့်ထားတော့သည်။ ဆရာဆန်းက  သံဒိုင်နေခဲ့ရတဲ့ studio နေရာ ကို ထပ်မငှားတော့ပဲ ပြန်အပ်လိုက်တဲ့ အချ ိန် မှာ သက်လုံးတို့လည်း ဒီထမင်းဆိုင် ဖွင့်ဖြစ် သွားခဲ့ပါတော့သည်။အဆင်ပြေချ င်တဲ့ သူက နေရာပြောင်းရသော်လည်း  ပိုအဆင်ပြေဆို တာလိုမျိုး…သက်လုံးတို့ထမင်းဆိုင်ဖွင့်လိုက်မှ စီးပွားရေး ပိုအဆင်ပြေလာပါတော့သည်။ အရမ်းရောင်းကောင်းသည်လို့ သိရသည်။ အချ က်အပြု တ်အပြင် သက်လုံးတို့က အသုပ် သုပ် တာတောင်  စားလို့ကောင်းသည်။ 

လူတိုင်းမှာ ကိုယ့်အရည်အချ င်းနဲ့ကိုယ်ဆိုတာ ဟုတ်သည်လို့  သံဒိုင်လက်ခံမိရသည်။ သက်လုံးကို ပဲကြည့် ပညာရေးမှာကျ  ညံ့သည် သူ့ကိုယ်တိုင်ကလည်း  စိတ်မဝင်စားတော့  ပိုဆိုးသည်။ ခုထမင်းဆိုင်ကျ တော့လည်း အဆင်ပြေအောင် လုပ်နိုင်ပြန်သည်။

သံဒိုင်က  ညီတပြည့်တွေနဲ့ တစ်ခါတစ်ရံသွား အားပေးတော့  ပိုက်ဆံမယူ…ဒါနဲ့ပဲ  သံဒိုင် သွားမစားဖြစ်တော့…သွားမစားဖြစ်တော့ သက်လုံးက ချိုင့်နဲ့ထည့်လာပြီး သံဒိုင်စားဖို့ တစ်ပတ် ၂ ခါလောက်လာပို့ပြန်သည်။ လာပို့ပြန်တော့ပိုက်ဆံပေးလည်းမကောင်းတာ မို့ သံဒိုင့်မှာ သက်လုံးနဲ့သက်လုံးအမေအတွက် လက်ဆောင်တွေ ဝယ်ပြီးကျေးဇူးပြန်သိတတ် ရသည်…တစ်ဦးပေါ်တစ်ဦး  အပြန်ပြန်အလှန် လှန် ဖြစ်နေကြတော့  ဆွေမျိုးတွေလိုဖြစ်ပြီး သိပ်ကြီးရင်းနှီးခဲ့ရပါတော့သည်။

သံဒိုင်က လက်ရှိအလုပ်မှာ အဆင်ပြေနေသလိုသက်လုံးကလည်း  သူ့ဆိုင်နဲ့သူ အဆင်ပြေနေခဲ့သည်။ သံဒိုင်  တစ်ခါတစ်ရံ  သက်လုံးကြည့်တဲ့…အကြည့်တွေကို ကြီးတဲ့သူတစ်ယောက်အနေနဲ့သိပါသည်။ မိမိမှာလည်း တစ်ကောင်ကြွက်မလို့ "သက်လုံးပုံ" လေးကို  ညီမအရင်းတစ်ယောက်လို ချ စ်ရပါသည်။

သံဒိုင် ဆိုင်ထဲဝင်လာတော့  သက်လုံးက သံဒိုင့်အခန်းထဲကနေ စောင့်နေပြီး  မေးမြန်းပါတော့သည်။ 

" ကိုရီး  ဘယ်သွားနေတာလဲ  မှန်မှန်ပြော"

" မြို့ထဲ သွားနေတာ"

" ဘယ်သူနဲ့လဲ"

" တစ်ယောက်တည်း"

" သက်လုံးကို  မညာနဲ့နော်"

" မညာပါဘူးကွာ"

" ပီးရော…ဒီမှာ ပုဆိုးနဲ့ အင်္ကျ ီထုတ်ထားတယ်  အဝတ်အစားလဲလိုက်ဦး ထမင်းမစားသေးဘူး  မလား"

" ဘယ်အချ ိန်ရှိပြီမလို့လဲ  မဆာသေးပါဘူး"

" အင်းပါ…ဒီမှာ  ကျော်နဲ့မော်  လျှော်ထားတဲ့  ကိုရီး အင်္ကျ ီတွေ  မီးပူတိုက်ပေးနေတာလေ  ကိုရီးထမင်းစားပြီးမှ  သက်လုံး  ပြန်မယ်…  ပြန်ရင် လိုက်ပို့မယ်မလား"

" ပို့ပါမယ် ခင်ဗျာ…ခုတော့  ဓာတ်ပုံလေးတွေ  နည်းနည်းပြင်လိုက်ဦးမယ်" 

တစ်ဆက်တည်းအပြင်က ညီတွေဆီ သံဒိုင် လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည်…

" ညီတို့  ပုံတွေ လုပ်စရာများရင်  အကိုဆီကို  ယူခဲ့လိုက်ဦးဟေ့"

" ဟုတ်အကို"

သံဒိုင် အဝတ်အစားလဲပြီး  ကွန်ပျူတာဖွင့်ထား လိုက်တော့သည်။သက်လုံးကတော့ အင်္ကျ ီ တွေ  မီးပူတိုက်ပေးနေတော့သည်။ သံဒိုင့် အသက်၂၆ ရောက်နေပြီ အိမ်ထောင်ပြု သင့်ပြီဆိုသော်လည်း…နှလုံးသားက  တကယ် ချစ်တဲ့ မိန်းကလေးမျိုးမှ လက်ထပ်မည်ဟု ကြွေးကြော်ကာ  ဓါတ်ပုံဆရာတစ်ယောက် အချစ်ကို  ရှာဖွေဆဲ… အိမ်ထောင်ရှင်မလိုနေပြီဆိုတာသံဒိုင်သိသော် လည်း ခုတိုင်းလည်း အဆင်ပြေနေတာပဲလေ လို့  တွေးပြီး  အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စ မေ့ထားခဲ့ရ သည်။ သံဒိုင်က လူပျိုတစ်ယောက်မို့အဝတ်အစားတွေ ကို  အစက ဒိုဘီအပ်သည်။ ကျော်နဲ့မော် ညီနှစ်ကောင်က မအပ်နဲ့တော့ သူတို့ လျှော် တာ မကြို က်ဘူးဆိုပြီး  နှစ်ယောက်သား အဆင်သလို  သံဒိုင့်အင်္ကျ ီတွေကို  လျှော်ပေး မီးပူတိုက်လုပ်ပေးကြတော့သည်။ သက်လုံးလာရင်လည်း  သက်လုံးကလုပ်သွား ပေးတာမို့… သွေးမတော်သားမစပ်  ညီတွေ ညီမတွေနဲ့ အဆင်ပြေနေတဲ့ "ငယ်သံဒိုင်"တစ်ယောက် အချ စ်ကိုလည်းမတွေ့သေးတာမို့  အိမ်ထောင် မပြု သေးတာ  အဆန်းတော့  မဟုတ်ချေ …

သံဒိုင် မော် လာပေးသွားတဲ့ပုံတွေ photoshop ဖွင့်ပြင်နေရင်း  ပြန်တွေ့ခဲ့ရတဲ့  ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်  ကိုသတိရနေမိတော့သည်။ အန်တီကြီးရဲ့ဘာညာ တွေက  အရင်အတိုင်း မကျ သေးဘူးလို့ မျက်မှန်အောက်ကနေကြည့်လိုက်တဲ့မျက်လုံး တွေက  သတင်းပို့ပေးသည်။ ဒီနေ့ပဲ  လောလောလတ်လတ် ပြန်တွေ့ရပြီး အန် တီ့က အိုးအလှကို ပြန်ပြသွားတာမို့ အငယ်ကောင်တို့  ထောင်နေရပြီကော……

" ကိုရီး ထမင်းပြင်လိုက်ရတော့မလား" ဆိုတဲ့ စကားသံနဲ့ အတူ သက်လုံးက  သံဒိုင်နား ရောက်လာပါတော့သည်။

" မဆာသေးပါဘူးဆို!မီးပူတိုက်တာပြီးပြီလား"

" နည်းနည်းလေးကို ပြီးပြီလေ…ကိုရီးမလာခင်  ကတည်းက တိုက်နေတဲ့ဟာကို"

သက်လုံးက  သံဒိုင်လုပ်နေတဲ့ မော်နီတာပေါ်က  ဓာတ်ပုံကို ကြည့်ပြီး……

" ကိုရီး သူတို့ကအသစ်တွေလား သက်လုံးမမြင် ဘူးသေးဘူး…"

" သီချင်းခွေတွေနဲ့  ကြော်ငြာတွေမှာတော့ ပါ  နေပါပြီ…ပရိသတ်လည်း နည်းနည်းသိနေပါပြီ  ခုစုံတွဲ ပုံက မဂ္ဂဇင်းမှာ ထည့်ပေးမှာလေ"

" ဟုတ်…"

သက်လုံးက ပြောပြောဆိုဆို ကီးဘုတ်ကိုင်နေ တဲ့  သံဒိုင့် လက်တစ်ဖက်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး သံဒိုင့် အပေါ်ထိုင်လာလိုက်တော့သည်။

" ဒီမှာ အလုပ် လုပ်နေတာလေ သက်လုံးရဲ့"

" လုပ်လေ ဘာဖြစ်လဲ  သက်လုံးထိုင်တာနဲ့  အလုပ်လုပ်လို့  မရတော့ဘူးလား  ကဲပြော"

" မထိုင်ပါနဲ့ သက်လုံးရယ်"

" မထိုင်စေချ င်လို့ကို  သက်လုံးကထိုင်ဦးမှာ  ထိုင်တော့  ဘာဖြစ်လဲ"

သက်လုံး ဟိုအရင်ကတည်းက  ဒီလိုပဲ သံဒိုင့် ပေါ် ထိုင်နေကြမို့  သံဒိုင် မပြောသာတော့ပေ။ ဒါမဲ့  ခု မထိုင်စေချ င်တာကအကြောင်းရှိတယ်လေ…ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ကို သတိရမိပြီး အောက်က  အငယ်ကောင် အစွမ်းကုန်ထောင် နေလို့… ဘောင်းဘီကနေ ပုဆိုးလည်း လဲဝတ်ထားတာ အောက်ခံဘောင်းဘီကမပါတော့……သောက်ဂွပ်တွေ ကျ ကုန်တော့မည်…

