ရမ္မက်ကြွေး အပိုင်း ( ၁ )

ရမ္မက်ကြွေး အပိုင်း ( ၁ )

 CooCo ရေးသည်။

"အချစ်ရေ.. ကိုယ်ပြန်လာပြီ.."

ဇေယျာထွန်း တံခါးကို ဖွင့်၍ အခန်းထဲ အဝင်တွင် မြူးကြွကြွ လှမ်းအော်လိုက်သည်။ ဇနီးချောလေးသည် နောက်ဘေးဘက်တွင် ရှိနေပေလိမ့်မည်။ ဇေယျာထွန်းက နာမည်ကြီး သတင်းစာတိုက်ကြီးတစ်ခုမှ သတင်းထောက်တစ်ယောက်ဖြစ်သလို ဇနီးဖြစ်သူ ယမုံကလည်း ရုပ်သံချန်နယ်တစ်ခုမှ ပရန်စန်တာမလေး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ 

ပွဲတစ်ခုတွင် အတူတူ သတင်းယူကြရာမှ ဆုံခဲ့မိကြပြီး ချစ်ခြင်းတူ၍ သံယောဇဉ်နှောင်ရာမှ တစ်ဆင့် ဘဝတစ်ခုကို အတူတူလက်တွဲဖြတ်သန်းရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြသူတွေ။ နှစ်ယောက်ပေါင်း လစာငွေလေးများဖြင့် ကြည့်မြင်တိုင်မြို့နယ်ထဲတွင် တိုက်ခန်းလေးတစ်ခန်း ငှားရမ်းနေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ ဇေယျာထွန်းက အကြီးတန်းသတင်းထောက်တစ်ယောက်ဖြစ်၍ မကြာခဏ ခရီးထွက်ရလေ့ရှိသည်။ ယမုံကတော့ ရန်ကုန်တစ်ဝိုက်တွင်သာ သတင်းယူရသူ။

ညားခါစတုန်းကတော့ ဇေယျာထွန်း ခရီးထွက်ရတတ်သည်ကို ယမုံက သဘောမကျ။ တစ်ယောက်တည်း လွမ်းပြီး ကျန်နေရသည့် ခံစားမူကို မနှစ်သက်။ ကြာလာတော့လည်း အဆင်ပြေလာသလို ယောက်ကျား ခရီးထွက်သည်ကိုပင် သဘောကျလာတတ်သည်။ ကိုယ့်ယောက်ကျားကိုယ် လွမ်းရသည့် ဖီလင်သည် ရူးမိုက်စကာလ အပျံသင်ဘဝက ငယ်ချစ်ဦးကို လွမ်းရတာနှင့် လားလားမျှမဆိုင်ချေ။ 

မနက်အိပ်ယာနိုး၍ ဘေးမှာ ကားယားကြီး မရှိသည့် လင်တော်မောင်နေရာ ကွက်လပ်ကို မြင်ရတာကစ၍ စျေးသွားသည့်အခါ ခြင်းတောင်းလေးသည်က အလယ်၊ ညဘက် တိုးဝင်စရာ ရင်ခွင်မရှိသည်ကအဆုံး အရာရာသည် လွမ်းစရာတွေချည်း ။ ယောက်ကျားပြန်လာ၍ ဆုံမိကြသည့်အခါ တစ်ဦးရင်ခွင်ထဲ တစ်ဦး တိုးဝင်ရင်း ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်၍ သူ့ရင်ခုန်သံကို နားထောင်နေရရုံဖြင့် လွမ်းခဲ့ရသမျှသည် မျက်ရည်စအဖြစ် ပျော်ဆင်းသွားတတ်မြဲ။

စိတ်ပါလာ၍ ကုတင်ပေါ်ရောက်ပြီး အချစ်ပွဲနွှဲကြသည့်အခါ အခါတိုင်းထက် ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှား ပြင်းထန်နေရသည်ကိုလည်း ကြိုက်သည်။ ယောက်ကျားကလည်း ငတ်လာခဲ့သမျှ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ၊ ယမုံကလည်း လွမ်းသမျှကို အတိုးချ၍ မီးကုန်ယမ်းကုန်။ ယခုလည်း ဇေယျာထွန်း ခရီးဝေးက ပြန်လာခဲ့ပြီ။ ယမုံသည် နောက်ဘေး ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။ ထမီရင်လျားလေးနှင့် ယမုံ့ ခန္ဒာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းလေးသည် ဝင်းမွတ်ဖြူစင် နုဖွေးနေ၏။

ဇေယျာထွန်း ကျောပိုးအိတ်ကို ပစ်ချလိုက်ကာ ယမုံ့ကိုယ်လေးကို ပြေး ပွေ့ဖက်ပစ်လိုက်သည်။ ယမုံသည် "အင့်" ကနဲ မြည်အောင် အသက်ရှုကျပ်သွားသော်လည်း သည်အရသာကို မက်မောသည်။ သူ့ရင်ခွင်ကြီးထဲတွင် ခေါင်းထိုးဝင်ကာ ကျောပြင်ကြီးကို မမီမကမ်း ပြန်လည်ဖက်တွယ်ရင်း မကြာသေးခင်က အဖြစ်အပျက်များကို မြင်ယောင်လာသည်။ 

" ဟင့်အင်း.. မဟုတ်ဘူး.. ကိုကို့အပေါ် သစ္စာမဲခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး ၊ သမီး အနိုင်ကျင့်ခံရတာ၊ ကိုကို သိလား.. သူ သမီးကို အနိုင်ကျင့်တယ် ၊ ကိုကိုသိရင် သမီးကို ဆူမှာလား ၊ စိတ်ဆိုးပြီး ကွာရှင်းမှာလား ၊ သမီးကြောက်တယ် ၊ ကိုကို သမီးကို ခွဲမသွားပါနဲ့နော်.. နော်.."

စကားလုံးများသည် ယမုံရင်တွင်းမှာသာ ပဲ့တင်ထပ်နေကာ နှုတ်ခမ်းဝဆီသို့ ရောက်မလာခဲ့။ လည်ချောင်းဝတွင် တစ်ဆို့နေသော ခံစားချက်သည် ယမုံ့မျက်ဝန်းများကို စိုစွတ်လာစေသည်။ ဇေယျာထွန်းသည် တစ်လိမ့်လိမ့် စီးကျလာသည့် ယမုံ့ ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်စများကို သုတ်ဖယ်ပေးရင်း..

" ငိုပြန်ပြီ.. ဒီ ကလေးမကတော့.. တိတ်တော့နော်.. ခု ကိုကို ပြန်ရောက်လာပြီပဲ.."

ချော့သူက ချော့သည့်အခါကျမှ ဝမ်းနည်းတတ်သူသည် အသံထွက်၍ပင် ငိုမိတော့သည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူ ဘာမှ မသိသေး ။ သူ့ ဇနီးသည်ကို ဖြူစင်နေသူဟု ထင်မှတ်နေဆဲ။ ယမုံသည် အခံရခက်လွန်းစွာ သည်းသည်းမည်းမည်း ငိုသည်။ ဇေယျာထွန်း မျက်မှောင်ကြုံ့သွားသည်။ ယမုံ တစ်ခုခုတော့ ဖြစ်နေချေပြီ။ လူရည်လည်ပါးနပ်ရာတွင် နာမည်ကျော်သည့် သတင်းထောက်ဖြစ်၍ ရင်းနှီးလွန်းသည့် ဇနီးသည်၏ အနေအထားသည် ပုံမှန်မဟုတ်ဆိုသည်ကို ချက်ချင်း ရိပ်မိသွားသည်။

"ကလေးလေး.. ဘာဖြစ်တာလဲ.. ဘာဖြစ်ခဲ့လို့လဲ.. ကိုယ့်ကို ပြောပြလေ.. "

ယမုံ ခေါင်းခါသည်။ ဇေယျာထွန်း စိတ်ကို ဆွဲဆန့်ရင်း ချော့မော့မေးသည်။

"ပြောပြပါ.. ကလေး ဘာဖြစ်တာလဲ၊ တစ်ခုခုတော့ ဖြစ်နေတယ် ၊ ကိုယ် သိချင်တယ်"

 "ကိုကို စိတ်ဆိုးမှာ.."

 "ကိုကို စိတ်ဆိုးမယ့် ကိစ္စ.. ကလေး လုပ်မိတယ်ပေါ့.."

 "မဟုတ်ဘူး.. သမီး လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ သမီး ငြင်းပါတယ်.. ဒါပေမယ့်.. "

ပြောနေရင်း တန်းလန်း ယမုံ သူ့စကားကိုသူ ပြန်သတိထားမိကာ ချက်ချင်း ရပ်သွားသည်။ ယောက်ကျားဖြစ်သူ၏ မျက်နှာကို မော်ကြည့်တော့.. ချစ်လင်၏ မျက်လုံးများ နီရဲစ ပြုလာကြောင်း သတိထားမိသည်။ သွားပြီ ။ သူ့ ယောက်ကျား သတင်းထောက်သည် ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်သူ ။ ယမုံ ဘာဖြစ်ခဲ့သည်ကို သူ ရိပ်မိသွားပြီ။

" ဘယ်သူလဲ.. ဘယ်ကကောင်လဲ.. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ.. ကိုယ့်ကို ပြောပြ.."

မေးခွန်းများ မေးရင်း မျက်ရည်စများ စီးကျလာသော ယောက်ကျား၏ မျက်နှာကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဖွဖွ ငြင်သာ သုတ်ဖယ်ပေးကာ ယမုံ ချော့သည်။

" ကိုကို .. စိတ်ထိန်းနော်.. သမီး ကိုကို့ကိုပဲ ချစ်တယ်ဆိုတာ ကိုကို အသိပါ ၊ သမီး ကိုကို့အပေါ် သစ္စာ မဖောက်ဘူး ၊ ယမုံ မတတ်နိုင်လို့ ဖြစ်သွားခဲ့ရတာ ၊ ကိုကို နားလည်လားဟင် ၊ ယမုံ့ကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော်"

" စိတ်မဆိုးပါဘူး ၊ ယမုံ့ကို စိတ်မဆိုးဘူး ။ ကိုယ်သိချင်တာက ဘယ်သူလဲ .. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ၊ ခုပြော ၊ အဲ့ဒါ ကိုကို သိချင်တယ်"

ယမုံ သက်ပြင်းလေးချ၍ ယောက်ကျားဖြစ်သူ၏ လက်ကို ဆွဲကာ အိမ်ရှေ့ခန်းကို ခေါ်လာခဲ့သည်။ ပလက်စတစ် ဆက်တီခုံတွင် ဝင်ထိုင်ကြရင်း ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်တစ်နေရာကို ငေးကြည့်လိုက်မိသည်။ ဟုတ်သည်။ အဖြစ်အပျက်များသည် လွန်ခဲ့သည့် ငါးရက်က ထိုကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် စတင်ခဲ့သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။

...............................................................................................................

