ချစ်သောသူ ရှာရင်တွေ့ အပိုင်း ( ၁ )

 ချစ်သောသူ ရှာရင်တွေ့ အပိုင်း ( ၁ )

နရသူ ရေးသည်။

မဝင်းသန်း ဖုန်းထဲကနေပြီး အောစာအုပ်တစ်အုပ်ကို စိတ်ဝင်တစား ဖတ်နေသည်။ ခုနောက်ပိုင်း ဟန်းဖုန်းတွေမှိုလိုပေါက်ပြီး အင်တာနက်လိုင်းတွေ ခေတ်မီမြန်ဆန်လာတော့ တောရောမြို့ပါ ခေတ်နှင့်အညီ ရင်ဘောင်တန်းလိုသူတွေ အားလုံးလောက်နီးပါး လိုင်းပေါ်ကို (အင်နက်လိုင်းကို ဆိုလိုသည်။) ရောက်ရှိလာကြသည်။ ဖေ့စ်ဘွတ်ဆိုတာတွေ တက်ကြည့်ကြသည်။ Viber တွေဘာတွေ သုံးကြသည်။ အကောင့်တွေ အပြိုင်းအရိုင်းဖွင့်ကြသည်။ လူတစ်ကိုယ် ဖေ့စ်ဘွတ်နှင့် Viber အကောင့် လေးငါးဆယ်ခုစီလောက် ဖွင့်ပြီး ပြောချင်တာပြော ရေးချင်တာရေးကြသည်။

မည်သည့်လိုင်းမျိုးမဆို ဖတ်သူကြည့်သူတွေတော့ရှိသည်။ လူတစ်ကိုယ် အကြိုက်တစ်မျိုးစီမို့ သူ့အကြိုက်နှင့်သူ ဘယ်သူ့ဘယ်သူကိုမှလည်း အပြစ်ပြောနေစရာ မလိုချေ။ သားပျို သမီးပျိုတွေဆိုလျှင် တော်တော့်ကို ထိန်းသိမ်းရခက်မည့် ခေတ်ဖြစ်သည်။

မဝင်းသန်းက အနှီဝတ္ထုတွေကို ဖတ်ရမှတ်ရတာ ဝါသနာတော်တော်ကြီးသည်။ ကိုယ်တိုင်သာ အတွေ့အကြုံမရှိလို့ ချမရေးရဲတာ။ ရေးရဲသူရှိလို့ကတော့ ကိုယ်ပိုင်အခန်းကလေးထဲမှာ ဘယ်လောက်ပင် ကြမ်းတမ်းသည့်စာမျိုးကိုမဆို ဖုန်းကလေးကို ပွတ်ပွတ်ပြီး ဇိမ်နှင့်နှပ်၍ ဖတ်သည်။ ဆရာပန်းရိုင်းတို့ ဆရာကိုနတ်သားတို့ ဆရာတပ်ကြပ်ကြီးတို့ ဆရာလေးကိုသာဒင်တို့ … ကိုအညတြတို့ ဟား …လိုင်းစုံပါပေ့။

တစ်ခုတော့ရှိသည်။ မဝင်းသန်းက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသမား။ ဈေးသည်ပီပီ လက်ရဲဇက်ရဲ နှုတ်ရဲသူတစ်ဦးမို့ စာကို ဘွင်းဘွင်းကြီး ဒဲ့ဒိုး ရေးတာမျိုးမှ ကြိုက်သည်။ လီးကြီးတို့ စောက်ပတ်ယက်တာ လိုးတာတို့ ပုလွေမှုတ်တာတို့ ဆိုတာမျိုးကို သူမအလွန်ကို နှစ်ထောင်းအားရ သဘောတွေ့လွန်းလှသည်။ ပန်းပွင့်ကလေးတို့ ပျားရည်အိုင်တို့ ပိပိကို ဝလုံးရေးတာမျိုးတို့ ဆိုလျှင် ဖီးလ်က မလာချင်။ ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကို ဘေးသာချထားလိုက်ချင်သည်။ (ခိခိ နောက်ထှာနော် စိတ်ဆိုးရဘုစ် … ခွိ )။

အပြာကား အောကားမှန်သမျှလည်း စုံနေအောင်ကို လိုက်ကြည့်သူဖြစ်သည်။ ဈေးထဲက ခပ်ခြောက်ခြောက် ဖြစ်နေသော မိအေး (သူ့နာမည်ရင်းက မောင်အေး ) ဆိုသည့် မိန်းမလျာကောင်လေးဆီကနေ ဒီလိုကားမျိုးတွေ သူမ Zapya နှင့်ရှယ်ပြီး ကူးယူကာကြည့်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီနေရာမှာလည်း သူမကြိုက်တဲ့ ကားအမျိုးအစားက အမေရိကန်အောကားပဲ ဖြစ်သည်။ ကပ္ပလီလို့ ခေါ်သည့် လူမည်းလီးကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး သူမအဖုတ်ကလေးကို ကိုယ့်ဖာသာပွတ်၍ အရည်တွေ ပန်းထွက်မတတ်ဖြစ်ရသည်။

မဝင်းသန်း … နာမည်ရင်းက " ဝင်းမင်းသန်း " ဖြစ်ပြီး … သူမက အပြိုကြီး …။ 

သူမ အသက်က ၃၀ လောက်ရှိပြီ။

" အပြိုကြီး "ဆိုတာ ယရစ်နှင့်စာလုံးပေါင်းခြင်းကို ပြောခြင်းဖြစ်သည်။ သူမအသက် ၁၆ နှစ်သမီးအရွယ် လောက်က ရပ်ကွက်ထဲက ရေပိုက်ပြင်သမားတစ်ယောက်နှင့် ခိုးရာ တစ်ခါလိုက်ပြေးခဲ့ဖူးသည်။ မိဘတွေ သဘောမတူ၍ ပြန်ခွဲပစ်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ ကွယ်ရာမှာ နောက်ထပ် လေးငါးကြိမ် ချိန်းတွေ့ကြသေးပေမယ့် သူမကောင်လေးက ကျောရရုံသာကြံသွားခဲ့ပြီး တခြားရပ်ကွက်က တစ်ခုလပ်မတစ်ယောက်နောက်ကို ပါသွားခဲ့ရာမှ သူမတို့ အချစ်ဇာတ်လမ်း တစ်ခန်းရပ်ခဲ့ရပါသည်။

သူမရုပ်ရည်က မင်းသမီးရှုံးရလောက်အောင် မွတ်နေအောင်ချောသူမဟုတ်ပေမယ့် မျက်လုံးကောင်းကောင်း နှာတံပေါ်ပေါ် ပါးကလေးဖောင်းဖောင်းနှင့် ကုလားဆင်မလေးလို ချစ်စရာကောင်းသူပဲဖြစ်သည်။ သူမနှုတ်ခမ်းကလေးကတော့ ထူထူအမ်းအမ်း အောက်နှုတ်ခမ်းခပ်တွဲတွဲကလေးဖြစ်ကာ ဆွဲဆောင်မှုရှိသည် ဟုတော့ ခံစားရသည်။ အလိုရမ္မက်ကြီး၍ တဏှာလွန်ကျူးသောမိန်းမသားတစ်ယောက်၏ နှုတ်ခမ်းမျိုးဖြစ်သည် ဆိုတာ စာတွေထဲမှာဖတ်လိုက်ရ၍ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ကြိတ်ပြီး ဂုဏ်ယူနေမိသေးသည်။

သူမတို့ မိသားစုက အမေရယ် သူတို့မောင်နှမချည်း သက်သက် ခြောက်ယောက် … အစ်မတစ်ယောက် မောင်တစ်ယောက်နှင့် ညီမ သုံးယောက်ရှိကြသည်။

သူမအထက်က အစ်မ သီတာရော မောင်ဖြစ်သူ ငမျိုးနှင့် ညီမအကြီးမ တစ်ယောက်ပါ အိမ်ထောင်ရက်သား ကျကုန်ကြပြီး အိမ်ခွဲသွားကြကာ အပျိုဖော်ဝင်စအရွယ် ညီမနှစ်ယောက်သာကျန်ခဲ့သည်။ ညီမအကြီးမ လှလှရီက အိမ်ထောင်ကျပြီးဖြစ်၍ အလတ်မ စိုးယုမော်က ဈေးထဲကအထည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ အလုပ် ဝင်ရောက် လုပ်ကိုင်နေပြီး အငယ်ဆုံးညီမ ဝင့်ဝါခိုင်မှာ ခုမှ ရှစ်တန်းကျောင်းသူ ကျောင်းတက်တုန်း အရွယ်ပင် ဖြစ်လေသည်။

မိခင်ဖြစ်သူမှာ တစ်သက်လုံး သူမတစ်ယောက်တည်း ဈေးထဲမှာဆိုင်ဖွင့်ကာ ရုန်းကန်ကျွေးမွေးလာခဲ့ရသူဖြစ်၍ အရွယ်နည်းနည်းရလာတော့ ကျန်းမာရေးချူချာလာပြီး အိမ်မှာပဲ အေးအေးလူလူ နားနေခိုင်းလိုက်ကာ သူမကပင် အစစအရာရာဦးစီးလုပ်ကိုင်၍ အိမ်ထောင့်တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်နေရပါသည်။

သူမ၏ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမင်းနိုင်မှာ သူမ၏ ညီမအငယ်ဆုံးဖြစ်သူ ဝင့်ဝါခိုင်ကို မွေးပြီး ခြောက်လသမီးအရွယ်မှာပင် ကုန်ကားမောင်းရင်း အက်ဆီးဒင့်တစ်ခုဖြစ်ကာ ဒဏ်ရာအကြီးအကျယ်ရရှိခဲ့ပြီး ထိုအတွင်းဒဏ်ဖြင့်ပင် ဆေးရုံမှာ တရှောင်ရှောင်နှင့် ဆေးကုသရင်း နောက်တစ်လခန့်အကြာမှာပဲ ကွယ်လွန်အနိစ္စရောက်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်ပေသည်။

ဒီနေ့ ဈေးပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် မဝင်းသန်းအိမ်မှာပဲ အခန်းအောင်းပြီး ဖုန်းတစ်လုံးနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်က အထည်ဆိုင်မှ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ဆီကနေ ဆိုဒ်တစ်ခုကို ဝင်ရောက်နိုင်ကြောင်းသတင်းရ၍ အီးမေးလိပ်စာပေးပြီး  achittatkatho.net ဆိုတာကို ဝင်ကြည့်လိုက်တော့ မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ရေငတ်တုန်းရေတွင်းထဲကျခဲ့ရသူလို ဝမ်းသာလုံးကြီး ဆို့တက်သွားရလေသည်။

သူမဖတ်ချင်လွန်း၍ အတန်တန်ရှာဖွေနေခဲ့သော စာအုပ်ပေါင်းများစွာ ဇာတ်လမ်းပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင် တို့ကို တစ်နေရာထဲမှာ ယခုလို တစ်စုတစ်စည်းတည်း တွေ့ရှိလိုက်ရ၍ ဖြစ်လေသည်။ ထိုနေ့ကစ၍ မဝင်းသန်းတစ်ယောက် စာအုပ်များစွာကို ကြောင်ပုစွန်စား ကြွပ်ကြွပ်ဝါး ဆိုသကဲ့သို့ တွေ့ကရာသောင်းပြောင်း ကုန်းရုန်းဖတ်ရှုခဲ့လေတော့၏။

ယခုလက်ရှိဖတ်နေသော ဇာတ်လမ်းမှာ ( စာရေးသူ _အမည်မသိ ) ဆိုသူ ရေးသားထားသည့် ( ပွဲကြမ်းသွားမယ် ) ဟု အမည်ရသော စာအုပ်အတွဲဖြစ်သည်။ သူ့ဇာတ်လမ်းက သုံးအုပ်ခန့်သာတွေ့ရပြီး ကျန်နှစ်အုပ်က (စေလိုရာ စေပါတော့ရှင် ) နှင့် ( အစ်ကိုကြီး သိပ်ရက်စက်တယ်…) ဆိုတာတွေပဲ ဖြစ်သည်။

အဓိက ဇာတ်ကောင် ဒေါ်တင်တင်မေနှင့် သမီးသုံးယောက်ဖြစ်ကြသော ခင်မေကျော် ခင်မေသော်နှင့် ခင်မေနော် ( နော်နော်)တို့ကို  ကိုစိုးထိုက် ကိုအောင်မြတ်ဆိုသည့် လူလည်ကြီးနှစ်ယောက်က ပက်ပက်စက်စက် အချစ်စခန်းဖွင့်လှစ်သည့်အကြောင်းများကို သူမအကြိုက်ဖြစ်သော တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးအသုံးအနှုန်းများနှင့် တုတ်ထိုးအိုးပေါက် ရေးသားဖွဲ့နွဲ့ထားသောဝတ္ထုကြီးပင် ဖြစ်ပေသည်။

ဒီဝတ္ထုနှင့်အလားသဏ္ဍာန်တူသော ဇာတ်လမ်းအနေဖြင့် အောဝတ္ထု အကျော်အမော်တစ်ဦးဖြစ်သည့် ( ရတနာဝင်းထိန် ) ဆိုသူ ရေးသားသည့် ( မယားပါသမီး ) ( မိုက်မဲချစ် ) ( ကွိုင်တော့တက်ပြီ ) ( အသင့်ပြင်ထား ထွက်တော့မယ် ) ( သရီးဘိုင်ဝမ်း ) စသည်ဖြင့် အစီအစဉ်အလိုက် သူမ ယခင်ကတည်းကပင် ဖတ်ဖူးခဲ့သည်။ ကြိုက်လည်း ကြိုက်ခဲ့ အလွန်ကိုလည်း စွဲလန်းနှစ်သက်ခဲ့ဖူးပါသည်။ ယခုလို အစကနေအဆုံးထိ တစ်စုတစ်ဝေးတည်း ပြန်လည်ဖတ်ရှုခွင့်ရသဖြင့် အချစ်တက္ကသိုလ်မှ စီမံအုပ်ချုပ်သူနှင့် တာဝန်ရှိသူ လူကြီးမင်းအပေါင်းတို့ကို သူမအလွန်ပဲ ကျေးဇူးတင်မိသွားရသည်။

စာတွေဖတ်ရင်း သူမပေါင်ကြားထဲကို လက်ဖြင့်ပွတ်လိုက်နှိုက်လိုက် လုပ်ကာဖြင့် သူမအင်္ဂါဇပ်ဆီမှအရည်တွေ တော်တော်များများပင် ထွက်၍သွားကာ လူပါ မျော့မျော့ကလေးသာ ကျန်တော့သည်အထိ နုံးချိ၍ သွားရလေသည်။

မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ဇာတ်သိမ်းခန်းကို နောက်တစ်ခေါက် ထပ်ဖတ်ပြီး ဖုန်းကို ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ နေ့ခင်း ၁၁ နာရီတောင် ထိုးပြီးနေပြီ။ သူမ ပစ္စည်းမှာထားသည်ကို သတိရပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲအိပ်နေရာက အသာထလိုက်သည်။ သူမထမီကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ထမီက အရည်တွေ အကွက်လိုက်ကြီးဖြစ်ကာ စိုရွှဲနေတာကိုတွေ့ရလေသည်။

