ချစ်သူလိုပဲ ချစ်ပါမယ် (စ/ဆုံး)

  ချစ်သူလိုပဲ ချစ်ပါမယ် (စ/ဆုံး)

မြသာ ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

ဦးလင်းသူ တယောက် အမိမြန်မာပြည်သို့ ဒုတိယ အကြိမ်ရောက်ရှိခဲ့လေပြီ။ အမိမြေမှ ခွဲခွာခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း ၂၅ နှစ်ခန့်ကြာမြင့်ချိန်တွင် မြန်မာပြည်သို့ ဒုတိယအကြိမ် ရောက်ရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

လင်းသူ၏ ဘဝက ပန်းခင်းသော လမ်းမဟုတ်ခဲ့ပါ။ အသက် ၁၁ နှစ်တွင် မိဘများဆုံးပါးသွားသဖြင့် ရွာတွင်မနေရတော့ပဲ မန္တလေးမှ ဘကြီးဖြစ်သူ ကပ္ပိယလုပ်သော ဘုန်းကြီးကျောင်းတွင် ကပ်နေရလေသည်။ ဘကြီးဖြစ်သူဆီရောက်တော့ လင်းသူတယောက် အတန်းပညာက တပိုင်းတစဖြစ်နေကာ လက်တွေ့ဘဝ သက်မွေးမှုပညာကိုသာ သင်ယူစေခဲ့လေသည်။ 

ပညာရေးကို  ဂရုစိုက်သော ဘကြီးက ညကျောင်းတက်စေခဲ့လေသည်။ ညကျောင်းမှ လျှပ်စစ်ကျွမ်းကျင်လက်မှတ်ရရှိခဲ့ကာ မီးသမားလိုင်စင်ကိုပါ ရန်ကုန်သို့တက်ခါပြုလုပ်ခဲ့လေသည်။ ညကျောင်းပြီးသောအခါ ဘကြီးက အင်္ဂလိပ်စာကို လေ့လာစေလေသည်။ အင်္ဂလိပ်စာကျွမ်းကျင်သော ကိုယ်တော်တပါးက အားလပ်ချိန်များတွင် သင်ပေးသဖြင့် အင်္ဂလိပ်လို အတော်အသင့် ရေးတတ် ဖတ်တတ် လာလေသည်။ ပညာစုံကာ အလုပ်ခွင်ထဲဝင်သောအချိန်မှ ကျေးဇူးရှင် ကပ္ပိယဘကြီးသည် အနိစ္စရောက်ကာ ကွယ်လွန်ခဲ့လေသည်။

ဘုန်းကြီးကျောင်းတွင် ဆက်နေကာ အလုပ်လုပ်နေရင်း နွယ်နီဖြင့်တွေ့ကာ မေတ္တာမျှရာမှ လက်ထပ်ခဲ့လေသည်။ လက်ထပ်ပြီး သုံးနှစ်ခန့်ရှိသောခါ မြှင့်တက်လာသော ကုန်ဈေးနှုန်းကြောင့် အိမ်ငှားခနှင့် အိမ်အသုံးစားရိတ်က ဝင်ငွေနှင့်ကာမိစေရန် အနိုင်နိုင်ဖြစ်လာလေသည်။ မိန်းမဖြစ်သူကို အလုပ်မလုပ်စေချင်တာက လင်းသူ၏ဆန္ဒ။ စားဝတ်နေရေးအတွက် နိုင်ငံခြားထွက်ကာ ဝင်ငွေရှာခဲ့လေသည်။

လွယ်တော့မလွယ်။ ပညာ အလုံအလောက်မရှိသောသူ့အတွက် ဝင်ငွေမှာ အမိမြန်မာပြည်ထက် များပြားသည် ဆိုသော်လည်း လုပ်ငန်းခွင်တွင် အခက်အခဲများတွေ့ခဲ့ရလေသည်။ သို့သော် လိုချင်စိတ်ရှိသောသူအတွက် ကြိုးစားခွင့်ရှိသည်ဆိုသော စကားအတိုင်း ကြိုးစားရုန်းကန်ခဲ့လေသည်။ သူ၏အကင်းပါးမှု ဉာဏ်ထက်မြက်မှု ကြိုးစားမှု  အကွက်မြင်တတ်မှုတို့ကြောင့် ရာထူးများတိုးလာကာ ဝင်ငွေလဲ ကောင်းလာခဲ့လေသည်။

သူရှာရသမျှကို မိန်းမဖြစ်သူထံပို့ပေးခဲ့လေသည်။ မိန်းမဖြစ်သူကလည်း စီးတဲ့ရေ ဆည်တဲ့ကန်သင်း ဆိုသည့်အတိုင်း စုဆောင်းထားကာ ဘဏ်ထဲသို့ထဲ့ထားခဲ့လေသည်။ အတော်အတန်စုဆောင်းမိသောအခါ နွယ်နီက မြို့သစ်ဘက်တွင် မြေကွက်ဝယ်ရန် တိုင်ပင်သောကြောင့် သဘောတူကာ မြေတကွက်ဝယ်ထားခဲ့လေသည်။ မြေကွက်ပေါ်အိမ်ဆောက်ကာ လူငှားမထားချင်သောကြောင့် အဆောင်မှာနေသော နွယ်နီက ကိုယ်တိုင်နေ၍ အဖော်အဖြစ် သူ့အစ်မသားမိကို ခေါ်ထားလိုက်လေသည်။

လင်းသူကား မြန်မာပြည် တခေါက်မှမပြန် အလုပ်ထဲတွင်သာ အာရုံနှစ်ထားလေသည်။ မိန်းမဖြစ်သူအား သုံးလတစ်ကြိမ်ခေါ်တွေ့လေသည်။ သူတို့လင်မယားတွင် မည်သူမှ ချွတ်ယွင်းချက်မရှိသော်လည်း ဘာလို့မှန်းမသိ ကလေးမရပေ။ ကလေးချစ်တတ်သော နွယ်နီက သူ့အစ်မ ကေသီဆီမှ အခါလည်သမီးလေး ဇင်မြဝေကို မွေးစားလိုက်လေသည်။ ကေသီမှာ မုဆိုးမဖြစ်ကာ ကိုယ်ဝန် ရလတွင် ယောက်ျားဖြစ်သူ မြင့်ဌေး ကားအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ကာ ဆုံးပါးသွားလေသည်။

ထိုအချိန်တွင် နွယ်နီမှာ လင်တော်မောင် လင်းသူ ဝင်ငွေကောင်းလာသောအချိန် ဖြစ်သောကြောင့် အစ်မဖြစ်သူအား အစစအရာရာ ကူညီခဲ့လေသည်။ ကလေးမွေးသောအခါတွင်လည်း လိုလေသေးမရှိ ပံ့ပိုးပေးခဲ့လေသည်။ လင်းသူကလည်း ကြည်ဖြူ စွာ မိန်းမဖြစ်သူ စိတ်ကြိုက် လုပ်ဆောင်စေခဲ့လေသည်။ သို့သော် ကေသီက ဇင်မြဝေလေး ရတန်းတွင် သွေးတိုးရောဂါဖြင့် ဆုံးပါးခဲ့လေသည်။

လင်းသူ မြန်မာပြည်သို့ ပြန်ရောက်သော ပထမအကြိမ်မှာ နွယ်နီ အသည်းအသန်ဖြစ်နေသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ နွယ်နီမှာ လည်ချောင်းကင်ဆာရောဂါဖြင့် အသည်းအသန်ဖြစ်နေချိန်ဝယ် ဇင်မြဝေကလည်း တယောက်ထဲဖြစ်လေရာ လင်းသူမှာ အလုပ်မှ လစာမဲ့ခွင့်ယူကာ ပြန်လာ၍ ပြုစုခဲ့လေသည်။ သို့သော် ကံဆိုးလှသော နွယ်နီမှာ ၁လသာနေရပြီး လူလောကကြီးအား စွန့်ခွာသွားခဲ့လေသည်။

လင်းသူမှာ အသုဘကိစ္စများ အားလုံးပြီးသွားသောအချိန်တွင် မြန်မာပြည်မှာ ပြန်နေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ သို့သော် စာချုပ်သက်တမ်း ကျန်နေသေးသဖြင့် ၆လ အလုပ်ဆင်းပြီးမှ ပြန်လာနိုင်မည်ဖြစ်လေသည်။ ဇင်မြဝေကလည်း တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲများ နီးကပ်နေပြီဖြစ်လေရာ တယောက်ထဲ ကျန်နေတော့မှာဖြစ်လေရာ  အိမ်ကိုပိတ်ထားလိုက်ပြီး ဇင်မြဝေကို အဆောင်မှာ နေစေခဲ့လေသည်။ ၆ လစာ ပိုက်ဆံ အလုံအလောက်ထုတ်ပေးကာ စာချုပ်သက်တမ်းစေ့သည်နှင့် ပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်းပြောခဲ့လေသည်။

နွယ်နီရှိစဉ်အခါကထဲက အိမ်ကိုရော ဘဏ်မှာစုထားသော စာရင်းသေအပ်ငွေများကိုပါ လင်းသူနာမည်နှင့် လုပ်ထားသဖြင့် အဆင်ပြေလေသည်။ ဇင်မြဝေမှာ လင်းသူနှင့် နွယ်နီ့ကိုပင် အဖေအမေအရင်းဟုထင်မှတ်နေလေသည်။ နွယ်နီက ဘယ်လိုပြောခဲ့သည်မသိ လင်းသူမှာ သူ့သမီးအရင်းမဟုတ်ပါဟု ဒီလိုအချိန်တွင် ဇင်မြဝေကို မပြောရက်ခဲ့ပါ။ ထို့ကြောင့် အလိုက်သင့်သာနေခဲ့လေသည်။

..............................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

အလုပ်က နှုတ်ထွက်စာတင်တော့ ကုမ္မဏီက ချက်ချင်း လက်မခံသေးပဲ အခက်အခဲကို မေးလေသည်။ လင်းသူက ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ပြောသောအခါ မြန်မာပြည်တွင် အခြေဆိုက်ထားသော ကုမ္မဏီခွဲတွင် လုပ်နိုင်မလားဟု မေးလေသည်။ လင်းသူက အားရဝမ်းသာ သဘောတူလိုက်လေသည်။ တံတားဦးသို့ တိုက်ရိုက်ရောက်သော ခရီးစဉ်ရှိသော်လည်း လူကြုံထဲ့ပေးကြသောကြောင့် ရန်ကုန်ခရီးစဉ်သာ လက်မှတ်ဖြတ်လိုက်လေသည်။ ရန်ကုန်သို့ရောက်သောအခါ အမှာပါးသော ကိစ္စများဆောင်ရွက်ပြီးနောက် တံတားဦးလေယာဉ်လက်မှတ် ဖြတ်လိုက်လေသည်။

လေဆိပ်တွင် စောင့်နေစဉ် ရှေ့က တံတားဦးခရီးစဉ်တွင်  လေယာဉ်ချို့ယွင်းကာ ရှေ့ဘီးချမရသောကြောင့် လေယာဉ် ဝမ်းဗိုက်ဖြင့်ဆင်းသက်ခဲ့ရခြင်းကို လူအများပြောဆိုလျက်ရှိကြလေသည်။ လင်းသူမှာ လေယာဉ်ပေါ်ရောက်သောအခါ ကြားရသည့်သတင်များကြောင့် ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် စီးရလေသည်။ ရသမျှ ဘုရားစာများတလမ်းလုံးရွတ်ကာ လိုက်ပါလာလေသည်။

တံတားဦးလေဆိပ်ရောက်ကာ လေယာဉ်ပေါ်က ဆင်းတော့ ဇင်မြဝေက သူ့ကိုလာကြိုနေလေသည်။ ဝမ်းဗိုက်ဖြင့် ရှပ်တိုက်ဆင်းထားသဖြင့် ခေါင်းစိုက်နေသော လေယာဉ်ကြီးကိုလည်း တွေ့ခဲ့ရလေသည်။ လေယာဉ်မှူး၏ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် အများကြီးသက်သာရာရခဲ့သည်ဟုဆိုရပေမည်။

"အဖေ"

ဟုခေါ်ကာ အပြေးကလေးလှမ်းကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာသော ဇင်မြဝေကို ဆီးကြိုကာ ဖက်ထားလိုက်လေသည်။ နူးညံ့သော အထိအတွေ့ကြောင့် လင်းသူရင်ထဲတမျိုးဖြစ်သွားလေသည်။

ဇင်မြဝေသည် အသက် ၂ဝ ခန့်ရှိကာ အသားအရေဖြူ ဝင်းကာ မျက်လုံးအကြည့်များက အရေလဲ့နေကာ နှာခေါင်းလေးကလည်း စင်းနေလေသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးမှာ လေးညို့သဖွယ် ကွေးညွတ်နေပီး ထူထူပြဲပြဲလေးဖြစ်ကာ ရင်သားအစုံမှာ သေးသေးလေးဖြစ်သော်လည်း ကိုယ်ကျပ်အင်္ကျီ ဝတ်ထားပါက မို့မို့လေးထွက်နေလေသည်။ ခါးလေးမှာ သေးသေးကျစ်ကျစ်လေးဖြစ်ပြီး ပေါင်တံများမှာ ဆင်နှာမောင်းသဖွယ်ဆင်းနေကာ တင်အစုံမှာလည်း မကြီး မသေး အဆီပိုမရှိပဲ ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ရှိလေသည်။ တကိုယ်လုံးအသေးစိတ်ခြုံငုံကြည့်ပါက မော်ဒယ်သူဌေးမလေး ကိုင်လီဂျန်နာနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်ဖြစ်လေသည်။ လင်းသူမှာ သက်ပြင်းတချက်ချမိလိုက်လေသည်။

ပစ္စည်းများသယ်ကာ အသင့်ငှားထားသော City Taxi ပေါ်သို့တက်ကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။ အိမ်က လင်းသူမရောက်ခင် ၂ ရက်အလိုတွင် ဇင်မြဝေက သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးလေပြီ။ ညနေပိုင်း လေယာဉ်ဖြစ်သောကြောင့် လမ်းတွင် မိုးချုပ်ကာ နေဝင်ခဲ့လေသည်။

အိမ်သို့ရောက်သောအခါ ပစ္စည်းများကို နှစ်ယောက်အတူတူချကာ လင်းသူနေရမည့်အခန်းထဲသို့ သယ်ဆောင်လိုက်ကြလေသည်။ အရင်နွယ်နီနေခဲ့သည့်အခန်းတွင်ပင် လင်းသူနေရန် စီစဉ်ထားလေသည်။ နွယ်နီက အိမ်ဆောက်ကထဲက နှစ်ယောက်အိပ်ခန်း ၂ ခန်းဖွဲ့ခဲ့သည်မို့ ယခု လင်းသူနှင့် ဇင်မြဝေတို့ အခန်းများသည် နှစ်ယောက်ခန်းများဖြစ်လေသည်။

"အဖေ အရင်ဆုံးလန်းသွားအောင် ရေအရင်ချိုးလိုက်ပါနော် အဖေရေချိုးနေတုန်း သမီးထမင်းပွဲ ပြင်ထားလိုက်မယ်"

"သမီးက အချက်အပြုတ်လည်း ရတာဘဲလား"

"အမေက သင်ပေးသွားတာပါအဖေ သမီးလက်ရာ ဘယ်လိုနေလဲဆိုတာ မြည်းကြည့်ပါဦး"

"ဟုတ်ပါပြီဗျာ အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းမစားရတာ တော်တော်ကြာနေပြီဆိုတော့ ဒီညတော့ စားကောင်းမှာသေချာပါတယ် သမီးရေ"

ထို့နောက် ဇင်မြဝေက ထမင်းစားခန်းတွင် ပြင်ဆင်နေကာ လင်းသူက ရေချိုးခန်းတွင်းဝင်ကာ ရေချိုးလေသည်။ ရေချိုးပြီးနောက် ထမင်းစားကြလေသည်။ဇင်မြဝေမှာ တကယ်ပင် အချက်အပြုတ်ကောင်းလှပေသည်။ နွယ်နီလက်ရာနှင့် တထပ်ထဲဖြစ်လေသည်။ လင်းသူမှာ စားရင်းသောက်ရင်းဖြင့် သွားလေသူ မိန်းမအားသတိရလာလေသည်။ ထိုအချိန်မှာ ဇင်မြဝေက ဟင်းမျိုးစုံကို သူ့ပန်းကန်မှာ တောင်လိုပုံအောင် ကြုံးကြုံးထည့်ပေးနေလေသည်။

"စားနော် အဖေ"

"စားပါတယ်သမီးရဲ့ သမီးလဲ စားအုံးလေ ကြည့် ပန်းကန်ထဲမှာ ဘာဟင်းမှလဲမရှိဘူး ရော့ရော့ အဖေ့ ချည်းထဲ့ပေးမနေနဲ့"

လင်းသူက သတိရ၍ အပြန်အလှန် ဟင်းများထဲ့ပေးကြလေရာ ထမင်းဝိုင်းသည် သားအဖစားနေတာနဲ့ မတူတော့ပဲ လင်မယားနှစ်ယောက် ထမင်းလက်ဆုံစားနေတာနဲ့ တူလာလေသည်။ လင်းသူမှာ ဟင်းထဲ့ပေးသော အကျင့်ပါလာတူနေသော မယားပါတူမကို ကြည့်လေလေ မိန်းမဖြစ်သူ နွယ်နီ့ကို သတိရလေလေဖြစ်လာလေသည်။ ကြာရင် မိန်းမအစား ချစ်မိနေမလားမသိ။

ထမင်းစားပြီးနောက် ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပြီး တီဗွီအစီစဉ်ကြည့်ကြလေသည်။ တနင်္ဂနွေနေ့ဖြစ်သဖြင့် ဇင်မြဝေက The Voice Myanmar အစီစဉ်ကြည့်လေသည်။ လင်းသူကိုလဲ ကြည့်ရင်း ရှင်းပြလေသည်။လင်းသူမှာ အိမ်နေရင်း လက်ပြတ် အကျႌလေးဝတ်ကာ ချည်သား ဘောင်းဘီခပ်ပွပွဝတ်ကာ စတိုင်တမျိုးဖြင့် ကြည့်ကောင်းနေသော ဇင်မြဝေကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ရင်ခုန်လာမိလေသည်။ 

ဖြူဝင်းနေသော လက်မောင်သားလေးများ ဘော်လီခံဝတ်မထားသဖြင့် တခုခုလုပ်လိုက်တိုင်း တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသော ရင်သားအစုံနှင့် လမ်းလျှောက်လိုက်ပါက ခပ်ပွပွဖြစ်သော်လည်း အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေသည့် ဘောင်းဘီအောက်က ဖင်တုံးကြီးများကို ကြည့်ကာ ချစ်စိတ်များ တိုးစထက်တိုးလာလေသည်။ တီဗွီကြည့်ပြီးနောက် အိပ်စက်ရန် ကိုယ့်အခန်းဆီသို့ ဝင်ခဲ့ကြသည်။

ဇင်မြဝေတစ်ယောက် ခုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲရင်း စဉ်းစားခန်းဝင်မိလေသည်။ အဖေပြန်ရောက်လာ၍ ပျော်ရသော်လည်း အဖေပုံစံတမျိုးဖြစ်နေလေသည်။ ပြောဆို ဆက်ဆံနေမှုအပေါ် ခံစားလို့ရသည်က အမေ့လိုမဟုတ်တာ သေချာသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို အမျိုးမည်မသိသော အကြည့်များဖြင့် ခပ်စူးစူးစိုက်ကြည့်နေတတ်တာကိုလည်း သတိထားမိလေသည်။ သို့သော် တဦးတည်းသောဆွေမျိုးဖြစ်သော အဖေ့ကို အကောင်းဆုံးပြုစုရန်မှာ သူမ၏ တာဝန်ဖြစ်သည်ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးရင်း မျက်လုံးမှိတ်ကာ အိပ်လိုက်လေတော့သည်။

..............................................................................................

ည ၁၁ နာရီ်ခွဲ အချိန်လောက်တွင် ဇင်မြဝေ တရေးနိုးလာပြီး ရေဆာနေဖြင့် ထမင်းစားခန်းဆီ ထွက်လာပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေတဘူးယူကာ မော့သောက်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် လိုရမယ်ရ ရေတဘူးဆွဲယူကာ သူမအခန်းဆီ ပြန်လာခဲ့သည်။  သူမအခန်းထဲသို့ ဝင်ခါနီးတွင် အခန်းချင်းကပ်လျက်ဖြစ်သော အဖေ့အခန်းမှာ မီးလင်းနေတုန်းရှိလေသည်။

မီးပိတ်ဖို့ မေ့နေတာလားဟု ထင်မိသဖြင့် အခန်းတံခါး အသာဟကြည့်တော့ အဖေက စာကြည့်စားပွဲတွင်ထိုင်ကာ စာရေးနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ခေါင်းတယမ်းယမ်းဖြစ်ကာ သက်ပြင်းတွေလဲ ချနေသည်ကို မြင်ရလေသည်။ ညဉ့်နက်သည်အထိ မအိပ်ပဲ ဘာတွေလုပ်နေလဲမသိ။ ဒီတိုင်းသာနေပါစေဟု သဘောပိုက်ကာ အခန်းတံခါး အသာစေ့၍ သူ့အခန်းဆီသို့ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အဖေ့တွင် အခက်အခဲတခုခု ရှိနေပုံရသည်ဟုထင်မိလေသည်။ မနက်ဖြန်ကျမှ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း စပ်စုကြည့်မည်ဟု စိတ်ကူးရင်းအိပ်လိုက်လေတော့သည်။

................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

လင်းသူမှာ အိပ်လို့မရ အတွးထဲဝယ် ဇင်မြဝေ၏ ပုံရိပ်များကသာ ကြီးစိုးနေလေသည်။ အိပ်မရသည့် အတူတူ ဒိုင်ယာရီရေးရန် စာကြည့်စားပွဲလေးတွင် ထိုင်လိုက်လေသည်။ စာကြည့်စားပွဲဟုဆိုသော်လည်း စားပွဲမဟုတ် စာအုပ်သိမ်းရန်ဗီရိုပုံစံဖြစ်ကာ တံခါးဖွင့်ချလိုက်သောအခါ စားပွဲဖြစ်သွားသော စာအုပ်စင်ဗီရိုဖြစ်လေသည်။

လင်းသူဆွဲဖွင့်လိုက်သောအခါ စာအုပ်အချို့ထပ်ထားသည်ကိုတွေ့ရလေသည်။ ဘာသာရေး စာအုပ်များလည်းပါသလို ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ စာအုပ်များလည်းပါလေသည်။ သို့သော် စာအုပ်များ၏ ဘေးဘက်အစွံန်တွင် အပြာရောင်သားရေအဖုံး ဖုံးထားသော စာအုပ်လေးကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ ဘာစာအုပ်လဲ ဟုသိချင်သဖြင့် ဖွင့်ဖတ်ကြည့်တော့ နွယ်နီရေးသွားခဲ့သော စာအုပ်ဖြစ်နေလေသည်။

စာအုပ်ထဲတွင် နွယ်နီက သူ့မှာ ကင်ဆာနောက်ဆုံးအဆင့်ဆိုတာ အချိန်လွန်မှသိရ၍ ဆေးမမှီတော့ဘူးဆိုတာ သိနေပြီး သူသေရတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ ဒီစာအုပ်ကို ရေးခဲ့ခြင်းသည် သူသေပြီးနောက် ကျန်ခဲ့သော သူ၏အရင်းအခြာဆွေမျိုးနှစ်ယောက်ဖြစ်သည့် လင်းသူနှင့် ဇင်မြဝေတို့ကို မှာတမ်းချွေခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ လင်းသူနှင့်ဇင်မြဝေတို့ထဲမှ တယောက်ယောက် ဖတ်မိလိမ့်မည်ဟု သူယုံကြည်ကြောင်း ဘယ်သူပဲအရင်ဖတ်ဖတ် သူ၏ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးရန် မေတ္တာရပ်ခံကြောင်း ရေးသားထားလေသည်။

နွယ်နီက တစ်ယောက်ဆီအတွက် ခွဲရေးထားလေသည်။ လင်းသူက သူအတွက်ရေးထားသော အပိုင်းကိုဖတ်ကြည့်ရာ ဒီစာကိုဖတ်နေသည့်အချိန် သူမရှိတော့ပြီဖြစ်ကြောင်း၊ သူ့မျက်နှာကိုထောက်ကာ တူမလေး ဇင်မြဝေကို စောင့်ရှောက်စေလိုကြောင်း၊ လင်းသူအနေဖြင့် နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက ပြုနိုင်ကြောင်း၊ တူမလေးကို သူဖာသာသူရပ်တည်နိုင်သည်အထိ လင်းသူက ပံ့ပိုးပေးစေလိုကြောင်း ရေးသားထားလေသည်။

ဇင်မြဝေအတွက်ရေးထားသော အပိုင်း၌မူ ဇင်မြဝေနှင့်သူသည် သားအမိမဟုတ်ပဲ တူဝရီးသာဖြစ်ကြောင်း အစချီရေးထားလေသည်။ ဇင်မြဝေကိုချစ်တာကတကြောင်း၊ အမဖြစ်သူနေရတာ စိတ်ကျဉ်းကျပ်မည်ကိုမြင်မိ၍တကြောင်း၊ သမီးလေးစိတ်အားငယ်မည်စိုးသောကြောင့်တကြောင်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် အခါလည်သမီးကထဲက သမီးအမေဆီက တောင်းယူမွေးစားခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း၊ လင်းသူနှင့် ဇင်မြဝေသည် ဘာမှမတော်ကြောင်း၊ သို့သော် ဇင်မြဝေကို အစစအရာရာ လိုလေသေးမရှိ ပြုစုပျိုးထောင်နိုင်ခဲ့သည်မှာ လင်းသူကျေးဇူးကြောင့်ဖြစ်ကြောင်း၊ လင်းသူကို လေးစားရိုသေကာ မဖေတယောက်လိုပြုစုပေးရမည်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် လင်းသူစကားနားထောင်ရန် မှာကြားရေးသားထားလေသည်။

လင်းသူမှာဖတ်နေရင်းဖြင့် 

"ငါက မင်းတူမကို ယူလို့ရတာလေး ဘာလေးရေးထားခဲ့ဖို့ သတိလေးများမရခဲ့ဘူးလား မိန်းမရယ်" 

ဟုသာ ပြောနေမိလေသည်။ ပေလာယက်ကန် လုပ်ဖို့နေနေသာသာ ဇင်မြဝေကို ချစ်တဲ့စိတ်များက တရိပ်ရိပ်တိုးလာလေသည်။ သို့သော် သူ့အနေအထားက ဖွင့်ပြောရအောင်လဲ လူကြားလို့မှမတော် ဒီတိုင်းနေပြန်တော့လည်း မျက်စိရှေ့မှာမြင်နေရသည့်အဖြစ် မြင်သာမြင်၍ မကြင်ရသော အခြေအနေဖြစ်နေလေသည်။ စိတ်ထဲမွန်းကြပ်လာသည်နှင့် သူ့ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးထုတ်ကာ စိတ်ထဲရှိသမျှ ဖြစ်ချင်သမျှ သွန်ချရေးပစ်မိလေသည်။ 

အဲ့လိုမှ စိတ်ထဲ နဲနဲပေါ့ပါးသွားကာ ညဉ့်နက်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် နွယ်နီရေးခဲ့သောစာအုပ်လေးနှင့် သူ၏ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ကလေးကို နှစ်အုပ်ထပ်ကာ မူလနေရာသို့ ပြန်ထားလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အိပ်ယာပေါ်တက်လှဲကာ အိပ်ပျော်အောင် မျက်စိမှိတ်ထားသော်လည်း အနှောက်အယှက်ပေးနေသော ဇင်မြဝေကို စိတ်ကူးထဲတွင် အိပ်ယာပေါ်ခေါ်ကာ ချစ်ဗျူ ဟာကျင်းပစ်ရင်း သူ၏ လက်ငါးချောင်းကို ဖွားဖက်တော်ကြီးအား ကိုင်စေကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားနေမိလေသည်။ 

အတန်ကြာသောအခါ တကိုယ်လုံးရှိအကြောဌာနပေါင်းစုံမှ ရှိန်းခနဲ့ဖြစ်ကာ နူးညံ့သိမ်မွေ့လှသော စည်းစိမ်တရပ်ကိုခံစားရင်း ဖွားဖက်တော်ကြီးဆီမှ သုတ်ရေဖြူ ဖြူ များကို အန်ထုတ်ပစ်မိလေသည်။ တကိုယ်လုံးမှာရှိသော အကြောပေါင်းစုံလဲ လျော့သွားကာ မှေးခနဲ့ အိပ်ပျော်ခြင်းအဖြစ်ကိုရောက်ရှိလေသည်။ အိပ်မက်ထဲတွင်တော့…။

..............................................................................................

ဇင်မြဝေမှာ နံနက်စောစောထ၍ ထမင်းပေါင်းအိုး ပလပ်ထိုးကာ တည်ထားလေသည်။ အိမ်ရှေ့နှင့် ခြံထဲရှိအမှိုက်များကို လှဲကျင်းလေသည်။ ထို့နောက် ဖုန်သိပ်စေရန် ရေဖျန်းလေသည်။ ဖြတ်လာသော ပဲပြုတ်သည်ဆီက ပဲပြုတ်နှင့် အကြော်များ ဝယ်လေသည်။ ဒါတွေက အရင် အမေရှိစဉ်က အမေလုပ်နေကျဖြစ်လေသည်။ အမှိုက်လှဲရေဖျန်းပြီးသောအခါ ထမင်းကျက်လေပြီဖြစ်သည်။ ကြက်သွန်နီဆီသတ် ဆား၊ ဆနွင်းထဲ့ကာ ထမင်းနှင့် ပဲပြုတ်များရောထဲ့ပြီး ထမင်းကြော်လေသည်။

သူနံနက်စာပြင်နေတုန်း လင်းသူက နိုးလာလေသည်။ လင်းသူက မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ကာရေချိုးနေလေသည်။

ဇင်မြဝေက ထမင်းကြော်ပြီးသောအခါ ကြက်သွန်နီ ၄ ဥခန့် အခွံသင်ကာ ထက်ခြမ်း ခြမ်းထားပြီး ကော်ဖီဖျော်လေသည်။ အားလုံးစုံသောအခါ ခူးခပ်ပြင်ဆင်နေတုန်း လင်းသူက အဝတ်အစားလဲကာ ထွက်လာလေသည်။ ပြီးနောက် သားဖနှစ်ယောက်သားထိုင်ကာ နံနက်စာ ထမင်းကြော်နှင့် အကြော်ကို မြိန်ယှက်စွာစားကြလေသည်။ လင်းသူက ကြက်သွန်ခြမ်းကြီးများကို ဂျွမ်းခနဲ့ ဂျွမ်းခနဲ့ကိုက်စားရင်း အရသာတွေ့နေမိလေသည်။ စားသောက်ပြီးစီးသောအခါ လင်းသူက အလုပ်သွားရန် ပြင်ဆင်လေသည်။ လင်းသူ ပထမ တခေါက်ရောက်တုန်းကထဲက ဆိုင်ကယ်တစ်စီး ဝယ်ယူထားသောကြောင့် ဆိုင်ကယ်ဖြင့်သွားရန် ဆိုင်ကယ်ထုတ်ထားလိုက်လေသည်။

"သမီး အဖေဒီနေ့ ထမင်းအိမ်ပြန်မစားဘူးနော် အလုပ်က ဘာမှန်းမသိသေးလို့"

"ဟုတ်ကဲ့ပါဖေဖေ သမီး ညစာ အကောင်းဆုံးချက်ပေးပါ့မယ်"

"အေးပါ အဖေတော့ ငါ့သမီးလေးချက်ကျွေးမှ အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းစားရတော့တယ်"

"ဪ ဖေဖေရယ် သမီးချက်ကျွေးပါ့မယ် ဖေဖေ စာချင်တာရှိလဲပြောပါနော်"

"အေးပါ သမီးရယ် သမီးထဲ အသုံးလိုရင် ဖေဖေ့ကိုပြော ဟုတ်ပီလား"

"ဟုတ် ရှိပါသေးတယ် ဖေဖေ"

"ကဲ ဒါဆို ဖေဖေသွားပြီနော် အရေးအကြောင်းဆို ဖေဖေ့ကို ဖုန်းဆက်နော်"

"ဟုတ် ဖေဖေ စိတ်သာချသွားပါ ရပ်ကွက်က ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ဆိုပေမယ့် တခုခုဆို လူညီပါတယ်"

"အေး အေး သွားပြီ သမီး"

ဟုဆိုကာ ဆိုင်ကယ်မောင်းထွက်ကာ အလုပ်သို့ ထွက်လာခဲ့လေတော့သည်။

လင်းသူမှာ အလုပ်လုပ်ရမည့် ကုမ္မဏီရုံးသို့ရောက်သောအခါ ဧည့်ကြိုကောင်မလေးက

"ဘာကိစ္စပါလဲရှင့်"

"မစ္စတာဂျွန်နဲ့တွေ့ချင်လို့ပါ ဦးက စင်္ကာပူရုံးချုပ်က လာခဲ့တာပါ"

"ဪ ဟုတ်ခနလေးထိုင်ပါဦးရှင့် သမီးအမ်ဒီ့ကို သွားပြာပေးပါ့မယ်ရှင်"

"အမ်ဒီက လာခဲ့ပါတဲ့ရှင် သမီးနောက်လိုက်ခဲ့ပေးပါရှင်"

ကောင်မလေးနောက်က အသာလိုက်ခဲ့လေသည်။ အခန်းတစ်ခုရှေ့သို့ရောက်သောအခါ ကောင်မလေးက တံခါးဖွင့်ပေးရင်း

"ဒီအခန်းပါပဲ ဝင်သွားလိုက်ပါရှင်"

ဟုပြောလေသည်။ သူဝင်လိုက်တော့ ကလေးမက ဆက်လိုက်မလာတော့။ အခန်းထဲရောက်တော့ ခမ်းနားသောရုံးခန်းဖြစ်ကာ စားပွဲနောက်မှာ လူတယောက်ရှိနေပြီး စာရွက်ပေါ်တခုခုရေးနေလေသည်။ ထိုလူက သူ့ခြေသံကြားတော့ မော့ကြည့်လိုက်လေသည်။

"ဟာ ဘဒိုဂျွန် ခင်ဗျားက မြန်မာပြည် အမ်ဒီလား"

"ဟား ဟား ဟား ဟား သိပ်အံ့ဩသွားလား လင်းသူ မင်းရီဇိုင်းတင်တော့ လက်မခံဖို့နဲ့ မြန်မာပြည်လွှတ်ဖို့ ငါပဲပြောခဲ့တာ"

ဘဒိုဂျွန်ဟု ခေါ်သော မစ္စတာဂျွန်အမ်အမ်အိုင်မှာ လင်းသူ နိုင်ငံခြားမှာ စလုပ်ကထဲက အတူတူပင်ဖြစ်လေသည်။ အဲ့တုန်းက မစ္စတာဂျွန်က အချိန်ပိုင်း(Part Time) အလုပ်ဝင်တာဖြစ်ပြီး စက်မှုတက္ကသိုလ် တတိယနှစ်တက်နေဆဲဖြစ်လေသည်။ မစ္စတာဂျွန်နှင့် သုံးနှစ်လောက် အလုပ်တွဲလုပ်ခဲ့သည် ဖြစ်ရာ တော်တော်လေးရင်းနှီးခဲ့လေသည်။

"အခုလဲ မင်းကိုငါ MD နေရာလွှဲပြီး ငါပြန်မှာ မင်းမြန်မာပြည် MD အဖြစ်နဲ့ ကောင်းကောင်းလုပ် ငါ့ကို မျက်နှာတော့ မပျက်စေနဲ့ မင်းကို ငါယုံပါတယ်"

"ဟာ မထင်ထားဘူးဗျာ ကျနော် ဘာမှလဲ မသိရဘူး ဒါတွေအကုန် ဘဒိုဂျွန့် အစီအစဉ်မလား"

"ဟား ဟား ဟား Surprise (ဆက်ပရိုက်စ်)လေကွာ"

"ကဲ လာ ထိုင်လေကွာ ငါအခု မင်းကို အကုန်လွှဲခဲ့မယ် ငါ ညနေ လေယာဉ်လက်မှတ်ဝယ်ပြီးပြီ"

"ဟာဗျာ ချက်ချင်းကြီး"

"ဟိုမှာ ဩဇီ ပရောဂျက်ကို ငါကိုင်ရမှာကွ ဒီနေရာကို အမှန်က တခြားလူထားဖို့ မင်းကိုငါသေချာဆွဲထဲ့ခဲ့တာ ကောင်းကောင်းဖြစ်အောင်လုပ်ပါ သူငယ်ချင်း ငါကအခု ဘုတ်အဖွဲ့ဝင်ဖြစ်နေပြီ စီနီယာအဖွဲ့ဝင်ပါ"

"ကွန်ဂရက်ကျူ လေးရှင်း ဘဒိုဂျွန်"

"နောက်တခုက ဒီက ကုမ္မဏီတစ်ခုနဲ့ ကြွေပြား ကိုယ်စားလှယ် စာချုပ်ချုပ်ဖို့ရှိတယ် အဲ့ဒီကိစ္စကို အောင်မြင်အောင်လုပ်ပါ သူတို့က ကုမ္မဏီ အသစ်ရှာနေတာ အရင် Max Manကုမ္မဏီနဲ့ အဆင်မပြေလို့ကွ အဲ့ကုမ္မဏီက ရောင်းအားကောင်းတယ် ဒီနေ့စကားပြောရမှာ ဖြစ်အောင် လုပ်ပါကွာ"

"စိတ်ချပါ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားပါ့မယ်ဗျာ"

"ကဲ လာစမယ်ကွာ ငါလဲ ပြင်ဆင်စရာရှိသေးတယ်ကွ"

ဘဒိုဂျွန်က တခါထဲ လွှဲစရာအားလုံးကို လွှဲကာ ဝန်ထမ်းအားလုံးကိုခေါ်ပြီး မိတ်ဆက်ပေးသွားလေသည်။ လင်းသူမှာ သုံးလေးရက်ခန့်နေကာ ပြုစုချင်သော်လည်း အခြေအနေမပေးသောကြောင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိလေသည်။

...................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

အဖေထွက်သွားသည်နှင့် ဇင်မြဝေတစ်ယောက် အဖေ့အခန်းထဲဝင်ကာ စာကြည့်စားပွဲကို ဖွင့်လိုက်လေသည်။ စာအုပ်များ ထပ်ကာ စီထားသည်ကိုတွေ့ရလေသည်။ စာအုပ်များ၏ ဘေးအစွန်တွင် သီးခြားရှိနေသည့် သားရေအဖုံးဖုံးထားသော စာအုပ်လေးနှစ်အုပ်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ တအုပ်က အပြာရောင် နောက်တအုပ်ကအညိုရောင် ဖြစ်လေသည်။ စာအုပ်များပေါ်ဝယ် ဒိုင်ယာရီဟူသော စာလုံးကို အင်္ဂလိပ်လို ရွှေရောင် ရိုက်နှိပ်ထားလေသည်။

ဇင်မြဝေမှာ စာအုပ်များကို ကြည့်ကာ ဒိုင်ယာရီ ရေးထားသော စာအုပ်များဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်လေသည်။ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းများ အားလုံးလိုလိုကို အပြာရောင်သာရွေးချယ်လေ့ရှိသော မိခင်ဖြစ်သူ၏ အကျင့်ကို သတိရလိုက်လေသည်။ ထို့ကြောင့် အပြာရောင်စာအုပ်သည် အမေရေးသားခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိရှိလိုက်လေသည်။

အမေ့စာအုပ်ကို အရင်ဖတ်လေတော့သည်။ ဇင်မြဝေမှာ ဖတ်ရင်း ဖတ်ရင်း ဝမ်းနည်းလာလေသည်။ မိမိပိုင်ဆိုင်သော တစုံတခုကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရသလို ခံစားလာမိသည်။ ယခုအချိန်တွင် သူသည်လင်းသူ သနား၍သာ အိမ်နှင့် ယာနှင့် နေနေရခြင်းဖြစ်သည်။ လင်းသူသာ နှင်ချပါက တကောင်ကြွက်တမျက်နှာဘဝဖြင့် အားကိုးရာမဲ့ဖြစ်တော့မည်။

မွေးစားအဖေ လင်းသူ၏ ဒိုင်ယာရီကို ဖွင့်ဖတ်ကြည့်သောအခါ ဇင်မြဝေတစ်ယောက် ရှက်သွေးတက်ကာ ထူပူလာမိသည်။ လင်းသူက ဒိုင်ယာရီထဲတွင် သူမကို တကိုယ်လုံး အဝတ်စားချွတ်ကာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် မြင်ချင်ကြောင်း၊ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းစုပ်ရင်း ရင်သားလေးများကို ချေပေးချင်ကြောင်း၊ အဲ့လိုလုပ်ပေးလို့ အရေများစိုရွှဲလာသော ဇင်မြဝေ၏ စောက်ပတ်လေးကို အနံ့ရူရင်း ယက်ပေးချင်ကြောင်း၊ အရေတောက်တောက်ကျကာ ဇင်မြဝေ အယွကြီးယွနေပြီဆိုတော့မှ သူ၏ လီးကြီးကို ဇင်မြဝေ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းကာ ချစ်ခြင်း၏ အဆုံးစွန်ဆုံး ကာမအရသာများကို ပျော်ပျော်ကြီး လက်တွဲခံစားချင်ကြောင်း ရေးသားထားလေသည်။

ဇင်မြဝေမှာ အားငယ်ဝမ်းနည်းနေရာမှ လင်းသူရေးသားထားသာ စာများကိုဖတ်မိသောအခါ....

.....................................................................................

"အမ်ဒီ ဧည့်သည်ရောက်နေပါတယ်ရှင့် ရွှေကံ့ကော်ကုမ္မဏီကလို့ ပြောပါတယ်ရှင့်"

"လွှတ်လိုက်ပါ သောက်စရာတခုခု စီစဉ်ခိုင်းလိုက်ပါ ကော်ဖီဆိုပိုကာင်းတယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"

ကောင်မလေး ထွက်သွားတော့ လင်းသူ တချက် ပင့်သက်ရှိုက်မိလေသည်။ ကြွေပြားကုမ္မဏီ ကိစ္စဖြစ်လေသည်။ ဘဒိုဂျွန်က အရေးကြီးသည် ဟုပြောသွားသော ကိစ္စဖြစ်လေသည်။ သူအကောင်းဆုံးလုပ်ရမည်ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်အားတင်းထားလိုက်လေသည်။ ခနအကြာ

"ဒီအခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်ပါရှင်"

ဟု ကောင်မလေး၏ စကားသံနှင့်အတူ တံခါးပွင့်လာလေသည်။ လင်းသူက ထိုင်ရာမှထကာ တံခါးဆီသို့လျှောက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ တံခါးဝတွင် သူနှင့် သက်တူရွယ်တူခန့်ရှိမည့် ရှမ်းတရုတ်ကာပြား အမျိုးသမီး တယောက်နှင့် ကောင်မလေး တစ်ယောက်ဝင်လာလေသည်။

"လာပါခင်ဗျ လာကြပါဗျာ"

အမျိုးသမီးက သူ့အား ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး

"ကျမက ရွှေကံ့ကော် ကုမ္မဏီ MD မေလီလီပါ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ဒေါ်မေလီလီ ကျနော်က ဒီ Deltaကုမ္မဏီ မြန်မာပြည်ရုံးခွဲရဲ့ MDပါ လင်းသူလို့ခေါ်ပါတယ်"

"ကျမကို လီလီလို့ ခေါ်လို့ရပါတယ် ကိုလင်း ကိုလင်းလို့ခေါ်မယ်နော် ရလား"

"ရပါတယ် လီလီ"

လီလီက ရဲတင်းပွင့်လင်းသည်။ သူ့ကို ကြည့်သော အကြည့်တွေက ရွန်းရွန်းစားစားရှိသည်။ အခုမှ စတွေပေမယ့် ပြောဆိုဆက်ဆံတာက ရင်းရင်းနှီးနှီးရှိသည်။ လီလီသည် ဖြူဖွေး တောင့်တင်းသည့် မိန်းမ တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ မျက်နှာက ထက်ထက်မိုးဦးနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်ဖြစ်သည်။ ကိုယ်လုံးက အမိုက်စား အလန်းစားဖြစ်ကာ ဖင်တုံးတွေက သိသာစွာကောက်ထွက်နေသည်။ 

တွန့်ပြီးပြုံးလိုက်သော သူမနှုတ်ခမ်းများက ရမက်ကို နှိုးကြွစေသည်ဟု လင်းသူမြင်မိသည်။ လုပ်ငန်းကိစ္စများ ဆွေးနွေးကာ လီလီက ​ကုမ္မဏီနှင့်စာချုပ်ရန် သဘောတူလိုက်သည်။ စာချုပ်မည့်နေ့ကို အကြောင်းကြားမည်ဖြစ်ကြောင်းပြောကာ ပြန်သွားတော့သည်။ ပြန်ခါနီး လင်းသူကို အဓိပ္ပါယ်ပါပကြည့်၍

"ကိုလင်းနဲ့ တရက်လောက် ဆုံချင်သေးတယ်"

ဟု ပြောသွားလေသည်။ စာချုပ်ရန်အတည်ဖြစ်သွားပြီဖြစ်ကြောင်း မကြာမီ စာချုပ်ချုပ်တော့မည်ဟု စင်္ကာပူရုံးချုပ်ကို ရီပို့တင်ခိုင်းလိုက်သည်။ လင်းသူမှာ တနေကုန် အလုပ်လုပ်နေသော်လည်း စိတ်တထဲမှာတော့ မေလီလီနှင့် ဇင်မြဝေ အကြောင်းသာ တလှည့်စီ တွေးနေမိသည်။ ညနေသို့ ရောက်သောအခါ ရုံးဆင်း၍ အိမ်ပြန်ခဲ့လေသည်။

................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

ဇင်မြဝေ အိမ်အလုပ်များကိုသာ လုပ်နေရသော်လည်း ဒိုင်ယာရီများဖတ်ပြီးကထဲက အတွေးများနေမိသည်။ သူမ၏ဘဝရှေ့ရေး၊ အဖေအရွယ် အိုကြီးအိုမတယောက်ကို လင်တော်ရမလား၊ ပတ်ဝန်းကျင်၏ မေးငေါ့ကဲ့ရဲ့မှုကို ရင်ဆိုင်နိုင်မည်လား စသော အတွေးများထဲတွင်  ဗျာများနေလေသည်။

လင်းသူပုံစံကို သေချာပြန်စဥ်းစားမိသောအခါတွင်လည်း လင်းသူက အသက်ကြီးပေမယ့် ရုပ်ရည် ရှိနေသေးသည်။ ဂျိန်းစဘွန်းမင်းသားကြီး Pierce Brosnanနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်ဖြစ်သည်။ ဘောဒီကလည်း အခုချိန်ထိ ကစားနေတုန်းမို့ တောင့်တင်းနေဆဲ ပါးသိုင်းမွှေး ရင်ဘတ်မွှေးများကလည်း အသဲယားစရာ ဖြစ်သည်။ အဲ့လိုစဥ်းစားမိတော့လည်း ရင်ခုန်နှုန်းမြန်ပြီး စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရေစိမ့်လာသည်။

နောက်ဆုံးတွင် ဇင်မြဝေ ဆုံးဖြတ်ချက်တခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ချလိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်၏ မေးငေါ့ကဲ့ရဲ့မှုသည် သူအတွက် အသုံးမကျသလို ချီမွမ်းပြောဆိုမှုသည်လည်း သုံးစားလိုမရပါ။ သူမ၏ဘဝ သာယာမှုအတွက် သူမပဲ အားထုတ်ရပါမည်။ မိမိကိုယ်သာ ကိုးကွယ်ရာ မဟုတ်ပါလား။ လင်းသူ၏ မယားဖြစ်သည့်အတွက် သူမသည် ခိုကိုးရာအရိပ်တခု ခိုင်ခိုင်မာမာရရှိမည်ဖြစ်သည်။ ထို့အတူ လင်းသူကိုလည်း သူမဘက်မှ အကောင်းဆုံးပေးဆပ်သွားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ မိမိဘာလုပ်ရမည်ကို သိပြီးနောက် ဇင်မြဝေတစ်ယောက် ပြင်ဆင်စရာများကို ပြင်ဆင်လေတော့သည်။

..................................................................................................

လင်းသူ ဆိုင်ကယ် အိမ်ရှေ့ရပ်ကာအထဲ ဝင်လိုက်သည်နှင့်

"အဖေ ပြန်လာပြီ"

ဟူသော အသံစာစာလေးနှင့်အတူ ထိုင်နေရာမှ ထကာ သူ့လက်ထဲမှ အိတ်ကို လာကူသယ်ပေးသော ဇင်မြဝေကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဇင်မြဝေကို မြင်ရသည်မှာ လင်းသူအဖို့ ချစ်ဗျူဟာကျင်းချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်ပေါက််လာလေသည်။ ဇင်မြဝေ ဝတ်ထားပုံက ဆက်စ်ဆီတော်တော်ကျသည်။ တကိုင်းကြိုးတဆက်ထဲဂါဝန်ခဲရောင်လေးကို ဘာအခုအခံမှမပါပဲ ဝတ်ထားသည်။ ဂါဝန်က အပျော့သားမို့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကပ်နေသည်။ နို့သီးရာလေးများပင် မြင်နေရသည်။ မျက်နှာမှာလည်း ပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းနီပါးပါး ဆိုးထားသည်မှလွဲ၍ ရှင်းသန့်နေသည်။ အများစုက မျက်နှာပြောင်ကြီးလို့ပြောကြသော်လည်း လင်းသူက အဲ့လိုရှင်းသန့်နေတာမှ ဖီးဖြစ်သည်။

ဘာမှ မတုံ့ပြန်ပဲ သူမကိုစူးစိုက်ပြီး တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသော လင်းသူ၏ အကြည့်စူးစူးများကြောင့် ဇင်မြဝေမှာ အနေခက်လာသည်။

"အဖေကလည်း လူကို မမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ အဲ့လိုကြည့်နေတော့ သူများ အနေခက်လာပြီ"

"သမီးက ဒီနေ့ လှနေတာကိုး သမီးလည်း အသက်မငယ်တော့ဘူး ရည်းစားတွေ ဘာတွေရှိပြီလား"

"မရှိပါဘူး အဖေရဲ့သမီးက အဖေနဲ့ပဲ တသက်လုံးနေချင်တာ အဖေ့နားမှာပဲနေမယ်နော်"

လင်းသူမှာ မေးသာမေးရသော်လည်း အားမရှိ။ သူက အသက်ကြီးကြီး မုဆိုးဖိုတစ်ယောက်။ ကောင်မလေးက အဖြစ်မှန်သိရင်တောင် စိတ်ကူးထဲထဲ့မှာမဟုတ်။ လက်သာလျှင် အကောင်းဆုံးအဖော်မွန်ဟု ဆိုရပေမည်။ မတော်သကော် အတုဝယ်ထား အရုပ်မကို အဖော်ပြုတာကလွဲ ကျန်တာတွေက အဆင်ပြေမည်မဟုတ်ပေ။ သို့သော် ဇင်မြဝေက "အဖေ့နားမှာပဲ နေမယ်နော်" ဟူသော စကားပြောသည့်အခါမှာတော့ ကောင်မလေး မျက်လုံးတွေက တဖိတ်ဖိတ် အရောင်တောက်လာသည်။ အကြည့်တွေကလည်း အဓိပ္ပါယ်တမျိုးဆောင်သည်ဟု ခံစားမိလေသည်။

"အဖေ ဒီနေ့ သမီးက တကယ်လှနေလို့လား"

ဇင်မြဝေက ပြောပြောဆိုဆို သူ့ရင်ခွင်ကို မျက်နှာအပ်ကာ ဖက်လိုက်သည်။ လင်းသူ မိန်းမနှင့်ပြတ်လပ်နေသည်မှာ ကြာချေပြီ။ နိုင်ငံခြားမှာရှိစဥ်ကလည်း မိန်းမဖြစ်သူကို သုံးလတကြိမ်ခေါ်တွေ့ပြီး လိုးတာကလွဲလို့ မိန်းမများနဲ့ မပတ်သက်ခဲ့ပေ။ ယခု ငယ်ရွယ်ချောမောလှပသော သွေးမတော်သားမစပ် သူစိတ်ကူးနှင့်ရူးနေရသော ဇင်မြဝေက သူ့ရင်ခွင်​ထဲ တိုးဝင်​ပြီး ဖက်ထားသောအခါ စိတ်​ထဲ မရိုးမရွခံစား​နေရသည်​။ 

ဇင်မြဝေ၏ နူးညံ့အိစက်​သော အသားစိုင်​များက တကိုယ်လုံးနီးပါး ထိတွေ့လာသောအခါ သူ့လီးကလည်း တ​ဖြေး​ဖြေး ထောင်မတ်လာပြီး အလိုက်သင့်ပြန်ဖက်ကာ ဖီးခံနေတော့သည်။ ဇင်မြဝေက မျက်နှာလေးမော့ကာ လင်းသူ၏ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်လိုက်လေသည်။ လင်းသူမှာ ရုတ်တရက် ဘာမှန်းမသိပဲ အနမ်းခံရတော့သည်။ ဇင်မြဝေက ခနတာနမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းပြန်ခွါလိုက်သော အချိန်မှာတော့ လင်းသူကိုယ့်ကို ထိန်းနိုင်သွားပြီဖြစ်သည်။

"သမီး ဘာတွေလုပ်နေလဲ"

ဇင်မြဝေက စကားဆက်အပြောမခံ သူမ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများဖြင့် လင်းသူ၏ ပါးစပ်ကိုလှမ်းပိတ်သည်။ ပြီးနောက် လက်တစ်ဖက်က သူ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း

"ဒိုင်ယာရီတွေ သမီးဖတ်ပြီးပြီ အဖေလိုအပ်နေတာကို သမီး​ဖြည့်ဆည်းပေးမယ် သမီးကို အဖေက ဘာဆုပေးမှာလဲဟင်"

ဟု သူ့ကို ရွန်းရွန်းစားစားကြည့်ရင်း မေးလာသည်။ ဇင်မြဝေ၏ မျက်နှာပေါ်ဝယ် မျှော်လင့်ခြင်းအရိပ်ယောင်များ ထင်ဟပ်ကာ မျက်လုံးများကလည်း ချစ်ရိပ်ချစ်ယောင်များ တလက်လက် တောက်ပနေလေသည်။ လင်းသူမှာ မထူးတော့ပြီမို့ သူ့စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ လေးညို့သဖွယ် ကွေးညွှတ်နေသော ဇင်မြဝေ၏ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကို ဖိကပ်ကာ အားရပါးရ နမ်းစုပ်လေသည်။ နမ်းရင်းဖြင့် အားမရနိုင်ပဲ ဇင်မြဝေကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ရင်း သူမ၏ လည်တိုင်လေးကို အငမ်းမရနမ်းနေတော့သည်။ ဇင်မြဝေမှာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်ကာ တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း

"ကိုကြီး ခစ် ခစ် ခစ် အိမ်ရှေ့ကြီးမှာလေ သတိထားပါဦး ခစ် ခစ် ခစ်"

"ဒီနေ့ညဟာ မင်းလေးနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပဲ မနက်ဖြန် မင်းကို ရုံးတက် လက်မှတ်ထိုးပြီး အတည်အလင်းယူမယ် လင်းသူ မယားဟာ ဇင်မြဝေဖြစ်စေရမယ် မင်္ဂလာလက်ဆောင်အနေနဲ့ စိန်တဆင်စာဝယ်ပေးမယ် ကျေနပ်ပြီလား"

"ကိုကြီး သဘောပါပဲရှင်"

"သွား အဲ့ဒါဆို အိပ်ခန်းထဲက စောင့်နေ ကိုကြီးက ဆိုင်ကယ်သွင်း တံခါး ပိတ်ခဲ့မယ် ဒီနေ့ည ကိုကြီးတို့ ကောင်းကောင်း မင်္ဂလာယူကြတာပေါ့"

အခေါ်အဝေါ်တွေက စပြောငမးလဲ သွားချေပြီ။ ဇင်မြဝေမှာ သူမမျှော်လင့်တာထက် ပိုနေသောကြောင့် အရဲစွန့်ရကျိုးနပ်သည်ဟု သိမြင်ကာ ပျော်ရွှင်နေတော့သည်။ လင်းသူကို အမူပိုပိုဖြင့် မျက်စလေးချီကာ

"ကိုကြီး မကြာပလေ့စေနဲ့နော် ကလေးက စောင့်နေမှာ"

ဟု ပြောကာ သမင်မလေးလို မြူးကြွစွာ လင်းသူ၏ အခန်းထဲပြေးဝင်သွားလေသည်။ အခန်းထဲရောက်သောအခါ တကိုင်းကြိုးဂါဝန်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျသွားသည်။ ခုတင်ရှိရာသို့ဆက်လျှောက်သွားပြီး ခုတင်ပေါ်တွင် အသာ ကြော့ကြော့မော့မော့လေး လဲလျောင်းနေကာ လင်းသူကို စောင့်နေတော့သည်။

........................................................................................

အခန်း ( ၆ )

ကြမ်းပြင်ပေါ်ဝယ် တကိုင်းကြိုးဂါဝန်ပုံပုံလေး မနီးမဝေးမှာ အင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးတထည်ပြန့်ကျဲနေသည်။ ခုတင်ပေါ်တွင်ကား အဝတ်မပါကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် လင်းသူနှင့် ဇင်မြဝေတို့သည် အငမ်းမရ နမ်းရှုံနေကြလေသည်။ ဇင်မြဝေအခန်းထဲဝင်သွားသည်နှင့် လင်းသူမှာ ဆိုင်ကယ်သွင်း အိမ်တံခါးမကြီးကို သော့ခတ်ကာ အခန်းထဲသို့ တောက်လျှောက်ဝင်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် အဝတ်အစားအမြန်ချွတ်ကာ ခုတင်ပေါ်တက်၍ ဇင်မြဝေ၏ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးများကို နမ်းစုပ်တော့သည်။ ဇင်မြဝေကလည်း အလိုက်သင့်ဆီးကြိုပွေ့ဖက်ကာ တုန့်ပြန်၍နမ်းလေသည်။

ဇင်မြဝေမှာ တက္ကသိုလ်ရောက်တော့ ပွင့်လင်းရဲတင်းသော သူငယ်ချင်းများကောင်းမှုဖြင့် အပြာကားတွေ ကြည့်ခဲ့ဖူးပါသည်။ ကောင်မတွေကလည်း ထသည်။ တစ်ယောက်ထဲမကြည့်ပဲ မကြည့်ဖူးသူတွေကို ကြည့်ဖြစ်အောင်ဆွယ်ကာ အတူတူစုကြည့်ကြသည်။ ချစ်ရည်လူးကာ ချစ်ဗျူဟာကျင်းခြင်းကို အမြင်သာရှိ၍ လက်တွေ့မကြုံဖူးသော ဇင်မြဝေတစ်ယောက် လင်းသူနှင့် လက်တွေ့ကြုံရခြင်းကို သဘောအကျကြီးကျနေသည်။ လင်းသူကလည်း ယောက်ျားဆို၍ သူနှင့်သာ တွေ့ဖူးသော ဇင်မြဝေကို အပီပြင်သေချာကျနစွာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ ပြုစုပေးနေသည်။

နမ်းနေသော အနမ်းများက ရမက်ထန်ကာ ကြမ်းတမ်းသည်။ ဟနေသော ဇင်မြဝေ ပါးစပ်ထဲသို့ လင်းသူက လျှာထိုးထဲ့ကာ လှုပ်ရှားကလိပေးသည်။ လျှာချင်းထိကပ်၍ ယက်ပေးရာ ဇင်မြဝေမှာ ရင်တဖိုဖို အသည်းတအေးအေးဖြစ်၍ သဘောကျနေသည်။ သူမကလည်း အပြန်အလှန်ဆိုသလို လျှာချင်းကလိသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်စုပ်နမ်းကာ လျှာချင်း အပြန်အလှန်ကလိ၍ အားရသောအခါ လင်းသူက ဇင်မြဝေ၏ နို့များကိုစို့ပေးလေသည်။

လင်းသူက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်စို့သည်။ အားထဲ့၍ ပြင်းပြင်းစုပ်ပေးသည်။ နို့သီးခေါင်းတခုလုံး ပါးစပ်ထဲရောက်လာသောအခါ နို့သီးဘေးနားတဝိုက် နို့အုံသားများကို ပါးစပ်အပြည့်ငုံကာ အားပြင်းပြင်းဖြင့် စုပ်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ပါးစပ်ထဲရောက်နေသည့် နို့သီးခေါင်းထိပ်ကို လျှာဖြင့် ကြမ်းကြမ်းယက်ပေးသည်။ သွားဖြင့် တဇတ်ဇတ်ကိုက်ပေးသည်။ ကျန်သော လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဇင်မြဝေ၏ လွတ်နေသောနို့ကိုကိုင်ပေးနေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကိုချေပေးသည်။ နို့အုံတခုလုံး လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာနယ်ပေးနေသည်။

ဇင်မြဝေမှာ မိမိ၏ နို့သီးထိပ်ဖျား ပို၍ရှည်ထွက်လာသလို ခံစားမိကာ နိုသီးစို့ပေးရာမှ ဖြစ်ပေါ်လာသော ယားကျိယားကျိနှင့် နာသလိုကျင်သလိုဖြစ်သော ကာမအရသာသည် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချင်များသို့ ပျံ့နှံ့ကုန်သည်။ အသံထွက် ညီးညူမိသလို စောက်ပတ်ထဲမှလည်း စောက်ရေများ ရွဲနေအောင် စိမ့်လာလေသည်။

"အား အင် အ အ အား"

လင်းသူက နို့စို့နေရာမှ ဇတ်ခနဲ့ အောက်သို့လျောဆင်းလိုက်သည်။ ဇင်မြဝေမှာ မျက်စေ့လေးမှေးကာ ဇိမ်ယူနေရာမှ ဇတ်ခနဲ့ဖြစ်ကာ တုန်သွားလေသည်။ လင်းသူ လုပ်မည့်အရာကို စဥ်းစားမိပြီး ရင်ခုန်နှုန်းမြန်လာတော့သည်။

လင်းသူက ပေါင်ကြားဂွဆုံ မျက်နှာအပ်ပြီးသည်နှင့် လျှာထုတ်ကာ စောက်စိလေးကို ယင်ပေးသည်။ လက်တဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ခလယ်ထိုးထဲ့သည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ လက်ခလယ်ကို သွင်းထုတ်လှုပ်ရှားမှု လုပ်ကာ လှည့်ပတ်ထိုးမွေသည်။ ဖင်ဝလေးကိုလည်း လက်မဖြင့်ပွတ်ပေးသည်။ 

ဇင်မြဝေမှာ ဖင်တကြွကြွဖြင့် ကော့ပျံတွန့်လိန်နေသည်။ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထကာ ဖိန်းခနဲ့ရှိန်ခနဲ့ဖြင့် ရမက်ထန်လာတော့သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ လက်ခလယ်ကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း ငေါက်တောက်ထောင်ထနေသော စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ညှပ်ကာ စုတ်ဆွဲသည်။

" အမေ့ ကို ကိုကြီးရဲ့ အား အင် အ"

ကျေနပ်အားရစွာ ညီးညူသံက ထွက်ပေါ်လာကာ တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်၍ စောက်ရေများလည်း ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင် စိမ့်လာတော့သည်။လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ဖင်တုံးများက ကော့တက်လိုက် ပြန်ကျလိုက် လှုပ်ရှားနေစဥ်မှာ လင်းသူက ပါးစပ်ထဲ စုတ်ထားသော စောက်စိကို လျှာဖြင့်ပါယက်ပေးလေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လက်ထဲ့ကလိကာ စောက်စိစုပ်ရင်း အယက်ခံနေရသော ဇင်မြဝေမှာ လူးလွန့်ကော့ပျံနေကာ အချီကြီးတစ်ချီ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ပြီးသွားကာ နောက်တခါ ရမက်ထန်ကာ အယွကြီးယွလာသည်။

"အား အ အီ အမေ့ အား အားပါးပါး အား အ"

လင်းသူမှာ ကောင်မလေးအားလိုးရန် အချိန်ကျပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ လင်းသူက စောက်စိစုပ်ပေးနေရာမှ ရပ်ကာ ထလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပေါင်နှစ်ချောင်းဆွဲဖြဲကာ မီးရောင်အောက်တွင် စောက်ရေများဖြင့် တလက်လက်ထနေသော ဇင်မြဝေ၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာထိုးသွင်းလိုက်​သည်​။ စောက်​ပတ်​လေးက တင်းကျပ်​နေသည်​။ တ​ဖြေး​ဖြေးချင်း​ အသာချော့သွင်း​နေသည်။ လီးကြီး တဝက်အရောက်တွင် တခုခုက ပိတ်ဆို့နေသလိုဖြစ်​နေသဖြင့်​ အပျိုမှေးဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်သည်။

အပျိုမှေးဖောက်ပြီး ပါကင်ဖွင့်ရန် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဇင်မြဝေနဖူးလေးအား အသာညှပ်ထိန်းထားပေးသည်။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းကာ ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် အောက်မှ လီးကြီး အသွင်းအထုတ် ချောအောင်ဆနေလိုက်သည်။ လီးဝင်လီးထွက်ချောသည်နှင့် လီးကြီးကို အားကုန်​ဆောင့်​သွင်းလိုက်​သည်​။

ဇင်မြဝေမှာ စောက်ခေါင်းထဲ သပ်ရိုက်သွင်းသကဲ့သို့ နာကျင်ကာ အော်ဟစ်သော်လည်း နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်ထားသဖြင့် အသံကားမထွက်။ ခေါင်းကလည်း လင်းသူက လက်များဖြင့် ညှပ်ကာ ချုပ်ထားသောကြောင့် ရုန်းမရ။ လင်းသူက အပျိုမှေးဖောက်ပြီးသည်နှင့် တရှိန်ထိုး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည်။ 

ဇင်မြဝေအဖို့ကား နာသည်ဆိုရုံသာရှိကာ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကြီး၏ ပွတ်တိုက်ထိတွေ့မှု အရသာအောက်ဝယ် နာကျင်မှုတို့မှာ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်သည်။ တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်လျက် ရမက်ထန်ကာ ကာမအရသာကောင်းကောင်းကြီးတွေ့လာလေသည်။ ဇင်မြဝေ အရသာတွေနေပြီကို သိသော လင်းသူက လက်ဖြင့် ချုပ်ထားမှုကို ဖယ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းခွါလိုက်သည်။ ကိုယ်ခန္ဓာအသာကြွပြီး ကြမ်းပြင်လက်ထောက်၍ အားထဲ့ကာ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးတော့သည်။

"အ အား အား အမလေး ကောင်း ကောင်း- လိုက်တာ  ကိုကြီးရဲ့ အ အား"

ဇင်မြဝေ၏ ညီးညူသံတွေကြောင့် လင်းသူ အားရပါးရဆောင့်သလို အောက်မှ ဇင်မြဝေကလည်း အောက်မှ သူမစောက်ပတ်လေးကို ကော့ကော့ပြီး ခံပေးနေသည်။ ခနအကြာဝယ် ဇင်မြဝေမှာ တကိုယ်လုံးလူးလွန့်ကော့ပျံလာပြီး လင်းသူကို ဖက်တွယ်လာသည်။ လင်းသူက ဆောင့်ချက်မကျစေပဲ စိတ်လွှတ်ထားလိုက်တော့သည်။ 

ဇင်မြဝေစောက်ပတ် အတွင်းသားများက လင်းသူ၏ လီးကြီးကို စုပ်ယူကာ စောက်ရေဖြူဖြူပျစ်ပျစ်များ တပွက်ပွက်အန်ရင်း ပြီးသွားချိန်ဝယ် လင်းသူ လီးကြီးမှာလည်း ဆန့်ငင်ဆန်ငင်ဖြစ်ကာ လရေများကို စောက်ပတ်အတွင်းသို့ တရှိန်ထိုးပန်းထဲ့လိုက်တော့သည်။ ဇင်မြဝေမှာ စောက်ခေါင်းထဲ လရေအပန်းခံရသော အရသာကို နှစ်ခြိုက်သွားပြီး လင်းသူနှင့် လိုးရခြင်းကိုလည်း စွဲမက်သွားလေသည်။ အပေါ်မှ စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံးသွင်းကာ ဇိမ်ယူနေသော လင်းသူကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ကာ

"ကိုကြီး ကလေးကို ပစ်မသွားရဘူးနော်"

"ပစ်မသွားပါဘူး ကလေးရယ် ကိုကြီးက ကလေးကို သေတဲ့အထိလိုးနေမှာ"

လင်းသူ၏စကားကြားမိသောအခါတွင်တော့ ဇင်မြဝေမှာ နေ့စဥ်အလုပ်များထဲတွင် အလိုးခံရသောအလုပ်တခု ပိုလာပြီဟု ကြည်နူးစွာ စဥ်းစားရင်း ပြုံးလိုက်တော့လေသတည်း။

ပြီးပါပြီ