ဒေါ်ဝါနုနုလွင် အပိုင်း ( ၁ )

ဒေါ်ဝါနုနုလွင် အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - ကနောင်ကိုယ်တော်ကြီး

အခန်း ( ၁ )

 "ဗွမ်း"

 "အို"

 "ရော့ဗျာ နောက်တစ်ပုံး -- ဗွမ်း!"

 "ဟဲ့ တော်ပြီလေကွယ်"

 "တော်သေးဖူး လာပြီ နောက်တစ်ပုံး--ဗွမ်း!"

 "မောင်ချစ်ကောင်း  ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲကွယ်"

 "သင်္ကြန်မို့လို့ ရေလောင်းတာလေ အန်တီ  မမ လှလှ ရဲ့"

 "သြော်ကွယ်  အခြား အပျိုလှလှလေးတွေသွား လောင်းပေါ့"

 "သိဘူး သိဘူး  လောင်းမှာပဲ လောင်းမှာပဲ..ငါ့ကို လာမတားနဲ့  တစ်မြို့လုံးကရေတွေ ကုန်အောင် လောင်းမယ်… "ဝါနုနုလွင်"ကို ရေလောင်းခဲ့တာ ငါကွ! ချစ်ကောင်းတဲ့ကွ...... လောင်းမှာပဲ  လောင်းမှာပဲ ဝှေ့ဟေးဟေး"

ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်ရွတ်အော်ပြီး " အရူး ချစ်ကောင်း" ပြေးသွားလေသည်။  အပြင်က အသံတွေကြောင့် "ငယ်သံဒိုင်"အိမ်ပြင် ထွက်လိုက်တော့…

"ဟာ… အန်တီနုလွင်"

"အေး- မောင်ငယ်ရေ   အရူးချစ်ကောင်းလေ ဒီနားရောက်မှရေလောင်းသွားလို့ရေကလည်း နည်းနည်းမဟုတ်ဘူး ပုံးကြီးကြီးနဲ့ ၃ ပုံးတောင်ကွယ်- အန်တီ့ အိမ်ကို ဘယ်လို လမ်းလျှောက် ပြန်မလဲ"

"ကျနော်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ အန်တီ အိမ်ထဲဝင်ပြီး  မေမေရဲ့  အဝတ်အစားတွေ ခဏ လဲထားလိုက်ပါဦး"

"အေးကွယ်"

အန်တီနုလွင်က ပြောရင်း  ငယ်သံဒိုင်  ထက်အရင်  အိမ်ရှိရာသို့  သွားနှင့်ပါတော့တယ်။ ငယ်သံဒိုင်လည်း  အန်တီ့  နောက်က လိုက်လာတော့… 

"ဝါး--မိုက်လိုက်တာ အန်တီရယ်"

ဒီစကားကို တော့ သံဒိုင့် စိတ်ထဲကပဲ ရေရွတ်မိသွားတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ ရှေ့မှာ  တောင့်တောင့်ဖြောင့် ဖြောင့် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်  အသားကပ်နေတဲ့  ရေစို လုံချည်နဲ့  ဈေးခြင်းတောင်းဆွဲပြီး တစ်လှမ်းချင်း  လှမ်းသွားတာ… ဖင်သားကြီးတွေက ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း.. သံဒိုင်  အန်တီနုလွင်ကိုနှာတွေး  တွေးပြီး တစ်ခါမှ မကြည့်ဖူးခဲ့… သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေ ကိုယ့် အမေအရွယ်လောက်ကြီးကို…အန်တီနုလွင်ကလှတာတော့ တော်တော်လေးလှတယ်။အသား ဖြူ ဖြူ   အရပ်မြင့်တယ်။နှာခေါင်းချွ န်ချွန်နဲ့ သိပ်လှတယ်။

ဒီလောက်ပဲ……

"အန်တီ နုလွင်" 

နာမည်ရင်းက

"ဒေါ်ဝါနုနုလွင်" 

အငြိမ်းစား စခန်းမှုး ကတော်။ဒီကို ပြောင်းလာ တော့ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ "ဦးမောင်မောင်လတ်"ကလေဖြတ်ထားလို့  ကိုယ်အောက်ပိုင်းသေနေတဲ့ ရောဂါသည် ဖြစ်နေပြီ။သူတို့၏ သား… "မင်းဇင်လတ်" က ၉ တန်းကျောင်းသား။အဲဒီမှာပဲ တစ်ဦးတည်းသော သား ငယ်သံဒိုင် နဲ့  မင်းဇင်လတ် တို့ သူငယ်ချင်း အရင်းတွေ ဖြစ်သွားတယ်။ သံဒိုင့်အိမ်ကိုမင်းဇင် လာသလိုမင်းဇင် အိမ်လည်း သံဒိုင်သွားတာပေါ့။နှစ်အိမ်လုံးမှာ  သူတို့ နှစ်ယောက်အတွက် စားလို့ သောက်လို့  ရတော့ အဆင်ပြေကြသည်။

အန်တီ နုလွင်က ဈေးက ပြန်လာလို့ နောက်ကျရင်  သံဒိုင့်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းနေကျ ဟိုးအရင် ကတည်းက။ သံဒိုင့် မိဘတွေနဲ့ လည်းအန်တီက ရင်းနှီးတယ်။သံဒိုင် အမေ ကတော့ အန်တီထက် အသက်ကြီးတယ်။အသက်ကြီးမှ သံဒိုင်ကို မွေးခဲ့ရတာ။အသက်ပဲ ၆၀ ကျော်ပြီ။

အန်တီ နုလွင်ကတော့  အသက် ၄၀ ကျော်တာသေချာသည်… ၅၀ ကျော်လား မကျော်လားတော့ သံဒိုင် မသိ။ အန်တီ နုလွင် ဒီကို ပြောင်းလာတာပဲ ၅ နှစ် ၆ နှစ် ရှိပြီ မိတ်ဆွေသိပ်မများ… သူ့ အိမ်နားက လူတွေနဲ့လည်း နည်းနည်းပါးပါး ပဲ စကားပြောတယ်လို့ သိရသည်။အိမ်လာလည်တာဆိုလို့သံဒိုင်တို့အိမ် တစ်ခုတည်းသာ။ ဒါကြောင့် အန်တီ နုလွင် ကို သူ့ ဘေးအိမ်က လူတွေက  မာနကြီးတယ်လို့ပြောကြသည်။    ။

"မြန်မြန်လာပါ မောင်ငယ်ရယ်- သား မေမေရဲ့ အင်္ကျီ နဲ့ လုံချ ည်  ခဏ ယူပေးပါဦး"

 "ဟုတ် အန်တီ"

အန်တီက သံဒိုင့်ကို မောင်ငယ်လို့ပဲခေါ်တယ်။ တစ်အိမ်လုံး  တစ်ရပ်ကွက်လုံးလည်း မောင်ငယ် လို့ခေါ်ကြတာပါပဲ။အန်တီက ရေစိုနေလို့လား မသိဘူး ။ အိမ်နောက်ဖက်ကိုတစ်ခါတည်း ပတ်ပြီးသွားလိုက်တယ်။ သံဒိုင်က အိမ်အပေါ် ထပ်ကို အဝတ်အစား ယူပေးရန်တက်လိုက်သည် ။

မေမေတို့အခန်းရှေ့ရောက်တော့

 "ဟာ ဖေနဲ့ မေ  အခန်းတံခါး သော့ပိတ်ထားပါလား" 

မိဘနှစ်ပါးကို သံဒိုင်အနည်းငယ်ဒေါပွ သွားတယ် ။ သင်္ကြန်ရက်မို့  ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားပြီး 'သီလ'ယူလည်းညနေပြန်လာမှာပဲကို ။အိမ်မှာသူလည်း ရှိနေတာကို  အခန်းတံခါးကိုသော့ပိတ် သွားရတယ်လို့……ပြီးမှ သူ အပြင်သွားလည်ဖြစ်ခဲ့ရင်  စိတ်ချ ရအောင် ပိတ်ခဲ့တာ ဖြစ်မှာပါလေလို့ တွေးမိလိုက်သည်။

ကိုယ့် အခန်းကိုပဲ သွားပြီး ပုဆိုး အသစ်တစ်ထည်နဲ့  ရေလဲပုဆိုး အဟောင်းလေးယူပြီး နောက်ဖေးဘက်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ နောက်ကို ရောက်တော့  အန်တီနုလွင် ကအင်္ကျီ ချွ တ်ပြီးလို့  ရင်လျားကြီးနဲ့။        ။

 "အန်တီရေ မေမေကအခန်းတံခါး ပိတ်သွားလို့ ကျ နော့် ပုဆိုးသာလဲထားလိုက်တော့ဒီဟာကအသစ် ဒီဟာက အဟောင်း" 

လို့ ပြောပြီးအန်တီနုလွင် ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဆံပင်ကို နောက်ဖက်ကို ပြောင်နေအောင် သိမ်းပြီး  ခေါင်းစီးကြိုး နဲ့ စီးထားတယ်။မြင့်မားတဲ့ အရပ်ရယ်..အသားအရေကလည်း ဖြူ ပေမဲ့အဝါဖက် သန်းတော့ နာမည်နဲ့လိုက်အောင် "ဝါနုနုလွင်" ရေစို အင်္ကျDကို ချွ တ်ထားပြီးရေမသုတ် ရသေးတော့ ပုခုံးပေါ် နဲ့လက်မောင်းအိုးပေါ်မှာရေသီး လေးတွေနဲ့…

" အိုး! အန်တီရယ်…"

ဘာ အဝတ်အစားမှမပါ ။ ဘာမိတ်ကပ် ချယ်သမှု မှ မပါပဲ အန်တီက လှနေတာဗျ ။ခုနက ရေစို လုံချည်အောက်က  ဖင်သား နှစ်ခြမ်းကိုမြင်ပြီး အငယ်ကောင်ကမာန်ဝင့်နေခဲ့တာ…ခုတော့ ပိုပြီး  တန်းမတ်နေရပြီ…အန်တီနုလွင်က အမွှေးတော့သန်သည် လက်မွှေးရှည်ရှည်လေးတွေက ရေစိုပြီး ကဗျာဆန်နေပြီ……………။

"ဟဲ့ ..ဘာကြည့်နေတာလဲ မောင်ငယ်ရဲ့ ပုဆိုးအဟောင်းပဲပေး  အသစ်ကြီး မလဲချင်ပါဘူး"

"ရပါတယ် အန်တီ အဆင်ပြေသလို လုပ်ပါ"

"အေး..အဟောင်းပဲပေး  အိမ်ရှေ့ကစောင့်..တကယ်တည်း လူကို  မမြင်ဖူးတဲ့ အတိုင်း ကြည့်နေလိုက်တာ"

"ဟုတ် အန်တီ  မီးဖိုခန်းထဲက  စောင့်မယ် ။ ကော်ဖီမစ်ဖျော်ထားလိုက်မယ်  အန်တီ အေး နေမှာ  ကော်ဖီပူပူလေး သောက်ရအောင်"

"အေးကွယ်  ကောင်းတာပေါ့"

သံဒိုင် လှည့်ထွက်ရင်း အဝတ်တန်းပေါ်ကို  ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီရဲ့  အပေါ်အင်္ကျီ နဲ့ ဘရာစီယာ။ ရင်သား ဆိုဒ် ကလည်း  ဆိုဒ်ကြီးအမျိုးအစားမှန်း  သိရသည်။ ဒီနေ့ကျမှပဲ အန်တီအပေါ်  ဘယ်လို တဏှာစိတ်တွေ ဝင်နေမှန်း သံဒိုင်  နားမလည်နိုင်ဘူး ။ 

အန်တီကအိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးကြီး…သား တစ်ယောက် အမေ…သူ့သားကလည်း သူငယ်ချင်း  အရင်းကြီး…စိတ်ထဲမှာ  အန်တီနုလွင် အကြောင်းပဲတွေး ပြီး မီးဖိုခန်းထဲမှာ  အန်တီ့ အကြိုက်  ကော်ဖီဖျော်လိုက်သည် ။ သိပ်ပြီး ခက်ခက်ခဲခဲတော့ မဟုတ်ပါဘူး…အန်တီက နို့ဆီ မကြို က်တဲ့အတွက်  ကော်ဖီမစ် ထုတ် ဖောက်ထည့်ပြီး… ရေနွေး ထည့်ပေးရုံသာ ။ တစ်ယောက်တစ်ခွက် ဖျော်ပြီး  ရေနွေးကြမ်း တစ်အိုးနဲ့ ထမင်းစားစားပွဲမှာ  ထိုင်စောင့် နေလိုက်သည်။    ။

"ဒီနေ့  သင်္ကြန်နောက်ဆုံးနေ့လေ မောင်ငယ်က ဘယ်မှ မသွားဖူးလား" 

ပြောရင်းနဲ့ အန်တီဝင်လာလိုက်တယ်…။

 "ဟိုက်! အား ပါး ပါး"…

ငယ်သံဒိုင်  မှင်သက်မိသွားတယ်။ ကြည့်ဦးလေ သူ့ရဲ့ ရေလဲပုဆိုးက ရေရေလည်လည်ပါးပြီး  ဟောင်းနေပြီ။

အန်တီကရင်လျား  လာလိုက်တော့ ပုဆိုးအဟောင်းက  အန်တီနုလွင် ဒူးအောက်  နည်းနည်းပဲ ရှည်တော့တယ် ။ ရေစိုလုံချ ည်ကနေလဲလာတာဆိုတော့ ခန္ဓာကိုယ်ကရေတွေကလည်း ပုဆိုးမှာ  ဟိုတစ်ကွက် ဒီတစ်ကွက် နဲ့…အန်တီနုလွင်ရဲ့ ရင်ထွားထွား  တင်ကားကား လုံးကြီးပေါက်လှ ခန္ဓာကိုယ်ကိုသံဒိုင့် ရဲ့ပုဆိုးအဟောင်း က  လုံခြုံ ခြင်းငှာ မပေးစွမ်း နိုင်ဘူး။အောက်ကို  ဒူးတုတ်ပြီး ထိုင်လိုက်ရင်တောင်  အန်တီ့ ဖင်ကြီးတွေကြောင့် ပုဆိုးအဟောင်းလေး  ပြဲလေမလားပါပဲ။       ။

 "ညနေမှ တစ်ခြား သူငယ်ချ င်းတွေနဲ့ ချိန်းထားတယ် အန်တီ.. ဟိုကောင် မင်းဇင် မရှိတော့လည်း သိပ်မသွားချင်  မလည်ချင်ဘူး"

 "သားလည်း သူနဲ့ ရန်ကုန် သင်္ကြန် လိုက်သွားရမှာ"

  " မလိုက်တာ မှန်သွားတယ် အန်တီရေ"

 "ဘာဖြစ်လို့လဲ  သားရဲ့"

 "ဟို ဘာမှမဟုတ်ဘူး အန်တီ ကိစ္စတစ်ခု တွေးမိသွားလို့ပါ"

သံဒိုင် ပါးစပ်ကရောင်ပြီးထွက်သွားလိုက်သည်။ တော်သေးသည် ပြန် ဘရိတ် အုပ်နိုင်လိုက်လို့

 "ဒါနဲ့  အန်တီကဘယ်ကနေဘယ်လို ဈေးလာ ဖြစ်တာလဲ"

"မနက်စာက  ချ က်ပြီး ပါပြီကွယ်  ညဘက် ဦးမောင်လတ်ကို ကြက်စွပ်လေး လုပ်ပေးချင်တာနဲ့  ကြက်သား လာဝယ်တာ…ဒီနားရောက်မှ  မောင်ချ စ်ကောင်း ရဲ့ ရေလောင်းခံရတယ် ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်  ဒီအရူးက  အန်တီ့မှ ရေ လောင်းရတယ်လို့  တခြား အပျိုလှလှတွေလောင်းရမှာ"

 "အန်တီ က  အပျိုတွေထက်  မိုက်တာကိုး"

 "အန်! အယ်မလေး.. မောင်ငယ်ရယ် မြှောက် နေပြန်ပြီ"

 "ဟုတ်တယ်  အန်တီတကယ်ပြောတာဒီနေ့မှ အန်တီ ဒီလောက် မိုက်မှန်း သိတော့တယ်..အန်တီ ပြောတဲ့ အပျိုမ ဆိုတာတွေ လာယှဉ် ကြည့်လိုက်လေ…ဘာယှဉ် ချ င်သလဲ အသားအရေ လား  ခန္ဓာကိုယ် ဖွဲ့စည်းပုံလား ကြိုက်တာပြော.. ဒီမြို့ပေါ်က စော်တွေဒေါ်ဝါနုနုလွင်ကို ယှဉ်နိုင်ရင်  "ငယ်သံဒိုင်" လည်ပင်းကို လာဖြတ်လှည့်ပါလို့  စိန်ခေါ် ချ င်တာ"

သံဒိုင် ဒီတစ်ခါတော့ ဘရိတ်မအုပ်နိုင်တော့ဘူးကရားရေလွှတ် ပြောချ လိုက်တော့သည်။

"အန်တီက အသက်ကြီး နေပါပြီကွယ်"

"အသက်ကြီး ပေမဲ့ လှနေတယ်လေ အန်တီရဲ့သူတို့တွေ  အန်တီနဲ့  ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီးအလှ ပြိုင်မလား တစ်ချက်မေးကြည့်ချင်တာ"

ဟာ!သွားပြီ ဒီလိုကျ  သံဒိုင်ပြောတာများ သွားသည် ။ အန်တီကို ကြည့်လိုက်တော့ ပုံမှန် ပါပဲ။ စကားတော့  ပြန်မပြောဘူး.. ကော်ဖီ သောက်ဖို့  ကော်ဖီခွက်ကို ကိုင်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းတွေက ပြုံးနေတယ်။မိန်းမ တွေက ဘယ် အရွယ်ရွယ်ဖြစ်ဖြစ် သူတို့ကို လှတယ် လန်းတယ် ပြောရင်သဘောကျတယ်ဆိုတာတော့…လက်တွေ့   သိလိုက်ရသည်။

"မေ့နေတာ အန်တီရယ် မျက်နှာသုတ်ပဝါသွားယူ လိုက်ဦးမယ်"

"ရတယ် သား  မယူနဲ့တော့ အင်္ကျီတွေက နေပူထားခဲ့တာ ခြောက်မှာပါ ခဏနေ အိမ်ပြန်မယ် သားလိုက်ပို့"

"ဟုတ် အန်တီ ကော်ဖီလည်း သောက်ပါဦး"

"အေးကွယ် အလိုက်သိတဲ့  မောင်ငယ်ကို နောက်ရက်မှ  သားကြိုက်တဲ့  မုန့်ဟင်းခါး ချက်ကျွေးရဦးမယ်…ပြီးတော့ ဒီပုဆိုးကိုယူသွားမယ်နော်  လျှော်ပြီးမှ ပြန်ပေးမယ်"

"မလုပ်ပါနဲ့ အန်တီ မလိုပါဘူး မလိုပါဘူး"

ဒါကိုတော့ သံဒိုင်အသဲအသန် ငြင်းလိုက်သည် ။ သူ့ အတွေးထဲမှာ တစ်ခုခုလုပ်မှာလို့ဆုံးဖြတ်ပြီးသား……

"ဒီနေ့မှ  မောင်ငယ်တို့ မျက်လုံးတွေ ပိုပြူး နေသလိုပဲ ဘာဖြစ်တာလဲကွယ်"

 "အာ!အန်တီ စိတ်ထင်လို့ နေမှာပါ ကျနော်က ပုံမှန်ပါပဲ"  

အ..ဟင်း..ဟင်း..  အ..ဟင်း..ဟင်း

သံဒိုင် ရှက်ပြီး ရယ်မိသွားသည်။တော်သေးလို့    အန်တီက ဆက် မမေးတော့ဘူး။ထပ်မေးရင် တစ်ခုခု ပြောမိတော့မှာ………

အန်တီ့ကို လိုက်ပို့ပြီး အပြန် အိမ်ကိုအမြန်ဆုံး ပြန်လာခဲ့လိုက်သည် ။ အိမ်ရောက်တော့မှခုနက အန်တီ ဝတ်ခဲ့တဲ့ ပုဆိုး အဟောင်းလေးကိုနမ်းတယ်။မြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်းမိတာ အန်တီ့ ရဲ့ ကိုယ်နံ့တွေ ရနေတုန်းမယ်။  မွှေးတာလည်းမဟုတ်သလို  နံတာလည်း မဟုတ်ဘူး……။

ရှုလို့တော့  သိပ်ကောင်းသည်။နမ်းရှိုက်လို့ အားရ သွားတော့မှ သံဒိုင်ကိုယ့်အဖြစ်ကို ရယ်မိလိုက်သည်။ ၁၆ နှစ် အရွှယ်  လူပျိုပေါက် လည်းမဟုတ်တော့ပဲ ဒီအပြု  အမူ တွေလုပ်မိရတယ်လို့ တွေးမိသွားပြီး…အပြစ် ဖြစ်တာ မဖြစ်တာမသိပေမဲ့ နမ်းမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာ နမ်းလိုက်ရတော့ သံဒိုင့်စိတ်မှာ ကျေနပ်သွားရသည် ။ 

အန်တီ့ အကြောင်းတွေဆက်စဉ်းစားမိတော့…သူ မုန့်ဟင်းခါး ကြိုက်တာ အန်တီ  နို့ဆီ မကြိုက်တာတွေသိနေကြလို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်မသိစိတ်ထဲကနေပဲများတွယ်တာ နေခဲ့သလားပေါ့ ဒါပေမဲ့ဒီလောက်နှစ်တွေကြာအောင် အိမ်ကို ဝင်ထွက်သွားလာထမင်း တူတူစား  လက်ဖက်ရည် ကော်ဖီတူတူသောက်လာ ကြတာ ဒါတွေသိနေတာလည်း သိပ်မဆန်းပြားပါဘူးလေ လို့ သံဒိုင်မှတ်ချ က်ပြု လိုက်သည်။ ပြီးမှရပ်ကွက်ထဲက "ကိုစိုးမောင်"ပြောတာတစ်ခု သတိရမိသေးသည်။

"မင်း သူ့အိမ်သွားနေတာပဲ အိမ်မှာနေရင်း တစ်ခုခု မြင်လိုက်ရတာ မရှိဘူးလား……အဲ့ စော်ကြီး  အိုးကတော့ကွာ ဒေါင်ဒေါင်မြည်ပဲငါ့ ပြောင်းဖူးကြီးသာ  စိမ်ပြီး ပြုတ်လိုက်ရရင် တော့ အီစိမ့်နေမှာပဲ" 

အဲဒီတုန်းကတော့ ကိုစိုးမောင် ဆိုတဲ့ လူကို ရွံ့စရာကောင် လို့ သတ်မှတ်ပြီး မိုက်ကြည့် ကြည့်မိခဲ့ သည်။ဟုတ်တယ်လေ………

ကိုယ့် သူငယ်ချ င်းရဲ့ အမေကို လာမထိနဲ့ပေါ့ ။ နှာစိတ်နဲ့ ကာကွယ်ချင်တာ မဟုတ်… တကယ်ပဲ  ဖြူ စင်ရိုးသားစွာနဲ့ …ပြီးတော့ ဒီ ဘဲကြီးက ထပ်ပြောသေးတယ်…။

 "မောင်ငယ် ရေ မင့်သူငယ်ချင်း အမေ ဆာနေမှာကွ  ယောင်္ကျားကလည်း ဘာမှ မလုပ် နိုင်တော့ဘူး…နှမြောစရာကြီးကွာ"

 "ဆာတာ… မဆာတာ ခင်ဗျား သောက်ရေး မဟုတ်ပါဘူးဗျ " 

လို့ သံဒိုင်  ဘု ပြောခဲ့လိုက်သည်။ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေဗျာ ကိုယ့်အလုပ်မဟုတ်တာကို တွေးပူနေကြတယ်။လင်မယားဖြစ်သူတွေ လိင်ကိစ္စ ကင်းကွာရင် လိုချ င်ကြမှာပဲ…အားလုံး သိပြီးသား စကားထဲကို ထည့်ပြောမနေနဲ့…ပါးစပ် အရသာခံချ င်လို့ပြောတာ ဖြစ်မှာပေါ့ဗျာ။အဲအချိန်တုန်းကအဲလို အတွေးတွေ ရှိခဲ့ပေမဲ့  အခုတော့…………

ဒီလိုနဲ့ အသက် (၂၁) အရွယ် "ငယ်သံဒိုင်"ရဲ့ ရင်ထဲကို "ဒေါ်ဝါနုနုလွင်" ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ဦး ရောက်လာခဲ့ရပါပြီ။အန်တီ နုလွင်ကအိမ်ထောင် ရှိသူမို့ စိတ်ကူးတောင်မယှဉ်သင့်ပေမဲ့……တစ်ကိုယ်တော် အာသာဖြေတဲ့ အခါမှာ တစ်ခြား မင်းသမီးတွေ နိုင်ငံခြားအပြာမင်းသမီးတွေ မှန်းခဲ့ပေမဲ့လည်း  ပြီးကာနီးပြီဆို "အန်တီ နုလွင်" မျက်နှာကစိတ်မှာပေါ်လာပြီး လက်က  မြန်မြန် အဆုံးသတ်မြဲ။     ။

.............................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

 "သားကြီး  မင်းနဲ့   မြသန္တာ ပြတ်သွားပြီဆို ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲကွာ"

 "ဒီလိုပါပဲကွာ သူကလည်း ငါ့အပေါ် စိတ်ကုန် ငါ ကလည်း သူ့အပေါ် သွေးအေး သွားလား မသိပါဘူး"

 "သူကတော့  မင့်အပေါ် စိတ်မကုန်လောက်ပါ ဘူးကွာ  မင်းပဲ သွေးအေးသွားတာ ဖြစ်မှာပါ အစကတော့  အသဲအသန်ဆို"

 "ရည်းစားထားတယ်ဘာမှလည်းလွန်လွန်ကြူး ကြူး လုပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး လက်ထပ်ယူမယ် ပြောပြီး ယုတ်မာခဲ့တာ လိမ်ခဲ့တာလည်း မရှိပဲ"

"မင်း  အဲဒါကြီး ထည့်ပြောမနေနဲ့    သံဒိုင်.. ခုခောတ်  စော် တွေက မင့် အဖေနဲ့ အမေ ခောတ်ကလို မဟုတ်တော့ဘူး  သူတို့ကိုယ်တိုင်ပဲ လိင်ကိစ္စကို  စမ်းသပ် ထိတွေ့ ချင်နေကြပြီ…လုပ်လည်းလုပ်နေကြပြီ"

 "ဟေ့ကောင် မင်းနဲ့ တွဲတဲ့ စော်တွေတော့… ဟုတ်ချင် ဟုတ်လိမ့်မယ်… မိန်းကလေးတိုင်း တော့ မဟုတ်ဘူးကွာ  လောင်းမလား"

"အာ! သားကြီး  ငါ့သူငယ်ချ င်း ဖြစ်နေပြီး အဲ့လောက် မ ပိန်းနဲ့…သတ်မှတ်ချက် တစ်ခုမှာ တော်တော်များများ ဆိုတာပဲ ကြည့်ပြီး သတ်မှတ်တာလေ  အားလုံးတော့ ဘယ်ဟုတ် မလဲကွာ…အပျိုစင်ဘဝ တန်ဖိုးထားတဲ့ မိန်းက လေးတွေ လည်း  ခု  ရှိဦးမှာပါ…   ဒါပေမဲ့ "မင်းဇင်လတ်" ဆိုတဲ့ကောင်နဲ့တော့ မတွေ့စေ နဲ့ပေါ့ကွာ… ဟား..ဟား.."

"နေပါ! သားကြီးရာ သောက်ရေးထဲ လာကြွား မနေ နဲ့  ရည်းစားတွေ အများကြီးထားပြီး စားရတယ် ဆိုတာကြီးကို ဂုဏ်လည်းယူမနေ နဲ့ … မြသန္တာကို ဘာဒုက္ခမှ မပေးခဲ့ဘူး ဆိုတာ မင်း သိအောင် ပြောပြတာ"

"ဒါကမင်းထင်နေတာကိုး သံဒိုင်ရ! သူက တစ် ဘဝလုံး အတွက် ရည်ရွယ်ပြီး အဖြေပေးခဲ့တာ လည်း ဖြစ်ချ င် ဖြစ်နေမှာ…ခုနက ငါ့ ပြောတဲ့ မိန်းကလေး စာရင်းထဲမှာ မရှိရင်ရောမင်းဘယ်လို လုပ်မလဲ… မင်းက ငါ့ကိုကျတော့ ရည်းစား တွေ အများကြီးထားတယ် ချိန်းတွေ့ပြီး ကြိတ်တယ် လို့ သောက်ပြစ်တွေ တင်ချ င်တယ်… ငါ စား ခဲ့တဲ့ စော် တွေက ငါ့ ကို မရလို့ ဆိုပြီး အဆိပ်သောက် မသေသလို… ထားခဲ့ရက်လေ ခြင်း ဆိုပြီး စိတ်သောက ရောက်မနေဘူး… ဗိုက် တစ်လုံး ပေါ်ပြီးလည်း ဒူးနဲ့ မျ က်ရည်  သုတ် မနေရဘူး"

"အခွင့်အရေး ရရင် ပြန်ပြောဖို့ ဘယ်ချိန် က တည်းက စကားတွေ စုထားတာလဲ သားကြီး ခု မြသန္တာ ကလည်း ငါနဲ့ ပြတ်သွားလို့ အိမ် မှာ ပူဆွေး သောက ရောက်နေပြီလား"

 "မသိဘူးလေ ရောက်ချင်လည်း ရောက်မယ် ရောက်ချင်မှ လည်း ရောက်မှာပေါ့…… ဘာမှ ကိုယ်ထိ လက်ရောက် မလုပ်လိုက်ဘူး ချစ်သူ တွေသာ ဖြစ် သွားတာ " စမူဆာ"… မပြောနဲ့ "ပေါက်စီ" တောင် လက်ဖျားနဲ့ မတို့ ခဲ့ပါဘူး ဆိုပြီး မြင့်မြတ်တဲ့ ယောင်္ကျား အဖြစ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဂုဏ်ယူနေမဲ့ ခပ်ညံ့ညံ့ကောင် တွေစာရင်းထဲ  မင်းပါနေမှာစိုးလို့ ပြောပြတာ"

မင်းဇင်ပြောတာတွေကို သံဒိုင် လက်ခံပါသည် နှစ်ယောက်သား တစ်ချို့အတွေးတွေ တူလို့ လည်း ပေါင်းလို့ရတာပါ။မင်းဇင်ကသံဒိုင်ထက် စော် ပို ကြည်တယ် ပြောရမည်။ရုပ်ကလည်း အသားဖြူ ဖြူ  အရပ်မြင့်မြင့်  နဲ့ မင်းသားရုပ်။ တော်ကီလည်းကောင်းတယ်…စကားပြောတာ ညက်ညက်ညောညော နဲ့ကို ထိထိမိမိ ပြော တတ်တာ… "ဒေါ် ဝါနုနုလွင်" ရဲ့ သား လေ။ ခေသူ တော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။

(၁၀) တန်း ဖြေအပြီးမှာပဲ သံဒိုင် က မြသန္တာကို စိတ်ဝင်စားကြောင်း မင်းဇင် ကို တိုင်ပင်တော့ "လုပ်စမ်းပါကွာ ဒီအရွယ်ထိ မင်းအမြီးမပေါက် နေတာ ဘေးက ငါ့မှာ သူငယ်ချင်းကောင်း  မပီသဘူး လို့ ခံစားရလို့ပါ… မြသန္တာ ကို ခု ယမင်း နဲ့ ပြတ်ရင် ငါ လှုပ်ရှားမလို့ စဉ်းစား ထားတာ မင်းလုပ်ရင် ငါ ရှောင်မယ်…ကူညီ ပေးမယ်ကွာ"

 "ကူညီမယ် ပြောလို့ ကျေ းဇူးတင်တယ်… ဒါမဲ့ မလိုဘူး မိန်းမ တစ်ယောက်ဆီက အချစ် ကို ရဖို့ "ငယ်သံဒိုင်"အတွက်တော့ တစ်ပါးသူ အကူအညီ မလိုဘူး သားကြီး"

သံဒိုင်တို့ လူပျိုပေါက်စမို့ အဲလို စကားလုံး တွေ ပြောချင်ခဲ့ ကြသည်။ဒါကိုပဲ မင်းဇင်က လည်း ပြန်ပက်သည်။

"သောက်ကြီး သောက်ကျ ယ် ကွာ ရည်းစား တွေ အများကြီး ထားခဲ့တော့လည်းပြောပေါ့…အေး! ဖြစ်သွားပြီးလို့ဘယ်မှာ ချိန်းတွေ့ရမလဲ မင်းဇင်ရာ ကူညီပါဦးဆိုရင်တော့ ယီး ပဲရမယ်"

"ငါ ပြောတာက  သူ့ အချ စ်ကို ရဖို့ ပြောတာလေ… ချိန်းတွေ့တော့ မင်း မကူညီလို့ ဘယ် သူကူညီမှာလဲ ခု မင့်ယမင်းနဲ့ တွေ့တော့ ခြင်ကိုက်ခံပြီး စောင့်ပေးရတာ ငါ… မတော်တဆ လူတွေ့သွားရင် သူခိုး လို့ အထင်ခံ ရမှာက ငါ… မင့် ကိစ္စတွေဆို ငါ မကူညီပဲ ဘယ်ကောင် ကူညီလို့လဲ ပြော"

"အေးလေ ဒါကြောင့် လုပ်ပါလို့ ပြောတာပေါ့ တတ်နိုင်တဲ့ဘက်က  ဝင်ပါမယ်လို့…ဒါကို  မင်းက  ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်တွေ ပြော နေတာ"

 "အေးပါ …ဒါနဲ့ မင်းက မြသန္တာ ကို လိုက်ဦး မယ် ဆိုတော့ ဘယ်လိုကြီးလဲ မင်းနှလုံးသား က  အခန်းလွတ် တွေ များလိုက်တာကွာ… ဦးနှောက်တွေလည်း အခန်းလွတ် ဦးမယ် ဂရုစိုက်ဦး"

"ငါ့ နှလုံးသားကိုတော့ မိန်းမ တစ်ယောက်ထဲ ကိုပဲ  အပိုင် မပေးနိုင်ပါဘူးကွာ… တစ်ဗိုလ်ကျ တစ်ဗိုလ်တက်ပေါ့…မြသန္တာ ကို လိုက်ဦးမှ ဆိုတာကလည်း ဟိုနေ့ကမှပါ မနက်စောစော သူ့ အိမ်ရှေ့တိုင် ဖြတ်သွားတော့ သူက မျ က် နှာ သစ်မလို့ သွားတိုက်တံ ပေါ် သွားတိုက်ဆေး ထည့်နေတာ…

ငါ့ကို မြင်တော့ အစကတော့ ငါနှုတ်ဆက်လိုက်တာကိုမျ က်မှောင်ကြုံ့ ပြီး ကြည့်တယ်။ပြီးမှမေးဆတ်ပြီးပြန်နှုတ်ဆက်တယ်…သူ က ခပ်ချေ ချေ  ခပ်ထန်ထန် အမျိုးအစားထဲကကွ…bodyက စွဲမက်စရာ မပါပေမဲ့ မျက်နှာကတော့ စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းတယ် မျက်နှာ မသစ်ရသေးတာကိုလှမှန်းသိရတယ်။ သူ့ မျက်နှာကျ ကို သဘောကျသွားတာ… အဲလို မျ က်နှာ ပိုင်ရှင်မျိုးက  ဖင်ခံရင်တောင် အံ့ ကြိတ်ပြီး ခံ မဲ့ သူတွေ ကွ"

 "ဟာ အဲလိုတော့ မပြောနဲ့ကွာ"

 "ဘာလဲ သားကြီးရ ဘာမှတောင် မပတ်သက် သေးဘူး ခံပြင်းနေပြီလား..ဟိုနေ့ကမှ ရန်ကုန် ပြန်သွားတဲ့ ငါ့ အမ ဝမ်းကွဲကျ  အသားဖြူ ပေမဲ့ နီစပ်စပ်မို့  တဏှာရာဂ သိပ်ထန်မယ်လို့ မင်း ဝေဖန်တော့ ငါ့ ရယ်နေခဲ့တာနော်"

"ငါ့မှာလည်း မန္တလေး မှာ အမူ ိးတွေ မမ တွေ  ရှိပါတယ် သူတို့ လာရင် ဝေဖန် ဟုတ်လား  စိတ်မဆိုးဘူး…စိတ်ဆိုးရင် ကြို က်သလိုပြော ကြို က်သလို လုပ်ကွာ…မြသန္တာ ကို မပြောနဲ့ ဟုတ်လား သားကြီး…"

"အေးပါ ပြောပြတာပါ…မင့် ဟာ မ ကြီးကို ဘာမှ မပြောတော့ဘူး ကတိပေးတယ်"

" ဟာမ လို့တော့မသုံးပါနဲ့ကွာ သန္တာ လောက် ဆို တော်ပြီပေါ့"

"ယီးပဲကွာ ငါ့ ခေါ်ချင်သလို ခေါ်မယ်…… သောက်ရူး ငယ်သံဒိုင်"

ငယ်သံဒိုင် မြသန္တာဆီက အဖြေရဖို့ ကြိုးစား ခဲ့သည်။ငယ်ငယ်ကတည်းက သိခဲ့ကြတဲ့  သံဒိုင်က မြသန္တာကို   ကြီးမှ ဘယ်လိုစိတ်ဝင် စားသွားတာလဲ မင်းဇင်က မေးတော့…… ငယ်ငယ်ကတော့ ရိုးရိုးသူငယ်ချ င်းတွေပေါ့ ၁၀ တန်းဖြေ ပြီးတော့ သံဒိုင်တို့ မြသန္တာတို့ ဆရာမ က  မြသန္တာဆီ စာတွေ ဖတ်ဖို့ အပြင် က စာအုပ်တွေ့ ပို့ခိုင်းတဲ့နေက စတာ……

ဆရာမ က စာလည်းတော်တဲ့ မြသန္တာ ကို သိပ်ချစ်တယ်။ ၁၀ တန်းဖြေပြီး အားနေတဲ့ သူ့ တပည့်မ ကို နိုင်ငံကျော် စာရေးဆရာမ ကြီးတွေ စာအုပ်နဲ့ စတင်မိတ်ဆက်ပေးပါတော့ သည်။စာအုပ် နာမည်တွေ မင်းဇင်က မေးလို့ သံဒိုင် ပြောပြတော့ …

"အဲ့ကလေးမ သနားစရာ ပါလားကွာ မင်းတို့ ငါ့တို့ အဲ့စာအုပ်တွေ  ၉ တန်းကတည်းက ဖတ်ပြီးနေပြီလေ…… သူမှာ ခုမှဖတ်ရမှာပေါ့…ဒါကြောင့် စာတော်ပြီး ဉာဏ်ရည် ဉာဏ်သွေး ကောင်းသလောက် တစ်ခုခု လိုနေတာ  သံဒိုင် ရ"လို့ ပြောတယ်။

 "မင်း ကလည်း ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို ပဲ အပြစ် လိုက်ရှာနေသေးတယ်"

လို့ သံဒိုင်က ပြောတော့…

"မင်း ကြိုက်နေလို့ပါကွာ တစ်ခြား သူတွေ ဆို မင်းပိုပြောသေးတယ် ဘာတဲ့… ပြင်ပ ဗဟုသုတ လေ့လာမှု အားနည်းတော့ ပြောရ ဆိုရ တာ ပိုမောတယ် ဆိုလား "

မင်းဇင် က  သံဒိုင် ပြောနေကျ ပုံစံအတိုင်း ပြန် ပြောပြတော့ သံဒိုင်တစ်ချ က် ရယ်လိုက်သည်။

"ထားပါတော့ကွာ မြသန္တာ ကို စ ပြီး သဘော ကျ တာလေး ပြောပြမယ်"

 ဆရာမ ပေးလိုက် တဲ့  စာအုပ်လေး ယူပြီး မြသန္တာတို့ အိမ်ကိုသွား တော့…သံဒိုင်ကလည်း အိမ်ဝိုင်းထဲ အရောက် မြသန္တာ ကလည်း နောက်ဖေးအိမ်သာ ပေါ်က ဆင်းလာတယ်။အလိုက်မသိတဲ့ သံဒိုင်က အိမ်ထဲ ဝင်မထိုင်ပဲ သူမ ဆီကိုပဲ တန်းတန်း သွားလိုက်တယ်။

မြသန္တာ က  ရေကန်နားမှာ လက်ဆေးဖို့ လုပ်ရင်း သံဒိုင်ကို ပြုံးပြတယ်။ ဒါမဲ့ မျက်နှာမှာ ဝေဒနာ တစ်ခုခုကို ခံစားနေရ တဲ့ပုံ  ရှုံ့မဲ့ နေပေမဲ့  သံဒိုင်ကိုတော့ ကြိုးစား ပြုံးပြ ရှာတယ်။အဲ့မှာ မင်းဖြစ်ခဲ့သလို သူ့မျက် နှာလေးကို စိတ်ဝင်စားခဲ့တာ  ဝေဒနာတစ်ခုခု ကို ခံစားနေရပေမဲ့ …သြော် ငယ်သံဒိုင် ပါလား ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ရယ်ပြတာ အဲဒါကို ငါ သဘော ကျ သွားတာ…မင်း လို ဟိုစိတ်တွေနဲတော့  မဟုတ်ဘူးပေါ့"လို့ ပြောပြလိုက်တော့ မင်းဇင်  က  လက်ဖြောက် တစ်ချက် တီးလိုက်ပြီး……

"ငါ့စိတ် အကြောင်းတွေ ပြောမနေပါနဲ့ ငါက မင်းမေးလို့ ပြောပြတာ  အဲဒါတွေ ထားပါ…  မင်းကအဝင် သူက အိမ်သာထဲကအထွက်မှာ တွေ့တယ် မျက်နှာကလည်း မဲ့ရှုံ့ နေတယ် ဆိုတော့…ဗိုက်နာပြီးပဲ ဝမ်းမသွားနိုင်တာလား ကြိုးစားပြီး ညှစ်ပေမဲ့ မထွက်ခဲ့တာမျိုး ဖြစ်နိုင် သလို  ဝမ်းသွားခဲ့ပေမဲ့ သိပ်အားမရတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ် မောင်သံဒိုင်ရဲ့ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပါ ဝေဒနာ ခံစားနေတဲ့ ကြားက မောင်ရင် လာ တာကို ကြိုးစားပြုံးပြရှာတယ်လို့သိရတယ်…

ငယ်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် အိမ်လာလို့ ရိုးရိုး လူမှုရေး အရ ပြုံးပြတာပဲလား ဆိုတာ ဆရာလတ်တို့ ဆက်စဉ်းစားကြည့်ရအောင်… ဆရာလတ် ကစပြီး နှုတ်ဆက်ခဲ့တာတောင် သူက မျက်မှောင်ကြုံ့ ကြည့်နေပြီးမှ မကောင်း တတ်လို့ မေးဆတ်ပြတဲ့ သဘောလည်း တွေ့ ထားကြတော့…ဒီနေရာမှာ ဖြတ်ပြီးထည့် ပြော ရရင်  ဆရာလတ် ကလည်း ကျောင်းမှာ ဘာ ဆိုလား နာမည်ကြီးသူ တစ်ယောက်  နဖူးရည် ဒူးရည် နဲ့ ပြည့်စုံသူ တစ်ယောက်ပါလေ… /

ဒီလို လူမျိုးတောင် ဂရုမစိုက်တဲ့ မိန်းကလေး တစ်ယောက် သူ့စိတ်ထဲ သဘောမကျရင် အားနာမှု မရှိတဲ့ မိန်းကလေးက ပြုံးပြရှာတယ် ဆိုတော့  ကြိုးစားမောင်ရင်ရေအဆင်ပြေလိမ့် မယ်။ အချိန် ကြာခြင်း မြန်ခြင်းကတော့ မောင်ရင့် ရဲ့ ကြို းစားမှု ပေါ်မှာသာ မှုတည် လိမ့်မယ် ကွဲ့" လို့လဲ မင်းဇင်က ဆရာကြီး ပုံစံ နဲ့ ကောက်ချက် ဆွဲခဲ့သည်။

သံဒိုင်လည်း ကြိုးစားခဲ့တော့ first year တက် နေကျ ရင်းအဖြေရသွားခဲ့သည်။ဒါကိုမင်းဇင်က အချိန်တွေ ကြာလွန်းတယ်လို့ ပြောခဲ့သည်။ မင်းဇင် က ဖြစ်ပြီးသွားတော့လည်း ကျောင်း စာမေးပွဲ ပြီး  မြို့ ပြန်လာလို့ တွေ့ ချ င်ပြီဆို ရင် သူ့ပဲ ကူညီပေးခဲ့တာ။ မြသန္တာ တို့အိမ်က အပြင်ထွက် ဖို့ နည်းနည်းကြပ်သည်။ 

အိမ်ကျ ဘယ်သူ လာလာ ဘာမှ မပြောတဲ့ အိမ်မျိုး… မင်းဇင်လတ် ရဲ့ အကွက်တွေ ရွှေ့ပြီး တွေ့ဖို့ ကြိုးစား ခဲ့ရတာပေါ့။တွေ့ဖြစ်ရင်လည်း သံဒိုင် က ဘာမှ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါ။ပါးနမ်းယုံ နို့ကိုင်ယုံ လောက်ပဲ ကျေ နပ်နေခဲ့သူ။မင်းဇင်ကအဆင့် တက်ဖို့  အကြံပေးခဲ့ပေမဲ့ သံဒိုင် မလုပ်ဖြစ်ခဲ့။ second year တက်တော့လည်း ပုံမှန်ပဲနေဖြစ် ခဲ့တယ်။ အခု final ရောက်လို့နှစ်ဝက်ပြီးသွား မှ ငယ်သံဒိုင် ထ ဖောက်လို့ ဇာတ်လမ်းက… ပြတ်နေခဲ့ရသည်။

မင်းဇင် က ဒါကို သိပ်မကျေ နပ်သေးတာ သိသာလှသည်။ ထပ်ပြောဦးမဲ့ သဘောမှာ ရှိတယ်။သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက် သား မနက်ပိုင်း ၉ နာရီ ကျော်ကျော်လောက် က ဒီအအေးဆိုင် လေးမှာ ထိုင်ဖြစ်နေတာ နေ့ခင်း  ၁ နာရီထိ အောင် ပြောလို့ မပြီးကျ သေးပါ။ 

ဆိုင်ကပဲ ထမင်းသုတ် နဲ့ ကြက်ဥ ကြော် မှာစားပြီး နှစ်ယောက်သားထိုင်ပြောနေ ကြတုန်း…ဆိုင်ရှင်အန်တီ ကတောင် သံဒိုင်ကို ဟိုရက်က ကောင်မလေး နဲ့ လာထိုင်တော့ ခဏလေးပါလား…ခု သူငယ်ချင်း နဲ့ကျ အကြာ ကြီး ထိုင်လို့နောက်နေသေးသည်။မင်းဇင် က လည်း သင်္ကြန်ပြီးတစ်ပတ်ကျော်မှရောက်လာ တာမို့ သူငယ်ချ င်းနှစ်ယောက်စကားပြောလို့ မပြီးနိုင် ဖြစ်နေကြတာ… မင်းဇင်ကကျောင်းပြီးသွားရင် သင်္ဘောတက်မဲ့ အကြောင်း ပြောပြတယ်။သူ့ အဖေ ဘက်က ဦးလေး ကလည်း သင်္ဘောသား လေ……

 "အန်တီကျ တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေမှာပေါ့"

 "အေးပေါ့ သားကြီးရာ မေမေက ဖေဖေဘက် က ရန်ကုန်ကိုလည်း လိုက်မနေနိုင်ဘူးလေ မေမေမာန ကြီးတာလည်း မင်းသိသားနဲ့"

"ငါကမင်းသွားရင်အန်တီမှာတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေမှာတွေးပူတာ..'ဦးလတ်'ကလည်း အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လေ"

"ငါ သွားတာလည်း မေမေ့ အတွက်သွားတာ သားကြီး ရေ…ငါ့ကို ဖေဖေ အမ ကြီးတော်က တာဝန် ယူမယ်လို့ ပြောပြီးသား ဦးလေးက တော့ သင်္ဘော မလိုက်ခိုင်းပါဘူး။ကြီးတော်ရဲ့ စည်းစိမ်တွေရယ်  ဦးလေးရှာထားတဲ့ ပိုက်ဆံ တွေက ငါ ပဲ အမွေရမှာလေ…ကြီးတော်က ဒီမှာတောင် ၁၀ တန်း မနေစေချ င်ခဲ့ဘူး ကျောင်းတက်တော့ လည်း ရန်ကုန်မှာပဲ တက်စေချ င်တာ…ငါ ကလည်း ကျောင်းပြီး ရင် သင်္ဘောတက် မယ်လို့ ရည်ရွယ်ပြီးသား မို့ ကျောင်းတက်တုန်းတော့ မေမေနဲ့ နေမယ် ဆိုပြီး မသွားခဲ့တာပေါ့"

"မင်းက အစကတည်းက အစီအစဉ်တွေနဲ့ပဲ ငါတောင် မသိရဘူး"

 "မကြုံ လို့ မပြောဖြစ်တာပါ သားကြီးရာ……  ဖေဖေ့ရဲ့ပင်စင်လစာရယ် ဘဏ်တိုးလေးရယ် နဲ့ ပိုက်ဆံသုံးရတာ အားမရဘူးကွာ…မင်းနဲ့ အတူတူစီးချ င်လို့ ဝယ်တဲ့ ခု-DO 200 တောင် ကြီးတော် ဝယ်ပေးလို့ စီးရတယ်ကွာ"

မင်းဇင်အနေနဲ့ ပိုက်ဆံပေါပေါများများ ကိုင်သုံး ချင်သူမို့ ကိုယ်တိုင်ရှာဖွေပြီးသုံးမယ်ဆိုတဲ့… အတွေးက သဘာဝကျ ပါတယ်လို့ သံဒိုင်မြင်မိ သည်။သံဒိုင်တို့ အိမ်စီးပွားရေးအနေအထားက လည်း ဒီမြို့မှာ ပိုက်ဆံရှိသူဋ္ဌေးစာရင်း မဝင်ပေ မဲ့ အရမ်းဆင်းရဲတဲ့ အထဲလည်း မပါဝင်ပေ… ကျောင်းတက်တော့သံဒိုင်က ဂျ ပန် D-200ကို မန္တလေးမှ စိတ်ကြိုက်ရှာပြီး ဝယ်စီးဖြစ်သည်။ 

လူကငယ်သေးပြီးစီးချ င်တဲ့ဆန္ဒပဲရှိတယ် စက် ပစ္စည်းတော့ သေချာနားမလည်လို့ နားလည် တဲ့ စက်ဆရာတွေနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး ဝယ်ခဲ့ရသည်။ D-200 ကောင် အင်ဂျင်ပါဝါကို   သံဒိုင်သိပ် သဘောကျ ခဲ့သည်။ D-200 နဲ့ ရှေ့ဘီးထောင် စီးရတဲ့ အရသာကို သိပ်မက်မောခဲ့သည်။

မင်းဇင် ၉ တန်းနှစ် ပြောင်းလာတော့ဆိုင်ကယ် တောင် မစီးတတ်သေး… ဘောလုံးကန်ကောင်းတဲ့ မင်းဇင်…သီချ င်းဆို ကောင်းတဲ့ မင်းဇင်…ဆိုင်ကယ်မှာတော့ သံဒိုင် ကို …ဆရာ ခေါ်ခဲ့ရသည်။ဒါကြောင့် သံဒိုင်က

" ဆိုင်ကယ် စီးတာ…ဆိုင်ကယ်ကစားတာကို ငါ သင်ပေးဖူးတဲ့ တပည့်တွေထဲမှာတော့ မောင်ရင့်ကို အကြို က်ဆုံး  အားအရဆုံးပဲ ဆရာဆိုတာမျိုးက ကိုယ့်တပည့်ထွန်းထောက် လာတာကြည့်ပြီး ပီတိဖြစ်နေရတာပေါ့"

လို့ ကျီ စားတော့ မင်းဇင် ကလည်း

"ဆရာကလည်း ဆိုင်ကယ်တစ်မျိုးထဲပဲ ရတာ နော်…သီချင်းဆိုရင် အသံကြောင်နဲ့ ဘောလုံး ကန်ပါဆို ကွင်းထဲပတ်ပြေးနေတယ်…မိနစ် ၉၀ ပြည့်လို့  ပွဲသာပြီးသွားတယ် ဘောလုံးနဲ့  ခြေထောက်ကိုကောင်းကောင်းမထိလိုက်ရဘူး"

"ဒါတော့ ငါ့တပည့်ရယ် လူတိုင်းကနေရာတိုင်း မှာတော့ ဘယ်တော်နိုင်မှာလဲ"

ဒါကြောင့်ကိုယ်တွေကန်တုန်းဆိုသေချ ာကြည့်  ပြီး ပညာယူပါလို့ ပြောတာပေါ့…  ကြည့်! ဆရာလတ် ဘောလုံးထိန်းသိမ်းတာ  တွေ ဘယ်လောက်လှပြီးဘယ်လောက်တိကျ  လဲ… ဆရာတို့လည်းနောင်တော်တွေကန်တာ  ကြည့်ပြီး ပညာယူ လေ့ကျင့်ခဲ့ရတာ"

သံဒိုင်တို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦး အနိုင်မခံ အရှုံးမပေး ကျီစားတတ်ပေ မဲ့ တစ်ကယ် အရေးကြီးလာပြီဆိုရင်လည်း ခင် မင်မှု သံယောဇဉ်က ကြီးသည်။တစ်ခါတုန်းက မင်းဇင် ဒိုင်းပွဲမဟုတ်တဲ့ ချိန်းကန်တဲ့ပွဲ  … ဘောလုံးကွင်းထဲမှာ ဒဏ်ရာရပြီး လဲနေတော့ 

ကွင်းထဲထိစိုးရိမ်တကြီးပြေးလာလှမ်းမလျှောက် နိုင်တော့တဲ့ သူငယ်ချ င်းကို ကုန်းပိုးပြီး သံဒိုင်  ကအိမ်ပြန်ခေါ်ခဲ့ရသလို……သံဒိုင် ဆိုင်ကယ် ကစားရင်း ဆိုင်ကယ်လဲတော့ မျက်ရည်တွေ ကျ ပြီး အရိုးတွေ ကူ ိးပြီလားလို့ ဆေးခန်းကို ထမ်းပြေးခဲ့ရတာက မင်းဇင်……

နှစ်ယောက်သား ခင်မင်မှု့က ဘေးကကောင်တွေတောင် အားကျလောက်ခဲ့သည်။ မင်းဇင်က သံဒိုင်နဲ့ သူငယ်ချ င်း နှစ်ယောက်ဘောလုံးကွင်း ထဲမှာ "ဒိုး" ဇာတ်ကားထဲက ဦးကျော်သူ နဲ့ ဦးစိုးသူ လို ခြေစွမ်းပြချင်သလို……သံဒိုင်ကလည်းမင်းဇင်နဲ့ဆိုင်ကယ်တစ်ယောက် တစ်စီး ဆင်တူဝယ်စီးပြီး ရှေ့ဘီးထောင်ပြချင် ခဲ့သည်။

သံဒိုင့်စိတ်ကူးတွေကို အကောင်အထည်ဖော် ပေးလိုက်တာက မင်းဇင်။အဖေဖြစ်သူက အိပ် ယာထဲ လဲနေပြီး အမေဖြစ်သူက လူမမာကို ပြု စုရသူမို့  စီးပွားရေးကောင်းတဲ့ မိသားစုတွေ လို နေ့စဉ်ဝင်ငွေ ကောင်းကောင်းမရှိပေမဲ့ ရန်ကုန်ကအဖေဖြစ်သူရဲ့အမကြီး (ကြီးတော်) ဆီကို  ဆိုင်ကယ်လိုချင်ကြောင်း ပူဆာတော့ သည်။ကြီးတော်ဖြစ်သူကလည်းတူတော်မောင် ပူဆာသမျှ  ဝယ်ပေးချင်သူ  ဝယ်ပေးခဲ့တာမို့ နှစ်ယောက်သား ဆိုင်ကယ် အတူစီးချ င်တဲ့ ငယ်သံဒိုင် စိတ်ကူးလည်း အဆင်ပြေသွားခဲ့ရ ပါတယ်။     ။

"ဒို့ နှစ်ယောက် ဆိုင်ကယ်နဲ့ကျောင်းကို စီးသွား  တော့ ဟိုကောင်ငဖြိုး ဘယ်လောက်တောင် ခံစားနေရလဲ မသိဘူးကွာ…သူ့ အဖေကို ကား ဝယ်ခိုင်းပြီးကျောင်းကိုကားနဲ့တက်တော့တယ် စိတ်ဓာတ်တာမကောင်းတာ အတိတ်ကံက တော်တော်လေး ကောင်းတဲ့ကောင်"

"ဒီလိုကောင်မျိုးတွေ နေရာတိုင်းမှာ ရှိမှာပါ… ဒီကောင် ငဖြိုးကို ပိုက်ဆံရှိတဲ့ မိသားစုမှာ လူ့ ဖြစ်ခွင့်ရတာ ငါတကယ်အားကျ တယ်သံဒိုင်… မနာလိုမဖြစ်သလို ခုနက သားကြီးပြောသလို အတိတ်ကံတော့တကယ်ကောင်းပါလားဆိုပြီး တွေးမိပါတယ်…… ဒါမဲ့ကွာ…   ယောင်္ကျား တစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီး  မိန်းမတစ်ယောက်ထက်ပိုတဲ့ မနာလိုစိတ်ရှိနေ တာကြီးကသိပ်အောက်တန်းကျ နေတာ သူ့ကို သူ မမြင်မိဘူးနဲ့တူတယ်"

"ငါနဲ့က ငယ်ငယ်ကတည်းက ငြိနေတာပါဆို  မင်းရောက်လာပြီး မင်းကလည်းပွဲမှာပါဝင်လာ  တော့ ပိုဆိုးသွားပြီပေါ့"

"ဒါပေါ့ငါ့သူငယ်ချင်း ငယ်သံဒိုင်နဲ့အဆင်မပြေ  တဲ့ကောင်က ဖင် လာခံပါမယ်ဆိုရင်တောင်  မင်းဇင်လတ် ကလည်း ဆောဒီး!ဆောဒီး!!!"

"ဒါနဲ့ သားကြီး…မင်း သူ့ညီမ မီးမီးနဲ့ ဖြစ်လိုက်  သေးတယ်နော်"

"အေး…သူနဲ့ ပြတ်သွားတဲ့ အကြောင်းတောင်  မင်းကိုသေချာ မပြောပြရသေးဘူး"

"မေးရမဲ့ ငါကကိုမမေးနိုင်တော့တာပါမင်းဇင်… မင်းဟာက ဒီနေ့ဖြစ် နောက်နှစ်ရက်လောက်ရှိ ပြတ်သွား အသစ်နဲ့ ဖြစ်နေပြန် ငါတို့မြို့ကစော် တွေရော ကျောင်းပေါ်ကစော်တွေရော မင်းနဲ့ တွေ့မှပဲ အချစ် အဓိပ္ပါယ်နားလည်ပုံ ရတယ်"

"အဟီး!အဲ့လောက်ကြီးလည်းမဟုတ်ပါဘူးကွာ  မီးမီးနဲ့ ပြတ်သွားတာက သူကငါ့ကို ဖြတ်သွား တာ…သူပြောတဲ့နေ့ကို ငါ မမေ့ဘူး တွေးပြီး ရယ်လည်းရယ်ချင်သလို စိတ်မကောင်းလည်း ဖြစ်မိတယ်… သူ့ အကိုနဲ့ အဆင်မပြေတာသိရက်နဲ့ ငါ့ကို အဖြေပေးရဲတဲ့သတ္တိကိုလည်းလေးစားတယ်… ပိုက်ဆံရှိတယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့မောက်မာတာတွေ ကတော့ သိပ်မကွာဘူးပေါ့…"

"သူတို့ထက်   ပိုက်ဆံအများကြီး  ချမ်းသာပြီး  သိပ်သဘောကောင်းတဲ့လူတွေလည်း မတွေ့ ဖူးလို့နေမှာပါ မင်းဇင်"

"အမှန်ပေါ့…ထားပါကွာ… သူက ငါ့ကိုချိန်းလို့ သွားတော့ "ကိုလတ်…မီးပြောစရာရှိတယ်"တဲ့  ငါလည်း "ပြောပေါ့ မီးလေးရယ်"လုပ်လိုက်တော့…" မီးကို မေ့လိုက်တော့"တဲ့။ငါလည်း အံ့သြသွားတာပေါ့ စော်တော်တော်များ  ကို ငါကအရင်ဖြတ်ခဲ့တာ မင်းလည်းသိသားနဲ့ "ဘာဖြစ်လို့လဲ  မီးလေးရယ်"မေးလိုက်တော့…

"ကိုလတ်..ကို မီးကလက်ထပ်ဖို့ထိ ရည်ရွယ်ခဲ့  တာ…ကိုလတ် အရင်ဘယ်လောက်ရှုပ်ခဲ့  ရှုပ်ခဲ့ ခွင့်လွှတ်တယ်တဲ့" ငါလည်း…… "ဒါဆို ဘယ်ကြောင့်…"လို့  အဲဒီဘာကြောင့်ဆို တဲ့နေရာမှာ စကားရပ်ပေးလိုက်တာပေါ့…… ကိုလတ်လည်း မီးကို လက်ထပ်ဖို့ထိရည်ရွယ် ထားတာ ဘာညာမပြောချင်ဘူးလေ… တတ်နိုင်သလောက်တော့ လိမ်ပြောတာ မပါ အောင် ထိန်းထားရတာပေါ့…အဟီး ဟီး! ငါကစကားပြောရပ် ဆွေးဆွေးလေးပုံစံလုပ်ပြီး ကြည့်နေလိုက်တော့မှ…သူက

" မီး ဖင်မခံချင်ဘူးကိုလတ်…ခု သုံးခါပဲ တွေ့ခဲ့ တာမှာ မီးဖင်ကို ကိုလတ် နှစ်ခါလုပ်တယ်…   ကိုလတ် ကိုယူလိုက်ရင် မီး တစ်သက်လုံး   ဖင်ခံရမှာ…မီး မခံနိုင်ဘူး နေရခက်တယ် တဲ့"

"ဟာကွာ!"

မင်းဇင်ပြန်ပြောပြတာ ကြားလိုက်ရတော့ သံဒိုင်ရယ်ချင်မိပေမဲ့ စိတ်မကောင်းဖြစ် သွားတာတော့ အမှန်။မင်းဇင်ဆိုတဲ့ကောင် ဘယ်လိုတွေတောင် သောင်းကျန်းလိုက်လို့လဲ။

"မင်း တအားကြမ်းလိုက်လို့လား"

တအားကြမ်းလိုက်တယ်လို့တော့မဟုတ်ပါဘူးကွာ ပုံမှန်ပါပဲ…သူကလည်း ခေသူမဟုတ်ဘူး ထန်တယ်…သားရေ …ပထမဆုံးတွေ့တဲ့နေ့က သုံးခါ လုပ်လိုက်မှ ပြန်သွားတော့တယ်… နောက်တစ်ခါတွေ့တော့လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး လုပ်နေရင်းကသူ့ဖင်လေးကို ကြည့်ပြီးလုပ်ချင် လာတာ…သူ့ဖင်ကအရမ်းသာမကြီးတာ ဖင်က ငကျစ်လေး လေ…ငါက ဖင်ကြီးကြီးတွေ သိပ်မကြိုက်တာ မင်းလည်း သိပါတယ်"

ဒီနေရာမှာတော့ မင်းဇင်နဲ့သံဒိုင် သဘောထား ခြင်းမတိုက်ဆိုင်ကြဘူးလေ…။

"သူ့ဖင်လေးကြည့်ပြီးလုပ်ချင်လာလို့ပြောတော့ သူကလည်း လက်ခံတယ်လေ ဒါကြောင့် လုပ် ဖြစ်သွားတာပေါ့…ပြီးကျ တော့

"ကောင်းတော့ ကောင်းတယ် ကိုလတ်ရယ် နာတယ်တဲ့" အဲလို ပြောခဲ့ပေမဲ့ နောက်တစ်ကြိမ်အတွေ့မှာ တောင်းလုပ်တော့လည်း ပေးတာပဲ…ငါလည်း အဲအကြိမ်မှာတော့ ပစ္စည်းကို မလုပ်တော့ပဲ ဖင် ချည်းပဲ ကြိတ်လိုက်ခဲ့တော့တာ……

"အိမ်ရောက်မှ တစ်ခုခုအဆင်မပြေတာ ဖြစ်လို့ နေမှာပေါ့"

"ဟုတ်မယ်သံဒိုင်…ငါကသူပြောတာကိုရယ်ချင်တယ်ဆိုတာက"မီးတစ်သက်လုံးဖင်မခံနိုင်ဘူး" ဆိုတဲ့ အပြောလေးကိုပါ…… စိတ်မကောင်းဖြစ်တာက ငါ့ကြောင့် ဒီလိင်ကိစ္စ ကို ထပ်လုပ်ရမှာ ကြောက်သွားမှာကို စိုးရိမ်မိ တာ"

"အဲဒါတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး သားကြီးရာ…သူ ပြောတာလည်း ရှင်းရှင်းလေး ဖင်မခံနိုင်ဘူးလို့ ပဲ ပြောတာ ဟိုဟာမခံနိုင်ဘူးလို့ ပြောတာ မပါဘူးလေ…ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ ကိစ္စကိုမှ ကြောက်သွားရင် သူလောက်မိုက်တဲ့ အမိုက်မ လောကမှာ ဘယ်ရှိတော့မလဲ…ပီးတော့မင်းက နောက်ဆို ဖင်မလုပ်တော့ပါဘူး မီးလေးရယ် လို့ ကတိပေးရင် ပြတ်ချင်မှ ပြတ်မှပါ"

"အိုက်စ်!အိုက်..အိုက်အိုက်စ်အိုက်…ငါတပည့်  ကြီးတောင်တွေးတတ်နေပြီပဲ…မင်းပြောသလို  တော့ ကတိမပေးလိုက်ဘူး ရုပ်ရှင်တွေထဲက  အတိုင်း…… " မီးလေးသဘောပါ…မီး   ပျော်မယ်ဆိုရင်  ကိုလတ်  ကျေနပ်တယ်"လို့ လုပ်လိုက်ရတာ  ဒါနဲ့…သားကြီးလည်း    အတွေးအခေါ်တွေ  သိပ်တိုးတက် နေပါလား"

"နေစမ်းပါကွာ ငါ သင်ပေးခဲ့လို့လူလားမြှောက် လာတာကို…"

"ငယ်သံဒိုင် သား!အဲဒါက ဆရာလတ် ပြောရမဲ့  စကားတွေပါ…မိန်းမတဲ့ဘယ်မိန်းမနဲ့ မှအတွေ့ အကြုံ မရှိလို့ဆရာလတ် ကြံပေးခဲ့ရတယ်လေ"

မင်းဇင်လတ်ပြောတာမှန်သည်။သံဒိုင် မြသန္တာ ကို လိုက်နေတဲ့အချ ိန်…မင်းဇင် ဘယ်ကဘယ်  လို ချိတ်မိခဲ့တယ်မသိ သံဒိုင်တို့ငှားနေတဲ့အိမ် ကို အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပါလာသည်။ သံဒိုင်နဲ့မင်းဇင် ကျောင်းတက်တော့အများနေ တဲ့ အဆောင်မှာ မနေဖြစ်ခဲ့။အိမ်ရှင် မနေတဲ့ အိမ်မျိုးကိုငှားနေခဲ့သည်။

လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချ င်တဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်အဖို့အိမ်ရှင် ပါ နေတဲ့အိမ်ကျ အဆင်ပြေမှာ မဟုတ်။ နယ်ဘက်ဆိုတော့ ငှားခတွေကလည်း ဈေးမ ကြီးပါ။နှစ်ယောက်ထဲ ငှားနေတဲ့ အိမ်ကိုအပြင် သွားနေတဲ့မင်းဇင် စော်ကြီးတစ်ပွေ အိမ်ကို မလာသည်။သံဒိုင်က အစက ဘာမှမသိသေး။ 

နောက်မှအမြဲတမ်းလုပ်စားနေတဲ့ပြည့်တန်ဆာ လုံးလုံးတော့ မဟုတ်သေးဘူး…ပိုက်ဆံလိုနေ တာရော ကျောင်းသားတွေဆိုတဲ့ အသိရော  ကြောင့် မင်းဇင် ဈေးညှိ ခေါ်လာရာကို လိုက် လာခဲ့တာလို့ သိရသည်။မင်းဇင်ကနှစ်ယောက် တည်းပါပဲလို့လည်း ပြောခဲ့ရသေးတယ်တဲ့…။

 မင်းဇင်က သံဒိုင်ကို အရင်လှုပ်ရှားခိုင်းခဲ့သည်။ ပြီးမှသူ့ အလှည့်…ငယ်သံဒိုင်တို့ အဲ့ညက မရောက်ဖူးတဲ့ ခရီးရှည်တစ်ခုကို မှတ်မိအောင် နှစ်ကြိမ် သွားခဲ့လိုက်သည်။

"အဲဒီ အမကြီးနဲ့ လမ်းမှာတစ်ခါပြန်တွေ့သေး တော့ပြောပါတယ်သားကြီးရာမင်းအကြောင်း  တွေကို"

"ဘာတွေ ပြောတာလဲ"

 "မိန်းမပစ္စည်း အပြင်မှာမမြင်ဘူးလို့ ကြည့်ပါဦး မယ်ပြောပြီး  မီးခြစ် ခြစ်ပြီးကြည့်တာရယ်… လူက အတွေ့အကြုံ မှမရှိလို့ကောင်းကောင်း မလုပ်တတ်ပေမဲ့ ပေါင်ကြားက အငယ်ကောင် ကတော့ သိပ်သန်မာထွားကြို င်းတယ် ဆိုတာပေါ့…လောကကြီးမှာ လူမှန် နေရာမှန် မရှိတာ တော်တော်ဆိုးကွာ…ဒါမျိုး မင်းဇင်လတ်တို့ ပိုင်ဆိုင်လိုက်ရရင် ပွဲပြီးပြီ"

"ဆုတောင်းနေလေငါ့ကိုမနာလိုနေတာဟုတ်"

"မနာလိုတာမဟုတ်ပစ္စည်းကောင်းရှိပြီးအသုံး  ချတတ်အောင် ကြည့်သာလုပ်"

ငယ်သံဒိုင်က ကာရံခေါ်ပြီးစကားပြောလိုက်တဲ့ အခါ တစ်ယောက်ကလည်း အထာနပ်ပြီးသား မို့ ကာရံစကားနဲ့ပဲ ပြန်ဖြေပေးလိုက်သည်။

 "အေးကွာ!သားကြီးရဲ့ ပစ္စည်းကောင်းကြီးကို ခုက မြသန္တာနဲ့ လည်း ပြတ်သွားပြီဆိုတော့ ဘယ်သူများကိုင်တွယ်စားသုံးခွင့်ရမလဲမသိ"

မင်းဇင် အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ သံဒိုင့်မျက်လုံး ထဲမှာ အန်တီနုလွင် မျ က်နှာက ရုတ်တရက် ပေါ်လာလိုက်တာမို့ ခေါင်းရမ်းပြီး အတွေးမြင် ကွင်းကို အတင်းဖျောက်လိုက်ရသည်။ မင်းဇင် ရိပ်မိသွားမှာလည်း စိုးရိမ်တာမို့ စကား တွေပဲ စွတ်ပြောလိုက်မိသည်။ဘာတွေပြောမိ မှန်းမသိလိုက်အောင်အာရုံတဒင်္ဂထွေပြားသွား ချိန်မှာ……

"ဘာတွေကို ခေါင်းရမ်းနေတာလဲ သားကြီး… မင့်ပေါင်ကြားက ဟာ မျိုး………"

"ဘာ!ဘာပြောလိုက်တာလဲ မင်းဇင်"

"မင့်ပေါင်ကြားကဟာမူ ိးငါပေါင်ကြားမှာလည်း ရှိရင် ကောင်းမယ်လို့ ပြောတာ ဘာလဲကွာ… ကြောင်တောင်တောင်နဲ့"

"မင်း ဆုတောင်းကို စဉ်းစားနေလိုက်တာကွ… ငါပေါင်ကြားက ဟာ မင့်ပေါင်ကြားထဲ ရောက် ချင်တာ ဟလား!နေရာလွဲပြီး ပေါင်ကြားထဲမ ရောက်ပဲ ဖင်ကြားထဲ ရောက်သွားမှ ပြဿနာ တက်သွားမယ်နော် သားကြီး ဟင်း!ဟင်း!"

"ဟယ်! အဲလိုဆို…ကိုကိုက ဒီက မိဇင်မ ကို သနားဦးပေါ့လို့"  မင်းဇင်ကဂျော်ရကီး လေသံ နဲ့ ပြန်ပြောအပြီးမှာ နှစ်ယောက်သား ပြို င်တူ ရယ်လိုက်မိတော့သည်။

"လစ်စို့!သားကြီး အိမ်တွေကမျော်လောက်ပြီ"

အေးသွားမယ်လေ…မနက်ပိုင်းကတည်းကဆို တော့ စိတ်တောင်ပူနေလောက်ပြီ…စကားတွေ က ပြောစရာတွေ ကို အများကြီးရှိသေးတယ်"

"နောက်ရက်ပေါ့ မင်းဇင်ရာ"

သံဒိုင်တို့ သူငယ်ချ င်းနှစ်ယောက် လမ်းခွဲပြီး ပြန်လာကြပါတော့တယ်။အပြန်လမ်းမှာမှ… သံဒိုင်က မင်းဇင်ပြောတဲ့ "သားကြီးရဲ့ ပစ္စည်း ကောင်းကြီးကို ဘယ်သူများကိုင်တွယ်စားသုံး ခွင့် ရမလဲ မသိဘူး"ဆိုတဲ့ စကားကိုသာ ပြန် ကြားနေမိတော့သည်။တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန် မှာ အကြောင်းတွေဆုံလာလို့ အန်တီနုလွင် ကိုင်တွယ်စားသုံးသွားရင်မင်းငါ့ကို စိတ်မဆိုးပါ နဲ့လို့ ခုကတည်းက ကြိုတင်တောင်းပန်တယ်…။

...................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

"မင်းဇင် တို့ အိမ် သွားလည်လိုက်ဦးမယ်ဗျို့"

"မနေ့ က လောက်တော့ နောက်မကျ နဲ့နော်"

"ဟုတ်ကဲ့ဗျ "

သံဒိုင် ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကနေအော်ကာစက်နိုးပြီး ထွက်လာခဲ့ လိုက်သည်။ မင်းဇင် နဲ့ ပြောစရာ တွေ ရှိသေးသည်။မင်းဇင်တို့ ခြံရှေ့ ရောက် တော့ ခြံတံခါးကဖွင့်ထားပြီးသားမို့အိမ်ရှေ့ထိ ရောက်အောင် စီးသွား လိုက်မိသည်။ အိမ်ထဲ ဝင်ပြီးခေါ်ကြည့်တော့ ဘယ်သူမှပြန်မထူးဘူး။ 

ဒါနဲ့ ဦးလတ် အခန်းထဲ ဝင်ပြီး ဦးလတ် ကို နှုတ်ဆက် လိုက်သည်။ ဦးလတ်ကလည်း "ဝူး ဝါး ဝူး ဝါး"နဲ့ ပြန် နှုတ်ဆက်သည်။သံဒိုင် မလာတာ ကြာရင်တောင်ဦးလတ်ကအမှုအရာ နဲ့ မေးကြောင်း မင်းဇင် တစ်ခါ ပြောဖူးသည်။

အိမ်ထဲမှာ  ဘယ်သူမှ မရှိတာနဲ့ ပြန်ထွက်ခဲ့ လိုက်သည်။တစ်နေ ရာ ရာ သွားတယ်နဲ့ တူပါ သည်။အိမ်ပြင် ရောက်မှ ခြံဝန်းထဲ လှမ်းကြည့် လိုက်တော့… အန်တီ နုလွင် သရက်ပင် ခွဆုံ မှာ ခြေထောက် တစ်ဖက်တင်လို့ ဘာဖြစ်မှန်း တော့ သံဒိုင် မသိရသေး။ အန်တီ ရှိရာဆီ အ ပြေးလေး ပြေးသွားလိုက်သည်……။

" ဘာဖြစ်တာလဲ အန်တီ… ဟာ…"

အန်တီနုလွင်ရယ်လေခြေထောက်တစ်ဖက်က ခပ်မြင့်မြင့်ဖြစ်တဲ့ သရက်ပင် ခွကြားမှာ ညှပ် နေသည်။ သရက်ပင်ပေါ်  တက်ပြီး.. သရက်သီးကင်း ( အလုံးသိပ် မကြီးသေးတဲ့ သရက်သီး)တက်ခူး တယ် ထင်တယ်။သရက် ပင် ပေါ်က အဆင်းမှာခြေထောက်တစ်ဖက်က မြေကြီးပေါ် ရောက်ပြီး ကျ န် တစ်ဖက်က အပင်ခွကြားမှာညှပ်နေပုံရသည်။သံဒိုင် အနား ရောက် သွားတော့ ဖြူ တဲ့ မျက်နှာ နီနေပြီ။ မျ က်ရည် တွေလည်း ကျ နေတယ် နာနေတာ နေပါပေါ့………။

 "သား- မောင်ငယ်  အန်တီ့ ခြေထောက်ကို ဆွဲထုတ် ပေးပါဦး နာ လိုက်တာကွယ်"

"ဟုတ် အန်တီ"

ရှေ့ တည့်တည့်က ဝင်လာလိုက်တဲ့ သံဒိုင် မြင် လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ရင်ထဲမှာ  "ဗလောင်ဆူ" သွားရသည်။အန်တီကသစ်ပင် ပေါ် တက်တာမို့ လုံချ ည်ကို ခပ်တိုတို ဝတ်ခဲ့ တယ်နဲ့ တူသည်။ခြေထောက် ညှပ်နေတဲ့ သစ်ပင် ခွဆုံကလည်းနည်းနည်းမြင့်လေတော့ အန်တီ နုလွင် ရဲ့ မွေးရာပါ ပစ္စည်းကြီးက အထင်းသားမြင်နေရသည်။

အမွှေးတွေနဲ့ မည်း နက်ရှုပ်ယှပ်ခပ်နေသည်။ခြေထောက်တစ်ဖက် က မြေကြီးပေါ်မှာ တစ်ဖက်က ခွဆုံပေါ်မှာမို့ သံဒိုင် ကို အားရပါးရ ကြည့်စမ်းပါ ဆိုပြီး ဖြဲပြ ထားတဲ့ အနေအထား ဖြစ်ပေမဲ့ သေချာလည်း မကြည့်ရဲဘူးလေ…ရင်ခုန်သံတွေ မြန်နေတာ တော့ အမှန်ပင်……တံထွေး တစ်ချ က် မြိုချ အပြီးမှ……

 "လုပ်ပါ မောင်ငယ်ရယ်  အန်တီ့ကို   မြန်မြန် လေး  လုပ်ပေးစမ်းပါ"

အန်တီ နုလွင်  အဲလို ပြောလိုက်တော့ သံဒိုင် "ဟိုက်ကနဲ" ဖြစ်ပြီး မွေးရာပါအငယ်ကောင်က "ဖြောင်းကနဲ" တန်းထောင်လာပါတောာ့သည်။ အန်တီ နုလွင် ပြောလိုက်တာ က တစ်မျိုး… သူ ခံစားမိသွား တာက အဓိပ္ပါယ် တစ်မျိုးမို့…

အန်တီ့ ခြေထောက်ကို  ဘေးကနေ ခက်ခက် ခဲခဲ ထုတ်ယူနေရသည်။ အန်တီကလည်းသံဒိုင် လည်ပင်းကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖက်လိုက် တော့ သံဒိုင်က တစ်ဖက်က ခြေထောက်ကိုမ ကျ န်တစ်ဖက်က အန်တီ့ ခါးကို ဖက်ပြီးထိန်း ထားလိုက်ရသည်။အန်တီနုလွင်ကိုဒီလိုဖက်ပြီး ခြေထောက်ကို ကိုင်ထားရတော့ သံဒိုင်စိတ်ထဲ မှာ ခံစားမှု့ကောင်းနေသည်။

ခြေထောက် ခွဆုံ က လွတ်ရေးကို အဓိက မထားနိုင်တော့ဘူး။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီအနေအထား ဒီပုံစံလေးပဲ တစ်နေ့ လုံးနေသွား ရရင်ကောင်းမယ်လို့တွေးမိအောင် တွေးလိုက်သည်။ဖွံ့ထွားတဲ့ရင်သားဆိုင်တွေက သံဒိုင် ရင်ဘတ်ကို ထိထိမိမိ ဖိထားသလိုဖြစ် တော့ နူးညံ့ အိစက်တဲ့ အတွေ့ တစ်ခုကိုလည်း သံဒိုင် ခံစားလိုက်ရတာပေါ့…သံဒိုင် ညာဖက် လက်ကခြေထောက်ကိုမ ထုတ်နေရာမှ လက် ချော်သွားသရောင် လုပ်ပြီး အန်တီ နုလွင်ရဲ့ အမွှေးများများ နဲ့ ကြီးမားတဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို အုပ်မိအောင် ကိုင်လိုက်သည်။   ။

 "အ.. အင့်" အန်တီဆီက နာလို့ မဟုတ်ပဲ ညီးသံတိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရသေးသည်။ အန်တီ့ ပစ္စည်း အပေါ် အုပ်ကိုင်မိနေတဲ့ လက် ကို မဖယ်ကွာချ င်ပေမဲ့ ကြာကြာ မသင့်တော် လို့ ခြေသလုံးဆီကိုပဲပြောင်းကိုင်လိုက်ရသည်။

မြေကြီးပေါ်က ခြေထောက်ကို ခြေဖျားလေး ထောက်လိုက် အန်တီ…ပြီးမှနောက်ကိုလူယိုင် လဲလိုက် မလဲစေရဘူး ကျနော်ထိန်းထားတယ်

အန်တီနုလွင် က သံဒိုင်ပြောတဲ့အတိုင်း  လုပ် လိုက်သလို သံဒိုင်ကလည်း ကိုင်ထားတဲ့ ခြေ ထောက်ကို မ  ပြီးဆွဲလိုက်တာမို့ ထုတ်ယူလို့ ရသွားပါတော့သည်။

 "ဘာမဟုတ်တဲ့ကိစ္စလေးကလည်း တစ်ခါတစ် ရံ သိပ်ခက်ခဲလိုက်တာကွယ်…ဟူး"

အန်တီ ပြောလိုက်တော့ သံဒိုင် ခေါင်းညိတ်ပြီး ထောက်ခံ လိုက်ပေမဲ့ လက် ချော်သွားတဲ့ ပုံစံ လုပ်ပြီး အန်တီ့ဟာ ကြီး ကိုင်လိုက်တာကို သိများ သွားသလား စိုးရိမ်သွားမိသည်။သံဒိုင် စိုးရိမ်မှု့ များပေမဲ့ အန်တီ သတိမထားမိလိုက် ဘူး ထင်သည်။ဘာမှ မ ပြောတော့ပဲ မြေကြီး ပေါ် လက်နှစ်ဖက် နောက်ပစ် ထောက်ကာ ခြေထောက်တစ်ဖက် ကွေး  တစ်ဖက်ကို ဆန့် ပြီး ထိုင်နေပါတော့တယ်…။

"မောလည်း မောတယ် နာလည်း နာတယ်  သား ရယ်"

"အိမ်ပေါ်ရောက်မှ ဆေးလိမ်းပေးမယ်လေ အန်တီ"

"ရပါတယ်ကွယ်  အန်တီပဲ လိမ်းပါ့မယ်… သရက်သီးကင်း လေးတွေ များလို့ ထောင်းစားမယ် ဆိုပြီး တက်ခူးတာပါကွယ် အောက် ကနေလည်း ဂျိတ် နဲ့ မမှီဘူးလေ"

"မင်းဇင် က ဘယ်သွားလို့လဲ အန်တီရယ်"

"သား သူငယ်ချင်းက မနက်ပိုင်း ကတည်းက  ထွက်သွားတာ ပြန် မလာသေးဘူးလေ"

"နောက်ကို အန်တီ တက်မခူးပါနဲ့ဗျာ ကျ နော် တို့ ခူးပေးပါ့မယ်"

"အေးပါကွယ် အား-ကျွ တ်…ကျွတ်"

"ခြေထောက် က နာနေမှာပေါ့ အန်တီရယ် အိမ်ပေါ်ရောက်အောင် ကျနော် တွဲပို့ပေးမယ် .."

အန်တီ့ကို ပွေ့မခေါ်နိုင်တာမို့ နာနေတဲ့ ခြေ ထောက်ဘက်ကနေ တွဲပြီးခေါ်လာရပြီပေါ့… ဒီအချိန်မှာတော့  အနောက်တိုင်းက  ဗလ တောင့်တောင့်လူမျိုး ဖြစ်ချ င် မိသည်။ အဲဒါမှ အန်တီ နုလွင် ကို ပွေ့ ခေါ်နိုင်မှာလေ။ တွဲခေါ်နေရင်း သံဒိုင့်မှာ အန်တီနုလွင် ဆီက ချွေးနံ့ သင်းသင်းလေးရတယ်။

ချွေးနံ့ ဆိုတာ မျိုးက မမွှေးပဲ နံတာ များပေမဲ့ အခု အန်တီ့ဆီ က ရတဲ့ချွေးနံ့ကတော့  မနံတာသေချာသည် သုံးရက်လောက် ရေမချိုးရရင်တော့ နံကောင်း နံ နိုင်ပေမဲ့ ခုလို လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ထွက် ထားတဲ့  ချွေးမို့ထင် ခပ်သင်းသင်းလေးမို့ ရှုရတာကို အားမရနိုင်အောင်ပင်… သံဒိုင်တို့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထိုင်ကြရင်း ရပ် ကွက်ထဲက လူပျိုကြီး တစ်ယောက် ပြောတာ လေး သတိရမိသည်။

 " ကိုယ်က ချစ်နေရင် သူ့  အီးနံ့ တောင် မွှေးနေတာ"

ဆိုတာလေး… သံဒိုင်တို့က ဒါမျိုး လက်မခံနိုင်သူမို့လုံးဝငြင်း ဆန်ခဲ့ကြသည်။ "အတိဿရဝုတ္တိ" အလင်္ကာကို   နားလည်ပေမဲ့ သဘာဝ  လွန်အောင်လွန်လွန်ကြူးကြူး ဖွဲ့ဆိုရင်ကျ  မကြိုက်တတ် ဘူး။

သဘောတရားကကို အလွန်အမင်းလို့ဆို ပေမဲ့  တွေးကြည့်လိုက်ရင် သဘာဝကျ စေချင် သည်။ အန်တီ နုလွင် ရဲ့  အီးနံ့ လည်း မမွှေး နိုင်ပေမဲ့ ချွေးနံ့ကတော့ သင်းသည်။အိမ်ထဲ ရောက်ခါနီးမှ မောလို့ ခဏရပ်လိုက်တဲ့ပြီး အန်တီ က သံဒိုင့်ခါးကို ဖက်ထားတဲ့သူမလက် နဲ့ အပေါ်အဝတ်တန်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်တော့ လက်ပြတ် အင်္ကျီဝတ်ထားတာမို့ သံဒိုင့် အကြည့်က ဂျိုင်း ကိုပါ ကြည့်မိသွားရသည်။ အန်တီက ဂျိုးမွှေးတွေ ကို နှုတ်ထားတာလား ရိတ်ထားတာလားတော့ မသိ ဂျိုင်းမွှေးငုတ်စိ့ လေးပဲ တွေ့ရသည်။သံဒိုင် က ပြူးပြဲကြည့် နေတော့……

 "ဘာ ကြည့်တာလဲ သား ရယ်"

"အန်တီက အမွှေးသန်တဲ့သူမို့ ဂျိုင်းမွှေးတွေ များ အများကြီး ပေါက်သလား ကြည့်တာပါ"

 "ခုတော့ ဘယ်လိုတွေ့ရလဲ"

"လှယုံပဲ ပေါက်တာပါ ရွှံစရာကောင်းလောက် အောင် အများကြီး မပေါက်ဘူး အန်တီ… တစ်ခါလောက် အရှည်ထားကြည့်ပါလား ကျနော် ကြည့်ချင်လို့"

"ကြံကြံဖန်ဖန် ကွယ်"

 အန်တီနုလွင် အဲလိုပြန်ပြောပေမဲ့  အရှည်ထား ပြီး ပြမယ်ဆိုတာသံဒိုင် အလိုလိုသိလိုက်သည် အန်တီ့ကိုနေရာစုံ ကြည့်ပြီးနှစ်သက်နေပါလား လို့လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် တွေးမိသွားရသည်။

"သားရယ် ကြည့်လိုက်ရင် မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး မကြည့်ပါနဲ့လားကွယ်  ကျောင်းမှာလည်း မိန်းကလေး တွေကို ဒီလိုပဲ ကြည့်တာလား"

"စိတ်မဝင်စားလို့  လှည့်တောင် မကြည့်ဘူး သူတို့ ကျ နော် ကို ကြည့်မှန်းသိရင်တောင် မသိချင်ရောင် ဆောင်နေခဲ့တာ အန်တီရ"

"အန်တီ့ သားနှစ်ယောက်လုံးက လူချောတွေ ဆိုတော့ ကျောင်းမှာမိန်းကလေးတွေ ဝိုင်းဝိုင်း လည် နေကြမှာပေါ့"

"ကျ နော်က အန်တီ့ သားရင်းကြီးလောက် မချောတော့ စော် မကြည်ပါဘူး…မင်းဇင်ကမှ ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် မင်းသားရှုံးမဲ့ကောင် ဆိုတော့ အန်တီ ပြောသလို ဝိုင်းဝိုင်းလည် နေတာပေါ့"

"ဟင့် အင်း..အိမ်က သားဖြစ်သူက အသားဖြူ သူမို့ ရုပ်သန့်တာပဲ ရှိတာပါ…ဟောဒီက 'ဝါနုနုလွင်' ရဲ့ ဝမ်းမနာသားလောက် အကြည့် မခံဘူး  ဆွဲဆောင်မှု့ မရှိဘူးလေ"

"ဟာဗျာ အန်တီ"

သံဒိုင် ယောင်္ကျားသားတစ်ယောက်မို့ အမျိုး သမီး တစ်ယောက်က ပေါ်တင်ကြီး ပြောပြနေ တော့ ရှက်သွားမိသည်။နားရွက်တွေ ထောင် သွားတယ် ထင်လိုက်သည်။

"အ ဟင်း ဟင်း ကိုလူပျို ရှက်သွားတယ်နဲ့ တူ တယ်..မောင်ငယ်က မှ တကယ်ချောတာလို့ အန်တီတော့ မြင်တယ်။အသားညို တဲ့သူမို့ လူ ကြားထဲမှာ ရုတ်တရက် ကြည့်ရင်အရောင် မှိန် တယ် ထင်ရပေမဲ့ သေချာ ကြည့်လေ… ယောင်္ကျား ပီသလေပဲ"

 "ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

သံဒိုင် ကျေနပ်အောင်ပဲပြောတာလား အမှန် ပြောတာလားဆိုတာတော့ အန်တီကိုယ်တိုင်မှ ပဲ သိပါလိမ့်မည်။အိမ်ထဲထိ အန်တီ့ ကို လိုက် ပို့ပေးပြီး ပြန်မယ်လုပ်တော့…

"အိမ်ရောက်ရင်လက်ဆေးလိုက်ဦး…ညာဖက် လက်ကိုသေချာဆေးနော် သား" လို့အန်တီက ပြောဖြစ်အောင် ပြောလိုက်တော့………

.......................................................................................................

 အခန်း ( ၄ )

"ဟာ!မောင်ငယ် တစ်ယောက်တည်းလား…  ငါတို့ ဒီဝိုင်းမှာ ထိုင်ဦးမယ်ကွာ…တစ်ခြား ဝိုင်း  တွေမှာလည်း လူတွေပြည့်နေလို့"

"ရပါတယ်…ထိုင်ပါ  ကျ နော်လည်း ဒီတစ်ခွက်  ပြီးရင် ပြန်တော့မှာ"

"အာ!ထိုင်စမ်းပါဦး…သောက်ပါဦးမင်းသောက်  တာလည်း ငါတို့ရှင်းမယ်။မျိုးပိုင်နဲ့ ငါ ညက  ဖဲ နိုင်ထားလို့…ဟေ့ကောင်တွေ ဒီမှာပဲ ထိုင်ရ  အောင်ကွာ…မိတ်ဆွေ ရဲကြီးလည်း ထိုင်ဗျာ"

သံဒိုင် လက်ကျန်ဖြတ်ပြီး မြန်မြန်ပြန်မယ် စိတ် ကူးလိုက်မိသည်။ညပိုင်း တစ်ယောက်တည်း အေးဆေး ဘီယာလာစုပ်ရင်း မနေ့က ကိစ္စကို ပြန်တွေးပြီးအန်တီနုလွင်ရဲ့ ပုံရိပ်တွေပြန်ရှာနေ မိတာမှ…သံဒိုင်သိပ်မကြည်ခဲ့တဲ့ကိုစိုးမောင်တို့ အဖွဲ့က ထိုင်စရာ ဝိုင်းအား မရှိလို့ သံဒိုင်တစ် ယောက်တည်း ထိုင်နေသောဝိုင်းကို လာထိုင်ကြတော့သည်။

ကိုစိုးမောင်တို့က အားလုံး လေးယောက်…တစ်ယောက်ကိုတော့ သံဒိုင် မမြင်ဖူးဘူး။ဧည့်သည်ဖြစ်လောက်သည်။သူတို့ လည်းထိုင်ပြီး ဘီယာတွေ အမြည်းတွေ မှာနေ ပြီမို့ ခုနက တွေးလက်စအတွေးပဲ ခေါင်းထဲပြန် ရောက်လာပြန်သည်…

အန်တီနုလွင်က  သူ  လက်ချေ ာ်ရောင် ပြု ပြီး တမင်ကိုင်လိုက်တာ မသိလောက်ဘူး ထင်နေပေမဲ့ သူပြန်ကာနီးမှ လက်ဆေးဦးနော် လို့  မှာလိုက်ပုံထောက်တော့ သိသွားတယ်နဲ့ တူသည်။ဒါကြောင့် ဒီနေ့ မင်းဇင်ဆီကို မသွား ဖြစ်ခဲ့။ ညနေက ဘောလုံးကွင်းနားမှာတော့ ခဏ တွေ့လိုက်ရသည်။

ညဘက်  ဘီယာစုပ် မှာလို့ သံဒိုင်ပြောလိုက်တော့ မင်းဇင်က မလာ တော့ဘူးလို့ တစ်ခါတည်းပြောသွားသည်။ မင်းဇင်က အရက် ဘီယာ ဝါသနာ မပါဘူး။ လက်ဖက်ရည်လည်း မကြိုက်တတ်ဘူး… သံဒိုင်တို့နဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီ ဆိုရင်လဲ ကာကျက် နဲ့မုန့်ပဲ မှာစားသည်။(ကာကျက်= အကာရည်ပဲကျ က်ရုံ ပြု တ်ထားသော ကြက်ဥ half boil…သံဒိုင်တို့ဒေသက ခေါ်တာလွယ်ကူ ရှင်းလင်းသည်…အကာရည်ပဲ ကျ က်အောင် ပြု တ်ထားသော ကြက်ဥ ကို ကာကျ က်)……

"လူတွေဗျာ စီးပွားရေးတွေ မကောင်းကြဘူး ပြောပြီး…ဟော ဒီည စိုးမောင်တို့ဘီယာချ မလို့ လာတော့ ထိုင်စရာနေရာတောင် မရှိဘူး… ကိုင်း!ဘယ်လို လုပ်မလဲဗျာ စဉ်းစားကြည့်ပါဦး မိတ်ဆွေ ရဲကြီးရော"

သံဒိုင် ဒါကြောင့်မြန်မြန်သောက်ပြီး မြန်မြန်ပြန် ဖို့ဆုံးဖြတ်ခြင်းဖြစ်သည်။ကိုစိုးမောင်က ဘီယာ ခွက်တစ်ဝက်လောက်ပဲ သောက်ရသေးလို့ လေးခွက်လောက် ဝင်သွားပြီးရင်သူပြောတာပဲ နားထောင်ရတော့မည်။ဘယ်မိန်းမကိုဘယ်လို ပုံစံနဲ့ လုပ်လိုက်တာမှာ အဲ့မိန်းမအိပ်ယာထဲက ကိုမထနိုင်တော့တာဘာညာပိုပိုသာသာ ကြွား လုံးတွေ ကြားရပေတော့မည်။ခု ကိုစိုးမောင် မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းကလည်း နိုင်ငံရေးလိုလို...

လူအများကပဲသောက်ပိုလုပ်ပြီးပြောနေကြတာ လိုလို။လူအများကမဟုတ်တာပြောနေကြတာ သူ မြင်တယ်ဆိုတဲ့ အကွက်နဲ့။သူနဲ့ပါလာတဲ့ ဧည့်သည်ကတော့သူ့မေးခွန်းလည်းမဖြေဘာမှ လည်း မပြောသေးဘူး။ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်က တော့ ဘာမှပြောနိုင်မဲ့ လူတွေ မဟုတ်မှန်း သံဒိုင် သိသည်။

တစ်ယောက်ကဈေးမှာ ကြက် သားရောင်းတဲ့ ကြက်သားသည် ကိုချစ်။ မိန်းမကြောက်ရသူ…ကိုစိုးမောင်လို ကြာကူလီ လုပ်ဖန်စားချ င်ပေမဲ့အစွမ်းအစမရှိသူ…သူများ ပြောတာလိုက်နားထောင်ပြီး သရေကျနေရသူ။ တစ်ယောက်က ဖဲသမား လောင်းကစားသမား ကိုမျိုးပိုင်…

ကိုစိုးမောင်ပြောလိုက်တဲ့ စကားကို ဘယ်သူမှ ဆက်မပြောတာနဲ့ သံဒိုင်ပဲဝင်ပြောလိုက်သည်။

 "လူတွေလည်း အလုပ်တွေ အဆင်မပြေတော့ စိတ်ညစ်ပြီးအရက်တွေစွတ်သောက်တာလည်း  ဖြစ်နိုင်သလို  ခင်ဗျားလို ဖဲနိုင်လာတာမျိုး ချဲ ပေါက်လာတာမျိုးလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲဗျာ ဒီဆိုင်မှာ အမြဲတမ်းလူစည်ကားနေတယ်လို့ တော့ မဟုတ်ပါဘူး…မိသားစုစားဝတ်နေရေးနဲ့ နေ့စဉ် ဝင်ငွေနဲ့ တော်တော့်လူ ဘယ်လိုလုပ် နေ့တိုင်း ဘီယာ သောက်နိုင်မှာလဲဗျ …ဝင်ငွေ ကောင်းတဲ့သူတွေတော့ မပြောတတ်ဘူးပေါ့"

"မောင်ငယ်…မင့်မိဘတွေတော့မင့်ကို ပညာ  သင်ဖို့ ငွေကုန်ခံရတာ တန်သွားပြီ"

"ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ "

"မင်းထက်အသက်ကြီးတဲ့  မျိုးပိုင်နဲ့ ငချစ် တောင် လူသာကြီးတာ ဘာမှ မသိဘူးလေ"

"မဆိုင်ပါဘူး ကိုစိုးမောင်ရာ ကိုယ့်သဘာဝနဲ့  ကိုယ် ပါ"

"ထားပါလိုက်ပါတော့ကွာ…ဒါနဲ့ ပြောရဦးမယ်  ဒီက မိတ်ဆွေကြီးကမင့်သူငယ်ချင်း မင်းဇင်ရဲ့  အဖေ ဦးမောင်မောင်လတ်နဲ့ တာဝန်အတူကျ   ဖူးတဲ့ရဲသားဟောင်းကြီး…ခုတော့ကျန်းမာရေး  သိပ်မကောင်းလို့ နားလိုက်ရပြီ"

"ဟုတ်ကဲ့ဗျ "

သံဒိုင် မင်းဇင်ပြောတာ သတိရသွားသည်။သူ့ ဆရာ  ဦးကျော်မြင့်မောင် ဆိုသောလူ။သူငယ် ငယ်က ဂွင်းထုတတ်အောင် သင်ပေးတာတွေ မိန်းမတွေ အထာကိုသေချာပို့ချ သင်ကြားပေး ခဲ့တာတွေကို ဦးကျော်မြင့်မောင် ဆိုသောလူ သင်ပေးခဲ့တာလို စကားကြုံတိုင်းပြောပြသည်။ သံဒိုင်လည်း မေးချ င်တာမို့…

"ဦးလေးက ဦးကျော်မြင့်မောင်လားဗျ "

သံဒိုင်မေးသာ မေးလိုက်ရပေမဲ့ ဒီဦးလေးပုံစံက တော့ရိုးလွန်းတယ်လို့တွေးလိုက်မိသေးတယ်။ ဟိုလူက မိန်းမကိစ္စမှာ ဆရာတဲ့…မိန်းမတွေက လည်း သူ့ကို  အတော်သဘောကျ သည်တဲ့…

"မဟုတ်ဘူး ငါ့တူ…ဗိုလ်လေးကျော်မြင့်မောင်  က ဆရာလတ်တို့ သားလေးရပြီးမှ တာဝန်ကျတဲ့နေရာမှာဆုံတာလို့သိရတယ်။ဦးနဲ့ဗိုလ်လေး နဲ့က မဆုံလိုက်ရပါဘူး။ဒါမဲ့ တရားခံဖမ်းတာ ကျွ မ်းကျင်သလို  မိန်းမဖမ်းတာလည်းနာမည် ကြီးတဲ့ ဗိုလ်လေး ကျော်မြင့်မောင် အကြောင်း ဦးတို့လည်း ကြားဖူးတယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး…ကျ နော့် သူငယ်ချ င်းက သူ့ ဆရာ အကြောင်း ပြောတာကြားဖူးလို့ မေးတာ ပါ ခင်ဗျ …ဦးလတ်ဆီရော ရောက်ခဲ့ပြီလားဗျ "

"ဒီမြို့ကိုလာတာငါ့ဆရာကိုတွေ့ချ င်လို့လာတာ မနက်ပိုင်းကသွားခဲ့ပြီးပါပြီ…ဒီကကိုစိုးမောင်ရဲ့ အကိုဝမ်းကွဲနဲ့ကမိတ်ဆွေတွေလေ…ဆရာ က ဒီမြို့မှာနေတာဆိုလို့ လာဖြစ်အောင်လာတာ"

"ဟုတ်ကဲ့"

သံဒိုင်လည်းဘာမှဆက်ပြောစရာမရှိတော့တာ မို့ စားပွဲထိုးလေးအား လှမ်းခေါ်ပြီး သူသောက် ထားတဲ့ ၅ ခွက်ဖိုးနဲ့ အမြည်းဖိုး တွက်ခိုင်းပြီး နောက်တစ်ခွက် ထပ်ယူခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်သည်။

"မောင်ငယ်ရာ ငါရှင်းပါ့မယ် တစ်ခါတစ်လေပဲ"

"မလုပ်နဲ့ကိုစိုးမောင်…ကျ နော့်ကသူများတိုက် တာသောက်ပြီးရင်ကိုယ့်ကလည်းပြန်တိုက်ချင် တာ…ခင်ဗျားနဲ့က ဆုံဖို့ မလွယ်ဘူးလေ"

"ဒါဆိုလည်း ခုသောက်ပြီးတာပဲ ရှင်းလိုက်ပါ နောက်ထပ်မှာ ကွာ ငါရှင်းမယ်"

 "တော်ပြီဗျ!နောက်ထပ်တစ်ခွက်မှာထားသေးတယ်…များသွားရင် မကောင်းဘူး"

"အေးပါကွာ ငါတို့မှာတဲ့ အမြည်းတော့စားပါဦး မင်းကလည်း သူစိမ်းတွေ ကျနေတာပဲ"

ဒီလူ ဒီနေ့မှဘာတွေသဘောလာကောင်းနေပါ လိမ့်လို့ သံဒိုင် စဉ်းစားလို့မရဘူး။ပုံမှန်က ဒီလို မဟုတ်ပါဘူး…ဖဲနိုင်လာလို့ ငွေရွှင်နေလို့နေမှာ လို့ မှတ်ချ က်ပြု ရင်းနောက်ထပ်မှာတဲ့ခွက်သစ် လည်း ရောက်လာပြီမို့ သူ့တို့ပြောတာပဲ နား ထောင်နေလိုက်သည်။

"ကဲ ငချစ်က စပြောစမ်းကွာ ဟိုတစ်ခါတွေ့ရပုံ  ကို အေးဆေးလေးပြော မလောနဲ့…နောက်မှ  ဒီက ရဲမိတ်ဆွေကြီးကို  ငါသိချ င်တာတွေ   အေးဆေး မေးတော့မယ်" 

လို့ ကိုစိုးမောင်က ပြောလိုက်တော့…

"အဲ့ဒီနေ့မနက်စောစောကတည်းကကြက်သား  ကုန်သွားလို့အိမ်ကိုပြန်ယူ မိန်းမကိုတော့ဈေး  မှာ လက်ကျ န်လေးတွေ ရောင်းခိုင်းခဲ့တာ…  အိမ်ကနေမှ ဈေးအလာ အဲဒီအမျိုးသမီးက  ကြက်သားမှာထားတာမို့သူ့အိမ်ကိုတခါတည်း  ဝင်ပေးခဲ့မယ်ဆိုပြီးဈေးကိုမလာသေးပဲသူ့အိမ်  ကို အရင်ဝင်လိုက်တယ်...

အိပ်ယာလည်း ထ လောက်ပြီလေ…ခြံရှေ့ကနေလှမ်းအော်လိုက် တော့ သူထွက်လာတယ်ဗျ …ညဝတ်အိပ်တဲ့ ဂါဝန်အင်္ကျီလက်ပြတ်နဲ့ဗျာ အဲ့မိန်းမကိုတော့ ဒီတိုင်းကြည့်နေရုံတောင် ပေါင်ကြားကကောင် က ထောင်ထောင်နေပြီ။ပေါင်ကြားက ကောင် မှာလည်း မထိုက်တန်လို့ မစားရမှန်းသိပေမဲ့ အနံ့တော့ရှုချင်ပုံရပါတယ်ဗျာ ဟီးဟီးရှလွတ်!"

 "ခုထိတော့ ဘာမှစိတ်ဝင်စားစရာ မပါသေးပါ  ဘူးကွာ…ဒါတောင် မင်းက ရှလွတ်သံ မြည်  အောင် လျှာသပ်လိုက်သေးတယ်"

လို့ ကိုစိုးမောင်က ဝင်ပြောလိုက်သေးတယ်။သံဒိုင် လည်း မိန်းမတစ်ယောက်အကြောင်းပြောတာ သိပေမဲ့ ဘယ်သူမှန်းမသိတော့ စိတ်မဝင်စားမိ ဒီတစ်ခွက်ကုန်ရင်တော့ ထတော့မယ်လို့သာ စဉ်းစားထားသည်။

 "ကျုပ်ဖြစ်တာ ကျုပြောတာလေဗျာ ခင်ဗျား  စိတ်မဝင်စားလဲမတတ်နိုင်ဘူး…"အမကြီး……  မှာထားတဲ့ ကြက်သားလာပို့တာပါ"ပြောလိုက်  တော့ ခြံတံခါး ဖွင့်ပေးတယ်။သူက ခြံတံခါး   ဖွင့်ပေးပြီးတော့ အိမ်ဘက်ကိုအရင်သွားတယ်  ကျုက နောက်ကနေ လိုက်သွားပြီးတော့  သူ့ နောက်ပိုင်းကို ကြည့်မိတာပေါ့……  တကယ် ဖင်ကြီးတဲ့ အမျိုးသမီးဗျ ……  

ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း လုံးလုံးဝန်းဝန်းနဲ့ကို  ကြီးတာ…ဖက်တီးမကြီးတွေလို အဆမတန်  ကြီးနေတာမျိုးလည်း မဟုတ်ဘူး……ကြည့်လို့  တကယ်လှတယ်ဗျာဟိုနိုင်ငံခြားကဟာမကြီး  တွေလိုရေကူးဝတ်စုံနဲ့ကြည့်ရလို့ကတော့  ဘယ်ပြောကောင်းလိမ့်မလဲနော်…ဟင်း!ဟင်း  ခုလည်း ညဝတ်ဂါဝန်ကြီး အောက်မှာ ဘာမှ  ဝတ်မထားလောက်ဘူးတွေးပြီး ပြေးသာလှန်  ကြည့်လိုက်ချင်တော့တယ်……"

 "အသာလုပ်ပါ!ကိုငချ စ်ရာဂျေးလည်းအောင်း  နေရဦးမယ်"

လို့ ကိုမျိုးပိုင်က ဝင်ပြောလိုက်  တော့…

"မလုပ်ခဲ့ပါဘူးကွာ စိတ်ကူးပြောတာပါ……  ဒါမဲ့ ငါမြင်ချင်တာ ငါကြည့်ချ င်တာတွေ ကြာ  ကြာ ကြည့်ရမယ်ဆိုလို့ကတော့ ဂျေးအောင်း  ရလည်း တန်တယ်ကွာ ကြည့်မယ်"

"ဆက်ပြောစမ်းပါ ငချ စ်ရာ"

"သူက အိမ်ထဲပိုက်ဆံသွားယူတာဗျ  ပြီးမှ  ပိုက်ဆံကိုင်ပြီးပြန်ထွက်လာတာ…ကျုကလဲ  ခြင်းထဲက ကြက်သားထုပ် ထုတ်လိုက်တယ်။  ပီးမှ ချိန်ခွင်ထုတ်လိုက်ပြီး ထိုင်ချိန်ပြလိုက်  တော့ အဲ့အမျိုးသမီးကလည်းထိုင်လိုက်တယ်  ဗျ …မြေကြီးပေါ်မှာ ဂါဝန်ကို သိမ်းပြီး ဆောင့်  ကြောင့်ထိုင်လိုက်တာမို့ ကျုပ်အကြည့်တွေက  လည်းသူ့ပစ္စည်းကြီးရှိတဲ့နေရာပဲမှန်းကြည့်နေ  ရတာပေါ့ဗျာ…"

"အလယ်မြောင်းနေရာက ချိုင့်ဝင်နေပြီး ဘေး  နှုတ်ခမ်းသားတွေက ဖုဖောင်းနေသေးလား"

"အဲ့လောက်ကြီးထိလည်းသေချာမကြည့်ရဲဘူး  လေဗျာ…ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကူ ပ်ကြည့်လိုက်တဲ့  နေရာမှာ အဲ့ဒီအမျိုးသမီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး  ရှိတယ်ဆိုတဲ့ အသိကိုက အားရဖို့ ကောင်းနေ  ပြီလေ"

"ဒါတော့ အမှန်!"

လို့ နောက်တစ်ခါ ဝင်ပြော  လိုက်တာက ကိုမျိုးပိုင်……

"မျိုးကြီးက အေးဆေးနားထောင်စမ်းပါကွ"

လို့  ကိုစိုးမောင် ပြောလိုက်တော့ ကိုမျိုးပိုင်ပြန်ငြိမ်  သွားတော့တယ်။

"ကျုမှာလည်းကြက်သားတွေ အိမ်ကတည်း  က ခုတ်လာလို့ပေါ့…သူရှေ့ရောက်မှ ခုတ်လို့  ကတော့ လက်ကို ဓားထိမှာ သေချာတယ်…  ခုတော့ဒီချိန်ခွင်လေးချိန်ပြတာတောင် လက်  က တုန်နေပြီ…ပီးတော့ သူကပြောသေးတယ်။

"ဟိုနေ့ကကြက်သားက ရင့်တယ်ရှင်"တဲ့…

"အမကြီး တို့က တောကြက်ပဲစားတာမို့ ရှိတဲ့  အကောင်ပဲ လုပ်ပေးလိုက်ရလို့ပါ…ကိုယ့်ဆီ  မှာမရှိရင်တောင်တစ်ခြားကရှာလုပ်ပေးခဲ့တာ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…ကျ မက  လည်း ဒီကို ရောက်ကတည်းက ရှင်တို့ဆီပဲ  အားပေးခဲ့တာပါ"

"သိပါတယ် အမကြီးရယ်"

"အဲဒီအမျိုးသမီးက လူတွေနဲ့သိပ်စကားမပြော  လို့ မာနကြီးတယ်ပြောကျ ပေမဲ့ပြောရင်လည်း ဘယ်သူကိုမဆို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပြော  တယ်ဗျ …ကျုပ်တော့ ရင်ကြီးကြီး ဖင်ကြီးကြီး  မိန်းမတွေမြင်ရင် မွေးရာပါက အလိုလိုထောင်  တတ်ပါတယ်…ဒါမဲ့ဗျာ ဒီအမျိုးသမီးကတော့  အသံကပါကိုစွဲဆောင်ပါတယ်။သူ့အသံ ကြား  ရရုံနဲ့လည်း စိတ်ကလာနေပြီဗျာ… ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရောအသံရောသိပ်တက်  မက်ဖို့ကောင်းတဲ့ အမျိုးသမီးပါ"

လို့ ကိုချစ်က ပြောလိုက်တော့သည်။သံဒိုင်လည်းဘယ်သူကို  များပြောနေကျ တာလည်းလို့ မေးချင်လာမိ  တယ်။ ဧည့်သည်ဦးရဲကြီးကအပေါ့သွားချင်လို့  အိမ်သာ ဘယ်မှာလဲမေးတော့ ကိုမျိုးပိုင်က  သူလည်းသွားချင်နေတာဆိုပြီး နှစ်ယောက်  ထွက်သွားမှ သံဒိုင်  ကိုစိုးမောင်ကိုမေးလိုက် တော့တယ်။

 "ခင်ဗျားတို့ကဘယ်သူအကြောင်းပြောနေတာလဲဗျ …အမျိုးသမီးကဘယ်ကလဲဘယ်သူလဲ"

 "မင့်သူငယ်ချင်းရဲ့အမေ "ဒေါ်ဝါနုနုလွင်"ပေါ့"

 " ဗျာ!!!!!!"

.................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

"မင့် "ဗျာ"ဆိုတဲ့အသံကြီးကလည်းကျယ်လိုက် တာကွာ ဘော်လူး လျှော့ပါဦး မောင်ငယ်ရ"

  "အံ့သြ သွားလို့ပါဗျာ မထင်ဘူးလေ"

"အပေါ့သွားတဲ့ ဦးဦးရဲ ကလည်း မင့်အန်တီ အကြောင်းပြောဦးမှာ…ပြောချ င်အောင်တော့ ငါကစကားခေါ် ရမှာပေါ့ နားထောင်ရအောင်  မပြန်နဲ့ဦးကွ"

ကိုစိုးမောင် ကိုသိပ်မကြည်ခဲ့ပေမဲ့ သူ့ပြောတဲ့  မင့်အန်တီဆိုတဲ့စကားအသုံးအနှုံးကိုသဘော  ကျသွားသလို အန်တီနုလွင်အကြောင်း ……  ဘာတွေဆက်ပြောမလဲသိချင်စိတ်ကြောင့်  ဆက်ထိုင်နေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။

"ဦးဦးရဲက သူ့ဆရာလင်မယား ဘယ်လိုတွေ  လုပ်ကျတယ်ဆိုတာငါ့အကိုကိုပြောပြဖူးတယ်  သိရလို့ ငါလည်းနားထောင်ချ င်လို့ ခေါ်လာ  တာ မောင်ငယ်ရေ…"မစားရ အညော်ခံ"တာ  မျိုးပေါ့…ငါလည်း မိန်းမတွေ မနည်းပါဘူး စား  ခဲ့တာ ဒါမဲ့ပတ်သက်ခဲ့သမျှ ကအပုတ်တွေများ  တယ်ကွ… "ဝါနုနုလွင်"လို စော်ကြီးမျိုး အားရ  ပါးရထောင်းလိုက်ရလို့တော့ကွာ..ဟင်း ဟင်း....

ဆရာသမားလူကြီးများကသံဒိုင်တို့လူငယ်တွေ ကို အပေါင်းအသင်းပေါင်းတာ ကြည့်ပေါင်းဖို့ ဆုံးမကြတာ ဒါတွေကြောင့်လို့ သံဒိုင်လက်ခံမိ ရသည်။ခုနေ ကိုစိုးမောင်ကို အန်တီနုလွင်နဲ့ ပတ်သက်ချင်လို့ပါ အကြံဉာဏ်ပေးပါဦးဆိုရင် သေချာပေါက် ဘယ်လိုလုပ်လိုက် ညာလိုလုပ် လိုက်နဲ့ အကြံပေးမှာ အမှန်ပင်…အားပေးအား မြှောက်ပြု မှာ အသေအချာပင်။

မိမိစိတ်သည် လည်း မသင့်တော်မှန်းသိနေပါလျှ က်တွေးဖြစ် အောင်တွေးနေမိတာတွေ သူတို့ပြောတဲ့ အန်တီနုလွင်ရဲ့ လိင်ဆွဲဆောင်တဲ့ အကြောင်း တွေကို ဘာကြောင့် စိတ်ဝင်တစား နားထောင် ချင်မိတယ် မသိဖြစ်ရသည်။

သုံးခွက်ကုန်သွားပြီးလို့  လေးခွက်မြောက်တစ်ဝက်လောက်အရောက်မှာဦးဦးရဲတို့ နည်းနည်းကောင်းစပြု လာတယ်လို့ သံဒိုင် သတိထားမိ လိုက်သည် ဦးဦးရဲတို့အသက်ကြီးသွားလို့ပဲလားမသောက်တာပဲကြာလို့လားမသိသိပ်မသောက်နိုင်တော့တာ တွေ့ရသည်။ ကိုစိုးမောင်ကပဲ စကားတွေ အများကြီးပြောနေပြီး ဦးဦးရဲဆီက စကားထွက်လာဖို့ နှပ်ကြောင်း ပေးနေတော့ သံဒိုင်တို့ သုံးယောက်သားလည်း ငြိမ်ပြီးနား ထောင်နေရသည်။

"မိတ်ဆွေကြီးရဲ့ ဆရာကတော်က တစ်ကယ် ချောတယ်ဗျ ဒီမြို့သူတွေ အိုတာရော ပျိုတာ ရော သူ့ကို မမှီကျ ဘူးဗျ "

" မဝါ ကိုပြောတာလား…သူကတော့ ဘယ်မှာ  နေခဲ့ နေခဲ့ သူ့အလှကြောင့်လူသိများပါတယ်  တကယ်လည်း လှတဲ့ ချောတဲ့ အမျိုးသမီး  တစ်ယောက်ပါ"

 "မာနတော့ ကြီးတယ်ဗျ နော်"

"အနေအေးလို့ မာနကြီးတယ် ထင်ရတာပါဗျာ  တကယ်စေတနာကောင်းတဲ့ သူပါ"

"ကျနော်တို့ကသူနဲ့လည်းစကားမပြောဖူးတော့  မသိပါဘူးဗျာ ဘေးလူတွေ ပြောကျတာပါ  ဒါနဲ့ ဦးမောင်လတ်က ဘယ်ချိန်လေဖြတ်တာ လဲဗျ  ကြာပြီလား"

"နှစ် အတိအကျ တော့ မသိဘူးဗျ  ကြာတော့ ကြာပြီရယ်…မဝါ က ဆရာ့သမားရဲ့ အမနဲ့ လည်း အဆင်မပြေဘူးလေ…ဒါကြောင့် ဒီမှာ နေဖို့ ရွှေးလိုက်တယ်ပြောတယ်…ဘယ်သူနဲ့ ဆက်စပ်မိပြီးဒီမြို့ကိုနေဖြစ်သွားတယ်လို့တော့ သေချာ မသိဘူး"

"မိတ်ဆွေပြောတော့ သူက မာနမကြီးဘူး  တကယ်စေတနာ ကောင်းတဲ့သူဆို ဘယ်လို  မိတ်ဆွေဆရာသမားရဲ့ အမနဲ့ အဆင်မပြေရ  တာလဲဗျ "

"မာနမကြီးဘူးဆိုတာ လူအများကို မောက်မာစွာ မဆက်ဆံတာကို ပြောတာပါဗျာ…  ကိုယ်ကျင့်တရားတွေ ငွေရေးကြေးရေး ကိစ္စ  တွေကျ  နည်းနည်းမှ အထိမခံတဲ့မာနတော့  ရှိမှာပေါ့"

"မိတ်ဆွေကြီးက အကြောင်းစုံ သိမှာပဲ ပြောပြ  ပါဦးဗျာ"

"ကျုပ်တို့လည်း ယောင်္ကျားကြီးတွေ ဖြစ်နေပြီး  မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အတင်း ပြောသလိုများ  ဖြစ်နေသလားဗျာ"

"သူ့မကောင်းကြောင်း  ပြောတာမဟုတ်လို့   အတင်းပြောတယ်လို့ သတ်မှတ်လို့မရပါဘူးဗျ  လူတစ်ယောက်အကြောင်း …  သိတဲ့ လူတစ်ယောက်က…  စိတ်ဝင်စားတဲ့ လူတွေကို…  ပြန်ပြောပြတာပဲဗျာ………"

ကိုစိုးမောင် မိန်းမတွေနဲ့ ပတ်သက်ခွင့်ရတာ စကားပြောကောင်းခြင်းကလည်းအဓိကနေရာ က ပါလိမ့်မယ်လို့ သံဒိုင် မှတ်ချက်ပြု မိသည်။

"မဝါ တို့က အစကပိုက်ဆံရှိတယ်ဗျ ..နောက်မှ သူ့ အဖေလည်းဆုံး သူ့အမေလည်းမကျန်းမာ တော့မှ စည်းစိမ်တွေတစ်တိတိနဲ့ကုန်သွားတာ သူ့အဖေရဲ့ လူယုံတွေသတ်တာလည်းပါတယ် လို့ သိရတယ်…သူ့အဖေဆုံးတော့  မဝါက ကျောင်းတက်နေတဲ့နောက်ဆုံးနှစ်ရောက်နေ ပြီလို့သိရတယ်..

အမေဖြစ်သူကလည်းကျောင်း ပြီးအောင် နေခိုင်းလိုက်တာမှာ အလုပ်တွေက ဘယ်လိုမှ အဖတ်ဆယ်လို့ မရအောင် ဆုံးရှုံး သွားသတဲ့လေ…မဝါကျောင်းပြီးတော့လုပ်ငန်း ခွင် ဝင်မလို့လုပ်တော့ အကြွေးဆပ်စရာစာရင်း တွေပဲ တွေ့ရတော့သတဲ့လေ…မဝါရဲ့အမေဖြစ် သူကကျန်းမာရေးလည်းမကောင်းအလုပ်ကိစ္စတွေကိုလည်းနားမလည်ပဲလတ်မှတ်ထိုးထားခဲ့ကြောင့် မဝါ ဘာမှလုပ်လို့မရတော့ဘူး… 

ဒါနဲ့ ရှိတာတွေ  ရောင်းချ ပြီး   ပေးစရာရှိတဲ့  အကြွေးတွေ ပေးပြစ်လိုက်တော့…နေစရာအိမ် ပဲ ကျန်တော့သတဲ့  အိမ်တောင် မဝါအဖေရဲ့ ကောင်းတဲ့ မိတ်ဆွေတွေကြောင့်ကျန်တာ… လောကကြီးမှာတော့မကောင်းတဲ့လူများသလို ကောင်းတဲ့သူတွေလည်းရှိကြပါတယ်..

ကိုယ်က သိတတ်ဖို့ပဲ လိုတာပေါ့ဗျာ…… မဝါက အမေအိုကြီးကို လုပ်ကျွေးနေတုန်းမှာပဲမြို့ကသူဋ္ဌေးဆိုသူတွေသူဋ္ဌေးသားတွေလပ်ထပ် ယူဖို့ လာရောက်တောင်ရမ်းကျ သတဲ့… ဘယ်သူ့မှ လက်မခံခဲ့တဲ့ မဝါ ဆရာသမားနဲ့မှ အကြောင်းပါတော့တယ်…မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှပဲဆရာသမားရဲ့အမဖြစ်သူနဲ့စကားပြောမတည့် ကြတော့တာ။

ဆရာသမားရဲ့  အမကလည်း  ခပ်ညံ့ညံ့တော့ မဟုတ်ဘူးလေ…မဝါ လိုပဲ ဦးစီးသူ ဆုံးသွားတော့ သူ့အောက်ကမောင် သုံးယောက်ကို ထိန်းကျောင်းပြီးစီပွားလုပ်လာတာအောင်မြင်ခဲ့တယ်လေ…ဆရာသမားရဲ့ ညီ တစ်ယောက်ကတော့ သူသဘောကျတဲ့  မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ပဲ လက်ထပ်ပေးခဲ့ တာ…နောက်တစ်ယောက်ကတော့ လူပျိုကြီး သင်္ဘောသားလို့ သိရတယ်...

သူက မဝါကို ပိုက်ဆံမက်လို့ သူ့မောင်ကိုရအောင်ယူပါတယ် ပြောတော့ မဝါကလည်း  မဟုတ်တော့မခံနိုင် မိန်းမချ င်းစကားများတာပေါ့ ဆရာသမားပြော ပြလို့ မဝါ ပြောခဲ့တာတွေ သဘောကျ လွန်းလို့ ခုထိ မှတ်မိနေသေးတယ်…"

"ဆက်ပါဦး မိတ်ဆွေကြီးရယ်"

ဦးဦးရဲက ဘီယာတစ်ကြိုက်မော့လိုက်ပြီး ဆက်ပြောလာပါတယ်…။

"မဝါကလည်းတကယ်မညံ့ဖူးဗျ …ဒါမဲ့ ဆရာ့ရဲ့  အမကလည်း သူလည်း မိဘဆုံးခဲ့ပေမဲ့ စီးပွား  မပျက်အောင် ဆက်လုပ်နိုင်ခဲ့တော့ မဝါကို  နှိမ်ချင်ခဲ့ပုံရပါတယ်…………။

"ညည်းလိုပဲငါလည်းမိဘတွေဆုံးသွားခဲ့တာပါ ဒါမဲ့ စီးပွားမပျက်ပေါင်အေ…ပိုလို့တောင် ဖြစ်ထွန်းသေးတယ်…ငါတို့ စီးပွားရှိတာ မရှိတာ လေ့လာခဲ့တဲ့ ညည်းကပိုသိမှာပါ…ငါတို့မိန်းမ တွေကလည်းခက်တယ်အေ့…ရုပ်ကလေးက လှပြန် ကိုယ်လုံးကလည်း သူများထက် ပိုလှ   နေရင် အရည်အချ င်းရှိဖို့ မကြိုးစားချ င်ဘူး ဒီအလှကိုပြပြီး ထိုင်စားချ င်တော့တာ…အဲ့လို မိန်းမတွေထဲ ငါတော့ မပါဝင်ခဲ့ဘူးပေါ့ အေ…  ညည်းလောက်မလှခဲ့တော့ ယောင်္ကျားမရခဲ့ တာလည်း ဖြစ်ချ င်ဖြစ်မှာပေါ့ အဟင်း ဟင်း"

"အော်!အမရယ် "မိန်းမဥစ္စာ အဆင်း" ဆိုတဲ့ စကားက အပိုပြောခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ…… အကြောင်းတွေကြောင့်ရူပါသိပ်မလှတဲ့ မိန်းမ  တွေမှာတော့ အဆင်းမရှိလို့ အချင်းရှိအောင် ကြိုးစားရတာပေါ့…အဆင်းလည်းမရှိအချ င်းလည်းမရှိရင် အဲဒီ အမျိုးသမီး ခွက်ဆွဲရင်ဆွဲ  မဆွဲချင်ရင်လည်းတစ်ခြား  အဆင်ပြေတာ တစ်ခု လုပ်စားရုံပဲ ကျ န်တော့တယ် ရှင်"

"ရုပ်အလှက မတည်မြဲပါဘူးအေ"

"ဘယ်အရာကတော့တည်မြဲတယ် ရှိလို့လား"

"ကိုယ်တိုင်အရည်အချင်းရှိထားတော့ဘယ်သူ့  ဆီမှ လက်ဖြန့်တောင်းစရာ မလိုတာပြောတာ  ပါအေ…နားရောလည်ရလား"

"အလှတစ်ခုဗန်းပြပြီး  အိမ်ထောင်ပြု ခဲ့တဲ့  အမူ ိးသမီးတွေအတွက်တော့ဟုတ်မှာပါ ရှင်"

"ညည်းကတော့ အလှဗန်းပြပြီး အိမ်ထောင်ပြု ခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူးနော်…အဟင်း …ဟင်း"

"မသိတဲ့လူတွေကပဲထင်ချ င်သလိုထင်နေတာ  ပါရှင်… "ဝါနုနုလွင်"ဆိုတဲ့ ကျ မ  က ပိုက်ဆံတာ သိပ်မက်တဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်ဆိုရင်  အခုကျ မ ရဲ့ ခင်ပွန်းကို ဘာလုပ်လက်ထပ်လိမ့်မလဲ…သူ့ထက်ပိုက်ဆံချမ်းသာသူတွေနဲ့  လက်ထပ်ခဲ့မှာပေါ့……

ဒါပေမဲ့ ကျမခင်ပွန်းရဲ့စိတ်နေစိတ်ထား လူအား လုံးအပေါ်ကြင်နာသနားတတ်မှု့အမျိုးမျိုးသော ကောင်းခြင်းတွေရှိတဲ့ နှလုံးသား ပိုင်ရှင်ကို အဲဒီပိုက်ဆံတွေထက် ပိုမြတ်နိုးခဲ့တာ ရှင့်"

"ညည်းကပြောတတ်ပါအေငါ့မောင်အကြောင်း  ဘာဆိုဘာမှ မသိခဲ့ဘူးပေါ့"

"လက်ရှိရာထူးနဲ့ တာဝန်ထမ်းဆောင်တာရယ် မိဘတွေမရှိတော့ဘူး…အမကြီးတစ်ယောက်နဲ့ ညီနှစ်ယောက်ရှိတာ သိတာကလွဲလို့ကျန်တာ မသိခဲ့ပါ…သိစရာလည်းမလိုဘူး သတ်မှတ်လို့ မမေးခဲ့ပါ"

"ကိုယ် တစ်ဘဝလုံး လက်တွဲရမဲ့သူပဲအေ…  စီးပွားရေး အခြေအနေတော့မေးသင့်တာပေါ့"

"မေးဖို့ မလိုပါဘူးရှင် ကျမ ကလည်း စားစရာ  မရှိလောက်အောင် ငတ်ပြတ်နေတဲ့သူမှ…  မဟုတ်ခဲ့တာ…အမက ဥစ္စာရှာဖွေခြင်းနောက်  ပဲ လိုက်ခဲ့တယ်နဲ့တူတယ်…ပညာကို မရှာဖွေ  ခဲ့ဖူးမလား…ကျ မ ပြောတာ အတန်းပညာ  မဟုတ်ဘူးနော်"

"ဘာလုပ်မှာလဲအေ ညည်းပြောတဲ့ပညာတတ်တွေ ငတ်နေကြတယ်အေ့…လောကကြီးမှာ   ဥစ္စာမရှိရင်  အရာကို မဝင်တာ"

"ကိုယ့်ခံယူချက်အပေါ် မူတည်ပါတယ်ရှင် ပညာအလေးထားသူအတွက် ဥစ္စာကတန်ဖိုး မရှိသလို…ဥစ္စာပစ္စည်းတန်ဖိုးထားသူအတွက်   ပညာကအလကားပါ…   လူရယ်လို့ ဖြစ်လာရင် လိုအပ်ချ က် ရှိကြသူ ကြီးပါ…ကျ မ မှာလည်းလိုအပ်ချ က်တွေ ရှိပါတယ်။

တစ်ဖက်လူက ကိုယ်ထင်သလို…   ဟုတ်လား မဟုတ်လား သေချာ မဝေဖန်   မဆုံးဖြတ်နိုင်ပဲ မိမိထင်မိထင်ရာနဲ့ ရမ်းပြော တာတွေကမကောင်းပါဘူး။ လိုအပ်ချက်များ စွာရှိတဲ့  ကျမက  အဲဒီတစ်ခုတော့ သေချာ စဉ်းစားပြီးမှ ပြောတတ်ပါတယ်။စကားမထွက် ခင်ကတည်းကသေချာ စဉ်းစားဝေဖန်ပိုင်းခြား  ပါတယ် ရှင်………  ကျ မပြောတဲ့ ပညာရဲ့အဓိပ္ပါယ်က  အဲဒါပါ"…

"ဆရာသမားမှာလည်းတစ်ဖက်ကမိခင်လိုအမ  တစ်ဖက်မှာလည်း ချစ်လို့ ယူထားတဲ့ မိန်းမ ဆိုတော့ ဘာမှဝင်မပြောသာဘူးလို့သိရတယ်  ဆရာသမားရဲ့ အမက မှားတယ်လို့ မပြောလို ပေမဲ့ မဝါ ကသူထင်ထားတဲ့ အမျိုးသမီးမျိုး  မဟုတ်တာတော့ သေချာတယ်လေ..ဆရာသမား အမက မဝါနဲ့သာ စကားများခဲ့ ပေမဲ့ ခုမဝါသားလေးကျတော့တူတွေတူမတွေကြားမှာ အချစ်ဆုံးတဲ့…သူ့ပိုင်ဆိုင်မှု့ အမွေ တောင် ဒီကလေးပဲ ပေးမှာဆိုပဲဗျ "

သံဒိုင် ကိုစိုးမောင်မျ က်နှာတစ်ချက်လေ့ကြည့် လိုက်တော့ သူကြားချင်တဲ့ စကားတွေမဟုတ် သေးတော့ သိပ်အလိုမကျ ဖြစ်နေပုံ ရတယ်။ သံဒိုင် ပိုက်ဆံသာ ပါသေးရင် ဒီဝိုင်းကိုသူ ရှင်း ဖြစ်လောက်သည်။ သူမသိသေးတဲ့ အန်တီ့ အကြောင်းတွေသိလိုက်ရတာ ကျေနပ်မိသည်။ ဦးဦးရဲက စကားဖြတ်လိုက်အပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကိုစိုးမောင်က…

"မိတ်ဆွေကြီးရဲ့ဆရာသမားလင်မယားဟိုဒင်း  ဟိုကိစ္စမှာတော့ သိပ်ကြမ်းကျတယ်ဆိုဗျ …  ခောတ်စကားနဲ့ပြောရရင် ထောင် ခွဲတယ်လို့  တောင် သိရသတဲ့ဗျ "

ကျုပ်တော့မမြင်ဖူးပါဘူးဗျာ…ကိုစိုးမောင်အကိုက တစ်ခါသားမေးဖူးလို့ သူများပြောတာတွေကြားခဲ့ရသမျှ တော့ ပြောပြဖူးတယ်…ကြားဖူးနားဝတွေကလည်း စိတ်ကူးယဉ်ပြီးပြောကျတာပါဗျာ…သူတို့ချောင်းကြည့်တဲ့ပုံနဲ့ထွက်လာတဲ့ စကားနဲ့ တိုက်ကြည့်လိုက်ရင်အဖြေက ရှင်းရှင်းလေးပါ…ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ပါဘူး…အဲ့ တစ်ခါသားတော့ မဝါ ရဲ့ ဖင်ကြီးကို ဒီအတိုင်း ရှင်းရှင်းမြင်ခဲ့ရဖူးတယ်…ဒါမဲ့ခဏလေးပဲ မြင်လိုက်ရတာပါ"

"ဟာ! လုပ်စမ်းပါဦးဗျ …ဒေါ်ဝါနုနုလွင် ဖင်သား  ကြီးတွေ ဒီတိုင်းမြင်လိုက်ရတာဗျာ…  နည်းတဲ့  အခွင့်အရေးမှတ်လို့ အဟီး!"

သံဒိုင် ကြက်သားသည် ကိုချစ် ကိုကြည့်လိုက် မိတော့…သောက်လက်စ ဘီယာခွက်ကိုအမြန် ပြန်ချ ပြီး  ဦးဦးရဲ ပြောမဲ့စကားတွေကို… နားစွင့်ထောင်နေတဲ့ ပုံလေးက ပီဘိကလေး တစ်ယောက်သဖွယ် ချ စ်စရာ သနားစရာပင် ကောင်းနေတော့သည်။

"တစ်ခါသားလားဗျာ ဆရာနဲ့ကျုပ်နဲ့အမှု့တစ်ခု အတွက် ရွာဘက်ဆင်းသွားလိုက်တာ… မထင်မှတ်ပဲနှစ်ညအိပ်ကြာသွားတယ်။တရားခံပြန်လာခဲ့ရင်လည်း တစ်ခါတည်းဖမ်းနိုင်အောင် လို့ စောင့်နေခဲ့တာ…

အဲဒါနဲ့  ကိစ္စတွေပြီးလို့… ဒီကိုပြန်လာကျ တော့ ဆရာသမားက သိပ်လိုချ င်နေတာ နေမှာပေါ့ဗျာ……ဒါကယောင်္ကျားခြင်း နားလည်ပေးလို့ရပါတယ်။ အချိ န်ကလည်း နေ့ခင်း ၁ နာရီလောက်ရှိပြီမို့ ဗိုက်ကလည်းဆာ နေပေမဲ့ ဆိုင်မှာ မစားတော့ဘူး…အိမ်မှာပဲ စား မယ်ဆိုပြီး ဒံပေါက်နှစ်ထုတ်ပါဆယ်ထုတ်ခဲ့ကြတယ်

ဆရာကအရင်ဆင်းလိုက်တော့ဒံပေါက် ထုတ်က ကူ ပ်ဆီပါလာတော့တာပေါ့…… ဒါနဲ့ ဆရာလည်း ဗိုက်ဆာနေမှာလို့ တွေးမိပြီး ဆရာဆီ လာပေးလိုက်တော့… ဆရာနဲ့မဝါကအိပ်ခန်းထဲကိုဝင်စပြု နေပြီတံခါး အကုန်မပိတ်ရသေးဘူး နည်းနည်းလေး ကျန်နေသေးတာ…ခုမှ ပွတ်သတ်နမ်းနေကြပုံ ရတယ်။

ကျုပ်လည်း အသံမပေးပဲဝင်လာလိုက် တာ မှန်သွားတယ်ဗျ  နို့မို့ရင် သူတို့အတွက် အနှေက်အယှက်ဖြစ်သွားမှာ… ဆရာသမားတော့ ဗိုက်ဆာတာတောင် ခဏ မေ့သွားပုံ ရပါတယ်…… ကျုပ်လည်း တဒင်္ဂ ရပ်ကြည့်မိနေတာပေါ့… မဝါရဲ့ လက်ပဲဗျ တံခါးကို နောက်ပြန်လှမ်းဆွဲ ပိတ်နေတာ မမှီဘူးဖြစ်နေပုံရတယ်…

တံခါးဘုသီးဆီကို လက်ပဲထွက်ထွက်လာတယ် ကျုပ်က ဘာမှ မမြင်ရသေးဘူးနော် ထွက်လာ တဲ့လက်ပဲမြင်နေရသေးတာ…ဒါမဲ့တွက်ကြည့် လိုက်ရင်အဖြေရှိပြီးသား ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်ပဲဟာ… မဝါရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို ဆရာသမားက အလွတ် ပေးပုံမရဘူးလို့ ခန်းမှန်းရတယ်…

တံခါးပိတ်လို့ ရအောင်နှစ်ယောက်သားနောက်ကိုပူးကပ်ရင်း ပြန်ဆုတ်လာပုံရတယ်…ဟ နေတဲ့ တံခါးကြား ကနေမြင်လိုက်ရတာက မဝါရဲ့ ဖင်ကြီး…… ခါးမှာ လုံချည်မရှိတော့ဘူး…ခါး အပေါ်ပိုင်းကို ဘာမှမမြင်ရပဲနောက်ကိုကောက်ပြီးကားထွက် နေတဲ့ဖင်သားကြီးတွေကိုဒီတိုင်းမြင်လိုက်တာ

မြင်လိုက်ရတဲ့အချိန်ကအကြာကြီးမဟုတ်ပဲ ခဏလေးလို့ ဆိုခဲ့တာထက်တော့ ပိုပါတယ် နည်းနည်းတော့ ကြာကြာမြင်လိုက်ရတယ်လို့ ပြောရမှာပေါ့…မဝါက တကယ်ပဲ ဖင်သိပ်လှတဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ပါ… ကျုပ်လည်း ဒံပေါက်ထုတ် အသာချ ပြီး လှည့် ပြန်ခဲ့ပါတော့တယ်"

ဦးဦးရဲ ရဲ့စကားအဆုံးမှာတော့ ကိုချစ် က မျ က်လုံးကိုစုံမှိတ်အသက်ကိုတဝရှုသွင်းလိုက် ပြီး လေကိုအပြင်ပြန်မထုတ်သေးပဲ… ဦးဦးရဲ မြင်ခဲ့ရပါတယ်ဆိုတဲ့ အန်တီ့ရဲ့ ဖင်ကြီးကို စိတ်ကူးနဲ့ပုံဖော်ကြည့်နေပုံ ရသည်။

သံဒိုင်အားလုံးကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ကိုပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။အိမ်ပြန် လမ်းတစ်လျှောက်ရော အိမ်ရောက်လို့  အိပ်ယာဝင်တဲ့အထိသံဒိုင့်အတွေးထဲမှာ အန်တီဝါနုနုလွင် ရဲ့ပုံရိပ်တွေက အတွေးထဲမှာ စိုးမိုးနေစဲ…ဒါသည် အချစ်ပဲလား…လိင်စွဲဆောင်မှု အားကောင်းတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကိုလိင်စိတ်သက်သက်နဲ့တပ်မက်မှု့ပဲလား…သံဒိုင် သေချာမဝေခွဲနိုင်သေးဘူး…

နှလုံးသားကထွက်ပေါ်လာတဲ့ အချ စ်နဲ့ ချ စ်ခဲ့ပါတယ်ဆိုတဲ့ မြသန္တာကို  ဖြတ်ပြစ်လိုက်ပုံစဉ်းစားမိတော့လည်း သံဒိုင် အန်တီနုလွင်ကိုလိင်စိတ်သက်သက်နဲ့တက်မက်နေတာမဟုတ် ပြန်ဘူး…ချစ်နေပါတယ်လို့လည်း အဓိပ္ပာယ် မဖွင့်ဆိုသင့်………

အချ စ်နဲ့ လိင်စိတ် လိင်စိတ်နဲ့ အချစ် တိုက်ရိုက်အချိုးကျ နေသလို ပြောင်းပြန် အချိုးလည်း ကျနိုင်တယ်…… အချစ်… နှလုံးသား… လိင်စိတ် လိင်စိတ်… နှလုံးသား …အချစ် ဝေါဟာရများဖြင့် ခေါင်းထဲမှာ ရှုပ်ထွေးမိပြီး ဘီယာ အရှိန်နဲ့မို့ ငယ်သံဒိုင် အိပ်ပျော်သွားပါ တော့သည်။

...........................................................................................

 "ဟာ! ၄ နာရီထိုးတော့မယ်သားကြီး ဘောလုံး  ကန်ရမှာ လစ်စို့"

"အေး ဟုတ်သားဟမနေ့ကမင်းပြောထားတာ ငါမေ့နေတာ…ဟိုရောက်လို့ လူပြည့်နေရင် ငါ မကန်ဘူးနော် သားကြီး"

ဒီနေ့တော့သံဒိုင် မင်းဇင်တို့အိမ်လာဖြစ်သည်။ နေ့ခင်းထမင်းစားပြီး ထွက်လာလိုက်တာ အန်တီ နဲ့မင်းဇင်ကလည်းဇာတ်ကားကြည့်နေ  တာမို့ဝင်ထိုင်ကြည့်လိုက်တာဇာတ်ကားထဲမှာ ဈာန်ဝင်သွားရသည်။မနေ့ကညနေ မင်းဇင်နဲ့ ဘောလုံးကွင်းနားမှာတွေ့ဖြစ်တော့… ဒီနေ့ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်ကကောင်တွေနဲ့  ဘောလုံးကန်ဖို့ ချိန်းထားကြောင်းအပျင်းပြေ ဝင်ကန်ချင်ကန်လို့ ရကြောင်း ပြောခဲ့သည်။ သံဒိုင် ဇာတ်ကားကြည့်နေရင်းလဲ တစ်ချ က် တစ်ချက် မနေ့ညက ကိုစိုးမောင်တို့အဖွဲ့ ပြော တာတွေ ပြန်ကြားမိပြီး  အန်တီနုလွင်ကိုလှမ်း ကြည့်ဖြစ်သည်။

"ဘောင်းဘီတွေတောင် ပါမလာဘူးကွာ"

"မင့်အိမ်တော့ ပြန်မနေတော့နဲ့ ငါ့ဘောင်းဘီ  တွေပဲ ဝတ်ခဲ့တော့ပေါ့"

သံဒိုင်ကမင်းဇင်ရဲ့ အဝတ်အစားတွေ ယူဝတ် တတ်သလို မင်းဇင်ကလည်း သံဒိုင်ဆီက အဝတ်အစားယူဝတ်တတ်သည်။ကြို က်လွန်း  မကကြို က်ရင် အပိုင်ပေးဖြစ်သလို…ကိုယ်က ဝယ်လာပြီး သူဝတ်လိုက်လို့ကိုယ်ထက်လိုက် ဖက်တယ်လို့…သူဝတ်တာပိုလန်းတယ်လို့မြင်  ရင် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တန်ဖိုးကို  မတွက်တော့အပိုင်သာ ပေးလိုက်တော့သည်။ 

မင်းဇင်အခန်းထဲရောက်တော့ သံဒိုင်က တန်းပေါ်က မင်းဇင်ရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဝတ် ရန် အရင်ယူလိုက်သည်။သံဒိုင်တို့ ဘောလုံး ကန်ရင်ဘောကျ မှာကြောက်လို့ဆိုပြီးအတွင်းခံ ဘောင်းဘီတော့ မမေ့အောင်ဝတ်ဖြစ်သည်။  ဘောလုံးပွဲ ရှုံးတာနိုင်တာ အရေးမကြီး ဘောလုံးကန်ကောင်းတာမကောင်းတာသံဒိုင့် အတွက် အရေးမပါလှပေမဲ့… ပေါင်ခွကြားက ဘောကတော့ သံဒိုင့်အတွက် အရေးတကြီး ထိန်းသိမ်းရမဲ့ ပစ္စည်းလေ… ဘဝအတွက် သိပ်အရေးပါတဲ့ကောင်…

တစ်ခြားလူတွေက အိပ်ရင် နဖူးပေါ်လက်တင် အိပ်တာနဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်လက်တင်အိပ်တာနဲ့ ကိုယ်အားရသလို အိပ်ကြပေမဲ့  ငယ်သံဒိုင်က တော့မွေးရာပါအငယ်ကောင်ကိုလက်နှစ်ဖက် အုပ်ပြီး အိပ်ဖြစ်သည်။

အိပ်ပျော်သွားရင်တော့ ဘယ်လို အနေအထားရှိမှန်း မသိပေမဲ့… အိပ်မပျော်ခင်အထိ သတိတရထိန်းထိန်း သိမ်းသိမ်း လုပ်ရမှာက သံဒိုင်တို့ ယောင်္ကျား လေးတွေရဲ့ တာဝန်……  ပက်လက်လှန်အိပ်နေတုန်း အပေါ်ကတစ်ခုခု  ပြု တ်ကျ ပြီး အငယ်ကောင်အနာတရဖြစ်သွား မှာကို တွေးပြီး စိတ်ပူတတ်မိတာက သံဒိုင်…  ဒါကို လှောင်ပြောင်တာက မင်းဇင်……

သူ့ဆရာ ဦးကျေ ာ်မြင့်မောင်လည်း အဲ့လိုအိပ် တတ်တာ ပြောပြသလို… သူကသူ့ဟာကိုတန်ဖိုးရှိရှိအသုံးချ တတ်တယ်  မင့်မှာရှိနေတာက အပိုပါပဲ ထိန်းသိမ်းရတာလဲ သက်သာအောင်ဖြတ်ပြစ်လိုက်ဖို့နောက်ပြီး  ပြောတော့ သံဒိုင်က…

"လူသာ အသေသတ်ပါ ဆရာလတ်ရယ်"လို့   ပြန်ပြောခဲ့ရသည်။

အခုလည်းဘောလုံးကန်ဖြစ်မှာမဖြစ်မှာသေချာ မသိသေးပေမဲ့  ကြို တင်ကာကွယ်တဲ့ အနေနဲ့ မင်းဇင်ဘောင်းဘီ ကောက်ဝတ်လိုက်တော့…

"အား! ပူလိုက်တာကွာ…  အား!သားကြီး လုပ်ပါဦးကွ"

"ဟာ!သံဒိုင် အဲဒီအတွင်းခံဘောင်းဘီ မြန်မြန်  ချွတ်လိုက်…sorry ကွာ ငါပြောဖို့ မေ့သွားလို့  မင်းကလည်း ဝတ်တာ မြန်လိုက်တာ"

"အား! ငါ့ကောင်ကြီးမှာ တအားပူတယ်ကွာ" 

ပြောရင်း သံဒိုင်မှာပေါင်ကြားကအငယ်ကောင် ကို ကိုင်ပြီး မျက်ရည်တွေပင်အလိုလိုထွက်လာ သည်။

"ဟိုနေ့က ငါ မြတ်မွန်နဲ့ ဦးတိုင်းရဲ့ ငရုတ်ခြံထဲ  မှာ ချိန်းတွေ့တုန်းက ချွတ်မိထားရာမှာ………"

"အာ!!!!တော်ပါကွာနောက်မှပြောပြငါဘယ်လို  လုပ်ရမလဲ  ကူညီပါဦးကွာ အား!"

"နောက်ဖေးက ရေချိုးကန်နားရေသွားဆေး  ကြည့်ပါ့လား"

မင်းဇင်စကားမဆုံးသေးဘူး သံဒိုင်တို့ ပြေးပြီ… မင်းဇင်ကအဝတ်အစားလဲပြီးရောက်လာတော့

"ဘယ်လိုလဲ သားကြီး သက်သာလား"

"အား! မရပါဘူးကွာရေလောင်းနေတုန်း  ခဏ ပါပဲ…ယီးကွာ  တောက်!"

"ငါလည်း တစ်ခါမှ မကြုံဘူးတော့ဘယ်လိုပြော  ရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူးကွာ……  ဒါကိုဒီလောက်ဂရုစိုက်တဲ့ကောင်မှဖြစ်ရတယ်  လို့ကွာ အဟီး ဟီး"

"မင်းက လာနောက်ပြီး ရယ်နေသေးကွာ"

"မင့်ခံစားချက်ကို နားလည်ပေမဲ့မင်းဖြစ်နေတဲ့ ပုံကိုအူယားလို့ပါကွာ ဟီးဟီး ဟားဟားဟား"

"မင်းဘောလုံးကန်ရမှာနီးနေပြီသွားတော့ကွာ"

"အေးပါ ငါသွားမယ် အိမ်ကရေတွေ  ကုန်ချင်  ကုန်သွားပါစေ့ သက်သာအောင် လောင်းကွာ  ညမှ တီးဆိုင်မှာတွေ့မယ်" 

လို့ပြောပြီး  မင်းဇင် ထွက်သွားပါတော့သည်။  သံဒိုင်လည်း ဝေဒနာသက်သာစေရန် ရေတွေ  တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်ပဲ စွတ်လောင်းနေတာ…  မင်းဇင် ထွက်သွားတဲ့ဆိုင်ကယ်သံကြားလိုက် ရပြီး တော်တော်ကြာမှ သံဒိုင့်နားကို…  အန်တီနုလွင် ပန်းကန်းလုံးလေး လက်ထဲကိုင်  ပြီး ရောက်လာပါတော့သည်။

"မောင်ငယ်…ပူတာ သက်သာလား"

"မသက်သာဘူးအန်တီ ရေမလောင်းလိုက်ရင်   ပြန်ပူတယ်"

"ရေမလောင်းရဘူး သားရဲ့  ဆားနဲ့ပွတ်ရမှာ ဆားပွင့်တွေကကြမ်းမှာစိုးလို့ အဝတ်သန့်သန့် ထဲ ဆားထည့်ပြီး ကြိတ်ခဲ့တယ်"

"ဟုတ်…အန်တီက ကျ နော်တို့ ဖြစ်တာဘယ်  လိုသိလဲ"

"သားတို့ပြောနေတာတွေအန်တီကြားပါတယ်  မင်းဇင်ကလည်း သံဒိုင်တို့ ပေါင်ခွကြားမှာ ငရုတ်သီးထည့်မိလို့ ဘောလုံးကန် မလိုက်နိုင်  ဘူးလို့ ပြောသွားတယ်လေ……"

ပြောပြီးအန်တီက သံဒိုင်ရှေ့ကိုထိုင်လိုက်ကာ  ပန်းကန်လုံးထဲကဆားယူပြီးသံဒိုင့်လိင်တန်ကို စပြီး ပွတ်ပေးပါတော့သည်။သံဒိုင် ပုဆိုးကို  လှန်မ ထားလိုက်ပြီး မျ က်စိ့ မှိတ်လိုက်သည်။ ဘယ်လို ငရုတ်သီးမှန်းတော့မသိ ပူတာတော့ တော်တော်ပူသည်။အန်တီနုလွင်ကဘယ်ဖက်  လက်နဲ့ ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ပွတ်ပေးနေပြီး…  ညာဖက် လက်ကတော့ လိင်တန်ချေ ာင်းကို  နေရာအနှံ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတော့သည်။

ဆားကလည်းညက်နေအောင်ကြိတ်လာတော့  သံဒိုင့်မှာ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး နာကျင်မှု့  ဝေဒနာတော့ မခံစားရဘူး…အန်တီ နုလွင် ပွတ်ပေးတာက သံဒိုင်တို့ ဂွင်း  ထုသလို လက်နဲ့ ဆုပ်ပြီး လုပ်တာမျိုးမဟုတ်  ထိပ်ဖျားလေးကို…  လက်မ လက်ညှိုး လက်ခလယ် လက်ချောင်း  သုံးချောင်းနဲ့ ရွရွလေး ပွတ်ပေးသလို…  အချောင်းလိုက်ကိုကျ သူမ လက်ဖဝါးပြင်ပေါ်  တင်ပြီး ပွတ်ပေးသည်။လိင်တန် တစ်ခုလုံး  နှံ့သွားအောင်ကြတော့ ဂွင်းထုပေးသလိုမျိုးပဲ ကိုင်ပြီး လုပ်ပေးသည်။

"သက်သာပြီလား သား"

အန်တီနုလွင်မေးလာလိုက်တော့…  သံဒိုင် မျက်လုံး ပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီးမှ

"နည်းနည်းသက်သာလာပါပြီ အန်တီ"

အစကတော့ပူတဲ့ဝေဒနာကြောင့်သံဒိုင်စိတ်ထဲ ဘာမှမဖြစ်သေးပေမဲ့ဆားရဲ့ အာနိသင်ကြောင့် အပူ သက်သာလာတော့ အငယ်ကောင်တို့ ရုန်းကြွ လာရပြီ…ပြီးတော့လိင်တန်ကို ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေတာက အန်တီနုလွင်လေ… အန်တီနုလွင်လည်း သံဒိုင်အတွက် စိတ်ပူပြီး လုပ်ပေးမိပေမဲ့ သူ့လက်ထဲမှာတင် သူ့ရှေ့မှာပဲ သံဒိုင့်လိင်တန်ကြီးက တစ်ဖြည်းဖြည်းကြီးလာ တော့……လိင်တန် အရွယ်အစားကို ကြည့်ပြီး အံ့သြမိပုံရတယ်လို့ ထင်သည်။ 

လူပျိုတစ်ယောက်ရဲ့လိင်တန်ကို အမျိုးသမီးရဲ့ လက်နဲ့ကိုင်လိုက်လို့ ထကြွလာတာ မထူးဆန်း ပေမဲ့…အားကောင်း ထွားကြိုင်းလှတဲ့ ဆိုဒ်မို့ ပိုအံ့သြမိသွားတာလို့ သံဒိုင်တွေးလိုက်သည်။အပူဒဏ်ကလုံးလုံးမပျောက်သေးသော်လည်း တော်တော်လေးတော့ သံဒိုင်မှာသက်သာလာ ပါပြီ။အန်တီနုလွင်ကတော့ ဆက်ပြီးပွတ်ပေး နေစဲ….…

"အားနာလိုက်တာ အန်တီရယ်ကန်တော့နော်"

"ဘာဖြစ်လို့ အားနာရမှာလဲ သားရယ် မိသားစုဝင်လို ဖြစ်နေကြပြီကို"

အန်တီကစကားပြန်ပြောအပြီးမှာ" ဟင်း..."ဆို တဲ့ သက်ပြင်းချ သံလေးပါ သံဒိုင် ကြားလိုက်မိ ရသည်။သံဒိုင်က……

"ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီ" 

လို့ ပြောလိုက်တော့  အန်တီနုလွင်က အောက်ကနေ သံဒိုင်ကိုမော့  ကြည့်ချိန်မှာ အန်တီ့ရဲ့ မျ က်နှာက နီနေပြီ…  အဆိုးဆုံးက အန်တီရဲ့ နှာခေါင်းချွန်ချွန်ကြီး  နှာခေါင်းထိပ်ကလည်းနီပြီး  ပွသရောင်ဖြစ်နေ  သလို ချွေးသီးလေးတွေတောင် စို့နေပါပြီ…

ခဏလောက်ထပ်အကြာမှာ… အန်တီနုလွင်က ပွတ်ပေးနေတာရပ်လိုက်ပြီး ရင်ဘတ်ထဲက လာတဲ့ မောဟိုက်သံကြီးနဲ့

"သားရယ် သားရဲ့မွေးရာပါကြီးကလည်းကွယ်"

လို့ ပြောပြီး ထိုင်နေရာမှထကာ သံဒိုင်အနီးမှထွက်ခွာသွားပါတော့သည်။       ။

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>