ရွှေဟင်္သာပျံမှာစိုး အပိုင်း ( ၂ )
ဘွား......ရေးသည်။
အခန်း ( ၂၁ )
မေဇင်က ဒွန့်ကို ပေါက်ပေါက်ကို လူရှေ့မှာ အဝတ်တွေ မချွတ်ဖို့ တားလိုက်မိသည် ။ ဒွန်က " ငါက နောက်တာပါ.." လို့ ပြောပြီး တဟားဟားရယ်နေသည် ။ ဆက်တော့မလုပ်တော့ ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စားလိုက်သောက်လိုက်နဲ့ ပိုမူးလာကြသည် ။
အာရပ်သူဌေးကြီး နှစ်ယောက်က မေဇင့် ကိုယ်ရေးကိုယ်တာတွေကို စပ်စုလာကြသည် ။ အိမ်ထောင်မရှိတဲ့ လူလွတ်ဆိုတာကိုလည်း သိရော သူတို့ထဲက တယောက်ယောက်ကို လက်ထပ်ပါလား.... သူတို့ရဲ့ မယားဖြစ်လာရင် လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ်သည်ဆိုတဲ့စကားလို အရာရာ လုပ်ချင်တာလုပ်နိုင်လိမ့်မည်လို့ ကမ်းလှမ်းလာသည် ။
မေဇင်လည်း ရယ်ပြီး.." မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..." လို့ ငြင်းပယ်လိုက်တော့ ( ဘာကြောင့်လဲ....) လို့ အထပ်ထပ်မေးကြသည် ။ မေဇင်လည်း ဘာကြောင့် သူတို့ကို မကြိုက်လဲဆိုတာ ရှင်းမပြပါဘူး ။
ဒွန်က အားလုံးကို " ကဲ စားလို့သောက်လို့လည်း ဝကြပြီ ..ငါတို့ ဘာလုပ်ကြမလဲ...." လို့ မေးလိုက်သည် ။
အာရပ်ကြီး တယောက်က " ဒွန်...မင်းမှာ ဇိမ်ခံသဘေ်ာ ရှိတယ်ဆို .... ငါတို့ကို လိုက်ပြမလား....." လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ
ဒွန်က " ဟား... ..ကောင်းတဲ့ အကြံအစည်ဘဲ.. ..အဇီ ...ငါ့သဘေ်ာကို လိုက်ပြမယ်... ..မင်းတို့ သဘေ်ာတွေလောက်တော့ မကြီးဘူး... ..မြစ်ထဲကို အပျော် သဘေ်ာစီးထွက်ကြမယ်... ..." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ပေါက်ပေါက်ကတော့ တခါ ဒွန်နဲ့ မြစ်ထဲ သဘေ်ာစီးထွက်ဖူးသည် ။ မေဇင့်ကို " သဘေ်ာက အရမ်းလှတာဘဲ မမမေဇင်.. ..ပျော်စရာကြီး.." လို့ ပြောပြီး သွားရမှာကိုပျော်နေသည် ။ ဒွန်က သူ့တပည့်တယောက်ကို သွားဖို့ ကားတွေစီစဉ်ခိုင်းလိုက်သည် ။ တပည့်တယောက်က ပြာပြာသလဲ သဘေ်ာဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး မကြာခင် လာကြမယ့်အကြောင်း ပြောနေသလို တပည့်တယောက်က ကားဆီကိုပြေးသည် ။
မကြာခင် ဒွန်ရဲ့ လစ်မိုဇင်းကားရှည်ကြီးနဲ့ အာရပ်ဘောစိတွေရဲ့ မာစီဒီးကားသစ်ကြီးတို့သည် ဒွန်ရဲ့ သဘေ်ာရှိနေတဲ့ မြစ်ဆိပ်လေးကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ သွားနေကြပါသည် ။ သောက်ထားတဲ့အရှိန်နဲ့ မေဇင် မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားသည် ။ အေးစိမ့်တဲ့ ခံစားမှုကြောင့် ဆတ်ကနဲ သတိပြန်ဝင်လာသည် ။ ဒွန်ရဲ့ သဘော်ပေါ်ကို ရောက်နေသည် လို့ စိတ်ထဲမှာ ထင်မိလိုက်ပေမယ့် ကိုယ်ခန္ဓာက ပက်လက်အနေအထား ဖြစ်နေတာကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို အသေအချာ ကြည့်လိုက်သည် ။
ဟင်..... ငါ.... ငါ... ကုတင်တလုံးပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီး... ကိုယ်တုံးလုံးကြီး... ရောက်နေပါလား.. ဟာ.. ငါ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်ကားပြီး ကြိုးတွေနဲ့ တုပ်ထားကြပါလား... ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ... ဒွန်.... ဒွန်.. တယ်ယုတ်မာပါလား..... ပေါက်ပေါက်... ပေါက်ပေါက်.. ဘယ်ရောက်နေလဲ.......
''ပေါက်ပေါက်ရေ...ပေါက်ပေါက်.....ရှိလား.....ပေါက်ပေါက်......''
အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ အော်မေးလိုက်တော့...
" ရှိတယ်.. မမ... ပေါက် ဒီဖက်ခန်းမှာ.. ပေါက်ကို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ခြေတွေလက်တွေကို ကြိုးနဲ့တုပ်ထားကြတယ် ... မမ.. မမကိုရော....."
" အေး... မမကိုလည်း အဲလိုဘဲလုပ်ထားတယ် ... ဘာဖြစ်သွားတာလဲ.. ဒွန်.. ယုတ်ပတ်ပြီ .... "
" ဟုတ်တယ်.. မမ.. ဒွန်ရဲ့ လက်ချက်ဘဲ.. ကျမလည်း ကျောချမှ ဓါးပြမှန်းသိရပြီ.. တော်တော်ဆိုးတဲ့ကောင်"
ဒီအချိန်မှာ တံခါးပွင့်လာသည် ။ ဝင်လာတာက ပြုံးစိစိနဲ့ ဒွန် ...။
" ဘယ်လိုလဲ.... အံ့ဩသွားလား.... ...မင်းတို့ ၂ယောက်ကို မကြာခင် ဆော်ဒီကိုပို့တော့မယ်.... မင်းတို့က ငါ့မိတ်ဆွေ အဇီတို့ရဲ့ ငွေဝယ်ကျွန်တွေဖြစ်ပြီ.. သူတို့ခိုင်းတာကို လုပ်ရမယ်.. ..သူတို့က လီးအစုတ်ခံရတာရယ် ဖင်လိုးရတာရယ်ကို အရမ်းကြိုက်တာ... ..ဖင်ခံလီးစုတ် ကျွန်မ .. လုပ်ပေတော့ကွာ... ဟားဟားဟား.."
ဒွန်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ကြောက်စရာ ကောင်းလှသည် ။
" ငါ့အနေနဲ့က ငွေကြောင့် နင်တို့ကို ရောင်းစားတာ မဟုတ်ဘူး ... ဒီ ဘောစိတွေက ငါ့ဆရာတွေ.. ကျေးဇူးရှင်တွေ.. ငါတို့ရဲ့ တော်လှန်ရေး အတွက်ဆို ငွေတွေ ဗုံးပေါလအော လှူတဲ့လူတွေ.. စေတနာရှင်တွေ.. ဒါကြောင့် သူတို့ကို ကျေးဇူးဆပ်တာကွ..."
"ဘာ.....တော်လှန်ရေး..ဟတ်လား....ဘာတော်လှန်ရေးလဲ..နင်က နိုက်ကလပ် ဖွင့်စားနေတာမဟုတ်လား...ဒွန်..."
လိုက မေဇင်က ဒေါသတကြီးနကြ အော် မေးလိုက်သည် ။
" အင်း....ဒါက ဟန်ပြအလုပ်ကွ ..ငါတို့က ယူအက်စ်နဲ့ အနောက် နေတိုးအုပ်စုရဲ့ လုပ်ရပ်တွေ ဖေါက်ပြန်တာတွေကို ရွံရှာတဲ့အုပ်စု.. ..ငါတို့ သူတို့ကို ဖျက်ဆီးချေမှုန်းကြဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားကြတာ.သူတို့က ငါတို့ကို တဲရိုးရစ်စ် ( အကြမ်းဖက်သမား ) တဲ့.. ငါတို့ကတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တော်လှန်ရေး သူရဲကောင်းတွေလို့ ယုံကြည်ကြတယ်... ထင်ကြတယ်......"
" မင်း တော်တော် ဆိုးတဲ့ကောင်ဘဲ... ..မင်းတို့ကျဆုံးပါစေလို့ ငါ ဆုတောင်းပေးလိုက်မယ် ..ဒွန်...."
ဒေါသနဲ့ အော်ပြောလိုက်တဲ့ မေဇင့်ကို ဒွန်က စိတ်မဆိုး ။ တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်သည် ။
" ကဲ.. ငါ့ဆရာကြီးတွေက မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို ဖင်စမ်းလိုးချင်လို့တဲ့.. ငါက ဆီမဆွတ်ဘဲတော့ မလိုးပါနဲ့...
" လို့ တောင်းပန်ထားရတယ်.. မင်းတို့ အဆင်ပြေအောင်... ဖင်လိုးတဲ့အခါသုံးတဲ့ ဆီဘူးလေး ..ငါ ပေးလိုက်ပါတယ်... အဆင်ပြေမှာပါ .... ကဲ သွားပြီ....."
ဒွန် ထွက်သွားတယ် ။ တဖက်ခန်းက ပေါက်ပေါက်ရဲ့ ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း ဆဲသံတွေ ဆူညံသွားသည် ။
''တောက်... ဖွတ်ထွက်မှ တောင်ပို့မှန်း သိရတယ်.. လူယုတ်မာ... မအေလိုး.. စောက်ရူးခွေးသား ''
မေဇင်လည်း ဒီ အချုပ်အနှောင်ကနေ ဘယ်လို လွတ်မြောက်နိုင်မလဲ ဆိုတာကို အပြင်းအထန် ကြိုးစားရပါပြီ ။ ဒီတိုင်းပြည်ရဲ့ မြေကြီးပေါ်မှာရှိနေတုံး သူတို့လက်ကနေ လွတ်မှဖြစ်မည် ။ သူတို့တိုင်းပြည်ကို ရောက်သွားမှဆိုရင် လွယ်တော့မယ်မထင်ဘူး ။
.........................................................................................
အခန်း ( ၂၂ )
အာရပ်ကြီးသည် မေဇင့်ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်ကို ကာမခိုးတွေ လျံနေတဲ့ မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေသည် ။ ဖွံ့ထွားတင်းမာတဲ့ ရင်သားစိုင်တစုံကို ကြည့်လိုက် အချိုးကျ ဖြောင့်စင်းတဲ့ ပေါင်တန်ရှည် ဖြူဖွေးဖွေးတွေနဲ့ ပေါင်ဂွဆုံက အင်္ဂါစပ်ကိုကြည့်လိုက်.. ပါးစပ်ကလည်း... သိပ်လှတယ်.. သိပ်ကောင်းတယ်.. ဆိုတာတွေကို တတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေသည် ။
တဖက်ခန်းက ပေါက်ပေါက်ရဲ့ ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း အော်ဆဲနေတဲ့ အသံတွေကိုလည်း ကြားနေရသည် ။ မတရားအနိုင်ကျင့် ရောင်းစားခံရတဲ့ ကိုယ်တွေရဲ့အဖြစ်ကို ပေါက်ပေါက် လက်မခံနိုင်ဘူးဖြစ်နေသည် ။ မေဇင်လည်း မယုံကြည်နိုင်အောင်ကို အံ့ဩမိပြီး အရမ်း ဒေါသဖြစ်တာပါဘဲ ။ သို့ပေမယ့် လက်ကောခြေကော ကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ့ အခြေအနေမှာ ဆဲနေလို့လည်း ဘာထူးမှာလဲ ။
အချုပ်အနှောင်ကနေ လွတ်မြောက်ဖို့ဘဲ အရေးကြီးနေသည် မဟုတ်လား ။ အာရပ်ကြီးသည် သူ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်နေသည် ။ မေဇင်ရဲ့ကိုယ်တုံးလုံး ကိုယ်တွေကို ကြည့်လိုက် ရင်သားတွေကိုပွတ်လိုက် အင်္ဂါစပ်ကိုကိုင်လိုက် လုပ်နေရာက စိတ်တွေ တအားသောင်းကျန်းလာပြီး မေဇင့်ကို တက်လုပ်ဖို့ပြင်နေပြီ ။ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပြီးတဲ့အချိန် ရှည်လျားတုတ်ခိုင်တဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်းကို လက်တဖက်နဲ့ ကွင်းတိုက်ပွတ်သပ်ရင်း မေဇင်ရှိနေတဲ့ ကုတင်အပေါ်ကို တက်လာသည် ။
" မင်း ပူစီ သိပ်လှတယ်.. နှုတ်ခမ်းသား ထူထူတွေကို နမ်းချင်တယ်.. လှိုဏ်ခေါင်းထဲကို ငါ့လျာတခုလုံး သွင်းထားချင်တယ်.မင်းပူစီက ထွက်လာတဲ့ အချိုရည်တွေကို မြိုချချင်တယ်...."
အရူးတယောက်လို တတွတ်တွတ် ရွတ်နေရင်း မေဇင့် အင်္ဂါစပ်ကြီးကို သူ့နှာခေါင်း ရှည်ရှည်ကောက်ကောက်ကြီးနဲ့ နမ်းရှုံ့သည် ။
" အို...ဟင်း......ဟင်း......အင်း...."
မေဇင်မှာ ယားကျိကျိ ခံစားမှုကြောင့် ပါးစပ်က ညည်းမိလိုက်သည် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေက ရသာဖူးအစိပေါ်မှာ ရောက်နေသည် ။ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထရင်း မေဇင်လည်း သူ့လုပ်ရပ်တွေကို ရုန်းကန်ငြင်းဆန်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် လက်ကောခြေကော ကြိုးတုပ်ခံထားရတာကြောင့် ဘာမှ လုပ်လို့မရဘူး ။ ဖိနပ်သံ တဒေါက်ဒေါက် ကြားလိုက်ရပြီး ဒွန်ရဲ့ တဟားဟား ရယ်သံကိုပါ ကြားလိုက်ရသည် ။
" ကြည့်ကောင်းတဲ့ မြင်ကွင်းလေးဘဲကွာ.. ဟားဟားဟား.. မင်း သူ့လီးကို တွေ့တယ်မဟုတ်လား.. တကယ့်ပထန်လီးကြီး .. မင်းကို အပြတ်လိုးတော့မှာကွ .. ဟားဟားဟား. ...ပွဲကြီးပွဲကောင်းဘဲ...."
ဒွန်နဲ့အတူ လူတယောက် ပါလာသည် ။ အသက် နှစ်ဆယ်ကျော် တောင့်တင်းသန်မာပုံရတဲ့ လူငယ်တယောက် ။
" ဒါက ငါ့ရဲ့ မိတ်ဆွေ.. ရပ်ဝေးကလာတဲ့မိတ်ဆွေ.. သူက မကြာခင် ယုံကြည်ချက်အတွက် အသက်ကို စတေးတော့မယ့် သူရဲကောင်းတယောက် .. အာဇာနည်ဖြစ်မယ့်လူ.. သူ့ကို ဘဝတပါးကို မကူးပြောင်းခင် မင်းရဲ့အလှအပတွေကို ငါလာပြတာ ..ကဲ.. အာဇဇ်ရေ.. ကြည့်ပါအုံးကွာ.. နောက်ဆုံးအနေနဲ့.."
ဒွန်က မေဇင့် ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်တွေကို ပြလိုက်သည် ။ အာရပ်ကြီးကတော့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်းကို လက်နဲ့ ဆုပ်ရင်း မေဇင့် ပါးစပ်ပေါက်နားကို လာတေ့သည် ။
" ဟိတ်... စုတ်လေ... လီးကို စုတ်ခိုင်းနေတာ မတွေ့ဖူးလား....."
ဒွန်က မေဇင့်ကို ငေါက်လိုက်သည် ။
" ဘာလို့ စုတ်ရမှာလဲ.... ကြိုးနဲ့ တုပ်ထားပြီး အတင်းအနိုင်ကျင့် လုပ်ခိုင်းတာတော့ လွန်တာပေါ့..."
မေဇင်က ဒေါသသံနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ ဒွန်က မျက်နှာကြီး နီတက်လာသည် ။
" မင်းက ငါ့ကို အာခံတယ်ပေါ့လေ.. မင်းဟာ လတ်တလောမှာ ငါ့လက်ခုပ်ထဲ ရောက်နေတာ.. ကောင်မရဲ့...."
ဧည့်သည် ဆိုတဲ့ လူငယ်က " အကိုကြီး.. မိန်းမကို လွှတ်ပေးလိုက်ပါဗျာ... ကျုပ်က နာရီပိုင်းအတွင်း ဘဝကူးပြောင်းတော့မယ့်လူ... ယုံကြည်ချက်အတွက် အသက်ပေးရဲပေမယ့် ဒီလို မတရား ချုပ်နှောင်တာကိုတော့ ကျုပ် မကြိုက်ဘူး..." လို့ ပြောချလိုက်သည် ။
ဒွန်လည်း လူငယ်ကို အံ့ဩသလို နဲ့ ကြည့်လိုက်သည် ။ အာရပ်ကြီးကတော့ ဒွန်ကို " မင်း ဘာလို့ သူ့ကို ဒီကို ခေါ်လာတာလဲ ဒွန်...မင်း တော်တော်မှားတယ်.." လို့ အပြစ်တင်လိုက်သည် ။
လူငယ်က " ကဲ .. အကိုကြီး.. သူ့ကို ကြိုးဖြည်ပေးလိုက်ပါ.. " လို့ ပြောလိုက်ပြန်သည် ။ ဒွန် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ... ငိုင်နေသည် ။
ဒီအချိန်မှာ သူတို့ အနောက် တံခါးဝက အသံတသံ ထွက်လာသည် ။
" ဟုတ်တယ်.. အကြမ်းဖက်သမားလေး ပြောတာ မှန်တယ် ... မိန်းမကို ကြိုးဖြည်ပေးလိုက်ပါ..ဒွန်...."
" ဟင်.....မင်း....မင်း....ဘယ်သူလဲ...ဘာလဲ....."
ဒွန်က အခန်းထဲကို ဝင်လာတဲ့လူကို အံ့ဩတကြီးနဲ့ မေးလိုက်သည် ။ အသက်ငါးဆယ်ခန့် အာရှနွယ်ဖွားတယောက် ။ သူ့လက်ထဲမှာ သေနတ်ကြီးတလက် ။ ဒွန်တို့ကို ချိန်ရွယ်ထားသည် ။
" ငါ ဘယ်သူ ဆိုတာက အရေးမကြီးပါဘူး.. လူတွေကို အစုလိုက်သတ်ဖြတ်ပစ်ချင်တဲ့ မင်းတို့ကို တားဆီးဖို့ ရောက်လာတယ်ဆိုပါတော့.. သေမင်းတမန် ကျည်ဆံတွေက ညှာမှာ မဟုတ်ဖူးနော်... ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ဒူးထောက်လိုက်ကြစမ်း.. ..လုပ်.. လုပ်.. မြန်မြန်......"
ဒီလူကြီးရဲ့ အမိန့်သံနဲ့အတူ သေနတ်ပြောင်းကို ရမ်းပြနေတာကို ဒွန်တို့ မြင်ကြသည် ။ တကယ်လုပ်မယ့်ပုံ ။ သူတို့သုံးယောက် ဒူးထောက်ချလိုက်ကြသည် ။ လူကြီးက မေဇင့်အနားကို ရောက်လာပြီး သေနတ်ကို လက်တဖက်နဲ့ ချိန်ထားရင်း ကျန်တဲ့လက်နဲ့ မေဇင့်ကိုတုပ်ထားတဲ့ ကြိုးတွေကို မောင်းချဓါးတချောင်းနဲ့ ဖြတ်တောက်ပေးလိုက်သည် ။
" ကဲ..မိန်းကလေး..အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်....."
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...."
လူကြီးက ဒွန်တို့ သုံးယောက် ဒူးထောက်နေတဲ့နေရာကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။
" မင်းတို့က ဆန်ကုန်မြေလေးတွေ.. ဒီလောကမှာ မရှိသင့်တဲ့လူတွေ....."
အရင်ဆုံး အကြမ်းဖက်သမားလေးရဲ့ နောက်စိတည့်တည့်ကို သူ ချိန်ရွယ်လိုက်သည် ။
" မင်းက အကြင်နာတရား မဲ့လွန်းတယ်... ကောင်လေး.. မင်း ဒီနေ့လုပ်မယ့် ဖေါက်ခွဲမှုကြီးက လူတွေ တော်တော်များများကို သေစေမှာ ...အင်း သူတို့မသေခင် မင်းတယောက်ထဲ သေလိုက်တာက ပိုကောင်းပါတယ် ..မောင်အကြမ်းဖက်ရယ် ... မင်းတယောက်ထဲဘဲ နတ်သမီး အပျိုစင်လေးတွေ တဖက်ငါးယောက်နဲ့ ပျော်လိုက်တော့... ဂွတ်ဘိုင်..."
