မတော်ပါဘူး ငါ့မောင်ရယ် အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသူ - အိပ်မက်သခင်
ဖြိုးညီရော မမမွန်ရော တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းမဆုံဖြစ်အောင် တမင်ကို ရှောင်လွှဲကြသည်။ဖြစ်ချင်တိုင်းမဖြစ်သော လောကသဘာ၀အရ ဖြိုးညီမိဘတွေပြန်သွားပြီး နောက်တစ်နေ့မှာတော့.....
မနက်စောစော ဖြိုးညီမနက်စာစားဖို့ ပြင်ဆင်သည်။ပြင်ဆင်သည်ဆိုတာထက် မနက်စားစားဖို့ အပြင်မှာသွား၀ယ်ရန်လုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။မမမွန်ကတော့မနိုးသေး။
'' ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက် '' မမနိုးပြီလား။
''ပြောမောင်လေး ၊ ဘာကိတ်။''
အခန်းထဲက အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ မမမွန်အသံထွက်ပေါ်လာသည်။
''ကျွန်တော်အပြင်သွားမလို့ ၊ လမ်းထိပ်မှာ မုန့်ဟင်းခါးသွား၀ယ်မလို့ ၊ အဲဒါ...''
''သွား၀ယ်လေ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ။''
''မဟုတ်ဘူးလေ၊ အဲဒါ တံခါးဖွင့်ထားခဲ့ရမလားလို့။''
''မဖွင့်ခဲ့နဲ့လေ၊ မမွန်တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့မှာဆိုတော့၊ အပြင်က သော့ခတ်သွားလိုက်၊''
''ဟုတ်ကဲ့ မမမွန် ၊ ဒါဆို ကျွန်တော်လစ်ပြီ၊ ဆက်အိပ်နေတော့။''
မမမွန်အခန်းထဲက ဘာမှပြန်ဖြေသံမကြားတော့လို့ ဖြိုးညီ မုန့်ဟင်းခါး၀ယ်ဖို့ထွက်လာခဲ့သည်။တိုက်ခန်းထဲက အထွက်မှာ မမမွန်ပြောတဲ့အတိုင်း အပြင်ကနေသော့ခတ်ခဲ့သည်။လမ်းထိပ်ကမုန့်ဟင်းခါးဆိုင်ရောက်တော့ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်မှာလူတွေကြပ်နေသည်။
''အဒေါ်ကြီး ၊ မုန့်ဟင်းခါး ပါဆယ်နှစ်ပွဲလောက်မြန်မြန်လေး၊ ဗိုက်ဆာနေလို့ပါ။''
''ပါဆယ်ဆိုရင်တော့ တော်တော်နဲ့ ရဦးမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီမှာ စားပွဲတွေကျနေလို့...။ ဗိုက်ဆာရင် ဒီမှာပဲ တစ်ခါထဲထိုင်စားသွားလေ။''
''ဒါဆိုလည်း ငါးဖယ်နဲ့ အိုးဘဲဥ ထည့်ဗျာ၊ အကြော်က ဘူးသီးကြော်ထည့်။''
ဖြိုးညီ အနားကလွတ်နေတဲ့ခုံမှာအသာထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။တအောင့်လောက်ကြာမှ သူမှာထားတဲ့ မုန့်ဟင်းခါးရောက်လာသည်။ဗိုက်တော်တော်ဆာနေတာနဲ့ နောက်ထပ်တစ်ပွဲထပ်မှာပြီးစားလိုက်သည်။စားလို့ပြီးမှ မမမွန်အတွက် မုန့်ဟင်းခါးတစ်ပွဲပါဆယ်ထုတ်ပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။မမမွန်တို့ တိုက်ခန်းကိုပြန်ရောက်တော့ အပြင်ကခတ်ထားတဲ့သော့ကိုဖွင့်ပြီး ၀င်ခဲ့သည်။
မုန့်ဟင်းခါးထုတ်ကို မီးဖိုခန်းအ၀က နံရံမှာချိတ်ထားလိုက်ပြီး အပေါ့သွားဖို့ အိမ်သာဆီလာခဲ့သည်။မနက်စောစောအေးတာရော ၊ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်မှာ ရေနွေးကြမ်းတွေသောက်ခဲ့တာကြောင့်ရော ဖြိုးညီ တော်တော်လေး တင်းနေပြီ။
တင်းနေတယ်ဆိုတာက အပေါ့သွားချင်လို့ တော်တော်လေး ဆီးအိမ်တင်းနေပြီလို့ပြောတာဖြစ်သည်။ ဖြိုးညီ စေ့ထားတဲ့ အိမ်သာတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။၀ုန်းကခနဲမြည်သံနဲ့ အတူ အိမ်သာတံခါးပွင့်သွားသည်။အထဲမှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ဖြိုးညီ ကြောင်ပြီး ရပ်ကြည့်နေမိသည်။
မမမွန် အိမ်သာမှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေတာ။အိမ်သာကအထဲ၀င်ရင် လှေကားနှစ်ထစ်လောက်ထပ်တက်ရသည်။ အောက်ခြေထက်တော်တော်လေးမြင့်သည်လို့ပြောရမည်။အထဲက မမမွန် အိမ်သာထဲမှာငိုက်နေရာကနေ အလန့်တကြားမော့ကြည့်သည်။
မမမွန်လည်း ဖြိုးညီကို ကြောင်ပြီးကြည့်နေတာနဲ့ ပေါင်ဂွကြားနေရာကို ပြန်မအုပ်မိပေ။ထမိန်ကို အပေါ်ဆွဲတင်ထားတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရသည်။မမမွန်အဖုတ်ကြီးက ဖောင်းတင်းနေသည်။ အဖုတ် အပေါ်နားမှာ အမွှေးတွေက ရေးရေးလေးပေါက်နေသည်။
အသားဖြူသူမို့ အဖုတ်က ဖြူဖွေးပြီးဖောင်းတင်းနေသည်။ဖြိုးညီ မမမွန် အဖုတ်ကြီးကို ကြောင်ငေးပြီးကြည့်နေတာတော်တော်ကြာသွားသည်။မမမွန်အဖုတ်ကြီးကိုကြည့်ရင်း ၀တ်ထားတဲ့ပုဆိုးအောက်က ညီတော်မောင်ကလည်း ခေါင်းထောင်လာသည်။ခဏလောက်ကြာမှ မမမွန် ပေါင်ဂွကြားကို ထမိန်နဲ့ ပြန်ဖုံးလိုက်သည်။
''တံခါးပြန်ပိတ်လေ မောင်လေးရဲ့... ''
မမမွန်ရဲ့ အသံတွေက တုန်ခါနေသည်။အဲဒီတော့မှ ဖြိုးညီလည်း သတိ၀င်လာပြီး တံခါးပြန်ပိတ်လိုက်သည်။
''မမမွန် ဆောရီးနော်... ''
အသံကိုထိန်းပြီးပြောလိုက်ပေမဲ့ ဖြိုးညီအသံတွေလည်း တုန်ခါနေမှာသေချာသည်။ဖြိုးညီ မီးဖိုခန်းထဲမှာ မမမွန်မုန့်ဟင်းခါးစားဖို့ ပြင်ဆင်နေရပေမဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုပဲမြင်ယောင်နေသည်။အောက်ကညီတော်မောင်ကလည်း မမမွန် အဖုတ်လှလှကြီးကိုမြင်လိုက်ရလို့ တောင်းဆိုနေပြီ။
မမမွန် အိမ်သာထဲကတော်တော်နဲ့ ထွက်မလာသေးဘူး။ ဖြိုးညီ အိမ်သာတံခါး၀ကို ခဏခဏလှည့်ကြည့်နေမိသည်။တအောင့်လောက်ကြာမှ မမမွန် ထွက်လာသည်။အိမ်သာနဲ့ ကပ်ရက်ရေချိုးခန်းလေးထဲမှာ မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်၊ ကိုယ်လက်သန့်စင်နေသည်။
ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်ထားတာကြောင့် မမမွန်ရေချိုးခန်းထဲမှာ လုပ်နေတာတွေကို မြင်ရသည်။မမမွန် ခါးလေးကုန်းပြီး မျက်နှာသစ်နေတာကြောင့် တင်ပါးကြီးတွေက နောက်ဘက်ကို ကော့ထွက်နေသည်။မမမွန်ရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်းဖြိုးညီ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ ...။ရေချိုးခန်းထဲ ၀င်လိုက်မိပြီ။ဖြိုးညီရေချိုးခန်းထဲကို ဘယ်လိုခြေလှမ်းလှမ်းပြီးသွားလိုက်လဲမသိလောက်အောင်ပဲ ရေချိုးခန်းထဲကို လှစ်ခနဲရောက်သွားသည်။ကုန်းပြီး မျက်နှာသစ်နေတဲ့ မမမွန်ရဲ့ နောက်ကြောကို သိုင်းဖက်လိုက်မိသည်။
''အို့... ကိုဖြိုး....''
မမမွန် မျက်နှာသစ်ရာကနေ အလန့်တကြားထအော်သည်။ကုန်းထားတဲ့ခါးကို ပြန်ကော့တင်လိုက်တာမို့ မမမွန်တစ်ကိုယ်လုံးက ဖြိုးညီရင်ခွင်ထဲရောက်လာပြီ။မမမွန်ရဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးရဲ့ ဖြိုးညီ ပုဆိုးအောက်က အတန်ကြီးနဲ့ ထောက်မိနေပြီ။
ဖြိုးညီ စိတ်တွေအတော်ပဲထကြွလာပြီ။အချိန်မဆွဲတော့ပဲ မမမွန်ရဲ့ ထဘီလေးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။မမမွန် ထဘီကို ဆွဲထားပေမဲ့ လက်တစ်ဘက်က ရေခွက်ကို ကိုင်ထားတာကြောင့် မမီလိုက်တော့ဘူး။ည၀တ်အိပ်တဲ့ ထမိန်အနွမ်းလေးက ရေချိုးခန်းကြမ်းပင်ပေါ်မှာပုံလျက်လေးကျသွားပြီ။ဖြိုးညီလည်း၀တ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ခြေမနဲ့ ညှပ်ပြီး အမြန်ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
အောက်က ထောင်နေပြီးတဲ့ အတန်ကြီးက တရမ်းရမ်းနဲ့ ထွက်ပေါ်လာသည်။ဖြိုးညီ ဒူးကို အလိုက်သင့်လေးကွေးလိုက်ပြီးတော့ မမမွန်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲက အဖုတ်အကွဲကြောင်းနေရာကို သူ့အတန်နဲ့တေ့ပြီး အသာထိုးထည့်လိုက်သည်။မမမွန် သန့်စင်ခန်းထဲက ထွက်လာကာစမို့ အဖုတ်က ခြောက်ကပ်မနေပဲ အနည်းငယ်စိုနေသည်။ဖြိုးညီရဲ့ အတန်ကြီးက မမမွန်အဖုတ်လေးထဲကို တရစ်ရစ်နဲ့တိုး၀င်သွားသည်။မမမွန် အဖုတ်အတွင်းသားတွေက နူးညံ့လှသည်။
ဖြိုးညီ အချိန်မဆွဲတော့ပဲ မမမွန်ကို ရေကန်ဘောင်မှာ လက်ထောက်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေဆောင့်တော့သည်။ကားစွင့်နေတဲ့ တင်ပါး အထက်က ခါးသိမ်သိမ်လေးကို စုံကိုင်ပြီးဆောင့်သည်။ဖြိုးညီဆီးခုံနဲ့ မမမွန် တင်ပါးဆောင့်သံတဖောင်းဖောင်းက ရေချိုးခန်းထဲမှာဆူညံနေသည်။
တအောင့်လောက်ကြာတော့ ဖြိုးညီ ဆက်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ညီတော်မောင်ကို အဖုတ်ထဲအဆုံးထိထိုးထည့်လိုက်ပြီး အောင်းထားတဲ့ အရည်တွေ တဖျောဖျောနဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ဖြိုးညီ သူ့ညီတော်မောင်ကို မမမွန်အဖုတ်လေးကထဲပြန်မထုတ်သေးပဲ စိမ်ထားလိုက်သည်။
မမမွန်အဖုတ်အတွင်းသားတွေက တရွရွနဲ့ ဖြိုးညီဟာကို ဆုတ်ညှစ်နေကြသည်။ဖြိုးညီ မမမွန်ကို နောက်ကနေသိုင်းဖက်ရင်း အမောဖြေနေမိသည်။ခဏလောက်ကြာမှ မမမွန်ဆီက စကားသံထွက်လာသည်။
''ကိုဖြိုး အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ...။ လူကို ဘာမပြောညာမပြောနဲ့။''
''ချစ်လို့ပါ မမရယ်...။ ကျွန်တော်လည်း ဒီလိုမဖြစ်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းတာပဲ။
စောစောက မမမွန်ကို မြင်လိုက်ပြီး ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ဘူးဖြစ်သွားတယ်။''
''တောင်းပန်တယ်နော် မမ။''
''လုပ်တုန်းကလုပ်ပြီးတော့မှ လာတောင်းပန်နေသေးတယ်။ ''
''ဒီမှာပေပွကုန်ပြီ ၊ ရေချိုးမှရတော့မယ်။''
''ကျနော်လည်း ရေချိုးလိုက်မယ်လေ။ မမမွန်နဲ့ တစ်ခါထဲ အတူတူချိုးလိုက်မယ်။''
ဖြိုးညီပါးစပ်ကပြောလိုက်ရင်း လက်ကလည်း ၀တ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
''မမလဲချွတ် ...၊ ခဏလေး၊ ကျွန်တော်ချွတ်ပေးမယ်။''
မမမွန်ရဲ့ အကျီကြယ်သီးတွေကို နောက်နေဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။နှိပ်ကြယ်သီးဆိုတော့ တစ်ချက်ဆွဲလိုက်ရုံနဲ့ တဖြုတ်ဖြုတ်နဲ့ ပြုတ်ထွက်သွားသည်။မမမွန် ရေကန်ဘောင်ကို လက်ထောက်ထားရာကနေ ထပြီး ခါးကို ပြန်မတ်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲစိမ်ထားတဲ့ ဖြိုးညီအတန်ကြီးက ဗွတ်ခနဲမြည်ပြီး ထွက်သွားသည်။
ဖြိုးညီ ပန်းထုတ်ထားတဲ့ သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲကနေ တစ်စက်စက်နဲ့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်ကျလာသည်။
''ချွတ်တော့လေ...။''
မမမွန် လက်နှစ်ဘက်ကို အောက်စိုက်ရင်း မကားတကားလေးလုပ်ပေးရင်းပြောသည်။ဖြိုးညီလည်း နောက်ဘက်ကနေပဲ အကျီကို အသာထိန်းပြီးချွတ်လိုက်သည်။အကျီကျွတ်အသွားမှာတော့ မမမွန်ရဲ့ ဖြူဖွေးပြီး ၀င်းဝါစိုပြေနေတဲ့ ကျောပြင်တစ်ခုလုံးကပေါ်ထွက်လာသည်။ဖြိုးညီ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး မမမွန်ကျောကုန်းကို ငုံစုတ်လိုက်သည်။
''ပြွတ်......''
အသံထွက်အောင်ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုတ်လိုက်တော့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ မမမွန်ကြောပြင်မှာ အနီကွက်တစ်ခုပေါ်လာသည်။
''မမ ...ဒီဘက်လှည့်....''
မမမွန် လက်နှစ်ဘက်ကို အသာယှက်ရင်း ဖြိုးညီဘက်ကို လှည့်လာသည်။ဖြိုးညီ နို့နှစ်လုံးပေါ်မှာကာထားတဲ့ မမမွန်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ဘေးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
''ဝှား.... လှလိုက်တာမမရယ်။ ''
လက်ဖယ်လိုက်လို့ပေါ်လာတဲ့ မမမွန်ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုကြည့်ရင်း ဖြိုးညီ ရေရွတ်မိသည်။ဖြိုးညီ ရေချိုးဖို့ စဉ်းစားထားပေမဲ့ အရမ်းလှလွန်းတဲ့ မမမွန်ရဲ့ ရင်သားအစုံကို ကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။ခေါင်းကို အသာငုံ့ရင်း နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေကို ငုံပြီး စုတ်မိပြန်ပြီ။
''အို့..... ကိုထက် ... ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ....၊ ရေချိုးရအောင်နော်....။''
မမမွန်ရဲ့ အသံတွေက တုန်ခါနေသည်။ဖြိုးညီ .... မမမွန်ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးဆီကနေသူ့မျက်နှာကို ခွာလိုက်တော့သည်။ဒါမှ မြန်မြန်ရေချိုးပြီးရင်အခန်းထဲမှာ အားရပါးရလုပ်ရမှာ မဟုတ်ပါလား။
ဖြိုးညီတစ်ယောက်မမမွန်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို အားရပါးရကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်ရင်း ရေချိုးပေးသလို မမမွန်ကလည်း ဖြိုးညီတစ်ကိုယ်လုံးကို သေချာဆပ်ပြာတိုက်ပြီးရေချိုးပေးသည်။မမမွန်တစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ဖြိုးညီရဲ့ ခြေရင်းမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင်း ဖြိုးညီပေါင်တွေကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေသည်။
မမမွန်စိတ်ထဲမှာ ဖြိုးညီအပေါ် မောင်လေးတစ်ယောက်လိုချစ်တဲ့ စိတ်အပြင် ချစ်သူတစ်ယောက်ကိုတွယ်တာတဲ့ စိတ်တွေပါ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။မောင်နှမတွေမို့ မဖြစ်သင့်ဟုစိတ်ထဲက ထိန်းနေသော်လည်း အစစအရာရာသူမအပေါ် အလိုက်တသိကူညီပေးသော ဖြိုးညီအပေါ်လည်း သူမနဲ့မပတ်သက်မိအောင် ပစ်ပစ်ခါခါမပြောနိုင်သည်က မွန်မွန့်ဘက်ကအားနည်းချက်ပင်...။
အခုလည်းကြည့် ... ၊ သူမက ကိုယ့်မောင်လေးမို့ ယုယုယယနဲ့ သူ့ပေါင်တွေကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေတာကို ကိုယ်တော်ချောက ကိုယ့်အမကိုယ်ပစ်မှားနေပြန်ပြီ။
''ကိုဖြိုးကွာ.... အရမ်းဆိုးတာပဲ...။'' တောင်နေတဲ့ ဖြိုးညီရဲ့ အတန်ကြီးကို လက်နဲ့ ခပ်သာသာပုတ်ရင်းပြောသည်။
''မမ.... စုတ်ပေးပါလား....''
''အာ.... တော်တော့ကွာ... ရေချိုးပြီး အခန်းထဲရောက်မှ.... နော်နော်.... ''
သူ့ကို မျက်လုံးလေး၀င့်ကြည့်ရင်းပြောနေတဲ့ မမမွန်မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း အရမ်းချစ်လာတာနဲ့ ဖြိုးညီ တစ်ယောက် မမမွန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူအိအိလေးကိုငုံ့ပြီးနမ်းလိုက်သည်။အနမ်းတွေကတော်တော်နဲ့မရပ်....၊ ကြာသည်။
နှုတ်ခမ်းချင်း ကွာသွားတဲ့အချိန်မှာ မမမွန်က...
''တော်တော့ကွာ.... အခန်းထဲရောက်မှ မောင်လေးစိတ်တိုင်းကျလုပ်ပါဆို....။''
''ဟုတ်ပါပြီမမရယ်....၊ ညီလေးကိုတစ်ချက်လောက် Kiss ပေးပါဦး...။''
ဖြိုးညီ ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ တယမ်းယမ်းဖြစ်နေတဲ့ သူ့အတန်ကြီးကိုလက်ညှိုးထိုးပြရင်းပြောလိုက်သည်။မမမွန် ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ဖြိုးညီအတန်ပေါ်က ဆပ်ပြာမြုပ်တွေကို ရေနဲ့သေချာပြောင်အောင်ဆေးပြီး ပါးစပ်လေးနဲ့ သုံးလေးငါးချက်လောက်စုတ်ပေးသည်။
''အား.... ကောင်းလိုက်တာမမရယ်။''
ဖြိုးညီ မမမွန်ကို လုပ်ချင်စိတ်တွေ တော်တော်လေးပြင်းပြနေတာနဲ့ ရေကိုခပ်မြန်မြန်ချိုးပြီး အိပ်ခန်းထဲ၀င်မိတော့သည်။အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ရေတောင်ပြောင်အောင်မသုတ်အား.... နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်ကိုရောက်သွားလေပြီ။
ဒီတစ်ခါတော့ နှစ်ဦးသားတိုင်ပင်စရာတောင်မလိုပဲ 69 ပုံစံနဲ့ လုပ်ကြသည်။ဖြိုးညီရဲ့ လိင်တန်ထွားထွားကြီးကို မမမွန်က အားရပါးရစုတ်ပေးနေသလို မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို လည်း ဖြိုးညီ အားရပါးရလျက်ပေးနေသည်။
တစ်ခါတစ်ခါ မမမွန်ရဲ့ အားပါတဲ့စုတ်ချက်တွေကြောင့်ဖြိုးညီတစ်ယောက် မမမွန်အဖုတ်ကိုတောင်ကောင်းကောင်းမလျက်နိုင်တော့ပဲရပ်ထားရသည်။မမမွန် ရဲ့ အစိလေးကို ဖြိုးညီ လျှာနဲ့ ခပ်နာနာစုတ်ပေးလိုက်ရင်လည်း မမမွန်ဆီက တရှီးရှီးနဲ့ ငြီးသံတွေ ထွက်လာတတ်သည်။
နှစ်ယောက်သား အားရအောင် စုတ်ပေးလျက်ပေးပြီးတော့မှ မမမွန်က အပေါ်ကနေပြီး အားရပါးရ တက်ခွပြီးဆောင့်ပေးပြန်သည်။မမမွန်တစ်ယောက် ဆံပင်ရှည်လေးတွေကို ဘယ်ညာရမ်းရင်း ဖြိုးညီပေါ်မှ မြင်းစီးပေးနေပုံက အားရစရာ...။
ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ နို့အုံဆူဆူဖြိုးဖြိုးကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုတ်ကိုင်ညှစ်ရင်း မမမွန်ရဲ့ အပေါ်က ဆောင့်ချက်တွေကို အရသာခံနေမိသည်။တော်တော်ကြာလို့ မမမွန် မောလာပြီဆိုမှ ဖြိုးညီ မမမွန်ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေအားရပါးရဆောင့်ပြီး ပြီးလိုက်တော့သည်။
......................................................................................................................................
ဖြိုးညီ မမမွန်အိမ်မှာ စောင့်အိပ်တဲ့ တစ်ပတ်လုံးလိုလို အိမ်အလုပ်တွေပြီးတာနဲ့ ထမင်းစားသောက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာပဲ အချိန်ကုန်လေ့ရှိသည်။ကုန်ကုန်ပြောရရင် တစ်ပတ်လုံးလိုလို ဖြိုးညီနဲ့ မမမွန်လုပ်ဖြစ်ကြသည်။
တစ်ခါတလေ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်တောင် ဖြိုးညီပေါင်ပေါ်မှာ မမမွန်က တက်ထိုင်ပြီး မမမွန်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဖြိုးညီက ရုပ်ရှင်ကြည့်တဲ့တစ်လျောက်လုံးလိုလို ထိုင်ပြီးညှစ်နေတတ်သည်။မမမွန်ရဲ့ တင်သားအိအိထွားထွားတွေကလည်းဖြိုးညီပေါင်ကြားထဲမှာ မာနေတဲ့ အတန်ကြီးပေါ်မှာ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ဖြစ်နေတတ်ပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတတ်သည်။
အဲဒီလိုဖြစ်လာပြီဆိုရင်တော့ ရုပ်ရှင်ပြီးတာနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးကုတင်ပေါ်ကို အမြန်ပြေးတက်ပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးဖြစ်ကြသည်။ဒီလိုနဲ့ သင်္ကြန်ကျောင်းပိတ်ချိန်တွေပြီးလို့ဖြိုးညီကျောင်းပြန်တက်ရတော့မည်။ ဖြိုးညီပြန်ခါနီးရက်မှာ ဖြိုးညီနဲ့ မမမွန် တစ်နေ့လုံးလိုလိုလုပ်ဖြစ်ကြသည်။
ထမင်းဟင်းတောင် မချက်တော့ပဲ ဆိုင်ကနေ ပါဆယ်၀ယ်စားသည်။တစ်နေ့လုံးလိုလိုနှစ်ယောက်လုံးအ၀တ်အစားမကပ်ကြ၊ မမမွန်ကလည်း အိမ်ထဲမှာကိုယ်လုံးတုံးနဲ့နေသည်။ဖြိုးညီကလည်း ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အောက်ကအတန်ကြီးတယမ်းယမ်းနဲ့။တစ်နေ့လုံး အချီပေါင်းအများကြီးလုပ်နိုင်တဲ့ ဖြိုးညီကို အရမ်းသန်တာပဲလို့ မမမွန်က အောချရတဲ့အထိပါပဲ။
နောက်ဆုံးပြန်ခါနီး နှစ်ယောက်သားအားရအောင်လုပ်ပြီးလို့ ဖြိုးညီရင်ခွင်ထဲမှာ မမမွန်မျက်နှာလေးအပ်ပြီးအိပ်နေသည်။ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ နဖူးပေါ်မှာ ဝဲကျနေတဲ့ ဆံနွယ်စလေးတွေကို သပ်တင်ပေးရင်း ပြောလိုက်သည်။
''မမ.... တကယ်လို့ သင့်တော်တဲ့လူတစ်ယောက်ယောက်က လာကမ်းလှမ်းတယ်ဆိုရင်နောက်အိမ်ထောင်ပြုပါလားဟင်...။ မိန်းမသားဆိုတာ တစ်ယောက်ထဲနေလို့မကောင်းဘူးမမရဲ့...။''
''အင်းပါ....၊ အဲဒါကို မမလည်းတွေးမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမ ငါ့မောင်မသိဘဲ ဘာမှမလုပ်ဘူး၊ နောက်အိမ်ထောင်ပြုမယ်ဆိုရင်လည်း အဲဒီလူကိုငါ့မောင်နဲ့ပေးတွေ့ပြီး ငါ့မောင်သဘောတူမှပဲ ယူမယ်ကွာ..။''
''ဒါမှ ငါ့မမ...။''
ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ နဖူးလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်းမိသည်။ဖြိုးညီ အရမ်းချစ်ရတဲ့ မမမွန်ကို တခြားလူတစ်ယောက်ရင်ခွင်ထဲမှာ မမြင်ရက်သလိုလိုဖြစ်နေသည်။စိတ်ကူးထဲမှာ တွေးကြည့်တာတောင် ရင်ထဲမှာ ဆို့နင့်လာသလိုလိုကြီးဖြစ်နေရသည်။ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းတွေဖွင့်လို့ ဖြိုးညီလည်း ကျောင်းဆက်တက်ဖြစ်သည်။
မမမွန်နဲ့ကတော့ အဆက်အသွယ်မပြတ် ၊ ညတိုင်းလိုလို ဖေ့စ်ဘွတ်ပေါ်မှာတွေ့ပြီးချက်ဖြစ်သည်။ခြောက်လလောက်ကြာတော့ မမမွန်က သူ့ကို အွန်လိုင်းမှာတွေ့ပြီး လက်ထပ်ခွင့်တောင်းထားသူ တစ်ယောက်ရှိတဲ့အကြောင်းပြောလာသည်။
နာမည်က ကိုသုတလို့ဆိုသည်။ အသက်နည်းနည်းကြီးတဲ့လူပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး စီးပွားရေးလည်း အဆင်ပြေတယ်လို့ပြောသည်။ဖြိုးညီကလည်း တွေ့ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ အဲဒီလူကို မမမွန်အိမ်မှာချိန်းခိုင်းလိုက်သည်။
ဖြိုးညီလည်း မန္တလေးကနေ ရန်ကုန်ကို ညကားစီးပြီး မမမွန်အိမ်ကိုသွားသည်။ မမမွန်ရဲ့ ခင်ပွန်းလောင်းကြီးကို ရင်နာနာ နဲ့ ကြည့်ပြီး ဆုံးဖြတ်ပေးဖို့ဖြစ်သည်။မနက်အစောကြီး မမမွန်နေတဲ့တိုက်ခန်းကိုရောက်တော့ ခရီးပန်းလာတာနဲ့ တစ်ရေးတမောအိပ်လိုက်သည်။
''မောင်လေး .... ထ.... ထ.....
ကိုသုတ လာပြီ...။ ''ဖြိုးညီ အိပ်နေရာကနေ ကမန်းကတန်းထပြီး အိပ်ခန်းထဲကနေ ဧည့်ခန်းရှိရာကိုချောင်းကြည့်လိုက်သည်။
''ဟာ..... မဗိုက်....''
ဖြိုးညီ ကိုသုတဆိုတဲ့ လူကြီးကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းတွေ့ဖူးသလိုဖြစ်လာတာနဲ့သေချာတွေးကြည့်တော့မှ ကြီးမိုက်ဗိုက်ပူဆိုတဲ့ လူကြီးဖြစ်နေသည်။
သူနဲ့ ကြီးမိုက်ဗိုက်ပူ အပြင်မှာ မတွေ့ဖူးသေးသော်လည်း ဖေ့ဘွတ်ပေါ်မှာ မမြင်ချင်မှ အဆုံးမြင်မြင်နေရတဲ့ ဒီမျက်နှာကြီးကိုတော့ သေသေချာချာမှတ်မိနေသည်။
ဖြိုးညီ အိပ်ခန်းနံရံက အပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ဒီလူကြီး မမမွန်ဖျော်တိုက်တဲ့ ကော်ဖီသောက်ရင်း မမမွန်ကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းနေသည်။
မမမွန်လည်း ခဏလေးနော် ဆိုပြီး ဖြိုးညီအိပ်ခန်းထဲ၀င်လာသည်။အခန်းထဲရောက်တော့ ဘယ်လိုနေလဲဆိုပြီး တိုးတိုးလေးမေးသည်။ဖြိုးညီလည်း မဆိုးပါဘူးဆိုပြီး ရင်နာနာနဲ့ပဲ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ရသည်။မမမွန် အပြင်ကို ပြန်သွားပြီး ကိုသုတဆိုတဲ့ လူကြီးပြောတာကို လက်ခံတဲ့အနေနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တာကိုတွေ့ရသည်။
ဒီလူကြီးက လက်ခံတယ်ဆိုတာနဲ့ ချက်ချင်းပဲ မမမွန်အနားကိုတိုးကပ်ပြီး မမမွန်ကို ဆွဲဖက်သည်။ပြီးတော့ မမမွန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းသည်။ လက်တွေကလည်း မမမွန် ကိုယ်လုံးပေါ်မှာ တရွရွနဲ့ ပြေးလွှားပြီးပွတ်သတ်နေသည်။
ဖြိုးညီ ဒီမြင်ကွင်းကို မမြင်ချင်ပေမဲ့ ဘယ်လိုကြောင့်မှန်းမသိ ၊ မျက်လုံးအစုံကို လွှဲဖယ်လို့မရပဲ ဆက်ပြီးကြည့်နေမိသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကိုသုတရဲ့လက်တွေက မမမွန် ရင်အစုံပေါ်မှာအုပ်ကိုင်ပြီး ဆုတ်နယ်နေသည်။တအောင့်လောက်ကြာတော့ မမမွန်ရဲ့ အကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပြီးပေါ်လာတဲ့ ရင်သားအစုံကိုဘော်လီပေါ်ကနေ ကိုင်သည်။
ပြီးနောက် မမမွန်ရဲ့ဘော်လီကိုချွတ်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ နို့အုံဖွေးဖွေးကို စို့သည်။မမမွန်လည်း ခေါင်းကို အပေါ်မော့ပြီး မျက်လုံးလေးမှေးနေသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက်ဖြိုးညီချောင်းကြည့်တဲ့ အပေါက်ရှိရာကိုလှည့်လှည့်ကြည့်သည်။
ဖြိုးညီနဲ့ မမမွန်နဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံသွားတဲ့အခါတိုင်း မမမွန်ရဲ့ မျက်၀န်းတွေထဲမှာ သူ့ကိုအားနာတဲ့အကြည့်တွေပါတယ်ဆိုတာကို တွေ့ရသည်။တအောင့်လောက်ကြာတော့ ကိုသုတရဲ့လက်တွေက မမမွန်ရဲ့ ထဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။မမမွန်ရဲ့ ပေါင်သားဖွေးဖွေးနဲ့ ပေါင်ကြားထဲက အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကပေါ်လာသည်။
ကိုသုတ သူ့ပုဆိုးကို ခပ်သွက်သွက်ဆွဲချွတ်ပြီး မမမွန်ရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အသာဖြဲကားပြီး သူ့ရဲ့ ညိုညိုတုတ်တုတ် အတန်ကြီးကိုထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။ဖြိုးညီ တစ်ယောက် ကိုသုတရဲ့ အတန်ညိုတုတ်တုတ်ကြီး မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်လေးထဲမှာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ၀င်ထွက်နေတာကိုကြည့်ရင်း တစ်ဖက်ကလည်း နှမြောနေမိသလို တစ်ဖက်ကလည်း လိင်စိတ်တွေထကြွနေတော့သည်။
ဆိုဖာပေါ်မှာ မမမွန်ကို တော်တော်လေးကြာအောင် တဖွတ်ဖွတ်နဲ့လိုးပြီး ကိုသုတပြီးသွားသည်။တအောင့်လောက်ကြာတော့ နှစ်ယောက်သားအ၀တ်အစားတွေပြန်၀တ် စကားနည်းနည်းပါးပါးပြောပြီး ကိုသုတပြန်သွားသည်။
ကိုသုတပြန်ပြီးပြီးချင်းပဲ ဖြိုးညီ အိပ်ခန်းထဲကနေထွက်ပြီး မမမွန်ဆီကို သွားလိုက်သည်။ဖြိုးညီကိုတွေ့တော့ မမမွန် ဖြိုးညီကိုကြည့်ရင်းမျက်ရည်တွေဝဲလာသည်။
သူ့မောင်လေးရှေ့မှာ တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ကာမဆက်ဆံလိုက်တာကို ရှက်တာပဲလား၊ မောင်လေးတစ်ယောက်လိုရော ချစ်သူလိုပါချစ်တဲ့ ဖြိုးညီရှေ့မှာ ဒီလိုလုပ်ရပ် လုပ်မိတာကို ၀မ်းနည်းတာလားဆိုတာကိုတော့ မမမွန်ကိုယ်တိုင်ပဲသိပါလိမ့်မည်။
မမမွန်ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဖြိုးညီအသာပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ ဖြိုးညီရင်ခွင်ထဲရောက်မှ မမမွန်တစ်ယောက် ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုတော့သည်။ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့မေးလေးကို လက်နဲ့ အသာမော့ရင်း မမမွန်ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းလိုက်သည်။
ဖြိုးညီ တစ်ယောက် ကိုသုတနဲ့ မမမွန်တို့ ကာမစပ်ယှက်နေတာကိုချောင်းကြည့်နေကတည်းက စိတ်တွေထကြွခဲ့သည်။အခုလို မမမွန်နဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းမိတဲ့အချိန်မှာတော့ စိတ်ကို ထိန်းထားလို့မရတော့..။မမမွန်ရဲ့ ထမိန်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သလို သူ၀တ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကိုလဲ ခြေထောက်နဲ့ညှပ်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
ထမိန်ကျွတ်သွားလို့ အောက်ပိုင်းမှာ ဗလာဟင်းလင်းနဲ့ ဖင်ပြောင်လေးဖြစ်သွားတဲ့ မမမွန်ကို ချီမပြီး အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ကို ခေါ်လာခဲ့သည်။ကုတင်ပေါ်မှာ မမမွန်ကို ပက်လက်လေးထားလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ဖြဲကားလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာပေါ်လာတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲကို ထိုးသွင်းဖို့ ဖြိုးညီတစ်ယောက်သူ့ အတန်ကြီးနဲ့ တေ့နေဆဲ မမမွန်က....
''ကိုဖြိုး..... ခဏနေဦးကွာ... ဟိုတစ်ယောက်အရည်တွေနဲ့... မမွန် ရေသွားဆေးလိုက်ဦးမယ်။''
''မအောင့်နိုင်တော့ဘူးမရာ.... ကျွန်တော်လုပ်တော့မယ်...။ ''
ဖြိုးညီတစ်ယောက် ဆေးမိနေသူတစ်ယောက်လို ဗလုံးဗထွေးပြောရင်း ပထမတစ်ယောက်လုပ်ထားလို့ သုတ်ရည်ဖြူဖြူတွေပေကျံနေတဲ့ အဖုတ်၀မှာ သူ့အတန်ကိုတေ့ပြီးထိုးထည့်လိုက်သည်။
ကိုသုတရဲ့ သုတ်ရည်တွေနဲ့ ချောမွေ့နေတဲ့ မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်ကြီးက အရမ်းကြီးတင်းကြပ်မနေပေမဲ့ မမမွန်နဲ့ လပေါင်းများစွာခွဲထားရတဲ့ ဖြိုးညီအတွက်တော့ လုပ်လို့ကောင်းလှသည်။
ဖြိုးညီတစ်ယောက် ၀မ်းနည်းစိတ်နဲ့လိင်စိတ် ပေါင်းစပ်ပြီး မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်ကိုသာ အပေါ်ကနေ နာနာဖိပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးနေမိသည်။မမမွန်ကတော့ ဖြိုးညီလုပ်သမျှ ..... တအီးအီးနဲ့ ငြီးငြူရင်းအောက်ကနေ့ ကော့ကော့တင်ပေးရှာသည်။
ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ ရင်သားထွားထွားတွေကို လက်နဲ့ညှစ်ရင်း တဖောင်းဖောင်းမြည်အောင် ဆောင့် - ိုးပြီး မမမွန်အဖုတ်ထဲမှာ သုတ်ရည်တွေပန်းထုတ်ရင်းတစ်ချီပြီးသွားတော့သည်။ဖြိုးညီ တစ်နေ့လုံးလိုလို မမမွန်နဲ့ သုံးလေးချီထက်မနည်း လုပ်ပြီး ပြန်လာခဲ့သည်။တစ်လလောက်ကြာတော့ မမမွန်ဆီက ဖုန်း၀င်လာသည်။
ကိုသုတနဲ့ လက်ထပ်တော့မည်။ ဖြိုးညီကိုလည်းလာစေချင်သည်တဲ့...။ဖြိုးညီတစ်ယောက် မမမွန်ဆီ ကိုသွားရပြန်သည်။ဖြိုးညီ မင်္ဂလာဆောင်မတိုင်ခင် ရှေ့တစ်ရက်မှာ မမမွန်ဆီရောက်သွားသည်။ဖြိုးညီရဲ့ အဒေါ်တို့လင်မယား... မမမွန်ရဲ့ အဖေနဲ့အမေလည်းရောက်နေကြပြီ။
ဖြိုးညီနဲ့ မမမွန် မောင်နှမနှစ်ဦးသားကားတစ်စီးနဲ့ မြို့ထဲမှာ ဖိတ်စာတွေလျောက်ဝေကြသည်။ဖိတ်စာတွေဝေပြီး အပြန်လမ်းမှာ ဖြိုးညီ တစ်ယောက်ကားမောင်းရင်းနဲ့ မမမွန်ကိုမေးမိသည်။
''မမ....ကျွန်နော်မရှိတုန်း ဟိုတစ်ယောက်နဲ့ထပ်ပြီး ဖြစ်သေးလားဟင်....။''
မမမွန် ပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ဘက်ကို အဓိပ္ပာယ်မဲ့စွာ ငေးကြည့်နေသည်။တအောင့်လောက်ကြာမှ..... ဖြိုးညီရဲ့ အမေးကို မမမွန်ပြန်ဖြေသည်။
''မလုပ်ဖြစ်ပါဘူးကွာ....၊ မမွန် ထပ်မဖြစ်အောင် ရှောင်ပါတယ်။ အဲဒီနေ့က ကိစ္စအတွက်လည်း ငါ့မောင်ကိုအရမ်းအားနာတယ်၊ တောင်းပန်တယ်နော်...၊ မောင်လေး...။''
''ရပါတယ်မမွန်ရယ်၊ ဒါပေမဲ့ လက်မထပ်ခင် မမွန်ကို တစ်ခါလောက် ချစ်ချင်သေးတယ်။ ခွင့်ပြုပါလားဟင်...။''
''မတော်ပါဘူးငါ့မောင်ရယ်...၊ မမွန်က မနက်ဖြန် မင်္ဂလာဆောင်ရတော့မှာကိုကွာ...။''
''ဒီတစ်ခါနောက်ဆုံးပါပဲ မမရယ်....၊ ခွင့်ပြုပါနော်....။''
မောင်လေး ဖြိုးညီရဲ့ သနားစရာတောင်းဆိုသံကိုကြားတော့ မွန်မွန် စိတ်တွေတင်းမထားနိုင်တော့..ခပ်လေးလေးပဲ အင်းလို့ပြောပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ထားလိုက်တော့သည်။မမမွန်ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ ဖြိုးညီ အနီးဆုံး ဟိုတယ်တစ်ခုကို ၀င်ပြီး အခန်းယူလိုက်သည်။
အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ မမမွန်နဲ့ ဖြိုးညီ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ပြောစရာတောင်မလိုဘဲ အ၀တ်အစားတွေကို ချွတ်ခွာကြသည်။နှစ်ယောက်လုံး ၀တ်လစ်စလစ်နဲ့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားကြလေပြီ။
နှစ်ဦးသားခန္ဓာကိုယ်ချင်း ပူးကပ်သွားကြသည်။ မမမွန်ရဲ့လက်တွေကဖြိုးညီ ကိုယ်လုံးကို တရွရွနဲ့ ပွတ်သပ်နေသလို ဖြိုးညီတစ်ယောက် သူနဲ့ ခွဲရတော့မဲ့ မမမွန်ကို လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးတဲ့အလား တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားမိသည်။
ပြီးတာနဲ့ မမမွန်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲမှာနေရာယူပြီး မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်လှလှကြီးကိုနောက်ဆုံးအနေနဲ့ အားရပါးရလျက်ပေးလိုက်သည်။မမမွန်တစ်ယောက် ကော့ပျံပြီး ကိစ္စပြီးသွားတဲ့ အထိအောင်ပါပဲ။မမမွန်ကလည်း ဖြိုးညီရဲ့အတန်ထွားထွားကြီးကို အနမ်းတွေပေးသလို နှုတ်ခမ်းလှလှလေးနဲ့ ကောင်းကောင်းပုလွေပေးသည်။
မမမွန်အားရအောင် စုတ်ပြီးတာနဲ့ မမမွန်ရဲ့ တင်သားကားကားတွေကိုကြည့်ရင်း ဖြိုးညီ လေးဘက်ထောက်အနေအထားနဲ့ မမမွန်ကို လုပ်သည်။မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်စီးစီးလေးထဲမှာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အ၀င်အထွက်လုပ်နေတဲ့ ညီတော်မောင်ပေါ်မှာ ဖြိုးညီစိတ်ကို နှစ်ထားလိုက်ပြီးဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လုပ်သည်။
''အား.... ကောင်းတယ်...၊ ကိုဖြိုး.... နာနာလေး ဆောင့်...''
မမမွန်ဆီက မပွင့်တပွင့် တောင်းဆိုတဲ့ အသံကိုကြားရတော့ ဖြိုးညီ ဆောင့် - ိုး နေတဲ့ အရှိန်ကို မြှင့်တင်ပြီး တဖန်းဖန်းမြည်အောင် ဆောင့်တော့သည်။မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်အတွင်းအသားလေးတွေရဲ့ ညှစ်အားအောက်မှ ဖြိုးညီကြာကြာတောင့်ခံမထားနိုင်တော့ပါ။
နောက်ထပ်အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆောင့်အပြီးမှာပဲ လိင်တန်တစ်ချောင်းလုံးပွလာသလိုခံစားရပြီး ဖြိုးညီအတန်ကို အဖုတ်အဆုံးထိထိုးထည့်ပြီး ပြန်မထုတ်တော့ပဲ အရည်တွေကို ပန်းထုတ်မိတော့သည်။အချိန်တော်တော်လေးကြာအောင် မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်ထဲမှာ စိမ်ထားပြီးတော့ အနည်းငယ်ပျော့သွားတဲ့ ညီတော်မောင်ကို အဖုတ်ထဲကနေပြန်ပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ မမမွန်ရဲ့ မျက်နှာနားကို တရွေ့ရွေ့တိုးကပ်သွားရင်း အရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်ပြီးချောမွေ့နေတဲ့ညီတော်မောင်ကို မမမွန်ပါးစပ်နဲ့တေ့ပေးရင်း ပြောလိုက်သည်။
''မမ... စုတ်ပေးဦး...။''
''အရည်တွေနဲ့ မစုတ်ချင်ဘူးကွာ...။''
အာ....။ ဖြိုးညီ တစ်ချက်ညည်းရင်း မျက်မှောင်ကြုပ်ပြလိုက်တော့ မမမွန် ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းကို အသာကြွ ပါးစပ်ဟပြီး ဖြိုးညီရဲ့ -ီးကို စုတ်လိုက်သည်။မမမွန်တစ်ယောက် ဖြိုးညီ မျက်နှာမညိုရအောင် အလိုလိုက်တာဖြစ်သည်။
ဖြိုးညီရဲ့ အတန်မှာပေပွနေတာတွေအကုန်ပြောင်စင်အောင် စုတ်ပေးလို့အပြီးမှာပဲ ဖြိုးညီရဲ့ လိင်တန်ကပြန်ပြီး နိုးကြွလာတော့သည်။
''အာ..... တောင်လာပြီ။ တော်တော်သန်တဲ့ ငါ့မောင်....။''
''မမ နဲ့ တူလို့လေ...။ အဟီး....''
''အာ.... ကိုယ့်အမကိုယ်ပြန်ပြီး သိက္ခာချနေတယ်....။''
''ခိခိ... ဟုတ်ပါဘူး....။ မမ ကျွန်တော့်ကို ဟိုဟာ ပေးလုပ်ပါလားဟင်...။''
''အင်.... ဘယ်အဝှာလဲ...။ ကိုဖြိုး မဟုတ်တရုတ်တွေ မစမ်းနဲ့နော်... မမွန်မကြိုက်ဘူး...။ မမွန်တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး။''
''အာ... မမွန်ကလည်းကွာ...။ နောက်ဆုံးလက်ဆောင်အနေနဲ့ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ မောင်လေးကိုပေးသွားပါနော်...။''
ဖြိုးညီရဲ့ စကားအဆုံးမှာ မမမွန်တစ်ချက်တွေဝေသွားပြီး ရီဝေတဲ့မျက်၀န်းအစုံနဲ့ ဖြိုးညီကို စိုက်ကြည့်နေသည်။
ပြီးမှ....
''မသိဘူးကွာ...။ လုပ်ချင်လည်း လုပ် .... လုပ်....။''
မမမွန် ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ အိပ်နေရာကနေ ကုန်းထပြီး ကုတင်ပေါ်မှာလေးဘက်ထောက်ပေးသည်။လေးဘက်ထောက်ပေးထားလို့ နောက်ကို ကော့ပြီး အယ်နေတဲ့ မမမွန်ရဲ့ တင်ဆုံကြီးတွေနောက်မှာ ဖြိုးညီနေရာယူလိုက်ပြီး တင်သားနှစ်ခြမ်းကြားက ခရေပွင့်နီညိုညိုလေးကို မက်မက်မောမောကြည့်နေမိသည်။ခရေလေးကိုဖွင့်ဖို့ libricant မရှိ။ ဒါပေမဲ့ သဘာ၀ကပေးထားတဲ့ ချောဆီကိုပဲသုံးရပေတော့မည်။
မမမွန်ရဲ့ အဖုတ်၀ကနေ စီးကျနေတဲ့ အရည်လေးတွေကို လက်နဲ့သိမ်းကြုံးယူပြီး ဖင်ပေါက်လေးဆီကိုပို့လိုက်သည်။ပြီးတော့ ဖြိုးညီ လက်ကို တံတွေးအနည်းငယ်ဆွတ်လိုက်ပြီး မမမွန်ရဲ့ ဖင်ဝလေးကို ချောမွေ့သွားအောင် လက်နဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်သည်။
အတန်ကြာအောင် လက်ညိုးနဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီးလို့ ချောမွေ့သွားပြီဆိုမှ ညီတော်မောင်ကို မမမွန်ရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးနဲ့တေ့ထားလိုက်သည်။
''မမွန်.... စိတ်ကို လျှော့ထားနော်...။ ဖင်၀ကို ကြုံ့မထားနဲ့...။ ''
မမမွန်ကို ပြောပြီးတာနဲ့ ဖင်ဝလေးမှာ တေ့ထားတဲ့ သူ့အတန်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်လိုက်သည်။အရည်တွေနဲ့ချောမွေ့နေတာကြောင့် တော်တော်လေးတင်းကြပ်နေပေမဲ့ သွင်းလို့ရသည်။ဖြိုးညီ ဖြည်းဖြည်းချင်း အချိန်ယူပြီး ညီတော်မောင်ကို မမမွန် ခရေပွင့်လေးထဲ တရစ်ချင်းစီထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။
မမမွန် ဆီက အာ့.... ခနဲ အော်သံကြားရပြီး ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ခေါင်းအုံးကို လက်နဲ့ညှစ်ထားသည်။
''မမ... နာလား....၊ ရရဲ့လား....။''
မမမွန် ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ လက်ကို အသာမြှောက်ပြီး ဆက်လုပ်ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ လုပ်ပြသည်။ဖြိုးညီလည်း မမမွန်ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ တစ်၀က်လောက်၀င်နေပြီးတဲ့ ညီတော်မောင်ကို အသွင်းအထုတ်ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်တော့သည်။
တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖြိုးညီ အတန်ကြီးက မမမွန် ဖင်ပေါက်လေးထဲကို တစ်ချောင်းလုံး၀င်သွားချေပြီ။ဖြိုးညီ တစ်ချက်ချင်းပဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း အချက်နှစ်ဆယ်လောက်လုပ်ပြီးတော့ မမမွန်ဆီက တရှီးရှီး ညည်းသံနဲ့ အတူ တင်ဆုံကြီးကို ကော့ကော့တင်ပေးလာသည်။
''မမွန် ... ကောင်းလား...၊ နာသေးလား....။''
''အင်း..... နာလည်းနာတယ်ကောင်းလည်းကောင်းတယ်....။ လုပ်ပါတော့... မြန်မြန်လေး....။''
ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ တင်ပါးနဲ့ ဆီးခုံတဖွတ်ဖွတ်မြည်အောင် ဆောင့်ပြီး လုပ်မိတော့သည်။ မမမွန်လည်းကောင်းလာပြီမဟုတ်ပါလား။မမမွန်ရဲ့ စအိုကြွက်သားလေးက ဖြိုးညီ လိင်တန်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆွဲညှစ်ထားတာမို့ ဖြိုးညီတစ်ယောက်ကိစ္စမပြီးအောင် မနဲပင်ထိန်းထားရသည်။
မမမွန်ကိုလည်း ပိုပြီးကောင်းသွားအောင် လက်တစ်ဖက်နဲ့ မမမွန်ရဲ့ အစိလေးကို ကလိပေးလိုက်သည်။ခရေပွင့်လေးထဲ တစွပ်စွပ်နဲ့ ၀င်ထွက်နေတဲ့ ဆောင့်ချက်ကိုတော့ မရပ်....။တအောင့်လောက်ကြာတော့ မမမွန်တစ်ယောက် တအားအား.. နဲ့ အော်ရင်း တင်ပါးအစုံတို့ တုန်တက်ပြီး ငြိမ်သွားသည်။
ဖြိုးညီလည်း စိတ်ကိုတင်းမထားတော့ပဲ ညီတော်မောင်ရဲ့ ကွမ်းသီးခေါင်းလေးကို ရှုံ့ပွရှုံ့ပွနဲ့ ညှစ်ပေးနေတဲ့ မမမွန်ရဲ့ တင်းကြပ်လှတဲ့ စအိုကြွက်သားလေးတွေညှစ်တာကို အားပါးရခံစားရင်း သုတ်ရည်တွေကို ဖင်နဲ့အပြည့်ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။
................................................. .........
ဆီဒိုးနားဟိုတယ်.... မင်းတုန်းခန်းမတွင် မင်္ဂလာပွဲတစ်ခု ကျင်းပနေသည်။ဖြိုးညီ မမမွန်မင်္ဂလာဆောင်မှာ သတို့သားအရံလုပ်သည်။မမမွန်လည်း တစ်ဝိုင်းပြီးတစ်ဝိုင်း ဧည့်သည်တွေကို လိုက်လံနှုတ်ဆက်နေသည်။နှစ်ဦးသား မျက်လုံးချင်းမဆုံမိအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်နေကြသည်။
မဖြစ်သင့်တာတွေဆက်မဖြစ်အောင် နှစ်ဦးသားစောင့်ထိန်းရမည်မဟုတ်ပါလား။ဒီနေ့မင်္ဂလာအခမ်းအနားရဲ့ သတို့သမီးကို သတို့သားအရံက မင်္ဂလာပွဲမတိုင်ခင်တစ်ရက်တွင် ရှေ့ရောနောက်ပါဖွင့်ခဲ့သည်ဆိုသည်ကိုတော့ ကာယကံရှင်နှစ်ဦးမှတစ်ပါး.....
ပြီးပါပြီ
No comments:
Post a Comment