သူတို့အိမ်မှာ အပိုင်း ( ၂ )

သူတို့အိမ်မှာ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသူ - နတ်သား

အခန်း ( ၅ ) 

ထွန်းထွန်းသည် ထိုသို့ စုပ်နမ်းရက်ပေးမှုကို အောက်ဘက်သို့ လျှောချဆင်းလာရင်း၊ အယ်လင်နာ၏ အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီ ခါးစည်းနေရာကို လက်ဖြင့် အမိအရကိုင်ကာ အောက်ဘက်သို့ အလိုက်သင့် ဆွဲ၍ ချပေးသည်။

ပျော့ပျောင်းတင်းရင်းကာ (ခြေစွပ်သဘောမျိုး) အသားနှင့် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ရှိနေလေသော အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီသည် အောက်ဘက်သို့ လိပ်၍ကျသည်။ လိပ်ကျသွားသည့် အပိုင်းသည် အပြင်သို့ ပေါ်ထွက်လာသည့် တင်ပါးသား အပိုင်းကို ဝိုက်၍ တင်းကြပ်စွာ တုတ်စည်းထားသလို ဖြစ်ရာ၊ ပေါ်ထွက်လာသော တင်ပါးသားတို့သည် တစ်ရစ်၍ ဖုနေကြသည်။ 

ထွန်းထွန်း၏ လက်ချောင်းထိပ်ပိုင်းများက ထိုသို့ တစ်ရစ်ဖုထွက်နေလေသော ဖင်သားအထက်ပိုင်းကို မထိတထိလေး ရွရွဖွဖွ ပွတ်ပေးနေသည်။ထွန်းထွန်းသည် ဘိုကပြားမလေး၏ အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီ ပျော့ပျော့လေးကို ဆီးစပ်ပေါ်လာရုံ အထိသာ ဆွဲချသည်။ အဖုတ်ပေါ်လာအောင် မလုပ်သေး။ 

ပျော့နွံဝင်းမွတ်သော ဝမ်းပျဉ်သား ဖွေးဖွေးအုအုနှင့် မခုန်းတခုန်း ဆီးစပ် အထက်ပိုင်းတစ်ဝိုက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စုပ်နမ်းပေးလိုက်ရာ၊ အယ်လင်နာတစ်ယောက် ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထလျှက် တအင့်အင့် တဟင့်ဟင့် ဖြစ်လာရလေတော့သည်။ စောက်ဖုတ်ကလည်း မို့ဖောင်း၍ ကြွတက်လာသည်။

အယ်လင်နာသည် စောက်ပတ်လည်း အရက်ခံရဖူးလျှက်၊ ထိုသို့ အပြုခံရမှု၏ အရသာထူးကိုလည်း ကောင်းကောင်းကြီး နားလည်နေလေရာ

ထွန်းထွန်းက ပေါ်လုလုဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ် ပြူးတစ်ထွက်လာအောင်၊ ဘောင်းဘီကို ဆွဲဖြေလျှော့ချလျှက် အဖုတ်ကို ကုန်းရက်ပေး စုပ်ပေးတော့မည့် အချိန်ကိုသာ ရင်ဖိုမောဟိုက်စွာ စောင့်လင့်နေသည်။ ထွန်းထွန်း၏ စုပ်နမ်းရက်ပေးမှုက အောက်ဘက်သို့ တဖြည်းဖြည်း နိမ့်ဆင်းကျလာရာ ပေါင်ခွကြား စောက်ဖုတ်ဆီတွင် အဆုံးသတ်လိမ့်မည်ဟု တွက်သည်။

သို့သော် ထွန်းထွန်းက ဘိုကပြားမလေး တွက်ဆထားသလိုမျိုး မလုပ်ပါ။ ဝင်းမွှတ်သော ဝမ်းပျဉ်သားနှင့် ပျော့အိခုန်းမို့မို့လေး ဖြစ်နေလေသော ဆီးခုန်တို့ကို တပျပ်ပျပ်မြည်အောင် စုပ်နမ်းပေးပြီးနောက် အပေါ်သို့ ရုတ်တရက် ပြန်တက်သည်။ ကောင်မလေး၏ ညာဘက်နို့အုံကြီးကို ပါးစပ်ဟကာ ငုံ၍ စုပ်သည်။ ပါးစပ်ထဲ ဝင်နေသော နို့အုံတစ်ဝက်ခန့်ကို အားရပါးရ စုပ်ရင်း နို့သီးခေါင်းကို လျှာဖြင့် ထိုးရက်သည်။

“အား ပါး ပါး .. အား .. အို အို .. ထွန်းရယ် .. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ် .. ဟင်း ..ဟင်း .. ဟင်း ..“

ဘိုကပြားမလေး လူးလွန့်လှုပ်ခါသည်။ ထွန်းထွန်းသည် ညာဘက်နို့အုံကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံ၊ နို့သီးခေါင်းကို လျှာဖြင့်အပြတ်ရက်ပေးနေရင်းမှ၊ ကောင်မလေး၏ ပြေလျှော့လျှော့ ဖြစ်နေသည့် အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီလေး၏ ခွကြားထဲသို့ လက်ဝါးကို အပေါ်လှန်ကာ ထိုးသွင်း၍ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင် ထိုးနှိုက်ပွတ်ပေးသည်။

“အား … အား .. ဟင့် .. ဟင့် .. အို .. အို .. ဟင့် .. ဟင့် ..“

အယ်လင်နာ ခေါင်းမော့ကာ ခါးကော့လျှက်၊ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုပင် ခပ်ကွကွလုပ်ပေးသည်။ ထိုးနှိုက်လိုက်သော ထွန်းထွန်း၏ ပက်လက်လှန်လက်ဝါးသည် အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုကလေး၏ အောက်သို့ပါ တိုးဝင်ရောက်ရှိသွားရာ၊ မို့ဖောင်းလျှက် အရည်ကြည်များ ရွှန်းစိုနေလေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပကတိအတိုင်း အုပ်ကိုင်မိသည်။ ထွန်းထွန်းသည် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း လက်ညှိုးဖြင့်ထိုးကာ ပွတ်ဆွဲလျှက်၊ စောက်စိကိုလည်း ကိုင်တွယ် ကလိပေးပြန်သည်။ 

ထို့အပြင် ညာဘက်နို့အုံမှ ဖယ်ခွာကာ၊ ဘယ်ဘက်နို့အုံကို ရွှတ်ကနဲ တစ်ချက်နမ်းကာ နို့သီးခေါင်းကို ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက် စို့ပေးသည်။ ပြီးတော့ ဝမ်းပျဉ်သားနှင့် ဆီးစပ်တလျှောက်၊ ပါးစပ်ဖြင့် ထိစုပ်၊ လျှာဖြင့် ထိုးရက်၊ နှာခေါင်းဖြင့် ဖိနမ်းရင်း အောက်ဘက်သို့ လျှောဆင်းလာသည်။ 

လက်နှစ်ဘက်ကလည်း တင်ပါးသား အိအိကြီး အထက်ပိုင်း ထက်ဝက်ခန့် တစ်၍ ပေါ်နေလေပြီ ဖြစ်သော မလုံ့တလုံ အေရိုးဘစ် ဘောင်းဘီလေးနှင့်တကွ၊ အတွင်းခံပင်တီပါ ရောလျှက် အောက်သို့ဖိ၍ ဆွဲချွတ်သည်။ဘောင်းဘီများ ပြေလျှောကျလျှက်၊ ဒူးဆစ်ဆီလိပ်ဆင်း ရောက်သွားချိန်တွင် အယ်လင်နာ၏ ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်လည်း အထင်းသား ပေါ်လာသည်။

အယ်လင်နာသည် စောက်မွှေးတော့ အတော်များသည်။ နိုင်ငံခြားတွင် နေခဲ့စဉ်က စောက်မွှေးများကို ပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားခဲ့ပြီး၊ မြန်မာပြည် ပြန်ရောက်သည့် အခါတွင်မူ စောက်မွှေး မရိတ်ဖြစ်ခဲ့သည့်အတွက်၊ သည်မျှ အမွှေးထူထပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ အသက် ၁၈ နှစ် ပြည့်ခါစ ငယ်ရွယ်နုပျိုသူကလေးမို့၊ စောက်မွှေးတို့သည် ထူထပ်သော်လည်း ကြမ်းတမ်းခြင်းတော့ မရှိ။ နူးနူးညံ့ညံ့ ပျော့ပျော့ပျောင်းပျောင်း ကလေးများသာလျှင် ဖြစ်သည်။