ယမုံသည် ယောက်ကျားဖြစ်သူ ကျောပိုးအိတ်လွယ်၍ နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးကာ ခရီးထွက်သွားသည်နှင့် ဖေ့ဘုတ်ပေါ်တွင် အလွမ်းစတေးတပ်တစ်ခု ရေးတင်လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့်  ပြင်ဆင်ခြယ်သကာ ရုံးဖယ်ရီကို စီး၍ အလုပ်သွားသည်။ စီးရင်း ပျင်းလာသဖြင့် ကားပေါ်တွင် ဖုန်းထုတ်၍ ကြည့်စဉ် မက်စေ့တစ်စောင်ရောက်နေကြောင်း တွေ့သည်။ မက်စေ့ပို့သူက ဖရန့်လစ်ထဲက Wolf ဆိုသည့်သူ ။ အားပေးစကားပြောခြင်းဖြစ်၍ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ 

ယမုံတို့လို ရုပ်သံလောကက ပရန်စန်တာများသည်လည်း ပရိတ်သတ်နှင့် လူလုပ်ရသည်ဖြစ်၍ အားပေးသူများကို ပြန်လည် တုံပြန်ပေးရသည်။ Wolf ဆိုသည့်လူက သူများတွေလို ဖွန်ကြောင် စကားများ စ မလာတတ်သူဖြစ်၍ အလိုက်အထိုက် ပြန် စကားပြောဖြစ်တတ်သည်မှာ ၆ လ ခန့်ပင်ရှိခဲ့ပြီ။ ယခုလည်း ကားလမ်းပိတ်၍ ဖယ်ရီပေါ်တွင် ပျင်းနေသည့်အတူတူ Wolf က စကားလာပြောသည်ကို ပြန်ပြောပေးနေမိသည်။

Wolf က အားပေးစကားများပြောရင်းမေးသည်။ ယောက်ကျား ခရီးထွက်တာ ဘယ်နှစ်ရက်ကြာမှာမို့လို့ လွမ်းရတာလဲဖြင့် ရယ်မော စနောက်သည်။ ယမုံက ငါးရက်ဟု ပြန်ဖြေရင်း ငါးကမ္ဘာကြာမည်ဟု ခံစားရကြောင်း ပြန်ပြောတော့ ထိုလူက ရယ်သည်။ ယမုံလည်း ထိုလူနှင့် လိုက်ပါ ရယ်မောရင်း စိတ်နည်းနည်း ပေါ့သွားသည်။ ညနေရုံးဆင်းလျှင် အမေတို့ အိမ်သွား ထမင်းစားမည်ဟု ကြံထားသော အစီအစဉ်ကိုလည်း ဖျက်လိုက်သည်။ ကိုကို မရှိပေမယ့် ကိုကို့ အရိပ်တွေရှိသည့် အခန်းလေးထဲတွင် ယမုံ နေရဲပါသည်။ 

ညနေ ငါးနာရီ ရုံးဆင်းပြီးနောက် ဖယ်ရီဖြင့် ပြန်လာရင်း လမ်းထိပ်တွင်ပင် ဟန်ဘာဂါ တစ်လုံး ဝယ်သည်။ ဒါသည် ယမုံ့အတွက် ညစာပင်။ ကိုကိုရှိလျှင်တော့ ထမင်းချိုင့်အတွက် ဟင်းချက်ရမည်။ ကိုကို့ကို ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုတ်ပေးချင်သည်။ ချက်ထားသမျှကို ကိုကို အားရပါးရ စားနေလျှင် ယမုံ ကျေနပ်သည်။

တိုက်ခန်း လှေကားထိပ်ရောက်၍ လှေကားသော့ဖွင့်မည် ပြုစဉ် သော့ခလောက် ပျောက်နေသည်ကို တွေ့သည်။ သော့ပျက်ပြန်ပြီထင်သည်။ တိုက်ခန်းမှာ ၇ လွှာ ဖြစ်၍ စုစုပေါင်း ၁၄ ခန်းရှိသည့်အတွက် တစ်နေ့ တစ်နေ့ သော့ခလောက်ခမျာလည်း အဖွင့်အပိတ် ရာနှင့်ချီလုပ်ရရှာရာ ကြာကြာမခံနိုင်ဖြစ်ပုံပေါ်သည်။ 

ယမုံ ကိုယ့်အခန်းရှိရာ လေးလွှာသို့ ရောက်၍ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ဝင်ပြီး ပြန်ပိတ်မည်ပြုစဉ် အပေါ်ထပ် လှေကားထောင့်မှ လူတစ်ဦးသည် ဘွားကနဲဆိုသလို ပေါ်လာပြီး ပိတ်တော့မည့် တံခါးကို ဆောင့်တွန်းကာ ယမုံ့ ကိုယ်လေးကို ဖမ်းချူပ်လိုက်သည်။ ယမုံ ရုတ်တရက်မို့ ကြောင်သွားစဉ် ထိုလူသည် အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီးနောက် လော့ခ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ ဂျာကင်အိတ်ထဲမှ ဆိုလိုတိတ်အခွေကြီးကို ထုတ်၍ ယမုံ့ လက်တွေကို ပတ်စည်း တုပ်နှောင်သည်။

ယမုံ သတိဝင်လာကာ ရုန်းကန် အော်ဟစ်ရန်ကြိုးစားမည်ပြုစဉ် ချွန်မြသော ဓားသွားလေးတစ်ချောင်းသည် ယမုံ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးပေါ် တင်လာသည်။ ယမုံ မလှုပ်ဝံ့တော့။ ပခုံးထက်က စလင်းဘက်အိတ်လေးကို ထိုလူ့ထံ ထိုးပေးလိုက်ရင်း ပစ္စည်းများကို ယူပါရန် နှင့် အညံ့ခံကြောင်း သင်္ကေတပြလိုက်သည်။ ထိုလူက ယမုံ့ စလင်းဘက်အိတ်ကို ဂရုမစိုက်။ လက်တွေကိုသာ တိတ်ဖြင့် အထပ်ထပ်စည်းနှောင်နေသည်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ကို တိပ်ဖြင့်အုပ်သည်။

စိတ်ချသွားပြီဟု ထင်သွားပုံရသည့် သူသည် ယမုံ့ကိုယ်လေးကို ပွေ့ဖက်၍ ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းလှဲချလိုက်သည်။ ယမုံသည် ဓားပြနှင့် ရင်ဆိုင်နေရပြီဟု သူ့ကိုယ်သူ ထင်သည်။ တစ်ကယ်တော့ ယမုံတို့မှာ ဓားပြဝင်တိုက်ရလောက်အောင် ပစ္စည်းဥစ္စာ ကုံလုံကြွယ်ဝနေသည် မဟုတ်။ လခစား ဝန်ထမ်း လင်မယားနှစ်ယောက် ခြစ်ခြစ်ကုပ်ကုပ် နေထိုင်စားသောက်ရင်း စုမိဆောင်းမိ ငွေကြေးဆိုသည်မှာ တိုက်ခန်းငှားခ ပေးဖို့မျှသာ။ 

သို့ဆိုလျှင် သည်လူ လိုချင်သည်မှာ ဘာဖြစ်နိုင်သနည်း ။ ယမုံ တွေးရင်း စိုးရိမ်စိတ် ဆောင့်တက်သွားသည်။ ထိုလူသည် လူကို လိုချင်တာဖြစ်မည်။ ကိုကိုသိလျှင် ပြဿနာ အကြီးအကျယ် တက်မည်။ ယမုံ့ကိုတောင် ခွဲခွားသွားနိုင်သည်။ ယမုံ စဉ်းစားနေချိန်တွင်ပင် ထိုလူသည် ဂျာကင်အင်္ကျီ ကို ချွတ်ပြီး၍ ဂျာင်းဘောင်းဘီမှ ခါးပတ်ကို ချွတ်နေချေပြီ။

ယမုံ ဝူးဝူးဝါးဝါး အော်ဟစ်ကာ လက်ကို နောက်ပြန် တုပ်နှောင်ခံထားရသည့်ကြားက လူးလဲ ကုန်းရုန်းထသည်။ ထိုလူက ကုန်းထလာနေသော ယမုံ့ကို တစ်ချက်မျှကြည့်၍ ယမုံ့ ဝမ်းဗိုက်ကို လက်သီးဖြင့် တစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။ အောင့်ကနဲ နာကျဉ်မူနှင့်အတူ ယမုံ ခွေခွေကလေး ပြန်လဲကျသွားသည်။ ထိုလူသည် ခပ်တိုးတိုးလေး ရယ်မောလိုက်ရင်း သူ့အိတ်ထဲမှ ဖုန်းကို ထုတ်ကာ အခန်းထောင့်တွင် ထောင်၍ ဗီဒီယို ရိုက်ကူးသည့် ခလုတ်ကို နှိပ်သည်။ 

ယမုံ မြင်လိုက်မိ၍ နာကျင်နေသည့်ကြားက ကိုယ်လုံးလေးကို ချာကနဲလှည့်၍ ကင်မရာမြင်ကွင်းမှ လွတ်အောင် ကျောခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုလူက ဤသို့ အဖြစ်မခံ။ ယမုံ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်ဆွဲလှည့်လိုက်ရင်း မျက်နှာကို ချူပ်ကိုင်၍ ကင်မရာဘက် လှည့်စေသည်။ ပြီးတော့ .မုံ့မျက်နှာ တစ်ခုလုံးကို နမ်းသည်။ ရွံ့သည်။ မခံမခံရပ်နိုင်ဖြစ်ခြင်းသည် ယမုံ့ နှလုံးသားထဲတွင် အလုံးအရင်းဖြင့် ဖွဲ့တည်သည်။

သို့ရာတွင် ရုန်းကန်လို့က မရ။ လက်နှစ်ဘက်စလုံးသည် ယမုံ့ ခါးနောက်တွင် လက်ပြန်အနေအထားဖြင့် ရှီနေသည်။ ကိုယ်လုံးကလေးကို တွန့်လိမ်၍ မျက်နှာကို ဘယ်ညာယမ်းခြင်းအားဖြင့်သာ အလိုမတူကြောင်း ပြသနေရသည်။ ထိုလူကတော့ ဂရုမစိုက်ပါ။ သူ ဂရုစိုက်သည်က ယမုံ့ ထမီစလေးကို လိပ်တင်၍ ပေါင်းသား တုတ်တုတ်လေးကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်နေခြင်းပင်။ ယမုံ အပြင်းအထန် ရုန်းကန်သည်။ 

အင်းအားကမမျှရတဲ့ ကြားထဲ.. လက်နှစ်ဘက် အကူအညီမပါ၍ ရုန်းကန်ခြင်းသည် ထိုလူ့အတွက် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ပုံမရ။ ထမီစလေးသည် ကွင်းလုံးကျွတ်၍ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံကျသွားသည်။ ယမုံ ငိုလေပြီ။ ငိုရုံသာ တတ်နိုင်တော့သည်။ ကိုကိုရေ.. ကယ်ပါဦး.. လို့ အကျယ်ကြီး အော်မိသော်လည်း တိပ်စည်းခံထားရသည့် နှုတ်ခမ်းမှ အသံသည် ဝူးဝူးဝါးဝါးမျှလောက်သာ ထွက်သည်။

