ကျွန်းဆင်ဘခက်၏ ဘဝအသင်္ချေ အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - ဘုံခုနှစ်ဆင့်
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
ဘခက် တံခါးထဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
“ ဟင် ”
သေနတ်များဖြင့် ဝိုင်းချိန်ထားကာ တောထဲမှ အရိုးစုကောင်များ အဖြစ်ပြောင်းသွားသော လူဆိုးများအား တွေ့လိုက်ရလေသည်။
“ မင်း ဟိုနေ့က … ငါတို့ဆီ … ရောက်လာတဲ့ကောင် … မဟုတ်လား ”
လူဆိုးခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူက မေးလိုက်လေသည်။
“ ဟုတ်တယ် … ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ ”
“ မင်း … ငါတို့ ရတနာတွေယူသွားတာမလား … အဲဒါ ခုပြန်ယူမလို့ … ငါတို့လိုက်လာတာ ”
“ ဟာ ခင်များတို့ဟာမှ … မဟုတ်တာ … ကျုပ်ဂူထဲက … ယူလာတာပါ ”
“ အဲ့တာ … ငါတို့စောင့်ရှောက်နေတဲ့ … ရတနာတွေကွ - ခုပြန်ပေးစမ်း … ”
“ အူကြောင်ကြောင် မလုပ်နဲ့ … ဒီမှာ မြင်လား အူပွင့်သွားမယ် ”
“ ကြာတယ်ကွာ ဟေ့ကောင် … ညိုကြီး … ဒီကောင်ကို ကြိုးတုတ်စမ်း … အခန်းထဲဝင်ရှာမယ် ”
“ ဟင် ညိုကြီးဆိုသူက … အဲ့နေ့က အေးဘုံ အဖုတ်လေး … ကုန်းယက်တဲ့ကောင်ပါလား ”
ဘခက်အား ညိုကြီးနှင့် နောက်တစ်ယောက်က ကြိုးတုတ်ကြလေသည်။
“ ကဲ အခန်းထဲ ဝင်ရှာကွာ ”
“ ဟုတ် - အာစရိ ”
ညိုကြီးမှာ ပြောပြောဆိုဆို ဘခက်ထွက်လာသော အခန်းသို့ ဝင်ရောက်သွားသည်။ ဘခက်မှာ ရင်ထိပ်သွားသည်။ အမေဖြစ်သူမှာ မိမိနှင့်လိုးရင်း အိပ်ပျော်သွားရာ အဝတ်စား မဝတ်ရသေးပဲ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် အိပ်နေတုန်း ရှိသေး၏။ တော်တော်နှင့် အသံမကြားရသဖြင့် ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူမှာ…
“ ကြာတယ်ကွာ - ကဲ ဟေ့ကောင် မုဆိုး … မင်းရှေ့က သွားစမ်း … ဥာဏ်များမယ်မကြံနဲ့ ပွဲချင်းပြီးသွားမယ် ”
သေနတ်ဖြင့် ထိုးချိန်ကာ ဘခက်အား ကြိမ်းနေပြန်သည်။ ထို့နောက် ဘခက် အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ခဲ့ရာ ထင်သည့် အတိုင်းပင် ညိုကြီး ဆိုသူမှာ မိခင်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ကုန်းယက်နေတော့သည်။
“ ဟာကွာ … ဒီသူတောင်းစား … အဖုတ်မြင်တိုင်း … ကုန်းယက်ချင်နာ … ဟေ့ကောင် … ရတနာပစ္စည်းရှာပါဆို ”
ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူ၏ ဆဲဆိုသံများကြောင့် ဒေါ်မိုးလှိုင် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ…
“ ဟင် ဟင် - ရှင်တို့ ဘယ်သူတွေလဲ - ”
သူမ စောက်ဖုတ်အား ယက်ပေးသူမှာ သားဖြစ်သူ ထင်၍ မျက်စိမဖွင့်ပဲ ဇိမ်ယူနေရာ ခုမှ သေချာကြည့်မိရာ သူစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သားဖြစ်သူ မှာလည်း ကြိုးတုတ် ခံထားရသည်မို့ ထူးဆန်း အံအောနေ၏။
“ ဟေ့ကောင် မုဆိုး … ဒါ မင်းအမေလား … အဒေါ်လား ”
“ အမေပါ ခင်ဗျာ ”
“ ဟားးးးး ဟန်ကျသကွာ … မင်းလုပ်ရပ် အတွက် … ဒဏ်ခတ်ရတော့မယ် … ကြည့်ထား ”
“ ဟေ့ကောင် ညိုကြီး … ထပ်ယက်စမ်းကွာ "
“ ဟို ဟို … မလုပ်ပါနဲ့ရှင် … မသင့်တော်ပါဘူး … ကျမကို ချမ်းသာပေးပါရှင် ”
ဒေါ်မိုးလှိုင်မှာ အသံတုန်တုန်ရီရီ ဖြင့် တောင်းပန်နေသည်။ ညိကြီးမှာ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူ အမိန့်ရသည်နှင့် ဒေါ်မိုးလှိုင်အား ပက်လက်လှန် အိပ်ခိုင်းကာ ပေါင်နှစ်ခြမ်းဖြဲ၍ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ကုန်းယက်လိုက်သည်။ဒေါ်မိုးလှိုင်မှာ ကြောက်ကြောက်နှင့် အယက်ခံနေရာ စိုးရိမ်စိတ်များနဲ့ အတူ ထကြွလာသော ရမ္မက်စိတ်က ဒွန်တွဲလျက် ရှိနေသည်။
ထိုစဉ် ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူမှ ဘောင်းဘီ ချွတ်ချရာ ၉ လက်မခန့် လီးမဲမဲကြီးက မပျော့မမာ အနေထားဖြင့် တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ ဘခက် မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။
နောက်ထပ် လူဆိုးတစ်ဦးမှာလည်း ဘောင်းဘီချွတ်ကာ မအေဖြစ်သူကို ကြည့်ရင်း လီးကြီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေပြန်သည်။ ဘခက်မှာ ပစ္စည်းများ ပြန်ပေးလိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး ပြောရန် ဟန်ပြင်လိုက်စဉ် ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူက အမေ့ရင်ဘတ်ပေါ်ခွလျက် လီးကြီးအား ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
ဒေါ်မိုးလှိုင်မှာ လချီးနံ့ မွန်ထူနေသော လီးမဲကြီးအား ကြောက်ရွံစွာဖြင့် ငုံစုပ်ပေးနေရာ လူဆိုးခေါင်းဆောင်မှ ခါးအားဖြင့် လီးကြီးအား တရစ်ချင်း ထိုးသွင်းရင်း လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားမှ ရပ်ထားလေသည်။
ပါးနှစ်ဖက် ဖေါင်းကားလာပြီး လီးကြီး မဆန့်မပြဲဖြစ်နေရာ ဒေါ်မိုးလှိုင်မှာ ခါးလေး ကော့တက်သွားရာ ညိုကြီးမှာ အလိုက်သင့် ယက်ပေးနေသည်။ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူ မှာ လီးကြီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်၍ ပြန်သွင်းနေပြန်သည်။
ဒေါ်မိုးလှိုင်သည် အသက်ကို မြန်မြန်ရှုကာ လီးကြီးဝင်လာချိန် အသက်ပြန်အောင့် ထားတော့သည်။ လီးကြီး ပါးစပ်ထဲဝင်လာတိုင်း ခါးလေးမှာ ကော့ကော့ တက်သွားရာ ယက်ပေး နေသော ညိုကြီးတစ်ယောက် ဖေါင်းကားလာသော အဖုတ်ကြီးအား ကြည့်ကာ အောက်မှ ခါးကို ပင့်ကိုင်ပြီး လီးဖြင့် တဖန်းဖန်း စောင့်လိုးလိုက်သည်။
“ ဘွတ် ဘွတ် ဗျစ် - ဒုတ် စွပ် ဗျစ်ဗျစ် - အားးးး ရှီးးးးး းးးး ကောင်းလိုက်တာ အင့်အင့် အားးးး ဘွတ်ဘွတ် ဘွတ် ”
ဒေါ်မိုးလှိုင်မှာ လီးကြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတိုင်း စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများ ညှစ်မိသလိုဖြစ်ကာ လိုးနေသော သူမှာ အရသာ တွေ့နေတော့သည်။ ခဏ အကြာတွင် ညိုကြီးမှာ ပက်လက်လှန်အိပ်ရင်း လီးအား ထောင်ထားပေးရာ ဒေါ်မိုးလှိုင်မှ ခွလိုးလျက်ရှိသည်။
ခွလိုးနေရင်း ကိုယ်လုံးရှေ့ပိုင်းအား ညိုကြီးပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးစိုက်လျက် ဖင်ကြီး ကော့နေတော့သည်။ လူဆိုးခေါင်းဆောင်မှာ လက်ဖြင့်လီးကြီးအား ကိုင်းပြီး ဂွင်းတိုက်နေရင်း ဒေါ်မိုးလှိုင်နောက်သို့ နေရာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် အဖုတ်ထဲ လီးတန်းလန်းဖြင့် စူထွက်နေသော ဖင်ဝလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။
“ အားးး ရှီးးးး အ အီးးးး ”
ဒေါ်မိုးလှိုင်မှာ ညိုကြီးလီးအား စိမ်ထားရင်း ဖင်ပေါက်လေးအား မွှေခံရသဖြင့် အသံထွက်ကာ ညည်းငြူနေမိသည်။ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူမှာ ဖင်ဝနားမှ ပါးစပ်ကိုခွာပြီး လီးထိပ်အား တံတွေး ထွေးချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒေါ်မိုးလှိုင် ဖင်ပေါက်အား ဒစ်ဖူးနှင့်တေ့ကာ အဆုံးထိ ဖိလိုးလိုက်ရာ…
“ အားးးးး းးးးးး အမလေးးးးး … အားးးး … သေပါပြီ သေပါပြီရှင် … ပြန်ထုတ်ပေးပါ … ကျမဖင် ကွဲပြီထင်တယ် … အီးးး ဟီးးးးး … အားးးး းးးး ”
ခုန ခံစားမိသော ကာမအရသာလေး ပျောက်ကွယ် သွားကာ ဖင်ထဲ တစ်ဆို့ကြီး ခံစားနေရသည်။ လူဆိုးခေါင်းဆောင်မှာ အလျော့မပေးပေ ညိုကြီး အောက်က ပင့်အလိုး ဖင်ကြီး ကော့တက်လာချိန် လီးကို အဆုံးထိ ဆောင့်လိုးပစ်သည်။
“ အားးးး အီးးးးး … ဟီးဟီးးးးး … နာလိုက်တာ အမလေးးးသေပါပြီၡင်… အားးးးး အားးးး ”
ဒေါ်မိုးလှိုင်မှာ နာကျင်လာသဖြင့် ကုန်းအော်နေရာ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူက…
“ ဟိုကောင် ရှေ့ကလာပြီး … ပါးစပ်လိုးစမ်းကွာ … နားညည်းတာ ”
ကုတင်ပေါ်မှ လိုးပွဲအားကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသော ကျန်လူဆိုးတစ်ဦးမှာ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ညိုကြီးခေါင်းပေါ်မှ ခွ၍ အော်ဟစ်နေသော ဒေါ်မိုးလှိုင် ခေါင်းအား ဖမ်းပြီး ပါးစပ်ထဲလိုးတော့သည်။ ဘခက်မှာ မအေဖြစ်သူ၏ ဖင် အဖုတ် ပါးစပ်တို့အား လိုးခံနေရပုံကို ကြည့်ရင်း နာကျင်ခြင်း တဝက်နဲ့အတူ လီးက ထူးထူးဆန်းဆန်း တောင်နေတော့သည်။
လူဆိုးများ သဲကြီးမဲကြီး လိုးနေချိန် ဘခက်မှာ ကိုယ်လုံးအား လိမ့်ထွက်ကာ တံခါးအပြင်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ထိုမှတဆင့် မီးဖိုချောင်သို့ လိမ့်ကာ ချည်နှောင်ထားသော ကြိုးများကို ဓါးတစ်ချောင်းဖြင့် ခက်ခက်ခဲခဲ ဖြတ်ပစ်လိုက်သည်။
