အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၁ )

အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၁ )

longhairlover ရေးသည်။

“ ကလင်...ကလင်...ကလင် “

နေ့လည်ပိုင်းထမင်းစားချိန် ကျောင်းလွှတ်ခေါင်းလောင်းတီးသံပေါ်လာပြီးနောက် (၉) တန်း (အေ)ထဲမှကျောင်း သူ ကျောင်းသားများ တရုန်းရုန်းထွက်လာကြသည်၊ သင်းသင်းဖြူသည်အခြားသောကျောင်းသူကျောင်းသားများနှင့် ရောနှောကာ စာသင်ခန်းထဲမှထွက်လာရင်း၊ ဝင်းစိုးနှင့်တန်ချင်းတို့နှစ်ယောက်ကိုမျက်ခြေပြတ်မသွားရအောင် မသိမသာလှမ်းကြည့်နေသည်။

သင်းသင်းဖြူသည် အသက် (–) နှစ်ခန့်ရှိသော မြိတ်သူမလေးဖြစ်သည်၊ရန်ကုန်ရှိအဒေါ်တယောက်အိမ်တွင် လာနေထိုင်လျှက်၊ ဤကျောင်း၌ကိုးတန်းတက်နေသည်၊ အရပ် (၅)ပေ (၄)လက်မခန့်မြင့်သည်၊ အသက် ငယ် သေး သော်လည်းကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကတော့ အတော်ပင်ဖွံ့ဖြိုးအချိုးကျနေပြီ၊ ရင်အုံထွားထွား၊ တင်ဆုံ ကားကား၊ ပေါင်လုံးပေါင်တန်များ တုတ်တုတ်ဖြိုးဖြိုးရှိသည်၊ ပင်ကိုယ်ရုပ်ရည်လေးလှပပြင်တတ်ဆင်တတ် ဝတ်စားတတ်သည်။

မြိတ်သူမလေးပီပီ အသားအရည်ဖြူဝင်းစိုပြေသည်၊ မြိတ်သံဝဲ၀ဲနှင့် စကားပြောပုံလေးကလည်း ချစ်စရာ ကောင်းသည်၊ ဖြတ်လတ်ရဲတင်းကာ စပ်စုတတ်သည်၊ အပျိုပေါက်မိန်းကလေးများ ထုံးစံအတိုင်း ဖိုမအမှုနှင့် ကာမကိစ္စများကိုသိချင်စိတ်က အတော်များသည်၊ ထိုကိစ္စများနှင့်ပတ်သက်၍ အရမ်းကိုစပ်စုလေ့ရှိသည်၊ ကိုယ်တိုင်ရည်းစားမထားဖူးသေးသော်လည်း (ထားကြည့်ဖို့ကတော့စိတ်ကူးရှိနေပါသည်၊) အခြားသောသမီးရည်းစားစုံတွဲများအကြောင်းပြောရမည်ဆိုလျှင် (ဒါမှမဟုတ် သူများပြောတာနားထောင်ရမည် ဆိုလျှင်) ထမင်းမေ့ဟင်းမေ့ပင်ဖြစ်တတ်သည်။

ယခုနှစ်ရက်သုံးရက်လောက်အတွင်း ဝင်းစိုးနှင့်တန်ချင်းတို့နှစ်ယောက်နေ့လည်ထမင်းစားချိန်ဆိုလျှင် ကုတ်ချောင်း ကုတ်ချောင်းနှင့်ထွက်သွားကြကာ၊ တစုံတရာလုပ်နေသောအခြေအနေမျိုးရှိနေသည်ကို သင်းသင်းဖြူစိတ်ဝင်စားနေသည်၊ သည်နှစ်ကောင် ဘာတွေလျှို့လျှို့ဝှက်ဝှက်လုပ်နေကြသည်ကိုစပ်စပ် စုစုသိချင်နေသည်။

ဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့သည် သင်းသင်းဖြူနှင့်သက်တူရွယ်တူအတန်းတူကျောင်းသားများဖြစ်ကြသည်၊ အီကြာကွေးပမာ နှစ်ယောက်တတွဲတွဲအမြဲလိုလိုရှိနေတတ်ကြသည်၊ သူတို့နှစ်ယောက်၏အသွင်အပြင်ရော၊အနေအထားတွေကတော့ လုံးဝဆန့်ကျင်ဘက်၊တန်ချင်းက တရုတ်ကပြား၊ သူဌေးသား၊ အသားဖြူဖြူ၊ အရပ်မြင့်မြင့်၊ ရုပ်ရည်ကလည်း ယနေ့နာမည်ကျော် လူကြိုက်များနေသော မော်ဒယ်ဘွိုင်းတယောက်နှင့် အတော်တူသည်၊ တန်ချင်းကလည်း ထိုမော်ဒယ်ဘွိုင်း ဝတ်သောအဝတ်အစားမျိုးဝတ်ကာ ဆံပင်ပုံစံလည်းအတူထား၍ အမူအရာအပြောအဆိုတို့ကိုပါ တူအောင် အတုခိုး လုပ်ဆောင်နေသည်၊ ငွေရွှင်သည်၊ ကောင်းကောင်းသုံးဖြုန်းနိူင်သည်၊ စာတော့ ညံ့သည်၊ သို့သော် စာမေးပွဲကျလေ့မရှိ၊ အမှတ်ကောင်းကောင်းတွေပင် ရနေတတ်သည်။

ဝင်းမိုးကတော့ အညာသား၊ အသားကလည်း မဲလှသည်၊ 

“ သပိတ်ရောင်ထနေသော အသားအရေ” 

ဟူသော အရေးအသားမျိုးကို ဝထ္ထုထဲတွင် သင်းသင်းဖြူဖတ်ဖူးသည်၊ သည်လိုအသားအရေမျိုး အပြင်မှာ တကယ်မရှိနိူင်၊ တင်စားကာ ရေးသားထားသည်ဟု ယခင်ကထင်ခဲ့သည်၊ ယခုဝင်းမိုးကိုတွေ့မှတင်စားကာ စိတ်ကူးဖြင့်ရေးသားထားခြင်းမဟုတ်ပဲ တကယ်ရှိကြောင်းကိုယုံကြည်လက်ခံသွားရသည်၊ အရပ်ကလည်း ပုကွကွနှင့်ဂင်တိုတို၊ ရုပ်ရည်ကတော့ သိပ်မဆိုးပါ၊ သို့သော် အသားမည်းနက်နေကာ အရပ်ကလည်းပုကွကွမို့ ရုပ်ဆိုးသလိုထင်နေရလေသည်၊ ပြီးတော့ ဆွေမဲ့မျိုးမဲ့၊မိဘမဲ့၊ တကောင်ကြွက်၊ ကျောင်းနေတာတောင်မှ စေတနာ ရှင်တစု၏ ကူညီထောက်ပံ့မှုဖြင့် နေရခြင်းဖြစ်သည်။

ကျောင်းမှဆရာတယောက်ဖြစ်သော ဆရာ ကိုစိုးမောင်၏အိမ်ခန်းတွင် ကပ်ရပ်ကာနေရသည်၊ ဝင်းမိုးသည် အတော်လေးဥဏ်ကောင်းကာ စာတော့တော်သည်၊ ဘောလုံးအကန်လည်း ကောင်းသည်။

ဆရာကိုစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူတို့ကျောင်းမှာ အင်္ဂလိပ်စာပြသည်၊အိမ်ထောင်မရှိ၊ တကိုယ်တည်းလူပျိုကြီး၊ အသက်(၃၀)ခန့်၊ အသားလတ်လတ်၊အရပ်မြင့်မြင့်၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်နှင့်ကျစ်လစ်၍ သန်မာသည်၊ ရုပ်ရည်အသင့်အတင့်ရှိသည်၊ ကျောင်းနားရှိရပ်ကွက်ထဲတွင် အိမ်ခန်းငှား၍နေထိုင်သည်၊ ဝင်းမိုးက ကိုစိုးမောင်ကိုကူညီလုပ်ကိုင်ပေးကာ အတူနေထိုင်သည်။

သင်းသင်းဖြူတို့ကျောင်းတွင် ဆရာဆို၍ ဆရာကိုစိုးမောင်နှင့်ဆရာဦးဘဝင်းတို့နှစ်ယောက်သာရှိသည်၊ ကျန်တာတွေကတော့ ဆရာမတွေ၊ အပျိုဆရာမတွေကလည်း အတော်ကိုများသည်၊ ဆရာဦးဘဝင်းက ပင်စင် ယူကာနီး လက်ဟောင်းဆရာအိုကြီး၊ သားသမီးတွေပင်မက၊ မြေးမြစ်တွေပင်ရှိနေပြီ၊ လူပျိုလူလွတ်ဖြစ်သော ဆရာကိုစိုးမောင်ကို အပျိုဆရာမတယောက်နှင့်အဆင်ပြေသွားစေလိုသည့်ဆန္ဒကျောင်းသူကျောင်းသား တော်တော်များများ(ဆရာမအချို့အပါအဝင်)တွင် ရှိနေကြသည်၊ ဒီလိုကိစ္စမျိုးတွင် စပ်စုကာ ဝါသနာပါသော သင်းသင်းဖြူဆိုလျှင် ကိုယ်တိုင်ပင်အောင်သွယ်ပေးချင်လိုသည့်စိတ်ဆန္ဒတွေပင်ရှိနေသည်။

တန်ချင်းတို့ဦးလေး၏ခယ်မတယောက်၊ ကျောင်းတွင်ဆရာမလုပ်နေသည်၊ ဆရာဖြစ်သင်ကျောင်းမှ ဆင်းလာ ကာစ၊ အသက်ငယ်ငယ်၊ ဖြူဖြူချောချောဖြစ်သည်၊ နာမည်ကလည်း ချစ်စရာ၊ ခင်မော်ရှမ်းတဲ့၊ (မူရင်းတရုတ် နာမည် လင်မော်ရှမ်းကို အနီးစပ်ဆုံးအသံယူကာ မြန်မာနာမည်မှဲ့ထားခြင်းဖြစ်သည်၊) ဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့ နှစ်ယောက်ကြိတ်ကြိတ်ကြိတ်ကြိတ် လှုပ်ရှားနေကြသည်မှာ ဆရာကိုစိုးမောင်နှင့် ဆရာမခင်မော်ရှမ်း တို့နှစ်ယောက် နီးစပ်ဖို့များဖြစ်လေမည်လားဟု သင်းသင်းဖြူထင်မိသည်၊ အသေအချာသိရအောင်သည်နေ့ တော့ တန်ချင်းတို့နှစ်ယောက်နောက်ကိုတိတ်တိတ်လိုက်ကာချောင်းမြောင်းစုံစမ်းကြည့်မည်ဟု သင်းသင်းဖြူ စိတ်ကူးထားသည်။

တန်ချင်းနှင့်ဝင်းမိုးတို့နှစ်ယောက် မယောင်မလည်နှင့် ကျောင်းစာကြည့်တိုက်ဘက်သို့သွားနေကြရာ၊ သင်းသင်းဖြူ လည်း နောက်မှတိတ်တဆိတ်လေးလိုက်သွားသည်၊ ကျောင်းစာကြည့်တိုက်သည် ကျောင်းအပေါ် ဆုံးထပ်ထောင့်နားတွင်ရှိသည်၊ (သင်းသင်းဖြူတို့ကျောင်းက သုံးထပ်အဆောက်အဦးဖြစ်ပြီး သင်းသင်းဖြူတို့ စာသင်ခန်းကတော့ အလယ်ထပ်ထောင့်စွန်းနားမှာရှိသည်၊) စာကြည့်တိုက်ဖွင့်သည့်အချိန်မဟုတ်လျှင်ထိုနေရာ သည် လူသူပြတ်နေတတ်သည်၊ ကျောင်းသူကျောင်းသားများရော၊ ဆရာဆရာမများပါသွားလေ့မရှိကြ၊စာကြည့် တိုက်အချိန်မှာတော့ လူသူများပြားစည်ကားနေမြဲပါ။

