ရမ္မက်ကြမ္မာ သံသရာ အပိုင်း ( ၂ )
တပင်ကို နှစ်ပင်ယှက်တယ်
ရေးသူ - အမည်မသိ
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
နောက်တနေ့တွင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် သူမ၏ သူငယ်ချင်း လဲဟုတ် ကာမမှုရေးရာတွင် အတိုင်ပင်ခံ ရှေ့ဆောင်လည်း ဖြစ်သော ဒေါ်ခင်မိမိကို သွားရောက် တွေ့ဆုံကာ စိုးမောင်နှင့် ပတ်သက်ပြီးအကြောင်းစုံကို ပြောပြကာ တိုင်ပင်လေတော့သည် ။ ဒါမျိုးကို ဝါသနာလဲပါ ..အထာလည်း ကျွမ်းသော ဒေါ်ခင်မိမိကလည်း အကောင်းဆုံး အကြံနှင့် အစီအမံများကို ပြောပြသည် ။
“ နင့်အကြံက သိပ်ကောင်းတယ် ..ဒါပေမယ့် နင်ပြောပြတဲ့ အစီအစဉ်တွေ အတိုင်း ငါကိုယ်တိုင် လက်တွေ့ မလုပ်ရဲဘူး ဟ...တလွဲတချော်တွေ ဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ် ..ဒီတော့ ပို့မယ့်ပို့ ကူးတို့ ရောက်အောင် ပို့..ဆိုသလို နင်ကိုယ်တိုင် ပါဝင်ပြီး စီစဉ်ပေးပါလားဟာ..”
ဒေါ်ခင်မေယုက ထိုသို့ပြောရာ ဒေါ်ခင်မိမိမှာလည်း စိုးမောင်ကို မျက်စိကျနေမှုကလည်း ရှိသည့်အတွက် နှစ်ခါ ထပ် မပြောရဘဲ သဘောတူ လက်ခံသည် ။ သူင်ယချင်းမ နှစ်ယောက်သည် စိုးမောင်ကို မြှူဆွယ်သိမ်းသွင်းရန် အတွက် ခေါင်းခင်းဆိုင်ကာ ဆက်လက် တိုင်ပင် စီစဉ် ကြလေတော့သည် ။
ထိုနေ့ ညနေပိုင်းတွင် ဒေါ်ခင်မေယုသည် အလုပ်မှ သုံးနာရီ ခန့်တွင် ပြန်သည် ။စိုးမောင်ကိုလည်း အလုပ်ကိစ္စတခု အကြောင်းပြကာ သူမနှင့် အတူ ခေါ်လျက် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ အိမ်သို့ ( ခရီးကြုံလို့ ခဏဝင်သလိုမျိုး ) လာခဲ့သည် ။
အိမ်ရောက်တော့ ဒေါ်ခင်မိမိ က စိုးမောင်ကို “ ကြက်ဥနို့အေးဖျော်ရည် ”ဖြင့် ဧည့်ခံသည် ။ထို ကြက်ဥနို့အေးဖျော်ရည်မှာ ရီဝေပြီး ရမက်ကြွစေသည့်ဆေးများဖြင့် ဒေါက်တာ ခင်မိမိ ကိုယ်တိုင် အထူး စပယ်ရှယ် ဖျော်စပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည် ။
“ ကြက်ဥနို့အေးဖျော်ရည် ”
ဆေးစွမ်းပြကာ စိုးမောင်တယောက် ခေါင်းထဲ ရီဝေ၀ေ.ကာမရမ္မက်စိတ် သွေးသားများ နိုးကြွစ ပြုသော အချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင် ထိုင်နေသော နှစ်ယောက်ထိုင် လုံတွင် ဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်လေသည် ။( စိုးမောင်ကို ထို နှစ်ယောက် ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်နေစေရန် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်က မသိမသာနှင့် နေရာချထား ပေးခဲ့ကြသည် ။)
ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင်ကို ထွေရာလေးပါး စကားများ ပြောသည် ။ထိုမှ တဖန် စိုးမောင်တွင် ရည်းစား ရှိမရှိ မေးသည် ။ စိုးမောင်က ရှက်ရွံ့ရွံ့ ဖြစ်နေရာ ဒေါ်ခင်မိမိက
“ ရှက်မနေပါနဲ့ကွာ..ပြောစမ်းပါ..မင်းမှာ အနည်းဆုံး ရည်းစား သုံးလေးယောက်တော့ ရှိမှာပေါ့...”
“ ဟာ..ဒေါ်လေးမိမိ က ကျနော့်ကို အထင်ကြီး လွန်းနေပြီ ..တယောက်မှ မရှိသေးပါဘူး ...”
“ ဟုတ်ရဲ့လားကွာ..မင်းက ရုပ်ဖြောင့်တာဘဲ ...မစွံဘဲ မနေပါဘူး....”
“ ဒေါ်လေးမိမိ က မြှောက်နေပြန်ပါပြီ ..မစွံတာတော့ အမှန်ဘဲ...”
“ မင်းက မစရဲလို့ ဖြစ်မှာပေါ့..”
“ အင်း..ဟုတ်လိမ့်မယ်..”
“ မင်းက မိန်းကလေးတွေကို ကြောက်နေလိုလား..”
ထိုသို့ပြောရင် မတော်တဆလိုလိုနှင့် စိုးမောင်၏ ပေါင်ကို အသာ ပုတ်သည် ။ ကိုယ်ကိုလည်း ရှေ့သို့ ကိုင်းသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် တမင်ပင် ကြိုတင်ပြီး လည် အလွန်ဟိုက်သော ဘလောက်စ်ကိုဝတ်ထားရာ ရှေ့သို့ ကိုင်းချသောအခါ အင်္ကျီ လည်ဟိုက်ကြားမှနေပြီး ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ရင်သားများကို စိုးမောင် မြင်ရသည် ။
ဒေါ်ခင်မိမိသည် ဘရာစီယာလည်း စည်းနှောင်မထား ။ သည်တော့ နို့နှစ်လုံးကို အတိုင်းသားပင် ထင်းထင်းကြီး မြင်ရသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ရင်သားများသည် ဒေါ်ခင်မေယုလောက် မကြီးသော်လည်း သိပ်တော့ မငယ် ။ ရင်အတိုင်းအတာ ၃၄ ရှိသည်ပဲ ..။
သို့သော် ဒေါ်ခင်မေယု လောက်တော့ မတင်းရင်း ။ အပျိုကြီးဟု ဆိုသော်လည်း လင်မယူတာသာပဲ ရှိသည် ။ ယောကျ်ားပေါင်းစုံ ထည်လဲနှင့် ကာမစပ်ယှက် အပျော်ကျူးနေရာ လက်ကိုင်များသောကြောင့် ခပ်ပျော့ပျော့ ခပ်တွဲတွဲ ဖြစ်နေသည် ။
အရမ်းကြီး ပျော့အိတွဲကျနေမှုမျိုးတော့ မဟုတ်ပါ ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် ကျန်းမာရေး လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ကာ ကိုယ်လုံး အလှကို တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းသိမ်းထားသည် ။ကြက်ဥနို့အေးဖျော်ရည် တန်ခိုး ပြလာနေသော စိုးမောင်မှာ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံလာသည် ။ ရင်ခုံသံ ပြင်းလှရာ လူချင်း ထိလုမတတ် ရှိနေသော ဒေါ်ခင်မိမိပင် အတိုင်းသား ကြားရသည် ။
အမျိုးသမီး တော်တော် ကျေနပ်သည် ။ စိုးမောင်သည် အင်္ကျီ လည်ဟိုက်ကြားမှ မြင်နေရသော ရင်သားအစုံကို စူးစူးရဲရဲပင် စိုက်ကြည့်မိသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ မေးသည်ကိုပင် ပြန်မဖြေနိုင် ။ဒေါ်ခင်မိမိက စိုးမောင်၏ ပေါင်ကို အသာ ကိုင်ညှစ်ပွတ်လိုက်ပြီး ...
“ ဟိတ်..ပြောစမ်းပါအုံးကွ..မင်းက မိန်းမတွေကို ကြောက်လို့လား...”
လို့ မေးသည် ။
“ ကြောက်တော့ မကြောက်ပါဘူး ..”
“ မိန်းမတွေကို ဖက်ရဲလား..”
“ ဘာလို့ မဖက်ရဲရမှာလဲ...”
“ တကယ် ဖက်ရဲတယ်နော်..”
“ အင်း..”
“ ဒါဆို ..ဒို့ကို ဖက်စမ်း..”
စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုံပြီး ခေါင်းလည်း ရီဝေကာ ရမက်ဇောလည်း ထန်သည်ထက် ထန်ပြင်းလာသော စိုးမောင်သည် အလိုအလျောက် တုံ့ပြန်မှု ဖြစ်ကာ ဒေါ်ခင်မိမိကို သိုင်းဖက်လိုက်သည် ။
ဒေါ်ခင်မိမိကလည်း စိုးမောင်ကို ပြန်ဖက်သည် ။ နှစ်ယောက်သား ရင်ချင်း အပ်မိကြသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိက ပြန်ဖက်ရုံသာ မဟုတ် ။ စိုးမောင်၏ ပါးစပ်ကို မိမိ၏ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်လေသည် ။ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ပညာသား ပြည့်၀ ကျွမ်းကျင်သော ထိုအနမ်းသည် စိုးမောင် တကိုယ်လုံး ရှိ အသွေးအသား အကြောအချင်များကို မီးထတောက်သွားစေသည် ။ စိုးမောင်၏ ရင်တွေ ပိုပြီး ခုံလာသည် ။
အသက်ရှုတွေ ပိုမြန်လာသည် ။ လီးတန်ကြီးသည် တန်းကနဲ မတ်ကာ တောင်လာသည် ။ ဂွေးအုများထဲတွင်ပင် တိုးကနဲ တွန့်ကနဲ အကြောဆွဲသလို ဖြစ်သည် ။ ထို့ပြင် ကာမစပ်ယှက်လိုသည်က စိတ်ဆန္ဒများကလည်း ထူးခြား ထန်ပြင်းစွာ ပေါ်ပေါက်လာသည် ။
ဒေါ်ခင်မိမိကလည်း လက်မြန်ခြေမြန် ရှိလှသည် ။ စိုးမောင်ကို ပါးစပ်ချင်း တေ့ကပ်စုပ်နမ်းနေရင်း စိုးမောင် ဝတ်ထားသော တက်ထရက်စ်ဘောင်းဘီရှည်၏ ပေါင်ခွကြားမှဇစ်ကို ခပ်သွက်သွက် ဖြေဖွင့်ချသည် ။ လီးကို ဆွဲထုတ်ယူသည် ။ စိုးမောင်သည် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားသည် ။ သို့သော် ဒါမျိုး လုပ်နေကျ ဖြစ်သော ခင်မိမိအဖို့ လီးကို အဆင်ချောစွာ ဆွဲထုတ်ယူနိုင်ခဲ့သည် ။ ပူနွေးကာ မတ်တောင်နေသည့် လီးကြီးသည် ဆယ်လက်မကျော် ရှည်ကာ ဘီယာဘူး ဖင်ပိုင်းလောက် တုတ်သည်ကို ထိတွေ့ စမ်းကိုင်မှုအရ ဒေါ်ခင်မိမိ ခန့်မှန်းမိသည် ။
ရမ္မက်လွန်ကဲသော မိန်းမပီပီ ဒေါ်ခင်မိမိသည် လီးကြီးကြီး တုတ်တုတ် မာမာ ရှည်ရှည်ကို သဘောကျသည် ။
“ မင်းဟာကြီးက အားရစရာကြီးကွယ် ...ရှည်ပြီး တုတ်နေတာဘဲ..ဟော..ကြည့်စမ်း..လက်မောင်းတွေ ရင်ဘတ်တွေကလည်း ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် နဲ့...”
ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင်နှင့် ပါးစပ်ချင်း အသာခွာကာ ပြောသည် ။ ထိုသို့ ပြောရင်း စိုးမောင်၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကို ဆွဲချွတ်ခွာသည် ။ လီးကိုလည်း လက်နဲ့ ကိုင်ဆော့ ပွတ်ပေးသည် ။
ပါးနမ်းလိုက် ပါးစပ်စုတ်လိုက် လုပ်သေးသည် ။ လူပျိုရိုင်းလေး ပိုပြီး ဟော့လာသည်ပေါ့ ..။ဒေါ်ခင်မိမိ တိုက်ထားသော နို့ကြက်ဥဖျော်ရည်၏ ဆေးတန်ခိုးနှင့်ပေါင်းတော့ ကာမစိတ်ရိုင်းသည် ထိန်းမရနိုင်တော့အောင် ပေါက်ကွဲလာသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ကျွမ်းကျင်စွာ ဆွဲချွတ်မှုဖြင့် စိုးမောင် တကိုယ်လုံး ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားလေပြီ ။ ကောင်လေးသည် အငမ်းမရလည်း ဖြစ်နေသည် ။ မိန်းမ အရမ်း လိုးချင်နေပြီ ။
ထိုအချိန်မှာပင် ( ကြိုတင် အချိန်းအချက် လုပ်ထားသည့် အတိုင်း ) ဒေါ်ခင်မေယုသည် နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖါခုံ နားသို့ တိုးကပ် ရောက်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိကတော့ လျှင်မြန်စွာ ထပြီး နောက်ဆုတ်ရှောင်ပေးလိုက်သည် ။ရမ္မက်စိတ်များ ထန်ပြင်းကာ ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေသော စိုးမောင်ကလည်း လှမ်းဆွဲကာ သိုင်းဖက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိကိုတော့ မဖက်မိ ..။ ဒေါ်ခင်မေယုကိုသာ ဖက်မိသည် ။ ထိုသို့ လှမ်းဆွဲသိုင်းဖက် လိုက်သည့် အရှိန်နှင့် နှစ်ယောက်သား ဆိုဖါခုံပေါ် ဖက်လျှက်သညး အိကနဲ ကျသည် ။
ထို ဆိုဖါခုံမှာ “ ကင်းဆိုက် ” ခေါ် အကြီးစား ဖြစ်သည် ။ တယောက်အိပ်ကုတင် တခုစာမျှ ရှိသည် ။ စိုးမောင်မှာ စိတ်တွေ အရမ်းထနေရာ ဖက်မိသော ဒေါ်ခင်မေယုကို အငမ်းမရ နမ်းသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကိုလည်း အကြမ်းပတမ်းပင် ဆွဲချွတ်သည် ။
စိတ်ထထနှင့် အရမ်းချွတ်ရာ အင်းကျီ စုတ်ပြတ်သွားသည် ။ ဘရာစီယာနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကိုလည်း ဆွဲချွတ်ပစ်သည် ။ ထမိန်သာ မစုတ်မပြတ်ဘဲ သည်အတိုင်း ကျွတ်ကျသည် ။ အဝတ်တွေ ဆွဲချွတ်ပြီးသည်နှင့် စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေယုကို ဆိုဖါပေါ် ဆွဲခေါ်လှဲချကာ အပေါ်မှ တကိခွလေတော့သည် ။
ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း အလိုက်သင့်ပင် ဒူးထောင်ကာ ပေါင်ကားပေးလိုက်သည် ။ စိုးမောင်၏ လီးကို ဆွဲယူကာ အဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ အစပျိုး လမ်းခင်းပေးသွားလို့ အရှိန် အတော်ရနေသော ဇာတ်လမ်းတွင် အလိုက်သင့် မျှော်ကာ ပါဝင်ရသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ရဲရဲတင်းတင်းပင် ရှိနေပါသည် ။
တေ့ထားသော လီးကို ဖိထိုးသွင်းတော့မည် အပြုတွင်မှ စိုးမောင်မှာ မိမိ ရင်ခွင်အောက်တွင် ရှိနေသူမှာ ဒေါ်ခင်မိမိ မဟုတ်ဘဲ မိမိ၏ အဒေါ် ဖြစ်နေကြောင်း သိသည် ။
“ ဟင်..ဒေါ်လေး....”
စိုးမောင်၏ ပါးစပ်မှ ရေရွတ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည် ။အရေးကြီးသော အဆစ်အပိုင်းကို ရောက်လာပြီလို့ နားလည်သည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မေယုလည်း တုံ့ဆိုင်း မနေတော့..။ ရှက်ပြီး နောက်တွန့်မနေတော့ ။ .ခုအခြေ အနေတွင် တွန့်ဆုတ်နေက အားလုံး ရေစုန်မျောကုန်မည် ။
“ ဒေါ်လေးရော ဘာဖြစ်လဲကွယ် ..ထိုးသွင်းစမ်းပါ ..မင်းဟာကြီးကို ဖိထိုးချလိုက်စမ်းပါ...”
ဒေါ်ခင်မေယုက ပါးစပ်မှ ပြောရင်း ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ကော့ကာ ပင့်တင် ပေးလိုက်လေသည် ။ယခု အခြေ အနေတွင် စိုးမောင်သည် နွားသိုးကြိုးပြတ်လေးလို ဖြစ်နေသည် ။ကာမစိတ်ဆန္ဒတွေ အရမ်းကို ထန်ပြင်းပြီးနေသည် ။ မိမိ တက်ခွထားသူမှာ မိမိ၏ အဒေါ် ဒေါ်ခင်မေယု ဖြစ်ကြောင်း သိရလို့ အံ့အားသင့်သွားသည်က သက်သက် ..။ တဏှာထန်နေသည်က သတ်သတ် ..။
ထိုသို့ သိသွားမှုသည် စိုးမောင်၏ ရမက်စိတ်ကို လျော့ကျမသွားစေသည့်အပြင် အဒေါ်အပေါ် တပ်မက်ကာ ကြိတ်ပြီး ပြစ်မှားနေခဲ့သော စိတ် အခြေခံကလည်း ရှိနေသည့်အတွက် တဏှာပိုထန်လာသည် ။ ဇောပိုပြင်းလာသည် ။
သည်ကြားထဲ ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း ဖိထိုးသွင်းရန် တိုက်တွန်း ပြောဆိုလိုက်ပြန်ရာ စိုးမောင်လည်း တအားကုန်ပင် ဖိဆောင့်ထိုးသွင်း ချလိုက်လေသည် ။ အပေါ်က စိုးမောင်က ဖိအလိုး..အောက်မှ ဒေါ်ခင်မေယုက ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့အပေး အချိန်ကိုက် ဖြစ်သွားသည် ။
ထိုအခါ ...
“ ဘွပ်..ဗျိ...ပြိ ဘွပ်ဘွပ် ...”
စိုးမောင်၏ ဆယ်လက်မကျော်ကျော် ရှည်ကာ ဘီယာသံဘူးလောက် တုတ်သော လီးချောင်းကြီး တချောင်းလုံး သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ တချက်တည်းနှင့် အဆုံးမြုပ်ဝင်သွားလေတော့သည် ။
“ အား..ဝါးဝါး...အီး...”
“ အိုး..ဟင့်ဟင့်...အင့်...”
လီးထိုးသွင်းချလိုက်တဲ့ တူတော်မောင်ရော လီးအသွင်းခံလိုက်ရသည့် အဒေါ်ရော နှစ်ယောက်လုံး အပြတ်ကို ခိုက်သွားသည် ။ ပါးစပ်အသီးသီးမှ ရေရွတ်သံတွေ ပြိုင်တူ ပေါ်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲတွင် စောက်ရည်ကြည်တွေ စိုနေသောကြောင့် ဆီသုတ်ပေးထားသလို ဖြစ်နေသည့်အတွက် လီးအဝင်ချောသည် ။
သို့သော် လီးက ကြီးမား တုတ်ခိုင်လှသည့်အတွက် တင်းကြပ် ပြည့်သိပ်ကာ ဒေါ်ခင်မေယုမှာ အောင့်သွားရသည် ။ တချက်တည်း အဆုံး ဝင်သွားသည့်အတွက် မိန်းမ တခါမှ မလိုးဘူးသေးသော စိုးမောင်၏ လူပျိုစစ်စစ် လီးမှာ “ ဒစ်ပြုတ် ” သွားသည် ။
ထိုသို့ ဒစ်ပြုတ်သွားမှုကြောင့် သွေးအနည်းငယ် ထွက်သည် ။ ယခုမှ ပထမဆုံး အကြိမ် မိန်းမ စလိုးဘူးသော စိုးမောင်သည် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးအဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီးနောက် ဘာဆက်လုပ်ရမည်ကို ရုတ်တရက် မသိပဲ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ဘိုက်ပေါ် ခွရက်သား ငြိမ်သွားသည် ။
ဒစ်ပြုတ်လို့ ထွက်လာသော သွေးတို့သည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ခေါင်းထဲတိုင် ပူပူနွေးနွေး စီးဝင်ရာ ဒေါ်ခင်မေယု၏ စိတ်ထဲတွင် ကောင်လေး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်လေပြီလား ဟုပင် ထင်မိသည် ။
“ မင်း အရည်တွေ ထွက်သွားပြီလား..စိုးမောင် . . ”
ဒေါ်ခင်မေယုက စိုးမောင်၏ ကျောကို အသာလေး သိုင်းဖက်ပြီး မေးသည် ။
“ ဟင့်အင်း..မထွက်သေးဘူး..ဒေါ်လေး ..ဒါပေမယ့် ကျနော့်ဥစ္စာ ထိပ်ပိုင်းက စစ်ကနဲ..စစ်ကနဲ နာနေတယ် ..ဒစ်တော့ ပြုတ်သွားပြီ ထင်တယ်...”
လို့ စိုးမောင်က ပြန်ပြောသည် ။ထိုအခါ မိမိ၏ အဖုတ်ထဲတွင် ပူနွေးနွေး ထွက်လာသည်တို့မှာ လူပျိုစစ်စစ်လေး စိုးမောင် ဒစ်ပြုတ်လို့ ထွက်သော လူပျိုရည် ပျက်သည့် သွေးများ ဖြစ်ကြောင်း ဒေါ်ခင်မေယု သိသွားကာ အတိုင်း မသိအောင်ပင် ကြည်နူး ပီတိ ဖြစ်လေသည် ။ စိတ်လဲ ပိုထန်သည် ။
“ အိုး..ဟင့်ဟင့်..စိုးမောင်ရယ် ....”
ဒေါ်ခင်မေယုသည် ပါးစပ်မှ တုန်တခိုက်ခိုက် ပြောရင်း ခပ်သာသာ သိုင်းဖက်ထားရာမှ တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်မိလေသည် ။
တူအရီး နှစ်ယောက် အပြန်အလှန် ပြောဆိုနေကြသည်ကို ကြားနေသော ဒေါ်ခင်မိမိလည်း ကာမမှုတွင် နောကျေနေသည့် မိန်းမကြီးတယောက် ပီပီ ဘယ်လို အခြေအနေမျိုး ဖြစ်သွားသည်ကို ရိပ်မိသည် ။ လူပျိုစစ်စစ်လေး၏ အလိုးခံရသော ဒေါ်ခင်မေယုကိုပင် မနာလိုသလိုလို ဖြစ်သွားသည် ။စိုးမောင်သည် လုံးကျစ်သော ဖင်ပြောင်ကြီး တလှုပ်လှုပ်ပြုကာ ဒေါ်ခင်မေယုကို ဆောင့်လိုးစ ပြုသည် ။ တတ်လို့တော့ မဟုတ် ။
ကြည့်ခဲ့ဖူးသော အပြာဗွီဒီယိုကားများထဲမှ မြင်ရသည့် ဗဟုသုတ နှင့် ယောကျ်ားတို့၏ သဘာ၀ လှုံ့ဆော်မှုဖြင့် လုပ်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ သူ၏ ဒစ်ပြုတ်ပြီးကာစ လီးချောင်းကြီးသည် လည်း ဒေါ်ခင်မေယု၏ အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက် ဖြစ်နေပြီ ။
ဒေါ်ခင်မေယုက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်ထားသည်မို့ စိုးမောင် အနေဖြင့် သိပ်တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မလှုပ်ရှားနိုင် ။ ထို့ကြောင့် လီးသည် အရင်းပိုင်းနားလောက်သာ ပြန်ထွက် တိုးဝ်သည် ။ လီးကို ဖိထိုးကာ ကြိတ်ပြီး ကပ်ဆောင့်ပေးသလိုမျိုးဖြစ်သည် ။ လီးဝင်ထွက် လှုပ်ရှားသော်လည်း စိုးမောင်သည် မဆောင့်တတ် မလိုးတတ်သေးသောကြောင့် စနစ်တကျတော့ မရှိ ။
ဒါပေမယ့် ဒီလို မတတ် တတတ်နှင့် လိုးညှောင့်ပေးနေခြင်းကပင် ဒေါ်ခင်မေယုကို အရသာ တမျိုး ရှိစေသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်တွေ ပိုလို့ပိုလို့ ထွက်လာနေသည် ။ အဖုတ်ထဲတွင် အရည်ကြည်တွေ ပြည့်လျံ စိုစွတ်လာရာ စိုးမောင် အနေနှင့်လည်း ချောကျိနွေးထွေးသော အရသာတမျိုးကို ခံစားရသည် ။ခပ်နွေးနွေး ခပ်ပျော့ပျော့ ဖြစ်နေသော ထောပတ်များထဲ လီးထိုးသွင်းကာ လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ် အဆုပ်ခံနေရသလို ဖြစ်နေသည် ။
မိမိ ခပ်တင်းတင်း သိုင်းဖက်ထားလို့ စိုးမောင် လီးကို အရင်းပိုင်းသာ ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်း လုပ်နေနိုင်ကြောင်း နားလည်သည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မေယုသည် သိုင်းဖက်ထားမှုကို လွှတ်လိုက်သည် ။စိုးမောင်လည်း ရင်ချင်းအပ်လျက် ရှိနေရာမှ ကိုယ်ကို ပြန်မတ်သည် ။
“ ခပ်သွက်သွက်လေး..လှုပ်ပြီး ဆောင့်ပေးနော် ..”