ပြီးတော့ အဖုတ်ကို သန့်စင်စွာ ဆေးကြောပြုစုထားလေ့ ရှိသူလေး ဖြစ်သည့်အတွက်လည်း၊ အဖုတ်နံ့သည် (အချို့ ညစ်ပတ်သော မိန်းမများလို) နံစော်ခြင်း မရှိ။ မွှေးတေးတေး သင်းတင်းတင်းပင် ရှိနေသည်။

ဤအဖုတ်နံ့ သင်းပြန့်ပြန့်လေးကို နှာဝတွင် ရှူမိတော့၊ ထွန်းထွန်း၏ ရမက်ဇောတို့ကလည်း ထန်၍လာသည်။မူလက ထွန်းထွန်းသည် ဘိုကပြားမလေး၏ စိတ်ဆန္ဒများကို အနိုးကြွဆုံး နိုးကြွအောင် ဆွပေးလျှက်၊ မိန်းကလေး ကိုယ်တိုင်က စောက်ဖုတ်ကိုရက်ပေး၊ တက်လိုးပေးဖို့ ဖွင့်ဟပြောသည်အထိ ပြုရန် စိတ်ကူးထားသည်။ 

အယ်လင်နာကိုယ်တိုင် ငမ်းငမ်းတက်၊ အာသာပြင်းပြင်းနှင့် ပြောသောအခါကျမှ စောက်ပတ်ကို ကောင်းကောင်းရက်ပေးလျှက် ပို၍ထအောင်လုပ်ပြီးမှ တက်လိုးဖို့ ကြံထားသည်။သို့သော် စောက်ဖုတ်နံ့သင်းပြန့်ပြန့်လေးကို ရှူရှိုက်မိလေရာ၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဇောထန်၍ ထိုစောက်ပတ် မွှေးတေးတေးလေးကို ကုန်းရက်ပစ်ချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင်ဖြစ်လာသည်။

ထို့ကြောင့် ဒူးဆစ်အထိလျှောကျနေလေပြီဖြစ်သော အေရိုးဘစ်ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီတို့ကို လုံးဝကျွတ်သွားအောင် ခပ်သွက်သွက် ချွတ်ပစ်သည်။ ထို့နောက် အဝတ်အစားဆို၍ တစ်ခုတစ်လေမျှပင် မကျန်တော့ပဲ၊ လုံးဝဗလာကျင်းသွားလေသော အယ်လင်နာကို နှစ်ယောက်အိပ် ခံတင်ဘေးနားရှိ သားရေဖုံး စတီးဖရိန်ခေါက်ကုလားထိုင်ပေါ် ဆွဲ၍တင်သည်။

“ပေါင်တန်ကြီး နှစ်ခုကို လက်တန်းတွေပေါ် ခွတင်ပြီး ကျကျနန ကားပေးထားစမ်း အယ်လင်နာ ..“

ပါးစပ်မှလည်း ပြောဆိုစေခိုင်းသည်။ ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံကောင်းစွာ ရှိနေလျှက်၊ ယခုလတ်တလောလည်း ရမက်ဇောတွေ ထန်ပြင်းနေသော အယ်လင်နာကလည်း လုံး၀ ရှက်ရွံ့နောက်တန့်ခြင်းမရှိ။

ထွန်းထွန်း စေခိုင်းသည့်အတိုင်း ချက်ချင်းပင် လုပ်ပေးသည်။ ထိုင်ခုန်လက်တန်းနှစ်ခုပေါ်သို့ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ချောင်း ခွတင်ကာ ကားပေးသောအခါ၊ ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်လည်း ပြဲအာလျှက် အထင်းသားကြီး ပေါ်လာသည်။

“တက်ချတော့မလို့လား ဟင် ..“

ထွန်းထွန်းနေခိုင်းသည့် အနေအထားအတိုင်း တသွေမတိမ်းနေပေးပြီးနောက် အယ်လင်နာက မျက်တောင်မှေးစင်းကာ ခပ်ညုညုကလေး ကြည့်ပြီး မူတူတူလေသံလေးနှင့် ပြော၏။

“ဟင့်အင်း .. စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးအုန်းမယ်လေ …“

“အိုး .. ဝမ်ဒါးဖူးလ် ..“

အဖုတ်အရက်ခံချင်နေလေသော အယ်လင်နာ သဘောကျကာ၊ ဘဝင်ခိုက်သွားသောကြောင့် “သိပ်ကောင်းတာပဲ“ ဟု အင်္ဂလိပ်လိုပင် ရေရွတ်ပြောလိုက်မိသည်။

ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာ ပေါင်တန်ကြီးတွေ ကားလျှက် တက်ထိုင်နေသော စတီးဖရိန်ခေါက်ကုလားထိုင်၏ အောက်တွင် ဒူးထောက်ချပြီး၊ ကောင်မလေး၏ ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကိုကုန်း၍ ရက်လေတော့သည်။

အဖုတ်ရက်ခံမှုတွင် အထာကျွမ်းနေသော အယ်လင်နာသည် ဘယ်ဘက်လက်ချောင်း သွယ်သွယ်ပျောင်းပျောင်းလေးများဖြင့် စောက်ဖုတ်ညာဘက်နှုတ်ခမ်းကို အသာဆွဲဟ၍ ဖြဲပေးသည်။ သည်အခါ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ပြဲအာကာ၊ အတွင်းသား နီရဲရဲများ ပေါ်လာလေရာ၊ ထွန်းထွန်းက လျှာဖြင့်အပြားလိုက် ကပ်ကာ အားရပါးရ ရက်ပေးလိုက်လေရာ  ပျပ်ကနဲ ပျပ်ကနဲ အသံလေးများပင် ပေါ်သွားလေ၏။

“အား ဟား ဟား .. ကောင်းလှချည်လား ထွန်းရဲ့….ရက်ပါ .. အိုင့်စောက်ပတ်ကို ကောင်းကောင်းရက်ပေးစမ်းပါ …အားပါးပါး ရှီး .. ထွန်းရယ် .. အဖုတ်ရက်တော်လှချည်လား ဟင့် .. ဟင့် .. ဟင့် ..“

အယ်လင်နာသည် ပါးစပ်မှ ရေရွတ်မြည်တမ်းရင်း၊ ထွန်းထွန်း၏ ခေါင်းနောက်စေ့ဘက်ကို ညာလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ၊ ဆံပင်တိုတိုလေးများကို အသာပွတ်ပေးသည်။ထွန်းထွန်းက စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို အစုန်အဆန် ရက်ပေးလိုက်၊ လျှာကို ဘေးဘယ်ညာ လှုပ်ရှားကစားလိုက်နှင့် ကျကျနန ရက်ပေးနေသည်။ သို့သော် စောက်စေ့ဆီကိုကား အရောက်မလှမ်းသေး။ 

တမင်ပင် ချန်ထားသည်။ မိန်းမ၏ ကာမရမက်ဇောတွင် စောက်စေ့က တကယ့်အခရာ ဖြစ်လေရာ၊ အယ်လင်နာမှာ စောက်စေ့သည်အတိုင်း လွတ်နေမှုကြောင့် ဟာတာတာကြီး ဖြစ်နေသည်။ ကြိတ်မနိုင် ခဲမရ ရှိလေသောကြောင့်၊ မနေနိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်မှ ဖွင့်ဟပြောရလေတော့သည်။

“အစေ့ကိုပါ ရက်ပေးပါအုန်း ထွန်းရဲ့ .. အိုင့်စောက်စေ့ကို လျှာနဲ့ ထိုးကော်ရက်ပေးစမ်းပါ … ဟင်း .. ဟင်း .. ဟင်း …“

“စောက်စေ့ကို ကောင်းကောင်း ရက်ပေးမယ် .. တို့လီးကို စုပ်ပေးမလား ..“

ထွန်းထွန်းက စောက်ပတ်ရက်ပေးနေရာမှ ခေါင်းထောင်ကာ အယ်လင်နာကို မော်ကြည့်ပြီး ပြောသည်။ အယ်လင်နာ လီးစုပ်ပေးစေရန်အတွက် အကွက်ဖန်ကာ မေးခြင်းဖြစ်သည်။

.............................................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

