ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၃ )

ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - မောင်ကျော်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ဘောလုံးကန် ဂျာစီလေးမ,တင်ပြီးပေါ်လာတဲ့ နို့လုံးအိအိဖြူဖြူဝင်းဝင်းကြီးကို စို့တော့ မတင့်က ပက်လက်အိပ်ချ ပေးတာပေါ့။ အားကစားလဲလုပ် ကျန်းမာရေးက ကောင်း နှာကလဲ ခပ်ကြီးကြီးဆိုတော့ ကြီးလိုက်တဲ့နို့တွေ။ ဆယ့်ခုနစ်နှစ်ဆိုတဲ့အပျိုလေးနို့နဲ့ မလိုက်ဖူးဆိုရင် မလွန်ဘူး။ နို့လုံးကြီးတွေက ထူးမော်လက်နဲ့ဆုပ်လိုမကာမိတဲ့အပြင် စို့ရတာပါးစပ်ထဲမှာ အလုံးလိုက်ကြီးပြည့် နေတယ်။

မတင့်ကလည်း ကိုယ့်အိမ်မှာ ကိုယ့်မောင်လေးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခံရတာဆိုတော့ လည်ချောင်းသံ တစ်အင်းအင်းနဲ့ပေးပြီး အစို့ခံတာ။ နို့စို့ခံရင်းထမီကို သူကိုယ်တိုင်ဖြည်ပြီးခြေထောက်တွေနဲ့ ကန်လွှတ်ပစ်တယ်။ ပေါင်တန်ကြီးတွေကဖြူဝင်းနေပြီးလေထဲမှာ လှုပ်ရှားနေကြတာ သက်ထွန်း ချက်ချင်း လီးရည်ထွက်ရတယ်ဆို ထွက်လောက်ပါတယ်။ ထမီကိုကန်လွှင့်ပစ်ပြီး ထူးမော်ကို လက်လျှိုဖက်ထားရာက ကိုယ်ပေါ်ဆွဲတင်တယ်။  

“ လိုးတော့ကွာ..ကိုမော်လဲ ပထမ..မတင့်လဲ ပထမပဲ..နို့စို့ပေးတာ စောက်ပတ်က တအားရွတယ်..လိုးပေး ” 

“ သက်ထွန်း လိုးပြီးပြီဆို..”  

“ အာ..အဲလူကစောက်ပတ်ထဲမှ ဝင်အောင်မလိုးနိုင်ပဲ အားမရဘူး.ရှက်ရှက်နဲ့ပြန်လာခဲ့တာ..တော်ပီ..မပြောနဲ့ အင့်. လိုး   ”

ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ထူးမော်လီးကြီးကို စောက်ရည်တွေရွှဲနေတဲ့ သူ့စောက်ခေါင်းနဲ့ တေ့ပေးတယ်။ပေါင်ကြီးတွေ ကားရုံပဲကားထားပေးတော့ လိုးရတာ သိပ်အားမရဘူး။ ဒါနဲ့သူ့အပေါ်မှောက်နေရင်း ပေါင်လုံးကြီးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲတင်တော့ သူကနားလည်သွားတယ် ထင်ပါရဲ့ ။

ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းလုံး မြှင့်တင်ပေးတယ်။ အဲဒီတော့မှ ဖင်လုံးကြီးတွေကြွတက်လာပြီး စောက်ခေါင်းကပေါ်လာတော့ လဒစ်ဖျားက စောက်ခေါင်းထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင် ဝင်သွားရော။ လဒစ်ဖျား ဝင်သွားပြီဆိုမှ မတင့်ရဲ့လက်တွေက သူ့ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီး  

“ ဝင်တယ်.ကိုမော်. နင့်လီးကြီးဝင်နိုင်တယ်..ထည့် ထည့်.မောင်နှစ်မလိုးရတာ အရသာပဲ.ကိုမော် နင်ငါ့ကိုကြိုက်လား ”   

ထူးမော်ကလီးတစ်ဝက်လောက်ထိ ဝင်သွားအောင် နှဲ့သွင်းတော့ မတင့် မဲ့သွားပြီးစုပ်သပ်နေသေးတယ်။   

“ ကြိုက်တာပေါ့..နင့်ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး ငါလီးတောက်နေရတာကြာပြီ..နို့တွေလဲ ကိုင်ချင်နေတာပဲ မောင်နှစ်မချင်းမို့ လိုးရခက်နေတာ ”  

“ အာ့..အာ့..ကိုမော်..ဖြေးဖြေးဟာ..လီးက သိပ်ကြီးတယ်. ဖြေးဖြေး.အားဟာ့အင့်..အင့်..အင့်..”   

ထူးမော်က နို့စို့ရင်းဖင်ကြီးချွချွ ပြီးတစ်ချက်ချင်း တစ်ချက်ချင်း ဖွဖွလိုးပေးတော့ မတင့် လဒစ်အရသာသိသွားပြီ။   

“ လဒစ်ကြီးက ကော်ကော်ပြီးလိုးသွားတာ သိပ်ကောင်းတာပဲကွာ. လိုး လိုး ”   

ကိုမော်က မတင့်ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်မောင်းတွေနဲ့တင် ထိန်းပြီးလက်ထောက်လိုးဖို့ ပြင်လိုက်တာမို့ မတင့်က စောက်ပတ်နဲ့လီး အထိုင်ကျနေအောင် ဖင်ကြီးတွေ ရွှေ့ရွှေ့ပြီး လိုက်ပြင်ပေးနေတာပေါ့။  

“ လီးအရင်းထိ ထည့်ဆောင့်တော့မယ်နော်..မအော်နဲ့ အမေတို့ ကြားသွားမယ်”  

မတင့်ကမျက်လုံးလေးပြူးပြီး ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြတယ်။ ဒါနဲ့ လီးအရင်းထိ ဖိဖိသွင်းတော့ မတင့်ပါးစပ်ကြီးပွင့်ဟလာပြီး လက်ဖဝါးလေးနဲ့ဖိပိတ်ထားရော။ နောက်ထပ်ဖိသွင်းတော့ရင်ပတ်ကို လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ တစ်ဘုံးဘုံးထုရင်းဖင်ဆုံကြီးကို ခါရမ်းနေတယ်။

တစ်ချက် ခပ်ဖိဖိပဲဆောင့်ထည့်ပြီး ဆီးခုံချင်းကပ်ထားတော့ မတင့်ခေါင်းရင်းဖက် တိုးတိုးပြီးရုန်းတယ်ဆိုပေမယ့် ထူးမော်က လိုက်ကပ်ထားပြန်တော့ လီးက မကျွတ်ဘူး။ ကပ်လျက်နဲ့ပဲ လီးကို ဆွဲမချွတ်တမ်း အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ မတင့်အလိုးခံရတဲ့ အရသာကို နဲနဲလောက်လေး သဘောပေါက်လာပြီး စောက်ရည်တွေက မတရားလိုက်လာတယ်။  

“ ကောင်းလား မတင့် “

“ ကောင်းတယ်ကွာ..နင်သိပ်လိုးတတ်တာပဲ..တအားမိုက်တယ်. လိုး လိုးနင့်စိတ်ကြိုက်လိုး..”   

အဆင်ပြေသွားပြီဆိုတော့ လီးကိုသုံးပုံနှစ်ပုံလောက် ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးဆယ်ချက်..ဆယ့်ငါးချက်လောက် ပုံမှန်ဆောင့်လိုက်.အချက်အစိတ်လောက်သွက်သွက်ကြီးဆောင့်ပေးလိုက် အလီလီအကျော့ကျော့ဆောင့်ပေးနေတော့ မတင့်လည်း အပေးကျွမ်းလာတယ်။ ဖင်ဆုံကြီးပင့်ပင့်တင်ပေးလာတတ်သလို စောက်ပတ်ကလည်းညှစ်တတ် စုပ်တတ်လာပြီ။

အပေးအယူမျှလေ အရသာရှိလေဆိုတာကိုနားလည်လာတော့ ဖင်ဆုံကြီးဝိုက်ဝိုက်လှည့်ပြီးပိုပို ပင့်ပေးလာတယ်။ စောက်ရည်ဘယ်လိုရွှဲရွှဲ အပျိုစောက်ပတ်ဆိုတော့လိုးရတာ ကျပ်ထုပ်စေးပိုင်နေတယ်။ နှာကြီးတဲ့မိန်းကလေးဆိုတော့ အပေးအကော့ပက်စက်တယ်။ နားတယ်လို့ကိုမရှိအောင် ကော့တင်ပေးနေတာ တကယ့် ကျားရိုင်းမလေးလိုပဲ ထန်လွန်းတယ်။

သူက သိပ်ထန်လွန်းနေတော့ ထူးမော်မညှာတော့ဘူး။ လီးကိုတစ်ချောင်းလုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဒစ်နဲ့ တေ့တေ့ဆောင့်လိုးပစ်တာ.။ သူကမဖြုံတဲ့အပြင် ဖင်ကြီးပင့်ပြီးတောင်ပြန်ပြန်လိုးပေးနေပါရောလား။ ဒါနဲ့ အားရသွားပြီး စောက်ပတ်နဲ့တစ်ထွာ တစ်မိုက်အကွာလောက်ထိ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးအသားကုန်ဆောင့်လိုးပစ်မှ  

“ အာ့..ကြမ်းထာ..အာ့ အာ့ ကိုမော်.အသံတအားထွက်တယ်..အာ့.အသံတွေတအားကျယ်တယ်လေ..အာ့ အာ့.ပြောမရဘူးကွာ..တအားကြမ်းတယ်.အာ့.အာ့ရော့ လိုး လိုး.ဆောင့် ရော့. အားဟား..ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်.. ဆောင့်..အမေတို့တော့သိကုန်တော့မှာပဲ..အားဟာ့..အားသေပါပြီကိုမော်ရယ်  ”

သေပါပြီလို့သာ ပြောတာ။ ဖင်ဆုံကြီး ပင့်ပင့်ကော့တင်ပေးနေတာက မလျှော့။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဖင်ကြီးပစ်ပစ်တင်ပြီး ပြန်ပြန်လိုးနေတော့ ကိုမော်စိတ်မထိန်းနိုင်လောက်အောင် ထန်လာတယ်။

ဒါနဲ့ပဲ သူ့စောက်ခေါင်းဝမှာ လဒစ်နဲ့ တေ့တေ့ပြီးခပ်သွက်သွက်ကြီးဆယ်ချက် ဆယ့်ငါးချက်လောက်ပိတ်ပိတ်ဆောင့် ဆွလိုးတော့ဖင်ဆုံကြီးကြမ်းပေါ်ပြန်မကျနိုင်တော့အောင် ပင့်ပေးထားရော၊တစ်ချက် နှစ်ချက် သုံးလေးချက်လေညက်လီးအရင်းထိမြုပ်ဝင်သွားအောင် ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်ပြီး လဒစ်နဲ့ပြန်ဆွ..အားရပါးရထပ်ဆောင့်လိုး.ဖိလိုးဆွလိုက် ဆောင့်လိုက်လိုးနေတော့လီးတစ်ချောင်းလုံးတစ်ရှိန်းရှိန်းရွတက်လာပြီးလီးရည်တွေစောက်ခေါင်းထဲကို တစ်ဖျောဖျော တစ်ဗျစ်ဗျစ် ပန်းထည့်မိတော့တာပေါ့။  

“ အားဟား.အားဟား ကောင်းတာ ကိုမော်ရာ..ကောင်းတာ..လီးရည်တွေက အများကြီးပဲ.အားရလိုက်တာ.အားဟား.မတင့်ပြီးပြန်ပြီ ကိုမော်ရာ..ဆောင့် အားဟာ့..ဆောင့်.တစ်ချက်လောက်အားရပါးရ ပစ်ဆောင့်ပေး..အားဟား.ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ ကိုမော်ရယ်..”  

ဖင်ကြီ းပင့်တင်ထားပေးတာ ဖြည်းဖြည်းချင်းအိကျသွားတော့မှ   

“ သက်ထွန်းလိုးတာနဲ့ ငါလိုးတာဘယ်သူလိုးတာ ပိုကောင်းလဲ ”  

“ ဘာသက်ထွန်းနဲ့မှ မလိုးဖူးဘူး..ညာပြောခဲ့တာ ခိခိ ”   

မိန်းမများ ဘာကိုယုံရမယ်မသိ။ ညကတစ်ညလုံးအိပ်လို့ မပျော်ဘူးခဲ့ပါဘူး။ ဘယ်အိပ်ပျော်နိုင်ပါ့မလဲ..ဟိုဖက်အခန်းမှာထူးမော်နဲ့ တင့်တင့်မော် ကမ္ဘာပျက်အောင် လိုးနေကြတာကိုး။ နေ့လည်တုန်းကရီရီပြောပြတော့ ဒီလောက်ကြီးအလိုး သန်လိမ့်မယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူးလေ..။ ညကျမှပဲ ထရံလေးတစ်ချပ်သာခြားတဲ့ ဟိုဖက်အခန်းမှာ သူ့အစ်မကို ပက်ပက်စက်စက်ကြီးလိုးနေတာ လက်တွေ့မြင်ရကြားရကြုံရတော့မှ ယုံရတော့တဲ့အပြင် အားကျစိတ်ပါ ဖြစ်မိရတော့တယ်။

တစ်ဖုတ်ဖုတ် တစ်ဖတ်ဖတ် တစ်ပြွတ်ပြွတ် တစ်စွတ်စွတ် နဲ့ရပ်တယ် နားတယ်လို့မှ မရှိတော့ပဲဥစ္စာ..မနေနိုင်လို့ထ,ချောင်းကြည့်ပါမှ ကိုယ်ပါ ဝင်အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာမိရတော့တယ်။ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကလဲ ရီရီပြောသလိုပြောလိုက်ရရင် လက်ကောက်ဝတ်နီးနီးပါပဲ။ လီးကော့လန်လန်ကြီးနဲ့ပစ် ပစ်ပြီးဆောင့်လိုးတာဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူပဲ ဖင်လုံးကြီးလှပါတယ်ဆိုပြီး မာနတက်နေတဲ့ တင့်တင့်မော်စောက်ပတ်ကြီးတောင်မှ ပြဲထွက်သွားပြီး သွေးချင်းချင်းနီရဲသွားတာမြင်လို့တောင် မကောင်းဘူး။

မိုးမလင်းခင် အိပ်ယာထ,ပြီးဈေးဆိုင်ထွက်ဖို့ပြင်တော့ ထူးမော်အိပ်ယာက မသိမ်းရသေးတာမြင်လို့ခေါက်သိမ်းထားပေးပြီး ညီအစ်မနှစ်ယောက်စကားတစ်ပြောပြောနဲ့ ဈေးထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ညတုန်းက ထူးမော်တို့လိုးပွဲအကြောင်းပြန်ပြောပြတော့ ရီရီကအားရလွန်းလို့လက်ခုပ်လက်ဝါးတွေ တီးနေပါရောလား။

“ ကောင်းလိုက်တာမမရယ်.မိသားစု သိုသိုသိပ်သိပ်နဲ့ ဘဝတစ်သက်လုံးသာ ခုလိုလိုးသွားရရင်ပိုလို့တောင်မှ အရသာရှိသေး” 

ဆိုပဲ။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်တိုင်ပင်ထားတဲ့ အတိုင်း နေ့လည်ရောက်တော့ မဝိုင်းအိမ်ကိုပြန်ခဲ့တယ်။ မနက်ကတည်းက အပြာစာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကိုလည်း ခေါင်းအုံးပေါ်မှောက်လျက်လေးတင်ထားပြီးသားဆိုတော့ ရင်တစ်ဖိုဖိုနဲ့ပြန်ခဲ့တာပေါ့။ ခြံထဲဝင်တော့ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်..စောက်ရည်ကစိမ့်စိမ့်ယိုနေပြီ။

လူခြေတိတ်လွန်းနေတော့ ကောင်မလေးတွေ ဘောလုံးပွဲသွားတာ စောလှချည့်လားလို့တောင် အတွေးဝင်မိတယ်။ အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီးခြေသံမကြားအောင် တိတ်တိတ်လေး ဝင်လာတာ။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ကိုယ်တော်က ပက်လက်ကြီးလှန်ပြီး အပြာစာအုပ်ဖတ်ရင်း ပုဆိုးလှန် လီးကိုင်ဆော့နေတာကို အခန်းတံခါးဝ,ကမြင်တော့ရင်ထဲမှာ လှပ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။

ကတုန်ကရင်နဲ့ စောက်ရည်ကစစ်ကနဲ စစ်ကနဲ စိမ့်စိမ့်ထွက်လာတာမို့ စအိုရှုံ့ပြီး ညှစ်အောင့်ထားရတာအမော။ ထူးပါဘူး ဆိုပြီးစင်ပေါ်တက်လိုက်တော့ သူကကိုယ့်ဖက်လှည့်အကြည့်နဲ့ ဆုံပြီး မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရတာ သွေးတောင်ပျက်ရတဲ့အထိ ရင်တုန်သွားမိတယ်..ကိုစိုးမြင့်။   

အပြာစာအုပ်ဖတ်ထားတဲ့ လူဆိုတော့ လီးကြီးတစ်ထောင်ထောင်နဲ့ထ,ဆွဲပြီး မတင်ဝိုင်း ထမီကိုဇွတ်အတင်း လှန်တော့တာပဲ။ ကိုယ့်လင်နဲ့ကိုယ်အလိုးခံရတာဆိုပေမယ့် နေ့ခင်း ကြောင်တောင် တံခါးကြီးပွင့်နေလျက်နဲ့ အလိုးခံရမှာတော့ ရှက်နေမိတာပေါ့။ ဒါနဲ့ပဲ ရပ်နေလျက်နဲ့ ထမီကို သူလှန်လို့မရအောင် ဇွတ်အတင်းလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖိတွန်းချထားရတယ်.. ။  

“ အို..အို ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ ကိုစိုးရဲ့..တံခါးကြီးပွင့်နေတာလေ..အို အို လှန်ပါနဲ့ဆို..ခိခိ စောက်ဖုတ်တွေပေါ်ကုန်ပါပြီခိခိ..ဖယ်အုံး တံခါးပိတ်ပေးမယ်..ဇွတ်ပဲလီးကြီးကလည်းတောင်လို့..ခ်ခ်. အိုဟို ဖယ်အုံးကွာ ထမီပါ ချွတ်ပေးပါ့မယ် ခိခိ ”   

ကိုစိုးမြင့်မျက်နှာက သရဲမင်းရဲစီးနေတဲ့ အတိုင်းပဲ။ ချွေးတွေပျံနေပြီး မျက်လုံးကြီးတွေနီနေပြီ။ ဒီလိုပုံအတိုင်းသာဆိုရင်တော့ အကြာဆုံးလိုးရင်ဆယ်မိနစ်ပဲ။ ကံမကောင်းရင်စောက်ပတ်ထဲဝင်ဝင်ချင်းမှာဆယ်ချက် ဆယ့်ငါးချက်ဆောင့်လိုးရုံနဲ့ လီးရည်တောက်တောက်ပန်းထွက်နိုင်လောက်တယ်..   ။

“ စောက်ပတ်မလိုးဖြစ်ပဲ ငတ်နေတာကြာပြီကွ မိန်းမရ..မင့်စာအုပ်ကလည်း ဖတ်လို့ကောင်းမှကောင်းပါပဲလားကွာ..ဖအေနဲ့သမီးလိုးလိုက်ကြတာမှ ပက်စက်တယ်..အပြင်မှာ မိတင့်မော်ကြီးကိုများ စာအုပ်ထဲကလို တကယ်ပဲ လိုးပစ်လိုက်ရရင်တော့ ဟီးဟီး”

မတင်ဝိုင်းကအိမ်တံခါးသွားပိတ်ပြီး ပြန်လာရင်း

“ ဟွန်း..သူ့သမီးပဲ သူလိုးချင်နေတာ.. သိသားပဲ.ခ်ခ်..အမေနဲ့သားလိုးတဲ့အခန်းကိုလဲ ဖတ်ကြည့်ပါဦး..အမေ့စောက်ပတ်ကြီးကို သားကယက်ပေးနေတာ အားရစရာကြီး..ဟီဟိ အသဲတောင် ယားတယ် စောက်ရည်တောက်တောက်ယိုတယ်ရှင့် ခိခိ..ကိုစိုး ကျွန်မကို ယက်ပေးပါလား  ”

စင်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တော့ တင်ဝိုင်းစောက်ဖုတ်ကြီးကို ဝိုးတဝါးမြင်ရရုံနဲ့ လိုးချင်လှပြီ..လီးကတောင်လှပြီ.။

“ မိန်းမရာ..မော်ကြီးကိုသာ ယက်ခိုင်းလို့ရရင်ခိုင်းလိုက်တော့..အခုလောလောဆယ်တော့ လိုးချင်လှပြီ. လာ  ”

မွှန်နေပြီဆိုတော့ ပြောချင်တာပြောပြီးပက်လက်လှန်အိပ်ပေးလာတဲ့ မတင်ဝိုင်းထမီကြီးကို ခါးပေါ်ရောက်တဲ့အထိဆွဲ ပြီးလှန်တင်လိုက်တယ်။ ပေါင်လုံးပေါင်တန်အလွန်လှတဲ့မိန်းမ။ ဖြူဝင်းသွယ်ဆင်းနေတဲ့ ပေါင်ရင်းကြားကစောက်မွှေးထူလပြစ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုမြင်ရတော့ ဘာမှမစဉ်းစားတော့ဘူး..။ ပေါင်ကြီးတွေလက်နှစ်ဖက်နဲ့ပင့်တင် မဝိုင်းကိုယ်ပေါ်မှောက်လျက်လက်ထောက်ပြီးလီးကို စောက်ခေါင်းထဲတည့်တည့်ချိန် ခါးညွှတ်ဖင်ကော့ပြီးထိုးသွင်းပစ်လိုက်တယ်။ 

လိုးနေကျစောက်ပတ်ဆိုတော့ တန်းနေတာပဲ။ စောက်ရည်ကခပ်ရွှဲရွှဲနဲ့ ပလွတ်ကနဲ စောက်ရည်သံပေးပြီးဝင်သွားရော။ ခရီးထွက်နေတာကလည်းကြာပြီ..ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်လိုးတာဆိုတော့ နုမနေ နှူးမနေတော့ဘူး။ နူးညံ့ပူနွေးရွှဲအိချွဲကျိနေတဲ့ သူ့မိန်းမစောက်ခေါင်းခပ်ကျပ်ကျပ်ကြီးရဲ့ အထိအတွေ့က ဆောင့်လိုးဖို့ ဖိတ်ခေါ်နေပြီဆိုတော့ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ပြင်းပြင်းသွက်သွက်ကြီး စိတ်ရှိသလိုဆောင့်လိုးပစ်တာပေါ့။

“ အိုး ဖြေးဖြေးလေ..ထိန်းပါဦး..ထိန်းပါဦး..အင့်.အင့်.မော်ကြီးကို တကယ်ကြီးယက်ခွင့်ပေးလိုက်မှာနော် ကိုစိုး.အင့်  ”

ကိုစိုးမြင့်မွှန်နေပြီလေ..။ ပြီးခါနီးနေပြီ။ဒီမိန်းမ..စကားများရန်ကော ရယ်လို့ ဒေါသစိတ်လေးနဲ့ တအားတအားကြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တယ်.။

“ အင်း.အင်း..ပေးယက်လိုက်ကွာ ..ပေးယက်လိုက်.အင့် ရော့..အလိုးပါခံပစ်လိုက်..အင့် အင့် အင့် အားဟား.သွားပြီဟေ့..အားဟား.သွားပြီ.အီးဟီး..အီး.ဟီးသွားပြီ…”

မတင်ဝိုင်း ဈေးကအပြန်စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့သမျှ တစ်ချီမှမပြီးလိုက်ရရှာပေမယ့်..သူဒီတစ်ခါတော့အပြုံးမပျက်တော့ပါဘူး။ ကိုစိုးမြင့်ကနောက်တစ်ချီထပ်လိုးဖို့ သူ့စောက်ပတ်ကိုဆွလိုက်..လီးကြီးဆွလိုက်လုပ်နေပေမယ့်..သူ့လင်အကြောင်းသူသိပြီးသားပါ။

“ မရရင်လဲ မလိုးနဲ့တော့နော်..မော်ကြီးနဲ့ပဲ ခံလိုက်တော့မယ် ခိခိ ခိခိ  ”

ဒီတစ်ခေါက်တော့ ထူးထူးဆန်းဆန်းပဲ.အဖေက အိမ်မှာဆယ်ရက်ကျော်ကျော်အထိ နားသွားတယ်။ နားတယ်ဆိုပေမယ့် ဖဲဝိုင်းတော့ မနားဘူး။ အိမ်မှာချိန်းဝိုင်းပေါ့။ အဖေရောက်နေတော့ မိသော်က သူ့အစ်မနဲ့ပြန်အိပ်ရတယ်။ နေ့ရောညပါ ဖဲသမားတွေနဲ့ လူမပြတ်တော့ ထူးမော် ဘာမှ လှုပ်ရှားလို့မရဘူးပေါ့။

ဒေါ်လေးရီရီက အထာပေးပြီးခေါ်လို့ အိမ်နံဘေးကထင်းတဲထဲမှာ နှစ်ချီလောက် လိုးဖြစ်ခဲ့ပေမယ့်..ဖဲရိုက်တဲ့လူတွေက သေးလာလာပေါက်နေကြတော့ တစ်ချိန်မဟုတ်တစ်ချိန်မိသွားမှာ စိုးရတာနဲ့ ဒေါ်လေးက မပေးတော့ဘူး။ သူနဲ့မလိုးဖြစ်တော့ မတင့်ဖက်လှည့်ကြည့်ပြန်တာလဲ သိပ်အဆင်မပြေဘူး။

ကျောင်းက အခန်းလွတ်ထဲမှာတစ်ချီပဲလိုးလိုက်မိပါတယ်..။ လာချောင်းတဲ့သူတွ ရောက်လာလို့တက်သုတ်ရိုက်ရတာ မစွံဘူး။ မောင်နှစ်မချင်းလိုးနေတုန်းမိသွားမှာကိုတော့ ကြောက်ကြတယ်။  ဖဲဝိုင်းထဲကလူတွေကလဲတစ်မျိုးတွေပဲလေ။ ဖဲသမားစစ်စစ်တွေရှိကြသလို ဖဲနဲ့အရက်..ဖဲနဲ့မိန်းမ နှစ်ပင်သုံးပင်ပူးတဲ့လူတွေလဲ ရောပါနေကြတယ်။

အဖေက ဒါကို နောကျေနေအောင် သိနေပေမယ့် ဖဲကိုလဲ ဝါသနာကြီးပြီး.အကောက်အစားလဲ မက်လောက်စရာဆိုတော့ သည်းခံသင့်တဲ့အတိုင်းအတာထက် ပိုနေတာကိုတောင်မှ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးသည်းခံတယ်။ ဖဲသမားတွေကလဲ အခွင့်အရေးက အပြည့်ယူတယ်။ မတင်ဝိုင်းကိုခေါ်ခေါ်ပြီး ဇက်ကြောဆွဲခိုင်းတဲ့လူနဲ့..လက်ပျဉ်ကြောဆွဲခိုင်းတဲ့သူနဲ့..ရသမျှအမြတ်အကုန်ယူတာဆိုတော့ ထူးမော်က မကြည်ချင်တော့ဘူးလေ။

ကြည့်ရတာ သူ့အမေကလဲ ခပ်ပါပါများလားလို့တောင်ထင်ပြီ းဒေါသထွက်မိနေတယ်။ ဒီနေ့မနက်တော့ ဒေါ်လေးရီရီ ဆိုင်သွားခင်းတာမို့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ အဖေနဲ့အမေပဲရှိတုန်း ထူးမော်မခံစားနိုင်သမျှ ရင်ဖွင့်ချပစ်လိုက်တယ်..။

“ ညကျ သားဧည့်ခန်းမှာ မအိပ်ချင်ဘူး အဖေ..”  

ထူးမော် စကားကြားလိုက်ရတော့ မတင်ဝိုင်းရင်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် နဲနဲလေးရိချင်လာတော့ မထိတစ်ထိပြုံးရင်း   

“ ဘာဖြစ်လို့လဲသားရဲ့..အမေတောင်မှတစ်ယောက်ထဲအိပ်ရတဲ့ ဥစ္စာ”   

ထူးမော်က ရိလို့ရိမှန်းမသိဘူး။  

“ အာ..အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဖဲဝိုင်းကြီးနဲ့အိပ်ရတာ စိတ်မသန့်ဘူး..မသာကြီးလိုပဲ..”  

“ ခိခိ..အမေ့အတွက်များစိုးရိမ်ပေးနေတာလားလို့..တစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရတဲ့ အမေကိုတော့ စိတ်မပူဘူးတဲ့ ကိုစိုးရေ..ခ်ခ်”

ကိုစိုးမြင့်ကတဟားဟားရယ်ပြီး   

“ အေးဟ..ငါ့သားကအိပ်ရခက်နေမှာပေါ့..ဟားဟား ဖင်ပေါ်ခေါင်းပေါ်နဲ့ဆို ငါ့ဘော်ဒါတွေကသိပ်စိတ်မချရဘူး ဟီးဟီး အေးပါကွာ.အေးပါ.ရီရီတို့ အခန်းမှာ သွားအိပ်ကွာ…”   

စောက်ပတ်တော့ လိုးရတော့မယ်ဆိုပြီး ထူးမော်ဝမ်းသာသွားတယ်။ ဝင်းထိန်နေတဲ့ ထူးမော်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး မတင်ဝိုင်းအလျင်စလိုပဲ ပြောလိုက်မိတာပေါ့..  ။

“ အမေနဲ့ လာအိပ်ပါရှင်..ဖင်ပဲပေါ်ပေါ်ခေါင်းပဲပေါ်ပေါ်..သားအမိအိပ်တာပဲ လူကြားလို့ကောင်းပါတယ်.တစ်သက်လုံးပဲ အိပ်အိပ် အဆန်းလုပ်လို့ ”   

သွားရော..ဆိုပြီးသက်ပြင်းကြီးချရင်းထွက်သွားခဲ့တဲ့ ထူးမော်ကို လိုက်ကြည့်ပြီး ကိုစိုးမြင့်တစ်ဟားဟား ရယ်တယ်။   

“ ဟားဟားဟား..ငါ့သားကေတာ့ကွာ အဖေ့အတိုင်းပဲ.. ဟီးဟီး..သူ့အဒေါ်နဲ့အတူ အိပ်ရမယ်လို့ဆိုတုန်းကတော့ မျက်နှာကြီးက ပြဲလို့..ဟီးဟီး မအေနဲ့အိပ်လို့လဲပြောလိုက်ရော.အီးမှန်သွားတဲ့အတိုင်းပဲ ဟဲဟဲ. အိပ် အိပ် မင်းအိပ်ချင်တဲ့နေရာ အိပ်ပါဗျား..ဟားဟား ”  

မတင်ဝိုင်းက ခပ်တည်တည်နေဖို့ တော်တော်လေးကို ကြိုးစားနေရတယ်။ နောက်ဆုံးမှာ မနေနိုင်တော့ မျက်နှာကိုငုံ့ပြီးတစ်ခိခိရယ်ရင်း   

“ မအေနဲ့ အတူမအိပ်ချင်တဲ့ကလေးမျိုးတော့ ခ်ခ် နို့ ကြီးကိုလှန်တိုက်ပစ်ဦးမယ် ဒါမှမဟုတ် အိပ်ပျော်နေတုန်း လီးလှန်ချိုးထားပစ်မယ် ဟီးဟီး ”   

ဆယ်နာရီကျော်ကျော်ကပျိုးလာတဲ့ဖဲဝိုင်း..ညနေရောက်တော့အရှိန်မြင့်နေပြီ။ ကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ ရီရီ့ကိုပဲ သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့တွေ့လို့ မီးဖိုထဲဖက်နမ်းရင်းသွေးတွေဆူလာတယ်။ ရီရီလည်းအတူတူပါပဲ. လီးကြီးတစ်ကိုင်ကိုင်နဲ့ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ..။ မျက်ဝန့်းတွေနီနီ နှာသီးတွေရဲရဲ..ညွန့်ညွန့်ပြန်လာတော့မှ အခန်းထဲက မချင့်မရဲ ထွက်ခဲ့ရတယ်။ မကြာပါဘူး..။ အမေက ခပ်စောစောပဲ ဈေးသိမ်းပြီးပြန်လာတော့ အမေနဲ့ရီရီ တွတ်ထိုးကြပြန်ရော။

ထူးမော် ယောင်ချာချာနဲ့ မိသော်တို့ အနားကပ်သွားတော့ ညွန့်ညွန့်က သိသိသာသာကြီး ပူးလာတယ်။ အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ ဟိုထိဒီပွတ် ရယ်ရင်းမောရင်း နို့ကြီးတွေ ဖွင့်ဖွင့်ပြတာလောက်ကတော့ မောင်နှစ်မချင်းပဲဆိုတဲ့ အခွင့်အရေးကို ခုတုံးလုပ်ပြီး သူနေ့တိုင်းပြနေကျ အလုပ်ပဲလို့တောင်ပြောလို့ ရနေပြီ။ မိသော်ရှိရင် သူကပိုပြီးပြတတ်တာက ဘာသဘောလဲလို့ သိပ်နားမလည်ဘူး။ မိသော်နို့ကပိုကြီးနေလို့များလားထင်မိတယ်။

ဂိုးသမားမို့ ဂိုးဖန်တာလား.ဂိုးဖမ်းမှာလား တစ်ခုခုပဲဆိုတာကိုတော့ ကိုယ့်ဖက်ကိုယ်ယက်ပြီးခန့်မှန်းမိတယ်။ ကိုယ့်လီးကိုလည်းသူတို့က တစ်ခါနှစ်ခါမက,မြင်ဖူးပြီးကြပြီလေ.။  မိသော်ကအိပ်တော့မယ်ဆိုလို့ ညွန့်ညွန့် နို့ကြီးမသိမသာညှစ်ပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့ရတယ်။ ဒီလောက်ကတော့သူတို့ မောင်နှစ်မတွေကြားမှာ နေ့စဉ်အလုပ်လို ရိုးနေပြီ။

ဖဲဝိုင်းတွေနားမှာ ယောင်လည်လည်လုပ်ကြည့်နေတော့ ဝိုင်းက တော်တော် အရှိန်ရနေကြပြီ။ အမေ့ကို လည်းမတွေ့ရ။ အဖေကလည်းလှည့်မကြည့်နိုင်လောက်အာင် အလုပ်ရှုပ်နေပြီဆိုတော့ အိပ်ခန်းထဲကိုပဲ ဝင်ခဲ့တယ်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်လို့ တံခါးကို ဂျက်ချပိတ်ပြီးတော့မှ ရင်က ခုန်လာလို့ပြန်ဖွင့်ပြီး ရေတစ်ခွက် ဆင်းသောက်ပစ်လိုက်ရသေးတယ်။ အမေ့အိပ်ယာနားခြေဖွနင်းပြီးသွားတော့ အသက်ရှူသံ မှန်မှန်လေးကြားနေရတယ်။

အဝင်တံခါးဖက်ကို ကျောခိုင်းပြီး အိပ်နေတာဆိုတော့ ခါးလေးက သိမ်ဆင်းသွားတာမို့ နဂိုကဝိုင်းတစ်နေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ပိုပြီးကားထွက်လာသလိုပဲ.။ ပေါင်တန်တစ်လုံးက ဖြောင့်စင်းနေပြီး အပေါ်ဖက်ပေါင်တန်ကခွအုံးကို ခွထားတော့ ပေါင်နှစ်ချောင်းလုံးကို ထမီပါးပါးအောက်မှာ တင်းရှင်းနေအောင်မြင်ရတယ်။ ဒီဖင်လုံးကြီးတွေ ဒီပေါင်တန်ကြီးတွေကြည့်ကြည့်ပြီး လိုးချင်ခဲ့တာကြာပြီဆိုပေမယ့် အမေနဲ့သားဖြစ်နေတော့ စိတ်လျှော့ထားခဲ့ရတယ်။

အခု ဖင်ကြီးနဲ့ပေါင်လုံးပေါင်တန်ကြီးတွေကို မြင်နေရတဲ့ ပြင်တစ်အိပ်ယာထဲမှာ အတူတူ အိပ်ကြရမယ်ဆိုတော့ လီးက တွေးရင်းနဲ့ မတ်မတ်ကြီးတောင်လာတယ်။ အမေ့ကျောပြင်ကို ရင်ပတ်နဲ့ကပ် ခါးသိမ်သိမ်လေးပေါ် လက်ကလေးတစ်ဖက်တင် ဝမ်းပျဉ်းသား အစ်အစ်ပေါ်လက်ဖဝါးနဲ့ ဖက်ထားမိတော့ ဖင်လုံးကြီးတွေကြားထဲ လီးကြီးညှပ်သွားလို့ တွန့်သွားမိတယ်။ 

ကိုစိုးမြင့်ပြန်ရောက်တဲ့ နေ့လည်က အလိုးခံလိုက်ရပြီးတဲ့နောက် ဖဲဝိုင်းတွေက ဆက်တိုက်လုပ်နေတော့ လူမလစ်ရတာနဲ့..အိပ်ရေးပျက်ရတာနဲ့. စိတ်မလာရတာနဲ့..အလိုးမခံရတော့တာ လေးငါးရက်ရှိသွားပြီလေ။ ဆာနေပြီပေါ့။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်လုံးရှေ့မှာ ရှိနေပါလျက် လီးငတ်ခံနေရတယ်။ မခံစားနိုင်လွန်းတော့ ဖဲသမားတွေကိုအရောဝင်အပူးခံ ပလူးပလဲနဲ့ဇက်ကြော.လက်ပျဉ်ကြောဆွဲပေးရင်း ရသေ့စိတ်ဖြေ အာသာပြေအောင်အကိုင် အပွတ် အနှိုက်ခံလိုက်ပေမယ့် အဲဒီကဆင့်ပွားလာပြီး အလိုးခံချင်စိတ်အထိ အရှိန်တက်လာတတ်ပြန်ရော။

အနှိပ်ခံပြီ းပါးစပ်ကသာလေလိုးနဲ့ လိုးတတ်ပေမယ့် တကယ်လိုးဖို့တော့ မိမိရရ မကြိုးစားကြပဲ ဖဲလောက်ပဲ အာရုံထားနေကြတာကို မဝိုင်းကစိတ်မလာဘူး။ ကြာလာတော့လည်း ယောကျာၤးတွေနဲ့ အသားချင်းထိဖို့ဆိုတာကိုတောင် အလိုလိုကြောက်ပြီး ကိုစိုးမြင့်အပေါ်ရော တခြားယောင်္ကျားတွေကိုပါ စိတ်ကကုန်သလို ဖြစ်လာတယ်။

တကယ်တော့စိတ်ကုန်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူခံချင်နေတဲ့အချိန် အလိုက်သိသိ ပါးပါးနပ်နပ်နဲ့လိုးဖို့မကျိုးစားကြလို့..မလိုးကြလို့ စိတ်တိုနေတာပါ.။ ဒီချိန်မှာ စောက်ပတ်လိုးတဲ့ အရသာကိုသိခါစ,ထူးမော်က လိုးရဖို့ခွင်ဖန်နေပြီဆိုတာ တင်ဝိုင်း သိလာတယ်။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်မရဘူး. မအိပ်ချင်ဘူးဆိုတဲ့ ပြောသံကြား ရတော့ ထူးမော် သူ့အဖေကို ခွင်ဆင်နေပြီဆိုတာ မဝိုင်းသိတာပေါ့။

ဒီကောင်လေး အသက်ငယ်သလောက် လီးကြီးသလို..လီးကြီးသလောက်လည်း တော်တော်အကြံကြီးတဲ့ကောင်လေး..ခိခိ။ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး မှတ်လောက်သားလောက်ဖြစ်သွားအောင်ကို စောက်ပတ်နဲ့ ပွတ်ပစ်လိုက်ဦးမယ် ။ သိပ်တောင်ညဉ့်မနက်သေးဘူး။ တံခါးဖွင့်ပြီးအခန်းထဲဝင်လာသံ..တံခါးပိတ်သံတွေကြားရတော့မှ ဒီညအလိုးခံရဖို့သေချာပြီဆိုပြီး သက်ပြင်းချနိုင်တယ်။

လိုးမယ့်သူက ကိုယ်မွေးထားတဲ့ ကိုယ့်သားကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေတော့ မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီး လက်ကမ်းကြိုဖို့ သတ္တိမရှိသေးဘူး။ ဒါနဲ့ ဟိုဖက်လှည့်ပြီး အသာမှိန်းနေလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်နေမိတယ်။ ခြေသံဖွဖွလှမ်းလာသံနဲ့အတူ ကျောပြင်ကိုရင်ပတ်နဲ့ ဖိကပ် ခါးကိုဖက်ပြီးလာအိပ်ပြီဆိုတာ ခံစားလိုက်ရတော့ မသိစိတ်က အလိုလိုကြိုဆိုမိတာလားမသိပါဘူး။ ဖင်လုံးကြီးတွ နောက်ပိုပစ်ပြီးကော့တင်ပေးထားမိတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင်မှ သတိမထားမိလိုက်ပါဘူး။

ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအဆက်ကိုဘယ်လိုများကွက်တိကျအောင်ပြင်လာခဲ့လဲ မသိပ်ဘူး..။ ကျောပြင်နဲ့ ရင်ပတ်ထိကပ်မိတဲ့ အချိန်မှာ ဖင်လုံးဖုဖုကြီးနှစ်လုံးကြားအမြောင်းထဲကို သူ့လီးတုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးကလဲ မိမိရရညှပ်ဝင်လာတယ်။ ပူနွေး ပြီးမာတင်းနေတဲ့ လဒစ်ဖူးကြီးက ဖင်ဆုံပေါင်ရင်းကိုထိုးနေထိနေတာ ကြက်သီးတောင်ဖျဉ်းကနဲထ,သွားသလိုပဲ။ လက်တစ်ဖက်က ဝမ်းပျဉ်းသား အိအိလေးပေါ်ဖိပြီး ဖက်လာတော့ အသက်အောင့်ပြီး ဗိုက်ကိုရှပ်ထားပေးမိတာ..နဂိုကအထက်ဆင့်ဖြည်ထားပေးခဲ့တဲ့ ထမီက အလိုလိုပြေလျော့သွားပြီ။

သူ့ကိုနေရာပေးသလိုလိုနဲ့ ကိုယ်ကိုလူးလွန့်ပြီးဖင်ကြီး ပိုကားသွားအောင် ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ သူကလည်း အလိုက်တသိနဲ့ လီးကြီးနဲ့ဖင်ကြားမခွာတမ်း ကပ်ဖိလိုက်လာတာ။ လဒစ်ကြီးကစောက်ပတ်ကိုတောင် ကျော်ထိုးသွားပြီး လီးတန်ကြီးကစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းမှာ ပိကပ်နေတယ်။ သားအမိဆိုတော့ ဘယ်စကားက ဘယ်လိုစ,ပြောရမယ်မှန်းမသိအောင် ထူပူနေတာနဲ့ အိပ်ပျော်နေဟန်ဆောင်ပြီး ခွအုံးကိုပဲ ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။

သိပ်မကြာပါဘူး။ သူသက်ပြင်းချလိုက်တာနဲ့ တူပါရဲ့..။ လည်ကုတ်မှာ လေပူပူကြီး တစ်ချက်နွေးကနဲဖြတ်ပွတ်သွားပြီး ဝမ်းပျဉ်းသားကို အုပ်ဖက်ထားတဲ့လက်လေးက လက်မ,လေးတစ်ချောင်းလှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ဝမ်းဗိုက်ပြင်ကို ပွတ်ဆော့လာသလို..ကျန်တဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေကလည်းစစ်ကူလိုက်ပြီး ရွစိရွစိရွေ့လာကြပြီ။

ဒီညကစ,ပြီးအလိုးခံရတော့မယ်လို့ သေချာသလောက်တွက်ခဲ့ပြီးသားမို့ မတင်ဝိုင်းက အိပ်ယာမဝင်မီကတည်းက ဘော်လီချွတ်ထားပြီးသားလေ။ သူ့လက်မ,လေးက နဲနဲလေးအပေါ်တက်လာလိုက်တော့ နို့ လုံးကြီးနဲ့အိကနဲထိတော့တာပေါ့။ လေးချက်ငါးချက်လောက် အိအိထွေးထွေးပွတ်ပေးနေပြီးတဲ့နောက် ဝမ်းဗိုက်ပြင်မှာ ဆော့နေတဲ့လက်ညှိုးကလည်းလက်မ,နဲ့အတူ နို့လုံးကြီးကို အားမလိုအားမရလာညှစ်ပြီ ။

ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပဲ သူ့လက်တစ်ဖက်လုံးကနို့ လုံးကြီးကိုခပ်ဖွဖွဖိညှစ်အုပ်ကိုင်လာပြီး မွစိမွစိနယ်တော့တာပါပဲ။ ဆက်ပြီးအိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်နေရမလား..နိုးလာလိုက်ရတော့မလား ဝေခွဲမရသေးတော့ ဖင်ကြီးအသာကော့တင်ရင်း အညောင်းဆန့်သလို ခါးနည်းနည်းလှုပ်ပေးလိုက် မိတော့ သူကလီးကြီးကိုဖင်မြောင်းကြားမှာအချောင်းလိုက်ကြီးဖိလျှိုကပ်ဖိပြီးညှောင့်တယ်လေ။

သူ့ခြေထောက်တစ်ချောင်းက ကိုယ်ဆင်းထားတဲ့ ပေါင်တန်သွယ်သွယ်တစ်ချောင်းပေါ် ထိထိမိမိ ခွင်ကျခွပြီး လီးချောင်းနဲ့သူ့ပေါင်ဖိကပ်ညှပ် ညှောင့်တာဆိုတော့လဲ ပုဆိုးနဲ့ထမီခံနေပေမယ့်လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ထိမိ ဖိမိ ကပ်နေ ညှောင့်နေတာက ပီပီပြင်ပြင်ကြီးပါလား..မူးမူးမေ့မေ့ခံစားရင်းနဲ့အာခေါင်တွေတောင်ခြောက်လာမိတယ်။

အမေက ဖင်ဆုံကြီးတွေတင်းပြီးဖူးကားနေသလို နို့ လုံးကြီးတွေကလည်း နူးနူးညံ့ညံ့နဲ့ အိအိဝန်းဝန်းကြီးမို့အားရပါးရကြီးကို ဆုပ်နယ်နေမိတယ်။ ဘော်လီကချွတ်ထားပြီးသားဖြစ်နေတာထောက်ရင်..ဒီည တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ အလိုးခံရဖို့ မျှော်လင့်ထားတဲ့ပုံပေါ်ပါတယ်။ အရင်ညတွေတုန်းက ဘယ်သူများလာ လာလိုးခဲ့ပါလိမ့်လို့ တွေးလိုက်မိတော့ မနာလိုစိတ်နဲ့အတူ တအား တအားဆောင့်လိုးခွဲပစ်ချင်တဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကမွှန်ထူလာပြီး ဂရုမစိုက်မိတဲ့စောင်မကြည့်ခဲ့မိတဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ဒေါသထွက်နေမိတာပေါ့။ စိတ်ကကြမ်းလာတော့ နို့ နယ်နေတဲ့ လက်နဲ့ အမေ့ထမီကိုဖြည်းဖြည်းချင်းအပေါ် ပင့်တင်လာခဲ့မိတယ်။

ထမီကို ပင့်ဆွဲတင်နေရင်းအမေ့ရဲ့ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ် အိအိဖြိုးဖြိုးကြီးတွေကို လက်ဖဝါးလက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်သပ်မိတော့ သူ့ဖင်ကြားထဲကို ထိုးသွင်းထားတဲ့ လီးကအတင်းကြီးပဲ တောင်မတ်လာတာပေါ့။ သူ့ထမီကိုဆွဲလှန်ရင်းကိုယ့်ပုဆိုးကိုပါလှန်ရတာဆိုတော့ လက်ကနည်းနည်းတုန်ချင်နေတယ်။ ဒီည သူ့ကိုလာလိုးတဲ့သူက တခြားလူမဟုတ်ပဲ သူ့သားဖြစ်နေမှန်းကိုသာ အမေသိသွားရင် ဘယ်လိုများဖြစ်သွားမလဲလို့ တွေးပြီးရင်ခုံနေမိတယ်။

အဝတ်တွေလှန်ပြီးမှ ဖောင်းဖောင်းကြီးပြူးပြီးပေါ်လာတဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကြားက ခပ်ဟဟစောက်ခေါင်းကြီးထဲ လဒစ်ကြီးတေ့ပြီးခပ်ဖြည်းဖြည်းထိုးသွင်းလိုက်တော့…

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>