ထုတ်..ထုတ်.....
အသံထိန်းပြောင်းပို တပ်ထားတဲ့ သေနတ်က ခပ်အုပ်အုပ် အသံလေး ထွက်သည် ။ လူငယ်လေး အသံမထွက်ဘဲ ခွေကျသွားသည် ။ ဒွန် တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည် ။ တုန်ရီစွာနဲ့
" မင်း လိုချင်တာ ပေးပါမယ်. ..ငွေ သန်းနဲ့ချီပေးပါမယ်... ငါ့ကို မသတ်ပါနဲ့..." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးတယောက်မို့ စောစော မသေချင် ။ စိတ်ထဲက ကျလိကျလိဖြစ်လို့သာ တိတ်တဆိတ် အကြမ်းဖက်သမားတွေကို ကူညီ မြှောက်ပင့်ပေးခဲ့ပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်တော့ အသေမခံလို ။ လူပါးလူနပ်ကြီးသည် အခုတော့ ငိုယိုတောင်းပန်နေပြီ ။
" ဒီလိုကွ ဒွန်.... မင်းကို အရှင်ဖမ်းရင် တရားစွဲတင်ပို့ရင် နို်င်ငံရဲ့ ဘတ်ဂျက်ထဲက တော်တော်သုံးရမှာ.. မင်းကိုတော ခုခံလို့ ငါရှင်းပလိုက်ရတယ်ဆိုရင် ကျည်ဆံတတောင့်ထဲ ကုန်မှာ ..... ကျည်ဆံက တဒေါ်လာဘဲကျတယ်... ငါ တိုင်းပြည်ဘတ်ဂျက်ကို ချွေတာတဲ့အနေနဲ့ ကျည်တတောင့် တဒေါ်လာဘဲ သုံးလိုက်တော့မယ်..."
" မဟုတ်ပါဘူးကွာ..ငါ့ကို ထောင်ထဲဘဲ ပို့ပါ.. မသေပါရစေနဲ့..."
" ငါက ဘူးဆို ဖရုံမသီးဘူး..ဒွန်....ငရဲမှာ တနေ့ ပြန်တွေ့မယ်...."
ထုတ်......
ဒွန်ရဲ့ နဖူးမှာ အပေါက်လေးတပေါက် ပေါ်လာသည် ။ နီညိုညို အပေါက်လေး ။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ဒီအပေါက်လေးထဲကနေ နီစွေးတဲ့သွေးတွေ ပန်းထွက်လာသည် ။ ဒွန် ဘုန်းကနဲ လဲကျသွားသည် ။ အာရပ်ကြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည် ။ သူ့အလှည့်ကျတော့ ကြောက်တတ်သား ။ အနောက်ကနေ ငွေပံ့ပိုးပြီး မြှောက်ပေးနေတဲ့ လူယုတ်မာ ။ ဒီအချိန်မှာ တဖက်ခန်ဒက ပေါက်ပေါက်ကို တက်ဖြုတ်နေတဲ့ အာရပ်ကြီး ပြေးဝင်လာသည် ။ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ။ လီးတန်းလန်းနဲ့ ။
" ဟေ့..ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ....."
" ဟေ့ကောင်....ဒူးထောက်လိုက်စမ်း........"
မေဇင်သည် ဒီလူကြီး တယောက်ပြီးတယောက် ပစ်သတ်နေတာကို မကြည့်ရဲလို့ ခေါင်းငုံ့ထားသည် ။ အဝတ်တွေကိုတော့ အကုန်ပြန်ဝတ်ပြီးပြီ ။
" မင်းတို့ကတော့ စောက်ပတ်လာယက်နေတယ်.. ငါတို့ နိုင်ငံသားတွေကိုတော့ အစုလိုက် အပြုံလိုက် သေစေဖို့ လူလွှတ်ပြီးဖေါက်ခိုင်းတယ် ... တော်တော်လည်း တတ်နိုင်တဲ့ကောင်တွေ.. ကဲ ... ငါ ဘဝတပါးကိုပို့ပေးမယ် .. နောင်ဘဝကျရင် သဲကန္တာရထဲက ကုလားအုပ်တွေ ဖြစ်ပါစေ......"
ထုတ်..ထုတ်........
အီး......
ထုတ်ထုတ်.....
ရင်ဘတ်ကိုတချက် နဖူးကိုတချက် ပစ်ခတ်လိုက်ပြီးတဲ့အချိန် အားလုံးကို သေမသေ စစ်ကြည့်နေသည် ။အကြမ်းဖက်သမားလေးရဲ့ မျက်ခွက်ကို နောက်တချက် ထပ်ပစ်လိုက်သည် ။
" ကဲ... အမိ... တဖက်ခန်းက မင်း ဘော်ဒါဆီ သွားရအောင်..ကြိုး ဖြတ်ပေးရမယ်....."
မေဇင်နဲ့ ဒီလူကြီးတို့ ပေါက်ပေါက်ရှိနေတဲ့ တဖက်ခန်းဖက်ကို ရောက်သွားကြသည် ။
ပေါက်ပေါက်သည် မေဇင့်လိုဘဲ ခြေကားရား လက်ကားရားနဲ့ ကြိုးတုပ်ခံထားရသည် ။
" မမ..မေဇင်....ဟိုကောင်တွေကော....."
" သေကုန်ပြီ......"
ပေါက်ပေါက်က မြန်မာလို မေးလိုက်တာကို ဒီလူကြီး အံ့ဩသလို ဖျတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်သည် ။
" မင်းတို့ မြန်မာမတွေလားကွ....."
ကြိုးတွေကို မောင်းချဓါးနဲ့ ဖြတ်ပေးရင်း သူမေးသည် ။
" ဟုတ်..ဟုတ်ပါတယ်....ကျမတို့ မြန်မာတွေပါ....."
" အင်း..ငါ မထင်ထားဘူး...မင်းတို့ ဒွန်ဆိုတဲ့ငတိရဲ့ ကလပ်တွေကို လာလည်တုံးအချိန်ထဲက ငါ တွေ့ဖူးတယ်.. ငါက ချောင်းနေတာကြာပြီကွ.. မင်းတို့ကို ဖိလစ်ပီနိုမတွေ.. ဒါမှ မဟုတ် ထိုင်းမတွေလို့ ငါထင်ထားတာ... လက်စသတ်တော့ ငါတို့ မြန်မာမတွေ ဖြစ်နေတာကိုး...."
မေဇင်က ပေါက်ပေါက်ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ကြမ်းတနေရာကနေ ကောက်ယူလိုက်ပြီး ပေါက်ပေါက်ကို လာပေးသည် ။
" ကဲ ချာတိတ်...မင်း အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်စမ်း... ...မင်းကို ကျင့်တဲ့ အာရပ်ကြီးတော့ ငါ လျော့ပစ်လိုက်ပြီ...."
" ဟုတ်..အကိုကြီး..ကျေးဇူးပါ....."
" ကဲ အချိန်သိပ် မရှိဘူး....ငါတို့ ဒီနေရာက လစ်ကြရမယ်...."
အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာကြတဲ့အချိန် ဒီလူကြီး သတ်ပစ်ထားတဲ့ ဒွန်ရဲ့တပည့်တွေ အတုံးအရုံး သေနေကြတာကို တွေ့ကြရသည် ။
" အကိုကြီး သတ်ထားတာလားဟင်...."
" အင်း...."
" မေဇင် တခု မေးမယ်နော်.. စိတ်မရှိနဲ့..အကိုကြီးက သိပ် လက်ယဉ်တာဘဲနော် ... သွေးအေးအေးနဲ့ သတ်တယ် .... အကိုကြီးက ရဲဖက်ကလား ... ဒါမှမဟုတ်.. အက်ဖ်ဘီအိုင် စုံထောက်အဖွဲ့ကလား....."
မေဇင့်ကို သူ လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးသည် ။
" မင်း နံမည်က မေဇင် တဲ့လား...." လို့လည်း မေးသည် ။
" ဟုတ်..အကိုကြီး....."
" အင်း ..ငါက အဲလို အဖွဲ့ တခုကပေါ့ကွာ...ငါ အလုပ်ဝင်ထဲက ငါ ဘယ်မှာလုပ်တယ်ဆိုတာ ငါ့အမေကိုတောင် မပြောဖူးဘူး ... မင်းထင်တာမမှားပါဘူး...."
" မေဇင်လည်း အကိုကြီးကို မြန်မာလို့ မထင်ဘူး ..... ဖိလစ်ပီနို သို့မဟုတ် ဗီယက်နမ်ကြီး လို့ ထင်ခဲ့တယ်.."
သူ့ကားလေးသည် ဒီအဆောက်အဦးကြီးရဲ့ အနောက်ဖက်က နောက်ဖေးလမ်းကြားထဲမှာ ရပ်ထားသည် ။ မေဇင်နဲ့ ပေါက်ပေါက်ကို သူခေါ်သွားသည် ။ မေဇင်တို့သည် မြို့ရဲ့တခြားတဖက်က ဆင်းရဲသား ရပ်ကွက်တခုက ကုန်လှောင်ရုံကြီးတခုထဲမှာ ရောက်နေရတာ ။ သူ့ကားလေးသည် အမြင်စုတ်ပေမယ့် တော်တော် အားကောင်းသည် ။ သူကားမောင်းတာ တအားမြန်သည် ။
" မင်းတို့ ဘယ်မှာနေလဲ..ဘယ်ကို ပို့ပေးရမလဲ..."
မေဇင်က မေဇင်နဲ့ ပေါက်ပေါက် နေတဲ့ လိပ်စာကို ပြောပြလိုက်သည် ။
" မင်းတို့ကို ငါ တခု မေတ္တာရပ်ခံမယ် အခု တွေ့ခဲ့ဖြစ်ပျက်တာတွေကို ခေါင်းထဲက ထုတ်လိုက်ပါ အားလုံးကို အိပ်မက်တခုလိုဘဲ သဘောထားလိုက်ကြကွာ မေ့လိုက်...."
" ဟင်..အကိုကြီးကိုရော မေ့လိုက်ရမယ်.. ဟုတ်လား.. အကိုကြီးက မေဇင်တို့ရဲ့ ကယ်တင်ရှင်... ကျေးဇူးရှင်ပါ....မမေ့ကောင်းပါဘူး... မေဇင်တို့ ကျေးဇူးဆပ်ခွင့် မရှိဘူးလားဟင်...."
" မရှည်နဲ့ မချော.. ငါပြောတာကိုနားထောင်.. ဘယ်သူ့ကိုမှ အာမချောင်ကြနဲ့ မင်းတို့ဘဲ အမှုပတ်နေမယ်... မေ့လိုက် ....ဒါဘဲ....."
သူ့လေသံက မာသည် ။ မေဇင့် အပတ်တမင့် အရှေ့မှာ ကားကို ရပ်ပေးသည် ။
''စိတ်ချမယ်နော်.....မေ့ပစ်လိုက်ကြနော် '
မေဇင်နဲ့ ပေါက်ပေါက် ကားပေါ်ကဆင်းပြီးတာနဲ့ ကားကို ဝေါကနဲ မောင်းထွက်သွားသည် ။ သူပြောသလိုဘဲ အရာရာဟာ အိပ်မက်တခု ရုပ်ရှင်ကားတကားထဲက ဇာတ်ဝင်ခန်း တခုလိုပါဘဲ ။
........................................................................................
အခန်း ( ၂၃ )
မေဇင်ရော ပေါက်ပေါက်ရော ဆိုက်ကို ဖြစ်ကုန်ကြတယ် ။ သွားရင်းလာရင်း လူတယောက် ကိုယ့်အနား ကပ်လာပြီဆိုရင် လူဆိုးမှတ်ပြီး လန့်အော်တတ်ကြသလို ညဖက် အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်ပြီး အော်ဟစ်ကြတာတွေ ဖြစ်လာတယ် ။ ပေါက်ပေါက်လည်း သူ့အမတွေရှိတဲ့ ကနေဒါကို ထွက်သွားလိုက်တယ် ။
မေဇင်လည်း ဒွန်နဲ့ အာရပ်ကြီးတွေနဲ့ ဆုံလိုက်ပြီး ကြိုးအတုပ်ခံရတာတွေကြောင့် ယောက်ျားတွေကို လန့်သွားခဲ့တာအမှန်ဘဲ ။ ဟို မြန်မာလူကြီးက ဒွန်တို့ကို သေနတ်နဲ့ ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာ ပစ်သတ်တာတွေကလည်း သွေးလန့်စရာ ခြောက်ခြားစရာပါ ။ မျက်လုံးထဲမှာ သေနတ်ဒါဏ်ရာနဲ့ သေနေကြတဲ့ သူတို့အလောင်းတွေကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး အိပ်မရတဲ့ညတွေ များခဲ့သည် ။
စာမေးပွဲ အောင်စာရင်းထွက်ပြီး မေဇင်လည်း အမှတ်ကောင်းကောင်းနဲ့အောင်လို့ အလုပ်ကောင်းကောင်း ရသွားတယ် ။ ခဏဆိုပြီးပြန်သွားတဲ့ အဲလက်စ်လည်း စာမလာ သတင်းမကြား အဆက်အသွယ် မလုပ်တော့ဘူး ။ အီတလီပြည်မှာ မိန်းမရသွားလို့ ဖြစ်မယ် ။
မကြာခင်မှာ မေဇင် လျောက်ထားတဲ့အလုပ်ရတယ် ။လက်ရှိနေနေတဲ့မြို့ကနေ မိုင်၂၀ဝလောက် ဝေးတဲ့မြို့မှာရတာ ။ မေဇင် နဲ့ ရန်ကုန်မှာထဲကသိခဲ့တဲ့ အမကြီးတယောက်ရဲ့ ကူညီလမ်းပြမှုနဲ့ ရတာပါ ။ အဲဒီမြို့ကို မေဇင်ပြောင်းသွားတယ် ။ အလုပ်သစ်ကို စဝင်တယ် ။ မေဇင် ကြိုးစားရကျိုး နပ်သွားတယ် ။ အလုပ်က လခကောင်းတယ် ။အဆင်ပြေတယ် ။
မေဇင်လည်း ကာမစိတ်တွေ ဖြစ်လာရင် ကိုယ့်ဖါသာ လက်နဲ့ဖြစ်စေ ပစ္စည်းတခုခုနဲ့ ဖြစ်စေ ဖြေဖျောက်ပစ်တာကလွဲပြီး ယောက်ျားသားတွေနဲ့ အဆက်အဆံ မရှိတော့တာကြာပြီ ။ လက်ရှိလုပ်နေတဲ့နေရာက ဆရာဝန်တယောက်က မေဇင့်ကို သဘောကျနေတာ မေဇင်သိတယ် ။ သူက မိန်းမသေသွားလို့ ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ကျန်နေတဲ့လူ ။ မေဇင့်ကို ဒိတ်လုပ်တယ် ။ မေဇင်လည်း သူ့ကိုစိတ်မလာဘူး ။ ဘာလို့မှန်းမသိဘူး ။ မေဇင် တယောက်ထဲဘဲ အေးအေး နေချင်နေတယ် ။ ဘဲတွေထားခဲ့တာလည်း မနည်းတော့ဘူးလေ ။
ရန်ကုန်က မိသားစုတွေနဲ့ ဖုန်းပြောကြတော့ သူတို့က မေဇင့်ကို ခွဲနေကြတာ နှစ်တွေကြာလာလို့ လွမ်းကြလို့ ရန်ကုန်ကို လာလည်ပါလားလို့ ခေါ်ကြတယ် ။ မေဇင့်မိဘတွေလည်း အသက်ကြီးကြပြီလေ ။ မေဇင်လည်း သူတို့ကို သွားတွေ့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။
ရန်ကုန်မြို့ကို မေဇင် ပြန်ရောက်တာကို သိကြတဲ့ ဆွေမျိုးတွေ သူငယ်ချင်းတွေက မေဇင့်ကိုလာတွေ့ကြပြီး စားသောက်ဆိုင်တွေကို ခေါ်သွားကြတယ် ။ အထူးသဖြင့် ငယ်ငယ်ထဲကခင်ခဲ့တဲ့ သီတာထူးက မေဇင့်ကို နေရာတကာ လိုက်ပြလိုက်ပို့တယ် ။ သီတာထူးက အခု အိမ်ထောင်ကျနေပြီ ။ စီးပွားရေး အဆင်ပြေတဲ့ လုပ်ငန်းရှင်တယောက်နဲ့ ရတာမို့ သီတာထူးတယောက် ဘာအလုပ်မှ လုပ်စရာမလိုဘဲ အေးအေးဆေးဆေး နေနိုင်နေတယ် ။ မေဇင်နဲ့ ပြန်တွေ့ရတာကို သီတာထူး အရမ်းပျော်နေတယ် ။ မေဇင်နဲ့သူ ဝိုင်ကြိုက်ကြတာခြင်းလည်း စိတ်တူကြတာမို့ ညဖက်ဆို ဘားတွေ သွားကြတယ် ။
" မေဇင်ရေ... ယူ့ကို တိုက်ခေါင်မိုးပေါ်က ဘားတခုကို မခေါ်သွားရသေးဘူး....ယူ သဘောကျမှာဘဲ ..ညဖက်ဆို
ရန်ကုန်မြို့လည်ရဲ့ မီးရောင်စုံနဲ့ တိုက်တွေကို အပေါ်စီးကနေ မြင်ရတယ် ..အစားအသောက်ရော တီးဝိုင်းရော ကောင်းတယ်...."
လို့ ပြောပြတာနဲ့ မေဇင်တို့နှစ်ယောက် ညတညမှာ သွားလိုက်ကြတယ် ။ သီတာထူးနဲ့ စကားကောင်းနေတုံး မေဇင်လည်း ဘေးစားပွဲဝိုင်းတွေကို အမှတ်တမဲ့ ကြည့်လိုက်မိတဲ့အချိန် အရမ်းကို အံ့ဩသွားရတယ် ။ မေဇင် တွေ့လိုက်တာက စားပွဲတလုံးမှာ အရက်ထိုင်သောက်နေတဲ့ ဒွန်တို့လူစုကို ပစ်သတ်ခဲ့တဲ့လူကြီးပါ ။
သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေ ပိုဖြူလာသလိုဘဲ ။ နည်းနည်း ပိုအိုစာသွားသလိုဘဲ ။ သူက မေဇင့်ကို မတွေ့ဘူး ။ မေဇင်က သူ့ကိုတွေ့လိုက်တာ ။ မြင်မြင်ချင်း သူ့ကို မေဇင်မှတ်မိလိုက်တယ် ။ အဲဒီတုံးက ကိုယ့်ကို ကယ်ခဲ့တဲ့လူ ကျေးဇူးရှင်ဆိုပြီး သူ့နံမည်ကို မေးခဲ့ပေမယ့် သူကမပြောခဲ့ဘူး ။ သူ့အလုပ်က လှို့ဝှက်တဲ့ ဌာနတခုကမို့ သူ့အမေကိုတောင် သူ ဘယ်မှာလုပ်သလဲ မပြောခဲ့ဘူးလို့ သူပြောတယ် ။
မေဇင်လည်း သီတာထူးကို မိတ်ဆွေတွေ့လို့ ခဏသွား နုတ်ဆက်လိုက်ဦးမယ်လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူရှိနေတဲ့စားပွဲကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။ သူက မေဇင် လျောက်လာတာကို မသိသလိုပုံနဲ့ ခေါင်းငုံ့ထားတယ် ။
" အကိုကြီး....."
သူ မော့ကြည့်တယ် ။
" မေဇင့်ကို မှတ်မိလားဟင်......"
သူ့မျက်နှာက အပြောင်းအလဲ မရှိဘူး ။ ဒါပေမယ့် " အင်း ...." လို့ ဖြေတယ် ။
" မေဇင် ထိုင်မယ်နော်.." လို့ ခွင့်တောင်းပြီး သူ့ရှေ့ကထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။
" ပြန်တွေ့ရတာ မေဇင် အရမ်း ဝမ်းသာတာဘဲ ..အကိုကြီး......."