ထိုလူသည် ယမုံ့ ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကို ဖြဲကားတိုးဝင်လာကာ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးဖြင့် တက်ဖိစပြုလာသည်။ ယမုံ ရုန်းကန်ရသည်မှာ မောလွန်းမက မောပြီ။ သို့သော် ချစ်ရသည့် ကိုကို့အတွက် အားလျှော့၍ မဖြစ်။ ဓားနဲ့သာ အထိုးခံလိုက်ချင်တော့သည်။ ထို့ကြောင့် ယမုံ့ မျက်နှာလေးရှေ့သို့ ရောက်လာစော ထို့လူ ရင်ဘတ်ကြီးကို ခေါင်းဖြင့် တိုးဝှေ့တိုက်ပစ်လိုက်သည်။ 

ထိုလူက သူ့လိင်တံကြီးကို ယမုံ့ကိုယ်ထဲ ထိုးသွင်းရန် ကြံရွယ်နေချိန်ဖြစ်၍ အငိုက်မိသွားကာ ယိုင်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ အနည်းငယ် ဒေါသထွက်သွားပုံဖြင့် အသက်ရှုသံ ရှုးကနဲ တစ်ချက်ထွက်လာပြီးနောက် ယမုံ့လည်တိုင်လေးကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လာသည်။ ယမုံ အသက်ရှုကျပ်လာသလို လည်ပင်းကလဲ နာလာသည်။ ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာ ယမ်း၍ ရုန်းသော်လည်း မလွတ်။ နောက်ဆုံး မျက်လုံးတွေထဲက ပြာလာပြီး ရင်အုံတစ်ခုလုံး မို့မောက်ခုံးကြွကာ အသက်ကို အပြင်းအထန် ရှုရချိန်ကျမှ သူက လွှတ်ပေးသည်။

 ယမုံ မရုန်းနိုင်တော့။ ရုန်းရန် ခွန်အားဟူ၍လည်း တစ်စက်ကလေးမျှ မရှိတော့။ ခေတ္တမျှ ပြတ်တောက်သွားသည့် လေကိုသာ အသည်းအသန် ရှုသွင်းနေရရင်း အဆမတန် မောဟိုက်နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ထိုလူသည် သူ့လိင်တံကြီးကို ယမုံ့ကိုယ်လေးထဲ ထိုးသွင်းလာသည်။ စိတ်မပါလက်မပါနှင့် အနိုင်ကျင့်ခံနေရသည်ဖြစ်၍ အရည်ကြည်မထွက်သောကြောင့် အဝလေးသည် ကြမ်းတမ်း ခြောက်သွေ့ နေသည်။ 

ထိုလူကတော့ ယမုံ့ကို ထည့်တွက်သည် မဟုတ်ချေရာ သူ့လိင်တံ ထိုးသွင်းနိုင်ဖို့ကိုသာ အာရုံစိုက်၍ ဖိသွင်းနေသည်။ နာသည်။ ကိုကိုသည် ယမုံ့ကို မည်သည့်အခါကမျှ ဤသို့ မဆက်ဆံ။ သူ စိတ်ပါနေချိန်တောင် ယမုံ့ဘက်က အဆင်သင့်မဖြစ်လျှင် စိတ်ထိန်းပြီး သူ့ဘာသာ လက်နှင့် လုပ်တတ်သူ ။ ကိုကို.. ကိုကိုရေ.. ယမုံ့ကို ကယ်ပါဦး..။

ကိုကိုကတော့ ရောက်မလာနိုင်ပါ။ ရောက်လာသည်ကတော့ ကိုယ်အတွင်းပိုင်းထဲသို့ တိုးဝင်လာနေသော လိင်တံ။ အိမ်ထောင်သက် ၈ လကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်သည့်အပြင် သမီးရည်းစားဘဝမှာကတည်းက အတူတူနေခဲ့ဖူး၍ လိင်ဆက်ဆံခြင်းသည် ယမုံ့အတွက် ဆန်းသည်တော့မဟုတ်။ သို့ရာတွင် ဆက်ဆံဖူးသည်က ကိုကို တစ်ဦးတည်းနှင့်။ ကိုကိုဆိုသည့် ကိုကိုကလည်း ယမုံ့ကို ချစ်ခင်လွန်းသည့်သူ ။ ပထမဆုံးအကြိမ် အပျိုစင် ပန်းဦးကို ဆွတ်ခူးသည်ကပင် နူးညံ့ငြင်သာလွန်းသည့်သူ။ အိမ်ထောင်ကျ၍ စိတ်ရှိတိုင်း နေခွင့်ရသည့် အချိန်တွေမှာတောင် ယမုံ့ဘက်က ခွင့်ပြုမှ သို့မဟုတ် ယမုံကိုယ်တိုင်က အားပေးအားမြှောက်ဖြင့် တက်ကြွလွန်းနေမှ ကြမ်းတတ်သူ။

ယခုတော့ တစ်စိမ်းတစ်ရံစာလူသည် ယမုံ့ကို မညှာမတာ ထိုးသွင်းနေချေပြီ။ ခါးအောက်မှာ ရှိနေသည့် လက်နှစ်ဘက်ကြောင့် ကော့ပေးသလိုဖြစ်နေသည့် အနေအထားကလည်း ထို့လူ့ကို တက်ကြွစေမည်လား မသိ။ ထိုလူသည် အရည်ကြည်မျှပင် မထွက်သေးသည့် ယမုံ့ ကိုယ်လေးထဲ အတွင်းသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြီး ဆောင့်ချနေသည်။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများ ပွန်းပဲ့ကုန်ပြီထင်သည်။ 

စပ်ဖျင်းဖျင်းနှင့် ပူစပ်ခြင်းကို ခံစားရသည်။ ယမုံ မျက်ရည်များနှင့် နာနာကျင်ကျင် ညည်းတွားသည့်အခါ ထိုလူ၏ ဆောင့်ချက်များက ပိုမို ပြင်းထန်လာသည်။ ယမုံ့အထင် ထိုလူသည် လူပျိုဖြစ်ရမည်။ သိပ်ကြာကြာမဆောင့်နိုင်။ ပြီးသွားသည်။ ကိုကို လူပျိုတုန်းကလည်း ဤပုံစံပင်။ နောက်ပိုင်း အကျင့်ရလာမှ ထိန်းတတ်လာခဲ့သည်။ ယမုံသည် ကိုကို့ကို သတိရရင်း နံရံပေါ်မှ မင်္ဂလာဦး ဓာတ်ပုံကြီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။

ထိုလူက ယမုံ့ကိုယ်လေးပေါ်မှ ဖယ်ခွာထရပ်ရင်း ယမုံကြည့်ရာဘက်သို့ လိုက်ကြည့်သည်။ နံရံပေါ်မှ စုံတွဲပုံကြီးကို မြင်သည့်အခါ " ဟက်" ကနဲ ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ရင်း အိမ်နောက်ဘက်သို့ ထွက်သွားသည်။ ရေခဲသေတ္တာ တံခါးဖွင့်သံကြားသည်။ အမောပြေ ရေသောက်တာဖြစ်မည်။

ယမုံကတော့ မျက်ရည်များ စီးကျလာရင်း ဓာတ်ပုံထဲက ကိုကို့ မျက်နှာကိုသာ နာနာကျင်ကျင် ကြည့်နေမိသည်။ ထိုစဉ် ဟိုလူ ပြန်ရောက်လာပြီး ယမုံကြည့်နေသည် ဓာတ်ပုံကြီးကို နံရံချိန်မှ ဖြုတ်ကာ ယမုံ့အနီး ကြမ်းပြင်နံရံတွင် ထောင်သည်။ ပြီးတော့ ယမုံ့ကိုယ်လေးကို မှောက်ရက်အနေအထားဖြစ်အောင် ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ တစ်ဘက်ထောင့်မှ ရိုက်နေသည့် ဖုန်းကင်မရာကိုလည်း မမေ့မလျော့ သွားပြန်ယူကာ ဆက်တင်ပြန်ချိန်နေပုံရသည်။ ယမုံ အံကိုကြိတ်၍ မျက်ရည်ကျရင်း သူလုပ်သမျှတွေကို မြင်နေရသည်။

ထိုလူသည် ယမုံ့ စိတ်တွေကိုပါ ရိုက်ချိုးတော့မည့် ပုံ ။ ယမုံ့ကို ယမုံ့ ယောက်ကျား ဓာတ်ပုံရှေ့တွင် လိင်ဆက်ဆံတော့မည်။ ထင်သည့် အတိုင်းပင် သူသည် မှောက်ရက်ကလေးဖြစ်နေသည့် ယမုံ တင်ပါးများနောက်တွင် နေရာဝင်ယူရင်း တင်သားလုံးလုံးလေးများကို ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်ကာ နောက်တစ်ချီအတွက် အစပျိုးနေသည်။ ယမုံ သူ့မျက်နှာရှေ့မှ ကိုကို့ဓာတ်ပုံကို မကြည့်ရဲတော့။ မျက်လုံး အစုံံကို မှိတ်ချလိုက်စဉ် မျက်ရည်ပူများသည် ပါးပြင်ပေါ် လိမ့်ဆင်းကျလာသည်။

နောက်ကလူကတော့ ထောင်မတ်လာနေသော လိင်တံကို ယမုံ့တင်ပါးလုံးလေး နှစ်ခုကြားတွင် ညှပ်သွင်းကာ ဖိကပ်ပွတ်ရင်း ဇိမ်ယူနေသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ သူ့လိင်တံသည် ယမုံ့ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်း ထိုးဝင်လာသည်။ ပထမတစ်ခါ ပြီးထားပြီး အရည်တစ်ချို့ ထွက်စပြုနေ၍ အဝင်ကတော့ မကြမ်းတမ်းတော့။ သို့ရာတွင် စပ်ဖျင်းနေသည့် နှုတ်ခမ်းသားများသည် သူ့လိင်တံ ဖြတ်သန်း ပွတ်တိုက်သွားတိုင်း ပူစပ် နာကျင်နေသည်။ ယမုံ ခါးလေးကိုင်း၍ နာကျင်မူကို ကြိုးစားဖြေသိမ့်သည့်အခါ သူက လေးဘက်ထောက်ပေးသည် ထင်ရော့သလား မသိ။ ခါးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ နင်းဆောင့်တော့သည်။ ယမုံသည် ကိုကို့ ဓာတ်ပုံရှေ့တွင် လှုပ်ရမ်းနာကျင်နေလျက်။

