ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ အပိုင်း ( ၃ )

  ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ အပိုင်း ( ၃ )

ဇာခြည် ရေးသည်။

ကျွန်တော် အိပ်ယာခေါင်းရင်းဘက် ရွှေ့တက်လိုက်ကာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ သူလည်း လီးကို သူ့မျက်နှာနှင့်မှီအောင် သွက်သွက်ကလေး လိုက်ရွှေ့လိုက်ပြီး သူ့ညာလက်ဖြင့် ကျွန်တော့ခါးကို ကမန်းကတမ်း ဆွဲဖက်ကာ ပိုကပ်သွားအောင် သူ့မျက်နာနား ဆွဲယူသည်။ သူ့ပါးစပ်နား ရောက်နေသော တင်းစပြုနေသည့် ကျွန်တော့လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ဆတ်ကနဲ ထိုးသွင်းယူလိုက်ရာ လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားပြီး သူ့ပါးစပ်ပြည့်သွား သည်။

သူ့မျက်နှာမှာ ကျွန်တော့ဆီးခုံနှင့် ကပ်သွားကာ လီးမွေးများ သူ့မျက်နှာကို ထိုးပွတ်သွားသည်။ ဘယ် လက်ဖြင့် ဥကို တယုတယကိုင်ကာ ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ ပေါင်ကိုကားပေးပြီး စောက်ပတ်ကိုကော့လိုက် သည်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ပတ်ပေါ် လက်တင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေတော့သည်။ လီးကို တပြွတ်ပြွတ် နှင့် အငမ်းမရ စုပ်နေသည်…။

ကွန်တော်လည်း အထက်မှ နေ၍ပင်၊ လက်ခလယ်ဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးကို မှန်မှန် ပွတ်ပေးနေရင်း ခဏကြာမှ၊ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲ ဖိကြည့်လိုက်ရာ ချောအိတင်းရင်းနေသော အကွဲ ကြောင်းကြား ညှပ်သွားသည်၊ စောက်ခေါင်းထဲ မထိုးသေးဘဲ စောက်စေ့လေးကို ထိလိုက်ရာ တအင်အင် ညည်းကာ၊ တင်ပါး မြောက်တက်လာသည်။ လီးကိုလည်း ပို၍ အားပြင်းပြင်းနှင့် စုပ်လာသည်။ လက်ချောင်းကို အကွဲကြောင်းထဲ ပွတ်မွှေနေတော့သည်။ အတော်ကြာအထိ ထိုအတိုင်းမွှေပေးလိုက်သည်။

စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြား တကယ့်ညင်သာစွာ ကိုင်လိုက်ကာ လှည့်ပတ်ပွတ် ပေး လိုက်ကာ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့စောက်ပတ် မွေ့ယမ်းခါနေသည်၊ အင်း အင်း နှင့် အညည်းစိတ်လာသည်၊ တင်းနေပြီ ဖြစ်သော လီးကို ပိုပိုစုပ်ပေးနေသည်။ 

လက်ခလယ်ကို အောက်ဆင်းလိုက်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းဝ လေးကို လက်ခလယ်ထိပ်လေး စမ်းကာထိုးသွင်းကြည့်ရာ လက်တစ်ဆစ်ခန့် ချောကနဲ တိုးဝင်သွားသည်။ အင့်ကနဲ ညည်းသည်။ ဆက်စမ်းကာ လက်ခလယ်ကိုပို၍ဖိထိုးသည်။ တစ်ဝက်ရောက်တော့ ပြန်ထုတ် ပြန်သွင်း လုပ်ပေးသည်။ စောက်ပတ်ကို ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ မွေ့ယမ်းကော့တက် လာသဖြင့် ငြိမ်သွားအောင် လက်ဝါးဖြင့် ဆီးခုံကို ဖိချလိုက်ပြီး သွင်းထုတ်ကို ဆက်လုပ်ပေးနေတော့သည်။ သူ့ပါးစပ်မှ လီးကိုထုတ်ကာ ကျွန်တော့ကို မော့ကြည့်ပြီး…

“ကောင်း …လိုက် …တာ…ကိုကိုရယ်…လ..လ..လီးစုပ်ရတာကော စောက်ပတ်ကော…”

“ဇာခြည်စုပ်ပေးတာ…ကိုကိုလည်း တအား…ကောင်းတယ်…ဇာခြည်လေးရယ်…”

အမောတကော ပြောပြီး ပြန်မဖြေတော့ဘဲ လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ပြွတ်ကနဲမြည်အောင် ထိုးတပ်လိုက်ကာ ဆက်စုပ်နေသည်။ လီးတင်းကာ ကျွန်တော်ခါးကော့လာသည်ကို သူသတိထားမိရာ ကျွန်တော့ခါးကို တင်းတင်း ဖက်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်ပေးလာသည်။ သူ့ စုပ်အားသန်သန်နှင့် စုပ်ပေးမှုကြောင့် ကျွန်တော် ပြီးခါနီးလာသည်။ 

အားသော လက်တစ်ဘက်ဖြင့် သူ့နို့နှစ်ဘက်ကိုတလှည့်စီ ဆုပ်နယ် ပေးနေရင်း နို့သီးခေါင်း ထိပ်လေးအား မထိတထိ ပွတ်ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ သူ တအင်းအင်း ညည်းတွားနေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လက်ခလယ်တစ်ချောင်းလုံး သွင်းလိုက်သည်။ သူ အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ လယ်ခလယ် တစ်ချောင်းလုံး အသွင်းအထုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းစကာ ခဏအကြာ ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပေးမိသည်။ စောက်ရည်များများ ပန်းထွက်လာသဖြင့် ကျွန်တော့လက် စိုရွှဲလာကာ စောက်မွေးတို့လည်း စိုကပ်ကုန်သည်။

လီးကို ပါးစပ်မှထုတ်ကာ ကျွန်တော့ကို နွမ်းနယ်မောဟိုက်နေသလို မော့ကာကြည့်လိုက်ပြီး

“အားးးး စောက်ပတ်ထဲ ကောင်းလှချည်လား ကိုကိုရယ်၊ ဟင်းးးးးး”

“ကိုကို့လီးလည်း ဇာခြည်လီးစုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲ၊ အားးး”

ပြောကာ လီးကို ဟတ်ယူလိုက်ပြန်ကာ သူ့မျက်နှာ ကျွန်တော့ဆီးခုံကို ထိုးကပ်လိုက်သဖြင့် တင်းနေ ပြီဖြစ်သော လီးသည်၊ အာခေါင်ကို ကျော်သွားကာ လည်ချောင်းထဲအထိ တိုးဝင်သွားသည်။ ပြန်ထုတ်ကာ ထို အတိုင်း နောက်နှစ်ခါသုံးခါ ဟတ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ ကျွန်တော် ဒီလိုအစုပ်မခံဖူးသေးပါ။ 

အလွန်ထိသော ကြောင့် သူ့ပါးစပ်ထဲ လရည်များတစစ်စစ် ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးသွားသည်။ သူလည်း အကော့၊ အမွေ့၊ အယမ်း ကြမ်းလာကာ ပြီးသွားသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဖြင့်စုပ်ရင်း လက်ဖြင့်လည်း နို့ညှစ်ယူသကဲ့သို့ လရည် မကျန် အောင် စုပ်ယူမျိုချနေသည် လီးပျော့လာရာ အပြင်ထုတ်ကာ၊ သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို လီးဖြင့်အငမ်းမရ ပွတ်လိုက်တော့သည်။ 

သူယခုလိုလုပ်ခြင်းမှာ ကျွန်တော့တစ်သက် ပထမဆုံးအကြိမ် ကြုံဖူးခြင်းဖြစ်ရာ အ သည်းခိုက်သွားသည်။ သူ့မျက်နှာကို ကျွန်တော့ဆီးခုံပေါ် လီးမွေးများကြား တင်းကျပ်စွာ ဖိကပ်လိုက်ရင်း၊ သက်ပြင်းချကာ

“အားးး…အရမ်းပဲ… လုပ်..တတ်..လိုက်..တာ…ကိုကိုရာ…ဇာခြည်ပြီးသွားပြန်ပြီ… ကောင်းလိုက်တာ၊ ကိုကိုရယ်…ကောင်းလိုက်တာမှ…ပါးစပ်ထဲမှာ လီးအရသာ၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲရော နို့၊ နို့တွေ ရော၊ တပြိုင်တည်းကောင်းပြီး ဇာခြည်ပြီးသွားတာ၊ ကိုကိုလည်း ဇာခြည်နဲ့အတူပြီးတယ်နော်…”

သူကျွန်တော့ကို ကြည့်ရင်း လှိုက်မောသံနှင့် ပြောနေရာ သတိထားလိုက်မှ… သူ့မျက်နှာနီကာ ရဲတွတ် နေသည်၊ ကျေနပ်ကြည်နူးမှုအပြည့်ဖြင့် သူ့မျက်နှာရွှင်လန်းနေသည်။ သူဆွဲပွတ်တုန်းက လရည်ပေကျံ နေပြီး လီးမွေးတစ်ပင် ကပ်နေသည်။

