ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ အပိုင်း ( ၂ )

 ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသူ - အညတြ

သူ့လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ်ပူးရက်က ဟာမိုနီရဲ့ ဖင်တုံးနှစ်တုံးကြားထဲမှာ ရောက်နေသည် ။

“ ကိုကြီး...အရမ်းကဲနေတယ်ကွာ...အခန်းထဲ ရောက်တဲ့အထိ မစောင့်နိုင်ဘူးလား......တော်ကြာ ဓါတ်လှေခါးမှာ စီစီတီဗီ ကင်မရာ ရှိနေလို့ ဖေ့စ်ဘွတ်ထဲမှာ မီးတို့ပုံတွေ ပါလာနေအုံးမယ်....” လို့ ဟာမိုနီက ပြောလိုက်သည် ။

ဟိုတယ်အခန်းထဲကို ရောက်တော့ ဟာမိုနီက ဟိုတယ် ပြူတင်းပေါက်ကျယ်ကြီးကနေ အောက်ဖက်က လမ်းမ ကို ဆိုဖါပေါ်မှာ ဒူးထောက်ရက်နဲ့ ငုံ့ကြည့်သည် ။ ဟာမိုနီ့ ပုံစံက ဖင်ကုန်းပေးထားသလို ဖြစ်နေသည် ။

“ ကိုကြီး...လာကြည့်ပါအုံး.....အခြောက်တွေ သောင်းကျန်းနေကြတာ.....”

ဦးဗလမောင်တင် က အောက်က လမ်းမပေါ်က အဖြစ်တွေကို စိတ်မဝင်စား ။ သူက ဟာမိုနီရဲ့ စကပ်ထဲကို လက်ထိုးသွင်းပြီး ဖင်တုံးတွေနဲ့ စောက်ဖုတ်အမြောင်းကြီးကို စမ်းလိုက်သည် ။ ဟာမိုနီသည် ပင်တီ အတွင်းခံဝတ်မထား ။ သူ စမ်းလိုက်တဲ့အခါ ဟာမိုနီ့စောက်ဖုတ်က အရည်တွေဟာ သူ့လက်ကို လာ စိုပေကုန်သည် ။

“ ကိုကြီး....မှုတ်ပေး....”

ဟာမိုနီရဲ့ ချွဲတဲတဲ အသံလေးကို ကြားလိုက်ရတဲ့အခါ ဦးဗလမောင်တင်လည်း ဝမ်းသာအားရနဲ့ ဟာမိုနီ့စကပ်လေးကို မတင်လိုက်သည် ။ ဖင်တုံး လုံးလုံးကြီးတွေရဲ့ ကြားက စောက်ဖုတ်အမြောင်းကြီးက ပြူးထွက်နေသည် ။

ဆိုဖါပေါ်မှာ လေးဖက်ထောက်ပြီး ဟာမိုနီရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဆွဲဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ယက်သည် ။

“ အို့....”

ဟာမိုနီရဲ့ ခါးလေး ကော့တက်ပြီး နုတ်ဖျားက အော်သံလေး ထွက်သွားသည် ။ဦးဗလမောင်တင်လည်း လျာပြားကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း အတိုင်း အပေါ်အောက် အောက်က အပေါ် အစုံအဆန် တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်ပေးသည် ။

“အိုး....အား....အားရှီး....အားရှီး.....”

မွှန်ထွန်နေတဲ့ တဏှာစိတ်ရိုင်းတွေကြောင့် စောက်ဖုတ်ကိုတင် မကဘဲ စအိုပေါက် ညိုတိုတိုလေးကိုပါ သူ လျာထိပ်နဲ့ ထိး လျာပြားကြီးနဲ့ ယက်ပြီ ။

“ အား...အား....အား...ကိုကြီး.....အိုး........အား.........ပုစု မနေနိုင်တော့ဘူး...တအား လိုချင်နေပြီ ...လုပ်တော့.....လုပ်တော့......”

ဟာမိုနီရဲ့ တောင်းဆိုသံလေးတွေကြောင့် ဦးဗလမောင်တင် လည်း အမှုတ်ရပ်လိုက်ပြီး ဖင်အနောက်တည့်တည့်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး ဟာမိုနီ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လိင်တန်ကြီး ထိုးသွင်းဖို့ ပြင်ဆင်သည် ။ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲ နေသည့်တိုင် သူ့လိင်တန် ထိပ်ဖူးကို သူ့တံတွေးတွေနဲ့ နယ်ဖတ်လိုက်သေးသည် ။

ဟာမိုနီရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူနှစ်ချပ်ကြားထဲက လှိုဏ်ဂူပေါက်လေးထဲကို ထိပ်ဖူးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

စိုအိတင်းကြပ်တဲ့ စောက်ဖုတ် အရသာကို ဖျင်းကနဲ ရလိုက်သည် ။ အိုး..ကောင်းလိုက်တာ...။ အင်း..ရင်းထားရ တာလည်း မနည်းဘူးလေ ။ သူ့အသက်အရွယ်ကြောင့်လည်း ဒီလို ပုံအောပြီး ရင်းရတာပေါ့ ။လိင်တန်ကြီးသည် တထစ်ထစ်နဲ့ အိနေတဲ့ အတွင်းသားတွေထဲကို တိုးဝင်သွားသည် ။

“ အိုး......အမလေး......”

ဟာမိုနီရဲ့ အသံလေး ထွက်လာသည် ။ သူမ ဖင်ကြီးတွေကို အနောက်ကို ကော့ပေးထားရင်း ပါးစပ်လေး မဟတဟနဲ့ ဦးဗလမောင်တင် ထိုးထည့်တာကို ခံနေသည် ။ ဟာမိုနီသည် တကယ်တော့ ဦးဗလမောင်တင် မတိုင်ခင်က ဘဲတွေ တော်တော်များများနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ဘူး ပြီးသားပါ ။ ရုပ်ရှင်ရိုက်ဖို့ ကြံကထဲက ဝါးစားတဲ့ ငတိတွေက အများကြီးဘဲ ။ ဒါရိုက်တာကလည်း ဝါး.. ...ထုတ်လုပ်သူ သူဌေးကလည်း ဝါး . .။

ဟာမိုနီက အတွေ့အကြုံများခဲ့တယ် ဆိုပေမယ့်လည်း ပစ္စည်းက ကောင်းတုံး ။ ဟောင်းပေမယ့်လည်း ကောင်းနေဆဲ ။ နံမည်လေး ရလာတဲ့ မင်းသမီးမို့ သူ့ကို ရတဲ့ ဦးဗလမောင်တင် လိုလူက ချမ်းသာတဲ့ ဘဲအို

ကြီးတွေ ကြားထဲမှာ မျက်နှာမော်နိုင်နေသည် ။ တချို့ စီစစ်တဲ့လူတွေကတော့ ပစ္စည်းက ဘာများ ထူးမှာမို့လဲကွာ...ဒီလောက်ကြီး သုံးစရာ မလိုပါဘူး...နံမည်ကြောင့် ဈေးကြီးသွားတာပါ လို့ ပြောပြီး အားမကျ ။အထင်မကြီး ။

ဦးဗလမောင်တင် လည်း လိင်တန်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်နေသည် ။ ဟာမိုနီကလည်း ဖင်ကြီးတွေကို အနောက်ကို ကော့ပေးရင်း ခံနေသည် ။ ဗိုင်ရာဂရာဆေးပြားက တန်ခိုးပြသည် ။ ဦးဗလမောင်တင် တရှူးရှူးနဲ့ ဆောင့်ထည့်နေသည် ။

ဟာမိုနီရဲ့ “ အာ့...အာ့.......အာ့...” နဲ့ အော်သံလေးတွေနဲ့ အသားချင်း ထိမိတဲ့ တဖပ်ဖပ် အသံလေးတွေ ထွက်နေသည် ။ ဦးဗလမောင်တင် အသားကုန် ကြုံးနေသည် ။ ချွေးတွေက တကိုယ်လုံးမှာ ရွှဲရွှဲစိုနေသည် ။ သူကောင်းဖို့ထက် ဟာမိုနီ ကောင်းဖို့ ပြီးဖို့ ကို ဦးဗလမောင်တင် လုပ်ပေးနေသည် ။

မေညိုသည် ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်နဲ့ ဟိုတယ်မှာ သွားကုန်းလိုက်ပြီးနောက် ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ကို ဖုန်းဆက်လို့လည်း မရ သူ့ဖက်ကလည်း ဖုန်းမဆက်လို့ ရင်တွေ ပူနေသည် ။ ဒီလိုကိစ္စက သောက်လေသောက်လေငတ်မပြေ ဆိုတာမျိုး မဟုတ်လား ။ သောက်ပြီးရင်း သောက်ချင်ရင်း ။ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ကို ဘယ်လိုတွေ့ရမလဲ ။ ညနေဖက် သူ့ဆေးခန်းကို လိုက်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

သို့ပေမယ့် မေညို သူ့ဆေးခန်းကို သွားစရာ မလိုတော့ ။ အကိုကြီး ဦးဇာနီက “ မေညိုရေ...အကိုကြီးရဲ့ ဆရာဝန် ပြောင်းသွားပြီ....ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်က ရန်ကုန်ကို ရုတ်တရက် ပြောင်းသွားရတယ်...သူက သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ဒေါက်တာဝင်းတင်ထူးကို အကိုကြီးကို ဆက်ကြည့်ပေးဖို့ လွှဲသွားတယ်....” လို့ ပြောပြလိုက် တော့မှ သူ့အကြောင်းကို သိလိုက်ရသည် ။ဘာကြောင့် မေညို့ကို အကျိုးအကြောင်း မပြောတာလဲ ။ မေညိုနဲ့ ညိစွန်းတာကို သူ့မိန်းမများ သိသွားလို့လား ။

“ စားဖူးတဲ့ကလေးက ပိုငတ်တယ်...” ဆိုတဲ့စကားလိုဘဲ ဆာလောင်မွတ်သိပ် တာတွေ ကြာလွန်းခဲ့ရာက ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်နဲ့ ကာမအမှောင်လမ်းကို လျောက်ခဲ့လို့ အဆင်ပြေ အာသာပြေခါစဘဲ ရှိသေးသည်...

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်က အဝေးကို ပြေးသွားပြန်ပြီ ။

ညကိုးနာရီ ထိုးပြီ ။

ကာမဆန္ဒ တောင့်တလိုလားတဲ့ စိတ်တွေက မေညိုကို ဖိစီးနေပြန်ပြီ ။လက်နဲ့ အာသာဖြေဖျောက်လို့လည်း မပြေပျောက်နိုင်ဘူး ။ မေညိုလည်း လေလွင့်တဲ့စိတ်နဲ့ အိပ်ရာထဲကနေထခဲ့ပြီး ဦးဇာနီရဲ့ အိပ်ခန်းဆီကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။ဦးဇာနီ အခန်းဝကို ရောက်တဲ့အချိန် အထဲက ကိုမာဒင် ထွက်လာတာနဲ့ တိုးသည် ။

ကိုမာဒင်က “ သူ အိပ်ပျော်နေပြီ...မမေညို....” လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောသည် ။ ဦးဇာနီ အိပ်နေပြီ ဆိုတော့ သူ့အခန်းကို မေညို မဝင်ချင်တော့ပါဘူး ။ မေညိုလည်း ကိုမာဒင်ကို “ ကိုမာဒင် အိပ်တော့မလား”

လို့ မေးလိုက်သည် ။ ကိုမာဒင်က “ မအိပ်သေးပါဘူး....မမေညို...စောပါသေးတယ်...ဘာခိုင်းစရာ ရှိလဲဟင်....”လို့ ပြန်ဖြေ ပြန်မေးလိုက်သည် ။မေညိုလည်း ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် မရှိတော့တာကြောင့် အနီးကပ်ဆုံး လီးကို ရဖို့ ကြံစည်နေပြီ ။

“ ကိုမာဒင်ကို မေးစရာလေးတွေ ရှိလို့...”

“ ဟုတ်..မေးပါ...မမေညို.....”

“ လာ..ကျမ အခန်းကို သွားရအောင်.....”

မေညိုက အရှေ့က ကိုမာဒင်က အနောက်က သွားကြတဲ့အချိန် ကိုမာဒင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက မေညိုရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေဆီကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။

ဟူး.....( ကိုမာဒင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ လှလိုက်တဲ့ ဖင်တုံးတွေကွာ....) လို့ တွေးနေမိတဲ့အချိန် မေညိုက ရုတ်တရက် အ

နောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။ ကိုမာဒင်ရဲ့ မျက်လုံးပြူးကြီးတွေက တင်ပါးတွေဆီကို ရောက်နေတာ မေညိုတွေ့သွားသည် ။ မေညို ပြုံးသွားသည် ။ ကိုမာဒင်လည်း မျက်လုံးသူခိုး လူမိသွားလို့ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည် ။

မေညိုက အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ “ ကိုမာဒင်..တံခါး ပိတ်လိုက်..တော်ကြာ ကျမတို့ စကားသံကြောင့် အကိုကြီး နိုးသွားလိမ့်မယ်...” လို့ လှည့်ပြောလိုက်သည် ။ ကိုမာဒင်လည်း တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည် ။

“ ကိုမာဒင်...”

“ ဗျာ...မမေညို.....”

“ ကိုမာဒင့်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ ပြောမလို့..ကျမ ရေချိုးရင် ကိုမာဒင် အပြင်ကနေ လာလာချောင်းကြည့်နေတာကို ကျမသိတယ်.....”

“ ဗျာ..ဟို..ဟို.....ဟိုဟာ.....”

“ ကိုမာဒင့်ကို စိတ်မဆိုးပါဘူး.....”

“ ဟုတ်...ဟုတ်........”

“ ဘာလို့ အပင်ပန်းခံပြီး ခက်ခက်ခဲခဲ ချောင်းနေမလဲရှင်.....ကိုမာဒင် ကြည့်ချင်ရင် မေညိုက အခုလို နှစ်ယောက်ထဲ ခေါ်ပြမှာပေါ့.....ကိုမာဒင့်ကို ကျမ ပြချင်ပါတယ်....”

“ ဟာ...ဟို...ဟို........ဟို.......”

မေညိုရဲ့ အိပ်ခန်းလေးထဲမှာ အလင်းရောင် ဆိုလို့ ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်က မီးတိုင်လေး တတိုင်ဘဲရှိနေသည် ။မေညိုက ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို စချွတ်တဲ့အခါ ကိုမာဒင်သည် မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီး ကြည့်နေသည် ။

“ မေညို့ကို ကြိုက်လား.....”

ကိုမာဒင် ဘာမှ ပြန်မဖြေ ။ တွေတွေကြီး ငေးကြည့်နေသည် ။

“ ဘာမှ မကြောက်နဲ့ ကိုမာဒင်...ကျမ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဘူး.....ကိုမာဒင့်ကိုလည်း ကျမ ကြည့်ချင်တယ်...ကိုမာဒင့် အဝတ်တွေကိုလည်း ချွတ်လိုက်ပါလား.....”

“ ဟုတ်ကဲ့...”

“မေညို့ကို..အကိုကြီးက ဘာမှ မလုပ်တာ ကြာပြီ ကိုမာဒင်....မေညိုလည်း သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်ပါ.....မေညို ရဲ့ ဘဝက အထီးကျန် ဆန်နေခဲ့ရတာ ကြာပါပြီ.....”

ကိုမာဒင်ရော မေညိုရော မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်လျက် ရှိနေကြပြီ ။ မေညိုကစပြီး ကိုမာဒင်ရဲ့ လက်တဖက်ကို စဆွဲယူလိုက်ပြီး “ ကိုင်လေ..ကိုမာဒင် ” လို့ ပြောလိုက်ပြီး ကော့တင်းနေတဲ့ ရင်သားတလုံးပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။'

ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က ကိုမာဒင်ရဲ့ ငေါငေါကြီး ထွားထနေတဲ့ လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီးဆီကို ရောက်သွားသည်။

ကိုမာဒင်လည်း တအိမ်ထဲ နီးနီးစပ်စပ် နေရတဲ့ မိန်းမချောလေး မေညိုကို တပ်မက် နေပေမယ့် ဆရာသမားရဲ့ဇနီးမယားမို့ မပြစ်မှားချင်လို့ ကြိတ်မှိတ်ပြီး ရှောင်ခဲ့တာ အခုလို မေညိုက အိပ်ခန်းထဲ ခေါ် ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပြီးသူ့နို့ကြီးကို ကိုင်ခိုင်း လိင်တန်ကို လာကိုင်တော့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မေညိုကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲခေါ်သွားပြီး နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ စို့လိုက် ဆုပ်ညှစ်လိုက် လုပ်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး စပ်ယှက်ဖို့ ပြင်ဆင်လေသည် ။

မေညို့စောက်ဖုတ်က အမွှေးတွေ ပြောင်အောင် ရိပ်ထားသည် ။ကာမ အရှိန်ကြောင့် ပိုပြီး ဖေါင်းခုံး နေသည် လို့ ကိုမာဒင် ထင်မိသည် ။ မေညိုလို ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ ကိုယ်လုံး အချိုးကျတဲ့ မိန်းမ တယောက်ကို တအိမ်ထဲ နေနေတဲ့အချိန် မေညို ရေချိုရင်လည်း သူ ချောင်းကြည့်မိတော့ မေညို ဘယ်လို လှတယ် ဆိုတာတွေကို သူ အသေးစိတ် သိပြီးသား ။

မေညိုရဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေပြီးသားမို့ ကိုမာဒင်လည်း သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ အရင်းပိုင်းကနေ ကိုင်ပြီး အကွဲကြောင်းအတိုင်း အပေါ်အောက် သုံးလေးကြိမ် လောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီး တခါထဲ ပေါက်ထဲကို လီးထိပ်တေ့ရင်း ဖိသွင်းထည့်လိုက်ပါတော့သည် ။

“ အို့...အမေ့...”

မေညိုလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီး ဆောင့်ဝင်လာလို့ အော်မိလိုက်ပြီး ကိုမာဒင်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီးတွန်းထားလိုက်သည် ။

“ ဖြည်းဖြည်း....”

မှိုပွင့်ကြီးလို ကားနေတဲ့ သူ့ဒစ်ကြီးကတော့ မေညိုရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တစ်လစ်ကြီး ဝင်နေပြီ ။

ကိုမာဒင်ရဲ့ လီး က မေညို ကြုံခဲ့ဖူးတဲ့ ယောကျ်ားတွေရဲ့ လီးတွေထက် လုံးပတ်ကြီးက တုတ် ရှည်လည်း ရှည်နေသည် ။ ဒစ်လုံးကြီးကိုက ကားကားလုံးလုံးကြီး ။

မေညိုလည်း ကိုယ်လုံး တောင့်တောင့် ဗလကောင်းကောင်း နဲ့ ကိုမာဒင်သည် လီးကလည်း စံချိန်မှီ ဆိုတော့ ကိုမာဒင်နဲ့ လိုးရတာ စိတ်တွေ တအား ထမိသည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း တအား လိုလားပြီး လှိုက် ယားနေသည် ။

ကိုမာဒင်က ဆက်မသွင်းသေးဘဲ မေညို့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မဲနေသည် ။ လက်နဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို ညှစ်နယ်လိုက် နို့သီးခေါင်းဖုလေးတွေကို စို့လိုက်နဲ့ စိတ်တိုင်းကျ ဆော့ကစားနေသည် ။ မေညိုသည် သူအခုလို နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆော့ကစား စို့ပေးနေတာကို ကြိုက်ပါသည် ။ သို့ပေမယ့် စောက်ဖုတ်ထဲ တန်းလန်းကြီး ဒစ်မြုပ်ရုံုသွင်းလက်စ တန်းလန်း လီးကြီးကို ဆက် သွင်းစေချင်လှပြီ ။ ကိုမာဒင်ကတော့ လျာထိပ်လေးနဲ့ နို့သီးလေး တလုံးကို တို့ကစားနေပြန်သည် ။

“ ဟင့်ဟင့်ဟင့်....”

ကိုမာဒင်သည် တော်တော့်ကို ဒုံးဝေးတဲ့ လူကြီးလား ။ ဒါမှ မဟုတ် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား မသိ ။ မေညိုက အောက်က ကော့လူးပြတာတောင် ဆက်မသွင်းသေး ။

“ ကိုမာဒင်....”

“ ဟင်..မမေညို.....“

“ လုပ်မှာဖြင့်လည်း လုပ်ပါ ရှင်..တန်းလန်းကြီး ထားထားတာ မေညို အနေရခက်တယ်.....”

“ လိုးမှာပါ မမေညို...မမေညိုကို ကောင်းကောင်း လိုးပေးမှာပါ..မမေညို ကြိုက်သွားစေရမယ်....” လို့ ကိုမာဒင်က ပြောလိုက်ရင်း သူ့လီးကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။

ဗျိကနဲ စောက်ဖုတ် ပြဲသွားပြီလားတောင် ထင်လိုက်ရသည် ။ စိုအိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ခေါင်းထဲ လီးကြီး တိုးဝင်လာသည် ။ တင်းကြပ်တဲ့ အတွေ့ကြောင့် ကိုမာဒင်လည်း အံ့သြသွားသည် ။ မေညို့ကို လင်ရှိ မိန်းမ တယောက်မို့ ဒီလို ကြပ်တင်းနေလိမ့်မယ်လို့ ကိုမာဒင်က မထင်ထားခဲ့ပါဘူး ။

အခုတော့ အပျိုမ တယောက်လိုဘဲ မေညို့ စောက်ဖုတ်က တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နဲ့ ဖြစ်နေသည် ။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ကိုမာဒင်ရဲ့ လုံးပတ်တုတ်တုတ် လီးကြီးသည် လိုးခြင်း ဆိုတဲ့ စပ်ယှက်မှုကို ဖြည်းညှင်းစွားနဲ့ စတင်လိုက်ပါပြီ ။

မေညိုလည်း စောက်ခေါင်းထဲ နံရံတွေကို ပွတ်ကြိပ်သွားတဲ့ ကိုမာဒင့်လီးကြီးရဲ့ အရသာထူးကို စတင် ခံစားနေရပါပြီ ။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လီးနဲ့ မတူဘဲ ပိုပြီး ခံလို့ ထူးကဲနေသည်လို့ ထင်မိနေသည် ။ အကိုကြီးဦးဇာနီရဲ့ သေးပြီး တိုတဲ့ လီးပျော့ကြီးနဲ့ကတော့ တခြားစီဘဲပေါ့ ။

မေညို ဆုတောင်းပြည့်ပြီ ။ ကာမကို ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးနေခဲ့တဲ့ အချိန် မေညိုလည်း အားကောင်းမောင်းသန် ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့ လီးကြီးကြီးနဲ့ ဖိဖိလေး အလိုးခံရတဲ့ ဘဝကို ပြန်ရောက်ပါရစေ လို့ စိတ်ထဲ ဆုတောင်းမိတာ အခါခါပါ ။ အခုတော့ အဲဒီလိုအင်တွေ ပြည့်ရပြီ ။

ဗလတောင့်တောင့် လီးကြီးကြီးနဲ့ ကိုမာဒင်သည် ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးထည့်ပေးနေပြီ ။ မေညိုလည်း ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် တယောက် ရုတ်တရက်ကြီး အဆက်ဖြတ် နောက်ဆုတ်သွားခဲ့ တဲ့အတွက် ဝမ်းနည်းနေသလို ဖြစ်နေရတဲ့ စိတ်တွေဟာ ကိုမာဒင်နဲ့ လိုးလိုက်ရပြီမို့ ပြေပျောက် သွားရပါပြီ ။ ကိုမာဒင်က လူကိုကြည့်ရင် မခုတ်တတ်တဲ့ ကြောင်ကြီးတကောင်လို ။ တကယ်တော့မိန်းမ အကိုင်အတွယ် ကောင်းတဲ့ လိုးနေကျ ဘဲကြီး ပါလား ။

လီးတဆုံး ထိုးသွင်းနေတဲ့ လိုးချက်တွေက မေညို့ကို တအား အရသာ ရှိစေသည် ။

သူ့လက်ဖဝါးကြီးတဖက်က မေညိုရဲ့ ဖင်အောက်ကို ထိုးသွင်းလာပြီး မေညို့ဖင်တုံးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ထားသည် ။ လီးကလည်း ဇွပ်ကနဲ ဇွပ်ကနဲ ဖိလိုးပေးနေသည် ။

“ အား......အား....အား........အမလေး......အိုး......ဆောင့်...ဆောင့်...ဆောင့်.....ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်........ဆောင့်...ဆောင့်...”

မေညို့အသံလေး ထွက်လာသည် ။

ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ်......ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ်....

အား......အားရှီး..အားရှီး......

ကိုမာဒင်က မေညို့နားနားကို ကပ်ပြီး လေသံလေးနဲ့ “ မမေညို..... ကောင်းလားဟင်......ဒီအချိန်က စပြီးတော့ မမေညို ဘာမှ မပူနဲ့တော့ ကျနော် မာဒင်က မမေညိုကို ဆန္ဒဖြည့်ပေးဖို့ တာဝန်ယူလိုက်ပြီ....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

မေညိုလည်း သူ့လည်ဂုတ်ကို လက်နဲ့ ဆွဲဖက် လိုက်ပြီး..“ ကြိုက်တယ်...ကိုမာဒင်...လိုး...လိုး...ရှင့်လီး သိပ်ကောင်းတယ်....ကြိုက်တယ်...ရှင် လိုးပေးတာကို ကြိုက်တယ်...လိုး..လိုး....တအားလိုးဆောင့်ထည့် အားမနာနဲ့ တအားဆောင့်...” လို့ တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောလိုက်လေသည် ။

ကိုမာဒင်လည်း ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းလာသည် ။ လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း မေညိုရဲ့ ကိုယ်လေးက တုန်ခါသွားရပြီး လုံးတင်းနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း တုန်ခါသွားသည် ။ ကိုမာဒင်က နို့သီးတဖက်ကို ပြွတ်ကနဲ လှမ်း စုတ်လိုက်သည် ။ သူ အဲလို စို့တာကို မေညို ကြိုက်သည် ။

“ အား...အား.....အား.....”

အရည်တွေ တအား ထွက်လာပြီး ကိုမာဒင်ရဲ့ လိင်တန်နဲ့ မေညိုရဲ့ အင်္ဂါစပ်တို့ ထိတွေ့ တဲ့နေရာ တဝိုက်မှာ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲပြီး ဝင်ထွက်နဲ့ နေရာကနေ ပေါင်တလျောက် အရည်တွေ စီးကျနေသည် ။

လိုးဆောင့်တဲ့ နေရာကလည်း တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ထွက်လာသည် ။ မေညိုလည်း သူ့ကို တုန့်ပြန် ကော့ပင့်ပေးနေမိသည် ။ အရှိန်ကောင်းနေတုံး သူက “ ပုံစံပြောင်းရအောင် မမေညို ” လို့ ပြောလိုက်လို့ မေညိုလည်း သိပ် မပြောင်းချင်လှပေမယ့် သူ့ကို အလိုလိုက်တဲ့ အနေနဲ့..“ အင်း..” လို့ ပြန်ပြောမိသည် ။

“ ခွေးလိုး လိုးရအောင်..ဖင်ထောင်ကုန်းပေးပါလား.....”

“ အင်း....”

ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်တဲ့ မေညို့ကို သူ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အတင်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးထည့်သည် ။

ဖပ်ဖပ်ဖပ်....ဖပ်ဖပ်ဖပ်.......ဖပ်ဖပ်ဖပ်......ဖပ်ဖပ်ဖပ်.....

အား...အား.......အား........အား.....အား....................

ဖင်ဖြူဖြူကြီး နှစ်လုံး ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ မေညိုရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့လီးတုတ်တုတ်ကြီး တစွပ်စွပ် ဝင်ထွက်နေသည်ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ဖင်တုံးကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆောင့်ထည့်ပေးနေသည် ။

“ ကောင်းလား...ကောင်းလား.......”

“ ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်......”

တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆူညံနေသည် ။ မေညိုရဲ့ အော်ညည်းသံလေးကလည်း ကိုမာဒင်ရဲ့ တရှူးရှူး အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းကြီးနဲ့ အတူ ကြားနေရသည် ။ ကုတင်ကြီးကလည်း တကျိကျိနဲ့ လှုပ်ခါနေသည် ။

ကိုမာဒင် မနားတမ်း ဒလစပ် ဖိဖိဆောင့်ထည့်လိုက်သည် ။ သူလည်း တအား ကောင်းလာ မေညိုလည်း တအား ကောင်းလာပြီး မေညိုလည်း ပြီး...သူလည်း သုတ်ရည်တွေ တအား ပန်းထွက်ပြီး ပြီးခြင်းကို တက်လှမ်းလိုက်ကြသည် ။

မေညို ပြီးသွားပြီးသည်တိုင် တအင်အင်နဲ့ ညည်းရင်း ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ရက်နဲ့ မှိန်းနေသည် ။ ကိုမာဒင်လည်း လီးတဆုံး ထိုးသွင်းရက်နဲ့ မျက်လုံးစုံမှိတ်လို့ ငြိမ်နေသည် ။

ဝှူး....ကောင်းလိုက်တာ......မမေညိုရယ် . . . . .။

ဦးဗလမောင်တင် နဲ့ ဟာမိုနီတို့ ထိုင်းမှာ တဝကြီး လည်ပတ် ပျော်ပါးခဲ့ကြပြီး ရန်ကုန်ကို ပြန်ရောက်ကြတဲ့အခါဟာမိုနီ ကို အလုပ်တွေ တပုံတခေါင်းကြီး စောင့်ကြိုနေပါသည် ။

ရိုက်လက်စ ဗီဒီယိုကားတွေကို ဆက်ရိုက်ပေးဖို့ ဗီဒီယို ထုတ်လုပ်သူတွေနဲ့ ဒါရိုက်တာတွေက ပြန်ရောက်နေပြီ ဆိုတာ ကြားလို့ ဖုန်းတွေ ဆက်ကြ..အိမ်ကို လာကြနဲ့ လုပ်လို့ ဟာမိုနီလည်း လက်မလည်အောင် ရက်ချိန်းတွေ

ပေးနေရသည် ။ ကြော်ငြာရိုက်ချင်တဲ့လူတွေ အင်တာဗျူးချင်တဲ့လူတွေ ကာဘာဖုန်းတို့ ပြက္ခဒိန်တို့ ရိုက်ချင်တဲ့လူတွေကလည်း အများကြီးဘဲ ။

ဦးဗလမောင်တင်လည်း အသက် ခြောက်ဆယ်ပြည့်ခါနီး အရွယ်မှာ ကိုယ်လုပ်ချင်တာတွေ အပြတ်ကို လုပ်လိုက်ရလို့ တော်တော်ကြီး ကျေနပ်သွားတဲ့အလား နည်းနည်း ခြေငြိမ်သွားသည် လို့ အပေါင်းအသင်း တချို့က ပြောကြသည် ။ သူ့ရဲ့ အလုပ်ရုံးခန်းလေး တခု ဖြစ်တဲ့ပန်းဆိုးတန်းလမ်းက တိုက်ခန်းလေးမှာ အရင်က မပြီးပြတ်သေးတဲ့ အလုပ်လေးတွေကို ပြန်လုပ်နေတုံး သားကြီး ဘိုမင်းမောင်တင် ရောက်လာသည် ။

“ ဖေဖေ..နေကောင်းလား....” ဆိုပြီး စကားစသည် ။

“ ကောင်းတယ် သားကြီး..မင်းတို့ အားလုံးကော နေကောင်းကြလား....” လို့ သူက ပြန်မေးသည် ။

“ ကောင်းပါတယ် ဖေဖေ ...ဖေဖေ့ကို သား တခု ပြောပြမလို့ လာခဲ့တာ......”

ဦးဗလမောင်တင်လည်း စာတစောင်ကို ဖတ်နေရာက ဘိုမင်းမောင်တင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည် ။

“ သား..စိမ်းသူခင်နဲ့ မယူဖြစ်တော့ဘူး..သားနဲ့သူ ...မပတ်သက်ကြတော့ဘူး...”

“ ဟင်.....ဟာ....ဘယ်လို ဖြစ်ကြတာလဲ.....”

“ သူနဲ့သားလည်း ချစ်သူသက်တမ်း ကြာလာတော့ သွေးအေးလာကြပြီး သားကလည်း ခရီးတခု ထွက်ရင်း မိန်းကလေးတယောက်နဲ့ ထပ်တွေ့တယ်....သူကလည်း လူတယောက်ကို သားထက် သဘောကျသွားတယ် ..ဒီတော့ သားတို့ နှစ်ဦးသဘောတူ ပြတ်လိုက်ကြတယ်....”

“ အိုး ...”

ဦးဗလမောင်တင် နဲ့ ဒေါ်မေစိမ်းတို့သည် သားကြီးက အဲဒီ စိမ်းသူခင်လေးကို ကြိုက်လှပါချည်ရဲ့ ဆိုလို့ စိမ်းသူခင်ရဲ့ မိဘတွေကို စကားကမ်းလှမ်းပြီး စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲကြီး အကြီးအကျယ် လုပ်ပေးခဲ့ကြသည် ။

အခုတော့လည်း မကြိုက်ကြတော့ပြန်ဘူး တဲ့ ။

လုပ်လိုက်လေ..မင်းတို့ခေတ်ဘဲ ...။

“ ဒီတော့ သားကြီးက ဖေဖေ့ကို ဘာပြောချင်တာလဲ...”

“ သား...ထပ်တွေ့တဲ့ မိန်းကလေးနဲ့ လက်ထပ်မလို့ ဖေဖေ....”

“ ဟေ.....”

“ ဟုတ်တယ်...ဖေဖေ..မေမေ့ကိုတော့ ပြောပြီးပြီ … သားကို ဖေဖေ ကူညီအုံးနော် ..”

“ အေးအေး...ကူရမှာပေါ့ကွာ.....မိန်းကလေးက ဘယ်ကလဲ..ဘယ်သူ့သမီးလေးလဲ သားကြီး.....”

“ သူ့နံမည်က ငုရွှေဝါခိုင် ...ဖေဖေ.....သူ့အဖေက ဦးမိုးကောင်း...”

“ ဟေ.....”

ဦးဗလမောင်တင် ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည် ။ အစိုးရပိုင်းက ထိပ်သီးကြီး ဦးမိုးကောင်း ရဲ့ နံမည်ကို ကြားလိုက်ရလို့ပါ ။

“ သားကြီးက ဘယ်တော့ လက်ထပ်ချင်တာလဲ...”

“ အမြန်ဆုံးပေါ့ ဖေဖေ...As soon as possible ...”

“ ဘာ...ဘာဖြစ်လို့လဲ....ဘိုက်...ဘိုက်များ....”

“ မဟုတ်ဘူးဖေဖေ.....ငုရွှေဝါ တို့ဖက်က လက်ထပ်ပေးချင်နေလို့...”

“ ဟေ ….အေး...အေး.....”

ဒီအချိန်မှာ ဟာမိုနီသည် ရုပ်ရှင်ရိုက်ကွင်းမှာဘဲ တနေ့တနေ့ အလုပ်များနေသည် ။ဒီနေ့ ညနေဖက် ပြန်ခါနီးမှာ ဦးဗလမောင်တင် က သူလာကြိုပေးမယ်....ဆိုင်တဆိုင်မှာ စားကြရအောင် လို့

ဖုန်းဆက်သည် ။ ဟာမိုနီက “ မကြိုနဲ့တော့ ထုတ်လုပ်သူရဲ့ကားနဲ့ ပြန်ခဲ့မည်..အစားလည်း မစားတော့..ဝိတ်တက်နေလို့ စားလို့ မဖြစ်ဘူး....” လို့ ပြန်ပြောသည် ။ ဦးဗလမောင်တင် လည်း စိတ်ထဲက မကျေနပ်ပေမယ့် ဘာမှမပြောတော့ ။ သားကြီးကို ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး ညနေစာ တခုခု သွားစားရင်း သူ မင်္ဂလာဆောင်တဲ့အခါဘာတွေ လုပ်ပေးရမလဲ ဆိုတာ တိုင်ပင်ရအောင်လို့ ပြောလိုက်သည် ။

သားကြီးက သဘောတူသည် ။ သားအဖနှစ်ယောက် သူတို့ ကြိုက်တဲ့ စားသောက်ဆိုင်ထဲကို ဝင်ခဲ့ကြတဲ့အခါဟာမိုနီနဲ့ လူတယောက်ကို အထူးသီးသန့်ခန်းလေးထဲ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်စား ရယ်မောနေတာကို သူတို့တွေ့လိုက်ကြရသည် ။

ဦးဗလမောင်တင် လည်း အကြီးအကျယ် ပေါက်ကွဲမှု သံစဉ်တွေ ဖြစ်သွားပြီး ဟာမိုနီကို ဆိုင်ထဲမှာ အော်ဟစ်မေးမြန်းတာတွေ လုပ်သည် ။ ဟာမိုနီကလည်း သူ့ကို လူဘုံအလည်မှာ အရှက်ခွဲသည် ဆိုပြီး စိတ်ဆိုးသည် ။ပြန်အော်သည် ။ သူနဲ့ အတူထိုင်နေတဲ့လူနဲ့ လိုက်သွားလိုက်သည် ။

ဦးဗလမောင်တင် သည် ဒေါသထွက်လွန်းလို့ အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည် ။ သူတို့ သားအဖ ညစာမစားဖြစ်ကြတော့ဘဲ ဆိုင်ထဲက အထွက် ဆိုင် အပေါက်ဝမှာ ဆိုင်ထဲကို ဝင်လာတဲ့ ဒေါ်မေစိမ်းကို ဒီဇိုင်းလန်လန်နဲ့ လူငယ်တယောက်နဲ့ ပက်ပင်း တိုးသည် ။ဦးဗလမောင်တင် တယောက် ရင်ဘတ်ထဲ တအား အောင့်ပြီး အရေးပေါ်ကို ရောက်သွားရသည် ။

မေနှောင်း က သူ့ကို ရင်ဝကို ဆောင့်ကန်ပြီးကထဲက သက်ထွေးအောင်နဲ့ မေနှောင်းတို့ ဆက်ဆံရေးသည် ပိုပြီးအေးစက် တင်းမာလာသည် ။တအိမ်ထဲ နေကြသည် ဆိုပေမယ့် တခန်းဆီလည်း နေနေကြတဲ့ အပြင် အကြောင်း တခုခု ရှိမှ စကားပြောကြသည် ။

သက်ထွေးအောင်လည်း အကြင်နာ ဆိုတဲ့ ကြေးစားမလေးနဲ့ သွားပျော်ပါးခဲ့ပေမယ့် နောက်တကြိမ် ထပ်ဆုံဖို့ထပ်လုပ်ဖို့ကိုတော့ ဝန်လေးနေသည် ။ ဘာကြောင့် ထပ်မဆုံချင်တာလဲ လို့ မေးရရင် သက်ထွေးအောင် ချက်ချင်း မဖြေနိုင်ဘူး ။ သိပ်ပြီး စိတ်ကျေနပ်မှု မရခဲ့တဲ့အတွက် ထပ် မတွေ့ဖြစ်သေးဘူး ။

ဒီနေ့မနက် သက်ထွေးအောင် မီးဖိုခန်းထဲမှာ ကော်ဖီ ထိုင်သောက်နေတုံး အပြင်သွားဖို့ အလှအပ ပြင်ထားတဲ့မေနှောင်းက သက်ထွေးအောင် ကို “ မစိမ်းနဲ့ ဖုန်းပြောဖြစ်သေးလား...” လို့ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာရင်း မေးသည် ။

“မပြောဖြစ်တာ ကြာပြီ....” လို့ သက်ထွေးအောင်က ပြန်ပြောလိုက်ပြီး သတင်းစာကို သဲသဲမဲမဲ ဖတ်နေသလို ဟန်ဆောင်လိုက်ပြီး မေနှောင်းကို မကြည့် ။ မေနှောင်းက “ မေစိမ်းသားကြီး ဘိုမင်း မကြာခင် လက်ထပ်တော့မယ်တဲ့...ဘိုမင်းရဲ့ မင်္ဂလာပွဲကျရင် မိသားစု ဆုံကြမယ် လို့ ပြောတယ်..မေညိုလည်း လာမယ် တဲ့...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

သက်ထွေးအောင်က “ မကြာခင် ဆိုတာ ဘယ်လောက်လဲ..တလ.လား...နှစ်လလား....” လို့ မေးလိုက်သည် ။ မေနှောင်းက “ တလအတွင်းလောက်ဘဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်....အားရင် မေစိမ်း ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်အုံး...” လို့ ပြောပြီး တာနဲ့ ခွာမြင့်ဖိနပ်သံတခွပ်ခွပ်နဲ့ အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်ကို ထွက်သွားသည် ။

သက်ထွေးအောင်လည်း အလုပ်ကို အာရုံစိုက်ပြီး လုပ် ..စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစား..ကာမစိတ်တွေကို ထိန်းချုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေပေမယ့် ဒီအတိုင်းဆိုရင် မေနှောင်းနဲ့သူက ရေရှည် ဆက် ပေါင်းသင်းလို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ဆိုတာတော့ စိတ်ထဲမှာ သိနေသည် ။ လိင်ဆက်ဆံမှု မရှိတာ တခုထဲ မဟုတ် ။ မေနှောင်းမှာ အချစ် မရှိတော့ ။ တယောက်နဲ့တယောက် တအိမ်ထဲ နေနေကြပေမယ့် တစိမ်းတွေလို ဖြစ်လာသည် ။

အလုပ်ခွင်မှာ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ဦးကြီးမောင်ကို သူ့ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးတဲ့ ကပ်ဆိုက်နေတာတွေကို ရင်ဖွင့်မိသည် ။ဒါပေမယ့် ဦးကြီးမောင်နဲ့ သူထိုင်တဲ့နေရာနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ ထိုင်တဲ့စာရေးမ ချိုမာ ကြားသွားမှာကိုလည်း သတိထားရသည် . ။ချိုမာက စပ်စုသည် ။ သဘောကောင်းပေမယ့် သူများ အကြောင်းဆို စိတ်ဝင်စားသည် ။

ချိုမာသည် အစားကြိုက် အစားပုတ်တဲ့ ကောင်မလေး ဖြစ်သည် ။ မိဘတွေကလည်း တတ်နိုင်တဲ့လူတွေ ဖြစ်သည် .။ ဒီအလုပ်ကို လာလုပ်နေတာကလည်း ဘွဲ့ရပြီး အလကားထိုင်နေမယ့်အစား တခုခု လုပ်နေတာက ပိုကောင်းမည် ဆိုပြီး လာလုပ်နေတာ ။ ပိုက်ဆံ သုံးနိုင်တော့ အိမ်က ဟင်းမကောင်းရင် အပြင်က ဝယ်စားတတ်သည် ။ ဒါကြောင့် ချိုမာသည် အားကစားလိုက်စားသည့်တိုင် နည်းနည်း ဝသည် ။ ပုံပျက်လောက်အောင် ဝတာတော့ မဟုတ် ။ ဘိုက်ခေါက်လေး စူထွက်ရုံ ပါးလေးဖေါင်းရုံလောက် ။

အသားဖြူဖွေးပြီး ကိုယ်နဲ့ လိုက်ဖက်မယ့် အဝတ်တွေ ရွေးဝတ်တတ်လို့ ကြည့်ကောင်းသည် ။ ဖင်ကလည်း လုံးကားနေသည် ။ ရင်တွေကလည်း သိပ်မကြီးလွန်းပေမယ့် မက်မောစရာ လုံးဝန်း တင်းကော့နေသည် ။

ချိုမာရဲ့ နံမည် အပြည့်အစုံက ချိုမာသက်နှင်းအေး ။ ချိုမာကို တပ်မက်တဲ့ ပြစ်မှားတဲ့ စိတ်တွေ ထားမိတာကတော့ အကြိမ်ကြိမ် ။ သက်ထွေးအောင်က မေနှောင်းနဲ့ အဆင်မပြေ လိင်ဆက်ဆံရေးလည်း မရှိတော့ မိန်းမမြင်သမျှ လိုက်ဘူးနေသည်လို့ ဘော်ဒါတွေက စွပ်စွဲခဲ့တာ အမှန်ဘဲမို့ သူ စိတ်မဆိုးဘူး ။

ဦးကြီးမောင်နဲ့ သူ မေနှောင်းနဲ့ အဆင်မပြေတာတွေကို ချပြ ဆွေးနွေးတိုင်ပင် တဲ့အခါ ချိုမာက မသိမသာနဲ့နားစွင့်နေသည် ဆိုတာကို ဦးကြီးမောင်က သတိပေးသည် ။

“ ချိုမာက နားစွင့်နေတယ်... သက်ထွေးအောင်...တော်တော် စပ်စုတဲ့ ကောင်မလေး ….” လို့ သူ့ကိုပြောသည် ။

သက်ထွေးအောင်ကလည်း ချိုမာကို သူ ငတ်မွတ်ခေါင်းပါး ဆာလောင်နေတယ် ဆိုတာကို သိစေချင်တာကြောင့်မေနှောင်းနဲ့ တခန်းဆီ အိပ်ကြတာ နှစ်ချီနေပြီ ဆိုတာမျိုး ချိုမာ နားစွင့်နေမှန်း သိရက်နဲ့ ဦးကြီးမောင်ကို ပြောပြတာ ဖြစ်သည် ။

သက်ထွေးအောင် ပစ်လိုက်တဲ့ မျှားသည် ပစ်မှတ်ကို ထိမှန်ပါသည် ။

ချိုမာသည် သက်ထွေးအောင်ဟာ အိမ်ထောင်ရှင် တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် မိန်းမက အကြောင်းတခုခုကြောင့် သူ နဲ့ လိင်လည်း မဆက်ဆံတော့ အတူတူလည်း မအိပ်တော့ဘူး ဆိုတာကို ကြားရတဲ့အခါ စိတ်ဝင်စားသွားတာအရမ်းဘဲ ။ ဒီလို ဆာလောင်နေတဲ့ ယောကျ်ားတယောက်..အထူးသဖြင့် မိန်းမရှိတဲ့ အိမ်ထောင်သည် တယောက်သည် စားနေကျကို မစားရဘဲ ငတ်ပြတ်နေတာကြောင့် “ နွားငတ်ရေကျ ” ဆိုသလို တချိန်ချိန် စားခွင့် ကြုံလာရင် အငမ်းမရ အရူးအမူး စားမှာက သေချာနေသည် ။

ချိုမာသည် ယောကျ်ားတွေက အဲလို အတင်း အငမ်းမရ အကြမ်းဖက် ကာမ ရယူတာကို စိတ်လှုပ်ရှားမိတဲ့ မိန်းကလေး တယောက်ပါ ။ သမားရိုးကျ အချစ်ဇာတ်လမ်းတွေထက် အဲလို ဆာလောင်ငတ်မွတ်နေတဲ့ ယောကျ်ား တယောက်က အခွင့်သာတဲ့ တချိန်မှာ သူ့အနားမှာ ရှိနေတဲ့ မိန်းမတယောက်ကို အောင့်အည်းထားရတဲ့ ကာမစိတ်တွေ ကို လွှတ်ပစ်လိုက်ပြီး ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းပစ်တဲ့ နိုင်ငံခြား ရုပ်ရှင်ကားမျိုးဆို တအား သဘောကျသည် ။ စိတ်တွေ လာသည် ။ ဒါကြောင့် ငတ်ပြတ်နေသည် ဆိုတဲ့ ဒီ သက်ထွေးအောင်ကို စိတ်ဝင်စားသည် ။ ဒီလိုလူကို “ အီစီကလီ ” ကစားချင်တဲ့စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်သည် ။

ချိုမာသည် သက်ထွေးအောင်ကို စပြီး မြှူဆွယ်ကြည့်သည် ။သက်ထွေးအောင်သည် တကယ့်ကို အငမ်းမရ ဖြစ်နေတဲ့လူမှန်း သေချာသည် ။တကယ်တမ်း သက်ထွေးအောင်ကို အတည် လက်တွဲဖို့ ချိုမာ စဉ်းစားပြီး လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ။ ချိုမာသည်

လတ်တလော လာဖန်မယ့်ဘဲလည်း မရှိ ..ဘဲနဲ့ ကဲချင်တဲ့ စိတ်ကလည်း တခါတခါ ပေါ်ပေါက်ပြီး အထီးကျန်နေတဲ့အဖြစ်ကြောင့် စိတ်ကျရောဂါ ရနေသည် ။ ဒီတော့ ဆာလောင်နေတဲ့ ချိုမာသည် သူ့လိုဘဲ ဆာလောင်နေတဲ့ သက်ထွေးအောင် ကို အီစီကလီ လုပ်တာနဲ့တင် သူမရဲ့ စိတ်တင် မက ကိုယ်မှာပါ ထူးခြား တဲ့ဖီလင်တွေ ခံစားရလို့ သက်ထွေးအောင်ကို အခွင့်ရတိုင်း မထိတထိနဲ့ ကလိတတ်သည် ။

စိတ်ထဲမှာ ကြည်နူးမှု ရင်ဖိုမှုတွေ ခံစားရသလို သက်ထွေးအောင်ရဲ့ အကြည့်တွေနဲ့တင် ကြက်သီးတွေ ထ ရင်သားက ရင်သီးလေးတွေ တင်းမာထောင်ကြွ...ပေါင်ကြား ဗဟိုက အင်္ဂါစပ်မှာ အရည်တွေ စိုရွှဲ ရသည် ။ ဒီ ဖီလင်တွေကို ချိုမာ သဘောကျသည် ။ အင်တာနက်က အပြာဆိုက်တွေကို သွားပြီး ပုံတွေ ကြည့် စာတွေ ဖတ်ပြီး ဘဖက် တကိုယ်ရည် အာသာဖြေမိတဲ့အခါ ဆာလောင်ငတ်မွတ်နေတဲ့ သက်ထွေးအောင်က သဲကြီးမဲကြီး ဆောင့်ဆောင့် လုပ်သည် လို့ စိတ်ကူးတွေ ယဉ်ခဲ့မိတာက ခဏ ခဏပါ ။

သက်ထွေးအောင်ကတော့ ချိုမာက အပျော် ကစားတာ ဖြစ်နိုင်သည်ကို သိပေမယ့် တအား နှာထန်ဆာလောင်နေသူမို့ လမ်းခင်းပေးလာတဲ့အခါ မရှက်မကြောက် ဒီလမ်းကို တက်လျောက်တော့တာဘဲလေ ။

ဘေးက မြင်နေတဲ့ ဘော်ဒါကြီး ဦးကြီးမောင်က သက်ထွေးအောင်ကို သတိပေးသည် ။ မလွန်ခင်က ရပ်လိုက်ဖို့ ။သို့ပေမယ့် သက်ထွေးအောင်က ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ် ၈ရုမစိုက်ဘူး ဆိုပြီး ချိုမာကို လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

ချိုမာ့ဖက်ကလည်း သက်ထွေးအောင်က မိန်းမနဲ့မှန်းလည်း သိသည် ။ အသက်ကလည်း ချိုမာ့ထက် နှစ်ဆကြီးသည် ။ သက်ထွေးအောင်လို အိမ်ထောင် ရှိတဲ့ အသက်ကြီးကြီး ဘဲကြီးကို ချိုမာ အတည်ပေါက် မလုပ်ချင် ။ သူနဲ့ အီစီကလီ လုပ်တာရ တကယ်ဘဲ ရင်ခုံစရာမို့ လုပ်ရင်းနဲ့ တဆင့်တက်လာတာ ။ သက်ထွေးအောင်က တကယ့်ကို အမှန်တကယ် ငတ်မွတ်ခေါင်းပါး နေတဲ့ လူတယောက်မို့ချိုမာ့ကို အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင်သည် ။ နည်းနည်းပါးပါး မဟုတ်ဘူး ။ ချိုမာ့ကို ရေရေလည်လည် အလိုလိုက်သည် ။

ချိုမာက ဒါကို ကြိုက်သည် ။ ဘဲလေးတွေ မလုပ်ပေးနိုင်တာတွေကို ဘဲကြီးတွေက လုပ်ပေးတတ်သည် ။ လုပ်ပေးနိုင်သည် ။ သူတို့က နှစ်ပေါင်းများစွာ အလုပ်လုပ်ခဲ့ ငွေလည်း စုမိဆောင်းမိခဲ့ကြတဲ့ လူတွေ မဟုတ်လား ။ ကိုယ့်အလိုကျ လုပ်ပေးတဲ့နေရာမှာ ကျောင်းသား အရွယ် ဘဲလေးတွေထက် လုပ်ပေးနိုင်သည် ။ ချွေနိုင်သည် ။ ပုံအောနိုင်သည် ။ ဒါတွေကို ချိုမာတို့လို ဟော့ရှော့လေးတွေကသဘောကျသည် ။

သက်ထွေးအောင်သည် ချိုမာပေါ်မှာ အာရုံစိုက်နေတာကြောင့် မိန်းမ မေနှောင်းကို သိပ် ဂရု မစိုက်တော့ဘူး ။ နေ့တဓူ၀ ထိတွေ့ဆက်ဆံတဲ့နေရာမှာ အဆင်ပြေရင် ပြီးရော ဆိုပြီး မေနှောင်း ဖြစ်ချင်တာတွေကို လုပ်ပေးသည် ။ သူ ဖြစ်စေချင်တာတွေကို ဖြစ်စေသည် ။ မေနှောင်းနဲ့ မေးထူးခေါ်ပြောဘဲ သူ နေတော့သည် ။ တနေ့နေ့တော့ မေနှောင်းနဲ့ လမ်းခွဲဖြစ်ကြမည်လို့ သူ ထင်သည် ။

ဒီအချိန်မှာ မေစိမ်းရဲ့ သတင်းတွေကိုလည်း သက်ထွေးအောင် ကြားသည် ။ မေစိမ်းသည် သူ့ယောကျ်ား ဦးဗလမောင်တင်က မင်းသမီး ဟာမိုနီနဲ့ ညိသွားတာကြောင့် စိတ်တွေ လေပြီး အိုးရွဲ့ကို စလောင်းရွဲ့နဲ့ ဖုံးမည် ဆိုပြီး အရွဲ့တိုက်တဲ့အနေနဲ့ ချာတိတ်တကောင်နဲ့ ချောင်းသာကို ထွက်သွားပြီး ကဲနေသည် ဆိုတာကိုလည်း သူ ကြားသည် ။

နောက်တော့ ဦးဗလမောင်တင် တယောက် ထိုင်းနိုင်ငံကို ဟာမိုနီလေးနဲ့ ပျားရည်ဆမ်း ခရီး သဘောမျို ထွက်သွားသည် ဆိုတာလည်း ကြားပြန်သည် ။ ဟာမိုနီနဲ့ ဦးဗလမောင်တင်တို့ ရန်ကနု်ကို ပြန်ရောက်ပြီးတဲ့နောက် ဟာမိုနီက သူ့ကို စောင့်နေတဲ့ အလုပ်တွေထဲမှာ နစ်မြုပ် နေရင်း ဘဲတကောင်နဲ့ ညိသွားသည် ။ ဦးဗလမောင်တင်ကို အေါ်တင်ကြီး ထားပစ်ခဲ့သွားသည် ။

ဦးဗလမောင်တင်လည်း ဟမိုနီက ပစ်သွား မေစိမ်းးကလည်း ချာတိတ်နဲ့ တွဲနေတာတွေကို မျက်မြင် တွေ့သွားတဲ့အချိန် ရင်ဘတ်အောင့်ပြီး ဆေးရုံရောက်သွားသည် ။ မေစိမ်းလည်း တကယ်တမ်း သူ့ယောကျ်ား နေမကောင်း ဖြစ်တော့လည်း မနေသာ ။ ဦးဗလမောင်တင်ကို ပြုစုပေးပြီး နေပြန်ကောင်းလာတဲ့အချိန် အိမ်ကို ပြန်ခေါ်လာသည် ။ သားကြီး ဘိုမင်းမောင်တင်ကြောင့်လည်း ဒီလို ခွင့်လွှတ်

လိုက်တာ ဖြစ်သည် ။ ဘိုမင်းက သူ လက်ထပ်တဲ့အခါ မိဘ စုံချင်သည် ။ တဖက်က မိဘဆွေမျိုးတွေ အရှေ့မှာ အဖေ နဲ့ အမေ တို့နဲ့ အတူ ရှီချင်သည် ။ သားအတွက်နဲ့ သူတို့ လင်မယား ပြန် ပေါင်းထုပ်ဖြစ်ကြသည် ။ ထုံးစံအတိုင်း တယောက် တခန်းနေ လူချင်းတော့ မပေါင်းစပ်ကြ ။

မေစိမ်းလည်း သူ့ကို ဆန္ဒဖြည့်ပေးနေတဲ့ မိုက်ကယ်တယောက် သူ့အနား က ခွာသွားလို့ အသဲကွဲနေသည် ။ လိုလားတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကလည်း မိုက်ကယ် မရှိတော့လို့ ထကြွနေရတာ အရမ်းဘဲ ။

မိုက်ကယ်က သူ့သဘောနဲ့သူ ခွာသွားတာ မဟုတ်ဘဲ သားကြီး ဘိုမင်းရဲ့ လက်ချက်လို့လည်း မေစိမ်း ပြန်ကြားရသည် ။ ဘိုမင်းက သူ့အဖေလိုဘဲ စီးပွားရေးကို ဦးစီး ဇောက်ချ လုပ်လာတဲ့ အချိန်အပေါင်းအသင်းတအား ကောင်းလာပြီး အစိုးရ အာဏာပိုင်တွေနဲ့ ပြေလည် အဆင်ပြေသည် ။

ဘိုမင်း အတွက် ဆိုရင် ဘာမဆို ကူညီချင်တဲ့ အုပ်ချုပ်ရေးပိုင်းက လူတွေက အများကြီးဘဲ ။ ဘိုမင်းနဲ့ အတူ ဂေါက်ရိုက်တဲ့ ရဲဖက်က ရာထူးကြီးကြီးတွေ ရှိသလို ပြည်ထဲရေးဖက်က အရာရှိတွေနဲ့လည်း သူက အရက် အတူတူ သောက် နေကျ လေ ။ မိုက်ကယ်သည် ဘိုမင်းကြောင့် ဘယ်ဆီဘယ်ဝယ်ကို လွင့်သွားပြီလဲ မေစိမ်းလည်း မသိဘူး ။ မိုက်ကယ်ကလည်း ကြောက်တတ်သည် ။ သူ့ကို ထြိမ်းချောက်လိုက်လို့ လွတ်ရာ်ကျွတ်ရာကို ထွက်ပြေးသွားတာလား လို့ မေစိမ်း စဉ်းစားနေသည် ။

မေစိမ်းလည်း ဘိုမင်းရဲ့ မင်္ဂလာဆောင် အတွက် လုပ်စရာတွေ လုပ်နေရင်း သက်ထွေးအောင်နဲ့ ဟိုတယ်တခုမှာ ဆုံသည် ။

သက်ထွေးအောင်က ချိုမာကို ဖြုတ်ဖို့ အတွက် လုံးပန်းနေတဲ့ အချိန် ။မေစိမ်းက တွေ့ချင်သည် ဖုန်းဆက်ပါ လို့ ပြောတော့ အလွယ်တကူဘဲ ဖုန်းနံပါတ်ချင်း ဖလှယ်လိုက်သည် ။ မေစိမ်းတို့ အိမ်ကို ဟိုတုံးက အမြဲ ဝင်ထွက်နေခဲ့အေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ သူ့ဟမ်းဖုန်းရဲ့ နံပါတ်လည်း ပြောင်းနေသလို မေစိမ်းရဲ့ ဟမ်းဖုန်းကိုလည်း သူ မသိတော့ဘူး ။ တနေ့ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ကြမည် လို့ မေစိမ်းနဲ့ သက်ထွေးအောင်တို့ ချိန်းလိုက်ကြသည် ။

ချိုမာလည်း သက်ထွေးအောင်နဲ့ရုံးမှာ အိုဗာတိုင် လုပ်ကြရင်း လူတွေ အကုန် ပြန်ကုန်တဲ့ အချိန် သက်ထွေးအောင်နဲ့ ချိုမာတို့ မထိတထိလေးတွေ ကနေ သိသိာသာ ထိလာကြသည် ..။ အိမ်သာကို ထသွားတဲ့ ချိုမာရဲ့ အနောက်ကို သက်ထွေးအောင် လိုက်သွားသည် ။ တရုံးလုံး ပြန်သွားပြီမို့ မိန်းမအိမ်သာထဲကို သူ လိုက်သွားရဲသည် ။ ချိုမာရဲ့ တုန်ခါလှုပ်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက သူ့ကို လိုက်ခဲ့ဖို့ ဖိတ်ခေါ်လို့ ။မိန်းမအိမ်သာထဲကို ဝင်ဖူးတာ ပထမဆုံး အကြိမ် ပေါ့ ။

ချိုမာက သက်ထွေးအောင်နဲ့ သူတို့ထိုင်တဲ့ အလုပ် စားပွဲမှာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်နမ်းမိသွားပြီးနောက် တယောက်ယောက် ရုတ်တရက် ပေါ်လာရင် ပက်ပင်းကြီး မိသွားနိုင်တာကြောင့် သက်ထွေးအောင်ကို အိမ်သာသွားမယ်..လိုက်မလား...လို့ ပြောလိုက်ပြီး လူချင်းခွာ ထရပ်လိုက်တာ ။ ထမိန်ကို ပြင် ဝတ်လိုက်တဲ့အချိန် ချိုမာရဲ့ ထမိန် အနောက်ဖက် တင်ပါးကြီးတွေရဲ့ အောက်နားမှာအရည်ကွက် အဝိုင်းကြီး ကွက်စိုနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ချိုမာတယောက် သဘာ၀ စိတ်တွေ ထကြွနေပြီ ဆိုတာကို သက်ထွေးအောင် သိလိုက်ရသည် ။

အိမ်သာခန်းက အိမ်သာခန်း အကန့်သုံးသန့် ရှိတဲ့ အခန်းကျယ်ကြီးမို့ လက်ဆေးတဲ့ ကြွေခွက်နဲ့ မှန်ကြီးအနားမှာ ချိုမာက သူ့ကို စောင့်နေသည် ။

“ ဦးသက်....ဦးသက်က သိပ် နမ်းတတ်တာဘဲကွာ....ချိုမာဖြင့် အူတွေ အသဲတွေ ဗြောင်းဆန်သွားရတယ်....ကြက်သီးတွေကလည်း တဖျန်းဖျန်းထရတယ်....ချိုမာက ရည်းစားတောင် ရှိဘူးတာမဟုတ်ဘူး..ဦးသက်ရဲ့..”

သက်ထွေးအောင်လည်း ချိုမာ့ကို တအား ပွေ့ဖက်ပြီး တစ်လစ်လေး ထုတ်လိုက်တဲ့ ချိုမာ့လျာလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ စုတ်ယူလိုက်သည် ။ ချိုမာရဲ့ စကပ်ကို လှန်လိုက်ပြီး လက်တဖက်က ချိုမာ့ ပေါင်ကြားကို ထိုးစမ်းလိုက်သည် ။ အတွင်းခံ ပင်တီလေးသည် စိုစိုရွှဲနေသည် ။ ပေါင်ဂွဆုံတြိဂံပုံနေရာလေးကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ချိုမာရဲ့ ပါးစပ်က ညည်းသံလေး ထွက်လာသည် ။

“ ဦးသက်ရယ်....အား....အင်း ........”

ချိုမာရဲ့ ပင်တီလေးကို ဆွဲချပြီး သူ့လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းထဲက စပ်ယှက်ပေါက်လေးထဲကို ထိုးနှိုက်သည် ။

“ အို့....”

ကာမဇောကပ်နေကြတဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်သည် အိမ်သာခန်းထဲမှာ အငမ်းမရတွေ နမ်းစုတ်ကိုင်တွယ်ရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း သတိမထားမိနိုင်ကြတော့ဘဲ ကာမ ခရီးကို နှင်မိကြပြီ ။

မေညိုသည် ညက ကိုမာဒင်နဲ့ တော်တော့်ကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း တွေ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်တွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတာကြောင့် အကိုကြီးဦးဇာနီ များ သိသွားပြီလား လို့ စိတ်ထဲမှာ စိုးရိမ်နေလို့ မနက်စောစောအိပ်ရာထချိန်မှာ အကိုကြီးဦးဇာနီရဲ့ မျက်နှာကို အကဲခတ်နေသည် ။

ကိုမာဒင်ကတော့ သူတို့နှစ်ယောက် အတွက်ကို ဘရိတ်ဖတ်စ် အဖြစ် ဆံပြုတ်..အီကြာကွေး...ကြက်ဥကြော်နဲ့ ပေါင်မုန့်မီးကင် ထောပတ်သုတ်တွေကို လုပ်ကိုင် ပြင်ဆင်ပေးနေသည် ။ ကိုမာဒင် ခပ်ကြမ်း

ကြမ်း လိုးထားခဲ့တာကြောင့် မေညိုရဲ့ စောက်ဖုတ် တအားကြိမ်းစပ်နာကျင်နေသည် ။ သို့ပေမယ့် သူနဲ့ လိုးခဲ့ရတာကို မေညို ကျေနပ်နေမိသည် ။

ကိုမာဒင်သည် ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ထက် အလိုးကောင်းသည်လို့ ပြောရမှာ ဖြစ်သည် ။ ဦးဇာနီရဲ့ အလစ်မှာ ကိုမာဒင်က မေညို့ကို မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်သည် ။

( ဟွန့်..ကဲလိုက်တာ..တော်ကြာနေ အကိုကြီး တွေ့သွားမှ ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေမယ်....) လို့ မေညို့ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်သည် ။

ဦးဇာနီက “ မေစိမ်းရဲ့ သား လက်ထပ်တော့မှာ ရက်နီးလာပြီလား...မေညို...” လို့ မေးလိုက်သည် ။

“ နီးလာပြီ ..အကိုကြီး..အကိုကြီး လိုက်နိုင်ရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲ လို့ မကြီးတို့က ပြောနေတယ်....” လို့ မေညိုက ပြောလိုက်သည် ။

“ အင်း..ကိုဗလမောင်တင် နဲ့လည်း မတွေ့တာ ကြာပြီ ဆိုတော့ အကိုကြီးလည်း လိုက်ခဲ့ချင်ပါတယ်ကွာ..ဒါပေမယ့် ကျန်းမာရေးက မကောင်းတော့ အကိုကြီးတော့ လိုက်နိုင်လိမ့်မယ် မထင်ပါဘူး

ကွာ...”

“ မေညိုလည်း အကိုကြီးကို ထားခဲ့ပြီး မသွားချင်ပါဘူး.....”

“ ဒီလို ဘယ်ဟုတ်မလဲ.. မိသားစု အရေး ဆိုတာ သွားရမှာပေါ့...အကိုကြီး အတွက်က စိတ်ပူစရာ မရှိပါဘူး...မာဒင်လည်း ရှိနေတာဘဲ မဟုတ်လား......မေစိမ်းတို့ သားအတွက် ကောင်းကောင်း

လက်ဖွဲ့ချင်တယ်..မေညို......အကိုကြီး ချက်ဘဲ ရေးပေးလိုက်မယ်.....”

“ ဟုတ်ကဲ့ အကိုကြီး......”

“ အော်..အကိုကြီး..မေညို ဒီနေ့ ဈေးသွားမလို့....တပတ်စာ ဝယ်မယ် ဆိုတော့ ပစ္စည်းတွေ နည်းနည်းများမယ်.....မေညို့ကို ဝိုင်း သယ်ပေးဖို့ ကိုမယဒင်ကို ခေါ်သွားလိုက်မယ်နော် အကိုကြီး....”

“ အေး..ရပါတယ်..အကိုကြီးက နေ့လည်ဆို ဆေးသောက်ပြီး အိပ်နေမှာဘဲလေ...မာဒင်ရေ...မေညို့ကို မင်း လိုက်ကူသယ်ပေးလိုက်ပါကွယ်....”

ကိုမာဒင်က ကိုယ်လေးကိုင်း လက်ကလေးနှစ်ဖက် ရှေ့မှာ ယှက်ပြီး....“ ဟုတ်ကဲ့ပါ...” လို့ ရိုရိုသေသေ ပြောလိုက်ပါသည် ။

မေညိုလည်း ကိုမာဒင်နဲ့ ထပ်ပြီး လိုးချင်တဲ့အတွက် ဂွင်ဖန်လိုက်တာပါ ။အကိုကြီး နေ့ခင်း အိပ်နေတဲ့အချိန် ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်နဲ့ ချိန်းပြီး လိုးခဲ့ကြတဲ့ ဟိုတယ်လေးကို သွားပြီး ကိုမာဒင်နဲ့ စိတ်မကျေပွဲလေး နွဲလိုက်ဖို့ မေညို ကြံလိုက်တာပါဘဲ ။

ရေချိုးတဲ့အခါ ပေါင်ကြား ဖင်ကြားနဲ့ စောက်ဖုတ် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေညို ကျကျနန ဆေးကြော စန့်စင်လိုက်ပါသည် . .။ ကိုမာဒင်ကြီးက ဘာဂျာသမားကြီး မဟုတ်လား ။ သူ မှုတ်ပေးတဲ့အချိန် သူ့ကို အနံ့အသက် မနံစေချင်ဘူးလေ ။

အိမ်မှာ တခြား အခန်းမှာ အကိုကြီးက အိပ်နေတဲ့အချိန် လုပ်ရတာထက် လွတ်လပ်မယ့် ဟိုတယ်ခန်းမှာ တွေ့ကြလိုးကြရမှာမို့ မေညို စိတ်လှုပ်ရှားနေသည် ။ ပျော်နေသည် ။

ကိုမာဒင်သည် အကိုကြီးရဲ့ အရှေ့မှာ ဟန်ဆောင်ကောင်းသလောက် ကွယ်ရာကိုလည်း ရောက်ရော အရမ်း ကဲတာဘဲ ။

အိမ်ကနေ ထွက်လာတာနဲ့ ဟိုတယ် ရောက်သည် အထိတောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ မေညို့ကို ဟိုကိုင် ဒီနှိုက် လုပ်တော့တာဘဲ ။

“ ဟိတ်..ကိုမာဒင်နော်.....ကဲလိုက်တာ...ဟိုတယ် ရောက်တဲ့အထိတော့ စောင့်ပါအုံး...လမ်းမှ တယောက်ယောက် တွေ့သွားနိုင်တယ် ဆိုတာ ရှင် နားမလည်ဘူးလား...” လို့ မေညိုက ဟောက်လိုက်လည်း ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ တော်တော့်ကို ရွတဲ့လူကြီး ။

ကိုမာဒင်က မကြာခင် မေညို့ကို ဟိုတယ်ခန်းထဲ ရောက်တဲ့အခါ စိတ်တိုင်းကျ စောက်ဖုတ်ယက်ရတော့မည် ..စိတ်ကြိုက် လိုးရတော့မည်ကို သိနေတဲ့အတွက် ဘယ်လောက် ဟောက်ဟောက်

ပန်းနဲ့ ပေါက်ခံရသလိုဘဲ သဘောထားပါသည် ။မေညို့လို ဖြူဖြူသန့်သန့် မိန်းမချောတယောက်ကို လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်ခွင့်ရနေပြီမို့ တအား ပျော်နေသည် ။

မေနှောင်းသည် အလုပ်ကို ရောက်တဲ့အခါ အလုပ်က ဖုန်းနဲ့ ကိုလတ်ကို ခေါ်နေသည် ။ကိုလတ်က ဖုန်းမကိုင်ဘူး ။မေနှောင်းရဲ့ စိတ်တွေ တိုလာသည် ။ ကိုလတ် ဘာလို့ ဖုန်းမကိုင်လဲ ။ မေနှောင်း စိတ်မရှည်တော့ ။ ကိုလတ်နဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာလို့ မေနှောင်း အရမ်းကို တွေ့ချင်နေသည် ။

မေနှောင်းသည် “ ကိုလတ် ” လို့ သူမက ခေါ်တဲ့ “ ဝသုန်လတ် ” နဲ့ တွေ့ပြီးကထဲက သူမ ယောကျ်ား သက်ထွေးအောင်နဲ့ မအိပ်တော့ ။ ကိုလတ် ကို “ မေနှောင်းက ကိုယ့်လင်နဲ့တောင် လုံး၀ ကင်းကင်းရှင်းရှင်း နေလိုက်တယ်..ကိုလတ် တယောက်ထဲကိုဘဲ မေနှောင်းရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာကို ပေးအပ်ချင်တာပါ ကိုလတ်ရယ်....” လို့ ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း သက်ထွေးအောင်က သူ့ကို ကိုယ့်မယားဘဲ ဆိုပြီး အတင်း ဝင်ကြမ်းခဲ့တာကိုတောင် ရင်ဝကို ဆောင့်ကန်ပြီး ငြင်းဆန်ခဲ့သည် ။

မေနှောင်းသည် တကယ်တော့ သက်ထွေးအောင် နဲ့ မတိုင်ခင် ဟိုး စောစောပိုင်း ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်မှာကထဲက ယောကျ်ားနဲ့ ကြုံဖူးခဲ့သည် ။ လိင်ဆက်ဆံဖူးခဲ့သည် လို့ တိတိပပ ပြောချင်သည် ။

အဲဒီတုံးက ...။ မေနှောင်းသည် သစ်ရွက်တွေ လေတိုက်လို့ လှုပ်ခတ်ရင်တောင် တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်ချင်တဲ့ မနူးမနပ် ဆယ်ကျော်သက်လေး ပေါ့ ။ အဲဒီတုံးက မေနှောင်းတို့ အိမ်မှာ မေနျောင်းတို့ အဖေရဲ့ အလုပ်တွေကို အနီးကပ် လုပ်ကိုင်ပေးတဲ့ လူယုံ တယောက် ရှိခဲ့သည် ။ သူ့နံမည်က ဦးစိုးနိုင်ဦး တဲ့ ။ ဦးစိုးနိုင်ဦးက မေနှောင်းတို့ ညီအမတွေ နဲ့ ဆိုရင် ဦးလေး အရွယ်ပေါ့ ။

မေနှောင်းတို့ အဖေက အရမ်း ယုံကြည်အားထားတဲ့ လူတယောက် ဆိုတော့ တအိမ်သားလုံးက ဆွေမျိုး အရင်းလို သဘောထားခဲ့ကြသည် ။ သူ့ကို သွားလေရာ ခေါ်သွားသည် ။ သူ့စကားကို မေနှောင်းတို့ ညီအမတွေကနားထောင်ရသည် ။ ဦးစိုးနိုင်ဦးက အရပ်မြင်မြင့် အသားလတ်လတ် မျက်ခုံးထူထူ မျက်လုံး နှာတန် ပါးစပ် အစစကြည့်ကောင်းတဲ့ ယောကျ်ားပီသတဲ့ ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင် လို့ မေနှောင်းတို့ ညီအမတွေက ထင်ကြသည် ။

ဦးစိုးနိုင်ဦးက မေနှောင်းရဲ့ မိဘတွေ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ပြင်ဦးလွင် ..မိုးကုတ် လားရှိုး မြစ်ကြီးနား စတဲ့ မြို့တွေကိုခရီးထွက်တိုင်း ပါတတ်သည် ။ မိသားစုဝင်တယောက်လိုဘဲပေါ့ ။

တနေ့ လားရှိုးမြို့ကို မိသားစု ရောက်နေတဲ့အခိုက် သီပေါမြို့က မေနှောင်းတို့ အဖေရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း ဦးမိုးလုံးရဲ့ မွေးနေ့ပွဲကို အားလုံး သွားရောက်ကြတဲ့အခါ ဒီ ဦးမိုးလုံး ဆိုတဲ့ လူကြီးက သီပေါမြို့မှာ အချမ်းသာဆုံး စာရင်းဝင် သူဌေးကြီး တယောက် ဆိုတော့ သူ့မွေးနေ့ပွဲကို အရမ်းကို စည်စည်ကားကား လုပ်တော့ သူ့ခြံကြီးထဲမှာ လူတွေ အများကြီးနဲ့ တီးဝိုင်းတွေဘာတွေနဲ့ ရှုပ်ရှက်ခတ်နေတာပေါ့ ။

ညနေစောင်းမှာ လားရှိုးကို ပြန်မယ်လို့ လုပ်ထားတဲ့ မေနှောင်းတို့ မိသားစုဟာ ညအထိ မပြန်ဖြစ်သေးဘဲ ဦးမိုးလုံးရဲ့ ပါတီပွဲမှာ ရှိနေကြသည် ။ လားရှိုးကို ပြန်ဖို့က အဲဒီအချိန်ကာလတုံးက ဓါးပြတွေ သောင်းကျန်းနေတာမို့ လမ်းခရီး စိတ်မချရလို့ ရဲအက်စကော့ ပါမှ သွားရဲကြသည် ဆိုတော့ လားရှိုးကို ပြန်ဖို့ မလွယ်တော့လို့ ထင်လိုက်ကြတဲ့အချိန် လားရှိုးမြို့က ရဲအရာရှိကြီး တယောက်က သူတို့ကားနဲ့ ပေါင်းပြီး လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်တာနဲ့ ညဖက်ကြီး မေနှောင်းတို့ မိသားစု လားရှိုးကို ပြန်ခဲ့ကြသည် ။ သို့ပေမယ့် ကားမဆန့်လို့ ကားခွဲစီးရတာမို့ မေနှောင်းသည် ဦးစိုးနိုင်ဦးနဲ့ အတူ တခြားကားတစီးနဲ့ ပြန်ခဲ့ကြရသည် ။

မေနှောင်းတို့ မိသားစု နဲ့ ရဲအရာရှိကြီး မိသားစုတို့ကားနှစ်စီးက ရှေ့က ဦးစိုးနိုင်ဦးနဲ့ မေနှောင်းရဲ့ကားက အနောက်က တန်းစီပြီး သွားကြတာပါ ။ ဒါပေမယ့် လမ်းခရီးမှာ ဦးစိုးနိုင်ဦးနဲ့ မေနှောင်းတို့ရဲ့ ကားက နောက်မှာ ကျန်ခဲ့သည် ။ မေနှောင်းရဲ့ မိဘတွေလည်း ဦးစိုးနိုင်ဦးရဲ့ကား နောက်မှာ ပြတ်ကျန်ခဲ့တာကို သိပေမယ့် ကားတိုင်းမှာ ရဲလုံခြုံရေးတွေ ပါနေသည် လို့ ထင်ပြီး ခပ်ပေါ့ပေါ့ဘဲ နေခဲ့လိုက်ကြသည် ။ ဦးစိုးနိုင်ဦးကိုလည်း သွေးရင်း မိသားစုလို သဘောထားတာကြောင့်လည်း စိတ်မပူကြ ။ တကယ်တော့

ဦဒစိုးနိုင်ဦးနဲ့ မေနှောင်းတို့ကားပေါ်မှာ ရဲလုံခြုံရေး တယောက်မှ မပါဘဲ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိနေသည် ။အရက်မူးနေတဲ့ ဦးစိုးနိုင်ဦးသည် ဆတ်ဆလူးထနေတဲ့ အပျိုပေါက်မလေး မေနှောင်းကို န၈ိုထဲက မျက်စိကျနေခဲ့တာမို့ အခုလို ညဖက်ကြီး ကားတစီးထဲ အတူတူ စီးတဲ့အချိန် လက်ရောက် ကြံစည်တော့တာဘဲ ။

မေနှောင်းတို့ ညီအမတွေကလည်း လူကြီးတွေ အရက်သောက်နေကြသလို သူတို့ကလည်း အိမ်ရှင် ဦးမိုးလုံးရဲ့သမီးတွေက လူကြီးတွေ မသိအောင် ထုတ်တိုက်တဲ့ စပျစ်ဝိုင်တွေကို တခွက်ပြီးတခွက် တအားကို သောက်ထားသည် ။ မေနှောင်းလည်း ဝိုင်မူးတဲ့ အရှိန်နဲ့ ဦးစိုးနိုင်ဦးကို ပုတ်လားခတ်လား နဲ့ နောက်ပြောင် စသည် ။

ဦးစိုးနိုင်ဦးလည်း မေနှောင်းရဲ့ ပေါင်တွေ ကို စကိုင်သည် ။ မေနှောင်းအဖို့ ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံမို့ ရင်တွေတအားခုံပြီး စိတ်တွေ မရိုးမရွနဲ့ ဦးစိုးနိုင်ဦးရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေကို ရစ်မူးသာယာမိသည် ။ ဦးစိုးနိုင်ဦးက လမ်း တနေရာမှာ ကားကို ရပ်လိုက်သည် ။ ဒီ လမ်းခရီးသည် တကယ်တော့ ဓါးပြတိုက်တတ်တဲ့ စိတ်မချရတဲ့ လမ်း မို့ ကားကို အဲလို မရပ်သင့် ။ ဦးစိုးနိုင်ဦးသည် ရာဂမီး တောက်လောင်နေလို့ မေနှောင်းကို လုပ်ချင်တဲ့စိတ်နဲ့ဘဲရပ်လိုက်သည် ။ မေနှောင်းကို တအားဖက် တအားနမ်း တအား ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်သည် ။ ကားထဲမှာဘဲ မေနှောင်းရဲ့ ကာမကို ရယူပစ်လိုက်သည် ။ မေနှောင်းကလည်း စိတ်ကစားနေတဲ့ အပျိုဖျန်း အရွယ်မို့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူဘဲ ဦးစိုးနိုင်ဦး လိုချင်တာကို ပေးလိုက်သည် ။

ဒီအချိန်က စပြီးတော့ ဦးစိုးနိုင်ဦးသည် လစ်ရင်လစ်သလို မေနှောင်းကို လုပ်သည် ။ ဒါပေမယ့် ဦးစိုးနိုင်ဦးသည်ခရီးသွားရင်း ကားမှောက်ပြီး သေသွားခဲ့သည် ။မေနှောင်းလည်း သူနဲ့ ဖြစ်ပြီး နှစ်ပေါင်းတော်တော်ကြာ ယောကျ်ားနဲ့ ထိတွေ့မှု ထပ် မရှိတော့ဘဲ သက်ထွေးအောင်နဲ့ တွေ့ပြီး ချစ်သူဖြစ်ကြသည် ။ သက်ထွေးအောင်နဲ့ဘဲ လက်ထပ်ဖြစ်သည် ။

သက်ထွေးအောင်ကို ချစ်လို့ လက်ထပ်ခဲ့တာ ဖြစ်ပေမယ့် မေနှောင်းသည် သူ့ရဲ့ ကာမစပ်ယှက်တာတွေကို အားမရခဲ့ ။ မကြိုက်ခဲ့ ။ အရင် ကြုံဖူးခဲ့တဲ့ ဦးစိုးနိုင်ဦးနဲ့ ဖြစ်ခဲ့လုပ်ခဲ့တာတွေက ပိုကောင်း ပိုသာသည် လို့ သူမစိတ်ထဲမှာ အမြဲ ဖြစ်နေသည် ။ ထင်နေသည် ။ ဒါကြောင့် သက်ထွေးအောင်နဲ့ ကာမစပ်ယှက်တာကို မလုပ်ချင်ဘဲ သူမကို အာသာကောင်းကောင်းဖြေပေးမယ့် လူတယောက်ကို ရှာဖွေတော့သည် ။

မကြာခင်ဘဲ အလုပ်ချင်း နီးစပ်တဲ့ “ ဝသုန်လတ် ” နဲ့ ညိတော့ ဝသုန်လတ်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို စွဲစွဲလန်းလန်း နှစ်ခြိုက်မိပြီး ကြုံရင် ကြုံသလို ဟိုတယ်တွေမှာ ချိန်းတွေ့တော့တာဘဲ ။

ညွန့်လွင်ဇော်သည် သက်ထွေးအောင် ပြောပြနေတာတွေကို သွားကြီးဖြီးပြီး နားထောင်နေသည် ။လပ်ကီးဆဲဗင်း ဆိုင်လေးထဲမှာ လူတွေ ပြည့်ကြပ်စည်ကားနေသည် ။ ဆူညံနေတဲ့ စကားသံများ ကြားထဲသက်ထွေးအောင်ရဲ့ ချိုမာနဲ့ ဖြစ်ပျက်ကြတဲ့ အပြာဇာတ်လမ်းက နားထောင်လို့ တအား ကောင်းနေသည် ။

သက်ထွေးအောင်ကလည်း အပြောကောင်း ။ညွန့်လွင်ဇော်..ထူးကျော်နဲ့ ကိုပေါက်တို့ သက်ထွေးအောင်ရဲ့ လေမှာ မိနေသည် ။ သက်ထွေးအောင်ကလည်းသူ့ကိုယ်သူ တကယ့် ဖိုက်တာကြီး တယောက်လို သူ့အကိုင်အတွယ်တွေမှာ ချိုမာ အရမ်း မျောပါပြီး သူ့ကို အစွဲကြီး စွဲသွားသည် လို့ ပြောပြနေသည် ။ ချိုမာနဲ့ ရုံးက အိမ်သာခန်းထဲမှာ ခဏခဏ ကိုင်ကြ...ပုလွေ ဘာဂျာသံတွေ ညံပြီးတဲ့နောက် ဟိုတယ်ခန်းကို ချိန်းပြီး တနေကုန် ဖြုတ်ကြတာတွေကို အသေးစိတ်တွေ သူ ပြောပြနေတာ ။

ညွန့်လွင်ဇော်က သက်ထွေးအောင် ဇာတ်လမ်းစုံ ခင်းပြီးတဲ့နောက် ထူးကျော်နဲ့ကိုပေါက်တို့ ပြန်သွားပြီးတဲ့အခါကျတော့ “ မင်းမိန်းမ မေနှောင်း တယောက်ကော...မင်းနဲ့ တခါမှ..မဝုန်း ဖြစ်ကြဘူးလား..သက်ထွေးအောင် ”လို့ မေးလိုက်သည် ။ သက်ထွေးအောင်က “ ငါ မင်းကို အားလုံး ပြောပြတာဘဲကွာ..ငါနဲ့သူနဲ့က လင်မယား သာဆိုတယ်...တခန်းစီ အိပ်ပြီး ဘာဆိုဘာမှ မဖြစ်ကြတာ နှစ်နဲ့ချီပြီး ကြာခဲ့ပါပြီ.....” လို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက် အသံနဲ့ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်လေသည် ။

ညွန့်လွင်ဇော်လည်း သက်ထွေးအောင် စိတ်မချမ်းသာမှာကို စိုးလို့ သူ မေနှောင်းကို လူတယောက်နဲ့ တွဲသွားတာကို တွေ့ခဲ့ဘူးတာကို မပြောပြတော့ ။

ညွန့်လွင်ဇော်က “ သက်ထွေးအောင်..မင်း ပြောပြတဲ့ ချိုမာနဲ့ ဇာတ်လမ်း ဒီတေးလ်တွေကြောင့် ငါလည်း စိတ်တွေ ထကြွနေရပြီ..မဖြစ်ဘူး....သီတာ ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး တယောက်ယောက်နဲ့ ချိန်းမှ ဖြစ်တော့မယ်...” လို့သက်ထွေးအောင်ကို ပြောလိုက်သည် ။

“ သီတာ ” သည် ညွန့်လွင်ဇော်တို့ သုံးနေကျ ဖါခေါင်းမ ဖြစ်သည် ။ သီတာသည် အသက် ၃၀ခန့် ကိုယ်တိုင်

လည်း ကုန်း...တခြားစော်တွေကိုလည်း ခေါင်းအဖြစ် ကိုင်ထားတဲ့ စော် ပါ ။

ညွန့်လွင်ဇော်က သီတာကိုလည်း ခေါ်ပြီး နှိပ်တတ်သည် ။ သီတာ ရှာပေးတဲ့ အငယ်လေးတွေကိုလည်း နှိပ်သည်။

သူ ဖုန်းကောက်ဆက်လိုက်တော့ သီတာက “ ရှိသည် ...၁ဂနှစ် ပြည့်ပြီးခါစလေး..ပါကင်ပွင့်ပြီးတာ သိပ် မကြာသေးဘူး....လာခဲ့...” လို့ ခေါ်သည် ။

“ ကဲ..သက်ထွေးအောင်..ငါ ဒိုးလိုက်အုံးမယ်....ဒီမှာကြည့် ..သီတာ မက်ဆေ့ထဲ ပို့လိုက်တာ..မက်မပြေ...တဲ့...၁ဂ

နှစ် ပြည့်ပြီးခါစ နုနုထွတ်ထွတ်လေး.....ဟီး...သွားဆွဲလိုက်အုံးမယ်.....”

“ ဘယ်လောက်တဲ့လဲ....”

“ ထုံးစံအတိုင်း တပုန်း ပါဘဲ ...”

ညွန့်လွင်ဇော်သည် သီတာနဲ့ ချိန်းထားတဲ့ ကြည့်မြင်တိုင်ဖက်က ဟိုတယ်လေးဆီကို တက်ဆီနဲ့ သွားလိုက်သည် ။ ဒီဟိုတယ်လေးက သူတို့ နဲ့ ခင်တဲ့နေရာလေး ။ သီတာ မိတ်ဆက်ပေးလို့ ဟိုတယ် ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ သူနဲ့လည်း သိနေခင်နေပြီ ။ သီတာနဲ့ မက်မပြေ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတို့ သူ့ကို စောင့်နေကြသည် ။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>