သူက သက်ပြင်းချပြီး " ဖြစ်ခဲ့တာတွေ အကုန်လုံးကို မေ့ပစ်လိုက်ဖို့.. ကျနော် ပြောခဲ့ပါတယ်..." လို့ ခပ်တိုးတိုးလေသံနဲ့ သူ ပြောတယ် ။
" အကိုကြီး ပြောခဲ့တာကို မေဇင် နားထောင်ခဲ့ပါတယ် ..ဒီနေ့ ဒီအချိန်အထိ အဲဒီညက ဘာဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ မေဇင် ဘယ်သူ့ကိုမှ ဘာတခုမှ မပြောပြခဲ့ပါဘူး ... ခုလို အကိုကြီးကို မထင်မှတ်ဘဲ ပြန်ဆုံရတော့ မေဇင် အရမ်းကိုဝမ်းသာမိပြီး လာနုတ်ဆက်တာပါ.. " လို့ မေဇင်က သူ့ကို ပြောလိုက်ပါတယ် ။
သူက " ရပါတယ်.... မေဇင်.. ကျနော်လည်း အလုပ်ကနားလိုက်ပါပြီ... မရောက်တာကြာလို့ ပြန်လာလည်တာ"လို့ ပြန်ပြောပါတယ် ။ သူ သက်ပြင်းချပြန်တယ် ။ " ကျနော့်ရဲ့မိဘတွေ ညီအကိုမောင်နှမတွေ အကုန် ... ဆုံးကုန်ကြပြီဗျာ " လို့ ပြောလိုက်တဲ့သူ့ကို မေဇင် တကယ်ဘဲ သနားသွားမိသည် ။
" တရားနဲ့ ဖြေပါ အကိုကြီးရယ်.. လူဆိုတာ သေမျိုးတွေပါဘဲ ... အခု အကိုကြီး ဒီမှာ ဘယ်လောက်ကြာအုံးမလဲဟင် ... ဘယ်တော့ပြန်မလဲ''
သူက ခဏစဉ်းစားနေပြီးမှ " သိပ်တော့ မကြာတော့ဘူး ..ကျနော်ပြန်မယ်... နောက်အပတ်လောက်ပေါ့ " လို့ဖြေသည် ။
" မေဇင် အကိုကြီးနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ်. .အကိုကြီး မေဇင့်ကို တွေ့ချင်လားဟင်....."
သူက ပြုံးတယ် ။
" ရပါတယ်.. ကျနော်ပြောပြီးပြီဘဲ.... ကျနော် အလုပ်က နားလိုက်ပါပြီ.."
" ဒါဆို အရင်ဆုံး အကိုကြီး နံမည်ကို ပြောပြ....."
" ကျနော် ဇန်မင်းမောင် ပါ..မေဇင်......"
မေဇင်လည်း သူနဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ချင်း ဖလှယ်လိုက်တယ် ။
" ပြန်တွေ့ကြမယ်နော် အကိုကြီး...." လို့ ပြောတော့..
" အင်း..တွေ့ကြတာပေါ့...." လို့ သူ ပြုံးပြီး ပြန်ပြောတယ် ။
ဒါပေမယ့် သူ့အသံက သိပ် အားမရှိဘူး ။ သီတာထူးဆီကို ပြန်ထိုင်တော့ သီတာထူးက စပ်စုလိုက်တာ အရမ်းဘဲ ။ ဘယ်သူလဲ.. ဘာလဲ.. ဘယ်မှာသိတာလဲ.. စုံနေအောင် မေးတော့တာဘဲ ။ အသက်ကြီးလှချည်လား ..နင်နဲ့ ဘယ်လိုခင်တာလဲ... ဘာညာဘာညာ..။
...............................................................................................
အခန်း ( ၂၄ )
တက်ဆီကား သမားသည် အဲကွန်းမဖွင့် ။ ဇန်မင်းမောင် အသက်ရှုကြပ်လာသလို ခံစားရလို့ ပြူတင်းပေါက်မှန်ကို နည်းနည်း ချလိုက်သည် ။ လေအေးအေးကို ရလိုက်မှ နည်းနည်း သက်သာသွားသည် ။ မထင်မှတ်ဘဲ ပြန်ဆုံရတဲ့ မေဇင်ဆိုတဲ့ မိန်းမကို သူ ပြန်မြင်ယောင်နေသည် ။ အကြမ်းဖက်သမား အုပ်စုတွေကို သူ အပြတ်ရှင်းဖို့ သူတို့ရဲ့ ကင်းသမားတွေ တော်တော်များမျးကို သတ်ပြီး အဆောက်အဦးထဲကို ရောက်သွားတဲ့အခါ အခန်းတခန်းမှာ မိန်းမတယောက်ကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ခြေတွေလက်တွေကို ကြိုးတွေနဲ့ တုပ်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
သူမကို အတင်းကိုင်တွယ်နေတဲ့ အာရပ်ကြီးတယောက်ကိုလည်း တွေ့ရသည် ။ မိန်းမရဲ့ ရင်သားတွေက တော်တော်လှသည် ။ ဖွံ့ဖြိုးလုံးတင်းနေသည် ။ ပေါင်တန်သွယ်တွေနဲ့ ပေါင်ဂွဆုံနေရာက မို့ဖေါင်းဖေါင်း အင်္ဂါစပ်ကြီးကလည်း အမွှေးမရှိ ပြောင်သန့်နေသည် ။ ဒီမိန်းမနဲ့ နောက်တယောက်ကို ဒွန်ရဲ့ကလပ်တွေမှာ သူတွေ့ဖူးခဲ့သည် ။ ပထမ ဖိလစ်ပီနိုမတွေလို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် နောက်ဆုံး သူတို့ကို ကယ်လိုက်ပြီးတဲ့အချိန် သူတို့သည် မြန်မာမတွေ ဖြစ်နေသည် ။ မေဇင်နဲ့ ပေါက်ပေါက်တဲ့ .. သူတို့နာမည်တွေက...။
သူတို့ကို ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောဖို့နဲ့ ခေါင်းထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်ဖို့ သူမှာခဲ့သည် ။ ဒီမိန်းမကို အချိန် တော်တော်ကြာတဲ့အထိ သူသတိရမိတာ ခဏခဏ...။ ဒါပေမယ့် သူသည် သူလုပ်ခဲ့တဲ့အလုပ်ကို ဖျောက်လိုက်ချင်လို့ ဒီမိန်းမကို ပြန်မဆက်သွယ်ခဲ့ ။ တကယ်တော့ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းက အကြမ်းဖက်သမားတွေကို အဖွဲ့နဲ့ ဝင်ဖမ်းရမှာ ။ အရှင်ဖမ်းရမှာ ။ သူသည် ဌာနရဲ့စည်းကမ်းကို နားမထောင်ခဲ့ ။ မလိုက်နာခဲ့ ။ တယောက်ထဲဝင်ပြီး အကုန်လုံးကို သတ်ပစ်ခဲ့သည် ။
ဌာနအကြီးအကဲကို သူပေးတဲ့ဆင်ခြေက ရုတ်တရက် ကြုံလိုက်ရတာမို့ ဘက်ကပ်ခေါ်ချိန် မရလိုက်တာရယ် သူတို့ကို အသက်လု တိုက်ခိုက်ရလို့ အရှင် မဖမ်းနိုင်ခဲ့ဘူးလို့ ။ အပြစ်မဲ့ပြည်သူတွေ တပုံတခေါင်းကြီးကို ဖေါက်ခွဲဖို့ လုပ်တော့မဲ့ဆဲဆဲ အချိန်မီ တားဆီးလိုက်နိုင်တာကြောင့် သူ့ကို ဘာလို့ အဖွဲ့နဲ့မလုပ်တာလဲ .. ဘာလို့ အရှင်မဖမ်းတာလဲဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေကို ဌာနအကြီးအက မမေးတော့ဘူး ။
သူ နောက်မှ ပြန်သိရတာက နိုင်ငံတော်သမ္မတကြီးက လူပေါင်းများစွာရဲ့ အသက်ကို ကာကွယ်ခဲ့တဲ့ အေးဂျင့်ကို ဘာမေးခွန်းမှ မထုတ်ဘဲ ဂုဏ်ပြုတာတွေဘဲလုပ်ဖို့ အကြီးအကဲကို ညွှန်ကြားခဲ့တယ်တဲ့ ။ သူ အငြိမ်းစားယူလိုက်တယ် ။ ဒါရိုက်တာက ဆက်လုပ်ဖို့ပြောပေမယ့် မိုးသက် သေပြီးတဲ့နောက် သူ မပျော်တော့ဘူး ။ စိတ်ဓါတ်ကျနေတာ ဘယ်ဆက်လုပ်ချင်တော့မလဲ ။အသက်ကတော့ မပြည့်သေးဘူး ။
မိုးသက်ရဲ့ သင်းချိုင်းဂူဆီကို သူ နေ့တိုင်းရောက်တယ် ။ မိုးသက်ကို စကားတွေ သွားပြောတယ် ။ တဖက်သတ်ကြီး ။ သူပြောနေတာတွေဘဲ ရှိတယ် ။ မိုးသက်ဆီကတော့ ဘာမှ စကားပြန်မရခဲ့ ။ မိုးသက်သည် တမလွန်ဘဝမှာဆိုတာကို သူသိရက်နဲ့ စကားတွေပြောနေတာဟာ အရူးတယောက်ရဲ့ လုပ်ရပ်တွေဘဲလေ ။
တနေ့မှာ မြန်မာပြည်က သူ့မိဘတွေကို ဆုံးပါးတဲ့အချိန်အထိ စောင့်ရှောက်ပြုစုပေးခဲ့တဲ့ သားအမိတွေဆီက အဆက်အသွယ်ရတယ် ။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာ တဲ့ ။ သူ့သမီးက ရီရီမာ ။ သူ့မိဘတွေကျန်ခဲ့တဲ့ အိမ်ခြံမြေတွေနဲ့ ဘဏ်စာရင်းတွေကို သူတို့သားအမိက ထိန်းသိမ်းပေးထားကြပြီး လာခဲ့နိုင်ရင် လာဖို့ခေါ်ကြသည် ။ သူ့ရဲ့ းဖုန်းတို့ လိပ်စာတို့မရှိလို့ အခုလို ဆက်သွယ်တာ နောက်ကျသွားရတာလို့ စာထဲမှာပါသည် ။ သူတို့ရဲ့ဖုန်နံပါတ်ကိုလည်း ပေးသည် ။
သူသည် မိဘတွေကို အဆက်အသွယ်မလုပ် ဖုန်းနဲ့လိပ်စာလည်း မပေးခဲ့ဘဲ နှစ်ရှည်နေခဲ့သည် ။ မိဘတွေ သေဆုံးသွားတာတောင် သူ မသိခဲ့ ။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာတို့ကို သူ ဖုန်းပြန်ခေါ်သည် ။ သူတို့ကို သူ မြန်မာပြည်ကို လာခဲ့ပါမည်လို့ ဂတိပေးလိုက်သည် ။ ဇန်မင်းမောင်သည် တက်ဆီပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး တက်ဆီခကို ကားမောင်းသမားကို လှမ်းပေးလိုက်သည် ။
'' မအမ်းနဲ့တော့...ကျန်တာ မင်းအတွက်...''
'' ကျေးဇူးပါဘဲ ဆရာ...''
ဟိုတယ် ဝင်ပေါက်ကို ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ကောင်တာထဲက ဝန်ထမ်းလူငယ်လေးက သူ့အခန်းသော့ကို တရိုတသေ လာပေးရင်း
'' အန်ကယ့်ကို လာစောင့်နေတဲ့ ဧည့်သည် ရှိပါတယ် '' လို့ ပြောသည် ။
'' ဘယ်မှာလဲကွ...''
လို့ သူမေးရင်း ဟိုတယ်ဧည့်ခန်းဆီကို မျက်လုံး ဝေ့ကြည့်လိုက်သည် ။ သူနဲ့ အသက်မတိမ်းမယိမ်း ရှိလောက်မယ့် မိန်းမကြီးတယောက်နဲ့ အသက် သုံးဆယ်လောက်အရွယ် မိန်းမတယောက် ဆိုဖါထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေကြတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
'' အဲဒီ အန်တီတို့ပါဘဲ အန်ကယ်...''
သူ ဒီမိန်းမနှစ်ယောက်ရှိတဲ့ဆီကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။
" ကျနော်..ဇန်မင်းမောင်ပါ...ဒေါ်မိုးစန္ဒာ လား....."
" ဟုတ်ပါတယ်... မောင်ဇန်မင်းမောင်... အန်တီက မိုးစန္ဒာပါ.. ဒါက အန်တီ့သမီး.. ရီရီမာ.. ခုလိုတွေ့ရတာ အရမ်းဝမ်းသာပါတယ်.. မနက်ထိတောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ အန်တီတို့ လာခဲ့လိုက်ကြတာ .... အရမ်း တွေ့ချင်နေကြတယ်လေ...."
" ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ.... ဆောရီးဘဲ... ညဖက်ကြီး ညဉ့်နက်နေပြီ....."
'' ရတယ်.. မောင်ဇန်မင်းမောင်... အန်တီတို့က မင်းကို မင်းမိဘတွေအကြောင်း အရမ်းပြောပြချင်နေတာကွဲ... နောက်ပြီး သူတို့ထားခဲ့တဲ့ ခြေမြေအိမ်တိုက်တွေ ငွေတွေကိုလည်း မင်းလက်ထဲကို ပြန်အပ်ချင်နေတာ သူတို့သေပြီးကထဲကပါဘဲ..''
သူတို့သားအမိကို ဟိုတယ်က စားသောက်ဆိုင်ဆီကို ခေါ်ခဲ့ပြီး သူတို့နဲ့ စကားပြောကြသည် ။
''' မောင်ဇန်မင်းမောင်.. ဟိုတယ်မှာ နေစရာမလိုပါဘူးကွယ်.. မင်း မိဘတွေရဲ့တိုက်က အန်တီတို့သားအမိ သေသေချာချာ ရှင်းလင်း ထိန်းသိမ်းပေးထားတာ အားလုံး သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနဲ့ နေလို့ရပါတယ် ... ပြောင်းခဲ့လိုက်ပါလား..''
'' လတ်တလောတော့ ကျနော် ဒီမှာဘဲ နေပါမယ်.. .လုပ်စရာလေးတွေ ရှိလို့ပါ....''
'' မင်းကို မင်းမိဘတွေက သိပ်တွေ့ချင်ကြတာ.. မင်းရဲ့လိပ်စာတို့ ဖုန်းတို့ကိုမသိလို့ ဘယ်လို ဆက်သွယ်ရမှန်း မသိခဲ့ကြဘူး.. ''
'' အန်တီတို့.. တခုခု စားသောက်ပါလား.. ကျနော်ကျွေးပါရစေ.. ''
'' အန်တီတို့ ညနေစာ စားပြီးခဲ့ကြပါပြီ.. ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. မောင်ဇန်မင်းမောင်..''
'' ကျနော့်ရဲ့မိဘတွေက တနေ့ထဲမှာ ဆုံးသွားကြတယ်လို့ အန်တီ ဖုန်းနဲ့ပြောပြတာလေး.. ကျနော် စိတ်ဝင်စားတယ် .. အဲဒါလေး နည်းနည်း ပြောပြပေးပါလားဟင်.. ''
'' ပြောပြပါမယ်... မောင်ဇန်မင်းမောင်ရယ်.. သူတို့က ကျန်းမာရေး မကောင်းကြတာ တယောက်တမျိုးကွယ့်.. သူတို့ ရောဂါအခြေအနေတွေ အရ ဆေးရုံတရုံဆီမှာ တက်ကုကြရတယ်... အဲဒီနေ့က မင်းဖေဖေက မနက်ပိုင်းမှာ ဆုံးသွားခဲ့တယ်.. မင်း မေမေက သူ့ယောက်ျား မရှိတော့ဘူးဆိုတာ အလိုလိုသိနေတယ် ... အန်တီတို့ကို မေးတယ်.. မင်းတို့အန်ကယ် မရှိတော့ဘူး မဟုတ်လားတဲ့... ညနေပိုင်းရောက်တော့ မင်းမေမေဆုံးသွားတယ် ... ညင်ညင်သာသာ ဘဲ .''
သူသည် ဒေါ်မိုးစန္ဒာရဲ့ သမီး ရီရီမာကို မသိမသာ အကဲခတ်နေသည် ။ တော်တော်ကြည့်ကောင်းတဲ့ မိန်းမတယောက်ဘဲ ။ ရုပ်ကတော့ ရွက်ကြမ်းရေကြို။ ကိုယ်လုံးက အချိုးကျ ပြေပြစ်သည် ။ လှသည် ။
" မင်းရဲ့ မိဘတွေက ကား နှစ်စီးလည်း ကျန်ခဲ့တယ်.. မင်းယူသုံးနော်... အိမ်ကိုလည်း ပြောင်းခဲ့ပါ... ထမင်းလည်း အပြင်မှာ စားစရာမလိုဘူး... အန်တီနဲ့ သမီးရီရီမာ ချက်ကျွေးမယ်.. ဘာ စားချင်သလဲ ပြောနော်...."
" ကျနော် လာခဲ့ပါမယ်... အန်တီတို့ စေတနာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်... ဖေဖေ မေမေတို့ကို ဂရုစိုက် ပြုစုခဲ့တာတွေကိုလည်း တကယ့်ကို ကျေးဇူး အထူးတင်ပါတယ်...."
" မင်းမိဘတွေက အန်တီတို့ရဲ့ ကျေးဇူးရှင်တွေပါ.. သူတို့ကို ပြုစုပေးဖို့က အန်တီတို့တာဝန်ပါ ... ဆွေမျိုးရင်းခြာတွေလိုဘဲလေ...."
ဒေါ်မိုးစန္ဒာနဲ့ ရီရီမာတို့ ပြန်သွားကြပြီးနောက် အပေါ်ထပ်အခန်းကို မတက်ချင်သေးလို့ ဟိုတယ်ရဲ့ ဘားခန်းလေးထဲကို သူ သွားထိုင်ပြီး မြန်မာဘီယာတလုံးကို မှာသောက်သည် ။ အာလူးကြော်တပွဲပါ လာချပေးသည် ။ မေဇင်ဆိုတဲ့ မိန်းမကို သူ ထပ်တွေ့ချင်သေးသည် ။ တော်တော့်ကို ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ မိန်းမ ။ ဟင်း.. သူ့အတွင်းပစ္စည်းတွေ အကုန်လုံးကို မြင်ဖူးခဲ့သည်လေ ။ တော်တော့်ကို ကြည့်ကောင်းသည် ။ ဖုန်းနံပါတ်ချင်း ဖလှယ်ခဲ့လို့ သူ့ဖုန်းနံပါတ် ရှိနေသည် ။
.......................................................................................................
အခန်း ( ၂၅ )
မေဇင်ရဲ့ အတွေးထဲမှာ ဦးဇန်မင်းမောင် ရောက်ရောက်နေသည် ။ သူ့ကို ငါ ကြိုက်သွားလားဆိုတဲ့ မေးခွန်းကို မေဇင် ချက်ချင်း မဖြေနိုင်ဘူး ။ သူက မေဇင်ကြိုက်တတ်တဲ့ ယောက်ျားပုံစံထက် အသက် နည်းနည်းပိုကြီးနေတယ် ။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ ဟစ်မန်း Hit man ( ကြေးစား လူသတ်သမား) ဆန်ဆန် အမူအရာတွေကို ပြန်မြင်ယောင် ကြားယောင်နေသည် ။ တကယ့်ကို အသက်အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် သွက်လက်ဖျတ်လတ်တဲ့ လူကြီး ။
ရက်ရက်စက်စက် သေနတ်နဲ့ ပစ်သတ်တာ ။ သူ သတ်တဲ့လူတွေက လူကောင်းတွေမဟုတ်ဘဲ မေဇင်တို့ ပြည်သူလူထုကို ရက်ရက်စက်စက် ဖေါက်ခွဲပြီးသတ်ဖြတ်မယ့် အကြမ်းဖက်သမားတွေ ။ ဒါကြောင့် သူသတ်တာတွေက တရားတယ်လို့ မေဇင်နဲ့ ပေါက်ပေါက်တို့ ထင်မိခဲ့ကြတယ် ။ သူနဲ့ ရန်ကုန်မှာပြန်ဆုံရတာက ထူးဆန်းသည် ။ အမှတ်မထင် ဆိုင်တဆိုင်မှာ ဆုံရတာ ။ သူ ပြောပြသွားတာက သူက မြန်မာပြည်ကို ပြန်မလာတာ သူ ထွက်လာကထဲကဘဲ တဲ့ ။ သူ့မိဘတွေနဲ့ ညီအကိုတွေ အကုန်ဆုံးသွားကြတာကိုလည်း သူ မသိဘူးတဲ့ ။
သူနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးသည် ။ သူ့ကို မေဇင် စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။သူ့ဖုန်းနံပါတ် ရထားပေမယ့် မေဇင်က စပြီးခေါ်ရမှာ နည်းနည်း ဝန်လေးနေမိသည် ။ ရှက်တာလားတော့ မသိ ။ သူ ဘယ်လောက်ကြာအုံးမလဲ မသိဘူး ။ တော်ကြာ သူ ပြန်သွားနေအုံးမယ်။ ဆက်ကြည့်လိုက်မှဘဲဆိုပြီး ဖုန်းနံပါတ်ပါတဲ့ သူ့ကပ်ပြားလေးကို စလင်းဘက်ခ်ထဲက ထုတ်ယူလိုက်သည် ။
သူ့ယူအက်စ်က အလုပ်အကိုင်က အသက်အာမခံ ကိုယ်စားလှယ် တဲ့ ။ ဟင်း.... ဟုတ်ပါလိမ့်မယ် အားကြီး ။ လူဆိုးတွေကို လိုက်သတ်နေတဲ့ လူကြီး ။ အစိုးရဖက်က တရားဝင် လူသတ်သမားကြီး တယောက် ။ မေဇင် သူ့ကို ဖုန်းမခေါ်ဖြစ်ဘူး ။ သီတာထူး ရောက်လာလို့ ။ မေဇင်တို့ ကုန်တိုက်တခု အသစ်ဖွင့်တာကြားလို့ သွားလေ့လာမလို့ ။ သီတာထူးက လမ်းမှာ ကားပေါ်မှာ
" မေဇင်..အခု..ဘဲ ရှိလား...." လို့ မေးသည် ။
မေဇင်လည်း " လတ်တလော...ဘဲလွတ် " နေသည် လို့ ရယ်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
သီတာထူးက သွားရင်း စကားပြောကြတာ လွတ်လပ်အောင် ကားမောင်းတဲ့ ယဉ်မောင်းရှိပေမယ့် မမောင်းခိုင်းဘူး ။ သူကိုယ်တိုင် မောင်းခဲ့သည် ။
" ယူ့ရဲ့ ဆက်စ် အတွေ့အကြုံတွေ မေးရအုံးမယ်.. ဒို့ရဲ့ ကြုံခဲ့တာလေးတွေနဲ့ ယူ့ ဇာတ်လမ်းလေးတွေ ဖလှယ်ကြရအောင်.."
" အိမ်ရောက်တဲ့အခါမှာ ဆွေးနွေးပါ သီတာရယ်.. တော်ကြာ သီတာနှာထပြီး ကားအက်ဆီးဒင့် ဖြစ်နေပါအုံးမယ်" လို့ မေဇင်က နောက်လိုက်သည် ။
သီတာထူးက တဟားဟားနဲ့ ရယ်သည် ။
" ဟုတ်ပ.. ဟုတ်ပ... သီတာထန်တာ မေဇင် အသိဆုံး ..ခိခိ.. မေဇင့်ကို မမေးဘဲနေခဲ့တာ တခုရှိခဲ့တယ်... အခု
မေးလို့ရမလား....."
"အမလေး..သီတာရယ်..အချင်းချင်းတွေ...စကားပလ္လင်ခံနေရသေးတယ်.....မေး......မေး.....ဘာလဲ..."
" ဟိုလေ.. မေဇင် ရန်ကုန်မှာတုံးက မေဇင်တို့အဖေရဲ့ ကားဒရိုင်ဘာနဲ့ ဘာဖြစ်ခဲ့လဲလို့.. မေးချင်တာပါ..."
" ဟယ်..ယူ.....ယူ....ယူ....ဘယ်လို သိ...."
" ဟင်း... ယူတို့က သီတာတို့အရှေ့မှာ တခါတခါ မျက်လုံးချင်း စကားပြောနေကြတယ်လေ.. ကိုယ်ကသိလိုက်တယ်.. မရိုးဘူးဆိုတာ.. ယူရဲ့ သူ့ကို ကြည့်တဲ့အကြည့်က သံယောဇဉ်တွေ ပါနေတယ် .... ခိခိ... "
" ဟင်း.. သီတာက တကယ့် ထောက်လှမ်းရေးဘဲ ....မေဇင်က ကိုယ့်ဖါသာလုံလှပြီ ထင်နေခဲ့တာ.. ကိုညိုမှိုင်းနဲ့မေဇင်က ခဏ ညိခဲ့ကြတယ်....."
" သူနဲ့ ဟိုဒင်း... ဖြစ်ခဲ့ကြတယ် မဟုတ်လား...."
" အင်း..ဖြစ်တယ်.....ဟင်းဟင်း....."
"ဘယ်လိုလဲ... ကောင်းလား... ကြိုက်လား... ပြောပြပါအုံး.. မေဇင်ရဲ့..."
သီတာထူးသည် ကားတွေ ရှုပ်နေတဲ့ကြားက မေးနေသည် ။
" သူက အဲ့နေရာမှာ တအားတော်တယ်.. ဟင်း.. ကောင်းတယ်.. သီတာ.. တကယ့်ကို ကောင်းအောင်လုပ်တတ်တဲ့လူ.. လူကလည်း ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ ..ဟူး..ပြန်သတိရတာတောင် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားရတယ်ကွာ..."
မေဇင်လည်း ကိုညိုမှိုင်းရဲ့ လိင်ဆက်ဆံတာတွေကို တော်တော်လေး အသေးစိတ် ပြန်ပြောပြမိသည် ။ သီတာထူးက တော်တော် စိတ်ဝင်စားသည် ။
" ယူ သူနဲ့ ပြန်မတွေ့ချင်ဘူးလားဟင်...."
" ဒီမေးခွန်းကို ဖြေဖို့တော့ ခက်တယ်... သီတာ.. အခု မေဇင့်စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတာကို အမှန်အတိုင်း ပြောပြရမလား ."
" ..သူငယ်ချင်း...စိတ်ထဲမှာ ဘာဖြစ်နေလဲဟင်...."
" မေဇင် တွေ့ချင်နေတာ ဟိုတနေ့က ဆုံခဲ့တဲ့ လူကြီး ..ဦးဇန်မင်းမောင်..."
" ဟယ်...ယူ....ယူ.......သူ့ကို.....ကြိုက်နေလားဟင်....."
" အင်း... သူ့ကိုဘဲ သတိရရနေတယ်.. မေဇင်လည်း အတည်တကျ အိမ်ထောင်ပြုချင်ပြီ ... အခု အလုပ်လည်းရ .. တယောက်ထဲ နေရတာထက် အဖေါ်နဲ့ နေချင်လာတယ် .. လိင်ဆက်ဆံတာက အဓိက မကျတော့ပါဘူး..."
" အင်း.. သူက လူလွတ်ကြီးလား...ဘယ်လို ဆုံတာလဲ မေဇင်..."
မေဇင်လည်း ဘယ်လို ဆုံခဲ့တယ် ဆိုတာကိုတော့ သီတာထူးကို ပြောပြမနေတော့ပါဘူး ။ ဦးဇန်မင်းမောင်ကလည်း ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပြနဲ့လို့ သေသေချာချာ ပိတ်ထားခဲ့တယ်လေ ..။
......................................................................................
အခန်း ( ၂၆ )
ဇန်မင်းမောင်သည် မိဘတွေရဲ့ ပါရမီကအိမ်ကို ရောက်သွားသည် ။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာနဲ့ သမီးရီရီမာတို့ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက် ထားလို့ အားလုံးသည် သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် သူ့မိသားစု မရှိတော့တဲ့ ဒီတိုက် ဒီခြံထဲကို ပြန်လာခဲ့တဲ့အတွက် ဟိုးအရင်က မိသားစုတွေနဲ့ နေခဲ့တာတွေကို ပြန်မြင်ယောင်မိသည် ။
ဒေါ်မိုးစန္ဒာက " မောင်ဇန်မင်းမောင်.. ဒီအိမ်မှာဘဲ နေပါ ..အခန်းလည်း ပြင်ထားတယ်.. အန်တီနဲ့ သမီးကို စားချင်တာပြော.. အဲလို ပြောရတာက မောင်ဇန်မင်းမောင် ဘာဟင်းတွေ အစားတွေ စားမှန်း မသိလို့... အန်တီတို့ချက်ကျွေးမယ်.. အဝတ်လျော်စရာတို့ မီးပူတိုက်စရာတို့ ရှိရင်လည်း အချိန်မရွေးပြော.. အိမ်အကူ ကောင်မလေးရှိတယ်...." လို့ ပြောသည် ။
ရီရီမာကလည်း စကား အများကြီးမပြောပေမယ့် သူ့ကိုဧည့်ခံသည် ။ အစားတွေ လာကျွေးသည် ။ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ခဏခဏ လာလာမေးသည် ။ သူ့စိတ်ထဲမှာ အသဲယားတာက ရီရီမာရဲ့ ကိုယ်လုံးအလှ ။ ဒီလောက်အချိုးကျတဲ့ မိန်းမ သူ မမြင်ဖူးဘူး ။ ခါးသေးလို့ရင်ချီ တင်ပါးတွေကလည်း တအားလှသည် ။ရီရီမာရဲ့ ကိုယ်လုံးကို မသိမသာနဲ့ သူ ခိုးခိုးကြည့်တာကို ကြာလာတော့ ရီရီမာက သတိထားမိလာသည်လို့ သူထင်ပါသည် ။ တင်ပါးတွေကို သူကြည့်နေတဲ့အချိန် ရီရီမာက သူ့ကို ရုတ်တရက် လှည့်လိုက်လို့ သူ မျက်လုံးလွှဲလိုက်ရတာ ခဏ ခဏဘဲ ။
" မောင်ဇန်မင်းမောင်.. ငှားထားတဲ့ တက်ဆီကို ပြန်အပ်လိုက်ပါ... သမီး ကို ကားမောင်းခိုင်းပါ.. သူ လိုက်ပို့ပေးပါလိမ့်မယ်.."
ဒေါ်မိုးစန္ဒာက ရီရီမာကို ကားမောင်းခိုင်းပြီး သူသွားချင်တဲ့နေရာတွေကို လိုက်ပို့ခိုင်းသည် ။ ရီရီမာကလည်း သူ့ကို တချိန်လုံး ဘယ်ကို လိုက်ပို့ပေးရမလဲ လို့ လာလာမေးသည် ။ ရီရီမာနဲ့ အပြင်ထွက်ရတာကို သူ့စိတ်ထဲမှာ သဘောကျနေသည် ။ ရီရီမာရဲ့ အလှအပတွေကို တချိန်လုံး တွေ့နေရတာကိုး ။
သူ ဒီကောင်မလေးကို ကြိုက်နေပြီလို့ သိလိုက်သည် ။ရီရီမာနဲ့ ထမင်းဆိုင်တဆိုင်မှာ ဝင်စားကြသည် ။ ရီရီမာက ကောင်းတယ်ဆိုလို့ သွားစားကြတာ ။ တကယ်လည်း ကောင်းသည် ။ ဟင်းတွေက စုံသည် ။ စားကောင်းကောင်းနဲ့ စားနေတုံး "အကိုကြီး..." လို့ အနောက်ကနေ ခေါ်လိုက်တဲ့အသံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မေဇင် ဖြစ်နေသည် ။
" ဟာ.....မေဇင်... ထမင်းလာစားတာလား ...ကျနော်တောင် မေဇင့်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ထမင်းစားဖို့ ချိန်းမလို့...." လို့ သူပြောလိုက်တော့
မေဇင်က " အကိုကြီး မပြန်သေးဖူး မဟုတ်လား ....တနေ့.. စားကြတာပေါ့..."
လို့ ပြောပြီး သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ မလှမ်းမကမ်းက စားပွဲမှာ သွားထိုင်ကြသည် ။ သူ့ကို ရီရီမာနဲ့ တွေ့လိုက်တဲ့အတွက် မေဇင်ရဲ့မျက်နှာ နည်းနည်း ပြောင်းသွားသည်ကို သူသတိထားမိလိုက်သည် ။ မျက်နှာပျက်သွားသည်လို့ ပြောမလား ။ မေဇင်ရဲ့ အနောက်ပိုင်း အလှကို သူ ဖျတ်ကနဲ ကြည့်မိလိုက်သည် ။ အိုး..ကောင်းလိုက်တဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ....။ အဟင်း... တော်ပါသေးရဲ့ ။ သူ မေဇင့်ကို ကြည့်လိုက်တာကို ရီရီမာ တွေ့မသွားလို့ ။
ရီရီမာသည်လည်း မေဇင် လာနုတ်ဆက်တဲ့အချိန် မျက်နှာ နည်းနည်းပျက်သွားသည် ။ မိန်းမတွေသည် သဝန်တို တတ်ကြသည် ထင်တာဘဲ ။ မေဇင် ထွက်သွားလိုက်တာနဲ့ ရီရီမာက
" အကိုကြီး.. သူက ဘယ်သူလဲဟင်" လို့မေးလိုက်သည် ။
" ဟိုက မိတ်ဆွေ တယောက်ပါ " လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ ရီရီမာက ဒီထက် ထပ်သိချင်တဲ့ပုံ ။
" အကိုကြီး....အချို တခုခု စားအုံးမလား....."
" ဟင့်အင်း....မစားတော့ပါဘူး..."
ရီရီမာလို တအားတောင့်တင်း စိုပြေ အချိုးကျနဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ တအိမ်ထဲ နေနေရတာ အခန့်မသင့်ရင် ညိသွားနိုင်သည် ။ လူတွေက အသက်ကြီးတဲ့သူနဲ့ ရီရီမာတို့ တွဲသွားကြတာကို တော်တော်ကြည့်ကြသည် ။ ရီရီမာက ရွှေတိဂုန်ဘုရားပေါ်ကိုလည်း ခေါ်သွားသည် ။ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတာက သူသည် ရီရီမာကိုရော မေဇင်ကိုရော သဘောကျမိနေသည် ။ ရီရီမာ ဘုရားရှစ်ခိုးနေတုံး မေဇင့်ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။ မေဇင်က သူ ဖုန်းခေါ်တာကို အံ့ဩသွားသည် ။
" ဟင်..အကိုကြီး....မေဇင့်ဆီကို ဖုန်းခေါ်တယ်နော်...."
" အင်း..ဘာလို့လဲ..မခေါ်ရဘူးလား....."
" ခေါ်ရပါတယ်.. မေဇင်က အကိုကြီးနဲ့တောင် ထပ်တွေ့ချင်နေလို့ ခေါ်မလို့ စဉ်းစားနေတာ...ဒီနေ့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အကိုကြီးနဲ့ ထမင်းဆိုင်မှာ ဆုံကြတယ်နော်... ဒါနဲ့ အကိုကြီးနဲ့ အတူတူ ထိုင်စားနေတာ.. ဟို...."
" ကျနော့်မိဘတွေ အိမ်ကို စောင့်ရှောက်ပေးနေတဲ့ အမကြီးတယောက်ရဲ့ သမီးလေး ပါ...."
" အော်.. မေဇင်က ဟင်းဟင်း.. အကိုကြီးရဲ့ ဖီယွန်ဆေ ...အဲ... ချစ်သူ ထင်လို့..ခိခိခိ......"
" မဟုတ်ပါဘူး.... မေဇင်... .ကျနော့်မှာ ချစ်သူမရှိပါဘူး .မရှိတော့ဘူးလို့ ပြောရမယ် ဟိုလေ...သူ ဆုံးသွားတယ်...ကား ဆက်ဆီးဒင့် နဲ့...."
" အို..စိတ်မကောင်းလိုက်တာ အကိုကြီးရယ်...ဘယ်မှာ ဖြစ်တာလဲဟင်...."
" ဟိုမှာပါဘဲ....."
" အော်..ဆောရီးနော်..အကိုကြီး.. ဒါနဲ့ ဘယ်တော့ အားမလဲဟင်.. အကိုကြီးနဲ့ ထမင်းစားကြမလားဟင်..."
" ထပ် ချိန်းလိုက်မယ်လေ..ညကျရင် ဖုန်းခေါ်လိုက်လို့ ရမလား...."
" ရတယ်... အချိန်မရွေးခေါ်.. မေဇင်က အလည်အပတ် လာတာလေ.. အားနေတာ..."
" အိုကေ..ကျနော် ခေါ်လိုက်မယ်...."
" ဘိုင်း....အကိုကြီး......"
" ဘိုင်း......."
ရီရီမာသည် သူ့ဖက်ကို လျောက်လှမ်းလာနေသည် ။ ဖုန်းပိတ်လိုက်သည် ။ဘုရားပေါ် တပတ်ပတ်ပြီး ပြန်ဆင်းဖို့ ဓါတ်လှေခါးဆီကို လျောက်သွားကြတဲ့အချိန် ရီရီမာက
" အကိုကြီး..... ရီမာ့ကို ဟိုကို အလည်လာဖို့ ခေါ်မလားဟင်...." လို့ မေးလိုက်သည် ။
သူက " ဟာ.. ခေါ်မှာပေါ့.. အန်တီနဲ့ရီမာတို့ လာလည်ကြနော်...." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ရီရီမာက " မေမေကတော့ အသက်ကြီးလို့ မလိုက်ဖို့ များပါတယ်.. သူက လေယာဉ်ပျံ စီးရမှာလည်း တအားကြောက်တယ်လေ.." လို့ ပြောသည် ။
ဖိနပ်တွေ အပ်ခဲ့တဲ့နေရာကို ပြန်ရောက်လာသည် ။ ရီရီမာက သူ့ဖိနပ်ကိုယူပေးသည် ။ သူ့ကို အစစ ဂရုစိုက်တဲ့ ရီရီမာကို သူ သံယောဇဉ် ဖြစ်လာသလိုဘဲ ။ ကားထဲကို ပြန်ရောက်တော့
" အကိုကြီး.. ဘယ်သွားချင်သေးလဲဟင်..." လို့ ရီရီမာက မေးသည် ။
" ဈေးဝယ်ရအောင်... အဝတ်အထည်တွေ ရောင်းတဲ့ ဆိုင်မျိုးပေါ့...."
" ဟုတ်ပြီ.. အကိုကြီး.. မြေနီကုန်းနားမှာ ဂမုန်းပွင့်စတိုး ရှိတယ် ...အကိုကြီး အတွက်လားဟင်...."
" နိုး.. အမျိုးသမီး အဝတ်အစားတွေ ရောင်းတဲ့နေရာ သွားချင်တာ...."
" ဟုတ်ပြီ.. အကိုကြီး .. အဲဒီမှာ.. ကြည့်လေ.. မကြိုက်သေးရင်လည်း.. တခြားနေရာတွေကို လိုက်ပို့ပေးမယ်...."
ရီရီမာအတွက် အဝတ်အထည်တွေ တော်တော်များများ သူ ဝယ်ပေးဖြစ်သည် ။ရီရီမာက " ရီမာက တခြားသူအတွက်လို့ ထင်နေတာ ..ရီမာ့ကို ဝယ်ပေးစရာ မလိုပါဘူး.. အကိုကြီးရယ် ... အားနာစရာကြီး...." လို့ ပြောသည် ။
အပြန်မှာ မိုက်ခရိုဝေ့ဖ် အာဗင်တလုံးကိုလည်း ဝယ်ခဲ့လိုက်သည် ။ ရီမာတို့သည် ဟင်းနွှေးရင် သမားရိုးကျ မီးဖိုပေါ်နွှေးနေရတာ အချိန်လည်းကြာ... အိုးခွက်တွေ ဆေးကြောရတာမို့ သူ မိုက်ခရိုဝေ့ဖ်နဲ့ နွှေးတာကို ပြပေးလိုက်သည် ။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာက သူနဲ့ ရီရီမာ အပြင် အတူတူထွက်တာကို ကျေနပ်သဘောကျနေသည် ။ ဒီမိန်းမကြီးကို ကြည့်ရတာ သူနဲ့ရီရီမာကို သဘောတူနေပုံဘဲ ။ ဖိတ်ချင်းဖိတ်.. ကိုယ့်အိတ်ထဲဖိတ် ဆိုသလိုမျိုးကို လိုလား ဖြစ်စေချင်နေတဲ့ပုံ ရှိသည် ။
...............................................................................
အခန်း ( ၂၇ )
ညဖက်မှာ မေဇင်ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။မေဇင်က အကိုကြီးကိုလည်း မေဇင် သတိရနေတယ်...မေဇင်လည်း ဖုန်းခေါ်တော့မလို့ဘဲ လို့ ပြောသည် ။ မေဇင်နဲ့ မနက်ဖန် တွေ့ကြမလားလို့ သူက မေးလိုက်တော့ မေဇင်က တွေ့လေ.. ဘယ်မှာဆုံမလဲ.. ဘယ်အချိန်လဲ အကိုကြီးလို့ ပြန်မေးသည် ။ သူသည် ရန်ကုန်နဲ့ နှစ်ပေါင်းအများကြီး ကင်းကွာနေတဲ့လူ ။ ဘယ်မှာဆုံကြမလဲ ရုတ်တရက်မပြောနိုင် ။
မနေ့က ရီရီမာ ခေါ်သွားတဲ့ ဆိုင်တဆိုင်ကို သတိရလိုက်သည် ။ တက္ကသိုလ်ရိပ်သာလမ်းမကြီးပေါ်က စားသောက်ဆိုင် ။ အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်ပြီး စကားပြောလို့လည်း ကောင်းမည်လို့ ထင်လိုက်လို့ မေဇင့်ကို ပြောပြလိုက်တော့ မေဇင်က အဲဒီဆိုင်ကိုသိသည် ။ ဆုံမယ်.. အကိုကြီး..အဲဒီ ဖူဂျီဆိုင်မှာ နေ့လည် ၁၂တိတိ ဆုံကြမယ်နော်လို့ ချိန်းလိုက်သည် ။
မေဇင်နဲ့ ချိန်းတာကို ရီရီမာကို လိုက်မပို့စေချင်ဘူး ။ ရီရီမာသည် မေဇင်နဲ့ပတ်သက်ရင် ဂျေဝင်ပြီး မျက်စိမျက်နှာပျက်တာကို ဟိုတနေ့က ထမင်းဆိုင်မှာ မေဇင်နဲ့ အမှတ်မထင် တွေ့ကြတုံးက သိလိုက်ပြီးပြီ ။ ရီရီမာကို မပြောတော့လို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
နောက်တနေ့ မနက် ။ ရီရီမာသည် သူ့အတွက် အစောကြီးထပြီး သူစားဖို့ ဘရိတ်ဖတ်စ်တွေ ပြင်ဆင်သည် ။ သူ့ကိုလာခေါ်သည် ။ကျကျနန ပြင်ဆင်ကျွေးသည် ။ ဒီနေ့ ဘယ်ကိုသွားချင်လဲ အကိုကြီးလို့ မေးသည် ။ သူက အင်းလျားလမ်းက သူငယ်ချင်းနဲ့ ချိန်းထားတယ်...သူနဲ့ စကားပြော တိုင်ပင်စရာရှိလို့ ရီမာလို့ ပြောလိုက်သည် ။
ရီရီမာက " ရီမာ လိုက်ပို့ပေးမယ်နော် အကိုကြီးလို့ ပြောသည် ။
'' လိုက်ပို့ပေးလေ.. အပြန်တော့ သူငယ်ချင်းကို
ပြန်ပို့ခိုင်းမယ်.. ကိုယ်တို့က မတွေ့တာ နှစ်သုံးဆယ်လောက် ဆိုတော့ စကားပြောကြမှာ ကြာချင်ကြာမယ်'' လို့ သူက ပြောလိုက်သည် ။
ဆယ့်တနာရီကျော်ကျော်လောက်ကျတော့ ရီရီမာ့ကို အင်းလျားလမ်းက သူငယ်ချင်း ဝေဖြိုးဆီကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်သည် ။ ဝေဖြိုးရဲ့အိမ်က မေဇင်နဲ့ချိန်းထားတဲ့ ဖူဂျီနဲ့က သိပ်မဝေးဘူး ။ လမ်းလျောက်သွားလို့တောင်ရသည် ။ ရီရီမာက
'' လာကြိုမယ်လေ.. အကိုကြီးပြန်ရင် ရီမာ့ကို ဖုန်းဆက်လိုက် '' လို့ ပြောသည် ။
ဝေဖြိုးအိမ်ထဲကို ခဏဝင်ပြီး စကားပြောပြီးတဲ့နောက် ဝေဖြိုးကို ဖူဂျီဆိုင်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်သည် ။ ဝေဖြိုးက သူလည်း လိုက်စားမည်လို့ လုပ်နေလို့ အထူးမိတ်ဆွေတယောက်နဲ့ ချိန်းထားတာလို့ ပြောပြလိုက်ရသည် ။ ဝေဖြိုးက သဘောပေါက်လွယ်သည် ။ သိပြီ.... သဘောပေါက်ပြီ.. မလိုက်တော့ဘူး.. လိုက်ဘဲလိုက်ပို့မည်လို့ ပြောပြီး ဆိုင်ရှေ့မှာ ကားရပ်ပေးသည် ။ ဆိုင်ထဲကိုဝင်လိုက်တော့ စားပွဲတလုံးမှာထိုင်နေတဲ့ မေဇင့်ကို တွေ့လိုက်သည် ။ သူ မေဇင့်ဆီကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။
" ဟယ်လို အကိုကြီး....."
" မေဇင်....."
မေဇင် သိပ်လှနေသည် ။ မိုးသက် ဘဝထဲက ပျောက်ဆုံးသွားပြီးတဲ့နောက် မေဇင့်ကိုတွေ့တော့ သူ့အချစ်စိတ်တွေ ပြန်လည်ရှင်သန်လာသည်လို့ သူထင်သည် ။ ရီရီမာသည်လည်း သူ့ကို အထာပေးနေတဲ့ မိန်းကလေးတယောက် ဖြစ်ပေမယ့်သူ့စိတ်တွေဟာ မေဇင့်ကို ပိုပြီး ရင်ခုံစိတ်လှုပ်ရှားသည်လို့ သူထင်မိသည် ။
မေဇင်နဲ့ အရက်သောက်ကြရင်း စကားပြောကြသည် ။မေဇင်က ငယ်ငယ်က အကြောင်းတွေကို ပြောပြသည် ။ အကိုကြီး အကြောင်းလည်း ပြောပြအုုံးလေလို့ သူ့ကိုမေးသည် ။ သူက အကြမ်းဖျင်း ပြောပြလိုက်ပြီး မေဇင်ကို အကြမ်းဖက်သမားတွေဆီမှာ တွေ့ခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းမှာပြန်တွေ့ချင်တဲ့စိတ်တွေ များခဲ့ရတာကို ပြောပြလိုက်တော့ မေဇင့်မျက်နှာလေးက ကျေနပ်ပီတိဖြစ်တဲ့ပုံ ရှိတာကို တွေ့ရသည် ။
" မေဇင်လည်း အကိုကြီးကို ခဏခဏ သတိရမိခဲ့တာ.. အိပ်မက်ထဲတောင် ခဏခဏ မက်တယ်..." လို့ ပြန်ပြောသည် ။
" ကျနော် တော့ မေဇင့်ကို အမြဲဘဲ တွေ့ချင်နေတော့တာဘဲဗျာ...." လို့ သူ ပြောမိလိုက်သည် ။
မေဇင်က ပြုံးပြီး " တကယ်လား " လို့ မေးသည် ။
သူက " တကယ်..မေဇင့်ကို ကျနော် သံယောဇဉ် ဖြစ်မိနေပြီ.. ချစ်မိနေပြီ " လို့ သူ ထပ်ပြောချပစ်လိုက်ပြီး မေဇင့်လက်ကလေးကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ မေဇင်မရုန်း ။
" မေဇင် ယုံချင်ပါတယ်..." လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြန်ပြောသည် ။
" ယုံလိုက်ပါမေဇင်ရယ်.. တသက်လုံး လက်တွဲရအောင်ပါ ... ပြန်ချစ်လိုက်.." လို့ သူ ထပ်ပြောသည် ။
မေဇင်က တအား ချစ်စရာကောင်းနေလို့ သူ နမ်းပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာသည် ။
" အကိုကြီး ဘယ်တော့ပြန်မလဲဟင်.. မေဇင်က ခွင့်သိပ်မရဘူး .. မေဇင် ပြန်ရတော့မယ်..." လို့ ပြောတဲ့အချိန် မေဇင့်လက်ကလေးကို သူ ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲ ။
" မေဇင် ပြန်တဲ့ရက် တရက်ထဲ တချိန်ထဲ ကိုယ်လည်း ပြန်မယ်လေ.. ကိုယ့်လက်မှတ်ကို ပြောင်းလိုက်မယ်...." လို့သူပြောလိုက်ရင်း ဖျတ်ကနဲ မေဇင့်နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်သည် ။
" ဟိတ်.မကဲနဲ့..လူတွေ မြင်ကုန်မယ်...."
မေဇင်က ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်ပေမယ့် သူလက်ကို ဆုပ်ထားတာကို မရုန်းပါ ။
" ချစ်လား....မေဇင်....."လို့ သူက မေးသည် ။
" အင်း..ချစ်မိတာ အမှန်ဘဲ..." လို့ မေဇင်က ပြန်ဖြေသည် ။
" လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်တယ်... မေဇင် ... မေဇင် ဘယ်မှာ နေလဲဟင်...."
" မေဇင် ဟိုတယ်တခုမှာ နေတယ် ... သူငယ်ချင်း သီတာထူးက သူ့အိမ်မှာ လာနေဖို့ ခေါ်ပေမယ့် မနေချင်ဘူး လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်တာနဲ့...."
" ဘယ်ဟိုတယ်လဲ......"
မေဇင်က ဟိုတယ်နံမည်ကို ပြောပြသည် ။ သူတို့ အရက်ထပ်သောက်ကြရင်း သူ မေဇင့်ဟိုတယ်ကို လိုက်သွားဖြစ်သည် ။ဟိုတယ်အခန်းထဲကို နှစ်ယောက် အတူတူဝင်မိလိုက်တာနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် နမ်းစုတ်မိကြသည် ။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်တွယ်မိကြသည် ။ " ချစ်တယ်..." ဆိုတဲ့ စကားလုံးတွေကို နှစ်ယောက် တပြိုင်နက် ပြောမိလိုက်ကြသည် ။
.................................................................................................
အခန်း ( ၂၈ )
မေဇင်နဲ့ ရင်ချင်းအပ် ဖက်ထားတဲ့အချိန် သူ့လက်တွေက တင်ပါးကြီးတွေကို ကိုင်ဆုပ်မိသည် ။ ညှစ်နယ်မိသည် ။ မေဇင်ကလည်း သူ့ကျောပြင်ကို တအားဖက်ထားနေသည် ။ ဖွားဖက်တော် တန်ဆာဒုတ်က ဘာမာသလဲမမေးနဲ့ ။ ထွားကြီး တင်းမာ မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။မေဇင်နဲ့သူ နမ်းစုတ်ရင်း ကုတင်ဆီကိုရောက်သွားကြသည် ။ သူကစပြီး မေဇင့် အပေါ်ပိုင်းမှာ ဝတ်ထားတာတွေကို စချွတ်တောက မေဇင်ကလည်း အားကျမခံ သူ့ဘောင်းဘီက ခါးပတ်ကို ဖြုတ်သည် ။ ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်သည် ။
နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ရင်း လျာချင်း ကလိကစားတာတွေကိုတော့ ဆက်တိုက်လုပ်နေကြသည် ။ မကြာခင် နှစ်ယောက်စလုံး ဗလာကျင်းသွားကြသည် ။ သူကစပြီး မေဇင့်ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာကို စနမ်းသည် ။
" အိုး...."
မေဇင့် ပါးစပ်လေး ဟသွားသည် ။ အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွန့်တွန့်တွေကို သူ လျောက်နမ်းသည် ။ နှာခေါင်းနဲ့ ထိုးကပ် နမ်းရှုံ့တာ ။
" အား.....အူး.........ဟား......"
မေဇင်က သူ့တန်ဆာဒုတ်ကို ငုံ့ကြည့်သည် ။ '' အိုး.. ကြီးလိုက်ထာ..'' မေဇင် တိုးတိုး ပြောလိုက်သံကို သူကြားလိုက်ရသည် ။ သူက မေဇင့်လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့တန်ဆာပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။ မေဇင်လည်း ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ဒစ်လုံးကြီးထိပ်က အပေါက်လေးက စိမ့်ထွက်စီးကျနေတဲ့ အရည်ချွဲတွေ မေဇင့်လက်ကိုပေကုန်သည် ။
သူက မေဇင့် နို့လုံးတင်းတင်းကြီးတွေကို နမ်းလိုက်ပြန်သည် ။ အကြမ်းဖက်သမား အာရပ်ကြီးတွေ ကြိုးနဲ့တုပ်ထားတုံးက တွေ့ကထဲက တအားလှသည်လို့ သိထားပေမယ့်အခုလို အေးအေးဆေးဆေး နှစ်ယောက်ထဲ အနီးကပ် တွေ့ကြရတဲ့အခါ မေဇင်သည် ထင်ထားတာထက်တောင် ပိုလှနေတာကို သူသိလိုက်သည် ။မေဇင်ကလည်း သူ့ တုတ်ဖီးဖီး ဒုတ်ကြီးကို အားမလို အားမရ ပုံနဲ့ ညှစ်ပွတ်နေရင်း
" ကြီးလိုက်တာ အကိုကြီးရယ်. ကြီးဆေးတွေများ လိမ်းထားသလားဟင်..." လို့ ထပ်မေးလိုက်ပါသည် ။
သူက ဒီမေးခွန်းကို မဖြေဘူး ။ မေဇင့်နို့တွေကို တလုံးပြီးတလုံး ပြောင်းစို့ပေးနေသည် ။မေဇင်သည် သူ့ဒုတ်ကြီးကို ကိုင်ဆုပ်ပွတ်သပ်နေရုံနဲ့ ကျေနပ်ဟန်မတူဘူး ။
" စုတ်ပေးမယ်နော် အကိုကြီး....."
လို့ ပြောလိုက်လို့ သူ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး မေဇင့်မျက်နှာအနားကို ဒုတ်ကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည် ။ မေဇင်လည်း စစချင်း လျာလေးနဲ့ ယက်ပေးလိုက်ပြီးမှ ထိပ်ဒစ်လုံးတခုလုံးကို ငုံပစ်လိုက်သည် ။ လဥနှစ်လုံးကို လက်တဖက်နဲ့ ဖွဖွလေး နယ်ဖတ်ပေးရင်း ကျန်တဲ့ လက်တဖက်နဲ့ ဒုတ်အရင်းပိုင်းက ဆုပ်ထားပြီး အားရပါးရ စုတ်ပေးပါတော့သည် ။ နှုတ်ခမ်း ဖေါင်းအိအိလေးတွေ အထဲမှာ အကြောတွေ ထောင်ထနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကြီး ရောက်နေသည် ။ နွေးထွေးတဲ့ အာခံတွင်းထဲမှာ လျာလေးရဲ့ ကလိထိုးဆွပေးတာတွေကို လိင်တန်ကြီးခံနေရသည် ။
အိုး.....
လျာလေးရဲ့ ဝေ့ဝိုင် ဆော့ကစားပေးတာတွေကြောင့် သူ့ကိုယ်ကြီး တုန်ခါလှုပ်သွားရသည် ။ မေဇင်ရဲ့ အစုတ်က ကောင်းလွန်းလှသည်လို့ စိတ်ထဲမှာ တွေးထင်မိရသည် ။ လိင်တန်ရဲ့ အရင်းပိုင်းအထိ ငုံပစ်လိုက်တဲ့ စုတ်ချက်တွေက တအား အသဲခိုက်လွန်းရသည် ။ မေဇင်သည် တကယ့်ကို မှုတ်တာ ကျွမ်းလွန်းလို့ အရင်အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်းရှိခဲ့သည်လို့ သူ ခန့်မှန်း သဘောပေါက်လိုက်မိသည် ။ မေဇင်သည် ပညာသားပါတဲ့ အစုတ်အယက် လျာကလိချက်တွေကို သူ တအင်းအင်း ညည်းရအောင် လုပ်ပြသွားခဲ့ပြီးနောက် လိင်တန်ဆာကို ပါးစပ်ထဲက ချွတ်လိုက်ပြီး...
" အကိုကြီး...ချစ်ပေးတာ ခံချင်ပြီကွယ်..."
လို့ ပြောလိုက်ရင်း ပက်လက် အိပ်ချလိုက်ပါသည် ။ သူလည်း မေဇင့်လိုဘဲ လုပ်ချင်လွန်းနေတာပါ ။ အပေါ်က လက်ထောက် တက်ခွမှောက်လိုက်ပြီး မေဇင့် နို့ကြီးတလုံးကို စစို့လိုက်ပြီး မေဇင့်အင်္ဂါစပ်ထဲကို သူ့တန်ဆာကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ မေဇင်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ပေါက်သည် သူထင်ထားတာထက် ပိုတင်းကြပ်နေသည် ။ တင်းတင်းစီးစီးနဲ့ ဖစ်ဆိုက် ဖြစ်နေသည် ။
" အိုး...အကိုကြီးရယ်....."
သူ့ကို မေဇင် တင်းတင်းကြီး ဖက်သိုင်းထားသည် ။ဖြည်းဖြည်းချင်း စ အသွင်းအထုတ်တွေ လုပ်တာနဲ့ မေဇင်က ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးလာသည် ။ အောက်ပေးပါကောင်းတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါလား ။ တွင်းအိအိစိုစိစိကို ဖိဖိသွင်းရင်း နို့ကြီးတွေကို နမ်းလိုက်စို့လိုက်လုပ်သည် ။ မေဇင်က ဖင်တုံးတွေကို ညှစ်ထားပြီး ''တအားဆောင့်ပေး အကိုကြီး " လို့ သူမ ဖြစ်စေချင်တာကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တောင်းဆိုလိုက်လို့ သူ မေဇင်ဖြစ်ချင်တာကို လုပ်ပေးလိုက်သည် ။
" အား... အား.. ကောင်းလိုက်တာ အကိုကြီးရယ်.. .အမလေး .ထိလိုက်တာရှင်....."
မေဇင့် စကားသံတွေက သူ့ကို ပိုပြီးစိတ်ကြွစေသည် ။ဖိဖိဆောင့်ထည့်မိစေသည် ။ မေဇင်ကလည်း ဖင်တွေကို
ကော့လိုက် ဝေ့လိုက် ဝိုက်လိုက်နဲ့ တုံ့ပြန်နေသည် ။ အရည်တွေက တအားကို လိုက်နေသည် ။ စိုရွှဲနေသည် ။ ဖိဖိဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း ဖွပ်ဖွပ်ဖွပ် ဖပ်ဖပ်ဖပ်နဲ့ အသံတွေ မြည်နေသည် ။ မေဇင့် အော်လိုက်တဲ့ အသံတွေကလည်း ဟိုတယ် တဖက်ခန်းကတောင် ကြားရနိုင်သည်လို့ သူထင်မိသည် ။
ဆက်တိုက် အားပြင်းပြင်း ဖိဖိဆောင့်ထည့်တဲ့အခါ မေဇင် ပြီးသွားသည် ။ မေဇင်က သူပြီးသွားတဲ့အကြောင်း ထုတ်ပြောရင်း အကိုကြီး ပြီးအောင် လုပ်ပါ.. ဆောင့်ပါ ..တအားဆောင့်ထည့်ပါ လို့တတွတ်တွတ် ပြောလိုက်လို့သူလည်း အားကုန် ဆက်တိုက် ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေကို မေဇင့် အင်္ဂါစပ်အတွင်းထဲကို ဆက်တိုက် တဖပ်ဖပ်နဲ့ ပန်းထည့်လိုက်ရင်း ပြီးခြင်းလမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းမိလိုက်ပြီ ။မေဇင်နဲ့ ခဏလောက် နားနေလိုက်ပြီးတဲ့နောက် နှစ်ယောက်အတူတူ ရေသွား ချိုးလိုက်ကြသည် ။ မေဇင်က
" အကိုကြီး.. .မေဇင့်ကို တကယ် ချစ်မိလားဟင်.. လိုးရုံသက်သက်ဘဲလား.. အကိုကြီး သဘောပါဘဲ.. မေဇင်ကတော့ အကိုကြီးကို သဘောကျပါတယ်.. ချစ်မိတယ်လို့ ပြောရမှာပါဘဲ....." လို့ မေဇင်က ပြောသည် ။
ရေချိုးအပြီး တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ရင်း စကားတွေ ပြောကြသည် ။မိုးသက်အကြောင်းကို မေဇင့်ကို ပြောပြဖြစ်သည် ။ မေဇင်ကလည်း သူ့မှာ အရင်က ရည်းစားတွေ ရှိခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေကို ပြောပြသည် ။ စိတ်တွေ ပြန်ထလာ ဖြစ်လာပြီး ဒုတိယအချီ ထပ်ဆွဲဖြစ်ပြန်သည် ။ဒီည သူ အိမ် မပြန်ဖြစ်ဘူး ။ ရီရီမာတို့ စိတ်ပူနေမှာစိုးလို့ သူငယ်ချင်းရဲ့ အိမ်မှာဘဲ အိပ်လိုက်မည်လို့ သူဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။တညလုံး မေဇင်နဲ့ လိုးလိုက်ကြတာ လုံးဝ မအိပ်ဖြစ်ကြဘူး ။
..........................................................................................................
အခန်း ( ၂၉ )
" အကိုကြီးက လူငယ်တယောက်လိုဘဲ တအား လုပ်နိုင်တယ် ...အားသိပ်ကောင်းတယ်.. ဟိုဟာလည်း တကယ်ကြီးတယ်......"
မေဇင်သည် ဇန်မင်းမောင်ရဲ့ ရင်ဘတ်မွှေးလေးတွေကို လက်ညှိုးလေးနဲ့ ပွတ်နေရင်း ပြောလိုက်သည် ။ ခဏ အိပ်ပျော်သွားကြပြီး မေဇင်က စနိုးလာပြီး ဇန်မင်းမောင်ရဲ့ လက်မောင်းရင်းကို ပွက်ကနဲ အနမ်းလေးတချက်ပေးလိုက်တော့ အအိပ်ဆတ်တဲက ဇန်မင်းမောင်ပါ နိုးလာသည် ။
" မေဇင်ကလည်း တအားလှတယ်.. ကိုယ်လုံးကလည်း တကယ့်ကို အချိုးအဆက် ကျတယ်.. မေဇင် ဘာလို့ ရုပ်ရှင်မင်းသမီး မလုပ်တာလဲ..." လို့ ဇန်မင်းမောင်က မေးလိုက်တဲ့အခါ
မေဇင်က တဟားဟားနဲ့ ရယ်မောလိုက်သည် ။ " အမလေး... အကိုကြီးက မြှောက်နေပြန်ပြီ .... ဟားဟား.. မေဇင်က အမူအရာလည်း မလုပ်တတ်ပါဘူး.."
ရင်ဘတ်နဲ့ ဝမ်းပျဉ်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်နေတဲ့ မေဇင့်လက်ကလေးသည် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းဖက်ကို ရွေ့သွားသည် ။
"အို..အကိုကြီး....ပြန်မာနေပြီ....အမလေး..အားကောင်းလိုက်တဲ့ လူကြီး........."
သူ့ဒုတ်လုံးကြီးကို စမ်းမိတဲ့ မေဇင်က အလန့်တကြား ပြောလိုက်သည် ။ ဒုတ်ကိုတော့ ပထမ ပွတ်နေရာက
ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည် ။
" အကိုကြီး.... တအား တုတ်တာဘဲနော်.. ရှည်လည်းရှည်တယ်.. မေဇင် ကြိုက်လိုက်တာ.. အကိုကြီးနဲ့ မခွဲချင်တော့ဘူး.. သိလား...."
" ကိုယ်လည်း ဒီလိုပါဘဲ မေဇင်ရယ်...မေဇင်နဲ့ ခဏတောင် မခွဲချင်တော့ဘူး......"
နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်မိကြပြန်သည် ။ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးဖြစ်တဲ့ မေဇင်ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုနဲ့ တုံ့ပြန်မှုတွေကို ဇန်မင်းမောင် အရမ်း သဘောကျသည် ။ အပျိုစင်လေး.. အစိမ်းသက်သက်လေးထက်ကို မေဇင့်လို ဝါရင့်နေတဲ့မိန်းမကို သူ သဘောကျသည် ။ မေဇင့်လက်ကလေးက သူ့ဒုတ်ကို ဆွပေးနေသည် ။ ဒုတ်သည် အရမ်းကို မာကြောတင်းမာပြီး မတ်မတ်ထောင်လာသည် ။ မေဇင့်နို့သီးလေးတွေက စို့လို့ တအားကောင်းသည် ။ ကာမစိတ်ကြောင့် တင်းမာပြီး ထောင်နေကြသည် ။ မေဇင်က သူမနို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ခိုင်းသည် ။
ဒီတခါတော့ မေဇင့်ကို ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ခိုင်းလိုက်သည် ။ မေဇင့်ရဲ့ အိုးကြီးတွေက တအားလုံးကားပြီး လှနေသည် ။ အိုးကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေက တအား ထကြွ သောင်းကျန်းလာသည် ။ မေဇင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးဖေါင်းနေသည်မို့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လျာနဲ့ ကုန်းယက်လိုက်မိသည် ။ လှလိုက်တဲ့ ပစ္စည်းကြီးကွယ်.. နမ်းလို့ မဝနိုင်တော့ဘူး.. မေဇင်ရယ်........။ မေဇင့် စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို လျာနဲ့ အပေါ်အောက် အပြန်အလှန် ယက်ပေးနေမိသည် ။
" အကိုကြီး...တချိန်လုံး ယက်နေတော့တာ ဘဲလား... ဟင့်ဟင့် ဒီလောက်တောင်ဘဲ မေဇင့်ဟာကို ကြိုက်နေလားကွာ.. လုပ်တော့.. မေဇင် လိုချင်လှပြီ......"
မေဇင်ရဲ့ ချွဲတဲတဲ အသံလေးကြောင့် ဇန်မင်းမောင်လည်း စောက်ဖုတ်ကို လျာပြားကြီးနဲ့ ဖိယက်ပေးနေတာကို ရပ်လိုက်သည် ။
" အကိုကြီး ချစ်ပေးတာကို မေဇင် အရမ်းကြိုက်ပါတယ် ဆို...."
မေဇင့် ပေါင်တန် ဖြူဖွေးဖွေးတွေက ချောမွတ် အချိုးကျလှပလွန်းသည် ။ ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲမှာ သူ နေရာယူလိုက်သည် ။ ခုံးမို့တဲ့ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးသည် အရည်တွေနဲ့ စိုစွတ်ပြောင်လက်နေသည် ။ မေဇင့် ကာမ ရှေ့ပြေး အရည်တွေရော သူ့တံတွေးတွေမို့ ရွှဲရွှဲစိုလို့နေသည် ။ သူ့ဒုတ်ထိပ်ဖူးကြီးကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။
''အို့......''
မေဇင့်မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားသည် ။ မေဇင် ပိုတာလို့ သူထင်တာဘဲ ။ တညလုံး တဖေါင်းဖေါင်း လိုးခဲ့ကြပြီးသလို အခုဘဲ ဘာဂျာလည်း ကိုင်ထားတာကြောင့် မေဇင့် စောက်ဖုတ်သည် အရည်တွေ တအားရွှဲနေသည် ။ သိပ် အခက်အခဲ မရှိလှဘဲ သူ့ဒုတ်ကြီး ဝင်သွားတာပါ ။
" မေဇင့်ဖင်ကို ကိုင်ပြီး လုပ်ပေးပါ အကိုကြီး...."
မေဇင့်သဘောကျ သူမ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပြီး အားပြင်း ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ လိုးပေးသည် ။ တအားအား အော်သံတွေနဲ့ တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံသွားသည် ။ ဒီတခါလည်း အချက် ၁၀၀ဝလောက် တအားနင်း ဆောင့်ထည့်လိုးပြီးနောက် မေဇင်နဲ့သူ ပြိုင်တူလိုဘဲ အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းမိသွားကြလို့ တအား ကျေနပ်မိကြသည် ။ ရေမိုးချိုးကြအပြီး အချိန်မှာ မိုးလင်းနေပြီ ။ နှစ်ယောက်သား ဟိုတယ် အောက်ထပ်က ဘရိတ်ဖတ်စ် စားတဲ့နေရာကို ဆင်းသွားကြသည် ။
" ဟင်...."
.......................................................................................
အခန်း ( ၃ဝ )
ဘရိတ်ဖတ်စ် လာစားတဲ့ ဟိုတယ်မှာ တည်းခိုသူတွေထဲမှာ အင်ဒိုနီးရှားတုံးက မေဇင်နဲ့ ညိစွန်းခဲ့ကြတဲ့ ဒေါက်တာသောင်းလှိုင်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဒေါက်တာသောင်းလှိုင်ကလည်း မေဇင့်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ အံ့အားသင့်သွားတဲ့ပုံ ။
" ဟာ.....မေဇင်.....ဘယ်တုံးက ပြန်ရောက်နေလဲ...ခဏ လာလည်တာလား....."
" ဟုတ်တယ်....ဆရာ....ဆရာကော...ခဏ ပြန်လာတာလား....."
" အင်း..ဟုတ်တယ်.....ကြားတယ်...မေဇင် စာမေးပွဲအောင်သွားပြီး အလုပ်ဝင်နေပြီ ဆိုတာ....."
" ဟုတ်တယ်... မိတ်ဆက်ပေးရအုံးမယ်.. ဒါ မေဇင့် အမျိုးသား ... ဦးဇန်မင်းမောင်...."
မေဇင် မိတ်ဆက်ပေးလို့ ဇန်မင်းမောင်သည် ဒေါက်တာသောင်းလှိုင်နဲ့ လက်ဆွဲနုတ်ဆက်လိုက်ရသည် ။ဇန်မင်းမောင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ မေဇင်နဲ့ ဒီလူ တော်တော့်ကို နီးစပ်ခဲ့လိမ့်မည်လို့ ယူဆမိသည် ။ ညိစွန်းဖူးတာဖြစ်မည်လို့ ခန့်မှန်းကြည့်မိနေသည် ။ ဘရိတ်ဖတ်စ်သည် တော်တော့်ကို စုံသည် ။ ကြာဇံဟင်းခါး.. ဆန်ပြုတ်.. ကြက်ဥကြော် အမျိုးမျိုး.. ကြာဇံကြော်နဲ့ ကော်ဖီ လဖက်ရည် လိမ်မော်ရည် ကျွေးသည် ။
" အကိုကြီး.. မေဇင်နဲ့ဘဲ ပြန်တဲ့အထိ လာနေလိုက်တော့ကွာ ....နော်..နော်...."
မေဇင်က ဇန်မင်းမောင်ရဲ့ လက်ကို ဆုပ်ညှစ်ထားရင်း ပြောလိုက်သည် ။ ဇန်မင်းမောင်လည်း မေဇင်နဲ့ နေချင်တာပါဘဲ ။ ဒါပေမယ့် ဒေါ်မိုးစန္ဒာတို့ ရီရီမာတို့နဲ့ ဆွေးနွေးစရာ လုပ်စရာလေးတွေက ရှိနေသေးသည် ။ မိဘတွေကျန်ခဲ့တဲ့ တိုက်တွေ ခြံတွေ ကားတွေကို ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ ဆိုတာလေးတွေ တိုင်ပင်ရအုံးမည်ဆိုတော့ ပါရမီအိမ်ကို ပြန်ရအုံးမည် ။
မေဇင်နဲ့ ယူအက်စ်ကို အတူတူ ပြန်ဖို့ စီစဉ်မည် ။ မေဇင့် ဟိုတယ်အခန်းကို ပြန်တက်ခဲ့တော့ မေဇင်ကစပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ် ကိုင်ဖက် ပွတ်သပ်လာတာကြောင့် စိတ်တွေ ပြန်ထကြွရပြန်ပြီး ဇန်မင်းမောင်တယောက် မေဇင့်ကို တချီတကြောင်း ဆွဲမိရပြန်သည် ။ မိုးသက်နဲ့တုံးက ဒီလောက် ဆက်တိုက် မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ ။ မိုးသက်ကလည်း မေဇင့်လောက် တဏှာမကြီးဘူး ။ ပုံမှန်ဘဲ ။မေဇင်ကတော့ ခံပြီးရင်း ခံချင်ရင်း ။
မေဇင့်ကို ဖင်ပူးတောင်းထောင်ခိုင်းပြီး အားရပါးရလိုးမိသည် ။ စိမ်ပြေနပြေ လိုးသည်လို့လည်း ဆိုနိုင်သည် ။ မေဇင်ကလည်း သူလိုးပေးတာတွေကို ကြိုက်သည် ။ မေဇင့် ဖင်တုံးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲထားပြီး လိုးတဲ့အချိန် စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို သူ့လီးတန်ကြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတာတွေကို ငုံ့ကြည့်လို့ မြင်နေရတာက စိတ်ကြွစရာကောင်းသည် ။ မေဇင်ရဲ့ စအိုပေါက် ညိုညိုလေးကလည်း သူ့စိတ်ကို ထကြွစေသည် ။
မေဇင်က ပက်လက်ခံရင်း ပြီးချင်သည်လို့ ဆိုလို့ လှေကြီးထိုး ပုံစံပြောင်းပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပေးရပြန်သည် ။ ဒီတချီမှာ နှစ်ယောက်လုံး တချိန်ထဲလို ပြီးသွားကြသည် ။ တော်တော့်ကိုဘဲ ကျေနပ်မိတဲ့ ကာမပွဲကြမ်းတပွဲပါ ။
....................................................
အိမ်ကို ပြန်ရောက်သွားတော့ ဒေါ်မိုးစန္ဒာ မရှိဘူး ။ အလုပ်တခုနဲ့ အပြင်ထွက်သွားသည် ။ ရီရီမာက သူ့အခန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။
" ကိုကြီး.. ရီမာလေ.. ညက ကိုကြီး ပြန်မလာတော့ စိတ်တွေလည်းပူ.. လွမ်းလည်း လွမ်းနေတယ် သိလား...." လို့ ငိုမဲ့မဲ့လေးနဲ့ လာပြောသည် ။
" ကိုကြီးရဲ့ မိတ်ဆွေနဲ့ စကားကောင်းနေလို့ပါ ရီမာရယ် ...စိတ်ပူစရာ မလိုပါဘူး...."
" သိပါဘူး..ရီမာတို့နဲ့ မနေချင်တော့ဘူးလား လို့.."
သူက ရယ်နေလိုက်သည် ။ ရီရီမာက သူ့အနားကို တအားကပ်နေသည် ။ အိပ်ခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ နီးကပ်လွန်းနေသည် ။ ရီရီမာသည် သူ့ကို အထာခင်းနေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်သည် ။ ရေလာဖို့မြောင်းပေးနေပြီ ။
သူကလည်း မေဇင့်ကို အချီပေါင်းများစွာ ဖြုတ်ခဲ့တာဆိုတော့ နည်းနည်း ပန်းနေသည် ။ စိတ်လာပေမယ့် ဟိုဒင်းက ထိန်းကနဲ ထမထောင် ။ အသက်အရွယ်က စကားပြောနေပြီ ထင်ပါရဲ့ ။
မေဇင်နဲ့ ကြိုက်ပြီးခဲ့အချိန်မှာလည်း ရီရီမာနဲ့ ထပ် မညိချင်တော့ ။ ဒါကြောင့် ဘယ်လောက်ဘဲ အထာပေးပေးရီရီမာကို မလုပ်သင့်ဘူးလို့ ဇန်မင်းမောင် ယူဆသည် ။ သူသည် ဆယ်ကျော်သက် ချာတိတ်လည်း မဟုတ်တော့ဘူးလေ ။
မေဇင်နဲ့ တရက်ထဲ တချိန်ထဲ အတူတူပြန်ကြဖို့ လေကြောင်းလိုင်းကို သွားပြီး လက်မှတ်ပြောင်းရသည် ။ မေဇင်က ဖုန်းဆက်သည် ။ ဒီနေ့ ပြန်ဆုံဖို့ချိန်းသည် ။ ရီရီမာရှေ့မှာ ပြောနေတာဖြစ်လို့ ရီရီမာ မျက်နှာ သိသိသာသာ ပျက်နေတာကို သူတွေ့ရသည် ။ ရီရီမာနဲ့ နေ့လည်စာ အတူတူ စားကြပြီးတဲ့အခါ မေဇင်ရဲ့ဟိုတယ်မှာ သူ့ကိုပို့ခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်တော့ ရီရီမာက မျက်နှာလေး မဲ့ပြီး
" ကိုကြီးက အဲဒီ မမနဲ့ ကြိုက်နေပြီလားဟင်...."
လို့ မေးသည် ။ သူက မညာချင် ။ ရီရီမာကိုလည်း မျှော်လင့်ချက်တွေ ပေးမထားချင်တာနဲ့ ''ဟုတ်တယ်.. သူနဲ့ ကိုကြီးနဲ့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်နေပြီလို့
ပြောလိုက်သည် ။ ရီရီမာရဲ့ မျက်လုံးတွေထဲမှာ မျက်ရည်ဝဲနေတာကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။ မေဇင်ရဲ့ ဟိုတယ်ကို ရောက်တဲ့အထိ စကားတလုံးမှ မပြောတော့တဲ့ ရီရီမာသည် ကားကို ဟိုတယ်ရှေ့မှာ ရပ်ပေးလိုက်ပြီးတဲ့နောက်
" ကိုကြီး.. ရီမာ့ကို ဘာလို့ မကြိုက်တာလဲဟင်.. ရီမာ့မှာ ဘာ ချို့ယွင်းချက် အမှားရှိလဲဟင်.. ကိုကြီး မကြိုက်တာ ဘာများရှိလဲ..." လို့ အသံတုန်ုတုန်လေးနဲ့ ဖွင့်မေးသည် ။
" မရှိပါညူး.. ရီမာရယ်... မေဇင်နဲ့ကိုကြီးက ဟိုမှာထဲက ဆုံခဲ့တွေ့ခဲ့ပြီး သံယောဇဉ် ရှိကြပြီးသားတွေမို့ပါ...." လို့သူဖြေလိုက်သည် ။
" ကဲ ကိုကြီး သွားတော့.. ဟိုမှာ ကိုကြီးချစ်သူ စောင့်နေတယ်...."
လို့ ရီရီမာက ပြောလိုက်လို့ ဟိုတယ်ဖက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မေဇင် ထွက်ကြည့်နေတာကို သူ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်တဲ့အချိန် ရှိုက်ငိုလိုက်တဲ့ ရီရီမာသည် မျက်နှာလေးကို တဖက်ကို လှည့်လိုက်သည် ။ရီရီမာလည်း မျက်ရည်ပေါက်တွေ ပါးပြင်ပေါ်လိမ့်ဆင်းပြီး ကားကို ပြန်မောင်းထွက်သွားသည် ။ နောက်ဆုံး သုံးရက်သည် မေဇင်နဲ့ သူ့အမျိုးတွေကို လိုက်နုတ်ဆက်တာတွေနဲ့ အချိန်ကုန်ရသည် ။
မပြန်ခင်တရက်အလိုမှာ ဒေါ်မိုးစန္ဒာက အိမ်မှာ စကားပြော ဆွေးနွေးရအောင်လို့ ခေါ်လို့ အိမ်မှာ သွားအိပ်ရသည် ။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာနဲ့ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပြီး ရှေ့ကို ဒီတိုက် ဒီခြံတွေကို ဘာလုပ်ကြမလဲလို့ တိုင်ပင်ဆွေးနွေးကြပေမယ့် အဖြေကို သူတို့မရခဲ့ ။ သူ့ကို မြန်မာပြည်မှာ ပြန်လာနေမလားလို့ ဒေါ်မိုးစန္ဒာကမေးတာကို သူ တိတိပပ ရေရာတဲ့ အဖြေမပေးနိုင် ။
မေဇင်နဲ့ ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ ဆိုတာ သူ မသိသေး ။ မေဇင်က လက်ရှိ အလုပ်လုပ်နေသည် ။ သူကတော့ အငြိမ်းစားဖြစ်နေပြီ ။ မပြတ်မသားနဲ့ဘဲ ဆွေးနွေးပွဲကို ရပ်လိုက်ရသည် ။ သန်းကောင်ယံအချိန်လည်း ရောက်နေပြီဆိုတော့ ။ သဘက်ခါ ဆိုရင် သူ မြန်မာပြည်က ပြန်တော့မည် ။ ရီရီမာသည် သူ့ကို စိတ်ကောက်နေသလား မသိဘူး ။ တညနေလုံး မတွေ့ဘူး ။ ဒေါ်မိုးစန္ဒာ ပြောတာကတော့ ရီရီမာ နေမကောင်းလို့ အိပ်နေပြီ ထင်သည်တဲ့ ။
သူ့အခန်းကို တက်ပြီး အဝတ်အစားလဲသည် ။ ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး ပျော့ပျော့ပါးပါး ပုဆိုးဟောင်းတထည်နဲ့ စွပ်ကြယ်ဟောင်း တထည်ကိုဝတ်ပြီး သူ အိပ်ရာထဲလှဲသည် ။ စာအုပ်တအုပ်ကို စိတ်ဝင်တစား ဖတ်ပေမယ့် တနေကုန် မောပန်းထားတာရယ် ညဉ့်နက်တာရယ်ကြောင့် အိပ်ပျော်သွားသည် ။
ဖုန်းဆီက မက်ဆေ့ ဝင်တဲ့အသံကြောင့် ဖျတ်ကနဲ လန့်နိုးသွားသည် ။ ဟင်.. မီးကြီး ဖွင့်ထားရက်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားပါလား ။ ထောက်ကနဲ မီးကို လှမ်းပိတ်လိုက်သည် ။ ပြန်အိပ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် တော်တော်နဲ့ အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ။ ရီရီမာလေးရဲ့ အချိုးကျ ပြေပြစ်လွန်းတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ရောက်ခါစ တွေ့ခါစက သူ ခိုးခိုးကြည့်ပြီး တပ်မက်မိတာတွေကို ပြန်စဉ်းစားမိသည် ။ ရီရီမာသည် တော်တော်တောင့်တင်း ဖွံ့ဖြိုးတဲ့ မိန်းကလေး ပါ ။
ဒါပေမယ့် သူသည် မေဇင့်ကို ချစ်မိနေခဲ့တာမို့ မေဇင်နဲ့ ညိသွားပြီ ။ ငါးရံ့နှစ်ကောင် မဖမ်းချင်လို့ ရီရီမာကို ပေါ်တင်ဘဲ မေဇင်နဲ့ ချစ်သူဖြစ်နေပြီလို့ ပြောလိုက်တာပါ ။ အင်း... ဟိုရောက်ရင် မေဇင်နဲ့ အတူတူနေကြတော့မည် ။ မေဇင့်ကို သူ ဘာတွေလုပ်ပေးနိုင်မလဲ ဆိုတာကို
စဉ်းစားရင်း အိပ်လို့မပျော်ဘူး ။ မေဇင် အလုပ်လုပ်တဲ့ ဆေးရုံအနားမှာဘဲနေရင် ပိုကောင်းမည်လို့ သူတွေးနေသည် ။ လက်ရှိ သူနေနေတဲ့ တိုက်ခန်းလေးနဲ့ မေဇင် နေတဲ့နေရာနဲ့က နည်းနည်းကွာဝေးသည် ။
ဟင်...ခြေသံ ကြားတယ်...။
သူသည် လှို့ဝှက် အေးဂျင့်အလုပ်ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ လုပ်ကိုင်လာတဲ့ လူတယောက်မို့ အအိပ်ဆတ်သည် ။ နားပါးသည် ။ အလေ့အကျင့်လို ဖြစ်နေပြီ ။ သူ့အိပ်ခန်းဆီကို ခြေဖေါ့နင်းပြီး လျောက်လာတဲ့ ခြေသံလေးကို သူကြားလိုက်သည် ။ ဟင်.. ဘယ်သူလဲ ..သူခိုးလား.....။ သူ့အခန်းတံခါးကို ဖွင့်နေပြီ ။ လိုအပ်ရင် တိုက်ခိုက်ဖို့ သူ အဆင်သင့်ပြင်ထားလိုက်သည် ။
........................................................................................
အခန်း ( ၃၁ )
ခြေဖေါ့နင်း ဖြေဖျားထောက်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာသူဆီက သင်းပျံ့တဲ့ ရေမွှေးအနံ့ကို သူ ရလိုက်တာနဲ့ ဝင်လာသူသည် သူခိုး အိမ်ဖေါက်သူ လူဆိုးတယောက် မဟုတ်ဘဲ ရီရီမာဖြစ်နေတာကို သူသိလိုက်လို့ ဆုပ်ထားတဲ့ သူ့လက်သီးတွေကို ဖြေလိုက်သလို သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲက ယောက်ျားတန်ဆာသည် တမဟုတ်ချင်း ကြီးထွားသန်မာ မတ်ထောင်လာလေသည် ။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ သူ့ အနားကို ရီရီမာ တိုးကပ်လာသည် ။
" ကိုကြီးရယ်..ရီမာ ကိုကြီးကို သိပ်ချစ်တယ်ကွာ....."
လေသံလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့အသံကို သူကြားလိုက်ရလို့ ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ ထသွားသည် ။ သူ့ဘေးနားကို လှဲအိပ်ချလိုက်တဲ့ ရီရီမာရဲ့ ရင်သားတွေနဲ့ သူ့လက်တဖက် ထိမိ တိုက်မိသွားသည် ။ ရီရီမာသည် ညဝတ် ဘလောက်စ်ပါးလေးကို အထဲက ရင်စည်းမပါဘဲ ဝတ်ထားတယ်ဆိုတာကို သိလိုက်သည် ။ ရီရီမာ့ လက်ကလေးက သူ့ပေါင်တန် တဖက်အပေါ်မှာ စုန်ချီဆန်ချီ ဖွဖွလေး ပွတ်လာသည် ။
" ဟင်း.. ကိုကြီးရယ်... ရီမာ တအား လိုချင်နေတယ်ကွာ... ကိုကြီးကို မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိခဲ့တာ ရီမာ့အမှားလားကွယ်"
လို့ တတွတ်တွတ် တိုးတိုးလေး ပြောနေရင်း ပေါင်ကြားက မာထောင်နေတဲ့ တန်ဆာချောင်းကြီးပေါ်ကို လက်ကလေး ရောက်လာသည် ။ ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေရာက အားမရ ဖြစ်လာပုံရပြီး ပုဆိုးကိုဖြေကာ ဆွဲချလိုက်ပြီး ကျကျနန ပြန်ကိုင်သည် ။ တန်ဆာချောင်းသည် ရီရီမာ ပွတ်သပ်တာတွေကို ခံရလို့ ပိုကြီးထွား မာကြောလာလေသလားလို့ သူ ထင်မိသည် ။ ထိပ်ဖူး ဒစ်လုံးပိုင်းကို ကောင်းကောင်း ပွတ်ပေးတော့ သူ့နုတ်ဖျာကနေ အင်း.. အင်း.... အင်း....လို့ ညည်းသံလေး ထွက်သွားသည် ။ ရီရီမာသည် ကာမစိတ်တွေ ပိုကြွထလာပြီး သူမ စကပ်လေးကို အပေါ်ကိုမလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွပစ်လိုက်တဲ့အခါကျမှ သူ ရုတ်တရက် နိုးလာတဲ့ဟန်နဲ့..
" အင်..အန်...ဘယ်သူလဲ..." လို့ ဟန်ဆောင် အသံပေးလိုက်သည် ။
ရီရီမာက " ရီမာပါ .. ကိုကြီးကို ကြိုက်နေတာ မအောင့်နိုင်တော့ဘူးကွာ..." လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်ပြီးသူ့တန်ဆာကို လက်ကလေးနဲ့ ကိုင်ဆုပ်လိုက်ရင်း အင်္ဂါစပ်ထဲကို တေ့တပ်လိုက်သည် ။
" ရီရီမာ....မကောင်းဖူး ထင်တယ်နော်.." လို့ သူ ဟန်ဆောင်ပြောလိုက်တဲ့အခါ
ရီရီမာက " အကိုကြီးက ဟိုမမ ရှိနေပြီးပြီဘဲ... ရီမာ့ကို ဒီတညတော့ ချစ်ခွင့်ပေးလိုက်ပါလားဟင်...."
လို့ ပြောလိုက်ပြီး တန်ဆာချောင်း အပေါ်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိထိုင်ချလိုက်ပါသည် ။ တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ တတုတ်တုတ် အင်္ဂါစပ်ထဲကို တန်ဆာချောင်း ဝင်သွားတဲ့ အရသာက ထူးကဲလှသည် ။
" အိုး.....အင်း....."
" အင်းဟင်း...."
ရီရီမာသည် တန်ဆာတဆုံး ဖိထိုင်ချလိုက်ပြီးမှ ဖင်တွေကို ကြွကာကြွကာနဲ့ ဆောင့်လေသည် ။ ရီရီမာကို ကြည့်ရတာ အတွေ့အကြုံတွေ စုံခဲ့ပြီးသားဖြစ်လိမ့်မည် ။ အပေါ်ကတက်ဖိုက်တာကို ကျွမ်းနတဲ့ သဘောရှိသည် ။ သူ့တန်ဆာနဲ့ ရီရီမာ့ စောက်ဖုတ်သည် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် စွပ်မိရက်သား ဖြစ်နေသည် ။ ရီရီမာ ဖင်ကြွလိုက်တိုင်း ဖိချလိုက်တိုင်း တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ ပွတ်တိုက်နေတာမို့ ကောင်းတဲ့အရသာတွေကို နှစ်ယောက်သား ခံစားနေကြရသည် ။
" အကိုကြီး.. တကယ် တုတ်တယ်ကွာ.. ရီမာ့အထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး.. ရှီး.... ကောင်းမှကောင်း......"
ဇန်မင်းမောင်သည် ရီရီမာသည် ရှက်တတ်ကြောက်တတ်တဲ့ အရိုးခံ အပျိုမလေးတယောက်လို့ ထင်ထားခဲ့တာတွေက တက်တက်စင် လွဲမှားလို့နေသည် ။ ရီရီမာသည် ပရိုဖြစ်နေသည် ။
အင်း ခုခေတ် ကောင်မလေးတွေကိုလျော့တွက်ထားလို့ မရဘူး ။ ကောင်းဘွိုင်မလေး မြင်းစီးနေသလို တသိမ့်သိမ့် တလှုပ်လှုပ်နဲ့ သူ့တန်ဆာအပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးနေတဲ့ ရီရီမာကို တုံ့ပြန်စေတနာအနေနဲ့ သူက အောက်ကနေ ပင့်ထိုးလေးတွေ ဆက်တိုက် လုပ်ပေးလိုက်မိတော့ သူကအဆောင့် ကိုယ်ကအပင့် ဆုံစည်းကြပြီး ထူးကဲလွန်းတဲ့ ကာမဖီလင်တွေကို နှစ်ယောက်စလုံး ရရှိခံစားကြရပေသည် ။
ရီရီမာရဲ့ ဆူဖြိုး လုံးတင်းတဲ့ ရင်သားစိုင် နှစ်လုံးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ချေ ကိုယ်နယ်ပေးရင်း အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်ထည့်ရတာ အားမရဘဲ ဒီထက်ပြင်းပြင်း မြန်မြန် ဆောင့်လိုးချင်လာတာကြောင့် ရီရီမာကို သူလိုးပေးမယ်လို့ ပြောလိုက်သည် ..။ ရီရီမာကလည်း သဘောတူသည် ။ ပက်လက်လှန်ချကာ ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားလိုက်သည်။ နီညိုညို စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား ထူထူနှစ်ချပ်သည် မသိမသာ နည်းနည်း ပွင့်အာနေကြပြီး အတွင်းက နီရဲရဲတွေကိုပါ မြင်နေရသည် ။
သူ့တန်ဆာကို အပေါက်မှာ တေ့လိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။ စိုစိစိ နူးညံ့တဲ့ လှိုဏ်ခေါင်းကြပ်ကြပ်ထဲကို ဒစ်ဖူးကြီး တင်းကနဲ တိုးဝင်သွားသည် ။ ရီရီမာ အို့လို့ လန့်အော်သည် ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ဒစ်လုံးကြီးသည် စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို မြုပ်ဝင်သွားပြီ ။သုံးလေးချက် အသွင်းအထုတ်လေးတွေ ကစားပေးလိုက်တော့ တအို့အို့နဲ့ ရီရီမာ ဖင်တကြွကြွနဲ့ အကြိုက်တွေ့နေသည် ။
" အိုကေတယ် မဟုတ်လား..ရီမာ..အကိုကြီး လိုးတော့မယ်နော်...."
" အင်း..လိုးပါ အကိုကြီးရယ်..စိတ်တိုင်းကျသာ လိုးတော့...."
ရီရီမာကို ခပ်မှန်မှန်လေး လိုးပေးနေရာက သူခံနိုင်သည်ကို သဘောပေါက်တဲ့အခါ လိုးတဲ့အရှိန်အဟုန်ကို တိုးမြှင့်လိုက်ပြီး အားရပါးရ ကြုံးလိုးလိုက်ပါသည် ။
ဖပ်ဖပ်ဖပ်...ဖွပ်ဖွပ်ဖွပ်...
အိုး......အား......အား.......
''ရီမာ....ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးမလားဟင်..''
ဆက်တိုက် ဆောင့်ထည့်နေရာကနေ စိတ်ကူးပေါက်သွားပြီး ရီရီမာကို မေးလိုက်တဲ့အခါ
ရီရီမာက '' နေပေးမယ်လေ..ကိုကြီး စိတ်ကြိုက်..'' လို့ ပြန်ပြောသည် ။
ဇန်မင်းမောင်သည် ကုတင်ဘေးက မီးတိုင်လေးရဲ့ မီးခလုပ်ကို ချောက်ကနဲ ဖွင့်လိုက်သည် ။ ဖြာဝင်းသွားတဲ့ မီးရောင်နဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေတဲ့ ရီရီမာကို သူတွေ့လိုက်ရသည် ။ တော်တော့်ကို ကိုယ်လုံးမိုက်တဲ့ မိန်းကလေး ။
'' ဟိတ် ကိုကြီး..ဘာလို့ မီးကြီး ဖွင့်လိုက်တာလဲ...ရီမာ ရှက်တယ်.....''
''ကဲ ရီမာ..ဖင်ကုန်းပေးတော့....''
'' မီးလင်းကြီးထဲကွာ....ကိုကြီးက ဆိုးတယ်....'''
ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်တဲ့ ရီရီမာရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ဇန်မင်းမောင် တပ်မက် သဘောကျစွာနဲ့ စိုက်ကြည့်နေလို့ ရီရီမာက သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်ပြီး
''' ကိုကြီး... ကိုကြီးရဲ့ စိတ်ကြိုက် နေပေးနေပြီလေ.. မလုပ်ဘဲ ဘာစိုက်ကြည့်နေတာလဲ ''လို့.. ရီရီမာက ပြောလိုက်သည် ။
ဇန်မင်းမောင်က တဟဲဟဲ ရယ်လိုက်ပြီး ရီရီမာရဲ့ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ် အမြောင်းဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို လျာကြီးနဲ့ ငုံ့ကာ ယက်ပစ်လိုက်သည် ။
''ကိုကြီး.....မယက်နဲ့....လုပ်မှာဖြင့် လုပ် ...''
'' လှလွန်းလို့ပါ ရီမာ ရယ်..''
စအိုပေါက် နီညိုညိုလေးကို သူ့လက်မနဲ့ ထိတွေ့ ချေပေးနေပြန်သည် ။
'' ကိုကြီးရယ်.....လုပ်ပါတော့ရှင်....''
ဇန်မင်းမောင်လည်း ရီရီမာ့ဖင် အနောက်တည့်တည့်မှာ နေရာယူရပ်လိုက်ပြီး သူ့ဒုတ်ထိပ်ထူးကြီးကို စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဝမှာ တေ့ပြီး ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။
'' အူး....ကိုကြီး..ဖြည်းဖြည်း....မဝင်ဘူး....'''
သူ စောစောက ဖင်တုံးတွေ လှလွန်းလို့ ငေးကြည့်နေတဲ့အတွက် စောက်ရည်တွေ စိုနေရာကနေ ခြောက်သွားပုံရသည် ။သူ့လက်ခုပ်ထဲကို တံတွေးတွေ တပျစ်ပျစ် ထွေးထည့်ပြီး သူ့ဒုတ်ထိပ်ဖူးကြီးမှာ လိမ်းကျံလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို တခါထပ်ဖိသွင်းသည် ။ ဒီတခါတော့ ဒစ်လုံးကြီးသည် ပျစ်ကနဲ အထဲကို တိုးဝင်သွားနိုင်သည် ။
'' အိ......အ....''
လိင်တန်တုတ်ကြီး တထစ်ထစ်နဲ့ သူမ အထဲကိုဝင်လာတာကို ရီရီမာ အသံမျိုးစုံညည်းပြီး ခံယူနေသည် ။ တဝက်လောက် သွင်းထည့်အပြီး ဇန်မင်းမောင်က ဆက်မသွင်းဘဲ အနောက်ကို ပြန်ဆုတ်ပြန်သည် ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရသာခံပြီး သွင်းထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် ကစားပေးနေသည် ။ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ စောက်ပတ်အတွင်း နံရံတွေကို ပွတ်ကစားပေးနေတာမို့ ဇန်မင်းမောင်ရော ရီရီမာရော ကောင်းနေသည် ။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အသွင်းအထုတ်တွေက မြန်လာသည် ။ ရီရီမာကလည်း တအင်းအင်းနဲ့ ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်လာတာက မြန်စေချင်လာသည်လို့ လုပ်ပြနေတာဘဲလို့ ဇန်မင်းမောင်က သဘောပေါက်တာနဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကို မြန်ပစ်လိုက်သည် ။
''အိုး..အိုး...အိုး....အား.......အား..ကောင်း...ကောင်းတယ်.....တအား...တအား...'''
သူ့ဆောင့်ချက် ကြမ်းကြမ်းတွေကို ရီရီမာ သဘောကျသည် ။ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေးနေသည် ။ အခုလို ဖင်ပူးတောင်းထောင်တဲ့ ပုံစံနဲ့ လိုးရတာကို ဇန်မင်းမောင် ကြိုက်သည် ။ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ပြူးပြူးကြီး စအိုပေါက်လေးတွေကို လိုးနေရင်း မြင်နေရတဲ့အပြင် စောက်ဖုတ်ထဲကို လီး တစွပ်စွပ် ဝင်ထွက်နေတာကိုပါ မြင်နေရသည် မဟုတ်လား ။
ရီရီမာရဲ့ ခါးလေးကနေ ကိုင်ဆွဲပြီး တအားဆောင့်ပစ်လိုက်တာ တချိန်ထဲမှာ ရီရီမာလည်းပြီးသွားပြီး သူလည်း ပြီးသွားသည် ။ဒီလိုပုံနဲ့ဆို သူနဲ့ ရီရီမာ မိုးလင်းတဲ့အထိများ ပွဲကြမ်းကြတော့မလားဘဲ ...။
..................................................................................................
အခန်း ( ၃၂ )
မေဇင် ဒီ မနက် အစောကြီး နိုးနေသည် ။ အိပ်ရာထဲ ကာမစိတ်တွေ နိုးကြွ ဖေါက်ပြန်နေပြီး အကိုကြီး ဦးဇန်မင်းမောင်ကို တအား သတိရနေသည် ။ သူ့လိုးဆောင့်တာတွေ.. သူ စောက်ဖုတ်ယက်တာတွေ သူ့ရဲ့ တုတ်ထွားရှည်လျားတဲ့ လီးတန်ကြီး....။ သူလည်း တယောက်ထဲ အိပ်နေရင်း မေဇင့်ကို တအား သတိရနေမလား ။ ဒါမှမဟုတ် သူ့ကို ကားမောင်းလိုက်ပို့ပေးနေတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့များ လိုးနေကြပြီလား မသိဘူး ။
မေဇင့်လက်ချောင်းတွေက ဖူးကြွတောင့်တ ယားယံနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဆီကို ရောက်နေသည် ။ ဖိပွတ်ရင်း အကိုကြီး ဦးဇန်မင်းမောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို သတိရ မြင်ယောင်နေသည် ။ ဒီတခါတွေ့ရင် သူ့လီးကြီးကို တဝစုတ်ပစ်လိုက်အုံးမယ် လို့ တွေးနေသည် ။
တုတုတုတု တုတုတု တုတုတု
အင်..ဖုန်းခေါ်နေပါလား...အကိုကြီးများလား.........ကြည့်လိုက်တော့ ခေါ်နေတာ သီတာထူး .... ။
''ဟယ်လို..သီတာ.....အစောကြီးထနေလား....''
''ဟုတ်တယ်...မေဇင့်ကို သတင်းထူးတခု ပြောပြချင်လို့ ဆက်လိုက်တာ...''
''ဟင်..ပြောပါအုံး..ဘာများလဲ..သီတာရယ် . . .''
''ယူနဲ့ ညိခဲ့တဲ့ ယူတို့ရဲ့ ဒရိုင်ဘာ ကိုညိုမှိုင်းနဲ့ သီတာတွေ့ခဲ့လို့....''
''ဟယ်... ဟုတ်လား.. ဘယ်မှာတွေ့တာလဲ.. သူက ဘာအလုပ်လုပ်နေတာလဲ... သီတာ...''
''သူက တက်ဆီကားမောင်းနေတယ်.. မေဇင်.. သီတာလည်း ယူ ရောက်နေတဲ့အကြောင်း သူ့ကို ပြောပြလိုက်တယ်..... ''
''ဟင်..သူက ဘာပြောလဲ.....''
''သူက မေဇင့်ကို သူလည်း သတိရနေပါတယ်တဲ့.. တွေ့လို့ရမလားတဲ့.. ''
''ဟင်..ဟုတ်လား.....သူ့..သူ့....ကို မေဇင် ဘယ်လို တွေ့နိုင်မလဲဟင်....သီတာ.. ''
သီတာထူးက မေဇင့်ကို ကိုညိုမှိုင်းရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကို ပေးသည် ။ မေဇင် ကိုညိုမှိုင်းကို ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်သည် ။ ကိုညိုမှိုင်းက မေဇင့်နဲ့ ခွဲခဲ့ပြီးနောက် တအားခံစားရသည်။ မေဇင့်ကို လွမ်းတာမှ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ဖြစ်ခဲ့သည်..။တတ်နိုင်ရင် တခါလောက် ဖြစ်ဖြစ် တွေ့ခွင့်ပေမလားလို့ ပြောသည် ။ မေဇင်လည်း သူနဲ့ ဖုန်းပြောရတာကိုဘဲ စိတ်တွေ ကြွလွန်းလို့ ပေါင်ကြားကို လက်နဲ့ဖိပွတ်နေရသည် ။ သူနဲ့ ထိတွေ့တာတွေကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး အရည်တွေ ယိုစီးကျလာတာမှ ပေါင်တန်တလျောက် ...။
လက်ရှိ မေဇင် မေဇင်နေနေတဲ့ ဟိုတယ်ကို သူ့ကိုမလာစေချင်ဘူး ။ ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းတွေက အကိုကြီးဦးဇန်မင်းမောင် လာအိပ်တာကို သိသည် ။ နောက်ထပ် ယောက်ျားတယောက်နဲ့ ထပ်အိပ်တယ်ဆိုရင် မသင့်တော်ဘူး ။ အကိုကြီးလည်း ရောက်ချလာနိုင်သည် ဆိုတော့ ကိုညိုမှိုင်းကိုဘဲ ဘယ်မှာ တွေ့ကြရင် ကောင်းမလဲလို့ မေးလိုက်မိသည် ။ ကိုညိုမှိုင်းက သူသိတဲ့ ဟိုတယ်လေး တခုရဲ့ လိပ်စာကို ပေးသည် ။
စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ မေဇင် ရေ အမြန် ချိုးပစ်လိုက်သည် ။ ပေါင်ကြားကို သေသေချာချာ အမွှေးရိပ် သန့်ရှင်းသွားမိသည် ။ ချွတ်ရဝတ်ရ လွယ်ကူတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ရွေးဝတ်လိုက်သည် ။ ဟိုတယ်ရှေ့ကနေ တက်ဆီကား တစီးကို တားလိုက်သည် ။ ကိုညိုမှိုင်းပေးလိုက်တဲ့ လိပ်စာကို မောင်းခိုင်းလိုက်သည် ။
အကိုကြီး ဦးဇန်မင်းမောင်ကို ငါ ဘတ်သလို ဖြစ်နေပြီဆိုတဲ့ စိတ်တွေဖြစ်မိသည် ။ ဒါပေမယ့် ကိုညိုမှိုင်းနဲ့ တွေ့လိုက်ချင်စိတ်က ပိုကြီးမားနေသည် ။ မေဇင်ဟာ တဏှာရာဂအား ကြီးလွန်းတဲ့ မိန်းမတယောက်ဆိုတာ ကိုယ့်ဖါသာကိုယ် သိလိုက်သည် ။ ကိုညိုမှိုင်းက အခန်းတခန်းယူထားပြီး စောင့်နေသည် ။ မေဇင့်ကို တွေ့တော့ ကိုညိုမှိုင်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလွန်းပြီး လက်တွေတောင် တုန်ခါနေသည် ။
" မေဇင် တအား လှတာဘဲ.. ပိုလှလာတယ်.. ပို.. ပိုလည်း.. ဟိုဒင်း ဖြစ်လာတယ်......"
မေဇင်က ရယ်လိုက်ပြီး...." ဘာ..ဟိုဒင်း ဖြစ်လာတာလဲ..." လို့ သူ့ကို မေးလိုက်သည် ။
သူက"ပို.....ပို.....တောင့်လာတယ်....အိုး....အိုးကြီးလာတယ်....." လို့
သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီးပြောသည် ။ အခုမှ ပြန်တွေ့ကြတာ ဆိုတော့ ကိုညိုမှိုင်းနဲ့ မေဇင်က နည်းနည်းစိမ်းသွားတော့ တယောက်နဲ့တယောက်ပြန်ရင်းနှီးလာကြဖို့က လိုနေသည် ။ မေဇင်က ကုတင်လေးပေါ် ထိုင်လိုက်ပြီး
" လာလေ..ကိုညိုမှိုင်း....လာထိုင်ဒီမှာ..." လို့ သူ့ကို ခေါ်လိုက်သည် ။
ကိုညိုမှိုင်းက မေဇင့်ဘေးမှာ ကပ်ရက် လာထိုင်သည် ။
" ကိုညိုမှိုင်း..တက်ဆီ ဆွဲတာ အဆင်ပြေလား...." လို့ မေဇင် မေးသည် ။
" သိပ် မပြေလှပါဘူးမေဇင်... ကားတွေက ပိတ်ပိတ်နေတာနဲ့ဘဲ အချိန်ကုန် ဆီကုန် လေ...." လို့ သူက ဖြေသည် ။
" မိသားစုရော..သားသမီးတွေ အဆင်ပြေကြလား...."
" သူတို့ တောမှာ.. ကျနော်ဘဲ ဒီမှာ ကားဆွဲနေတယ်.. ရတာလေး သူတို့ဆီကို ပြန်ပို့ပေါ့..."
အော်... သူလည်း မိန်းမနဲ့မှ မနေတာ ...ဆာလောင် တောင့်တနေမှာပေါ့ လို့ မေဇင် တွေးလိုက်မိသည် ။
" ပြန်တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်... ကိုညိုမှိုင်းရယ်... မေဇင်လည်း ကိုညိုမှိုင်းနဲ့ တွေ့ခဲ့တာတွေကို အမြဲ အမှတ်ရနေတယ်...."လို့ ပြောလိုက်တော့
သူကလည်း " ကျနော်ရောဘဲ..မေဇင်..အခုလို လာတွေ့တာ တအား ဝမ်းသာတယ် ကျေးဇူးလည်း တင်တယ်...."
လို့ ပြောပြီး မေဇင့်ကို လှမ်းဖက်လိုက်သည် ။ မေဇင်လည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်ထားပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စပြီး ဖိကပ်နမ်းလိုက်မိသည် ။ ကိုညိုမှိုင်းလည်း အစခက်နေဟန်တူပြီး မေဇင်လည်း စလိုက်ရော သူ အော်တိုမက်တစ် ဒလစပ် တခုပြီးတခု လုပ်ပါပြီ ။ မေဇင့်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုတ်ယူရင်း မေဇင့်ရင်သားစိုင်နှစ်လုံးကို အဝတ်တွေ အပေါ်ကဘဲ ကိုင်လာသည် ။ တင်ပါးတွေကို ကိုင်သည် ။မေဇင်လည်း နှုတ်ခမ်းစုတ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး..
" အဝတ်တွေ ချွတ်ကြရအောင်လား...ကြေမွကုန်ရင် မသင့်လျော်ဘူး...."
လို့ ပြောရင်း အဝတ်တွေကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်တဲ့အချိန် သူကလည်း သူ့ အဝတ်တွေကို အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ မေဇင်နဲ့ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ညိုမဲမဲ လီးတုတ်တုတ်ကြီးက အပေါ်ကို မတ်မတ်မထောင်သေးဘဲ ရှေ့ကို ငေါငေါကြီး တန်းတောင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါပြီ ။
ဒီလီးကြီးကို မြင်လိုက်တာနဲ့ မေဇင်ရဲ့ ခံချင်စိတ်တွေဟာ ထိန်းသိမ်းလို့ မရအောင် ပြင်းထန်သွားရသည် ။ကိုညိုမှိုင်းက မေဇင်နဲ့အတူ ကုတင်ပေါ်ကို လှမ်းတက်လိုက်တဲ့အချိန် မေဇင့်နို့တလုံးကို လှမ်းကိုင်ဆွဲလိုက်ပြီး
" ဒီနို့ကြီးတွေကို စို့ချင်နေတာ ကြာပြီ မေဇင်...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
အသားညိုတဲ့ ပိန်တဲ့ ကိုညိုမှိုင်းဟာ မေဇင့်အတွက် အရမ်းကို စိတ်ကြွစရာ ဖြစ်နေသည် ။ လီးမဲမဲကြီးက မေဇင့်ကို စိတ်တအားလာစေသည် ။ ကိုညိုမှိုင်းက နို့ကို ဆုပ်ညှစ်နေသည် ။
" မေဇင်..ကျနော့်ကို လီးစုတ်ပေးမလားဟင်...."
သူ တောင်းဆိုလိုက်တဲ့အချိန် စုတ်ချင်နေတဲ့ မေဇင့်အတွက် အရမ်းကို ဟန်ကျသွားသည် ။
" စုတ်ပေးမယ်လေ...."
မေဇင်က သူ့လီးကြီးကို စစုတ်လိုက်သည် ။ ဒစ်လုံးကြီးက မှိုကြီးတပွင့်လိုဘဲ ကားကားကြီး ။ စစုတ်လိုက်တော့ ငံကျိကျိလို အရသာကို ရလိုက်သည် ။ ဒီအရသာကလည်း မေဇင့်လိင်စိတ်တွေကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထကြွစေတာ အမှန်ပါ ။ ပထမ လျာနဲ့ လှိမ့်ကစားပေးလိုက်သည် ။ ကိုညိုမှိုင်းရဲ့ အော်သံ ထွက်လာသည် ။ တော်တော် ထိသွားပုံရသည် ။သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ " သိပ်ကောင်းတာဘဲ မေဇင်ရယ်...." လို့ သူပြောလိုက်သည် ။
မေဇင်လည်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ သူ ဆက်တိုက်ဘဲ တအီးအီးနဲ့ ညည်းနေသည် ။ တကယ်တော့ မေဇင် အလိုးခံချင်နေပြီ ။ သူ့ကို စေတနာနဲ့ စုတ်ပေးနေတာ ။ သူ့လီးကြီးကိုလည်း ကွဲကွာနေတာကြာပြီမို့ နုတ်ဆက် အနမ်းတွေ ပေးချင်မိလို့ စုတ်ပေးနေတာပါ ။ မေဇင် လီးကို ပါးစပ်ကချွတ်လိုက်တော့ သူ ပြာပြာသလဲ ဖြစ်သွားသည် ။
" အို....ပြီးလိုက်ပြီလား...."
" အင်း..မေဇင့်ကို လိုးပေးတော့..မေဇင် ခံချင်နေပြီ....."
" အိုး..ဟုတ်..ဟုတ်......"
မေဇင်က ပက်လက်လှန် အိပ် ပေါင်တွေ ကားဖြဲပေးလိုက်သည် ။အရည်တွေ စိုပြောင်ရွှဲနေတဲ့ မေဇင့် ရွှေကြုတ်ကို သူ မျက်လုံးကြီး ပြူးလို့ ငေးနေတာနဲ့..
" ဟိတ်...ငေးမနေနဲ့ ကိုညိုမှိုင်း..." လို့ အော်လိုက်မှ
သူ သတိဝင်လာပြီး...." မေဇင့် ပန်းပွင့်ကြီးက တအား လှလွန်းလို့ပါ" လို့ ပြောရင်း ရယ်လိုက်ပြီး မေဇင့်ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပါသည် ။
" မိန်းမက တောမှာ ဆိုတော့ ကိုညိုမှိုင်း မလိုးရတာ ကြာပြီပေါ့နော်... ဖါတွေများ ခေါ်ချနေလားဟင်...."
" မလုပ်ပါဘူး.. မေဇင်ရယ်..ငတ်နေတာ ကြာပါပြီ..အခုလို ပေးလိုးတာ ကျေးဇူးတင်တယ်ဗျာ....."
သူ့ဒစ်လုံးကားကားကြီးကို ရွှေကြုတ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။
" အိ....."
ယားနေတဲ့ မေဇင့်ရွှေကြုတ်ကို သူ့ဟာကြီးနဲ့ တစွပ်စွပ် အယားဖျောက်ပေးနေပြီ ။ မေဇင်ဟာ လူဆိုးမပါ ။ အကိုကြီးလို မေဇင့်ကို ဂရုစိုက်မယ့် လူကြီးတယောက်နဲ့ ညိလိုက်တာတောင် မေဇင်ဟာ ရမက်နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်မိပြန်ပါပြီ ။ ကိုညိုမှိုင်းကတော့ ပွသွားတာပေါ့ ။ မေဇင့်ကို သူ အပီကိုလိုးတော့တာဘဲ ။ စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါစေ ဆိုပြီး မေဇင်လည်း သူနေချင်တဲ့ပုံစံတွေ နေပေးလိုက်ပါသည် ။
မမျှော်လင့်ဘဲ မေဇင် ဗြုံးဆို ရောက်လာပြီး သူ့ကိုလာကုန်းတာကို သူ အံ့ဩလို့မဆုံး ဖြစ်နေသည် ။ တကယ်တော့ မဲမဲပိန်ပိန် သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ အဆမတန်ကြီးတဲ့ လီးကြီးကို စွဲနေမိခဲ့တဲ့ မေဇင်ဟာ ပြန်တွေ့နိုင်တဲ့ အခွင့်အရေးလည်းရရော တားဆီးလို့ မရနိုင်တော့တဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ တဏှာစိတ်နဲ့ သူ့ကို လာတွေ့လိုက်တာ ဖြစ်ပါသည် ။
ကိုညိုမှိုင်းသည် မေဇင့်ကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ နှစ်ချီဆက်တိုက် လိုးပြီးတာတောင်မှ မကျေနပ်သေး ။ မေဇင်က ပြန်တော့မည်လို့ပြောတော့ ငိုတော့မဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ နောက်ဆုံးတချီလောက် လိုးပါရစေအုံး လို့ တောင်းပန်ပါသည် ။ မေဇင်လည်း..
." ဒီတခါ နောက်ဆုံး တွေ့ခြင်းဘဲ ကိုညိုမှိုင်း.. ကျမလည်း ရှင်လိုးတာတွေကို တကယ် ကြိုက်ပါတယ်. ကျမ ဒီကပြန်ရင် အိမ်ထောင်ပြုတော့မလို့....." လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်သည် ။
သူက " နားလည်ပါတယ် မေဇင်ရယ်.. မေဇင့်လို ဆရာဝန်မတယောက်က ကျနော့်လို အညတြ ဒရိုင်ဘာတယောက်ကို ပေးတာကို ဝမ်းသာကျေနပ်လို့ မဆုံးပါဘူးဗျာ.." လို့ တုန်ရီတဲ့အသံနဲ့ ပြန်ပြောပါသည် ။
မေဇင်လည်း သူ့ကို ထပ်ပေးမလိုးတော့ပါ ။ မေဇင်လည်း သူ နှစ်ချီလိုးတာကို တအားကြိုက်ပြီး အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ အထွဋ်အထိပ် ရောက်ခဲ့ကောင်းခဲ့လို့ပါ ။ မေဇင် တက်ဆီငှားဖို့လုပ်တော့ သူ မောင်းလာတဲ့ သူ့တက်ဆီကားလည်း ရှိနေတာကြောင့် ကိုညိုမှိုင်းက သူလိုက်ပို့ပေးမယ်လို့ ပြောပါသေးသည် ။ မေဇင်လည်း သူ့ကို လိုက်မပို့ခိုင်းတော့ပါဘူး ။ တက်ဆီတစီး တားစီးပြီး မေဇင် တည်းနေတဲ့ဟိုတယ် ကို ပြန်သွားလိုက်ပါသည် ။
..............................................................................................................................
USAကို ပြန်ကြပြီ။
အပြန်လမ်းမှာ ဦးဇန်မင်းမောင်က မေဇင့်ကို အရမ်း ဂရုစိုက်သည် ။ လေယာဉ်ပေါ်မှာလည်း အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ။ ဘာလိုလဲ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ တချိန်လုံးမေးသည် ။ လုပ်ကိုင်ပေးသည် ။ မေဇင်လည်း သူ့ကိုဘဲ မေဇင့်ရဲ့ ဘဝ လက်တွဲဖေါ်အဖြစ် ရွေးချယ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါသည် ။
မေဇင် အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ဆေးရုံနဲ့ဝေးပေမယ့် သူနေတဲ့တိုက်ခန်းလေးမှာ မေဇင် သွားနေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ခဲ့သည် ။ သူ့တိုက်ခန်းလေးသည် သူနေတဲ့မြို့ကလေးရဲ့ အလည်ခေါင် တည့်တည့် ဆိုင်မျိုးစုံရဲ့အလည်မှာ ရှိနေလို့ ပြန်ရောက်ပြီးခါစ မေဇင်နဲ့သူ အိမ်မှာ ဘာမှ ချက်မစားကြပါဘူး ။ ဆိုင်တွေမှာဘဲ စားလိုက်ကြသည် ။
မေဇင် အလုပ်ပြန်တက်တဲ့နေ့က စပြီး သူ မေဇင့်ကို အလုပ်လိုက်ပို့ လိုက်ကြိုသည် ။ မေဇင့်အရှေ့မှာ အကြမ်းဖက်သမားတွေကို သေနတ်နဲ့ ပစ်သတ်ခဲ့တဲ့ ဒီလူကြီးသည် မြန်မာပြည်က ပြန်ရောက်ပြီး မေဇင်တို့ အတူတူ နေလိုက်ကထဲက သေနတ်နဲ့ ပတ်သက်တာ တခုမှမပြော မလုပ်တော့ဘဲ ဘဝသစ်တခု စလိုက်တာကို ထူးဆန်းစွာတွေ့ခဲ့ရသည် ။
မေဇင်တို့ ခြံကျယ်ကျယ်နဲ့ နှစ်ထပ်အိမ်တလုံးကို ဝယ်လိုက်ကြပြီး ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်လိုက်ပါသည် ။ အကိုကြီး ဦးဇန်မင်းမောင်သည် နွေရာသီ ဆိုရင် နောက်ဖက်ခြံထဲမှာ အပင်တွေ စိုက်သလို ဆောင်းအခါတွေမှာလည်း အိမ်ထဲမှာ ကွန်ပြုတာနဲ့ တကုတ်ကုတ် ဇာတ်လမ်းတွေ ရေးနေတတ်ပါသည် ။ မြန်မာဇာတ်လမ်းတွေလို့ သူပြောပြပါသည် ။ မေဇင်လည်း ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် မအားလို့ သူ ဘာတွေရေးနေသလဲ သေသေချာချာတော့ မသိပါဘူး ။
အမြဲတမ်း ရွှေဟသ်ာပျံမှာစိုးဆိုတဲ့ သီချင်းလေးကို ညည်းနေတတ် လေချွန်နေတတ်ပါသည် ။ မေဇင်က ဘာကြောင့် ဒီသီချင်းလေးကိုဘဲ ညည်းနေတတ်တာလည်းလို့ သူ့ကိုမေးမိပါသည် ။ သူက ဘာမှမပြောဘဲ ပြုံးဘဲနေပါသည် ။ ပေါက်ပေါက်ကို ဖုန်းဆက်ရင်း ပြောပြတော့ ပေါက်ပေါက်က မမမေဇင် သူ့ကိုပစ်ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားမှာကို သူစိုးရိမ်နေတာဖြစ်မယ်လို့ ပြောပါသည် ။ မေဇင်လည်း သူ့ကိုပစ်သွားဖို့ လုံးဝ အစီအစဉ်မရှိပါဘူး ။ သူနဲ့ဘဲ တသက်လုံး အတူတူ နေတော့မလို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ပြီးပါပြီ ။
တိမ်ပြာပြာ တနင်္ဂနွေနေ့ မနက် တမနက် မှာ....
အုတ်အနီရောင်တွေနဲ့ ဆောက်ထားတဲ့ ဘုရားရှိခိုးကျောင်းလေးမှာ သူနဲ့မေဇင် လက်ထပ်လိုက်ကြပါသည် ။ အကျဉ်းချုံးဘဲ မိတ်ဆွေ အနည်းအပါးနဲ့ နေ့လည်စာ စားပွဲလေးနဲ့ လုပ်လိုက်တဲ့ မင်္ဂလာပွဲလေးကို ပေါက်ပေါက်တယောက် လာတက်ရောက်ပါသည် ။
မေဇင်နဲ့ သူနဲ့ တခါတခွန်းမှ ရန်မဖြစ်ဘဲ နေ့ပေါင်း နှစ်ပေါင်းများစွာကို ကျော်ဖြတ် နေထိုင်ခဲ့ကြပါသည် ။ မေဇင်နဲ့သူနဲ့ နှစ်တိုင်း အပျော်ခရီးတွေလည်း ထွက်ဖြစ်ခဲ့ကြပါသည် ။ မြန်မာပြည်ကိုလည်း ပြန်ရောက်ဖြစ်ကြပါသည် ။ ဒီအတောအတွင်း မေဇင်တို့နေတဲ့ဆီကို ပြန်ရောက်လာတဲ့ မေဇင်နဲ့ညိခဲ့တဲ့ အဲလက်စ်နဲ့ ပြန်တွေ့ခဲ့ပါသေးသည် ။ သို့ပေမယ့် ဒီတခါတော့ မေဇင်သည် ဦးဇန်မင်းမောင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီးထားသလို သူ့အပေါ် သစ္စာမဖေါက်လိုတော့တာကြောင့် အဲလက်စ်ကို နုတ်ဆက်စကားပြောရုံလောက်ဘဲ ဆက်ဆံခဲ့ပါသည် ။
မေဇင်က စိတ်ကြီးသူမို့ သူနဲ့တော့ နေ့စဉ်လိုဘဲ ကာမပွဲကြမ်းလေးတွေ နွှဲဖြစ်ခဲ့ပါသည် ။ ရာသီလာတဲ့ နေ့တွေမှာတောင် အနည်းဆုံး သူ့အတွက် မေဇင်က ပုလွေကောင်းကောင်းလေးတွေ ပေးခဲ့ပါသည် ။ ငယ်ငယ်က ဘယ်လောက်ဘဲ ကဲခဲ့ကဲခဲ့ အခုတော့ တယောက်ဆိုတယောက်နဲ့ မေဇင် ကျေနပ် အဆင်ပြေနေပါပြီရှင် ...။
စာဖတ်သူများ ကို လေးစားလျက်....
ပြီးပါပြီ။
ဘွား
ဖေဖေါ်ဝါရီလ ၂၈ရက်နေ့ ၂၀၁၈ခုနှစ်
အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်။
No comments:
Post a Comment