တော်ပါသေးရဲ့ဆိုပြီး စိတ်ထဲကပြောလိုက်မိရင်း ထမီအသစ်တစ်ထည် လဲလှယ်ဝတ်ဆင်လိုက်ကာ အခန်းထဲကနေ ထွက်လာသည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထိုင်နေသော အမေဖြစ်သူကို လမ်းထိပ်သွားဦးမည်လို့ ပြောခဲ့ပြီး သကြား နို့ဆီနှင့် အခြားကုန်ခြောက်ပစ္စည်းတချို့ လူကြုံနှင့်မှာထားသော သူမတို့လမ်းထိပ်က အမီနာ၏ ကွမ်းယာဆိုင်ဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။

ကွမ်းယာဆိုင်နှင့် ကုန်မာပစ္စည်းအရောင်းဆိုင် တွဲလျက်ဖွင့်ထားသည့် အမီနာ၏ဆိုင်ကလေးဆီရောက်တော့ မဝင်းသန်းက သူမယောက်ျား ခင်ရွှေ မြို့ထဲကပြန်ရောက်မရောက်မေးလိုက်သည်။

"ရောက်ပြီ အစ်မရဲ့ အစ်မမှာတဲ့ဟာတွေ အကုန်ပါတယ်လို့ပြောတယ် အနောက်ဖက် ဝင်သွားလိုက်လေ အစ်မ "

အမီနာက သူ့ပင်ကိုယ်ဟန်အတိုင်း ပြုံးချိုစွာနှင့်သွက်သွက်လက်လက်ကလေး ပြောလိုက်သည်။

"အေး အေး ကောင်းပြီ အမီနာ ငါဝင်သွားလိုက်ဦးမယ် "

"ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ "

မဝင်းသန်း ကွမ်းယာဆိုင်ဘေးကနေပတ်ပြီး ဆိုင်နှင့်တစ်ဆက်တည်းရှိနေသော အိမ်ဖက်ကို လျှောက်သွားလိုက်သည်။

အိမ်ထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်သည်နှင့်ပင် သူမနှာခေါင်းထဲမှာ အရက်နံ့ထောင်းကနဲရလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ အမီနာ့ယောက်ျားခင်ရွှေက အသောက်သမားဖြစ်ပြီး အရက်ဆိုလျှင် ဘာရရ မူးပြီးရော အကုန်သောက်သူဖြစ်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက် ဒီနှစ်ပိုင်းမှာ စီးပွားအတော်ကလေးဖြစ်ထွန်းလာ၍ အမီနာက သူ့ယောက်ျားကို ကားတစ်စီးဝယ်ပေးလိုက်ကာ မြို့တွင်းမြို့ပြင်အငှားလိုက်၍ မောင်းနှင်စေပြီး သူမတို့ဆိုင်အတွက် လိုအပ်သောပစ္စည်းတွေ သွားရောက်တင်ဆောင်ရာမှာလည်း ဒီကားလေးက တော်တော်ကလေး အသုံးတည့်လှပါသည်။

သူမတို့ လမ်းထဲမှာ မြို့ထဲသို့ ပစ္စည်းဝယ်စရာရှိလျှင်လည်း ခင်ရွှေ့ကားကိုပဲ အသုံးပြုကာ အခကြေးငွေပေး၍ မှာယူလာကြသည်။ အမီနာရော ခင်ရွှေပါ စိတ်ကောင်းရှိကြသူတွေဖြစ်ကြပြီး သူမယောက်ျားခင်ရွှေမှာလည်း သောက်တတ်သည်မှအပ လူမှုရေးကိစ္စတွေကအစ ဘာမဆိုခိုင်းချင်ရာခိုင်း ရှေ့တန်းကနေပြီး အားတက်သရော ကူညီလုပ်ဆောင်ပေးတတ်သူဖြစ်၍ လူချစ်လူခင်လည်း ပေါသူတစ်ယောက်ဖြစ်ပေသည်။

ဒီနေ့လည်း ခင်ရွှေ သူ့တာဝန်ပြီးဆုံး၍ ပစ္စည်းတွေကို သူ့စာရင်းနှင့်သူ ခွဲခြားထားလိုက်ပြီး ကွမ်းယာဆိုင်မှာလည်း အမီနာတစ်ယောက်တည်းကို မျက်နှာလွှဲထားနိုင်ပြီမို့ နေ့လည်စာမစားသောက်ခင် တစ်ခွက်တစ်ဖလားသောက်မည်ဆိုပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်ချနေခြင်းပဲ ဖြစ်လေသည်။

မဝင်းသန်းဝင်လာတာတွေ့တော့ ခင်ရွှေအရက်ခွက်ကို ချပြီးထိုင်ရာက ထမည်ပြုလိုက်သည်။

"နေ နေ ခင်ရွှေရေ နင့်ဖာသာနင် ပြီးအောင်သာသောက် အစ်မ အေးဆေးလာတာ ပစ္စည်းတွေရော အစုံပါခဲ့တယ် မဟုတ်လား "

"ပါတယ်အစ်မ အဲဒီမှာ စစ်ကြည့်လိုက်လေ နို့ဆီတွေရော တီးမစ် ကော်ဖီမစ်တွေရော သကြား အသားတုနဲ့ ခေါက်ဆွဲခြောက်ထုပ်တွေရော အဲဒီအထုပ်ထဲမှာ အားလုံးပေါင်းပြီး ထည့်ထားတာ "

ခင်ရွှေကပြောပြီး သူ့အထုပ်ထားသည့်နေရာကို ညွှန်ပြလိုက်တော့ မဝင်းသန်းပစ္စည်းထည့်ထားသည့်အထုပ်က ဟိုး အောက်ဆုံးဖက်ကို ရောက်ရှိနေတာတွေ့ရလေသည်။

"အာ နင် မ ပေးမှဖြစ်မှာဟ ငါ မ မ နိုင်ဘူး အပေါ်ကဟာတွေ တစ်ချက်ဝိုင်းပြီးရွှေ့ပေးဦး ကျန်တာတော့ ငါ့ဖာသာငါပဲ လုပ်လိုက်ပါ့မယ် "

မဝင်းသန်း သူ့အရှေ့မှာ ဖင်ကြီးကုန်း၍ အပေါ်က ပစ္စည်းအိတ်တွေကို မနိုင့်တနိုင်ပင့်မ၍ နေရာချနေတာကို မြင်ရတော့ ခင်ရွှေလည်းမနေသာတော့ဘဲ ထိုင်ရာကထလာခဲ့ရပြီး သူမနှင့်အတူ အိတ်တွေကို ဝိုင်းဝန်း သယ်မကာ နေရာ မကျကျအောင် ပြောင်းရွှေ့ပေးလိုက်ရပါသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် အသားဆိုင်အချင်းချင်း ထိတိုက်မိကြသည်။ မဝင်းသန်း၏ ကြီးမားထည်ဝါလှသည့် နို့အုံအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့တံတောင်ဆစ်က မိမိရရထိတိုက်မိသွားသည်။

အရှေ့ကနေ မုန့်ပုံးကြီးတစ်ပုံးကို ကုန်းမဖို့ ပြင်နေသော မဝင်းသန်းဖင်အိုးကြီးနှစ်ဖက် အလယ်တည့်တည့်ရှိ အကွဲကြောင်းချိုင့်ဝှမ်းကလေး ထဲကိုလည်း ခင်ရွှေ့ခါးအရှေ့ပိုင်းမှ ခပ်ငေါငေါကလေး ရှည်တွဲထွက်နေသော အချောင်းတန်ကြီးက အံဝင်ခွင်ကျပင် ဖိထောက်မိသွားရပြီး သူ့ဟာကြီးတစ်ခုလုံး သူမ၏ အစွမ်းကုန် ပြည့်ဖြိုးစွင့်ကားလှသည့် အိုးကြီးနှစ်လုံးအကြားမှာ ပြန်လည်ရုန်းမထွက်သာဘဲ ဒီအတိုင်းကြပ်ညှပ်ကာ နေရလေတော့သည်။

မဝင်းသန်း မသိသလိုလုပ်ပြီး သူမဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ကလေးလုပ်ကာ ပြင်ပေးလိုက်သည်။

"ဟဲ့ ခင်ရွှေ နင့် ဟာကြီးက …ဆွဲထုတ်လို့တောင် မထွက်တော့ပါလား ညှပ်နေတာပဲ ဟင်း "

"ဘာ ဘာပြောတာ လဲ အစ်မရဲ့ … "

ခင်ရွှေ နည်းနည်းတော့ လိပ်ပြာမလုံဘဲ လန့်ဖျပ်သွားမိရာက သူမကိုပြန်မေးလိုက်သည်။

"ဒီမှာ ရှေ့ကအထုပ်ကြီး ကြည့်ပါလား ဒီဖက်ကို လာပိပြီးနေတာ နင် နည်းနည်းလောက် ဝိုင်းကူပြီး တွန်းပေးစမ်း အင်း ဟုတ်ပြီ "

ခင်ရွှေ ခုမှ သက်ပြင်းချနိုင်ကာ သူမအရှေ့မှ ပစ္စည်းထုပ်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားစိုက်ကာ ကုန်းမ၍ ရွှေ့ပေးလိုက်သည်။ သူ့ဒုတ်ကြီးက သူမဖင်ဆုံအိအိကြီးနှစ်ဖက် အကြားထဲကို ပို၍ပင်နစ်စိုက်၍ တိုးဝင်သွားရပြီး ဖင်ကြားကနေတဆင့် သူမ၏စောက်ပတ်ထိပ်ကိုပါ ဖိထောက်မိသွားလေသည်။ ခင်ရွှေ အတွေ့ဓာတ်ကြောင့် လီးကြီးက အသက်ဝင်နိုးထလာရပြီး တင်းကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားရသည်။

မဝင်းသန်းလည်း ခင်ရွှေ့အခြေအနေကို ကောင်းကောင်းကြီးသိလိုက်ပေမယ့် ဘာမှမဖြစ်သလိုပုံစံနှင့်ပင် သူမဖင်ကို ကုန်းလိုက်ပြန်ကြွလိုက် ပစ္စည်းနေရာချသလိုလိုနှင့် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ကားကားကလေး ပြုလုပ်ပေးလိုက်ည်။ သူမ၏ဘယ်ဖက်ဒူးတစ်ဖက်ကို အအေးကပ်တွေအပြည့် စီထပ်ထည့်ထားသော စက္ကူဖာကြီးတစ်လုံးပေါ်သို့ အသာတင်လိုက်ကာ ကိုယ်ကိုအရှေ့ဖက်ကို ငုံ့ကိုင်း၍ ခင်ရွှေ့ကိုယ်တစ်ကိုယ်လုံး သူမဆီပို၍ တိုးကပ်မိစေအောင် တမင်တကာပင် ဖင်ကိုနောက်ပစ်၍ ခွင်ဆင်ပေးလိုက်လေရာ ခင်ရွှေလည်း အိမ်ထောင်သည် ယောက်ျားတစ်ယောက်ပီပီ သူမ၏အထာကို ချက်ဆိုနားခွက်ကမီးတောက်းမိပြီးသား ဖြစ်သွားရလေသည်။

မဝင်းသန်း ကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို ခင်ရွှေက အနောက်မှနေ၍ သိသိသာသာပင် သူ့လီးကြီးဖြင့် ဖင်သားအိအိ နှစ်ဖက်အကြားကို ဖိကပ်ထောက်ထားရာကနေ တစ်ချက်နှစ်ချက် အရှေ့ကိုညှောင့်၍ ပေးလိုက်ရင်း သူမကို တဖြည်းဖြည်း သွေးတိုးစမ်းလိုက်သည်။

မဝင်းသန်းက ဘာမျှ ပြန်မပြောပါ။ အသာငြိမ်ပြီး ခံနေကာသူမဖင်နှစ်ဖက်ကို ပိုပြီး ခွက်နေအောင် ကုန်းပေးလိုက်ပါသေးသည်။

"ရလား အစ်မ ဆွဲထုတ်လို့ ရပြီလား "

ခင်ရွှေမေးလိုက်သည်။ သူ့လီးကို ပြန်မထုတ်ဘဲ ဒီအတိုင်းပင် ထိုးနှစ်ထည့်ထားကာ မသိမသာကလေး လှည့်ပတ်ထိုးမွှေ၍ မဝင်းသန်းလည်း အထာနှင့်ပင် သူ့ဖက်ကို သမင်လည်ပြန်ကလေး လှည့်၍ ကြည့်လိုက်ရာက …

"အော် ဆွဲထုတ်လို့တော့ရတာပေါ့ ခင်ရွှေ …ဒီလောက်ကြပ်သိပ်ညှပ်နေတဲ့ဥစ္စာ ငါ့တစ်ယောက်တည်းနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်မှာလဲ နှစ်ယောက်အားနဲ့ ရုန်းပေးမှ ရမှာ "

"ဒါဖြင့် အစ်မရှေ့ကို နည်းနည်း ထပ်ကုန်းပေး ကျွန်တော် မမီမကမ်းကြီးဖြစ်နေလို့ "

"အေး အေး ကုန်းပေးပါ့မယ် မောင်ခင်ရွှေလေး ရယ် ဟင်း …"

နှစ်ယောက်သား မဝင်းသန်းအထုပ်ကြီးကို ပြိုင်တူ အားနှင့်ဆွဲတင်လိုက်ကြသည်။ ပစ္စည်းထုပ်က အပေါ်ရောက်လာပြီ။ လူနှစ်ယောက်က ထပ်မိနေလျက်က တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရုတ်တရက် မခွာနိုင်ကြသေးပေ။ ခင်ရွှေလည်း လီးကြီး မဟားဒယားတောင်လာရပြီး ခုမှပြန်ဆွဲထုတ်ပြန်လျှင်လည်း သူမရှေ့မှာ လီးတန်းလန်းကြီး မြင်မကောင်းဘဲရှိရော့မည်။ မဝင်းသန်းကိုယ်တိုင်လည်း မတွေ့ကြုံရတာ ကြာပြီဖြစ်သော လီးအရသာကို ခံစားချင်လှ၍ ဖြစ်နိုင်မည်ဆိုလျှင် ခုချက်ချင်းပင် ခင်ရွှေ့ကို ဖင်ကုန်းကာ အနောက်ကနေ အားပါးတရ လိုးဆောင့်ခိုင်းပစ်လိုက်ချင်နေမိသည်။

မဝင်းသန်းက နူးညံ့သိမ်မွေ့သော လေသံတိုးတိုးကလေးနှင့် …

"ဟွန်း ကိုယ်တော် ခဏဖယ်ပါဦး …တော်တော်လည်း အသားယူနေလိုက်တာ မင်းဟာကြီးထိုးနေတာနဲ့ အစ်မဖင်ကြီးပေါက်ထွက်သွားပါဦးမယ်ကွယ် "

ဆိုပြီး ခုမှပင် သတိရလေဟန်နှင့် ကိုယ်ကလေးကိုအသာတွန့်၍ ရုန်းမလိုဟန်ုပြုကာ ပြောလိုက်တော့ ခင်ရွှေလည်းမထူးဘူးဆိုပြီး သူ့လီးကို ဒီအတိုင်းပင် ထိုးမြဲအတိုင်းထိုးသိပ်ထည့်ထားကာဖြင့် …

"ပေါက်လည်း ပေါက်ပါစေအစ်မရာ ကျွန်တော် တော်တော်ရင်းကိုက်နေပြီ"

သူကပြောရင်း မဝင်းသန်း၏ ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းဆီ လက်နှစ်ဖက်က ရောက်ရှိ ထွေးဖက်ထားလိုက်ကာ ရင်သားဆိုင်ထွားထွားအိအိကြီးနှစ်လုံးကို အားပါးတရဆုပ်ညှစ်ချေနယ်ပေးနေလေတော့သည်။

မဝင်းသန်း သူမဖင်အနောက်ကိုလက်လျှိုပြီး ခင်ရွှေ့ပုဆိုးအောက်က တောင်မတ်နေသောလီးကြီးကို လက်နောက်ပြန် ဆွဲယူဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးမှာ လက်တစ်ဆုပ်စာရှိပြီး မာတောင်ပြီး တောင့်တင်းလို့နေတာကို တွေ့ရပေသည်။

"ဟင်း နည်းတာကြီး မဟုတ်တာ ခင်ရွှေရယ် နင့်လီးကြီးက အမီနာခံနိုင်ပါ့မလား "

ခင်ရွှေ တဟင်းဟင်းကြိတ်ရယ်လိုက်ပြီး …

"ခံနိုင်တာမှ ဟိုဖက်တောင်လွန်နေပြီ နေ့ရောညရောလိုးနေတာပဲ အစ်မရဲ့ အစ်မ ကျွန်တော့်ဟာ ကြိုက်လား "

ခင်ရွှေကမေးလိုက်တော့ နှစ်ယောက်တည်း ဘယ်သူမှမသိဘူးဆိုပြီး မဝင်းသန်းလည်း ဘေးဘီဝဲယာသို့ လူရှင်းမရှင်းအကဲခတ်ကြည့်လိုက်ရာက လူတစ်ယောက်မှ ရှိမနေတာနှင့် ခင်ရွှေ့ပုဆိုးကိုအောက်ကနေ အသာလှန်တင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကို အသေအချာ ငုံ့ကြည့်လိုက်မိပေသည်။

သူ့လဒစ်ကြီးမှာ ပြူးပြဲ၍ထွက်ပေါ်နေပါသည်။ လီးက မည်းမည်းသည်းသည်းကြီးဖြစ်ပေမယ့် အမွှေးတစ်ပင်တစ်လေမှ မရှိအောင် စနစ်တကျရိတ်သင်ထားသဖြင့် ပြောင်ရှင်းနေပြီး အလျားရှည်လမျောကြီးနှင့် မြင်းလီးကြီးတစ်ချောင်းလိုဖြစ်နေပေသည်။

သူမက ခင်ရွှေ၏မျက်နှာကို အသာမော့ကာ စေ့စေ့စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း …

"ကြိုက်တယ် အစ်မ မင်းလီးကြီးကို အရမ်းသဘောကျတယ် လီးကကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်တယ် မြင်းလီးအတိုင်း ပဲ "

သူမကပြောလည်းပြော လက်နှင့်လည်း အောက်နှိုက်ကာ ကိုင်စမ်းကြည့်နေသည်။ လဒစ်ထိပ်ခေါင်းမှ သားရေကို လက်နှင့်ဖြဲလှန်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ သူ့လီးကြီးထိပ်မှ အရည်ကလေးပင် စို့ချင်ချင်ဖြစ်နေတာကို သူမ တွေ့လိုက်ရသည်။

"အစ်မဟာလည်း ပြ ကြည့်ချင်တယ် "

"ကြည့်ချင်ရင် အိမ်ကျမှ ကြည့် ဒီမှာလူမြင်လိမ့်မယ် "

"ဘယ်တော့ လာရမလဲ"

"ဒီည လာခဲ့ "

"တကယ် လာမှာနော် "

မဝင်းသန်းက " ကတိ "ဆိုပြီး ပြောလိုက်ရင်း သူစောင့်နေမည့်အချိန်ကိုပါ တစ်ခါတည်းပြောလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သား မှင်သေသေနှင့်ပင် မဝင်းသန်း၏ပစ္စည်းထည့်ထားသည့်အထုပ်ကို တစ်ယောက်တစ်ဖက် ကိုင်မရင်း အိမ်ရှေ့ဖက်ကို ကွမ်းယာဆိုင်နဘေးကနေပတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့ကြသည်။

အမီနာက ကွမ်းရွက်တွေစီထပ်ကိုင်ရင်း ထုံးအိုးကို တုတ်တံနှင့်မွှေနှောက်ကာ ကွမ်းရွက်တစ်ရွက်ချင်း ထုံးသုတ်၍ ကျင်လည်စွာဖြင့် ကွမ်းယာကို ယာနေရင်းက သူ့ယောက်ျားခင်ရွှေဖက်ကို လှည့်ပြီး …

"ရှင် အစ်မကို ပစ္စည်းပုံထဲ ထားပြီး အရက်ချည်း ထိုင်သောက်နေတယ်မဟုတ်လား "

သူ့မိန်းမ အမီနာက ပြောလိုက်ရင်း တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ …

"ကိုခင်ရွှေ ပစ္စည်းတွေကများတယ် အစ်မအိမ်ကို ကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါ …ကြားလား ကျွန်မပြောတာ "

"အေးပါ မိန်းမ ရယ် … ငါ လိုက်ပို့ ပေးလိုက်ပါ့မယ်"

ခင်ရွှေတစ်ယောက် ဖိုးကျိုင်းတုတ်ဖြစ်သွားရလေသည်။

ပစ္စည်းထုပ်ကို ထမ်း၍ အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

မဝင်းသန်းအိမ်ကိုရောက်တော့ အမေတစ်ယောက်ထဲ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာရှိနေပြီး ညီမအလတ်မစိုးယုမော်ရော အငယ်မဝင့်ဝါခိုင်ပါ အိမ်လည်သွားနေရာက ပြန်မရောက်ကြသေးချေ။

စနေ တနင်္ဂနွေပိတ်ရက် ဖြစ်နေတာမို့ ဒီလိုနေ့မျိုးတွေမှာ တစ်ခါတစ်ရံ သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်အပြန်နောက်ကျတတ်ကြသည်ဆိုတာကို အစ်မအရင်းဖြစ်သော မဝင်းသန်းက ကောင်းစွာ သိရှိထားပါသည်။

"လာ ခင်ရွှေ အနောက်ကို တစ်ခါတည်းသယ်ခဲ့လိုက် ပစ္စည်းတွေဝိုင်းခွဲပေးဦးနော်"

အမေကြားအောင် အသံကျယ်ကျယ်နှင့်ပြောလိုက်ရင်း ခင်ရွှေကို အိမ်နောက်ခန်းဆီ တစ်ခါတည်း ခေါ်သွင်းလာလိုက်သည်။

ပစ္စည်းထုပ်ချပြီးချိန်မှာ သူတို့နှစ်ယောက် ကိုယ်ခန္ဓာချင်း ပူးပူးကပ်ကပ်ဖြစ်သွားခဲ့ကြလေပြီ။

မဝင်းသန်းလက်တစ်ဖက်က ခင်ရွှေ၏ပုဆိုးအောက်ကို လက်လျှိုနှိုက်ပြီး သူ့လီးကိုကိုင်လိုက်သလို ခင်ရွှေကလည်း ရိုးပုံရိုးအနှင့်ပင် မဝင်းသန်း၏ထမီအောက်ကို လက်နှိုက်ကာ သူမပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်ပတ်အုံဖောင်းအိအိကြီးကို စတင်ပွတ်သပ်၍နေပြီဖြစ်လေသည်။

မဝင်းသန်း၏စောက်ပတ်မှာ အရည်တွေက စိုစိစိဖြစ်နေသည်။ သူကိုယ်တိုင်က လီးမွေးတစ်ပင်မှမရှိအောင် ရိတ်ထားသလောက် အမွှေအမြှင်အုံထူထပ်ကာ အဖုတ်လိုက်ကြီးဖြစ်နေသော မဝင်းသန်းစောက်ပတ် စိုစိစိ ဖောင်းအိအိကြီးကို ခင်ရွှေမြင်ဖူးချင်လွန်းလှသည်။ ခင်ရွှေက သူမထမီကို အောက်နားစကလေးအသာမကာ ဆီးခုံကြီးကို ဖိပွတ်ကာနှိုက်ဆွပေးနေမိသည်။

"ခင်ရွှေ နင် ကြည့်ချင်တယ်ဆို "

"အင်း "

ခင်ရွှေ့တံတွေး မျိုချသံကြီးက ဂလုကနဲပင် ထွက်ပေါ်သွားသည်။ မဝင်းသန်း ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပြုံးလိုက်မိလေသည်။

"အောက်မှာထိုင်လိုက် ငါ ပြပေးမယ် "

ခင်ရွှေ သူမအရှေ့မှာ ဒူးထောက်ကာ ထိုင်ချလိုက်တော့ မဝင်းသန်းက အိမ်ရှေ့ဖက်ဆီ လမ်းကြောင်းရှင်းမရှင်း တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း သူမခါးမှ ထမီကို ခါးအထက်ဆီသို့ ပင့်လှန်တင်ပေးလိုက်သည်။ သူမအမွှေးအမြှင်တွေ တစ်အုပ်တစ်မကြီးနှင့်အတူ ဖောင်းကြွကြွ ပြန့်ကား၍နေသောစောက်ပတ်အုံကြီးကို ခင်ရွှေအားပါးတရပင် မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။

သူမစောက်ပတ်ကို ခင်ရွှေ လက်ကြီးက လာရောက်ထိတွေ့ပွတ်သပ်ကာ အမွှေးအမြှင်တွေကို ပင့်သပ်တင်လိုက်သည်။ အကွဲကြောင်းလေးက အပျိုစင်ကလေးအတိုင်းပင် တင်းတင်းစေ့လျှက်ရှိနေပြီး အကွဲကြောင်းထိပ်မှ ပြူတစ်ထွက်ပေါ်နေသော စောက်စေ့ကြီးကမူ သူမလက်ပူမိထား၍ပဲလားတော့မသိချေ။ နီနီရဲရဲ ပြူးတူးပြဲတဲဖြစ်ကာ အရွယ်အစား အတော်ကလေး ကြီးမားရှည်လျှားလှတာကိုပါ တွေ့လိုက်ရပါသည်။

ခင်ရွှေ သူမစောက်ပတ်ကြီးကို ဘာမပြောညာမပြော ကုန်းနမ်းပစ်လိုက်သည်။

စောက်ပတ်အုံဖြစ်သော ဆီးခုံဖောင်းကားကားကြီးတစ်ခုလုံးကို လျှာဖြင့် လိုက်လံယက်သပ်၍ အကွဲကြောင်းကလေးအတိုင်းကို ဒေါင်လိုက် အောက်ကနေအပေါ်ကို လျှာအပြားလိုက်ကြီးယက်ကာ ယက်ကာပေးလိုက်ရင်း စောက်စိကလေးကို သွားဖြင့်မနာကျင်အောင် ကိုက်ခဲစုပ်ငုံလိုက်ကာ တပြွတ်ပြွတ်အသံထွက်လာသည်အထိ စုပ်၍စုပ်၍ပေးလိုက်ရာ မဝင်းသန်း တအီးအီးတအားအား အသံရှည်ကြီးဆွဲ၍ ညည်းညူလိုက်မိပြီး ပေါင်နှစ်ဖက် ကွကွကားကားကြီးဖြစ်သွားရပါလေသည်။

ခင်ရွှေက သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက် လက်နှင့်ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်ရင်း စောက်ခေါင်းကလေးထဲကိုလျှာသွင်း၍ အတွင်းသားနုနုကလေးများကို အရည်တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျသည်အထိ လှည့်ပတ်ထိုးမွှေကာ အတန်ကြာအောင် စုပ်နမ်းယက်ဆွပေးလိုက်တော့ မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မခံမရပ်နိုင်ဘဲဖြစ်ကာ ရမ္မက်သွေးများ ဆူကြွလာရလျှက် ခင်ရွှေ့ခေါင်းကို ရုတ်တရက် အမှတ်မထင်ပင် သူမလက်များဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်မိပေတော့သည်။

"ခင်ရွှေ ရပြီ တော်ပြီဟာ ငါ့ကို နင့်လီးထည့်ပေးတော့ ငါ မနေနိုင်တော့ဘူး စောက်ပတ် တအားရွနေပြီ"

သူမက ထိုအတိုင်းပင် အားတင်းကာ ပြောချလိုက်ရပြီး ခင်ရွှေလည်း ထိုင်နေရာမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ သူမခါးကို သိမ်းကျုံးဖက်ထားလိုက်ရင်းက …

"ဒီအတိုင်း မတ်တပ်လိုးမလို့လား အစ်မ "

"နင် ကောင်းသလို လုပ် အချိန်တော့ မဆွဲနဲ့နော်… မြန်မြန်လိုးပြီး … ပြန်တော့ … ညကျမှ ထပ်တွေ့မယ် ကြားလား "

"ကောင်းပါပြီ အစ်မရဲ့ "

"နင် … ခုထိ ငါ့ကို အစ်မ အစ်မနဲ့ လုပ်နေတုန်းလား "

"ဘယ် ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ မမဝင်း …အင်း ဟုတ်ပြီ "

"ဘာ …ဟုတ်တာလဲ သွား လိုးစမ်းပါ မြန်မြန် "

"အစ်မ အဲ …မ မဝင်း က စိတ်ချည်းပဲ ဟင်း ဟင်း "

မဝင်းသန်းစိတ်မရှည်တော့ဘဲ သူ့ပုဆိုးကိုလှန်တင်လိုက်ပြီး လီးကိုဆွဲယူလိုက်ကာ သူမစောက်ပတ်ထိပ်နှင့် သူ့လဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဆွဲပွတ်ပစ်လိုက်သည်။ စောက်စိထိပ်ကို လဒစ်လုံးချောချောကြီး လာရောက်ထိတွေ့မှုက သူမကို ဟိုးယခင် သူမဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ခိုးရာလိုက်ပြေးစဉ်က အဖြစ်အပျက်တချို့ကို ပြေးမြင်မိသွားခဲ့စေသည်။

"မ မဝင်း ဒီနားမှာ …ပက်လက်အိပ်လိုက်လေ… ခု ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး …  ဒေါ်ဒေါ်လည်းကြားမှာမဟုတ်ဘူး "

"အေး နင်သာ မြန်မြန်နော် … မြန်မြန်  … နောက် ငါ့အဆိုး မဆိုနဲ့ ဟွင်း "

သူမခပ်ဆောင့်ဆောင့်ကလေး နှုတ်ခမ်းစူ၍ပြောလိုက်ရင်း အိမ်နောက်ဖေးကြမ်းပြင်မှာပင် ပက်လက် ကားရယားလှဲအိပ်ချလိုက်ကာ ထမီကို ခါးအထက်ဆီပင့်လှန်၍ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပြဲပြဲကားကားလေး လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။