အယ်လင်နာမှာ နိုင်ငံခြားတွင် ကာမမှုကိစ္စများ၌ အတွေ့အကြုံစုံခဲ့ပေရာ လီးကိုလည်း စုပ်ဖူးသည်။ ပြီးတော့ လီးစုပ်ရသည့်အရသာကိုလည်း သဘောကျနေခဲ့သည်။ 

သူမအတွက် လီးစုပ်ရသည်မှာ ရှက်ရွံ့စရာကိစ္စ မဟုတ်တော့။ ထွန်းထွန်းက ယခုလို ပြောဆိုခြင်း မပြုလျှင်ပင် အယ်လင်နာက ထွန်းထွန်း၏ လီးကိုတော့ စုပ်ပေးတော့မှာ ဧကန်။ ထွန်းထွန်းက ယခုလိုပြောလာတော့ ပိုအဆင်ချောသွားသည်။

“အို .. စုပ်ပေးမှာပေါ့ .. ယူ့လီးကြီးကို အိုင့်ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး အားရပါးရကို စုပ်ပေးမှာ .. အမလေးလေး .. အား ပါး .. ရှီး ..“

အယ်လင်နာ၏ စကားအဆုံးတွင် ထွန်းထွန်းက စောက်စေ့ကို လျှာဖြင့်ကုန်း၍ ထိုးကလော်ပေးလိုက်ရာ အယ်လင်နာတစ်ယောက် ကော့ပျံလူးလွန့်သွားရလေသည်။ ထွန်းထွန်းသည် စောက်စေ့ကို လျှာနှင့်ထိုးကလော်ရက်သည်သာ မဟုတ်။ နှာခေါင်းနှင့် စောက်စေ့ကို ထိကပ်ပွတ်ဆွနေရင်း၊ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းနှင့် စပ်ယှက်ရာ စောက်ခေါင်းဝကို လျှာနှင့် ထိကပ်ရက်ပေးတာမျိုးပါ လုပ်၏။ 

အယ်လင်နာ၏ စိတ်တွေပိုလှုပ်ရှားလာသည်။ အထူးသဖြင့် လီးစုပ်ချင်သည့် စိတ်များ ပိုပြင်းပြလာသည်။ ထို့ပြင် မိမိက ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပြီး ထွန်းထွန်းက အင်္ကျီတွေ၊ ဘောင်းဘီတွေ အကုန် ပြည့်ပြည့်စုံစုံဝတ်လျှက်သား ရှိနေသေးသည်ကိုလည်း မကျေနပ်သလို ဖြစ်သည်။

ထွန်းထွန်း၏ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်ကာ လီးစုပ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်သည်။ထွန်းထွန်း၏ ရှပ်အင်္ကျီကို အတင်းဆွဲချွတ်သည်။ ထွန်းထွန်းသည် စောက်ဖုတ်ရက်ပေးနေရင်းမှ ကိုယ်အထက်ပိုင်းကို ကြွ၍ တစ်မျိုး၊ လက်များကို ဆန့်ပေး၍ တစ်နည်း၊ မိမိ၏ ရှပ်အင်္ကျီ ချွတ်ရအဆင်ချောစေအောင် ကူညီပေး၏။ 

ထွန်းထွန်းသည် စွပ်ကျယ်မခံပဲ အင်္ကျီသာ တစ်ထပ်တည်း ဝတ်ထားလေရာ၊ အင်္ကျီကျွတ်သည်နှင့် ကိုယ်အထက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားသည်။ အပေါ်ပိုင်းမှ အင်္ကျီကျွတ်သွားပြီးသောအခါ ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာ၏ စောက်ဖုတ်အား ရက်ပေးစုပ်နမ်းပေးနေမှုကို တစ်စခန်း ရပ်နား လက်စသတ်လိုက်သည်။ 

ဒူးထောက်ရက်သား ရှိနေရာမှ ကိုယ်ကို အနည်းငယ် ဆန့်တန်းကာ၊ အယ်လင်နာ၏ ဘယ်ဘက်နို့အုံကြီးပေါ်မှ ကော့ထောင်တက်နေလေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ အသာစို့ပေးသည်။ အယ်လင်နာမှာလည်း မိမိက ထွန်းထွန်း၏ လီးကိုစုပ်ပေးရဖို့ အလှည့်ရောက်ပြီကို နားလည်သည့်အတိုင်း ထိုင်ခုန်လက်တန်းပေါ်ခွတင်ထားသည့် ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုကိုလည်း အောက်သို့ပြန်ချသည်။

ထွန်းထွန်းမှာ အယ်လင်နာ၏ ပေါင်နှစ်ခုကြားတွင် ဒူးထောက်လျှက် မထတထ၊ မကုန်းတကုန်း အနေအထားမျိုး ရှိနေရာ၊ သူ၏ ဘောင်းဘီအောက်မှ မတ်တောင်ကာ ဖုဖုထစ်ထစ်ဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးသည် ၊ အယ်လင်နာ၏ ကျကျနန ရက်ပေးစုပ်ပေးထား၍ တံတွေးနှင့်စောက်ရည်ကြည်များ စိုစွတ်ကာ မို့ဖောင်း၍ နေလေသော စောက်ဖုတ်ကို တေ့မိသည်။ ထောက်မိသည်။ 

ဘောင်းဘီကြားခံနေသည့်တိုင်၊ အယ်လင်နာအဖို့ လီးတန်ကြီး၏ အမာအကြော၊ အထိအတွေ့ကို ခံစားရသည်။ အတော်ကြီးထွားကာ တောင့်သန်သည့် လီးချောင်းကြီး ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း ခန့်မှန်းမိသည်။

ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာ၏ ညာဘက်နို့သီးကို ပြောင်း၍စို့ပေးပြန်သည်။ ပြီးတော့ အယ်လင်နာကို အသာသိုင်းဖက်ကာ ရင်ညွန့်အထက်ပိုင်း၊ လည်ပင်းတို့ကို တစစတက်လှမ်းကာ နမ်းရင်းထရပ်သည်။အယ်လင်နာကိုလည်း ဆွဲထူပေးသည်။ ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ နှစ်ယောက် စတီးဖရိန် ထိုင်ခုန်ဘေးနားတွင် မတ်တပ်ရပ်မိသွားကြပြီ။ 

ထွန်းထွန်းက အယ်လင်နာ၏ လည်ဂုတ်ကို အပြတ်စုပ်နမ်းနေသည်။ အယ်လင်နာမှာ ထွန်းထွန်း၏ ကျောပြင်အထက်ပိုင်းကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အသာသိုင်းဖက်ထားရင်း ခေါင်းလေးမော့လျှက်၊ မျက်တောင်တွေ မှေးစင်းကာ ပါးစပ်မှလည်း တဟင်းဟင်းနှင့် ဖြစ်နေသည်။ ထွန်းထွန်း၏ လက်များကမူ ဘိုကပြားမလေး၏ ကားကားအိအိ ဖင်ဆုံကြီးကို အားရပါးရပင် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သပ်၍ နေလေသည်။

ခဏအကြာတွင် ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာကို စုပ်နမ်းပေးနေမှုကို ရပ်သည်။ ဖက်ပွေ့ထားသည်ကိုလည်း လွှတ်ကာ လူချင်း အနည်းငယ်ခွာလိုက်သည်။ 

အတွေ့အကြုံ ရှိသင့်သလောက် ရှိထားသော အယ်လင်နာသည်လည်း ချက်ချင်းပင် အထာပေါက်သည်။ ထွန်းထွန်းက ပွေ့ဖက်ထားမှု ဖြေလျှော့လွှတ်ပေးလိုက်သည်နှင့် အယ်လင်နာသည် ထွန်းထွန်း၏ ခြေရင်းတွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်သည်။ ဒူးခေါင်းနှစ်ဘက်ကို ကြမ်းခင်းကော်ဇောပေါ်ချထောက်ကာ ပေါင်လုံးကြီးကိုတော့ ဆန့်၍ထားသည်။ ဤအခါ အယ်လင်နာ၏ မျက်နှာသည် ထွန်းထွန်း၏ ဝမ်းဗိုက်နှင့် တည့်တည့်ရှိ၍နေသည်။