ပိတ်ထားသောစာကြည့်တိုက်တံခါးနာရှိ ခုန်တန်ရှည်တခု (စာဖတ်နိူင်ရန်ချထားသည့်နေရာ)ထောင့်နားတွင် တန်ချင်းနှင့်ဝင်းမိုးတို့ထိုင်နေကြသည်ကို သင်းသင်းဖြူလှမ်းမြင်ရသည်၊ သင်းသင်းဖြူသည် အခန်းထောင့်နား တွင်ကပ်ကာ အသာချောင်းကြည့်နေသည်၊ ဝင်းမိုးက ခါးကြားထဲမှ စာအုပ်ခပ်ပါးပါးတအုပ်ထုတ်ယူကာ နှစ်ယောက် သား ခေါင်းချင်းဆိုင်၍ဖတ်ရှုနေကြသည်ကို သင်းသင်းဖြူမြင်ရသည်။

ဘာစာအုပ်မှန်းတော့ သင်းသင်းဖြူမသိ၊ တန်ချင်းတို့နှစ်ယောက် အလွန်စိတ်ဝင်စားစွာဖတ်ရှု နေသည် ကိုတော့ အသေအချာပင်သိနေရသည်၊သည်တော့ သင်းသင်းဖြူသိချင်စိတ်တို့ ရွစိတိုးလာသည်၊ အသာခြေ ဖေါ့နင်း ကာ ကောင်လေးနှစ်ယောကရှိရာသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းချဉ်းကပ်သွားသည်၊ တန်ချင်းတို့ကတော့ သင်းသင်းဖြူ လာနေသည်ကို သတိမပြုမိကြ။

စာအုပ်ပါးပါးလေးကိုသာ စိတ်ဝင်တစားဖတ်ရှုနေသည်၊ ကောင်လေးနှစ်ယောက်၏နောက်ဘက်နားသို့ သင်းသင်းဖြူ ရောက်သွားသည်၊ သူတို့ဖတ်နေကြသောစာအုပ်ကို အသာလှမ်းကြည့်သည်၊ စာအုပ်ထဲမှ စာများကိုတော့ ထင်ရှားစွာမမြင်ရပါ၊ စိတ်မရှည်နိူင်တော့သည့်အတွက် သင်းသင်းဖြူသည် တန်ချင်းနှင့်ဝင်းမိုး တို့ ဖတ်နေကြသောစာအုပ်ပါးပါးလေးကို ဆတ်ကနဲလှမ်းယူလိုက်သည်၊သည်လိုမျိုးအလုခံရမည်ဟု ကောင်လေးနှစ်ယောက်က လုံးဝမထင်ထားသည့်အတွက် ကောင်းကောင်းအငိုက်မိ သွားကြသည်၊ စာအုပ်လေးက သင်းသင်းဖြူ၏လက်ထဲပါလာသည်။

“ ဟေ့..ဟေ့ ငါတို့ စာအုပ် ပြန်ပေး…”

ရုတ်တရက်ငေးကြောင်နေပြီး စာအုပ်အလုခံလိုက်ရတော့မှ ပြန်သတိဝင်လာသေ ာဝင်းမိုးက ပြောပြောဆိုဆို၊ သင်းသင်းဖြူလက်ထဲပါသွားသောစာအုပ်ကို အတင်းလိုက်လုသည်၊ သင်းသင်းဖြူက စာအုပ်ကိုလက်လွတ်မခံပဲလှစ်ကနဲထွက်ပြေးသည်၊ ဝင်းမိုးကလည်း အတင်းမရမကလိုက်လုရာလူချင်းပူးကပ်မိသွားသည်၊ စာအုပ်လှမ်း လုသောဝင်းမိုး၏ညာလက်သည်မရည်ရွယ်ပါပဲနှင့် သင်းသင်းဖြူ၏ဘယ်ဘက်နို့အုံကို ကိုင်မိသည်၊ ဆွဲညှစ်မိ သည်။

“ အိုး….”

“ ဟာ….”

ရည်းစားပင်မထားဖူးသေးပဲ ယင်ဖိုမှမသန်းရသေးသည့် အပျိုမလေးသင်းသင်းဖြူမှာ ဖြိုးဖြိုးဖွံ့ဖွံ့ရွှေရင်အုံကို ပထမဆုံးအထိအကိုင်၊ အဆုပ်အဆွဲခံရသည့်အတွက် တကိုယ်လုံးပူထူဖိန်းရှိန်းကာ ပါးစပ်မှလည်း အာမေဋိတ် သံလေးထွက်သွားသည်။ဝင်းမိုးမှာလည်း ယခုတိုင် ရည်းစားမရှိသေး၊ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အမျိုးသမီးများနှင့်လည်း ထိတွေ့မှုမရှိ ဘူး သော လူပျိုရိုင်းလေးတယောက်ဖြစ်ရာ၊ အပျိုသွေးတက်ကာစ နုထွတ်တင်းမာဆူဖြိုးလေသော နို့အုံသား လုံးလုံး အိအိကို မိမိရရဆုပ်ကိုင်မိသောအခါ ဓါတ်လိုက်ခံရသလို တုန်ရင်လှုပ်ခါသွားကာသင်းသင်းဖြူ နည်း တူပင် ယောင်ယမ်းရေရွတ်မိသည်။

သင်းသင်းဖြူက အပျိုရိုင်းစိတ်ဖြင့် ဝင်းမိုး၏လက်ကိုဆတ်ကနဲတွန်းပုတ်ဖယ်ပစ်သည်၊ ဝင်းမိုးမှာလည်း ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှား တုန်လှုပ်နေရာလက်ကို အလန့်တကြားပင်ပြန်ရုတ်သည်၊ ကောင်မလေးက ဝင်းမိုး ၏လက်ကိုတွန်းဖယ်ပစ်ပြီး ရှက်ရှက်နှင့်တအားစွတ်ပြေးထွက်သွားသည်၊ ဝင်းမိုးဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ၊ ငေးကြောင်ကြောင်ကြီးဖြစ်ကာ ကျန်နေခဲ့သည်။

တန်ချင်းက သင်းသင်းဖြူကို အတင်းဝင်ဖမ်းချုပ်သည်၊ မိန်းကလေးကအရမ်းစွတ်ထွက်ပြေးသွားသည်ဖြစ်ရာ မထင်မှတ်ပဲ သင်းသင်ဖြူ၏အနောက်မှအမိအရသိုင်းဖက်မိသည်၊ ထိုသို့သိုင်းဖက်အမိတွင် တန်ချင်းဝတ်ထား သောကျောင်းစိမ်းပုဆိုးအောက် ပေါင်ရင်းခွဆုံတွင် ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့်မတ်တောင်နေလေသော လိင်တန် သည် ကောင်မလေး၏လုံးအိသောဖင်ဆုံကြီးကိုထောက်မိသည်၊ ထောက်မိတာမှ ဖင်သားခြမ်းနှစ်ခုအကြား ဖင်အကွဲ နေရာကိုကျကျနနထိမိထောက်မိကာ၊ စောက်ပတ်နေရာလေးဆီသို့ မထိခလုတ်ထိခလုတ်ဖြစ် နေ သေးသည်၊ နှစ်ယောက်လုံး တုန်ခါသွားကြသည်၊ တန်ချင်းမှာလည်းဒီလိုထိတွေ့မှုမျိုးမကြုံဖူးသေးသော လူပျို ပေါက်ဖြစ်သည့်အတိုင်း အိထွေးလေသောဖင်သားအထိအတွေ့ကြောင့် စိတ်တွေအရမ်းလှုပ်ရှားလာကာ၊ သုတ်ရည် များပင် ထွက်ကုန်လေတော့သည်၊ သင်းသင်းဖြူမှာလည်း ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းထလျှက် စောက်ပတ် ထဲမှအရည်ကြည်တွေစိမ့်၍ထွက်ကာစိုလာသည်။

“ ဖယ်..ဖယ်…ဖယ်စမ်း..”

သင်းသင်းဖြူ စောစောကနို့အကိုင်ခံရမှုထက် ပို၍စိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုမောကာ အသံကျယ်ကျယ်နှင့်ပြော၍ အတင်းရုန်းကန်ထွက်သည်၊တန်ချင်းလည်း ဆက်ဖက်မထားရဲ၊ ကမန်းကတန်းလွှတ်ပေးလိုက်ရသည်၊သင်းသင်းဖြူသည် ကြော့ကွင်းမှ လွတ်သောသမင်မပျိုလေးလို တဟုန်ထိုးပင်လွတ်သွားလေတော့သည်၊ စာအုပ်ပါးလေးကတော့ သူမလက်ထဲ တွင်ပါသွားခဲ့လေပြီ။

“ ကွိုင်ပဲကွာ..စာအုပ်ပါသွားပြီ၊ ဒီစာအုြပ်ပန်မရပဲ ပျောက်သွားရင်တော့ ငါ့အတွက်ပြသနာပဲ၊ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..”

ဝင်းမိုးက ငိုတော့မည့်မျက်နှာမျိုးနှင့်ပြောသည်၊တန်ချင်းကလည်း ပန်းထွက်လာသည့်သုတ်ရည်များစိုနေသည့်ပုဆိုးရှေ့ပိုင်းကို ဖုံးဖုံးဖိဖိလုပ်လိုက်ပီး-

“ သူ့ဆီက ပြန်တောင်းပေါ့ကွ…..”

“ ဟာ- -မင်းကလဲ၊ ဘယ်လိုလုပ်ပြန်တောင်းရမှာလဲကွ…”

“ သူဖတ်ကြည့်ပီးရင် ပြန်လာပေးမှာပါ….”

“ လုပ်ပြန်ပြီ၊ ဒီလိုစာအုပ်မျိုးကို သူကမျက်နှာပြောင်ပြောင်နဲ့လာပြန်ပေးမှာလားကွ….”

“ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ စာအုပ်ကိုတော့ သူဖတ်မှာပဲ၊ ဖတ်ပီး ဖီလင်တွေတက်လာရင် ငါတို့အတွက်အကွက်ပဲ၊ သူ့ကို ဖန်လို့တောင် ရမှာကွ…”

“ မင်းက ဖန်ဖို့စဉ်းစားနေ၊ ဒီစာအုပ်ပြန်မထားနိူင်ရင် ဆရာစိုးကငါ့ကိုအရင်ဆူမှာကွ၊ ငါ ဘယ်လိုရှင်းရမလဲ…”

ဆရာ ကိုစိုးမောင်သည် ကာမမှုကိစ္စတွင်တော့ အတော်ဝါသနာကြီးသည်၊ စိတ်ကြိုက်တွေ့သော အပြာပုံစာအုပ် များ၊ အပြာဝထ္ထုုစာအုပ်များကို ဝယ်ယူသိမ်းထားလေ့ရှိသည်၊ ဝင်းမိုးသည် ဆရာကိုစိုးမောင်၏အိမ်ခန်းတွင်အတူ နေကာ၊ ဝေယျာဝစ္စများကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးနေရာ၊ လွန်ခဲ့သောသုံးရက်က ကိုစိုးမောင်ဝယ်သိမ်းထားသည့် အပြာ စာအုပ်များကိုတွေ့ရလေသည်၊ ထိုအပြာဝထ္ထုစာအုပ်များထဲမှ တရက်တအုပ်ဆိုသလိုတိတ် တဆိတ် ယူလာ၍ တန်ချင်းနှင့်အတူ ကြိတ်ကာခိုးဖတ်နေကြရာ၊ သည်နေ့တွင်တော့ သင်းသင်းဖြူရောက်လာ၍လုယူ သောကြောင့် အပြာဝထ္ထုစာအုပ်ပါသွားခဲ့ရလေသည်။

ထိုအပြာစာအုပ်ပြန်မထားနိူင်လျှင် မိမိခိုးယူဖတ်နေကြောင်း ဆရာကိုစိုးမောင်သိသွားပြီး ဆူပူကြိမ်းမောင်း (အရိုက်အနှက်ပင်ခံရနိူင်သည်၊) ခံရမည်ကို၊ ဝင်းမိုးကတွေးကာ ကြောက်နေရှာသည်၊ အတူနေခွင့်မပေးပဲ အိမ်ခန်းမှနှင်ချလျှင် မိမိမှာ သောြင်ပင်လွတ်သည့်ခွေးလို နေစရာပင်ကောင်းကောင်းမရှိ၊ ဒုကှ္ခရောက်ရမည်ကို တွေးပူသည်။

“ ဆူမယ် ရိုက်မယ်ဆိုလည်း ခံလိုက်ကွာ၊ သင်းသင်းဖြူကို ဖန်လို့ရတယ်ဆိုရင် ဆရာစိုး ဆူတာရိုက်တာခံရလည်း တန်ပါတယ်ကွ..”

တန်ချင်းကတော့ ငယ်ငယ်ချောချော၊ တောင့်တောင့်ဖြိုးဖြိုး ကောင်မလေးသင်းသင်းဖြူကိုရဖို့ စိတ်အား ထက်သန် နေသည်၊

“ ဆူတာရိုက်တာဆို အရေးမကြီးဘူး၊ ငါ့ကို သူ့အိမ်ကနှင်ချရင်အခက်ကွ …”

“ ဒီလောက်အထိတော့ လုပ်မယ်မထင်ပါဘူးကွာ၊ အေး တကယ်လို့ဆရာစိုးက မင်းကိုသူနဲ့အတူမနေရ ဘူး ဆိုရင် ဘာမှမပူနဲ့၊ ငါ့အိမ်လာနေ…”

“ မင်း တကယ်ပြောတာလား…”

“ တကယ်ပါကွ…”

တန်ချင်းတို့လက်မှ အတင်းအဓမ္မ လုယူလာခဲ့သော စာအုပ်ထဲတွင်ဘာတွေပါရှိသည်ကို အရမ်းသိချင်နေသော သင်းသင်းဖြူသည် အိမ်သာရှိရာသို့အမြန်သွားသည်၊ အိမ်သာခန်းတခုထဲဝင်ကာ တံခါးပိတ်၍ စာအုပ်ကိုအမြန် ပင် ဖတ်ကြည့်လေတော့သည်၊ ပထမစာမျက်နှာစဖတ်မိသည်နှင့်အပျိုပေါက်မလေး ရင်တွေစခုန်လာရ လေ တော့သည်၊ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာရလေတော့သည်၊ ကာမဇာတ်လမ်းတခုကို ပီပြင်သောအရေးအသားများနှင့် ခြယ်မှုန်းရေးသားထားသော အပြာဝထ္ထုတပုဒ်ဖြစ်နေသည်ကိုး၊ ဝထ္ထုအမည်ကိုက

“ ကျမတို့ နှစ်ယောက်နှင့် ယောက်ျားလေးယောက်..” 

ဟူသတည်း၊ အပြာဝထ္ထုအစအဖွင့်က သည်လို……ကျမနာမည် မေခင်ထားပါ၊ ကျမမှာ အမြဲတမ်းတွဲနေတဲ့၊ မြသီတာအောင်ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်ရှိတယ်၊ အင်း… ကျမတို့နှစ်ယောက်ကို ရာဂအရာကြွယ်ရမက်ထန်ပြီး ကာမမှုကိစ္စမှာ အလိုဆန္ဒသိပ်ကြီးတဲ့မိန်းမရိုင်း လေး တွေလို့ဆိုရင်လည်း ကျမတို့မငြင်းပဲခံကြရမှာပဲ၊ ဟုတ်တယ်လေ၊ ကျမတို့ဟာ အသက်ကသာ နှစ်ဆယ် ကျော်ကျော်ရှိကြသေးတယ်၊ ကာမမှုကတော့ ဝါရင့်အိမ်ထောင်သည်မိန်းမကြီးတွေထက်တောင်ပိုလို့ ကဲကြ တယ်၊ ပိုလည်း စုံကြတယ်။

ကျမရော၊ မြသီတာအောင်ရော၊ အိမ်ထောင်မကျကြသေးပါဘူး၊အတည်တကျရည်းစားတွေတောင် ရှိဘူး၊ အဲ အတူတွဲအိပ်ဖြစ်ခဲ့ကြတဲ့၊ရှင်းရှင်းပြောရရင် လိုးဖြစ်တဲ့ယောက်ျားသားတွေကတော့ မနည်းတော့ဘူးပေါ့နော်၊ ကျမတို့ကို “ထလွန်းတယ်ဆိုပြီး မိဘဆွေမျိုးတွေကတောင်ခပ်ရှောင်ရှောင်လုပ်ထားကြတာ၊ ကျမတို့ကလည်း အရေးမစိုက်ပါဘူး၊စတိုးဆိုင်တခုမှာ လခကောင်းကောင်းနဲ့အလုပ်ဝင်လုပ်ပီး ဘော်ဒါဆောင်တခုမှာအခန်းငှားနေ လိုက်ကြတယ်၊ ပြီးတော့ စိတ်ကြိုက် လိမ့်ချင်သလိုလိမ့်ပေါ့။

ကျမတို့နှစ်ယောက်လုံး ရုပ်ချောကြတယ်၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း တောင့်တယ်၊ ဖြောင့်တယ်ပေါ့နော်၊ ပြီးတော့ ယောကျ်ားသားတွေရဲ့အဌာကိုလည်း ကောင်းကောင်းသိတယ်၊ ဘယ်လိုအထာမျိုးကို ဘယ်လိုနေရာမျိုးမှာပြရမယ်ဆိုတာလည်း ကောင်းကောင်းနောကြေနေကြတာ၊ ဒီတော့မျက်စလေးတချက်အဝင့်၊ တင်ပါးကြီးတချက်အယမ်းအလှုပ်နဲ့ယောက်ျားသားတွေအပြတ်ကျလာအောင် ကောင်းကောင်းလုပ်နိူင်တာပေါ့ရှင်၊ ဒီတော့ကျမတို့အတွက် ငွေလည်းမရှားဘူး၊ ကာမအရသာခံစားနိူင်ဖို့အတွက်အိပ်ဖေါ်လည်းမရှားဘူးပေါ့၊ကျမက တောင်ကြီးသူ၊ ပအို့နဲ့ပန်ချာပီစပ်၊ အသားဖြူတယ်၊ ၊ဆံပင်ခါးလယ်လောက်အထိ အရှည်ထားတယ်၊ နှုတ်ခမ်းထောင့်မှာရယ်၊နို့အုံနှစ်ခုအကြားမှာရယ်၊ မှဲ့နက်လေးတခုစီရှိတယ်၊ ကျမကို တိုက်တန်းနစ်ဇာတ်ကားထဲက မင်းသမီးကိတ်ဝင်းစလက်နဲ့တူတယ့်လို့တော့ ပြောကြတာပဲ၊ဟုတ်လားတော့ မသိဘူး။

မြသီတာအောင်ကတော့ မောင်းတောဘက်က၊ ကုလားသွေးပါတယ်၊ဒါပေမယ့် သူ့အသားက မမည်းဘူး၊ အတော်လတ်တာ၊ ဖြူတယ်လို့တောင်ပြောရင်ရတယ်၊ မြသီတာအောင်ကတော့ လည်ဂုတ်ထောက်ဆံပင်တိုလေးနဲ့၊သူ့ဘယ်ဘက်စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းပေါ်မှာ အနီရောင်အမှတ်တခုပါတယ်၊အဲဒီအမှတ်က ကင်းမီးကောက်ပုံလိုမျိုး၊ အိုး ယောက်ျားသားတွေမဆိုထားနဲ့၊ကျမစိတ်ထဲမှာတောင် အနီမှတ်လေးပါတဲ့သူ့စောက်ပတ်ကိုမြင်ရရင် အလိုလိုဖိုမောလာရတာ။

မကြာခဲ့တဲ့ရက်ပိုင်းအတွင်းက ကျမတို့ဘော်ဒါဆောင်နဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာရှိတဲ့ ကန်ထရိုက်တိုက်ကြီးရဲ့အိမ်ခန်းတခုကို ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ဆွဲဆောင်အားကောင်းတဲ့ ယောက်ျားတယောက်ပြောင်းလာတယ်၊ ကျမတို့က ယောက်ျားတွေအကြောင်း ကောင်းကောင်းနားလည်နေကြတဲ့ မိန်းကလေးတွေလေ၊အတူအိပ်ဖူး၊ လိုးဖူးဆော်ဖူးတဲ့ယောကျ်ားတွေက နည်းမှမနည်းတော့တာ၊ဒါကြောင့် ဒီငနဲကိုစမြင်လိုက်တာနဲ့ကောင်းကောင်းလိုးနိူင်ဆော်နိူင်ပြီးလီးလည်းကြီးမယ့်ဘဲဆိုတာ ချက်ချင်းသိလိုက်တယ်၊ သူနဲ့လိုးကြည့်ချင်တဲ့ဆန္ဒတွေကလည်း ကျမတို့နှစ်ယောက်လုံးမှာ ဖြစ်လာတယ်၊ ဒါကြောင့်သူနဲ့အသိအကြွမ်းဖြစ်အောင် ခပ်ရဲရဲတင်းတင်းပဲ လုပ်ပစ်လိုက်ကြတာပေါ့၊သူ့နာမည်က မင်းချမ်းသာထိုက်တဲ့၊ ပွဲစားလုပ်တယ်ဆိုလားပဲ၊ ကျမ့တို့ကသူ့အလုပ်အကိုင်ကို စိတ်မဝင်စားလှတာကြောင့် သိပ်မစပ်စုပါဘူး၊အဲဒီအိပ်ခန်းမှာ သူတယောက်တည်းနေတယ်ဆိုတာကို သိရရင်ပဲ အကွက်ဖန်ဖို့ခွင်တွေချပစ်တာပေါ့၊

မင်းချမ်းသာထိုက်ဟာ အသက် (၂၅) နှစ်လောက်ရှိတယ်၊ ရုပ်ကတော်တော်ဖြောင့်တယ်၊ ကိုယ်ကာယလည်း ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းတယ်။

သူ့လက်မောင်းတွေကိုကြည့်ပြီး ဒါကြီးတွေနဲ့ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်ဘာညာနဲ့တွေးမိတာနဲ့ ကျမတို့ရင်သိမ့်ခုန်နေရတယ်လေ၊ ဒီနေ့တော့ အလုပ်ပိတ်ရက်ဖြစ်တာကြောင့် မင်းချမ်းသာထိုက်ဆီသွားပြီးအရဖန်ဖို့ ကျမနဲ့မြသီတာအောင်သေသေချာချာဝတ်စားပြင်ဆင်ပါတော့တယ်၊ထိုနောက် မြင်ရသူဘဝင်ဆူရမက်ကြွစေလောက်သည့် အဝတ်အစားများကို ရွေးချယ်ဝတ်ဆင်ကာ သွားရောက်ကြပုံ၊ မူယာမာယာအချော့အမြှူတို့နှင့် ရေလာမြောင်းပေးလုပ်ကြပုံများကို အသေးစိတ်ရေးသားထားသည်။

သင်းသင်းဖြူက အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်နှင့် မင်းထိုက်ချမ်းသာဆိုသူအချစ်ပလူးကြသည့်အခန်းကိုအရမ်းဖတ်ချင်နေ၍ ကျော်ဖတ်လိုက်သည်၊ကျမနဲ့မြသီတာအောင်၊ ဘရာစီယာနဲ့ပင်တီပဲကျန်အောင် အဝတ်တွေချွတ်ပစ်လိုက်တာနဲ့ငနဲသားလည်း တခါတည်းသောင်းကျန်းလာတော့တာပဲ၊ဘယ့်နှယ်၊ မိန်းကလေးတွေဘက်က ဒီလောက်စပေးတဲ့ဟာ၊ ဘယ်ယောက်ျားနေနိူင်မှာတဲ့လဲ၊ ကြည့်လေ၊ မင်းချမ်းသာထိုက်ဆိုတဲ့လူ ကျမထိုင်နေတဲ့ထိုင်ခုန်ရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်ချလာတယ်၊ ကျမကလည်း ညုသံလေးနဲ့တခစ်ခစ်ရယ်မောရင်း ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားပေးလိုက်တယ်။

“ အဖုတ် ရက်ချင်လား…”

ဒီလိုမေးတော့ ငနဲသားက ခေါင်းညိတ်လိုက်တာ၊ ပုတ်သင်ညိုရှုံးလောက်တယ်။

“ လာ- -ရက်လေ…”

ကျမက သူစောက်ပတ်ကောင်းကောင်းရက်လို့ရအောင် အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီတိုလေးကို ဆွဲချွတ်ချပေးမလို့ပါပဲ၊ ဒါပေမယ့် မင်းချမ်းသာထိုက်တို့မြန်လိုက်ပုံက ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီချွတ်ချပေးဖို့အချိန်တောင် မရလိုက်ပါဘူး၊ သူ့မျက်နှာက ကျမပေါင်ကြားမှာ တခါတည်းအပ်လာတာပဲ၊ ကျမဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးရဲ့ခွသိုင်းနေရာကို ညာဘက်ပေါင်ခြံနားကပ်လိပ်သွားအောင်တွန်းဖယ်ပြစ်ပီး အပြူးသားပေါ်လာတဲ့ကျမစောက်ပတ်ကိုကုန်းရက်တော့တာပါပဲ၊ ဒီလူ စောက်ပတ်အရက်ကျွမ်းတယ်၊ ရက်နေကျလည်းဖြစ်ပုံရတယ်၊ နည်းနည်းလေးမှတောင် တွန့်ဆုတ်မနေဘူး၊ ရွံရှာတဲ့ပုံမျိုးလည်းတစက်လေးမှမပြဘူး၊ ဒီလိုစောက်ပတ်ကို မရွံမရှာနဲ့ငမ်းငမ်းတက် ရမက်ပြင်းပြင်းရက်ပေးတဲ့ယောကျ်ားမျိုးကတော့ အရှားသားမဟုတ်လား၊ ကျမလေ တခါတည်းတကိုယ်လုံးထွန့်ထွန့်လူးပြီး ကော့လန်သွားရတော့တာပါပဲ။

“ အားပါးပါး- -ကောင်းလိုက်တာ၊ စောက်ပတ်ရက်ပေးတာသိပ်ကောင်းတယ်- -အိုအို- -ဟင့်ဟင့်- -အား အား….”

ကျမပါးစပ်ကလည်း အသံတွေထွက်သွားတယ်၊ အဲဒီအချိန်မှာမြသီတာအောင်ကလည်း ဘေးထွက်မနေပါဘူး၊ မင်းချမ်းသာထိုက်ရဲ့ဘေးမှာဝင်အိပ်ချပြီး သူ့လီးကိုပါးစပ်နဲ့ကုန်းစုပ်ပေးတာကို စောက်ပတ်အရက်ခံရတာကြောင့် ဖီလင်တက်နေတဲ့ကြားက ကျမမြင်ရတွေ့ရတယ်၊ လီးစုပ်ပေးသံတပျပ်ပျပ် အတိုင်းသားကြားရတယ်၊ လီးစုပ်ပေးတာကြောင့် ငနဲသားလည်းရမက်အထကြမ်းလာတယ်ထင်ပါရဲ့၊ ကျမစောက်ပတ်ကို ပိုကြမ်ကြမ်း၊ပိုပြင်းပြင်းရက်ပေးလာတယ်။

ကျမနဲ့မြသီတာအောင်တို့ဟာ ကောင်းကောင်းအလိုးခံဖူးတဲ့မိန်းမတွေပါ၊ တယောက်အလိုးခံတာကို တယောက်ကချောင်းကြည့်တာတို့ဘာတို့ရှိခဲ့ပေမယ့် အခုလို ယောက်ျားတယောက်တည်းနဲ့ ကျမတို့နှစ်ယောက်အတူတူဖြစ်ကြတာမျိုးတော့ မရှိခဲ့သေးပါဘူး၊ ဒါကြောင့် ကျမစိတ်ပိုလှုပ်ရှားရတယ်၊ မြသီတာအောင်လည်း ဒီလိုပဲရှိနေမှာပါ၊ မိန်းမလီးစုပ်တာ အရင်ဟာတွေထက် ပိုအငမ်းမရကြမ်းတမ်းထြန်ပင်းလာတာကို ကျမသတိပြုမိတယ်၊ကျမလည်း မင်းချမ်းသာထိုက်စောက်ပတ်ရက်ပေးတာကလည်း အပြတ်ကောင်း၊ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုရက်နေတဲ့ ယောက်ျားရဲ့လီးကို ကိုယ့်သူငယ်ချင်းမကအပီစုပ်နေတာကို မြင်ရ တွေ့ရတာကြောင့် ရမက်ကလည်းပိုထန်နဲ့ ရမက်အရမ်းထကြွပီး တချီႋပြီးလုလုကိုဖြစ်လာတယ်။

“ အား အီးအီး- -ကျမ လာတော့မယ် – -ရက် ရက်၊ စောက်ပတ်ကို ကောင်းကောင်းရက်ပေးစမ်းပါ- -ဟုတ်ပီ- -ကောင်းလိုက်တာ- -အားအား အီးအီး…..”

တကယ်ပါပဲရှင်၊ မင်းချမ်းသာထိုက်က အငမ်းမရ အားရပါးရစောက်ပတ်ရက်ပေးတာ သိပ်ခံလို့ကောင်းပြီး အရသာကလည်းအရမ်းတွေ့တာကြောင့်ကျမဟာ အလိုးမခံရပါသေးပဲနဲ့ တချီပြီးသွားရပါတော့တယ်၊ ကောင်းလိုက်တာရှင်…။

သင်းသင်းဖြူသည် အပြာဝထ္ထုထဲတွင်ရေးထားသောစာသားများကိုဖတ်ရင်း ရင်ထဲကကတုန်ကရင်ဖြစ်လာသည်၊ စောစောပိုင်းက နို့အကိုင်အညှစ်ခံလိုက်ရမှု၊ ဖင်ကြားကို လီးနှင့်တေ့အထောက်ခံလိုက်ရမှုတို့ကြောင့်သွေးသားများ ပူနွေးနိုးထနေသည့်အခံကလည်းရှိနေလေရာ ၊ စောက်ပတ်ထဲတွင်စိုစိုစိစိနှင့် အတော်လေးအနေရခက်နေသည်၊ ဝထ္ထုစာအုပ်ကိုဖတ်ရင်းမိမိပေါင်ကြားမှစောက်ပတ်ကို မိမိဖာသာလက်ဖြင့် အလိုအလျှောက်ကိုင်ပွတ်မိသည်၊ အစကတော့ သူ့အလိုလိုဖြစ်သွားတာပါ၊ သို့သော် ထိုသို့ထိကိုင်ပွတ်မိသည့်အတွက် ရရှှိခံစားရသောဖီလင်က ထိမိလှသောကြောင့်သင်းသင်းဖြူမှာ ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုဆက်၍ပွတ်နေမိသည်၊ ဘယ်လက်ဖြင့်စောက်ပတ်နှိုက်ကာ၊ ညာလက်က စာအုပ်ကိုကိုင်၍ဆက်ကာဖတ်နေသည်၊ဖတ်ရတာလည်း ပို၍ကောင်းလာနေသည်။

ကျမ ပြီးသွားပြီး အငမ်းမရ ကိုထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ဖြစ်နေတာကိုမြသီတာအောင်ကလည်း သိပုံပါပဲ၊ ကောင်မ လီးအစုပ်ပိုအငမ်းမရဖြစ်လာတယ်၊ စုပ်နေလိုက်တာ တပြွတ်ပြွတ်တပျပ်ပျပ်အသံတွေကိုသောသောညံလို့၊ငနဲသားလည်း မြသီတာအောင်လီးအပီစုပ်ပေးနေလို့ အရမ်းကိုဖီလင်တက်နေတာအသေအချာပါပဲ၊ အံတကြိတ်ကြိတ်နဲ့ ပါးစပ်ကလည်း တအစ်အစ်မည်လို့၊ဒီအတိုင်းဆို သူလည်းမကြာတော့ပါဘူး၊ ခဏနေ လီးစုပ်ပေးနေတဲ့မြသီတာအောင်ရဲ့ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်ကုန်တော့မှာပါပဲ၊ကျမလည်း အဲဒီလိုဖြစ်လာတော့မှာကို အာသာငမ်းငမ်းနဲ့လှမ်းကြည့်နေမိတယ်၊အဲဒီအချိန်မှာပဲ- -၊

“ ကလင်- -ကလင်ကလင်…”

တံခါးဝက လူခေါ်ဘဲလ်သံ ရုတ်တရက်မည်လာတယ်၊ ဖီလင်တွေအပြတ်တက်ပီးအပီငြိမ့်နေကြတဲ့ ကျမတို့တတွေ၊ လန့်ဖြန့်သွားကြရတာပါပဲ၊အရေးကောင်းဒိန်းဒေါင်းမဖျက်ပဲ မင်းချမ်းသာထိုက်လရည်ထွက်ခါနီးမှာလူခေါ်ဘဲလ်သံက ဖျက်နေပြီလေ၊ ဘယ်သူတွေများရောက်လာတာပါလိမ့်၊တကယ်ပါပဲ၊

“ ဟာ- -ကျွန်တော့်ဘော်ဒါတွေလာမယ်ဆိုတာ မေ့နေတယ် သူတို့ရောက်လာကြပြီ၊ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဟင်…”

မင်းချမ်းသာထိုက်က မျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူးနဲ့မေးတယ်။

“ ရောက်လာလည်း ခေါ်သွင်းလိုက်ပေါ့၊ သူတို့လည်း စော်ဖိုက်ဖို့ဝါသနာပါတယ်မဟုတ်လား…”

မြသီတာအောင်ရယ်လေ၊ ဘယ်လောက်များဏှာထပြီး ယားနေတယ်မသိဘူး၊ နည်းနည်းလေးမှတောင် အိန္ဒြေရေမဆည်တော့ပဲ အပြတ်ကိုပြောချလိုက်တာ။

“ ဟာ…ပါတာပေါ့ဗျာ၊ ခင်ဗျားတို့က အိုကေဆိုရင် ပြီးတာပဲ…”

“ အိုကေ….ဖြစ်တယ်၊ ကျမတို့ကတော့ လူများလေ ပိုကြိုက်လေပဲ…”

ပြောရင်း ကျမကိုလှမ်းမျက်စေ့မှိတ်ပြလိုက်သေးတယ်၊ ကျမကလည်းသူ့လိုသာ ရဲရဲထုတ်မပြောမိတာပါ၊ သူနဲ့သိပ်တော့လည်း မထူးပါဘူး၊ယောက်ျားတွေအများကြီးနဲ့လိုးပြစ်ဆော်ပြစ်ချင်တာကြာပြီ၊ စိတ်ကူးပဲယဉ်နေရတာ၊ ဒီနေ့တော့ အဲဒါတွေအကောင်အထည်ပေါ်လာတော့မယ်ထင်ပါရဲ့၊ မင်းချမ်းသာထိုက်ရဲ့ဘော်ဒါက ဘယ်နှစ်ယောက်တောင်ရောက်လာကြမှာလဲ၊ တွေးရင်းတောင် ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်ရတယ်။

မင်းချမ်းသာထိုက်က ထိုင်နေရာက ကုန်းထယ်၊ ချွတ်ချထားတဲ့ဘောင်းဘီရှည်ကိုလှမ်းအယူမှာ မြသီတာအောင်က ဇိုးဇတ်ဆိုထသွားပြီးအခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တယ်၊ ဘရာစီယာနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးသာဝတ်ထားပြီး လီးစုပ်ပေးနေရက်ကနေ ထလာရလို့၊ ပါးစပ်တဝိုက်တံတွေးတွေပေကျံပြီး ဆံပင်ဘိုသီဘတ်သီဖြစ်နေတဲ့ ရုပ်ချောချော၊ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်မိန်းကလေးတယောက်က တံခါးလာဖွင့်ပေးတာကိုတွေ့ရတဲ့မင်းချမ်းသာထိုက်ရဲ့ဘော်ဒါတွေ ဘယ်လိုမျိုးဖြစ်ကုန်ကြမယ်ဆိုတာ ကျမသိချင်လိုက်တာ၊ ကျမကတော့ သူတို့ရဲ့အမူအရာအသွင်အပြင်တွေကို လှမ်းမမြင်နိူင်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် “ဟေး…” ကနဲ “ဟာ…” ကနဲအော်လိုက်တဲ့အသံတွေ၊လေချွန်သံတွေကတော့ အတော်လေးစီစီညံညံဖြစ်သွားတယ်၊ နောက်တော့မြသီတာအောင်က လူရွယ်ယောက်ျားပျိုသုံးယောက်ကို အိပ်ခန်းထဲခေါ်ယူလာပါတော့တယ်။

မင်းချမ်းသာထိုက်က သူ့ဘော်ဒါတွေနဲ့ ကျမတို့ကိုချက်ချင်းမိတ်ဆက်ပေးတယ်၊ အာမက်တဲ့၊ ဟုတ်စိန်တဲ့၊ သက်တင်ကျော်တဲ့၊ အာမက်ကကုလားကပြား၊ ဟုတ်စိန်က တရုတ်ကပြား၊ သက်တင်ကျော်ကတော့မန္တလေးသားဆိုပဲ၊ အားလုံးကလည်း လက်သွက်သွက်တွေ၊ အထာလည်းပေါက်ကြပြီးသား၊ ဘယ့်နှယ်၊ မိန်းကလေးနှစ်ယောက် အတွင်းခံအဝတ်အစားတွေပဲရှိနေကြပြီး (အဲဒီဘရာစီယာနဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီတွေကလည်း ဖရိုဖရဲနဲ့လေ၊ ကျမဆိုရင် စောက်ပတ်အပြူးသားကိုပေါ်နေတာ၊) မင်းချမ်းသာထိုက်ကစွပ်ကျယ်ဂျိုင်းပြတ်တထည်ကိုပဲ ဝတ်ထားလို့ လီးအတောင်သား၊ လီးမှာလည်းတံတွေးတွေအစိုသားရှိနေတာဆိုတော့ ဘယ်လိုအခြေအနေမျိုးရှိနေကြတယ်ဆိုတာ အလွယ်နဲ့လည်းနားလည်နိူင်တာကိုး။

ဘာမှတောင် အထွေအထူးပြောဆိုမနေကြတော့ပဲ သူတို့ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်အစားတွေကို ဖြိုးဖြတ်ဆိုချွတ်ပစ်လိုက်ကြတာ သုံးယောက်စလုံးဝတ်လစ်စလစ်တွေဖြစ်ကုန်ကြရော၊ ကျမတို့လည်း မိန်းမတွေပီပီ လီးကိုစိတ်ဝင်စားကြတယ်လေ၊ ယောက်ျားသုံးယောက် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်ကုန်ကြတယ်ဆိုရင်ပဲ သူတို့ရဲ့ပေါင်ကြားက လီးချောင်းတွေဆီကို လှမ်းကြည့်မိလိုက်ကြတာပေါ့၊တကယ်ပါပဲရှင်၊ လီးရောင်စုံကိုမြင်ရတယ်လို့ ပြောမလားပဲ၊အာမက်လီးက မဲတဲတဲ၊ ဟုတ်စိန်လီးက ဖြူတူတူ၊ သက်တင်ကျော်ရဲ့လီးကတော့ အညိုနုရောင်၊ လီးသုံးချောင်းလုံးမငယ်ကြဘူး၊ ထွားတယ်၊ကြီးတယ်၊ သက်တင်ကျော်ရဲ့လီးကတော့ အကြီးဆုံး၊ အထွားဆုံး။

အရှည်(၁၀)လက်မလောက်၊ လီးလုံးပတ်ကတော့ ဖန်တက်စီအချိုရည်ပုလင်းဖင်ပိုင်းလောက်ကို တုတ်တာ၊ ဟုတ်စိန်နဲ့အာမက်တို့လီးကတော့ (၈)လက်မကျော်ကျော်လောက်ရှည်ကြတယ်၊ အာမက်က လုံးပတ်နဲနဲပိုတုတ်ပြီးဟုတ်စိန်က မဆိုစလောက်ပိုရှည်သလိုပဲ၊ အာမက်ရဲ့လီးက အရေပြားလှီးဖြတ်ထားတယ်၊ ဒစ်ကြီးက နီရဲပြီးပြဲအာနေတာပဲ၊ ကျန်တဲ့လီးတွေကတော့ အရေပြားတွေရှိနေကြတယ်၊ ဒါပေမယ့်အဲဒီအရေပြားတွေကိုဆွဲချဒစ်ဖေါ်လိုက်ရင်ဒစ်ကြီးတွေပြလာကြလိမ့်မယ်လို့ ကျမတို့ကောင်းကောင်းသိနေကြပါတယ်။

“ လီးစုပ်ပေးပါလား ဟင်….”

သက်တင်ကျော်က ကျမရှေ့မှာလာရပ်ပြီးပြောတယ်၊ သူ့လီးကြီးကတော့ မတ်တောင်ပြီးတငေါ့ငေ့ါနဲ့၊ ကျမလည်း နှစ်ခါတောင်ပြောမနေရပါဘူး၊ချက်ချင်းပဲ သူ့ခြေရင်းမှာဒူးထောက်ချလိုက်တယ်၊ လီးအရင်းကိုလက်နဲ့ကိုင်ထိုင်ပီး ပါးစပ်နဲငုံလို့စုပ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျမ အလိုးခံဖူးသလို၊ လီးလည်းစုပ်ဖူးပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျမအရင်တွေ့ဖူးခဲ့တဲ့လီးတွေက သူ့လီးလောက်မကြီးကြဘူး၊ (၈)လက်မဝန်းကျင်လောက်အများဆုံးရှိကြတာ၊ လုံးပတ်ကလည်း ငါးမူးလုံး၊ သုံးမတ်လုံးလောက်ပဲတုတ်ကြတာ၊ အခုတော့ တကယ့်ကိုရှည်လည်းရှည်၊ တုတ်လည်းတုတ်တဲ့လီးတန်ထွားထွားကြီးကို စုပ်ပေးရတာဆိုတော့ အားရလိုက်တာရှင်၊ကျမပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန်ဟပြီး ငုံယူရတယ်၊ လီးကြီးက ပါးစပ်ထဲပြည့်သိပ်နေတာပဲ။

ကျမ လီးစုပ်ကျွမ်းနေလို့သာပေါ့၊ မဟုတ်ရင် အဲဒီလောက်ကြီးတဲ့လီးကြီးစုပ်တဲ့အခါမှာ အသက်ရှူကြပ်ပီး သီးသွားမှာအမှန်ပဲ၊ စုပ်ကောင်းတာကြောင့် လီးတချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲအကုန်ဝင်အောင် အားရပါးရစုပ်ပေးလိုက်တာ ငနဲသားအံကြိတ်ပီး ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ဖြစ်သွားတာပဲ၊ အဲဒီအခါမှာသူ့လီးအောက်ခြေက ဂွေးဥကလည်း တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာတယ်၊ လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ကျမမေးစေ့ကို လာလာထိမိရိုက်မိတယ်၊ ကျမလည်း အလိုလိုနေရင်းအသည်းတွေယားလာပြီး သူ့ ဂွေးဥတွဲလွဲတွေကိုပါ လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပွတ်နယ်ပေးလိုက်တယ်။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ခါးကို လူတယောက်ကခပ်တင်းတင်းကိုင်ပီးဆွဲမတင်လာပါတယ်၊ ကျမလည်း သက်တင်ကျော်ရဲ့ခြေရင်းမှာဒူးထောက်ရက်လီးစုပ်ပေးနေရာကနေ အလိုက်သင့်ပဲ တင်ကိုကြွပေးလိုက်တယ်၊ ဒီလိုနဲ့ကျမဟာ လေးဘက်ထောက်ထားသလိုမျိုး အနေအထားဖြစ်သွားတယ်၊ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးနှစ်ဘက်နဲ့တော့ ထိထောက်ထားတာပဲ၊ ဒါပေမယ့်ပေါင်တန်တွေကတော့ ကွေးမနေတော့ပဲ တန်းထောင်ရက်သားဖြစ်သွားတယ်။

ညာလက်ကိုလည်းဆန့်ပြီး ကြမ်းပြင်ကိုထောက်အားပြုထားရတယ်၊ ဘယ်မလက်ကတော့ သက်တင်ကျော်ရဲ့ဖင်ပြောင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထိန်းပြီး လီးဆက်စုပ်နေတယ်၊ဂွေးဥတွေကို ကိုင်မပွတ်ပေးနိူင်တော့ဘူး၊ ဟော… ကျမလေလေးဘက်ထောက်ရက်မကျတကျအနေအထားမျိုး ဖြစ်သွားပြီ၊ ပြီးတာနဲ့ပေါင်ကြားက အနောက်ဘကပြူးတစ်ထွက်သွားတဲ့စောက်ပတ်မှာ လီးအတေ့ခံရတော့တာပါပဲ၊ တေ့ပြီးတာနဲ့ ဖိထိုးသွင်းလာတယ်၊ လီကြီး ကျမအဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာတယ်၊ လီးစုပ်ပေးနေရက်မို့ ကျမနောက်လှည့်မကြည့်နိူင်ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ကျမကိုဖင်ဆွဲထောင်မပြီး ခွလိုးလိုက်တဲ့လူဟာ မင်းချမ်းသာထိုက်ဖြစ်ဖို့တော့များပါတယ်၊ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ စောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်းလာတဲ့လီးမှာ တံတွေးတွေအပြတ်စိုပီး အဝင်ချောနေလို့ပါ၊ မင်းချမ်းသာထိုက်ရဲ့လီးကို မြသီတာအောင်က စုပ်ပေးခဲ့တာဆိုတော့ သူ့လီးပဲတံတွေးတွေအပီစိုရွှဲနေတာကိုး၊ သက်တင်ကျော်ကိုမမီပေမယ့် အာမက်နဲ့ဟုတ်စိန်တို့ရဲ့လီးတွေထက်တော့ ပိုကြီးတယ်၊ ကျမစောက်ပတ်ထဲ အကြပ်အသိပ်ကြီးဖြစ်နေတာမို့သူ့လီးပဲလို့ပြောနိူင်တာပါ။

လီးထိုးသွင်းပြီးတာနဲ့ခပ်ဖြေးဖြေးမှန်မှန် တချက်ချင်းဆောင့်လိုးတယ်၊ကျမပါးစပ်ထဲမှာ လီးတချောင်း၊ စောက်ပတ်ထဲမှာ လီးတချောင်း၊ လီးနှစ်ချောင်းရဲ့အထိအတွေ့အရသာကို တပြိုင်တည်းခံစားနေရတာ၊ ကောင်းလိုက်တာရှင်၊ဒီလိုဖီလင်မျိုး ကျမအရင်က မခံစားခဲ့ဖူးသေးဘူး၊ အလိုးခံဖူးတယ်ဆိုပေမယ့်တပွေချင်းဖိုက်ခဲ့တာတွေချည်းပဲ၊ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရဲ့လီးနှစ်ချောင်းကိုတပြိုင်တည်းအရသာခံနိူင်တာ အခုပထမဆုံးပဲ….၊ဖတ်ရင်းဖတ်ရင်း သင်းသင်းဖြူ ကြက်သီးတွေထပြီးရင်း ထနေသည်။

အဖုတ်ပွတ်လည်း ပိုကြမ်းလာသည်၊ မတ်တပ်ထရက်ဖတ်နေ၊ အဖုတ်နှိုက်နေရာမှ အားမရနိူင်ဖြစ်လာကာ၊ ထမီကိုဆွဲလှန်ပီး အိမ်သာကြွေခွက်ပေါ်အားရပါးရဆောင့်ကြောင့်ထိုင်သည်၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဒူးခေါက်ဆစ်နားသို့တွန်းချသည်၊ ပြီးတော့မှ ပကတိအထင်းသားပေါ်လာသောစောက်ပတ်ကိုညာလက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ပွတ်သည်၊ လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲမရဲတရဲပင်စမ်း၍ပင် မဝင့်တဝင့်ပင်ထိုးနှိုက်သည်၊ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေကလည်း အပြတ်ကိုထွက်သည်။

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေသည်မို့ စောက်ပြတ်ဖဲထားသလိုရှိသော်လည်းသင်းသင်းဖြူမှာ အသက်ငယ်ရွယ်လျှက် ပါကင်ပိတ်အပျိုစစ်စစ်လေးလည်းဖြစ်ပေရာ၊ စောက်ပတ်သည် ပြဲအာလန်ကာမနေပါ၊ မပြဲတပြဲ၊ မဟတဟလေးနှင့်အာတာတာလေးမျှသာဖြစ်နေသည်၊ စောက်ပတ်ထဲတွင် စိုရွှဲအောင်ထွက်နေသောစောက်ရည်ကြည်တို့သည် အာတာတာစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းနေရာလေးမှတစိမ့်စိမ့်ယိုစိမ့်ကာ ကျလာနေကြသည်၊ ထိုးထိပွတ်နေသောလက်ခလယ်ထိပ်ပင် ချောကျိကျိဖြစ်လာသည်၊ စောက်ပတ်ဝကလည်း ပိုယားလာသည်၊သင်းသင်းဖြူ ၏လက်ခလယ်လည်း ထိထိုးမိရာ၊ ချွဲကျိကျိစောက်ရည်ကြည်တွေကြောင့် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ လက်ခလယ်ထိပ်ပိုင်းအဆစ်လျှောကနဲတိုးဝင်သည်။

“ အိုး- -အမေ့….”

သင်းသင်းဖြူ၏တကိုယ်လုံး အေးကနဲနွေးကနဲဖိန်းရှိန်းသွားလျှက်ပါးစပ်မှလည်း ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်သံလေးပြုမိသည်၊ မကြုံဖူးသေးသောဖီလင်အရသာသည် သူမတကိုယ်လုံးကိုလွှမ်းမိုးသွားသည်၊ အရသာသိသွားသည်မို့လက်ခလယ်ကိုပို၍ဖိထိုးသည်၊ လက်ခလယ်ဒုတိယလက်ဆစ် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ထပ်ဝင်ပြန်သည်။

“ အာ့ ဟင့်- -ရှီး- -ကောင်းတယ် အိုး…..”

အပျိုမလေနှုတ်ဖျားမှ အသံလေးများပြုမိပြန်သည်ကျန်လက်တဘက်တွင်ကိုင်ထားသော အပြာဝထ္ထုုစာအုပ်ကိုလည်း သဲကြီးမဲကြီၤးပင် ဆက်ဖတ်သည်၊ကျမနားကို လူတယောက်ကပ်လာတာကို သိရပြန်တယ်။

“ ကောင်မ…ဖီလင်အပြတ်ရနေပြီ မဟုတ်လား …..”

ခပ်တိုးတိုးပြောသံကြားရတာကြောင့် ဘေးနားကပ်လာတာ မြသီတာအောင်မှန်းသိ၇တယ်၊မြသီတာအောင်က ကျမစည်းနှောင်ထားဆဲဖြစ်တဲ့(လျော့တိလျော့ရဲတော့ဖြစ်နေပါပြီ၊) ဘရာစီယာနောက်ကျောချိတ်ကိုဖြုတ်ပီးချွတ်ခွာချပြစ်လိုက်တယ်။

နောက်တော့ ကျမရင်ဘတ်အောက်လက်လျှိုသွင်းပြီး နို့အုံတွေကိုဖွဖွဆုပ်နယ်တယ်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ပွတ်ဖျစ်ညှစ်ခပ်တင်းတင်းလည်းဆိတ်ဆွဲပေးလိုက်သေးတယ်၊ ကျမမှာ၊ယောကျ်ားနှစ်ယောက်ရဲ့လီးနှစ်ချောင်းအရသာအပြင် လိင်တူမိန်းကလေးတယောက်ရဲ့အကိုင်အပွတ်ဖီလင်ပါ ထပ်ဆင့်ခံစားလာရပြီပေါ့၊ကျမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လူသုံးယောက်က အသုံးချ ကာမအရသာယူနေကြတဲ့အခြေအနေဖြစ်သွားတာပေါ့ရှင်၊ လီးစုပ်ရတာလည်း ကောင်းတယ်၊စောက်ပတ်အလိုးခံနေရတာကလည်း အီစိမ့်လို့၊ နို့အကိုင်အတွယ်ခံနေရတာကလည်း ဖီလင်အပြတ်ရတယ်၊ အို ကောင်းပြီးရင်းကောင်၊ ဖီလင်လည်းရပြီးရင်းရနဲ့ ကျမဘယ်ခံနိူင်တော့မှာလဲ၊ တချီ ပြီးလုလုဖြစ်လာတာပေါ့။

ကျမဖင်ကြီးကို နောက်ကခွလိုးနေတဲ့လူဆီ ကော့ကော့တွန်းပေးနေမိတယ်၊ယမ်းခါလှုပ်ရှားပေးမိတယ်၊ စောက်ပတ်နဲ့လည်းလိုးနေတဲ့လီးကို ညှစ်ညှစ်ဆွဲယူပေးမိတယ်၊ ငနဲသားကလည်း ထကြွလာတာပေါ့၊ခပ်မှန်မှန်လိုးနေရာကနေ ဆောင့်ချက်တွေမြန်လာတယ်၊ အားပြင်းလာတယ်၊ တဘွပ်ဘွပ်အသံတွေ သောသောညံအောင်ကိုထွက်နေတယ်။

အဲ သက်တင်ကျော်ကလည်း ခါးတလှုပ်လှုပ်နဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီးကိုကျမပါးစပ်ထဲတိုးဝင်ပြန်ထွက်ဖြစ်အောင် လုပ်တယ်၊ ကျမပါးစပ်ကိုလိုးဆောင့်နေတဲ့သဘောပေါ့၊ ကျမလည်း လီးစုပ်ပေးနေရာကနေ ပါးစပ်ကိုအလိုက်သင့်ဟပြီး ခေါင်းလေးခပ်မော့မော့လုပ်ပေးထားလိုက်တယ်၊ ဘယလက်ကိုလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ချထောက်အားပြုထားလိုက်ရတယ်၊ ကျမလေစောက်ပတ်နဲ့ပါးစပ်၊ အပေါက်နှစ်ခုမှာ လီးတချောင်းစီနဲ့ပြိုင်တူတချိန်တည်းအလိုးခံနေရတာ၊ကျမစောက်ပတ်ကို လိုးနေတဲ့လူ(မင်းချမ်းသာထိုက်ဖြစ်မှာပါ၊)နဲ့ပါးစပ်ကိုလိုးနေတဲ့သက်တင်ကျော်တို့နှစ်ယောက်ဟာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်နေကြမှာဆိုတော့ တယောက်ကိုတယောက် ဘယ်လိုအမူအရာမျိုးတွေများလုပ်ပြနေမလဲလို့သိချင်လာတယ်၊ ပါးစပ်ထဲလီးချောင်းကြီးးထိုးသွင်းအလိုးခံနေရတာမို့ ခေါင်းတော့ငဲ့မကြည့်နိူင်ဘူး၊ သူတို့မျက်နှာတွေ ဘယ်လိုမျိုးဖြစ်နေမလဲ၊ တယောက်ကိုတယောက် ကြည့်နေမှာလား၊ မျက်စေ့မှိြတ်ပလိုက်ဘာလိုက်လုပ်နဲ့ အချြက်ပနေမလား…၊ အမျိုးမျိုးတွေးကြည့်ပြီး စိတ်ကူးနဲ့ပုံဖေါ်နေမိတယ်။

မြသီတာအောင်ဆိုတဲ့ကောင်မကတော့ ကျမနို့တွေကို အပီကိုင်ဆွဲနေတယ်၊ ကျမကိုလိုးနေတဲ့ယောက်ျားနှစ်ယောက်ကိုင်ဖို့တောင် မထားတော့ဘူး၊ မြသီတာအောင်နို့ဆွဲပေး၊ နို့သီးဆိတ်ပေးတာ ခံလို့တော့ကောင်းပေမယ့်ကျမကိုလိုးနေတဲ့ယောက်ျားက နို့ဆွဲတာကိုတော့ ခံချင်သေးတာပေါ့နော်၊ဒါကြောင့် ကျမပါးစပ်ထဲက သက်တင်ကျော်ရဲ့လီးကိုခဏထုတ်ပစ်ပြီးမြသီတာအောင်ကို လှည့်ပြောလိုက်မိတယ်၊၊

“ ငါ့ နို့တွေကိုပဲ ဆွဲမနေနဲ့၊ နင်လည်းငါ့လိုပဲ ဟိုဘဲနှစ်ပွေနဲ့ အပြတ်စခန်းသွားလိုက်ပါလားဟ၊ သိပ်ကောင်းတာနော်၊ မပြောမရှိနဲ့..”

ဒီလိုပြောရင်း မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ အာမက်နဲ့ဟုတ်စိန်တို့နှစ်ယောက်ဟာ လီးအတောင်သားနဲ့ ကျမဘေးနားမှာရပ်နေတာကို တွေ့ရတယ်၊သူတို့အတွက် ဘေးထွက်နေရသလိုဖြစ်နေတာပါလား၊ ကျမလိုမျိုးမြသီတာအောင်အလုပ်ခံရတာကို ကျမမြင်ချင်ကြည့်ချင်တဲ့စိတ်ကလည်းသိပ်ကိုပြင်းပြလာနေပြီ၊မြသီတာအောင်ဟာ နှစ်ခါမတိုက်တွန်းရပါဘူး။

“ အိုကေ- -လုပ်တာပေါ့ ဟီဟိ ..”

မြသီတာအောင်က ပြုံးစိစိနဲ့ပြောပြီး ကျမနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ရယ်လေးဘက်ထောက်လိုက်တယ်၊ သူ့မျက်နှာနဲ့ကျမမျက်နှာ ကပ်လျှက်ဖြစ်သွားရော၊ ပြီးတော့ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ကျမပါးစပ်ကိုသူ့ပါးစပ်နဲ့တေ့ပြီးစုပ်နမ်းပါလေရော၊ အဲ ကျမနို့တလုံးကိုလည်း လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သေးတယ်။

ကျမနဲ့မြသီတာအောင်တို့ဟာ အဲဒီလိုပဲစုပ်နမ်းကြ၊ အဖုတ်ချင်းပွတ်ကြ၊နို့ကိုင်ကြလုပ်တာ မဆန်းပါဘူး၊ ဒါပေမယ့်အခုလိုမျိုး ယောက်ျားသားတွေရဲ့ရှေ့မှာတော့ တခါမှမလုပ်ဖူးသေးဘူး၊ နှစ်ယောက်တည်းရှိကြတဲ့အခါတွေမှာပဲလုပ်ကြတာ၊ ဒါကြောင့် အခုတခါ မြသီတာအောင်နဲ့ပါးစပ်ချင်းတေ့ကပ်စုပ်နမ်းရတာ အရင်တုန်းကနဲ့မတူဘူး၊ တမျိုးဖီလင်ရှိတယ်၊ ပိုစိတ်လှုပ်ရှားတယ်စာသားများကိုဖတ်ရင်း သင်းသင်းဖြူ ၏ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးကြီးဖြစ်လာသည်၊ မိမိနှင့်ခင်မင်ရင်းနှီးသော သူငယ်ချင်းမလေးတယောက်ယောက်ကိုမိန်းကလေးချင်းဖက်ပွေ့စုပ်နမ်းကြည့်ချင်စိတ်တွေလည်း ထူးခြားစွာပေါ်ပေါက်လာတယ်၊ သင်းသင်းဖြူမှာ ရည်းစားပင်မထားဖူးသေးသူမို့ မိန်းကလေးချင်းမဆိုထားဘိ၊ ယောက်ျားလေးတယောက်၏အစုပ်အနမ်းကိုပင် ခံဖူးသူမဟုတ်ပါ၊အသည်းတယားယား၊ ရင်တဖိုဖိုနှင့်ပင်ဆက်၍ဖတ်သည်။

မြသီတာအောင်နဲ့ ပါးစပ်ချင်းတေ့ကပ်စုပ်နမ်းလိုက်တဲ့အခါ ယောကျ်ားတွေဆီက လေချွန်သံတွေပေါ်လာတယ်၊ အင်းပေါ့လေ၊ သည်လိုမိန်းကလေးချောချောလှလှ၊ ငယ်ငယ်တောင့်တောင့်လေးနှစ်ယောက် နမ်းကြစုပ်ကြတာတွေမြင်ရတဲ့ယောက်ျားသားတွေ ရင်ထဲမရိုးမရွဖစ်ကုန်ကြမှာက အမှန်ပါပဲ၊ကျမက သက်တင်ကျော်ရဲ့လီးကို ညာလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်၊မြသီတာအောင်နဲ့စုပ်နမ်းနေရင်း သူ့လီးကို ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုးလုပ်ပေးနေတယ်။

ကျမဖင်ကြီးနောက်က မင်းချမ်းသာထိုက်ကတော့ သူ့လီးကိုစောက်ပတ်ထဲခပ်မှန်မှန်ဆောင့်လိုးသွင်းပေးနေတယ်၊ သိပ်ကြမ်းကြမ်းပြင်းပြင်းတော့ မလိုးတော့ဘူး၊ အဲ ဆောင့်ချက်မှာတော့ အားထည့်ထားပေးထားတယ်၊ဟော၊ ကျမတို့နားကို ငနဲတယောက်ထပ်တိုးကပ်လာတယ်၊ မျက်နှာကိုမော့မကြည့်ဖြစ်ပေမယ့် တိုးကပ်လာတဲ့လူဟာ အာမက်ဆိုတဲ့ကုလားကပြားမှန်းတော့ သိပါတယ်။

“ တို့လီးကို ကိုင်ဆော့ပေးပါလား နော် ….”

ပြောလိုက်တဲ့အသံကို ကြားရတယ်၊ နောက်တော့ အံကြိတ်လိုက်သံနဲ့အသက်ပြင်းပြင်းရှူသံတွေ ဆက်ပေါ်လာတယ်၊ မြသီတာအောင်က အာမက်ရဲ့လီးကိုကိုင်ပီးဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်မှန်း ကျမသိတယ်၊ ကျမလည်း မြသီတာအောင်နဲ့ပါးစပ်ချင်းတေ့စုပ်နေရာကနေ ခွာလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ခေါင်းကိုအသာဘေးငဲ့ပေးလိုက်ရင်း သက်တင်ကျော်ရဲ့လီးကို ဆွဲယူလိုက်တယ်၊ ကျမနည်းတူပဲမြသီတာအောင်ကလည်း ကုလားကပြားအာမက်ရဲ့လီးမည်းမည်းနက်နက်ကြီးကိုသူ့ပါးစပ်ထဲဆွဲယူလိုက်တာ မြင်လိုက်ရတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ တရုတ်ကပြားဟုတ်စိန်လည်း မတ်တောင်နေတဲ့လီးကြီးကိုကိုင်ရင်း မြသီတာအောင်ရဲ့ဖင်ကြီးနောက်မှာ တိုးဝင်ကပ်နေရာယူတာကိုပါ ကျမမြင်ရတယ်၊ ကျမက သက်တင်ကျော်ရဲ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ငုံစုပ်ယူလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ မြသီတာအောင်ရဲ့ကိုယ်ဆတ်ကနဲတွန့်သွားပြီး ပါးစပ်က

“ အား….ကျွတ်ကျွတ် ဟင့်……. ကြမ်းလှချည်လား….အားပါးပါး…” 

ဆိုတဲ့ညည်းညူသံပေါ်လာတယ်၊ ပြီးတော့ ဟုတ်စိန်ရဲ့လီးကြီးထိုးဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့အသံကလည်း “ဘလွတ်ဘွပ်ဘုဘု…” ဆိုပြီးခပ်ကျယ်ကျယ်မြည်လာတယ်၊ အင်း၊မြသီတာအောင် ဖီလင်အရမ်းတက်ပီး စောက်ပတ်ထဲမှာ စောက်ရည်ကြည်တွေအရမ်းစိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေမှာ သိပ်ကိုသေချာပါတယ်၊ ဒါကြောင့်လည်း လီးထိုးသွင်းထည့်လိုက်တဲ့အခါ အသံတွေကျယ်ကျယများများမြည်လာတာပေါ့။

အဲဒီနောက်မှာတော့ ကျမတို့အတွဲနှစ်တွဲလိုးခန်းက အရှိန်မြင့်ပြီးအရမ်းကိုပီပြင်နေပါတယ်၊ ကျမက သက်တင်ကျော်ရဲ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့အားရပါးရစုပ်သလို မင်းချမ်းသာထိုက်က ကျမစောက်ပတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းအားပြင်းပြင်းနဲ့ ခပ်သွက်သွက်လိုးတယ်၊ ဆောင့်တယ်၊ စောက်ပတ်ကိုတအားဆောင့်လိုးယုံတင်မဟုတ်ဘူး၊ ကျမရဲ့ဖင်သားခြမ်းကြီးနှစ်ခုကိုဆွဲဖြဲပီးစအိုပေါက်ကိုလက်မနဲ့ ပွတ်ထိုးကလိပေးသေးတယ်။

ကျမမှာ သူ့လီးကြီးနဲ့ဆောင့်လိုးနေတဲ့စောက်ပတ်ကလည်းနင့်နေအောင်အရသာတွေ့၊ ပွတ်ကလိခံနေရတဲ့စအိုပေါက်ကလည်း ယားကျိကျိနဲ့ဖီလင်ရ၊ စုပ်ပေးနေတဲ့လီးကြီးကလည်း ပါးစပ်ထဲအပြည့်အသိပ်နဲ့၊ဘာပြောကောင်းမလဲ၊ အကုန်လုံးကောင်းနေတာပေါ့၊ကျမလား၊ ဖင်လိုးခံဖူးပြီးသားမိန်းမလေ၊ ဒါကြောင့်မင်းချမ်းသာထိုက်ကကျမစအိုကိုပွတ်ထိုးကလိတော့ ဖင်ပေါက်ယားလာပြီး ဖီလင်တွေလည်းအပြတ်ရနေတာပေါ့…။

အပြာဝထ္ထုဖတ်နေသောသင်းသင်းဖြူ မျက်လုံးလေးပြူးတူးတူးဖြစ်သွားသည်၊ သူမသည် ကာမမှုကိစ္စများတွင် ဗဟုသုတနည်းပါးလှသော်လည်းယောကျ်ားနှင့်မိန်းမ ကာမစပ်ယှက်သောအခါ၊ မိန်းအင်္ဂါထဲယောက်ျားတန်ဆာထိုးသွင်းရသည်ဆိုတာလောက်တော့ သိနားလည်နေပါသည်၊ ဖင်ပေါက်ကိုလိုးရသည့်အကြောင်းကိုတော့ ကြားပင်မကြားဖူး၊ စအိုသည် လုပ်၍ရသည်ဟုလည်းမထင်၊ တကယ်ပဲ ထိုအပေါက်ကိုစပ်ယှက်၍ရလား၊ဖတ်ကောင်းအောင်ဝထ္ထုထဲမှာ တမင်စိတ်ကူးယဉ်ကာရေးထားတာလားဟုဇဝေဇဝါအတွေးများနှင့် သံသယတွေပွားမိသည်၊ ဖင်ချ၍တကယ်ရသည်ဖြစ်စေ၊မရသည်ဖြစ်စေ၊ ဖတ်ရှုရတာကတော့ ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားလျှက်၊ အလွန်ကိုကောင်းလှသည်၊ ဒါကြောင့်လည်း ဆက်ဖတ်ကြည့်မိသည်၊ ဖတ်ရင်းမိမိအဖုတ်ကိုသာမက စအိုပေါက်ဝကိုပါ မသိမသာလှမ်း၍ ထိုးပွတ်ကလိမိသည်၊ကျမလည်း လီးစုပ်ပေးရက်အလိုးခံနေရင်းက ကျမနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာရှိနေတဲ့မြသီတာအောင်ကိုလည်းလှမ်းကြည့်ပြီး မျက်စေ့အရသာခံမိသေးတယ်။

မြသီတာအောင်ကလည်း အာမက်ရဲ့လီးကြီးကို ပါးလေးပိန်လိုက်ဖေါင်းလိုက်ဖြစ်အောင် တအားစုပ်လို့၊ ဟုတ်စိန်ကတော့ မြသီတာအောင့်စောက်ပတ်ကိုအပြတ်လိုးဆောင့်နေတယ်၊ ဖင်ကြီးကိုစုံကိုင်လို့ဆောင့်နေရာက ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီး မြသီတာအောင်ရဲ့နောက်ကျောပေါ် သူ့ရင်ဘတ်ထိကပ်အောင်လုပ်တယ်၊နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရကိုင်ဆွဲပီး ဆောင့်လိုးနေတယ်၊ ကျမစောက်ပတ်ကိုလိုးနေတဲ့မင်းချမ်းသာထိုက်ရဲ့လက်က ကျမဖင်ပေါက်ကိုထိုးကလိပွတ်နေတာဆိုတော့ ဟုတ်စိန်လိုမျိုးကိုယ်ကိုကိုင်းချပြီး နို့ကုန်းဆွဲတာမျိုးမလုပ်နိူင်ဘူးပေါ့၊ မြသီတာအောင် နို့ဆွဲအလိုးခံရတာမြင်တော့ ကျမလည်း နို့အကိုင်ခံချင်လာတယ်ပေါ့၊ ဒီလိုကိစ္စမျိုးက ဓါတ်ဆက်၊ဓါတ်လိုက်တတ်တဲ့သဘောရှိကြတာမဟုတ်လား။

ဒါကြောင့်ကျမလည်း သက်တင်ကျော်ရဲ့လက်တဘက်ကို လှမ်းကိုင်ဆွဲယူပီး ကျမရဲ့ညာဘက်နို့အုံကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်၊ ငနဲသားကလည်းအထာပေါက်ပါတယ်၊ နို့အုံကို ခပ်တင်းတင်းကိုင်ဆွဲတယ်၊ နို့သီးကိုပွတ်ပေးဖျစ်ညှစ်ပေးတယ်၊မင်းချမ်းသာထိုက်ရဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ အသံမျိုးစုံတသောသောကိုညံနေတာပဲ၊ ယောက်ျားက (၄)ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် ကျမတို့မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့အသံတွေက ပိုများတယ်၊ ကာမဆက်ဆံတဲ့နေရာမှာယောက်ျားတွေထက် မိန်းမတွေက ပိုပီးစည်းစိမ်တွေ့အရသာခံစားရတယ်လို့ပြောတာ မှန်များမှန်မလားမသိဘူး။

အခုကြည့်လေ၊ မင်းချမ်းသာထိုက်တို့ ( ၄ ) ယောက်နဲ့ကျမတို့ ( ၂ ) ယောက်ဝက်ဝက်ကွဲအောင်လိုးပွဲကြီးဆင်နေကြတဲ့နေရာမှာ သူတို့ယောက်ျားတွေကသုတ်ရည်တော်တော်နဲ့မထွက်ဘူး၊ စောက်ပတ်ကိုလိုးနေကြတဲ့လူနှစ်ယောက်ကတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကျုံးလိုးကြတာတော့ရှိတယ်၊ အဲ လီးစုပ်ခံနေကြတဲ့ငနဲသားနှစ်ယောက်ကတော့ ငြိမ်နေတာများတယ်၊ အလွန်ဆုံး ဖင်တဆတ်ဆတ်လှုပ်၊ လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ကျမတို့ရဲ့ခေါင်းကိုင်၊ ဆံပင်ကိုင်၊ နို့ကိုင်တာလောက်ပဲ၊အဲ အရမ်းကာရောလှုပ်ရှားပြီး အပြတ်ဟော့နေကြရတာကတော့ ကျမနဲ့မြသီတာအောင်ပဲ၊ယောက်ျားတွေ တော်တော်နဲ့သုတ်ရည်မထွက်ကြပေမေယ့် ကျမတို့နှစ်ယောက်တော့ နှစ်မိနစ်သုံးမိနစ်မှာ တခါလောက်နီးပါးကို “ ပြီး”နေကြတာ။

“ ပြီး” သွားကြလို့ကျမတို့နှစ်ယောက် တအာ့အာ့တအိအိနဲ့ (ပါးစပ်ထဲမှာလီးတွေရှိနေလို့ဗလုံးဗထွေးအသံပဲပေါ်ထွက်နိူင်ပါတယ်၊) မြည်တမ်းရေရွတ်သံတွေက ဆက်တိုက်ဆိုသလို ပေါ်ထွက်နေတယ်၊ မြသီတာအောင်က“ ပြီး” သွားလိုက်၊ ကျမက “ပြီး” သွားလိုက်နဲ့၊ ကျမလေ ဘယ်နှစ်ချီ “ပြီး”သွားတယ်ဆိုတာကိုတောင် ရေတွက်မှတ်မထားနိူင်တော့ပါဘူး၊ ဆယ်ချီကျော်မှာကတော့သေချာတယ်။

တချီထပ် “ပြီး” ရတိုင်း စောစောက “ပြီး”ခဲ့ရတာထက် ပိုပြီးဖီလင်တက်တယ်၊ ပိုကြမ်းတယ်၊ ပိုလည်းကောင်းတယရှင့်၊ ကျမဟာ အရင်အလိုးခံခဲ့တဲ့အခါတွေတုန်းကလည်း“ပြီး”ခဲ့ဖူးပါတယ်၊ ဒါပေမယ့်ဂိတ်ကုန်လေးငါးခြောက်ချီပဲ၊ ဒီထက်မပိုဘူး၊ ဟော..အခုဟာကတော့ တကယ့်ကိုအတောမသတ်နိူင်အောင်ကို “ပြီး”နေတာ၊ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနဲ့တနင့်တပိုးကြီးကို“ပြီး”ရင်း“ပြီး”ရင်း“ပြီး”နေရတာ၊ ကျမစောက်ပတ်ထဲက အရည်တွေထွက်အန်ကျနေတာ တောက်တောက်ကိုယိုလို့၊ စိုစိုကိုရွှဲလို့၊ ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်း၊နို့အုံကြီးတွေတခါခါနဲ့၊ တကိုယ်လုံးလည်း ကော့လန်တက်နေတာပဲ၊နောက်ဆုံးမှာတော့ ကျမကိုလိုးနေတဲ့မင်းချမ်းသာထိုက်ရဲ့လီးကြီးငေါ့ကနဲငေါ့ကနဲလှုပ်ပီး ကျမစောက်ပတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေပန်းထည့်ပေးလိုက်တာကို ကျမခံစားသိရပါတော့တယ်၊ သုတ်လွှတ်တော်တော်ကြမ်းတယ်။

သုတ်ထွက်လည်း များတယ်၊ လီးထိပ်က အရှိန်အားပြင်းပြင်းနဲ့ပန်းထွက်လာတဲ့သုတ်ရည်တွေဟာ ကျမစောက်ခေါင်းပေါက်အတွင်းဘက်ပိုင်းကိုနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းကိုရောက်လာတယ်၊ စောက်ပတ်အတွင်းဘက်မှာတော့လှုပ်ရှားနွေးထွေးသွားတာပဲ၊ ကျမစောက်ပတ်ဟာလည်း ထိန်းမရနိူင်တော့အောင်ကိုလှုပ်ခါပြီး ပွစိပွစိဖြစ်လာတယ်၊ သူ့လီးကိုတအားပဲ ဖျစ်ညှစ်စုပ်ယူတယ်၊ မင်းချမ်းသာထိုက်ရဲ့ အားကနဲအီးကနဲအော်ဟစ်မြည်တမ်းသံကိုကြားရတယ်၊ဟောတော့၊ ကျမစုပ်ပေးနေတဲ့ သက်တင်ကျော်ရဲ့လီးကလည်းကျမပါးစပ်ထဲမှာ တငေါ့ငေါ့လှုပ်လာပြီ၊ သူ သုတ်ရည်ထွက်ဖို့သိပ်မဝေးတော့မှန်း ကျမနားလည်လိုက်တယ်၊ ဒါကြောင့်ကျမလည်း လီးစုပ်တာကိုချက်ချင်းရပ်ပီး သူ့လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲကထုတ်လိုက်တယ်။

“ ဟာ…လီးစုပ်တာဘလို့ရပ်လိုက်ရတာလဲ၊ ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေတာ၊ ဆက်စုပ်….”

သက်တင်ကျော်က အလောတကြီးပြောတယ်၊ ကျမခေါင်းကိုဆွဲပီးကျမပါးစပ်ထဲ လီးပြန်ထိုးထည်ဖို့ကြိုးစားတယ်။

“ အို- -ဟင့်- -ကျမကို လိုးပေးအုန်းလေ၊ ဖင်ချပေး…..ဟုတ်လား…”

ကျမလည်း အာသာငမ်းငမ်းပဲပြောလိုက်တယ်၊ ဟုတ်တယ်လေ၊မင်းချမ်းသာထိုက်၏ စောက်ပတ်လိုးရင်းထိုးပွတ်ကလိထားလို့ကျမရဲ့ဖင်ပေါက်ယားနေတယ်၊ ဖင်လိုးခံချင်နေတယ်။

“ ဟာ…..ဖင်ခံမယ် ဟုတ်လား၊ လိုးမယ်…လိုးမယ်၊ဖင်ကောင်းကောင်းလိုးမယ်- – “

ဟွန့်၊ မကြိုက်တတ်ရှာဘူး၊ ကျမဖင်လိုးဖို့ပြောလိုက်တာနဲ့သက်တင်ကျော်ဆိုတဲ့ငနဲဖြစ်သွားလိုက်ပုံများ၊ ခန့်စာရလာတဲ့သင်္ဘောသားလောင်းလို မျက်နှာကြီးပြုံးချိုဝင်းပသွားတာပဲ၊ တခါတည်း လေးဘက်ထောက်သလိုမျိုးရှိနေတဲ့ ကျမရဲ့တင်ပါးကြီးဘက်ကို အမြန်သွားပါလေရော၊အဲဒီအခါမှာမင်းချမ်းသာထိုက်က သုတ်လွြှတ်ပီးပြီဆိုပေမယ့် လီးကိုစောက်ပတ်ထဲက ဆွဲမထုတ်ရသေးဘူး၊ ကျမစောက်ပတ်ထဲမှာ သူ့လီးကြီးတပ်လျှက်သားရှိနေတုန်း၊ သုတ်လွှတ်ပြီးကာစမို့တောင်တော့အပြတ်မတောင်တော့ဘူး၊မတောင့်တတောင်၊ မပျော့တပျော့ဖြစ်နေတာ

“ ဟေ့ကောင်ချမ်းသာ ဖယ်ပေးလေကွာ၊ ဒီစော်ကို ငါဖင်ချမလို့….”

သက်တင်ကျော်က ထသွားရင်းပြောလိုက်တယ်။

“ အေးပါကွ….ဖယ်ပေးမှာပေါ့၊ မင်းကလဲ၊ ဖင်ချရမယ်ဆို အငမ်းမရပဲ…”

မင်းချမ်းသာထိုက်၊ ကျမစောက်ပတ်ထဲက မပျော့မမာလီးကြီးကိုဆတ်ကနဲဆွဲဖြုတ်ပီး ဘေးဖယ်ပေးတယ်၊ သက်တင်ကျော်လည်းချက်ချင်းပဲကျမဖင်ဝကိုဖြဲပီး လီးတေ့ထောက်တယ်။

“ ဟိတ်- -တံတွေးဆွတ်အုန်းလေ-  ဒီအတိုင်းမသွင်းနဲ့….”

ကျမက အတင်းလှမ်းပြောလိုက်ရတယ်၊ ဖင်လိုးခံပေမယ့် သူ့လီးကမတရားကြီးတာ၊ ဖင်ဝမှာတံတွေးမဆွတ်ပဲလိုးရင် အရမ်းနာမှာပေါ့။

“ အင်း- -အင်း….”

သက်တင်ကျော်ကပြောရင်း ကျမစအိုဝတည့်တည့်ပေါ် တံတွေးထွေးချတယ်၊ တေ့ထောက်ထားတဲ့သူ့လီးကိုတော့ ဖယ်မပေးဘူး၊ ဖင်ဝမှာ လီးတေ့ရက်သားနဲ့ တံတွေးဆွတ်တာ၊ သူ့ထွေးချလိုက်တဲ့တံတွေးဟာသူ့လီးထိပ်ဖူးပေါ်ကျပြီးမှ ကျမစအိုပေါက်ထဲကိုရောက်လာတယ်၊ လီးတေ့ထားလို့ တစ်ဆို့ဆို့လေးဖြစ်နေရာမှာ တံတွေးဆွတ်ခံရလို့အေးတေးတေးအထိအတွေ့ကပါထပ်ဖြည့်လိုက်တော့ ကျမဟာ ကြက်သီးကိုဖျန်ဖျန်းထသွားရပါလေရောရှင်၊ ဖင်ဝလည်း ပိုယားလာတယ်။

“ သွင်း- -သွင်း- -ကျမဖင်ထဲ လီးထိုးသွင်းလိုက်တော့ ..”

“ ဘွပ်- -ရှူး- -အားအား- နာတယ်- -အား …”

ကျမ စကားအဆုံးမှာပဲ သက်တင်ကျော်က ဖင်ထဲ လီးကြီးဖိထိုးသွင်းလိုက်တယ်၊ ကျမလည်း စအိုကိုအလိုက်သင့် ဖွင့်ပေးလိုက်တာပေါ့၊ဖင်လိုးခံဖူးတာမို့ စအိုပေါက်ထဲလီးထိုးသွင်းရင် ဘယ်လိုမျိုးအလိုက်သင့်နေပေးရမယ်ဆိုတာ ကျမနားလည်နေတယ်၊ ဖင်ပေါက်ကိုလည်း ဖွင့်ပေးတတ်တယ်လေ၊ တံတွေးဆွတ်ထားတဲ့အပြင် သူ့လီးကလည်း ကျမပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးထားလို့တံတွေးတွေအပြတ်စိုရွှဲနေတာကြောင့် ဖိထိုးသွင်းတဲ့အခါလီးက ဖင်ပေါက်ထဲတစ်ပြီးတိုးဝင်လာပါတယ်၊ အရမ်းကြီးတဲ့လီးဆိုတော့အဝင်ချောပေမယ့် ကျမဖင်ဝစစ်ကနဲကျိန်းစပ်ပီး နာနာကြင်ကြင်ဖြစ်တယ်။

ဒါကြောင့် အော်ဟစ်ညည်းလိုက်မိတယ်၊အဲဒီလိုနာတာကိုကပဲအရသာမို့ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်းနောက်ကိုထိုးတွန်းပင့်ပေးလိုက်တာပေါ့၊ ငနဲသားကလည်း အထာပေါက်တယ်လေ၊ သူ့လီးကိုကျမဖင်ပေါက်ထဲ ဆက်ထိုးသွင်းတယ်၊ သူ့ကြည့်ရတာ ဖင်လိုးဖူးပုံရတယ်၊ဖင်ထဲလီးထိုးသွင်းတာ အထာကျတယ်၊ ဒါကြောင့် သိပ်အခက်အခဲမရှိပဲဆယ်လက်မကျော်ရှည်ပြီး ဖင်တက်စီပုလင်းဖင်ဝိုင်းလောက်တုတ်တဲ့လီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံး ကျမဖင်ပေါက်ထဲအဆုံးဝင်သွားပါလေရော၊

“ အောင်မယ်လေးလေး….ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်… ကျမဖင်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်သွားတာပဲ၊ နာတယ်ရှင်- -နာတယ်၊ ကျွတ်….ကျွတ် …..”

ကျမပါးစပ်က စုတ်သပ်ညည်းလိုက်မိတယ်၊ ကျမဖင်ပေါက်ကတော့အဆုံးမြုပ်ဝင်နေတဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီးကို တစစ်စစ်နဲ့ကိုညှစ်နေပါရောလား၊အဝင်ကတော့ နက်မှနက်ပဲ၊ ကျမအရင်ဖင်လိုးခံဖူးတဲ့လီးတွေက သက်တင်ကျော်လောက်မှ မရှည်တာ၊ မကြီးတာ၊ ဖင်ခေါင်းဆိုတာ ကွဲထွက်မတတ်ပဲ။

“ သိပ်နာသွားလား….လီးပြန်ထုတ်လိုက်ရမလား …”

သူက မေးလာတယ်၊

“ ရတယ်၊ မထုတ်နဲ့….”

“ ဒါဆို ဆောင့်လိုးတော့မယ်နော်….”

“ သိပ်တော့ မကြမ်းနဲ့အုန်းနော်၊ ရှင့်ဟာကြီးက အရမ်းကြီးတာ၊ဖြည်းဖြည်းစလုပ်…”

ဒီနောက်တော့ သက်တင်ကျော်က ကျမဖင်ကိုစလိုးပါတော့တယ်၊စစချင်းတချက်နှစ်ချက်သာ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ခပ်သာသာ ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်းလုပ်တာ၊နောက်တော့ အားပြင်းပြင်းနဲ့ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်၊ ကျမလည်းနာလို့တကျွတ်ကျွတ်နဲ့စုတ်သပ်ညည်းမိပေမယ့် ဖင်ကြီးကိုတော့ နောက်ကိုကော့ကော့တွန်းပေးမိတယ်၊ သူကလည်း အပီဆက်ဆောင့်တာပေါ့၊ သိပ်မကြာပါဘူး၊သူ့ဆောင့်ချက်တွေက စက်သေနတ်ပစ်သလိုမြန်လာ၊ အားပြင်းလာတယ်၊သူ သုတ်လွှတ်တော့မယ်ဆိုတာ တရစပ်မြန်လာပြင်းလာတဲ့ဆောင့်လိုးချက်တွေကြောင့် ကျမသိလိုက်တယ်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>