အချိန်တွေ မည်မျှကြာသွားသည်ကို ယမုံ သတိမထားမိ ။ သူ လက်မှတိပ်တွေကို ဓားနှင့်ဖြတ်ပေးပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်သွားချိန်အထိ ယမုံသည် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် မှောက်ရက်ကလေး ရှိနေခဲ့သည်။ ထို မုဒိန်းကောင်ကတော့ အဆာဝတော့ ဌာနပြန်ချေပြီ။ ယမုံ့ ခမျာမှာသာ နာကျင်ကျေကွဲစိတနှင့် ကိုကို့ ဓာတ်ပုံကို ပိုက်၍ ရှိုက်ကြီးတစ်ငင် ငိုနေမိသည်။ ငို၍ မောသည့်အခါ ထရပ်ကာ နာရီကြည့်တော့ ၈ နာရီပင် ခွဲချေပြီ။ 

ယမုံ ရေချိုးခန်းအတွင်း ဝင်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများထဲကိုပါ ရေပန်းဖြင့် ထိုး၍ ဆေးသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် သည်အင်္ဂ ါအစိတ်အပိုင်းကို ဓားဖြင့် လှီးထုတ်ချင်သည်။ ကိုကို မဟုတ်သည့် ယောက်ကျားတစ်ယောက်က အနိုင်အထက်ပြု၍ ဆက်ဆံသွားသည့် အရာ။

ယမုံ ရေပန်းအောက်တွင် ငုပ်တုပ်လေးထိုင်ချရင်း ဝမ်းပမ်းတစ်နည်း ငိုမိပြန်သည်။ သေသွားလျှင် ကောင်းမည်။ အအေးပတ်ပြီး သေလျှင်ကောင်းမည်။ ယမုံ ရေပန်းအောက်တွင် ညဉ့်နက်သည်အထိ ငုပ်တုပ်လေး ထိုင်နေခဲ့မိပြီး တစ်ကိုယ်လုံး အေးစက်၍ နှုတ်ခမ်းသားများ ပြာနှမ်းလာသည့်အခါ အချမ်းဒဏ်ကို မခံနိုင်တော့၍ အိပ်ယာထဲ ဝင်ရသည်။ အိပ်မပျော်ခင် နွမ်းနယ်နေသာ ခန္ဒာကိုယ် ၊ နာကျင်နေသော စိတ်အဟုန်ဖြင့် အိမ်မက်ဆိုးဖြစ်ပါစေကြောင်း ဆုတောင်းမိသည်။ အကယ်၍ အိမ်မက်မဟုတ်ပဲ အဖြစ်ဆိုးဆိုပါကလည်း ဤမျှဖြင့် ပြီးပါစေဟုသာ။

ယမုံ့ ဆုတောင်းသည် မပြည့်ခဲ့ချေ။ နောက်တစ်နေ့ရောက်၍ ယမုံ ခွင့်ယူကာ နားနေစဉ် အိမ်ရှေ့တံခါး ဘဲလ်တီးသံကြားရသည်။ နွမ်းနယ်နေသော ခန္ဒာကိုယ်ဖြင့် မထချင် ထချင် ထရင်း တံခါးချောင်းကြည့်ပေါက်မှ ကြည့်လိုက်စဉ် ယမုံ့ ခန္ဒာကိုယ်တစ်ခုလုံး တုန်လှုပ်ချောက်ခြားသွားမိရသည်။ ဟိုလူ.. မနေ့ကလူ တံခါးရှေ့တွင် ပြောင်စပ်စပ် မျက်နှာပေးဖြင့် ရပ်ရင်း လက်ထဲက ဖုန်းကို ထောင်ပြနေသည်။ ရုတ်တရက်မို့ ယမုံ လန့်သွားက  သေချာမကြည့်လိုက်မိ ။ နောက်မှ တံခါးပိတ်ထားတာပဲဟု တွေးရင်း ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ထိုလူသည် လက်ထဲမှ ဖုန်းကို ထောင်ပြနေသည်။ 

ဖုန်းစကင်တွင် ပေါ်လာနေသည်က လင်မယားစုံတွဲ ဓာတ်ပုံရှေ့တွင် မှောက်ရက်ကလေး ရှိနေသည့် ယမုံ့ကို နောက်မှ တလမန်းကြမ်း လိုးနေသည့် ထိုလူ ။ ယမုံ့ မျက်လုံးများ ပြာသွားသည်။ ထိုလူက ဖုန်းက စကရင်ကို လက်ညိုးလေးဖြင့် ထိတွေ့ရင်း ဗွီဒီယိုကို ပိတ်ကာ ဖေ့ဘုတ်ကို ဖွင့်ပြသည်။ ထို့နောက်  ပို့တင်သည့် ခလုတ်ကို နှိပ်သည်။ ယမုံ့ကို ဆက်ဆံနေသည့် ဗွီဒီယိုကို ရွေးသည်။ Uploading.. ယမုံ ငိုယို အော်ဟစ်ကာ တံခါးကို လှည့်ဖွင့်ရင်း ထိုလူ့လက်ထဲက ဖုန်းကို ဝင်လုသည်။

ဖုန်းကတော့ ယမုံ လက်ထဲ မရောက်။ ထိုလူကသာ ယမုံ့ အခန်းထဲ ရောက်လာသည်။ ငိုယိုရင်း ဖုန်းကို လိုက်လုနေသော ယမုံ့လက်တွေကို ဖမ်းချူပ်ထိန်းသိမ်းရင်းက ယမုံ့နားနား ကပ်၍ တိုးတိုးလေးပြောသည်။

" ငြိမ်ငြိမ်နေ.. မနေရင် တင်လိုက်မှာ.."

ယမုံ ငြိမ်ကျသွားသည်။ အနိုင်ကျင့်ခံရတာ ဟုတ်သည် ၊ မဟုတ်သည်ဆိုသည်ကို စစ်ဆေးကြမည့်သူ ရှိ ၊ မရှိဆိုသည်က မသေချာ။ သေချာသည်က ရုံးက လူတွေ တွေ့သွားလျှင် ကိုယ်ကျင့်တရားဖောက်ပြန်သည့် မိန်းမဟု ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်ကြမည်။ ကိုကိုတွေ့သွားလျှင်.. ကိုကိုသာ တွေ့သွားလျှင်.. ဘာတွေဖြစ်မည်ဆိုသည်ကို ယမုံ ဆက်မစဉ်းစားရဲ။ ယမုံ ငြိမ်နေစဉ်မှာပင် ထိုလူက အခွင့်ကောင်း ယူလာသည်။ ယမုံ့ကိုယ်လေးကို စွေ့ကနဲ မြှောက်ချီ ပွေ့မကာ အိမ်အတွင်း အိပ်ယာပေါ် ခေါ်သွားသည်။

ယမုံသည် ထိုလူ့လက်ထဲတွင် အသေကောင် အရုပ်တစ်လရုပ်လို ပါသွားသည်။ ကိုကိုနှင့် နှစ်ကိုယ်တူ ပျော်မွေ့ခဲ့သည့် အိပ်ယာ ။ ယမုံ ခါးနာမည်စိုး၍ သူသိပ်ကြိုက်သည့် အရက်ကို လျှော့ကာ မဖြစ်ဖြစ်အောင် ဝယ်ပေးခဲ့သည့် Swety Home မွေ့ယာ ။ ထိုမွေ့ယာပေါ်တွင် ယမုံသည် တစ်ခြားယောက်ကျားတစ်ယောက်၏ ရင်ခွင်အောက်တွင် ရောက်နေသည်။ မျက်ရည်များက စီးကျလာပြန်သည်။ 

ထိုလူက ယမုံ့ ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်စများကို လက်ညိုးဖြင့် လာထိပြီး ခပ်တိုးတိုးလေး ရယ်သည်။ ပြီတော့ အိပ်ခန်းတွင်း လှည့်ပတ်ကြည်၍ မှန်တင်ခုံကို တွေ့သည့်အခါ ဖုန်းကို ထုတ်ယူပြီး ဗီဒီယို ရိုက်ဖို့ ပြင်ဆင်နေပြန်သည်။ သည်လူသည် ယမုံ့ကို တစ်လျှောက်လုံး အနိုင်ကျင့်တော့မည်လား မသိ။ သူ့တွင် ဖုန်းနှစ်လုံးပါလာခဲ့သည်။

တစ်လုံးကို ကုတင်ဘေး မှန်တင်ခုံပေါ်တွင် ထောင် ရိုက်ထားပြီး တစ်လုံးကို လက်ကကိုင်၍ ယမုံ့ကို အသေအချာ တည်ရိုက်နေသည်။ ယမုံ မျက်နှာလွှဲပြီး ခေါင်းအုံးတွေကြားထဲ ဖွက်ထားမိသည်။ ကျောပေးသလို ဖြစ်သွားသည့် အနေအထားတွင် သူသည် အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားသည့် ယမုံ့ ဂါဝန်ကို ဆွဲလှန်လာသည်။ ယမုံ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားကာ ခါးခါးသီးသီး ရုန်းဖယ်ပစ်လိုက်သည့်အခါ ထိုလူက သွားကြားက ထွက်သည့် လေသံဖြင့်..

"ခိုင်းတာလုပ် ၊ ငြိမ်ငြိမ်နေ ၊ ငါ တစ်ကယ်တင်မှာနော်.. ညက နမူနာ တင်လိုက်တာတောင် ဒီမှာကြည့်လိုက် ၊ လာ.. ကြည့်စမ်း.."

သူက ဖေ့ဘုတ် Group တစ်ခုထဲတွင် တင်ထားသည့် ဓာတ်ပုံ တစ်ပုံကို ပြသည်။ ယမုံ လက်နောက်ပြန် တိပ်စည်းခံထားရပြီး ပက်လှန်ကလေး လဲနေပုံ ၊ ထမီသည် ခါးအထက်တွင် ရောက်နေသည်။ မျက်နှာကို မည်းမည်းကြီးဖြစ်အောင် ဖျက်ထား၍ မရင်းနှီးသူတွေကတော့ သိနိုင်မည်မဟုတ်။ သို့သော် ကိုကိုသာ မြင်မိလျှင် ယမုံမှန်း အသေအချာ သိနိုင်မည့်ပုံ ။ 

ဒီ ကိုယ်လုံး ၊ ဒီခါး ၊ ဒီ ရင်သားနှင့် ဒီ တင်ဆိုင်တွေကို ကိုကို အလွတ်ရနေမည်လေ။ Like လုပ်ထားသည့် အရေအတွက်က ကြောက်ခမန်းလိလိ 2K ကျော်နေသလို ကွန်မန့်တွေက ရာချီသည်။ ယမုံ လက်အုပ်ကလေးချီ၍ မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့် ပြန်ဖျက်ပေးပါရန် တောင်းပန်သည့်အခါ သူက ရယ်မောပြီး မွေ့ယာကြီးပေါ် တက်လာကာ ယမုံ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် တက်ခွသည်။ ခွသည့် နေရာက ရင်နှစ်မွှာအထက် မျက်နှာအနား ။

