အချစ်နှင့်ခဏတာ (စ/ဆုံး)

အချစ်နှင့်ခဏတာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ -  StevenLaw

ဇော်မိုးဆိုတဲ့ကျွန်တော်ဟာ ရှစ်တန်းအောင်ကတည်းက မြို့မှာကျောင်းတက်ခဲ့တယ်။ ရွာမှာတော့သူငယ် တန်းကြီးသူငယ်တန်းကလေးတက်ရတာရယ် အရေးအခင်းကိုပထမတန်းလောက်မှာကြုံခဲ့ရတာရယ် ကြောင့် မြို့မှအတန်းတူတွေထက် အသက်ကတစ်နှစ်လောက်ပိုကြီးတယ်။ ရှစ်တန်းနှစ်ရောက်တော့လူပျို ဖြစ်စပြုလာတယ်လေ။ မြို့ကိုရောက်တော့ဦးလေးအိမ်မှာနေရတာပေါ့။ ဦလေးကလည်းအလွန်အရေးပေးတယ်။

အိမ်မှာအမဝမ်းကွဲတွေလည်းကျောင်းတက်တဲ့ သူနှင့်အကိုဝမ်းကွဲတွေက အလုပ်လုပ်တဲ့သူနှင့်တ ပျော်ကြီးပါပဲ။ တစ်ခုတော့ရှိတယ်ရွာမှာလည်း အမတွေပဲရှိလို့ယောက်ျားလေးလို့သာပြောတယ်။ ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းမရှိဘူး၊ဂွင်းတောင်မတိုက်တတ်ဘူး၊ပြောရင်ယုံမှာမဟုတ်ဘူး။ မြို့ကအိမ်မှာက လူပျိုတွေရောလူအိုတွေရောစုံနေတာလေ။အဲဒီရောက်မှမျိုးစုံတတ်လာတယ်။

ဂွင်းမတိုက်တော့ လီးကအရေပြားကရှေ့မှာဖုံးနေလို့ ဆေးခန်းက ဆရာဝန်အခြောက်ကို ဆေးခန်းပြတာကနေလုပ်ပေးတယ်။ အရေခွံနောက်လှန်ပြီးချုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒါလည်းလုပ်ပြီးလူကထွားလာလိုက်တာတော်တော်ကြီးကိုအရပ်တွေရှည်လာတယ်။ စား တာလည်းတစ်အားစားလာတယ်။ အိမ်မှာရှိတဲ့လူပျိုကြီးနှစ်ယောက်တောင်အံ့ဩသင့်တယ်။ အဲဒီနှစ် ယောက်ကဝိတ်ပေါကြီးတွေ။ ဗလတွေကနည်းတာကြီးတွေမဟုတ်ဘူး၊လူတွေကကြောက်တတ်သေးတယ်။ကျနော်နှင့်ကတော့တစ်ခြားစီပေါ့။

သူတို့ကျနော်ကိုပြောသေးတယ်။လူကမူကြိုလီးကတက္ကသိုလ်တဲ့။ ပြော ရင်လည်းပြောချင်စရာသူတို့ဝိတ်ပေါတွေထက်တော့သာတယ်။ အမြဲအတွင်းခံဝတ်နေရတယ်။ ဦးလေးအိမ်မှာကားကြီးလေးစီးရှိတယ်။အားလုံးကကားမောင်းသူနှင့်စပါယ်ယာတွေရှိတယ်။ကားမောင်းသူခြောက်ဦးနောက်လိုက်ရှစ်ဦး၊ထမင်းချက်တစ်ဦးရှိတယ်။မြို့ကိုရောက်ကတည်းကားအကြောင်းစိတ်ဝင်စားတယ်။ 

ပြင်ရင်လည်းအမြဲတန်းစောင့်ကြည့်ပြီးတောက်တိုမယ်ရလုပ်ပေးတယ်။ ကိုးတန်းဖြေပြီးတော့ကျွန်တော်က ကားကိုနည်းနည်းတီမိခေါက်မိဖြစ်လာတယ်။ဆယ်တန်းရောက်တော့အားကိုးရနေပြီ။မြို့ကကိစ္စတွေအ ကုန်လုံးစီစဉ်တတ်လာတယ်။ကျနော်တို့ခေတ်ကဆယ်တန်းအောင်ပြီးတနှစ်နားရတော့ဦးလေးကသစ် ကားဆွဲမယ်ဆိုပြီးတောထဲကိုလွှတ်တယ်။ကျွန်တော်ကမြို့ပေါ်မှာငပွေးဖြစ်နေပြီ။

ကားသမားတွေ ကျွန်တော့်ကိုဖျားနေကြတာ။ကားကိုမြန်မြန်ပြင်ခိုင်းပြီးကားသမားတွေကိုလက်ဖက်ရည်တိုက်အပြာကားကိုဗီဒီယိုရုံမှာခေါ်ပြတယ်။ဇာတ်ကားမပြီးခင်သွားပြီးရုံပေါက်ဝကနေနာမည်တွေခေါ်တတ်လို့ကားသမား တွေစိတ်ညစ်ရတယ်။ဦးလေးဆိုကျနော့်ကိုနောက်ကွယ်မှာဆရာကြီးလို့ခေါ်တာ။တောထဲရောက်တော့ ပျော်စရာပါ။

ကျွန်တော်တို့လူပျိုလူလွတ်တွေကတနေရာ၊အိမ်ထောင်ရှိတဲ့လူတွေကတဲတွေဆောက်ပေါ့။အခြားလူတွေလည်းအများကြီးဗျ။ဦးလေးကခေါင်းဆောင်ပါ။ကျန်တဲ့ကားအဖွဲ့တွေနှင့်လည်းရင်းနီးပြီးသာလူတွေပေါ့။တောထဲမှာစခန်းချတော့ချောင်းဘေးမှာချရတယ်ဗျ။ရေချိုးရေကူးအကုန်လုပ်လို့ရတယ်။မနက် ပိုင်းကလေးသာအလုပ်ရှုပ်တာနေ့လည်ဖက်အားတယ်။လေသနတ်တစ်လက်လည်းယူလာပြီးငှက်ပစ်လေ့ရှိတယ်လေ။မြို့ကရိက္ခာတွေချက်ရတာပေါ့။

တစ်ခါတလေလည်းရွာတွေမှာဒီဇယ်နှင့်ကြက်နှင့်လဲပြီးလည်းချက်စားရတယ်။မြို့ပေါ်လမ်းကနေမိုင်နှစ်ဆယ်လောက်တောထဲဝင်ပြီးအဲဒီလမ်းကနေသစ်စက်ကိုမိုင်နှစ်ဆယ်လောက်သွားရသေးတယ်။အဲဒီကရွာကလူတွေကသူ့တို့စိုက်ပျိုးသီးနှံတွေကိုကျွန်တော်တို့ကားနှင့်လိုက်ပြီးမြို့ကိုပို့ရတာဗျ။

တောထဲဆိုတော့စာသင်ကျောင်းမရှိဘာမရှိနှင့်သနားဖို့ကောင်းတယ်။ စာမ သင်ရတော့ ငယ်ငယ်လေးနှင့်လင်ယူသားမွေးတွေအများကြီးဗျ။အပျိုဖြစ်ရင်အိမ်ထောင်ချပေးလိုက်တာများတယ်။ကားလာပြီဆိုထွက်ပြီးကြည့်နေကြတာလေ။ ကလေးကတစ်ယောက်ဗိုက်ကတစ်လုံးနှင့်ကြည့်လိုက်ရင်ဆယ်ခြောက်နှစ်ဆယ့်ခုနှစ်လောက်ပဲရှိသေးတာ။ အဲဒါနှင့်ကျနော်တို့ထမင်းချက်ကိုမေးလိုက် တော့မှဒီမှာကဒီလိုပဲတဲ့။မင်းကြည့်နေငါ့ဆီကိုတစ်ယောက်လာလိမ့်မယ်။အဲဒီကောင်လာမေးကြည့်တဲ့။

နောက်ရက်သူပြောတဲ့သူလာတယ်။

" ဟေ့ကောင်မေးလိုက်၊မေးလိုက်"

" ဘာမေးမလို့လဲအကို"

" မင်းအိမ်ထောင်ကျစကဟာကိုမေးခိုင်းတာ"

" ဒီလိုအကိုရ၊ကျနော်တို့ဖက်မိန်းခလေးကနည်းတယ်၊ကျနော်လည်းမိန်းမကလိုချင်တော့၊ရွာမှာအပျိုဖြစ်စ ပြုနေတဲ့ကျနော့်မိန်းမကိုတောင်းရတာ၊ဝက်တစ်ကောင်ဝယ်ပေးရင်ရတယ်လေ"

" ဗျာ..ဝက်တစ်ကောင်နှင့်ပြီးရောလား"

" ဒီမှာကဒီထုံးစံပဲ"

" နေပါဦးခင်များမိန်းမကအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ"

" ဆယ့်လေးနှစ်လောက်ထင်တယ်"

" ဟေ့ကောင်ပိုမပြောနှင့်"

ထမင်းချက်ဘဲကဝင်ထောက်တယ်။

" ခင်များနေစမ်းပါဒီမှာကောင်းခန်းရောက်နေပြီ"

" အဲဒါနှင့်ဝက်ပေါ်ပြီးရွာသားတွေကိုထမင်းကျွေးမင်္ဂလာဆောင်ပေါ့ဗျာ"

" အဲဒီတော့မင်္ဂလာဆောင်ညကသူတို့အိမ်မှာအိပ်ရတယ်၊မင်းမြင်တဲ့အတိုင်းအိမ်ကအတွင်းတစ်ခန်းအပြင်တစ်ခန်းပဲရှိတာငါတို့ကအတွင်းခန်းပေါ့ကွာ"

" ဒါပေါ့အခုမှအိမ်ထောင်ကျတာ"

" ငါ့ယောက္ခမတွေကအပြင်မှာပေါ့"

" အင်းးလေဆက်ပြော"

" ငါကအရမ်းလိုးချင်နေပြီ၊အဲဒါနှင့်ငါကလှုပ်ရှားတာကွ၊ပထမဆုံးဖက်နမ်းလိုက်တယ်၊"

" အားးမိုက်တယ်ဆက်ပြော"

" အဲဒီမှာငါ့မိန်းမလေအမေရယ်ဒီလူကြီးကျမကိုနမ်းနေတယ်တဲ့"

" ငါ့လီးမှကွာ..ငါ့မှာခဏငြိမ်နေရပြန်ရော၊သူလည်းမအိပ်ဘူး..ငါလည်းခဏနေတော့သူ့နို့ကိုအပေါ်ကကိုင် တာအမေရေ.ငါ့နို့ကိုကိုင်နေပြန်ပြီအော်ပြန်တယ်ကွာ၊ငါ့မှာအပြင်မှာယောက္ခမတွေရှိတော့ငြိမ်ရပြန်ရော ကွာ၊ငါလည်းမထူးဘူးသူ့အဖုတ်ကိုလည်းကိုင်လိုက်တာ၊ငါလိုးမကွာအမေရေ.ဒီမှာငါ့ဟာကြီးကိုလာကိုင်နေတယ်တဲ့ကွာ"

" ဟားးးဟားးးခင်များကကလေးကိုယူထားတာကိုးဗျ"

" အဲဒါနှင့်ငါ့ယောက္ခမတွေမနေနိုင်တော့ဘူထင်တယ်..နှစ်ယောက်လုံးထပြီးအီးပါချင်သလိုလုပ်ပြီး ထွက်သွားကြတာ၊ငါလည်းအိုကေပြီဆိုပြီးထမီချွတ်ပြီးလိုးလိုက်တာဗြုတ်ဗြုတ်ဗျစ်ဗျစ်မည်ပြီးသူလည်းအမေရယ်အဘရယ်အော်လိုက်တာငါ့မှာသူ့ပါးစပ်ကြီးအတင်းပိတ်ရတော့တယ်။နာလို့ဆိုပြီးသူ့အဖုတ်ကိုမီးခွက်ထွန်း ကြည့်တာ။သွေးတွေထွက်လို့ဆိုပြီးတစ်ညလုံးငိုနေလို့ကောင်းကောင်းမအိပ်ရပါဘူးကွာ"

" ဟားးးးဟားးးအခုကောဗျာ"

" သူလီးဝင်တာကောင်မှန်းသိသွားပြီ"

" ဟားးးးဟားးးးးဟားးးး"

ကျနော်လည်းသူ့အကြောင်းကြားရပြီးလီးတောင်လာလို့ချောင်းထဲရေချိုးသလိုဆင်းကူးပြီးရေထဲမှာဂွင်းထုပစ်ရတယ်။တောထဲမှာလည်းရိက္ခာကအရက်ကအစဝယ်ထားရတယ်။ဆေးတွေပတ္တီးတွေနှင့်အရက်ပျံတွေလည်းဝယ်ရတယ်။အရက်ပျံပုလင်းကဝှက်ထားရသေးတယ်ဗျ။အရက်ပြန်လို့ဆားခပ်သောက်တဲ့လူလည်းရှိတယ်။တကယ်မလွယ်ဘူး၊အရက်ပြတ်ရင်အရက်သမားတွေကဆင်ဝိုင်းဘက်သွားသောက်ကြတာ။တစ်နာရီလောက်အထက်ကိုတောင်ကုန်းတွေဖြတ်ပြီးလမ်းလျောက်ရတယ်။

အရက်ကသုံးဆဈေးများတာကြောင့်ခဏခဏလည်းမသောက်နိုင်ဘူး။နှာဘူးထတဲ့သူတွေအပင်ပန်းခံပြီးသွားတာ။အဲဒီမှာကရင်မကြီးတစ်ယောက်ရှိတယ်တဲ့။အသက်သုံးဆယ်ကျော်လောက်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတဲ့။နောက်မှအေးအေးဆေးဆေးသွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။အဲဒီဆင်စခန်းဟာကျနော့်ဘဝရဲ့အမှတ်တရဖြစ်ခဲ့တာဆိုရင်မမှားဘူးပေါ့ဗျာ။ကျနော်မြို့ပေါ်ကိုခဏခဏမဆင်းတော့အဲဒီအမျိုးသမီးနှင့်မကြုံရသေးဘူး။သူကရိက္ခာတွေဝယ်ပြီးပို့ ပေးတာလေ။ဒီလိုနှင့်တစ်လကျော်သွားတော့တခြားကားအဖွဲ့ကားပိုင်မိန်းမသူတို့မြို့ကလိုက်လာတယ်။

သူနှင့်ကျနော်ကရင်းနီးပါတယ်။အဲဒီမှာသူ့မိန်းမလိုက်လာတယ်လို့အသံကြားတာနှင့်အားလုံးကပတ်ဝန်းကျင်ရှင်းလင်းရေးလုပ်ကြတယ်။အမှန်ကချောင်းကြည့်ဖို့အတွက်လမ်းကြောင်းရှင်းတာပါ။အဲနေ့ကအလုပ်သိမ်းပြီးအရက်တွေထိုင်သောက်ကြတယ်။သစ်တောဘက်ကတောခေါင်းကိုကျော်ဆွေရောက်လာလို့ပို စည်တာပေါ့။သူကမယ်ဒလင်သမားလေ။သူလည်းဆင်စခန်းဖက်မှာနေတာ။လရောင်အောက်မှာ မယ်ဒလင်တီးရင်းသီချင်းဆိုကြတာညဆယ်နာရီကျော်မှဝိုင်းသိမ်းတယ်။အဲဒီအချိန်မှာမိန်းမရောက်လာတဲ့ကားပိုင်ကဖလက်ပြနေပြီ။ကျနော်စိတ်ပျက်သွားပြီးကို့ယ့်နေရာကိုကိုကျော်ဆွေကိုခေါ်ပြီးအိပ်မယ်ဆိုပြီး ခေါ်လာတယ်။ကားပိုင်ကိုလည်းသူ့လူတွေတွဲပြီးတဲပေါ်တင်ပို့ခဲ့တယ်။အားလုံးကမီးမှိတ်ကြတယ်။ 

ဒါပေမယ့်ကားပိုင်တို့တဲကတံခါးသာပိတ်ပြီးမီးမငြိမ်းထားဘူးဗျ။အမှန်ကကားပိုင်မိန်းမကညအိပ်ရင်မီးဖွင့်ထားမှအိပ်တာ။ခဏကြာတော့ကျနော်ကိုလာခေါ်လို့ဝိတ်ပေါနှင့်အတူလိုက်သွားတယ်။လူကများပြီးချောင်းကြည့်ပေါက်ကနှစ်ပေါက်တည်းဆိုတော့လုကြည့်ရတယ်ဗျ။အသံမထွက်အောင်တစ်ယောက်ခေါင်းတစ် ်ယောက်ဖယ်ကြည့်ရတာဗျ။ကားပိုင်ကမူးသာနေတယ်။လီးကတော့မိုးပေါ်ထောင်နေတာ။

သူ့မိန်းမက ဘယ်လောက်တောင်ထန်နေလဲမသိဘူး။သူ့ယောက်ျားလီးကိုစုပ်နေတာတပြွတ်ပြွတ်အသံတွေထွက်နေတယ်။ငါးမိနစ်လောက်အားရအောင်စုပ်ပြီးလုံချည်ချွတ်ကာအပေါ်ကခွပြီးဆောင့်တော့တာပဲ။အဖုတ်ကအမွှေးတွေနှင့်နက်မှောင်နေတာ။သူကဆံပင်ဂုတ်ဝဲကိုအကြေသားကောက်ပြီးဖွထားလို့တချက်ဆောင့်တိုင်းဆံပင်တွေကဖွာကနဲဖွာကနဲဖြစ်နေတာ။ကြမ်းခင်းကဝါးကြမ်းခင်းထားတော့တကျီကျီနှင့်မြည်နေတာဗျို့။

ကျွန်တော်လီးတောင်တာအောင့်တောင်အောင့်တယ်ဗျ။သူတို့မပြီးခင်ထွက်လာပြီးတစ်ချီထုလိုက်သေးတယ်။ညအိပ်ရာဝင်တော့လည်းသူတို့လုပ်တာချည်းပဲမြင်ယောင်နေတယ်ဗျာ။ကျနော်လည်းစမ်းကြည့်ချင် လာတယ်ဗျာ။နောက်ရက်ကသစ်လုံးတင်တဲ့ဖောက်ကလပ်ကကြံခိုင်ရေးလုပ်တာနှင့်ကားတွေအားလုံးပြင် ကြတယ်။နည်းနည်းပါးပါးဆီထိုးဘီးဖာနပ်ကြပ်ပေါ့။ကိုကျော်ဆွေပြန်မယ်ဆိုလို့တားထားပြီးနေ့လည်ကျမှကျနော်လည်းသူတို့နှင့်ဆင်စခန်းဖက်ကိုလိုက်ခဲ့တယ်။

ကိုကျော်ဆွေကသူ့အိမ်ကိုတစ်ခါတည်းမသွားပဲဆင်အုပ်စုခေါင်းဆောင်ဖထီးကြီးကျနော်ကိုခေါ်သွားလို့ကျနော်လည်းလိုက်ခဲ့တယ်။ဖထီးတဲအသွားမှာစာသင်နေတဲ့တဲလေးကိုတွေ့တော့ကျနော်သတိထားမိပြီးစာသင်ခန်းဖက်ကိုသေသေချာချာကြည့်လိုက်မိ တယ်ဗျ။အဲဒီမှာဆရာမလေးနှစ်ယောက်ကိုမြင်ခဲ့တယ်။ကရင်မလေးနှစ်ယောက်ပေါ့။တစ်ယောက်ကအရပ်ရှည်ရှည်လေးနှင့်အရမ်းလှတယ်။ကျနော့်ရင်ထဲစမ်းချောင်းလေးဖြတ်စီးဆင်းသွားတယ်။ဝိတ်ပေါ တွေကရယ်နေသေးတာ။ကျနော်ငေးလိူ့ကောင်းကောင်းနှင့်ကြည့်နေတုန်းကိုကျော်ဆွေကကျနော်ပုခုံးကိုတွန်းပြီ

" ဟေ့ကောင်ဖထီးတူမတွေကွ၊ဒီကခလေးတွေစာသင်ပေးနေတာ"

" အရမ်းလှတယ်ဗျာ"

" ဟေ့ကောင်ကြွေသွားတာလား"

" ဟုတ်တယ်'"

" သောက်ကလေး….ဟိုကဘွဲ့ရပြီးပြီ၊မင်းကအခုမှဆယ်တန်းအောင်ရုံပဲရှိသေး"

" အချစ်မှာငယ်တာကြီးတာမရှိဘူးဗျ"

" အာ..ဒုက္ခပဲမင်းဦးလေးသိရင်ငါခေါင်းကျိမ်းတော့မယ်"

" ဘာမှမဖြစ်ဘူး"

" အေး..ဟိုမှာဖထီးရှိတယ်လာ"

" ဝေး..ကျော်ဆွေ.မင်းရောက်လာပါလား၊ဟားသားငယ်လေးလေးပါသကိုး.လာဟ"

ကျနော်လည်းတဲပေါ်ထိုင်တော့ဖထီးကစားစရာတောငှက်ပျောနှင့်ဧည့်ခံတာဗျ၊ကျနော်လည်းကောက်စားတာအစေ့တွေနှင့်မို့ထွေးထုတ်ပစ်ရတယ်။

" မြို့သားငါတို့ဆီမှာဆင်းရဲတယ်ကွ"

" ဖထီးကညည်းရော့မယ်ဆင်ဆယ်ကောင်နှင့်ဆယ်ဘီးကားနှစ်စီးပိုင်နေတာကို"

" ဒီမှာအစားဆင်းရဲတာပြောတာပါ၊နေအုံးငါ့တူမတွေမှာကော်ဖီနှင့်မုန့်ရှိတယ်၊ငါခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ်"

ကျနော်လည်းသူတို့တဲရှေ့ကမီးဖိုကိုကြည့်နေတယ်။လာတဲ့လူတိုင်းကပါတဲ့ဟင်းစီးဟင်းရွက်တွေတွေ့ကရာအသားတွေရောထည့်ပြီးချက်နေတာတွေ့ရတယ်။အဲဒါသူတို့ဟင်းတဲ့။တောကြောင်သားတွေ၊တောင် ဂဏန်းတွေရောအကုန့်ပြီးချက်တာဗျ။ခဏကြာတော့ဆရာမလေးနှစ်ယောက်ကော်ဖီခွက်နှင့်မြေပဲဝေဖာ တွေလာချတယ်။ကြည့်ရယုံနှင့်ဗိုက်ကအလိုလိုပြည့်သွားတယ်။

" လာတူမငါမိတ်ဆက်ပေးမယ်"

" သူကဇော်မိုးတဲ့၊သူဌေးးတူလေသူဌေးကိုယ်စားလှယ်ပေါ့"

" ကျမကနန့်အဲယာ၊သူကနန့်စောယဉ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါခင်မျ၊ကျနော့်ကိုခင်နိုင်ပါတယ်၊လိုတာရှိရင်ပြောပါ"

လိပ်လိုပဲကိုယ့်ဖက်ကိုယက်လိုက်တယ်။

" သူလည်းဆယ်တန်းအောင်ပြီးသားဗျ"

ကိုကျော်ဆွေဝင်ထောက်တယ်။ဟိုနှစ်ယောက်ကမုန့်တွေဝါးနေတယ်ဗျ။

" ဟုတ်ကဲ့ပါကျမတို့စာသွားသင်လိုက်ပါဦးမယ်"

ကျနော်ခိုက်နေတဲ့နန့်စောယဉ်ကပြောပြီးထထွက်တယ်။

" အော်..ဟုတ်ကဲ့..၊ဟုတ်ကဲ့"

ကျနော်သူသွားရာကိုငေးကြည့်နေလို့၊ကိုကျော်ဆွေက

" ဟေ့ကောင်..ကော်ဖီသောက်အုံးဟ"

ကျနော့်အဖြစ်ကိုဖထီးတောင်ကြည့်ပြီးပြုံးနေလို့ကျနော်နည်းနည်းရှက်သွားမိတယ်။

ဖထီးဆီကနေပြန်တော့ကိုကျော်ဆွကအရက်သောက်ချင်တယ်ဆိုလို့ အရက်ဆိုင်ဖက်ကိုလှည့်သွားတယ်။အဲဒီမှာရှူခင်းကမိုက်တယ်ဗျ။ရေပြင်ကအကျယ်ကြီးရေတွေစီးဆင်းနေတာချောင်းထဲဒူးခေါင်းလောက်ဖြတ်ရတယ်၊၊အိမ်ခြေအစိတ်လောက်ရှိတယ်။အားလုံးချောင်းနားမှာဆောက်ထားကြတာ။အရက်ဆိုင်ဘေးမှာချောင်းကကပ်နေတာဗျ။အရက်ဆိုင်ရောက်တော့ဝါးထိုင်ခုံမှာထိုင်ရင်းအရက်မှာလိုက်တာ၊ပဲခြမ်းကျော်နှင့်လာချပေးတယ်။

" ဝေ့.ဆရာဧည့်သည်တွေပါလာပါလား"

" အေးဟုတ်တယ်ဟ"

ဆော်ကြီးကဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေးငါးကြီးလိုဗျ။ယောက်ျားကဆင်ထိုးသေလို့မုဆိုးမဖြစ်နေတာ၊၊သူကဒီရပ်ကွက်မှာဆရာမကြီးပေါ့။သူ့ကိုလိုးချင်တဲ့လူတွေတစ်ပုံကြီး၊ကျနော်ကိုသေသေချာချာစူးစိုက်ကြည့်နေတာ။ ပြီးမှကျနော့်အနားဝင်ထိုင်ပြီး…

" မောင်လေး..ဆတ်သားစားမလား၊ရှိတယ်"

" ကောင်းတာပေါ့စေတနာနှင့်ကျွေးတာကို"

အမကြီးချက်ချင်းယူပေးတယ်၊

" အေး.ငါကိုလည်းမှတ်ထားဦး..စောမူအေးတဲ့၊"

" ဟုတ်မစော"

သူကအနားကိုထိုင်နေတာကျနော်ကကိုကျော်ဆွေကို…

" ကိုကျော်ဆွေ.ပြောအုံးလေဗျ"

" ဘာလဲဟ..ဆရာမလေးအကြောင်း"

" အေးးနင်တော့ပြသနာပဲ၊ဘယ်ဆရာမလဲ"

" နန့်စောယဉ်ကိုပြောတာအမ"

" အေး..အဲဒါပြသနာရှိတယ်ပြောစမ်းပါဦးကိုကျော်ဆွေကဟိုနှစ်ကောင်ငါနှင့်တဲခဏလိုက်ပို့ဦးမယ်ဒလင်တွေထားလိုက်ဦးမယ်"

သူတို့တွေထွက်သွားမှ……

" ငါပြောတာနန့်စောယဉ်ကိုဆင်ဦးစီးထီးကော်ကလိုက်နေတာဟ"

" ဟာသွားပါပြီနောက်ကျသွားပြီလားကွာ"

" နောက်တော့မကျငေးဘူး၊သူ့မရလည်းဘာဖြစ်လဲငါရှိတယ်"

" ဗျာ"

" အေး..ငါလုပ်ပေးမယ်သိလား၊ငါ့ကိုလည်းတစ်ခုလုပ်ပေးပေါ့"

" အမလုပ်ပေးမယ်ဆို၊ကျနော်လည်းအမကိုလုပ်ပေးမယ်လေ"

" အေး..အဲဒါဆိုနင်တို့ကားမြို့ပေါ်ဘယ်တော့တက်မှာလည်း"

" နောက်နှစ်ရက်လောက်တက်မှာ"

" ဘာလုပ်မလို့လဲ"

" ငါအရက်တွေကုန်နေပြီ၊ငါမြို့တက်ဝယ်မယ်လေ၊အဲဒါနင်လိုက်ခဲ့။ညနေဘက်မှတက်မယ်"

" အဲဒါဆိုအမညအိပ်ရမှာပေါ့"

" အေးငါတည်းခိုခန်းမှာအိပ်မယ်၊နင်ညလာအိပ်ပေး၊ မနက်ကျရင်သူတို့မှာတဲ့ ပစ္စည်းနင်သွားပို့ပေးလေ၊ငါလည်းပြောထားပေးမယ်၊ဟိုမှာနင့်လူတွေလာပြီမသိစေနှင့်"

" ဟုတ်ကဲ့"

" ဟေ့ကောင်အဆင်ပြေလား၊"

" ဘာလဲဗျ"

" မင်းကောင်မလေးကိုပြောတာ"

" အေးကြိုးစားရမှာပေါ့၊ပြိုင်ဘက်ရှိတယ်"

" ဘယ်သူလဲဟ"

" အယ်ထီးကော်တဲ့"

" ဟ..အဲဒီကောင်ဆိုမလွယ်ဘူးဟ၊စိတ်ဆတ်တယ်၊သူသိသွားရင်အချိန်မရွေးပြသနာပေါ်နိုင်တယ်"

" ပေါ်.ပေါ်ဗျာ"

" အင်းဘယ်လိုမှတားမရပါလား"

" ကဲသောက်.ပြီးမင်းတို့ပြန်ကြ"

ကျနော်လည်းအမြည်းစားပြီးပြန်လာလိုက်တယ်။ခြေထောက်တွေကတက်ကြွနေတာဗျ။နောက်တစ်ရက် မြို့ပေါ်တက်မယ့်ကားနှင့်ကျနော်လိုက်ခဲ့တယ်။မကရင်မကြီးလည်းပါတယ်။သူကိုဈေးနားချပေးပြီးအိမ် ဖက်ကိုလှည့်တယ်။စီစဉ်စရာတွေစီစဉ်ပြီးအိမ်မှာညမအိပ်ဖြစ်တဲ့အကြောင်းပြောတယ်။သူငယ်ချင်းတွေနှင့်ချိန်းထားတဲ့အကြောင်းရွီးရတာပေါ့။ညဘက်ရှစ်နာရီလောက်ဆိုက်ကားငှားပြီးမကရင်မရှိရာကိုလစ်လာလိုက်တယ်။တည်းခိုခန်းမှာမကရင်မကနှစ်ယောက်ခန်းယူထားတယ်။ကျနော်လည်းသူ့အခန်းမေးပြီးတက်ခဲ့တယ်။အခန်းရှေ့ရောက်တော့တံခါးခေါက်တော့ကရင်မဖွင့်ပေးပြီး

" စောသားပဲမောင်လေး"

" စောစောအိပ်လို့ရတာပေါ့"

" အေးဒါဆိုလည်းလာ၊အဝတ်အစားချွတ်လိုက်တော့"

ကျနော်လည်းအဝတ်အစားချွတ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊နည်းနည်းတော့ကြောက်နေတယ်လီးကသိပ်မတောင်ဘူး။

" လာမောင်လေးအိပ်လိုက်..မမစုပ်ပေးမယ်၊အမလေးလူကသာငယ်တယ်လီးကအကြီးကြီးပဲ"

" အမယောက်ျားလောက်ကြီးလို့ကြီးလို့လား"

" ငါ့ယောက်ျားကတိုတိုနှင့်တုတ်တုတ်ဟ၊နင့်ဟာကပိုကြီးပြီးပိုရှည်တယ်"

ပြောရင်းနှင့်ကိုကျနော့်လီးကိုစုပ်လိုက်တယ်။ပူနွေးနွေးအာငွေ့နှင့်သူ့စုပ်ချက်ကြောင့်ကျနော်တချက်အော်လိုက်မိတယ်။

" ပြွတ်...ပြွတ်"

" အားးးးးးရှီးး၊အားးကောင်းလိုက်တာမမရာ"

" ပြွတ်..ပြွတ်"

" အားးလားလားရှီး"

လီးဒစ်တွေကိုလျှာနှင့်ယက်ပေးတယ်ဗျ။

" ပလပ်..ပလပ်"

" အားး.အိုး..အရမ်းကောင်းတယ်ဗျ"

ကရင်မကြီးကအားတက်လာပြီးဂွေးဥတွေပါစုပ်ဆွဲလိုက်တာအောင့်သလိုခံစားရတယ်။ လီးကိုငုံပြီးကွင်း တိုက်ပေးတာကျနော်မျက်လုံးတွေတောင်စင်းလာတယ်။အရမ်းကောင်းတာကိုး။ လီးကအဆမတန်တောင် ပြီးလွှတ်လိုက်ရင်ချက်နားတောင်ကပ်နေတာဗျ။ ကရင်မကြီးကလီးစုပ်တာရပ်ပြီး အင်္ကျီတွေပါချွတ်ပစ်တာဗျ။နို့ကြီးကတစ်လုံးတစ်ခဲကြီးဗျ။ကျွန်တော်လည်းစို့ချင်လာတာကြောင့်စို့ပစ်လိုက်တယ်ကျွန်တော်လည်းနို့အုံကြီးကိုငုံခဲပြီးတပြွတ်ပြွတ်စို့ပစ်လိုက်တယ်။

" မောင်လေးအောက်ကဟာကြီးပါ ပွတ်ပေး"

ကျွန်တော်လည်းဘေးကနေနို့စို့ရင်းသူ့အဖုတ်ကိုပွတ်ပေးလိုက်တာ။ဘယ်ကတည်းကခံချင်နေတာလဲမသိအဖုတ်တစ်ခုလုံးစိုရွဲနေတာပါဗျ။အဖုတ်မပွတ်ဘူးတော့ဘယ်လိုလုပ်ရတာမသိတာကြောင့်လက်နှင့်သာထိုးလိုက်တယ်……။

" မောင်လေးအစေ့ကိုပွတ်"

ကျွန်တော်လည်းပွတ်ပေးလိုက်တယ်၊

" အားးးအဲလိုမပွတ်နှင့်နာတယ်"

" ဘယ်လိုပွတ်ရမမှာလဲ"

" ဒီလိုပွတ်"

" ဒီလိုလား"

" အေးးးဟုတ်တယ်"

ကျွန်တော်လည်းသူပြသလိုပွတ်လိုက်မှသူ့ဆီက ညည်းသံတွေထွက်လာတယ်။ သူကလက်ဦးဆရာပေါ့ဗျာ။နို့တွေကိုလှိမ့်လှိမ့်ပြီးစို့ပစ်လိုက်တယ်။နို့သီးခေါင်းတွေကိုလျှာဖျားနှင့်တော့တော့ပြီးယက်ပစ်လိုက်တယ်ဗျ။အဖုတ်လည်းအပွတ်ခံရပြီးနို့တွေလည်းစို့ခံရတော့ကရင်မကြီးလည်းတော်တော်လေးအသံထွက်ပြီးညည်းတယ်။ကျနော်လည်းလိုးချင်နေတာကြာပြီအခုလိုပင့်သကူလိုးရတယ်ဆိုတော့ရှယ်ပဲပေါ့။

" ရပြီမောင်လေးလိုးတော့"ကျနော်လည်းသူ့ပေါင်ကြားထဲဒူးထောက်ဝင်ပြီးလီးကိုထည့်လိုက်တယ်။

" ဗျစ်...ဗျစ်..ဘွတ်"

" အားးးးကောင်းတယ်"

" ကျနော်လည်းသူ့ပေါင်ကိုအပေါ်တွန်းတင်ပြီးအပေါ်ကနေစိုက်ချလိုးတယ်။

" ဗျစ်...ဗျစ်..ဇွိ.. ဇွိ"

" အားးလားးလိုးတတ်လိုက်တာ အိုးးးး"

" ဇွပ်..ဖတ်..ဖတ်.....ဖန်းးးးဖန်းး"

" အားးမောင်လေးးကောင်းတယ်၊ပြီးသွားလိမ့်မယ်၊အာရုံလွှဲလိုးးး"

ကျွန်တော်လည်းတခြားအာရုံလွှဲလိုက်တာနန့်စောယဉ်ပုံပဲမြင်လာလို့ပိုအားထည့်လိုက်မိတယ်။

" အားးအင့်..ဟင့်..ဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန်လိုးပေးပါမောင်လးရယ်"

ကျွန်တော်လည်းလိုးနေရင်းကနန့်စောယဉ်ပဲမြင်လာလို့အားရပါးရလိုးတာပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတယ်။

" မောင်လေးအာရုံလွှဲလေ"

ကျွန်တော်နောက်ဆုံးဘုရားစာတွေပဲရွတ်ရတယ်။လိုးနေရင်းမေ့တာမို့ ပြန်ပြန်ရွတ်ရင်းဆယ်မိနစ်လောက် ကြာသွားတယ်။

" ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖန်းဖန်းးးးး"

" အားးးအင့်..အာ့..ရှီးးရှိးးငါပြီးတော့မယ်..အာ့.အာ့ရှီး...ရှီး"

ကျွန်တော်လည်းသူပြီးတော့မယ်ဆိုတာသိလို့ အာရုံပြန်စုစည်းပြီး အားရပါးရလိုးပစ်လိုက်တယ်။ အချက်တစ်ရာလောက်လည်းလိုးပြီးတော့သူလည်းပြီးကျနော်လည်းပြီးသွားတာပေါ့။

" အားရလိုက်တာမောင်လေးရာ၊ငါ့မှာအရင်ကကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပွတ်နေရတာ"

" ကျနော်လိုးတာကောင်းလား"

" ကောင်းတာပေါ့ဟယ်..အီဆိမ့်နေတာပဲ၊လီးကလည်းကြီးရှည်ကလည်းရှည်တော့အရမ်းကောင်းတယ်။ဒီနေ့အားရအောင်လိုးပေးစမ်းပါ။ခဏသာနေရတယ်"

အမောခံနိုင်ပြီးအားရှိတဲ့ကျနော်လီးကပြန် တောင်လာတယ်။

" မမ..မှုတ်ပေးဦးထပ်လုပ်မယ်"

" အေးစုပ်ပေးမယ်"

သူကပြန်စုပ်ပေးတော့လီးကအစွမ်းကုန်တောင်လာပြန်ရော

" ကျနော်ဒီတစ်ခါကုန်းလိုးချင်တယ်"

" လိုးလေ..ကုန်းပေးမယ်"

ကျနော်လည်းနောက်ကနေ ဒူးထောက်ပြီးလီးကိုသွင်းလိုက်တယ်။ ဖွံ့ထွားတဲ့ဖင်ကြီးနှင့်စအိုဝညိုညိုကြီးကိုမြင်ရတယ်ဗျ။မီးရောင်နှင့်ပြူးထွက်နေတဲ့အဖုတ်ပြူးပြူးကြီးကလည်းအားရစရာကောင်းနေတယ်။လိုးလိုက်တိုင်းအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေလိပ်ဝင်သွားတာကိုကြည့်ပီးအားရကျေနယ်တယ်ဗျ။

" ဗျစ်...ဗျစ်...ဘွတ်...ဘွတ်"

" အာ့..အင့်...ဟင့်ဟင့်..မောင်လေးး"

ကျွန်တော်လည်းဒူးထောက်ပြီးလိုးနေရာကနေခွေးလိုးလိုးသလိုလိုးဖို့ဒူးကွေးကာအပေါ်စီးမှဆက်ဆံလိုက်တာတချက်ဆောင့်ချတိုင်းမကရင်မဟာတအင့်အင်းနှင့်ကိုအော်နေသေးတာပါ။

" ဗျိ…ဇွီ...ဗျစ်..ဗျစ်...ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်...ဘု"

" အာ့..အား..အရမ်းကောင်းတယ်မောင်လေး..အားးမြန်..မြန်လုပ်ကွာ..မမပြီးတော့မယ်"

" ဇွပ်……ဖန်းးးဖန်းးးးဖတ်..ဘတ်..ဘွတ်...ဖန်းးးဖန်းး"

" အာ့ာာာားရှီးးးအားးးးးအိုးးးးးးးးအာ့ရှီးးအိုးးးး"

လိုးချိန်ဆယ့်ငါးမိနစ်ကျော်ကျော်လောက်မှာသူပြီးသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်မပြီးနိုင်ဘူးဒူးကွေးလိုးရလို့သာဒူးတွေပူလာပြီးညောင်းနေတော့တယ်။ကျနော်လည်းအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။

" မောင်လေးမပြီးဘူးလား"

" ဟုတ်တယ်မမ"

" အေးးးငါမှုတ်ပေးမယ်"

ဆိုပြီး တော်တော်လေးကြာအောင်မှုတ်ပေမယ့်လီးကမကျပဲနေတယ်။

" အားးးငါလည်းအာညောင်းပြီဟ"

" မမဖင်လိုးချင်လို့ရလား"

" လိုးချင်တာ လိုးရတယ်"

" ငါဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးမယ်မောင်လေး"

သူဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလို့ကျနော်လည်းသူ့ဖင်ကိုတံတွေးဆွတ်လိုက်ပြီးလီးကိုထည့်လိုက်တယ်။လီးကဖင်ထဲကိုတင်းကျပ်ပြီးဝင်သွားတယ်။

" ဖြေးဖြေးလုပ်နှော်.ငါ့ဖင်ကွဲသွားမယ်"

" အင်း..မမ.."

" ဗျစ်...ဗျစ်......"

" အားးးးးထိတယ်ကွာ"

" ဇွိ...ဘွတ်....ဖတ်...ဖတ်..ဘွတ်...."

" အိုးးး..ဟးးးဟ၊ားးအားး*

" ဇွပ်..ဖတ်..ဖတ်..ဘွတ်..ဘွတ်"

ကျနော်ကျပ်လွန်းလို့ပြီးချင်လာတယ်။

" မမကျနော်ပြီးတော့မယ်"

"အေးးလိုးးပြီးအောင်လိုးးး"

" ဇွပ်ဖတ်..ဖတ်...ဖန်းဇွိ..ဗျိ..ဗျိ"

" အားးးးအိုးးဟူးးးးးးး?

ကျနော်လည်းအော်ပြီးဖင်ထဲကိုသုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီးလီးကိုချွတ်ကာအိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်တယ်။

" အားးကောင်းလိုက်တာ ကောင်လေးရာ.နင့်လီးကအရမ်းမိုက်တယ်၊ငါစွဲသွားပြီနောက်လုပ်ပေးသိလား"

" ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့"

ကျွန်တော်လည်းနောက်နေ့မနက်မှာ ကရင်မကြီးနှင့်သူ့ပစ္စည်တွေတင်ပြီးတောထဲပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။ဆင်စခန်းဖက်အထိလိုက်ပို့ပြီးဆရာမလေးတေ့မှာတဲ့ပစ္စည်းအချို့ကိုယူပြီးဆရာမလေးဆီကိုသွားခဲ့တယ်။အဟီးရည်းစာစာတစ်စောင်လည်းရေးပြီးယူသွားတာပေါ့။ကျောင်းဖက်သွားပြီးပေးတာပါ။

" မနန့်စောယဉ်..ဒီမှာပစ္စည်းတွေလာပို့တာပါ"

" အားနာစရာရှင်.ကျွန်မတို့လာယူမှာပေါ့"

" အပန်းမကြီးပါဘူး၊ကျွန်တော်ကမနန့်စောရင်နှင့်တွေ့ချင်လို့ပါ"

" ရှင်"

" ဟုတ်တယ်ဗျ၊မနန့်စောယဉ်..ကျွန်တော်…..မနန့်စောယဉ်ကိုမြင်ကတည်းချစ်မိတာ"

" ရှင်..အာကိုဇော်မိုးကလည်း"

ကျွန်တော်လည်းလာလာချင်းဆောက်နှင့်ထွင်းပစ်လိုက်တယ်၊ပြိုင်ဘက်ရှိနေလို့အချိန်ဆွဲလို့မဖြစ်ဘူးလေ

" ရော့ပါ..ကျနော်ရေးထားတဲ့စာပါ"

မနန့်လည်းကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်ကာယူထားလိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်းလစ်လာခဲ့လိုက်တယ်။နောက် နေ့တွေမှာလည်းအကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာပြီးမနန့်ဆီကိုသွားသေးတယ်ဗျ။ ညနေပိုင်းရောက်ရင် ကိုကျော်ဆွေနှင့်ကရင်မဆိုင်သွားတာပေါ့။ကရင်မကြီးကဟန်မပျက်ဧည့်ခံရှာတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နောက်နေ့တွေမှာကားသမားတွေအားရင်ဆင်စခန်းပဲခေါ်ပြီး ကရင်မဆိုင်ဖက်ကိုပဲသွားနေကြတာလေ။ 

မနန့်မှာကိုဇော်မိုးဆင်စခန်းလာကတည်းကသတိထားမိတယ်။ရွှေစွန်ညိုဘာလိုလို့ဝဲပါတယ်။ မထွေး လိုလို့ဝဲပါတယ်။ဒါပေမယ့်အယ်ထီးကော်ကသူ့ကိုအရင်ချစ်ရေးဆိုထားတော့ဝေခွဲရခက်ခဲနေပါတယ်။အယ်ထီးကော်နှင့်လူမျိုးတူဘာသာတူလေ၊သူ့ဘဝကိုလည်းစာနာတယ်။တခြားအရာတွေပေါ်မှာသာစိတ်ဆတ်ပေမယ့်သူ့အပေါ်မှာစိတ်ရှည်တယ်။

သူ့အပေါ်တကယ်ချစ်တာလည်းသိတယ်။ကိုဇော်မိုးတစ်ယောက်ကအသက်ကလေးကငယ်ငယ်လူကောင်ထွားပြီးနေလောင်နေလို့သာအသက်ကြီးသလိုဖြစ်နေတာ။အခုလည်းတနေ့တနေ့ဒီလမ်းခရီးကိုမညည်းမညူလာနေတာသနားမိတယ်။တဖြေးဖြေးနှင့်သနားရာကကိုဇော်မိုးကိုချစ်လာသလိုဖြစ်နေပြီ။ကိုဇော်မိုးကလည်းအဖြေတောင်းတာအမဲခြောက်ဖုတ်တောင်းသလိုတကျီကျီနှင့်အခုဆိုကျောင်းကိုလာလွန်းအားကြီးလို့ညီအမတစ်ဝမ်းကွဲကျောင်းအတူတူပြန်တဲ့သူနှင့်တောင်အတော် ကြီးရင်းနီးနေပြီ

" အယဉ်..ညည်းဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ"

" ငါမစဉ်းစားတတ်ပါဘူးဟယ်"

" ငါသိပါတယ်ဟာ၊နင်ဇော်မိုးဘက်ပါနေပြီ"

" အင်းလေ.ငါဝန်ခံပါတယ်၊ဒါပေမယ့်အယ်ထီးကော်ကိုလည်းသနာနေတယ်"

" ငါးရံ့နှစ်ကောင်ဖမ်းသလိုဖြစ်နေမယ်နှော်၊နှစ်ယောက်စလုံးကမလွယ်ဘူးနှော်"

" အေးပါဟယ်"

" ကိုဇော်မိုးကပြောတယ်၊"

" ဘာတုန်းဟ"

" လှေနံနဖက်ကိုနင်းတယ်ဆိုရင်လည်းသူ့ဘက်ကိုပိုပိုသာသာနင်းလိုက်ပါတဲ့"

" သူကဗိုလ်အောင်ဒင်ပေါ့"

" ဟုတ်တယ်၊ဟုတ်တယ်.ဗိုလ်အောင်ဒင်.၊ဗိုလ်အောင်ဒင်"

" ဟားးဟားးးအဟင်းးဟင်းးးးး"

ရယ်နေရင်းကဇော်မိုးမျက်နှာလေးကွက်ပြီးမြင်လိုက်တယ်။

" အော်..ကိုဇော်မိုးရယ်"

တနေ့မနန့်ဆီကိုသွားပြီးကရင်မအရက်ဆိုင်ထိုင်နေတုန်းအယ်ထီးကော်ရောက် လာတယ်။လူကငှက်ဖျားမိထားသလိုပါ။

" ဇော်မိုးဆိုတာမင်းလား"

" အေး.ငါပဲ"

" မင်းဆင်စခန်းကိုမလာနှင့် ဟေ့ကောင်"

" ငါ့ဘာသာလာတာ ဘာဖြစ်လဲကွာ"

" ဟေ့ကောင် မင်းကိုငါပြောထားပြီးပြီနှော်၊"

" လာတော့ဘာဖြစ်လဲ"

" မင်းတော်တော်သတ္တိရှိတာလား"

" အေး.."

" အေးအဲဒါဆိုတပွဲတလမ်းလောက်စမ်းရအောင်"

ကျနော်လည်းကြောက်နေရင်မနန့်နှင့်လွဲရတော့မည်မို့…

" လုပ်လေကြာသလားလို့"

ကျနော်ကြားဖူးတာကကရင်တွေလက်ဝှေ့ထိုးတတ်တယ်ဆိုတာသိတယ်။ကျနော်လည်းရိုးရာနပန်း(ကျင်)ကိုငယ်ငယ်ကတတ်တယ်။ရွာမှာလည်းသင်ထားတာ၊အိမ်ကဝိတ်သမားတွေနှင့်လည်းခဏခဏကစားနေကြမို့လို့လုံးထွေးပီးသတ်ပုတ်ဖို့စဉ်းစားလိုက်တယ်..။

" ဟဲ့တော်ကြ..ငါဆိုင်မှာရန်မဖြစ်နှင့်ထီးကော်နင့်ကိုဦးစီးနှင့်တိုင်မှာ"

" နင်ကဘာလို့နာနေတာလဲ"

" ဟဲ့ငါဆိုင်လာတဲ့ဧည့်သည်၊ငါ့စီးပွားရေးကိုနင်လာဖျက်တာ"

" ဟေ့ထီးကော်..ဘာဖြစ်တာလဲ"

" ဖထီး..ဘာမှမဖြစ်ဘူး"

" မဖြစ်ရင်ပြန်"

ထီးကော်ပြန်သွားသည်။

" ဖိုးခွား..မင်းလည်းပြန်"

" ဟုတ်ကဲ့..ဖထီး"

" လစ်ကြမယ်ဟေ့"

အားလုံးလည်းစခန်းကိုပြန်လာခဲ့ကြတယ်။

နန့်စောယဉ်မှာသတင်းကြားပြီး ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်ကာဇော်မိုးအတွက်စိတ်ပူသွားတယ်။ ထီးကော်ကဓားအမြဲတန်းပါတယ်လေ။ ဓားနှင့်တော့မထိုးရဲလောက်ဘူး၊ဇော်မိုးတို့အဖွဲ့ကကားပေါ်မှာာငြိမ်းချမ်းရေးအဖွဲ့တံဆိပ်တတ်ထားတယ်။ ဓားနှင့်ထိုးရင်အားလုံးပြသနာတက်နိုင်တယ်ဆိုတာအားလုံးကသိထားကြတယ်လေ။နောက်နေ့ကျတော့တခြားလူတွေခေါ်မရလို့ညနေစောင်းမှာကျနော်လည်းတစ်ယောက်တည်းတက်လာတယ်။

လေလေးကကျောဖက်ကနေပြီးတိုက်နေလို့မပူပါဘူးတောင်တက်ခရီးတွေဆိုပေမယ့်အေးအေးဆေးဆေးတက်လာခဲ့တယ်။တကယ်တမ်းတော့အယ်ထီးကော်ဟာဆင်ဦးစီးပီပီဆင်ကြံကြံနေတာကို ကျနော်မသိခဲ့ဘူး။သူစီးတဲ့ဆင်ကမုန်ယိုစပြုနေတာလေ။ကျနော်လေးပုဆိုးလေးမပြီးပြီးဟိုကြည့်ဒီကြည့် နှင့်တောင်ပေါ်ကိုတက်လာခဲ့တယ်။အဲဒီအချိန်မှာနောက်ကအသံကြားလို့လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်

" ကျည်..ဝူး"

" ဟာဆင်ပဲ"

ကျနော်လည်းခြေသုတ်တင်ပြီးပြေးတက်တယ်၊ဆင်ကကျနော့ကိုမြင်ပြီးလိုက်တော့တာပဲ၊လေကသူ့ဘက်ကတိုင်တာရယ်၊တောင်တက်ဖြစ်နေတာရယ်ကြောင့်ကျနော့အနားကိုချက်ချင်းမရောက်ဘူး။ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေလိုက်လာတယ်။ဆင်ပြေးအားကိုကျနော်ဘယ်လိုမှမယှဉ်နိုင်ဘူးလေ။

ကျနော်အကြံရပြီးပုဆိုးကို ချွတ်ချပြီးထပ်ပြေးတယ်။ဆင်ကကျနော့်ပုဆိုးကိုတက်နင်းပြီးကျန်နေတယ်။တော်ကြာမှဆက်လိုက်လာ တော့ကျနော်လည်းအင်္ကျီထပ်ချွတ်ပြီးထပ်ပစ်ထားခဲ့တယ်။ဆင်ကအင်္ကျီကိုထပ်နင်းပြီးခြေထောက်နှင့်နင်း ပြီးထပ်လိုက်လာတယ်။

ကျနော်လည်းအသက်လုပြီးပြေးတာဆင်ဝိုင်းနားရောက်လာတယ်။ကျနော်ဆက် ပြေးတယ်။လူတွေအားလုံးဆူညံကုန်ကြတယ်။ကျနော်စာသင်ကျောင်းဘက်ပြေးပြီးပက်လက်လှန်ပြီး အမောဖြေရတော့တယ်။နန့်စောယဉ်မှာကိုဇော်မိုးတစ်ယောက်အဝတ်အစားမပါပဲပြေးလာတာမြင်ရတယ်။ဆင်ဝိုင်းဘက်ကလည်းဆူညံနေတော့သဘောပေါက်လိုက်ပြီးဖထီးပုဆိုးတစ်ထည်ယူပြီးအမောဖြေနေတဲ့ဇော်မိုးကိုသွားခြုံပေးရတယ်။အတွင်းခံပါလို့သာပေါ့မျက်စိရှက်စရာကြီးပါ

" ကျနော်လည်းမနန့်လာပို့တဲ့ပုဆိုးကိုချက်ချင်းမဝတ်ပဲချွေးတွေသုတ်ပြီးမှဝတ်ရတယ်"

မနန့်မှာဇော်မိုးဖြစ်ပုံကိုကြည့်ပြီးသနားလွန်းလို့မျက်ရည်တောင်ကျတယ်။

" ဇော်မိုး၊နောက်တစ်ယောက်ထဲမလာနင့်"

" လာမှာပဲမနန့်ကချစ်တယ်ပြောမှ"

" ဒီလိုဖြစ်နေတာတောင်နင်ကပြောနိုင်သေးတယ်"

" ဖြေပါမနန့်"

" အေး.ချစ်တယ်.ချစ်တယ်"

ကျနော်ပျော်ပြီးမနန့်ကိုဖက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။

" အို..လွှတ်တော့ဟိုမှာဖထီးလာပြီ"

ကျွန်တော်လည်းပြန်လွှတ်ပစ်လိုက်တယ်။

" ဖိုးခွားဘာမှမဖြစ်ဘူလား၊ငါတောင်းပန်တယ်၊တယ်မိုက်တဲ့ထီးကော်"

" ရပါတယ်ဖထီး"

ကျနော်ကတော့သာယာနေပြီဖြစ်ပေမယ့်အယ်ထီးကော်ကမလုပ်သင့်တဲ့အရာကိုလုပ်တဲ့အတွက်ဆင်စခန်းတစ်ခုလုံးရဲ့ငြိုငြင်မှုကိုခံရတယ်ဗျ။ကျနော်မှာလည်းဦးလေးတောင်ပေါ်တက်လာပြီးကြိမ်းမောင်းဒဏ်တော်တော်ခံလိုက်ရတယ်။

" ဟေ့ကောင်.မင်းကယူမှာမို့လို့လား"

" ယူမှာဦးလေး"

" စဉ်းစားမင်းကကျောင်းဆက်တက်ရအုံးမှာ၊နောက်ပြီးသူကခရစ်ယာန်ကွ"

" ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါဦးလေး"

" အင်း..မင်းကအချစ်ဦးဆိုတော့ရူးနေတာပေါ့ကွာ"

" နောက်ဆင်ဝိုင်းဘက်မသွားနှင့်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါဦးလေး"

ကျနော်ဦးလေးစိတ်ချမ်းသာအောင်ပြောလိုက်ရတယ်၊အခုမှအဖြေရတာ ဘယ့်နှယ်သွားမတွေ့လို့ရမလား။ကျနော်ကအေးအေးဆေးဆေးဖြစ်သွားပြီ၊ ဒါပေမယ့်အယ်ထီးကော်ဒုက္ခကမုန်ယိုပြီးတောထဲဝင်သွားတဲ့ဆင်နောက်ကိုလိုက်ရတော့တယ်။ပဲ့ချိတ်နှစ်ယောက်ခေါ်ပြီးဆင်ခြေရာနှင့်ဆင်ချေးတုံးကိုကြည့်ပြီးလိုက်သွားတာ။သူစိတ်မဖြောင့်ပါဘူး၊ဆရာမလေးကကျနော်နှင့်ကြိုက်သွားမှာကိုအရမ်းစိုးရိမ်နေတာ။သူတကယ်လည်းအဲဒီနေ့ကချစ်သူတွေဖြစ်သွားတာမသိခဲ့ဘူး။

ဆင်အခြေအနေကိုကြည့်ရင်းကဆယ်ရက်လောက်ကြာတယ်။သူစိတ်မရှည်တော့တာနှင့်မုန်ယိုလို့မပြီးသေးတဲ့ဆင်ကိုအတင်းဖမ်းဖို့ကြိုးစားရင်းကဦးခေါင်းပေါ်တက်ပြီးစခန်းဖက်ကိုခေါ်ဖို့ကြိုးစားတယ်။ဆင်ကဝါးတောဖက်ကိုဖြတ်ပြေးတော့ဆင်ကိုမထိန်းနိုင်အဲဆင်ခေါ်ရာကိုပါသွားတယ်။ဝါးတောဖြတ်ပြေးတဲ့အခါဝါးထိုးလို့တစ်ကိုယ်လုံးသွေးအလိမ်းလိမ်းနှင့်နောက်ဆုံးမှာဆင်ပြေးတဲ့သစ်ပင်နားရောက်တော့သစ်ပင်နှင့်တိုက်မိပြီးဆင်ပေါ်ကပြုတ်ကျကျန်ခဲ့တယ်။သူများကိုမကောင်းကြံတဲ့စိတ်ကလက်ငင်းအကျိုးပေးတာပါ။

ပဲ့ချိတ်တွေကစောင်ပခက်လုပ်ပြီးထမ်းခေါ်လို့သာစခန်းကိုရောက်ရတယ်။ဖထီးလည်းသူ့တူဖြစ်ပြီးအားကိုးရတဲ့သူဖြစ်တော့ပြာပြာသလဲပါ။မြို့ပေါ်ဆေးရုံပို့ဖို့အတွက်ကျနော်တို့ကားစခန်းကိုလာတဲ့အခါ။ကျနော်တို့စခန်းမှာလည်းကားကတစ်စီးထဲသာရှိတယ်။ကျနော့်ကိုလုပ်ကြံထားသူမို့မပို့ချင်ကြပါဘူး။

ကျနော်လည်းလူ့အသက်ကယ်လို့ရရဲ့သားနှင့်မကယ်ဖြစ်ရင်နောင်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရမှာမို့ဆေးရုံကိုပို့ခိုင်းလိုက်တယ်။ဖထီးလည်းဆေးရုံကိုလိုက် သွားရတော့တယ်။ဆင်စခန်းမှာဖထီးမရှိတော့ကျနော့်အကြိုက်ပေါ့ဗျာ။ညဘက်မှာမဆီကိုကျနော်သွား လည်တော့တယ်။သမီးရည်းစားဖြစ်ပြီဆိုတော့မနှင့်မောင်ဖြစ်ပြီလေ။

" အယဉ်ရေ.မောင်လာတယ်"

" အေး..ညည်းပဲခေါ်တော့"

" ကောင်မခေါ်တာလေးကိုသဝန်တိုနေတယ်"

" နင်ခေါ်ချင်ရှာပေါ့ဟ"

" မရတတ်လို့ပါနှော်"

" ကောင်မ..ညည်းငါ့ဘဲများကြိုက်နေလားမသိဘူး"

" ကြိုက်ရင်ရောနင်ပေးမှာမို့လို့လား"

" မလုပ်ပါနှင့်အချစ်ကဝေစားလို့မရဘူး၊မတစ်ယောက်တည်းသာချစ်တာပါ"

" သွားအပိုတွေ"

" ကျနော်တို့ချောင်းကမ်းဘေးခဏသွားမယ်လိုက်ဦးမလား"

" မလိုက်တော့ပါဘူး၊မစားရညှော်ခံကြီး"

" အင်းသူကလည်းတစ်ဒုက္ခ"

" အဟင်းးဟင်းး"

" မ..လာသွားရအောင်"

လသာသာမှာချောင်းရေတသွင်စီးလို့ ကျောက်စရစ်ခဲလေးတွေအပေါ်လမ်းလျှောက်ရတာ အရမ်းကို ကောင်းတယ်ဗျ။ ကျောက်တုံးတွေကြားထိုင်လိုက်ပြီးမရဲ့မျက်နှာကိုငေးကြည့်လိုက်တယ်။ သနပ်ခါးအဖွေးသားနှင့်ချစ်စရာကောင်းတဲ့မမျက်နှာလေးကိုမွှေးကြူလိုက်ပြီးသာသာယာယာလေးပွေ့ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်၊နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ရင်ခုန်သံတွေကတဒိန်းဒိန်းနှင့်ကိုမြည်နေတာလေ။

ရင်ခုန်သံတွေမြန်လေကျနော့လီးကတောင်လေပေါ့ဆိပ်ကွယ်ရာအရပ်မှာနှစ်ယောက်သားချိန်းတွေ့တာလေ။ဖိုမဓာတ်ကလောင်မြိုက်နေတာပေါ့။ကျနော်မကိုအရမ်းလည်းချစ်တယ်၊မြတ်လည်းမြတ်နိုးတယ်၊ဒါပေမယ့်စိတ်လည်းမချဘူး။ချစ်သက်သေလေးများ၊အမှတ်တရလေးတွေများများဖြစ်အောင်လုပ်ထားချင်တာလေ။အဲဒီတော့လည်း….