“ဟုတ်ပါ့ကွယ်… ဒီတစ်ခါလီးစုပ်တာ…အရမ်းကောင်းတာပဲ…ကိုကို ဒီလို တစ်ခါမှ မကောင်းဖူးဘူး”

“ဟုတ်လားဟင်…ဇာခြည်လေ လီးစုပ်ရတာကိုကော ကိုကိုနဲ့နှစ်ယောက်အတူ ပြီးရတာ…ပိုပျော်တယ် ကိုကိုရယ်…နောက်လည်း ဒီလို လုပ်ကြမယ်နော်…”

သူ့မျက်နှာတွင် ကပ်နေသောလီးမွေးကို လက်ဖြင့်ခွာယူကာ ပြလိုက်တော့ ကြည်နူးစွာပြုံးသည်။ လရည်ကို လက်ထိပ်ဖြင့်ဆွဲရာ အမျှင်တန်းကာပါလာတော့ လက်ချောင်းကို ပြွတ်ကနဲစုပ်ယူကာ လျက်လိုက်ပြီး မျက်ခုံးလေးပင့်ချီ၍ မေးလေးငေါ့ကာ “ဘာဖြစ်သေးလဲ” ဆိုသည့် အမူအရာလေး လုပ်ပြကာ ပြုံးနေသည်။

“ဘယ်မှာလဲ ကိုကို၊ အဲဒီလက်ချောင်းလေး ကြည့်ချင်လိုက်တာ၊ ဟယ်…ဇာခြည်စောက်ရည်တွေလဲ ရွှဲလို့၊ ဇာခြည်လေ၊ စောက်ပတ်အပေါ်ယံပဲ ပွတ်ဖူးတာ ကိုကိုရ၊ ဒီလိုတစ်ခါမှ မကောင်းဖူးဘူး အခု ကိုကို့ လက်ချောင်းထည့်ပွတ်တော့ ဘယ်လိုကောင်းလို့ကောင်းမှန်းကို မသိတာ…သိပ်ကို အရသာ ပေးနိုင်တဲ့ လက်ချောင်းလေးနော်၊ ပေး အင့် ပြွတ်”

ဆိုကာ ကျွန်တော့လက်ခလယ်လေးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထည့်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဖြင့် စုပ်ချကာ အပြင်ထုတ်ကာ သူ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးပေါ် ကပ်လိုက်သည်။ သူ့ပါးမှာ ရှိနေသည့် လရည်နှင့် လက်က စောက်ရည်တွေ ရောကုန်သည်။ လက်ကိုမျက်နှာတစ်ခုလုံး ဆွဲပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ တခုခုကို သတိရ လိုက်သလိုလို…အိပ်ယာခင်းစကိုဆွဲကာ သူ့မျက်နှာ ပြောင်စင်သွားအောင်သုတ်လိုက်သည်။

“လာကိုကို၊ တင်းတင်းလေးဖက်ချင်တယ် အယ် ကိုကို့ စွတ်ကျယ်.. စွတ်ကျယ်ချွတ်လိုက်ပါနော်… လာ..ဇာခြည်ပေါ်တက်…ဇာခြည့်ကိုယ်လုံးထဲ ဝင်သွားလောက်အောင် ရင်ချင်းအပ် ဖက်ချင်တယ်..”

ပြောကာ ပေါင်စေ့ကာ ခြေဆန့်ပြီး ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း သူ့ကိုယ်လုံးပေါ် ဆွဲယူသည်။ ကျွန်တော့ကို တင်းတင်းဖက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့ရင်ဘတ်နှင့် သူ့ဖွံ့ထွားသောနို့တို့ အသား ချင်း ထိကပ်ကာ သူ့နို့ပြားပိနေသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ နမ်းတော့သည်။ နမ်းလို့ အားရမှ ပြီးတော့ အနမ်း ရပ်ကာ ကြည်နူးကျေနပ် အားရနေသော မျက်နှာဖြင့်…

“ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ကိုကို့လက်ချောင်းလဲ ထည့်ပွတ်ရော၊ ဇာခြည်လေ၊ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းကို မသိ ဘူး လီးစုပ်ချင်လာတာ အရမ်းပဲ၊ ဇာခြည်ပါးစပ်ထဲလဲ လီးရောက်ရော၊ စုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာမှ အဲဒီ အရသာကို ပြောပြလို့ကိုး မရနိုင်ဘူး၊ စုပ်ရုံတင်မကဘူး လီးကြီးကို မျိုချပစ်လိုက်ချင်တာ ကိုကိုရာ… ဇာခြည်တော့ ကိုကို့လီးအရသာ စွဲသွားပြီ… မစုပ်ရရင် မနေနိုင်တော့ဘူး… နို့စို့ပေးတုန်းတစ်ခါ ခုတစ်ခါဆို နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားပြီနော်၊ ဒီတစ်ခါပြီးတာ ပိုပြင်းတယ် ကိုကိုရ၊ ရူးသွားမတတ်ပဲ…”

“ဇာခြည်ကောင်းရင် ကိုကိုလည်း ပျော်တယ်…နောက်လည်း ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်…”

“နေအုံး ကိုကို့ကို ပြောရအုံးမယ်၊ နောက်ဆို ကိုကို အဲလိုကျပ်တဲ့ အတွင်းခံ မဝတ်ရတော့ဘူးနော်”

“ဘာဖြစ်လို့လည်း ဇာခြည်ရဲ့ အဆင်ပြေပါတယ်…”

“ဘာအဆင်ပြေတာလဲ ကိုကိုက ဇာခြည်ပြောရင် နားမထောင်ချင်ဘူး။ ကိုကို့လီးက အပြင်ထွက် နေတဲ့ ဟာလေ၊ ပြီးတော့ အောက်မှာလည်း အဲ..ဥရှိသေးတယ် လီးအရေပြားတွေဖြင့် နုနုလေး၊ အတွင်းခံကြီး ကျပ်နေတော့ လီးနာမှာပေါ့… ကိုကို လီးကိုနှိပ်စက်တာပဲ ဂရုမစိုက်ဘူး”

“ပုံမှန်အတိုင်းက ပျော့နေရင် လီးက သေးသေးလေး၊ အဲဒီအချိန်ဆို ဝတ်ရတာ အနေတော်ပဲ ဇာခြည်ရ”

“အိုး ခက်တာပဲ၊ တင်းလာတော့ရော ဘယ့်နှယ်လုပ်မလဲ ကျပ်ပိမှာပဲလေ..ကိုကို့လီးကို ဂရုစိုက်မှပေါ့… ဇာခြည် ကိုကို့လီးနာကျင်တာ မဖြစ်စေချင်ဘူး… ဖြစ်နိုင်ရင် ဇာခြည်ပါးစပ်ထဲ အမြဲငုံထားပေးချင်တာ…”

“ဇာခြည့် တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေပြန်နေတယ်နော်…ကိုကို… ချွေးစော်နံနေပြီနော်…”

“မွှေးတာပါ ဇာခြည်ရ၊ ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးတာပါ…”

“ဟုတ်လို့လားကိုကိုရယ် ဇာခြည့်စောက်ပတ်လည်း စောက်ရည်တွေ ထွက်ထားတာ ပေပွနေပြီ၊ ချွေး တိတ်သွားရင်…ဇာခြည်တို့ ရေချိုးရအောင်နော်၊ အတူတူနော်…”

“ချိုးတာပေါ့…”

“ကိုကို့ကိုကော ကိုကို့လီးကိုကော ဇာခြည်ရေချိုး ပေးမယ်လေ…ချိုးမှာလားဟင်…”

“ချိုးမှာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့”

သူ တတွတ်တွတ် ပြောနေရင်း သူ့အပေါ်ဆွဲဖက်ထားသော ကျွန်တော့ကို လွှတ်ပေးတော့ ကျွန်တော် သူ့ဘေးနား ကပ်လှဲအိပ်လိုက်သည်…။ ခဏအကြာ ချွေးတိတ်သွားတော့…။ ကျွန်တော့ကို ဆွဲထူရင်းလီးကို ကိုင်ကြည့်သည် ထိုသို့ကိုင်ထားရင်း ကျွန်တော့ဘက်လှည့်ကာ၊ နား နား တိုးကပ်ကာ လေသံလေးဖြင့် ပြော သည်…

“ဟယ် ကိုကို့လီးအိပ်ပျော်နေတယ် အသံမထွက်စေနဲ့၊ သူအိပ်နေတုန်း ဇာခြည်တို့ ရေချိုးရအောင် နော်၊ အသံကြားလို့ သူနိုးသွားရင်၊ ဇာခြည့်ကိုရူးအောင်လုပ်မှာ…အယ် လူးနေပြီ ထတော့ ကိုကို”

“အိပ်ယာခင်းလဲ လျှော်ဖို့ယူရမယ်၊ ဇာခြည်စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုနေပြီ၊ ရေချိုးပြီးမှ အသစ်လဲမယ်…”

...........................................................................................................................................

ရေမှုန်ရေမွှား ဆော့ကစား

ကျွန်တော့ကို ဆွဲထူကာ အိပ်ခန်းနှင့်တွဲထားသော ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်သွားကြတော့သည်။ ရေချိုးခန်း ထဲရောက်မှ၊ ကျွန်တော့ကိုယ်ပေါ်က ပုဆိုးကို သူချွတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ဖက်လိုက်ပြီး မော့ကာတိုးလျှစွာ…

“ကိုကို ဇာခြည့်စကတ် ချွတ်ပေးနော်… ကိုကို့လက်နဲ အချွတ်ခံချင်လို့ပါနော်…”

သူ့ရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ကာ သူ့စကတ်ကို ခါးမှနေ၍ ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဆွဲချပေးနေရာ ဝင်းနေသော ဗိုက်သားအောက် ဆီးစပ်မှ စောက်မွေးတစ်ပင်စနှစ်ပင်စ ပေါ်လာသည်။ သူ့ချစ်စရာ ဗိုက်သား လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ စကတ်ကို ဆီးခုံတစ်ဝက် ပေါ်လာသည့်အထိ တဖြည်းဖြည်းလေး ဆက်ဆွဲချသည်… စောက်မွေး အခွေအလိပ်ကလေးများ တွန့်တွန့်နှင့် ထွက်လာသည်… စောက်မွေးများကို နှုတ်ခမ်းကြားညှပ်ကာ ဆွဲလိုက်သည်။ 

ခဏရပ်ကာ ပေါင်ခွဆုံအထိဆွဲချကာ ရပ်လိုက်သည်။ သူ့ ဆီးခုံးပေါ် ပါးအပ်လိုက်ကာ စောက်ရည်နံ့တို့က ရှူရှိုက်လိုက်သည်။ အပြီးဆွဲချလိုက်ပြီး ခါးသိမ်သိမ်အောက် ကားစွင့်နေသော တင်သား လုံးလုံးလေးတို့အား ကိုင်ကာ ဆီးခုံမှအမို့ဖောင်းဆုံး နေရာလေးမှ စောက်ရည်တို့ဖြင့် စိုကပ်နေသော စောက်မွေး များကြား ဖိနမ်းလိုက်သည်။ ပေါင်ခွဆုံကြား မျက်နှာထိုးအပ်ကာ တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။ သူရုန်း သည် လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ လှိုက်မော သံလေးဖြင့်…

“ရင်ခုန်လိုက်တာကိုကိုရယ်…အဲလိုမနမ်းပါနဲ့နော်… ဇာခြည့်စကတ် လှန်ပေးတုန်းကလည်း အဲလိုပဲ…”

“နမ်းမှာပဲ၊ ဇာခြည်နမ်းတာကျတော့ တားလို့လား”

ဆက်ချွတ်ချ ပေးလိုက်ကာ သူ့ပေါင်များကို တစ်ချက်စီနမ်းပေးလိုက် သည်။ စကတ်ကိုရေချိုးခန်းထောင့်၊ အဝတ်ခြင်းထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။ သူ့ဘက် ကြည့် နေသည်ကို မြင်လိုက်ရာ…

“ဘာကြည့်နေတာလဲ ကိုကိုရဲ့၊ ဇာခြည်တစ်ကိုယ်လုံး ကိုကိုမမြင်ဖူးတာ မှ မရှိတော့တာ…”

“အခုလို အဝတ်မပါဘဲ ကြည့်ရတာ၊ လှလွန်းလို့ပါ ဇာခြည်ရ…ဟို ပန်းပု Aphrodite Crouching ထက်တောင် အချိုးအဆစ်ကျပြီး လှတယ်”

“ဟုတ်လို့လား ကိုကိုရယ်…”

“ဟုတ်တာပေါ့…ဇာခြည်ရ..ဇာခြည်လည်းသိသားနဲ့”

“ပန်းပုပြောလို့….ကိုကိုကမှ တကယ်ခန့်တာ Michelangelo ရဲ့ပန်းပု David လိုနဲ့ လူကကျတော့ ပိုချစ်စရာကောင်းတယ်…David က ဒီနေရာမှာ ကိုကို့လောက် မလှ မခန့်ဘူး…”

ကျွန်တော့ဆီးခုံကို အုပ်ကိုင်ကာ ပြောရင်း၊ ရေပန်းပိုက်ကိုကိုင်ကာ ရေအပူ ချိန်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်လောင်းရင်း သိပ်မပူလွန်း တာသေချာမှ ကျွန်တော့ကို တစ်ကိုယ်လုံး တယုတယ ချိုးပေးနေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ရေဝမှ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲ ဆပ်ပြာရည်နည်းနည်း ထည့်လိုက်ပြီး ဒူထောက် ထိုင်ချလိုက်ကာ…

“ကိုကို့လီးကို ရေချိုးပေးတော့မယ်နော်”

လီးကို တယုတယကိုင်ကာ လီးဒစ်ပေါ်အောင် ဆွဲလှန်ကာ ဆပ်ပြာရည်တိုက်ပေးသည်။ ထိုသို့ ပွတ် တိုက်ပေးနေရင်း တင်းလာရာ…

“အယ်၊ ကိုကို၊ ကိုကို့လီးရေထိလို့ စိတ်ဆိုးနေပြီ၊ ရေလောင်းပြီးတာနဲ့ ချော့ပေးမယ်…”

ပြောကာ ရေအပူကို သူ့နို့အပေါ် အရင်ပန်းကြည့်သည်၊ ခံနိုင်မှ လီးကို ရေပန်းဖြင့် အားရပါးရဆေးပြီး၊ အမြတ်တနိုး နမ်းကာ၊ ပြွတ်ကနဲနေအောင် ပါးစပ်ထဲ၊ ထိုးထည့်ယူကာ၊ တစ်မိနစ်ခန့် စုပ်လိုက်ပြီး၊ မထုတ် ချင်ထုတ်ချင် ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်လေသည်။

“အခု ဒီလောက်နဲ့ ကျေနပ်တော့နော်…ပြီးမှ အဝစုပ်ပေးမယ်နော်… ဇာခြည်ချိုးတော့မယ်…နော်ကိုကို”

“ကိုကို ချိုးပေးမယ်…လာ”

“ဇာခြည့်ဘာသာ ချိုးပါ့မယ်ကိုကိုရ…”

“လာစမ်းပါ…ကိုကိုချိုးပေးမယ်”

စချိုးပေးလိုက်သည်၊ တစ်ကိုယ်လုံးရေဝမှ ကြည့်လိုက်တော့ ရေစိုနေသောသူ့အလှမှာ ယစ်မူးစရာ၊ ဆပ်ပြာရည်ယူကာ ကြော၊ တင်ပါး၊ လက်မောင်း တို့ကို တိုက်ပေးနေရာ သူ့အသားပြည့်တင်းနေပြီး အလွန် နူးညံ့ချောမွတ်ပြီး အထိအတွေ့အလွန်ကောင်းသည်။ 

ရှေ့ဘက်လှည့်ကာ လည်ပင်းမှစတိုက်ကာ ပခုံးမှအဆင်း နို့တို့ကို ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။ သူကော့နေသည်။ သွက်သွက်လက်လက် တိုက်ပေးရင် ဗိုက်ကို ရောက်သွားသည်… ပြီးတော့ ဆီးခုံ၊ စောက်မွေး၊ စောက်ပတ်ကို တိုက်ပေးမည်ပြုရာ၊ ကျွန်တော့လက်ကိုကိုင် လိုက်ပြီး…

“ကိုကိုမှတ်မိလား ဇာခြည့်ကို ငယ်ငယ်တုန်းက၊ ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး အဲဒီမှာစုနေတဲ့ ဆပ်ပြာစင် အောင် ရေများများနဲ့ပက်ပြီး ဆေးကြောဖို့ ကိုကို သင်ပေးခဲ့တာလေ၊ အဲဒီကတည်းက ဇာခြည် ရေချိုးတိုင်း ကိုကိုသင်ပေးတာ သတိရပြီးတော့ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကို သန့်အောင်ဆေးတယ်၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်တော့ မတိုက်ပေးပါနဲ့ ကိုကို ရာ ဇာခြည်ဘာသာ တိုက်ပါ့မယ်..”

“ကိုကိုတိုက်ပေးမယ်…ဘောင်ပေါ်ထိုင်လိုက်…”

ရေစိမ်ကန်ထောင့်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ကာ ပေါင် ကားလိုက်သည်။ ဆီးခုံမှစပြီး ပေါင်ခြံ၊ ပြည့်မောက် နေသော စောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံး၊ စအိုပေါက်လေး ကိုပါ… ကောင်းမွန်စွာ ယုယုယယ ပွတ်တိုက်ဆေး ကြောပေးလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာ ရွှင်လန်းနေသည်။ ဆပ်ပြာရည်စင်အောင် ရေလောင်းပေးနေရာ စောက်ပတ် လေး အသေအချာ ဖြဲပေးသည် ရေပန်းမှရေဖွားတို့ သူမခံနိုင်တော့မှ သူလက်ဖြင့် ကာလိုက်သည်။

ရေလောင်းလို့ပြီးစီးသွာမှ သူ့စောက်ပတ်ကို တယုတယပွတ်ပေးနေရင်း ဗိုက်သားလေးကို နမ်းပေး သည်။ သူခါးကော့လာပြီး ကျွန်တော့ကိုဆွဲထူကာ ကျွန်တော့လီးကို ကိုင်လိုက်ကျွန်တော့ မျက်လုံးထဲရီဝေစွာ ကြည့်နေသည်။ ခဏအကြာအထိ အပြန်အလှန် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ 

ရေပြောင်အောင် အပြန်အလှန် သုတ်ပေးလိုက်ကြသည်။ သဘက် ကိုယ်စီပတ်ကာ အိပ်ခန်ထဲရောက်တော့ ကျွန်တော့ကိုယ်ပေါ်မှရော သူ့ သဘက်ကိုပါ ခွာယူကာ ကျွန်တော့ သဘက်ကို လှန်းထားလိုက်သည်။ သူ့သဘက်ကို လက်ထဲကိုင်းထားရင်း

“ဇာခြည်လည်း ဘာမှ မဝတ်သေးဘူးနော်၊ ကိုကိုလည်း ဒီတိုင်းလေးပဲ နေပေးလေနော်၊ ဇာခြည် ဝအောင် ကြည့်ချင်လို့ပါနော်၊ စားဖို့ အိပ်ခန်းထဲပဲ ယူခဲ့တော့မယ်နော်၊ ဇာခြည်သွာခူးခဲ့မယ်…”

“ကောင်းပါပြီဗျာ၊ အမိန့်တော်အတိုင်းပါ”

သူ့သဘက်လေးကို ပြန်ပတ်ကာ မီးဖိုခန်းထဲဝင်သွားသည်။ ခဏအကြာ ဗန်းထဲ စားစရာ တို့ကို ယူကာ ပြန်ဝင်လာသည်။ ဗန်းကို အိပ်ယာပေါ် ချထားလိုက်ကာ သူ့သဘက်ကို ခွာလှန်းလိုက်သည်။

“ကိုကို့ကို ဇာခြည်ခွံ့ကျွေးချင်တယ် စားမှာလားဟင်…”

“စားမှာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့၊ ဇာခြည့်ကိုလည်း ကိုကိုခွံ့ပေးမယ်…”

ကျွန်တော့ တစ်သက်တာတွင် ဤကဲ့သို့ ထမင်းစားခြင်းမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။ စားသောက်ပြီး ကြသောအခါ…

“ကိုကို… နောက်ဒီလိုပဲ စားကြရအောင်နော်…ကိုကိုဝရဲ့လားဟင်…မဝသေးရင်…”

“ကိုကို…မဝသေးဘူးကဲ…”

“ဒါဆိုဝသွားအောင်… နို့တိုက်မှာပေါ့”

ဆိုလိုက်ကာ ကျွန်တော် ကုတင်ပေါ် ခြေချထိုင်နေသည် ဖြစ်ရာ သူကမတ်တတ်ရပ်လျှက်၊ ကျွန်တော့ ဘက်လှမ်းလာပြီး သူ့နို့ကိုကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးကို ကျွန်တော့ပါးစပ်ကိုတေ့ပေးသည်။ စို့နေရာ၊ ကျွန်တော့ ခေါင်းမှနေ၍ ကျောအထိ ကလေးငယ်ကို ယုယသလို သပ်ပေးနေသည်။ သပ်ပေးရင်း

“စို့ကိုကို ဝအောင်စို့၊ ဟယ်…ဒီဘက်ခြမ်းက နို့ကုန်ပြီ၊ ဒီဘက်ပြောင်းစို့နော်၊ ဝအောင်စို့နော်…”

ခဏအကြာစို့ပေးလိုက်ပြီး၊ ပါးစပ်ထဲမှထုတ်ကာ ထိုင်လျှက်ကပင် သူ့ကို ခါးမှနေ၍ ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး တင်းရင်းနေသော ရင်နှစ်မွှာကြား ဖိနမ်းလိုက်သည်။ ဗိုက်သားနှင့် ဆီးခုံမှာ ကျွန်တော်နှင့် ကပ်သွားသည်။ ကားစွင့်ဖွံ့ထွားတင်းအိ နေသော တင်သားလေးများကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ် ပေးနေတော့သည်။ ကျွန်တော့ကို ဖက်လို့ရသလောက် ဆွဲဖက်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

အားမလိုအားမရဖြစ်ကာ ကျွန်တော့ကို ဆွဲထူတော့ အလိုက်သင့်လေး ထပေးလိုက်ရာ သူ့နို့နှစ်လုံး ပြားကပ်သွားအောင် တင်းတင်းဖက်လေသည်။ နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်မပါသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး အသားချင်းထိကာ ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်နေသည်။ 

ထိုအတိုင်း စကားတခွန်းမျှ မပြောကြဘဲ အတော်ကြာအထိ ဖက်ထားကြသည်။ ကိုယ်လုံးချင်းနည်းနည်း ခွာလိုက်ပြီး သူ့ညာလက်ကိုအောက်ချပြီး လီးကိုကိုင်ကာ တယုတယ ပွတ်သပ် နေသည်။ ဖက်ထားရင်း ဘယ်လက် ဖြင့် သူ့ညာဘက်နို့အား အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေတော့သည်။ ကျွန်တော့ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီး ရီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်ရင်း ခွျှဲတဲတဲလေး ပြောသည်…

“မလွှတ်ချင်ဘူး…ချစ်လိုက်တာ ကိုကိုရယ်…ဒီအတိုင်းပဲဖက်ထားချင်တယ်…”

“အတူတူ…ပါပဲကွယ်…”

“ကိုကိုတော့ ဝပြီ ဇာခြည့်ကိုကျတော့ မမေးတော့ဘူးလား ဟင်”

“ဟုတ်သားပဲ ဇာခြည်ကော ဝရဲ့လားကွယ်…”

ရီဝေဝေမျက်လုံးဖြင့် ကြည့်နေရင်း… လက်ညှိုးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်လိုက်ကာ ပြွတ်ကနဲ ဟန်ပါပါ ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ…လက်ကို ကျွန်တော့ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ပွတ်ဆွဲရင်း အောက်သို့လှမ်း…လီးကို ကြင်ကြင်နာနာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်၊ အရေခွံကို အသာလေးဆွဲလှန်လိုက်ပြီး ဒစ်မှအရင်းအထိ ပွတ်ဆွဲချရင်း ကျွန်တော့ မျက်လုံးထဲ ကြည့်ကာ တမ်းတမ်းတတ၊ တိုးတိုးလေး

“မဝသေးဘူး ကိုကိုရယ်…စုပ်ချင်သေးတယ်…”

“ကိုကို့လီး ဇာခြည့်ကို အပိုင်ပေးတယ်… စုပ်ချင်သလောက်စုပ်…”

“ပါးစပ်သန့်အောင် ဆေးပြီးမှစုပ်မယ်လေ၊ ကိုကိုသိလား ဇာခြည်လေ၊ ထမင်းစားနေတုန်းလေ ကိုကို့ လီး မြင်နေရတော့ ထစုပ်ချင်နေတာ ပေမှာစိုးလို့သာ၊ ကိုကိုလွှတ်တော့နော် ဖက်ထားချင်သေး လားဟင်…ဒါဆိုခဏဆက်ဖက်ထားလေ…ဇာခြည်လည်း လွှတ်ချင်လို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော် ခဏ လေး ပါနော် ခဏဆို တကယ့်ခဏလေး…ခုပဲပြန်လာခဲ့မယ်၊ အဲ ဇာခြည်သွားတုန်း ကိုကိုလှဲလို့ရအောင် အိပ်ယာခင်း လဲခင်းခဲ့မယ်…”

.............................................................................................................................................

ဗိုက်ပြည့်သော်လည်း…

အိပ်ယာကို သေသေသပ်သပ်ခင်းထားခဲ့ကာ ပန်းကန်များကို သိမ်ဆည်းပြီး ထွက်သွားရာ ခဏကြာမှ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ တံခါးကို ပိတ်ခဲ့ပြီး လှဲအိပ်နေသော ကျွန်တော့ဘေး တစောင်းလေး ဝင်လှဲကာ ကျွန်တော်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ စုပ်နမ်းရင်း လက်ကို လီးမွေးကြားထိုးကာ ပွတ်သပ်နေလိုက် လီး ကိုင်လိုက် အောက်ဆင်းပြီး ဥကို ကိုင်ပွတ်လိုက် လီးဒစ်ကိုဖော်လိုက်နှင့် ဆော့နေသည်။ 

ကျွန်တော်လည်း သူ့ စောက်မွေးများကြား လက်ထိုးကာ ဆီးခုံကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ သူကြိုက်တတ်သော ဗိုက်ကို ပွတ်လိုက်၊ နို့ကို ပွတ်လိုက်၊ ပေါင်များကိုပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ အနမ်းရပ်လိုက်ကာ…

“ကိုကို သိလား၊ ဇာခြည်လေ…ကိုကို့ကို ညစာကောင်းကောင်း ချက်ကျွေးချင်တယ်…”

“ဇာခြည်ပဲ ချက်ပြုတ်ကျွေးနေတာပဲ ဇာခြည်ချက်တာလဲ ကောင်းပြီးသားပဲ…ဇာခြည်ရဲ့”

“အရင်က၊ ချက်စရာရှိတာ အလိုလို ချက်ပြုတ်တာ၊ စေတနာမပါဘူးလို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော် အခုဟာက ကိုကို့ကို တမင်တကာ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ချက်ကျွေးချင်တဲ့စိတ် ရင်ထဲမှာ တဖွားဖွား ပေါ်လာတာ၊ တစ်မျိုးပဲ သိပ်ခြားနားတယ်၊ ဒီစိတ်စေတနာကို ဇာခြည်စိတ်ထဲမှာ ဝင်ကြည့်မှပဲ သိနိုင်မှာ …သိဘူး…ယောက်ျားကို ချစ်တဲ့စိတ်လားမသိဘူ… မပြောပြတတ်ဘူး…”

“ကိုကိုရယ်… လီးကို ခုမှကိုင်ဖူးစုပ်ဖူးတော့လေ…သိပ်ကို ကိုင်ချင်စုပ်ချင်တာပဲ…ပြီးတော့လေ… ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ကိုကိုလက်ချောင်း ထည့်တာလေ…အဲလိုပွတ်ပေးတာ ကောင်းမှကောင်း”

“ပြောရင်းနဲ့တောင်..ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲမှာ..စောက်ရည်တွေ ရွှဲလာပြီ…ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကလည်း နော်….ဒီနေ့မှ စောက်ရည်တွေ ထွက်နေတာမှ အရမ်းပဲကိုကိုရယ်… ”

“ဇာခြည့်စောက်ပတ် ပွတ်သာပွတ်လိုက်ရတာ လီးစုပ်ချင်တယ်ဆိုပြီး ဇာခြည်ခေါ်လို့ အသေအချာ တောင် ဝအောင် မကြည့်လိုက်ရဘူး”

“ဟယ်…ဟုတ်သားပဲ ဇာခြည်လီးငမ်းတာနဲ့ ကိုကိုစိတ်ဖြောင့်အောင် မကြည့်လိုက်ရဘူး… လီးသိပ်ငတ် တဲ့ဒီပါးစပ်..သူမျိုဆို့နေတာနဲ့..ကိုကိုမကြည့်လိုက်ရတာ..အခုကြည့်လေကိုကို…လာ ဇာခြည်ပြမယ်”

စိတ်ပါလက်ပါ ဒူးထောင်ပေါင်ကားလိုက်လေသည် သူ့ကိုလှမ်းကြည့်ရာ ပြန်ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော် အောက်ဘက်ဆင်းပြီး စောက်ပတ်ကို အသေအချာ ကြည့်နေသည်ကို မြင်တော့… ကြည့်လို့အဆင်ပြေအောင် ပေါင်အစွမ်းကုန်ကားပေးကာ သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို ဖြဲကားပေးရာ ပန်းရောင်ရဲနေသည့် အတွင်းပိုင်းမှ ခဲတံလုံးခန့် စောက်ခေါင်းပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးကို တွေ့လိုက်သည်။

“အမွေးတွေ မကြိုက်ရင် ရိတ်ထားပေးမယ်လေ၊ ကိုကို့လီးမွေးတော့ ဇာခြည်ကြိုက်တယ်”

“မရိတ်နဲ့၊ ဒီအတိုင်းက ပိုလှတယ်…”

“ဇာခြည့်စောက်ပတ် သန့်ပါတယ်နော် ကိုကို၊ စောက်ရည် ပေပွနေတာကြီး မဟုတ်တော့ဘူးနော်၊ အယ်၊ ပြောရင်းနဲ့ စောက်ရည်တွေ၊ စိမ့်ထွက်လာပြီ၊ နေ နေ သန့်သန့်လေဖြစ်အောင် သုတ်ပြီး ပြန်ပြမယ်…”

“သန့်ပါတယ် ဇာခြည်ရ၊ စောက်ရည်တွေကလည်း ကြည်နေတာပဲ…မသုတ်နဲ့ ဇာခြည့်စောက်ပတ်က အပြားကြီးကြီး နုအိဖောင်းစိုပြီးတော့ စောက်ရည်တွေ စိုရွှဲနေတာလေးကလည်း သိပ်လှတာပဲ ချစ်စရာလေး”

“တစ်ကယ်လား…ဟင်…ဇာခြည့်စောက်ပတ် တကယ်လှလား၊ ကိုကိုကြိုက်လား?”

“တကယ်ပေါ့ဇာခြည်ရဲ့ လှတာပေါ့…ကြိုက်တာပေါ့”

“ကြိုက်ရင် ဇာခြည့်စောက်ပတ် ကိုကိုယူလိုက်…ယူပြီးမှ အသေအချာ ကြည့်ပါနော်…ယူလေ…ကိုကို၊ ကိုင်လေ…”

ပြောကာ သူ့လက်ဖယ်ကာ စောက်ပတ်လေးကို ပေးသလိုမျိုး ကော့လိုက်သည်။ ထိုအတိုင်း ကော့ထား ကာ စိုးရိမ်တကြီး မျက်ဝန်းများဖြင့် ကျွန်တော့ကို လှမ်းကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော့ လက်ဖြင့် သူ့စောက်ပတ်ကို အပြားလိုက် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်တည်း သက်ပြင်းချကာ မျက်နှာလေး ချက်ချင်း ကြည်လင်ဝင်းပ သွားသည်…

“အခုကိုကို့လက်နဲ့ ကိုင်ထားတဲ့စောက်ပတ် ဘယ်သူ့ပိုင်စောက်ပတ်လဲ ကိုကို ဇာခြည့်ကို ပြောပြ…”

“ကိုယ့်မိန်းမရဲ့စောက်ပတ်ပေါ့…”

“ဟွန်း…ယောက်ျားကိုပေးလိုက်ပြီလေ…အခု ယောက်ျားပိုင်တဲ့စောက်ပတ်ပေါ့… ပြန်ပြောနော်…”

“ကိုကို့ပိုင်စောက်ပတ်ပေါ့ မိန်းမရဲ့… ပွတ်ကြည့်မယ်နော်…”

“ကိုကိုနော်၊ အခုကိုကို့ပိုင်စောက်ပတ်ပါဆို၊ ပွတ်ချင်ရင်လည်းပွတ် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်း ကွဲသွားအောင် ဖြဲချင်ရင်လည်း ဆွဲဖြဲလိုက်ပေါ့…ကိုကိုသဘောပေါ့”

“အဲ…မေ့နေလိုက်တာ ကိုကိုရယ်…ဇာခြည်စောက်ရည်နံ့ကလည်း တခန်းလုံး စူးနေတာပဲ၊ ထွက်ပဲ ထွက်နိုင်လွန်းတယ်…ကြည့်..ကိုကို့လက်မှာလည်း ပေကုန်ပြီ… ဇာခြည် သုတ်လိုက်အုံးမယ်နော် ကိုကို ခဏလေးရယ်…”

“မသုတ်နဲ့… ကိုကို့လီးနံ့ကို ဇာခြည်ကြိုက်သလိုမျိုး ဇာခြည့်စောက်ပတ်နံ့ကို ကိုကိုကြိုက်တယ်၊ စောက်ရည်ရွှဲနေတော့ ပိုကြည့်လှပိုပွတ်လို့ ကောင်းတယ်…”

ပြီးတော့ ခေါင်းကိုငုံ့ကာ အနီးကပ်ကြည့်သည်… ဖောင်းတင်းနေသော စောက်ပတ်လေးမှ စောက်ရည်နံ့ စူးရှစွာ ထွက်နေရာ ကျွန်တော့ခေါင်းကို ဆွဲယူနေသလိုမျိုးခံစားရသည်။ ကျွန်တော်က ရုတ်တရက် ထူထဲသော စောက်မွေးများ ကြားမှ ဆီးခုံကို ဖိနမ်းပစ်လိုက်ရာ…

“အို ကိုကို အဲလို မလုပ်ပါနဲ့…ကိုကိုက အကြီးလေ….အားးးးးး”

ပြောရင်း ခေါင်းကိုလည်း တွန်းဖယ်နေသည်။ ခေါင်းကို မော့ပြီး ပြည့်တင်းသော ပေါင်တွင်းသားနုနုများ တစ်လျှောက်ကို ဒူးနားမှနေ၍ လျှာဖြင့်လျက်ရင်း ဆင်းသည်၊ ပေါင်ခြံရောက်တော့မှ ရပ်လိုက်သည်။ နောက် ပေါင်တစ်ချောင်းကိုပါ ထိုအတိုင်း လျက်ရင်း ပေါင်ရင်းနားရောက်တော့ ခါးကော့လာသည်။ စောက်ပတ်ကို ထိလုမတတ် ဖြစ်သွားရာမှ၊ သွက်လက်စွာ တိမ်းရှောင်လိုက်သည်။

“အိုး ကိုကိုရယ်၊ ဇာခြည်ရူးတော့မယ်…”

ပြောကာ ကော့ပက်ကော့ပက် ဖြစ်နေသည့် ဆီးခုံပေါ် စောက်မွေးများကြား လျှာကိုထိုးကာ မွှေ့လျက်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ထားကာ၊ ပေါင်ရင်းခွဆုံ ပေါင်ခြံသားများပတ်လည်ကို စောက်ပတ် လုံးမထိစေဘဲ လှည့်လျက်လိုက်သည်။ တအင့်အင့်ညည်းရင်း တင်တွေ တအားကော့လာသည်။ 

မို့ဖောင်းနေသော စောက်ပတ်ဘေး နှုတ်ခမ်းသားထူထူနှစ်ဘက်ကို တစ်ဘက်စီကို အောက်မှ အထက်သို့ ဖိဖိလေး လျက်တင်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်ကို စအိုဝမှ နေ၍ အပေါ်အထိ အပြားလိုက်လျက်လိုက်သည်။ လုံးကျစ် နေသော တင်သားများကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လက်မနှစ်ဘက်ဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ဖြဲ လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းသားပါးပါး တစ်လျှောက်ကို လျှာဖျားဖြင့် လိုက်လျက်သည်။

“ကိုကို အဲလို လုပ်နဲ့၊ အား.. အင်း… ဟင်း ဟင်း…အိုးးး…ကိုကိုရယ်၊ အား၊ ဟင်း ဟင်း ဟင်း…”

နှုတ်ခမ်းသားတို့ဆုံရာ အထက်တွင် ပြူထွက်နေသောစောက်စိလေးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိလိုက်ရာ သူရုတ်တရက် တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ကော့လိုက်သဖြင့် သူ့စောက်ပတ်နှင့် ကျွန်တော့မျက်နှာကို ပွတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

“အို..ကန်တော့ ကန်တော့ ကိုကို… လုပ်ပါနဲ့ဆို…ကြည့်စမ်း ကိုကို့မျက်နှာမှာ ပေကုန်ပြီ…လာလာလာ…ဇာခြည် သုတ်ပေးမယ်…”

ပြောသော်လည်း ကျွန်တော်ကတော့ ဆက်လက်လျက်မြဲ။ သူ့စောက်စိ ပတ်ပတ်လည်ကို၊ လျှာဖျား ဖြင့် အဝိုင်းလိုက် လှည့်လျက်ပေးလိုက်ရာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားသည်။ စောက်စိကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ဖိကာ…စုပ်ရင်း လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိုးထိုးပေးလိုက်သည်။

“အား၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ ကိုကို့ကို၊ ကိုကို့..ကို၊ ဇ..ဇ…ဇာခြည်ချစ်…အားးးးးးးး သေပြီ…”

ဖြဲထားသော သူ့စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားထဲ လျှာကိုစုချွန်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ထိုအတိုင်း စောက်ခေါင်းထဲ လျှာကိုသွင်းထုတ် လုပ်ပေးနေရာ စောက်ပတ်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ၊ ထွန့်ထွန့် လူးနေသဖြင့် ကျွန်တော့မျက်နှာ တစ်ပြင်လုံး စောက်ပတ်နှင့် လိုက်ပွတ်သလို ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့မည်ကို ကြိုသိလိုက်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းဝကို ပါးစပ်ကို သွက်သွက် တေ့ကပ်ထား လိုက်သည်။ ကျွန်တော့ပါးစပ်ထဲ စောက်ရည်များ တဗျစ်ဗျစ် ပန်းထွက်လာကာ သူပြီးသွားသည်။

စောက်ရည် ကုန်စင်သည့်အထိ ပါးစပ်ကို မဖယ်ဘဲ စုပ်ယူ သောက်မျိုပစ်လိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ သို့လည်း လျှာဖြင့် ထိုးကော်ကာ စောက်ရည်ကျန်များကို လျက်ယူနေလိုက်သည်။ တွန့်ကနဲ တွန်ကနဲ လေးငါး ခါလောက် ဖြစ်ကာ သူငြိမ်ကျသွားမှ၊ နဂိုကတည်းက သူ့စောက်ပတ်မှာ ရွှဲနေသည် စောက်ရည်တို့ကိုလည်း စောက်ပတ် တစ်ပြင်လုံး ရက်ရက်ရောရော လျက်ပေးနေရာ ကျွန်တော့မျက်နှာ စောက်ရည်များ စိုရွှဲသွားသည်။

“အို၊ ဇာခြည်သေပြီ၊ အင်းးးးး၊ အားးးးးးးး ကိုကို၊ ကိုကို ဇာခြည်ပြီးသွားပြီ၊ ဘယ်လိုလုပ်လိုက် တာလဲ ကိုကိုရယ်၊ ဇာခြည့်ဘဝမှာ ဒီလောက်အရသာရှိတာ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသေးဘူး”

သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ကျွန်တော့ကို သူ့အပေါ် အတင်းဆွဲတော့သည်။

“ဇာခြည့်နှုတ်ခမ်းနမ်းပေးနော်…ဇာခြည်အရမ်းနမ်းချင်တယ် အားးးး…ဇာခြည်နှုတ်ခမ်း နမ်းပါနော်…ကိုကိုလာလေ…ကိုကိုရယ်… လာပါဆို…အီး…ဟင့်…ဟင့်…”

ကားထားသည့် ပေါင်ကြားထဲ မှနေ၍ အထက်ကိုတက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့မျက်လုံးထဲ ကြည့်ကာ၊ အားနာ စိုးရွံ့သည့် မျက်လုံးဖြင့် ငိုသံလို…တုန်ခါနေသော အသံဖြင့်

“ကြည့်စမ်း ကိုကို့မျက်နှာမှာလည်း ပေလို့…အီး…ဘာလို့မျိုချလိုက်တာလဲ ကိုကိုရယ်…ဟင့်…ဟင့်”

ငိုမဲ့မဲ့ပြောကာ မျက်ရည်ဝဲသွားသည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့မျက်နှာအနှံကို လျှာဖြင့်လိုက်လျက်နေသည်။

“မိန်းမ စောက်ရည်တွေကြိုက်လို့ပေါ့… ကိုကို့မိန်းမ..ဇာခြည်လေးကိုချစ်လို့ပေါ့ကွယ်…”

“ဒီလောက်တောင်ပဲလား ကိုကိုရယ်…မိန်းမလေ…”

“ဒီထက်တောင်ပိုချစ်သေးတယ်…”

“ဇာခြည့်ကိုတော့ ကောင်းအောင် လုပ်ပေးပြီး ကိုကိုမပြီးတာ စိတ်ထဲမကောင်းဘူး.. ကိုကိုရယ်… ပြီးတော့ ကိုကိုလုပ်ပေးတာ ခံလို့အရမ်းကောင်းပေမယ့် နောက်အခုလိုမလုပ်ပေးပါနဲ့နော်…”

“ဒါဆို မိန်းမလည်း ကိုကို့လီး မစုပ်မှဘဲ ဖြစ်နိုင်မယ်…”

“ဘာဆိုင်လို့လဲ…ကိုကိုရယ်… ကိုကို့လီးမစုပ်ရရင်…မနေနိုင်ဘူး…စုပ်မှာပဲ…စုပ်မှာပဲ…ကိုကို့လီး ဇာခြည် စုပ်ရမယ်ပြန်ပြော..လို့…အီး… ဇာ…ခြည့်…ကို…မ…ညှင်း…ပါ…နဲ့..ကို…ကို..ရယ်…အီးးး…”

“ဟာ မငိုနဲ့လေ…ဇာခြည်စုပ်လို့ကောင်းသလိုပဲပေါ့…ကိုကိုလည်းယက်လို့ကောင်းတယ်…မိန်းမရ”

“သိဘူး..ဇာခြည့်ကိုလီးပေးနော်…လီးကြီးပေးစုပ်နော်..အီး..ဟင့်..ဟင့်…အပိုင်ပေးတယ်..ပြောပြီးတော့”

“ကိုကို့လီး ဇာခြည့်ကို အပိုင်ပေးတာဟုတ်တယ်… စုပ်ချင်သလောက် ပေးစုပ်မယ်… ဇာခြည်လည်း ဇာခြည့်စောက်ပတ် ကိုကို့ကို ပေးပြီးသားလေ…ဒါဆို ကိုကိုလည်း လျက်ချင်သလောက်လျက်မှာပေါ့..”

“ဇာခြည့်စောက်ပတ် ကိုကိုလျက်ပေးတာ.. သိပ်ကောင်းတယ်… ကိုကိုပေတာ… မဖြစ်ချင်တာပါဆို… ဇာခြည် တမင်တကာလုပ်တာမဟုတ်ပါဘူး..အီးး..စောက်ပတ်က သူ့အလိုလိုအရမ်းပဲ ကော့ကော့ ပြီးတော့… ထိန်းမှမရတာ…အီးး…အဲဒါ..အဲဒါ…ကိုကို့မျက်နှာ…အီးးးးးးး…”

“အဲလို အားရပါးရ စိတ်လွှတ်ပြီးအယက်ခံတာ… ပိုသဘောကျတယ်ဇာခြည်ရဲ့… ဇာခြည်အော်တော့ လျက်ရတာပိုတောင်အားရှိတယ်… ပြီးတော့ ဇာခြည့်စောက်ပတ်က အဆီတစ်ထပ် အသား တစ်ထပ် ဖုထစ်ဖောင်းအိနေတော့ လျက်ရတာ ကောင်းပြီးတော့ ဇာခြည့်စောက်ရည်က ကြည်လို့… သိပ်အရသာ ရှိတယ် ဇာခြည်ရ…”

“ကိုကိုရယ်…ပေ…ပေတာ…အီးး..ကိုကိုကြိုက်လား…အီးး…ပျော်တယ်…”

“သိပ်ကြိုက်တာပေါ့…ကိုကိုချစ်တဲ့ မိန်းမရဲ့…စောက်ပတ်က ပေတာပဲ၊ ပေပေပေါ့… ပျော်တောင် ပျော်သေးတယ် …”

“ကိုကိုရယ်…အဲလောက်မချစ်နဲ့…အီး…ဟင့်…ဟင့်…ဇာခြည်ပျော်လို့ သေမှာနော်…”

“ချစ်လိုက်တာ မိန်းမရယ်…မသေနဲ့…ဇာခြည်လေး…ဇာခြည်သေရင် ကိုကိုဘယ်သူ့ချစ်ရမှာလဲ?”

` “ဇာခြည့်ကိုပဲချစ်… သေဘူး…”

ရှိုက်ကာ ရှိုက်ကာငိုနေသည့်ကြားက… မျက်နှာမှာလည်း ပြုံးနေသည်။ ကျွန်တော့ကို အားရအောင် ဖက်လိုက်သည်။  

..........................................................................................................................................

ပျော်ဝင်ခြင်း ( ၁ )

လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ကျောကိုဆွဲဖက်လိုက်တော့….သူ့ရင်သားများ ပြားကပ်သွားသည် …ခြေထောက် နှစ်ဘက်ဖြင့်ပါ ကျွန်တော့ခါးကို တင်းကျပ်နေအောင် သိမ်းကြုံးသိုင်းဖက်လိုက်ကာ အားရပါးရ နမ်းတော့သည်။ နမ်းအပြီး ဖက်ထားတာကို မလွှတ်သေးဘဲ…

“မိန်းမလည်း ကိုကို့ကို ဦးနှောက်ထဲကရော နှလုံးသားထဲကရော ပြီးတော့ ဟောဒီ စောက်ပတ်ထဲ ကရော ချစ်တယ်၊ သေမတတ်ချစ်တယ်…အီး ဟင့် ဟင့်…ပျော်လိုက်တာ၊ ကိုကိုရယ်…”

ကျွန်တော့ကို ဖက်ကထားကာ ရှိုက်နေရာ၊ အောက်မှာ လီးက သူဆီးခုံကို ဟိုပွတ်ဒီပွတ် လုပ်သလို ဖြစ်ပြီး သူ့စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားနှင့် ထိလိုက် စောက်စေ့ကို ထိုးကလော်လိုက် ဖြစ်နေသည်။ ဖက်ထားသော သူ့လက်တစ်ဘက်ကို ဖယ်ကာ၊ အောက်သို့ နှိုက်ပြီး ကျွန်တော့လီးကို ဖမ်းကိုင်လေသည်။

“အယ်…ကိုကို့လီးတင်းနေတာပဲ..ဇာခြည့်လက်ထဲမှာအပြည့်ပဲ…သူမပြီးသေးဘူး..ခုနသူတရမ်းရမ်းနဲ့ သူ ‘ပြီးချင်တယ်’ တဲ့ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကို နမ်းနမ်းပြီး လာပြောနေတယ်… သူအစုပ်ခံချင်နေပြီ၊ ကိုကိုလာ ပေး..ပေး ဇာခြည်သူ့ကိုပြီးအောင် စုပ်ပေးမယ်…”

“မဟုတ်ဘူးဇာခြည်ရဲ့၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်နဲ့ ထိပွတ်နေတာ ကောင်းလို့ပိုတင်းလာတာ…”

“အဲလို ဇာခြည့်စောက်ပတ်ပွတ်တာ ကိုကို့လီး ကောင်းနေလားဟင်…”

“သိပ်ကောင်းတာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့”

“ဟယ်…ဇာခြည်လည်း ကောင်းနေတယ်…ဒါဆို ဇာခြည်ပွတ်ပေးမယ် သူပြီးအောင် ပွတ်ပေးမယ်…”

“ကိုကိုကိုယ်တိုင်ပွတ်မယ်”

“ရော့ကိုကို ပွတ် ကိုကို့လီး ကောင်းအောင်ပွတ်… ဇာခြည်သူ့ကို ပြီးစေချင်တယ်…”

ကျွန်တော် ကိုယ်ကိုနည်းနည်းကြွလိုက်သည်။ လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စိုရွှဲနေသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကို လီးထိပ်ဖြင့် အထက်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်သည်။ ကျွန်တော့လီးထိပ်လည်း စောက်ရည်ရွှဲသွားသည့် အတွက် ပို၍ ပွတ်ရချောလာသည်။ ကော့ယမ်းလိုက်သဖြင့် စောက်စိလေးကို ထိုးမိရာ ကော့ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အသက်ရှူမြန်နေကာ တ အင် အင် ညည်းလာသည်။

“ကောင်းလိုက်တာ၊ အား…ပွတ်ပွတ်ကိုကို ဇာခြည့်စောက်ပတ် သိပ်ကောင်းနေတယ်…”

“ဇာခြည်ရေ၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကို ကိုကို့လီးနဲ့…တအား..လိုးချင်နေပြီ…”

“ဟင်? အခုဟာလိုးနေတာ မဟုတ်ဘူးလား ကိုကိုရ”

“အခုဟာက ပွတ်တာပဲ ရှိသေးတယ်လေ ဇာခြည်ရ…”

“အတူတူပဲပေါ့…လိုးတာပဲပေါ့…နေပါအုံး…ကိုကိုက ဘယ်လိုမျိုး လိုးချင်သေးလို့တုန်း”

“လက်ချောင်းနဲ့လုပ်တုန်းကလိုလေ… စောက်ပတ်အထဲလီးကို ဝင်အောင် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ် တာမှ လိုးတာဇာခြည်ရ…”

“အယ်…အဲလိုလိုးလို့ရသလား? ဇာခြည့်စောက်ပတ်က ကိုကို့လီး ဆန့်လို့လား ကိုကိုရ…”

“ဆန့်တာပေါ့…ဇာခြည်ရဲ့…”

“ဟယ်…ဒါဆို နေအုံး…နေအုံး၊ ဒီဘဝမှာ လီးဆိုတာ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ပထမဆုံးအကြိမ်ဝင်မှာ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကို လီးမဝင်ခင် အဝကြည့်လိုက်အုံးမယ်၊ ဝင်မယ့်လီးကလည်း ဇာခြည်ချစ်တဲ့ ကိုကိုရဲ့လီး… သူ့ကိုလည်း တစ်ခါလောက် အဝကြည့်လိုက်အုံးမယ် သိပ်ရင်ခုန်တာပဲ…”

ပြောကာ သူ့စောက်ပတ်ကို ငုံ့ကြည့်သည် ပြီးတော့ လီးကိုကိုင်ကာ ကြင်ကြင်နာနာလေး ပွတ်သပ်ပေး သည်။ ပြီးတော့ ရှေ့တိုးကာ လီးထိပ်ကို သူအမြတ်တနိုးနမ်းသည်။ သူ့စောက်ပတ်ကိုလည်း ဖြဲကြည့်လိုက် စုကြည့်လိုက် လုပ်သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့ကို ရီဝေစွာကြည့်သည်…သူမျက်ရည်ဝဲလာသည်။ 

ကျွန်တော့ လက်ကိုယူကာ သူ့ဘယ်ဘက်ရင်အုံပေါ် တင်ပေးသည်။ သူသိပ်ရင်ခုန်နေသည်။ ပြီးတော့လက်ကို သူ့ စောက်ပတ်လေးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ မေးငေါ့လိုက်ကာ ရပြီ ယူပါပြောနေသလို ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့လက်ကိုဖယ်ကာ၊ သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို ကိုင်ကာ အသေအချာလေး ဖြဲပေးသည်…

“ယ..ယူကိုကို…ပျော်လို့ပါနော်…သွင်းတော့..လ..လီးဝင်ရအဆင်ပြေအောင် ဇာခြည်ဖြဲပေးထားမယ်…”

လီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ ဖြဲပေးထားသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြား တေ့ဖိကာ သွင်းလိုက်ရာ၊ ကျပ်ပင်ကျပ်သော်လည်း၊ စောက်ရည်ရွှဲနေသဖြင့် လီးဒစ်တစ်ခုလုံး ဝင်သွားသည်။ ဝင်နေသောလီးကို အံ့သြ နေပုံ မျက်ဝန်းတို့ဖြင့်၊ စူးစိုက်ကာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေသည်။

“ဝင်တယ်..ဝင်တယ်…ဇာခြည့်စောက်ပတ်ပေါက်က အကြီးကြီးပဲ..ကြည့်စမ်း..မထင်ထားဘူး… ဟယ်… ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ကိုကို့လီး…ဝင်လာပြီ၊ အိုးးး…အရမ်းကောင်းတာပဲ…ထည့်ကိုကို…ထည့်”

“ဆက်သွင်းလေ…ကိုကို၊ ကိုကိုပြောသလို လိုးလေ…ကောင်းလွန်းလို့ပါ…”

“ဆက်သွင်းတော့မယ်နော်…”

“သွင်းလေ ကိုကို …လိုး…ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲမှာ အရမ်းပဲ၊ ကောင်းလွန်းနေတယ်…အိုး…”

တဖြည်းဖြည်း နဲ့သွင်းရာ ချောမွတ်ကျပ်သိပ်စွာ ထစ်ထစ်ရစ်ရစ်နှင့် ဝင်သွားပြီး တစ်ဝက်ခန့်တွင် ထောက်နေသည်။ တဝက်အထိပဲ သွင်းထုတ်လုပ်ကာ ကျင့်ပေးသည်၊ စောက်ရည်ရွှဲနေတော့ စီးစီးလေး ဖြစ် နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးကို အံ့ဩဖွယ်ရာတစ်ခုကို ကြည့်နေသကဲ့သို့ သူကြည့် နေသည်။ မျက်လုံးမှေးစင်းလိုက် … အတင်းပြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်…နှင့် သူ့မျက်နှာမှာ သာယာမှုကို တွေ့ရသည်။

“အယ်…ဝင်…ဝင်…လိုးနေပြီ…အင်း…အိုးးးးး…ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကောင်းတာပဲ ကိုကိုရယ်… အို့အိုအိုး… ကောင်းလိုက်တာ…”

“အခုဟာ တစ်ဝက်ပဲရှိသေးတယ်…မိန်းမရ…စောက်ပတ်ထဲကို တစ်ဆုံးသွင်း တစ်ဆုံးထုတ်လုပ်တာမှ လိုး တယ် ခေါ်တာ… အဲဒါမှ… စောက်ပတ်ကော လီးကော အရသာအပြည့်ရတာ ဇာခြည်ရဲ့”

“ဟယ်…မမစောက်ပတ်က လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားတာပဲလားဟင် ကိုကို အဲလိုလုပ်လို့ရလား”

“ဝင်တာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့…သူ့စောက်ပတ်ထဲက ဇာခြည်ထွက်လာတာလေ…”

“မမစောက်ပတ်က အကြီးကြီးလား ဟင်? ပြောပါ ကိုကိုရယ်… ဇာခြည်လည်း စောက်ပတ်ကြီး ချင်တယ်… ဇာခြည့်စောက်ပတ်က လီးတစ်ဝက်ပဲဆန့်တာ စိတ်ညစ်လိုက်တာ… ကိုကို တစ်ချောင်းလုံး သွင်းပြီး မမလိုမျိုး လိုး လို့ မရတော့ဘူး…အီးးးးး…. ”

ချက်ချင်း…စိတ်ဓါတ်ကျသွားသလိုမျိုး မျက်နာညှိုးငယ်စွာဖြင့် တရစပ်ပြောကာငိုတော့သည်…

“ဇာခြည့်စောက်ပတ်က သေးလို့မဟုတ်ပါဘူး ဇာခြည်ရဲ့၊ အပျိုမှေးထောက်နေတာပါ၊ အဲဒီအပျိုမှေး ပေါက်သွားရင် လီးတစ်ချောင်းလုံး သွင်းပြီးလိုးလို့ ရသွားမှာပါ ဇာခြည်ရ”

“စိတ်ညစ်လိုက်တာ…အဲဒါကြီး ဘယ်တော့ပေါက်မလဲမှမသိတာ.အီးးး…ကလေးမွေးမှ ပေါက်တာလား? အီးး… ဟင့်… ဟင့်… ကိုကိုက… အခုလိုးချင်နေတာ… ဇာခြည် ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်? ဇာခြည့် စောက်ပတ်ကို စိတ်ညစ်သွားပြီလားဟင်…? ဖြေပါအုံး… ကိုကိုရယ်”

အလွန်အမင်း ထိတ်လန့်နေပြီး၊ မရပ်မနား စိုးရိမ်တကြီးမေးရှာသည်…

“စိတ်မညစ်ပါဘူး ဇာခြည်ရဲ့…ဇာခြည်ဆုံးအောင်မှ နားမထောင်တာ… အပျိုမှေးကို ကိုကို့လီးနဲ့ ထိုးချ လိုက်ရင် ပေါက်သွားမှာပါဇာခြည်ရ…”

“အဲဆို ထိုးချလေ…ကိုကိုရ… အဲလိုထိုးချရင်… ကိုကို့လီး နာမှာလားဟင်?”

“ကိုကို့လီးမနာဘူး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲတော့ နာလိမ့်မယ်ဇာခြည်ရဲ့”

“အို…နာနာပေါ့ကိုကိုရယ်… လိုး ရဖို့ပဲ၊ ဇာခြည်အောင့်ခံမှာပေါ့၊ ထိုးချလိုက်ကိုကို သိပ်ရှုပ်တဲ့ဟာ…”

တစ်ဝက်ခန့်တွင် တစ်နေသော လီးကို အဝသို့ထုတ်လိုက်ပြီး အတင်းဆောင့်ထိုးသွင်း လိုက်သည်။ အပျိုမှေးကိုဖောက်ကာ အဆုံးဝင်သွားတော့မှ မထုတ်ဘဲ ဖိထားလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာမှာ ချုံ့မည်းနေပြီး၊ မျက်ရည်များစီးကျနေသည်။ အသံတော့ လုံးဝမထွက်အောင် အံကြိတ်ထားသည်။ နာသည့်ကြားမှ စိတ်သက် သာရာ ရသွားသော မျက်နှာကို မြင်ရတော့ အံ့အားသင့်ရသည်။

“ဇာခြည် သိပ်နာသွားလားကွယ်၊ ဇာခြည့်အပျိုမှေး ပေါက်သွားပြီ…ဇာခြည်လေး…”

“ဇာခြည် ကိုကို့ကိုချစ်တယ် အီး…”

“ကိုကို့လီးနဲ့ ထိုးချတာပဲ၊ ဒီထက်နာရင်လည်း ဇာခြည်ခံမှာပဲ၊ နာတာတော့ မှန်ပေမယ့်… လိုး မရတာ ထက်စာရင်…ခံသာတယ်…ဇာခြည့်စောက်ပတ်…အခု ကိုကိုလိုး လို့ရတဲ့စောက်ပတ် ဖြစ်သွားပြီ…”

“အီး… ဇာခြည် ကိုကို့မိန်းမ ဖြစ်သွားပြီ…အီး…ပျော်…လိုက်…တာ…ကို..ကို…ရယ်…အီး….ဟင့်…ဟင့်..”

“ကိုကိုလည်း ပြောမပြတတ်အောင် ပျော်ပါတယ် ဇာခြည်လေးရ…”

“ကိုကို့လီးလည်း နာနေမှာပဲ ဒါကြီးကို ထိုးဖောက်ရတာ သက်သာတာမှ မဟုတ်တာ”

သူနာနေသည့် ကြားက ကျွန်တော့အတွက် လှည့်ပူနေသည်။ တစ်ဘက်သား အဆင်ပြေဖို့ ဦးစားပေး တတ်သော သူ့စိတ်ဓါတ်ကို ကျွန်တော် အံ့သြလေးစားသွားသည်။

“အို…ဇာခြည်လေးရယ်၊ ကိုကို့လီးမနာပါဘူးကွယ်…”

“ကိုကို…ဇာခြည့်ကို မညာနဲ့နော်၊ ထုတ်ပြပါအုံး ကိုကိုရယ်၊ သေချာအောင် ဇာခြည်ကြည့်ပါအုံးမယ်.. ဇာခြည်စုပ်ထားတာ ဇာခြည်သိတာပေါ့၊ လီးထိပ်က သိပ်နုတာနော်…”

သူ့ ဝေဒနာကို မေ့ပျောက်ကာ ကျွန်တော့အတွက် ပူပန်သောက ဖြစ်နေသော သူ့သဘောထားကြီးမှုကို စိတ်ထဲ အလွန်ပင်ထိထိခိုက်ခိုက် ခံစားလိုက်ရသည်။ ရင်ထဲလှိုက်ကနဲဖြစ်လာပြီး အခုမိနစ်ပိုင်းလေးကမှ စိတ် ထဲကြီးစိုးနေခဲ့သော ကာမစိတ်များ ပြယ်လွင့်သွားသည်။ 

သူ့ရှေ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တော်တော်သေးသိမ်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့အပေါ်လည်း ယခင့်ယခင်နှင့် မတူသော ခွဲခြားပြောပြရခက်သော လေးစားတန်ဖိုထား အကြင်နာချစ်စိတ်များ အဆမတန်ကြီးသွားသည်။ စိတ်ကို မနည်းထိန်းလိုက်ကာ သူမနာအောင် တဖြည်းဖြည် ချင်း သတိဖြင့်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ လီးထိပ်တွင် သွေးစများ ပေနေရာ၊ သူမျက်လုံးပြူးသွားသည်…။ 

သူ့သွေးစ ဖြစ်ကြောင်း ဒီလိုဖြစ်တတ်ကြောင်း ရှင်းပြလိုက်မှ မယုံသလို သွေးများကိုပြောင်စင်အောင် အသေအချာသုတ် ကြည့်သည် သူစိတ်ချသွားမှ “တော်သေးတာပေါ့” ဆိုသည့်ပုံစံကြည့်ကာ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချ၊ လီးကို သူ့ပါး၌ကပ်လိုက်သည်…ပြီးမှ…ကျွန်တော့လီးကို လွှတ်ပေးကာ နဂိုအတိုင် ပက်လက်လှဲကာ ပေါင်ကားသည်…

“အယ် ဘာစဉ်းစားနေတာလဲ… ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ…ကိုကိုရယ်…”

 အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>