ရေပုံးတစ်ပုံး အမြန်ယူကာ သေးများ ပေါက်ထဲ့လိုက်၏်။ ခပ်သွက်သွက်ပင် အိပ်ခန်းထဲ အမြန်ဝင်ကွာ မိခင်အား ဝိုင်းလိုးနေသော လူဆိုးများဆီ လှမ်းပက်လိုက်သည်။ လူဆိုး သုံးရောက်မှာ သေးများနှင့် ထိသောအခါ…
“ အား … အားးးးး အားးးးးးး … အမလေးးးး ပူတယ် … ပူတယ် … ပူလိုက်တာ … အားးးး းးးးး ပူတယ် ပူတယ် ”
အော်ဟစ်ရင်း အရိုးစုများအဖြစ် ပြောင်းကာ ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။
“ ဟူးးးးး းးးးး တော်ပါသေးရဲ့ ”
သက်ပြင်းချကာ တံခါးကို ဆွဲပိတ်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် …
“ ဟဲ့ သားးး … တလှုပ်လှုပ်နဲ့ … ဘာလုပ်နေတာလည်း ”
“ ဟင် ”
သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့ အမေဖြစ်သူအား တွေ့လိုက်ရာ…
“ အမေ - အမေဘာမှ မဖြစ်ဘူးနော် ”
“ ဟော်တော် … ဘာဖြစ်ရမှာလဲ … သားကလဲ … အမေ ထမင်းကြော်ပြီးလို့ မနေက ကျန်တဲ့ ငါးခြောက်ဖုတ်လေးနဲ့ … စားရအောင် ငါ့သားလာနိုးတာလေ ”
“ သားးး အိပ်မက်ဆိုး … မက်တာနေမှာ အမေရေ .. ဒီနေ့ … ပစ္စည်းတွေတဝက်ခွဲပြီး … ရောင်းရတဲ့ ဈေးနဲ့ ရောင်းကြစို့အမေ ”
“ အေးပါ သားရယ် … သားသဘော - ခုမျက်နှာသစ် … ရေချိုးတော့ … မနက်စာ စားဖို့ … အမေ … အသင့် ခူးထားလိုက်မယ် ”
“ ဟုတ် ဟုတ် - အမေ ”
.............................................................................................................
နေ့လည် ၁ ချက်တီးခန့် သူကြီးဦးသာဒင်တို့ အိမ်ရှေ့တွင် နွားလှည်းသံ တညံ့ညံ့ဖြင့်…
“ အမေရေ အဘရေ … သမီးပြန်လာပြီနော် ”
ဦးသာဒင်မှာ အိမ်ဝင်း အနောက်ဖက်တွင် ပဲပုဇွန်ပင်များ ဘူးပင်များ ရေလောင်းနေရာမှ…
“ အေးးး လာပြီလာပြီ … သမီးရေ … ညည်းအမေတော့ … ထုံးစံအတိုင်း … အိမ်ပေါ်မှာပဲဟေ့ ”
အသံပြန်ပေးရင်း ထွက်ကြိုလိုက်သည်။
“ ဟေ့ကောင် … မင်းက … ငါ့ညီမ … သား အငယ်ကောင်မလား ”
သမီးဖြစ်သူအား လိုက်ပို့ပေးသူကို ဦးသာဒင်မှ မေးလိုက်လေသည်။
“ ဟုတ် ဘဒွေး … ကျနော်က … အငယ်ကောင်ပါ ”
“ အေး မင်းတို့လည်း … တခေါက်မှ … ငါတို့ဆီ မလာကြဘူးးး ”
“ အလုပ် မအားလို့ပါ … ဘဒွေးရာ … အဘွားလေး တို့ကတောင် … ဘဒွေးတို့ … နေကောင်းကြရဲ့လားလို့ မေးလိုက်ပါသေးတယ် ”
“ အေးးး အေး … ကောင်းပါတယ်ကွာ … မင်းအဖေနဲ့အမေကို … ပြောလိုက် … ဒီနှစ် ကိုင်းသိမ်းလို့ … အလုပ်အားချိန် … ဒီကို အလည်လာကြဦးလို့ … ပြောလိုက် ”
“ ဟုတ် ပြောလိုက်ပါ့မယ် … သွားပြီ … ဘဒွေးရေ အလုပ်က တန်းလန်းမို့ … မထိုင်တော့ဘူးဗျို့ ”