တစ်ကိုယ်လုံး ဘလာကျင်းနေလေသည်မို့ အယ်လင်နာ၏ တင်ပါးဆုံလုံးလုံးအိအိ၊ ကျော့ရှင်းပြေပျစ်သော နောက်ကျောပြင်နှင့် ပေါင်တန်ကြီးတို့ကို သည်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်နေကြသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက် ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နေရသည်။အယ်လင်နာ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း ဖွေးအုလှပတင်းရင်းလှပေရာ၊ ကြည့်နေကြသူ ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့မှာ မိန်းမချင်းဖြစ်စေကာမူ၊ အယ်လင်နာ၏ နောက်ပိုင်းအလှကို အပြတ်ခိုက်၍နေကြသည်။

ကျင်ကျင်ယုကမူ ထွန်းထွန်း၏ လီးတန်ကြီး မည်မျှကြီး၍ အယ်လင်နာ လီးစုပ်ပေးလျှင် ဘယ်လိုများ ရှိလေမည်နည်းဟု တွေးကာ ရင်ဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်။ဆိုင်းနောင်မှာမူ ထွန်းထွန်းနှင့်ဖြစ်ခဲ့ဖူးပြီးသူမို့ လီးကိုမြင်ဖူးရုံမက၊ စုပ်ပေးဖူး၊ အလိုးလည်း ခံဖူးခဲ့ပြီးပြီမို့၊ ကျင်ကျင်ယုလောက်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု အတိုင်းအတာ မြင့်မားခြင်း မရှိပါ။ သို့သော် သူ့အထာနှင့်သူတော့ ရမက်ဇောထနေပေရာ၊ ကျင်ကျင်ယု၏ ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်ကို လှမ်း၍ နှိုက်ကိုင်သည်။

တစ်ဘက်အိပ်ခန်းကြီးထဲတွင်မူ ဘိုကပြားမလေး အယ်လင်နာသည် ထွန်းထွန်းဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီကို လက်ကလေးနှစ်ဘက်ဖြင့် ညှပ်ကိုင်ကာ အောက်သို့ ဆွဲချနေပြီဖြစ်သည်။ ထွန်းထွန်းကမူ အယ်လင်နာ၏ ဆံထောက်ပုံ တိုနံ့နံ့ဂုတ်ထောက် ဆံပင်ကလေးများကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူလိုက်၊ ပွတ်ပေးလိုက်နှင့် ကစား၍နေသည်။

သည်လိုခေါင်းကိုကိုင်၊ ဆံပင်ကိုဆွဲမ၊ ပွတ်သတ်ကစားနေမှုသည် အပြုခံရသူ အယ်လင်နာ၊ ချောင်းကြည့်နေကြသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်တို့ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေရုံမက၊ ထွန်းထွန်းအတွက်လည်း တစ်မူထူးခြားသော အရသာနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ရရှိခံစားရစေလေသည်။အယ်လင်နာက တဖြည်းဖြည်းဆွဲချလေရာ၊ ထွန်းထွန်းဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီအောက်သို့ တစစလျှောကျသည်။ 

ထွန်းထွန်း၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုပါ ဘောင်းဘီရှည်နှင့် အတူရော၍ ဆွဲချခြင်းဖြစ်ရာ၊ ဘောင်းဘီအောက်သို့ လျှောကျသွားလေသည်နှင့် ထွန်းထွန်း၏ လီးချောင်းကြီးက အထင်းသား ဘွားကနဲပေါ်ထွက်၍လာလေတော့သည်။ ထွန်းထွန်း၏ လီးတန်ကြီးသည် ယခုအခါတွင် ရှစ်လက်မကျော်ကျော်၊ ကိုးလက်မလောက် နီးနီးပင် ရှည်လျားကာ၊ လုံးပတ်ကလည်း ကျပ်လုံးလောက်တုတ်နေပြီဖြစ်သည်။ 

သွေးသားဆူဖြိုးလျှက် ကိုယ်ခန္ဓာကြီးထွားနေသည့် လူပျိုပေါက်အရွယ်တွင်၊ ဆိုင်းနောင်ကို ကောင်းကောင်းလိုးရကာ “မ“ဓါတ် အဆီအနှစ်များ ထိတွေ့လိမ်းကျန်နေလေသည်မို့၊ ထွန်းထွန်းသည် လူကောင်ထွားလာသည်နှင့်အမျှ လီးကပို၍ ထွက်ကာ ရှည်လာခြင်းပင်။ 

အယ်လင်နာမှ ထွန်းထွန်း၏ ဘောင်းဘီကို ခြေကျင်းဝတ်နားသို့ အရောက်ထိဆွဲချချွတ်ယူနေသည့်အတွက်၊ ဆန့်ထားသော ပေါင်တန်များ ကွေးညွှတ်ကာ ခြေဖနောင့်နှစ်ဘက်အပေါ် တင်ပါးကြီးထိကပ်မိအောင် ထိုင်ချသည့် အနေအထားမျိုး ဖြစ်ပေရာ၊ သူမ၏ မျက်နှာသည် ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ခွကြားနှင့်တန်း၍ နေသည်။

ထွန်းထွန်း၏ ထောင်နေလေပြီဖြစ်သော လီးချောင်းကြီးသည်၊ အယ်လင်နာ၏ မျက်နှာနားတွင် တယမ်းယမ်းဖြစ်၍နေသည်။ အယ်လင်နာသည် မူလက ထွန်းထွန်း၏ ဘောင်းဘီကို လုံးဝကျွတ်သွားအောင် ချွတ်ချလျှက်၊ ကောင်လေးကို လုံးဝကိုယ်လုံးတီးဖြစ်အောင် လုပ်ပြီးမှ၊ လီးကို ကျကျနန စုပ်ပေးမည်ဟု စိတ်ကူးရှိခဲ့သည်။ 

သို့သော် မျက်နှာနားတွင် တလှုပ်လှုပ် တငေါ့ငေါ့ဖြစ်နေလေသော လီးချောင်းကြီးကို မြင်ရသည့်အပြင်၊ လီးနှင့် နှာခေါင်း၀ အတော်နီးကပ်နေသည့်အတွက် လီး၏ရနံ့ကိုလည်း အပြတ်ရှူမိလေရာ အချိန်ဆိုင်းမနေလိုတော့။

ထို့ကြောင့် အသာခေါင်းမော့ကာ ကုန်းထပြီး ထွန်းထွန်း၏ လီးချောင်းကြီးကို ပါးစပ်နှင့် ငုံကာ၊ အားရပါးရပင် စုပ်လိုက်လေတော့သည်။

“အား ပါး ရှီး .. ဟင်း .. ဟင်း .. ဟင်း …“

ထွန်းထွန်းသည် အံကြိတ်ကာ ညည်းညူမြည်တမ်းရင်း အယ်လင်နာ၏ ခေါင်းမှဆံပင်များကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူဆော့ကစားသည်။

သည်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှာတော့ …..

.....................................................................................................................

အခန်း ( ၇ )

သည်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှနေ၍ ချောင်းကြည့်နေကြလေသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်မှာလည်း၊ ကာမဆိပ်တွေ တက်ပြီးရင်းတက်နေလေပြီ။ အထူးသဖြင့် ကျင်ကျင်ယုမှာ ထွန်းထွန်း၏ လီးတန်တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီး၊ အထင်းသားပေါ်လာသည်ကို မြင်ရချိန်တွင် ရင်တဒိန်းဒိန်းပင် ခုန်လာသည်။ 

သည်ကြားထဲ ဆိုင်းနောင်ကလည်း သူမ၏ ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်ကို ထိုးနှိုက်ကိုင်တွယ်ကလိလာပြန်ရာ၊ ကျင်ကျင်ယုအတွက် ပိုလို့ပင် ဖီလင်တက်သွားရစေသည်။ဆိုင်းနောင်၏ နို့အုံကို ပို၍ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်နယ်သည်။ ကိုင်ဆွဲသည်။

“နင့်မောင်ရဲ့လီးကြီးက တကယ်ထွားတာပဲဟာ .. အပီပဲ .. အဲဒီလီးမျိုးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ရရင်လား … တောက် … ဟင်း ..“

ကျင်ကျင်ယုသည် ထွန်းထွန်း၏ လီးကို အယ်လင်နာ စုပ်ပေးလိုက်တာကို ကြည့်ရင်း ရင်ထဲမှ မချင့်မရဲဖြစ်လာကာ အံကြိတ်လျှက်တီးတိုးပြောသည်။ ထို့ပြင် ဆိုင်းနောင်၏ ပါးကိုလည်း ရွှတ်ကနဲ နှာခေါင်းနှင့် ဖိကပ်ကာ နမ်းလိုက်သေးသည်။ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်သည် အထာပေါက်ကာ လမ်းပွင့်နေပြီဖြစ်ရာ၊ အပြုအမူတို့လည်း ရဲတင်းနေကြပြီဖြစ်၏။