ယမုံ သိလိုက်ပြီ ။ သူ့ လိင်တံကြီးကို စုပ်ခိုင်းတော့မည်။ ထင်သည့်အတိုင်းပင် သူက ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖွင့်၍ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲမှ လိင်တံကို ထုတ်ကာ ယမုံ့ နှုတ်ခမ်းသားများကို ထိတွေ့ပြီး စုပ်ခိုင်းလာသည်။ ယမုံ မျက်ရည်များ ကျလာရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖွင့်ပေးလိုက်ရသည်။ 

သူ့ လိင်တံက ထောင်မလာသေး၍ ခံတွင်းထဲ အဆုံးထိ ထည့်ထားနိုင်သည်။ သိပ်တော့မကြာ .. ယမုံ့ အာခံတွင်းထဲတွင်ပင် သူ့ လိင်တံသည် တင်းမာ ထောင်မတ်လာသည်။ ယခုမှ ယမုံသူ့ မျက်နှာကို အသေအချာ မော့ကြည့်မိသည်။ အသားလတ်လတ် ၊ ခပ်ပြည့်ပြည့် ၂၈ နှစ်အရွယ် ယောက်ကျားတစ်ယောက် ။ ဆံပင်ပုံစံက အမိုက်စား ကိုရီးယား မင်းသားတွေပုံစံ ။ ရုပ်ရည်က ဇာတ်ကားများထဲက လူဆိုးတွေလို ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်း မဟုတ်။ ပညာတတ် အဆင့်ရှိ လူငယ်တစ်ဦး၏ ရုပ်ရည်မျိုး ။ စိတ်သည် ရုပ်ရေနှင့် မဆိုင်မှန်း ယမုံ အခုမှ သိသည်။

သူ့လိင်တံက ကိုကိုနှင့် အတူတူလောက်ပင် ။ ကိုကိုက နည်းနည်း ပိုရှည်သည်ဟုတော့ ထင်သည်။ အရပ်လည်း ပိုရှည်သည်လေ။ ယမုံ တွေးနေစဉ်မှာပင် သူက ဖုန်းဖြင့် ယမုံ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေတာကို ဗွီဒီယို ရိုက်တော့သည်။ ယမုံ ဘေးမှ ခေါင်းအုံး တစ်လုံးကိုယူ၍ မျက်နှာပေါ် ဖုံးကွယ်သည့်အခါ သူက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ခေါင်းအုံးကို ဆွဲဖယ် လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ယမုံ ဘာမှ မတတ်နိုင်။ 

သူသည် ယမုံ့ကို ပြီးသည်အထိ ပါးစပ်ကို လုပ်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေကို မျိုချခိုင်းသည်။ ကိုကိုပင်လျှင် ယမုံ့ကို သည်လို မခိုင်းခဲ့စဖူး။ ပြီးခါနီး တစ်အားကောင်းလာလျှင် ဆွဲထုတ်ပြီး ရင်ဘတ်တွေပေါ် ပြီးတတ်သူ ။ မတော်တဆ ယမုံ့ မျက်နှာကို အနည်းငယ် စင်သွားလျှင် "ဆောရီးနော်"လို့ ပြောကာ တစ်ယုတစ်ယ သန့်စင် ပေးတတ်သူ။ ကိုကိုရေ.. ယမုံ့ကို လာကြည့်ဦးဟုသာ အော်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ တစ်ကယ့်လက်တွေ့ကတော့ အာခေါင်ထဲ ဝင်လာနေသော ညှီစို့စို့ ငံကျိကျိ သုတ်ရည်များကို မျိုချရင်း သူ့ လိင်တံထိပ်ဖျားကိုသာ လျက်ပေးနေရလေသည်။

သူပြီးသွားသော်လည်း ဇာတ်လမ်း မဆုံးသေးမှန်း ယမုံ နားလည်သည်။ ဒါက ဇိမ်ခံသည့် အဆင့်သက်သက်သာ ရှိဦးမည်။ တစ်ကယ် လုပ်မည်က ယခုမှ စမည်။ ယမုံ သက်ပြင်းမောကြီးကို ချရင်း အိပ်ယာထဲမှ လူးလဲထကာ နောက်ဘေး ရေချိုးခန်းဘက်သွားသည်။ ပါးစပ်ထဲ ကျန်နေသေးသည့် သုတ်ရည်များကို ရေဖြင့် ပလုတ်ကျင်း ဆေးကြောရင်း မျက်ရည်များက ကျလာပြန်သည်။ 

ယမုံသည် ရေချိုးခန်းထဲတွင် ထိုင်ရက်ကလေး ပြုတ်ကျသွားကာတစ်အင့်အင့် ငိုနေမိသည်။ ငိုလို့မှ အားမရသေး နောက်ဘက်တံခါးဝတွင် သူ ရောက်လာကြောင်း အသံကြားရ၍ လှည့်ကြည့်တော့ သူ့တွင် အဝတ်အစားများ မရှိတော့ ။ အနည်းငယ် ရွှဲနေသည့် ဝမ်းဗိုက်ကြီးအောက်မှ လိင်တံသည် မတင်းမပျော့ တွဲလောင်းကြီး ကျလျက်။ သူက လက်ထဲက ဖုန်းဖြင့် ဗွီဒီယိုရိုက်နေရင်းက ယမုံ့ကို အမိန့်ပေးသလို လှမ်းပြောသည်။

" အဝတ်တွေ ချွတ်.."

ယမုံ မငြင်းဝံ့ ။ ဖြစ်လာမည်ကို သိနေပြီပဲ။ ရင်ဆိုင်ရုံသာ။ ယမုံ ဂါဝန်ကို လှန်ချွတ်သည်။ ဘရာစီယာကို ချိတ်ဖြုတ်၍ ဖြေလွှတ်လိုက်သည်။ သူကလည်း ရေချိုးခန်းအတွင်း ဝင်လာသည်။ ယမုံ့ ရင်သားများကို ကိုင်တွယ် ဆုပ်နယ်ရင်းက " ငါ့ကို ရေချိုး ၊ ဆပ်ပြာတိုက်ပေး" ဟု ခိုင်းသည်။ ယမုံ ရေခွက်ဖြင့် ရေခပ်ယူကာ သူ့ကို ပခုံးပေါ်မှ လောင်းချိုးပေးသည်။ ဆပ်ပြာဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက် ဆေးကြောပေးရသည်။ သူက ယမုံ့လက်ကို ဆွဲယူ၍ ပေါင်ကြားထဲက ဂွေးဥတွေကိုပါ တိုက်ခိုင်းသည်။ 

အမွှေးထူထူ ဂွေးဥတွဲကြီးအား ဆပ်ပြာဖြင့် တိုက်သည့်အခါတွင်တော့ အမြုပ်များသည် ဖွေးဖွေးလှုပ်အောင် ထတက်လာသည်။ ထိုအမြုက်များကြားမှ သူ့ လိင်တံကလည်း ထောင်မတ်လာနေသည်။ သူက ရေချိုးခန်းအတွင်း ခြေဆင်းထိုင်ချလိုက်ရင်း ယမုံကို အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ဖို့ ပြောသည်။ ယမုံ သူ့ကို ကျောခိုင်း၍ နောက်ပြန် ခွလိုက်သည်။ သူ့ လိင်တံကြီးကို ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းဝတွင်တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချသည်။

ဆပ်ပြာများကြောင့် သိပ်အခက်အခဲမရှိသော်လည်း မနေ့က ဒဏ်ကြောင့် စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေသော နှုတ်ခမ်းသားများသည် စပ်ပူ စပ်လောင်ဖြစ်သွားကြသည်။ ယမုံ ခပ်သဲ့သဲ့လေး ညည်းရင်း ပြန်ကြွမည်လုပ်တော့ သူက အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ ယမုံ ခါးလေးကော့၍ ခေါင်းမော့ကာ တစ်ကျွတ်ကျွှတ်မြည်အောင် ညည်းညူလိုက်ရသည်။ ရက်စက်သည်။ ညှာတာမူမရှိသည့် မုဒိန်းသမား။ ကိုကိုရေဟု စိတ်ထဲက တကာ ငိုချရုံသာ ယမုံ လုပ်နိုင်သည်။ ယမုံ့ ခန္ဒာကိုယ်လေးကတော့ သူ့ ပေါင်ရင်းပေါ်တွင် ယိမ်းထိုး လှုပ်ရှားနေလျက်။ သူ့ လက်ထဲက ဖုန်းသည်လည်း ဗွီဒီယို ရိုက်မြဲ ရိုက်လျက်။

........................................................................................

 ညနေ ငါးနာရီ ထိုးတော့မှ သူပြန်သွားသည်။ နည်းပေါင်းစုံ လုပ်နည်းပေါင်းစုံဖြင့် မညှာမတာ ၊ မရပ်မနားဆိုသလို သူ လုပ်သွားသည်။ အတွေ့အကြုံ ၈ လ ခန့်ရပြီးသည့် ယမုံပင်လျှင် နွမ်းနယ်နာကျင်နေသော စိတ်အဟုန်ဖြင့် သူ လုပ်နေသမျှကို နာနာကျင်ကျင်သာ ကြည့်နေရသည်။ ကိုယ့် ခန္ဒာကိုယ်ထဲ အလိုမတူသည့် လိင်တံအချောင်းကြီး ဝင်ထွက်နေသမျှကို ဒီအတိုင်း ကြည့်နေရခြင်းသည် ငရဲကျနေသည်ထက် ဆိုးသည်ဟုပင် ထင်သည်။

အရေးထဲ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေက အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ ထွက်ထွက်လာသည့်အခါ ယမုံ ကိုယ့် ခန္ဒာကိုယ်ကို ကိုယ် စိတ်ဆိုးသည်။ မထွက်စေချင် ။ ဘာအရည်မှ မထွက်နဲ့ဟု စိတ်တင်းရင်း ထိန်းသော်လည်း မရ။ ခန္ဒာသည် ယမုံ့ ခန္ဒာဖြစ်သော်လည်း ယမုံ မပိုင်သည်ကဲ့သို့။ တစ်ကယ်လည်း တရားသဘောအရဆို ကိုယ့်ခန္ဒာကိုယ်ကို မည်သူမျှ ပိုင်ခြင်းမရှိ။ မအိုချင်လည်း အိုရမည် ၊ မနာချင်လည်း နာရမည်။ ဖြစ်နေသည်ကို နှလုံးသွင်းထားသည်က အမြင်မှန်ဟု ဘုန်းဘုရားတို့ ဟောတာ ကြားဖူးသည်။

ယမုံ သူ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ကာ သည်းခံဖို့ ကြိုးစားရသည်။ မနားတမ်း ဆောင့်နေ၍ လှုပ်ခါနေသည့် ကြားက ၊ ဖိပွတ် ဆောင့်ချခံရတာများ၍ နာကျင် ကျိန်းစပ်နေသည့်ကြားက ပစ္စုပ္ပန်တည့်တည့်ဖြစ်သည့် ဝင်လေ၊ ထွက်လေကို ကြိုးစား သတိကပ်ကာ ရှုမှတ်ကြည့်သည်။ မရ။ အောက်ပိုင်းက ပေးသည့် နာကျင်မူက တစ်ချက်တစ်ချက် ကောင်းကောင်းလာသည့် ခံစားချက်ကို မတွန်းလှန်နိုင်။ ထိုအခါ အရည်တို့က ပိုမို စိမ့်ထွက် ယိုကျလာသည်။ ယမုံ နည်းစံနစ်ပြောင်းသည်။ သူ့ လိင်တံကြိး တိုးဝင်လာလျှင် ဝင်တယ်ဟု မှတ်လိုက်သည်။ သူ့ လိင်တံကြီး ပြန်ထွက်သွားလျှင် ထွက်တယ်ဟု မှတ်လိုက်သည်။ မဆိုး ။ အာရုံသည် ခံစားမူအပေါ်မှ မရှိတော့ ။ ယမုံသည် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် မတရား အဓမ္မကျင့်နေသူကို ပြန်လည်ရင်ဆိုင် ကြည့်နိုင်လာသည်။

သို့ရာတွင် မထိန်းချူပ်နိုင်သည့် ခန္ဒာကိုယ်ကတော့ အရည်တစ်ပွက်ပွက် ထွက်၍ အသံမျိုးစုံ မြည်နေစဲပင်။ သူသည် တစ်ကယ့်ကို အားရပါးရနှင့် ဆက်တိုက်ဆိုသလို လုပ်သည်။ ဆေးတစ်မျိုးမျိုး သုံးလာပုံရသည်။ သာမန်လူကတော့ ၂ ခါ ၊ ၃ ခါထက် ပိုလုပ်နိုင်မည်မဟုတ်။ အလွန်ဆုံး ၅ ခါလောက်သာရှိမည်။ သူကတော့ နေရာစုံပြောင်းကာ နားလိုက် လုပ်လိုက်ဖြင့် ၇ ခါတိတိ လုပ်သွားသည်။ ပြန်ကာနီး ပြောသွားသေးသည်။ မနက်ဖြန် ည ၇ နာရီလာမည်။ တံခါးဝက စောင့်နေပါဟူ၍ ။ ယမုံက အောက်လှေကား တံခါး သော့လဲပြီးပြီဟု ဆိုသည့်အခါ အိမ်ရှေ့ရောက်လျှင် ဖေ့ဘုတ်မှ မက်စေ့ပို့လိုက်မည်။ သော့ပစ်ချပေးဟု ပြန်ပြောသည်။

ယမုံ သက်ပြင်းသာ ချလိုက်ရတော့သည်။ နောက်တစ်နေ့ ရုံးသွား ၊ ညနေစောင်း ပြန်လာပြီး ၇ နာရီထိုးသည်နှင့် အင်တာနက်ဖွင့်၍ စောင့်ရသည်။ စောင့်ရင်း ကိုယ့်ကို မတရားကျင့်မည့်သူအား ငုပ်တုပ်ထိုင်စောင့်နေရသည့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် မုန်းတီးစိတ်ပင် ဝင်လာမိပြီး မျက်ရည်တွေက ကျလာပြန်သည်။ ထိုစဉ် အင်တာနက် ဖွင့်ထားသည့် ဖုန်းမှ မက်စေ့ဝင်လာကြောင်း အသံမြည်လာသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ Wolf ဆိုသည့်လူ ၊ ရေးထားသည်က "အိမ်ရှေ့ရောက်ပြီ .. သော့ချလိုက်"တဲ့ ။ 

သြော်.. ဒီလူကိုး ။ အပျင်းပြေ စကားပြောခဲ့သည့် အင်တာနက်မိတ်ဆွေသည် ရန်သူဖြစ်နေသည်တကား။ သူသည် ယမုံ့အကြောင်းကို အချိန်တော်တော်ယူ၍ စောင့်ကြည့် မေးမြန်းနေခဲ့ခြင်းပင်။ ယခုမှတော့ ယမုံ ဘာမှ မတတ်နိုင်။ ကိုကိုနှင့် မခွဲခွာရစေရန် သူ့ အလိုကို လိုက်ဖို့သာရှိမည်။ ယမုံ သော့ကို ပစ်ချပေးလိုက်ပြီး မကြာတင်ပင် သူ အခန်းထဲရောက်လာသည်။ သူ့လက်ထဲက ကျွတ်ကျွတ်အိတ်တွင်လည်း ပုလင်းသံ တစ်ခွမ်ခွမ်ဖြင့် ဘီယာပုလင်းတွေပါလာသည်။

သူသည် အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ပိုင်စိုး ပိုင်နင်းပင် ယမုံ လက်ထဲ အိတ်ကို ထိုးထည့်ပေးကာ ဖန်ခွက်နှင့် စားစရာ တစ်ခုခု လုပ်ပေးဟု ဆိုသည်။ ကိုကိုပင်လျှင် အရက်သောက်သည့်အခါ ယမုံ့ကို အမြည်း မလုပ်ခိုင်းခဲ့စဖူး။ ကျလုလု မျက်ရည်တွေကို ထိန်းကာ ယမုံသည် သူ သောက်ဖို့ ပြင်ဆင်ပေးရသည်။ သူကတော့ ယမုံလုပ်နေသမျှကို ဖုန်းထုတ်၍ ဗွီဒီယို ၇ိုက်နေပြန်သည်။ ယမုံ ပြင်ဆင်ပေးပြီးသည့်အခါ သူက ထမင်းစားပွဲတွင် လာထိုင်ရင်း ယမုံ့ကို ထိုင်ခိုင်းသည်။ ယမုံက ဘေးခုံတွင် ဝင်ထိုင်မည်ပြုစဉ် သူက လက်ကာပြကာ တား၍ ကြမ်းပြင်ကို လက်ညိုးထိုးပြသည်။

သူ တစ်ခုခု ရက်စက်တော့မည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ယမုံထိုင်ချလိုက်စဉ် သူက သူ့လိင်တံကြီးကို စုပ်ခိုင်းသည်။ ယမုံ သူ့ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို ချွတ် ၊ ဇစ် ကြယ်သီးဖြုတ်ကာ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပေးရသည်။ အတွင်းခံကို ချွတ်ပေးရသည်။ ပြီးတော့ ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ရင်း အရက်သောက်နေသော သူ့ လိင်တံကြီးကို စတင် စုပ်ပေးရသည်။ သူကတော့ အရက်လေး တစ်ကြိုက်သောက်လိုက် ၊ အမြည်းစားလိုက် ၊ စုပ်တစ်သပ်သပ်ဖြစ်လိုက်ဖြင့် ဇိမ်ခံနေတော့၏။

.............................................................................................

ဇေယျာထွန်း အံကိုကြိတ်၍ နားထောင်းရင်း မျက်ရည်များနှင့် ပြောပြနေသော ယမုံ့ ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။

"အဲ့ဒီ အတိုင်းပဲ ကိုကို ၊ သူ လေးရက်စလုံး ညဘက်တွေမှာ ရောက်လာတယ် ၊ မနက် ၆ နာရီလောက်ဆို ပြန်သွားတယ်။ ကိုကို သမီးကို မမုန်းပါနဲ့နော် ၊ သမီးကို မခွဲသွားပါနဲ့ ၊ သမီးလေ.. မီး.. ကိုကို့ကို မခွဲနိုင်ဘူး ၊ ကိုကိုသိရင် ယမုံ့ကို စိတ်ဆိုးမှာ စိုးရိမ်ပြီး.. … "

ယမုံ ငိုလေပြီ ။ ချစ်ရသော ယောက်ကျား၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ ရှိုက်ကြီး တငင် ငိုသည်။ ဇေယျာထွန်းကား အံကိုကြိတ်၍ တွေဝေနေဆဲ။ ယမုံ ငြိမ်ကျနေသော သူ့လင် မျက်နှာကို အလန့်တကြား မော့ကြည့်သည်။

" ကိုကို.. ကိုကို.. မီးကို မသဒီတော့ဘူး မဟုတ်လားဟင်.. မီး ဘာလုပ်ရမလဲ.. မီး သေချင်တယ်.. ဟင့်.. ဟီး.. ဟီး.."

 " မဟုတ်ဘူး.. အချစ်ကလေး.. ဒါ အချစ်ရဲ့ အမှားမှ မဟုတ်တာ။ မစိုးရိမ်နဲ့ ၊ ကိုကို ကလေးကို ချစ်တယ်။ အမြဲတမ်း ချစ်သွားမှာ ၊ ခု စဉ်းစားနေတာက ဘာ လုပ်ရမလဲဆိုတာ စဉ်းစားနေတာ"

 "ကိုကိုက ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ"

 "ဖြစ်သင့်တာကတော့ တရားရုံးနဲ့ ရဲစခန်းမှာ အမူဖွင့်ပြီး ဦးတိုက်လျှောက်ထားသင့်တာပဲ ၊ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီလိုဆိုရင် လူသိရှင်ကြားဖြစ်သွားမယ် ၊ ယမုံ့ အလုပ်မှာ အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မယ် ၊ ပတ်ဝန်းကျင်က မေးငေါ့တာတွေကို ကလေးလေး ခံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ၊ တစ်ခုခု ပြန်မလုပ်ပဲနေပြန်ရင်လည်း ကိုကို ယောက်ကျားမဟုတ်တော့ဘူး"

 " ကိုကို မဟုတ်တာတွေ မလုပ်နဲ့နော် ၊ သူ့အမှားကို ကိုယ့်အမှား မလုပ်ပါနဲ့ ၊ သမီးကြောက်တယ်"

 "စိတ်ချပါ.. ကလေးရယ်.. ကိုယ် သေသေချာချာ စဉ်းစားပြီးမှ လုပ်မှာပါ ၊ လောလောဆယ် ယမုံ့ ဖုန်းကို ကိုကို့ပေးထား ၊ မနက်ဖြန်ကျရင် ဖုန်းအသစ်တစ်လုံး ဝယ်ပေးမယ်၊ ဖေ့ဘုတ် အကောင့်သစ်တစ်ခု ထပ်ဖွင့်လိုက် ၊ ဒီတစ်ခါ မသိတဲ့လူဆိုရင် လုံးဝ လက်မခံနဲ့တော့ ၊ ဟုတ်ပြီနော်"

"ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို"

"လောလောဆယ်တော့ ကလေးလေး နားပါဦး ၊ ကိုကို ခရီးထွက်မိတာ နောင်တရသွားပြီ ၊ နောက်ဆို ကိုကို ခရီးထွက်တိုင်း ယမုံ့ကို ခေါ်မယ် ၊ ခွင့်ယူပြီး လိုက်ခဲ့"

ဇေယျာထွန်းသည် ယမုံ့ကို အိပ်ယာပေါ် ခေါ်သွားကာ အသာအယာ လှဲလျောင်းစေသည်။ ထို့နောက် ရေနွေးနှင့် ရေအေးကို ရောစပ်၍ ဇလုံထဲ ထည့်ကာ ယမုံ့တစ်ကိုယ်လုံးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးရင်း ကြပ်ပူထိုးပေးသည်။ သူထင်ထားသကဲ့သို့ပင် ယမုံ့ ခန္ဒာကိုယ်လေး၌ အညိုအမည်း လက်ချောင်းရာများ ၊ လက်ဝါးရာများသည် အထင်းသား ရှိနေကြသည်။ ဇေယျာထွန်း အံကိုကြိတ်၍ ယမုံ့ ဒဏ်ရာတွေကို ဆေးကြော ပေးသည်။ ဆေးလိမ်းပေးသည်။ ယမုံသည် မျက်ရည်များ တွင်တွင်ကျရင်းက ချစ်ရသော ခင်ပွန်းသည်ကို အားနာသနားစိတ်ဖြင့် ယူကျုံးမရဖြစ်ကာ ငိုရပြန်သည်။ ဇေယျာထွန်းကတော့ ကြင်ကြင်နာနာ ထွေးပွေ့ကာ ချော့မြူနေဆဲပင်။

ယမုံ အိပ်ပျော်သွားသည်နှင့် ခြင်ထောင်ချပေးပြီး အခန်းအပြင်ထွက်သည်။ သော့ပြင်သမားနှင့် ၀ရိန်ဆရာကို ဖုန်းဆက်ခေါ်ကာ အခန်းတံခါး၏ လုံခြုံမူကို အသစ်ပြုလုပ်ပေးရန် မှာသည်။ CCTV သမားကို ဖုန်းဆက်၍ လာရောက်တပ်ဆင်ရန်မှာသည်။ အခန်းဝတွင် တစ်လုံး၊ လှေကားထောင့်တွင် တစ်လုံး ၊ ဧည့်ခန်းနှင့် နောက်ဘေးတွင် တစ်လုံးစီ ။ 

ပြီးသည်နှင့် လက်တော့ထုတ်၍ အင်တာနက်ချိတ်ကာ ဖေ့ဘုတ်ထဲမှ ယမုံ့ အကောင့်ကိုဝင်သည်။ သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး ပါတ်စ်ဝပ် တစ်မျိုးတည်းသုံးသည်။ ကြည့်ချင်တဲ့ လူက ကြည့်ချင်တဲ့ အချိန် ဝင်ကြည့် ။ သံသယ မထားကြေး ။ စယူကာစက တစ်ကြိမ် နှစ်ကြိမ်မျှ ဝင်ကြည့်ဖူးသော်လည်း နောက်ပိုင်း ယမုံ့ကို ယုံသောကြောင့် ဝင်မကြည့်ဖြစ်တော့ ။

သူသာ စောစောစီးစီးက ကြည့်မိပြီး သတိထားမိခဲ့လျှင် ဤ ဖြစ်ရပ်က ကာကွယ်နိုင်လိမ့်မည် ။ ယခုတော့ မမီနိုင်တော့ ။ ဇေယျာထွန်းသည် Wolf ၏ Profile အတွင်း ဝင်ရောက်ကြည့်သည်။ Share ပို့စ်များမှ လွဲ၍ ဘာမှမတွေ့ ။ တင်ထားသည့် ဓာတ်ပုံတွေက အင်တာနက်မှာ အလွယ်တကူ ရှာတွေ့နိုင်သည့် ပုံတွေ ။ သဲလွန်စ တစ်ခုတစ်လေကိုမျှ ရှာမရချေ။ Friend List ထဲတွင် ဝင်မွှေကြည့်ပြန်သည်။ ပိတ်ထားသည်။ ကြည့်၍မရ။ လမ်းစဆုံးပြီဟုပင် တွေးလိုက်ရသည်။ ထိုစဉ် မက်စေ့ဘောက်မှ တိန်ကနဲ အသံနဲ့အတူ မက်စေ့တစ်စောင် ရောက်လာသည်။ ရေးထားသည်က..

 " မင်း ယောက်ကျား ပြန်ရောက်ပြီလား" တဲ့။

ပို့သူက Wolf ။ ဇေယျာထွန်း ဆဲဆို ရန်ဖြစ်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်ကို မနည်းမျိုသိပ်လိုက်ရသည်။ စိတ်ကို အေးစေရန် ရေအေးအေး တစ်ခွက် ပြေးသောက်ပြီး ခဏမျှ တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားသည်။ ပြီးသည်နှင့် မက်စေ့ပြန်ပို့လိုက်သည် .. ယမုံ့လေသံဖြင့်..

 "အင်း.. ရောက်ပြီ.."

"ဒါဆို.. ငါ မလာရတော့ဘူးပေါ့.. ဘယ်လိုလဲ ငါနှင့်နေရတာ ကြိုက်လား ၊ မင်း ယောက်ကျားနှင့် နေရတာ ကြိုက်လား"

"မသိဘူး ၊ မပြောတတ်ဘူး"

"ဟားဟား.. လုပ်ပါ.. ပြောစမ်းပါ ၊ ဥပမာ.. သူ့လီးက ကြီးလား ၊ ငါ့လီးက ပိုကြီးလား"

"ရှင်က ပိုကြမ်းတယ်"

 "ဟားဟား.. မင်းက ကြမ်းတာ ကြိုက်တယ်မလား ၊ အကြမ်းမကြိုက်တဲ့ မိန်းမ မရှိပါဘူး ၊ မင်းဆာရင် ပြောနော် ၊ မင်းယောက်ကျားက ခပ်နုနုပါကွာ ၊ အရသာ ဘယ်တွေ့မလဲ ၊ ငါ တစ်ရက်ရက် ချိန်းလိုက်မယ် ၊ လာခဲ့ ၊ မလာရင် သိတယ်နော် ၊ ဘာတွေလုပ်မယ်ဆိုတာ"

 "ဟုတ်.. မတင်ပါနဲ့ ၊ လာပါ့မယ် ၊ ဒါပေမယ့် ကြိုတော့ ပြောပါ ၊ ကိုကို့ကို ခွင့်တောင်းရမှာမို့"

 "ဘယ်လိုခွင့်တောင်းမှာလဲ .. ငါ့ဆီ အလိုးခံဖို့ သွားလိုက်ဦးမယ်လို့ တောင်းမှာလား"

 "ရှင်နော်.. မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ၊ အပြင်ထွက်ဖို့ ပြောရမှာပေါ့ ၊ နို့မို့ တစ်မျိုးထင်သွားမှာ.."

 "စတာပါ.. ဖာသည်မရယ်.. ကြိုပြောမှာပေါ့.. ဒါပဲ"

 "ကျွန်မ ဖာသည်မ မဟုတ်ဘူး၊ အဲ့လို မပြောပါနဲ့"

 "သြော်.. အေး.. ဟုတ်တာပေါ့ .. ဖာသည်မဆို ပိုက်ဆံပေးနေရဦးမယ် ၊ မင်းက ပေးစရာမလိုဘူး ၊ ကျွန်မ .. အခိုင်းအစေ.. ဟုတ်ပြီလား.. ဟားဟား.."

ဇေယျာထွန်း ပြန်ပြောရန်ပြင်နေစဉ်မှာပင် တစ်ဘက်လူက အောက်သွားပြီဖြစ်ကြောင်း မီးစိမ်းလေး ပျောက်သွားသည်။ ဇေယျာထွန်းသည် တုန်ယင်နေသော လက်အစုံဖြင့် ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး တောက်တစ်ချက် ခေါက်လိုက်သည်။ တွေ့ကြဦးမှာပေါ့လေ..။

ဇေယျာထွန်းသည် စိတ်ဒဏ်ရာ ရသွားရှာသော ယမုံ့ကို နှစ်သိမ့်ဖို့ ကြိုးစားရသည်။ အခါတိုင်း ရင်ခွင်ထက်တွင် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် ခပ်တိုးတိုးလေး ဟောက်ရင်း အတစ်ရေးမှ မနိုးတတ်သော ယမုံသည် ညည အလန့်တကြား ထထိုင်ရင်း ငိုတတ်သော ယမုံဖြစ်လာသည်။ အတူတူ ပူးပူးကပ်ကပ်ရှိနေရင်း ခန္ဒာအထိကြောင့် တင်းမာ ထောင်ထလာသည့် လိင်တံကို ကိုင်ရင် ကောင်းနိုး ၊ မကိုင်ရင် ကောင်းနိုးဖြစ်လာသည်။ အခါတိုင်းဆိုလျှင်တော့ ဇေယျာထွန်း လိင်တံမာလာလျှင် သူကပင် ဇိုးဇိုးဖတ်ဇတ် ကိုင်ကာ ဂွင်းထု၍ တစ်မျိုး ၊ ပါးစပ်ဖြင့် တစ်ဖုံ စတင်တတ်သူ။ အခုတော့ မျက်ရည်လေးများ စို့စို့ဖြင့် မျက်နှာကိုသာ ဝမ်းပမ်းတနည်းကြည့်နေသည်။

ဇေယျာထွန်းမှာလည်း လုပ်ရ ကောင်းနိုး ၊ မလုပ်ရကောင်းနိုး  ဝေခွဲမရ။ ယမုံ့ကို မသဒီတော့တာ မဟုတ်။ နာကျင်နေမည့် ခန္ဒာကိုယ်လေးကို မထိရက်တာသာဖြစ်သည်။ မလုပ်ပဲနေပြန်လျှင်လည်း ရွံရှာလို့လို့ ထင်မှာ စိုးရပြန်သည်။ ဇေယျာထွန်းသည် ဆေးဆိုင်မှ ပရိုပနယ်လောဆေးများဝယ်၍ သောက်ရတော့သည်။ ထိုဆေးများသည် နှလုံးငြိမ်ဆေးဖြစ်၍ လိင်တံထောင်မလာနိုင်ရန် အကူအညီပေးသည်။

ခက်ခဲသော ကာလသည် တစ်လနီးပါးကြာမြင့်လာပြီးနောက် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ မနက်ခင်းတစ်ခုတွင် ယမုံ့ဖုန်းထဲသို့ ဖေ့ဘုတ် မက်စေ့တစ်စောင် ဝင်လာသည်။ ပို့သူက Wolf..

