အိပ်မက်ကောင်း အပိုင်း ( ၄ )

အိပ်မက်ကောင်း အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - ဖိုးလမင်း

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း (၁၄) ည အိပ်မက်ကမ္ဘာသို.နောက်တစ်ခေါက်

" ဟင်..အင်းးး ဘယ်သူလဲ....."

ကျနော် အိပ်မက်ထဲမှာ အန်တီလတ် ကုတင်ဘေး ရောက်နေပါပြီ။ ကျနော် တီလတ်ရဲ့ ပါးလေးတွေကို ဖွဖွလေးနမ်းပေးနေတယ်။ တီလတ်ဝတ်ထားတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံပါးလွလွထဲက ရုန်းကန် ထိုးဖောက်ထွက်နေတဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို ဖွဖွကိုင် ဆုပ်နယ်ပေးနေလိုက်တယ်။

" အား...ဟင်းး ဟင်းး အို...ဘယ်သူ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွယ်...ဟင့်"

ကျနော် တီလတ်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လုံးလုံးလေးတွေကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ လှိမ့်ပေးနေရင်း၊တီလတ်ရဲ့နားလေးနားကိုတိုးတိုးလးကပ်ပြီး၊

" တီလတ်...သားမောင်ပါ..တီလတ်ကိုချစ်လို့..."

တီလတ် အိပ်တစ်ဝက် နိုးတစ်ဝက်နဲ့ ဝေတေဝါးတား ဖြစ်နေတဲ့ပုံ..။ ကျနော်ကတော့ အိပ်မက်ကို ကွန်ထရိုးလုပ်ထိမ်းချုပ်နိုင်တဲ့ အလေ့အကျင့်ရှိပြီးဖြစ်နေပြီမို့လို့ အခြေအနေကို ကောင်းကောင်း ထိမ်းထားနေနိုင်ပါပြီ။

" အို..အို...မဟုတ်..မဟုတ်သေးဘူး အမောင်၊ တီလတ်...အု.."

ကျနော်တီလတ် ပါးတွေကို တရှူးရှူးနဲ့ အတင်းနမ်းရှုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ လက်တစ်ဘက်က အန်တီလတ်ရဲ့ ပေါင်ခြံဆီရောက်သွားပြီး ပေါင်သားလေးတွေကို အစုန်အဆန် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ကျန်လက်တစ်ဘက်ကတော့ နို့အုံကြီးကိုချေနေဆဲ....။

တီလတ်က အပေါ်ပိုင်းက အတွင်းခံဘရာဝတ်မထားပေမယ့် အောက်ပိုင်းမှာတော့ ပင်တီအပါးလေးဝတ်ထားတယ်။ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ညင်ညင်သာသာပွတ်ဆွဲနေတဲ့ ကျနော့်လက်တွေက အဆီပြင်နဲနဲတက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဗိုက်သားတလျှောက်ရှပ်ပြေးသွားပြီး ပင်တီအောက်ကို လျှိုဝင်သွးကာ အဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးထဲလက်ဝင်သွားတော့...

" အားးး အင့် ဟင့်ဟင့် ရှီး... သား..အမောင်"

ကျနော် အမွှေးတစ်ပင်မှ မရှိတဲ့ ဖားခုံညှင်းလို စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊လက်ဝါးနဲ့တစ်ပြည့်ပဲ။ အဖုတ်ထိပ်ကပြူးနေတဲ့ စောက်စိကြီးကို လက်ညှိုးလက်မနဲ့ ပွတ်ချေလိုက်တယ်။ တီလတ်ထွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ ကျနော် တီလတ်ရဲ့စောက်စေ့ကြီးကို စိမ်ပြေနပြေ ပွတ်ကစားနေလိုက်တယ်၊လက်ခလယ် လက်သူကြွယ်နှစ်ချောင်းကလဲ စောက်ခေါင်းမြောင်းကြီးထဲ ဝင်သွားပြီး တကျိကျိနဲ့လိုးပေးနေတယ်။

" ကျွတ်ကျွတ်....အား...အမယ်လေး..သားရယ်.."

တီလတ် စောက်ခေါင်းထဲက ချွဲချော်နေတဲ့ စောက်ရည်တွေ တသွင်သွင်စီးကျလာပါတော့တယ်။ ခဏအကြာ ကျနော်တီလတ်ရဲ့ ညအိပ်သင်တိုင်းကြီးကို ခေါင်းပေါ်ကကျော်ပြီး မ ချွတ်လိုက်တယ်။ တီလတ်တစ်ကိုယ်လုံး ကင်တီပါးပါးလေးတစ်ထည်ပဲ ကျန်တော့တယ်။

ကျနော် တီလတ်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်အားရပါးရ စို့ပစ်တယ်။ ကျနော်ပင်တီစောင်းလေးထဲလက်ထည့်ပြီး ခါးကနေ ပင်တီလေးကိုဆွဲပြီးဆွဲချွတ်လိုက်တော့ တီလတ်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးကိုကြွ၊ သူ့ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးနဲ့ ခြေထောက်တွေကိုမြှောက်ပြီး ပင်တီ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ထွက်သွားအောင် ကူပေးရှာတယ်။

ကျနော် တီလတ်ရဲ့ ပေါင်ကြီးတွေကို ဖြဲကားပြီး အမွှေးမရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို မျက်နှာအပ်လိုက်ကာ စောက်စေ့ကြီးကို စုပ်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးကလိုင်းလိုက်၊ လျက်ပေးလိုက်နဲ့ ကောင်းကောင်းဂျာပါတော့တယ်။

" အားးးး အမလေး..စစ် စစ်..အူးးးးးး"

တီလတ်ပါးစပ်က နားမလည်နိုင်တဲ့ ဘာသာစကားပေါင်းစုံ၊ ကိုယ်ခန္ဓာက ထွန့်ကနဲ ထွန့်ကနဲ။ အိပ်မက်ဆိုတော့လည်း မရေမရာ ကျော်ဖြတ်သွားတဲ့ အခန်းတွေအများကြီး။ ဒါကျနော်မှတ်မိသလောက် ရေးတာ။

ခဏအကြာမှာတော့ ကျနော် အန်တီလတ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ လိုးဆော်နေပါပြီ...။ မေမေနဲ့မအိပ်ရတာ ၃ ရက်လောက်ရှိပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော်အိပ်မက်ထဲမှာ တီလတ်ကို ရေကုန်ရေခန်း ရွှဲနစ်နေအောင်ဆော်မိလိုက်တယ်။ မကြာခင်မှာပဲ မြင်ကွင်းတွေဝေဝါးလာပြီး အိပ်မောကျသွားပါတော့တယ်။

နောက်တစ်နေ့မှာ တီလတ်ဟာကျနော့်ကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေတာသတိထားမိတယ်။ ညက သူနိဗ္ဗာန်ဘုံကို ရောက်ခဲ့ပြီလေ။ကျနော် ဟန်မပျက်မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။

ဒုတိယည၊

တီလတ်ကိုနောက်တစ်ည အိပ်မက်ထပ်ပေးလိုက်ပြန်ပြီ။ ကောင်းကောင်းကြီး ထပ်ဆော်ပေးလိုက်တယ်။မနက်ကျတော့ နံနက်စာစားပွဲမှာ ဆုံကြတယ်၊ အဲ့ဒီမှာ တီလတ်ကျနော့်ကို တကယ်ထူးဆန်းတဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ စေစေ့စေ့ကိုကြည့်နေတော့တာဗျ။

ကျနော် သိနေပေမယ့် သတိမထားမိသလို ဘာမှမသိသလိုကို နေနေတာ။ ဒါပေမယ့် တီလတ်လဲ သူ့ကိစ္စတွေ မပြတ်သေးတော့ ခဏကြာအိမ်ကထွက်သွားပြန်ရောဆိုပါတော့…။

ဒါပေမယ့် ဒီနေ့တော့ စောစော နေ့လည်ပိုင်းလောက်မှာပဲ တီလတ်အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ တီလတ် မလာခင်လေးမှာ မေမေကလည်း ဆံပင်သွားရှိူင်းဦးမယ်ဆိုပြီး အလှပြင်ဆိုင်ထွက်သွားတော့ အိမ်မှာ တီလတ်နဲ့ ကျနော် နှစ်ယောက်ထဲ။ တီလတ်ပြန်လာလို့အဝတ်အစားတွေလဲပြီး ခဏအကြာ၊ တီလတ်ကျနော့်အခန်းဝလာရပ်ပြီးတော့..

" ဟဲ့...အမောင်..နင့်အမေကော မမြင်ပါလား ဘယ်သွားလဲ"

" သြော်..တီလတ်.. မေမေက ဆံပင်သွားပြင်ဦးမယ်ဆိုပြီး ဟိုဘက် လမ်းထိပ်က ဗြူတီပါလာ ထွက်သွားလေရဲ့..နဲနဲတောင်ကြာသွားပြီ"

" သြော်..အေး..အေး..ဒါနဲ့ သား..အမောင်..နင်အားသလား..၊ အန်တီ သားနဲ့ စကားနဲနဲပြောစရာရှိလို့"

" ရပါတယ် အန်တီ၊ ဝင်လာခဲ့လေ"

တီလတ် ကျနော့အခန်းထဲ လျှောက်ဝင်လာလိုက်တယ်။ ကျနော် ကွန်ပြူတာစားပွဲကထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေတော့ အန်တီလတ်က ကျနော့်ကုတင်စောင်းမှာပဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ တီလတ် ဝင်ထိုင်ပြီး နေပေမယ့်လည်း အတော်ကြာငြိမ်နေတယ်၊ ဘာမှလည်းမပြောဘူး။ ကျနော်လည်း အူကြောင်ကြောင် ထိုင်စောင့်နေပြီးမှ တီလတ်ဘာမှ စကားမစတာနဲ့...

" တီလတ်... သားနဲ့ ပြောစရာရှိတယ်ဆို၊ ဘာများလဲ"

အဲ့ဒီတော့မှတီလတ်လဲ သတိဝင်လာပြီး..

" အဲ..အင်း... အေး..ဘာကစပြောရမှန်းမသိလို့ဟေ့.."

" ဟာ...တီလတ်ကတော့လုပ်ပြီ"

" အင်း...ဒီလို..ဟိုဟာလေ..နင်..နင်.. ညက ငါ့ကိုအိပ်မက် မက်တယ် မဟုတ်လား"

" ဗျာ... ဘယ်လို..အန်တီ.."

ကျနော်ရုတ်တရက် အံ့သြသွားတယ်၊ လန့်လဲလန့်သွားတယ်၊တီလတ် ဒီလိုကြီး ဒဲ့မေးလာမယ် မထင်ထားဘူးလေ။

" ဟာ...တီလတ်ကလည်း..ဘာဖြစ်လို့မက်ရမှာလည်း.. နေရင်းထိုင်ရင်း.."

" အမောင်...မနေ့က တစ်ညထဲတောင် မဟုတ်ဘူး၊ နှစ်ညရှိပြီ၊ သားတီလတ်ကို အိပ်မက်မက်နေတာ"

" တီလတ်ကလဲဗျာ.. ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ"

ကျနော်ကတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖင်ပိတ်ငြင်းလိုက်တယ်။

" အမောင်..သား၊ တီလတ်ကိုလိမ်ဖို့မကြိုးစားနဲ့တော့၊ တီလတ်တို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောရအောင်။ ဒီကိစ္စတွေ တီလတ်သိနေတယ်။ ကြုံလည်းကြုံခဲ့ဘူးတယ်။ အန်တီတု့ိ မိသားစုထဲက ထူးထူးဆန်းဆန်းလျို့ဝှက်ချက်တစ်ခုပဲ။ ဒီအကြောင်း အကိုကြီးမင်းဒင် (ကျနော့်အဖေနာမည်) တောင် မသိဘူး။

အန်တီသိတယ်..သားအဘိုးရဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုကို အမေ... .

.........................................................................................................................

အခန်း (၁၅) အပေးအယူ

အဲ့ဒီညနေပဲ မေမေ့ဆီကို တီဇာဆီကဖုန်းဝင်လာခဲ့တယ်။ ဖွားဖွား သွေးတွေဆောင့်တက်ပြီး သတိလစ်သွားလို့ ဆေးရုံပို့လိုက်ရတယ်တဲ့။

" သားမောင်ရေ၊ မလတ်ရေ၊ ဖွားဖွားအခြေအနေက ဘယ်လိုလဲ မသေချာဘူး၊ ဒီလောက်ဖြစ်နေမှတော့ မေမေလိုက်သွားမှဖြစ်မယ်။ အိမ်မှာလဲ မလတ်က အလုပ်ကိစ္စတွေမပြတ်သေးဘူး။ ဒီတော့ မေမေတစ်ယောက်ထဲပဲ သွားလိုက်တော့မယ်။ ဟိုမှာလည်း သူဇာတို့ရှိသားပဲ၊သားမောင်က အန်တီလတ်နဲ့ အဖော်ရအောင်နေခဲ့ပေးလိုက်နော်။ ညရေးညတာ မိန်းမသားတစ်ယောက်ထဲ၊ မလတ်လဲ အေးအေးဆေးဆေးနေ၊ ကိစ္စတွေပြီးပြတ်မှပြန်နော်"

" အေးဟယ် ဒုက္ခပါပဲ၊ ဖြစ်မှဖြစ်ရလေကြည်ပြာရယ်။ ကြီးကြီး အမြန်ပြန်ကောင်းပါစေ။ စိတ်ချသာသွား ကြည်ပြာ၊ နောက်ဆံမတင်းနဲ့၊ လတ်လည်း အမောင်နဲ့ ဒီမှာ နေလို့ရသလောက်နေပေးမယ်"

" သွားပါမေမေ..၊ အိမ်ကိုစိတ်ချပါ။ သားကောင်းကောင်းကြည့်ထားပါ့မယ်"

မေမေ ညတွင်းချင်းအောင်မင်္ဂလာဆင်းပြီး မန္တလေးတက်သွားတယ်။ ခါတိုင်းထမင်းစားပြီးချိန် ကျနော်အခန်းအောင်း ကွန်ပြူတာရှေ့ရောက်နေပြီ။ ဂိမ်းပိုးကိုက်နေပြီ။ဒီနေ့တော့ တီလတ်နဲ့ TV ရှေ့မှာယောင်တောင်ပေါင်တောင်နဲ့။ တီလတ်ဆီက သူသိထားသမျှလေးတွေကို နှိုက်ရဦးမယ်လေ။ ကျနော်တကယ်စိတ်ဝင်စားနေတာ။ အိမ်ထဲမှာဒီည တီလတ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲဆိုပါလားဆိုတဲ့ အသိကလဲ ရင်ခုန်စေတယ်။တီဗွီကြည့်လို့ခဏအကြာ တီလတ်ကပဲစကားစလာတယ်။

" အမောင်..နေ့လည်က ကြည်ပြာပြန်လာလို့ စကားပြတ်သွားတယ်၊ သားတီလတ်မေးထားတာ့ ပြန်မဖြေရသေးဘူး"

" ဘာများလဲ တီလတ်ရဲ့"

" သားအဘိုးရဲ့ ပစ္စည်းရထားပြီးပြီလားဆိုတာလေ"

" အန်တီပဲ သိပြီးပြီဆို၊ ကိုယ့်ဖာသာကောက်ချက်ချဖြေပြီးနေမှ"

" သား..ရထားပြီးတာ အန်တီသေချာသလောက်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့်သားဆီက ဟုတ်ကဲ့ ဆိုတဲ့ အဖြေလိုချင်လို့၊ ပြီးတော့ ဘာပစ္စည်းဆိုတာကိုလဲ လက်တွေ့မြင်ချင်တယ်၊ အဲ့ဒါတီလတ်သိချင်နေတာ ကာလတွေကြာပြီ။ တီလတ်ကို ပြပါလား သားရယ်...."

" တီလတ်...ဒါဆို တီလတ်နဲ့သား အပေးအယူ တစ်ခုတော့လုပ်ရလိမ့်မယ်"

" တီလတ် သားကို ခါတိုင်းလဲ အမြဲပေးနေကြပဲလေ၊ ခါတိုင်းထက်မုန့်ဖိုး ကောင်းကောင်းပိုရစေရမယ်"

" မုန့်ဖိုးလောက်ပြောနေတာမဟုတ်ဘူးတီလတ်ရဲ့"

" ဒါဆို..သားကဘာလိုချင်လို့လဲ...ပြော"

" သား..တီလတ်နဲ့ အပြင်မှာချစ်ချင်တယ်။ ဟို..အိပ်မက်ထဲမှာ မဟုတ်ပဲနဲ့ အပြင်တကယ့်လောကမှာ ချစ်ချင်တာပြောတာ၊ အိပ်မက်ထဲမှာ သားတို့ချစ်ခဲ့ကြသလိုပေါ့"

ဒီစကားကြားတော့ တီလတ်မျက်နှာကြီးအမ်းတက်သွားတယ်။

" အို...ဟဲ့..ဒီကောင်လေး၊ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ..အဲဒါက အိပ်မက်လေ၊ တကယ်လုပ်လို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ"

" အိပ်မက်က အရမ်းကိုတကယ်နဲ့တူတာပဲတီလတ်ရယ်၊ သားတော့ အဲဒီအိပ်မက်ကို စွဲနေပြီ၊ သားအဲ့လို အန်တီ့ကိုတကယ်ချစ်ချင်တယ်"

" ဟဲ့ကောင်လေးနှယ်..ခက်တော့တာပဲ။ တို့က တူအရီးတွေလေ၊ တီလတ်က သားရဲ့အဒေါ်အရင်း၊ မဟုတ်တာတွေတွေးနေ"

ကျနော့်စိတ်ထဲမှာတော့....တီလတ်ရေ..အဒေါ်အရင်း ပြောမနေနဲ့..မွေးထားတဲ့ အမေရင်းတောင် လိုးပြီးသွားပြီခင်ဗျ...လို့ ကြိတ်ပြောနေမိတယ်။

" တီလတ်စဉ်းစားလေ။ တီလတ် ဟိုပစ္စည်းလေးကိုလဲ သိချင်မြင်ချင် လိုချင်နေတယ် မဟုတ်လား။ တီလတ်သားကို ဒီညချစ်ခွင့်ပေးရင် ပြီးတော့ ဒီပစ္စည်းလေးနဲ့ပတ်သက်လို့ တီလတ်ရဲ့ အတွေ့အကြုံလေးတွေလည်း သားကို ပြောပြပေးရင်၊သားတီလတ်လိုချင်တဲ့ ပစ္စည်းလေးကို ပါတခါထဲပေးလိုက်မယ်လေ"

ပြောရင်းနဲ့ကျနော့်ရဲ့လက်က တီလတ်ရဲ့ ပေါင်ပေါ်ရောက်သွားရော ဟဲဟဲ ဇတ်ကနဲပဲ မြန်လိုက်တာနော် လက်က..။ ကျနော်နဲ့ တီလတ်က တီဗွီနဲ့မျက်နှာချငိးဆိုင်က ဆိုဖာရှည်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတာ၊ ခုနစကားပြောနေကတည်းက မသိမသာတိုးတိုးသွားရင်း တီလတ်ဘေးကပ်နေပြီလေ။

တီလတ်က ဘောင်းဘီတိုခပ်ပွပွကိုဝတ်ထားတာ။ သူ့ပေါင်လုံး အယ်အယ် ဖွေဖွေးကြီးပေါ် လှမ်းတင်လိုက်တဲ့ ကျနော့်လက်ကို တီလတ်က ပေါင်အပွတ်မခံပဲ လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်ကိုလက်ဖဝါး ၂ ဘက်ကြားမှာ ဆုပ်ထိမ်းထားတယ်၊ တီလတ်ကလဲလည်တယ်လေ။

" သားမောင်ရယ်...ဒါ သားအဒေါ်လေ၊ တီလတ်ပေါ် ဒီလိုစိတ်တွေ ဘာလို့ထားရတာလဲ၊ မကောင်းပါဘူးကွာ"

ပြောသာပြောရ တီလတ်လေသံတွေက ပျော့နေပါပြီ။ ကျနော်သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ နဲနဲဝုန်းမှရတော့မယ်။

" တီလတ်...မနေ့ညတွေက အိပ်မက်ထဲမှာ သားသိပ်ပျော်ရတယ်၊ သားရင်တွေလဲ အရမ်းခုန်ရတယ်၊ တီလတ်ကိုလဲ အရမ်းချစ်မိတယ်၊ အဲဒီထဲမှာ တီလတ်ကလဲသားကိုအရမ်းချစ်တယ်။ သားတီလတ်ကို အိပ်မက်မဟုတ်ပဲလက်တွေ့ချစ်ချင်တယ်၊ သားကို ခွင့်လွှတ်ပေးနော်.."

ကျနော် တီလတ်ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်သွင်းလိုက်ပြီး တီလတ်ရဲ့ လည်တိုင်၊ မေးစေ့လေး၊ ပါးနဲ့ နားရွက်ဖျားနားရွက်နောက်လေးတွေကို အနမ်းတွေ တရှိူက်မက်မက်ပေးလိ်ုက်တော့..။တီလတ်ပျော့ကျသွားပါပြီ။

" အိုးးးး သား...ဟင့် အမောင်.. အားးး တီလတ်ကိုလွှတ်ပါကွယ်"

လွှတ်ပါကွယ်သာ ပြောနေတာ၊ တီလတ် လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်က ကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်ထားတယ်။ တီလတ်ကလဲ အသက် ၃၇ နှစ်ပဲ၊ မေမေနဲ့ဆို အသက်အတူတူ၊ လပိုင်းပဲကွာမယ်၊ ဘယ်သူ အကြီး ဘယ်သူအငယ်လဲ မမှတ်မိတော့ဘူး။ မေမေ့နှုတ်ခမ်းက ဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေး၊ တီလတ်နှုတ်ခမ်းကျတော့ ထူထူကြီး ဆက်စီရာဂနှုတ်ခမ်း၊ မြင်တာနဲ့ဆွဲ စုပ်ပစ်ချင်စရာ။

တီလတ်လက်တွေ ကျနော့်ကိုသိုင်းဖက်လာချိန်မှာ ကျနော်တဆင့်တက်ပြီး တီလတ်နှုတ်ခမ်ထူကြီးကိုအတင်းဆွဲ စုပ် ကစ်စင်ရိုက်လိုက်ပါတော့တယ်။

အု..ပြွတ် ပြွတ် စု...ရှစ်..

တီလတ်လက်တွေက ပိုပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လာပြီး ကျနော့ကျောကုန်းကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ မချင့်မရဲ ကုတ်ခြစ်လာတယ်။ ကျနော့်လက်တွေကပွယောင်းနေတဲ့ ဘောင်းဘီအိုးပွအဝကနေ ဝင်သွားပြီးတီလတ်ရဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံကိုကိုင်မိပါပြီ။ ပင်တီပါးလေးပေါ်ကနေ စိုထိုင်းတဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားရတယ်။ တီလတ် တစ်ချက်ဆတ်ကနဲတွန့်သွားတယ်။

ကျနော်ပင်တီရဲ့ အောက်နားစတွေကို လိုက်စမ်းပြီး၊ လက်ချောင်းလေးဖျားလေးတွေနဲ့ ထိုးကလော်ကာဘေးဖက်ကိုဟပြီး ဆွဲတင်လိုက်တော့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးဟာ ပင်တီတခြမ်းဟပြီးဘေးကို ပြူးထွက်လာတယ်။

ဘောင်းဘီပွအောက်မှာ ဖြစ်ပေမယ့် ကျနော်တီလတ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်သား စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို မိမိရရ အစိမ်းလိုက်ကြီးကိုင်မိပါပြီ။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်ရွှဲနေပြီလေ၊ ဒါဆို တီလတ်က ကျနော်ဘေးနားမှာ စထိုင်ကတည်းက လာနေတာပေါ့...။

ကျနော် အမွှေးတစ်ပင်မှမရှိတဲ့ တီလတ်ရဲ့ အဖုတ်အုံ ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အားရပါးရ ပွတ်နယ်နေလိုက်တယ်၊ တီလတ်စောက်စေ့ကြီးကလည်း အကြီးကြီး၊ စောက်စေ့ထိပ်ကို လက်ခလယ်ဖျားနဲ့ ကစားပေးတော့...

" အားးး ဟားးး အင့် အင့် ရှီး အိုးးးး သား အမောင်..."

ကျနော် အရည်တွေရွှဲနေပြီဖြစ်တဲ့ တီလတ်စောက်ခေါင်းကြီးထဲ လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်ပူးထိုးသွင်းပြီး၊လက်ချောင်းတွေနဲ့ တစွပ်စွပ်လိုးလိုက် ကလိုင်းလိုက်လုပ်ပေးနေလိုက်တာ...

တီလတ် ကျနော့်ကိုအတင်း ဆွဲဖက်ပြီး ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစွဲစုပ်တန်ပြန်နမ်းလာပါတယ်။ သူ့လျှာကို ကျနော့်ပါးစပ်ထဲအတင်းထိုးသွင်းလာပြီး အငမ်းမရ လိမ်းလှည့်နမ်းရှုတ်နေတော့တယ်။ တီလတ်ရဲ့ တုန့်ပြန်ချက်တွေ ကကြမ်းတမ်းလှပါတယ်။ ကြည့်ရတာ တီလတ်က တကယ်ထန်မယ့် မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ။

" ရှူး..အားးး အီးးး အမောင်... ဒီမှာမကောင်းဘူး... အခန်းထဲ သွားရအောင်ကွယ်..."

...............................................................................................................

အခန်း (၁၆) လက်တွေ့ချစ်တင်းနှောပွဲ

" အမောင်..တီလတ်အခန်းထဲလိုက်ခဲ့..."

" ရွှတ်.."

တီလတ်ကျနော့်နဖူးကို အားရပါးရ အာဘွားတချက်ပေးလိုက်ပြီး ဆိုဖာက ထပြီးတော့ ဖင်လုံးကြီး လိမ်ဖယ်လိမ်ဖယ်နဲ့ အခန်းဘက်ကို လျှောက်သွားတော့တယ်။ ကျနော်ရုတ်တရက်ဆိုဖာပေါ်မှာ ဟတ်ကော့ကြီးကျန်ခဲ့ပြီးတော့မှ သတိဝင်လာပြီး ပြုံးလိုက်ကာ တီလတ်နောက် ပြေးလိုက်သွားပါတယ်။ အခန်းထဲမှာ တီလတ်ကကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်နေပြီး... မချိုမချဉ်နဲ့...

" ကောင်ဆိုးလေး...ကိုယ့်အဒေါ်ကို တကယ်လုပ်တော့မှာပေါ့လေ..ဟုတ်လား"

ကျနော် တီလတ်ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပခုံးလေးကိုဖက်လိုက်ကာ.....

" အမယ်..တီလတ်ကလဲ ကျနော်တို့နှစ်ဦးနှစ်ဘက်ညှိပြီးမှ ကျေနပ်လို့လုပ်မှာလေ၊ ကိုယ့်အဒေါ်ဆိုတာကြီးကလဲ လုပ်ချင်စရာကြီး၊ စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး"

" အမယ်..အမယ်..ပြောလိုက်တာ ပက်ပက်စက်စက်ကြီး၊ ဘာလုပ်ချင်စရာကြီးလဲ၊ ဘယ်သူက ရောကျေနပ်တယ်ပြောမိလို့လဲ.."

" ဟောဒီ..အချစ်ကြီးပါးစပ်ကပြောတာလေ..အခန်းထဲသွားမယ်တဲ့..၊ ကျေပဲနပ်နပ်၊ မကျေပဲနပ်နပ်၊ မောင်တော့ချစ်တော့မယ်.."

" ဒါမျိုးကျသိပ်တတ်...အု..ဖု...အို...အရမ်းကြီးပဲကွာ..."

ကျနော် တီလတ်ကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ သူ့အပေါ် အတင်းခွတက်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူကြီးကို ပိတ်ပြီးကစ်စင်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။ တီလတ်လဲ ကျနော့ကို အတင်းပြန်ဖက်ပြီးနွားသိုးကြိုးပြတ်ပြန်နမ်းလာတယ်။ ကျနော့်လက်တွေကလည်း တီလတ်ဘောင်းဘီကြီးအောက်လျှိုဝင်သွားပြန်ပြီးစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးရဲ့လျှိုမြှောင်ကြားမှာ သုတေသနလုပ်နေပြန်ပြီ။

တီလတ်စောက်ခေါင်းထဲမှာ စောက်ရည်တွေက နစ်နေပြီ၊ စောစောကဧည့်ခန်းထဲမှာ ကလိနေကတည်းက ရွှဲအိနေတာလေ။ တီလတ်က အနမ်းကိုခွာပြီး၊ တစောင်းလေးထထိုင်ကာ ကျနော်ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကိုအတင်းဆွဲချွတ်နေတော့၊ ကျနော်ကလည်း တီလတ်ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီကိုနှိပ်စိတွေ ဆွဲဖြုတ်ပြီးပြန်ချွတ်ပစ်လိုက်သလို၊ အောက်ကဘောင်းဘီပွကြီးကိုလည်း ခါးကနေ ဆွဲချွတ်ပစ်တယ်။

ဒါတောင် တီလတ်ရဲ့ တင်းကားနေတဲ့ ဖင်ဆုံကြီးခံပြီးတစ်နေလို့ တီလတ်က အလိုက်တသိဖင် ကြွပေးလိုက်တော့မှသာခြေထောက်ကတဆင့် ကျွတ်ထွက်သွားတာ။

အခုတီလတ် တစ်ကိုယ်လုံး ဘရာနဲ့ပင်တီလေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ဘရာအောက်က တီလတ်နို့အုံကြီးတွေက အတင်းရုန်းကန်ထွက်နေတယ်။ ကျနော်မနေနိုင်တော့ဘူး၊ တီလတ်ရင်အုံပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး ဘရာကိုမချွတ်ပဲ အပေါ်ကပိုင်းက အန်ပြီးလျှံထွက်နေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေထဲ နှာခေါင်းနှစ်လိုက်ပြီး၊ ဝက်တွေရွှံ့ကော်သလိုထိုးကော်နမ်းနေမိတော့တာ။

" အဟိ..ဟိ..ဟိ..ခစ်ခစ်..ဘာတွေ လာထိုးကော်နေတာလဲ ခိ ခိ..ယားတယ်"

" ယားတယ်...ဟုတ်လား...လာခဲ့"

ကျနော်လဲ ဘရာကိုချိတ်ဖြုတ်မနေတော့ပဲ ကြိုးနှစ်ချောင်းကိုု ပခုံးကနေဘေးလျှောချပြီး ၃၇ လက္မ ဘရာကပ် (cup) ကြီးကို အတင်း ဆွဲလှန်ပြီးနို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ဖိုက ထုတ်ခါစ ပေါက်စီကြီးတွေလို ဖောင်းကားနေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို မညှာတမ်းခပ်ကြမ်းကြမ်းနယ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အညိုရောင်နို့သီးခေါင်းကြီးတွေကိုအားရပါးရ ဆွဲစုတ်စို့ပစ်လိုက်တော့...

" ဟင်းးးးး အင်း..ဟင်း..ဟင်း..သားးးး အမောင်ရယ်..ဟင့်"

တီလတ် လွှတ်ပြီးညည်းပါတော့တယ်။ ကျနော့်ကျောကုန်းတွေကိုလဲ ညင်သာစွာပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျနော် တီလတ်နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်တပြန်ညာတလှည့်စို့ပေးနေရင်း၊ လက်တဖက်ကလဲစောက်ခေါင်းထဲထိုးနှိုက်မွှေနေပြီး လက်ချောင်း ၂ ချောင်းနဲ့ တဇွိဇွိလိုးပေးနေတယ်။

ကျနော်နို့တွေကို လွှတ်လိုက်ပြီးအောက်စုံဆင်းလာကာ ပထမ တီလတ်ရဲ့ ဗိုက်သားပြင်လေး မစူ့တစူကို လျှာပြားလေးနဲ့ ဖွဖွလေးလျက်ပေးလိုက်တယ်။

တီလတ်ကြက်သီးလေးတွေ တဖြင်းဖြင်းနဲ့ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်လာတော့မှ ကျနော့်မျက်နှာကို တီလတ်ရဲ့ပေါင်ကြားခွဆုံကြီးဆီ နေရာပြောင်းလိုက်တယ်။ ပင်တီကဝတ်လျက်ရှိနေဆဲပဲ၊ ဒါပေမယ့် တစ်ထည်လုံးစောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေပြီ၊

အပေါ်ပိုင်းတုန်းက လုပ်ခဲ့သလိုပဲ ပင်တီကိုမချွတ်တော့ဘူး။ ဘေးတဖက်ကို ဟက်ပြီး ပေါင်ခြံတဖက်ဆွဲကပ်လိုက်တော့ စောက်ပေါက်ကြီး ဟက်ပက်ပေါ်လာတယ်။ ကျနော်လည်း မစောင့်တော့ဘူး ။ စောက်စိပြူးပြူးကြီးကိုတန်းစုပ်ပြီး လျှာနဲ့လျက်လိုက်လှမ့်လိုက်လုပ်လိုက်တာ၊

" အားးးးးး ရှီးးး စစ်...အူးးးး မောင်ရယ် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"

တီလတ် စောက်ဖုတ်ကြီးက ရေချိုးပြီးစဆိုတော့ ဘော်ဒီရှာဝါ ဆပ်ပြာနံ့သင်းနေသေးတယ်။ ဟိုင်ဂျင်းလဲသုံးထားတယ် ထင်တယ်၊ သင်းသင်းလေး။ အမွှေးမရှိတဲ့ အပြင်နှုတ်ခမ်းသားထူကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလိုက်တော့ အတွင်းပန်းရောင် နှုတ်ခမ်းသားလိပ်ကလေးတွေ၊ ပြီးတော့မှ အနီရောင်ရဲရဲ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား။ ကျနော်လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်လှည့်မွှေပြီး စိမ်ပြေနပြေဂျာပါတော့တယ်။

ပလပ်..ပလပ်..ဖလပ်..ဖလပ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ကျွိ..

" သားးးရယ်...တီလတ်..အု..အု..အူးးး..."

တီလတ် လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကျနော့်ဆံပင်တွေဆုပ်၊ ခေါင်းကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ထိုးဖွ၊ ခေါင်းကိုလဲ အတင်းစောက်ဖုတ်ကြီးဆီ ဆွဲဖိထားတော့တာ။

ကျနော်ကုန်းကုန်းကြီး ဒူးထောက်လျက်နေတုန်း တီလတ်လက်တစ်ဖက်က ကျနော်ခါးဆီ ရောက်လာပြီးသားရေကြိုးကိုကလန်ကာ ကျနော့်ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်တော့တယ်။ ကျနော်လဲကူချွတ်ပေးအပြီးမှာ တီလတ်လက်နုနုလေးတစ်ဖက်က မာထန်ပြီးတောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်လီးတံချောင်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတော့တယ်။

လီးကြီးက တီလတ်လက်ထဲမှ ာတဆတ်ဆတ်နဲ့ခါနေတယ်။

" ပေး...ပေး...မောင့်လီးကြီး တီလတ်ကိုပေးပါတော့ကွာ..တီလတ်စုပ်ချင်တယ်..."

ကျနော်လဲ ဂျာနေတာကို ခဏရပ်လိုက်ပြီး တီလတ်ခန္ဓာကိုယ်မှာငြိကျန်နေသေးတဲ့ ဘရာနဲ့ပင်တီတွေကိုအပြီးသတ် ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါပြီ။ တီလတ်လဲ လုံး၀ နိကက်ဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော်ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်လိုက်ပြီး တီလတ်ကို အလိုက်သင့်ဆွဲယူလိုက်တော့ တီလတ်ကျနော့်ပေါ်မှာ လေဘက်ထောက်ကြီးမိုးနေတယ်။

" တီလတ်...အချစ်ကြီး...ဟိုဘက်လှည့်လိုက်.."

တီလတ် အထာပေါက်တယ်။ ကျနော်ခြေဆင်းထားတဲ့ဘက် မျက်နှာလှည့်လိုက်တော့၊ တီလတ်ဖင်ကြီးကျနော့်မျက်နှာပေါ် ဝဲလာတော့တယ်။အခု စစ်စ်တီနိုင်း (69) ပုံစံဖြစ်သွားပြီ။ တီလတ် ကျနော်ရဲ့ နီညိုရောင်ပြောင်တင်းနေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်လေးဟပြီးဆွဲစုပ်လိုက်ချိန်မှာတော့ ကျနော်လည်းမျက်နှာပေါ်အိကျလာနေတဲ့ ဖင်ကြီးနောက်ကို ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ နှာခေါင်းနှစ်လိုက်တော့တယ်။ အော်ရယ်လ်ဆက်စ် ပင်လယ်ကြောမှာ တူဝရီးနှစ်ယောက်မြောနေကြပါတော့တယ်။

ကျွိ..ကျွိ...ဗလပ်...ဗြစ် ဗြစ်..ဘွတ်..

" မောင်...အားးးးးးး...ဆောင့်...ဆောင့်... အီးး လင်လေးရယ် နာနာဆောင့် တီလတ်..အဟင့်...မိန်း..မိန်းမအရမ်းကောင်းနေပြီ..ဆောင့်ပါ.. စောက်ဖုတ်ကြီးကွဲရင်ကွဲသွားပစေ... မောင့်လီးကြီးက အကြီးကြီး..အထဲမှာပြည့်ကြပ်နေတာပဲ၊ အားရလိုက်တာ။ ကောင်းတယ်ယောက်ကျား၊ ဆောင့်.."

" ဆော်နေတာပဲ မိန်းမရေ.. ကဲဟာ...ကဲဟာ..."

ဖတ်..ဖတ်...ဖတ်....ဗြစ်..ဗြစ်..ဒုတ်..ဖန်း..ဖန်းးးးး

တီလတ်နဲ့ ကျနော်ဆော်နေကြတာ မိနစ် ၂၀ လောက်ရှိသွားပါပြီ။ ရာဂစိတ်များလူတွေကို အလျင်အမြန်စိုးမိုး ပြောင်းလဲနိုင်တယ်။ အချိန်တိုလေးအတွင်း အခေါ်အဝေါ်တွေလည်းပြောင်းလဲကုန်ပြီ၊ တကယ့် လင်မယားတွေကျနေတာပဲ။ အခုဆော်နေကြတာကခွေးလိုး လိုးနေကြတာပါ။ ခုနက ပုံမှန်လှေကြီးထိုးနဲ့ တစ်ခါ၊ တီလတ်ကအပေါ်ကတက်ထိုင်ဆောင့်တာတစ်ခါ၊ တီလတ်တစ်ကြိမ်တောင်ပြီးသွားခဲ့ပြီးပြီ။

ကျနော်က မပြီးသေးတော့ တီလတ်ကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီ းဒေါ့ဂီဆက်ဆွဲတယ်။ တီလတ်ကလေးလေးဘက်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့တင်ပြီးပစ်ထားတာ။ ပြူးထွက်လာတဲ့အဖုတ်ကြီးကို ကျနော်အားမနာတမ်း တဖန်းဖန်းနဲ့ ဆောင့်နေတယ်။ တီလတ်စောက်ခေါင်းထဲက အတွင်းကြွက်သားတွေကလဲ စွဲဆုပ်ပြီးအချက်ကျကျညှစ်ပေးနေတော့ ကျနော်ကြာရှည်မခံနိုင်တော့ဘူးးး။

" ထွက်တော့မယ်...ထွက်ပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ...မိန်းမရေ၊ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကြီးထပြီး လိုက်မယ်နော်"

" လွှတ်...လွှတ်လိုက်မောင်..မောင့်မျိုးရည်တွေ လတ် စောက်ဖုတ်ထဲထည့်ပြီး ပြီးလိုက်...လရည်နွေးနွေး သန်သန်ကို အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်တာခံချင်နေတာကြာလှပြီ၊နှစ်တွေချီလှပြီ။ ပန်းထဲ့လိုက်မောင် ပန်းထဲ့လိုက်...လတ်လဲပြီးပြီ....အ့းးး အားးးး"

ဖတ်ဖတ်...ဖတ်ဖတ်... ဖြွတ်..ဖြွတ်..ဖန်း

" အားးး မောင်လဲပြီးပြီ...ထွက်ကုန်ပြီ...ဟူးးးးး"

ကျနော်နဲ့ တီလတ်တို့နှစ်ဦးစလုံး တစ်ယောက်ပေါ်တစ်ယောက်ထပ်ပြီး ပစ်ကျသွားကြပါတော့တယ်။ ချစ်တယ်မိန်းမရယ် မိန်းမလဲမောင့်ကိုချစ်တယ်။ အမောပြေကြတော့တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ညုပြီး ချစ်တင်းနှောနေကြတယ်။

" ကဲ ယောက်ကျား မိန်းမလဲ ကတိအတိုင်း မောင်လိုချင်တာပေးပြီးပြီ။ မောင့်ဟာလဲပြဦးလေ.."

" ဟင်...ခုနကပဲ ပြူးပြဲနေအောင် မြင်ပြီးပြီမဟုတ်လား"

" ဟီဟီ..ဟိ..ဘာလဲ အဲဒါပြောတာမဟုတ်ဘူး၊ ဟို..ဘိုးဘိုးဆီက ရလိုက်တယ်ဆိုတဲ့ လျှို့ဝှက်ပစ္စည်းဆိုတာ ပြတော့လို့"

" ဒါနဲ့တီလတ်က ဒီပစ္စည်းလေးကြောင့်ဖြစ်ရတယ်လို့ ထင်နေခဲ့တဲ့ တီလတ်ရဲ့ကိုယ်တွေ့လေးတွေပြောပြမယ်ဆို၊ အရင်ပြောပြဦးလေ"

" အမောင်ကတော့ ကပ်ပြီကွာ၊ ကဲပြောပြပြီးတာနဲ့ ပြရမယ်နော်ဒါမှ ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့တာတွေနဲ့ အဲဒါနဲ့ဘယ်လိုအဆက်အစပ်ရှိလည်းချိန်လို့ရမှာ၊ ကဲ... နားထောင်၊ ဒီလိုဟေ့.."

အန်တီလတ်က သူ့ရဲ့အကြောင်းစပြောပြတော့တယ်။

...........................................................................................................................................

အခန်း (၁၇) မှော်ဒင်္ဂါးလေးရဲ့ဒဏ္ဍာရီ

ရွှေဇင်လတ်အဖေ ဦးဘမင်းက မြန်မာ ဆေးဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ အပြင် ပယောဂ ကုတာတွေဘာတွေလဲတတ်သည်၊ အကုန်လုပ်သည်။ ရွှေဇင်လတ် သိသလောက် သူ့အဖေက လျှို့ဝှက်သဲဖိုဆန်တဲ့ထူးထူးဆန်းဆန်း ပညာတွေလည်းလိုက်စားသည်၊ အခုခေတ်စားပြီးပြောပြောနေကြတဲ့ ဂမ္ဘီရလိုင်းဆိုလား အဲ့ဒါမျိုးပေါ့။

" တီလတ်ငယ်စဉ်ဘ၀ ကတော့ပုံမှန်ပါပဲ။ တီလတ် ၁၀ နှစ်သမီးလောက်မှာ မေမေ (အမောင်ရဲ့ဖွားဖွားပေါ့)ဆုံးသွားတော့ တီလတ်တို့မောင်နှမတွေ အဖေမုဆိုးဖိုကြီးနဲ့ နေလာခဲ့ရတာ။ဒါပေမယ့် တီလတ်အပျိုဘော်ဝင်ပြီး တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ် လောက်ကြာတော့ အိပ်မက်ဆန်းဆန်းတွေမက်လာတယ်၊ မက်တာက နင့်ဘိုးဘိုး၊ ငါ့အဖေကို မက်တာ၊ အဖေကို အိပ်မက်တာ ဆန်းသလားလို့၊ လူတိုင်းမက်ဘူးကြမှာပဲ၊ မဆန်းဘူး။ ဒါပေမယ့် အိပ်မက်ကနေ့တိုင်းလိုရက်ဆက်မက်လာတယ်။

ပထမပိုင်း ဘာမှမဟုတ်ဘူး ရိုးရိုးတန်းတန်း အိပ်မက်တွေလိုပဲ မက်ပြီး နောက်တနေ့ မေ့သွားပျောက်သွားတယ်။ တဖြည်းဖြည်းဆန်းလာတာက အိပ်မက်ထဲမှာ ငါ့အဖေက ငါ့ကိုဆက်ဆံပုံ ပြောင်းလာတာပဲ၊ တနေ့က အိပ်မက်ထဲမှာ သားအမောင် တီလတ်ဆီဝင်လာပြီး နှိုးဆွပြီးလိုးသွားသလိုမျိုးပေါ့၊ အဖေကတီလတ်အိပ်မက်ထဲမှာ အမြဲလိုပဲလာလုပ်တယ်"

" ဟင်...ဟုတ်လား"

ရွှေဇင်လတ်နောက်မှ တဖြည်းဖြည်းစဉ်းစား ကောက်ချက်ချမိလာတာကတော့ အဖေ့မှာ ထူးဆန်းတဲ့ပညာရပ်နဲ့လုပ်ထားတဲ့ ပစ္စည်းတခုရှိနေပြီဆိုတာပဲ။ ဒါကြောင့်မို့အဖေနဲ့ညတိုင်းလို ဒီလိုဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်မည်။

" ဒါကြောင့်လဲ မနေ့နဲ့ တနေ့က သားမောင် တီလတ်ကို အိပ်မက်ထဲမှာ ၂ ရက်ဆက်တိုက် လာလုပ်တော့ သားမောင် ဘိုးဘိုးရဲ့ပစ္စည်း တခုခုရထားပြီ မဟုတ်လားလို့ တီလတ်တန်းပြီးစွပ်စွဲလိုက်တာပေါ့"

ပထမတော့ ဆွေဇင်လတ်ထင်တာက သွေးလေမမှန်လို့ဖြစ်ဖြစ် အိပ်မက်ဆိုတာ မက်တတ်တာပဲလို့ သိပ်ဂရုမထားမိပေ၊ ဒါပေမယ့် အိပ်မက်ထဲကိုယ့်အဖေက ကိုယ့်ကို လာလိုးတယ်လို့မက်ရတော့ ရှက်မိသား၊အိပ်မက်ပဲလေ ၊ပေါက်ကရ မက်မှာပဲလို့ စိတ်ထဲဖြေမိပေမယ့်၊ နောက်တနေ့တွေမှာ အဖေ့ကို မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲခဲ့ပါ။

သို့သော် ၂ ရက် ၃ ရက်ကနေ ရက်ဆက်လိုလို ဒါချည်းပဲ ဆက်တိုက်လိုမက်လာတော့ ထူးဆန်းလာတော့၏။ ရွှေဇင်လတ်စိတ်ထဲမှ ာလှုပ်ရှားလာသလို၊ တဖြည်းဖြည်း သာယာလာမိသည်။ အဖေက တနေ့တစ်မျိုးမရိုးရအောင် လာလုပ်နေတဲ့ အပြင် အိပ်မက်တွေက တနေ့တခြားပြတ်သားလာပြီး တကယ်လိုဖြစ်လာသည်။

အိပ်မက်ထဲမှာ အဖေနဲ့ အပြင်မှာလို စကားပြောလို့ရလာပြီး နောက်နေ့တွေ နိုးလာတော့လဲ ပျောက်မသွားပဲ အားလုံး မှတ်မိလာတာသတိထားမိသည်။

" ဒါပေမယ့် အဖေက အိပ်မက်ထဲမှာသာ ကိုယ့်ကိုလာပြီး အီစီကလီ လုပ်နေတာ၊ အပြင်မှာတော့ ဘာမှမသိသလို၊ ရုပ်တည်ကြီးနဲ့။ အပြင်မှာ အဖေ့ကို ဘာမှမပြောရဲဘူး၊ အိပ်မက်ထဲမှာ ကျ လင်မယားလို တီတီတာတာ ပြောဖြစ်နေကြပြန်ရော၊ တကယ့်ကို အူကြောင်ကြားဖီလင်ပဲ၊ သိလား အမောင်"

အန်တီလတ်က သူ့ဇာတ်လမ်းကို ပြောရင်း မှတ်ချက်ချတယ်။ ကျနော်ကတော့ ဘာမှ ဧည့်ထောက်မခံမိ၊ နားထောင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ငြိမ်နေလိုက်တယ် ။ ထိုသို့ဖြင့် ရွှေဇင်လတ်တစ်ယောက် သူ့အဖေ ဦးဘမင်းနဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ကာမစပ်ယှက်ရတယ်လို့ မက်လာခဲ့တာ ကာလအားဖြင့် လပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့သည်။

ရွှေဇင်လတ်မှာ အတန်းဖော်လဲဖြစ်၊ မနိုင်ယင်ကာလဲဖြစ်တဲ့ သူငယ်ချင်း ရင်းချာ ၂ယောက် ၃ယောက်လောက်ရှိသည်။ တခါတလေ စာစုကျက်ရင်း၊ အားတဲ့ ရက်မှာချက်ပြုတ်စားကြရင်း၊ သူတို့တွေ အိမ်မှာပဲအိပ်ကြတဲ့ ရက်တွေလည်းရှိသည်။ အားလုံးစုပြီးဖြစ်ဖြစ်၊ တစ်ယောက်ချင်းပဲဖြစ်ဖြစ် ကြုံသလို အိပ်နေကြတာဖြစ်သည်။

" အဲဒီမှာ သတိထားမိလာတာကတော့၊ သူငယ်ချင်းတွေ လာအိပ်တဲ့ ညတွေဆို တီလတ်အဖေ့ကို အိပ်မက်မမက်တော့တာပဲ။ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်မှမက်တာကို သိလာရတယ်။ လက်စသတ်တော့ တီလတ်အိပ်မက်မျိုး သူငယ်ချင်းတွေက မက်ကြရောဆိုပါတော့"

ရွှေဇင်လတ် သူငယ်ချင်းများဖြစ်ကြတဲ့ သီတာအောင်၊ မြမြထွေး နဲ့ သဇင်မင်းတို့ကလည်း ဒီအိမ်မှ ာလာအိပ်တိုင်း ဦးဘမင်းကို အမြဲအိပ်မက်မက်ကြသည်။ သူတို့လဲ အစကတော့ ဂယောင်ချောက်ချား အိပ်မက်လောက်ပဲ အောင့်မေ့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒီအိမ်ရောက် တိုင်းအိပ်မက်ကမက်ပဲ မက်နိုင်လွန်း။ ဟိုလူကြီးက အိပ်မက်ထဲမှ ာသူတို့ကိုအမြဲ ဟိုဒင်းဟိုဟာလုပ်သည်။

နောက်ဆုံး ဒါသွေးရိုးသားရိုး မဟုတ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာ တွေးမိပြီး ရွှေဇင်လတ်ကို ဖွင့်ဟတိုင်ပင်ကြသည်။

" ဟဲ့ မိလတ်...ငါတို့တိုင်ပင်စရာရှိလို့..

" ဘာလဲ မြမြထွေးရဲ့"

ဒီလိုဟဲ့...±÷¿~#$@"±×£¥€°....©*&×^®£±~°....±¥®@&.........................

" ဟယ်တော့"

" ဟယ်တော့"

" ဟယ်တော့"

အားလုံးဆီက အာမေဋိတ်သံတွေ ပြိုင်တူထွက်လာကြသည်။ ပထမ ဟယ်တော့က ရွှေဇင်လတ်အသံ၊ သူမ မထင်မှတ်ထားတဲ့ စကားတွေ ကြားလိုက်ရလို့ပါ။ သူ့အဖေရဲ့ အိပ်မက်ဇာတ်လမ်းက သူတစ်ယောက်ထဲတွေ့ကြုံရတယ်လို့ ထင်ထားတာဖြစ်လို့ မြမြထွေးစကားကြောင့် အရမ်းလဲ အံ့သြနေမိသည်။

နောက် ဟယ်တော့ နှစ်ခွန်းကတော့ သီတာအောင်နဲ့ သဇင်မင်းတို့ရဲ အာမေဋိတ်များ။ သူတို့လဲ အရမ်းအံ့သြနေကြသည်။သူတို့လဲ မြမြထွေးကဲ့သို့ ထပ်တူ အိပ်မက်တွေကိုမက်ခဲ့ကြသည်ပဲ။

" မဟုတ်ဘူး...မဟုတ်ဘူး.."

ရွှေဇင်လတ် မျက်လုံးကြီးစုံပိတ်ပီး အော်နေမိသည်။

" ဟယ်...ငါတို့လဲ အဲ့ဒီလိုပဲ"

ကျန်နှစ်ယောက်ကလဲ သူတို့အတွေ့အကြုံကို ပြောပြကြသည်။

" အဲဒါပဲ အမောင်ရေ၊ သူတို့အားလုံးဖွင့်ချကြတော့မှ အဖေ သူတို့နဲ့လဲအိပ်မက်ထဲမှာ သောင်းကျန်းကြောင်းသိလိုက်ရတာ၊ သူတို့ကိုတော့ အိပ်မက်ဆိုတာ ဖြစ်တတ်ပါတယ်၊ တိုက်ဆိုင်တတ်ပါတယ် ဆိုပြီး နှစ်သိမ့်လိုက်ရတယ်။ တီလတ်ကတော့ ကိုယ့်အတွေ့အကြုံကို မပြောပြလိုက်တော့ဘူး၊ ပြောရင်လဲ ကိုယ့်အဖေသိက္ခာပဲ ကျမယ်လေ၊ ဒီတော့မြုံပြီးတော့ပဲ နေလိုက်တယ်"

" တီလတ် မသင်္ကာဖြစ်တော့ အဲ့ဒီပစ္စည်း ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ ကိုရှာကြည့်ဖို့ မကြိုးစားခဲ့ဘူးလား"

" တီလတ်စဉ်းစားလို့ အစဖော်လို့မရဘူး၊ တစ်နေ့ မရမရအောင်ရှာမယ်လို့လဲ တေးထားတယ်"

ထိုစဉ်က ရွှေဇင်လတ်တစ်ယောက် တကယ် မတွေးတတ်ခဲ့၊ သုံးယောက်လုံးတစ်ပုံစံထဲမက်တော့ နောက်ပိုင်း သူငယ်ချင်းတွေလည်း အိမ်မှာ ညအိပ်ညဥ့်နေ မအိပ်ရဲကြတော့၊ အဲ့ဒီကစပြီး ရွှေဇင်လတ်တစ်ယောက်ထဲပဲ ဒိုင်ခံမက်တော့သည်။

" အဖေကညတိုင်း အိပ်မက်ထဲမှာ တီလတ်ဆီ လာတယ်။ ဟိုဒင်းဟိုဟာပြုတယ်။ တီလတ်လည်း အဲ့ဒီအပေါ်သာယာနေခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံး အဖေနဲ.ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြစ်သွားပြီးမှပဲ အိပ်မက်တာတွေ ရပ်သွားတော့တာ"

" ဒါဖြင့် တီလတ်အတွေ့အကြုံက အိပ်မက်တွေနဲ့ပဲ ပြီးသွားတာ မဟုတ်ဘူးပေါ့"

" ဘယ်ဟုတ်ရမလဲ အခုမှကောင်းခန်းလာမှာ"

ထုံးစံအတိုင်း ရွှေဇင်လတ်အိပ်မောကျနေစဉ် အချိန်တန်တော့ ညလယ် အိပ်မက်မက်သည်။

" အို...ဟင့်...ဖေကြီးကလဲ ဟွန့်"

" ချစ်တယ်သမီးရယ်"

ဦးဘမင်းက သမီးရွှေဇင်လတ်၏ ကာမခလုပ်တွေကို ဖွင့်ပြီးတစ်ဆင့်ခြင်းကလိနေသည်။ ဒီနေ့ည ရွှေဇင်လတ် ကာမဖီလင်ကို အထူး ထူးကဲစွာခံစားနေရသည်။ ခါတ်ုင်းဆို ဦးဘမင်းက သိပ်ပြီး ရှည်ရှည်ဝေးဝေးမလုပ်၊ ခဏပွတ်သပ်နှိုးဆွပြီးတက်ဆော်ပလိုက်သည် ချည်းသာ။ ယနေ့တော့ သူ့သမီးကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်နှင့်အချိန်ယူပြီး နို့တွေကိုဘယ်ညာတလှည့်စီသေချာစို့ပေးနေသည်။

သူ့သမီးရွှေဇင်လတ်က လုံးကြီးပေါက်လှဖြစ်သည်။ နို့ကြီးတစ်လုံးတစ်လုံးကို အယ်နေသည်၊ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ဖွံ့ထွားလှသော သမီးကို အပျိုပေါ်ဝင်စကထဲက စိတ်ဝင်စားခဲ့ပြီး သမီးအပေါ်စိတ်ကစားမိသည်။ ဒါပေမယ့် ဒါက သူ့သမီးအရင်း ကြံစည်ဖို့ မသင့်တော်၊ စိတ်ဆင်ရိုင်းကိုချွန်းနဲ့အုပ်သော်လည်း အနေခက်ပါဘိ။

နောက်ဆုံး စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ နည်းလမ်းတစ်ခုရှာတွေ့သွားသည်။ သူက လောကီပညာ ဂမ္ဘီရလိုင်းကိုလိုက်စားသူပီပီ အစီအရင်တွေကို နှံ့စပ်သည်။ ဒီမှာ သူယောနယ်ဘက်မှာ ပညာသွားတက်စဉ်က သူ့ဆရာဖြစ်ခဲ့ဘူးသော သူတော်ဘရသေ့ ပေးခဲ့ဘူးသော အဆောင်လေးတစ်ခုကို သွားသတိရသည်။

လောကီပညာစဉ်တွေမှာ ညစ်ပတ်မှုအစီအရင်တွေ ယေဘုယျအားဖြင့်မပါကြသော်လည်း တခါတလေ ပညာခန်းအရ ကာမကိလေသာနှင့်ပတ်သက်တာလေးတွေ မပါမဖြစ် ထည့်စီရင်ရတာလဲရှိသည်။ ဒါကလည်း တကယ်ကျူးလွန်သည်မဟုတ်၊ ပညာခန်းအရ အရိပ်အယောင်သာဖြစ်သည်၊ ထိုအဆောင်လေးသွားသတိရတော့ အိပ်မက်ထဲမှာ သမီးနှင့်ပျော်ပါးနိုင်သည်ကို တွေးမိသည်။

ဟုတ်ပြီ။ တကယ်လုပ်တာမှမဟုတ်ပဲ။ အိပ်မက်မက်ရုံသက်သက်ပဲ၊ ငါ့သမီးလေးလဲ မထိခိုက်ဘူး။ သည်လိုအတွေးနဲ့ ထိုအဆောင်ပစ္စည်းဟောင်းလေးကို ထုတ်ယူခဲ့ပြီး သူ့ပညာဖြင့် သိဒ္ဓိတင်ကာ သူ့သမီးလုံးကြီးပေါက်လှ ရွှေဇင်လတ်ကို အိပ်မက်ထဲခေါ်ခေါ်ပြီး ပျော်ပါးနေခြင်းဖြစ်သည်။

လုပ်သာလုပ်နေရ သူ့စိတ်ထဲ နောင်တတစ်ဖက်နှင့် စိတ်မကောင်းလှပါ။ ဒါပေမယ့် သူ့သမီးအပေါ်သာယာနေတဲ့ စိတ်ချိုးနှိမ်မရ။ သူအတတ်နိုင်ဆုံးချုပ်ထိမ်းနိုင်အောင် အပြင်လောကမှာ သမီးအပေါ်အတတ်နိုင်ဆုံး တည်တည်နေသည်။ ညညကျမှသာ သမီးက သူ့အိပ်မက်မင်းသမီးလေးဖြစ်သွားသည်။ သမီးကို အတတ်နိုင်ဆုံးဖြေလျှော့ပေးသည့် အနေနှင့် သမီနှင့်အတူ မကြာခဏ လာအိပ်တတ်သော သမီးသူငယ်ချင်းတွေအပေါ် သူတို့လာအိပ်သည့် ညများတွင် ပစ်မှတ်ပြောင်းလိုက်သည်။

ဒါပေမယ့် ကလေးမလးတွေ သံသယဖြစ်ရိပ်မိသွားလို့လားမသိ၊ နောပ်ပိုင်းအိမ်မှာ သိပ်မအိပ်ကြတော့။ နောက်ဆုံး သူ့သမီးလေးသာ သူ့ရဲ့ တပင်တိုင်မင်းသမီးလေး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ရွှေဇင်လတ် သူ့အဖေက နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေတာကို မိန်းမောစွာ ခံစားနေရသည်။ ဦးဘမင်းလက်က သူ့သမီး၏ ထမီကိုလှန်ပြီးပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ပွတ်သပ်နေရာကနေ စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးထဲ လက်ထည့်ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်၊

အစိလေးကို လက်ထိပ်ဖျားလေးတွေနဲ့ ဖိဖိချေပေးနေတော့ ရွှေဇင်လတ်ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းရင်းလူးလိမ့်နေရပြီ။

" ရှူး...အားးးး စစ်စ်..ဖေ..ဖေဖေ"

ဦးဘမင်းက ရွှေဇင်လတ်ရဲ့ ထမီလေးကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး မျက်နှာကြီးကို သမီးရဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးပေါ်အပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လျှာကြီးနဲ့သမီးလတ်ရဲ စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးထည့်ကာလျက်ပါတော့သည်။

" အို့..ဖေဖေ ဘာလုပ်တာလဲ၊ မကောင်းပါဘူး၊ ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မယ်"

ပလွတ်..ပလွတ်...ပလပ်..ပလပ်..ပလပ်...ရွှတ်...

" အူးးးး ရှီးးး.....အားးးးး"

ဦးဘမင်းက ဘာမျှမတုန့်ပြန်၊ စိတ်ပါလက်ပါကုန်း၍သာ ဂျာပေးနေတော့သည်။ ရွှေဇင်လတ်မှာ အရင်ကနှင့်မတူ တမူထူးကဲသော အရသာကိုခံစားနေရသည်။ ယခင်အိပ်မက်များတွင် သူ့အဖေအခုလို တစ်ခါမှ သူ့အဖုတ်ကိုမလျက်ဖူးခဲ့၊ အခုတခါတော့ တော်တော်ထူးဆန်းနေသည်။ မထင်မှတ်ရသော အရသာကို ခံစားနေသည့်အပြင်၊ အိပ်မက်သလိုဝိုးတဝါးမဟုတ်ပဲ တကယ့်အထိအတွေ့ခံစားနေရသလို ထင်နေမိသည်။

ခဏအကြာမှာ ဦးဘမင်းက မှုတ်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ရွှေဇင်လတ်ရဲ့ ပေါင်ကြားမှာခွထိုင်လိုက်သည်။ သမီးဖြစ်သူ၏ ပေါင်ဖြူဖြူတစ်တစ်ကြီးနှစ်ဖက်ကို တံကောက်ကွေးမှဆွဲ၍ တွန်းတင် မလိုက်ပြီးပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ဖြဲလိုက်သည်။

ထို့နောက် သူ့ပုဆိုးကြီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ လမွှေးအုံမဲမဲကြီးကြားမှ မာတောင်နေသော လီးတန်ညိုညိုကြီးက ခေါင်းတဆတ်ဆတ်မာန်ဖီပြီး ငေါက်ကနဲ ထွက်လာသည်။ဦးဘမင်း သူ့လီးကြီးကို သမီးဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းကြီ းအဝတွင် တေ့ကာ ထိုးချလိုက်ပါတော့သည်။

" အားးး အမယ်လေး အဖေ.. ကျွတ် ကျွတ်..."

ဖခင်ဖြစ်သူ၏ ဒစ်ညိုညိုကြီးမှာ သူ့သမီးအရင်းဖြစ်သူ ရွှေဇင်လတ်၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖြူဖြူ ထူထူကြီးများကြားသို့ တစ်ရစ်ခြင်းထိုးခွဲ ဝင်ရောက်သွားတော့သည်။

" အားးးဖေဖေ...နာတယ်...ဖြေးဖြေး.."

အရင်အိပ်မက်တွေနှင့်မတူ၊ သူမ နာကျင်မှုကို သိသာစွာခံစားနေရသည်။ အဖုတ်ထဲမှလည်း တင်းကြပ်စေးပိုင်သော အချောင်းကြီး၏ ပွတ်တိုက်ထိုးခွဲနေမှုကို သိနေရသည်။

" အဖေ ဖြေးဖြေးလုပ်ပေးမယ်သမီး...ခဏအောင့်ခံလိုက်ဦးနော်"

အဖေ့အသံကလည်း ပြတ်ပြတ်သားသား နားထဲတိုးဝင်လာသည်။ ဒါ...ဒါ...အိပ်မက် မဟုတ်တော့ဘူး၊ သူ့အဖေတ ကယ်လာပြီးသူ့ကို ဝင်လိုးနေတာပါလား။ ရွှေဇင်လတ် ထိတ်လန့်သွားချိန်မရလိုက်ခင်မှာ၊ ဦးဘမင်းဖင်ကြီးကြွကာကြွကာနဲ့ စညှောင့်ပါလေ၏။

" ဖေကြီး ဆောင့်တော့မယ်နော် သမီး"

" ဟိုး..အင့်..အင့်..အားးးးး အဟင့်..ဟင်းဟင်း.. ဖေကြီး...သ..သမီး အားးးး"

ရွှေဇင်လတ် သတိလက်လွတ် ညည်းတွားနေမိတော့သည်။

ဖတ်ဖတ်...ဖတ်.. ဖောက်..ဖောက်...ဇွိ ဗြိ..ဗြိ...ဖွတ်

ဦးဘမင်းလည်း သူ့သမီးကို ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းနဲ့အသားကုန် ဆောင့်လိုးနေပြီ။

" အားးး ရှီးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာသမီးလေးရယ် ဖေဖေမရတော့ဘူး အာားးးး ပြီး...ပြီး..ပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ"

" အင့်..အင့်..အင့်...ဖေကြီး...ဟင့် ဟင်းးးးး...."

ဦးဘမင်း သူ့သမီးအရင်းရွှေဇင်လတ်ရဲ့ စောက်ဖုတ် မွေးလမ်းကြောင်းထဲ သူ့ရဲ့လရည်တွေ တဖြောဖြောပန်းသွင်းလိုက်တော့၏။

..........................................................................................................................

အခန်း (၁၈) လွမ်းနေဦးမည်တီလတ်

" အဲဒါပဲ...သားမောင်၊ ပထမပိုင်းကတော့ အိပ်မက်သက်သက်ပဲ၊ နောက်ဆုံးတော့ တစ်ညမှာ အဖေတကယ်ဝင်လာပြီး တို့သားအဖနှစ်ယောက် ကိုယ်ထိလက်ရောက် လိုးဖြစ်ခဲ့ကြတယ်၊ တိုတိုဆိုပါစို့ အဲ့ဒီကစပြီး တီလတ် အဖေနဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းညားနေမိကြတယ်ပေါ့"

" အဖေကလဲ တီလတ်ကို ဝန်ခံပါတယ်၊ "

သမီးကို အိပ်မက်ထဲမှာ စိတ်ကူးထဲမှာ ကလွဲလို့အဖေ တကယ်မပစ်မှားချင်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် အဲဒီညက ခါတိုင်းအိပ်မက်တွေလိုပဲ သမီးအခန်းလာခဲ့တာ၊ သတိရတော့ လူကိုယ်တိုင် သမီးကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက်ကြီးရောက်နေတာတွေ့ရတော့တာပဲ။ ဘယ်လို ဘာတွေမှားသွားတယ်တော့ အဖေလဲ မသိဘူး" တဲ့။

" ဒါနဲ့ တီလတ် အခုလက်ရှိယောက်ျားကြီး ဦးသန်းနိုင်နဲ့က ဘယ်လိုရခဲ့တာလဲ"

" အခု အမောင်နဲ့ တီလတ်တို့လဲညားပြီးကြပြီပဲ ဖုံးကွယ်ထားစရာမရှိပါဘူး။

တီလတ် အဖေနဲ့ ပထမဆုံးကိုယ်ထိလက်ရောက်ကျူးလွန်မိတဲ့ညက ဘာမှအကာအကွယ်မရှိဲ့ဘူး၊ အဖေအထဲမှာပြီးခဲ့တယ်။ နောက်ရက်တွေ အဖေနဲ့ဆက်နေကြတော့ ဆေးသောက်ဖြစ်ပေမယ့် ပထမညကဟာ လွန်သွားပြီ။ ၃ လကြာလို့ တီလတ်ရာသီမလာတော့မှတီလတ်မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိကြောင်းသိရတယ်"

" ဟင်...ဒါဖြင့်"

" ဟုတ်တယ်...တီလတ်တို့ အသိုင်းအဝိုင်းထဲမှာ တီလတ်ကို လာကြောင်နေတဲ့သူ ရှိတယ်။ ကိုသန်းနိုင်ပေါ့။ ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းလေးနဲ့ဆိုတော့ စီးပွားေရေးကတော့ မဆိုးဘူး။ ဒါပေမယ့် တီလတ် သူ့ကို မကြိုက်ဘူး။ အဲ့ဒီလူက ဇိုး..ရှပ်သမား၊ တီလတ်လက်မခံခဲ့ဘူး။ အဖေကလဲ သဘောမကျဘူး။

အဲ့ဒါကို သူကတီလတ်ကို လာတောင်းတယ်၊ အဲ့ဒီအချိန် အဖေနဲ့ရတဲ့ တီလတ်ကိုယ်ဝန်က ၃ လလောက်ရှိနေပြီလေ၊ ကလေးအဖေအမည်ခံ ရှာရတော့မယ်လေ။ ကိုယ့်အဖေအရင်းကြီးနဲ့ လူသိရှင်ကြား ယူလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ။ ရွေးစရာလမ်းမရှိတော့ သူ့ကိုပဲ လှည်းကျိုးထမ်းဖို့ယူလိုက်ရတာ"

" ဒါ...ဒါဆို ညီမလေး မေဇင်က..."

" အေး.. ဟုတ်တယ်၊ မေဇင်က အဖေနဲ့ရတဲ့ သမီး၊ သမီးလဲ သမီး၊ မြေးလဲမြေး"

တီလတ်မှာ မေဇင်ဆိုတဲ့ ကျနော့်ထက် ၂ နှစ်လောက်ငယ်တဲ့ သမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျနော့်ဝမ်းကွဲညီမလေးပေါ့။ကျနော်လဲ အခုမှ အရည်လည်တော့တယ်။

" အလကားပါ ကိုသန်းနိုင်က အရက်ဂျိုး၊ သမီးလေးအဖေအမည်ခံပြီး အရှာအဖွေကောင်းလို့သာ ယူထားရတာ၊ အားအားရှိ ရှပ်ပဲပေါက်နေတာ။ ဟိုကိစ္စမှာလဲ ဘာမှအသုံးမကျဘူး။ သား အမောင့်လောက်တောင်ကောင်းအောင်လုပ်မပေးနိုင်ဘူး"

" ဟီး.. ဒါဆိုမိန်းမက မောင့်ကို စွဲသွားပြီပေါ့"

" အမယ်...ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့..ဘယ်သူက သူ့မိန်းမလဲ"

" အမယ် ခုနက ဘယ်သူလဲ ယောက်ျားရေ…ဆောင့်ဆောင့်..နဲ့.."

" သွားးး..မသိဘူးကွာ...ကောင်ဆိုးလေး"

တီလတ် ကျနော့်ကျောကိုတဘုန်းဘုန်းနဲ့ထုနေတယ်။ ပြီးမှ...

" ကဲ.. အမောင်သိချင်တဲ့ တီလတ်အကြောင်းတွေလဲ ပြောပြီးပြီ၊ သားမောင်ရထားတဲ့ သားအဘိုးရဲ့ပစ္စည်းလေးလဲ တီလတ်ကိုပြပါဦး၊ ခုနပြောခဲ့သိလို ကိုယ့်အဖြစ်အပျက်နဲ့ မှန်းဆပြီးသာတွေးယူရတာ၊ အဲ့ဒီပစ္စည်းဘာဆိုတာ အခုထိမသိသေးဘူး၊ တီလတ်သိပ်သိချင်နေမိတယ်"

ကျနော့်အိပ်ခန်းဖက်ကို ပြေးသွားပြီးတော့ ခေါင်းအုံးအောက်က ဒင်္ဂါးတစ်ခြမ်းနဲ ဘီရိုထဲက သေတ္တာလေးကို ယူခဲ့ပြီး တီလတ်ကိုပြလိုက်တယ်။ တီလတ်လဲ သေတ္တာကို စေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်၊ သေတ္တာပေါ်ကစာကိုဖတ်၊ ဒင်္ဂါးခြမ်းလေးကိုကြည့်ပြီး...

" သြော...ဒီလိုကိုး သူ့အစီအရင်က"

မှတ်ချက်ချတယ်။

" အဖေ့ခမြာ ငါ့ကိုလိုချင်ရှာလွန်းလို့ ဒီလိုကြံရှာတာကိုး"

တီလတ်မျက်ရည်လေးဝဲဝဲနဲ့ သူ့အဖေယောက်ကျားကြီးကို သတိရသွားတယ်နဲ့တူရဲ့။

" ဒါနဲ့ ဒီ အကြွေစေ့လေးက ကြည့်ရတာ တစ်ခြမ်းထဲလိုပဲ.. သူ့စာအရဆို နောက်တစ်ခုရှိရအုံးမယ်ထင်တယ်၊ ဘယ်မှာလဲ"

ကျနော် အန်တီလတ်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့အုံးနေတဲ့ ခေါင်းအုံးကိုယူလိုက်တယ်။ ခေါင်းအုံးစွပ်ထဲ လက်နှိုက်လို့ ပြန်ထုတ်လိုက်တော့ လက်ကိုင်ပုဝါလေး တစ်ခုပါလာတယ်။ ကျနော် စပ်ဖြဲဖြဲမျက်နှာပေးနဲ့လက်ကိုင်ပုဝါကိုဖြည်လိုက်ပြီး...

" ဟဲ ဟဲ ဟဲ...ဒီမှာ.."

" အမယ်..အမယ်..သြော် ဟော်ဟော်.. ဒီလိုကိုး...လက်စသတ်တော့ သူများခေါင်းအုံးထဲမှာ...၊အကြံပက်စက်..စကောလောက်မှစောက်မနက်။ သူများသားပျိုသမီးပျိုကို ဒီလို မဖွယ်မရာ ကြံရလား"

တီလတ်ပြောရင်းဆိုရင်း ကျနော့ကိုပေါင်မြင်းကြောဆွဲလိမ်ပါလေရောဗျာ။

" ဟီးး ကျနော် အချစ်ကြီးကိုချစ်လို့ ကြံမိကြံရာ ကြံမိတာပါ"

" ဘာ ကြံမိကြံရာလဲ နောက်ဆိုမကြံနဲ့တော့၊ အိပ်ခန်းထဲသာ တန်းဝင်ခဲ့ ဖိုးကဲလေး"

ကျနော်တီလတ်ကို ပုခုန်းဆွဲပြီးရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်လိုက်တော့ တီလတ်ပြုံးပြုံးကြီးပါလာတယ်။

" ဒါနဲ့...မေးရဦးမယ်၊ နင်တီလတ်ကို ခေါင်းအုံးထဲ ဒါထည့်ပြီးကြံတယ်ဆိုတော့ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်နိုင်ဘူး။ နင်ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီ းကောင်းကောင်းအကြောင်းသိ အတွေ့အကြုံရှိပြီးဖြစ်ရမယ်။ တီလတ်ကို မှန်မှန်ပြော၊ နင်ဘယ်သူနဲ့စမ်းခဲ့ပြီးပြီလဲ"

" သားပြောရင် တီလတ် မအံ့သြရဘူးနော်.."

" အမယ်လေး ပြောမှာသာပြောစမ်းပါ၊ ဘာတွေများထပ်အံ့သြစရာရှိလို့လဲ"

" ဒီလိုလေ...သေတ္တာလေးရတော့ အဲ့ထဲကစာကို ဖတ်ပြီး ရိုးရိုးပဲအောင့်မေ့ပြီး စမ်းချင်လာတာနဲ့၊ အိမ်မှာလဲ တခြားဘယ်သူမှမရှိတော့ မေမေ့ခေါင်းအုံးအောက်သွားထားမိခဲ့တယ်။

" ဟော..တော့..ဘုရား..ဘုရား..."

တီလတ် မျက်လုံးလေးဝိုင်း ပါးစပ်ကြီးဟပြီး ဘုရားတတယ်၊ ပြီးတော့ ကြက်သေသေနေသလို ခဏဆွံ့အသွားတယ်။

" ဒါ..ဒါဖြင့်..နင်တို့သားအမိ အခု...."

" ဟုတ်တယ် တီလတ်၊ ပထမတော့ အိပ်မက်မက်ရုံသက်သက်ပဲ အောင်းမေ့တာပေါ့၊ နောက်တော့အိပ်မက်ထဲမှာ ဟိုဟာတွေပါလာ၊ မက်လာတဲ့အချိန် နောက်ဆုတ်လို့ မရတော့ဘူး။ နှစ်ယောက်စလုံးက ဒါကို သာယာနေမိပြီ၊ တီလတ်လဲ ကိုယ်တိုင်ကြုံခဲ့ဘူးတာပဲ။ တီလတ်တို့ အတိုင်း တပုံစံထဲပဲ။ အိပ်မက်ပဲ မက်ပါစေ၊ အပြင်မှာတော့ မေမေ့ကိုတကယ်မပစ်မှားဘူးလို့ပဲ၊ ဒါပေမယ့် တစ်ညမှာ အိပ်မက်ထဲကနေ ဘယ်လိုမေမေ့ကုတင်ပေါ်တကယ်ရောက်သွားလဲ မသိဘူး၊ သတိထားမိတဲ့အချိန်မှာလွန်ကုန်ပြီ။

" ဒါ...ဒါ...တကယ်လား"

" တကယ်ပဲ တီလတ်...ကျနော်နဲ့မေမေနဲ့ ညားနေမိကြပြီ ၆ လမကတော့ဘူး"

" အမလေးတော်..နားရှိလို့သာယုံရ..အင်းးးး မယုံလို့လဲမဖြစ်..ငါနဲ့အဖေနဲ့လဲ ဒီအတိုင်းပဲ။ အေးလေ...နင်တို့..ကိုယ့်ဇာတ်ကို ကိုယ်နိုင်အောင်သာ ကကြပေတော့"

" ဖြစ်ပြီးမှတော့လဲ မတတ်နိုင်ဘူး၊ ကျနော်လဲ မေမေ့ကိုချစ်တယ်"

ကျနော် မေမေနဲ့ဖြစ်ခဲ့သမျှတွေကို အကျဉ်းချုံးပြီး တီလတ်ကို ပြောပြလိုက်တယ်။

" အမယ်လေး..သားအမိအချင်းချင်းလိုးကြတဲ့ အကြောင်းနားထောင်လိုက်ရတာ၊ ကြက်သီးတွေကို ထရော။ငါ..ငါ..မရတော့ဘူး..ရွှဲနေပြီ၊ အရမ်းလာနေပြီ.. အမောင်...တီလတ်ကိုလုပ်ပါဦးကွာ၊ တီလတ်လိုချင်လာပြန်ပြီ.."

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>