“နင် တကယ်ပြောတာလား ..“

“တကယ်ပေါ့ နောင်နောင်ကလဲ …“

“ဒါဆို ငါဖန်ပေးမယ် … ဖြစ်ရင်သာ ခံဖို့ ပြင်ထား ..“

“ကျေးဇူးပါပဲ ယောင်းမရယ် .. ခစ် ခစ် ..“

မိမိနှင့် ထွန်းထွန်းတို့ လိုးဖြစ်ကြလျှင် ဆိုင်းနောင်မှာ မိမိ၏ ယောင်းမတော်သွားမည်ဟူသော စိတ်ကူးဖြင့် ဤသို့ခေါ်လိုက်ပြီးမှ ကျင်ကျင်ယုသည် မိမိခေါ်ဝေါ်မှုကို၊ မိမိသဘောကျကာ ခစ်ကနဲ ရယ်၏။

“အခုတော့ သူ့အဆက် ဘိုကပြားမကို ဖြုတ်အုန်းမှာဆိုတော့ .. နင် ခဏစောင့်လိုက်အုန်း ..“

“ဘယ်လောက်ကြာကြာ စောင့်ရမှာလဲ .. ငါ့စောက်ပတ်က ယားနေပြီဟဲ့ ..“

“မကြာပါဘူး ဟ .. ဘိုကပြားမပြီးရင် နင့်ကို ဆက်ဖြုတ်ဖို့ ငါကြည့်လုပ်ပေးမယ် .. လောလောဆယ် နင့်စောက်ပတ်ယားနေရင် ငါပွတ်ပေး ကလိပေးမယ်လေ ..“

“အင်း … အင် း .. လုပ်စမ်းပါ .. လုပ်စမ်းပါ …“

“ငါ့ကိုလည်း ပြန်ကလိပေးရမယ်နော် …“

“အိုး … ဖြစ်တယ် .. ဖြစ်တယ် … စိတ်ချ …“

စကားဆုံးသည်နှင့် ကျင်ကျင်ယုသည် ဆိုင်းနောင်၏ ပေါင်ကြားမှ အဖုတ်ကို လှမ်းနှိုက်သည်။ ထမီကို အောက်စလွတ်သွားလေအောင် မတင်ကာ နှိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဆိုင်းနောင်သည် အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီလေး ဝတ်ထားပါသေးသည်။ 

ကျင်ကျင်ယုသည် စောက်ဖုတ်ကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ အသာဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက် ပွတ်ပေးပြီးနောက်၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီခွဆုံ ပိတ်သားကို ဘေးသို့အသာ တွန်းဖယ်လျှက်၊ စောက်ပတ်အား အထင်းသား ပကတိအတိုင်း ပေါ်လာစေရန်ပြုကာ၊ လက်ညိုးနှင့်ပွတ်ဆွဲ ထိုးကလိပေးလိုက်ရာ ဆိုင်းနောင်တစ်ယောက် ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ပင် ဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ 

မိန်းကလေးချင်း အချစ်ပလူးရဖို့ အခြေအနေ ဖန်လာလျှင် ဘယ်လိုဘယ်ပုံပြုမည်ဟု ကျင်ကျင်ယုက ကြိုတင်စိတ်ကူး၍ စဉ်းစားထားလေရာ အထူးပင် အထာကျသွားခြင်း ဖြစ်သည်။

ဆိုင်းနောင်က ကျင်ကျင်ယု၏ စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်တွယ်ပွတ်ရာတွင် ထမီပေါ်မှသာ ပေါင်ခွကြားကို ထိုးကိုင်ကာပွတ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခု ကျင်ကျင်ယုက အစပြုပေးလိုက်တော့၊ ဆိုင်းနောင်လည်း အတုမြင်အတတ်သင်ကာ ကျင်ကျင်ယု၏ နည်းအတိုင်း အတုခိုးကာလုပ်သည်။

ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့သည် တစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ကို တစ်ယောက်က၊ ကောင်းကောင်းကြီး ထိုးနှိုက်ပွတ်ကလိပေးရင်း တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲ၌ ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ စုံတွဲ သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းနေမှုကိုလည်း မျက်လုံးများ ပြူးလျှက် ကြည့်နေကြလေသေးသည်။

.........................................................................................................................

ဘိုကပြားမကလေး အယ်လင်နာသည် ထွန်းထွန်း၏ လီးကိုကျကျနနပင် စုပ်ပေးသည်။ အသက်ငယ်ရွယ်သော်လည်း အတွေ့အကြုံရင့်နေသူကလေးမို့လည်း လီးစုပ်ပေးမှု အထာကျသည်။ ကျွမ်းကျင်သည်။ 

စစချင်းသာ အာသာရမက်ဇော ထန်ပြင်းသည့်အတွက် လီးကြီးကို အားရပါးရ ငုံကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်သည်။ သည်နောက်တွင်တော့ နှစ်ဦးလုံး အရသာတွေ့ရလေစေသော ထိမိသည့် နည်းလမ်းများဖြင့် ထွန်းထွန်း၏ လီးကိုစုပ်ပေး၏။

လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အတင်းငုံခဲစုပ်ပေးခြင်းမျိုး မလုပ်ပါ။ လီးထိပ်ဘက် ဒစ်ပြဲလန်ကြီးကိုသာ (အရေပြားဆွဲချကာ ဒစ်ဖော်ယူပြီး) နှုတ်ခမ်းပါးလေးနှစ်ခုကို ဒစ်အောက်ခြေပိုင်းတွင် ထိကပ်ဖိညပ်နေအောင် ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲစုပ်ပေးသည်။ 

ကျန် လီးတန်လုံးပတ်ပိုင်းကိုတော့၊ ဖြူဖွေးသေးသွယ်သော လက်ချောင်းနုနုကလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အသာအထက်အောက်ပွတ်ပေး၏။ လီးဒစ်ကို စုပ်ပေးရင်း၊ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည့် သဘောမျိုးပင်။

“လျှာသုံးအုန်းလေ အယ်လင်နာ ..“

ထွန်းထွန်းက ဘိုကပြားမလေး လီးစုပ်ပေးတာကို မှိန်း၍ အရသာခံရင်းက မောသံနှင့်ပြောသည်။ ကောင်မလေး၏ ခေါင်းမှဆံပင်တိုကလေးများကိုလည်း လက်ချောင်းများနှင့် ထိုးဖွကစားသည်။အသာအယာ ဆွဲကိုင်ကြည့်သည်။ အယ်လင်နာက လျှာကို အသုံးချသည်။ ပါးစပ်ထဲ ငုံမိထားသော လီးဒစ်ပိုင်းကို လျှာနှင့်လှည့်ပတ်ရက်ပေးသည်။

ထိုမျှမကသေးပဲ၊ လျှာလေးကို တစ်လစ်ထုတ်ကာ လီးဒစ်အောက် မေးသိုင်းနေရာတွင် ကပ်ထားကာ၊ လီးဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လှုပ်ရှားနေအောင် စုပ်ယူပြန်ထုတ်လုပ်ပေးရင်း၊ လီးဒစ်အောက်ခြေဘက် မေးသိုင်းနေရာကို လျှာဖြင့်ရက်ပေးသည်။ 

လီးတန်အရင်းပိုင်းကိုမူ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဖွဖွရွရွ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ပေးကာ၊ လက်ဖဝါးအရင်းဘက်ပိုင်းနှင့် လီးတန်အောက်မှကပ်၍ ရှိနေသော ဂွေးအုများကို လှမ်း၍လှမ်း၍ တွန်းသည်။တကယ်ကို ကျွမ်းကျင်ပညာပြည့်ဝလေသော လီးစုပ်ပေးမှုပင်ဖြစ်သည်။ သည်လို ထိမိသော လီးစုပ်ပေးမှုပို တော်ရုံ မိန်းမ လုပ်ပေးတတ်သည် မဟုတ်ပေ။ 

ယောကျ်ားအဖို့ လီးစုပ်ပေးမှုမှ အရသာတွေ့နေသည့်အပြင်၊ မိမိ၏ လီးကို စုပ်ပေးရက်ပေး ပွတ်သပ်ဆော့ကစားပေးနေမှုကို အပေါ်စီးမှ ငုံ့ကြည့်၍ ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နိုင်ပြန်ပေရာ အရသာအပြတ်ကို ခံစားရရှိပေသည်။ ထွန်းထွန်းသည်လည်း သည်နည်းနှင်နှင်ပင်။ ထွန်းထွန်းသာ မဟုတ်။

သည်ဘက် အိပ်ခန်းလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်နေကြသော ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့မှာလည်း အယ်လင်နာ၏ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း မဟုတ်သော်လည်း၊ စနစ်ကျနလှသော လီးစုပ်ပေး ကလိပေးမှုကို အပီအပြင်ပင် တွေ့မြင်နိုင်ကြလေသည်။

အယ်လင်နာသည် ထိုသို့ ပြုပေးရုံသာမဟုတ်။ လီးတန်လုံးပတ်ဘေးနားကို ပါးစပ်ဖြင့်ဟငုံကာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာအသာအယာ လှုပ်ရှား၍ လီးတန်လုံးပတ်ကို နှုတ်ခမ်းပါးလေးများဖြင့် ပွတ်တိုက်ပေးမှုလည်း လုပ်ပေးသေးသည်။ 

သူမအဖို့ လီးတန်ကြီး၏ မာတောင်နေသော်လည်း၊ နွေးထွေးနူးညံ့မှု အထိအတွေ့ကို ကျကျနန ခံစားရကာ အရသာ သိပ်တွေ့သလို၊ ထွန်းထွန်းအဖို့မှာလည်း စိုစွတ်အိထွေးလေသော နှုတ်ခမ်းသားများ၏ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုကို ခံစားရကာ၊ ခေါင်းတမော့မော့၊ ခါးတလှုပ်လှုပ် ဖြစ်၍နေလေတော့သည်။

ထွန်းထွန်း၏ စိတ်တွေ အရမ်း “ဟော့“ လာပြီ။ ဆက်လက်၍ လီးစုပ်ခံနေရလျှင်၊ ဘယ်လိုမှ ထိန်းနိုင်တော့မည် မဟုတ်။ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပေတော့မည်။ထွန်းထွန်းသည် အယ်လင်နာ၏ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း လိုးချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြထက်သန်နေလေရာ၊ လီးစုပ်ခံရပြီး သုတ်ရည်ထွက်ကုန်မည့် အဖြစ်ကို (ယခု လောလောဆယ်) မလုပ်လိုသေးပါ။

“တော်ပြီ … အယ်လင်နာ .. လိုးကြရအောင် .. ဟုတ်လား ..“

အယ်လင်နာတစ်ယောက် ရမက်ထန်ပြင်းသည့် မိန်းကလေးမျိုးဖြစ်ကြောင်း အကဲခတ်မိလေပြီမို့ ထွန်းထွန်းကလည်း ခပ်ရှင်းရှင်းပင် ပြောသည်။ ပြောပြောဆိုဆို အယ်လင်နာ စုပ်နေသော လီးကို အသာဖယ်ယူသည်။

ပြီးတော့ စောစောက အယ်လင်နာကို တင်ကာ၊ စောက်ပတ်ရက်ပေးခဲ့သော စတီးဖရိန်၊ သားရေထူထူအခင်း ထိုင်ခုန်ပေါ်သို့ သွားထိုင်သည်။ထို ထိုင်ခုံသည် တစ်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်လျှင်၊ တည့်တည့်မတ်မတ် ကောင်းကောင်းမြင်နိုင်သည့် နေရာတွင် သေသေချာချာ ချားထားသည်။

တစ်ဘက်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေလေမည် ဖြစ်သော မိမိ၏ အစ်မ ဆိုင်းနောင် ကောင်းကောင်းကြီး လီးအဝင်အထွက်ကိုပါ မြင်နိုင်အောင်၊ ထိုင်ခုန်ပေါ်ထိုင်ကာ အယ်လင်နာကို ပေါင်ပေါ်တင်လိုးသည့် လိုးနည်းပုံစံကို ထွန်းထွန်းက ရွေးချယ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဆိုင်းနောင်နှင့်အတူ ရှမ်းတရုတ်မ ကျင်ကျင်ယုပါ ရှိနေသည်ကိုတော့၊ ထွန်းထွန်း မသိသေးပါ။ တစ်ဘက် အိပ်ခန်းလေးထဲမှ သူ့အစ်မတစ်ယောက်တည်းသာ ချောင်းကြည့်နေသည်ဟုပဲ သိထားသည်။ 

အယ်လင်နာကို လိုးသောအခါ၊ ဘိုကပြားမလေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ မိမိ၏ လီးချောင်းကြီး ဘယ်လိုဝင်ကာ၊ ဘယ်ကဲ့သို့ လှုပ်ရှားလျှက်၊ လီးနှင့်စောက်ပတ် တပ်ရက်သား အခြေအနေ ဘယ်ပုံဘယ်နည်းရှိသည်ဆိုခြင်းတို့ကို၊ အစ်မဖြစ်သူ ဆိုင်းနောင်အား ကောင်းကောင်းရှင်းရှင်းကြီး ကြည့်စေလိုသည်။ 

ထို့ကြောင့် ဆောင့်အား၊ ညှောင့်အား သိပ်မသန်လှသော်လည်း၊ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးအဝင်အထွက်ကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပေါ်လွင်နေစေသည့် နောက်ပြန်အပေါ်ထိုင်လိုးနည်းပုံစံဖြင့် အယ်လင်နာကို ဈေးဦးဖောက် လိုးပြခြင်းဖြစ်သည်။

အစပိုင်းတွင် သည်လိုပြကွင်းကောင်းအောင် ပြထားပြီး၊ အရှိန်လည်းရလာ လီးအဝင်အထွက်လည်း ချောမော၊ မိမိနှင့် အယ်လင်နာလည်း ပို၍ ရင်းနှီးအထာကျလာကြသည့်အခါတွင်မှ၊ ဆောင့်အားသန်၍ ၊ လီးအဝင်နက်လေသော အခြားလိုးနည်းပုံစံ တစ်မျိုးမျိုးကို ပြောင်း၍ လိုးပေးမည်ဟုလည်း စိတ်ကူး၍ ထားလေသည်။

.....................................................................................................................................

အခန်း ( ၈ )

ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သောအခါ ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးသည် မတ်တောင်ကာ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်လျှက်၊ လိုးကြဆော်ကြတော့မည့် အတွဲဖြစ်သူ အယ်လင်နာကို မျက်စပစ်၍နေသည်။ဤသည်က အယ်လင်နာ တစ်ယောက်တည်းကိုသာ မဟုတ်ပါ။ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်နေကြလေသော မိန်းကလေး နှစ်ယောက်ကိုလည်း ဟန်ရေးပြသလို ဖြစ်သည်။

“တောက် .. တကယ့်ကို ကြီးတဲ့ လီးကြီးကွာ .. အားရစရာကြီးပဲ .. ဟို ဘိုမ ခံမှ ခံနိုင်ပါ့မလား မသိဘူး ..“

ထွန်းထွန်း၏ တုတ်ရှည်ရှည် လိင်ချောင်းထွားထွားကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ကျင်ကျင်ယုက အံကြိတ်ကာ လေသံတိုးတိုးဖြင့် ပြော၏။တကယ်တော့ သည်လီးချောင်းကြီးဖြင့် မိမိ၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထိုးသွင်းပြီး လိုးဆောင့်လျှင်၊ မိမိခံမှ ခံနိုင်ပါ့မည်လားဟု တွေးမိလေသော အတွေးကြောင့်၊ ဤစကားများ ပါးစပ်မှ ပေါ်ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။

“အံမယ်လေး .. နင်က ကြားက ပူနေရသေးတယ် .. ဒီ ဘိုကပြားမ ကြည့်ရတာ … တကယ့် ဆားဗစ်ကြီးပါဟာ .. ထွန်းထွန်းရဲ့လီးနဲ့ လိုးတာကို ကောင်းကောင်းခံနိုင်ပါတယ် .. နင် မယုံရင် စောင့်သာကြည့် .. အေး .. နင့် စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေး ထဲကို လိုးတဲ့အခါကျမှသာ .. နင် အော်နေရမှာ .. သိလား ..“

ဆိုင်းနောင်က ပါးစပ်မှ ခပ်တိုးတိုး ပြန်ပြောရင်း ကျင်ကျင်ယု၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့၊ လက်ညိုးတစ်ချောင်းတည်း ထိုးကလိပေးနေရာမှ၊ လက်ခလယ်ပါ ထပ်ဖြည့်လျှက် လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးဖြင့် ကလိသည်။

“အား .. နာတယ်ဟ … ဖြည်းဖြည်း ..“

လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူး ရုတ်တရက် တိုးဝင်လာမှုကြောင့် ကျင်ကျင်ယု နာသွား၍ ခပ်အုပ်အုပ် ညည်းသည်။

“ဟော … ကြည့် .. ထွန်းထွန်းရဲ့လီးကြီးတောင် မဟုတ်ဘူး … ငါ့လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့်တာနဲ့ .. နင် အော်ရပြီ မဟုတ်လား .. မခံနိုင်ရင် ပြောနော် …“

ဆိုင်းနောင်က စသလိုလို ၊ နောက်သလိုလိုလေး ပြောရာ၊ သည်လိုတော့လည်း ကျင်ကျင်ယုက အပြောမခံနိုင်။

“အံမယ် .. ရုတ်တရက်မို့ ညည်းမိတာပါနော် .. ကြီးကျယ်မနေနဲ့ ..“

ပြောပြောဆိုဆို ကျင်ကျင်ယုသည် ဆိုင်းနောင်၏ စောက်ခေါင်းကို ထိုးကလိနေသော လက်ညိုးတွင်၊ လက်ခလယ်နှင့် လက်သူကြွယ်ပါ ကပ်ပူးကာ၊ လက်ချောင်းသုံးချောင်းဖြင့် ထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။ 

စောစောက မိမိကို ဆိုင်းနောင်က စသလိုလိုနှင့် ခနဲ့ခဲ့မှုကို ပြန်တုံ့ပြန်နိုင်ရန် ယခုလို ပြုမူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ လက်ချောင်းသုံးချောင်း ထိုးထည့်မှု ဒဏ်ကြောင့် ဆိုင်းနောင် ညည်းညူလျှင်၊ ကျင်ကျင်ယုက ပြန်၍ လှောင်ပြောင်မည်ဖြစ်သည်။

သို့သော် ..

ဆိုင်းနောင်၏ စောက်ပတ်က ကျင်ကျင်ယု၏ စောက်ဖုတ်နှင့် အနေအထားချင်း မတူပါ။ ကျင်ကျင်ယုသည် ဟိုစပ်စပ်၊ သည်စပ်စပ်လုပ်၊ အပြာပုံတွေကြည့်၊ အပြာစာအုပ်တွေဖတ်ဖြင့်၊ ကာမမှုကိစ္စတွင် အတော်လေး ဗဟုသုတ စုံခဲ့သော်လည်း၊ ယောကျ်ားနှင့် လိုးဖူးဆော်ဖူးခြင်းကား မရှိသေးပါ။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်က အပျိုစစ်စစ် ပါကင်ပိတ်လေး။ဆိုင်းနောင်မှာမူ၊ ကျင်ကျင်ယုလို ပါကင်ပိတ် မဟုတ်။ ပါကင်ပွင့်ပြီးသား။ အလိုးခံဖူးပြီးသား။ 

ပြီးတော့ သူ့ကို လိုးခဲ့ကြသော ပထွေးကိုဘမောင်ရော၊ မောင်ငယ် ထွန်းထွန်းတို့ပါ နှစ်ယောက်လုံး၊ စံချိန်လွန် လီးကြီးကြီး၊ ထွားထွားတုတ်တုတ်ကြီးတွေ ဖြစ်ကြပေရာ၊ အသက်ငယ်ရွယ်နုနယ်သေးသည့် မိန်းမငယ်လေးမို့၊ စောက်ပတ်ပြဲအာလန်ခြင်း မရှိသေးသည့်တိုင် စောက်ခေါင်းပေါက်ကတော့ ကျယ်နိုင်ချဲ့နိုင်ကားနိုင်နေပြီ ဖြစ်သည်။

ကျင်ကျင်ယု၏ လက်ချောင်းသုံးချောင်းပူးကို ဆိုင်းနောင် မဖြုံပါ။ မဖြုံရုံတင်မက၊ ကာမဇောထန်ချိန်တွင် ထိုးကလိခံရမှုသည် ဆိုင်းနောင်အဖို့ အရသာပင် ဖြစ်သွားသည်။

“အား …. ဟင့် .. ဟင့် .. ကောင်းလိုက်တာ ဟယ် .. ထိုးစမ်းပါဟ .. ထိုးကလိပေးစမ်းပါ … ဟင်း .. ဟင်း ..“

ဆိုင်းနောင် အရသာတွေ့ကာ တုန်ခိုက်ခိုက်ပင် ညည်းမိ၏။

ကျင်ကျင်ယု အံ့အားပင် သင့်သွားသည်။ ဆိုင်းနောင် နာ၍ အော်လိမ့်မည်ဟု ကျင်ကျင်ယုက ထင်ထားခဲ့သည်။ ယခုမူ ဆိုင်းနောင်က နာလို့မအော်၊ ကောင်းသောကြောင့်သာ ရေရွတ်မြည်တမ်းလာသည်။ ခက်ပဲခက်ရချည်ရဲ့။သို့သော် ကိုယ်တိုင်က အတွေ့အကြုံ မရှိသေးစေကာမူ ကာမမှုတွင် အတော် ဗဟုသုတကြွယ်သူကလေးမို့၊ ကျင်ကျင်ယုသည် ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်လေသည်မို့ တစ်စုံတစ်ရာကို တွေးမိလိုက်သည်။

“နောင်နောင် .. ငါ့ကို မှန်မှန်ပြော .. နင် အလိုးခံဖူးပြီးပြီ မဟုတ်လား ..“

ဤမေးခွန်း မေးလိုက်ချိန်တွင် ကျင်ကျင်ယုသည် ဆိုင်းနောင်၏ စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းသုံးချောင်းဖြင့် ခပ်သွက်သွက် ထိုးကလိလျှက်၊ စောက်စေ့ကိုလည်း လက်မနှင့် ထိုးပွတ်ချေလိုက်သည်။ ဤပြုမူချက်သည် ဆိုင်းနောင်၏ ရမက်ကို ဟုန်းကနဲ နိုးကြွစေရာ ပါးစပ်မှ လွှတ်ကနဲ ပြောလိုက်မိသည်။

“အင်း .. ခံဖူးတယ် ..“

“ဘယ်သူနဲ့ လိုးတာလဲ ..“

မိမိနှင့် ရွယ်တူ ဖြစ်ပါလျှက်၊ ကာမစပ်ယှက်မှု လက်တွေ့ခံရပြီးသည့်အတွက်၊ ကျင်ကျင်ယုမှာ မနာလိုလည်းဖြစ်၊ မိန်းမငယ်လေးတို့ ဗီဇအတိုင်း စပ်စပ်စုစု သိလည်းသိလိုသောကြောင့် ခပ်မြန်မြန်ပင် မေးလိုက်မိသည်။

“ဟိုမှာကြည့်ဟာ သူတို့ အလုပ်ဖြစ်ပြီ။ စကားသိပ်မများနဲ့ .. ပြီးမှပြောမယ် ..“

မိမိကို ထွန်းထွန်းတို့သားအဖက လိုးဖူးကြကြောင်းကို ဖွင့်ပြရမှာ မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေသေးသောကြောင့် ဆိုင်းနောင်က စကားစ ဖြတ်လိုက်သည်။ သည်အကြောင်းတွေကို ကျင်ကျင်ယုကို ပြောတော့ပြောရမည်။ ယခုတော့ မဟုတ်သေး။ သည်ထက် အရှိန်တွေ တက်လာမှ ..။

တစ်ဘက် အိပ်ခန်းကြီးထဲမှ ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ အတွဲ၏ လှုပ်ရှားပုံတွေကလည်း ပိုပီပြင်သောင်းကျန်း၍ လာပေရာ၊ ကျင်ကျင်ယုမှာ စကားဆက်မဆိုတော့ပဲ မျက်စေ့ကိုသာ ကောင်းကောင်း အလုပ်ပေးလိုက်သည်။ 

ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ လိုးကြဆော်ကြပြီး၊ အရှိန်ရလာသည့်အချိန်တွင် မိမိအသင့်ယူလာခဲ့သော နှစ်ဘက်ချွန် ရာဘာလီးတန်ရှည်ကို ထုတ်အသုံးချရန်လည်း ကျင်ကျင်ယုက စိတ်ကူးထား၏။

....................................................................................................................................

“အဲဒီ ထိုင်ခုန်ပေါ်မှာ ထိုင်ရက်ကြီး လုပ်မလို့လား …“

အယ်လင်နာက ထွန်းထွန်းကို မျက်စလေးချီကာ မျက်နက်လေးထောင့်ကပ်လျှက် ခပ်ညုညုလေးကြည့်ရင်း မေး၏။

“အင်း လေ .. အယ်လင်နာက တို့ဘက်ကျောပေးပြီး အပေါ်က ခွထိုင်ပေါ့ .. လိုးရင်း .. အယ်လင်နာနို့တွေကိုလည်း ကောင်းကောင်းဆွဲပေးလို့ ရတာပေါ့ ..“

“နို့ဆွဲနိုင်တာကတော့ ဟုတ်ပါပြီ .. ဆောင့်အားက ကောင်းပါ့မလား .. အပေါ်ကတက်ခွလုပ်ပေးတာ ကြိုက်ရင် ခံတင်ပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်လှန် အိပ်ပါလား .. အိုင် အပေါ်ကနေ တက်ခွထိုင်ပြီး ကောင်းကောင်းဆောင့်ပေးမယ်လေ ..“

အယ်လင်နာသည် ဆောင့်ချက်ခပ်ပြင်းပြင်း၊ လီးအဝင်နက်နက်နှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးမှုကို လိုလားသဘောကျသည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်မို့ သည်လို ထိုင်ခုန်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာ လိုးမည့်အနေအထားကို သိပ်မကြိုက်လှပေ။ သည်လို အနေအထားသည် အပြာကားများနှင့် အပြာဓါတ်ပုံများအတွက်သာ ပြကွင်းကောင်းဖို့ သုံးသင့်သည်ဟု အယ်လင်နာ ထင်သည်။

“တို့လီးကို မင်းရဲ့စောက်ပတ်မှာ အင်ထရိုဂျုစ် (မိတ်ဆက်) တဲ့ သဘောမျိုးပဲ ဒီအနေအထားနဲ့ လုပ်မှာပါ .. လီးနဲ့စောက်ပတ် အထာကျပြီး ဝင်နိုင်ထွက်နိုင်သွားပြီးရင် မင်းပြောသလိုမျိုး ခံတင်ပေါ်မှာ ပြောင်းလုပ်တာပေါ့ ..“

ထွန်းထွန်းကလည်း ယုတ္တိရှိရလေအောင် ရွှီးသည်။ ကျိုးကြောင်း ဆီလျှော်သောကြောင့် အယ်လင်နာလည်း ထွန်းထွန်း၏ စကားကို လက်ခံသွားသည်။ ထွန်းထွန်း၏ လီးကြီးက အတော်ကို ကြီးမားတုတ်ခိုင်တာကို အယ်လင်နာသိသည်။

“အိုကေ …“

အယ်လင်နာသည် ခေါင်းညိတ်သဘောတူပြီးနောက်၊ ထိုင်ခုန်တွင် ထိုင်၍ အသင့်ရှိနေသော ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ပေါ်တွင် ဝင်ထိုင်သည်။ 

ထွန်းထွန်း၏ ရင်ဘတ်ကိုကျောကပ်ကာ ထိုင်ပြီး ပေါင်ကို ခပ်ကားကား ပြုထားရာ၊ ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ကြားမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသော လီးချောင်းကြီးသည် အယ်လင်နာ၏ ပေါင်ခွကြား စောက်ဖုတ်ရှေ့တည့်တည့်တွင် ကျကျနနကြီး တန်းမတ်၍ ထောင်နေလေတော့သည်။အယ်လင်နာ၏ ဖင်ဆုံကားကားကြီးကမူ ထွန်းထွန်း၏ ဆီးစပ်ပေါင်ခြံတွင် အိအိကြီး ထိမိနေလေသည်။ ထွန်းထွန်းက ဘယ်ဘက်လက်ကို အယ်လင်နာ၏ ချိုင်းကြားမှ တိုးလျှိုကာ၊ ဘယ်ဘက်နို့အုံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်သည်။

 နို့အုံသား အိအိကြီးကို အသာပင့်ကိုင်ဆုပ်ပေးရင်း၊ နို့သီးခေါင်းကို လက်မနှင့် ဖိကပ်ပွတ်သည်။ ညာလက်ကိုမူ အယ်လင်နာ၏ ပေါင်ကြားသို့ နှိုက်ကာ၊ ဆီးစပ်အောက်ပိုင်းကို လက်ဖမိုးဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း၊ စောက်စေ့ကိုတော့ လက်ညှိုးနှင့်ထောက်ကာ ထိုးချေပွတ်၍နေသည်။ 

ဘိုကပြားမလေး ရမက်ကို ထန်ပြင်းလာအောင် အပြတ်ဆွပေးလိုက်ခြင်းပင်။အယ်လင်နာတစ်ယောက် ဓါတ်လိုက်သလို ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ဖြစ်သည်။ 

တစ်ဘက်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေကြသော ဆိုင်းနောင်နှင့် ကျင်ကျင်ယုတို့နှစ်ယောက်လည်း၊ စိတ်တွေ ဘလောင်ဆူ လှုပ်ရှားလာကြလေ၏။ ကျင်ကျင်ယုသည် ဆိုင်းနောင်၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆွဲချွတ်သည်။ ဆိုင်းနောက်ကလည်း အညံ့မခံပါ။ ကျင်ကျင်ယု၏ အဝတ်တွေကို ဆွဲချွတ်နေသည်။

မိန်းကလေးနှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်၏ အဝတ်အစားများကို တစ်ယောက်က ချွတ်ရင်း၊ ပေါ်ထွက်လစ်ဟာလာသော တစ်ယောက်၏ အသားဆိုင်အသားခဲ အိအိစက်စက် တင်းတင်းရင်းရင်းများကို တစ်ဦးက ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ရင်း၊ ထွန်းထွန်းနှင့် အယ်လင်နာတို့ တစ်ဆင့်တက်တစ်ဆင့် ပြုလုပ်နေကြပုံတို့ကိုလည်း မလွတ်တမ်းပင် ကြည့်နေကြသည်။

အယ်လင်နာမှာ အတော်ပင် ဇောထန်နေပြီဖြစ်ရာ လီးကိုလည်း လွန်စွာမှ တမ်းတနေပြီ။ စောက်ပတ်မှာ စိုစွတ်ကာ အတွင်းသားများ ရွစိရွစိဖြစ်လျှက်၊ လီးတန်ကြီး တိုးဝင်လာမည့် အချိန်အား အပြတ်ကို စောင့်မျှော်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်နိုင်စေရန် အယ်လင်နာသည် ပေါင်ကိုကွကာ ကားပေးသည်။ ဖင်ကိုလှုပ်ကာ ကော့ပေးသည်။ ထွန်းထွန်းကလည်း အောက်မှဖင်ကြီးကို မြှောက်ကြွ၍ လီးကိုကော့ထိုးသွင်းပါသည်။

 သို့သော် အယ်လင်နာသည် ထွန်းထွန်း၏ ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်နေခြင်းဖြစ်ရာ၊ ထွန်းထွန်းက အောက်မှဖင်ကြွကာ ကော့ထိုးသည်တွင် အယ်လင်နာကလည်း အပေါ်သို့ မြောက်ကြွ၍ တက်သွားရာ၊ လီးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ တိုးမဝင်။ 

ပေါင်ကိုကားကာ ကွထား၍ ဟပြဲဖြစ်နေလေသော စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း ကြားမှသာ ပွတ်တိုက်ထိုး၍ နေလေရာ၊ အယ်လင်နာကို ပို၍ စိတ်မရိုးမရွ ဖြစ်အောင် လုပ်နေသည်နှင့်ပင် တူနေပေတော့၏။တစ်ဘက်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေကြလေသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်လည်း၊ စောက်ပတ်ထဲ လီးမဝင်နိုင်ပဲ အပြင်သို့ ချော် ချော် ထိုးတက်နေသည်ကို မြင်နေရပေရာ၊ ကြည့်ရင်းက မချင့်မရဲဖြစ်၍ နေကြလေသည်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>