" သိပ်ချစ်တယ် မရယ်"

" အွန်း.ဟွန်းးဟင်း....မ..လည်းချစ်ပါတယ်ကွယ်"

နှုတ်ခမ်လေးနမ်းစုပ်ရင်းလည်တိုင်လေးကိုပါမာကင်ပေးလိုက်တယ်။

" အားးယားတယ်မောင်"

ယားတယ်ဆိုလို့လွှတ်လိုက်ပြီးမှနှုတ်ခမ်းကိုပြန်နမ်းစုပ်ပြီးလျှာဖျားလေးထည့် လိုက်တယ်။ မကလျှာဖျားလေးကိုပြန်စုပ်လာတယ်ဗျ။ ကျနော်လည်းအခြေအနေကောင်းပြီဆိုပြီးအင်္ကျီ နောက်ကျောကသူ့ဘော်လီချိတ်ကိုဖြုတ်ပစ်ပြီးအင်္ကျီကိုတွန်းတင်ပြီးနို့ချိုချိုကိုခေါင်းငုံစို့လိုက်တော့မက ကျွန်တော့်ခေါင်းလေးကိုကိုင်ပေးထားတယ်ဗျ။ကျနော်လည်းကရင်မကြီးသင်ပေးထားတဲ့အတိုင်းစို့လိုက်တာပေါ့ဗျာ။

" အာ့...မောင်ရယ်"

" ပြွတ်....ပြွတ်...ပလပ်..ပလပ်"

" အင့်..ဟင့်..ဟင့်..အာ့.."

ကျနော်လည်းမထွက်တဲ့နို့ကိုစို့ပြီးကျနော်ကမကိုဖက်ထားတယ်။သိပ်စို့လို့ကောင်းလွန်းတဲ့နို့လေးတွေ၊ ဘယ်လောက်ပဲစို့စို့အားမရနိုင်ပါဘူးဗျာ။အဖုတ်ကိုလည်းကိုင်ကြည့်ချင်လာတယ်။ လက်တဖက်အောက် ချပြီးမပေါင်ကြားထဲကိုလျိုပြီးသွင်းလိုက်တယ်။

" အာ့..မောင်အဲဒါကိုမလုပ်နှင့်မောင်"

" ခဏလေးကိုင်ကြည့်ချင်တာပါမရယ်"

" ဟာကွာလူဆိုးလေးပဲကွာ"

" ခွင့်ပြုပါမရယ်"

" လူတွေမြင်ပါ့မယ်မောင်"

" မမြင်ပါဘူးမရယ်၊ခဏလေးနှော်"

" ဟင်းးးး"

ဆိုပြီးသက်ပြင်းချလိုက်သံကျနော်ကြားတယ်။ ဒါဆိုရပြီ ထပ်ပြီးခွင့်ပြုချက်တောင်းနေရင် ကျနော် မိုက်မဲရာကျတော့မှာပေါ့။ပင်တီကိုဘေးဖယ်ပြီးအဖုတ်ထဲလက်ညိုးလေးသွင်းလိုက်ပြီးစမ်းကြည့်လိုက် တယ်။ အမွေးနုနုလေးတွေကိုစမ်းမိတယ်ဗျ။ ပြီးတော့မှနေရာမှန်ကိုရောက်သွားတာ။ကရင်မကြီးသင်ပေး ထားတဲ့အဖုတ်ပွတ်နည်းကစနစ်ကျသလားမသိမတစ်ယောက်ညည်းသံတွေထွက်လာတယ်။

" အာ့..အင့်..ဟင်းးးဟင်းးးးမောင်ရယ်"

ကျွန်တော်လည်းအဖုတ်ထဲလက်ညိုးထည့်လိုက်တော့အရည် တွေစိုစိုစိစိဖြစ်နေတယ်လေ။

" အာ့..မောင်ရယ်..နာတယ်"

ကျနော်လက်ကိုပြန်ထုတ်ပြီးကရင်မကြီးသင်ပေးထားတဲ့အစေ့ပွတ်နည်းအတိုင်းဖီလ်းဖြစ်လာစေဖို့ပွတ် ပေးလိုက်တယ်။

" အာ့..အိုးးဟိုးးးဟိုးးးးးးးး……အင့်..ဟင့်..ဟင့်"

ငါးမိနစ်လောက်ပွတ်တာအထဲမှာမနည်းစိုလာတယ်။ကျနော်လည်းနှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းပြီးအစေ့ကိုသေ သေချာချာပွတ်ပေးလိုက်တယ်ဗျ။

" အာ့..အင်းးးဟင်းးးးဟင်းးးးအာ့..ရှီး..ရှီးး"

ထိုစဉ်မှာပဲဆင်ဝိုင်းဘက်ကဓာတ်မီးတချက်လင်းလက်လာလို့

" မောင်လူတွေလာတယ်"

ကျွန်တော်လည်းရပ်ပစ်လိုက်ရတယ်။

" ဟာကွာ..အရေးကောင်းမှ"

" ခစ်...ခစ်..ခစ်"

" မောင်သူ့တို့အနားမရောက်ခင်ပြန်ရအောင်"

" အင်းးးးး"

ကျနော်လည်းမထချထချင်နှင့်ထပြီးသူ့ကိုလိုက်ပို့ရတာပေါ့ဗျာ။သူ့ကိုလိုက်ပို့တော့ဟိုတစ်ယောက်ပြုံးစိစိ နှင့်

" ပျော်ခဲ့ကြတယ်ပေါ့"

" အင်းးပေါ့ဗျာ"

" လုပ်ပါ..လုပ်ပါဒီမှာတစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့ရတာ"

" ဟောဗျာနောက်အခေါက်ခေါ်ပါ့မယ့်"

" အားးးး"

မကကျနော့်ဗိုက်ကိုလိမ်တာဗျ။

" ကဲပြန်တော့နှော်မောင်"

" ဟဲ့ဒီမှာအိပ်ခိုင်းလိုက်ပါလား"

" ဖထီးသိလို့မိုးမီးလောင့်ပါမယ်ဟယ်"

" ရပါတယ်ဟငါမပြောပါဘူး၊ငါအခန်းခွဲအိပ်ပါ့မယ်"

" ကောင်မတော်တော်ရွနေတယ်၊ဘာလဲချောင်းကြည့်မလို့လား"

" အေးဟဲ့..ဟီးးးးဟီးး"

မောင်ပြန်လေ၊ဒီကောင်မတော်တော်ရွနေတာဆုံးမရအုံးမယ်"

" တာ့တာ.မ"

ကျနော်လည်းတောင်ပြန်ဖြစ်လာတယ်။စိတ်ထဲမှာဆန္ဒအရမ်းပြင်းပြနေတာဗျာ။ကိုကျော်ဆွေတဲဘက်ကို ပြန်ရင်းကရင်မအရက်ဆိုင်ဘက်ကိုလျောက်တော့ကရင်မကြီးကဆိုင်သိမ်းနေပြီ။

" ကောင်လေးငါ့ဆီကိုမလာတကြာပြီနှော်"

" စိတ်ကရောက်ပါတယ်"

" စိတ်လာလို့မရဘူးလူလာမှဟ၊ဒီနေ့ဒီမှာအိပ်သွား"

ကျနော်လည်းရေငတ်တုန်းတွင်းထဲကျဆိုသလိုကရင်မကြီးကိုအဲနေ့ညကသုံးချီကျွေးပြီးမနက်လေးနာရီ လောက်ထကာကိုကျော်ဆွေတဲဖက်သွားအိပ်တယ်။ နောက်တရက်ရောက်တော့စနေမှာမြို့ကိုတက်ပြီး အယ်ထီးကော်ကို သတင်းမေးမယ်ဆိုတော့ ကျနော်ပျော်ပြီလေ။စနေသွားပြီးတနင်္ဂနွေမှပြန်ရမှာကိုး။စနေနေ့ကျတော့ သူတို့ကကားလမ်းဖက်ကနှစ်ယောက်သားကြိုတယ်။ ကျနော်လည်းမြို့ကိုလိုက်ခဲ့တယ်။

အိပ်စင်မှာသူတို့ကိုထားပြီးရှေ့ခန်းမှာကျနော်ထိုင်လိုက်ခဲ့တယ်။ သစ်လုံးတွေချပြီးမြို့ထဲမှာကျနော်တို့ကိုထားပြီးကားကပြန်ထွက်သွားလို့ အိမ်ဖက်ကိုကျနော်ခြေဦးမလှမ်းတော့ဘူး ။ ရောက်တဲ့အချိန်ကလည်းခြောက်နာရီထိုးပြီကားကမနက်ပြင်မယ်ဆိုပြီးထွက်သွားတာလေ။ တည်းခိုခန်းရောက်တော့နှစ်ယောက်ခန်းနှစ်ခန်းယူလိုက်တယ်။မရဲ့သူငယ်ချင်းကရယ်ကျဲကျဲလုပ်နေတာလေ။

" ကိုဇော်မိုး.အခန်းပြောင်းပေးရမလား"

" အခုတော့မပြောင်းနှင့်ဦး"

" ဟယ်လုပ်ပြီ၊ညည်းတော့၊ရေမိုးချိုးဆေးရုံကိုသွားရအောင်၊မောင်မလိုက်ခဲ့နှင့်"

" အာ..ဘာလို့လည်းမ"

" ဖထီးသိသွားမှာစိုးလို့"

" ပြီးရောပြန်လာရင်ထမင်းသွားစားမယ်"

သူတို့ရေမိုးချိုးပြီးဆေးရုံဖက်သွားကြပြီးတစ်နာရီကျော်လောက်ပြန်လာတယ်"

" မောင်ထမင်းစားရအောင်"

" သွားလေ"

" ထီးကော်အခြေအနေဘယ်လိုလဲ"

" နောက်တပတ်လောက်ဆိုဆင်းရမယ်ထင်တာပဲတဲ့"

" သူ့ဆင်ရော"

" ဖမ်းထားပြီးထူးခတ်ထားတယ်"

" ဖထီးကဘာပြောသေးလဲ"

" ထွေထွေထူးထူးမပြောပါဘူး၊

ထီးကော်ကမောင့်ကိုကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောပေးပါတဲ့။သူတောင်းပန်ပါတယ်တဲ့"

" အမြင်မှန်ရသွားပြီပေါ့"

" သူလည်းစိတ်ကောင်းရှိပါတယ်မောင်။မ.ကြောင့်သာအဲဒီလိုဖြစ်တာပါ"

" အော်..ဆင်ရောဦးစီးရောမုန်ယိုတာပေါ့"

" မောင်ကလည်းပြောရော့မယ်"

ထမင်းသွားစားပြီးတည်းခိုခန်းပြန်လာတော့၊

" ဟေ့ငါတော့အိပ်ပြီ.လော့ချလိုက်ပြီနှော်၊၊အယဉ်ဒီမှာအိတ်တွေ"

" ဟဲ့..ဟဲ့..အို..လုပ်ပြီ"

" လာပါမ..မောင်နှင့်စကားပြောရအောင်"

" ဟင်းနှော်စကားပြောမယ်ဆိုပြီးတော့"

" ချစ်လို့ပါမရာ"

အခန်းထဲဝင်ပြီးတော့မက

" မောင်ဟိုဘက်လှည့်၊မ.အင်္ကျီလဲမလို့"

" ကျနော်လည်းအခန်းပြင်ဘက်ကိုပြူတင်းပေါက်ဖက်မှလှမ်းကြည့်နေလိုက်ပြီး.။

" ရပြီလားးး"

" အင်းးးး"

ကျွန်တော်ကြည့်လိုက်တော့မကဂါဝန်ကြီးနှင့်ဗျ။

" ညဝတ်တဲ့အင်္ကျီကလေးနှင့်လည်းလှတာပဲ"

" သွားအပိုတွေသိပ်ပြော"

" ကြည့်လို့ကိုမဝဘူး"

" ဆိုပြီးတင်းတင်းလေးဖက်ထားလိုက်တယ်။ခါးအထက်စမ်းကြည့်တော့ဘော်လီမပါဘူးဗျ။

" ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ"

" ဘာရီတာလဲ.ဟွန်း"

ကျွန်တော်သူ့ကိုဖက်ပြီးအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှဲလိုက်တယ်။ကုတင်ပေါ်မှာကန့်လန့်ပေါ့။သူကအောက်က ကျွန်တော်ကအပေါ်ကလေ။

" ချစ်တယ်..မရယ်"

" အင်းးး"

ကျွန်တော်လည်းမနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။

" မောင်မီးပိတ်အုံးလေ"

" မ..အလှကိုကြည့်ချင်လို့ပါမရယ်၊မပိတ်တော့ဘူး"

" အင်းရှက်တယ်မောင်"

" မရှက်ပါနှင့်မရယ်မောင်တို့လက်ထပ်ပြီးလည်းဒီလိုပဲနေမှာ"

ကျနော်လည်းနမ်းစုပ်လိုက်တာမကလည်းပြန်နမ်းပါတယ်။ ပါးစပ်အတွင်းမှာလျှာတွေတိုက်ပွဲတွေဖြစ် တာပေါ့။အသံကတော့တပြွတ်ပြွတ်နှင့်ဗျ။ရင်ချင်းဆိုင်တဲ့တိုက်ပွဲတွေပါဖြစ်နေတာ။အဲဒီကတော့ရင်ခုန်သံတိုက်ပွဲပေါ့၊သူ့အသံလည်းတစ်ဒိန်းဒိန်းနှင့်ပေါ့၊။အချစ်နှင့်ကာမတိုက်ပွဲမှာကာမဖက်ကအလေးသာနေပါပြီ။

ကျနော်ကတောင်ကုန်းတိုက်ပွဲနွဲမယ်ဆိုပြီးဂါဝန်စကိုမလိုက်တယ်။ပထမဆုံးပေထမဆုံးတွေ့တာကမြက်ခင်းလေးပေါ့သူကခပ်ပါးပါးလေးနှင့်မို့မောက်နေတာလေ။သူကနောက်ဆုံးတိုက်ပွဲမို့လို့ရှောင်ရှားပြီးတောင်ကုန်းဖွေးဖွေးဆီသို့ချီတက်လိုက်တယ်။တောင်ကုန်းနှစ်လုံးကလည်းနှစ်လက်မလောက်သာကပ်နေတာပုပုဝိုင်းဝိုင်းပန်းကန်လုံးလေးမှောက်ထားသလိုပါဗျ။ရန်သူကတောက်ထိပ်မှာရောက်နေလို့ကျနော့်ပါးစပ်ကြီးဟပြီးစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်"

" အာ့...အင်းးဟင့်းး"

ညည်းသံတွေထွက်လာပြီ။အဌာရသဆယ့်ရှစ်ရပ်ထဲကကရင်မကြီးသင်ပေးတဲ့နို့စို့တိုက်ပွဲမှာရန်သူတွေခေါင်းထောင်လာတယ်။လျှာလက်နက်ကိုထုတ်လိုက်ပြီးခေါင်းဆောင်နှစ်ယောက်ကိုဖိနှိပ်ပြီးယက်ပေးလိုက်တယ်။တောင်ကုန်းတစ်ခုလုံးကိုခြုံငုံပြီးစို့ပစ်လိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ပြွတ်"

" အင်း.ဟင်းးးဟင်းအင်း..မောင်ရယ်..အာ့!မကိုနှိပ်စက်နေသလိုပဲ"

ဟောရန်သူအရှုံးပေးသွားပြီ၊ဒီတော့ခေါင်းဆောင်တွေဘေးကဘုသေးလေးတွေကတချက်ချင်းလျှာနှင့်ဖိပြီးယက်လိုက်တာ။ဖြူဖွေးတဲ့နို့ဟာပန်းရောင်သန်းသွားတော့တယ်။

ကျွန်တော်လည်းနိုစို့ပြီးဗိုက်သား ပြင်လေးကိုလျှာနှင့်ယက်ပြီးချက်ပေါက်လေးကို လျှာထိုးမွှေပစ်လိုက်တယ်။ချက်ပတ်လည်ကိုလည်းအသေအချာဝိုက်ပြီးယက်ပေးလိုက်တာမတစ်ယောက်မှာအိပ်ရာခင်းစကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီးတဟင်းးဟင်း အော်ညည်းနေပြီလေ။ကျွန်တော်ချက်ကိုယက်တာရွံမယ်ထင်သလား၊ဒွါရကိုးပေါက်တစ်ပေါက်ပါပေမယ့်အဓိကပွိုင့်ကိုကျနော်ယက်အုံးမှာ။ဒီချက်လောက်ကတော့အပျော့ပေါ့ဗျာ။

ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာသာရွံရင်ရွံမယ်။ဒီလိုစိတ်တွေဖြစ်နေပြီဆိုရင်တကိုယ်လုံးတောင်ယက်ပစ်လိုက်ဦးမှာ။ကျွန်တော်လည်းမရဲ့ချက်တွေကိုယက်ပေးပြီးတော့မှကုတင်အောက်ကိုလျှောဆင်းလိုက်တယ်။မရဲ့ပေါင်လေးကိုမြှောက်ပြီးမရဲ့ပိပိကိုသေသေချာချာကြည့်တော့မှအရမ်းလှတာကိုတွေ့ရတယ်ဗျ။အသားဖြူတဲ့ကရင်မဆိုတော့ဖြူဖွေးတဲ့အသားအရေနှင့်လိုက်ဖက်တဲ့ပိပိမှာပန်းဆီရောင်နှုတ်ခမ်းသားတွေကွပ်ပြီးအရွက်ကလေးနည်းနည်းကလေးနှင့်ဗျ။

" အာ..မောင်ဘာတွေကြည့်နေတာလဲကွာ"

" သိပ်လှလို့ပါမရယ်"

" အဲဒါကလည်းလှတယ်ပေါ့၊အပိုတွေသိပ်ပြောတတ်တယ်"

" တကယ်ပါမရဲ့၊အရမ်းကိုချစ်စရာကောင်းတယ်"

" အင်...သွားအပိုတွေ"

" မပိုပါဘူး၊ချစ်လွန်းလို့ဟောဒီလိုလေးလုပ်ပစ်ချင်တယ်"

ဆိုပြီးလျှာကိုအပြားလိုက်ယက်လိုက်တယ်။

" ပလပ်..ပလပ်"

" အိုးမောင်မလုပ်နှင့်..ဘုန်းကံတွေနိမ့်ကုန်ပါ့မယ်ကွယ်"

" နိမ့်ပါစေလုပ်မှာပဲ"

" အာ..မောင်ကလည်း"

" မကျေနပ်ရင်ပြန်လုပ်ပေးပေါ့"

" အွန်း..လူလည်ကလေး"

ကျွန်တော်လည်းပြောပြီးအဖုတ်တလျောက်အပေါ်အောက်စုံချည်ဆန်ချည်ယက်ပေးလိုက်တယ်။ တင်သားကိုပါမြှောက်ထားလို့စအိုဝနီတာရဲလေးကိုပါမြင်နေရတယ်။ အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီး စအိုဝကနေအပေါ် တောက်လျောက်ယက်လိုက်တော့..မ..တစ်ယောက်ထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး….

" မောင်အဲဒီကိုမလုပ်နှင့်လေ၊ရောဂါတွေရကုန်ပါ့မယ်။

" မရပါဘူး..မရာ..ဗီဒီယိုတွေမှာလုပ်တာ မြင်ဘူးတယ်"

" ဟာကွာ" 

ကျွန်တော်လည်းပိပိအထဲလျှာဝင်သထက်ဝင်အောင် အကွဲကြောင်းကြားလျှာကိုစုချွန်ပြီးအထဲနှစ်ကာထိုး မွှေပစ်လိုက်တော့

" အားးးမောင်ရယ်"

အရွက်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုတချက်ချင်းယက်ပေးပြီးထွက်လာတဲ့အရည်တွေကစိမ့်ထွက်လာတော့မြိုချပစ်လိုက်တယ်ဗျ။

" အာ့မောင်..မ..မနေတတ်တော့ဘူး"

သူကခါးကိုကြွပြီးအိပ်ရာခင်းတွေကိုတင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်နေတာတွေ့ရတယ်ဗျ။ကျွန်တော်လည်းနောက်ဆုံးလက်နက်အဖြစ်မရဲ့ဖီလ်းစေ့နေရာကိုလက်နှင့်ဖြဲပြီးစုပ်ပြီး အဖုတ်ထဲကိုလက်နှင့်မွှေလိုက်တယ်။

" အားးးအာ့..အင့်..ဟင်းးးးဟင်းးးးမောင်"

" ပြွတ်.....ပြွတ်.."

" အာ့..ရှီးးးးရှီးးးအားးးး"

မ..တကိုယ်လုံးလည်းတွန့်လိမ်လာပြီးပိပိထဲကအရည်တွေတလှိမ့်ချင်းထွက်လာတော့တယ်ဗျာ။.မ...တစ်ယောက်ပြီးသွားပြီလေ။ကျွန်တော့်အလှည့်ရောက်ပြီဆိုတော့ကျွန်တော်အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ပုဆိုးကိုဖြေချလိုက်ပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီကိုချွတ်မယ်လုပ်တော့မကထလာပြီး

" လာလူဆိုးလေးမောင်မောင်သူများကိုမျော့နေအောင်လုပ်တာ.မင်းကိုပြန်လုပ်မှာ"

" ဟားးးအကြိုက်ပေါ့"

မ..ကကျနော့်ဘောင်းဘီကိုအောက်သိုဆွဲချလိုက်ရာတောင်နေသော ကျွန်တော့်လီးကထောင်းကနဲအပြင်ကိုထွက်လာသဖြင့်

" အမလေးတော့"

" အယ်..အကြီးကြီးပဲ"

" မကြောက်ပါနှင့်မ..ကလည်း"

" ဖြစ်ပါ့မလားမောင်"

" မတော်လို့ပြန်အမ်းလိုက်ရတယ်ဆိုတာမကြားဖူးပါဘူးမ"

" မ..ကြောက်တယ်ကွယ်"

" မကြောက်ပါနှင့်..အားလုံးကဘုရားပေးထားတဲ့ အတိုင်းပါ"

" အင်းပြောတတ်လိုက်တာနှော်"

" ပြွတ်..ပြွတ်"

" အိုးးးးကောင်းလှချည်လားးအာ့.......ပါးးပါးး"

မ.ကတော့ရေခဲချောင်းစုပ်သလိုစုပ်လိုက်၊ သကြားလုံး စုပ်သလိုစုပ်လိုက်တာကြောင့်ကျနော့်လီးဟာမှိုပွင့်လိုပဲဒစ်ကြီးကကားထွက်လာတယ်လေ။.မ..ကတချက်ချက်စုပ်လိုက်တိုင်းသွားနှင့်ညိနေတော့ကျနော်လည်းတော်တော်ခံစားရတယ်။သွားနှင့်ညိ မှာပေါ့၊လီးကအစွန်းကုန်တောင်လာတာ၊နှစ်လက်မလောက်နီးနီးထွားလာတာကိုး၊လီးကိုစုပ်ပြီးနှုတ်ခမ်း လေးစုစုသွားတာကိုကချစ်စရာပါ။နောက်တော့ပါးစပ်ဟဟပြီးစုပ်ရတာအာညောင်းလာတယ်ထင်ပါတယ်။လီးဒစ်တွေပဲလျှာနှင့်ယက်တော့တယ်။ဖီလ်းတွေရှိပြီးလီးကအစွန်းကုန်တောင်လွန်းလို့ဥတွေတောင်အောင့်လာတော့တယ်။ကရင်မကြီးသင်ထားတဲ့အာရုံလွှဲနည်းကအရမ်းအဆင်ပြေတယ်။အာရုံလွှဲတာ လည်းကျွမ်းကျင်နေပြီလေ။

" မ..တော်ပြီကွာ"

" မရဘူး.သူများတုန်းကမတရားလုပ်နေပြီးတော့"

" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်"

" အားးတော်ပါပြီ၊ကြောက်ပါပြီ"

" ဒီလိုမှပေါ့.လူဆိုးလေး"

မ...ရပ်လိုက်တော့ကျွန်တော်လည်းမကိုကုတင်ပေါ်ပြန်တင်ပြီးကုတင်ပေါ်ကန့် လန့်ဖြတ်အိပ်ခိုင်းပြီးပေါင်ကိုကားကာအပေါ်ကိုမြှောက်တင်လိုက်တယ်။ပြီးမှအစေ့နေရာကိုချော်ထိုးလေး လေးငါးဆယ်ချက်ကလေးထိုးလိုက်တယ်မ..မှာကျင်တက်သွားပြီး

" အာ့....အင့်..အားးးကျင်တယ်မောင်"

ကျနော်ကမလည်းပြောပြီးတော့လီးကိုမပိပိထဲထိုးတည့်တယ်၊၊လီးကနှစ်လက်မလောက်သာထည့်ရတာတော်တော်ကြီးကျပ်တယ်ဗျ။

" ဗျစ်"

" အာ့..မောင်"

" နာလို့လား.."

" အင်းးး"

" ခဏတော့ နာမယ်မ"

ကျွန်တော်လည်းမ.ရဲ့နို့ကိုကုန်းပြီးစို့လိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်"

" အာ့....အင့်ဟင်းး"

ကျနော်လည်းနို့စို့ရင်းကတဖြည်းဖြည်းလီးကိုချော့သွင်းတယ်။လီးပြုတ်ထွက်သွားမှာစိုးလို့အရမ်းနောက်မဆုတ်ရဲဘူးမကတော့မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီးအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်နေရှာတယ်။

" ဗျစ်...ဗျစ်....ဗျစ်"

" အင့်..ဟင့်..ဟင့်.."

ကျွန်တော်ရှေ့ကိုတိုးပြီးလိုးလိုက်တော့တယ်။လီးကတင်းကြပ်ပြီးဝင်သွားတယ်။

" ဗျစ်.....ဗျစ်...ဗျစ်..ဖောက်..ဗြိ"

" အားးးးး.အင်းးဟင်းးးးသေပါပြီမောင်ရယ်"

လီးကတင်းကနဲဖြစ်ပြီးအထဲကိုကျွံဝင်သွားတာအသံကဖောက်ကနဲဗြိကနဲမည်တာ။မ.ရဲ့အမှေးပါးပေါက်သွားပြီဆိုတာကျနော်သိလိုက်ပါပြီ။မ..ကအလန့်တကြားအော်တော့မ..အသံတိတ်သွားအောင်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။မ..အသံလေးငြိမ်သွားတယ်။ရင်ခုန်သံတွေပါနည်းနည်းမြန်သွားသလိုဖြစ်သွားတယ်လေ။အမှေးပါးပေါက်သွားပြီမို့လို့ကျွန်တော်လည်းဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန်လိုးလိုက်တယ်ဗျ။ဒါကစိတ်ရှည်မှရ မယ်။ကရင်မကြီးလိုအအိုသာဆိုအဲလောက်စိတ်ရှည်စရာမလိုဘူး၊အားရှိပါးရှိဆွဲလိုက်ရုံပဲ။ဒီအထဲမှာပဲအာရုံစိုက်နေတာရယ်၊အရမ်းကျပ်တာရယ်ကြောင့်ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတာကြောင့်အာရုံလွဲရအောင်မတ်တပ် ရပ်ပြီးတချက်ချင်းလိုးနေရတယ်ဗျ။

" ဇွိ...ဗျစ်...ဗျစ်...ဗျစ်..ဘွတ်...ဖတ်..ဖတ်"

" အာ့..အင့်..အင်းးဟင်းးဟင်းးးဟင်းးး"

မကတော့မျက်နှာလေးရှုံမဲ့ပြီးအံကြိတ်ခံနေတာဗျ။ အသံလေးတွေကတချက်တချက်ထွက်လာတယ်။ လိုး ချိန်ဆယ်မိနစ်လောက်ရှိလာတော့သူ့အသံကပိုထွက်တယ်။မျက်နှာလည်းရှုံမဲ့မနေတော့ဘူး၊အနာသက် သာလာတဲ့ပုံဖြစ်တော့ကျွန်တော်အရှိန်လေးတင်ပြီးမြန်မြန်ဆောင့်လိုက်တယ်

" ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဘွတ်...ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်…"

ဥရိုက်သံကတိုင်ပင်ညီလာတယ်။သူကတဖတ်ဖတ်နှင့်ကြားနေတာလေ..။

" အင့်..ဟင်းးးဟင်းးးအင်းးးးးးးးဟင့်"

ဒါကတကယ်ကောင်းနေပြီဆိုတာပြတဲ့ခြင်ထောင်သံ

" အာ့..အားးးးးရှီးးးးအားး"

ဟားးသူအရမ်းကောင်းနေပြီသူပြီးတော့မယ်။အားသုံးပြီးတဖန်းဖန်းမြည်အောင်လိုးပစ်တယ်။

" ဇွိ..ဇွပ်...ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်

ဥရိုက်သံတဖန်းဖန်းထွက်လာတယ်။မကခြေကားနေရတာကိုပုံစံပြောင်းပြီးကျနော့်ခါးကိုလာချိတ်တယ်။ခါးချိတ်ထားလို့ကိုယ်လုံးအားမသုံးတော့ပဲခါးအားကိုသုံးပြီးမြန်မြန်လိုးလိုက်တယ်

" ဖတ်..ဖွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်၊ဇွိ.ဗြိ..ဗြိ"

" အားးမောင်ရယ်.အားရှီးးရှီးးအားး၊ပြီးပြီ၊ပြီးပြီ"

သူပြီးသွားမှလွှဲထားတဲ့အာရုံကိုစုစည်းပြီးမြန်ြမ်လေးလိုးလိုက်တယ်။

" ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်"

" အားးးအိုးးးးအားးးးးး"

ကျွန်တော်လီးထိပ်တွေကျင်တက်လာပြီးသုတ်တွေထွက်သွားတယ်၊၊လီးကိုပြန်ထုတ်တော့များလွန်းတဲ့သုတ်တွေဟာပြန်ထွက်လာတယ်၊လီးနှင့် သုတ်မှာပန်းရောင်လိုဖြစ်တာကြောင့်ကျွန်တော်ကျေနပ်သွားတာပေါ့ဗျာ။ကျွန်တော်ပြီးသွားလည်းချစ်သူကိုဖက်ပြီးနားလိုက်တယ်။ကျွန်တော်ကပထမအကြိမ်နှင့်အားမရဘူး..မ...စွဲနေအောင်ဒုတိယအကြိမ်ပြန်လုပ်ဦးမှာလေ။

" မ..မောင်လုပ်ချင်သေးတယ်"

" မ.အရမ်းနာနေပြီမောင်"

" ဟာကွာ."

" မောင်ကလည်းကွာ၊ဒီမှာကျိန်းစပ်နေတာ"

" မောင့်ကိုမချစ်ဘူးလား"

" မောင်..မဆိုးနှင့်ကွာ"

" ဟင့်..အင်းမောင်ကမဆိုးပါဘူး၊သူကဆိုးတာ"ကျွန်တော်လီးကိုလက်ညိုးထိုးပြလိုက်တယ်၊လီးကပြန် ထောင်မတ်နေပြီ…

" အယ်..ဖြစ်နေပြန်ပြီ"

"ဟုတ်တယ်..မရယ်၊မောင်အရမ်းတင်းနေပြီ"

" အင်း..ဒါဆိုလည်းဖြေးဖြေးလုပ်နှော်မောင်"

" ခုနကတော့စောစောကလို မနာတော့ဘူးမလား"

" အင်းးးး"

" မောင်လုပ်တာကောင်းတယ်မလား"

" အာ..မောင်မမေးနှင့်ကွာမရှက်တယ်"

" ကဲပါမရယ်..နောက်တစ်ခါလုပ်ပြီးရပ်ပါ့မယ်"

" တစ်ခါတည်းနှော်မောင်"

" အင်းပါမရဲ့"

ကျွန်တော်လည်းမကိုပက်လက်ကလေးနေစေပြီးခေါင်းအုံးတစ်လုံးကိုယူကာ မတင်သားအောက်ထိုးခံလိုက်တယ်။ပြီးမှပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီးအပေါ်ကိုလှန်လိုးလို့ရအောင်ပုံစံပြင်လိုက်တယ်။ ခေါင်းအုံးနိမ့်လို့နောက်တစ်လုံးထပ်ခံတယ်

" မောင်ဘာတွေအဆန်းထွင်မလို့လဲမောင်"

" အဆန်းမထွင်ပါဘူးမရဲ့၊မောင်ကဂျီစပေါ့ကို ထိအောင်လုပ်မလို့"

" ဂျီစပေါ့.ဟုတ်လားမောင်.၊ဘာတွေလည်း"

" မပိပိအထဲမှာကျပ်ပြားဝိုင်းလောက်ရှိတဲ့နေရာကိုပြောတာမ"

" ဟင်.မောင်ကဘယ်လိုသိတာလဲ"

" မောင်ကကျန်တာတော့မသိပေမယ့်အဲဒီနေရာကိုလေ့လာထားတယ်လေ"

" အယ်မောင်ကအသက်သာငယ်တယ်ဒီနေရာကျတော့ဆရာကြီးပဲ"

" လိုအပ်တယ်ထင်လို့လေ့လာထားတာပါ….မရယ်"

ထို့နောက်တော့ မ ကို ထပ်လိုးလိုက်ပြီးဖက်ကာအိပ်လိုက်တော့တယ်။ မနက်မိုးလင်းတော့တံခါးခေါက်သံကြားတော့ကျွန်တော်ကမန်းကတန်းထပြီးပုဆိုးကောက်စွပ်ကာတံခါးသွားဖွင့်လိုက်တယ်။မ..ကတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲပါ။တံခါးဝမှာမသူငယ်ချင်းမနန့်အဲယာဖြစ်နေတယ်။ကျွန်တော်ကတံခါးဖွင့်တဲ့အခါ…….မ..ဂါဝန်ကိုနင်းမိတယ်။ဂါဝန်ကိုကုတင်ပေါ်ပြန်တင်ရင်း

" ကိုဇော်မိုး.နိုးနေပြီလား"

" အခုမှနိုးတာ၊ကျွန်တော်ရှူးပေါက်လိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီးအိမ်သာဖက်ကိုသွားလိုက်တယ်"

" ပြန်လာတော့..မနှင့်နန့်အဲယာနောက်ပြောင်နေတဲ့အသံကြားလို့အပြင်ကနားထောင်နေတယ်၊

" အယဉ်ရယ်.နင့်အသံပဲတစ်ညလုံးကြားနေရတယ်"

" ဘာလဲညည်းကနားထောင်နေတာလား"

" မကြားချင်လည်းကြားနေရတာလေ"

" ညည်းစိတ်ပါနေတယ်ပေါ့"

" အမလေးတော်ညည်းအလန့်တကြားအော်တာနှင့်ငါတောင်ကြောက်တယ်၊ ညည်းတော့ကွဲပြဲသွားပလားမသိဘူးဆိုပြီးလန့်နေတာ၊နောက်မှနင်ကောင်းလို့အော်နေမှန်းသိတော့တယ်"

" ညည်းတော်တော်ညစ်ပတ်နေ၊မောင်နှင့်ပေးတွေ့ပစ်လိုက်မယ်၊ဘာမှတ်နေလဲ..ဟင်း"

မဖြစ်တော့ဘူးအပြင်မှာကိုယ်တစ်ယောက်တည်း၊သူများတွေအပေါ်တက်လာလို့ကကိုယ်ပဲချောင်းနား ထောင်သလိုဖြစ်မှာမို့တံခါးခေါက်ပြီးအချက်ပေးလိုက်တယ်။နန့်အဲယာကရယ်ကျဲကျဲလုပ်ပြီး

" ရေလေးဘာလေးချိုးရအောင်"

ဆိုပီးနှစ်ယောက်သားထွက်သွားကြတယ်။ကျနော်လည်းရေချိုးဖို့အပြင်ကိုထွက်ကာရေချိုးခန်းအလွတ်မှာဝင်ချိုးပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။မနက်စာစားပြီးဝယ်စရာရှိတာတွေဝယ်ပြီးကျနော်ကကားထားတဲ့အလုပ်ရုံဖက်ကိုထွက်ပြီးကားကိုမောင်းခိုင်းကာသူတို့နှစ်ယောက်ကိုခေါ် လာလိုက်တယ်။တောထဲရောက်တော့လည်းခပ်တည်တည်လေးနေရတာပေါ့။

နောက်တစ်ခေါက်ကျတော့ပညာရေးမှူးနှင့်ဆရာမနှစ်ယောက်ဆုံပြီးကျောင်းကိစ္စလုပ်ကြတယ်။တောထဲအဝင်စာသင်ကျောင်းက ဆရာမကြီးပါလို့ကျနော်အနားကပ်မရဘူးဗျ။လူချင်းလည်းနှစ်ယောက်သားလိုးပြီးကြပြီမို့ပိုပြီးပွင့်လင်းလာတယ်။ဖထီးရောထီးကော်ရောရိပ်မိလာတယ်။ကျွန်တော်တို့ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပြီဆိုတာလေ၊ဒါပေမယ့်လိုးပြီးပြီဆိုတာတော့မသိလောက်ကြပါဘူး။ကျွန်တော်လည်းကားတွေကဆွဲကောင်းနေတာနှင့်နေရောညပါ။လူလဲပြီးဆွဲနေကြရတယ်။ကလေးတွေစာမေးပွဲနီးလာတယ်။သူ့လည်းအလုပ်တွေများလာတယ်လေ။ 

တွဲဘက်ကျောင်းလိုလုပ်ပြီးစာမေးပွဲဖြေရတော့မှာ၊သူငယ်တန်းကစပြီးလေးတန်းအထိသူတို့နှစ်ယောက် နှင့်သင်ကြားရတော့မလွယ်ဘူး။ဒါပေမယ့်သူတို့ကပျော်နေကြတယ်။အားလုံးသောကျောင်းသားတွေက ဆွေမျိုးလိုဖြစ်နေကြတာပေါ့လေ။စာမေးပွဲဖြေပြီးတော့သူတို့ကဇာတိကိုခဏပြန်မယ်ဆိုတော့မှကျွန်တော်လည်းမြို့ကိုလိုက်ပို့တယ်ဗျ။ကျွန်တော်လည်းခုနှစ်လပိုင်းကျောင်းတက်ရမယ်လေ။မနှင့်နီးအောင်GTI တက်မယ်လုပ်ထားတယ်။အကိုဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ကဆောက်လုပ်ရေးမှာSAEလေ။မြို့ကိုရောက်တော့တည်းခိုခန်းကိုပဲခေါ်လာလိုက်တယ်။

" တည်းခိုခန်းရောက်ပြီးမှမနှင့်အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောရတော့တယ်ဗျာ။မနက်ဖြန်ညနေသုံးနာရီ ကားကထွက်မှာမို့အလွမ်းဖြေလေးပေါ့ဗျာ။"မ"

" ပြောလေမောင်"

" မောင်ကျောင်းတက်ရတော့မယ်"

" ဘယ်တော့လဲမောင်"

" ခုနှစ်လပိုင်းပေါ့"

" ကျောင်းတက်ရင် မောင်ကမကို မေ့သွားမှာလားမောင်"

" မ.ရယ်မက.မောင့်ဘဝမှာပထမဆုံးချစ်ရသူနှင့်နောက်ဆုံးချစ်သူပါ"

" မောင်ကအပြောလည်းကောင်းတယ်မောင်"

" အပြောမကောင်းရပါဘူးမ၊မောင်လေမနှင့်အမြန်ဆုံးလက်ထပ်ရအောင်လို့GTIလောက်ပဲတက်မယ်"

" မောင့်အိမ်က..မ.နှင့်သဘောတူပါ့မလား"

" တူသာမတူတာ အရေးမကြီးဘူး.မ"

" မောင့်ခြေထောက်ပေါ်မောင်ရပ်လို့ရအောင်မောင်ကြိုးစားမယ်၊မောင်ကကျောင်းပြီးဖို့သိပ်မကြာပါဘူး.မ"

" အေးပါမောင်ရယ်၊မစောင့်နေပါ့မယ်"

" ကဲပါမ…….မောင်တို့ချစ်ရအောင်လေ"

" နေပါအုံးမောင်ရဲ့.စောသေးတာပေါ့၊အဲယာလည်းမအိပ်သေးဘူး"

" သူမအိပ်လည်းဘာဖြစ်မှာလဲမ"

" သူကချောင်းကြည့်ချင်နေတာ"

" ချောင်းစရာအပေါက်မှမရှိတာမရယ်"

" အေးပါ၊ကြားရင်ရှက်စရာကောင်းလို့ပါ"

" သူလည်းရည်းစားရရင်သိလာမှာပါ"

" အင်းပါမောင်"

ကျွန်တော်လည်းသူ့ကိုနမ်းလိုက်တယ်၊

" မောင်အဝတ်အစားတွေကပေလို့မဖြစ်ဘူး၊အနံတွေထွက်ရင် မကောင်းဘူးလေ"

" မောင်ချွတ်ပေးမယ်နှော်"

ကျွန်တော်လည်းသူ့အဝတ်အစားတွေကိုတလွှာချင်းချွတ်လိုက်တယ်၊ရှု့မငြီးတဲ့မရဲ့အလှအပတွေကြောင့်လီးကအတွင်းခံထဲမှာကြီးထွားလာတယ်လေ။

" ကဲမောင့်ကိုအရင်ဆုံးလုပ်ပေးမယ်၊လာမောင်လည်းအဝတ်အစားတွေချွတ်"

ကျွန်တော်လည်းအဝတ်အစားတွေချွတ်ပစ်လိုက်တယ်၊မက…ကျွန်တော့်လီးကိုကိုင်ပြီး

" ဟွန်း..ဒါကြီးကအမြဲပဲထောင်နေတာပါလား၊ဒဏ်ခတ်ပစ်မယ်"

ဆိုပြီးတချက်စုပ်လိုက်တယ်၊ပြီးမှ

" မောင်ဒီဟာကြီးကဘာကြီးလဲမောင်"

" မောင်လီးကအရေပြားဖုံးနေလို့ဆရာဝန်ကနောက်လှန်ပြီး ချုပ်ပေးထားတာလေ"

" ဘုလေးထွေဖြစ်နေလို့"

" ချုပ်ကြောင်းလေးတွေကြောင့်ပါ"

" မ..ကဘယ်လိုနေလို့လဲ"

" အဲဒါကြီးဝင်သွားတိုင်းအရမ်းကောင်းလို့ပါမောင်"

" ကြိုက်သွားပြီပေါ့"

" အင်းးး"

" မောင်ကောင်းအောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်"

သူကဆက်မပြောတော့ပဲနှင့်လီးကြီးကိုမပြီးဂွေးဥတွေကိုပါစုပ်လိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ပြွတ်ပြွတ်"

" အိုး"

လီးကဆတ်ကနဲတောင်လာတယ်၊၊လီးဒစ်တွေကိုယက်ပြီးလီးအဝတွေကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးပေး တယ်။ကျင်ကနဲကျင်ကနဲဖြစ်ပြီးခြေဖဝါးတွေကတောင့်စိမ့်ပြီးကျင်တက်တယ်ဗျာ။လီးကိုငုံပြီးဂွင်းကလေးတိုက်ပေးသေးတယ်။နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပြီးစုပ်ဆွဲလိုက်၊ဂွင်းတိုက်လိုက်နှင့်လုပ်ပေးတာကျနော်ကအရမ်းဖီးတွေတက်ပြီးအောင့်ထားရလို့ဂွေးဥတွေပါအောင့်လာတယ်ဗျာ။