ဒေါ်ခင်မေယုက စိုးမောင်၏ ရင်ဘတ်ကို လက်ဝါးနှင့် အသာပွတ်ရင်း ခပ်တိုးတိုးပြောသည် ။စိုးမောင်က ခေါင်းညှိမ့်ပြကာ ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးပေးသည် ။ လီးသည် အဖုတ်ထဲ တိုးဝင် ပြန်ထွက် ဖြစ်နေသည် ။ လီးတချောင်းလုံးတော့ မဟုတ် ။
တဝက်သာသာခန့် ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်း လုပ်ပေးနေခြင်း ဖြစ်သည် ။ အဖုတ်ထဲမှ လီး ကျွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသောကြောင့် စိုးမောင်သည် လီးကို အများကြီးတော့ ဆွဲမထုတ်ရဲပါ ။ ပြီးတော့ သိပ် အားပြင်းပြင်းလည်း မဆောင့်ရဲသေး ။အားအနည်းငယ်သာထည့်ကာ တချက်ချင်း မှန်မှန်ဆောင့်သည် ။
“ ရင်ဘတ်ကို ကိုင်လေ..စိုးမောင်...”
ယခုမှစပြီး မိန်းမ လိုးဘူးသော လူပျိုရိုင်းလေး စိုးမောင်ကို မိမိက နည်းပေးလမ်းပြ အနည်းငယ် လုပ်ပေးမှ ဖြစ်မည် ကို အထာပေါက်သည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မေယုက ထိုသို့ပြောရင်း စိုးမောင်၏ လက်များကို ဆွဲယူကာ မိမိ၏ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးပေါ်သို့ အသာတင်ပေးလိုက်သည် ။
စိုးမောင်သည် မိန်းမများရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတို့ကို အပြာဗီဒီယိုကားများနှင့် အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်များထဲတွင်သာ မြင်ဖူးတွေ့ဖူးသည် ။ တကယ့်လူစင်စစ် အကောင်လိုက် မြင်ရသည်က ဒေါ်ခင်မေယု အဝတ်အစား လဲသည်ကို ချောင်းကြည့်တွေ့မြင်ခဲ့စဉ်က သာ ဖြစ်သည် ။
စိုးမောင်သည် မိမိ မကိုင်ဖူးသေးသော ထိုအသားကို လက်ဖြင့် အသာအယာ ဆုပ်ကိုင်ကြည့်သည် ။ နူးညံ့သည် ။ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိသည် ။ အိစက်ချောမွတ်သည် ။ ရမ္မက်ထန်ချိန်မို့ ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့သီးများ တောင်နေသည် ။ ရှမ်းတရုတ်သွေးပါသော မိန်းမတို့ ထုံးစံ နို့သီးခေါင်းက ရှည်သည် ။
ယခု စိုးမောင် လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် ဆုပ်နယ်ကြည့်သော အခါ နို့သီးသည် ပိုပြီး တောင်လာသည် ။ ပိုပြီး တင်းမာလာသည် ။ အုပ်ကိုင်ဆုပ်နယ်သော စိုးမောင်၏ လက်ကို နို့သီးခေါင်း ထောင်ထောင်မာမာလေးက ထိုးမိသည် ။စိုးမောင်၏စိတ်ထဲ မချင့်မရဲ ဖြစ်သည့်အတွက် ကော့ထောင်နေသော နို့ကြီးကို အသာကိုင်ညှစ်ကြည့်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်သွားသည် ။
“ အား...ဟင့်ဟင့်..စိုးမောင်ရယ် ..အို...ဆောင့်ကွယ်..တအားဆောင့်စမ်းပါ ..”
ထိုအခါ စိုးမောင်ကလည်း စောစောကထက်ပိုပြီး ခပ်သွက်သွက် လုပ်ပေးသည် ။ဒေါ်ခင်မေယု ဖီလင်တွေ တက်သည်ထက် တက်လာသည်မို့ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပင့်ပင့် တင်ပေးသည် ။ခါးကိုနွဲ့လျက် ဆုံကြီးကို လှုပ်ခါရမ်းပေးတော့သည် ။
“ ဟုတ်ပြီ ..ဒီထက် အားပြင်းပြင်းဆောင့်...”
“ ဘွပ်..ဘွပ်...ဘွပ်ဖုတ်..”
“ အားပါးပါး..ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်ပါ..ဆောင့်ပါ ..ဘွပ်ဘွပ်...အား..အီး..နို့ကြီးတွေကို ဆွဲလေ...ဟင့်ဟင့်..နို့ဆွဲပြီး တအားဆောင့်..ဆောင့်...”
“ ဘွပ်ဖုတ်..ဘွပ်ဖုတ်...ဘွပ်ဘွပ်ဖုတ်...”
ဒေါ်ခင်မေယုမှာ အရသာ အရမ်းတွေ့သောကြောင့်ပါးစပ်မှလည်း မရှက်မကြောက် အမျိုးမျိုးပြောဆို တိုက် တွန်းကာ ဆောင့်လိုးခိုင်းနေသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ ရမက်ထန်ပြင်းကာ မျက်တောင်ကော့စင်း မှေးကျနေသော မျက်နှယ..လူးလွန့်လှုပ်ရှား ကော့ပျံနေသော ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံး ..ရမ္မက်ဇောကြွကာ ပြောဆိုနေသံများ ။ဒါတွေက စိုးမောင်၏ စိတ်ကို အထူး လှုံ့ဆော်နေသည် ။
စိုးမောင်သည် စိတ်ထထနှင့် တအားပင် ကြုံး ပြီး ဆောင့်လိုးသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု၏ နို့အုံများကလည်း ကြီးထွားလုံးဝန်းကာ ကိုင်လို့ကောင်းလှသည်မို့ အားရပါးရပင် ဆွဲကိုင်ဖျစ်ညှစ်သည် ။ဒေါ်ခင်မေယုမှာ ဒီလို နို့ကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ကိုင်ညှစ်ခြင်း မခံဘူးသေးပါ ။ ထို့ပြင် ရင်သားအလှကို ထိန်းသူမို့လည်း သူမနှင့် ပျော်ပါးသော အလိုးသမားများကိုလည်း ရင်သားကို သိပ်ကြမ်းကြမ်းသုံးခွင့် မပြုခဲ့ ။
ယခုတော့ စိုးမောင် တအားကိုင်ညှစ်ဆုပ်နယ် လုံးခေေနေသည်ကို တားဆီးရန် သတိ မရ ။ နာပြီး ကျိန်းနေသော်လည်းသည်လို ဇောသန်သန်နှင့် အငမ်းမရ လုပ်နေပုံကို သဘောကျလှသောကြောင့် နာနာကောင်းကောင်းကြီးနှင့် မှိန်းကာ ခံသည် ။
စိုးမောင်၏ ပြင်းထန် ထိမိလှသော ဆောင့်လိုးချက်များကြောင့် အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် အဆောင့်ခံရပြီးချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု တချီ ပြီးသွားသည် ။ ကာမစိတ်ဆင်ရိုင်းကို လုံး၀ လွှတ်ပေးထားလိုက်ပြီး ဖြစ်သော စိုးမောင်ကတော့ အရှိန်မပျက်တမ်း မာန်မကျတမ် ဆက်လို့ ဆောင့်နေ လိုးနေဆဲ ။နို့အုံကြီးများကိုလည်း လက်မလွှတ်တမ်းပင် ကိုင်ဆွဲညှစ်ထားသည် ။ စိုးမောင် ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေယုလည်း တချီ “ ပြီး ”သွားသည့်တိုင် ဆက်ပြီး ခံနေသည် ။
ခံရင်း ဖီလင် ပြန်တက်လာရာ ဖင်ကြီးတွေကို စောစောပိုင်းတုံးကလိုပင် ပြန်ပြီး ကော့ပင့် လှုပ်ခါပေး၏ ။မလှမ်းမကမ်းရှိ ခုံပေါ်မှ ထိုင်ပြီး ကြည့်နေသော ဒေါ်ခင်မိမိမှာလည်း တယောက်တည်း စိတ်တွေ အတော်ပင် လှုပ်ရှားနေသည် ။ အမှန်အတိုင်း ပြောရလျှင် ဒေါ်ခင်မိမိသည် ယောကျ်ားတွေ ထည်လဲနှင့် ( တခါတရံ ယောကျ်ား နှစ်ယောက် ပြိုင်တူ ) ကာမ အရသာ အမျိုးမျိုးကို နည်းလမ်း အသွယ်သွယ်နှင့် ခံစားဘူးသော်လည်း တခြားမိန်းမတယောက်ကို လိုးတာကိုတော့ သည်လိုမျိုး အရှင်လတ်လတ် အနားကပ်ကာ ကြည့်ဖူးခြင်း အတွေ့အကြုံ မရှိခဲ့ပါ ။ အပြာဇာတ်တွေသာ ကြည့်ဖူးတာမျိုး ရှိသည် ။
ယခု ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် စိုးမောင်တို့တူအရီး ဝက်ဝက်ကွဲအောင် လိုးနေကြသည်ကို လေးငါးပေပင် မကွာသော နေရာမှ ထင်ရှားပီပြင်စွာ အနီးကပ် သေသေချာချာ ကြည့်ရသောအခါ အတွေ့အကြုံ တမျိုးဆန်းသည်မို့ သူမ၏ စိတ်တို့သည်လည်း တမူတနည်း လှုပ်ရှား နိုးကြွလာရသည် ။
ထို့ပြင် စိုးမောင်၏ သွေးသား ဆူဖြိုး အားသန်သော လူပျိုလူရွယ်ပီပီအားပြည့်အင်ပြည့် ဆောင့်လိုးနေပုံကလည်း အားရစရာ ကောင်းလှသည် ။ ပြီးတော့ ယခုမှ မိန်းမ စလိုးဖူးသော်လည်း သုတ်လွှတ်မမြန်ပဲ အချိန်ကြာကြာ စံချိန် မကျတမ်း ဆောင့်လိုးနိုင်စွမ်းကိုလည်း ဒေါ်ခင်မိမိ ကောင်းကောင်း သတိပြုမိသည် ။
“ ဒီကောင်လေးက အတော်လိုးအားသန်တာပါလား ။ လရည်ကိုလည်း ပင်ကိုယ်ကကို ထိန်းနိုင်အား ကောင်းတယ် ။ လီးကလည်း တော်ရုံ ယောကျ်ားတွေမှာ မရှိတဲ့ အရွယ်မျိုး..။ တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီး ။ ဒီကောင်လေးကို ကောင်းကောင်း နည်းပေးလမ်းပြ လုပ်ပြီး သင်ပေးလိုက်ရင် သူနဲ့ တွေ့ရတဲ့ မိန်းမတိုင်း တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်အောင် လိုးတတ်တဲ့ တကယ့် ယောကျ်ားကောင်း ဖြစ်လာမှာပဲ..”
ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စိတ်ထဲတွင် ထိုသို့ တွေးလိုက်မိသည် ။စိုးမောင်ကတော့ ဒေါ်ခင်မိမိ ဘာတွေ တွေးနေသည်ကို မသိ ။ ဘေးနားတွင် ဒေါ်ခင်မိမိ ထိုင်ပြီး ကြည့်နေသည်ကိုပင် သတိမထားနိုင် ..။ သူ့ဒေါ်လေး ဒေါ်ခင်မေယုကို လိုးကောင်းကောင်းနှင့် တအားပင်ကြုံးဆောင့်လိုးနေသည် ။
ဆောင့်ချက်အားတွေကလည်း ပြင်းမှ ပြင်း ..။ လိုးဆောင့်သည့် အရှိန်ကလည်း မြန်မှ မြန် ..။ လီးက ဆယ်လက်မကျော်သည်မို့ ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ခေါင်း အတွင်းဘက်သို့ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းဝင်..တနင့်တပိုးဝင်သည် ။ ဒေါ်ခင်မေယု တယောက် တအင့်အင့်ညည်းကာ လူးလာတွန့်လိမ်ကော့ပျံကာ နေသည် ။
အချက်ငါးဆယ်ခန့် ဆောင့်လိုး ခံရပြီးချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယု ဒုတိယအချီ ထပ်ပြီး ပြီးသည် ။စိုးမောင်ကတော့ တရကြမ်း မနားတမ်း အားပြင်းပြင်း ဆက်ဆောင့်ဆဲ ..။ နောက်ထပ် အချက် နှစ်ဆယ် ဆက်ဆောင့်ပြီးတော့မှ စိုးမောင်၏ လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သည် ။ သုတ်လွှတ်ကလည်း ကြမ်းသည် ။ သုတ်ထွက်ကလည်း များသည် ။
သုတ်ရည်တွေသည် ဒေါ်ခင်မေယု၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် စောက်ရည်ကြည်များနှင့် ရောကာ ပြည့်လျံပြီး အပြင်ဘက်သို့ပင် စီးထွက်သည် ။ စိုးမောင် သုတ်ရည် လွှတ်ထုတ်ပေးလိုက်သည့် အချိန်တွင် ဒေါ်ခင်မေယုလည်း တတိယအချီ “ ပြီး”သည် ။
တူအရီးနှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် အသာသိုင်းဖက်လျက် ငြိမ်ကျသွားကြသည် ။ ချွေးတွေ ပြန်နေသည် ။ အသက်ရှု မမှန် ။ မောဟိုက်စွာ အနားယူနေကြလေသည် ။ အတန်ကြာမှ အသက်ရှုတွေ ပြန်မှန်ကာ ဒေါ်ခင်မေယု အပေါ်မှ စိုးမောင် ခွာဆင်းသည် ။
စောက်ဖုတ်ထဲက လီးတန်ကြီးကလည်း ထိုအခါမှ ပြွတ်ဆို ပြုတ်ထွက်သည် ။ စိုးမောင်၏လီးသည် ပျော့ခွေကျ မနေ ။ မာတောင်ခြင်း မရှိသည့်တိုင် မပျော့မမာ အနေအထားတွင် ခပ်ငိုက်ငိုက် ရှိနေသည် ။ထိုအခါတွင်မှ စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိကို သတိရ မြင်တွေ့ကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သည် ။ ဘောင်းဘီကို လှမ်းယူကာ ဝတ်ဆင်မည် ပြုသည် ။
“ ဟိတ်..ဘောင်းဘီ ဝတ်မထားပါနဲ့အုံးကွာ...ရော့..ဒါ ဝတ်ထား ...”
ဒေါ်ခင်မိမိက အသံလွင်လွင်လေးနှင့် ရယ်ကျဲကျဲ ပြောကာ ညဝတ်ကိုယ်ရုံ အင်္ကျီ ရှည်ကို လှမ်းပစ်ပေးလိုက်သည် ။
ဒေါ်ခင်မေယုကလည်း အလားတူ ကိုယ်ရုံအင်္ကျီ ရှည် တထည် ကောက်ယူ ဝတ်ဆင်သည် ။ ယခုလို အခြေအနေတွင် ဝတ်နိုင်ရန် ဒေါ်ခင်မိမိက ကြိုတင် အသင့်ထားခြင်း ဖြစ်သည် ။စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ နှစ်ယောက် ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်ကာ ဆေးကြောသန့်စင်ကြသည် ။ စိုးမောင်၏ လီးတွင် ပေကျန်နေသည်များကို ဒေါ်ခင်မေယုက ယုယစွာ ဆေးကြောပေးသည် ။
စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယု ပိုပြီး ရင်းနှီး အထာကျသွားအောင် ခင်မိမိက သည်လို လုပ်ဖို့ တမင်ကြိုတင် ပြောဆို လမ်းညွှန်ထားခဲ့သည် ။ စိုးမောင်နှင့် ဒေါ်ခင်မေယုတို့ ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်လာတော့ ဒေါ်ခင်မိမိသည် ရေခဲစိမ် ဘီယာဘူးများနှင့် အသင့်စောင့်နေသည် ။ ဘီယာသောက်ကာ ခေတ္တ အမောဖြေသည် ။
ထို့နောက်...
ဒေါ်ခင်မေယု ..ဒေါက်တာဒေါ်ခင်မိမိနှင့် စိုးမောင်တို့သုံးယောက်သည် ရေခဲစိမ်ဘီယာ တယောက်တဘူး ဖေါက်သောက်ကာ ဒေါ်ခင်မိမိ ကြိုတင် စီစဉ်ထားသော ကော်ပြန့်ကြော်..အာလူးကြော် စာကလေးကြော်များဖြင့် မြည်းကာ အနားယူ အပန်းဖြေကြသည် ။ ဒေါ်ခင်မေယုက အတော်လေး ရဲတင်းလာသည် ။ စိုးမောင်ကတော့ အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့ရွံ့ ဖြစ်နေဆဲ ..။
ထို့နောက်..
“ ဘယ့်နှယ်လဲ စိုးမောင် ..မင်း ဒေါ်လေးနဲ့ ဖိုက်ရတာ မိုက်ရဲ့လား...”
နုတ်ရဲ အာရဲနှင့် လက်လည်း သွက်သော ခင်မိမိက ဇာတ်လမ်း ဆက်နိုင်ရန် စကား အစပျိုးသည် ။
“ ဟာ...ဒေါ်လေးမိမိ ကလဲ...”
ယခုမှ ပထမဆုံး အကြိမ် မိန်းမလိုးဖူးသော စိုးမောင်မှာ လူပျိုရည် ပျက်ပြီးကာစ ယခုလို ပေါ်တင်ကြီး အမေးခံရတော့ မျက်နှာ ပူထူ ရှိန်းဖိန်းသွားရသည် ။
“ အောင်မလေး..ဒါများ ရှက်မနေစမ်းပါနဲ့ကွာ ..တို့က မင်းကို မိန်းမ ကောင်းကောင်း ချတတ်အောင် ပညာသင်ပေးနေတာပါ ..ဒိထက်ကောင်းတာတွေလဲ ထပ်သင်ပေးဦးမယ် ”
“ အို..ဟို..ဘယ်လို သင်ပေးမှာလဲဟင်...”
စိုးမောင်က ထိုသို့ ပြန်ဖြေပြီး ဒေါ်ခင်မေယုကို တချက် လှမ်းကြည့်၏ ။ လူပျိုရည် ပျက်ပြီးကာစ ကောင်လေး၏ ရှက်စနိုး အမူအရာက ဒေါ်ခင်မိမိကို ပိုမိုရင်အခုံ မြန်လာစေသည် ။
“ ဘယ်လို သင်ပေးပေးပေါ့ကွာ..မင်း သင်ချင်သလား..မသင်ချင်ဘူးလားသာ ပြောပါ...”
စိုးမောင်မှာ လူအ တယောက် မဟုတ်ပါ ။ သည် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် မည်သို့သော ခွင်မျိုး ချထားနိုင်သည်ကို မှန်ဆမိသည် ။ ယခု အခြေအနေတွင် “ အလိုက်သင့် မောင်ဘဦး ” လုပ်လိုက်တာက မိမိအတွက် အကောင်းဆုံး ဖြစ်မည်ဟုလည်း အထာပေါက်သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ဒေါ်ခင်မေယုလောက် ရုပ်မလှ ..ဘော်ဒီမထွားသော်လည်း သူ့ဟာနှင့်သူတော့ ဖြူဖြူ တောင့်တောင့်ကြီးမို့ သည် အမျိုးသမီးကို လုပ်ရလျှင်လည်း မိမိအဖို့ အမြတ်ဟု စိုးမောင်က မှတ်ယူလိုက်သည် ။
ထို့ပြင် သူတို့ ချထားသော ခွင်ထဲသို့ အလိုက်သင့် ဝင်လိုက်လျှင် မိမိ နှစ်သက် သဘောကျလွန်းသူ မိမိ၏ အဒေါ် ဒေါ်ခင်မေယုနှင့်နောက်ပိုင်းမှာ ဆက်ပြီး အလုပ်ဖြစ်နိုင်မည်ကိုလည်း တွေးမိသည် ။
ထို့ကြောင့်...
“ ဟို..အဲ..သင်ပေးမယ် ဆိုရင်တော့..သင်ချင်တာပေါ့ ဒေါ်လေးမိမိ ရဲ့...”
“ ကောင်းပြီ..ဟို အိပ်ခန်းထဲမှာ သွားပြီး စောင့်နေ..ဟုတ်လား ...”
ဒေါ်ခင်မိမိက အိပ်ခန်းတခုကို လက်ညှိုး ညွှန်ပြပြီး ပြောသည် ။ စိုးမောင်က အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်မေယုကို တချက် လှမ်း ကြည့်လိုက်သေးသည် ။
ဒေါ်ခင်မေယုက ပြုံးပြီး ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် ။ စိုးမောင်လည်း ထိုင်နေရာမှ ထကာ ဒေါ်ခင်မိမိ ညွှန်ပြသော အိပ်ခန်းထဲသို့ လျောက်လှမ်း ဝင်ခဲ့သည် ။ သူ၏စိတ်တွေ လှုပ်ရှားစ ပြုလာသည် ။ သူ့ငပဲသည်လည်း မာန်ထကာ အသက်ဝင်စ ပြုလာသည် ။
ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် လိုးပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပေးခဲ့သည်မှာ သိပ်မကြာလှသေးသော်လည်း သွေးသား ဆူဖြိုး လျက် ကာမစွမ်းအားလည်း ကောင်းသော အသက် ၂၀ အရွယ် လူငယ်ခြေတက်လေးမို့ စိုးမောင်သည် လီး အထ မြန်သည် ။
အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော စိုးမောင်ကို နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးက ဆီးကြိုနေသည် ။ ကုတင်သည်သားနားသည် ။ သာမန် နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်များထက် ပိုပြီး ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း ရှိသည် ။ လူနှစ်ယောက်သာ မဟုတ် ။ သုံးလေးယောက် ကောင်းကောင်း အိပ်နိုင်သည် ။ စုံတွဲ နှစ်တွဲ အပြတ် အတူတူ ဖိုက် နိုင်သည် ။
( ဒေါ်လေးရယ်..ဒေါ်လေးမိမိ ရယ် ..နှစ်ယောက်နဲ့ ငါနဲ့ ဒီ ကုတင်ကြီး ပေါ်မှာ အပြတ်ဖိုက်လိုက်ရရင် သိပ်မိမှာပဲ...)
ကုတင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း စိုးမောင်၏ စိတ်တွင် တွေးလိုက်မိသည် ။ သူသည် အပြာဗီဒီယိုကားများထဲတွင် ပါတတ်သော မိန်းမနှစ်ယောက်နှင့် ယောကျ်ားတယောက် “ တူးဘိုင်ဝမ်း ” ကာမစပ်ယှက် အပျော်ကျူးကြမှုများကို အတော်လေး သဘောကျနေခဲ့သည် ။
ထိုသို့များ လုပ်ကြည့်ရလျှင် ကောင်းမည်ဟုလည်း အားကျစွာ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဖူးသည် ။ ယခု အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် မိမိနှင့် လက်လှမ်းမှီရာတွင် ရှိနေသော်လည်း စိုးမောင်မှာ စိတ်ထဲကသာ တွေးရင်း စိတ်ကူးယဉ်နိုင်သည် ။
တကယ်တမ်း ထိုနှစ်ယောက်နှင့် မိမိ တယေက် အတူတူပျော်ပါးကြရန်ကိုတော့ စတင် မပြောဝံ့ ။ အမျိုးသမီးများဘက်မှ စလာလျှင်သာ စိုးမောင်၏ ဆန္ဒ ကြည့်နိုင်ပေမည် ။ထို့ကြောင့် ဒေါ်ခင်မိမိရော ဒေါ်ခင်မေယု ပါ နှစ်ယောက် အတူတူ မိမိကို “ သင်ပြ” ပေးကြပါစေဟုသာ ငနဲသားက ဆုတောင်းနေမိသည် ။
စိုးမောင်သည် ကုတင်ပေါ်တွင် ခင်းထားသည့် မွေ့ရာကြီးထက်သို့ အသာ တက်လိုက်သည် ။ ဖဲသား ဖြင့် ချုပ်ထားသော မွေ့ရာသည် ထု ခြောက်လက်မ သာသာခန့်ပင် ရှိသည် ။ အိစက်ကာ ညက်ညောလှသည် ။ အိပ်ရာခင်း ကလည်း အကောင်းစား..။ အပျံ့စား ။ ဒီဇိုင်း အမိုက်စား ..။အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် အတူတူ ဝင်လာဖို့က အတိအကျ မပြောနိုင်သော်လည်း မိမိ အနေနှင့် လိုးရတော့မှာကတော့ သေချာနေသည်မိုက စိုးမောင်သည် စိတ်လှုပ်ရှားနေပေသည် ။
ဘယ်လိုများ သင်ပြပေးပြီး ဘယ်နည်းဘယ်ပုံ လိုးရလေမည်နည်းဟုလည်း အမျိုးမျိုး တွေးတောနေရာ သူ၏ လီးက ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲ လှုပ်ကာ မတ်တောင်လာသည် ။ စိုးမောင်က စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ဖိုစွာ လီးကြီး တောင်မတ်လျက် စောင့်ဆိုင်းနေသော အခန်းထဲသို့ တော်တော်နှင့် မည်သူမှ ဝင်မလာ ..။တမိနစ် ကုန်သွားသည် ။ တမိနစ်ခွဲပင် ရှိလာပြီ ။
ဘာကြောင့် ဝင်မလာတာပါလိမ့် ။ မိမိကို မလိမ့်တပတ်နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ခိုင်းကာ “ ခေါက် ”ထားပြီး အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် ဒိုးသွားကြလေပြီလားဟုပင် တွေးသည် ။ အပြင်ထွက်ကြည့်အုံးမှ ဟုစိတ်ကူးကာ ကုတင်အောက်သို့ ဆင်းမည်ကြံလိုက်ချိန်မှာပင် အိပ်ခန်းသို့ လျှောက်လာသော ခြေသံတရှပ်ရှပ် ကြားရသည် ။
စိုးမောင် ရင်ပြန်ခုံလာသည် ။ တယောက်ခြေသံလား..နှစ်ယောက် ခြေသံလား ဟု နားစွင့်ကြည့်သည် ။ သူကပဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့လား..ခြေသံကဘဲ တိုးနေလို့လားတော့ မသိ ။လျှောက်လာသူ တယောက်လား..နှစ်ယောက်လား ဆိုတာကို ကွဲကွဲပြားပြား မခန့်မှန်းနိုင် ။
စိုးမောင်သည် အိပ်ခန်းတံခါးကိုသာ စိုက်ပြီး ကြည့်နေသည် ။ စိုးမောင် ဆွဲဖွင့်ဝင်ပြီး ပြန်ပိတ်မထားသောကြောင့် အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်ဟနေသည် ။သို့သော် အခန်းစည်း ချထားသည့်အတွက် အတွင်းဖက်ရှိ ကုတင်ပေါ်မှ လှမ်းကြည့်လျင် အိပ်ခန်း ရှိရာသို့ လျှောက်လာသူကို မမြင်နိုင်ပါ ။အခန်းစည်း ဆတ်ကနဲ လှုပ်ခါသည် ။
အခန်းစည်းကို အသာ လက်ဖြင့် သိမ်းဖယ်ကာ ဒေါ်ခင်မိမိ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် စိုးမောင် ထိုင်နေသော ကုတင် ရှိရာသို့ ခြေလှမ်း သွက်သွက်နှင့် လျှောက်လှမ်းလို့ လာသည် ။ သူမသည် နည်းနည်းလေးမှ ရှက်ရွံ့ နောက်တွန့်မှု မရှိ ။ စိုးမောင်ကသာ မျက်နှာ ပူထူထူ ဖြစ်ကာ ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်ရသည် ။
“ မင်း အဒေါ်ကို ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပစ်သလို တို့ကိုကော ချွတ်ချင်သလား ..”
ကုတင်ဘေးနားတွင် ကိုယ်ဟန်ကျော့ကျော့နှင့် ရပ်ရင်း ဒေါ်ခင်မိမိ က နေးသည် ။နဂိုကပင် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော စိုးမောင်မှာ သည်လို အမေးခံရတော့ ပိုပြီး ဏှာထန်လာသည် ။
“ အင်း..အင်း..ချွတ်ချင်တယ်..ချွတ်မယ်...”
စိုးမောင်က နုတ်သွက် အာသွက်ပင် ပြန်ဖြေသည် ။ နုတ်သာ သွက်သည် မဟုတ် ။ လက်ကလည်း ပါသည် ။ပြောပြောဆိုဆိုပင် ကုတင်အောက်သို့ ဗြုံး ကနဲ ဆင်းကာ ဒေါ်ခင်မိမိ ဝတ်ထားသော လည်ဟ်ုက် ဘလောက်စ်အင်းကျီ ကို လှမ်း ဆွဲချွတ်သည် ။
“ အိုး..အမေ့....”
ဒေါ်ခင်မိမိ က ထိတ်လန့်သွားသည့် ဟန်လေး လုပ်ကာ ကိုယ်ကို ရို့ပြီး ရုန်းသည် ။ ကောင်လေး စိတ်ထဲ မချင့်မရဲ ဖြစ်ပြီး တဏှာ ပိုထန်အောင် တမင်သက်သက် မာယာလုပ်တာ ပဲများလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။ တကယ်လွတ်အောင် ရှောင်တိမ်းခြင်းတော့ မဟုတ်ပေ ။
ဒေါ်ခင်မိမိ အစပျိုး လမ်းခင်း စေ့ဆော် ပြောကြား လိုက်မှုကြောင့် စိုးမောင်နှာ အမျိုးသမီး၏ အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်လိုသည့် စိတ်က အတော့်ကို ထန်ပြင်းဇောကြီးနေရာ ဒေါ်ခင်မိမိ ရုန်းဖယ် ရှောင်တိမ်းဟန် ပြုသောအခါ လွတ်ထွက်သွားမည် စိုးသောကြောင့် အတင်း လှမ်းဆွဲသည် ။ ထိုအခါ အားအရှိန်လွန်ကာ ဘလောက်စ်အင်းကျီကို ဆွဲဆုတ်ဖြဲသလို ဖြစ်သွားသည် ။
ဒေါ်ခင်မိမိသည် ရင်စေ့ နှိပ်ကြယ်သီးတပ် ဘလောက်စ်အင်္ကျီ လည်ဟိုက်ကို ဝတ်ထားသည် ။ စိုးမောင်၏ လှမ်းဆွဲလိုက်မှုကြောင့် ဘလောက်စ်အင်္ကျီ စုတ်ပြတ်မသွားသော်လည်း ရင်ဘတ် နှိပ်ကြယ်သီးတွေ ဗြုတ် ဗြုတ်ဆို ပြုတ်ထွက်ကုန်သည် ။ ထိုအခါ ဘလောက်စ်၏ ရင်ဘက်ပိုင်း ပွင့်ထွက်သည် ။
“ အို ...”
ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နုတ်ဖျားမှ ယောင်ယမ်း ရေရွတ်သံလေး ပေါ်လာသည် ။ သည်တခါတော့ ပဲများတာ အသံပေးခြင်း မဟုတ် ။ ဘလောက်စ် အဆုတ်ဖြဲခံရတာမျိုးမို့ ရင်သိမ့်တုန် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ပွင့်ဟလာသည့် အသံ ဖြစ်သည် ။
ဒေါ်ခင်မိမိသည် အတွင်းခံ ဘရာစီယာ ဝတ်မထားပါ ။သည်တော့ နို့ကြီးတွေ အထင်းသား အရှင်းသားပင် ပေါ်သွားသည် ။ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ရင် သိမ်ကသိမ့် တုန်နေသည် ။ စိုးမောင်ကို ပိုပြီး စိတ်နှိုးဆွ ပေးသည့်အလား ဖြစ်သည် ။
“ ဟင်း ..အို..အို..ဟင့်ဟင့်....”
စိုးမောင်က ညာ လက်ညှိုးထိပ်ဖြင့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ညာဘက် နို့သီးကို ပွတ်သည် ။ ဘယ်ဘက်နို့အုံကိုတော့ ဆုပ်နယ်ပေးနေသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ တဟင်းဟင်း ဖြစ်လာသည် ။
“ ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း..ဟုတ်ပြီ...ဟုတ်ပြီ ...ပွတ်ပေး..ပွတ်ပေး ...ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ် ..ဟင့်အင်း...အင့်....အို ..နို့သီးခေါင်း ထိပ်လေးကို လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းနဲ့ ညှပ်ပြီး ပွတ်ချေ...ဆွဲပေးစမ်းပါ ...အင့်...အို...အို.....အဲလိုမျိုး...အဲလိုမျိုး..အားပါးပါး...စို့စမ်း...ချိုချိုစို့သလို စို့ပေးစမ်းပါအုံး...”
စိုးမောင်မှာလည်း အသက်ကြီးမှ နို့မစို့ဖူးသေးသည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မိမိ ပြောဆို စေခိုင်းသည်နှင့် အကြိုက်တွေ့သွားကာ ညာဘက်နို့သီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်းကာ စို့ပေးလိုက်သည် .. ဒေါ်ခင်မိမိ ရင်တွေ ကြွတက်လာသည် ။ အားပြင်းပြင်း နှင့် စို့လိုက်သည်မို့နို့သီးထိပ် ကျိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။
“ လုပ်ပြန်ပြီ...တအားကြီး မစို့နဲ့ လေ ...ဖြည်းဖြည်းပေါ့ကွယ် ....အို..အို..အဲလိုမျိုး....ဟုတ်ပြီ...အသာလေး စို့...လျာနဲ့လည်း နို့သီးကို ယက်ပေးစမ်း..အမလေးလေး...ကောင်းလိုက်တာနော်...”
ဒေါ်ခင်မိမိသည် လူပျိုရည် ပျက်ပြီးကာ ကာမစိတ်များ နိုးကြွကာနွားပေါက်လေး ဂျိုတကြွကြွ ဆိုသလို ဖြစ်နေသော စိုးမောင်ကို သေသေချာချာ လက်ထပ် သင်ပြပေးရင်း တဟင်းဟင်းဖြင့် အရသာတွေ့ ခံစားလျက် ဖီလင်တက်တက်တက်လာသည် ။
စိုးမောင်ကလည်း တပည့်ကောင်း ပီသသည် ။ သင်ပြထားသည့်အတိုင်း ကျကျနန လုပ်သည် ။ ထိုသို့ စနစ်ကျနစွာ လုပ်ပေးမှုကြောင့် နည်းပြပေးသူ ဒေါ်ခင်မိမိ အဖို့လည်း ဇိမ် အတွေ့ကြီး တွေ့နေသည် ။
“ အားပါးပါး..စိုးမောင်ရယ်..ဟင်းဟင်းဟင်း ...မိတယ်ကွာ..အရမ်းမိတယ် ..အိုအို ..နို့စို့ရင်း စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးပါလားကွာ ...ဟင်း...ဟင်း...”
ဒေါ်ခင်မိမိက သင်္ခန်းစာ တခု ထပ်တက်ပေးပြန်သည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေသော်လည်း အောက်ပိုင်းတွင် ထမိန် ဝတ်ထားဆဲ ရှိသည် ။ လူးလွန့်ကော့ပြန် လှုပ်ရှားနေမှုကြောင့် ထမိန်က ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် မရှိတော့ ။ ထမိန်က ပေါင်လည်လောက်အထိ လန်တက်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်ကတော့ ပေါ်မနေပါ ။ ထို့ကြောင့် စိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ထမိန်ကို ဆွဲလှန်လိုက်သည် ။
ဒေါ်ခင်မိမိသည် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထား ။ ထမိန်လှန်လိုက်သည်နှင့် အဖုတ်က ထင်းကနဲ ပေါ်သည် ။ စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့သီးကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စို့ရင်း စောက်ဖုတ်ကို ညာလက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်ပြီး ပွတ်သည် ။
“ အိုး..ဟင့်ဟင့်...စိုးမောင်ရယ်..ဟင်း...”
ဒေါက်တာဒေါ်ခင်မိမိ ခါးကော့ပြီး ဖင်ဆုံကြီး ကြွတက်လာသည် ။ ကာမစိတ်နိုးကြွ နေချိန်မို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက အိုးထဲမှ ထုတ်ခါစ မုန့်ပေါင်းကြီးလို မို့ဖေါင်းကာ ပူနွေးနေသည် ။
စောက်ရည်ကြည်များလည်း စိုနေရာ ချွဲကျိကျိ ပူနွေးနွေး မို့ဖေါင်းဖေါင်းနှင့် ကိုင်လို့ကောင်းသည် ။ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စောက်ဖုတ်သည် ဒေါ်ခင်မေယုလို အမွှေးများ ပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားသည့် အဖုတ် ကတုံးပြောင်လေး မဟုတ် ။ ဒါပေမယ့် စောက်မွှေးရှည်များလည်း မရှိပါ ။
ဒေါ်ခင်မိမိ၏ အကျင့်က ဆယ်ရက်မှ တခါ စောက်မွှေးများ ရိတ်လေ့ ရှိသည် ။ နေယက်ဆုံး စောက်မွှေး ရိတ်ခဲ့သည်မှာ လွန်ခဲ့သည့် ရှစ်ရက်က ဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ စောက်မွှေးများသည် သိပ်မရှည်ဘဲ ခပ်တိုတို ခပ်ပါးပါးနှင့် ခပ်များများ ဖြစ်သည် ။
ထိုးထိုးထောင်ထောင် မွှေးနုလေးများကို ထိကိုင်မိသည်မှာ စူးတူးတူး ရှတတ ဖြစ်သည် ။ဒေါ်ခင်မိမိသည် တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်တန်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်သည် ။
အဖုတ်က ပိုပြဲအာ ထင်ရှားလာသည် ။ စိုးမောင် စိတ်ကြိုက် ပွတ်နိုင်သည် ။ စိုးအောင်သည် အဖုတ်ကို ပွတ်နေရင်း ဒေါ်ခင်မိမိက အထွေအထူး ပြောဆို သင်ပြစရာ မလိုဘဲ သူ၏ လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဆတ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်၏ ။ ကိုယ်တွေ့ လုပ်ဖူးခြင်း မရှိသော်လည်း အပြာဗီဒီယိုကားများ ကြည့်ပြီး ရထားတဲ့ ဗဟုသုတ ဖြင့် လုပ်ကြည့်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။
“ အိုး ..ဟင့်...”
ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နုတ်ဖျားမှ ညည်းသံလေး ပေါ်လာသည် ။ တကိုယ်လုံးလည်း တုန်သွားသည် ။သူမ၏ စောက်ခေါင်းပေါက် အတွင်းဘက် ကြွက်သားနုနုလေးများကို လှုပ်ရှားကာ ထိုးသွင်းကလိလာသော စိုးမောင်၏ လက်ခလယ်ကို ညှစ် ညှစ်ပေးသည် ။
ဒေါ်ခင်မိမိ၏ အရည်ကြည်များ ရွှမ်းရွှမ်းစိုကာ ချောမွေ့ကျဉ်းကြပ်သော စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ် ထိုးကလိပေးရင်း စိုးမောင်မှာ သည်မျှနှင့် အားမရဖြစ်လာသည် ။ အဖုတ်ထဲသို့ မိမိ၏ လီးချောင်းကြီး ထိုးသွင်းကာ အပီ လိုးချင်လာသည် ။ စောက်ပတ်၏ အရသာကို သိနေသော သူ့လီးကြီးကလည်း တငေါ့ငေါ့ လှုပ်ရှားလို့ နေလေပြီ ။
“ ဒေါ်လေးမိမိ ..ချပါရစေတော့ဗျာ..နော် ..ကျနော် အပေါ် တက်ပါရစေတော့...”
စိုးမောင်သည် နို့သီး စို့ပေးနေရာမှ ခေါင်းမော့ကာ ဒေါ်ခင်မိမိကို ခွင့်ပန်လေသည် ။ စိတ်တွေ ထနေသော်လည်း အရမ်းကာရော တက်မခွရဲ ။ ဒေါ်ခင်မိမိသည် သူ၏ ဆရာမကြီးလို ဖြစ်နေရာ စိုးမောင်က တပည့် လိမ်မာ ပီပီ ခွင့်တောင်းရလေသည် ။ ထိုသို့ ကောင်လေး“ ပြောဆို ခွင့်ပန်လာမှုကို ဒေါ်ခင်မိမိ အတော့်ကို ကြွေသွားရသည် ။
“ အေး..လိုးကြတာပေါ့ကွာ...ခင်မေယုကို မင်း တက်ဖိုက်ခဲ့တာ စနစ် မကျဘူး ...ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေတယ် ..ဒီတော့ အခုတို့က မင်းကို ဘယ်လို တက်ရမယ်..ဘယ်လို သွင်းရမယ် ဘယ်လို ဖိုက်ရမယ် ဆိုတာ တဆင့်စီ သင်ပြပေးမယ် ..သေသေချာချာ မှတ်ထားပြီး လုပ်..ဟုတ်လား ....”
“ ဟုတ်ကဲ့..ဟုတ်ကဲ့...”
“ ကိုင်း..မင်း အဝတ် ချွတ်လိုက် ...တို့ ထမိန်ကိုလည်း ချွတ်ပေး..လိုးတယ် ဆိုတာ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့မှ ပိုပြီး ပီပြင်တာ...”
စိုးမောင်သည် ဆရာမကြီး ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ညွှန်ကြားချက်ကို မဆိုင်းမတွပင် လိုက်နာသည် ။ သူဝတ်ထားသည်က ပဂျာမာ ခေါ် ကိုယ်ရုံအင်းကျီရှည် ဖြစ်ရာ ချွတ်ပစ်ရတာ ဘာမှ မခက် ။
ခါးစည်းကြိုး ဖြည်ကာ ဖယ်ခွာလိုက်ရုံသာ ဖြစ်သည် ။ ပြေပြေလျောလျော ဖြစ်နေသော ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ခွာရသည်ကလည်း ဘာမှ အချိန်မကြာပါ ။ စက္ကန့်ပိုင်း မျှလောက် အတွင်းမှာပင် နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြသည် ။
“ တို့ ပက်လက် အိပ်ပေးထားမယ်..လာ..ပေါင်နှစ်ခု ကြားမှာ ဒူးထောက်ပြီး နေရာယူ ..အဲ...ဟုတ်ပြီ ...”
ပက်လက် အိပ်ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကားထားသော ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်ခုကြားတွင် စိုးမောင်က ဒူးထောက်ကာ နေရာယူသည် ။ သူ၏ လီးကြီးမှာ အစွမ်းကုန် မာန်ထကာ တောင်မတ်နေသည် ။ သံချောင်းတမျ မာကျောနေသည် ။ ထိပ်ပိုင်းရှိ ဒစ်ပြုတ်ပြီးကာစ အရေပြားက ခပ်လန်လန် ..သွေးအနည်းငယ်တော့ စို့နေသေးသည် ။ စပ်ဖျင်းဖျင်း လည်း ဖြစ်နေသေးသည် ။
ပေါင်ကား ထားသည့်အတွက် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အပြူးသား ပေါ်နေသည် ။ ရိတ်ထားရာမှ ပြန်ပေါက် ကာစ လိုဖြစ်သော စောက်မွှေးလေး များ ခပ်တိုတိုညှပ်ကာ ထားသည်မှာ အဖုတ်ကို ပိုလို့ စွဲမက်စရာ ဖြစ်အောင် အနားသားသပ် ပုံဖေါ်ပေးထားသလို ဖြစ်နေသည် ။
လီးနှင့် စောက်ပတ်ကို မထိတွေ့မိကြသေးသော်လည်း သိပ်မကွာဝေးတော့ပဲ အနီးကပ် နေသည်မို့ လီးဓါတ်ကို အဖုတ်က ရသလို အဖုတ်၏ အငွေ့ကလည်း လီးကို ရိုက်ခတ်နေလေသည် ။
“ လာ..မင်း လီးကြီးကို အဖုတ်မှာ တေ့ပေးမယ် ...မင်းက ရှေ့ကို အသာတိုး...ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ခပ်ကိုင်းကိုင်း လုပ်ထား ..အောက်ပိုင်းက ဒူးခေါင်းထောက်ထားတာကို အားပြု...ဟုတ်လား...”
ဒေါ်ခင်မိမိ က ထိုသို့ ပြောရင်း စိုးမောင်၏ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အသာကိုင်ကာ အဖုတ်ဆီသို့ ဆွဲယူသည် ။ မတ်တောင်မာကြောကာ ခပ်နွေးနွေး ဖြစ်နေသော လီး၏ အထိအတွေ့က ဒေါ်ခင်မိမိကို ကြက်သီး ဖျန်းဖျန်း ထသွားစေသည် ။ကာမစပ်ယှက်မှုကို ဝါရင့်နေသော မိန်းမကြီး တယောက်ပီပီ စိုးမောင်၏ လီးသည် အလွန်အတွေ့ကောင်းမည့်ပထမတန်း လီး အမျိုးအစား ဖြစ်သည် ကိုလည်း ချက်ချင်း သိလိုက်သည် ။
စိတ်ထကြွနေသော လူပျိုလေးပီပီ စိုးမောင်မှာ လီးကို အဖုတ်ထဲသို့ တခါတည်း ထိုးသွင်း ပစ်လိုက်ချင်သည် ။ အချိန်ဆိုင်းနေရသည်ကို စိတ်မရှည်နိုင် ...။ သို့သော် ဒေါ်ခင်မိမိကို လွန်ဆန်ခြင်လည်းမပြုလိုသောကြောင့်မနည်းကြီးပင် ကြိတ်မှိတ်ခါ အောင့်အီး စောင့်ဆိုင်း နေရသည် ။
ဒေါ်ခင်မိမိ က လီးကို အဖုတ်ဝတွင် ထိကပ်ယူသည် ။ စိုးးမောင်ကလည်း ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ အသာတိုးကာ ကိုင်းပေးသည် ။ စောက်ခေါင်းဝတွင် လီးတန်ကြီး တေ့ထောက်မိသည် ။ အရည်ကြည်များ စိုနေသော အဖုတ်၏ အတွေ့သည် စိုးမောင်ကို တွန့်ကနဲ ဖြစ်စေသလို ကာမစွမ်းအားကောင်းလှသော လီးကြီး၏ အတွေ့က ဒေါ်ခင်မိမိကို တင်ကြီးများ ယမ်းခါသွာစေသည် ..။
အဖုတ်ထဲသို့ မသွင်းရသေးဘဲ တေ့ထောက်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာပင် ဒေါ်ခင်မိမိ အဖို့ ထူးခြားအားပြင်းသော လီးကြီး၏ အတွေ့ကြောင့် အရသာထူးများ စတင် ခံစားရလေပြီ ။
လီးသည် ကြီးတိုင်း အတွေ့ကောင်းသည် မဟုတ် ။ လီးကြီး လို့ အဖုတ်ထဲတွင် ကြပ်သိပ်နေမှု သာ ရှိလျက် ထိုသို့ ကြပ်သိပ်ခြင်း၏ အရသာကိုတော့ ခံစားရသည် ။ အတွေ့ကောင်းသောလီးကတော့အလိုးခံမိန်းမအဖို့ တကိုယ်လုံးရှိ အကြောတွေ အားလုံး အီဆိမ့်ကာ ရင်သိမ့် တုန်ခါ မောအောင်ပင် ကာမ အရသာ ရရှိခံစား နိုင်ပေသည် ။
ထိုသို့ အတွေ့ကောင်းလျှင် လီး မကြီးသည့်တိုင် မိန်းမအဖို့ ပိုပြီး အရသာ ရှိသည် ။မိန်းမများသည် လီး ကြီးတာ ရှည်တာ တုတ်တာထက် အတွေ့ကောင်းမှုကို ပိုပြီး နှစ်သက်သည် ။ ကြီးလဲ ကြီး ...အတွေ့လည်း ကောင်းလျှင်မူ ပြောဖွယ်ရာ မရှိတော့...။
ယခု စိုးမောင်၏ လီး အရွယ်အစားက သာမန် ယောကျ်ားတွေ ထက် သာလွန်သည် ။ ရှည်သည် ။ တုတ်သည် ။ လီးအတွေ့ကလည်း အထူးကောင်းသည် ။ စနစ်တကျ လိုးတတ်အောင်နှင့် သုတ်ရည်ထိန်းတာ အချိန်ကြာကြာဆွဲပြီး လိုးတတ်အောက်သာ လေ့ကျင့်ပေးလိုက်လျှင် တကယ့်ကို အလိုးကောင်း အဆော်ကောင်း အာဂ ယောကျ်ားသား ဖြစ်လာမှာ သေချာသည် ။
စောစောပိုင်းကဒေါ်ခင်မေယုကို လိုးခဲ့မှုကို ထောက်ရှုလျှင် သည်ကောင်လေးသည် သုတ်လွှတ် သိပ်မမြန် ။ အချိန် အတော်လေး ကြာကြာပင် လုပ်နိုင်သည်ကို ဒေါ်ခင်မိမိ အကဲခတ်မိခဲ့သည် ။သည်တော့ သုတ်ထိန်းလျက် ရေရှည်ဆွဲကာ လိုးနိုင်အောင် လေ့ကျင့်ပေးဖို့ကလည်း သိပ်ခက်မည် မဟုတ် ။ မိမိတော့ ကံထူးပြီဟုလည်းတွေးကာ ဒေါ်ခင်မိမိ အရမ်း ကျေနပ်နေသည် ။
“ ကိုင်း..သွင်းတော့..မေယုကို လိုးတုံးကလို တချက်တည်း အဆုံးဝင်သွားအောင်တော့ အရမ်း ဆောင့်မသွင်းနဲ့....အသာ ဖြေးဖြေးချင်းသွင်း..ဟုတ်လား...”
လီးတေ့ပေးပြီးနောက် ဒေါ်ခင်မိမိက ပြောသည် ။
သွင်းချင်နေသော စိုးမောင်သည် ခွင့်ပြုချက် ရသည်နှင့် လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းသည် ။ သူ့သဘောအရ ဆိုလျင်တော့ တချက်တည်း အဆုံး ဝင်သွားအောင် ထိုးချလိုက်ချင်သည် ။ သို့သော် ဆရာမကြီးက ဖြေးဖြေးသွင်းရန် ပြောထားရာ စိုးမောင်မှာ စိတ်ရှိတိုင်း မလုပ်ရဲ ။
ဒေါ်ခင်မိမိ ပြောသလိုသာ သွင်းရသည် ။အသာဖိထိုးရာ လီးဒစ် ထိပ်ပိုင်းက အခေါင်းထဲ ဝင်သ ။ ဒစ်ထိပ်၏ ဖိတွန်းအားဖြင့် အဖုတ်အခေါင်း၀ ပြဲကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။
“ အို ..ဟင့်ဟင့် ...ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် ....”
တိုးဝင်လာသော ဒစ်ထိပ်ကပင် အတွေ့ထူးကို ပေးနေရာ ဒေါ်ခင်မိမိ ထွန့်ထွန့်လူးလို့ သွားသည် ။ လီးဒစ်သည် တစ်နေသေးသည့်အတွက် စိုးမောင် ဖိပြီးချရာ ဒစ်ကြီးတခုလုံး မြုတ်ဝင်သည် ။ လီးဒစ်မြုတ်အဝင်တွင် အရေပြားကလည်း အောက်သို့ လန်ကျလျှက် လီးဒစ်အရင်းပိုင်းတွင် လိပ်ရစ်လျှက်သား ဖြစ်သည် ။ ဒစ်ပြုတ်ပြီးကာစမို့ လီးဒစ်ဆီမှ စစ်ကနဲ နာသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိလည်း အောင့်ကနဲ ဖြစ်သည် ။
“ အိုးဟင့်..ဝင်သွားပြီ..ဆက်သွင်း ..ဆက်သွင်း..အသာဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်း ..ဟင်းဟင်းဟင်း...”
ဒေါ်ခင်မိမိအံလေးကြိတ်ကာ ပြောသည် ။ စိုးမောင်၏ လက်မောင်းများကိုလည်း ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်သည် ။ ပေါင်ကြီးနှစ်ခု ထောင်တက်သသည် ။ ပေါင်ထောင်တက်သည့်အတွက် ဖင်ဆုံကြီးမှာ ကြွလာသည် ။
စိုးမောင်က အသာဆက်ပြီး ဖိဖိ ထိုးသည် ။ ယောကျားထည်လဲနှင့် ထိုးနေသည့် စောက်ဖုတ်ဖြစ်ရာ လီးဝင် လမ်းကြောင်းက ကောင်းကောင်း ပွင့်နေသည် ။ ဖိထိုးသွင်းသောအခါ လီးသည် ထစ် ထစ် ဝင်သည် ။ လီးက တုတ်ခိုင်လှသည့်အတွက် ကြပ်သိပ်မှုကတော့ အပြည့် ရှိသည် ။
စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများသည် တင်းပြောင်ကာ လီးတန် လုံးပတ်နားတွင်သားရေကွင်း စည်းပတ်ထားသလို ကြပ်ပြီး နေသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ ရင်တဖိုဖို အသဲတအေးအေး ဖြစ်ရသလို စိုးမောင်မှာလည်း ခါးတတွန့်တွန့် ခေါင်းတမော့မော့ ဖြစ်နေသည် ။ အသာအယာ ဖိထိုးသွင်းသော လီးသည် နောက်ဆုံးတော့ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးဝင်သွားလေတော့သည် ။ စိုးမောင်၏ ဆီးစပ်နှင့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ဆီးစပ်တို့ ထိကပ်မိသည် ။ အမျိုးသမီး၏ ဝမ်းပျဉ်သား ပျော့ပျော့လည်း စိုးမောင်၏ ဆီးစပ် အထက်ပိုင်းနှင့် အိအိကလေး ထိမိသည် ။
လီးအရင်းမှ ဂွေးဥကြီးများကတော့ ခင်မိမိ၏ ဖင်ကြားကို ထိကပ် ရိုက်မိသည် ။ ပေါင်ကားထားလို့ ဖင်ကြား ပြဲနေရာ စူစူပြူးပြူးလေး ပေါ်နေသော စအိုဝကို ဂွေးဥများ အထိတထိ ထိမိသည် ။ ဒေါ်ခင်မိမိ စအိုဝမှာ ယားကျိကျိ ဖြစ်ရသည် ။
လီးအဆုံး ဝင်သွားလေပြီမို့ စိုးမောင်က ဖိထိုးသွင်းနေမှုကို ရပ်သည် ။ ထိုအခါ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ လီးကို အဆုံးအထိ ထိုးသွင်းကာ စိမ်ပေးထားသလို ဖြစ်သည် ။ လီးတန်ကြီး၏ ရှည်လျား တုတ်ခိုင်မာကြောမှုတွင် အထိအတွေ့ ကောင်းလှသောကြောင့် လီးအဆုံး ဝင်သွားသည့်အခါ ဒေါ်ခင်မိမိ တချီ “ပြီး ” သည် ။
ဒေါ်ခင်မိမိသည် တအီးအီး တအားအား အော်ရင်း လူးလွန့်ကော့ပျံတက်သည် ။ စိုးမောင်က ငြိမ်နေသော်လည်း ဒေါ်ခင်မိမိ၏ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ထားသော လီးကြီးကလည်း အဖုတ်ထဲ ထိုးမွှေသလို ဖြစ်သည် ။ငါးမွှေထိုး ကြက်မွှေနည်းလိုမျိုးမို့ ဒေါ်ခင်မိမိရော စိုးမောင်ရော လှုပ်ရှားလိုးဆောင့်ရခြင်း မပြုသေးပဲနှင့် ဖီလင်တွေ့ရသည် ။
“ ပြီး ”သွားချိန်တွင် စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများ အပြတ် လှုပ်ရှားကာ လီးကို စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ညှစ်ဆွဲနေသည် ။ ဒါပေမယ့် စိုးမောင်က သုတ်ရည်တော့ ပန်းမထွက်ပါ ။
အထွေအထူး ထိန်းထားခြင်းတော့ မဟုတ် ။ သူ၏ ဗီဇ သဘာဝကိုက အလိုအလျောက် သုတ်ထိန်းအား ရှိနေသောကြောင့် ဖြစ်သည် ။ “ ပြီး”သွားမှုကြောင့် ဖီလင်တက်နေသော ဒေါ်ခင်မိမိမှာလိုးခြင်း၏ တကယ့် အနှစ်အရသာ ဖြစ်သော ဆောင့်လိုးပေးရန်ကိုပင် ပြောဆို ညွှန်ကြားဖို့ မေ့သလို ဖြစ်သွားသည် ။စောစောက ဒေါ်ခင်မေယုနှင့် လိုးခဲ့ရာမှ တအားဆောင့်လျှင် သိပ်အရသာတွေ့မှန်း စိုးမောင် သိခဲ့သည် ။ ဆောင့်လိုးရခြင်း၏ ကာမစည်းစိမ်ကိုလည်း ခံစားခဲ့ရသည် ။
ထို့ကြောင့် ယခု ဒေါ်ခင်မိမိ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီး အဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းပြီးသောအခါ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်လိုးချင်နေသည် ။ သို့သော် ဒေါ်ခင်မိမိက မဆောင့်ခိုင်းသေးသောကြောင့် စိုးမောင်မှာလည်း ငြိမ်နေရသည် ။
ဒါပေမယ့် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ လူးလွန့်ကော့ပျံ လှုပ်ရှားနေမှုများနှင့်အဖုတ်အတွင်းသားများ လှုပ်ရှား ညှစ်ယူနေမှုများကြောင့် စိုးမောင်အနေနှင့် အရသာ တွေ့သင့်သလောက်တော့ တွေ့သည် ။“ ပြီး” သွားပြီးလို့ ခဏအကြာတွင်မှ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ မိမိ အဖုတ်ထဲ လီးတစ်လစ်ကြီး ငြိမ်နေမှုကို သတိပြုမိသည် ။
“ မင်း လီးကြီး အဆုံးဝင်သွားပြီလား ..စိုးမောင်..”
ဒေါ်ခင်မိမိ က သူမအပေါ်ကို တက်ခွထားသော စိုးမောင်၏ မျက်နှာကို မော့ကြည့်ရင်း မေးသည် ။
“ ဟုတ်ကဲ့..ဒေါ်လေးမိမိ..အဆုံး ဝင်သွားပြီ ....”
“ ဒါဆို ဆောင့်တော့လေ....”
( ဘွပ် ဘွပ်ဘု....ဘွပ်ဘွပ် ....)
ဆောင့်လိုးချင်စိတ်တွေ အရမ်း တက်ကြွကာ မနည်းကြီး အောင့်အည်းထားရလေသော စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိထံမှ ခွင့်ပြုစကား ကြားရသည်နှင့် တအားကြုံးပြီး ဆောင့်လိုးပစ် လိုက်လေတော့သည် ။ အားကုန်ပင် ဆောင့်ချသည် ။ ဆောင့်ချက်သုံးချက် ဆက်တိုက်မို့ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်သွားသည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် အောင့်သည် ။ နာသည် ။
“ အား ကျွတ်ကျွတ် ...”
ဒေါ်ခင်မိမိ က စုတ်သတ်ကာ ညည်းရင်း စိုးမောင်၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီးပြီး တွန်းကာသည် ။
“ ဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ရတယ် စိုးမောင်ရဲ့...စစချင်း တအားဆောင့်ချရင် ဘယ်ကောင်းမှာလဲ..အောင့်ပြီး နာတယ်ကါ..အခန့်မသင့်ရင် အဖုတ်တောင် စုတ်ပြတ်သွားနိုင်တာ...ပြီးတော့..မင်းရဲ့လီးကလည်း နဲနဲနောနော မဟုတ်ဘူး ..တကယ့်ကို တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီး...”
စိုးမောင်သည် မိမိ အဆောင့်ကြမ်းလို့ အမျိုးသမီး နာသွားကြောင်း နားလည်ကာ အသာပင် အရှိန်သတ်ပြီး ရပ်လိုက်သည် ။ သည်လို အဆောင့် ရပ်လိုက်သည်ကိုတော့ ဒေါ်ခင်မိမိ က မကြိုက် ..။ အရှိန်ကလည်း တက်နေပြီ လေ...။
“ အရမ်းကြီး မဆောင့်ဖို့သာ ပြောတကွ..ဘာလို့ ရပ်လိုက်ရတာလဲ...ဆက်လိုးလေ ..ခပ်မှန်မှန်စပြီး ဆောင့်ဖို့ ပြောတာ...တို့ပြောပြမယ်...လီးကို အသာ ဆွဲထုတ် ..ဒစါပေါ်လာတဲ့အထိ ထုတ် ..ဟုတ်ပြီ ..ပြန်ဖိဆောင့်ချလိုက်...”
စိုးမောင်က သိပ်အားပြင်းပြင်း မဟုတ်ပဲ ဆတ်ကနဲ ဖိဆောင့်ချသည် ။ ဒစ်ပေါ်လုလု ပြန်ဆွဲထုတ်ထားသော လီးသည် အဖုတ်ထဲ ပြန်ပြီး ဆောင့်ဝင်သည် ။
“ ဖွတ်...ဖွတ်...”
“ အား..ဟင့်..ဟုတ်ပြီ ..ပြန်ထုတ်..ဒစ်ကို ပြူတစ် ပြူတစ် လုပ် အသာလေးသွင်း...ဖိချလိုက်...”
စိုးမောင်က ဒစ်ပေါ်သည်အထိ ဆွဲထုတ်ကာ လီးတဝက်လောက် ရောက်သည်အထိ အသာပြန်သွင်း ဆတ်ကနဲ ဖိဆောင့် ပြန်ဆွဲထုတ် ဒစ်ကို တပြု တပြုလုပ်ပေး..အသာထိုးသွင်းဖိဆောင့် အချက်ကျကျ ခပ်မှန်မှန် ဆောင့်လိုး ညှောင့်လိုးပေးသည် ။
ဒေါ်ခင်မိမိ ဟင့်ကနဲ..ဟင့်ကနဲ ဖြစ်လာသည် ။ လေးငါးကြိမ်မျှ ဒီလို ဆောင့်လိုးပေးသောအခါ အရှိန်ရလာလျက် လီး အဝင်အထွက်လည်း အဆင်ပြေလာသည် ။ နာတာတွေ အောင့်တာတွေလည်း ပျောက်ကုန်ပြီ ...။
“ အခုန ဟာက စောက်ရည်ချူရင် လီးဝင်လမ်းကြောင်း မှန်အောင် လုပ်ပေးတယ..အဖုတ်ထဲ လီး အကုန်ဝင်အောင် သွင်းပြီးရင် အဲလိုမျိုး လုပ်ပေးတော့ လီးမှာလည်း စောက်ရည်တွေ နှံ့စပ်အောင် လိမ်းပြီးသား ဖြစ်တယ်..အဖုတ်နဲ့ လီးနဲ့လည်း အံကျပြီး လီးဝင်လမ်းကြောင်း ပေါ်လာတယ်...အဲဒီတော့မှ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးရတယ် ..နာလည်း မနာတော့ဘူး...ရှင်းလား..”
“ ဟုတ်ကဲ့ ..ဒေါ်လေး...အခု အားရပါးရ ဆောင့်လို့ရပြီပေါ့..ဟုတ်လား...”
“ နေအုံး..ဆောင့်နည်းလေးတေါ ပြောပြအုံးမယ်...အခု လောလောဆယ် နှစ်မျိုးသင်ပေးမယ်...”
“ ဟုတ်ကဲ့...”
“ ပထမနည်းက ( ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်း ) တဲ့...။ မင်းရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို ကြမ်းပြင်နဲ့ မျဉ်းပြိုင်ထားပြီး ခပ်တန်းတန်း ဆောင့်ပေးတာ ..ဆောင့်တဲ့ အခါမှာ ခါးကို စောက်ပတ်အောက်ဖက်ပိုင်းတည့်တည့် တန်းနေအောင် နေရာယူထားရတယ်..ဆောင့်သွင်းရင် ခါးအား သိပ် မသုံးဘူး ...ခြေကျင်းဝတ် လှုပ်အား နဲ့ ဒူးခေါင်းအားကိုအဓိက ထားတယ် ...ဆောင့်ကြောင့် ကျကျနန ထိုင်ပြီး လုပ်ရင် ပို အဆင်ပြေတယ် ..ကိုင်း..ဆောင့်ကြည့်စမ်း ...”
စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိ ပြောဆို သင်ပြသည့် အနေအထား အတိုင်း နေရာ“ ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်း ”ဖြင့် ဆောင့်လိုးကြည့်သည် ။ အစပိုင်းတွင် အနည်းငယ် ချွတ်ချော်တိမ်းပါး မှုများ ရှိရာဒေါ်ခင်မိမိ က ပြင်ဆင်ပေးသည် ။ သိပ်မကြာပါ ..။ စိုးမောင်သည် ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်း..” ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဆောင့်လိုးတတ်သွားသည် ။
“ မင်းက တတ်လွယ်သားဘဲကိုး ကွ...ကိုင်း အခုဆက်ပြီး ( ခြေစိုက်ဆောင့်နည်း ) ဆိုတာ သင်ပေးမယ်...အဲဒါက မင်းရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို အဖုတ်ထဲ အပေါ်ကနေ အောက်ကို တန်းတန်းမတ်မတ် ကိုးဆယ်ဒီဂရီလောက် ဖြစ်အောင် ဖိဆောင့်တာပဲ......အားပြင်းနိုင်လေ..မိလေဘဲ...ဆောင့်တဲ့အခါ မင်းရဲ့ခြေထောက်ကို အောက်ဖက် တန်းထုတ်ပြီး လီးကိုလည်း အဖုတ်ရဲ့ အပေါ်တည့်တည့် ရောက်နေအောင် လုပ်ထားရတယ် .။အောက်က မိန်းမဖင်ကြီးကို ကော့တက်ကွေးနေအောင် ပေါင်တွန်းတင်ထားရင် ပိုကောင်းတယ်..ဒီဆောင့်နည်းမှာခါးအားက အဓိကပဲ..ခါးကို လှုပ်ရှားနိုင်လေပိုအားပြင်းပြီးထိမိလေပဲ...ကိုင်း..ဆောင့်ကြည့်စမ်း..."
စိုးမောင်သည် မြေစိုက်ဆောင့်နည်းကိုတော့ အမှားအယွင်း သိပ်မရှိဘဲ အမြန်ပင် တတ်သွားသည် ။ထို့နောက် စိုးမောင်သည် ကြမ်းပြင်ဆောင့်နည်း နှင့် မြေစိုက်ဆောင့်နည်း တို့ကို အထည်လဲ ပြောင်းကာ အသုံးချပြီး ဒေါ်ခင်မိမိကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပင် လိုးလေတော့သည် ။
လီး အဝင်နက်ပြီး သားအိမ်ကို ထိုးစိုက်မိစေသည့် မြေစိုက်ဆောင့်ချက်ဖြင့် အားပြင်းပြင်း အဆောင့်ခံရသည့် အခါများတွင် ဒေါ်ခင်မိမိမှာ အားကနဲ အိကနဲ ဖြစ်နေသည် ။
စောက်စေ့ကို အပီအပြင် လီးချောင်းနှင့် ကျကျနန ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်မိစေသော ကြမ်းပြင်ညီဆောင့်နည်းဖြင့် ဆောင့်လိုးသော အခါတွင်တော့ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ရင်တလှပ်လှပ်ဖိုကာ အိုကနဲ အင်ကနဲ ဖြစ်ရသည် ။လီးက တုတ်ခိုင် ကြီးထွား ရုံသာမက အတွေ့လည်း ကောင်းလှပေရာ ဘယ်လို ဆောင့်နည်းနှင့် ဆောင့်သည်ဖြစ်စေ သူ့ဟာနှင့်သူ အရသာတွေ့ရလေသည်သာ ..။
စိုးမောင်သည် အားကုန်အင်ကုန်တော့ မဆောင့်သေး ..။ အား အနည်းငယ်သာ ထည့်ပြီး ဆောင့်သည် ။ ပြီးတော့ တရစပ် အရမ်းမြန်မြန်သွက်သွက်ကြီးလည်း မလိုးသေး ..။ တချက်ချင်း ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်သာ ဆောင့်သွင်းနေသည် ။ မကြာမှီမှာပင် ဒေါ်ခင်မိမိမှာ သည်လို ဖြည်းဖြည်း မှန်မှန် အားသိပ်မပြင်းဘဲ ဆောင့်နေသည်ကို အားမရတော့ ..။ ရမက်ခိုးကလည်း အရမ်း မွှန်လို့လာပြီ .။
“ ဟင့်..ဟင့်...အားပြင်းပြင်းနဲ့ တအား မြန်မြန် ဆောင့်တော့ကွာ...မင်း စိတ်ကြိုက် လိုး ..နို့ကြီးတွေကိုလည်း ဆွဲလေ...”
မြင်းကို ဇက်ပုံလို့ ပေးလိုက်သလို ဒေါ်ခင်မိမိ က စိုးမောင်ကို စိတ်တိုင်းကျ သဘောရှိ လိုးနိုင် ဆောင့်နိုင်ရန် မီးစိမ်းပြ လိုက်လေပြီ ။
စိုးမောင်လည်း အကြိုက်တွေ့သွားကာ ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာဆွဲလို့ အားပြင်းပြင်းနှင့် ခပ်သွက်သွက် ခပ်မြန်မြန် တရကြမ်း ဆောင့်ကာ လိုးပစ်လိုက်လေတော့သည် ။ ဆောင့်လိုးသံများ..ဆီးစပ်ချင်း ထိရိုက်မိသံများ..ဒေါ်ခင်မိမိ၏ အားရကျေနပ် ရမက်ဇောထန်စွာ အော်ဟစ်မြည်တမ်းသံများ..သောသောကို ညံလို့ သွားလေတော့သည် ။
“ ဘွပ် ဖွတ် ဖုတ်..ဘွပ် ဖုတ်...”
“ အား..ဟင့်...ကောင်းလိုက်တာ...အို...အို...”
လိုးဆောင့်ချက်များကြောင့် ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ဖီလင်တွေ ပိုတက်လာကာ “ ပြီး ” လုလု ဖြစ်လာသည် ။ ထိုအခါ ရမက်ဇောကလည်း ငယ်ထိပ်ရောက်အောင်ပင် တက်လို့လာလေရာ စိုးမောင် လိုးသမျှ ဆောင့်သမျှ ကျေနပ်အားရစွာ မြိန်မြိန်ကြီး ခံနေလေတော့သည် ။
“ ဘွပ်ဘွပ် ဖုတ်ဖတ်..ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ်...”
“ အား...အား...ဆောင့်..ဆောင့်..တအားဆောင့်..အသားကုန် ဆောင့်...”
“ ဘွပ်..အီး..ဘွပ်...အင့်...”
“ တအားဆောင့်စမ်းပါ..စိုးမောင်ရဲ့ ..နို့ကိုလည်း ကိုင်ညှစ်ဆွဲစမ်းပါ....”
စိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မိမိ၏ နို့အုံကြီး နှစ်ခုကို သူမ သွန်သင်ပြထားသည့် နည်းအတိုင်း လက်ဖနောင့်ဖြင့် နို့အုံသားအောက်မှ တွန်းတင်ကာ လက်ချောင်းများဖြင့် အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ဆွဲရင်းတအားကုန် ဆောင့်လိုးလေတော့သည် ။
အမျိုးသမီးက တအားဆောင့်လိုးရန် ပြောဆိုခဲ့ပြီးပြီမို့ နှောင့်နှေး စိုးရွံ့နေခြင်း များလည်း မဖြစ်တော့ ..။ မြေသိုက်ဆောင့်နည်းများကို အဓိကထားရာ ဆောင့်လိုးသွင်းနေရာ အောက်မှ အလိုးခံနေသူ ဒေါ်ခင်မိမိကလည်း ပေါင်ကို ကားကာ စောက်ဖုတ်ကြီး ပြဲနိုင်သမျှ ပြဲအောင် လုပ်ပေးထားလေသဖြင့် လီး အဝင်က အထူးကို ထိမိလှသည် ။
ဒေါ်ခင်မိမိ၏ ပါးစပ်မှ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသက်ရှုမှားသွားသံများ..နက်ရှိုင်းစွာ စူးနင့်ဝင်လာသော လီး၏ းးစ်ပြဲလန်ကြီးက သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ ထိခိုက်မိလို့ အောင့်ကာ နာသောကြောင့်တကျွတ်ကျွတ် စုတ်သပ်သံများ နာသော်လည်း အသည်းခိုက်အောင် ကောင်းလှသောကြောင့်တဏှာထန်ပွင့်အံလာသံများ သောသောကို ညံလို့ နေလေသည် ။
“ ဘွပ် ဖွတ် ဒုတ်...ဘွပ်..ဘွပ်.....”
“ ဆောင့်...ဆောင့်..စိုးမောင်...ဆောင့်...အားရပါးရ ဆောင့်....”
“ ဘွပ်ဘွပ်..ဘု..ဘွပ်ဘွပ်ဘု...”
“ အား..ကျွတ်ကျွတ်......ဘွပ် ဘွပ်...အို..အို...ကောင်းလိုက်တာ....အား...အား...အီး...”
“ ဘွပ် ဘွပ်....ဖုတ်..ဖုတ်...ဖတ်...အား..အင့်...ဆောင့်...ဆောင့်...အိုး.....အိုး........ဆောင့်ပါ...တအား...တအား....”
“ ဘွပ်..ဘွပ်...အ...အား...တို့...လာတော့မယ်....ပြီးတော့မယ်..ဆောင့်ဆောင့်..တအားဆောင့်ပေး......”
စိုးမောင်က အားကုန် အငါကုန် သုံးကာ တရကြမ်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်ခါလျက် စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်တွေ အပြတ်ကို ယိုစိမ့်ထွက်ကာ တချီပြီးသွားခဲ့လေသည် ။ ပြည့်ပြည့်၀၀ကြီး ပြီးသွားရသည်မို့လည်း ဒေါ်ခင်မိမိမှာ ခြေကုန်လက်ပန်းကျသလို မွေ့ရာထက်ဝယ် ခြေပစ်လက်ပစ် ဖြစ်သွားခဲ့လေသည် ။
ဒီ ဇာတ်လမ်းရဲ့ အဆက် ကို ( မရွယ်ဘဲ စော်ကဲ မင်းဖြစ် ) တွင် ဆက်လက် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည် ။
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>
No comments:
Post a Comment