မေမေ ဆရာမ (စ/ဆုံး)

 မေမေ ဆရာမ (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - လမင်းကြီး

အင်းစက်စာပေဖြစ်ပါသည်။

Spoiler ဘော်ဒါအပေါင်းတို. ...မင်္ဂလာပါဗျာ…

ပြောပါရစေ..ကျနော့်မျက်မြင်ဇာတ်လမ်းလေး။

ကျနော့်အမေကကျောင်းဆရာမပါ။ အသက်က၄၀၊အမေအလုပ်လုပ်ရာ၊ စာသင်ရာကျောင်းကတော့၊ မြေလတ်ပိုင်းက ဖွံ့ဖြိုးပြီးမြို့ကြီးတစ်မြို့ကပေါ့။

အမေ့နာမည်ကဆရာမဒေါ်သက်ထား၊ တစ်ကျောင်းလုံးတစ်မြို့လုံးသိတယ်။အမေကမုဆိုးမပါ၊ အဖေကလွန်ခဲ့တဲ့၆နှစ်လောက်ကထဲကဆုံးပါးသွားလို့အမေကငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့မုဆိုးမဖြစ်ခဲ့ရတယ်။အဲ့ဒီတော့အိမ်မှာကကျနော်နဲ့အမေ ၂ယောက်ထဲပေါ့။

တခြားအမျိုးတွေကလား၊ ရှိပါ့..၊ ဒါပေမယ့်..မေ့သလောက်ရှိမှတစ်ခါ တစ်ခါပေါ်ပေါ်လာတတ်တယ်။အမေကအသက်အတန်ရပြီဆိုပေမယ့် ကြည့်ရတာ အပျိုရှုံးတုန်း၊ တော်တော်ကြီးကိုလှတုန်းလို့ဆိုရမယ်။ဒါ့အပြင်ကောင်းလိုက်လှလိုက်တဲ့ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကရှိသေး။အသားဖြူတာကလဲပြောမနေနဲ့ ဖွေးဥနေတာပဲခင်ဗျ။

အဲ...တစ်ခုဝန်ခံရမယ်ဆိုရင်တော့၊ ကျနော်အိမ်မှာရှိနေရင်အမေရေချိုးတာကိုခဏခဏ ချောင်းကြည့်ဖြစ်တာကိုပါပဲ။နယ်မြို့ကတော်ရုံတန်ရုံအိမ်ဆိုတော့လဲ မြို့ကြီးကပတ်ကားအိမ်ကြီးတွေလိုလုံလုံခြုံခြုံဘယ်ရှိပါ့မလဲ။

ဒီတော့ကျနော်တို့အိမ်ကရေချိုးခန်းက ချောင်းကြည့်ရင်ရနိုင်တဲ့နေရာလေးတွေတော့ရှိနေတာပေါ့။ရေကပြင်ထွက်မချိုးပဲရေချိုးခန်းလေးသတ်သတ်မှတ်မှတ်နဲ့ဆိုတော့လဲအဟုတ်ကြီးပေါ့။အဲ့တော့အမေက သူ့ရေချိုးခန်းလုံလှပြီဆိုပြီးရေလဲထမီနဲ့တောင်မချိုးပဲချွတ်ချိုးတာကိုဗျ၊ချွတ်ချိုးမှလဲတစ်ကိုယ်လုံးစိတ်ရှိလက်ရှိသန့်ရှင်းရေးလုပ်နိုင်မှာလေ။

သူကတော့ တစ်အိမ်ထဲမှာသားအမိ ၂ ယောက်ထဲ၊ အပြင်လူမှမရှိတာ။ စိတ်ချလက်ချပေါ့။သားကတော့သူ့ကိုပြန်ချောင်းမယ်လို့ဘယ်ထင်ပါ့မလဲ။ဒါပေမယ့် သူမထင်တဲ့ကျနော်ဆိုတဲ့သကောင့်သားကချောင်းတာကြာလှပြီ။သိချင်မြင်ချင် သွေးသားကြွတုန်းလူပျိပေါက်ကိုးခင်ဗျ။ ကြည့်လို့လွယ်တာဒါပဲရှိတာပဲလေ။

ကျနော် အမေအပေါင်းကိုအကြံပေးချင်တာကတော့ ဘယ်အမေမှ ကိုယ့်သားဆိုပြီးစိတ်ချမထားကြနဲ့နော်။သွေးသားပြောင်းလာရင်ဒီလိုပဲ။ အနည်းဆုံးအချောင်းတော့ခံရမယ်။

အဲ့ဒါနဲ့အမေရေချိုးတိုင်းချောင်းချောင်းကြည့်လို့ အမေနို့ကြီးတွေ အဖုတ်အုံကြီးတွေကိုမျက်စိထဲစွဲနေပြီး၊စိတ်ကူးထဲသယ်လာပြီးတော့ ချုပ်တည်းလို့မရနိုင်ပဲဂွင်းထုထုပစ်ရတာကလဲ အမြဲတမ်းလိုလို။စိတ်ထဲမှာအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကိုယ့်လီးကြီးနဲ့ကောင်းကောင်ဗြင်းနေရတယ်လို့ပေါ့။ခန္ဓာကိုယ်တွင်းကရေဓာတ်တွေဆုံးရှုံးရတာလဲနေ့တိုင်းပါပဲ။

အိမ်မှာနေတဲ့အချိန်တွေမှာလည်း မနက်ကျောင်းမသွားခင်နဲ့ညနေကျောင်းကပြန်လာစအချိန်တွေမှာကျောင်းဝတ်စုံနဲ့အမေ့ကိုတစေ့တစောင်းခိုးကြည့်ရတာအလုပ်တစ်ခု။

ဆရာမဝတ်စုံက ရင်ဖုံးအင်္ကျီနဲ့လုံလုံခြုံခြုံဆိုပေမယ့်၊ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆန့်ဆန့်ရန့်ရန့်ဝတ်ထားချိန်မှာအမေ့ဘော်ဒီရှိတ်နဲ့ဆို နို့နေရာကနို့၊ ဖင်နေရာကဖင်၊ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီးပြူးကားနေတာလေ။ပြီးတော့ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံးက အဖြူအစိမ်းကာလာစပ်အရောင်ပေါ့။

အခုမှတဖြည်းဖြည်းသဘောပေါက်လာတယ်။ဘာဖြစ်လို့တချို့လူတွေကကျောင်းဝတ်စုံကိုဖီးလ်ကြတယ်ဆိုတာကိုလေ။အဲ့လိုနဲ့အမေလစ်တိုင်းခိုးရှိုးနေတာ။အမေ့ဖင်ကားကားကြီးမြင်တိုင်းကျနော့်မှာတွယ်ချင်လိုက်တာစောက်ကျိုးနဲ။

အမေကျနော့်ကိုစကားစပ်မိရင်းနဲ့တစ်ခါတစ်လေကျောင်းကဆယ်ကျော်သက်ကျောင်းသားခပ်ကဲကဲတွေအကြောင်း ပြောပြောပြဘူးတယ်။သူသင်ရတဲ့အတန်းတွေကကျောင်းသားတွေပါပဲ။သူပြောတဲ့ကျောင်းသားတွေကကျောင်းကပြဿနာကောင်လေးတွေပေါ့။

လစ်ရင်လစ်သလို အမေ့ဖင်ကြီးတွေ၊ နို့ကြီးတွေခိုးကြည့်တယ်တဲ့။အင်္ကျီနဲ့ထမီကြားက ခါးသားဗိုက်သားဖွေးဖွေးပေါ်နေတာကိုခိုးကြည့်တယ်။ပြီးတော့မျက်လုံးတွေကမသိမ်းတတ်ကြဘူး။တစ်ခါတလေပေါ်တင်ကြီးသူခိုးဖမ်းမိတော့၊ အမေနဲ့တွေ့တော့တာပေါ့။မိရင်တော့အမေကမညှာဘူး၊ မှတ်လောက်သားလောက်ဒဏ်ပေးတာပဲတဲ့။

ကျနော်အဲ့ဒီကောင်လေးတွေကိုအပြစ်မဆိုချင်ပါဘူး။အမေကလဲအမေပဲ၊ ကြည့်ချင်စရာ၊ ပြစ်မှားချင်စရာကြီး။သူတို့မပြောနဲ့ သားအရင်းဖြစ်တဲ့ကျနော်တောင်လစ်ရင်လစ်သလိုခိုးရှိုးနေတာပါဆို။အရည်ထုတ်ရတာခဏခဏ၊ လူတောင်ပျော့ဖတ်ဖတ်ဖြစ်ချင်နေပြီ….။

အဲ့ဒီတစ်ညနေကပေါ့….၊

ကျနော်လည်းအမေစာသင်တဲ့ကျောင်းဘက်ရှိရာကို ခြေညောင်းလက်ဆန့်အပျင်းပြေလျှောက်ခဲ့မိတယ်။မြို့တစ်ဖက်ထိပ်မှာဆိုတော့ မိနစ် ၂၀လောက်လျှောက်ရတာပေါ့။လမ်းမှာကျောင်းသားတွေတွေ့ရတော့ နာရီကြည့်မိတယ်။ ခုလေးတင်ကျောင်းလွှတ်လိုက်ပြီပဲ။အမေကပြန်လာတာမတွေ့သေးဘူး၊ ကြည့်ရတာကျောင်းထဲမှာပဲအလုပ်လက်ကျန်တွေဖြတ်နေပုံရတယ်။ အမှတ်ခြစ်တာတို့ဘာတို့ပေါ့။

ဒီတော့ကျနော်လဲအမေ့ကိုခဏလောက်ဝင်တွေ့မယ်လို့၊ အတူအိမ်ပြန်လို့ရရင်လဲပြန်မယ်ဆိုတဲ့စိတ်ကူးနဲ့ကျောင်းထဲဝင်သွားတယ်။ကျနော်ရောက်ဖူးတဲ့အမေ့အလုပ်ခန်းထဲသွားကြည့်တော့အမေ့ကိုမတွေ.ရဘူး။အခန်းကသော့ပိတ်မထားသေးတော့အမေမပြန်သေးတာသေချာတယ်။ဒါနဲ့ကျနော်လဲအမေဘယ်နေရာမှာရှိမလဲလို့လျှောက်ပြီးရှာကြည့်မိတယ်။

ကျောင်းနောက်ဘက်ထောင့်ချိုးတစ်ကွေ့ကျတော့လူစကားပြောသံတွေကြားလိုက်ရတယ်။တွေ့ပါပြီ အမေကကျောင်းနောက်ဘက်ကျောင်းသားအိမ်သာတစ်ခုရှေ့မှာ ကျောင်းသားတစ်စုကိုရပ်ပြီးဆူနေတာကိုတွေ့ရတယ်။

ကျောင်းနောက်ဘက်ကဒီအိမ်သာနေရာက တော်တော်ကြီးကိုတိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်တဲ့နေရာပါ။ကျောင်းသားအပေအတေတွေကနေရာမျိုးလာလာပြီး ဆေးလိပ်သောက်လိုက်၊ဆေးရှူလိုက်၊ Wဆေးပြားတွေချလိုက်နဲ့၊ စတဲချကြလေ့ရှိတယ်လေ။အခုကျောင်းဆင်းချိန်တောင်မပြန်နိုင်ကြသေးဘူး၊ အမေကကျောင်းနောက်ဘက်ပတ်အကြည့်၊ တွေ့ကြပြီပေါ့။ကျနော်ဖြေးဖြေးချင်းအသာပုန်းပြီးအနားရောက်နိုင်သမျှရောက်အောင်ကပ်သွားတယ်။ဒါမှအသံတွေပီပီသသကြားရမှာ။ ဘာတွေများဖြစ်နေကြသလဲစပ်စုချင်တယ်လေ။

"ဟင်..အသုံးမကျတဲ့အလေနတောတွေ..၊ နင်တို့လူဖြစ်လာတာဆန်ကုန်မြေလေးတွေပဲ၊အိမ်ရှိအသိုက်ရှိတာမပြန်ကြဘူး၊ ဘာကျောင်းဝင်းထဲလာပြီးဆေးရှူနေကြတာလဲ။ဒါစာသင်ကျောင်း၊ နင်တို့အလေလိုက်ဖို့နေရာမဟုတ်ဘူး"

အမေက အထက်တန်းကျောင်းသား (၉-၁၀တန်းထင်တယ်) ၃ယောက်လောက်ကိုရပ်ပြီးဆူဆဲနေတာကိုတွေ့ရတယ်။

"ဆရာမ..ကျနော်တို့ဘာမှမလုပ်ဘူးနော်...အိမ်သာလာတက်ကြတာ။ဆရာမမှာဘာအထောက်အထားရှိလို့ကျနော်တို့ကိုလာဆဲနေရတာလဲ"

အသားမဲမဲနဲ့ကောင်လေးက အမေ့ကိုပြန်ပြောနေတာကိုတွေ.ရတယ်။ကြည့်ရတာဒီကောင်က သူတို့ဂရု(ပ်)ရဲ့ ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ထင်တယ်။

"ဘာ..အထောက်အထားမရှိရမှာလဲ၊ ဒီမှာ ဒီဆေးလိပ်တိုအစီခံအသစ်တွေကဘာလဲ...? အခုတင်သောက်ထားတာ၊ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာကိုဖွေးလို့၊ မင်းတို့ငါ့ကိုဘာမှလာငြင်းမနေနဲ့၊ ငါဆရာမလုပ်လာတာအံတိုနေပြီ၊ မြင်တာနဲ့သိတယ်.."

အမေက အဲ့ဒီအဖွဲ့ကိုခဏကြာအောင်ဆက်ဆူနေတယ်။

"တော်ပြီ…တော်ပြီ..မင်းတို့ကိုဒီအတိုင်းထားလို့မဖြစ်တော့ဘူး..၊ တခြားကျောင်းသားတွေပါပျက်စီးကုန်မယ်။မင်းတို့လိုလူဆိုးအပေအတေတွေကတော့ကျောင်းကအကုန်မောင်းထုတ်မှရတော့မယ်။ငါမင်းတို့မိဘတွေခေါ်တွေ့ပြီးဒီအကြောင်းပြောမှဖြစ်တော့မယ်.."

