ဆင်ကြီး ဂဠုန်ချီ အပိုင်း ( ၁ )

  ဆင်ကြီး ဂဠုန်ချီ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - ကမ္ဘာကျော် ရတနာဝင်းထိန်

ရွှေရ တို့သားအဖ ကျောင်းဝန်းထဲ ဝင်မိသည် နှင့် ကိုရင်ကြီး ကို အရင်တွေ့ရသည်။

"ဒီသားအဖ ဆရာတော်ဆီ လာတာလား" 

ကိုရင်ကြီး၏ အမေးကို ရွှေရ အဖေက

"အေး၊ဟုတ်တယ်၊ငပေါ်ရေ၊ဆရာတော် ကြိမ်းနေသလား"

"ဆွမ်းစားပြီးစ မှာတော့ကြိမ်း ထင်ပါရဲ့၊အခုလောက်ဆို နိုးလောက်ပါပြီ အကိုရာ၊တက်သာသွားလိုက်ပါ"

ကိုရင်ကြီး က ရွှေရ အဖေရဲ့ညီတစ်ဝမ်းကွဲ၊ဒါကြောင့် အကိုလို့ခေါ်တာ၊ကိုရင်ကြီးတင် မကပါဘူး ကျောင်းထိုင်ဆရာတော်ကလဲ ရွှေရ အဖေရဲ့ဦးလေးတစ်ဝမ်းကွဲမို့ ရွှေရ ရဲ့အဖိုးလေးတော်တယ်လေ။ တောရွာမှာဆိုတော့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အမျိုးလှည့်ပတ်တော်နေကြတာ။ရွှေရ တို့သားအဖ ကျောင်းပေါ်ရောက်တော့ ဆရာတော်က စာဖတ်နေရာက လှမ်းကြည့်ပြီး

"ဟ! ရွှေရကြီး၊ကျောင်းပိတ်လို့ပြန်လာတာပေါ့၊ဟုတ်လား"

"တင်ပါ၊တနေ့ကဘဲ စာမေးပွဲ ပြီးတာဘုရား၊မနေ့ညနေက ပြန်ရောက်တာ၊အဲဒါ နွေကျောင်းပိတ်တုန်း ဘယ်မှ မလယ်စေချင်လို့အရှင်ဘုရားဆီအပ်ပြီး ဗေဒင်လေး၊လက္ခဏာလေး တတ်အောင် သင်ခိုင်းမလားလို့ဘုရား"

ရွှေရ အဖေရဲ့စကားကြားတော့ ဆရာတော်က 

"ဟာ၊ငါ အခု ဗေဒင်၊လက္ခဏာ မဟောတော့ဘူး၊သင်လဲ မသင်ပေးတော့ဘူး၊ပရိယတ္တိ ဘဲလုပ်တော့တယ်၊အသက်လဲထောက်လာပြီကွာ၊သံသရာမှာ ကိုယ့်အတွက် ပါအောင် ကျင့်ရတော့မယ်၊လောကီရေးရာ မလုပ်တော့ဘူးကွာ၊အဲ-မင်း သားကို ငပေါ် လက် အပ်လိုက်ပါလား" 

ဆရာတော်က ဗေဒင် လက္ခဏာ အလုပ်ကို စွန့်လွတ်လိုက်လို့သူကိုယ်တိုင် မသင်ပြပေမဲ့လဲ ဆွေမျိုးဆိုတဲ့သံယောဇဉ် ကြောင့် ကိုရင်ကြီး ငပေါ်ဆီအပ်ပြီး သင်ဖို့ပြောတာ။

"ဒါနဲ့ နေပါဦး၊ရွှေရ က အခု (၁၀) တန်းဖြေတာမဟုတ်လား၊စာမေးပွဲအောင်ခဲ့ရင် ဘာလုပ်ကြမယ် စိတ်ကူးထားလဲ" 

ဆရာတော် အမေးကို "အောင်ခဲ့ရင်တော့သူ့ဦးလေး ကိုကံပေး က မန္တလေးမှာရှိတယ်၊သူ့ဆီမှာ နေပြီး တက္ကသိုလ်တက်ရမယ် ပြောတာဘဲ ဘုရား"

ဦးကံပေး က ရွှေရ အမေရဲ့အကိုအရင်း၊ဆည်မြောင်းဝန်ထောက်၊မန္တလေးမှာတာဝန်ကျနေတာ။ ဒီလိုနဲ့ ရွှေရ တစ်ယောက် (၁၀)တန်းစာမေးပွဲကြီးဖြေအပြီးမှာ ရွာဦးကျောင်းက ကိုရင်ကြီးငပေါ်ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော စာသင်သားတပည့်ဖြစ်ခဲ့တာပါဘဲ။

ကိုရင်ကြီး ငပေါ် က ငယ်ငယ်က လူရှုတ်လူပွေ၊ ကားစပယ်ရာဘဝနဲ့ ဟိုးကချင်ပြည်၊ ချင်းတောင် နာဂနယ်မြေတွေအထိ ရောက်ဘူးတာ၊ မိန်းမတွေကလဲ ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိတယ်ဆိုတာ သူကိုယ်တိုင် မရေတွက်နိုင်ဘူးဆိုဘဲ။ ရောက်လေရာရာမှာ ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ်ပါချင်တဲ့ဗီဇကြောင့် သူမလုပ်ဖူးတာ၊သူမတတ်တာ။သူမသိတာ မရှိဘူးဆိုဘဲ။ ဟုတ်/မဟုတ်တော့မပြောတတ်ဘူး။ ကချင်ပြည်နယ်မှာ နေခဲ့တုန်းက K.I.A တပ်ထဲမှာတောင် စစ်မှုထမ်းခဲ့ဘူးတယ်ဆိုဘဲ။ နောက် ငှက်ဖျားအကြီးအကျယ်ဖျားပြီး ငှက်ဖျားပိုးက ဦးဏှောက်ထဲရောက်လို့ ရူးသလိုလိုဖြစ်တာနဲ့ရွာပြန်ရောက်လာတာ။ 

တစ်ယောက်ထဲပါ၊ မိန်းမ ပါမလာပါဘူး၊ ဘယ် အရူးပါဆို၊ မိန်းမက ပစ်ပြေးပြီပေါ့။ ဦးလေးတော်တဲ့ ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီးက ပဥွင်းဝတ်ပေးချင်ပေမဲ့လူကောင်းလို့ပြောမရလို့၊ အာပတ်သင့်နေမယ်ဆိုပြီး ကိုရင်ကြီးဘဲဝတ်ခိုင်းထားတာ။ ရွှေရ အဖေကတော့ သူ့သားကို ကျောင်းပိတ်ရက် စိတ် မလေရအောင် ရိုးရာဗေဒင်လေး လက္ခဏာလေး တတ်အောင် ကိုရင်ကြီးဆီ အပ်တာပါ။ ဒါပေမဲ့ရွှေရ တကယ်တမ်းတတ်မြောက်သွားတာက ဗေဒင် လက္ခဏာ မဟုတ်ဘဲ ကာမသျှတ္တရပညာပါဘဲ။

ကိုရင်ငပေါ် က ငယ်ကတည်းက လူရှုတ်လေ။ နေရာတကာ သိချင် တတ်ချင်စိတ်က ရှိတော့ကာ ရှေးဟောင်းပေစာတို့၊ ဆေးကျမ်း၊ လောကဓါတ်ကျမ်း၊ တွေ့ရာမြင်ရာ ဖတ်တာ၊ ဆေးဆရာ၊ ဗိန္ဒောဆရာ။ ပယောဂကုဆရာ၊ ဆရာမှန်သမျှ တစ်ယောက်မှ အလွတ်မပေး၊ တပည့်ခံပြီး ပညာယူတာ။ ဆရာတွေကလဲ ခိုင်းကောင်းပြီး ဖင်ပေါ့လို့ သူ့ကိုတပည့်အဖြစ်လက်ခံ သင်ပေးကြတယ်လေ။ ကိုရင်ငပေါ် က သူ့အလှည့်ကျတော့လဲ ဆရာစားမချန်ပါဘူး။ ရွှေရ ကို သူတတ်တဲ့ပညာတွေ အိတ်သွန်ဖာမှောက်သင်ပေးတာပါ။

ကိုရင်ငပေါ် ရွှေရ ကို သင်ပေးတဲ့ပညာရပ်တွေကို အသာထား၊ ရွှေရ ကိုဖတ်ခိုင်းတဲ့စာအုပ်တွေကိုက တော်ရုံလူ ဖတ်ဘူးဖို့မပြောနဲ့ ၊ကြားတောင်ကြားဘူးမယ်မထင်၊ စစ်ကိုင်းဆရာတော်ဘုရားကြီး ရေးသားပြုစုတော်မူတဲ့ (အာယုဝဏ္ဏ ဘေသဇ္ဇ) ဆေးကျမ်းကြီးထဲက ဓါတ်ကြီးလေးပါးစုဝေးပုံ၊ ဓါတ်ကြီးလေးပါးကနေပြီးတော့ ဓါတ်ကြီးတစ်ဆယ့်ရှစ်ပါး ပွါးများပုံ၊ ဓါတ်ကြီးများရဲ့ဖောက်ပြန်မှု၊ အဲဒီဖောက်ပြန်မှုတွေဟာ သီတ နဲ့ဥဏ နှစ်ပါးပေါ်မှာ မူတည်ပုံ။ နန်းတွင်းသမားတော်များ လက်သုံးဆေးကျမ်းထဲက နာနနယ သုဂန္တ၊ ဒိဌကမ္မ သမန္န၊ ဒက္ခ၊ မာဇ္ဇသီဃံ၊ ပရပသန္န၊ သူရ၊ ပဋိသန္နိ ညာဏ၊ ပစ္စု ပ္ပန္န၊ သုဘာသိတာ၊ ဥသာယ။ဒဗ္ဗ စတဲ့ သမားအင်္ဂါဆယ့်နှစ်ပါး ကို မှတ်မိတဲ့အထိ အခေါက်ခေါက်အခါခါ ဖတ်ရတာ။ 

ကာမသျှတ္တရကျမ်းထဲက (ရွှေဂဠုန်ရက်တွင်း၊ လယ်ပင်း၌မှတ်ပါ၊သားမြတ်ကင်းဝင်းပဒါ၊ တနင်္လာငွေကျား၊နှုတ်ဆီးစပ် အထက်ခေါ်သည်၊ချက်တော်မှာ ခြင်္သေ့နှင့်ညား။ ပသာဝယောနိအိမ်မှာ၊ဆင်နာဂိန်ပျော်ပါး၊ ခင်ညာစိန် ခက်ပတ္တမြားရယ်က၊ကြွက်မမှားကျောနေ။ ပိဒုန်းရောင်ကေသီမြတ်မှာတော့၊ ရွှေဖူးနတ်ရက်မှတ်မသွေ။ ပြည်ဘောဂနဂါးမြွေမှာ၊ မမှားစေလက်ခြားပ။ သက်ထားမေကညာ စိတ်ဓါတ်တည်ရာ ၊ချိပ်စပ်သို့ကြည်စရာ မဒီမြာ ချစ်ဆုံးပလေး) ဆိုတဲ့နေ့အလိုက် မိန်းမတို့ရဲ့ရာဂစိတ်တည်နေပုံ စတာတွေ။ (အကြင်မိန်းမသည် နားရင်း၌နားရိပ်ခိုအံ့၊ျွှည့်ရှင်ရှိမူ။ 

အင်္ဂါဇာတ်၌ မှဲ့ရှင်ရှိမူ ထိုမိန်းမသည် ကာမဂုဏ်ကြူးသည်ဖြစ်ကာ လျှပ်ပေါ်လော်လီတတ်၏။ သူ့လင်သားကို ဖျက်ဆီးတတ်၊ မြင်မြင်ရာရာ ယောက်ကျားကို တပ်မက်တတ်၏။ ပရိယာယ် မာယာများ၏။ ထိုမိန်းမကား မိန်းမယုတ်တည်း) စတဲ့စာတွေကို အာဂုံဆောင်ရတာ။ ဒါတင်မက၊ကိုရင်ငပေါ် က သူ့ညီကို လက်တွေ့ကာမအားကောင်းစေတဲ့ဆေးနည်းတွေ၊ မိန်းမတွေ စွဲမက်စေတဲ့ ပီယဆေးဝါးဂါတာတွေ စီမံပေးခဲ့သေးတာ။ ပီယဆေးဆိုတာ ရွှေရ သိပ်မယုံပေမဲ့ ကိုရင်ငပေါ် စိတ်ဆိုးမှာကြောက်လို့ မငြင်းဆန်ဝံ့ဘဲ လိုက်လုပ်ခဲ့ရတာ။

"မိန်းမဆိုတဲ့အမျိုးက မင်းသားကြီးခင်မောင်ရင် ဆိုခဲ့သလို လှေနဲ့မြင်း ပမာညီတဲ့ကွာ၊ ပဲ့ကိုင်တတ်ရင် ကိုင်တတ်သလို ပြေးတာ၊ စီးတဲ့လူ ညံ့လို့ကတော့ ထင်ရာစိုင်းပါလိမ့်မယ်ဗျား" ကိုရင် ငပေါ် က ရွှေရကို ရှင်းပြနေတာ။ ရွှေရ ပီယဆေး မထိုးချင်ဘူးပြောလို့။ "ကိုရင်က မိန်းမအကြောင်းပြောရအောင် မိန်းမလဲ မရှိဘဲနဲ့" ရွှေရ ကသူ့ဦးလေး မို့ မကြောက်ဘူးလေ။ ပြန်ပြောရဲတယ်။

"အံမယ်ကွာ မင်းကလဲ၊ ငါက အခုမှသာ ရွာပြန်လာမှာမို့ဆရာတော်ကိုကြောက်လို့မိန်းမတွေ ကွာထားခဲ့တာ မိန်းမတွေများ နဲပေါင်ဗျာ၊ စလေ ဦးပုည ရေးသလို (အချော အနု၊မပု မမြင့်၊ အခန့်သင့်ကလေး၊ သေးသေး သွယ်သွယ်၊ သပြေရို့အရွယ်၊ မငယ်လွန်း မကြီးလွန်း၊ ဇွန်းခြစ်တမျိုး၊ အထိုးခံအုန်းသီး၊ ဘုန်းကြီးကြိုက် မင်းကြိုက် ကာလသားများနှင့် လားလားမျှ မထိုက်၊ ဗျာဆံဝိုက် ဗျာဆံခါ၊ အပျိုတွေ လာလွန်းလို့ ၊ဆရာတော် ကျောင်းပေါ်က ကြိမ်ဆော်ရွှေ့ ချရသေးသည်)ကွာ၊ စားရလွန်းလို့အီမုန်းသွားထင်ပါရဲ့ ရွှေရ ရာ၊ မိန်းမဆို လှည့်တောင် မကြည့်ချင်တော့ဘူး"

"အေးလေ၊ကိုရင်ပြောသလို လှည့်မကြည့်ချင်လဲ မကြည့်နဲ့တော့ပေါ့၊ဘာပြုလို့ကျွန်တော်ကို ပီယဆေးထိုးရမှာလဲ"

"ဟ ရွှေရ ရ၊ငါ့တူ၊ မင်းက ငါတို့လို မာတုကာ မတွေနဲ့ဝေးရာ ဘုန်းကြီးကျောင်းလာနေမှာလား၊ မင်းက ခေတ်ပညာ သင်ရဦးမယ် ၊မင်းအဖေ ဟိုတရက်က ပြောသွားတာလေကွာ၊ မင်းဦးလေး ဦးကံပေး က ကျောင်းထားပေးမယ်ဆို။ မင်းအဖေ အမေ က မင်းကို တောမှာ ပင်ပင်ပန်းပန်း လယ်လုပ်စားစေချင်တာ မဟုတ်ဘူး။ မင်းကိုမွေးကာနီး မင်းအမေ တောထဲ ထင်းခွေရင်း ရွှေထုတ်ကောက်ရလို့မင်းကို ရွှေရ လို့နံမည်ပေးထားတာ။ ဘုန်းကံရှိမဲ့သားဆိုပြီး မင်းကို မြို့မှာကျောင်းထားပေးတာလေ၊"

"ဘာဆိုင်လို့လဲ ကိုရင်ရ"

"ဆိုင်ပါသကော ရွှေရ ရယ်၊ မင်းက ပညာတွေသင်၊ မင်းဦးလေး ဦးကံပေး လို မင်းမှုထမ်းလုပ်၊ မိန်းမယူ ကလေးတွေမွေး၊ လူတွေလုပ်ကြတဲ့လူ့ဝတ္တရားကြီးဆိုတာနဲ့ကင်းလို့မှ မရတာ၊ မကင်းနိုင်အတူတူ ကိုယ့်ဘက်က အခံလေးရှိတော့ အတိုက်အခိုက်တွေကို ခံနိုင်ရည်ရှိတာပေါ့ကွာ"

ဒါနဲ့ ရွှေရ လဲ ကိုရင်ငပေါ် ကို မငြင်းဆန်နိုင်တော့ဘဲ မိနိးမတွေစွဲမက်စေတယ်ဆိုတဲ့ ပီယဆေးတွေ အထိုးခံရ၊သူ့ ယောကျ်ားတန်ဆာ ကြီးထွားဖို့ဆိုပြီး ဖော်ပေးတဲ့ဆေးပူတွေကိုလိမ်းရနဲ့။

(ဥုံ။ဝေ, ဒါ , သာ , ကု , ကု , သာ , ဒါ , ဝေ ,

ဒါ , ယ , သာ , တ , တ , သာ , ယ , ဒါ ၊

သာ , သာ , ဒိ , ကု , ကု ,ဒိ , သာ , သာ ၊

ကု , ဓ , ဗု , ကု , ကု , ဗု , ဓ , ကု ။ ။)

ကိုရင်ငပေါ် ဒူးပဆစ်တုပ် ထိုင်နေသော မိန်းမအရုပ်ကို ရွှေရ ရဲ့ငယ်ပါပစ္စည်းနဲ့တေ့ပေးပြီးဂါထာ ရွတ်ဆိုနေတာပါ။ အရုပ်က ထဘီရင်လျားထားပြီး သားမြတ်ပုံစံထုထားတာ။ ၊နို့သီးခေါင်းနှစ်ခု ပေါ်နေစေရမယ်။ သန=ချေခြင်း၊ သိဒ္ဓိတင်ခြင်း၊ စတာတွေက ဘုရားမီးပူဇော်၊သီလယူ၊ သစ္စာဆို စတာတွေလုပ်ပြီးမှ ဂါထာမန်းမှုတ်ရတာ ကိုရင်အပြောကတော့ ဒီ ဆေးက သာမန်ပီယဆေး မဟုတ်ဘူး၊ လာဘ်လာဘပေါများစေတယ် စီးပါွးဥစ္စာတိုးတက်စေတယ်တဲ့လေ။

နောက်လိင်အင်္ဂါကို ကြီးထွားစေတဲ့ဆေးတွေဖော်ပေးပြီး လိမ်းခိုင်းတာ။ ခွေးလှေးယားမြစ်နဲ့ခွေးလှေးသီးအဆံ ကို အိုးကင်းပူတိုက်ပြီး အမှုံ့ကြိတ်သောက်ရတာ၊ ကျားလက်ဝါးဆိုတဲ့နွယ်ပင်ကို ထုထောင်းပြီး အရက်နဲ့ စိမ်ထားပြီးသောက်ရတာ၊ နန်းလုံးကြိုင်မြစ်ကို ဆန်ဆေးရေနဲ့ပြစ်ပြစ်သွေးပြီး လိမ်းရတာ စသဖြင့် စုံလို့ပါဘဲ။ သူကပြောသေးတာ။

"ရွှေရ ငါ့တူ၊ မိန်းမဆိုတဲ့အမျိုးက ရမက်ကြီးတတ်တဲ့အမျိုး၊ သူတို့အလို မပြည့်ခဲ့ရင် လင်ငယ်နေတတ်တယ်။ မိန်းမလင်ငယ်နေရင် ယောကျ်ား ဂုဏ်သိက္ခာကျတာရယ် ၊စီးပွါးပျက်တတ်တာရယ်၊ ဖြစ်တာ၊ အဆိုးဆုံးကတော့ လူတကာက ကိုယ့်ကို ကိုယ့်မိန်းမကို နိုင်အောင် မလိုးနိုင်လို့သူများတက်လိုးသွားတာ လို့အထင်သေးကြတာကွ။ ဒီတော့လူ့လောကမှာ မိန်းမယူပြီးရင်တော့မိန်းမကို ပိပြားငြိမ်ကုပ်နေအောင်သာ လိုးပေတော့မောင်၊ (မိစ္ဆာလိုကြူးး၊ လင်ကုန်ကူးသည်၊ ညစ်ညူးစာရီ၊ အလဇ္ဇီဖြင့်၊ ဒုသာီက္ကတ္ထိ၊ မျိုးဇာတိတို့၊ မိမိကိုယ်ကို ၊စိတ်အလိုတိုင်း ထိုထိုယောက်ကျား၊ တပ်ရာများနှင့်၊ လိုက်စားနှံလိုက်မည်သာကို) တဲ့ကွ။ မိန်းမတွေအကြောင်း ရှေးကရေးထားတာတွေ အများကြီးပါ။ နောက်ရှိသေး၊ (ကိလေသာဟူ၊ မိုက်သွေးဆူက၊ လူသောခွေးသော ကျေးကျွန်သောဟု၊ သဘောမတင်၊ မဆင်ခြင်ဘဲ၊ အမြင်မဖြောင့်၊ မျိုးမစောင့်ဘူး) ဆိုတာတွေ၊ မာဃဒေဝ လင်္ကာကွာ မာန်လည်ဆရာတော်ကြီး ရေးခဲ့တာ"

ကိုရင်ငပေါ် ပြောပုံနဲ့ မိန်းမတောင် မယူရဲဘဲ ကိုယ့်ဂွေးကို ကိုယ် တူနဲ့ထု သတ်သေဖို့ဘဲကောင်းတော့တာ။ ပြီး မိန်းမတွေရဲ့ပုံပန်းသဏ္ဍန်၊ (အကြင်မိန်းမ၊ ကိုယ်ပြင်လ ျရွှေ့၊ သြရတင့်ထွား၊ ခါးစဉ်းတင်ကျယ်၊ ထုအထယ်ဖြင့်၊ လူ့နှယ် မက၊ နတ်မမျှဟု၊ အလှခေါင်ထွတ်) မိန်းမဆိုတာ ခါးသေး ၊နို့အုံထွား ၊ဖင်ကားမှ မြတ်ဆိုကိုး။ ဒီလိုနဲ့ မတ်လဆန်း (၁၀)တန်း ဖြေပြီးကတည်းက ကိုရင်ငပေါ်ဆီမှာ စာဝါလိုက်ခဲ့တဲ့ ရွှေရ။ ဇွန်လထဲ စာမေးပွဲအောင်စာရင်းတွေထွက်၊ စာမေးပွဲအောင်လို့ ၊စက်တင်ဘာလဆန်းမှာ သူ့ဦးကြီး ဦးကံပေးတို့အိမ်မှာနေပြီး မန္တလေးတက္ကသိုလ် တက်ရပါပြီ။

ဦးကံပေး က ရွှေရ အမေရဲ့အကိုအကြီးဆုံး၊ အင်းစိန် G.T.I က မြို့ပြအင်ဂျင်နီယာနဲ့ကျောင်းပြီး ပြီးတော့ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနမှာအလုပ်ဝင်တာ၊ စ စချင်း အရပ်ခေါ် လမ်းဗိုလ်ပေါ့လေ၊ ရွှေရ တို့နယ်မှာကတော့ ဆည်မြောင်းဘက်က အင်ဂျင်နီယာတွေကို မူးဗိုလ်တို့၊ မူးဝန်ထောက်တို့ခေါ်ကြတာ။ ဟို အင်္ဂလိပ် ခေတ်တုန်းကတော့ ဗမာပြည်မှာ ရွှေဘိုနယ် မူးမြစ်ကိုဖြတ်ပိတ်ထားတဲ့ ကာဘိုးဆည်က အကြီးဆုံးမို့ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနဆိုရင် မူးလို့ဘဲ သိကြတာ။ 

အခု ဦးကံပေးက အရပ်ခေါ် ဝန်ထောက်ဆိုတဲ့ A.E အဆင့်။ အသက်က (၅၀) နဲနဲကျော်ပြီ။ ၊မကြာခင်တော့အရေးပိုင် E.E ဖြစ်မယ်လို့ထင်ရတာဘဲ။ သူတို့ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနက ဝန်ထောက်ကျောင်းဆင်းလို့ ခါ်တဲ့တက္ကသိုလ်က B.Sc အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ရတဲ့လူနဲ့Ranker လို့ခေါ်တဲ့G.T.I ဒီပလိုမာလက်မှတ်ရ ဝန်ထမ်းတွေကို သူ့အချိုးနဲ့သူ ရာထူးတိုးပေးတဲ့မူ ရှိတယ်။ E.E အဆင့်မှာ B.Sc အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ရ ကဘယ်နှစ်ဦး၊ G.T.I ranker ကဘယ်နှစ်ဦး အတိအကျခွဲထားပြီးသား၊ ranker E.E တစ်ယောက် ပင်စင်သွား၊ ဒါမှမဟုတ် ကွယ်လွန်သွားခဲ့ရင် သူ့နေရာကို ranker A.E ထဲကဘဲ ရာထူးတိုးပေးရတာ။

ဦးကံပေးမိန်းမက လမ်းဗိုလ်ဘဝမှာ ရခဲ့တာ။ ဒါ်အေးယူတဲ့။ မိန်းမက ဖြူဖြူ ၀၀၊ ခန့်ခန့်၊ အရာရှိကတော်မို့ ခြေမွေးမီးမလောင်၊ လက်မွေးမီးမလောင်၊ အိမ်မှာ အခိုင်းအစေ၊ တပည့်တပန်းတွေနဲ့နေရတာဆိုတော့ အသားအရေကစ နူးညံ့ချောမွတ်နေတာ။ အသက်ကတော့ ဦးကံပေးထက် ငယ်မယ်။ ၊ရှိလှမှ (၄၁-၄၂) ပေါ့။ သူတို့မှာက သားယောက်ကျားလေးမရှိဘူး။ သမီးတွေချည်း (၄) ယောက်တောင် မွေးထားတာ။ ၊ဒုတိယသမီးက ရွှေရ နဲ့ရွယ်တူ။ (၁၈)နှစ်ထဲမှာ။ အကြီးဆုံးက အသက် (၂၁) နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ။ သူ့ ယောကျ်ားက ဟိုယောင်ယောင် ဒီယောင်ယောင်။ အလုပ်မရှိ ယောက္ခမအိမ် ကပ်စားနေတာ။

ကျန်သမီးနှစ်ယောက် ကတော့ (၁၅) နှစ် ၊(၁၂)နှစ်စီ။ ဒေါ်အေးယူရော၊ သမီးတွေရော အားလုံးက ဘဝင်တွေ။ သမီးတွေကဆို ရွှေရ ကို သူတို့အကိုဝမ်းကွဲ ဆိုတာတောင် ဘေးဘီမှာ သိပ်ပြောချင်တာမဟုတ်ဘူး။ သူတို့ နံမည်တွေက ရှိတော့ရှိမယ်။ အိမ်မှာတော့မအဲ ၊မပဲ၊ မဗျဲ၊ အငယ်ဆုံးလေးကျတော့ ပြောင်းသွားတာ မဂွမ်းတဲ့။ ဒါပေမဲ့ဒေါ်အေးယူအပါအဝင် သမီး (၄) ယောက်စလုံး ရွှေရ အမေကိုတော့ ကြောက်ကြတယ်။ ရွှေရ အမေက ဦးကံပေးရဲ့နှမ အငယ်ဆုံး။ အသက်ကလဲကွာတယ်။

ပြီးတော့ဦးကံပေး G.T.I တက်တော့ကျောင်းစရိတ်ကို ကျန်တဲ့မောင်နှမတွေက ကုန်းရုန်းရှာဖွေပြီးပို့ပေးရတာ။ ရွှေရ အမေက ဒီတုန်းက အပျိုပေါက်ကလေး။ ကောက်စိုက်၊ ပဲနှုတ်၊ ပေါင်းသင် စတဲ့လယ်ကူလီ အလုပ်တွေ လုပ်ပြီး ရလာတဲ့ပိုက်ဆံကို သူ့အတွက် ဘာမှမသုံးဘဲ အကိုကြီးကို ထောက်ပံ့ခဲ့တာလေ။ ဒီတော့ဦးကံပေးကလဲ နှမအငယ်ဆုံးကို ချစ်တော့တာပေါ့။ အစစ အရာရာ ရွှေရ အမေ လိုချင်တာမှန်သမျှ မရ မရှိစေရဘူး။ အဖေကြီးကိုယ်တိုင်က အရေးပေးတယ် ဆိုတော့သမီးတွေရော ယောင်းမဖြစ်သူကပါ ဘာပြောရဲတော့မှာလဲ။

ဒီလိုနဲ့ရွှေရ တစ်ယောက် ပထမနှစ် ၊နှစ်ဝက်စာမေးပွဲဖြေပြီး နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်မှာ ရွာကိုပြန်။ ဒုတိယနှစ်ဝက် ကျောင်းဖွင့်ချိန် ဇွန်၊ ဇူလှိုင်လမှာတော့အပြောင်းအလဲနဲ့ကြုံတွေ့ရပါတော့တယ်။ ဖြစ်ပုံက-ဦးကံပေး ကျန်းမာရေးက ချူ ချာလာတယ်။ ကြီးကြီးမားမား ဖျားတာနာတာ မဖြစ်ပေမဲ့လဲ မောမောလာတယ်။ ဆရာဝန်တွေပြကြည့်တော့လဲ ရေရေရာရာ ရောဂါအမည်တပ်လို့က မရ။ 

တိုင်းရင်းဆေးဆရာ တစ်ယောက်က မြစ်ခြောက်နာလို့ပြောလိုပြော၊ ဗိန္ဒောဆရာတစ်ယောက်က ရိုးတွင်းခြင်ဆီခန်းတဲ့ရောဂါလို့ပြောလိုပြော၊ ပြီးတော့ ဘူးလေးရာ ဖရုံဆင့် ဆိုသလို လုပ်ငန်းခွင်ထဲမှာကလဲ ပြဿ နာလေးတွေနဲ့၊ တကယ်ဆို ဦးကံပေး က ဒီဘက်ဂျက်ပိတ်မှာE.E ဖြစ်ရမှာ။ ၊သူတို့ ranker တစ်နေရာ လွတ်နေတာ။ ဒါကို ဦးကံပေး မရဘဲ သူ့ထက် ဝါနုတဲ့ranker A.E တစ်ယောက်က ကျော်တက်သွားတာ။ ဒီတော့မိန်းမပီပီ ဒေါ်အေးယူ က သူတို့လင်မယား ချည်းကပ်ကိုးကွယ်နေတဲ့ဘိုးတော်ကြီးကို အပူကပ်ပါလေရော။ ရွှေရ တောပြန်နေတုန်း နွေကျောင်းပိတ်ရက်မှာဖြစ်နေတာ။

ဘိုးတော်က ဇာတာတွေ ဘာတွေနဲ့ဗေဒင်တွက်ချက်ပြီး (ဦးကံပေး အညံ့ ထဲရောက်နေတယ်။ အသက်အန္တရာယ် တောင်ရှိတယ် ၊ဒေါ်အေးယူရဲ့ဇာတာခွင်က စိုးနေလို့တတ်နိုင်ရင် လင်မယား ယာယီကွာရှင်းကြရင် ကောင်းတယ်၊ ဒေါ်အေးယူရဲ့လင် သေကိန်းမြင်လို့လင်ပြောင်းလို့ရရင် ခဏဖြစ်ဖြစ် ပြောင်းပါ) ဆိုဘဲ။

"မင်းကတော်ကြီးက တနင်္ဂနွေ သမီးဆိုတော့နေ့နာမ်အရ ဝန်ထောက်မင်းကို စိုးမိုးနေတာ။ ဝန်ထောက်မင်းက တနင်္လာသား၊ ကျား၊ အခုဟာက သေချင်တဲ့ကျား တောပြောင်း ဆိုသလို ဝန်ထောက်မင်း သေကိန်းရှိနေတာ၊ ဒီတော့ မင်းကတော်ကြီး ဝန်ထောက်မင်းနဲ့ယာယီသဘော ကွာရှင်းမှရမယ်၊ နို့မို့ရင်တော့ရှင်ကွဲမကွဲဘူး ဆိုရင် သေကွဲ ကွဲမဲ့ သဘောဗျာ"

ဒေါ်အေးယူ စဉ်းစားရပြီ။ သမီး (၄)  ယောက်က တစ်ယောက်မှ လက်မလွှတ်ရသေး ၊ဦးကံပေး သေလို့မဖြစ်သေး။ ဘိုးတော်ပြောတဲ့ ယတြာချေဆိုလဲ ချေရတော့မှာဘဲ။

"အဖေကြီးရယ်၊ သမီးတော်ကို ကောင်းမယ်ထင်တာသာ ဆောင်ရွက်ပေးပါတော့"

"ဟုတ်ပြီ၊ မင်းကတော်ကြီးရဲ့လက်ရှိဇာတာခွင်က ဘီလူးဖြစ်နေတယ်၊ လူသားစားမှရပ်မယ်၊ ဝန်ထောက်မင်းနဲ့ ယာယီကွာရှင်းပြီး နောက်ယောင်္ကျားတစ်ယောက် ယူရမယ်၊ ယူရမဲ့နောက်ယောင်္ကျားက (ဓမ္မ သောက အင်းဝရာဇာ) ဆိုတဲ့တေးထပ်အရ တနင်္ဂနွေသမီး-အင်း-ရဲ့ရန်ဘက်က ဝ-ဗုဒ္ဓဟူး။ တတ်နိုင်ရင် မင်းကတော်ကြီး ဗုဒ္ဓဟူးသားနဲ့ နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ပါ"

"ဗုဒ္ဓဟူးသားနဲ့က ဘယ်လောက်ထိကြာကြာ ပေါင်းရမှာလဲ အဖေကြီး"

"အင်း၊နေဦးကွာ"

ဘိုးတော် ဟိုတွက် ဒီတွက် တွက်ချက်ပြီး "မကြာဘူး၊ ဝါတွင်း(၃)လလောက်ဘဲ ဗုဒ္ဓဟူးသားလင်ငယ်နဲ့ပေါင်း၊ ဝါကျွတ်တာနဲ့ ဝန်ထောက်မင်းရဲ့အညံ့တွေ ကျွတ်ကျွတ်လွတ်လွတ်ဖြစ်သွားလိမ်ုမယ်၊ တစ်ခုတော့ရှိတယ် မင်းကတော်ကြီးရေ၊ ဒီကိစ္စက ဝန်ထောက်မင်း သဘောတူမှလုပ်နော်၊ မင်းကတော်ကြီး တစ်ယောက်ထဲ သဘောနဲ့တော့မလုပ်ပါနဲ့၊ ဝန်ထောက်မင်း သဘောတူလို့ရှိရင် ဝါမဝင်ခင် နောက်ဆုံး စနေနေ့ည (၁၂) နာရီ သန်းခေါင်မတိုင်မီ မင်းကတော်နဲ့ဗုဒ္ဓဟူးသား လင်မယားအရာမြောက်ပြီးဖြစ်ရမှာ၊ ဘယ်နည်းနဲ့မှ တနင်္ဂနွေနေ့အထိ ကူးလို့မရဘူး၊ ကျားနဲ့ဆင် လယ်ပြင်မှာတွေ့ကြတော့ကျားအသက်ကို ကယ်ဖို့ရာ (ဆင်ကြီး ဂဋ္ဌုန်ချီ )ကိန်း သဘောမျိုး မင်းကတော်ကြီးရေ၊ သဘောပေါက်တော့ဗျာ"

ဒါနဲ့ဘဲ ရွှေရ ပြန်ရောက်တော့သူတို့ဝယ်ထားတဲ့နန်းရှေ့ခြံထဲက အိမ်လေးကို ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက် ရွှေရ ကို အဖော်လုပ်ပြီး ဝါမဝင်ခင် ပြောင်းရွှေ့လာပါတယ်။ အိမ်မှာကတော့ဦးကံပေးနဲ့သမီး (၄) ယောက်၊ သမက်နဲ့ ထမင်းချက်အိမ်အကူ အသက် (၄၀) လောက် ဆွေမျိုးနီးစပ် မိန်းမတစ်ယောက် ကျန်ခဲ့ပါတယ်။

ဝါမဝင်ခင် တစ်ပတ်လောက် အလိုကတည်းက ရွှေရ က နန်းရှေ့ခြံထဲ အရင်ပြောင်းနှင့်တာပါ။ ခြံက ပေ(၂၀၀) ပတ်လယ်လောက်ကျယ်ပြီး သီးပင်စားပင်တွေနဲ့အုပ်ဆိုင်းနေတာ။ အဲဒီအချိန်က နန်းရှေ့မှာက လူနေကျဲသေးတယ်။ ခြံစိုက်စားတဲ့လူတွေလောက်နေကြတာ။ ဦးကံပေး ကလဲ ဘာရယ်မဟုတ်၊ ငွေပိုငွေလျံလေးရှိလို့ဝယ်ထားတာ။ ဆည်မြောင်းဝန်ထောက် ဆိုတော့လည်း ခြံဝယ်ထားပြီး နံကပ်တိုက်လေးတစ်လုံးလောက် ဆောက်ရတာ ဘာမှ မခက်ခဲဘူးလေ။ 

အောက်က လမ်းဗိုလ်တွေက ဋ္ဌာနက ပိုလျံပစ္စည်း surplus တွေနဲ့ဆောက်ပေးကြတာ။ ဦးကံပေးက မင်းမှုထမ်း ကမ်းနားသစ်ပင် ဆိုသလို မတော်တဆများ အလုပ်က နားခဲ့ရရင် နေထိုင်စရာလေး အရံသင့်ဖြစ်တာပေါ့ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ဝယ်ထားတာပါ။ အရင်ကတော့ဦးကံပေးရဲ့တပည့် ဘင်ခေါင်း အဖိုးကြီးတစ်ယောက် ခြံစောင့်ပေးတယ်။ (ဘင်ခေါင်းဆိုတာ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနအခေါ်ပါ။ တူးမြောင်းတွေ ထိန်းသိမ်းရတဲ့အလုပ်သမား ဘင်သားတွေရဲ့ခေါင်း၊ အလုပ်သမားခေါင်းပါ) အခုရွှေရတို့ပြောင်းနေတော့မယ် ဆိုတော့ ဘင်ခေါင်းအဖိုးကြီးက သူ့အရင်နေခဲ့တဲ့မြောင်းဘောင်ပေါ်က အစောင့်အိမ်လေးကို ပြန်သွားပေါ့။ 

လိုအပ်တဲ့ကုတင်၊ စားပွဲ၊ ကုလားထိုင်၊ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေကို Isuzu Tipper ကားကြီးနဲ့တင်ယူခဲ့တာ။ ရွှေရ က အင်္ဂါနေ့ကကြိုပြောင်းလာပြီး ပစ္စည်းတွေနေရာ ချရတယ်။ ဒေါ်အေးယူက စနေနေ့မနက်ခင်းကျမှ အိမ်ကဂျစ်ကားနဲ့လာတာ။ ဘိုးတော်ဟောထားတဲ့အတိုင်း သံယောဇဉ်ဖြတ်ထားရမယ်ဆိုလို့ဦးကံပေးရော၊ သမီးတွေရော ပါမလာကြဘူး။ ကားသမားတစ်ယောက်ထဲလိုက်ပို့ပြီးချက်ချင်းပြန်သွားတာ။

ဦးကံပေးသဘောဆိုရင်ဖြင့် ဒီကိစ္စကိုသိပ်မလုပ်ချင်ဘူး။ မိန်းမကို နောက်လင်ပေးစားရမှာသိပ်မနှမြောပါဘူး၊ ငယ်တော့တဲ့အရွယ်တွေလဲမဟုတ်။ ဒါပေမဲ့မိန်းမပြောလာတဲ့ နောက်လင် ဗုဒ္ဓဟူးသားဆိုတာ သူ့တူရွှေရ ဆိုတော့ မဖြစ်ဘူးပေါ့။ သူ့နှမ မျက်နှာ ဘယ်လိုကြည့်ရပါ့မလဲပေါ့။ ဒါပေမဲ့ဘိုးတော်ရဲ့ခြောက်လုံးမြှောက်လုံးတွေရယ်၊ မိန်းမက နေ့နေ့ညည သမီးတွေရဲ့ရှေ့ရေး ဆိုပြီးပြော ပြောနေတော့နောက်ဆုံးဦးကံပေး မိန်းမသဘောအတိုင်း ကြည့်လုပ် ခွင့်ပြုလိုက်ရတာ။

လိုက်ပို့တဲ့ကားသမားပြန်သွားပြီး ဝင်းတံခါးသော့ခတ်ပြီးတာနဲ့ ဒေါ်အေးယူ ဆင်ကြီးဂဋ္ဌုန်ချီ မယ့် ဇာတ်ကွက်ဖော်ပြီ။ ဝတ်လာတဲ့အဝတ်အစားသစ်တွေကိုချွတ်၊ အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့အဝတ်ဟောင်းတွေနဲ့လဲတယ်။ အောက်ခံဘော်လီ မဝတ်တော့ဘဲ အပေါ်က ဘလောက်အင်္ကျီ ပွပွကိုဝတ်လိုက်တယ်။ အမှန်ကတော့ အခုမှ နေ့ခင်း ( ၂ ) နာရီ ရှိသေးတာ။ တခြားဘာအလုပ်မှမရှိတော့လို့ ဒေါ်အေးယူ အစပျိုးတော့တာ။ ဒီအချိန်မှာ ရွှေရ က သူနေရမယ့် အိမ်ရှေ့ဝရံတာက ကွပ်ပစ်ပေါ်လှဲနေတာ။ ဒါကို ဒေါ်အေးယူက သူ့အိပ်ခန်းထဲကနေပြီး "ရွှေရ ရေ၊ခဏလာဦးဟေ့" ရွှေရ ရောက်လာတော့ ဒေါ်အေးယူ က သူ့အိပ်ရာပေါ်မှာ၊ ရွှေရက ကုတင်ဘေးမှာရပ်နေတယ်။

"လာ၊ဒီမှာထိုင်"

 ဒေါ်အေးယူက ရွှေရ ကို သူ့ဘေး အိပ်ရာပေါ်မှာအထိုင်ခိုင်းလို့ ရွှေရ ဝင်ထိုင်တယ်။ 

"ညီး ဒီမှာ ဂျီးဒေါ်နဲ့အတူလာနေတာ ဘာအတွက်ဆိုတာ သိတယ်နော်"

ဒေါ်အေးယူ စပြီး စစ်မောင်းသံပေးပါပြီ။ သူက သမီးတွေချည်း မွေးထားတော့ ရွှေရကို သူ့သမီးတွေနဲ့ပြောသလိုမျိုး ညီး လို့ပြောတာ။ ရွှေရ လူအ မှမဟုတ်တာ ဘိုးတော်က ဘယ်လိုအကွက်ဆင် ခဲ့သလဲသိတာပေါ့။ ဒါကြောင့် "ဟုတ်ကဲ့၊သိပါတယ်၊ ဂျီးဒေါ်နဲ့လင်မယားလိုနေဖို့" အမှန်အတိုင်းဘဲပြောလိုက်တယ်။

"လင်မယားလိုနေဖို့၊ လင်မယားတွေ ဘယ်လိုနေကြတယ်ဆိုတာကော သိလို့လား" 

ဒေါ်အေးယူ ဒီစကားကိုပြောရင်း ရွှေရ ရဲ့လက်ကိုသူ့လက်နဲ့ဆွဲယူပြီး သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် တင်ထားပေးပါတယ်။ "ဟုတ်ကဲ့၊သိပါတယ်" ရွှေရ အချဉ်မဟုတ်။ ကိုရင်ငပေါ်ရဲ့စာဝါမလိုက်ခင်ကတည်းက မြို့မှာ(၁၀)တန်း တက်နေတုန်းက အရံမီးသတ်တပ်ဖွဲ့မှာသူ့တပ်စုမှုးနဲ့အတူ မီးကင်းလှဲ့ရတာ၊ သူ့တပ်စုမှုးက ကျောင်းကသူတို့ရဲ့ ကာယဆရာ။ 

ဘောလုံးနည်းပြဆရာ၊ ဆရာက ဈေးထိပ်လက္ဘရည်ဆိုင်က တရုတ်မကြီးနဲ့ဇာတ်လမ်းရှုတ်နေတာ။ တရုတ်မကြီးက အသက်(၄၀)ကျော်၊ သူ့လင်တရုတ်ကြီးက အသက်(၅၀)လောက်၊ တရုတ်ကြီးက သားကြောဖြတ်တာ အကြောမလွတ်လို့ပန်းသေသွားတယ်ဆိုလား၊ အဲဒါ တရုတ်မကြီးက ရွှေရ ဆရာနဲ့နောက်မီးလင်းတာ။ တရုတ်ကြီးက ဘိန်းစားလည်း ဘိန်းစားမို့ည တိုင်း ဘိန်းခန်းကို ပုံမှန်သွားနေကျ။ 

လူမြင်ကောင်းအောင် ရွှေရ တို့ ဆရာတပည့် မီးကင်း တစ်ပတ်လောက်လှဲ့မောင်းခတ်ပြီးရင် ဆရာက တရုတ်မကြီးဆီဝင်ပြီး ညစာ စားတတ်တာ။ရွှေရ အဖို့ လမ်းပေါ်ချန်နေခဲ့ရင်လဲ လူတွေမြင်မှာမို့လက္ဘရည်ဆိုင်ဘေး ထင်းထားတဲ့အဖီလေးမှာ ဝင်နေရင်း အလကားနေ အလကား၊ အားနေတာမို့ဆရာနဲ့တရုတ်မကြီး မောင်းတီးကြတာကို ချောင်းပြီးကြည့်နေကျ။

"သိရင်လဲ လုပ်လေကွယ်" 

ဒေါ်အေးယူ ပြောသာပြောရတာ၊ သူလဲ ယောက်ကျားဘက်က တူဆိုတော့ ဘလိုင်းကြီး ထဘီလှန်မပေးရဲဘူး။ ရွှေရ ကသူ့ဆရာ လုပ်တာမြင်ဘူးလို့ ဒေါ်အေးယူရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်ရောက်နေတဲ့သူ့လက်နဲ့ ဒေါ်အေးယူရဲ့နို့အုံကြီးကို ကိုင်လိုက်တယ်။ ရွှေရ သူ့နို့အုံကို ကိုင်တဲ့အခါကျမှ ဒေါ်အေးယူ စိတ်ရဲလာပြီး သူ့ရဲ့ဘလောက်အင်္ကျီကို အပေါ်ဆွဲလှန်ပေးလိုက်တာ။ ၊နို့အုံကြီးက ကျွဲကောသီးကြီးအလား ပြူးပြူးကြီးပေါ်လာပါတယ်။ 

ဆရာနဲ့တရုတ်မကြီးတုန်းက မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ အဝေးက ချောင်းကြည့်ရတာမို့ တရုတ်မကြီးနို့ ဘယ်လောက်ကြီးမှန်း မတွေ့ရပါ။ အခု ဂျီးဒေါ်ဒေါ်အေးယူရဲ့နို့ကြီးတွေက လူဝသလောက် ကြီးပါတယ်။ သမီး (၄) ယောက်မွေးပြီးသားမို့နို့တွေက ကြီးပေမဲ့တင်းတင်းရင်းရင်းတော့မဟုတ်။ နဲနဲ တွဲချင်နေပြီ၊ အရမ်းကြီးတော့မတွဲသေး။ နို့သီးခေါင်းတွေက မဲနက်နေပြီး ရွှေရ လက်မတွေလောက်နီးနီး တုတ်တုတ်ခဲခဲတွေ။ ရွှေရ က နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ညှစ်ဆွဲပြီး နို့အုံကြီးကို နယ်ချေပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူ က ရွှေရ ရဲ့ပေါင်ကြား လက်နှိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်တာ၊ လီးက တောင်နေပြီ ၊ဒေါ်အေးယူ အကြံအောင်တော့မယ်၊ ဒါနဲ့ လီးကိုလက်နဲ့ ဆုတ်သပ်ပေးရင်း

"လုပ်ချင်ရင် လုပ်တော့လေ" 

ပြောရင်း ဒေါ်အေးယူ ထဘီကို ခါးအထိ လှန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖြူ ဖွေးကြီးမားလှတဲ့ဖင်လုံးကြီးနဲ့ပေါင်ကြီးနှစ်ခုကြားက ဖောင်းကြွခုန်းထနေပါတယ်။ ရွှေရ က ဒေါ်အေးယူကိုယ်ပေါ် ဝမ်လျားမှောက်ပြီးနို့အုံကြီးတွေကို ပါးစပ်နဲ့ကုန်းစို့ ၊စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အတော်ကြီးတဲ့အပြင်အသားတွေက ထူထဲကာ ဖောင်းကြွအိစက်နေပါတယ်။ 

ဒေါ်အေးယူက လီးချောင်းကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝမှာတေ့ပြီး ပေးပါတယ်။ ယောကျ်ား ကျန်းမာရေး မကောင်းတာ (၆) လ ကျော် အလိုးမခံရတာ ကြာပြီမို့ရွှေရ လက်နဲ့ကိုင်ကတည်းက ဒေါ်အေးယူ စောက်ခေါင်းထဲ အရည်ရွဲနေပြီ။ ရွှေရ လီးကို ထိုးသွင်းပါတယ်။ ကလေး (၄) ယောက်တောင် ထွက်ထားတဲ့အခေါင်းဘဲလေ ကျယ်နေပြီပေါ့။ လီးက တဝက်လောက်အထိ ရှောကနဲဝင်သွားတာ၊ ဒေါ်အေးယူအဖို့စနေနေ့ည သန်းခေါင် မတိုင်ခင် ဗုဒ္ဓဟူးသားနဲ့လင်မယားအရာ မြောက်ပြီမို့စိတ်အေးလက်အေးဖြစ်သွားပြီ။

ဒါနဲ့ရွှေရ ရဲ့ လည်ပင်းကိုဆွဲယူရင်း ဖင်အနေအထားကို ပြသင်ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရ နောက်တချီထပ်ထိုးတာ လီး အဆုံးထိ ဝင်ရော။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ ဆောင့်ချက်တွေကို အောက်ကနေ အလိုက်သင့် ခံပေးပါတယ်။ ရွှေရ လီးက သိပ်တော့မငယ်ပါဘူး။ ပြောရရင် ဦးကံပေး ဟာထက်တောင်ကြီးမှာပါ။ ဒေါ်အေးယူကိုက အပေါက်ကျယ်နေပြီကိုး။ 

ရွှေရကတော့စာတွေ့သာမက သူ့ဆရာနဲ့တရုတ်မကြီးတို့ရဲ့ live show ကို ကြည့်ဘူးထားလို့ ပထမဆုံးအကြိမ် ဆိုပေမဲ့ပရမ်းပတာမဖြစ်ဘူး။ စည်းချက်ကျကျ လုပ်သွားတာ၊ဒေါ်အေးယူတောင် အရသာတွေရပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကို ပင့်တင်ပေးနေပြီ။ စကတည်းက စောက်ခေါင်းထဲ အရည်ရွဲနေလို့ လိုးရင်း လိုးရင်း အရည်တွေက ဒေါ်အေးယူ အခေါင်းထဲက အောက်ကိုစီးကျနေပြီး ပြွတ်-ဖတ်-ဘွတ်- အသံထွက်လာပြီ။

"အင်း-အာ-ရွှေရ ရယ်၊ဖြေးဖြေးကွယ်၊" 

ဒေါ်အေးယူ ရွှေရကို ဖက်ထားရင်းပြောတာ။ ဒါပေမဲ့ရွှေရ ကတော့ ဘာမှမကြားတော့ဘူးထင်ပါရဲ့။ ဖြေးဖြေး ပြောတာလဲမရ။ သူ့ဖင်ကြီး ကြွကြွပြီး ဆောင့် ဆောင့် လိုးလိုက်တာ ၁၀--၁၂ ချက် လောက်မှာ လီးက အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူလဲ ရွှေရ ပြီးသွားလို့ အရည်ပန်းထုတ်လိုက်တာ သိ သိချင်း "ဟူး" ကနဲ သက်ပြင်းချကာ စိတ်လျော့လိုက်ပါတယ်။ ဘာမှအရသာ မရှိလိုက်။ ကောင်းတော့မယ်ရှိသေး ၊ရွှေရ ကပြီးသွားပြီ၊ အေးလေ၊ လူပျိုဆိုတော့လည်း ဘယ်ထိန်း နိုင်ပါ့မလဲ။ 

နောက်ကျမှ အလေ့အကျင့်ရမှ ကောင်းကောင်းခံရမယ်လို့တွေးပြီး "ပြီးရင်လဲ ဖယ်ပေးဦးကွယ်၊ ရေသွားဆေးကြရအောင်" ဒေါ်အေးယူပြောတာနဲ့ ရွှေရ အပေါ်က ဖယ်ပေးတယ်။ နောက် နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ဆေးကြောကြတယ်။ ဆေးကြောတယ်ဆိုပေမဲ့ဒေါ်အေးယူက နဲနဲတော့ ရှက်နေသေးလို့အတူတူ မဝင်ဘဲ ရွှေရ ဆေးပြီးမှ ရေချိုးခန်းတံခါးပိတ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်တာ။

အပြင်ပြန်ရောက်ကြတော့ ရွှေရ က "ဂျီးဒေါ်ကြီး ကျွန်တော် ထပ်လုပ်ဦးမယ်" ဆိုပြီး ဒေါ်အေးယူကြီးကို ဆွဲဖက်၊ပါးတွေနမ်း ၊နီု့တွေကိုင်တာ။

"ရွှေရ ရယ်၊အခုလေးတင် တခါလုပ်ထားတာ၊မောနေမယ်၊ညကျမှ လုပ်ရအောင်"

"မမောပါဘူး ဂျီးဒေါ်ရာ၊ကျွန်တော် မဝသေးလို့"

"ထမင်းချက်ရဦးမယ် ရွှေရရယ်၊ ဆက်တိုက်ကြီးဆိုတော့ အရသာလဲမရှီပါဘူး၊ ညကျမှ ဂျီးဒေါ် မင်းကို ကောင်းအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရတယ် ဆိုတာပြပေးမယ် နော် အခုတော့နားကြရအောင်၊ ဂျီးဒေါ် မောလို့ပါကွယ်" ဒေါ်အေးယူ ရွှေရကို ဖြောင်းဖြပြောတော့ ရွှေရလဲ "ဟုတ်"လို့ပြောပြီး ဒေါ်အေးယူ ထမင်းအိုးတည် နေတုန်း ခုနက လိုးခဲ့ကြတဲ့အိပ်ရာပေါ်မှာ ရွှေရ တခူးခူးနဲ့အိပ်ပျော်သွားလေရဲ့။

ညစာကို (၅) နာရီလောက်မှာစားကြပြီး ဒေါ်အေးယူအားပြီ။ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေကို ရွှေရအကုန်သယ်ပြီး ဆေးကြောတာ။ သူကရွာမှာနေကတဲက ဘုန်းကြီးကျောင်းသားမို့အကျင့်ရနေပြီ။ ပြီးသူက အခုမှသာ ဒေါ်အေးယူကြီးနဲ့ညားတာလေ။ ဒီအိမ်ရောက်ကတဲက ထမင်းစားပြီးရင် ကိုယ့်ပန်းကန် ကိုယ်ဆေးနေကျ။ ရွှေရပန်းကန်ဆေးနေတုန်း ဒေါ်အေးယူ ညကျ ရွှေရနဲ့ပွဲကဖို့စဉ်းစားပြီ။ ၊ကောင်လေးကသူ့ဒုတိယသမီးမပဲနဲ့မှ ရွယ်တူ။ မအဲထက်တောင်ငယ်တာ။ 

ဒါပေမဲ့ကောင်လေးလီးက စံချိန်မီရုံမက ပိုတောင်နေတယ်။ သူ အပေါက်ကျယ် နေတာတောင် နေ့လယ်ကခံရတာ ခဏလေးမို့သာ။ တော်တော်ကောင်းတာဘဲ။ ပထမဆုံးမို့သာ ကောင်လေး မထိန်းနိုင်လို့ခဏနဲ့အရည်ထွက်တာ။ ထိန်းများထိန်းနိုင်ခဲ့မယ်ဆိုရင်။ တွေးရင်းနဲ့ဒေါ်အေးယူအဖုတ်က စိမ့်ကနဲ အရည်စို့လာတယ်။ အင်း ငါလဲ ယောကျ်ား အလိုးမခံဘူးတာကျနေတာဘဲ၊ အသက်တောင် (၄၀) ကျော်နေပြီ သမီးတွေတောင် (၄) ယောက်မွေးပြီးပြီ၊ ဒါတောင် အခုရွှေရနဲ့လိုးတာတွေးမိရုံနဲ့အရည်စိုတာ ဟုတ်တော့ မဟုတ်သေးဘူး။ ငါ တဏှာပေမ စိတ်တွေ တအားများနေပြီလား။ ဒေါ်အေးယူတွေးရင်း ရေချိုးဖို့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။

ရေချိုးခန်းထဲရောက်၊ ထဘီကိုချွတ်ပြီး ရေခပ်ချိုး၊ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ဘာရယ်မဟုတ် အကျင့်ပါနေတာ အဖုတ်ကိုဆေးကြောရင်း လက်နဲ့ကလိုင်းပေးတာ၊ ဦးကံပေး ကျန်းမာရေးမကောင်းတော့တဲ့ (၆) လ လောက်ကစပြီး ကောင်းကောင်းအလိုးမခံရတာနဲ့အခုလိုရေချိုးရင်း အဖုတ်ကိုကရိုင်းနေကျ။ မေ့လျော့ပြီး အဖုတ်ကိုလက်ညှို း ထိုးထည့်ပြီးမှ သတိရလာလို့ပြုံးမိသေး၊ (ညကျ အဝစားရတော့မှာဘဲကွယ်၊ လက်ညှို းမလိုတော့ပါဘူး)။ ဒီလို ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ရေချိုးပြီးသွားတာနဲ့အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်၊ သနပ်ခါးလိမ်း၊ အမွေးနံ့သာလူးရတယ်။ ပြီးမှ ရွှေရကို (ရေချိုးတော့လေ) လို့ လောဆော်ရတယ်။ ရွှေရ ရေချိုးပြီးတော့ည(၈)နာရီရှိပြီ။

လူပြတ်တဲ့ခြံဝင်းကျယ်ကြီးထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလေ။ ဒေါ်အေးယူနဲ့ရွှေရတို့တူအရီးနှစ်ယောက်တည်း။ တူအရီးဆိုပေမဲ့နေ့လယ်ကမှ လောလောလတ်လတ် လိုးထားကြတဲ့လင်မယား အသစ်ကျပ်ချွတ်။ ဒီတော့ နှစ်ယောက်သား ဟန်လုပ်မနေအားဘူး။ ဒေါ်အေးယူအိပ်မဲ့ကုတင်အိပ်ရာပေါ်ရောက်နေကြပြီ။ ကုတင်အစွန်းမှာ နှစ်ယောက်အတူ ထိုင်နေရာက ရွှေရ က ဒေါ်အေးယူရဲ့ခါးကိုဖက်ပြီး ပါးကိုနမ်းတာ။ သားအရွယ် ယောကျာ်း ဘက်ကတူဆိုတော့ ဒေါ်အေးယူ မေ့ပြီးရှက်လို့လား ဘာလားမသိ၊ ခါးတချက်တော့တွန့်သွားသေးတာ၊ နောက်မှ ရွှေရနဲ့က ညားတောင်ပြီးပြီဘဲလို့သတိရလို့ရွှေရ ကျောကိုပြန်ဖက်ပြီး ပါးကိုအလိုက်သင့်မော့ပေးတယ်။

သားအမိအရွယ်မို့ရွှေရ နုတ်ခမ်းစုတ်တာ မလုပ်ပါ။ မလုပ်တတ်တာလား၊ မလုပ်ချင်တာလားတော့မသိ။ ဒေါ်အေးယူကတော့ယောက်ကျားနဲ့ရကတည်းက နုတ်ခမ်းစုတ် ခံနေကျမို့စုတ်စေချင်တာ။ ဒါပေမဲ့ပါးစပ်ကတော့ပြောမထွက်ဘူး။ ရွှေရ ကတောသား၊ မိန်းမ မမြင်ဘူးတဲ့ပုံစံ။ ဒေါ်အေးယူရဲ့ပါးကို ဟိုဘက်ဒီဘက် တလှဲ့စီနမ်းရင်း လက်ကလဲ နို့အုံကြီးကို နယ်ပွတ်နေလေရဲ့။ ဒါနဲ့ဒေါ်အေးယူ ဝတ်ထားတဲ့ရှေ့ခွဲ ဘလောက်အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကြယ်သီးအားလုံးကျွတ်တဲ့အခါ အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးလိုက်တာ ၊နို့အုံကြီးနှစ်လုံးလွတ်လွတ်ကင်းကင်း ဖြစ်သွားပြီး ရွှေရအကြိုက် ဖြစ်သွားပါလေရော။

ဒေါ်အေးယူ ကုတင်ပေါ် တစောင်းထိုင်နေရာက ဗြုံးကနဲ ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ နို့အုံကြီးက တပ်မက်စဘွယ် တောင်ပူစာလိုပေါ်နေတာ။ နဲတဲ့နို့ကြီးတွေမဟုတ်။ သက်လတ်ပိုင်းလူငယ်တွေ ဆော့ကစားကြတဲ့ ရာဘာဘောလုံးလောက်ရှိမယ်။ ဒေါ်အေးယူက အသားဖြူတော့နို့ကြီးတွေကလည်း ဖြူဖွေးနေတာ။ ၊နို့သီးခေါင်း တွေကလွဲလို့ပေါ့။ နို့သိးခေါင်းတွေကတော့ကလေးတွေနို့တိုက်ခဲ့ရတာမို့ထိပ်ကအမဲရောင်ဖြစ်နေပြီ။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူအပေါ်လှဲချမယ်လုပ်တော့ ဒေါ်အေးယူက "ပုဆိုးချွတ်လိုက်လေ"တဲ့။

ရွှေရ သူ့ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကျော်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ အပေါ်က နဂိုကတဲက အင်္က ျီ မဝတ်ဘူး၊ ဝါဝင်ကာနီး မန္တလေးရာသီဥတုက ပူတယ်လေ။ ဒေါ်အေးယူ ထဘီကို ခါးအထိဆွဲလှန်ပေးလိုက်တယ်။ "ထဘီ ချွတ်လိုက်ပါလား ဂျီးဒေါ်" ရွှေရက တောင်းဆိုတာ။ လိုးပြီးကြလို့လင်မယားဖြစ်နေပြီ ဆိုပေမဲ့အခေါ်အဝေါ်က ပြောင်းလို့ မရသေးဘူး။ ဂျီးဒေါ် ခေါ်တာကနှုတ်က ျို းနေပြီ။ ဒေါ်အေးယူက

"အာကွာ၊ ရှက်ပါတယ်ရွှေရရယ်၊ မချွတ်ချင်ပါဘူး ဒီတိုင်းလှန်လိုးလည်း ရတာဘဲဟာ"

"ရတာတော့ရတာပေါ့ဂျီးဒေါ်ရဲ့။ ဒါပေမဲ့အဝတ်ဗလာတုံးလုံး လိုးတာက ပိုပြီးလွတ်လပ်တယ်"

ရွှေရ ကထဘီချွတ်ဖို့ဆွယ်တရားဟောတာ။

"အံမယ်တော်၊ကျုပ် ကိုကံပေးနဲ့တသက်လုံး လိုးလာတာ ဒီလိုပါဘဲ၊ ထဘီချွတ်ပြီးတခါမှ မလိုးဖူးပါဘူး ညီးက ထဘီချွတ်လိုးတာ ပိုကောင်းတယ်ဆိုတာ ဘယ်မိန်းမကိုများလိုးခဲ့ဘူးလို့လဲ"

ဒေါ်အေးယူ ထဘီမချွတ်ချင်တာနဲ့ရွှေရကို မေးခွန်းပြန်မေးရင်း လီးကိုလက်နဲ့ဆွပေးနေပြီ။

"ဘယ်သူ့မှမလိုးဖူးပါဘူးဂျီးဒေါ်ရယ်၊ စာအုပ်တွေထဲဖတ်ဖူးတာပါ၊ ကျွန်တော် လိုးဖူးဘို့နေနေသာသာ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကိုတောင် အခုမှဂျီးဒေါ်ကြီးဟာ စမြင်ဖူးတာ"

ဟုတ်/မဟုတ်တော့မသိရပေမဲ့ရွှေရ အပြောကြောင့် ဒေါ်အေးယူ နဲနဲစိတ်ပြေသွားတယ်။

"ကဲ၊ဒီညတော့ဒီအတိုင်းဘဲလိုးတော့၊ နောက်ညတွေကျ ထဘီချွတ်ပေးမယ်" ပြောပြီး ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဆုတ်နယ်မှုကြောင့် ရွှေရရဲ့လီးကြီး တောင့်တက်နေတာ၊ ဒေါ်အေးယူ လက်ဖဝါးနဲ့တောင် မဆန့်ချင်တော့ဘူး။ ဒေါ်အေးယူလဲ စိတ်တွေဘယ်လောက်တောင် ပါနေသလဲမသိ၊ အဖုတ်မှာရွစိရွစိဖြစ်နေပြီ။ ဒါနဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကိုထောင်ထားလိုက် တယ်။ ရွှေရ လိုးမယ်ဆို အရံသင့်ဖြစ်တောင်။

ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူတယ်။ လီးကို စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ထားပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်နဲ့စမ်းကြည့်တာ။ အရည်တွေစိုနေပြီ။ ဒေါ်အေးယူရဲ့စောက်ဖုတ်က အုံကြီးတယ်လို့ပြောရမယ်။ စောက်မွေးအုံကြီးနဲ့အတူ ဖောင်းကြွနေတာ။ စောက်မွေးတွေကလည်း မဲမှောင်နေတာ စောက်ပပ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက အထူ ကြီးတွေ ။ ဒါပေမဲ့အပြင်ကိုလန်ထွက်နေပြီ။ အစိကလဲ ပြူ းပြူ းကြီး အပြင်ကိုတောင် ပဲကြီးစေ့ တစ်စေ့လို ပြူ ထွက်နေတာ။ ရွှေရ အဖုတ်ကို သုတေသနလုပ်နေတာ၊ တော်တော်နဲ့ထိုးမသွင်းဘူး။ဒေါ်အေးယူ စိတ်ပါနေပါတယ်ဆိုမှ သေနာကောင်ကအချိန်ဆွဲနေသေး။

"ဟဲ့ဘာကသိုင်းရှုနေပြန်ပြီလဲ၊ လိုးမဲ့ဟာ လိုးတာ မဟုတ်ဖူး"

"မမြင်ဖူးလို့ကြည့်နေတာပါ ဂျီးဒေါ်ရယ်"

"နေ့လယ်ကလဲ တွေ့ဖူးပြီးသားကို၊ တကတဲ၊ ကဲ-လိုးမှာသာလိုး၊ ကြည့်ချင်ရင် နောက်မှ အားပါးတရကြည့်"

ဒေါ်အေးယူစိတ်မရှည်သလို ပြောတော့မှ ရွှေရ လီးကို အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းတယ်။ အရည်ရွဲနေပြီမို့လီးက အထဲကို အထစ်အငေါ့မရှိ ဝင်သွားတယ်။ လီးဝင်သွားတာနဲ့ရွှေရ နေ့ခင်းကလို တချက်ပြီးတချက် ဆောင့်လိုးတော့တာ 

"ဟဲ့၊မှန်မှန်လေး ဆောင့်ဟဲ့၊ တအားကြီးမမြန်နဲ့။ မောနေမယ်၊ဖြေးဖြေး-ဖြေးဖြေး" 

ဒေါ်အေးယူ နေ့လယ်ကလို ရွှေရ ခဏလေးနဲ့ပြီးသွားမှာစိုးလို့ပါးစပ်က-ဖြေးဖြေး-လို့ပြောရင်း အောက်ကနေ အလိုက်သင့် နေရာယူ ခံတာပါ။ အသက်(၄၀)ကျော် အရွယ်ကောင်းမို့လီးဝင်တာနဲနဲကြာလာတော့ဒေါ်အေးယူ ကာမအရသာ စတင်ခံစားနေပြီ။ စောက်ခေါင်းသားတွေပွစိ ပွစိ ဖြစ်လာပြီး အရည်တွေစိမ့်ထွက် ယားယံလာတာ။ ဒေါ်အေးယူက အသားဖြူလို့ အရည်ရွမ်းထင်ပါရဲ့။ လီးကြီးဝင်ထွက်တိုင်း "စွတ်-စွတ်-ဖတ်-ဖတ်" အသံတွေ ပုံမှန်ထွက်နေတာ။

ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ ခါးကိုဖက်ပြီး ရွှေရဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖင်ကိုအချက်ကျကျ ကော့ကော့တင်ပေးနေတာ။ ရွှေရအဖို့နေ့ခင်းကနဲ့တခြားစီဘဲ။ ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ၊ ဒီလိုကောင်းလို့လဲ သူ့ဆရာ တရုတ်မအဖွါးကြီးကို လင်ကြီးအလစ်မှာ သွား သွား လိုးနေတာကိုးလို့ တွေးမိသေး။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူကြီး အပေါ်က ဆောင့်လိုးရင်း ကိုရင်ငပေါ်ရဲ့ကာမသျှတ္တရ သင်ခန်းစာတွေကို ပြန်တွေးနေတာ။ 

နောက်တခါ ဘယ်လိုအနေအထားနဲ့လိုးရရင် ကောင်းမလဲပေါ့။ ဒီလို ဟိုတွေး ဒီတွေး အတွေးတွေ တောရောက် တောင်ရောက်ဆိုတော့မပြီးနိုင်ဘဲကြာနေရော။ ရွှေရ မပြီးနိုင်လေ ဒေါ်အေးယူကြီးအဖို့ ကောင်းလေဘဲ။ ဦးကံပေးနဲ့အတူ မလိုးရတာ (၆) လကျော်ပြီ၊ အခုရွှေရလို အားကောင်းမောင်းသန် လူပျိုလေးနဲ့ဘာကိုမှ မပူရမပင်ရ။ အလိုးခံရတော့မကောင်းဘဲနေပါတော့မလား။

ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ့အလိုးအဆောင့်တွေကို "အီး-အင်း-အား-အို့-အင်"လို့ ပါးစပ်ကငြီးငြူ သံပေးရင်း အရသာယူ။ ရွှေရရဲ့လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို အားယူကိုင်ပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကြီးမြှောက် မြှောက် ကော့ပေးတာ။ စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံးလဲ နီရဲပြီး ပြဲအာနေတယ်။ 

"ဖွတ်-ဖွတ်-ဖွတ်-ဒုတ်-ဒုတ်-ပြွတ်-ပြွတ်"

အသံစုံတွေ။ ဒီတခါတော့ ရွှေရ အချိန်တော်တော်ကြာတယ်။ နေ့ခင်းကတစ်ခါလိုးထားလို့လားမသိ။ ဒါမှမဟုတ် အခုမှ သူ့ဆရာ ကိုရင်ငပေါ်ရဲ့နည်းနိသာယ တွေကို သတိရလို့ထုတ်သုံးနေတာလားမသိ။ (၁၀) မိနစ်ကျော်လာတဲ့အထိ ဆောင့်ကောင်းတုန်း။ ဒေါ်အေးယူ အရည်တွေပန်းပြီး ပြီးသွားတာကြာပြီ။ အခုတောင် နောက်တကြော့ပြီးချင်ချင်ဖြစ်နေပြန်ပြီ။

ရွှေရ က ဒေါ်အေးယူကြီး ပြီးသွားပြီဆိုတာ မသိလိုက်။ အတွေ့အကြုံမှ မရှိတာကိုး။ ဒီတော့ ကိုရင်ငပေါ်ရဲ့သြဝါဒအတိုင်း (မိန်းမများငြိမ်ဝပ်ပိပြားနေအောင် သူတို့ကျေနပ်တဲ့အထိ လိုးပေးရတာမောင်) ဒေါ်အေးယူကြီးသူ့ကို ကျေနပ်အောင် အားတင်းပြီးဆောင့်လိုးနေတာ။ လိုးရင်းလိုးရင်း ဒေါ်အေးယူကြီးကြည့်ရတာ 

"အင်း-အင်း-အီး-အာ" 

အသံတွေ မပီမသထွက်နေပြီး ဖင်ကော့တင်ပေးတာကလဲ တဖြေးဖြေးအရှိန်ပျော့ လာလို့ ပြီးလောက်ပါပြီ ဆိုပြီး ရွှေရ စိတ်လျော့လိုက်တာ လီးက အရည်တွေ မီးသတ်ပိုက်ခေါင်းက ပရက်ရှာနဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်သလို စောက်ခေါင်းထဲ အပြည့်တိုးဝင်သွားပါတော့တယ်။ လီးအရည်တွေပန်းထွက်တာနဲ့ပြိုင်တူ ရွှေရ လည်း ဖလက်ပြပြီး ဒေါ်အေးယူ ဗိုက်ပေါ်မှောက်ကျသွားတာ ဒေါ်အေးယူက အလိုက်တသင့် ဖက်ထားပေးလေရဲ့။

မင်္ဂလာဦးညဘဲ ထားပါတော့လေ။ မင်္ဂလာဆောင်တာ / မဆောင်တာ။ လူပျို / အပျို ဟုတ်တာ / မဟုတ်တာတွေ အသာထား၊ ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူက အခုမှစပြီးလိုးကြရတဲ့လင်မယားမို့ ဒီစနေနေ့ညက သူတို့အတွက် မင်္ဂလာဦးညပေါ့။ တချို့လင်မယားတွေဆိုရင် မင်္ဂလာဦးညမှာ မိုးလင်းတဲ့အထိ မအိပ်ဘဲ တညလုံး လိုးကြဆိုဘဲ။ ဒေါ်အေးယူတောင် ဦးကံပေးနဲ့ မင်္ဂလာဦးညမှာမနက် (၃) နာရီမှအိပ်ရတာ။ 

ဆက်တိုက် လိုးနေရလို့ မဟုတ်ပါ။ ဦးကံပေးရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တွေက bachelor night လုပ်ကြတာ ညသန်းကောင်ကျော်မှ လူစုကွဲတာ။ လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ရာဝင်တော့ ည (၁) နာရီထိုးပြီ၊ ရကာစ ရှက်နေကြလို့ဟိုလိုလို ဒီယောင်ယောင် လုပ်နေကြတာက နာရီဝက်လောက်ကြာတယ်။ ဒီတော့ မနက် (၃) နာရီမှအိပ်ရတာဆိုပေမဲ့ နှစ်ယောက်သား လိုးရတဲ့အချိန်က တစ်နာရီတောင် မပြည့်ချင်ဘူး။ မှတ်မှတ်ရရ တစ်ချီထဲ။ အခုရွှေရနဲ့ကျတော့ ည (၁၂) နာရီမတိုင်ခင် လင်မယားအရာ မြောက်ရမယ်ပြောထားလို့ ဝိရိယလွန်ပြီး ကဲလိုက်ကြတာ ည (၉) နာရီမှာ နှစ်ကြိမ်ပြီးသွားပြီ။

နောက်ထပ်ရွှေရက နှစ်ချီထပ်လိုးတယ်။ ဒေါ်အေးယူလဲယတြာ ချေတာဘဲလို့စိတ်ထဲမရှိတော့ဘူး။ ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမ လိုးကြပြီဆိုမှတော့ ဝတ္တရားအရမို့ပါဆိုတာ ညာတာ။ ဖာသယ်မတွေတောင် ပိုက်ဆံရလို့ခံရင်း တခါတလေ စိတ်ပါလာကြသေးတာ။ အခုဒေါ်အေးယူအဖြစ်က ယောင်္ကျားနဲ့ အတူမနေရတာ (၆) လကျော်၊ အသက် (၄၀) ကျော်ရုံလေးဘဲ ရှိသေးတဲ့ အရွယ်ကောင်းမိန်းမ၊ ပြီး လင်ကြီးဖြစ်တဲ့သူ ကိုယ်တိုင်က သဘောတူ ခွင့်ပေးထားတဲ့ယောင်္ကျားရဲ့ တူအရင်း၊ ကိုယ့်သား အရွယ်လေးနဲ့လေ။ ဟန်ဆောင်လို့ကိုမရတာ၊ ဒေါ်အေးယူ ကောင်းလွန်းလို့

” ကောင်းတယ် ကောင်းလိုက်တာ ရွှေရရယ် တအားဆောင့်ပါဟဲ့” 

လို့ ပါးစပ်ကထုတ်ဖော်ပြရတဲ့အထိပါဘဲ။ ပြီးတော့လဲ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကော့ကော့တင်၊ စကောဝိုင်းလှုပ်ရမ်းပေးရင်း နှစ်ချီလုံး ပြီးသွားခဲ့တာ။ ရွှေရက နောက်နှစ်ချီလုံး ဘာမှ အဆန်းမထွင်ဘဲလှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံစံနဲ့ဘဲ လိုးတာ။ နောက်ရက်က တနင်္ဂနွေနေ့လေ၊ ကျောင်းမသွားရဘူး၊ မနက်ဈေးကို ရွှေရသွားပြီး ဟင်းချက်စရာဝယ်၊ နှစ်ယောက်သား ချက်ပြုတ်စားသောက်ပြီးတာနဲ့ အိပ်ရာပေါ်ရောက်တော့တာ။

ဒီကနေ့တော့ ရွှေရ ထဘီချွတ်တာ ဒေါ်အေးယူမကန့်ကွက်တော့ဘူး။ အရှက်ကုန်ပြီလေ။ မနေ့က (၄) ချီတောင် ခံထားရတာ၊ သူ့မယားဖြစ်မှတော့ သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ချင်တာ လုပ်တော့။ ရွှေရက နှစ်ယောက်သား ကုတင်စွန်းမှာ ထိုင်နေရာက ဒေါ်အေးယူကြီးကို အိပ်ရာပေါ်လှဲပေးလိုက်တယ်။ အဝတ်အစားက နှစ်ယောက်လုံး ချွတ်ထားပြီးသား။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရလှဲပေးတဲ့အတိုင်း ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်သွားတယ်။ 

ခါးကကုတင်အစွန်းမှာ၊ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကုတင်အောက် တွဲလဲကျနေတာ။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ လုံးကျစ်ပြည့်ဖြိုးတဲ့ သလုံး သား နှစ်ဘက်ကို ကိုင်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကို ပင့်မြောက်ပြီး ခြေဖဝါးတွေကို အိပ်ရာပေါ် ချထားလိုက်တယ်။ ပြီးပေါင်နှစ်ချောင်း ဖြဲပေးထားတာ၊ အစွမ်းကုန်ဖြဲပေးထားရတဲ့ ပေါင်ခြံသား မှာတော့ အရည်တွေ ပြောင်လက် နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး ပြဲလန်နေပြီ။ ရွှေရ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပြဲအာလာတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ထားတယ်၊ ပြီးဒေါ်အေးယူရဲ့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ရင်း လီးထိုးသွင်းတော့ 

“အား အင်း အဟင့် အင့်” 

ဒေါ်အေးယူ အသံတွေတောင် ထွက်လို့။ ဒီကောင်လေး လိုးတော့ မယ်ဆိုတာ သိနေတာဘဲ၊ ဒါတောင် လီးဝင်တော့ မအောင့်နိုင်ဘဲ အသံထွက်သေးတာ၊ ဒေါ်အေးယူ ရှက်မိသေး။ ရွှေရက ဒေါ်အေးယူရဲ့ နို့နှစ်လုံး ကို စုကိုင်ပြီး ဖိပြီးဆောင့်လိုးနေတာ။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ့ လိုးဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာတယ်တူရဲ့၊ အောက်ကနေပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့မြှောက် ပင့်တင်ပေးလေရဲ့။ ရွှေရလီးကြီးကို ဆောင့်လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်က ခွက်ဝင်သွားတာ။ ရွှေရက ကနေ့အတွက် ပထမဆုံးလိုးတာ ဖြစ်လို့ အားကောင်းနေတာ၊ ဆောင့်တာ မှ နွားသိုးကြိုးပြတ်ဘဲ။ 

ဒေါ်အေးယူကလဲ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အပြိုင် စည်းဝါးကိုက်အောင် အောက်ကနေ ခါးကို ကော့ပေးနေတာ။ ဆောင့်အား မပြင်းတယ် ပြင်းတယ် ကုတင်တောင် တကျွီကျွီမည်ပြီး လှုပ်ခါနေတာ။ ရွှေရရဲ့ အားပါတဲ့ဆောင့်ချက်တွေက ဒေါ်အေးယူအဖို့ ဦးကံပေးနဲ့ အနှစ် (၂၀) ကျော်လိုးခဲ့တာတွေ သဲထဲရေသွန်ဖြစ်တာဘဲ။ ဦးကံပေးနဲ့က ကြာခဲ့ပြီဆိုတော့ ကောင်းခဲ့တာတွေက မမှတ်မိတော့။ ရွှေရရဲ့ လိုးချက်တွေက ဒေါ်အေးယူကို မိန်းမောသွားစေတာ။ အစကတော့ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ လက်တွေ၊ ပခုန်းတွေ ကိုင်ပြီးဖင်ကော့နေတာ၊ ကြာလာလို့ အရသာရှိလာတာလေ။

လက်နှစ်ဘက်က ဘေးဘက်လျောကျလာပြီး ဖင်ကော့ဘို့နေနေသာသာ “အင် အ အာ အ အ”လေသံလောက်ဘဲ ထွက်နိုင်တော့တာ။ ရွှေရ မပြီးခင် ဒေါ်အေးယူပြီးသွားတာ၊ ဟန်တောင် မလုပ်နိုင်ဘူး၊ တခါထဲ ခြေပစ်လက်ပစ် ဖြစ်သွားတယ်။ ရွှေရလဲဘာထူးမှာလဲ၊ အရည်ပန်းထုတ်တာတောင် မပြီးချင်သေးဘူး၊ လူက ဒေါ်အေးယူပေါ်ခေါင်းတင်ပြီး ဝက်မှေး မှေးနေလေရဲ့။ နေ့ခင်းတချီလိုးပြီးကြတော့ နှစ်ယောက်သား တရေးတမောအိပ်ကြတာ၊ မအိပ်လို့ကလဲမဖြစ်ဘူးလေ။ ဒီလောက်ပွဲကြမ်းကြမှတော့ အားကုန်ပြီ။ ဒေါ်အေးယူကုတင်က တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေ။ 

လိုးရင်သာကောင်းတာ၊ နှစ်ယောက် အတူ အိပ်ဖို့တော့ ကျဉ်းတယ်။ ရွှေရက အိပ်ရင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်တတ်တာ။ ဒါကြောင့် လိုးပြီးတဲ့အခါ ရွှေရ ဝရံတာက သူ့ကွတ်ပျစ်လေးဆီပြန်လာအိပ်တယ်။ ဒေါ်အေးယူနဲ့ အတူမအိပ်ဘူး။ ရွှေရအိပ်ရာနိုးတော့ ဒေါ်အေးယူမနိုးသေးဘူး။ တော်တော်ပင်ပန်းသွားတာ၊ ရွှေရက လူငယ်မို့ တော်ရုံ အပန်းခံနိုင်တာ၊ ဒေါ်အေးယူက (၄၀) ကျော်ပြီမို့ ရွှေရ ပက်ပက်စက်စက်လိုးတာ ခံလိုက်ရလို့ ဖလက်ပြသွားဟန်တူရဲ့။

ရွှေရ ဒေါ်အေးယူအိပ်နေတုန်း ကို ရင်ငပေါ်ဆီက သူကူးယူလာတဲ့ ကာမသျှတ္တရနည်းပညာပုံတွေကို ပြန်လေ့လာတယ်။ ကို ရင်ငပေါ်က စာမျက်နှာ (၄၀၀) ပါတဲ့ ဂျပ်ထူဗလာစာအုပ်တွေနဲ့ငယ်ငယ်ကတည်းက သူဝါသနာအရ စုဆောင်းထားတဲ့ ဗဟုသုတတွေရေးမှတ်ထားတာ။ အဲဒီလိုစာအုပ်တွေ (၁၀) အုပ်မကဘူး။ ရွှေရ ကို သင်ပေးရင်း တချို့ဟာတွေကို အကူးခိုင်းတာ။ ကို ရင်ငပေါ်ရဲ့ စာအုပ်တွေထဲမှာ ပယောဂကုနည်း၊ လက်တွေ့ပီယသျှို ပညာ၊ တိုင်း ရင်း ဆေးနည်းများ၊ ကာမသျှတ္တရ၊ ရုပ်ပိုင်းသျှတ္တရ၊ အကုန်ပါတာ။ 

ပဒုမ္မနီ၊ စိတ္တရနီ၊ သင်္ခနီ၊ ဟတ္ထနီ စတဲ့မိန်းမ (၄) မျိုး၊ ဒီမိန်းမတွေကို ဘယ်လို လိုးရမယ်၊ ဘယ်ရက်တွေမှာ မိန်းမရဲ့ ကာမစိတ်က ဘယ်နေရာမှာ စသဖြင့်။ ရွှေရ အကုန်လုံး တော့ ဘယ်ကူးနိုင်ပါ့မလဲ။ နဲတာတွေမှမဟုတ်တာ။ ကိုယ်လိုချင်တာလောက်ကူးလာတာ။ အဓိကကတော့ ပေါင်တင်၊ နောက်ပြန်ဆောင့်၊ မှောက်ထိုး၊ ကုန်းတိုက်၊ လက်ဒူးတင်၊ နွားတက်၊ ပခုံးတင်ပခုံးထမ်း၊ တစ်တီတူးထောင်၊ ဘေးစောင်း၊ အကွဲအင်္ဂါ၊ အကော့အင်္ဂါ၊ ပက်လက်စင်း စတဲ့လိုးနည်းတွေကို ပုံကြမ်းနဲ့ဆွဲပြီးပြထားတာတွေကို ကူးထားတာ။ အစကတော့ မိန်းမရတဲ့အခါအသုံးဝင်လိုဝင်ငြားပေါ့။ အခုမှတကဲ့အဖိုးတန်ဖြစ်တော့တာ။ ကို ရင်ငပေါ်ရဲ့ လက်ချာတွေက နှစ်တောင် မကူးဘူး။ အသုံးတည့်နေပြီ။ ဒေါ်အေးယူကြီးတော့ အီဝအောင်ခံတော့။

ညနေပိုင်း ဒေါ်အေးယူနိုးလာတော့ ထမင်းချက်ရင်း ရွှေရ ကူးလာတဲ့သူ့စာအုပ်ကြီးဖွင့်ပြီးဒေါ်အေးယူကို ထပ်ဆင့် ပညာပို့ချပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ဒေါ်အေးယူက မိန်းမလေ။ ယောင်္ကျားလိုးခဲ့ရင်သာ မရှက်မကြောက်ခံရဲတာ၊ အခုလို လိုးတာ မဟုတ်ဘဲ ပုံစံတွေနဲ့ဘယ်လိုပုံ လိုးမယ်၊ ဒီလိုပုံ ခံပေးနော် ပြောလာတာ ကတော့ ဘယ်နားထောင်ချင်ပါ့မလဲ၊ ရှက်တာပေါ့။ ဒါနဲ့ဘဲ “ ဟယ်၊ ငါ့ကို လာပြမနေစမ်းနဲ့။ ရှက်စရာတွေ၊ ညီးလုပ်ချင်သလိုသာလုပ်၊ သဘော” လို့blank cheque ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ညကျတော့ ဒေါ်အေးယူ သူ့စကားနဲ့သူ မငြင်းနိုင်တော့ဘူး။ ရွှေရ စာအုပ်ထဲကကူးထားတဲ့ ပုံစံတွေထဲက အရမ်းသဘောကျနေတဲ့ နွားတက် လိုးနည်းနဲ့ ဒေါ်အေးယူကြီးကို လိုးတော့တာ ပါဘဲ။

ထုံးစံအတိုင်း ညနေစာ စားသောက်၊ ရေမိုးချိုး၊ အမွေးနံ့သာလိမ်းကျန်ပြီးတော့ လုပ်စရာက တစ်ခုဘဲ ကျန်တော့တယ်။ ရွှေရ ကတော့ သူ့ကွတ်ပြစ်မှာမှောက်အိပ်ရင်း သူ့ရဲ့ မဟာအဖိုးတန်ဘုတ်အုပ်ကြီးထဲက နည်းပညာတွေကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ပြန်နွေးနေတာ။ ဒေါ်အေးယူကလှမ်းပြီး “ဟဲ့ ဘာလုပ်နေတာ လဲ၊ လာလေ” လို့မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ခေါ်မှ ထလာတာ။ 

ဒေါ်အေးယူကအင်္ကျီ၊ ထဘီကို တခါထဲ ချွတ်လိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။ မထူးဘူးလေ၊ တော်ကြာရင် လိုးတော့မဲ့ဟာ၊ ရွှေရက အဝတ်မပါ ဗလာတုံးလုံး လိုးပါမယ် ပြောထားပြီးသား၊ တော်ကြာ အိပ်ရာကတခါပြန်ထပြီး ချွတ်နေရလိမ့်မယ်။ ဒေါ်အေးယူ ယောင်္ကျားနဲ့ ဘယ်တုန်းကမှ တုံးလုံး မခံခဲ့ဖူးဘူး။ အပေါ်အင်္ကျီ မပါပေမဲ့လို့ ထဘီတော့ အမြဲပါတယ်။ ဖင်ပေါ် အဖုတ်ပေါ်၊ ဒူးထောင်ပေါင်ကား နေပေမဲ့ခါးမှာထဘီစွပ်ရက်ရှိနေတာ။ လင်မယားရကာစက ဦးကံပေးက လမ်းဗိုလ်အဆင့်၊ အရာရှိအဆင့် မဟုတ်သေးဘူး။ 

ပြီးတော့ ထိန်းသိမ်းရေးဆိုတဲ့မြို့တွေမှာ နေရတဲ့ဝန်ထမ်း မဟုတ်ဘူး။ တည်ဆောက်ရေးလို့ခေါ်တဲ့ ဆည်မြောင်းတာ တမံအသစ်တွေ ဆောက်ရတဲ့စီမံကိန်းတွေမှာတာဝန်ကျတာ။ ဆည်မြောင်းတည်ဆောက်ရေးစီမံကိန်းဆိုတာ လူမနီး သူမနီး တောတောင်လျှိုမြောင် ချောင်းပိတ်မြောင်းပိတ်ပြီး ဆည်တွေဆောက်ရတာ။ စီမံကိန်းပြီးရင် တခြားနေရာ ရွှေ့ရတာ။ ဒီတော့ တည်ဆောက်ရေးကာလမှာ သူတို့ဆည်မြောင်းဝန်ထမ်းတွေနေရတာက ယာယီအိမ်တွေ။ မြောတိုင်ထူ၊ ဝါးကပ်မိုး၊ ဝါးထရံကာ တဲသာသာ အိမ်လေးတွေ။ ဒါတောင် A.E နဲ့အထက်အရာ ရှိအဆင့်တွေမှ လုံးချင်းအိမ်ရတာ။ 

လမ်းဗိုလ်အဆင့်တွေကျ (၄) ခန်းတွဲတန်းလျားက အခန်းမှာနေရတာ။ ဆိုလိုတာ က ဒေါ်အေးယူ ဦးကံပေးနဲ့ရကာစ တန်းလျားက အခန်းမှာနေခဲ့ရတာ။ တန်းလျားဆိုတော့ မလွတ်လပ်တဲ့အပြင် ဝါးထရံကာမို့ ဒေါ်အေးယူ နောက်ကျောမလုံချင်ဘူး။ ဆည်မြောင်းဋ္ဌာနကလည်း လူစုံတယ်။ သူတို့လို အင်ဂျင်နီယာဝန်ထမ်းတွေက သိပ်အမြင့်ကြီးမဟုတ်တောင် အောက်တန်းမကျဘူး။ 

လူတိုင်းက အနည်းဆုံး A.G.T.I အောင်ပြီးသား လူတွေ။ ဒါပေမဲ့ အတူတွဲလုပ်နေရတဲ့ ယန္တရားစက်ကြီးအဖွဲ့က စက်မောင်း၊ ယာဉ်မောင်း၊ စပါယ်ရာ၊ စတာတွေက လူရှုတ်တွေ၊ အောက်တန်းကျတဲ့ လူတွေ၊ စက်မောင်းဒီဇယ်ဆီကို ခိုးထုတ်ရောင်းစားပြီး အရက်သောက်၊ ဖဲရိုက်၊ မိန်းမ လိုက်စားကြတဲ့လူတွေ၊ ဒီလိုလူတွေက စိတ်ဓါတ် အောက်တန်းကျတော့ ညညမှာ လင်မယားတွေအိပ်ကြတဲ့ အခန်းကို ချောင်းကြည့်တတ်တယ်ဆိုဘဲ။ ဦးကံပေးက ပြောတာ။

သူတို့က A.E/E.E စတဲ့အရာ ရှိတွေလောက်ဘဲ ကြောက်တာ၊ လမ်းဗိုလ်လောက်ဆိုရင် ခွါရာတိုင်း ချင်ကြတာ။ ဒါကြောင့်မို့ လင်ရပြီး တောထဲလိုက်နေတော့ ညညလင်မယားလိုးကြတဲ့အခါ မီးတွေအကုန်မှိတ်၊ အင်္ကျီလောက်သာချွတ်ပေးပြီး ထဘီကို လှန်တင်ရုံလှန်တင်ပေးတာ။ ဦးကံပေးကလဲ နေရတဲ့အခြေအနေအရ ဒိထက်ပိုပြီး မတောင်းဆိုခဲ့ဘူး။ နောက်ထိန်းသိမ်းရေးတာဝန်နဲ့မြို့မှာနေရတော့ သမီးတွေ တစ်ယောက်က နှစ်ယောက်၊ နှစ်ယောက်က သုံးယောက် စသဖြင့်ဖြစ်လာတော့ အဖေ အမေ အနေကြုံ့ရော။ ဒါနဲ့ဘဲ အသက် (၄၀) သာကျော်လာ၊ အိမ်ထောင်သက်သာ အနှစ် (၂၀) ကျော်လာတာ၊ ဒေါ်အေးယူအဖို့ တခါမှ ထဘီချွတ်ပေးပြီး အလိုးခံရတယ်ဆိုတာ မကြုံဘူးပါ။

ဒေါ်အေးယူ အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ်ဝမ်းလျားမှောက် အိပ်နေတာ။ တုန်းလုံး ကြီးဆိုတော့ ပက်လက်လှန်အိပ်နေရမှာ စိတ်မရဲဘူးလေ။ ရွှေရ ရောက်လာပြီးဒေါ်အေးယူကို ကြည့်တယ်။ ဝမ်းလျားမှောက် အိပ်နေတာမို့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခုက အပေါ်ကို ကောက်ချိတ်နေတာ အားရစရာ။ ဒေါ်အေးယူက အသက် (၄၀) ကျော်လာကတည်းက ခါးတုတ်လာပြီး ဖင်တွေပိုကြီးလာတယ်။ သမီးအငယ်ဆုံးကလဲ (၁၂) နှစ်ရှိပြီမို့ နောက်ထပ်ကလေးလဲ မရနိုင်တော့လို့ လူက စည်းစိမ်ယစ်ပြီး ဝလာတာ။ သူများယောင်္ကျားတွေဆိုရင် “မိန်းမကို ဝိတ်ထိန်းပါဦးကွာ” ပြောကြပေမဲ့ ဦးကံပေးက လူအေးဆိုတော့ မိန်းမ ဝတုတ်ပြ ဲဖြစ်လာတာ ကို ဘာမှမပြောပါ။

“ဂျီးဒေါ်ကြီး၊ ဖင်ကုန်းလိုးမယ်နော်” ရွှေရ အနားရောက်လာပြီး ဝမ်းလျားမှောက်အိပ်နေတဲ့ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေမြင်တာ နဲ့ဖင်ကုန်းလိုးမယ်ဖြစ်သွားပြီ။ 

“အာ ရိုးရိုးလိုးပါရွှေရရယ်၊ အဆန်းအပြားတွေ ဂျီးဒေါ် မလုပ်တတ်ပါဘူး”

 ဒေါ်အေးယူကငြင်းတယ်။ “ဒါကြောင့် နေ့လယ်က ကျွန်တော်ပုံတွေလာပြတာလေ၊ ဂျီးဒေါ်ဘဲ ညီးလုပ်ချင်သလိုလုပ်၊ သဘောဘဲ ဆို” ရွှေရ အပိုင်ချည်တယ်။ “ကဲ ကဲ သဘော သဘော” ဒေါ်အေးယူခွင့်ပြု လိုက်ရတယ်။ ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ခါးကို ဆွဲထူပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရ ပြပေးတဲ့ပုံစံအတိုင်း အိပ်ရာပေါ်ဒူးတုတ်၊ ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးပေါ်မျက်နှာအပ်၊ ကုန်းပေးလိုက်တာ၊ လုပ်နေကျမဟုတ်လို့ ကျောကုန်းကြီးကအပေါ်ဘက် တက်နေတယ်။ 

ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ကျောကုန်းကို လက်နဲ့ဖိချ၊ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ဆွဲမြှောက် မ ယူ။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပေါင်ကြား ကနေ နောက်ကို ပြူထွက်နေတာ။ ရွှေရ စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ကုတ် ပင့်တင်ပြီးအခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးသွင်း ကလိလိုက်ပါတယ်။ “ အိုး အာမေ့” ရုတ်တရက်မို့ ဒေါ်အေးယူ လန့်သွားတာ။ လန့်သာလန့်တာ၊ ရွှေရ လက်ထိုးဒဏ်ကြောင့် အဖုတ်က အရည်စို့လာပြီ။ ရွှေရ အရည်စို့လာတာ သိတယ်။ သူ့လက်မှာ စိုလာတာ ကိုး။ ဒါနဲ့ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်နောက်မှာ နေရာဝင်ယူပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာအလျားလိုက် ပွတ်ဆွဲပေးတယ်။

ရွှေရရဲ့ တောင့်တင်းနေတဲ့လီးကြီးသူ့ရဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို လာထိတော့ ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက် သွေးဆူလာပြီး စောက်ခေါင်းတွင်းက အရည်တွေဒလဟော ထွက်လာတော့တာ။ ရွှေရက လီးကို ပွတ်ဆွဲလေ၊ ဒေါ်အေးယူ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကို ယမ်းခါနေရတယ်။ ရွှေရ ဖင်ကြီး ယမ်းခါနေတဲ့ ဒေါ်အေးယူရဲ့ စောက်ခေါင်းဝကို မှန်းထောက်ချိန်အပြီး ဖင်ကို ကြွကာ ခါးကို နွဲ့ပြီးဖိသိပ်သွင်းလိုက်တာ 

“ပြလွတ် စွတ် စွတ် အင့် ဘွတ်” 

အရည်တွေစိုရွဲနေတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်သွားတော့” ပြလွတ်” ဆိုတဲ့အသံ ထွက်လာတာ။ လီးကို ဆက်ထိုးတဲ့အခါ “စွတ် စွတ်” အသံထွက်တာ၊ လီးကို အားနဲ့ ဆောင့်သွင်းတဲ့အခါ ဒေါ်အေးယူကြီး ရှေ့ကို ငိုက်ကျသွားတာ “အင့် “ကနဲနေတာ ပါဘဲ။ ရွှေရ လီးကို ဆောင့်ထိုးတာ စောက်ခေါင်းထဲကလေတွေအန်ထွက်လာတာ “ဘွတ် “လို့တောင် မြည်ပါတယ်။ လိုးရင်း လိုးရင်း ဒေါ်အေးယူရှေ့ကို ငိုက် ငိုက် ပါသွားတာ၊ ခေါင်းကလဲ အောက်စိုက်နေပြီ။ 

ရွှေရ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်လုံး ဖွေးဖွေးသားကြီးတွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီးဆောင့် ဆောင့်ပေးနေတာ။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းလွန်းတော့ ဒေါ်အေးယူ ပါးစပ်ကို ဟ၊ ခေါင်းကို မော့၊ ဖင်ကို ကော့နေတာဘဲ။ ရွှေရက ဖင်တုန်းတွေကို ကိုင်ပြီးဆောင့်လိုက်၊ တခါတလေ နို့အုံကြီးတွေကို လက်နဲ့လှမ်းဆွဲပြီးကိုင်ဆွဲလိုက်နဲ့။ ရွှေရရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာတယ်။ အချက် (၅၀) လောက်ရှိပြီ၊ ဒေါ်အေးယူ ဖင်ကို ပိုကောက်ပေးထားရင်း နောက်ကို ပြန် ပြန်ပြီး ဆောင့်ပေးပါတယ်။ back reaction ပေါ့။ ဒီလို back reaction ပြန်ပေးရင်း ဒေါ်အေးယူရဲ့ တင်ပါးတွေ ခွက်ဝင်ပြီး ငြိမ်ကျ သွားပါတော့တယ်။

ဒေါ်အေးယူ ငြိမ်ကျသွားပြီး ရွှေရလဲ စိတ်ကိုလျော့လိုက်တာ လီးကအရည်တွေ ထွက်သွားပါတယ်။ ရွှေရ လီးကို ချွတ်လိုက်ပြီး ဒေါ်အေးယူကို အသာထိန်းကိုင်ပြီး အိပ်ရာပေါ်လှဲချ ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက်လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းပေးရလို့ ဒူးဂေါင်းတွေတဇတ်ဇတ်နဲ့။ ရွှေရ အသာလှဲချပေးတဲ့အတိုင်း ဘေးတစောင်းလေး လှဲအိပ်နေတာ၊ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေက ပြန်အန်ထွက်ကျနေလေရဲ့။ ဒီတခါတော့ ဒေါ်အေးယူတင်မကပါဘူး၊ ရွှေရလဲ တော်တော် အီဆိမ့်သွားပါတယ်။ ဒီညအဖို့ ဒါလောက်နဲ့ပွဲပြီးသွားတာ။ နောက်တစ်ခေါက် မလုပ်နိုင်ကြတော့ဘူး။

ကျောင်းဖွင့်ရက်တွေမှာတော့ ရွှေရ မနက်စောစောအိပ်ရာထပြီး ထမင်းတစ်အိုးတည်ရတယ်။ ဟင်းကတော့ မနေ့ညကတည်းက ချက်ထားပြီးသား။ ဒေါ်အေးယူကြီးက အသက်အရွယ်ကလဲရ၊ ပြီးအရာ ရှိကတော်ဖြစ်ကတည်းက မီးဖိုချောင်မဝင်ရတော့ဘူးလေ၊ အကျင့်ပျက်နေပြီ၊ ဒီတော့ ချက်ပြုတ်ရေးက ရွှေရတာဝန်ပေါ့။ ညနေကျောင်းဆင်းတော့လဲ ရွှေရ ကတခါထဲ ဈေးဝင်ပြီး ဟင်းချက်စရာသယ်လာတာ။ ဒါတွေက ရွှေရအဖို့ (၁၀) တန်းတက်ကတည်းက လုပ်နေကျအလုပ်တွေ။ 

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူ နှစ်ယောက်သား မီးဖိုဝင်၊ ချက်ပြုတ်၊ စားသောက်၊ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေဆေးကြော၊ ပြီးရင်အားပြီ၊ ဒါတွေက နေ့တဓူဝ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် အပြောင်းအလဲမရှိ၊ ပုံမှန်အလုပ်တွေ၊ အဲ ပြောင်းလဲတာ ညမှာ စောစောအိပ်ရာဝင်မလား၊ နောက်ကျမှ အိပ်ရာဝင်မလား။ ရွှေရ ကျောင်းသင်ခန်းစာ၊ အိမ်စာ ပါလာခဲ့ရင် နောက်ကျမှ အိပ်ရာဝင်၊ ရွှေရ ဝရံတာ ကသူ့ရဲ့ စာကြည့်စားပွဲမှာ ကျောင်းစာလုပ်နေတဲ့အချိန် ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာထဲမှာမှေးချင်မှေးနေ၊ ဒါမှမဟုတ် ရွှေရပေးထားတဲ့ အပြာစာအုပ် (အဲဒီခေတ်က ၁၈+ စာအုပ်တွေက စာမျက်နှာ (၄၀) ဝန်းကျင်ဘဲ ရှိတာ၊ ပါးပါးလေးတွေ၊ ဈေးချိုညဈေးတန်းမှာ အလွယ်တကူ ဝယ်လို့ရတယ်။ ရေးသူတွေက ဖိုးထူး၊ စံပေါ၊ ပိုင်းလော့ စသဖြင့်) ကို ဖတ်ချင်ဖတ်နေ။

တခါတလေ စာအုပ်ကကောင်းလွန်းလို့ ဒေါ်အေးယူကြီး ရွှေရ ကျောင်းစာပြီးတဲ့အချိန်အထိ မစောင့်နိုင်ဘဲ (စိတ်ကတအားထန်နေပြီလေ) “ဟဲ့၊ ညီးဟာက မပြီးသေးဘူးလား၊ ငါအိပ်ချင်လှပြီ” လို့ပြောတာ။ အိပ်ချင်လှပြီ ဆိုတာ ခံချင်လှပြီလို့ ပြောတာလေ။ ဒီလိုဒေါ်အေးယူ ပြောလာပြီဆို ကျောင်းစာ ပြီး/မပြီး ရွှေရ ပစ်ထားလိုက်ပြီ။ ကျောင်းသင်ခန်းစာတွေအစား ကာမသင်ခန်းစာလက်တွေ့ ပို့ချချက်လုပ်ရတာ။

ပရက်တီကယ် ဒါမှမဟုတ် ကြူတိုရီရယ် ဘယ်လိုခေါ်ရမယ်တောင် မသိဘူး။ ကာမသင်တန်းစာ လက်တွေ့ ပို့ချရတယ်ဆိုတာ အဟုတ်ပါ။ ဒေါ်အေးယူက လင်ရပြီးကလေး (၄) ယောက်သာ မွေးထားတာ၊ ဒီဘာသာရပ်မှာတော့ မူလတန်းအဆင့်ဘဲ။ ရွှေရက (လေ့ကျင့်ရင်း ကုန်ထုတ်၊ ကုန်ထုတ်ရင်း လေ့ကျင့် ဆိုသလို တတ်အောင် သင်ပေး ပြပေးပြီး လိုးရတာ။ တနင်္လာက သောကြာအထိ ညစဉ် ပုံမှန်တစ်ပွဲ၊ တချို့ညမှာ နှစ်ပွဲစားနေဝါးနေကြတာ၊ ဒေါ်အေးယူ ဦးကံပေးနဲ့နှစ် (၂၀) ကျော် သင်လို့ရတာထက် ရွှေရနဲ့ တစ်ပတ်သင်လို့ရတာ က ပိုပြီး တတ်မြောက်နေပါလားလို့သိရတာ။

စနေ၊ တနင်္ဂနွေနေ့တွေမှာတော့ တနေ့ခင်းလုံး ဘာအလုပ်မှမရှိတာ၊ ရှိတဲ့အလုပ် လုပ်ကြရတာ ပေါ့။ ဝါဝင်ပြီးတစ်လလောက်အထိ ရွှေရနဲ့ဒေါ်အေးယူ နှစ်ယောက်သား အပူအပင်မရှိ နေလာကြတာ။ ဒါပေမဲ့ (၄၀) ကျော်ပြီဖြစ်တဲ့ ဒေါ်အေးယူတစ်ယောက် ရွှေရနဲ့နေ့နေ့ညည မနားတမ်းလိုးကြတာ ပင်ပန်းတဲ့ဒဏ်ကြောင့် နဲနဲပါးပါး ဖျားတာ နာတာ၊ ကိုက်တာ ခဲတာ ဖြစ်လာတယ်။ အသက်အရွယ်အရ သွေးဆုံးကာနီးလို့လဲ ဖြစ်တတ်တယ်လို့ ဒေါ်အေးယူက ရွှေရကို စိတ်မပူအောင် ပြောပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်း နေထိုင်မကောင်းဖြစ်လာတော့ ဒေါ်အေးယူ နေ့လယ်နေ့ခင်း ရွှေရ ကျောင်းသွားတဲ့အချိန် အိမ်မှာ လူပိုလေးတစ်ယောက်တော့ရှိမှဆိုပြီး စိန်ပန်းရပ်ထဲမှာနေတဲ့ သူ့ညီမတစ်ဝမ်းကွဲကို အိမ်မှာ ခေတ္တခဏ လာနေပေးဖို့ စာရေးပြီး ရွှေရကို အပို့ခိုင်းပါတော့တယ်။

ဒေါ်အေးယူရဲ့ ညီမတစ်ဝမ်းကွဲက မအေးကြည်တဲ့။ အသက် (၃၃) နှစ်လောက်ရှိမယ်။ ကလေး (၃) ယောက်အမေ၊ သူ့ယောင်္ကျား တရုတ်ကြီးက သူ့ထက်အသက်အမျာကြီး ကြီးတာ။ တရုတ်ကြီးအမည်က ဦးရှန်ကွေ့တဲ့။ မအေးကြည် အမေထက်တောင် ကြီးသေးတာ။ ဦးရှန်ကွေ့အသက်က အခုဆို (၆၀) ရှိပြီ။ ဇာတ်လမ်းကဒီလို။ ဦးရှန်ကွေ့က အရင်ကသူတို့မြို့က တစ်ခုတည်းသော ခေါက်ဆွဲဆိုင်ပိုင်ရှင်၊ မအေးကြည်တို့က ဆင်းရဲတော့ ခေါက်ဆွဲဆိုင်မှာ ရေထမ်း၊ ထင်းခွဲ၊ ပန်းကန်ဆေး စတဲ့ အလုပ်တွေကို ကူညီလုပ်ပေးရတာ။ 

တော မြို့လေးမို့ သိပ်လဲ ရောင်းအားမကောင်းတော့ လစာရယ်လို့လဲ သတ်သတ်မှတ်မှတ်မရပါဘူး။ မုန့်ဘိုးပဲဘိုး သဘောပါ။ ကြမ္မာငင်ချင်တော့ ဦးရှန်ကွေ့ရဲ့ မိန်းမ တရုတ်မကြီး ဘုန်းကြီးပျံပွဲ လာကတည်း့ဇာတ်ပွဲကို ( ၂ ) ည မိုးအလင်းကြည့်လိုက်တာ အအေးမိ ဖျားနာပြီး သေပါလေရော။ မိန်းမကြီးသေတော့ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးအသက်က (၄၄) နှစ်ဘဲ ရှိသေးတာ။ အရွယ်ကောင်း၊ သန်တုန်းမြန်တုန်း။ သား သမီးကလဲ မရှိတော့ အထီးကျန်ပေါ့လေ။

ဒီမှာတင် ကျုပ်တို့ရွှေဗမာတွေရဲ့ စောက်ကျင့်အတိုင်း နောက်မိန်းမယူဖို့ဦးရှန်ကွေ့ကြီးကို မြှောက်ပေးကြတာ။ အဲဒီအချိန်မှာ မအေးကြည်လေးက (၁၇) နှစ်အပျို ပေါက်ကလေး။ ရပ်ရွာလူကြီးတွေက အဖေမရှိတော့ တဲ့မုဆိုးမသမီး မအေးကြည်ကို မုဆိုးဖို တရုတ်ကြီးဦးရှန်ကွေ့နဲ့ စပ်ဟပ် ပေးစားလိုက်ကြတာ။ အရင်မယားကြီးနဲ့ သားသမီးမရခဲ့တဲ့ဦးရှန်ကွေ့ မအေးကြည်နဲ့ရပြီး ကလေးတွေ ပွါးစီးလိုက်တာ (၃) ယောက်၊ ဒါတောင် မအေးကြည်က မမွေးတော့ အောင်နှိပ်ထားလို့တဲ့။ အခုတော့ သမီး အကြီးဆုံးက (၁၄) နှစ်၊ အလတ်ကောင်က (၁၁) နှစ်၊ အငယ်ဆုံးသမီး (၈) နှစ်ရှိနေပြီ။ မအေးကြည်နဲ့ရပြီး သူတို့မြို့မှာက ဆက်နေလို့မဖြစ်တော့ဘူး။

သောင်းကျန်းသူတွေကြောက်ရ၊ ဒီဘက်က လက်နက်ကိုင်တွေ ကြောက်ရနဲ့၊ ပြီးတော့ ဦးရှန်ကွေ့က တရုတ်မို့ ပိုပြီး အနိုင်ကျင့်လာကြတာ။ စီးပွါးရှာလို့ကလဲ အဆင် မပြည့်ချင်တော့တာနဲ့ ဦးရှန်ကွေ့မအေးကြည်လင်မယား ရှိပစ္စည်းတွေ ထုခွဲရောင်းချ မန္တလေး ပိုက်ကျုံးဘက်မှာ ဘဲ တွေမွေး၊ သားရေနယ် လုပ်ငန်းလုပ်နေကြတာ။ 

သိပ်ပြီးစီးပွါးဖြစ်လှတယ် မဟုတ်ပါဘူး၊ ရရ စားစားပါ။ ငွေကြေး မပြေလည်တိုင်း အမဝမ်းကွဲ ဒေါ်အေးယူဆီ လာ လာပြီး အကူအညီတောင်းနေရတာ။ ကျေးဇူးရှိတယ်လေ။ အခု ဒေါ်အေးယူက ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ ခေတ္တ ခဏ လာနေပေးပါလို့ စာရေးခေါ်တော့ ဦးရှန်ကွေ့ကြီးကပါ “လိုက်တွား၊ လိုက်တွား“ လို့ တိုက်တွန်းတာ။ ရွှေရ မအေးကြည်ကို တပါထဲ ခေါ်လာလို့ ဘယ်ရပါ့မလဲ။ သူကကျောင်းတက်ရဦးမှာလေ။ မအေးကြည် သူ့ဖာသာသူ သွားလိမ့်မပေါ့။ သူလဲနန်းရှေ့ကခြံကို သိနေတာဘဲ ဟာ။

ညနေ ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ အိမ်မှာ မအေးကြည် ရောက်နေနှင့်ပြီ။ မအေးကြည် ရောက်လာလို့ ဒေါ်အေးယူအတွက် တောက်တိုမယ်ရ ခိုင်းစရာ အဆင်ပြည့်ပေမဲ့ ရွှေရနဲ့ လင်မယားလိုနေဖို့ နဲနဲကြပ်သွားတယ်။ အရင်ကတော့ သူနဲ့ရွှေရ နှစ်ယောက်ထဲမို့ နေချင်သလိုနေ၊ လိုးချင်စိတ်ပေါ်လာရင် နေ့ခင်း ညလယ် အချိန်မရွှေး လိုးကြတာ။ အခုတော့ ပူးပူးကပ်ကပ် နေလို့လဲမရ။ 

ညကျတော့ မအေးကြည်က ဒေါ်အေးယူကုတင်မှာ အိပ်တယ်။ တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ပေမဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက် တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့အိပ်တတ်ရင် ရတယ်လေ။ ပထမတစ်ညနှစ်ညတော့ ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ တတိယညလောက် ကျတော့ ရွှေရရော၊ ဒေါ်အေးယူရော နှစ်ယောက်စလုံး နေလို့ထိုင်လို့မရ ဖြစ်လာတာ။ ဟိုဒင်းဟိုဟာ လုပ်ချင်ခံချင်စိတ်တွေက တားမနိုင် ဆီးမရ ဖြစ်ကြပြီ။ ဒေါ်အေးယူက မိန်းမလဲမိန်းမ၊ လူကြီးလဲလူကြီးမို့ သိက္ခာ ထိန်းနေသေးတာ၊ ရွှေရ ကတော့ ပျာယောင်ခတ်နေတာဘဲ။ ညအိပ်ရာမဝင်ခင် မအေးကြည် ရေအိမ်ဝင်နေတုန်း ရွှေရ ကဒေါ်အေးယူကို ညကျ သူ့ဆီကို လာဖို့ပြောတော့ ဒေါ်အေးယူ ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။

ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာထဲ ဟိုလှိမ့် ဒီလှိမ့် အိပ်မရဖြစ်နေတယ်။ ရွှေရဆီ ဘယ်လိုသွားရမလဲ အကြံထုတ်နေတာ။ ရွှေရတင်မကဘူး။ သူလဲဘဲ အလိုးခံချင်လှပြီ။ ဦးကံပေးနဲ့တုန်းက (၆) လလောက်အထိ အပြတ်ခံနိုင်ခဲ့ပေမဲ့၊ လတ်တလော ရွှေရနဲ့ခံရတာ ကောင်းလွန်းလို့အပြတ်မခံနိုင်ဘူး။ အိပ်ရာထဲ လူးလိမ့်ပြီး မအေးကြည် အိပ်ပျော်မဲ့အချိန်ကိုစောင့်တယ်။ ဒေါ်အေးယူကသာ စိတ်ပူတာ။ မအေးကြည်ကဖြင့် သူ့အမ ရွှေရနဲ့ ညားနေတာကို သိတယ်။ သိမှာပေါ့။ 

ဒေါ်အေးယူ သူ့ယောင်္ကျား ဦးကံပေးကို ဖြောင်းဖြစည်းရုံးတော့ ပြောနေဆိုနေတဲ့အသံတွေကို အိမ်ဖော်ထမင်းချက်မိန်းမက ရိုးတိုးရိပ်တိပ်ကြား လို့ သိနေတယ်။ သူကလဲဆွေမျိုးနီးစပ်တော်တာမို့ ဒေါ်အေးယူနဲ့ရွှေရ နန်းရှေ့ခြံ သွားနေကြတည်းအခါ မအေးကြည်အိမ်လာတုန်း ဒီအကြောင်းကို ပြောလိုက်တာ။ ဒါကြောင့်မအေးကြည်က မအိပ်သေးပေမဲ့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တာ။ နာရီဝက်တစ်နာရီအကြာမှာတော့ ဒေါ်အေးယူ အိပ်ရာကထ၊ ကုတင်ပေါ်က အသံမထွက်အောင်ဖြေးဖြေးလေးဆင်းပြီး ရွှေရရှိရာ ဝရံတာ ဘက်ထွက်သွားပါတော့တယ်။

ဒေါ်အေးယူ ရွှေရအိပ်နေတဲ့ကွတ်ပြစ်ဆီရောက်တော့ ကိုယ်တော်ချောက တခူးခူးနဲ့ဟောက်တောင် နေပြီ။ ဒါနဲ့ရွှေရဘေးမှာဝင်လှဲပြီး “ ရွှေရ ရွှေရ” လို့ လှုပ်ရင်း တိုးတိုးနှိုးရပါတယ်။ ရွှေရက အအိပ်တော့ ဆတ်တယ်။ ချက်ချင်းနှိုးလာပြီး ဒေါ်အေးယူမှန်းသိတာ နဲ့တပြိုင်နက် အပေါ်တက်ခွတော့တာဘဲ။ ဘာစကား မှမပြောတော့ဘူး။ ဒေါ်အေးယူလဲ ရွှေရကို ပြန်ဖက်ပြီးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပွတ်ကြ၊ ကိုင်ကြ၊ နမ်းရှုံ့ကြ၊ စကား ပြောစရာမလိုတော့ဘူးလေ။ နမ်းရင်း ရှုံ့ရင်း ရွှေရက ဒေါ်အေးယူရဲ့ အင်္ကျီ ကို ဆွဲလှန်၊ နို့အုံကြီးကို ဆွဲဆုတ်ကိုင်တယ်။ 

ဒေါ်အေးယူ ဖီလင်းကြွတက်ပြီး ရွှေရရဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ ထိုးသွင်းဆော့ကစားတယ်။ ရွှေရရဲ့ ပေါင်ကြား လက်နှိုက်ပြီးလီးကို ကိုင်ပြီးဆွပေးတယ်။ ခဏအကြာရွှေရက ထဘီကို ဆွဲလှန်တဲ့အခါ ဒေါ်အေးယူက ခါးအထ်လှန်တင်ပေးပြီး တခါထဲ ဒူးနှစ်လုံး ထောင်၊ ပေါင်နှစ်ဘက်ကား ပေးလိုက်တော့တယ်။ အချိန်ကုန်မခံတော့ဘူး။ ရွှေရက စောက်ခေါင်းပေါက်နေရာကို မှန်းပြီး လီးကို တေ့တယ်။ နဲနဲလွှဲနေတာမို့ ဒေါ်အေးယူက လီးကို လက်နဲ့က ိုင်၊ အပေါက်မှာတေ့ပေးတော့ ရွှေရကထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လိုးနေကျအပေါက်မို့ လီးကရှောရှောရှုရှု ဝင်သွားတာ၊ ဒေါ်အေးယူ “အီ “ လို့တိုးတိုးလေးညီးမိသေး။

ဒိနောက် ရွှေရက ဒေါ်အေးယူကြီးအပေါ် ဝမ်းလျားမှောက်၊ ဘေးနှစ်ဘက်မှာလက်နဲ့ထောက်အားယူပြီး တချက်ချင်းမှန်မှန်လိုးပါတော့တယ်။ ဒေါ်အေးယူလဲ ရွှေရရဲ့ လက်မောင်းသား တွေကို အားပြုကိုင်ပြီး တတ်နိုင်သရွှေ့ အသံမထွက်စေရဘဲ ဖင်ကို ကော့ ကော့တင်ပေးပါတယ်။ အသံမထွက်ဖူးသာပြောတာ။ စောက်ခေါင်းထဲလီးဝင်ထွက်နေတဲ့ 

“ပလွတ် စွတ် ပြတ် ပွတ်” 

ဆိုတဲ့အသံတွေကတော့ ထွက်နေတာ ပေါ့လေ။ ခါတိုင်းလို အားနဲ့မာန်နဲ့ဆောင့်ပြီး မလိုးရလို့နဲ့တူတယ်။ ရွှေရ အရည်တော်တော်နဲ့ မထွက်ဘူး။ 

ခါတိုင်းထက် ပိုကြာနေတာ။ ရွှေရကြာတော့ ဒေါ်အေးယူအတွက် ဇိမ်ပေါ့။ ရွှေရကလ ဲနှစ်ရက်လောက် မလိုးဘဲ နားထားရလို့ အားတွေပြည့်နေပြီး လီးက အရင်ထက်တောင် ပိုကြီးနေသလို တင်းတင်းမာမာနဲ့ ဝင်ထွက်နေတာ။ ဒေါ်အေးယူ ရွှေရရဲ့ လီးကြီးစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ပါများတော့ ကောင်းအီစိမ့် သွားတဲ့အထိ အရသာတွေရပြီး ရွှေရရဲ့ ခါးကို ပြန်ဖက်ထားပြီး ဆောင့်တဲ့အရှိန်နဲ့ အံကျဖြစ်အောင် အောက်ကဖင်ကြီးကို ကော့မြှောက်ပင့်တင်ပေးနေတာ။ 

ရွှေရ လီးကို ပြန်အချွတ်မှာတော့ ဒေါ်အေးယူ ဖင်ကြောကို ရှုံ့၊ ဗိုက်သား ကို ရှပ်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ပြီး ဆွဲချပေးတယ်။ နဲနဲကြာလာတော့ ဒေါ်အေးယူက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ရွှေရရဲ့ ခါးကို ညှပ်ယူဆွဲဖိ၊ အောက်က ဖင်ကော့တင် ပြီးအားပါးတရခံတာ။ ပြိုင်တူပြီးသွားကြပါလေရော။ 

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>