အေးဘုံ အခန်းလေးထဲတွင် အေးဘုံပြောသမျှ နားထောင်အပြီး မိခင်နှင့်ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ဟာကနဲ့ ဟင်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။ ဘခက်နှင့် လိုးခဲ့ပုံများကို ချန်ပြီး အမှန်တိုင်းပြောပြလိုက်သည်။
“ မသေကောင်း … မပျောက်ကောင်း … သမီးရယ် … မောင်ဘခက်နဲ့ … တွေ့ပေလို့ပေါ့ ”
မိခင်ဖြစ်သူမှာ စိုးရိမ်သော လေသံဖြင့်ပြောပြီး…
“ ကဲ သမီးရေ … အမေကြာကြာ … မထိုင်နိုင်ဘူး သွားလှဲတော့မယ် - ညည်း အဘနဲ့ ပြောရစ်ကြ ”
ပြောပြီးပြီးချင်း အခန်းထဲမှ ထွက်သွားလေသည်။
“ ဘခက်က လူရိုးလူအေးပါ … သမီးရာ … နောက်ရက်မှ … ရတနာတွေ ..သမီးရမယ်ဟာ သွားတောင်းကြတာပေါ့ ”
ဦးသာဒင်မှာ စကားပြောရင်း သမီးဖြစ်သူနား တိုးကပ်လာကာ ပေါင်ကြားထဲ လက်ဖြင့်နိုက်ရင်း အဖုတ်လေးအား ပွတ်လိုက်လေသည်။
“ အို အဘကလဲ … သမီးခုမှ … ပြန်ရောက်တာလေ … ရေလေးချိုးပြီး … နားပါရစေဦးနော် ”
ဦးသာဒင်မှာ ကွမ်းစားထားသော ပါးစပ်ကြမ်းကြီးနှင့် နုတ်ခမ်းလေး စုပ်ကာ အဖုတ်လေးအား ပွတ်ပေး နေသဖြင့် အေးဘုံမှာ ပေါင်လေး ဖြဲပေးမိသည်။ လက်တစ်ဖက်က သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နို့လေးအား ချေပေးရင်း ကျန်တဖက်က ထမိန် အနားစလေးမကာ အစိလေး လက်ညိုးနှင့် လက်မသုံးကာ ဆွဲညစ်ပေးနေသည်။ ထို့နောက့် စောက်ခေါင်းလေးထဲ လက်ခလယ်ထဲ့ကာ ထိုးမွှေလိုက်ရာ အေးဘုံမှာ ရင်ဘတ်လေးကော့ကာ ဦးသာဒင် ပေါင်ကြားမှာ လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့၏။
နုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်တာရပ်၍ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ လီးအား ပုဆိုးလှန်ကာ ကုန်းစုပ်နေသည်။ ဦးသာဒင်မှာ စောက်ဖုတ်လေး မွှေနေသော လက်အားထုတ်၍ နို့နှစ်ဖက်လုံးအား တန်းလျားလေးပေါ် ချေပေးနေသည်။
လီးကြီးမှာ တဇပ်ဇပ် တုန်နေပြီး ဒစ်ခေါင်းမှာ သမီးဖြစ်သူ တံတွေးများဖြင့် တင်းပြောင်နေသည်။ အေးဘုံမှာ ဒစ်ကြီးအား ဆွဲစုပ်လိုက် ဒစ်ကြားလေးထဲအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးထိုးစွပေးရာ…
“ အားးးး းးးးး ရှီးးးး … ကောင်းလိုက်တာ သမီးရာ အားးး အအ ရှီးးးးး အီးးးးး း ”
“ သမီးလီးစုပ်တာ … အရသာရှိတာကွယ် … စုပ်စုပ် သမီး … အဖေ့လီးထိပ်လေးကို … ဆွဲဆွဲစုပ် … အားးးး ရှီးးးး … ဟုတ်တယ် … အ ”
အေးဘုံ၏ လီးစုပ်ချက်များအောက် ဦးသာဒင် ညည်းငြူနေရင်း လီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးများ တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကျလာသည်။ စီးကျလာသော ခပ်ချွဲချွဲ အရည်ကြည်များကို အေးဘုံမှ လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးယက်နေရာ ဦးသာဒင်မှာ လီးတစ်ချောင်လုံး ကျင်စိမ့်ကာ ကောင်းနေတော့သည်။
……………………………
“ အားးး းးး အ..အ … တော်ပြီ သမီးရယ် အဘပြီးသွားလိမ့်မယ် - အားးး းးး ရှီးးး ဟူးးးး ”
အေးဘုံမှာ လီးထိပ်လေးမှ အရည်ကြည်လေးများကို နောက်ဆုံးအနေဖြင့် ဆွဲစုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲမှ ဦးသာဒင် လီးကြီးအား ထုတ်ပေးလိုက်သည်။
“ သမီး ထမိန်လေးချွတ်လိုက်ပါ့လား ”
“ အို - အဘကလဲ … အဲတာဆို … အခန်းတံခါး သွားစိလိုက်ဦး … တော်ကြာ အမေဝင်လာလိမ့်မယ် ”
“ နင့်အမေ … မလာတော့ပါဘူးဟ … ခုလောက်ဆို အိပ်ယာထဲ … လှဲနေရောပေါ့ ”
“ သွားပါ အဘရယ် … တံခါးလေးတော့ … ပိတ်လိုက်ပါဆို ”
ဦးသာဒင်မှာ သမီးဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်လေးအား ယက်ချင်လှပြီ ဖြစ်သဖြင့် တံခါး ထပိတ် လိုက်လေသည်။ အေးဘုံမှာ ထမိန်လေး ချွတ်ကာ တန်းလျားပေါ်တွင် ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းအား ဖြဲပေးလိုက်၏။
“ ပလပ်ပလပ် … ပြွတ် … ပလပ် - ပြွတ် ပြွတ် ”
စောက်ပတ်အကွဲလေးအတိုင်း ယက်ပြီး အစိလေးအား စုပ်ပေးလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်နံ့ သင်းသင်းလေး ဦးသာဒင် နှာခေါင်းထဲ ဝင်လာသည်။ အဖုတ်နံ့လေးမှ ရမ္မက်စိတ်အား ထကြွစေကာ ဦးသာဒင်သည် လျှာအပြားလိုက် ယက်လိုက် အစိလေး စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေ၏။
“ အအ ရှီးးးး းးးး အိုးးးးး … အဘရယ် ကောင်းတယ် … စုပ်စုပ် အစိလေးကို … ဖိစုပ်ပေး … ရှီးးး … တအားကောင်းတာပဲ … အားးး းးးး ဟင်းဟင်းးး ”
ဦးသာဒင်မှာ သမီးဖြစ်သူ၏ ညည်းတွားသံများကြောင့် လိုးချင်စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာတော့သည်။
“ သမီး တန်းလျားပေါ်လှည့်ပြီး လက်ထောက် ပေးပါ့လား … အဘ … မတ်တပ်လေး လိုးချင်လို့ ”
အေးဘုံမှာလည်း အဖုတ်လေးဆီမှ အရည်လေး တစို့စို့နဲ့မို့ ခံချင်စိတ် စောနေကာ တန်းလျားပေါ် လက်ကလေးထောက်ပြီ ဖင်လေးအား အနေတော် ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဖင်လုံးလုံး ဖွေးဖွေးလေးအား ဦးသာဒင် စုံကိုင်ပြီး မညှာမတာ ပစ်လိုးတော့၏။
“ ဘွတ် ဘွတ် - အားးးး … အအ … ဖွပ် ဗျစ်ဗျစ် … ရှီးးးး းးးး - အပါးးးပါးးးး … ကောင်းလိုက်တာ သမီးရာ … မလိုးတာ ကြာလို့များလား … ဟင်းးဟင်းးးး ”
“ အ အ … နာနာလေး လိုး … အဘ … အင်းးးး ဟုတ်တယ် … ရှီးးးး အိုးးးး းးးးး … ဒစ်ကြီးနဲ့ ပင့်ပင့်လိုးးးး … စောက်ခေါင်းထဲ … မွှေပေးပါဦးးးးး … အို့ အမေ့ … ရှီးးးး းးးး းးးးးး … တအားဆောင့်လိုး အဘ - အားးးး းးးးး … အားးး ရှီးးးးး …… အ အ ”
တဘွတ်ဘွတ် တဖန်းဖန်းနဲ့ လိုးသံညည်းသံများ အခန်းလေးထဲ ဆူညံနေသည်။ လီးကြီး ကျွတ်ထွက် မသွားစေရန် ဖင်ကို ရနိုင်သလောက် ကော့ထားပြီး ဖခင်ဖြစ်သူ လက်ကို နောက်ပြန်ဆွဲကာ ဆောင့်လိုးခိုင်းလိုက်၏။
ဦးသာဒင်လည်း ဒစ်ပေါ်တဲ့ထိ လီးအား အပြင်ထုတ်ကာ တရကြမ်း ပစ်လိုးနေသည်။ လိုးချက် ဆောင့်ချက်များက အေးဘုံဖင်အား ဆီးခုံးဖြင့် ကပ်သည်အထိ တအားပိတ်လိုးနေရာ ထိထိမိမိလေး ရှိလှသည်။
“ အားး းးးးးးး … အင့်အင့် … သမီးကောင်းလား အဘလိုးပေးတာ ..အားရရဲ့လား သမီး ”
“ ကောင်းတယ် အဘရယ် … ရှီးးး းးးးးးး အားးးး ”
“ နေတိုင်း … လိုးပေးနော် အဘ - အေးဘုံ လရည်လည်း … သောက်ချင်တယ် ”
“ အေးပါသမီးရယ် လရည်ထွက်ခါနီးကျ … ဒီဘက်လှည့်လိုက် … အဘ တိုက်ပါ့မယ် ”
“ ဟငျ့ …… အ …… အဘရယျ …… သမီး မနတေတျတော့ဘူးးး - ရှီးးးး းးးးး အားးး း ”
ဦးသာဒင် လီးကြီးအား စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ရင်း အေးဘုံမှာ…
“ ရှီးးးး အားးးး … အ … အင်းးဟင်းးးး ”
ညည်းတွားကာ စောက်ရည်များ ထွက်ကျ လာတော့သည်။ ဦးသာဒင်မှာ လီးက နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရာ တဖုန်းဖုန်း စောင့်လိုးရင်း အချက် ၅ဝ ကျော်တွင် အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“ သမီး … ဒီဘက်လှည့်တော့ … အဘ ပြီးတော့မှာ ”
အေးဘုံလည်း ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ကာ ဦးသာဒင် လီးကြီးရှေ့ လရည်များ ထွက်အလာကို ပါးစပ်လေးဟ လျှာလေးထုတ်ပြီး ဆီးကြိုနေလိုက်သည်။ မကြာခင် လရည်ပူပူနွေးနွေးများ လျှာပေါ် ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထုတ်ပေးရာ အေးဘုံမှာ မျိုချလိုက်ပြီး ဖခင်ဖြစ်သူ၏ လီးထိပ်ဝမှ လရည်လက်ကျန်များကို တပြွတ်ပြွတ် နှင့် စုပ်ယူနေတော့သည်။
“ ကောင်းလိုက်တာ … သမီးရယ် … အိုးးးး းးးး အားး ”
ဦးသာဒင်မှာ လရည်များ ကုန်သည်အထိ ဒစ်ဖူးလေးအား သမီးဖြစ်သူက စုပ်ပေးနေသဖြင့် တအင်းအင်း ညည်းနေရင်း ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
.................................................................................
မြို့နှင့် ဘခက်တို့ရွာမှာ မိုင် ၄ဝ ခန့်ကွာဝေးသည်။ သားအမိနှစ်ယောက် မနက်ထဲက ထွက်လာခဲ့ရာ ညနေပိုင်းတွင်း ပေါက်မြိုင်ရွာသို့ ရောက်လာ တော့သည်။ ကြားထဲတွင် ရွာ ၃ ရွာ ကျော်ခဲ့ရသေး၏။ ပေါက်မြိုင်ရွာတွင် ဘခက်အဖေ၏ အကိုကြီးရှိသဖြင့် ခဏ ဝင်နားကြသည်။
“ မိုးလှိုင် နင်တို့သားအမိ … အရေးမကြီးရင် … ဒီမှာ အိပ်ကြပါ့လား … မနက်မှ မြို့တက်ကြပေါ့ ”
ဘခက် ဘကြီးမှ ပြောရာ…
“ ဟာ ဘကြီးကလည်း … ကျနော်တို့နွားတွေက ကောင်းမှကောင်းဗျ … နေမဝင်ခင် … မြို့ရောက်သွားမှာ … မြိုကျမှ ရောင်းစရာရှိတာလေး ရောင်းပြီး … တညအိပ်တော့မှာ ”
“ အေးအေး … အဲတာဆိုလည်း … ထမင်းစားပြီး ခဏနား … ပြီးမှ ခရီးဆက်ကွာ ”
ဘကြီး မိန်းမကလည်း…
“ လာဟေ့ … မိုးလှိုင်တို့ သားအမိ … ထမင်း အရင်စားပြီးမှ … စကားပြောကြ ”
“ ဟုတ် အရီးလေး … လာပြီဗျို့ "
ဘခက်မှာ အိမ်ပေါ်သို့ ရောက်သွားပြီး အသင့် ခင်းထားသော ဖျာပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အမေဖြစ်သူကတော့ ရတနာထုတ်အား ပိုက်ကာ နောက်မှ တက်လာတော့သည်။
“ အရီးရော ဘကြီးရော … နေကောင်းကြတယ်မလား ”
ဘခက်မှ ထိုင်နေရင်း မေးလိုက်သည်။
“ အေးကွယ် အရီးတို့လည်း … ဒီအရပ်နဲ့ တည့်တယ်နဲ့ တူပါတယ် … ဒီရောက်ကတည်းက တခါမှ … ဖျားတာနာတာ မရှိဘူး ”
ထိုစဉ် ဘကြီးဖြစ်သူတက်လာပြီး…
“ ကဲ မိုးလှိုင်တို့သားအမိ … ထမင်းစားပါ့စေဦး … ပြီးမှ … စကားစမြည် ပြောကြတာပေါ့ ”
ထမင်းစားသောက်ပြီး ခဏအကြာတွင် ဘခက်တို့ သားအမိ မြို့တက်လေတော့သည်။ မြို့ရောက်တော့ ရတနာပစ္စည်းများ ထုခွဲရောင်းချပြီး မြို့မှာပင် တည အိပ်လိုက်သည်။ မနက်လင်းမှ ဘခက်တို့ရွာသို့ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။
၃ လအကြာတွင် ရွာလည်ခေါင်၌ မင်္ဂလာမဏ္ဍပ်ကြီး တခုဆောက်ကာ ဝက်သား ကြက်သား ငါး ဟင်းမျိုးစုံဖြင့် တရွာလုံး ဧည်ခံ ကျွေးမွေးနေသည်။ သတို့သားမှာ ဘခက်ဖြစ်ပြီး သတို့သမီးချောလေးမှာ အေးဘုံဖြစ်သည်။ အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးသွားရာ မင်္ဂလာဆောင်လည်း သိမ်းလေပြီ။
သတို့သမီး သတို့သားတို့သည် နှစ်ဖက်မိဘများ ကန်တော့ကာ လက်ဖွဲ့ပစ္စည်းများနှင့် အတူ ဒေါ်မိုးလှိုင်တို့ အိမ်အသစ် စက်စက်ဆီသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ညပိုင်းတွင် ဘခက်၏ ဆိုးတူ ကောင်းဘက် သူငယ်ချင်းများနှင့် စိုးနိုင်တို့အုပ်စုအား အရက်နှင့် ဧည့်ခံလိုက်သေးသည်။
ည ၁၁ခွဲလောက်မှ ဘခက်လည်း အနားရသည်။ မိမိတို့ မင်္ဂလာ အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်လာရာ အေးဘုံမှာ ကျွန်းကုတင်ကြီးပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေး အိပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဘခက်လည်း အေးဘုံ ထမိန်လေးလှန်ကာ အဖုတ်လေးထဲ လီးတေ့လိုက်စဉ် …
“ အားးးး ရှီးးးး းးးးး … အို့ … အအ … အီးးးးးး ရှီးးးးး …… အမလေးးးး …… ဟင်းးး ဟင်းးးးး ဘွတ်…… အားးး းးးး …… ဘွတ် … အိုးးးးးး းးးး အားးးး ”
ညည်းသံများ ကြားနေရသည်။ တေ့ထားသော လီးအား ပြန်ထုတ်ရင်း အမေဖြစ်သူ အခန်းအား တံခါးကြားလေးမှ ချောင်းကြည့်ရာ…
“ ဟင် ”
မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးလှိုင်မှာ သူကြီးဦးသာဒင်အား အပေါ်မှ မီးပွင့်မတတ် ခွလိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။
( ဇာတ်လမ်း အဆုံးထိ ဖတ်ပေးသော မိတ်ဆွေများကို ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည် )
ဘုံခုနှစ်ဆင့်
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment