စကြာဝဠာ ပျောက်တဲ့ည အပိုင်း ( ၂ )

စကြာဝဠာ ပျောက်တဲ့ည အပိုင်း ( ၂ )

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုးဖိုရမ်တွင် ရေးသားသည် )

အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။

{ အခန်း ၂ }

မြမျက်ချယ် တယောက် ဖခင်ဖြစ်သူနှင့် မှားပြီး နောက်ပိုင်း ၁ ပတ် ၁ ခါသာ လိုးခွင့်ပြုထားသဖြင့် ကိုယ်စကားနှင့်ကိုယ် ဇပ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်နေရ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ သူမဆန္ဒ အတိုင်း ၁ပတ်၁ခါသာ ဆက်ဆံနေရာ ကျန်ရက်များတွင် လက်ဖြင့် အာသာ ဖြည်နေ ရတော့သည်။ သားအဖချင်း နေတိုင်း လိုးပေးရန် ပြောမထွက်ရဲ သဖြင့် ကြိတ်မှိတ် နေရင်း ဒီနေ့မနက်ပိုင်း အမှတ်မထင် မြင်ခဲ့ရသော အဖြစ်ပျက် များကြောင့် မြမျက်ချယ်၏ ကာမသွေးများ မယုံနိုင်အောင် ထကြွလာခဲ့ရ၏။ 

သားအဖ ၂ယောက် မနက်အိပ်ယာထ ပေါင်မုန့် ကြက်ဥကြော်နှင့် ကော်ဖီ စားသောက် ပြီးသည်နှင့် တပတ်စာ ချက်ပြုပ်စရာ အသားငါး ဟင်းသီး ဟင်းရွက်များ ဝယ်ရန် စာရင်းစာရွတ်ပေါ် ချရေး လိုက်၏။ မော်ဒယ် အလုပ် လုပ်နေသော်လည်း အိမ်မှု့ကိစ္စ ဝါသနာ ပါသဖြင့် အိမ်ဖေါ် မထားခဲ့။ အချက်အပြုတ် အဖွတ် အလျှော် အကုန်လုံး အောက်ခြေသိမ်း လုပ်ကိုင်နိုင်သည်။ အားလုံးပြီးစီး သည်နှင့် ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော်အား စျေးလိုက် ပို့ရန် လှမ်းပြောလိုက်၏။

" ဒယ်ဒီ … ချယ်လေး ကို … စျေးလိုက်ပို့ "

" ဟင် … ဒီနေ့ … ကုမ္ပဏီ ပိတ်ပေမယ့် ……မနက်ပိုင်း … ဒယ်ဒီ မိတ်ဆွေ ……တိုက်တက် … ခဏနေ သွားရမှာ "

" အင်း … ဒါဆိုလည်း … ကိုဆန်းဝင်း ကို … ချယ်လေး ကားနဲ့ပဲ … လိုက်ပို့ခိုင်း လိုက်တော့မယ် "

" အင်း … ဆန်းဝင်းသာ … ပို့ခိုင်း … သူ့မိန်းမ လှလှ ရော …… ခေါ်သွားလိုက် … လှလှကို စျေးခြင်း ဆွဲခိုင်းပြီး သမီးလည်း … အေးဆေး စျေးဝယ်လို့ ရတာပေါ့ "

ဦးရဲကျော် စကား ဆုံးသည်နှင့် မြမျက်ချယ်မှာ တိုက်၏ အနောက်ဘက် အရင် ဒါရိုင်ဘာ စိုးထွန်း နေထိုင်ခဲ့သော အိမ်လေးဆီ လျှောက်လာခဲ့သည်။ စိုးထွန်း မရှိတော့ သဖြင့် ဒါရိုင်ဘာ ဆန်းဝင်းတို့ လင်မယားအား စိုးထွန်း အိမ်လေးထဲ နေထိုင်ရန် စီစဉ်ပေးထား၏။ ခါတိုင်း ဖခင်ဖြစ်သူ ခိုင်းစရာ ရှိလျင် မြမျက်ချယ် လာခေါ်နေကြမို့ အိပ်ခန်းတံခါး အသာဖွင့်ကာ ဝင်လာလိုက်သည်။ ဆန်းဝင်း မိန်းမ လှလှမှာ မိန်းမသား ပီပီ အိမ်လေးထဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ် အခန်းဖွဲ့ နေထိုင်၏။ 

အိမ်ထဲ ရောက်သည်နှင့် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းပုံစံ ပြုလုပ်ထားသော ဆက်တီခုံ လေးများ ခင်းကာ အလှဆင်ထားသော အခန်းနှင့် ကပ်လျက် အိပ်ခန်းလေး ထဲမှ ညည်းသံလေး ကြားလိုက် ရသည်။ ဘာရယ်မဟုတ် အသံမပေးမိပဲ အိပ်ခန်းတံခါးနား ကပ်လာခဲ့၏။ တံခါးခေါက်ရန် လက်ရွယ်ပြီးမှ တံခါးကြား လေးထဲ လှမ်းကြည့်မိရာ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် မျက်လုံးလေး ပြူးကာ ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ့ ခံစား လိုက်ရတော့သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် …………… ပလပ် ပလပ် …………………… ပြွတ် "

ကုတင်ပေါ် ထိုင်နေသော လှလှအား ဆန်းဝင်းမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပြီး ပုဆိုး လှန်ပေးနေ၏။ 

" အစောကြီး ………………… ရှိသေးတယ် ……………… ကိုဝင်း ကလည်း ………………… ဟွန့် "

လှလှမှာ ကုတင်စောင်း ထိုင်လျက် အနေထားနှင့် မူနွဲ့နွဲ့လေး ပြောကာ လင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ တွဲကျနေသော လီးအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဆန်းဝင်း ကလည်း မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနှင့် လှလှ ခေါင်းလေး ဘယ်လက်ဖြင့် ဖမ်းကိုင်ကာ ညာလက်က လီးအရင်းမှ ဆုပ်ကိုင်ပြီး နူတ်ခမ်းဝ လေးနား ဒစ်အား တေ့ပေးနေ၏။ လှလှတယောက် ပါးစပ်နား ရောက်လာသော လင်တော်မောင်၏ လီးထိပ်လေးအား ဖမ်းငုံကာ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေး လိုက်တော့သည်။ 

" ရှီးးးးးးး ………………… ကျွတ် ကျွတ် ………………… ကောင်းလိုက်တာ ……………………… မိန်းမ ရယ် ……………………… အားဟား "

မြင်ကွင်းအား မြမျက်ချယ် အကြည့် မလွဲနိုင်ပဲ ရင်ခုန်သံမြန်ကာ စိတ်လှုပ်ရှား လာရ၏။ လှလှ ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော ဆန်းဝင်း လီးကြီးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော် လီးနှင့် အတိုအရှည် မကွာသော်လည်း မဲချိတ်ပြီး လုံးပတ်မှာ သိသိသာသာ တုတ်နေသည်။ လီးအရည်ပြား အပေါ်ဘက် အဖုလေး ဖုထွက် နေသဖြင့် ဟိုးတချိန် မိခင်ဖြစ်သူအား ကော့ပျံအောင် လိုးနိုင်သော စိုးထွန်း လီးကြီးအား မြင်ယောင် လာရ၏။

" ရပြီ … ရပြီ ………… မိန်းမ …………… ရှီးးး … အားဟား ……… တော်ကြာ ပါးစပ် ထဲ … ပြီးသွားလိမ့်မယ် "

ဆန်းဝင်းမှာ ၁၀မိနစ်ခန့် ကြာအောင် စုပ်ခိုင်း ပြီးမှ ကုတင်စောင်းတွင် မယားဖြစ်သူ လှလှအား လေးဘက် ကုန်းခိုင်း လိုက်သည်။ လေးဖက်ကုန်းပေး သည်နှင့်  မယားဖြစ်သူ ထမိန် အောက်နားစလေးအား ခါးထိ ဆွဲတင်လိုက်ပြန်၏။ ဖင်ကြားထဲမှ နောက်သို့ ပြူထွက် လာသော အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား အဖတ် လှန်နေကာ ဖင်ဝလေးမှာ မဲပြီး ခပ်စူစူလေး ထွက်နေသည်။ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနှင့် လှလှ အဖုတ်ထဲ လီးထိပ်ဖြင့် တေ့လိုး လိုက်တော့၏။

" ဘွတ် ………………… ဗျစ် …………………… အ ……………… အားးးး …………… ဖြည်းဖြည်း ……………… လိုးပါ … ကိုဝင်း ရယ် ………………… နောက်က ……………… ကျားလိုက်တဲ့ … အတိုင်းပဲ ……………… အ  အ "

လှလှ ညည်းသံလေးကြောင့် မြမျက်ချယ် တယောက် ယောင်းရမ်းပြီး ပေါင်ဂွလေးအား ထမိန်အပြင်မှ အုပ်ကိုင် လိုက်မိသည်။ ထိုစဉ် လှလှမှာ ကုတင်ပေါ်မှ အိပ်ယာခင်းအား လက်၂ဖက်ဖြင့် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်ကြီး ထောင်ပေးရင်း တအားအား ညည်းငြူနေ၏။

" ဟင့် ………… အ ……………… ကျွတ် ကျွတ် …… အားးးး  ……… အရမ်း ကောင်းတယ် … ကိုဝင်း ရယ် … အ … အ "

ဆန်းဝင်းတယောက် မယားဖြစ်သူ ခါးလေးအား စုံကိုင်ကာ အားနှင့် ဆွဲလိုးနေသည်။ တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်း သော လီးမဲကြီးမှာ စောက်ပတ် လေးထဲ ဝင်ထွက်နေ၏။ အခန်းထဲ မီးပိတ် ထားသော်လည်း ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော အလင်းရောင် ကြောင့် မြမျက်ချယ် အဖို့ မြင်ကွင်းမှာ ထင်ထင်ရှားရှား မြင်တွေ့ နေရသည်။ လှလှ၏ စောက်ပတ် ဘေးနူတ်ခမ်း သားများ ပြည့်တင်းနေကာ ဖင်ကြီး ကော့ပေးတိုင်း စောက်ပတ် အဝလေးထဲ လိုးသွင်း နေသော ဆန်းဝင်း လီးကြီး အဝင်အထွက်ကို ရှင်းနေအောင် မြင်နေရ၏။

" လိုးလိုး … ကိုဝင်း … ပြီးကာနီးပြီ …………… အအ …… အအ ………… ဘွတ် …………  ဖွပ် ……………… အ ……………… ရှီးးးးး ……………………… အားဟား "

တဖြည်းဖြည်း ဆန်းဝင်း ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ မေးကြောများ ထောင်လာပြီး နောက်ဆုံးတချက် ဖိလိုးကာ မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်အဝ လေးထဲ လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ကာ လရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသော လရည် ပူပူနွေးနွေး လေးကြောင့် လှလှမှာလည်း ကုတင်ကြမ်းပြင်အား လက်ဖြင့် တဘုံးဘုံး ရိုက်ကာ ပါးစပ်မှ တအားအား ညည်းရင်း ဖင်ကြီး ဘေးသို့ လှဲချကာ ငြိမ်ကျသွားတော့၏။ တချိန်ထဲ လိုလို တံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်နေသော မြမျက်ချယ်မှာ  ဒူးညွတ်ကြကာ စောက်ရည်များ ပေါင်ခြံထဲ စီးကျ လာသည်။ 

အိပ်ခန်း အပေါက်ဝမှ အသာခွာရင်း တိုက်၏ အနောက်ပေါက် တံခါးဆီ ပြန်လာရာ အိမ်ရှေ့ ဖခင်ဖြစ်သူ ကားလေးဖြင့် မောင်းထွက် သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် ရေတခွက် သောက်ကာ ဧည့်ခန်းထဲ ခဏထိုင်နေ လိုက်သည်။ ၁၀ မိနစ်ခန့် နားပြီး အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ကာ ထမိန်တထည် လဲရင်း ဆန်းဝင်းတို့ အိမ်လေးနား ပြန်လျှောက်လာကာ အသံ ပေးလိုက်တော့၏။

" ကိုဆန်းဝင်း ရေ … ကိုဆန်းဝင်း  ရှိလား "

" ဟုတ် … မမလေး … ရှိတယ် … လာပြီလာပြီ "

အသံကြားရပြီး ခဏအကြာ ဆန်းဝင်းထွက်လာရာ မြမျက်ချယ်မှာ ဆန်းဝင်း ပေါင်ကြားအားမသိမသာခိုးကြည့် နေသည်။

" ကျမ … စျေးလိုက်ပို့ ကိုဆန်းဝင်း … ဒယ်ဒီက … သူ့ မိတ်ဆွေ … တိုက်တက် သွားပြီ … ကျမကားနဲ့ပဲ … သွားမယ် "

" ဟုတ် ဟုတ် "

.................................................................................................

စျေးက ပြန်လာသည်အထိ မြမျက်ချယ် တယောက် ဆန်းဝင်းတို့ လင်မယား လိုးနေပုံများ မျက်လုံးထဲမှ မထွက်တော့ပေ။ အယောင်ယောင် အမှားမှားနှင့် ဟင်းချက်စရာ အသားငါးများအား ရေခဲသေတ္တာထဲ မထည့်ပဲ  ဧည့်ခန်းထဲ စားပွဲခုံပေါ် တင်မိကာ အချိုရည် ဗူးများအား ရေချိုးခန်း ဆပ်ပြာဗူး ဘေးနား ထားမိနေ၏။ စိတ်နှင့်ကိုယ် မကပ်တော့။ တိုက်တက် သွားနေသော ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော် အမြန်လာပြီး သူမအား အားရပါးရ တက်လိုးစေ ချင်သည်။ ဆောက်တည်ရာ မရတော့ ကာမ စိတ်များ ငယ်ထိပ် တက်လာနေ၏။ 

အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ကာ အိပ်ခန်းလေးထဲ ရောက်သည်နှင့် မတတ်နိုင်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ဖုန်းဖွင့်ကာ ဖုန်းထဲ ဒေါင်းလော့ ဆွဲထား သော အပြာကားများ တကားပြီး တကား ရစ်ကြည့် လိုက်သည်။ စိတ်ကြွသော အခန်းများအား ထပ်ခါထပ်ခါ ကြည့်ရင်း အိပ်ယာပေါ် ပက်လက် လှန်ကာ ပေါင်ကြား ထဲမှ အဖုတ်လေးအား ဖိပွတ်ရင်း အာသာဖြည်လိုက် ရ၏။ ခဏနားပြီး အောက်ထပ် ပြန်ဆင်းကာ ချက်ပြုတ် ကြော်လှော် နေသည်။

" သမီးရေ … ဒယ်ဒီ ပြန်ရောက်ပြီ "

မြမျက်ချယ် ချက်ပြုတ်နေစဉ် ဦးရဲကျော် အပြင်မှ ပြန်ရောက် လာတော့၏။

" ဟုတ် … ဒယ်ဒီ …… ချယ်လေး ဟင်းချက်နေတာ …… ပြီးတော့မှာ … "

" အင်း … သမီးလက်ရာ စားမလို့ … တိုက်တက်က ဘာမှ … စားမလာဘူး … မြန်မြန်လေး "

ဦးရဲကျော် စကားပြောရင်း မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ချလာသည်။မီးဖိုခန်းထဲ ဘေစင်တွင် မတ်တပ်ရပ်လျက် ချက်ပြုတ် နေသော မြမျက်ချယ်၏ ဖင်အနောက်ဖက် ဒူးဖုံး စကပ်လေးတွင် အရည်ကွက်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ ဘေးနား ရပ်ကြည့်ရာ တွန့်ကျေနေသော အင်္ကျီလေးထဲ ဘယာစီယာ ခံ၀တ် မထားသဖြင့် လုံးမှောက်နေသော နို့အုံလေးထိပ် နိုးသီးခေါင်းလေး ဖုထင်းနေသည်။ 

ဖင်နောက် ပြန်ရပ်ရင်း ဒူးထောက် ထိုင်ပြီး ဒူးဖုံးစကပ် လေးအား ခါးထိဆွဲမရာ မီးဖိုခန်း ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်လာသော နေရောင်ဖြင့် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်လေး ပေါ်မှ မွေးညင်းစိမ်း နုနုလေးများအား မြင်နေရသည်။ ပေါင်လယ်မှ စ၍ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ရာ မြမျက်ချယ် ဖင်ကြီး ဆက်ကနဲ့ နောက်ကော့ ထွက်လာရ၏။

" အာ …… ဒယ်ဒီကလည်း …… ချယ်လေး … ဟင်း ချက်နေတာကို … "

ဦးရဲကျော် စကားပြန်မပြောပဲ ဖင်သား အိအိလေးအား သွားဖြင့် တဇပ်ဇပ် လိုက်ကိုက်ပေးရာ မြမျက်ချယ် ပေါင်တံများ ကားကာ ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေပြန်သည်။ ခဏအကြာ ဘယ်ဘက် ပေါင်ရင်းအား ခပ်မာမာ အသားဆိုင် တခု လာထိနေသဖြင့် မြမျက်ချယ် လှည့်ကြည်ရာ ဦးရဲကျော် မှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့်  လက်ညှိုးအား နှုတ်ခမ်းကပ်ကာ အောက်ဖက် မျက်ရိပ် ပြနေ၏။ 

မြမျက်ချယ် တယောက် ပေါင်ရင်း ထောက်ထားသော ဖခင်ဖြစ်သူ၏ ပုဆိုးထဲမှ လီးအား စိုက်ကြည့် လိုက်ပြန်သည်။ ဟင်းချက်ရင်း အရှိန်မသေ သေးသော ကာမစိတ်လေး ကြွလာပြန်၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား ဘယ်လက်ဖြင့်  ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် ၅ချက် ၆ချက် လုပ်ပေးရင်း ပြန်လွတ် လိုက်တော့သည်။

" တော်တော့ …… ဒယ်ဒီ … ထမင်းစားကြစို့နော် "

မြမျက်ချယ် စကားကြောင့် ဦးရဲကျော်မှာ ခေါင်းညိတ် ပြကာ ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ထွက်သွား၏။ ခဏအကြာ ထမင်းစား ခန်းထဲ  သားအဖ ၂ယောက် ထမင်း အတူစားရင်း ဦးရဲကျော် အလုပ်နားရက်နှင့် မြမျက်ချယ် ကြေငြာရိုက် နားရက်ဆုံရာ ဧည်ခန်းအား သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရန် ပြောဆို နေကြသည်။

.......................................................................................................................

" ဟာ … လွတ်တော့လေ …  ဒယ်ဒီ ကလည်း … ရပါပြီ "

နေ့ခင်းဘက် စားသောက်ပြီး သားအဖ ၂ယောက် အိမ်သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေကြ၏။ မြမျက်ချယ် တယောက် စားပွဲခုံပေါ် တက်ကာ ဧည့်ခန်း ထပ်ခိုးအား တံမျက်စည်း အရှည်နှင့် ကြပ်ခိုးများ ရှင်းပြီး ခုံပေါ်မှ အဆင်း ခြေတဖက် ချော်သွားသဖြင့် ဟန်ချက် ပျက်ပြီး ထိုးကျလာသဖြင့် ဦးရဲကျော် ဖမ်းထိန်း လိုက်သည်။

" အင်းပါ … သမီး ပြုတ်ကျ … မဆိုးလို့ "

" ဟွန့် …… လွတ်ပါဆို … အဖေရယ် ………………… ဟင် …………… လက် …… လက်ကြီးက ………… ခ်ခ် "

" ဟမ် "

" ချယ်လေး ဟာကို …  နိူက်နေတာလား … "

မြမျက်ချယ် စကားကြောင့် ဦးရဲကျော် သူ့လက်အား ကြည်မိရာ ဘယ်လက်မှာ ခါးအား ဖမ်းကိုင်မိသော် ညာလက်မှာ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေတော့၏။ 

" အမ် … ဟုတ်သား … ဆောရီး သမီး "

ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိန်းလွတ်ပေးရင်း ပေါင်ကြားထဲမှ လက်အား ချိုင်းကြားဆီ ရွေ့ကိုင်လိုက်သည်။ 

" ရပါပြီ … ဒယ်ဒီရဲ့ … လွတ်ပါ … ကိုယ့်ဟာကိုယ် … ပြန်ကြည့်ဦး …… ခ်ခ် ခ်ခ် "

" ဟေ "

" ကြည့်လေ … ပုဆိုးက ကျွတ်နေတာ … ပြန်ဝတ်ဦး …… သူ့လီးက … အကြီးကြီး ပဲ "

" အာ …… သမီး ကလည်းကွာ … မကြီးပါဘူး …… အွန့် …… ပြွတ်စ် ……  ပလပ် ပလပ် "

အခန်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရင်း သမီးဖြစ်သူ၏ စကားလုံး ကြမ်းကြမ်းများကြောင့် ဦးရဲကျော် သွေးသားများ ဆူပွက်လာကာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ် ပစ်တော့သည်။ 

" အာ …… ဟင့် ……… မလုပ် ……… ပြွတ်စ် ………… အွန့် ……… ဖယ်ပါဆို ……  အွန်း ……… ပလပ် …… "

မြမျက်ချယ် ဟန်ဆောင်ရုန်းရင်း လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြန်သည်။ ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော ဖခင်ဖြစ်သူ လီးမှာ လက်ထဲ တဆုပ်တခဲ ကြီးမို့ မလွှတ်ချင်တော့။ ဦးရဲကျော်မှာလည်း ကာမစိတ်များ ကြွကာ ဒူးဖုံး စကပ်လေးထဲ လက်သွင်းရင်း အဖုတ်လေးထဲ လက်ခလယ်ဖြင့် မွှေပေးနေ၏။ 

" ဟင့် …………ဒယ်ဒီရယ် …… အ ……………… ရှီးးးး ………… ဘာ တွေ လုပ်နေတာလဲ …… "

ပြောလဲပြော လီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" ဒီနေ့ဆို … မလိုးရတာ … ၆ ရက် ရှိပြီကွာ "

" အင်းလေ …… ၁ ရက် ကျန်သေးတယ်လေ …… ရှီးးးး …… အားးး "

ဦးရဲကျော်မှာ သမီးဖြစ်သူ ဆန္ဒအတိုင်း ၁ပတ် ၁ခါသာ လိုးခွင့်ရသဖြင့် ကျန်ရက်များတွင် ဂွင်းထု နေရ၏။

" ၁ရက်ထဲနဲ့ … သမီးရယ် …… တခါတလေ …… လျော့ပေးပေါ့ "

" ဟင့် ……… အ အ …… ဧည့်ခန်းထဲ … ဒယ်ဒီရယ် …… တော်ကြာ …… ကိုဆန်းဝင်းတို့ လင်မယား … ဝင်လာရင် …… အခက် …… "

အဖုတ်ထဲ လက်ချောင်းလေးဖြင့် အမွှေခံရင်း ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား ဂွင်းပြန် ထုပေးနေစဉ် ဒါရိုင်ဘာ လင်မယား ဝင်လာရင် ဆိုသည့် အတွေးဖြင့် နောက်ဖေး တံခါးပေါက် လှည့်ကြည့်ကာ စိုးရိမ်စိတ် လေးနှင့် ပြောနေပြန်၏။

" စိတ်မပူပါနဲ့ … သမီးရယ် …… ဒယ်ဒီတို့ မခေါ်ပဲ … တိုက်ထဲ … မလာပါဘူး "

