အိုဂျီကျောင်းသားတင်တဲ့ စာတမ်း အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသားသူ - လမင်းကြီး
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
အခန်း ( ၁ )
ကျနော့် နာမည်ကတော့ အောင်သူရိန်ဝင်း ပါ။ အိမ်ကရော၊ ရင်းနှီးသူတွေကရော ဝင်း လို့ပဲ ခေါ်ကြတယ်။ မနိုင်ယင်ကာ ပေါင်းနေတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်တာကတော့ "ငဝင်း" တဲ့။ ကျနော် တက်နေတာက ဆေးသိပ္ပံတက္ကသိုလ်မှာပါ။ ဘယ်ကျောင်း ဘယ်ရီးယားရောက်ပြီတော့ မပြောပါရစေနဲ့တော့။ တော်ကြာ လိုက်စုံစမ်းနေဦးမယ်။ ကျနော်က ရုပ်ကလည်း တော်တော်ကြည့်ကောင်းသား။
(ဟိဟိ ကြော်ငြာ နဲနဲဝင်ပါရစေ) အိမ်က တရုတ်သွေးပါတယ် ဆိုတော့ တမိသားစုလုံး ဖြူဖြူချောချော သန့်သန့်တွေပေါ့။ တက္ကသိုလ်စရောက်ကထဲက ပေါင်းတဲ့သူငယ်ချင်းတွေကလည်း အားကစားသမားနဲ့ အားကစား ဝါသနာပါသူတွေဆိုတော့ ကျနော်လဲ ကစားဖြစ်တော့ အရပ်အမောင်း ကောင်းကောင်း ထွားထွားကျိုင်းကျိုင်းပေါ့ ခင်ဗျာ။
ကဲဗျာ အင်ထရိုတွေ များနေပြီ ဇာတ်လမ်းစလိုက်ရအောင်
....................................................................................
ဆေးသိပ္ပံတက္ကသိုလ်၏ တစ်ခုသော စာသင်ခန်းအတွင်း ပါမောက္ခ ဆရာဦးမြတ်ကျော် လက်ချာပေးနေသည်။
" ကဲဟေ့..ကျောင်းသားတို့ ဆရာဒီနေ့ ဒီလပတ် လက်တွေ့စာတမ်း တင်ရမယ့် ခေါင်းစဉ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြောမယ်"
" ခေါင်းစဉ်ကတော့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်စဉ် လိင်ဆက်ဆံခြင်း ပြုခြင်း၏ အကျိုးဆက်များ တဲ့"
" ဝူးးးး ဟေး ဟေး ဟေး.. ရွှီ..ရွှီး.."
ဆရာဦးမြတ်ကျော်က ကျောင်းသားတွေကို လပတ် စာတမ်းခေါင်းစဉ်ကို ဖတ်ပြတော့...ယောက်ျားလေးကျောင်းသားတွေဘက်က အသံသေးအသံကြောင်နဲ့ ဩဘာသံတွေ ထွက်လာတယ်။
" ဆရာ..ဗိုက်ကြီးသည်က ဗိုက်ရှိတုန်း အဲဒါလုပ်လို့ရလို့လား ဆရာ"
ကျနော့် သူငယ်ချင်း ရဲထူးက ထမေးရော၊
" ဟာ..ရတာပေါ့ကွ ဒါပေမယ့် အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါလိုက်ပြီး သင့်သလို ချင့်ချိန်လုပ်ရတာပေါ့။ အဲ့ဒါမင်းတို့ကျောင်းသားတွေ မွှေနှောက်ရှာဖွေ ရီဆာ့ချ်လုပ်ပြီး သတ်မှတ်ရက်အတွင်း ပြီးအောင် တင်ရမှာဟေ့"
ဆရာက မျက်နှာ ခပ်တည်တည်ကြီးနဲ့ပဲ ပြောနေတယ်။
" ဟေ့ကောင်..မင်းအောကားတွေမှာ ဗိုက်ကြီးသည်တွေနဲ့ ချနေကြတဲ့ လိုင်းတွေ မကြည့်ဖူးဘူးလား.. ဖွတ်ကျား"
ကျနော်က ရဲထူးကို ဆရာမကြားရအောင် ခပ်တိုးတိုးပဲ ကပ်ဆဲလိုက်တယ်။
" မင်းကလဲကွာ ငါက ဒီလိုပဲ ဆရာ့ကို ဧည့်ထောက်ခံပေးရတာပေါ့ကွ လခွီးတဲ့"
ရဲထူးက သူ့ကို ကျနော် သူ့ကိုနှိပ်ကွပ်မှန်း သိလို့ မကျေမနပ်နဲ့ ပြန်ပက်တယ်။ ညနေစောင်း ကျောင်းအားကစားကွင်းမှာ ဘောလုံးကန်ကြလို့အပြီး အိမ်မပြန်ခင်၊ ရေကူးကန်ရေချိုးခန်းမှာ ရေဝင်ချိုးကြရင်း ဒီနေ့ ဆရာ ဦးမြတ်ကျော်ပြောတဲ့ စာတမ်းတင်ရမယ့် အကြောင်း ကျနော်နဲ့ တစ်ဖွဲ့တည်းသား သူငယ်ချင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြတယ်။
" ဟေး..တို့ဂရု(ပ်)က ၃ ယောက် ရှိတယ်ကွနော်၊ ငါရယ်၊ မင်း(ရဲထူး)ရယ်၊ နောက် မင်း(ဝေယံ)ရယ်"
ကျနော် သူတို့ကို တစ်ယောက်စီ လက်ညှိုးထိုးပြီး ပြောလိုက်တယ်။
" ဟုတ်ပြီလေ..ဒီတော့ ငါတို့ ဘယ်ကစပြီး အချက်အလက်တွေ ရှာကြမှာလဲ"
ရဲထူးက မေးတယ်
" ဟ! ငတုံးရ...အောကားတွေရှာပြီး အရင်ကြည့်ပေါ့ကွ၊ ဘယ်လို ဘယ်ပုံစံတွေ လိုးကြတယ် လေ့လာပေါ့၊ပြီးတော့ စာအုပ်တွေ ရှာဖတ်၊ အင်တာနက်ထဲ ဆာ့ချ်လုပ်ပြီး ရေးရမယ့်အချက်တွေ ရှာပေါ့၊ အင်ဖော်မေးရှင်း သိချင်ရင် ဗိုက်ကြီးသယ်တွေရှာပြီး ကိုယ်တွေ့ အင်တာဗျူးကြည့်ပေါ့ကွာ။ ပိုပြီး သေချာချင်ရင် ဗိုက်ကြီးသယ်ဖန်ပြီး ချကြည့်၊ ခွီးတဲ့"
ဝေယံက မျက်ခုံးတစ်ဖက် ပင့်ကာချီကာနဲ့ အရှည်ကြီး ပြောနေတယ်။
" မင်းကတော့ စောက်တလွဲ ဂွတ်အိုင်ဒီယာကောင်ပဲ ဝေယံ"
ကျနော် ဝေယံကို ပြန်နောက်လိုက်တယ်။
" ဟေ့ရောင်ငဝင်း...ယီးတဲ့မှပဲ..မင်းဘာသိလို့လဲ၊ ဗိုက်ကြီးသယ်လုပ်ရင် ကွန်ဒုံး သုံးစရာမလိုတော့ဘူး ကွ မင်း၊ အစိမ်းလိုက် စွပ်ရုံပဲကွ သိလား၊ ဘယ်လောက် အရသာ ကောင်းမလဲဆိုတာ"
ဝေယံက ထပ်ကွန့်လိုက်သေးတယ်။
" အေး ငါဖတ်ဖူးသားပဲ၊ ဗိုက်ရင့်လာလေ ပိုထန်လာလေဆိုပဲ၊ခွီးကွာ တော်တော့ ဆက်မပြောနဲ့တော့၊ မသာ.. မင်းလုပ်တာနဲ့ လီးတောင် တောင်လာပြီ"
ကျနော် ဝေယံကို ပိတ်ပြောလိုက်တယ်။
........................................................................................
ကျနော်တို့ ချိန်းထားတဲ့ အတိုင်း စနေနေ့ရောက်တော့ ကျနော်တို့ တစ်စု အပြာအောကားတွေ ကျနော့် အခန်းထဲမှာ တံခါးပိတ်ပြီး တိတ်တိတ် ခိုးကြည့်ကြပါရော။ အထူးသဖြင့် ဒေါင်းလုဒ်ဆွဲပြီး စီဒီထဲ ဘန်းထည့်ထားတဲ့ ပရက်ဂနင့် ဗိုက်ကြီးသည်လိုင်း ဗွီဒီယိုကားတွေပေါ့။
ဂျပန်ကားတွေ များပါတယ်။ ဖြူဖြူကိတ်ကိတ်လှလှ၊ နို့လှလှ ဗိုက်ကြီးသည်လေးတွေပေါ့။ ကြည့်နေလို့ ဘယ်လောက်မှမ ကြာသေးဘူး တံခါးလာခေါက်သံ ကြားရတယ်။
" ဟာ..လခွမ်းတဲ့ ပိတ်..ပိတ် ငထူး အရင် ပိတ်ထားလိုက်ဦး၊ ငါ့အမေ လာနေတယ်"
စက်ကမန်းကတန်း ပိတ်ပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့
" အမယ်..အားလုံး စုစုစည်းစည်းပါလား လူပျိုတွေ၊ ဘယ်တုန်းက ရောက်နေကြတာလဲ"
" ဪ ဟုတ်ကဲ့အန်တီ၊ နေ့လည်ကထဲက ရောက်နေကြပါ၊ဝင်းနဲ့ လစဉ် စာတမ်းတင် သင်ခန်းစာ လာဆွေးနွေးနေတာ"
ဝေယံက ဖြေလိုက်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ဒီကောင့်မျက်လုံးတွေက ကျနော့် အမေကို ကြည့်နေလိုက်တာ မျက်တောင် မခတ်ဘူး။
" ဘာစာတမ်းလဲ သားတို့ရဲ့"
" ဟိုလေ..ဗိုက်ကြီးတုန်းလုပ်တာ..အဲ ဟုတ်ပါဘူး၊ ကိုယ်ဝန်ဆောင်စဉ် လိင်ဆက်ဆံရေး လုပ်တဲ့ သုတေသနလေ့လာရေး စာတမ်းပါ အန်တီ"
ရဲထူးက ပေါ်တင်ကြီး ဖြေပစ်လိုက်တယ်၊ ဒီကောင် စောက်တလွဲတော့ လုပ်ပြီ။ မေမေ ဒီကောင့် အဖြေကြားတော့ ရှက်သလိုလို တုန့်သွားတယ်။
" အဲ..အေး အေး ဆက်လုပ်ကြ၊ မေမေ ထမင်းဟင်းတွေ သွားချက်လိုက်ဦးမယ်"
ပြောပြီး မေမေမီး ဖိုချောင်ဖက် ခပ်သုတ်သုတ် လစ်သွားတော့တယ်။
..............................................................................................................
အခန်း ( ၂ )
ဒီနေရာမှာ ကျနော်တို့ မိသားစုအကြောင်း မပြောမဖြစ်ပြောဖို့ လိုလာပြီ။ ကျနော်တို.မိသားစုမှာ စုစုပေါင်း ၄ ယောက်ရှိတယ်။မိသားစုဝင်တွေကတော့ အဖေ ၊အမေ ကျနော်နဲ့ ညီလေး။ကျနော်တို့မိသားစုက အခြေအနေရှိတယ်။
အဖေက ပုဂ္ဂလိက ကုမ္ပဏီတခုက အုပ်ချုပ်ရေးပိုင်းမှာ ရာထူးကြီးကြီး ကိုင်ထားသူပါ။ မေမေ့ နာမည်က ဒေါ်ဇင်မာဖြူ (မိသားစုနာမည်တွေက ဒီဇာတ်လမ်းအတွက်ပဲ ပေးထားတာနော်၊ အမှန်မဟုတ်ဘူး၊ အွန်လိုင်းခေတ်ကြီးမှာ စုံစမ်းရလွယ်တယ်လေ)
မေမေက ကိုယ်ပိုင် ဘစ်စနက် လုပ်တယ်ဆိုပါတော့။ ရန်ကုန်က ရှော့ပင်းကွန်ပလက်စ်ကြီး တစ်ခုမှာ ရေကူးနဲ့ အားကစားဝတ်စုံ ပစ္စည်းတွေ ရောင်းတဲ့ ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်။ မေမေက ဆိုရှယ်ကျတဲ့ မိန်းမပီပီ အလှအပကြိုက်တယ်။
အသက်က ၄၁ နှစ်ရှိပြီ ။ ဒါပေမယ့် အပျိုတွေ ရှုံးလောက်အောင် လှတုန်းပဲ၊ ဒါ့အပြင် မေမေက ကိုယ်ခန္ဓာ သေးသေးသွယ်သွယ် နဲ့ အသားကလဲ ဖြူတော့ ကြည့်ရင် လက်ရှိအသက်ထက် အများကြီးငယ်တယ်လို့ ပဲထင်ရတယ်။ ကျနော့်အောက် ညီအငယ်တစ်က အလယ်တန်းကျောင်းသားပဲ ရှိပါသေးတယ်။
အဲ..မိသားစု မန်ဘာထဲက ၅ ယောက်မြောက် နောက်ဆုံးတစ်ယောက် ဖြစ်လာမယ့် သူကတော့ အခုမှ မေမေ့ဗိုက်ထဲမှာပဲ ရှိသေးတယ်လေ။ မေမေ ညီငယ်လေးကို ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာ ၆ လရှိပြီလေ၊ ဪ အာထရာဆောင်းရိုက်ကြည့်လို့ ညီလေးမှန်း သိတာပေါ့ဗျ။ ကျနော့် အဖေလက်ရာကတော့ အာဂပဲ။ သားချည်းပဲ အားလုံး ရအောင်လုပ်နိုင်တာလေ။
............................................................................................
အဲဒီမှာ အစောပိုင်းက ကျနော်ရေးခဲ့ပြီးသလို ကျောင်းက စာတမ်းတင်ဖို့ ညွှန်ကြားချက်ထွက်လာတော့ ကျနော်တို့အုပ်စုလဲ တွေးသမျှတတ်သမျှ စုပေါင်းအိုင်ဒီယာထုတ်ပြီး အိမ်ကကျနော့်အခန်းထဲမှာပဲ စုပြီးပထမခြေလှမ်းအဖြစ်ဗိုက်ကြီးသယ် အောဗွီဒီယိုတွေအရင်ကြည့်ပြီးအကြံထုတ်ကြတာပေါ့..။
စောစောက မေမေ ကျနော့်အခန်းလာကြည့်သွားပြီးတဲ့နေရာက ပြန်ဆက်ရအောင်..မေမေမီးဖိုချောင်ဘက်ထွက်သွားပြီးတော့မှ ကျနော်လဲဝေယံကိုပြူးပြဲကြည့်ပြီး..
" ဟေ့ကောင် ဝေယံ၊ မင်းခုနက ငါ့အမေကိုကြည့်နေလိုက်တာများ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်၊မျက်လုံးကျွတ်ကျတော့မလိုပဲ၊ ဘာမဟုတ်တာတွေတွေးနေတာလဲ..မင်း.."
ရဲထူးကဝင်ပြောတယ်။
" အေး..ငါလဲသတိထားမိတယ်ကွ"
" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးငဝင်းရာ၊ ငါတစ်ခုသွားသတိရပြီးတွေးမိလို့ကွ၊ ငါတို့စာတမ်းအတွက်၊မင်းအမေဆီကတစ်ခုခု အတိုင်ပင်ခံအကြံလေးဘာလေးများရနိုင်မလား၊ သင်ပေးနိုင်မလားလို့ပါ၊ မင်းအမေကလဲ ဗိုက်နဲ့ဆိုတော့.."
ဝေယံကပြာပြာသလဲ ရှင်းတယ်။
" ဟာ..ဒါဆို ငါ မင်းအမေနဲ့ တစ်ခါလောက် တက်စ်လုပ်ကြည့်..ကြည့်.."
" ဖြောင်း"
ရဲထူး အငမ်းမရပြောအလာမှာ စကားမဆုံးသေးဘူး ကျနော်ဒီကောင့်ကို နဘန်တချက်ကျင်းလိုက်တယ်။
" ဟာ ငဝင်း.. နာလိုက်တာ ယီးတဲ့၊ ငါကနောက်တာပါဟ၊ ငါက မင်းအမေကို အင်တာဗျူးကြည့်ရင်ကောင်းမလားလို့ပါ၊ ဗိုက်ရပြီးတဲ့နောက် မင်းအဖေနဲ့ ဘယ်လိုဆိုတာ"
ငထူးမရဲတရဲနဲ့ကျနော်နဲ့ခပ်ခွာခွာဖြေတယ်။ နောက်တစ်ကြိမ် ကျနော့် လက်ဖဝါးနဲ့တွေ့မှာကြောက်ပုံပဲ။
" အေး..ရတယ် စမ်းကြည့်တာပေါ့၊ စာတမ်းထဲမှာတော့ ငါတိုမိသားစုကလို့ အရိပ်အမြွက်တောင်မပါစေနဲ့နော်၊အခုတောင်ငါ့အမေကိုအရင်မေးကြည့်ရဦးမှာ၊ သူလိုလိုလားလားကူညီချင်မှ"
" အေးပါကွာ.."
ကျနော်မေမေရှိနေတဲ့မီးဖိုချောင်ဘက်လိုက်သွားတယ်။
" မေမေ"
" ဟင် ဘာလဲသား"
" ဒီလိုပါမေမေ သားနဲ့သူငယ်ချင်းတွေ မေမေ့ဆီက အကူအညီတစ်ခုလောက်တောင်းချင်လို့"
မေမေကလည်တယ်၊ ကြိုရှောင်ဖို့ကြိုးစားတယ်။
" ဘာလဲ...ကိုယ်ဝန်ဆောင်မိန်းမတွေ အတွေ့အကြုံမေးမယ်ဆိုရင်လာမပြောနဲ့နော် မေမေမပြောဘူး၊ ရှက်စရာကြီး"
" အို မေမေကလဲ၊ နည်းနည်းလေးအင်တာဗျူးရုံ မေးရုံမြန်းရုံပါ၊ သားတို့ သင်ခန်းစာက အမှတ်ကောင်းဖို့အရေးကြီးလို့ပါ။မဟုတ်ရင်သားက ဘယ်တခြားဗိုက်ကြီးသယ်သွားမေးရမှာလဲ၊ မေးလဲ မမေးရဲပါဘူး၊ပါးရိုက်ခံရမှာပေါ့၊ သားတို့ ပညာရေးအတွက်နဲနဲကူပါမေမေရာ"
မေမေ ခဏတော့တွေသွားတယ်။ ပြီးမှ..
" အေး အေး..ဒါဆိုလဲကူရတာပေါ့"
မေမေ့ ကြည့်ရတာစိတ်လိုလက်ရတော့ မဟုတ်ဘူး၊ သားရဲ့ပညာရေးအတွက်ဆိုလို့သာ၊ ပုံက အင်တင်တင်နဲ့။ကျနော်တို့အားလုံး ဧည့်ခန်းထဲမှာ စုထိုင်လိုက်ကြတယ်။ပြီးတော့မေမေ့ကို အင်တာဗျူးကြတာပေါ့။ ကျနော်တို့ဆေးပညာဘာသာရပ်ပညာရပ်ဆိုင်ရာ အသုံးအနှုန်းတွေနဲ့ပါ၊ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ မပါပါဘူး။စမေးစပြောတုန်းပထမပိုင်းတော့ မေမေလဲ စိတ်ကျဉ်းကြပ် အနေအထိုင်ရ ခက်သလိုပုံပါပဲ၊ ရှက်တာလဲပါမှာပေါ့။ကျနော်တို့က မေမေ့ကိုပြောရတယ်၊
" သားတို့လဲ ဆေးကျောင်းသားတွေပါပဲ၊ သားတို့ကို ကိုယ့်ကျန်းမာရေးအတွက်အကုန်ဖွင့်ပြောတိုင်ပင်ရတဲ့ ဆရာဝန်လိုပဲ သဘောထားပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာပြောပါ" လို့ပေါ့။
ပြောကြဆိုကြလို့ အတော်အကြာမှာတော့ အစဦးပိုင်းကမျက်နှာကြီးရဲပြီး မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်နေတဲ့မေမေလဲ မျက်နှာပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီး စိတ်တွေပြေလျော့သွားပုံရတယ်၊ စကားလဲသွက်လာပြီး ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့စိတ်ပါလက်ပါ မေးတာတွေဖြေ၊ သူ့ဖက်ကအမြင်တွေပါပြောလာတဲ့အထိ အဆင်ပြေလာပါတယ်။
" သားတို့မေးခွန်းတွေက မေမေအပ်ထားတဲ့ အိုဂျီမေးတတ်တဲ့ မေးခွန်းတွေနဲ့ အတော်များများက အတူတူလိုပါပဲ၊မေမေက ပထမတော့ဘာတွေများ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးမလဲလို့ရှက်နေတာ၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သားတို့ ပညာရေးအတွက် အထောက်အကူဆိုတော့ မေမေမရှက်တော့ပါဘူး၊ကိုယ့်သားတွေပဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာမေး၊ မေမေသိတာအကုန်ဖြေပေးမယ်၊ ဒါမှသားတိုစာတမ်း အမှတ်ကောင်းမှာ"
" ရတယ်အန်တီ..အခုသားတို့ကို အန်တီ့အိုဂျီလို့သာမှတ်ထားလိုက်ပေါ့"
ဝေယံကဝင်ပြောတယ်။
" ဒီနေ့အိုဂျီကလဲ ၃ယောက်တောင်..ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း..ဟင်းးး"
မေမေကလည်းတဟင်းဟင်းရယ်နေတယ်။
" ဟဲဟဲဟဲ...အန်တီကလဲ၊ သားတို့ကအိုဂျီဆိုပေမယ့် အခုအနေအထားက
အန်တီကဆရာပြန်လုပ်ပြီး ပြောပေးသင်ပေးရမှာတွေ ရှိတယ်၊တချို့လဲနှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးစရာတွေကျန်နေသေးတယ်နော၊အန်တီကဆရာမကြီးအနေနဲ့ဆိုရင် သားတို့မသိတာတွေကို ဆရာစားမချန် ပြပေးပြောပေးဖို့ပါပဲ"
ငထူးကလဲ ပညာသားပါပါနဲ့ မေမေ့ကိုဝင်ချည်တယ်၊ကျနော်တောင်ဘာမှ မပြောရသေးဘူး၊ ဒီကောင်တွေသွက်နေလိုက်တာများ၊ထားလိုက်ပါတော့ အဲ့ဒီနှစ်ကောင်ကိုအရှိန်နဲ့လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။နောက်မှပြန်ကြပ်ပြီး နရင်းအုပ်သင့်အုပ်ရမှာပေါ့၊ အခုတော့ စာတမ်းကိစ္စအောင်မြင်ဖို့လိုရင်းပဲ။ပထမမေမေ စိတ်မသက်မသာဖြစ်မှာစိုးရိမ်အားနာမိပေမယ့် အခုမေမေ့အနေအထားကြည့်ရတာ အဆင်ပြေနေပါပြီ။
" ရပါတယ်သားတို့ရယ်၊ သားတို့ပညာရေးအတွက်ပဲ မေမေသိသလောက်ကူညီပြောပေးမှာပါ"
............................................................................................................
အခန်း ( ၃ )
ကျနော်တို့ တတွေစိတ်ပါဝင်စားစွာနဲ့ ဆွေးနွေးမေးမြန်းနေကြလို့ အရှိန်တော်တော်လေးရနေတဲ့အချိန် ဝေယံ့ဖုန်းကထမြည်ပါလေရော။အားလုံးရုတ်တရက်မို့လန့်သွားကြသေးတယ်။ဝေယံလဲဖုန်းကိုင်ပြီးအပြင်ခဏထွက်လို့ စကားပြောနေတယ်။ ခဏကြာတော့ပြန်ဝင်လာပြီး..
" ဟေ့ကောင်တွေ ဟိုခွေးမသားမြတ်သူငါ့ဆီဖုန်းဆက်ပြီးလာရိနေတယ်ကွ၊ လာကြွားတာပေါ့ကွာ၊
ဒီကောင်တွေအုပ်စုကတင်မယ့်စာတမ်းမှာ ဗိုက်ကြီးသယ်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံပုံအသေးစိတ်တွေကို နမူနာဓာတ်ပုံတွေနဲ့အတူတွဲတင်မယ်တဲ့ ကွ။ ကေ့စ်တူကေ့စ်ပေါ့ကွာ၊ယောက်ကျားကအပေါ်မှာဆို ဘယ်လို၊ မိန်းမကအပေါ်မှာဆို ဘယ်လို အန္တရာယ်ကင်းကင်း လှုပ်ရှားဆက်ဆံရမယ်စသည်ဖြင့်ပုံစံပြလေးနဲ့ပေါ့ကွာ"
" ဟာ! ဒါဆိုဒီကောင်တွေ ဗိုက်ကြီးသယ်နဲ့တကယ်ချနေတဲ့ပုံတွေ တွဲတင်မှာပေါ့၊ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား၊အောကားထဲကစကရင်ရှော့တွေများလား"
ငထူးရဲ့သောက်ပါးစပ်က ရှေ့နောက်မကြည့်မဆင်မခြင် မှတ်ချက်ချလိုက်တဲ့ ပြောစကားကြောင့် အတူထိုင်နေတဲ့မေမေ့ရဲမျက်နှာကြီး နီရပြီးအမ်းတက်သွားပြန်တယ်။ဗိုက်ကြီးသယ်နဲ့ ချတယ်ဆိုတဲ့ စကားကိုတစ်တစ်ခွခွကြီးပြောလိုက်တာလေ။ကျနော်လဲ ဒီကောင့်ခြေခုံပေါ်ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ဖိနင်းပြီး သတိပေးလိုက်ရတယ်။ဝေယံကဆက်ပြောတယ်။
" ဟာ ဒီကောင်.. မင်းပြောသလိုမဟုတ်သေးဘူးကွ၊ သုတေသနပုံစံမျိုးနဲ့ ရိုက်ပြတာကွ၊ပေါ်တင်ရှင်းရှင်းကြီးတော့ဘယ်ရိုက်ပြမလဲ၊ ကင်မရာပညာနဲ့ အကွယ်အကာလေးနဲ့ရိုက်တာပေါ့၊ဒါပေမယ့် မင်းပြောသလို အောကားစကရင်ရှော့ရော၊ အင်တာနက်က ဒေါင်းလုဒ်လုပ်တဲ့ပုံတွေရော မဟုတ်ဘူးတဲ့ကွ၊တကယ့် ပတ်ဝန်ကျင်က (ရီးရဲလ်ပါစင်) လူတွေတဲ့ကွ၊ဒီပုံစံအတိုင်းဆို ဒီကောင်တွေ ငါတို့အုပ်စုထက် အမှတ်များတော့မှာ သေချာတယ်။ထုံးစံအတိုင်း ဒီတစ်ခါလဲဒီကောင်တွေအုပ်စုကို ရှုံးဦးတော့မှာပဲ၊ အဲဒါ လာရိတာကိုငါကမခံချင်တာ"
ဒွတ်တဲ့မှ..ကျနော်တော်တော် စိတ်ဆင်းရဲသွားတယ်၊မြတ်သူတို့ ဂရု(ပ်)နဲ့ ကျနော်တို့ ဂရု(ပ်)က အမြဲတမ်းခတ်နေကြတဲ့ပြိုင်ဘက်တွေ၊
" ကဲ..ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ၊ မင်းတို့ဘိုးအေ စာတမ်းကမနက်ဖြန်သဘက်ခါဆိုရင်ပဲတင်ရတော့မှာ"
ကျနော်ညည်းပြောပြောတော့...ငထူးက..
" တို့ အပြာကားတစ်ကားလောာက်သွားဝယ်ပြီး တင်ရင်ကော?"
" မင်းမေလွှားတဲ့ သွားတင်ကြည့်ပါလား ဆရာဦးမြတ်ကျော် နားရင်းအအုပ်ခံရအောင်။အောကားက ဟိုဟာလုပ်တာအသားပေးရိုက်ထားတာ၊ ဆေးပညာပေးမဟုတ်ဘူးကွ၊ ကြည့်ရင်အသိသာကြီး.."
ကျနော် ပြန်ပိတ်ပြောလိုက်တယ်။ကျနော်တို့ အိမ်ဧည့်ခန်းမှာ လူ ၄ ယောက်တောင်ထိုင်နေပေမယ့် အချိန်တော်တော်လေးကြာအောင် တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။ကျနော်တို့ ၃ယောက်ရဲ့မျက်လုံးတွေက မရည်ရွယ်ပဲ မေမေ့ဆီစိုက်ကြည့်နေမိကြတယ်။ခဏကြာတော့ဆိတ်ငြိမ်မှုကိုဖြိုခွင်းပြီးဝေယံကထမေးတယ်။
" တကယ်လို့ အန်တီက ကျနော်တို့ကို မော်ဒယ်အနေနဲ့သရုပ်ဆောင်ပေးရင်ဖြစ်နိုင်မလားဟင်"
" အမယ်လေး..ကိုယ်တုံးလုံးချွတိပြီ းလိင်ဆက်ဆံသလိုပုံစံမျိုးသရုပ်ဆောင်ပြရမှာလား"
မေမေ့မျက်နှ ာပြန်ပြီးရဲတက်လာပြန်ပြီ။
" ဟေးး မဟုတ်သေးပါဘူးကွာ၊ ငါ့အမေကဘာကြောင့်ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီ းပုံစံပြရမှာလဲ၊ပြီးတော့ မင်းသား (ယောက်ကျားလေး)နေရာက ဘယ်သူကဝင်လုပ်ပေးမှာလဲ"
" ဟ..မင်းအဖေပေါ့ကွ"
ငထူးကပြောတယ်။
" စောက်တလွဲ၊ အဲ့ဒါမှ ပြဿနာကထင်တာထက်ပိုကြီးသွားမယ်၊အဖေသိလို့အဗြင်းခံရရင် သွားတွေကျွတ်ပြီတစ်ပတ်လောက်မထနိုင်ပဲဖြစ်သွားမယ်"
" ဒါဆိုလဲမြတ်သူတို့ဂရု(ပ်) အမှတ်တွေ အကုန်သိမ်းယူသွားအောင် လွှတ်ပေးထားလိုက်ပေါ့ကွာ၊နောက်တော့မှ ဒီကောင်တွေလာရိပြီး၊ မခံချင်အောင်ပြောမှငိုမနေနဲ့"
ဝေယံက ဆောင့်အောင့်ပြီးမကျေမနပ်ပြောတယ်။
" တော်...တော်ကြပါတော့၊ မေမေကူ ပေးပါ့မယ်၊ ဒါသားတို့ကျောင်းအလုပ်၊ပညာရေးအောက်ကျနောက်ကျမဖြစ်စေချင်လို့ လုပ်ပေးရတာနော်၊ ပြောထားပါရဲ့၊ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စနင့်အဖေကို လုံးဝတစ်စွန်းတစ်စတောင် မသိစေနဲ့နော်"
" ဟုတ်ကဲ့..ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ် အန်တီ၊ ဒါဆို ကျနော်ပဲ ယောက်ကျားလေး မော်ဒယ်လုပ်မယ်လေ"
အမယ်..ခွေးသားဝေယံ ဒါမျိုးကျဖြေတာမြန်လိုက်တာ။
" ဟေ့ကောင်..ဝေယံ..မလိုပါဘူး၊ ဒါ..ငါလုပ်ရမှာ"
ကျနော်သတ္တိတွေကိုစုစည်းပြီးတော့ အမြန်ပြန်ပြောလိုက်ရတယ်၊ပုံစံပြပဲ ထားဦးတော့ ဒီကောင်တွေ ကျနော့်မေမေကို အီစီကလီပုံစံမျိုးလုပ်ကြမှာ၊ မြင်ရမှာ မလိုချင်ပါဘူး၊အဲ့ဒါကိုကာကွယ်တဲ့ အနေနဲ့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ ရဲရဲ ရှေ့တိုးရတော့မယ်။ကျနော်မေမေ့မျက်နှာကို မသိမသာအကဲခတ်ကြည့်တော့သွေးရောင်လေးလျှမ်းနေတယ်။
" ကဲ..ဒါဆိုထကြ..ရိုက်ကွင်းအတွက်သွားပြင်ဆင်ကြရအောင်"
ရဲထူးက ထပြီး ဆော်ဩလိုက်တယ်။ဖေဖေနဲ့မေမေရဲ့ အိပ်ခန်းကို ရိုက်ကွင်းအဖြစ်သတ်မှတ်လိုက်ကြတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ သပ်သပ်ရပ်ရပ်အဆင်သင့်ရှိနေလို့ပဲ။ဒါပေမယ့်ခပ်သုတ်သုတ်လုပ်မှတော့ဖြစ်မယ်။ ဖေဖေက ည ၁၁ နာရီလောက်ပြန်လာမှာလေ၊ အခု ၇ နာရီတောင်ရှိနေပြီ။
" ကဲ..အဆင်သင့်ဖြစ်ကြပြီလား"
မေမေ့မေးသံထွက်လာတယ်။
" ဖြစ်ပါပြီခင်ဗျ...ဟာ..ာ..ာ.."
ကျနော်တို့ ၃ ယောက်ပါးစပ်ကြီးတွေဟပြီးငေးနေရတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့၊ မေမေ့ကိုလည်းကြည့်ပါဦး၊မေမေဟာကိုယ်သုတ်တဘက်ပုဝါအပါးစားတစ်ထည်ထဲကို ရင်လျားထွက်လာတယ်။မျက်စိနဲ.ကြည့်လို့ခန့်မှန်းရင် ၃၈ လက္မလောက်ဆိုဒ်ရှိမယ့်နို့အုံကြီးတွေကိုတင်းတင်းစည်းထားပေမယ့် မနိုင့်တနိုင်အန်ထွက်နေတယ်။
၆ လဗိုက်ကြီးခံနေတော့ကိုယ်သုတ်ပုဝါကလဲလုံအောင်ဘယ်ပတ်ထားနိုင်မလဲ။တော်သေးတာပေါ့၊ စည်းထားတဲ့တဘက်ကွဲကြောင်းကရှေ.တည့်တည့်မှာမဟုတ်ပဲဘေးကျကျရောက်နေလို.သာ၊နို.မဟုတ်ရင် ဗိုက်ခံနေလို.ဟပြဲကြီးကွဲနေရင် ရှပ်တာကြီးကအတိုင်းသားနေမှာ။
ဒါတောင် တဘက်ကိုကန်.လန်.အတိုင်း ရင်အထိတက်စည်းထားရတော့ဖင်လုံရုံလေးပေါ့။ဒီတော့တင်အောက်ပိုင်းကစပြီးပေါင်သားဖွေးဖွေးဝင်းဝင်းတစ်တစ်ကြီးတွေကို သွားရည်ကျစရာအတိုင်းသားမြင်နေရတာ။ကြည့်ရတာစူပါဆက်စီပဲဘဒိုတို့ရေ။
................................................................................................................
အခန်း ( ၄ )
ကျနော်တို့ရိုက်ကွင်းအဖြစ်သတ်မှတ်ထားတဲ့ ဖေဖေမေမေတို့အိပ်ခန်းကို စိတ်ကြိုက်အနေအထားပြင်ဆင်၊ရိုက်မယ့်ဗျူးတွေ ရိုက်ကွက်ယူရမယ့်ထောင့်တွေရွေးပြီးတော့ လုပ်ငန်းစကြတော့မယ်အလုပ် ရဲထူးရဲ့ဖုန်းကထမြည်ပြန်ရော။ရဲထူးလဲဖုန်းကိုကိုင်လိုက်ပြီးတော့
" ဟေး..ဘာအရေးကြီးလို့လဲ..ငါ သူရိန်ဝင်းတို့အိမ်မှာဟ! ဘာဖြစ်ပြန်ပြီလဲဟာ...၊အိုခေ အိုခေ အခုလာခဲ့မယ်၊ ခဏစောင့်နေ"
ငထူးကြည့်ရတာ စိတ်ပျက် စိတ်တိုပုံနဲ့ဖုန်းချလိုက်တယ်။
" ဘာဖြစ်လို့လဲကွ"
" ငါ့ဆော်ပေါ့ကွာ ဗိုက်အောင့်လို့တဲ့၊ ဆေးခန်းလိုက်ပို့ခိုင်းနေတယ်။ဒါပေမယ့်ငါ ကူပြီးပြီးအောင်ရိုက်ပေးခဲ့မယ်ကွာ၊ သိပ်မကြာလောက်ပါဘူး။ ပြီးမှသွားမယ်"
" ဟာ..ဒါဆိုမင်းသွားလိုက်စမ်းပါ၊ ဗိုက်အောင့်တာကဘယ်လိုအခြေအနေရှိမှန်းမသိ၊ဒီမှာအတွက်ကမပူနဲ့၊ ငါနဲ့ဝေယံတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းရိုက်ရင်ဖြစ်တယ်"
ကျနော်ရဲထူးကိုအတင်းတွန်းလွှတ်တော့တယ်၊အနည်းဆုံးတော့ မေမေကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့အနေအထားကိုမြင်တဲ့သူတစ်ယောက်လျော့သွားလဲနည်းလား။ရဲထူးက
" ရပါ့မလားကွာ၊ ငါလဲကူပေးမှဖြစ်မှာပေါ့၊ တို့အတူတူတင်ရမယ့်သင်ခန်းစာကို"
" ဟေ့..ငဝင်းပြောပြီးပြီပဲ ရပါတယ်ဆိုမှ၊ မင်းသွားလိုက်ပါ၊တော်ကြာမင်းဆော်အကြာကြီးစောင့်နေရမယ်၊ ဆေးခန်းမှာလည်းတန်းစီရဦးမှာနဲ့"
ဝေယံကလဲ အတင်းထပ်ပြီးဝင်ပြောနေပြနိတယ်။ ဒီကောင်ကလဲဘာအကြံရှိတယ်မသိဘူး။
" အေးပါကွာ"
ရဲထူးလဲသက်ပြင်းကြီးချပြီး မသွားချင်သွားချင်နဲ့ ထွက်သွားတော့တယ်။သူလဲအခွင့်အရေးကောင်းကြီးတစ်ခုဘယ်လက်လွတ်ခံချင်မလဲ။ ဟိဟိ..သိနေတယ်လေ၊ဒီကောင်ကျနော့်အမေချွတ်တာကိုသေမတတ်ကြည့်ချင်နေတာ။
" ကဲ..အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလားအန်တီဖြူ၊ OK ပြီလား"
" အေးပါကွယ်..ဆိုပါတော့"
ဝေယံကမေးလို့ မေမေကဖြေတယ်။
" ဒါဆိုလဲအန်တီ..တဘက်ကြီးပတ်ထားတာချွတ်လို့ရပြီ၊ပထမဆုံးရိုက်မယ့်ရိုက်ကွက်က ယောက်ကျားကကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်အိပ်နေပြီးမိန်းမကအပေါ်ကနေခွတက်နေတဲ့ပိုဇေရှင်ပဲ၊ဒီပုံစံမှာ ကွန်ထရိုးကမိန်းမအပေါ်မှာပဲရှိတယ်၊ မိန်းမကဦးဆောင်ပြီးဆောင့် အဲ..လှုပ်ရှားရမှာ"
ဒါရိုက်တာဝေယံကသူ့ရဲ့ဇာတ်ညွှန်းကိုစရှင်းပြီ။
" ဟေ့ကောင်..ဝေယံ တော်စမ်းကွာ မင်းလိုတာထက်စကားတွေပိုများနေတယ်၊ ငါ့အမေကိုလဲအားနာပါဦး"
" ဒီမှာ ကိစ္စမရှိပါဘူးသားရဲ့ မေမေနားလည်ပါတယ်ကွယ်၊မေမေ့များအပျိုလေးအောင့်မေ့နေ၊ ယောက်ကျားလေးတွေကဒီလိုချည်းပြောကြတာပဲ"
" ဘယ်လိုလဲငဝင်း..အန်တီကတောင်ဘာမှမပြောဘူး၊ တွေ့လား။ ခုမှယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလူကြီးလူကောင်းပုံစံမျိုးဖမ်းနေ။ဟင်း..တို့တွေဖိးလ်ဆင်းစခန်းချကြတုန်းက မင်းရည်းစားခိုင်လေးကို ရေတံခွန်နားမှာခါးတစ်ခွင်ပြီးလုပ်တုန်းငါနဲ့ငထူးကိုချောင်းကြည့်ခိုင်းတာကော၊ ဟူးဟူး..မပြောချင်ဘူး"
" ဟာ..ဒီခွေးကောင်၊ စောက်ပါးစပ်က"
" ဝေယံပြောတာ တကယ်လားဝင်း"
မေမေကျနော့်ကိုသဝန်တိုတဲ့အကြည့်မျိုးနဲ့ကြည့်ရင်းမေးလာတယ်။
" မဟုတ်ပါဘူးမေမေကလဲ"
ကျနော်ကမန်းကတန်းငြင်းရတယ်။
" အတင်းခံငြင်းနေပြန်ပြီ ဟုတ်လား၊ ဒီမှာအန်တီကျနော့်ဖုန်းနဲ့ရိုက်ထားတာသက်သေရှိတယ်"
ဝေယံကသူ့ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီးမေမေ့ကိုပြမလို့လုပ်တော့..
" ဟေး..ဒီကိုပေး"
ကျနော်ဒီကောင့်ဆီကဖုန်းကိုအတင်းဆွဲလုလိုက်တယ်။
" ဒီကိုယူလာခဲ့စမ်းဝင်း၊ တကယ်လို့မဟုတ်ဘူးဆိုရင်ဘာဖြစ်လို့မေမေ့ကိုပေးမကြည့်ရဲရမှာလဲ"
" ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့"
ကျနော်ငြင်းမရတော့ပဲမေမေ့ကိုမပေးမဖြစ်ပေးကြည့်ရတောတယ်။ဝေယံကငါးခူပြုံးပြုံးပြီး အကြီးအကျယ်ဖွင့်ပြပါလေရော။
--------------------------------------------------------
" အားးးရှီးး ခိုင်လေး..ခိုင်ကသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲကွာ"
ဖွင့်ပြနေတဲ့ဗွီဒီယိုကလစ်က ဝေယံကဘေးတိုက်ဗျူးကနေခိုးရိုက်ထားတာ၊ကျနော်က နို့ကြီးကြီးဖွေးဖွေးကောင်မလေးကိုခါးတစ်ခွင်ထားတယ်၊ ကျနော့်ရည်းစားခိုင်လေးပေါ့။ခိုင်လေးကိုကျနော်ကခွချီထားပြီးခိုင့်ရဲ့လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကကျနော့်လည်ပင်းကိုတွဲခိုထားတယ်။
ခိုင့်ရဲခြေထောက်ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ချောင်းကလဲကျနော့်တင်ပါးကိုခွချိတ်ထားတယ်။ကျနော့်လက်မောင်းတွေကလည်းခိုင်လေးရဲ့ဖင်အောက်ကလျှိုမပြီးထိမ်းထားတယ်။ရေတံခွန်ဘေးကကျောက်ဆောင်ကြီးနောက်မှာလေ။ ရေစပ်စပ်နဲ့ပေါ့။
ချတဲ့ပုံစံတွေထဲမှာဒီပုံစံမျိုးကျနော်အကြိုက်ဆုံးပဲ။ မော်တော်စပ်၊ မတ်တတ်ဆော်တာလေ၊အခုဟာကမတ်တတ်တောင်မဟုတ်ဘူး၊ ပွေ့ပြီးဆော်တာ။ ကျနော့်ဖေးဘရိတ်ပိုဇေရှင်။ကျနော်ကဘော်ဒီဖစ်တနက်စ်လဲကစားထားတော့ ဆော်လေးတွေပွေ့ချတာကတော့အကင်းပဲ။
" အားးးးအကိုဝင်း..ခိုင်ကောင်းနေတယ်ကွာ၊ အကို့ဟာကြီးကခိုင့်အထဲမှာသားအိမ်ထောက်နေပြီလားမသ်ိဘူး၊ ရှီးးးးစစ်စ်"
" ခိုင်နဲနဲအောင့်ပြီးခံလိုက်ကွာ...အားးး အကို့အဖေပေးခဲ့တဲ့ဟာကြီးကနဲနဲတော့ကြီးတယ်။သားအကြီးဆုံးဆိုတော့အပြည့်ရထားတာ ၇ လက်မလောက်ရှိတယ်ကွ၊ အိုးးးး အကိုပြီးတော့မယ်..ထွက်တော့မယ်..အကိုအပြင်ထုတ်လိုက်မယ်နော်"
ဗွီဒီယိုကလစ်ထဲမှာကျနော်ကလီးကိုဆွဲချွတ်ပြီး ခိုင့်ကိုပွေ့လို့ရေထဲချလိုက်တယ်။ခိုင့်ရဲ့မျက်နှာလေးကကျနော့်လီးအောက်တည့်တည့်အနေအထားမှာပဲကျနော်ကဂွင်းထုရင်းလရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တယ်။
" အားးးး ပြီးပြီ..ထွက်ကုန်ပြီဝေးးးးး ကောင်းလိုက်ထာ.."
ကျနော့်လရည်တွေခိုင်လေးမျက်နှာပေါ်အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့မှုတ်ထုတ်မိပြီးဖြစ်နေပြီ။ကျနောလဲခိုင့်ကိုရေထဲကပြန်မပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုအငမ်းမရစုတ်လိုက်တယ်။
---------------------------------------------------------
" ဘယ့်နှယ်လဲအန်တီဖြူ အန်တီ့သားငဝင်းကခေသူမဟုတ်ဘူး။ ဒီကိစ္စမှာဆရာကြီး"
ဝေယံကအားရပါးရဂျောက်တွန်းနေတယ်။
" အေး..အဲ..ဒီလိုကလေးမလေးကိုသွားပြီးလွန်လွန်ကျူးကျူးလုပ်တာတော့မတော်ဘူးထင်တယ်..သား..သူတပါးသမီးပျိုလေ"
မေမေကစိတ်မသက်မသာပုံစံမျိုးနဲ့ပြောတယ်၊ပြီးတော့သူ့သားကိုယ်တိုင်သရုပ်ဆောင်တဲ့အောကားပုံစံမျိုးကြည့်လိုက်ရတော့ မျက်နှာလဲရဲနေပြီးအနေရအထိုင်ရခက်နေပုံပဲ၊ ရင်တွေနှလုံးတွေလဲတုန်နေပုံရတယ်။ကျနော့်မျက်နှာကိုလဲတည့်တည့်မကြည့်ရဲတော့ဘူး။ကျနော်ကတော့ပြဿနာသွားရှာတဲ့ဝေယံကိုပဲကြိတ်ပြီးကျိန်ဆဲနေမိတယ်။
" ဒီလိုမေမေရဲ့..အခုခေတ်ကြီးမှာ အရွယ်ရောက်လာလို့လိင်ဆက်ဆံကြတာသမရိုးကျလိုဖြစ်နေကြပြီမေမေရဲ့..အဲ့ဒီညီမလေးကလဲထန်...အဲလေ..လိုချင်တော့လဲ..၂ယောက်သဘောတူကြပြီး..."
ကျနော်လဲရှက်ရှက်နဲ့ဘာတွေမှန်းလဲမသိလျောက်ရှင်းပြနေတယ်။
" ကဲ..ကျနော်တို့ကိစ္စ၊ စလိုက်ကြရအောင်နော် မေမေ"
ကျနော်လဲ အမြန်ပဲစကားဦးလွှဲလိုက်ရတယ်။ဝေယံကကျနော့်ဘက်လှည့်၊ မျက်ခုံးတစ်ဖက်ချီပြပြီးကြိတ်ပြုံးနေတော့တာ။
" အန်တီဖြူ ကိုယ်သုတ်တဘက်ကြီးချွတ်လို့ရပြီလေ"
" အေး..အေး.."
ပြောရင်းမေမေကပုဝါကြီးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ဘရာမပါပဲ တဘက်တစ်ထည်ထဲ ပတ်ရင်လျားထားတော့ တကိုယ်လုံးမှာအောက်ကပင်တီကလေးတစ်ထည်ကလွဲလို့ဘာမှမရှိတော့ဘူး။မေမေကဉာဏ်တော့အပြေးသား၊ ပင်တီအသားရောင်နုနုကိုဝတ်ထားတယ်။မေမေ့အသားရောင်နဲ့တစ်ထပ်ထဲလောက်နီးနီးဟပ်နေတာပဲ။
ဒါမှဓာတ်ပုံရိုက်ရင်အရောင်ခြင်းရောသွားပြီးအကုန်ချွတ်ပြီးရိုက်ထားသလိုလို၊ ဘာလိုလို။မေမေကအပေါ်ပိုင်းကချွတ်ထားပြီးဖြစ်တဲ့သူ့န်ို့ကြီးတွေကိုတော့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကြက်ခြေခတ်ယှက်ပြီးဖုံးထားတယ်။
ဒါပေမယ့် ၃၈ လက္မလောက်ရှိတဲ့နို့ကြီးတွေကိုကကုန်လုံအောင်တာ့ဘယ်ပိတ်ထားနိုင်မလဲ၊နို့ဘေးသားအိအိဝင်းဝင်းကြီးတွေကလက်ဘေးကနေကန်ထွက်နေတာပေါ့။အဲ့လိုမပေါ့်တပေါ်ဖုံးထားတာကြည့်ရလေ၊ ပိုပြီးဆက်စီကျလေပဲ။
ကျနော်တွဲခဲ့ဘူးတဲ့ဆော်တွေအားလုံးထက်ကြီးတယ်၊ လှတယ်ဗျာ၊ တကယ်ပဲ။မေမေ့ဗိုက်ကြီးကလဲပူပြီးဖောင်းကားနေတယ်၊ အထဲမှာကျနော့်ညီလေးကို လွယ်ထားရတာသက်တမ်း ၆ လရှိပြီလေ။ရှေ့ကမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး အဲ့ဒါကျနော့်မေမေဖြစ်ပေမယ့်ကျနော့်ကာမစိတ်သွေးတွေဆူတက်လာတယ်။
ကြည့်လေဗျာ မေမေကလှလည်းလှ၊ ဆက်စီလဲကျ၊ ကိုယ်ခန္ဓာအနေအထားကလည်းနေ့လည်ကကြည့်ခဲ့တဲ့အောကားထဲကဗိုက်ကြီးသယ်ထက်ပိုမိုက်သေး၊ကျနော်မေမေ့ကိုမျက်တောင်ခတ်ဖို့မေ့နေလောက်အောင်ကြည့်နေမိတယ်။
" ဟေးးး အဲ့ဒါ မင်းအမေနော်၊ အမေကွ၊ အသက်ဖြေးဖြေးရှု၊ စိတ်အေးအေးထားငဝင်း"
ဝေယံကကျနော့်ကိုလှမ်းစနေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့အကြည့်ကိုယောက်ကျားလေးချင်းပဲ၊ မြွေမြွေချင်းခြေမြင်၊ သိတာပေါ့။
" စောက်ရူး"
ကျနော် ဖက်လုံးကြီးကောက်ယူပြီး ဝေယံ့ဆီကို ပေါက်လိုက်တယ်။
" ဟယ်..ကလေးတွေလိုပဲကစားနေကြတာပဲ၊ ဘယ်တော့ရပ်မှာလဲ၊ ကဲ နင်တို့ရိုက်မယ်ဆိုတာကောရိုက်ဖြစ်ဦးမှာလား"
မေမေလဲထအော်တယ်။ သူ့ကြည့်ရတာကျနော်တို့ဆော့နောက်နေတာကြည့်ပြီးစိတ်ပေါက်လာပုံရတယ်။
" ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့အန်တီ။ ကဲ..ငဝင်း၊ မင်းလဲအဝတ်တွေချွတ်တော့ကွာ"
ဒါရိုက်တာကတော့အော်ဒါပေးပြီ။
" အေးပါကွာ ဆရာကြီးရာ"
ကျနော်လဲဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်နဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တယ်။အခုတော့အထက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားပြီးအောက်ပ်ိုင်းမှာတော့ ဘောက်ဆာအတိုလေးပဲကျန်တော့တာပေါ့။
" ဟေ့ ငဝင်း၊ ငါထင်တာတော့ မင်ဘောက်ဆာဝတ်ထားရင် အန်တီကဘယ်လိုတက်ခွထားထားဘောက်ဆာကြီးမြင်နေရမှာကွ၊ ကြည့်ရတာယုတ္တိရှိမှာမဟုတ်ဘူး။ အောက်ခံဘော်းဘီအပါးလေးပဲဝတ်ကွာ၊ သွားလဲလိုက်"
" အဲ့လိုကြီးလားကွာ"
ကျနော်ကပြောရင်းနဲ့မေမေ့မျက်နှာကိုတစ်ချက်အကဲခတ်သလိုကြည့်လိုက်တယ်။
" မြန်မြန်သာသွားလဲလာခဲ့၊ မြန်မြန်ရိုက်၊ မြန်မြန်ပြီးအောင်"
မေမေကတွန်းပြောပြောတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူချွတ်ထားရတာကြာနေပြီ။ကျနော်လဲ ကျနော့်အခန်းဘက်ထကူးသွားရပြီး အတွင်းခံထဲကမှစလင်းအဖြစ်ဆုံးအပါးဆုံးလေးရွေးပြီးဝတ်လာခဲ့ရတယ်။
"ဟာ! ဟုတ်ပဟေ့..ကြပ်ထုပ်နေတာပဲ အမြှောင်းလိုက်ကြီးဟ"
ဝေယံကျနော့်ကိုနောက်ပြီး နှိပ်ကွပ်နေပြန်ပြီ။
...................................................................................................................................
အခန်း ( ၅ )
အခုရိုက်ကွင်း အနေအထားကတော့ ကျနော်ကကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်အိပ်ပေးနေတာဖြစ်ပြီး မေမေကကျနော့်အပေါ်ရွှေ့လာပြီးတော့ကျနော့်ရဲ့ပေါင်ကြားခွဆုံပေါ်ခွထိုင်လိုက်တယ်။အဲ့ဒီအနေအထားမှာအတွင်းခံဘောင်းဘီတွေရဲ့အောက်မှာရှိနေကြပေမယ့်ကျနော့်ရဲ့ဒုတ်ကြီးနဲ့မေမေ့ရဲ့လိပ်ကျောခုံးခုံးလေးတို့ဟာပွတ်သပ်မိကြတယ်ပေါ့။အခုကျနော့်လီးကထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရပဲအစွမ်းကုန်တောင်တက်နေပြီ။
ဒါပေမယ့် ကျနော်ဘယ်ဘက်ကိုနဲနဲစောင်းထားတဲ့အပြင် ကျနော့်အတွင်းခံကကြပ်ကြပ်ဆွဲဖိထားလေတော့ထောင်တော့တက်မလာဘူးပေါ့။အတွင်းခံအောက်မှာမာမာကြီးအမြှောင်းလိုက်ကြီးတင်းပြီးပေါ်နေတယ်။မေမေ့မျက်နှာကရှက်ပြီးရဲတွတ်နေတာကိုသိသိသာသာကြီးမြင်နေရတယ်။ကျနော့်ကိုစေစေ့မျက်လုံးချင်းမဆိုင်မိအောင်နေနေတယ်။
" ဟုတ်ပြီ..ရိုက်တော့မယ်နော်..သရီး..တူး..ဝမ်း..အက်ရှင်..အဲ အဲနေကြဦး.."
" ဘာလဲကွ! မင်းဟာက"
" ထွက်လာမယ့်ပုံကစာအုပ်ထဲမှာရှင်းပြထားသလိုပုံပေါ်မှာမဟုတ်ဘူးကွ၊အမျိုးသမီးက လက်နှစ်ဘက်စလုံးကိုဗိုက်အောက်လျှိုပြီးပိုက်ထားရမှာအန်တီ"
ဝေယံကတကယ့်ကိုအသည်းအသန် ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ပုံစံမျိုးကြီးကိုတွေးပြီးရိုက်နေတော့တာလား။
" ဟ..လက်တွေအောက်ချထားတော့ နို့ကြီးတွေ၊အဲ အဲ ငါ့အမေရဲ့ရင်အုံကြီးတွေကလွှတ်ထားရမှာလား၊ ဘာနဲ့သွားပိတ်ရမှာလဲ"
" ဟို..ဟိုကွာ မင်းလက်တွေနဲ့လှမ်းကိုင်ပြီးဖုံးပေးထားလိုက်ပေါ့၊ ဒါမှမဟုတ်မပိတ်ချင်လဲမင်းသဘော"
အမယ်..ဒီကောင်က ပလန်ချတတ်သား..။
" ဟ..ဘယ်ဖြစ်မလဲကွ၊ မင်းမြင်သွားမှာပေါ့၊ ဒီလိုဆို သားလက်နဲ့ပိတ်ထားပေးမယ်နော် မေမေ"
" အဲ...အေး..ဟင်းး သားတို့ကလဲကွာ"
မေမေ့အမူအရာကြည့်ရတာရှက်နေလိုက်တာဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး။
" ဒီလိုပါမေမေလက်တွေကဗိုက်ကိုအသာမြှောက်ပြီးပိုက်ပေးထားတော့ အရှိန်နဲ့ဆောင့်မိလို့တုန်တာခါတာတွေဗိုက်ကိုမထိခိုက်ရအောင်ထိမ်းထားပြီးသားဖြစ်တာပေါ့"
" မင်းပြောနေပုံကလဲ၊ တကယ်ပဲဆောင့်လုပ်တော့မလိုလိုပါပဲလား။ အခုဓာတ်ပုံရိုက်ရုံသက်သက်ပဲဝေ့၊ ကောင်ရေ့"
ဝေယံကတော့စွတ်တင်ပြန်ပြီ။ မေမေ့မျက်နှာကြီးလဲနီပြီးရင်းနီရင်း။
" ဪ အဲ ဒီလိုပါ သားဆိုလိုချင်တာက၊ ပုံထွက်လာလို့ရှိရင်တကယ်နဲ့ပိုတူပြီးယုတ္တိရှိတာကိုပြောချင်တာပါ"
" အေးပါ..ဒီမှာ၊ သားကို မေမေ့သားလို့ပဲမြင်လို့မို့လွှတ်ပေးလိုက်တာနော်၊ရှောက်စဉ်းစားမနေနဲ့"
မေမေကပြောပြီးတာနဲ့နို့ကြီးတွေကိုဖုံးပြီးအုပ်ကာထားတဲ့လက်တွေကိုဖြုတ်ချလိုက်ပြီး၊ ဗိုက်ကြီးတွေကိုပိုက်လိုက်တယ်။လက်တွေဖြုတ်ချလိုက်တာနဲ့ ၃၈ လက္မဆိုက်လောက်ရှိတဲ့နို့အုံကြီးတွေက အဆီးအတားမရှိပြိုကျလာတယ်။
အညိုရောင်နုနုရှိတဲ့နို့သီးခေါင်းကြီးတွေက ကျနော်ဖန်ပြီးချခဲ့ဖူးတဲ့၊ စို့ခဲ့ဖူးတဲ့ဆော်တွေအားလုံးထက်ပိုကြီးတယ်။နို့သီးခေါင်းကြီးတွေကလဲစူထွတ်နေတယ်လေ၊ဒါကလဲကိုယ်ဝန်ရှိနေတဲ့ကာလမို့လို့ပြောင်းလဲနေတာနေမှာပါ။
နို့ကြီးတွေကခပ်တွဲတွဲအိကျနေပေမယ့်လည်း၊ တင်းတင်းရင်းရင်းအနေအထားမှာပဲရှိသေးတယ်။ဒါကျနော်အရွယ်ရောက်ပြီးတဲ့အချိန်ကထဲက ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် မေမေ့နို့ကြီးတွေကိုအဆီးအတားအကာအကွယ်မရှိ ချွတ်ထားတာကိုရှင်းရှင်းကြီးအနီးကပ်မြင်လိုက်ရခြင်းပါ။ကျနော်စက္ကန့်အတော်ကြာမေ့လျော့စွာငေးစိုက်ကြည့်နေမိတယ်။
" ဝင်း..သား..ဘာတွေဒါလောက်ကြည့်နေတာလဲ။ ငယ်ငယ်တုန်းကစို့ခဲ့ဖူးပြီးပြီမဟုတ်လား"
မေမေကရုတ်တရက်ပြောလာတော့..
" ဟုတ်ပါဘူးမေမေရ သားကမေမေ့ဗိုက်ကြီးကိုကြည့်နေတာပါ"
ကျနော်လဲရှက်ရှက်နဲ့လျှောက်ပြီးလွှဲပြောမိတယ်။
" သားကိုင်တော့မယ်နော်မေမေ"
ဖတ်!
ကျနော်မေမေ့နို့ကြီးတွေကိုဆတ်ကနဲဖမ်းဆုပ်လိုက်တော့တယ်။အိုးးး ကျနော့်သွေးတွေဆူလောင်စွာဆောင့်တက်လာတယ်။ မေမေ့နို့ကြီးကတင်းပြီးအိနေတာပဲ။ကျနော်ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ဖိဖိလေးကိုင်ပစ်လိုက်မိတယ်။သိတဲ့အတိုင်းပဲလေကျနော်ကဆော်တွေကိုဖိုက်လာခဲ့တာပြိုင်မယ်ဆိုရင်ရွှေတံဆိပ်တောင်ရလောက်တယ်။အဲ့ဒီတော့လက်တွေကအော်တိုညှစ်ပြီးကစားပေးနေမိပြီ။
" အာ့.."
မေမေဆတ်ကနဲတော့လန့်သွားပုံရတယ်။ ဒါပေမယိ့ဘာမှမပြောဘူး၊ ငြိမ်နေတယ်။ကျနော်နဲ့လဲမျက်င်္လုံးချင်းမဆိုင်မိအောင်လွှဲထားတယ်။
" ဒါပေါ့ကွ၊ ဒီလိုမှပေါ့ကျားလေးရ"
ဝေယံက အားရတဲ့အမူအရာနဲ့ ကျနော်တို့အချင်းချင်းသာခေါ်ကြသိကြတဲ့ နာမည်ပြောင်နဲ့ကျနော့်ကိုလှမ်းခေါ်ပြီးထောပနာပြုတယ်။ကျနော်တို့သူငယ်ချင်းတွေကြားမှာ ကျနော်ကစားနေကျကြောင်ပါးလို့ပဲခေါ်ခေါ်၊ ကျားလို့ပဲခေါ်ခေါ်၊လက်ယဉ်တော့ နာမည်တလုံးနဲ့ကျားလေးလို့လဲခေါ်ကြတယ်လေ။ကျနော်ဝေယံဘက်ကိုလှည့်ပြီး မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်မျက်ခုံးတဆတ်ဆတ်ချီပြီးလှုပ်ပြလိုက်တယ်။အခုကျနော်တော့ရှက်တဲ့စိတ်တွေပျောက်စပြုပြီးထန်တဲ့စိတ်တွေဝင်လာပြီ။
" ရိုက်မယ်..ဝမ်း..တူး..သရီး..ချပ်"
ဝေယံစပြီးရိုက်တော့တယ်။ ၃ပုံ ၄ ပုံလောက်ဆက်တိုက်ဆွဲလိုက်တယ်။
" ပုံတွေလှတယ်၊ မျက်နှာတွေလဲမမြင်ရဘူး၊ အတော်ပဲ။ အခုနောက်ထပ်ပိုဇေရှင်တွေကိုဆက်ရိုက်ကြမယ်"
" ဒီတစ်ခါခွေးတွေလုပ်တဲ့ပုံစံမျိုးဆွဲမယ်၊ ဒီပုံစံက ငဝင်းအဆင်အပြေဆုံးနဲ့အကြိုက်ဆုံးပုံစံ"
ဝေယံကဆက်တိုက်ညွှန်ကြားနေလေရဲ့။မေမေဖြေးဖြေးချင်းအားယူထလိုက်တော့ ကျနော်လဲသူမရဲ့ဗိုက်ကြီးကိုအသာထိမ်းကိုင်ပေးရင်းကအခွင့်အရေးကိုအသုံးချပြီး ဗိုက်ကြီးသယ်ကားထဲကအတိုင်းမေမေ့ဗိုက်ကိုညင်ညင်သာသာ မထိတထိဆွဲပြီးပွတ်ပေးလိုက်တယ်။
မေမေကျနော့်ကိုတစ်ချက်မျက်လုံးချင်းဆိုင်ပြီးတော့အဓိပ္ပာယ်တစ်မျိုးရှိတဲ့အကြည့်မျိုးနဲ့ကြည့်လာတယ်။မေမေ့မျက်နှာကရှက်သွေးတွေနဲ့သိသိသာသာကြီးရဲလို့နေသလားပဲ။ကျနော်မေမေ့ကို လေးဘက်ကုန်းအနေအထားရအောင်ဖြေးဖြေးချင်းကူပေးရင်းမေမေ့လက်နှစ်ဘက်ကိုအိပ်ရာပေါ်မှာထောက်ခိုင်းထားလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုကျနော့်ဘက်လှည့်ပေးထားလိုက်တယ်။ကျနော်လဲကုန်းထားတဲ့မေမေ့ဖင်ကြီးပေါ်ခွေးတွေလိုခွတက်လိုက်တယ်။ ဒီပုံစံကကျနော့်အကြိုက်ဆုံးပဲလေ။
" ကဲ..ရိုက်တော့ဟေ့ ဝေယံ"
ဒီတစ်ခါတော့ကျနော်ကပဲစပြောလိုက်တယ်။အခုကျနော့်လတန်ကြီးက အတွင်းခံအောက်မှာဘယ်ဘက်ကိုစောင်းပြီး ဖိထုပ်ထားခံနေရတယ်။ဒါပေမယ့်အဲ့ဒီမာမာအတန်ကြီးက မေမေ့ရဲ့လိပ်ကျောကုန်းလေးနဲ့ ကျကျနနကြီးဖိပွတ်မိနေတယ်။
အဲ..အဲ..လိပ်ကျောခုံးခုံးကြီးဆိုမှပိုမှန်မယ်ထင်တယ်။ အခုလိုကုန်းထားတဲ့အချိန်မှာပင်တီပါးအောက်ကမေမေ့စောက်ဖုတ်အုံကြီးကပင်တီကိုတွန်းပြီးစူဖောင်းထွက်နေတာလေ။ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတာကတော့၊ စိုရွှဲနေတဲ့အရည်ကွက်ကြီးကို အဲ့ဒီမို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးပြူးထွက်နေတဲ့ ပင်တီခွကြားမှာ ကျနော့်မျက်စိနဲ့တပ်အပ်ကြီးမြင်နေရလို့ပါပဲ။
ကျနော့်လထစ်ထိပ်မှာတော့ အရည်ကြည်တွေရွှဲပြီးထွက်ကျလာနေတာ၊ စောစောက မေမေ့ဗိုက်ကိုပွတ်ပေးမိနေကထဲကပါဘဲ။ပြဿနာတော့စပြီနဲ့တူတယ် ဘဒိုတို့ရေထိမ်းနိုင်ပါ့မလား။
" အွန်းးး..အူးးး"
မေမေ့လည်ချောင်းထဲက ညှစ်ထွက်လာတဲ့အသံတွေကြားနေရတယ်။ကြည့်ရတာမေမေလဲ ဖိုးသိုးဖပ်သပ်ကြီးခံစားနေရသလိုပဲ။ကြည့်လေ..ကျနော့်လီးတန်ကြီးကမာတောင့်ပြီး အဖုတ်အုံကြီးကို အချောင်းလိုက်ဖိပွတ်နေတာကို ခံနေရတာ။
ပြီးတော့ မိန်းမတွေရဲ့ကိုယ်ဝန်ရင့်လာချိန်ထကြွတတ်တဲ့စိတ်ဖြစ်ချိန်မှာ သွားဆွပေးမိတာဆိုတော...။ကျနော်နဲ့ဝေယံလဲတစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ပြိုင်တူလိုကြည့်လိုက်မိကြပြီးမျက်ခုံးတွေပင့်ပြမိကြတယ်။အကြည့်ကယောက်ကျားလေးအချင်းချင်းသိတယ်လေ။ ရှေ့ဆက်ဘာလုပ်ရတော့မယ်ဆိုတာ။
" ဟေ့ကောင် ငဝင်း..မင်းဖင်ကိုနဲနဲပိုပြီးရှေ့တိုးကပ်လိုက်ကွာ၊ ဒါမှပုံကပိုကြည့်ကောင်းမှာ"
ဝေယံက သူ့ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ပလန်ကိုစခင်းပြီလေ။
" အေး အေး..အားးးးး"
ကျနော့်ဆီးစပ်ကို မေမေ့ဖင်ကြီးဆီ အတင်းဖိကပ်ပစ်လိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်လတန်က ဘယ်ဘက်စောင်းဖိခံထားရတော့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်ဆွဲမိနေတာက တည့်တည့်ကြီးလဲမဟုတ်၊ မထိတထိနဲ့ပေါ့။
....................................................................................................
အခန်း ( ၆ )
" ကဲ..ဒီပိုဇေရှင်ရိုက်တော့မယ်နော်။ ဟေး..နေဦးနေဦး၊ လင်မယားလိင်ဆက်ဆံတဲ့ပုံရိုက်ပြမယ်ဆိုနေမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီကြီးတွေနဲ့ဆိုတော့ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ၊ လုပ်ရိုက်ထားတာသိသာသွားမယ်။"
ဝေယံက တမင်လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ပွင့်တဲ့လမ်းပေါ်ကျနော်ချက်ချင်းလိုက်နင်းလိုက်တယ်။
" အေး..မင်းပြောတာ ဟုတ်သားပဲကွာ"
ဒီတခါကျနော်မင်းသမီးကို ခွင့်မတောင်း၊ မမေးတော့ဘူး ကျနော်မရတော့ဘူး၊တခါထဲကျနော်ဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုစွပ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ကျနော့်ရဲ့ သွေးတွေပြည့်နေတဲ့နီညိုရောင်ရင့်ရင့်ဒစ်ဖူးကြီးကထန်ကနဲကန်ထွက်လာတော့တယ်။ဆော်တွေချသားရလာပြီဆိုတော့အငုံမဟုတ်တော့ပဲ၊ ဒစ်ကြီးကပွင့်နေပြီ။ဝေယံကအားရပါးရလက်မထောင်ပြီးပြောတယ်။
" ဒီလိုမှပေါ့ကွ! ကျားလေးလာပြီဟေ့၊ အစကတော့ ရှက်သလိုလိုနဲ့နော် မင်း"
" သား..ဝင်း..အူးးး အမလေး.."
မေမေက သမင်မလေးတစ်ကောင်လို နောက်ကို လည်ပြန်လှန်ပြီးကြည့်လာတော့ ကျနော့်ဒစ်နဲ့လီးကြီးကိုလဲမြင်သွားရောရုတ်တရက် အလန့်တကြားအာမေဋိတ်ပြုလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပြန်လှည့်သွားတယ်။ဒါပေမယ့်ဘာမှတော့ဆက်မပြောဘူး။
ပြောဖို့လဲမလိုလောက်တော့ဘူးထင်တယ်၊ အခုမေမေဝတ်ထားတဲ့ပင်တီကလုံးဝနီးပါးကိုစိုရွှဲစေးထန်းနေပြီ။ဘာသာပြန်ရမယ်ဆိုရင်တော့၊ "မာမားလိုချင်လှပြီကွယ်၊ မနိုင်တော့ဘူး" လို့ပြောနေသလိုပဲ။ကျနော်လဲလီးကိုအချောင်းလိုက်ထိမ်းကိုင်ပြီးမေမေ့ပင်တီအောက်ကစူထွက်နေတဲ့အဖုတ်ကြီးနှုတ်ခမ်းရဲ့ကွဲကြောင်းရှိမယ်နေရာကိုချိန်ဖိထိုးလိုက်တယ်။လက်တစ်ဖက်ကလဲမေမေ့ဗိုက်ကိုသာသာလေးဆွပွတ်ပေးနေတယ်။
" ညီလေးအထဲကလှုပ်နေသလားမသိဘူးနော် မေမေ"
ကျနော့်စိတ်ထင်မေမေ့ဗိုက်ကလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုခုကိုတကယ်ခံစားရတယ်။ကြည့်ရတာညီလေး ကျနော့်ကိုအဖေလို့အောင်းမေ့လို့နဲ့တူတယ်၊ ဟိဟိ..။
" အင်းး..သားညီလေးလှုပ်တာပဲနေမှာပေါ့ အူးးးးဟင်းးး"
ပြောရင်းနဲ့ မေမေက တိုးတိုးလေးညည်းနေတယ်။ညည်းသံလေးက ကျနော့်ကို ပိုစိတ်ပါလာအောင်ဆွပေးနေတော့ကျနော်လဲအားနဲနဲပိုထည့်ပြီးမေမေ့အဖုတ်နေရာကိုလီးနဲ့ဖိပွတ်နေရင်း မေမေ့စိတ်ကိုစမ်းကြည့်တဲ့အနေနဲ့...
" လှုပ်နေရင်လဲ ခဏနားမလားမေမေ"
" ကိစ္စမရှိဘူး၊ မလိုပါဘူးသားရယ်၊ မြန်မြန်ရိုက်တော့လမြန်မြန်ပြီးတာပေါ့"
မေမေကပြောနေရင်းနဲ့ဖင်ကိုမသိမသာနဲ့နောက်ကိုတွန်းပြီးကော့တင်ပေးနေတယ်။ဝေယံ့ဘက်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဒီကောင့်လက်ကသူ့ပေါင်ခွကြားပြန်ညှစ်နေပြီ။သူ့ရှေ့ကမြင်ကွင်းရဲ့လွှမ်းမိုးမှုကိုခံနိုင်ရည်ရှိပုံမရဘူး။
" ဝမ်း..တူး..သရီး..ချပ် ချပ်"
" နောက်တစ်ပုံရပြန်ပြီခင်ဗျ"
ဝေယံကရိုက်လို့ပြီးသွားပေမယ့် ကျနော်ကဖိပွတ်ထိုးနေတာနဲ့ မေမေကဖင်ကိုနောက်ပို့တွန်းပေးနေတဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကရပ်မသွားသေးဘူး။ဝေယံကဆက်ပြောတယ်
" ကဲ..နောက်ပိုဇေရှင်တွေဆက်ရိုက်မယ်။ ဒီတစ်ခါပုံကတော့ ဘေးတစောင်းပုံ၊ တစ်ပေါင်ကျော်ပေါ့။ဒီတစ်ခါတော့ လင်က မယားရဲ့ခြေထောက်ကိုနောက်ကမြှောက်ပြီးတော့ လီးကိုထိုးသွင်းတဲ့ပုံ"
(ဟာ..ဒီကောင် စကားခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ဆော်ပြီးတော့အတင်းတွန်းပို့နေပြီ)ဒီလိုစကားတွေကြားရတော့အရှိန်တက်နေတဲ့ကျနော်နဲ့မေမေနှစ်ယောက်စလုံးသွေးတွေပွက်၊ ကာမဆိပ်တွေတက်လာသလိုပဲ။
" ကဲ ကဲ ပိုဇေရှင်ချမယ်၊ အသင့်ပြင်၊ ဒါပေမယ့်တခုရှိတာက ဒီပုံစံမှာလုပ်နေကြတာကိုထင်ထင်ပြတ်ပြတ်မြင်အောင်ရိုက်ပြမှဖြစ်မှာဆိုတော့ အန်တီဖြူရေ၊ အန်တီ့ပင်တီပါချွတ်လိုက်မှကောင်းမယ်ထင်တယ်"
" ဟင်..ဝင်း..အဲ့ဒါတော့မေမေရှက်တယ်ကွာ"
" ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ.. သားနားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်မေမေနဲနဲလေးပဲထပ်ကူပေးရတော့မှာပါ၊ဒါမှသားတို့စာတမ်းလဲပြောစရာမလိုအောင်ပြည့်စုံသွားမှာ။ သားရဲ့လီး အဲလေ ဂျိုးကိုအဖျားလေးနဲနဲဖြဲသွင်းဟန်ပြရုံပါပဲ၊ကြည့်ရင်တကယ်ဆက်ဆံသလိုထင်ရုံပါ။ သဘောလောက်လေးပဲရိုက်မှာပါ၊ နော် မေမေ...နော်"
ကျနော်မေမေ့ကိုအပြတ်ချွဲလိုက်တယ်။
" ဟုတ်ပါတယ် အန်တီရယ်၊ လွယ်လွယ်လေးပါ၊ ကျနော်ခဏလေးပဲအမြန်ရိုက်မှာပါ"
ဝေယံကလဲဝင်ဖြည့်ပြောတယ်။
" အဖျားလေးပဲပုံစံပြလေးသွင်းရမှာနော် ပြီးတော့မြန်မြန်လေးလဲရိုက်"
မေမေကအတင်းကန့်သတ်ချက်တွေထုတ်နေတယ်။ကျနော်မေမေ့ရဲ့ပင်တီကိုနောက်ဖက်ကနေဆွဲချွတ်ပေးလိုက်တယ်။မေမေကနဂိုအတိုင်း လေးဖက်ထောက်ကြီးရှိနေသေးတယ်။ပင်တီသေးသေးက မေမေ့တင်ပါးတစ်တစ်ဖွေးဖွေးကြီးတွေနဲ့ကပ်ပြီးငြိနေသေးလ်ို့နဲနဲအားစိုက်ပြီးချွတ်လိုက်ရသေးတယ်။
ပင်တီလေးလိပ်ပြီးကျွတ်ထွက်သွားတဲ့အချိန်မှာတော့ မေမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကနောက်ဘက်ကိုအပြူးသားပေါ်လာပြီးတော့ ခပ်ဟဟနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားကအနီရောင်ရင့်ရင့်အက်ကြောင်းကြီးကိုထင်းထင်းကြီးတွေ့လိုက်ရတော့တယ်။
ဒါကြီးကတော့ အဖေ့လက်ချက်အမြဲလိုလို မိထားတဲ့ဟာကြီးပဲဖြစ်မယ်။ကျနော်ထင်တာက အဖေ့ပြောင်းကလဲနည်းမှာမဟုတ်ဘူး၊ ကျနော်နဲ့မတိမ်းမယိမ်းရှိမှာ။ဒါပေမယ့်အကြောမာတာကတော့ကျနော်ကပိုသာမယ်ထင်တယ်။ (ဟိဟိ..ကိုယ့်ဖာကိုယ်ယုံကြည်မှုအပြည့်)အခု မေမေ့အဖုတ်ကြီးကစောက်ရေတွေနဲ့ရွှဲအိနေပြီ။ဝေယံကသုတ်သုတ်လေးအနားကပ်လာပြီးလာကြည့်တယ်။
ကျနော်လဲအမြန်ပဲမေမေ့အဖုတ်အုံကြီးကိုလက်ဝါးနဲ့ကောက်ပိတ်ထားလိုက်ရတယ်။ဒါပေမယ့်အဲ့လိုပိတ်ခါမှပဲ လက်ခလယ်ကပြူထွက်နေတဲ့စောက်စိကိုသွားဖိထောက်မိရက်သားဖြစ်နေပါရော။တကယ်ပါတမင်လုပ်တာမဟုတ်ပါဘူး သူ့ဖာသူအနေတော်ဖြစ်သွားတာ။ဒီမှာတင်မေမေ့အရည်တွေပိုစီးထွက်လာသလိုပဲ။
" ဟေးးး အနားကိုလာမကြည့်ပါနဲ့ကွ၊ ငတိရ၊ ငါ့ဟာ အဲလေ ငါ့အဖေဟာတော့တွန့်တိုသကွ"
" ကလိုင်းပေး၊ ကလိုင်းပေး"
ဝေယံကောင်ကအသံတိတ်စကားပြောနည်းနဲ့ကျနော့်ကိုအချက်ပြပြီးပြောတယ်။ပြီးတော့လက်ခလယ်ကိုလဲကွေးကွေးလေးတဆတ်ဆတ်လှုပ်ပြပြီး စောက်စိကိုကစားခိုင်းနေတာ။
" ငါသိပါတယ်ကွ"
ဒါကလဲအသံတိတ်စကားပြောနည်းနဲ့ပဲအမူအရာနဲ့ဒီကောင့်ကိုပြန်ဖြေတာ။
" သား..ဝင်းး မေမေက ဘယ်ပုံစံနဲ့လုပ်ပေးရမှာလဲ"
မေမေက အသံတုန်တုန်လေးနဲ့မေးတယ်။
" ဘေးတစောင်းလေးအိပ်ပေးမေမေ၊ သားကမေမေ့နောက်ကနေပြီးလုပ်ရမှာ"
" ဟင်း..ဘာ လုပ်ရမှာလဲ၊ ပြောတဲ့စကားက"
မေမေကျနော့်ပေါင်ကိုတချက်ဆွဲလိမ်ရင်းပြောတယ်။ဒါပေမယ့်မေမေလွယ်လွယ်ပဲတစောင်းအိပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲမေမေ့နောက်ကကပ်ရက်တစောင်းပဲဝင်လှဲလိုက်ပြီးမေမေ့ခြေထောက်ကိုဆွဲမပြီးပေါင်ကြီးတစ်ချောင်းကိုမြှောက်လိုက်တယ်။ လက်မောင်းကိုပေါင်အောက်ကလျှိုပြီးသိုင်းမထားတာ။
အခုပင်တီမရှိတော့ပဲလုံးဝကျွတ်နေပြီဖြစ်တဲ့မေမေ့ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးတွေကို ကျနော့်လီးကကြားမှာဘာအဝတ်အခံမှမရှိတော့ပဲအစိမ်းအတိုင်းဖိထောက်ပွတ်မိနေပြီ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်။မေမေလဲတွန့်ကနဲဖြစ်သွားတယ်၊ သူ့တင်ပါးကြီးကိုလာထောက်တဲ့လချောင်းနွေးနွေးကြီးရဲ့အထိအတွေ့ကို သူလဲခံစားရမှာပဲ။
" မေမေ..အခုသားလက်တွေမေမေ့ပစ္စည်းထဲထိုးသွင်းပေးမယ်နော်။မေမေ့အရည်တွေနဲနဲပိုရွှဲထွက်လာမှရိုက်လိုက်ရင်တကယ်သဘာဝကျမှာ"
ကျနော်လဲမေမေ့ကိုအားမနာတော့ဘူး၊ အပြောအဆိုတွေ ကိုပေါ်တင်ပဲရဲရဲထွက်ရဲလာတယ်။ပြောသာပြောတယ် မေမေ့အဖြေကိုမစောင့်တော့ဘူး။ပြောပီးတာနဲ့အဖုတ်ထဲကိုလက်ည်ှိုး၊ လက်ခလယ်၊ လက်သူကြွယ် သုံးချောင်းပူးပြီဖြဲသွင်းလိုက်တယ်။တခြားဆော် အပျိုလေးတွေဆိုရင်တော့ တစ်ချောင်းခြင်းအရင်စမ်းသွင်းရမှာ၊ဒါပေမယ့်အခုလက်ရှိဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေနဲ့၊ မေမေ့ပစ္စည်းဆိုဒ်ကြီးကိုကြည့်ပြီး တခါထဲသုံးသပ်မိပြီးပြီ။
သုံးချောင်းပူးလောက်ထည့်မှထိမှာသေချာတယ်။မေမေဆတ်ကနဲတွန့်တက်သွားတယ်။
" အားးး အိုးး သား...ဝင်း..မေမေ..အမယ်လေးးးအင့်ဟင်းးး"
မေမေ့ဆီကညည်းသံထွက်လာပြီးတော့၊ တပြိုင်တည်းမှာပဲ လက်ကိုနောက်ဘက်ကိုထုတ်စမ်းလာပြီးကျနော့်တင်ပါးတွေကိုလာဆုပ်ပြီးပွတ်ပေးလာတယ်။ မေမေ့လက်လေးတွေကတုန်နေတယ်။ကျနော်လဲဆက်ပြီးမေမေ့အဖုတ်ထဲလက်သုံးချောင်းပူးနဲ့သွင်းထုတ်လိုးပေးနေရင်း စောက်စိလေးကိုပါချေပေးနေလိုက်တယ်။
" ဘယ်လိုနေလဲမေမေ၊ အရည်တွေထွက်လာလိုက်တာရွှဲအိနေပြီ၊သားရဲ.ဂျိုးခေါင်းလေးသွင်းကြည့်လိုက်တော့မယ်နော်.."
" လုပ်တော့လေ...အဲ ထည့်ကြည့်လေသား"
မေမေထန်လာလို့လားမသ်ိဘူး ပါးစပ်ကလွတ်ထွက်လာတယ်။ကျနော်လီးကိုကိုင်ပြီး ဒစ်ကို စောက်ဖုတ်ဝမှာညင်ညင်သာသာပဲ အသာတေ့လိုက်တယ်၊မေမေ့စိတ်တွေကိုအဆုံးစွန်ထိရောက်အောင်ခေါ်နှိုးပေးတဲ့အနေနဲ့ဒစ်နဲ့စောက်စိကိုခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ၄ ချက် ၅ ချက်လောက်ပွတ်ဆွပေးလိုက်တယ်။
" အားးးး အီးးးး အင်းးဟင်းးးး"
မေမေ့ညည်းသံတွေကပိုပြီးကျယ်လာတဲ့အချိန်မှာ၊ ကျနော့်မှာလဲလထိပ်တွေစူးကျင်လာပြီး ထွက်တောင်ထွက်ချင်လာပြီ။
စွပ်...ဗြိ..
ဗြိကနဲအသံနဲ့အတူ ကျနော့်လထစ်ကမေမေ့စောက်ဖုတိထဲထိုးခွဲဝင်သွားပြီ။ အပြင်မှာလတန်ကြီးပဲကျန်တော့တယ်။
" ရိုက်မယ်၊ လီး..အသင့်၊ စောက်ဖုတ်..အသင့်၊ ဝမ်း..တူး..သရီး..ချပ်၊ ...ချပ်.."
ဝေယံ တကယ်စိတ်ပါလက်ပါ၊ အားရပါးရရိုက်နေတော့တာ။ လက်တစ်ဘက်ကလဲပေါင်ကြားမှာ သူ့ဂွေး သူပြန်ပွတ်ရင်းနဲ့။ ကျနော်က ဒစ်ကြီးစောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတုန်းမှာ မေမေ့ဗိုက်ကိုညင်ညင်သာသာလေးပွတ်ပေးနေပြီး မေမေ့စိတ်အာရုံပိုကြွအောင်ဆွပေးနေတယ်။ အပြင်ကသွေးသားအာရုံတွေကြောင့်လားမသိ၊ ဗိုက်ထဲကညီလေးကလဲအတော်လှုပ်နေတယ်။ဟဲဟဲ ညီလေးအထင်မှာတော့ သူ့ပိုင်နက်ထဲပြူဝင်လာတဲ့လထစ်ကြီးကို လက်ညှိုးထိုးပြီး.....
" ဟ! ဘယ်သူ့ဟာကြီးနယ်ကျော်လာတာလဲ။ ခေါင်းကြီးကလဲ အဖေ့ဟာထက်ကြီးပါလား"
လို့များပြောနေသလားမသိဘူး။ လှုပ်ပြီးရင်းလှုပ်ရင်း။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment