ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် အပိုင်း ( ၉ )
ရေးသားသူ - ထူးခြား
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
ဦးခန့်ညားဟန် ဆိုဖာမှ ကမန်းကတန်း ထလိုက်သော်လည်း အနည်းငယ် နောက်ကျသွားတော့ ဝါဝါစိုး နဖူးလေး စားပွဲစောင်း နှင့် ခြစ်မိသွားသည်။
“ သမီး သမီး…”
ဦးခန့်ညားဟန် စိုး ရိမ်တကြီး နှင့် လှုပ်ပြီး ခေါ်သည်။ ဝါဝါစိုး ဆီမှ ဘာမှ အသံမကြားရတော့ အရေးပေါ်ကို ခေါ်တော့မည် အပြု ဝါဝါစိုး ဆီမှ ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်။
“ အား..အီး..”
“ သမီး ဘယ်လို နေလဲ ဆေးရုံ သွားမလားသမီး”
“ ရတယ် ဖေဖေ သမီး ကို ဟို ဆေးလေး ယူပေးပါ စင်ပေါ်မှာ”
“ အင်းအင်း ယူပေးမယ် အခု သမီး အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ သွား ခနလှဲနေလိုက် ဖေဖေ ပြီးမှ ဆေးနဲ့ ရေ ယူလာပေးမယ်”
ဦးခန့်ညားဟန် က ဝါဝါစိုး လက်ကလေး တဖက်ကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်ကာ ခါးကလေးကို ကိုင်ပြီး ထရပ်စေလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို ကိုင်ထိန်းကာ သူမ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ခေါ်လာခဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲစေလိုက်သည်။
“ သမီး တခြား အကြောင်း ဘာမှ မစဉ်းစားနဲ့ အုံး အိုကေ၊ ခု ဖေဖေ ဆေးသွားယူလိုက်အုံးမယ်၊ နောက်ပြီး သမီး အားရှိအောင် အိပ်လိုက်အုံး ဟုတ်လား”
မျက်နှာလေး ဖြူလျှော့နေသော ဝါဝါစိုး က ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဦးခန့်ညား ဟန်က ဆေး နှင့် ရေ သွားယူလာသည်။ နောက်တော့ ဝါဝါစိုး နဖူးလေး မှ စားပွဲစွန်း ဖြင့် ဆောင့် မိပြီး ခြစ်မိကာ သွေး နည်းနည်း ထွက်သွားသည့် အနာလေးကို အရက်ပြန်ဖြင့် သုတ်ကာ ဆေးထည့် ပလာစတာ ကပ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဆေးတိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး ကို အိပ်ယာပေါ် လှဲစေကာ စောင်ပါးလေး ခြုံပေးလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး တယောက် ခနလေး ဖြင့် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
ဦးခန့်ညားဟန်က အိပ်ခန်းထဲမှ ကုလားထိုင် တလုံး ဆွဲယူကာ ထိုင်ရင်းက အတွေးတွေ ပျံလွှင့်ကုန်သည်။ တကယ်တန်း ဝါဝါစိုး ကို ခုလို မျိုး အားကိုးရာမဲ့ သွားသလို အနေအထား ဖြင့် တွေ့လိုက်ရတော့လည်း သနားနေမိသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း ဘာမှ သေခြာ မမေးမမြန်းပဲ အတင်း ပြောဆိုမိတာကို နောင်တ ရနေသည်။ တကယ်ဆိုရင် သူမ ကို ရှင်းပြခွင့်လေးတော့ သူပေးသင့်သည်။
ဒီတရုပ်မလေးကို သူငယ်ငယ်ကတည်း က သိခဲ့ရသည့် ကောင်မလေး ၊ သူမ စိတ်ဓါတ် ဘယ်လို ဆိုတာလည်း သိပြီးသား။ တခုတော့ ရှိသည်။ လိင်စိတ်ပြင်းပြ သူလား ဘာလား ဆိုတာကိုတော့ သူမသိနိုင်။ ထိုအရာက တော့ လူတိုင်းရဲ့ စီးခရက် မဟုတ်လား။ သူကိုယ်တိုင်ကရော လိင်စိတ်ပြင်းပြသူ မဟုတ်ဘူးလား။ အပြင်မှာသာ ခပ်တည်တည် ဒါမျိုး ဝါသနာ မပါသလို နေပြီး၊ အတွင်းစိတ် တွေက ထကြွ သောင်းကျန်းသူမို့ မိန်းမ အကိတ်ကြီးယူထားတာ တောင် အားမရပဲ အွန်လိုင်းတွင် အောစာ ပေတိုစလေး တွေ ရေး၊ အွန်လိုင်းပေါ် က ချာတိတ်မလေး တွေနဲ့ ကျူ လုပ်နေသူမဟုတ်လား။
ဦးခန့်ညားဟန် တယောက် အွန်လိုင်းမှာ အောလုလင် ဆိုပြီး ဖိတ်အကောင့် နှင့် စာတိုပေစ ရေးနေတာကို သူ့မိန်းမ ဖြစ်သူ ဒေါ်အလွမ်းချို က သိနေသော်လည်း သူ ကောင်မလေး တွေ နှင့် ချပ်နေ ကျူနေတာကို တော့ ဒေါ်အလွမ်းချို က အတိအကျ မသိပေ။ ဒေါ်အလွမ်းချို က မောင့်ကို ယုံပြီးသား ဟု ပြောပေမဲ့ သူက ဖွင့်မပြော ရဲခြေ။ မိန်းမ ဆိုတာ အကုန်ဖွင့် ပြောလို့ မရဘူးကွ ဟု အွန်လိုင်းပေါ်က သူ့ဆရာသမားတဦး ဖြစ်သူ မူးဇော်အောင် က သင်ပေးထားဖူးသည်။ခုန လည်း သူ့ချွေးမလေး ဝါဝါစိုး ကို တွဲပြီး အခန်းထဲ ခေါ်လာတော့ ဝါဝါစိုး ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဖက်ပြီးခေါ်လာခဲ့ရသည်။
ဝါဝါစိုး ၏ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဆလင်းဘော်ဒီလေးက သူ့အတွက် တမျိုးဆန်းနေလေသည်။ သူလက်ထပ်ခဲ့စဉ်ကတည်းက ကိတ်ခဲ့သော ဒေါ်အလွမ်းချို မှာ ခုကလေး နှစ်ယောက် ရပြီး ကလေး နှစ်ယောက်စလုံး အရွယ်ရောက်ကာ အိမ်ထောင်ကျကုန်သည်အထိ ကိတ်နေတုန်း ဖြစ်သည်။ ထိုကြောင့်လည်း အိမ်ထောင်ကျကာစ က ကိုယ့်ကို မြင်းစီးပေးတာ ကြိုက်ခဲ့သလောက် အခု လို အသက်ကလေး ရလာတော့ မြင်းစီးခံရမှာ ကြောက်လာမိသည်။ ဒီတရုပ်မလေး ဆိုရင်တော့ မဆိုးဘူး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေး ပဲ ဟု တွေးလိုက်မိပြီး တဆက်ထည်း သူ့လီးက နည်းနည်းမာလာခဲ့သည်။ မျက်လုံးကလည်း ဝါဝါစိုး အိပ်နေသော ဆီသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။
တရုပ်မလေး က သူ့ကို ကျောပေးကာ အိပ်နေသည်။ ရာသီဥတုက ပူလို့ ထင်သည်။ ခုန ခြုံပေးထားသည့် စောင်လေး မှာ ဘေးသို့ ကန်ထုတ်ထားသည် ကိုယ်ပေါ်မှာ မရှိတော့၊ ထမိန် အနားစလေးက ဒူးခေါက်ကွေးနားလောက်ထိ လန်တက်နေသဖြင့်ခြေသလုံးဖွေးဖွေးလေး တွေ မြင်နေရသည်။ ဖင်လုံးလုံးလေးက ခါးကျင်ကျင်လေးကြောင့် အိုးလေး လို လုံးကြွနေသည်။တဆက်တည်းမှာ ပင် သူ က ဖြစ်နိုင်ခြေတွေ စဉ်းစားနေမိသည်။
သူမ က အလုပ်အဆင်ပြေရန်အတွက် သူမ ဘော့စ်ဖြစ်သူကို လိုက်လျှော ရသည် ဆိုလျှင် သူ ဘာပြောမလဲ။ ဒီတခါထဲ ပါ နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး ဆိုလျှင် ဘာဖြစ်မလဲ၊ သားဖြစ်သူ ကို မသိစေပဲ သူမ ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဂတိတောင်းပြီး ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်လျှင် သားဖြစ်သူလည်း အိမ်ထောင်ပြိုကွဲခြင်းမှ လွတ်မည်။ ကောင်မလေး ကြည့်ရတာလည်း ကြောက်လန်နေပုံ နောင်တ ရနေပုံ ရသည်။ ဦးခန့်ညား ဟန် အနေ ဖြင့်လည်း ဆက်ခ် နှင့် အိမ်ထောင်ရေး ကို သီးသန့် အနေ ဖြင့်သာ မြင်လေသည်။ သို့သော်လည်း တယောက် နှင့် တယောက်ပွင့်လင်းဖို့ လိုသည်ဟု သာ ထင်မိသည်။ အကယ် ၍ မလွဲသာ မရှောင်သာ ဖြစ်ခဲ့သည့် တခါ နှစ်ခါ မှားမိတာမျိုး ကို ခွင့်လွှတ်ပေးလို့ ရမည်ဟု ထင်မိသည်။
ဦးခန့်ညားဟန် မှာ အခွင့်အရေးသမား မဟုတ်သော်လည်း သူ့အတွက် အခွင့်အရေးကြီးတခုကို ပြေးမြင်လိုက်မိပြီး တရုပ်မလေး ၏ ဝင်းမွတ်သော ခြေသလုံးလေးကို လှမ်းကြည့်ရင်း တံတွေးမျိုချလိုက်မိသည်။အကယ် ၍သာ တရုပ်မလေးက ကျော်ကြီးကို မတိုင်ပါနှင့် သူမ မှားမိပါသည်။ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး ဆိုရင် သူက မပြောတော့ဘဲ တရုပ်မလေးကို ကာဗာ လုပ်ပေးလိုက်လို့ ရသည်။