သက်လုံးက သံဒိုင့်ရဲ့ဘယ်ဘက်ပေါင်ပေါ်ကို သူမဖင်လုံးလေးတင်ပြီး ထိုင်နေတုန်း…သံဒိုင်ကထောင်နေတဲ့ အငယ်ကောင်ကို ဘယ်ဘက်ပေါင်ရင်းကိုပဲကပ်ပြီး  ညာဘက်ပေါင်နဲ့ဖိထားလိုက်ရသည်။အောက်မှာလည်း ဘယ်ပေါ် ညာထပ်ပြီး  ခြေသလုံးခြင်း ချိတ်ထားရတာပေါ့……

သံဒိုင် ဓာတ်ပုံပဲ မြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ photoshop  tool အတွက် shortcut key တွေကို  ဘယ်လက်နဲ့  တဖြောင်းဖြောင်းမြည်အောင် ရိုက်မိရသည်အထိ မြန်မြန်ပြီးချ င်ပါတော့သည်။

သက်လုံးဆံပင်က  ဘာအမျိုးအစားမှန်းမသိတဲ့ ရှန်ပူနံ့လေးကလည်း မွှေးသလို…လျှော်ပြီးသားဆံပင်ကိုလိမ်းလာတဲ့  ဟဲကုတ်နံ့ ကလည်း သင်းသည်။

" ဒီပေါင်ကြီးကို  ဘာလို့ကပ်ထားတာလဲ  နည်းနည်းခွဲ" 

လို့  သက်လုံးကပြောပြီးတာနဲ့  သံဒိုင် ညာပေါင်ကို  လက်နဲ့တွန်းပြီး အလယ်  တည့်တည့်ကို  ထိုင်လိုက်တာမှာ ဖိကပ်ထားတဲ့ အငယ်ကောင်က  လွတ်ထွက်  သွားပြီး  ဖတ်ကနဲ  သက်လုံးတင်ပါးမြောင်း  ဆီကို  ပြေးကပ်ပါတော့သည်။  သက်လုံးက အလယ်တည့်တည့်ကထိုင်လိုက် လို့ မြောင်းကြားထဲရောက်သွားတာတော်သေး သည်။ တင်ပါးတစ်ခြမ်းနဲ့ တစ်ချောင်းလုံးဖိထိုင် ခံလိုက်ရရင် သံဒိုင့်အနေနဲ့ လွယ်မှာမဟုတ်ဘူး..

သက်လုံးက အောက်ကပင်တီတော့ပါပုံရသည် ..ပင်တီပါလည်း သူ့ဖင်ကြားရောက်နေတာ ဘာ ဆိုတာ သိလိုက်တော့  မော်နီတာကြည့်နေတဲ့ သက်လုံးမျ က်နှာက  အောက်ကို ငုံ့သွားပါ တော့သည်။

သံဒိုင်မှာ လက်နှစ်ဖက်လုံးလည်းမလှုပ်ရဲ… ခြေထောက်လည်းမလှုပ်ရဲ…  ယုတ်စွအဆုံး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး  ဘယ်နေရာမှမလှုပ်ရဲ အောင်  သက်လုံးကို  အားနာနေမိသည်။

အားမနာပဲ လှုပ်ရဲတာက သံဒိုင့်အငယ်ကောင် သွေးခုန်နှုန်းနဲ့ အတူ  တဇတ်ဇတ်နဲ့ သက်လုံး ဖင်မြောင်းကြားထဲမှာ အညိမ်မနေဘူး…သက်လုံးကသာ  တင်ပါးကို အလိုက်တသိ ရှေ့တိုးနောက်ငင်  လုပ်ပေးလာလျှ င် သံဒိုင် အရည်ထွက်အောင် ပြီးလောက်သည်။ အခုတော့ အတွေ့အကြုံ မရှိတဲ့  အပူ ိလေး ရှက်နေပုံ ရပါသည်။ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီးသာ ငြိမ်ငြိမ် ကြီးထိုင်နေတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား လှုပ်ရှားမှု့မဲ့စွာ  ညိမ်နေတုန်း မှာမှ  ဆူညံစွာထွက်ပေါ်လာတဲ့  ဖုန်းမြည်သံ ကြောင့်  သက်လုံးပုံ…ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရသည်။ သံဒိုင် ဖုန်းလှမ်းယူကိုင်လိုက်မှ  သက်လုံးထိုင် နေရာမှထပြီး  အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်သွားပါ တော့သည်။

" အေး ငယ်သံဒိုင်လား"

သံဒိုင်မဖြေနိုင်သေးပဲ  ဖုန်းကိုပြန်ကြည့်လိုက်မှ ဦးတင်မောင်ညို  (----မဂ္ဂဇင်း  အယ်ဒီတာ)

" ဟုတ်ပါတယ်  ဆရာ"

" မနက်ဖြန် ရှေ့လ မျ က်နှာဖုံးအတွက် အသစ် တစ်ယောက် ရိုက်မှာနော်ဘယ်အချ ိန်လောက် အဆင်ပြေမလဲ"

သံဒိုင် ရိုက်ရက်စာရင်းရေးထားတဲ့ ဝှိုက်ဘုတ် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး……

" မနက်ဖြန် မနက်ပိုင်း ၁၀နာရီဆို  အဆင်ပြေ  မလား ဆရာ"

" ok လေ…၁၀ နာရီနော်…အင်တာဗျ ူ ဝှာကို  လည်း studio ပဲ လွှတ်လိုက်မယ်……မင်းသမီးသစ်နာမည်က……  "လင်းသုသွင်" တဲ့"

--------------------------------

အခန်း ( ၅ )   

" မင်္ဂလာပါ  ဆရာ…သမီး လင်းသုသွင်ပါ"

" ဟုတ် မင်္ဂလာပါ ညီမ" 

မော်ဒယ်ပေါက်စတွေ မင်းသမီးပေါက်စတွေက သမီးလို့ပြောတတ်ကျသော်လည်း  သံဒိုင်က တော့ ညီမ လို့ပဲခေါ်ပြီး စကားပြောပါသည်။ ဒီနေ့မနက်ပိုင်း မင်းသမီးသစ် လင်းသုသွင်နဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ရန် ချိန်းထားခဲ့တာမို့  သူတို့ သံဒိုင့် studio ဆီ ရောက်လာခဲ့ကြပါပြီ…သံဒိုင်  လင်းသုသွင်ကို တစ်ချ က်ကြည့်လိုက် တော့ သွယ်လျ တဲ့အချိုးအစားနဲ့ ရှိသင့်ရှိထိုက် တဲ့ ပစ္စည်းတွေပိုင်ဆိုင်ထားသူတစ်ယောက်လို့ မှတ်ချက်ပြု ရပါသည်။ ရူပါအနေနဲ့ ခေသူတစ် ယောက်မဟုတ်ဘူး…ဒါလည်း မင်းသမီးတွေ အားလုံးသူ့အလှနဲ့သူတော့  ပိုင်ဆိုင်ကြသူတွေ ချည်းပါ…ပရိသတ်ရင်ထဲရောက်မရောက် ကတော့သူတို့ရဲ့သရုပ်ဆောင်မှု့အရည်အသွေး ကသာ အဆုံးအဖြတ်ပေးသွားပေလိမ့်မည်။

" ဆရာ သမီးကို လိုအပ်တာရှိရင်လည်း သင်ပြ  ပေးပါဦး နော်"

" ဟုတ်ပါပြီဗျာ…"

လင်းသုသွင်နောက်မှာအန်တီကြီးတစ်ယောက်လည်းပါလာတာမို့ ထိုင်ဖို့ရာနေရာလုပ်ပေးရင်း သံဒိုင် အန်တီကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့… စိတ်ထဲမှာမြင်ဖူးတွေ့ဖူးသလိုဟုထင်လိုက်သည် လင်းသုသွင်ရဲ့ အမေဖြစ်လောက်ပါသည်။မျက်နှာကျက တော်တော်လေးတူသည်။ သံဒိုင် မနေနိုင်တော့တာမို့ ……

" အန်တီနဲ့ ကျ နော် တစ်နေရာရာမှာဆုံဖူးစကားပြောဖူးတယ်ခင်ဗျ ဘယ်နေရာမှာလဲ  စဉ်းစားမရနေတာ"

အန်တီကြီးက ပြုံးပြီး…… 

" ဟုတ်လား   အန်တီကတော့ အမှတ်တမဲ့  ပဲကွယ်…အသက်လည်းကြီးလာပြီဆိုတော့  ဦးနှောက်က သိပ်မကောင်းတော့ပါဘူး"

အန်တီကြီးက သူမမှတ်မိကြောင်းကို သံဒိုင့်ကို အားနာစွာဖြင့် အသက်ကြီးလို့ မမှတ်မိနိုင် တော့ဘူးဆိုပြီး ပြောရှာတော့သည်။

" မေမေ ဒါ 'လင်း' ကို ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးမဲ့……  ဓါတ်ပုံဆရာပါ "

" တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ကွယ်…သမီး လင်း  ကို လိုအပ်တာရှိရင်လည်းသင်ပြပေးပါကွယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါအန်တီ…ညီမအဝတ်အစားလဲမှာဆို လဲလိုက်တော့နော်  အကိုတို့  ရိုက်ရအောင်… မိတ်ကပ်တော့ လိမ်းလာခဲ့ပြီးသားမလား"

" ဟုတ် ဆရာ!"