"လာမယ့် စနေနေ့ ၊ လှည်းတန်း စိန်ဂေဟာရှေ့က စောင့် "

ဇေယျာထွန်း စာပြန်ရေးလိုက်သည်။

"လူမြင်ကွင်းကြီးတော့ မတွေ့ပါရစေနဲ့ ၊ လူရှင်းတဲ့ ဘက် သွားပါ၊ ရှိကြီးခိုးပါတယ်"

"ငါက ဟိုတယ် သွားမလားလို့ ၊ ဒါဆို မင်း.. ဟိုတယ် တစ်ခုခုက စောင့်နေလေ ၊ ဘယ်ဟိုတယ်လဲ ပြော ၊ ငါ မနက် ၁၀ နာရီလောက် လာခဲ့မယ်"

 "ဟိုတယ်လဲ မလုပ်ပါနဲ့ ၊ ရှင့်မှာ မြို့စွန်ဘက်က အသိတွေ ၊ အိမ်တွေ မရှိဘူးလား ၊ ကိုကိုက မြို့ထဲမှာ တောက်လျှောက်ပတ်နေတာ ၊ သူနဲ့ တွေ့ရင် ရှင်းရခက်မယ်"

 "ဒါလဲ ဟုတ်တာပဲ ၊ လှော်ကားဘက် သွားမယ် ၊ ငါ့ ဦးလေး ခြံရှိတယ်။ လူမနေဘူး ၊ အစောင့်တောင် မနည်းရှာပြီး ငှားထားရတာ"

  "အင်း.. ကောင်းတယ် ၊ ညနေ ၄ နာရီထိုးရင်တော့ ပြန်မှာနော် ၊ ဝေးတော့ ကားပိတ်မှာနဲ့ ကြာမှာစိုးလို့"

  " ၆ နာရီ ထိုးမှ ပြန် ၊ မတွေ့ရတာ ဒိလောက်ကြာနေပြီ ၊ အမုန်းဆွဲရမယ့်ဟာကို"

  " ရှင် .. အဲ့ဒိလို မလုပ်နဲ့လေ ၊ နောက်တစ်ခါ မတွေ့ချင်တော့ဘူးလား"

  "အေးလေ.. ဒါဆိုလဲ ပြီးတာပဲ ၊ မင်း ဘယ်နားက စောင့်မလဲ ၊ ငါ ကားနှင့် လာခေါ်မယ်"

  "မခေါ်နှင့် ၊ လိပ်စာပြော ၊ တက္ကစီငှားပြီး ၊ လာခဲ့မယ် "

  "အင်း.. ရွှေပြည်သာ ၊လှော်ကားလမ်း ၊ ကွန်ပြူတာတက္ကသိုလ်နား ၊ …. အိမ်ယာ ၊ ခြံနံပါတ်…"

   "အိုကေ.. မနက် ၁၀ နာရီနော်"

တစ်ဘက်လူ လော့အောက်ဖြစ်သွားသည်နှင့် ဇေယျာထွန်းသည် ယမုံ့ကို ခေါ်၍ တိုင်ပင်သည်။ ယမုံက အစပိုင်း စိုးရိမ်နေသော်လည်း နောက်တော့ သဘောတူသွားသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက် ပေါင်း၍ ဆုံးမကြမည်။ ဟုတ်သည်။ သည်လို တဏှာကောင်မျိုး ၊ သူများ မယားကိုမှ ကြိုက်တတ်တဲ့ ကောင်မျိုး မှတ်လောက်အောင်တော့ ပညာပေးရမည်ပင်။

ချိန်းဆိုထားသည့် စနေနေ့ မနက်တွင် ဇေယျာထွန်းသည် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏ နံပါတ်အနီတပ် တက္ကစီတစ်စီးကို တစ်နေကုန်စာစျေးပေး၍ စီးလုံးငှားကာ ယမုံ့ကိုတင်ပြီး ရွှေပြည်သာဘက်သို့ မောင်းလာခဲ့သည်။ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြ၍ စောထွက်လာမိပြီး ရွှေပြည်သာရောက်သည့်အခါ ၉ နာရီမျှသာ ရှိသေး၍ မြင်းလှည်းဂိတ်အနီးက လက်ဘက်ရည်ဆိုင်တွင် ထိုင်ရင်း အချိန်ဖြုန်းရသေးသည်။ နာရီဝက်ခန့် နားပြီးနောက်မှ ဟိုလူပြောသည့် လိပ်စာအတိုင်းမောင်းလာခဲ့ရာ ၁၀ နာရီ မထိုးခင် ၁၀ မိနစ်အလိုတွင် ခြံရှေ့သို့ ရောက်သည်။

ယမုံသည် ကားပေါ်က ဆင်းဖို့ တွန့်ဆုတ် တွန့်ဆုတ် ဖြစ်နေရှာသည်။ ဇေယျာထွန်းက လက်ကလေးနှစ်ဘက်ကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ကာ အားပေးလိုက်မှ သက်ပြင်းလေးချ၍ ဆင်းသွားသည်။ ယမုံသည် ကိုယ်ကျပ်ဂါဝန်လေးဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေသည်။ ခြံစောင့်က သူ့ သခင်မှာထားသည်ထင့် ။ ယမုံ လျှောက်လာသည်ကို မြင်သည်နှင့် တံခါးဖွင့်ပေးသည်။ ဇေယျာထွန်း ကားကို ဘက်ပြန်ဆုတ်ကာ လာလမ်းအတိုင်း မောင်းထွက်သည်။ ခြံကို မမြင်ရတော့သည့် လမ်းကွေ့ကျော်ရောက်ပြီး အရိပ်ကောင်းသည့် ကုက္ကိုပင် တစ်ပင်အောက်တွင် ကားကို ထိုးရပ် ၊ စက်ပိတ်၍ စောင့်နေလိုက်သည်။ မကြာပါ .. ဟွန်ဒါဖစ် ခဲညိုရောင်လေး တစ်စီးသည် ဇေယျာထွန်း ကားဘေးမှဖြတ်၍ လမ်းထဲဝင်သွားသည်။

ဇေယျာထွန်း နောက်ခန်းမှ ကျောပိုးအိတ်ကိုယူ ကားတံခါးများကို လော့ချကာ ထိုကားနောက်မှ လိုက်သည်။ မှန်းထားသည့်အတိုင်း ထိုကားသည် ယမုံဝင်သွားသည့် ခြံထဲ မောင်းဝင်နေသည်။ ဇေယျာထွန်း ခြံစည်းရိုး အုတ်တံတိုင်းများကို ကွယ်၍ ကိုယ်ကိုနှိမ့်ကာ ခြံဘေးမှ ဖြတ်သည်။ ကားမောင်းလာသည့် လူရွယ်သည် ခြံစောင့်နှင့် ရယ်ရယ်မောမော စကားပြောနေသည်။ လူရွယ်က အိတ်ထဲမှ ပိုက်ဆံတစ်ထပ်ကို ထုတ်ယူကာ ခြံစောင့်ကို ကမ်းပေးသည်။ ခြံစောင့် မျက်နှာ ပြုံးပြုံးကြီးဖြစ်သွားကာ ပိုက်ဆံ တစ်ထပ်ကို အိတ်ထဲထည့်၍ ကင်းတဲလေးဆီ ပြန်လာနေသည်။ လူရွယ်ကတော့ အိမ်ထဲ ဝင်သွားချေပြီ။

ဇေယျာထွန်း ခြံစောင့်ကို အကဲခတ်နေစဉ် ခြံစောင့်က ကင်းတဲလေးဘေးတွင် ထောင်ထားသော စက်ဘီးကို ယူပြီး တက်ခွသည်။ ဟိုကောင်သည် ခြံစောင့်ကို အရက်ဖိုး ၊ လက်ဘက်ရည်ဖိုးပေးပြီး ပထုတ်လိုက်တာဖြစ်မည်။ ဇေယျာထွန်း ကမန်းကတမ်း ခြံစည်းရိုးကို ကျောခိုင်းကာ လမ်းမကြီးဘက် လမ်းလျှောက်သည်။ ခြံစောင့်၏ စက်ဘီးလေးသည် သူ့ကို ကျော်တက်သွားသည်။ မမျှော်လင့်ပဲ အရက်ဖိုး ရလိုက်သဖြင့် ပျော်မြူးနေဟန်ရှိသော ခြံစောင့်၏ လေချွန်သံသည် ဇေယျာထွန်း၏ နားထဲတွင် မနှစ်မြို့စရာပင်။ စက်ဘီးလေး အတော်လှမ်းလှမ်းသို့ ရောက်သည်နှင့် ဇေယျာထွန်း ခြံဘက်ပြန်လှည့်သည်။

ခြံတံခါးက သော့ခတ်ထားသော်လည်း ကျော်ဝင်ရသည်မှာ အခက်အခဲမရှိ။ အခက်အခဲကတော့ အိမ်ထဲ ဝင်ဖို့ မလွယ်ခြင်းပင်။ မှန်ပြတင်းများ၏ နောက်တွင် စိုက်ထားသည့် သံပန်းများသည် အလွယ်တကူ ဝင်လို့ မလွယ်တော့ချေ။ ဇေယျာထွန်း ခေတ္တမျှ တွေ၍ စဉ်းစားလိုက်ပြီး ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ပစ္စည်းတစ်ချို့ကို ထုတ်သည်။ ဆေးဗူး နှင့် လက်ကိုင်ပဝါ တစ်ထည်။ ဆေးဗူးက အခမ်းအနားများတွင် ဖော့စာလုံးကပ်သည့်အခါ သုံးသည့် ကော်ဗူး အရည် ။ အနံ့ပြင်းသည်။ များများနှင့် တည့်တည့်ရှုမိလျှင် သတိလစ်မသွားသည့်တိုင်း မူးဝေထိုင်းမှိုင်းသွားသည်။ ဘိုင်ပြတ်နေသည့် မူးယစ်ဆေးသမားများ သုံးတတ်ကြကြောင်း သတင်းလိုက်ရင်း သိထားသည့် ဇေယျာထွန်းသည် ထိုဆေးကို အသုံးပြုတော့မည်။

ဆေးဗူးထဲမှ အရည်များကို လက်ကိုင်ပဝါပေါ် အတော်များများ လောင်းချလိုက်ပြီးသည်နှင့် အိမ်တံခါးမကြီးရှေ့တွင်ရပ်ကာ အသံခပ်ပြင်းပြင် လေးငါးချက် ခေါက်လိုက်သည်။ မကြာပါ ..

 "ဦးညိုကြီး.. အာရုံပဲဗျာ.. ခင်ဗျားကို မနှောင့်ယှက်ဖို့ ပြောထားတယ်လေ" 

ဆိုသည့် အသံနှင့်အတူ တံခါး ပွင့်လာသည်။ ဇေယျာထွန်းသည် လေ၏ လျင်မြန်ခြင်းမျိုးနှင့် ထိုလူ၏ မျက်နှာကို ပြေးဖက်ကာ လက်ကိုင်ပဝါနှင့် အုပ်လိုက်သည်။ ထိုလူသည် ရုတ်တရက် ကြောင်သွားပြီး ခေတ္တမျှ ငြိမ်မိသော်လည်း ချက်ချင်းဆိုသလို ဇေယျာထွန်းကို ကန်ကြောက် ရန်ပြုရန်ကြိုးစားသည်။

သူ နောက်ကျသွားပြီ။ ဆေးအစွမ်းက ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့ အရှိုက်မှတစ်ဆင့် ဦးဏှောက်ထဲ စီးမျောသွားချေပြီ။ အားမရှိတော့သည့် လက်သီးများသည့် ဇေယျာထွန်း၏ မေးရိုးကို လာထိသော်လည်း ထိရုံမျှသာ ရှိတော့သည်။

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>