သို့သော်လည်း လွယ်လွယ် နှင့် ခေါင်းမညိမ့်လိုက်ပဲ တရုပ်မလေးက သူ့ကို တခုခု ပြန်ပေးရမည်ဟု ဆိုပါက သူမ ငြင်းဆန်လိမ့်မည်တော့ မထင်။ သူ့လီးကြီးက ဒိန်းကနဲ ခေါင်းထောင်ထလာသည်။ ဟာ ငါဘာတွေ တွေးနေတာလဲ မဟုတ်သေးပါဘူး၊ ငါ့စိတ်ရိုင်းတွေကို ဖြည်လျှော့ပြစ်မှ ပါ၊ တော်ကြာ မဟုတ်က ဟုတ်က တွေ ဖြစ်ကုန်အုံးမည်ဆိုပြီး နောက်ဖေးခန်းသါားကာ ရေချိုးခန်းထဲ တွင် ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်မိသည်။ ဂွင်းထုတုန်း ချွေးမလေးကို လိုးသည်ပဲ တွေးတွေးမိနေလို့ သူ့မိန်းမ အလွမ်းချို ကို စိတ်ထဲ ဖေါ်ကာ မှန်းလိုက်သည်။ သူ အရင် က လုပ်ဖူးခဲ့သည့် ပုံ အမျိုးမျိုး ကို စဉ်းစားပြီး ထုသော်လည်း မပြီးနိုင် နောက်တော့ အလွမ်းချို က အပျော် ဆိုပြီး ပရော်ဖက်ရှင်နယ် ဖိုတိုဂရပ်ဖာ နှင့် ရိုက်ထားသည့် နျူ့ အာ့တစ် ဓါတ်ပုံတွေကို သူ့ဖုံးထဲမှာ ကြည့် လိုက်မှ လီးက ပိုမာလာသည်။
ထိုပုံတွေထဲ မှာက သူ အပြင်မှာ တွေ့နေသည်နှင့် မတူ ဆွဲဆောင်မှု ရှိလှသည်။ တခြား မိန်းခလေး တယောက် ဟု ထင်ရသည်။ ထိုပုံ တွေကို စလိုက်ရှိုး အဖြစ်ဖုံးမှာ ထားပြီး ထုတော့မှ လီးက တအားမာလာပြီး ပြီးချင်လာခဲ့သည်။ လီးချောင်းထဲမှ ယားလာပြီး လရည်ထွက်ကာနီးမှာ မျက်စေ့မှိတ်ပြီး အားရပါးရ ထုလိုက်တော့ ချွေးမလေး မျက်နှာက ပေါ်လာပြီး လရည်တွေက ရေချိုးခန်းနံရံကို ပန်းထွက်သွားတော့သည်။
“ ဖေဖေ ထထ အဲလို မအိပ်နဲ့ ဇက်ကြီးခေါက်နေတယ်”
ဦးခန့်ညားဟန် ရုတ်တရက်နိုးလာတော့ မိမိ ကို ငုံ့ကြည့်နေသော ချွေးမလေး ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ ဂွင်းသွားထုလိုက်ပြီးတော့ ကုလားထိုင်ပေါ် ပြန်လာထိုင်နားလိုက်ရာ ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်း မသိ ခု သူမ လာနိူးမှ ပင်နိုးတော့သည်။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သည် ဘယ်လို ဇက်လိမ်ပြီး အိပ်မိလဲ မသိ လည်ပင်းတောင် နည်းနည်းနာသလို ဖြစ်နေသည်။
“ ဖေဖေ အိပ်ယာပေါ်မှာ ပဲ တက်အိပ်လိုက်တော့ သမီး အောက်မှာ အိပ်မယ် အခင်းလည်းရှိတယ်”
ဦးခန့်ညားဟန် ဘာမှ မပြောတော့ပဲ အိပ်ယာပေါ်တက်အိပ်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့မျက်လုံးက မအိပ်ချင်တော့ သို့သော်လည်း ကိုယ်က နုံးသလို ဖြစ်နေတာမို့ ကုတင်ပေါ်တက် လှဲလိုက်မိသည်။
“ အေးဆေးသာအိပ် ဖေဖေ သမီးရေသွားချိုးလိုက်အုံးမယ်၊ ပြီးရင် အောက်မှာ အခင်းနဲ့အိပ်လိုက်မယ် “
ဟု ဆိုကာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးတထည်ယူ၍ ထွက်သွားလေသည်။ ဦးခန်ညားဟန်က ချွေးမ ဖင်လုံးလေး တွေ ခါယမ်းသွားတာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း အိပ်မပျော်ခင်က ဂွင်းထု ခဲ့တာကို သတိရလိုမိသည်။ ယခု ချွေးမလေး အိပ်ခဲ့သော မွေ့ယာမို့ သူမ ကိုယ်နံ့လေး က သူ့နှာခေါင်းထဲ ဝင်လာသည်။ သူ့လီးကြီးက လည်း မာလာသည်။ သူ အိပ်မပျော်တော့၊ မျက်လုံးကြောင်သွားပြီ။ ထိုသို့ အိပ်ယာပေါ် လူးရင်း လှိမ့်ရင်း၊ လီးက တဖြည်းဖြည်း ပိုတောင်လာချိန် တွင် ရေချိုးပြီးလာသဖြင့် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ပတ်ကာ ထွက်လာသည့် ဝါဝါစိုး ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ အိပ်ယာပေါ်မှ ထထိုင်လိုက်မိသည်။
“ ဖေဖေ အိပ်မပျော် တော့ဘူးလား “
“ အင်း မျက်လုံး ကြောင်သွားပြီ”
“ အင်း အာ့ဆိုလည်း သမီးကို ရှင်းပြခွင့်ပေးပါ”
“ အိုကေ”
ဝါဝါစိုး က သူမ နှင့် ကျော်ကြီး တို့ အဖြစ်အပျက်ကို ပြောပြလိုက်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန် ပါးစပ် အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရသည်။ သူမထင်သည့် အကွက်မဟုတ်ပါလား၊ သူ့သားကို ဒီလို ကပ်ကိုး ဖီလင် ရှိလိမ့်မည်ဟု သူမထင်ထားမိ၊ သူဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့၊ တရုပ်မလေးကို သူ ဘယ်လို အပြစ်တင်လို့ ရတော့မှာ လည်း၊ ဦးခန့်ညားဟန် စိတ်ထဲ မှာ တရုပ်မလေးကို တခြားလူတွေ လိုးနေတာ တွေးရင်း နှမြောသလို ဖြစ်မိသည်။
မနာလို ဝန်တိုလည်း ဖြစ်မိသည်။ ထိုလူတွေ အစား သူသာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့ ဟုလည်း တွေးနေမိရင်း လီးက တောင်လာသည်။ တခြားယောက်ျား တွေ ဆို ဒီကောင်မလေး က အလိုးခံလိုက်ပြီး ကျော်ကြီးကို ပြောပြလိုက် ရုံပင်၊ သူတို့ လင်မယားချင်းကတော့ ဟုတ်နေကြသည်။ တကယ်လို့ သူသာ ဆိုရင်ရော ဘာဖြစ်မလဲ၊
ဦးခန့်ညားဟန် စိတ်ထဲ မှာ ဒေါသစိတ်၊ အားမလို အားမလိုအားမရစိတ်၊၊ မနာလို ဝန်တိုစိတ်၊ တဏှာစိတ် စိတ်အမျိုးပေါင်းများစွာ ရောပြွန်းပြီး ခေါင်းထဲ မှာလည်း အတွေးတွေ မျိုးစုံ ဖြစ်နေရတော့သည်။ ဦးခန့်ညားဟန် ၏ မျက်နှာရိပ်ကို အကဲခပ်နေသော ဝါဝါစိုး က စိုးရိမ်သွားသည်။ အဖိုးကြီး တော်ကြာ နှလုံးခုန်ရပ် ပြီး ငါ့အခန်းထဲ မှာ သေသွားရင် ပြဿနာက ရှင်းရခက်တော့မယ်ဟု တွေးရင်း၊
“ ဖေဖေ အဆင်ပြေရဲ့လား ဆေးသောက်မလား၊ ရေသောက်မလား”
“ အင်း ရပါတယ်ကွာ ဖေဖေ က အလွမ်း ကို ဘယ်လို ပြောပြရမလဲ ပဲ ဦးနှောက်စားနေတာ”
“ ဟင် ဖေဖေ အဲဒီကိစ္စ ကိုတော့ မေမေလွမ်းကို မပြောနဲ့လေ၊ မေမေလွမ်းသိရင် ဒုက္ခရောက်ကုန်မှာပေါ့”
ဒီတခါ လန့် သွားတာကတော့ ဝါဝါစိုး၊ ယောက်ခထီးကြီးကို သူမ က မကြောက်ပေမဲ့ ယောက်ခမ ကြီးကိုတော့ လန့်သည်။ သူ့သား နှင့် ယူပြီး ကတည်းက သူမ ကို တချိန်လုံး သူ့သားကို ဂရုစိုက် ဖို့ တွေ့တိုင်းပြောသည်။ နောက်ပြီးတော့ သူမ ကို သူ့သား နှင့် အဝေးကြီး မှာ အလုပ်သွားလုပ်နေတာကိုလည်း မကြိုက်ကြောင်း ခနခနပြော သည်။
ယောက်ခမ နှင့် ချွေးမ ဆိုသည့် အတိုင်း အထာတွေက တယောက်နဲ့ တယောက် ရှေ့မှာ သာ ပြုံးပြနေသော်လည်း စိတ်ထဲက တယောက် နှင့် တယောက် မယုံကြည်ချင်။ သူမ ကို လည်း သူ့လို အကိတ်ကြီး မဟုတ်တိုင်း တခါတရံ၊ ညည်းကလည်း ပိန်လိုက်တာအေ အစာလေး ဘာလေး စားပါအုံး၊ မော်ဒယ်လို ပိန်တာက တကယ့်ယောက်ျားလေး တွေ မကြိုက်ပါဘူး၊ သူတို့ က ကိတ်မှ သဘောကျတာ၊ ဆိုတာမျိုးလည်း နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောတတ်သေးသည်။
ဦးခန်ညားဟန်ကလည်း သူ့အကွက်ထဲ ဝင်သွားပြီမို၊ ဝါဝါစိုး လက်ကလေးကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ သွင်းလိုက်ကာ၊
“ အဲဒါဆို ရင် ဖေဖေ့ကို နူတ်ပိတ်ခ ပေးမှ ရမယ်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန်၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးက မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို သာ ရင်လျှားထားသော ဝါဝါစိုး ပေါင်တန်လေးပေါ် သွားထောက်နေသည် ကို ဝါဝါစိုး က ချက်ခြင်း ခံစားသိလိုက်ရသည်။ ရုတ်တရက်လည်း အံအားသင့်သွားသဖြင့်၊
“ အို ဖေဖေ ကလည်း.. မကောင်းဘူး ထင်ပါတယ်”
ဘာကို မကောင်းဘူး ထင်ရတာလဲ”
ဦးခန့်ညားဟန် က ဝါဝါစိုး မျက်နှာလေးကို အနီးကပ် ကြည့်နေရင်းက မေးလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က ဒီလမ်းကြောင်းကို မြင်သဖြင့် တမင် မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ကိုသာ ရင်လျှားထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။
သူမ က ဦးခန့်ညားဟန် သူမ အပေါ် ဖီးတက်လာအောင် နည်းနည်းပါးပါး ရှိုးရမည်ဟု ထင်ထားခဲ့ရာ ယခုတော့ ဦးခန့်ညားဟန် လီးကြီးက အဲလောက် မလိုအပ်ကြောင်း ပြနေသဖြင့် အံအားသင့် သွားသော်လည်း မိန်းမ မာယာ သဲကိုးဖြာ ဆိုသကဲ့သို့ မူလဂျီ လုပ်ရင်းက ညုလိုက်တာ ဖြစ်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန် က ထိုအထာကို ပင် သဘောမပေါက်သလိုလို သူမ မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်ကာ မေးခွန်းထုတ် နေသဖြင့် စိတ်မရှည်တော့ပဲ၊ သူမ က ပင် ခြေဖျားကလေး ထောက်လျှက် ဦးခန့်ညားဟန် နူတ်ခမ်းကို သူမ နှုတ်ခမ်းတို့ ဖြင့် ဖိကပ် နမ်းစုပ်လိုက်တော့သည်။
သူ့ချွေးမလေး ကိုယ်တိုင် က စလာပြီ ဆိုတော့လည်း ဦးခန့်ညားဟန်တို့ က တတ်သည့်ပညာ မနေသာ တော့ပေ။ ချွေးမ ချောလေးရဲ့ နူတ်ခမ်းထူပြဲပြဲလေးကို ပြန်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ချွေးမလေး ရဲ့ နူတ်ခမ်းတွေက ရေချိုးပြီးကာစ မို့ လတ်ဆတ်နေပြီး ချိုမြ နေတယ်။ အေးစက်စက် နူတ်ခမ်းလေးတွေကိုစုပ်ရင်းက သူ့လျှာကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တော့ နွေးထွေးတဲ့ အာခံတွင်းလေး ထဲ ရောက်သွားတယ်။ ချွေးမလေး ရဲ့ လျှာလေးက လည်း သူ့လျှာကြီးကို ရစ်ပတ်တို့ထိပြီး စုပ်လာတယ်။
ဦးခန့်ညားဟန် လက်တွေက ချွေးမလေး ရဲ့ ရင်လျှားထားတဲ့ သဘက်ကို ဖြည်ချလိုက်တော့ အဆစ်မမြစ်မရှိ စင်းလုံးချော လှပလှတဲ့ အသား အရည်က ဝင်းကနဲ ပေါ်လာတယ်။ သူ့လက်ဖဝါးကြီး တွေနဲ့ ရေချိုးပြီး စ မို့ အေးစက်နေတဲ့ အသားလေး ကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ အသားလေးတွေက တင်းရင်း ချောမွေ့နေသည်။ သူမ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သတ်လို့ အောက်ကို ဆင်းသွားရင်း ရောင်ရောင်လေး ကောက်နေတဲ့ တင်သားလေး တွေ ပေါ် ရောက်သွားတော့ အားမလို အားမရ ဆုပ်ကိုင် ညှစ်လိုက်မိသည်။
ဝါဝါစိုး ပါးစပ်လေးက ငြီးသံလေး တိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး သူမ လက်တွေက ဦးခန့်ညားဟန် ရှပ်အကျႌကြယ်သိးတွေကို ဖြုတ်ပေးနေသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် အင်္ကျီရင်ဘတ်ပွင့်သွားတော့ ဦးခန့်ညားဟန် ၏ ရင်ဘတ်ကို သူမ ရင်သား အစုံ နှင့် ဖိကပ်လိုက်လိုက်သည်။ မာတောင် နေသော သူမ နို့သီးခေါင်းလေး နှစ်လုံးက ဦးခန့်ညားဟန် ရင်ဘတ်ကို ထိပွတ်လိုက်တော့ ဦးခန့်ညားဟန် ကြက်သည်းမွှေးညှင်းထ သွားပြီး သူ့ဘောင်းဘီအောက်က လီးကြီးလည်း ဆပ်ဆပ်ခါတုံသွားရသည်။ မျက်စေ့လေး မှိတ်ပြီး ဖီးခံလိုက်သည့် ဦးခန့်ညားဟန်ကို မော့ကြည့်ရင်းက ချွေးမလေးက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်က နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေး တွေကို သူမ သွားလေး ဖြင့် မနာတနာ ကိုက်လိုက်သည်။
“ အား.. တရုပ်မလေး ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလည်းကွာ”
ဝါဝါစိုး က ဘာမှ ပြန်မပြော ဦးခန့်ညားဟန်၏ အရွယ် နှင့် မလိုက်အောင် ချပ်ယပ်သော ဘိုက်သား တွေကို သူမ နူတ်ခမ်းစိုစို တွေ ဖြင့် ပွတ်သပ်နမ်းလာရင်းမှ ဦးခန့်ညားဟန်ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူမ လက်တွေက ဦးခန့်ညားဟန် ဘောင်းဘီခါးပတ်တို့ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဖြုတ်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီကို ပေါင်လည်ခန့်အထိ ဆွဲချလိုက်တော့ အောက်ခံ ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖုထစ်နေသော လီးကြီးကို မြင်နေရသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် က ချွေးမချောလေး ဘာလုပ်မလဲ ဟု ငုံ့ကြည့်နေရင်းက သူမ နဖူး မှ ဆံစလေး တွေကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။
ဝါဝါစိုး က ဦးခန့်ညားဟန် ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်မှ ဖုထစ်နေသော လီးအမြှောင်းကြီးကို သူမ လက်ဖဝါးကလေးဖြင့် ဘောင်းဘီပေါ်မှ ပွတ်သပ်စမ်းနေ ရာ လီးကြီး မှာ မြွေကြီး တကောင်အသက်ဝင်လာသလို လှုပ်ရှားလာလေသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် က စိတ်တအားထလာသဖြင့် ဝါဝါစိုး ဆံပင်လေးကို ဆုပ်ကိုင် ဆွဲလိုက်မိလေသည်။ ဝါဝါစိုး က နည်းနည်း နာသွားသဖြင့် သူမ ခေါင်းလေးကို မော့ကြည့်လိုက်တော့မှ ကမန်းကတန်း ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်လေသည်။
ဝါဝါစိုး က ဦးခန့်ညားဟန် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို သူမလက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ဆွဲချ လိုက်ရာ လီးကြီးက တွင်းထဲက ပါးပြင်းထောင်ထလိုက်လာသ့် မြွေကြီးလို ထောင်ထွက်လာပြီး အနီးကပ်နေသည့် ဝါဝါစိုး ပါးပြင်ကို ပွတ်မိလေသည်။ စိတ်လည်းအရမ်း ထနေပြီမို လီးထိပ်အကွဲကြောင်းမှ စိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည်တို့ က ဝါဝါစိုး ပါးပေါ်မှာ ပေကျံသွားလေသည်။
ဝါဝါစိုး က ယောက်ခထီးကြီး ၏ တုတ်ခိုင်ရှည်လျှားသော လီးကြီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ တချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်သည်။ နီညိုညို ဒစ်ဖူးကြီးကို သူမ လျှာလေး ဖြင့် တို့ကာ ရက်ပေးလိုက်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန် မှာ အရသာ တွေ့နေသော်လည်း ဘောင်းဘီ တို့က သူ့ခြေထောက်တွင် တုတ်နေသလို ဖြစ်သဖြင့် ဝါဝါစိုး ခေါင်းလေးကို အသာ ထိန်းကိုင်ရင်း
“ တရုပ်မလေး ခန”
ဟု ပြောကာ သူ့ အကျီ၊ ဘောင်းဘီ အတွင်းခံတို့ကို လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ဖြစ်အောင် ဆွဲချွတ်ပြီး အခန်းထောင့်တနေရာသို့ လှမ်းပြစ်လိုက်လေသည်။ ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်နေသော ဝါဝါစိုး ကို လက်မှ ဆွဲကာ မတ်တတ်ရပ်စေပြီး မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရှုပ်ရင်း နူတ်ခမ်းလေးကို လည်း နမ်းလိုက်သည်။ ပြီး မှ ကုတင်ရှိ ရာသို့ ဆွဲခေါ်သွားပြီး သူက ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ပက်လက်လှဲချလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က လည်း ကုတင်ပေါ် တက်လိုက် သွားပြီး ဦးခန့်ညား ဟန် ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ကာ ပုဆစ်တုပ်ထိုင်လိုက်လေသည်။
ဦးခန့်ညားဟန် လီးကြီးက အလံတိုင်ကြီးအလား ထောင်မတ်နေလေသည်။ ဝါဝါစိုး က သူမ ဆံပင်တို့ကို နားရွက်နောက်သို့ သပ်လိုက်ကာ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ပြီး လီးဒစ်ဖူးကြီးကို လျှာကလေးဖြင့် ထုတ်ကာ ရက်လိုက်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန် က ဝါဝါစိုး သူ့လီးကြီးကို ရက်ပေးရင်းမှ သူမ အာခံတွင်းထဲသို့ ငုံလိုက်ရင်း ဖွဖွလေး စုပ်ပေး နေသည်ကို ဇိမ်ခံရင်းက သူမ ခေါင်းမှ ဆံပင်တို့ကို ထိုးဖွဆော့ကစားနေလေသည်။ ဝါဝါစိုး က သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဦးခန့်ညားဟန် ဂွေးဥ ကြီးများကို ဆော့ကစားရင်းက သူမ ခေါင်းလေးကို နှိမ့်ကာ မြင့်ကာ လုပ်ရင်း လီးတန်ကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်း အစုံ ဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးနေလေသည်။
ခနကြာတော့ ဦးခန်ညားဟန် မှာ ဒီတိုင်းမနေနိုင်တော့ ချွေးမလေး ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လည်း အရသာခံချင်လာသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ချွေးမလေးကို လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ကိုယ်လုံးလေးကို တပတ်လှည့်ဖို့ ပြောလေသည်။ ချွေးမလေးက လည်း သဘောပေါက်ရှာပါသည်။ သူမ ပါးစပ်မှ လီးကြီးကို မချွတ်ပဲ ကိုယ်လုံးလေးကို တပတ်လှည့်လိုက်တော့ သူမ စောက်ဖုတ်မှာ ဦးခန့်ညားဟန် ပါးစပ်ပေါ်သို့ တည့်တည့် ရောက်လေသည်။
စောက်ရည်လေးတွေ စိုရွဲနေပြီ ဖြစ်သော ချွေးမချောလေး ၏စောက်ဖုတ်လေးကို လျှာဖြင့် ရက်ပြီး ညီစို့စို့ စောက်ရည်လေးကို စုပ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး စောက်စေ့လေးကိုလည်း သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ဖိပွတ် ပေးရင်း လျှာကိုလည်း စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲ အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေရာ ဝါဝါစိုး မှာ ဖင်တကြွကြွ ဖြင့် ဖြစ်နေရလေသည်။
ထိုသို့ နှစ်ယောက်သား ဆစ်စတီနိုင်းနေကြပြီး အတန်ကြာမှ ဝါဝါစိုးက သူမ ပါးစပ်ထဲမှ ဦခန်ညားဟန် လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီ။
“ ဖေဖေ ရပြီး သမီးမနေနိုင်တော့ဘူး “
ဟု ပြောပြီး ထထိုင်လိုက်လေသည်။ ဦးခန်ညားဟန် စိတ်ထဲတွင် ..တော်သေးတာပေါ့၊ အိမ်က မိန်းမ ဆို ဘာဂျာ ပေးနေလို့က တော့ တော်တော့လို့ဘယ်တော့မှ မပြောဘူး၊ ကိုယ်ဇက်ညှောင်းလို့ ရပ်မှ ပဲ ရတယ်၊ အဟီး ဟု တွေးလိုက်မိသည်။
“ သမီး က ဘာကို မနေနိုင်ရတာလဲ လို့”
“ ဖေဖေ က တော်တော်ကြားချင်နေတယ်ဟုတ်လား.. ဟွန့်”
ဝါဝါစိုး ရဲ့ ငြုတုတု မျက်စောင်း ကြောင့် ဦးခန့်ညားဟန် စိတ်ထဲ ကျလိကျလိ ဖြစ်ကာ ဆွဲဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းထူပြဲပြဲ လေးကို စုပ်နမ်းလိုက်မိပြန်ပါသည်။
“ ကြားချင်တာပေါ့၊ ဒီကောင်မလေး ဘယ်လို ပြောမလဲ ဆိုတာ ကို”
“ အလိုးခံချင်နေလို့ ဖေဖေရေ ကဲ ဘယ်လိုလဲ ကျေနပ်ပလား”
“ အင်း ဒီကလည်း လိုးချင်နေတာပါကွာ”
ဦးခန့်ညားဟန် က ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေး လှဲလိုက်သော ဝါဝါစိုး ကိုယ်ပေါ်သို့ အလိုက်သင့် မှောက်လျှက် တက်ပြီး ဝါဝါစိုး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုးက ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားကာ ဒူးနှစ်ဘက်ကို ထောင်ပေးလိုက်တော့ ဦးခန့်ညားဟန်လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ဝ နှင့် တန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဦးခန်ညားဟန်က သူမ ကိုယ်လေး ဘေးတဘက်တချက်မှာတတောင်ထောက်လျှက် သူမ မျက်နှာလေးကို စေ့စေ့ကြည့်နေချိန်မှာ ပင် ဝါဝါစိုးက သူမ လက်ကလေးဖြင့် ယောက်ခထီးကြီးလီးကို ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်အဝသို့ ထိုးသွင်းပေးလိုက်လေသည်။
ဦးခန့်ညားဟန်က သူ့ဖင်ကို ကော့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း စောက်ဖုတ်လေးတွင်းသို့ အသာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ လီးချောင်းမာမာ ကြီး နှင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်တိုက်နေသည့် အရသာကို နှစ်ဦးစလုံးက အရသာခံနေကြလေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တိုးဝင်လာတော့ ဝါဝါစိုး က တိုးတိုးလေး ငြီးရင်း သူမ လက်တွေဖြင့် ဦးခန့်ညားဟန်ကျောပြင်ကြီးကို တွယ်ဖက်လိုက်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန်ကလည်း တတောင်နှစ်ဘက် နှင့် ဒူးတို့ကို မွှေ့ယာပေါ်ထောက်ရင်း က သူ့လီးကြီးကို ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲ အစပိုင်းတွင် ဖြည်းဖြည်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာတော့ ဖင်ကို ကော့ကာ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးတော့လေသည်။
“ ဖွတ်..ဗျိ..ဖွတ်..ဖတ်..”
“ ဖွတ်..ဗျိ..ဖွတ်..ဖတ်..”
နှစ်ယောက်စလုံး မှာ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား လူများ ဖြစ်သော်လည်း ၊ ခုနက ဆစ်စတီနိုင်းထားသည်က တကြောင်း၊ ချွေးမ နှင့် ယောက်ခထီး ဆိုသည့် အသိက တကြောင်း၊ တယောက်ကို တယောက်လည်း အရင်ကတည်းက စိတ်ထဲက ကြိတ်ပြီး ပြစ်မှား မိနေကြသည့် သူတွေ ဖြစ်နေချင်းက တကြောင်း၊ စသည့် အကြောင်းအမျိုးမျိုးတို့ကြောင့် ပုံမှန်ထက် ပိုမြန်ကာ ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားကြလေသည်။
ဝါဝါစိုးက သူမ ကိုယ်လုံးလေးကို တောင့်တင်းသွားအောင် စောက်ဖုတ်က တဆစ်ဆစ်ဖြင့် ကျင်သလို ခံစားလိုက်ရပြီး ဦးခန့်ညားဟန်လီးကြီးကလည်း လရည်များ တဖြောဖြောဖြင့် ပန်ထွတ်ကုန်တော့သည်။ တယောက်ကို တယောက်လည်း တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားကြပြီး အတန်ကြာအောင် ငြိမ်သွားကြရသည်။
“ အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်၊ သမီးစောက်ဖုတ်လေးက လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ”
“ အီး သမီးလည်း ကောင်းတာပါပဲ ဖေဖေရယ်၊ ဒါနဲ့ ခုထိ သမီးပဲ ခေါ်နေတုန်းလား “
“ အင်းပါးစပ်က အကျင့်ပါနေလို့လေ၊ သမီးက ဘယ်လို ခေါ်စေချင်လို့တုန်း”
“ သိဘူးလေ၊ သူများကို လုပ်ချင်သလို လုပ်နေပြီးပါးစပ်ကလည်း သမီးသမီး လို့ ခေါ်နေလို့ဆုဝေကို များ မှန်းနေတာလားလို့”
“ ဟာကွာ သမီးက လည်း ပြောတော့မယ်၊ ဆုဝေက သမီးအရင်းလေ၊ ဘာလို့ မှန်းရမှာလဲလို့”
“ သိဘူးလေ တချို့ က အင်းစက်ဖီးရှိတာပဲဟာ”
“ အို သမီးလို့ မခေါ်စေချင်ရင်လည်း ကောင်းကောင်းပြောကွာ အဲလိုတော့ မယိုးစွတ်ပါနဲ့”
“ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ ဖေဖေ ရယ် သမီးက စတာပါ”
“ အာ့ဆိုလည်း မိန်းမ လို့ခေါ်မယ်လေ”
“ ဟွန့် သမီးက ဖေဖေ့သား ရဲ့ မိန်းမလေ၊ အဲလို ခေါ်လို့ ဘယ်ရမလဲ”
“ အာကွာ ကဲ ဒါဆိုလည်း တရုပ်မလေး လို့ပဲ ခေါ်မယ် ဘယ်လိုလဲ”
“ ခစ်ခစ်၊ စ နေတာပါ ဖေဖေ့ကို ကဲကဲ ကြိုက်သလို ခေါ် ဟုတ်လား၊ ဖေဖေ က အရမ်းသန်တာပဲနော်၊ ဒါကြောင့်လည်း မေမေလွမ်းလို အကိတ်ကြီးကို ထိန်းထားနိုင်တာ”
“ ဟုတ်လို့လား၊ တရုပ်မလေး အဖုတ်က လုပ်လို့ ကောင်းလွန်းလို့ အန်နာဂျီတွေ ဘယ်က ထွက်လာမှန်းမသိ ဖြစ်နေရတာပါ၊ အလွမ်းချို ကို ခု နောက်ပိုင်း သိပ်မလုပ်နိုင်တော့ဘူး အဟီး၊ “
“ နှစ်တွေ ကြာသွားလို့ နည်းနည်း ရိုးသွားတာနေမှာပေါ့လို့ ဖေဖေ တို့က နည်းနည်းလေး အသစ်အဆန်းလေး ထွင်သင့်တာပေါ့”
“ ဘယ်လို အသစ်အဆန်းလဲ တရုပ်မလေးရဲ့”
“ အမျိုးမျိုးပေါ့၊ တယောက်နဲ့ တယောက်လိုးရင် ရိုးပလေး လုပ်တာတို့၊ ကပ်ကိုး ဖီးတို့ ၊ ဘူးလ်ဖီးတို့၊ ဆွင်းတို့၊ သရီးဆမ်းတို့၊ ဝိုက်ဆွက် တို့ ၊ အဲဒါမျိုးတွေပေါ့”
“ အာ အဲဒါတွေက သူကြိုက်မကြိုက်မှ ကိုယ်မသိတာ မစရဲပါဘူးကွာ ၊ တော်ကြာ ဒီအရွယ်ကြီးရောက်မှ ဒုက္ခရောက်နေပါအုံးမယ်”
................................................................................................................
“ ဘယ်အရွယ်ကြီးတုန်း ဖေဖေ ကလည်း ခုနက ဖေဖေ လိုးတာ တချို့ လူငယ်တွေထက်တောင် အားပါသေးတယ် ဟွန့်”
“ ဟဟ ဟုတ်လို့လားကွာ တရုပ်မလေး မို့လို့နေမှာပါ၊ ခုတောင် ဖေဖေ့လီးပြန်မာလာပြီ အဟီး”
“ အို တော်ပြီ မနက်ပြန်အလုပ်သွားရတော့မယ် မရဘူး”
ဝါဝါစိုး က မူယာမာယာ ညုတုတု မျက်နှာပေးဖြင့် ဥိးခန့်ညားဟန် လက်မောင်းကို ထုလိုက်ပြီး သူနှင့် ဝေးရာဘက်သို့ လိမ့်ကာ မှောက်ရက်နေလိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး အမူအယာကြောင့် မချင့်မရဲ ဖြစ်ကာ ဖီးပိုတက်လာသော ဦးခန့်ညားဟန် က လည်း သူ့ကိုယ်လုံးကို တစောင့်လှည့်ကာ ဝါဝါစိုး ၏ ကိုယ်လုံးတီးအလှကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်နေရင်း ပြံးလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ မှောက်ရက်ကလေး မှ သူမ တကိုယ်လုံးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ကာ ဂလုနေသော ဦးခန့်ညားဟန်ကို မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးပြိး မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးဖြင့်ကပ်ကာ မှောက်ထားလိုက်လေသည်။
ဦးခန့်ညားဟန်က သူ့လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ဝါဝါစိုး ကျောလေးကို ပွတ်သတ်ပေးလာပြီး မို့မောက်လုံးထနေသော ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့ကိုယ်လုံးကို လှိမ့်ကာ ဝါဝါစိုး ကိုယ်ပေါ် မှောက်တက်လိုက်သည်။ သူ၏မာတောင်နေသော လီးကြီးက ဝါဝါစိုး ဖင်ကြားထဲမှ တိုးကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားကို အမြှောင်းလိုက် ပွတ်မိလေသည်။ သူ့လီးကြီးကို စိုစိုစွတ်စွတ်ခံစားလိုက်ရသဖြင့် ဝါဝါစိုးလည်း ဖီးပြန်လာနေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။
“ ဟာကွာ တော်ပါပြီ ဆို ဒီလူကြီး၊ သူ့မိန်းမ မဟုတ်တိုင်း တအားလိုးချင်နေတယ်”
ဝါဝါစိုး ၏ ချွဲတဲတဲအပြောက ဦးခန့်ညားဟန် လီးကြီးကို ပိုဖေါင်းကြွလာစေပြီး ဒစ်ဖူးက ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းတွေကို ပွတ်တိုက်ပေးနေမိသည်။
“ ခု တရုပ်မလေး က ကိုယ့်မယားလေး ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်ဘူးလားလို့”
ဦးခန့်ညားဟန်က သူ့ဖင်ကို အသာကြွရင်း လီးဒစ်ဖူးကို ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းလွှာ နှစ်ခုကြားထဲ အသာ ထိုးရင်း မွှေပေးလိုက်သည်။ဝါဝါစိုးက ပိုပြီးစချင်တာကြောင့်၊
“ ဟုတ်ပါဘူး ခုန ကမှ သမီးသမီး နဲ့ခေါ်နေတာကို၊ ဖေဖေ က သူများကို ဆုဝေ အမှတ် နဲ့ လိုးနေတာ မဟုတ်လား”
ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် စိတ်ထဲတွင် ဆုဝေ၏ တောင့်တင်းတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တန်လေးတွေ ကို ပြန်မြင်လာမိပြီး သူစိတ်က ပင် မသိလိုက်မိပဲ သူ့လီးကြီးကို ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်ထိုး ထည့်လိုက်မိ သည်။
“ အားးးးးး အီး ..”
ရုတ်တရက် ဆောင့်ချလိုက်တာမို့ လီးကြီးမှာ အဆုံးထိ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဝင်သွားရာ ဝါဝါစိုး ပင် အသံထွက် ငြီးလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း ဝါဝါစိုး မှာ ဦးခန့်ညားဟန် မသိစိတ်ကို နိူက်လိုက်မိသည်မို့ ထပ်ပြီး ဆွပေးချင်စိတ် ပေါ်လာသဖြင့်၊
“ အာ့ ဖေဖေ ရက်စက်လိုက်တာ ဆု ပိပိလေး တော့ ကွဲပါပြီ အီးးးး”
ဟု ညုတုတု ပြောရင်းက သူမ ဒူးလေး နှစ်ဖက်ကို ထောက်အားယူကာ ဖင်လေးကို ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဥိးခန့်ညားဟန် က လည်း အခု မှ ဆောင့်လို့ ကောင်းသည့် ပုံစံခွင်ကျလာသည်မို့ စကားပြန်မပြောတော့ပဲ ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ တဖုံးဖုံး ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ဝါဝါစိုး မှာလည်း ဖင်တယမ်းယမ်း ခေါင်းတခါခါ ဖြင့် အလွန် ပင် အရသာတွေ့ပြီး အကြောအခြင်များ ပင် တဖြန်းဖြန်း ဖြစ်လာရသည်မို့ ခေါင်းအုံးပါးစပ်လေးဖြင့်ကိုက်ခဲကာ လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ဆွဲလျှက် ကုံးခံရှာလေသည်။
“ ဖွတ်…ဗျိ…ဖလွှတ်…စွတ်..ဖတ်…ဖတ်..”
“ ဖွတ်…ဗျိ…ဖလွှတ်…စွတ်..ဖတ်…ဖတ်..”
“ အား…..ဆု..ပြီးတော့မယ် ဖေဖေ..အူးးးးးးးး”
“ အား…..အ……အီးးးးးးးးး”
ဝါဝါစိုး ၏ နောက်ဆုံး ချွဲသံလေးက ဦးခန့်ညားဟန် လီးကြီးကို ပေါက်ကွဲလုမတတ် တင်းမာလာပြီး လရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ် ဖြင့် ပန်းထွက်ကာ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။ ဝါဝါစိုး မှာလည်း စောက်စေ့လေးပင် ကျင်တက်သွားကာ ကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့်တုံပြီး ပြီးသွားတော့သည်။ဖင်လေးထောင်ကာ အလိုးခံနေသော ဝါဝါစိုး မှာ ဘေးသို့ တုံးလုံးလေး လှဲကျသွားတော့ ဦးခန့်ညားဟန် က အနောက်မှ ဖက်ရက်သားလေး အလိုက်သင့် လှဲချလိုက်သဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ဇွန်းနှစ်ချောင်းထပ်ထားသလို ကပ်လျှက်ထပ်လျှက်ကလေး အိပ်ယာပေါ်မှာ ဖြစ်နေလေသည်။
ဦးခန့်ညားဟန် လီးကြီးက ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်ကာ စိမ်ထားတုန်းဖြစ်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ကို မှန်မှန်ဖြစ်အောင် ပြန်ကာ ကြိုးစား ရှုနေကြရင်းက အမောဖြေနေကြလေသည်။
ဦးခန့်ညားဟန် က ဝါဝါစိုး အား အနောက်ဖက်မှ ဖက်ထားရသည်ကို ကံကောင်းသည်ဟု တွေးနေမိသည်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ဝါဝါစိုး အား မျက်နှာပူနေ၍ ဖြစ်လေသည်။ ယခုတော့ သူ့ အတွင်းက အမှောင်စိတ်ကို ဝါဝါစိုး က ပညာသားပါပါ ဖြင့် ဖေါ်ထုတ်လိုက်သလို သူ့ ကိုယ်သူ လည်း မလုံမလဲ ဖြစ်သွားရသဖြင့် ဖြစ်လေသည်။ဆုဝေ ငယ်ငယ် ဆယ်တန်းဖြေပြီး နွေရာသီ တွင် တင်းနစ် ကစားချင်သည်ဆိုသဖြင့် ဦးခန့်ညားဟန်က သူ့အသိ ပရော်ဖက်ရှင်နယ် ပလေရာ တယောက်ဆီတွင် အပ်ထားလိုက်သည်။
အသွားကို အလွမ်းချို က ပို့ပေးပြီး အပြန်ကို ဦးခန့်ညားဟန်က အလုပ်မှ အပြန် ဝင် ကြိုလေသည်။ ဆုဝေကို လေ့ကျင့်ပေးသော ကလပ်တွင် တင်းနစ်ကွင်း များက လေးငါးခြောက်ကွင်း ရှိသဖြင့် ဦးခန့်ညားဟန်က ဆုဝေကို သွားကြိုသည့်အချိန် စောနေသေးလျှင် အရိပ်ရှိသည့် ခုံတန်းလျှားတခု တွင် ထိုင်ပြီး တခြားသူများ ကစားနေသည်ကို ထိုင်ကြည့်ရင်း စောင့်လေ့ရှိသည်။
တကယ်တော့ ဦးခန့်ညားဟန်က တင်းနစ်ကို စိတ်ဝင်စား သလို ဖြင့် တင်းနစ်ရိုက်နေသော ကောင်မလေး များကို ဂလု နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုကောင်မလေး များမှာ စကဒ်တိုတို လေးတွေဖြင့် ခုန်ပေါက် ရိုက်နေလေရာ ပေါင်တန်ချောချောမွေ့မွေ့လေးတွေကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ရင်းက လီးတောင် နေလေ့ရှိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဝါဝါစိုး ကို လေ့ကျင့်ပေးနေသော သူ့သူငယ်ချင်း မမြင်အောင် သူတို့ လေ့ကျင့်လေ့ ရှိသည့် ကွင်းနား မရောက်ခင် တခြားကွင်းတွေမှာ ထိုင် ကြည့်လေ့ရှိသည်။ အချိန် ကပ်မှသာ ထပြီး ဆုဝေ တို့ လေ့ကျင့်သည့်ကွင်းကို သွားကြိုတတ်သည်။
