မိစ္ဆာစိတ် ဒဏ်ရာ အပိုင်း ( ၂ )

   မိစ္ဆာစိတ် ဒဏ်ရာ အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ဘုံခုနှစ်ဆင့် - ရေးသည်။

ဒီနေ့ည အတွက် ဦးမြတ်ခိုင် ရင်ခုန်နေတော့၏။ချစ်ဇနီးအား သူစိမ်းယောင်္ကျားနှင့် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လိုးခိုင်းတာ မှားလားမှန်လား သေချာမသိပေမယ့် အိမ်ထောင်ရေး မပြိုကွဲရေးသာ အားစိုက်ထားသည်။ရေချိုးကာ ထမိန်ရင်လျားဖြင့် သူရှေ့မှ ဖြတ်သွားသော လှိုင်ထိပ်ထားအား သေချာလိုက်ကြည့်နေမိ၏။

ရုပ်ရည်ချောမောသည့်အပြင် ခါးသေး ရင်ချီလေးမို့ ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားသည့်မိခင် ဟုဆိုလျင် ယုံဖို့ခက်၏။လှိုင်ထိပ်ထား၏ ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်မှ တင်သားအိအိကြီးများက ခုထိလျောကျမသွားပဲ ကော့ထွက်နေပြန်သည်။

မင်္ဂလာဦးည လှိုင်သက်ထား စောက်ဖုတ်မှ သွေးများထွက်ကာ အိပ်ယာခင်းများ စွန်းခဲ့သည်ကို အားရကျေနပ် ဂုဏ်ယူခဲ့ဖူး၏။သို့သော် ယခုအချိန် မြင်သာမြင် မကြင်ရတဲ့ဘဝမို့ အနည်းငယ် စိတ်ဓတ်ကျနေရသည်။လှိုင်သက်ထားမှာ မှန်တင်ခုံရှေ့ ဆံနွယ်များအား ဒွိုင်ယာမူတ်ရင်း သူမကိုယ်လုံးအား ကြည့်နေမိသည်။လင်ဖြစ်သူဆန္ဒအတိုင်း သားလောက်အရွယ်လေးအား အလိုးခံရမည်မို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတော့၏။

သို့သော် သူမအိမ်မှ အလုပ်သမားမို့ မသတီသည်မှလွဲ၍ ကျန်တာ မစိုးရိမ်ခဲ့ပေ။အပြင်လျှောက်ပြောလျင်လည်း သူမ အနေထားအရ မိုးဇော်အခြေနေနှင့် ဘယ်လိုမှ မအပ်စပ်သဖြင့် ဘယ်လိုလူကမှ ယုံကြည်လိမ့်မည်မဟုတ်။တခုခုဖြစ်လာလျင် အလုပ်ထုတ်ပစ်ဖို့လည်း ကြိုတင် စဉ်းစားထား၏။

ဆံနွယ်များ ရေခြောက်လျင် မိတ်ကပ်ပါးပါးလူးကာ ချိုင်းနှစ်ဖက်အား ရေမွှေးစွတ်လိုက်တော့သည်။ကုတင်အနောက်ဖက် ဗီဒိုထဲမှ ညဝတ်အင်္ကျ ီ ဒူးဖုံးလေးအား စွပ်ကာ ရင်လျားထားသော ထမိန်အား ချွတ်ချလိုက်၏။

" မောင် … ကြည့်လှချည်လား "

" ဒီည … လှိုင်လေး … ပိုလှနေသလားပဲ "

ကုတင်ဇောင်းခြေတွဲလောင်းချ ထိုင်နေသော လင်ဖြစ်သူရှေ့ မတ်တပ်ရပ်ရင်း မေးလိုက်သည်။ဦးမြတ်ခိုင် လက်နှစ်ဖက်မှာ လှိုင်သက်ထားခါးလေးအားစုံကိုင်ရင်း ဆွဲကပ်လိုက်သည်။မျက်နှာရှေ့ဝဲနေသော နို့အုံကြီးများအား အင်္ကျ ီအပြင်မှ နမ်းရှိုက်လိုက်၏။

" မောင် … နို့စို့ ချင်လား "

လှိုင်သက်ထားမှာ သူမခါးအားဆုပ်ကိုင်ထားသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူလက်များအားဖယ်ကာ ညဝတ်အင်္ကျ ီလေးအား အောက်နားစမှကိုင်၍ နို့အုံကြီးများပေါ်အောင် ပင့်တင်လိုက်သည်။ဦးမြတ်ခိုင်၏ ပါးစပ်နား နို့သီးခေါင်းတစ်ဖက်အား တေ့ပေးလိုက်သည်။

အနှစ် ၂၀ ကျော်လောက်က စို့ခဲ့ဖူးသော နို့သီးခေါင်းနီညိုလေးအား ကြည့်ရင်း ပါးစပ်ထဲငုံထားလိုက်၏။ချစ်ဇနီး၏ ရင်သားစိုင်ကြီးများအောက် ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးက ဗိုက်ခေါက်အနည်းငယ်ထွက်နေရုံမှအပ မပြောင်းလဲပေ။ဗိုက်သားလေးအားပွတ်ရင်း တဖြည်းဖြည်းအောက်သို့စမ်းကြည့်ရာ ဆီးခုံးလေးပေါ်ကျရောက်သွား၏။ပွတ်သပ်ပေးကာ နို့သီးခေါင်းအား ပါးစပ်မှ ထုတ်ရင်း လှိုင်သက်ထားပေါင်ကြားဆီ ကြည်မိလိုက်သည်။

လှိုင် … အမွှေးတွေက "

" အင်း … မောင် … ရိပ်ထားလိုက်တာ "

ဦးမြတ်ခိုင်မျက်လုံးများ ဝင်းကနဲ့ဖြစ်သွားကာ လှိုင်သက်ထားပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်းပြီး ပင့်ကိုင်လိုက်၏။မိန်းမဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်က ခုံးထနေကာ လက်ထဲ အိကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသည်။ခါးအောက်ပိုင်း ခံစားမှု့တစ်မျိုးဖြစ်ပေါ်လာပေမယ့် လီးက ထမလာခဲ့ချေ။ချက်ချင်း မျက်လုံးများညိုးမိန်သွားတော့၏။

လှိုင်သက်ထားမှာ လင်ဖြစ်သူ၏ မျက်နှာအပြောင်းလဲအားကြည့်ရင်း ချက်ချင်း ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ဦးမြတ်ခိုင် ပုဆိုးအား လှန်ကာ ပေါင်ကြားတွင်း ပျော့နေသော လီးအား ဆွဲစုပ်ပေးနေ၏။သို့သော် ဦးမြတ်ခိုင် လီးမှ မာလာခြင်းမရှိ ပျော့ခွေလျက်ပင်။

" နေပါစေတော့ … လှိုင် … ထတော့ … ခြင်ထောင်ချလိုက် "

လှိုင်သက်ထားမှာ ထရပ်ရင်း ဦးမြတ်ခိုင် ခြေထောက်အား ကုတင်ပေါ်မှတင်ကာ ခြင်ထောင်ချပေးလိုက်သည်။

" ဖန်ချောင်းမီးပိတ် … မီးလုံးလေးပဲ ထွန်း "

" အင်း … မောင် "

လှိုင်သက်ထားမှာ ဖန်ချောင်းမီးပိတ် မီးလုံးလေးဖွင့်ပြီး ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လာတော့သည်။ဦးမြတ်ခိုင်ဘေးနား ကိုယ်တစ်စောင်းလှဲကာ မိုးဇော်ဝင်လာမည့်အချိန် စောင့်နေလိုက်၏။

" မောင်ဇော်လား … ဝင်ခဲ့ကွာ … တံခါးလော့ချမထားဘူး "

တံခါးခေါက်ပြီးပြီးချင်း ဦးခိုင်အသံ ထွက်လာတာဗျ။သူတို့လည်း ကျုပ်ကိုစောင့်နေတာ သေချာပါတယ်။ကျုပ်တံခါးဖွင့်ပြီး ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ခါတိုင်းလို ဖန်းချောင်းမီးဖွင့်မထားဘူး မီးလုံးလေးပဲ ဖွင့်ထားတော့ အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့လေးထဲ ခြင်ထောင်အပြာနုရောင်လေးအတွင်း လူရိပ်နှစ်ခု။

" ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်ခဲ့ … မောင်ဇော် "

ကျုပ်လည်း ဦးခိုင်ပြောတဲ့အတိုင်း ခြင်ထောင်မှပြီး ဝင်ခဲ့လိုက်တာ။ဦးခိုင်က မှန်တင်ခုံအနီး ကုတင်အစွန်းမှာပက်လက် အန်တီလှိုင်က ဦးခိုင်ဘေးမှ တစ်စောင်းလှဲနေတာဗျ။သူတို့နှစ်ယောက်ခြေရင်းက တက်ပြီး အန်တီခိုင်ဘေးနားလှဲချလိုက်တယ်။

ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းလည်းမသိ။ပထမဆုံး ရေမွေးနံ့လေးနဲ့ အန်တီလှိုင်ရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေး နှာခေါင်းထဲဝင်လာတာပါ။ညဝတ်အင်္ကျီဒူးဖုံးလေးက ပေါင်လယ်လောက်ထိလှန်နေတာပဲ။လက်မောင်းအိုး တုတ်တုတ်ကြီးက နံစောင်းပေါ်တင်ထားရင်း ကျုပ်ကြိုက်တဲ့ ဖင်သားအိအိကြီးက ကော့ထွက်နေတာဗျာ။

ပထမဆုံး ဦးခိုင်ဆီက သက်ပြင်းချသံကြီး အရင်ကြားမိလိုက်တာ။အန်တီလှိုင်ကို တိုးတိုးလေးပြောနေတာဗျ ကျုပ်က အန်တီလှိုင်နား မကပ်ရဲသေးတော့ သဲသဲကွဲကွဲ မကြားရပြန်ဘူး။ဦးခိုင်ပြောပြီး သိပ်မကြာပါဘူး အန်တီလှိုင်က သူ့ကိုယ်လုံးကို ပက်လက်လှန်ပစ်တာပဲ။

" မောင်ဇော် … မင်းစိတ်ကြိုက်နေကွာ … ငါ့ကို အားမနာနဲ့ "

ဦးခိုင်စကားသံကြားလိုက်တာနဲ့ ကျုပ်လက်က အော်တိုပဲဗျို့။အန်တီလှိုင် အင်္ကျ ီအောက်နားစလေးကို လည်ပင်းနားထိ ဆွဲလှန်ပစ်တာ။ပထမဆုံး မြင်လိုက်မိတာက အန်တီလှိုင့်ရဲ့ ဝင်းဝါနေတဲ့အသားစိုင်ကြီးနှစ်ခုဗျ။စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူးဗျာ ။

လက်တွေက ဖွံ့ထားလှတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို ပွတ်သပ်နေမိတာ။ဦးခိုင်က သူ့မိန်းမနို့ကြီးတွေ ကျုပ်ကိုင်နေတာကို ကြည့်နေတာဗျို့။ကျုပ်ကိုယ်လုံးကို ခေါင်းရင်းဘက်တိုးရင်း ညာဖက်လက်ကိုခေါင်းအုံးပေါ်ထောက်လိုက်တယ်။ဘယ်လက်နဲ့နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း အောက်ဖက်ကြည့်လိုက်တာ။

အားပါးပါးးး … ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးအောက်က ခါးလေးခွက်နေပြီး ဖင်သားကြီးတွေက ကုတင်ပေါ်ကားထွက်နေတာဗျာ။မီးသီးအလင်းရောင်ဆိုပေမယ့် ခြင်ထောင်က ဇာခြင်ထောင်အပါးလေးမို့ အကုန်ထင်းနေအောင်မြင်ရတာဗျို့။

ပေါင်တံတုတ်တုတ်တွေက စိထားလို့ စောက်ဖုတ်ကြီးမမြင်ရပေမယ့် ဆီးခုံးလေးက ကြွနေတာဗျာ။စောက်မွှေးတွေတပင်မှ မရှိတာဗျ။ချက်ချင်း ထလိုးပစ်ချင်တာဗျာ စိတ်ထိန်းနေရတာ။စိတ်က ထိန်းရပေမယ့် ထိန်းမရတာက လီးဗျ။ဟုတ်တယ် ကျုပ်လီးကြီး ပေါင်ကြားထဲ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့။လက်ကို အောက်ဖက်ရွေ့ပြီး ပေါင်ခြံထဲနိုက်ကြည့်တော့ အန်တီလှိုင့်ရဲ့ စောက်စိလေးက မာခဲနေတာ။

အစိလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ဆွဲကုပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတဖက်ကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်ဗျာ။ပထမဆုံးအကြိမ် အန်တီလှိုင်ဆီက အင့်ကနဲ့ ရှိုက်သံလေးထွက်လာတာပဲ။ကျုပ်လည်း ပေါင်ကြားက ထိန်းမရတဲ့လီးကို အန်တီလှိုင် ခါးနားကပ်ထိုးလိုက်မိတော့ မှေးနေတဲ့အန်တီလှိုင်မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတာပေါ့။

ကျုပ်မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့ဘယ်ဘက်လက်က လီးထိပ်ကို မထိတထိနဲ့စမ်းနေတာဗျ။ဒစ်ခေါင်းကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ချေပေးနေတာ။မျက်လုံးတွေက ခြင်ထောင်ခေါင်မိုးပေါ်ရွေ့သွားတာဗျ။ဦးခိုင်ကလည်း ကျုပ်လုပ်သမျှလိုက်ကြည့်နေတော့ အန်တီလှိုင်က သူ့ယောင်္ကျားရှေ့မို့ ဟန်ဆောင်နေပုံပါ။

ကျုပ်ကပဲ ဦးဆောင်လိုက်ပြီဗျို့။ထထိုင်ရင်း အန်တီလှိုင်နဲ့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် နေရာယူလိုက်တယ်။အန်တီလှိုင် ညာဖက်တင်ပါးဘေး တစ်ဒေါင်နဲ့ထောက်ပြီး ဆီးခုံးလေးပေါ်လျှာနဲ့စယက်ပေးလိုက်တာပေါ့။ပက်လက်အနေထားလေးနဲ့ ပေါင်တန်ကြီးကို မသိမသာဖြဲပေးလာပြီဗျို့။အပေါ်က ကိုယ်တစ်စောင်းမိုးပြီး ပေါင်ဂွထဲ ကျုပ်မျက်နာအပ်ပစ်တာ။ပထမဆုံး ညှီစို့စို့အနံလေးက နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပဲ။

အမွှေးရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့ ဘေးနူတ်ခမ်းအသားစိုင်နှစ်ခြမ်းက ဖေါင်းကြွနေတာဗျာ။ကြည့်ရင်း အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း စောက်ခေါင်းဝထိ ထိုးယက်တော့ အဝလေးထဲ စောက်ရည်လေးတွေ အိုင်နေတာဗျ။ကျုပ်မေးစိက စောက်စိကို အလိုလို ဖိထားသလိုဖြစ်တော့ အန်တီလှိုင်မနေနိုင်ရှာဘူး ဖင်သားကြီးကျုံ့ပြီး ကော့ထိုးနေတာ။ဦးခိုင်ရှေ့ဆိုတော့ ကြွနေတဲ့ကာမစိတ်ကို ထိန်းထားရပုံပါ။စောက်စိလေးစုပ်လိုက် အက်ကွဲကြောင်းထဲမွှေလိုက် စောက်ခေါင်းဝထဲလျှာဖျားနဲ့ထိုးကလိလိုက်ဆိုတော့ အသံထွက်ပြီး ညည်းလာရတာပေါ့။

" အားးးး းးးးး ရှီးးး းးးးး … ကျွတ်ကျွတ် …… အ အားးး းးးးး "

အန်တီလှိုင့် ညည်းသံတွေကြောင့် ဦးခိုင်က လက်တဖက်ထောက်အားယူပြီး ထိုင်ကြည့်နေတာ။ခြေနှစ်ဖက်ကတော့ ဆင်းထားလျက်ပဲ ညာဖက်က ကောင်းပြီဆိုပေမယ့် လူကောင်းတစ်ယောက်လို လှုပ်ရှားလို့ မရသေးပါဘူး။

ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေထားမို့ ကျုပ်ပေါင်ကြားက လီးကလည်း အန်တီလှိုင့်လက်မောင်းအိုးကို ထောက်မိနေတာဗျ။စောက်စိလေးပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ ဝိုက်ကလိနေတုန်း အန်တီလှိုင်က ကျုပ်ခေါင်းကို ဘေးလှန်တွန်းပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် သူ့ကိုယ်လုံးကို ကျုပ်ဖက်လှည့်လိုက်တာဗျို့။

သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျုပ်မျက်နာနဲ့တည့်တည့်အနေထားဖြစ်ပြီး ကျုပ်လီးကလည်း အန်တီလှိုင် ပါးစပ်နား တန်းကနဲ့ပဲ။အန်တီလှိုင် ညာဘက်ပေါင်တစ်ဖက်မြှောက်တက်လာပြီး ကျုပ်မျက်နာကို ခွလိုက်တယ်ဗျ။

ပေါင်နှစ်ခြမ်းကြားက အမွှေးမရှိတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးက ကျုပ်ပါးစပ်နား ပြူးထွက်လာတော့တာပဲ။ကျုပ်ခါးပုံစဖြည်ပြီး ပေါင်ကြားကတင်းမာနေတဲ့လီးကြီးကို အန်တီလှိုင်ဆွဲစုပ်ပြီဗျို့။သူ့စောက်ပတ်ကြီးကိုလည်း ကျုပ်မျက်နှာဆီ ဖိကပ်ပေးနေတာ။

အန်တီလှိုင်ပေါင်ကြားကနေ ဦးခိုင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးကြီးပြူးလို့ဗျာ။သူ့မိန်းမက ကျုပ်လီးကို မက်မက်မောမောစုပ်ပေးနေတာကိုးဗျ။ကျုပ်လီးက ဦးခိုင်လီးနဲ့ဘာမှ မဆိုင်ဘူးဗျ။ဦးခိုင်အဖေ ဖိုးဖိုးဦးသော်တာလီးထက် ထွားပြီး ရှည်လည်းရှည်တယ်လေ။အန်တီလှိုင်အကြိုက် တွေ့သွားတာပါပြီ။

လီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲစုပ်တော့တာ ဘေးနား သူ့ယောင်္ကျားရှိတာတောင် သတိမရတော့ဘူးနေမှာပါ။အန်တီလှိုင်လီးစုပ်ပေးတော့ ရွာမှာကျန်ခဲ့တဲ့ ကျုပ်ချစ်သူကို သတိရမိသေးတယ်။ဒါပေမယ့် အန်တီလှိုင်လီးစုပ်ပေးတာက ပိုအရသာရှိတာဗျ။လီးအဖျားကနေ အရင်းထိယက်ပေးပြီးမှ ဒစ်ကိုဆွဲစုပ်တာ။တချက်တချက် လီးအရင်းအောက်ဖက်က တွဲကျနေတဲ့လဥတွေကို လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးသေးတာ။

ကျုပ်ပါးစပ်လည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီဗျို့။ခါးကိုနောက်ဆုတ်ပြီး လီးကိုထုတ်တာတောင် အန်တီလှိုင်က မရမက လီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်နေတာဗျာ။ကျုပ်ဖင်ကို သူ့ညာလက်နဲ့ဆွဲကပ်နေတာ လီးကျွတ်ထွက်မှာ စိုးရိမ်နေပုံနဲ့။ခဏစုပ်ခိုင်းပြီးမှာ အန်တီလှိုင့်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်တယ်။ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးတွေကြား ဒူးထောက်နေရာယူပြီး ဖေါင်းကြွနေတဲ့စောက်ပတ်အထက်နားက ခေါင်းပြူနေတဲ့အစိကို လီးထိပ်နဲ့ ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်ပေးလိုက်တာ။

တကိုယ်လုံးဆက်ကနဲ့တုန်ပြီး စောက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲ့ထွက်ကျလာရောပဲ။ခုံးကြွနေတဲ့စောက်ပတ်ဘေးသားစိုင်နှစ်ခြမ်းထဲ ဒစ်ကြီးမြုတ်ပြီး အပေါ်ကအစိကို ၅ ချက်လောက်ကော်ပေးလိုက်တော့ မခံနိုင်ရှာပါဘူး။ဘေးနာက သူ့ယောင်္ကျားဦးခိုင်ကို တချက်ကြည့်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်ရင်း သူ့စောက်ခေါင်ဝထဲ ထိုးထဲ့နေတော့တာပေါ့။ကျုပ်လည်း ရမ္မက်စိတ်ထကြွနေတဲ့ အန်တီလှိုင်မျက်နာတချက်ကြည့်ပြီး လီးအရင်းထိဖိသွင်းပစ်တာ။

" ဗျစ် …… အ …… ဘွတ် ဖလွပ် …… အမလေးးး …… ကျွတ် "

" အဆင်ပြေလား လှိုင် … မရရင်ပြောနော် "

အန်တီလှိုင့်အော်သံကြောင့် ဦးခိုင်က သူ့မိန်းမကို စိုးရိမ်သွားပုံပါ။ရင်ဘတ်ကြီးကော့တက်လာပြီး ခေါင်းမော့ရင်း အသံထွက်ညည်းနေတော့တာ။

ကျုပ်လည်း ဒစ်ပေါ်တဲ့အထိ လီးကိုအပြင်ထုတ်ပြီး ဒုတိယအကြိမ် ခါးအားနဲ့ ဖိလိုးပစ်လိုက်တာ။အန်တီခိုင်ညာလက်က လက်ထောက်ထိုင်နေတဲ့ဦးခိုင်လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း အောက်နူတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်နေတော့တာပဲ။

လီးက စောက်ပတ်ထဲ အပြည့်နေရာယူထားတာဗျ။ပေါင်သားကြီးတွေတောင် တဇပ်ဇပ်တုန်နေရှာတာ။လိုးရတာ စီးစီးကျပ်ကျပ်လေးမို့ အလိုအလျောက် နောက်ထပ် လိုးချက်ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ မနားတမ်း ဖိလိုးမိတော့တာပဲဗျာ။

" ဘွတ် …… အ အားးးး …… သေပါပြီ …… အမလေးးး … နာလိုက်တာ …… အားးးး အားးး … ခဏ ထုတ်ပါဦး "

အန်တီခင်အော်လေ ကျုပ်က ဆောင့်လိုးလေးပဲဗျာ။ဦးခိုင်လည်း အားမနာနိုင်တော့ပါဘူး သူ့ရှေ့မှာပဲ သူ့မိန်းမကို ကော့ပျံအောင် လိုးပစ်လိုက်တာ။

စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသွား လိပ်လိပ်ဝင်သွားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက်နဲ့ ကျုပ်လီးက အသွားအပြန် ချိတ်ဆွဲပေးနေတာပေါ့။လီးအရင်းထိ ဖိလိုးလိုက်တိုင်း သားအိမ်ဝထောက်မိတော့ အန်တီလှိုင်တစ်ယောက် လက်တဖက်က သူ့ယောင်္ကျားလက်မောင်းကိုင်ထားရင်း ကျန်တဖက်က အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင်စုပ်ပြီး စူးစူးဝါးဝါး အော်ပြီပေါ့။

" အ အားးး အားးးးးးးးးး … အ မ လေးးးးးးးး ကျွတ် … … အားးး အားးးးး "

" ဟင် … ရရဲ့လား … လှိုင်ရယ် … ရပ်ခိုင်းလိုက်ရမလား "

ဦးခိုင်က စိုးရိမ်တကြီး ပြောနေတာမို့ ကျုပ်လည်း ပစ်လိုးနေရာကနေ ခဏရပ်ထားပေးလိုက်တာ။

" အာ …… ကျွတ် …… မောင်ကလည်း …… ရတယ် … မောင်ဇော်လီးက တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်းရှည်တော့ သားအိမ်လာလာထိမိလို့ပါ … ဆက်လိုးမောင်ဇော် … မညှာနဲ့ အန်တီလှိုင့်ကို … လိုးစမ်း … အင့် "

အန်တီလှိုင်က ဘေးကဝင်ပြောတဲ့ ဦးလှိုင်ကို ရန်လုပ်တဲ့လေသံနဲ့ ဖင်ကြီးကြွလာပြီးကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ကော့ထိုးရင်း ဆက်လိုးခိုင်းနေတာဗျို့။

ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင့်ခါးလေး ပြန်ကိုင်ကို လီးအရင်းထိဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ အတော်လေးကြာတော့ ညည်းသံပေါင်းစုံနဲ့ အန်တီလှိုင့်စောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထွက်လာပါလေရော။

" ဗျစ် … ဘွတ် …… အ …… ကောင်းတာ မောင်ဇော်ရယ် …… လိုးလိုး …… မင်းလီးကြီးက … အားရလိုက်တာ … အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းနေရတာ … အင်း …… ဟုတ်တယ် …… 

ဆောင့် ဆောင့် … ရှီးးးး းးးးးးးးးး အ အားးးးးး …… ထွက် ထွက် …… ထွက်ပြီကွယ် ……… အမလေးးး အားဟားးးး …… ကောင်းလိုက်တဲ့လီးကြီးကွာ …… မထုတ်နဲ့ဦး ခဏ စိမ်ထားပေး "

အန်တီလှိုင့် စကားသံတွေနဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေညှစ်အားကြောင့် ကျုပ်လီးတချောင်းလုံး ယားတက်လာရင်း လရည်တွေညှစ်ထုတ်လိုက်ရတာဗျို့။လရည်ကုန်တဲ့အထိကို အန်တီလှိုင့်စောက်ဖုတ်က ညှစ်ပေးနေတာဗျ။ပေါင်ကားလျက်လေး ထထိုင်ပြီး ကျုပ်မျက်နာကို အတင်းနမ်းပြီး နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေတာဗျာ။

လရည်ထွက်ပြီး ကာမစိတ်ကျသွားတော့ ဘေးက ဦးခိုင်ကို မျပ်နှာပူမိသလိုပဲ။အန်တီလှိုင်ကတော့ ဦးခိုင်ကိုဂရုမစိုက်တော့သလိုနဲ့ ကျုပ်ကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားနေတာ။

ခန္ဓာကိုယ်ချင်းခွာပြီး ကျုပ်လှဲအိပ်တော့ ထင်မှတ်မထားတဲ့ အဖြစ်ပျက်လေး ဖြစ်လာခဲ့တာပေါ့။ပက်လက်မှေးနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို အန်တီခိုင်က ကုန်းထပြီး ပြောင်စင်နေအောင် စုပ်ပေးတော့တာဗျာ။လီးက သူ့စောက်ရည်ရော ကျုပ်လရည်တွေရော ပေပွနေတာလေ။

ဦးခိုင်က မကြည့်ရက်သလိုနဲ့ လှဲချပြီး ကျုပ်တို့ကို ကျောပေးအိပ်နေတော့တာဗျာ။အခန်းထဲက ထွက်ဖို့ ကုတင်ပေါ်က ထရပ်တော့ အန်တီလှိုင်က ကျုပ်လီးကြီးကို နှစ်ချိုက်သွားဟန်နဲ့ ဒူးထောက်ပြီး လီးထိပ်ကို တရွတ်ရွတ် နမ်းနေတော့တာ။ခဏအကြာမှ ကျုပ်လည်း သူတို့အိပ်ခန်းကထွက်ပြီး ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲဝင်အိပ်လိုက်တာပေါ့။

နောက်ရက်ကစပြီး လူတွေရှေ့ဆို အန်တီလှိုင်က ခပ်တည်တည်ဆက်ဆံပေမယ့် နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်ဆို ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံလာတာဗျ။

ကျုပ်လည်း ဦးခိုင်ကို ထမင်းကျွေးပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲလှဲရင်း ပြန်စဉ်းစားနေတာဗျို့။မနက်က မီးဖိုခန်းထဲဝင်တော့ ခါတိုင်းလိုပဲ တခါးအသာဟပြီး ဝင်လိုက်တာ ဦးခိုင်ဖို့ ထမင်းဟင်းယူပေးရတာပေါ့။ဗြုံးကနဲ့ဗျ အတွင်းဘက်မရောက်ခင် အသံကြားလိုက်ရတာ။

" လိုးလိုး … လိုး ပါ ကိုမြိုင် ရယ် "

" လိုးနေတာပဲ … မမိုးရာ … တိုးတိုးပြောပါ အပြင်က ကြားသွားပါဦးမယ် "

ဘကြီးမြိုင်နဲ့ ထမင်းချက် ဒေါ်မိုးဗျ။ကျုပ်က ဒီနေ့ ဦးခိုင်ဖို့ ထမင်းလာယူတာ စောတယ်လေ။ဦးမြိုင်က ဒီနေ့ သူ့ခြေထောက် ဆေးရုံပြရက်မို့ ထမင်းစောစော စားထားမလို့တဲ့။ဒေါ်မိုးက ကျုပ်မလာလောက်သေးဘူးထင်နေတာပေါ့။

" ဒီချိန် ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ကိုမြိုင်ရယ် … မြသောင်းလည်း မမလေးနဲ့ အစောကြီးထွက်သွားတာ … မိုးဇော်လည်း ဆရာဦးမြတ်ခိုင်ကို ပြုစုနေရတာ … နေ့လည် ထမင်းစားခါနီးမှ ထမင်းလာယူမှာလေ "

ဒေါ်မိုး စကားဆုံးတော့ အသားချင်းရိုက်သံတွေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ပေါ်လာပါလေရော။ကျုပ်က အဝင်ဝ ကြောင်အိမ်ကြီးနား ကပ်ပြီး အတွင်းဘက် ခိုးကြည့်လိုက်တော့…

ဒေါ်မိုးက မီးဖိုခန်းအတွင်းဘက် စားပွဲခုံပေါ်ကို ကိုယ်တခြမ်းမှောက်ပေးရင်း ခြေနှစ်ချောင်းကားပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးထားတာဗျ။ဘကြီးမြိုင်က ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းပြီး နောက်ကနေ ပစ်ပစ်လိုးနေတာလေ။

" အင့် …… ဗျစ် …… အ …… အင်းဟင်း …… အဲလို လိုးစမ်းဘာ တော်ကလည်း …… ရှီးးးး းးးး ကောင်းတာ …… ဟုတ်တယ် မညှာနဲ့ … ဆောင့်ဆောင့် "

ဒေါ်မိုးက မျက်နှာဘေးတစ်စောင်း စားပွဲပေါ်ကပ်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ဆန့်ထုတ်ပြီး သူ့ဖင်ကြီး တဗြန်းဗြန်းရိုက်နေတာဗျို့။ဦးမြိုင်လိုးတာကို အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ့။

" လျိူထားတာလား ကိုမြိုင် … တော့်မိန်းမကျ မီးပွင်မတတ် လိုးပေးတာ ကျုပ်သိပါတယ်နော် "

" မလျိူပါဘူး မမိုးရာ … ဒီလောက် လိုးပေးနာကို … အင့် အင့် "

ဒေါ်မိုးက ဘကြီးမြိုင်ကို စွပေးနေတာပါဗျာ။မခံချင်အောင်ပြောလေ ဘကြီးမြိုင်က မေးကြောတွေထောင်နေအောင် ဆွဲဆွဲလိုးလေပဲ။ဒီအချက်ကို သိတဲ့ ဒေါ်မိုးက ဦးမြိုင်ကို တဖက်လှည့်နဲ့ မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးအောင် သေချာ ပါးစပ်က စွပေးနေတာပေါ့။

တကယ်တော့ ဘကြီးမြိုင်လီးကြီးဝင်သွားတိုင်း ဒေါ်မိုးခေါင်းလေးလန်တက်လာပြီး အမလေး တ နေရတာပါဗျာ။မြင်ကွင်းက ကြည့်ကောင်းပေမယ့် ဦးခိုင်ကို ထမင်းကြွေးရမှာမို့ မီးဖိုခန်းအပြင် ပြန်ထွက်လိုက်တယ်။ပြီးမှ အခန်းပြင်ကနေ အော်ရတာပေါ့။

" ဒေါ်မိုးရေ … ဒေါ်မိုး … ဦးခိုင်ဖို့ ထမင်းရပြီလား "

" ဟေ … အေး အေး … ရ ရ ရပါပြီ … အ …… အားးးး

အသံပျက်တောင်းပျက်တောင်းနဲ့ ကျုပ်အသံကြားလို့ ဘကြီးလည်း တချက်နှစ်ချက် လိုးပြီး ရပ်လိုက်တာနေမှာ။ဒေါ်မိုးဆီက အားကနဲ့ ညည်းသံ ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်သေးတယ်။ကျုပ်ဝင်လာတော့ ဘကြီးက မီးဖိုခန်းထဲ ဟိုရှာဒီရှာ လုပ်နေတာဗျို့။ဒေါ်မိုးက ထမိန် အထက်အောက်မှားနေတာ အထက်ဆင်က အောက်ရောက်နေတာ ခိခိ။

" ဟဲ့ … စောတာ မိုးဇော်ရယ် ခါတိုင်း ဆရာဦးမြတ်ခိုင် ဒီချိန် မစားပါဘူး "

" ဟုတ်တယ် … ဒေါ်မိုးရေ … ဒီနေ့ ဦးခိုင်ခြေထောက် ဆေးရုံပြရက်လေ "

" အော် … နောက်တခါဆို ကြိုပြောဟာ "

" ဗျာ "

" ဒီလိုပါဟ … ကြိုသိတော့ စောစောချက်ထားရအောင်ပါ "

" ဟင်းက မရသေးတာလား "

" မဟုတ်ပါဘူး ဆူးပုတ်ကြီးဟင်းရည်က မကျသေးလို့ပါ "

တကယ်ပဲ ဟင်းရည်က မကျတာလား ဘကြီးနဲ့လိုးနေချိန် ကျုပ်ရောက်လာလို့ ဇတ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်သွားတာလား မသိဘူးဗျို့။ဘကြီးမြိုင်က တခုခုရှာနေတဲ့ပုံစံနဲ့ လှည့်တောင်မကြည့်ဘူး။

ကျုပ်လည်း ထမင်းဟင်း အိမ်ပေါ်ယူပြီး ဦးခိုင်ကျွေးလိုက်တယ်။ထမင်းစားပြီးတော့ ဦးခိုင်က ခဏနားခိုင်းနေတာ ခဏနေ ဆေးရုံသွားပြရင် ကျုပ်လည်းလိုက်ရမှာမို့ပါ။

" ဒေါက် … ဒေါက် …… မောင်ဇော်ရေ … ဆေးရုံသွားစို့ဟေ့ "

" ဟုတ် … အန်တီလှိုင် … လာပြီဗျို့ "

အန်တီလှိုင်လည်း အပြင်က ပြန်ရောက်ပြီနေမှာ…တံခါးခေါက်ရင်း အခန်းပြင်က အော်နေတာ။ဦးခိုင်ကို အောက်ထပ်ထိ တွဲခေါ်လိုက်တယ်။အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ကားဆီကို သူ့ဘာသာ လျှောက်သွားတာဗျို့။

ကားအရှေ့ခန်းတံခါး ကိုမြသောင်းက ဖွင့်ပေးတော့ ဦးခိုင်က ဝင်ထိုင်လိုက်ရော။ ကျနော်နဲ့ အန်တီလှိုင်က နောက်ခန်းက ထိုင်လိုက်ကြတယ်။အိမ်နဲ့ဆေးရုံက ၄၅ မိနစ်လောက်မောင်းရတယ်ဗျ။

မီးပွိုင့်မှာကြာရင်တော့ ၁နာရီကျော်ရောပဲ။ဆေးရုံက ၁နာရီချိန်းထားတာပါ ဦးခိုင်က ၁၁ခွဲလောက်ထဲက အိမ်ကထွက်ခဲ့တာ။လမ်းမှာ ကားကြပ်ရင်တောင် နာရီဝက်လောက် စောရောက်တာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း အိမ်ကနေမောင်းလာလိုက်တာ မိန်းလမ်းပေါ်ရောက်လာပါပြီ။

မြို့ထဲမရောက်မချင်းတော့ လမ်းကရှင်းနေတာပဲ။ကိုမြသောင်းက အမြန်တော့ မမောင်းဘူးဗျ ဦးခိုင်ခြေထောက် ကြောင့်ပါ။

ကျုပ်လည်း လမ်းဘေးက ရိပ်ကနဲ့ရိပ်ကနဲ့ ကျန်ခဲ့တဲ့ သစ်ပင်ကြီးတွေ ငေးနေတုန်းလေး ညာဖက်ပေါင်ပေါ် အန်တီလှိုင်ရဲ့ ဘယ်ဖက်လက်က လာတင်နေတာ။ဖျင်းကနဲ့ဖြစ်သွားရင်း အန်တီလှိုင်မျက်နာကို ကြည့်တော့ သူ့ကလည်း ကားပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ငေးနေတာဗျ။

လမ်းပေါ်ကားလေးက ယိမ်းလိုက်ရင် ကျုပ်ပေါင်ကို ပွတ်ပေးသလိုဖြစ်ဖြစ်နာ။စိတ်ထဲ မရိုးမယွ ခံစားနေရတာပေါ့။ လမ်းနဲနဲကြမ်းတဲ့နေရာကြ ကားလှုပ်တော့ အန်တီလှိုင့်လက်က ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ မထိတထိလေး ရောက်ရောက်လာတာ။

ကြာတော့ မရတော့ဘူးလေဗျာ။လီးက တင်းလာတာပေါ့။အန်တီလှိုင်ကတော့ အပြင်ငေးရင်း လက်က တဖြည်းဖြည်း လီးနဲ့ သိသိသာသာကို ထိထားတာဗျ။ကျုပ်လည်း ပေါင်ကို မသိမသာ ဖြဲပေးလိုက်တယ်။

" မောင်မြသောင်းရေ … ကားတံခါးတွေ ပိတ်ပါကွယ် လေတအားတိုးလာပြီ "

" ဟုတ် … မမလေး "

ကိုမြသောင်းက ခလုပ်တခုနှိပ်လိုက်တာ တံခါးလေးချပ်လုံး မှန်တွေ အပေါ်တက်လာပြီး စိသွားတော့တယ်။လေလည်း မတိုးတော့ပါဘူး ထူးခြားတာက ကားမှန်တွေပါ အပြင်ကကြည့်ရင် အထဲကို မမြင်ရပေမယ့် အထဲကတော့ အပြင်ကို အကုန်မြင်နေရတာ။

ကားတံခါးပိတ်ပြီး ခဏနေတော့ အန်တီလှိုင့်လက်က လီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပါပြီ။ကျုပ်က ကားရှေ့ခန်းပဲ ကြည့်နေလိုက်တာ။မတော်တဆ ဦးခိုင် နောက်လှည့်ကြည့်ရင် အန်တီလှိုင့်လက်ကို ဖယ်ထုတ်ဖို့ပါ။

ရုတ်တရက် လီးကို တချက်ညှစ်ခံရတယ် တဆက်တည်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတာဗျို့။မျက်နာက ကျုပ်ဖက်မလှည့်ဘူးဗျ။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း ညာဖက်လက်နဲ့ အန်တီလှိုင်ပေါင်ကြားထဲ စမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

ပေါင်သားလေး ဇပ်ကနဲ့တုန်ပြီး ကျုပ်လက်ကို ပေါင်နှစ်ခြမ်းနဲ့ညှပ်ထားတာဗျို့။လီးကိုလည်း ဇိကနဲ့ ညှစ်လိုက်သေးတာ။တဖြည်းဖြည်းမှ သူ့ပေါင်သားကြီးတွေဖြဲပြီး အနိုက်ခံတာ။

ထမိန်အပြင်ကဆိုတော့ စောက်ဖုတ်ကို စမ်းမိပေမယ့် ထိထိမိမိ မရှိဘူးဗျာ။အတွင်းခံဝတ်ထားတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ဖိထိုးနိုက်မှ အစိလေးကို ထိတယ်ဆိုရုံပဲ စမ်းမိတာ။

ရှေ့က ဦးခိုင်နဲ့ ကိုမြသောင်းလည်း ကြည့်ရသေးတာလေဗျာ။အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဖိပွတ်ပေးတော့ အရည်လေးစို့နေပြီဗျ။ကျုပ်လီးကိုလည်း ထုပေးတဲ့ လက်ကလည်း မြန်လာတာပေါ့။ဗြုံးကနဲ့ ကျုပ်ပုဆိုးအောက်နားစကို ဆွဲလှန်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကို ဘေးတိုက်ငုံစုပ်တော့တာဗျာ။

စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ဦးခိုင်များလှည့်ကြည့်လေမလား ကိုမြသောင်းများ လှည့်ကြည့်မလား စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ လီးစုပ်ခံနေရတာဗျို့။ဒစ်ကနေ လီးတဝက်လောက်ထိ ငုံလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ အရင်းနားက ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေသေးတာ။

မရတော့ဘူးဗျာ လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာလို့ အန်တီလှိုင့်နဖူးနဲ့မေးစိကို လှန်ချပစ်တာ။လရည်ကလည်း ထွက်တော့မှာ ထိပ်ဝထိန်းထားရတာ…အန်တီလှိုင်က မလွတ်တဲ့အပြင် ဒစ်ကို ဖိကိုက်လိုက်တော့ လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်ကုန်တာပေါ့။

ထွက်သမျှလရည်တွေကို အန်တီလှိုင်က မျိုချပြီး ဒစ်ဖူးကို ဖိစုပ်ပေးသေးတာ။လရည်ကုန်မှ ပါစပ်ထဲကနေ ဒစ်ကြီးကို ထုတ်ပေးတာဗျ။

ကျုပ်လည်း ပုဆိုးကို ကပျာကရာ ဝတ်ရင်း လီးကို ခဏညှစ်ထားရသေးတာ။လရည်ထွက်ပြီး ဒစ်က ပုဆိုးစနဲ့ပွတ်မိတော့ ကျင်ကနဲ ဖြစ်မိသေးတယ်။

တော်သေးဗျာ အန်တီလှိုင် လရည်သောက်ပြီးလို့ ခဏလေးပဲရှိသေး မီးပွိုင့်မိလို့ ကားက ထိုးရပ်သွားတာ။အန်တီလှိုင်က တစ်ရှုးထုတ်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို သုတ်နေတာဗျ။

နောက်ထပ် မီးပွိုင်တခု ကျော်ပြီး တောင်တည့်တည့် ဆက်မောင်းမှ ပြရမယ့် ဆေးရုံရောက်တာ။ဆေးရုံမှာ ၁နာရီလောက် ကြာသေးတယ်ဗျို့။တခြား လူနာတွေလည်း စောင့်ရသေးတယ်။ပြီးမှ အိမ်ပြန်လာကြတာ။

ဆေးရုံက ချိူင်းထောက်လွတ်ပြီး လမ်းလျှောက်ခိုင်းနေပါပြီ။အိမ်ရောက်တာနဲ့ ဦးခိုင်ကို ခြံတပတ် လမ်းလျှောက်ပေးပြီး အိမ်ပေါ်ပို့ပေးလိုက်တယ်။အိပ်ခန်းထဲ အရောက် အန်တီလှိုင် ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ဖုန်းသံမြည်လာရောပဲ။

" ဟဲလို … မာမီလား "

" ဟယ် … သမီးလေး … မမရော "

" ရှိတယ် မာမီရဲ့ … ဒီလကုန် သမီးတို့ မြန်မာပြည်ပြန်လာတော့မှာ … စာမေးပွဲဖြေပြီးသွားကြပြီ "

" တကယ်လား သမီး "

" တကယ်ပေါ့ … မာမီရယ် … ဒယ်ဒီရော … ခြေထောက်က သက်သာလား "

" သက်သာပါပြီ သမီးရဲ့ … ခုလေး ဆေးရုံကပြန်လာပြီး ဆေးသောက် အိပ်သွားလေရဲ့ "

" ဒါပဲနော် … မာမီ … သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ … လျှောက်လည်နေလို့ "

" အေး သမီးလေး … မမရော ဂရုစိုက်နော် "

" ဟုတ် … ဘိုင့် … မာမီ "

" တာ့တာ … သမီးရေ "

ကျုပ်လည်း အန်တီလှိုင်ဖုန်းချမှ နှုတ်ဆက်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ကျုပ်အခန်းထဲဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှည်းတုန်း ကလစ်ဆိုပြီး တံခါးဖွင့်သံကြားမိလိုက်တာ။အန်တီလှိုင်ဗျ ကျုပ်ကုတင်နား တန်းတန်းကြီးလျှောက်လာရင်း…

" မောင်ဇော် ကြမ်းပြင်ပေါ်ဆင်း ပက်လက်လှန်ထားကွာ "

ကျုပ်ကို ပြောရင်း ထမိန်ကို ဖြည်ချလိုက်တာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်အလယ်က စောက်ဖုတ်ကို ဖုံးထားတဲ့ အတွင်းခံလေးက ခရမ်းရောင်လေးဗျ။ဖေါင်းကြနေတဲ့ အဖုတ်ကိုဖိကပ်ထားတော့ အက်ကွဲရာလေးက အထင်းသားပဲ။ကားပေါ်မှာ ကျုပ်နိုက်ပေးတုန်းက စောက်ရည်ကထွက်နေတာလေ။

" ဟိတ် … မြန်မြန်ကွာ … အန်တီလှိုင် ထိန်းထားတာ ကြာပြီ "

ကျုပ်ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်တာနဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်တန်းခွတာဗျို့။ပထမဆုံး သေးနံ့နဲ့ စောက်ချီးနံ့လေး နှာခေါင်းထဲ ဝင်လာတာပဲ။

ကြည့်ရတာ သေးပေါက်ပြီးကာစနေမယ်။အတွင်းခံဘောင်ဘီကို မချွတ်ပဲ ဘောင်းဘီဂွလေးကို ဘေးကပ်ပစ်တာ။ပေါ်လာပါပြီဗျာ ဘေးနူတ်ခမ်းသား အသားစိုင်တွေက ဖေါင်းကြွနေပြီး စောက်စိနီတာရဲလေးက ခေါင်းထောင်လို့ဗျို့။

" လျှာထုတ်ထား … မောင်ဇော် "

လျှာကို စုချွန်ပြီးထောင်ပေးလိုက်တော့ လျှာဖျားထိပ်ကို စောက်စိနဲ့ ထိုးတော့တာပဲ။နဖူးကြောတွေရှုံ့ပြီး အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ရင်း စောက်စိနဲ့လျှာထိပ်ကို အထက်အောင် ဖိပွတ်နေတာ။လက်တဖက်က ဘောင်းဘီကို ထပ်ဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းဝနဲ့ လျှာဖျားထိပ် တေ့ပြီးဖိချပစ်တာ။

" အ …… အားးးးး … ကျွတ် "

ကျုပ်ကို အသက်ရှုတွေကျပ်လာတော့တာပဲ။ဖင်သားကြီးတွေက မေးစိကနေ ရင်ဘတ်ပေါ်ဖိထားပြီး စောက်ဖုတ်အုံကြီး တခုလုံးက ပါးစပ်နဲ့နှာခေါင်းကို ဖိထားတာဗျ။ကျုပ်မျက်နှာကို စောက်ပတ်နဲ့ဖိပွတ်ရင်း ခဏအကြာလေးပဲ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာ။

ပါးစပ်ကလျှံကျတဲ့ စောက်ရည်တွေက လည်ပင်းပေါ်စီးကျတော့ နွေးကနဲ့ပဲဗျ။ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိပွတ်တော့ စောက်ခေါင်းအတွင်းက စောက်ရည်လက်ကျန်တွေက နှာခေါင်းထဲဝင်ပါလေရော။အသက်အောင့်ထားလိုက်ရတာဗျို့။

ကျုပ်မျက်နာကို ၅ ချက်လောက် အထက်အောက်ဖိပွတ်ရင်း တအီးအီးနဲ့ ဘေးနား လှဲချလိုက်မှ ကျုပ်လည်း အသက်သက် ဝဝပြန်ရှုရတာ။

ကျုပ်မျက်နှာပေါ်က စောက်ရည်တွေကို သူ့လျှာနဲ့ ပြောင်နေအောင်ယက်ပေးပြီး ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြည်ချနေတာ။ပုဆိုးကို ပေါင်လယ်ထိ လျောချရင်း ဘေးတစောင်းမိုးပြီး လီးကို ဆွဲဆွဲစုပ်တာ့တာပဲ။လီးကလည်း ခဏနဲ့ပြန်မာလာတာပေါ့။

" အားရစရာကြီး … မောင်ဇော်ရယ် … ဒါကြီးမျက်လုံးထဲ ပေါ်လာရင် မစုပ်ပဲကို မနေနိုင်တာပါ "

ကျေနပ်တဲ့အထိစုပ်ပြီးမှ စောက်ရည်ရွဲနေတဲ့ သူ့အတွင်းခံကို ချွတ်ပစ်တာ။ကျုပ်ကိုကျောပေးပြီး အပေါ်က ခွလိုးတော့တာပဲ။

ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေ နောက်ကနေကြည့်ရင်း အန်တီလှိုင်စောက်ဖုတ်ထဲ ကျုပ်လီးဝင်ထွက်နေတာ မြင်ရတော့ ဖေါ်ပြမရတဲ့ ကာမစည်းစိမ်လေး ခံစားမိနေတာဗျာ။

ကိုယ့်အလုပ်ရှင်ရဲ့ဖင်ကြီး ရောက်ကတည်းက ငေးမောခဲ့ရတဲ့ဖင်ကြီး ခုတော့ ကျုပ်လီးကြီးပေါ် နေရာယူနေပြီလေ။ပါးစပ်က အသံပေါင်းစုံးညည်းရင်း ဖင်ကြီးကို ဖိဖိချနေတာ။ကျုပ်လီးကလည်း အန်တီလှိုင်စောက်ဖုတ်ထဲ တဇွိဇွိနဲ့ပေါ့။

" အ ……… ရှီးးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … မောင်ဇော်ရယ် … အပေါ်ကဆောင့်ရတော့ … အန်တီလှိုင့်စိတ်ကြိုက် လိုးရတာပေါ့ …… အားးးး ရှီးးးးး းးးးးးးးးး "

ဖင်ကြီးကို ဝိုင်းလိုက် ဖိဆောင့်လိုက်နဲ့ သူကြိုက်သလို လိုးနေတာဗျို့။အတော်လေးကြာတော့ အန်တီလှိုင့်ကိုယ်လုံးက ရှေ့ညွတ်ပြီး ကျုပ်ဒူးခေါင်းဘေးလောက် လက်နှစ်ဖက်ထောက်လိုက်တယ်။ပြီးမှ ဖင်ကြီးကို လေထဲမြှောက်ပြီး မီးပွင့်မတတ် ဖိဖိဆောင့်နေတာဗျ။

ဆောင့်ချက်တွေက အားပါးတော့ လီးထိပ်နဲ့ အန်တီလှိုင့် သားအိမ်ဝထောက်မိတိုင်း ကျုပ်လည်း ကျင်တက်လာသလို အန်တီလှိုင်လည်း တွန့်ကနဲ့တွန့်ကနဲ့ပဲ။

မနားတမ်းဆောင့်ရင်း လိုးချက်တွေက မြန်လာနေတာ။နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်ချအပြီး လီးအရင်းနားနွေးကနဲ့ဖြစ်သွားရတယ်။စောက်ရည်တွေက လမွှေးပေါ်ကနေ ကျုပ်လဥတွေပေါ်ထိ စီးကျရင်း ကြမ်ပြင်မှာ အိုင်ထွန်းနေတော့တာပဲ။

စောက်ရည်ပန်းရင်း လီးကိုစောင်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ညှစ်ပြီး ဝိုင်းပေးနေတော့ လီးတန်တချောင်းလုံး ကျင်လာပြီး လရည်တွေ ထွက်ကုန်တာပေါ့။

" အားဟား …… ကျွတ် … ကောင်းလိုက်တာ …… ရှီးးး းးးးးး … မောင်ဇော်ရယ် "

အန်တီလှိုင်ကိုယ်လုံးကြီး ကျုပ်ခြေထောက်ပေါ်ပစ်ကျသွားတာဗျို့။ခဏအနားယူပြီးမှ အတွင်းခံနဲ့ထမိန်ပြန်ဝတ်ရင်း ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သွားတာ။သွားခါနီး ညကြ တံခါး လော့မချဖို့ မှာသွားသေးတယ်။

………………………………………

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

ပြီးပါပြီ