Wednesday, March 25, 2015

ပထွေးနဲ့ကျွန်မ (စ/ဆုံး)

ပထွေးနဲ့ကျွန်မ (စ/ဆုံး)

ဆရာမသင်းသင်း ဟုလည်း အမည်ပေးထားကြသည်။

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ပထွေးဖြစ်သူ ဦးအုန်းကျော်၏ အလိုးခံခဲ့ရပုံများကို ပြန်လည် မြင်ယောင်မိလာလေတော့သည်.။ ပြီးခဲ့သည့် ရက်ပိုင်းက သင်းသင်းအမေက ရွာမှာ အလှူလုပ်လိုသည်ဆိုသဖြင့် အိမ်ကို ပြန်သွားခဲ့သည်.။ အလှူကို ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လုပ်မည်ဖြစ်သဖြင့် အမေက ဘုန်းကြီးကျောင်းကို သွားပြီး စီမံ ခန့်ခွဲနေရသည်..။ 

သင်းသင်း အိမ်ကိုရောက်သွားတော့ မနက်ပိုင်း ဖြစ်သည်..။ရေမိုးချိုး ၊ ထမင်းစားပြီးတော့ ခရီးပန်းလာသဖြင့် မိမိ အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ခဏလှဲနေလိုက်သည်..။ ခရီးပန်းလာတာရော ၊ ထမင်းစားပြီးခါစမို့ရောကြောင့် သင်းသင်းမှာ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားမိရသည်။ 

အဲဒီမှာတင် သင်းသင်းတစ်ယောက် အိပ်မက်ဆိုးးတွေ မက်ပြီး ဘီလူးစီးတာ ခံလိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်..။သင်းသင်းအမေ ဒေါ်ပိန်သေး၏ နောက်ယောက်ျားဖြစ်သူ ဦးအုန်းကျော်သည် အရက်မှ လွဲ၍ မိန်းမ အပျော်အပါး ကင်းသူဖြစ်သည်..။ အရက်ကိုတောင်မှ တစ်ပါတ်တစ်ခါ နှစ်ခါသာ ပုံမှန်သောက်ဖြစ်သည်..။ သင်းသင်းကို မယားပါ သမီးဆိုပေမယ့် သမီးအရင်းလို ချစ်သည်..။ 

ဒေါ်ပိန်သေးနှင့် အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ချိန်တွင်ပင် ပထွေးနှင့် မယားပါသမီး တို့ ဇာတ်လမ်းဖြစ်မည်ကို စိုးခဲ့သည်။သို့အတွက် ဒေါ်ပိန်သေးကို ရှင်းပြပြီး တစ်ဖက်လှည့်နှင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နှင်းနှင်းအေးတို့အိမ်တွင် အနေခိုင်းလိုက်သည်။ ဦးအုန်းကျော်အနေဖြင့် ဒေါ်ပိန်သေးကို ရခါစဖြစ်သဖြင့် အချိန်မရွေး လိုးမည်ဖြစ်သောကြောင့် သမီးပျိုးလေးသင်းသင်းအတွက် မတင့်တယ်ကြောင်း ဦးအုန်းကျော် နားလည်နေ၍ အိမ်မှာ မနေဖြစ်အောင် စီစဉ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်..။

ဦးအုန်းကျော်မှာ ဒေါ်ပိန်သေးကို ရခါစက ဒေါ်ပိန်သေးမှာ အမည်နှင့် မလိုက်အောင်ပင် တောင့်တောင့်တင်းတင်း ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး ကြီး ဖြစ်သည်..။ သူနာပြုဆရာမလည်း ဖြစ်ပြန်ဆိုတော့ လူနာရှိလျင် ရှိသလို အိမ်တွင် နေရချိန် နည်းသည်..။ သည်တော့ ဦးအုန်းကျော်မှာ ရသည့်အချိန်မှာ ရသလို ဒေါ်ပိန်သေးကို လိုးရသည်..။ မနက် ၊ နေ့ခင်း ၊ ည ဟူ၍ အချိန်ရွေးမနေအားပဲ တွေ့သည့်အချိန် ရသည့် နေရာမှာ လိုးသည်..။ အိမ်ထဲ ၊ အိမ်ပြင် ၊ မီးဖိုချောင် ၊ အိပ်ခန်း ထဲ စသဖြင့် ရသရွေ့ အချိန်မဆိုင်းပဲ လိုးလေ့ရှိသည်..။ 

ဒေါ်ပိန်သေးကလည်း မယ်မငြင်းဆိုသည့် မိန်းမမျိုးထဲက ဖြစ်သည်..။ ဦးအုန်းကျော် ဘယ်နေရာ ၊ ဘယ်အချိန် လိုးလိုး ၊ လိုးသမျှကို အမြဲတမ်း အသင့်ခံတတ်သည်..။ လိုးမယ်ဆိုလျင် အဆင်သင့်ပြင်ပြီး ခံလိုက်သည်ချည်း ဖြစ်သည်..။လီးနှင့် ကင်းကွာပြတ်တောက်နေခဲ့ရသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီကောလေ…၊ ဦးအုန်းကျော်ကလည်း အလိုးကောင်းဆိုတော့ ဒေါ်ပိန်သေး စွဲမယ်ဆိုလည်း စွဲလောက်စရာပါပဲ…။ 

သမီးဖြစ်သူက တက္ကသိုလ် ဆက်တက်တော့ သင်းသင်းအိမ်မှာ မရှိလေ ပိုပြီးလွတ်လပ်လေ ဖြစ်ပြီး ပိုးလိုးဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ အဲ…သင်းသင်း ကျောင်းပြီး၍ အလုပ်စဝင်တော့ မြို့ကျောင်းမှာ ပဲ တာဝန်ကျသည့်အတွက် အိမ်ပြန်ရောက်လာသောကြောင့် ဦးအုန်းကျော်မှာ ဒေါ်ပိန်သေးကို အလိုးလျှော့ထားရလေသည်..။ ညအိပ်မှပဲ လိုးဖြစ်တော့သည်..။ အလိုးမလျှော့လို့ မဖြစ်သည့် အကြောင်းကလည်း ပေါ်လာသေးသည်..။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဒေါ်ပိန်သေးတစ်ယောက် မီးယပ်ရောဂါ ဖြစ်ပွားလေသည်..။တပိန်ပိန် တလိန်လိန်နှင့် ဖြစ်လာပြီး ရောဂါကို သက်သာအောင်ပင် မနည်း ကုယူခဲ့ရသည်..။ လူနှင့် နာမည် အခုမှ လိုက်သွားရခြင်းလည်း ဖြစ်သည်..။ 

ဦးအုန်းကျော်မှာ ဒေါ်ပိန်သေးကို အရင်ကလို စိတ်ရှိတိုင်း မလိုးနိုင်တော့ အာသာပြေရုံလေးလောက်သာ လိုးရတော့သည်..။ သင်းသင်းတစ်ယောက် နှင်းနှင်းအေးတို့ မြို့သို့ အလုပ်ပြောင်းသွားရချိန်မှာတောင် ခါတိုင်းလို အားရပါးရ မလိုးရတော့ စိတ်ကို အတော်ပင် ချုပ်တည်းကာနေခဲ့ရသည်…။ ခုလည်း အလှူက ကျောင်းမှာပဲ လုပ်ဖြစ်သဖြင့် ကိစ္စတွေ စီစဉ်ရန် ဒေါ်ပိန်သေးနှင့် ကျောင်းမှာ အတူလိုက်သွားဖြစ်သည်..။ အဲ…ကျောင်းမှာ ရောက်တော့ အလှူပွဲမှာ ထည့်ရမည့် အချိုပွဲကိစ္စ မှာကြားရန် ပေါ်လာသည်..။ အချိုပွဲမှာရန် ကိစ္စက မြို့စွန်ကို သွားရမည်ဖြစ်ရာ ဒေါ်ပိန်သေးတစ်ယောက်တည်း ဆိုက်ကားဖြင့် သွားလိုက်သည်..။ ဦးအုန်းကျော်လည်း အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်..။

စိတ်ထဲ နည်းနည်း ပန်းသလိုရှိသဖြင့် အရက်တစ်ပိုင်း ဝင်ကစ်လာခဲ့မိသည်…။ အိမ်ကိုရောက်တော့ တံခါးပွင့်နေသဖြင့် သင်းသင်းရောက်နေပြီဆိုတာ တွက်ဆလိုက်သည်..။ အရက်သောက်လာခဲ့သဖြင့် ဆီးသွားချင်သောကြောင့် အိမ်အတွင်းဖက်မှ တဆင့် နောက်ဖေးသွားရန် လာခဲ့သည်..။ ဦးအုန်းကျော်တို့လင်မယား အိပ်သော အိပ်ခန်းနှင့် သင်းသင်း၏ အိပ်ခန်းမှာ ကပ်လျက် ဖြစ်သည်.။ သင်းသင်းအိပ်ခန်းပြီးလျင် မီးဖိုခန်း ၊ ထိုမှတဆင့် အိမ်သာ ရေချိုးခန်း ရှိသည်..။ အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ဆီးသွားချင်တာကို အရင် သွားပြီး ဖြေရှင်းလိုက်သည်..။ အိမ်သာမှ ပြန်လာချိန်တွင် သင်းသင်း၏ အိပ်ခန်းတံခါး မစေ့တစေ့ဖြင့် ဟနေသည်ကို တွေ့ရသည်..။ 

ဘာရယ် မဟုတ် ၊ အိပ်ခန်းတံခါးကို စေ့ပေးရန် လုပ်ရင်း အမှတ်တမဲ့ အိပ်ခန်းထဲ လှမ်းကြည့်မိသည်..။သင်းသင်းမှာ အိပ်မောကျနေပုံ ရသည်..။ အိပ်နေပုံကလည်း ကြည့်ပါအုံး..။ ဒူးတစ်ဖက်ထောင် တစ်ဖက်လှဲ ပုံစံမျိုးဖြင့် အိပ်ပျော်နေသည့်အတွက် ခြေသလုံးအထိ လန်တက်နေသော ထမီအောက်မှ ဖွေးဥသော ပေါင်သားဝင်းဝင်းကြီးတွေကို တွေ့ရသည်..။ 

ထမီက လက်တစ်ဝါးသာသာလောက် ဟနေသဖြင့် အထဲကို တိုးလျှိုးပေါက် ကြီးတော့ မမြင်ရချေ..။ အရက်တစ်ပိုင်း ကစ်လာခဲ့သည့်အရှိန်ကြောင့်လည်း ဦးအုန်းကျော် စိတ်ထဲ နည်းနည်း ရဲတင်းမိသည်..။ သင်းသင်း၏ မလုံမလဲ အိပ်နေပုံကို ကြည့်၍ စိတ်ရိုင်းတို့ ကြွလာကာ သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ကြီးကို မြင်ချင်လာသည်..။ သူ့အမေ ဒေါ်ပိန်သေး၏ စောက်ပတ်လိုပဲလား ၊ ဘာကွာခြားသလဲ သိချင်လာသည်..။ ဒေါ်ပိန်သေးကလည်း မြို့အစွန်ထိအောင် သွားရမှာဆိုတော့ အချိန် ကောင်းကောင်းရသေးသည်..။ သင်းသင်းကလည်း ခရီးပန်းလာလို့ထင့်..၊ အိပ်မောကျနေရှာသည်..။ အိမ်မှာကလည်း သင်းသင်းနှင့် သူ နှစ်ယောက်တည်း ဆိုသော အသိကလည်း ဦးအုန်းကျော်၏ စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်းအုပ်၍ မရတော့ချေ..။

သင်းသင်း အခန်းထဲဝင်ပြီး အထဲမှ တံခါးကို ချက်ထိုးပိတ်လိုက်သည်..။ သင်းသင်းအိပ်နေသော ကုတင်အနီးသို့ အသာ တိုးကပ်သွားလိုက်သည်..။ သင်းသင်း၏ ထောင်ထားသော ဘယ်ဖက်ပေါင်အထက်တွင် ထမီစက ဒေါင့်တန်းဆွဲ တင်းနေသည်မို့ ထမီစ နှစ်ခုကြားတွင် လက်တစ်ဝါးစာလောက် ဟနေသည်..။ လှဲချထားသော ခြေတစ်ဖက်ဆီမှနေ၍ တဆင့်ကြည့်လိုက်ရာ မဲနက်နေသော စောက်မွှေးနုနုလေးများပေါက်နေသည့်ဆီးခုံလေးကို ထင်ရှားစွာ တွေ့လိုက်ရသည်..။ ဦးအုန်းကျော်မှာ တံတွေးကို လည်ချောင်းထဲ ဂလုခနဲ မြည်အောင် မျိုချလိုက်မိသည်..။ 

သင်းသင်းကို သမီးကဲ့သို့ သဘောထားခဲ့သောကြောင့် မသင့်တော်ဘူးဆိုတဲ့ အသိကလည်း ဝင်လာသည်..။ မကြံကောင်းမစည်ကောင်းသည်ကို တွေးမိပြီး စိတ်မိုက်ကို ထိန်းနိုင်အောင် ကြိုးစားမိသည်..။ ကုတင်အနားမှ ပြန်၍ ခွာမည်ဟု ခြေလှမ်းပြင်သည်..။ ထိုစဉ်မှာပဲ သင်းသင်းက ကိုယ်ကို လူးလွန့်လိုက်ရာ လှဲချထားသော ခြေတစ်ဖက်ကို ထောင်လိုက်လေသည်..။သည်တော့ ထမီက ပေါင်ရင်းအထိ လန်တက်သွားတော့သည်..။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းစလုံးမှာ ထောင်လျက်အနေအထား ဖြစ်သွားသဖြင့် ဝင်းစက်အိမွတ်သော ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးက ထင်းထင်းကြီး ပေါ်လာတော့သည်..။ 

ဖင်သားကြီးများကလည်း ဝင်းအိစွာ ပေါ်လာလေသည်..။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာတော့ ရှုမငြီးနိုင်သည့် တောအုပ်မဲမဲလေးနှင့် တောင်ပူစာလေး က မြှူဆွယ်နေပေတော့သည်..။ စောက်မွှေးးနုနုလေးများက ဆီးခုံပေါ်တွင် ထင်ရှားစွာ အုပ်မိုးလျက် စောက်ဖုတ်ကြီးက လက်လေးလုံးတင်းတင်းခန့် ဗျက်ကျယ်ပြီး အကွဲကြောင်းကြီးကလည်း နက်ရှိုင်းစွာ ချိုင့်ဝင်သွားပြီး နွုတ်ခမ်းသား ထူထူအမ်းအမ်းကြီးများကိုလည်း တွေ့လိုက်ရသည်..။ 

အပေါ်ဆီးခုံအဆင်း အစပ်မှသည် အကွဲကြောင်းကြီးက ဖင်နှင့် တစ်ဆက်တည်း ဖြစ်အောင် ရှည်လျားလှသည်..။ စေ့ကပ်တင်းကြပ်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လီးကြီး ထိုးသွင်းပစ်လိုစိတ်တွေက သူ့လီးတန်ကြီးကို ပုဆိုးထဲတွင် မာတင်းထောင်မတ်လာစေတော့သည်..။ စိတ်ရိုင်းဒီရေက တရိပ်ရိပ် တက်လာသောကြောင့် ပြန်လှည့်မည့် ခြေလှမ်းများကလည်း မရွေ့နိုင်တော့..။

“ အင်း….အင်း..ဟင်း ဟင်း…….” 

သင်းသင်းမှာလည်း ဘာတွေ အိပ်မက် မက်နေသည်မသိ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပေါင်ခြံကြားကို လှမ်းကုတ်လိုက်ရင်း ထမီကို ခါးထက်သို့ ဆွဲတင်လိုက်ကာ ပေါင်ကြီးတွေ ကို ကားပစ်လိုက်တာ တွေ့လိုက်ရပြန်သည်..။ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ချောင်း ခပ်ပြဲပြဲကြီး ကားဟသွားသဖြင့် သင်းသင်းစောက်ပတ်ကြီးက ရှိရင်းစွဲအရွယ်အစားထက် ပို၍ ပြန့်ကားသွားသည်..။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်မှ စောက်စိကလည်း ပြူးတစ်တစ်လေး ဖြစ်နေသည်..။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး ဖြတ်ခနဲ ဟသွားရာ အတွင်းမှ နီရဲရဲ အသားနုလေးများကို မသိမသာလေး လှမ်းမြင်နေရသည်..။ 

ဦးအုန်းကျော် ကြည့်ရုံမျှနှင့် အားမရနိုင်တော့ချေ.။ ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ကာ ကွင်းလုံးပုံချလိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်မိတော့သည်..။ သင်းသင်း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး အပေါ်မှ မိုးခွကာ လက်ထောက်လိုက်သည်..။ ဦးအုန်းကျော်၏ မာတင်းတောင့်ကာနေသော လီးတန်ကြီးက သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီးပေါ် မေးတင်လို့နေပြီ..။ 

စောက်ပတ်နံ့ကို ရလိုက်သော လီးတန်ကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြင့် သူဝင်ရမည့် လမ်းကို ရှာဖွေနေပါသည်..။ဘယ်လက်ကို ထောက်မြဲအတိုင်း ထားပြီး ညာဖက်လက်ဖြင့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်အဝကို တေ့ထောက်လိုက်သည်..။ သင်းသင်း၏ ပေါင်တန်ကြီးများက ဆတ်ခနဲ တွန့်သွားသည်..။ 

ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ဝမှ အရည်ကြည်များ စီးထွက်ကျနေသော်လည်း သင်းသင်း ၏ စောက်ပတ်လေးမှာတော့ ခြောက်ကပ်နေသည်..။ လီးတန်ထိပ်မျက်နှာပြင်နှင့် သင်းသင်း၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ပွတ်ဆွဲကြည့်လိုက်ရာ လီးကြီးမှ အရည်များက စောက်ပတ်မျက်နှာပြင် တစ်ခုလုံး စိုရွဲ ပြောင် လက်သွားစေသည်..။ အပျိုစောက်ပတ်လေး၏ နူးညံ့မှု အထိအတွေ့က ဦးအုန်းကျော်ကို မိန်းမောသွားစေသည်..။ 

ဦးအုန်းကျော် ဘာမှ မစဉ်းစားချင်တော့…၊ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပစေ မက်မောစရာကောင်းလွန်းလှသည့် ကာမအရသာကို ခံစားကြည့်လိုက်တော့မည်..ဟု စိတ်ထဲမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ချကာ လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်အကွဲထဲသို့ ဖိသိပ်ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်..။ ဟနေသော သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်အဝထဲသို့ လီးဒစ်ကြီး နစ်ဝင်သွားလေသည်..။

သင်းသင်းမှာ သူမ စောက်ပတ်ဝမှ ပူခနဲတင်းခနဲ ဖြစ်သွားရသဖြင့် ဘာဖြစ်လဲဟု လက်ဖြင့် လှမ်းပြီး စမ်းလိုက်သည်..။ ထိုအခါ အမွှေးကြမ်းကြမ်းကြီးများကို အရင်စမ်းမိပြီး မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို ကိုင်မိလိုက်သည်..။ 

“ ဘယ်သူလဲ……ဟင်….အဖေ….ဘာလုပ်တာလဲ…..ဖယ်….ဖယ်…..ဖယ်ပါ…အု..အိ…..” 

ဘယ်သူလဲ ဆိုပြီး မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ဦးအုန်းကျော်၏ မျက်နှာကြီးကို မြင်လိုက်ရ၍ အော်လိုက်သည်..။ ဦးအုန်းကျော်က သင်းသင်း ပါးစပ်ကို လက်ဝါးတစ်ဖက်နှင့် ပိတ်လိုက်သည်..။ သင်းသင်းမှာ အော်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ လီးဒစ်ကြီး ဝင်နေခြင်းကို လွတ်လိုလွတ်ညား အတင်းရုန်းကန်လိုက်သည်..။ သို့ပေမယ့် ရုန်းကန်လေလေ လီးတန်ကြီးက ဒစ်ဖျားတင်မက စောက်ပတ်အတွင်း သို့ နစ်ဝင်လေလေ ဖြစ်နေသည်..။ 

“ သမီးရယ်…..အဖေ ….မနေနိုင်လို့ပါ…..သမီး စောက်ပတ်လေး က ချစ်စရာ ကောင်းလွန်းလို့ပါကွယ်…..”

ဦးအုန်းကျော်က သင်းသင်းကို ချော့မော့ပြီး ပြောပေမယ့် သင်းသင်းက မရချေ…။ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မြှောက်ပြီး ကုတင်နှင့် တဒုံးဒုံး ဆောင့်ချနေသည်..။ ဦးအုန်းကျော်၏ လက်မောင်းနှင့် ရင်ဘတ်များကို လည်း ထုရိုက်နေသည်..။ ဦးအုန်းကျော်မှာ အခြေအနေ သိပ်မကောင်းမှန်း သိလိုက်သည်..။ သူ၏ လီးတန်ကြီးကလည်း အစက ဒစ်ဝင်ရုံလောက် သွင်းထားသော်လည်း သင်းသင်း၏ ရုန်းကန်တွန့်လိမ်မှုကြောင့် စောက်ပတ်ထဲ တဝက်လောက် ဝင်နေပြီ ဖြစ်သည်..။ 

အပျိုစစ်စစ်လေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီး သွင်းလျက် လိုးရသည့် အခွင့်အရေးဆိုတာကလည်း ရနိုင်ခဲသည့် အခွင့်အရေးလည်း ဖြစ်သည်..။ လီးတန်ကြီးက သင်းသင်း စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေသည့် အရသာက ချိုဆိမ့်နေအောင်လည်း ကောင်းနေသည် ဖြစ်သည်..။ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုးကို နောက်မဆုတ်စတမ်း အရယူပြီး လိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်..။

“ အဖေ….မလုပ်ပါနဲ့….အဖေရယ်…..မကောင်းပါဘူး….သမီး အော်လိုက်မယ် နော်…..” 

သင်းသင်း၏ ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသော လက်ကို ဖယ်လိုက်သည်နှင့် သင်းသင်း၏ ဒေါသထွက်နေသော စကားသံတို့က ထွက်ပေါ်လာတော့သည်..။ ဦးအုန်းကျော် ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်တော့ချေ..။ သင်းသင်း၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမပြီး ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်..။ သင်းသင်း၏ လက်နှစ်ဖက် ကိုလက်ကောက်ဝတ်မှ စုပြီး လက်တစ်ဖက်တည်းနှင့် ကိုင်လိုက်သည်..။ ခေါင်းအုံးဘေးတွင် တွေ့ရသည့် လက်ကိုင်ပုဝါစနှင့် သင်းသင်း၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့် ဆို့သိပ်လိုက်သည်..။ 

ပြီးမှ သင်းသင်း၏ လက်နှစ်ဖက်ကို စုကိုင်ထားရာမှ ခွဲထုတ်လိုက်ပြီး သင်းသင်းကိုယ်လုံးဘေးတွင် လက်များကို ဆန့်ချလျက် လက်ကောက်ဝတ်မှ နေ၍ လက်တစ်ဖက်စီဖြင့် ဖိကိုင်ထားလိုက်သည်..။ သင်းသင်းမှာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကိုသာ လှုပ်ရှားနိုင်တော့သည်..။ ကိုယ်လုံးကို လှုပ်တိုင်းလည်း လီးတန်ကြီးက မိမိစောက်ပတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်မသွားသည့်အပြင် ပိုပြီး နစ်နစ်ဝင်သွားနေသဖြင့် မလှုပ်တော့ပဲ ငြိမ်နေလိုက်သည်..။ 

ဦးအုန်းကျော်မှာ သင်းသင်း ငြိမ်သွားသဖြင့် အကြိုက်တွေ့သွားရသည်..။ သင်းသင်း၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဦးအုန်းကျော်က ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ထားသဖြင့် သင်းသင်း၏ ဖင်သားထွားထွားကြီးများမှာ ကုတင်ပေါ်မှ တစ်ထွာခန့် မြင့်တက်နေသည်..။ဦးအုန်းကျော်က တဝက်ခန့် ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို သင်းသင်း စောက်ပတ်လေးထဲ အဆုံးထိရောက်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်..။ 

ပြီးလျင် လီးဒစ်ပေါ်အောင် ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အဆုံးထိဝင်အောင် ပြန်ဆောင့်သွင်းသည်..။ သုံးလေးငါးချက် မျှ ဆောင့်လိုးလိုက်သောအခါတွင်မတော့ အပျိုမှေး ကွဲထွက်သဖြင့် ထွက်ပေါ်လာသော သွေးများနှင့် စောက်ရည်ကြည်များက စောက်ခေါင်းအတွင်းရောထွေး ထွက်လာသည်..။ လီးတန်ကြီးကို ဆောင့်လိုးလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်ရတာလည်း ချောချောချူချူ ဖြစ်လာသည်..။ စောက်ပတ်နှင့် လီး အဝင်အထွက် ကြောင့် အသံများ ကလည်း ထွက်ပေါ်နေသည်..။

“ အင့်…….အင့်…ဟင်.ဟင်………အင့်……ဟင့်……….” 

သင်းသင်း၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်ကြည်များကလည်း အရမ်းထွက်လာပြီ ဖြစ်သည်..။ သွေးနှင့် စောက်ရည်ကြည်များ ရောနှောထွက်လာနေသော သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်လေးကို လိုးနေရသည့် အတွက် ဦးအုန်းကျော်မှာ အရသာ ရှိလာပြီ ဖြစ်သည်..။

သည်တော့ ဦးအုန်းကျော်၏ ဆောင့်လိုးချက်တွေက စိပ်စိပ်လာသည်..။ ဦးအုန်းကျော်မှာ ပါးစပ်ကြီးကို ဟလျက် အရသာခံစားရင်း ခပ်စိပ်စိပ်လေး လိုးဆောင့်နေလေသည်..။ ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်မာမာကြီးဖြင့် တအား ဆောင့်လိုးသဖြင့် သင်းသင်းမှာ စောက်ပတ်ထဲတွင် ပထမပိုင်း နာကျင်မှုဝေဒနာကို ခံစားရသည်..။ 

ပထွေးက မယားပါသမီးကို စော်ကားရက်လေခြင်း ဟူသော အသိကလည်း သင်းသင်း၏ ရင်ကို နာကျည်းချက်တို့ ဖြစ်ပေါ်စေသည်..။ ဒီအတွက် သင်းသင်း၏ ရင်ထဲမှ မခံရပ်နိုင်သဖြင့် မျက်ရည်များက ယိုစီးကျလာလေသည်..။ ပါးစပ်တွင် လက်ကိုင်ပုဝါကို ဆို့ထားလျက် ၊ လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လျက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင်ကာ မလှုပ်သာ မလွန့်သာအောင် ချုပ်ကိုင်ပြီး လိုးသဖြင့်လည်း ပထမပိုင်းတွင် နာကျင်မွုကို ကြိတ်မှိတ်ခံနေရသည်..။ 

သို့သော်လည်း သင်းသင်း ၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ဦးအုန်းကျော်က ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်နှုတ် ခမ်းသားလေးများကို ပွတ်တိုက်တိုးဝင်လာသည်..။လီးတန်ကြီး တိုးဝင်လျင် စောက်ဖုတ်နွုတ်ခမ်းသားများက လိုက်ဝင်ပြီး လီးတန်ကြိး ဆွဲထုတ်လာလျင် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက ကျွံထွက်လာသည်..။ 

သည်တော့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများသည် လီးတန်ကြီ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လုပ်လေတိုင်း ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် ကောင်းမွန်သော အရသာကို ပေးလာကြောင်း သိလာရသည်..။ သဘာဝတရား၏ စေ့ဆော်မှုကြောင့်လည်း စောက်ပတ်ထဲ တိုူးဝင်လာသော ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်နွုတ်ခမ်းသားများနှင့် ညှစ်ပေးတတ်လာသည်..။ လီးတန်ကြီး ဝင်လိုက်သည်နှင့် အံကျဖြစ်အောင် လည်း ဖင်ကြီးကို ကော့တင်ပေးလိုက်မိသည်..။ 

အစပိုင်းတွင် သင်းသင်းမှာ ဦးအုန်းကျော်၏ လိုးဆောင့်မှုများကို မကြည်မသာ ၊ နာကျင်မှုဖြင့် ခံနေရသမျှတို့က နောက်ပိုင်းတွင် အလွန်ကောင်းမွန်သော ကာမအရသာကို ပေးမှန်း သိလာရသည်..။ ဦးအုန်းကျော်၏ အလိုးအဆောင့် အညှောင့်နှင့် လိုက်လျော ညီထွေ ဖြစ်အောင် စောက်ပတ်ကို ညှစ်ပေးရင်း ဖင်ကြီးကိုလည်း ကော့ကော့တင်ကာ ကာမအရသာကို သငိးသင်း ခံစားနေလေတော့သည်..။ ဦးအုန်းကျော်မှာ အပျိုစစ်စစ်လေးဖြစ်သော သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်လေးကို အားရပါးရ လိုးနေရသဖြင့် တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသော ကာမအရသာကို ခံစားနေရလေသည်..။

ကာမအရသာကို ဆက်ပြီး ခံစားလိုသဖြင့် အဆက်မပြတ် ပင် ဆက်တိုက် ဆက်တိုက်လိုလို သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးကို တအားဆောင့်လိုးနေလေသည်..။ မကြာခင်မှာပင် ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီး ဆိမ့်ကျင်လာရပြီး ပူနွေးပျစ်ချွဲသော သုတ်ရည်များကို လီးတန်ကြီးထိပ်မှနေ၍ သင်းသင်း၏ စောက်ခေါင်းဝထဲသို့ အပြည့်အလျှံ ပန်းသွင်းလိုက်လေတော့သည်..။ 

သင်းသင်းမှာလည်း ကောင်းမွန်လှသောကာမအရသာကို ခံစားလိုက်ရပြီး စောက်ခေါင်းထဲမှ သုတ်ရည်များကို ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ဆီသို့ ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်..။ သင်းသင်း၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကိုင်ရိုက်ထားသလို ဖြစ်ကာ ဘာမှ လှုပ်ရှားချင်စိတ် မရှိတော့ပဲ အားကုန်သလို ဖြစ်သွားရလေသည်..။ ဦးအုန်းကျော်မှာ လီးတန်ကြီးကို တပ်လျက်သား တန်းလန်းထားပြီး အပျိုစောက်ပတ်လေးထဲ လီးတန်ကြီး ထည့်ထားရသော ထူးခြားသည့် ကာမအရသာကို ခံစားနေလိုက်သည်..။

သင်းသင်းကို သတိရ၍ ကြည့်လိုက်ရာ သင်းသင်းအနေဖြင့် ဘာကိုမှ လှုပ်ရှားမှု မရှိတော့သည်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ လက်ဖြင့် ကိုင်ထားသော သင်းသင်း၏ လက်ကောက်ဝတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်..။ ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ခုတင်ပေါ်သို့ အသာအယာ ချပေးလိုက်သည်..။ ပါးစပ်ထဲ သွင်းဆို့ထားသော ပုဝါစကိုလည်း ထုတ်ပေးလိုက်သည်..။ 

သင်းသင်း၏ ကိုယ်ပေါ်ကို လီးတန်ကြီး တပ်လျက် တန်းလန်းဖြင့် မှောက်လိုက်ပြီး သင်းသင်း၏ နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို သူ၏ နှုတ်ခမ်းသားများဖြင့် ဖိကပ်ပြီး နမ်းစုတ်လိုက်သည်..။ သင်းသင်း၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ သူ၏ ကိုယ်ကို အပေါ်သို့ ကုန်းကုန်းလေး လုပ်လျက် ခွာလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သင်းသင်း၏ နို့အုံနှစ်လုံးကို အကျႌပေါ်မှ နယ်ဖတ်ဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်သည်..။ သင်းသင်း၏ တဒင်္ဂ ငြိမ်သက်သွားသော ကာမဆန္ဒတွေက တဖြည်းဖြည်း နိုးထလာပြီဖြစ်သည်..။ 

လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်အပြည့်ဝင်ရောက်ပြီး မိမိ စောက်ပတ်ထဲ အကြားအလပ် မရှိ ထိတွေ့နေသဖြင့် လည်း စောက်ခေါင်းထဲမှာ ယားယံလာပြန်ပြီ ဖြစ်သည်..။ မိမိ၏ နို့အုံများကို လက်များဖြင့် ချေမွပေးနေပြန်သဖြင့်လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း နှင့် ကြက်သီးများ ထနေရသည်..။ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုပ်နေသော ဦးအုန်းကျော်၏ နှုတ်ခမ်းများကို သင်းသင်းက မျက်နှာဘေးစောင်းလျက် ဖယ်ထုတ်လိုက်သည်..။

“ အင်း……ဟင့်ဟင့်…….အဖေ မကောင်းဘူး…..ဟင့်ဟင့်…….” 

စိတ်ထဲမှ ထိန်းချုပ်ထားသမျှကို သင်းသင်းက ငိုရှိုက်လျက် ဖွင့်ထုတ်လိုက်သည်..။ သင်းသင်း၏ ကိုယ်ခန္ဓာလေးမှာ ရှိုက်၍ ရှိုက်၍ ငိုနေသောကြောင့် လှုပ်ခါရမ်းနေသည်..။ အခုလို ဖြစ်ပွားခဲ့သည့်အတွက် သည်လိုသည်အချိန်တွင် အုတ်အော်သောင်းနင်း ဖြစ်သွားပါက ဦးအုန်းကျော်လည်း မကောင်း ၊ အမေ ဒေါ်ပိန်သေးလည်း မကောင်း ၊ မိမိ၏ ဆရာမ ဆိုသော ဂုဏ်သိက္ခာကလည်း ကျသွားနိုင်သည့်အ ရေးဖြစ်သဖြင့် သင်းသင်း မှာ အသာပင် ငြိမ်နေလိုက်ရသည်..။

အဖက်ဖက်မှ စဉ်းစားကြည့်လေ ဘာမှ မတတ်နိုင်သော ကိစ္စ ဖြစ်သဖြင့် လည်း အဖေ …မကောင်းဘူး ဟူ၍သာ ပြောလိုက်နိုင်ပြီး ငိုယိုနေမိလေတော့သည်..။ ဝမ်းနည်းစွာ ငိုရှိုက်မှုကြောင့် သင်းသင်း၏ မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်များက စီးကျလာလျက် ရှိသည်..။ 

ဒါပေမယ့်….ဒါပေမယ့်ပေါ့လေ….. ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးက သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် တပ်လျက်တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေသဖြင့် သင်းသင်းမှာ အလိုမကျ ဝမ်းနည်းမှုတွေ ဖြစ်ပေါ်နေရာမှ လီးတန်ကြီးကို ထိနေသော စောက်ခေါင်းထဲတွင် ယားကျိကျိ ပြန်ဖြစ်လာသည်..။ဦးအုန်းကျော်က လက်များဖြင့် သင်းသင်း၏ နို့အုံနှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပေးသည်..။ နို့သီးခေါင်းကလေးကို လည်း ချေပေးသည်..။ အင်္ကျီပေါ်မှ ကိုင်ဆုပ်နယ်ပေးတာ ဖြစ်ပေမယ့် သင်းသင်းအဖို့ အခံရခက်လာသည်..။

ဦးအုန်းကျော်က မျက်ရည်စီးကြောင်းများဖြင့် ပေနေသော သင်းသင်း၏ ပါးပြင်ကို အသာနမ်းရှုံ့ပြီး သင်းသင်း၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ၏ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးဖြင့် နမ်းစုပ်လိုက်ပြန်သည်..။ ဒီတစ်ခါတွင်မတော့ သင်းသင်းမှာ လွှဲဖယ်ခြင်း မပြုတော့ပဲ စိတ်လိုလက်ရ ပြန်လည် နမ်းစုပ်မိသည်..။ ဦးအုန်းကျော်က နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရာမှ သူ၏ လျှာဖျားလေးကို ထုတ်လျက် သင်းသင်း၏နှုတ်ခမ်းများကို ပွတ်သပ်ပေးသည်..။ သင်းသင်း၏ နှုတ်ခမ်းသားများကို ဖြတ်ကျော်လျက် သင်းသင်း၏ ပါးစပ်ထဲသို့ လျှာကို ထိုးသွင်းကာ သင်းသင်း၏ လျှာလေးကို ပွတ်တိုက်ထိတွေ့လိုက်သည်.။

သင်းသင်းမှာ လည်း မိမိ၏ လျှာဖျားလေးဖြင့် ဦးအုန်းကျော်၏ လျှာဖျားကလေးကို ထိ၍ ရစ်ပတ် လှုပ်ရှားပေးနေမိသည်..။ သင်းသင်းလည်း ဘာသားနှင့် ထုထားတာ မှတ်လို့လဲ..၊ သွေးသားဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသဖြင့် ကာမအရသာကို ချိုဆိမ့်သည်ဟု ခံစားနေမိလေပြီ…။ မိမိ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးသွင်းထားသော ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှ အတွင်းသားများဖြင့် ပွစိပွစိဖြင့် ညှစ်ကစားပေးနေမိသည်..။ 

ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးကလည်း ပြန်လည် မာတောင်လာပြီ ဖြစ်သည်…။ အပျိုမလေး ဖြစ်သော သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ကလေးမှာ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို မာတောင်လာအောင် လိုးချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာအောင် ရစ်ပတ်နွယ်နေပြီ ဖြစ်သည်..။နှုတ်ခမ်းကို စုတ်နမ်းလျက် မိမိ၏နို့များကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ကာ သူမအပေါ် မှောက်နေသော ဦးအုန်းကျော်ကို သင်းသင်း က လက်များဖြင့် ဖက်တွယ်လိုက်သည်..။

သင်းသင်းအနေဖြင့် ကာမဆန္ဒစိတ်တွေ ထကြွလာပြီဆိုတာကို သိသော ဦးအုန်းကျော်က သင်းသင်း၏ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ထောင်လျက် ခြေထောက်များကို မိမိပေါင်ပေါ်သို့ ချိတ်တင်ပေးလိုက်သည်.။ ထိုအခါ စိနေသော သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်လေးမှာ ပြဲသွားသဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ထားသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများ နည်းနည်း ကွာသွားသည်ကို ဦးအုန်းကျော် သိလိုက်ရသည်..။ 

အဆုံးထိ သွင်းထားသော လီးတန်ကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ပြွတ်ခနဲ ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်သည်..။ ပြီးတော့ မရပ်တော့ပဲ အားရပါးရကြီး ကို လိုးညှောင့်နေလေတော့သည်..။ ဦးအုန်းကျော်က လက်ကြီးများဖြင့် သင်းသင်း၏ နို့အုံကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်..။ လီးတန်ကြီးက မာမာလာပြီး စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေလေသည်..။

“ ပြွတ်…..ဖွတ်…..စွတ်…….ဗြစ်…..ဖွတ်……….စွပ်…..“

“ အင့်……အင့်…..အင့်…….အိုး……အင်း…….အင်း….အိ…အို……” 

သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် စောစောက ထွက်ခဲ့သော စောက်ရည်များ နှစ်ဦးပေါင်း ထွက်လာသော သုတ်ရည်များ သွေးများနှင့် အတူ အခုမှ ထွက်လာသော စောက်ရည်များကြောင့် လီးတန်ကြီး အဝင်အထွက်မှာ ချောမွေ့လာသည်..။ သင်းသင်းမှာ ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြင့် လိုးနေခြင်းကြောင့် ဖြိုးခနဲ ဖြင်းခနဲဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲမှာ ရှိန်းရှိန်းမြမြလေး ဖြစ်လာသည်..။ ခံစားနေရသော ကာမအရသာ၏ ချိုဆိမ့်မှု ကြောင့် တအင်းအင်း တဟင်းဟင်းဖြင့် အသံလေးထွက်ပေါ်ကာ ညည်းညူနေမိလေသည်..။ 

ဦးအုန်းကျော်က လိုးဆောင့်ပေးချက်များ အလိုက် သင်းသင်းအနေဖြင့် ဖင်ကြီးကော့ကာ ကော့ကာ ပေးလျက် ရှိနေပါတော့သည်..။ သြော်…အချစ်နဲ့ စစ်မှာ မတရားတာ မရှိ ၊ ဦးသူနိုင်၏ ဆိုတဲ့စကားကို ဦးအုန်းကျော်တစ်ယောက် အကောင်အထည် ဖော်နေပြီ ဖြစ်ပါတော့သည်..။

“ ဟင့်ဟင့် ဟင့်……အဖေ မကောင်းဘူး…ဟင့်ဟင့်…” 

သင်းသင်း၏ ကိုယ်ခန္ဓာမှာ ငိုရှိုက်ရမှာ   ကြောင့် တုန်လှုပ်ခါရမ်းနေပါသည်..။ သည်လိုအချိန်တွင်အုတ်အော် သောင်းတင်း ဖြစ်သွားပါက ဦးအုန်းကျော်လည်း မကောင်း ၊ အမေ ဒေါ်ပိန်သေးလည်း မကောင်း ၊ မိမိ၏ ဆရာမ ဆိုသော သိက္ခာလည်း ကျသွားမည်ကို သင်းသင်းက စဥ်းစားမိသဖြင့် ပထွေးဖြစ်သူ ဦးအုန်းကျော်အား အဖေ မကောင်းဘူး ဟူ၍သာ ပြောလိုက်နိုင်လေသည်..။ 

မျက်ရည်စီးကြောင်းများက မျက်ဝန်းဒေါင့်မှ စီးကျလာသည်..။ ရှိုက်၍ ငိုမိသဖြင့် ကိုယ်လုံးလှုပ်ခါလိုက်တိုင်း စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတန်ကြီးက တိုးဝင်လာသလို ဖြစ်နေသည်..။ ဦးအုန်းကျော်က လီးတန်ကြီးကို သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲ တန်းလန်း ထည့်ထားသဖြင့်လည်း သင်းသင်းမှာ အလိုမကျ ဝမ်းနည်းမှုများ ဖြစ်ပေါ်နေသော အနေအထားမှသည် စောက်ပတ်ထဲ၌ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာရပြန်သည်..။ 

ဦးအုန်းကျော်ကလည်း သင်းသင်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို စုတ်နမ်းပေးနေသည်..။ သင်းသင်း၏ နို့အုံကြီးများကိုလည်း ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လျက် ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်..။ သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲကိုလည်း လီးတန်ကြီးကို ထိုးထည့်ထားသည်..။သည်လိုအခြေအနေမျိုးမှာ သင်းသင်းလည်း ဘာသားနှင့်ထုထားတာမှတ်လို့…၊ သွေးသားဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော ကိုယ်ခန္ဓာကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်မို့လဲ ကာမအရသာကို ချိုဆိမ့်သည်ဟု ခံစားမိနေပြီ ဖြစ်သည်..။ 

ဦးအုန်းကျော်ကလည်း သင်းသင်း၏ ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွလာပြန်ပြီ ဆိုသည်ကို သတိထားလိုက်မိသည်..။ သင်းသင်း၏ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ထောင်လိုက်ပြီး ပြဲဟလာသော စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို ပြွတ်ခနဲ ထုတ်၍ ပြွတ်ခနဲ သွင်းကာ အားရပါးရကြီး လိုးညှောင့်လေတော့သည်..။ သင်းသင်း၏ နို့အုံကြီးများကို လက်များဖြင့် အခြေမှ ဆုပ်ကိုင်ကာ အားပါးတရပင် ဖျစ်ညှစ်ပွတ်သပ်သည်..။ စောစောက တစ်ချီလိုးပြီး၍ မပျော့တပျော့ ဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်ထဲတွင် မာတောင်လာပြီး ဝင်ထွက်နေပါသည်..။

“ ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်….ဖွတ်……..ပြွတ်…..”

“ အင်း…ဟင်း…ဟင်း….အား…အိုး….ဟင်း…အိ……အင့်…….” 

သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် စောစောက ထွက်နေသော နှစ်ဦးပေါင်း သုတ်ရည်များကြောင့် လီးတန်ကြီး အဝင်အထွက်မှာ ချောမွေ့လာလေသည်..။ သင်းသင်းမှာ မိမိ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဦးအုန်းကျော် လီးတန်ကြီးကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြင့် လိုးနေခြင်းကြောင့် ဖြိုးခနဲ ဖြင်းခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရပြီး…အားမလိုအားမရဖြင့် အံကလေးကို ကြိတ်ကာ ဦးအုန်းကျော် လက်မောင်းကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသည်..။ 

ဦးအုန်းကျော်က စောက်စိလေးကို လက်ဖြင့် အသာဖိကြိတ်ရင်း လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ထဲမှ ဒစ်ဖျားထိ ထွက်အောင် ဆွဲထုတ်လျက် သားအိမ်ဝအထိ ဒစ်အဖျားရောက်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်..။ ဦးအုန်းကျော်၏ အသက်ရွူသံများ ပြင်းလာသည်နှင့် အတူ လီးတန်ကြီးကို သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်ဆောင့် လိုးလိုက်သဖြင့် သင်းသင်းမှာ အင့်ခနဲ အင့်ခနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်..။ လီးတန်ကြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဆောင့်ဝင်လာချိန်တွင် နာကျင်သော ခံစားရချက်နှင့် အတူ ကောင်းသောအရသာပါ တွဲဖက်လာသဖြင့် သင်းသင်းမှာ ဖင်ကို ကော့၍ကော့၍ ပေးမိပါတော့သည်..။

“ အား….အား.အင်း.ကောင်းလိုက်တာ…သမီးရယ်….အား…အား..” 

ဦးအုန်းကျော်မှနေ၍ သင်းသင်း စောက်ပတ်ကို လီးတန်ကြီးဖြင့် အသားကုန် ဆောင့်လိုးပြီး စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးအဆုံး ထိုးကပ်ထားလိုက်လျက် သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်..။ သင်းသင်းမှာ သုတ်ရေ ပူပူနွေးနွေးများက စောက်ခေါင်းနံရံအတွင်းသို့ လီးတန်ကြီး ထိပ်မှ ဖြန်းလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက်တည်းလိုလိုမှာပင် ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းကြွက်သားမျှင်များဖြင့် ညှစ်ပစ်လိုက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိပါတော့သည်..။ 

သင်းသင်း လီးတန်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်တို့ ထိုးသွင်း ထိုးထုတ်လုပ်ခြင်းဖြင့် ဖော်မပြတတ်လောက်အောင် ကောင်းမွန်လှသော ကာမအရသာ ဖြစ်ပေါ်စေကြောင်း ခံစားမိသွားပြီ ဖြစ်သည်..။

“ သမီး…ကောင်းရဲ့လား…ဟင်…အဖေလေ…စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့လို့ သမီးကို လိုးဖြစ်သွားတာပါ…အဖေ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါကွယ်……” 

“ လိုးပြီးမှ ခွင့်လွှတ်ပါလို့ တောင်းပန်တိုင်း သမီးက ခွင့်လွှတ်ရမှာလား…..၊ သမီး စောက်ပတ်ကို အဖေ လီးကြီးနဲ့ လိုးချင်တိုင်း လိုးပြီးနေပြီလေ…၊ သမီးကတော့ မရဘူး…အမေပြန်လာရင် တိုင်ပြောလိုက်မယ်……….”

“ မတိုင်ပါနဲ့…သမီးရယ်…အဖေ့ကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်ရင် သမီး အဖေ့ကို ကြိုက်သလို လုပ်ပါ…၊ အဖေ သမီးအမေကို စပြီး ယူကတည်းက သမီးကို ပစ်မှားမိမှာ စိုးလို့ နှင်းနှင်းတို့ အိမ်ကို ပို့ထားခဲ့တာပါ…သမီးရယ်…၊ အခုတော့ သမီး ရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတာနဲ့ အဖေ မလိုးပဲ မနေနိုင်တော့လို့ လိုးလိုက်မိတာပါ…သမီးရယ်…”

ဦးအုန်းကျော်က သင်းသင်းကို တတွတ်တွတ် ဖြင့် တောင်းပန်နေလေသည်..။ သူ၏ လီးတန်ကြီးကိုကာ သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲမှ မချွတ်သေးပဲ တပ်လပ်ကြီး လုပ်ထားဆဲပင် ဖြစ်သည်..။ သင်းသင်းမှာ ဦးအုန်းကျော်၏ အကျိုးအကြောင်း ဖြေရှင်းမွုကြောင့် စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်သွားရသည်က အမှန်ပါ..။ အမေ့ကို ပြန်တိုင်လဲ ဘာထူးတော့မှာလဲ..။ မိမိ စောက်ပတ်ကလေး အသစ်ပြန်ဖြစ်လာတော့မှာမှ မဟုတ်တော့တာ…ပဲလေ…။နောက်ပြီး လီးနှင့် စောက်ပတ်တို့ လိုးခြင်းခံခြင်းကြောင့် ရရှိလာသော ကာမအရသာကိုလည်း နှစ်သက် စွဲလန်းမိနေပြီလေ…။ 

“ အင်း….ဖယ်ပါ….အဖေ့ကို သနားလို့ အမေနဲ့ ပြန်မတိုင်တော့ဘူး….အခုတော့….တော်ပြီ….ဆင်းတော့….၊ သမီး…အထဲက အောင့်လှပြီ…..” 

“ အင်းပါ…သမီးရယ်…ကျေးဇူးပါပဲ…ကွယ်…” 

ဦးအုန်းကျော် က သင်းသင်း၏ ပါးပြင်ကလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ပြီး သင်းသင်းကိုယ်ပေါ်မှ ထကာ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်..။ လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်ထဲမှ ပြွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်လာသည်..။ လီးတန်ကြီး ထွက်သွားသည်နှင့် သင်းသင်း စောက်ပတ်ထဲမှ သုတ်ရည်များ က ဖွတ်ခနဲ…လျှံကျလာသည်..။ ခါးပေါ်ရောက်နေသော ထမီကို ဆွဲချလိုက်ပြီး ထမီကို စုကိုင်လျက် စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ထားလိုက်သည်..။ 

ဦးအုန်းကျော်မှာ သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးနှင့် ပေါင်တန် ဝင်းဝင်းများကို သိမ်းကြုံးကြည့်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်..။ သင်းသင်းမှာ ပျော့တော့တော့ဖြစ်နေသော ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးကို မျက်စိလေး စွေလျက် လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်..။

လီးတန်ကြီးကို ကြည့်မိကာမှ သင်းသင်း ရင်ထဲမှာ ဘလောင်ဆူ သွားရသည်..။ စောစောက မိမိစောက်ပတ်ထဲ အကြမ်းပတမ်း အင်တိုက်အားတိုက် တိုးဝင်ခဲ့သော လီးတန်ကြီးက အခုတော့ ဘာကြောင့် ငိုက်ကျနေတာလဲဟုလည်း တွေးနေမိသည်..။ သူစားချင်တာတွေကို ဝလန် အီဆိမ့်သွားအောင် စားပြီးသွားလို့ မှိန်းသွားတာများလား ဟုပင် စဉ်းစားမိသည်..။ 

သူက အီဆိမ့်သွားသလို မိမိ စောက်ပတ်ကလေးလည်း အီဆိမ့် သွားသည်အထိ ကောင်းကောင်းလိုးပေးခဲ့သော လီးတန်ကြီး အကြောင်း တွေးမိပြီးချိန်မှာတော့ သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်လေးထဲမှာ ယားကျိကျိ ဝေဒနာ ခံစားလာရပြန်သည်..။ 

“ အင်း….မသင့်တော်ပါ ဘူးလေ….”

အဖေလို နေခဲ့သော ပထွေးဖြစ်သူ ဦးအုန်းကျော်က မိမိ စောက်ပတ်ကို ပါကင်ဖွင့်လိုက်သဖြင့် နာကျင်ခံခက် ဖြစ်ရသော်လည်း လီးတန်ကြီးကြောင့် ရရှိခံစားခဲ့ရသော ကာမအရသာတို့က အီနေအောင် ဖုံးလွှမ်းသွားသဖြင့် နောက်တစ်ခါ အလိုးခံချင်စိတ်ကလေး ပေါ်လာပြန်သည်..။ သူမကိုယ် သူမလည်း အံ့အားသင့်မိရသည်..။ မိမိသည် တဏှာအားကြီးသော မိန်းမတစ်ယောက်များ ဖြစ်နေပြီလား…။အခုလေးတင် အားရအောင် ခံထားခဲ့ရပြီး မကြာခင် အလိုးထပ်ခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြနေရတာ တွေးမိတော့ ….အိုး..ရှက်စရာ ကောင်းလိုက်တာ…နော်…။ 

ဒါပေမယ့် စောက်ခေါင်းထဲမှ တစစ်စစ် နာကျင်ပြီး စောက်စိကလေးမှာ ကျိန်းစပ်လျက် ဆီးကျင်သလိုကြီး ဖြစ်နေသဖြင့် အလိုးခံရမှာကိုလည်း ကြောက်နေမိပြန်သည်..။ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး ဦးအုန်းကျော်၏ လီးကြီးကို စွဲမက်စွာ ကြည့်နေဖြစ်သော သင်းသင်းမှာ ဦးအုန်းကျော် ပုဆိုးကောက်ဝတ်လျက် အခန်းထဲမှ ထွက်သွားမှပင် သက်ပြင်းမောကို ချလိုက်မိရပါတော့သည်..။ သင်းသင်းမှာ ဦးအုန်းကျော် အခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်နှင့်အခန်းတံခါးကို ပိတ်ပြီး စောက်ပတ်ကို ဖြဲလျက် စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ အရည်များ ပေပွနေသည်ကို ထမီနှင့် စင်အောင် သုတ်လိုက်သည်..။ 

ထမီတွင်ကား သွေးစသွေးနလေးများနှင့် သုတ်ရည်များက ပေပွသွားလေသည်..။ ရေချိုးခန်းသို့ သွားလိုက်ပြီး ရေမိုးချိုးကာ အားလုံးကုန်စင်အောင် ဆေးကြောလိုက်ရသည်..။ အမေပြန်လာတော့ ထမင်းဝိုင်းမှာ မိသားစု စုံညီစွာဖြင့် ထမင်း အတူတူ သွားစားသည်..။ ဦးအုန်းကျော်မှာ သင်းသင်းက ဒေါ်ပိန်သေးအား ပြန်တိုင်မည် စိုးရိမ်သဖြင့် ကယောင်ချောက်ချား ဖြစ်နေပါသည်..။

သင်းသင်းကတော့ ခပ်တည်တည်နှင့် နေလိုက်သည်..။ အမေဖြစ်သူ နှင့် ပုံမှန်အတိုင်းပင် စကားတွေ ဖောင်လောက်အောင် ပြောနေသည်..။ ထမင်းစားပြီး ထမင်းဝိုင်းမှ ထ၍ လက်ဆေးပြီးချိန်တွင် ဦးအုန်းကျော်က သင်းသင်းအနားကပ်၍ …

“ ကျေးဇူးပါပဲ…သမီးရယ်….”

ဟု ပြောသွားသေးသည်..။ သင်းသင်းက ဦးအုန်းကျော်ကို စကားမပြောချင်သလို လုပ်နေလိုက်သည်..။ ဘာလို့ ပြန်တိုင်မှာလည်း…၊ တိုင်လို့လည်း ဘာတွေ ထူးလာအုံးမှာလည်း..၊ မတိုင်တော့ဘူး ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီး ဖြစ်လေသည်..။ ထိုညက အမေတို့ အိပ်ခန်းထဲတွင် အမေ ဒေါ်ပိန်သေးကို ဦးအုန်းကျော် အသာလေး လိုးနေသည်ကို သင်းသင်း ချောင်းကြည့်မိသည်..။ အမေ့ကို အားရပါးရကြီး မဟုတ်ပဲ အသာလေး လိုးဆောင့်နေသော ဦးအုန်းကျော်၏ လီးးတန်ကြီးကို မြင်တွေ့ရသဖြင့် သင်းသင်းမှာ စောက်ပတ်လေး ဖုဖောင်းလာလျက် ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေမိပြန်သည်..။ 

မိမိကို နေ့ခင်းက လိုးထားသော လီးတန်ကြီး ဟူ၍ သိနေသဖြင့် သူမစောက်ပတ်လေးထဲသို့ ထိုလီးတန်ကြီး ဝင်လာစေချင်သော ဆန္ဒ တွေ ဖြစ်ပေါ်ကာနေသည်..။ ချောင်းကြည့်ရင်းက သင်းသင်းမှာ မိမိစောက်ပတ်ထဲ ယားယံလာခဲ့သော်လည်း လက်ကလေးဖြင့် ထိကြည့်ရာ နာနေသဖြင့် ယားယံမှု ကို ကြိတ်မှိတ် ခံစားနေရလေသည်..။ 

လက်ဖြင့်လည်း ကလိခြင်း မပြုလုပ်လိုတော့ချေ..။ဦးအုန်းကျော်မှ ကာမသင်တန်းကို အတင်းတက်စေပြီး ကာမသင်ခန်းစာတွေ လက်တွေ့ပို့ချပေးသွားသဖြင့် ကာမအရသာ မီးတောက်များက သင်းသင်းထံတွင် အလျှံတညီးညီးဖြင့် တောက်လောင်နေခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်..။ နောက်တစ်နေ့တွင် ဘုန်းကြီးကျောင်းသို့ သွား၍ အလှူအတွက် စီစဉ်ရသဖြင့် အလုပ်တွေ ရှုပ်နေကြလေသည်..။ ညဖက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးအုန်းကျော်နှင့် ဒေါ်ပိန်သေးတို့မှာ မနက်စောစောထပြီး ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားမှာမို့ စောစော အိပ်ယာဝင်သွားကြသည်..။ 

သင်းသင်းလည်း စောစော အိပ်ယာဝင်ပြီး တစ်ရေအနိုးတွင် ထ၍ အပေါ့သွားသည်.။ အပေါ့သွားရင်းဖြင့် စောက်ပတ်ကို ရေဆေးရာ နာကျင်မှု  လုံးဝ မရှိတော့သည်ကို တွေ့ရလေသည်..။ စောက်ပတ်ကို ရေဆေးရင်းဖြင့် လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်မိရာကနေ စောက်ပတ်ထဲကို လက်ညှိုးဖြင့် နှိုက်မွှေကြည့်ရာ ကောင်းလှသော ကာမအရသာကို ခံစားရမိလေသည်..။ ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးနှင့် လိုးသည့်အချိန်က ရသော ကာမအရသာမျိုးကို မရသဖြင့် သင်းသင်းမှာ မချင့်မရဲ ဖြစ်နေရသော်လည်း မိမိလက်ညှိုးဖြင့်သာ ပြီးသွားအောင် အာသာဖြေရတော့သည်..။

ဘုန်းကြီးကျောင်းတွင် အလွူပြီးသွားပြီ..။ ကိစ္စဝိစ္စတွေ အားလုံးလည်း လုပ်လို့ သိမ်းလို့ ပြီးကုန်ပြီ..။ နောက်နေ့တွင် သူမ အလုပ်ရှိရာသို့ ပြန်ရတော့မည်..။ ဦးအုန်းကျော်နှင့် ဒေါ်ပိန်သေးတို့မှာ အလွူတွင် ပင်ပန်းခဲ့ကြသဖြင့် စောစော အိပ်ယာဝင်သွားလေသည်..။ သင်းသင်းတစ်ယောက်မှာတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲနေပေမယ့် အိပ်လို့မပျော်သေးပါ..။ ခြင်ထောင်ကို ချထားပြီး ဖြစ်သော်လည်း မနက်ဖြန် ပြန်ရတော့မည့် အရေးကို တွေးပြီး ဟိုလူးဒီလှိမ့်ဖြင့် အိပ်၍ မရနိုင်ရှာ..။ စောင်မခြုံထားသဖြင့်လည်း လူးလှိမ့်လိုက်၍ ထမီမှာ ဘယ်ဖက်ပေါင်ပေါ်တွင် လိပ်၍ တက်နေလေသည်..။ 

သည့်အတွက် ခြေသလုံးမှ ပေါင်တန်တစ်လျှောက်လုံး အဝတ်ကင်းမဲ့ပြီး ပေါင်တန်ဝင်းဝင်းစက်စက်ကြီးမှာ အထင်းသား ပေါ်လို့နေလေသည်..။ သင်သင်းမှာ ဟိုနေ့ ကြုံလိုက်ရသော ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးကို သတိရနေမိသည်..။ ဒါကြောင့် မိမိနို့ကလေးကို မိမိဖာသာ လက်ဖြင့် ကိုင်၍ ဆုပ်နယ်နေမိသည်..။ 

ပြီးတော့ လက်ဖဝါးဖြင့် စောက်ပတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကိုလည်း အုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်..။ အမွှေးးကြမ်းများကို ထိုးထိမိပြီး ထမီပေါ်မှ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ခလယ်ဖြင့် ပွတ်လိုက်သည်..။ ယားယံလာသော ဝေဒနာကို ခံစားရသဖြင့် ပေါင်ပေါ်ဖုံးနေသော ထမီကို ဗိုက်ပေါ်ရောက်အောင် လှန်တင်လိုက်သည်..။

“ အင်း….ဟင်……ဟင်း….ဟင်း……” 

စောက်ပတ်လေးကို ပကတိ အတိုင်း ကိုင်တွယ်ရသောအခါ လက်ခလယ်ဖြင့် အသာပွတ်ပေးပြီး အကွဲကြောင်းထဲ လက်ညှိုးဖြင့် အသာထိုးသွင်းထည့်ပြီး သွင်းလိုက်နှုတ်လိုက် လုပ်နေမိသည်..။ ဖြစ်ပေါ်လာသော ကာမအရသာက အီဆိမ့်နေအောင်ပင် ကောင်းလှသဖြင့် ပါးစပ်မှ ညည်းညူမိပြီး တင်ပါးကြီးကိုလည်း လွုပ်ရမ်းပေးနေမိသည်..။ လက်ညိုှးနှင့် သာမကပဲ လက်ခလယ်ပါ ပူးကာ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်မိသည်..။ 

လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ် နေရာတွင် ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးနှင့် ဆိုလျင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲဟု တွေးမိသေးသည်..။ သင်းသင်း၏ ငုတ်လျှိုးနေသော ကာမဆန္ဒများကို ဦးအုန်းကျော်က စတင်၍ လာရောက် နှိုးဆွ ပေးထားခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား..။ အခုတော့ သွေးသားဆူဖြိုးသော သင်းသင်းမှာ ကာမအရသာများကို တောင့်တလျက် မိမိ၏ စောက်ပတ်ထဲကို လီးအစစ်ဖြင့် လိုးခြင်းကို ခံယူနေချင်ပြီ ဖြစ်သည်..။ 

ထိုအချိန်တွင် သင်းသင်း၏ ကုတင်ပေါ်သို့ ခြင်ထောင်ဟ၍ လူတစ်ယောက် တက်လိုက်သလို ငြိမ့်ခနဲ ဖြစ်သွားကြောင်း သိလိုက်သည်..။ သင်းသင်းမှာ စောက်ပတ်ထဲ လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ် သွင်းလျက်တန်းလန်းထားကာ အသာငြိမ်နေလိုက်သည်..။ ဘယ်သူ ဖြစ်နိုင်မလဲဟူ၍လည်း တွေးတောကြည့်နေသည်..။

အိပ်ယာမဝင်ခင်က ခြံတံခါးနှင့် အိမ်တံခါးများကို သူမကိုယ်တိုင် ပိတ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်..။ သည်တော့ အိပ်ယာပေါ်တက်လာသူမှာ အပြင်ကလူ မဖြစ်နိုင် ..။ အိမ်မှာ ရှိတာကလည်း လူသုံးယောက်တည်းမို့ အမေ ဒေါ်ပိန်သေးကလည်း သူမဆီကို အခုလို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် လာမည်မဟုတ်သဖြင့် သေချာပေါက် ဒါ…သူမပထွေး ဦးအုန်းကျော်ပဲ ဖြစ်ရမည်ဟု အတတ် တွေးမိလေသည်..။ 

“ ပြွတ်…ဘွတ်…..စွပ်…..ဖွတ်…..ဘွတ်…….ဖွတ်………ပြွတ်……….” 

သင်းသင်းအနေဖြင့်လည်း ဦးအုန်းကျော် အခန်းထဲ ဝင်ချင်လျင် ဝင်လို့ရအောင် အခန်းတံခါးကို စေ့ရုံ စေ့ထားခဲ့သည်ပါ..။ သင်းသင်းရင်ထဲ ကြိတ်ပြီး မျှော်လင့်နေသော ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝတော့မည်မို့ စိတ်ထဲမှာ လှိုက်ခနဲ ဝမ်းသာမိသည်..။ သို့သော် သေချာအောင် လုပ်မှ ဖြစ်မည်…။ ဦးအုန်းကျော် သာဖြစ်လျင်တော့ ဒီအတိုင်းတော့ အလွယ် မပေးနိုင်..။ နည်းနည်းတော့ မူရအုန်းပေမည်..။ 

ကုတင်ပေါ် တက်လာသူက ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လာပြီး သင်းသင်း၏ ကိုယ်လုံးကို စမ်းလျက် ဘေးနားတွင် ဝင်ထိုင်သည်.။ သင်းသင်း၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် လိုက်လံစမ်းနေပြီး ထမီမရှိသော ပေါင်တန်ကြီးတွေကို စမ်းမိသွားလေသည်..။ပေါင်တန်တစ်တစ်ကြီးတွေမှာ ထမီမရှိပဲ အသားချည်း ပေါ်နေသဖြင့် ထိုသူက လက်ဖြင့် ပေါင်တန်တွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည်..။

“ ဘယ်သူလဲ…….ဟင်…..”

“ သမီး…..အဖေပါ….” 

“ ဘာလာလုပ်တာလဲ….သမီး အော်လိုက်မယ်….နော်…..” 

“ သမီးရယ်…မအော်ပါနဲ့…အဖေလေ…မနေနိုင်လို့ပါ…သမီးရယ်…သမီးရဲ့ စောက်ပတ်လေးကို ကြိုက်လွန်းလို့ အခုထပ်ပြီး လိုးချင်လို့ပါသမီးရယ်…” 

“ ဘာ…မနေနိုင်ရမှာလဲ…မနေနိုင်ရင် ..အမေ့ကို သွားလိုးပေါ့…သမီးက အဖေ့မယားမှ မဟုတ်ပဲ…ဟာ….“ 

“ သမီးရယ်…ဒီလို မပြောပါနဲ့…သမီးအမေက အခုဆိုရင်…မီးယပ်သည် ဖြစ်နေတာလေ..၊ အဖေ့မှာ လိုးရတာ အာသာမပြေလို့ပါ…၊ သမီးကို ဒီတစ်ခါပဲ လိုးမှာပါ သမီးရယ်…၊ နော်….တစ်ခါတည်းပါ…ကွယ်….” 

ဦးအုန်းကျော်က သင်းသင်း၏ ပေါင်တံများဆီသို့ ခပ်ဖိဖိလေး တိုးကပ်ကာ ပေါင်တန်ကြီးတွေကို လက်ဖြင့် အသာပွတ်ပေးနေရင်း စကားပြောနေခြင်း ဖြစ်သည်..။ အမှန်ဆိုလျင် သင်းသင်းလည်း ဦးအုန်းကျော် လီးကြီးဖြင့် သူမစောက်ပတ်လေးထဲ လိုးသွင်းတာ အရမ်းပဲ ခံချင်နေပြီဖြစ်သည်..။ ဒါပေမယ့် အညှာလွယ်သည်ဟု အထင်သေးသွားမှာလည်း စိုးရိမ်နေ၍သာ မူနေရခြင်း ဖြစ်သည်..။ ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးကို စိတ်ထဲကတော့ အလွန်အမင်းကို တောင့်တနေပြီမို့ မလိုးပဲနှင့် ပြန်သွားလျင် သူမဆန္ဒတွေ မပြည့်ပဲဖြစ်သွားမှာကိုလည်း စိုးရိမ်မိသေးလေသည်..။

“ ဒီတစ်ခါတည်းပဲနော်….ဟွန်း….သူများကိုပဲ လုပ်ချင်နေတော့တယ်…“ 

“ အင်း…အင်းပါ…သမီးရဲ့…တစ်ခါတည်း…တစ်ခါတည်း…..” 

“ ကဲ….ဒါဖြင့်………..” 

သင်းသင်းထံမှ ခွင့်ပြုချက် ရသဖြင့် ဦးအုန်းကျော်မှာ သင်းသင်းနှင့် ယှဉ်လျက် အိပ်လိုက်သည်..။ အမှောင်ထဲမှာ စမ်းလျက် သင်းသင်း မျက်နှာလေးကို ဆွဲယူလျက် နမ်းစုပ်လိုက်သည်..။ သင်းသင်းကလည်း အားကျမခံ ပြန်လည် နမ်းစုပ်ပေးရင်း တုံ့ပြန်လိုက်သည်..။ ဦးအုန်းကျော် လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ အင်္ကျီကို အပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာကိုလည်း ဆွဲလှန်လိုက်သည်..။ 

သင်းသင်းမှာ အားမရတော့သဖြင့် ဘရာစီယာကို ချိတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်ပြီး အပေါ်သို့ လှန်တင်ပစ်လိုက်သည်..။ နို့အုံကြီးတွေက လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်သွားလေသည်..။ ဦးအုန်းကျော်က နို့ကြီးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လျက် နို့သီးလေးတွေကို ချေမွကလိ လိုက်သည်..။စိတ်ဇောတွေ ထန်ပြင်းနေပြီ ဖြစ်၍ နို့အုံကြီးမှာ တင်းမာဖောင်းကားနေပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကလည်း ချွန်ကော့ ထောင်ထနေပြီ ဖြစ်သည်..။ ဦးအုန်းကျော်က နို့သီးတွေကို ခပ်ဖိဖိလေး ညှစ်ပေးလိုက်ရာ…. 

“ အင်း…..ဟင့်ဟင့်….ယားတယ်….အဖေရယ်…..” 

စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သင်းသင်း နွုတ်မှပင် ထုတ်ကာ ညီးညူလိုက်မိသည်..။ အမှောင်ထဲမှာ ဖြစ်သည်မို့လည်း သင်းသင်း ရှက်ကြောက်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာခြင်း မရှိပဲ စိတ်ရဲလက်ရဲ ရှိမိသည်..။ အမှောင်ကား…မိန်းမသားတို့၏ အရှက်ကို ကွယ်ဝှက်ထားတတ်ချေသည်..။ 

ဦးအုန်းကျော်က နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုတ်ရင်း နို့အုံကြီးတွေကို နယ်ညှစ်လိုက် ၊ နို့သီးခေါင်းတွေကို ဆွဲညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်..။ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်လည်း စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်သို့ အုပ်ကိုင် ဖိပွတ်လိုက်ပြန်သည်..။ သင်းသင်းက ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်သည်..။ ထမီက ခါးမှာ လုံးနေသကဖြင့် ဦးအုန်းကျော်မှာ ထမီဖယ်စရာမလိုပဲ စောက်ပတ်ကို တိုက်ရိုက်တွေ့ထိကာ အသာအုပ်ကိုင်၍ ရခြင်းဖြစ်သည်..။ လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း လက်ခလယ်ဖြင့် သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းသားများကို ဆွဲပွတ်ပေးလိုက်သည်..။

ဦးအုန်းကျော်မှာ လက်ခလယ်ဖြင့် သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် ထိရုံလေးထိကာ ပွတ်ဆွဲပေးနေရင်းမှ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း နှုတ်ခမ်းသား ဝဲယာအစပ်များကို နှဲ့နှဲ့သွင်းပြီး အသာလေး ဆွဲပွတ်ပေးလိုက်သည်..။

“ အင်း ဟင်း…ဟင်း…အဖေရယ်…” 

သင်းသင်းမှာ စောက်ပတ်ထဲမှ ယားယံလာမှုများကြောင့် တင်ပါးကို ကော့ပေးပြီး ဒူးခေါင်းများကို ထောင်လိုက်သည်..။ ဦးအုန်းကျော်မှာ သင်းသင်းကို တစ်ခါထဲ ဆွဲလိုးပစ်လိုက်ချင်သော်လည်း မဖြစ်သေးမှန်း သိနေသည်..။ ကာမအရသာကို သေချာစွာ ခံစားခြင်းဖြင့် သူ့ကို စွဲသွားအောင်လုပ်ပါမှ အမြဲတမ်း လို၍ရမည်ဆိုသည်ကို သိထားသည်..။ သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲမှာတော့ စောစောက မိမိဖာသာမိမိလက်ဖြင့် သွင်းထုတ်လုပ်ထားသဖြင့် စောက်ရည်ကြည်များ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီဖြစ်သည်…။ 

ဦးအုန်းကျော်က စောက်ရည်များ စိုရွွဲနေသော သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ခလယ်ရော လက်ညှိုးပါ ထိုးသွင်းပြီး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်လေသည်..။ သင်းသင်းမှာ ဦးအုန်းကျော်က ကာမခလုပ်တွေ ပြိုင်တူဖွင့်ပေးနေတော့ ငြိမ်မနေနိုင်တော့ချေ..။

“ အင်း…အင်း…..အဖေရယ်…အား အား.သမီး မနေတတ်တော့ဘူး…အဖေ..လိုးချင်လဲ လိုးပါတော့ ဟင်း…အင်း…အင်း….”

“ အေးပါ သမီးရယ်…သမီး ကောင်းအောင် အဖေ လုပ်ပေးနေတာပါ….” 

“ လိုး…ပါတော့…အဖေ….ရယ်…….အင်း….” 

ဦးအုန်းကျော်မှာ သင်းသင်း၏ ကာမခလုပ်များကို ဖွင့်နေခြင်းအား တော်ပြီဟု ယူဆလျက် ရပ်လိုက်သည်..။ ကုတင်ပေါ်ထထိုင်လျက် ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်.. ။ လီးကြီးက ထောင်းခနဲ ထောင်ထလာတာကို ဦးအုန်းကျော် မိမိဖာသာ သိလိုက်သည်..။ မိမိအပေါ်မှ လက်တွေ လွုပ်ရှားမွု မရှိတော့သော်လည်း အမှောင်ထဲမှာမို့ လွုပ်ရှားသံတွေ ကြားနေရ၍ သင်းသင်းမှာ ဘာတွေဆက်လုပ်ဦးမှာလည်း ဟူ၍ တွေးနေမိသည်..။ 

မကြာမီ သင်းသင်း၏ လက်တစ်ဖက်ကို ဦးအုန်းကျော်က စမ်းပြီး ဆွဲယူလျက် သူ၏ လီးတန်ကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်..။ သင်းသင်းမှာ အမေ့..ဟူ၍ ယောင်မအော်မိအောင် စိတ်ကို ထိန်းလိုက်ရသည်..။ လီးတန်ကြီးကို မျက်မြင်မတွေ့ရသော်လည်း ကိုင်ကြည့်ရုံဖြင့် မာတောင်နေသော အချောင်းကြီးဖြစ်ပြီး သူမ၏ လက်တစ်ကိုင်မက ကြီးမားကြောင်းကို သိလိုက်ရသည်..။

လီးတန်ကြီးမှာ ဘယ်လိုဆွဲအားတွေ ရှိသည်ကို သင်းသင်း မသိသော်လည်း လက်ထဲတွင် မာတောင်နေ၍ နူးညံ့လှသဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်မိသည်..။ လီးတန်ကြီး အရှည်ကလည်း နဲနဲနောနော မဟုတ်..။ ဒါကြီးနဲ့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲကို လိုးဘူးသည်ဆိုတာကို ယုံရခက်ခက်ပင် ဖြစ်မိသည်..။ စောက်ပတ်ကြီးနဲ့ ဆန့်မှဆန့်ပါ့မလား ဟုလည်း စိုးရိမ်စိတ် ဝင်မိသည်..။ 

သို့ပေမယ့်လည်း သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ဟိုတစ်နေ့က လိုးခဲ့ပြီးပြီဆိုတော့ ရတော့ရကောင်းပါရဲ့ဟုလည်း ပြန်တွေးမိသည်..။ အမှောင်ထဲမှာ ကိုင်ကြည့်မိ၍ ကြီးတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု ဖြေတွေးကလေး တွေးလိုက်သည်.။ လီးတန်ကြီးကို ရှေ့နောက် လျှောတိုက်၍ ပွတ်သပ်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်..။ လီးတန်ကြီး၏ နူးညံ့သော အထိအတွေ့ကြောင့် ကိုင်ရသည်မှာ ကောင်းမှန်းသိလာရသည်..။

“ သမီး….ဒူးတွေထောင်ပြီး ဖြဲလိုက်နော်….” 

“ အင်း….အင်း…..” 

ဦးအုန်းကျော်က လီးကိုင်ထားသော သင်းသင်း၏ လက်ကို လီးပေါ်မှ အသာဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး သင်းသင်း၏ ခြေထောက်များကို စမ်းကိုင်တွယ်ပြီး ပြောလိုက်သည်..။ သင်းသင်းမှာ ကိုင်၍ ကောင်းနေတုန်း လီးတန်ကြီးကို လက်ထဲမှ လွှတ်လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲ ဟာသွားရသည်..။ ဒူးထောင်ခိုင်းလိုက်သဖြင့် သင်းသင်းက ဒူးနှစ်လုံးထောင်ပြီး ပေါင်တွေကို ဖြဲ၍ ကားပေးလိုက်သည်..။ ဦးအုန်းကျော်က ဒူးနှစ်ချောင်းထောင်ထားသည့် အကြားတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်..။ ဘယ်လက်ဖြင့် သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်အုံကို စမ်းကိုင်၍ ညာလက်ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ကာ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး၏ အထက်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်သည်..။ပြီးမှ စောက်ပတ်အုံကို ကိုင်ထားသော လက်ကိုလွှတ်လိုက်သည်..။

“ သမီး….အဖေ..လိုးတော့မယ် နော်…”

“ အင်း….” 

“ သမီး စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ ဖြဲထားပေး…” 

“ ဟုတ်ကဲ့….” 

ဦးအုန်းကျော်က သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားပေါ် လီးတန်ကြီး တေ့ထား၍ ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်ရာ ကာမပိုးတွေ ထကြွနေသော သင်းသင်းက စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖြဲ ပေးလိုက်သည်..။ 

“ ဖွတ်….ဗြစ်….ပွတ်….ပြွတ်…စွပ်…..” 

“ အား…….နာတယ်….နာတယ်….အဖေ…” 

ဦးအုန်းကျော်က လီးတန်ကြီးကို ဖင်အားဖြင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်.။ လီးတန်ကြီးက သင်းသင်းဖြဲပေးထားသော စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း တဝက်လောက် ဝင်သွားသည်..။ သင်းသင်းမှာ လီးတန်ကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားသဖြင့် နာသွားရကာ စောက်ပတ်ဖြဲပေးထားသော လက်တွေကို လွွတ်လျက် ဦးအုန်းကျော်၏ ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားလိုက်သည်..။ 

“ သမီး ..မနာအောင် အဖေ လိုးပေးပါ့မယ်ကွယ်…ခဏတော့ သည်းခံလိုက်နော်….သမီး…”

ဦးအုန်းကျော်က သင်းသင်းကို အသာအယာချော့ပြောလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို အသာလေး ပြန်ဆွဲထုတ်လျက် အသာလေး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်သည်..။

သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေသော လီးတန်ကြီး၏ တဝက်ခန့်မျှကိုပဲ အသွင်းအထုတ် ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်ပေးကာ ဆယ့်လေးငါးကြိမ်ခန့် ရှိလာသောအခါတွင်မတော့ သင်းသင်းမှာ အရသာ ရှိလာသည်..။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း စောက်ရည်များက ထွက်လာရာ လီးတန်ကြီး အဝင်အထွက် ရှောရှောရွူရွူ ဖြစ်လာသည်..။

“ ပြွတ်…..ဖွတ်..စွတ်…..ဖတ်……ပြွတ်……. ” 

ဦးအုန်းကျော်မှာ မိမိ၏ လီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်လိုးနေသည့်အပေါ်တွင် သင်းသင်းတစ်ယောက် အရသာရှိကာ ကောင်းလာပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်..။ ဒီအတွက် လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ဖျားပေါ်သည်အထိဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားအောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်..။ 

“ အား…..အ…..အောင့်သွားတာပဲ….အဖေရယ်…” 

“ ပြွတ်…ဖွတ်…..စွပ်..ပြွတ်…..” 

“ ခဏလေး….ပါ..သမီးရယ်…ကောင်းလာတော့မှာပါ….ကွယ်…”

“ ပြွတ်…….ဖွတ်…စွပ်…..ဖွတ်…….ပြွတ်….ဖွတ်….” 

ဦးအုန်းကျော်၏ လိုးဆောင့်မွုက သားအိမ်ဝထိတောင် ရောက်သွားသဖြင့် သင်းသင်းမှာ ညည်းညူလိုက်သည်..။ စောစောကလောက် နာကျင်မွု မရှိတော့သော်လည်း သားအိမ်ဝကို လီးကြီးထိပ်ဖြင့် ထိုးထိမိလိုက်သဖြင့် အောင့်သွားရသည်..။ဦးအုန်းကျော်မှာ သင်းသင်းနာတာအောင့်တာတွေ ပျေက်သွားရန်အတွက် စိတ်မထိန်းတော့ပဲ လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိ အသွင်းအထုတ် ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးလိုက်သည်..။ သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ပိုထွက်လာနေသဖြင့် လီးသွင်းရတာ ပိုချောမွေ့လာသည်..။ 

သင်းသင်းမှာ စောက်ခေါင်းနံရံများ အပြည့် လီးတန်ကြီးက ပွတ်တိုက်နေသဖြင့် အရသာ ကောင်းကောင်းခံစားနေရပြီ ဖြစ်သည်..။ တစ်ချက်တစ်ချက်မှာတော့ သားအိမ်ဝကို လီးထိပ်က လာလာထိသဖြင့် နာသော်လည်း နာကောင်းကြီး ဖြစ်နေပါသည်..။ ဦးအုန်းကျော်၏ လက်နှစ်ဖက်မှာ သူမ၏ ဘေးတွင် ထောက်ထားမှန်း သိသဖြင့် သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ထားလိုက်မိသည်..။ လီးတန်ကြီး ပိုဝင်နိုင်အောင်လည်း ဖင်ဆုံကြီးကို မြှောက်ကာ ပင့်ကာဖြင့် ကော့ခံပေးလိုက်သည်..။ 

“ စွပ်…..ဖတ်….စွပ်….ဒုတ်….စွပ်…ပြွတ်…..ဖွတ်…..” 

ဦးအုန်းကျော်က လီးတန်ကြီး အဆုံးဆောင့်ချလိုက်ရာ သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားချိန်တွင် စောက်ပတ်ပြင်တစ်ခုလုံးနှင့် ဦးအုန်းကျော်၏ လီးအရင်း ဆီးခုံတို့ ရိုက်ခတ်ဖိမိသဖြင့် အရသာ ပိုရှိလာရသည်..။ ဂွေးဥကြီးနှစ်လုံးကလည်း ဖင်ဝကို လွွဲပြီးရိုက်ပေးလိုက်သဖြင့်လည်း အရသာဆန်း တစ်မျိုးကို ခံစားနေရပြန်သည်..။

“ သမီး…ကောင်းရဲ့လား ဟင်….” 

“ အဖေကလဲ…နော်……ဘာတွေ မေးမှန်း မသိဘူး…..” 

“ ဖွတ်….ပြွတ်…..စွတ်…ဖွတ်..ဒုတ်….ပလွတ်…..ပြွတ်….စွပ်……” 

“ အော်….သမီးရယ်…အဖေလဲ သမီး စောက်ပတ်လေးကို လိုးရတာ ကောင်းလို့ သမီးလဲ ကောင်းလားလို့ မေးတာပါ….” 

“ အင်း…ကောင်း……..ကောင်းတယ်…အဖေ…ကောင်းတယ်….ဆောင့်….ဆောင့်…တအားဆောင့်တော့….” 

“ ဆောင့်ပြီ….သမီးရေ…..ဆောင့်ပြီ….နော်……”

ဦးအုန်းကျော်မှာ သင်းသင်း ခံကောင်းလာပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးလာသဖြင့် သင်းသင်း၏ နို့အုံကြီးများကို လက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲကိုင်လိုက်သည်…။ အမှောင်ထဲမှာ လှမ်းဆွဲရခြင်းမို့ လက်တွေက နို့အုံကြီးကို မိမိရရ မဆုတ်ကိုင်မိလိုက်ချေ..။ သင်းသင်းက ဦးအုန်းကျော်၏ လက်ကို ဆွဲကိုင်လျက် သူမနို့အုံတွေကို မိမိရရ အုပ်ကိုင်မိစေရန် နေရာချပေးလိုက်သည်..။ 

သည်တော့မှ ဦးအုန်းကျော်က နို့အုံကြီးများ အခြေမှ နေ၍ ဆွဲကိုင်လျက် ဖင်ကို မြှောက်ကာ လီးတန်ကြီးကို သင်းသင်းစောက်ပတ်ထဲသို့ တအားလိုးဆောင့်ပါတော့သည်..။ သင်းသင်းမှာလည်း ဤသို့တအားဆောင့်လိုးမွုအတွက် ခံကောင်းလာရပြီ ဖြစ်သည်..။

ဦးအုန်းကျော် အလိုးအဆောင့်နှင့် အံဝင်ကိုက်ညီအောင် တင်ပါးကြီးများကို ကော့၍တစ်မျိုး ၊ ဘေးစောင်း ၍ တစ်မျိုး ၊ ဝေ့ဝိုက်၍ တစ်ဖုံ တင်ပါးကို အမျိုးမျိုး လုပ်၍ ကော့ပင် ကားမြှောက်ပေးသည်..။ လီးတန်ကြီး အဝင်အထွက်က တိုးတိုက်မိနေသလောက် စောက်ပတ်ထဲမှာ ကျင်ဆိမ့်လာပြီ ဖြစ်သည်..။ 

“ အား….ဆောင့်…ဆောင့် ပါ…အဖေ…တအားဆောင့်…သမီး…ကောင်း….ကောင်းနေပြီ…တအားကို ကောင်းနေပြီ…အဖေရဲ့…ဆောင့်ပါတော့…..”

“ ပြွတ်…ဖွတ်……..စွပ်….ဒုတ်…..ပလွတ်….ပြွတ်…..စွပ်….”

“ ဆောင့်ပြီ….သမီး…ဆောင့်………ပြီ….အင့်…..အင့်….”

“ အား…..ဆောင့်…..ပြီး…..သမီး…..ပြီး…ပြီ…အဖေ……အိ…အီး…ကောင်း …ကောင်းလိုက်တာ….အင်း…..အင့်…..” 

ဦးအုန်းကျော်မှာလည်း သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ကို သဘောရှိ ဆောင့်နိုင်ပြီ ဖြစ်၍ အားရပါးရပင် ကြုံးဆောင့်ပစ်တော့သည်..။ စောက်ပတ်ထဲ အဝင်အထွက်မြန်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ တဖြေးဖြေးနှင့် ဆိမ့်ကျင်လာပြီး …သုတ်ရေတွေ ထွက်ချင်လာနေချိန်မှာ သင်းသင်းက တအားဆောင့်ခိုင်းရင်း ပြီးသွားတာ သိလိုက်ရတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ…ဆယ်ချက်ခန့် တအားသွန် ဆောင့်ပစ်လိုက်ရင်း သုတ်ရေများကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပါတော့သည်..။ 

သင်းသင်းမှာလည်း ပြီးနေတုန်းမှာ ဦးအုန်းကျော် လီးတန်ကြီးမှ သုတ်ရေများ ပန်းထုတ်ခြင်း ခံလိုက်ရသဖြင့် စောက်ပတ်ထဲတွင် နွေးခနဲ နွေးခနဲ ဖြစ်သွားကာ ဖော်မပြတတ်အောင်ပင် အရသာတွေ့သွားရတော့သည်..။ ထို့ကြောင့် သူမ၏ တင်ပါးကြီးကို အထက်သို့ ကော့ပင့်ကပ်ထားရင်း ပေါင်များဖြင့် ဦးအုန်းကျော် ခါးကို ခွကာ လိမ်ညှစ်ထားလိုက်ပါတော့သည်..။

ခဏကြာမှ ပင့်မြှောက်ထားသော တင်ပါးကြီးများကို ကုတင်ပေါ်သို့ ပစ်ကျသွားပါသည်..။ ဦးအုန်းကျော်မှာလည်း သုတ်ရေများ ထွက်သွားပေမယ့် တစ်ချက်နှစ်ချက် ဆက်ဆောင့်လိုးပြီး လီးတန်ကြီးကို သင်းသင်း၏ စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ထိုးကပ်ဖိသွင်းထားလိုက်ပါသည်..။ သင်းသင်းအပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်ပါသည်..။ သင်းသင်းကလည်း ဦးအုန်းကျော်၏ ကျောပြင်ကို ပြန်လည် ဖက်ထားလိုက်သည်..။

“ သမီး…..ကောင်းရဲ့လားဟင်….. ” 

“ အင်း…ကောင်းပါတယ်…အဖေရယ်…”

“ သမီး စောက်ပတ်ကိုတော့ အဖေ စွဲသွားပြီ သိလား…”

“ တော်ပါပြီ…အဖေရယ်…မစွဲပါနဲ့…အမေသိရင်…အားလုံး စိတ်ဆင်းရဲကုန်ရမှာ…သွားပါတော့နော်…” 

“ အင်းပါ……သမီးရယ်…” 

ဦးအုန်းကျော်က သင်းသင်းကိုယ်ပေါ်မှ ထပြီး စောက်ပတ်ထဲ တဆုံးဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်..။ ပြီးမှ ပုဆိုးကို ရှာဖွေကာ ပြန်ဝတ်လိုက်ပြီး အခန်းထဲမှ တိတ်ဆိတ်စွာ ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်ပါသည်..။

လီးနှင့် စောက်ပတ်တပ်၍ လိုးခြင်းဖြင့် အလွန်ကောင်းမွန်သော အရသာကို ခံစားရကြောင်း သိရှိပြီးဖြစ်သဖြင့် ဦးအုန်းကျော်၏ လီးတန်ကြီးဖြင့် ထပ်မံ၍ အလိုးခံချင်မိသော်လည်း အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ပိန်သေး သိသွားပါက ပြဿနာ ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်ကာ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း ဖြစ်သွားလျင် အားလုံး စိတ်ဆင်းရဲရပြီး သူမ၏ ဆရာမ ဂုဏ်သိက္ခာကိုလည်း ထိခိုက်လာနိုင်သဖြင့် သူမ၏ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို အောင့်အီး မြိုသိပ်ကာ ထိန်းချုပ်ထားလိုက်ရပါတော့သည်..။ 

ဒါကြောင့်လည်း ဦးအုန်းကျော်နှင့် စောစီးစွာ ဇာတ်လမ်းဖြတ်ရန် စဉ်းစားပြီးဖြစ်၍ ဦးအုန်းကျော်ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်..။ အမှန်မှာ သင်းသင်း ဦးအုန်းကျော်၏ အလိုးမှာ နစ်မျောမိသလို ဦးအုန်းကျော်၏ လီးကြီးကိုလည်း တပ်မက်စွဲလမ်းမိခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်..။ 

သို့သော် ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်မှန်း သိ၍ ထပ်မံ အလိုးခံဖို့ မစတော့ပဲ ဦးအုန်းကျော်ကို နှင်လိုက်ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်..။ မနက်ဖြန်ဆိုလျင် အလုပ်ရှိရာသို့ ပြန်ရမည်ဖြစ်၍ ဦးအုန်းကျော်နှင့် ဇာတ်လမ်းကို ပေမရှည်ချင်တော့…။ 

သူမရင်ထဲမှာတော့ ဦးအုန်းကျော် ပေးသော ၊ ဦးအုန်းကျော် စခဲ့သော ၊ လက်တွေ့ပြခဲ့သော ကာမအရသာ ခံစားနှစ်ခြိုက်မိကာ ၊ ကာမဆန္ဒ ကာမမီးတောက်တွေ တဟုန်းဟုန်း တောက်လောင် ထကြွနေခဲ့ပြီ ဖြစ်သည် ။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



ကျေနပ်နေတဲ့ လင်သား (စ/ဆုံး)

 ကျေနပ်နေတဲ့ လင်သား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ -  ကနောင်ကိုယ်တော်

ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

အခန်းထဲမှာ လူတစ်ယောက် ရောက်နေတယ် ဆိုတာ ဦးဘသော် သိတယ်။ သိမှာပေါ့ အသံတွေ ထွက်နေတာကိုး။ ယာဉ်မောင်း မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ အိမ်ခန်းဆောင်လေးထဲက ထွက်နေတာ မနီလာ အသံမှန်းလည်း သိတယ်။

“ မမ ကို လိုးပါ မောင်ရယ်။ ကြမ်းကြမ်းလေးနော်။ အား အား ရှီး ရှီး”

ဦးဘသော် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာခဲ့တယ်။ သူသိတာက သူ ဒါကို အရမ်း ကြည့်ချင်တာပဲ။ အသံလေး ကြားနေတာနဲ့ တင် တော်တော်စိတ်တွေ တမျိုးဖြစ်လာတာကိုး။ မဖြစ်ဘူး သူဒါကို မြင်ရမှကို ဖြစ်မယ်။ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ အိမ်ခန်းဆောင်လေးပေါ် မတက်တော့ဘဲ ဘေးကနေ ပတ်သွားလိုက်တယ်။

အသံမထွက်အောင် အသာလေး နင်းပြီး ခေါင်းရင်းကို သွားလိုက်တယ်။ ပြတင်းပိတ်ထားတယ်။ အထဲက လိုက်ကာ ပါးပါးလေး တပ်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ လိုက်ကာကြားထဲကနေ ဘာတွေ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို သေချာကြည့်လို့ရတယ်။ အသံကတော့ နည်းနည်းတိုးသွားတယ်။

မနီလာ ဟာ အသက် ၄၅နှစ်အရွယ် မြန်မာအမျိုးသမီးတို့ရဲ့ ထုံးစံ နည်းနည်းဖိုင့်ပြီး ဗိုက်ပူစ ပြုနေပြီ။ ဒါပေမဲ့ တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ပုံစံပဲ။ ဦးဘသော်ဟာ မနီလာကိုကြည့်ရင် တံတွေးတွေ မျိုချလိုက်ရတယ်။ သူ့ကို ဒါမျိုး မမြင်ရတာ သူ့အသံဒါမျိုး မကြားရတာ၊ ဒါမှမဟုတ် နားမထောင်မိတာတောင် အတော်ကြာပေါ့။

မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် အိပ်ရာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ထားတယ်။ မောင်စိုးသိုက်က နောက်ကနေ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ် ဆောင့်ပေးနေတယ်။ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း တုန်တုန်သွားတဲ့ နို့ကြီးတွေကို မြင်ရင်း ဦးဘသော် အောက်ကဟာကြီး မာကျောလာတာကို သတိထားမိတယ်။ သူ့ကို တစ်ယောက်ယောက်က လက်နဲ့ မဆွပေးမချင်း ခုလို ထောင်ထလာတာမျိုး မဖြစ်တာ နှစ်တော်တော်တောင် ကြာပြီ။ လက်နဲ့ ထိပ်ကို ကိုင်ကြည့်တာ အရည်တွေတောင် စိုစိလာတယ်ဟ။

တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း မနီလာ ကောင်းကောင်း သွားတာကို ကြည့်ရတာ အရသာပဲ။ မနီလာ ဟာ လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ လေးဘက်ထောက်ထားပြီး သူ့နို့ကြီးတွေကို သူပြန်နယ်နေတယ်။

“ မောင် ရေ မမ အယက်ခံချင်တယ်”

“ ဟုတ် မမ”

လုပ်နေရင်း မောင်စိုးသိုက်ဟာ ခုတင်အောက်ဘက်ဆင်းပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ မနီလာက ပေါင်ကို ကားပေးထားတယ်။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ ပထမပိုင်း မနီလာရဲ့ ရင်သားတွေကို အရင်စို့ပေးနေတယ်။ မနီလာ ဟာ အော်လိုက်တာ အသံကို စုံနေတာပဲ။ တော်တော်ကောင်းနေတယ် ထင်ရဲ့။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဗိုက်ကိုယက်ပေးနေတယ်။

“ မမ ကျွန်တော် အဖုတ်ကြီးကို ယက်လိုက်ရမလား”

“ ပတ်ပတ်စက်စက် ပြောပေးပါ မောင်ရယ်။ မမ စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ ယက်လိုက်စမ်းပါ။ အား ရှီး”

မောင်စိုးသိုက်ဟာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နို့အုံကြီးကို ဆွဲညှစ်ထားရင်း အမွှေးမဲမဲကြီးတွေကြားထဲ ခေါင်းကို နှစ်ချလိုက်တယ်။ ခေါင်းက ငုံ့လိုက်နိမ့်လိုက်နဲ့ ယက်လိုက်၊ အစေ့ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက် လုပ်နေတာပေါ့။

“ ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်။ မောင်ရယ်။ အား အား အား။ ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်။ စုပ်လိုက်စမ်း စုပ်စမ်း”

မနီလာဟာ ရုတ်တရက် ထလိုက်ပြီး မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ယူစုပ်နေတယ်။ မောင်စိုးသိုက် က မနီလာ ရဲ့ ခေါင်းကို ပြန်ကိုင်ထားတာပေါ့။

ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဖီ ပြွတ် ဖီ မနီလာ ဟာ တဆတ်ဆတ်တောင်နေတဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ယူပြီး တံတွေးနဲ့ ထွေးလိုက် ငုံပြီးစုပ်လိုက် လုပ်နေတယ်။

၄ မိနစ်လောက် ကြာမလားမသိဘူး စိတ်ကြိုက်ကို စုပ်နေတာ။ ကောင်းလိုက်တာ မနီလာရယ်။ ဦးဘသော် ဟာ သူ့ပေါင်ကြားထဲက ပစ္စည်းကြီးကို ဂွင်းတိုက်နေလိုက်တယ်။ သူဒီလို စိတ်ပါလက်ပါ မရှိတာ ကြာပါပြီကော။

“ မမ ခဏရပ်ပါဦး ကျွန်တော် ပြီးချင်နေပြီ။ အား အား”

မနီလာ က ပါးစပ်ထဲက မောင်စိုးသိုက် ပစ္စည်းကို ပြန်ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။

“ မောင်လေး စိတ်ကြိုက်သာ ခံစားစမ်းပါ။ မမ ကို အားမနာနဲ့” လို့ ပြောပြီး ပစ္စည်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးတော့ ဆက်တိုက်ထုပေးတယ်။ သူ့မျက်နှာနဲ့ ပါးစပ်ဆီကိုလည်း ချိန်ထားတာပေါ့။

ပြီးတော့မယ် မမ အားအား ပြီးပြီ ပြီးပြီ အားအား

မောင်စိုးသိုက်ရဲ့ သုတ်ရည်များဟာ အထွေးလိုက်ကို မနီလာရဲ့ မျက်နှာကြီးပေါ် သွားစင်တယ်။ တော်တော်များများကလည်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ မနီလာ ဟာ ပြီးသွားတဲ့ မောင်စိုးသိုက်ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို အဆာပိတ် ပြန်စုပ်နေတယ်။ အသံအကျယ်ကြီးပဲ ရှလွတ် ရှလွတ်နဲ့။ မောင်စိုးသိုက် ကတော့ အရုပ်ကြိုးပြတ်။

ဦးဘသော်လည်း ပြီးသွားတယ်။ ပုဆိုးတွေတောင် ပေကုန်တယ်။

မနီလာ ဟာ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီး သူ့အိပ်ထဲက သောင်းတန်တချို့ကို ထုတ်ပေးနေတယ်။

“ မမ သိပ်ကို ကျေနပ်သွားတယ်မောင်ရယ်။ ကဲ မုန့်ဖိုးယူပါဦး ကိုယ်တော်လေး။ မမလည်း မင်းအဘ က မဖြည့်ဆည်းပေးတာကြာလို့ သိပ်ကို ဆာနေတာ”

“ မယူပါရစေနဲ့ မမရယ်။ ကျွန်တော် က မမ ကို ချစ်လို့ လုပ်ပေးတာပါ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်လည်း လုပ်ချင်လို့ပါ။ ကျွန်တော် သူများ မယားကို ကြာခိုပေမယ့် ချူတော့မစားပါဘူး။ ကဲ မမပြန်တော့။ အဘ ပြန်လာတော့မယ်နော်။ ချစ်တယ်”

မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။ ဦးဘသော် က တော့ ချောင်းကြည့်ရတာကို သူဘယ်လောက် ကျေနပ်သလဲဆိုတာ ပြန်ပြီး အံ့သြနေမိတယ်။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

“ အဘ ခေါ်တယ် ဆိုလို့ပါ” မောင်စိုးသိုက် က မတ်တပ်လေးရပ်လို့ လက်ကလေးနောက်ပစ်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။

“ အေး မောင်စိုးသိုက် လာပါဦး ထိုင်ပါဦး”

ဦးဘသော် က သူ့ဇနီး မနီလာနဲ့ အတူ ထိုင်နေတဲ့ စားပွဲဝိုင်း ကုလားထိုင်တွေထဲက လွတ်နေတဲ့ ထိုင်ခုံတစ်ခုကို ပြလိုက်တယ်။

မောင်စိုးသိုက်ခမျာ မျက်စိပျက် မျက်နှာပျက်နဲ့။ သူတို့ ခိုးစားနေတာကို ဦးဘသော်ကြီး သိသွားလို့လား။ အမနီလာ ကတော့ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ပဲ။ ဘာများဖြစ်လို့ပါလိမ့်။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ သူ့ကျေးဇူးရှင် ဆရာ ဦးဘသော် ရဲ့ ဇနီး နဲ့ ဖြစ်နေတာကြောင့် စိတ်ထဲမှာ အမြဲတမ်း အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရတယ်။

ဦးဘသော်ပြတဲ့ ထိုင်ခုံမှာ မောင်စိုးသိုက် က ကျုံ့ကျုံ့လေး ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ မင်း မမနီလာ နဲ့ ချစ်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား”

“ ဗျာ ဟို ဟို ဟိုလေ”

မနီလာ က ပြုံးပြီးတော့ ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။

“ အစ်ကိုကြီး က မမတို့ နှစ်ယောက်ကို အနှောက်အယှက် မပေးပါဘူးတဲ့။ သူက မောင်စိုးသိုက် မမ နဲ့ နေပေးနေတာကို ကျေးဇူးတင်ပါသတဲ့။ ဒါကြောင့် မကြောက်ပါနဲ့ မောင်လေးရဲ့”

မောင်စိုးသိုက် မျက်စိလည်သွားတယ်။ လူကြီးကတော်ကို ယာဉ်မောင်းက ကြာခိုမိတာ ခုဆိုရင် မဖမ်းချုပ်တဲ့အပြင် ကျေးဇူးတောင် တင်တယ်ဆိုပဲ။

ဦးဘသော်က ဆက်ပြောတယ်။

“ တစ်ခုပဲရှိတယ် မောင်စိုးသိုက် ရဲ့။ မင်းရဲ့ ဝန်ထမ်း လိုင်းခန်းလေးထဲမှာ တွေ့နေတာတော့ မကောင်းဘူး။ တော်ကြာ တခြားသူတွေ သိသွားရင် ကိုယ်လည်း မကောင်းဘူး။ ကိုယ်ရှိတဲ့ အချိန် မောင်ရင့်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်မယ်။ မင်းနဲ့ မမ နီလာနဲ့ အိမ်ကြီးပေါ်မှာပဲ တွေ့ကြပေါ့”

လူကြီးအိမ်ထဲက ထွက်လာတော့ မောင်စိုးသိုက်ဟာ အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေတယ်။ အဘ က သူ့ကို စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင် သူရှိတဲ့အချိန် လာတွေ့ခွင့်တောင် ပေးလိုက်သေးတယ်။ ဘယ်လိုပါလိမ့်။ ညပိုင်း အလုပ်ဆင်းချိန်ရောက်တော့ မောင်စိုးသိုက်ကို မမနီလာက ဖုန်းနဲ့လှမ်းခေါ်တယ်။ အိမ်ကြီးထဲကို ပြန်သွားရတာပေါ့။

အိမ်ကြီးထဲက ဝန်ထမ်းတွေ တစ်ယောက်မှ မရှိတော့ဘူး။ အားလုံးက အလုပ်သမားတန်းလျားကို ပြန်ကုန်ကြပြီ။ မောင်စိုးသိုက် ဝင်လာတော့ မနီလာ က ထမင်းစားခန်းထဲကို လှမ်းခေါ်တယ်။

ထမင်းဝိုင်းပေါ်မှာ အကောင်းစားအမြည်းတွေ ပြည့်လို့ပါလား။ ဘာတံဆိပ်မှန်းတောင် မသိတဲ့ နိုင်ငံခြား အရက်ပုလင်းကြီးလည်း ထောင်ထားတယ်။

“ ကဲ မောင်စိုးသိုက် မင်း နည်းနည်းပါးပါး သောက်တတ်တယ်မဟုတ်လား ချကွာ။ ဒီပုလင်းက ငါ့ကို တပည့်တစ်ယောက် လာကန်တော့ထားတာ။ အစစ်ကွ”

“ ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ အဘ”

နို့အုံဖြူဖြူကြီးကို တမင်မပေါ်ပေါ်အောင် ဇာပါးပါးလေး ဝတ်ထားတဲ့ မနီလာ က ဦးဘသော်နဲ့ မောင်စိုးသိုက် ကို အရက်ငှဲ့ပေးတယ်။

ဦးဘသော်နဲ့ မောင်စိုးသိုက် ဟာ အရက်လေးသောက်လိုက် ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်လေးတွေ ပြောလိုက်နဲ့ အရက်ဝိုင်းက အရှိန်လေး တက်လာနေတယ်။ မနီလာ က မောင်စိုးသိုက် နားထိုင်ပြီး လက်မောင်းလေးကို နမ်းလိုက်။ အောက်ကနေ ဂွေး ကို နိူက်လိုက် လုပ်နေတော့ မောင်စိုးသိုက်ဟာ မျက်နှာတွေပူလို့။ ဦးဘသော် က တော့ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ကြည့်နေတယ်။

“ ကဲကဲ မင်းတို့ နှစ်ယောက် သွားနားကြတော့။ ကိုယ် နဲ့ မနီလာ ရဲ့ အခန်းမှာ နားလို့ရတယ်။ တံခါးတော့ ဖွင့်ထားကွာ။ ကိုယ်အသံလေးတွေ ကြားရတာပေါ့။ မီးပိတ်ချင်ပိတ်ကြပါ” တဲ့။

မနီလာ ကတော့ ကလေးမလေး တစ်ယောက်လို မောင်စိုးသိုက်လက်ကို ဆွဲပြီး သွက်သွက်လေး ရှေ့က ဦးဆောင် ထွက်သွားတယ်။ “လာမောင် မမ နောက်လိုက်ခဲ့တဲ့”

ဦးဘသော် နဲ့ မနီလာ တို့ရဲ့ အိပ်ခန်းဟာ အိမ်တစ်လုံးစာလောက်ရှိတယ်။ အိပ်ရာကြီးကလည်း ၁၅ ပေ ပတ်လည်လောက်များ ရှိမလားမသိဘူး။ ဒီလိုနေရာမျိုးပေါ်က မနီလာ ဟာ လူလစ်တိုင်း သူ့ရဲ့ အလုပ်သမား တန်းလျားအခန်းလေးကို ရောက်ရောက်လာတာ အံ့သြမိပါရဲ့။ 

ပိုအံ့သြဖို့ကောင်းတာက သူ့လို ယာဉ်မောင်း တစ်ယောက်ကို ဦးဘသော်က သူ့အိပ်ရာပေါ်ကို သူ့ဇနီးနဲ့ လွှတ်ပေးတာပဲ။ မသောက်ဖူးတဲ့ အကောင်းစား အရက်ပုလင်းရဲ့ သင်းသင်းလေးမူးနေတာရော၊ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရော၊ ဇာဂါဝန်အတိုလေး နဲ့ လုပ်ချင်စရာ ဖြစ်နေတဲ့ မနီလာကြောင့်ရော မောင်စိုးသိုက် ဟာ ဒါတွေကို မစဉ်းစားတော့ဘူး။

မနီလာရဲ့ ခါးကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး လည်ပင်းကို စစုပ်တော့တယ်။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ကို သိပ်ကြိုက်တာပဲ။ ရေမွှေးအကောင်းစားနံ့နဲ့ ချွေးနံ့လေး ရောနေတာ။ လည်ပင်းကို စုပ်ထားရင် လျှာကြီးနဲ့ လည်ပင်းကြောတစ်လျှောက် လိုက်သပ်ပေးလိုက်တယ်။၂ မိနစ်လောက် ပြင်းပြင်းလေး လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ့ကို ဖက်ထားတဲ့ မနီလာရဲ့ လက်တွေက တင်းကျပ်လာပြီး လိုက်ကုပ်ခြစ်တော့တယ်။

“ အား အား အား အမလေးနော် အား အား”

သူ့ယောင်္ကျား အပြင်ကနေ ကြည့်နေမှန်း သိလို့လား ၊ အလုပ်သမားတန်းလျားထဲမှာထက် ပိုလွတ်လပ်လို့လား မပြောတတ်ဘူး။ မနီလာ ဟာ ပိုပြီး ထန်ပြနေသလိုပဲ။

မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ လည်ကုပ်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ငုံ့ကျလာတဲ့ မောင်စိုးသိုက် မျက်နှာအနှံ့လိုက်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ လျှာပါ ထွက်လာပြီး လိုက်ယက်တော့တာပဲ။ ကဲ လျှာခြင်း နမ်းတာ စ ပါပြီ။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ လျှာကြီးနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း ရူးမတက်အောင် ထန်လာတယ်။ တစ်ယောက်လျှာကို တစ်ယောက် ပလွတ် ပလွတ်နဲ့ စုပ်နေတာ ၁၀ မိနစ်လောက်တောင် ကြာမလား မသိဘူး လျှာတွေတောင် ညောင်းလာတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။

...........................................................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

မီးရောင်ဖျဖျ လေး လင်းနေတဲ့ အခန်းထဲကို အပြင်ကနေ ဦးဘသော် တစ်ယောက် ကြည့်နေတယ်။ တကယ်တော့ သူ ကုတင်ဘေးကနေ သွားကြည့်ချင်တာ။ ဒါပေမဲ့ မောင်စိုးသိုက် နဲ့ မနီလာ အနှောက်အယှက် ဖြစ်မှာ စိုးလို့ အခန်းအပြင်ကနေပဲ ဒရင်းဘတ်လေးပေါ် လှဲရင်း မိန်ဖျဖျမြင်ကွင်းကို လှမ်းကြည့်နေတယ်။ 

ဒါကို ကြည့်နေရတာ သူ့ ကိုယ်ထဲမှာ စူးစူးနစ်နစ်ကို ကြိုက်တယ်။ အလုပ်များလှတဲ့ တာဝန်ကြီးသူ ဦးဘသော်ဟာ ခုလောက် လိင်စိတ်မပေါ်မိတာ ကြာပြီ။ ခုတော့ သိပ်အရသာ ရှိတာပဲ။ ကြည့်ပါလား မောင်စိုးသိုက် ဟာ သူ့မိန်းမ ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ နယ်နေပြီ။ 

အစကတည်းက ထန်တဲ့ မနီလာဟာ တအီးအီး တအားအား နဲ့ အသံစုံတွေနေတယ်။ နယ်နေရင်း အားမရဖြစ်လာတဲ့ မောင်စိုးသိုက်ဟာ မနီလာရဲ့ နို့ကြီးတစ်ဖက်ကို ညှစ်ထားပြီး တစ်ဖက်ကို အားရပါးရ စို့လေရဲ့။

“ မောင် အရမ်းကြိုက်တယ်။ မောင်ရေ။ မမ ကြိုက်တယ်။ အားကုန်စို့လိုက်ပါ။”

နို့စို့ခံနေရင်း မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ပုဆိုးအပြင်ကနေ ကိုင်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ မနီလာ ဟာ ကုတင်အောက်ကို ဆင်းပြီး ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်။ မောင်စိုးသိုက်က မတ်တပ်ရပ်လျက်ပေါ့။ မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် ပစ္စည်းထောင်ထောင်ကြီးကို စုပ်ပေးရင်း ရှေ့တို့နောက်ဆုတ် လုပ်လေရဲ့။ ခေါင်းကြီးကို ပေါင်ရင်းအောက်ဝင်ပြီး ဥတွေကိုပါ လိုက်စုပ်တာ။

“ မောင် မမ ပါးစပ်ကို လိုးပါနော်”

မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ oral penetration လုပ်နေပါပြီ။ ဇစ် ဇစ် ဇစ် ဇစ် နဲ့ အသံတွေ တောင်ကြားရတယ်။ ဦးဘသော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ ထုပြီလေ။

“ မောင် လိုးပေးပါတော့” မနီလာ က ပြောလိုက်တယ်။

“ မောင် စောက်ဖုတ် ယက်ဦးမယ်လေ မမရဲ့”

“ နောက်မှ ယက်တော့ ကလေးရယ်။ မမ တအားကို ဖြစ်နေပြီ ခုပဲ လိုးပါတော့”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မနီလာ ဟာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်လှန် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပေးလိုက်တယ်။ မနီလာ ဟာ ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့် ဝပေမယ့် လူကြီးကတော်ပီပီ ရုပ်ကလည်းချော၊ မင်းကြိုက်စိုးကြိုက် အသားအရေကြီးနဲ့ ဆိုတော့ ခုန်အုပ်ချင်စရာကြီးပေါ့။ 

မောင်စိုးသိုက်ဟာ မချွတ်ရသေးတဲ့ သူ့အင်္ကျီကို အကုန်ချွတ်ပြီး လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အပေါ်ကနေ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး သူ့ ပစ္စည်းတံကြီးကို မနီလာရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တောနက်နက် အဖုတ်ကြီးထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

“ အား အား အား မောင်ရယ် ဘယ်တော့မှ မရိုးဘူး”

မောင်စိုးသိုက် ဟာ အပေါ်ကနေ လှေကြီးထိုးနဲ့ပဲ တစ်ချက်ခြင်း ဖြည်းဖြည်းညှောင့်လိုက်၊ ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက် လုပ်နေတယ်။ အထဲက မနီလာရဲ့ ပစ္စည်းကြီးက ညှစ်ပေးတာကြောင့် အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေပုံ ပေါ်တယ်။

ပြီးတော့ သူတို့ position ပြောင်းကြတယ်။ မောင်စိုးသိုက် က အောက်နေလှဲလိုက်တယ်။ မနီလာ က အပေါ်က နေ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ ပစ္စည်းထောင်ထောင်ကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အထက်အောက် ခါရင်း လုပ်ပေးနေသလို့ မောင်စိုးသိုက်ကလည်း အောက်နေ ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်ပေးနေတယ်။ အပေးအယူ ညီလိုက်ကြတာ။ မနီလာ က အပေါ်တက်ခုန်ပေးနေတော့ သူ့ရဲ့ နာမည်ကျော် နို့ကြီးနှစ်လုံးက တုန်တုန်နေတာပေါ့။

“ မောင်ရေ မမ ပြီးချင်လာပြီ။ တူတူပြီးရအောင်နော်”

မောင်စိုးသိုက် က အပေါ်က ပြန်တက်ပြီး မနီလာကို အားရပါးရ ပြန်ဆောင့်ပြန်ပြီ။ ဗြွတ် ဗြွတ် ဗြွတ် နဲ့ အသံတွေ အားအား အီးအီး အသံတွေက အခန်းလုံးညံလို့ပေါ့။

သူတို့နှစ်ယောက် ၅ မိနစ်လောက် စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ပြီးတဲ့အခါ နှစ်ယောက်လုံး ခြေပစ်လက်ပစ် ပြီးသွားကြတယ်။

မောင်စိုးသိုက် ရင်ခွင်ထဲကို ဝင်ရင်း မနီလာ အမောဖြေနေလေရဲ့။

“ မမ ရေ။ အဘ ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူး”

“ သူလည်း ခုလောက်ဆို ပြီးသွားလောက်ပြီ ကလေးရဲ့”

မီးရောင်ဖျဖျလေးနဲ့ အခန်းထဲမှာ လူသားနှစ်ယောက် ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ။ အခန်းပြင်မှာလည်း ကျေနပ်စွာ ပြုံးနေတဲ့ လင်သားတစ်ယောက်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Wednesday, March 4, 2015

' ခြစ်' ရင်း 'ချစ်' (စ/ဆုံး)

' ခြစ်' ရင်း 'ချစ်' (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကာမမင်းသား

အိမ်ထောင်မပြုရသေးသော အမျိုးသား အမျိုးသမီးများ အသက်အရွယ် နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်ထဲသို့ ဝင်လာကြပြီဆိုလျှင် လူပျိုကြီးအပျိုကြီးဆိုသော ဘွဲ့ကိုရလာကြသည်။ မိသားစုအသိုင်းအဝိုင်း၊ သူငယ်ချင်းအသိုင်းအဝိုင်း၊ အိမ်နီးချင်းအသိုင်းအဝိုင်းများကြားတွင် ဘာပဲပြောပြော၊ ဘာပဲလုပ်လုပ် အပျိုကြီး လူပျိုကြီးဖြစ်ရတာကို အပြစ်ကြီးတစ်ခုသဖွယ် စောင်းပါးရိပ်ခြေအပြောခံရသည်သာမက နောက်ပြောင်သရော်ခြင်းကိုပါ ခံကြရတော့သည်။

လူပျိုကြီး အပျိုကြီးတွေဆိုတာကလည်း ဘယ်သူမှ လူပျိုကြီး အပျိုကြီးဘဝကို ခုံမင်နှစ်သက်လွန်းလို့ ဒီဘဝကို ခံယူထားကြတာမဟုတ်ပါ။ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် အိမ်ထောင်ကျခြင်းအဖြစ်ကို မရောက်ကြဘဲ လူပျိုကြီး အပျိုကြီးဘဝကို ရောက်ရှိလာကြခြင်းဖြစ်ပေသည်။

ထိုသို့သော အပျိုကြီး လူပျိုကြီးများသည်လည်း အပျိုကြီးလူပျိုကြီးဟူသော ဂုဏ်သတ္တိအပြည့်ဖြင့် ဒီအသက်အရွယ်ရောက်သည်အထိ အပျိုစစ်စစ်၊ လူပျိုစစ်စစ်တွေရော ဟုတ်ကြပါရဲ့လား…။ အားလုံးတော့ မဟုတ်နိုင်ကြပါ။ ကိုးဆယ့်ကိုးရာခိုင်နှုန်းကတော့ အဖြစ်ဟောင်း၊ အချစ်ကြောင်းလေးတွေဖြင့် လူမသိသူမသိ နောက်ကွယ်မှအကြောင်းလေးတွေ ရှိခဲ့ကြပါသည်။

ဒီလို အဖြစ်ဟောင်း၊ အချစ်ကြောင်းလေးတွေနဲ့ မြောက်များလှစွာသော နောက်ကွယ်မှအကြောင်းများစွာထဲမှ အလျဉ်းသင့်သော အဖြစ်အပျက်နောက်ကြောင်းလေးတစ်ခုကို ကောင်းနိုးရာရာရွေးချယ်၍ တင်ပြလိုက်ရပါသည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်လေး သန္ဓေတည်ပေါက်ဖွားခဲ့သော အချိန်ကာလကတော့ ယခုရန်ကုန်မြို့ရှိ မင်္ဂလာစျေးကြီးမပေါ်ပေါက်သေးမီ အချိန်ကာလဖြစ်၍ နေရာကတော့ ယခုမင်္ဂလာစျေးကြီးနှင့် မနီးမဝေး လမ်းတစ်လမ်းတွင်ဖြစ်ပါသည်။

..............................................

သီတာလမ်းရှိ တစ်ခုသော လေးထပ်တိုက်အဆောက်အဦးမှာ လမ်းဒေါင့်ချိုးတွင် တည်ရှိပြီး ယင်းလေးထပ်တိုက်၏ ရှေ့မျက်နှာစာနှင့် ဘေးဖက်တို့တွင် အများသူငှါ သွားလာနေသော လမ်းတို့ တည်ရှိသည်။ ထိုလေးထပ်တိုက်၏ မြေညီထပ်တွင်တော့ မုဆိုးဖိုကြီး အငြိမ်းစားတရားသူကြီး ဦးဘခင်နှင့် သမီး တင်တင်ရွှေ၊ တူမ စန်းစန်းမူတို့ နေထိုင်ကြပါသည်။

တင်တင်ရွှေမှာ အသက် (၂၇)နှစ်ထဲရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး တစ်ကိုယ်တည်း အပျိုကြီးဘဝဖြင့် အထက်တန်းပြဆရာမ အလုပ်ကိုလုပ်ကာ ဖခင်ကြီးကို လုပ်ကျွေးသမှုပြုနေသူတစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည်။ တင်တင်ရွှေမှာ အသားဖြူဖြူ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နှင့် ချောမောလှပသူတစ်ဦးဖြစ်ကာ ကျောင်းဆရာမပီပီ အလွန်အိန္ဒြေရှိသော မိန်းမသားတစ်ဦးလည်းဖြစ်ပါသည်။ ဒီလိုချောမောလှပသော တင်တင်ရွှေမှာ ယခုအသက်အရွယ်အထိ ဘာကြောင့် အိမ်ထောင်မကျသေးသလဲဆိုတာကိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးအတွက် ပဟေဠိဖြစ်နေပေသည်။

တင်တင်ရွှေ ညီမတဝမ်းကွဲ စန်းစန်းမူမှာ အသက် (၁၈)နှစ်သာ ရှိသေးပြီး နယ်မှနေ၍ တင်တင်ရွှေတို့ အိမ်တွင် လာနေကာ တက္ကသိုလ်တက်နေသူဖြစ်သည်။ စန်းစန်းမူမှာ ဒုတိယနှစ်ကိုရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး သူမရန်ကုန်ရောက်တာလည်း နှစ်နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ စန်းစန်းမူမှာလည်း ချောမောလှပသူ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်နှင့်အညီ အခုဆိုလျှင် ရည်းစားတစ်ယောက်တောင် ရနေပြီဖြစ်သည်။

စန်းစန်းမူ၏ ရည်းစားမှာ ‘တင့်လွင်’ ဆိုသူဖြစ်ပြီး စန်းစန်းမူနှင့် သက်တူရွယ်တူဖြစ်ကာ ဒုတိယနှစ် တက်နေသူဖြစ်ရုံမက စန်းစန်းမူတို့၏ လမ်းထဲတွင်ပင် တစ်လမ်းတည်းနေထိုင်သူဖြစ်ပေသည်။

တင့်လွင်မှာလည်း နယ်မှလာ၍ တက္ကသိုလ်တက်နေသူဖြစ်သည်။ တင့်လွင်နေသောအိမ်က ၎င်း၏ အဖိုးအဖွားများ၏ အိမ်ဖြစ်ပြီး တင့်လွင်တွင် ခင်ကျော်ဟုခေါ်သော အသက် (၂၃)နှစ်အရွယ် ဦးလေးလူပျိုတစ်ယောက်ရှိလေသည်။ ခင်ကျော်မှာ ဘွဲ့ရထားသူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အလုပ်မရှိသေးဘဲ ‘ပါတီယူနစ်’ တွင် လုပ်အားပေးနေသူ တစ်ယောက်လည်းဖြစ်ပါသည်။ အဆိုပါ တင့်လွင်၏ဦးလေး ခင်ကျော်မှာ တင်တင်ရွှေကို အစွဲကြီးစွဲ၍ အကြိုက်ကြီးကြိုက်နေသောသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။

တစ်ခါတော့ ခင်ကျော်မှာ အရဲစွန့်ပြီး တင်တင်ရွှေ ကျောင်းသွားရာလမ်းမှစောင့်၍ တင်တင်ရွှေ့ ခြင်းတောင်းထဲသို့ ရည်းစားစာတစ်စောင်လိုက်၍ ထည့်ပေးဖူးပါသည်။ နောက်နေ့မှစ၍ တင်တင်ရွှေမှာ တစ်ယောက်တည်း ကျောင်းသို့မသွားတော့ဘဲ (၈)တန်း၊ (၉)တန်းအရွယ် ကျောင်းသူ သုံးလေးယောက်နှင့်အတူ ကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်းလုပ်လေတော့ ခင်ကျော်မှာ မလှမ်းမကမ်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာထိုင်၍ တင်တင်ရွှေ အလာကိုကြည့်၍ သွားရည်ကျရုံမှတစ်ပါး ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ချေ။ နောက်တော့ ဒီအကြောင်းကို တူဖြစ်သူ တင့်လွင် သိသွားသည်။ တင့်လွင်သိပြီဆိုတော့ စန်းစန်းမူပါ သိသွားတော့သည်။

ထိုအခါ တင့်လွင်က ဦးလေးဖြစ်သူ ခင်ကျော်အား တင်တင်ရွှေနှင့် ကျီစယ်နောက်ပြောင်တတ်သလို စန်းစန်းမူကလည်း အစ်မဝမ်းကွဲဖြစ်သူ တင်တင်ရွှေအား ခင်ကျော်နှင့် နောက်ပြောင်ကျီစယ်တတ်လေသည်။ ဒီလိုကျီစယ်နောက်ပြောင်မှုတွေက လူပျိုကြီး ခင်ကျော်နှင့် အပျိုကြီး တင်တင်ရွှေတို့၏ စိတ်တွေကို လှုပ်ရှားစေလေသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း ခင်ကျော်ကတော့ တင်တင်ရွှေအား လမ်းမှစောင့်ပြီးကြည့်ရုံမှလွဲ၍ ဘာမှပိုမလာခဲ့ပေ။ ကြားထဲမှ အားမလိုအားမရဖြစ်ရသည်က တင့်လွင်နှင့် စန်းစန်းမူတို့ပင်ဖြစ်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကလည်း စကားစပ်မိတိုင်း ဦးလေးဖြစ်သူနှင့် အမဝမ်းကွဲဖြစ်သူကို နီး စပ်ဖို့အရေး စိတ်ကူးတိုင်ပင်အကြံထုတ်နေကြလေသည်။ ဒီလိုဖြင့် တစ်နေ့တော့…

“ ဦးလေးရေ…ဦးလေး…ဦးလေး…”

အရေးတကြီးခေါ်၍ အိမ်ပေါ်သို့ ပြေးတက်လာသော တင့်လွင်အား ‘လမ်းစဉ်သတင်း’ စာစောင်ဖတ်နေသော ခင်ကျော်က မော့ကြည့်လိုက်သည်။

“ မင်း ဘာဖြစ်လာတာလဲ တင့်လွင်…”

“ အရေးကြီးလို့…”

“ ဘာ အရေးကြီးတာလဲ ပြော…”

“ ဟို…ဟို…ဆရာမ တင်တင်ရွှေ ယောက်ျားယူတော့မယ်တဲ့…”

“ ဟေ…”

ခင်ကျော်လက်ထဲမှ လမ်းစဉ်သတင်းစာစောင်ကို စားပွဲပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။

“ မင်းဟာ ဟုတ်ရဲ့လားကွာ…”

“ ဟုတ်တယ် ဦးလေးရ…စန်းစန်းမူပြောတာ…နယ်က လူတဲ့…သူ့အဖေ သူငယ်ချင်းရဲ့ သားတဲ့…”

“ တောက်…ခက်တာပဲကွာ…”

ခင်ကျော်၏ မျက်နှာက အတော်ပင်ခံပြင်းစိတ်ပျက်သွားပုံရသည်။ ခင်ကျော်၏ မျက်လုံးတွေက ရီဝေစွာဖြင့် ပြတင်းပေါက်မှနေ၍ အဝေးသို့ အဓိပ္ပာယ်မဲ့လှမ်း၍ ကြည့်နေသည်။ တင့်လွင်မှာ ခင်ကျော်၏ မျက်နှာကို သေချာအကဲခတ်၍ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ မျက်နှာကို နောက်သို့လှည့်၍ ပြုံးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ခင်ကျော့်ဘက်သို့ မျက်နှာထားတည်တည်ဖြင့် ပြန်၍လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ သူတို့ ဘယ်တော့ယူမှာတဲ့လဲ တင့်လွင်…”

“ ရှေ့အပတ်ထဲမှာ စေ့စပ်မယ်တဲ့…”

“ ဟေ…မြန်လိုက်တာ…”

“ ဦးလေးအတွက် အချိန်ရှိပါသေးတယ်…”

“ ဘာ…”

ခင်ကျော် အာမေဋိတ်သံနှင့်အတူ တင့်လွင်အား နားမလည်နိုင်သလို လှမ်း၍ကြည့်သည်။ ပြီးမှ ခင်ကျော်က တစ်စုံတစ်ခုကို စဉ်းစားမိသလိုဖြစ်သွားပြီး သူ့စကားကို ဆက်လိုက်သည်။

“ ဟုတ်တယ်…ငါ တစ်ခုခုလုပ်မှဖြစ်မယ်…”

“ ဟုတ်တယ်…ဦးလေး တစ်ခုခုလုပ်မှဖြစ်မယ်…ကျနော် ဘာကူညီရမလဲ ပြော…”

“ နေဦး…ငါ စဉ်းစားဦးမယ်…စဉ်းစားပြီးမှ ပြောမယ်…”

“ မြန်မြန်လေးနော်…အချိန်မရှိဘူး…”

“ အေးပါကွာ…ငါ သိပါတယ်…”

“ ဦးလေး အမြန်စဉ်းစားထား…ကျနော်ရော စန်းစန်းမူပါ ဦးလေးကို ကူညီမယ်…”

ပြောပြီးသည်နှင့် လှည့်ထွက်လာသော တင့်လွင်၏ မျက်နှာစပ်ဖြီးဖြီးကြီးကိုတော့ ခင်ကျော် မမြင်လိုက်ရပေ။

**************************************

ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးဘခင်မှာ ကြာသပတေးနေ့ ညနေတိုင်း ဘုရားသို့ သွားသည်။ ည(၉)နာရီမှ ဘုရားပေါ်မှ ပြန်၍ဆင်းသည်။ အမြဲတန်း တင်တင်ရွှေ လိုက်ပို့နေကြဖြစ်သည်။ ဒီနေ့တော့ စာမေးပွဲအမှတ်တွေ ခြစ်စရာရှိ၍ တင်တင်ရွှေမှာ ဖခင်ဖြစ်သူနှင့်အတူ လိုက်ပါ၍မသွားနိုင်ဘဲ ညီမဝမ်းကွဲဖြစ်သူ စန်းစန်းမူကိုသာ အဖော်အဖြစ် ဖခင်နှင့်အတူ ထည့်လိုက်ရပေသည်။

အချိန်က ည(၇)နာရီလောက်ရှိပြီ။ ဇန်နဝါရီလမို့ အစောကြီးမိုးချုပ်သွားသဖြင့် အပြင်ဘက်တွင် မှောင်နေချေပြီ။ တင်တင်ရွှေမှာ သူမ၏အိပ်ခန်းတွင်းရှိ စားပွဲတွင်ထိုင်၍ အမှတ်များခြစ်နေရာမှ ခါးတောင့်၍ မျက်စိညောင်းလာသဖြင့် ဘေးမှ အိပ်ယာပေါ်သို့ တက်၍လှဲကာ မျက်လုံးမှိတ်၍ အသာလေးငြိမ်နေလိုက်သည်။ ခဏကြာမှပြန်၍ထကာ စာရေးစားပွဲသို့ သွားမည်အလုပ် သူမ၏အနားသို့ လူတစ်ယောက် ဗြုံးကနဲ ရောက်လာ၍ အထိတ်တလန့်ဖြင့် မော့ကြည့်မိလိုက်သည်။

ထိုသို့မော့အကြည့်မှာပင် ထိုသူက လျင်မြန်ဖြတ်လတ်စွာဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်ကို ပိတ်ကာ ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေအထားရှိနေသော တင်တင်ရွှေကို ကုတင်ပေါ်သို့ ပွေ့တင်လိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေကလည်း အတင်းပင်ရုန်းကန်သည်။ တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေး ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်၍အသွားတွင် ထိုသူကလည်း ကုတင်ပေါ်သို့ ဒူးထောက်၍ တက်လိုက်စဉ် သူမ၏ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသော လက်ကလည်း လျော့သွားခိုက် တင်တင်ရွှေကလည်း အတင်းရုန်းကန်လိုက်သဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်မှာ ထိုသူ၏ လက်တွင်းမှ လွတ်သွားသည်။

“ ဘယ်…ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ မောင်ခင်ကျော်…မင်း တော်တော်ရိုင်းတာပဲ…”

တင်တင်ရွှေက မောဟိုက်သံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ ခင်ကျော်က ဘာမှပြန်မပြောဘဲ သူမ၏ ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ထွေးပိုက်ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းလိုက်သည်။

“ ချစ်လွန်းလို့ပါ မမတင်ရယ်…”

ဗလုံးဗထွေးအသံဖြင့် ခင်ကျော်၏ အသက်ရှုသံတွေက ပြင်းထန်၍နေသည်။

“ မလိုချင်ဘူး…မင်း အခုငါ့အခန်းထဲက ထွက်သွား….”

“ တကယ်ပဲ ရက်စက်တော့မှာလား မမတင်ရယ်…ကျနော့်မှာတော့ ချစ်လိုက်ရတာ ….ကျနော့်ကို ပြန်ချစ်ပါလား မမရယ်…နော်…”

“ ပြောလေကဲလေပါလား…မချစ်နိုင်ဘူး…မချစ်နိုင်ဘူး…ငါ့ကိုလွှတ်…လွှတ်ပါ…”

တင်တင်ရွှေမှာ လူးလွန့်ရုန်းကန်နေရင်း အားယူနေသလို ခင်ကျော်ကလည်း သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးဖြင့် တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဖိကာ ဖက်ထားသည်။ အမှန်တော့ ခင်ကျော်မှာ သူ့တူ တင့်လွင်၏ချစ်သူ စန်းစန်းမူက ဂျက်မထိုးဘဲစေ့ထားခဲ့သော နောက်ဖေးတံခါးမှ ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ခင်ကျော်က ကြောက်လွန်းသဖြင့် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးအစုံကို သူ၏ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးအစုံဖြင့် အတင်းပင်ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

“ အ…အိ…အူး…အူး…”

တင်တင်ရွှေက အတင်းပင်ရုန်းကန်သော်လည်း မရတော့ပါ။ ခင်ကျော်ကလည်း မခေလှပါ။ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းခံနေရသဖြင့် မချိမဆန့်ခံစားနေရသော တင်တင်ရွှေ၏ ကျောပြင်လေးကို သူ၏လက်တစ်ဖက်က လျောတိုက်ပွတ်သပ်နေရင်းမှ တင်တင်ရွှေဝတ်ထားသော ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေး၏ နောက်ကျောရှိ နှိပ်စေ့လေးများကို တွန်းဖယ်ဖြုတ်၍နေရာ မကြာမီမှာပင် တင်တင်ရွှေ၏ ကျောပြင်ဝင်းဝင်းလေးမှာ အပြောင်သားဖြစ်သွားရပေသည်။

သူမ၏ ကျောပြင်တစ်ခုလုံး ပြောင်သလင်းခါသွားရသည်ကို တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် ခုချိန်ထိ သတိထားမိပုံ မရသေးချေ။ သို့ရာတွင် သူမ၏ ကျောပြင် လေးပေါ်သို့ ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးကြီး တရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်၍သွားသည်။ ခင်ကျော်၏လက်က သူမ၏ ကျောပြင်လေးကို အသားချင်းထိတွေ့ကာ တရွရွပွတ်ပေးနေပြီးမှ ဖောင်းအိသော သူမ၏ တင်သားကြီးတစ်ဖက်ပေါ်သို့ရောက်သွားပြီး တင်သားကြီးနှစ်လုံးကို တဖွဖွဆုပ်နယ်၍ ပေးနေသည်။

ကုတင်ပေါ်တွင် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားဖြင့် စောင်းလျက်သားလေးဖြစ်နေကြရာမှ တင်တင်ရွှေ၏ ခြေနှစ်ချောင်းအနက် အပေါ်ဖက်သို့ရောက်နေသော ဒူးဆစ်လေးက ရုတ်တရက်ကွေး၍သွားရာ ခင်ကျော်၏ ပေါင်များပေါ်သို့ တင်လျက်ရောက်လာသည်။

ယခုလို ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နှင့် တစ်ခါဖူးမျှ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ထိတွေ့ခဲ့ဖူးခြင်းမရှိသော တင်တင်ရွှေမှာ သူမကိုယ်သူမ ဘာဖြစ်နေသည်ကိုပင် သတိမထားမိဘဲ သတိတရားနှင့် အသိဉာဏ်တွေကင်းမဲ့လျက် တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်းထူအမ်းကာ ရင်တွေခုန်လျက် ခင်ကျော်ရှေ့ဆက်၍ ဘာတွေလုပ်လာဦးမည်လဲဟု ထပ်မံထိတွေ့ရမည့်အရေးကိုပဲ တွေး၍နေလေသည်။

တင်တင်ရွှေ၏ ဒူးဆစ်လေးက ကွေးလျက် ခင်ကျော်၏ ပေါင်များပေါ်သို့ ရောက်လာတော့ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းမှာ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်သွားတော့ရာ ဖင်သားကြီးတွေပေါ်မှ ခင်ကျော်၏လက်က ကွဲဟသွားသော သူမ၏ ဖင်သားနှစ်ခုကြားသို့ ထဘီပေါ်မှပင် ဖင်သားနှစ်ခုကြား အသားနုနေရာလေးများကို ဖိဖိပြီးပွတ်လေတော့ရာ အိမ်တွင်နေရင်းဖြစ်၍ အတွင်းမှ ဘာအခုအခံမှ ဝတ်၍မထားသောကြောင့် အသားစိုင်နုနုလေးများမှာ ပါးလွှာသောထဘီပိတ်သားလေး တစ်ထပ်ထဲသာကြားကခံ၍ ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးဒဏ်ကို ခံလိုက်ရသည်ဖြစ်ရာ ရင်ထဲအထိ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်းနှင့် ကျင်နေအောင် ခံစားလိုက်ရပြီး ခင်ကျော်၏ ပေါင်များပေါ်ရောက်နေသော သူမ၏ ဒူးဆစ်ကွေးကွေးလေးမှာ ရှေ့သို့ပို၍ တိုးသွားပြီး သူမ၏ပေါင်တစ်ဖက်က ခင်ကျော်၏ ပေါင်ပေါ်ခွတင်မိလျက်သားဖြစ်သွားလေသည်။

ထိုအခါ သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းမှာ ပို၍ကွဲဟသွားရသည်။ ခင်ကျော်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ တင်တင်ရွှေခမျာ မှိတ်ထားသော မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဗြုံးကနဲ ပြန်၍မဖွင့်နိုင်သေးဘဲ မောဟိုက်နေရှာလေသည်။

ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏ လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးဘေးရှိ ဖောင်း၍ထောင်ထနေသော သွေးကြောမကြီးရှိရာသို့ သူ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖျတ်ခနဲ ဖိကပ်လိုက်ကာ တအားပင် စုပ်နမ်းလိုက်လေတော့သည်။

“ အင်း…အိုး…အင်း…ကျွတ်…ကျွတ်…”

တင်တင်ရွှေ၏ မေးဖျားလေးမှာ ကော့တက်သွားပြီး မျက်နှာလေးမှာ ရှုံ့ကာ နှုတ်ခမ်းလေးတွေမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်တက်သွားလေသည်။ တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် ဘယ်လိုမှအိန္ဒြေမဆည်နိုင်တော့ပါ။ အိန္ဒြေသိက္ခာကြီးလွန်းလှသော တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် ခံစားရခက်လွန်းသဖြင့် လက်လေးတစ်ဖက်က ခင်ကျော်၏လက်မောင်းကို လှမ်း၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့သည်။ ပြီးတော့လည်း ခင်ကျော်၏ ပေါင်ပေါ်တွင် ခွတင်ထားသော သူမ၏ ပေါင်လုံးကြီးက ခင်ကျော်၏ပေါင်ကို အတင်းပင် ဖိ၍ခွထားမိသည်။ ဖြစ်ပေါ်လာသော အခြေအနေကို ခင်ကျော်က ပိုင်နိုင်စွာ အသုံးချလိုက်သည်။

တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးနှင့် အိပ်ယာကြားမှ ထိုးသွင်းကာ သူမ၏နောက်ကျောကို ဖက်၍ထားသောလက်ဖြင့် တင်တင်ရွှေ၏ နောက်ကျောရှိ ဘော်လီအင်္ကျီကြယ်သီးများကို ခဲရာခဲဆစ်ဖြုတ်နေသည်။ ခင်ကျော်သည် တင်တင်ရွှေ၏ လည်တိုင်လေးကို ငုံခဲနေသည့်ကြားမှပင် သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကြားရှိ သူ၏လက်က တင်တင်ရွှေ၏ ပေါင်ရင်းနှစ်လုံးကြားရှေ့ဖက်သို့ တိုးဝင်ကာ ထဘီပိတ်သားပါးပါးလေးပေါ်မှပင် အိစက်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်း၍နှိုက်လိုက်သည်။

တင်တင်ရွှေ၏ ခါးလေးက ရှေ့သို့ ဆတ်ခနဲ ကော့၍တက်သွားရာ ခင်ကျော်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်ထနေသော လီးထိပ်ကြီးက သူမ၏ဆီးစပ်လေးကို မိမိရရ ထောက်မိလိုက်သည်။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေသည့်ကြားက တင်တင်ရွှေမှာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်ရရှာသည်။

မူလက သူမ၏ ဖင်သားနှစ်လုံးကြားတွင် ရှိနေသော ခင်ကျော်၏လက်က သူမ၏ပေါင်ရင်းနှစ်လုံးကြားသို့ တိုးဝင်ကာ အိစက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို မချင့်မရဲဖြင့် သုံးလေးကြိမ်မျှ ဆုပ်နယ်၍ ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ဒီတော့ တင်တင်ရွှေမှာ သူမ၏ ဆီးစပ်လေးနှင့် ခါးလေးကို ရှေ့သို့တိုးလိုက်ပြန်တော့ ရှေ့မှ ခင်ကျော်၏ လီးထိပ်ကြီးက ပုဆိုးတွင်းမှနေ၍ ဆီးစပ်ကို ပို၍ဖိထောက်မိပြန်သည်။ ဒီတော့ တင်တင်ရွှေမှာ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပြန်ဆုပ်လိုက်ပြန်တော့ နောက်မှနေ၍ ထိုးနှိုက်ပွတ်သပ်နေသော ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးကြီးကို သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးဖြင့် ဖိကပ်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားရပြန်သည်။

ရှေ့တိုးလဲမရ နောက်ဆုတ်လဲမဖြစ်ဖြင့် တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် အတော်ကြီး နေရခက်နေတော့သည်။ ဘဝတစ်သက်တာတွင် တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့ရသေးသည့် အထိအတွေ့များကြောင့် ဆရာမတင်တင်ရွှေခမျာ ခင်ကျော်၏ အနမ်းအစုပ် အပွတ်အသပ် အချော့အမြူများကြားတွင် တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ခွေ၍လာရလေတော့သည်။ မကြာလိုက်ပါ။ ခင်ကျော်၏ လက်မောင်းကို ခပ်ရွရွဆုပ်ကိုင်ထားသော သူမ၏လက်က ခင်ကျော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားကြုံးဖက်လိုက်ပြီး တအင်းအင်းညည်း၍ လာရလေသည်။

ခင်ကျော် သူမ၏ လည်တိုင်လေးကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ တစ်ဖန် ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ သူ၏ လက်ကိုဖယ်လိုက်ပြန်တော့ တင်တင်ရွှေမှာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချ၍ ခြေပစ်လက်ပစ်လေးဖြစ်သွားရှာသည်။ တင်တင်ရွှေ မျက်လုံးလေးများကို မဖွင့်နိုင်ရှာသေးဘဲ အသက်ကို ခပ်မြှင်းမြှင်းလေးရှုကာ သူမ၏ ရင်ဘတ်လေးမှာ နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်၍ နေရရှာလေသည်။

“ မမတင်…ကျနော့်ကို ချစ်ခွင့်ပြုပါတော့နော်…”

ခင်ကျော်က မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ပါသော ရမက်ခိုးများပြည့်လျှံနေသည့် မျက်လုံးအစုံဖြင့်ကြည့်ကာ တုန်ယင်စွာပြောလိုက်သည်။

“ ချစ်လို့ဆိုရင်လည်း ရိုးရိုးချစ်ပါလား…ခုတော့ မင်းဟာက…ဟင်း…”

မောသံလေးနှင့် တင်တင်ရွှေပြန်ပြောလိုက်သည်။ ပြောသာပြောလိုက်ရသော်လည်း စိတ်ထဲ၊ ရင်ထဲ၊ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ အာသာရမက်များကတော့ တရိပ်ရိပ်တက်နေသည်။

“ အဖေတို့ပြန်လာရင် မကောင်းပါဘူးကွယ်…ပြန်ပါတော့ မောင်လေးရယ်…မင်းအချစ်ကို နောက်မှလက်ခံပါရစေနော်…မမလည်း ကလေးတွေ အမှတ်တွေခြစ်ရအုံးမှာ…”

“ ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း…အချစ်ဆိုတာ အချိန်ဆွဲလို့မရဘူး မမတင်ရဲ့…”

ပြောပြောဆိုဆို ခင်ကျော်က ရှေ့သို့တိုး၍ တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ပြန်ချေသည်။

“ မလုပ်ပါနဲ့ မောင်လေးရယ်…မမတောင်းပန်ပါတယ်ကွယ်…နော်…”

“ မမတင်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်မချစ်ရရင် ကျနော် မပြန်ဘူး…”

ပြောရင်းက ခင်ကျော်သည် တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးကို လည်ပင်းနားထိ ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ ဘော်လီအင်္ကျီလေးမှာ ဖွေးဖွေးလေး ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ လှုပ်ရှားရုန်းကန်ခြင်းမပြုဘဲ တင်တင်ရွှေက…

“ အို…အို…မလုပ်နဲ့ဆိုတာကွယ်…မင်းကလဲ…”

သူမစကားမဆုံးမီမှာပင် ခင်ကျော်က ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးကဲ့သို့ စောစောက ခဲရာခဲဆစ် ကြယ်သီးဖြုတ်ထားသည့် ဘော်လီအင်္ကျီလေးကို ဆွဲလှန်တင်လိုက်ပြန်သည်။ လက်သီးဆုပ်လောက် နို့ဖွေးဖွေးလေးနှစ်လုံးမှာ လှုပ်ကနဲ ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ နို့အုံထိပ်တွင် ပြားကပ်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သပြေသီးမှည့်ရောင်လေးတွေဖြစ်သည်။ ချက်ချင်းပင် ခင်ကျော်၏မျက်နှာက သူမ၏ ရင်သားများဆီသို့ ငုံ့၍သွားပြီး ချွန်မြသော ခင်ကျော်၏ နှာခေါင်းက ရင်သားနှစ်မွှာကြားသို့ တိုးဝင်ကာ ဖိကပ်၍နမ်းလိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေ၏ ရင်ဘတ်မှာ ကော့၍တက်သွားသည်။

ခင်ကျော်က ခပ်ကြာကြာလေးဖိပြီး နမ်းထားလိုက်တော့ ကလယ်ကလယ်ဖြစ်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ မျက်လုံးလေးများမှာ လေးလံစွာဖြင့် မှေးစင်း၍ကျသွား၏။ သူမ၏ ဝင်းလဲ့သွယ်ပြောင်းသော လက်လေးတစ်ဖက်က ခင်ကျော်၏ လည်ပင်းကို သိုင်း၍ဖက်လိုက်မိသည်။ ထိုအခါတွင်မှ ခင်ကျော်က သူ၏နှာခေါင်းကို သူမ၏နို့နှစ်လုံးကြားမှနေ၍ နည်းနည်းကြွလိုက်ပြီး ဟိုဖက်ဒီဖက်လှည့်ကာ ဖွေးအိနေသော နို့အုံလေးများကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ထိုးနစ်၍နမ်းလိုက်သည်။

“ အို…အို…အဟင်း…”

ခင်ကျော်က လျှာဖျားဖြင့် နို့အုံထိပ်တွင် ကပ်နေသော တင်တင်ရွှေ၏ နို့သီးခေါင်းလေးကို လှည့်ပတ်၍ ထိုးလျက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ အမေ့…အင်း…အိုး…အိုး…အား…”

တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။ သူမ၏ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကပါ ခင်ကျော်၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်း၍ဖက်လိုက်မိတော့သည်။ ခင်ကျော်ကလည်း တစ်ဖက်က နို့သီးလေးကို လျက်ပြီးပြန်တော့ ကျန်နေသော နို့အုံတစ်ဖက်မှ နို့သီးလေးကို ထပ်၍လျက်ပြန်သည်။

“အို…ဟင်း…အ…ကျွတ်…ကျွတ်…မောင်…မောင်…လေး…အဟင့်…”

နို့သီးလေးကို သုံးလေးချက်မျှ လျှာဖြင့် ထိုးလျက်ပြီးသည်နှင့် တစ်ဖန် ငုံ့၍စို့လိုက်ပြန်တော့ရာ တင်တင်ရွှေ၏ နှုတ်ဖျားမှ ကယောင်ကတမ်းအသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာရပြီး သူမ၏ ကျောလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ ကော့တက်လာတော့ရာ နို့အုံလေးကို ခင်ကျော်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ပင့်ကပ်ပေးသလိုဖြစ်သွားရသည့်အပြင် သူမ၏ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း ကားခနဲဖြစ်သွားရပြီး တဆတ်ဆတ်လှုပ်၍ သွားရလေတော့သည်။

ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ နို့တစ်လုံးကို ပြောင်း၍စို့ပေးရင်း လက်တစ်ဖက်က ပြေလျော့နေပြီဖြစ်သော တင်တင်ရွှေ၏ ခါးမှထဘီလေးကို အသာလေးဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ရာ ထဘီလေးမှာ ဒူးဆစ်ထိ လျှောကျသွားလေသည်။ အိန္ဒြေရှင် ဆရာမတင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ချင်လှပြီဖြစ်သော်လည်း နို့စို့ပေးနေရသဖြင့် မကြည့်အားသောကြောင့် ခင်ကျော်က သူ၏လက်တစ်ဖက်နှင့် သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ လှမ်းကာ တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို စမ်း၍ ကိုင်လိုက်သည်။

သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှင့် ခင်ကျော်၏လက်တို့ ထိတွေ့မိလိုက်လျှင် နှစ်ယောက်စလုံး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထသွားရတော့သည်။ တွေ့ထိမိလိုက်သော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းတင်းမို့မောက်လွန်းနေသည့်အပြင် စောက်ရည်များနှင့်ပင် ရွှဲနစ်နေသည်ကို စိုစိအိထွေးစွာ တွေ့ထိလိုက်ရသည်။ မှန်ပါသည်။ တင်တင်ရွှေသည် တစ်ခါမှ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နှင့် ထိတွေ့ဖူခြင်းမရှိခဲ့ဘဲ အခုမှ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ထိတွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူမ၏ကာမစိတ်များမှာ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်နေရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေမှာ ရမ္မက်ကြီးသော မိန်းမအမျိုးအစားထဲတွင်ပါကြောင်း သတိပြုမိလိုက်သည်။ ခင်ကျော်၏လက်ဖဝါးက တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အုပ်၍ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ဆုပ်လိုက်ညှစ်လိုက်လုပ်၍ပေးသည်။ ထိုသို့လုပ်ပေးနေသော သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ရောက်နေသည့် ခင်ကျော်၏လက်ကို တင်တင်ရွှေ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးက တင်းကနဲ ညှပ်လိုက်၊ ကွဲသွားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ ခင်ကျော်၏ လက်ချောင်းလေးများက သူမ၏ စောက်မွှေးထူထူလေးတွေကြားသို့ တိုးဝင်ကာ စောက်မွှေးလေး တစ်ပင်နှစ်ပင်ကို ဖွဖွလေးဆွဲ၍ပေးလိုက်သည်။

“ မောင်လေး…ဟင့်…”

တင်တင်ရွှေ၏ ခါးလေး ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ခုချိန်ထိ ခင်ကျော်က တင်တင်ရွှေ၏ နို့တွေကို အလွတ်မပေးသေးဘဲ စိမ်ပြေနပြေစို့၍ ပေးနေလျက်ပင်ရှိပါသေးသည်။ ခင်ကျော်အဖို့ ထိတွေ့ကိုင်ရသည်မှာ အလွန်ပင်အရသာရှိလှသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆက်၍ ပွတ်ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖွဖွလေး တရွရွပွတ်ပေးနေပြီးတော့မှ သူ၏လက်ညှိုးကို သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝသို့ လက်တစ်ဆစ်ခန့် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ညှိုးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် ညင်ညင်သာသာလေး လှည့်ပတ်ပေးရင်း နို့ကို ဖိ၍စို့ကာ နို့သီးကို လျှာဖြင့်ထိုး၍လျက်ပေးသည်။

“အ…ကျွတ်… ကျွတ်…ဟင့်… အို…ဟင့်… အ…အ… မောင်… မောင်လေး… အို…အို…. မမကိုသာ အသေသတ်လိုက်ပါတော့… ဟင့်…ဟင့်… အ… ကျွတ်… ကျွတ်…ကျွတ်…”

ခင်ကျော်၏ လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်၍ကိုင်ထားသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်၍သွားသည်ကို ခင်ကျော်က သတိပြုမိလိုက်သည်။ ခင်ကျော်သည် သူ၏ကိုယ်လုံးကို တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှကြွကာထ၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖြူဖွေးဖောင်းကား၍ စိုရွှဲနေသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်းက သူမ၏ ဒူးဆစ်ပေါ်ရောက်နေပြီဖြစ်သော ထဘီလေးကို ခြေဖျားရောက်သွားအောင် ဆွဲ၍ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ခင်ကျော်ကလည်း သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေအားလုံးကို ချွတ်၍ပစ်လိုက်သည်။

ထွက်ပေါ်လာသော ခင်ကျော်၏ လီးကြီးမှာ ဒစ်ကြီးကလန်နေပြီး တစ်မိုက်ကျော်ကျော်ရှည်ကာ လုံးပတ်က ငါးမတ်လုံးခန့်ရှိသည်။ လီးတန်ကြီးက မာတောင်နေပြီး လီးထိပ်ခေါင်းကြီးက တဆတ်ဆတ်ခုန်၍နေသည်။

ခင်ကျော်က သူ၏ရှည်လျားကြီးထွားလှသော လီးကြီးကို တင်တင်ရွှေ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ တင်တင်ရွှေသည် မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအား လိမ်ယှက်၍ခါးကိုကော့ထားလေသည်။ သူမ၏ လိမ်ယှက်ထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ခင်ကျော်က သူ၏ဒူးနှစ်လုံးဖြင့် ထိုးခွဲကာ ကားလိုက်ပြီး စိုရွှဲနေသော သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝသို့ သူ၏မာတောင်နေသော လီးထိပ်ကြီးကို တေ့ထောက်လိုက်တော့ရာ သူမမှာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားကာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချရင်း တကိုယ်လုံးတုန်သွားသည်။

ခင်ကျော်က သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပါ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ချေမွနေသဖြင့် သူမ၏တကိုယ်လုံး ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်ဖြစ်လာပြီး သူမ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်၍လာရလေသည်။

“ မောင်လေး…မမကို နှိပ်စက်နေတာလားကွယ်…”

“ ချစ်ပါရစေတော့နော်…မမတင်…”

“ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မထူးတော့ပါဘူး…ကြိုက်သလိုသာ လုပ်ပါတော့ကွယ်…”

တင်တင်ရွှေ၏ အသံလေးက ကွဲအက်ခမ်းခြောက်ကာ လှုပ်ခါ၍နေသည်။ ခင်ကျော်သည် အကြိုက်တွေ့သွားပြီဖြစ်၍ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်နှင့်ထပ်မံဆွဲထားလိုက်ပြီး စောက်ရည်အရွှဲသားနှင့် ပြဲအာနေသော စောက်ခေါင်းနီရဲကြီးအတွင်းသို့ သူ၏ လီးဒစ်ပြဲကြီးကို တအားဆောင့်ထိုးလိုက်ရာ…

“ အမလေး…ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်…နာလိုက်တာ မောင်လေးရယ်…”

တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးသော တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခင်ကျော်၏လီးကြီးမှာ မနားတမ်းဝင်သွားသဖြင့် ယောင်ယမ်းအော်လိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ခင်ကျော်က သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို လှမ်း၍စို့ပေးနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် တင်တင်ရွေက သူမ၏ လည်ပင်းနားထိလှန်နေသော ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးနှင့် ဘော်လီအင်္ကျီတို့ကို သူမဘာသာ စိတ်တွေယောက်ယက်ခတ်လာပုံဖြင့် ဆွဲ၍ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။

ခင်ကျော်က အတန်ကြာအောင် နို့စို့ပေးလိုက်သောအခါ တင်တင်ရွှေမှာ သိသိသာသာပင် ခါးကော့တက်လာပြီး ခင်ကျော်၏ ကျောပြင်ကြီးအား ပွတ်သပ်၍နေလေသည်။

“ မမတင်…”

“ ဘာလဲဟင် မောင်လေး…”

“ ကျနော် စိတ်ရှိသလောက် ချစ်ပါရစေလားဗျာ…”

“ ချစ်…ချစ်…မင်းကြိုက်သလို ချစ်စမ်း…”

တင်တင်ရွှေသည် စိတ်တွေ အတော်ပင်ထလာပြီဖြစ်၍ သူမ၏ဆန္ဒကို ဖွင့်ထုတ်လိုက်သလို ခင်ကျော်ကလည်း သူမ၏ ပခုံးနှစ်ဖက်အား ဂျိုင်းကြားအောက်မှ လက်လျှိုသွင်းပြီး ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်လျက် ဆောင့်လိုးသည်။

“ ဘွပ်…ဗြွတ်…ဖွပ်…စွပ်…”

“ အမလေး…အားပါး…ဖြေး…ဖြေးဖြေး…လုပ်ပါ မောင်လေးရဲ့…”

“ မမက ကြိုက်သလိုလုပ်ဆို…”

“ လုပ်နိုင်ပြီဆိုတာနဲ့ တအားဆောင့်တော့ မမက တစ်ခါမှ မခံဖူးတော့ အောင့်တယ်ကွယ့်…”

တင်တင်ရွှေက ပြောလိုက်သဖြင့် ခင်ကျော်သည် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တအားလိုးဆောင့်နေသော လီးကြီးကို အရှိန်သတ်ကာ တစ်ချက်ခြင်း မှန်မှန်ဆောင့်လိုးသည်။

“ ပြွတ်…စွပ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ဖွပ်…ပြွတ်…အင့်ဟင်း…အင်း…အင်း…ဟင်း…”

“ အဲ…အဲလိုဆို တော်သေးတာပေါ့…ခုနကအတိုင်းသာဆိုရင်တော့ မမဟာလေး ကွဲရချည်ရဲ့ကွယ်…”

“ ဒီလောက်လည်း မဟုတ်ပါဘူး မမရယ်…”

“ ဘာမဟုတ်ရမှာလဲ…မင်းဟာကြီးက နည်းတာကြီးမှမဟုတ်တာ…”

“ ပြွတ်… ပြွတ်… စွပ်… ပလွပ်… ပြွတ်… အင်း… ဟင့်… အင်း… အင့်…”

ခင်ကျော်က တစ်ချက်ခြင်းဆောင့်၍နေရာ တင်တင်ရွှေမှာ ကောင်းလွန်းလာသဖြင့် သူမ၏ တင်သားကြီးများကို ကော့ကော့ပေးလာပြီး ခင်ကျော်၏လည်ပင်းအား သိုင်းဖက်လျက် ရမက်ပြင်းသော မျက်လုံးအစုံဖြင့်…

“ မောင်လေး…”

“ ဘာလဲ မမတင်…”

“ မင်း စိတ်ရှိသလောက် လုပ်တော့ကွယ်…မမ မနေနိုင်အောင် ယားလာပြီ…”

တင်တင်ရွှေက ထိုသို့ပြောလိုက်သောအခါတွင် ခင်ကျော်သည် သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးအား သူ၏ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး အားပါးတရပင် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ ပြွတ်…ဖွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…စွပ်…ဖွတ်…”

“ ဟင်း… ဟင်း… ကောင်းလှချည်လား မောင်လေးရယ်… အင်း… ဟင်း…”

အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်လောက် အားရပါးရဆောင့်ပြီးသည်နှင့် ခင်ကျော်သည် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ကာနားလိုက်သည်။

“ ကောင်းရဲ့လား မမတင်…”

“ ဘာကောင်းတာလဲ…မသိဘူး…”

တင်တင်ရွှေက မူတူတူမျက်နှာလေးနှင့် မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်သည်။

“ ခုနကတော့ ကောင်းလှချည်ရဲ့ဆို…”

“ မဆိုင်ပါဘူး…ကဲပါ…လုပ်ချင်လည်း လုပ်စမ်းပါ…စကားကလည်း များလိုက်တာ…”

ခင်ကျော်က သူ၏လီးတန်ကြီးကို တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် စိမ်၍ထားရင်း နားနေခြင်းဖြစ်ပြီး ထိုသို့နားနေသည့်အခိုက်အတန့်မှာပင် စကားပြောရင်း သူ၏လီးတန်ကြီးကို တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် လှုပ်လှုပ်ရွရွလုပ်ပေးနေရာ အရှိန်ကောင်းတုန်း ခင်ကျော်က လိုးနေတာကို ရပ်လိုက်တာကတစ်ကြောင်း၊ တစ်ဖန် စောက်ခေါင်းထဲတွင် အပြည့်အသိပ်ဖြစ်နေသော ခင်ကျော်၏လီးကြီးက တလှုပ်လှုပ်တရွရွဖြင့် ဖြစ်နေရသည့်အတွက် တင်တင်ရွှေမှာ ကာမဇောများ တက်သထက်တက်လာရပြီး မရိုးမရွဖြစ်ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးတွေမှာလည်း အငြိမ်နေ၍မရအောင်ဖြစ်လာရသဖြင့် ခင်ကျော်ကို ဆက်၍လိုးရန် တိုက်တွန်းလိုက်သည်။

တင်တင်ရွှေကပြောလိုက်လျှင် ခင်ကျော်က သူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်၍ချထားသော ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြွလိုက်သည်။ သို့ရာတွင် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲတွင် တဆုံးသွင်းထားဆဲဖြစ်သော သူ၏လီးကြီးကို လိုးဆောင့်ရန်အတွက် ပြန်၍ဆွဲမထုတ်သေးဘဲ ထိုအတိုင်းပင်ဆက်၍ထားလိုက်ပြီး သူ၏မျက်လုံးများက တင်တင်ရွှေ၏စောက်ပတ်ကြီးကို ငုံ့၍ကြည့်လိုက်သည်။

တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ နဂိုကတည်းက ရာဂစိတ်ပြင်းထန်သဖြင့် ဖောင်းကားနေရသည့်အထဲတွင် ခင်ကျော်၏ ထွားကျိုင်းသောလီးချောင်းကြီးကပါ သွင်း၍ထားသဖြင့် အဆမတန် ဖောင်းကား၍နေလေသည်။

ခင်ကျော်က ထိုအဆမတန် ဖောင်းကား၍နေသော တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ၏လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်၍ပွတ်ပေးလိုက်ရာ တင်တင်ရွှေမှာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားလေသည်။

“ အား..ဟင့်…လုပ်မှာဖြင့်လုပ်ပါတော့ မောင်လေးရယ်… မမကို မညှင်းဆဲပါနဲ့တော့နော်… မမ တောင်းပန်ပါတယ်… အ…ဟင်း…”

တင်တင်ရွှေက သနားစဖွယ်လေး တောင်းပန်လာသောအခါတွင်တော့ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးသွင်း၍ထားသော သူ၏ ထွားကျိုင်းသောလီးချောင်းကြီးကို ခင်ကျော်က ဖြေးဖြေးလေးဆွဲ၍ထုတ်သည်။ တင်တင်ရွှေ၏ ပါးစပ်လေးမှာ တဖြေးဖြေးဟ၍သွားသည်။ တဖြေးဖြေးဆွဲထုတ်လိုက်သော လီးကြီးက ဒစ်ကြီးအနားအရောက်တွင်တော့ ခင်ကျော်က သူ၏လီးကြီးကို ဆက်၍ဆွဲမထုတ်ဘဲ ရပ်လိုက်တော့ရာ တင်တင်ရွှေကလည်း လီးကြီးအား ခင်ကျော်က သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပြန်၍ဆောင့်ထည့်လာမည်ဟု တွက်ဆလျက် မျက်လုံးလေးများကိုမှိတ်၊ ပေါင်တွင်းကျောလေးကို တောင့်လျက် စောက်ဖုတ်အုံလေးကို တင်း၍ပေးကာ အသင့်စောင့်ကြို၍နေသည်။

ခင်ကျော်က သူ၏လီးချောင်းကြီးကို သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပြန်၍ဆောင့်မသွင်းသေးဘဲ သူ၏လက်နှစ်ဖက်က တင်တင်ရွှေ၏ မာတင်းကာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်၍နေသော နို့သီးလေးနှစ်လုံးကို သူ၏လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်လျက် နို့သီးလေးတွေကို လက်ဖဝါးထဲထည့်ကာ လှိမ့်ပေးနေသည်။ ခဏကြာသည်အထိ လီးချောင်းကြီးက သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပြန်၍တိုးဝင်လာခြင်းမရှိသဖြင့် မျှော်လင့်ဆီးကြိုနေသော တင်တင်ရွှေသည် စိတ်မောစွာဖြင့် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီး စိတ်ကိုလျော့လိုက်ကာ မျက်လုံးလေးများ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ ခင်ကျော်က သူ၏လီးကြီးကို တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တရှိန်ထိုးဆောင့်သွင်းလိုက်လေသည်။

“ ဗြစ်…ဘွပ်…ဗလွတ်…ဘွတ်…”

“ အမလေး…အား…ဟား…”

ဖွင့်လိုက်မိသော တင်တင်ရွှေ၏ မျက်လုံးလေးများ ချက်ချင်းပြန်၍မှိတ်ကျသွားပြီး သူမ၏ ခါးလေးကော့တက်သွားကာ အော်ဟစ်ညည်းတွားလိုက်ရလေသည်။ မထင်မှတ်သောအချိန်တွင် သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးက အရှိန်ပြင်းလှသည့်အပြင် တင်းတင်းကြီးဝင်မလာသေး၍ တစ်ကိုယ်လုံးပြန်၍ လျော့ကာထားသော အချိန်လည်းဖြစ်၊ တရှိန်ထိုးဝင်လာသော လီးတန်ရှည်ရှည်ကြီးကလည်း သူမ၏သားအိမ်ဝကို ဝင်ထိုးလေတော့ တင်တင်ရွှေမှာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို အိပ်ယာထက်သို့ ဘုန်းကနဲ ဆောင့်ချ၍ အော်လိုက်ရလေသည်။

သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်သွားသော လီးချောင်းကြီးက ဆောင့်လိုးရန်အတွက် အပြင်သို့လည်းပြန်ထွက်မသွား၊ ဖိကပ်၍ထားသော ခင်ကျော်က သူ၏တင်ပါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲတွင် ပြည့်သိပ်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ဇကောဝိုင်းလှုပ်ပေးလျက်ရှိသည်။

“ အမလေး…ဟင်း…ဟင်း…မောင်လေးရယ်…”

“ ကောင်းလားဟင်…မမတင်…”

“ အင်း…ကောင်းတယ်…ကောင်းတယ်…အမလေး…လေး…”

“ ဘယ်လောက်ကောင်းလဲဟင်…”

“ သိပ်…သိပ်ပြီးကောင်းတာပဲ…အဟင်း…ကောင်းတယ်…သိပ်ကောင်းတယ်…”

“ ချစ်ကော ချစ်လားဟင်…”

“ ချစ်… ချစ်ပါတယ်ကွယ်… လုပ်… လုပ်လေ… ဟင်း… ဟင်း…”

“ ဘယ်လောက်ချစ်လဲဟင်…”

“ အို…ကွယ်…”

တင်တင်ရွှေ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ ခင်ကျော်၏လီးကြီးက ဇကောဝိုင်းဝိုင်းကာလှုပ်နေသဖြင့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသည်။

“ ဖြေလေ…”

“ အများကြီးချစ်…အများကြီးချစ်တယ်…လုပ်…လုပ်ပါတော့ကွယ်…”

“ ဘာလုပ်ရမှာလဲ…သေချာပြောလေ…”

“ ဟို…ဟို…မမကို လိုးပေးပါကွယ်…လိုးပါတော့နော်…ဟင်း…”

“ နောက်နေ့တွေ ကျနော်လာလိုးရင်ရော မမ ခံမလား…”

“ ခံ…ခံပါ့မယ်ကွယ်…”

စကားလည်းဆုံးရော ခင်ကျော်က တစ်ချက်ခြင်းလေးလေးပင်ပင်ကြီး ဆောင့်၍လိုးသည်။ လေးငါးချက်မျှသာ ဆောင့်ရသေးသည်…

“ ပြွတ်…ဖွတ်…ဗလွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…”

“ မောင်…ဆောင့်…တအားဆောင့်ပြီး လိုးစမ်းပါ…ဆောင့်…စမ်းပါမောင်ရယ်…”

“ ပြွတ်…ဖွတ်…ဗြွတ်…ဗြွတ်…”

“ အား…ဟုတ်ပြီ…ကျွတ်…ကောင်းလိုက်တာ…မရပ်နဲ့ ဆက်တိုက်ဆောင့်…အား… အား…အင်း…အင်း…ဟင်း…”

ခင်ကျော်ကလည်း အားရပါးရဆောင့်၍လိုးသည်။ တင်တင်ရွှေကလည်း သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို အိပ်ယာပေါ်မှကြွကြွပြီး ကော့၍ကော့၍ပေးကာ အားပါးတရ အလိုးခံသည်။ ခဏမျှအကြာတွင်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးအီဆိမ့်တက်လာသော ခင်ကျော်က လီးကြီးကို တဆုံးနီးပါးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်ပါလေတော့သည်။

“ ပြွတ်…ဖွတ်…ဗြွတ်…ဗြွတ်…”

“ အမလေး… မမဘယ်လိုဖြစ်… အမလေး… အား… အား… အီး…အား…”

“ အ…ဟား…”

တင်တင်ရွှေတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံးမြှောက်ကြွကော့တက်သွားချိန်မှာပင် ခင်ကျော်သည်လည်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်လျက် တင်တင်ရွှေ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးမှာ မှောက်ကျသွားပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်လောကလုံးကို မေ့သွားကြလေတော့သည်။

ကုတင်ဘေးရှိ စားပွဲပေါ်မှ စာရွက်လေးများကတော့ ဆရာမ၏ အမှတ်ခြစ်မှုကို စောင့်မျှော်ရင်း ပုံလျက်သားလေး၊ အထပ်လိုက်လေး ဖြစ်နေလေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Monday, March 2, 2015

ဒေါ်မြင့်ရီ (စ/ဆုံး)

ဒေါ်မြင့်ရီ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျွန်တော် ဆယ်တန်းလောက်က အမေကအိမ်မှာ ထမင်းချက် အဝတ်လျှော်လုပ်ပေးဖို့ ရပ်ကွက်ထဲက အဒေါ်ကြီး တစ်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းလိုက်တယ်။ ပိုက်ဆံချေးငှါးထားတော့ လာကူလုပ်ပေးတယ်။ အိမ်ဖော်တော့ မဟုတ်ဘူး။

အမေနဲ့အဖေက ဈေးထဲမှာ ကုန်ခြောက်ရောင်းတော့ မနက်သွား ညနေပြန်နဲ့ အိမ်ကိစ္စ လှည်မ့ကြည့်နိုင်ဘူး။ ကျွန်တော့် အစ်မတွေက တက္ကသိုလ်တက်နေကြပြီ။ အိမ်မှာ ကျနော် တစ်ယောက်တည်းပေါ့။

အဲဒီ အဒေါ်ကြီး ရောက်လာတော့ အဒေါ်ကြီးနာမည်က ဒေါ်မြင့်ရီ။ တစ်ရက် တစ်ရက်နဲ့ ရင်းနှီးလာတော့ စကားပြောတာတွေက ပွင့်လင်းလာတယ်။

“ ကောင်လေးက လူပျိုလေးဆိုပြီး အတော်ညစ်ပတ်တာပဲ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတွေက နံဟောင်နေတာပဲ”

“ ဒေါ်ကြီး နမ်းကြည့်လို့လား”

“ အေးပေါ့”

“ ဒေါ်ကြီး ဘောင်းဘီကြတော့ရော”

“ ငါက အတွင်းခံ မဝတ်ဘူးဟဲ့”

“ အတွင်းခံ မဝတ်ရင် အောက်စလွတ်တော့ ပေါ်မှာပေါ့”

“ ပေါ်ပါစေ”

အဲ့လို့ ကျနော်တို့ အပြောအဆို တခါတလေကျတော့

“ ကောင်လေး ငါ့လက်မှာ ဆပ်ပြာတွေနဲ့မို့ ကျောကုန်းထဲ ဘာဝင်သွားလည်း မသိဘူး ”

ဆိုပြီး ကြည့်ခိုင်းတယ်။ ကျနော်လည်း ဟိုပွတ် ဒီပွတ်လုပ်ရင်း တင်ပါးကြီးတွေကို ကိုင်ခြင်လာမိတဲ့အထိ စိတ်ပြောင်းလာတယ်။

တစ်ရက်တော့ သူ့ယောကျ်ား အကြောင်းပြောနေတယ်။

“ အိမ်ကမသာ စောက်ပတ်ရေတွေ သောက်လာလို့ ငါဒီည အိမ်ပြန်မအိပ်ဘူး” လို့ပြောခဲ့တယ်။ သူ့ဘာသာသူ ပြောသလိုနဲ့ ကျနော့်ကို ပြောတယ်။

“ ဒေါ်မြင့်ရီ စောက်ပတ်ရေက မူးလို့လား”

“ မူးတာပေါ့ နံလွန်းလို့ နှာခေါင်းပါ ပိတ်သွားမယ်”

သူ့အိမ်ပြန်မအိပ်ဖူးဗျာ။ အဖေနဲ့အမေက ညဘက်ဆို အစောကြီးအိပ်တာ။ အပေါ်ထပ်မှာ ဒေါ်မြင့်ရီက ကျနော်နဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် အစ်မတွေနေတဲ့ အခန်းမှာ။ ကျနော်စာကျက်နေတုန်း ကျနော့် အခန်းထဲဝင်လာပြီး

“ ဘယ်လိုမှန်း မသိဘူး အကြောတက်တာ အိပ်မရဘူး”

“ ဆေးသောက်ပါလား”

“ ဆေးသောက်လို့ မပျောက်ဘူး နှိပ်မှ”

ဆိုတော့ ကျနော် နှိပ်ပေးရမလားပေါ့။ ကုတင်ပေါ်မှာ တက်သလောက် မှတ်သလောက် နှိပ်ပေးတယ်။ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက ကျနော့ထက်ကြီးတော့ မနည်းနှိပ်ရတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ နှိပ်ရတာဆိုတော့ ဖီးကတက်နေတယ်။ လီးကို တောင်လို့ပေါ့။

တင်ပါးတွေကအစ နှိပ်သလိုနဲ့ ကိုင်ရတာ အရသာ။ ပေါင်တွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ နှိပ်ပေးတော့ အဖုတ်ကြီးကို ကိုင်ခြင်တာ မနည်းထိန်းထားရတယ်။ ကျနော့်လည်း ပြန်နှိပ်ပေးတယ်။ နို့ကြီးတွေနဲ့ ထိလိုက်တဲ့ အတွေ့အထိကြောင့် ကျနော့်မှာ ဒုက္ခရောက်နေတယ်။

ပက်လက်လှန်လိုက်တဲ့။ ငပဲက ပုဆိုးကြားကထောင်ထွက်လာတယ်။ ဒေါ်မြင့်ရီက ပေါင်တွင်းကြော လျှော့မယ်ဆိုပြီး လက်နဲ့ ထိထိသွားတော့ ပိုဆိုးကုန်ရော။

“ အား တော်ပြီ ”

“ နာလို့လား”

“ မဟုတ်ဘူး”

“ မဟုတ်ရင် ဆက်နှိပ်မယ်”

ကျနော့်ဟာ ထနေတာ သိသိရက်နဲ့ လုပ်နေတာ။ ကျနော်လည်း မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ တင်ပါးကြီးတွေကို လက်နဲ့ထိထားရတာရယ်ဒေါ်မြင့်ရီလက်က လာလာထိတာရယ်ကြောင့် အစွမ်းကုန် တောင်တက်လာတယ်။ ကျနော် ကုန်းထတော့

“ ဘာဖြစ်တာလဲ ”

“ ဆီးအောင့်လို့”

ဆိုပြီး အိမ်သာထဲ ပြေးဝင်ထုပလိုက်တယ်။ နောက်နေ့ကျတော့ အထုပ်အပိုးနဲ့ အိမ်ရောက်လာတယ်။

“ ဒီမသာကို တစ်လလောက် ပညာပြရမယ်။ ကလေးတွေတော့ အမေ့အိမ် ပို့လိုက်ပြီ”

ညဘက် ဒေါ်မြင့်ရီ မလာရင် ကျနော် သူ့အခန်းကူးပြီး အပြန်အလှန် နှိပ်ကြတယ်။

“ ဆီးအောင့်သေးလား”

“ ဟင့်အင်း မအောင့်ပါဘူး”

ဒေါ်မြင့်ရီ ပေါင်ကြားကို နှိပ်ရင် ကျနော့်ဟာ တောင်လာလို့ အားနာတာနဲ့

“ ယောကျ်ားပဲ ဒီလိုဖြစ်မှာပေါ့”

ကျနော်လည်း သွေးတိုးစမ်းကြည့်တယ်။

“ ဒေါ်မြင့်ရီကျတော့ ကျနော့်လို မဖြစ်ဘူးလား”

“ ဖြစ်တာပေါ့” တဲ့။

တစ်ညတော့ ကျနော့် အခန်းမှာ လာလှဲနေရင်း အိပ်ပျော်နေတယ်။ အဖေနဲ့ အမေကလည်း ညဘက်မရှိတဲ့ရက် ကျနော် နှိုးသေးတယ်။ နောက်တော့ ခြင်ထောင်ချပြီး ဝင်အိပ်လိုက်တယ်။ တင်ကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း တံတွေးမျိုချနေရတယ်။ နောက်တော့မထူးပါဘူး။ တင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်မိတော့တယ်။ ဖီးတွေတက်လာပြီး တင်နှစ်ခုကြားကို လီးနဲ့ထိလိုက် ထုလိုက်နဲ့ အရသာတွေ့နေတယ်။

ဆော်ကြီးက တဗျင်းဗျင်းနဲ့ကုတ်ရင်း ထမိန်ကို ဆွဲလှန်နေတာ ဖင်ပေါ်နေပြီ။ ကျနော်လည်း ဖြစ်ခြင်ရာဖြစ်ထမိန်ကို အသာဆွဲလှန်ပြီး ဖင်ကြားထဲ လီးကိုထောက်ထားလိုက်တယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပေါင်ကဟလာသလိုပဲ။ စောက်ဖုတ် အမွှေးတွေကို တွေ့နေရတယ်။ ကျနော်လည်း အသာပြန်ခွာပြီး လက်နဲ့စမ်းကြည့်တာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို စမ်းမိတယ်။ အရည်တွေစို့နေတော့ အထဲဝင်သွားတယ်။

ကျနော် ပျော်သွားတယ်။ နမ်းကြည့်တော့ အနံ့ကပြင်းတယ်။ လျှာနဲ့ တို့ကြည့်လိုက် လီးကို သုတ်လိုက်နဲ့ ဆော်ကြီးက မနိုးဘူး။ ကျနော်လည်း အတင့်ရဲလာပြီး နောက်ကနေ ထိုးသွင်းဖို့ကြံတယ်။အစတော့မဝင်ဘူး။ နောက်တော့ ဒစ်ကလေးဝင် သွားတယ်။ ဝင်သွားတဲ့အတိုင်းပဲ ညှောင့်နေတာ ဆော်ကြီးက သူ့နားရွက်တွေ ထကုတ်တော့ ငြိမ်နေရတယ်။

ပြီးတော့ ဖင်ကြီးကို ပိုကော့ပေးလာတယ်။ ကျနော့်လီးလည်း အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ “ဟင်း” သက်ပြင်းချသလိုလို။ ကျနော်လည်း ခါးကိုဖက်ပြီးလိုးတာပဲ။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးတာတောင် မနိုးဘူး။ နို့တော့ မကိုင်ရဲဘူး။

လီးထိပ်က အောင့်လာပြီး တစ်ချီ ပြီးတော့မယ်။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပြီး ဖိကပ် ပန်းထည့်လိုက်တော့ လူပျိုပေါက် လရည်ပဲ အများကြီးပဲ။ လီးပျော့သွားမှ အသာလေးထုတ် ပြန်ဖုံးလိုက်တယ်။

ကျနော် မျက်လုံးလေးမှိတ် အားယူနေတုန်း ရှိသေးတယ်။ ဒေါ်မြင့်ရီ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး အိမ်သာသွားတယ်။ အိမ်သာက အိမ်ထဲမှာ မီးထွန်းထားရင်အပြင်က သစ်ကြားကနေ ချောင်းလို့ရတယ်။ ကျနော် အသာလိုက်ချောင်းတော့ သူ့စောက်ပတ်ထဲကို လက်ညိုးနဲ့ နှိုက်လိုက် ကျနော့် လရည်တွေကို ကြည့်လိုက် နမ်းကြည့်လိုက်။ ပြီးတော့ ရေသေသေချာချာ ဆေးနေတယ်။

ကျနော် ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲနေရင်း တံခါးက ဖွင့်ထားတော့ သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားတာ တွေ့တယ်။ သူ့အခန်းထဲမှာ ပြန်အိပ်တာ ဖြစ်မှာလို့ တွေးတော့ ရင်ထဲဟာသွားသလိုပဲ။ ပြီးတော့မှ ထမိန်လဲနေတာတွေ့တယ်။ အခန်းတံခါးပိတ်သံ ကြားရပြီး ကုတင်ကသိမ့်ခနဲ လှုပ်သွားပြီး ဒေါ်မြင့်ရီ တက်လာတယ်။

ဒီတခါတော့ ဖင်ပေးမအိပ်တော့ဘူး။ မျက်နှာခြင်းဆိုင်ကျနော်လိုးတာ အိပ်ခြင်ယောင်ဆောင်ပြီး ငြိမ်ခံနေတာကို တွေးမိတော့ လီးက ပြန်မာလာတယ်။ ဒေါ်မြင့်ရီ လက်ကလည်း ကျနော့် ပေါင်ကြားနဲ့ ကပ်နေတော့ လီးနဲ့ သူ့လက်ကို ထိထားလိုက်တယ်။လက်ထဲ မရောက်ရောက်အောင် ကျနော်ကလည်း ကြံတယ်။

ဒေါ်မြင့်ရီလည်း မဝံ့မရဲ ကိုင်ထားတယ်။ ကျနော်လည်း ပုဆိုးကိုလှန်ပြီး လီးကို ဒေါ်မြင့်ရီ လက်ထဲ ကိုင်ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပါးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းရင်း နုတ်ခမ်းကိုပါ စုပ်လိုက်တယ်။ ဒေါ်မြင့်ရီ သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။

“ ဟင်း အိပ်မပျော်ဘူးလား”

အိပ်ပျော်နေရာက နိုးလာသလိုလိုနဲ့။

“ ကောင်လေး အတတ်ကောင်းတွေ တက်နေတယ်။ ဒီက ကလေးထင်တာ အိပ်တော့ ”

“ မအိပ်ချင်တာ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ”

“ အဲတော့ ဘယ်လို လုပ်ပေးရမလဲ”

ကျနော်လည်း ဒဲ့ပြောလိုက်တယ်။

“ လုပ်ချင်သေးတယ်”

“ စောစောကလည်း လုပ်သေးတယ်။ လုပ်ချင်သေးတာပဲလား”

“ စောစောက သေသေချာချာ မကြည့်လိုက်ရဘဲ လုပ်ရလို့”

“ ဘာကြည့်ချင်တာလဲ”

“ ဒေါ်မြင့်ရီ စောက်ဖုတ်ကို”

“ တကတည်း စောက်ဖုတ်များ အထူးအဆန်းလုပ်လို့”

“ တခါမှ မမြင်ဘူးလို့ပါဗျာ”

“ တကယ် မမြင်ဘူးဖူးလား။ တကယ် မမြင်ဘူးဖူးသာဆိုတယ် ဆရာကြီး ကျနေတာပဲနော် ကောင်လေး မလွယ်ဘူး”

ပြီးတော့ ဒေါ်မြင့်ရီက ပေါင်ကြီးကို ဖြဲပေးတယ်။ ထမိန်တော့ မလှန်ပေးဘူး။ ထမိန်လှန်ပေးလေဆိုတော့ ရှက်စရာကြီးတဲ့။ ကျနော်လည်း ထမိန်ထဲခေါင်းထိုးဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်နေမိတယ်။ အမွှေးတွေက ထူတော့ မနည်းကြည့်ရတယ်။ စောက်ဖုတ်နံ့ကလည်း ရင်တွေခုန်စေတယ်။ကြည့်ဖူးတဲ့ အပြာကားကို သတိရသွားပြီး စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းပြာပြာကြီးထဲ လျှာကို ထိုးပြီး ယက်တော့

“ အမယ်လေး ကောင်လေး ဘာလုပ်နေတာလဲ ထွက် ငရဲတွေ ကြီးတော့မယ်”

ဒေါ်မြင့်ရီ အတင်းတွန်းတယ်။ ကျနော်ကလည်း အရှိန်တက်နေတော့ တင်ပါးကို ဖက်ပြီး ကပ်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော် ဖိယက်ပလိုက်တယ်။ အရှုံး ပေးလိုက်တာလား ကြိုက်သွားတာလား မသိဘူး။ ခြေနှစ်ချောင်းလုံး လျှောချပြီး ငြိမ်သွားတော့မှ အစက ပြန်ယက်ပေးတယ်။ အစိကြီးကလည်း ပြူးနေတာပဲ။ ဒေါ်မြင့်ရီ ထမိန်ကို ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို ကိုင်လာတယ်။ ပြီးတော့ ပွတ်လာတယ်။

“ ဟင်း ဟင်း ဟင်း .”

ငြီးသံတွေ ထွက်လာတော့ ယက်ရတာ ပိုကောင်းလာတယ်။ လက်ညိုးနဲ့ လိုးပေးရင်း အစိကိုယက်တော့

“ ကောင်လေးရယ် ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲလို့ အား အ မောင်လေးရယ် သေတော့မှာပဲ ဟင်းဟင်း”

ဒေါ်မြင့်ရီ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့်ကို ညှစ်လိုက်ပြန်ကျသွားလိုက်နဲ့။

“ ငါ့မောင် ထည့်လိုက်တော့ အား အ”

ကျနော်လည်း ကုန်းထပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ကျနော့်ပုခုံးကို ဆွဲယူပြီး အတင်းဖက်လာတယ်။ အထဲက ညှစ်ထားတော့ မခြောင်ဘဲ စီးစီးလေးနဲ့ လိုးလို့ကောင်းတယ်။ ကျနော်လည်း တဗုံးဗုံးနဲ့ ပစ်ဆောင့်ပလိုက်တာ အချက် ၂၀ လောက် ရောက်တော့ ကျနော့်ကို လှုပ်မရအောင် ခြေနဲ့ခွပြီး ဖက်ထားတော့တယ်။ ပြီးတော့ ပါးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ နမ်းတယ်။

“ ကလေးရယ် အရမ်းချစ်ဖို့ ကောင်းတာပဲ”

ကျနော့်ပါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကပ်ထားပြီး နဖူးချင်းထိလိုက် နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့လိုက်နဲ့။

“ ဘာလို့ ပါးစပ်နဲ့လုပ်ရတာလဲ မရွံဘူးလား ”

“ ဟင့်အင်း”

“ ဘာအရသာရှိလို့ ယက်တာလဲ”

“ ယက်လို့ကောင်းလို့ ဒေါ်မြင့်ရီ ကျနော် ယက်ပေးတာ မကြိုက်လို့လား”

“ င့ါမောင်ကို ဘုန်းနိမ့်မှာ ကြောက်လို့”

ကျနော်လည်း မပြီးသေးတော့ ဆက်လုပ်ချင်တာနဲ့ ပြန်ညှောင့်တယ်။ သူကတော့ အလိုက်သင့် နေပေးတယ်။ ကျနော့် ဆောင့်ချက်တွေ မြန်မြန်လာတော့ သူလည်း စိတ်ပါလာတယ်။ ကျနော့် အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်တော့တယ်။

ကျနော်လည်း ခုမှနို့တွေကို သတိရပြီး အင်္ကျီကို ချွတ်တော့ ကူချွတ်ပေးရှာတယ်။ နို့ကြီးတွေက အယ်နေတာပဲ။ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့ပေးလိုက်တယ်။ ဆောင့်ချက်ကြောင့် နို့ကျွတ်သွားရင် ပြန်တပ်စို့ခိုင်းတယ်။မျှော့ပါတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုး ဖြစ်မယ်။ စောက်ပတ်တာ ကြီးတာ ကြပ်စီးနေတာပဲ။

ကျနော်လည်း ပြီးခြင်လာတာနဲ့ အောက်ကပါ ပြန်ဆောင့်ရင်း ဒုတိယအချီ လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ လရည်တွေနဲ့ဆိုတော့ စောက်ဖုတ်က ချောင်သွားတယ်။ မရှေးမနှောင်းပဲ ဒေါ်မြင့်ရီလည်း “အ အ အ” အော်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။