မြူခိုးနဲ့တိမ်တောင် အပိုင်း ( ၄ )

မြူခိုးနဲ့တိမ်တောင် အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - မောင်ကျော် (တိတ်တခိုး မှကူးယူသည်)

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

" အဲ..ပြုံးနေတာဗျ..ပြုံးနေတာ..အဲဗျာ..စိတ်ကူးတွေယဉ်ပြီးပြုံးနေတာဗျ တို့အမေက..သူအလိုးခံရတယ်ဆိုပီးပြုံးနေတာ..ဟုတ်တယ်မလားဟုတ်တယ်မလားအမေ..ဟုတ်လိုပြုံးတာဗျ..အဲဟော..ရယ်တယ်ဗျာ..အလိုးခံရင်းရယ်တာ "

ဧည့်ခန်းထဲမှာသူတို့သားအဖကိုမျှော်ရင်းနဲ့ အတိတ်တုန်းက အဖေနဲ့အလိုးခံခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်တွေကို သတိရပြီးပြုံးစေ့စေ့လေးဖြစ်နေတော့ အောင်ထွေးဝင်လာတာကိုတောင်မှ မမြင်မိတော့ဘူး။ ဖြစ်လည်းဖြစ်သင့်ပါတယ်လေ.သူတို့ညီအစ်မကအဖေနဲ့လေးငါးနှစ်လောက်ထိကြီးလိုးခဲ့ကြရတာကိုး။ရွာချင်းကသိပ်ဝေးလှတာမဟုတ်လေတော့ချိုလွင်က သွားလိုက် ပြန်လိုက်..မြလွင်ကအဖေနဲ့ပင်တိုင်။ရက်ခြားလောက်သွားသွားအလိုးခံခဲ့တာ..သားအဖသုံးယောက်အပျော်ဆုံးရက်တွေပဲပေါ့။နှစ်လ သုံးလလောက် အားပါးရအလိုးခံကောင်းနေပါမှ ချိုလွင်ကဗိုက်ကြီးရော..

အဖေနဲ့ရတာလား..ဦးညွန့်ဝေနဲ့ရတာလား..ချိုလွင်လည်းမခွဲနိုင်တော့ဘူး..မစပယ်လေးကိုမွေးတယ်။သူ့ကိုမွေးပြီးတော့ သွေးသားဆူကြွရတာတွေငြိမ်သွားလေမလားချိုလွင်ကထင်တာ..ပိုတောင်ဆိုးလာသေး။သမီးလေးနို့စို့လျက်ကြီးနဲ့အဖေနို့လုစို့ပြီးလိုးခဲ့တာကိုအခုချိန်မှပြန်တွေးမိတော့ ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်ရပေမယ့် ဟိုတုန်းကတော့ခံလို့ကောင်း လိုးလို့ကောင်း..ဖင်ကြောတောင်မှရှုံ့ထားခဲ့ရတဲ့အထိကောင်းတာ။

အောင်ထွေးကိုယ်ဝန်လွယ်ရတော့ရော..ဘာထူးလို့လဲတဲ့။အဖေနဲ့ကြီးတဲ့ဗိုက်လား..လင်နဲ့ကြီးတဲ့ဗိုက်လား.ချိုလွင်ခွဲကို မခွဲခြားနိုင်ခဲ့တာအမှန်ပဲ။တစ်ခုတော့ရှိတာပေါ့လေ.ခြေဆန်လက်ဆန်တွေ သွေးသားသွေးရည်နဲ့ ပြောပုံဆိုပုံတွေက သူအဖိုးနဲ့တစ်ထေရာထဲပဲ။အတူဆုံးကတော့အထူးလိုက်ရှာနေဖို့မလိုလှပါဘူး..လီးလေ လီး.. လီးကြီးပေါ့။

သူအဖေဦးညွန့်ဝေလီးက သေးသေးလေးရယ်..မွေးလာတဲ့အောင်ထွေးလီးကိုကြည့်လိုက်ရပါမှကြီးလိုက်တဲ့လီးကြီး..အဖေ့လီးနဲ့ပုံစံတူရုံမက,သူ့လီးကမှတစ်လက်မကျော်ကျော်လောက်ပိုတောင်ရှည်ချင်နေသေး။တုတ်ချက်ကလည်း ဦးညွန့်ဝေနဲ့တစ်စက်လေးမှမဆိုင်ဘူး..အဖေတုတ်တယ်ဆိုတာလည်း အောင်ထွေးလီးများမြင်သွားလိုက်ရရင် မျက်ရည်ကျပြီးဆလံပေးသွားရမှာသေချာတာပေါ့။အောင်ထွေးမမွေးခင်..ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားနေတုန်း သေသွားခဲ့လို့သာ ဆလံပေးသက်သာသွားတာ။အင်း..ခတ္တာလေးကတော့သူ့အဖေသွေးစစ်စစ်ဖြစ်လောက်မှာပါ..

" ဟောဗျား. ပြောလေ ပြုံးလေဗျ..ပြုံးဗျာ ပြုံးဗျာ..ပြုံး..လာ ..ဒီလောက်တောင်ပြူံးချင်တာ "

အောင်ထွေးကစိတ်မရှည်ဘူးထင်ပါတယ်..လာ ဆိုပြီးချိုလွင့်ကိုအတင်းဖက် ဖက်နမ်းရော။သားအမိ ချစ်လို့နမ်းတာများဆန်းတာမှတ်လို့..ချိုလွင်ကလည်းပြန်နမ်းတာပေါ့။ဧညံခန်းကြီးထဲသားအမိနှစ်ယောက်တစ်ရွှတ်ရွှတ်နဲ့ဖက်နမ်းနေကြတာ..တစ်ချက်လေးမှာပဲ.အောင်ထွေးလက်ကချိုလွင့်နို့ကြီးတစ်လုံးပေါ်အုပ်လျက်သားလေးရောက်လာတယ်။လက်တစ်ဖက်ကတော့ခါးကိုဖက်ထားလျက်ပါပဲ..။

မအေနဲ့သား..ရုန်းရင်းဖယ်ရင်းနမ်းတာပဲ..ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့ လို့ ဖြေလျော့တဲ့အတွေးနဲ့နို့ကြီးကိုင်နေတဲ့လက်ကိုကိုင်ပြီးတစ်ခိခိနဲ့ရှောင်လိုက် ပြန်နမ်းလိုက် ကြည်နူးနေမိကြတာအတော်ကြာတယ်။အတော်ကြာဆိုတာမှ..ကိုယ့်အိမ်နဲ့ကိုယ် လူသူလေးပါးကင်ရှင်းနေတာမို့ဆယ်မိနစ်လောက်ကိုကြာတာ။နို့ကိုင်တဲ့လက်ကတစ်စထက်တစ်စ တင်းတင်းကြီး ဖိနယ်လာလည်းအပြုံးအရယ်မပျက်ခံနေတာပဲ..ပြန်နမ်းနေတာပဲ။

နှုတ်ခမ်းကိုအယောင်ပြစုက်မလိုဟန်ပြင်လိုက်..ပြန်ဆုပ်ပြီးပါးကိုနမ်းလိုက်..ရှောင်ထွက်ပြီးပြနမ်းလိုက်နဲ့သာမန်ကြည့်ရင်ရိုးရိုးလေးကြည်နူးနေတဲ့ပုံ။ရင်ထဲဝင်ကြည့်လို့ရရင်တော့ လိုးချင်ခံချင်စိတ်တွေထိုးကြွနေကြတာကိုကြည့်တတ်ရင်မြင်နိုင်တာပေါ့။အဲလိုကြည်နူးနေရင်း ကြည်စယ်နေရင်း အောင်ထွေးကသူ့အမေမှုတ်ခမ်းကိုဆတ်ကနဲလှမ်းငုံတာ..အမေရှောင်မိတာကလွဲနေတော့ တည့်တည့်ကြီးအငုံခံလိုက်ရတယ်။

ချိုလွင်က နှုတ်ခမ်းအစုပ်အငုံအနမ်း မခံရပဲကင်းကွာနေတာကြာလှပြီ။ဦးညွန့်ဝေလိုးတယ်ဆိုတာကလည်း လိုးရုံသာလိုးတာ..နှုတ်ခမ်းကိုမစုပ်ဘူး။မချိုလွင်ကတော့စုပ်တာပေါ့..သူကအစုပ်မခံရဲတာ။ပြောရမယ်ဆိုရင်မချိုလွင်ကသူ့အတွက်တော့ ပဉ္စပါပီလိုမိန်းမမျိုးဖြစ်နေတာ။အထိအတွေ့ အနမ်းအစုပ်ကလီးရည်ထွက်အောင်နူးညံ့လွန်းလို့..အရသာရှိလွန်းလို့ကြောက်ပြီးရှောင်တာပါ။

အနမ်းအစုပ်ငတ်နေတဲ့မချိုလွင်..သူ့သားကရုတ်တရက်အငိုက်ဖမ်းပြီးနှုတ်ခမ်းစုပ်တာကိုခံလိုက်ရတော့ မျက်လုံးပြူးပြူးကြီးနဲ့အစုပ်ခံနေရတာ..တစ်အောင့်နေတော့လျှာကလေးထိုးပြီးထုတ်ပေးလိုက်မိလျက်သားဖြစ်သွားတယ်။နို့ဆွဲခံနေရတာကလည်းပိုပိုအားစိုက်ပြီးအဆုပ်နယ်ခံလာရမှန်းသိလာတော့..နေ့ခင်းကြောင်တောင်ဧည့်ခန်းထဲမှာများ အလိုးခံရတော့မှာလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ရင်တစ်ထိတ်ထိတ်ဖိုလာတယ်။လက်ဖဝါးလေးနဲ့ လီးကိုအုပ်ဖွပွတ်စမ်းကြည့်တော့လဲသူ့လီးကြီးကတစ်ကယ်ကြီးကိုမတ်မတ်ငြီးငေါပြီးတောင်နေတာ။တင်းတင်းကြီးမာတောက်နေတဲ့လီးကြီးကိုမချင့်မရဲ မြဲနေအောင်ဆုပ်ထားမိပြီး..

" တော်တော့ကွာ..ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာ..သားအဖေကလည်းပြန်ရောက်တော့မှာ..မစို့မပို့တော့ မလုပ်ချင်ဘူး..လွှတ်တော့ နော် "

အောင်စိုးကမလွှတ်ပါဘူး။မလွှတ်တဲ့အပြင်အောက်အနားတွေပေါင်လယ်ထိလန်တက်နေပြီဖြစ်တဲ့ဂါဝန်ကြီးကိုတောင်မှဆွဲလှန်လိုက်သေး.။စောက်ဖုတ်ကိုမြင်မသွားပေမယ့်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဂါဝန်ကြီးကိုပြန်တွန်းချပြီး

" တော်တော့ လို့..ဟိုမယ်..သားဒေါ်လေးကထမင်းစားဖို့စောင့်နေတာ..ထွက်လာမှဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေမယ်..ဒီလောက်ဆိုကျေနပ်တော့.."

အောင်ထွေးကသက်ပြင်းကြီးချပြီး

" လီးသိပ်တောင်နေပြီမေမေရယ်..မေမေ့ကိုမှ..ဒီမေမေ့ကိုမှ လိုးချင်တာ.."

ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့ ကြီးပြောနေတော့ ချိုလွင်စိတ်ကမကောင်းနိုင်တော့ဘူး..

" ပျော်ပျော်နေစမ်းပါသားရယ်..မေ ဖန်ပေးပါ့မယ်..သားကိုလည်းမေမေကပေးလိုးချင်နေတာသားသိနေတာပဲ..ပျော်ပျော်နေနော်..ခဏပဲ..ခဏပဲစောင့်  "

သားအမိနှစ်ယောက်ဖက်လျက်သားငေးနေကြတုန်း ဦးညွန့်ဝေပွဲရုံကပြန်လာတယ်။သူ့ဘေးမှာပါလာတာက

" ဟောတော်..နှင်းဆီ..ဘယ်တုန်းကရောက်လာတာပါလိမ့်.."

နှင်းဆီက အရင်မိန်းမရဲ့သမီး။အသက်တော့ကြီးနေပါပြီ.သုံးဆယ်ပိုပိုရှိမယ်။ကျာင်း ဆရာမ။ကြိုက်ကုန်းမမလို့နာမည်ထွက်နေတယ်ကြားမိသလိုပဲ။အောင်ထွေးကိုမကြည်ဘူး.

" ငါ့အခန်းရှင်းထားနော်..အောင်ထွေး.."

အောင်ထွေးအိပ်နေတာက သူဒီမှာနေတုန်းကအိပ်တဲ့အခန်း..

အောင်ထွေးကိုမကြည်တာက ရယ်ရလိုငိုရမလိုကြီး။အဖြစ်က တအားကြီးတဲ့သူ့ဖင်ကြီးကို ဖင်တုကြီးလို့အောင်ထွေးကလူတကာကိုလိုက်ပြောထားလို့ မကြည်တာ။သူ့ရုပ်ကတော်တော့်ကိုမလှတာပါ။အရပ်ကပုသေး..နဖူးမောက်ပြီးနှာတန်ကတိုတိုချိုင့်ချိုင့်။သွားနည်းနည်းခေါချင်သလိုဖြစ်နေတော့နှုတ်ခမ်းကထော်ပြီးလန်တယ်ပြောရမှာပဲ။မျက်စေ့ကအားနည်းပါတယ်ဆိုမှပဲလောဘကြီးပြီးစာတအားကျက်ခဲ့တာမျက်မှန်ချွတ်လိုက်ရင်စာဖတ်လို့မရတော့ဘူး။အဲဒီလိုမျိုးဘာမှမလှပါဘူးဆိုမှ နို့တွေကပုံ့ပုံ့လေးနဲ့ အသားညိုလိုက်ပြန်တော့အလှကြည့်စရာကတစ်ကွက်မှမရှိတော့ဘူး။

ရှားရှားပါးပါး.အလှကြည့်စရာရယ်လို့ဒီဖင်ကြီးပဲရှိပါတယ်ဆိုမှ အောင်ထွေးကဖင်တုကြီးလို့ လူတကာကိုလျှောက်ပြောတော့အလွန်စိတ်တိုတာမျက်နှာတောင်မကြည့်ချင်ဘူး။နဂိုကမှ ကိုယ့်အဖေကသူ့အမေကိုပဲတစ်စွပ်စွပ်လိုးနေတော့သူတို့မောင်နှစ်မကိုငဲ့မကြည့်ှဘူးလို့ထင်နေတာ။ဖအေနဲ့သူ့မိထွေးကိုတော့ဘာမှမပြောရဲပဲ ဘာအပြစ်မှမရှိတဲ့ အောင်ထွေးကိုရွေးပြီးမကြည်ပာဘူးလို့ဆိုမှသူတန်ဖိုးအထားရဆုံးဖြစ်တဲ့ဒီဖင်ဆုံကားကားဖုဖုကြီးကို ဖင်တုကြီးလို့အပြောခံရတော့ ကြည့်လို့ကိုမရတော့ဘူး။

ငယ်တုန်းကတော့ဖင်တုလို့စ,ရုံလောက်လေးနဲ့ သူဘာလို့မကြည်မှန်းမသိခဲ့ပါဘူး။နဲနဲအရွယ်ရောက်လာတော့မှ သူ့ခမျှာရုပ်ဆိုးရှာလွန်းလို့ ဒီ ဖင်လေးပြ ပြပြီးမှယောင်္ကျားတွေနဲ့ရောရရှာတာကိုး လို့သိလာတော့လဲသနားတာနဲ့မစ,တော့ပါဘူး။ဒါပေမယ့် မကြည်တာတော့ မကြည်ဘူးပဲ..

အရင်လောက် အပြစ်မရှိအပြစ်ရှာမလုပ်တော့ပေ မယ့်အောင်ထွေးမျက်နှာကိုမြင်တိုင်း ဖင်တုကြီးလို့အပြောခံရတာကိုသတိရပြီး သူ့မျက်နှာကြောကတင်းသွားတယ်။အခုလည်း ကျောင်းဆရာမ လုပ်နေရင်း သူကအလှမပြည့်စုံပေမယ့် ဓနတော့ပြည့်စုံပါတယ်ဆိုတာကြွားပြီး ခန့်ခန့်လေးကုန်းချင်လို့အဖေ့ဆီလာပြီးကွက်သစ်ဖက်မှတိုက်ခပ်လှလှလေးတစ်လုံးနဲ့ကားလေးတစ်စီးဝယ်ပေးဖို့မရမက လာပူဆာတာ။

လောလောဆယ်တော့ သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ဆရာမလေးတွေနဲ့ အိမ်ငှားနေရတာမို့ ကုန်းရတာသိပ်လွတ်လပ်မှုမရှိသလိုအချောင်ဝါးချင်တဲ့ပေါက်တတ်ကရ ဆေးသမားတွေ ဆိုက်တွဲသုံးဘီးဆရာတွေကအစ, လာလာဖန်နေကြတာကြီးက ငြင်းရခက် ခံရခက်နဲ့ တော်တော်လေးအောင့်သီးအောင့်သက်ဖြစ်တယ်။

တစ်ညနှစ်ညပဲအိပ်မှာဆိုတော့ အောင်ထွေးကလည်းလိုတဲ့ပစ္စည်းလောက်လေးပဲယူ.မွေ့ယာနဲ့စောင် ခြင်ထောင်တွေကိုအသစ်ပြန်လဲ..ခတ္တာတိုအခန်းထဲပြောင်းအိပ်ပေးလိုက်တယ်။အခန်းထဲဝင်သွားပြီးခဏလေးနေတော့ အမေတို့နဲ့ထိုင်စကားပြောနေတုန်းဘောင်းဘီဖင်ကျပ်တွေ ဘာတွေဝတ်ပြီး..

" အောင်ထွေး..ငါ့ကိုရွာသစ်လိုက်ပို့..ဆရာမတစ်ယောက်ပစ္စည်းပါးလာတာ သွားပို့ချင်လို့ "

လေသံက အထက်စီးကြီး။အဖေကသူ့သမီးကြည့်ပြီးတစ်ဟဲဟဲနဲသွားကြီးဖြဲပြီး

" လိုက်ပို့လိုက်ငါ့သား..အဖေမအားလို့..ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲသွား "

အောင့်သီးအောင့်သက်နဲ့လိုက်ပို့ဖို့ထ,တော့သူ့အဖေကိုဟိုဖက်ဒီဖက်လှည့်ပြနေပြီး

 " သမီး လှတယ်မလား အဖေ "  

တဲ့။ အဖေကသွားကြီးဖြီးပြီးခေါင်းတစ်ညိတ်ညိတ်နဲ့ကြည့်နေတော့ သူကလည်းရပ်နေရင်းကြည့်တာပဲ။အသားအရည်ကအရွယ်ရလာတော့အရင်လောက်မညိုတော့ပဲ ခပ်လတ်လတ်လေးဖြစ်နေပြီ။ ဆံပင်ပုံစံလေးတွေပြောင်းပြီး ခေတ်နဲ့အညီပြုပြင်တတ် နေထိုင်တတ်လာတော့ နှာတံတို့ နှုတ်ခမ်းတို့ကလည်းကြည့်ပျော်ရှုပျော်လေးဖြစ်နေပြီ။အဆွဲခံ..အကိုင်ခံ အစို့ခံရတာများလာလို့လားမသိဘူး.သူ့နို့ပုံ့ပုံ့လေးကလည်း သိသိသာသာကြီးတွဲအိလာပြီ။သူ့ဖင်ကြီးကတော့ ဘောင်းဘီကျပ်ကျပ်အောက်မှာ ပင်တီအနားရာထင်းထင်းကြီးနဲ့ ပြူးကားကားကြီး လှတုန်းပါပဲ။

" လှတယ်သမီး..လှတယ် လှတယ်..သွားကြတော့.ရွာသစ်ကနဲနဲလှမ်းတယ်.လမ်းကြမ်းတယ်သားကဖြည်းဖြည်းနင်း "

နှစ်ယောက်သားအတူထွက်လာကြတော့ရှစ်မိုင်လောက်ခရီးလေးကို နာရီဝက်လောက်စီးနေရတယ်။လမ်းပေါ်က ချိုင့်ခွက်တွေကိုဘယ်လိုမှရှောင်လို့ကွင်းလို့မရဘူး။ဆိုင်ကယ်ကခုန်ပေါက်နေတော့ မနှင်းဆီ အောင်ထွေးကိုခပ်ကင်းကင်းနေလို့မရတော့ဘူး..ခါးဖက်စီးရတော့တာပဲ။နို့တွဲကြီးတွေတစ်အိအိနဲ့ကျောကိုဖိကပ်ပြီးဖက်စီးနေတော့ အောင်ထွေးလည်းအလိုလိုစိတ်ပျော့သွားတာအဆန်းကြီး။ကျောင်းက ရွာအဝင်မှာပါပဲ..ဆိုင်ကယ်သံကြားတော့ သူ့သူငယ်ချင်းကထွက်ကြည့်ပြီးအိမ်ထဲခေါ်သွားတယ်။ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီးဟိုစစ် ဒီစစ်လှည့်ပတ်ကြည့်နေတုန်း

" ကောင်မ.. အမိုက်စားလေးနဲ့တွဲနေရတော့ ဘာသံမှထွက်မလာဘူး..နင့်ဖင်ရီးမကျသေးဘူးလား..သိပ်မဆွဲနိုင်ဘူးထင်တယ် ဟလား "

အိမ်ထဲကထွက်လာတဲ့သူငယ်ချင်းနှုတ်ဆက် စကားသံတွေက ရင်တုန်ပမ်းတုန်ဖြစ်လိုက်တာ။မျက်နှာပူလွန်းလို့ သစ်ပင်ရိပ်ကခုန်တန်းလေးမှာပဲဆိုင်ကယ်ထိုးပြီးထိုင်နေလိုက်တော့တယ်။ပေးစရာတွေပေးပြီးလို့ပြန်ထွက်လာကြတော့နှင်းဆီကသိပ်မျက်နှာပိုးမကျိုးချင်သလိုလို..ပြုံးစေ့စေ့။ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ကြပြီးစက်နှိုးတော့ သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ကျောင်းဆရာမက လိုက်ပို့ရင်းပြန်အလှည့်မှာ အောင်ထွေးကိုလက်တို့ပြီး လေသံနဲ့နားနားကပ်ပြောတယ်.။

" နှင်းဆီဖင်ကြီးပြုတ်ကျသွားအောင်လိုးပစ်..သိလား..မောင်လေး..အဲကောင်မ သိပ်နှာကြီးတာ "

နှင်းဆီမသိုးမသန့်ဖြစ်လို့လားမသိဘူး. ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကခုန်ချပြီး လိုက်ထုတော့ဟိုဆရာမကထွက်ပြေး..လုံးနေတာပဲ။ပြန်လာတော့ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကိုရိုးရိုးမတက်ဘူး..အောင်ထွေးပုခုံးကိုဆွဲပြီးတက်တဲ့အပြင် ခွထိုင်ပြီးအကျအနကြီးဖက်ထားတာ။နည်းနည်းလေးတော့နုသွားသလိုလိုနဲ့.စကားတော့တစ်ခွန်းမှမပြောဘူး.

ရွာသစ်ကိုပြောင်းလာတဲ့သူငယ်ချင်းက သူနဲ့အောင်ထွေးကိုအတွဲလို့ ထင်နေတော့နှင်းဆီကပြန်ဖြေရှင်းပြမနေတော့ပဲ ရောချနေမိတယ်။ရှင်းပြလို့လည်းယုံမှာမှမဟုတ်တာ..မောင်လေးပါလို့ပြောရင်လဲ သူကလက်ရဲဇက်ရဲဆွဲစားမှာ။ဆွဲမစားဘူးဆိုရင်တောင်မှ သူကိုယ်တိုင်ကလည်းသူ့မောင်လေးနဲ့အလိုးခံနေတဲ့သူ။

သူ့မောင်လေးကိုတောင်မှ အိမ်ပေါ်မှာ တွေ့လို့မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သေးတယ်။မောင်နှစ်မချင်းလိုးရတာဘယ်လိုရင်ခုန်ရ ဘယ်လိုကြည်နူးရ အစရှိသည်ဖြင့်သာမန်ပုံမှန်လိုးရိုးလိုးစဉ်လူတွေနဲ့မတူတဲ့အရသာတွေကိုပြောပြနေကျ ရင်ဖွင့်နေကျသူလေ..အောင်ထွေးကို ငါ့မောင်လေးပါဟဲ့လို့များပြောပြမိရင်မတွေးရဲဘူး။အဲလိုနဲ့ ရောကျော်လုပ်ခဲ့တာ..ပြန်ခါနီးမှမကြားတကြားကပ်ဖြုတ်တော့ အောင်ထွေးကိုတောင်မကြည့်ရဲတော့ဘူး စိတ်ကစားသွားမိ တာ..

စိတ်ကစားပြီဆိုတော့ လမ်းကြမ်းလို့မဖြစ်မနေသူ့ခါးကိုဖက်စီးရတာတောင်မှ ကိုယ့်အတွဲလားလို့ ကျောပြင်ကိုနို့ကြီးတွေနဲ့ကပ်ဖိထားမိတယ်။ဆိုင်ကယ်ခုန်တာကနည်းနည်း..ကိုယ်ဖိပွတ်တာကများများ..။အသက်ကသုံးဆယ့်နှစ်နှစ်..လင်ကမရှိ..အလိုးကခံချင်ချင်..ပေါက်တတ်ကရမခံချင်တော့ကိုယ့်ကျောင်းသားလေးတွေနဲ့ပဲဂွင်ဖမ်းပြီးခံနေရတာအဆင်ကသိပ်မပြေ..ရင်ခုန်စရာကသိပ်မရှိ.ဟိုသူငယ်ချင်းလိုပဲ ကိုယ့်မောင်လေးကိုကိုယ့်လင်တော်ပြီးစိတ်ကူးယဉ်ခဲ့လိုက်တာ အိမ်ပြန်ရောက်လို့ရောက်မှန်းတောင်သတိမထားမိလိုက်ဘူး။

အိမ်ပြန်ရောက်လို့ရေလေးဘာလေးချိုးလိုက်တော့မှ နှာကန်မိနေတာတွေနည်းနည်းလျော့ပါးသွားတော့တယ်။ဒါတောင်မှအဝတ်လဲမယ်လုပ်တော့ အခန်းထဲမှာယောင်္ကျားလေးသုံးပစ္စည်းတွေ..အတွင်းခံဘောင်းဘီကအစ,မြင်နေတွေ့နေရတော့..ကိုယ့်ကိုကိုယ်လင်များရနေပြီလား အလိုးများခံရတော့မှာလား လို့ဂယောင်ဂတမ်းတွေစိတ်ကူးယဉ်ပြီးကုတင်ပေါ်မှာခဏလောက်နစ်မြောနေမိလိုက်သေးတယ်။

ကုတင်ပေါ်ကထ,ပြီးအဝတ်ဘီရိုလေးဖွင့်လိုက်တော့ အဝတ်တင်တဲ့စင်လေးထောင့်မှာဆေးပုလင်းလေးတစ်လုံးတွေ့တာချစ်စရာလေး။ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူးမိန်းမတို့သဘာဝစပ်စုတဲ့သဘောနဲ့ပါပဲ..အဖုံးဖွင့်ကြည့်မိလိုက်တော့ မွှေးလိုက်တဲ့အနံ့လေး..ခရီးပမ်း စိတ်ပမ်း နွမ်းနယ်နေတာတွေပြေသွားသလိုပဲ ခေါင်းထဲ..စိတ်ထဲမှာကြည်ဆင်းသွားတယ်။

အဲဒါနဲ့ ဆေးဘူးလေးထဲက ဆေးလုံးလေးတစ်လုံးအသာယူပြီး လျှာဖျားမှာတေ့ကြည့်တာမွှေးရုံမက,ဘူး..ချိုမြမြလေးရှိမ်းနေတယ်။ဘာဆေးပဲဖြစ်ဖြစ်..သေဆေးတော့မဖြစ်လောက်ပါဘူး..ဒီအနံ့ ဒီအရသာ..အဆိပ်လည်းမဖြစ်လောက်ဘူးအားဆေး စိတ်ကြည်ဆေးဖြစ်လောက်တယ် ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ပါလာတဲ့ရေသန့်လေးတစ်ခွက်ခပ်.ဆေးလေးတစ်လုံးသောက်ချလိုက်တယ်။ရင်ထဲမှာကြည်စင်သွားပြီးလျှာပေါ်မှာရှိမ်းမြမြပူတူတူ.ခေါင်းထဲမှာကြည်ကြည်စင်စင်..မဆိုးဘူးဟဲ့ လို့မှတ်ချက်ပေးရင်းအဝတ်တွေလဲလို့ ထမင်းစားဖို့ထွက်လာခဲ့လိုက်တာပေါ့။

ထမင်းစားတော့လည်း ခံတွင်းမြိန်လိုက်တာ..ဒီလောက်ဟင်းအစပ်အဟပ်တော်တဲ့ မိထွေးကို အရင်ကကြည့်မရခဲ့တာတွေပျောက်ပြီး ချစ်သွားမိသလိုပဲ။အဖေကလည်း ကိုယ်လိုချင်တဲ့တိုက်ပုလေးနဲ့ကားလေး..ဘယ်ဟာအရင်ယူမလဲမေးနေတော့ ကြည်ကြည်နူးနူးနဲ့နှစ်ခုလုံးအရင်ယူမှာလို့ဖြေမိတာ ရယ်လို့မဆုံးပေါ့။ဒါပေမယ့်..ကိုယ့်ဖင်လှလှကြီးကိုမှ ဖင်တုကြီးလို့လိုက်ပြောထားခဲ့ဖူးတဲ့ အောင်ထွေးကခပ်တည်တည်ကြီး..

ကိုယ်က အစ်မလည်းဖြစ်..အလုပ်နဲ့အကိုင်နဲ့ကျောင်းဆရာမ..အောက်ကျမခံနိုင်ပါဘူးရယ်လို့တင်းခံထားတဲ့မာနကဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိဘူး..အလိုလိုစ,ချင်လာတယ်။သူ့အမေ ကိုယ့်မိထွေးက

" ထည့်ပေးပါသားလေးရဲ့..နင့်အစ်မကို ထည့်ပေး.."

အောင်ထွေးက စူပုတ်ပုတ်..

" သူ့လက်ပါတာပဲ..သူ့ဟာသူထည့်. "

စိတ်ကမြူးနေပြီဆိုတော့ အတွေးကလည်းနှာဖက်ပဲ အလိုလိုလည်တယ်။အစ,ရှိသွားတာနဲ့အရှိန်ကချက်ချင်းထိုးတက်တာ..အလိုလိုအလိုးခံချင်သလိုလိုဖြစ်လာတယ်..

" ထည့် ခွေးလေး...နင်ထည့်ပေးမှ အရသာရှိတာ ..အင့် ထည့်ပေး "

ငယ်တုန်းက သူ့ကိုစောက်မြင်ကပ်လွန်းလို့အောင်ခွေး လို့ခေါ်ခဲ့တာကိုး။နှာထ,တဲ့စိတ်နဲ့အတူ မြူးမြူးကြီးဖြစ်လာတော့ ငယ်တုန်းကခေါ်သလိုပဲ ပြန်စ,မိပြီး ပန်ကန်လေးသူ့ရှေ့ ထိုးပေးခံနေမိတယ်။အဖေတို့ မိထွေးတို့ရှိနေတုန်းတော့စိတ်ကိုထိန်းလို့ရနေသေးပေမယ့် သူတို့ထ,သွားပြီဆိုတော့ထိန်းလို့ကို မရတော့ဘူး..ဘာမှမထိမိမကိုင်မိပါပဲနဲ့ သွေးတွေကပွက်ပွက်လှိုက်ဆူနေပြီး ကြာလေအလိုးခံချင်လေ..ကြာလေ အလိုးခံချင်လာလေ..ဘာကြီးမှန်းလဲမသိဘူး..အလိုးပဲခံချင်နေတာ စောက်ဖုတ်တောင်ဖောင်းနေပြီလားထင်မိတယ်။ဘာမှဆင်ခြင်မနေတော့ဘူး သူ့နားကပ်ရွှေ့ ထိုင်ပစ်ပြီးအထာပေးတော့တာပဲ..

" ခွေးလေး..ရွာသစ်မှာ ဟိုကောင်မ နင့်ကိုဘာကပ်ပြောသွားလဲ..ငါ့ကိုပြန်ပြောပြ "

အောင်ထွေး.. မျက်နှာကြီး ရဲသွားပုံထောက်တော့လိုးတဲ့ အကြောင်းပဲဖြစ်မယ်ဆိုတာ သေချာပေါက်တွေးလိုက်တယ်။အဲလိုတွေးမိမှ ပိုအလိုးခံချင်လာတာကိုကိုယ့်ဟာကိုယ်တော့သိနေတာပေါ့။အောင်ထွေးကမသိတော့ ဘာမှလုပ်လို့မရဘူး။ဘာမှပြန်မပြောပဲငူငူကြီးကြည့်နေတာကိုပဲ. အရင်တုန်းကလို သူ့ကိုမကြည်လင်ဘူးထင်နေလို့ဖြစ်မှာပဲဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ပိုပြီးလမ်းဖွင့်မှရမယ်လို့တွက်တာပေါ့..။

" ပြောပါဟဲ့ နင်ကလဲ..ငါကြားတယ်နော်..ဘာတဲ့..အဲ ကောင်မနှာသိပ်ကြီးတယ် ဆိုလား.ဘာလား..ငါ့ကိုပြောတာမလား "

အဲဒီတော့မှအောင်ထွေးမျက်နှာက နီရဲတွတ်သွားတာ။မထူးဘူးဆိုပြီး ဇွတ်ကြီးလမ်းခင်းပစ်တော့တာပဲ..သူက သူကြည်ဖြူတဲ့တပည့်တွေနဲ့လမ်းဖွင့်ပေးခဲ့ဖူးတဲ့သူဆိုတော့အထာနပ်တယ်..ရဲတယ်။

" အဲကောင်မစကား မယုံနဲ့သိလားခွေးလေး..သူက သူ့မောင်လေးနဲ့လိုးနေတာ..အိမ်ပေါ်မှာထိုင်နေတာက သူ့ကိုလိုးနေတဲ့ သူ့မောင်လေး..သူ ဘာပြောပြောမယုံနဲ့နော် ခွေးလေး "

အောင်ထွေးနည်းနည်းတော့သဘောပေါက်သလိုဖြစ်လာပြီ။သူတွေးတာက အရင်တုန်းကဆို လီးစကား.လိုးစကားပြောဖို့ဝေးလို့နှုတ်ဆက်တာတောင်လှည့်မကြည့်တဲ့အစ်မ..အခုဟိုဆရာမမောင်နှစ်မလိုးတာတွေလာပြောနေတော့ ထူးတာတော့ထူးနေပြီပေါ့. ။မခမ်းလျံပေးထားတဲ့နှာထ,ဆေးစိတ်လာဆေးကိုသူ့အစ်မစားမိထားမှန်းတော့သူမသိဘူး..။ထိုင်ရာကထ,သွားပြီး လက်ဆေးနေရင်းနဲ့..

" အာ..သူပြောတာကြားရင် မမ ထမင်းစားပျက်သွားမှာ.."

နှင်းဆီလည်းထမင်းမစားတော့ပဲလိုက်လာတယ်။ထမင်းထက်ကောင်းတာတွေ့သွားပြီ..

" မစားတော့ဘူးကွာ ပြော "

" မမဖင်ကြီး.."

စကားစ,ရုံပဲရှိသေးတယ် နှာကတွန်းထ,ရော.

" ဘာလဲ ဘာလဲ.ဖင်တုရီးလို့ပြောမလို့လား..အစစ်နော် အစစ်..လှန်ပြပစ်မှာ သိလား "

ပွဲက ကြမ်းကုန်ပြီ..

" ဟုတ်ပါဝူး.မမဖင်ကြီးကိုပြုတ်ကျသွားအောင်လိုးပစ်..တဲ့.. အဲလိုပြောတာ "

" ဟယ်.."

နှင်းဆီ..မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ် ဖြစ်သွားတယ်။ကြားချင်တာကြီးပက်ပက်စက်စက်ကြားလိုက်ရတော့ ရင်ထဲကအလုံးကြီးကျေပျက်သွားသလိုပဲ။စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်လာတယ်။

" ဒီဖင်ပဲရန် ရှာနေတာလားဟယ်..နင်ကရောအဲလောက်ကြီးလိုးမှာလား လို့ "

ကြွေကန်ထဲကနှင်းဆီလက်ကိုသူ့လီးပေါ်အုပ်တင်ပေးလိုက်ပြီး

" ဖင်ပြုတ် မပြုတ်တော့မသိဘူး.အဲလောက်ဆို ကြိုက်လား .

နှင်းဆီလီးကြီးကိုဆုပ်ညှစ်နေမိရင်း

" ကြီးလှချည်လားဟယ်..ဟား..ဒီလိုမှန်းသိရင်နင့်ကိုရန်မဖြစ်ခဲ့ပါဘူး ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်အရမ်းကြိုက်တယ် ပြုတ်ပစေ လိုးဟာ လိုး ခံမယ်."

အောင်ထွေးနဲ့နှင်းဆီ အိမ်ရှေ့ထွက်လာတော့ ဦးညွန့်ဝေတို့က ဒေါ်လေးကို နံဘေးထားပြီး တီဗီကြည့်ရင်းစောက်ပတ်နှိုက်..လီးဆွဲလို့ကောင်းနေကြပြီ။ အရှိန်ရနေလို့ထင်ပါရဲ့.. အဖေကသူတို့ဖက်တစ်ချက်ကြည့်ပြီးအခန်းထဲဝင်..အမေတံခါးတွေလိုက်ပိတ်နေတုန်း..တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့ရတဲ့ဒေါ်လေးနံဘေးအသာကပ်သွားတော့. 

" ရာသီလာနေတယ်နော်.မနှိုက်နဲ့." 

တဲ့။ အဲဒါနဲ့နှာခေါင်းရှုံ့ ပြလိုက်ပြီး အိပ်ဖို့ခတ္တာတို့အခန်းခြေဦးလှည့်တော့ နှင်းဆီကလာပူးပြီး သူတို့အခန်းထဲဆွဲခေါ်ချသွားတယ်။

မိန်းမတွေများ  ကြိုက်မိပြီဆိုရင်တကယ်ကြီးကိုသတ္တိရှိတာ..ယောင်္ကျားတွေလိုက်မမီဘူး။အခုလည်း ဟိုတုန်းကမျက်နှာတောင်မကြည့်ခဲတဲ့အစ်မ..ဒီနေ့ပဲရောက်တာ.. ဒီနေ့လီးကိုင်လိုက်ရပြီး ဒီနေ့ကြိုက်ပီဆိုတော့ ချိုလွင်တို့ညီအစ်မရှေ့မှတောင်မအောင့်နိုင်ဘူး..မျက်လုံးတွေရီဝေဝေနဲ့အတင်းပူးပြီးလီးဆွဲခေါ်တာ ရုန်းလို့ကိုမရဘူး။ဘာမသိညာမသိ သောက်လိုက်မိတဲ့ဆေးရဲ့ အာနိသင်လို့ပြောရင်လည်းမငြင်းရဲပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်ကအောင်ထွေးလီးကိုကြိုက်နေတာကြီးကအသိသာကြီး။

ကျန်းမာသန်စွမ်းပြီး ဆူဖြိုးတဲ့အသွေးအသား အသက်အရွယ်မှာရုပ်ရည်မလှတဲ့ အားနည်းချက်လေးကြောင့် စိတ်ဝင်တစား လိုးဖို့ကျိုးစားတဲ့သူမရှိလေတော့ သူငယ်ချင်းတွေအလိုးခံရတဲ့အတွေ့အကြုံကိုကြားရတိုင်း မနှင်းဆီခမျှာလည်း ရူးလောက်အောင်အလိုးခံချင်နေရှာတယ်။လိုးမယ့်သူရှာကြည့်တော့ အနီးစပ်ဆုံးဆိုလို့နေ့တိုင်းမြင်နေ့တိုင်းတွေ့နေရတဲ့တပည့်လေးတွေ ပဲရှိတယ်။ ရှိတာလေးတွေနဲ့အထာပေးပြီးအလိုးခံပြန်တော့ ဆယ့်လေးငါးနှစ်သားလေးတွေမို့ လီးလေးတွေကအားမရ..အားရတဲ့လီးတွေ့ပြန်တော့အလိုးကမသန်..လိုးနိုင်လှဆယ်မိနစ်ပေါ့။

အခုတော့ အောင်ထွေးကိုနံဘေးမှာထားပြီး ဝေးဝေးလံလံလိုက်ရှာခဲ့မိတာ မှားလိုက်လေခြင်း လို့တစ်နုံ့နုံ့တွေးရင်း အလိုးခံချင်ဇောနဲ့ ဇွတ်အတင်းဆွဲခေါ်တော့တာပဲ။အောင်ထွေးကလည်းမောင်နှစ်မချင်းဆိုတော့ ဘယ်လိုနေနေဘယ်လိုသွားသွား.. အမြင်တင့်နေတာမို့ ပုခုံးဖက်ပြီးနို့တွဲတွဲကိုအတင်းဆွဲတာ..ဘော်လီထဲကကို နှိုက်ပြီးဆွဲပစ်တယ်။ဟိုတုန်းကပုံ့ပုံ့စုံ့စုံ့လေးက အခုလက်ဆုပ်ထဲမှာပြည့်ရုံတင်မက နို့သားတွေပိုပိုလျှံလျှံအိအိတွဲတွဲကြီးဖြစ်နေတော့ မကျေနပ်ဘူး..

" ကြီးရီးပဲကွာ.ဘယ်ငနာတွေ ဘယ်လောက်ကြီးဆွဲထားကြလဲမသိဘူး..ငါနော်..တောက်..စိတ်တိုတယ် "

 နှင်းဆီကလည်း တကယ်ပဲအဆွဲခံခဲ့ရဖူးတာဆိုတော့ မျက်နှာလေးငိုမဲ့မဲ့ နဲ့..

" အဟင့် ဟင့်..သူလဲလာမဆွဲပေးပဲနဲ့..ဟင့်..တပည့်လေးတွေက..လူလစ်တိုင်းဆွဲ..ဟင့်..ဟိုနားတွေ့ ဆွဲ..ဒီနားတွေ့ ဆွဲ.နေရာတကာတပည့်တွေအဆွဲခံနေရတာရီး..ကြီးလာတာပေါ့ လို့. အို့ အိုး အိုးဟို့ "

ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်ပါတယ်လေ..ရွာထဲမှာတောင်မှကောင်လေးတွေက ဆရာမတွေကိုလက်ဖက်ရည်ဆိုင်ခေါ်လိုက်..အကြော်ဆိုင်မှာထိုင်လိုက်နဲ့ပျော်ပျော်ကြီးဝိုင်းသမနေကြတာမြင်နေတာပဲ။အခန်းထဲရောက်တော့နှင်းဆီကကြမ်းပြီ။

တရုတ်မကြီးဆေးကမွှေးတစ်မြမြနဲ့စိတ်တိုင်းကျကျ ကျေနပ်အောင်အလိုးမခံရသေးလေသမျှအရှိန်ကျတော့မှာမဟုတ်..တစ်မြေ့မြေ့နဲ့တစ်မွမွအလိုးခံချင်နေ ရလောက်အောင်အာနိသင်ပြင်းတယ်ဆိုတာကိုသူတို့ကမသိ။လီးကိုင်လျက်ကြီးသူ့မောင်လေးနှုတ်ခမ်းတွေကိုအတင်းစုပ်နမ်းနေတော့ နေ့တိုင်းသူ့ဒေါ်လေးနဲ့လိုးနေရတဲ့အောင်ထွေးက သူ့အစ်မထမီကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချပစ်တယ်။

စောက်ဖုတ်ကြီးလက်ဖဝါးနဲ့အုပ်နှိုက်နေရင်းလျှာချင်းပူးပြီး ယက်လိုက်စုပ်လိုက် ပြန်နမ်းပေးပစ်တာသူ့ဖင်ကားကားကြီးသွက်သွက်ခါနေတယ်။အနမ်းအစုပ်အနှိုက်တွေက တအားကြမ်း တအားရိုင်းလေတော့နှုတ်ခမ်းကိုလည်းမခွာနိုင် လီးကိုလည်းလက်မလွှတ်နိုင်.စောက်ဖုတ်ကိုလည်းဆတ်ဆတ်ခါအောင်ကော့ခံ ပြန်စုပ်ဆွဲနေမိတာ..ဒူးတွေကမခိုင့်တစ်ခိုင်ခွေယိုင်ချင်လာလို့ကုတင်ပေါ်တစ်အိအိထိုင်ချရင်းက အရှိန်မသိမ်းနိုင်တော့ပက်လက်ဖြစ်သွားတာပေါ့။

ဒီတော့မှလီးကိုင်နေတဲ့လက်ကပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်ပစ်ပြီးပေါင်ကြီးတွေဖြဲကားခွလို့အောင်ထွေးခါးကိုချိတ်..ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲဆွဲကပ်တာ.လီးကစောက်ခေါင်းထဲကိုဝင်မလာဘူး။အဲဒါနဲ့လီးကိုလက်နဲ့ပြန်ကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝ,မှာတေ့လို့ဆွဲချပြန်ပေမယ့်အောင်ထွေးကတောင့်ခံထားတော့ဘယ်လောက်ဆွဲဆွဲ ဝင်မလာဘူး။ဝင်မလာနိုင်လွန်းတော့သူ့ဖင်ကြီးပင့်ကော့ထိုးပစ်တာ.လဒစ်ပြူးပြူးကြီးကစွပ်ကနဲမြုပ်ဝင်သွားတယ်.

" အားဟား.ပြဲပလားမသိဘူး.ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်.အာ့..ကြီးတာနော်.ပြည့်ညှပ်နေတာပဲ..ရှီး."

နှုတ်ခမ်းစုပ်နေတာ..လွတ်သွားတော့ အောင်ထွေးက နို့တစ်လုံးငုံစို့ပြန်ရော..။နို့စို့ရင်းလီးကိုဖိထိုးထည့်ပေးလိုက်တော့ စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးတစ်ဝက်လောက် မြုပ်နစ်ဝင်သွားရုံနဲ့.နှင်းဆီကသိပ်အရသာတွေ့သွားပြီ။အောင်ထွေးက ဖွဖွပြီးလျှော့လိုက်တင်းလိုက်နဲ့ ဆွဆွလိုးပေးနေလိုက်သေးတော့ အရသာကမူးမေ့အောင်ကောင်းနေပြီ။သူအလိုးခံခဲ့ရဖူးတာတွေကဒီလောက်မတုတ်တဲ့လီးတွေနဲ့.စောက်ခေါင်းထဲအလောတကြီးထိုးထိုးထဲ့.တစ်ဖုံးဖုံးနဲ့အသဲအသန်ဆောင့်လိုး.သူကစောက်ရည်ရွှဲရွှဲနဲ့ ညှစ်စုပ်ပြီးဖင်ကြီးကော့ပေးမိပြီဆိုတာနဲ့ဖျောကနဲလီးရည်တွေပန်းထွက်သွားကြတာ.အကြာဆုံးလိုးတဲ့သူဆို လေးငါးမိနစ်ပေါ့။

ခုတော့စောက်ခေါင်းနဲ့ပြည့်သိပ်ကျပ်သပ်နေတဲ့ထိဝင်နေတဲ့လီးတုတ်တုတ်ကြီး.လိုးချက်တွေကမှန်လိုက်သွက်လိုက်နဲ့အရသာရှိ..စုပ်ရညှစ်ရတာကမာမာတောင့်တောင့်..တင်းပြီးခံနေတာဘယ်လိုစုပ်ယူယူ ဘယ်လောက်ညှစ်ဆွဲဆွဲ မဝ,ဘူး။

စောက်ရည်တွေတအားလိုက်..တစ်အီးအီးနဲ့လည်ချောင်းသံတွေအဆက်မပြတ်ထွက်အောင်လီးကိုစောက်ခေါင်းထဲကတအားဆွဲညှစ်နေပြီဆိုတော့အောင်ထွေးကလီးကို နည်းနည်းထပ်ဖိထိုးထဲ့ကြည့်တယ်။အီး.ကနဲပါးစပ်ကြီးဖြဲအော်တော့ကမန်းကတမ်းနဲ့ပါးစပ်ကိုလက်ဖဝါးနဲ့ဖမ်းအုပ်ပြီး...

" ဟား..မအော်နဲ့ကွာ မမ..အဖေတို့မအိပ်သေးဘူး..ခိုးလိုးရတာပါဆိုမှ..အသံပြဲရီးနဲ့.."

ဖင်ဆုံကအလွန်ကြီးပေမယ့် အရပ်က ပုပုလေးဆိုတော့ စောက်ခေါင်းကတိမ်လောက်မှာပဲထင်လို့ လီးတစ်ချောင်းလုံးပစ်မထည့်ရဲသေးပဲချော့ပြီးလိုးနေတာ.ပစ်လိုသားရင်သားအိမ်ကိုနင့်နင့်ကြီးထိုးဖိမှာ.လီးကတစ်ဝက်ပိုပိုလေးပဲဝင်သေးတာ တောင် အော်နေပီ..

" အို့..အော်မှာပဲ..မဝ,လို့အော်တာရီးကို.. မအော်စေချင်ရင် ငါ့ကိုဝ,အောင်လိုးပေး လိုးလေ..လိုး "

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>