ဦးရဲကျော်မှာ ဒေါ်မာလာခင်အား ကွာရှင်းပြီး တခါတည်း ဒါရိုင်ဘာ စိုးထွန်းအား အလုပ်ထုတ်ကာ ဒါရိုင်ဘာ အသစ်ငှားရင်း အိမ်ထဲ အကြောင်းမရှိပဲ အဝင်မခံတော့။ သမီးဖြစ်သူအား စိတ်မချ သဖြင့် လူလွတ်မရှာပဲ အိမ်ထောင်သည် ဒါရိုင်ဘာအား ရွေးရှာ ထားသည်။

 " ဟင့်အင် …… မလုပ်ပါနဲ့ ဆို "

ဖခင်ဖြစ်သူအား မျက်ဝန်းရွဲကြီး များနှင့် ကြည့်ကာ ပြောရင်း ဂွင်းထု ပေးလျက်ပင်။

" ကဲပါ … အဲဒါဆို  … ဒယ်ဒီ့ … အိပ်ခန်းထဲ … သွားရအောင် "

" ဟွန်း … အိပ်ခန်းထဲ …… ဘာလို့ လိုက်ရမှာတုန်း "

" ဒယ်ဒီလေ …… သမီး မာမီနဲ့ …… ကွာရှင်းပြီး ကတည်းက  … အပြင်မှာလည်း … ဘယ်မိန်းမမှ … မဆက်ဆံ ခဲ့ပါဘူး  "

" ဟွန့် … အဲဒါ … ချယ်လေး က …… ဘာလုပ် ရမှာလဲ "

" အအ ……… အ "

ပြောရင်း လီးတံအား လွတ်ပြီး လဥ၂လုံးအား ဆွဲညှစ်ရာ ဦးရဲကျော် မျက်နှာကြီး ရှုံ့မဲ့ကာ တအအ အော်ညည်း နေရ၏။

" ဟာ …… ကန်တော့နော် …… ဒယ်ဒီ … တအား နာသွားလား "

ပြောရင်း ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပေါင်ကြားထဲ အကြော ပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော ဖခင်ဖြစ်သူ လီးတံအား နမ်းကာ ပါးပြင်နှင့် ကပ်ထားပေးသည်။ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာ ရမ်းပြီး ပါးပြင်နှင့် ပွတ်ရင်း အသဲယား လာကာ လီးအား ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ 

" ရှီးးးးး ………… အ ………… သမီး ……… အထဲ သွားရ အောင်နော် "

ဦးရဲကျော် လီးကြီး တဇပ်ဇပ် တုန်ရင်း ပြောနေစဉ် မြမျက်ချယ် ရပ်မပေးတော့ ဒစ်ဖူးအား လျှာဖျား လေးနှင့် ရစ်ပတ်စုပ်ရင်း တဆက်ထဲ နုနုအိအိ လဥ၂လုံးအား လက်ဝါးလေးနှင့် ညှစ်ပေးနေ၏။ အမှန်တကယ် မြမျက်ချယ် ကိုယ်တိုင် မနက်ပိုင်းမှ မထင်မှတ်ပဲ မြင်ခဲ့ရသော အဖြစ်ပျက် များကြောင့် လက်ဖြင့် အာသာ ဖြည်ပြီးသော်လည်း အားမရသေး သဖြင့် စိတ်ထန်ကာ ဖခင်အား အလိုးခံချင် နေတော့သည်။ လီးတချောင်းလုံး လည်ချောင်းထဲ မရမက သွင်းစုပ်ရာ အသက်ရှုကြပ်ပြီး မျက်ရည်များ ကျလာသည်အထိ စုပ်ပေး နေဆဲပင်။ 

" ရှီးးးးးး ……… အားဟား ………… ဖြည်းဖြည်းချင်း နားနားစုပ်လေ … သမီးရဲ့ ………… အားးးးး …………  ရှီးးးးးး "

နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သွားရည်များ စီးကျရင်း ခေါင်း တလှုပ်လှုပ် လည်တခါခါဖြင့် လီးတချောင်းလုံး အရင်းထိ သွင်းကာ အငမ်းမရ စုပ်နေသော သမီးအား သတိပေးနေရ၏။ ဒီနေ့မှ သမီးဖြစ်သူ၏ ကာမစိတ် ပြင်းထန်တတ်ပုံကို ကြုံလိုက်ရသည်။ တားနေရင်း အတွေ့ထူးကြောင့် လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက် လာသဖြင့် သမီးဖြစ်သူ ခေါင်းအား အားအနည်းငယ် ထည့်ကာ လှန်တွန်းစဉ် မြမျက်ချယ်မှာ လီးအား ထုတ်မပေး တော့ပေ။ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ ဖင်၂ခြမ်းအား လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆွဲကာ ပါးစပ်ဖြင့် လီးအား ဆွဲဆောင့် ပစ်၏။

" အားးး ……… ဇွိ …………… အင့် ………… သ ………… သ ………… သမီး ………… ရှီးးးးးး ………… ထွက် ……… ထွက် ………… အအ   အ ……… ထွက်တော့မယ် ……… ထင်တယ် ………… "

ဦးရဲကျော် အသံများ တုန်ရီလာကာ အံကြိတ်ရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ခါးကော့ကာ လက်သီး၂ဖက် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ထား ရသည်။ လီးအား ပါးစပ်ဖြင့် လိုးပေးနေသည့် အတွေ့ထူး ကြောင့် ဖင်သား၂ဖက် ကြုံ့ကာ အထိအတွေ့ အား တောင့်ခံ နေရသည်။

" ဟာ ………… မရ ………… အ ………… အားးးး …… ထွက်ပြီ ………… အ အ အ ………… အ အ ………… "

လည်ချောင်းထဲ အသား နုလေးများနှင့် လီးထိပ်အား ပွတ်တိုက်သည့် ဒဏ်အား မခံနိုင်တော့။ သမီးဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထုတ် လိုက်ရ၏။

" အွန့် ……… ပလစ် ………… အု ………… ဝု ………… အုအု ……………… ဂလု … အု ……………… ပလပ် ပလပ် … ပြွတ် ပြွတ် ………… "

ဖခင်ဖြစ်သူ လရည်များ လည်ချောင်းထဲ ဝင်လာ သည်နှင့် လည်ပင်းလေး တစ်ချက်တွန့်ကာ နူတ်ခမ်းလေး ဟသွား သော်လည်း နောက်ပိုင်း ပါးစပ်လေး စိကာ ဝင်လာသမျှ လရည်များ တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် စုပ်ယူမျိုချ ပစ် သည်။ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လရည်များ မျိုချရင်း စောက်ပတ်လေး ညှစ်မိရာ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက် လာရသည်။ လရည် ပန်းထွက်နေသော လီးတံအား ပါးစပ်ထဲ စိမ်ကာ လရည်အထွက် ရပ်မှ ထုတ်ပေး လိုက်တော့၏။ 

" အားးးးး ……… ရှီးးးးးးး ………… သမီး ရယ် ………… "

ဦးရဲကျော် လရည်ထွက်ပြီးမှ သားအဖ ၂ ယောက်လုံး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ ဖင်တုံးလုံးများနှင့် ဖက်ပြီး အနားယူ နေကြသည်။ ၁၀ မိနစ်ခန့် နားပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ရင်း မြမျက်ချယ် လက်တဖက်မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား ခပ်ဖွဖွ ကိုင်ရင်း ပွတ်သပ် နေပြန်၏။ 

" ဒယ်ဒီ "

" ဟမ် "

" ပက်လက် လှန်တော့ "

" ဘာ လုပ်မလို့လဲ "

" ဟာ … လှန်ဆို လှန်လေ "

မြမျက်ချယ်မှာ ပြောရင်း လီးအား ခပ်တင်းတင်း ကိုင်ကာ လေးငါးချက် ဂွင်းထု ပေးလိုက်၏။

" အင်းပါ … သမီး ရာ "

သမီးဖြစ်သူ ဆန္ဒအတိုင်း ပက်လက် လှန်ပေးရာ လီးမှာ ထောင်မတ်နေပြီး ဒစ်ကြီးကားထွက် နေသည်။ ဖခင် ဖြစ်သူ ပက်လက်လှန်သည်နှင့် မြမျက်ချယ် ထထိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်ပစ်၏။

" ပြွတ်စ် ……… ပလပ် ……… ပြိ ………… ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် … ပလွပ် …… မိုက်တယ် ဒယ်ဒီရာ …… လီးကြီးက မာထင် နေတာ "

" အင်း … တအား မစုပ်နဲ … သမီး … ထပ်ပြီး သွားလိမ့်မယ် "

" အင်းပါ … ထ … ချယ်လေး ကို … လိုးပေးတော့ "

မြမျက်ချယ် ပြောရင်း လီးစုပ်နေရာမှ ဘေးနား ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်သည်။ ဦးရဲကျော်မှာ နောက်တချီး မလိုးရပဲ ပြီးမှာ စိုးရိမ် နေသဖြင့် ထထိုင်ကာ သမီးဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူကာ လီးထိပ်ဖြင့် အဖုတ်အား လေးငါးချက် ပွတ်ကာ ဖိသွင်းတော့၏။ 

" ဗြိ ……… ဗျစ် …… အ ……… အင်း ဟင်း "

လီးကြီး တအိအိ ဝင်သွားသည်နှင့် ကိုယ်လုံးအား မှောက်ကာ မြမျက်ချယ် ပုခုံးအား ဆွဲပြီး တဖွတ်ဖွတ် မြည်အောင် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

" ဗွပ် ……… ဘွတ် ……… အင့် … ဆောင့် …… ဖွတ်  ဖွတ် ……… အင်း ဟင်း ……နာနာဆောင့် …… ဖွတ် …… ဘွတ် …… အားးးး ……… အိုးးး …… အီးးး ……… ရှီးးးးးး ……  အအ … ဆောင့် …… ဒယ်ဒီ …… ဆောင်လိုး ……… အ "

မြမျက်ချယ်မှာ ဆောင့်လိုးတိုင်း အစိလေးအား ဆီးခုံးနှင့် ကြိတ်မိသဖြင့် ထပ်ခါထပ်ခါ ဆောင့်ခိုင်း နေ၏။ လီးကြီး အရှိန်ဖြင့် တိုးဝင်လာတိုင်း အဖုတ် အတွင်းနံရံ များနှင့် ဖမ်းညှစ် ပေးသည်။ ပုံမှန် ဆောင့်လိုက် ခပ်သွက် ဆောင့်လိုက်ဖြင့် မိနစ်၂၀ကျော်ကျော်တွင် ဦးရဲကျော်မှာ လီးအား မချွတ်ပဲ မြမျက်ချယ် ခါးအထက်နား ကိုင်ကာ ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်ပြန်၏။ မြမျက်ချယ် အလိုလျောက် ဦးရဲကျော် ကိုယ်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် ရှေ့ဝဲကျလာသော ဆံနွယ်များအား နောက်ကျောဘက် ပို့ရင်း ခါဆန့် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တော့သည်။ 

ဖင်အား ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်ဖြင့် အချက်၃၀ခန့် ကြိတ်ရင်း ဖခင်ဖြစ်သူ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက် ချလိုက်၏။ တဆက်ထဲ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးရဲကျော် မျက်နှာအား စိုက်ကြည့်ကာ ထောက်ထားသော လက်အား အား ပြုပြီး အပေါ်စီးမှ ခွလိုးပေးသည်။ လီးအား လိုသလို စိတ်ကြိုက် ထိန်းပြီး ဆောင့်ချကာ တအအ တအင်းအင်း ညည်းရင်း အားရ ကျေနပ် နေတော့၏။ အသားချင်း ထိရိုက်သံများ နှင့် လီးဝင်လီးထွက် သံများ အိပ်ခန်းလေးထဲ ဆူညံ လာရသည်။ သို့သော် အလေ့အကျင့် နည်းသေးသော မြမျက်ချယ် တယောက်ကြာကြာ မဆောင့်နိုင်ခဲ့ မောဟိုက် လာ၏။

" အား ……… အ ……… ဘွတ် ဘွတ် …… ဒယ်ဒီ ……ချယ်လေး … ညောင်းနေပြီ …… အင့် …………… အင့် "

" အင်းပါ … လေးဖက် ကုန်းလိုက် … ဒယ်ဒီ နောက်က … လိုးပေးမယ် "

စကားအဆုံး ခွဆောင့်နေရာမှ ရပ်ကာ မြမျက်ချယ် တယောက် ဖခင်ဖြစ်သူ အလိုကျ အိပ်ရာပေါ် လေးဘက် ကုန်းပေး ပြန်သည်။ ဦးရဲကျော် ထထိုင်ကာ မြမျက်ချယ် ဖင်နောက် ဒူးထောက် နေရာယူရင်း ခါးသေးကျဉ် လေးအောက် အိကားကော့ထွက် နေသော ဖင်ကြီးအား အူယားကာ လက်ဖဝါးဖြင့် ရိုက်ချပစ်၏။

" ဖြန်း … အ ……… ဘာလုပ်တာလဲ …… ဒယ်ဒီရ …… နာတာ … ဟွန့် "

ချက်ချင်းပင် ဖွေးဥနေသော ညာဘက်ဖင်သားစိုင် တခြမ်းပေါ် လက်ဝါးရာလေး နီရဲလာရသည်။ ဖင်စပ်သွား သော်လည်း အဖုတ်ဝ လာထိနေသော လီးကြောင့် ခါးခွက်ကာ ဖင်ကြီးနောက်ပစ် လိုက်ပြန်၏။ ဖင်ကြီး နောက်တိုး လာသည်နှင့် ဦးရဲကျော်မှာ အဖုတ်ထဲ လီးထိပ်တေ့ကာ ခါးဆွဲပြီး တရစပ် ဆောင့်လိုး တော့၏။ ၁၀မိနစ်ခန့် မနားတမ်း လိုးရင်း ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွား ကြသည်။

" ပလွပ် … ဗွိ … ရှုး … ဗွက် ……… ဗွိ………… ဟမ် … သမီး … စောက်ပတ်လေးက … ဘာမကျေနပ် တာတုန်း … အသံတွေ … ထွက်နေတာ "

ဦးရဲကျော် လီးကြီး ဆွဲထုတ်လိုက် သည်နှင့် အဖုတ် လေးထဲမှ လေအံသံများ ထွက်လာသဖြင့် လှမ်းပြော နေသည်။ 

" ဟင့် … ထွက်မှာပေါ့ …… ချယ်လေး ဟာကို … ဒယ်ဒီ  … တအား လိုးထားတာကို "

ဖခင်ဖြစ်သူအား လည်ပြန်ပြောရင်း မြမျက်ချယ် ဘေးနား လှဲချပစ်၏။ ဦးရဲကျော်မှာ စကား ထပ်မပြောပဲ သမီးဖြစ်သူ ဘေးနား ကပ်လှဲရင်း ဖင်အား ပွတ်သပ် ပေးလိုက်တော့သည်။

" တူတူ …… တူတူ …… တူ …… "

မြမျက်ချယ် ဖင်အား ပွတ်ပေးရင်း ပုခုံးသား လေးအား နမ်းနေစဉ် ရုတ်တရက် ဖုန်းသံ မြည်လာ၏။ 

" ဟင် … အလုပ်ပိတ်ရက်ကို … ဘယ်သူဖုန်း ပါလိမ့် "

ပါးစပ်မှ ခပ်တိုးတိုး ရွတ်ရင်း ထထိုင်ကာ လီး တရမ်းရမ်းနှင့် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ရသည်။ စားပွဲနား လျှောက်ကာ ဖုန်းဖွင့်လိုက်စဉ် အံအော သွားရတော့၏။

" ကိုကိုကျော် "

" ဟင် … ဝါလေး ပြော"

" အဟင့် ဟင့် …… ဟင့် "

" ဟာ …… ဘာလဲ ဝါလေး ရ "

" ဝါလေး … ယောက်ျား … ထိုင်းမှာ … ဦးနှောက် သွေးကြော … ပြတ်ပြီး … ဆုံးပြီ တဲ့ …… အီးဟီး "

" ဟာ … "

" ဘယ်သူလဲ … ဒယ်ဒီ "

ထိုစဉ် ကုတင်ပေါ် လှဲနေသော မြမျက်ချယ် ထလာပြီး ဖခင်ဖြစ်သူနား ကပ်လာကာ မေးနေတော့သည်။

" သမီး … အဒေါ် မိုးဝါလေ … သူ့ယောက်ျား … ထိုင်းမှာ ဆုံးပြီတဲ့ … "

" ဟင် … အန်ကယ်နိုင် လား "

" အင်း … ခဏ နော် … သမီး ……………… အေးအေး … ကိုကို …… နက်ဖန် …… ကားနဲ့  …  လာခဲ့မယ် "

သမီးဖြစ်သူ အား ရှင်းပြရင်း ညီမဖြစ်သူအား တဆက်ထဲ ပြန်ပြောလိုက်ရ၏။ ဦးရဲကျော် စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေရသည်။ ပြေးကြည့်မှ အမျိုးရင်း ခေါက်ခေါက် ဆိုလို့ ဒီညီမ တယောက်သာ ရှိတော့၏။ အဖေကလည်း တကောင်ကြွက် အမေ့ဘက်က အမျိုးများကလည်း ဦးရဲကျော်တို့ မောင်နှမအား ငယ်ငယ် ကတည်းက အရေး မလုပ်ခဲ့ပေ။ မိဘ၂ပါး ဆုံးပါး သွားချိန် ဦးရဲကျော်မှာ စီးပွားရေ အောင်မြင် နေသည်မို့ မိဘများ ကျန်ရှိသော အတွင်း ပစ္စည်းများ နှင့် အိမ်ကိုပါ ညီမဖြစ်သူအား ပေးထားခဲ့၏။

" လာခဲ့နော် … ကိုကိုကျော် … ဝါလေး တယောက်ထဲ … ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး  …… သားလေးက … အဆောင်မှာ "

" အေးပါ "

" အင်း … နက်ဖန် …  လိုက်သွားမှ … ဖြစ်မယ် … သမီးရယ် "

ညီမဖြစ်သူ ဖုန်းချသွားသည်နှင့် သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ် အား လှမ်းပြော လိုက်ပြန်သည်။

" သွားရမှာပေါ့ … ဒယ်ဒီ ရဲ့ … အန်တီဝါ တယောက်ထဲ … ဘယ်ဖြစ်မလဲ … မောင်လေး ကလည်း … ကျောင်းတက် နေတာ "

မြမျက်ချယ် စကားပြောရင်း လီးတန်းလန်းနှင့် ရပ်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား ဂွင်းတိုက် ပေးပြန်၏။ ထိုနောက် ဒူးထောက် ထိုင်ကာ လီး အရည်ပြား ပေါ်မှ အကျိအချွဲများ ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးကာ လဥ၂လုံးပါ ဆွဲစုပ်ပြီး ထရပ်လိုက် တော့၏။

" စိတ်မကောင်း ဖြစ်မနေပါနဲ့ … ဒယ်ဒီရယ် … သွားစို့ ချယ်လေးတို့ … ရေချိုး ရအောင် … "

မြမျက်ချယ် စကားအဆုံး သားအဖ ၂ယောက် ရေချိုးခန်း ဝင်ခဲ့ကြသည်။ နောက်ရက်မနက် ဦးရဲကျော်မှာ ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးဝါ ရှိသော မွေးရပ်မြေ မြို့လေးသို့ သွားကာ ထိုင်းမှ ယောက်ဖ၏ နာရေး ကိစ္စအား စီစဉ် ပေးလိုက်သည်။ အလောင်းအား မြန်မာပြည် ပြန်သည်ကာ သင်္ဂြုလ်ပေး၏။ ၄လခန့် အကြာ မွေးရပ်မြေမှ အိမ်အား ရောင်းချ၍ ညီမဖြစ်သူ သားအမိအား သူနေထိုင်ရာ မြို့သို့ အပြီး ခေါ်ယူခဲ့သည်။ 

.................................................................................................................

" ကျိ … ကျလိ … ကျိ ကျိ … ကျလိ ……… "

ပြတင်းပေါက်မှ တိုးဝင်းလာသော နေရောင်ခြည် နုနုနှင့် ကျေးငှက် သံလေးများကြောင့် မြမျက်ချယ် အိပ်ယာနိုးလာ ခဲ့သည်။ နယ်မြို့လေး တမြို့၏ ရပ်ကွက်တခုထဲ အဖြူရောင် ၂ထပ်တိုက်ကြီး၏ အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်း လေးထဲ ရောက်ရှိနေ၏။ အိပ်ယာထကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာရင်း ဝရမ်တာဘက် ထွက်ရပ်လိုက်သည်။ ပေ၄၀ ပတ်လည် တိုက်၏ အရှေ့ဘက် မြေကွက်လပ်ရှိ ပန်းခြံ လေးအား ခဏရပ်ကြည့်ရင်း ခဏအကြာ အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့၏။

" ခ်ခ် …… ခ်ခ် ………… အို့ ……… အိုးးးး ……… အ ……… ဟိတ် … အရမ်းပဲ …… ဟင့် ………  အ အ ……  ယားတယ် …… အင့် …  ဟင်းအင်း … "

" ငြိမ်ငြိမ်လေး … ရပ်ပြီး … ဇိမ်ခံစမ်းပါ … မမခင်  ရဲ့  …… ပြွတ် …… ရှလွပ် …… ပလပ် …… ပြွတ် … ပြွတ် … "

" အားဟ …… ဟင့် ……… လျှာကြီးက ……… အို့ အိုးးး …  အမလေး ……… စိုးထွန်း ရယ် … ဟင့်  ……… အ အားးး …… ဟင့် ……… ဟုတ်တယ် …… အ … အ … အားးးး … "

မြမျက်ချယ် အိမ်အောက်ထပ် ရောက်သည်နှင့် ဧည့်ခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုး အိပ်ခန်းမှ စကားသံများ ကြားလိုက်ရ တော့သည်။ ကြေငြာရိုက် နားရက်များ တွင်သာ မိခင်ဖြစ်သူ ရှိသော မြို့ငယ်လေးသို့ ခဏတဖြုတ် လာနေလိုက်၏။ ဦးရဲကျော်မှာ ဒေါ်မာလာခင်အား နာကြည်းသော်လည်း မြမျက်ချယ်အား မတားခဲ့ပေ။ မြမျက်ချယ် မှာလည်း မိခင်အား သံယောစဉ် မပြတ်နိုင်သဖြင့် အလုပ် အားတိုင်း မရောက် ရောက်အောင် လာခဲ့သည်။ ၁ ရက်နှင့် နေ့တဝက်ခရီး ကြာသော မြို့ငယ်လေး ရောက်လျင် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မာလာခင် ကိုယ်တိုင် ကားဂိတ် လာကြို ပေးတတ်၏။

မနေ့နေ့လည်မှ မိခင်ဖြစ်သူ အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာကာ ညပိုင်း အိပ်မပျော် သဖြင့် အိမ်အောက်ထပ် ခဏပြန်ဆင်းရာ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မာလာခင်၏ အိပ်ခန်းမှ အသားချင်း ထိရိုက်သံ ညည်းသံများ ကြားနေရ၏။ ဧည့်ခန်းထဲ တီဗွီဖွင့်ကြည့် နေရင်း နာရီဝက် ကျော်ကျော်မှ အိပ်ခန်းထဲက အသံဗလံ များ ငြိမ်းသက်သွားသည်။ ခုလည်း မနက်အိပ်ယာထ အစောကြီး အသံများ ထွက်နေသဖြင့် အိပ်ခန်း တံခါးဝနား ခြေလှမ်းများ တိုးကပ်လိုက်၏။ အိပ်ခန်း လေးထဲ ဒေါ်မာလာခင်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ကုတင်စောင်း ထိုင်နေသော ပထွေး ဖြစ်သူဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ရပ် ထားသည်။ ညဝတ် စကပ်အပါးလေး ခြေရင်း ပုံကာ ဖင်အဖွေးသားနှင့် ပထွေး၏ မျက်နှာအား အဖုတ်ဖြင့် ဆွဲပွတ်နေ၏။ မြင်ကွင်းကြောင့်  မြမျက်ချယ် မှာ မနက် အစောကြီး အာခေါင် ခြောက်လာကာ နှူုတ်ခမ်းများ လျှာနှင့် သပ်ချ နေရသည်။ 

ဆံနွယ်များအား စုချည်ပြီး ကျောဘက် ပို့ထားသော ဒေါ်မာလာခင်မှာ လက်ပြတ်အင်္ကျီ အပါးလေးနှင့် နို့အုံကြီး မောက်နေကာ အဆီမတက် သေးသော ခါးအောက် ခုထိ ဖင်ကြီး အိကား ကော့ထွက် နေပြန်သည်။ ပထွေးဖြစ်သူ စိုးထွန်းအဖို့ မိခင်ဖြစ်သူ၏ မျက်နှာချောချောနှင့် ခန္ဓာကိုယ် အလှအပ များကြောင့် အရူးအမူး ဖြစ်စေမှန်း မြမျက်ချယ် တွေးမိနေ၏။ စိုးထွန်းမှာ ဘော်လီမပါသော ဒေါ်မလာခင်၏ နို့အုံ၂ဖက်အား အဖုတ် ယက်ပေးရင်း အင်္ကျီခါးလေးထဲ လက်လျိူသွင်းကာ နို့သီးခေါင်းများ ချေပေးပြန်သည်။ 

ကာမ ပညာ ဆရာကျသော စိုးထွန်း ကြောင့် ဒေါ်မလာခင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထား ဖြင့် စုပ်သပ် ညည်းနေရ၏။ ခဏအကြာ မျက်နာချင်း ဆိုင် ထရပ်ပြီး ဆီးခုံးအား လီးဖြင့် ထောက်ကာ လည်တိုင်ပျော့ လေးအား ဆွဲစုပ်ရင်း ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်းအား ဆုပ်နယ် ပေးသည်။ 

" မမခင် … ကုတင်စောင်း ထိုင်လိုက် "

လည်ပင်းအား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆွဲစုပ်ပြီး ပြောရာ ဒေါ်မာလာခင်မှာ စိုးထွန်း စကားအတိုင်း ထိုင်ချ လိုက်၏။ ကုတင်စောင်း ထိုင်လိုက်သော ဒေါ်မာလာခင် အား ပက်လက်လှန် လှဲချကာ ပေါင်တံ၂ဖက်အား ဆွဲဖြဲ ပစ်သည်။ ပေါင်ဂွထဲ အရည်ရွှဲကာ ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ အစိလေး ထောင်နေရာ စိုးထွန်း စိတ်မထိန်းဘဲ ဒုတိယ အကြိမ် အစိလေးအား ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူထောက်ထိုင်ရင်း ဆွဲစုပ်ပြန်၏။

" ပြွတ်စ် …  ရှီးးးးး … လိုးတော့လေ ကွာ "

ဒေါ်မာလခင် တယောက် စိုးထွန်း ခေါင်းအား အသာ တွန်းထုတ်ရင်း ပေါင်တံများ မြှောက်ကွေး ဖြဲပေး နေသည်။ 

" အင်းပါ … မမခင်  … ခံချင်နေရင် လိုးတော့မယ် "

ကုတင်စောင်း ဖြဲကားပေးသော ဒေါ်မာလာခင်၏ အဖုတ်အား ကြည့်ကာ စိုးထွန်း တယောက် လီးထိပ်အား တံတွေးစွတ်ရင်း အဖုတ်ဝ တေ့လိုး တော့သည်။ 

" ဗြိ …… အ ………… ဗျစ် ……… အင့် ……… ဘွတ် …… ဖွပ် ဖွပ် ……… ဇွိ ……… အားဟား …… "

ဂေါ်လီးများနှင့် လီးတံကြီး အဖုတ်ထဲ စီးပိုင်စွာ တိုးဝင် လာသော်လည်း အကြိမ်ကြိမ် အလိုး ခံနေကြမို့ ဒေါ်မာလာခင် မှာ စိုးထွန်း လိုးချက်များအား ပြန်ပြီး  ကော့့ပေးနေ၏။ မှောက်လိုး နေရာမှ ၁၀မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ဒေါ်မာလာခင်အား ကုတင်စောင်း ဖင်ကြီး ကုန်းခိုင်းကာ ဖင်နောက်မှ ရပ်လိုးပြန်သည်။ ဘယ်လက် မှာ ခါးကိုင်လိုးရင်း ညာဘက် လက်မဖြင့် ဖင်ဝလေး  ထိုးကလိ ပေး၏။ 

ခဏအကြာ ဒေါ်မာလာခင်မှာ ဖင်ကြီး ကော့ထိုးရင်း အိပ်ယာခင်းအား လက်၂ ဖက်ဖြင့် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ကာ လည်ချောင်းသံ တအအ ထွက်ပေါ်ရင်း ငြိမ်ကျ သွားသည်။ စိုးထွန်း တယောက် ငြိမ်သွားသော ဒေါ်မာလာခင်၏ ဖင်ကြီးအား အချက် ၃၀ခန့် တရစပ် ဆွဲလိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက် ပစ်ဆောင့်ကာ လရည်များ ပန်းထည့် လိုက်တော့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ၂ယောက်စလုံး ငြိမ်သွားမှ မြမျက်ချယ် ရေချိုးခန်း ဝင်လာခဲ့သည်။

........................................................................................................

" သမီး …… နေရာ အသစ်ဆိုတော့ …… ညည အိပ်ပျော်ရဲ့လား "

၁ နာရီခန့် အကြာ စိုးထွန်း အပြင် ထွက်သွားသည်နှင့် သအမိ ၂ယောက် စကား ထိုင်ပြော နေသည်။

" ဟင် …… ခ်ခ် ခ်ခ် "

မိခင်ဖြစ်သူ အမေးကြောင့် ညရော မနက်ရော တအအ တအီးအီး ညည်းနေသော အသံများ နားထဲ ပြန်ကြားယောင် မိပြီး ရယ်မိလိုက်၏။ 

" ဟောတော် …… အိပ်လို့ရလား မေးတာ … ရယ်နေပါလား "

" ဟိုး အရင်ခေါက် တွေတော့ … အိပ်မရဘူး မာမီ ရဲ့ … ခုနောက်ပိုင်း …  ရိုးသွား ပါပြီ "

" ဟမ် "

" ခ်ခ် …… ကဲပါ … မာမီ ရယ် …… ချယ်လေး လည်း ကလေး မဟုတ်တော့ပါဘူး … မာမီ့ ကို … နားလည် ပါတယ် "

" အမ် ……… အင်း ……… အင်းပါ ………… စိုးထွန်း က …… အအိပ် ကြမ်းတော့ …… ဟိုလေ …… ဟို … ဟို ……… "

မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းပြီး ရှက်သလိုလိုနှင့် တဟိုဟို ဖြစ်နေသော မိခင်ဖြစ်သူအား မြမျက်ချယ် စချင် လာမိသည်။

" ဒီတိုက် က … ထူးဆန်းတယ် …… မာမီ ရဲ့ …… "

" ဟမ် …… ဘာလို့ "

" ငလျင်က မနက်တခါ ညတခါ လှုပ်ပြီး … ငလျင် ကြောမိတာက … မာမီတို့ အခန်းပဲ …… မိနေတာ …… ကုတင်တိုင်တွေ …… တကျွီကျွီ တအီအီနဲ့ …… လှုပ်ရမ်းနေတာ …… အပေါ်ထပ် … ချယ်လေး အိပ်ခန်းက … ဘာမှ မဖြစ်ဘူး "

ဒေါ်မာလာခင်မှာ ပင်ကိုယ် ရာဂစိတ် ပြင်းထန်သူမို့ 

သူမတို့ ကာမ ဆက်ဆံသည်ကို တခါတလေ လာနေသော ချစ်သမီး လေးအား မမြင်တွေ့ စေချင်သဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းဖွဲ့ပေး ထား၏။

" ဟယ် ……… ခိခိ …… ကြံကြံ ဖန်ဖန် …… သမီးရယ် "

မြမျက်ချယ် စကားကြောင့် မျက်နှာလေး ရဲတက် လာပြီး တခိခိနှင့် ရှက်ရယ် ရယ်နေတော့၏။ 

" အင်း … သမီး ပြောသလို … အမေတို့ အိပ်ခန်းက … ငလျင်ကြောနဲ့ မိနေလို့ပါ … သမီးရယ် …… ဒီညလှုပ်ရင်လဲ … မကြောက်နဲ့ …… ခိ ခိ ခိ "

သမီးဖြစ်သူ အရွှန်းဖေါက်နေ သဖြင့် မျက်နှာပူ သက်သာ ကာ စိတ်ထဲ ပေါ့ပါး သွားရင်း ပြန်လည် စနောက် လိုက်သည်။

" အမလေး …… ခဏလေး လာနေတာကို … ညတိုင်း ……  လှုပ်မှာလား … မာမီ …… ခ်ခ် "

" ဒါတော့ … သဘာဝလေ … သမီးရဲ့ …… သမီးလည်း …… လှုပ်ချင်ရင် ……… ယောက်ျား ယူပေါ့ "

ဒေါ်မာလာခင်၏ စကားကြောင့် မြမျက်ချယ် စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ခံစားမိလိုက်သည်။ လင်မယား ကွဲပြီး အထီးကျန် နေသော ဖခင်နှင့် သားအဖချင်း သံယောစဉ် နယ်လွန် မိသည်ကို ဒေါ်မာလာခင် မသိသေးပေ။ သားအမိ ၂ယောက် တခိခိနှင့် စကားဝိုင်း ရပ်ကာ ခဏအကြာ ဒေါ်မာလာခင်မှာ သမီးဖြစ်သူအား ရောက်တုန်း ရောက်ခိုက် ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ ချက်ပြုတ် ကျွေးရန် စျေးသို့ ထွက်ခဲ့ လိုက်သည်။

...............................................................................................................

နေ့လည်ခင်း မိခင်ဖြစ်သူနှင့် ထမင်း အတူစားကာ အိမ်အပေါ်ထပ် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေစဉ် ဗြုံးကနဲ့ သဲသဲမဲမဲ ရွာလိုက်သော မိုးကြောင့် မြမျက်ချယ် နိုးလာ ခဲ့သည်။ တဝှီးဝှီးနှင့် လေရော ပါလာသဖြင့် ပြတင်း တံခါးများ လိုက်ပိတ်ကာ စောင်အပါးလေး ခြုံပြီး ပြန်ကွေးနေ၏။ ကွေးနေရင်း ဟိုတွေး ဒီတွေးဖြင့် ဒေါင်းထားသော အပြာကားများ သတိရကာ ဖုန်းဖွင့် ကြည့်နေမိသည်။ မိသားစု အင်းစက် ကားလေးမို့ ကြည့်နေရင်း မွေးရပ်မြေ၌ ကျန်နေသော ဖခင်အား သတိရနေပြန်၏။ ဇတ်ကား လေးမှာ လင်နှင့် ကွဲလာသော သမီးအား ဖခင်ဖြစ်သူမှ အိမ်ပြန်ခေါ်ထားရင်း လစ်ဟာ နေသော ကာမ ဆန္ဒလေးအား ဖြည့်ဆည်း ပေးမိသည့် ဇတ်ကားလေး ဖြစ်သည်။ 

လင်ကို တမ်းတရင်း ထကြွလာသော ကာမမီးတောက် လေးအား ဖခင် ဖြစ်သူနှင့် စိတ်တူကိုယ်တူ ငြိမ်းမိရာ မင်းသမီးမှာ အသား ဖွေးဖွေး ဘောဒီလှလှနှင့် ဖင်ထောင် ပေးထားပြီး ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ဆောင့်လိုး ပေးနေ၏။ ကြည့်နေရင်း မြမျက်ချယ် တယောက် မင်းသမီးနေရာ ဝင်၍ ခံချင် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်လာရသည်။ ခံရင်း တန်းလန်း မင်းသမီးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား စုပ်ပေးစဉ် အသဲ ယားလာပြီး နို့သီးခေါင်းများ မာခဲလာ၏။ 

ပေါင်ကြားထဲ တဆစ်ဆစ် ဖြစ်နေသော အဖုတ်လေးအား စမ်းကြည့်ရာ အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေ မို့မှောက်နေပြီး ယားယံ နေတော့သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား မြင်ယောင်ရင်း အဖုတ်လေးအား ဖိဖိပွတ်ကာ တအားအားဖြင် ကာမ အရှိန်များ တက်လာ ရ၏။ အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်ဝ လေးထဲ လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်းကာ အထုတ်သွင်း လုပ်နေမိ၏။

" ကျွီ ………… ကျွိ ……… "

အဖုတ်လေး လက်ထိုးသွင်းရင်း ဇတ်ကားထဲ အာရုံ ကပ်နေရာ ဘေးမှ ခေါ်သံကြောင့် ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရသည်။ ပက်လက် အနေထားဖြင့် လှည့်ကြည့် မိစဉ် လက်ထဲ ပန်းကန်လုံးလေး ကိုင်ရပ်နေသော စိုးထွန်းအား တွေ့လိုက်ရ တော့သည်။

" ဟာ …  ကို … ကို … ကိုစိုးထွန်း …… "

" အင်း … အပြင်က … ပြန်လာရင်း … ချယ်လေးဖို့ … ဒိန်ချဉ် … ဝယ်လာလို့ … လာပို့ ပေးတာ "

မြမျက်ချယ် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာရသည်။ စိုးထွန်းမှာ စကားပြောရင်း သူမပေါင်ကြားအား စိုက်ကြည့်ရာ စကပ် အောက်နားစလေး ဗိုက်ပေါ်ထိ လှန်နေပြီး လက်ချောင်း လေးမှာ အဖုတ်ထဲ မြုတ်နေ၏။

" ဟင် …  အင်း အင်း …… "

အဖုတ်ထဲမှ လက်ချောင်းလေး ပြန်ထုတ်ကာ စကပ်အား အမြန်ပြန်ဖုံးရင်း ထထိုင်လိုက်သည်။ စကပ်လေး ဖုံးပြီး ထထိုင်သော မြမျက်ချယ်၏ အခုအခံ မပါသော အင်္ကျီအပါး လေးပေါ် နို့သီးခေါင်း အရာလေးမှာ ထင်းနေ ပြန်သည်။ စိုးထွန်း ရုတ်တရက် စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ပုဆိုးထဲ လီးတံမှာ ဆက်ကနဲ့ ထောင်ထွက် လာရသည်။

" ဝေါ …… ဝရော  ……… ဒလိန်း ……… ဂျိန်း ……… ဝှီးးးး …… ဝေါ ……ဂျိန်း ဂျိန်း ……  ဝှီးးး  …… ဝုန်း …… အမလေး ……… "

ထိုချိန် တဝေါဝေါဖြင့် မိုးသဲလာကာ တဝုန်းဝုန်း တဂျိန်းဂျိန်း ဖြင့် မိုးခြိမ်းသံများနှင့် အတူ လေပြင်း များပါ တိုက်ခတ် လာသဖြင့် လန့်အော်ရင်း ကုတင်းဘေး ရပ်နေသော စိုးထွန်းအား ဖက်လိုက် မိ၏။ 

" အွန့် … "

ကြောက်ကြောက် လှန့်လှန့်ဖြင့် လှမ်းဖက်ရာ စိုးထွန်း ပုဆိုးထဲ ထောင်ထွက်နေသော လီးမှာ နို့အုံ တဖက်အား ဖိထောက်မိသဖြင့် ၂ယောက်သာ ခန္ဓာကိုယ်များ ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရသည်။ 

" ချယ်လေး … ခုနက … ပြီးသွားရဲ့လား "

" အာ … ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ … မသိဘူး "

မြမျက်ချယ် ရှက်သွားပြီး လန့်ဖက်ထားရာမှ ခွာရာ စိုးထွန်းမှာ မြမျက်ချယ် လက်တစ်ဖက်အား ဆွဲယူကာ ပုဆိုးထဲ မာထင်နေသော လီးတံပေါ် တင်ပေး လိုက်သည်။ တဆက်ထဲ နို့အုံတဖက်အား ညှစ်ပေးကာ နို့သီးခေါင်း လေးအား ချေပေး လိုက်ပြန်၏။ 

" အို့ … ဘာလုပ်တာလည်း … ဖယ်ပါ … "

နို့သီးခေါင်း လေးအား ချေခံရသည်နှင့် ယောင်ပြီး ကိုင်ထားမိသော လီးအား လွတ်ကာ ကိုယ်လုံးအား နောက်ဆုတ်လိုက်၏။

" ဖြေပါ … ချယ်လေးရ … ခုန အဖုတ်ထဲ … လက်သွင်း နိူက်နေတာ … ပြီးလားလို့ " 

" ဟာ … ဘာတွေ မေးနေတာလဲ "

" ဖြေလေ … မဖြေရင် … ငါရောက်လာတုန်း … အဖုတ်နိူက်ပြတယ် ဆိုပြီး … မမခင်ကို … ပြောပြ လိုက်မယ် … "

စကားပြောရင်း စိုးထွန်းမှာ မြမျက်ချယ် လက်အား ဆွဲယူကာ သူ့လီးအား ကိုင်ခိုင်းပြန်သည်။ 

" မဟုတ်ပဲနဲ့ … ကိုစိုးထွန်း ရယ် "

မြမျက်ချယ် အခက်တွေ့နေ ရ၏။ မိခင်ဖြစ်သူအား စိုးထွန်း ပြောလိုက်လျင် ပထွေးအား မြူဆွယ်သလိုလို ထင်မှတ် သွားမည် ဖြစ်သည်။ မကိုင်ချင်ကိုင်ချင်ဖြင့် စိုးထွန်း လီးအား ကိုင်ကာ ပြန်ပြောနေသည်။ 

" အင်း … ကိုင်ထား … ကောင်းတယ် … ဘယ်သူ့ကို မှန်းပြီး … လုပ်နေတာလဲ … ပြောပြဦး "

" အာ … ဘယ်သူ့မှ … မမှန်းပါဘူး … ဟို ဟို … "

စိုးထွန်း အမေးကြောင့် မြမျက်ချယ် မျက်နှာလေး ရဲတက် လာရ၏။ 

" မညာပါနဲ့ … ဟိုမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ … ချယ်လေး ချစ်သူလား "

" ဟင် … မဟုတ် ပါ  ဘူး "

ဖခင်ဖြစ်သူအား မှန်းပြီး အဖုတ် နိူက်နေရာ ပထွေးဖြစ်သူ အား ဘယ်လိုပြောရမှန်း မသိတော့။ 

" မှန်မှန်ပြောဟာ … မပြောရင် … လီးကို … စုပ်ခိုင်းမှာနော် "

" ကျွတ် … ဘာလို့ စုပ်ပေး ရမှာလဲ … ရွံ့စရာကြီး … အဖု တွေနဲ့ … "

" ဟမ် …… ဒါဆို … ငါ့ လီး … မြင် … မြင် … မြင်ဖူးတယ်ပေါ့ "

မြမျက်ချယ် စကားမှားသွား ရသည်။ စကား အမှားကြောင့် စိုးထွန်း မျက်လုံးများ အရောင်တောက် လာပြီး ပုဆိုးထဲရှိ လီးမှာ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် သွေးတိုး လာ၏။ 

" မြင်ဖူးတယ် မလား … ချယ်လေး ရ … ဟင် "

" ဘယ်မှာ မြင်ဖူးတာလဲ … မမခင်ကို … လိုးတဲ့ ချိန်လား "

" ဟို … အရင် အိမ်ကတည်းကလား … ပြောပါဟ … သိချင် လို့ပါ "

" ခဏ စုပ်ပေးပါ့လား … ဟင် … ချယ်လေး … မော်ဒယ် ချောချောလေး တယောက်ရဲ့ …  နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးနဲ့ စုပ်ပေးတာ … ခံဖူး ချင်လို့ပါ … နော် နော် … "

မြမျက်ချယ် တယောက် လီးအား ကိုင်ပြီး ငြိမ်နေရာ စိုးထွန်း စကားများ တတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေသည်။ မခက်ထန်တော့ပဲ ကလေးတစ်ယောက်လို မြမျက်ချယ် အား ပူဆာနေ၏။ နို့အုံအား ညှစ်လိုက် ပါးလေး ပွတ်လိုက်ဖြင့် လီးစုပ်ခိုင်းနေ တော့သည်။

" စုပ်ပေးရင် … ဒီကိစ္စတွေ …… ဘယ်သူမှ …  လျှောက်မပြော ပါဘူးလို့ … ကတိ ပေးမလား "

လက်ထဲ တင်းမာလာသော လီးအရည်ပြား ပေါ်မှ ဂေါ်လီ များကြောင့် မြမျက်ချယ် စိတ်များ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်လာမိ၏။ မိခင်ဖြစ်သူအား ကော့ပျံအောင် လိုးနိုင်သော လီးကြီးအား မြင်လည်း မြင်ချင် နေမိသည်။ လတ်တလော အခြေနေ အရ စိုးထွန်း ဆန္ဒအတိုင်း ခဏတဖြုတ် လီးစုပ်ပေးရန် ဆုံးဖြတ် လိုက်တော့၏။

" အင်း အင်း … အင်းပါ … ချယ်လေး ရဲ့ … ခဏပဲ စုပ် "

စိုးထွန်း စကားများ ထစ်ငေါ့ ကုန်သည်။ ဒါရိုင်ဘာ ဘဝမှ ဆရာကတော်အား အပိုင်ထိန်းပြီး အိမ်ထောင်ကွဲသည်နှင့် တရားဝင် လက်ထပ် ယူထားကာ ခုတဖန် မယားပါ သမီးကိုပါ လိုးခွင့် ရတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် စိတ်ထဲ ကြိတ်ပျော် နေရ၏။ ပုဆိုး အပြင်မှ လီးကိုင်ထားသော မြမျက်ချယ် လက်အား ခဏဖယ်ကာ ပုဆိုးအောက်နားစ အား တဖြည်းဖြည်း အပေါ်လှန်တင် လိုက်တော့သည်။

" သမီးရေ … မိုးအေးအေးနဲ့ … အိပ်နေတာ လား "

ရုတ်တရက် လှေကားထိပ်နား ဆီမှ ဒေါ်မာလာခင့် အသံ ကြားလိုက်ရ သဖြင့် စိုးထွန်းမှာ ပုဆိုးအား ပြန်ချကာ လူချင်း ခွာပြီး ကုတင် ခေါင်းရင်းဘက် စားပွဲခုံနား ကပ်ကာ ကိုယ်ရှိန် သတ်လိုက်တော့သည်။

" ကျွီ … ကျွိ ………… ဟော … စိုးထွန်း က … ဒီရောက် နေတာလား ……  "

အသံနှင့်အတူ စေ့ထားသော အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်မလာခင်လေး မြမျက်ချယ် မှာလည်း အိပ်ယာပေါ်မှ စောင်အပါးလေး ယူကာ လက်တကိုင်း အင်္ကျီနှင့် ဒူးဖုံး စကပ်လေး ဝတ်ထားသော ခန္ဓာကိုယ်အား ခပ်မြန်မြန် ပတ်ထားလိုက်၏။ 

" ဟုတ်တယ်  … မမခင်ရေ … ဒီမယ် ကျနော် … အပြင်က ပြန်လာတော့ … မမခင်ဖို့ ကြေးအိုးဝယ်ရင်း … ချယ်လေးဖို့ပါ … ဒိန်ချဉ် ဝယ်လာခဲ့တာ … ခု တက်ပေးတော့ …… နေသိပ်မကောင်းလို့ … မစားဘူးတဲ့ "

စိုးထွန်းမှာ ဒိန်ချဉ် ပန်းကန်လေးအား စားပွဲခုံပေါ်မှ မပြကာ ဒေါ်မာလာခင် မရိပ်မိအောင် ဟန်ဆောင် ပြနေ၏။

" ဟင် … သမီးလေး နေမကောင်းဘူးလား … ဟုတ်ပါ့ … ငါ့သမီးက … ငယ်ငယ်ကတည်းက … မိုးအုပ်ရင် မရဘူး … ဒီလောက် မိုးရွာမှာတော့ …… ဖြစ်ပြီနေမှာ "

စိုးထွန်း ပါးနပ်မှု့ကြောင့် မြမျက်ချယ် ဟူးကနဲ့ ကြိတ်ပြီး သက်ပြင်း ချလိုက်ရသည်။ မိခင်ဖြစ်သူအား ချောလဲ ရောထိုင် လုပ်ကာ နေမကောင်း ချင်ဟန် မူပြလိုက်၏။မျက်နှာလေး ရဲပြီး ချွေးအနည်းငယ် စို့ကာ စောင်ခြုံ ထားသော မြမျက်ချယ်အား ဒေါ်မာလာခင် ထွေးပွေ့ ထားသည်။ ခဏအကြာ ဒေါ်မာလာခင်နှင့် စိုးထွန်းတို့ အောက်ထပ် ပြန်ဆင်းရာ ဟူးးးကနဲ့ သက်ပြင်းရှည် ချရင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲချ လိုက်တော့သည်။

.................................................................................................

" သား ပြန်လာပြီလား " 

ဧည့်ခန်းထဲ အမှိုက်လှည်းနေစဉ် သားတော်မောင် ဝင်လာသဖြင့် လှမ်းမေးလိုက်သည်။

" ဟုတ် … အမေ … လမ်းထိပ်က … တီးဆိုင် … ခဏ … သွားတာပါ "

ဇွဲနိုင်မှာ ဒီမြို့ရောက်သည်နှင့် တက္က္တသိုလ် ဆက်တက်ကာ ရေကူးခြင်း ဘောလုံးကန်ခြင်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထိုင်ခြင်း ဖြင့်သာ အချိန်ကုန်လေ့ ရှိ၏။

" နက်ဖန် …  သား … ကျောင်းပိတ်တယ် မလား "

" ဟုတ် "

" အမေ့ကို … စျေးလိုက်ပို့ပေး … သား အဖေ … ဆုံးတာ ၁နှစ်ပြည့်ပြီ … ကြက်သားနဲ့ ဆွမ်းလောင်း ရအောင် "

" မြန်တာနော် … အမေ "

" အင်း … "

ဒေါ်မိုးဝါ ပြောပြီး မျက်နှာလေး ငြိုးကာ သူမ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွား တော့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွား သည်နှင့် ဇွဲနိုင်မှာ မိးဖိုခန်းထဲ ထမင်းခူးကာ ထမင်းစားခန်း သို့ သွားပြီး ထမင်းစားနေ လိုက်သည်။ ဦးရဲကျော် တိုက်၏ အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းနောက်မှ အိပ်ခန်းအလွတ် ၂ခန်း အား သားအမိ၂ယောက် ၁ခန်းဆီ နေကာ ရေချိုးခန်း နှင့် ကပ်လျက် ပစ္စည်း အဟောင်းများ ထားသော စတိုခန်း အား ထမင်းစားခန်း လုပ်ထားလိုက်၏။ ဇွဲနိုင် ထမင်းစားပြီး စာခဏဖတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ မှေးနေရင်း အတိတ်မှ အဖြစ်ပျက်များ ပြန်စဉ်းစား နေမိသည်။ 

ဇွဲနိုင် ၁၀နှစ်သား လောက် ကတည်းက ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမျိုးနိုင်မှာ နိုင်ငံခြား အလုပ် ထွက်လုပ်ပြီး မိသားစု အတွက် စီးပွား ရှာနေခဲ့ရာ မိဘ ၂ပါးလုံး သက်ရှိ ထင်ရှား ရှိနေသော်လည်း အနေဝေးသော ဖခင် ဖြစ်သူထက် အနေနီးသော မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးဝါအား ပို၍ ခင်တွယ် ခဲ့သည်။ 

အရွယ် မရောက်ခင် မိခင်ဖြစ်သူ၏ အမို့အမောက် အဖုအထစ် များနှင့် ဆွဲဆောင်မှု့ရှိသော ခန္ဓာကိုယ်အား အနီးကပ် ခဏတိုင်း မြင်ဖူးသော်လည်း စိတ်ထဲ ပါသည့် ပါသာပင် ဘယ်လိုမှ မခံစားခဲ့ရ။ သို့သော် ၈တန်း နှစ်လောက်မှ စ၍ မိခင်ဖြစ်သူ အပေါ် မသိမသာ တပ်မက်စိတ်လေး ဖြစ်ပေါ် လာခဲ့သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ နိုင်ငံခြား ထွက် သွား ကတည်းက သာအမိ၂ယောက် တကုတင်ထဲ အတူအိပ်ရာ ဒေါ်မိုးဝါ ၏  ညဝတ်အင်္ကျီ အပါးလေး နှင့် ညဝတ်စကပ် အောက်မှ မမြင်အပ် သော အရာများ မြင်တွေ့တိုင်း ပေါင်ကြားထဲ လီးမှာ တဆစ်ဆစ် ဖြင့် ခံစား နေရသည်။ 

ကျောင်းပိတ်ရက် ၁ရက်တွင်  အပြင် ဘောလုံး ချိန်းကန်ရာ ညနေပိုင်း အိမ်ပြန်လာစဉ် သေးပေါက်ရန် အိမ်ထဲ ခပ်သွက်သွက် ဝင်လာခဲ၏။ ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် အိပ်ခန်းမှ ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက် ရသဖြင့် နောက်ဖေး ရေချိုးခန်း သွားရန် ဟန်ပြင် နေသော ခြေလှမ်းများ တုံ့ကနဲ့ ရပ်သွားရသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဖျားနာနေလား စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် အိပ်ခန်း တံခါးနား တိုးကပ်ကာ တံခါးအား ဖိတွန်းလိုက်၏။ လော့မချပဲ စေ့ရုံစေ့ထားသဖြင့် ပွင့်သွားရာ အိပ်ခန်း ထဲမှ မြင်ကွင်းကြောင့် တံခါးအား အမြန် ပြန်ဆွဲ ပိတ်ကာ လက်တဝါးစာ လောက်သာ ချန်ထား လိုက်သည်။ ဒေါ်မိုးဝါ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ ကိုယ်တုံးလုံး အနေ အထားနှင့် အဖုတ်လေး ဖိပွတ် နေ၏။ လက်သွင်း ထားသော ပေါင်တံဖွေးဖွေး ၂ဖက်မှာ စုလိုက် ကားလိုက် ဖြစ်နေပြန်၏။ 

" အား … ကိုမျိုးနိုင် ရယ် …… အား အ …… လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ "

မိခင်ဖြစ်သူ၏ ပေါင်ဂွထဲ ပွတ်နေသော လက်လေး မြန်လာပြီး ညည်းသံလေး ပီပီသသ ကြားလိုက်ရ သဖြင့် ဇွဲနိုင် တယောက် စိတ်လှုပ်ရှားမူ့ ပြင်းထန်ကာ ဒူးများ ညွတ်သွားရသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူအား တမ်းတရင်း လက်ဖြင့် အာသာ ဖြည်နေသော မိခင်အား ကြည့်ကာ စိတ်ခံစားမှု့ ပြင်းထန် လာ၏။ မြင်ကွင်းမှာ ဇွဲနိုင် အဖို့ အကြိမ်ရေ များများ မြင်ဖူး နေသော်လည်း မြင်တိုင်း အကြည့် မရွေ့နိုင်ခဲ့ပေ။ ညပိုင်း စားသောက် အိပ်ယာဝင်ချိန် ဒေါ်မိုးဝါ အိပ်ပျော်သွားသည်နှင့် ညဝတ်အင်္ကျီ အပြင်ဘက် လျှံထွက်နေသော နို့အုံအား အုပ်ကိုင် ညှစ်ရင်း အိပ်တတ်လာသည်။ 

ရက်ကြာ လာသည်နှင့် အနည်းငယ် ရဲတင်းလာပြီး အဖုတ်အား လက်လေးဖြင့် အုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးတတ် လာ၏။ ထိုအခါမျိုးတွင် ဒေါ်မိုးဝါမှာ မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ ပေါင်တံ၂ဖက်အား စိထား တတ်သည်။ ဒူးဖုံးစကပ် အောက်နားစလေး ပေါင်ရင်း လိပ်တက်တိုင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနှင့် လီးက ထောင်မတ်လာရ၏။ နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်နေသော မိခင်ဖြစ်သူ ဘေးနား တင်ပလင် ခွေထိုင်ကာ အဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု ပစ်တော့သည်။ မလုပ်သင့် မလုပ်ကောင်း သော ကိစ္စမို့ ဂွင်းမှန်း ထုပြီးတိုင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပစ်ရှိသလို ခံစားရသည် မှာလည်း အကြိမ်ကြိမ်ပင်။ 

....................................................................................................

ဒေါ်မိုးဝါမှာ အသားဖြူဖြူ ခန္ဓာကိုယ် ပြည့်ပြည့် ဖြိုးဖြိုးနှင့် အနေအထိုင် ရဲတင်း ပွင့်လင်းသည်။ ယခုလက်ရှိ နေထိုင်သော အကိုဖြစ်သူ ဦးရဲကျော် အိမ်သို့ မရောက်ခင် ဟိုးအရင် မွေးရပ်မြေ အိမ်၌ ဇွဲနိုင် ငယ်ရွယ်စဉ် သားအမိ ၂ယောက် ရေချိုးခန်းထဲ ရေအတူ ချိုးတိုင်း သားဖြစ်သူ ရှေ့တွင် ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ကာ ဆပ်ပြာ တိုက်တတ်၏။ သို့သော် တဖြည်းဖြည်း အရွယ် ရောက်လာသော သားတော်မောင် ကြောင့် အနေထိုင် ဆင်ခြင်ကာ ရေအတူ ချိုးသော်လည်း အရင်လို တုံးလုံးချွတ်ပြီး ဆပ်ပြာ တိုက်ခြင်း မပြုလုပ်တော့။ ဆင်ခြင်ခဲ့သည့် တိုင် တရေးနိုး ညတိုင်း သူမ ပေါင်ကြားအား ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု နေသော သားဖြစ်သူ ဇွဲနိုင်ကြောင့် အံ့အော နေမိ၏။ လင်နှင့် ဝေးနေသဖြင့် သာယာသလို ခံစား မိသော်လည်း သားအမိ ချင်းမို့ စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်နေရ ပြန်သည်။ 

သားတော်မောင် ၁၀တန်းနှစ်တွင် သူမအား အရင်ထက် ပိုပြီး ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်တတ် လာသည်ကို ရိပ်မိနေ၏။ မှတ်မှတ်ရရ ၁၀တန်း စာမေးပွဲ နောက်ဆုံးနေ့ ညပိုင်းတွင် ဇွဲနိုင်တယောက် အိမ်သို့ ဘီယာမူးပြီး ပြန်ရောက်လာ၏။ ထမင်းပင် မစားနိုင်တော့ ခဏစကား ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ ထိုးအိပ် သွားတော့သည်။ ဒေါ်မိုးဝါမှာ သားဖြစ်သူ နောက်မှ ကပ်ပါလာကာ ဘီယာနံ့ ချွေးနံ့ များနှင့် သားဖြစ်သူ၏ အဝတ်စားများ ချွတ်လဲပေးရ၏။ အဝတ်များ ချွတ်ပြီးသည်နှင့် မျက်စိအောက်ပင် ထွားကြိုင်းလာသော ဇွဲနိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်အား မြင်လိုက်ရသည်။ ဖန်ချောင်း မီးရောင်အောက် ကိုယ်လုံးတီး အနေထားဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ ငိုက်ဆင်း နေသော သားဖြစ်သူ လီးအား ကြည့်မိပြန်၏။ 

ခါတိုင်း မပေါ်တပေါ်လေး မြင်ဖူး နေသော်လည်း လီးမှာ ဒီလောက် ထွားမှန်း မတွေးမိခဲ့။ တခူးခူးဖြင့် မူးပြီး အိပ်ပျော်နေသော သားတော်မောင် လီးအား အနီးကပ် ကြည့်ရင်း လက်လေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ် နေမိ၏။ အရင်ရက်များတွင် သူမ အဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု နေသည့် ပုံရိပ်လေး ပြန်မြင်ယောင်စဉ် စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ဖေါ်ပြမရသော ဝေဒနာလေး ခံစား လိုက်ရရှာသည်။ ၁၀ မိနစ်ခန့် အကြာတွင် လက်ထဲ တင်းမာလာသော လီးအား လွတ်ကြည့်ရာ အပေါ်သို့ ထောင်မတ် နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ လီးအရည်ပြား ဖွေးကာ အကြောစိမ်း များ ထနေသော လီးကြီးအား စူးစိုက် ကြည့်ရင်း အတွေးရိုင်းများ တွေးနေမိရာ တွေးရင်း ကြက်သီး ထလာတော့သည်။

ညဝတ်ဂါဝန် စကပ်လေး အား လှန်ရင်း လက်တဖက်မှာ အဖုတ်လေးဆီ အလိုလို ရောက်သွားမိ၏။ တဆက်ထဲ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားမိကာ အရည် စိမ့်လာသော အဖုတ်ထဲ လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်း လိုက်သည်။ လီးတံထိပ် ကားထွက်နေသော ပန်းနုရောင် ဒစ်ကြီးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ တဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လာကာ လက်ခလယ် ဖြင့် အဖုတ်လေး မွှေနေမိ၏။ ရုတ်တရက် ဖြစ်ပေါ် လာသော ကာမစိတ်ကြောင့် သားအမိ ဆိုသည် အသိ ပျောက်ကွယ်ကာ အာသာဖြည်လိုစိတ် ပြင်းထန်စွာ ဖြစ်ပေါ် လာရသည်။ ၅မိနစ်ခန့် အကြာ အဖုတ်ထဲ အထုတ်သွင်း လုပ်နေသော လက်ချောင်းလေး မြန်လာပြီး ခေါင်းမော့ကာ ခန္ဓာကိုယ်လေး တုန်သွား၏။ 

ထွက်ကျ လာသော အရည်များအား ဂါဝန်အနားစဖြင့် သုတ်ကာ သားဖြစ်သူ လီးအား တချက်နမ်းရင်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းခဲ့လိုက်သည်။ သူမကိုယ်တိုင် ညဝတ်အင်္ကျီတစုံ လဲပြီး ဇွဲနိုင်အား အဝတ်ဝတ် ပေးကာ ကျောပေး အိပ်လိုက်တော့၏။ တစောင်းလေး အိပ်နေသော သူမခါးပေါ် လက်တဖက် ကျရောက် လာစဉ် အုပ်ကိုင်ထားရင်း အိပ်ပျော် သွားရသည်။ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေစဉ် ခါးအောက်ပိုင်း တရွရွနှင့် ခံစားလာရ သဖြင့် မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်ရာ သားဖြစ်သူ လက်တဖက်မှာ သူမ ပေါင်ဂွလေးထဲ ရောက်ရှိနေကာ ပွတ်သပ် နေတော့၏။

" ဟင် …… သား …   "

ဒေါ်မိုးဝါ အလန့်တကြားနှင့် ပေါင်တံ၂ဖက်အား စိလိုက်ရင်း လေသံတိုးတိုး ရွတ်လိုက်၏။ သို့သော် ဇွဲနိုင်မှာ မူးအိပ်နေရင်း ပေါင်ဂွလေးထဲ ညဝတ်စကပ် အပါးလေး အပေါ်မှ နှိုက်ပွတ်နေသည်။ လက်အား ဖယ်လိုက် သော်လည်း စကပ် အောင်နားစထဲ လက်ပြန်ရောက်ကာ အဖုတ်အား မိမိရရ အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ် နေပြန်၏။ သားဖြစ်သူ မူးမူးနှင့် နှိုက်နေသော လက်မှာ ဖယ်လိုက် ပြန်ရောက်လာ လိုက်ဖြင့် ၅ကြိမ် မြောက်တွင် ဆွဲဖယ်ရာ အားမပါ တော့ပေ။ မျက်စိ၂ဖက် မှိတ်ကာ ပေါင်တံ၂ဖက် မသိ မသာလေး ဖြဲပေးမိ၏။ အဖုတ်လေး မှာ လက်ချောင်း လေးများအောက် အရည် ရွှဲလာရသည်။

" အ …  "

အဖုတ်ထဲ လက်ချောင်းလေး တိုးဝင်လာစဉ် ကျောလေး ကော့တက် သွားပြီး အကနဲ့ ပါးစပ်လေး ဟသွားပြန်၏။ လက်ချောင်းလေး လှုပ်ရှားနေရင်း ဖင်ကြားထဲ ထိကပ် နေသော ခပ်နွေးနွေး အရာကြီး မာထင်လာရာ ကြက်သီးဖုများ ထလာရတော့သည်။

" ဟင် "

သားဖြစ်သူ မမူးတော့ပဲ သေချာ လုပ်နေမှန်း ရိပ်မိ လာသဖြင့် ကိုယ်လုံးအား ပက်လက်လှန်ကာ ခေါင်းလှည့် ကြည့်လိုက်၏။ အကြည့်ချင်း ဆုံသည်နှင့် အဖုတ်ထဲ ဝင်နေသော လက်ချောင်းလေး အထုတ်သွင်း မြန်လာ သဖြင့် လက်ကောက်ဝတ်အား ဖမ်းတား မိသည်။ သို့သော် သားတော်မောင်၏ လွတ်နေသော လက်တဖက် ကြွလာပြီး လက်ကောက်ဝတ် အား ဖမ်းကိုင်ထားသော သူမ လက်အား ဆွဲယူကာ လီးပေါ် တင်ပေး လိုက်တော့၏။ ဒေါ်မိုးဝါ တယောက် လီးအား ယောင်ပြီး ဆုပ်ကိုင် ထားမိ၏။ ဇွဲနိုင်မှာ မျက်ခုံးကြောလေး တွန့်ကာ ချွေးပြန် နေသော မိခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း အဖုတ်ထဲမှ လက်ချောင်းလေး ပြန်ထုတ်ပြီး ထထိုင်လိုက်သည်။ ဇွဲနိုင် ထထိုင်မှ ယောင်ပြီး ကိုင်ထားသော လီးအား လွတ်ပေး လိုက်၏။ 

ထိုချိန် ဇွဲနိုင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် နေရာယူကာ အမွှေးအုံ ထူထူအောက်မှ အဖုတ်အား ဖိယက် ပစ်တော့၏။ မယက်တတ် ယက်တတ်ဖြင့် ယက်ပေးနေရာ အထိအတွေ့ ဝေးနေ သော ဒေါ်မိုးဝါ အဖို့ ၅ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ပြီးသွားခဲ့သည်။ တိတ်ဆိတ် နေသော အိပ်ခန်းလေးထဲ ဒေါ်မိုးဝါ ပေါင်တံ ၂ ဖက် ကားထားလျက် အသက်မျှင်းရှု နေရှာ၏။ အမော ဖြေနေသော မိခင်ဖြစ်သူအဖုတ်ထဲ ဒူးထောက်လျက်အနေထားနှင့်ပင် လီးထိပ်အား တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်သည်။ 

" ဗြိ ……… အ ………… "

လီးတဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်နှင့် ကိုယ်လုံးအား မှောက်ချကာ လီးအရင်းထိ ဆောင့်လိုး ပစ်တော့၏။

"  အားးးး …… အမေ့ ……… ဟင့် … "

လီးတချောင်းလုံး အဖုတ်ထဲ အရင်းထိ တိုးဝင်ကာ  နူတ်ခမ်းသားများ လိပ်ပါသွားရသည်။ ဒေါ်မိုးဝါ ထိတ်လန့် နေရင်း ဟင့်ကနဲ့ မျက်လုံးများ မှေးစင်းသွား တော့၏။ အဖုတ် အတွင်းသား များ၏ နူးညံ့သော အထိအတွေ့ ကြောင့် ဇွဲနိုင် အသိစိတ် လွတ်ကာ ထပ်ခါထပ်ခါ ဆောင့်လိုး ပစ်လိုက်သည်။ ဒေါ်မိုးဝါ လီးဝင်သည်နှင့် ရုန်းကန်မိ သော်လည်း ၅မိနစ်ခန့် အကြာတွင် သားဖြစ်သူ ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ရင်း အောက်မှ မသိမသာ ပြန်ကော့ ပေးနေတော့၏။ လီးမဝင်တာ ကြာပြီဖြစ်သော အဖုတ်လေးမှ တဇွိဇွိ တဗွိဗွိဖြင့် အသံ ပေးနေရာ ပါးစပ် မှလည်း တအီးအီး တအားအားနှင့် ညည်းသံ ထွက်ပေါ် လာသည်။ လီးကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း အောက်မှ ပြန်ဆောင့်ပေးရင်း အဖုတ်တပြင်လုံး ယားယံ လာတော့၏။

" ဟင့် ……… အ ………… ဗွပ်ဗွပ် ………… ဗြွတ် ……… အအ ………… ရှီးးးးး …………… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ……… အ အ အ ……… အဟင့် ဟင့်ဟင့် "

လီးဝင်လီးထွက် သံများ ပြင်းထန်လာပြီး ခဏအကြာ ဒေါ်မိုးဝါ ကိုယ်လုံးကြီး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တွန့်ကာ ငြိမ်ကျ သွားရှာသည်။ စောက်ရည်ပန်းရင်း အဖုတ် အတွင်းသား များနှင့် လီးတံအား ညစ်ပေးထားသဖြင့် ဇွဲနိုင်လည်း ၁၀ချက်ခန့် ထပ်ဆောင့်ပြီး လရည်များ ထွက်လာရ၏။ စောက်ပတ်ထဲ လီးအား အရင်းထိ ကပ်ကာ လရည်များ ပန်းထည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်တော့သည်။

…………………………………

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန်……