Sunday, February 26, 2023

အိမ်တွင်းဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

  အိမ်တွင်းဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

မြသာ တိတ်တခိုးတွင် ရေးခဲ့သည်။

သားရေထစမ်း ကိုစော သား ထတော့လေ တီဂျူးကို သွားကြိုပေးရမယ်လေ”

မထမချင်း အော်သံရပ်မှာမဟုတ်တာကြောင့် စောမွန် ပြန်ထူးကာ ထလိုက်သည်။ လူးလဲထလိုက်ပြီး မျက်နှာသစ်

ကိုယ်လက်သုတ်သင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အဝတ်စားလဲကာ ဆင်းလာခဲ့သည်။

“သား ပြန်လာမှစားတော့ အရင်သွားကြိုလိုက်တော့”

“မေမေကလည်း သားအရင်သွားမှာပါ သွားပြီ”

ဟု ပြောကာ တီဂျူးအားကြိုရန် လေဆိပ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မြစ်ကြီးနားလေဆိပ်သည် တိတ်ဆိတ် အေးချမ်းစွာ ရှိနေသည်။

မကြာမီ လေယဉ်ဆိုက်လာသည်။ လာကြိုသူ ဆယ်ဦး ဆယ့်ငါးဦးသာရှိသည်။

စင်္ကြန်မှ ထွက်လာသော တီဂျူးကို လက်လှမ်းပြလိုက်သည်။

တီဂျူးက အပြုံးလေးနှင့် ကျော့ကျော့လေး လျှောက်လာသည်။

ဘောလီဘောလက်ရွေးစင်မို့ အရပ်ရှည်ကာ ကိုယ်ခန္ဓာတောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သည်။

တောင်ပေါ်သူမို့ အသားအရေက ကြေးအိုရောင်လို ဝါဝင်းနေသည်။

နှာတံလေးက ဖြောင့်စင်းနေကာ နှုတ်ခမ်း မထူမပါးလေးက မျက်နှာပေါ်မှာ လိုက်ဖက်ပေါ်လွင်စွာဖြင့် တီဂျူးအတွက်

မွေးရာပါရရှိထားသော အလှလက်ဆောင်ဟုဆိုရပေမည်။

ဒူးဝါးမျိုးနွယ်တွေမို့ စကားလေယူလေသိမ်းက ဝဲသည်။ စကားပြောပုံဆိုပုံကလည်း

တမျိုးဆွဲဆောင်မှုရှိနေသည်။

“ကိုစောအဆင်ပြေရဲ့လား”

“ပြေပါတယ် တီဂျူးရဲ့ ဖုန်းဆားဗစ်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်လေ”

“အေးပါ အရင်လို ပင်ပန်းတဲ့ အလုပ်တွေမဟုတ်ရင် ပြီးတာပါပဲ”

“တီဂျူးသားဖို့ ဘာပါလဲ”

“မင်းဖို့ အင်္ကျီဝယ်လာတယ်”

“ဟာ ကောင်းတာပေါ့”

“ဒါဆို တီဂျူးဖုန်းလေး ပြင်ပေးဦး အိုင်ဖုန်းတန်းပလပ်စ် မဝယ်ခင်တုန်းက ကိုင်တဲ့ အမ်အိုင်လေးပါ ဖန်းဝဲလ်ပြန်ရေးရမှာတဲ့

သားရေ ကြည့်ပေးဦး”

“ရတယ်တီဂျူး ပေးထားလိုက်ပါ သားဆိုင်ရောက်ရင် ကြည့်လိုက်ပါ့မယ်”

နာမည်အပြည့်အစုံ ဂျူးလိယက်သင်းရန်ဇောင် ဟုခေါ်သော တီဂျူးက သူ့အဖေ၏ ညီမဖြစ်ကာ

ကိုစော ဟုခေါ်သော သူ့နာမည်က စောမွန်သင်းရန်ဇောင်ဖြစ်သည်။

ငယ်စဉ်ကထဲက အမေက ကိုစောဟု ချစ်စနိုးခေါ်ရာမှ အားလုံးက ခေါ်ရလွယ်သော ကိုစော ဟုသာခေါ်ကြလေတော့သည်။

တီဂျူးနှင့်သူက အသက်ချင်းသိပ်မကွာ။ အဘိုး၏ လူအိုနောက်ကျသမီးဖြစ်ကာ မွေးချင်းတွေထဲမှာ အထွေးဆုံးဖြစ်သည်။

ဒူးဝါးမျိုးနွယ်များမို့ ပစ္စည်းဥစ္စာကြွယ်ဝ ချမ်းသာသည်။ သို့သော် အလုပ်သည် ဂုဏ်ဟုခံယူချက်ရှိကြသည်မို့ အလုပ်လုပ်ကြသည်။

စောမွန်က အတန်းပညာရေး ဝါသနာမပါ။

အပြင်လောက အလုပ်ကိုသာ လုပ်ရန် စိတ်အားထက်သန်သည့်အလျောက် ဆယ်တန်းဖြေပြီးသည်နှင့် ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ

အပြင်အလုပ်သာ

တောက်လျောက်လုပ်တော့သည်။

ကားမောင်းသင်ကာ ကားလိုက်သည်။

သစ်ကားမောင်းသည်။ ဝပ်ရှော့လည်း သင်လိုက်သေးသည်။ သို့သော် ဆီဂျီးနှင့် နပန်းလုံးရသည်ကို မကြိုက်သောကြောင့်

ရေရှည်မလုပ်။ ပြောင်းလဲချိန်တန်လို့ ခေတ်၏ ပြောင်းလဲမှုနှင့်အတူ ဖုန်းယဉ်ကျေးမှု ခေတ်စားလာတော့ ဖုန်းပြင်တာနှင့်

နည်းပညာကို စိတ်ဝင်စားလာသည်။

သင်တန်းတွေတက် စာတွေဖတ်ဖြင့် လေ့လာကာ ဖုန်းဆားဗစ်စင်အဖြစ် သုံးနှစ်လောက်လုပ်ကာ မွေးရပ်မြေတွင်

ဖုန်းဆိုင်ဖွင့်လေသည်။

တီဂျူးက သူနှင့် အသက် ငါးနှစ်သာကွာသည်။ အခု ရန်ကုန်မှာ စီးပွားစီမံမဟာတန်း တက်နေသည်။

အခု ကျောင်းစာမေးပွဲပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာခြင်းဖြစ်လေသည်။

အိမ်ပြန်ရောက်လို့ နံနက်စာ စားသောက်ပြီး စောမွန်ဆိုင်ဖွင့်ရန် ထွက်လာခဲ့သည်။

ဆိုင်ရောက်လို့ ပြင်ဆင်၍ ဖွင့်ပြီးသောအခါ တီဂျူးဖုန်းကို စဖွင့်ကြည့်သည်။ ပါဝါဖွင့်ကြည့်ရာ လုံးဝမပွင့်။

ဘက်ထရီဖြုတ်ကြည့်တော့မှ တွေ့တော့သည်။ ဘက်ထရီပင်ငုတ် ကြားမှာ စက္ကူ စတစ်စ ကပ်နေသည်။

တီဂျူးပြသည့်ဆိုင်က အပေါ်ယံကြည့်ကာ ပြောလိုက်ပုံရသည်။ ဘက်ထရီပြန်တပ်ပြီး ဖွင့်တော့ ပါဝါတက်လာကာ

အားလုံးအဆင်ချောနေသည်။

ဟိုဒီကြည့်ရင်း အော်ဒီယိုမန်နေဂျာ ဟူသော ဆော့ဖ်ဝဲလ်ကို တွေ့လိုက်ရချိန်မှာတော့ စောမွန်ပြုံးမိလေသည်။

နည်းပညာတိုးတက်လာမှုနှင့်အတူ လိင်စိတ်ပွင့်လင်းမှုများကလည်း အဆင့်မြင့်လာသည်။

ခေတ်၏ တိုးတက် ဆုတ်ယုတ်သော လှိုင်းဂယက်များက လူတိုင်းလိုလိုကို အနည်းနှင့်အများ ရိုက်ခတ်စေပါလားဟူသော

အတွေးပေါက်မိသည်။ တီဂျူးကို ဒါတွေတော့ ဝါသနာမပါလောက်ဟု ထင်ထားရာ တက်တက်စင်အောင် လွဲနေသည်။

လွဲရုံသာမက အမှားကြီးမှားကြောင်းကို နောင်မှသိခဲ့ရလေသည်။

အဲ့ဒီဆော့ဖ်ဝဲလ်က ရုပ်ပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေ ကိုယ့်ရဲ့ လူမသိစေချင်သော ဖိုင်များကို ဖွက်ထားသော ဆော့ဖ်ဝဲလ်ဖြစ်သည်။

တော်ရုံ ဖုန်းနားလည်သော သူကြည့်ပါကလည်း အသံအတိုးအလျော့လုပ်သည့် ဆော့ဖ်ဝဲလ်ပုံစံသာ တကယ်တော့

ပါ့စဝပ်ဖြင့်ဖွင့်ရသည့် ဆော့ဖ်ဝဲလ်ပင်။

သူ့အတွက်က ငှက်ပျောသီးအခွံနွှာစားတာကမှ ခက်ပေဦးမည်။

ဖုန်းကို ကွန်ပျူ တာနှင့် ချိတ်ကာ ဖိုင်တွေဖွင့်ကြည့်တော့ ဖွက်ထားသမျှ ဖိုတိုတွေ မူဗီတွေ တွေ့ရပါတော့သည်။

တီဂျူးရဲ့ အောကားတွေထဲသူကြိုက်တာလေးများပါမလားဟု တခုချင်း ဖွင့်ကြည့်ရာ

ဖိုင်တခုထဲ အရောက်တွင် စောမွန်မျက်လုံးပြူးသွားလေသည်။ ဖိုင်ထဲတွင် မူဗီ လေးငါးခုလောက်ရှိသည်။

ဖွင့်ကြည့်တော့ တီဂျူးနှင့် လူတစ်ယောက် လိုးနေသော မူဗီဖြစ်ကာ တီဂျူးတယောက် အပြတ်ဟော့နေတာကိုတွေ့ရသည်။

နောက်ဖိုင်တခုက တီဂျူးနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းမိန်းကလေး သုံးယောက်တို့ လင်ကွင်းတီးနေသော မူဗီ ထိုအထဲတွင်လည်း တီဂျူးက

အကဲဆုံး။ ရိုက်ထားတာကလည်း HD ကင်မရာဖြစ်ကာ ကြည်ရှင်းနေသည်။

မူဗီများက တီဂျူးနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းများညှပ်နေ ကဲနေသော မူဗီများဖြစ်ကာ ယောက်ျားများနှင့်ရော မိန်းမချင်းပါ

ကဲနေတာဖြစ်သည်။

မူဗီတွေကြည့်ရင်း စောမွန် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ အိမ်သာပြေးကာ ဂွင်းထုပစ်ရသည်။

ထို့အပြင် တီဂျူးကို အမြင်တမျိုးပြောင်းလာသည်။

တီဂျူး၏ အလှအပများအပေါ် စိတ်ဝင်စားလာသည်။ တီဂျူးသည် သူကြိုက်သော မိန်းမမျိုး။

ထန်သည်။ ဟော့သည်။ ခံရဲသလို လုပ်ရဲသည်။ နားလည်မှုရှိသည်။ အဲ့ဒါကို အထူးသဘောကျနေသည်။

သူလိုချင်တာက နားလည်မှုရှိရှိ ကဲလို့ရနိုင်မဲ့ ဘက်ညီသော ပါတနာမျိုးဖြစ်သည်။

တီဂျူး က အထက်ပါအရည်အချင်းအားလုံးနှင့် ပြည့်စုံနေသည်။ ခက်တာက သူ့အဒေါ်အရင်းဖြစ်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။

စောမွန် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဟုစဉ်းစားရင်း ၎င်းမူဗီများကို ကွန်ပျူ တာထဲ ကူးထဲ့နေတော့သည်။

ဂျူးလိယက် တယောက် မအိပ်ခင် လိုင်းသုံးနေသည်။

ဒီနေ့ တော်တော်ပျော်သည်။ သူ၏ ဒေတာတွေပျက်ပြီဟု ထင်ထားသော အမ်အိုင်ဖုန်းလေး ဘာမှမဖြစ်ပဲ ပြန်ရသောကြောင့်

ဖြစ်သည်။

ဒီဖုန်းလေးထဲမှာ အမှတ်တရပုံတွေ အများကြီးရှိသည်။

ဖုန်းကတန်ဖိုးမရှိ ထိုပုံတွေက ပြန်လုပ်ယူလို့မရသော အရာတွေဖြစ်သည်။

လိုင်းသုံးနေရင် မက်ဆင်ဂျာဆီမှ စာတိုတခုဝင်လာသည်။ ဇီးရိုးဆိုသော အကောင့်ဖြစ်သည်။

ဘာမှန်းတော့မသိ ဒါပေမယ့် မိတ်ဆွေတိုးပွားလည်း ကောင်းခြင်းတမျိုးမို့ စာပြန်ကာ အလိုက်သင့်ပြောရန် ဆုံးဖြတ်ကာ

စာပို့လိုက်သည်။

Zero : Hi
Jue : Hi
Zero : မ မြစ်ကြီးနားကမလား
Jue : အင်း
Zero : မကို ပြောစရာရှိလို့
Jue : ဘာပြောမလို့လဲ
Zero : မကို ကျနော်ချစ်တယ်
Jue : မင်းက ဘလိုင်းကြီးပါလား အခုတွေ့
အခုချစ်တယ်ပြော ဘာကြီးလဲ
Zero : ကျနော့်ကိုပြန်ချစ်ရမယ်
Jue : ဆုတောင်းလေ ဆုတောင်း သုတ်ကြောင်
Zero : သုတ်ကြောင်မဟုတ်ဖူး မ
စိတ်ပါသည်ဖြစ်စေ စိတ်မပါသည်
ဖြစ်စေ ကျနော်ပြောတဲ့အတိုင်း
လုပ်ရမယ်
Jue : အောင်မာရာရာစစ သုတ်ကြောင်
သူတောင်းစားကများ ကလေကဝ
Zero : အဲ့ဒါဆိုလည်း ဟော့ဒီ မူဗီကို
အောဂရုတွေမှာ လင်းပေးလိုက်မယ်
ယူကျူ့နဲ့ ​ပိုးဟပျမှာ
တင်လိုက်မယ်

ဟုပြောကာ Zreo ပို့လိုက်သော မူဗီကိုတွေ့သောအခါ သူမဘုရားတသွားသည်။ ထူပူသွားလေသည်။

သူမရန်ကုန်မှာ ကျောင်းတက်တုန်း ပျော်ပါးထားသော မူဗီဖြစ်သည်။ Zeroက ဆက်၍ ပြောနေသည်။

“အခု Video Callခေါ်မယ် မ ရဲ့ တုံးလုံးပုံမြင်ချင်တယ် စောက်စိကို လက်နဲ့ကလိပြ စောင်းတိုက်ပြ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နဲ့

ထိုးပြီး အာသာဖြေပြ ကြည့်ချင်တယ်”

“မင်းဘယ်သူလဲ ပြောစမ် မင်းဘယ်သူလဲ”

“ဘယ်သူလဲဆိုတာထက် ခိုင်းတာ လုပ်မလား မလုပ်ဖူးလား မင်းသဘာထားကို မေးနေတာမဟုတ်ဖူး ငါလုပ်ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်

နောက်ကို စကားပြန်မမေးနဲ့ ကားလင်းပစ်မယ်”

Zero၏ ခပ်မာမာ ဦးချိုးသော စကားအောက်ဝယ် ဂျူးလိယက် ဘာမှမတတ်တနိုင်တော့ပါ။ V Callခေါ်ကာ အဝတ်စားချွတ်

ပြလိုက်သည်။

တဖက်က ကင်မရာ ပိတ်ထားပုံရသည်။

ဘာမှမမြင်ရ။ အသံတော့ကြားရသည်။ အသံဖျက်ပြောသောကြောင့် ဘယ်သူ့အသံမှန်းမသိ။

“အိုး လှလိုက်တဲ့ မ မကိုတွေ့ပြီး ကျနော့်လီးတောင်နေပြီ ကြည့်မလား”

ကာမဆန္ဒပြင်းပြသော ဂျူးလိယက်အဖို့ အစကသာ ထူပူနေသော်လည်း ယခု လီးဟူသော အသံကြားသည်နှင့် သူမသာ

အပြုစုကောင်းကောင်းဖြင့် ချစ်ပွဲဝင်ပါက သူမကိုစွဲနေပြီဆိုပါက

မာန်တက်နေသော Zeroကို ဆင်ကို ထူးခတ်သလို မြင်းကို ဇက်ခွံ့သလို နွားကို နဖားထိုးသလို လိုရာသုံးနိုင်မည် ဟုတွေးမိသည့်

အတိုင်း

“ကြည့်မယ် တို့စောက်ပတ်ထဲ တချိန်ချိန်မှာ ဝင်လာမယ့် လီး ဘယ်လိုလဲဆိုတာ သိချင်တယ်”

“အိုး ဟား မ ရာ”

သူမအပြောကို တဖက်က ရှော့ရသွားပုံရသည်။ ခနကြာတော့ ကင်မရာပွင့်လာကာ မျက်နှာ အဝတ်စီးထားသော

ကိုယ်လုံးတီးယောက်ျား တစ်ယောက်ကို တွေ့ရတော့သည်။ လီးကတော့ သူ့သက်တမ်းတွေ့ဖူးသမျှထဲမှာ

အကြီးတန်းစာရင်းဝင်သည်။

အရှည် ၈ လက်မရှိကာ တော်တော်တုတ်သည်။ အဖျားကကော့နေကာ ဒစ်ကြီးက လုံးဝထွက်နေသည်။ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင်လည်း

ဂေါ်လီလိုမျိုး အသားဖုဖု ကြီး ၂ခုက အမြှောင်းလိုက်ထနေသည်။

နီရဲပြဲလန်နေသော လီးကြီးကိုတွေ့ကာ ဂျူးလိယက် စောက်ပတ်ယားကာ ယွစိယွစိဖြင့် စောက်ရေများစိမ့်လာသည်။

Zeroက သူ့ကိုကြည့်ကာ တချက်ခြင်း ဂွင်းထုပြတော့သည်။ သူကလည်းအားကျမခံ စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြကာ စောက်စိကို

ပြန်ကလိပြလေသည်။ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် ကလိပြရင်း ပက်ပက်စက်စက်

ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း ယုတ်ယုတ်မာမာ ပြောကြလေသည်။ ပြောရင်းထုရင်း ပြောရင်း ပွတ်ရင်းဖြင့် တကိုယ်လုံး

ရှိန်တိန်းဖိန်းတိန်းဖြင့် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ ကာမလမ်းဆုံးဆီသို့ တက်လှမ်းကြကာ ဂျူးလိယက်စောက်ပတ်မှ

စောက်ရေဖြူ ဖြူ ပျစ်ပျစ်များ ထွက်လာသလို Zero လီးကြီးမှ လရေဖြူ ဖြူ များ အန်ကျလာသည်။တယောက်နဲ့

တယောက် စိတ်ခြင်းဆက်သည်ဟု ခံစားမိရင်း ဂျူးလိယက်မှာ ဇီးရိုးကို သဘောကျမိတော့သည်။

ထို့အပြင် သူ့ခေါင်းထဲတွင် ဖျတ်ခနဲ့ အတွေးဝင်လာသည်က Zeroသည် ကိုစောဖြစ်နေမလားဆိုသည့် အချက်ပင်ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့်

“ဒို့မှာ ဆက်ခ် ဝတ်စုံရှိတယ် ဝတ်ပြရမလား ကြည့်ချင်လား”

“ကြည့်ချင်တယ် မ ဝတ်ပြပါ”

“အဲ့ဒါဆို Call မချနဲ့နော် သွားထုတ်ခဲ့မယ်”

“အိုကေ စောင့်နေမယ်”

ဖုန်းကိုအသာချ၍ ထမိန်ကို ရင်လျားဝတ်ကာ အခန်းတံခါးဖွင့်၍ ကိုစောအခန်းဆီသို့ အသာထွက်လာခဲ့သည်။

နယ်တွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း တအိမ်လုံးကတော့ အိပ်ကြပြီ။

ကိုစောအခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ အသာပွင့်သွားသည်။

အခန်းထဲကြည့်လိုက်တော့ Zeroလို မျက်နှာမှာ အဝတ်စီးကာ ကိုယ်တုံးလုံးလှဲနေသော ကိုစောကို တွေ့ရလေတော့သည်။

ဂျူးလိယက် အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ ကိုစောတယောက် မော့ကြည့်ရာ သူမကိုတွေ့တော့ လန့်သွားကာ

အယောင်ယောင်အမှားမှားတွေ ဖြစ်ကုန်သည်။

“မောင်လေး Zero လိုင်းပေါ်က ဘေကုန်တယ် မမ အခန်းထဲလာခဲ့ သာယာအေးချမ်းတဲ့ အပြာရောင်ညလေးမှာ ပူလောင်တဲ့

သွေးသားရမ္မက်ပေါက်ဖွားလာမယ့် အချစ်သံစဉ်တွေ နှစ်ယောက်ပေါင်း ဖန်တီးရအောင်နော်”

ဟု လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပြောကာ သမင်မလေးလို အပြေးကလေး လှည့်ပြန်လာခဲ့လေသည်။

စောမွန်မှာ ထိတ်လန့်သွားသော်လည်း နောက်မှ သတိဝင်ကာ တီဂျူးအခန်းသို့ လှမ်းလာခဲ့သည်။ တီဂျူး၏ မူဗီများကို ကြည့်ရင်း

ကြည့်ရင်း တီဂျူးကို လက်လွှတ်မခံချင်တော့။

တီဂျူးဖေ့ဘုတ်ဖွင့်ကြည့်တော့Fake Accကု လော့အင်ဝင်ထားတာတွေ့သဖြင့် သူ၏ Acc Zeroကို လှမ်းအပ်ကာ

လက်ခံထားလိုက်သည်။ ဆိုင်ပိတ်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့

တီဂျူးအား အကြောင်းစုံပြောပြရင်း ဖုန်းပေးလိုက်သည်။

တီဂျူးက “ငါ့တူလေး အားကိုးရပါပေတယ်” ဟုချီကျူးရင်း ကျေနပ်နေသည်။

ညရောက်တော့မှ တီဂျူးလိုင်းတက်ချိန်ကို စောင့်ကာ အကြပ်ကိုင်ခြိမ်းခြောက်ရင်း အပြင်ကိုခေါ်ကာ လိုးဖို့ စိတ်ကူးထားခြင်းဖြစ်သည်။

သို့သော် အကင်းပါးလှသော တီဂျူးက သူမှန်းသိသွားခဲ့လေပြီ။

တီဂျူးပြောသွားသော အပြောအဆိုများကို ကြည့်တော့ ထင်သလောက် အခြေအနေမဆိုးဟု မှတ်ထင်မိသည်။

တီဂျူးအခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင်လိုက်သောအခါ စောမွန်ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားတော့သည်။ တီဂျူးက ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်

ပေါင်ကားအိပ်ကာ မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးဖြင့် အုပ်ကာ ကွယ်ထားလေသည်။

စောမွန် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ခုတင်ပေါ်တက်ကာ တီဂျူးပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ မြင်သာမြင်ခဲ့ရသော

စောက်ပတ်ကြီးအား အားရပါးရ ယက်ပေးတော့သည်။

စောမွန် တသက်မှာ ပထမဆုံးမြင်ဖူးသော စောက်ပတ်ဖြစ်သလို နှာခေါင်းဝမှာ သင်းနေသော ညီစို့စို့အနံ့လေးကိုလည်း

အထူးကြိုက်မိရကား ကတော့ရေခဲမုန့်ယက်သလို အားရပါးရယက်လေသည်။

သူက အားကြိုးမာန်တက် တက်ကြွစွာ ယက်နေသော်လည်း တီဂျူးက တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်။ ပေါင်တံများ တုန်ခါနေရုံမှအပ

အသေကောင်တိုင်းသာရှိသည်။

တီဂျူးအသံထွက်လာအောင် တိုက်စစ်ဖွင့်တော့သည်။

လက်ညိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကာ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ စောက်စိကို စုပ်ပေးလေသည်။

“အ အ ကောင်းလှချေလား ကိုစောရယ် အ အ”

စောက်ခေါင်းထဲ ကလိပြီး စောက်စိအစုပ်ခံရတော့ ဂျူးလိယက် တင်းမခံနိုင်တော့ စိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။

ကျေနပ်စွာငြီးငြူ ရင်း ကိုစောခေါင်းကိုကိုင်ကာ ခါးပါကော့ပေးနေမိသည်။

ဂျူးလိယက်သည် တဏာှရာဂကို ကြိုက်လွန်းသော မိန်းမတယောက်။

အဖော်ကောင်းပြီဆို Cuckcake အဖြစ်ပါ ကူညီပေးတတ်သည်။ ဟိုကောင်မ မိချိုလို့ခေါ်သော သူမသူငယ်ချင်း ချိုလွင်မွှေးက

သူ့ဘဲဇာတ်သွင်းလို့ Cuckquean Feel ဝင်နေသည်။

Cuckoldတွေမှာ Bullတွေ ရိုက်သတ်လို့ မကုန်အောင် ပေါများပေမယ့် Cuckqueanတွေ အဖို့ကတော့ Cuckcake

ရှားပါးလှတာမို့ သူကပဲ စေတနာဗရပွဖြင့် Cuckcake လုပ်ကာ ကူညီပေးခဲ့ဖူးသည်။

မိချိုဘဲ Quean Bull ကောင် ကတော့ ဖိုးကျိုင်းတုတ်ပေါ့ မျက်နှာကြီးကို ဖြီးလို့ ဒီလိုတွေမြင်လို့ပဲ Cuckquean

ဇာတ်သွင်းခဲ့တာပဲနေမှာ။ ဂျူးလိယက်ဆိုတာ အဲ့လို ကဲခဲ့သော မိန်းမ။

(Cuckquean, Cuckcake, Quean Bull များ အကြောင်း စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်းလင်း သင်ကြားပေးပါသော

ကျေးဇူးရှင်ဆရာ ဆရာထူးခြားအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါကြောင်း ရိုသေလေးစားစွာ ဂါရဝပြုအပ်ပါသည်။)

အခု ကိုစောက သူ့ကိုခိုက်အောင် ထပ်ပြီး အဆန်းထွင်လာသည်။ လက်ညိုးကို စောက်ခေါင်းထဲထဲ့ကာ လက်ခလယ်က

ဖင်ပေါက်ထဲထဲ့ပြီး စောက်ခေါင်းရော ဖင်ပေါက်ပါ တပြိုင်ထဲညှောင့်ပေး၍ စောက်စိကို စုပ်ရင်း ကျန်လက်တဖက်က

သူမနို့သီးခေါင်းလေးကို ချေပေးနေတော့သည်။

ဖင်ခေါင်း၊ စောက်ခေါင်း၊ စောက်စိနှင့် နို့သီးတစ်လုံးတို့ကို တပြိုင်ထဲ ကလိခံရသောအခါ ဂျူးလိယက်တယောက်

ဖျတ်ဖျတ်လူးနေသည်။ ခနကြာသောအခါ

“သား တီဂျူးမရတော့ဘူးကွာ ဟင့် သား လိုးပေးတော့ ဟင့် လာပါ လိုးပေးတော့နော် ဟင့်”

လိုးလို့ အကောင်းဆုံးအချိန်ဖြစ်တာကို သဘောပေါက်တာမို့ စောမွန် ထကာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ တီဂျူးက သူ၏ ပေါင်ကြားမှ

ငေါက်တောက်ထနေသော အရှည် ၇ လက်မ သုံးမတ်လုံးခန့်ရှိကာနီနီရဲရဲပြဲပြဲလန်လန် ဒစ်ကြီးပေါ်နေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ကာ

“သားရယ် မင်းဟာကြီးက အကြီးကြီး ဖြစ်ပါ့မလားကွယ်”

“ဟင်း တီဂျူးကလည်း အပြင်မှာကျ ကဲချင်တိုင်းကဲပြီး ကိုယ့်တူဟာမှ ကြောက်နေရသလား”

“ကဲခဲ့သမျှဟာတွေထဲမှာ မင်းဟာကြီးက အကြီးဆုံးပဲ ကလေးရဲ့”

“မတော်လို့ ပြန်လွှတ်ရတယ်ဆိုတာ သမိုင်းမှာမရှိပါဘူးဗျာ ကဲ ပြောနေတာ အချိန်ကုန်တယ် သားတို့လိုးကြရအောင်နော်”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် စောမွန်က သူ့လီးကြီးကို ဂျူးလိယက် စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ အထိအတွေ့ကောင်းပုံက

ဂျူးလိယက်တယောက် တကိုယ်လုံး ဖျင်းခနဲ့ ကြက်သီးများထကာ စောက်ပတ်ထဲမှ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် ယားလာသည်။

ကာမစိတ်များ

ဟုန်းဟုန်းထလာတော့သည်။

“အို့ ဟင့်”

လျှောခနဲ့ စောက်ပတ် အတွင်းသားများကို ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာသော ကိုစောလီးကြီးကား ပူနွေးနေကာ လိုလားတောင့်တနေမှုများကို

အနည်းငယ်သက်သာစေပါသည်။

ကိုစောက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် အသာညှောင့်ရင်း လီးတဆုံးဝင်စေရန် အာရုံစိုက်ကာ ထဲ့နေသည်။ လီးတဆုံးဝင်ပြီးနောက်

ကိုစောတယောက် နွားသိုးကြိုးပြတ် အားအင်အပြည့်သုံးကာ ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။

လီးအဝင်ထိကာ အရသာတွေ့လျသောကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာ ကိုစော၏ အလိုးအဆောင့်များထဲတွင် မြောနေလေသည်။

အချက်ရေ ၅ဝခန့်ရှိသောအခါ ကိုစောက

သူမ၏ နို့နှစ်ဖက်အား ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းလာသည်။

ဂျူးလိယက်မှာ ကိုစော၏ အလိုးအဆောင့် အကိုင်အတွယ် အနမ်းအစုပ်များထဲတွင်

အပြတ်အရသာတွေ့ဖီးတက်ကာ ကာမအရသာများကို ဇိမ်နှင့်ခံယူနေတော့သည်။

လိုးနေရင်းသူမကလည်း အောက်ပြန်ပင့်ပေးကာ ကိုစောလီးကို ညှပ်ဆွဲပေးသည်။

ဂျူးလိယက်၏ တုံ့ပြန်မှုကို ခံစားမိသောအခါ စောမွန်တယောက် တင်းမထားနိုင်တော့ပဲ လီးကြီးထဲမှ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့်

သုတ်ရေများပန်းထွက်လာတော့သည်။

ပူနွေးသော သုတ်ရေများကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာလည်း ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီး အချီကြီးပြီးကာ စောက်ရေများ ပွက်ခနဲ့ ပွက်ခနဲ့

အန်ထုတ်မိတော့သည်။

“ဒီလိုပဲ အမြဲလိုးနေချင်တော့တာပဲ တီဂျူးရယ်”

ကိုစောက သူ့လီးကြီးကိုမနှုတ်သေးပဲ စိမ်ထားရင်း ပြောလိုက်လေသည်။ ဂျူးလိယက်က ခစ်ခနဲ့ တချက်ရီလိုက်ကာ

” ခစ် ခစ် ဘမျိုးဘိုးတူ လူဆိုးလေး အဒေါ်ကို လောဘတက်နေလိုက်တာ”

“ဘမျိုး ဘိုးတူဆိုတော့ တီဂျူးက သားအရင် ဘယ်သူနဲ့ ဖြစ်ဖူးလို့လဲ”

“အယ် ကြည့်စမ်း မင်းက သိချင်တယ်ပေါ့လေ”

“သိချင်တာပေါ့ တီဂျူးရဲ့ ပြောပြပါ့လား တီဂျူးရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို”

“ဟင်း ဟင်း မင်းအဖေ ကိုလင်းနဲ့ရော လေးချိုနဲ့ပါ ဖြစ်ဖူးတယ်”

စောမွန် မျက်လုံးပြူးသွားတော့သည်။ ကိုလင်းဆိုသည်မှာ တီဂျူးရဲ့အကို သူ၏ အဖေ လင်းသူဖြစ်ကာ လေးချိုဆိုသည်မှာ

သူတို့က အဖိုးလေးဟုခေါ်သော လင်းသူနှင့် ဂျူးလိယက်တို့၏ ဦးလေး ဦးတင်အောင်ချို ဖြစ်လေသည်။

စောမွန် ရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်ကာ သိချင်စိတ်ပြင်းပြလာသည်။ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီး ဆွဲနှုတ်ကာ ဘေးမှာလှဲအိပ်ရင်း

“နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ဖြစ်ပုံပြောပြပါ တီဂျူး”

ဂျူးလိယက်မှာ စောက်ပတ်ထဲမှ ဟာခနဲ့ဖြစ်သွားရင်း သူမ၏ စိတ်များကလည်း ယခင် ကျောင်းတက်နေစဉ် ကာလဆီသို့

မြောလွင့်ကာ အတိတ်ကို ပြန်လည် တူးဆွမိတော့သည်။

“အဖြစ်က ဒီလိုကွ ဒီလို”

ဂျူးလိယက် ဆယ်တန်းရောက်သောအခါ အသက်က ၁၈နှစ် ရှိလေပြီ။ ကျောင်းအပ်တာနောက်ကျ၍ အတန်းနှင့်

အသက်ကကွာနေသည်။ အတန်းထဲမှာ သူက အကြီးဆုံး။

ဆရာမက ဂိုက်သဘောမျိုးဖြင့် သူမနှင့် သူငယ်ချင်းတသိုက်ကို အိမ်ခေါ် ကျူ ရှင်ပြပေးသည်။ ကျူ ရှင်ရောက်တော့ စတွေ့တာပါပဲ။

ဆရာမရဲ့မောင် အိုက်စံနဲ့ သူမ ရည်းစားတွေ ဖြစ်ကြသည်။

ဆရာမ မသိအောင် သိုသိုသိပ်သိပ်နေကြသည်။ တလ ၂ခါလောက် ချိန်းတွေ့ဖြစ်သည်။

ကြားထဲမှာတော့ စာအပေးအယူဖြင့် ဆက်သွယ်ကြသည်။

ထိုအချိန်တွင် လင်းသူက အပြင်အလုပ်လုပ်နေပြီ။ အပေါင်းအသင်းဝင်ဆံ့ကာ ခြံလုပ်ငန်းရှင်စီးပွားရေးသမားပေါက်စ

တယောက်ဖြစ်နေပြီ။ အပေါင်းအသင်းများ၏ မြှောက်ပေးမှုကြောင့် ယမကာယစ်ရွှေရည် မှီဝဲတတ်လာသလို ပန်းပွင့်ကလေးများ၏

ဝတ်ရည်ချိုချိုကိုလည်း စုပ်ယူသောက်သုံးတတ်လာသည်။ မ ကျမ်းကြေသလို စားနေကျကြောင်ဖားကြီး

ဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်လာသည်။

တနေ့တွင် သူမ၏ သတင်းက လင်းသူဆီသို့ ပေါက်ကြားသွားတော့သည်။ ဖြစ်ပုံက အိုက်စံသည် လင်းသူ၏ခြံတွင်

အလုပ်လုပ်နေခြင်းဖြစ်ကာ အရက်မူးလာသောအခါ နှုတ်မလုံသော

အိုက်စံသည် သူနှင့် လင်းသူညီမအကြောင်းကို ထုတ်ဖော်ပြောမိလေသည်။

အလုပ်ရှင်သူဌေးကို မျက်နှာလိုမျက်နှာရ လုပ်လိုသူများကလည်း ပေါလှသည်ဖြစ်ရာ လင်းသူနားသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။

လင်းသူမှာ ကြားကြားခြင်း ဒေါသထွက်မိသော်လည်း ညီမဖြစ်သူကို နှမြောလာသည်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပေးချင်သော

သဝန်တိုစိတ်လည်း တဖွားဖွားပေါ်လာသည်။ ညီမဖြစ်သူကို ကြည့်လေလေ

သဝန်တိုလေလေ ဖြစ်လာသည်။

အထူးသဖြင့် အိုက်စံလိုကောင်မျိုးနဲ့မှ ဖြစ်ရလေခြင်းဆိုသော အတွေးက သူ့အားဖိအားဖြစ်စေသည်။ နောက်ဆုံး သူ့ညီမကို

သူသာပိုင်ရမည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်နေသည်။ ဂျူးလိယက် ကံကြမ္မာငင်သည်ပဲလား၊

လင်းသူ ကံကောင်းသည်ပဲလားမသိ။

အိုက်စံပေးထားသောစာများထဲမှ တစ်စောင်ကို လင်းသူ ရရှိသွားလေသည်။ ထိုစာထဲတွင် အိုက်စံက သူ့ကို

ချိုချိုပေးစို့သည့်အတွက် အရမ်းချစ်မိရပါကြောင်း၊ နောင်အခါ အမြဲ ချိုစို့ချင်ကြောင်းကို ရေးသားထားခြင်းက

ဂျူးလိယက်အတွက် ကောင်းသောအခြေအနေမဟုတ်သည်မှာ သေချာနေတော့သည်။ ထိုစာကို မိတ္တူ

ကူးကာ ဂျူးလိယက်ကို ပေးလိုက်သည်။

“အဲ့စာ အဖေ့ လက်ထဲ မရောက်ဈေင်ရင် ဒီနေ့ ည ၁၁နာရီ ကိုကို့ အခန်းထဲ လာခဲ့”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် လင်းသူက လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။
………………………………………………
ည ၁၁နာရီတွင် ဂျူးလိယက် လင်းသူ အခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ညအိပ်တော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် အင်္ကျီပြန်လဲမနေတော့ပဲ

ညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီရှည်တထည်ထဲ ဝတ်ထားလျက်ပင်ထွက်လာခဲ့သည်။

ကိုလင်းက ဘာပြောဦးမယ်မသိ အိုက်စံကိစ္စ ပြောမှာကတော့သေချာသည်။ ကိုလင်း အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ သူမ

ခန္ဓာကိုယ်အား ဆွဲယူပွေ့ဖက်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းလေးများကို နွေးခနဲ့စုပ်ယူခြင်း ခံလိုက်ရသည်။

ဂျူးလိယက်တယောက် အထိအတွေ့ အနမ်းအစုပ်ထဲတွင် ယစ်မူးသာယာနေဆဲမှာပင် လင်းသူက နမ်းနေရင်း

သူမညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲလိုက်လေတော့သည်။

                    

“ဗြိ ဗြိ”

“ဟင့် ကိုလင်း ညီမလေးတို့မလုပ်…”

သူမက နမ်းနေရာမှ ဖယ်ခွာ၍ ပြောသော်လည်း ကိုလင်းက အပြောမခံပဲ ပြန်နမ်းလေသည်။ ကိုလင်း၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲတွင်

ရုန်းမထွက်သာအောင် ဖြစ်နေသည်။

ဆိတ်ငြိမ်သော ပတ်ဝန်းကျင် အချိန်ကာလနှင့် အထိအတွေ့တို့ကလည်း ဖယ်ခွာရုန်းထွက်ရန် အတွေးများဝင်ရောက်ခွင့်ကို

ပိတ်ပင်ထားတော့သည်။

ဂါဝန်ရှည်ကြီး ချွတ်လိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံလုံးဖြစ်သွားလေသည်။

လင်းသူကလည်း နမ်းနေရင်း သူ့အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပစ်နေသည်။ မောင်နှမ၂ယောက်လုံး တုံးလုံးဖြစ်သွားသောအခါ

လင်းသူကပွေ့ချီ၍ သူ၏ခုတင်ပေါ်သို့ ခေါ်သွားလေသည်။

လင်းသူက ခုတင်ပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်တဝက် အသာချကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း တွဲလောင်းချထားလိုက်သည်။

သူက ခုတင်ဘေးမှာ အသာဒူးထောက်၍ သူမပေါင်နှစ်ချောင်း အသာဟလိုက်သည်။

ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ကာ သူမစောက်ပတ်လေးကို ယက်ပေးတော့သည်။

ညီမဖြစ်သူ၏ ညှီစို့စို့ အပျိုစောက်ပတ်အနံ့ကို မက်မောစွာ ရူရှိုက်ရင်း လင်းသူ အားရပါးရယက်ပေးနေသည်။

ဂျူးလိယက်မှာ လောကကြီးကိုမေ့ကာ နတ်ပြည်ရောက်နေသည်။ လင်းသူက အပြားလိုက်ပင့်ယက်သည်။

လျှာကိုခပ်တောင့်တောင့်လုပ်ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထဲ့မွေပေးသည်။

ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လူးလိမ့်နေကာ အရသာတွေ့နေသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လင်းသူခေါင်းကို

ကိုင်ကာလွတ်ထွက်သွားမှာ မလိုလားသည့်အတိုင်း ဖိကပ်ထားသည်။

လင်းသူက စောက်စိလေးကို သရက်စေ့စုပ်သလို

စုပ်ပေးသောအခါမှာတော့ ဂျူးလိယက်တယောက် မီးပွင့်ကာ ဖြတ်ဖြတ်လူး၍ အကောင်းကြီးကောင်းပြီး

စောက်ရေတတောက်တောက်ကျကာ ကာမလမ်းဆုံးသို့

တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားလေသည်။

“အ..အာ…အား…အ…အာ…အား”

လင်းသူက ပေါင်ကြားမှ မျက်နှာခွာကာ ခုတင်ပေါ်သို့ အသာတက်လာလိုက်သည်။ ဂျူးလိယက်က သူ့အားတွေတွေကြီး

စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူက အသာပြုံးပြလိုက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကိုင်း၍ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့နမ်းလိုက်သည်။

နမ်းနေရင်း သူမနို့နှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် အသာဆုတ်ကိုင်ကာ နယ်ပေးနေသည်။ နမ်းအားရသောအခါ

အောက်သို့ အသာလျောဆင်း၍ ညာဘက်နို့ကလေးအား စို့လေတော့သည်။

ကျန်သော နို့တဖက်မှ နို့သီးလေးကို လက်ညိုးနှင့် လက်မ နှစ်ချောင်းထဲဖြင့် အသာချေပေးနေသည်။

ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြစ်ကာ တဟင်းဟင်းညီးညူ ရင်း စောက်ရေများစိမ့်လာသည်။

ရင်တလှပ်လှပ်ခုန်ကာ ကာမစိတ်များလည်း ထကြွလာသည်။

လင်းသူက ဘယ်ညာပြောင်းစို့ပေးနေသည်။

“ဟင်း…ဟင်း… အ…အင်း…ဟင်း”

အတန်ကြာစို့ပြီးနောက် လင်းသူက ရပ်လိုက်ကာ ဂျူးလိယက်ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ သူလီးကြီးကို

ဂျူးလိယက်စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

ဆစ်ခနဲ့ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် ဂျူးလိယက်အင့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားလေသည်။

လင်းသူက လီး၏ သုံးပုံတပုံခန့်ဝင်သမျှအတိုင်း ရှေ့ဆက်မတိုးပဲ အသာညှောင့်ပေးနေသည်။ စောက်ရေများရွှဲနေအောင်ထွက်ကာ

ဂျူးလိယက်မှာလည်း

ရင်ဘတ်နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်၍ ညီးသံလေးများပေးလာသည်။

“အင်း… အင်း…ဟင်း… အင်း… အင်း…ဟင်း”

စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်နေသော အထိအတွေ့က ဘာနဲ့မှ မတူ မိန်းမူးစရာကောင်းလှသည်။

ဂျူးလိယက်မှာ လက်ဖြင့် အသာဖြေတာထက် အဆများစွာထိသည်။ ယားနေသော စောက်ပတ်နံရံများကို ဖိပွတ်သွားလိုက်သည်

က အယားပြေရုံမက စည်းစိမ်တမျိုးကိုပါခံစားရလေသည်။ သူမ၏ အာရုံသည် စောက်ပတ်အတွင်း

ဝင်ချီထွက်ချီဖြစ်နေသော လီးကြီးအပေါ်တွင် ရောက်နေတော့သည်။

လီးကြီးကို လက်ရှိဝင်နေတာထက် ပိုဝင်စေချင်လာကာ အသိစိတ်က မရည်ရွယ်ပဲ ခန္ဓကိုယ်က ခါးကိုကော့ပေးမှန်း

မသိကော့ပေးလာသည်။ အချိန်ကောင်းကို စောင့်နေသော

လင်းသူက လီးကို ဒစ်ပေါ်လုနီပါးဆွဲထုတ်ကာ အဆုံးထိ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်တော့သည်။

“အား… အု အု ဝု”

ဆောင့်ချပြီးသည်နှင့် လင်းသူက ဂျူးလိယက် နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းထားလိုက်သည်။

ဂျူးလိယက်မှာ နာကျင်လှသောကြောင့် အော်လိုက်သော်လည်း အသံပျောက်သွားလေသည်။

လင်းသူက နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့ကာစုပ်နမ်းရင်း ခါးကိုလည်း ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ကာ မနားတမ်း ဆောင့်ပေးနေသည်။

ခနကြာသောအခါ ဂျူးလိယက်မှာ နာကျင်မှုများ လျော့ပါးလာကာ အရသာတွေ့လာလေတော့သည်။

လင်းသူ၏ အနမ်းများကို တုံ့ပြန်နမ်းသလို လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လင်းသူ၏ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်လာသည်။

လင်းသူက လိုးနေရင်း ဆက်မနမ်းတော့ပဲ ဖယ်ခွာ၍ အဆောင့်မရပ်ပဲ ဂျူးလိယက် နားနားလေးကပ်ခါ

“ညီမလေး ကိုကြီးလိုးတာ ကောင်းရဲ့လား”

ဟု မေးလိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်က ခေါင်းညိမ့်လေသည်။

“ဒီ့ထက် ကောင်းချင်ရင် ကိုကြီး ခါးကို ညီမလေး ခြေထောက်နဲ့ သိုင်းချိတ်လိုက်”

ဟု ပြောရာ ဂျူးလိယက်က မဆိုင်းမတွပင် ခြေနှစ်ချောင်းဖြင့် သိုင်းချိတ်လာသည်။ လင်းသူက ခါးကိုနွှဲ့ကာ

မွှေဆောင့်ဆောင့်တော့သည်။ ဆောင့်ချက်များ ထိရောက်ပုံက ဂျူးလိယက်တယောက် တကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေကာ

ချိတ်ထားသော ခြေနှစ်ချောင်းကို အားပြု၍ ကော့ကော့ပေးလေသည်။ ဘယ်ယိမ်းလိုက် ညာယိမ်းလိုက်ဖြစ်နေသော

ခေါင်းကို ငြိမ်သွားစေရန် လင်းသူက သူမနှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းကာ ဖမ်းထိန်းထားလိုက်သည်။ အချက် တစ်ရာကျော်ခန့်

မွှေဆောင့်ဆောင့်လိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်တယောက် လင်းသူကို တင်းကျပ်စွာဖက်တွယ်လာသည်။

လင်းသူမှာ သူ့ညီမ ပြီးတော့မည်ကို ရိပ်စားမိသဖြင့် နှစ်ဆတိုး၍ အားကုန်ဆောင့်လေတော့သည်။ ဂျူးလိယက်၏ စောက်ပတ်

အတွင်းသားများက သူ့လီးကို တရစ်ရစ်စုပ်ယူလာသည်။ လင်းသူမှာ နူးညံ့သော စုပ်ယူမှုကို တောင့်မခံနိုင်တော့ပဲ

ညီမဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏သုတ်ရေများကို အရှိန်ပြင်းစွာ ပန်းထဲ့၍ ပြီးသွားလေတော့သည်။

တရှိန်ထိုးနွေးခနဲ့ ဝင်လာသော သုတ်ရေများကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လုံး ဆတ်တငင်ငင်ဖြစ်၍

လောကကြီးကိုမေ့ကာ စောက်ရေများ လှိုက်ခနဲ့ လှိုက်ခနဲ့ ထွက်ပြီးပြီးသွားလေသည်။

ထိုအချိန်မှစ၍ ဂျူးလိယက်သည် ကာမအရသာကို နှစ်ခြိုက်ကာ စွဲလန်းသွားတော့သည်။ မောက်နှမ နှစ်ယောက် စိတ်တူကိုယ်တူ

အချိန်ရတိုင်း လိုးကြလေသည်။
…………………………………………………
စကားအဆုံးသတ်ပြီးသောအခါ တီဂျူးက ကိုစောလီးကြီးအား ကြည့်လိုက်ရာ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ထောင်လျက်ရှိနေသည်။

“ခစ် ခစ် ခစ်”

“ဘာလို့ရီတာလဲ တီဂျူး”

“ကိုယ့်ဟာကို ပြန်ကြည့်ဦးလေ သားရဲ့ ခစ် ခစ် ခစ်”

“အဖေ့အကြောင်းနားထောင်လို့ တောင်လာပြီ အဖိုးလေး အကြောင်းနားထောင်ဖို့ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားပါရစေနော်”

တီဂျူးက မျက်စောင်းထိုးကာ သူ့အပေါ်ခွတက်လိုက်သည်။ သူက ပက်လက်လှန် အိပ်ရင်း အလိုက်သင့်နေပေးလိုက်သည်။

တီဂျူးက သူမစောက်ပတ်ကို သူ့လီးကြီးနှင့်တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။

စောက်ရေများရှိနေသောကြောင့် အထစ်အငေါ့မရှိ လီးတဆုံး ဝင်သွားလေသည်။ ဆီစပ်နှစ်ခုကပ်သွားသောအခါမှ

တီဂျူးကသူ့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း

အဖိုးလေး ဦးတင်အောင်ချိုနှင့် အကြောင်းကိုပြောပြလေသည်။

                    

တင်အောင်ချို အသက် ၄၈နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော လူပျိုကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။

မျိုးနွယ်က ဒူးဝါးမျိုးနွယ်ဖြစ်ကာ အဖေပေးထားသော မျိုးနွယ်နာမည်ထက် တင်အောင်ချိုဟု ကိုယ်ဖာသာ

ကိုယ်ပြန်မှည့်ထားလေသည်။ တင်အောင်ချိုလုပ်ပုံက အိမ်ပေါ်မှ နှင်ချခံရသော

လုပ်ပေါက်ဖြစ်သော်လည်း အဖေ့အကို ဘကြီး ခင်မောင်ချိုကြောင့် သက်သာရာ ရလေသည်။

ဘကြီးက လူလူချင်း ခွဲခြားခွဲခြား လုပ်သော အလုပ်များ၊ အခွင့်ထူးခံသော အလုပ်များကို ကြည့်မရသောသူဖြစ်သည်။

ခေါင်းဆောင်ကောင်းတာသည် ခေါင်းဆောင်၏ သားသမီးကောင်းတာမဟုတ်။

ဖအေက ခေါင်းဆောင်မှုကောင်းလို့ စိတ်ဓာတ်ကောင်းလို့

အကျင့်သီလကောင်းလို့ မွေးလာတဲသားသမီး အလိုလို ကောင်းတယ်ဆိုသော

ပုံရိပ်အမွေဆက်ခံမှုကို ဆန့်ကျင်သူဖြစ်လေသည်။ လူတစ်ဦးတစ်ယောက်၏ ကောင်းခြင်းဆိုးခြင်းကို ထိုသူ၏လုပ်ရပ်ကို

ကြည့်၍သာ ဆုံးဖြတ်တတ်သောသူဖြစ်သည်။ လူအားလုံးနှင့် ကန့်လန့်ဖြစ်နေသော ဘကြီးသည် အိမ်မှာ သိပ်မနေ

တောသို့ဝင်ကာ

အမဲလိုက်ခြင်း၊ ဆေးဖက်ဝင် တောထွက်ပစ္စည်းများကိုရှာဖွေခြင်းတို့နှင့်သာ အချိန်ကုန်ဆုံးလေသည်။

ထိုအခါ စာထဲ စိတ်မပါသော တင်အောင်ချိုသည် ဘကြီးနှင့် တောသို့လိုက်ပါသွားတတ်သည်။ တူနှစ်ယောက်ရှိသည့်အနက်

တင်အောင်ချို့ကို ပိုချစ်သည်။ တင်အောင်ချိုကလည်း ဘကြီးနှင့် တပူးပူးတတွဲတွဲရှိတတ်သည်။

ဘကြီးက တင်အောင်ချို့အား သိုင်းသင်ပေးသည်။

အမဲလိုက်သော မုဆိုးပညာကို လက်ထပ်သင်ပေးသည်။ မြှား၊ ဒူးလေး၊ တူမီး၊

နှစ်လုံးပြူးစသော လက်နက်များကို ကျွမ်းကျင်စွာ ပစ်တတ်သည်အထိသင်ပေးသည်။ ထို့အပြင် သူ့တူ လူရာဝင်စေရန်

ကင်းလိပ်ရှောများဖမ်းကာ ဆီထုတ်၍ ကင်းလိပ်ရှောဆီဖြင့် တင်အောင်ချို့လီးကို လိမ်းစေသည်။ ထို့အပြင် ဆေးမြစ်တမျိုးကိုလည်း

အမှုန့်ကြိတ်၍ မုန့်ညှင်းဆီဖြင့်ရောကာ လိမ်းစေပြန်သည်။

ဘကြီးကျေးဇူးဖြင့် တင်အောင်ချို့လီးက အရှည်ရလက်မနီးနီးရှိကာ လုံးပတ်က သုံးမူးလုံးထက် အနည်းငယ်သာသေးသည်။

ထိုသို့ကျေးဇူးကြီးလှသော ဘကြီးသည် သူ့တူမ ဂျူးလိယက်

အခါလည်သမီး အရွယ်တွင် ပိုးထိဆုံးရှာသည်။

တင်အောင်ချို့ပုံစံက အသားကြေးနီရောင်သန်းနေကာ ခန္ဓာကိုယ်တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ဖြစ်သည်။ ရုပ်ရည်က သူလိုကိုယ်လိုပင်ဖြစ်သည်။

သို့သော် သူက ရွာနီးချုပ်စပ်သာမက သူတို့နယ်တကြောမှာ မိန်းမများဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသည်။

ကုသိုလ်ကံကောင်းပုံက တင်အောင်ချို အပေါင်းသင်းများက ဆွယ်၍ ဖာသွားချကြသည်။ တင်အောင်ချို ခေါ်လိုက်သော

မိန်းမက တကယ့်မိန်းမ မယ်တင်ဟုခေါ်ကြသည်။ မယ်တင်သည် မုန့်ကောင်းပါက ဝေစားတတ်သလို ဒုတ်ကောင်းရင်လည်း

မျှစားတတ်သူဖြစ်သည်။

မယ်တင့်ထံတွင် ဆန္ဒမပြည့်ဝ၍ အပြင်မှာဖြေရှင်းနေရသော ကတော်များ၊ အပျော်အပါးကို ဝါသနာပါသော လူချမ်းသာ

အသိုင်းအဝိုင်းမှ မိန်းမများ စသောအဆက်အသွယ်များရှိသည်။ မယ်တင်ကြုံဖူးသမျှ ယောက်ျားများထဲတွင် တင်အောင်ချိုသည်

ကျားဆိုမှကျား ဟုဆိုရလောက်အောင် တကယ့်ယောက်ျား တယောက်ဖြစ်သည်။

ဘကြီးဖြစ်သူ၏ ထိန်းကျောင်း လေ့ကျင့်ပေးမှုကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကြွက်သားများက ရောမစစ်သည်အလား ထင်မှတ်ရသည်။

လီးကြီးကလည်း စံချိန်မှီကာ သံချောင်းတချောင်းလို တောင့်တင်းသည်။ လိုးပြန်တော့လည်း သက်လုံကောင်းကာ

ခါးအားသန်ပုံကလည်း ပြောစရာမလို သုတ်ထိန်းနိုင်မှုကလည်း အနဲဆုံး နှစ်နာရီကြာသည်။ မုန့်ညှင်းဆီဖြင့် ရောလိမ်းရသော

ဆေးမြစ်ကြောင့် ဖြစ်လေသည်။

အစစအရာရာပြည့်စုံသော တင်အောင်ချိုကို မယ်တင်က လက်လွှတ်မခံ။ သူမ၏ အဆက်အသွယ်များဖြင့် ပေးတွေ့သည်။

မောင်တယောက်လို သဘောထားကာ ဆက်ဆံသည်။

အရောင်မပါသော မျှတသည့် အပေးအယူများကြောင့် တင်အောင်ချိုကလည်း မယ်တင့်ကို ကျောမခိုင်းပဲ တွဲစားသည်။နဂိုကလည်း

လူရေလည် ယခု မယ်တင်၏ အသင်အပြပြုစုမှုများကြောင့် တင်အောင်ချိုသည် မကျမ်းကြေကာ

စားနေကျကြောင်ဖားကြီးဖြစ်လာသည်။

ဘယ်မိန်းမမှ အတည်မယူပဲ ရသလောက်အစုံစားသည်။ အသက်၂၃နှစ်မှ ယခု ၄၈နှစ်အထိ ၂၅နှစ်တာပတ်လုံး

အပြာရောင်ဆားငန်ရေကို အားရပါးရသောက်သုံးခဲ့လေသည်။

သို့သော် ညတညတွင်မူ တင်အောင်ချို ဆီးအရမ်းအောင့်ကာ နိုးလာသည်။ ညအိပ်ယာဝင်ကာနီး ရေတပုလင်းလုံး

သောက်လိုက်မိ၍ဖြစ်သည်။

အပေါ့သွားရန် အောက်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူတို့အိမ်အပေါ်ထပ်က သူ့အကို လင်မယားက တခန်း သူ၊ သူ့တူလင်းသူနှင့်

တူမဖြစ်သူဂျူးလိယက်တို့က တခန်းစီ သပ်သပ်ဖြစ်ကြသည်။

အောက်သို့ရောက်သောအခါ အိမ်သာဆီသို့ တန်းလာခဲ့သည် အပေါ့ပါးသွားပြီးနောက် အပေါ်တက်ရန် လှေခါးဆီအသွားတွင်

ဧည့်ခန်းထဲမှ တဖတ်ဖတ်မြည်သော အသံကြားလိုက်ရသည်။

အသံကတိုးတိုးလေး ဖြစ်သည်။ တော်ရုံ နားပါးသောသူပင် မကြားရ။ သူက တောလိုက်ခဲ့ဖူးသူပီပီ နားပါးလှသောကြောင့်သာ

ကြားရခြင်းဖြစ်သည်။

ခြေသံလုံလုံဖြင့် နံရံကပ်ကာကြည့်လိုက်တော့ လူသားနှစ်ဦး နှစ်ခုံတွဲ ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် ထပ်အိပ်နေသည်ကို မြင်ရသည်။

လိုးနေခြင်းဖြစ်ကြောင်း နားလည်လိုက်သည်။

ဘယ်သူတွေများလဲ ဟုသိရန် အသာငြိမ်ကာ ဆက်ချောင်းနေလိုက်သည်။စကားပြောသံများ အရ လင်းသူနှင့် ဂျူးလိယက်

ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ဂျူးလိယက်က လင်းသူကို မြန်မြန်ပြီးအောင် လိုးရန် လော်ဆော်နေခြင်းဖြစ်သည်။

တယောက်ယောက်သိသွားပါက မိုးမီးလောင်မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ အခန်းထဲမှာ လိုးလို့ရလျက်သားဖြင့် အတတ်ဆန်းကာ

ဧည့်ခန်းကိုမှရွေးသော လင်းသူကို ပြစ်တင်နေခြင်းဖြစ်သည်။

ဒီကလေးတွေ ဘယ်ချိန်ကထဲက လိုးနေသည်မသိ။ မဆို စားလို့ကောင်းမှန်းသိနေသော တင်အောင်ချိုသည်

သူ့တူမ ဂျူးလိယက်ကို စိတ်ဝင်စားလာသည်။ တူမအရင်းကို လိုးရသည့် အရသာက

သူတခါမှ မခံစားဖူးသော အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ဂျူးလိယက်ကို ဘယ်လို ဖန်ရမလဲ ဆိုတာကို တွေးရင်း အပေါ်သို့ အသာပြန်တက်လာခဲ့တော့သည်။
.................................................


ဟိုအရင်က မသိလိုက် မသိဘာသာနေခဲ့သော ဂျူးလိယက်၏ အလှတရားများကို ချိုကြီးတယောက် ကြည့်ကာကြည့်ကာဖြင့်

စိတ်ကူးယဉ်ကမာ္ဘထဲတွင် ခေါ်လိုးနေမိသည်မှာ အကြိမ်ကြ်ိမ်ပင်ဖြစ်တော့သည်။

မစားကောင်းသော အသီများမို့ ဂျူးလိယက်အမေ မရီးတုန်းကထဲက ရှောင်နေခဲ့သည်။

ကိုယ်ကအပြင်မှာ မဆို အစုံစားလို့ရနေတာဖြစ်ရာ အိမ်တွင်းမှာ ထပ်ကဲရင် လွန်သွားပြီဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်ခံယူကာ

ရှောင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုချိန်မှာတော့ ကိုယ့်ထက် လက်သွက်သော

တူတော်မောင်က အိမ်ထဲမှာပင် ရှာဖွေစားနေချေပြီ။ အဲ့လိုတော့ နောက်ကောက်အကျမခံပဲ အမှီလိုက်ရမည်။

ချိုကြီး ညစာစားပြီး စာထိုင်ဖတ်နေတုန်း အပေါ့သွားချင်လာသဖြင့် နောက်ဖေးသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုချောင်

ဘေစင်တွင် ဂျူးလိယက် တယောက်ထဲ ပန်းကန်များဆေးနေသည်။

ချိုကြီး အပေါ့အပါးသွားပြီးသောအခါ လီးအတောင်သားဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။

သူထွက်လာတာမြင်တော့ ဂျူးလိယက်က

“လေးချို လာဆေးလိုက်ပါ”

ဟုဆိုကာ ဘေးဖယ်ပေးမည် အပြုတွင် ချိုကြီးက အဖယ်မခံပဲ

“ရတယ် သမီး လေးချိုဒီတိုင်းဆေးလိုက်မယ်လေ”

ဟုဆိုကာ ဂျူးလိယက်၏ နောက်မှဝင်လိုက်ကာ သူ့လီးကြီးဖြင့် ဂျူးလိယက်ဖင်ကြားသို့ ထောက်ထားလိုက်သည်။

ချိုကြီးက ထောက်ထားရင်း လက်ဆေးနေလိုက်သည်။

သူ့နှာခေါင်းမှ ရူထုတ်လိုက်သောလေက ဂျူးလိယက်လည်တိုင်လေးကို သွားရောက်ရိုက်ခတ်နေသည်။

ချိုကြီးက အချိန်အနည်းငယ်ကြာအောင်

ထောက်ပြီး လက်ဆေးနေလိုက်ပြီးမှ ကိုယ်ခန္ဓကိုအသာခွါကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

ဂျူးလိယက်မှာ ရုတ်တရက် ဉီးလေးဖြစ်သူ၏ ပုံမှန်မဟုတ်သော အနေအထိုင်များကြောင့် အံ့သြနေသည်။

အရင်ကတုန်းက လေးချိုသည် သူ့ကိုရှိတယ်လို့တောင်ထင်တာမဟုတ်။ အခုကြုံတွေ့ရသည့်ပုံစံကို ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့

လေးချို ရင်ခွင်ထဲရောက်ကာ

လီးကြီးဖြင့် အထောက်ခံလိုက်ရခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။

ဂျူးလိယက်မှာ ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်လှုပ်ရှားလာကာ အရေစိမ့်လာတော့သည်။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ဘယ်လိုဆက်ဖြစ်ကြတာလဲ အဖိုးလေးက တီဂျူးကို တခါထဲ တန်းမလိုးဘူးလား “

အေးအေးဆေးဆေး နားမထောင်ပဲ ဖြတ်မေးကာ ဇိမ်တွေ့နေသော ကိုစောကို ဂျူးလိယက်တယောက် မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။

လက်ရှိ သူတို့အနေအထားက လိုးနေတာမဟုတ်ပေမယ့်

ဂျူးလိယက်က ကိုစောအပေါ်ခွထားကာ ကိုစောလီးကြီးက သူမစောက်ပတ်ထဲ တဆုံးဝင်ကာ သူမစောက်ပတ်ကလည်း

ကိုစောလီးကို ဆွဲစုပ်ယူထားလေသည်။

ကိုစောလီးကြီးက သူမစောက်ခေါင်းထဲတွင် မာသထက်မာလာတာကို

ဂျူးလိယက်ခံစားနေရသည်။ ကောင်လေးတော့ သူမ၏ အပြာရောင်အဖြစ်အပျက်များရဲ့ ဖမ်းစားခြင်းခံနေရပြီဟု သိလိုက်သည်။

ဂျူးလိယက်က

သူမ၏ ဖင်တွေကို စကောလှိမ့်သလို အသာလှိမ့်ပေးနေရင်း ကိုစောမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည်ကာ ဆက်ပြောပြလေသည်။

“ဘယ်တခါထဲတန်းလိုးရမှာလဲ မင်းအဖိုးလေးက နေ့တိုင်းပုံမှန်လာထောက်တာကိုက ၅ရက်လောက်ရှိတယ်”

“ဟာ အဖိုးလေးက တကယ့်လူပဲ”

“ဟင်း ​တကယ့်လူမှ သူလိုလူ ရှားတယ်”

“ဘာဖြစ်လို့လဲတီလေးရဲ့”

“ပြောပြမယ် ဖြတ်ဖြတ်မပြောစမ်းနဲ့ဟာ အဲ့လိုထောက်နေရင်းနဲ ၅ရက် ၆ရက်လောက်နေတော့ တဆင့်တက်လာတယ်”

“ဘယ်လိုတက်တာလဲ”

“သူက ထောက်ပြီးတော့ တီဂျူးလည်တိုင်လေးကို နမ်းသွားတယ်လေ အဲ့လိုလုပ်လာတော့ တီဂျူးနဲနဲတင်းသွားတယ် ။

နောက်နေ့အဲ့လိုနမ်းတော့ လေးချို အဲ့လို လာလာမလုပ်နဲ့ မကြိုက်ဖူးလို့ပြောလိုက်တယ်”

“အဖိုးလေးတော့ စိတ်ပိန်သွားမှာ သေချာတယ်”

“ဟား ဟား ဟား မင်းထင်တာ တခြားစီကွ အဖိုးလေးလို မကျမ်းကြေတဲ့ ယောက်ျားမျိုး မတွေ့ဖူးသေးဘူး

ဘာပြန်ပြောလဲဆိုတော့ နင်က ဒီလို မထိတထိဆွနေတာ မကြိုက်မှန်းသိပါတယ်

နင်ကြိုက်တာ လုပ်ပေးမယ် ဒီနေ့ည ငါ့အခန်းကိုလာခဲ့တဲ့”

ဂျူးလိယက်က ပြောပြနေရင်း သူမ၏ ဖင်တွေကို အသာလှုပ်ပေးနေသည်။ ကိုစောမှာ တီဂျူးမျက်နှာကို ကြည့်ကာ

စိတ်ထသထက် ထလာလေသည်။

“အဖိုးလေးက အပေါ်စီးကနေ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောတာပဲ”

“အဲ့လိုပြောလို့ တီဂျူးလဲ ပြန်ပြောတာပေါ့ ရာရာစစ လေးချို စကားပြောတာ ကြည့်ပြောဆိုတော့ သူက အေးအေးဆေးဆေးပဲ

ကြည့်ပြီး မြင်တာတွေ ပြောရရင်

မကောင်းပါဘူးဟာ နင်နဲ့ လင်းသူ ဘာလုပ်တယ်ဆိုတာ ကြည့်ပြီးပြီ အကိုကြီးကို ပြောရမလား မပြောရဘူးလားဆိုတာ

ညကျမှ နားထောင်မယ် လင်းသူ ငှက်ဖျားထနေလို့ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး

အဲ့တော့ ငါ့ဆီလာခဲ့ ဆိုပြောချင်တာပြောပြီး ပြန်ပြောတာတောင်နားမထောင်တော့ဘူး တန်းထွက်သွားတော့တာပဲ”

“ဆက်ပြောပါဦး တီဂျူး တကယ်နားထောင်ရတာဖီးပဲ”

ဂျူးလိယက် သူမဖင်များကို အသာ လှိမ့်ပေးနေခြင်းဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ တဆုံးဝင်နေသော ကိုစောလီးကြီး၏

တချောင်းလုံးမွေနေသော အထိအတွေ့ကို တစိမ့်စိမ့်ခံစားရင်း ဆက်ပြောပြလေတော့သည်။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
လေးချိုအခန်းရှေ့သို့ရောက်သောအခါ ဂျူးလိယက် အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။ အသင့်စောင့်နေသော လေးချိုက

ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုပ်တော့သည်။ လေးချိုနမ်းပုံက ရမက်ထန်ကာ ပြင်းရှသည်။

နူးညံ့မှုထက် သွေးသားရမက်ကို ထကြွစေသော အထိအတွေ့ကပိုသည်။ ဂျူးလိယက်မှာ အနမ်းခံရင်း သွေးသားထကြွကာ

စောက်ရေများစိမ့်လာတော့သည်။

လေးချိုက နမ်းစုပ်နေရင်း သူမကိုယ်ပေါ်ရှိ တထည်ထဲသော ဗဂျားမားကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း

ဗလာကျင်းကာ ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်ချလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်စလုံး တုံးလုံးဖြစ်သွားပြီဆိုမှ ချိုကြီးက ဂျူးလိယက်ကို ခုတင်ထက်သို့ ပွေ့ကာခေါ်လာခဲ့သည်။

ခုတင်ပေါ်သို့ရောက်သောအခါ ဂျူးလိယက်ကို ပက်လက်အိပ်စေကာ သူမပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲ၍

ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်လေသည်။

ချိုကြီးတယောက် တူမဖြစ်သူ ဂျူးလိယက်အား စေတနာအပြည့်ဖြင့် ရက်ရက်ရောရော ဘာဂျာမှုတ်ပေးလေတော့သည်။

နှာခေါင်းထဲ စူးခနဲ့ ဝင်လာသော ဂျူးလိယက်၏ အနံ့ကို နှစ်ခြိုက်စွာ ရူရှိုက်ရင်း စောက်ပတ်ကို

လျှာဖြင့်အပြားလိုက် ပင့်ယက်လေသည်။ စောက်စိကို စုပ်ပေးသည်။ ဂျူးလိယက်ကတော့ တွန့်တွန့်လူး၍ လက်နှစ်ဖက်က

လက်သီးဆုတ်ရင်း တကိုယ်လုံးတွန့်လိန်

အံကြိတ်ကာ အရသာတွေ့နေသည်။ လေးချို၏ အစုပ်အယက်များထဲတွင်မြောနေတုန်းမှာပဲ လေးချိုက သူ၏ လက်ညိုးနှင့် လက်ခလယ်ကို

သူ၏စောက်ပတ်ထဲနှင့် ဖင်ထဲသို့ တပြိုင်နက်ထိုးကာ အသာညှောင့်ပေးနေတော့သည်။

                    

ဂျူးလိယက်မှာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာကာ တကိုယ်လုံး ကော့တက်လာသည်။ ကောင်မလေး လမ်းဆုံးရောက်တော့မည်ကို

သိရှိနေသော ချိုကြီးက စောက်ပတ်ထဲမှ လက်ညိုးကိုထုတ်ကာ လက်ညိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဂျူးလိယက်ဖင်ထဲသို့ထဲ့၍

လှည့်ပေးနေသည်။

ချိုကြီးက လက်ချောင်းများကို အသွင်းအထုတ်မလုပ်ပဲ

တဆုံးထဲ့၍ ဝက်အူရစ်သလို လှည့်ပေးကာ စောက်စိကိုစုပ်ပေးနေဆဲမှာပင် ဂျူးလိယက်တစ်ယောက် စောက်ခေါင်းထဲမှ

စောက်ရေများပွက်ခနဲ့ပွက်ခနဲ့ ထွက်ကာ တကိုယ်လုံးယမ်းခါလျက် ပြီးသွားလေသည်။ ချိုကြီးက လှည့်နေသော လက်ချောင်းများကို

မရပ်ပဲ ဆက်လှည့်ပေးနေကာ ဂျူးလိယက်နားနားသို့ကပ်ကာ

“ကောင်းလားသမီး”

မှေးစင်းနေသော ဂျူးလိယက် မျက်လုံးများပွင့်လာကာ ချိုကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလေသည်။

“လေးချို သမီးကို ဖင်လိုးပေးမယ်နော်$

ချိုကြီးက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် လှည့်ပေးနေသော လက်ချောင်းများကို ဖင်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့သည်။

ဂျူးလိယက်မှာ ဖင်ထဲမှ ဟာခနဲ့ဖြစ်ကာ တခုခုကို

လိုလားတောင့်စိတ်များဖြစ်လာသည့်အတူ ဖင်မခံဖူးသောကြောင့်လည်း စမ်းသပ်ကြည့်လိုစိတ်များ ပေါ်ပေါက်လာလေသည်။

အသာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

“သမီး လေးချိုကို လေးဖက်ထောက်ပေးနော်”

ဂျူးလိယက် ကထကာ လေးဖက်ထောက်နေချိန် ချိုကြီးက အိပ်ယာဘေးမှ ဂျယ်ဘူးကို အသာယူ၍ လက်ထဲသို့ညှစ်ကာ

သူ၏လီးကြီးပေါ်သုတ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ဂျူးလိယက်၏ ဖင်ဝကို သူ့လီးကြီးဖြင့် အသာတေ့ကာ

ဖြေးဖြေးချင်းဖိသွင်းလေတော့သည်။

“ဂျူးလေး ကိုကြီး သွင်းနေတုန်း ကိုယ့်အစိကို ဖာသာပွတ်ပေးနေ တမျိုးကောင်းတယ်”

အခေါ်ဝေါ်တွေက ပြောင်းသွားချေပြီ။ ဂျူးလိယက် စောက်စိပွတ်ကာ ဖီးတက်နေတုန်း ချိုကြီးက ဖင်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်စေရန် ​

အသာချော့သွင်းနေတော့သည်။ လီးတဆုံးဝင်သောအခါ အသာလေးကပ်ညှောင့်ပေးနေသည်။ ဖင်ခေါင်းပေါက်ကား

တင်းကြပ်စီးပိုင်ကာ စောက်ပတ်လိုးရတာထက် ပို၍ဇိမ်တွေ့နေသည်။

ဂျူးလိယက်မှာ ဖင်ခေါင်းတခုလုံးတင်းကာ ကျိန်းနေသော်လည်း နာကျင်မှုများကပင် အရသာတွေ့ကာ ဖီလင်ပိုတက်လာတော့သည်။

“အား အမလေး ကိုကြီးရဲ့ အား အ အား ကောင်းတယ် ဆောင့်ပါတော့ ဆောင့်ပေးပါတော့ အား အာ”

ဂျူးလိယက်၏ ညီးသံကို ကြားရသောအခါ ကောင်မလေး အရသာတွေ့နေပြီဖြစ်ကြောင်း ချိုကြီး သဘောပေါက်လေသည်။

အသာကပ်ညှောင့်နေရာမှာ

ဂျူးလိယက်ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ ဂျူးလိယက်မှာ နာကြင်သော်လည်း တဖြေးဖြေးဖင်ဇိမ်တွေ့လာကာ

အပြတ်ဟော့လာတော့သည်။

ဖင်ကိုကော့ပေးရုံမက နောက်သို့ပါ အလိုက်သင့်တွန်းပေးလေသည်။

“အား ကိုကြီး လိုး ဖင်ကို ဆောင့် ဖင်ခံရတာ အား ကောင်းလွန်းလို့ပါ အား အား အား”

ဂျူးလိယက်တယောက် ဖင်ခံရင်း စောက်စိပွတ်ကာ အပြီအပြင်ဟော့နေတော့လေသည်။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“အဲ့ဒီညက တညထဲနဲ့ကို လူဖြစ်ရကျိုးနပ်တာ ကိုစောထကွာ တီဂျူး မနေနိုင်တော့ဘူး လိုးပေးတော့”

ဟုပြောကာ ဂျူးလိယက်မှာ ယခင် အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်ပြောရင်း ဟော့လာသဖြင့် တူဖြစ်သူကို

လိုးပေးရန်တောင်းဆိုလေတော့သည်။

ကိုစောလည်း တီဂျူးသူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းသည်နှင့် ထကာ လေးဖက်ထောက်ပေးနေသော တီဂျူး၏

နောက်သို့ပြူထွက်နေသော စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ့လီးကို

တဆုံးဆောင့်ထဲ့လိုက်လေသည်။ စောက်ရေ တောက်တောက်ကျနေသောကြောင့် လီးကြီးမှာလည်း လျှောခနဲ့

တဆုံးဝင်သွားတော့သည်။

လီးတဆုံးထဲ့ပြီးသည်နှင့် ကိုစောက တောက်လျှောက် အားကုန်ဆောင့်လိုးလေသည်။

တူဝရီးနှစ်ယောက်စလုံးမှာ နဂိုကထဲက ဟော့နေသောကြောင့် သိပ်ကြာကြာပင်မဆောင့်လိုက်ရပါ။

တီဂျူး၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားများက ကိုစောလီးကို စုပ်ယူညှစ်ဆွဲလာတော့သည်။ တီဂျူးတယောက် ပြီးတော့မည်ကို

ရိပ်မိသော စောမွန်မှာ ဆောင့်ချက်မကျစေရန် အထူးသတိပြုကာ လိုးပေးနေသည်။

သူ၏လီးကို ဆွဲညှစ်လိုက်သောအခါမှာတော့ ကိုစောလည်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်စေရန်

ဖိကပ်ကာ သုတ်ရေများတထုတ်ထုတ်ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။

တညလုံး တူဝရီးနှစ်ယောက် မဆုံးနိုင်သော ချစ်ပွဲကြီးကို အကြိမ်ကြိမ်အခါအခါ ဆင်နွှဲကြသည်။ ထိုညမှစ၍ တီဂျူး

မပြန်ခင်အထိ ညတိုင်း လိုးကြသည်။ တီဂျူး ရန်ကုန်ပြန်တော့လည်း

စောမွန်က တလတခါလောက်လိုက်သွားကာ လိုးလေသည်။ နောက်ဆုံး စောမွန်တစ်ယောက် ရန်ကုန်မှာ

ဆိုင်ပြာင်းဖွင့်ရန်ပင် စီစဉ်နေလေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ။



လှထိတ်ခေါင် (စ/ဆုံး)

  လှထိတ်ခေါင် (စ/ဆုံး)

ဇာတ်လမ်း – မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

ဒေါ်လွင်မာထက် ဆိုသည်မှာ ‘ထက်’ ဆောက်လုပ်ရေး ကုမ္ပဏီကြီး၏ ပိုင်ရှင်လည်း ဖြစ်သည်။ သူမသည် ကိုယ်တိုင်က အင်ဂျင်နီယာတစ်ဦး ဖြစ်သည့်အပြင် ပြည်ပသို့လည်း အကြိမ်ကြိမ် သွားရောက်၍ သင်တန်းအမျိုးမျိုး တက်ရောက်အောင်မြင်ခဲ့သူ တစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။ သူမသည် လုပ်ငန်းလုပ်ရာတွင် စေ့စပ်သေချာသည်။ တိကျ ပြတ်သားသည်။ စေတနာ ကောင်းသည်။ လုပ်ငန်းနှင့် ပတ်သက်လျှင် မည်သူ့ကိုမှ အားမနာတတ်။ တိတိကျကျ ဆောင်ရွက်တတ်သည်။

လွင်မာထက်၏ လက်ထက်ကြမှ ကုမ္ပဏီ၏ လုပ်ငန်းများသည် အံသြဖွယ် အောင်မြင်၍လာရပြန်တော့ လွင်မာထက်၏ ဂုဏ်သတင်းက စီးပွားရေး လောကတွင် သတင်းကြီးခဲ့သည်။ ထိုဂုဏ်သတင်းတို့တွင် လွင်မာထက်၏ ဆောင်ရွက်မှု အောင်မြင်မှု၊ အရည်အချင်းရှိမှုတွေသာမက သူမ၏အလှဂုဏ် သတင်းကလည်း ကြီးမားလှသည်။

အသက် (၂၆) နှစ်အရွယ် လွင်မာထက်သည် ငယ်စဉ်ကလို နုနယ်လှပမှုမျိုး မဟုတ်ဘဲ ပြည့်စုံသော အလှပိုင်ရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။ ပင်ကိုယ်အရည်အချင်းကလည်းရှိ ဓနဥစ္စာကလည်း ပြည့်စုံလှရက်လွန်းသူ တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်နေပြန်တော့ လွင်မာထက်ကို တမ်းတမက်မောသူများ လက်တွဲလိုသူများ ကမ်းလှမ်းသူများဖြင့် ဝိုင်းဝိုင်းလည်၍ နေရသည်။

လွင်မာထက်တွင် ချစ်တတ်တဲ့ နှလုံးသား ကြင်နာတတ်တဲ့ စိတ်တွေက မရှိတာတော့ မဟုတ်ပါ။ သို့ရာတွင် သူမ ဘဝတက်လမ်းအတွက် ကြိုးစားခဲ့ရခြင်း၊ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေများကြောင့် သိုသိပ်စွာ နေခဲ့ရခြင်းတို့ကြောင့် အရွယ်ရောက်သူ ကျန်းမာသန်စွမ်းသူတိုင်း ခံစားရမြဲ ဓမ္မတာဖြစ်လေသော သွေးသား ဆန္ဒများကိုပင် မျိုသိပ်၍ ချိုးနှိမ်ကာ ထားခဲ့ရလေသည်။

——————————————-

မျိုးဝင်းပိုင် တစ်ယောက် အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်မှာ တစ်လကျော်ကျော်မျှပင် ရှိခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုကာလအတောအတွင်း မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူ၏ အလုပ်တာဝန်များကို ကျေပွန်စွာ ဆောင်ရွက်ခဲ့၏။ လွင်မာထက်က မျိုးဝင်းပိုင်ကို သူမ၏ ရုံးခန်းထဲသို့ခေါ်ကာ မကြာခဏ အလုပ်ခိုင်းစေတတ်သည်။ ထို့ပြင် မျိုးဝင်းပိုင်ကို လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ရုံးခန်းထဲသို့ ခေါ်၍ အလုပ်များလုပ်စေခဲ့ရာတွင် ဆောင်ရွက်ရန် အလုပ်များပြီးလျှင် သူမသည် မျိုးဝင်းပိုင်ကို အအေး၊ ကော်ဖီ၊ မုန့် စသည်တို့ဖြင့် ဧည့်ခံကျွေးမွေးလျှက် စကားစမြည် ပြောတတ်သေးသည်။

ထိုအခါမျိုးတွင် ရင့်ကျက်တည်ငြိမ် အိန္ဒြေရှိလွန်းသော ဒေါ်လွင်မာထက်၏ ဟန်ပန်မျိုး မဟုတ်တော့။ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ရင်းနှီးခင်မင်လွန်းစွာဖြင့် ရှိနေသော ငယ်သူငယ်ချင်းမလေး တစ်ဦးပမာ အသွင်မျိုးကို ဆောင်ကာ ရယ်ရယ်မောမော နောက်နောက်ပြောင်ပြောင်ဖြင့် လွင်မာထက် တစ်ယောက် ရှိနေတတ်လေသည်။ ထိုသို့သော အခါမျိုးတွင် ခေါ်ဝေါ်သုံးနှုန်းသော အခေါ်အဝေါ်လေးတွေကလည်း တမျိုးလေး ပြောင်းသွား၏။ မျိုးဝင်းပိုင်ကို လွင်မာထက်က “မောင်လေး” ဟု ခေါ်ဝေါ်သုံးနှုန်းသည်။

မျိုးဝင်းပိုင်ကတော့ စ၍အလုပ်မဝင်မှီ အင်တာဗျူးဖြေကတည်းက “မမ” ဟုသာ သုံးစွဲခဲ့ရာမှ ယခုတော့ “မမထက်” ဟုပင် တရင်းတနှီး ခေါ်ဝေါ်၍နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ နှစ်ဦးတည်းရှိနေသော အခါမျိုးတွင် ပေါ့ပါးလတ်ဆတ်၍နေသော “မမထက်” ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို မျိုးဝင်းပိုင်သည် တိတ်တခိုး ငေးကြည့်မိတတ်သည်။ ကြည့်ဖန်များလာတော့ မျိုးဝင်းပိုင်သည် ခပ်ရဲရဲပင် ငေး၍ ကြည့်တတ်လာသည်။ ဒီလိုဖြစ်အောင်ပင် လွင်မာထက်က ဖန်တီးပေးနေတာလား မသိ။

ဒါတင်မဟုတ်သေးပါ။ မျိုးဝင်းပိုင်သည် မမထက်၏ ချောမောလွန်းသော မျက်နှာလေးနှင့် အပြုံးလှလှလေးတင်သာမက မမထက်၏ အချိုးကျနစွာဖြင့် ရှိနေသော လှပလွန်းသည့် ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ ငေး၍ ကြည့်တတ်သည်။ သူရှိရာဖက်သို့ တခါတရံမျိုးတွင် ကျောခိုင်းကာ သွားလာလှုပ်ရှားနေသော မမထက်၏ တပွေ့တပိုက်ကြီးဖြစ်ကာ အိထွေးတုန်ခါလျှက်ရှိသော ဖင်သားကြီးများကိုလည်း မျိုးဝင်းပိုင် တစ်ယောက် မျက်တောင်မခတ်ကြည့်ကာ ရမ္မက်များ ထန်ခဲ့ရသည်မှာလည်း ကြိမ်ဖန်မနည်းတော့ပေ။

မျိုးဝင်းပိုင် တစ်ယောက် မမထက်ကို စိတ်ကူး၍ သာယာတတ်လာသည်။ မမထက်ကို စွဲလန်းတမ်းတရင်း စိတ်ကူးယဉ်ကာ သာယာနေခဲ့ရသော အကြိမ်များလည်း တဖြေးဖြေးများ၍လာခဲ့ရသည်။ အချိန်ကာလ တဖြေးဖြေး ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မျိုးဝင်းပိုင်သည် မမထက်ကို စွဲလန်းသထက် စွဲလန်းတမ်းတကာ ရင်မောစွာဖြင့် ချစ်ခဲ့မိပေပြီ။

မမထက်သည်လည်း မျိုးဝင်းပိုင်ကို ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံလာကာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ အနီးသို့ သူမသည် တဖြေးဖြေး နီးကပ်စွာဖြင့် ရောက်၍လာခဲ့ရပေသည်။ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ မျက်နှာလေးကို ဂရုတစိုက် ကြည့်လိုက်မိသော အချိန်ကစ၍ သူ၏နုငယ်သော မျက်နှာလေးသည် သူမ၏ရင်ဝယ် ငြိတွယ်ခဲ့ရလေသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ပြောဟန် ဆိုဟန် လှုပ်ရှားဟန်လေးများကို တွေ့ဖန်များလာတော့ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်ကို ခင်တွယ်လာခဲ့ရသည်။

တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရင်းနှီး၍လာခဲ့ရပြန်တော့ မျိုးဝင်းပိုင်၏ အပြုံးလေး မျိုးဝင်းပိုင်၏ စကားသံလေးတို့ကို လွင်မာထက်က စွဲလန်း၍လာခဲ့ရသည်။ သူမသည် ဘယ်နေရာဘဲရောက်ရောက် ဘာဘဲလုပ်နေ လုပ်နေ မျိုးဝင်းပိုင်၏ပုံရိပ်က လွင်မာထက်၏ အတွေးအာရုံထဲတွင် သွားလာလှုပ်ရှားနေခဲ့ရသည်။ လွင်မာထက်၏ ရင်တွင်းမှ တစ်ခုတည်းသော နှလုံးသည်း ပွတ်သည် ရှင်သန်လာခဲ့ရပြီး နွေးထွေးသော ရင်လှိုင်း ဂယက်လေးများနှင့်အတူ အချစ်များစွာတို့ကို ပေါက်ပွားကာ သူမ၏ အသွေးအသားများထဲသို့ စိမ့်ဝင်ပျံ့နှံ့စေခဲ့ရပြီဖြစ်၏။ “မမထက်” သည် မောင်လေးကို အချစ်များစွာဖြင့် စွဲလန်းမြတ်နိုးစွာ ချစ်ခဲ့ရလေပြီ ဖြစ်တော့၏။

ချစ်သောသူနှင့် ဆုံတွေ့နေရသော အချိန်လေးအတွင်းဝယ် လွင်မာထက်၏ရင်ဝယ် အေးချမ်းကြည်နူးစွာ ခံစားနေရသည်။ ထို့ပြင် ချစ်သူအပါးတွင် ရှိနေစဉ်အခါတွင် သူမသည် နုငယ်ကာ ဆယ်ကျော်သက်လေးသဖွယ် ဖြစ်သွားရပြီး လန်းဆန်းပေါ့ပါး၍ နေခဲ့ရသည်။

မမထက်သည် ချစ်သူအပါး၌ ရှိနေချိန် ကာလလေးကို ကြိမ်ဖန်များစွာ ကြုံတွေ့ချင်လာသည်။ ထိုအချိန်လေးကိုလည်း ကာလကြာရှည်စွာ ရှိစေချင်လာသည်။ အတူနေရရင်ဟူသော စိတ်ကူးလေးတွေက လွင်မာထက်၏ရင်ဝယ် မကြာခဏဆိုသလို ပေါ်ပေါက်၍ ခံစားနေရသည်။

“မောင်လေး” ကလည်း သူမအပေါ် စိတ်ဝင်တစား ရှိလာသည်ကို မမထက်သည် မိန်းမသားပီပီနှင့် နေခဲ့သည်။ ထိုသို့ စတင်၍ သိလိုက်ရသော အချိန်တွင် သူမခံစားလိုက်ရသော ကြည်နူးမှုမျိုးသည် လွင်မာထက်အဖို့ ဒီတသက် ဒီတစ်ခါသာ ခံစားရဖူးသည် ဖြစ်သည်။ သူမကို စိတ်ဝင်တစားရှိနေသူ သူမချစ်မိသူ တစ်ယောက်က ချစ်တဲ့အကြောင်းတွေကို ဖွင့်ဟလာစေကြောင်း တိတ်တခိုး ဆုတောင်းနေမိခဲ့သည်။ ချစ်မိသူမှ ဖွင့်ဟလာနိုင်စေရန်လည်း လွင်မာထက်သည် လမ်းကြောင်းပေးခဲ့သည်။ ဒါ့အပြင် အမူအရာများဖြင့်လည်း လမ်းခင်းပေးခဲ့သည်။ ဒီလို လမ်းကြောင်းပေးခဲ့ရသော အကြိမ်တို့သည်လည်း မရေတွက်နိုင်တော့ပေ။ ကြိမ်ဖန်များစွာပင် ဖြစ်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပိုင်းခြားထားသော သာမန် ဝန်ထမ်းငယ်လေး တစ်ယောက်နှင့် ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်ဟူသော တံတိုင်းသည် ကြီးမားထူထဲလွန်းလှသည်။ ချစ်မိသောသူမှ သူမဆီသို့ ထိုတံတိုင်းအား ကျော်လွန်အောင် ထိုးဖောက်နိုင်စွမ်း မရှိခဲ့ပေ။ အင်အားကြီးမားသော သူမကသာ ထိုတံတိုင်းကို ချိုးဖျက်၍ ချစ်သူအတွက် လမ်းခင်းရမည်သာ ဖြစ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်ကို ပိုင်းခြားထားသော ကြီးမားထူထဲ လွန်းသည့် ထိုတံတိုင်းကို ချိုးဖျက်နိုင်ရန် အင်အားတွေ သူမတွင် ရှိနိုင်ပါ့မလားဟူသော အတွေးတွေက အချစ်ကို တမ်းတနေရသော လွင်မာထက်၏ ရင်ကို ခိုဝင်၍ လာခဲ့ရပါတော့သည်။

“…သမီးရေ…..ခဏ…”

“…ဟုတ်ကဲ့…မေမေ….”

ရုံးသွားရန်အတွက် ထွက်လာခဲ့သော လွင်မာထက်သည် ဧည့်ခန်းထဲသို့ အရောက်မှာပင် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်သိန်းလွင်က လှမ်း၍ခေါ်လိုက်သဖြင့် မိခင်၏ အနားသို့ ရောက်၍သွားရသည်။ ပြီးတော့ မိခင်ဖြစ်သူ၏ရှေ့ရှိ ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။

“….မေမေ…ဘာများပြောမလို့လဲ….ဟင်…”

“….တခြားမဟုတ်ပါဘူး… သမီးရယ်…. မေမေ… တရားစခန်း တစ်လဝင်ဖို့အတွက် ကိစ္စပါ……”

“….ဝင်လေ မေမေရာ၊ အိမ်မှာလည်း မသိန်းနုတို့ လင်မယား ရှိနေတာဘဲ..”

“…ဒါတော့ ဒါပေါ့သမီးရယ် မေမေကလဲ သမီးကို စိတ်မချဘူး…. အဲဒါ သမီးဒေါ်လေး ခင်ခင်မိကို အိမ်မှာ ခေါ်ထားမလားလို့….”

မိခင်ဖြစ်သူ၏စကားကို ကြားလိုက်ရသော လွင်မာထက်တစ်ယောက် စဉ်းစားရ ကြပ်၍ သွားရသည်။ သူမ၏ဒေါ်လေး ခင်ခင်မိဆိုတာက မိခင်ဖြစ်သူ၏ ညီမအငယ်ဆုံး ဖြစ်သည်။ အသက်က (၃၃) နှစ်မျှသာ ရှိသေးပြီး ယောကျာ်းက (၃) ယောက်ပင် ရဘူးခဲ့သူဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း လွင်မာထက်၏ ဖိုးဖွားများရှိစဉ်ကတည်းက အမွေပြတ် ကြော်ငြာထားတာဖြစ်ပြီး ဘိုးဘွားများ မရှိတော့မှ မိခင်ဖြစ်သူက ကူညီစောင့်ရှောက်ခဲ့ပြီး ပြန်၍ အဆက်အသွယ်ရနေခြင်း ဖြစ်သည်။

“…..တစ်လလောက်ပဲ သမီးရယ်… နောက်ပြီး သူ့ယောကျာ်းကို ခေါ်မလာဖို့ မေမေဘဲ ပြောပါ့မယ်…. ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား သမီး…. ဟင်…”

မတတ်နိုင်တော့ပါ။ မိခင်ဖြစ်သူ စိတ်ချမ်းသာစေရန်နှင့် တရားစခန်းဝင်မည့် မိခင်ဖြစ်သူ နောက်ဆံမတင်းရန်အတွက် လွင်မာထက်သည် တစ်လထဲဘဲဟူ၍ စိတ်ကိုလျှော့ကာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရလေတော့သည်။

“….သူတစ်ယောက်ထဲ လာနေမယ်ဆိုရင်တော့ မေမေသဘောပါဘဲ။ ဒေါ်လေးကို ခေါ်ထားခဲ့ပေါ့…. အော်… မေမေက ဘယ်တော့လောက် တရားစခန်းဝင်မှာလဲ…”

“……သဘက်ခါလောက် စပြီးဝင်မယ် သမီး…. ကဲကဲ… သမီးလည်း ရုံးနောက်ကျနေဦးမယ် … သွားရင်လည်း…. သွားတော့ကွယ်….”

“….ဟုတ်ကဲ့….မေမေ……”

ဟူ၍ ပြောလိုက်ရင်းကပင် ထိုင်ရာမှ အသာထကာ လွင်မာထက်သည် ထွက်၍ လာခဲ့ပါတော့သည်။

——————————————-

ဒီနေ့ ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်သော်လည်း လွင်မာထက်မှာထား၍ မျိုးဝင်းပိုင်သည် လွင်မာထက်၏ အိမ်သို့ နံနက် (၉) နာရီအချိန်တွင် ရောက်၍လာခဲ့ရသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်တစ်ယောက် ရောက်၍လာသည်ဆိုသည်နှင့် အသင့်ပင် စောင့်၍နေသာ လွင်မာထက်က မျိုးဝင်းပိုင်ကို ကားမောင်းခိုင်းကာ ထွက်လာခဲ့ကြတော့၏။ အမြဲတမ်းပင် ခပ်ရိုးရိုးသာ ဝတ်တတ်သော လွင်မာထက်တစ်ယောက် တစ်ခါမှ သူမဝတ်စားထားတာ မတွေ့ဖူးသော အဝတ်အစာမျိုးကို ဝတ်လျှက် လှချင်တိုင်း လှ၍နေရသော လွင်မာထက်ကို မျိုးဝင်းပိုင် တွေ့မြင်ခဲ့ရလေသည်။

လွင်မာထက်သည် ခြေသလုံးလေး နောက်ဖက်တွင် ခွဲထားသော အခွဲလေးပါသည့် စကပ်အနက်ရောင်လေးကို ဝတ်ထားပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းတွင်တော့ ငုဝါရောင် လက်ပြတ် ရင်စေ့ ခါးတင် အင်္ကျီလေးကို ဝတ်၍ထားလေးသည်။ ပြီးတော့ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ကျောလယ်သာသာ ဆံပင်လေးကို နောက်စေ့တွင် ခပ်မြင့်မြင့်လေးစု၍ မြင်းမြီးပုံစံလေးချထားသည်။ သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာတော့ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး လိမ်းထားကာ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာကိုတော့ နီနီရဲရဲလေး ဆိုး၍ထားလေသည်။

တစ်ခါမှ သူများမောင်းသည့် ကားကို ရှေ့ခန်းတွင် မလိုက်ခဲ့ဖူးသည့် လွင်မာထက်သည် ယခု မျိုးဝင်းပိုင် မောင်းသော ကားကို မျိုးဝင်းပိုင်နှင့် ယှဉ်ကာ ကားရှေ့ခန်းတွင် ထိုင်၍ လိုက်ပါခဲ့လေသည်။ သူမဆီမှ ပျံ့လွင့်၍လာသော သင်းပျံ့သည့် ရနံ့များသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ရင်ကို ရိုက်ပုတ်လှုံ့ဆော်လျှက် ရှိလေသည်။ သူတို့နှစ်ဦးကို သယ်ဆောင်၍လာသော ကားလေးသည် အမြန်နှုန်းမှန်မှန်ဖြင့် မောင်း၍လာခဲ့ရာတွင် နာရီဝက်ခန့် ကြာသောအခါ၌ လွင်မာထက် ညွှန်ပြသည့် ခြံဝန်းတစ်ခုထဲသို့ အသင့်ဖွင့်၍ထားသော ခြံတခါးမှတဆင့် ဝင်လိုက်သည်။

ကားလေးသည် ခြံဝန်းထဲသို့ ရောက်လျှင်ပင် မျိုးဝင်းပိုင်က လွင်မာထက်၏ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ခြံတံခါးကိုပိတ်ကာ အတွင်းမှ မင်းတုံး ထိုးလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ ကားပေါ်တက်၍ ကားလေးကို ခြံဝန်းကျယ်ကြီးအတွင်း မလှမ်းမကမ်းလေးတွင် ရှိနေ သော တစ်ထပ်တိုက်လေးဆီသို့ မောင်း၍လာခဲ့သည်။

တိုက်ကလေးရှေ့သို့ရောက်လျှင် ကားလေး ထိုးရပ်လိုက်သည် ဆိုသည်နှင့် လွင်မာထက်က ကားပေါ်မှဆင်းကာ တိုက်ကလေး၏ တံခါးကို သွား၍ ဖွင့်နေသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်ကတော့ ကားနောက်ခန်းထဲမှ ပစ္စည်းများကို ထုတ်ယူနေရင်း သူ၏အကြည့်များက နောက်ကျောပေးထားသော လွင်မာထက်ဆီသို့ ရောက်၍နေသည်။ သေးကျင်သော လွင်မာထက်၏ ခါးလေးအောက်မှ ဖင်သားစိုင်ကြီးများသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ရင်ကို လှိုက်ဖို၍လာစေခဲ့သည်။

တိုက်ထဲရောက်သည်နှင့် လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်ထဲမှ ပစ္စည်းများကိုယူ၍ ဆက်တီစားပွဲပေါ်တွင် စီကာစဉ်ကာ ချ၍နေသည်။ သူမရပ်၍ ပြင်ဆင်နေသည်က မျိုးဝင်းပိုင် ထိုင်နေရာနှင့် စားပွဲလေးအကြားတွင် ဖြစ်နေရာ လွင်မာထက်၏ ကားစွင့်မို့မောက်လျှက်ရှိသော ဖင်သားကြီးများမှာ မျိုးဝင်းပိုင်၏မျက်နှာ ရှေ့နားတွင် ကပ်လျှက် တွေ့မြင်နေရ၍ သူ၏ပုဆိုးတွင်းမှ လီးတန်ကြီးသည် မာတောင်၍ လာရတော့သည်။

ပြီးတော့ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ဘေးတွင် ကပ်လျှက်သား ထိုင်ချလိုက်သောအခါ အိထွေးလှသော သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ကိုယ်လုံးလေးနှင့် ထိထိမိမိ ဖိကပ်မိတော့သည်။ ထို့နောက် လွင်မာထက်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် လူးလွန့်ကာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ကိုယ်လုံးဖက်သို့ ပို၍ဖိကာ တိုးလိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ငိုက်လျှက် လွင်မာထက်က မျိုးဝင်းပိုင်ကို မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်လိုက်သည်။

“……မောင်လေး….ဆာရင် စားတော့လေ….”

“……..ကျွန်တော်…မဆာသေးဘူး….မမ….”

“…..မမလည်း မဆာသးဘူး…. နောက်မှ… အတူစားကြတာပေါ့…”

သူတို့နှစ်ယောက် ရှေ့ရှိ စားပွဲလေးပေါ်တွင်တော့ စားစရာတွေမှာ အပြည့်ပင် ဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ကြပြီးနောက် စကားဆုံးသွားသော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏ ဆုံတွေ့နေသော မျက်လုံးလေးများကို မရုတ်သိမ်းဘဲ ခပ်ရဲရဲပင် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ မျက်နှာမှာ တစ်ထွာခန့်သာ ကွာဝေးတော့သည်။

ပြီးတော့ သူမဆီမှ လှပလွန်းသော အပြုံးလေးတစ်ချက် ပျံ့လွင့်သွားချိန်တွင်တော့ ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သော မျိုးဝင်းပိုင်သည် လွင်မာထက်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်း၍ဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို အငမ်းမရပင် နမ်းပါလေတော့သည်။ လွင်မာထက်ကတော့ သူမ၏မျက်နှာလေးကို အလိုက်သင့်လေး မော့ကာ ပြုံးပြုံးလေး လုပ်ပေးထားလေသည်။

ခဏအတွင်းမှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက သူမ၏ ဖူးဖူးလေးကြွနေသော နီနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းလေးများဆီသို့ ဖိကပ်လိုက်သည်နှင့်ပင် လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ နှုတ်ခမ်းများကို အရင်ဦးအောင် စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သည့်ခဏမှာပင် သူမ၏လျှာဖျားလေးက မျိုးဝင်းပိုင်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ပွတ်သပ်၍ ပေးနေတော့သည်။

ထို့ပြင် လွင်မာထက်၏ လက်နှစ်ဖက်အနက် တစ်ဖက်က မျိုးဝင်းပိုင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်လိုက်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်က သူ၏ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ ဘေးတိုက် ထိုင်လျှက်သား ဖြစ်သည့်အပြင် လွင်မာထက်မှာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခြမ်း ရောက်လျှက်ရှိနေသည်ဖြစ်၍ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ရှေ့ဖက်မှနေ၍ သူ၏ခါးကို ဖက်ထားသော လွင်မာထက်၏ လက်ဖျံလေးသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ပေါင်ရင်းကို အသာလေး ဖိကပ်မိတော့ရာ သူ၏ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်မတ်၍နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမ၏လက်ဖျံလေးက အပေါ်မှ ဖိလျှက်သားလေး ဖြစ်နေတော့သည်။

နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းခြင်း ဂဟေဆက်ကာ အပြန်အလှန် နမ်းနေကြရင်းဖြင့် သူတို့နှစ်ဦး၏ ကိုယ်လုံးများမှာ တွန့်ကာ တွန့်ကာဖြင့် ဖြစ်လာကြတော့သည့်အလျောက် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ မာတောင်၍နေသော လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ ထိကပ်၍နေသော လွင်မာထက်၏ လက်ဖျံလေးမှာ လီးတန်ကြီးတစ်လျှောက် အရင်းမှအဖျား အဖျားမှ အရင်းသို့ တစ်ချက်ခြင်း ပွတ်ကာပေးနေသလိုဖြစ်၍ နေလေတော့သည်။ မကြာမီမှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်တဖက်က လွင်မာထက်၏ ရင်သား မို့မို့မောက်မောက်ပေါ်သို့ ကျရောက်၍လာသည်မှ သူမ၏နို့အုံကြီးကို ဝတ်ထားသော ဘော်လီအင်္ကျီလေးပေါ်မှပင် ဖိညှစ်၍ ပေးလေတော့သည်။

လွင်မာထက်ကလည်း သူမ၏ ရင်ဘတ်လေးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးလာပါတော့သည်။ ခဏအကြာ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ကွာအသွားတွင်တော့ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ မျက်နှာကို သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူလိုက်ပြီး ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို တရှိုက်မက်မက်ဖြင့် နမ်းလိုက်ပြီးနောက် ထိုင်နေရာမှ အားယူကာ ထလိုက်ပြီး မပြေးရုံတမယ်ပင် အတွင်းခန်းထဲသို့ ဝင်၍သွားတော့ရာ ရုတ်တရက်ကြောင်၍ ကြည့်နေသော မျိုးဝင်းပိုင်က ခဏနေမှ ထိုင်ရာမှထကာ လွင်မာထက်၏ နောက်သို့လိုက်၍ လာခဲ့လေသည်။

အခန်းတွင်း ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာကြီးပေါ်တွင်တော့ လွင်မာထက်တစ်ယောက် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ယာပေါ်တွင် မှောက်လျက်သား လှဲနေသည်။ နောက်မှရောက်၍လာသော မျိုးဝင်းပိုင်သည် ကုတင်ကြီးပေါ်သို့ တက်လိုက်ကာ သူမ၏ဘေးတွင်ထိုင်လိုက်ပြီး ခါးလေးကို လှမ်း၍ ဖက်ပြီး လွင်မာထက်၏ တလုံးတခဲကြီး ဖြစ်၍နေသော တင်သားကြီးများကို ဝတ်ထားသော စကပ်လေးပေါ်မှပင် ဖိ၍ဖိ၍ အားပါးတရ နမ်းနေတော့သည်။

တစထက်တစ ကာမစိတ်များ သောင်းကျန်း၍လာရသော လွင်မာထက်သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို လူးကာလွန့်ကာ လုပ်နေရာမှ ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် သူမ၏ လက်တဖက်က မျိုးဝင်းပိုင်၏ အင်္ကျီပေါ်သို့ လှမ်းလိုက်ကာ ကြယ်သီးလေးများကို ဖြုတ်၍ပေးပါတော့သည်။ အလားတူပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်လေးတွေကလည်း သူမ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးများကို ဖြုတ်၍ ပေးနေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်၏ အင်္ကျီများသည် ပြိုင်တူလိုပင် ကျွတ်၍သွားချိန်မှာတော့ လွင်မာထက်၏ လက်လေးတစ်ဖက်က သူမ၏နောက်ကျောသို့ သွင်းလိုက်ရာက ဘရာစီယာချိတ်လေးကို ဖြုတ်ပေးလိုက်ပြီး သူမကိုယ်တိုင်ပင် ဘရာစီယာလေးကို သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ခွာ၍ပေးရင်း မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်၍ ချလိုက်ပါတော့သည်။

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား နို့နှစ်လုံးကို ခေတ္တမျှ ငေးစိုက်ကာ ကြည့်နေပြီးမှ မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူမ၏အပေါ်သို့ မှောက်၍ချလိုက်ပြီး အငမ်းမရပင် နို့နှစ်လုံးကို တလှည့်စီ စို့၍ပေးနေတော့ရာ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေး တွန့်တွန့်လွန့် ဖြစ်နေရာမှ သူမ၏နို့များကို မျိုးဝင်းပိုင်ထံသို့ ကျောလေးကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် ဖိသွင်းပေးနေပါတော့သည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးမှ စကပ်လေးကို လှမ်း၍ ဖြုတ်လိုက်သဖြင့် သူမ၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ထောင်၍ စကပ်လေးကို ချွတ်၍ပေးလိုက်တော့ရာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်ကလည်း ချက်ခြင်းဆိုသလိုပင် လွင်မာထက်၏ စောက်ပတ်ပေါ်သို့ စောက်မွှေးလေးတွေကြားမှ တိုးဝင်ဖိကပ်သွားခဲ့ပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်နူးနူးအိအိလေးကို သူ၏လက်ဖြင့် ဖိ၍ဖိ၍ ပွတ်ပေးနေတော့သည်။

လွင်မာထက်ခင်မျာမှာတော့ သူမ၏ ဒူးလေးတွေကွေးကာ ထောင်လိုက်မိသော ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ဖြစ်လျှက် ခံရခက်နေကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှာတော့ စောက်ရည်လေးများမှာ ရွှဲနစ်၍ နေခဲ့ရချေပြီဖြစ်သည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ လွင်မာထက်၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ သွေးသားများသည် ဆူပွက်၍လာခဲ့ရကာ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှလည်း ယား၍ ယား၍ တက်လာရပြီး လွင်မာထက်မှာ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ မွှန်ထူ၍ လာခဲ့ရလေသည်။

“မောင်လေးရယ်…. အင့်… ဟင့်…. မ… မ…. မနေတတ်တော့ဘူး… ဟင့်..”

လွင်မာထက်၏ မပီမသ စကားသံလေးကို ကြားလိုက်ရပြီး နောက်တွင်တော့ မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူ၏ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ လွင်မာထက်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်လေတော့သည်။ မျိုးဝင်းပိုင်တစ်ယောက် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားသည် ဆိုသည်နှင့် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် မှေးစင်း၍ထားရာမှပင် အသာလေးဖွင့်၍ ကြည့်လိုက်မိရာ ကာမဇောတွေကြားမှပင် ရင်လေးမှာ ဖို၍သွားရပြန်ပါသည်။

တောင်မတ်၍ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ အရှည် (၇) လက်မနီးပါးနှင့် လုံးပတ်က ကျပ်လုံးသာသာလောက်ရှိသည်။ ပြီးတော့ အပြိုင်းပြိုင်းထနေသော အကြောကြီးများကလည်း ဖုထစ်၍နေသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်သည် လွင်မာထက်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်၍ထိုင်လိုက်ပြီးသည်နှင့် လီးတန်ကြီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖိ၍ သွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“……ဗြိ…. အင့်…. ဗျစ်…. အမေ့…. ဗြိ…. အာ့…. ကျွတ်….. ကျွတ်….. အ….”

လီးတန်ကြီးမှာ လွင်မာထက်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်၍သွားပြီ ဆိုသည်နှင့် မာကျောလှသော လီးတန်ကြီးနှင့် ပြည့်သိပ်ထိတွေ့ကာနေသော သူမ၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ကာ လာရတော့သည်။ လွင်မာထက်တစ်ယောက် နာ၍သွားပုံရသဖြင့် မျိုးဝင်းပိုင်သည် စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်၍နေပြီ ဖြစ်သော သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ၌ ဖိကပ်၍ထားကာ အနားပေးလိုက်ရာ ခဏအတွင်းမှာပင် လွင်မာထက်၏ ခါးလေးသည် ကော့၍ တက်လာတော့သည်။

“……ဟင့်…. မ….. မရပ်နဲ့…. လုပ်…. လုပ်ပါ….. မောင်လေးရယ်…. ဟင်း.. ဟင်း..”

သူမ၏ ရမ္မက်သံလေးသည် မျိုးဝင်းပိုင်ကို စ၍ တာလွှတ်လိုက်လေသည်။ သူသည် စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ထုတ်ကာ လိုးပါတော့သည်။ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများကို မျိုးဝင်းပိုင်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့်အညီ မြှောက်ကြွ၍ပေးကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးရင်း အလိုးခံနေသည်။ အလိုးခံရင်း ညီးတွားရသည်မှာ အားရကျေနပ်ဖွယ် အရသာတွေ့နေရသော လွင်မာထက်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ မျိုးဝင်းပိုင်၏ လီးတန်ကြီးက ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးလိုက်လေတိုင်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖျားလေးများမှာ ဟ၍ ဟ၍ သွားကာ ဝမ်းခေါင်းသံလေးများဖြင့် ညီးတွားရင်း အားပါးတရ အလိုးခံနေပါတော့သည်။

“ ……. ဗြွတ်…. အင်း…. ပလွတ်… ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဟင်းဟင်း…. ပြွတ်… ဖွတ်… ဟင်း..… အင်း…. ဟင်း….. အင်း…..”

အစက လွင်မာထက်သည် သူမက ဦးဆောင်ရလိမ့်မည်ဟု ထင်၍ထားသော မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူမကို မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်အောင်ကောင်း၍ နေရန်ပင် လိုးပေးနေနိုင်သည့် အတွက် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်၍ နေရတော့သည်။ ရှည်လျှားလှသော လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ဝင်လာလေတိုင်း လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ သူမ၏ သားအိမ်ဝသို့ ပြေး၍ ပြေး၍ ဆောင့်နေသဖြင့် လွင်မာထက်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် တုန်၍တုန်၍ သွားရအောင်ပင် ကောင်း၍ နေရလေသည်။

“…..မမထက်…..ကောင်းလား…ဟင်….”

“……ကောင်းတယ်…. သိပ်ကောင်းတယ်…… ဟင်း… ဟင်း… ချစ်… လားဟင်…”

“…..ချစ်တာပေါ့….မမထက်…ရယ်….”

“…….အမလေး……. အင်း….. ဟင်း….. ချစ်…. ချစ်လိုက်တာ မောင်လေးရယ်…. အင်း.. ဟင်း……”

ကာမအရသာများ အဆမတန် တက်၍လာရသော လွင်မာထက်က သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပေးနေသော မျိုးဝင်းပိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးများဖြင့် ဖိ၍ ဖိ၍ ဖင်ကြားလေးများ ရှုံ့၍ ရှုံ၍ သွားရသည်အထိ ညှစ်၍ပေးရင်း အလိုးခံနေသည်။ မကြာမှီမှာပင် လွင်မာထက်တစ်ယောက် တဟင်းဟင်းဖြင့် ဆက်တိုက်ညီးတွားကာ ကော့ပျံလာသလို ကာမဆိပ်များတက်၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်သော မျိုးဝင်းပိုင်သည်လဲ သူ၏လီးတန်ကြီးမှာ ကျင်ဆိမ့်၍လာပြီဖြစ်ရာ လွင်မာထက်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်း၍ဆွဲကာ ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း အားကုန်ဆောင့်၍ အချက် (၂၀) မျှ လိုးလိုက်ပါတော့သည်။

“……အမလေး…. မောင်….. အား…. ချစ်…. တယ်…… ဟင်း…. ဟင်း…..”

မျိုးဝင်းပိုင်နှင့် လွင်မာထက်တို့ ကိုယ်လုံးနှစ်ခုသည် တွန့်ခါ၍သွားကြရကာ နှစ်ဦးစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်၍ သွားရပါတော့သည်။

——————————————-

မျိုးဝင်းပိုင်နှင့် လွင်မာထက်တို့သည် ထိုနောက်ပိုင်းတွင်တော့ ညနေရုံးဆင်းတိုင်း နေ့တိုင်းလိုလိုပင် တွေ့နေကျနေရာလေးသို့ သွားကာ တူနှစ်ကိုယ် ယှဉ်တွဲ၍ ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ကြသည်မှာ (၁၀) ရက်ထက် မနည်းတော့ပေ။ လွင်မာထက်ကလည်း မျိုးဝင်းပိုင်ကို တပ်မက်စွဲလန်းကာ နေရသကဲ့သို့ မျိုးဝင်းပိုင်ကလည်း လွင်မာထက်ကို မက်မောစွဲလန်းကာ ရှိနေခဲ့ရလေတော့သည်။

ထန်းပင်မှ ထန်းနို့များသည် လှီးဖြတ်စရှိလျှင် လှီးလေ ထန်းနို့ထွက်လေပင် ဖြစ်သည်။ မလှီးမဖြတ်ဘဲ ထားပါက တဖြေးဖြေးခြောက်၍ ကြွေတတ်ပေသည်။ ထို့ပြင် စားရသော ကလေးသည် ငတ်သည်ဟူသော ဆိုရိုးစကားကလည်း ရှိနေပြန်သေးသည်။ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့ရကာ ကာမအရသာကို စတင်ခံစားခဲ့ဖူးသည့် နေ့မှစ၍ လွင်မာထက်သည် (၁၀) ရက်တိုင်တိုင် နေ့စဉ် ရက်ဆက်ဆိုသလို အားပါးတရ ခံစားခဲ့ရလေသည်။ ပြီးတော့ မျိုးဝင်းပိုင်ကလည်း ခွင့် (၁၀) ရက်ယူသွားတော့ လွင်မာထက်သည် ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြစ်၍ ကျန်ခဲ့သည်။

ချိုသည် ခါးသည်ဆိုသော အရသာကိုလည်း သိနေတော့ ပထမတွင် အချိန်တန်လျှင် သတိရသည်။ အဲဒီနောက် တဖြေးဖြေး တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် ဖြစ်လာတော့ မကြာခဏဆိုသလို ပြင်းပြသော ဆန္ဒတွေက သွေးသားတို့ကို သောင်းကျန်းစေသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း (၁ဝ) ရက် ပြည့်လျှင်တော့ မျိုးဝင်းပိုင် ပြန်၍လာတော့မည်ဟူသော မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် ဖြေသိမ့်ကာ သူမ၏ဝေဒနာကို ကြိတ်မှိတ်၍ ခံစားခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် သူမ၏ဆန္ဒမှာ ပြည့်ဝ၍ မလာခဲ့ပါ။

(၁၀) ရက်ပြည့်သော နေ့မှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ဖခင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သဖြင့် နောက်ထပ်ခွင့် (၁၅) ရက်ပေးရန် ခွင့်ယူခဲ့သည်ကို သူမသည် သိခဲ့ရပြီး ကိုယ်စိတ်နှလုံး ချုံးချုံးကျကာ စိတ်ပျက်၍ သွားခဲ့ရသည်။ လွင်မာထက်တစ်ယောက် ခံစားနေရသော ဝေဒနာမှာ ကိုယ်နှင့်မမျှ ရင်နှင့်မမျှအောင် ဖြစ်၍နေသည်။ အလုပ်လုပ်ရတာပင် သိပ်ပြီးစိတ်မပါတော့။ အလုပ် ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ ကြီးကြီးငယ်ငယ် ရွယ်ရွယ်အိုအို ယောကျာ်းတစ်ယောက်ယောက်နှင့် ပြောဆို ဆက်ဆံနေရချိန်မှာပင် သူမ၏သွေးသားတို့က တစ်မျိုးတစ်မည်ဖြစ်ကာ လွင်မာထက်၏ အတွင်းစိတ်တို့သည် ဖောက်ပြန်၍ နေရသည်။

——————————————-

ခင်ခင်မိသည် အစ်မဖြစ်သူ ဒေါ်သိန်းလွင်၏ သြဇာကို မလွန်ဆန်နိုင်၍သာ အစ်မဖြစ်သူ တရားစခန်း ဝင်နေစဉ်တွင် လွင်မာထက်နှင့်အတူ လာ၍ နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အစ်မ၏ သြဇာကို မလွန်ဆန်နိုင်သည်ကလည်း မပြောနှင့်။ ခင်ခင်မိတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်အတွက် စားဝတ်နေရေးကို အစ်မဖြစ်သူ ဒေါ်သိန်းလွင်က တာဝန်ယူထားခဲ့သည်။ ထို့ပြင် တခါတရံ လိုအပ်သည့် အခါများတွင်လည်း ငွေကို လိုသလောက် ထုတ်ပေးသေးသည်။ ဒီတော့ အစ်မစကားကို မနာခံ၍ မဖြစ်သဖြင့် နာခံခဲ့ရသည်။

သို့ပေမဲ့လည်း ခင်ခင်မိသည် ပြောရမည်ဆိုလျှင် ယောကျာ်းနှင့် ကင်းကွာကာ နေနိုင်သူ နေတတ်သူ မဟုတ်ချေ။ အခုဆိုလျှင် ယောကျာ်းနှင့် မတွေ့ရသည်မှာ (၁၈) ရက်ခန့်ပင် ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ မနေ့က လွင်မာထက် ရုံးသွားနေတုန်း ခင်ခင်မိသည် အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့သေးသည်။ ဒါပေမဲ့ ကျောက်ပွဲစားလုပ်သော သူမ၏ယောကျာ်းက ခရီးထွက်သွားသည်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်ခန်းမှ ပြောသဖြင့် သိခဲ့ရသည်။

ခင်ခင်မိ၏ ယောကျာ်းသည်လည်း ခင်ခင်မိ မရှိလျှင် အပျော်ရှာနေမယ် ဆိုတာကို ခင်ခင်မိတစ်ယောက် သိပြီးသား ဖြစ်သည်။ နဂိုထဲကမှ တဏှာရာဂတွေ ကြီးခဲ့သော ခင်ခင်မိတစ်ယောက် ယခုလို ယောကျ်ားနှင့် မတွေ့ရပြန်တော့ သူမ၏ သွေးသားတွေက အပြင်းအထန်ပင် သောင်းကျန်း၍ နေခဲ့ရသည်။

နံနက်စာစားပြီး၍ အိပ်ယာထက်တွင် တက်၍ လှဲနေမိရင်း မပြည့်ဝသော ဆန္ဒတွေအတွက် ရတက်မအေးနိုင်အောင် ဖြစ်၍နေရသော ခင်ခင်မိသည် သူမ၏ယောကျာ်းကို တွေးလိုက်မိပြီး သူလည်း အပျော်ရှာနေမှာဘဲဆိုသော အတွေးက ဝင်လာပြန်တော့ ခင်ခင်မိ၏ ရမ္မက်သွေးတို့သည် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်ရလောက်အောင်ပင် ထကြွ၍ သောင်းကျန်းလာခဲ့ရသည့်အလျောက် ခင်ခင်မိသည် အိပ်ယာပေါ် တွင် လှဲ၍မနေနိုင်တော့ဘဲ လူးလဲ၍ထကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်၍ လာခဲ့လေသည်။

“ မမ “

ခင်ခင်မိသည် နောက်မှခေါ်သံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မသိန်းနုကို တွေ့ရသည်။ ဒါနဲ့ဘဲ ခင်ခင်မိက သူမ၏ ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်လိုက်သည်။

“ဟော……..မသိန်းနုပါလား….”

“…ဟုတ်ကဲ့….”

“…ပြောလေ…မသိန်းနု ဘာပြောမလို့လဲ…”

“…ဟို ကျမ…တာမွေမှာရှိတဲ့ ကျမညီမဆီ ခဏသွားချင်လို့ပါ မမ…”

“….အင်း…သွားလေ…”

“…ညနေ မစောင်းမှီ ပြန်ခဲ့ပါ့မယ်….. မမ… ခိုင်းစရာရှိရင် ခိုင်းလို့ရအောင် ကိုတင်အောင်ကို ထားခဲ့တယ် မမ…”

“……အေးလေ….သွားပေါ့…”

“…..ဟုတ်ကဲ့…မမ….”

“…..ဒါနဲ့ ကိုတင်မောင်ရော….. ဘယ်မှာလဲ….”

“……အိမ်မှာပါ မမ…..”

“…အော် အေးအေး ရတယ် သွားရင်သွားတော့လေ…”

“…ဟုတ်…..ဟုတ်ကဲ့ မမ….”

ကိုတင်မောင်နှင် မသိန်းနုတို့က တိုက်ကြီး၏ နောက်ဖက်နားတွင်ရှိသော သစ်သားအိမ်လေးတွင် နေထိုင်ကြသည်။ အလုပ်ရှင်နှင့် အလုပ်သမား ပုံစံမျိုးဖြစ်၍သာ အသက် (၃၃) နှစ်သာ ရှိသေးသော ခင်ခင်မိကို မသိန်းနုက မမဟု ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။

အမှန်တော့ မသိန်းနုက အသက် (၃၅) နှစ်ပင် ရှိပြီဖြစ်ပြီး ကိုတင်မောင်က အသက် (၃၈) နှစ်ပင် ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ မသိန်းနုက အိမ်ဗာရီယ လုပ်ငန်းများကို လုပ်ရ၍ ကိုတင်မောင်က သစ်ပင်ပန်းပင်များ စိုက်ပျိုးရန် ခြံရှင်း၊ မြက်ရှင်းရန် တခါတရံ လိုအပ်ပါက ကားမောင်းပေးရသည့် အလုပ်များကို လုပ်ရလေသည်။

မသိန်းနုက အိမ်နောက်ဖက်သို့ ပြန်၍ ထွက်သွားချိန်မှာပင် ခင်ခင်မိသည် ဧည့်ခန်းထဲသို့ ဆက်၍ထွက်ခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ ဗွီစီဒီကြည့်ရန် စိတ်ကူးလိုက်သေးသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်၍နေသော သူမသည် ဗွီစီဒီကြည့်ရန် လုပ်ပြီးကာမှ လက်ထဲမှ ဗွီစီဒီချပ်ကိုချကာ စားပွဲပေါ်တွင် တွေ့ရသော သတင်းစာကို ကောက်၍ ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။

ထိုအချိန်မှာပင် မသိန်းနုတစ်ယောက် အိမ်ဘေးမှပတ်၍ အိမ်ရှေ့ဖက်သို့ ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရကာ ခင်ခင်မိ၏ စိတ်ထဲတွင် မည်သို့ တွေးလိုက်မိသည်မသိ။ လက်ထဲမှ သတင်းစာကို စားပွဲပေါ်သို့ချကာ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမသည် အိမ်နောက်ဖက်သို့ ဦးတည်၍ ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။

ခင်ခင်မိသည် မီးဖိုဆောင်ဘေးပေါက်မှနေ၍ ခြံထဲသို့ ဆင်းလိုက်သည်။ တိုက်ကြီး၏ နောက်ဖက်ရှိ မသိန်းနုတို့ နေထိုင်ရာ အိမ်လေးဆီသို့ လာခဲ့တော့ရာတွင် တိုက်ကြီး၏ နောက်ဖက်သို့ ကွေ့၍ အဝင်မှာပင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ခင်ခင်မိ၏ ခြေလှမ်းတို့သည် ရပ်တန့်၍သွားရသည်။ ပြီးတော့ ရှေ့နားတွင်ရှိသော ပန်းခြုံဘေးသို့ သူမသည် ပြေး၍ကပ်ကာ ထိုမြင်ကွင်းကို မမှိတ်မသုံကြည့်၍ နေမိသည်။

သူမ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်ကတော့ မသိန်းနုတို့၏ အိမ်လေးဘေးတွင် မသိန်းနု၏ယောကျ်ား ကိုတင်မောင်သည် ရေစည်ထဲမှရေကို ခပ်၍ ချိုးနေလေသည်။ သူ၏တကိုယ်လုံးတွင် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး တစ်ထည်ကိုသာ ဝတ်ထားသည်။ တကိုယ်လုံး စိုရွှဲနေသော ကိုတင်မောင်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးသည် ဖောင်းဖု၍ လုံးတစ်ကာ အမြောင်းလိုက်ကြီး ဖြစ်နေလေသည်။

ခင်ခင်မိ၏ အကြည့်တွေက ထိုနေရာမှ မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်၍သွားရလေသည်။ ပြီးတော့ တကိုယ်လုံး ရေတွေစိုရွှဲနေသော ကိုတင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည် ကြွက်သားအမြှောင်းမြှောင်း ထ၍နေသည်။ ပေါင်တံကြီးနှစ်ဖက်မှာလည်း သန်မာလိုက်သည် ဖြစ်ခြင်း။ တုတ်ခိုင်၍ အသားစိုင်ကြီးတွေမှာ အမြှောင်းလိုက် ထနေရသည်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းကပင် ခင်ခင်မိ၏ တကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်း ဖြစ်၍လာရသည်။ ပြီးတော့လည်း သူမသည် မကြာခဏဆိုသလိုပင် တံတွေးကို မျို၍ ချနေရလေတော့သည်။

ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် ရေချိုး၍ ပြီးချေတော့မည်။ ခင်ခင်မိသည် ပန်းရုံအကွယ်မှ ထွက်လိုက်ပြီး ကိုတင်မောင်ရှိရာသို့ သူမသည် ခြေလှမ်းလိုက်သည်။

“…ကိုတင်မောင်….”

“….ဗျာ…”

“….အမလေး..”

“…ဟင်….”

“….အို…”

ကိုတင်မောင်ကို လှမ်း၍ခေါ်လိုက်ရာမှ ခြေလှမ်းလိုက်သော ခင်ခင်မိတစ်ယောက် ကိုတင်မောင်က သူမ၏ထံသို့ လှည့်အကြည့်မှာပင် ရေစိုထားသော အုပ်ခဲပေါ်သို့ လှမ်း၍ နင်းလိုက်မိသော ခင်ခင်မိ
တစ်ယောက် အုပ်ခဲစောင်းကို နင်းမိရာက ချော်၍ သွားကာ လဲကျမတတ် ဖြစ်၍သွားရသည်။ ဒီမှာတင် လက်တကမ်းအကွာမှ ကိုတင်မောင်က ဖြတ်ကနဲ ရှေ့သို့လှမ်း၍ ခြေတစ်လှမ်းတက်ကာ ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်း၍ထိန်းကာ ဖက်လိုက်မိသည်။ ဖက်တာမှ ခင်ခင်မိ လဲ၍ကျမသွားရလေအောင်ပင် အတင်းဖက်လိုက်သည်။

အိုကနဲ ဖြစ်သွားသော်လည်း ခင်ခင်မိသည် တဒင်္ဂတော့ ကိုတင်မောင်၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် မှေး၍နေမိသည်။ ခင်ခင်မိ၏ စိတ်ထဲတွင် တဒင်္ဂကျေနပ်၍ သွားရလေသည်။ သူမ၏ခါးစောင်းနှင့် ထိမိနေသော ကိုတင်မောင်၏ရှေ့မှ လုံးတစ်ဖုထစ်၍ သူမကို ထိနေသည်။ တဒင်္ဂနေပြီးတော့မှ ခင်ခင်မိသည် ကိုတင်မောင်၏ ရင်ခွင်ထဲမှ ထွက်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့မှ သူမသည် အသက်ကို မှန်မှန်ရှူ၍…

“….ကို… ကိုတင်မောင်… ထမင်းစားပြီးရင် အိမ်ဖက်ကို ခဏလာခဲ့ဦးနော်..”

ပြောရင်းက ကြည့်မိလိုက်တော့ ကိုတင်မောင်၏ ရေများစိုရွှဲနေသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး၏ အထဲမှ စောစောက ရှည်မျှောမျှော အရာကြီးသည် ရှေ့သို့ပင် ငေါ၍ ထွက်နေပေပြီ။ ခင်ခင်မိက ခပ်ရဲရဲပင် ကြည့်နေသည်ကို ကိုတင်မောင်ကလည်း သတိပြုလိုက်မိသည်။

“….ဟုတ်ကဲ့…”

“….ဒါဆို…ကျမ…သွားမယ်…”

ဟု ဆိုကာ လှည့်ထွက်သွားသော ခင်ခင်မိ၏ လက်ဖျားလေးက ကိုတင်မောင်၏ရှေ့မှ ခပ်ငေါငေါ ထွက်နေသည့် အရာကြီး၏ ထိပ်ဖျားကို မထိတထိ ခလုတ်တိုက်၍ ထိသွားရာ ကိုတင်မောင်၏ ကိုယ်ကြီးသည် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရာမှပင် သူ့ကိုကျောပေး၍ ထွက်သွားသော ခင်ခင်မိ၏ နောက်ကျောကို စူးစိုက်စွာ ကြည့်နေလိုက်မိသည်။

တစ်လုံးစီ တစ်လုံးစီ လှုပ်ကနဲ လှုပ်ကနဲ ဖြစ်၍သွားရသော ခင်ခင်မိ၏ တင်သားစိုင်ကြီးများမှာ ကိုတင်မောင် ဝတ်ထားသော ရေစိုအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး၏ အတွင်းမှ လီးတန်ကြီးကို အဆမတန် တောင်မတ်လာစေတော့သဖြင့် ဘောင်းဘီလေး ကြောင့် တင်းကြပ်၍လာရသော ကိုတင်မောင်သည် အနားတွင်ရှိနေသော တန်းမှ ရေလဲပုဆိုးကို ကမန်းကတန်းလှမ်း၍ ယူလိုက်ရလေသည်။

ခင်ခင်မိတစ်ယောက်ကတော့ သူ၏ မြင်ကွင်းထဲမှ ပျောက်ကွယ်သွားသော်လည်း သူမ၏ စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလှသော ကိုယ်လုံးလေးကတော့ သူ၏အမြင်အာရုံထဲမှ မထွက်နိုင်ပါချေ။ ထမင်းကို ကမန်းကတန်းစား၍ တိုက်ကြီးထဲသို့ ရောက်၍လာသော ကိုတင်မောင်သည် မီးဖိုဆောင်ထဲတွင် မည်သူ့ကိုမှ မတွေ့ရ၍ အိမ်အတွင်းဖက်သို့ ဆက်၍ ဝင်လာခဲ့သည်။ ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် ခင်ခင်မိ၏ အိပ်ခန်းရှေ့သို့ ဖြတ်၍အလျှောက်တွင်တော့…

“…….အင့်….”

“….ဟင်…”

အိပ်ခန်းထဲမှ ထဘီရင်လျားလေးဖြင့် လှမ်း၍ထွက်လာသော ခင်ခင်မိနှင့် လူလုံးချင်း တိုက်မိကြတော့သည်။ ဒီလို ဖြစ်အောင်လည်း ခင်ခင်မိက ကြိုတင်၍ စီစဉ်ကာ တမင်ဝင်တိုက်မိအောင် လုပ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဒါပေမဲ့ မထင်မှတ်တဲ့ ကိစ္စကတော့………

လူလုံးချင်း ဝင်တိုက်မိသည်နှင့် လျှင်မြန်သော ကိုတင်မောင်က လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခင်ခင်မိ၏ခါးကို သိုင်းဖက်၍ ဆွဲယူကာ အထိန်းလိုက်သည်တွင် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ရင်လျှားထားသော ထဘီလေးသည် သူမ၏ ရင်ညွန့်ထက်မှ ပြေကာလျှော၍ ကျသွားရာ သူမ၏ခါးကို ခပ်တင်းတင်းလေးဆွဲ၍ ဖက်ထားသော ကိုတင်မောင်၏ လက်ဆီသို့ အရောက်တွင် တန့်ကနဲ ရပ်၍သွားချိန်မှာပင် ခင်ခင်မိတစ်ယောက် အံ့သြတကြီး တွန့်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားရစဉ်မှာပင် သူမ၏ခါးမှ တင်မောင်၏ လက်ကလည်း ယောင်ယမ်း၍ အခွာလိုက်တွင်တော့ ခင်ခင်မိ၏ ထဘီလေးမှာ သူမ၏ခြေဖျားဆီသို့ လျှောကနဲ ကျ၍
ကျသွားလေတော့သည်။

“….အို…”

အခိုက်အတန့်လေးမှာပင် ဝင်းလက်စွာ ထွက်ပေါ်၍ လာရသော ခင်ခင်မိ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို မြင်လိုက်ရစဉ်မှာပင် ခင်မောင်၏လက်က ဖြတ်ကနဲပင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲ၍ ဖက်လိုက်ပြီး ခင်ခင်မိ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ရွှတ်ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်ရာမှ ခင်ခင်မိ၏ နှုတ်ခမ်းများ အပေါ်သို့ တင်မောင်၏ နှုတ်ခမ်းများက စုပ်နမ်းလိုက်ပါလေတော့သည်။

ပြီးတော့လည်း တင်မောင်၏လက်တွေက ခင်ခင်မိ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကို ဖက်ထားရာမှ အငြိမ်မနေဘဲ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးပေါ်တွင် ရွှေ့လျားပြေးလွှားနေသည့်အပြင် ဖြူဖွေးနေသော သူမ၏ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကိုလည်း မချင့်မရဲနှင့် ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်၍နေရင်းကပင် တဖြေးဖြေး ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးလေးအား တင်မောင်သည် အိပ်ခန်းထဲသို့ တဖြေးဖြေးဆွဲ၍ သွင်းသွားလေတော့သည်။

အိပ်ခန်းဝနှင့် လေးငါးပေမျှသာဝေးသော ကုတင်စောင်းသို့ ချဉ်းကပ်မိလိုက်သည် ဆိုလျှင်ဖြင့် တင်မောင်သည် သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို ခင်ခင်မိ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေပေါ်မှ ဆွဲ၍ ခွာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်စောင်းမှ ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်ကာ ချလိုက်ရင်း တင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည်လည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ ကပ်၍ပါသွားသည်။ ပြီးတော့ တင်မောင်သည် သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို အငမ်းမရပင် ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့၍ ပေးရင်းက နို့သီးလေးတွေကိုပါ လျှာဖြင့် လှည့်ပတ်၍ ယက်နေတော့ရာ……

တလွန့်လွန့် ဖြစ်၍နေရသော ခင်ခင်မိသည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ကုတင်စောင်းကြမ်းပြင်တွင် ရပ်၍နေသော တင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးဖြင့် အတင်းပင် ဖိညှပ်၍ထားလေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ခင်ခင်မိ၏ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ စို့၍ပေးနေသော တင်မောင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို အောက်သို့သွင်းကာ ဖင်သားကြီးများကို ထိုးသွင်း၍ ဆုပ်နယ်ပေးနေရုံမျှမက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် သို့ ဖိ၍ထားသော သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုလည်း လက်သွင်းနိုင်ရုံ ကြွလိုက်ရာမှ လက်ကို ထိုးသွင်းကာ ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်လေတော့သည်။

တင်မောင်၏ လက်ဖဝါးဖြင့်ပင် အပြည့်ဖြစ်၍နေသော ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးသည် အမွှေးများ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြင့် ဖောင်းအိနေသည်။ အိထွေးသော အတွေ့ကြောင့်ပင် တင်မောင်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ညှစ်၍ ကိုင်လိုက်မိသည်မှစ၍ အောက်သို့လျှော၍ ပွတ်လိုက်ရာ ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် စိုရွှဲ၍နေသော အရည်လေးများက သူ၏လက်ကိုလာ၍ ထိတွေ့သည်။ ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လေးငါးကြိမ်မျှ ပွတ်၍ ပေးလိုက်ပြီးသည်နှင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းပြ၍လာရသော တင်မောင်သည် သူ၏မျက်နှာကို ခင်ခင်မိ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ခွာကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရာ မှေးစင်းထားသော ခင်ခင်မိ၏ မျက်လုံးလေးများမှာ ဖွင့်၍လာလေသည်။

ထို့နောက်တွင်တော့ တင်မောင်သည် သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ စွပ်ကျယ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီးမှ ပုဆိုးကိုပါ ချွတ်၍ချလိုက်တော့ရာ ကြည့်နေသော ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးသည်ပင် တင်းကနဲဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ တွေ့မြင်လိုက်ရသော တင်မောင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ အရှည် (၈) လက်မ ကျော်ကျော်လောက်နှင့် လုံးပတ်က ငါးမတ်လုံးမျှပင် ရှိမည်ဖြစ်သည်။ လီးတန်ကြီး၏ဒစ်ကြီးမှာ ပြဲလန်၍နေပြီး နီရဲနေသော ထိပ်ဖူးကြီးက ထိပ်တွင် အရည်တွေ စိမ့်ထွက်ကာ တဆတ်ဆတ် ခုန်နေသည်။ ပြီးတော့ တင်မောင်၏ လက်ညှိုးထိပ်က သူမ၏ စောက်ခေါင်းနံရံလေးတွေကို ကလိ၍နေပြန်တော့ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ ရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ထွက်ရင်းကပင် ခင်ခင်မိ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများသည် ကုတင်စောင်းမှ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ တက်၍ လာရလေသည်။

ကာမဆိပ်တွေ အဆမတန်တက်နေရသော ခင်ခင်မိမှာ မျက်နှာလေး ခပ်ရှုံ့ရှုံ့လေးဖြစ်လျှက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုပင် ကိုက်၍ထားရလေသည်။ ဒါပေမဲ့ သူမသည် တာရှည်တော့ တင်းမခံနိုင်ပါ။

“……ကို…. ကိုတင်…. တော်ပါတော့…. ကျမ အသည်းက ယားလှပြီ လိုး… လိုးမှာဖြင့်… လိုးပါတော့… မနေနိုင်တော့ဘူး…… ဟင်း… ဟင်း….”

ဒီကြားထဲမှပင် တင်မောင်သည် သူ၏လက်ညှိုးကိုစောက်ခေါင်းထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်းက စောက်စေ့လေးကို (၂) ချက် (၃) ချက် ကလိလိုက်ပေသည်။

“….ကျွတ်….ကျွတ်….ဟင့်…”

ပြီးတော့မှ တင်မောင်သည် သူ၏လီးတန်ကြီး ထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။

“…….အင့်….. အမလေး… ဖြေးဖြေး… ရှင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီး.. ဟင်း..”

ခင်ခင်မိ၏ မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့၍သွားကာ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးမှာ ကော့၍တက်သွားရလေသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ဆန္ဒစိတ်များ ပြင်းပြကာ ရုံးတွင်အလုပ်လုပ်၍ပင် မရနိုင် ဖြစ်နေရသဖြင့် အိမ်သို့ပြန်၍လာသော လွင်မာထက်၏ကားလေး အိမ်ရှေ့သို့ ထိုးရပ်လိုက်သည်ကိုပင် ရမ္မက်ထန်နေကြသော တင်မောင်နှင့် ခင်ခင်မိတို့နှစ်ယောက် မသိလိုက်ကြချေ။

လွင်မာထက်သည် ဧည့်ခန်းထဲမှ ဖြတ်၍ အပေါ်ထပ်သို့တက်ရန် လှေခါးထိပ်သို့အသွား တိုက်ကြီး တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေသည့်ကြားက ဧည့်ခန်းနှင့် ကပ်ရက် အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ပေါ်လာနေသော အသံလေးများကြောင့် သူမ၏ခြေလှမ်းမှာ ရပ်၍သွားသည်။

ပြီးတော့ ဘာသံဆိုတာ သိလိုက်ရသည်နှင့် လွင်မာထက်သည် သူမ၏ စလင်းဘက်အိတ်လေးကို အနီးရှိ စားပွဲပေါ်သို့ လှမ်း၍ တင်လိုက်ရာက အသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်နေရာ အိပ်ခန်းဝသို့ ခပ်သွက်သွက်လာကာ အိပ်ခန်းတံခါး ဘေးနံရံတွင် ကပ်၍ ဖွင့်ထားသော အိပ်ခန်းပေါက်သို့ သူမ၏ ခေါင်းတခြမ်းကို ထုတ်ကာ ကြည့်လိုက်မိ ချိန်မှာတော့ လွင်မာထက်၏ ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲဖြစ်၍ သွားရချိန်မှာပင် စောစောကတည်းက သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း ထကြွသောင်းကျန်းနေရသော သွေးသားတို့သည် ဖျန်းကနဲ ခါ၍သွားရလေသည်။

ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် လိုးနေသော တင်မောင်၏ ဧရာမလီးတန်ကြီးမှာ အရည်များပေပွလျှက် ပြောင်လက်ကာ မက်မောစရာကြီး ဖြစ်နေသလို လီးတန်ကြီးက အားပါးတရ ဆောင့်၍ လိုးလိုက်တိုင်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုမှာ ခွက်၍ ခွက်၍ ဝင်သွားနေသည်မှာ အားရစရာ ကောင်းလှသည်။

“….ပြွတ်…. ဖွတ်… အင့်… ဟင်း… ပလွတ်… ပြွတ်… ဟင့်… ဆောင့်စမ်းပါရှင်ရယ်….. ဟင်း ဟင်း…. ကျမစောက်ပတ်ကြီး ကွဲသွားအောင် ဆောင့်ပစ်လိုက်စမ်း… ပါ .. ဟင်း… ဟင်း….”

အရည်လဲ့ကာ တောက်ပြောင်နေသော လွင်မာထက်၏ မျက်လုံးများက သူတို့ကို ကြည့်ရင်း သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားအားလုံးကို ချွတ်၍ ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို သူတို့ရှိရာသို့ သယ်ဆောင်သွားပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူ ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးဘေး ကုတင်စောင်းတွင် ပက်လက်လှန်ချ လိုက်ရာက သူမ၏ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ကားပြီး ဖောင်းကား၍ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေပြီဖြစ်သော သူမ၏စောက်ပတ်ဝကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ပေါ်၌ သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်မှ လက်မနှစ်ချောင်းဖြင့် တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ တင်၍ဖြဲလိုက်ရာ နီရဲသော စောက်ပတ်ဝရှိ အတွင်းသားလေးများပေါ်၍ လာချိန်တွင်တော့ တင်မောင်သည် ခင်ခင်မိ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်ရာက ဘေးသို့ လှည့်လိုက်ပြီး သူ၏အရည်တမျှားမျှားဖြင့် လီးတန်ကြီးကို သူနေ့စဉ်တွေ့မြင်ကာ လိုးချင်နေရသည့် လွင်မာထက်၏ ဖြဲထားသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးစိုက်ကာ လိုးလိုက်ချိန်တွင်တော့ လွင်မာထက်ခင်မျာ မျက်လုံးလေးများ စုံမှိတ်ကာ အံလေးကြိတ်ရင်း အသားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်တက်သွားရပါလေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ ။ ။

ချစ်ခြင်းများစွာဖြင့်
မန္တလာမောင်မောင်တုတ် 



Wednesday, February 22, 2023

တိမ်လှိုင်းစီးသူများ အပိုင်း ( ၁ )

  တိမ်လှိုင်းစီးသူများ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - အမည်မသိ

သြော်…. ငါ့စိတ်ကိုက မဟုတ်သေးပါဘူး၊ ကိုယ့်မှာ လုံးကြီးပေါက်လှဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးလို ချစ်သူရှိနေရဲ့သားနဲ့၊ ချစ်သူတို့ရုံးက အပျိုကြီးတစ်ယောက်ကို စိတ်ထဲ ဘာလိုလို ညာလိုလိုဖြစ်နေတာ ခက်တယ်။ အဲ့အပျိုကြီးကို စိတ်၀င်စားတာလည်း ကျနော့်အပြစ် မဟုတ်ဘူးလို့ ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ဖြေတွေးရင်း မျက်လုံးထဲမြင်ယောင်လာမိပြန်ရော၊ အသားက ညိုစိမ့်စိမ့်၊ မျက်ခုံးကထူထူ၊ နှုတ်ခမ်းပြည့်ပြည့်နဲ့ ရင်ကထွားထွား၊ တင်က မို့မောက်ပြီး ကောက်နေတာ၊ အခုအသက် သုံးဆယ်ကျော်အထိ အပျိုကြီးလုပ်နေတာ နှမြောဖို့ အတော်ကောင်းရောပဲ။

ချစ်သူနဲ့ အဲ့အပျိုကြီးကလည်း အလုပ်မှာရော အပြင်မှာပါ တော်တော်လေးခင်နေတာ၊ ချစ်သူကို ရုံးဆင်းချိန် သွားကြိုရင် အပျိုကြီးနဲ့အမြဲတွေ့နေတော့ ကျနော်နဲ့ပါခင်နေရော၊ အပျိုကြီးနာမည်က သဇင်မောင် တဲ့၊ ကျနော့်ချစ်သူက သဇင်မောင်ထက် လေးနှစ်လောက်ငယ်ပေမယ့် ကျနော်နဲ့သဇင်မောင်ကျ ကိုယ်ကကြီးလည်း သုံးလေးနှစ်ပေါ့၊ ချစ်သူနဲ့ ကျနော့်အကြောင်းကိုလည်း အိမ်တွေကို အသိပေးထားပြီးပြီဆိုတော့ ရုံးပိတ်တဲ့ရက်ဆို ဟိုတယ်တစ်ခုခုကို သွားနှပ်ဖြစ်တာများတယ်၊ ဒီလိုနေရင်းနဲ့ သဇင်မောင်ကို စိတ်ထဲကနေ ပစ်မှားတာကြာလာတယ်ဆိုပါတော့၊ တစ်ရက်… ချစ်သူနဲ့ ဟိုတယ်မှာဆွဲနေတုန်း၊ ချစ်သူက ကုတင်စောင်းမှာ ဒူးလေးထောက်ပြီး ခါးလေးခွက်လို့ ဖင်ကြီးကုန်းပေးနေတာကို ကျနော်က နောက်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်း သူ့ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးကြားထဲက အဖုတ်ထဲကို ကျနော့်လီးကြီး ၀င်သွားလိုက် ထွက်လာလိုက် ဖြစ်နေတာကို ကြည့်လို့ အရမ်းကောင်းနေတဲ့အချိန် စိတ်ထဲမှာ သဇင်မောင်သာ ဒီလိုကုန်းနေရင် အနောက်ကနေ ဒီလိုဒီလိုဆောင့်လိုးလို့ အရမ်းကောင်းမှာလို့ တွေးပြီး တအားပစ်ဆောင့်လိုးရင်းနဲ့

“ မီး… သဇင်မောင့်ဖင်ကြီးတွေက မီး ထက်တောင် ကြီးသလားမသိဘူးနော် ” 

လို့ ပါးစပ်ကနေ လွှတ်ခနဲထွက်သွားပါရော။

“ ဘာ…… ကိုက ဒီလိုအချိန်မှာ ဒီလိုစကားမျိုး ဘာကြောင့်မို့ပြောတာလည်း၊ ကို့စိတ်ထဲမှာ အခုလိုးနေတာက မီး မဟုတ်ပဲ မသဇင်လို့ စိတ်ထဲတွေးနေတာလား ” 

ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ထထိုင်လို့ ရန်တွေ့ပါရော၊ ကျနော်လည်း ကိုယ့်အမှားဆိုတော့ ပျာပျာသလဲ တောင်းပန်ပြီး ချော့ရတာပေါ့၊ နှစ်ရက်လောက်ကို ချော့ယူရတယ်၊ အဲ့လိုဖြစ်ပြီး နောက်တစ်လလောက်ကြာတော့ ချစ်သူကို မသိမသာလေး နားခံသာအောင် ကျင့်ကျင့်ပြီး စကားပြောရင် သဇင်မောင့်အကြောင်း ထည့်ထည့်ပြောပေးတာ ကြာလာတော့ ချစ်သူလည်း စိတ်ထဲဘယ်လိုမှ မနေတာလား၊ ကြားရဖန်များလို့လားမသိ၊ ရိုးသွားရော။ ကဲ…. နောက်ဆုံး ချစ်သူကို ညှိလို့ရတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ၊ စိတ်ကူးထဲမယ် ဇာတ်လမ်းဆင်တယ်ပေါ့၊ တကယ်လက်တွေ့တော့ ဘယ်ဟုတ်မလည်း၊ ချစ်သူနဲ့ လိုးနေတဲ့အချိန်မှာ သူ့ကို မီး လို့မခေါ်ပဲ သဇင်လို့ ပြောင်းခေါ်ပြီး စိတ်ကူးထဲမယ် ဇာတ်လမ်းဆင်လို့ ကောင်းကောင်းလိုးနေတဲ့အဆင့်ထိ ရောက်တယ်ပေါ့လေ။

သဇင်မောင့်ကို ဇာတ်လမ်းထဲထည့်ပြီး ပြောနေကြဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ကျနော်က မီး ကို မေးတယ်။

“သဇင်မောင့်ကို ၀င်ရောပြီး သူစိတ်ပါလာအောင် ကြိုးစားကြည့်ရင် ကောင်းမလား”

“လွယ်ပါ့မလား အခြေအနေပေးရင်တော့ လုပ်ကြည့်ပေါ့ တော်ကြာ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေလည်း ဖြစ်နေဦးမယ်နော်”

“အခြေအနေကြည့်ပြီး လုပ်မှာပါ”

အဲ့နောက်ပိုင်း သဇင်မောင့်ကို viber ကနေ ဟိုပြောဒီပြောပေါ့၊ တစ်စတစ်စနဲ့ သူ့ကို နားယဉ်အောင် ဆက်စ်အကြောင်းတွေ ထည့်ထည့်ပြောပေးတယ်၊ နောက်ဆုံး ကျနော်နဲ့ မီး နဲ့ ဟိုတယ်မှာ ချိန်းရင် ဘယ်လိုလုပ်တာတို့ ဘာတို့ကအစ ပြောပြဖြစ်လာတယ်၊ သူက ပထမတော့ ရှက်သလိုလို နားမထောင်ချင်သလိုလိုနဲ့ နောက်ကျ သူကိုယ်တိုင်က မေးလာတတ်တယ်၊ ကျနော်ပြောပြောပြနေတာကို နားထောင်ပြီး သူလည်း ဖီးလ်တွေတက်နေတာ ဖြစ်မှာပေါ့၊ တစ်ခါပြောဖြစ်တာ ရှိသေးတယ်၊ မီး ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ကျနော်က ဆွဲတာလို့ မီး ဖင်ကြီးက ကြီးတော့ အဲ့လိုဆွဲရင် နှစ်ယောက်လုံးအရမ်းကောင်းတာလို့၊ သဇင်ဖင်ကြီးက မီး ဖင်ကြီးထက်တောင်ကြီးသေးတာ သဇင်သာဆိုရင် ပိုကောင်းမှာလို့ ပြောတော့ ဟုတ်လို့လားတဲ့၊ ဟုတ်တာပေါ့လို့၊ အဲ့လို အဲ့လိုတွေသာ ပြောနေတာ အပြင်မှာ သဇင်မောင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ မသွားဖူး မလာဖူးဘူး။

ကျနော်နဲ့သဇင်မောင်က မြို့ထဲမှာနေတာ၊ ကျနော့်ချစ်သူ မီး က ဗဟန်းသူဆိုတော့ တစ်လတစ်ခါလောက် ၃ ယောက်အတူတူချိန်းပြီး မုန့်ထွက်စားတာတို့ ဘာတို့ဆိုရင် အပြန်ကျ များသောအားဖြင့် ကျနော်က ချစ်သူကို လိုက်ပို့ပေးနေကြ သဇင်မောင်က သူ့ဘာသာသူ ပြန်တာများတယ်၊ အရေးကြီးကိစ္စရှိရင်သာ ချစ်သူက တက်စီနဲ့ ပြန်သွားတာ၊ အဲ့လိုအခါမျိုးမှာ သဇင်မောင်နဲ့ ကျနော်တူတူ ပြန်ဖြစ်တယ်။

မိုးတွင်းကြီး အဲ့လို တူတူပြန်ဖြစ်တဲ့တစ်ရက်မှာ လမ်းလျှောက်နေတုန်း ရုတ်တရက်ကြီး မိုးကအကြီးအကျယ်ရွာချတာ သဇင်မောင်က ထီးပါတယ်ဆိုပေမယ့် လေရော မိုးရောဆိုတော့ နှစ်ယောက်လုံးရွဲရွဲစိုကုန်တာပေါ့၊ နေရာက မြိုမကျောင်းလမ်းထဲမှာ မိုးရွာတဲ့အပြင် လေကအရမ်းတိုက်နေတော့ တက်စီတွေလည်း တစ်စီးမှမတွေ့၊ သူက ခိုက်ခိုက်တုန်နေပြီ၊ ဒီရှေ့နားမှာ အင်း တစ်ခုရှိတယ်ဆိုတာ ကျနော်သိတယ် ဆက်ရှင်နဲ့လည်း နေလို့ရတယ်၊ သူ့ကို နွေးနွေးထွေးထွေးနေရာတစ်ခု ရှေ့လေးမှာတင်ရှိတယ် ဒီအတိုင်းဆက်နေရင် သဇင်ဖျားလိမ့်မယ် လာ လာ ဆိုပြီး သူ့လက်ကိုဆွဲလို့ အဲ့ဒီ အင်း ထဲ၀င်ပြီး အခန်းယူရတာပေါ့။

အခန်းထဲရောက်တော့ သဇင်က တော်တော်ချမ်းနေလို့ တုန်တောင်နေပြီ၊ သူက တော်သေးတယ်တဲ့ အခုနမှ အိမ်နေရင်း၀တ်ဖို့ ဂါ၀န်အတိုတစ်ထည်၀ယ်လာမိလို့တဲ့၊ ရေစိုတွေကို အဲ့တာနဲ့ လဲ၀တ်ထားမှဆိုပြီး သူ့အိတ်ထဲက အကျီအသစ်ကိုယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ၀င်သွားတယ်၊ မိုးရေရွဲရွဲစိုနေတဲ့ သဇင်မောင့်ဘော်ဒီကို နောက်ကနေမြင်ရတာ တကယ့်ကို အမိုက်စားပဲ၊ ခက်တာက ကျနော်၊ ရေစိုတွေကို လဲဖို့ ဘာမှမရှိဘူး၊ တာဝါပဲပတ်ထားတော့မယ် စိတ်ကူးပြီး ရေစိုနေတဲ့ တီရှပ်နဲ့ ဂျင်းပင်ကိုချွတ် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး တော့ချန်ထားလိုက်တယ်၊ တာဝါက ရေချိုးခန်းထဲမှာမို့လို့ သူထွက်လာမှပဲ ယူတော့မယ်တွေးပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေလိုက်တယ်၊ သဇင်မောင်က ရေချိုးနေတယ်ထင်ပါ့ ရေသံတွေကြားနေရတယ်၊ သူရေချိုးနေတဲ့ပုံကို စိတ်ကူးထဲမှာ ပုံဖော်ကြည့်မိတော့၊ အောက်ကကောင်က မာလာပါရော၊ သဇင်မောင် ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့ ပေါင်လည်လောက်ပဲရှိတဲ့ ကြိုးတစ်ချောင်း ဂါ၀န်လေးနဲ့

“၀ိုး…. မိုက်တယ် အဲ့ဒီဂါ၀န်နဲ့ ”

“ကိုကြီးကသာ မိုက်နေတာ အောက်ခံတွေ အကုန်စိုကုန်လို့ ချွတ်ထားပြီး ဒီအတိုင်း ၀တ်ထားရတာ”

ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်ရင်းပြောတာ ကျနော်က အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်နေတော့ အခုနထဲက ငပဲကမာနေ၊ ဘောင်းဘီကလဲ ဖောင်းနေတာကို မြင်မှာသေချာတယ်၊ ဒါပေမယ့် သူက မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာပေါ့၊ ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်းထဲ၀င်ပြီး ဘောင်းဘီချွတ်လို့ တာဝါပတ်ပြီးထွက်လာတော့ သဇင်မောင်က မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ ခေါင်းဖြီးနေတယ်၊ သူ၀တ်ထားတဲ့ ဂါ၀န်က ခပ်ပါးပါးဆိုတော့ နို့တွေက အလုံးလိုက်ထွက်နေတာ နို့သီးခေါင်းတောင် မြင်နေရတယ် ကျနော်က ဘေးကနေကြည့်တော့ အထင်းသားပဲ၊ အောက်ဘက်ကြည့်တော့လည်း ပေါင်တန်ပြည့်ပြည့်နဲ့ တင်လုံးကြီးက အနောက်ကို ကောက်ထွက်နေတာကြီး မြင်ပြန်တော့ ကျနော့်ကောင်က ချက်ခြင်းခေါင်းထောင်ထလာပြန်တယ်၊ သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေရင်း

“သဇင့်နို့တွေက လှလိုက်တာ”

“ဟယ် လိုက်ကြည့်နေတယ် သူများအတွင်းပစ္စည်းတွေကို”

“လိုက်မကြည့်ပါဘူး ဒီအတိုင်းမြင်နေရတာ နို့တွေကလည်း တင်းနေတာပဲ မိုက်တယ်” 

ပြောပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ကျနော်ကထိုင်တော့ သူလည်းဘေးနား လာထိုင်တယ်။

“နို့တွေက ဆေးတွေ ဘာတွေများ လိမ်းထားတာလား”

“ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ဘာဆေးမှမလိမ်းပါဘူး အော်ရီဂျင်နယ် အစစ် အစစ်”

ပုခုံးချင်းထိပြီးကပ်ထိုင်နေတော့ စကားပြောရင်းနဲ့ ကျနော့်လက်မောင်းတွေက သူ့နို့ကြီးတွေကို ထိမိပြန်တယ်၊ တာဝါအောက်က အချောင်းကလည်း တဖြည်းဖြည်းကြီးလာနေပြီ။

“သဇင့်အရွယ်နဲ့ ရင်သားတွေက ဒီလောက်ပြည့်တင်းနေတာ ရှားတယ်နော် အရမ်းဂရုစိုက်လို့ဖြစ်မယ်”

“အရမ်းမမြှောက်နဲ့ သဇင်ရှက်တယ်”

ကျနော်လည်း တော်တော်တင်းနေပြီ၊ ကျနော့်လက်နဲ့ သူ့လက်မောင်းလေးကို အသာပွတ်ပေးလိုက်တော့ သူကလည်း လက်ဖဝါးနှစ်ခုကို ပွတ်လိုက် ဆုတ်လိုက်နဲ့ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်လာနေပြီ၊ သူ့ပုခုံးတစ်ဘက်ကို ကျနော့်ဘက် အသာလေးဆွဲလှည့်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်လေး မျက်နှာပါလှည့်လာတယ်၊ မျက်လုံးတွေက ရီ၀ေ၀ေနဲ့ ကျနော့်မျက်လုံးတွေကို ကြည့်လို့၊ နှုတ်ခမ်းတွေက မဟတဟလေး၊ တစ်ခုခုကို မျှော်လင့်နေတဲ့မျက်နှာမျိုး၊ ကျနော့်မျက်နှာက သူ့မျက်နှာနားကို ထိလုထိခင်အထိ ကပ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းတွေက သူ့နှုတ်ခမ်းကို မထိတထိ ပွတ်ပြီးတော့ သူ့အပေါ်နှုတ်ခမ်းကို ဖွဖွလေး ငုံလိုက်တယ်၊ ငုံထားရင်း မျှင်းမျှင်းလေးစုပ်ပေးနေတုန်း ညာဘက်လက်ကို သူ့ဘယ်ဘက်ရင်သားပေါ်အုပ်ကိုင်ပြီး အသာလေးနယ်ပေးတော့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက လှုပ်ရှားပြီး တုန့်ပြန်နမ်းလာတယ်၊ လက်တွေက နို့တွေကို နယ်လိုက်ဖျစ်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေလိုက်လုပ်ရင်း အနမ်းရှည်ကြီးပေးနေမိတယ်၊ နမ်းနေရင်းနဲ့ ကျနော့်ခါးက တာဝါကို ခွာပစ်လို်က်ပြီး သူ့လက်ကို ကျနော့်ကောင်ကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ထားတယ်၊ လျှာခြင်းကလိရင်းကနေ သူက ခဏခွာလိုက်ပြီး

“ကိုကြီး သဇင်တို့ ဒီလိုနေလို့ မသင့်တော်ဘူးထင်တယ်နော် ညီမလေးသိရင်လည်း မကောင်းဘူး”

ကျနော်က သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို နှုတ်ခမ်းခြင်းပဲ ပိတ်ပေးလိုက်တယ်၊ ဆက်ပြောနေမှာစိုးလို့ နို့တွေပေါ် ဆော့ကစားနေတဲ့ လက်က အောက်ဘက်ကိုဆင်းလာပြီး ပေါင်တန်တလျှောက်ပွတ်လိုက် ဂါ၀န်အောက် ပေါင်အတွင်းပိုင်းတွေကို အသာပွတ်တော့ လီးကြီးကို ဆုတ်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေလည်း ငြိမ်မနေတော့ပဲ အတန်တလျှောက် လှုပ်ရှားလာနေပြီ၊ သူ့ပုခုံးပေါ်က ကြိုးလေးနှစ်ဘက်ကို ဘေးအသာတွန်းချပြီး အင်္ကျီ ကို နို့တွေပေါ်တဲ့အထိ ဆွဲချလိုက်တော့ နို့ကြီးနှစ်လုံး ငွားငွားစွင့်စွင့်ပေါ်လာရော၊ နို့အုံကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ပင့်ကိုင်ထားပြီး ခေါင်းကို ငုံ့လို့ နို့သီးခေါင်းပတ်ချာလည်ကို လျှာနဲ့၀ိုက်ယက်လိုက်တော့ ညည်းသံတိုးတိုးကြားရ၊ နို့တွေကို ဟိုဘက်ဒီဘက်ပြောင်းစို့လို့ အားရတော့မှ ကုတင်အောက်ကိုချထားတဲ့ သူ့ခြေထောက်ကြားကို ၀င်ထိုင်ပြီး ဂါ၀န်ကို လှန်တင်လို့ သူ့တင်ပါးတွေကို ကုတင်စောင်းထိ ဆွဲယူလိုက်တယ်။

သူ့ခြေထောက်တွေကို တံတောက်ခွက်ကနေ မ ပြီး အပေါ်ထောင်လိုက်တော့ သဇင့်အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက အမွှေးခပ်ပါးပါးကြားမှာ အရည်တွေလဲ့လို့၊ လျှာနဲ့ အဖုတ်နှစ်ဘက်ဘေးသားတွေကို တို့တို့ယက်ပြီးမှ အဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို လျှာနဲ့အစုန်အဆန်ယက်ပေးလိုက်တာမှာ ဖင်ကြီးတွေ လှုပ်ရမ်းလို့ နှုတ်က တ အင်း အင်း အသံတွေဆက်တိုက်ထွက်လာတယ်၊ အစေ့လေးကို နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ညှပ်ပြီး ဆွဲစုပ်တော့ အား ခနဲအော်ပြီး ဖင်ကြီးက မြှောက်တက်သွားတယ်၊ အစေ့ကို စုပ်ထားပြီး လျှာထိပ်နဲ့တရစပ်ယက်ပေး အဖုတ်အ၀မှာ လျှာကို ထိုးမွှေနဲ့ဆိုတော့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက အပြင်ကိုစီးကျလာတာ ဖင်၀မှာတောင် စိုရွဲနေပြီ။

ကျနော်က မတ်တပ်ရပ်ပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းတော့ သူ့မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းလို့ တုံ့ပြန်အနမ်းတွေ ပေးလာတယ်၊ သူ့ကို မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းပြီး ပါးခြင်းအပ်လို့

“သဇင့်အဖုတ်ကြီးက ယက်လို့ကောင်းလိုက်တာ နူးအိနေတာပဲ”

“အို…. ကိုကြီးယက်ပေးတာ အရမ်းကြိုက်တာပဲ သဇင်လည်း ပြန်လုပ်ပေးချင်တယ်”

သူက ဒူးထောက်ထိုင်လို့ လီးကြီးကို လက်နဲ့အသာကိုင်ပြီး

“ကိုကြီးဟာကြီးက အားရစရာကြီး အနီးကပ်မြင်တော့ အသည်းတောင်ယားတယ်”

နှုတ်ခမ်းထူထူတွေနဲ့ လီးထိပ်ကြီးကို ပွတ်၊ ဒစ်ပတ်ချာလည်ကို လျှာနဲ့ပတ်ယက်၊ လီးအရင်းကနေ ထိပ်ပိုင်းအထိ လျှာနဲ့ယက်၊ ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဟ လို့ ထိပ်ဖူးကြီးကို ငုံလိုက်ပြီး လျှာနဲ့လှိမ့်ယက်နေတယ်၊ သဇင်မောင်က အရိုင်းမဟုတ်တာတော့ သေချာတယ်၊ လီးကြီးကို စုပ်နေတဲ့ပုံက လုပ်နေကျအလုပ်တစ်ခုကို လုပ်နေသလိုမျိုး၊ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ အားရပါးရ စုပ်နေတာ လီးကြီးက သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပိုတောင်ကြီးလာသလိုပဲ မာတင်းပြီးတော့၊ ကျနော်လည်း ပြီးသွားမှာ စိုးတာနဲ့ သူ့ကို ဆွဲထူပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရင်း ဖင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ဖျစ်လို့

“သဇင်လီးစုပ်ပေးတာ အရမ်းမိုက်တယ်”

“လီးကြီးက စုပ်လို့ကိုကောင်းတာ”

နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး သဇင်မောင်က ပက်လက်လေး၊ ကျနော်က သူ့ပေါင်ကြားထဲမှာ ဒူးထောက်ပြီး လီးထိပ်ကြီးနဲ့ အဖုတ်ကြီးကို အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးတာ၊ အစေ့လေးကို လီးထိပ်ကြီးနဲ့ ဖိဖိပွတ်တော့ ညည်းသံတွေကျယ်လာပြီး သူ့လက်နဲ့ လီးကြီးကို လာကိုင်တယ်လို့ အဖုတ်အ၀မှာ လီးကြီးကို တေ့ပေးပြီး

“သွင်းပေးတော့နော်”

ကျနော်လည်း လီးကြီးကို အဖုတ်ကြီးထဲ ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ လီးကြီးက အတွင်းထဲကို တ၀က်လောက် မြုတ်၀င်သွားတော့ နည်းနည်းပြန်ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ လိုးနေတာ၊ လီးကြီးက အရည်တွေရွဲနေတဲ့ အဖုတ်ထဲမှာတောင် ခပ်ကြပ်ကြပ်နဲ့ ၀င်လိုက်ထွက်လိုက်၊ ဆောင့်ချက်တွေ စိပ်လာတာနဲ့အမျှ သဇင်ကလည်း အလိုက်သင့်လေး ကော့ကော့ပေးတာ မြန်လာတယ်၊ လီးကြီးကို အဆုံးထိဖိကပ်ထားပြီး ခါးအားကိုသုံးလို့ ညှောင့်ရင်းဖိပွတ်ပေးနေတော့ သဇင်မောင့်လက်တွေက ကျနော့်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လို့

“အီး….. ကောင်းလိုက်တာ အထဲမှာ ပြည့်သိပ်နေတာပဲ”

ခဏကြာတော့ သူအပေါ်ကလုပ်ချင်တယ်ပြောလို့ ကျနော်က ပက်လက်နေပေးပြီး သူကအပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်လိုးတယ်၊ ပထမတော့ ခပ်နှေးနှေးနဲ့ ဖင်ကြီးကို နွဲ့လိုက်ယိမ်းလိုက် ကြွလိုက် ဖိလိုက်နဲ့၊ အရှိန်ရလာတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကကြမ်းလာတယ်၊ ပါးစပ်ကလည်း သံစုံထွက်ပြီး ညည်းနေတာ၊ တော်တော်ကြာကြာ စိတ်ကြိုက်ကြမ်းလိုက်တာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ချေွးတွေရေချိုးထားသလိုထွက်လာမှပဲ သူလည်း ခရီးဆုံးရောက်ပြီး ကျနော့်ပေါ်မှောက်ကျသွားရော၊ ဒီအတိုင်းလေး ခဏငြိမ်ပေးနေပြီးမှ သဇင့်ဖင်ကြီးကို နောက်ကနေ ဆောင့်လိုးချင်လို့ ကုန်းပေးနော်လို့ ပြောလိုက်တော့ ချက်ခြင်းပဲ ကုတင်စောင်းမှာ လေးဘက်ထောက်လို့ ကုန်းပေးတယ်။

အဲ့လိုကုန်းလိုက်ခါမှ ဖင်ကြီးတွေက မောက်တက်လာပြီး ပိုကြီးနေသလိုပဲ မြင်ရတာက၊ ကျနော်လည်း သူ့ဖင်ကြီးကို ကိုင်ပြီး နောက်ကနေအားရပါးရဆောင့်လိုးလိုက်တာ ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ မတရားကောင်းလို့ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ပဲ ပြီးသွားတယ်၊ နှစ်ယောက်သားမောမောနဲ့ ခြေပစ်လက်ပစ်နားကြပြီး အားပြန်ပြည့်လာတော့ နောက်တချီထပ်ဆွဲကြသေးတယ်၊ မပြန်ခင် ဒီအကြောင်းကို ညီမလေးမသိပါစေနဲ့လို့ သူကပြောတော၊့ ကျနော်က

မီး က နားလည်ပါတယ်၊ သူ့ကိုအသိပေးရင် ကြိုက်တာလုပ်ရတယ်၊ အခုကတည်းက သူ့ကို ဒီအကြောင်း ဖွင့်ပြောထားလိုက်ရင် ပိုကောင်းမယ်ထင်တယ်၊ မပြောပဲနေလို့ နောင်အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် သူသိသွားတော့မှ ကွိုင်ကုန်မှာ စိတ်မပူနဲ့ သဇင် အားလုံးအဆင်ပြေသွားမှာလို့ သူ့ကို နှစ်သိမ့်အားပေးရသေးတယ်၊ ကြိုတင်ကြံစည်မှုဆိုတာသာ သဇင်သိလို့ကတော့ ထောင်ထဲရောက်မှာ မြင်ယောင်သေး၊ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ မီး ကို ဖုန်းဆက်ပြီး အကျိးအကြောင်းပြောပြလိုက်တာ မယုံပါဘူး လုပ်နေသေးတယ်၊ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် အစအဆုံးပြောပြမှပဲ ယုံတော့တယ်၊ နောက်တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ ကျနော်က အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရှမ်းပြည်ဘက်ခရီးထွက်သွားတာ ရက် ၂၀ လောက်ကြာမှ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်၊ ချစ်သူမွေးနေ့က သန်ဘက်ခါမို့ အမှီပြန်ရောက်လာလို့ တော်သေးတယ်။

..................................................................................................................

ဒီလိုနဲ့ မီး ရဲ့ မွေးနေ့မှာ ရုံးပိတ်ရက်လည်းဖြစ်နေတော့ မနက်စောစော ဘုရားကိုအရင်သွားပြီးရင် ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ် ဟိုတယ်ကောင်းကောင်းမှာ နှပ်မယ်လို့ စီစဉ်ထားတာပေါ့၊ ဘုရားမှာ တော်တော်ကြာသွားတယ်၊ ဘုရားကဆင်းလို့ ရုပ်ရှင်ကြည့်ကြမယ်ဆိုတော့မှ မီး က

“ မသဇင်လည်း ဒီ ဥပါယ်တံမျဉ်ရုပ်ရှင်ကားကို ကြည့်ချင်နေတာ အဖော်လည်းမရှိလို့ သူ့ခမျာ မကြည့်ရရှာဘူး၊ မီး တို့နဲ့ အတူကြည့်ဖို့ ခေါ်လိုက်ရင် ကောင်းမလား ” ပြောတော့

ကျနော်လည်း ခေါ်ချင်ခေါ်လိုက်လေ အော်….ဒါနဲ့ သဇင်မောင့်ကို ဟိုအကြောင်း မီး သိတယ်ဆိုတာ ပြောလိုက်သေးလားလို့ပြောတော့ ပြောလိုက်တယ်လေ အေးဆေးပါ မသဇင်က နောက်တစ်ပွဲတောင်နွဲချင်နွဲလို့ ရသေးတယ်တဲ့၊ ကျနော်က

“မီး သဘောနော် ကို က ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်”

“အင်း မီး လည်း အတွေ့အကြုံသစ်ကို ကြုံချင်နေတာ စီစဉ်လိုက်တော့မယ်”

“မွေးနေ့ရှင် အလိုအတိုင်းပါဗျာ”

ချစ်သူက သဇင်မောင့်ဆီ ချက်ခြင်းဖုန်းဆက်ပါလေရော၊ ဟိုကလည်း သိပ်မငြင်းရှာပါဘူး လာမယ်ဆိုပဲ၊ ရုပ်ရှင်ချိန်ကလိုသေးတာနဲ့ သဇင်မောင့်ကို ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ မုန့်စားရင်းစောင့်၊ မုန့်စားပြီးလို့ သိပ်မကြာဘူး သဇင်မောင်ရောက်လာတာပဲ၊ ရောက်ရောက်ခြင်း ရှိုးတိုးရှန့်တန့်လိုလို ဖြစ်နေသေးတယ်၊ ကျနော်က ဟိုနောက်ဒီနောက်နဲ့ ရယ်ရယ်မောမောပြောခါမှ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာတာ၊ အဲ့တာနဲ့ သုံးယောက်သား ရုပ်ရှင်အတူကြည့်ရော ပြောပါတော့။

ရုပ်ရှင်ကြည့်ပြီးတော့ အအေးသောက်ကြဦးမလား တနေရာသွားပြီး အေးဆေးနားကြမယ်လေ လို့ ဆိုလိုက်တော့ မသောက်တော့ဘူး နားတဲ့နေရာရောက်မှ စီစဉ်မယ်လေ ပြောလို့ မင်္ဂလာဂါးဒင်းကိုပဲ တန်းသွားလိုက်တယ်၊ တိတ်ဆိတ်ပြီး လူလည်းရှင်းလို့၊ အခန်းတစ်ခန်းယူပြီး အခန်းထဲကျမှ စားစရာတွေမှာမယ်၊ စကားပြောရင်း စားကြတာပေါ့လို့၊ အခန်းထဲရောက်လို့ စားစရာတွေ မှာထားတုန်း ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာပုလင်းထုတ်ပြီး မီး တို့ရော သောက်ဦးမလားမေးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး နည်းနည်းတော့ သောက်မယ်တဲ့၊ အဲ့တော့ ဘီယာ ငါးလုံးမှာလိုက်တယ်၊ မှာထားတဲ့ ဟင်းတွေကလည်း လေးငါးမျိုးဆိုတော့ နည်းနည်းကြာ၊ သုံးယောက်သား ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းပြောရင်းနဲ့ ကျနော်က ဘီယာ နှစ်လုံးကုန်တဲ့အချိန်မှာ သူတို့ကလည်း တစ်ယောက်တစ်လုံး ကုန်နေပြီ။

သူတို့နှစ်ယောက်က အူရိုင်းတွေဆိုတော့ မျက်လုံးတွေက ရီတီတီနဲ့ အာ၀ဇ္ဇန်းကရွှင်လာရော၊ အဲ့တာနဲ့ ဘီယာထပ်မှာပေးလိုက်တယ် ပိုရွှင်သွားအောင်လို့၊ ကျနော်လည်း သောက်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက်ကို ယှဉ်ပြီး အကဲခတ်နေတာ၊ အရပ်အမောင်းက သိပ်မကွာဘူးရယ်၊ ချစ်သူက အသားဖြူပြီး သဇင်မောင်က အသားခပ်လတ်လတ်၊ ရင်သားတွေကတော့ အတူတူလောက်ပဲ လက်တစ်ဆုပ်မကဘူး နှစ်ယောက်စလုံး ပြည့်ဖြိုးနေတာ၊ ကျနော့်ချစ်သူရဲ့ အိုးကြီးက မြင်သူငေးလောက်တဲ့ဆိုဒ်၊ သဇင်မောင်ရဲ့ အိုးကြီးက ချစ်သူထက်တောင် ပိုကြီးသေးတယ်၊ သဇင်မောင်နဲ့ကျနော် ဆွဲခဲ့တာကို ပြန်တွေးမိတာနဲ့ လီးကတောင်လာရော၊ သောက်လိုက်ပေါက်လိုက်ပြောလိုက်လုပ်နေကြရင်း သဇင်မောင် ရေချိုးခန်းထဲ ခဏ၀င်နေတုန်း ကျနော်က မီး နားကို ကပ်လို့ ပုခုံးကို ဖက်လိုက်ရင်း

“အဆင်ပြေတယ်မလား အချစ်ဆုံးလေး”

“ပြေပါတယ် ခေါင်းကတော့ နည်းနည်းချာလည်လည်နေတယ်”

“အဲ့တာဆို ထပ်မသောက်နဲ့လေ တော်ကြာမူးပြီးမှောက်သွားမှ ဘာမှမလုပ်နိုင်ပဲဖြစ်နေမယ်”

“အင်းပါ”

ချစ်သူလည်း ဘီယာအရှိန်နဲ့ ကောင်းနေပြီဆိုတာ သေချာနေပြီ၊ ကျနော်လည်း ဂျင်းဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့ တီရှပ်နဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပေါ့၊ မှာထားတဲ့ ဟင်းပွဲတွေရောက်လာလို့ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး ၀ိတ်တာလေးပြန်ထွက်သွားမှ သဇင်မောင်က ရေချိုးခန်းက ထွက်လာတာ၊ အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့ ကျနော့်ကိုမြင်တော့

“ဟယ်… ဟိုတစ်ယောက် ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဘောင်းဘီမကပ်တော့တာလည်း”

“သဇင့်ညီမလေ ကျနော့်ကို ချုပ်ပြီး ဘောင်းဘီအတင်းဆွဲချွတ်လို့”

“အမယ်….. ဖြစ်ရချည်သေး”

“ကျနော်က ပြောပါတယ် သဇင့်ကို အားနာဖို့ ကောင်းတယ်လို့….. သူကလေ အားနာမနေနဲ့တဲ့ မသဇင်က တခြားသူမှ မဟုတ်ပဲ တူတူဒန့်မယ်လို့တောင် ပြောထားသေးတယ် ဆိုပြီး အဲ့လိုပြောတယ် သဇင်”

ကျနော်လည်း ဘီယာအရှိန်နဲ့ အာသွက်နေတာ

သဇင်မောင်က ချစ်သူကိုလှမ်းကြည့်တော့ ချစ်သူမျက်နှာက ပြုံးတုံ့တုံ့နဲ့

“ချစ်သူခြင်းပဲ ဒန့်ကြပါ သဇင်က ပရိသတ်လုပ်မယ်လေ”

“ချစ်မကြီးကလည်း ဒီသုံးယောက်ပဲရှိတာကို သုံးယောက်လုံးပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဒန့်မှာပေါ့”

လို့ ပြောပြီး ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းတယ် ကျနော်လည်း မီး နှုတ်ခမ်းကို အသာလေးစုတ်ပြီး ပြန်နမ်းပေးတာပေါ့၊ သဇင်မောင်က

“နင်တို့ကဲတာကို ထိုင်ကြည့်ချင်လို့ပါ”

ကျနော်တို့လည်း နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး

“တကယ်ကြည့်မှာလား”

“နင်တို့တောင် အရှက်မရှိ ကဲရဲသေးတာ ကြည့်မှာပေါ့”

“ကြည့်ရုံပဲ ကြည့်နော် စိတ်ပါမလာနဲ့”

လို့ ကျနော်က တွန်းလိုက်တော့

“ပါစရာလား ဟဲ့…. ငါက ဟိုကားတွေ ကြည့်နေကျ ဟိ”

“အမယ်……တို့ အပျိုကြီးက မခေပါလား ဟိုကားတွေ ကြည့်နေကျဆိုတော့ ကြည့်ရည်၀နေတယ်တဲ့ တူတယ်”

“၀ တယ်ဟေ့ ၀ တယ်…. တော်ရုံလောက်တော့ ရင်တောင်မခုန်ဘူး”

“ရင်မခုန်ပဲ ကျန်တာတွေ ခုန်နေမှ ထိန်းမရဖြစ်နေမယ်နော်”

“ရိုးလို့ဟယ်…. ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာသာ လုပ်ကြ ငါ့ကိုရှိတယ်လို့ သဘောထားမနေနဲ့”

အဲ့လိုနဲ့ ဆက်သောက်ကြတာပေါ့ ဘီယာကုန်ခါနီးတော့

“ထမင်းစားတော့မလား သဇင်”

“နည်းနည်းသောက်ချင်သေးတယ် ခဏနေမှ စားကြမယ်လေ”

“အိုကေ အိုကေ”

ဘီယာထပ်မှာပြီး ဆက်သောက်ရင်း ဆက်ပြောကြတာပေါ့

ကျနော်က သဇင်မောင့်ရဲ့ နောက်ကို ကောက်ထွက်နေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း

“ သဇင်က အိမ်ထောင်မပြုတော့ဘူးလား ”

“ မပြုချင်တော့ပါဘူး စိတ်ရှုပ်လို့ အိမ်ထောင်သားမွေးအလုပ်တွေကို”

ဒီအပျိကြီးကတော့လေ သူ့လောက်ထန်တာ သူပဲရှိတယ် မီး ရှေ့မှာမို့လို့ ဖိန့်နေတာဖြစ်မယ်

 “ယောကျ်ားမယူတော့ဘူးဆိုရင် နှမြောစရာကြီးဖြစ်ကုန်မှာပေါ့”

“ ဟမ်… ဘာနှမြောတာလည်း ”

“မသဇင်က ယောကျ်ားတိုင်း သဘောကျစရာတွေ ပိုင်ဆိုင်ထားတယ်လေ ရင်တွေကလည်း တင်းရင်းနေတာ တင်တွေကျတော့လည်း မီး ထက်တောင် ပိုကြီးသေး အဲ့တာတွေကို နှမြောတာလို့ ပြောတာ” 

မီး က ၀င်ထောက်ပြောရော။သဇင်မောင်က

“မီး…နော် ကိုယ့်အစ်မကို ဒီလိုပြောစရာလား ဟင်း……..”

“ဟုတ်တာပြောတာလေ ချစ်မကြီးကလည်း၊ ကို ဆိုရင် မီး ကို ခဏခဏပြောတာ မသဇင်ဘော်ဒီက ဆွဲလို့အရမ်းကောင်းတာပဲဆိုပြီး ဟုတ်တယ်မလား ကို… ”

ကျနော့်ဘက် လှည့်ကြည့်ရင်းပြောတော့ ကျနော်ကလည်း

“ဟုတ်တယ် သဇင့်လို အကိတ်ကြီးက အိပ်ယာထဲမှာဆိုရင် အရမ်းမိုက်တာ”

သဇင်က မျက်နှာကို မဲ့လိုက်ပြီး

“နင်တို့နှစ်ယောက်နော် ဟင်း……”

စားသောက်ပြီးကြတော့၊ တစ်ဖက်ဆိုဖာမှာ သဇင်မောင်ကထိုင်ပြီး ဖုန်းကိုပွတ်၊ ဒီဘက်ဆိုဖာအရှည်မှာ ကျနော်နဲ့မီး က အတူထိုင်လို့ သူ့ပုခုံးလေးကို အသာဖက် လက်မောင်းလေးကို ရွရွလေးပွတ်ပေးလိုက် ပါးလေးကို နမ်းလိုက်နဲ့ ဇာတ်လမ်းစတာပေါ့လေ။

အပျိကြီးကလည်း ဖုန်းကိုပွတ်သလိုလိုနဲ့ တစ်ချက်တစ်ချက် ကိုယ်တွေကို ရှိုးနေတာ၊ မီး က

 “မသဇင်… လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေနော်.. ချစ်မကြီး… ကြည့်ချင်တယ်ဆိုရင်လည်း အားမနာနဲ့ အေးဆေးကြည့်ပေါ့ ဟင်းးး ဟင်းးးး ကို တစ်ယောက်ကတော့ ချစ်မကြီးကို ကြည့်ပြီး ရင်ထဲဗလောင်ဆူနေပြီ ဟုတ်တယ်မလား…”

သဇင်မောင်က လျှာလေးတေးတေးနဲ့

“နင်တို့ကဲတာကို ငါကထိုင်ကိုကြည့်ဦးမှာ နင်တို့ပဲကဲနိုင်မလား ငါပဲကြည့်နိုင်မလား စောင့်ကြည့်လိုက် ” တဲ့၊

ကျနော်က

“အပြောကြီးတာကတော့ ဖင်နဲ့ နင်လား ငါလားပဲ”

“အဲ့ ဖင်ကိုပဲ နင်တို့ယောကျ်ားတွေ ခေါ်တောတစ်သိန်းအားနဲ့ လိုက်လိုက်ကြည့်နေတာမလား”

“ကြည့်တယ်လေ…. သဇင်ကလည်း ပြချင် ကြွားချင်တယ်မလား ကိုယ့်ပစ္စည်းကို”

“မပြချင်ပါဘူး ယောကျ်ားတွေကသာ အငမ်းမရလိုက်လိုက်ကြည့်နေကြတာ”

“မညာစမ်းပါနဲ့ သဇင်ရာ… ယောကျ်ားတွေ အဲ့လိုကြည့်တာကို မိန်းကလေးတွေက သဘောကျတယ်မလား”

“ကျစရာလား”

“ယောကျ်ားတွေကတော့ ပြရင် ကြည့်ကြမှာပဲ”

“နေစမ်းပါဦး… ယောကျ်ားတွေက ကြည့်ပြီးတော့ ဘယ်လိုဖြစ်လည်း သူတို့စိတ်ထဲမယ် နှာဘူးစိတ်ပဲ ပေါ်မှာပေါ့ ဟုတ်တယ်မလား”

အင်း….. တချက်တော့ ပစ်ထည့်လိုက်ဦးမှပဲလို့ ကျနော်တွေးရင်း

“ယောကျ်ားတွေ ဘယ်လိုဖြစ်လည်းဆိုတာ တကယ်ပြောပြရမလား”

“ပြောစမ်းပါဦး ဘယ်လိုဖြစ်လည်း”

“လောင်တီးတာပေါ့ဟ… ဟား ဟား….”

“အဲ့တာကြောင့် နှာဘူးတွေလို့ ပြောတာ”

အဲ့တာနဲ့ ကျနော်လည်း ဆက်မပြောတော့ပဲ ချစ်သူမျက်နှာကို ဆွဲမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ငုံပြီးစုပ်ရင်း လက်က ချစ်သူရဲ့ လက်မောင်းတွေကို ပွတ်လိုက် နို့တွေကို ပွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်ရင်းက အပျိုကြီးကို ရှိုးနေတာ၊ သူဘာထလုပ်မလဲဆိုတာ သိချင်လို့၊ ချစ်သူရော ကျနော်ရော တခြားသူတစ်ယောက်ရှေ့မှာ နမ်းလိုက်ပွတ်လိုက်လုပ်ရတာ အဆန်းကြီးဆိုတော့ နှစ်ယောက်လုံး ဖီးလ်တွေ အရမ်းတက်နေတာပေါ့၊ ချစ်သူကလည်း နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းရင်း ကျနော့်ဘောင်းဘီပေါ်က ဖုဖောင်းနေတဲ့ လီးချောင်းကြီးကို လက်နဲ့ အသာလေးအုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေတယ်၊ ကိုယ်ကလည်း ချစ်သူရဲ့ အကျီပေါ်ကနေ နို့တွေကို အသာလေးညှစ်လိုက် နယ်လိုက်နဲ့၊ မီး က နမ်းတာခဏရပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောတယ်

 “ မီး ပွတ်ပေးနေတဲ့ ကို့ဟာကြီးကို မသဇင်ရယ် ကြည့်နေတယ် ”

“ ဟုတ်လား… လီးကြီးကို ဘောင်းဘီအပြင်ဘက် ထုတ်လိုက် ”

အင်းး ဆိုပြီး မီး က အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲကနေ ကျနော့် လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်တော့ အကြောတွေပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ မာတောင်နေတဲ့ အတန်ကြီးက အပြင်ကိုထွက်လာရော၊ မီး က လက်ကလေးနဲ့ ရွရွလေးကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးတော့ ကျနော််လည်း မတရားတွေကောင်းပြီး၊ မီး နှုတ်ခမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းနမ်းပါရော၊ ကျနော်လည်း မျက်လုံးမှိတ်ထားတာကနေ အသာဖွင့်မှေးကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် သဇင်မောင် ရေချိုးခန်းထဲ ၀င်သွားတာတွေ့တော့ မီး ကို

“ ထ ထ အ၀တ်တွေ အကုန်ချွတ်ရအောင် သဇင်မောင်ပြန်ထွက်လာရင် ဘယ်လိုနေမလဲလို့ ”

နှစ်ယောက်သား အ၀တ်တွေအကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး မီး ကို ဆိုဖာမှာ ထိုင်ခိုင်း၊ ကျနော်က ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်လို့ မီးရဲ့ဘယ်ဘက်နို့အုံကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံခဲပြီးစို့ လျှာနဲ့၀ိုင်းပြီးယက်၊ ညာဘက်နို့အုံကို လက်နဲ့အသာကိုင်ပြီး ညှစ်လိုက်နယ်လိုက်လုပ်တော့ မီး လည်း တဟင်းးးး ဟင်းးးးနဲ့ ညည်းပြီး ကျနော့်ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ထိုးဖွလို့ အရမ်းကောင်းနေတာပေါ့။ 

သဇင်မောင်က ရေချိုးနေပုံပဲ၊ သူလည်း ကျနော်တို့ကိုကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှာ ဖီးလ်တက်လာမှာပေါ့၊ ကိုယ်တွေတောင် သူ့ရှေ့မှာ အခုလိုနေရတာ အရင့်အရင်တွေထက် မတရားပိုကောင်းနေတာလေ၊ နို့တွေကို တစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက်ပြောင်းစို့လိုက် လျှာနဲ့ယက်လိုက်လုပ်ရင်း လက်က ပေါင်တန်တွေ တလျှောက် အစုန်အဆန်ပွတ်ရင်း ဆီးခုံမွှေးလေးတွေကို ဆွဲလိုက် ပွတ်လိုက်နဲ့၊ ပေါင်ကြားထဲကို လက်ရောက်သွားတာနဲ့ မီး က ပေါင်လေးအသာဟပေးတယ်၊ အရည်ကြည်လေးတွေ စို့နေတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကို လက်ဖဝါးတစ်ခုလုံးနဲ့ အသာအုပ်ကိုင်ပြီး လက်ကို ဖြည်းဖြည်းလေး ၀ိုင်းပြီးပွတ်ပေးနေတာ၊ နို့တွေကိုစို့ရင်း အဖုတ်ကို ရွတက်လာအောင် ဆွပေးနေတော့ မီး လည်း တဟင်းးး ဟင်းးး နဲ့ ကို…ရယ် ဆိုပြီး ဖွဖွလေး ညည်းလာတာပေါ့။

ဒီလိုမြူနေတုန်း ရေချိုးခန်းတံခါးက ကလစ်ဆိုမြည်ပြီး သဇင်မောင်ထွက်လာတော့၊ ကျနော််က အရှေ့မှန်ထဲကနေ ရေချိုးခန်းကို ကြည့်နေတာ၊ ကိုယ်တွေဖြစ်နေတဲ့ ပုံစံကို သဇင်မောင်လည်း မြင်ရော

“ အိုး…………… ”

ဆိုပြီး ပါးစပ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး တအံ့တသြဖြစ်နေတာ၊ ဒီလိုမျိုး အ၀တ်ဗလာ ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ချစ်သူခြင်း ချစ်တင်းနှောတာကို အပြင်မှာ ဘယ်တွေ့ဖူးမလည်း၊ အခုနပြောတော့ နင်တို့လုပ်ချင်တာလုပ် ငါကရင်မခုန်ဘူးဆိုတဲ့သူ အခုတော့ ထိုင်တောင် မထိုင်နိုင်ပဲ ရပ်ကြည့်နေတာ၊ ဘီယာအရှိန်လည်းပါမှာပေါ့၊ ရေချိုးပြီး တာဝါပတ်ထွက်လာတော့ သူ့ဖင်ကြီးကလည်း နောက်ကိုကော့ထွက်နေတာ မှန်ထဲကနေ မြင်နေရတယ်၊ အဲ့တာနဲ့ မီး က

“ မသဇင်ရေ…. လာကြည့်စမ်းပါ အနားကို လာ လာ ”

လို့ ခေါ်တော့ ရွေ့တေ့တေ့နဲ့ အနားကိုရောက်လာပါရော၊ သဇင်မောင့်လက်ကို မီး က ဆွဲပြီး သူ့ဘေးကဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်၊

“အေးဆေးထိုင်ကြည့်ပါ ချစ်မကြီးရဲ့ ညီမတို့လည်း အရင်နဲ့ဘာမှမဆိုင်အောင် ကောင်းနေကြတာ ချစ်မကြီးရှေ့မှာမို့လို့ ပိုကောင်းတာ နှစ်ယောက်လုံး… အား…. ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်….”

 ကျနော့်လျှာက မီး နို့တွေဆီကနေ အောက်ဘက်ဗိုက်သားပေါ်ကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ တို့တို့ပြီး ဆင်းလာတာ၊ မီး ပေါင်တွေကို လက်နဲ့ ဘေးကို ကားလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ ကျနော်က အသာထိုင်ချလို့ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို လျှာလေးနဲ့ ယက်နေတဲ့အချိန် ကိုယ့်အချောင်းကြီးကလည်း မတ်တောင်နေတာပေါ့၊

မီး ရဲ့ ဆီးခုံမွှေးနုနုလေးတွေပေါ်မှာ လျှာကို ကစားလိုက် အဖုတ်ဘေးနှစ်ဘက်ကို လျှာနဲ့ မြူလိုက်နဲ့ဆိုတော့ အဖုတ်က မို့ဖောင်းတက်လာပြီး အရည်တွေ အပြင်ကိုတောင် စီးကျလာရော၊ မီး က သူ့အဖုတ်နဲ့ လျှာကို ထိအောင်လို့ ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက် ဘယ်ညာရမ်းလိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလဲ

“ ကို ရယ်… ကို ယက်နေတာလေ မီး တော့ သေတော့မယ်ကွာ ချစ်မကြီးရှေ့မှာဆိုတော့ အရမ်းပိုကောင်းနေတယ် ကို ရာ… အီး…… ”

ကျနော်လည်း အရည်တွေ လျှံထွက်ကျနေတဲ့ မီး အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကို လျှာနဲ့အပြားလိုက် အောက်ကနေ အစေ့လေးထိ ပင့်ပြီး ယက်လိုက်တာ မီး တစ်ယောက်

“ အား……”

ဆိုပြီး ဖင်ကြီးက ဆိုဖာပေါ်ကနေမြှောက်တက်လာတာ၊ ကျနော်လည်း လျှာနဲ့ ဆက်တိုက်ယက်လိုက် အစေ့လေးကို ငုံလိုက် စုပ်လိုက်နဲ့၊ မီး လက်တဖက်က သဇင်မောင့် လက်တဖက်ကို လှမ်းဆုတ်လို့၊ သဇင်မောင်ကတော့ မျက်တောင်မခတ်ပဲ မီး အဖုတ်ကြီး ကျနော့်ပါးစပ်ထဲ တပြုံလုံးရောက်နေတာကို စိုက်ကြည့်နေတာ၊ ကျနော်လည်း အဆက်မပြတ်ငုံပြီး စုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်ရင်း ညာလက်ကို သဇင်မောင့်ပေါင်တန်ကြီးပေါ်တင်လိုက်တော့ ပေါင်တန်တလျှောက် ကြက်သီးမွှေးညှင်းတွေထပြီး ကျနော့်လက်ကို သူ့လက်နဲ့လာဆုတ်ထားတယ်၊ ကျနော်က ဖွဖွလေး ပေါင်တန်ကို ပွတ်ပေးလိုက် တာဝါအောက်က ပေါင်အတွင်းသားတွေထဲ ပွတ်လိုက်လုပ်တော့ သဇင်မောင့်ပေါင်တွေ အလိုလိုကားလာတယ်။ 

ပေါင်တွေ ကားသွားတာနဲ့ လက်ကို ဟိုး…. အတွင်းထဲထိရောက်အောင်သွားလိုက်တော့ အရည်တွေစိုနေမှာ သေချာနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးပေါ်က အမွှေးတွေဆီ လက်ကရောက်သွားတာ၊ လက်ချောင်းတွေနဲ့ အမွှေးတွေကို ထိုးဆွ၀ိုက်မွှေလိုက်တော့ ပေါင်တွေပိုကားသွားသလို ကျနော့်လက်ကို သူ့လက်နဲ့ လာဆုတ်ကိုင်ပြန်ရော။

မီး က တအင်း…. အင်း…. နဲ့ ညည်းရင်း

“ ကို ယက်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတယ် ကို ရာ…. ကို့ လီးကြီးကို ချစ်မကြီးရှေ့မှာ အရမ်းစုပ်ပြချင်လာပြီ”

လို့ ပြောတော့ ကျနော်လည်း မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တာမှာ လီးကြီးက မိန်းမနှစ်ယောက်ရှေ့မှာ ထောင်မတ်ပြီး တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတာပေါ့၊ မီး က ဆိုဖာပေါ်ကနေ အောက်ကိုဆင်းပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လို့ သဇင်မောင့်ရှေ့မှာ ကျနော့် လီးကြီးကို လက်နဲ့ အသာလေးဆုတ်ကိုင်ပြီး ရွရွပွတ်ပေးရင်း

“မသဇင်ရယ် ကြည့်ပါဦး ကို့ လီးကြီး ဘယ်လောက်သန်မာထွားကျိုင်းလည်း ဆိုတာကို”

“ဟုတ်ပါ့ အကြီးကြီးပဲနော်”

ကျနော်လည်း သဇင်မောင်ပိုမြင်ရအောင်လို့ သူ့ရှေ့မှာ တစောင်းအနေအထားနဲ့ ရပ်လိုက်တယ်၊ သဇင်မောင့်မျက်လုံးတွေကလည်း လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်ရင်း ရမ္မက်ခိုးတွေေ၀လို့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနဲ့အသာလေးကိုက်ထားပြီး လက်တွေက လယ်သာဆိုဖာကို ဆုတ်ခြေနေလေရဲ့၊

“လာပါ မသဇင်ရယ် ဟိုနေ့ကပြောတော့ ကို့လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံရတာကောင်းလိုက်တာဆို အခုရော အဲ့လိုမကောင်းချင်ဘူးလား”

လို့ မီး က ပြောရင်း လက်တဖက်နဲ့ သဇင်မောင့်ညာလက်ကို ကိုင်ပြီး လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်ရော

“အို……”

သဇင်မောင့်လက်က လီးကြီးကို ဆုတ်ပြီးကိုင်ထားရင်း မျက်လုံးက ကျနော့်ကို မော့ကြည့်လို့

“နွေးပြီးမာတောင်နေတာပဲနော်” 

ဆိုပြီး လက်က လီးကြီးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေတယ်၊ခဏနေတော့ မီး က

 “ကို့လီးအကြီးကြီးကို မီး စုပ်ပြမယ်နော် မသဇင် ”

လို့ပြောပြီး လက်ကို လီးအရင်းကနေကိုင်ဆုတ် ထိပ်ဖူးကားကားကြီးကို လျှာနဲ့ပတ်ယက်လိုက်တာများ ကျနော့် ခါးတွေကော့တက်သွားတယ်၊

“ အား လား လား…… ကောင်းလိုက်တာ မီး ရာ…”

ကြည့်နေတဲ့ သဇင်မောင်လည်း အားမလိုအားမရ နှုတ်ခမ်းတွေကို လျှာနဲ့အသာသတ်နေတယ်၊ မီး က နှုတ်ခမ်းတွေကို ဟ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ငုံလိုက်ပြီး လျှာနဲ့၀ိုက်ယက်နေတာ၊ ဒစ်ကြီးကို နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ညှပ်ထားပြီး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ် လက်က ဥတွေကို ဖွဖွလေးကစားနဲ့ စိတ်ကြိုက်စုပ်နေတော့တာပဲ၊ ကျနော်လည်း ခေါင်းတွေမော့ပြီး မီး ခေါင်းကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်လို့ လီးပေါ်ဆွဲဆွဲချနေမိတော့တယ်၊ ပြီးတော့ မီး က သဇင်မောင့်ကိုပါ အောက်ဆင်းထိုင်ခိုင်းပြီး လီးကြီးကို လက်နဲ့ကိုင်လို့ သဇင်မောင့်ပါးစပ်နားကပ်ပေးကာ

“မသဇင် အလှည့်”

“အင်း”

ဆိုပြီး သဇင်မောင့်လျှာက ကျနော့်လီးကြီးကို လာယက်တာ

“အား… ကောင်းတယ် သဇင်ရာ”

လို့ ညည်းလိုက်တော့

သဇင်မောင်က ပါးစပ်ကိုဟပြီး လီးထိပ်ကြီးကို ငုံလိုက်ပါရော

“အာ… လာ… လာ….”

လီးကြီးကို ယက်လိုက် စုပ်လိုက်နဲ့၊ ကျနော့်မှာတော့ ကိုယ့်ချစ်သူရယ် ကိုယ်တခါလိုးဖူးထားတဲ့ သူ့ရဲ့အသိ ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ စော်ရယ်က ကိုယ့်လီးကြီးကို နှစ်ယောက်အတူတူစုပ်ပေးနေတော့ ကျနော်ဆိုတာလေ ကောင်းလွန်းလို့ လေထဲလွှင့်နေသလိုကို ဖြစ်နေတာ။ မီး ပါးစပ်ထဲ လီးကြီးရောက်နေရင် သဇင်မောင်က ဥတွေကို ယက်လိုက် စုပ်လိုက်နဲ့၊ သဇင်မောင့်အာခေါင်ထဲ လီးကြီးမြုတ်နေရင် မီး က ဥတွေကို စုပ်နဲ့၊ ကျနော့်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်ခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ကိုင်ထားပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲ ကော့ကော့ထိုးနေမိတာ။

“သဇင်… ကျနော့် လီးကြီးကို စုပ်ရတာ ကောင်းလား”

မေးလိုက်တော့ ဥတွေကို ယက်နေရင်းနဲ့ သဇင်မောင်က

“အရမ်းကောင်းတယ် ကိုကြီး ရာ…. စုပ်လို့ကို မ၀ဘူး”

“သဇင်အဖုတ်ကို ကို ယက်ပေးတာရော မခံချင်ဘူးလား”

“အင်း…. မီး အဖုတ်အယက်ခံနေတာ ကြည့်နေကထဲက သဇင်က အယက်ခံချင်နေတာ”

လို့ ပြောပြီး မတ်တပ်ရပ်လို့ တာဝါကို ချွတ်ချလိုက်တာ၊

အိုး……. ရင်နှစ်မွှာကလည်း ထွားထွားမို့မို့နဲ့ ဖင်ကြီးတွေကလည်း တောင့်တောင့်တင်းတင်း အမွှေးပါးပါးဖုံးနေတဲ့ ဖောင်းဖောင်းအိအိ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရချိန်မှာ မီး ပါးစပ်ထဲရောက်နေတဲ့ ကျနော့် လီးကြီး ဆတ်ခနဲတောင် တုန်သွားတယ်။

သဇင်မောင်က သူ့နို့ထွားထွားကြီးတွေနဲ့ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ဖိကပ်လို့ သိုင်းဖက်လိုက်တော့ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေကို ငုံပြီး စုပ်လိုက်တာမှာ သူ့နို့ကြီးတွေက အိခနဲ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ပိုဖိကပ်သွားတယ်။ 

မီး ကတော့ ကျနော့် လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှာ စိမ်ပြေနပြေငုံထားပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်တော့ ကျနော်လည်း အလိုက်သင့်လေး ကော့ကော့ထိုးနေမိတာပေါ့။ လက်နားကိုရောက်လာတဲ့ သဇင့်အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ဘယ်လက်နဲ့အသာပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ စို့နေတဲ့ အရည်တွေက လက်မှာပေလူး၊ ညာလက်နဲ့ တင်ပဆုံကြီးကို ညှစ်လိုက်နယ်လိုက်လုပ် ဖင်ကြားထဲကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ဆွဲ အပေါ်ပိုင်းမှာလည်း သူ့လျှာကို နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ စုပ်ပေးနေတော့ သဇင်မောင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က တုန်တုန်ရီရီကိုဖြစ်လို့။

မီး က

“ ကုတင်ပေါ် သွားကြရအောင်”

ပြောပြီး ကုတင်ပေါ်ရောက်သွားကြတယ်

“ချစ်မကြီး အယက်ခံချင်လား လီးစုပ်ချင်လား”

ဆက်မေးတော့ ။ သဇင်မောင်က

“အယက်ခံချင်တယ် ပြီးမှ လီးကြီးကို ထပ်စုပ်မယ်နော် စုပ်ရတာ မ၀သေးလို့”

ကျနော်က

“ကို လှဲလိုက်မယ် မီး က လီးစုပ်ပေး သဇင်က ကို့အပေါ်ကနေခွပေး”

“ဟုတ်”

ဆိုတဲ့အသံ နှစ်ယောက်စလုံးဆီက ထွက်လာပြီး မီး က ကျနော့်ခြေထောက်ကြားမှာ ၀မ်းလျှားမှောက်လို့ လီးကြီးကို လက်နဲ့အသာဆွပြီး ထုနေပြီ၊ သဇင်မောင်ရဲ့ ရင်ဘတ်က ကျနော့်မျက်နှာပေါ်မိုးပြီး နို့ထွားထွားတွေကို ပါးစပ်မှာလာတေ့ပေးတော့ ကျနော်လည်း နို့သီးခေါင်းတွေကို လျှာနဲ့ တပြတ်ပြတ်ယက်လိုက် နို့အုံကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ဆွဲငုံလိုက်နဲ့၊ သဇင်မောင်လည်း ပါးစပ်က တဟင်း… ဟင်း…. ခေါင်းက တရမ်းရမ်းနဲ့ပေါ့။


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>