ချစ်တဲ့ ဖေဖေလေး (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - တိမ်ပြိုမိုး
(ဟူးးး)
မျက်စိကိုစုံမှိတ်လည်း အိပ်လို့မပျော်တာမို့ လေပူတွေကို မှုတ်ထုတ်လိုက်မိသည်။ အရင်ကဆို အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်နေကြ ဖြစ်သည်။ အခုလို တစ်ယောက်ထဲ မအိပ်ခဲ့ဖူးတာမို့ ဘယ်ပြောင်းညာပြောင်းနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ မကျေမနပ် ဖြစ်နေမိသည်။
တကယ်တော့ နုကို အခုလိုဖြစ်အောင် လုပ်တဲ့သူက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးဖြစ်သည်။ နုတို့သားအမိ ကမ္ဘာထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ သူ့အပြစ် ဖြစ်သည်။ နု နာမည်က နုနုသွယ် ပါ။ မေမေ့နာမည်က ဒေါ်ခင်လေးသွယ်၊ ဖေဖေက ဦးလှထွန်း။ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှတော့ နု ခြောက်တန်းတက်တဲ့ နှစ်မှာဘဲ ဖေဖေတစ်ယောက် သူချစ်တဲ့ မေမေနဲ့ နုကို ထားလို့ တမလွန်ကို ခရီးထွက်သွားခဲ့သည်။ ဖေဖေ မရှိတော့ပေမယ့် မေမေနဲ့ နုတို့ သားအမိ လောကကြီးကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြသည်။
ဖေဖေရှိကတည်းက မေမေက ရပ်ကွက်ထဲမှာ အိမ်အရောင်းအဝယ် အငှားကအစ ငွေတိုးပေးတာလေးတွေပါ လုပ်နေတာမို့ ဖေဖေမရှိပေမယ့် အခြေအနေမပျက် ရပ်တည်နိုင်ကြလေသည်။ ဒီနေရာမှာ မေမေနဲ့ နုက သားအမိသာ ပြောတာ ရုပ်ရည်က တခြားစီ။ မေမေက အညာသူမို့ အသားညိုတယ်၊ အရပ်အမောင်းက ငါးပေနှစ်လက်မမို့ မပုမမြင့်ပေမယ့် ရင်သားငယ်သလို တင်ကလည်း မထွားဘူး။ ပြောရရင် မိန်းမတစ်ယောက်မှာ ရှိသင့်တဲ့ အနေအထားထက်တောင်မှ လျော့နေသေးသည်။ မျက်နှာလေးကတော့ မျက်ခုံးမျက်လုံးလှသလို နှုတ်ခမ်းလေးက လေးကိုင်းလေးလိုမို့ လှတစ်မျက်နှာလို့ ပြောရမလိုဘဲ။
နုကြတော့ ဖေဖေနဲ့တူတာ၊ အသားလည်း အဖြူကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ဝင်းနေသည်။ အရပ်ကတော့ မေမေ့လိုဘဲ။ မတူတာက ရင်တွေ တင်တွေဘဲ။ နု နို့တွေက အပျိုဆိုပေမယ့် မေမေနို့တွေရဲ့ နှစ်ဆလောက်ကို ရှိနေတာ။ အဲ့ဒါကလည်း အပျိုဖြစ်စက ကိုယ့်နို့တွေကို ကိုယ်ပြန်ပြီး ကိုင်ကိုင်ပေးလို့များလား မသိပါဘူး။ နို့က ကိုင်ပေးလို့ဆို ထားပါတော့၊ တင်ပါးကြီးတွေက ထွားတာက ဘယ်လိုပြောရမလဲ မသိဘူး။ အပျိုဖော်ဝင်ပြီးကတည်းက ထွားလာလိုက်တာ သူငယ်ချင်းတွေကတောင် တင်ထွားလို့ စကြပြောင်ကြတဲ့အထိ။ အဲ့ဒါကြောင့် လမ်းထွက်ရင် ပုရိသတွေ မျက်လုံးစားပွဲထိုင်တာ ခံနေရသည်လေ။
နု မျက်နှာကတော့ မေမေ့အမွေကို အပြည့်အဝ ဆက်ခံထားရလေတော့ ကျောင်းမှာရော ရပ်ကွက်ထဲမှာပါ ရည်းစားစကား အပြောခံရ၊ စာပေးခံရတာကတော့ နုအတွက် မဆန်းတော့ဘူး။ သူတို့ဘယ်လောက်ဘဲ စာပေးပေး စကားလိုက်ပြောပြော နုကတော့ မတုန်မလှုပ်ပါဘူး။ မေမေနဲ့ နှစ်ယောက်သား စားစားသွားသွား ကျေနပ်နေသည်။ မေမေကလည်း နုကို လိုလေသေးမရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးလို့ ဖေဖေဆိုလည်းဟုတ် မေမေဆိုလည်းဟုတ်။
သာယာအေးချမ်းနေတဲ့ နုကမ္ဘာလေးကို လေပြင်းမုန်တိုင်း ထန်ခဲ့တာကတော့….. တစ်နေ့ ကျောင်းကအပြန် အိမ်ရဲ့ဧည့်ခန်းမှာ လူကြီးတစ်ယောက်နဲ့ မေမေကို ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။
(လာ သမီးလေး ဒီနားလာထိုင်ဦး)
မေမေခေါ်တာကို စူးစမ်းအကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်ပြီး
(ဟုတ် ခဏလေး လွယ်အိတ်ချိတ်လိုက်ဦးမယ်)
ဆိုပြီး ချိတ်နေကြ ဂျိတ်လေးမှာ ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို ချိတ်ပြီး မေမေဘေးကခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့
(ကိုမြင့်အောင် ဒါခင်လေးရဲ့သမီးလေး နုနုသွယ်လေ)
မေမေ့စကားဆုံးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးက နုတစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကြည့်ပြီး
(ခင်လေးသမီးက အချောလေးဘဲ)
သူအပြောကြောင့် နု ကျေနပ်သလိုလို ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေပေမယ့် သူ့ကို သေချာကြည့် အကဲခတ်လိုက်သည်။ ထိုင်နေပေမယ့် အရပ်မြင့်မယ်ဆိုတာ သိသာနေသည်။ အသားအရေကတော့ လတ်လတ်ပါဘဲ။ စပို့ရှပ်ဝတ်ထားပေမယ့် ရင်အုပ်ထွားထွားကြီးတွေက အထင်းသား မြင်နေသလို၊ စူးရှတဲ့မျက်လုံး ပေါ်လွင်တဲ့ နှာတံအောက်မှာ ထူထဲတဲ့ နှုတ်ခမ်း ခပ်ရေးရေး နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေနဲ့ ယောက်ျားပီသတဲ့ ရုပ်ရည်ကို သတိပြုမိလိုက်လေသည်။
(သမီး ဒါက ဦးမြင့်အောင်တဲ့ မှတ်ထားနော်)
မေမေ့စကားကို ခေါင်းငြိမ့် အဖြေပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူတို့နားကထလို့ အိပ်ခန်းထဲဝင် ကျောင်းဝတ်စုံလေးလဲပြီး ထမိန်ရင်လျားလို့ ရေချိုးဖို့ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး သူတို့ရှေ့ကဖြတ်လို့ အိမ်အပြင်က ရေချိုးအိမ်လေးဆီကို အသွား၊ နုရဲ့ လှုပ်ခါနေတဲ့ တင်သားတွေဆီကို ဦးမြင့်အောင် အကြည့်ရောက်နေတာ တွေ့ရလို့ ရင်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။
ညစာစားပြီး သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်ရာဝင်မှ မေမေက သူနဲ့ဦးမြင့်အောင် လက်ဆက်တော့မည့်အကြောင်း ပြောလာတော့ နု ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ မေမေ့ကိုဖက်ပြီး ငိုမိလေသည်။ မေမေက နုကိုဖက် ကျောကလေးကိုပွတ်ပြီး ချော့ရင်း၊ မိန်းမသားတွေချည်း မတင့်တယ်တာတွေ၊ သူပွဲစားအလုပ်နဲ့ ဦးမြင့်မောင်ရဲ့ အငှားကားလေး အသုံးပြုရင်းက ရင်းနှီးလာတဲ့အကြောင်း၊ စိတ်ကောင်းနှလုံးကောင်းရှိကြောင်း၊ နုတို့သားအမိကို တကယ့်မေတ္တာနဲ့ ချစ်တဲ့အကြောင်း၊ နားလည်မှုပေးကြောင်းတွေ တွင်တွင်ပြောနေပေမယ့်၊ နု သိတာကတော့ မေမေတစ်ယောက် နုအပြင် သူစိမ်းတစ်ယောက်ကိုချစ်လို့ နုကို အချစ်တွေ လျော့သွားမှာကို စိုးလေသည်။ အဲ့ဒါကို ဖွင့်ပြောတော့ မေမေက
(အမလေး သမီးရယ်၊ အစက အမေတစ်ယောက်ပဲချစ်တာ၊ အခုဆို ကိုမြင့်အောင်ပါတိုးပြီး သမီးလေးကို နှစ်ယောက်ဝိုင်းချစ်မှာပါ)
တဲ့။ ဘာဘဲပြောပြော အခုတော့ ဦးမြင့်အောင်နဲ့ မေမေတို့ တရားဝင်လက်ထပ်လို့ အိမ်ပေါ် ရောက်လာလေတော့ အရင်က သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်ခန်းကို အလယ်က အထပ်သားနဲ့ကာလို့ နှစ်ခန်းခွဲလိုက်သလို အခု နုတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရာဝင်ရတော့ အိပ်လို့မပျော်နိုင် ဖြစ်နေလေသည်။
အိပ်ပျော်အောင် ဇွတ်မှိတ်အိပ်နေတုန်းမှာ မေမေတို့ အခန်းဖက်က စကားပြောသံတွေ ကြားရတော့ နေ့လည်က မင်္ဂလာပွဲအပြီး ပစ္စည်းတွေသိမ်းရင်း သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ စကားကို ပြန်ကြားယောင်မိသည်။ မေမေတို့က အပျိုလူပျိုမဟုတ်တာမို့… ဪ ပြောစရာ တစ်ခုကျန်သွားတယ်၊ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း လူပျိုမဟုတ်ဘူး၊ သူ့အရင်မယားက နောက်ယောက်ျား ယူသွားလို့ တစ်ခုလပ်ပေါ့။ အဲ့ဒါကြာင့် မင်္ဂလာပွဲကို အိမ်မှာဘဲ ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ မိတ်ဆွေအနည်းအကျဉ်းနဲ့ လုပ်လိုက်ကြလေသည်။ အဲ့အချိန်က နုက ကိုးတန်းတက်နေပြီ။ အသက်က ၁၅ နှစ်ပေါ့။ သူငယ်ချင်းတွေက တနင်္ဂနွေဆိုတော့ လာကူပေးလေသည်။ ပွဲပြီးတော့ စားကြသောက်ကြ ပစ္စည်းတွေသိမ်းကြရင်း ဖြူဖြူဝင်းက
(ညကြရင် နုနုတို့အိမ်မှာ ငလျှင်လှုပ်လိမ့်မယ်)
ဆိုတော့ အားလုံး ဝိုင်းရယ်ကြလေသည်။
(နင် စောစောအိပ်နော်၊ တော်ကြာ ကြောက်နေလိမ့်မယ်)
ဌေးဌေးကပါ ဝင်ပြောပြီး ပွဲကြနေကြသည်။ နုလည်း ကိုးတန်းကျောင်းသူ ဖြစ်နေပြီဘဲ။ သူတို့ ဘာပြောတယ်ဆိုတာ နားလည်တာပေါ့။ နားလည်တော့ မျက်နှာပူပြီး
(ဟာ ကောင်မတွေ မိန်းကလေးတွေ ပြောရမယ့်စကားလား)
ဆိုတော့
(အေးပါ အေးပါ ပြီးမှ ဗီဒီယိုကောင်းတာ လာမပြောနဲ့)
ဆိုတော့ သူတို့ကို ရှက်ရှက်နဲ့ လိုက်ရိုက်မိသည်။ အခု သူတို့ပြောသလို ငလျှင်လှုပ်ဖို့ အစပျိုးတာများလားဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရင်ဖိုမိနေသည်။
နု ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိမပြုမိခင်မှာဘဲ အမေတို့အိပ်ခန်းကို ကြည့်ဖို့ အပေါက်ရှာနေမိသည်။ ကံကကောင်းတာလား ဆိုးတာလား မသိဘူး။ ပေါင်လယ်ခန့်အမြင့်မှာ ကာထားတဲ့ အထပ်သားက ခဲတန်လုံးလောက် အပေါက်လေးတွေ့လို့ ဒူးထောက်ပြီး တစ်ဖက်ခန်းကို ကြည့်မိလိုက်သည်။
ဖြူဖြူဝင်းပြောသလိုပဲ အပေါက်နဲ့ အမေတို့ ကုတင်က ရေပြင်ညီဖြစ်နေတာရယ် ထွန်းထားတဲ့ မီးရောင်ရယ်က video လို ပြတ်ပြတ်သားသား ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသည်။ မင်းသမီးက အမေ။ မင်းသားကတော့ ဦးမြင့်အောင်ကြီးပေါ့။ အမေ့ခါးမှာ ထမိန်မရှိတော့ပဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အရှိကိုအရှိအတိုင်း ပြထားသလိုမို့ အမေ့ပေါင်ကြားက စောက်မွှေးတွေနဲ့ မဲနေပြီး ဘာမှမမြင်ရဘူး။ အပေါ်ဖက်မှာက အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ထားပြီး ဘော်လီကိုလည်း နောက်ကချိတ် ဖြုတ်ထားတယ်ထင်သည်။ အမေ့ဘော်လီကို အပေါ်ပင့်တင်ပြီး အမေ့နို့တွေကို အားရပါးရ စို့နေတာများ (တပြွတ်ပြွတ်) အသံတွေ ထွက်နေသည်။
အမေကလည်း ဦးမြင့်အောင်ဆံပင်တွေကို သပ်တင်ပေးပြီး နို့စို့နေပုံကို သေချာကြည့်နေလေသည်။ အမေ့နို့ကိုစို့တာမြင်ပြီး နုနို့တွေလည်း တင်းလာသလိုဘဲ။ အမေ့ကို နို့စို့နေရင်းက ဦးမြင့်အောင် လက်တစ်ဖက်က အမေ့ပေါင်ကြားတလျှောက် ပွတ်ပေးနေသည်။ နောက်တော့ စောက်ပတ်ကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ အပြားလိုက် ဖိပြီးပွတ်တော့ အမေ ခါးကော့ကော့ပြီး
(တအင်းး အင်းး)
အသံတွေ ထွက်နေလေသည်။ ခဏနေတော့ ဦးမြင့်အောင်က စောက်ပတ်ထဲကို လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။
(အ အ)
လို့ အမေ့ပါးစပ်က အသံနဲ့အတူ နို့စို့နေတဲ့ ဦးမြင့်အောင်ရဲ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အတင်းဆုပ်လို့ မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ထားပေးသည်။
သူတို့ကိုမြင်ပြီး နုစောက်ပတ်လေးကလည်း တစ်ခါမှ မဖြစ်ဘူးတဲ့ ခံစားမှုဖြစ်လာရသည်။ လက်က အလိုလိုပဲ စောက်ပတ်လေးကို အုပ်ကိုင်မိတော့ စိုစိစိနဲ့မို့ သေးထွက်ကျပြီလို့ ထင်မိလေသည်။ ဒါပေမယ့် စမ်းကြည့်တော့ ချွဲကျိကျိနဲ့။ နှာခေါင်းနားကပ်ပြီး ရှူကြည့်တော့ တမာရွက်ပြုတ်နံ့လိုလို၊ ဪ စောက်ရည်ထွက်တာ ဒါထင်တယ်လို့ သုံးသပ်မိသေးသည်။ တစ်ခါ အစိလေးကို ထိမိတော့ ကျဉ်သလိုလိုနဲ့ မပြောတတ်ဘူး။ ပြောတတ်တာကတော့ အဲ့လို အရသာလေးက ကောင်းနေလေသည်။
အမေတို့ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဦးမြင့်အောင်က လက်နဲ့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို တဖွတ်ဖွတ်မြည်အောင် လိုးပေးနေသလို အမေကလည်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းလို့ ဖင်ကို အပေါ်မြှောက်လိုက် ဝှိုက်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလည်း အသံစုံတွေထွက်လို့
(မောင်ရယ် မောင်)
အမေ့ရဲ့ငြီးသံလား တမ်းတသံလားမသိ ထွက်လာလို့
(ပြောလေ ခင်လေး ဘာဖြစ်)
(ဟင့် ဟင့် ဟင့်)
အမေက ဘာမှမပြောဘဲ တဟင့်ဟင့် လုပ်နေတာမို့
(ဘာလဲ မနေနိုင်တော့ဘူးလား)
ဦးမြင့်အောင်အမေးကို ပါးစပ်က မဖြေဘဲ ခေါင်းငြိမ့်နေတာမို့ ဦးမြင့်အောင်က
(အာ့ဆို ကုန်းလိုက်)
အမေများ လိမ်မာနေလိုက်တာ ဦးမြင့်အောင် တစ်ခါပြောလိုက်တာနဲ့ ကမန်းကတမ်းထပြီး လေးဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပေးထားသည်။ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ပေါင်ကြားက လီးကြီးက မြွေဟောက်ကြီး ပါးပြင်ထောင်နေသလိုဘဲ။
နုဘဝမှာ ယောကျ်ားလေးလီးကို အပြင်မှာ မြင်ဖူးတာ ဒါပထမဆုံးဘဲ။ ဓါတ်ပုံတွေထဲမှာတော့ မြင်ဖူးတာပေါ့။ အဲ့ဒါကလည်း သူငယ်ချင်းအယွမတွေ ကျေးဇူးလေ။ အခု ဦးလီးကြီးကို မြင်တော့ နုကို သူတို့မမြင်မှန်း သိနေပေမယ့် ရှက်နေမိသည်။ ပြီးတော့ ကြည့်လည်းကြည့်ချင်တယ်ပေါ့။ ဦးလီးကြီးက လူက အာ့လောက်မမဲဘဲ လီးကြမှ မဲနေတာ၊ ထိပ်ကလည်း တောင်ပို့မှို အငုံကြီးလိုဘဲ၊ ဒစ်ဆိုတာကြီးကလည်း ကားနေသည်။ နု ကြည့်ရင်း ရင်ဖိုနေသလို အာခေါင်တွေခြောက်ပြီး တံထွေးတွေ မြိုနေရသည်။ အာခေါင်ခြောက်သလောက် အောက်က စောက်ပတ်ကတော့ ရွှဲရွှဲစိုလို့ စီးတောင်ကျနေသည်။ ဦးက အမေ့နောက်ကနေပြီး အမေ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြီးကြည့်နေလို့
(ဟာ။ မောင်ကလဲကွာ)
အမေရဲ့ ရှက်ပြီးပြောနေသံကြောင့် ဦးစိတ်ပိုထန်လာပြီး သူလီးကို စောက်ပတ်အပေါက်ဝမှာ တေ့နေတော့ အမေကလည်း တည့်အောင် ဖင်ကြီးကို ရမ်းပြီး တေ့ပေးသည်။ နောက်တော့ အမေ့ခါးကို စုံကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တော့
(အမလေးမောင်ရယ် သေပါပြီ)
အမေ့အော်သံကို ဦးက ဂရုစိုက်မနေဘူး။ အမေ့ခါးကိုကိုင်ပြီး တဖောင်းဖောင်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။
အဲ့ညက အမေတို့လိုးပြီး အိပ်မောကျသွားပေမယ့် နုကတော့ အိပ်မရဘူး။ ဦးရဲ့လီးကြီးကို မျက်စိထဲကနေ ထုတ်မရဘူး။ အမေ့ကို ခါးကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ပုံရိပ်က မပျောက်သလို နုကို ဆောင့်လိုးရင်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရင်ဖိုရတဲ့ အရသာကလည်း ဘဝမှာ တစ်ခါမှမကြုံဖူးလို့ ခံစားချက်အသစ်တွေနဲ့ ဘယ်လူးညာလူး နုရဲ့အဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း နောက်ဆုံးတော့ အိပ်ပျော်သွားတာ မနက်ကြတော့ အမေလာနိုးမှ ထဖြစ်သည်။
ကျောင်းမသွားခင် အမေကြော်ပေးတဲ့ ထမင်းကြော်နဲ့ လက်ဖက်ရည်သောက်တော့ အမေရော ဦးရော နုနဲ့ တူတူပေါ့။ သူတို့မျက်နှာတွေကြည့်တော့ ဘာမှမထူးခြားသလိုပေမယ့် နုမှာတော့ သူတို့ညက လိုးနေတာကို မြင်ယောင်ပြီး ရှက်သလိုလို ကြောက်သလိုလို။ နုအတွေးလွန်ပြီး ထမင်းကြော်မစားဘဲ တွေတွေကြီး ဖြစ်နေတာကို ဦးမြင့်အောင်တွေ့တော့
(သမီးလေး စားလေ ဘာလဲ ထမင်းကြော် မကြိုက်လို့လား)
(ဟာ မဟုတ်ပါဘူး ကြိုက်ပါတယ် ဖေဖေလေး)
အမှတ်မထင် နုပါးစပ်က ဦးမြင့်အောင်ကို ဖေဖေလေးလို့ ခေါ်လိုက်မိသည်။
(ဟာ ခင်လေးရေ သမီးက မောင့်ကို ဖေဖေလေးတဲ့)
အမေဖက်ကြည့်ပြီး ပြောတော့
(မောင်က မကြိုက်လို့လား)
အမေက ရယ်ရင်းမေးတော့
(ကြိုက်ပါတယ်ကွာ မောင့်ကို ဖေဖေလေးခေါ်လို့ ဝမ်းသာတာပါ)
သူတို့ပြောနေတာတွေကြောင့် နု ရှက်ရှက်နဲ့ ထမင်းစားပွဲကထပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ကျောင်းဝတ်စုံ လဲနေလိုက်သည်။
(ဟော သမီးက သူ့ဖေဖေလေးကို ရှက်သွားပြီ)
အမေ့ရဲ့ ရယ်မောနေရင်း ပြောတဲ့အသံက အခန်းထဲထိကို ရောက်လာခဲ့သည်။ နုလည်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ အစက အမေနဲ့ နုတို့ကြား ဝင်လာလို့ မကျေမနပ်ဖြစ်ရာက ညကအမေ့ကို လိုးနေတာမြင်ပြီးမှ မကျေနပ်တာတွေ ဘယ်ပျောက်သွားမှန်း မသိတဲ့အပြင် တွယ်တာချင်သလို ချွဲချင်သလို ဖြစ်လာလို့ ဖေဖေလေးလို့ အလိုလို နှုတ်က ထွက်သွားလေသည်။
အဲ့နေ့က ဖေဖေလေးလို့ စခေါ်လိုက်မိလို့ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း သူ့ကိုယ်သူ ဖေဖေလေးလို့ သုံးစွဲသလို နုကလည်း ဖေဖေလေးလို့ ဆက်ခေါ်လိုက်လေသည်။ အခုဆို နု ညည စောစောအိပ်ရာ ဝင်ကျင့်ရနေပြီ။ တကယ်အိပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ရှင်တို့သိတယ် မဟုတ်လား။ အမေတို့လိုးတာကို ချောင်းကြည့်တာလေ။ တစ်ခါတစ်လေ အမေက
(မောင်ရယ် ဒီနေ့ ခင်လေးအလုပ်ပန်းလို့ နားရအောင်နော်)
ဆိုရင် ဖေဖေလေးကလည်း အလိုလိုက်ရှာပါတယ်။ အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တာဘဲ။ နုကသာ ဖေဖေလေးကို သနားနေတာ။ မသနားဘဲ နေမလား။ ဖေဖေလေးက တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး အမေရှေ့ပြလို့
(တွေ့လား မောင့်ကောင်ကြီးက မာန်ထနေတာ၊ ခင်လေးကို သနားလို့ ခွင့်ပေးလိုက်ရတာ)
ဆိုတော့ အမေက
(မောင့်ကို ခင်လေးက အာ့ကြောင့်ပိုချစ်တာ)
ဆိုပြီး ဖေဖေလေးပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းတော့ ဖေဖေလေးကလည်း ကျေနပ်ပြီး အမေ့ကို ဖက်အိပ်ပါလေရော။ နုလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မဖြစ်သင့်လို့ တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းတာပါဘဲ။ ထိန်းတဲ့ကြားက ဖေဖေလေး ရေချိုးတဲ့အခါ ရေလဲပုဆိုး ပါးပါးလေးကြောင့် လီးက အမြောင်းလိုက်ကြီး ပေါ်နေတဲ့အခါမျိုး ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ဖေဖေလေးမသိအောင် ကြည့်မိပြန်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ နု အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ စာကြည့်နေတုန်း ဖေဖေလေးက တံခါးဝရပ်တော့ ပုဆိုးကိုဖောက်ပြီး အလင်းရောင်ကြောင့် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဖေဖေလေးလီးကြီးကို ခိုးကြည့်ရတာလည်း အရသာတမျိုးပေါ့။ ဖေဖေလေးကတော့ မသိရှာဘူး၊ သူချစ်တဲ့မိန်းမက ပါလာတဲ့သမီး သူ့သမီးလို့သတ်မှတ်ပြီး အစစအရာရာ အလိုလည်း လိုက်ရှာပါတယ်။ အမေကလည်း နုနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ အဆင်ပြေနေတာကို ဝမ်းသာနေရှာသည်။ နုလည်း တစ်နေ့တစ်ခြား ဖေဖေလေးနဲ့ ရင်းနှီးလာသလို ဆိုးနွဲ့လာတယ်။ ဒါကလည်း ဖေဖေလေးက အလိုလိုက်တာကိုး။ အမေကတောင်
(သမီးနော် ဖေဖေလေးကို တအားမဆိုးရဘူး)
လို့ ပြောယူရသည်။
(ခင်လေးကလည်း ဆိုးပါစေ။ မောင်တို့မှာ ဒီသမီးလေး တစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ သူမဆိုးလို့ ဘယ်သူဆိုးမလဲ။ ဟုတ်လား အဆိုးမလေး)
ပြောပြောဆိုဆို အမေ့ရှေ့မှာဘဲ နုကိုဖက်ပြီး နုပါးကို ရွှတ်ဆိုနမ်းလိုက်တော့
(အို)
ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားရော။ ဟုတ်တယ်လေ ဒီအရွယ်ထိ အမေကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ မနမ်းဘူးတဲ့ပါး။ အခု အဖေအရင်းမဟုတ်တဲ့ ယောကျ်ားကြီးက နမ်းလိုက်တော့၊ နု ရှက်ရှက်နဲ့ ပါးလေးပွတ်ပြီး အိပ်ခန်းဆီပြေးတော့ အမေတို့လင်မယားက တဟားဟား သဘောကျရင်း
(အဆိုးမလေး ရှက်သွားပြီဟေ့)
တဲ့။ နုရင်ထဲတော့ ရထားကြီး ခုတ်မောင်းနေသလိုပါဘဲ။
နောက်နေ့ ညစာစားပြီး နုက မီးဖိုထဲမှာ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေဆေးပြီး ကျန်နေခဲ့ပြီး အားလုံးပြီးမှ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာတော့ အမေနဲ ဖေဖေလေးတို့ နှစ်ယောက်က နှစ်ယောက်ထိုင် ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ပူးထိုင်ရင်း TV ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့ကို မြင်တော့ နုရင်ထဲမှာ အလိုလို မနာလိုဝန်တိုစိတ်တွေ ဖြစ်လာတာနဲ့
(အမယ် သမီးကြတော့ အလုပ်လုပ်ခိုင်းပြီး အမေတို့က ဇိမ်ကျနေတယ်ပေါ့လေ ဘယ်ရမလဲ)
ပြောပြောဆိုဆို အမေနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ နှစ်ယောက်ကြားကို အတင်းတိုးပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အမေရော ဖေဖေလေးပါ နုကို သဘောကျပြီး
(သမီးကတော့လေ တကယ့်ကလေးလေးကြနေတာပဲ)
လို့ အမေက ပြောနေပေမယ့် နုကတော့ အတင်းတိုးထိုင်နေတော့ နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံမှာ သုံးယောက်ထိုင်တော့ နုတင်ပါးတွေက အမေနဲ့ ဖေဖေလေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်မှာ တစ်ခြမ်းစီး တင်နေတာပေါ့။
(ဘာဖြစ်လဲ သမီးက ကလေးပဲ)
ဆိုပြီး အမေ့ပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းလေတော့ အမေက သဘောတွေကျလို့။ ဖေဖေလေးက
(သမီးက မျက်နှာလိုက်တယ်ကွာ။ သူ့အမေကြနမ်းပြီး ဖေဖေလေးကြတော့ မနမ်းဘူး)
လို့ ပြောလာတော့
(အမယ် မလိုက်ပါဘူးနော် ဖေဖေလေးကိုလည်း ချစ်ပါတယ်နော်)
ပြောပြောဆိုဆို ဖေဖေလေးကိုဖက်ပြီး ပါးကိုအနမ်းမှာ ဖေဖေလေးက မျက်နှာအလွဲနဲ့ကြုံတော့ ပါးကချော်ပြီး နှုတ်ခမ်းစပ်ကို နမ်းမိတော့ ဖေဖေလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေ စူးတာမို့ ရင်ထဲမှာဖိုလို့ နှလုံးတွေက တအားခုန်တာ နုပဲသိတယ်။ အမေနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ကတော့ တဟားဟားနဲ့ နုကို ကလေးလို သဘောထားပြီး စနေကြသည်။
နုက ဖေဖေလေးဖက်က တင်ပါးကို ပိုပြီး ဖေဖေလေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်ရောက်အောင် ရွေ့လိုက်ရင်း အမေ့ဖက်လှည့်လို့ အမေ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားလေတော့ နုရဲ့ဖင်ကြီးက ဖေဖေလေးကို ပစ်ပေးထားသလိုပေါ့။ အမေ့ကို ကယုကယ ချွဲသလိုလိုနဲ့ နုဖင်ကြီးကို ဖေဖေလေးပေါင်ပေါ် ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အမှတ်မဲ့ပုံဖမ်းပြီး ဖေဖေလေးပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်လိုက်တော့
(အဟိ)
ဖေဖေလေးလီးကြီးက မာမာကြီးဖြစ်နေပြီ။ နုလည်း မသိချင်ယာင်ဆောင်ပြီး အိပ်တော့မယ်ဆိုပြီး အိပ်ရာထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ အိပ်ရာပေါ်ရောက်မှ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာကို ပြန်တွေးပြီး တစ်ယောက်ထဲ သဘောကျနေသလို လက်နဲ့စမ်းမိတဲ့ ဖေဖေလေးလီးကြီးကို ပြန်တွေးပြီး ရင်ခုန်ရာကနေ နုရဲ့ အဖုတ်လေးကို ပွတ်မိပြန်ပါရော။
အဲ့လိုနဲ့ဘဲ တန်ဆောင်တိုင်ရောက်လာတော့ လမ်းထိပ်မှာ လမ်းထဲက လူငယ်တွေက စတိတ်ရှိုးလုပ်ကြလို့ ညကြတော့ သွားကြည့်ချင်တယ်လို့ အမေ့ကိုပူဆာလို့ အမေက
(ဟဲ့ နင့်က ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး တစ်ယောက်ထဲသွားလို့ မရဘူး)
(အာ့ဆို အမေလိုက်ပို့)
(အမလေး ကျေးဇူးရှင်ရယ်။ ကျုပ်တစ်နေ့လုံး သွားရလာရလို့ ပန်းနေပြီ။ နင့်ဖေဖေလေးသာပို့ခိုင်း)
အာ့နဲ့ နုလည်း သတင်းစာဖတ်နေတဲ့ ဖေဖေလေးကို
(ဖေဖေလေး သမီးကို စတိတ်ရှိုးလိုက်ပို့ပေး)
ဖေဖေလေးက နုကို သေချာကြည့်ပြီး
(သမီးကလည်းကွာ)
ဆိုတာနဲ့ နုလည်း ဖေဖေလေးလက်မောင်းကို ဆွဲရမ်းပြီး
(မရဘူးနော် လိုက်ပို့နော် နော် ဖေဖေလေး)
အမေက မနေနိုင်တော့တာနဲ့
(ကဲ မောင်ရေ လိုက်သာပို့လိုက်၊ မပို့မချင်း ဂျီကျနေမှာ)
ဆိုတာနဲ့ ဖေဖေလေးလည်း မနေနိုင်တော့တာနဲ့ နုကို လိုက်ပို့ရတော့တာပေါ့။ ရပ်ကွက်စတိတ်ရှိုးပေမယ့် လူတော့အများသား။ နုတို့လည်း မတ်တပ်ရပ် ကြည့်ကြတာပေါ့။ ဖေဖေလေးက ကာလသားတွေ အနားတိုးလာတာနဲ့ နုကို သူ့ရှေ့မှာထားပြီး နုကို လူမတိုးနိုင်အောင် သူက နောက်ကနေ ကာထားပေးသည်။ သီချင်းနားထောင်ရင်း တီးနေဆိုနေတာကို ရှေ့ကကွယ်နေလို့ နုက ခြေဖျားထောက်ထောက် ကြည့်နေရသည်။ သီချင်းတစ်ပုဒ်ပြီးလို့ နောက်တစ်ပုဒ်ဆိုချိန်မှာ နု ခြေဖျားထောက်ကြည့်ရင်း ညောင်းလို့ ခြေအချမှာ လူကယိုင်ပြီး နောက်လန်သွားတော့ ဖေဖေလေးရင်ခွင်ထဲကို ရောက်သွားတာမို့ ဖေဖေလေးက ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုဖမ်းပြီး ကိုင်ထိန်းလိုက်ရသည်။ အဲ့အချိန်ပဲ နုဖင်ကြားကို မာမာကြီးနဲ့ ထိနေတာ သတိပြုလိုက်မိသည်။
(ရလား သမီး)
ဖေဖေလေးအမေးကို ခေါင်းငြိမ့် အဖြေပေးလိုက်ပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေသည်။ ဖေဖေလေးကလည်း နုပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရာက မလွှတ်တော့ဘဲ ထိန်းကိုင်ထားသလို ကိုင်ထားလေသည်။ နုလည်း သီချင်းမှာ စိတ်မရောက်တော့ဘဲ နုဖင်နဲ့ လာလာထိနေတဲ့ ဖေဖေလေးရဲ့ လီးမာမာကြီး အထိအတွေ့မှာဘဲ စိတ်ကရောက်နေတော့သည်။ နု အရဲစွန့်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပြီး ဖေဖေလေးလီးနဲ့ ထိအောင်လုပ်လိုက်တော့ ဖေဖေလေးကလည်း နုပခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေက အားပါပါဆုပ်ပြီး လီးကိုကော့ပြီး နုဖင်ကြားကို ထိုးသွင်းလေတော့ ပုဆိုးပါး ထမိန်ပါး ခံနေလျက်က ဖေဖေလေးလီးက နုစောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းနားကို လာထိလေတော့ နု သေးပေါက်ချင်သလိုလို အဖုတ်ထဲက ကျဉ်ခနဲ့ ကျဉ်ခနဲ့မို့ လူလည်း တွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားလို့ ရှေ့ကိုရွေ့မယ်လုပ်တော့ ဖေဖေလေးက ပခုံးကိုစုံကိုင်ပြီး သူ့လီးရှေ့ ဆွဲကပ်ထားတော့ နုလည်း မရုန်းသာတော့ဘူး။ နုဖင်ကြားမှာ ပူပူနွေးနွေးလီးကြီး ညှပ်ထားရတဲ့ အရသာမျိုး တစ်ခါမှမခံစားဘူးဘူး။ အဲ့အသိကြောင့် ထင်ပါတယ် နုစောက်ပတ်ထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေတာကို ခံစားမိလိုက်သည်။
စတိတ်ရှိုးက တီးလုံးနဲ့အပြိုင် ဖေဖေလေးက သူလီးကို ဆောင့်ပွတ်ပေးနေတာကို နု ခေါင်းငုံ့ပြီး ငြိမ်ခံနေမိတယ်။ နောက်တော့ ဖေဖေလေး ပြီးသွားတယ်ထင်တယ် နုကို အတင်း သူ့လီးနားဆွဲကပ်ပြီး ငြိမ်သွားသည်။
အဲ့ညကပြန်လာတော့ လမ်းမှာ နုရော ဖေဖေလေးရော တစ်ခွန်းမှမပြောကြဘဲ နှုတ်ဆိတ်လို့နေကြပေမယ့် အိပ်ယာထဲရောက်တော့ နုအဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း ဖေဖေလေးလီးကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးတာကို ပြန်တွေးရင်း ခံစားမိတာတော့ ဝန်ခံပါသည်။
နု ဖေဖေလေးကို မကျေနပ်ဘူး။ ဘာလို့လဲ သိလား။ အဲ့စတိတ်ရှိုးကြည့်တဲ့ညပြီးလို့ နောက်နေ့ကြတော့ သူမဟုတ်သလိုလိုနဲ့ ရုပ်တည်ကြီး လုပ်နေလေသည်။ နုကို အစလုပ်ပြီး လီးနဲ့ဆွသွားပြီးမှ အခုတော့ သူက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို လုပ်နေတော့ အသဲတွေ တအားယားတာပဲ။
နုက ထမင်းစားခန်းတို့ TV ကြည့်တဲ့အခါတို့ ဖေဖေလေးနားကပ်ပြီး မထိတထိလုပ်တာတောင် သူက အသာရှောင်ရှောင်သွားသည်။ အမေရှိနေတော့ နု ရုပ်မပျက်အောင် ထိန်းနေရပေမယ့် စိတ်ရှိတိုင်း ထုပစ် ကုတ်ပစ်ချင်တာမှ အရမ်းပဲ။ ညညဆို သူတို့လိုးတာကြည့်ပြီး အဲ့လီးကြီးနဲ့ နုဖင်ကို ညောင့်သွားတာပါလားလို့ အသိဝင်တိုင်း အလိုမပြည့်မှု ဝေဒနာတွေက ပိုပိုကဲလာသည်။ ဒါပေမယ့် နုက မိန်းကလေးပဲ၊ မိန်းမမာယာတဲ့ သိရစေမယ်လို့ ကျိန်းနေမိသည်။ ကျိန်းသာကျိန်းနေရတယ် ဘယ်ကစရမလဲ မသိဘူး။
နောက်နှစ်ရက်လောက်ကြတော့ နု ရေချိုးနေရင်း အကြံရလိုက်သည်။ အဲ့ဒါကလည်း ရေစိုနေတဲ့ နုရဲ့ကိုယ်လုံးကို ပြန်မြင်လို့ အတွေးပေါက်သွားတာ။ ရေလဲထမိန်က နွမ်းလွန်းပါးလွန်းတော့ ရေစိုပြီး ကိုယ်မှာကပ်နေရင် အရှိကိုအရှိအတိုင်းပဲ။ ဘယ်လောက်ထိလဲဆို နုရဲ့စောက်မွှေးနုနုလေးတွေကိုတောင် ဖောက်မြင်နေရသလိုပဲ။
နုတို့ရေချိုးတာက အိမ်နဲ့ ဆယ်ငါးပေလောက်အကွာမှာ ကျောက်စည်ကို အဝီစိတွင်း ရေထည့်ပြီး သမံတလင်း ခင်းထားသည်။ အကာကသွပ်ကို သုံးဖက်ကာ တစ်ဖက်လွှတ်ပေါ့။ ကျောက်ရေစည်က နုရင်ညွှန့်လောက် မရှိတရှိပေါ့။ ရေတစ်ဝက်လောက်အကျန်မှာ နု ဒန်ရေဖလားလေးကို ရေထဲနှစ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာမွှေးတွေကို တစ်ကိုယ်လုံး တိုက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ
(ဖေဖေလေးရေ လာပါဦး ဖေဖေလေးရေ)
လို့ အော်လိုက်တော့ ဖေဖေလေးလည်း စိုးရိမ်သံနဲ့
(ဘာဖြစ်တာလဲ သမီး ဘာဖြစ်လို့လဲ)
ဆိုပြီး အိမ်ထဲကနေ နုရေချိုးတဲ့ဆီ အပြေးလာရော။ နုလည်း မျက်နှာကိုပါ ဆပ်ပြာတိုက်ထားပြီး
(ရေခွက်ကျသွားလို့ ဖေဖေလေး။ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း တန်းလန်းကြီး မျက်လုံးထဲ ဆပ်ပြာတွေဝင်လို့ စပ်နေပြီ။ မြန်မြန်လုပ်ပါ ဖေဖေလေးရဲ့)
နုအပြောကိုယုံပြီး ဖေဖေလေးက ကျောက်စည်ထဲက ရေခွက်ကို ကုန်းဆယ်ပြီး နုလက်ထဲထည့်ရင်း
(ရော့ သမီးရပြီ ရပြီ)
နုက မယူပါဘူး။
(ဟာ ဖေဖေလေးကလည်း ဆပ်ပြာတွေနဲ့လက်က။ ဖေဖေလေး လောင်းပေးလေ)
နုကလည်း အကြံနဲ့လေ။ ဖေဖေလေးက မသိရှာဘူး။
(ဪ အေးအေး ဖေဖေလေး လောင်းပေးမယ်)
ဆိုပြီး သူကရေခွက်နဲ့ ရေတွေခပ်ခပ်ပြီး နုလက်ထဲကို လောင်းလောင်းပေးတော့ နုကလည်း ယုတ္တိရှိရှိ လက်နဲ့ခံပြီး မျက်နှာသစ်တာပေါ့။ ဖလူးး ရှုးး ဖူးး နဲ့ ရေတွေကို ပလုတ်ကျင်း မှုတ်ထုတ်ရင်းက
(အခုမှ မျက်စိစပ်တာ သက်သာတော့တယ်)
လို့ပြောရင်းက အမှတ်တမဲ့ပုံနဲ့ ထမိန်ရင်လျှားကိုဖြေပြီး သုံးလေးခါ တဖြန်းဖြန်းခါပြီး ရင်လျှားတော့ တွေးကြည့်ပေါ့ ခါးလေးကုန်းပြီး မျက်နှာသစ်ရာက ရင်လျှားတော့ ရေလောင်းပေးနေတဲ့ ဖေဖေလေးကို နို့တွေပြသလိုဖြစ်တဲ့အပြင် အဖုတ်ကိုတောင် တစ်စွန်းတစ်စ လှစ်ပြသလိုဖြစ်နေတော့ ရေအလောင်းရပ်ပြီး ကြည့်နေတဲ့ ဖေဖေလေး မျက်လုံးတွေက အရောင်တောက်နေသည်။ ပြီးတော့ ဖေဖေလေးက အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ ပုဆိုးကလည်း ပါးပါးလေးဆိုတော့ သူ့လီးတောင်လာတော့ ရှေ့ကိုငေါထွက်နေသည်။
နုလေ အဲ့ဒါကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လိုက်တာ ဟိဟိ။ ကဲဘာတတ်နိုင်သေးလဲ သူ့ကိုယ်သူ လူရိုးလိုလို လုပ်နေတာ။
(ဟာ ဖေဖေလေးကလည်း ရေမလောင်းပေးဘဲနဲ့ ဘာလုပ်နေတာလဲ)
နု ပြောလိုက်မှ
(အော် အင်းး အဲ )
ဆိုပြီး ဂယောင်ဂတမ်းနဲ့
(ရော့ရော့ သမီး ရပြီဟုတ်)
ဆိုပြီး နုလက်ထဲ ရေခွက်အတင်းထည့်ပြီး အိမ်ဖက်ကို ပြန်သွားတဲ့ ဖေဖေလေးကို နု နောက်ကနေ ကြည့်ရင်း အခုတော့ ဖေဖေလေး ဘာတတ်နိုင်သေးလဲလို့ ရင်ထဲက ကျိန်းလိုက်မိပါသည်။
နု အဲ့လိုလုပ်လိုက်တဲ့ နေ့ကစပြီး ဖေဖေလေးတစ်ယောက် နုကိုကြည့်ရင် မျက်လုံးမှာ ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့။ နု မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေပေမဲ့ ဖေဖေလေး နုနို့တွေ ဖင်တွေကို ကြည့်တာကို သိရင်မြင်ရင် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေသည်။ ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ထမင်းစားကြလို့ ဟင်းထခူးတဲ့အခါမျိုးဆို ဖေဖေလေးပုခုံးကို နုနို့နဲ့ မတိုက်တိုက်မိအောင်လုပ်တော့ ဖေဖေလေးမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲက ကြိတ်ရယ်နေမိသည်။
တနင်္ဂနွေနေ့ပေါ့ နုကလည်း ကျောင်းပိတ်လို့ ဖေဖေလေးကလည်း သူ့ကားစက်ပြင်စရာရှိလို့ ဝပ်ရှော့အပ်ထားပြီး၊ အမေကတော့ အိမ်ငှားကိစ္စနဲ့ အပြင်ထွက်သွားတော့ နုနဲ့ ဖေဖေလေးပဲ ကျန်ခဲ့သည်။ ဖေဖေလေးက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ TVထိုင်ကြည့်နေသည်။ နုလည်း ဖေဖေလေးကို စချင်တာနဲ့ ရေလဲထမိန်ဝတ်ပြီး ကြမ်းတိုက်တာပေါ့။ ဖေဖေလေးရှေ့မှာ ကြမ်းကို ကုန်းတိုက်နေတော့ ဖေဖေလေးကို ဖင်ကုန်းပြနေသလို ဖြစ်နေသည်။ နု မသိမသာလေး ဖေဖေလေးကို ခိုးကြည့်တော့ နုဖင်ကြီးကို ကြည့်နေတာများ မျက်လုံးက အရောင်တွေတောင် ထွက်နေသည်။
ဖေဖေလေး စိတ်တွေထနေတာ တကယ်တမ်း သိလိုက်ရတော့ နု ကြောက်လာမိသည်။ အဲ့ဒါနဲ့ကြမ်းတိုက်တာရပ်ပြီး ရေချိုးမယ်ဆိုပြီး နု အခန်းထဲဝင်ပြီး အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာလေးကိုပါချွတ်ပြီး ထမိန်ရင်လျှားတော့ အပေါက်ဝက လူရိပ်မြင်လို့ ကြည့်လိုက်တာ ဖေဖေလေးရယ် နုကို စူးစူးကြီးကြည့်နေတာ။ နုလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖေဖေလေးကို ပြန်ငေးကြည့်မိနေသည်။ ဖေဖေလေးက နုဆီကိုလာပြီး နုပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး နုမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်နေလို့ နုလက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ပေါ်အုပ်ထားရင်း
(ဖေဖေလေးး ဘာလုပ်တာလဲ)
နှုတ်ကလည်း မေးမိမေးရာ ထွက်သွားရော ဖေဖေလေးက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ နုမေးစေ့ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပင့်လိုက်သည်။ မဟတဟ ဖြစ်နေတဲ့ နုရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနဲ့ ငုံခဲလို့စုပ်လိုက်တာမို့ လန့်လည်းလန့်သွားသလို ခံလည်းခံစားကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေက လွန်ဆွဲနေသည်။ နုကသာ လွန်ဆွဲနေတာ ဖေဖေလေးကတော့ နုရဲ့ခါးလေးကို ပိုက်ပွေ့လို့ သူ့ရင်ခွင်ဆွဲကပ်ပြီး နုနှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေတာ ပြွတ်ပြွတ်ဆိုတဲ့ အသံတွေတောင် ထွက်လို့။
နုက ဖေဖေလေး ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံတွန်းပြီး ကိုယ်ကိုနောက်လှန်ထားတော့ နုစောက်ပတ်က ဖေဖေလေးလီးကို ကော့ပေးသလို ဖြစ်နေတော့ ပုဆိုးရဲ့အောက်က လီးကြီးကငေါပြီး နုစောက်ပတ်လေးကို ထိုးနေသလိုမို့ ရင်ဖိုလို့ အသက်ရှူလည်း မမှန်ချင်ဘူး။ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးတွေက ပေါက်ထွက်မလား ထင်ရလေသည်။
(အာ ဖေဖေလေး မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အမေသိရင် သတ်လိမ့်မယ်)
နုပါးစပ်ကလည်း ဘာတွေပြောလို့ပြောမိမှန်း မသိတော့ပါဘူး။ ဖေဖေလေးကလည်း နု အပြောတွေကို ဂရုမစိုက်ဘဲ သူလုပ်ချင်ရာတွေဘဲ ဇွတ်လုပ်နေတော့တာ။ နုရင်လျှားထားတဲ့ ထမိန်ကိုဖြေအချ နုအတင်းပြန်ပြီး ထမိန်ကို ဆွဲပေမယ့် ယောကျ်ားကြီးအားကို ဘယ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ထမိန်ပြေအကျ ပေါ်လာတဲ့ နုရဲ့ နို့သီးပန်းနုရောင်လေးကို မညှာမတာ ငုံခဲစုပ်လိုက်တာမို့ နု လေထဲကိုပဲ လွင့်မြောသွားလေသလားလို့ ခံစားမိသလို နှုတ်ကလည်း
(အားး ဖေဖေလေးရယ် အဟင့်)
လို့ ထွက်သွားခိုက် ကျန်တဲ့ နုနို့လေးကို ဖေဖေလေးရဲ့ လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ဆုပ်နယ်လိုက်တာမို့
(ဟင့်)
နာသလိုလို ကောင်းသလိုလို ဘာဆိုဘာမှ မပြောတတ်တာမို့ ဖေဖေလေးခေါင်းကိုဘဲ နုဆုပ်ကိုင်လို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်နေမိသည်။ ဖေဖေလေးရယ်လေ နုနို့တွေကို ဘယ်ပြောင်းစို့ ညာပြောင်းစို့နေတော့ နုစောက်ပတ်လေးထဲက ယွစိယွစိ ဖြစ်လာတာပေါ့။
(အားး ဖေဖေလေး သမီးမနေတတ်တော့ဘူး။ မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့တော့)
နု ဘယ်လိုတောင်းပန်တောင်းပန် ဖေဖေလေးက ဂရုမစိုက်ဘဲ သူလုပ်ချင်တာကိုဘဲ လုပ်နေတော့သည်။ နုလည်း ဒူးတွေမခိုင်ချင်ဘဲ ညွတ်လာတာမို့ ဖေဖေလေးက နုကို ကုတင်ဆီတွန်းလိုက်တာမို့ နုကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လျက်သားဖြစ်သွားတော့ နု ခြေထောက်တွေကို ကိုင်မြှောက်ပြီး ခါးရောက်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်နေတာမို့ နုလည်း အတင်းပြန်ဆွဲပြီး
(ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းး မလုပ်ပါနဲ့ ဖေဖေလေးရယ်)
မရပါဘူး။ ဖေဖေလေး အတင်းချွတ်လိုက်တာမို့ နုမှာ အကာအကွယ်မဲ့မို့ ရှက်လိုက်တာ နုစောက်ပတ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ထားရသည်။ ဖေဖေလေးကတော့ နုရဲ့စောက်ပတ်ကို ကြည့်ချင်လို့ နုလက်တွေကို အတင်းဆွဲဖယ်နေတာ။ နုကလည်း အတင်းပြန်အုပ်ထားတာပေါ့။ ဖယ်လိုက် အုပ်လိုက်နဲ့ နောက်ဆုံး ဖေဖေလေးက မဖယ်တော့ဘဲ နုကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ပြီး နုအပေါ်ကနေ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ပေးနေတော့ နုလည်း ဖေဖေလေးအလိုကိုလိုက်ပြီး ဖေဖေလေးအနမ်းကို ပြန်ပြီးတုန့်ပြန်နေမိသည်။
နုရဲ့အခြေအနေကို သိတဲ့ ဖေဖေလေးက နုနို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ နုရဲ့နို့သီးတွေက တင်းလာပြီး ဖေဖေလေးလုပ်ပေးတာကို ကျေနပ်နေမိရော။ ဖေဖေလေးရဲ့လက်တွေက နို့ကတစ်ဆင့် နုဗိုက်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း အောက်ဖက်ကို ရွေ့လာပြီး နောက်ဆုံး ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးတော့ နု ပေါင်လေးကားပေးချင်မိပေမယ့် စိတ်တင်းပြီး ပေါင်ကို တင်းတင်းစေ့ထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက လက်ကိုအပေါ်ဖက်တက်လာပြီး နုရဲ့စောက်ပတ်လေးအုပ်ထားတဲ့ လက်တွေကို အသာချော့ပြီး ဖယ်နေတော့ နုလည်း မငြင်းသာပဲ ဖေဖေလေးဖယ်ရာကို အလိုလိုပါသွားခဲ့သည်။ လက်အုပ်ထားတာ လွတ်သွားတဲ့ နုစောက်ပတ်လေးကို ဖေဖေလေးက သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တာမို့
(ဟင့် ဟင့်)
နု အလိုလို ဖင်ကော့မိသွားသလို ပေါင်သားတွေလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေတာ သတိထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက အုပ်ထားရာကနေ နု စောက်ပတ်လေးကို လက်ညိုး လက်မနဲ့ ဖြဲတော့ နု ရင်ထဲမှာ ချောက်ကမ်းပါးပေါ်က ပြုတ်ကျသလိုမျိုး ခံစားလိုက်ရတာမို့
(အာ ဖေဖေလေးရယ်)
ဖေဖေလေးက နု စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အထက်အောက် ပွတ်ပေးနေပြီး ရသာဖူးလေးကို ဖိချေပေးတော့ နု ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်လို့ ဖေဖေလေး ပုခုံးကို ကိုက်ဆွဲမိရော ဖေဖေလေးက မနာသလိုပါဘဲ။ သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး နုပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တော့ အမွှေးနုလေးတွေနဲ့ နုစောက်ပတ်လေးက ဖေဖေလေးလိုးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေရော။ ဖေဖေလေးက သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး နုစောက်ပတ်ဝကို ထိုးမြှပ်နေတော့ နုအသက်တောင် မရှူနိုင်တော့ဘူး။ ကြောက်လည်းကြောက်တာမို့ ဖေဖေလေးရင်ဘတ်ကို အတင်းတွန်းရင်း
(ဖေဖေလေး သမီးကြောက်တယ် ကြောက်တယ်လို့)
(မကြောက်ပါနဲ့ ဖေဖေလေးမနာအောင် လိုးပေးမယ်)
(ဟင့် အင်းး ဟင့် အင်းး)
နု ပါးစပ်ကသာ ငြင်းနေပေမယ့် အောက်ကတော့ ဖေဖေလေးလိုးကောင်းအောင် ပေါင်ကို ကားပေးနေမိသည်။ ဖေဖေလေးကလည်း သူ့လီးနဲ့ အပေါက်တည့်တာနဲ့ လီးကို ဖိသွင်းတာမို့ နုစောက်ပတ်ကို သပ်လျိုခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။ တစ်စို့စို့ကြီး ခံစားလိုက်ရလို့
(ဖေဖေလေးး နာတယ် နာတယ်)
(အေးပါ ခဏလေး ခဏလေး လိမ်မာပါတယ်)
ပြောပြောဆိုဆို လီးကို ဆောင့်လိုးလိုက်တာမို့
(ဗြဲ ဗျိ ဗျိ)
(အားး သေပါပြီ ဖေဖေလေးရယ်)
နာလိုက်တာရှင် မီးစနဲ့ ထိုးခံလိုက်ရသလိုဘဲ။ နဖူးက ချွေးတွေတောင် ထွက်လာသလို နုပေါင်လေးတွေဆို တုန်နေတာ တဆတ်ဆတ်နဲ့ဘဲ။ နုလည်း ဖေဖေလေးကို လက်သီးနဲ့ တအုန်းအုန်း ထုပစ်လိုက်သည်။ ဖေဖေလေးကတော့ သူ့လီးကို နု စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထည့်ထားပြီး လီးနဲ့စောက်ပတ်ကို တစ်သားတည်းကျအောင် ကပ်ထားပြီး ငြိမ်နေသည်။ နုလည်း အနာနည်းနည်း သက်သာလာသည်။
(ဖေဖေလေး သမီးကိုမသနားဘူး၊ နာလိုက်တာ ပြဲသွားပြီထင်တယ်)
ဆိုတော့ ဖေဖေလေးက နုနဖူးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းရင်း
(နာသွားလားး ဆောရီးနော် သမီးလေး)
(မနာပဲနေမလား၊ ဖေဖေလေးလီးကြီးက အာ့လောက်ကြီးနေတာကို)
မျက်စောင်းထိုးရင်းပြောတဲ့ နုကို ဖေဖေလေးက ကြည့်ပြီး သဘောကျလို့ရယ်ရင်း
(ကြီးတော့ မကောင်းဘူးလား)
(ကောင်းဘူး နာတယ်)
နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးပြောနေတဲ့ နုကိုကြည့်ပြီး ဖေဖေလေး အသဲယားတယ်ထင်တယ်။ နုပါးကို ဘယ်ညာနမ်းပြီး
(ချစ်လိုက်တာ သမီးရယ်)
(ဟင့် ဘာချစ်တာလဲ သူများကိုလုပ်နေပြီး)
(ချစ်လို့ လိုးတာလေ သမီးကလည်း)
(အာ ရှက်တယ် မပြောနဲ့)
စကားပြောနေတာမို့ စောစောက နာတာလည်း ပျောက်သွားသလိုပဲ။
(ချစ်တယ် သမီးလေးရယ် တအားချစ်တယ်)
ဖေဖေလေးက နု ခံနိုင်ပြီဆိုတာ သိတာမို့ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးပြန်တော့ ကောင်းလိုက်တာ မပြောတတ်အောင်ပဲ။ လိုးပေးနေတဲ့ ဖေဖေလေးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်း နု နမ်းချင်လာလို့ ဖေဖေလေးပါးကို နမ်းတော့ ဖေဖေလေးက
(ဖေဖေလေးကို ချစ်လား)
(မချစ်ပဲ မယားအလုပ်ခံမလားး)
(ဟာ အာ့ဆို သမီးက ဖေဖေလေးရဲ့ မယားလေးနော်)
(သွားပါ သူများကို အတင်းလုပ်ပြီးတော့)
(မသွားနိုင်သေးဘူး၊ ဒီစောက်ဖုတ်လေးကို ဗွက်ပေါက်အောင် လိုးဦးမယ်)
ပြောပြောဆိုဆို နုကို အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ နုကလည်း ဖေဖေလေးဆောင့်ရင် အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတော့ ဖေဖေလေးအကြိုက်ပေါ့။ နုရဲ့အပျိုစောက်ပတ်ကို လိုးရလို့လား မသိဘူး ဖေဖေလေးက အမေ့ကို လိုးသလောက် မကြာဘဲ နုစောက်ပတ်လေးထဲ သူ့လီးရည်တွေ ပန်းထည့်တော့ စောက်ပတ်လေးထဲမှာ ရေနွေးပူစီးသလို ခံစားရသလို နုထဲကလည်း အရည်တွေပြန်ထွက်သလို ဖေဖေလေးလီးကို စောက်ပတ်က ညှစ်ဖမ်းထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက သူ့လီးကို အဆုံးသွင်းထားပြီး နုပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ရင်းက
( ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်)
တဲ့။ ဖေဖေလေးက ကောင်းတယ်ဆိုတော့ နု ဝမ်းသာမိတာ အမှန်ပါပဲရှင်။
ပြီးပါပြီ။