ပြောပြီးတာနဲ့အမေလဲအိမ်သာရှေ့ကပြန်လှည့်ထွက်လာတာတွေ့တယ်။အဲ့ဒီအခိုက်အတန့်မှာပဲ ကျောင်းသားဆိုး၃ယောက်အဖွဲ့က ရုတ်ချည်းပြေးထွက်လာပြီး၊အမေ့ကိုဝိုင်းချုပ်လိုက်ပြီးတော့ အိမ်သာခန်းထဲပြန်ဆွဲခေါ်သွားတယ်။

အဲ့ဒီ ၃ ယောက်က ၉-၁၀ တန်း ကျောင်းသားတွေဆိုပေမယ့် ငယ်ငယ်လေးတွေမဟုတ်ကြဘူး။အနဲဆုံးအသက်၁၈နှစ်လောက်စီရှိနေကြပြီ။ ကြည့်ရတာကျောင်းမှာ ခုနစ်ဆွေးရှစ်ဆွေးတွေ၊တစ်တန်းကို ၂ ခါလောက်ထိုင်ခဲ့သလားမသိဘူး။ အကောင်ကြီးကြီးတွေ။ ၃ ယောက်အားနဲ့ဆိုတော့ အမေအိမ်သာထဲကိုကန့်လန့်ကန့်လန့်နဲ့ပါသွားတယ်။

ကျောင်းအိမ်သာခန်းကလုံးချင်းလေးတွေမဟုတ်ဘူး။ အဆောက်အဦတစ်ခု၊ အမိုးတစ်ခုထဲမှာ ၄-၅ ခန်းတွဲအိမ်သာတွေ၊တွဲရက်အိမ်သာခန်းတွေရဲ့ရှေ့ကဟောထဲမှာ ယောက်ျားလေးတွေမတ်တပ်သေးပေါက်တဲ့နေရာ။ ၃ ယောက်ထဲက အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ပိန်တစ်ယောက်က ပုံစံကဆေးဘဲရုပ်မှန်းသိသာတယ်။သူကအမေ့ပါးစပ်ကိုလက်ဖဝါးတစ်ဘက်နဲ့အတင်းအုပ်ပီးပိတ်ထားတယ်။

"ခင်ဗျားကြီးကသိပ်တော်တယ်နော်..၊ အကဲခတ်တဲ့နေရာမှာရော၊ ကျုပ်တို့ကိုဆဲတဲ့နေရာမှာရော...၊ဟုတ်တယ်..ငါတို့ကလူဆိုးအပေအတေတွေ၊ အခုခင်ဗျားကြီး အဲ့ဒီလူဆိုးအပေအတေတွေကဘာကောင်းလဲဆိုတာသိရတော့မယ်"

ငမဲကပါးစပ်ကလဲပြောရင်းလက်ကလဲအမေ့ဗိုက်ကိုအားပါပါခပ်ပြင်းပြင်းလက်သီးနဲ့တစ်ချက်ထိုးလိုက်တယ်။ပြီးတော့ အမေ့ကိုပွင့်နေတဲ့အိမ်သာခန်းတစ်ခန်းထဲဆွဲသွင်းသွားပြီးအာလုံးဝင်လိုက်သွားကြတယ်။သူတို့တွေတံခါးပိတ်လိုက်သံကြားမှကျနော်လဲသတိဝင်လာတော့တာ။

ကျနော်လဲတော်တော်ကြီးထိတ်လန့်သွားပြီးခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်နေတာဘာလုပ်ရကောင်းမလဲချက်ချင်းမဆုံးဖြတ်နိုင်ဘူး။သူများတွေအော်ဟစ်ပြီးအကူအညီတောင်းရအောင်ကလဲညနေသိပ်စောင်းပြီးလူခြေတောင်အတော်တိတ်နေပြီ။နောက်ပြီးအိမ်သာကလဲကျောင်းနောက်ဘက်အစွန်ဆုံးခြံစည်းရိုးတောစပ်နားမှာ၊ ကျောင်းကလဲလူနေအိမ်ခြေမနီး၊ မြို့စွန်မှာ။

ကျနော်လဲအိမ်သာအဆောက်အဦထဲဝင်လိုက်သွားတယ်။ ဘယ်သူမှမတွေ့တော့ဘူး။အိမ်သာတစ်ခန်းထဲဝင်ပြီးတံခါးပိတ်လိုက်ပြီလေ။ဒါနဲ့ကျနော်လဲအဲဒီအခန်းနဲ့ကပ်ရက်အိမ်သာခန်းထဲကိုကျနော်အမြန်ရှိုဝင်လိုက်ပြီး ဟိုဘက်ခန်းကအခြေအနေကိုချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။

အိမ်သာခန်း ၂ ခန်းကြားကနံရံကဘိလပ်မြေနဲ့လုပ်ထားတဲ့ဘလောက်တုံးတွေနဲ့ကာထားတာလေ။အပေါ်ဆုံးအတုံးကလေဝင်အောင် အခုအမေကကျောင်းစိမ်းထမီကျွတ်သွားတော့အပေါ်ပိုင်းမှာခပ်ကြပ်ကြပ် အဖြူရောင်အင်္ကျီရင်ဖုံးတစ်ထည်နဲ့အောက်ပိုင်းမှာပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေကြားမှာညပ်နေတဲ့ပင်တီပါးလေးပဲကျန်တော့တယ်။အပေါ်ဖြူအောက်ဖွေး အဖြူရောင်မင်းသမီးကြီးပေါ့။အခုဟိုငတိ၃ကောင် မျက်လုံးတွေကျွတ်ထွက်ကျတော့မတတ် အမေ့ကိုကြည့်နေကြတာများသွားရည်တမြားမြားနဲ့။

"ဟားးး ရေဆေးငါးကြီးပါလားကွ၊ ဟေ့...ဒီဟာမကြီး အင်္ကျီပါဆွဲချွတ်ပစ်ကွာ"

ငမဲကပြောတယ်။

"ဟဲ့..ဟဲ့..မလုပ်နဲ့..နင်..နင်တို့ ငါ့ကိုဘာလုပ်ကြမလို့လဲ..ဖယ်ကြ..ဖယ်ကြ..ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း.."

အမေကကြိုးစားအားတင်းပြီးသူတို့ကိုဟောက်တယ်။ ဒါပေမယ့်အသံကအားမရှိဘူး။ဟိုက်..သေတော့မှာပဲ၊ ကျနော့်အမေ မဒိန်းအကျင့်ခံရတော့မှာလား..။

ဒါပေမယ့်ထူးဆန်းနေတာက အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက၊ ကျနော့်မှာကိုယ်တိုင်ဝင်ကယ်ဖို့၊ဒါမှမဟုတ် အပြင်ထွက်၊ လူသူတစ်ယောက်ယောက်ကိုရှာပြီးလာကယ်ဖို့၊အော်ဟစ်အကူအညီတောင်းဖို့ အတွေးတစ်စုံတစ်ရာမှခေါင်းထဲမှာပေါ်မလာတာပဲ၊ဖြစ်နေမြင်နေရတာကိုပဲကြောင်ကြည့်နေမိတယ်။ တစ်ခုခုကကျနော့်ကိုဘာမှမလုပ်နိုင်အောင်ထိမ်းချုပ်ထားသလိုပဲ။

စိတ်ထဲမှာဖြစ်နေတာက ဒီကောင်တွေအဖွဲ့ငါ့အမေကိုဘာများဆက်လုပ်ကြမလဲ သိချင်၊ကြည့်ချင်စိတ်ပဲရှိတယ်။ဒါနဲ့ပဲကျနော်အသံမထွက်ပဲဆက်ချောင်းကြည့်နေမိတယ်။အဲ့ဒီကောင်တွေကျနော့်အမေဒေါ်သက်ထားကို အဝတ်အစားတွေကုန်အောင်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ကြပြီ။အမေ့အင်္ကျီလက်စတစ်ဘက်တောင်ပြဲသွားသေးတယ်။ အောက်ကပင်တီအဖြူလေးလဲဆွဲချွတ်ချတာခံလိုက်ရပြီ။

အခုအမေက မိမွေးတိုင်းဘမွေးတိုင်းနဲ့ပေါ့။ အမေ့လက်တွေကချုပ်ထားခံရတော့ ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး၊ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ဟိုကောင်တွေမျက်စိအရသာခံနေတာကို မချိတင်ကဲခံနေရရှာတယ်..။အမေ့မျက်နှာကထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့မှုနဲ့ညိုနေတာကော၊ ရှက်လွန်းလို့နီနေတာကော၊ ဒွေးရောယှက်တင်ဖြစ်နေတယ်လေ။

"အိုးးး ဟိုးး ဟိုးး ဖွေးဥနေတာပဲ၊ တကယ်၊ စောက်ရမ်းမိုက်တယ်ကွာ..၊ ခင်ဗျားကြီးအသက်၄၀ကျော်ဆိုတာရောဟုတ်ရဲ့လား၊နို့ကြီးကတင်းအိနေတာပဲ၊ ကြီးလိုက်ပုံကလဲလက်နဲ့တစ်ပြည့်ပဲ...ဟား ဟား ဟား..."

ငမဲက အားရပါးရကြီးပြောလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ဆက်ပြီး..

"ဟေ့ကောင်တွေ ဒီဟာမကြီး.. ငါအရင်လုပ်မယ်ကွာ။ မင်တို့တွေကတန်းစီ.."

ငမဲကပြောရင်းနဲ့တပြိုင်ထဲလိုလိုပဲအိမ်သာအိုးထိုင်ထားတဲ့အတွင်းဘက်နံရံနားရောက်အောင်ဝင်သွားပြီး အမေ့ဘက်မျက်နှာပြန်လှည့်လိုက်တယ်။

အမေ့မှာတော့ငပိန်ကအမေ့ဘယ်လက်မောင်းကိုချုပ်ထားတဲ့အနေအထားမှာကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ရပ်နေရတယ်။အဲ့ကောင်လက်ကလဲအမေ့နို့ဖြူဖြူတင်းတင်းကြီးတွေကိုအားပါးတရနယ်နေပြီးနို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုညှစ်ပေးနေတယ်။နောက်တစ်ဘက်မှာလည်းငပွားကအမေ့ညာလက်မောင်းကိုချုပ်ထားပြီးအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲလက်နှိုက်နေတယ်။

ငမဲကသူ့ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲလီးကြီးကငေါက်တောက်ကြီးပေါ်လာတယ်။ဒီကောင်အောက်ခံဘောင်းဘီလဲဝတ်မထားဘူး။ လီးကလဲသူအသားရောင်နဲ့တူတူပဲ၊ မဲမဲကြီး။ ဒစ်ကလဲကော့ကော့ကြီး၊လီးဆိုဒ်ကလဲသူ့အသက်နဲ့စာရင်ထွားတယ်ခေါ်ရမယ်၊ ၆"x၆" (အရှည်၆"၊ လုံးပတ်၆") လောက်ရှိမယ်။

"လွှတ်ကြစမ်း၊ ခွေးတိရစ္ဆာန်ကောင်တွေ..နင်တို့ငါ့ကိုဘာလုပ်မလို့လဲ..လွှတ်...ခွေးကောင်တွေ..လွှတ်.."

ကျနော့်အမေကအသဲအသန်အားထုတ်ပြီးရုန်းကန်နေလိုက်တာသူတို့တွေချုပ်ထားတာတောင်မနိုင်တော့ပဲလွတ်ထွက်သွားတော့မတတ်ပဲ။အဲ့ဒီလိုရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေတုန်း ငပိန့်လက်ထဲမှာမောင်းချဓားတစ်ချောင်း၊ ဘယ်ကနေဘယ်လိုဆွဲထုတ်လာတယ်တော့မသိဘူး၊အမေ့လည်ပင်းကိုသူ့လက်မောင်းနဲ့သိုင်းဆွဲပြီးဓားနဲ့တေ့ထောက်ထားတယ်။

"မလှုပ်နဲ့နော်... ကောင်မကြီး၊ နင်ရုန်းရင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ယီးတီးယားတားလုပ်ရင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊

လည်ပင်းပြတ်သွားမယ်သိလား စောက်ဆရာမရဲ့၊ တကယ်မလုပ်ဘူးအောင်းမေ့လို့လား"

ကျနော့်အမေ မျက်လုံးပြူးသွားပြီးချွေးစီးတွေပြန်လာတယ်။ ဓားဦးချွန်ခွန်ကသူ့လည်ပင်းထောက်နေတာလေ။

"မင်းတို့တစ်တွေဘာလိုချင်လို့လဲ၊ ငါ့ကိုလွှတ်ပေးပါ၊ မင်းတို့မိဘတွေကိုမတိုင်နဲ့ဆိုမတိုင်တော့ဘူး၊ ဘယ်သူ့မှလဲမပြောပါဘူး၊ လွှတ်ပေးပါ…"

အမေကတောင်းပန်နေတယ်။

"ဟေးးး ဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ၊ အင်းး..ရတယ်လေ၊ လွှတ်ပေးရမှာပေါ့။ဒါပေမယ့်ခင်ဗျားကြီးကျုပ်တို့ ၃ ယောက်နဲ့အရင်နတ်ပြည်တက်ပျော်ပြီးမှပေါ့၊ ဒီအခြေအနေရောက်မှဖရီးလွှတ်ပေးလို့ဘယ်ရမလဲ ဟား ဟားဟား"

"ဟား..ဟား..ဟား.."

ငပွားပြောလို့ပြီးတာနဲ့သုံးယောက်သားဝိုင်းရီကြတယ်။

"ကောင်မကြီး..အခုကစပြီး..နင်..ငါတို့ခိုင်းတဲ့အတိုင်းအကုန်လိုက်နာရမယ်၊ မဟုတ်ရင်တော့ သေဖို့သာပြင်ထားပေတော့"

ငပိန်ကပြောရင်း ဓားကိုလည်ပင်းမှာပိုဖိလိုက်ပြီး..

"ပြောထားတာမှတ်မိတယ်နော်..လုံးဝဂဂျီဂဂျောင်လုပ်ဖို့မကြိုးစားနဲ့"

ထပ်ပြီးဖိဟောက်လိုက်တယ်။ ပြောပြီးတာနဲ့သူ့ဓားကိုပြန်ခွာပေးလိုက်တယ်။ကျနော့်အမေကတော့ရှော့ရပြီးမလှုပ်ရဲတော့ပဲတောင့်တောင့်ကြီးငြိမ်လို့၊ဟိုကောင်တွေအဖွဲ့တစ်ကိုယ်လုံးစိတ်ကြိုက်ညှစ်လိုက်၊ နယ်လိုက်၊ ဝိုင်းနှိုက်နေကြတာကိုခံပေးနေရရှာတယ်။ငမဲကအမေ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲစုကိုင်လို့ခေါင်းကိုနှိမ်ပြီးသူ့လီးမဲမဲကြီးနဲ့အမေ့မျက်နှာတပြင်လုံးလိုက်ထိုး၊ လိုက်ပွတ်နေတယ်။သူ့လီးကြီးကအစွမ်းကုန်မာတောင်တက်နေပြီ။

"ဟား ဟား ဘယ်လိုနေလဲ! မင်းတပည့်ရဲ့လီးကမွှေးလားကွ..ဟက်ဟက်..ကိုယ့်ချစ်ချစ် ဆရာမလှလှကြီးရယ် ပါးစပ်နဲနဲလောက်ဟပါဦးဗျ.."