သံဒိုင်  လင်းသုသွင်အဝတ်အစားလဲနေတုန်း studio အပြင်ဘက်ခဏထွက်ပြီး ရှေ့လထွက် မဲ့ မဂ္ဂဇင်းမျ က်နှာဖုံးမှာပါမှာမို့  ရှေ့လရဲ့ ရာသီဥတုအနေအထား  ပွဲတော်အချိန်အခါနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ပို့စ်များဖြင့်ရိုက်ရန် စိတ်ကူးထား လိုက်သည်။ သံဒိုင် စိတ်ကူးနေတုန်းမှာပဲ မဂ္ဂဇင်းရဲ့…အင်တာဗျူး ဝှာလည်းရောက်လာခဲ့ပါတော့သည် သံဒိုင်  studio ထဲပြန်ဝင်ခဲ့လိုက်တော့ လင်းသုသွင်လည်း အဝတ်အစားလဲပြီးလို့ အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ပါပြီ..သံဒိုင်  ကျော်နဲ့မော်  အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်လုပ်ထားပေးတဲ့  ကင်မရာနောက်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး……

" အားလုံး ready ဆို စလိုက်ရအောင် ညီမရေ  အကိုက  ရယ်ဒီ…ဝမ်း တူး သရီး ဂိုး! ဆိုပြီး  တိုင်ပင်ခေါ်ပြီး ရိုက်ပါတယ်…နောက်ဆုံး ဂိုး!  ကျ မှခလုတ်နှိပ်တာပါ…ရယ်ဒီ ဝမ်း တူး သရီး  မှာ  ညီမစိတ်တွေကို  ဓာတ်ပုံအပေါ်မှာပဲ  မု  ထည့်ပေးတာပါ…ok! စလိုက်ရအောင်"

" ဟုတ် ဆရာ  ရယ်ဒီပါ"

သံဒိုင် ရိုက်သည်။သူ့ဓာတ်ပုံပညာ လင်းသုသွင်ရဲ့အမှုအရာ  မဂ္ဂဇင်းအယ်ဒီတာရဲ့စေတနာအားလုံးပေါင်းစပ်ပြီးမှ  ပရိသတ်သိအောင်ချ ပြပေးရမည်။တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး  ကိုင်းကျွန်းမှီ ကျွန်းကိုင်းမှီနဲ့ အဆင်ပြေဆုံး ဖြစ်အောင် ရပ်တည်သွားရမဲ့အနေအထားတွေလေ…

လင်းသုသွင်က  အသစ်လေးဖြစ်တာနဲ့အညီ ကြိုးစားရှာပါသည်။ဓာတ်ပုံရိုက်ခြင်းအပေါ် စိတ်ကိုနှစ်ပြီးထားတာ သိသာလှသည်။ဝတ်စုံ တစ်စုံနဲ့ရိုက်ပြီးလို့ နောက်တစ်စုံလဲအပြီးမှာမှ…

" ညီမ…အကို ပြောပြမယ်…အကိုတို့ဓာတ်ပုံက  ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားလို  အသံမပါတာသိပြီးသား  နော်……  ညီမ ပျော်နေတာ  ဒေါသဖြစ်နေတာ…  စိတ်ကြည်နှုးနေတာ…တစ်ခုခုကို တောင်းတ  ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတာမျိုးတွေကို… ညီမမျ က်နှာပေါ်ကမျက်ခုံး မျက်လုံး နှုတ်ခမ်း တွေနဲ့ ဓာတ်ပုံကြည့်သူကို ကိုယ်ခံစားရတဲ့ ခံစားချ က်ကို သိဖို့  ပြရမှာလေ…အသံနဲ့အသိပေးလို့မှမရတာ ဟုတ်တယ်ဟုတ် ညီမက  နှုတ်ခမ်းလှတယ်  နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ အသံမထွက်ပဲ  စကားပြောတတ်တာ ခုနက အကို တွေ့ရတယ်…လိုအပ်နေတာကမျ က် လုံး တွေ…မျက်ဝန်းအိမ်လည်း လှတယ် မျ က်လုံး တွေလည်း  အရောင်တောက်တယ်…ဒါမဲ့ မျ က်လုံးတွေနဲ့  အသိမပေးတတ်ဘူး ဖြစ်နေ တယ်…"

" ဟုတ် ဆရာ  ပြောပြပေးပါ"

" ရင်ထဲက ခံစားချက်တွေက  မျ က်လုံးမှာ  အရောင်ပြန်ပြတာလေ…ညီမက ကြိုးစားနေ  မှန်းသိပါတယ်…ဒါမဲ့ စိတ်ကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲ  ထားပါ…တစ်ယောက်တည်းတွေးပြီး ခံစားနေ  ရသလိုပဲ နေပါ…အကို အဆင်ပြေတဲ့ နေရာပဲ  ပိုင်းဖြတ်ပြီး  ရိုက်ယူပါ့မယ်…လိုအပ်တာဆို  လည်း လှမ်းပြောမယ်  ဟုတ်ပလား"

" ဟုတ်!"

သံဒိုင် လင်းသုသွင်ကို ပုံစံမျိုးစုံလေးနဲ့ မု တွေ ပြောင်းပေးပြီး ရိုက်ပေးဖြစ်တော့သည်။ စိတ်ကြို က်ပုံတွေ ရမှ  ရိုက်ကူးခြင်းကို အဆုံး သတ်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။ နောက်ဆုံး  သံဒိုင်က "ရပြီ ညီမရေ နားမယ်" လို့ ပြောလိုက်တော့  လင်းသုသွင်လေးဆီက "ဖူးးးးးး"ဆိုတဲ့  လေမှုတ်ထုတ်သံလေးနဲ့ စိတ်  ကို လျှော့ချ ပြစ်လိုက်တာ သိလိုက်ရပါသည်။ အသစ်တွေမို့  ဆရာတွေက စိတ်ပေါ့ပါးအောင် ပြောလည်း သူတို့ခမျာ စိတ်အနည်းငယ်တော့ အိုက် မှာပဲလေ……

" ညီမ  ပင်ပန်းသွားရပြီ"

" ဟုတ် ဆရာ…ရပါတယ်"

" ဒါအစပဲ ရှိသေးတာ ညီမရေ…ရုပ်ရှင် ကြရင်  အသံတွေ လှုပ်ရှားမှု့တွေ ပါလာပြီ…ပိုပင်ပန်းလိမ့်မယ်…ပိုကြိုးစားရလိမ့်မယ်  အကိုတို့ထက်တတ်သိနားလည်တဲ့ ဆရာတွေ  ကလမ်းပြ ခေါ်ဆောင်ပါလိမ့်မယ်"

" ဟုတ်  ကဲ့   ပါ"

သံဒိုင်  လင်းသုသွင်အမှု့အရာလေးတွေအပြောအဆိုလေးတွေကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ အလိုလိုခင်သွားမိသည်။ ရိုးရိုးသားသား ဖြူ ဖြူ စင်စင် ခင်မင်မှု့မျိုးရယ်ပါ…အန်တီနဲ့ လင်းသုသွင်  အင်တာဗျူး ဝှာတို့ သုံး ယောက်သား  သံဒိုင့်အခန်းမှာပဲ  အမေးအဖြေ လုပ်နေတုန်း  မော်က  အပူအအေး  ချ ပေးပြီး ဧည့်ခံပေးသည်။ သံဒိုင့် Studioက ယောကျ ်ား လေးတွေချ ည်းပဲမို့  စားစရာဘာတွေနဲ့တော့ ဧည့်မခံနိုင်…ရယ်ဒီမိတ် အပူအအေးပဲလွယ် တာလေ…

သံဒိုင် ဓာတ်ပုံတွေ  ကွန်ပျူတာထဲထည့်ပြီး ပြီးသလောက်တစ်ခါတည်းလုပ်နေလိုက်သည် မဂ္ဂဇင်းမှာသုံးမှာမို့  ကျ န်တဲ့နှစ်ယောက်ကအစ ကျော်နဲ့မော် အဆုံး  ဘယ်သူမှမခိုင်းဘူး ကိုယ်တိုင်ပဲလုပ်သည်။ ရိုက်တာလည်း ကိုယ် retouch လည်းကိုယ်ပဲ…အချိန်တစ်နာရီလောက်အကြာမှ အင်တာဗျ ူး ပြီးသွားတယ်နဲ့တူသည်။အင်တာဗျ ူးဆရာက 

" ကိုငယ်သံဒိုင်ရေ…အင်တာဗျ ူးတော့ ပြီးသွား ပါပြီ"

" ဟုတ်! တစ်ခုခု သုံးဆောင်ပါဦး ခင်ဗျ "

သံဒိုင် ပြောရင်း ကွန်ပျူတာရှေ့မှ ထလာကာသူ့တို သုံးယောက်အနားဝင်ထိုင်ကာ စကားပြောနေလိုက်တော့သည်။အင်တာဗျ ူးဆရာက…

" လင်းသုသွင် က  "သွင် ဂရု" ဆောက်လုပ်ရေးက  ဦးဋ္ဌေးသွင်ရဲ့ သမီးလေ…အန်တီကဦးဋ္ဌေးသွင်ရဲ့ ဇနီး ဒေါ်လှလှသွင် တဲ့ဗျ …ကိုငယ်သံဒိုင်ရ"

" ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ …ပန်းဆိုးတန်း ဘူတာကြီး  နားက "သွင် အီလက်ထရောနစ်"ဆိုင်ကရော  "သွင်ဂရု" ကပဲလား ခင်ဗျ "

" ဟုတ်ပါတယ်ကွယ်"

" ကျ နော်က  "သွင် အီလက်ထရောနစ်"မှာ  ဝယ်နေကျ အန်တီရေ…ခု ဆိုင်မှာသုံးနေတဲ့  air con  ရေခဲသေတ္တာ အဝတ်လျှော်စက်  TV ဖလပ် က အစ  "သွင်" က ချ ည်းပဲ"

" ကျေးဇူးပါကွယ်" 

လို့  အန်တီဒေါ်လှလှသွင်က  အသိအမှတ်ပြု  ပြောရှာသည်။ သွင် ဂရုဆောက်လုပ်ရေးရော အခြားလုပ်ငန်းတွေရောဆို အန်တီတို့ရဲ့  ပိုင်ဆိုင်မှု့က  မနည်းလှပေ။ဒါပေမဲ့  ပိုက်ဆံရှိသလောက်  အန်တီပုံစံက အေးဆေးတည်ငြိမ်လွန်းလှသည်။ မာန်မာနတွေ မတွေ့ရ…ပိုက်ဆံရှိသလောက် ကိုယ့်အောက်မပြည့်စုံတဲ့လူတွေကို  အဆင့်အတန်းမခွဲခြားပဲဆက်ဆံတတ်တဲ့  အန်တီတို့လို  လူမျိုးကို သံဒိုင်က  သိပ်လေးစားမိသည်။

" ဦးဋ္ဌေးသွင် ဒေါ်လှလှသွင် နာမည်နောက်ပိတ်  တွေတူတာတွေ့ပြီး ကျ နော်ဖတ်ဖူးတဲ့ စာအုပ်  ထဲက  အကြောင်းလေး သတိရမိသွားတယ်  ခင်ဗျာ…"

" ပြောပြပါဦးကွယ်  သိရတာပေါ့"

" ပြောပြပါ ဆရာ"

" ဟိုးအရင် နာမည်နှစ်လုံးပဲ  အများဆုံးပေးတဲ့ ခောတ်ကပါ…အထက်အညာက လူပူ ိကြီး နာမည်က  ဦးလှဘူးတဲ့…ဦးလှဘူးက အောက်ပြည်အောက်ရွာကို  စီးပွားလာရှာရင်း ဖူးစာဖက်တွေ့ပြီးအသက်ကြီးမှ အိမ်ထောင်ကျ ရတာပေါ့…အဲ အောက်ပြည်သူ  သူ့ဇနီးနာမည် ကလည်း  ဒေါ်လှဘူးပဲတဲ့…ဒီလိုနဲ့ ဦးလှဘူး ဒေါ်လှဘူး တို့  အသက်ကြီးမှ အိမ်ထောင်ကျ ရပေမဲ့  သားလေးတစ်ယောက် တော့ ရကျ သေးသတဲ့……  ဦးလှဘူးကြီးက  သားလေးနာမည်ကို ဖအေ  မအေနာမည် အစုံပါအောင်လို့  "ဘူးလှ" လို့  နာမည်ပေးပြန်သတဲ့…"

" ခစ် ခစ်  နာမည်က မိုက်တယ် ဆရာ"

" ဟုတ်ပ ညီမရယ်…မောင်ဘူးလှ လေးကနေ  ကိုဘူးလှ ဖြစ်   အရွှယ်ရောက်ပြန်တော့… အိမ်ထောင်ပြု တဲ့အခါ သူ့အိမ်ထောင်ဘက်က  "မဘူးလှ" ဆိုပြီး သူ့ နာမည်နဲ့တူနေပြန်   သတဲ့လေ…ဖခင်ဦးလှဘူးကြီးမှာ သူတို့မိသားစုရဲ့ နာမည် တိုက်ဆိုင်ပုံတွေကို အံသြဘနန်းဖြစ်နေတာပေါ့  "ကိုဘူးလှ  မဘူးလှ" တို့ သမီးတစ်ယောက် မွေးလာတဲ့အခါ  အဘိုးဦးလှဘူးက ငါ့မြေး လေးကိုတော့  နာမည်ကောင်းကောင်း  ပေးမှာဟေ့  တော်ကြာ! လှဘူး  ဘူးလှ ကနေ မတက်ပဲနေလိမ့်မယ်ဆိုပြီး  သူ့မြေးမလေးကို အဲ့ဒီခောတ်အနေနဲ့ ခောတ်ဆန်တဲ့ နာမည်ပေါ့ "မတင်ညွှန့်"လို့ ပေးလိုက်တော့သတဲ့…သူ့မြေးမလေး အရွှယ်ရောက်တော့  ဘိုးလှဘူး တို့တော့ မရှိရှာတော့ပါဘူး… မတင်ညွှန့် အရွှယ်ရောက်လာတော့ တစ်ခါ အိမ်ထောင်ပြု မယ်ဆိုတော့သတို့သားလောင်း နာမည်ကို  ဦးဘူးလှ သိလိုက်ရတဲ့ အချ ိန်မှာ သူ့အဖေ  ဦးလှဘူးကို  ပိုသတိရမိသွားတာပေါ့ 'အဖေ့မြေးမအလှည့်မှာ   ရှေ့နောက်တော့ လွဲပါပြီ  အဖေရယ်'…… လို့ကို ပါးစပ်က ထုတ်ပြောဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုပဲဗျာ.. သူ့သမီး  မတင်ညွှန့်   နဲ့ယူမဲ့ သမက်လောင်း နာမည်က  ကိုညွှန့်တင်  တဲ့လေ…"

" အဟင်း ဟင်း ခစ်" 

လင်းသုသွင်က  သဘောကျ ပြီး ရယ်နေတော့ သည်။အန်တီကလည်း ရယ်ပြီးမှ…… 

" မတော်တဆ တိုက်ဆိုင်မှု့တွေကလည်းကွယ်  ကြုံ မှ ကြုံ တတ်ပါပေတယ်  အဟင်း ဟင်း!"

သံဒိုင် အန်တီပြောလိုက်တဲ့ စကားထဲမှ…"မတော်တဆ" ဆိုတဲ့ စကားလေးကြားသွားပြီး အန်တီနဲ့ တွေ့ခဲ့ရတာကို သေချာမှတ်မိသွား တော့သည်။ အပြုံးတွေသိပ်လှတဲ့မိန်းမလှလေး နဲ့ ဆုံတုန်းက တွေ့ခဲ့ရတဲ့  အန်တီ… သံဒိုင် မမေ့နိုင်တဲ့ ကိုယ်နံ့လေးတွေ ပိုင်ရှင်နဲ့ တွေ့ခဲ့ရတုန်းက  ဆုံံခဲ့ရတဲ့  အန်တီ…

" အန်တီရေ ကျ နော်  အန်တီနဲ့ဆုံတာကို မှတ်  မိသွားပြီ ခင်ဗျ "

" ဟုတ်လား! ဘယ်နားမှာလဲကွယ်"

" ရွှေဘုံသာ လမ်းမှာ  ကျ နော် ကောင်မလေး  တစ်ယောက်ကို  မမြင်ပဲလူချင်းဝင်တိုက်မိ  တာမှ  ဆုံဖူးတာ  အန်တီ  မှတ်မိပြီလား"

အန်တီ စဉ်းစားနေရာမှ ပြုံးလာပြီး……

" ဟုတ်တယ်…ဟုတ်တယ်ကွဲ့ အန်တီကလည်းခဏပဲတွေ့လိုက်ရတာမို့သတိမေ့နေတော့တာ"

" မေမေ  နှင်းကို မမြင်ပဲ ဝင်တိုက်တယ်ဆိုတာ   ဆရာ လား"

" ဟုတ်ပ သမီးရေ  နှင်းကို ဝင်တိုက်တာ  သမီးရဲ့  ဆရာပဲ…ဆုံတတ်ပါပေ့ကွယ်…  အဟင်း  ဟင်း  ဟင်း"

" ခစ် ခစ် ခစ်"

အန်တီဒေါ်လှလှသွင်နဲ့ လင်းသုသွင်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်  သံဒိုင်ခုနကပြောတဲ့ နာမည်ကိစ္စပြောပြီးတာထက်ကို  ရယ်နေကြ တော့သည်။ လင်းသုသွင်ကပဲ ဆက်၍……

" အဲဒီနေ့က  နှင်းက အိမ်ပြန်ရောက်မှ လင်းကို  လည်း ပြန်ပြောပြပြီးညီမနှစ်ယောက်သိပ်ရယ်  ခဲ့ရတာ   ဆရာရဲ့  အဟီး ဟီး " 

လင်းသုသွင်က ရယ်သံ ကို ထိန်းမနေပဲကို ရယ်တော့သည်။ သံဒိုင်လည်း နားမလည်ခြင်းများစွာဖြစ်ပေမဲ့ မှင်ကြီးနဲ့  ပြုံးပြုံးကြီး လုပ်နေလိုက်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ  မတော်တဆ လူခြင်းတိုက်မိ တာပဲ  ဘာလို့ရယ်နေပါလိမ့်လို့ နားမလည်…လူကြီးဖြစ်တဲ့  အန်တီကပဲ  ပြန်ထိန်းလိုက်ကာ"ဓါတ်ပုံဆရာလေး ဝင်တိုက်လိုက်တဲ့သူက အန်တီရဲ့ သမီးကြီး  ဒီကလင်းသုသွင်ရဲ့အမ "နှင်းသုသွင်"  တဲ့လေ"

နှင်းသုသွင်…

နှင်းသုသွင်…

နှင်းသုသွင်…

နှင်းသုသွင်…

အန်တီဒေါ်လှလှသွင်က  "နှင်းသုသွင်"ဆိုပြီး နာမည်ကို တစ်ကြိမ်သာ ပြောလိုက်ပေမဲ့ သံဒိုင့် ရင်ထဲမှာတော့  "နှင်းသုသွင်"နာမည်က ပဲ့တင်ထပ်ကာ အကြိမ်ကြိမ် မြည်နေလေတော့ သည်။ စကားတွေအကြာကြီးထိုင်ပြောပြီးလို့ဧည့်သည့်တွေ  ပြန်သွားတဲ့ အထိတောင် သံဒိုင်ရင်ထဲမှာ"နှင်းသုသွင်"အမည်က  အော်မြည်နေစဲ ..သံဒိုင်နဲ့  လင်းသုသွင်တို့  သားအမိနှစ်ယောက်လည်း  အတော်ကိုရင်းနှီးသွားရသည်။တစ်ခါပဲ ကြုံ ကာစကားပြောဖူးပေမဲ့  သိပ်ကို ရင်းနှီးမိသွားသည်။ လင်းသုသွင်က  သူ့ကိုသူ သမီး သမီးနဲ့ ပြောနေရာမှ  အိမ်မှာပြောနေကျ "လင်း"ဆိုတာပဲ သုံးပြီးပြောသွားခဲ့သလို သံဒိုင်ကိုလည်း  သူ့ကို  "လင်း"လို့ပဲ…… ရင်းရင်းနှီးနှီးခေါ်ဖို့  ပြောသွားခဲ့သေးသည်။

သူ့သူငယ်ချင်းမတွေက  သံဒိုင်နဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက် ဖူးတဲ့အကြောင်း ပြောကတည်းက "ဓါတ်ပုံဆရာ ငယ်သံဒိုင်"ကို  သိနေတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းလည်း ပြောသေးသည်။ အဆင်ပြေတဲ့တစ်ရက်ရက်မှာ အိမ်ကိုလာပြီး ဓာတ်ပုံ ရိုက်ပေးဖို့ တောင်းဆိုသွားခဲ့သည်။ သံဒိုင်လည်းအားရက်တွေချ ိန်ပြီး ရိုက်ပေးမယ် လို့  ကတိပေးလိုက်ပါသည်။

သံဒိုင်  အခန်းထဲတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာတော့ "နှင်းသုသွင်"ဆိုတဲ့မိန်းမလှလေးရဲ့ အပြုံးတွေ ပြန်မြင်ရောင်မိသည်။သတိရမိသည်။ အခန်းထဲက လေကို ရှု ရှို က်တဲ့ အထဲမှာ… "နှင်းသုသွင်"ရဲ့ ကိုယ်နံ့လေးပါ  ရနေသလို…"အချ စ်"ဆိုတာ  စွဲလန်းခြင်းတစ်မျိုးပါလေလို့ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုခြင်းငှာ  ရကောင်းပါသလား…

---------------------------

အခန်း ( ၆ )

" အကို  အကို…အပြင်မှာ ဧည့်သည်ရောက်နေ တယ်…"    

ဒေါက်!ဒေါက်!ဒေါက်!

" ----"

" အကို! အကို!!!!    ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်!"

သံဒိုင် တံခါးခေါက်သံရော ခေါ်သံတွေရော ကြောင့်နိုးလာခဲ့တော့သည်။ အိပ်ယာထပြီး တံခါးသွားဖွင့်လိုက်တော့… မော်!

" မော်  ဘာလဲကွာ…ညက ၂ နာရီလောက်မှ ပြန်လာပြီး အိပ်ရတယ်ဆိုတာမင်းသိရဲ့သားနဲ့"

" သိပါတယ် အကိုရယ်…ဆိုင်ရှေ့မှာ ဧည့်သည် ရောက်နေတယ်၊ ညက အလုပ်များပြီး အိပ်တာ နောက်ကျ လို့  အိပ်နေပါတယ်ပြောတာ မရဘူး…သွားနှိုးချေ ခိုင်းလို့ပါ…အန်တီကြီး တစ်ယောက်ပဲ…"ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်"လို့ ပြောတယ်…အန်တီကြီးကခပ်တည်တည်ကြီးနဲ့ မို့ ကျ နော်လည်း မလွန်ဆန်ရဲတာနဲ့…… ဟုတ် ဟုတ် လို့ပြောပြီး အကို့ကိုလာနှိုးတာပါ"

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ဆိုတဲ့ နာမည်ကြောင့် သံဒိုင်လည်း  "ဆက်ကနဲ" ဖြစ်သွားပြီး အိပ်ချင် စိတ်ပါ ပျောက်သွားတော့သည်။ မော်  တစ်ယောက်  အန်တီ့ကိုကြောက်သွား ပုံရသည်။ မော်  တော့မပြောနဲ့ သံဒိုင်ကိုယ် တိုင်လည်း အိပ်ချင်စိတ်ပါ ပျောက်သွားရတာ မဟုတ်လား…ဒါတွေဟာ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးရဲ့… မျက်နှာထန်မှု့ကြောင့်ပဲလား  မိုင်းပါဝါခေါ်တဲ့ စိတ်စွမ်းအားတစ်ခုကြောင့်ပဲလားတော့မသိပါ..

" အေးပါညီ…အန်တီ့ကို  ခဏစောင့်ပေးပါလို့  သွားပြောလိုက် အကိုထွက်ခဲ့မယ်"

" ဟုတ် အကို"

သံဒိုင် ရေအမြန်ဆုံးချိုးလိုက်ပြီး အဝတ်အစား လဲကာ ထွက်လာတော့ အန်တီကသူ့ကားပေါ် မှာပဲ  စောင့်နေတာလို့ ပြောသည်။ သံဒိုင်ထွက်လာတော့ မြင်လိုက်လို့ထင်…အန်တီက ပိတ်ထားတဲ့ ကားမှန်ကို ဖွင့်ပြီး မှ သံဒိုင့်ကို ပြုံးပြတော့သည်။ သံဒိုင် အနားရောက်သွားမှ……

" မင်း  ဒီနေ့ အလုပ်များလား"

" ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ချ ိန်းထားတော့ မရှိပါဘူးခင်ဗျ "

" ဒါဆို  ကားပေါ်တက်"

" ဟုတ်"

သံဒိုင်  အမိန့်တစ်ခုကိုမလွန်ဆန်ရဲတဲ့ အရုပ် တစ်ရုပ်လို  ကားပေါ်ကို အမြန်ဆုံးတက်လိုက် တော့သည်။

" ဘယ်သွားမလို့လဲ  ခင်ဗျ "

" ဘယ်သွားသွားပေါ့ကွာ…ငြိမ်းခေါ်တဲ့နေရာ  မင်း  မလိုက်နိုင်ဘူးလား"

သံဒိုင်…ရင်ထဲကနေ  "ဝိုးးဟူးဟူးး" လို့တောင် အော်မိသွားရသည်။ ပါးစပ်ကနေတော့ အသံ မထွက်ရဲပါ…ရုပ်တည်ကြီးနဲ့စကားနုနုတွေပြော တော့လည်း  နားထောင်လို့ကောင်းသားလို့ တွေးမိပြီး သံဒိုင်ပြုံးလိုက်သည်။သံဒိုင်ပြုံးတာ ကို အရှေ့မှာရှိတဲ့ ဘက်မှန်ကနေပဲ မြင်လိုက်တာလား…ဘေးလှည့်မကြည့်ပဲဘယ်လိုသိသွားတယ် မသိပေမဲ့…ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် မေးလာတာက……

" မင်း ဘာကိုပြုံးတာလဲကွ"

" စကားပြောတာလေး သဘောကျလို့ပါခင်ဗျာ"

လို့ သံဒိုင် အန်တီ့ကို ကြည့်ပြီးပြန်ပြောလိုက် တော့ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်က သံဒိုင်ကို ပြန် မကြည့်ပဲ ကားမောင်းနေရင်း  သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ ကိုသာ ကွေးညွှတ်လိုက်သည်။ ဒီလောက်စကားတွေ ပြောနေပြီမို့ သံဒိုင်…အန်တီ့ကို  နာမ်စားတစ်ခုခေါ်မှ အဆင်ပြေ တော့မှာမို့……

" ကျ နော်  ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ ခင်ဗျ "

" ဘာကိုလဲ"

" ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ကိုပေါ့…ဘယ်လို နာမ်စား နဲ့ ခေါ်ရမလဲ  မသိနေလို့ခင်ဗျ "

" မင်းခေါ်ချ င်သလိုခေါ်ပေါ့ ငြိမ်းက ဘာမှမဖြစ်  ပါဘူး…"

" သဘောမကျ မှာ စိုးလို့ပါ ခင်ဗျ "

" ငြိမ်းက မင်းကို သဘောကျ စေချ င်တာလား"

ဝါး ကြိတ်ဟ!ငယ်သံံဒိုင်ရ! လို့ သံဒိုင် ကိုယ့်ကို ကိုယ် ပြန်အားပေးလိုက်မိသည်။ သံဒိုင်ဆီက  စကားသံထွက်မလာတော့…

" ဟင်..လို့" 

နဲ့ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ဆီက အမေးစကားကိုထောက်ပြီးထပ်မေးလာသည်။

" ကျ နော် ခေါ်လိုက်တာကြီးကိုသဘောမကျပဲ  ဖြစ်သွားပြီး  စိတ်အနှောက်အယက်ဖြစ်သွား  မှာ စိုးရိမ်လို့ပါ  ခင်ဗျာ"

" ပြောပြီးပြီပဲ  ကြို က်သလိုခေါ်ပါဆိုကွာ"

ဒီနေ့ ရာသီဥတု ကြည်လင်သာယာသည်လို့သံဒိုင် သတ်မှတ်မိပါသည်။ ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့  မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ခံစားချက်ကြောင့်ထွက်ပေါ်လာတဲ့ စကားသံတွေကချိုနေလို့လေ……

" အန်တီ…အန်တီငြိမ်း…အန်တီငြိမ်းတင်…… အဲသုံးခုထဲကပဲ  လှည့်ပတ်ခေါ်မယ် ခင်ဗျာ"

" မင့် သဘောပဲလေ"

" တစ်ခုလောက်မေးချ င်ပါတယ် အန်တီ"

" အင်း!မေးလေ"

" အန်တီက ကိုယ့်ကိုကိုယ် "ငြိမ်း"လို့ပြောတာ  လေ…ဟုတ် တယ် ဟုတ်"

" အင်းး ဟင်!"

" အန်တီပြော ပြောနေတဲ့ ငြိမ်းက …ည လုံးကြီးတင် မ သတ် ဝစ္စပေါက်နဲ့  "ညိမ်း"တာလား…င ရရစ် လုံးကြီးတင် မ သတ် ဝစ္စပေါက်နဲ့"ငြိမ်း"တာလား…ရှင်းပြပေးပါ  ခင်ဗျာ"သံဒိုင် ရင်းနှီးမှု့ပိုရသွားအောင်မေးလိုက်တော့

" အဟင်း ဟင်းဟင်းဟီး ခစ် ခစ် ခစ်!"

သံဒိုင်မေးအပြီး အန်တီရယ်ချ လာတော့သည်။ ရယ်လို့ အားရသွားတော့မှ……

" ဘာနဲ့ ငြိမ်းငြိမ်း  ငြိမ်းဖို့အရေးကြီးတယ်လေ…  မင်းပြောသလို  ဟုတ် တယ် ဟုတ်" 

လို့ ပြောလာတော့ သံဒိုင်လည်း…"ဟုတ်" ဆိုပြီး  ခေါင်း ညိတ်လိုက်ရပါတော့  သည်။ သံဒိုင် ကားအပြင်ကို ကြည့်မိလိုက်တော့ ကန်တော်ကြီးပတ်လမ်းထဲ ဝင်လာလိုက်ပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။ ညက ဆရာမြင့်လွင်အရေးတကြီး လှမ်းခေါ်ပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးဖို့ပြောတော့သွားရိုက်ပေးခဲ့ရသည်။ ဆရာမြင့်လွင်က ဓာတ်ပုံမရိုက်တော့  ဒါရိုက်တာပဲ လုပ်နေတော့သည်။ ကားကြီးတွေ မရိုက်ဖြစ်သော်လည်းကြော်ငြာရိုက်သည်။ vcd ခေတ်မှာလည်း vcd တွေသာ အများဆုံး ရိုက်ခဲ့သည်။ ညက အရေးတကြီးနဲ့ ခရီးလည်းသွားရမှာဆိုပြီး မော်ဒယ် ၁၀ယောက်လောက်ကို သံဒိုင်သွား ရိုက်ပေးခဲ့ရသည်။ 

ဆရာမြင့်လွင်က သံဒိုင့် ဓာတ်ပုံပညာနဲ့ ထိုက်တန်တဲ့ ငွေကြေးတော့ တစ်ခါတည်း ရှင်းပေးလိုက်ပါသည်။ သံဒိုင့်အနေနဲ့လည်း ငွေကြေးကြောင့် သွားရိုက်တာ မဟုတ်သော်လည်း သုံးလိုက်ရတဲ့…ပညာ လုပ်အားနဲ့  ပေးလိုက်ရတဲ့ အချ ိန်အတွက် ထပ်တူညီတဲ့ ငွေကြေးပြန်ရတာ  ကျေ နပ်မိပါသည်။ သံဒိုင် ညက  studio ပြန်ရောက်တော့ ၂ နာရီကျော်ခဲ့ပြီ……

သံဒိုင် စဉ်းစားနေရင်း အိပ်ရေးမဝလို့ ခေါင်း တစ်ချက်  မိုက်သွားတာကြောင့် ခေါင်းကို နှိပ်လိုက်မိသည်။ အန်တီက မြင်သွာပြီးကားကို ဘေးချ ရပ်လိုက်ပါတော့သည်။သံဒိုင် အပြင်ကို ကြည့်လိုက်တော့…ပုဂံလုံးကျွန်းနဲ့ ဆရာဝန်အသင်းတိုက် ကြားမှာ

" မင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ"

အန်တီက ကားရပ်လိုက်ပြီးမှ မေးလာတော့…

" ညက အိပ်တာနောက်ကျ လို့  ခေါင်းကမိုက်  သွားလို့ပါ  အန်တီ"

အန်တီက ကားစက်ကိုပါ လုံးဝရပ်လိုက်ပြီး…

" ဒီဘက်နည်းနည်းတိုးကွာ ငြိမ်းနှိပ်ပေးမယ်"

လို့ပြောပြီး  လက်တစ်ဖက်က သံဒိုင့်လည်ဂုတ် ကို ကိုင်နှိပ်ပေးပြီး တစ်ဖက်က နဖူးအပေါ်ပိုင်း နားကို  နှိပ်ပေးပါတော့သည်။ ဒေါ်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ဆီက  သံဒိုင် တစ်ခါမှမရဘူး သေးတဲ့ ချိုအီအီရေမွှေးနံ့လေး ရသည်။ အနံ့လေးကသင်းနေကာ စိတ်တွေတောင်လန်း ဆန်းလာပြီး  တစ်စုံတစ်ခုဆီသို့တွန်းအားပေး လိုက်သလို………

" ညက ဘယ်လိုဖြစ်လို့အိပ်တာနောက်ကျ တာ  လဲ"

" ဓာတ်ပုံ ရိုက်နေလို့ပါ"

" ဟာ!ကြိုးစား ပါလားကွ"

" ဆရာမြင့်လွင် လှမ်းခေါ်ရိုက်ခိုင်းလို့ပါခင်ဗျာ"

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ကပဲ နှိပ်တာ ကောင်းတာ လား…ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီး ကြီးက စိတ်လိုလက်ရ နှိပ်ပေးတယ်ဟ လို့ အသိကြောင့်ပဲလားတော့မသိဘူး။ သံဒိုင်တို့  ဝေဒနာတော့ သက်သာသွားတာ အမှန်ပါ……

" ရပါပြီ အန်တီ သက်သာပါတယ် ခင်ဗျာ"

သံဒိုင် ပြောလိုက်မှအန်တီက သူ့အနှိပ်ပညာစွမ်းရပ်တန်းက ရပ်လိုက်ပါတော့သည်။ ပြီးတော့အန်တီက တစ်ယောက်တည်း ရယ်နေတော့သည်။

" အန်တီ ဘာဖြစ်လို့လဲ ခင်ဗျ "

" ကိုယ့်ဟာကိုယ် ရယ်ချင်သွားလို့ပါ…ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ရဲ့ ဘဝမှာ  ဘယ်သူ့ကိုမှ  နှိပ်မပေးခဲ့သေးဘူးဆိုတာ မင်းသိလား!"

ပြောပြီးတာနဲ့ အန်တီက သူ့လက်ကိုင်အိတ်ထဲ က တစ်ရှုူးလေးထုတ်ပြီး သူ့လက်ကိုသုတ်နေ တော့သည်။ သံဒိုင်လည်း အံ့သြသွားရကာ…

" အတော့်ကို ကြီးကျယ်တဲ့ အမျိုးသမီးပါလား  လို့ "

သတ်မှတ်မိပြီး…ရင်ထဲမှာ ဆူးသေးသေး  လေးတစ်ချောင်း လာဆူးသလို "စစ်ကနဲ"  ခံစားလိုက်ရပါသေးသည်။ သံဒိုင်တို့နှစ်ယောက် "...အိမ်ယာ" ကိုရောက် လာတော့မှ ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်ရသည်။

" ဒီမှာ အခန်းတစ်ခန်းဝယ်ထားတာရှိတာကွ…အထဲက ပစ္စည်းတွေမင့်ကို ပြစရာရှိလို့…ဒီနေ့လာခေါ်တာလေ" 

လို့ အန်တီက ပြောပြီးရှေ့က အရင် သွားနှင့်တော့ သံဒိုင် လည်း နောက်ကနေလိုက်ရပြီပေါ့. ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ဝယ်ထားတယ်ဆိုတဲ့ အခန်းထဲရောက်တော့ သံဒိုင် တွေ့လိုက်ရတာ က  studio မှာသုံးတဲ့မီးတွေ…background ပိတ်စတွေတောင် တစ်ခါတည်းပြင်ဆင်ထား လိုက်သေးသည်။

" အန်တီ ဒါ ဘယ်သူတွေ လာလုပ်ပေးတာလဲ"

" ကိုမြင့်အောင်ကို အကူအညီတောင်းရတာပေါ့ ပစ္စည်းဝယ်ပေးတယ်..ပစ္စည်းတွေရောက်တော့လည်း သူ့တပည့်တွေ လာလုပ်ပေးသွားတယ်လေ"

" အန်တီ ဘာလုပ်ဖို့လဲ  ဒါတွေ"

" အပျင်းပြေ ဓာတ်ပုံရိုက်ချင်လိုပေါ့…ကင်မရာ  မန်းခေါ်မယ် ပြီးရင် ငြိမ်းနဲ့ ငြိမ်းသူငယ်ချင်း  တွေက  photo model လုပ်မယ်"

အိုက်စ်!သံဒိုင်  သဘောကျ မိသွားသည်.။ ငွေကြေးဥစ္စာပြည့်စုံလွန်းသူတွေ အဖို့မှာတော့ ဒီငွေကြေးအမောင့်လောက်က ဘာမှမဖြစ် စလောက်သာ ရှိလိမ့်မည်။ သံဒိုင်မှာ ဒါတွေ ပိုင်ဆိုင်ကိုင်တွယ် လုပ်နိုင်ဖို့ သိပ်ကြိုးစားခဲ့ရ သည်။ အခန်းရဲ့ဧည့်ခန်းကိုပဲ  studio ခန်းလုပ် ထားသည်။ ထိုင်စရာဆိုလို့ ဆိုဖာခုံရှည်တစ်လုံးသာရှိသည်ဘာမှမရှိ..ရေခဲသေတ္တာတစ်လုံးတော့လည်းရှိသေးသည်။

" ဒီမှာ ဘယ်သူမှ မနေဘူးလား အန်တီ"

" ဟင့်အင်!ဘယ်သူမှ မနေဘူး…မင်း မနက်စာ  မစားရသေးဘူးမလား…မှာလိုက်မယ်နော်"

အန်တီက သံဒိုင်အဖြေကို မစောင့်ဘူး…သူ့ဖုန်းလေးထုတ်ပြီး  ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆီ ဖုန်း ဆက်ပြီး မှာနေတော့သည်။ သံဒိုင်လည်း ဆရာသမားဝယ်ပေးတယ်ဆိုတဲ့  မီးတွေကိုပဲလိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ တစ်ချို မီးတွေကအသစ်တွေ  သံဒိုင့် studio မှာတောင် မရောက်သေးဘူး။ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ဘာစိတ်ကူးတွေနဲ့ ဒီလိုလုပ်ဖြစ်တာလဲ  စဉ်းစားလို့မရဘူး…ပိုက်ဆံရှိတွေသူတွေအတွက်   အပျင်းပြေတဲ့လား…

စားစရာတွေ ရောက်လာပြီး  နှစ်ယောက်သား အတူတူစားကြတော့ ခက်ထန်ပါတဲ့ဆိုတဲ့ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ကမိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ် တာနဲ့အညီ ကြင်နာခြင်းအချိုကိုတော့တွေ့မြင် ရပါသည်။ သံဒိုင်စားလို့  အဆင်ပြေအောင် တယုတယတော့လုပ်ပေးရှာသည်။ဒါက မိန်းမ တော်တော်များများရဲ့ ဝန်ဆောင်မှု့လားတော့ မပြောတတ်……

" ငြိမ်းရဲ့ သူငယ်ချ င်းတစ်ယောက်ကို ဓာတ်ပုံ  ရိုက်ပေးပါဦးနော်"

" ဟုတ် ရပါတယ်"

" ပိုက်ဆံက  ဘယ်လို သတ်မှတ်ထားတာလဲ"

ဒီမေးခွန်းကိုတော့  သံဒိုင်မအံ့သြပါ…

" ဆိုင်ကိုလာရိုက်ရင်တော့တစ်ပုံချ င်းသတ်မှတ် ချ က်ကို  ထွက်သမျှ ပုံအရေအတွက်အတိုင်း ပေးချေ ရပါတယ်"

" ခုက ဒီကိုလာရိုက်ရမှာဆိုရင်ရော"

" ကြေးတော့ နည်းနည်းမြင့်မှာပေါ့"

" ဟုတ်ပါပြီကွယ်…ပြောပါ"

" ဈေးမပြောခင် ကျ နော်တစ်ခုလောက် ပြော  ချ င်တယ် ခင်ဗျာ"

" အင်း"

" အဲဒီ အခကြေးငွေနဲ့  နေ့ခင်းစာဖြစ်ဖြစ် ညစာ  ဖြစ်ဖြစ် အန်တီ့ကို လိုက်ကျွေးချ င်ပါတယ် ၊ အဆင်ပြေမလား…ခုက  အန်တီကျွေးတာကို  စားပြီးသွားပြီမို့ကျ နော်ဘက်ကလည်းတစ်ခုခု  ပြန်ကျွေးခွင့် ရနိုင်မလား"

အန်တီက စကားပြန်မပြောသေးဘူး…စဉ်းစား နေပုံရပါသည်။ သံဒိုင်စကားပြောတာနည်းနည်း ရိုင်းသွားပေမဲ့  မွေးရာပါမာနက ပိုက်ဆံကိုယ့် ထက်ကြို က်သလောက်ရှိပါစေ အောက်ကျ  မခံလို…သူက ရွှေခွက်နဲ့ ထည့်ကျွေးတာကို စားခဲ့မိသော် ကိုယ့်ဘက်ကလည်း တတ်နိုင်တဲ့ ဘက်ကနေ  ဖက်ခွက်နဲ့ဖြစ်ဖြစ် ပြန်ထည့်ကျွေး ချ င်တာ  သံဒိုင့်ရဲ့ မွေးရာပါ အကျင့်…အချိုအချောင်စိတ် နည်းနည်းမှ မွေးလို့မရ…အချိုအချောင်စိတ်မွေးပြီး  မိမိဘဝပြေလည် အောင်ဖြေရှင်းနေရတဲ့ ယောင်္ကျားမိန်းမများကို ဘာမှမဝေဖန်လိုပေမဲ့ "ငယ်သံဒိုင် ဆိုတဲ့ကောင်ကအဲဒီလို မလုပ်နိုင်" မိမိကချ ူ စားတတ်တဲ့သူအချောင်စားတတ်တဲ့ သူအဖြစ် တစ်ကြိမ်တစ်ခါလောက် လုပ်မိသွား ရင်တောင်…လုပ်ခဲ့မိတဲ့ အပြစ်အတွက်…"မိမိ လီးကိုပါ ဓားနဲ့ ခုတ်ဖြတ်ပစ်လိုက်မည်" နောက်တစ်ကြိမ်  အချိုအချောင်သမားတစ် ယောက်  အဖြစ်မခံနိုင်တော့ပါ……

အချိုအချောင်သမား ယောင်္ကျား တစ်ယောက် မှာလည်း တစ်ခုတော့ရင်းရတာပဲလို့ ထပ်ပြော လာရင်လည်း…အဲဒါကြောင့်ပဲ "ဖာစိတ်"ဝင်နေ တာ။ နောက်ထပ်မဝင်နိုင်အောင် ဖြတ်ပစ်လိုက် တော့  အေးသွားတာပေါ့  ဆိုပြီး… သံဒိုင် အဆုံးစွန့်ထိ တွေးထားပါသည်။ ဆိုင်မှာရှိနေတဲ့ ညီတွေကိုလည်းအချောင်စိတ် မဝင်အောင် ဒီလို ဒဲ့ပြောပြီးပဲ  ဆုံးမခဲ့သည်။ လက်ခံတာလက်မခံတာက သူ့တို့အပိုင်းလေ… ရှင်သန်ရာ ဘဝတွေက ကိုယ်စိတ်နဲ့ ကိုယ်ပဲဟာ

" စကားပြောနေတာတောင် မကြားတော့ဘူး  မင်း ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ"

" ဟုတ် sorry ပါ ခင်ဗျ "

" မင်းပြောတာကို လက်ခံတယ် ဟုတ်ပြီလား"

" ဟုတ်!ဘယ်နေ့ ရိုက်ပေးရမလဲ"

" မနက်ဖြန်"

[ဒီနေရာမှာ ဓာတ်ပုံရိုက်ခ တမင်မရေးတာပါ]

" ဟုတ်!ရပါတယ်"

" မင်း ငြိမ်းကို ရိုက်ပေးသလိုကိုယ်လုံးတီး ရိုက် ပေးရမှာ…သူကတော့ကိုယ်လုံးတီးရိုက်ပေးပါ  ချွ တ်ပေးပါ့မယ်လို့ ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး…မင်းပဲ ကိုယ်လုံးတီးရိုက်ချင်အောင် ဆွဲဆောင်  သွားရမှာ  ဘယ်လိုလဲ"

သံဒိုင့်အတွက် ဒါတွေကထမင်းစားရေသောက်ကိစ္စမှန်ပေမဲ့ အန်တီဘာကြောင့်သူ့သူငယ်ချ င်းကို ကိုယ်လုံးတီးရိုက်ပေးစေချ င်တာလဲ စဉ်းစားလို့မရ…

" ဘာဖြစ်လို့ ကိုယ်လုံးတီး ရိုက်စေချ င်တာလဲ"

" ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ သူက တစ်ချိန်က…တစ်ချိန်တုန်းကဆို  သူနဲ့ငြိမ်း အပျိုဘဝတုန်း  က သူက မြို့နယ်အလှမယ်လေ…ခုကတော့ အိမ်ထောင်ကျ  ကလေးရလို့  သူ့သားနဲ့ သမီးတောင်တက္ကသိုလ် တက်နေပြီ  ငယ်ငယ်ကအလှနဲ့ ကြီးမှလှတဲ့အလှ ကွာခြား သွားတာ သူ့ကို  သိစေချ င်လို့ပါ"

အန်တီငြိမ်း   စကားကို လိမ်မပြောမှန်းသိပေမဲ့ တစ်ဝက်ပဲ မှန်တယ်လို့ သံဒိုင်လက်ခံထားလိုက် သည်။

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ခင်ဗျာ"

" မင့်ကိုလည်း ငြိမ်း  မေးပါဦးမယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျ "

" အဲဒီ "ခင်ဗျ " "ခင်ဗျာ"ဆိုတာ အလွတ်ကျ က်  ပြီး တွင်တွင်သုံးနေတာ ငယ်ငယ်ကတည်းက  လား…ဟုတ်လား"

" အဟင်းဟင်း ဟားးး…"

သံဒိုင် ရယ်မိသွားတော့သည်။အန်တီငြိမ်းမေးတာကိုလည်း အတော်လေးသဘောကျ မိသည်။

" ဒီလောက်ရင်းနှီးနေပြီကွာ အရမ်းကြီးရိုသေပြ  မနေပါနဲ့တော့…ဟုတ်ပလား"

အန်တီငြိမ်းက"ဟုတ်ပြီလား"ကို "ဟုတ်ပလား"လို့မေးပြီး ကြည့်လာလိုက်တဲ့ အကြည့်တွေမှာတစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန်မှာ မင်း ငြိမ်းကို စိတ်ရှိသလို လုပ်ချ င်သလိုလုပ်မှာပဲကို  အရမ်းကြီးမရိုသေပါနဲ့လို့  ပြောနေသယောင်ပဲလို့…သံဒိုင် ထင်လိုက်မိသည်။ကိုယ်ထင်ရင် ကုတင် ရွှေနန်းပဲမဟုတ်လား…

" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ…အဲ  ဟုတ်ကဲ့ပါ…  ဒီဓာတ်ပုံ ကိစ္စပြောဖို့ပဲ  ဖုန်းဆက်ပြောလည်း  ရပါတယ်…အန်တီလူကိုယ်တိုင်လာခေါ်ပြီး  ပြောရတာ ပင်ပန်းတာပေါ့"

" ငြိမ်းက မင်းနဲ့ ဒီလိုတွေ့ပြီးစကားပြောချ င်နေ  တာ ဆိုရင်ရော"

သိပ်နပ်တဲ့ အန်တီကြီး။ စကားကို ဘယ်တော့မှ ဝန်ခံစကားနဲ့မပြောပဲ  အမေးစကားနဲ့ပဲ… တစ်ဖက်သားဆန္ဒကို  လမ်းနှိုက်သည်။

" အန်တီက ကျ နော့်ကို စကားပြောချ င်မယ်လို့  မထင်ခဲ့ဘူးလေ"

သံဒိုင် လည်း ရှောင်ဖြေလိုက်ပြီး ပြန်ထောက် လိုက်သည်။

" ဘာဖြစ်လို့  မထင်ခဲ့တာလဲ"

ဟာ!ဒါဖြစ်လို့ဗျ ာဆိုပြီး ဆွဲကိုင်ပြစ်ချ င်စိတ်ကို သံဒိုင် မနည်းထိန်းထားလိုက်ရသည်။ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်တို့  ငယ်သံဒိုင်ကို လာဆွ နေပါပြီကော……

" မေးနေတယ်လေကွာ ဘာဖြစ်လို့ မထင်တာ  လဲလို့"

" ကျ နော်က  အမျိုးသမီးတွေ  အရေးတယူ စကားပြောစေချ င်လောက်တဲ့ လူတစ်ယောက် မှ မဟုတ်တာ"

 သံဒိုင်ကိုယ့်ပါးစပ်ကို ရွှေသာချ ထားချ င်စိတ် ဖြစ်မိသွားသည်။

" အဟင်း ဟင်း…မင်း  လူလည်"

လို့ပြောပြီး ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် နောက်ကိုထသွားပါတော့ သည်။

------------------------------

သံဒိုင် ကင်မရာကြီးလွယ်ပြီး  အန်တီငြိမ်းရဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ရမဲ့ အခန်းကို ရောက်လာတော့ အန်တီငြိမ်း သူငယ်ချင်းလည်း ရောက်နေနှင့် ပြီလေ။ ဒီနေ့တော့ မနေ့ကလိုမဟုတ်တော့ပဲ စားပွဲပုလေးတစ်လုံး  ရှိနေပြီး စားပွဲပေါ်မှာ စားစရာ သောက်စရာ အပြည့်နဲ့…သံဒိုင်ဓာတ်ပုံ ရိုက်ပေးရမဲ့ အန်တီကြီးကိုကြည့် လိုက်တော့…တစ်ချိန်ကမြို့နယ်အလှမယ်တဲ့ နည်းနည်းဝနေပြီ…ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်လို ဆွဲဆောင်မှု့မရှိတော့ဘူး လှတာတော့လှပါသည်။ သံဒိုင် အန်တီကြီးအပေါ်မှာ ဘာခံစားချက်မှမရှိ…မိမိရိုက်ပေးရမဲ့တာဝန်ပဲ အကောင်းဆုံး ရိုက်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။

" အန်တီ အဝတ်အစားလဲစရာ ပါသေးလား  ခင်ဗျ "

" မပါဘူးကွယ်   ဝတ်ထားတဲ့ ဒီတစ်စုံနဲ့ပဲ ရိုက်  ပေးပါ  မင်းသမီးလည်း မဟုတ်ပါဘူး"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ခင်ဗျ "

အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင့်ကို လှမ်းကြည့်ပြီးပြုံးပြသည်။ သံဒိုင် ကင်မရာထုတ်ပြီး အသင့်ပြင်ရင်းဝယ်လာတဲ့ မက်မိုရီကဒ်အသစ်ကိုကင်မရာထဲ ထည့်လိုက်သည်။ ကဒ်ကရိုက်ပြီးရင်အန်တီငြိမ်းကို ပေးခဲ့ရမှာ…

" မင်း တစ်ခုခုစားဦးလေ  ဘာစားခဲ့ပြီလဲ"

" ဟုတ် ကျ နော် စားခဲ့ပြီးပါပြီ"

" ဒီနေ့ တစ်ခြားသွားရိုက်စရာ မရှိပါဘူးနော်"

" မရှိပါဘူး ခင်ဗျ "

အန်တီငြိမ်းကို မနေ့ကတည်းက ဒီနေ့သွားရိုက်စရာ မရှိပါဘူးလို့ ပြောထားပြီးသားကို ထပ်မေးနေတော့သည်။ သံဒိုင် ခဏပဲ ဝင်ထိုင်ပေးပြီး စကားနည်းနည်းပါး ပါးပြောကာ  အလုပ်စဖို့ ပြောလိုက်ပါတော့ သည်။ အန်တီငြိမ်းက ကားသော့လေးကောက် ယူလိုက်ပြီး  အပြင်သွားမယ် ပြောတော့…သံဒိုင်နဲ့ အန်တီငြိမ်းသူငယ်ချ င်းက ခေါင်းညိမ့် ပဲ ပြလိုက်ရတော့သည်။ တစ်မျိုးလည်းကောင်းပါသည်လို့ သံဒိုင်တွေး လိုက်သည်။

" အန်တီ ရိုက်ရအောင်နော်…အန်တီခောတ်က  မင်းသမီးတွေထဲမှာ ဘယ်သူ့ကို ကြိုက်လဲ  သရုပ်ဆောင်ရော အမှုအရာရောပေါ့"

အန်တီပြောလာလိုက်တဲ့ မင်းသမီးကြီးကို သံဒိုင်သိသည်။ အဖြူ အမဲခောတ်က ရုပ်ရှင် ကားတွေပြန်ကြည့်ဖူးတော့ သိခဲ့ပါသည်။

" သူ့ကို အန်တီငယ်ငယ်က ကြို က်တာပါကွယ် ခုအန်တီတို့နဲ့ အသက်အတူတူလောက်တွေ ထဲကတော့  တော်တော်များများကြို က်ပါ တယ်"

" ဟုတ်…အန်တီက  မြို့နယ်အလှမယ်လည်း  ဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့ ဖလင်ခောတ်က ဓာတ်ပုံ  တွေတော့ တော်တော်ရိုက်ဖြစ်ခဲ့မှာပေါ့"

" အင်း!ရိုက်ဖြစ်တယ်  ဓာတ်ပုံကို အန်တီက  ဝါသနာလည်းပါတယ်လေ"

" ဟုတ်!ဟိုးအရင်  ရိုက်ခဲ့တုန်းက အန်တီဘယ်  လိုပုံစံတွေ  ပို့စ်ပေးမလဲ  မသိဘူး…ကျနော်တောင် အန်တီရဲ့ အလှအပပုံရိပ်တွေ  အမိဖမ်းပေးဖို့  ကင်မရာခလုတ်ကို နှိပ်ချင် လာပြီ…စလိုက်ရအောင်  အန်တီ"

" အေးကွယ်"

အန်တီကြီးကလည်း  background ပိတ်စရှေ့ကို  မြန်မြန်ကြီးနေရာယူတော့သည်။ သံဒိုင် အနေနဲ့လည်း လက်ထောက်မပါတော့ backlight ကို အဆင်ပြေသလို လိုချ င်တဲ့နေရာ ထ ရွှေ့ပြီး  ရိုက်ပေးရပါတော့သည်။

အန်တီကြီးက  အန်တီငြိမ်းလို မဟုတ်…သရုပ်ဆောင်မဟုတ်ပေမဲ့ ဝါသနာဓာတ်ခံရှိတာမို့  သံဒိုင် တိုင်ပင်အော်လိုက်ပြီဆိုရင်ပဲ…ခါးချိုးတာ လက်ပြင်တာ မျက်စချီတာမျက်ခုံးပင့်တာ  လုပ်ပေးပြီးသားမို့ သံဒိုင်အနေနဲ့ လိုချ င်တဲ့ အမူအရာရဖို့  နည်းနည်းပဲပြင်ပေးရုံပြောရသည်။ သက်သက်သာသာနဲ့  ရိုက်လို့တစ်ကယ်ကောင်းပါသည်။

ဒီပုံမျိုးတွေက အရင်လည်းရိုက်ခဲ့တာတွေရှိမှာမို့  ယခင်နဲ့ ပြောင်းလဲအောင် ရိုက်ပေးပြီးမှလုံးဝ အမှတ်ရစေမဲ့ ပုံမျိုးရိုက်ရန် သံဒိုင် စကား စ လိုက်ပါတော့သည်။

" အန်တီ ခဏနားဦးလေ"

" ရတယ်ကွယ်  မင်းနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ရတာ  အန်တီ ပျော်တယ်ကွယ်…"

" ပုံတွေထွက်လာမှ တလွဲဖြစ်နေရင်လည်း စိတ်  မဆိုးနဲ့ဦး  ခင်ဗျာ"

" ယုံပါတယ်ကွယ် နာမည်ကျော် ဆရာလေးရဲ့  မင့်နာမည်ကို  အန်တီသိပါတယ်"

" ဟုတ်!ကျေးဇူးပါ…  အန်တီက  အန်တီ့ကို အန်တီ  ဘယ်နေရာ  အလှဆုံးလို့ထင်လဲ" 

သံဒိုင် နောက်ထပ်ရိုက်ပေးရန်အတွက် စကား ခင်းလိုက်တော့သည်။

" ဟိုး ငယ်ငယ်ကတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အလှဆုံး  ဘယ်နားဖြစ်ဖြစ်လှတယ်လို့  ထင်ခဲ့တယ်လေ  ကိုယ်ထင်တာပြောတာနော်…ပြစ်ချက်တော့  ရှိမှာပေါ့…ပြစ်ချ က်ရှိခဲ့ရင်လည်းလှတဲ့အကွက်  နဲ့ လူအများမသိအောင်  ဖုံးရတာပေါ့…  အဟင်း ဟင်း"

" ဟုတ်"

" အမျိုးသမီးတွေမှာ ဘယ်အရွှယ်က အလှဆုံး  လို့ထင်သလဲကွယ်  ပြန်မေးလိုက်ပါဦးမယ်"

" ဟုတ်ခင်ဗျ ကြည့်တဲ့သူရဲ့ ခံစားမှု့အပေါ်မှာ မှုတည်ပါလိမ့်မယ် အန်တီ အမျိုးသမီးတွေ တော်တော်များများဟာ ဘယ်အသက်အရွှယ် မှာ အလှဆုံးပါ ပြောဖို့တော်တော်လေးခက်ပါတယ်…ပြောတဲ့သူရှိရင်လည်း သူပြောတဲ့ စကားကို ကျ နော်တို့  လက်မခံနိုင်ပါဘူးခင်ဗျ ကျ နော်တစ်ယောက်တည်းရဲ့ အမြင်ပြောရရင် အမူ ိးသမီးတွေဟာ အပျိုဖော်ဝင်စကနေ အန်တီတို့အရွှယ် တော်တော်လွန်သည်ထိ အောင် သူ့အလှနဲ့သူတော့ ပိုင်ဆိုင်ထားကြသူ ချည်းပါ…နည်းနည်းလှတာနဲ့ များများလှတာ ဆိုတဲ့ သတ်မှတ်ချက်တော့  ကွာခြားမှာပေါ့ ခင်ဗျာ…အန်တီတို့  အရွှယ်ဆိုလည်း မျ က်လုံး အကြည့်တွေ တည်ငြိမ်လာပြီ…ရင့်ကျ က်တဲ့ အသိတွေနဲ့ ပိုပြီးလှနေပါပြီကောဗျာ"

" အသက်ကြီးလာတော့ ခါးတွေတုတ်ပြီးတောင့် တောင့်ပြီး ဖြစ်လာတယ်လို့ မထင်ဘူးလား  ကွယ်…အထူးသဖြင့်  အန်တီပေါ့…ဓာတ်ပုံ  ရိုက်ဖို့  မခက်ဘူးလား"

" အသက်အရွှယ်ကြောင့်တော့ ဖြစ်တာပေါ့…  ဒါမဲ့ ကျ နော်တို့ကပဲ  စိတ်ပျော့သွားအောင်  ခေါ်ပြီး ရိုက်ပေးရတာပေါ့…အန်တီက ဓာတ်ပုံ  ရိုက်လို့ကောင်းပါတယ် ခင်ဗျာ…နေတတ်ပါ  တယ်"

သံဒိုင် ထိုင်ရာမှ ထလိုက်ရင်း…"အန်တီရေ…လှတဲ့ အမျိုးသမီးတိုင်း  မိမိရဲ့ ပကတိအလှ တရားတွေကို မှတ်တမ်းတင်ထားသင့်ပါတယ်  တစ်နှစ်နဲ့ တစ်နှစ်ကမတူတော့ဘူးလေ…  …………………………   ………………………  …………………………   ……………………… …………………………   ………………………  ………………………………………………………"

[ဒီအခန်းကို ရှင်းပြခဲ့ပြီးသားမို့ နားလည်  ပေးနိုင်မယ် ထင်ပါသည်]

သံဒိုင် စိတ်ကျေ နပ်တဲ့ ပုံတွေရမှပဲ……

" နားလိုက်ရအောင်  အန်တီရေ ပုံတွေလည်း  စိတ်ကြို က်ရပါပြီ"

" အေးပါကွယ်"

သံဒိုင် အန်တီကြီး   အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ် နေတုန်းမှာ  အနေခက်မှာစိုးလို့  toilet ထဲသာ ဝင်ခဲ့လိုက်ပါတော့သည်။ သံဒိုင် အပြင်ပြန်ထွက်လာတော့ အန်တီငြိမ်းလည်းပြန်လာလို့အခန်းဝရောက်နေပါပြီ…အန်တီငြိမ်း သူငယ်ချင်းက ကျေးဇူးတင်စကားပြောပြီး သံဒိုင်ကိုလည်း နှုတ်ဆက်ကာပြန်သွားပါတော့သည်။

အန်တီကြီး အပြင်ထွက်သွားလို့  တံခါးပိတ် လော့ချ လိုက်ပြီးမှ  အန်တီငြိမ်းက…သံဒိုင့်ကို သေချာစိုက်ကြည့်နေတော့သည်။

သံဒိုင်  "အန်တီငြိမ်းက ဘယ်သွားနေတာလဲ" ဆိုပြီမေးမလို့စိတ်ကူးနေတုန်း ပါးစပ်မဟရသေးခင်မှာပဲ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်က…သူ့ နှိပ်သီးအင်္ကျ ီမှ နှိပ်သီးတွေကို  ပြုတ်သွားအောင် တစ်လုံးခြင်းဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့ အင်ဒိုနီးရှား လား မလေးရှားလားမသိတဲ့  ပါတိတ်လုံချ ည်ကြီးကို  အောက်ကိုကွင်းလုံပုံချ လိုက်သည်။ အပေါ်အောက်အတွင်းခံတွေပါ မြန်မြန်ကြီး ချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီးမှ…ရွှေရင်ကြီးနှစ်လုံးကိုကော့ပေးပြီး  ပြောလာတာက…     

" မင်း  ငြိမ်းကို ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးဦး" တဲ့……

---------------------------------

အပိုင်း ( ၂ )  ဆက်ရန် >>>>