ပိတုန်းတစ်ကောင်၏ ငိုကြွေးသံများ အပိုင်း ( ၁ )

ပိတုန်းတစ်ကောင်၏ ငိုကြွေးသံများ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ -  ချစ်ကိုကြီး

ဒီလိုဗျာ.. ဟိဟိ။

သူများတွေရေးတာတွေ ချည်းဖတ်နေတော့ အားနာလာလို့ မရေးတက်ပဲ ကြိုးစားရေးလိုက်တာပါ ။ ဖတ်လို့မကောင်းရင် စိတ်မဆိုးကြေးနော်....။

အစကတော့ စာရေးတာလွယ်လွယ်လေးပါ ။ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး လျောက်ရေးလိုက် ပြီးတာပဲပေါ့…. ဟီး ။ အဲ့လိုထင်ထားတာ။

ခုရေးလဲရေးရော ဘယ်က စရမှန်းတောင်မသိဘူး ။ တကယ်ပါ စဉ်းစားလိုက် စရေးလိုက် မကြိုက်လိုက် ပြန်ဖျက် လိုက်နဲ့ ။ဟိဟိ ။တပတ်လောက်သာကြာသွားတယ်။ စာတမျက်နှာတောင်မပီးဘူး ။ စိတ်လဲ တော်တော်ညစ်သွားတယ် ။

“ ငါ တော်တော်ညံ့ပါ့လား “ 

ဆိုပြီးတော့လေ။

အဲ့တာနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ တွေးရင်းတွေးရင်းနဲ့ အကြံတခုရတယ် ။ ငယ်ငယ်က စာစီစာကုံး ရေးသလိုလေး ရေးရင် ရတာပဲဆိုပြီးတော့ပေါ့။

ချစ်ဖေဖေ

ချစ်မေမေ

ကျနော်လေးစားသော ခေါင်းဆောင်တယောက် ဆိုတာမျိုးတွေလေ။

တကယ့်ဟာတွေ စာစီပြီးရေးချင်သလိုလျှောက်ရေးတာတွေလေ ။ ခုလဲ အဲ့လိုပဲရေးမယ် ဆိုပြီးတော့ပေါ့။ အဲ့ကျမှ ပြသနာက အကြီးကြီးတက်တာပဲ ။ sex ကိစ္စကို ခရစေ့တွင်းကျ ဘယ်သူက ပြောပြပါ့မလဲဗျာ။ ဘယ်သူ့အကြောင်းရေးရမလဲ ခေါင်းမီးတောက် အောင်စဉ်းစားလိုက်မှ  OK သွားတယ် ။ 

ကိုယ့်ကြောင်းကို ရေးလို့ရတာပဲပေါ့ ဟိဟိ။ ( အမှန်ကတော့ ကျနော့ အဖြစ်အပျက် တွေပါ ဆိုရင် ပြီးပါတယ် ။ စာတကြောင်းထဲဖြစ်နေမှာစိုးလို့ လျှောက်ရှည်လိုက်တာ )

ကဲကြာပါတယ်။ ခင်ဗျားတို့လဲ စိတ်ရှည်မယ်မထင်ဘူး ။ ကျနော့အကြောင်းပဲ ပြောပြတော့မယ်။

ဒီလိုဗျ။

...........................................................................................................

ကျနော့ ဆရာက သူ့အိမ်တွက် တာဝန်ပေးရာကနေ စတာပဲ ။ အင်း..ကျနော့ကြောင်းလေး နဲနဲပြောထားမှ အိုကေ မယ်ဗျ ။ကျနော်နာမည်က အုပ်စိုး ။ အသက်က ၂၈ ။ ရုပ်ကတော့ တွမ်ခရုလောက်ပေါ့ ။ ဘော်ဒီတောင့်တောင့် ။စကား ရွှက်နောက်နောက် ပြောတက်တဲ့ အင်ဂျင်နီယာတယောက်ပါ ( ကြွားကြည့်တာ ) ။

ဒီ ဇိုင်းပိုင်း ပိုကျွမ်းတယ်ဗျ ။ ဘိုးတော်က သာကေတမှာခြံ တခြံဝယ်လိုက်တာ ကျနော့တွက်ကံကောင်းတာလား ကံဆိုးတာလား မသိပါဘူး ။ လမ်းတွေကို ရပ်ကွက်နာမည်မှာ နံပါတ်တွေတပ်ပြီးခေါ်တဲ့လမ်းထဲမှာပေါ့ ။ ဘိုးတော်က အယ်နေဦးဗျ။ ဘိုးတော်ဆိုတာ ကျနော့ ဆရာပါ။

ကျောင်းပြီးခါစထဲက အစစအရာရာ သင်ပေးတဲ့ဆရာပါ ။သဘောလဲကောင်းတယ်။ နှမျောတွန့်တိုတာလဲမရှိဘူး ။ ဆရာ ဆိုတာထက်ဖအေလိုကို ကောင်းတာဗျ။

တော်တာလဲအရမ်းပဲ ။ Archi ကော M&E ကော နှစ်လိုင်းလုံးကိုပိုင်တာ။ အင်း..အကြောင်းအရာကလွဲနေပီ ။လိုရင်းပြန်သွားရအောင်ဗျာ။ သူဝယ်ထားတဲ့ခြံမှာ အိမ်ဟောင်းတလုံးပါတယ် ။ အဲ့တာ ကိုဖျက်ပီး အသစ်ဆောက်မယ်တဲ့ ။မင်းသွားကြည့်တဲ့ ။မင်းလုပ်ရမှာတဲ့ ဆိုတော့ ဒီကကောင်ကလဲ အပြင်ဆိုလို့ကတော့ပြေးပီးသားပဲလေ ။

 “ ဟုတ်ကဲ့ ဦး “

ဆိုတဲ့အသံနဲ့ ဘိုးတော်နားနဲ့တိုက်တဲ့ချိန် ကျနော်က အခန်းအပြင်ရောက်နေပီလေ ဟိဟိ ။ ဘန်ခပ်နွမ်းနွမ်းလေး မောင်းလာရင်းနဲ့ တော်တော်ပျော်နေမိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူ့ရှေ့မှာနေရတာထက် ဆိုက်ထဲမှာကလွတ်လပ်တယ်ဗျ ။ အစအဆုံးသာတာဝန်ပေးရင် ရှယ်ပဲ ။ 

အနည်းဆုံး ၁ လ၂ လ လောက်တော့လွတ်လပ်ပြီပေါ့ ။ အဲ့တာနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲရောက်တော့  ၂ နေရာ ၃ နေရာလောက်မေးပြီး လွတ်လပ်ရေးရမယ့်နေရာ ( ကျနော် တယောက်ထဲအတွက် ) ရောက်တော့ ကားပေါ်ကဆင်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့

“အင်း ဘိုးတော်ကတော့ အချောင်မိထားတာထင်တယ် “ ဟုတွေးရင်း ခြံထဲဝင်လာခဲ့သည်။

ခြံကတော့ ၄၀’ x ၆၀’ အိမ်ကပေ ၂၀ ပတ်လည်လောက်ရှိမယ် ယိုင်တောင်နေပီ ။ စည်းရိုးတွေလဲ ပျက်တဲ့နေရာ ပျက် ၊ လဲတဲ့နေရာ လဲ နဲ့ ။ တောင်တောင်မြောက်မြောက် ကြည့်ရင်း အိမ်နောက်ဖက်ရောက်လာသည်။

 ‘အယ် မီးဖိုချောင်ကတံခါးတောင်မရှိတော့ပါ့လားဟ ‘ အထဲဝင်လိုက်တော့ ရင်ထဲကို ဒိန်းခနဲပဲ

 “အင်း…. ဟင်းဟင်း………..

 အာ…..ရှီးးးးးးးးးးးးး “

 “ကိုကိုရာ…….. အမလေးနော်……..”

ဘာလဲဟ ခြံလာကြည့်တာ ရုပ်ရှင်ကောင်းကောင်းနဲ့တွေ့နေပီ ဟုတွေးရင်းနဲ့ သတိအနေအထားဖြစ်သွားသည် ။ သိုင်းဝထ္တုထဲကလို ကိုယ်ကိုဖော့ရင်း အိမ်မကြီးနံရံနား ကပ်လိုက်သည်။

အသံတွေက စပီကာမလိုပဲ ကျယ်လာသည်။

“ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရာ “

“ရှီး‘းးးးးး”

“အား….အီး”

ကြည့်စရာကမတွေ့သေး ရင်ကတော်တော်ခုန်နေဘီ ။ ချွေးတော်တော်လေးထွက်လာမှချောင်းစရာကတွေ့သည်။ အာ..တော်တော်မိုက်တာပဲ ။ ကောင်မလေးကပက်ကလေး ကောင်လေးကချိုချိုစို့နေတာ ။တော်တော်တောင်ခရီးရောက်နေပုံပဲ ကောင်မလေးမအဝတ်နဲ့ကိုယ် မကပ်တော့ ။ ကောင်မလေးကတော်တော်ဖီးတက်နေဘီ ။ မတက်လဲခံနိုင်ရိုးလား။

နို့စို့နေပုံက တော်တော်စိတ်ပါလက်ပါစို့တာ ။ လက်တဖက်က ကျန်တဲ့နို့တဖက်ကို ပွတ်ချေနေသည်။ကျန်လက်တဖက်က အဖုတ်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေသည်။

“ကိုကိုရာ ……… အရမ်းယားနေဘီ”

“အာ…..ရှီးးးးးးးး…..မခံနိုင်တော့ဘူး”

“အီးးးးးအာာာာာာာာာာ”

ကောင်လေးက နို့ပေါ ်ကနေ ပါးစပ်ကိုနေရာပြောင်းလာသည်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ အောက်ဆင်းလာသည်။အမွှေးတောင် သိပ်များသေး။ တော်တော်ငယ်မယ့်ပုံပဲ။ ကောင်မလေးကလဲ အလိုက်သင့်ပါပဲ။ပေါင်လေးတွေ ကားပေးလာသည်။ ကောင်လေးကခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားထဲ အပီအပြင် နေရာယူလိုက်သည်။

ဟာ ဒီကောင်ကွာ...

ဟုတ်သည် ဘာကောင်မှန်းမသိ။ လိုးတော့မည်အထင်နဲ့ လုံးလုံးလွဲသွားသည်။ကုန်းမှုတ်တာ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပဲ ကောင်မလေးဆိုတာပြောမနေနဲ့ အသံပေါင်းစုံနေတာပဲ။ကော့ပျံနေတာလဲ လူးလိမ့်နေသည်။ ဖျတ်ခနဲ့ အကြံတခုရလိုက်သည်။

ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက ဖုန်းကိုထုတ်လိုက်ပြီး အနီးအဝေးချိန်ရင်း တခါထဲရတ်ကော့လုပ်လိုက်သည်။

“အီး………..”

“ကိုကို……ဟားးးးးးးရှီးးးးးးးးးး”

“ကိုကို…….စိုး…စိုးလေ…….အီးးးးး”

“အမလေးလေး…ကိုကိုရယ်”

“ကောင်းလိုက်တာ….ရှီးးးးးးးး”

သိပ်မကြာလိုက် ကောင်မလေး အတင်းကော့ပျံလာပီး ပီးသွားသည်။ကောင်လေးက ကောင်မလေးဘေးမှာထိုင်ပီး ကောင်မလေးကိုယ် အပေါ ်ပိုင်းကိုပွေ့ရင်း ကောင်မလေးကိုနမ်းလိုက်သည်။

“ချစ်လိုက်တာ စိုးလေးရာ”

“စိုးလေးလဲ ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်”

ကောင်မလေးကပြောပြောဆိုဆို ကောင်လေးပါးကိုနမ်းလိုက်သည်။ကောင်မလေးက ပါးစပ်ကနမ်းရင်း ကောင်လေးပေါင်ကြားထဲ လက်ထိုးလိုက်သည်။ကောင်လေးက

“မလုပ်နဲ့”

“ကိုကို့ကိုလဲကောင်းစေချင်တယ် စိုးတယောက်ထဲပီးတာ မတရားသလိုပဲ ကိုကိုရာ”

“မလိုဘူး စိုးလေး…….. စိုးလေးကောင်းရင် ကိုကိုကျေနပ်တယ်”

ကောင်မလေး မျက်နှာ တမျိုးဖြစ်သွားသည်။ ဘယ်လိုရယ်လို့ မပြောတက် တမျိုးတော့တမျိုးပဲ။အား ပါးပါး တော်တော်ချစ်စရာကောင်းတာပဲ ငယ်လဲအရမ်းငယ်သေးသည်။ ခုမှ သတိထားမိသည်။

ကောင်မလေးကော ကောင်လေးကော အလွန်ဆုံးရှိမှ ၁၆/၁၇ ပေါ့ ။ ချာတိတ်တွေပဲ မလွယ်ပါ့လားဟ။ကောင်လေးကကောင်မလေးကို အဝတ်တွေ တခုချင်းပြန်ဝတ်ပေးနေသည်။သာသာလေး မြန်မြန်ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကားမောင်းပြီးလမ်းထိပ်ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

လမ်းထိပ်ရောက်တော့ တီးဆိုင်ထဲ တီးဆွဲရင်း ခုန ဇာတ်ကားလေးပြန်ကြည့်နေလိုက်သည်။

ကြည့်ပီးတော့ စဉ်းစားနေမိသည်။ ကောင်မလေး ဒီလောက်ဖီးတက်နေတာကို ကောင်လေးက မဆော်တာ တော်တော်စိတ်ခိုင်တဲ့ကလေးဟု ချီးကြူးမိသည်။ ကောင်လေးပုံနဲနဲနွဲ့ပြီး မိန်းမချောချောတာတော့ သတိထားမိသည်။ ကောင်မလေး၏ ပုံက ခုထိမျက်လုံးထဲကမထွက်။

အင်းးးးးးးး ခက်တော့ခက်နေဘီ။

၂ / ၃ ရက်လောက်နေတော့ ခြံ စ ရှင်းသည်။ စည်းရိုးတွေနဲ့ အိမ်ကိုဖျတ်ပြီး ရှင်းလင်းရေးလုပ်ရင်းထိုနေ့ကအကြောင်းသတိမရ။ ကြမ်းခင်းတွေခွါတောမှ့ သတိရပြီးပြုံးမိသေးသည်။

ဖျက်တာမို့လားမသိ ၂ ရက်နဲ့ပီးသွားသည်။ ၃ ရက်မြောက်နေ့ကျတော့ ဖောင်းဒေးရင်းတွက် ၊တိုင်းတာရေး နှင့် တခြားအလုပ်တွေများလားသည်။ ယာယီရုံးလေးဆောက်ပြီးသွားမှ နေရတာ အိုကေသွားသည်။ နို့မို့ဆို နေပူတာနဲ့တင် မလှုပ်နိုင်။

နေ့လည်ကျတော့ ထမင်းစားရန် လမ်းထိပ်အထွက်

အော် မောင်မင်းကြီးသားလေးပါ့လား။

ဘေးချင်းကပ်ရပ်ခြံထဲကထွက်လာသည် ။ ကောင်လေးက သူ့ကိုနဲနဲမှမကြည့် ကျော်တက်သွားသည်။

“စိုးလေးရေ”

“ဟေ့ စိုးလေးးးးးးးးးးး”

ဗုဒ္ဓေါ …… အောင်မာ ကောင်းလိုက်တာ  …. တော်တော်လေးကို တော်တဲ့အတွဲပဲ ။ မိမိအလုပ်လုပ်နေသောခြံ၏ တဖက်တချက် မှာနေသည်ပဲ။ ချိန်းတွေ့စရာ ဘိကို ပင်ပင်ပန်းပန်းရှာစရာမလို ။ နီးနီးနားနားမှာတင် လုံလုံခြုံခြုံ အိုကေနေသည်။

 ကောင်မလေးကတော်တော်ချစ်စ`ရာကောင်းသည်။ လှလဲလှသည်။ လှတာမှ တော်တော်လေးကိုလှတာ။ အဝတ်အစားတွေမပါပဲနဲ့လဲ အရမ်းလှသည်။ ဘော်လီက ကြပ်နေလို့လားမသိ နို့တွေက သိပ်မပေါ်တော့။

“ဘာကြည့်တာလဲ နာချင်နေပီထင်တယ်”

ကောင်လေးက သူ့အသံ စူးစူးလေးနဲ့ဟောက်လိုက်မှ သတိဝင်လာပြီး အကြည့်လွှဲလိုက်သည်။ဒါတောင် ကောင်မလေးမျက်နှာမှာ အားနာရိပ်ကလေးပြေးသွားတာ မြင်ဖစ်အောင်မြင်လိုက်သေးသည်။ 

လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဆီသို့ ဆက်လျောက်လာရင်း ကောင်မလေး၏ နို့လုံးလုံးလေးနဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို မြင်ယောင်လာရင်း ညီလေးငတိက ခေါင်းထောင်ချင်လာလို့ ပြုံးမိသေးသည်။

ဆိုင်ရောက်တော့ထိုင်စရာမရှိ ။ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားသည် ။ အရင် ၂ ရက်လုံး ဒီဆိုင်မှာပဲစားတာ ဒီနေ့ကျမှ နေ့ခင်းကြောင်တောင် လူကပြည့်နေသည်။

“အကို……… ဒီမှာဝိုင်းလိုက်”

“ကျေးဇူးညီ”

ဝင်ထိုင်ရင်း ကျေးဇူးစကား ဆိုလိုက်တော့

“ ရပါတယ်အကိုရ.. အကိုက တိုက်အသစ်ဆောက်နေတဲ့ အိမ်ကမို့လား”

“ အင်း ဟုတ်တယ်ညီ”

ပြန်ဖြေရင်း စားပွဲထိုးလေးကို ထမင်းနဲ့ဟင်း မှာလိုက်သည်။

“ ဟဲဟဲ ကျနော်တို့က ဒီလမ်းထဲကပဲလေ မရှိမဖြစ်တဲ့ အဖွဲ့ပေါ့ …..ခွိခွိ”

“ အော် ဒီလမ်းရဲ့ အိုင်အိုဒင်း ပေါ့”

“အန်”

၃ ယောက်လုံးကြောင်တောင်တောင်မျက်နှာပေးလေးတွေ ဖစ်သွားကြသည်။

“ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ အိုင်အိုဒင်းဆားက မရှိမဖစ်လိုတယ်လေ ညီတို့ကလဲမရှိမဖစ်ဆိုတော့ အိုင်အိုဒင်း တွေပေါ့ “