ခင်ရွှေ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှာ ဝင်ရာက်နေရာယူလိုက်သည်။ သူ့လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းရိုက်ဆောင့်၍ လက်ဖဝါးကိုတံတွေးထွေးထည့်ပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးကို တံတွေးရည်များရွှဲနစ်နေအောင် သုတ်လိမ်းပစ်လိုက်ကာ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို မဝင်းသန်းစောက်ပတ်အခေါင်းပေါက်ထဲသို့ စတင်ဖိဆောင့်သွင်းပစ်လိုက်လေသည်။

"ဖွပ် … ဇွပ် …    စွိ ဗွပ် "

"အိ အင့် အလာ့လာ့ … အင့် အင့် … ဆောင့် … ခင်  ခင်ရွှေ နင့် အားနဲ့ဆောင့် ချလိုက်… လီး မဝင်သေးဘူး …အား အ … ထိ ထိတယ် အိ အ ဟုတ် ပြီ …  မြန် …  မြန်မြန် အင့် အင့် ဟင့်  "

မဝင်းသန်းနှုတ်ဖျားဆီမှ ညည်းတွားရေရွတ်သံများက ခပ်အုပ်အုပ်ကလေး ထွက်ပေါ်နေပေသည်။ သူမ သတိတော့ထားသည်။ အသံကုန် အော်ဟစ်ပစ်လိုက်ချင်ပေမယ့် အကျယ်ကြီးတော့ မအော်ရဲချေ။ အိမ်ရှေ့မှာတီဗွီထိုင်ကြည့်နေသည့် အမေတစ်ယောက်လုံး သတိထားမိသွားမှာလည်း စိုးရိမ်ရသေးသည်။

ခင်ရွှေဆောင့်ချက်များက ပြင်းလွန်းနေသည်။ ဒါကြောင့်လည်း အကြမ်းပတမ်းလိုးတာမျိုးမှ ကြိုက်သည့် မဝင်းသန်းအနေနှင့် ခင်ရွှေနှင့် အလိုးခံလိုက်ရတာ ထိုက်ထိုက်တန်တန်ရှိလှပါပေသည်လို့ တွေးမိသွားရသည်။ သူ့မယားအမီနာက ပိန်ပိန်ပါးပါးသာဖြစ်၍ ခင်ရွှေ တစ်ခါတစ်ခါလိုးရတာ အားမလိုအားမရဖြစ်ခဲ့ရသလောက် ယခုကဲ့သို့ မဝင်းသန်းလို ဆူဆူဖြိုးဖြိုး လုံးကြီးပေါက်လှ အပြိုကြီးမမတစ်ယောက်ကို စောက်ပတ်ပါကင်ဖွင့်သလို စိတ်ရှိသဘောရှိလိုးခွင့်လိုက်ရတာကို ကြုံတောင့်ကြုံခဲဖြစ်ရပ်အဖြစ် သဘောပိုက်မိလေသည်။

မဝင်းသန်းက လိင်ကိစ္စအရာမှာ ပွင့်လင်းရဲတင်းးမှုရှိသူပီပီ အတွေ့အကြုံကောင်းလည်း ရှိပုံရပြီး ယောက်ျားတစ်ယောက် စိတ်နှလုံး တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားလောက်အောင် စကားကို ဒဲ့ဒိုးကြီး အမြဲပြောတတ်သူဖြစ်သည်။ ရှင်းရှင်းဝန်ခံရလျှင် သူမနှင့်စကားချည်းသက်သက် ထိုင်ပြောရုံနှင့်ပင် အမြဲတစေ လီးကတောင်ချင်ချင် ဖြစ်လာရတတ်ပါသည်။ ရမ္မက်ဆန္ဒလည်းကြီးသူဖြစ်၍ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ကြည့်လျှင် ခါးအောက်ပိုင်းက လီးနေရာကို အမြဲဂရုစိုက်၍ ကြည့်တတ်သူပင်။ ဘဲသာဆိုလျှင် ဘဲကြီးရော ဘဲအသေးရော ဘယ်ဘဲကိုမှ အလွတ်ပေးတတ်သူမဟုတ်ပါချေ။

သူမက တဏှာကြီးသူပီပီ ထိုအကြောင်းကိုသာ အမြဲတွေးတတ် ပြောဆိုနေလေ့ရှိတတ်ပြီး တစ်ဈေးလုံးက ယောက်ျားတွေကလည်း သူမနှင့် ဘယ်နေ့ ဘယ်ကွေ့မှာတွေ့ရပါ့မလဲဆိုပြီး ကျားချောင်းချောင်းနေ ခဲ့ကြသည်ပဲ ဖြစ်ပေသည်။

မဝင်းသန်း၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကဲ့သို့သော ခန္ဓာကိုယ်တစ်တစ်ရစ်ရစ် တစ်တုံးတစ်ခဲကြီးကို လိုးချင် ချချင်သူတွေ သူတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာ တော်တော်များများရှိပါသည်။ သူမ၏ပွင့်လင်းလွန်းသော ပါးစပ်ပေါက်ကို ကြောက်၍သာ မစရဲကြခြင်းဖြစ်သည်။ ခုလို အစကောင်းပြန်တော့လည်း ခင်ရွှေအနေနှင့် သူမကို ရာသက်ပန် စားခွင့်ကြုံရပြီဆိုတာ သေချာသလောက်ပင် ရှိချေပြီ။

ခင်ရွှေ သူအလွန်အမင်း လိုးချင်ခဲ့သော မဝင်းသန်းစောက်ပတ်ကို အချီကြီး လိုးပစ်နေသည်။ သူ့လီးကပထမတော့ တစ်တစ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေတာမို့ လိုးရင်းနှင့်ပင် အချိန်အခါကောင်းကို စောင့်နေခဲ့ရသည်။ လီးအဝင်အထွက်များလာလေလေ စောက်ရည်များပို၍ ပို၍ ထွက်အံကျဆင်းလာပြီး အဝင်လမ်း ပိုချောလေလေ ဖြစ်ကာ သူ၏လီးရှည်ကြီးကို အဆုံးအထိ တရှိန်ထိုး ဆောင့်ချလာနိုင်ခဲ့ပါသည်။

တစ်ချက်တစ်ချက် နင့်ကနဲနင့်ကနဲနေအောင် ခင်ရွှေ အလိုးသမ္ဘာရင့်သူတစ်ယောက်ပီပီ သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အားယူဆုပ်ဆွဲ၍ အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးချပေးသည်။

မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ခင်ရွှေ၏လီးထိပ်က သူမသားအိမ်ခိုက်မိနေသည့်အဖြစ်ကို ဖွင့်မပြောဘဲ အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ကြိတ်မှိတ်အလိုးခံလို့နေပါသည်။ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ ယားကျိကျိနှင့် မရိုးမရွဖြစ်လာသော ခံစားမှုများနှင့်အတူ မဝင်းသန်း သူမ၏ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို မနေနိုင်စွာပင် ကော့၍ကော့၍ ခင်ရွှေ၏ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ မြှောက်ပင့်ခံဆောင့်ကာ ညှောင့်လိုးပေးလာလေသည်။

ခင်ရွှေလည်း ဒူးထောက်လိုးရတာ အားမရတော့၍ မဝင်းသန်းကိုယ်ပေါ်မှာ သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကျော်၍ လက် ထောက်အားပြုပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးခြေနှစ်ဖက်စုကာ စင်စင်းကြီးထား၍ အပေါ်ကနေဒိုက်ထိုးနေသလို ခါးအားတစ်ခုတည်းကို သုံးပြီး နှိမ့်ချည် ကြွချည် တဇွပ်ဇွပ် တဗွပ်ဗွပ် နင့်နေအောင် လိုးပစ်လိုက်ရာ မဝင်းသန်းလည်း ကော့ပျံနေအောင်ကို ထွန့်လူးလာရပြီး …

"အား ဆောင့်ဆောင့် ခင်ရွှေ ငါ  ငါ ပြီးတော့မယ် မြန်မြန်လုပ် … ဆောင့် … တအား ဆောင့် …လိုး …လိုးပေး ကြမ်းကြမ်းလိုး အ အင့်  အာ့ …အား "

ဆိုပြီး ငါးဖယ်လူးသည့်နှယ် တဖျပ်ဖျပ်လွန့်လူးပြီး သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်များ တဖြစ်ဖြစ်နှင့် မထင်မှတ်ဘဲ ပန်းထွက်သွားခဲ့ရလေသည်။

ခင်ရွှေလည်း နောက်ထပ် အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆက်လက် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရင်း သူ့လီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး တင်းသထက်တင်း ကြွသထက်ကြွလာခဲ့ရကာ လရည်ပျစ်ပျစ်တွေကို မဝင်းသန်း၏ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းရှိ သားအိမ်ထဲသို့ ဗြစ်ကနဲဗြစ်ကနဲ ဖျစ်ကာညှစ်ကာ ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်ရလေသည်။

"အား ကောင်းလိုက်တာ ခင်ရွှေရယ် နင့်လရည်တွေက … အထဲမှာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ …နေတာပဲ "

မဝင်းသန်းက ပြောရင်း ခင်ရွှေ့ကိုယ်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ပွေ့ဖက်ကာ နမ်းရှုံ့ပစ်လိုက်လေသည်။

"နင် ခဏနေပြီးရင် ပြန်တော့ ခင်ရွှေ … အမေသိသွားရင်မကောင်းဘူး … ငါ့ညီမတွေလည်း ပြန်လာတော့မယ် ညကျမှ … "

ဆိုပြီး မဝင်းသန်း စကားတစ်ပိုင်းတစ်စ ရပ်ထားလိုက်ကာ ခင်ရွှေ၏နှုတ်ခမ်းကို ထပ်မံစုပ်နမ်းနေပြန်ပါသည်။

"နင် ခုနက ငါ့စောက်ပတ်ကို ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲဟင် မနေနိုင်အောင်ရွပြီး စိတ်တောင် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်သွားတယ် ခင်ရွှေရယ် …"

"အဲဒါ ဘာဂျာမှုတ်တာလေ အပျိုတွေတောင်မဟုတ်ဘူး လီးနဲ့ အမြဲယဉ်နေတဲ့ လင်ရှိမယားတောင် ဒီလိုလုပ်ပေးရင် မခံနိုင်ဘူး "

"ငါလည်း နင့် လီးကို အဲလို လုပ်ပေးမယ် နင့်လီးမှာ လရည်တွေပေနေတယ်မဟုတ်လား ပြစမ်း "

မဝင်းသန်းပြောပြီး ခင်ရွှေ၏လီးကို ကိုင်စမ်းလိုက်ရာက သူမပါးစပ်ဖြင့် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စုပ်ငုံ၍ ပေကျံနေသော လရည်နှင့်စောက်ရည်များကို လျှာနှင့်လိုက်လံ ယက်သပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ခင်ရွှေလည်း စိတ်ပြန်ထလာမည်ကို သိနေသဖြင့် …

"တော်ပြီ နော် … မမ ဝင်း … ညကျရင် ကျွန်တော်ဆက်ဆက်လာခဲ့မယ် … အစ်မ စောက်ပတ်ကို အသေအချာ မှုတ်ပေးမယ် "

"ကောင်းပြီလေ နင် ဒီအကြောင်းတွေ လူသိအောင် လျှောက်မဖွနဲ့ဦးနော် ကြားလား ခင်ရွှေ "

"ဟာ မဟုတ်တာ အစ်မရယ် ကျွန်တော်က ပြောစရာလားဗျ "

ခင်ရွှေ သူမကို ပြောရင်း နှုတ်ဆက်အနမ်းကလေးပေးပြီး ပြန်သွားသည်။ မဝင်းသန်း အိမ်ရှေ့ဖက်ကို ဟန်မပျက် ထွက်လာခဲ့ရာ  မိခင်ဖြစ်သူက တီဗွီအရှေ့မှာ တခူးခူးတခေါခေါနှင့် အိပ်မောကျလို့နေတာကို တွေ့လိုက်ရ၍ ခုနက ခင်ရွှေကို ချက်ချင်းပြန်လွှတ်လိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကိုယ်တောင် ယူကျုံးမရသလိုကြီးဖြစ်သွားရသည်။

တောက် …နောက်တစ်ချီလောက် ထပ်ဆွဲလိုက်ရ အကောင်းသား ရယ်လို့လည်း နှမျောတသခြင်းကြီးစွာ ဖြစ်မိသွားရလေသည်။

ညနေ ၆ နာရီလောက်ကျမှ ညီမနှစ်ယောက်ဖြစ်သော စိုးယုမော်နှင့်ဝင့်ဝါခိုင်တို့ အပြင်ကနေ ပြန်ရောက်လာကြကာ အစ်မဖြစ်သူနှင့်အတူ မီးဖိုချောင်မှာ ဝိုင်းဝန်းချက်ပြုတ်၍ ရေမိုချိုး စားသောက်လိုက်ကြသည်။

ထမင်းစားပြီး ညီအစ်မသုံးယောက် မိခင်ဖြစ်သူနှင့်အတူ တီဗွီထိုင်ကြည့်လိုက်ကြသေးသည်။ ဝင့်ဝါခိုင်လည်း သူ့အခန်းထဲကိုသွား ပြီး စာဖတ်နေလိုက်သည်။ မဝင်းသန်းက အကြံနှင့်ဖြစ်၍ ညီမစိုးယုမော် မအိပ်ခင် စောစီးစွာ အိပ်ခန်းထဲကြိုဝင်ပြီး တစ်ရေးနှပ်နေလိုက်ပါသည်။ စိုးယုမော်က ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းကြိုက်သူဖြစ်၍ ည ၉နာရီ ၁၀နာရီလောက်မှ အိပ်ယာဝင်မည်ဖြစ်သည်။

ဒီညတော့ ခါတိုင်းညတွေလို အပြာဝတ္ထုတစ်အုပ်မှ မဖတ်ဖြစ်လိုက်ပါ။ လက်တွေ့ချစ်ရတာက ပိုပြီး ရင်ဖိုလှိုက်မောဖွယ်ရာကောင်းနေတာမို့ မဝင်းသန်းလည်း ပြီးခဲ့တာတွေကို ပြန်လည် စိတ်ကူးယဉ်၍ စားမြုံ့ပြန်နေမိပေသည်။

၁၁ နာရီထိုးပြီး၍ တစ်အိမ်လုံး မီးပိတ်အိပ်စက်ကြပြီး စိုးယုမော် အခန်းထဲက အသက်ရှူသံမှန်မှန်နှင့် အိပ်မောကျနေသံကို အသာနားစိုက်ထောင်ရင်း မဝင်းသန်း အိမ်နောက်ဖေးဖက်ကနေ တံခါးကို အသံမကြားအောင်ဖွင့်၍ တိတ်တိတ်ကလေး အိမ်အောက်ကို ဆင်းလာခဲ့ပါသည်။

သူမတို့အိမ်မှာ ပေ ၄၀x၆၀ မြေကွက်၂ ကွက်တွင် ၂ အိမ် ဘေးချင်း ယှဉ်လျှက်ဆောက်လုပ်ထားခြင်းဖြစ်ပြီး ဟိုဖက်အိမ်ကို ဝန်ထမ်းမိသားစုတစ်စုကို လပြတ်ယူ၍ အငှားချထားပါသည်။ အိမ် ၂ အိမ်အကြားမှာ သစ်ပင်ပန်းမာလ်တွေစိုက်ထားသော မြေအလွတ်သက်သက်ရှိသည်။ ငြုပ်စိမ်းပင် သံပုရာ ခေတ္တာ ဂမုန်းနှင့် အုန်းထန်းဟုခေါ်သော အပင်တစ်မျိုးကိုလည်း စိုက်ပျိုးထားသေးသည်။

ညီအစ်မတွေက ပန်းပင်စိုက်ရတာကို ဝါသနာပါသူတွေဖြစ်ကြ၍ လက်ဆောင်ရသောသစ်ခွပန်းအိုးတွေသာမက အခြား နှင်းဆီ စပယ် ဒန်းဆင်းလေဒီ စသော ပန်းအမျိုးမျိုးကိုလည်း နေရာအနှံ့လိုက်လံ ထိုးစိုက်ထားကြလေသည်။ ရေကိုတော့ အလှည့်ကျ ပေးကြရသည်။ မိုးရေကို သုံးရေသဘောမျိုးခံထားသော ရာဝင်စဉ့်အိုးကြီးများလည်း ရှိသည်။

ဒီမှာဘက်တွင်တော့ သုံးရေချိုးရေထည့်ထားသည့် ရေစည်တွေရှိသည်။ အဝတ်လျှော်ဖွပ်သည့် ကွန်ကရစ်ပြားဝိုင်းတစ်ခုကိုလည်း အဖေရှိစဉ်က လုပ်ပေးထားသည်။ ခုအချိန်မှာတော့ မီးနှင့်ရေအတွက် သိပ်ပူစရာမလိုတော့ပြီ။ မီးခလုတ်ဖွင့်လိုက်ရုံနှင့် အစစအရာရာ အိုကေပြီလို့ပဲ ဆိုရမည်ဖြစ်ပါသည်။

အပြင်ဖက်မှာ သူမတို့ ညီအစ်မတွေ တစ်ခါတစ်ရံရေချိုးသည့် ကွန်ကရစ်ခင်းထားသောနေရာလေးကို ရောက်လာသည်။ နဘေးမှာ အုတ်ကန်လေးတစ်ကန် လုပ်ထားသည်။

"ရွှတ် …မမ ဝင်း … ဒီမှာ …"

ဆိုပြီး အုတ်ရေကန်အကွယ်လေးကနေ အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာကာ လူရိပ်တစ်ခု သူမအနားကို ရောက်ရှိလာသည်။

"ဟင်း လန့်လိုက်တာ ခင်ရွှေရယ် ခုလို တစ်ခါမှ ဆင်းမလာဖူးဘူး ဟင်းဟင်း "

"အဟုတ်ပဲလား ဘယ်သူနဲ့ မှ … မချိန်းဖူးဘူးလား "

"ဟဲ့ ငါကချိန်းရအောင် အမြဲ လီးဆာနေတဲ့ကောင်မမှ မဟုတ်တာ နင် နော် … ဟင်း …"

မဝင်းသန်း သုူ့ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်ကလေးနှင့်ထုသည်။ ခင်ရွှေ သူမကို ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပြီး အနမ်းပန်းတွေ အစုလိုက်အပြုံလိုက်ကြီး ချွေချပစ်လိုက်လေသည်။

"စတာပါ မမဝင်းရဲ့ …အစ်မကလဲ "

"သိသားပဲ …ဒါနဲ့ … နင် ဘယ်အချိန် ရောက်တာလဲ ခင်ရွှေ "

"ခုန လေးတင်ပဲ အစ်မရဲ့ "

"လာ ဒီနား ထိုင်ရအောင် "

အုတ်ကန်နဘေးနားမှာပင် နှစ်ယောက်ထိုင်ချလိုက်ကြသည်။

မဝင်းသန်း ခင်ရွှေ့ပေါင်ပေါ်မှာပင် လှဲအိပ်ချလိုက်သည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲ လက်နှိုက်လိုက်ပြီး ခင်ရွှေ့မြွေကြီးကို စမ်းသည်။ မြွေကြီးက ပါးပျဉ်းကြီးထောင်ချင်ချင် ဖြစ်နေပြီ။

သူမ ကိုင်လိုက်ရုံနှင့်ပင် ခင်ရွှေ့ပေါင်ကြားထဲကကောင်က မာတောင် တောင့်တင်းသွားရပေသည်။ သူမက ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြေချ၍ ခင်ရွှေ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို မမြင်ဖူးသူလို အမှောင်ထဲမှာ စမ်းစမ်း စမ်းစမ်းနှင့် လှည့်ပတ်ကြည့်ရှု၍နေသည်။ ခင်ရွှေကလည်း သူမထမီကို အောက်ကနေ ဆွဲလှန်ဖို့ ပြင်လိုက်ရာ မဝင်းသန်းက …

"နေ နေ ခင်ရွှေ ငါ … ချွတ်ပေးမယ် နင်ရော ပုဆိုးချွတ်လိုက်ပါလား "

သူမက ထမီတစ်ကွင်းလုံးချွတ်ပစ်လိုက်တော့ ခင်ရွှေလည်း သူ့ပုဆိုးကို ကိုယ်တိုင်ပင် ချွတ်ပေးလိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်အောင်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားကြကာ တစ်ယောက်အင်္ဂါတစ်ယောက် မြင်လိုက်ကြရသည်။

နဘေးအိမ်ရှိ ဘုရားခန်းမှာထွန်းညှိထားသည့် နီကြင်ကြင် မီးသီးအလင်းရောင်က သူတို့ရှိရာဖက်ကို ဝိုးတဝါးကျရောက်နေပေရာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အမှောင်ထဲမှာ မသဲမကွဲကလေး တွေ့မြင်နေကြ ရလေသည်။

မဝင်းသန်း ခင်ရွှေ့လီးကို စတင်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ နေ့ခင်းကတည်းကပင် အားရပါးရစုပ်ချင်နေခဲ့သည်ဖြစ်ရာ ယခုမှ အတိုးချပြီး မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ခင်ရွှေ၏လီးကိုအချိန်ယူကာ ဇိမ်နှင့်ကျကျနနပင် စုပ်ပေးနေလေသည်။

သူမလီးစုပ်တာကို ခံရင်း ခင်ရွှေလည်းသူမ၏ ဖင်သားကြီးများနှင့် စောက်ပတ်ကို နယ်လိုက် ကိုင်လိုက် ထိုးနှိုက်ကလိလိုက်နှင့် ရှိနေပေသည်။ ခင်ရွှေ၏ လီးက အပြတ်တောင်လာပြီဖြစ်သလို မဝင်းသန်းလည်း စောက်ပတ်ထဲက အရည်တွေရွှဲနစ်အောင် ထွက်ကျလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

"အစ်မ လေးဘက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက်ပါလား "

ခင်ရွှေက ပြောလိုက်သည်။

"ခွေးလို လိုးမလို့ မဟုတ်လား ခင်ရွှေ ငါ အဲဒီလို ကောင်းကောင်းမခံတတ်ဘူးနော် နင်ထိန်းပြီးလုပ်ပေး "

"ရပါတယ်အစ်မရဲ့ နောက်တော့ ဖင်ကုန်းရတဲ့အရသာကို သိသွားမှာ ဟဲဟဲ "

"ကဲပါ စကားမရှည်နဲ့ လိုးတော့ … ငါ ခံချင်နေတာကြာလှပြီ "

မဝင်းသန်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင်ပြောလိုက်ပြီး သူမဖင်ကြီးကို တစ်ဖက်သို့ လှည့်၍ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ခင်ရွှေက သူမခါးကလေးကို ညွှတ်ခိုင်းလိုက်ကာ ပိုပြီး အနေအထားကျအောင်ပြင်ပေးသည်။ သူ့လီးဒစ်ထိပ်ကြီးကို မဝင်းသန်း၏စောက်ပတ်အဝမှာ ခင်ရွှေ တေ့ပေးလိုက်ရာက အနောက်ကနေ ကုန်းကုန်းကြီးလုပ်ကာ လိုးဆောင့်ချလိုက်သည်။

"ဗြွတ် ဇွတ် ဗွပ် "

ဆိုပြီး လီးဝင်သံကြီးတစ်ချက်က ညဉ့်လယ်ယံကို ထွင်းဖောက်၍ ပေါ်ထွက်လာရပေသည်။ မဝင်းသန်း အံကိုတင်းတင်းပင်ကြိတ်ကာ ထားလိုက်မိပြီး ခင်ရွှေနောက်ထပ်လိုးဆောင့်သွင်းမှုကို ငံ့လင့်တကြီး စောင့်မျှော်လျှက် ရှိနေမိပေသည်။ ခင်ရွှေ လီးကို ဒစ်ထိပ်မရောက်တစ်ရောက်အထိ ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ သူ့လီးကြီးက အရင်းဆုံးအထိ ဆောင့်ဝင်သွားသဖြင့် မဝင်းသန်းဖင်ကြီး ကော့ကြွ၍ပင် တက်လာခဲ့ရလေသည်။

"အားဟင့် ဟင့် ထိ ထိလိုက်တာ … ကောင်း  ကောင်းလိုက်တာ ခင်ရွှေရယ် ဟင်း ဆောင့် မြန်မြန်သာဆောင့်ပေး နင့်လီးကြီး အကြာကြီးထည့်မစိမ်ထားနဲ့ နာတယ် "

သူမကပြောရင်း ခင်ရေ့ွှကို ဆက်တိုက်ဆက်လိုးပေးဖို့ ဖိအားပေးလိုက်သည်။ လီးကြီးကနောက်ထပ် လေးငါးချက်ထိုအတိုင်းပင် ဖိလိုက်ကြွလိုက်လုပ်ကာ တစ်ချက်ချင်းထိထိမိမိကြီး လိုးဆောင့်ပေးနေပါသည်။ မဝင်းသန်းစောက်ပတ်မှာ ခင်ရွှေ၏လီးကြီးတစ်ချက်ဆောင့်လိုးချလိုက်တိုင်း သိသိသာသာပင် ပြဲဟဟဖြစ်၍သွားပြီး စောက်ရည်တွေလည်း တားမနိုင်ဆီးမရ ပိုမိုထွက်လျှံကျဆင်း လာခဲ့ရပါသည်။

ခင်ရွှေ လိုးချက်က စွဲငြိလောက်စရာကောင်းလွန်းနေပါသည်။ သူမဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်ကိုင်ဆုပ်ဆွဲပြီး လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိဖြဲ၍ အားပါပါ လိုးပေးနေခြင်းဖြစ်ရာ လီးတစ်ချောင်းလုံး တဗြွတ်ဗြွတ် တဇွပ်ဇွပ် အပြည့်အသိပ် တိုးဝင်သွားသည်သာမက သူ့ဂွေးဥတွဲတွဲကြီးနှစ်လုံကပါ သူမဖင်စအိုဝလေးကို ဘောက်ကနဲဘောက်ကနဲ လာရောက်ရိုက်ခတ်မိနေပေတော့သည်။

အပြင်ဖက် သတ္တလောကကြီးတစ်ခုလုံး ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ် နေသလောက် သူမတို့နှစ်ယောက်ထံမှ လိုးသံဆောင့်သံများကသာ တဘောက်ဘောက် တဗွပ်ဗွပ်နှင့် စည်းချက်ကျနလှပစွာ တစ်ချက်ချင်း တစ်ချက်ချင်း ထွက်ပေါ်နေခြင်းပဲ ဖြစ်ပါသည်။

မဝင်းသန်း သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကိုခပ်ပြဲပြဲထား၍ ဖင်ကို ပို၍ကော့ထောင်ပေးလိုက်ရာက ခင်ရွှေကိုလည်း အမြန်ဆုံးတက်သုတ်ရိုက်ပြီးလိုးပေးဖို့ ပြောလိုက်ပြန်ပါသည်။

"ငါ ပြီးချင်ပြီ ခင်ရွှေ နင့်လီး ငါ့စောက်ပတ်ထဲ စဝင်ကတည်းက ပြီးချင်နေတာ မြန်မြန်သွက်သွက်ကလေး လိုးပေးစမ်းပါ ဟာ "

"လိုးပေးနေတာပဲ မမဝင်းရဲ့ မမဝင်းစောက်ပတ်က သိပ်လိုးလို့ကောင်းတယ် ဟင်းဟင်း "

"တကယ်လား ခင်ရွှေ နင့်မိန်းမ အမီနာရော လိုးလို့မကောင်းဘူးလား "

"သူလည်းကောင်းတာပဲ အမြဲလိုးလိုးနေရတော့ ရိုးလာလို့ဖြစ်မယ် ပြီးတော့ ခုတလော အလုပ်များလို့ ဆိုပြီး သူက ခါတိုင်းလို ညတိုင်းအလိုးမခံတော့ဘူး "

"သူမခံရင် ငါ့ကို လာလိုးပါ အိမ်မှာလူမရှိချိန်ဆို ပိုပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်လိုးလို့ ရမှာပဲ "

"အစ်မ လက်ခံရင် ကျွန်တော် လာမှာပေါ့ ကျွန်တော် အစ်မကို အရင်ကတည်းက လိုးချင်လို့ စိတ်နဲ့ပဲ ပြစ်မှားနေရတာ "

မဝင်းသန်း သူ့စကားကိုကြားတော့ သဘောကျသလိုလုပ်ပြီး တဟင်းဟင်းနှင့်ရယ်နေပါသည်။

"နင် အခု ငါ့ကို စိတ်ရှိလိုးနေရပြီပဲဥစ္စာ  မကျေနပ်သေးဘူးလား ခင်ရွှေရယ် "

"ကျေနပ်ပါတယ် အစ်မရယ် ညတိုင်းလာလိုးချင်တယ် …အစ်မ ညတိုင်း ခံပေးမယ် မဟုတ်လား "

"ခံပါ့မယ် ခင်ရွှေရယ် ညတိုင်း နင်လာဖြစ်အောင်သာကြိုးစားလိုက် ဟုတ်လား "

နှစ်ယောက်သား ကယုကယင်စကားပြောဆိုကြရင်း လိုးဆောင့်မှုကိုလည်းမရပ်ဘဲ နုတစ်လှည့်ကြမ်းတစ်လှည့်လုပ်၍ လိုးပေးနေပါသည်။

ခင်ရွှေလည်း နောက်ထပ် အချက်လေးဆယ် ငါးဆယ်လောက်ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးအပြီးမှာ သူ့လီးတစ်ခုလုံးပူထူကာ ကျင်ဆိမ့်တက်လာရပြီး သုက်ထွက်ချင်လာသဖြင့် သူ့လိုးဆောင့်မှုကို မြန်နှုန်းမြှင့်တင်လိုက်ပြီး ဇယ်ဆက်သည့်နှယ် တဘုတ်ဘုတ်တဘွပ်ဘွပ် အပေါ်စီးကဖိဆောင့်လိုးချလိုက်ရင်းက  နှစ်ယောက်စလုံး လရည်နှင့်စောက်ရည်များ ပြိုင်တူထွက်သွားကြကာ ပထမအချီ ဆုံးခန်းရောက်ရှိသွား ကြပါလေသည်။

"ကောင်းလိုက်တာ ခင်ရွှေရယ် … အစ်မ စကားတောင်မပြောနိုင်အောင် ဖြစ်သွားတယ် အဟင်း ဟင်း "

"အစ်မချည်းပဲ ကောင်းတာမဟုတ်ဘူး ကျွန်တော်လည်းကောင်းတာပဲ … ဒီလိုအရသာမျိုး မခံစားရတာကြာပြီ "

"ဒါပဲနော် နင့်မိန်းမ ကုလားမ စောက်ပတ်ကိုချည့် ဖိလိုးပြီး လူကိုတော့မေ့မသွားနဲ့ … ငါ တခြားတစ်ယောက် လိုးခိုင်း လိုက်မှာပဲ ဟွင်း … "

မဝင်းသန်းက ခပ်ဘွင်းဘွင်းပင် ပြောချလိုက်တော့ ခင်ရွှေပြာပြာသလဲဖြစ်သွားရပြီး …

"ဒီလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ အစ်မရယ် ကျွန်တော် ခုမှအစ်မကိုစလိုးရတာ လိုးလို့တောင် မဝသေးဘူး ဟီး "

"ဒါဖြင့် နောက်တစ်ခါ ထပ်လုပ်ရအောင် ငါ နင့်လီးကို စုပ်ပေးမယ် ပြီးရင် အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ပေးမယ် ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား ခင်ရွှေ … "

"ဟား သိပ် သိပ်ဖြစ်တာပေါ့ အစ်မစောက်ပတ်ကိုလည်း ကျွန်တော် ယက်ပေးချင်သေးတယ် တစ်ချီပြီးအောင် ယက်ပေးမှာ သိလား "

"နင့်  သဘောပဲ ခင်ရွှေ ဟင်းဟင်း …ဟင်း"

နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်အင်္ဂါတစ်ယောက်ကိုင်ကာ ဆွနှူးရင်း ဒုတိယအချီကို ပြန်စနေကြသည်။

မဝင်းသန်းက သူမပြောထားသလိုပင် ခင်ရွှေ့လီးကို မက်မက်စက်စက်စုပ်ပေးနေပါသည်။ ခင်ရွှေလည်း သူမကို ဒီအတိုင်းစုပ်နေရာကနေ ကိုယ်တစ်ပတ်လှည့်စေလိုက်ပြီး သူက မဝင်းသန်းကို အပေါ်ကနေ သူ့လီးကို ကုန်းစုပ်စေ၍ သူကိုယ်တိုင်ကမူ အောက်ကနေပြီး ဖင်ကိုပြောင်းပြန်လှည့်ကုန်းပေးထားသော မဝင်းသန်း၏ ဖင်ပြောင်ပြောင်ကြီးနှစ်ဖက်အကြားမှ ဖောင်းအိပြဲကားနေသော စောက်ပတ်ကြီးကို အောက်မှနေ၍ လျှာဖြင့် ယက်ကာယက်ကာ စုပ်ဆွဲ ဆွနှူးပေးနေလေတော့၏။

စစ်စတီနိုင်းပုံစံဟုခေါ်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ကာမလိုအင်ကို အပြည့်အဝဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ပေသည်။ မဝင်းသန်း၏ပါးစပ်ပေါက်ကလေးထဲသို့ ခင်ရွှေ၏လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်ကာနေသည်။ သူ့လီးဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးသည်။ လီးကိုယ်ထည်တစ်ခုလုံးအား လျှာနှင့် အထက်အောက်အပြန်အလှန် ယက်ပေးသည်။ ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုလည်း တယုတယစုပ်ပေး၍ ခင်ရွှေတစ်ယောက် အကြောအချဉ်တွေ တဖျင်းဖျင်းပင် ဖြစ်ကာ လီးကြီးက မခံမရပ်နိုင်အောင်တင်းလာပြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်လျှက် တောင်မတ်လာရလေသည်။ မဝင်းသန်းက မကျေနပ်နိုင်သေးဘဲ သူ့လီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေလိုက်သေးသည်။

ခင်ရွှေကလည်း သူမ၏ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ဆွဲဖြဲပြီး ဖင်သားအကြားမှပြူးထွက်နေသော သူမ၏စောက်ပတ်မုန့်ပေါင်းကြီးကို ပါးစပ်နှင့်ပြွတ်ကနဲနမ်းစုပ်ပစ်လိုက်ရာက စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို လျှာဖြင့်လိုက်လံယက်သပ်ပေးနေသည်။ စောက်ခေါင်းအပေါက်ထဲကို လျှာတစ်ခုလုံသွင်း၍ လှည့်ပတ် ယက်ဆွကစားပေးသည်။ သူမအတွင်းသားလေးတွေက လီးနှင့်အထိအတွေ့သိပ်မရှိသေးတာကြောင့် တော်တော်ကလေးနူးညံ့လှပြီး အရည်တွေ စိုစိစိကလေးဖြစ်နေကာ ခင်ရွှေယက်ကောင်းကောင်းနှင့် အဆက်မပြတ် လျှာကို ထိုးသွင်းထိုးထုတ်လုပ်၍ကစားပေးရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ဖင်စအိုဝကလေးထဲကို အမှတ်မထင် လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူး၍ ထိုးသွင်းကာ ဖင်နှိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ မဝင်းသန်း တအီးအီးတအားအား ညည်းသံကြီးထွက်ပေါ်လာရလေသည်။

သူမ တစ်ခါမှမခံစားဖူးသေးသော အရသာပင်ဖြစ်သည်။ စာအုပ်ထဲမှာ ဖတ်ရသလို ခင်ရွှေ ဖင်များလိုးလေမလားဆိုပြီး တွေးတောစိတ်ပူသွားမိသည်။

သူမ ဖင်တစ်ခါမှ ခံဖူးသူ မဟုတ်ပါ။ ဖင်ခံဖို့ကိုလည်း စိတ်ပင်မကူးဝံ့ပါချေ။ စောက်ပတ်ကိုအယက်ခံရင်း ဖင်ကိုပါထည့်လိုးပေးနေသလို ခင်ရွှေလက်က တဇပ်ဇပ်ဇွတ်အတင်း ထိုးဆောင့်ပေးနေတာမို့ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်လာကာ စောက်ရည်အလျှံပယ်ကြီး စီးကျလာပြီး တစ်ချီပြီးသွားရသည်။

ခင်ရွှေလည်း သူမစိတ်ပြန်လည်လာအောင် စောက်ပတ်ကိုနှူးဆွလိုက် အစိကလေးကို ထပ်ခါတလဲလဲ စုပ်လိုက်နှင့် ဖင်ကိုလည်း လက်ချောင်းများဖြင့် ထည့်ဆောင့်ပေးနေရာက ဖင်ဝကလေးကိုပါ မရွံမရှာပင် လျှာနှင့်ဝလုံးကလေးဝိုင်းကာ ယက်၍ယက်၍ပေးနေုပြန်လေရာ မဝင်းသန်းစိတ်မရှည်နိုင်အောင်ဘဲ ဖြစ်လာရဟန်တူပေသည်။

သူမက ခင်ရွှေဖက်ကို နောက်ပြန်လှည့်၍ကြည့်လိုက်ရင်း …

"ရပ် … ရပ် လိုက်တော့ ခင်ရွှေရယ် …နင် ခုအထိ မရပ်ပေးသေးဘူးလား ငါ …စောက်ပတ်ရော ဖင်ပေါက်ရော ယားလွန်းလှပြီ … ကြာရင် ဖင်ခံချင်စိတ်ပေါက်တော့မယ်… ဟင်း မသာ လေး …တော်… တော်ပြီ "

ဆိုပြီး သူ့ကို အတင်းပင် ရပ်ခိုင်းလိုက်ရပြီး ခင်ရွှေကို ပက်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်ရာက သူမကိုယ်တိုင် အပေါ်ကိုတက်ခွ၍ လီးအပေါ်တည့်တည့် တက်ထိုင်လိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းပင် ဖိဆောင့်လိုးချလိုက် လေတော့သည်။ ခင်ရွှေလီးကြီးက သူမအဖုတ်ထဲကို တစ်ရစ်ချင်းတိုးဝင်သွားပြီး မဝင်းသန်းလည်း ခင်ရွှေ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်အိပ်ချလျှက် ဖင်ကို လှိမ့်ကာကြွကာဖြင့် အားပါပါကြီး ဖိဆောင့်ချလိုက်ပြန်လေရာ ခင်ရွှေလီးက တစ်ဆုံးနစ်ဝင်သွားရလေသည်။

မဝင်းသန်း သူမဖင်ကိုပြန်မကြွစေဘဲ လီးကြီးစိမ်ထားလျှက်က ရှေ့တိုးနောက်ငင်ထွန့်လူး၍ဆောင့်ကာ လီးအရသာကို တစိမ့်စိမ့်ခံစားရင်း အချိန်ဆွဲ၍လိုးပေးနေသည်။ ခင်ရွှေလီးက အဆုံးထိဝင်နေပေရာ သူမသားအိမ်သို့တိုင်ရောက်ရှိနေပြီး ထုတ်ကနဲထုတ်ကနဲ ထိခိုက်မိနေတာမို့လည်း ခံစားရသည့်အရသာက သူမတူအောင်ထူးကဲလှပေသည်ဟု မဝင်းသန်းစိတ်ထဲက တွေးလိုက်မိသည်။

ခင်ရွှေကလည်း အောက်မှနေ၍ ခြေလက်အငြိမ်မနေဘဲ သူမနို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖျစ်ကာလှိမ့်ကာဖြင့် နို့သီးတွေကို သူ့ပါးစပ်နှင့် စို့၍စို့၍ပေးနေသည်။ မဝင်းသန်း ဖင်ပေါက်ထဲကိုလည်း သူ့လက်ချောင်းများဖြင့် ထပ်မံထိုးဆောင့်၍ နှိုက်သွင်းပေးနေပြန်သည်။

မဝင်းသန်းလည်း သူဆွပေးနေမှုကြောင့် အရှိန်ရသွားပြီး သူမဖင်ကြီးကိုပြန်လည်၍ ကြွကာကြွကာဖြင့် ဖိနှိမ်ဆောင့်ချပေးလာသည်။ နှစ်ယောက်သား ကောင်းလာကြသည်။ မဝင်းသန်းစောက်ပတ်မှာလည်း အရည်ရွှဲလျှက်သား ရှိလေပြီ။ ထိုအရည်များကြောင့်ပင် လီးဝင်လီးထွက်လည်း ပိုမိုမြန်ဆန်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ညဉ့်က တဖြည်းဖြည်း နက်လာသည်။

ဒုတိယအချီမို့သာ ယခုလို ကြာချင်တိုင်းကြာနေရခြင်းဖြစ်သည်။ မဝင်းသန်းတစ်ယောက် လိုးချက်သွက်သွက်နှင့် အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပေးနေရာမှ မောမောနှင့်ခဏနားပြီး ခင်ရွှေ့ကိုဖက်နမ်းနေလိုက်ကာ …

"ချစ်လိုက်တာ ခင်ရွှေရယ် ငါနင့်ကိုချစ်သလောက် နင်ငါ့ကို ပြန်ချစ်ရဲ့လား"

"ချစ်တယ်… ကျွန်တော်လည်း မမကို သိပ်ချစ်တာပေါ့ … မမဝင်း အပေါ်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသာဆောင့်နော် ပြီးချင်လာရင် ပြော "

"ရတယ် ဆောင့်ပေးမယ် ပြီးတဲ့အထိ လိုးမယ် … နင့်လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲပြည့်ကြပ်နေတာ ဆောင့်လို့လည်း ကောင်းတယ် "

"မမ ကျွန်တော့်လီးကို အားရရဲ့လား "

"အို အားရတာပေါ့ကွယ် … ကြီးလဲကြီးသလောက် ရှည်တာလည်းအရမ်းပဲ … မမသားအိမ်ကို တစ်ချက်တစ်ချက် လာလာ ထောက်မိသွားတယ် … သိလား ဟင်းဟင်း "

"မမအားရရင်ပြီးရော … မမ အားမရရင် ကျွန်တော့လီးထက်ကြီးတာ … ရှာပေးမလို့ "

"မင်းနော် မဟုတ်တာ မပြောနဲ့ ဟင်း "

"အဟုတ်ပြောတာ မမဝင်းရဲ့ အဟင်းဟင်း "

"ခွေးသားလေး ဟွင်း "

မဝင်းသန်း အသည်းထဲယားကျိကျိဖြစ်လာ၍ ခင်ရွှေ့လည်ပင်းသားလေးကို တစ်ချက်သွားဖြင့်ကိုက်ချလိုက်ရာ ခင်ရွှေ အားကနဲ ကြိတ်အော်လိုက်မိသည်။ သူမဖင်ကို ပြန်၍ကြွကာ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံဆောင့်လိုးလိုက် ပြန်ပါသည်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ နှစ်ယောက်သား သုက်ရည်ထွက်သည်အထိ သူမစိတ်ထန်ထန်နှင့် အားကြိုးမာန်တက် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

မမဝင်း သူမစောက်ပတ်အတွင်းသားကလေးများကို ဖျစ်ကာညှစ်ကာနှင့် သူမစောက်ခေါင်းလေးအတွင်းမှ စောက်ရည်များ ပန်းကျလာခဲ့ရသည်။ ခင်ရွှေကိုယ်တိုင်လည်း မထိန်းနိုင်ဘဲဖြစ်ကာ သူ့လရည်များကို သူမသားအိမ်ထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ်နှင့် အဆက်မပြတ် ထုတ်လွှတ်ပစ်လိုက်ရလေသည်။

ညဉ့်နက်လာပြီဖြစ်၍ နှစ်ယောက်သား ထပ်ပြီးအချိန်မဆွဲလိုတော့ပေ။

ခင်ရွှေက သူ့မမဝင်းနားကိုကပ်ပြီး …

"မမ ဒီတစ်ချီ ထပ်လိုးပြီးရင် ပြန်မယ် … မနက်ဖြန် အကြောင်းတစ်ခုခုပြပြီး မြို့ထဲမှာထပ်တွေ့ကြရအောင် နော် "

"နင် လိုးနိုင်သေးလို့လား ခင်ရွှေ "

"မမ ပက်လက်နေပေးလိုက် ကျွန်တော်လိုးနိုင် မနိုင်ကြည့်တာပေါ့ "

ခင်ရွှေက အနားမယူပေ။ မဝင်းသန်း ပက်လက်ပေါင်ကားပေးသည်နှင့်ပင် သူ့လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် လက်နှင့် ဂွင်းထု၍ တင်းမာလာအောင်လုပ်လိုက်ပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲကို ထပ်မံထည့်သွင်းကာ ဆောင့်လိုးချလိုက် ပေသည်။ လီးက ပထမတွင် ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်ကာ အားလျှော့နေသလို ထင်ရပေမယ့် ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ ခုနကပုံစံပြန်ရလာသည်။ တင်းလာကြွလာကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှာ သံဒုတ်ကြီးတစ်ချောင်း ထိုးသွင်းထားသလို ပြန်ဖြစ်လာသည်။

"နင့်လီးကြီး အတောင်မြန်လိုက်တာဟယ် …ဘာဆေးတွေသောက်ထားသလဲ ပြောစမ်းခင်ရွှေ "

မဝင်းသန်း အားရဝမ်းသာစွာဖြင့်ပြောလိုက်လေသည်။

"ဘာဆေးမှ မသောက်ပါဘူး …မမစောက်ပတ်ကြောင့် တောင်တာလေ …  မမစောက်ပတ်က ကျွန်တော့် လီးတောင်လာအောင် လုပ်နေတာကိုး "

"အေး အမြဲတောင်နေပါစေဟယ် ဒါမှ ခပ်များများလိုးလို့ ရမှာပေါ့ ဟင်းဟင်း "

မဝင်းသန်းက တဏှာကြီးလှသူပီပီ အထက်ပါအတိုင်းပင် ပြောဆိုလိုက်ပါလေသည်။ ခင်ရွှေလည်း လီးတောင်လာပြီဖြစ်၍ သူမစောက်ပတ်ကလေးကို အားတက်သရောပင် တဇွပ်ဇွပ်တဗွပ်ဗွပ် အသံထွက်ပေါ်သည်အထိ တရစပ်ကြီး ဖိဆောင့်လိုးချနေပေတော့သည်။

နှစ်ယောက်သား သူနိုင်ကိုယ်နိုင် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးကြဆော်ကြရင်း အချိန်တစ်နာရီနီးနီးလောက် ကြာမြင့်သွားခဲ့ရလေသည်။ ပက်လက်လိုးပြီး ညောင်းညာလာတော့ ခင်ရွှေ သူမကို ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းပြီး ခွေးကုန်းတစ်ပေါင်ကျော် ထပ်လိုးကြသည်။ ခင်ရွှေ မဝင်းသန်းစောက်ပတ်ကိုလိုးရင်း သူမဖင်ပေါက်ကို ဆွပေးနေပြန်ပါသည်။ မဝင်းသန်းလည်း ကာမဇောပိုကြွပြီး သူမစောက်ပတ်က အရည်တွေရွှဲနစ်နေလိုက်ပုံမှာ မြင်လို့ရှုလို့ မကောင်းအောင်ပင် ရှိနေပေတော့သည်။

ခင်ရွှေလရည်ထွက်သွားချိန်မှာ မဝင်းသန်းနှစ်ချီလောက် ပြီးသွားခဲ့ရပြန်ချေပြီ။ ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားတာမို့ မဝင်းသန်းတစ်ယောက် သူမစောက်ပတ်မှာ ခင်ရွှေ့လီးကြီးတပ်လျှက်သားဖြင့် သံမံတလင်းပေါ်ကို မှောက်ရက်ကြီး လဲပြိုကျသွားရတော့သည်။ ခင်ရွှေလည်း သူမဖင်သားအိအိကြီးအပေါ်ကနေ ထပ်မှောက်အိပ်ပြီး အတန်ကြာအောင်ပင် ဝက်မှိန်းမှိန်းနေလိုက်ပါသည်။

နှစ်ယောက်သား စကားအနည်းငယ်ပြောဆိုကြပြီးနောက် လူချင်းခွဲလိုက်ကြသည်။

မဝင်းသန်းလည်း ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ပြန်လာခဲ့လိုက်ကာ မောမောနှင့်ပင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျသွား ခဲ့ရလေသည်။

...............................................................................

နောက်တစ်နေ့ မနက် ၁၀နာရီလောက်ကျတော့ သူမကလမ်းထိပ်ကနေ ကြိုစောင့်နေပြီး ခင်ရွှေ့ကားလေး အိမ်မှထွက်လာသည်နှင့် ခေါင်းခန်းကနေ တက်ထိုင်လိုက်ကာ မြို့ထဲကိုထွက်လာခဲ့ကြပါသည်။

မှာထားသည့်ကုန်ပစ္စည်းများလိုက်လံအပ်နှံကာ ဝယ်ယူကြပြီး နှစ်ယောက်သား တည်းခိုခန်းကောင်းကောင်း တစ်ခုရွေးကာ အခန်းငှားလိုက်ကြသည်။ ခင်ရွှေနှင့်သူမတို့နှစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲမှာ ညကအားမရခဲ့သမျှကို အတိုးချ၍ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်လိုက်ကြတော့သည်။

"ခင်ရွှေ ငါ့စောက်ပတ်ကိုယက်ပေးဦး နော် "

"မမ အင်္ကျီချွတ်လိုက်လေ မမစိတ်ကြိုက် ကျွန်တော်လုပ်ပေးမယ် ယက်လည်းယက်မယ် တဝကြီးလိုးလည်း လိုးပေးမယ်  "

မဝင်းသန်းကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီကိုရော ဘရာစီယာကိုပါချွတ်လိုက်သည်။ သူမနို့ကြီးများက သွားရည်ကျချင်စဖွယ် မို့မောက်တင်းကြွနေကာ ဆူဖြိုးလှသည်ကို ခင်ရွှေမြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ခင်ရွှေလည်း သူမခါးပေါ်မှ ထမီကို ကူချွတ်ပေးရင်း ပင်တီကလေးကိုပါ တစ်ဆက်တည်းဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။

မဝင်းသန်းက သူမပေါင်ကို ကားပေးလိုက်ရာ ခင်ရွှေ သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲဝင်ပြီး ပေါင်ခွဆုံရှိသူမ၏ အမွှေးအမြှင်ထူထပ်ကာ ဖောင်းကြွလျှက်ရှိသည့် စောက်ပတ်ကြီးကို ကုန်းနမ်းပစ်လိုက်လေသည်။

မဝင်းသန်း သဘောအတွေ့ကြီးတွေ့သွားသည်။

"အား ခင်ရွှေ ကောင်းတယ် စုပ်စုပ် အ ထိထိတယ် အရမ်းပဲ ဟင့်ဟင့် "

နှစ်ယောက်အိပ်ခန်းဖြစ်၍ မဝင်းသန်းရော ခင်ရွှေရော စိတ်ကြိုက်ကြီးဖြစ်နေကြလေသည်။ ခင်ရွှေက သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို ထိုးမွှေယက်ဆွရင်း စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ချောင်းများသွင်း၍ တဇွပ်ဇွပ်နှင့် ထိုးဆောင့်ပေးနေသည်။ ဖင်ကိုလည်း တစ်ဖက်ကနေ ထိုးနှိုက်၍ ကလိဆွပေးနေသေးသည်။ မဝင်းသန်းတစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်လူးကော့ပျံကာနေပြီး သူ့ခေါင်းကို သူမစောက်ပတ်နှင့် အတင်းပင် ဖိ၍ဖိ၍ထားမိသည်။

"ငါ့စောက်ပတ်တော့ နင်လုပ်နေတာနဲ့ပဲ  မြင်မကောင်းအောင် ပြဲရွဲကုန်ပြီထင်တယ် ခင်ရွှေရယ် "

"မမ မကြိုက်ဘူးလားလို့ "

"အဟင်း ဟင်း ကြိုက်ပါတယ် ခင်ရွှေရယ် ကြိုက်လို့ အရည်တွေ ဒီလောက်ရွှဲအောင်ထွက်နေတာ နင်မမြင်ဘူးလား"

"မမလည်း ကျွန်တော့် လီးကို စုပ်ပေး"

"အင်း စုပ်ပေးမယ် လာလေ ဒီဖက်ကို "

ခင်ရွှေ သူ့လီးကို မဝင်းသန်းပါးစပ်နား အသာတေ့ပေးလိုက်ရာ မဝင်းသန်းလည်း သူ့ပစ္စည်းကြီးကို လက်နှင့်ဆွဲယူပြီး အားပါးတရပင် စုပ်ပေးလေသည်။ ခင်ရွှေ့လီးကြီးက သူမတံတွေးရည်များဖြင့်စိုလက်ကာ အပြတ်ပင်တောင်မတ်လို့လာသည်။

"လိုးကြစို့ ခင်ရွှေရာ "

"မမကုန်းပေးမလား "

"ဟင့်အင်း ပက်လက်ပဲ လိုးပေး "

ခင်ရွှေ သူမကို လှေကြီးထိုးပက်လက်ပုံစံအတိုင်းပင် စခန်းသွားလိုက်ရသည်။ သူမပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းအိအိကြီးကို သူ၏လီးထိပ်ကြီးဖြင့် လိုက်လံပွတ်ဆွ၍ သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ လီးကြီးကို အပေါ်ကနေဖိဆောင့်သွင်းချလိုက်လေသည်။ ခင်ရွှေ၏ လီးတစ်ချောင်းလုံး သူမ၏စောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်သွားသည်။

မဝင်းသန်း၏ ပေါင်နှစ်ဖက်စလုံးကို ပွေ့ယူလိုက်ကာ သူ့ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ တင်ထမ်း၍ ခင်ရွှေတရစပ်ပင် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ခြင်းပဲဖြစ်လေသည်။ ထိချက်လည်းပြင်း၍ အားလည်းပါလွန်းလှသည်ဖြစ်ရာ မဝင်းသန်းတစ်ယောက် အကြိုက်တွေ့သွားရတော့သည်။

"အ အား ကောင်းလိုက်တာ ခင်ရွှေရာ ဆောင့်ဆောင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့် အင်း အင်း ဟုတ် ဟုတ်ပြီ ဆောင့် နာနာလေး လိုးပေး "

"ဗြွတ် ဇွတ် ဗွပ် ဘုတ် စွိ ဇွပ် ဗွပ် ဗလပ် ဘုတ် ဘတ် ဗွပ် "

အသံတွေက အခန်းလေးထဲမှာ ဆူညံလို့ သွားသည်။

ခင်ရွှေ ဆောင့်လိုးသမျှကို ဖင်ကြွ၍ခံရင်း မဝင်းသန်းနားထဲမှာလည်း အခန်းချင်းကပ်လျက် တစ်ဖက်အိပ်ခန်းမှ အသံဗလံတွေကို ကြားနေရသလို ထင်မိသည်။

အခန်းတွေက တစ်ဆက်တည်းဖြစ်ကြပြီး တည်းခိုဆောင်လုပ်ထားသော အိပ်ခန်းတွေကို နှစ်ဖက်ခွဲကာ အခြားတစ်ဖက်ကို သာမန်ဧည့်သည်တွေအတွက်ထား၍ သူတို့ဖက်အခြမ်းကိုမူ ယခုလို ဆက်ရှင်သဘောမျိုး လာရောက်ပျော်ပါးသူတွေအတွက် သီးသန့်ထားရှိခြင်းမို့ တစ်နာရီစာ ရသလောက်အချိန်အတွင်းမှာ ကိုယ့်အတွဲနှင့်ကိုယ် မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်ကြသူတွေချည်းပင်ဖြစ်ကြလေရာ တစ်ခန်းကအသံကို အခြားတစ်ဖက်ခန်းက မကြားချင်မှအဆုံးပင်ဖြစ်နေပေတော့သည်။

ဒီအသံတွေရော ကိုယ့်ဆီက ထွက်သည့်အသံတွေကြောင့်ပါ မဝင်းသန်းစိတ်မှာ ရာဂရမ္မက်တွေပိုမို နိုးကြွအောင် လှုံ့ဆော်ပေးနေသလိုကြီးဖြစ်ကာ ကာမစည်းစိမ်ကို အဆုံးစွန်အထိခံစားလိုစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့မိပေသည်။

သူမက ခင်ရွှေကို ခပ်သွက်သွက်ပင်လိုးဆောင့်ခိုင်းသည်။ သူမစောက်ပတ်က လီးနှင့် အတော်ကလေး ယဉ်ပါးလာပြီဖြစ်သည့်အလျှောက် ခင်ရွှေ ဘယ်လောက်လိုးပစေ အောင့်အည်းပြီး အလိုးခံနိုင်စွမ်း ရှိလာပြီဖြစ်ပေသည်။

"မြန်မြန်ဆောင့် ငါမနေနိုင်တော့ဘူး… ခင်ရွှေ ရယ်  … ပြီးချင်လာပြီ "

"ကျွန်တော် … အားရအောင်လိုးပစ်လိုက်ချင်တယ် အစ်မရယ် … ဖင်နည်းနည်းကြွပေးဦး "

"အင်းး အင်း … နင် နင် အားရအောင်လိုး ငါစောက်ပတ်ကို ဖြဲပေးထားတာပဲ ဆောင့်သာဆောင့် အသေလိုးလိုက်စမ်းပါ အ အား …ဟင်း  ဟင်း  "

ခင်ရွှေ အချက်ပေါင်း ရာချီအောင်ကို လိုးခွဲပစ်လိုက်သည်။ မဝင်းသန်း ကော့ပျံပြီး တစ်ချီပြီးသွားရကာ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်အောင်ပင် ယိုစီးကျလာရသည်။

သူမ စောက်ရည်အထွက်ကြမ်းမှုက လိုးဆောင့်မှုအရှိန်ရနေပြီဖြစ်သည့် ခင်ရွှေကို လီးအဝင်ပိုလွယ်ကူစေအောင် ဖေးကူပေးသလိုဖြစ်ပြီး တဘွပ်ဘွပ်တဇွပ်ဇွပ်နှင့် မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး စက်သေနတ်ပစ်သလို ဝုန်းဒိုင်းကြဲကာ လိုးဆောင့်နိုင်လာစေသည်။

ခင်ရွှေနောက်ထပ် အချက်လေးဆယ်လောက် လီးအဝင်ကြမ်းကြမ်းနှင့်ကော့ဆောင့်ပစ်လိုက်ရင်း သူ့လီးထိပ်မှ လရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ သားအိမ်အထိရောက်အောင်ပင် အဆက်မပြတ် ဖျစ်ညှစ်ကာ ပန်းထုတ်လိုက်ပါလေသည်။

ခင်ရွှေနှင့်သူမတို့နှစ်ယောက် နောက်ထပ်သုံးချီစီလောက် တည်းခိုဆောင်အခန်းကလေးထဲမှာ ထပ်မံ လိုးပစ်လိုက်ကြပြီး နှစ်ယောက်သားလူချင်းခွဲလိုက်ကြသည်။

ခင်ရွှေက ဈေးထဲပြန်သွားပြီး ခုနက သူကြိုတင်မှာကြားထားသော ကုန်စည်စလှယ်များကို သူ့ကားနှင့်တင်ဆောင်ပြီး ရှေ့ကနေ ပြန်နှင့်မည် ဖြစ်သလို မဝင်းသန်းလည်း သူမဆိုင်အတွက် လိုအပ်သော တစ်နိုင်တစ်ပိုင် အလှကုန်တချို့ကို လိုက်လံရှာဖွေဝယ်ယူ၍ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် တက္ကစီတစ်စီးငှားပြီး ပြန်လာခဲ့မည်ဖြစ်သည်။

ခင်ရွှေကိုပြန်လွှတ်လိုက်ပြီး မဝင်းသန်းလည်း အနားယူချင်သေးတာနှင့် အိပ်ခန်းထဲမှာ ခေတ္တခဏမှိန်း၍ နေမိပေသည်။

အခန်းတံခါးဖွင့်သံ ပိတ်သံတွေကို ကြားနေရသည်။ အဝတ်အစားချွတ်သံတွေ စကားပြောသံ ညည်းတွားသံတွေ ပြီးတော့ ယောက်ျားမိန်းမ ကာမနှီးနှော ဆက်ဆံနေသော တဘောက်ဘောက်တဘတ်ဘတ် အသားဆိုင်ချင်း ထိတိုက်ရိုက်ခတ်သည့် အသံဗလံတွေကို သူမနားထဲမှာ မပြတ်ကြားနေရသည်။

မဝင်းသန်းလည်း ခင်ရွှေ့ရင်ခွင်ထဲမှာ သူမ မျော့မျော့ကလေးဖြစ်အောင်ခံခဲ့ရပုံကို ပြန်ပြောင်းစဉ်းစားရင်း တစ်ဖက်အခန်းက မိန်းမတစ်ယောက်၏ညည်းသံနှင့်အတူ ဘုတ်ဇွပ်ဗွပ်ကနဲ ထိခိုက်ရိုက်ဆောင့်သံများကို အသာနားစွင့်၍ ငါ့အဖြစ်လည်း သူနဲ့ ထူးမခြားနားပါပဲ ငါနဲ့ခင်ရွှေလိုးတုန်းကလည်း ဘေးအခန်းကနေပြီး ဒီလိုကြားနေရမှာပဲ တကယ်တော့ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ ချစ်ကြလိုးကြတာ အဆန်းမှမဟုတ်တာပဲလေ ဟု ဖြေတွေးတွေး၍ ဖီလင်ယူစားမြုံ့ပြန်နေရင်း အချိန်ကုန်မှန်းမသိ ကုန်သွားရလေသည်။

တဒေါက်ဒေါက်နှင့် သူမအခန်းတံခါးကို လာခေါက်သံကြားတာနှင့် မဝင်းသန်းလူးလဲထလိုက်ရပြီး အဝတ်အစားပြင်ဝတ်ကာ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

တည်းခိုခန်းမှတာဝန်ရှိသူလို့ ယူဆရသည့် သက်လတ်ပိုင်းလူရွယ်နှင့် အခြားတစ်ယောက်နှစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီး သူမကို တစ်ကိုယ်လုံးစေ့စေ့စပ်စပ် အကဲခတ်သလို ကြည့်လိုက်ကြရာက

"မမ ဆက်ရှင်ချိန်ပြည့်ကာနီးလို့ လာမေးတာပါ နောက် တစ်နာရီ ဆက်ရှင်ထပ်ယူမလား …"

"အော် …အင်း ဟင်း … ခုနကအတွက်တော့ ရှင်းပြီးသား နော်…ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား မောင်လေး "

"ဟုတ်ကဲ့ ရှင်းပြီးသွားပါပြီ …ခုန ပြန်သွားတဲ့အစ်ကိုပဲ ရှင်းသွားတာပါ "

ဆိုပြီး သူ့လက်ထဲကနာရီကို မြှောက်ကြည့်၍ …

"အင်း ဒီလိုပါ … ဆက်ရှင်ပြည့်ဖို့တော့ ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လိုပါသေးတယ် မမအေးဆေး နေလို့ရပါတယ် နောက်ထပ်လိုရင်လည်း ပြောပေါ့ …ဟို … ဟိုလေ …မမစိတ်မဆိုးဘူးဆိုရင် …မေး စရာကလေးရှိလို့ပါ မမ "

"မေးပါ မောင်လေး …အစ်မ စိတ်မဆိုးတတ်ပါဘူး "

"ဒီက အစ်ကိုကလည်း သူတို့ ဝင်ချင်တယ်ဆိုလို့ပါ သူလည်းစောစောက တစ်ဆက်ရှင်ယူပြီးလို့ ကောင်မလေးလည်း ပြန်သွားပြီ …သူ့သူငယ်ချင်းလည်း ခုမှရောက်လာတာနဲ့ …အဲဒါ အစ်မအခန်းက အတူလာတဲ့ အစ်ကိုလည်း ပြန်သွားပြီဆိုတော့ လာပြီး အစ်မအနေနဲ့ အဆင်ပြေနိုင်မလားလို့ လာ  မေးကြည့်တာပါ … အဲ ဒါ …"

သူမ သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဒီနေရာမျိုးလာမှတော့ ဒီလိုအဖြစ်မျိုးကို မလွဲမသွေကြုံရမှာပဲဖြစ်သည်။ သူတို့ ဥပဓိရုပ်တွေကို အကဲခတ်ကြည့်ပြီး ခေါင်းထဲမှာ အသည်းအသန် အကြပ်ရိုက်ကာစဉ်းစားရင်း အတန်ကြာအောင် နှုတ်ဆိတ်နေမိပြီးမှ …

"ဟို လေ အစ်မက …မောင်လေး ပြော ပြောတာ နား …လည်ပါတယ် ဟို ဆက်ရှင်ကတော့ … "

ကောင်လေးက သူမကို စကားဖြတ်ပြီး …

"ဆက်ရှင်ခကို သူတို့ရှင်းမှာပါ အစ်မရဲ့ ကျန်တာသီးခြားပေါ့ အဆင်ပြေတာပဲ မဟုတ်လား …ဟို … အစ်မကို …လည်း ကျွန်တော် …အဲ  "

"ပြောပါ  …မောင်လေး … "

"အင်း ဟင်း ကျွန်တော်လည်း ဝင်မှာ …လို့ ပြောတာ ပါ အစ်မရဲ့ …ခုမှစတွေ့တာဆိုတော့ …ဟို …လေ …  မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ် သဘောမျိုး …လည်း ပါတာ ပေါ့  ဟဲ ဟဲ "

သူရယ်လိုက်တာတွေ့တော့ မဝင်းသန်းစိတ်ထဲက အားတင်းပြီး တစ်စုံတစ်ခုကို ပြတ်သားရဲရင့်စွာပဲ ဆုံးဖြတ်ချက် ချမိသွားရသည်။

"ဒီကောင်လေးကြောင့် … " ဆိုပြီး …

သူမ …သူတို့ သုံးယောက်စလုံးကို အသေအချာစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ခေါင်းလေးကို အသာဆတ်၍ ညိတ်ပြလိုက်မိတော့သည်။

"အင်း …ဖြစ်ပါတယ် … ဒါပေမယ့် အစ်မက  … ဟို …တစ်ယောက်ပဲ …နော် "

သူမက လက်ညှိုးတစ်ချောင်း ထောင်ပြီး ပြောလိုက်တော့ …

"အား ဝမ်းသာလိုက်တာ အစ်မ … ဒါဆို အစ်ကို "

ဆိုပြီး သူ့နောက်က လူကြီးဖက်ကို လှည့်၍ …

"အစ်ကိုပဲ ဝင်လိုက်ပါ …ကျွန်တော်တို့ … စောင့်ကြတာပေါ့ …"

သူတို့အချင်းချင်း နားလည်မှုယူလိုက်ကြပြီး သူမအနောက်မှ တစ်ယောက်လိုက်ပါလာခဲ့ကာ အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာပြန်စေ့ပိတ် ထားလိုက်ပါသည်။

လောကကြီး ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲတော့ မသိ။ ကိုယ့်လုပ်ရပ် ကိုယ့်အပြုအမူကို ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေ မသိပါစေနှင့်လို့ပဲ သူမစိတ်ထဲက ကြိတ်ပြီး ဆုတောင်းလိုက်မိပေသည်။ သူမအဖို့တော့ ရောမကိုရောက်ခိုက် ရောမလိုသာ ကျင့်ရပေဦးတော့မည်။ ဂဏန်းငါးလုံးအထက် ကြမ်းခင်းဈေးရှိသည့် သူတို့ရဲ့လောက အကြောင်းကို သူမကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ မျက်ဝါးထင်ထင်လေ့လာသင်ကြားခွင့်ရလိုက်ပေသည်။

အခန်းကလေးထဲရောက်တော့ မုန်တိုင်းထန်သလို ထန်နေလိုက်ကြပြီ။

မဝင်းသန်း ယခုမှပင် အောချရတော့သည်။ ယောက်ျားဆိုတဲ့ ကျားအစစ်ကို ယခုမှပင် သူမအနေနှင့် စတင် မြင်တွေ့ဖူးခြင်းလို့သာ ဆိုရချေတော့မည်။

သူ့အမည်က ကိုမောင်ကို … တဲ့။ အသက်က ၄၅ နှစ်ကျော်ကျော် လောက်တော့ ရှိမည်။ သက်လတ်ပိုင်း ဟု ဆိုသော်လည်း လူငယ်တစ်ယောက်ထက်ပင် သန်စွမ်းနေသေးသည်။ အတွေ့အကြုံလည်း ရင့်နေပုံရသည်။

အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ထက်မှာ သူမခါးပေါ်မှထမီကို ဝမ်းဗိုက်ပေါ်ပင့်လှန်တင်၍ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားပြုစေကာ သူမစောက်မွှေးအုံကြားမှစောက်ပတ်ကို သူ့ပါးစပ်ကြီးဖြင့် မရွံမရှာပင် ကုန်းမှုတ်နေသည်။ စောက်စိကလေးကို ကလိပေးသည်။ သူမစောက်ခေါင်းထဲသို့ သူ့လျှာတစ်ခုလုံးသွင်းပြီး ဘယ်ညာအထက်အောက် ဝေ့ဝိုက်လှည့်ပတ်၍ နေအနှံ့အပြားကို လိုက်လံယက်ဆွပေးနေပေသည်။

"ယားတယ် အစ်ကိုရယ် အ အား "

မဝင်းသန်းကော့ပျံကြွတက်ပြီး သူ့ခေါင်းမှဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ဆွဲ၍ကုပ်ဖွပေးနေမိသည်။ ဘာဂျာကဘာကောင်းသလဲမမေးနှင့် လန်ပျံထွက်နေအောင်ကို အကောင်းလွန်နေပေသည်။

သူမစောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ တောက်တောက်ယိုအောင် စီးကျလာစေပြီး သူအားရကျေနပ်တော့မှ ပြန်လွှတ်ပေးကာ သူ့ပုဆိုးချွတ်၍ လီးကို စုပ်ခိုင်းသည်။

သူ့လီးက တော်တော်ကြီးသည်။ ဆေးမထိုး ဂေါ်လီထည့်မထားသော ပင်ကိုယ်လီးကြီဖြစ်ပြီး အသားထစ်ကြီးတစ်ချောင်းလို တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီး ဖြစ်လေသည်။ လီးအရှည် ၈ လက်မခန့် ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။

မဝင်းသန်းသူကျေနပ်အောင် ပုလွေကိုင်ပေးရသည်။ သူ့လီးကြီးက သူမပါးစပ်ထဲမှာ မဆန့်မပြဲကြီး ဖြစ်နေသလိုတောင် ထင်ရသည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်းလိုလိုလားလားရှိနေသည်မို့လားမသိ။ အချိန်ကုန်လို့ ကုန်သွားမှန်းတောင် သတိမပြုမိလိုက်ပေ။ လီးမှာ သူမတံတွေးများဖြင့် တင်းပြောင်ကာနေပေပြီ။

"အစ်ကို လိုးချင်လိုးတော့လေ "

"ခံချင်နေပြီမဟုတ်လား "

"ကျွန်မ မညာပါဘူး သူ ဒီလောက်တောင် မှုတ်ထားတာ …မနေနိုင်အောင် ရွနေပြီရှင့် ဟင်း ဟင်း "

"အေး ငါလည်း လိုးချင်စိတ်ကိုမနည်း ထိန်းထားရတာ ဒီတစ်ချီမဝရင် နောက်ပိုင်းဆက်ရှင်ဆက်ဆွဲရအောင် "

"အစ်ကို စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါ ညနေအထိ … မိုးတော့ မချုပ်စေနဲ့နော် … ဝယ်စရာခြမ်းစရာကိစ္စရှိသေးလို့ "

"အေးပါ နင့် ဖုန်းနံပါတ်ပေးထား … နောက် နင်နဲ့ငါ ဒိတ်လုပ်လို့ရတာပေါ့ "

"ကောင်းပါပြီ "

မဝင်းသန်းခေါင်းညိတ်သည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ဒီလိုလူမျိုးကို ရှာဖွေနေသည်ပဲ မဟုတ်လား ။

နှစ်ယောက်အပေးအယူတည့်ပြီး သူက မဝင်းသန်းပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဖြဲကားလိုက်စေရာက သူ့လီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးနှစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ လီးကြီး တစ်ကြပ်စီးပိုင်စွာဖြင့် မဝင်းသန်းစောက်ပတ်ထဲကို ဆောင့်ဝင်သွားရာ သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး မြွေတစ်ကောင်အစာမျိုထားသလို ဟဟပြဲပြဲကြီး ဖြစ်သွားရလေသည်။

"အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် …စောက်ပတ် ပြဲတော့မလား မသိဘူး ဟင်း "

"ကောင်းတယ် စီးကြပ်နေတာပဲ "

"ဟင်း သူကသာ …ကောင်းနေ … အဝင်း သေတော့မယ် လီးတအားကြီးတာပဲ အ လာ့လား … "

"စွပ် ဖွပ် ဗွပ် … ဗျစ် ပလပ် … ဘုတ် … ဖွတ် ဘတ် ဖွပ် …  ဗွပ် "

သူမခါးကလေးကော့သွားရသည်။ ကိုမောင်ကို သူမကို လူးလိမ့်နေအောင်ကို အသည်းအသန်ကြီး လိုးဆောင့်ချနေပေတော့သည်။ ခင်ရွှေလိုးတာထက် အဆတစ်ရာလောက် ပိုကြမ်းသည်။ ပိုသွက်သည်။ သူကြမ်းသလောက်လည်း ပိုမို၍ ထိထိမိမိရှိလှပေသည်။

လီးထိပ်ကြီးကို တစ်ချက်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း သူမသားအိမ်ဆီ ဒုတ်ဒုတ်ထိ ဝင်ရောက်ထိတိုက်မိသွားရကာ အီဆိမ့်နေအောင် ခံစားရသည်။ သူ့လီးကိုယ်ထည်ကြီးကလည်း ကြပ်တည်းလွန်းလှသည်ဖြစ်ရာ သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို အချိန်ပြည့် လက်နှင့်ဆွဲဖြဲထားသလို ကွဲပြဲမတတ်ပင် ခံစားရလေသည်။

လီးက စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို အကြမ်းပတမ်း ထိတွေ့ပွတ်တိုက်ပြီး ဖိုနှင့်မတို့၏ အထိအတွေ့အရသာကို ကောင်းစွာပေးနေလေသည်။

သူမပေါင်နှစ်ဖက်ထမ်းပြီး ဆင့်ကာဆင့်ကာဖြင့် အဆက်မပြတ် ဖိသိပ်လိုးဆောင့်ချလိုက်ချိန်မှာတော့ မဝင်းသန်းလည်း ချက်ကောင်းကိုထိမိသွားပြီး ကာမအဆိပ်အတက်ကြီးတက်သွားရကာ အော်ဟစ်ပြီးတောင် ငိုချပစ်လိုက်ချင်စိတ်ပေါက်သွားမိပါသည်။ လီးက အရင်းဆုံးအထိ ကျွံဝင်သွား၍ စောက်ပတ်ပင် ပေါက်ပြဲထွက်ကုန်ပြီလား အောက်မေ့ရသည်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>