" မ..ရပြီမောင့်အလှည့်ပေါ့"

ကျွန်တော်လည်းမနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းစုပ်ပြီးနို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ်။နို့စို့ရင်းအဖုတ်ကိုပွတ်လိုက်သေးတယ်။အမွေးနုလေးတွေကိုလက်နှင့်ဖွဖွလေးဆွဲပေးပြီးမရဲ့ကာမ စိတ်ကိုမြှင့်ပေးလိုက်သေးတယ်လေ။မလည်းအရင်အခေါက်တုန်းကလိုမဟုတ်တော့ဘူးပိုပြီးရဲတင်းလာတယ်ဗျ။ပိပိကိုယက်တော့လည်းအရင်လိုမဟုတ်တော့ပဲအသံတွေပိုထွက်လာတယ်လေ။ကာမစပ်ယှက်ဖူးထားတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက်ကာမအရသာကိုထပ်မံခံစားဖူးချင်နေတာလေ။

ပြီးတော့သူချစ်တဲ့သူမို့လို့ပိုတောင်ရင်ခုန်ရသေးတယ်မဟုတ်လား။ တဲ့သူမို့လို့ပိုတောင်ရင်ခုန်ရသေးတယ်မဟုတ်လား။အော်သံတွေထွက်လွန်းလို့အဲယာတစ်ယောက်က အခန်းချင်းကပ်လျက်ဆိုတော့ကြားလောက်တယ်။ကျနော်လည်းကာမဖူးအစ့ကလေးကိုစုပ်တော့..မ.. တစ်ယောက်ငှက်ဖျားတက်သလိုတဟီးဟီးထအော်နေတာဗျ။နောက်တော့ကျနော်ကမကိုကုတင်ကန့် လန့်လုပ်ပြီးအောက်ကနေပြီးဂျီစပေါ့ကိုထိအောင်လိုးလိုက်တယ်။

" ပြွတ်..ဗျစ်..ဗျစ်"

" အားးမောင်ရယ်"

လူကတချက်ကော့သွားသေးတယ်။လီးကတစ်ဆုံးထိဝင်သွားတာကိုး။ကျပ်နေသေး တော့ခါးလေးခွက်သွားတယ်လေ။ နန့်စောယဉ်မှာအိမ်သို့ပြန်ရောက်ပြီးမိဘများနှင့်တွေ့ရသော်လည်းခဏတာပျော်ပြီးမောင့်ကိုသတိရစိတ်တွကပိုလာတယ်။အိမ်ကလည်းဖထီးပြောထားလို့သိထားပုံရတယ်။

" စောယဉ်"

" ရှင်..ဖေဖေ"

" ညည်းအကြောင်းအဖေသတင်းကြားတယ်ကွယ်"

" ဖေဖေသိပ်သဘောမကျဘူး"

" ရှင်ဖေဖေ"

" သမီးနှင့်.လူမျိုးလည်းမတူ၊ဘာသာလည်းမတူဘူးလေ"

" ဖေဖေ.အချစ်ကအဲဒါတွေလိုလို့လား"….   

" သမီး..အိမ်ထောင်ရေးဟာ.နှစ်ယောက်ထဲပေါင်းတာ မဟုတ်ဘူးလေ"

" နှစ်ဘက်သောအသိုင်းအဝိုင်းတွေပေါင်းစပ်ကြတာမဟုတ်လား"

"ဒ ါတော့ဒါပဲ ဖေဖေ၊နားလည်မှု့တွေရှိရင်ဖြစ်တာပါပဲလေ"

" သမီးစဉ်းစားပါကွယ်"

ကျမမှာမိဘတွေကသိပ်သဘောမတူတဲ့အတွက်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်။

" အော်အခု..မောင်တစ်ယောက်ဘာတွေလုပ်နေပါလိမ့်၊လွမ်းတယ်မောင်ရယ်"

............................................................................................

ဇော်မိုးမှာလည်းလွမ်းရင်းသာအလုပ်တွေကုန်းရုံးလုပ်နေရတယ်။မိုးလည်းရွာတော့မယ်။လမ်းတွေကောင်းတုန်းအလုပ်တွေနေ့ရောညပါလုပ်နေရတော့တယ်။ငါးလပိုင်းမေလမှာမိုးတွေရွာတော့ကားစခန်းကသိမ်းပြီ၊ဆင်စခန်းကတော့နောက်ထပ်နှစ်နှစ်လောက်အဲဒီနေရာမှာအလုပ်လုပ်ရအုံးမယ်၊ဒီလိုနှင့်ကျောင်းဖွင့်ရာသီရောက်တော့နန့်စောယဉ်နှင့်နန့်အဲယာတို့ပြန်ရောက်လာတယ်။

ဆင်စခန်းမပို့ခင်တညမှာကျွန်တော်နှင့် မတို့တညလုံးအတူတူအိပ်ပြီးဆင်စခန်းကိုပို့လိုက်တယ်လေ၊ဆင်စခန်းကကလေးတွေလည်းဆရာမ ရောက်ပြီဆိုတော့ပျော်နေကြတာ။ကျွန်တော်လည်းအပျော်တွေကူးစက်လို့ပေါ့။ကျောင်းဖွင့်တော့မိုးတွေရွာတော့ကျွန်တော်တို့စခန်းသိမ်းပြီ။ကိုကျော်ဆွေကဝန်ထမ်းဆိုတော့တောထဲမှာကျန်ရတာပေါ့။သူလည်း တစ်လတစ်ခါမြို့ပေါ်ကိုတက်ပါတယ်။

သူ့ကိုအပိုင်ပေါင်းပြီးစာပို့လုလင်အဖြစ်ထားရတယ်။နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်းကျောင်းတက်ရတယ်။သူ့ဆီကိုစာတွေပို့တယ်။စာလွှာတွေတစ်သီတတန်းရေးရတာပေါ့။မဆီကလည်းစာတွေပြန်တယ်။သူ့ဆီကစာမှာတော့လွမ်းတဲ့အကြောင်းနှင့်စာကြိုးစာဖို့၊စာကြိုးစားတဲ့ ကလေးမှဆရာမကပိုချစ်တဲ့အကြောင်းအမြဲရေးတယ်။ကျောင်းကတစ်တန်းကိုခုနှစ်လတက်ရတော့ ကျောင်းပိတ်တာနှင့်မဆီကိုကျွန်တော်သွားတယ်။တောထဲမှာဘာမှမလုပ်ဖြစ်ပေမယ့်၊ကျွန်တော်ကျောင်းကိုပြန်လာခါနီးသူလိုက်ပို့တယ်။တည်းခိုခန်းမှာပဲကျွန်တော်နှင့်တစ်ညအိပ်ကြပြီးလိုးဖြစ်တာပေါ့။သူလာ တိုင်းလည်းသူ့သူငယ်ချင်းအမြဲပါတယ်။

ဒီလိုနှင့်ကျွန်တော်နောက်ဆုံးနှစ်ရောက်လာတယ်။မ.နှင့်နီးစပ်ဖို့စာတွေကြိုးစားလိုက်တာဘာသာစုံဖြေနိုင်တယ်လေ။အကိုဆီကိုအဆက်အသွယ်လုပ်ပြီးအလုပ်တောင်း တော့လူလိုတာနှင့်အဆင်သင့်ဖြစ်သွားတယ်။မနှင့်နီးစပ်ပြီပေါ့ဗျာ။မြို့ကိုပြန်ခဲ့တယ်။မ.နှင့်လက်ထပ်မယ် ပေါ့။တောထဲကိုကားဝင်မရတဲ့အခြေအနေပါ။မိုးဦးကျနေပြီ။ကိုကျော်ဆွေဆီကိုသွားပြီးအကူအညီတောင်းရတယ်။ကိုကျော်ဆွေအိမ်သွားတော့ကိုကျော်ဆွေတောထဲသွားတယ်။အိမ်ကစာတစ်ထုတ်ပေးတယ်။စာဖတ်လိုက်ပြီးမျက်လုံးတွေပြာထွက်သွားရတယ်။စာထဲမှာတော့

" မောင်ရေ.မကိုမေ့လိုက်ပါကွယ်။မမှာမောင့်နောက်ကိုမလိုက်နိုင်တော့ပါဘူး၊မ.မှာမ.တို့လူမျိုးတွေစာ တတ်ဖို့ကအရေးကြီးတယ်။ကလေးတွေကမတို့မရှိရင်စာသင်ပေးမယ့်သူမရှိဘူး၊မမှာမောင့်နောက်ကို လိုက်လို့မဖြစ်တဲ့အတွက်ထီးကော်နှင့်လက်ထပ်မယ့်အကြောင်းရေးထားတယ်ဗျာ" 

ကျွန်တော်ပေါက်ကွဲပြီးတောထဲကိုလိုက်သွားတယ်။မိုင်နှစ်ဆယ်လောက်တောတွေတောင်တွေကိုဖြတ်မယ်ပေါ့၊ကျနော်ဘာကိုမှမကြောက်ဘူးဗျ။ရွှံ့တွေဗွက်တွေနှင့်အသည်းအသန်တောထဲကိုဝင်ရတယ်။တောထဲမှာဆင်စခန်းကလူတွေဆင်တွေနှင့်တွေ့တော့ကျွန်တော်လိုက်ချင်တယ်ပြောပေမယ့်ဘယ်သူကမှလက်မခံဘူးဆင်ကိုအတင်းမောင်းပြီးထွက်သွားကြတယ်။ကျနော်လည်းတောကြမ်းကို အပြင်းခရီးနှင်ခဲ့တယ်။

ကားစခန်းကိုဖြတ်တဲ့အခါမှာတော့အသံချဲ့စက်အသံကြားလိုက်ရတယ်။အခါပေးတဲ့သီချင်းသံသဲ့သဲ့ကြားရတယ်။ကျွန်တော်အချိန်မီသေးတယ်။မကိုမရရအောင်ခေါ်မှာ။တသက်မှာဒီတစ် ယောက်ပဲချစ်တာ၊ဒီတစ်ယောက်ပဲလက်ထပ်မှာဆင်စခန်းဆီဦးတည်ပြီးထွက်ခဲ့တယ်။ဆင်စခန်းနား ရောက်တော့မယ်ဗျ။ရှေ့မှာချောင်းမြင်ရပြီ။သီချင်းသံကပြောင်းသွားတယ်ခေတ်ပေါ်သီချင်းပါ။ကျွန်တော် နားစွင့်မိတယ်။ရှေ့မှာဆင်သုံးကောင်ပုခက်ဆင်ပြီးကျနော်ဆီလာနေတာဗျ။သီချင်းသံကမီးအိမ်ရှင်မလေးသီချင်း၊ကျနော်စိတ်ထဲမှာတွေးလိုက်တယ်။တောင်တန်းပေါ်ကကရုဏာရှင်မလေးကျနော်အလိုလိုဝမ်း နည်းသွားတယ်ဗျာ။သူ့တို့အတွက်မီးအိမ်ရှင်ဆရာမလေး၊ကျွန်တော့်အတွက်တော့.....ဆင်တွေအနားရောက်လာတော့သင်တိုင်းအင်္ကျီဝတ်ထားတဲ့ဖထီးကဆင်ပေါ်ကဆင်းလာတယ်။

ကျွန်တော့်ကိုမြင်တော့စိတ်မကောင်းတဲ့မျက်နှာနှင့်

" ဖိုးခွား..ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါ မင်းကငါ့တူမကိုခေါ်သွားမှာ၊ဒီကကလေးတွေစာတတ်တော့မှာမဟုတ်ဘူး၊ငါနားချတော့သူလည်းလက်ခံတယ်အဲဒါကြောင့်ငါမင်းလာမှာကြိုသိလို့မြန်မြန်စီစဉ်လိုက်ရတာ"

" ဖထီးရယ်..ရက်စက်လိုက်တာဗျာ၊ကျွန်တော့်အသဲတွေကွဲပြီဗျ."

ကျွန်တော်ငိုသံပါကြီးနှင့်ပြောလိုက်တယ်။

" အေးပါဖိုးခွားရယ်၊သူလည်းအဲလိုဆုံးဖြတ်လိုက်တာလေ"

" အေးပေါ့ဗျာသူအဲလိုဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်ဆိုတော့ကျွန်တော်ဘယ်တတ်နိုင်တော့မလဲ၊ကျွန်တော်သိပ်ချစ်တာသိရက်နှင့်ဗျာ”

" သူလည်းမင်းကိုချစ်ပါတယ်ကွာ"

" ကဲပါလေသူအဲလိုဆုံးဖြတ်မှတော့ကျွန်တော်ပြန်ပါ့မယ်"

" အေးပါကွာငါလိုက်ပို့ပါမယ်" 

လေအသင့်မှာသီချင်းသံကလေးလွင့်လာတယ်ဗျာ၊ပိုးအိစံရဲ့သီချင်းလေးအချစ်ဆိုတာရယူခြင်းမှမဟုတ်ပဲ

 ♪ ♫♪မဏိစန္ဒာ၊ချစ်ခဲ့တဲ့သစ္စာတရားကြောင့်သာ ♪ ♫♪

ကျွန်တော်ငိုရပြီယောက်ျားရင့်မာကြီးတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ကျွန်တော်မျက်ရည်မိုးတွေစွေရပြီ၊အားလုံးလည်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီးငိုင်နေတာ။ဆင်ပေါ်တက်ပြီးကျွန်တော်ပြန်လာခဲ့တယ်။နန့်စောယဉ်မှာဖထီးတို့ဆီ ဆင်သမားတွေတိုးတိုးတိတ်တိတ်လာပြောတဲ့အခါ၊ဆင်တွေနှင့်ဖထီးလိုက်သွားတာကြောင့်မောင်တောထဲလိုက်လာတယ်ဆိုတာသိပြီးဝမ်းနည်းမိတယ်။မျက်ရည်ထိန်းနေတဲ့ကြားကပိုးအိစံသီချင်းလေးကိုမကြား တစ်ချက်ကြားတစ်ချက်ကြားရတယ်လေ။

 ♪ ♫♪ မိုးမင်း..မာန်တင်းရွာမလိုနှင့်ညို့ဟန်ဆင်၊မိုးမှောင်တွေကျလာရင် ♪ ♫♪

" မောင့်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာတူပုန်းကာပျော်ခဲ့ဖူးတယ်၊မေ့မရနိုင်အောင်လည်းရင်ထဲမှာခံစားရတယ်"

" အယဉ်ငိုချပစ်လိုက်ပါအယဉ်"

နန့်အဲယာလည်းငိုသံကြီးနှင့်

" ငါ..မငိုဘူးအဲယာ၊ငါမငိုဘူး ..ငါ့တို့က ခဏတာချစ်ရပေမယ့် ဘဝတစ်သက်စာ ချစ်ခဲ့ရသူပါ။ ဒီတစ်ခါငိုရုံနှင့်ပြေပျောက်သွားတာမျိုး ငါမလုပ်ချင်ပါဘူး အဲယာ၊ငါမောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်"

" ငါ သိပါတယ်အယဉ်ရယ်၊ငါသိပါတယ် တခါကခဏတာချစ်ရပေမယ့် ရင်ထဲမှာ ထာဝရရှိနေဆဲပါမောင်"

အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်လျက်

Steven job

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။