“ မိုက်တယ်ဟ ဟီးဟီး “

ကောင်လေးတွေ မြူးသွားသည်။

“ ကျနော်က မင်းအောင် ၊ သူက ရဲဇော် ၊ သူက ထွန်းထွန်း ဥပမာ ထွန်းထွန်းတော့မဟုတ်ဘူးနော်”

စ ထိုင်ထဲက စကားတခွန်းမှမပြောသေးသော တယောက်က မိတ်ဆက်သည်။

“ကိုယ်က အုပ်စိုးပါ”

“ ဟုတ် ကိုအုပ်စိုး အကူညီလိုရင်ပြောပါ ကျနော်တို့က အဲဗားအားနေတာ “

“ကျေးဇူးပါ ညီတို့ရာ အကိုက ဒီမှာ တလ နှစ်လလောက်တော့ ကြာဦးမှာ လူစိမ်းဆိုတော့ အကူညီကလိုမှာပါ အဲ့ကျမှာထွက်မပြေးကျနဲ့နော့”

စားပွဲထိုးလေးလာချပေးသော ထမင်းနဲ့ ဟင်းတွေ စီချရင်း ဆိုတော့

“ရယ်ဒီပဲ အကို့”

မြန်မာဓလေ့၏ မပြောင်းလဲနိုင်သော ချစ်စရာကောင်းတဲ့အချက်က ဒါပဲဖစ်သည်။ ဘယ်နေရာပဲသွားသွား နယ်ခံများ၏ ပျူငှာခြင်းက ရင်ထဲနွေးစေတာအမှန်ပင်။ တကယ်ကူညီတာ။ဟုတ်ဟုတ် မဟုတ်ဟုတ် အရင်ကလို တယောက်ထဲကြောင်တက်တက် မဖြစ်တော့တာတော့သေချာသည်။

ထမင်းစားပြီးတော့ ထုံးစံတိုင်း ကျစိမ့်တခွတ်နဲ့ စီးကရက်လေးရှိုက်ရင်း ထွေရာလေးပါးပြောနေမိသည်။ ထိုစဉ် ဟိုကောင်လေးနဲ့ ကောင်မလေးပြန်လာတာ တွေ့လို့ကြည့်ရင်း တငုံစာ သာသာ ကျစိမ့်လေး တမော့ထဲမော့လိုက်သည်။

တဝိုင်းလုံးစာ ရှင်းလိုက်ရင်း

“ သွားဦးမယ်ကွာ နောက်နေ့မှ တွေ့မယ် ဆီးယူ”

“ ဟုတ်အကို ဆီးယူ”

အညောင်းပြေ အညာပြေ အစာကြေ အေးအေးဆေးဆေးလျှောက်လာရင်း ကောင်မလေးဖင်ကလေး

တုံခနဲ တုံခနဲကို ကြည့်နေမိလိုက်သည်။ အင်း ဒီနေ့ညတော့ အိတ်ထဲက ၅၀၀၀ တန် လေးငါးဆယ်ရွက်တော့ မျက်ခုံးလှုပ်နေသည်။ ညီလေးငပဲက ထိန်းလို့ ရနိုင်တော့မည်မထင်။

ဒီလိုနဲ့ ပထမထပ်လေး စလပ်လောင်းပြီး တပတ်လောက်နေတော့ အခြေအနေက တမျိုးပြောင်းလာသည်။ ဘိလပ်မြေ စာရင်းက အိတ် ၄၅ လုံး လောက်ကွာနေသည်။ ဘိုးတော် ဒေါသကထိန်းမရတော့ ။

“ငစိုး”

“ဗျာ ဆရာ”

“ နောက်ထပ်အဲ့ အသံမကြားချင်ဘူး စာရင်းအားလုံး မင်းပဲကိုင် အတိအကျလုပ် အစတွေ့ရင် ငယ်ငယ်ကြီးကြီး တဖွဲ့လုံးဖြုတ်ပလိုက် အဲ့မှာပဲညအိပ် အသေးသုံး လိုသလောက်ထုတ် ကြားလား”

“ ဟုတ်ဆရာ”

တော်တော်လေး စိတ်လေသွားသည်။ တရားခံမဖမ်းခိုင်းတာပဲ တော်သေးသည်။ လက်သည်ဘယ်သူဆိုတာသိနေသည်ပဲ မလုပ်ချင် လုပ်ထဲ့လိုက်ရင် တဖွဲ့လုံးပါမည်လေ။

အဲ့တာနဲ့ပဲ  အဲ့ အိမ်မှာ အိပ်ရင်း အလုပ်တွေလုပ်ရင်း ကောင်မလေးကိုငေးရင်း နဲ့ပေါ့။ တနေ့တော့

မှတ်မှတ်ရရ ညနေပိုင်းဗျ။  ၆ နာရီလောက်ရှိမယ် ရေမိုးချိုးပြီး ထမင်းစားထွက်လာတော့ ကောင်လေးနဲ့ကောင်မလေး လူငယ်တယောက်နဲ့ စကားများနေတွေ့ရတော့ ဘာရယ်မဟုတ်ကြည့်နေမိသည်။ လားလား ကောင်လေးက တော်တော်သွက်သည်ပဲ။

စကားများရင်း အခြေအနေက တင်းလာပုံရသည်။ ဟိုကောင်ကသူ့ထက်ဘော်ဒီတောင့်တယ် သူကစပြီး ဟိုကောင့်မျက်နှာကိုလှမ်းပုတ်လိုက်တယ်။ ဟိုကောင်ကပုတ်တဲ့လက်ကိုဖမ်းဆွဲလိုက်တော့ အလိုက်သင့်လိုက်ပြီး တံတောင်နဲ့ ကြွေးလိုက်တာ ဟိုကောင်လန်ထွက်သွားတယ် ။

ဆက်တိုက်ပဲ အရှိုက်ကို ဘက်ကစ်တချက်ထပ်ပေးလိုက်ရော ဟိုကောင်မထနိုင်တော့ဘူး။ နေရာမှာကုန်းကုန်းလေး။ ကောင်လေးကတော့ ကောင်မလေးလက်ဆွဲပြီး ခပ်တည်တည်ပဲထွက်သွားတာ သူမဟုတ်သလိုပဲ။

ငါ့ကောင်လေးက လူကသာနွဲ့တဲ့နွဲ့တဲ့နဲ့ ဒီလိုတော့ရသားဟ ချီးကျူးမိသည်။ ဆိုင်ထဲရောက်တော့

“ ငါတော့ သိပ်ကြည့်မရတော့ဘူး နဲနဲတော့လွန်နေဘီ”

“ဘာတွေလွန်နေတာလဲဟ”

မေးရင်းဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ထွန်းထွန်းက

“အကိုတွေ့လိုက်တယ်မို့လား ပွဲလေ”

“အော် တွေ့တယ် ဘာကစဖစ်ကျတာလဲ”

“ ဟိုလူလေ တွေ့လား ဟိုဘက်လမ်းက စံလင်းတဲ့  စိုးစိုးဝေကို မနေ့ကစာပေးလို့တဲ့ မိုးဝေ လုပ်ထဲ့လိုက်တာမကောင်းဘူးပေါ့ဗျာ”

“ဟာ မင်းဟာကလဲ ရည်းစားလူလု အူနုဘာဆိုလားလေ ကွာ”

ကြောင်တောင်တောင်နှင့် ခနငြိမ်သွားပီး

“အာ ဟီးဟီး”

“ဟားဟားဟား”

တဝိုင်းလုံး ဟားတော့ကြောင်သွားသည်။

“ဘာလဲဟ”

“အကိုကတော့ဗျာ တကယ်ပဲ  မိုးဝေကော စိုးဝေကော မိန်းကလေးတွေ နှစ်ယောက်လုံး မိန်းလေးတွေလေ မိုးဝေက ယောက်ကရှာ ဟီးဟီးဟီး”

“အာ … မဟုတ်..”

ဖျတ်ခနဲ မြင်မိတာက ကောင်မလေးကလှမ်းကိုင်တော့ အကိုင်မခံ ပဲ ငြင်းတဲ့ပုံ၊ ကောင်မလေးကကောင်လေးကို ကိုယ်ချင်းစာသနားပြီး ကြည့်တဲ့အကြည့် ၊ ကောင်လေး၏ နွဲ့တဲ့တဲ့ဟန်၊ အသံစူးစူး ဂလိုကိုး ။တွေ့ပီပေါ့ ကောင်မလေးရာ ။ ဒီကတော့ သိပ်ချစ်တဲ့အတွဲ အရမ်းဖီးတက်နေတာတောင်မလုပ်ဘူး ။ တော်လိုက်တာဆိုပြီးငြိမ်နေတာ ဟွန့်တွေ့မယ်။

“အကို့ ဆောတီးဗျာ ကျနော်တို့က သဘောကျ လို့ပါ လှောင်တာမဟုတ်ပါဘူး”

ထွန်းထွန်း အသံကြောင့် စိတ်နဲ့ကိုယ်ပြန်ကပ်သွားသည်။

“ရပါတယ်ညီရ အကိုကလဲ တုံးပါတယ်ကွာ ……..ဟီးဟီး ………ဘာပဲပြောပြော စိုးစိုးဝေကတော့ချစ်စရာလေးဟ”

မင်းအောင်က

“ ငါတို့ အကိုတော့ထိတော့မယ် “

ဟုပြောရင်း

“ ဟေ့ကောင် ကိုထွန်း ပြောမှပြောပြည့်ပြည့် စုံစုံပြောပြလိုက်ဟ တော်ကြာ တို့အကို ကရာတေးနဲ့

တိုက်ကွမ်တို ကြားထဲညပ်နေမယ် “

“ဟားဟားဟားဟား”

အားလုံးရီကြပြန်သည်။ ကိုယ်ကတော့ငြိမ်နေလိုက်သည်။ သိချင်တာကိုး။

“အေးလေ စပြီးမှတော့ ပြောရတော့မှာပေါ့”  ဆိုကာ 

"........................................................................."

"……………………"

ပြန်လာတော့ ၁၀ နာရီတောင်ခွဲတော့မည်။

မိုးမိုးဝေ နှင့် စိုးစိုးဝေ အမေတွေက ငယ်သူငယ်ချင်း။ ဒီရပ်ကွက်မှာမွေး ၊ ဒီရပ်ကွက် မှာကြီး။အိမ်ထောင်ကျတော့ မိုးမိုးဝေအမေက ၃ နှစ်လောက်စောသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်မွေးတာတော့တနှစ်ပဲ ခြားသည် ။ မိုးမိုးဝေဆိုတဲ့နာမည်ဖစ်တော့ ၊ စိုးစိုးဝေဆိုပြီး ကာရံမိအောင်ပေးကြ သတဲ့။ 

အဲ့မှာ ပြသနာက မိုးမိုးဝေ အဖေ။ သားရူးရူးနေတော့ သားလေး သားလေး ဆိုပြီး ငယ်ငယ်လေထဲက ယောက်ကျားလေးလို ခေါ်ပြောဆက်ဆံရင်းကနေ ၇/၈ တန်းရောက်တော့ မိဘတွေ မနိုင်တဲ့ အခြေအနေရောက်ရောတဲ့။

ကရာတေး သင် ၊ တိုက်ကွမ်တို သင်ရန်ခနခနဖြစ် တဲ့။ ဘယ်လောက်ထိဖစ်လဲဆိုရင် သူ့ကိုသင်ပေးတဲ့ တိုက်ကွမ်တို ဆရာနဲ့တောင်ဖြစ်တာဆရာလုပ်သူ နံနိမ့်သွားလို့ ခုချိန်ထိတောင် ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနဲ့ ဆိုပဲ ။

 စိုးစိုးဝေ ကိုလဲမျက်စိအောက်က အပျောက်မခံနိုင်အောင်ကိုချစ်တာတဲ့။ ၁၀ တန်းနှစ်မှာ နောက်ဆုံးရက်သွားမဖြေပဲ ကားပါတ်စီးနေတာ ဖအေနဲ့တိုးလို့ ဆော်ပလော်တီးတာကွေးကောက်နေတာပဲတဲ့ ။ 

ဘာလို့သွားမဖြေလဲမေးကြည့်တော့မှ စိုးစိုးဝေနဲ့ တူတူဖြေချင်လို့တဲ့ ။ တနှစ်ထဲတူတူ တက္ကသိုလ်တက်ချင်လို့တဲ့ ။ အဲ့မှာတင် နှစ်ဖက်မိဘတွေ လက်မြှောက်ထားရတာဆိုပဲ ။ ဒီနှစ်ထဲဖစ်တဲ့ ရန်ပွဲ မှန်သမျှ စိုးစိုးဝေနဲ့

ပတ်သက်လို့ချည်းပဲတဲ့ ။ လှလို့ကြိုက်တာဆိုရင် ဒိပြင်ဆော်ပဲကြိုက်ပါတဲ့။ဟင်းဟင်း ဒီကကောင်အကြောင်းမသိတော့လဲ ပူကြမှာပေါ့။ ဒီကောင်ကလဲ ပြောင်းပြန်ကို အရည်ကြိုသောက်ထားတဲ့ကောင်။ မိုးမိုးဝေ မိုက်တာ စိတ်မဝင်စားပါဘူး ။

 စိုးစိုးဝေ ကိုဘယ်လို လုံးရမလဲပဲ အသဲအသန် စဉ်းစားနေမိသည်။ အကြံကမပေါ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့စကားဝိုင်းကနေတန်းဖိုးရှိတာတခု ရခဲ့ပါတယ် …ဟီးဟီး…… စိုးစိုးဝေရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်လေ ။

ကြမ္မာက ကျနော့ဖက်ကထင်တယ် ၂/၃ ရက်လောက်နေတော့ အခွင့်အရေးဆိုတာကြီးက ဆိုင်းမပါဗုံမဆင့်ပဲ လာပါလေရော။

ဖြစ်ပုံကဒီလိုပါ။

ကောင်မလေးက ညနေတိုင်းစာအုပ်ငှားထွက်လေ့ရှိတယ် ။ ဟိုအစုတ်ပလုပ်ကောင် ဟုတ်ပါဘူး အစုတ်ပလုပ်မ ပါနေလို့ ။ ကြောက်လို့တော့မဟုတ်ပါဘူး ။ ပြသနာဆိုတာ မဖြစ်ရင်ကောင်းတယ်လေ

တော်ကြာ ကလေးကိုကြိုက်ရသလားဆိုပြီး ဘာညာဘညာနဲ့ သိက္ခာကျနေမှာစိုးလို့ပါ။အဲ့နေ့ညနေကတော့ မပါဘူးဗျ ကောင်မလေးတယောက်ထဲ ဒီကကောင်ကလဲချောင်းနေတာဆိုတော့နောက်ကအသာလိုက်သွားတာပေါ့။ တလမ်းကျော်က ဆိုင်မှာငှားတာဗျ ။

 ကျနော်လဲခပ်တည်တည် နဲ့ ဝင်လိုက်သွားလိုက်တယ် ။ ဆိုင်ထဲရောက်တော့မှ သတိထားမိတယ်။ တော်တော်ကြီးကြီးဗျ ဆိုင်ကိုပြောတာနော် ။ ကောင်တာကအမကြီးကို မေးလိုက်တယ်။

“ အမ ကျနော် ဟိုဖက်လမ်းကပါ အပေါင်ပေးခဲ့မယ် စာအုပ်ငှားလို့ရမလား ခင်ဗျာ”

အမကြီးက ဦးစရှားအကြည့်နဲ့ကြည့်တယ်ဗျ ။ ကျနော်ကလဲ တရားခံလို ပြန်ပြုံးမပြပါဘူး ။ခပ်တည်တည်ပဲနေလိုက်တယ် ။ အဲ့မှာစတွေ့တာပဲ ကောင်မလေးက ဝင်ပြောရော

“ မကြီး သမီးတို့ဘေးအိမ်က”တဲ့

အဲ့ကျမှပဲ ပြုံးပြီးတော့

“ငှားလေ” တဲ့

တာရာမင်းဝေ ဘယ်မှာရှာရမလဲမေးပြီး စာအုပ်ရွေးသလိုလိုနဲ့ကောင်မလေး ကိုခိုးငေးလိုက်တော့ကာတွန်းစာအုပ်ကြားထဲက တစုံတရာဆွဲ ထုတ်ပြီး ကောင်တာကအမကြီး ကိုပေးလိုက်တယ်‘

အမကြီးကလဲ တခုခုပြန်ပေးလိုက်တယ် အဲ့တာလဲ ကာတွန်းစာအုပ်ကြားထဲပဲ ပြန်ညှပ်လိုက်တာတွေ့ရတယ် ။ ဘာလဲဟ တခုခုတော့ တခုခုပဲ ။ ကောင်မလေးက ပြန်တော့မယ် မကြီးဆိုပြီးထွက်သွားရော ။ အာ တွေ့ရာစာအုပ်တအုပ်ဆွဲပြီး စာရင်းသွင်းခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့

ကောင်မလေးနောက် မပြေးရုံတမယ်လှမ်းလိုက်ခဲ့သည်။မှီလဲမှီရော

“အမလေး မောလိုက်တာ အိမ်ပြန်မှာမို့လား”

ခပ်တည်တည်ပဲမေးလိုက်သည်။

“ဟင်…အော် ….ကိုကြီး”

“ အိမ်ပြန်မှာမို့လား “``

“ဟုတ် ကိုကြီးလဲ ပြန်မှာမို့လား”

“အင်း”

“ငှားရတာ အဆင်ပြေတယ်မို့လား”

“အင်း ပြေတယ် ..ကျေးဇူးနော် အာမခံပေးတာလေ”

“ရပါတယ် ပင်းပန်တာမှမဟုတ်တာ”

“ ဒီနေ့ ကိုယ်ရံတော် ချစ်ချစ်မပါဘူးလား”

“ ဟန် ဘယ်သူ……… အော်…ခစ်ခစ် …ဟုတ်တယ် မပါဘူးလေ ကျိုက္ကထီးရိုးသွားတယ်”

“အော် ဒါကြောင့်ကိုး”

“ဘာကိုလဲ”

“အရမ်းဂရုစိုက်တဲ့ သူက ဘုရားဖူးကြတော့ ခေါ်မသွားဘူးလား”

“ခေါ်တယ် သူမပါပဲ နေကြည့်ချင်လို့ တခါလောက်ပေါ့ ဟိဟိ”

“အော်”

ကျနော့ရဲ့ အော်ကဆုံးတောင်မဆုံးသေးပါဘူး ကလေးပေါက်စလေးတွေ ကန်နေတဲ့ဘောလုံးကသူ့နားရောက်လာတာကို ဟန်တပြင်ပြင်နဲ့ မိုက်ကယ်အိုဝင်လို ကန်ထဲ့လိုက်သည်။

အဲ့မှာဟန်ချက်ပျက်ပြီးတော့ လူလဲကျတာမဟုတ်ပါဘူး ။ ကာတွန်းစာအုပ်ကြားထဲက စာအုပ်သေးသေးလေး တအုပ်ကျနော့ဘက်ကို ထွက်ကျလာပါလေရော ။ ကျနော်လဲ ကောက်ပြီးပေးလိုက်ပါတယ် ။ ရင်ထဲမှာတော့ ကုလားဘုရားလှည့်သလို ပျော်နေဘီ။

စကားတပြောပြောနဲ့အိမ်နားရောက်တော့

“တာ့တာနော်”

လို့နှုတ်ဆက်ပြီးအိမ်ထဲဝင်သွားရော။ကျနော်ဗျာ ပျော်လိုက်တာဆိုတာ ဟီးဟီးအိမ်ထဲရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်ပြေးပြီးဖက်လုံးကို တအားဖက်ပလိုက်သည်။

ဘာဖြစ်လို့လဲ သိလား

ကျနော်ကောက်ပေးလိုက်တဲ့ စာအုပ်က

 “ဒေါက်…ဒေါက်…ဒေါက်” 

ဆိုတဲ့စာအုပ်လေ အောစာအုပ် ကျနော့ဆီမှာလဲ တအုပ်ရှိတယ် ။ ကောင်မလေးက အဲ့ဆိုင်မှာ အောစာအုပ်တွေ ငှားငှားဖတ်နေတာကိုး ။ ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ အစီအစဉ်ချရင်း စဉ်းစားနေလိုက်တယ် တညလုံးပေါ့။ ၁ နာရီကျော်မှ အိပ်ဖြစ်တယ်။

မနက်ကျတော့ ၅ နာရီလောက်ထပြီး ရုံးကိုပြေးတယ်။ ညကစဉ်ထားတဲ့ စာအုပ်ကို ပရင့်ထုတ်လိုက်တယ် ပြီးတော့ သေသေချာချာ တဆင့်ပြီးတဆင့်နဲ့ ဝထ္တု တစ်အုပ်ဖြစ်လာတော့

မနက် ၈ နာရီခွဲနေပီ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အလုပ်သမားတွေတောင် စလုပ်နေကြပီ။စားပွဲရှေ့မှာထိုင်ရင်း ပြောရမယ့်စကားလုံးတွေ စဉ်းစားနေလိုက်တယ်။ညနေကျတော့ ကောင်မလေးထွက်လာမယ်ချိန်ကို ဝီရိယကောင်းကောင်းနဲ့ ချောင်းနေလိုက်သည်။

ထွက်လာတော့ နဲနဲနောက်ကျပြီးမှ လိုက်လာလိုက်တယ်။ ဆိုင်ရောက်တော့ ကောင်မလေးကပြန်တောင်ပြန်တော့မယ်။ နှုတ်ဆက်သလိုလို နဲ့မေးလိုက်တော့

“ပြန်တော့မလို့လား”

“ဟုတ် “ ဆိုပြီး ထွက်သွားရော ကျနော်လဲ မနေ့က ငှားလာတဲ့စာအုပ် အပ်ပြီး နောက်ကနေ ခပ်သုတ်သုတ် လိုက်လာလိုက်တယ်။ မှီလဲမှီရော

“ ဟိတ် ကောင်မလေး”

“အော်” လို့တိုးတိုးလေးဆိုပြီး ဘာလဲဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်တယ်

“ရော့ “ ဆိုပြီး မနက်ကမှ သူတယောက်ထဲတွက် သီးသန့်ထုတ်ထားတဲ့ စာအုပ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲထဲ့ပေးလိုက်တယ်။ လက်ထဲထဲ့ရင် ငြင်းနေမှာစိုးလို့။ ယောင်တောင်ပေါင်တောင်နဲ့စာအုပ်လေးပိုက်ပြီး ကျနော့ကို ကြည့်တယ်။

“စိုးလေး ဖတ်နေကျ စာအုပ်တွေထက်ကောင်းတယ် ဖတ်ကြည့်”

လို့ပြောပြီး လမ်းထိပ် တီးဆိုင်ထဲဝင်လာလိုက်တယ် မှတ်ကရော။ ကျနော်ပေးလိုက်တဲ့စာအုပ်က

” ကျနော်နှင့် ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး”  channko ရေးတာ ။  အောစာအုပ် ။

တီးဆိုင်မှာ ထမင်စားပြီး အေးအေးဆေးဆေး တီးဆွဲနေလိုက်တာ ၈ နာရီခွဲလောက်မှ အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ရေမိုးချိုးပြီး ကောင်မလေး အမှုတ်ခံတဲ့ အပိုင်းလေးပြန်ကြည့်ပြီး ငါးဦးကော်မတီဖွဲ့လိုက်တယ် ဟီးဟီး။

မနက် 6 နာရီလောက် ကျတော့ နံပါတ်မှတ်ထားပြီး တခါမှမခေါ်ဖူးသေးတဲ့ ကောင်မလေးဖုန်းကို နှိပ်လိုက်တယ်ကံကောင်းချင်လို့လားမသိဘူး တန်းဝင်တယ်။

“ဟလို”

“စိုးလေးလား”

“အင်း……ဘယ်သူလဲ”

“မနေ့က ပေးလိုက်တဲ့စာအုပ်လေ ဖတ်လို့ကောင်လား ဇာတ်လမ်းလေးနဲ့ဆိုတော့ ဖီးပဲနော်”

……….

……….

……….

၃ မိနစ်လောက်ကြာမယ်ထင်တယ် ဘာမှပြန်မပြောဘူး။ ရင်တွေခုန်တာမှ တအားပဲ သွားပီထင်တယ်။

ဖုန်းမချပါစေနဲ့ဖုန်းမချပါစေနဲ့ ဆုတောင်းလိုက်ရတာမောနေတာပဲ။ ၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့မှ

“မပြောဘူးလား ဖုန်းချလိုက်ရတော့မှာလားတဲ့”

ဝေးးးးးးးးးးးးးးးးးး ရဘီ ဒီကောင်မလေးကို ရဘီ ပျော်လိုက်တာ

“ဖတ်လို့ကောင်းလားသိချင်လို့ပါ ကောင်းရင်နောက်နေ့ ထပ်ယူလာပေးမလို့လေ”

“သိဘူး… ယူလာရင်တော့ ဖတ်မှာပေါ့”

“အင်း ညနေကျတော့ နောက်တအုပ်ထပ်ပေးမယ်”

“ဟုတ် ညနေကျမှ တွေ့မယ်လေ…. နော် …..ဘိုင့်”

“အိုကေ… ဘိုင့်”

ဟီး ……. ရင်တုန်ရကျိုးနပ်လို့ တော်သေးတယ်။ တက်တက်ကြွကြွပဲ ညနေအတွက် အစီအစဉ်ဆွဲပြီး

ရေမိုးချိုး အလုပ်ဝင်လိုက်တယ်။ နေလည်ထမင်းစားထွက်တော့ အစီအစဉ် စလိုက်တယ် ပန်းဆိုးတန်းက သူငယ်ချင်းဆီ ပြေးပြီး စာအုပ်တစ်အုပ် ဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်တယ်။ ဘကြီးထောင်ရဲ့ ချစ်ဒုက္ခ လေ ဘကြီးထောင်ရေးတာ……..ဟီးဟီး။ အချစ်တက္ကသိုလ်ကျောင်းကြီးရဲ့ ကောင်းမှူတွေပေါ့။ 

ညနေကျတော့ ခါတိုင်းထက် ၃၀ မိနစ်လောက်စောပြီး လမ်းပေါ ်ထွက်လာလိုက်တယ်။ သိချင်တာလေးရှိလို့။ ထင်တဲ့တိုင်းပါပဲ ။ စိုးလေးက ကျနော်ခြံပြင် ရောက်ရုံရှိသေးတယ် အိမ်ထဲကထွက်လာတယ်။ ကျနော်ထွက်အလာစောင့်ကြည့်နေတာ သေချာပီလေ။ အတူတူစာအုပ်ဆိုင်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဆိုင်ရောက်တော့

“မယူတော့ဘူး မကြီး…”

“အော် .. အင်းအင်း ညီမလေး”

အမကြီး နဲနဲအံသြသွားတယ်။ အပြန်ကျတော့

“ရော့..ဒီဟာလေးလဲကောင်းတယ်”

“ကိုကြီးဆီမှာ အများကြီး ရှိတယ်လား”

“အင်း..စတစ်ထဲမှာလေ…..စာအုပ်တွေက ခုမှစိုးလေးဖတ်ဖို့ လုပ်လိုက်တာ”

“ခစ်….တကယ်လား.. ကျေးဇူးတင်ရမယ်ပေါ့”

“အင်းပေါ့….ကျေးဇူးဆပ်တဲ့ အနေနဲ့ ညကျရင် ဖုန်းနားထောင်ပေး ဖုန်းဆက်မယ် ရမလား”

“ ရပါတယ် ဆက်ပေါ့……ခစ်ခစ်”

“Thanks”

“တာ့တာနော် တီးဆွဲလိုက်ဦးမယ် မလိုက်တော့ဘူး”

“ဟုတ်.. တာ့တာပါ”

တီးဆိုင်မှာ ထမင်းစားရင်း တီးဆွဲပြီး ၈ နာရီခွဲလောက်မှ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အိုင်အိုဒင်းအုပ်စုကစပ်စုနေလို့ တောင်တောင်အီအီ လျှောက်ပြောပြီး ဖောပလိုက်တယ်။ ထွန်းထွန်းကတော့ အကို့ မိုးဝေကို သတိထားနော်တဲ့ ။ အင်းပါလို့ပဲ ပြောလိုက်တယ်။ သူတို့လဲ ရိပ်မိလောက်ပါတယ်။

မိုးမိုးဝေကို အမြင်ကပ်တာနဲ့ပဲ စိုးဝေကို ရစေချင်နေကြတာ သိတာပေါ့။ အိမ်ရောက်တော့ ရေချိုးပီးခုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ် ။ စိုးလေးဆီပေါ့။တန်းကိုင်ပါတယ်။

“ဟလို”

“စိုးလေး ..ဖတ်ပီးပလား”

“အင်း”

“ကောင်းလား”

“တမျိုးလေးပဲ ကောင်းတယ်”

“ဘယ်မှာဖတ်တာလဲ….အိပ်ခန်းထဲမှာလား၊ အိမ်သာထဲမှာလား”

“အာ….အိပ်ခန်းထဲမှာပေါ့”

“ဟင်… အိပ်ယာခင်းတွေ စိုမကုန်ဘူးလား”

“ဟာ…ကိုကြီးနော်…”

“စာအုပ်ဖတ်ရင်း လက်ကလေးနဲ့လုပ်ရတာ တမျိုးလေးကောင်းတယ်နော်”

ခန ငြိမ်သွားပြီးမှ

“အင်း “    တဲ့ အိုကေပီပဲ တဆင့်တက်လိုက်ဦးမယ်..ဟီး။

“ခုကောလုပ်နေတုန်းလား”

“ဟာ ..ဘာတွေမေးနေတာလဲ”

တန်းလန်းကြီး ဖစ်နေမှာစိုးလို့ပါ

“ခစ်ခစ်…ရပါတယ်”

“စိုးလေး…စိုးလေးချစ်ချစ်နဲ့ ဖုန်းထဲကနေလုပ်ဘူးလား”

“ဟာ..ကိုကြီးကလဲ …ဘယ်လိုလုပ်လို့ရမှာလဲ”

“ရတာပေါ့ စိုးလေးကလဲ မလုပ်ဖူးဘူးပေါ့”

“အင်း…မလုပ်ဖူးဘူး”

“စိုးလေး…အခု ခုတင်ပေါ်မှာလား”

“အင်း…ဘာဖစ်လို့လဲ”

“မမေးနဲ့ ကိုကြီးမေးတာပဲဖြေ စိုးလေးကို ကောင်းတဲ့နည်း တခုပေးမလို့”

“အင်းပေး”

“ဘယ်လိုနေတာလဲ ..ပက်လက်လား ဘေးတစောင်းလား”

“ပက်လက်”

“ဖုန်းက ဘယ်လက်နဲ့ကိုင်ထားတာလဲ”

“မကိုင်ဘူး ear phone နဲ့ ပြောနေတာ”

“အဝတ်အစားတွေကကော ဘယ်လိုပုံစံလဲ”

“ညဝတ် အင်္ကျီနဲ့လေ”

“ဟုတ်ပီ …. မျက်လုံမှိတ်ပီး စိုးလေးဘေးမှာ ကိုကြီးရှိတယ်လို့ သဘောထားကြည့်”

“အင်း ပြီးတော့ကော”

“ကိုကြီးက စိုးလေးကိုနမ်းနေတယ် လက်က စိုးလေးနို့လေးတွေကို ဖွဖွလေး ညစ်ပီးနယ်ပေးနေတယ်”

“အာ ကိုကြီးကလဲ”

“ ဟာ ဖြတ်မပြောနဲ့လေ…. လက်ကလဲ ပိပိလေးကိုပွတ်နေ ကောင်းလိမ့်မယ်”

“ခစ်ခစ် …အင်းအင်း”

“အခု စိုးလေးနို့လေးတွေကို စို့နေပီ သိလား”

“အင်း”

“နို့လေးတွေ စို့နေရင်းနဲ့ စိုးလေးရဲ့ ပိပိလေးကို လက်နဲ့ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေတယ်”

“အင်းးး”

အသံလေးနဲနဲတိုးသွားတယ် ။ စိုးလေး ဖီးစဝင်နေပီထင်တယ်…ဟိဟိ။

“စိုးလေး ပိပိလေး ဖောင်းလာပီ…အရည်တွေလဲထွက်လာပီ”

“အင်းးးးးးး….ဟုတ်တယ်”

“ကိုကြီးပါးစပ်က စိုးလေးနို့ကို စို့ရာကနေ အောက်ကိုရောက်လာပီ.. ချက်ကလေးထဲလျှာ ထို့ထဲ့လိုက်ပီ”

“အင်း….ဟင်း..ဟင်း”

“ချက်ကလေးကနေ အောက်ကိုထပ်ဆင်းလာပီ…စိုးလေးပိပိလေးဆီကိုရောက်လာပီ….ပိပိလေးကို

လျှာနဲ့ယက်နေပီ”

“အီး….အားးးးး……..အင်းးးး…ယက်ယက်…ကိုကြီး …ရှီးးးးးး”

“ပိပိပေါက်လေးထဲ လျှာကို ထိုးသွင်းလိုက်ပီ”

“ရှီးးးးးးအားလားလား..ကိုကြီးးးးအ..အ.ရှီးးးး

အမလေးးးးးလေးးးးး ………………………ကောင်းလိုက်တာ…ကောင်းလိုက်တာကိုကြီးရာ”

“…….”

“……”

“ပီးသွားပလား….ကောင်းတယ်မို့လား”

“အင်း… ကိုကြီးက ဆရာကြီးပဲနော် ခစ်ခစ်…ဖုန်းထဲကနေတောင် ပီးအောင်လုပ်တက်တယ်…ခစ်ခစ်ခစ်”

“ဆရာကြီးမဟုတ်ဘူး စိုးလေးကို ကောင်းစေချင်တဲ့ စိတ်ကြောင့်ဖစ်မှာပါ “

“အံမယ်…စကားပြောလဲကောင်းတယ်…ခစ်ခစ်”

“ အိပ်တော့နော် …ရေဆေးလိုက်ဦး…တော်ကြာ အိပ်ယာခင်းတွေ စွန်းထင်းကုန်လိမ့်မယ်”

“အင်းပါ…good night..ကိုကြီး”

“အင်း…နောက်နေ့ကျမှ…..ထပ်လုပ်ပေးမယ်….good night”

“ ဟုတ်..ကိုကြီး”

နောက်နေ့ကျတော့ တွေ့မရတော့ ဟိုအစုတ်ပလုပ်ကောင် ဟုတ်ပါဘူး ကောင်မပြန်ရောက်လာလို့လေ။ ညဖက်တွေတော့ ဖုန်းထဲကနေ ဆွဲစားနေတာ တော်တော်အဆင်ပြေနေပီ။ အပြင်မှာတော့ စကားတောင် မပြောဖစ်။ အလုပ်ကပီးလုလုဖစ်လာတယ်။

အချောသပ်တဲ့အဆင့် ရောက်လာပီ။ ကံကောင်းချင်တော့ တစ်နေ့ အကြောင်းကဖန်လာရော။ဆေးသုတ်နေတဲ့ သူတွေနဲ့ ဝါယာရိမ်းလိုက်နေတဲ့သူတွေကို ရွှေပြည်သာဆိုက်တွက်အရေးကြီးလို့ဆိုပြီးခေါ်ရော။ 

ကျနော့ကျတော့ အိမ်စောင့်တဲ့။ လူကနေ့တိုင်း အလုပ်လုပ်နေပီးတော့ ဒုန်းဆိုရပ်လိုက်တော့ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ မနက်နက် ၁၀ နာရီလောက်ကြီး ခုတင်ပေါ်လှဲနေရာကနေပျင်းတာနဲ့ စိုးလေးဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။

“ဟလို”

“ကိုကြီး…….နေ့ခင်းကြီး ဖုန်းဆက်လို့ပါ့လား..ကိစ္စရှိလို့လား”

“အင်း….စိုးလေးဘာလုပ်နေလဲ”

“ဘာမှမလုပ်ဘူး…ပျင်းနေတာ…ကိုကိုကလဲမအားတော့ တယောက်ထဲလေ”

“ဘယ်ကိုကို မအားတာလဲ စိုးလေးရ”

“ခစ်ခစ်…. စိုးလေးရဲ့ချစ်ချစ် ကိုကိုက စိုးလေးရဲ့ အကို ကိုကိုနဲ့ လိုက်သွားတယ် ဒီနေ့ပွဲ ရှိတယ်တဲ့”

“အော်”

စိုးစိုးဝေရဲ့ အစ်ကိုက ကားပွဲစား ။ မိုးမိုးဝေက အသင် ။ တခါတလေ ပွဲရှိတဲ့နေ့ စိတ်ပါရင် စိုးစိုးဝေရဲ့ အကိုနဲ့ လိုက်သွားတက်သည်။

“ဒါဆို စိုးလေးတယောက်ထဲပေါ့..”

“အင်း”

“ကိုကြီးအိမ်ကို လာခဲ့ပါ့လား”

“အာ…လာချင်ပါဘူး…လူတွေရှုပ်ကရှုပ်နဲ့..မျက်စိနောက်တယ်..”

“ဒီနေ့ ဘယ်သူမှမရှိဘူး….ကိုကြီးတယောက်ထဲ..ပြီးတော့ အပြင်မှာ စိုးလေးတွေ့ချင်တယ် ….လာခဲ့ပါ့လား စိုးလေးရာ”

ခန ငြိမ်သွားပြီးမှ

“ လာခဲ့မယ်…ခနစောင့်”

ဆိုပြီး ဖုန်းချသွားရော။ ဒီကကောင်ကလဲ ဝုန်းဆို ထပြီး ခြံတံခါးပြေးဖွင့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိမ်မကြီး

တံခါးပါ ဖွင့်ပြီး ဧည့်ခန်းကို ကဗျာကရာ ရှင်းနေတုန်းပဲရှိသေး။

“ကိုကြီး”

“အယ်…စိုးလေး…လာလေ..ထိုင်”

“ဟုတ်”

ချစ်စရာလေး ။ ဂါဝန်ပန်းရောင်လေးနဲ့ သနပ်ခါးလေးပင် မခြောက်သေး။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ဖူးပြီး စိုလက်နေတာပဲ ။ နို့လေးတွေက ဘော်လီကြောင့်လားမသိ သိပ်မပေါ်လွင် ။ 

ခါးလေးက သိမ်ပြီး တင်လေးက ဂါဝန်ကြောင့် ထင်သည် ကားကားလေး။ အောက်အနားစလေး စုပြီး ဝငိထိုင်လိုက်ပုံကပီဘိကလေးငယ်လေးလို ချစ်စရာကောင်းနေသည်။စိုးလေးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း

“စိုးလေးချစ်ချစ်က ဘယ်ချိန်ပြန်လာမှာလဲ သိလား”

“မသိဘူး…ဒါပေမယ့် ညနေစောင်းလောက်မှ ပြန်လာမယ်ထင်တယ် ပြန်လာပီဆို စိုးလေးဆီ ဖုန်းဆက်မှာပေါ့”

“အော်…”

ပြောရင်းနဲ့ စိုးလေးကိုလှမ်းဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်တော့ ဘာမှမပြော ။ နမ်းရင်း လည်းပင်းလေးကြည့်မိတော့ သွေးတိုးနေတာ လည်ပင်းသွေးကြောလေးက တထပ်ထပ်နဲ့။

ဘာရမလဲ လည်ပင်းလေးဆီ အနမ်းလေးတွေပို့ရင်း နို့လေးတွေကို ဖွဖွလေးကိုင်တော့

“အာ……ကိုကြီးကလဲ….အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ….”

“အင်း…ဟုတ်တယ်နော်” ဆိုပြီး တံခါးထပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စိုးလေးကို ပွေ့ပြီး အိပ်ခန်းထဲခေါ်လာတယ် ။ ခုတင်ပေါ်တင်ပြီး လိုရင်းပဲတခါထဲ ပြောလိုက်တယ်

“စိုးလေး”

“ဟင်”

“ အင်္က ျီချွတ်လိုက်မယ်နော်”

“ဟင့်အင်…ကိုကြီးအရင်ချွတ်”

နဲနဲတောင်ဖြုံသွားတယ်။ ကြာကြာမစဉ်းစားပါဘူး

“အင်း”

ဆိုပြီး အင်္ကျီကော ပုဆိုးပါချွတ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီတော့ မချွတ်သေးပဲ စိုးလေးဂါဝန်ကို အောက်ကနေမလိုက်တော့ လက်ကလေးကိုအလိုက်သင့်မြှောက်ပေးတယ်။ စိတ်ကထိန်းမရတော့။

နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ပြီး ခုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက် အလိုက်သင့်လေးပဲ လှဲပေးတယ်။နှုတ်ခမ်းဆီက အနမ်းတွေကို လည်ပင်းဆီပို့လိုက်တော့ ငြီးသံ သဲ့သဲ့လေးထွက်လာတယ်။ ဘော်လီလေးကိုချိတ်မဖြုတ်ပဲ ပုခုံးကနေ ဘေးကိုဆွဲချလိုက်တယ်။ အားပါးပါး နို့လေးတွေက လုံးခဲနေတာပဲ ။ နို့သီခေါင်းလေးတွေကလဲထောင်လို့ ။ ပန်းရောင်လေး ပြီးတော့ သေးသေးလေး ။

သေးတာမှ တော်တော်သေးတာ။ မီးခြစ်ဆံ ခေါင်းလောက်လေးတွေ။ကြက်သီးလေးတွေတောင်ထလို့။ နို့သီးခေါင်းလေးကို ရှောင်ပြီးစနမ်းလိုက်တယ် ။ တဖြေးဖြေးနဲ့ နို့သီးခေါင်းနားလေး ရွှေ့လာပြီး နို့သီးလေးကို ပါးစပ်တခုလုံး ပြည့်အောင်ငုံပြီး ဖွဖွလေးစို့လိုက်တော့

“အင်းးးးးးးဟင်းဟင်း…..”

ငြီးသံလေးက ပိုကျယ်လာတယ်။ နို့နှစ်လုံးကို အလှည့်ကျစို့ရင်း လက်တဖက်ကို

အောက်ဆီပို့လိုက်တယ်။ ပင်တီလေးအပေါ်ကနေ အသာလေးစမ်းလိုက်တော့

“ရှီးးးးးးး…ယားတယ်ကိုကြီးရာ”

ပင်တီလေးကတော်တော်တောင်စိုနေပီ။ အထဲကိုလက်သွင်းလိုက်တော့ ခြေထောက်လေးကားပေးတယ်။ အကွဲလေးတိုင်း အထက်အောက် ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့

ကော့တက်လာပြီး

“အာ..ဟာ..ဟာာာ..မနေတက်တော့ဘူးကိုကြီးရာ…..မလုပ်သေးဘူးလား…ဟင့်ဟင့်….

ဆွနေတာနဲ့ဒီက သေတော့မယ် ဟင့်ဟင့်”

ဒီကကောင်ကလဲ ချက်ချင်းပဲ ထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပင်တီလေးချွတ်လိုက်တယ်။ အားပါးပါး ပိပိလေးက ခုံးနေတာ မို့မောက်နေတာပဲ။ အကွဲလေးက ခပ်တင်းတင်းလေးစိလို့။ အရည်လေးတွေကလဲ တလက်လက်နဲ့။ ညီလေးကလဲ မခံနိုင်လောက်အောင် တင်းတောင်လာပြီ။ မရတော့။ ကိုယ့်အတွင်းခံလေး ချွတ်လိုက်တော့

“ဟာ….အ..အကြီးကြီးပဲ….အာ..ကိုကြီး..ကြောက်တယ် ရမှာမဟုတ်ဘူးထင်တယ်…ကြောက်စရာကြီး”

မကြောက်လဲခံနိုင်းရိုးလား ။ ဓါတ်သိသူငယ်ချင်းတွေက ဝါးရင်းတုတ်ကျိုးတဲ့ အုတ်စိုးတဲ့ ချစ်စနိုးခေါ်ကြတာ။ ၆ လက်မခွဲလောက်ရှိပြီး အတုတ်က လက်တဆုတ် မမှီတမှီ။

ဒီအအြေနေရောက်မှ မစားရရင် နာမည်ကပျက်ဦးမယ်။ နာမည်ကနောက်မှ ညီလေးကတအားတင်းပြီးဒုံးကြည်လိုထောင်နေတာက ပြသနာ။ ဆွထားပီးသားဖီးလေး မပျောက်အောင် လုပ်ရမည်။အသာလေး ဖက်လိုက်ပြီတော့

“စိုးလေး ရာသီလာတာ ဘယ်နှနှစ်ရှိပီလဲ”

“မမှတ်မိတော့ဘူး..လေးငါးနှစ်လောက်တော့ရှိဘီထင်တယ် “

“ရာသီလာပီးသား ဘယ်အဖုတ်မဆို ဘယ်လောက်ကြီးတဲ့ လီးနဲ့ဖစ်ဖစ် အလိုးခံနိုင်တယ်

စိုးလေးရဲ့……ကြီးလေ အလိုးခံလို့ကောင်းလေပဲ…စိုးလေးလဲ စာအုပ်တွေထဲမှာဖက်ဖူးတယ်မို့လား”

စကားပြောနေရင်း အစိလေးကို လက်နဲ့ အသာလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့

“ဟင့်…ဟင့်..ကြောက်တယ် ဟင့်…ဟင့်…ကိုကြီးဟာကြီးက အကြီးကြီး…အင်းးးးးးဟင့်….စိုးလေးဟာလေးက လက်ထဲ့တာတောင်ဟင့်…ဟင့်…..ဟင့်

တဆစ်လောက်ပဲဝင်တာ..ရှီးးးး”

ပါလေးကိုနမ်းရင်း သူ့လက်ကို ညီလေးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ တင်းတင်းလေးဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။

“အင်းပါ..အဲ့တာဆိုလဲ သွင်းကြည့်မယ်လေ…တအားနာရင် မလိုးတော့ဘူး ဟုတ်လား

ဒစ်ကလေးထိဝင်ရင် လိုးလို့ရတယ် မဝင်ရင်မလိုးတော့ဘူးလေ ”

“ကွဲမှာကြောက်တာ ကိုကြီးရဲ့ ကွဲရင်ဆေးခန်းသွားရမှာ ရှက်စရာကြီး”

အော် မိန်းမများ အလိုးခံရမှာမကြောက်ပဲ ဆေးခန်းသွားရမှာ တွေးပူနေသေး

“ဒစ်တခုလုံး ဝင်ရင် မကွဲပါဘူး သာသာလေး လိုးသွင်းကြည့်မယ်လေ စိုးလေးမခံနိုင်ရင်ပြောပေါ့ နော်”

“……….”

“လိုးကြည့်မယ်နော်”

“ဖြေးဖြေးစမ်းကြည့်လေ မဆံ့ရင် မလုပ်နဲ့နော်”

“အင်းပါ စိုးလေး အရသာရှိအောင် လိုးပေးမယ်နော်’

ထပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ညီလေးထိပ်ဖျားနဲ့ သူ့အစိလေးကို လေးငါးချက်လောက် မိတ်ဆက်လိုက်တော့

“အာ…ဟာ…ဟာာာာာ….ဘာလုပ်နေတာလဲ သွင်းလေ”

ထိပ်ဖျားကို အပေါက်ဝဆီ ရွှေ့ယူပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် မဝင် ။ အကြောက်လွန်ပြီး တင်းထားတော့ ဘယ်လိုလုပ် ဝင်မလဲ ။ကိစ္စမရှိ တေ့ထားပြီး နို့လေးတွေဖမ်းစို့နေလိုက်တယ် ။ 

လီးရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့်လား မသိ ခနနေတော့ တေ့ထားတာ မေ့သွားပုံရတယ် ။ ဆံပင်လေးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖွပြီးဆွဲနေတယ်။ ဒီတော့မှအားနဲနဲစိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ အရည်စိုနေတာရော စိတ်လျော့လိုက်ထားတာရောဆိုတော့ ပလွတ်ဆို ဒစ်ကလေးဝင်သွားတယ်။

“ အင့် …ဟာ ..ကိုကြီး.ဟင့်ဟင့် “

ခေါင်းကိုကြိမ်းသွားတာပဲ ဆံပင်တွေဆွဲထားတာကိုး။

“ဒစ်ဝင်သွားပီ စိုးလေး နာလား”

“နာတော့မနာဘူး တအားတင်းနေတယ် အဟင့်ဟင့်’

ဒစ်ကလေးနဲ့ပဲ ညှောင်းပေးလိုက်တော့ ဖီးတက်လာတယ်။ သိတယ်မို့လား လီးဆိုတာ ဝင်ပြီးရင် တဆင့်ပြီးတဆင့် တိုးဝင်ချင်သလို အဖုတ်ဆိုတာလဲ အစဝင်ပြီးရင် အဆုံးထိအသွင်းခံချင်တာမျိုးလေ။

“ကိုကြီး သွင်းလေ”

“သွင်းထားတယ်လေ”

“အာ ……အဆုံးထိသွင်းလေ”

ဒီကောင်မလေးက အပြောရဲချက်ကတော့ လန်ထွက်တယ်

“စိုးလေး နာမှာစိုးလို့”

“မနာဘူး သွင်း ရတယ်”

“အင်း”

ဆိုပြီး နဲနဲချင်းဖိသွင်းလိုက်တယ်။ လက်နှစ်လုံးလေက်တောင်မရှိသေး တင်းခနဲပဲ။အော့ ဟိုယောက်ကရှာမလေး နှိုက်ထားလို့ မရှိတော့ဘူးမှတ်နေတာ ။ ဒင်းက ခန့်ခန့်ကြီး ။နဲနဲ ဖီးထပ်လာအောင် ဝင်သလောက်နဲ့ပဲ ဆက်ညှောင့်နေတော့

“ ဟာ…ဟင့်..ဟင့် သွင်းပါဆို မှပဲ”

“စိုးလေး ..ဟိုလေ..နာမှာစိုးလို့”

“ရတယ် ဆောင့်သွင်းလိုက် ပေါက်သွားလိမ့်မယ် နာပလေ့စေမရပ်နဲ့…ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပေး..…ခနနေရင် သူ့သာသူ ကောင်းလာလိမ့်မယ်…တအားယားနေပါဘီဆို…”

အယ် မှတ်ဟ မိန်းမပေါင်းမရေတွက်နိုင်အောင် လိုးခဲတဲ့ကောင်ကို တခါမှ အလိုးမခံဘူးသေးတဲ့ကောင်မလေးက လိုးနည်းဆရာလုပ်တာ ကြားဖူးကြသလား။ 

သူကတောင် တောင်းနေမှ ငါဟဲ့ဆိုပြီး ကောင်မလေးခြေထောက်ကို ဆွဲမြှောက်လိုက်။ ပြီးတော့ ချိုင်းအောက်ကနေ လက်လျှိုပြီးတော့ဆရင်း ဆောင့်သွင်းထဲ့လိုက်တယ် ။ ထုတ်ခနဲပဲ ။ 

လီးကဆုံးကာနီး လက်နှစ်လုံးလောက်အလိုထိ ဝင်သွားတယ် ။ ရပ်မနေပဲ သူပြောသလို ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်တာ။ တချက်မှမအော်ဘူးအံကြိတ်ပြီးတော့ ခံတာဗျ ။ သိပ်မကြာဘူးထင်တယ် သူ့လက်နှစ်ဖက်က ကိုယ့်လည်ပင်းကို လာဖက်တယ်။ ပြီးတော့ ခြေထောက်ကလဲ ခါးမှာလာချိတ်ပြီး အောက်ကနေ ပြန်ကော့ပေးတာဗျာ။

အဖုတ်က အသစ်ကြပ်ချွတ် ။ အပေးကကလဲ ဆရာမကြီးအထာနဲ့ ။ အရည်ကလဲ တော်တော်ရွှဲနေတော့ ပလွတ် ပလပ်နဲ့ အသံတွေကမြိုင်နေတာပဲ ။ ၁၀ မိနစ်လောက်နေတော့

“ ကိုကြီး …ဟင်းးး

အ..အီးးးးးလိုး.လိုး

အမလေးလေးး..

တအားဆောင့်လိုးပေး …

အ.အ.အာားးးးး

ရှီးးးးးးးးးးးးပ..ပီးတော့.

အမလေးးး”

သူပီးခါနီးပီ ဆိုတဲ့အသိနဲ့ ကိုယ်လဲထိန်းမရတော့ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ လီးထိပ်မှာ နွေးခနဲ နွေးခနဲ ။ ကိုယ်လဲမရတော့ ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ အမောပြေတဲ့ထိ လီးကိုမထုတ်သေးပဲ စိမ်ထားလိုက်တယ်။ အမောပြေတော့မှ သူ့ဆီကအသံထွက်လာတယ်။

“ကိုကြီး ဖယ်တော့လေ”

“မထုတ်ချင်သေးဘူး “

“ဟာ ..ခစ်ခစ်..ဖယ်ဦး ရေဆေးဦးမယ် ဗိုက်ထဲမှာအောင့်နေတာပဲ”

ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်တော့ ပြွတ်ဆို ကျွတ်လာတယ်။ခနနေတော့ အရည်တွေပါ စီးထွက်လာတယ်။ထပြီး တလှမ်းချင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပုံ ကြည့်လို့ကောင်းသား။ ကိုယ်လဲထလိုက်သွားတယ်။ အထဲရောက်တော့

“ဟာ ကိုကြီး စိုးလေးမပီးသေးဘူးလေ”

“အင်းလေ အဲ့တာကြည့်ချင်လို့”

“ခစ်ခစ်… ကြည့်ကြည့် တခါထဲမှပဲ… လာ ဒီနာတိုး ရေဆေးမယ်”

အဲ့ နိပ်ဟ ။ တိုးပေးလိုက်တယ်။ ရေလောင်းပြီး လက်နဲ့ပွတ်ဆေးပေးတယ် ။ စိတ်ကကြွလာတော့မာတင်းပြီးထောင်လာရော

“ ဟာ…. မိုက်တယ်ကွာ… ရှယ်ပဲ..တော်သေးတယ်”

“ဘ..ဘာလို့လဲ စိုးလေး”

“တော်တော်နဲံ ပြန်ထောင်မလာရင် စိတ်ညစ်ရမှာပေါ့ စအလုပ်ခံတဲ့ချိန်မှာ ၂ ခါ ၃ ခါ လောက်အလုပ်ခံရတယ်တဲ့ မလုပ်ရင် လမ်းလျှောက်လို့မရဘူးတဲ့ ကွနေမှာတဲ့”

အယ် စာအုပ်တွေ တော်တော်ဖတ်ထားတာပဲ ။ ကောင်းတယ် နောက်တကြိမ်အတွက် မပင်ပန်းတောဘူးပေါ့ ။

“စိုးလေးက အလိုးခံဦးမှာပေါ့ “

“အင်းလေ…ဘာလဲ ကိုကြီးက မလိုးချင်တော့လို့လား စိုးလေး ခံတာမကောင်းလို့လား “

“ကောင်းပါတယ် စိုးလေးနာနေမှာစိုးလို့”

“မနာပါဘူး ကိုကြီးရာ ဗိုက်နဲနဲအောင့်တာပါ ရတယ် “

“အဲ့တာဆို ခုတင်ပေါ်ပြန်သွားရအောင်လေ”

“အင်း”

ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ အမှေးပါးသာမရှိဘူးဆိုရင် အပျိုလို့ ထင်စရာကိုမရှိ ။ အို သူကတောင်ခံချင်နေတာ ဘာလို့မလုပ်နိုင်မလဲ တွေံကြသေးတာပေါ့။

“စိုးလေး”

“ဟင် ကိုကြီး”

“ခြေထောက် တွေခုတင်အောက်ချလိုက် “

“လိုးတော့မလို့လား..ခနနေဦး”

အယ် ရှေ့မှာဒူးထောက်ပြီး ရေခဲချောင်းငတ်နေတဲ့ ကလေးငယ်လေးလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်တော့တာပဲ။ လုပ်ဟ ဆိုပြီး သူခေါင်းလေးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သာသာလေးညှောင့်ပေးနေလိုက်တယ် ။

“သွားနဲ့ မထိစေနဲ့လေ”

“အွန်း..”

ပါးစပ်ထဲ ပလုပ်ပလောင်းနဲ့ဆိုတော့ အသံထွက်ကမပီ ။ တော်တော်ကြာကြာ စိတ်တိုင်းစုတ်ပီးတော့မှ

“ကိုကြီး ကောင်းကောင်းလေး လိုးပေးတော့နော်”

ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တပိုင်းလှန်ပြီး ပေါင်ကားပေးတယ် ။ ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး သွင်းမယ်လုပ်တော့ လက်နဲ့လှမ်းကိုင်ပြီး တေ့ပေးတယ်။

“ဖြေးဖြေးလေးပဲ အရင်သွင်းဦး”  တဲ့ ။ သူပြောတဲ့တိုင်းပဲ သာသာလေး အဆုံးထိ သွင်းလိုက်တယ်။

“အင်း..ဟင်းဟင်း…ရှီးးးးးး”

“ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ ကိုကြီးရာ”

ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တော့

“အ.အ….အီး…”

“ကောင်းတယ်…လိုး..လိုး”

“ဆောင့်လိုးတော့ ကိုကြီး…..စိုးလေးခံ နိုင်ပြီ …ရှီးးးးးးးးးးးး”

ခပ်သွတ်သွတ်လေး ဆောင့်ပြီးလိုးပေးလိုက်တယ်

“အားလားလား…ကောင်းလိုက်တာ..အင့် ..အ”

“အ.အ…အမလေးလေး…အီးးး”

“အင့် ..အ..ဆောင့်..ဆောင့်ပါ…အ…’”

“အ..ဆောင့်လိုးလေ…အ…အီးးးးး…”

“အင့်…အင့်…..အားးး”

“လိုး..လိုး တအား…အ…အ….ဆ..ဆောင့်….လိုးးပေးးး”

“အင်းးး.အ…အ…”

“အင့်”

“အာ…ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ ဒီမှာအရမ်းကောင်းနေဘီ”

“လေးဖက်ထောက်လိုက် ကလေးရာ”

ချက်ချင်းပဲ လေးဖက်ထောက်ပီး ကုန်းပေးတယ် ။

“အင်း ဒီလိုလား”

“ခါးနဲနဲကော့လိုက်ဦး”

“ရဘီလား’”

“အင်း တအားဆောင့်လိုးတော့မယ်နော်”

“အင်း ကိုကြီး စိတ်ကြိုက်သာ ဆောင့်လိုး ရတယ် စိုးလေးခံပေးမယ်”

ခုတင်အောက်ကနေ စိတ်တိုင်းကျနေရာယူပြီး တေ့လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ အဆုံးထိ အသာလေးသွင်းလိုက်တယ် ။ ဆုံးသွားတော့မှ ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်ပေးလိုက်တယ် ၄/၅ ချက်လောက်နေတော့မှ ဆောင့်ချက်တွေပြင်းလိုက်တယ် ။ စိုးလေးဆီက ညည်းသံတွေညံနေဘီ။

ဆောင့်ချက်ကို ပိုတင်လိုက်တယ် ။ ကိုယ်လဲ စိတ်တိုင်းကျဆောင့်လိုးရင်းနဲ့ ကောင်းလာဘီ။စိုးလေးကတော့ ကောင်းမကောင်းမသိ ဖီးတက်ပြီးအော်နေတဲ့ အသံနဲ့ အဖုတ်ထဲလီးဝင်ပြီး ထွက်လာတဲ့ အသံ တခန်းလုံးညံနေတယ်။ အိပ်ခန်းကို အသံလုံတဲ့အခန်းရွေးထားတာ မှန်သွားတယ်။

စီးပိုင်တဲ့ အဖုတ်ရယ် ၊ လိုးလို့ထွက်လာတဲ့အသံရယ် ၊ စိုးလေးဖီးတက်ပြီး ညည်းတဲ့အသံရယ် ပေါင်းပြီးပီးချင်လာတာနဲ့ အသားကုန်ဆောင့်ထဲ့လိုက်တယ်။

သူ့ဖင်နဲ့ ကိုယ့်ဆီးအိမ်နဲ့ ရိုက်ပြီး တဖြောင်းဖြောင်း မည်သံ တော်တော်လေးထွက်လာပီး ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ထုတ်စရာအရည်ကုန်တာနဲ့ သူဘေးလှဲ လိုက်တော့ သူလဲ ဘုံးခနဲ ဘေးတိုက်ကြီးလဲကျသွားတယ်။ပန်းပန်းနဲ့ မေ့ခနဲ ဖစ်ပြီး သတိရလို့ ကြည့်လိုက်တော့ သူကမလှုပ်။ ဒိန်းခနဲ လန့်ပြီး

“စိုးလေး..စိုးလေး”

တော်တော်လေး လှုပ်လိုက်မှ

“အင်းးးးးးး….ဟင်..ဟင်…ဘာလဲ”

ဆိုပြီး လေသံပျော့ပျော့လေးနဲ့ထူးတယ်။ ဒီတော့မှ ကိုလဲ ဟင်းချနိုင်တော့တယ်။ ဒီကလေးမ အလိုးခံနိုင်ပုံလဲ အံသြတယ် ။ အပျို အစစ် လေးက ဒီလောက်ဆောင့်ပြီးလိုးတာ သတိတောင်မလစ်ဘူး ။ တကယ်လက်လန်တယ် ။ နောက်မှသိရတာ ကိုကြီးပီးလို့ ရပ်လိုက်တာနဲ့ မေ့သွားတာတဲ့ ကိုကြီးလှုပ်နိုးတော့ အဝေးကြီးကခေါ်သလိုပဲ တိုးတိုးလေးကြားတာတဲ့ နောက်မှ ကိုကြီးနဲ့တူတူအိပ်နေပါ့လား သတိရလာတာတဲ့ ။

အမလေးလေး ကံကောင်းလို့။ ညနေလေးနာရီလောက်ကျတော့ အတင်းနိုး ၊ ဝယ်ထားတဲ့ဆေးသောက်ခိုင်းပြီး ပြန်ခိုင်းရတယ်။ စမှုံစမွှားအိပ်ယာကထပြီး ကွတတ ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ ပြန်သွားတယ်။

 ၃/၄ ရက်လောက် အိမ်ထဲကထွက်တာ မတွေ့တော့ဘူး။ ပြန်သွားပြီး နောက်နေ့ မက်ဆေ့လှမ်းပို့တယ် ပုလင်းကြီးချိတ်နေတယ်တဲ့ ဟိဟိ။

..............................................................................................

စိုးလေးက တော်တော်လေး စားလို့ကောင်းပါတယ် ။ အပျိုအစစ်လေးဖစ်တာရယ် စိတ်တိုင်းကျ အလုပ်ခံနိုင်တာရယ် ကြိုက်ပါတယ်။ တော်တော်လဲ သဘောကျပါတယ် ။ 

ခက်တာက ဆော်တပွေ စားပီးတိုင်းခံစားနေကျ ခံစားချက်ကြီးက ပြသနာဗျ ။ ဘယ်လောက်လှလှ ၊ ဘယ်လောက်ပစ္စည်းကောင်းကောင်း ၊ ဘယ်လောက် အပေးကောင်းကောင်း မလုပ်ခင်သာ တအားလုပ်ချင်တာ လုပ်ပြီးသွားရင် ဆားမပါတဲ့ ဟင်းကိုစားမိသလိုပဲ ဘာလိုနေမှန်းကိုမသိ။ 

စိတ်တိုင်းကျတယ် ပြည့်စုံတယ်လို့ကိုမရှိ ။ ခုလဲ ဒီလိုပဲ တခုခုလိုနေသလိုပဲ ။ ဘာလိုမှန်းလဲမသိ ။တော်တော်ဆိုးတယ် ဘာမှန်းမသိတာကြီး လိုချင်နေတာ ။

အဲ့လိုနဲ့ တပတ်လောက်နေတော့ အိမ်ကပီးသွားရော ။ ကျနော်လဲ တယောက်နဲ့တော့ ဇာတ်သိမ်းပြန်ပီပေါ့ ။ အဲ့မှာ ဘိုးတော်ဆီက အမိန့်က ရောက်လာပြန်ရော။

“သားရေ ငစိုး အဲ့မှာပဲနေဦး အဆောင်မပြန်နဲ့ ဦးတို့က နောက်တလလောက်နေမှ နေမှာ ဆက်ဆောင့်ပေးဦးကွာ အဲ့ကပဲအလုပ်ဆင်း “ တဲ့

မှတ်ကရော ။ အင်း ဒါလဲကောင်းတာပဲ စိုးလေးကို ထပ်စားလို့ရသေးတာပေါ့ လို့ပဲတွေးလိုက်ပါတယ်။အလုပ်လက်စသက် စစ်ဆေးတဲ့အနေနဲ့ ပုံနဲ့ M&E လိုင်းတွေ ကိုက်မကိုက် လိုက်စစ်ရင်း အပေါ်ထပ်ရောက်လာတယ် ။ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာ ရေလိုင်းမီးလိုင်းတွေ စစ်ပြီး ထွက်အလာ။

ဘာရယ်မဟုတ် အကြည့်တွေကတနေရာမှာ တန့်သွားတယ် ။ မိုးမိုးဝေတို့ ခြံထဲမှာ ကောင်မလေးတယောက် ရေချိုးနေတာ။  လှလိုက်တာ မိန်းကလေးတွေထဲမှာ တော်တော်ရှားတဲ့ အချိုးအဆစ်ပဲ ။ ဆံပင်က မိုးမိုးဝေဒီဇိုင်းနဲ့ ထမီလေးကပါးပါးလေး ရေစိုပြီး အသားမှာကပ်နေတော့

ဘော်ဒီက အထင်းသား လှလိုက်တာ ။ ပြတင်းပေါက်က နေကာမှန်တွေဆိုတော့ ခိုးကြောင်ဝှတ်ကြောင်ကြည့်စရာမလို ။ အောက်ပြန်ဆင်းပြေးလာပြီး ကိုယ့်အခန်းထဲမှာ တစုံတရာရှာလိုက်တယ် ။ ပစ္စည်းက များများစားစား မရှိတော့ သိပ်မရှာရပဲတွေ့ပါတယ် ။ ယူပြီး အပေါ်ထပ ်ပြန်ပြေးတက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ 

တော်သေးတယ် ဆပ်ပြာ တိုက်မလို့ပဲရှိသေးတယ် ။ ယူလာတဲ့ဟာလေး အသုံးချလိုက်တယ် ။ ကင်မရာလေးပါ ။ ဘိုးတော် စလုံးကပြန်လာတော့ ကျနော့ကို လက်ဆောင်ပေးထားတာ ဒီဂျစ်တယ်လေးပေါ့ ။ ကိုက် ၃၀၀ လောက်တော့ သာသာလေး ဆွဲကြည့်လို့ရတယ် ။ 

ခုဟာက ကိုက် ၁၀၀ လောက်ဆိုတော့ ကြည်ကြည်လင်လင် ပြတ်ပြတ်သားသားပဲ ၊။ ကောင်မလေးက အသားရေတော်တော်လှတယ် ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လဲ အရမ်းလှတယ်။ ။ ရေချိုးတဲ့နေရာက အုတ်ကန်ကို သွပ်ပြားပတ်လည် ကာထားတာ ။မိုးမိုးဝေတို့ အိမ်နဲ့ ကျနော်ကြည့်နေတဲ့ နေရာရဲ့ကြားမှာ ။ 

၀င်ပေါက်နေရာလေးပဲ ၂ ပေ လောက် လပ်နေတာ။ ရေချိုးတဲ့နေရာကို ဝင်ပေါက်ကကြည့်ရင် အုတ်ကန် အပေါ်ပိုင်းပဲ မြင်ရမယ် ထိုင်ချလိုက်ရင်မမြင်ရတော့ဘူး။ ပတ်လည် အလုံ ။ အပေါက်က မိုးမိုးဝေတို့ အိမ်ဖက်မှာ ။ ကျနော့ကြည့်နေတဲ့ဖက်ကို ကျောပေးပြီး အုတ်ကန်ထဲက ခပ်ချိုးရတာ ။

ကျောပေးထားတာဆိုတော့ အထင်းသားပေါ့ ။ ဆပ်ပြာတိုက်နေပီ ။ အဲ့ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ဟိုနေရာလေးလဲ သေသေချာချာ တိုက်နေပုံပဲ ။ ခေါင်းလေးမော့လာတယ် ။ ခနနေတော့ ဘယ်ညာလျှောက်ကြည့်တယ် ။ ပြီးတော့ထိုင်ချလိုက်ရော ။ ကျနော့ဖက်လှည့်ပြီးထိုင်လိုက်တာ ။ အန်…. သွေးတွေရပ်သွားသလိုပဲ ။

မိုးမိုးဝေ ။ သေချာကြည့်တယ် ။ မလွဲဘူး မိုးမိုးဝေပဲ ။ ဒီ ယောက်ကရှာလေးက ဒီလောက်တောင်လှသလား ။ မယုံနိုင် မြင်နေရတော့လဲ မငြင်းနိုင်။ ခိုးလိုးခုလုနဲ့ ။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ပဲ

မိုးမိုးဝေ လက်ကထမီအောက်စကို ဆွဲလှန်လိုက်တယ် ။ ရင်ရှားထားတာလဲ ချွတ်လိုက်တယ် ။ ကြက်သေသေနေမိတယ် လှလိုက်တာ ။ ရင်သားလေးတွေက ဖောင်းကားနေတယ် ။ မဟုတ်ဘူး ပြည့်တင်းနေတာ ။ ဝိုင်းစက်နေတာပဲ ကြီးပေမဲ့ လုံးဝ တွဲမကျဘူး ။ ပြည့်တင်းနေတာ ။ 

အုတ်ကန်ကိုမှီပြီးတော့ လက်က ပေါင်ကြားကိုပွတ်နေတယ် ။ ဟာ သူ … သူယောက်ကရှာ မဟုတ်ဘူးပေါ့ ။ မိန်းမစိတ်ရှိတယ်ပေါ့ ။ ထပ်ပြီး နီးအောင်ဆွဲလိုက်တယ် ။ ဆံပင်လေးက ရေစိုပြီး အချောင်းလိုက်လေးတွေ ။လက်တဖက်က နို့လေးတွေကို ပွတ်ချေနေပီး တဖက်က အဖုတ်လေးကိုပွတ်နေတာ ။

ခေါင်းလေးကမော့လို့ ။ တော်တော်ဖီးဝင်နေတာ ။ အားပါးပါး ဆွဲဆောင်ချက်က လုံးဝလန်းတယ် ။ ကြည့်နေရင်းပဲ လက်ကနဲနဲချင်း ပိုပိုမြန်လာတယ် ။ ဖင်လေးလဲ ကြွကြွတက်လာတယ် ။ တဖြေးဖြေးနဲ့ တအားမြန်လာပြီး ခါလေးကော့တက်လာတယ် ။ ခနနေတော့ ဗြုံးဆို ပြုတ်ကျသွားရော ။ ပြီးသွားပီပဲ ။ 

ခနအမောဖြေနေသေးတယ် ။ တော်တော်လေးကြာမှ ရေချိုးတယ် ။ ပြီးတော့ ရေလဲထမီနဲ့ လဲဝတ်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားတယ် ။ လှလိုက်တာ အရမ်းလှတာပဲ ။ အဟုတ်ရယ် ရင်ထဲကိုအေးနေတာ ပြီးတော့ ရီလဲအရမ်းရီချင်တယ် ။ ယောက်ကျားလေးပါလို့ ကြေငြာထားတဲ့ ယောက်ကရှာလေးက ကွယ်ရာမှာ ကိုယ့်လက်နဲ့ ကိုယ်

အဖုတ်နှိုတ်ပြီး အာသာဖြေနေသတဲ့ ။ စဉ်းစားရင်း တအားရီချင်လာတာ ထိန်းမရတော့ပဲ တခွိခွိနဲ့ ရီရင်း အောက်ပြန်ဆင်းလာခဲ့တယ် ။ အောင်မလေး အုပ်စိုးရယ် သာကေတ ရောက်မှပဲ ထူးဆန်းတာတွေနဲ့ လာတွေ့နေရတယ် ။ ကုတင်ပေါ်လှဲချရင်း ခုနဟာလေးပြန်ကြည့်လိုက်တယ် ။

တခုထပ်ပြီး ထူးဆန်းနေပြန်တယ် ။ ဒီလောက်လှတဲ့ ကောင်မလေး ထမီးလှန် အဖုတ်နှိုတ်နေတာ တွေ့ပါရဲ့နဲ့ အောက်ကညီလေးက ငြိမ်နေပြန်ရော ။ ဟုတ်ပါ့ ခုမှသတိထားမိတယ် ညီလေးဘာဖစ်နေတာလဲ ။

“ကိုအုပ်စိုးရေ…ကိုအုတ်စိုး”

“ဝေ့ လာပီ”

အိုင်အိုဒင်းလေးများပဲ ။ တီရှပ်လေးကောက်စွပ်ပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ခါး ထိုးထွက်လာခဲ့တယ် ။ ဒီကောင်းလေးတွေနဲ့ တော်တော်တောင်ခင်နေဘီ ။ ထိုင်နေကျဆိုင်ရောက်တော့ မှာစရာမလိုပဲ စားပွဲထိုးလေးက အော်မှာနေတာကြားလိုက်ရတယ် ။တောင်တောင်အီအီ ပြောနေကြရင်းနဲ့ မိုးမိုးဝေနဲ့ စိုးလေးတို့ ဖြတ်သွားကြတာတွေ့လိုက်တယ် ။ မိုးမိုးဝေကို ငေးနေမိတာ စိုးလေး လှမ်းကြည့်သွားတာတောင် မတွေ့လိုက် ။ 

ထွန်းထွန်းပြောမှ ဟုတ်လား သိလိုက်ပါဘူးလို့ ပြုံးစိစိနဲ့ပြောတော့ အားလုံးသေချာဝိုင်းကြည့်နေလို့ မျက်နှာပိုးသက်လိုက်ရတယ် ။ မယ်မင်းမနှစ်ယောက် ပြန်လာတော့ စိုးလေးကြည့်တာ မိုးမိုးဝေရိပ်မိပုံပဲ လိုက်ကြည့်တော့ ကျနော်နဲ့ အကြည့်ချင်းစုံရော ဟိဟိ ရင်မခုန်ပါဘူး ရီချင်နေတာ အရမ်းပဲ ။

“တောက်”

မိုးမိုးဝေ တက်ခေါက်တာ ဆိုင်ထဲကတောင်ကြားရတယ် ။ စိုးလေးက ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်သားတယ် ။ ပြသနာဖြစ်မှာစိုးလို့ ထင်ပါတယ် ။ မိုးမိုးဝေက မီးတောက်အကြည့်တချက်နဲ့ ကြည့်ပြီး စိုးလေးနောက်ကို လိုက်သွားတယ် ။ ညကျတော့ စိုးလေးက ဖုန်းခေါ်ပါရော ။

 ပြသနာက အဲ့ က စတာ။ ညကတော့အေးဆေးပါပဲ ပြောဆိုပြီး အိပ်သွားတာပေါ့ ။ စိုးလေးက သူ ရာသီလာနေတဲ့ အကြောင်း ပြောတာ ။ လာမှာပေါ့ ကျနောတိုက်လိုက်တဲ့ဆေးက သောက်ပီး ၃/၄ ရက်နေတာနဲ့ ဆင်းတာပဲ ကိုယ်ဝန်တားဆေး ဟီးဟီး ။

ပြသနာက နောက်နေ့ မနက်၁ဝနာရီလောက်မှစတာ ။ Sunday ဆိုတော့ အေးဆေးနှပ်မယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကူလေးနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ အခွေထဲ့ ၊ ဘီယာဘူးလေးဖောက် ၊ စတီခုံပေါ်လှဲပြီး ယူမလို့ပဲရှိသေး ။

“ခင်ဗျားဖုန်းနံပါတ်က (..................................) လား”

“ ဟန်”

လန့်တောင်သွားတယ် ။ မိုးမိုးဝေ ။ ခြံတံခါးက သော့ခတ်ထားတာပါ ဘယ်လိုလုပ်ဝင်လာပါလိမ့် ။

“စဉ်းစားမနေနဲ့ ခင်ဗျားခြံက ၅ နှစ်သားကလေးတောင် ကျော်ဝင်လို့ရတယ် ကျုပ်မေးတာဖြေဦး”

စ ချင်လာစိတ်က ထိန်းမရတော့ ။

“ မင်းက ခြံလဲကျော်ဝင်လာသေး မေးပုံကလဲ စခန်းမှူးလေသံနဲ့ မင်းမေးတိုင်းဖြေစရာလား ၁၉၉ ဖုန်းဆက်လိုက်ရမလား “

“တောက် စိတ်မရှည်အောင်မလုပ်နဲ့နော် မေးနေတာကောင်းကောင်းဖြေ လူသစ်မို့မလုပ်ချင်လို့ လေရှည်နေတာ ကျုပ်အကြောင်းမကြားဖူးဘူးလား”

“မကြားဖူးဘူး ပြောချင်ရင်ထိုင်ပြော “

“ထိုင်ဖို့လာတာမဟုတ်ဘူး (..........................) အဲ့တာ ခင်ဗျားဖုန်းလား “

“ မထိုင်ရင် မပြောဘူး “

“တောက်”

တက်ခေါက်တာ ဝါသနာပါပုံပဲ ။ စောင်းငန်းငန်းနဲ့ ဝင်ထိုင်ရင်းထပ်မေးတယ်

“ ဟုတ်လား”

“အင်း ဘာလို့လဲ”

“အော်..ခင်ဗျား စိုးလေးနဲ့ မပတ်သက်နဲ့ နောက်တခါ ပတ်သက်ချင်ရင် ကျိုးချင်တဲ့ အရိုးအရင်ရှာထား”

“မင်းက အပေါစားရုပ်ရှင်ထဲက စာသားတွေရွတ်ပြနေတာလား တော်တော်ညံ့တာပဲ”

“ဘာ… ဟေ့လူ ဘာပြောတယ်”

“ခင်ဗျားတော့ နာတော့မယ်”

“မင်းအသက် ငယ်ငယ်လေးပဲရှိဦးမှာပါ မရိုင်းနဲ့”

နဲနဲလေသံပျော့သွားတယ်

“စိုးလေးက ကျနော့ချစ်သူဗျ”

“မင်း သူ့ကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲ”

“ကျုပ်အသက်ထက်ချစ်တယ်”

ရီချင်လာပြန်တယ် ။ မျက်နှာကပြုံးစိစိဖစ်နေတယ်ထင်တယ် ။

“ခင်ဗျား မလှောင်နဲ့”

“မလှောင်ပါဘူး မင်းချစ်တာထက် ငါကပိုချစ်တယ်ကွ”

“ခင်..ခင်ဗျား… တောက်”

“ဒုန်း”

ခုံကို ထုလိုက်တာ ။ အားပါးပါး အနီးကပ်တွေ့ရမှပဲ ဒေါသထွက်နေလဲ လှနေတာပဲ ချစ်စရာလေး ။

“ကျုပ်ကို စမ်းချင်နေတာလား”

ပြောပြောဆိုဆို ထပြီးကိုယ့်ဖက်လျှောက်လာတယ် ။ တကယ်ဆော်တော့မှာပဲ ။ ဖျတ်ခနဲ အကြံတခုရလိုက်တယ် ။ လုပ်ရမလုပ်ရ မစဉ်းစားပဲပြောချလိုက်တယ် ။

“ အေး စမ်းချင်နေတာ ဒါပေမယ့် ငါက အကျိုးမရှိပဲ ဘာမှမလုပ်တက်ဘူး”

ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ကိုယ့်ကိုကြည့်တယ် ။

“ မင်းကြည့်ရတာ ပညာလေးမတောက်တခေါက် သင်ထားပုံရတယ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် တော်တော်အထင်ကြီးနေတယ်ထင်တယ်”

မိုးမိုးဝေမျက်နှာက မချိုမချဉ် ဖစ်သွားပီး

“ဟုတ်တယ် ခင်ဗျားစမ်းကြည့်လိုက်လေ”

“ငါပြောပြီးပြီးလေ အကျိုးမရှိပဲမလုပ်တက်ဘူးလို့”

“ခင်ဗျားကဘယ်လို အကျိုးရှိချင်တာလဲ”

“လောင်းကြေးထပ်မယ်”

မျက်နှာက ပိုပြီးတော့တောင် မချိုမချဉ်ဖစ်လာတယ် ။ မိုးမိုးဝေ မင်းတော့ နာတော့မယ် ။ ဒီဆင်ဝင်လာစေချင်လို့ ဒီကျူံးကို ဖွင့်နေတာ

“ဘယ်လောက်ကြေးလဲ”

“မင်းနိုင်ရင် မင်းကြိုက်တာရမယ် ၊ ရှုံးရင် ၂ နာရီတိတိ ငါ့သဘောတိုင်း ငါခိုင်းသမျှလိုက်နာရမယ်”

“အိုကေ ကြိုက်တယ် ခင်ဗျားရှုံးရင် စိုးလေးနဲ့ မပတ်သက်ရဘူး တသက်လုံး”

“စဉ်းစားဦးနော်”

“မလိုဘူး ရတယ်”

“၂ နာရီအတွင်းမှာ မင်း ဘဝပျက်သွားလို့ ရတယ်နော် သေချာစဉ်စား”

“စဉ်းစားစရာမလိုဘူး ရ..ရ..ရ……….”

မျက်နှာက ဒေါသအရိပ်တွေ ။ နီရဲနေတာပဲ ခုမှသဘောပေါက်သွားပုံရတယ် ။ တမင်တကာ ဒီလောင်းကြေးတင်လိုက်တာ ဟီးဟီး။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ထင်သလိုမဟုတ် ။ 

ကိုယ်တွက်ထားတာက သူဒေါသထွက်ပြီး ပြန်သွားမယ်။ နောက်နေ့တွေ့ရင် အဲ့အကြောင်းနဲ့ချည်ပြီး စမယ်ပေါ့။ အဲ့မှာပဲ မယ်မင်းမ စိတ်ဓါတ်ပျင်းတာတွေ့ရတယ် ။ မျက်နှာပေါ်မှာ ဒေါသရိပ်တွေကနေ မထီတထီ အရိပ်တွေပြောင်းသွားပြီး ။

“တောက် ခင်ဗျား တော်တော်မိုက်ရိုင်းတယ် ကောင်းဘီ ခင်ဗျား ကတိမတည်ရင် ဒီရပ်ကွက်ထဲမှာ ဆက်နေဖို့မစဉ်းစားနဲ့ ပြီးတော့ ခုထဲက ဆရာဝန်ဆီဖုန်းဆက်ထား”

ပြောရင်း ရှေ့တိုးလာတယ် ။

“ခနနေဦး”

“ဘာလဲ ကြောက်နေဘီလား”

“မဟုတ်ဘူး ဟိုအခန်းက ပေ ၂၀ လောက်ကျယ်တယ် အဲ့သွားမယ် ဒီမှာ ပစ္စည်းတွေပျက်ရင် ငါမလျှော်နိုင်ဘူး”

“သွားရှေ့က”

ရှေ့ကလျှောက်လာရင်း စဉ်းစားနေမိတယ် ။ မရည်ရွယ်ပေမယ့်လဲ ဆက်ကရတော့မယ် ။ ရှုံးရင်လဲ အရှက်ကွဲမယ် ။ နိုင်လို့လဲ သူအပေါ် စိတ်ကမပါ ။ တွေးရင်း မနေ့က အလှတွေ မြင်ယောင်လာပီး မနေ့ကငြိမ်နေတဲ့ ညီလေးက တင်းခနဲပဲ ။ ခက်တော့ခက်နေပီပဲ ။ အခန်းထဲရောက်တော့

“ အဆင်သင့်ဖစ်ပလား”

“ခန”

ဆိုပြီး တီရှပ်ကိုခေါင်းချွတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး အခန်းထောင့် လုံးပစ်လိုက်တယ် ။

မိုးမိုးဝေမျက်နှာ ရဲခနဲပဲ ဒေါသမဟုတ်တာသေချာတယ် ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သိတာပေါ့ ။ ဘော်ဒီကအဖြောင့်လေ ။ အမြဲကစားနေတာ အဆီပိုမရှိ ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီမှာ ညီလေးက ဖောင်းကားနေတာမြင်ပြီး ရှက်တာနေမှာ ။ နောက်ဆုံးတော့ မိန်းမကမိန်းမပါပဲ ။

“ရဘီ အဆင့်သင့်ပဲ”

“လာပီ”

ပြောတာကနောက်ကျနေတယ် ။ ခြေထောက်က ပျံလာလာတယ် ။ အသာငုံံ့ရှောင်လိုက်တယ် ။ နောက်တခါ ထပ်ဝင်လာတယ် ။ နှစ်ဆင့်ကန် ။ တိုက်ကွမ်တိုခြေပဲ ။ ချွန်းထောက်ထားရကနေ လက်ဝှေ့ခုန် ခုန်ပြီး ဘေးတိုက်ရွှေ့လိုက်တယ် ။ မိုးမိုးဝေ နဲနဲတော့သတိထားမိသွားဘီ ။ အချဉ်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ။

ခြေကွက်သေချာနင်းပြီးထက်ဝင်လာတယ် ။ လက်သီးတွဲလုံး ။ ညာလက်သီးကို ဘယ်လက်ဖဝါးနဲ့ ပုတ်ထုတ်လိုက်တယ် ။ ဘယ်လက်သီးကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေ ဖမ်းဆွဲလိုက်တယ် ။ အလိုက်သင့်ပါလာတယ် ။ အပုတ်ခံရတဲ့ ညာလက်က တံတောင်သုံးပြီး မေးရိုးဆီဝင်လာတယ် ။

ဘယ်လက်ဖဝါးနဲ့ပဲ ဖက်ခနဲ့ ကာလိုက်တယ် ။ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးဖစ်သွားတာနဲ့ ဝင်လာတဲ့တံတောင်ကို ကာရင်း တွန်းထုတ်လိုက်တယ် ။ အားပါးပါး ကံကောင်းလို့ပါ့လား ။

ဗိုက်ရှေ့မှာ ဒူးကထောင်တက်လာတယ် ။တွန်းလိုက်လို့ မတွန်းလိုက်ရင် ညီလေးတော့ ဘဝပျက်တော့မှာ။ မိုးမိုးဝေ မျက်နှာက ရီချင်ပက်ကျိနဲ့ ။ မဖစ်တော့ဘူး ။ ညှာလို့မရ လုပ်ရတော့မည်။ မလုပ်ရင် ကိုယ်ကတကယ်နာမှာ။

“ဟီးဟီး စားချင်လဲပြောပါကွာ အဲ့လိုမလုနဲ့လေ”

မျက်လုံးမီးဝင်းဝင်တောက်သွားပြီး

“ယိစ်”

အော်သံနဲ့ အတူ ခြေပျံတွေ ဆက်တိုက်ပဲ ။ လေးငါးချက်လေက် ပုတ်ထုတ်ရင်း ရှောင်ထွက်တော့ မရ ။ ဆက်တိုက် ကပ်ပါလာပြီး ဖောင်းခနဲ နအုံ ပူထူသွားတယ် ။ လူလဲယိုင်သွားတယ် ။ ဘာမှမမြင်ရ ။ အလေ့အကျင့်ရှိတဲ့ လက်က မျက်နှာရှေ့မှာဆီးကာထားပီးသား ။ ဖမ်းကနဲ့ ခြေက လက်ဖျံလာထိတော့။

ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျွမ်းတပက်ထိုးထွက်လိုက်တယ် ။ မုဆိုဒူးထောက်ကျတဲ့ချိန်မှာပဲ တကိုယ်လုံးအားက ညာလက်ဖျံမှာ ။ မိုးမိုးဝေက အပါး ။ ဆက်ဝင်မလာ ။ အသာလေးထပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာခါလိုက်တယ် ။ တော်တော် ပြင်းတာပဲ။

အမြင်ကြည်သွားတာနဲ့ လူတကိုယ်လုံး အကြောတွေ လျော့ချလိုက်ပြီး ဘောက်ဆင်ခြေကွက်ခင်းလိုက်တယ် ။ လက်တွေက အား ထဲ့မထား ။ အရှင်အနေအထား ။အသေမဟုတ်တော့ ။ မိုးမိုးဝေလဲ အစပိုင်းလိုမဟုတ်တော့ တော်တော်လေးသတိထားနေတဲ့ပုံပဲ ။ 

အနားကို ဘောက်ဆင်ခြေနဲ့တိုးရင်း ဘယ်ညာတွဲလုံးထဲ့လိုက်တယ် ။ မိုးမိုးဝေ အသာယိမ်းပြီး ရှောင်ရင်း ညာဒူးနဲ့ ရင်ညွန့် ကိုလှမ်းတိုက်တယ် ။ မှားလေစွ ။ လိုချင်တာက အဲ့တာ ။တက်လာတဲ့ ဒူးရဲ့ နောက်နား ပေါင်လယ်လောက်ကို ညာတံတောင်နဲ့ ထောင်းချလိုက်တယ် ။ ကွက်တိပဲ ။ 

မျက်နှာရှံ့မဲ့သွားပြီး ယိုင်ထွက်သွားတယ် ။ သာသာလေးပဲ လက်ဝှေ့ခုန်ခုန်နေရင်းနဲ့ လက်ညိုးလေးထောင်ပြီး ယမ်းပြလိုက်တော့ ။ ကီသွင်းသံနဲ့အတူ ဘက်ကစ်။ ဖျတ်ခနဲ သူထက်စောအောင်ရှေ့တိုးလိုက်ပြီး ခါးကနေကိုင်ပေါက်လိုက်တော့ ဖုန်းခနဲ နံရံနဲ့တိုက်ပြီးပုံကျသွားတယ် ။

ရုပ်ကျိုးပျက် ကျတာ ။ အနား တန်းမကပ်ရဲသေး ။သတိအနေအထားနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်း ကပ်သွားတော့ ။ အော့ ခေါင်းနဲ့ တိုက်မိတယ်ထင်တယ် ဆံစပ်နားမှာသွေးတွေထွက်လို့ ။ စိုးရမ်စိတ်နဲ့ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့မှ ခေါင်းပေါက်သွားတာ ။ လေထဲလွင့်တဲ့အရှိန်နဲ့ ဆိုတော့ သတိပါလစ်သွားတာပေါ့ ။

အသာပွေ့လာပြီး ခုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ် ဆေးသေတတ္တာဘူးယူပြီး အရက်ပျံနဲ့ ဆေးလိုက်တော့ ဖုတောင်နေပီ ။ အတိတ်တွေဘာတွေ မေ့နေရင်အခက်လို့ တွေးရင်းပြုံးမိသေးတယ် ။

ဆေးထဲ့ပြီး ပလာစတာကပ်ပေးလိုက်တယ် ။ အနီးကပ်ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲဘယ်လိုဖစ်လာမှန်းမသိခင်ပဲ နဖူးလေးကို ညင်ညင်သာသာနမ်းလိုက်မိတယ် ။ ၁၅ မိနစ်လောက်နေတော့

“အင်း …ကျွတ်..ကျွတ်”

ဆိုပြီးသတိရလာတယ် ။ကိုယ့်လဲမြင်ရော ဗြုန်းဆိုထတယ် ။ ကြည့်နေလိုက်တယ်

“ခင်ဗျား မယုတ်မာနဲ့”

အယ်…. သူပြောမှပဲ မနေ့ကအလှတွေ မြင်ယောင်လာပီး ညီလေးကတင်းလာတယ် ။

“မင်းရှူံးသွားဘီလေ ဒီမှာတိုင်ပင်”

ပြောပြောဆိုဆို နာရီကို အချိန်စမှတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ့ကို ဖက်နမ်းလိုက်တယ် ။ အစတော့ကြောင်နေသေးတယ် ။ ခုတင်ပေါ် ပက်လက်လန်ပြီး အပေါ်ကဖိထားမှ သတိဝင်လာတယ် ။

ရုန်းတာမှတအားပဲ ။ ရုန်းနေတဲ့ကြားကပဲ နမ်းရင်းနဲ့ သူဘောင်းဘီ ကြယ်သီးကို ကြိုးကြိုးစားစား ဖြုတ်လိုက်တော့ ။

“ခင်ဗျားနော် မယုတ်မာနဲ့ အော်လိုက်မယ်”

“အော်လေ”

ပြောရင်းနဲ့ ပိပိလေးဆီကို လက်လှမ်းလိုက်တော့ ခြေထောက်ကို စိထားတာတအားပဲ ။ စမ်းမိတဲ့နေရာကအမွေးလေးတွေ အဲ့တာပဲပွတ်နေရင်း ခြေထောက်ကြားထဲ ကိုယ့်ခြေထောက်ထိုးထဲ့လိုက်တော့ နဲနဲဟသွားတယ် ။ အထိအတွေ့က နွေးခနဲပဲ ။ သူဘာတွေပြောနေလဲမကြားတော့ ။ ပိပိလေးကိုပဲ ပွတ်ပေးနေမိတယ် ။ အကွဲကြောင်းလေးတိုင်း

အထက်အောက် စုံဆန်ဆွဲပေးရင်းနဲ့ အစိလေးကို ရှာနေတယ် ။ မိုးမိုးဝေရဲ့ လက်တွေကလဲ ကုတ်ဖဲ့နေတာ ။ သိုင်းကွက်တွေ မပါတော့ဘူးဗျ ။ အစိလေးလဲ စမ်းမိရော ။

“အ…”

ဆိုပြီး ရုန်းနေတာရပ်သွားတယ် ။ အပေါက်ဝလေးထဲနဲနဲသွင်းလိုက် အစိလေးပွတ်လိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေမိတယ် ။ သူ့ကိုတောင် သတိမရတော့ပါဘူး ။ အရည်တွေ တော်တော်ရွှဲလာမှ သူ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ ။ မျက်စိမှိတ်ပြီး အံကြိတ်နေတာ ။ မျက်ရည်တွေက တောက်လျှောက်စီးလို့ ။

ပါးလေးကိုနမ်းပြီး ထထိုင်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ့စတိုင်ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တယ် ပင်တီလေးကောပေါ့ ။ မရုန်းတော့ဘူး လူသေတယောက်လိုကို ငြိမ်နေတာ ။ သနားစိတ်လေး ဝင်လာသလိုပဲ ။

 ဒါပေမယ့် ဟိုစိတ်ကများနေတော့ ။ ကိုယ့်ကိုယ်ပေါ်မှာ တခုထဲရှိတဲ့ အထွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုချွတ်လိုက်ပြီး သူခြေနှစ်ချောင်းကိုဆွဲကားလိုက်တယ် ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ တချက်လှမ်းကြည့်တယ် ပြီးတော့ မျက်လုံးမှိတ်ပီး မျက်နှာကို ဘေးဖက်လှည့်ထားတယ် ။ 

သူ့ အဖုတ်လေးကိုကြည့်လိုက်တော့ လှလိုက်တာ ခုနက နှိုတ်ထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ ဖောင်းကားနေတယ် ။ အရည်လေးတွေကလဲ ပြောင်လက်လို့ ။ 

ညီလေးနဲ့ အစိလေးကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်တယ် ။ တွန့်ခနဲဖစ်ပြီး ပေါင်လေးနဲနဲကားသွားတယ် ။ ၄/၅ ခါလောက်ပွတ်ပေးပြီးတော့ သာသာလေးသွင်းလိုက်တယ် ။ မဝင်ဘူး ။ သေသေချာချာ ကိုင်ပြီးတေ့တယ် ဖိချတယ် ။

 ပြွတ် ဆိုတဲ့ အသံလေးတိုးတိုးလေး ။ ဒစ်လေးမြုပ်သွားပီ ။ ဖွဖွလေး တရစ်ချင်းဆက်သွင်းလိုက်တယ် ။ တခုခုနဲ့ တိုးတဲ့အရသာ ခံစားမိပီး ဒစ်ထိပ်တခုလုံး တအားတင်းကြပ်သွားတယ် ။ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ရပ်ပြီတော့ သူ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ အံကြိတ်ရင်းနဲ့ ကိုယ့်ကိုပြန်ကြည့်နေတယ် ။ ဘာလဲဟ ။ 

ဒီလောက် ခုန်ပေါက် ကားယားပြီး နေတာတောင် ဒီကောင်ကမပြုတ်သေးဘူးပဲ ။ ရင်တွေခုန်လာသည် ။ သူတော့တော်တော်နာတော့မှာ ဒီလောက်ခိုင်တဲ့ကောင် ဖောက်လိုက်ရင်လေ ။ မဖောက်ပဲနဲ့လဲ နောက်မဆုတ်ချင် ။

အဲ့တိုင်းလေးရပ်ထားရင်း အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်ပီး ချွတ်လိုက်တော့ ။ ဘော်လီအပေါ်မှာ ဗိုက်စည်းတဲ့ အပြားကြီးကို စည်းထားတာပဲ ။ ချိတ်တွေဖြုတ်ပလိုက်ပြီး ချွတ်လိုက် ။ ဘော်လီ ကော ချွတ်ပလိုက်တော့ အလှလေးက စုံသွားပီ ။ 

နို့လေးတွေကုန်းစို့ပလိုက်တော့ ပေါင်တွေက ကားသထက်ကားလာတယ် ။ နို့စို့တာရပ်ပြီး ညီလေးကို အဖုတ်ဝ မှာ ပြန်တော့လိုက်တယ် . ။ဖိလိုက်တော့ ဒစ်လေးဝင်သွားတယ် ။ အစိလေးကို သာသာလေး လက်နဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်တယ် ။ လက်နဲ့ အစိလေးကို ခပ်သွက်သွက်လေးပွတ်ပေးရင်း လီးကို အဖုတ်လေးထဲ ဆောင့်ထဲ့လိုက်တော့ ။

“အင့် ….အီးးးးး….ကျွတ်.ကျွတ်”

အဆုံးထိ ဝင်သွားတဲ့ လီတချောင်းလုံးလဲ လက်နဲ့ အညှစ်ခံထားရသလိုပဲ တင်းကြပ်နေတာ ။ နို့လေးတွေ စို့ရင်း မလုပ်သေးပဲငြိမ်နေမိတယ်..။တော်တော်ကြာကြာလေးနေပီးမှ တင်းကြပ်နေတာနဲနဲလျော့သွားလို့ သူ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ ရှံ့မဲ့နေတာ ပြေသွားပီ ။သာသာလေး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တော့ အံလေးကြိတ်ပီး မေးမော့ထားတယ် ။အဲ့တာနဲ့ နို့လေးတွေ လှမ်းကိုင်ပြီးတော့ မှန်မှန်လေးဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ် ။ အသံမထွက်ဘူး ။ အံကြိတ်ပြီးခံတာ

ကြာလာတော့မနေနိုင် ဖင်လေးကော့ကော့တက်လာတယ် ။ သူဖီးဝင်နေတာသိတော့ ဆောင့်ချက်တွေ နဲနဲသွတ်လိုက်တယ် ။ ထင်တဲ့တိုင်းပဲ ပိုကော့ပေးလာတယ် ။ ခုနကလျော့သွားတဲ့ တင်းကြပ်တာက ပြန်ဖြစ်လာတယ် ။ဆောင့်ချက်မြန်လာလေလေ ပိုပြီးကော့လာလေလေ တင်းပြီးကြပ်တာက ပိုလာလေလေ ။ ပီးချင်လာတာတအားပဲ ။မထိန်းချင်တော့ ။ 

ဆောင့်ချက်တွေအကုန်လွှတ်လိုက်တယ် သူကလဲ ကော့နေရာကနေ ဆက်ခနဲဆက်ခနဲ တုန်တက်လာတယ် ။ သူပီးပီဆိုပြီး ကိုယ်လဲ စိတ်တင်းပြီးဆောင့်လိုက်တာ ဖျင်းခနဲဖျင်းခနဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်တယ် ။ အရည်ကုန်တဲ့အထိ ဆီးအိမ်ချင်းကပ်နေအောင် ဖိထားထားလိုက်တယ် ။

 ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်နေလိုက်တယ် ။ အရမ်းလှတာပဲ ချွေးသီးလေးတွေနဲ့ .။ လှိုက်ဖိုပြီး မောနေတာ ။ နို့လေးတွေက နိမ့်သွားလိုက် မြင့်လာလိုက်နဲ့ ကြည့်လို့အရမ်းကောင်းတယ် ။ မောတာပြေပြီး ငြိမ်သွားတော့မှ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို ညင်ညင်သာသာလေးနမ်းလိုက်တယ် ။ 

ရမ္မက် လုံးဝမပါတဲ့ အနမ်းဆိုတာ ကိုယ်ကိုတိုင်ပဲသိတယ် ။ တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး မျက်လုံးပြန်မှိတ်သွားတယ် ။ ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်လိုက်တော့ ချက်ချင်းပဲ ကျနော့ကို ကျောပေးပြီး တဖက်လှည့်နေတယ် ။ မနေတက်ဘူး ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိ ။ နောက်ကနေ ခါးလေးကို ဖက်ထားတာလိုက်တယ် ။ မရုန်းဘူး ငြိမ်နေတယ် ။ လည်ဂုတ်လေကို နမ်းလိုက်တော့ တွန့်ခနဲ့ပဲ ။ ဆက်ခနဲ ထပြီး သူ့ကိုပွေ့ချီလိုက်တယ် ။

ကြောင်တောင်တောင်နဲ့မော့ကြည့်တယ် ဘာမှမပြောပါဘူး ။ ရုန်းလဲမရုန်းဘူး ။ ပွေ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ လျှောက်လာခဲ့တယ် ။ ထေဲရောက်တော့ အောက်ကို ချပေးလိုက်တယ် ။ ရှေ့နှစ်လှမ်းလောက်လှမ်းပြီးမက်တပ်ရပ်နေတယ် ။ လှလိုက်တာ ဒီလောက်အချိုးအဆစ်ပြေတဲ့ မိန်းကလေးမျိုး မတွေ့ဖူးဘူး ။ 

မတ်တပ်ရပ်နေရာကနေ ကိုယ့်ဖက်ပြန်လှည့်လာတယ် ။ ဆက်ခနဲ ကိုယ်လုံးလေးတုန်သွားတာတွေ့လို့ သူ့မျက်နှာလေး ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးရယ် ပါးစပ်လေးရယ် ဝိုင်းနေတာပဲ ။ သူကြည့်နေတဲ့နေရာက ကျနော့ညီလေး ။ သိတာပေါ့ မတောင့်တတောင်နဲ့ ။ အံသြနေပုံပဲ ။ ပြီးတော့ မျက်စောင်းလေးထိုးတယ် ။ 

ဟားးးးးး လှလိုက်တာ ပြည့်စုံသွားတယ် ။ မနေနိုင်တော့ ဆွဲဖက်ပလိုက်တယ် ။ ရေပန်းဘဲလေးပါ လှည့်ရင်း နဖူးလေးကို ကြင်ကြင်နာနာနမ်းလိုက်တယ် ။ ပြီး တော့ တင်းတင်းလေးဖက်ထားလိုက်တယ် အကြာကြီးပဲ ။ ရေပန်းရေကျလာတယ် ။ 

ဖွေးခနဲ ပေါ့ ။ လူနဲ့ ထိတော့ အေးခနဲ ။ သူ့ကိုယ်လုံးကျစ်ကျစ်လေးက ရေနဲ့ထိတော့ တုန်သွားတယ် ရင်ထဲမှာနွေးခနဲပဲ ။ အရင် ဆော်တွေနဲ့တုန်းက တခုခုလိုနေတာ ခုတော့ပြည့်စုံနေပီ ။ အချစ်ပဲ ။ ဟုတ်တယ် ငါ ဒီကောင်မလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး ချစ်နေပီပဲ ။

ခနကြာတော့ လွန့်ခနဲ ရုန်းတယ် ။ အလိုက်သင့်လေး လျော့ပေးလိုက်တော့ ဆက်မရုန်းပြန်ဘူး ။ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ ညင်ညင် သာသာလေး ပွတ်သပ်ပြီး ရေချိုပေးနေမိတယ် ။ ဆပ်ပြာတိုက်တော့ သူ့ကို အရင် တိုက်ပေးလိုက်တယ် တကိုယ်လုံးကို ပိပိလေးဆီလက်ရောက်တော့ ခြေထောက်လေး ကားပေးတယ် ။

ပိပိလေးက ခုနလောက် ခုံးကြွမနေပေမယ့် ဖောင်းနေတုန်းပဲ။  ပြီးမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် တိုက် ။ နှစ်ယောက်လုံး ရေပန်းအောက်ပြန်ဝင် ခပ်ကြာကြာလေနေပြီးတော့ ။ ရေပန်းပိတ်လိုက်တယ် ။

“ ခနနေဦး “

ဘာမှပြန်မပြောဘူး ငြိမ်ငြိမ်လေး ရပ်နေတယ် ခေါင်းလေးလဲငုံ့လို့ ။ အိပ်ခန်းထဲပြန်ပြေးပြီး တဘက်ကြီးနဲ့ အသေးနှစ်ခုလုံး ယူပြီးပြန်ဝင်လာတော့ တချက်လှမ်းကြည့်တယ် ။ တဘက်အကြီးနဲ့ ကိုယ့်ခေါင်းနဲ့ ကိုယ်ကို ခပ်မြန်မြန်အရင်သုတ်လိုက်တယ် ။ 

ပြီးတော့ သူ့ခေါင်းနဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ယုယုယယသုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ မလှုပ်ဘူး ငြိမ်နေတာပဲ ။ ပြီးတော့ တဘက်အသေးနဲ့ သူ့အောက်ပိုင်းကိုသုတ်ပေးလိုက်တယ် ပြီးတော့ ကိုယ့်အောက်ပိုင်း ။ ပြီးတာနဲ့ ကိုယ့်ခါးမှာ ပုဆိုးလို ပတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ တဘက်အကြီးကိုယူပြီး သူ့ကို ရင်ရှားပေးလိုက်တယ် ။ 

သူ့ကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ပြီးအိပ်ခန်းထဲ ပြန်မသွားလိုက်တယ် ။ ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲပါလာတယ် ။ ခုတင်နားရောက်တော့ အောက်ချပေးလိုက်တယ် ။ မတ်တပ်ရပ်ပြီးတော့ ဘော်လီလေး လှန်းယူတယ်။တချက် ခါလိုက်တယ် ။

“မဝတ်နဲ့ဦးလေ”

စိတ်ကုန်တဲ့ အကြည့်နဲ့ တချက်ကြည့်တယ် ။ တိုင်ပင် နာရီလေးကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်တယ် ။ တနာရီကျော်လိုသေးတယ် ။ ဟီး ဟီး ။

“ကျွတ်”

ဘော်လီအောက်ပြန်ချပြီးတော့ မတ်တပ်ကြီးရပ်နေတယ် ။ ပွေ့ပြီးခုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ် ။ သူလေးကိုဖက်ထားလိုက်တော့ သက်ပြင်းချသံလေးကြားတယ် ။ တိုးတိုးလေးရယ် ။ပက်လက်ကလေးဖစ်အောင်လှန်ပီးတော့ နဖူးလေးကနေ စနမ်းလိုက်တယ် ။ ပါးလေး ၊လည်ပင်းလေး ။ရင်ရှားထားတဲ့ တဘက်လေးကို ဖြေပြီးတော့ နို့လေးလေးတွေ ။ ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ကို နမ်းမိနေတာ ။

နို့လေးတဖက်ကိုနမ်းရင် တဖက်ကိုလက်နဲ့ ပွတ်ချေပေးတယ် ။ တလှည့်စီပေါ့ ။ နို့သီခေါင်းလေးတွေက ပန်းရောင်လေးတွေ။ ထောင်တက်လာတဲ့ထိ စို့ပေးလိုက်တယ် ။ လက်တဖက်ကိုလဲ ပိပိလေးဆီပို့လိုက်တယ် ။ ဖွဖွလေးပွတ်ဖို့ပေါ့ ။  တဖြေးဖြေးနဲ့ ပိပိမှာ အရည်လေးတွေ စိုလာတယ် ။

တော်တော်လေးရွှဲ လာတော့ သူ့ပေါင်ကြားထဲဒူးထောက်လိုက်တယ် ။ အဖုတ်လေးကြည့်လိုက်တော့ ဖောင်းဖောင်းလေး ။ သေသေချာချာဖြဲကြည့်လိုက်တော့  ရဲနေတာပဲ ။ လိုးတော့မလို့ဟာ စိတ်ထဲတမျိုး ဖစ်သွားပြီး ဆက်ခနဲ ကုန်းယက်ပလိုက်တယ် ။

“ရှီးးးးးးးး….အ..အာာာာာာ”

“ဘာလုပ်တာလဲ……….ရှီးးးးးးး”

“ဟာာာ….ဟင့်”

ကော့ပျံ လာတော့ရပ်လိုက်ပြီး ဒူးပြန်ထောက်လိုက်တယ် ။ တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို အစိလေးနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ပေါင်လေးကားနေတာပဲ ။ ပေါက်မှာတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ ပြွတ်ခနဲ ဝင်သွားတယ် ။ ခုနတိုင်းပဲ ကြပ်ထုပ်နေတာ ။

 နဲနဲညောှင့်လိုက် ဖိသွင်းလိုက်နဲ့ အဆုးံထိဝင်သွားမှ လီးတချောင်းလုံ အသွင်းအထုတ်ကို လုပ်တယ် ။ လေးငါးချက်လောက်လုပ်ပြီးတော့ အရည်တွေ တော်တော်ထွက်လာပြီး ကောင်းလာတယ် ။ သူ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှောက်ချပြီး မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ 

နဲနဲကြာလာတော့ အလိုက်သင့်လေး ကော့ကော့ပေးလာတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ရင်း ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုက်တော့ ကော့ပေးတာပြင်းလာတယ် ။ ကြပ်ထုပ်နေတာလဲ လက်နဲ့ ကိုင်ဆုတ်ထားသလာမှတ်ရတယ် ။ ဆောင့်ချက်ပြင်းလာလေလေ

ပိုတင်းပြီးကြပ်လာလေလေပဲ ။ ဆောင့်လိုးပေးနေရင်းနဲ့ ပီးချင်လာတော့ တအားဆောင့်လိုးပလိုက်တယ် ။ ကော့ပေးချက်ကလဲ ပြင်းလာတယ် ။ ခနနေတော့ ဆက်ခနဲ ဆက်ခနဲ တုန်လာတယ် ။ ချစ်သူလေးပီးသွားတာမြင်လိုက်တော့ တင်းထားတဲ့စိတ်လျော့လိုက်ရင်း သုတ်လွှတ်လိုက်တယ် ။ 

အရည်တွေ ကုန်သွားတော့ သူ့ပါးလေးကို ဘယ်ညာ တရှုပ်ရှုပ်နမ်းပလိုက်တယ် ။ ချစ်လိုက်တာကလေးရယ် အပြင်မှာတော့မပြောမိ ။ ပြောလဲ ယုံမှာမှမဟုတ်တာ မပြောသေးပါဘူး ။ 

ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်ရင်း သူ့ ကို ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ နှစ်ယောက်လုံး မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ ညနေ ၄ နာရီလောက်မှနိုးတယ် ။ သူလေးကတော့ အိပ်တုန်း ပိပိလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ပေါင်လေးကားလာတယ် မျက်လုံးကမဖွင့်သေးဘူး ။ အရည်တော်တော်ထွက်လာတော့ တက်ခွပီး လိုးသွင်းလိုက်မှ မျက်လုံးပွင့်လာတယ် ။

“အချိန်ပြည့်နေပီလေ”  တဲ့

“အဆစ်ပေါ့ ချစ်မိုးလေးရာ ….ချစ်မိုးလေးက အရမ်းလှပီး ချစ်စရာကောင်းနေတာကိုး”

လို့ပြောလိုက်တော့ မျက်စောင်းထိုးပြီး ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး ။ တချီ ခပ်ပြင်ပြင်းလိုးပြီးတော့ ရေထပ်ချိုးပေးလိုက်တယ် ။ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ပြီးတော့မှ။

“ ဗိုက်မကြီးတဲ့ ဆေးဝယ်ပေး” တဲ့

“အင်း ချစ်မိုး…ခနစောင့်နော်”

ပြန်လာတော့ ဆေးသောက်ပြီး ကွတကွတ နဲ့ပြန်သွားတယ် ။

ဖြစ်ချင်တော့ နောက်နေ့ တောင်ကြီးသွားစရာက ဖစ်လာရော ဘိုးတော်နဲ့ ။ ဟိုမှာတပတ်လောက်ကြာသွားတယ်။ တရက်မှ မိုးလေးကိုမေ့မရ ။ လွမ်းတယ်ချစ်မိုးရယ် ။ တနေကုန် ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ် ညကျတော့ မိုးလေးရေချိုးတဲ့ ပုံလေးထုတ်ကြည့်ရင်းလွမ်း ။

လွမ်းတော့တွေ့ချင် ။ တွေ့ချင်တော့ အလုပ်ပဲ ပီးအောင်မဲလုပ်နေမိတယ် ။ ဘိုးတော်တောင် တော်တော်သဘောကျသွားတယ် ။ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ လေယာဉ်ကွင်းက အထွက် မုန့်ဖိုးတဲ့ အလုပ်ကြိုးစားလို့တဲ့ ။ ၃ သိန်းထုတ်ပေးတယ် ဟိဟိ ။ 

သူ့အိမ်ရောက်တော့ ဘန်အစုတ်လေး အမြန်ထုတ်ပြီး သွားတော့မယ်ဆိုတော့ အေးအေး မနက်ဖန်နားလိုက်ဦး ရုံးမတက်နဲ့တဲ့ ။ မောင်ခိုင်လမ်းရောက်တော့

လက်စွပ် နှစ်ကွင်းဝင်လုပ်လိုက်တယ် နာမည်လေးပါထိုးပြီးတော့ ။ ယောက်ကျားလက်စွပ်မှာ အမ် ဒဗလျူ ၊ မိန်းမလက်စွပ်မှာ အိုအက်စ် ဆိုပြီးတော့လေ မိုးဝေ နဲ့ ကျနော့နာမည် အတိုကောက် ပြီးတော့ မြန်မြန် ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ၄ နာရီခွဲနေပီလေ ။ 

၆ နာရီလောက်ဆို ချစ်မိုးလေးက စိုးလက်ဆွဲပြီး လမ်းထိပ်ထွက်တော့မှာ ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ၅ နာရီ ရေချိုးအဝတ်အစားလဲပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေလိုက်တယ် နေလိုက်တယ် ။ နဲနဲလောက်ကြာတော့ မိုးလေးဖြတ်သွားတယ် အိမ်ဖက်ကြည့်တောင် မကြည့်ဘူး  ။ 

ချက်ချင်းအိမ်ထဲကထွက်လာတော့ သူတို့က တီးဆိုင်ရှေ့မှာ ကောင်မလေးတယောက်နဲ့ စကားပြောလို့ ။ မိုးလေးကော စိုးလေးကော ကျနော်လျောက်လာတာမြင်တယ် ။ ခပ်တည်တည်ပဲ သူတို့ဆီတည့်တည့်လျောက်သွားလိုက်တယ် ။

စိုးလေးမျက်နှာက လန့်နေတယ် ပြသနာဖစ်မှာစိုးလို့လေ ။ ချစ်မိုးလေးကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ။ အနားထိရောက်လာမှ တမျိုးပြောင်းသွားတယ် ။ ဘယ်လိုအမူရာလဲ မပြောတက်ဘူး ။ ကျနော့ကို ကြည့်နေတဲ့ အကြည့်ထဲမှာ ရှက်တာနဲ့ ကြောက်တာရော နေတယ် ။ 

သူတို့အနားကနေ ဖြတ်ပြီး တီးဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တယ် ဟီးဟီး ။ ခုံမှာထိုင်ပြီး သူတို့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ စကားပြောနေတုန်းပဲ။ စိုးလေးတယောက်ထဲပြောနေတာပါ ။ ကျန်နှစ်ယောက်က နားထောင်နေကြတာ ။ 

ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် လှည့်ထွက်သွားတယ် ချစ်မိုးလေးက တချက်လှန်းကြည့်တယ် ။ သိတာပေါ့ မချင့်မရဲနဲ့ သေမယ် ဆိုတဲ့ အကြည့် ။ညကျတော့ ၁၁ နာရီလောက် ဖုန်းမည်လာလို့ကြည့်လိုက်တော့ စိုးလေး ။

“ဟလို”

“ကိုကြီး နောက်ဖက်ကတံခါးလာဖွင့်ပေး”

“ဟင် ဘာရယ်”

“ဟာ နောက်တံခါးလာဖွင့်ပါဆို”

ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ထဖွင့်တော့ စိုးလေးရယ်

“ခြံစည်းရိုးကျော်ဝင်လာတာ” တဲ့ မှတ်ဟ ။

“ဘာကြည့်နေတာလဲ အထဲသွားမယ်လေ”

“အင်းအင်း”

အခန်းထဲရောက်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်နေပီ ။ သူဟာတွေချွတ်ပီးတော့ ကျနော့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ။ဘာမှမပြောပဲ ဒူးထောက်ပြီး လီးကိုတန်းစုတ်တာပဲ ။ခနနေတော့ လီးကတော်တော်တောင်လာတယ် ။ ခုတင်ပေါ်တက်ပြီး လေးဖက်ထောက်ထားရင်း

“ ကိုကြီး လိုးတော့ အရမ်းခံချင်နေတာ “

“အင်း”

လီးကြီးကိုအဖုတ်လေးမှာတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းဖိသွင်းလိုက်တယ်

“အ.အ. အီးးးး”

“ကေင်းလိုက်တာ’

“အင်း…ဟင့်..ဟင့်”

“အားးး အင့်….အင့်…..”

“ဆောင့်…ဆောင့် ….”

“တအား…..အ…….ဆောင့် ….လိုး…ပေး…”

ဒီလောက်ဆောင့်နေတာတောင် ဆောင့်ခိုင်းနေသေးတယ် တော်တော် ထန်တဲ့ကောင်မလေးပဲ ။ အဖုတ်လေးကို ဆောင့်လိုးနေရင်း လက်ခလယ်ကို သတွေးစွတ်လိုက်ပီး ဖင်ပေါက်ထဲ ထဲ့လိုက်တယ် ။

“အာ…..ယားတယ်..”

“အ..အ..အင့် “

ဖင်လေးကို နောက်ပြန်ဆောင့်ရင်း

“ကောင်း….လိုက်တာ…အ…အင့်…”

“ရှီးးးးးးးအ..အ…ပ…ပီးး”

“ရှီးးးးးးးအမလေးလေး….ဟင့်….ဟင့်”

သူပီးတော့ ကိုယ်လဲ တအားဆောင့်ပလိုက်ပြီး ပန်းထုတ်လိုက်တယ် ။ ၃နာရီလောက်မှ ခြံစည်းရိုးပေါ်တွန်းတင်ပေးလိုက်တယ် ။ ဒီတိုင်းဆိုမလွယ်ဘူး ။ တခုခုတော့လုပ်ရမယ် ။

လူတွေများ တော်တော်ခက်ပါတယ် ။ ကျနော်လဲလူပဲလေ ခက်တာပေါ့ ။ ဘာခက်တာလဲဆိုတော့ စိုးလေးနဲ့ ငြိနေတာ မိုးလေးသိသွားမှာစိုးတာ ။ ကျနော် မိုးလေးအငြိုအငြင်မခံချင်ဘူး တကယ်ကို စိုးရိမ်တာ ။ စိုးလေးကိုလဲ လက်လွတ်မခံချင်ဘူး ။ 

ဟုတ်တယ်လေ ဒီလောက်ထန်ပီး အပေးကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးကို ဘယ်သူလက်လွတ် ခံချင်မလဲနော် ။ မိုးလေးသိမှာလဲ တအားကြောက်တယ် ။ ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမယ်မသိဘူး ။ စိတ်လဲညစ်တယ် ။ မိုးလေးမျက်နှာလေး မြင်လိုက်ရင်လဲ ပျော်တယ် ။ အင်း ပျော်တာမဟုတ်ဘူး ငြိမ့်ငြိမ့်လေး ရင်ထဲမှာ အေးပြီး အရာအားလုံးပြည့်စုံနေတာ ။

မတွေ့ရတဲ့နေ့ဆို တညလုံးကို အိပ်မပျော်တာ ။ ဟီးဟီး စိုးလေးလာတဲ့ညတွေက လွဲရင်ပေါ့ ။ စိုးလေးကလဲ တကယ်ထန်တယ် ၃ ရက်တခါ ၄ ရက်တခါ လောက်ညဖက်ဆို ရောက်ရောက်လာတယ် ။အဲ့လိုနဲ့ဗျာ ၁၄/၅ ရက်လောက်ကြာတော့ ။

 မိုးလေးနဲ့ချစ်သူဖစ်ဖို့ အကြောင်းကပေါ်လာတယ် ။ ဒီလိုဗျ အင်း အဲ့နေ့က ကျနော်က သန်လျှင်ကပြန်လာတာ ။ ည ရနာရီလောက်ပေါ့ ။ ရှူခင်းသာပန်းခြံ ကွေ့ နားရောက်တော့ ကားမီးရောင်ထဲဝင်လာ မြင်ကွင်းက မိုးလေးနဲ့ ကောင်လေး လေးယောက် ။ မိုးလေးက ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ ပြန်ဆော်နေတာ ။ 

ဟိုကောင်တွေကလဲ ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ပဲ မိုးလေးကို ဝိုင်းဖဲ့နေတာ ။ ပထမတော့မိုးလေးမှန်းမသိပါဘူး ။ သူတို့က ပန်းခြ့ဖက်က ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာ ကျနော်နဲ့က လမ်းဟိုဖက်ဒီဖက်လေ မောင်းလာတဲ့အရှိန်တော့နဲနဲလျော့မိတာပေါ့ ။ ကျော်သွားပီးမှ စိတ်ထဲတမျိုးကြီး ဖစ်လာလို့ ကားပြန်လှည့်လိုက်မိတယ် ။ 

ပန်းခြံကမီးအရှိန်နဲ့ ဆိုတော့ လင်းနေတာပဲ။ အနားရောက်လို့ ကားရပ်မှ မိုးလေးမှန်းသိတာ ။ မျက်လုံးထဲကို မီးဝင်းဝင်းတောက်သွားတယ် ။ အဲ့အုပ်စုထဲ ဘယ်လိုရောက်မှန်းမသိဘူး ။ 

စိတ်ထဲမှာဆို့နေတာကြီး ပြေမှသတိထားမိတော့ လေးကောင်လုံးမှောက်နေပြီ ။ မိုးလေးက ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာတပိုင်း ကားလမ်းပေါ်မှာတပိုင်း လဲနေတာ ။ကျောပိုးအိတ်လေးကဘေးတစောင်း လွယ်လို့ ။ လှုပ်ကြည့်တော့ တုပ်တုပ်တောင်မလှုပ်ဘူး ။ ဘီယာနံ့ကလဲ မွှန်နေတာပဲ ။ 

သူကိုပွေ့ပြီး ကားနောက်ခန်းထဲမှာထဲ့ မောင်းလာရင်းဘယ်သွားရမှန်းမသိဘူး ။ စဉ်းစားကြည့်တော့ ခေါင်းထဲ ဘာမှပေါ်မလာဘူး ။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ဗန္ဒုလ တံတားပေါ်မောင်းလာခဲ့လိုက်တယ် ။ တံတားပေါ်ရောက်တော့ ဘေးကပ်ရပ်ပြီး သူမျက်နှာလေးထိုင်ငေးနေလိုက်တယ် ။ လှလိုက်တာ တကိုယ်လုံးဖရိုဖရဲနဲ့ ကပိုကရိုလေးကို လှနေတာ ။ ချစ်စရာလေး ၁၅ မိနစ်လောက်နေတော့ တံတားစောင့်နေတဲ့ ရဲတစ်ယောက်က

“တံတားပေါ်မှာ ကားရပ်လို့မရဘူး”

“ ဗျာ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ခုသွားတော့မှာ ကျနော့ကောင် တအားမူးနေလို့ လေးအေးလေးရအောင်လို့ပါ “

“ မရဘူး ..တခြားနေရာသွား “

စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ မောင်းထွက်လာခဲ့တယ် ။ ဘယ်သွားရမှန်းလဲမသိ ဒီတိုင်းရပ်ကွက်ထဲဝင်ရင်လဲ မဖစ် ။ လျောက်မောင်းနေရင်းနဲ့ သာကေတကျောက်တိုင်နား ရောက်လာတော့ လမ်းဘေး ကားထိုးရပ်လိုက်တယ် ။ မိုးလေးကိုပဲထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

ချစ်စရာလေး နောက်ခန်းထဲဝင်ပြီး အသာလေးဖက်ထားလိုက်လိုက်တယ် ။ အရာအားလုံးကိုပြည့်စုံနေတာပဲ ရင်ထဲမှာ စမ်းချောင်းလေးတစင်း ငြိမ့်ငြိမ့်လေးစီးလို့ပေါ့ ။ ၁ဝနာရီလောက်ကျတော့ မဖစ်တော့ဘူး တခုခုလုပ်ရတော့မယ်ဆိုပြီး ဦးနှောက်ပူအောင်စဉ်းစားနေမိတယ် ။ 

အဲ့ချိန် မျက်လုံးထဲဝင်လာတာက သူ့ကျောပိုးအိတ် ဘာရယ်မဟုတ်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အဝတ်အစားလေးငါးစုံထွက်လာတယ် ။ ဘာလုပ်ဖို့လဲမသိ ။ လျောက်ဖွရင်းနဲ့ ဘေးအိတ်ထဲက မှတ်ပုံတင်ထွက်လာတယ် ။ ခေါင်းထဲ ဖျတ်ခနဲလင်းသွားတယ် ။ 

ဇဝနမှတ်တိုင်နားက ငွေအိမ်သည်ကို မောင်းလာလိုက်တယ် ။ ရောက်တော့ ဘေးကနေနောက်ထဲထိ မောင်းဝင်လိုက်တယ် ။ ဝိတ်တာကောင်လေးပြေးထွက်တာယ် ။ ကျနော့ရဲ့ အင်ဂျင်နီယာ အသင်းဝင်ကဒ်နဲ့ သူ့မှတ်ပုံတင်ပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ့ကိုပွေ့လာလိုက်တယ် ။ 

ကောင်တာရှေ့ရောက်တော့ ဂျာကြီးက ပထမထပ်ကိုပို့လိုက်တယ် ။ ဟီး ကျနော်က အဲ့မှာဖောက်သည် ။ အခန်းတွေက သန့်တယ် ။ ဈေးက ၁၅၀၀၀၀ ။ တယောက်အိပ် ခုတင်နှစ်လုံး ရေခဲသေတတ္တာ တီဘီ စလောင်း ရေချိုးခန်း အားလုံးပါတယ် ။ ( ကြော်ငြာဝင်တာ ) ဟီးဟီး ။ 

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>