ငမဲကအမေ့ကိုအမိန့်ပေးနေတယ်။ ဒါပေမယ့်အမေကပါးစပ်မဟပေးပဲပေခံနေတယ်။ငပိန်ကစိတ်မရှည်တော့ဘူး ဆံပင်ဆွဲလို့အမေ့ခေါင်းကိုဆွဲမော့လိုက်ပြီး ဓားကိုအမေ့မျက်နှာပေါ်ဝဲလို့...

"ဟေးး စောက်ဆရာမ မိသက်ထား..၊ ငါနောက်ထပ်တစ်ကြိမ်ထပ်မပြောတော့ဘူးနော်၊ငါတို့ကောင်းကောင်းပြောတာနားမထောင်ရင်တကယ်လုပ်လိုက်တော့မှာ၊ နင့်ကိုအရင်သတ်ပြီးမှလိုးလဲရတယ်ဆိုတာသိထားဦး"

"ဟေးး မြန်မြန်လေးကွာ..ငါလုပ်ချင်လှပြီ"

ငပွားကဝင်ပြောတယ်…၊ပြောပြောဆိုဆို အမေ့ကိုလက်လွှတ်ပြီးသူဝတ်ထားတဲ့ကျောင်းစိမ်းပုဆိုး၊ အင်္ကျီတွေကိုအကုန်ချွတ်ချလိုက်ပြန်တယ်။ငပိန်ကဓားကိုဖယ်ပေးလိုက်ပေမယ့် အမေ့လက်တွေကိုတော့ချုပ်ထားတုန်းပဲ။

"ကဲ..နဲနဲလောက်ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟစမ်းအချစ်ကြီး၊ ငါ့လီးနဲနဲသွင်းလို့ရအောင်"

 ကျနော့်အမေငြင်းလို့မရတော့ဘူး၊ တဖြည်းဖြည်းခြင်းပါးစပ်ဟပေးလိုက်ရတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေတဖြည်းဖြည်းဟသွားပြီး နဲနဲပါးစပ်ပေါက်လေးကျယ်လာတာနဲ့ ငမဲကသူ့လီးကိုကိုင်ပြီးအမေ့ပါးစပ်ထဲကိုထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။

ကျနော့်မှာလဲ အမေက ငမဲရဲ့လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲတဆုံးအထိငုံစုပ်သွင်းပေးထားခံနေရတာကိုမြင်တော့၊လိင်စိတ်တွေတအားကြွလာရတယ်။ ကျနော်အံ့သြမိတာက အမေ့ကိုမဒိန်းကျင့်နေတာမြင်နေရတာတောင်၊စိတ်ဆိုးရမယ့်အစားရာဂသွေးတွေပဲပွက်ပွက်ဆူလာတော့တယ်။

အမေ့ပါးစပ်ထဲကိုလီးမဲမဲကြီးကထဲ့လိုးပေးနေတဲ့အချိန်မှာပဲ ။ကျနော်လဲကိုယ့်လီးကိုယ်ဆွဲထုတ်ပြီး သူတို့လှုပ်ရှားမှုနဲ့အညီဂွင်းလိုက်တိုက်နေမိတယ်လေ။ငမဲကလီးကိုအမေ့ပါးစပ်ထဲထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်၊ အချက်မှန်မှန်ညှောင့်ပေးနေချိန်မှာအမေ့တံတွေးတွေနဲ့သူ့လီးမဲမဲကြီးကရွှဲပြောင်လို့လာတယ်။

ငပွားကိုလဲကြည့်ဦး... ဒီကောင်ကလဲသူ့ အင်္ကျီ ပုဆိုးတွေကိုအကုန်ချွတ်ပစ်ပြီး၊သူ့လီးနဲ့ကျနော့်အမေတစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့လိုက်ထိုး၊ လိုက်ပွတ်ဆွဲနေတယ်။နောက်ဆုံးသူ့လီးကအမေ့ပေါင်လုံးဖွံ့ဖွံ့ဖွေးဖွေးကြီတွေဆီရောက်သွားပြီးတဗြင်းဗြင်းနဲ့ပွတ်ထိုးနေတော့တာ။

"အိုး..ဟိုး..ပေါင်ကြီးတွေ ခြေထောက်တွေက ဖွေးအိနေတာပဲ၊ ထိလိုက်တာနဲ့တင်လီးဆိမ့်လိုက်တာကွာ..ငါ့ဆရာမက..ဟင်းးး"

တချိန်ထဲမှာပဲ ငပိန်ကအောက်ကိုလျှော့ချထိုင်လိုက်ပြီး အမေ့ပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်တယ်။ပြီးတာနဲ့အမေ့စောက်ပတ်ကြီးကိုမျက်နှာအပ်လို့အားရပါးရကုန်းလျက်တော့တာပဲ..။

"အမယ်လေး..စောက်ဖုတ်ကြီးကချိုပြီးမွှေးနေတာပဲကွာ၊ ပစ္စည်းကလဲပိရိလိုက်တာ၊ဒီဆရာမလှလှကြီးကလင်ရဖူးတာ၊ အလိုးခံခဲ့ရဖူးတာသေချာရဲ့လား၊ အပျိုကြီးများလား"

ငပိန်ကမှတ်ချက်ချတယ်။ ငပိန်ကကျနော့်အမေကိုဘာဂျာကောင်းကောင်းပေးနေတုန်မှာပဲ၊ ငမဲကအမေ့ကိုပုလွေမှုတ်ခိုင်းရင်း၊ ပါးစပ်ကိုလိုးရင်းနဲ့ဖီလင်အပြည့်နဲ့ညည်းနေတယ်။

"အားး ရှီး..ကောင်းလိုက်၊ အရသာရှိလိုက်တာ၊ ဆရာမရယ်၊ ဘယ့်နှယ်လဲ ငါ့လီးကရောအရသာရှိရဲ့လား..ဟာ့ ဟာ့"

ကျနော့်အမေဆရာမ ဒေါ်သက်ထား အခုဖြစ်နေပုံကိုလဲကြည့်ပါဦး။ပိုဇေရှင်ကမတ်တပ်အနေအထား၊ ခပ်ကွကွနဲ့၊ ပေါင်ကြီးကားပြီးတော့ပေါ့။ခေါင်းကိုအနှိမ်ခံထားရလို့ခါးကြီးကိုင်းပြီးလီးစုပ်နေရတယ်၊ ဘေးဖက်မှာကတော့တစ်ယောက်က

ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့လီးနဲ့လိုက်ပွတ်၊ လိုက်ထိုးနေပြီး၊ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးဘာဂျာမှုတ်နေလေရဲ့၊ကျနော်သတိထားမိတာကတော့ ကျနော့်အမေစောက်ဖုတ်အလျက်ခံရပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းကစလို့နဲနဲထွန့်ထွန့်လူးလာတယ်။သတိလွတ်ပြီးတော့လည်ချောင်းထဲကညည်းသံလေးတွေစထွက်စထွက်လာပြီလေ။

"ဟေး.. မင်းငါနဲ့နေရာလဲလို့မရသေးဘူးလား၊ ကြာလှပြီကွ"

ငပိန်ကပြောရင်းနဲ့တပြိုင်ထဲလိုလိုထရပ်လိုက်ပြီး၊ ငမဲကိုဘေးတိုက်တွန်းလိုက်တယ်။

"အေး..အေးပါကွာ လဲမယ်ဆိုလဲတာပေါ့၊ ငါလိုချင်နေတဲ့နေရာရပြီပေါ့"

ငပိန်က ငမဲနေရာဝင်ရပ်လိုက်တော့ ငမဲကအမေ့နောက်ဘက်ပတ်လျှောက်သွားတယ်။အမေကမတ်တပ်အနေအထားကလီးကုန်းစုပ်နေတော့ ဖင်ကုန်းထားသလိုဖြစ်နေတာပေါ့။ငပိန်တစ်ယောက်ထဲသူ့အဝတ်အစားတွေကိုမချွတ်ရသေးဘူး။

ဒါကြောင့်ငမဲနေရာအစားဝင်တဲ့ငပိန်ကသူ့လုံချည်ကိုလျှော့ချပြီးလီးကိုဆွဲထုတ်လို့အမေ့ပါးစပ်နားတိုးလိုက်တယ်။ငပိန့်လီးက လူသာပိန်တာလီးမပိန်ဘူး။ သူ့အရပ်အမောင်းဒေါင်နဲ့လိုက်အောင်ရှည်ရှည်နဲ့ ခပ်ထွားထွားပဲ၊တောင်နေတာများ အကြောတွေဖောင်းပြီးအပြိုင်းပြိုင်းဖြစ်နေတယ်။ ဒစ်ဖူးကြီးကနီရဲလို့။ အရည်ကြည်တွေထပ်ကစိမ့်လို့ဝင်းပြောင်နေတယ်။

"ကဲ..နင့်တပည့်ဒီတစ်ယောက်ရဲ့လီးအရသာကိုလဲမြည်းစမ်းကြည့်ပါဦး ဆရာမမိသက်ထားရယ်ကျကျနနလေးလျက်ပြီးသန့်ရင်းရေးလေးလုပ်ပေးစမ်းပါ"

ငပိန်ကပါးစပ်ကလဲပြောလက် ၂ ဘက်ကလဲအမေ့ရဲ့ခေါင်းကိုဆံပင်ဆွဲလို့ထိမ်းကိုင်ထားတယ်။ပြီးတော့သူ့လီးကြီးကိုအမေ့ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တယ်။ဒီတစ်ခါတော့သွေးပူစဖြစ်နေပုံရတဲ့ကျနော့်အမေကအငြင်းအဆန်သိပ်မရှိတော့ဘူး။ အသာပဲအလိုက်သင့်ပါးစပ်ဟပြီးငုံစုပ်လိုက်တယ်လေ။ငပိန်ကောင်အမေ့ပါးစပ်ထဲ၊ လီးကိုထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့အားရပါးရညှောင့်နေလေရဲ့။

"ဟိုးးး ရှီးးး ဆရာမလီးစုပ်ပေးတာခံရတာ ကောင်းလိုက်တာကွာ ငါ့လခွီး..အားးးဟားးး"

အဲ့ဒီအချိန်မှာ ငမဲကအမေ့ဖင်ကြီးနောက်ရောက်နေပြီ၊ကျနော့်အမေ့ဖင်ကုန်းကုန်းကြီးနောက်ကိုပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးတစ်လျှောက်သူ့လီးကြီးကိုပွတ်ဆွဲလူးလှိမ့်နေပြီ။အမေကဘယ်လောက်ပဲစိတ်ကသဘောတူကြည်ဖြူမှုမရှိပေမယ့်၊ တွေ့ကြုံနေရတဲ့အခြေအနေကခန္ဓာကိုယ်သွေးသားကိုတိုက်ရိုက်လှုံ့ဆော်နေတော့ စောက်ပတ်ထဲကအရည်တွေတစိမ့်စိမ့်နဲ့ထွက်လာနေပြီ။

အမေသူတို့ကိုကြည့်နေတဲ့မျက်လုံးတွေကတော့အခုသူတို့လုပ်နေတာတွေကိုရပ်ပေးဖို့တောင်းပန်နေသလိုပါပဲ။ဒါပေမယ့်အမေကစကားပြောဖို့အခွင့်အရေးမရဘူး။ ပါးစပ်ထဲမှာငပိန်ရဲ့လီးကအချောင်းလိုက်ဆို့ထားပြီးမရပ်တမ်းညှောင့်နေတယ်လေ။

ငမဲကအမေ့ဖင်နောက်မှာနေရာတကျဖြစ်သွားတော့၊ သူ့ဒစ်မဲမဲကြီးကို အမေ့စောက်ဖုတ်မြောင်းကြီးကြားပွတ်ဆွဲပြီး စိမ့်ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်ကြည်တွေကိုဒစ်မှာလူးပြီးချောဆီလိမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှစောက်ခေါင်းဝမှာတည့်တည့်ချိန်ပြီး...

"ကဲ..ချပြီဟေ့ မသက်ထားရေ၊ နင်ငါ့လီးအရသာကိုဆိမ့်နေအောင်ကောင်းကောင်းကြီးခံစားရမယ်သိလား၊ နောက်မှစွဲသွားပြီမလုပ်နဲ့.."

ပြီးတော့သူ့လီးကြီးကို့တချီထဲဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်တာ အရင်းမြုပ်လုလုပဲ။ငမဲလီးဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ဒဏ်ကြောင့်အမေသိသိသာသာကြီးဆတ်ကနဲ့ဒွန်သွားတယ်၊ ပါးစပ်ကလည်းဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ့အသံထွက်လာတယ်၊လီးတစ်ဆုံးဆောင့်သွင်းလိုက်တာနာမှာပေါ့၊ အော်မလို့လုပ်ပေမယ့် ငပိန့်လီးကလည်းပါးစပ်ထဲဆို့ထားတော့အသံမပီတော့ဘူးပေါ့။

"စစ်...ရှီးးးး...နင့်စောက်ဖုတ်ကြီးကကြပ်ပြီးစီးနေတာပဲဝေ့...ငါ့လီးကိုညှစ်ပေးထားတာများ..အား..လားလား..၊နင်လည်းစိတ်တွေလာနေပြီမဟုတ်လား၊၊ စောက်ရေတွေဒီလောက်ထွက်လာတာကြည့်ဦး.."

ပြောပြောဆိုဆိုငမဲလည်း ကျနော့်အမေစောက်ပတ်ကြီးကိုနောက်ကနေခပ်ကြမ်းကြမ်း၊ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးတော့တယ်။

ကျနော့်အမေဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကြားဒီကောင့်လီးမဲမဲကြီးတဖတ်ဖတ်နဲ့ဝင်နေပုံကြည့်ရင်း ကျနော့်လီးကလဲမတရားစွတ်တောင်နေတော့တာ။ လက်ကလဲခပ်သွက်သွက်လိုက်ထုနေတယ်။ကြည့်ရင်းတောင်မနာလိုချင်တော့ဘူး၊ သူ့နေရာမှာကိုယ်သာဖြစ်ပြီးဝင်ဆောင့်လိုက်ချင်တော့တာ။

အမေ့ရဲ့ဖင်ဆုံကြီးနဲ့ ငမဲရဲ့ပေါင်၊ ဆီးစပ်တို့အချင်းချင်းရိုက်လို့ထွက်လာတဲ့အသံတွေက တဖတ်ဖတ်..။ မကြာခင်မှာပဲနောက်ကဆောင့်လို့ဝင်ထွက်နေတဲ့လီးမဲမဲကြီးပေါ်မှာဖြူဖြူစီးစီးအနှစ်တွေကပ်ပြီးပါလာရာကနေဖြေးဖြေးများလာတယ်။ကျနော့်အမေခန္ဓာကိုယ်ကြီးကအခုရှေ့နောက်လွန်းထိုးသလိုအစုန်အဆန်တုန်ခါနေပြီ။

ငပိန်ကအခု၊ ကိုင်ထားတဲ့အမေ့ခေါင်းကိုလွှတ်လိုက်ပြီ။ နောက်ကနေငမဲပစ်ပစ်ဆောင့်နေတဲ့အရှိန်နဲ့ရှေ့ကိုထိုးထိုးလာတဲ့အမေ့ပါးစပ်က၊ ငပိန့်လီးကိုအားမသုံးရပဲအော်တိုစုပ်ပေးပြီးသားဖြစ်နေပြီလေ။ငပွားကလဲ သူ့လီးနဲ့အမေ့တစ်ကိုယ်လုံးဟိုပွတ် ဒီထိုးလုပ်နေရာကထတဲ့ပြီးအမေ့နို့အုံဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးကို အငမ်းမရဝင်စို့တယ်။အဲ့ဒီအချိန်လေးမှာ ငပိန်ရဲ့လီးက အမေ့ပါးစပ်ကခဏကျွတ်ထွက်တုန်း.....

"အားးး ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်..စစ်..အင်းးမ် အိုးးး"

လီးကျွတ်တာနဲ့အမေ့ပါးစပ်ကညည်းသံလေးတွေလွှတ်ကနဲကြွေကျလာတယ်။ကြည့်ရတာကျနော့်အမေလဲ့အတော်ကောင်းနေပုံရပြီ။

ငပိန်ကအမေ့ပါးစပ်ဝလီးတေ့ပြီးနောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ထည့်လိုက်ပြန်ရော...၊ငမဲကလဲအမေ့ဖင်နောက်ကနေအရှိန်မပျက်ခပ်ပြင်းပြင်းဆက်ဆောင့်နေဆဲပဲ။အမေ့တစ်ကိုယ်လုံးလဲဆန်စက်က ဇကာကြီးလိုပဲ၊ လေးဘက်ရမ်းပြီးတုန်ခါနေတော့တာ။

"အားးးး ရှီးး ဖာ့ခ်.. ဒီဆရာမလိုးရတာ၊ မြိန်လိုက်တာကွာ..၊ လီးအရသာအပြည့်ပဲ...မိသက်ထား..မင်း..လှလဲလှ...လိုးလို့လဲကောင်းလိုက်တာ။ စောက်ဖုတ်ကလဲစီး၊ အသားကုန်ပဲဟေ့၊အပျိုစောက်ဖုတ်တောင်ရှုံးမယ်ထင်တယ် အူးးး"

ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဗြစ်..ဒုတ်..ဒုတ်...

မြင်ကွင်းကတော့ကျနော့စိတ်တွေ၊ အသွေးအသားတွေကိုတအားဆူလောင်စေတယ်။သုက်ပိုးဦးဏှောက်ရောက်တယ်ဆိုတာဒါမျိုးလားမသိဘူး၊ သွေးတွေအကုန်ဆန်တက်လာတော့တာ။ကျနော့်လက်ကလီးကိုဆော့ရင်း မျက်လုံးတွေကလည်းသူတို့တွေရဲ့လှုပ်ရှားမှုအားလုံးကိုမျက်တောင်မခတ်စတမ်းကြည့်နေမိတယ်။

"မရတော့ဘူးကွာ..လခွီး..ငါတော့တအားထန်နေပြီအသားကုန်ပဲ.."

 ငပိန်ကောင်က ကျနော့်အမေပါးစပ်ထဲကလီးကိုဆွဲထုတ်ရင်းကထအော်တယ်။

"ငမဲ.. ငါ့ကိုစောက်ဖုတ်တစ်လှည့်ပေးလိုးပါဦးဟ၊ တချိန်လုံးမင်းချည်းပဲ"

"အေးပါကွာ..ငါလဲအပေါက်ပြောင်းချင်နေတာနဲ့အတော်ပဲ"

ငမဲကလိုးတာရပ်ပြီးသူ့လီးချွတ်ပေးလိုက်တော့၊ ငပိန်ကအမေ့ကိုဆွဲထူပြီးမတ်တပ်ရပ်အနေအထားပြောင်းခိုင်းတယ်။

ညာခြေတစ်ချောင်းထဲနဲ့ရပ်ခိုင်းပြီးမှ ဘယ်ခြေကိုငပိန်ကသူ့ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တယ်။ဟန်ချက်မညီတော့လို့ အမေယိုင်သွားပြီးမလဲနိုင်အောင်လို့ အမေ့မှာကိုယ်ကိုနဲနဲစောင်းပြီးလက်တစ်ဘက်နဲ့နံရံကိုတွန်းပြီးအားပြုထားရတယ်လေ။ငပိန်ကအနေအထားရတာနဲ့သူ့လီးကိုအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်ရော။

"အမယ်လေး..လေး..အားးး ကျွတ်..ကျွတ်"

အမေ့ဖြစ်ညှစ်အော်သံကထွက်လာတယ်။ ငပိန့်လီးကတော်တော်ရှည်လို့သားအိမ်ဝသွားဆောင့်သလားမသိဘူး။ငပိန်ကတော့ဘာမှစိတ်မဝင်စားတော့ဘူး၊ အားရပါးရပဲဆက်ဆောင့်လိုးနေတယ်။

"အားးးးးး ရှီးးးး..ငါလိုးတဲ့မှ..ဒီဆရာမစောက်ပတ်၊ ဒီကောင်မကြီးစောက်ပတ်က လိုးရတာဆိမ့်နေတာပဲ၊ကြပ်လဲကြပ်၊ ငါ့လီးကိုလဲဆွဲစုပ်ထားလိုက်တာ၊ မျှော့ကြီးလားဟ.."

အဲဒီလို ငပိန်ကောင်းနေချိန်မှာ၊ ငမဲကလဲအငြိမ်မနေပြန်ဘူး၊ သူ့လက်နဲ့အမေ့ဖင်ကိုဖြဲပြီး လက်ခလယ်နဲ့ဖင်ဝထဲကလိုင်းရင်ထိုးထည့်နေတယ်လေ။

"အားးး အမယ်လေး..နင်..နင်..ငါ့ကိုဘာလုပ်နေတာလဲ.."

အမေ့အသံတွေက မညီမညာ၊ ပြတ်ပြတ်တောင်းတောင်းနဲ့ထွက်လာတယ်၊ကြည့်ဦးလေ၊ ငပိန်ကတဖန်းဖန်းအသံတွေထွက်အောင်တောင်အားနဲ့တရစပ်ဆောင့်လိုးနေတော့တစ်ကိုယ်လုံးဟာမော်တာတပ်ထားသလို ဒီလောက်တုန်ခါနေတာ ဘယ်ပီပီသသထွက်လာတော့မှာလဲ။

"ငါ..ဆရာမဆိုတာရဲ့ဖင်ကိုလိုးကြည့်ချင်လို့လေ၊ ငါ့လီးလဲအရသာရှ၊ နင့်ဖင်လဲအရသာရှိစေရလိမ့်မပေါ့"

ပြောပြီးတာနဲ့ငမဲက သူ့လီးမဲမဲကြီးကိုကျနော့်အမေဖင်ပေါက်ဝမှာသေချာတေ့ချိန်ပြီးဖြေးဖြေးချင်း၊ ဒါပေမယ့်အားပါပါခပ်ဖိဖိထိုးသွင်းနေတယ်။လချောင်းကြီးကိုနှဲ့နှဲ့သွင်းနေတာ တရွေ့ရွေ့ တအိအိနဲ့ဝင်သွားပြီးခဏအကြာမှာတော့ လီးတစ်ချောင်းလုံးဖင်ထဲမှာပျောက်သွားပါလေရော။

"အားးးး အမယ်လေး...ငါ့ဖင်.. ငါ့ဖင်..ကုန်ပါပြီ..၊နင့်ဟာကြီးနဲ့ငါ့ဖင်ထဲဘာလို့လာထိုးနေရတာလဲ၊ အိုးး ကွတ်..ကျွတ်.. သေပါပြီတော်.."

ကျနော့်အမေ စူးစူးဝါးဝါးထအော်တယ်။ ကြည့်ရတာနာလည်းနာ၊ ဖင်ထဲကလဲတခါမှမခံစားရဘူးတဲ့အရစာကောင်းကောင်းကိုရောယှက်ပြီးခံစားနေရပုံပဲ။

"ဒီကောင်မကြီးသိပ်အသံထွက်တာပဲ၊ လာ..လာခဲ့စမ်းအဲ့ဒီပါးစပ်"

 ငပွားကသူ့လီးနဲ့အမေ့ပါးစပ်ထဲဝင်ထိုးပြီးတဇတ်ဇတ်နဲ့ညှောင့်လိုးတော့တယ်။ငမဲကလည်းဖင်ထဲတဆုံးဝင်နေတဲ့လီးကိုစလှုပ်ရှားပြီးတကျိကျိနဲ့ဆောင့်ပြီ။

"အိုးးး ရှစ်..ဖင်တွေ၊ နို့တွေ၊ ခါးပေါ်တာလေးလောက်ခိုးကြည့်မိတာကို စောက်ပြဿနာရှာတဲ့ကောင်မကြီး၊

ဆူချင်ဆဲချင်တဲ့စောက်ပါးစပ်ကို အခုငါ့လီးနဲ့ထိုးတာကိုခံနေရပြီလား၊ အားရလိုက်တာကွာ အူးးးး ရှီးးး"

ငပွားက ပါးစပ်ကလဲပြော၊ လီးကလဲအမေ့ပါးစပ်ကိုလိုးနေတဲ့အရှိန်မြှင့်လိုက်တယ်။

"အိုးးး" "ရှီးးးးး"

"အားးး"

ဖတ်:::ဖတ်...ဖတ်...ကျွိ ကျွိ..ဗြစ်..ဗြစ်..

ကျောင်းသားငတေကောင် ၃ ကောင်ရဲ့ တရှူးရှူး တအားအားညည်းသံတွေ၊ကျနော့်အမေရဲ့ ရှေ့ပေါက်၊ နောက်ပေါက်၊ ပါးစပ်ပေါက်တွေကိုအက်ရှင်အပြည့်နဲ့တပြိုင်ထဲလိုးနေဆော်နေလို့ ထွက်နေတဲ့တကျွိကျွိ၊ တဖတ်ဖတ်အသံတွေက စည်းချက်ကျကျ။

အမေ့တကိုယ်လုံးကလဲ ကျနော်ကြည့်ဘူးတဲ့ မဒိန်းအောကားထဲကမင်သမီးလို အဖက်ဖက်ကဝိုင်းသမနေကြတော့ ဝရုန်းသုန်းကားဆတ်ဆတ်ကိုခါနေတာပဲ၊ တကိုယ်လုံးလဲချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့..။ဒါပေမယ့်အခု လက်ရှိအခြေအနေကိုကြည့်ရတာ၊ အမေ့မှာ အဲ့ဒီကြုံတွေ့နေရတဲ့အကြမ်းပတမ်းအခြေအနေနဲ့အသားကျသွားပြီးသာယာနေပုံ ကောင်းနေပုံရတယ်။

ကျနော်လဲဂွင်းထုနေတာလရည် ၂ကြိမ်လောက်ထွက်ပြီးပြီ၊ ထွက်လဲချက်ချင်းထပ်တောင်တာပဲ၊မြင်နေရတဲ့မြင်ကွင်းက ခင်ဗျားတို့ပဲစဉ်းစားကြည့်ကြဗျာ။

"အားးး...ရှီးးး မရတော့ဘူးဟေ့..ငါပြီးတော့မယ်ကွ၊ ထွက်လာကုန်ပြီ.."

 ငမဲကထအော်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ...

"စစ်...ရှီးးး အိုးးးငါလဲထွက်ပဟ..၊ ဆရာမမိသက်ထားစောက်ပတ်က စောက်ရမ်းကောင်း၊ လီးလဲစုတ်ပြတ်၊ လရည်တွေလဲခန်းကုန်ပြီ၊ ဟူးးး"ငပိန့်ဆီကအသံကလဲဆက်တိုက်ထွက်လာတယ်။တဆက်ထဲမှာပဲငပွားက..

"အားးးယား ယား... ငါလဲပြီးပြီဟေ့၊ ငါကတော့နင့်ပါးစပ်ထဲအကုန်ညှစ်ချလိုက်မယ်၊ စောက်ဆရာမရေ.."

"အားးးးးးပြီးပြီ တကယ်ထွက်ကုန်ပြီ..အိုးးးးးးးးးးးးးးးအာ့က်...ရှီးးးး"

ငမဲကသံရှည်ကြီးဆွဲအော်ချလိုက်ပြီးအမေ့ဖင်ဖြူဖြူကြီးထဲကိုလီးတဆုံးနှစ်ထားတယ်၊သူ့ပေါင်ခြံနဲ့အမေ့ဖင်ကြီးကိုတသားထဲဖြစ်အောင်အတင်းဆွဲပြီးဖိကပ်ထားရင်းလူကလဲအကြောဆွေတဆတ်ဆတ်ဖြစ်အောင်တုန်ရင်း သူ့လရည်တွေကိုအမေ့ဖင်ခေါင်းထဲညှစ်ညှစ်ချနေတယ်။

"အားးးးဟားဟား.. မိသက်ထားရေရော့ယူလိုက်တော့၊ ငါ့မျိုးရည်တွေ အဲဒီမှာထွက်လာပြီ..."

ငပိန်ကလည်းအတူတူပဲ၊ အမေ့ဆီးစပ်နဲ့သူ့ဥကြီးတွေပိနေအောင်ကပ်ထားပြီး၊ အမေ့စောက်ပေါက်ကြီးထဲလရည်တွေညှစ်ချနေတယ်။တဆက်ထဲမှာပဲငပွားက..

"အားးးယား ယား... ငါလဲပြီးပြီဟေ့၊ ငါကတော့နင့်ပါးစပ်ထဲအကုန်ညှစ်ချလိုက်မယ်၊ စောက်ဆရာမရေ.."

"အားးးးးးပြီးပြီ တကယ်ထွက်ကုန်ပြီ..အိုးးးးးးးးးးးးးးးအာ့က်...ရှီးးးး"

ငမဲကသံရှည်ကြီးဆွဲအော်ချလိုက်ပြီးအမေ့ဖင်ဖြူဖြူကြီးထဲကိုလီးတဆုံးနှစ်ထားတယ်၊သူ့ပေါင်ခြံနဲ့အမေ့ဖင်ကြီးကိုတသားထဲဖြစ်အောင်အတင်းဆွဲပြီးဖိကပ်ထားရင်းလူကလဲအကြောဆွေတဆတ်ဆတ်ဖြစ်အောင်တုန်ရင်းသူ့လရည်တွေကိုအမေ့ဖင်ခေါင်းထဲညှစ်ညှစ်ချနေတယ်။

"အားးးးဟားဟား.. မိသက်ထားရေရော့ယူလိုက်တော့၊ ငါ့မျိုးရည်တွေ အဲဒီမှာထွက်လာပြီ..."

ငပိန်ကလည်းအတူတူပဲ၊ အမေ့ဆီးစပ်နဲ့သူ့ဥကြီးတွေပိနေအောင်ကပ်ထားပြီး၊ အမေ့စောက်ပေါက်ကြီးထဲလရည်တွေညှစ်ချနေတယ်။

ကျနော်ကြည့်နေရင်းစောက်ပေါက်ထဲကလရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေတအိအိနဲ့လျှံကျထွက်လာတာတွေ့နေရတယ်။ငပွားကလည်း အမေ့ပါးစပ်ထဲကလီးမချွတ်ပဲသူ့လရည်တွေကိုညှစ်ချနေရင်း ကိုယ်တွေပုခုံးတွေက အကြောဆွဲသလိုတထွန့်ထွန့်နဲ့..။အမေ့ပါးစပ်နှုတ်ခမ်ထောင့်တွေကနေကလဲငပွားရဲ့လရည်တွေ တစ်စက်စီအန်ကျလာတယ်။

"ဟေးးး...ထွေးမထုတ်နဲ့လေ၊ နင် ငါ့လရည်တွေတစ်စက်မကျန်ကုန်အောင်မြိုချရမယ်နော်..ဒါပဲ"

ငပွားကပြောရင်းသူ့လီးကိုအမေ့ပါးစပ်ထဲကဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးသူ့လရည်တွေကိုအမေကုန်အောင်မြိုပြီးတဲ့အထိစောင့်ကြည့်နေတယ်။

"ဟား ဟား ဟား ဘယ်လိုလဲကွ၊ ငါ့လရည်တွေကအရသာရှိရဲ့လား ဆရာမကြီးရဲ့"

 အမေကတော့နှုတ်ခမ်းကိုလျှာနဲ့သပ်နေရင်းကမော့ကြည့်နေတယ်၊ကျနော်အမေ့ကိုနားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ စောစောပိုင်းကအလိုမတူကြောင်းသိသိသာသာကြီးပြပြီးအတင်းရုန်းကန်နေပေမယ့်၊အခုတော့လဲလရည်တွေကိုနှုတ်ခမ်းပါးနားသပ်ပြီး အရသာခံနေလေရဲ့၊ မိန်းမတွေဟာ လရည်သောက်မိရင်ဒီလိုပဲလား။အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကျန်တဲ့ ၂ ကောင်ကလဲ အမေ့စောက်ဖုတ်နဲ့ဖင်ထဲကသူတို့လီးတွေကိုတပြိုင်ထဲလိုလိုအသီးသီးဆွဲချွတ်လိုက်ကြတော့..

ပလွတ်... ပလောက်..ဖွတ်..

ဖင်ကြားနဲ့အဖုတ်ကြားကအံထွက်စီးကျလာတဲ့ ပျစ်ချွဲချွဲအဖြူရည်စီးကြောင်းတွေက ရှေ့တစ်ကြောင်း၊ နောက်တစ်ကြောင်း၊ပေါင် ၂ ချာင်းရဲ့ဘေးသားတွေကနေ တအိအိယိုစီးကျလာတယ်။ငတေ သုံးကောင်ကသူတို့ရဲ အဝတ်အစားတွေကိုကမန်းကတန်းပြန်ယူဝတ်ကြရင်းနဲ့..အမေ့ကိုဖြဲခြောက်နေကြတယ်။

"ဟေ့...မိသက်ထား၊ နင်အခုဖြစ်တဲ့အကြောင်းတွေကို ဘယ်သူ့ကိုမှလျှောက်မပြော၊ လျှောက်မတိုင်ရဘူးနော်၊ငါတို့ဆေးချတဲ့အကြောင်းကိုရောပဲ။ မဟုတ်ရင်တော့နင့်ဘဝမှာခေါင်းမဖော်နိုင်အောင်စောက်ရှက်ကွဲပြီသာမှတ်၊ကျောင်သားတွေဝိုင်းလိုးခံရသောဆရာမလို့အွန်လိုင်းမှာနာမည်မကြီးချင်ရင်ပေါ့၊ငါတို့ကထောင်ကျမှာလဲမကြောက်တော့ဘူး၊တစ်တက်စားလဲကြက်သွန်၊ နှစ်တက်စားလဲကြက်သွန်ပဲ၊ နားလည်လား"

တစ်ယောက်ကအမေ့ခေါင်းကဆံပင်ကိုဆွဲ မျက်နှာကိုဆွဲမော့ပြီးခြိမ်းခြောက်စကားပြောနေရင်းက၊တွန်းပစ်လိုက်လို့အမေအိမ်သာကြမ်းပြင်ပေါ်ခွေခွေလေးကျသွားတယ်။ကျနော့်အမေ ဖြေးဖြေးချင်းခေါင်းငြိမ့်ပြရုံလွဲလို့တခြားလမ်းရွေးစရာမရှိဘူး။

"ဟား ဟား ဟား ဟား အဲ့လိုလိမ္မာမှပေါ့၊ ဝူးးး ဒီဆရာမစောက်ဖုတ်လိုးရတာ စောက်ရမ်းလီးကိုမြိန်နေတာပဲ၊ ဟား ဟား ဟား ဟား.."

ငပိန်ကသဘောကျပြီးအားရပါးရီနေတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ငတေ ၃ ယောက်အဖွဲ့လည်း အိမ်သာတံခါးဖွင့်ပြီးစက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း လစ်သွားကြတော့တယ်။ငပွားကတော့ ချွတ်ထားတဲ့အမေ့အတွင်းခံပင်တီကို ပြန်မပေးတော့ပဲ တခါထဲမသွားသေးတာ။

ကျနော်ကတော့ဒီကောင်တွေနဲ့အတူတူလောက်ပဲနောက်ဆုံးအကြိမ်လရည်တွေပန်းပြီးပြီးသွားတာ ကျနော်ချောင်းကြည့်တဲ့အခန်းကအိမ်သာနံရံမှာပေပွလို့။

အမေကတော့ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာလက်လေးထောက်ထိုင်ကျန်ခဲ့ရင်း မောဟိုက်နွမ်းနယ်မှုတွေကိုပြေအောင်ငြိမ်နေသလားပဲ။ကျနော်လည်းကိုယ့်လီးကိုယ်ပြန်သိမ်းပြီး၊ တဖက်ခန်းကနေအသံမကြားရအောင်ဒိုင်ရှိုလေးပြန်ထွက်၊အမေ့အရင်အိမ်ကိုသုတ်သုတ်လေးပြန်ခဲ့ပြီး၊ အိမ်ကပဲစောင့်နေလိုက်တော့တယ်။

အချိန်တော်တော်လေးကြာတော့မှ အမေအိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတာတွေ့ရတယ်။ မိုးတောင်ချုပ်နေပြီလေ။အမေကဘာမှမပြောပဲခပ်ဆိတ်ဆိတ်နဲ့ပဲအိမ်ပေါ်ထပ်ကသူ့အခန်းဆီတက်သွားတယ်။လှေကားတစ်ဝက်လောက်အရောက်ကျနော်ကအမေ့ကိုလှမ်းမေးလိုက်တယ်။

"အမေ..ဘာဖြစ်လို့နောက်ကျတာလဲ။ ဆာပြီအမေရဲ့"

"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးသားရဲ့...အလုပ်လက်ကျန်တွေဖြတ်နေလို့ပါ"

အမေကအရင်နေ့တွေကပုံစံအတိုင်းကြိုးစားပြီး ခပ်ပြုံးပြုံးပဲဖြေတယ်။ကျနော်တစ်စုံတစ်ခုကိုထဲထဲဝင်ဝင်သိလာတယ်ဆိုတာကိုတော့ သူရိပ်မိပုံမပေါ်ဘူး။

"ဒီနေ့သား မာမားထုပ်တွေပြုတ်သောက်လိုက်ဦးသားရယ်။ အမေတော့..တော်တော်လေးပန်းလာလို့နားချင်ပြီ၊ သွားအိပ်လိုက်ဦးမယ်"

ပြောရင်းနဲ့အပေါ်ထပ်ဆက်တက်ပြီးသူ့အခန်းထဲဝင်သွားလေရဲ့။အမေဘာတွေပန်းလာတယ်ဆိုတာသားသိတာပေါ့အမေရယ်......ကျနော်လည်းတကယ်ဗိုက်ဆာနေတာပါ။

အမေကအခန်းထဲတိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲတက်သွားတော့ကျနော်လဲမီးဖိုခန်းထဲဝင်သွားပြီးအမေပြောသလို မာမား ၂ ထုပ်ပဲဖောက်ပြီးပြုတ်သောက်လိုက်တယ်။ ဗိုက်ဝတော့မှ သတိထားမိတယ်၊အမေရေလဲဆင်းမချိုး၊ ဘာမှလဲမစား၊ တီဗွီလဲဆင်းမကြည့်၊ အခန်းအောင်းပြီးငြိမ်နေလိုက်တာ။

နောက်ထပ်၁နာရီလောက်ကြာတော့ ကျနော်စိတ်ပူလာမိတယ်၊ အမေဘာများဖြစ်နေသလဲ၊ဒီနေ့ညနေဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်ဆိုးကြောင့်ရှက်ပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် တစ်ဆုံးတစ်စများလုပ်ပစ်လိုက်လေမလားခေါင်းထဲပေါ်လာတာနဲ့ ဒိတ်ကနဲဖြစ်သွားပြီးအပေါ်ထပ်ကအမေ့အခန်းဆီပြေးတက်လာမိတော့တယ်။ အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အခန်းတံခါးပိတ်ထားတယ်။

"အမေ..အမေ.."

အခန်းရှေ့ကကျနော်ခေါ်တော့ဘာထူးသံမှမကြားရဘူး၊ တိတ်ဆိတ်နေတုန်းပဲ။ကျနော်လဲပိုပူသွားပြီးတံခါးကိုတွန်းကြည့်တော့ စေ့ရုံစေ့ထားတာပဲ။တံခါးဟသွားတော့အမေ့ကိုကုတင်ပေါ်မှာတွေ့လိုက်ရတယ်။ မှောက်ရက်ကလေး။သေချာကြည့်မိတော့ ကိုယ်လုံးလေးခါလို့တသိမ့်သိမ့်နဲ့..။ ရှိုက်သံလေးသဲ့သဲ့ကိုကြားလိုက်ရတယ်။အမေအဝတ်အစားတွေလည်းမလဲရသေးဘူး။ အခုထိကျောင်းဝတ်စုံလေးနဲ့...၊ ကျနော်အမေ့နားကပ်သွားပြီး...

"အမေ..အမေ.."

ပုခုံးလေးလှုပ်ပြီးမေးတော့မှ မှောက်ရက်ကနေစောင်းပြီးလှည့်ကြည့်လာတော့..

"အမေ..ဘာဖြစ်လို့လဲ၊နေမကောင်းလို့လား၊ ဟင်.. အမေဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ! ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေနဲပါလား.."

"အဟင့်..အင့်ဟင့်ဟင့်....ဟီးး.."

မေးလိုက်တော့မှ အမေငိုတော့တယ်။

"ဘာတွေဖြစ်လာလို့လဲအမေ၊ သားကိုပြောပြပါဦး.."

အမှန်တော့ကျနာ်အစအဆုံးသိပြီးသား မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးမေးရတာပေါ့။ မေးလေ အမေကပိုငိုလေပဲ။ကျနော်အမေ့ကိုကြည့်ပြီးအရမ်းသနားသွားတယ်။ အမှန်တော့ကျနော့်အပြစ်။ကျနော်ဝင်ကယ်နိုင်ခွင့်ရှိရဲ့သားနဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ဒီတိုင်းကြည့်နေမိခဲ့သလဲမသိဘူး။

ကိုယ့်အမေ ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာမဒိန်းအကျင့်ခံနေရတာတောင်၊ ငြိမ်ပြီးမျက်စိအရသာခံကြည့်ခဲ့တဲ့အပြင်၊ စိတ်ပါလက်ပါဂွင်းတောင်ထုခဲ့မိသေး။ကျနော့်ကိုယ်ကျနော်တောင်နားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ အခုအမေရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေမှသနားရကောင်းမှန်းသိတော့တယ်။

"အမေ..တိတ်ပါဦးအမေရယ်၊ အမေကအကျိုးအကြောင်းဘာမှပြောမပြတော့သားဘာသိမှာလဲ၊ အမေ့ကိုဘယ်သူကဘာလုပ်လဲပြော.."

အမေကရှိုက်ရင်း..

"အဟင့်..အင့် ဟင့်..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးသားရယ်..သွား..အိပ်တော့.."

"အမေ..ဒီလောက်တောင်ဒဏ်ရာတွေနဲ့ဖူးယောင်နေတာ၊ ဘာမှမဖြစ်ရမှာလဲ၊ သားကိုအမှန်အတိုင်းပြောပြ.."

"အဟင့် ဟင့်..အမေ့..အမေ့ကို..."

အတင်းမေးမှအမေကအကြောင်းစုံပြောပြတော့တယ်၊ ကျနော်လဲအခုမှ သူခိုးပြေးမှထိုးကွင်းထချင်ယောင်ဆောင်ပြီး..၊

"တောက်..ဒီခွေးမသားတွေကွာ...မခံဘူး..ဒီကောင်တွေကိုစခန်းသွားတိုင်ပြီးအမှုဖွင့်မယ်.."

"မလုပ်နဲ့...မဖြစ်ဘူး..မဖြစ်ဘူးသား.."

"ဘာဖြစ်လို့လဲအမေရ၊ ဒီလောက်တောင်အဓမ္မကျင့်သွားတာ.."

"သားရယ်..ပြန်စဉ်းစားဦး၊ ဆရာမကိုကိုယ့်ကျောင်းသားကမဒိန်းပြန်ကျင့်တာခံလိုက်ရတယ်လို့လူတကာသိသွားရင်မေမေဘယ်လိုပတ်ဝန်းကျင်ကိုမျက်နှာပြမလဲ! လူတောထဲတိုးဝံ့တော့မလဲ။ဒီအကြောင်းသတင်းတွေထဲပါ၊ အွန်လိုင်းပေါ်တက်သွားရင် အမေကို့ကိုယ်ကိုယ်သတ်သေဖို့ပဲရှိတော့တယ်"

ကျနော်ငြိမ်သွားရတယ်။

"ပြီးတော့ဒီကောင်တွေကအောက်တန်းစားသေမထူး၊ နေမထူးတွေ၊ သူတို့ကိုရဲတိုင်အမှုဖွင့်လို့ချောင်းပြီးပြန်သတ်ရင်ခံရဦးမှာ။ လက်ထဲမှာလက်နက်တွေကအမြဲဆောင်ထားတာ"

ကျနော့်တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်နေတဲ့မေမေ့ကိုပခုံးလေးဖက်ပြီးအားပေးရတယ်။နဖူးလေးဖွဖွလေးတစ်ချက်နမ်းပေးလိုက်တော့.. အမေကငြိမ်ခံနေတယ်။

"ကဲ..အမေ ဒဏ်ရာတွေကဒီတိုင်းထားလို့မဖြစ်ဘူး၊ ကြည့်ပါဦး။ ပြန်လာထဲကဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ..ဒီတိုင်းထားပြီးငိုပဲနေတာ။ ဆေးခန်းသွားပြမလား။ သားလိုက်ပို့ပေးမယ်"

"ဟယ်၊ ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ မဖြစ်ဘူးလေ၊ ဆရာဝန်ကဘာဖြစ်လာလဲမေးရင်ဖြေရခက်တယ်။ဆရာဝန်ကိုလိမ်လို့မရဘူးနော်၊ လူထိုးကြိတ်ထားတဲ့ဒဏ်ရာဆိုတာ ကြည့်တာနဲ့သိမှာ"

"ဒါဆိုသားပဲအမေ့ကိုဆေးထည့်ပေးမယ်လေ"

"အေးလေအဲဒီလိုပဲလုပ်ရတော့မှာပေါ့"

"အမေရေချိုးလို့မနိုင်ရင်လဲ၊ ရေပတ်အရင်တိုက်ရအောင်နော်၊ တကိုယ်လုံးလဲညစ်ပတ်နေတာ"

ကျနော်အိမ်အောက်ထပ်ဆင်းပြီးဇလုံထဲရေနွေးနဲ့ရေအေးစပ်ပြီး မွေးပွပုဝါအသေးလေးစိမ်ယူခဲ့လို့အမေ့အခန်းပြန်တက်လာခဲ့တယ်။

"အမေ..သားရေပတ်တိုက်ပေးမယ်နော် အင်္ကျီချွတ်ရအောင်"

"အမေ့ဘာသာချွတ်မယ်သား"

အမေက သူ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေဖြုတ်နေတော့ကျနော်လဲအလိုက်တသိပဲ၊ပုဝါလေးကိုဇလုံထဲရေနှစ်လိုက်ညှစ်လိုက်နဲ့လုပ်ရင်း မျက်လုံးလွှဲနေလိုက်ရတယ်။အမေကဘရာစီယာမချွတ်ပဲ ဘရာပေါ်ကထပ်လို့ထမီကိုရင်လျားလိုက်တယ်။အခုအမေ့ပခုံးသားလုံးလုံးလေးတွေကိုအနီးကပ်မြင်နေရပြီ။ ထမီရင်လျားအစပ်မှာကဝင်းနေတဲ့ရင်ညွန့်နှစ်မြွှာ..။

ကျနော်က အမေ့မျက်နှာလေးတွေ၊ နားရွက်နဲ့မေးဖျားလေးတွေ၊လည်ပင်းနဲ့ရင်လျားအထက်ပိုင်းက ပခုံးသားလေးတွေကိုပဲရေပတ်တိုက်နိုင်တယ်၊ ကျန်တဲ့တစ်ကိုယ်လုံးက၊ ရင်လျားထားတဲ့ထမီအောက်မှာ။

"အမေကလဲ အခုအတိုင်းဆို မျက်နှာနဲ့ ပခုံးလက်မောင်းတွေပဲသန်ရှင်းရေးလုပ်လို့ရမှာပေါ့၊ တကိုယ်လုံးအနှံ့ထိခိုက်ထားတာ ဆေးပစ်၊ သုတ်ပစ်ရဦးမယ်လေ။ ရင်လျားကြီးဖြုတ်လိုက်ပါလား"

ကျနော့်စကားကြောင့်အမေတွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး..

"ဟဲ့ ..ငါအကုန်ပေါ်ကုန်မှာပေါ့"

"ဟာ..အမေကလဲ၊ ဘယ်သူတွေကလာကြည့်မှာမှတ်လို့၊ ဒီမှာသားပဲရှိတာပဲဟာ၊ သားကအမေ့သားလေ၊ ကိုယ့်သားပဲပြန်ရှက်နေသေးတယ်"

"ဟဲ့ နင်ကခလေးမဟုတ်တော့ဘူးဟဲ့.."

အမေ့မျက်နှာနဲနဲနီနေတယ်။

"အမေကလဲခက်လိုက်ထာ၊ ကိုယ့်သားအရင်းပဲဟာ၊ လိုအပ်လို့လုပ်တာပဲလေ၊

ဆရာဝန်တွေကျချွတ်ပြဖို့မရှက်ဘူး၊ ဘော်လီမချွတ်နဲ့ပေါ့အမေရဲ့"

"ကဲ..ကဲ..စကားမများနဲ့ ချွတ်ပြီ.."

အမေကထမီရင်လျားကိုခါးအထိလျှော့ချလိုက်ပြီးခါးမှာပြန်ပတ်ထားလိုက်တယ်။အိုး..ဟို..ထမီကျွတ်လဲသွားရော.. ဘရာစီယာကမ'တင်ပေးထားပေမယ့်လဲအမေ့နို့ကြီး၂ လုံးကမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင် တုန်တုန် တုန်တုန် နဲ့ပြိုဆင်းလာတယ်၊ ကြီးလိုက်တဲ့နို့ကြီးတွေ..၊အရင်ချောင်းကြည့်ဘူးတာရော၊ ညနေကဟိုကောင်တွေကိုင်တာရောတွေ့ဘူးပေမယ့် အခုဟာကအနီးကပ်၊ မျက်လုံးနဲ့တစ်ထွာပဲကွာတယ်လေ၊ဘရာနဲ့ထိမ်းထားတာဆိုပေမယ့် အပေါ်ပိုင်းတစ်ဝက်ကဝင်းထွတ်ပြူးပြီးအန်ထွက်နေတာ။

ကျနော်ကလွတ်လပ်သွားပြီဖြစ်တဲ့ အမေ့ကျောသားတွေ၊ဗိုက်သားတွေ၊ ကိုယ်လုံးပတ်ချာလည်ရေစိုဝတ်နဲ့လိုက်သုတ်ပြီးတော့မှ နောက်ဆုံး ဘရာအထက်ကတစ်ပိုင်းပြူနေတဲ့ရင်ညွန့်ဝင်းဝင်းကြီးတွေဆီတုန်ယင်နေတဲ့လက်တွေနဲ့...၊အမေ့အသားဝင်းဝင်းလေးတွေအနီးကပ်ထိတွေ့ရတော့လက်တွေကတကယ်ပဲတုန်လာတာပါ။အမေ့အသက်ရှုသံတွေကလည်းပြင်းလာတာကို ကျနော်သတိထားမိလာတယ်။အမေကတုန်ယင်နေတဲ့ကျနော့်လက်တွေကိုကြည့်ပြီး..

"ရေပတ်တိုက်ခံနေရတဲ့လူက မချမ်းရပဲ၊ နင်ကချမ်းနေပြီလား"

"အာ မဟုတ်ပါဘူးအမေရ"

ကျနော်ရှက်သွားတယ်၊ အမေကပြုံးစိစိနဲ့ ကျနော့်လက်တွေဘာကြောင့်တုန်နေတယ်ဆိုတာ အမေ့စိတ်ထဲကဖတ်မိနေပြီ။

အမေ့မျက်နှာကလဲရဲတွတ်တွတ်လေး၊ ကျနော်သိလိုက်ပြီ အမေလ မရှောင်သာတဲ့အခြေအနေကြားမှာစိတ်ကစားစပြုပြီ၊သားဖြစ်ပေမယ့်ရင်အုံပေါ်ကယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့အတွေ့အထိ၊ကျနော့်အထင်မမှားဘူးဆိုရင်တော့ ညနေကဟို၃ကောင် အမေ့ကိုအတင်းကြံနေကြတုန်း ခရီးတဝက်မှာ အမေ့တုန့်ပြန်မှုတွေက လက်ခံလိုက်လျောမှုတွေဖြစ်လာတာကသိသာလှတယ်၊လူကမလိုချင်ပေမယ့် သွေးသားတုန့်ပြန်မှုကလွန်ဆန်နိုင်ပုံမရဘူး၊အဲဒီအချိန်ကစပြီး အမေ့သွေးသားနိုးကြားမှုလယ်ဗယ်က တက်လာပြီထင်တယ်လေ။

အပေါ်ပိုင်းပြီးတော့အမေကခြေဆင်းထိုင်ပြီး ထမီကိုပေါင်ရင်းအထိဆွဲတင်ပေးလိုက်တော့ ခြေသလုံးတွေ၊ ပေါင်တွေကိုရေပတ်ဝတ်နဲ့သုတ်ပေးရပြန်တယ်၊ အမေ့ပေါင်တွေကပြည့်ပြည့်တစ်တစ်ဖွေးဖွေးကြီးတွေ၊ပေါင်ရင်းရောက်တော့အဝတ်ဖတ်ကိုဆုပ်ထားတဲ့လက်ချောင်းတွေက အမေ့ဆီးစပ်ပေါင်ခြံကိုထိထိမိမိကြီးသွားထိမိတော့ပေါင်သားတွေထက်ပိုပြီးနူးညံ့တဲ့အထိအတွေ.တစ်ခု၊ဟိုက်..အမေ့မှာအတွင်းခံပင်တီမှမဝတ်ထားတာ၊ ဟုတ်သားပဲ၊ ညနေက ငပွားကောင်ကချွတ်ယူသွားတာပဲ။

ကျနော့်ရင်တွေဒိန်းကနဲအကြီးအကျယ်ဆောင့်ခုန်တယ်၊ ကျနော့်လက်တွေကိုအမြန်ပဲပြန်ရုပ်မိတယ်၊ဒါပေမယ့်ကျနော့်ပေါင်ကြားတစ်နေရာကနွေးကနဲနဲ့တစ်စုံတစ်ခုကထောင်ထလာတာကိုသတိထားမိလိုက်ပြီ၊အမေ့မှာလည်းဆတ်ကနဲတွန်.သွားပြီးမျက်နှာကြီးကသိသိသာသာကြီးရဲတက်သွားတယ်။

ကျနော်လဲ စိတ်တွေကိုငြိမ်အောင်ပြန်စုစည်းပြီးမှအိမ်တွင်းသုံးဆေးအိတ်ကိုဖွင့်ပြီး၊ဟို၃ကောင်အကြမ်းပတမ်းရမ်းထားလို့ဖြစ်နေတဲ့ လက်မောင်းနဲ့ရင်ညွန့်ကအစင်းကြောင်းတွေကိုအရက်ပြန်နဲ့ပွတ်ပေးတော့...

"အမလေးဖြေးဖြေး...စပ်တယ်"

"ခဏအောင့်ခံလိုက်ပါအမေရယ်။ ဒါမှပိုးသေမှာ"

အနာပိုးသတ်ပြီးမှ ဖြေးဖြေးလေး ဂျယ် (gel) ဆေးတောင့်ထဲကဆေးညှစ်ပြီးလိမ်းပေးရတယ်။

"အမေရယ်..ဗိုက်နဲ့ပေါင်တွေမှာ အညိုအမဲတွေစွဲလို့။ ဒီတိုင်းထားလို့မရဘူး ဒဏ်ကြေအောင်ကြပ်ထုပ်ထိုးပေးမှ၊ နို့မိုဆို အမေအရမ်းခံရလိမ့်မယ်"

"အေးလေကောင်းသားပဲ.."

ကျနော်လဲရေနွေးဓာတ်ဗူးသွားယူလာပြီးအဝတ်တစ်ခုနဲ့ကြပ်ထုပ်ထိုးဖို့ပြင်ရတယ်။လက်မောင်းနဲ့ ပေါင်ကအညိုအမဲတွေ ကြပ်ထုပ်ထိုးပေးရတယ်၊ငမဲလက်သီးနဲ့အထိုးခံထားရတဲ့ဗိုက်သားကလဲညိုမဲနေတယ်။

ရင်အုံနို့အုံသားအပေါ်နားမှာ ဟိုကောင်တွေအားရပါးရစုပ်ထားလို့ အနီကွက်ကြီးတွေနဲ့..၊ကျနော်လက်တစ်ဘက်နဲ့ပေါင်သားဒဏ်ရာတွေကိုစမ်းကြည့်နှိပ်ကြည့်ပြီးကျန်လက်တစ်ဘက်နဲ့ကြပ်ထုပ်ကိုကိုင်ပြီးကပ်ပေးရတဲ့အခါ၊အမေ့မှာသိသိသာသာကြီးပဲကြက်သီးမွေးညင်းလေးတွေထောင်ထလာတော့တယ်။ကျနော့်မှာလဲအောက်ကလီးကအတော်တောင်နေပြီ။ 

နာပြီးတင်းနေတဲ့ပေါင်သားတွေကို cool gel လိမ်းပေးပြီးဖွဖွလေးနှိပ်ပေး၊ အသားထဲစိမ့်ဝင်အောင်အထပ်ထပ်ပွတ်ပေးရတော့အမေ့မှာတချက်တချက်တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး မျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားတယ်၊ကျနော်လဲစိတ်တွေလွတ်စပြုပြီ။ ဆေးလိမ်းရင်းအမေ့ပေါင်သားတွေ၊ ဗိုက်သားတွေကို တမင်အရသာခံပွတ်ပေးနေမိပြီလေ။

၆ နှစ်ကျော်ပြတ်နေရတဲ့ယောက်ကျားအရသာ..၊အုပ်စုဖွဲ့မဒိန်းကျင့်ခံရတော့အကြောတွေအနှိုးခံရသလို။ ခံချင်စိတ်တွေကထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရ။ကာမရာဂစိတ်တွေနိုးကြွ ပေါင်ပွတိပေးရင်းနို့ဆေးလိမ်းပေးရင်းအမေသက်ထားတစ်ယောက်မှာလဲစိတ်တွေကြွပြီးယားလာရပြီထင်တာပဲ။

ကျနော်လဲပွတ်သပ်ပေးရင်းမဣတ္ထိလိင်ရဲ့အတွေ့အထိကြောင့်မိန်းမူးနေပြီ။အိပ်မက်ခဲ့ဘူးစိတ်ကူးယဉ်ခဲ့၊ ချောင်းကြည့်ခဲ့ဘူးတဲ့အမေ။ အခုကအတွင်းသားတွေကိုကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးနေရတော့ လီးကအောက်မှာအစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။ စိတ်ကိုအတင်းထိမ်းပြီးအာရုံလွှဲပေမယ့်နှိပ်ကွပ်လို့မရဘူး။

"အင်း ဟင်း"

အမေ့ဆီကညည်းသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။ ကျနော်ဆေးဝင်အောင်အမေ့ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကိုဖိဖိပွတ်ပေးပြီးအာရုံကအဲ့ဒီရောက်နေတုန်း၊ မလုံမလဲစိတ်တစ်ခုကိုခံစားလာရတာနဲ့ မော့ကြည့်လိုက်တော့ အမေကကျနော့်ပုဆိုးအောက်ကထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးကိုသတိထားမိပြီးစိုက်ကြည့်နေတာတွေ့ရတယ်။အမေ့ပါးစပ်ဟဟလေးကမပွင့်တပွင့်၊ ရိပ်ကနဲလျှာဖျားလေးက နှုတ်ခမ်းကိုတစ်ချက်ပွတ်သွားတယ်၊အမေသက်ထားစိတ်တွေဖောက်ပြန်နေပြီလား။

ကျနော် ဖုံးကွယ်ဖို့၊ ပုဆိုးသိမ်းဖို့လဲမကြိုးစားတော့ဘူး။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်လွှတ်ထားလိုက်တော့တယ်။အမေ့စိတ်ကိုရိပ်မိလိုက်တဲ့ကျနော်၊ လက်တွေကပိုပြီးသွက်လာတယ်၊ကျနော်စိတ်ကသွားတာဒီလောက်မဟုတ်ဘူး၊ လက်တွေကအလိုလိုသွားနေတာ။

ကျနော် အမေ့နို့အုံကြီးအပေါ်ပိုင်းက အနီကွက်ကြီးတွေပေါ်ကိုကမ်းစော်ဆီ ၂ စက်လောက်ချပြီးပွတ်ပေးတယ်၊အသားထဲဆီဝင်အောင်ဖိပွတ်နယ်ပေးတယ်၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ရိုးရိုးနယ်တာမဟုတ်တော့ဘူး။နို့အုံကြီးတစ်ခုလုံးလက်နဲ့အုပ်ပြီးဆုပ်နယ်ပစ်လိုက်ပြီ၊ ဒါဆေးလိမ်းတဲ့အဆင့်ထက်ကျော်လာပြီလေ။

"အင်း..ဟင်းး သားးး ဆေးလိမ်းတာကလဲ ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ.."

ကျနော်ပြန်မဖြေဘူး၊ အဖြေအစား ကျနော့်လက်တွေက ဘရာစီယာcup ထဲလျှိုဝင်သွားတယ်။

"အို..သားးး ဟင့်.."

အမေ့ညည်းသံထပ်ထွက်လာတယ်၊ ကျနော့်လက်တွေကအမေ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုစမ်းမိပြီလေ။နို့သီးလေးတွေကမာတောင်နေပါပကောလား။သွားပြီ..ကျနော်နို့သီးလေးတွေကိုဖိချေပေးနေမိပြီ။ အမေပါးစပ်လေးဟ၊ မျက်နှာလေးမော့သွားတယ်။

ကျနော်မထူးဇာတ်ခင်းပြီ..၊ လက်တွေကိုနောက်ပို့ပြီးကျောကအမေ့ဘရာစီယာချိတ်တွေကိုဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ချိတ်ပြုတ်သွားတော့ ဘရာကြိုးတွေက ပုခုံး၂ဘက်ကနေလျှောကျသွားပြီ။လွတ်ထွက်ပြီးအိကျလာတဲ့နို့ကြီး၂လုံးကိုလက်ဝါတွေနဲ့ပင့်ထိမ်းထားလိုက်ပြီးမှအားရပါးရနယ်လိုက်တယ်၊ အခုမှအမေကသတိဝင်လာပြီး...

"အို.. သားး ဟားး ဘာလုပ်တာလဲ လွှတ်..လွှတ်.."

အမေက ကိုယ်ကိုတွန်.လိမ်ရုန်းပြီးကျနော့်လက်တွေကိုဆွဲဖယ်ဖို့ကြိုးစားတယ်။ကျနော်ကနို့ကိုမျက်နှာအပ်ပြီနို့သီးခေါင်းတွေကိုဆွဲစို့ပစ်လိုက်တော့..

"အားး သား..သားး မလုပ်နဲ့၊ မကောင်းဘူး၊ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်၊ ဒါ..သားမေမေလေ"

ကျနော်နားမထောင်ဘူး၊ ဖိစို့လိုက်၊ လျှာနဲ့နု့ိသီးခေါင်းကိုလှိမ့်လိုက်နဲလုပ်ပစ်လိုက်တာ..

"အားးး အဟင့် ဟင့်..အင့်.."

ကျနော့်လက်တွေကအောက်ပိုင်းရောက်သွားပြီးအမေ့ခါးကထမီကိုဖြေချလိုက်တယ်။အမေကအထက်ဆင်စကိုအတင်းဆုပ်ဆွဲထားပေမယ့် ကျနော်အတင်းဆွဲချလို့ပေါင်လယ်ရောက်သွားပြီ။ အမေ့ပေါင်ကြားထဲကျနော့်လက်တွေရောက်သွားပြီး အဖုတ်ကိုကိုင်မိတာနဲ့ အစိလေးကိုစမ်းမိပြီးလက်မလက်ညှိုးညှပ်ပြီးခြေပေးလိုက်တယ်၊လက်ခလယ်ကစောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားတယ်၊ အမေ့စောက်ဖုတ်ကစောက်ရေတွေရွှဲနေပြီလေ။

အပေါ်ပိုင်းကနို့ကိုအဆက်မပြတ်စို့ပြီး၊ လက်ခလယ်ကစောက်ခေါင်းထဲကကြိမ် ၂၀၊ ၃၀လောက်ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်ပေးလိုက်တာ အမေပျော့ကျသွားပြီ။ နို့ကြီးတွေကိုကော့ကော့ပေးပြီး၊ ဖင်ကလဲရမ်းလာတယ်။

ကျနော်အခု အမေ့ကိုလုပ်လိုရပြီဆိုတာသိလိုက်ပြီ။ကျနော်ကပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်တော့လီးကြီးကထန်ကနဲထောင်ထွက်လာတယ်၊အမေ့လက်ကလေးကိုအသာဆွဲပြီး လီးကြီးပေါ်တင်လိုက်ပြီးတော့လက်ကလေးကိုအုပ်ကိုင်ပေးတော့

အမေ အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့တင်းတင်းဆုပ်ထားတယ်လေ။ ကျနော့်လီးနွေးနွေးကြီးကအမေ့လက်ဖဝါးထဲမှာတဇတ်ဇတ်ခုန်နေတယ်။ကျနော်အမေ့လက်သီးဆုပ်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးတော့ ရှေ့ထိုးနောက်ငင်လုပ်ပေးတော့ အမေကလဲလိုက်လှုပ်တယ်။ခဏအကြာကျနော့်လက်ကို လွှတ်လိုက်တော့ အမေကအရှိန်နဲ့ဆက်ပြီးဂွင်းထုပေးနေတယ်။

ကျနော့်ကျန်လက်တစ်ဘက်ကလဲ စောက်ပတ်ကိုဆက်ပြီးကလိုင်းနေတုန်းပဲ။သားအမိ ၂ ယောက်လုံးစကားမပြောဖြစ်ကြဘူး၊ လုပ်လက်စအလုပ်တွေကိုအရှိန်နဲ့ဆက်လှုပ်ရှားနေမိကြတယ်။၅ မိနစ်သာသာကြာလောက်တော့ကျနော်အမေ့လက်လေးတွေကိုဆွဲထူလို့ထထိုင်ခိုင်းပြီး၊ကျနော်ကမတ်တပ်ရပ်လို့ အမေ့ခေါင်းကိုဆွဲပြီးကျနော့်လီးဘက်ပို့လိုက်တယ်၊အဲ့ဒီတော့မှ အမေကအကျောက်အကန်..

"အို..ဘာလုပ်တာလဲသား..၊ မလုပ်ဘူး၊ မလုပ်ဘူး... အမေမလုပ်နိုင်ဘူး၊ ငရဲတွေ ငအုံတွေကြီးကုန်ပါတော့မယ်"

"ငရဲက ကြီးပြီးလောက်ပါပြီအမေရယ်၊ မထူးတော့ပါဘူး၊ သားကိုနဲနဲလောက်လုပ်ပေးစမ်းပါလား"

ကျနော်အမေ့ခေါင်းကိုဆွဲနှိမ်ပြီး၊ လီးကိုအမေ့ပါးစပ်ဝထိုးပို့ပေးတော့အမေပါးစပ်ကိုအတင်းစေ့ထားတယ်။ ခေါင်းကိုလဲအတင်းခါနေတယ်။

"မကောင်းဘူး..မလုပ်နဲ့သားးး အာ့.."

အမေစကားတစ်ခွန်းအဟ၊ ပါးစပ်ပွင့်သွားတာနဲ့ ကျနော်အခွင့်အရေးကိုလက်လွတ်မခံကျနော့်ဒစ်ဖူးကြီးကို အမေ့ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်ရော။

"အင်းးမ် အင်းးမ်"

အမေ အသံဗလုံးဗထွေးနဲ့ အတင်းထွေးထုတ်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ကျနော်ကခေါင်းကိုအတင်းဆွဲဖိထားတော့ထုတ်လို့မရဘူး။ကျနော်လီးကိုအမေ့ခေါင်းကိုင်ပြီးပါးစပ်ထဲတဖြည်းဖြည်းဖိသွင်းတာ လေးပုံသုံးပုံလောက်ဝင်သွားပြီ။လီးကအမေ့ပါးစပ်ထဲအပြည့်။

ကျနော့်လီးကလား..?သေချာတာပေါ့ ဟိုချာတိတ်တွေထက်ကြီးတာပေါ့၊ ဟိုကောင်တွေကခုမှလူပျိုပေါက် လွန်ရောကျွံရောရှိလှ ၁၈နှစ်သာသာတွေ၊ကျနော်က ၂၂ နှစ်ရှိပြီ၊ ဂိုက်ကြီးဆိုက်ကြီးဖြစ်နေပြီ။ တကယ်တောင်ရင် ၇" လောက်ရှိတယ်၊ လုံးပတ်ကလစ်ပိုပုလင်းလောက်။အမေ့ပါးစပ်ထဲလီးကိုတဖြည်းဖြည်းချော့သွင်းပြီး နှေးနှေးလေးညှောင့်သွင်းနေရာကနေ အရှိန်တင်လာလိုက်တယ်။

မကြာပါဘူး အမေကျနော့်လီးကိုစိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပေးနေပြီ။ ကျနော်အမေ့ခေါင်းကိုကိုက်ထားရာကလွှတ်ပေးလိုက်တော့၊အမေကသူ့လက်လေးနဲ့ပဲလီးအရင်းကိုထိမ်းကိုင်ပြီးတပြွတ်ပြွတ်နဲ့ပုလွေမှုတ်နေတော့တာ။အခုမှအမေမှုတ်တာအတော်ကျွမ်းမှန်းသိရတော့တယ်။

မဖြစ်ဘူး ကျနော်ကြာကြာနေရင်ထွက်တော့မယ်။ အမေ့ကိုလိုးဖြစ်အောင်လိုးမှရမယ်လေ။ကျနော်အမေ့ခေါင်းကို အသာကိုက်ပြန်တွန်းပြီးလီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့အမေကခုမှ အာသာမပြေတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့။ လီးကိုအတင်းဆုပ်ထားတာကမလွှတ်သေးဘူး။

"အင်း ဟင့် အု ဖွစ်.."

ကျနော်အမေ့မျက်နှာလေးဆွဲမော့ပြီးနှုတ်ခမ်းဝိုင်းဝိုင်းလေးကိုဆွဲစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ကျနော့်လျှာကိုအမေ့ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်တော့အမေအငမ်းမရလျှာချင်းလိမ်းပြီးတုန့်ပြန်နမ်းလာတယ်။ကျနော့်ကျောကိုလဲသိုင်းဖက်ပြီးအတင်းကုပ်ထားတယ်။

အခုကျနော် အမေ့ကိုဖက်ပြီးကုတင်ပေါ်ပက်လက်အနေအထားလှဲချပေးလိုက်ပြီ။အမေ့အပေါ်မှာကျနော်ကအလိုက်သင့်လေးပဲပါသွားပြီးဆက်နမ်းနေတယ်။ကျနော့်လက်တွေကအမေ့ပေါင်ခြံကြားထပ်ရောက်သွားပြန်ပြီ။စောက်ခေါင်းထဲလက်ထည့်ပြီးထပ်ကလိုင်းလိုက်ပြန်တော့ ပျစ်ပျစ်ရွှဲရွှဲစီးထန်းထန်းနဲ့..၊ကျနော် လက်ခလယ်၊လက်ညှိုး ၂ ခေါင်းပူးပြီးစောက်ခေါင်းထဲသွက်သွက်လေးတဆတ်ဆတ်နှိုက်လိုးပေးလိုက်တာ။

"အား.. အားဟာ့ အမယ်လေးးးး တော်ပါတော့ မ..မရတော့ဘူး"

အမေကထအော်ပြီးညည်းတယ်။ ကျနော်လဲ အစွမ်းကုန်တောင်နေတဲ့လီးကြီးအမေ့စောက်ပတ်ဝစမ်းပြီးတေ့ချိန်လိုက်တော့ အမေသိလိုက်ပြီ၊ နောက်ဆံးသတိပေးလိုက်တဲ့အသိတရားကြောင့်၊

"သားး..သားးးး မဖြစ်ဘူး..တို့တွေအဲဒါလုပ်လို့မဖြစ်ဘူး၊ အခုတောင်များကြီးမှားပြီးနေပြီ။

အဲ့ဒါလုပ်လိုက်ရင်တို့တွေသားအမိဘ၀ ဘယ်တော့မှပြန်ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး။ မလုပ်နဲ့..သား..နောက်ဆုတ်လိုက်"

ကျနော်စောက်ပတ်ဝတည့်တည့်စမ်းမိပြီ၊ ဒစ်ကြီးတေ့ပြီးဖိချအလိုက်မှာ..

"အားးး မလုပ်နဲ့...ဆွဲထုတ်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်..ဖယ် ဖယ်.."

အမေအတင်းတွန့်လိမ်ပြီးရုန်းတယ်။ ဒီအချိန်ရောက်မှတော့ ကျနော်ဘယ်လိုမှဆုတ်မရတော့ဘူး။ အမေ့ကိုယ်ကိုအတင်းဖိထား၊ အော်နေတဲ့အမေ့ပါးစပ်ကိုလဲ အတင်းဆွဲဖိပြီးစုပ်နမ်းပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဖင်ကိုကြွလို့လှုပ်ရှားလိုက်တော့..၊

"အားးးး မ..မလုပ်..အု..အင်းမ်..အင်းမ်"

"ဖောက် ဖောက်..ဗြစ်..စွိ ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.."

လီးကစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေကိုတိုးလှန်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားပြီ။ကျနော် ဖင်ကြီးကြွကြွပြီးမေမေ့ကိုကုန်းလိုးတော့တယ်။ အမေ တဆတ်ဆတ်လူးနေရာက ဖြေးဖြေးချင်းငြိမ်သွားတယ်၊ခဏကြာတော့ဖင်ကြီးကားသထက်ကားပေးပြီး ကော့ကော့ပြီးလိုးချက်နဲ့အညီပင့်ခံပေးလာနေပြီလေ။

"အာ့ အာ့ ဟားး ဟင်း ဟင်း အင်းးးး"

အမေ့ကိုနှုတ်ခမ်းစုပ်နေရာကနေလွှတ်ပေးလိုက်တော့ပါးစပ်လေးဟပြီး ငှက်ဖျားတက်သလိုညည်းလို့..၊

ဗြွတ်..ဗြွတ်.. ဖတ် ဖတ် ဖတ်.. ဖောက် ဇွိ..ဗြစ်..

"အားးး ရှီးးး အမလေး ကောင်းလိုက်တာ အမေရာ"

"အင့် အင့် အင့် ရှူး...အားး အမလေး...မရတော့ဘူး အ..အမေ ပြီး ပြီးပြီ"

"ရှီးးး အားးး ဟိုက် ရော့..အူးးးးဖာ့ခ်.."

ကျနော့်လီးထဲကအရည်ပူတွေဖြန်းကနဲပန်းထုတ်ပြီး ကျနော်လဲအမေ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျသွားတယ်။အမေ့မှာလည်းဟက်ပဲ့ ဟက်ပဲ့နဲ့အသက်ရှူနေပြီး ကနော့ကျောကုန်းကိုသိုင်းဖက်ပြီးငြိမ်နေတယ်။

........................................................................................................................................

၅ မိနစ်လောက် မလှုပ်ပဲငြိမ်နေကြပြီးအမောပြေလောက်မှ၊ အမေကျနော့်ကိုသူ့ကိုယ်ပေါ်ကတွန်းထုတ်လို့ထထိုင်လိုက်ပြီး...၊

"အဟင့်..ဟင့်..ကောင်ဆိုးလေး၊ နင်လဲဘာထူးလဲ၊ ကိုယ့်အမေကိုယ်ပြန်မဒိန်းကျင့်တယ်"

"ဒါဆိုအမေကသားကိုရောစခန်းတိုင်အမှုဖွင့်ချင်လို့လား"

"ဟယ်..ဖြစ်မလား..၊ ကိုယ်သားအရင်းနဲ့ဒီလိုဖြစ်တယ်ဆိုတာ အွန်လိုင်းပေါ်ပါသွား၊လူတွေသိသွားရင် အမေဘယ်လိုပတ်ဝန်းကျင်ကိုမျက်နှာပြရမလဲ"

အမေ့အဖြေကစောစောကအတိုင်းတပုံစံထဲပဲ။

"ဒါဆိုအမေဒီလိုပဲငြိမ်ခံနေမှာပေါ့.."

အမေကမျက်စောင်းထိုးပြီးကျနော့်ပေါင်တွင်းကြောကိုဆွဲလိမ်လို့....

"ငြိမ်မခံလို့ကောရမလားသူများကိုအတင်းနသားပါယားပြီး။ ကိုယ့်အမေကိုယ်လုပ်နေတာသူများတွေမြင်စေချင်လို့လား! ဒါဆိုအခုအော်လိုက်မယ်လေ..."

"မအော်လိုက်ပါနဲ့အမေရာ၊ သူများတွေမမြင်ပဲ ၂ယောက်ထဲတိတ်တိတ်ကြိတ်ချစ်တာပဲကောင်းပါတယ်။ မဟုတ်ဘူးလား"

"ဘာမဟုတ်တာလဲ..သွား...."

"ဒါဆိုဟုတ်တယ်ပေါ့.."

"သွားး မသိဘူးးးး"

"မသိရင် သိအောင်လုပ်ဖို့ကြိုးစားပေါ့အမေရယ်.."

"အို...ဟင့်"

ကျနော်အမေ့ကိုဆွဲဖက်လို့ မျက်နှာလေးမော့ပြီးကစ်စင်ဆွဲလိုက်ပြန်တယ်။

"အို...အု..အု..ဖု"

"တော်...တော်တော့...မကောင်းဘူးကွာ...၊ သား ပြန်တော့။ တို့တွေဆက်မလုပ်သင့်တော့ဘူး.."

"အမေရယ်၊ မငြင်းပါနဲ့တော့၊ အမေ့မှာလည်းကင်းကွာနေတာကြာလို့၊ အမေလိုလားနေတာသားရိပ်မိပါတယ်။သားအမေ့ကိုသာယာပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝလေးဖန်တီးပေးပြီးကျေးဇူးဆပ်ချင်တယ်လေ.."

"ဟင်ကိုယ့်အမေကိုကျေးဇူးဆပ်တာကလဲဒီလိုကြီးလား.."

"အင်းပေါ့လို့ ...အမေကြည်နူးသွားစေရမယ့် ဟောဒီအမေ့နို့ဖိုး.."

ကျနော်ဆက်မပြောဖြစ်တော့ဘူး၊ ပါးစပ်ကအမေ့နို့အုံကြီးပေါ်ရောက်သွားပြီးချိုချိုကြီးကိုငုံစို့လိုက်မိပြီလေ

"အားး သားးးးဟင့်"

ကျနော်တို့သားအမိ ၂ ယောက်ရဲ့ ချစ်ပွဲလေးအရှိန်ပြန်တက်လာပြန်ပြီ။ ကျနော်ဒီတစ်ခါတော့ဘာဂျာပါမှုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ကျနော့်အမေသက်ထားတစ်ယောက်စိတ်လိုလက်ရနဲ့ပေါင်ကြီးဖြဲကားပေးပြီး သားအရင်းကလျှာကျွေးတဲ့ဘာဂျာအရသာကိုကျေကျေနပ်နပ်မက်မက်မောမောခံစားနေတယ်လေ။

"အမေသားထည့်တော့မယ်နော်.."

"အွန်းး ဘာတွေလာမေးနေလဲမသိဘူး...လုပ်မှာသာလုပ်.. အာ့ အမလေး အားဟင်း...သားရယ်"

အမေကပေါင်လေးခွင်ပြီးကျနော့်ဖင်ကိုခြေဖျားလေး ၂ ဘက်နဲ့ခွချိတ်ထားတယ်၊လက်၂ ဘက်ကလဲကျနော့ကျောကိုသိုင်းဖက်လို့လက်သည်းဖျားလေးတွေနဲ့ အသာလေးမနာအောင်ကုတ်ခြစ်ပေးနေတယ်လေ။ကျနော်အချက် ၂၀ လောက်ဆက်တိုက်အထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီးအဝင်အထွက်လဲ ချောလာရောခဏရပ်လိုက်ပြီးခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီးအမေ့ဖင်အောက်ထည့်လို့ခုလိုက်တော့အမေ့ဖင်ကြီးကကြွတက်လာတယ်။

အဖုတ်ကြီးကလဲကော့ပြီးမြောက်အလာမှာ အမေ့ပေါင် ၂ ချောင်းကိုဆွဲစိပြီးဒူးတွေကိုကွေးပြီး ရင်ပတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက်တာ ပေါင်ကြီးတွေကနို့အုံကြီးတွေနဲ့ကပ်အသွား ဟနေတဲ့စောက်ပတ်ကလဲညပ်ပြီးစိသွားပြီးပြူးထွက်အလာ၊ကျနော့်ဒစ်ကြီးကိုကပ်တေ့ပြီးပြန်သွင်းချလိုက်ပြန်တယ်။

ဗြစ်..ဗြစ်..ဒုတ်

"အားးး ရှီးးး ကျွတ်ကျွတ်…အမလေး.." 

အဖုတ်ကိုပေါင် ၂ ချောင်းစိပြီးညှပ်ထားတော့ ညပ်ပြီးစီးကြပ်နေတာပဲ။ ကျနော် အသားကုန်ကြုံးပြီဗျာ..။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဖြစ်..ဖြစ် ဖတ်..

"အားဟား..အင့်အင့်..အိ..အိ အင်းးမ်"

"အား ဟား ကောင်းလိုက်တာအမေ..အူးးး ကောင်းတယ်မိန်းမရေ.."

"အား..သားးး အင့်..မောင်..ဆောင့်ဆောင့်..ယောက်ျားရယ်ဆောင့်..မိန်းမကိုမညှာနဲ့ နာနာလေး၊ အင်းးး အဲ့လို.."

ကျနော်မယုံနိုင်ဘူး... လိုးလို့အရှိန်တက်သွားချိန်မှာ အမေ့ကိုအလိုလိုမိန်းမလို့ခေါ်မိသွားပြီး၊ အမေကလဲသူ့ကိုယ်သူမိန်းမဆိုတဲ့နာမ်စားကိုလိုလိုလားလားသုံးပြီးဆောင့်ခိုင်းနေတော့တာအမေ့စောက်ခေါင်းကြွက်သားတွေက ကျနေ်လီးကိုအတင်းညှစ်ဆွဲနေတယ်။ သွားပြီ၊ ကျနော်မရတော့ဘူး။

"အား ပြီးပြီမိန်းမရေ ..အားးးဖတ်ခ် ရှီးးး"

"သက်လဲပြီးပြီမောင်...အင့် အင့် ဟင်းးးးးး"

အမေကသံရှည်ဆွဲအော်ရင်းစောက်ပတ်ကိုကော့ထိုးပေးနေတုန်း၊ ကျနော်အမေ့စောက်ပတ်ထဲကို လရည်တွေအသားကုန်ညှစ်ချပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။ခဏကြာစိမ်ထားပြီးမှကျနော်လီးချွတ်လိုက်တော့အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကလရည်ဖြူဖြူတွေအန်ထွက်ပြီးစီးကျလာတယ်။

လရည်စီးကြောင်းက အဖုတ်ဝကနေပြီးအမေ့ရဲ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကြားကဖြတ်စီးပြီးမှ အိပ်ရာခင်းပေါ် တစ်စက်ချင်း၊ တစ်စက်ချင်း၊စက္ကန်.အနဲငယ်အကြာမှာတော့ စီးကပ်တဲ့အဖြူကွက်ကြီးဖြစ်သွားတော့တယ်။

ခဏအကြာမှာကျနော်နဲ့မေမေတို့ကြင်စဦးဇနီးမောင်နှ်မင်္ဂလာဦးည ပထမအချီဆွဲပြီးလို့ တဦးနဲ့တဦးကြည်နူးစွာနှစ်သိမ်နေကြသလား .. အခု သူ့နာမည်လေးအဖျားဆွတ်ပြီး 'သက်' တဲ့၊ ကျနော့်ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ကြည်နူးသွားရတယ်။အမေက ကျနော့်ကိုသူ့ယောက်ျားလိုတကယ်ဆက်ဆံနေတာလား။

"မောင့်အရည်တွေ သက်အထဲညှစ်သွင်းလိုက်တာအကုန်ဝင်ကုန်ပြီမောင်ရဲ့။ သက်က ရာသီသွေးမကုန်သေးဘူး၊ဗိုက်ကြီးမလားတောင်မသိဘူး။ အို အဲ့သလိုတော့မဖြစ်ဘူး တော်ကြာဗူးပေါ်သလိုပေါ်ကုန်မယ်၊ပြီးတော့မောင့်ဟာတစ်မျိုးထဲဆို၊ သက်ကလိုချင်သေးတယ်၊ညနေကဟိုငယုတ်မာလေးတွေကလဲအထဲပြီးသွားတော့ လုံးဝမဖြစ်ဘူး၊ ယာယီတားဆေးအမြန်သောက်လိုက်မှပါ"

"ခဏကြာမောင်ပြေးဝယ်ပေးပါမယ်မိန်းမရယ်။ သက်ကိုသိပ်ချစ်သွားပြီကွာ"

"ယောက်ကျားကိုလဲဒီကချစ်တယ်သိလား ဟို လူယုတ်မာကောင်လေးတွေကို မုန်းတယ်ရွံတယ်။ဒါပေမယ့်သူတို.ကိုစိတ်မဆိုးတော့ပါဘူး၊ သူတိုကြောင့်သက်ရဲ့ငုပ်နေတာကြာပြီဖြစ်တဲ့စိတ်ဆန္ဒတွေကိုတစ်ခါပြန်နိုးကြအောင်နှိုးပေးလိုက်တာပဲ။ဒါကြောင့်လဲမောင့်အယုအယတွေအပေါ်သာယာမှုရပြီး မောင့်ရဲ့အားရပါးရချစ်တာကိုခံယူခွင့်ရခဲ့တာ"

အခု..ကျနော့်ရဲ့မပျော့မမာလီးကြီးက အမေ့လက်ဖဝါးနုနုလေးရဲ့လက်သီးဆုပ်ထဲမှာ..။

"သက်ကိုအမြဲမခွဲတမ်းချစ်ရမယ်နော်..မောင်.."

"ဟုတ်ပါပြီဗျာ မောင်ကလဲ ဟောဒီမောင့်မေမေ မိန်းမ သက်လေးကိုမခွဲပါဘူး၊မိန်းမလိုချင်တဲ့ကြည်နူးပျော်ရွှင်မှု၊ မိန်းမလိုချင်တာကြီးကို မလပ်စေရအောင်ဆက်သပေးမယ်သိလား"

"သွား.. ဘယ်သူကလိုချင်တယ်ပြောလို့လဲ... "

"အားးးး "

လက်မောင်းတစ်ဘက်လိမ်ဆွဲခံရလို့နာသွားတယ်။မျက်စောင်းကြီးကြီးတစ်ချက်က ကျနော့်ဘဝကိုအပြောင်းလဲကြီးပြောင်းလဲသွားစေပြီလေ။

မေမေဆရာမပြီးပါပြီခင်ဗျာ

ဖတ်ရှုအားပေးသူများကိုကျေးဇူးတင်စွာဖြင့်..

လမင်းကြီး 

ပြီးပါပြီ