တနေ့ တွင် သူ့ထုံးစံအတိုင်း ဝင်ဝင်ခြင်း တင်းနစ်ကုတ် တွင် ကစားနေကြသော ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ကို တွေ့သဖြင့် တင်းနစ်ကုတ်ဘေး သံဇကာကွက် အနောက်က ခုံတန်းလျှားမှာ ထိုင်ရင်း ဂျာနယ်တခု ဖွင့်ကာ ဖတ်သလို ဖြင့် ပေါင်လုံးလေး တွေကို ခိုးကြည့်နေလိုက်သည်။ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တုတ်တုတ်ကစ်ကစ်ကလေး များ ဖြစ်ပြီး ပေါင်လုံးလေးတွေက လုံးလုံးတုတ်တုတ်လေး နှင့် ချောမွေ့ကာ ကြည့်၍ ကောင်းလှလေသည်။
သူ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နေသော ကောင်မလေး မှာ မျက်မှန်ကလေး နှင့် ဖြစ်ပြီး အသားအရည် လည်း ဖြူဖွေးနေရာ တရုပ်မလေး ဖြစ်မည်ဟု ထင်ရသည်။ သူ့ကို ကျောပေးရိုက်နေသူ လေးမှာ တော့ အသား လတ်လတ် ဖြစ်သော်လည်း တရုပ်မလေး နှင့် ယှဉ်လိုက်တော့ ညိုသလို ဖြစ်နေသည်။ သို့သော်လည်း ပေါင်လုံးလေးတွေက ချောမွတ်ကာ ဝင်းနေသည်။ ဖင်လုံးလေး တွေက လည်း လူ နှင့် အတူ ခုန်လှုပ်နေလေသည်။
ထို့ကြောင့် သူ့ကို ကျောပေးထားသော ကောင်မလေး ၏ နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်းက လီးက တောင်လာသည်။ အဲဒီကောင်မလေးကို ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ပြီး အနောက်ကနေ လိုးလိုက်ရရင် အီစိမ့်နေမှာပဲ ဟု တွေးရင်း လီးက အရမ်းမာလာရာ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှာ ပင် တင်းကျပ်လာရသည်။
ထိုသို့ ဦးခန့်ညားဟန် တယောက် ဖင်လုံးလေးကို ခိုးကြည့်ရင်း စိတ်ထဲက မှန်းပြီး လိုးကောင်းနေတုန်း သူတို့ ကစားပွဲ ပြီးသွားသည်။ ထိုမိန်းခလေး နှစ်ယောက် သံဇာကာထဲ မှ ထွက်လာကြပြီး သူ့အနားရောက်လာတော့ မှ ထို ညိုဝင်းသော ကောင်မလေး မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ ဟင် ဆုဝေ.. သမီး”
“ ဟင် ဖေဖေ ပါလား၊ ဒီမှာ ဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ”
“ သမီးကို လာကြိုတာလေ စောသေးလို့ ဒီအရိပ်ရှိတဲ့ ဘန့်ချ် မှာ ထိုင်နေတာ”
“ အော်.. သမီးကို ဆရာမ က ဖရီး ဆော့ခိုင်းလိုက်လို့ သမီးသူငယ်ချင်း နဲ့ ဒီမှာ လာကစားနေတာ ဟိုဘက်က ကွင်းတွေ က အော်ကီပိုင်း ဖြစ်နေလို့”
“ အော်..အော်”
“ ဒါ သမီးသူငယ်ချင်းလေ သမီးတို့က ဆရာမ ဆီ မှာ အတူလေ့ကျင့်ဘက်၊ ဝင်းဝင်းမာ တဲ့၊ သူတို့ အိမ်က သမီးတို့ နဲ့ သိပ်မဝေးဘူး၊ အဝင်း ဒါ တို့ ဖေဖေလေ”
“ အော် ဟုတ်လား ကောင်းတာပေါ့ သမီးအဖေါ်ရတာပေါ့၊ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ကွာ”
“ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဦး၊ အဝင်း က ဦးကို ဆုဝေ အကိုကြီးမှတ်နေတာ ခစ်ခစ်”
“ ဟားဟား အဝင်းက မြှောက်တတ်တယ်၊ ဘာစားမလဲ ဟဲဟဲ”
ထိုနေ့က စပြီး ဦးခန့်ညားဟန်တယောက် ဆုဝေ ဘော်ဒီ ကို သတိပြုမိလာသည်။ ကိုယ့်သမီးအရင်းမို့ မကြည့်ကောင်းပါဘူးလေ ဟု စိတ်ကို ဖြောင်းဖြ ပြီး အဝင်းလေးကို အာရုံစိုက်ပေးလိုက်မိသည်။ အဝင်းလေးက လည်း ရိုးရိုး သားသား တရုပ်မလေး မို့ သူ့အတွင်းစိတ်ကို ဘယ်လို မှ မသိနိုင်ဟု ဦးခန့်ညားဟန် က တွေးလိုက်မိသည်။ နောက်တော့မှ မိန်းမတွေ သဘောကို သူမသိသေးပါလားဆိုတာကို သဘောပေါက် လာရသည်။
နောက်ပိုင်း လမ်းကြုံ နေသဖြင့် အဝင်းလေးက ဆုဝေ နှင့် အတူတူ လိုက်ပြန်လေ့ရှိလာသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် နှင့်လည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း ရင်းနှီးလာခဲ့သည်။ နောက်တော့ မထင်မှတ်ပဲ နှင့် အဝင်းလေးက ဆုဝေ မရှိသည့် အချိန်မျိုး သူ နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ ဆို အရမ်း ရင်းရင်းနှီးနှီး နေလာသည်။ ဦးခန့်ညားဟန်ကို လည်း ပွတ်သီးပွတ်သတ်လုပ်လာသည်။ နှစ်ယောက်ထဲ ဆုံရမည့် အခွင့်အရေးမျိုးကိုလည်း ဖန်တီးပေးလာသည်။ ထိုနောက်တော့ ဦးခန့်ညားဟန် ကလည်း မအပါ။ မသိမသာလေး ပြန်ကြူမိရင်း နှင့် တယောက် နှင့် တယောက် ဆုဝေ ကွယ်ရာမှာ လျိုဝှက်တာလေးတွေ ဖြစ်လာသည်။
နောက်တော့ ဦးခန့်ညားဟန် အဝင်းလေးကို လိုးဖို့ အခွင့်အရေးရသွားခဲ့သည်။ ကံကောင်းလွန်းသော ဦးခန့်ညားဟန် တယောက် အဝင်းလေးကို ပါကင်ဖွင့်ခွင့်ရခဲ့လိုက်သည်။ တရုပ်မ ဝဝကစ်ကစ် အပျိုစစ်စစ်လေးမို့ အရသာ လည်း ရှိလှသည်။ အဝင်းလေး ကို သူ့အိမ်က အိမ်ထောင်ချမပေးခင် အချိန်ထိ ကောင်းကောင်း စားခဲ့ရသည်။ အဝင်းလေးက လည်း သူ့ကို စွဲသွားပါသည်။ သို့သော်လည်း လူ့စိတ်ဆိုတာ ရတာ မလို လိုတာမရ ဆိုသည်မဟုတ်လား၊ အဝင်းလေးကို လုပ်ရင်း လုပ်ရင်း နောက်ပိုင်းကျတော့ သူ့စိတ်ထဲ ဆုဝေ ပေါင်လုံးလေးတွေ ဖင်လေးတွေကို မြင်မြင်ယောင်လာမိပြီး မှန်းလုပ်မိသည်။
ကိုယ့်ကိုယ်ကို လည်း မကောင်းမှန်းသိ လို့ စိတ်ကို ထိန်းခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း နောက်ပိုင်း စိတ်ထဲမှာ ဘယ်သူမှ ကိုယ်တွေးနေတာကို သိတာမှ မဟုတ်တာဟု အတွေးဝင်လာခဲ့သည်။ တကယ်မလုပ်နဲ့ စိတ်ထဲက ပဲမှန်းဟု တွေးကာ စိတ်လည်း ရဲလာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် နောက်ပိုင်း အဝင်းလေးကို လိုးလျှင် ဆုဝေကို လိုးနေသည်ဟု တခါတရံ မျက်စေ့မှိတ်ပြီး မှန်း လိုးလာမိသည်။ အဝင်းလေး အိမ်ထောင်ကျသွားပြီး နောက်ပိုင်းတော့ သူ့မမှန်းမိတော့၊ ဆုဝေလည်း အိမ်ထောင်ကျသွားပြီး ဆိုတော့ သူလည်း တဖြည်းဖြည်း မေ့သွားခဲ့လေပြီ။
သို့သော်လည်း ခုနက ဝါဝါစိုး တယောက် သူ့ကို ဆွပေးပြီး သူမကိုယ်သူမ ဆုဆိုပြီ သုံးနှုံးကာ သူ့ကို လည်း ဖေဖေ ဟု ခေါ်လာခဲ့တော့ အရင်တုန်းက စိတ်တွေ ပြန်ထလာခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဝါဝါစိုး ကို အနောက်က ဖင်ဘူးတောင်းထောင် လိုးနေရင်း ဆုဝေ ကို လိုးနေသည်ဟု စိတ်ထဲ မှန်းလိုက်မိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့စိတ်ဆင်ရိုင်းက ချွန်းအုပ်မရအောင် ဝုန်းဒိုင်း ကြဲသွားရခြင်း ဖြစ်လေသည်။
သူ့မျက်စေ့ထဲမှာ ဆုဝေ ငယ်စဉ်က တင်းနစ် စကဒ် အောက်က ပေါင်လုံး ကစ်ကစ်လေး ချောချောမွတ်မွတ်လေး တွေကို ပြန်မြင်ယောက်လာမိသည်။ အဝင်း ကိုလည်း တဆက်တည်း သတိရမိလိုက်သည်။ ယခုတော့ အဝင်းလည်း ခလေး နှစ်ယောက်အမေ ဖြစ်ပြီး သူမ ယောက်ျား နှင့် တိုင်ဝမ်ထွက်သွားကာ ဟို မှာ အခြေကျနေလေပြီ။ သူ့စိတ်က ဆုဝေ ကို မှန်းပြီး သူမ ကို လိုးနေမှန်းကို ဝါဝါစိုး တယောက် သေခြာပေါက် သိမည်ဆိုတာကိုလည်း ဦးခန့်ညားဟန် သိသည်။
ထို့ကြောင့်လည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာ မျက်နှာပူသဖြင့် ဝါဝါစိုး ကျောပြင်ကို မျက်နှာကပ်ကာ သူ့လက်တွေက ဝါဝါစိုး နို့အုံတွေပေါ် အုပ်ကိုင်ရင်း နားနေလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုးလည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန်ပြီးသွားသဖြင့် အမောဖြေကာ အနားယူနေလေသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် ဆီမှ အသက်ရှုသံ ပုံမှန် ထွက်လာတော့မှ ဝါဝါစိုး တယောက်လေသံလေးဖြင့်၊
“ ဖေဖေ တော်တော်မောသွားလား”
ဟု မေးလိုက်သည်။
........................................................................................................................
“ အင်း ဆုရော ဟာ ယောင်သွားလို့ ဆောရီး ဆောရီး သမီးရော “
“ ခစ်ခစ်.. ခေါ်ပါဖေဖေ ရာ ဆုလို့ ခေါ်ချင်ရင်လည်း ခစ်ခစ်”
“ အိုခေါ်ပါဘူးကွာ ခုနက သမီးက ကိုယ့်ကိုယ့်ကို ဆု လို့ ပြောနေလို့ ယောင်သွားတာပါ”
“ အင်းပါ ရပါတယ်၊ ဖေဖေ ကလည်း ခုထိ ရှက်နေသေးတယ်၊ သမီးနဲ့ က ဘာရှက်စာလိုလဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေါ့၊ ဖေဖေ ပွင့်လင်းရင် သမီးလည်း အကုန်ပြောပြမယ် ဘယ်လိုလဲ”
ဦးခန့်ညားဟန် မှာ ဆက်ပြောနေလည်း မထူးတော့ပြီ ကတကြောင်း၊ ဝါဝါစိုး က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အကုန်ပြောမည် ဆိုတော့ ဘာတွေလဲ ဆိုတာလည်း သိချင်သေးသည် ၊ အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ကသူမ ကိုယ်လုံးလေးကို တပတ်လှည့်ပြီး ဦးခန့်ညားဟန် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုက်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန် နူတ်ခမ်း တွေကို သူမ ကပင် အရင် စနမ်းလိုက်တော့ ဦးခန့်ညားဟန်က လည်း ပြန်နမ်းစုပ်လိုက်သည်။
“ ပြွတ်စ်”
နူတ်ခမ်းချင်း ပလွတ်ကနဲ မြည်အောင် ခွာလိုက်ပြီးမှ ဝါဝါစိုး က ဦးခန့်ညားဟန် မျက်နှာကို စေ့စေ့ စိုက်ကြည့်လေသည်။
“ သမီး တော့ အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ မနက်ဖြန်ကျမှ ဆက်ပြောတော့မယ်နော်၊ ဆရာဝန်ကြီးကလည်း ညနေက မနားမနေ လိုးထားတယ်၊ အခု ညဘက်လည်း ဖေဖေ က နင်းကန် ကြုံးလိုးတယ်၊ လူက စက်ရုပ်မှ မဟုတ်တာ ပင်ပန်းပြီ”
“ အင်း လေ၊ အိပ်ကြစို့”
မနက်ပိုင်း သူတို့ နှစ်ယောက်နိုးတော့ ဝါဝါစိုး အလုပ်သွားချိန် ကျော်နေပြီ။ မထူးတော့ပြီမို့ ဝါဝါစိုး ဖုံးကောက်ကိုင်ပြီး ဆေးရုံကို ဆက်လိုက်သည်။ ဆရာဝန်ကြီး ဦးအောင်မြင့်ကို သူဒီနေ့ အလုပ်မလာနိုင်တော့ကြောင်း ခွင့်တိုင်လိုက်သည်။
“ ဒေါက်တာ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ မနေ့ညနေကအထိတော့ အကောင်းကြီးဟာကို”
“ ဆရာ့ ဒဏ်လေ၊ ဆရာ မနေ့က လိုးလိုက်တာ ဖွတ်ဖွတ်ညှက်ညှက်ကြေရောဟာကို၊ စိုး က ကိုယ့်ယောက်ျား တယောက်က လွဲပြီး ဘယ်သူ့ အလိုးမှ လဲ မခံဖူးဘူး၊ ဒီလောက်လဲ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် လိုးတာလည်း မခံဘူးဘူးလေ၊ အခု တကိုယ်လုံးလည်း ကိုင်ရိုက်ထားသလို နာနေ၊ ဟိုဟာလေးထဲက လည်း စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း နဲ့ ၊ ဆရာ့ဟာကြီးကလည်း ထွားလိုက်တာကြီးကို ဟွန့်”
ဆရာဝန်ကြီး ဦးအောင်မြင့် ပီတိတို့ ဖြင့် ရွမ်းဝေ သွားသည်။ အကယ်၍ သာ ဝါဝါစိုး တယောက် ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် အိပ်ယာထဲ၊ သူမ ယောက်ခထီးကြီး ရင်ခွင်ထဲ မှ နေ ဖုံးဆက်နေသည်ကိုသာ သိလိုက်ရ ရင်တော့ တမျိုးဖြစ်ပေမည်၊ ယခုတော့၊
“ အေးအေး ရတယ် အေးဆေး နားလိုက်အုံး၊ ဆရာ ကြည့်လုပ်ထားလိုက်မယ်၊ ဒေါက်တာက အလေ့ အကျင့် မရှိသေးလို့ပါ၊ ဆရာ နဲ့ တပတ်တခါလောက် ကုလိုက် လိုက်ရင် အဆင်ပြေသွားမှာ ပါ ဟဲဟဲ”
“ ခစ်ခစ် ..အင်း ဆရာ ကျေးဇူးပဲနော်၊ ဘိုင်ဘိုင်”
သူမ ကို ဖက်ထားရင်းက သူမ နို့တွေကို ဖွဖွလေး နှယ်ကစားနေသော ဦးခန့်ညားဟန် က ပြုံးလိုက်ရင်း၊
“ အဲဒီ အပြောလေး တွေကို ယောက်ျား တွေ ဘယ်နှစ်ယောက်လောက် ခံခဲ့ကြရပြီလဲဟင်”
ဟု မေးလိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး က ခစ်ခစ် ရီမောလိုက်ရင်း
“ ဒီတခါထဲ ရှိပါသေးတယ် ဖေဖေရဲ့ ကဲ ခနထပြီး ရေမိုးချိုး မနက်စာ စားလိုက်ရအောင်၊ ဖေဖေ ဒီနေ့ သွားစရာ ရှိသေးလား”
“ ဟင့်အင်း မရှိဘူး၊ သမီးနဲ့ တနေ့လုံးနေမယ်၊ ဦးခန့်ညားဟန် နှင့် ဝါဝါစိုး တို့ ရေမိုးချိုး ပြီး လမ်းထိပ်နား လဘက်ရည်ဆိုင်ထွက်ကာ မနက်စာ စား လဘက်ရည် သောက်ကာ စကား စမြီ ပြောကြလေသည်။ ဦးခန့်ညားဟန်က ဝါဝါစိုး ကို ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းက စိတ်ပြန်ထလာသဖြင့် အမြန်စား ပိုက်ဆံရှင်းပြီး အခန်းသို့ ပြန်လာကြလေသည်။“ဖေဖေ ကလည်း လောလိုက်တာ ဒီနေ့ သွားစရာရှိလို့လား”
“ မရှိဘူးလေ ဒီနေ့ တနေ့လုံးအားတယ်”
“ အင် အာ့ဆို ဘာလို့ လောနေရတာလဲ”
ဝါဝါစိုး က သိရဲ့သား နှင့် စလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန်က
“ သမီးကို လိုးချင်နေလို့ပေါ့၊ အခု လီးက တအားတောင်နေပြီ “
“ ဟာ ဖေဖေ ကလည်း လွန်တယ်ကွာ၊ “
အခန်းထဲ ပြန်ရောက် တံခါးပိတ်ပြီးတာနှင့် ဦးခန့်ညားဟန် က ဝါဝါစိုး လက်ကို ဆွဲခေါ်သွားကာ အိပ်ခန်းထဲ တွင် နူတ်ခမ်းခြင်းစုပ် အဝတ်အစား တွေ အမြန်ချွတ်လျွှက် ကုတင်စောင်းမှောက်ခိုင်းလိုက်သည်။ အနောက်မှ မတ်တတ်လိုးလေသည်။ တချီပြီးသွားမှ စိတ်နည်းနည်း ပြေသွားကာ လီး နှင့် စောက်ဖုတ်ကို ရေဆေး ပြီး နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲရင်း ဖက်ထားကာ အနားယူနေကြလေသည်။ ဝါဝါစိုးက
“ ဖေဖေ ကတော့ စားပြီး တစ် ဆိုတာမျိုးပဲ ထင်တယ်နော် ခစ်ခစ်”
“ တစ်မက ဘူး လာအုံးမှာ ဟင်း၊ အခု အသက်လေး ထောက်လာလို့ မနားလို့ မဖြစ်လို့ နားနေရတာ”
“ အမလေး ကြောက်ပါပြီ ရှင် ခစ်ခစ်”
ဝါဝါစိုး မှာ ဦးခန့်ညားဟန်ကို သူမ အပျို ပေါက်ဘဝ ကတည်းက ကြိတ်ခိုက်ခဲ့သူလည်း ဖြစ်၊ အခု အလိုး ရော အပြုစု ရောမှာလည်း ကောင်းနေသဖြင့် ပိုပြီးတော့ စွဲမက်သွားရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးခန့်ညားဟန်ကို သူမ နှင့် ကျော်ကြီး တို့ အခြေအနေ နှင့် အဖြစ်အပျက်တို့ကို ပြောပြလိုက်လေသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် မှာ အတော် အံ့အားသင့်သွားရသည်။
ထို့အပြင် ဟိုတနေ့က မှ ဝါဝါစိုး နှင့် ကျော်ကြီး တို့ ဖုံးဆက်ရင်းက ကျော်ကြီး ပြောပြလာသည့်ကျော်ကြီး နှင့် ဆုဝေ တို့ အကြောင်း ၊ ဝါဝါစိုး နှင့် တခြား ယောက်ျား တယောက် လိုးနေသည်ကို ကျော်ကြီး ကြည့်နေစဉ် ဆုဝေ က အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး သူမ ပါ အတူကြည့်ရင်း သူတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ဖြစ်သွားကြသည့်အကြောင်း ( အခန်း ၁၁ -အခန်း ၁၂ ပြန်ဖတ်ပါ။)၊
ဆုဝေ အမျိုးသား လင်းခန့် ကလည်း ကပ်ကိုး သမားမို့ ကျော်ကြီး နှင့် ဆုဝေ လိုးနေကြသည်ကို ချောင်းကြည့်ကြောင်း၊ နောက်တော့ ဝါဝါစိုး နှင့် ယောက်ျား နှစ်ယောက် လိုးနေကြသည်ကို ကျော်ကြီး နှင့် ဆုဝေ တို့က ကြည့်ရင်း ဆုဝေက သူမ ယောက်ျားကို ခေါ်သွင်းကာ တူးအင်ဝမ်း လိုးဖြစ်သွားကြသည့်အကြောင်း၊ ( အခန်း ၁၉၊ ပြန်ဖတ် ) စသည်တို့ကို ပြောပြလိုက်တော့ ဦးခန့်ညားဟန် ပါးစပ်အဟောင်းသား လီး အတောင်သား ဖြစ်သွားရသည်။ သူက သူ့ချွေးမ လေးကို လိုးနေရပြီး ၊
သူ့ချွေးမကလေးက သူမ ကိုယ်သူမ သူ့သမီး ဆုဝေ ဟန်ဆောင် ရိုးပလေး နေသည်ကို ပင် သူ့အတွက်က အတော် စိတ်လှုပ်ရှားပြီး တဏှာစိတ်တွေ တအားထနေရသည်။ အခုတော့ သူ့သား နှင့် သမီး တို့ က လိုးနေကြရုံ မက သားမက်ပါ အပါအဝင် တူးအင်ဝမ်း တောင် ဆွဲနေကြ ပြီး ဆိုပါလား။ သူ့ကိုယ်သူ ခေတ်မှီလှ ပြီဟုထင်နေတာ၊ အခုတော့ လူငယ်တွေကို တကယ်မမှီပါလား ဆိုတာ သိလာရသည်။ သူ့လီးကြီး မှာ မခံမရပ်နိုင်အောင်ပင် မာတောင်ပြီး ယားယံလာသဖြင့် ဝါဝါစိုး ကို နောက်တချီ လှေကြီး ထိုး ပင် တချီ ထလိုး ပြစ်လိုက်ရသည်။ ဒီတခါ နားတော့ ဝါဝါစိုး က ဦးခန့်ညားဟန်ကို မေးသည်။
“ ကဲ ဖေဖေ့ အလှည့် ပြောတော့လေ”
“ ဟင် ဘာပြောရမှာလည်း”
“ အမယ် ဖေဖေနော် လူလည်မကျနဲ့ ခုန ကပဲ ဖေဖေပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောမယ်ဆိုလို့ သမီး က ဘာမှ လျို့ဝှက်ချက်မထားပဲ အကုန်ပြောပြထားတာ ခု ဖေဖေ ပြောဖို့ အလှည့်လေ “
“ ဟုတ်ပါပြီ သမီးရယ်၊ ဖေဖေ က ဘာကို ပြောပြရမလဲ မေးတာပါ အဟီး”
“ ဖေဖေ သူများတွေကို လျို့ဝှက်ထားတာတွေ ပြောပြပေါ့၊ ဥပမာ ဖေဖေ ဆုဝေကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက လိုးချင်နေတာလဲ၊ တကယ်ရော လိုးပြီးပလား အာ့မျိုးတွေပေါ့၊ နောက် ပြီးတော့ ဖေဖေ ဘယ်စော်တွေနဲ့ ရှုတ်သေးလည်း အာ့တွေပါပြောပြ “
“ အင်း ဆုဝေ ကို တကယ်မလိုးရသေးပါဘူးကွာ၊ တကယ်လည်း လိုးဖြစ်မယ်မထင်ပါဘူး၊ လိုးချင်နေတာကတော့ ဆယ်တန်းလောက်ကတည်းက”
ဦးခန့်ညားဟန်က ဆုဝေကို တင်းနစ် ကုတ် မှာ စသတိထားမိတာကနေ မှန်းမိတာ၊ နောက်ဆုဝေ သူငယ်ချင်း အဝင်း နှင့် ဖြစ်တာတွေကို ပြောပြလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က၊
“ အော် ဖေဖေ ကလည်း တော်တော်စွံတာပဲကိုး ခစ်ခစ်။ သမီးသူငယ်ချင်းကို တောင် ပါကင်ဖွင့်ပေးခဲ့တယ် ဆိုတော့ နည်းနည်းနှောနှော တော့ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ဒီထက်မကတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေတော့ ရှိအုံးမှာပါ”
“ ဒီလောက်လည်း မဟုတ်ပါဘူးကွာ ဟားဟား.. အင်း တခြား အတွေ့အကြုံ တွေတော့ ရှိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ထူးထူးခြားခြား လို့ ပြောရမလား ဖေဖေ တို့ ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးမှာ အပြောင်းအလဲ ဖြစ်သွားရ တဲ့ အတွေ့အကြံု ကနေပြောရမယ်ထင်တယ်။ ဖေဖေ့ ရုံး ကကောင်မလေး တယောက် နဲ့ အိစိကလီ ဖြစ်တဲ့ အချိန်ပေါ့၊ သူကလေး က ဖြူနှင်းလွှင် တဲ့…………ဖြူနှင်းလွှင် ဆိုသော ကောင်မလေး ရုံးမှာ စဝင်လာတော့ ဦးခန့်ညားဟန် တယောက် သတိထားမိ နေသည်။ လူကလေး က သွယ်သွယ် ပေမဲ့ အောက်ပိုင်းက ဆုံတောင့်သည်။ ပေါင်လည်လောက်ရောက်သည့် ဂါဝန် အနက်ရောင် ကားကား ကို အမြဲဝတ်လေ့ရှိတော့ သူမ ၏ တုတ်ခိုင်သော်လည်း ချောမွတ် သော ပေါင်လုံးတို့ကို သတိမပြုမိ၊ မျက်လုံး မကစားမိသည့် ယောက်ျား သား မရှိ။
အသားက လည်းဝင်းတော့ ပေါင်လုံးတွေက ထင်းနေသည်။ သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ထပ်လျှက် ထိုင်နေလျှင် ရှေ့မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်ရလျှင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ ဟု ဦးခန့်ညားဟန် အမြဲတမ်းတွေးနေမိသည်။ အပေါ်ပိုင်းကတော့ ကုတ်အကျႌ အမြဲထပ်ဝတ်ထားတော့ ရင်သား ဆိုဒ်ကို မှန်းမရ၊ မျက်မှန်အထူပုလင်းဖင် တပ်ထားတော့ ခပ်ရိုးရိုးသားသား ပုံလိုလို၊ သို့သော်လည်း နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးတွေက အင်ဂျလီနာ ဂျိုလီး လားအောင်းမေ့ရသည်။
အပြောအဆိုက လည်း ရည်မွန်ပြီး လူတိုင်းကို ဖော်ဖော်ရွှေရွှေ နှင့် စကားပြောတတ်လို့ ရုံးတွင်းတွင် လူသစ် ပေမဲ့ ခနလေး နှင့် ခင်မင်သူ ပေါများလှသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အပေါ်ပိုင်းက ရိုးရိုး အောက်ပိုင်းက ဆက်ဆီ ဆန့်ကျင်ဘက်တို့ နှစ်ခုတို့ တွဲနေလို့လားမသိ။ ဦးခန့်ညားဟန်အတွက် က ဆက်ဆီ အရမ်းဖြစ်နေသည်။ အဲဒီ ပေါင်လုံးတွေကို လျှာကြီး နှင့် အပြားလိုက် ရက်ပြစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေက တဖွားဖွားပေါ်နေရသည်။
ဦးခန့်ညားဟန် နှင့် အလုပ်ချင်းလည်း ဆက်စပ်သူက လည်း သင်ပြပေးနေရတာမို့ နေ့တိုင်းလိုလို ပင် နီးနီးကပ်ကပ် ရှိနေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးခန့်ညားဟန်တယောက် အိမ်ပြန်ရောက်လျှင် အလွမ်းချို ပေါ်မှာ သူမုံယိုနေတာတွေကို ဖြေဖျောက်ပြစ်ရသည်။ အလွမ်းချို ကလည်း ခုတလော သူမုံထ နေသလို သူမလည်း မုံထ နေသလားမသိ မငြင်းတမ်းကို လုပ်လို့ ရနေသည်။ ခါတိုင်း ဆိုရင် တခါတရံ သူမ က ပင်ပန်းသည်။ ဘိုက်နာသည်၊ ခါးနာသည်၊ ချောင်းဆိုးသည် အကြောင်းပြပြီး ငြင်းသေးသည်။ အဲဒီတလောက တော့ အဆင်ပြေနေသည်။
ဖြူနှင်းလွှင် ကလေး ကလည်း သူမထင်ထားပဲ နှင့် သူနှင့် တော်တော် အဆင်ပြေလာသည်။ နေ့လည်စာတွေ ဘာတွေ သူနှင့် ထွက်စားရင်း အပြောအဆို တွေ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်လာသည်။ သူ့စိတ်ထဲက လည်း အဲဒီကောင်မလေးကို လိုးချင်စိတ် တနေ့တခြား တိုးပွားလာခဲ့ရသည်။ ထိုသို့ ဖြင့် တနေ့ သူ့မုံရည်တွေကို အလွမ်းချို ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပြီးမောမောဖြင့် မျက်လုံးလေးမှေးကာ နှပ်နေခိုက်၊ အလွမ်းချို ကထပြီး နောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားသည်။
မသွားခင်က သူမ ဖုံးကို တချက်ပွတ်ကြည့်သွားလို့ထင်သည်။ သူမဖုံးက ဒီးကနဲ ဘိုင်ဘရေးရှင်းလှုပ်လာလို့ သူကောက်ကြည့်လိုက်တော့ ပွင့်သွားသည်၊ ညာဘက်အပေါ်ဒေါင့်က အဝိုင်းလေး တွေ့လိုက်ရသည်။ မက်ဆေ့ဂျာပါလား ၊ ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သူက များ မက်ဆေ့ပို့ပါလိမ့် ဆိုပြီး ထိကြည့်လိုက်တော့ ချပ်လော့က ပွင့်လာသည်။ အာဒမ် ဆိုပါလား၊ ဖေ့ဘုပ်ကလည်း သူသိထားသည့် အကောင့်မဟုတ်၊ သူ တချက်စပ်စု လိုက်တော့ အိဗ် ဆိုပါလား၊ အောင်မယ်၊ အာဒမ်နဲ့ အိဗ် ပေါ့။
ဘာတွေ ချပ်ထားသလဲ မက်ဆေ့တွေကို စခရိုးလုပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုက်ရှလဘား၊ ဆက်ခ်ချပ်ထားပါလား၊ အောက်မယ် ဟိုငတ က သူဘယ်လို ဖီးတက်နေတာ အိဗ် ( အလွမ်းချို ) ကို ဘယ်လို လုပ်ချင်တာ၊ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ကို ရေးပြထားတာတွေ့ရသည်။ အလွမ်းချို ကလည်း ဘယ်လို လုပ်ပေးမှာ ဘာညာတွေနဲ့ ချပ်ထားကြတာ နည်းတာမဟုတ်။
ခု နောက်ဆုံးပို့လိုက်သည့် မက်ဆေ့က၊ အိဗ် အိပ်ပြီလား၊ အိဗ်ဘဲဘဲ နဲ့ ကိစ္စ ပြီးသွားပလား၊ ဘဲဘဲ အစား ကိုယ့်ကို စိတ်ကူး နေမယ် ဆိုတာ တကယ်လား တဲ့ အောင်မာ၊ ငတ က၊ ရာရာစစ၊ ဦးခန့်ညားဟန် ဒေါသလည်းထွက် ဖီးလည်းတက်လာသည်။ တကယ်ဆို ကိုယ်ကလည်း ဖြူလေးကို မှန်းပြီး အလွှမ်းကို ထောင်းနေသလို အလွှမ်းကလည်း ဟို အာဒမ် ဆိုသည့်ကောင် နာမည်ရင်းက ဘာမှန်းမသိသည့် ကောင်ကို မှန်းပြီး ကိုယ့်ကို ကုန်းနေတာပါလား။
အပိုင်း (၁၀) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment